ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
“ အား…နာတယ် ရှင့် မလုပ်ပါနဲ့ အဟီးးးး ဟင့် “
ဝါဝါစိုး ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီအနား မှာ ရုန်းရင်း ကန်ရင်း လန်တက်နေပြီမို့ ဖင်လေး နှစ်လုံးမှာ ပြောင်တင်းနေလေသည်။ မြသာက ပင်တီ အနက်လေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာ တော့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး က ပြူးထွက်နေသည်။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲလို့။ မြသာ က နောက်ဖင်လုံးလေး တဖက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် တချက်ထပ်ရိုက်လိုက်သည်။
“ ဖြန်း”
“ အား …နာတယ်..မလုပ်ပါနဲ့..မရိုက်ပါနဲ့”
ဝါဝါစိုး မှာ ထိုကဲ့သို့ သူမ အပေါ် ဆက်ဆံတာမျိုး ကို တခါမှ မခံရဘူးသဖြင့် စိတ်ထဲ မှာ မခံမရပ်နိုင်ခြင်း နှင့်၊ ထိပ်လန့်ခြင်း နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း တို့ ရောပြွမ်းကာ သူမ ပိပိလေးကလည်း ရွစိတက်နေလေသည်။ တကယ်တော့ မြသာ ကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်ကတည်းက သူမ အနေဖြင့် ကုံးလျှင် ကုံးဖြစ်မည်ဟု တွေးထားပြီး သား ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကသာ ဦးဆောင်ပြီး ဖြားယောင်း ဆွဲဆောင်မည်ဟု တွေးထားခဲ့သည်မို့ လည်း ယခုတော့ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးနှောက်က ဇဝေ ဇဝါ ဖြစ်နေခြင်းသာ။ဝါဝါစိုး ဖင်လုံးလေးက ပြောင်ချောပြီး ဖွေးနု နေသဖြင့် မြသာ ရိုက်လိုက်တော့ ခပ်နီနီလေး ဖြစ်သွားသည်။
ဖင်လုံး အသားလေးတွေက လည်း တင်းလို့ ရိုက်လိုက်သည့် လက်ဖဝါးမှာ အိအိ ကလေး နေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကြားမှ အရည်ကြည်လေး တောက်ကနဲ မွေ့ယာပေါ် ကျသွားတွေ့ရတော့ မြသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ ဖွေးဖြူနေပြီး နူတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေး တွေကတော့ ညိုတိုတို၊ မဟတဟ အတွင်း နူတ်ခမ်းက အနီရင့်ရင့်။
မြသာ ဝါဝါစိုး ဆံပင်ကို မလွှတ်သေးပဲ ဆွဲထားသော ဖက်က တတောင်ဖြင့် သူမ ကျောကို ဖိလိုက်ပြီး ကော့လာသော ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းချ လိုက်သည်။
“ အိ..အား….”
ရုတ်တရက် မညှာမတာ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဝါဝါစိုး လန့် အော်လိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှာ စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွှဲနေသည်မို့ အရမ်းတော့ မနာပေမဲ့ ရုတ်တရက်ကြီးတိုးဝင်လာသော မြသာ လီးကြီးက တချောင်းလုံးနီးပါး သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မှာ ပြည့်လျှံ့သွားသဖြင့် လန့်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မြသာလည်း ထိုးထည့်လိုက်သော သူ့လီးကြီးမှာ အဆုံးရောက်ကာနီး ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်မှ ညှစ်လိုက်သဖြင့် လီးထိပ် မေးသိုင်းကြိုးနေရာ အရည်ပြား နည်းနည်းနာ သွားသဖြင့် ရပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
သူလီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်သားက ညှစ်ထားသည်ကို ခံနေရသဖြင့် လီးကြီးကို ကတ္တီပါသား နုနုလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်း ခံရသလို ဖြစ်နေလေသည်။ သူ့လီး အရည်ပြား အနာ သက်သာအောင် နည်းနည်းစောင့်ရင်းက ဝါဝါစိုး ဆံပင်ကို ဖယ်ကာ သူမ ကုတ်သား လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး တချက်တုံသွားသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လည်း အရည်ကြည်တို့ ထပ် ထွက်လာသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံ ကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ရင်း လက်နှစ်လုံးခန့်ကျန်နေသော လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့သည်။
“ အား……”
မြသာ ပေါင်အရင်း နှင့် ဝါဝါစိုး ဖင်နှစ်လုံး တို့ ဖိကပ်မိသည်အထိ လီးကြီးက ဝင်သွားလေပြီ။ ဝါဝါစိုး မှာ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် အရသာကြောင့် အသည်းယားကာ မွေ့ယာ အခင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆွဲထားရင်းက ခေါင်းအုံးအသားကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ထားလိုက်မိလေသည်။မြသာ က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ မြုပ်ထားရင်းက မှ ဝါဝါစိုး ရှပ်အကျႌကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်လေသည်။
ဝါဝါစိုး ကျောပေါ်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်လေးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ ကြားမှ သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ထိုးထည့်ကာ ဝါဝါစိုး နို့တွေကို တဖက်တလုံးစီ ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်လျှက် မပီမသ ငြီးတွားလိုက်သည်။ မြသာ က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ မြုပ်ထားရင်းက မှ ဝါဝါစိုး ရှပ်အကျႌကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်လေသည်။
ဝါဝါစိုး ကျော်ပေါ်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်လေးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ ကြားမှ သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ထိုးထည့်ကာ ဝါဝါစိုး နို့တွေကို တဖက်တလုံးစီ ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်လျှက် မပီမသ ငြီးတွားလိုက်သည်။
မြသာ ကဝါဝါစိုး နို့သီးခေါင်းတွေကို သူ့လက်နှစ်လုံးကြား ထဲ ညှပ်ကာ ဖိခြေလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တွန့်လိမ် ကာ ဖင်ကို ရမ်းလိုက်မိသည်။ ဝါဝါစိုး ဖင်ကို ကော့ကာ ရမ်းလိုက်သဖြင့် မြသာ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး အဖုတ်ထဲ တွင် ကော့မွှေထိုးသကဲ့ သို့ ဖြစ်တာ နှစ်ဦးစလုံး ဖီး တက်သွားရသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက် စလုပ်လေသည်။
မြသာ လီးဒစ်ကြီးက ပွတ်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းအပြင်သို့ ထွက်သွားမတတ်ဖြစ်သဖြင့် စောက်ဖုတ်ဝမှ ကျွတ်မထွက်သွားစေရန် ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ဖင်လေးကို ကော့ပေးလိုက်မိသည်။ မြသာက လည်း ကော့ပေးလာသော ဖင်လုံးလေးကို အားရပါးရ ဆောင့်ချ လိုးပြစ်လိုက်သည်။
“ အား..ရှီး….ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်.”
“ ဖွတ်..ဖတ်…ဖတ်”
ယခုတော့ ဝါဝါစိုး နှင့် မြသာ တို့ တိုင်ပင် မှန်မှန်၊ လိုးချက် မြန်နေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး ၏ ငြီးသံ၊ မြသာ အသက်ရှုပြင်းပြင်းအသံ၊ အရည်ရွဲနေသော စောက်ဖုတ် ထဲမှ လီး အဝင်အထွက်ကြောင့် လေသံ။ ပေါင်ခြံ နှင့် ဖင်လုံးလေး တို့ ရိုက်ခံ သံတို့က အခန်းထဲမှာ တေးသံ တခု အလား စိုးမိုးနေတော့သည်။မြသာ မှာ နို့နှစ်လုံး ကိုင်ဆောင့်လိုး နေရတာ အားမရတော့ဘဲ ကိုယ်ကို မတ်ကာ ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး မှ အသားကုန် ဆောင့်လိုးပြန်သည်။
ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း မကြုံစဖူး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုး နေမှုကို အရသာထူးစွာ ခံစားနေရတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးဆောင့်နေမှုက အရှိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်လာပြီး ဝါဝါစိုး တယောက် အသံမထွက်တော့ပဲ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်း သွားပြီး ဖင်ကလေး ကော့လာတော့ မြသာလည်း စိတ်ကို ထိန်းထားရာမှ လွှတ်လိုက်ကာ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ကာ တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။
မြသာ မှာ ဝါဝါစိုး ပေါ်မှာ မှောက်ရက် ထပ်အိပ်ရင်း နားနေလိုက်သည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ဆီ မလာခင်ကတည်းက ဒီဆရာဝန်မ ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖြုတ်ပြလိုက်မည် ဟူသော အကြံဖြင့် လီးတောင်ဆေး ပါ လိုရမယ်ရ စားထားလာခဲ့သည်။ ထိုဆေးမှာ သူငယ်ချင်းတယောက်က သူ့ကို လက်ဆောင်ပေးထားသည်မှာ ကြာလှပြီ။
သို့သော်လည်း သူ့အတွက်က ပုံမှန်တော့ ဆေးမလိုသည်မို့ မသုံးဖြစ်ပဲ အရေးပေါ်ကျမှ သုံးဖို့ ကြံထားလေရာ။ ဒီည တော့ အားရပါးရ လိုးမည်ဆိုပြီး ထုတ်စားလာခဲ့သည် မို့ လီး မှာ လရည်ထွက်သွားသော်လည်း အတောင် မကျ သေးပဲ မာနေသေးသည်။ အရမ်း အမာကြီး မဟုတ်သော်လည်း ပုံမှန် လရည်ထွက်သွားလျှင် ပျော့ပြီး လက်မ အရွယ်လောက်ထိ ရှုံ့ သွားတတ်သည့် လီးက ခုတော့ တောင်သည့် အနေအထားက ပြန်မကျ သေးပဲ မာနေသေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ဝါဝါစိုး မှာလည်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီး တော့ စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေသည့် သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တို့ ကြောင့် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ မှာ ပြည့်နှက်နေတာကို သတိထားမိလေသည်။ လီးကြီး အပူငွေ့ကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများက သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေကို ပြန်လည်ထကြွလာစေသဖြင့် သူမ ကိုယ်သူမ ရှက်သလို ဖြစ်သွားမိသည်။ ခုန ကတော့ မတူ သလို မတန်သလို ပြောမိခဲ့ပြီး ခုကျတော့ စောက်ရည်တောက်တောက် ကျရသည့်အဖြစ်က မဟုတ်သေးဘူး မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုယ့်ဟန်ဘို့ ဆိုသလို၊ မြသာ အား လေသံမာမာ လေးဖြင့်၊
“ ဖယ်ပေးပါအုန်း အသက်ရှုမရဘူးရှင့် ၊ ရှင့်ကိုယ်အလေးကြီးနဲ့ ဖိထားတာ”
မြသာက ကိုယ်ကို အသာကြွပေးလိုက်သော်လည်း သူ့လီးကြီးကိုတော့ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်ပဲ တတ်ထားလေသည်။ ဝါဝါစိုး ရုန်းမထွက်နိုင်အောင်လည်း ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ သူ့အပေါ်မှာ ထိုင်ရက် ကလေးပါလာလေသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုးကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလျှက် ကုတင်နှစ်ယောက်စလုံး ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်သည်။
“ အို ဘယ်နှယ့်လုပ်နေတာလဲ “
ဝါဝါစိုး မှာ ရုန်းလို့ လည်း မရ သူ့ကို ဆွဲခေါ်နေခြင်းခံရပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးကလည်း ဟိုထိုး ဒီထိုး မို့ စိတ်တွေက ပြန်ကြွလာရသည်။ မြသာမှာ ယခုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းရင်း နံရံကို ကျောမှီ လျှက် ခြေဆင်း ထိုင်လျှက် ပုံစံ ဖြစ်နေပြီး ဝါဝါစိုးမှာတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် သူ့ကို ကျောပေးထိုင်နေသည့် ပုံစံ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာက၊
“ ဆရာမ မျက်နှာ ဒီဘက်ကို လှည့်လိုက်ပါလား လီးကို မကျွတ်စေနဲ့”
“ ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ လွှတ်ပါ ရှင် တော်ပါပြီ”
“ ဆရာမ ကလည်း တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရင် သိပ်မလုပ်ပေးချင်သလိုပဲ”
မြသာ လေသံက နည်းနည်း ချိန်းခြောက် သလို မို့ ဝါဝါစိုး လန့်သွားသည်။ ခု အခြေအနေရောက်မှ တော့ ဘာထူးတော့မှာလည်းဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။ တကယ်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိစိရွလာပြီး မြသာ လီးကြီးကို ထွက်မသွားစေချင်တော့တာ က တပိုင်းဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူမ ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်ကာ မြသာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ထိုင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရှက်နေသေးသောကြောင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။
မြသာ က ဝါဝါစိုး ရင်သား အစုံကို လှမ်းကိုင်ကာ ဖွွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ၏ မာတောင်လာသော နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများ ဖြင့် လှိမ့်ပွတ်ခြေ ကစားပေးလိုက်တော့၊ ဝါဝါစိုး အသက်ရှုသံ မြန်လာသလို သူမ ဖင်လည်း ဂဏှာမငြိမ်လှုပ်လာခဲ့ရသည်။ မြသာ လီးက လည်း ပြန်ပြီးမာလာခဲ့ပြီ မို့ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်း လာလေသည်။
“ ဆရာမ ရယ် လှလိုက်တာဗျာ ရင်သားလေးတွေက မျက်နှာလေးလည်း မော့ပါအုံး ကြည့်ရအောင်”
ဝါဝါစိုး က ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ ခေါင်းယမ်းပြ သည်။ မျက်ရည်တို့က မျက်ဝန်းထဲမှာ တွဲခိုနေသည်မို့၊ မြသာ ဗိုက်ပေါ်သို့ စင်ကျလာခဲ့သည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး လက်လေး နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ကိုင်းကျလာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ဘာလို့ မှန်းမသိ ဝမ်းနည်းသလို ဖြစ်လာပြီး မြသာ ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာ အပ်ကာ ရှိုက်ငို မိလိုက်သည်။
သူမ မနှစ်မျို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်ခန္ဓာ အသွေး အသားတို့က တောင်းဆို နှစ်သက်နေသည် မို့ ရှက်လည်း ရှက် ကိုယ့်ကိုယ်လည်း ဒေါပွ နေမိသည်။မြသာ ကတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ နွေးထွေးသော မျက်ရည်စက်တွေ ထိတွေ့ခံစား ရမှု အပြင် ရှိုက်ရှိုက် ငိုနေသော ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးလေး သိမ့်သိမ့် ခါနေမှုက သူ့လီးကြီးကို ပိုမာလာအောင် ဆွပေးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ကိုယ်လေးကို အသာ သိုင်းဖက်ရင်း သူ့ဖင်ကို ကြွနိုင် သလောက် ကလေး ကြွကာ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ဖင်တွေကလည်း အလိုလို ကြွလာကာ အပေါ်တက် အောက်ဆင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်း လုပ်ပေးရင်း မြသာ လီးကို ပြန်လိုးပေးနေမိသည်။
အစပိုင်း မှာ မသိမသာလေး လုပ်နေသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ မြသာ ကလည်း သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝါဝါစိုး ပေါင်တွေကို ကူမပေးရင်း အောက်မှ ကော့ကာ ကော့ကာ ဆောင့်သလို၊ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဖင်ကြီးကို မြောက်ကာ မြောက်ကာ ဖြင့် အောက်သို့ ဆောင့်ဆောင့်ချလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပုံစံမှာ ယောက်ျား လေးအတွက် သက်သာ သော်လည်း မိန်းခလေးများ အတွက် အလွန်ထိသော ပုံစံ ဖြစ်လေရာ ဝါဝါစိုး မှာ မကြာခင်အတွင်းမှာပင်ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။
မြသာ မှာတော့ ခုမှ အရှိန်ကောင်းတုန်း မို့ လီးကြီးမှာ တအားမာတောင် တောင့်တင်းနေသော်လည်း ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးက ဖိထားတော့ သူ ပြန်ကော့ ဆောင့်မရတော့ ပဲ ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ညှစ်ပေးနေသည်ကိုသာ ဇီမ်ခံနေရတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ငြိမ်ကျသွားတော့မှ မြသာ က ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မကာ သူနှင့် မျက်နှာခြင်း ဆိုင်ကာ မျက်လုံးချင်းစုံ ကာ စေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း မြသာကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ မြသာက ဘာမှ စကားမပြောပဲ စေ့စေ့ ကြည့်နေတာမို့ ဝါဝါစိုး က မနေနိုင်တော့ပဲ။
“ ဘာကြည့်နေတာလဲ လူကို”
“ ဆရာမ က အရမ်းချောလို့ပါ ဆရာမရယ် ဆရာမ နူတ်ခမ်းလေးတွေက ဖေါင်းနေတာပဲ နောက်ပြီး အဲလို ပါးစပ်ပြဲပြဲ နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေက သိပ်ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ”
ဝါဝါစိုး မှာ မျက်နှာလေး နီသွားသည်။ မြသာ က သူ့လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ အနည်းငယ် လှုပ်သွားအောင် ဖင်ရှုံ့ပေးလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး နည်းနည်းတွန့်သွားသည်။
“ သူ့ ဟာ ကြီးကလည်း မပျော့နိုင်သေးဘူး ဟုတ်ရော ဟုတ်သေးရဲ့လား”
“ အင်း သူက ဆရာမ လို မျိုး ကို တခါမှ မစား ဖူး သေးလို့ စား မဝဘူး ဖြစ်နေတာထင်တယ်”
“ ဟွန့်”
ဝါဝါစိုး က တော်တော်ပို ဟူသော အမူအယာ မျိုးလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး မျက်နှာကို ဘေးဘက်လွဲမည်ကြံလိုက်တော့ မြသာက ဝါဝါစိုး ခေါင်းလေးကို ဆွဲကာ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။
“ အု..”
မြသာ လျှာကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ဝါဝါစိုး သူမ ပါးစပ်ကို ခွာဖို့ ကျိုးစားသော်လည်း မြသာက သူ့လက်များဖြင့် ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို ကိုင်ထားလေရာ သူမ ရုန်းကန်မှု မှာ အလကားဖြစ်ရလေသည်။ သူမ ရုန်းကန် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ရှိ မြသာ လီးကြီးကလည်း ဟိုရမ်းဒီရမ်းမို့ သူမ ကိုယ်လေး ပင် တုံခါသွားရသည်။ နောက်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိ ပဲ မြသာ လျှာကြီးကို စုပ်ပေးနေမိလေပြီ။
မြသာက ဝါဝါစိုး ခေါင်းကိုင်ထားသော သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နှယ်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး က မြသာ ပုခုံး နစ်ဘက်ကို ခိုရင်းက သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ ချကာ ဖြင့် အလံတိုင်ကြီးလို မာတောင်နေသော မြသာ လီးကြီးအပေါ် ထိုင်ထ လုပ်ပေးနေလေသည်။ ခုန ကမှ ပြီးထားသော သူမ စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးတန်ကြီးအဝင်အထွက်လုပ်တော့ တဗွတ်ဗွတ်အသံတွေ မြည်နေသည်။
ပထမကတော့ မြသာ မပြီးသေးသည်ကို ကူညီပေးသည့် အနေဖြင့် လုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သော်လည်း လုပ်ရင်း က ဖီးပြန်တက်လာပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် အံအား သင့်နေမိသည်။ တခါမှ အဲလို ဆက်တိုက်ကြီး မလိုးဘူးခဲ့ ခြေ။ မြသာက သူမ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ သူမ ကိုယ်လေးကို အသာတွန်းခွာလိုက် ပြီး မျက်နှာချင်း စေ့စေ့ကြည့်ကာ အောက်မှ ကော့ကော့ လိုးလေသည်။
ဝါဝါစိုး လည်း ဖီးတက်နေပြီမို့ မြသာ ကို မျက်လုံး ချင်း ပြန်ဆုံ ကြည့်လျှက် သူမ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်ဆောင့် ချကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးမိလေသည်။ မြသာ မျက်နှာမှာ ကျေနပ်အားရသလို ပြုံးယောင် သန်း နေပြီး ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းတွေက လည်း ရမက်ဇော်ကြောင့် ဟတတ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာ လီးကြီးမှာ တအားမာတင်းလာပြီး ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာတော့ ဝါဝါစိုး လည်း အရှိန်ကို မြင့်တင်လိုက်သည်။
“ အား…..အီးးး”
ဒီတခါတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အော်ဟစ်ငြီးတွား ကာ တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်း ဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြလေသည်။ မြသာ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းထဲ တွင် ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ လရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်ပေးနေလေတော့သည်။
...................................................................................................................................
မြသာ နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျှက် အိပ်ပျော်သွားကြလေရာ မနက် အာရုံ တက်ခါနီးမှ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် မြသာ နိုးလာလေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းအပ် ပြီး အိပ်နေသည့် ချောမော လှသည့် ဝါဝါစိုး ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှု ကြောင့် ဝါဝါစိုး လည်း နိုး လာခဲ့သည်။ ပထမတော့ သူမ ကိုယ်ပင်သူမ သတိမရ၊ ငါဘယ်က ဘယ်လို ဒီလူ နဲ့ အိပ်ပျော်နေရတာလဲ ဟု တွေးရင်း ရုတ်ချည်း ညက သူမ တို့ အလိုးကြမ်းခဲ့ကြတာတွေကို သတိရကာ မျက်နှာလေး နီရဲသွားလေသည်။
“ ဆရာမ ကျွန်တော် အပေါ့သွားချင်လို့”
“ အင်း တူတူပဲ”
“ အဟီး”
“ ခစ်ခစ်”
နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ရီလိုက်မိကြပြီး အိပ်ယာပေါ်မှ ထလိုက်ကြလေသည်။ မြသာက တော့ ဘာမှ မဝတ် ကိုယ်တုံးလုံး လီးငေါက်တောက်ဖြင့် လျှောက်သွားပြီး ဝါဝါစိုး ကတော့ ကုတင်ခြေရင်းမှ ထမိန်တထည်ကို ကောက်ဆွဲကာ ရင်လျှား လိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ဝါဝါစိုး အခန်း မှ ရေချိုးခန်း နှင့် အိမ်သာ မှာ တတွဲထဲ အခန်းတခု ထဲမှာ ဘိုထိုင် အိမ်သာအိုး နှင့် ရေချိုးရေပန်း ရှိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က ထမိန်ကို လှန်ကာ အိမ်သာအိုး ပေါ်ထိုင် ရှုးပေါက်နေစဉ် မြသာက ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင် ထောင့်နားမှ ရေဆင်းပေါက်နေရာသို့ လီးကို ချိန်ကာ သေးပေါက်ချလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ ရေပန်းမှ လက်ကိုင်ပိုက်ကို ယူကာ ရေဖွင့်ရင်း ဆပ်ပြာရည်ဖြင့် လီးကို ဆေးကြောနေလေသည်။
မြသာ က လီးကို ရေဆေး ပြီးသွားတော့ ရေပိုက်ကို ပြန်ထားလိုက်ရင်း အိမ်သာ အိုးဘေးမှ ပိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဆေးနေသည့် ဝါဝါစိုး ရှေ့သို့ သွားရပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ရေပိုက်ကို ပြန်ချိတ်လိုက်ပြီး သူမ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့် ရောက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့တော့ မြသာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မြသာ က သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ဝါဝါစိုး ပါးလေးကို ပွတ်ကိုင်ရင်း သူမ နားရွက်ပေါ်မှ ဆံပင်များကို သိမ်းပြီး အနောက်သို့ စုပေးလိုက်သည်။ သူ ရှေ့ကို တလှမ်းတိုးလိုက် တော့ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းနားကို ရောက်နေလေပြီ။
ဝါဝါစိုး မျက်နှာ သွယ်သွယ် ရှည်ရှည်၊ မျက်လုံး ရွှဲကြီး နှစ်လုံး နူတ်ခမ်း ထူပြဲပြဲ တို့ကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း က မြသာ လီးကြီးမှာ မတောင်သေးသော်လည်း သွေး နွေး လာပြီး အသက်ဝင်လာခဲ့ရသည်။ ဝါဝါစိုး နားရွက်ကလေးတွေကို လည်း သူလက်ချောင်းလေး တွေဖြင့် ပွတ်ပေး နေ သဖြင့် ဝါဝါစိုး က သူဘာလိုချင်မှန်း သဘောပေါက် ကာ လီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး ၏ နူးညံ့နွေးထွေးသော လက်ဖဝါးလေး ကြောင့် မြသာ လီး မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကြီးထွားလာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး က လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အရည်ပြားကို ရှေ့နောက် ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်ပေးလိုက်တာ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ ဖေါင်းပွလာပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ အရည်ကြည်လေးပင် စို့ထွက်လာခဲ့သည်။ လီးတန်ကြီးကလည်း ဖြောင့်တန်းလို့ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းကို လာထိမိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းနားတေ့ပေးလိုက်တော့ မြသာ က ရှေ့သို့ တိုးလိုက်သဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ တိုးဝင်ကာ တဝက်လောက် ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသည်။
ဝါဝါစိုး က သူမ လျှာလေးဖြင့် လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းထိုးလိုက် ဒစ်ကို ပတ်ရက်လိုက် လုပ်နေစဉ် မြသာက ဇိမ်ခံရင်း ဖင်ကို ရှေ့နောက် ကော့ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ မြသာ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း ပွဖောင်းလာတော့ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်မှာ လည်း ပြည့်ကျပ်လာသဖြင့် လျှာမဆော့နိုင်တော့ သူမ နူတ်ခမ်းကိုသာ တင်းတင်း လေး စေ့ရင်း ပါးစပ်က တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။
မြသာ ဂွေးဥ နှစ်လုံးကိုလည်း သူမ လက်ကလေးများဖြင့် ကလိပေးလေရာ မြသာ က လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း၊“ကျွန်တော့် လဥတွေကိုလည်း စုပ်ပေး အုံး”ဟု ပြောလိုက်ရာ ဝါဝါစိုး က မြသာ လီးတန်ကြီးကို အပေါ်မတင်ပြီး တွဲကျနေသော ဥကြီး နှစ်လုံးကို ရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဥတလုံးခြင်းကို စုပ်ပေးလေရာ မြသာ လီးကြီးမှာ ပိုပြီးမာတောင့်တင်းလာရလေသည်။
မြသာက ဝါဝါစိုး မျက်နှာ ပါးပြင်တို့ကို သူ့လီးကြီးဖြင့် လိုက်ပွတ်ပေးနေရင်းက ဝါဝါစိုး ထမိန်ရင်လျှားကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ဖီးတက်လာပြီမို့ အသံလေး ထွက် ငြီးငြူရှာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက လည်း မာတောင်လာလေသည်။ မြသာ က နောက်ကို တလှမ်းလောက် ဆုတ် လိုက်ရင်း ဝါဝါစိုး လက်မောင်းကို ဆွဲကာ ထခိုင်းလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်ဖက်သို့ ကော့ပေးခိုင်းလိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ လက်နိူက်ကာ စမ်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းတင်းနေပြီး အရည်တွေ ရွဲနေလေပြီ။ ဒီဆရာဝန်မ တော်တာ်ထန်တာပဲ ဟု တွေး မိရင်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ကော့ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ဖလွတ်…ဗြွတ်….ဖတ်..”
“ အိ…ရွီးးးးးး”
ဖင်ကြီးကို အနောက်ဘက်သို့ ကုံးပေးရင်း ခါယမ်းနေသည့် ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ မတ်တတ်လိုးနေရင်းမှ မြသာ ဆပ်ပြာရည်ဘူးကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည်။ ဆပ်ပြာရည်ကို ဝါဝါစိုး ဖင်ကြားသို့ ညှစ်ချလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ရုတ်တရက် သူမ ဖင်ကြားသို့ ဆပ်ပြာရည်များ စီးကျလာသဖြင့် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ မြသာ လက်ခလည်က ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်လေးထဲ တိုးဝင်လာတော့ ဝါဝါစိုး သဘောပေါက်သွားလေပြီ။
“ အို…. ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ကျမ တခါမှ အဲဒါ အလုပ်မခံဖူးဘူး”
“ ဘာမှ စိတ်မပူ နဲ့ ဆရာမ ကောင်းသွားလိမ့် မယ် ကျွန်တော် အရမ်းမလုပ်ဘူး”
ဝါဝါစိုး မှာ ထိပ်လန့်သော်လည်း ဆပ်ပြာရည်ကြောင့် ချောချွတ်ပြီး လက်ချောင်းထိပ်လေး တဆစ်လောက် အဝင်မှာ အရသာ တမျိုး လေး ဖြစ်သဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ မြသာက ဆပ်ပြာရည်ညှစ်လိုက် လက်ချောင်းကို ထိုးဆွလိုက်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် ဝါဝါစိုး ဖင်ကြားမှာ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့် ချောချွတ်စိုရွဲနေရသလို ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ကလေးမှာလည်း သူ့လက်နှစ်လုံး ဝင်နေသည်ကို ခံနိုင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မြသာက သူ့လက်နှစ်လုံး ကို အသာထုတ်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တေ့သွင်းလိုက်လေသည်။
“ အမေ့..အား ..နာတယ်…ဖင်ကွဲသွားမယ်ရှင်…မလုပ်ပါနဲ့….အိုးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်…”
မြသာ က နားမထောင်တော့ ဒစ်ဖူး ဝင်သွားပြီး တော့ လီးတဝက်လောက်က အေးဆေး ဝင်ထွက်လုပ်လို့ ရနေပြီပဲ။ နောက်ထပ် ဆပ်ပြာရည်ထပ်လောင်းလိုက်တော့ လီးတချောင်းလုံး ဆပ်ပြာရည်တွေ ရွဲကာ ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။
“ ဖလွတ်..ဖတ်……”
“ ဖွတ်…ဖတ်…”
ဝါဝါစိုး မအော်တော့ သူမ ဖင်ဝါမှ တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးက ဆပ်ပြာ ရည်အရှိန်ဖြင့် လျှောလျှောရှုရှု ဝင်ထွက်နေလေသည်။ မြသာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လေ ဝါဝါစိုး မှာ အရသာတွေ့လေ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ဖင်ကို လိုးနေရင်းမှ စောက်စေ့လေးကို အရှေ့ဖက်မှ နိုက်ကာ ကလိလေရာ ဝါဝါစိုး မှာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်း ဖြင့် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။
မြသာ မှာလည်း ဝါဝါစိုး ဖင်မှ ညှစ်အားကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ ဝါဝါစိုး ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားရလေတော့သည်။မြသာ မှာ ဝါဝါစိုးကို ကျောလေးမှ ဖက်ပြီး နားနေရာ ဝါဝါစိုး က ရေပန်းကို ဖွင့်ချလိုက်တော့ အေးသွားပြီး လွတ်လိုက်မိလေသည်။
“ ဟား အေးလိုက်တာ ရေကလည်း ဆရာမ ရက်စက်တယ်ဗျာ”
“ ကောင်းတယ် သူများ ဟာလေးကို ကျ မညှာမတာ လုပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ရေအေးလေး ထိတာကျတော့ အော်နေတယ်”
မြသာ က တဟားဟား ရီလိုက်ပြီး
“ ရုတ်တရက်မို့ပါဗျာ၊ ဆရာမ ရဲ့ ဘယ်ဟာလေးလည်း ဆရာမရဲ့ ကျနော်နားလည်အောင် ပြောစမ်းပါအုံး”
“ သူတော်တော်ကြားချင်တယ် ဟုတ်လား ဟွန့် သူများ ဖင်ကို ချတာ ပြောတာ ကဲ ရှင်းပလား”
ဝါဝါစိုး က ရေပူ ခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေ အပူအအေး စမ်းပြီးတော့မှ ရေပန်းအောက်ကို ဝင်လိုက်လေသည်။ မြသာကိုလည်း
“ လာလေ တခါထည်း ချိုးလိုက်တော့ လာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်”
သူတို့ နှစ်ယောက် ရေပန်းအောက်တွင့် တယောက်တလှည့်စီ ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးရင်း ရေချိုးပြီး တော့မှ မျက်နှာသုပ်ပုဝါများဖြင့် သုတ်ကာ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်လာကြလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး နွမ်းနေကာ အိပ်ချင်လာကြသဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြင့် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြရာ မနက် ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားခါနီးမှ နိုးတော့လေသည်။
မြသာ ကလည်း ကားသမား မို့ စောစော ထနေကြဖြစ်သော်လည်း ညက အလိုးကောင်းနေတာမို့ ဝါဝါစိုး နိုးမှ သူလည်း နိုးတော့သည်။ ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ဆင် အဝတ်အစားလဲ နေတုန်း သူက ခေါင်းအုံနေသဖြင့် ခန နှပ်နေလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး က သွားရအောင် ဟု လောတော့မှ ထဖြစ်လေသည်။
မြသာ အဝတ်အစားတို့က နံစော်နေသဖြင့်ဝါဝါစိုး ယောက်ျား အဝတ်အစားတို့ကို ခေတ္တယူဝတ်လိုက်လေသည်။ မနက်စာ ကော်ဖီ ဖျော်သောက်ကြရင်းက ဆေးရုံ သွားဖို့ ပြင်ဆင်ထားသည့် ဝါဝါစိုး ကို ကြည့်ရင်း မြသာ မှာ လီးတောင်လာပြန်သည်။ ကော်ဖီသောက်နေရင်းက ထမင်းစားပွဲမှ ထကာ ဝါဝါစိုးကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုးက၊
“ တော်ပြီလေကွာ၊ သူ တညလုံးလည်း ကဲထားပြီးတော့၊ သူများ က အလုပ်လုပ်ရအုံးမှာ”
“ ကျွန်တော်လည်း ကားမောင်းရအုံးမှာ ပါ ဆရာမကလည်း ခနလေး စာကလေး လိုးလေး လိုးလိုက်ရအောင် “
“ ဘာစာကလေးလိုးလဲ”
“ အမြန် လိုးတာကို ပြောတာလေ စာကလေးတွေလို ခိခိ”
ဝါဝါစိုး မှာ နောက်ဆုံး ငြင်းမရတော့ မြသာကို အလိုလိုက်လိုက်ရသည်။ သူမ ထမိန်ကို ခါးထိလှန်တင်၊ ပင်တီကို ဒူးဆစ်ထိ ဆွဲချရင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ကုံးပေးနေသည်ကို မြသာက အနောက်မှ ခါးကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ပြီးသွားတော့ လရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပင်တီကို ဆွဲဝတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ဆေးဖို့ အချိန် မရှိတော့ဘူးမလား၊ ဝါဝါစိုးတယောက် ထိုနေ့က မြသာ သုတ်ရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အိုင်ရွဲရင်းက အလုပ်ဆင်းရလေတော့သည်။
မြသာ ဝါဝါစိုး ဆီမှ ထွက်ပြီး သူ့ကား ထိုးနေကြနေရာ သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မြသာ ကားဖြင့် ပစ္စည်း အမြဲတမ်း တင်ပေးလေ့ရှိသည့် ဖေါက်သည် ကောင်လေး စည်သူမိုး ခေါ် ကိုစည် နှင့် ဆုံလေသည်။
“ ကိုကြီးမြသာ အဝတ်အစား သစ်တွေနဲ့ သားနား နေပါလား၊ မနေ့ည က ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ ပစ္စည်း တခု အရေးတကြီး ပို့စာရှိလို့ လိုက်ရှာနေတာ ဘယ်သူ့မှ မေးမရဘူး၊ ဖုံးလည်း မကိုင်ဘူး”
“ ဟာ မနေ့ က အရေးတကြီး ကိစ္စ ကြောင့်ပါကွာ ငါဒီနေ့ မင်း ကိစ္စကို သက်သက်သွားပေးပါ့မယ် လာကွာ ခန လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရအောင်”
မြသာ မှာ တကယ်တော့ ကိုစည့်အပေါ်မှာ အလေးဂရု ပြု ဆက်ဆန်နေခြင်းမှာ သူ့ဖေါက်သည် မို့ ချည်း သက်သက်မဟုတ်ခြေ။ တကယ်က ကိုစည့် အမေ အကိတ်ကြီး သိမ့်သိမ့်မိုး ကို တွယ်ချင် နေသဖြင့် ဖားနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကိုစည့် အဖေ မှာ ကိုစည်ငယ်စဉ်က ပင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သဖြင့် သိမ့်သိမ့်မိုး သားတယောက်ဖြင့် သူ့ယောက်ျား စီးပွားရေးကို ဆက်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ကိုစည် အရွယ်ရောက်လာမှ သူ့အမေကို ကူညီကာ မိသားစု စီးပွားရေး အနေဖြင့် လုပ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါတလေ ကိုမြသာ ပစ္စည်း သွား ယူလျှင်ကိုစည် တို့ ဆိုင်မှာ သိမ့်သိမ့်မိုး နှင့် ကြူ လို့ မပြီးတော့။
ကိုစည် မှာလည်း လူပျိုပေါက် ကတည်းက မိသားစု စီးပွားရေး ဝင်လုပ်နေရသဖြင့် ရီးစား သနှာ မထားခဲ့နိုင်ခဲ့ ပဲ။ မြာပွေသော မြသာ တို့ လို ကားသမား များ၏ အာတွင် ငေးမော ရင်း အားကျ နေခဲ့ရသူ ဖြစ်သည်။ မြသာ ပဲ သူ၏ ကက တယောက်ဖြင့် ကိုစည့် ကို လူပျိုရည် ပျက်စေခဲ့တာ ဖြစ်သဖြင့်လည်း မြသာကို ဆရာကြီးတဖွယ် ကိုးကွယ်နေသူလည်း ဖြစ်လေသည်။
မြသာ က ကိုစည် နှင့် လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ကာ အလုပ်အကြောင်းများ ပြောကြပြီးနောက် ကိုစည့် ကို သူနှင့် ဝါဝါစိုး တို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကိုစည် မှာ အရမ်း စိတ်ဝင်စားပြီး လီး တောင်ကာ ဘောပင် အောင့်လာလေသည်။ မြသာ က ကိုစည့်ကို သောကြာနေ့ ညအားလား ဟု မေးရာ ကိုစည်က အားသည် ဆိုသဖြင့် သူ့ အကြံ အစည်ကို ပြောပြလေရာ ကိုစည် မှာ အလွန်ပင် စိတ်တက်ကြွလာလေသည်။ မြသာ က၊
“ မင်း ဒီကိစ္စ ကို လုံးဝ ပေါက်ကြားလို့ မဖြစ်ဘူးနော် ပါးစပ်လုံ ဖို့က အဓိကပဲ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ပါ ကိုကြီးမြသာ ကလည်း ကျွန်တော် ဘယ်တုန်းက အာချောင်ဖူးလို့လဲ၊ အဲဒီလို သာ ကိစ္စ အောင်မြင်ရင်တော့ ကိုကြီးမြသာ ကျေးဇူး ဆပ်လို့ ကုန်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးဗျာ”
“ အေး ပါ နောက်ကျမှ ငါ့ကျေးဇူး ကို မေ့သွားပြီ မလုပ်နဲ့ ဟဲဟဲ။ ငါက လည်း မင်း အကူညီကို ပြန်တောင်းအုံးမှာ တနေ့တော့ ဟားဟား”
...........................................................................................
ဝါဝါစိုး မှာ ထိုနေ့ က ဆေးရုံ သို့သွား ပြီး အလုပ်ဆင်း နေခဲ့သော်လည်း သွေးအေး သွားသဖြင့်ကိုယ့်ကိုယ်ကို စက်ဆုတ်ရွံရှာမှု တွေ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ အခု ကိုမြသာ ဆိုသည့်လူကြီး ကိစ္စ သူမ ယောက်ျား ကို တောင် မပြောပြရသေး၊ ကျော်ကြီး က အွန်လိုင်း မရှိတဲ့ နယ်ဘက်ရောက်နေသည်။
သူမ အလုပ်ချိန် ခေတ္တ နားချိန် ရတော့ အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး မြသာ လရည်တွေ ပေကျံ ပြည့်လျှံနေသည့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရသည်။ အိမ်သာ မှာ ထိုင်ရင်း ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ညှင်းသိုးသိုး အနံ့ က ထောင်းကနဲ ထွက်လာသည်။ ယခင်က ဆိုလျှင် ထို အနံ့ ရလျှင် အော့အံချင်စိတ် ဖြစ်လေ့ ရှိသူ ဝါဝါစိုး ယခု တဏှာစိတ်က ပြန်ကြွလာသလို ဖြစ်သဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် အံသြမိသည်။ ပင်တီမှာလည်း အရည်တွေ ခြောက်ကပ်ပြီး ကွက်နေသည်မို့ ချျွတ်ပြီး သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုတော့ ပြောင်အောင် ဆေးကြောလိုက်သည်။
နေ့လည်ဘက် ဝါဝါစိုး နေလည်စာ ကို လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များဖြင့် ထွက်စားရန်ထွက်လာတော့ ဆေးရုံ စင်္ကြန်တွင် ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့် နှင့် ဆုံလေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က
“ ဝါဝါရေ၊ ဟို ဝပ်သရီးက ဆရာ့ ပေးရှင့် ဆီက နုတ်တခု ဝါဝါ့ကို လားသူပေးလိုက်တာ သူက နာမည်မသိဘူး ဆရာဝန်မ ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို ပေးလိုက်တယ်ဆိုလို့”
“ အော်ဟုတ်တယ် ဆရာ ကျမ မှာ ခုန ဆရာ့ကို လိုက်ရှာတာ မတွေ့လို့၊ ကျမ ဂျူတီကုတ်ထဲမှာ အခု သွားယူပေးမယ်လေ”
“ ဟာ နေပေ့စေတော့ ခု လန့်ချ် သွားစားမို့ မဟုတ်လား၊ ပြန်လာမှ ပေးတော့ အပေါ်တက်မနေနဲ့တော့”
“ ဟုတ် ကျေးဇူး ဆရာ”
ဦးအောင်မြင့် က သူ့ရုံးခန်းပြန်ပြီး အိမ်က ယူလာသည့် ဆင်းဒဝတ် နှင့် လိမ္မော်ရည်သောက်ပြီး အချိန်ပိုနေတော့ ဆရာဝန်များ နေနေခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ ဆေးရုံက ဂျူတီကုတ်များမှာ နာမည်ထိုးထားသည်မို့ ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်ကို ချိတ်တခု တွင် သူအလွယ်တကူပင် ရှာတွေ့ခဲ့လေသည်။ ဂျူတီကုတ် က နီးစပ်ရာ ပေါ့ကက် တခုကို နိုက်လိုက်ရာ နူးညံ့အိစက်တော့ ပိုးသား လို အဝတ်စလေး တွေ့သဖြင့် ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ပင်တီလေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ဦးအောင်မြင့် အခန်းထဲသို့ အကဲခပ်လိုက်တော့ မည်သူမှ မရှိသဖြင့် ပင်တီလေးကို အသာ ဖြန့်ကြည့်မိလေသည်။ ပင်တီ ခွဆုံမှာ အစိုကွက်ကြီးမှာ ခြောက်နေသဖြင့် မာတောင့်တောင့်လေး ဖြစ်နေလေသည်။ သူအသာလေး ငုံနမ်းကြည့်တော့ ညှင်းဆိုးဆိုး အနံ့ကိုရလေသည်။ ထိုနေရာလေးက ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်နေရာ လေးနှင့် ထိကပ်နေမည့်နေရာလေးဆိုတာ တွေးလိုက်မိတော့ လီးက တောင်လာလေသည်။
ဦးအောင်မြင့် က ဝါဝါစိုး ကို ချောမောလှပသူ မော်ဒယ်ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ပေါင်တန်ရှည်ရှည် မို့ ချစ်စရာလေး ဆိုတာတော့ သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ထောင်သည် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့ပေ၊ သူနှင့်ကလည်း ဆရာတပည့်ဖြစ်နေ၊ သူ့အိမ်သို့လည်း အမြဲလာနေ၊သားဖြစ်သူ ရင်ထွန်းဝင်းကို လည်းစာပြပေးနေသူမို့ မကောင်းစိတ်မထားမိအောင် သတိထားနေခဲ့လေသည်။
ယခုလို စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျနေသည်ထိ ထန်တာကို သိလိုက်ရတော့ သူ့စိတ်တွေက မထိန်းနိုင်တော့ ဝါဝါစိုး ကို လိုးချင်စိတ်တွေ ထကြွလာရတော့သည်။ နောက်တော့ တခြား ဆရာဝန်တွေ ဝင်လာလျှင် တွေ့သွားမှာစိုးသဖြင့်အိပ်ကပ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက် ပြီး နောက်တဖက်ကို စမ်းလိုက်မှ သူရှာနေသည့် နုတ်စာရွက်ကလေးကို တွေ့ရလေသည်။
ဦးအောင်မြင့် မှာ ထိုစာရွက်လေးကို ယူလိုက်ရကောင်းမလားထား သွားရမလားစဉ်းစားရင်းက တဏှာစိတ် တွေကြွလာတော့ ယူသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သူထိုစာရွက်ကလေးကို ယူသွားခြင်းဖြင့် သူမ ပင်တီကို သူတွေ့ပြီးကောင်း သက်သေ ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါလား၊
ဝါဝါစိုး နေ့လည်စာ သွားစားရာမှ ပြန်လာတော့ သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲတွင် ဆရာဝန်ကြီးကို ပေးစရာ ရှိသည့် နုတ်စာရွက်ကလေး မရှိတော့ခြေ။ တနေရာများ ကျသွားသလား စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဆရာဝန်ကြီး ရုံးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ ဆရာ ကျမ အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ နုတ်ကလေး ဘယ်နားကျသွားလဲ မသိဘူး ဆရာ”
“ အော် ဆရာ နေ့လည်က အချိန်ပိုနေတာနဲ့ ဝါဝါ့ ဂျူတီကုတ်ထဲက သွားယူထားလိုက်ပြီးပြီ ၊ ကျေူးဇူး ပါပဲ ဝါဝါ၊”
“ အော် တော်သေးတာပေါ့ ဆရာ ဝါ က ပျောက်သွားပြီထင်နေတာ”
ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ပင်တီ ကို အခုမှ တွေးမိပြီး မျက်နှာလေး တချက်ရဲ သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဟန်မပျက် ဆရာဝန်ကြီးကို နူတ်ဆက်ပြီး သူမ တာဝန်ကျရာ သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က ဝါဝါစိုး အနောက်ဖက်မှ သူမ ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကို ကြည့်ရင်း၊ အောက်မှာ ပင်တီ မရှိဘူး ဆိုတာ သိနေရတော့ လီးက တောင်လာရလေသည်။
ထို အချိန်မှ စ၍ ဆရာဝန်ကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ပွတ်သီးပွတ်သတ် လုပ်လာတော့သည်။ ဆေးရုံမှာ က သိပ်မသိသာသော်လည်း အိမ်မှာ ဝါဝါစိုး က သားကို စာပြဖို့လာလျှင့် သိသိသာသာ ကြီးကို ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်လုပ်လာတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ရမက်ပြင်းပြ သူလေးမို့ သူမ ကလည်း မရှောင်ပေ။ လူလစ်လျှင် သူမ က ပင် ဆရာဝန်ကြီး ကို မထိခလုပ်ထိကလုပ်လေး တွေ ပြန်လုပ်ပေးသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာလည်း ဆန္ဒရမက် တွေက တဖြည်းဖြည်း တိုးပွားလာခဲ့ရလေသည်။
.................................................................................................................
မြသာ ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးကို ခံခဲ့ရပြီး နောက်ပိုင်း ဇွဲမာန်ကလည်း သူမိသားစု ရှိရာ မြို့ပြန်သွားရာဝါဝါစိုး ကိုပင် အသိမပေးသဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဒေါပွခဲ့ရပြီး စိတ်နာကျည်းခဲ့ရသည်။ နောက်တခါလာကပ်လျှင် တော့ ဆောရီးပဲ ဟုလည်း တေးထားလိုက်သည်။ ကျော်ကြီး က ရန်ကုန်ပြန်ရောက်နေသော်လည်း သူမ နှင့် မြသာ တို့ အကြောင်းကို မပြောဖြစ်မိသေးခြေ။
သူမ စိတ်ထဲ မှာ မြသာ က အနိုင်ကျင့် ကု မုဒိန်းကျင့်တာ ခံရသည်ဟု စိတ်ထဲ ဖြစ်မိနေလျှက် သူမ ကလည်း နှစ်ခြိုက်သလို ဖြစ်မိသဖြင့် ကျော်ကြီးကို မပြောပြချင်သေးပေ။ သူမကို ဆရာဝန် ကြီး က ရင်း နေသည့် အကြောင်းသာ ပြောပြ ထားသဖြင့် ကျော်ကြီးက ဆရာဝန်ကြီးကို ဖြားယောင်း ဖို့ သူမကို တိုက်တွန်းနေလေသည်။
ဆရာဝန်ကြီး မှာ လူကြီးလည်း ဖြစ် ဌာနဆိုင်ရာမှ အကြီးအကဲ လည်း ဖြစ်သဖြင့် အိန္ဒြေဖြင့် ဘူးနေသူ ဖြစ်ရာ ဝါဝါစိုး အတွက်ကတော့ ချဉ်းကပ်မှု အရမ်းနှေးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ကျော်ကြီး နှင့် ဖုံးပြောလျှင် ကျော်ကြီး ဖီးလာအောင် ဆရာဝန်ကြီးက သူမ ကို ဘယ်လို ချဉ်းကပ်ကြောင်းကို ပိုပိုသာသာလေး ပြောရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတက်လာရလေသည်။ သူမ ကို ဆရာဝန်ကြီးက တကယ်မလုပ်သေးသော်လည်း သူမက ဆရာဝန်ကြီးက သူမ ကို လူကြားထဲ မှာ ဖင်ကိုင်ကြောင်း၊ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ အနောက်ကနေ ထောက်ကြောင်း စသဖြင့် အပိုဆာဒါးလေး တွေ ဖြည့်စွက် ပြောရင်း သူမရော ကျော်ကြီးပါ ဖီးယူမိကြလေသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း သူမ စိတ်တွေက ဆရာဝန်ကြီး နှင့် အပြင်မှာတွေ့လျှင် သူမ စိတ်ကူးယဉ်ထဲက တကယ်ဖြစ်ခဲ့သလို တွေးမိရင်း ဖီးတွေတက်လာရသည်။ တခါက လူမမာတယောက် အတွက် ရောဂါကို ဆွေးနွေးကြရာ သူမ နှင့် ဆရာဝန်ကြီးတို့ နီးနီးကပ်ကပ် နေပြီး ပြောဆိုနေရင်း ဆရာဝန်ကြီးဘောင်းဘီ ခွဆုံမှာ ငှက်ပြောသီးကြီးအလား လီးကြီးက အမြောင်းသား ဖောင်းထ နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူမ ပိပိလေး မှာ လည်း ရွစိထကာ စိုလာရလေသည်။
မြသာ လိုးပြီးကတည်းက လီးငတ်နေသော ဝါဝါစိုး မှာ သူမ နားနေခန်းရောက်တော့ ဘောင်းဘီပေါ်မှ ပင် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရလေသည်။ သူမ ၏ စောက်ရည် စိုရွဲ သွားသော ပင်တီလေးကို ချွတ်ကာ ဂျူတီကုတ် အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီးမှ တခါတုန်းကဆရာဝန်ကြီး သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲက နုတ်စာရွက်လာယူသည်ကို သတိရမိပြီး အကြံရလိုက်လေသည်။
“ ဆရာ ဝါ နေ့လည်စာ သွားစားမို့ ဆရာ့ အတွက် ဆေးစာရွက်လေးတခုဂျူတီကုတ်ထဲမှာ ပြန်လာမှ ဝါယူပေးမယ်နော်”
“ အော် ရပါတယ် အေးဆေးသာ သွားပါ”
ဒီတခါတော့ ဦးအောင်မြင့် မှာ သူ့နေလည်စာ တောင်မစားပါ။ ဝါဝါစိုး တို့ သူ့မြင်ကွင်း မှ ထွက်သွားသည်နှင့် ဆရာဝန်များ နားနေခန်းသို့ အမြန်လစ်တော့သည်။ ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်တွင် သူမ ၏ အသားရောင် ပိုးပင်တီလေး ကို ခွဆုံ မှာ အစိုကွက် နှင့် တွေ့ရလေသည်။ အရင်တခါတုန်းက အကွက် မှာ ခြောက်ပြီး မာတောက်တောက်လေး ပင် ဖြစ်နေသော်လည်း ယခု အစိုကွက်က တော့ လတ်လတ်ဆပ်ဆပ် ကြီး ရှိနေသေး၏။ ဦးအောင်မြင့်က သူ့နှာခေါင်းမှာ တေ့နမ်းမလို့ ကြံနေစဉ်၊ အခန်းဝ မှ ခြေသံကြားသဖြင့် သူ့ဂျူတီကုတ်ထဲ အမြန်ထိုးထည့်လိုက်ရလေသည်။ နောက် အိပ်ကပ်တခုမှာတော့ ဝါဝါစိုး ပြောသည့် ဆေးစာရွက်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ အခန်းထဲမှာ လူတွေမပြတ်တော့သဖြင့် သူ့အိပ်ကပ်ထဲက ပင်တီကို ပြန်မထုတ်ရဲတော့ပဲ သူ့အခန်းဆီသို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့ရလေသည်။
သူ့အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ သူ့ရုံးခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ ကလန့်ချလိုက်လေသည်။ နေ့လည်စာ စားချိန် တို့ ဘရိတ်တိုင်း တို့ တွင် သူ့အခန်းတံခါးကိုလော့ချပြီး ထွက်သွားလေ့ ရှိသည်မို့ သူ့အခန်းတံခါးပိတ်ထားသည်မှာ ဆေးရုံ ကလူများ အတွက် မဆန်းလှပေ။
ဦးအောင်မြင့်က သူ့ဂျူတီကုတ်ထဲ ထိုးထည့်လာသော ဝါဝါစိုး ပင်တီ လေးကို ထုတ်ပြီး ခွဆုံလေး အစိုကွက်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။သူ့စိတ်ထဲမျာ ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ကုံး နမ်းနေသည်ဟု တွေးနေမိသဖြင့် လီးကြီးက တောင်လာလေသည်။ လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ အတင်း ကျပ်လာသဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ကာ အတွင်းခံကို အောက်ဆွဲချလျှက် လီးကြီးကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပင်တီ ခွဆုံ က စိုတိုတို လေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်လေသည်။
ညှီစို့စို့ အနံ့လေး နှင့် ဝါဝါစိုး ကိုယ်ရနံ့လေးတို့က သူ့လီးကြီးကို တအားမာတောင်လာစေသဖြင့် ပင်တီခွဆုံနေရာကို ကိုသူ့လီးထိပ်မှာ အုပ်ကိုင်လျှက် ကွင်းထုနေမိတော့သည်။ မျက်စေ့ထဲမှာတော့ဝါဝါစိုး ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးတောပုံဖေါ် နေပြီး ထုနေလေရာ မကြာခင်မှာပင် ပင်တီထဲသို့ လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။
ဦးအောင်မြင့် လည်း သူ့လရည်တွေ ကို ပင်တီ ခွဆုံမှာ ခံထားလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ပြန်လုံးထွေးလိုက်လေသည်။ ခနတာမျှ နားနေပြီးတော့ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တို့ ပြန်လာဖို့ အချိန်လိုနေသေးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်ရှိရာ နေရာသို့ ပြန်သွားရင်း ဝါဝါစိုး ပင်တီ ရှာတွေ့သည့် အိပ်ကပ် သို့ သူမ ပင်တီကို ပြန်ထည့်ပေးလိုက်လေသည်။
ဝါဝါစိုး မှာ ဆေးရုံ ပြန်ရောက်တော့ ဂျူတီကုတ်ကို ဝတ်ပြီး အိပ်ကပ်ကို လက်နိုက်လိုက်ရာ သူမပင်တီလေးမှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေသည်ကို စမ်းမိလေသည်။ ဟင် ခုထိ မခြောက်သေးဘူးလားဟု တွေးရင်း က အမှတ်မထင် သူမ စို သွားသော လက်ထိပ်ကလေးကို နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး နမ်းကြည့်လိုက်ရာ ယောက်ျား လရည်နံ့ ရလိုက်လေသည်။
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment