ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ဆရာမအတွက် မျိုးစေ့အလှူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လေပြေအေးအေး

အချစ်တက္ကသိုလ် မှကူးယူဖော်ပြသည်။

အခုပြောမဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်းကပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ဆရာမက ဒေါ်သီဒါထွဏ်း။ အဲဒီတုန်းကကျွန်တော် အသက် ၂၀ တောင်မပြည့်တတ်သေးဘူးရယ်။

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက အိမ်ထောင်ပြုထားပြီးကတည်းက သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသလို ယောက်ျားအိမ်လိုက်နေရတာပေါ့။ ဆရာမယောက်ျားက ဒူဘိုင်းမှာအလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကလေးခုထိမရသေးဘူး။ ကလေးမရသေးတော့ ဆရာမလဲ သိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ မြေးချီချင်တဲ့ ယောက္ခမတွေက ဖိအားပေးတာကြောင့်လဲပါမယ်။ ဆရာမအသက်က ၃၅ လောက်ရှိပြီ။ ဆရာမက တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ 

နဂိုကလဲ လှပြီးသားကို ပြင်တတ်ဆင်တတ်ဆိုတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။ ဆရာမက သူရုပ်ချောတာကိုလဲ သိတယ်။ ချောလို့ ကျောင်းသားတွေအငမ်းခံရတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ ချောသထက် ချောအောင်လည်း ပြင်တယ်ပေါ့။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလဲ မိုက်မှမိုက်။ ဆရာမယောက်ျားက ဟိုတလောကမှ ဒူဘိုင်းကိုပြန်သွားတာ။ ခွင့်တလရလို့ပြန်လာတာပေါ့။ ကျွန်တော် ဘာလို့ ဒါတွေသိနေတာလဲဆိုတော့ ဆရာမအိမ်မှာ ကျွန်တော် ကျူရှင်တက်တယ်လေ။

အစပျိုးနေတာ နည်းနည်းများသွားတော့ ဇာတ်လမ်းဆီမြန်မြန်သွားလိုက်မယ်။ စနေတရက် ကျူရှင်ရှိတဲ့နေ့ပေါ့။ ဆရာမဆီက sms ရတယ်။ ကျူရှင်ချိန် ၄ နာရီအစား ၂ နာရီရောက်အောင်လာခဲ့ဖို့။ ဆရာမ ဘာလို့အချိန်စောခေါ်ပါလိမ့်လို့ ကျွန်တော်အံသြမိတယ်။ 

နေ့လည်အိပ်ချိန်လေးတော့ ပါသွားပြီဆိုပြီး စိတ်ကမကြည်ဘူးရယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်သွားရမှာပါပဲ။ ဆရာမက သဘောကောင်းပေမဲ့ စိတ်တိုလွယ်တယ်။ နေ့လည်မအိပ်ရတာက ဆရာမ တဗျစ်တောက်တောက် ပြောတာခံရမှာထက်စာရင် တော်ပါသေးတယ်။ နားပူတော့မခံနိုင်ဘူးဗျာ။

နေ့လည် ၂ နာရီအတိအကျမှာပဲ ဆရာမတို့အိမ်တံခါးဘဲလ်ကို ကျွန်တော်တီးလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကိုယ်တိုင်တံခါးလာဖွင့်တော့ အံ့အားသင့်မိတယ်။ အရင်ဆို ဆရာမရဲ့ ယောက္ခထီး ဒါမှမဟုတ် ယောက္ခမပဲ လာဖွင့်ပေးနေကျ။ ဆရာမက အထဲဝင်ခိုင်းပြီး တံခါးမင်းတုံးကိုသေချာပိတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမယောက္ခမတွေ အသံတိတ်နေလို့ ကျွန်တော်စူးစမ်းနေမိတယ်။ ဆရာမက သတိထားမိပြီး

“ အဖေတို့ မရှိကြဘူး မောင်မင်းခန့်ရေ မြေးလိုချင်လို့ ဗေဒင်မေး ယတြာချေသွားလုပ်ကြတယ်ကွယ် ထိုင်ဦး တီချယ် မင်းကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာလေး ပြောစရာရှိတယ် ”

ဆရာမနဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်တည်း။ ကျွန်တော် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆရာမကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ရတာ အခုမှရေချိုးပြီးကာစပုံပဲ။ ဆရာမက အပြာရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျက်သရေရှိနေတယ်။ ဆရာမ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဘာပြောမှာပါလိမ့်ဆိုတာ သိချင်နေမိတယ်။

ဆရာမက ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး (တီချယ် အချိန်မဖြုန်းဘဲ လိုရင်းပဲပြောမယ် မောင်မင်းခန့် ဒါပေမဲ့ တီချယ် မောင်မင်းခန့်ကို ယုံကြည်လို့ရပါ့မလား ”

“ ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်လိုက်ပါ တီချယ် ပြောသာပြောပါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။

“ မောင်မင်းခန့်သိတဲ့အတိုင်း တီချယ့်အမျိုးသားက အိမ်ခဏပြန်လာပြီး ဒူဘိုင်းပြန်သွားပြီ။ သူ လာတဲ့တလအတွင်း တီချယ်တို့ ကလေးရဖို့ အတော် ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတခါလဲ ကလေးရ မရ တီချယ်မသေချာဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ တီချယ် ဒီတခါ ကိုယ်ဝန်ရတာ သေချာချင်တယ်။ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီစေချင်တယ် ”

ပြောနေရင်း ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်နှာရဲလာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမဲ့ ရှက်ရှာမပေါ့။

“ တီချယ် ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ အဲဒါတွေပြောနေတာလဲ။ ကျွန်တော်က ဘယ်လိုကူညီရမှာလဲ ”

“ မောင်မင်းခန့်က ကလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲကွယ်။ ရူးချင်ယောင်မဆောင်ပါနဲ့။ မောင်မင်းခန့် အိပ်ရာပေါ်မှာစွမ်းတဲ့ အကြောင်း တီချယ် သိပြီးသားပါ ဟင်းးးဟင်းးး တီချယ့် ရာသီမပေါ်တော့တဲ့ အထိ မောင်မင်းခန့် တီချယ့်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံပေးစေချင်တယ်ကွယ်။ တီချယ်ပြနေကျ အိုဂျီကလဲ ဒီအတောအတွင်း လိင်ဆက်ဆံရင် ကလေးရနိုင်ခြေများတယ်တဲ့ အကြံပေးလိုက်တယ် ”

ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ

“ ဒါပေမဲ့ တီချယ်... ”

“ တီချယ့်အမျိုးသား သိမှာကြောက်နေတာလား။ မပူပါနဲ့။ တီချယ် ရာသီပေါ်တဲ့ရက်တွေ သူသေချာမသိဘူး။ နောက်ပြီး ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်စွမ်းဆောင်နိုင်ရင် သူသံသယဝင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူပြန်သွားတာ နှစ်ရက်လောက်ပဲရှိသေးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ တခုတော့ရှိတယ်။ မောင်မင်းခန့်နဲ့ ဆက်ဆံပြီးလို့မှ နောက်လတွေ ရာသီပေါ်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ တီချယ့်ကို ကူညီစရာမလိုတော့ဘူး။ ဒီကိစ္စတခုလုံးကို မေ့ပစ်ပေးရမယ်။ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့်။ တီချယ့်ကို ကူညီနိုင်မလား ”

ဆရာမတောင်းတဲ့ အကူအညီက ငြင်းရက်နိုင်စရာရှိမယ်မထင်ပါဘူး။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းလို တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို မလိုးချင်တဲ့သူ ဘယ်မှာရှိမလဲ။ တက္ကသိုလ်စတက်ကတည်းက ဆရာမကလဲ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ်မင်းသမီးပါပဲ။ ဆရာမရဲ့ ကလေးအဖေလဲ ဖြစ်ခွင့်ရဦးမယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲလဲ သံသယကရှိနေသေးတယ်။ အဲဒါကြောင့်

“ ကူညီရမှာပေါ့ တီချယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုမှ ဘာလို့ရွေးရတာလဲ ”

“ သိပ်ကောင်းတဲ့ မေးခွန်းပဲ မောင်မင်းခန့် ဒါက ဒီလို။ မင်းကို တီချယ်သိတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ မင်းမျက်လုံးတွေက သစ္စာရှိမဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းက တီချယ်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ရယ် အတွင်းရေးတိုင်ပင်ဖို့ရယ် သင့်တော်လောက်မယ်ထင်လို့ ရွေးလိုက်တာပဲ။ တီချယ့်ယောက္ခမတွေ ပြန်မလာခင် ကလေးရဖို့ကြိုးစားကြရအောင်။ တီချယ်တို့အတွက် ၁၅ ရက်လောက်ပဲ အချိန်ရတယ်။ သူတို့ယတြာလဲစွမ်းရအောင် မောင်မင်းခန့် တီချယ့်ကို ကူညီလိုက်ပါ...ဒါပေမဲ့ မောင်မင်းခန့် ဆန္ဒရှိမှနော် အတင်းအကျပ်မဟုတ်ပါဘူး ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ခပ်သွက်သွက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ဒါဆိုလဲ အချိန်ဖြုန်းမနေနဲ့တော့ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး သူတို့အိပ်ခန်းဆီခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ဆရာမနောက်ကနေ ကျွန်တော် သိုးငယ်လေးတကောင်လိုပါသွားပါတယ်။ နိမ့်တုံမြင့်တုံလှုပ်ရှားနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ တင်ပါးတွေကိုငေးမောရင်းနဲ့ပေါ့။ ကြည့်နေရင်း ရာဂစိတ်တွေသောင်းကျန်းလာပြီး ဆရာမတင်ပါးကို ဆုပ်နယ်ချင်လာတယ်။ ဆွဲဖက်ပြီး အတင်းတက်လိုးပစ်ချင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်လေ။ ကျွန်တော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သည်းခံဖို့လိုပါတယ်။

ဆရာမက ကုတင်ပေါ်တက်လှဲနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ လိင်ကိစ္စကတော့ မောင်မင်းခန့်ကို တီချယ်သင်ပေးစရာမလိုဘူးထင်ပါတယ်နော်။ တခုပဲ... မင်းရဲ့မျိုးစေ့လေးတော့ သေချာချပေးနော်။ မောင်မင်းခန့် သဘောရှိသာ လုပ်ပါတော့။ တီချယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုံအပ်လိုက်ပြီကွယ် ”

ကျွန်တော်လည်း တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချပြီး ဘစ်လေးနဲ့ပဲ ဆရာမဘေးကို ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ ကိုးတန်းလောက်တည်းက ဖာချခဲ့ဖူးပြီး လက်ရှိလည်း စော်တွေကို စားနေတာမို့ ဆရာမကို ရှိန်မနေတော့ပါဘူး။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ခြေထောက်နဲ့ခွတယ်။ ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းမိုးတွေရွာချတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးနဲ့ ရွရွလေးပွတ်ဆွဲတယ်။ ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ နို့တွေကစားရတာကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ရင်သားတွေကို တွေ့ချင်လာတယ်။ 

နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကိုရပ်ပြီး အောက်ကိုလျှောတယ်။ ဆရာမအကျီ်ၤကြယ်သီးလေးတွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့အသားနဲ့ ပနံရနေတဲ့ ဘရာအနက်ကလေးပေါ်လာတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့တွေကို ဘရာပေါ်ကပဲ အငမ်းမရနမ်းနေမိတယ်။ အတွေ့အကြုံအရဆို ဆရာမက C cup size တောင် ကျော်ချင်နေသေးတယ်။ ဒေါ်သီဒါ့ယောက်ျား ကံကောင်းလေစွ။ အို ငါလည်း ကံကောင်းတာပါပဲ။ 

၁၅ ရက်လောက် ဆရာမကိုဖြုတ်ရမှာပဲလေ။ စိတ်ထဲကတွေးနေမိတာလေးပါ။ ပြီးတော့ ချပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမဗိုက်သားလေးတွေကို ဖွဖွနမ်းတယ်။ ခါးပေါ်က ချွေးစက်လေးကို လျက်လိုက်ပြီး ချက်တွင်းလေးထဲ လျှာကိုထိုးစိုက်လိုက်တယ်။ ချက်ကိုလျက်ပေးနေတဲ့အချိန် ဒေါ်သီဒါထွဏ်း အော်ညည်းစပြုလာပါပြီ။

“ အားးးအိုးးးအီးးးမောင်မင်းခန့် မင်းက မိန်းမကျမ်းအရမ်းကျေတာပဲကွယ် ”

ဆရာမရဲ့ အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ တဆက်တည်း ထမီကိုပါ ဆွဲချွတ်တော့ ဆရာမက တင်ပါးလေးကြွပေးတယ်။ ပင်တီကလဲ အနက်ရောင်ပဲ။ ဝမ်းဆက်ပေါ့။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ကိုဖက်ဖို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံဘဲ ဆရာမကို တူးပိစ်လေးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ဆရာမရဲ့ နို့တွေကိုဖိညှစ်တယ်။ ဆရာမက နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းမို့ ညည်းတယ်။ လက်ကိုကျောဖက်ပို့ပြီး ဘရာချိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းဖြုတ်တယ်။ ကျွတ်ထွက်လာတဲ့ အနက်ရောင်ဘရာလေးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမက ကျွန်တော့ခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်ထားတယ်။ လက်မြှောက်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ချိုင်းကြားလေးကို ကျွန်တော်ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုင်းကအမွေးတွေရိတ်ထားပေမဲ့ ကျိုးတိုးကျဲတဲပြန်ပေါက်နေတယ်။ ဆရာမကို ညင်ညင်သာသာလေး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လုပ်သမျှကို စည်းချက်ညီညီတုန့်ပြန်တယ်။ 

ပါးလွှာတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးနဲ့ ဆရာမဟာ sexy ကျပြီး လိင်ခွန်အားပြည့် နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ ဘစ်လေးတထည်တည်းနဲ့ ဆရာမကလဲ ပင်တီလေးနဲ့ပဲ ကျန်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်ကို ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ဂွဆုံနေရာကိုတချက်ကြည့်တယ်။ ကားထားတဲ့ ခြေထောက်ကြား ဝင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ဘစ်အောက်က ဖောင်းတင်းထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဆရာမ အဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပွတ်တယ်။ ဆရာမလဲ

“ မောင်မင်းခန့် အချိန်မဆွဲနဲ့ကွယ် တီချယ့်ကို အခုပဲ လိုးပြီး အဖုတ်ထဲ မျိုးစေ့လေးမြန်မြန်ထည့်ပေးပါတော့ ”

ဆရာမဆဆီက တစ်တစ်ခွခွတွေကြားရတော့ ကျွန်တော့်စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။

“ အိုကေ တီချယ် ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော် ဆရာမခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး တခုတည်းကျန်နေတဲ့ ပိုးသားပင်တီအနက်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ဘရာဘေးနားကို ပစ်ချထားလိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အမွေးအမျှင်ထူထဲတဲ့ ဆရာမအဖုတ်လေးကိုစိုက်ကြည့်တယ်။ ဘစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ချပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အဖုတ်ဆာလောင်နေတဲ့ စံချိန်မီ ၈ လက်မ လီးကို ဒေါ်သီဒါထွဏ်းမြင်သာအောင် ပြတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကို မြင်တော့ ဆရာမသက်ပြင်းတချက်ရှိုက်တယ်။

“ အို ဘုရားရေ မောင်မင်းခန့်လီးက အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ပါပဲ။ တီချယ့်ယောက်ျားထက်တောင် ကြီးတယ်။ ထိပ်အရေပြားလဲ မဖြတ်ရသေးဘူးပေါ့။ တီချယ့်ယောက်ျားက အရေပြားဖြတ်ထားတော့ ဒစ်ကကားနေတာ။ နောက်မှ မောင်မင်းခန့်ကို ပုလွေကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးမယ်။ အခုတော့ လိုးပေးပါတော့နော်)

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြောပြီး ညုတုတုကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်ကိုင်ရင်း ဆရာမရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ခန္ဓာကို နဖူးကခြေဖျားထိကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမရဲ့ ခြေေထောက်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်တယ်။ ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်တယ်။ 

လီးကိုလက်ခံဖို့ ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေပြီလား သိရအောင် လက်ခလယ်ကို အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ချွဲကျိကျိစေးထန်းထန်းစောက်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲမှာရွှမ်းနေခဲ့ပါပြီ။ အဖုတ်ထဲမှာ လက်ခလယ်ကို ထပ်ထည့်ပြီး လှည့်လိုက်တော့ ပွက်ခနဲမြည်သွားတယ်။ ဆရာမက သူ့ရင်သားတွေကိုကိုင်ပြီး ညည်းတယ်။

“ အားးအင်းးးးရက်စ်းးးး ”

လက်ခလယ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး လီးကို ဆရာမအဖုတ်ထဲ ထည့်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဆရာမအဖုတ်က စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတယ်။ လီးကိုကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး

“ အားးးဖြည်းဖြည်း မောင်မင်းခန့် တီချယ့်အဖုတ်လေးပြဲသွားပါဦးမယ်။ တီချယ့်ယောက်ျားဟာကသေးတယ်ကွယ့်။ မင်း လီးကကြီးတော့ ညင်ညင်သာသာလေးလုပ်ပေးပါ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့စကားကို ကျွန်တော် နားထောင်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

ဆရာမကတော့ မျက်လုံးတွေ ခပ်မှေးမှေးမှိတ်ထားပြီး လက်တွေကတော့ အိပ်ရာခင်းစကိုဆွဲဆုပ်ထားပါတယ်။ပါးစပ်ကလဲ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့အချိန် မြည်တွန်သံတွေထွက်နေတယ်။ ဆရာမအဖုတ်က သဘာဝချောဆီတွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို လက်ခံနိုင်လာပါပြီ။ 

လီးအထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ရည်တွေကြောင့် တဗွက်ဗွက်မြည်လာပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ နို့အစုံကိုကိုင်ဆွဲပြီး အထုတ်အသွင်းကို ခပ်မြန်မြန်လုပ်လိုက်တယ်။ ဆရာမ မကန့်ကွက်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကိုအဆုံးထိထိုးသွင်းပြီး လိုးတယ်။ ဆရာမနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတွေကလဲ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။

ဆရာမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးပွတ်တိုက်မှုအရသာဟာ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးရင်း ကျွန်တော်လဲ မာန်သွင်းမိပါတော့တယ်။ ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လောင်လာတယ်။ 

လိုးနေတုန်းမှာပဲ ဆရာမကို တာဝန်ကျေကူညီပြီး လိုးပေးရုံမဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော်လိုးတာကို စွဲလမ်းသွားအောင် လုပ်ဖို့စိတ်ကူးရတယ်။ နို့တွေကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ် ဆရာမရဲ့ လက်အောက်ကိုလျှိုုပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တယ်။ ဆရာမလဲ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖက်ပြီး ကျောပြင်ကို နူးညံ့တဲ့လက်အစုံနဲ့ ပွတ်သပ်နေတယ်။

လီးကို အရည်စေးထန်းနေတဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထိုးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အဖုတ်က ပွစိပွစိနဲ့ လီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့အရသာကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက ညည်းညူရင်း တိုးတိုးလေးပြောတယ်။

“ အင်းးးးးမောင်မင်းခန့် မင်း မိန်းမတွေကို ဘယ်လိုလိုးရမလဲ ကောင်းကောင်းသိတာပဲ ”

ဆရာမက ကလေးလိုချင်တာထက် အလိုးခံရတာပိုနှစ်ခြိုက်နေမှန်း ကျွန်တော်အာရုံရတယ်။ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရာကနေ ပြန်ပြီးအထုတ်အသွင်းမြန်မြန်လုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမကိုတော့ ဖက်ထားဆဲပါပဲ။ ဆရာမကို ခေါင်းမော့ပြီးကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။ 

တချက်တချက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်တယ်။ ဆရာမကိုကြည့်ပြီး မဆီမဆိုင် သဇင်ရဲ့ ဇာတ်ကားတောင်သတိရသွားတယ်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဆရာမရဲ့ တံတွေးတွေစိုစွတ်နေတဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်သား ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေပေမဲ့ ကာမရေယာဉ်ကြောမှာ မျောလို့ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ ခပ်သွက်သွက်လိုးဆောင့်ပေးနေတုန်း ဆရာမအဖုတ်ထဲကျွန်တော့်လီး ဆက်ခနဲတုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သုက်တွေက ဆရာမအဖုတ်ထဲ တဖြောဖြောပန်းထွက်နေပါပြီ။ ဆရာမကို ကြာကြာဆွဲလိုးချင်ပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး။ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်ရတာလဲ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ အရသာပါပဲ။ အဲလိုလုပ်ရတာကိုလဲ ကျွန်တော် သဘောကျပါတယ်။

အရင်က ဖာချတော့လဲ ကူးစက်ရောဂါတွေကြောက်လို့ ကွန်ဒွန်နဲ့ လုပ်ရတယ်။ စော်တွေကျပြန်တော့လဲ ဗိုက်ကြီးသွားမှာစိုးတော့ အဖုတ်ထဲ သုက်မလွှတ်ရဲဘူး။ သူတို့ကလဲ လက်မခံဘူး။ ဆရာမနဲ့မှ အဖုတ်ထဲ သုက်လွှတ်ရတာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့တယ်။

သုက်တွေပန်းထည့်နေတဲ့အချိန် ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတယ်။ လက်သည်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကျောကို ကုတ်ခြစ်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ လီးကို အဖုတ်ထဲ တဆုံးထိုးသွင်းစိမ်ထားပြီး ဆရာမပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ ဆရာမက မျက်လုံးမှေးလျက်နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်မျိုးစေ့အလှူကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူနေပါတော့တယ်။

ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ကိုယ်လုံးလေးတွေ ထွေးပွေ့ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကိုချိတ်ထားတယ်။ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်တွေပန်းထုတ်နေတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာပါ။ သုက်တွေကုန်သွားတော့ ဆရာမပခုံးကို ဖွဖွလေးမနာအောင်ကိုက်လိုက်တယ်။ လိုးပြီးစ သေးပြီး ပျော့သွားတဲ့လီးက ဆရာမအဖုတ်ထဲက ကျွတ်လုကျွတ်ခင်။ အသက်ရှူသံတွေကလဲ ခပ်ပြင်းပြင်း...။

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတယ်။ နဖူးကိုပွတ်သပ်ပေးပြီး ခြင်ထောင်သံလေးနဲ့ ပြောတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်မင်းခန့် ၊ တီချယ့်လို အသက်ကြီးကြီးမိန်းမကြီးနဲ့ လိုးရတာကျေနပ်ရဲ့လား ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို လိုးရတာဘယ်လောက်အားရလဲ မပြောပြတတ်အောင်ပါပဲ။ နောက်ပြီး ဒါဟာကျွန်တော့် ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံမဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားနဲ့ ကျွန်တော် ပြန်ပြောတယ်။

“ သီဒါက ဟော့တယ်။ တခြားစော်တွေနဲ့ မတူတာက လိုးတဲ့အခါ အပြန်အလှန်အပေးအယူမျှတယ်။ လုံးဝကို ကျေနပ်တာပေါ့ဗျာ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ပြုံးလိုက်ပြီး

“ တီချယ်ကနေ သီဒါတဲ့လား ! အပြင်မှာဆို ငါ မင်းဆရာမဆိုတာ မမေ့နဲ့။ ငါ့အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ငါက မင်းရဲ့သီဒါ မင်းက ငါ့ရဲ့ လိင်ခွန်အားရှိတဲ့ လူရွယ်လေးပေါ့ ”

ကျွန်တော် ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ဆရာမက သဘောကျသွားပုံနဲ့ ထပ်မေးပြန်တယ်။

“ တပည့်လေး မင်းဆရာမကိုလိုးရတာ သဘောကျရဲ့လား ”

“ အရမ်း အရမ်းကို ကျေနပ်ရပါတယ် တီချယ်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျောင်းစတက်ကတည်းက တီချယ့်ရဲ့အလှအပကောက်ကြောင်းတွေကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုင်ခဲ့ရတာပါ။ ဒီလိုနေ့ကို စောင့်မျှော်ခဲ့ရတာ ၂ နှစ်နီးပါးရှိပါပြီ ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းတယောက် မျက်လုံးပြူး မျက်ခုံးတွေတွန့်သွားပြီး

“ ဟင် တကယ်ကြီးလား မင်းလေးက ငါ့ရဲ့ဘာကိုကြိုက်တာတုန်း ”

ဆရာမမေးတာကို ကျွန်တော်ရှက်နေတာနဲ့ ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ပါဘူး။

“ အမယ် ဘာခုမှ လာရှက်နေတာလဲ။ ခုနကတော့ မင်းလေးက လိုးချင်တိုင်းလိုးပြီးတော့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစမ်းပါ။ မင်းလေးထက် ငါက ၁၅ နှစ်လောက်ကြီးတယ်လေ။ မင်းလေးက ငါ့ကိုမှန်းပြီး ကွင်းတိုက်တယ်ဆို။ ငါသိချင်တာက မင်းလေးက ဘာကိုဖီးလ်တက်တာလဲ ”

ဆရာမ မေးခွန်းကိုဖြေဖို့ စကားလုံးတွေ အဆင်သင့်ရှိပေမဲ့ ပြောထွက်ဖို့အတော်အားယူရပါတယ်။ လိုးတာကတော့ တကဏ္ဍပေါ့။ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ

“ သီဒါ အမှန်ဆို ကျွန်တော်က အသက်ကြီးတဲ့အမျိုးသမီးတွေနဲ့ လိုးရတာကိုဖီးလ်လာတာ။ ကျောင်းကစော်လေးတွေကို လိုးရတာ အဲလောက်သဘောမခွေ့ဘူး။ နောက်ပြီး သီဒါက ချောတယ်။ အသားဖြူတယ်။ သီဒါလမ်းလျှောက်ရင် နို့နဲ့ တင်ပါးက အရှေ့နဲ့အနောက်စည်းချက်ညီညီခါရမ်းနေတာ။ အဲဒါတွေက ကျွန်တော့်ကိုရူးစေတာပဲ။ ကုတင်ပေါ်မှာ သီဒါကို နိကပ်မြင်ချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီ ”

ဆရာမလဲ မျက်နှာနည်းနည်းတည်သွားပြီး

“ မင်းလေး အဲလိုအကြံဆိုးနဲ့ ငါ့ကိုကြည့်နေမှန်း ငါမသိခဲ့ပါလား။ အခုတော့ ကျေနပ်သွားပြီမဟုတ်လား ”

ဆရာမကို ထပ်လိုးချင်သေးတာနဲ့ စကားမပြန်ဘဲ လိုးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမက ရုန်းလိုက်ပြီး နာရီကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။

“ နောက်မှကွာ ခဏနေ ယောက္ခမတွေ ပြန်လာတော့မယ်။ တီချယ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ရဦးမယ်လေ ”

“ ကျွန်တော့ကို အချိန်ဆယ်မိနစ်ပဲပေးပါ သီဒါ။ ဒီနေ့ သေချာပေါက်ကိုယ်ဝန်ရသွားအောင်လို့ပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆရာမအဖြေကိုမစောင့်ဘဲ မျက်နှာကိုနမ်းလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေ တက်ခွတယ်။ လီးကလဲ ပြန်တောင်လာပါပြီ။ လက်က ဆရာမကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ ဆရာမက ခြေထောက်တွေကို ကားပေးတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အချိန်မဆွဲဘဲ ဆရာမအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတယ်။ အချိန်မရဘူးဆိုပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်က အလိုးခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဆရာမပါးတွေကို နမ်းရှုပ်ရင်း လီးကို ခပ်မှန်မှန်လေးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒုတိယအချီဆိုတော့ နည်းနည်းပင်ပန်းတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ထဲထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားလိုက်တော့ ဆရာမက

“ ဆယ်မိနစ်ပြည့်ပြီထင်တယ်နော် မောင်မင်းခန့်။ တော်ကြရအောင် ”

ဒါပေမဲ့ ဆရာမအဖုတ်ထဲသုက်ထပ်ပန်းထည့်ချင်နေသေးတာကြောင့်မို့ ဆရာမပြောတာဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။ ဆရာမခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာမခါးကို ကိုင်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုလဲ နမ်းလိုက်လျက်လိုက်လုပ်တယ်။

လီးနဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရပ်မနားပွတ်တိုက်နေတာမို့ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ဆရာမအဖုတ်ထဲ သုက်ထပ်ထည့်လိုက်နိုင်ပါပြီ။ အရသာဟာကောင်းလွန်းတာမို့ ဆရာမနို့တွေကို ဆွဲညှစ်ရင်း ဒုတိယအချီ ပြီးသွားပါတယ်။ ဆရာမပေါ်မှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း နားနေလိုက်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း လီးကပျော့ခွေပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ ဆရာမဘေးမှာလှဲနေလိုက်တယ်။

ဆရာမအသက်ရှူသံတွေကလဲ ပြင်းထန်နေပါတယ်။ ဆရာမနို့တွေမှာ လက်ချောင်းရာတွေထင်းနေတယ်။ ဒါ ကျွန်တော့်လက်ချက်ကြောင့်ပဲ။ ဆရာမနားကပ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုပွတ်သပ်ရင်း ဘယ်ဖက်နို့ကိုစို့လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထောင်မတ်နေတယ်။ ဆရာမကတော့ ဘာမှမပြောဘဲ ကျွန်တော့်ဆံပင်တွေထဲ လက်ချောင်းလေးတွေထိုးသွင်းရင်း ဖွကစားနေတယ်။

ကာလရှည်တောင့်တခဲ့ရတဲ့ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းကို ၂ ချီတိတိဖြုတ်လိုးလိုက်ရတာမို့ ပီတိကအတိုင်းမသိပါပဲ။ ခဏနေတော့ ဆရာမလဲ အသက်ရှူသံပြန်မှန်လာတယ်။

ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး

“ မင်းလေးရဲ့ လီးထွားထွားနဲ့ အလိုးခံရတာ တကယ်သဘောကျတယ်ကွယ်။ အထူးသဖြင့် ဒုတိယတခါပေါ့။ ရည်ရွယ်ချက်ကလဲ မတူဘူးလေ ”

ကျွန်တော်ပြုံးပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ဗိုက်သားလေးကို ရွရွပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်း ကျွန်တော့်အလိုးအဖြုတ်ကို စွဲသွားပြီထင်ပါရဲ့။

“ ကျွန်တော်ကတော့ဖြင့် နှစ်ချီလုံးကို သဘောကျပါတယ် သီဒါ ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်ကို အပြုံးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

“ သီဒါ ကိုယ်ဝန်ရသွားရင် ကျွန်တော့်ကိုအရင်ဆုံးပြောနော် ”

.............................................................................................................................

ဆရာမရဲ့ ယောင်းမ သိသွားခြင်း

ဆရာမ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးစားတာ တပါတ်လောက်ရှိလာပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိတော့ နောက်တပါတ်လောက်ဆို သိရမှာပါ။ တညနေ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာမယောက္ခမတွေ မရှိခင် ချစ်ပွဲဝင်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သီဒါက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အိပ်နေတယ်။ ခဏနားပြီးတော့ ကျွန်တော့ဘက်ကိုလှည့်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ အသံနဲ့

“ မောင်မင်းခန့် တီချယ် တခု ပြောစရာရှိတယ် ”

“ ဘာများလဲ သီဒါရယ် ”

ဆရာမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ဆော့နေရင်း ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“ အရေးကြီးတယ် မောင်မင်းခန့် နို့တွေကို ဆော့မနေနဲ့ မရိုးသေးဘူးလား ”

ဆရာမပုံကြည့်ရတာ တကယ်စိုးရိမ်နေပုံပါပဲ။ ဆရာမကဆက်ပြောတယ်။

“ ဆရာမယောက်ျားရဲ့ ညီမ ပိုးဥကို သိတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် မပိုးဥကို နှစ်ခါသုံးခါလောက်မြင်ဖူးတယ်။ ဆရာမတို့အိမ်နားကပ်ရက်ပဲနေတယ်။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးငယ်ငယ်တယောက်ရှိတယ်။

“ တီချယ်တယောက်တည်း ရှိနေတုန်း မင်းလေးလာတာ သူမြင်သွားပုံရတယ်။ တနာရီလောက်လိုးပြီး မင်းပြန်ထွက်သွားတာလဲ သူတွေ့တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူလိုက်ချောင်းတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ကြာသာပတေးနေ့က မင်းလေးလိုးပြီးပြန်သွားတာနဲ့ သူရောက်လာတယ် ”

“ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးရုံရှိသေးတယ်။ သန့်ရှင်းရေးတောင်မလုပ်ရသေးဘူး။ သူလဲ ယောက်ျားနဲ့ဆိုတော့ လိုးပြီးတဲ့အရည်အနံ့တွေ သူရသွားတယ်။ မင်းလေးနဲ့ တီချယ်လိုးနေတာ သူသိသွားတယ်။ တီချယ်လဲ မလိမ်တော့ဘဲ ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်တယ်။ မင်း နားထောင်နေရဲ့လား ”

ဆရာမက စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး ကောက်မေးလိုက်တယ်။ စိတ်တိုနေတဲ့ပုံပါပဲ။ ဆရာမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်တကယ်လန့်လာတယ်။ သူများမယားခိုးစားထားပြီးတော့မှ။ ဆရာမ မိသားစုသာသိသွားခဲ့ရင် ကျွန်တော်သေပြီပဲ။ ဆရာမက ကျွန်တော်ဖြစ်သွားတဲ့ပုံကိုကြည့်ရင်း

“ စိတ်အရမ်းမပူပါနဲ့။ တီချယ်လဲ ပိုးဥကို မင်းရဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေပြောပြလိုက်ပါတယ်။ မိန်းမသားချင်းဆိုတော့သူလဲနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ထူးထူးခြားခြားတခုတောင်းဆိုတယ် ”

“ မပိုးဥက ဘာတောင်းဆိုတာလဲ သီဒါ ”

ဆရာမဆီက ဘာများလိုချင်ပါလိမ့်သိချင်တာနဲ့ မေးလိုက်တယ်။

“ မင်းလေးရဲ့ စံချိန်မီလီးနဲ့ အပြုအစုကောင်းတာတွေ ပြောပြလိုက်တယ်လေ။ သူ့အကိုတောင် မင်းလေးကိုမမီဘူးလို့။ ဒါနဲ့ သူက မင်းလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချင်တယ်တဲ့ ”

ကျွန်တော့်အမူအရာကို အကဲခတ်ရင်း ဆရာမကပြောတယ်။ အဲဒီစကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်ပိုလန့်သွားတယ်။

“ ခက်တယ် သီဒါရယ် ”

“ ကဲ ငါ ဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ပိုးဥက မနက်ဖြန် သူယောက်ျားအလုပ်သွားတဲ့အချိန် သူ့ကလေးမူကြိုသွားတဲ့အချိန် မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ ပြောစရာရှိတာက ဒါပဲ။ ဒီနေ့မင်းကို ခေါ်လိုက်တာ ဒီကိစ္စပြောချင်လို့။ အလိုးခံဖို့ရာ စိတ်မပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းလေးကို မငြင်းရက်လို့ မင်းသဘောရှိလုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေတာ ”

ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုပွတ်သပ်နေရင်း သီဒါ ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

“ ကျွန်တော်က ဒီမှာ သူနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရမယ်ပေါ့။ တခြားသူတွေ ရှိနေရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”

“ မင်း တီချယ့်ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား ”

ကျွန်တော် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ကောင်းပြီ ဒါဆိုမနက်ဖြန် မနက် ၁၀နာရီအတိ ဒီကိုလာခဲ့။ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး။ တီချယ်အိမ်နားကစောင့်နေမယ်။ ပိုးဥမှာသော့အပိုရှိတယ်။ ”

“ တကယ်လို့ အိမ်သားတွေရဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရရင် တီချယ် မင်းကိုပြောပါ့မယ်။ မင်း အိမ်ထဲမဝင်ဘဲ ပြန်သွားလိုက်။ နားလည်တယ်နော် မောင်မင်းခန့် ”

“ သီဒါ့ကိုယုံလို့ မနက်ဖြန် ၁၀ နာရီလာခဲ့ပါ့မယ် ”

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ကတိပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ မင်းလေးကို ဒါကြောင့် သဘောကျရတာ။ ကဲ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်ပြီး ပြန်ချေတော့။ ဘယ်သူမှသတိမထားမိစေနဲ့နော် ”

ဆရာမကတော့ အိပ်ရာထဲ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ လှဲနေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကိုပြန်လာတယ်။ ဆရာမက မနက်ဖြန်အတွက် စိတ်ပူနေတယ်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ဖြန် မပိုးဥနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမဲ့အရေး ရင်မောရင်းနဲ့လေ။

....................................................................................................................

မပိုးဥနှင့် တွေ့ဆုံရာဝယ်

ချိန်းဆိုထားတဲ့နေရာကို ချိန်းဆိုထားတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာမက အိမ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာစောင့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ကိုထွက်လာမတွေ့ဘူး။ အဝေးကနေပဲ အိမ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြီး လက်ကိုဝှေ့ရမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမတို့အိမ်မှာ မပိုးဥတယောက်တည်းပဲရှိနေမယ်လို့ တွေးတယ်။

ဆရာမအိမ်ဘဲလ်တီးရတဲ့အခိုက်အတန့်လေးက တုန်လှုပ်ရပါတယ်။ တံခါးပွင့်လာပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ မပိုးဥကို တွေ့တယ်။ အထဲဝင်လာဖို့ခေါ်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ မပိုးဥက တံခါးကိုသေချာလော့ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ဘေး ဆိုဖာပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။

စိတ်က ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ပြီး မပိုးဥကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်တယ်။ မပိုးဥက အသက် ၂၇ / ၂၈လောက်ပဲရှိဦးမယ်။ ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ဆိုတော့ မပိုးဥရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေကို ခန့်မှန်းရခက်တယ်။ မပိုးဥမျက်နှာက သင်ဇာဝင့်ကျော်နဲ့ နည်းနည်းဆင်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့

“ ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကောင်လေး? မတ်တပ်ရပ်ပြီး မင်းဘောင်းဘီထဲကဟာကိုပြစမ်းပါ။ မင့်တီချယ်သီဒါကတော့ မင်းနဲ့ မင့်လီးအကြောင်း တခမ်းတနားချီးကျူးလေရဲ့။ ငါ့ယောင်းမကို ကာမသုခပေးပြီး ဗိုက်ကြီးသွားစေတဲ့လီးကို ကြည့်ပါရစေ ”

မပိုးဥရဲ့ တစ်တစ်ခွခွကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း စကားလုံးတွေကြောင့် ကျွန်တော်တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူပြုသမျှ လည်စင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်ကိုချွတ်ပြီး ကြမ်းပေါ်ချတယ်။ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းမထနေပေမဲ့ ကျစ်လစ်တဲ့ အပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကို မပိုးဥကိုပြတယ်။ သေချာကြည့်နေတဲ့ မပိုးဥနား ခြေနှစ်လှမ်းလောက်ကပ်လိုက်တယ်။

ကျွန်တော် သူ့နားကပ်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာ မပိုးဥက မတ်မတ်ထိုင်တယ်။ ကျွန်တော် ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ်တယ်။ ခါးကိုင်းပြီး ဘောင်းဘီကိုလုံးဝချွတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥရှေ့မှာ ဘစ်တထည်တည်းနဲ့ ရပ်နေလိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက အရွယ်နဲ့မလိုက်ပါလားကွ ဟင် ”

ဘစ်အောက်က ဖုဖောင်းနေတာကြည့်ပြီး မပိုးဥကပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဘစ်ကိုပါချွတ်ဖို့ လက်နဲ့အမူအရာပြတယ်။ ဘစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပြာကားထဲက ကောင်မလေးတွေ ချွတ်သလို တဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ပြတယ်။ မမာမပျော့အနေအထားနဲ့ လီးက ပေါ်ထွက်လာတယ်။ မပိုးဥက လီးကိုကြည့်ရင်းပြုံးနေတယ်။ ဘစ်ပါကျွတ်သွားတော့ မပိုးဥရှေ့ မိမွေးဖမွေးတိုင်းရပ်နေရတယ်။

“ မင့်လီးက တော်တော်ထွားတာပဲ။ ငါ့ကိုကြောက်လို့ မတော်တာလား။ မတောင်သေးတဲ့အချိန်တောင်ကြီးတယ်။ အပြည့်တောင်ရင် ဘယ်လောက်ရှိလဲ ကောင်လေး ”

မပိုးဥရဲ့ မျက်လုံးထဲ စပ်စုတဲ့ ကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင်မြင်ရတယ်။

“ ၈ လက်မပါ မမ ”

မပိုးဥက မတောင်တဲ့အချိန် ၅ လက်မလောက်ရှိတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ငေးကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ညာဖက်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တယ်။ လက်ချောင်းလေးတွေကို လီးတံတလျှောက်ရွေ့ပြီး ထိပ်ဖုံးအရေပြားကို နောက်ဆွဲလိုက်တယ်။ ကားစွင့်နေတဲ့ မှိုပွင့်ပုံ လီးဒစ်ပေါ်လာတယ်။

.........................................................................................................................................

မပိုးဥရဲ့ ပုလွေ

ကျွန်တော့်လီးဟာ မပိုးဥရဲ့ ပွတ်သပ်ထိတွေ့မှုကြောင့် ၈ လက်မ ထိမတ်ထောင်လာတယ်။ လီးက တစက်စက်ထွက်တဲ့အရည်ကြည်လေးတွေ သူ့လက်မှာစိုနေတယ်။ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေးတာနဲ့အမျှ အရည်ကြည်လေးတွေပိုထွက်ပိုစိုလာတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုလဲ ကွင်းတိုက်ရင်းအကဲခတ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဟန်ဆောင်မထားနိုင်ဘဲ သာယာနေတယ်။

“ မင့်လီးကိုတော့ သဘောခွေ့သွားပြီကောင်လေး။ ငါ့ယောင်းမ မင့်လီးကိုစွဲနေတာမဆန်းပါဘူး။ မင်းကလိုးတာကြမ်းတယ်တဲ့။ သူ့ကို တိရစ္ဆာန်လို ကြမ်းကြမ်းလိုးတယ်တဲ့။ ငါ့ယောင်းမကပြောတာပဲ။ ငါ့ကိုလိုးဖို့တော့ စိတ်တောင်ကူးမနေနဲ့ကောင်လေး။ ငါက မင့်နဲ့ မင့်လီးကိုကြည့်ရုံကြည့်ချင်တာ ”

ပါးစပ်ကပြောနေပေမဲ့ မပိုးဥကလက်က ကွင်းတိုက်ပေးနေဆဲပါပဲ။ ဘယ်လက်ကတော့ ဥလေးတွေကိုဖွဖွလေးညှစ်နယ်ပေးတယ်။ မပိုးဥရဲ့ မြှောက်ပင့်ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော် ဘဝင်လေဟပ်ပြီး ပြုံးမိတယ်။

မပိုးဥက ကွင်းတိုက်တာရပ်ပြီး ဒစ်ပေါ်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ အရေပြားကိုဆွဲထားတယ်။ လီးထိပ်ကလဲ အရည်ကြည်တွေ တစက်စက်ကျနေတယ်။ ဒစ်ကလဲ အ ည်ကြည်လေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေတယ်။

“ ငါ့ယောက်ျားလီးကထိပ်အရေပြားဖြတ်ထားတယ်။ မင့်လီးကဖြတ်မထားဘူးလို့ ယောင်းမကပြောတာနဲ့ ငါမြင်ဖူးချင်သွားတာ။ တခါမှမမြင်ဖူးဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ မင့်လီးကိုမြင်ပြီး ငါ စုပ်ချင် အရသာခံချင်လာတယ်။ ငါ လီးစုပ်လို့ရမလား ကောင်လေး ”

မပိုးဥလို ချောတဲ့မိန်းမတယောက်က လီးစုပ်ပေးပါရစေ တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ဘယ်ယောက်ျားသားငြင်းရက်နိုင်မှာလဲ? ခေါင်းညိတ်ရုံညိတ်ပြလိုက်တယ်။ ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ကိုဟ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးကို လျက်တယ်။ ဒစ်မြုပ်အောင် ပါးစပ်ထဲငုံပြီး အာငွေ့ပူပူလေးပေးတယ်။ ဘယ်လက်က ဥတွေကိုကစားပေးတယ်။ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို လီးကိုစုပ်ပေးနေပြီးမှ ထုတ်လိုက်တယ်။

“ မင့်လီးက စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ကွာပါ့။ သူ့ဟာက သေးသေးလေး။ ပြီးတော့အရည်တွေက နံဟောင်နေတာပဲ။ သူ့ဟာကို စုပ်တောင်မစုပ်ချင်ဘူး။ မင့်လီးကိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် တနေကုန်စုပ်နေချင်လိုက်တာ။ သြော် ဒါနဲ့ မင့်နာမည်က ဘယ်သူလဲ ”

“ မင်းခန့် မင်းခန့်ပါ မမ။ တီချယ်သီဒါ ဘယ်သွားလဲဟင် ”

ဆရာမ ဘယ်ရောက်နေလဲ သိသိကြီးနဲ့ မပိုးဥကိုမေးလိုက်တယ်။

“ မသီဒါကို ငါရှောင်ခိုင်းထားတယ်။ ကောင်လေး မကြောက်ပါနဲ့။ ငါမင့်ကို ကိုက်မစားပါဘူး။ လီးလေးစုပ်ရုံပါ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မပိုးဥက ပါးစပ်ဟပြီးကျွန်တော့်လီးကို ငုံသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကိုတထစ်ချင်းအဆုံးထိဝင်အောင်စုပ်ပေးတယ်။ ဆီးခုံနဲ့ မပိုးဥနှုတ်ခမ်းထိမိတဲ့အချိန် အိမ်တံခါးပွင့်လာပြီး ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းဝင်လာတယ်။ ဆရာမက တံခါးမြန်မြန်ပိတ်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ မပိုးဥဆီလျှောက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမဒေါ်သီတာထွဏ်း ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်အသက်ရှူရပ်မတတ်ပဲ။ မပိုးဥကလဲခြေသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်တယ်။ စုပ်လက်စလီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး မပိုးဥတယောက် သူ့ယောင်းမကိုရန်တွေ့ပါတော့တယ်။

“ ဘာလို့လဲ မသီဒါ။ ရှောင်ပေးပါလို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား။ ကောင်လေးရဲ့လီးနဲ့ ခဏတောင်မခွဲနိုင်ဘူးလား ”

“ မဟုတ်ပါဘူး ပိုးဥရယ်။ ငါထင်တာ မင်းခန့် ညည်းကိုကြောက်နေမှာစိုးလို့ ငါလာကူညီတာပါ။ ညည်းလဲအတူတူပဲ။ တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ”

ဆရာမက သူ့ယောင်းမကို လေချိုသွေးပြီးချော့တယ်။

“ ကောင်းပြီလေ မသီဒါ ဒါဆိုဘေးကပဲထိုင်ကြည့်နေ ”

ပြီးတော့ မပိုးဥက လီးကိုတဖန်ပြန်စုပ်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်သီဒါ့မျက်နှာက ဒေါသကြောင့်နီရဲနေပါတယ်။ သူ့ယောင်းမရဲ့ ရိုင်းစိုင်းတဲ့အပြုအမူကြောင့်ဖြစ်မယ်။ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းဆီထွက်သွားတယ်။

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဟထားပေးတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကို နှုတ်ခမ်းတွေကိုပွတ်တိုက်ပြီးပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ်။ ဒစ်ဝင်သွားတောင့်ခဏငြိမ်နေတယ်။ မပိုးဥက ပါးစပ်ထဲရောက်တဲ့လီးဒစ်ကို လျှာနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေးလျက်ပေးတယ်။ စုပ်ပေးတယ်။

သူ့အပြုအစုကြောင့် ပါးစပ်ထဲကို လီးပိုထိုးထည့်တယ်။ လီးဝင်သွားတာနဲ့အမျှ မပိုးဥလျှာနဲ့ လီးအောက်ပိုင်းပွတ်ထိတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးနဲ့ လီးကအရသာတော်တော်ရှိတယ်။ လီးကိုပါးစပ်ထဲတဝက်လောက်ပဲချန်ထားပြီး ပြန်ထုတ်တယ်။ မပိုးဥက လျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကို သုံးပြီး ပုလွေပညာကိုအစွမ်းကုန်ထုတ်တယ်။ သုက်ထွက်ချင်လာတာနဲ့ လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး မပိုးဥရဲ့ ပါးကိုလီးနဲ့ပွတ်တယ်။ အဲဒီအချိန် မပိုးဥက ညုတုတုကြည့်တော့ ကျွန်တော်ရှက်သလိုလိုဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးမှ ပြန်ထည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းလိုးတယ်။

မပိုးဥပါးစပ်ကို ဇိမ်ခံလိုးနေတုန်း ဆရာမက ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီး အခန်းထဲကထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ မပိုးဥဘေးမှာထိုင်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ နို့တွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေညှစ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဆွဲဆော့တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်းခန့်ရဲ့ လီးကိုကြိုက်လား ပိုးဥ။ ညည်းစုပ်နေတာ အငမ်းမရပဲနော် ”

ဆရာမမေးတာကို မပိုးဥမဖြေအားဘူး။ ပါးစပ်ကို ကျွန်တော့်အလိုးခံနေရတယ်လေ။ ခေါင်းပဲညိတ်ပြလိုက်တယ်။

“ ညည်း သူ့လီးကိုစုပ်ရတာကြိုက်မယ်ဆိုတာ ငါသိပြီးသားပါအေ ”

မပိုးဥက လီးစုပ်မပျက်ဘဲပြုံးပြတယ်။ ပါးစပ်ကိုလိုးတာအရှိန်မြှင့်လိုက်တုန်းမှာပဲ ဆရာမက

“ မောင်မင်းခန့် ပိုးဥရဲ့ ပုလွေကကောင်းရဲ့လား ”

“ မပိုးဥရဲ့ ပုလွေပညာက တဖက်ကမ်းခပ်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် သူ့ကို နိကပ်ကြည့်ချင်သေးတယ်ဗျာ။ ဂါဝန်အောက်ကအလှတွေ တွေ့မြင်ချင်မိတယ် ”

ပုလွေလောက်နဲ့ အားမရတဲ့ကျွန်တော် ဆရာမကိုပြောရင်း မပိုးဥဂါဝန်ကိုလက်ညှိုုးထိုးပြလိုက်တယ်။

“ ပြဿနာမရှိဘူး ခဏလေးစောင့် မောင်မင်းခန့် ”

ဆရာမက မပိုးဥရဲ့ ဂါဝန်အောက်နားကကိုင်ပြီး ဒူးလောက်ထိဆွဲမလိုက်တယ်။ ခြေသလုံးဖွေးဖွေးကိုစမြင်ရပါပြီ။ မပိုးဥက လီးကိုမကျွတ်အောင်စုပ်ထားရင်း ဆိုဖာကနေ တင်ပါးကိုကြွပေးတယ်။ ဆရာမက ဂါဝန်ကိုလုံးဝကျွတ်သွားအောင်ချွတ်တယ်။ မပိုးဥက ဂါဝန်အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားတာမြင်တော့ ကျွန်တော်ရောတီချယ်ပါ အံ့သြသွားတယ်။

ဆရာမက ဂါဝန်ကိုကြမ်းပေါ်ချပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်တယ်။

“ ညည်း အတွင်းခံတွေ ဘယ်မှာလဲ ပိုးဥ ၊ အိမ်ကတည်းကချွတ်ခဲ့တယ်တော့မပြောနဲ့ ”

ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ဒေါသတွေအထွဋ်အထိပ်ရောက်နေပါပြီ။ မပိုးဥက ကျွန်တာ့်လီးကိုပါးစပ်ကဖယ်လိုက်ပြီး

“ ဟို...ဟို...မသီဒါအခန်းထဲချွတ်ထားခဲ့တယ်။ စိတ်တွေထန်လာတာနဲ့... ”

“ ကောင်းပြီလေ ငါ့တပည့်လီးကို ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးလိုက်။ လီးပေါ်မှာသွားရာထင်ကျန်ခဲ့လို့ကတော့ ညည်းအသိပဲ ”

ဆရာမ ဒီလောက်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြစ်တာ တခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်တာက ကျွန်တော့်ကို သူတယောက်တည်း စားချင်တာဖြစ်မယ်။ ယောင်းမနဲ့ ရှယ်ယာလုပ်ချင်ပုံမရဘူး။ ကျွန်တော့်ရဲ့အတွေးသက်သက်ပါ။ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကလဲ ဆန်းကြယ်တာကလား။

မပိုးဥဖက်ပြန်ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ညုဒ်အလှက ကျွန်တော့်ကို မင်သက်သွားစေတယ်။ ရင်သားတွေက C cup လောက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ညိုညစ်ညစ်နဲ့ ထိုးထွက်နေတယ်။ မသိရင် နို့တွေပေါ် စပျစ်သီးလေးတင်ထားသလိုမျိုး။ ဗိုက်သားလေးတွေက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းကလဲ လှလှပပ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်ကဘယ်လိုမျိုးဆိုတာနဲ့ သူ့ကိုလိုးဖြုတ်ဖို့ စောင့်တောင်မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။

မပိုးဥရဲ့ချက်တွင်းလေးက ရေတွင်းလိုနက်နက်ကလေး။ သူ့ပေါင်တွေကို ပူးကပ်စေ့ထားတော့ အဖုတ်ကိုမမြင်ရဘဲ ခွဆုံနေရာက စောက်မွေးလေးတွေပဲမြင်ရတယ်။

“ သီဒါ မပိုးဥခြေထောက်ကိုကားပြီး အဖုတ်လေးပြပေးပါ ”

မပိုးဥအဖုတ်ကို အသည်းအသန်မြင်ချင်နေတာမို့ ဆရာမကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ဆရာမက ပခုံးတွန့်ပြပြီး

“ ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင် ”

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး

“ ငါ့တပည့်က ညည်းစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ချင်နေတယ်။ ခြေထောက်တွေကားပြီး ပြလိုက်စမ်းအေ ”

မပိုးဥလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်ကိုကားပြီး အဖုတ်ကလှစ်ဟပြပါတယ်။ ခြေထောက်တွေကားလိုက်တော့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပြဲအားပြီး ပန်းရောင်အတွင်းသားတွေကိုမြင်နေရပါတယ်။ အဖုတ်ဆီက အချစ်ရည်တွေဖင်ဝအထိ စီးကျနေပြီး ဆိုဖာပေါ်ပါပေနေပါတယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက သူ့ယောင်းမရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားလို့ရအောင် ပေါင်တွေကိုပိုကားတယ်။ တပြိုင်တည်းမှာပဲ ပါးစပ်ကိုဟပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

“ ငါ့တပည့်လီးကို အရမ်းကြိုက်နေရှာပါလား ”

ပြောရင်းနဲ့ ဆရာမလက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလျောကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အားးးအူးးးး ”

မပိုးဥက ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းနဲ့ အလိုးခံနေရတာမို့ ရှက်တာတွေမေ့ပြီး ကာမအရသာကိုညည်းညူခံစားနေတယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ညာလက်က လီးကိုဆုပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး အပြင်ဆွဲထုတ်တယ်။ 

လီးတံတလျှောက်ကို မပိုးဥကလျှာနဲ့ လျက်ပေးတယ်။ လီးတံကိုမပြီး ဥတွေကို လျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ ဥကိုအစုပ်ခံရတာ အသည်းတယားယားနဲ့ပါပဲ။ ခုမှကြုံဖူးတာပါ။ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတွေက အပြုအစုပိုကောင်းတာအမှန်ပဲ။

မပိုးဥ လီးတံကိုလျှာနဲ့ သေချာလျက်ပေးနေရာကနေ ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး ပါးတွေခွက်ဝင်အောင်စုပ်ပါတော့တယ်။ ခေါင်းကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ပုလွေအစွမ်းပြတယ်။ ကျွန်တော်ကောင်းလွန်းတာမို့ အသံထွက်ပါညည်းမိတယ်။ လက်က မပိုးဥနို့တွေကိုညှစ်နေတယ်။ မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ဆရာမကမေးတယ်။

“ အို ဘယ်လိုတွေတောင် လီးစုပ်နေတာလား။ ညည်းကြည့်ရတာ လီးဆာနေသလိုပဲ။ ညည်းယောက်ျားက သေချာလိုးမပေးဘူးလား ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဖယ်ပြီးပြောတယ်။

“ ကျွန်မယောက်ျားက ထမီကိုလှန်တယ်။ ပဲမြစ်လောက်ရှိတဲ့သူ့လီးကိုထည့်တယ်။ တမိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်လိုးပြီး ပြီးသွားရော။ ကျွန်မက ဖီးလ်လေးစတက်ရုံရှိသေးတယ်။ သူပြီးသွားရင် တခေါခေါနဲ့အိပ်နေတာ။ သူ့လီးကို ပြန်တောင်မလား စုပ်ပေးပေမဲ့မရပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်ဝတာကြာခဲ့ပါပကော ”

စကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ဥတွေကို ဆွဲစုပ်တယ်။

“ အားးးမမ ဖြည်းဖြည်း ”

ကျွန်တော်လဲအရသာတွေ့ပြီး မပိုးဥရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်မိတယ်။ လီးကလဲ သူမျက်နှာနားမှာတရမ်းရမ်းနဲ့။ ဆရာမက မပိုးဥအဖုတ်ထဲလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးနေတယ်။ ဆရာမလက်ချောင်းနဲ့လိုးတာမို့ မပိုးဥညည်းချင်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ဥတွေစုပ်နေတာရပ်ပြီး ညည်းသံပေးတယ်။

ပြီးတာနဲ့ ပါးစပ်ဟပြီး လီးပြန်စုပ်ဖို့လုပ်တယ်။ ထန်နေတဲ့မပိုးဥကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်တွေထိန်းမရတော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲလီးထည့်ဆောင့်တယ်။ ကျွန်တော်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပါးစပ်ကိုလိုးတော့ မပိုးဥမျက်နှာနည်းနည်းပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်တင်ပါးကိုကိုင်ထားပြီး ငြိမ်ခံရှာတယ်။ ခေါင်းကိုသေချာကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးတော့ ရုန်းမရတာလဲပါမယ်။

ဆရာမက မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း

“ လိုးစမ်း မောင်မင်းခန့် လိုးပေးလိုက်စမ်း။ ဒါမှ သူစွဲသွားပြီး တခြားသူတွေကိုလျှောက်မပြောမှာ ”

ဆရာမလက်ကလဲ သူ့ယောင်းမအဖုတ်ကိုမနားတမ်းလိုးပေးနေတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာအမူအရာကိုကြည့်ပြီး ဆရာမက

“ ညည်း သေချာစုပ်နော် ငါ့တပည့်ပြီးတော့မယ် ”

ကျွန်တော် မပိုးဥပါးစပ်ထဲမပြီးလိုက်ချင်ပေမဲ့ မရပါဘူး။

“ အားးးကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ”

သုက်တွေက မပိုးဥပါးစပ်နွေးနွေးထဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ပါးစပ်ထဲသုက်တွေပြည့်နေတယ်။ မပိုးဥကထွေးထုတ်ဖို့လုပ်တော့ ဆရာမက

“ မျိုချလိုက်စမ်း တစက်ကလေးတောင် မကျန်စေနဲ့နော် ”

မပိုးဥလဲ အဖိတ်အစင်မရှိမြိုချလိုက်တယ်။ ပျော့သွားတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်တယ်။ ဆရာမလက်ကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်တော့ တပွက်ပွက်နဲ့ ဖြူဖြူအရည်တွေစီးကျလာတယ်။ အတွေ့အကြုံအရ မပိုးဥပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။

မပိုးဥလဲအရမ်းပင်ပန်းသွားပြီး ဆိုဖာမှာကျောမှီထိုင်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားတယ်။ ဆရာမက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကုလားထိုင်တလုံးဆွဲပြီး အမျိုးသမီးတွေရှေ့မှာထိုင်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကျ မပိုးဥမျက်စိဖွင့်လာပြီး ထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားတယ်။ သုံးယောက်လုံး စကားမပြောနိုင်ဘဲ မောပန်းနေတယ်။

အမောပြေလောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဆီလက်ကမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ထရပ်ပြီး ဆရာမခေါ်ရာ အိပ်ခန်းဆီ ငြိမ်ငြိမ်ဆိမ်ဆိမ်ချီတက်ခဲ့တယ်။

“ ဘယ်သွားမှာလဲ မသီဒါ ”

မပိုးဥက လှမ်းမေးတယ်။

“ ငါ့တပည့် အလိုးသွားခံမလို့ဟေ့။ ညည်းတို့လုပ်တာ ငါ့စိတ်တွေထပြီး အဖုတ်ကလီးကို တောင့်တနေပြီ ”

ဆရာမက မပိုးဥဘက်လှည့်ပြီးပြန်ဖြေတယ်။ မပိုးဥက ပဟေဠိဆန်တဲ့အကြည့်နဲ့ ပြန်ပြောတယ်။

“ သူခုလေးတင် သုက်ထွက်ထားတာလေ။ ခဏလေးနဲ့ သူ့လီးကပြန်တောင်ပါ့မလား။ လီးပျော့ပျော့နဲ့ ဘယ်လိုအလိုးခံမှာလဲ ”

“ ငါ့တပည့်က ညည်းယောက်ျားလို ပန်းသေနေတာမဟုတ်ဘူးဟဲ့။ သိချင်ရင် အိပ်ခန်းထဲသာလိုက်ခဲ့ ယောင်းမရေ ”

ဆရာမစကားဆုံးတာနဲ့ မပိုးဥလဲ အိပ်ခန်းထဲလိုက်လာတယ်။ သူက ကုတင်စွန်းမှာထိုင်တယ်။ ကျွန်တော်က မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို တင်းတင်းလေးပွေ့ဖက်ထားတယ်။

.........................................................................................................................................

ကျွန်တော်ရယ် သီဒါရယ် ပိုးဥရယ် (သရီးဆမ်း)

ဆရာမက သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုလှည့်နမ်းတယ်။ မပိုးဥက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေထောက်ချထားပြီး ထိုင်နေတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆရာမကို သေချာကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းတယ်။

ဆရာမရဲ့ ဂါဝန်ကိုမပြီးချွတ်တယ်။ ဂါဝန်အောက်မှာ ဘရာအနီနဲ့ ဂျီစထရင်းအနီလေးက အသားဖြူဖြူနဲ့ ပနံရနေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းတယ်။ ဆရာမစိတ်တွေအရမ်းထကြွနေပြီး အဖုတ်က ကျွန်တော့်လီးကိုတောင့်တနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။

မပိုးဥကထလာပြီး သူ့ယောင်းမနောက်မှာ ဝင်ရပ်တယ်။ ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့ ရင်ဖွံ့ထွားထွားတွေက လျှံကျပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုလာထိနေတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမနောက်ကနေ လက်ထည့်ပြီး ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်တယ်။

အဲလိုအခြေအနေမှာ ဆရာမကတော့ ကျွန်တော်နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်းအလုပ်များနေတယ်။ ကျွန်တော့်လျှာကို ဆွဲစုပ်လိုက် သူ့လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်နဲ့ပါ။ မပိုးဥကထိုင်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဂျီစထရင်းကိုချွတ်တယ်။ ချွတ်ရလွယ်အောင် ဆရာမက ခြေထောက်တွေတဖက်ချင်း မြှောက်ပေးတယ်။ ခုတော့ သုံးလောက်လုံး မိမွေးဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပါပြီ။

ဆရာမညာလက်က ကျွန်တော့်ကို ညင်ညင်သာသာလေးကွင်းတိုက်ပေးတယ်။ မပိုးဥက ဆရာမတင်ပါးတွေကိုနယ်လိုက် နှစ်ခြမ်းဖြဲလိုက်လုပ်တယ်။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကို လျက်တယ်။ တချက်တချက်ဆရာမရဲ့စိုစွတ်နေတဲ့အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကလိတယ်။ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ကိုကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ဆရာမလက်နဲ့လာထိထိနေတယ်။ သူ့အဖုတ်ကို မပိုးဥကလိနေတာသတိထားမိတော့ ဆရာမက လှည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော်ကို ထပ်နမ်းပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။

ဆရာမ ဒူးထောက်လိုက်တော့ မပိုးဥကအဖုတ်ကို ဆွနေတာရပ်ပြီး ဘေးကကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ပျော့နေတဲ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ ဆရာမက သူ့ယောင်းမကိုအကြည့်မပျက်ဘဲ ပုံမှန်လေးပဲ လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။

ဆရာမဒေါ်သီဒါက လီးပြန်တောင်လာအောင် နှိုးဆွပေးနေတဲ့အချိန် ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေမှိတ်ပြီး ကောင်းကောင်းဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ဆရာမရဲ့ ဘလိုးဂျော့အစွမ်းနဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လီးကပြန်မတ်လာတယ်။ အပြည့်အဝမတ်တောင်လာတဲ့အခါ ဆရာမရဲ့အစုပ်အမှုတ်ကပိုပြင်းထန်လာတယ်။

သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေပညာပြိုင်ပွဲကိုခံစားရတဲ့ကျွန်တော် လေထဲမြောက်နေသလိုပါပဲ။ ဆရာမက ဥတွေကိုလဲ အလွတ်မပေးပါဘူး။ ဆရာမစုပ်နေတာ နှစ်မိနစ်လောက်ရှိတော့ ကျွန်တော့်လီးကို ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“ သီဒါ ကျွန်တော် လိုးချင်ပြီ။ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်ဘူးဗျာ ”

ဆရာမက တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို မပိုးဥကိုပြရင်း ပြောတယ်။

“ တွေ့လား ငါ့တပည့်လီးပြန်တောင်တာ ဘယ်လောက်မြန်လဲ။ ငါ လီးစုပ်တာဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲ ”

“ အင်း ဟုတ်တယ် မသီဒါ လီးစုပ်တာ ဆာရှာဂရေး(အပြာမင်းသမီး) ကျနေတာပဲ ”

မပိုးဥက သူ့အဖုတ်သူကလိနေရင်းပြန်ပြောတယ်။

“ အခု ကျွန်တော် သီဒါ့ကိုလိုးလို့ရပြီလား ”

ဆရာမက ကျွန်တော့်အမေးကို ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ခွင့်ပြုတယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လှဲပြီး ခြေထောက်တွေကားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ဆရာမခြေထောက်ကြားဝင်ထိုက်လိုက်တယ်။ ဆရာမက

“ ကဲ ပိုးဥ ငါတို့ရဲ့ လိုက်ဖ်ရှိူးကို ခံစားလိုက်ပါဦး ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းကိုနမ်းနေရင်း အဖုတ်အဝကို လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။ ဆရာမက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဖြဲပေးထားတယ်။ အဖုတ်မှာလဲ ကာမအရည်ကြည်တွေအဆင်သင့်နေတာမို့ လီးကိုအဆုံးထိတချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လီးကိုထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့အချိန် ဆရာမအသက်ရှူတောင်မှားသွားတဲ့ပုံပဲ။

ကာမအချီအလီလီဆင်နွှဲခဲ့ဖူးသူတွေမို့ အထိုးအဆောင့်အပင့်အညှောင့်တွေက စည်းချက်ညီနေတယ်။ လီးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆရာမဆီက ညည်းညူသံလေးကြားရတယ်။ ဆရာမက အပေါ်ကလှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့လိုးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူ့ဆီဆွဲတယ်။ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ဖက်ပြီး အားပါးတရနမ်းတယ်။

နှုတ်ခမ်းနဲ့လျှာတွေအပြန်အလှန်ဝင်ထွက်နေတယ်။ ဘယ်လက်က ဆရာမနို့ကိုဆော့တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကိုအောက်လျှောပြီး နို့တွေကိုနမ်းတယ်။ စို့တယ်။ ဘယ်ညာနို့တွေပြောင်းစို့ရင်း ဆရာမကိုကြည့်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ် ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ဖီးလ်လာနေတယ်။

ပါးစပ်ကိုအလုပ်ပေးထားပေမဲ့ လီးအဆောင့်ကိုလဲ အရှိန်မပျက်စေဘဲ သွက်သွက်မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးတယ်။ ဆရာမလက်က ကျောကိုဖက်ထားပြီး ခြေထောက်က ခါးမှာချိတ်ထားတယ်။ ပါးစပ်ကလဲ အရသာတွေ့လို့ မြည်တွန်နေသံထွက်နေတယ်။ စံချိန်မီ ၈ လက်မလီးရဲ့အထိအတွေ့က အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတယောက်ကို စွဲလမ်းနေစေတယ်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဖာချခဲ့တဲ့ကျွန်တော် လိုးနည်းဗျူဟာကြွယ်တာလဲပါမယ်။

“ ဟင်းးးးးအားးးးးးးအီးးးးးးးး ”

တက်ညီလက်ညီချစ်ပွဲဆင်နေတုန်း မပိုးဥရဲ့ညည်းသံကျယ်ကျယ်ကိုကြားလိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သားလှည့်ကြည့်တော့ မပိုးဥက သူ့အဖုတ်ကိုသူကလိနေတယ်။ သူ့မျက်နှာမှာလဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့။ ကြည့်ရတာ အာသာဖြေရင်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့ပုံပါ။ ခဏတဖြုတ် မပိုးဥကိုကြည့်ရင်း ရပ်သွားတဲ့ အလိုးအဆောင့်ကို ပြန်စတယ်။ ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမကိုကြည့်နေဆဲပါ။

“ မသီဒါ ယောင်းမရေ ကျွန်မအလိုးခံချင်လှပြီ။ မင်းခန့်ကို ကျွန်မလိုးဖို့ ခွင့်ပြုပေးပါ။ ထိန်းမချုပ်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့လီးကို အဖုတ်ကဆာလောင်နေပြီ ”

မပိုးဥက ဆရာမကို တောင်းပန်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဆရာမကိုလိုးနေတာရပ်ပြီး မပိုးဥဘက်ကြည့်လိုက်တယ်။

“ ငါ့ကို လိုးပေးးးအဖုတ်ကိုလိုးးးပေးပါ မင်းခန့်ရယ် ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကို တောင်းဆိုပြန်တယ်။ ဆရာမကို ကြည့်တော့ ဆရာမက မပိုးဥကို ကျေနပ်တဲ့အပြုံးနဲ့ကြည့်နေတယ်။ ဆရာမက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။

“ ပိုးဥကို လိုးပေးလိုက်ပါ မောင်မင်းခန့်ရယ်။ တီချယ့်အဖုတ်က မင်းကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးလို့ရနေတာပဲ။ ဒါ တီချယ်တို့အတွက် အခွင့်အရေးပဲ။ လရည်ဝင်ရင် အသေခင်တယ်။ သူလဲ အလိုးခံရမှ တီချယ်တို့အကြောင်းလျှောက်မပြောတော့မှာ။ သူက တယောက်ယောက်ကိုပြောရင် တီချယ်လဲပြောလိုက်ရုံပဲ။ မောင်မင်းခန့်ကတော့ ကံကောင်းတာပေါ့။ လီးငတ်နေတဲ့အဖုတ်တွေကို အငတ်ပြေအောင်လုပ်ပေးပေါ့ ”

ဆရာမကတော့ သူ့ယောင်းမ မပိုးဥကိုလိုးဖို့ ပါမစ်ပေးလိုက်ပါပြီ။ ဒီထက်ဘာကများကျေနပ်စရာကောင်းဦးမှာလဲ။ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းရဲ့အဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက တပြိုင်နက်တည်း လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးပေါ်က ဆရာမရဲ့အချစ်ရည်တွေအရသာလဲ မပိုးဥမြည်းစမ်းမိမှာပါ။

ခဏပဲ မပိုးဥပုလွေမှုတ်တာခံလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ယောင်းမနှစ်ယောက်က အခုဆို ကုတင်ပေါ်မှာဘေးချင်းယှဉ်လျက်ပါ။ မပိုးဥရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ စောက်စိလေးကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးတော့ သူကပြုံးကြည့်တယ်။ သုံးလေးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီး လီးကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ထားလိုက်တယ်။

.....................................................................................................................................

မပိုးဥကို လိုးဆော်ခြင်း

အပေါ်ကဆွနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို မပိုးဥက ထကပ်ပြီးနမ်းပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေကိုကျေကျေနပ်နပ်ခံယူရင်း လီးကိုညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး မပိုးဥရဲ့စွတ်စွတ်စိုစိုအဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း တထစ်တရစ်ချင်း လီးကိုသွင်းတယ်။

ဒစ်ဝင်သွားတော့ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသလို မပိုးဥရဲ့စေးစေးပိုင်ပိုင်အဖုတ်ထဲ လီးကလျောကနဲဝင်သွားပါတော့တယ်။ မပိုးဥအဖုတ်ကိုလိုးရတာ ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ထက် ကျဉ်းကြပ်ပါတယ်။ သူ့ယောက်ျားက ကလေးရတဲ့အထိ လိုးဆော်ထားပေမဲ့ အဖုတ်ကမကျယ်သေးပါဘူး။ တစိမ့်စိမ့်လီးထိုးသွင်းရင်း ကျွန်တော်အားရနေမိတယ်။ မပိုးဥက မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်ကအနမ်းမိုးမပြတ်ရွာနေပါတယ်။

လီးကအဖုတ်ထဲဝင်လေလေ မပိုးဥအနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလေလေပါ။ ဖက်ထားတာကလဲပိုတင်းလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဆရာမက မေးတယ်။

“ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လီးကဘယ်လိုနေလဲ ”

မပိုးဥမျက်စိပွင့်လာပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တော့ ကျွန်တော့်လီးက အဆုံးထိအဖုတ်ထဲနေရာယူထားပါပြီ။

“ မသီဒါ ဒီကောင်လေးကိုဘာလို့ တမ်းတမ်းစွဲနေလဲ အခုသိပြီ။ အဖုတ်ထဲသူ့လီးနဲ့ ပြည့်နေတာပဲ။ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ ရမက်ကြီးတဲ့ကောင်လေးကိုလိုးခွင့်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မသီဒါ ”

“ ရပါတယ်အေ ည်ီအမချင်းတွေပဲ။ ညည်းသာအာမချောင်နဲ့။ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကိုပဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ပါ။ ကျန်တာစိတ်မပူနဲ့ ”

ဆရာမက ပြန်ပြောပြီး မပိုးဥပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျွန်တော်က သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်စကားပြောနေတာစောင့်နေတဲ့အချိန် မလှုပ်ရှားဘဲ လီးကိုစိမ်ထားတယ်။ ပြီးမှ လီးကို တဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းဆွဲထုတ် ပြန်ထည့်လုပ်တယ်။ ခဏလောက်ကို ပုံမှန်လေးပဲအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတယ်။

ကျွန်တော်ကိုယ်ကိုကြွ လက်နှစ်ဖက်ကို မပိုးဥဘေးတဖက်စီမှာထောက်ပြီး မပိုးဥနဖူးကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့

“ စလိုးရတော့မလား မမ ”

“ နံပါတ်တစ် မင်း ငါ့ကို မမလို့မခေါ်နဲ့ ပိုးဥလို့ပဲခေါ်။ နံပါတ်နှစ် ငါ့ကို လိုးဖို့ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘူး။ မင်းစိတ်ကြိုက်ပဲ။ ဒီနေ့ ငါက မင်းအပိုင်းပဲ။ အခု ငါ့ကိုလိုးပေးပါတော့ ”

မပိုးဥမျက်နှာမှာ တဏှာခိုးတွေဝေနေတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ လီးကိုအဖုတ်ကနေ ကျွတ်အောင်ဆွဲထုတ်တယ်။ အမြောင်းလိုက်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ်ထိုးတင်တယ်။ ပြီးမှ သေချာတေ့ပြီး အဆုံးထိဝင်အောင် အားပါပါနဲ့ ဆောင့်ထည့်တယ်။ မပိုးဥအော်သံက ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ထွက်လာတယ်။

မပိုးဥကိုဆောင့်တာသွက်လာတာနဲ့အမျှ ခြေထောက်တွေမြှောက်ပြီး ကားပေးလာတယ်။ ဆောင့်နေရင်း မပိုးဥနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလိုက် လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်တယ်။ လည်တိုင်ဘေးကိုကပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်တော့ မာကင်ရာပေါ်သွားတယ်။

“ မသီဒါ ကျွန်မနို့တွေကိုစို့ပေးစမ်းပါ ”

မပိုးဥက သူ့ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ဆရာမကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့အသံနဲ့ အကူအညီတောင်းတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥနိူ့သီးခေါင်းတွေကို လက်နဲ့ကစားပေးပြီး

“ ကောင်းပြီ ဒါပေမဲ့ ညည်းလဲ ငါ့အဖုတ်ကိုလက်နဲ့လုပ်ပေး ပိုးဥ။ ငါ့မှာ တဝက်တပျက်ကြီး နင့်ကိုလီးပေးလိုက်ရတယ် ”

“ အင်းးးးလုပ်ပေးမယ် မသီဒါ ”

မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကျောကိုဖက်ထားတဲ့ လက်လွှတ်ပြီး ဒေါ်သီဒါထွဏ်းအဖုတ်ကိုကလိပေးပါတော့တယ်။ ဆရာမက သူ့နို့သီးခေါင်းကိုစို့လိုက်တဲ့အချိန် မပိုးဥအရှိန်တက်ပြီး ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ စိတ်ပိုကြွလာပြီး ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကညည်းနေတယ်။ ဆရာမလက်တဖက်က ကျွန်တော်တို့ပေါင်ကြားရောက်လာပြီး မပိုးဥရဲ့အစေ့ကိုဆွပေးနေတယ်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကိုယ်စီကိုယ်စီအဖုတ်ကိုဆွနေတယ်။ ကာမရမက်ဇောတွေက သူတို့မျက်နှာပေါ်အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မပိုးဥရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မညှာမတာလိုးဆောင့်တယ်။ မပိုးဥရဲ့ လည်ပင်းသာမက နားရွက်တွေပါ နမ်းစုပ်တယ်။

မိနစ် ၂၀ လောက် မပိုးဥကိုလိုးပေးပြီးတော့ ကျွန်တော် သုက်လွှတ်ချင်လာတယ်။ မပိုးဥလဲပြီးသွားပုံရတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက သူ့စောက်ရည်တွေပိုရွှဲလာတယ်။ ဆရာမကတော့ မပိုးဥရဲ့နို့ရယ် စောက်စေ့ရယ်နဲ့ အလုပ်များနေတယ်။ မပိုးဥလက်ကလဲ ဆရာမအဖုတ်ကိုသွက်သွက်လေး လိုးပေးနေတယ်။ သုံးယောက်တည်း ကာမသုခဘုံလေးဖန်တီးထားသလိုပါပဲ။

“ ကျွန်တော်ပြီးသွားပြီး ပိုးဥရေ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ”

ပြောရင်းဆိုရင်း မပိုးဥအဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်သုက်တွေပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ မပိုးဥက ကျွန်တော့်ပခုံးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တော့ နောက်တချီပြီးသွားတယ်ထင်တာပဲ။ မပိုးဥကိုကလိနေတဲ့ ဆရာမကိုဘေးဘက်တွန်းပြီး မပိုးဥကိုယ်ပေါ်မှာနားနေလိုက်တယ်။ အချိန်တိုအတွင်း သုက် ၂ ခါ လွှတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တော်တော်ပင်ပန်းသွားတယ်။

မပိုးဥလဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေတယ်။ မျက်နှာမှာလဲ ချွေးတွေရွှဲနေတယ်။ မပိုးဥပေါ်ခဏနားရင်း လက်က သူ့စောက်စေ့ကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ ဖာချလာတဲ့အတွေ့အကြုံအရ မိန်းမတွေကပြီးသွားရင် စောက်စေ့ကိုကစားပေးရင် စွဲတတ်ကြတယ်။ ပြီးသွားတဲ့အချိန် ဘာဂျာကိုင်ပေးရင် အသည်းစွဲပဲ။

မပိုးဥအဖုတ်က အတော်တင်းကျပ်စေးပိုင်တုန်းမို့ နောက်ထပ်ဆက်စားချင်တာနဲ့ သူစွဲအောင်လုပ်ပေးတာပါ။မပိုးဥအဖုတ်က လီးကိုထုတ်ပြီး ပါးစပ်နားတေ့ပေးတယ်။ မပိုးဥက အလိုက်တသိနဲ့ သူ့စောက်ရည်နဲ့ သုက်တွေပေကျံနေတဲ့လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ ပိုးဥ ငါ့တပည့်လိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား ”

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက မပိုးဥမျက်နှာပေါ်သီးနေတဲ့ချွေးစက်လေးတွေကို သုတ်ပေးရင်းမေးလိုက်တယ်။ မပိုးဥ မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး သူ့ယောင်းမကိုပြုံးပြတယ်။ လီးကိုခဏဖယ်ပြီး

“ သူက လူသာငယ်ပေမဲ့ လိုးတဲ့နေရာမှာ ပက်စက်တယ်။ အညှာအတာကင်းတယ်။ မသီဒါ သူနဲ့ နေ့တိုင်းလိုးနေရတာကို မနာလိုတောင်ဖြစ်မိတယ်။ ကျွန်မကတော့ မင်းခန့်လီးကို အမြဲအဖုတ်ထဲထည့်ထားချင်တော့တာပါပဲ ”

ဖြေပြီးတာနဲ့ မပိုးဥက လီးကိုသေချာပြန်စုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးမှာ ဆရာမစောက်ရည်၊ မပိုးဥစောက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်သုက်ရည်တွေ ပေပွနေခဲ့တာ။ မပိုးဥ အမှုတ်အစုပ်နဲ့ ပြန်သန့်လာတယ်။ မပိုးဥက အဲဒီအရည်တွေကို အရသာခံမိမှာပါပဲ။ နှစ်ခြိုက်နေပုံလဲရတယ်။

“ ကောင်းပြီလေ ပိုးဥ။ နင် ခံချင်တဲ့အချိန် သူ့ကိုခေါ်ပေါ့။ ငါ တယောက်တည်း အပိုင်မစီးထားပါဘူး ”

ဆရာမက ပြန်ဖြေရင်း မပိုးဥပါးမို့မို့ကို နမ်းတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ရမက်ထန်ထန်သမီးယောင်းမနှစ်ယောက် အာသာဖြေရာ အရုပ်ကလေးဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ဒေါ်သီဒါထွဏ်းက ကာမပွဲကို အဆုံးသတ်ချင်ပုံမရသေးပါဘူး။ မပိုးဥရဲ့ ဘလိုးဂျော့ကို သူပါဝင်ကူညီပါတော့တယ်။ တယောက်လျှာတယောက် လီးစုပ်လျက်ရင်း ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အရုပ်အသစ်ရတဲ့ကလေးတွေလို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးနေကြတယ်။ခဏနေတော့ အတိုင်အဖောက်ညီသွားတယ်။ တယောက်က လီးအချောင်းကိုစုပ်ရင် တယောက်က ဥတွေကိုစုပ်လျက်တယ်။

၁၀ မိနစ်လောက်စုပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် မပိုးဥဘေးဝင်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ လီးက ပျော့ဖတ်ပြီးခွေချင်နေတယ်။ လူလဲ နုန်းချိနေပါတယ်။ ဆရာမက မပိုးဥကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်တယ်။ စစ်စတီနိုင်းဆွဲမဲ့ပုံစံအနေအထားပါ။ ကျွန်တော့်သုက်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မပိုးဥအဖုတ်ကို ဆရာမဒေါ်သီဒါထွဏ်း မြည်းစမ်းတော့မယ်။ မပိုးဥကိုလဲ သူ့အဖုတ်က ရက်ရက်ရောရောကမ်းလှမ်းထားပါပြီ။

ကျွန်တော့်မျက်နှာက မပိုးဥနဲ့နီးနေတော့ မပိုးဥ ဆရာမတင်ပါးကို ဆွဲဖြဲတာမြင်ရတယ်။ ခေါင်းကိုမော့ လျှာကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ဆရာမစောက်စေ့ကနေ စအိုဝအထိ လျှာအပြားလိုက်လျက်ပေးတယ်။ ဆရာမနဲ့ မပိုးဥ စစ်စတီနိုင်း (69) ဆွဲရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူနေကြတာ အတိုင်းသားကြားရတယ်။ 

မိန်းမချင်း ဆက်ဆံတဲ့ လိုက်ဖ်ရှိုးမှာ ကျွန်တော် ပရိတ်သတ်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ လူက ပင်ပန်းနေတာကြောင့် ဝင်မပါဘဲ မျက်လုံးပိတ်ပြီး အနားယူလိုက်တယ်။ စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာတော့ တဏှာလွန်ကဲတဲ့သမီးယောင်းမနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ရမဲ့ အနာဂတ်ကို ကြိုတွေးပူပန်နေမိပါတော့တယ်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။