သူများမယား အပိုင်း (၂)
ရေးသားသူ - Frazike
(03) ခြင်ရိုက်ဘတ်တံ
" အား!....ကိုသိန်းမောင်....ဆောင့်....နာနာလေးဆောင့်....အား!.......အင့်!....အား!...."
" ပြွတ်!...ပြွတ်!...ဗက်!...ဗက်!..."
အောက်မှ လင်ဖြစ်သူ၏ လိုးပုံကို အားမရစွာ အလိုးခံနေသည့် မာလာ။
" ဟင်း!...ဟင်း!...ဟင်း!...."
အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးရင်း ဟောဟဲနေအောင် မောမောနှင့် လိုးနေသည့် သိန်းမောင်။
" ဗက်!....ဗက်!...ပြွတ်!...ဗက်!..."
စောက်ပတ်အတွင်းသား တခုလုံး၏ ပြင်းထန်တဲ့ညှစ်အား ၊ စုပ်အား တေကြောင့် သိန်းမောင်၏ လီးတိုလေးမှာ ကြာကြာမထိုးသွင်းနိုင်ပဲ နောက်တချီထပ်ပီးသွား၍ မာလာ၏ ဘေးတွင် ပက်လက်လန် အမောဖြေနေ၏။
မာလာကတော့ ပက်လက်လန် ၊ ပေါင်ဖြဲထားဆဲ။ ဆီးအုံမှစ၍ ပေါင်ခြံထိပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်မွှေးခပ်ရေးရေး။
ဖြူဖွေးနေပီး အနည်းငယ် တုတ်သည့် ပေါင်တံ (2) ချောင်း၏ အလယ် ၊ မို့မို့မောက်မောက်စောက်ဖုတ် နီနီရဲရဲကြီးသည်ပြဲလန်နေသည်။
" ဟူး....မောလိုက်တာ...မာလာရာ......ကို လိုးတာ ကောင်းတယ်မလား..."
မာလာလည်း ယောက်ျား စိတ်ချမ်းသာအောင်
" အွန်း...တအားကောင်းတယ်...ဒါမဲ့ ကိုက 2ချီတောင်ပီးသွားပီ....မာလာက...တချီပဲပီးသေးတယ်...အမောဖြေပီးရင် ထပ်လိုးပေးအုံးလေ...."
ညုတုတု အသံလေးဖြင့် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာလာ၏ လက်တဖက်သည်အမောဖြေနေသည့် ယောက်ျားဖြစ်သူ သိန်းမောင်၏ လီးတံလေးကို ပြန်ထလာအောင် ဂွင်းထုရင်း ဆွပေး၏။
သိန်းမောင်၏ လီးသည်.....တောင်ရင်သာ (4) လက်မ ၊ တချီပီးချိန် သို့မဟုတ် မတောင်တဲ့အချိန်ဆို ငုတ်တိုလေးမျှသာ။ လီးကို လက်နဲ့ဆွတာ ထမလာလို့ မာလာသည် စိတ်မရှည်ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းစုပ်သည်။ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း လီးတိုေလးကိုစုပ်ရသည်မှာ ပျော့ပျော့ကြီး။
" ကဲပါ....မာလာရယ်...ဒီညတော့ တချီနဲ့ နားရအောင်ကို့လီးကလည်း ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ပြန်ထ လာမာလည်း မဟုတ်ဘူး...နောက်နေ့တေမှ ....နော်..."
" အ့ဆိုလည်းပီးရော..."
နှခမ်းသားနီနီ ၊ ထူထူလေးကို စူပီး ပြောလိုက်၏။ သိန်းမောင်သည် မာလာ၏ စောက်ပတ်နီနီ ရဲရဲပြဲပြဲကြီးကို ကိုင်ကြည့်ရင်း
" မာလာ....ဒါနဲ့လေ....ခုနောက်ပိုင်း.....ကို လိုးတာ တော်တော်ကြမ်းလို့ထင်တယ်....မာလာ့စောက်ပတ်လေးကို ပြဲနေတာပဲ...."
သိန်းမောင်၏စကားကြောင့် မာလာ ရီချင်လာ၍
" ဘယ်ကသာ ကိုရယ်..... ပြဲမှာပေါ့ မနေ့ညက ကိုနိုင်မြင့် လိုးသွားတာလေ...."
ထိုသို့ မာလာ ပြောလိုက်သောအခါ စောက်ပတ်ကိုင်ကြည့်နေတဲ့ သိန်းမောင်သည် အံ့ဩစွာ
" ဘာ!....မာလာ...နင်ဘာပြောလိုက်တာ..."
မာလာလည်း မထင်မှတ်ပဲ ရုတ်တရက် ထွက်သွားသော စကားကြောင့်
" အယ်....ဟို...ဟို....စတာပါ ကိုရဲ့ .......ဒါလေး စတာကို မျက်နှာကြီးက...."
သိန်းမောင် ဒေါသထွက်သောမျက်လုံးများဖြင့်
" ခွေးမ....နင်က ဖောက်ပြန်နေတာလား...ဟမ်....မှန်မှန်ပြောစမ်း...."
" မာလာက စတာပါဆိုနေ..."
သိန်းမောင်သည် အိပ်ယာမှ ပျာပျာသလဲ ထကာခေါင်းရင်းတွင် ထားသော လျှပ်စစ်ခြင်ရိုက် ဘတ်တံကို ယူ၍ ဘတ်တံ လက်ကိုင်အရင်းနှင့် မာလာကို အားနဲ့ ထုချလိုက်သည်။
မာလာသည် ခေါင်းကိုငုံ့ ၊ လက်ကာထားရင်း ပါးစပ်မှ
" အား!...." ဟု ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်ရင်း ။
`````````````````````````````````````
အိပ်ယာမှ လန့်နိုးလာသော မာလာ ။
မာလာသည် ဘေးဘီလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အိပ်ယာထဲတွင် ဘယ်သူမှမရှိ ၊ ဘေးဘက်တွင် ရှိသော ပြတင်းပေါက်မှ ဖြာကျနေသော နေရောင်ကြောင့် ခေါင်းအုံးဘေးတွင်ရှိသော ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်မှ နာရီမှာ (8) ခွဲ။
" ဪ...နေေတာင်မြင့်နေပီပဲ..."
မက်ခဲ့သည့် အထိတ်တလန့် အိပ်မက်ကို သတိပြန်ရလာပီး သိန်းမောင်အိပ်သည့် ခေါင်းရင်းဘက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
သိန်းမောင်အိပ်သည့် ခေါင်းရင်းဘက်တွင် ခြင်ရိုက်ဘတ်တံတချောင်း။
" ဟူး....တော်ပါသေးရဲ့....အိပ်မက် မလို့သာပဲ...တကယ်သာဆို...ငါ သေလောက်တယ်...မသေရင်လည်း အိမ်ထောင်ကွဲမယ့် အခြေအနေ...."
အတွေးများကိုဖြတ်ကာ အိပ်ယာမှထ၍ မျက်နှာ ထွက်သစ်မည်အလုပ် ပေါင်ကြားတွင်ရှိသော စောက်ပတ်မှ ဆစ်ကနဲ နာကျင်ခြင်းကို ခံစားလိုက်ရသည်။
" အမလေး...ကျွတ်!....ကျွတ်!...ငါ့ဟာက ဘာလို့နာနေ....."
ကိုယ့်ဘာသာ ရေရွတ်နေရင်း နိုင်မြင့်ကို ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာသဖြင့် ချက်ချင်းပင် သနပ်ခါး လိမ်းတဲ့ နေရာကိုသွား၍ သနပ်ခါး သွေးလိမ်းသည့် ကျောက်ပြင်ရှေ့က မှန်ကို ယူလိုက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်လိုက်ပီး ထမီကိုလှန်ရင်း မှန်နဲ့ ကြည့်လိုက်သည်။
အလိုလိုကမှ နီရဲတဲ့ စောက်ပတ်အုံ တခုလုံးသည် အနီရောင်ပိုသမ်းကာ ရောင်နေ၏။ ဆီးအုံအထိ ထမီကို ထပ်လှန်ကြည့်လိုက်ရာ ဆီးအုံအောက် ၊ စောက်ပတ် အပေါ်နားလေး၏စောက်ဖုတ်မွှေးအကွက်လိုက်တွင် အမွှေးဆွဲနှုတ်ခံထားရသဖြင့် အမွှေးကျွတ်နေသည့် အရာ အကွက်သေးသေးလေး ။
မနေ့ညက နို့အုံတေရော ၊ နို့သီးခေါင်းတေပါ အနယ်ခံ ၊ အချေခံရသည်ကို သတိထပ်ရပြန်၍အင်ကျီကိုချွတ်ကြည့်လိုက်ရာ နို့သီးခေါင်း တဝိုက် ၊ နို့အုံပေါ်တွင် အချေခံထားရလို့ အနီညိုရောင်များ စွဲနေသည်။
နို့သီးခေါင်း (2) ဖက်သည် အခုမှ ပိုပီး ချွန်တက်နေသလိုလို ၊ ပိုကြီးနေသလိုလို ။ နို့အုံ (2) မွှာလည်း ထိုအတိုင်းပင်။ နို့သီးခေါင်း ၊ နို့အုံ နဲ့ စောက်ပတ် ရောင်ပီး နာနေရခြင်းမှာ ကိုနိုင်မြင့်၏ လက်ချက် ၊ လီးချက်ရောကြောင့်ပင် ။
မျက်နှာကိုလည်း မှန်ထဲတွင် သေချာပြန်ကြည့်သောအခါ အနီရောင် နှခမ်းသားထူထူေပါ်တွင် နိုင်မြင့် အကြမ်းပတမ်း နမ်းစုပ်ရာမှ သွားဖြင့် ကိုက်မိထားသည့် အရာလေး (1) ခု။
" တော်သေးတယ်....မနေ့ညက အကြာကြီး အလိုးမခံလိုက်ရလို့...အကြာကြီးများ အလိုးခံရရင် ငါလမ်းတောင် လျှောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး....အတော်ကြမ်းတဲ့ လူရီး....."
မာလာသည် အလိုးခံရပီး နောက်နေ့တေတွင်နိုင်မြင့် နှင့် ဆုံတိုင်း ရှက်သလိုလို ၊ ကြောက်သလိုလိုဖြစ်နေ၏။ သို့သော် လူကသာ ရှက်ကြောက်ပီး စောက်ပတ်ကတော့ ထိုသို့မဟုတ် ၊ နိုင်မြင့်ကို တွေ့တိုင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲက လှိုက်ကနဲ ယားစိမ့်လာတတ်သည်။
````````````````````````````````````````````````
(1) ပတ်ခန့်အကြာ ။
ညနေ ( 4) နာရီခွဲ .......။ သိန်းမောင်သည် ရွာထဲက အသိ တစ်ယောက်ဆီမှ မြို့က နာမည်လည်းကြီး ၊ ပိုက်ဆံလည်း သက်သာတဲ့ ဆေးခန်း ဖုန်းနံပါတ်ကို ယူလာခဲ့ပီး
" ဟလို....မေတ္တာဆေးခန်းကလားဗျ..."
" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်....မေတ္တာဆေးခန်းကပါ...."
" မနက်ဖန်အတွက်....တိုကင်နံပါတ်ယူချင်လို့...နံပါတ် ဘယ်လောက်လောက် ရမလဲ မသိဘူး... "
" မနက်ဖန် ဆေးခန်းပိတ်တယ်ရှင့်....သဘက်ခါဆိုရင်တော့ ဖွင့်ပါတယ် "
" အ့တာဆို သဘက်ခါအတွက် တိုကင်ဘယ်လောက်ရလဲဗျ "
" သဘက်ခါအတွက်ဆိုရင်....ဖုန်း ခနကိုင်ထားပါအုံးရှင့်............နံပါတ် 17 ပါ...နာမည်လေးတချက်လောက်ပြောပါအုံးရှင့် "
" ပြမယ့်သူ နာမည်ကိုပြောတာလား..."
" ဟုတ်ပါတယ် "
" မာလာပါ....ဆေးခန်းက ဘယ်အချိန်ဖွင့်တာလဲဗျ "
" ဆေးခန်းက မနက် (8) နာရီဆိုဖွင့်ပါပီ...တခြား ဘာများ မေးချင်တာရှိသေးလဲရှင့်...."
" ဒါပါပဲဗျ "
သိန်းမောင်သည် ဖုန်းချလိုက်ပီး ဘေးနားတွင် ရှိသော မာလာကို
" ကဲ မနက်ဖန်တော့ ဆေးခန်းပိတ်တယ်တဲ့ သဘက်ခါကျမှ မြို့တက်ပီး ဆေးခန်းပြကြတာပေါ့.....တိုကင်နံပါတ်က 17 "
ထိုအချိန် သိန်းမောင်တို့ အိမ်သို့ မလှိုင် နှင့်တုတ်တုတ်ရောက်လာ၏။
" ဪ....မတုတ် လာတာနဲ့ အတော်ပဲ...မတုတ်တို့ဆိုင်ကယ်ကို ကျွန်တော်တို့ မနက်ဖန် ခနယူသွားအုံးမယ် "
မလှိုင်မှ
" နင်တို့ကဘယ်သွားမလို့လဲ "
" ညီမ ဆေးခန်းသွားပြမလို့ "
" ဟော်တော် ညည်းက ဘာဖြစ်တာတုံး "
မတုတ်မှ မေးလိုက်ခြင်း ။
" ဟိုနေ့က မတုတ်တို့တောင် ပြောသေးတယ်လေ ကလေးမရသေးတဲ့ အကြောင်း "
မာလာပြောလိုက်မှ မတုတ်လည်း
"ဪ ဟုတ်သားပဲ အေး..အေး..ဆိုင်ကယ်ယူသွားလေ ရတာပဲ "
" ကျွန်တော်တို့ ဆီထည့်ပေးပါ့မယ် "
" အမလေး သိန်းမောင်...နင်က ဖင်ယားပြန်ပီ ဒီလူ နဲ့ ဒီလူ ပြောစရာလိုလို့လား....တကတည်း...ဒါနဲ့ နင်တို့သွားမယ်ဆိုလို့ တခါတည်း မှာလိုက်အုံးမယ်...."
မာလာမှ
" မှာလိုက်ေလ မတုတ်ရဲ့....ဘာများလဲ "
" မီးအိမ်ပါအေ...အိမ်မှာရှိတဲ့ တလုံးက ပျက်နေလို့ ၊ ဆိုလာပြားပါတဲ့ဟာ ဝယ်ခဲ့နော် "
" မတုတ်တို့ ၊ မလှိုင်တို့ စားဖို့ ညီမ မုန့်ပါဝယ်ခဲ့မယ် "
```````````````````````````
မနက် (9) နာရီခွဲ။
တောထဲတွင် သစ်ဝါးခုတ်နေရာမှ
" ဟာကွာ..."
" ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုအောင်မြရ "
နိုင်မြင့် မေးသောကြောင့်
" ကွမ်းယာထုတ်ကျန်ခဲ့လို့ပါကွာ...အိမ်ပြန် ယူလိုက်အုံးမယ် "
သိန်းမောင်မှ
" တနေ့တလေ မဝါးပဲနေလိုက်ပါ့လား...ပြန်ယူရင်ခြေညောင်းတာပေါ့ "
" တနေကုန်တောင် အလုပ်လုပ်နေရမှာဟ...ကွမ်းလေးဝါးလိုက် ၊ အလုပ်လေးလုပ်လိုက်မှ အဆင်ပြေတာ...မင်းတို့ကော ဆေးလိပ်တေဘာတေ ပါလား အိမ်ပြန်တုန်း တခါတည်း ယူခဲ့ရအောင်လို့..."
" ကျွန်တော်ကတော့ ဆေးလိပ်လည်းပါတယ်...မေ့ပီးကျန်ခဲ့တာမရှိဘူး..."
" နို့ကြီးကြီး ၊ ဖင်ကြီးကြီး ၊စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းပြဲပြဲ မင်းမိန်းမတော့ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်လေကွာ "
နိုင်မြင့် အရင်ဆုံး စိတ်ထဲမှ အားပါးတရပြောလိုက်ပီးမှ
" ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ မေ့မကျန်ခဲ့ဘူး "
" ဒါဆို ပြန်ယူလိုက်အုံးမယ်ကွာ "
သိန်းမောင်တို့ တောထဲသွားချိန် ခြံဝိုင်းထဲတွင် မာလာ ၊ မလှိုင် ၊ တုတ်တုတ်တို့သာ ရှိသည်။ ပေစုတ်လေးကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ရွယ်တူကလေးတေနှင့် စာသင်နေလျက်။ တကိုယ်လုံး မဒိန်းကျင့်သလို အလိုးခံရပီးနောက်ပိုင်းတွင် မာလာ၏လိင်ဆန္ဒသည် ပိုမို ပြင်းပြပီး ထန်လာသည်။
အခုလည်း ခြံထဲရှိ သခွားသီးစင်မှ သခွားသီး ဆွတ်တုန်း လက်က ကိုင်ထားတဲ့ သခွားသီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကိုနိုင်မြင့်၏ လီးတံကြီးကို မြင်ယောင်လာ၏။ သခွားသီးကို ကိုင်ကြည့်လေလေ ၊ နိုင်မြင့်၏ လီးတံကြီးကို မြင်ယောင်လာလေလေမို့စောက်ပတ်ထဲဆစ်ကနဲဖြစ်သွားရင်း စောက်ရည်ကြည်များ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲမှ စိမ့်ထွက်လာသည်။
ထို့ေနာက် သခွားသီး (2) လုံးကို ဆွတ်ယူ၍ အိမ်ထဲဝင်သွား၏။ အောင်မြသည် ခြံအနောက်ဘက်မှ ခြံထဲကို ဝင်လာရင်း သိန်းမောင် နဲ့ မာလာနေသည့် အိမ်နားမှ အဖြတ် ၊ ညီးသံသဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရသည်။
ခြေသံလုံလုံဖြင့် အခန်းရှိမည့်နားသို့ ကပ်ကြည့်ရာ ၊ ညီးတဲ့ အသံမှာ မာလာ၏ အသံဖြစ်နေ သဖြင့် အံ့ဩသွားပီး လီးကလည်း ချက်ချင်းဆိုလို တောင်လာ၍ ဘာလုပ်လို့ ညီးနေတာလဲဆိုတာ သိချင်လာသောကြောင့် အိမ်ခန်းထရံပေါက်မှ ဖြဲကြည့်လိုက်သောအခါ....ဘာမှမမြင်ရ ၊ ထရံပေါက်က ကြပ်နေသဖြင့် ။
ထို့ကြောင့် မြင်ရအောင်လို့ နေရာရွှေ့လိုက်မှ ထရံတွင်ရှိသော အပေါက်သေးသေးလေးကို သွားတွေ့သည်။ ထိုအပေါက်လေးမှ မျက်လုံးတဖက်ကပ်ပီး ကြည့်သောအခါ.......
အားပါးပါး....နည်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပါလား ၊ တကိုယ်လုံး ချွတ်ပီး ပေါင်ဖြဲထားရင်း သခွားသီးကိုစောက်ပတ်ထဲသို့ အထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ အာသာဖြေနေသည့် မာလာ ။
အောင်မြချောင်းကြည့်သည့်နေရာသည် မာလာပေါင်ဖြဲထားသည့် နေရာနှင့် တည့်တည့်ကြီး ။လက်တဖက်က သခွားသီးကိုင်၍ အထုတ်အသွင်းလုပ်နေရင်း ကျန်တဲ့လက်တဖက်က နို့ကြီး (2) ဖက်ကကို တဖက်စီ နယ်နေ၏။အခန်းတံခါးရော ၊ ပြတင်းပေါက်ပါ ပိတ်ထားသောကြောင့် အခန်းထဲမှာ အနည်းငယ်တော့ မှောင်နေသည်။
မှောင်နေပေမယ့် ဖြူဝင်းနေသော မာလာ၏ တင်းအယ်နေသည့် နို့လုံးထွားထွားကြီး 2မွှာ ၊ ဗိုက်သားစူစူလေး ၊ အနည်းငယ် တုတ်သည့် ပေါင်တံ ဖြူဖြူစွတ်စွတ် နှင့် ဖောင်းဖောင်း ပြဲပြဲ နီတာရဲနေသည့် စောက်ပတ်ကြီးကို အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။
ဆီးအုံပေါ် နှင့် စောက်ပတ်တဝိုက်နားတွင် ပေါက်နေသော စောက်ဖုတ်မွှေးကိုတော့ သခွားသီးကိုင်ထားတဲ့ လက်က ကွယ်နေသဖြင့် သိပ်မမြင်ရ။ ပက်လက်လန် ၊ ပေါင်ဖြဲထားသောကြောင့် တင်းအယ်နေတဲ့ ဖင်ဆုံ တုံတုံကြီးကို မမြင်ရသော်လည်းဘေးဘက်သို့ ကားထွက်နေသည့် ဖင်သားကြီးများမှာ အကြမ်းပတမ်း လိုးပစ်ချင်စရာ ။
တချက် တချက် မာလာ၏တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်သွားသည်။ ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရင်းလက်တဖက်က ပုဆိုးအပေါ်မှ ထောင်နေသော လီးတံကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုမည့်အချိန်အောင်မြနေသည့်အိမ်ဘက်မှ တုတ်တုတ်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ပြာသွားကာ ချက်ချင်းပင် ထရံပေါက်မှ အကြည့်ကို ခွာ၍ သူ့အိမ်ဘက်ကို ချက်ချင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။
အောင်မြသည် သူနေသည့်အိမ်ဘက်ရောက်မှ မိန်းမဖြစ်သူ မတုတ်မှာ ဖုန်းကြည့်ရင်း ရယ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
" ကိုအောင်မြ...ရှင်က ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ "
" ကွမ်းထုတ် မေ့ကျန်ခဲ့လို့ပါကွာ "
အိမ်ထဲမှာ ကွမ်းထုတ်ယူနေချိန် မိမိလီးတံကြီးမှာ မာလာ၏ အတွင်းသားများကို မြင်ခဲ့ရသောကြောင့် အရှိန်မသေသေးပဲ တောင်နေဆဲ ။
" တုတ်တုတ်....ခန လာအုံးဟ "
တုတ်တုတ် ဖုန်းကြည့်နေရာမှ အိမ်ထဲဝင်လာကာ
" ဘာလဲ...ကိုအောင်မြ...ရှင် ကွမ်းထုတ် မတွေ့လို့လား..."
" ကွမ်းထုတ်က တွေ့တယ် "
" အ့ဲတာဆို ကျမကို ဘာလို့ခေါ်တာလဲ...ဖုန်းကြည့်လို့ကောင်းနေပါတယ်ဆို..."
" ငါ လီးတောင်လာလို့ တချီလောက်လိုးမလို့ ခေါ်လိုက်တာ "
အရင်နေ့တေက အောင်မြသည် မတုတ်ကို ဒီတွင်းချည်းပဲ အောင်းရလို့ ငြီးငွေ့ပီး ရက်ခြားခြားပီး သာ လိုးသည်။
မတုတ်သည်လည်း အသွေးအသားနှင့်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်မြက ရက်ခြားရက်ခြားလိုးသဖြင့် မလိုးသည့်ရက်ဆို ဆာတတ်သည်။အခုလည်း အလိုးမခံရတာ (5) ရက်လောက် ရှိပီမို့ အောင်မြ (2) ခါ ပြောစရာမလိုပဲ ထမီ နဲ့ အင်ကျီကို တန်းချွတ်ချကာ
" ဘယ်လို လိုးမာလဲ..."
" ပက်လက်လှန်လိုက် "
ဖျာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် ၊ ပေါင်ဖြဲ ခံနေသည့် မတုတ် ။အပေါ်ကနေ တဗုန်းဗုန်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည့် အောင်မြ။
မတုတ်သည် ဝပေမယ့် သူ့အရွယ်နဲ့သူ ဖင်ဆုံကြီးပီးနို့အုံထွားထွားကြီး ဖြစ်သည်။ စောက်ပတ်ကတော့ အောင်မြ တသက်လုံး လိုးလာသောကြောင့် ပြဲလန်နေ၏။ အောင်မြသည် မတုတ်ကို လိုးသာ လိုးနေတာ အာရုံထဲမှာတော့ မတုတ် နေရာကို မာလာအစားထိုးကာ လိုးနေခြင်းပင် ။
မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတွင် အောင်မြရော မတုတ်ပါ ပြိုင်တူ (1) ချီပီးသွားသည်။
" ညမှ နင့်ကို ဆက်လိုးတော့မယ်ဟာ...ဒီမှာ ကြာနေပီ...သွားလိုက်အုံးမယ် "
အိမ်ထဲမှထွက်၍ ခြံနောက်ဘက်ကို သွားရာသိန်းမောင်တို့ အိမ်ကို ဖြတ်ရပြန်သည်။သိန်းမောင်သို့အိမ်နားအရောက် မီးဖိုချောင်ဘက်တွင် ဆေးကြောနေသော မာလာ ။
"ဟဲ့ မာလာ...ဒီနေ့ အတို့မြုပ်ပေါ့ "
အာသာဖြေထားတဲ့ သခွားသီးကို ရေဆေးချနေသည့် မာလာကို အောင်မြသည် သက်သက်မဲ့ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ မာလာလည်း သခွားသီးကို တချက်ပြန်ကြည့်ကာ
" အယ်...ဟို...ဟုတ်တယ် ကိုအောင်မြ...ဒီနေ့ အတို့မြုပ် "
.............
ညသန်းခေါင်ကျော် ။
ကိုယ်တေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော သိန်းမောင် ။
" ဟယ် ကိုယ်တေပူနေတာပါ့ပဲ "
မာလာ သိန်းမောင်၏ နဖူးကို လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်ရင်း ။
" ကို ဖျားနေပီထင်တယ်...ချမ်းလည်း ချမ်းတယ် ဟူး..ဟူး "
သိန်းမောင်မှ ကတုန်ကယင် ပြောလိုက်သဖြင့်
" ညနေက ရေအကြာကြီး ဇိမ်နဲ့ချိုးလို့ဖြစ်တာပဲနေမာ...နေအုံး မာလာဆေး ရှိလို့ ၊ ရှိညား ကြည့်လိုက်အုံးမယ် "
မာလာသည် မီးအိမ်ဖွင့်၍ အဝတ်တေထားသည့် ဗီဒိုအသေးပေါ်မှ Danisa ထောပတ်ကွတ်ကီး သံဘူးကို ယူလိုက်ပီးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ
" အယ် ကလား (4) ကောင်ရှိသေးတယ်....တော်သေးတာပေါ့...ကို့ ဒါလေး အရင်သောက်ထားလိုက်အုံး....မိုးလင်းလို့မှ မသက်သာရင် ရွာထဲက ဆရာမဆီပဲ သွားပြရအောင်...ခနလေး မာလာ ရေနွေးသွားယူလိုက်အုံးမယ် "
ရေနွေးထည့်ထားသည့် ခွက်နှင့် တခြား ခွက်အလွတ် (1) လုံးကို တလှည့်စီ ထည့်ရင်း အအေးခံပီးမှသိန်းမောင်ကို တိုက်သည်။
"ကို့ စောင်လေး ခြုံပီး နွေးနွေးထွေးထွေးအိပ်တော့နော် "
...............
မနက် (7) နာရီ။
" ကို့....သက်သာလား "
အိပ်ယာထဲမှ သိန်းေမာင် နေမကောင်းတဲ့ အသံရီးနဲ့
" မသက်သာသေးပါဘူး မာလာရယ်...ကိုက တခါဖျားရင် 3 ၊ 4 ရက်ကြာတယ် အ့တာပုံမှန်လိုပဲ "
မာလာသည် သိန်းမောင်၏ နဖူး ၊ လက်ကို ကိုင်ကြည့်ရင်း
" ဟုတ်ပ...ကိုယ်ကလည်း ပူတုန်းပဲ "
ထိုအချိန် အပြင်ဘက်မှ မတုတ် ရောက်လာပီး
" ဟဲ့ သိန်းမောင် ၊ မာလာ...မြို့ကို မသွားကြသေးဘူးလား "
" မသွားရသေးပါဘူး မတုတ်ရယ်...ဒီမာလေ ကိုသိန်းမောင် ဖျားနေတာ "
" ဟယ်တော်...သိန်းမောင် နင်ကလဲ မြို့တက်ဆေးခန်းပြမယ်ဆိုမှ "
" ဟုတ်တယ် မတုတ်...ကျွန်တော် မနေ့ညနေက ရေချိုးတာကြာသွားလို့ "
" အ့တာဆို နင်တို့ ဒီနေ့ ဆေးခန်းမပြတော့ဘူးပေါ့ "
" မသွားတော့ဘူးလေ ကိုသိန်းမောင် နေကောင်းမှပဲသွားတော့မယ် "
" ဟာ...မဟုတ်တာ မာလာကလဲ..."
" ဘာမဟုတ်တာလဲ ကိုရဲ့...ကိုမှ နေမကောင်းတာ မာလာက ဘယ်သူနဲ့သွားပြရမာလဲ "
" နောက်မှ ပြရင် အချိန်ဆွဲသလိုဖြစ်နေမာပေါ့...တော်ကြာ မပြောကောင်း ၊ မဆိုကောင်း ရောဂါတေ ရှိနေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."
" အ့တာဆို မာလာက မတုတ် နဲ့ သွားရမာလား "
မာလာသည် မတုတ်ကို ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
" ငါက ဆိုင်ကယ် မမောင်းတတ်ဘူးလေ မာလာရဲ့...နင်လည်းမမောင်းတတ် ၊ ငါလည်း မမောင်းတတ် ၊ ဒီလိုလုပ်....ကိုအောင်မြလည်း ဒီနေ့ အားနေတာပဲ သူ့ခေါ်သွားလိုက်...နင် ဆေးခန်းပြနေတဲ့အချိန်...သူက မီးအိမ်သွားဝယ်လိမ့်မယ်..."
" အိုတော် မတုတ်ကလည်း...အခုဟာက အမျိုးသမီး ကိစ္စနဲ့ သွားမာလေ...ကိုအောင်မြကို အားနားစရာရီး..."
" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မာလာရယ် ပီးတော့ ကိုအောင်မြက ငါ့လင်...အားနာရအောင် လူပျိုလူလွတ်လည်းမဟုတ်ဘူး...အမျိုးသမီးကိစ္စတေ သူလည်း သိနေတာပဲ...မျက်နှာလည်း ပူမနေနဲ့...ငါတို့က မောင်နှမေတလိုဖြစ်ေနပီပဲကို.....ကဲကဲ...သွားဖို့လုပ်တော့...ကိုအောင်မြကို သွားပြောလိုက်အုံးမယ်...သိန်းမောင်ကို ငါပဲ ရွာထဲက ဆရာမဆီသွားပြပီး ငါ့ဘာသာ ဆန်ပြုတ်ဖြစ်ဖြစ် ကျိုပီး တိုက်ထားမယ်...."
နာရီဝက်အကြာ.....
" ကိုအောင်မြ...မီးအိမ်အပြင် ကလေးအတွက် ကျမပြောလိုက်တဲ့ အားဆေး တခါတည်း ဝယ်ခဲ့အုံးနော် "
" အေးပါကွာ မင်းကလည်း...ငါသိပါတယ်..."
ရွာကနေ မြို့ကို (1) နာရီ ခွဲကျော်လောက် မောင်းရသည်။ လမ်းက ကြမ်းသည့်နေရာ ရှိသလို ၊ လမ်းကောင်းသည့် နေရာလည်း ရှိ၏။ Honda 125 ဆိုင်ကယ်ဖြင့် အောင်မြ နဲ့ မာလာ ။မာလာမှာ ထမီနဲ့မလို့ ဆိုင်ကယ်ကို ခွမလိုက်ပဲ ဘေးတစောင်း အနေအထား ။ မာလာ၏စိတ်ထဲတွင်
" အမျိုးသမီးကိစ္စမလို့ ကိုယ့်ယောက်ျားနဲ့ပဲ သွား ချင်ပါတယ်ဆို ၊ ဒင်းက နေမကောင်းဖြစ်နေသေး တော်သေးတယ် ကိုနိုင်မြင့် မဟုတ်လို့ ၊ ကိုနိုင်မြင့်သာဆို ငါ့ကို တနေရာရာမှ ဆိုင်ကယ် ရပ်ပီး အတင်းလိုးရင် လိုးနေမာ "
မာလာသည် ကိုအောင်မြကို ကိုနိုင်မြင့်လိုမဟုတ်ပဲရိုးရိုးသားသားလို့သာ ထင်နေသည်။
တကယ်တော့ အောင်မြသည်လည်း နိုင်မြင့်လိုပင် သူ့ကို တော်တော်ကြီး လိုးချင်နေသည်ကို မာလာမှာ မသိ။ လမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းကို အဖြတ် ဆိုင်ကယ်သည် အပေါ်သို့ ခုန်ခုန်တက်သွားသည်။ လမ်းကလည်း မကောင်း ၊ ဆိုင်ကယ်ကလည်း ခုန်နေသောကြောင့် အောင်မြတစ်ယောက် ဤလမ်းကြမ်းကြီးကို ကျေးဇူးတင်နေမိ၏။
ဆိုင်ကယ် တချက်ခုန်တိုင်း ၊ မာလာ၏ တင်း အယ် ကားထွက်နေသည့် ဖင်သားစိုင်ကြီးရဲ့ ဘေးအသားသည် အောင်မြ၏ ခါးအောက်ပိုင်း နှင့်တိုး၍ ထိထိ နေပီး လုံးအယ်နေတဲ့ နို့လုံးကြီး (1) ဖက်သည်လည်း အောင်မြ၏ ကျောပေါ်သို့ အိကနဲ အိကနဲ ။
" လမ်းကလည်း ကြမ်းလိုက်တာ ၊ ကိုအောင်မြရယ် "
အောင်မြ စိတ်ထဲက မပါပဲ။
" ရှေ့နားဆို လမ်းကောင်းပါပီဟ "
.........
ဆေးခန်း ရှေ့ရောက်သောအခါ မာလာသည် ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်း၍ ဆေးခန်းထဲဝင်သွားချိန်တွင် အောင်မြသည် ပစ္စည်းဝယ် တန်းမသွားသေးပဲ ဆေးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည့် မာလာ၏ခြေတလှမ်း လှမ်းတိုင်း တုန်ခါနေသော တင်းအယ် ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံး တုံတုံကြီးကို အရင် ငေးကြည့်သည် ။ အညိုရောင်ထမီအောက်တွင် ဘစ်အရာကြီး ထင်းေနတဲ့ ဖင်ဆုံအယ်အယ် ထွားထွားကြီးကို အဝကြည့်ပီးမှ ပစ္စည်းဝယ်မယ့်ဘက်ကို မောင်းထွက်သွား၏။
ပေစုတ်အတွက် အားဆေးရယ် ၊ မီးအိမ်ရယ် ဝယ်ပီးပီဖြစ်၍ ဆေးခန်းရှေ့နား ၊ အရိပ်ရသည့်နေရာတွင် ဆိုင်ကယ် ထိုးထားကာ ကွမ်းယာဝါးရင်း ထိုင်ေစာင့်နေသော အောင်မြ ။
ခနအကြာတွင် ဆေးခန်းထဲမှ မာလာ ထွက်လာသည်။
" မာလာ...မြန်လှချည်လားဟ "
" ဟုတ်တယ် ကိုအောင်မြ...ညီမအရှေ့က လူ 4ယောက်လောက် မလာကြလို့ ၊ အလှည့်ကျော်ပေးတာ...အ့တာကြောင့်ရယ် "
" ကောင်းတာပေါ့ဟာ...ဆေးရုံဆေးခန်း ကြာကြာနေလို့မှမကောင်းတာ "
ကျန်းမာရေးအခြေနေကို ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မေးမနေပဲ
" ဘယ်နှယ့်လဲ...အခြေနေကောင်းတယ်မလား "
" ဟုတ်...ကောင်းတယ်...မတုတ်တို့အတွက် မုန့်ဝင်ဝယ်ရအောင်လေ..."
" အေး..အေး"
အောင်မြ၏ စိတ်ထဲတွင် မာလာတစ်ယောက် ဒီနေ့ကျမှ ခါတိုင်းထက် ပိုလှနေသလိုလို ၊၊အင်ကျီ နှင့် ထမီ အညိုရောင် ဝမ်းဆက် ၊ နေပူကာ အပေါ်ထပ် အင်ကျီ တထည် နှင့် ခါးအပေါ်လောက်ထိရှည်သော ဆံပင်ကို စုစည်းထား၍
မျက်နှာလေး လှတပတ ၊ နီတာရဲ နှခမ်းဖူးဖူး ထူထူလေး ။မာလာ၏ လှခြင်းကို အောင်မြသည် ရိုးရိုးလှတယ်လို့ မသတ်မှတ်ပဲ လိုးပစ်ချင်အောင် လှခြင်း ဟုသာသတ်မှတ်သည်။
...........
မြို့ကနေ ရွာသို့ ခရီးတဝက်ရောက်ခါနီး ။ရှေ့က ဆိုင်ကယ်မောင်းနေသော အောင်မြမှ
" နေက ဒီနေ့ကျမှ တော်တော်ပူလိုက်တာဟာ "
" ဟုတ်ပ ကိုအောင်မြရယ်...ဆိုင်ကယ်က အသွားရော အပြန်ရော ကိုအောင်မြချည်ပဲ မောင်းတာဆိုတော့ ညောင်းနေမာပေါ့...နေကလည်း ပူပူ...ဟိုမယ် ၊ ဟိုရှေ့က ကုက္ကိုပင်ကြီးမလား...အဲ့အောက် ခနနားရအောင်လေ ခနလောက်ဝင်နားပီးမှ ပြန်ကြတာပေါ့....ဆေးခန်းကလည်း ကြာမယ်ထင်ပီး အစောကြီးပြခဲ့တာ အချိန်လည်း နောက်မကျပါဘူး....ဟိုကို ထမင်းစားအမှီပြန်ရောက်မာပဲ ခနနားပီးမှ သွားရအောင်လေ...ကိုအောင်မြ "
အောင်မြသည် သူမျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်းပင် သူ့လိုးကွက်ထဲသို့ မာလာ ဝင်လာလေသည်။မာလာကတော့ အမျိုးသမီးကိစ္စက တခု ၊ တလမ်းလုံး အသွားအပြန် နေပူထဲ ရှေ့ကနေ အပင်ပန်းခံ ဆိုင်ကယ် မောင်းပေးသော ကိုအောင်မြကို အားလည်းအားနာလို့ ရိုးရိုးသားသား ပြောလိုက်ခြင်းပင် ။
ကုက္ကိုပင်ကြီးသည် လမ်းဘေးတွင် ပေါက်နေသည် မဟုတ်ပဲ လမ်းဘေးကိုကျော်ပီး အနည်းငယ် သွားရသေးသည်။ ဘေးနားတဝိုက်တွင် လူတရပ်မြင့် အပင်ငယ် ၊ ချုံပုတ်ငယ်များရှိသော်လည်း ကုက္ကိုပင်ကြီး ဘက်သို့ ဆိုင်ကယ် ကွေ့ကောက်ဝင်လို့ရ၏။
အရိပ်အာဝါသ ကောင်းလှသော ကုက္ကိုပင်ကြီး ။ကုက္ကိုပင်ကြီး၏ အမြစ်များသည် မြေကြီးပေါ်သို့ ထိုးထွက်နေသည် ။ ထိုအမြစ်များပေါ်ကို အောင်မြ ထိုင်ရင်း ၊မာလာကတော့ အောင်မြပါလာတဲ့ ပုဆိုးစုတ်လေးကို မြေကြီးပေါ်တွင် ခင်းထိုင်၍ အမောဖြေနေသည်။
အောင်မြသည် မာလာ့ဘက်ကို လှည့်ထိုင်ေန၍ မာလာက အောင်မြဘက်ကကြည့်ရင် ဘေးတစောင်း အနေအထား ။
အပေါ်ထပ် အင္်ကျီကို ချွတ်ပီး ယပ်ခက်နေသည့် မာလာ၏ လက်ပြတ် အင်ကျီအောက်မှ ဖြူဖွေးသော လက်မောင်းလေးသည် ချွေးများစီးကပ်နေပီး မျက်နှာ နှင့် ဂုတ်ပိုးမှာလည်း ချွေးစက်လေးများ ၊ လည်ချောင်းကနေ နို့အုံ (2) လုံးကြားထဲ စီးကျသွားသော ချွေးစက်များကို ကြည့်ရင်း အောင်မြမှာလီးတောင်လာသည်။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်တော့ အပင်ငယ် ၊ ချုံငယ်များစွာရှိနေပီး လမ်းမကို မမြင်ရ ။
မာလာသည် ကိုအောင်မြကို အားနာလို့သာ ဒီအပင်ကြီးအောက် ဝင်နားရသော်လည်း အပင်ငယ် ၊ ချုံငယ်တေကြောင့် လမ်းမကို မမြင်ရသဖြင့် နည်းနည်းတော့ လန့်သည် ။ လမ်းတလျှောက်မှာ ရေအိုးစင်တေတော့ရှိ၏။ သို့ပေမယ့် အရိပ်ရပီး ရေရှိသည့် ရေအိုးစင်တေကတော့ ကျော်လာပီး ဖြစ်သလို ရှိတဲ့ ဘက်ကိုလည်း တော်တော်သွားရအုံးမာ မလို့နီးနီးနားနား အရိပ်ရသည့် ဟောဒီ့ ကုက္ကိုပင်ကြီးအောက်မှာ လာနားရခြင်းပင် ။
" မာလာ...ဆေးခန်းပြတာ အခြေနေကောင်းတယ်ဆိုတော့....ကလေးတေ ဘယ်နှယောက်လောက် ယူမယ် စိတ်ကူးထားတုံး "
အောင်မြသည် စသလို ၊ နောက်သလို နှင့် သူ့ဟာသူ လီးပိုတောင်အောင် ပါးစပ်အရသာခံပီး မေးခြင်းဖြစ်သည်။
မာလာလည်း ရုတ်တရက် လင်မယားကိစ္စ အမေးခံရ၍ ရှက်ရှက်ဖြင့်
" ပေစုတ်လို ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သားယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်လောက်တော့ လိုချင်ပါရဲ့....သမီးလေးဆိုလည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး...ချစ်မှာပါပဲ "
" ဒါနဲ့...သိန်းမောင်ကြီးက တော်တော်ကြမ်းလားဟ "
အောင်မြပြောသည့် အဓိပ္ပါယ်ကို သိတဲ့အတွက်
" ဟာ...ကိုအောင်မြကလည်း...ဘာတေမေးမှန်းမသိဘူး...ရှက်စရာကြီး...ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ပေါ့........"
မာလာ၏ ထုံးစံအတိုင်း နှခမ်းစူစူထူထူလေးနှင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။
" ဟားဟားဟား...ရှက်နေတာပဲနင်က...ပြောစမ်းပါဟ...သိချင်လို့ပါ...မောင်နှမတေပဲကို...ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့ "
မာလာလည်း တော်တော် ရှက်နေပီဖြစ်၍ သနပ်ခါးလိမ်းထားသည့် ပါးနှစ်ဖက်မှာ နီရဲလာပီး
" ဟုတ်တယ်...ကြမ်းတယ်...သိပီလား..."
အောင်မြသည် ထပ်ပီး ရီလိုက်ကာ
" ဟား!...ဟား!...ဟား!...မညာပါနဲ့ မာလာရာ...သိန်းမောင် မကြမ်းလို့....နင် မနေ့က သခွားသီးနဲ့ အာသာဖြေနေတာပဲ...မဟုတ်ဘူးလား ဟား!..ဟား!..ဟား!.."
မာလာလည်း အောင်မြ စကားကြောင့် စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြောင်သွားကာ
" ဒုက္ခပါပဲ...ကိုအောင်မြရယ်...ဘာတေပြောနေတာလဲမသိပါဘူး....အမောပြေရင်လည်း ပြန်ရအောင် "
မာလာ ထမည်အလုပ်
" နေပါအုံးဟာ..ဒီမယ် ချွေးတောင်မတိတ်သေးဘူး "
အောင်မြသည် ချက်ချင်းပင် မတ်တပ်ထရပ်ပီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပီး ပေါင်ခြံကြားမှ ချွေးတစေးစေးဖြင့် ထိုးထောင်ထွက်နေသည့် အကြောများပြိုင်းပြိုင်းထကာ 8 လက်မ နီးပါးရှည်၍ အတော်တုတ်တဲ့ လီးတံမဲမဲကြီးကို မာလာ့ဘက်ကိုပြလိုက်၏။
မာလာသည် တသက်လုံး ဒီလောက်ထိ ရှည်ပီး အတော်တုတ်သည့် လီးတံမဲမဲကြီးကိုပထမဆုံးအကြိမ် မြင်လိုက်ရသည်ဖြစ်၍ မျက်လုံးပြူးကာ မှင်သက်နေသည်။မာလာ မှင်သက်နေခိုက် အောင်မြသည် ရှေ့တိုးလာပီး
" ငါ့လိုလီးကြီးနဲ့...နင်မခံဖူးဘူး မလား..."
မာလာသည် သတိပြန်ဝင်လာကာ ခေါင်းကို တခြားဘက်သို့ လှည့်လိုက်သဖြင့် အောင်မြလည်း မာလာ့ပုခုံးကို ကိုင်၍
" ငါ့လီးကြီးကို ကြည့်ပါအုံးဟ...သိန်းမောင်လို လီးတိုလေး မဟုတ်ဘူးနော်..."
" ဘာလုပ်တာလဲ...ကိုအောင်မြရဲ့...ဖယ်ပါ "
အောင်မြသည် သူ့ကို တွန်းထုတ်နေသော မာလာ၏လက်တဖက်ကို ကိုင်လိုက်၍ လီးတံကြီးပေါ်ကို တင်ပီး ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ လီးတံကြီးကို ကိုင်လိုက်ရသော အထိအတွေ့ကြောင့်မာလာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးများထသွားကာရှိန်းတက်သွားသည်။
အောင်မြ၏ လက်က မာလာ့လက်ကို ကိုင်၍ လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းထားသဖြင့် မာလာမှာ လက်ကိုရုန်းလို့မရ ။ ထပြေးမယ်လို့လုပ်သောအခါ ခေါင်းထဲတွင် အရင်တခါ နိုင်မြင့်လိုးတုန်းက အတင်းရုန်းကန်လို့ ဗိုက်ကိုအသေနာအောင် အထိုးခံရသည်ကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။
" ဒီဘက်လှည့်ပီး....ဂွင်းထုပေးစမ်း..."
မာလာလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ မရဲတရဲ 3ချက်လောက် ထုပေးလိုက်၏။
" ဟာ...လီးကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ပီး အရင်းထိ ထုစမ်းပါဟ...ခေါင်းက ဒီဘက်ကိုလှည့်ပါဆိုကွာ"
မာလာ ခေါင်းကို အောင်မြ ဘက်သို့လှည့်လိုက်ချိန် လီးတံမဲမဲကြီးမှာ ညှီဟောက်ပီး နံထောင် လွန်းလှသည်။မာလာသည် အသားတေတုန်ကာ ကြောက်ကြောက်နှင့် အောင်မြပြောသလို လီးတံအဖျားကနေ အရင်းထိလက်ကိုတင်းကျပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုပေးသည်။
လီးတံမဲမဲကြီးမှာ တုတ်လည်းတုတ် ၊ ရှည်လည်းရှည်သဖြင့် မာလာ၏ နူးညံ့သော လက် ဖွေးဖွေးလေးမှာ မဆန့်မပြဲ ကိုင်ထုပေးနေရသည်။
" ဟိုဘက် လက်နဲ့ (2) ဖက် ကိုင်ထုပေးလေ "
အောင်မြသည် အပေါ်စီးကနေ ပြောလိုက်ရင်း မာလာ၏ မျက်နှာကို လက်နဲ့ အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ရာ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပီး နှခမ်းနီနီ ထူထူလေးမှ တုန်နေ၍ သနပ်ခါး လိမ်းထားတဲ့ ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်လည်း ကျနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့်..
" မာလာ...ငါနင့်ကို အသားနာအောင် မလုပ်ပါဘူးဟ....အကောင်းကြီး ကောင်းအောင်ပဲလုပ်ပေးမာ...ကောင်းအောင်ပဲလုပ်ပေးမာ...နင်လည်း ဆာနေတာပဲကို..."
မာလာသည် တုန်ရီနေသော အသံဖြင့်
" ကို..ကိုအောင်မြ..ပြန်ကြရအောင်ပါရှင်...နောက်ကျနေလိမ့်မယ် "
" ဆေးခန်းက စောစောပြပီး ပြန်လာတာကို အိမ်ကလူတေ မသိပါဘူးဟာ...ဂွင်းထုတာတော်တော့ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေး... "
နံဟောင်နေသည့် လီးတံမဲမဲ ရှည်ရှည် တုတ်တုတ်ကြီးကို စုပ်ရမှာ ရွံရှာနေ၏။ အောင်မြသည် မာလာ့ပါးစပ် နှင့် လီးတံကြီး ထိသည်အထိ မာလာ၏ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ တိုးကပ်လိုက်သည်။
အောင်မြ တအားထန်နေသောကြောင့် လီးတံမဲမဲကြီး၏ ဒစ်ထိပ်သည် မှိုပွင့်လို ကားတင်းနေပီး နီရဲတွတ်နေ၏။ နီတာရဲ နှုတ်ခမ်းထူထူ စူစူလေးကို လီးထိပ် နီနီကြီးဖြင့်ထိသည်အထိ မာလာ့ခေါင်းကို တိုးကပ်လိုက်ရာနူးညံ့သော နှခမ်းသားလေး၏ အထိအတွေ့ကို အောင်မြ၏ လီးတံကြီးမှာ စတင်ခံစားလိုက်သည်။
နီတာရဲ နှခမ်းစူစူလေး နှင့် လီးထိပ် ထိသည်ဆိုရုံမျှပင်ရှိသေး ၊ မာလာသည် လီးတံကြီးကို ရွံရှာသောကြောင့် ပါးစပ်ကို အတင်းစေ့ ထား၏။အောင်မြလည်း စိတ်မရှည်သဖြင့် စေ့ထားတဲ့ ပါးစပ်ကို ပွင့်အောင် မာလာ၏ နှခေါင်းကို လက်တဖက်ဖြင့် ပိတ်လိုက်သည်။
နှာခေါင်းကို ပိတ်ထားသော်လည်း ပါးစပ်က မဟသေး။ စက္ကန့်ပိုင်းအကြာတွင် အသက်ရှူကြပ်လာသဖြင့် မာလာသည် ပါးစပ်ကို ဟလိုက်ရာ ၊ပါးစပ်ပွင့်သည်နှင့် လီးထိပ်နီနီရဲရဲကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ ဝင်လာ၏။
ခေါင်းကို အောင်မြက ကိုင်ထားသဖြင့် လှုပ်မရ။လီးထိပ် 1ခုလုံးသည် ပါးစပ်ထဲတွင် ပြည့်နေအောင် တုတ်သောကြောင့် မာလာ၏ နီတာရဲ နှခမ်းလေးမှာ ပြဲနေအောင် ငုံရသည်။ ဒါတောင် လီးတံကြီး တချောင်းလုံး မဝင်သေးပဲ ထိပ်ပိုင်းမျှသာ ။
လီးစုပ်ရင်း မာလာ့ပါးစပ်ထဲမှ သွားရည်တေပါ ကျလာသည်။အောင်မြသည် အားနဲ့ ထိုးချလိုက်ရာ လီးတဝက်လောက်အထိ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားကာ အာခေါင်ကို သွားထောက်မိသည်။
" အု!...အု!...အု! "
ပလောက်ပလောင်းဖြင့် လီးငုံပီး စုပ်သံများ ။
" ကဲတော်ပီ...ပက်လက်လှန် "
ပါးစပ်ထဲမှ လီးတံကြီးကို နှုတ်လိုက်သောအခါလီးတံတွင် မာလာ၏ သွားရည်များ ။မာလာ၏ ပါးစပ် အပြင်ဘက်တွင်လည်း လီးအငွေ့သက်ဖြင့် ရောနေတဲ့ သွားရည်တေ ပေကျန်နေရင်း ။
ကုက္ကိုပင်၏အမြစ်ပေါ်သို့ ခေါင်းအုံး သလို ခေါင်းကို တင်လိုက်ကာ မာလာ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အောက်က ပုဆိုးစုတ် ခင်းထားသော်လည်း ကျောတပြားစာသာ လုံ၍ ဖင်အောက်ပိုင်းနားက အနည်းငယ် လွတ်နေသဖြင့် ထမီကို သဲများ ပေသွား၏။
အောင်မြသည် မာလာ၏ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သောအခါ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဗိုက်သားစူစူလေးကို အရင် တွေ့လိုက်ရပီး အောက်ခံဘစ်အမည်းရောင်ကြီးမှာထင်းကနဲ။
ဘစ်အပေါ်မှ စောက်ပက်ကို ရှိုက်ရှူလိုက်ပီး ထပ်ပီး ဘစ်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာဗိုက်သားစူစူလေးရဲ့ အောက်ဖက် ၊ ဆီးအုံပေါ်တွင်လည်း စောက်ဖုတ်မွှေးခပ်ရေးရေးများ ။အောင်မြသည် အရင်ဆုံး မာလာ၏ ဗိုက်သားစူစူလေးကို အားပါးတရ ငုံ့နမ်းရင်း စောက်ဖုတ်မွှေးခပ်ရေးရေးကိုလည်း လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်၏။
ထို့နောက် စေ့ထားသော ပေါင်ကိုဖြဲကာ ကြည့်လိုက်တော့မှ နီရဲသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အပေါ်သို့ ခုံးနေပီး ဖောင်းဖောင်းကြီး ။ အောင်မြလည်း တသက်နဲ့တကိုး ဒီလောက်လှတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးခြင်း ။မာလာ၏ ပေါင်ခြံအရင်းမှာလည်း မဲမနေ ။
" ဟာ...နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးက တော်တော်လှတာပဲ..."
မာလာ့ကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းကိုတခြားဘက်သို့စောင်းနေသည်။
" အမယ်...မာလာ...နင်ကသာ မူနေတာ နင့်စောက်ပတ်ကြီးက အရည်တေ ရွှမ်းထွက် နေပီးအိုင်တောင်အိုင်နေပီ...ဒီမယ်ကြည့်..."
အောင်မြသည် လက်နဲ့ စောက်ပတ်သားကို ပွတ်လိုက်သောအခါ မာလာ တကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်ပီး ရှိန်းကနဲ နေသွားသည်။ အောင်မြသည် စောက်ပတ်ကို ပွတ်လိုက်သော လက်ကို မာလာ့အား ပြလိုက်ရာ အောင်မြ၏ လက်တွင် စောက်ပတ်ရည်များ စေးကပ်ကပ်။
မျက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ မာလာလည်း ရှက်လွန်းလှ၍ ပေါင်ကို အတင်းပြန်စေ့လိုက်၏။ သို့သော်စေ့မရ။အောင်မြက လက်2ဖက်ဖြင့် သူ့ထက်ဦးအောင် ဖြဲထားသောကြောင့်ပင်။အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ မာလာ၏ ဖြဲထားတဲ့ ပေါင် (2) ချောင်းကြားထဲနေရာယူ၍ စောက်ရည်များ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ စောက်ပတ်အဝကို လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ကာ အားပါပါနဲ့ ထိုးချလိုက်သဖြင့် (2) လက်မ ခန့်ဝင်သွားသည်။ အောက်ကခံနေသော မာလာမှာ (2) လက်မ ဆိုသော်ငြား လူလီးမဟုတ်တဲ့ အောင်မြ၏ လီးကြီးပုံကြောင့်နာကျဉ်လွန်းသဖြင့် အော်လည်းအော် ၊ လက်ကလည်း အောင်မြကို တွန်းထားပီး ရုန်းပြန်သည် ။
အောင်မြလည်း မာလာရဲ့တွန်းထားတဲ့ လက် (2) ဖက်ကို သူ့လက်(2) ဖက်ဖြင့် ပြန်ချုပ်ကာ မာလာ၏ နှခမ်းစူစူ နီနီ ထူထူလေးကို ပါးစပ်ကြမ်းကြီးဖြင့် စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်တော့၏။
အောက်ပိုင်းတွင်လည်း လီးကို ပြန်နှုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းလျက်။နူးညံ့ေသာ စောက်ပတ်အတွင်းသား 1ခုလုံးထဲသို့ လီးတံမဲမဲကြီးသည် တင်းကျပ်နေအောင် ပြည့်သွားပီး လီးတံကြီး စောက်ပတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တိုင်းသွေးစေးများ ကပ်ပါလာ၏။
လိုးနေရင်း မာလာ၏ အင္်ကျီလက်တိုကို မချွတ်သေးပဲ အပေါ်သို့သာ လှန်တင်လိုက်သော အခါဖြူဝင်းပီး လုံးအယ်ထွက်နေတဲ့ နို့လုံးစူစူကြီးကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ နီညိုရောင် နို့သီးခေါင်း (2) ဖက်ကလည်း သွားဖြင့် ကိုက်ပစ်ချင်စရာ။
အောက်ပိုင်းက လီးဖြင့် စောက်ပတ်ကိုလိုးလိုက်
" ဗက်!...ဗက်!...ဗုန်း!....ပြွတ်!...ဖလွတ်!...ဗက်!.."
အပေါ်ကလည်း နို့လုံးကြီး တဖက်ကို နယ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းကို ချေလိုက် ၊ ပါးစပ်ကြမ်းကြီးနဲ့မာလာ၏ နီတာရဲ နှခမ်းလေးရယ် ၊ လျှာလေးရယ်ကိုလည်း အကြမ်းပတမ်းစုပ်လိုက် ၊ ယက်လိုက်နှင့်။
"ပြွတ်!...ပလပ်!...ပလပ်!...အင့်!...အား!...ပြွတ်!.."
kissing ဆွဲနေကြသည်မှာ သွားရည်တရွှဲရွှဲ ။မျက်နှာလေးကလည်း လှတပတ ၊ နို့ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီးနဲ့မာလာကို အပေါ်ကနေ အားမနာတမ်းဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။
တုတ်လည်းတုတ် ၊ ရှည်လည်းရှည်သည့် လီးတံမဲမဲကြီး၏ အကြမ်းပတမ်းလိုးချက်တေကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားတခုလုံး သွေးများထွက်ကာ စုတ်ပြတ်သပ်သွားပီး မချိမဆံ့ အော်ညီး ခံနေရသော မာလာ။ပါးစပ်၊လျှာ အစုပ်နမ်းခံရ ၊ နို့လုံးကြီးတေ အနယ်ခံရ ၊ နို့သီးခေါင်းတေ အချေခံရ၊ သားအိမ်ကွဲမတတ်အလိုးခံနေရသော်လည်း မာလာသည် နာကျဉ်ခြင်းထက် တဖြေးဖြေး ခံလို့ ကောင်းလာ၏။
......................
စောင်ခြုံပီး အိပ်နေရာမှ ချွေးများထွက်လာသဖြင့်ပုဆိုးစုတ်နဲ့ ချွေးထွက်သည့် နေရာများကို ပွတ်၍ အင္်ကျီ ၊ ပုဆိုး လဲဝတ်လိုက်သော သိန်းမောင်။ မာလာတို့အခြေနေဘယ်လိုရှိလဲ ၊ ပြန်လာပီလား သိရအောင် ခေါင်းအုံးဘေးတွင် ရှိသောဖုန်းကို ယူလိုက်ပီး မာလာ့ဖုန်းကို ဆက်လိုက်သည်။
" ဟလို...မာလာ...ဆေးခန်းမာပဲလား...လူဘယ်နှယောက် စောင့်ရအုံးမာလဲ..."
" အင့်!...ဟမ်...ဪ...ပြန်..ပြန်လာပီ..လမ်းမှာ....အား!...ဆေးခန်းက အဆင်ပြေပါတယ်..အား!....အင့်!...."
"ပြွတ်!...ဗုန်း!....ဗုန်း!....ဖြောင်း!...ဗက်!...ဗက်!..."
" မြန်သားပဲ...ကောင်းတယ်ကောင်းတယ်...ဒါနဲ့ ဘာသံတေလဲ....ကိုကြားနေရတာ..."
" အား!...မာ..မာလာ...ဆိုင်ကယ်စီးရင်း...အင့်!...ခေါင်းမူးနေလို့ပါ...လမ်း..လမ်းကလည်း ကြမ်းတော့..."
" ဟုတ်ပီဟုတ်ပီ...ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်.."
ဖုန်းချလိုက်ပီးသောအခါ သိန်းမောင်သည် စောင်ခြုံ၍ ထပ်ကွေးတော့သည်။
.................
ကုက္ကိုပင်၏ အမြစ်နားလေး ၊ မြေကြီးပေါ်တွင်လင်မယား (2) ယောက်ပုံ wallpaper တင်ထားသည့် ဖုန်း (1) လုံး။
" ပြွတ်!...ဗုန်း!....ဗုန်း!....ဖြောင်း!...ဗက်!...ဗက်!..."
ရှေ့ကနေ ခါးကိုကော့ကာ ဖင်ကုန်းခံနေသော မာလာ။အနောက်ကနေ အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ အောင်မြ။
ဖြူဖွေးပီး တင်းအယ် ကားထွက်နေတဲ့ မာလာ၏ ဖင်ဆုံကြီး 2ဖက်သည် အောင်မြတချက်ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားပီး အောင်မြက လိုးရင်းနဲ့လက်ဖြင့်ရိုက်ထားသော လက်ရာများကြောင့် ဖြူဖွေးနေတဲ့ဖင်သားကြီး 2ဖက်မှာ နီရဲနေလေသည်။
အောက်ကခင်းထားတဲ့ ပုဆိုးစုတ်မှာလည်း ရေစိမ်ထားတဲ့အတိုင်း လီးရည် ၊ စောက်ရည်များ စိုရွှဲ ပေကျန်လျက်။
….....................................
ကုက္ကိုပင်အောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်အခါ မာလာ၏ ကလေးရနိုင် ၊မရနိုင်အခြေနေကို ဝိုင်းမေးကြသည်။အသွားတုန်းက သနပ်ခါးပါပီး အပြန်ကျ သနပ်ခါး မရှိတော့သည်ကို အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့လူများ သတိမထားမိ။ သိန်းမောင်မှ
" မာလာ....လမ်းလျှောက်တာ ဘာလို့ကွတကွတဖြစ်နေတာလဲ...နေမကောင်းလို့လား..."
မာလာသည် အလိုးခံရသောကြောင့် ပင်ပန်းတဲ့အသံဖြင့်
" မဟုတ်ပါဘူး ကိုရယ်...ဆေးခန်းက ဖင်ကို ဆေးထိုးလွှတ်တာ ၊ ချေတာ နည်းသွားလို့ နည်းနည်းနာနေတာ...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...ကိုရော သက်သာလား"
" သက်သာပါတယ်....နည်းနည်းတော့ ကိုယ်ပူတုန်း "
" နေ့လည်စာစားပီးပီလား "
" မနက်တုန်းက မတုတ်လုပ်ပေးတဲ့ ဆန်ပြုတ်သောက်ထားတယ် မဆာသေးဘူး...မာလာ စားရင်စားနှင့်လေ..."
" မစားသေးပါဘူး ကိုရယ်...ဆိုင်ကယ်စီးရတာ နေကလည်းပူ...ပင်လည်းပင်ပန်းလို့...အိပ်ယာပေါ် ခန လှဲလိုက်အုံးမယ် "
မာလာသည် ပြန်ရောက်ကတည်းက အိပ်ချလိုက်ရာ နေ့လယ် (2) နာရီကျော်လောက်မှ နိုးလာသည်။ ပ်ယာထထချင်းပင် စောက်ပတ်က နာလာပြန်၏။ နိုင်မြင့်လိုးတုန်းကထက်ကိုပို၍ အောင်မြလိုးသည်က ပိုနာသည်။ (2) ရက်အကြာတွင် သိန်းမောင် နေပြန်ကောင်းလာသည်။ တခြံထဲမှာ မိသားစု (3) စု နေကြသည်မို့ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် မဆုံကြ ၊ မတွေ့ကြသည်မှ အလွန်ရှားသည်။
ထို့ကြောင့် မာလာမှာ အောင်မြ ၊ နိုင်မြင့်တို့နှင့် တွေ့တိုင်း မမြင်ချင်ယောင်သာ ဆောင်နေရ၏။တခြားသူများရှေ့တွင်တော့ ခေါ်ခေါ်ပြောပြောလုပ်သည်။
မနက်ဆို တောထဲ အလုပ်လုပ် ၊ ညနေမှ ပြန်လာ ၊တောသူတောင်သားများဘဝ ဒီလိုနဲ့ပင် လည်ပတ်နေရ၏။
.......................
နေ့လယ် (3) နာရီ ။
မန်ကျည်းပင်အောက် ၊ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင်သိန်းမောင် ၊ နိုင်မြင့် နဲ့အောင်မြတို့ ထုံးစံအတိုင်းကျားချနေကြသည်။
ကွပ်ပျစ်ဘေး ၊ မြေအလွတ်တွင် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သန်းရှာနေကြသော မလှိုင်နဲ့ မတုတ် ။မာလာက အိမ်ထဲမှာ ရေချိုးပီး သနပ်ခါး လိမ်းနေ၏။ထိုအချိန် ပေစုတ်သည် ခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် မတုတ်တို့အနားသို့ လာဆော့နေသည်။
" သား...ဘာလို့ ခြင်ရိုက်ဘတ်တံနဲ့ဆော့နေတာလဲ...မဆော့နဲ့လေ...အထဲကိုလက်သွားမထည့်နဲ့အုံး ဓာတ်လိုက်ပီး ကျဉ်သွားလိမ့်မယ်....ပြောတာကြားလား..."
မတုတ်မှ ခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့်ဆော့နေသော ပေစုတ်ကို ဆူခြင်း ။
" ဖျတ်! "
" ဟီး..ဟီး..နာတယ်...ဟီး..ဟီး.."
"ဪ...ဒီကလေးနှယ်...မဆော့ပါနဲ့ဆို...ကဲ..အခုဖြစ်ပီ...လာလာ..အမေ့နားကို..."
ခြင်ရိုက်ဘတ်တံထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သော ပေစုတ်၏ လက်ညိုးကို မတုတ်မှ ပါးစပ်ထဲထည့် ၊ အာငွေ့ပေးရင်း ။သိန်းမောင် နဲ့ နိုင်မြင့် ကျားချနေသည်ကိုဘေးကနေ အလှည့်စောင့်၍ ထိုင်ကြည့်နေသော အောင်မြသည် ကျားကွက်မှ အကြည့်ပြောင်းကာလက်ညိုးနာသွားသော ကိုယ့်သား ပေစုတ်ကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပေစုတ်ကို ဘာမှတော့ မဆူ ၊ မပြော။
ထို့နောက် မတုတ်၏ဘေးဘက် မြေကြီးပေါ်တွင် ချထားသော ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကို ကြည့်နေရင်း အတွေးများဝင်လာ၏။
......................
ည (7) နာရီ ။
နိုင်မြင့်အိမ်တွင် လူစုံတက်စုံ TV ကြည့်နေကြသည်။ သိန်းမောင်တို့လင်မယား ၊ နိုင်မြင့်တို့လင်မယား ၊ မတုတ် နှင့် ပေစုတ် ။ အောင်မြကတော့ တနေကုန် အလုပ်လုပ်ထားလို့ ပင်ပန်းလို့ဆိုပီး နိုင်မြင့်အိမ်တွင် TV လာမကြည့်ပဲ အိမ်ထဲမှာသာ နေနေသည်။
တကယ်တော့ အောင်မြမှာ အကြံနဲ့။
.......................
ည (9) နာရီ ။
" ကို့...မာလာ အိပ်ချင်လာပီ....အရင်အိပ်နှင့်ပီနော် "
နိုင်မြင့်သည် မာလာ ထသွားသည်ကို ကြည့်ရင်းစိတ်ထဲမှ
" ဖင်ကြီးမတော့ ထသွားပီ...ငါလည်း ခနနေရင် သေးပေါက်သလိုလိုနဲ့ သူ့ကို သွားလိုးရင် ကောင်းမလား.........တော်ပါပီ......နောက်နေ့တေမှ ကြံဖန်ပီး လိုးပါတော့မယ်..."
...........................
မာလာသည် အိမ်ဘက်ကို မသွားသေးပဲ အိမ်သာဘက်ကို အရင် ခပ်သွက်သွက်သွား၏။ အိမ်သာ၏ အနောက်ဘက်တွင် တမာပင်ကြီးရှိပီးတမာပင်ကြီး၏ အနောက်ဘက် ပတ်လည်တွင်တော့ အပင်ကြီး ၊ အပင်ငယ် ၊ ချုံများ ပေါပေါသောသော ပေါက်ရောက်လျက် ။
" ကိုအောင်မြ...ရှင်ကလည်းနော်...မပြောချင်ဘူး...ကျမကို တအားလိုးချင်နေတာပေါ့...ဟုတ်လား..."
မာလာသည် နှခမ်းလေးစူပီး မေးလိုက်သည်။ အိမ်သာအနောက်ဘက် ၊ အပင် နဲ့ ချုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းတေကြားထဲတွင် ထွန်းထားတဲ့ မီးအိမ်၏အလင်းရောင်သည် တအား ထိန်ထိန် မလင်းသည့်အတွက် အိမ်သာဘက်ကကြည့်ရင် ထိုအလင်းရောင်ကိုမမြင်ရ။ အကွာအဝေးလည်း လှမ်းသည်။
" လိုးချင်လွန်းလို့...ခြင်ကိုက်ခံပီး နင့်ကို စောင့်နေတာပေါ့ဟ "
နိုင်မြင့် နှင့် အလိုးခံရပီးကတည်းက နိုင်မြင့်လီးကိုဆာနေသည်။ သို့ပေမယ့် နိုင်မြင့်က လာလည်းမလိုး။ ကိုယ်၌ကလည်း အိမ်ထောင်ရှိ မိန်းမသားမို့ ကိုယ့်ဘက်က မစချင်။ ကိုနိုင်မြင့် လာလိုးရင်တော့ 2ခါပြောစရာမလိုပဲ အရန်သင့် ခံပေးရုံ။
ထို့သို့ ဆာနေသည့်ကြားက ကုက္ကိုပင်အောက်တွင် အလိုးခံရကတည်းက အောင်မြ၏ လီးတံကြီး နဲ့ ထပ်အလိုးခံချင်နေသဖြင့် ။အောင်မြသည် နိုင်မြင့်လို နေ့ရွှေ့ရက်ရွှေ့မဟုတ်ပဲ ညနေကတည်း မာလာ့ကို တခြားသူတေ မသိအောင် အချိန်းအချက်လုပ်ခဲ့သည်။
"လာ... မာလာ...ငါ့ကိုမှီ "
အောင်မြသည် အနောက်ကနေ ထိုင်ရင်း မာလာ့ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ kissing ဆွဲသည်။ မာလာကလည်း အောင်မြ၏ ရင်ခွင်ကို မှီကာခေါင်းကို အနောက်လှည့်၍ တပြွတ်ပြွတ် ၊ ပလတ် ပလတ် မြည်အောင် လျှာချင်းဆွဲစုပ်နေလျက်။
အောင်မြသည် kissing ဆွဲနေရင်း မာလာ၏ နို့လုံးကြီးများကို ချေလိုက် ၊ နယ်လိုက်လုပ်နေရာမှရင်ခွင်ကို မှီကာ ပေါင်ဖြဲထားတဲ့ မာလာ၏နီတာရဲပီး ပြဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်သို့ ဘေးနားတွင်ရှိသော ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကို ယူလိုက်ကာ ခလုတ်ဖွင့်ပီး ကပ်ချလိုက်သည်။
" ဖျတ်! "
မာလာသည် စောက်ပတ်ကနေ ရုတ်တရက် ဓာတ်လိုက်သလို ခံစားရသဖြင့် သွားရည်များ ထွက်အောင် kissing ဆွဲနေရာမှ
" အမလေး...ဘာရီးလဲ...နာလိုက်တာ "
စောက်ပတ်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်နားလေးတွင် ဝဲနေသော ခြင်ရိုက်ဘတ်တံတလက်။
" ကိုအောင်မြ...အ့တာကြီးနဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ...အား!...အမလေးလေး"
" မာလာ...ဘယ်လိုခံစားရလဲ "
" ဘယ်လိုခံစားရမာလဲ...နာတာပေါ့...ကျဉ်လည်းကျဉ်တယ်..."
" အ့တာကောင်းတာပဲလေ...မှန်းစမ်း နင့်စောက်ပတ် ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ ကြည့်ကြည့်အုံးမယ် "
အောင်မြသည် ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သစ်ကိုင်းမှာ ချိတ်ထားသော မီးအိမ်ကိုယူ၍ မာလာ့စောက်ပတ်ကြီးကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ နီနီရဲရဲ ပြဲပြဲကြီးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဘေးသားပေါ်တွင် ခြင်ရိုက်ဘတ်တံ၏ လျှပ်စစ်အားကြောင့်အညိုရောင် အစက်ကလေး စွဲထင်သွားသည်။အောင်မြလည်း နောက်တခါထပ်ပီး စောက်ပတ်ကို ထပ်ကပ်မည်အလုပ်
" ကိုအောင်မြ...မာလာ နာပါတယ်ဆို..."
" နင်ကလည်းဟာ...ဒါနဲ့လုပ်လို့ နင်နာတာကိုကြည့်ပီး ငါ့လီးပိုတောင်တယ်ဟ..."
" ကျမ စောက်ပတ်တော့ အ့ဲတာရီးနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင့်လီးကြီးနဲ့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ အလိုးခံနေတာကိုအားမရနိုင်ဘူးလား...ပြော "
မာလာ့၏ အမူအရာသည် ပိုပီးလိုးချင်စရာကောင်းလာ၍
" စောက်ပတ်တော့ မလုပ်ဘူး...တခြားနေရာလုပ်မာ"
" ဟင့်အင်း...တော်ပီ...မလုပ်နဲ့လို့...နာလို့ပါဆို "
" နင် အကောင်းကြီး ကောင်းစေရပါမယ်ဟာ "
ကိုအောင်မြကို ဘယ်လိုမှ ပြောမရတဲ့အဆုံး မာလာလည်း ဆက်မပြောတော့ ၊ သူကြိုးဆွဲရာပဲ က တော့မည်။
" လာ...ငါ့ရင်ခွင်ထဲ မှီနေ..."
စောက်ပတ်ကို ခြင်ကိုက်ဘတ်တံဖြင့် မကပ်တော့သော်လည်း တင်းအယ်နေတဲ့ နို့လုံးကြီး (2) မွှာ၏ စူထွက်နေသော နို့သီးခေါင်း စူစူ (2) ဖက်ကို တလှည့်စီခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် အားနဲ့ ဖိ၍ ဖိ၍ ကပ်သည်။ အောင်မြ၏လက်တဖက်က နို့လုံးကြီးကို ဖျစ်ထားသောကြောင့် နို့သီးခေါင်းမှာ ပိုပီး ချွတ်တက်ကာ ဆူလာသဖြင့် ခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် ဖိကပ်ရခံသည်မှာပိုကောင်းသည်။ မာလာကတော့ မချိမဆန့် အံကိုကြိတ်ခံလျက်။
" ဖျတ်!...ဖျတ်!..အား!....အင့်!....အမလေး...ကိုအောင်မြ...မာလာ နာတယ်...အား!...ဖျတ်!..."
ခနအကြာတွင် မာလာ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။ ကုန်းလိုက်သောအခါ ကော့ပီး တင်းအယ် ကားထွက်နေသည့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီး (2) ဖက်သည် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်စရာ။ ဒါပေမယ့် အောင်မြသည် တန်းမလိုးသေးပဲခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် ဖင်တုံး တုံတုံကြီးကို ဖိ၍ ဖိ၍ကပ်သဖြင့်
" အား!...ဖျတ်!....အား!...အင်!...ဖျတ်!.."
ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကို တချက်ဖိလိုက်တိုင်း မာလာ၏ ဖင်တုံး တုံတုံကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်တုန်တက်သွားသည်။ မာလာသည် နာကျဉ်လွန်းသည့်ဒဏ် နှင့်အတူတခါမှ မခံစားဖူးသော ဖီးတက်ခြင်းမျိုးကိုပါ အကောင်းကြီးကောင်းကာ ခံနေလေသည်။ ခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် ဖင်ကပ်လိုက် ၊ နားလိုက် ၊နို့ကပ်လိုက်ဖြင့် နာရီဝက်လောက်ကြာသွား၏။
" ကဲ မာလာ...ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကို အနားပေးလိုက်အုံးမယ်...ညှော်နံ့လည်း နံလာလို့...ဟဲဟဲဟဲ..."
ဖျာကြမ်း အစုတ်ပေါ်တွင် မှောက်ခုံဖြစ်နေသော မာလာ။ ထိုဖျာကြမ်းကို မနက်စောစောကတည်းက တခြားသူတေမမြင်အောင် အောင်မြ လာထားထားခြင်းပင်။ ခြင်ရိုက်ဘတ်တံဖြင့် မကပ်တော့သည်တောင်မှမှောက်ခုံဖြစ်နေတဲ့ မာလာ၏ ဖြူဖွေးနေသော ကိုယ်လုံးသည် တုန် တုန်သွားသည်။
" လိုးတော့မယ်...မာလာရေ...နင့်ဖင်ကြီးက အယ်နေတာပဲ...."
…..............
ည (11) နာရီ ။
အောင်မြ၏ လိုးချက်တေကြောင့် မောဟိုက်ပီး မျော့နေပီဖြစ်သော ချွေးသံရွှဲရွှဲ မာလာ။အောင်မြမှာလည်း ချွေးများနှင့်။ သို့ပေမယ့် သူကတော့ လိုးကောင်းတုန်း။
" ကို..ကိုအောင်မြ...ကျမလည်း စောက်ပတ်တေတော်တော်..အမလေး...အား!...တော်တော် ကျိန်းစပ်နေပီ...နောက်နေ့တေမှ လိုးပါတော့ရှင်...အား!..."
" အေးပါဟာ...ငါလည်း မောနေပါပီ.."
အောင်မြ နဲ့ မာလာ 2ယောက်သား ဖျာကြမ်းပေါ်တွင်တဟောဟော တဟဲဟဲဖြင့် အမောဖြေနေသည်။ နိုင်မြင့်အိမ်က လူစုကတော့ TV ကြည့်ကောင်းနေဆဲ။
" ကျွန်တော်တော့ အိပ်ချင်လာပီဗျာ...အိပ်ပီဗျို့ ...ဝါး..."
သိန်းမောင် တချက်သမ်းလိုက်ပီး နိုင်မြင့်တို့ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ အိမ်ဘက်ကို အသွား ၊ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့်အိမ်သာဘက်ကို သွားရာ။
......................
အပင်တေ ၊ တေကြားထဲမှ ထွက်လာသော မောဟိုက်တဲ့ပုံစံနှင့် မာလာသည် ပေါင်ကွတ ၊ ကွတဖြင့် အုတ်ရေကန်ဘက်သို့ အရင်သွား၍ တကိုယ်လုံး ပေကျန်နေသော လီးရည် ၊ စောက်ပတ်ရည်တေ နှင့် သဲ ၊ဖုန်တေကို ရေဖြင့် ဆေးကြောသည်။ ပီးမှ အိမ်ဘက်သို့ ထွက်သွား၏။
မာလာ အိမ်ရောက်ပီး မကြာ ၊ သိန်းမောင်သည် နိုင်မြင့်အိမ်မှ အိမ်သာဘက်သို့ သွားသည်။ အောင်မြလည်း မာလာထွက်သွားပီးအကြာမှ ချုံတေကြားထဲက မီးအိမ် ၊ ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကို ကိုင်ကာ ထွက်လာ၏။အောင်မြ အိမ်သာ၏ အရှေ့နားအရောက်
" ဟာ...ကိုအောင်မြ...တရေးနိုးတာလား.."
" အေး...ဟုတ်တယ် "
" ဒါနဲ့...လက်ထဲက ခြင်ရိုက်ဘတ်တံကြီးမလား "
" ဟုတ်တယ်လေ...အိမ်သာထဲက ခြင်ကိုက်လို့ရိုက်ဖို့ယူလာတာ..."
.....................
(4) ရက်အကြာ။ ဒီနေ့လည်း သိန်းမောင်တို့တတွေ တောထဲ သစ်ခုတ်ဝါးခုတ် နားသည့်ရက် ။
...........
မနက် (10) နာရီ (15) မိနစ်။
အခန်းထဲတွင် doggy ဆွဲနေကြသော သိန်းမောင် နှင့် မာလာ။
အောင်မြလို (8) လက်မနီးပါး လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးဖြင့် ခိုးခိုး အလိုးခံထားသောကြောင့် မာလာ၏ စောက်ပတ်မှာ သိန်းမောင်၏ လီးတိုလေးကို ဘယ်လိုမှမနေ ၊ မဖြုံ ။ ကာမအရ ကြည့်လျှင်တော့ အောင်မြ၏လီးတံကြီးနဲ့သာ အမြဲတမ်းခံချင်သော်လည်း ။
သိန်းမောင်ကျ လီးတိုပေမယ့် ချစ်လည်း ချစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် လီးတိုလေးကို ချစ်ချစ် နှင့် ခံပေးေနသည်။သိန်းမောင် အနောက်ကနေ လိုးနေရင်း
" မာလာ...မာလာ့ဖင်ပေါ်က အညိုရောင် အစက်ပျောက်လေးတေက ဘာတေလဲ...အရင်က မတွေ့ပါဘူး...2ရက် 3ရက်တော့ရှိပီ ကို တွေ့နေတာ.."
" မသိပါဘူး ကိုရယ်...ယားလို့ကုတ်ရင်းဖြစ်သွားတာ နေမှာ"
........................
နေ့လယ်ခင်း (2) နာရီ ။ နိုင်မြင်တို့ လင်မယား တဖက်ရွာမှ အမျိုးတေဆီ အလည်သွားကြသည်။ နေ့လယ်နေ့ခင်းမလို့ သိန်းမောင် အိမ်တွင်အိပ်နေ၏။ ပေစုတ်ကတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမယ်။ တုတ်တုတ်လည်း အိမ်မှာ အိပ်နေလျက်။မအိပ်တာက အောင်မြ နဲ့ မာလာ ။
အိမ်သာ အနောက်ဘက် ချုံတေကြားထဲတွင် လိုးနေကြသည်။ အိပ်နေရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့်မတုတ်သည် အိပ်ယာမှထကာ အိမ်သာဘက်ကိုသွား၏။ အိမ်သာပေါ်တက်၍ သေးပေါက်တုန်း အနောက် ချုံတေဘက်ကနေ ညီးသံလိုလို၊ တဗက်ဗက် ၊ တဗုန်းဗုန်းမြည်သံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ မတုတ်စိတ်ထဲတွင် ဒီတိုင်း အကောင်ပလောင်တေရှိမာပါ ဟူ၍ သူ့သေးသူ ပီးအောင်ပေါက်၍ ထွက်လာ၏။
အိမ်သာပေါ်မှ အဆင်း ထိုအသံတေကို ဆက်ကြားနေကရသဖြင့် သိချင်စိတ်များ ပေါက်လာကာ ခြေသံလုံလုံဖြင့် ချုံဘက်ကို တိုးသွားသည်။မတုတ်သည် လေသံတိုးတိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်၏။
" အမလေးလေး...ကိုအောင်မြ နဲ့ မာလာ လိုးနေကြတာပါလား "
........
" ဟဲ့ကောင် သိန်းမောင်...ထစမ်း...ထ..ထ "
အခန်းထဲတွင် အိပ်ပျော်နေသော သိန်းမောင်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် အနှိုးခံရ၍
" အား.....လန့်လိုက်တာဗျာ...မတုတ်...ဘယ်လိုလုပ်အိမ်ပေါ်ရောက်နေတာလဲ...မာလာ..မာလာရော.."
" အေး...နင့်မိန်းမ မာလာ...ငါ့ယောက်ျားနဲ့ အလိုးခံနေလေရဲ့...."
" ဗျာ! "
" မဗျာနဲ့ သိန်းမောင် "
" ဟာ...မတုတ် မဟုတ်တာတေ မပြောနဲ့ဗျာ "
" လာ...မယုံရင် လိုက်ခဲ့...ဒါမဲ့ ငါပြောတာ နားထောင် အရင်ဆုံး ခြေသံလုံလုံနဲ့ သွားမယ်...ဝုန်းဆို မလုပ်နဲ့ သူတို့ဘယ်လိုအချိုးမျိုးတေချိုးပီး လိုးနေကြတာလဲဆိုတာ သိရအောင်လို့....ပီးကျမှ နင့်ဟာနင် သတ်ချင်သတ် ၊ မသတ်ချင်နေ "
သိန်းမောင်ကို ခေါ်ကာ အိမ်သာ အနောက်ဘက်ချုံထဲသို့ (2) ယောက်သား ခြေသံလုံလုံဖြင့် တိုးကပ်သွားပီး ချောင်းကြည့်ရာအောင်မြက ပက်လက်လှန်နေပီးမာလာက ဖင်ကုန်းကာ သူမရဲ့ တင်းအယ် ကြီးမားနေသည့် နို့လုံး (2) မွှာကြားထဲသို့ အောင်မြ၏လီးတံကြီးကို ညှပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေ၏။
ထိုမြင်ကွင်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ သိန်းမောင် နဲ့ မတုတ်။ သိန်းမောင် မျက်နှာများနီရဲကာ ဒေါသတေထွက်လာပီး အသားတေတုန်လာသည်။မတုတ်မှ လေသံဖြင့်
" သိန်းမောင်....နင်တအားေဒါသထွက်နေတာလား..."
သိန်းမောင် ဘာမှမပြောပဲ ခေါင်းသာ ညိမ့်ပြလိုက်၏။
" သိန်းမောင်...နင်တင်မဟုတ်ဘူး...ငါရောပဲ....ဒါနဲ့ နင်က ဒေါသသာထွက်နေတာ...ဘာလို့လီးကတောင်နေတာလဲ..."
မတုတ်စကားကြောင့် သိန်းမောင် အောက်ငုံကြည့်လိုက်ရာ ပုဆိုးကြားထဲမှ ထိုးထွက်နေတဲ့ 4လက်မ လီးတိုလေး။မတုတ်မှ လေသံဖြင့်ပင်
" ဒီမယ်...သူတို့လိုကောင် ၊ကောင်မမျိုးတေကို အခုကို သွားသတ်ပစ်ချင်ေနတာ....ဒါမဲ့ အ့ဲလိုဟာတေကို သတ်ရင် မတန်ဘူး...သတ်ရင် ထောင်ကျတာပဲ အဖတ်တင်မယ်..."
သိန်းမောင်လည်း လေသံဖြင့် ဒေါသပါပါ
" အ့ဲတာဆို ကျုပ်တို့က ဒီတိုင်းကြီး အမြဲတမ်းမသိကျေးကျွန်ပြုနေရမာလား...ထောင်ကျကျဗျာ...ဒင်းတို့က ဖျာတောင်ခင်းပီး လိုးနေကြတာ"
မတုတ် ခေါင်းရမ်းလိုက်ပီး
" မဟုတ်ဘူး...လာ နင့်အိမ်ဖြစ်ဖြစ် ၊ ငါ့အိမ်ဖြစ်ဖြစ်သွားမယ်..."
" ဟာ...ဘာဆိုင်လို့လဲ...ဘာလို့သွားမာလဲ မတုတ်ရ..."
" သူတို့တောင် ငါတို့ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်နေကြတာပဲ....ငါတို့လည်း အိမ်ပေါ်သွားပီး လိုးရအောင်လေ "
.....................
ending က အဓိပ္ပါယ် သိပ်မရှိတဲ့အတွက် sorry pr .အပိုင်းသစ်များ လာပါမည်။ vote ပေးရန် နှင့် follow လုပ်ရန် မမေ့ကြပါနဲ့ဗျ။
အမှားများနှင့် လိုအပ်ချက်များကို comment အောက်တွင် လာရောက်ပြောနိုင်ပါသည်။
https://www.wattpad.com/user/Frazike
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
ပြီးပါပြီ။
