Wednesday, August 24, 2011

ဟန်ဆောင်ကာမူပို (စ/ဆုံး)

ဟန်ဆောင်ကာမူပို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

အိမ်တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ် ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။

အခုတော့ သူအိပ်သော အခန်းထဲတွင် အေးလွင်က လီးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဝင်သလောက် လီးတဝက်လောက်နဲ့ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ်က အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ ဒီလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း အေးလွင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်နာနာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တဲ့ လီးကို ဆောင့်ပြီး အရှိန်ဖြင့် သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်……ဗြစ်……ဒုတ်……”

“ အမလေး…… အမလေး…… နာလိုက်တာ…… အစ်ကိုရဲ့… နာလိုက်တာ…… ကျမဟာလေးတော့ စုတ်သွားပါပြီ…… ကျွတ်… ကျွတ်…… ကျွတ်…… နာလိုက်တာနော်……”

ငြီးလည်းငြီး ငယ်ငယ်က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးလိုက်ပါတော့သည်။ သူမရဲ့ ခေါင်းကလည်း ရမ်းနေတော့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးက ဖွာလန်ကြဲနေသည်။

“ အစ်ကိုရယ်… ဒီလောက်ကြမ်းရသလား…… ဒီလို ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ ငယ်ငယ် နာမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား…… ဟင်း…. ဟင်း… ကျွတ်… ကျွတ်… ကျွတ်……”

ငယ်ငယ်က သူ့လက်မောင်းကြီးကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုထုပြီးပြောသည်။

“ နာတာက ခဏပါကွယ်…… နောက်တော့ ကောင်းလာမှာပါ……”

ပြောနေရင်း အေးလွင်က ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ အချက် (၂၀) လောက် လိုးပြီးတဲ့အခါ ငယ်ငယ်က နာတာတွေကိုမေ့ပြီး မျက်လုံးလေးတွေ မှေးထားရင်းက ကော့ကော့ပေးပါတော့သည်။

“ ပလွတ်… ဖွတ်… ဒုတ်… အား… ဗြစ်… ဇွတ်… ပလွတ်… ဗြစ်… အင်း… ဟင်း… ဟင်း…”

အေးလွင်က နို့သီးလေးတွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး စို့လိုက် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်နဲ့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ ဆောင့်လိုးပေးသည်။

“ ဗြစ်……ဗြစ်……ပလွတ်…ဖွတ်…ပွတ်……”

မကြာခင်မှာပင် ငယ်ငယ်က အရသာတွေ့လာသည်။ အရသာတွေ့လာပြီဆိုတော့ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေသော အေးလွင်ကို အားမရနိုင် ဖြစ်လာသည်။

“ ဗြစ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဖွတ်… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ… အစ်ကိုရယ်… ဆောင့်ပါတော့… နာနာသာ… ဆောင့်ပါ… အ… ဟင်း… ဟင်း…”

ငယ်ငယ်က ဒီလိုမချိမဆန့်လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ အေးလွင်က အကြိုက်တွေ့သွားပြီး စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

“ ပလွတ်… ဒုတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… အား… အင်း… ဖွတ်… ဒုတ်… အား… ဟား… အမလေး… ကိုရယ်… ကျမနို့တွေကို စို့ပေးပါလား… အင်း… ဟင်း… အား… အင်း.… ကောင်းလိုက်တာနော်…”

ငယ်ငယ်ကလည်း အပေးကောင်း အေးလွင်ကလည်း အလိုးကောင်းနဲ့ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ဖြစ်နေကြသည်။ လီးကို ထုတ်လိုက်တိုင်း ငယ်ငယ်၏ စောက်ပတ်လေးက ကပ်ကပ်ပါလာကာ အေးလွင် အရသာတွေ့လှသည်။ ငယ်ငယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ဘယ်နေရာ ကိုင်လိုက်ကိုင်လိုက် မာတင်းနေတော့ ကိုင်ရတာလည်း ကောင်းနေသလို စောက်ပတ်လေးကလည်း ကျဥ်းကျဥ်းလေးဆိုတော့ လိုးရတာ ကောင်းလှပြီး အရသာရှိလှသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့နေရလေသည်။

မကြာခင်မှာပဲ ငယ်ငယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေက ရွှဲသထက် ရွှဲလာပြီး များသထက် များလာသည်။ ငယ်ငယ်၏ မျက်နှာလေးက ရှုံ့တွတွလေးဖြစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ လည်ချောင်းထဲက ဟပ်ကနဲ ဟပ်ကနဲ အသံလေးတွေ စည်းချက်ကျကျ ထွက်လာတော့ မကြာခင် ငယ်ငယ် ပြီးတော့မည်ကို သိလိုက်သည်။ သူမတင်မဟုတ် အေးလွင်လည်း ပြီးချင်လာသည်။

“ ပလွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… အား… ကောင်းလိုက်တာ… အစ်ကိုရဲ့… အား… အင်း…”

ငယ်ငယ့် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါပြီး ငြိမ်ကျသွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ အေးလွင်က လီးကို တအားထိုး စိုက်ချလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ခဏကြာ မှိန်းနေပြီးမှ အေးလွင်က ငယ်ငယ်ဘေးကို ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်တော့ ငယ်ငယ်က အေးလွင်ကို အတင်းလှမ်းဖက်လိုက်တော့သည်။

အေးလွင်က ငယ်ငယ့်ကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသည်ဆိုသော အသိဖြင့် ကြည်နူးစွာ ပီတိတွေဖြာလျက် ငယ်ငယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး နမ်းလိုက်တော့သည်။

“ ကောင်းရဲ့လား… ငယ်ငယ်… အားရတယ်နော်…”

ငယ်ငယ်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးဖြင့် သူမ မျက်နှာလေးကို အေးလွင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ဝှက်၍ ထားလိုက်သည်။

“ ပြောပါ ငယ်ငယ်ရဲ့… အစ်ကို လိုးတာ ကောင်းရဲ့လား… ငယ်ငယ် အားရရဲ့လား…”

“ ရှက်စရာကြီး အစ်ကိုရယ်… ငယ်ငယ် မပြောပါရစေနဲ့…”

“ ဟင့်အင်း……ပြောရမယ်…”

“ အစ်ကိုကလဲ…”

“ ပြောလေကွာ…”

“ ဟွန်း… ဒီလောက်သိချင် ကြားချင်နေရင်လည်း ပြောပြမယ်… ကောင်းတယ်… သိပ်ကောင်းတယ်… အစ်ကို့လီးကြီးက ငယ်ငယ့် စောက်ပတ်ထဲတင် မဟုတ်ဘူး… အူထဲ အသဲထဲတောင် ဝင်တယ်လို့ ထင်ရတယ်… ကိုင်း… ကျေနပ်ပြီလား…”

အေးလွင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး ငယ်ငယ်၏ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေက ငယ်ငယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆော့ကစား၍ နေသည်။ အေးလွင်၏ လီးကြီးက တဖြေးဖြေး ပြန်၍မာလာသည်။

“ ငယ်ငယ်… အစ်ကို့လီးကို စုပ်ပေးပါလား…”

“ ဟာ…ကွာ…”

ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့လေး ပြောရင်းက လီးကြီးကို ငယ်ငယ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ကြည့်လိုက်ကာမှ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ အထောင်နှင့် ကြုံသွားသည်။ ငယ်ငယ် ကြက်သီးထသွားသည်။

“ ထကွာ… ငယ်ငယ်ကလဲ…”

“ ဟာကွာ… အစ်ကိုကလဲ…”

မထချင် ထချင် ပုံစံမျိုးလေးနှင့် ငယ်ငယ်က အေးလွင် လှဲနေရာဘေးတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ခြေရင်းမှ သူမ၏ ထဘီကို လှမ်းဆွဲကာ အေးလွင်လီးကို ပေါင်ခြံတွေပါ မကျန်အောင် သုတ်ပေးသည်။ ထိုသို့ ငယ်ငယ်က သုတ်ပေးနေစဥ်တွင် အေးလွင်၏ လက်က ငယ်ငယ်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ နို့သီးနီနီလေးတွေကို ချေပေးသည်။ ငယ်ငယ်ကလည်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သုတ်ပေးနေတော့ လီးက မာသထက် မာလာလေသည်။

ငယ်ငယ်ကတော့ ပေကျံနေတာတွေကို သုတ်ပြီးသွားပေမယ့် အိပ်ယာပေါ်မှာ လက်လေးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ပြီး ထောင်ထနေသော လီးကြီးကို စိုက်ပြီးကြည့်နေသည်။ ပြီးမှ တဖြေးဖြေး ငုံ့သွားပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပုံ ဖြင့် ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချကာ လီးထိပ်ကြီးကို နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ အေးလွင် ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားသည်။

ငယ်ငယ်က ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး လီးထိပ်ဖူးကြီးကိုသာ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေသည်။ အေးလွင် အရသာတွေ့ကာ ဇိမ်ရှိနေသည်။ အေးလွင်က ငယ်ငယ့်အား သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုပ်ခိုင်းမယ်ကြံလိုက်ပေမယ့် ငယ်ငယ်လို အပျိုစင်လေးတစ်ယောက်က ဒီလောက်လုပ်ပေးရင် တော်လောက်ပါပြီဟု သူ့စိတ်ကို သူဖြေသိမ့်လိုက်သည်။

ငယ်ငယ်ကတော့ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စုပ်လိုက် ငုံလိုက် နမ်းလိုက်ဖြင့် စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်နေသည်။ လီးကြီးက အကြော အပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာသထက် မာလာရုံမျှမက ထိပ်ဖူးကြီးကလည်း မတရားကြီး ဖောင်းတင်း၍ ကားလာသည်။ မကြာခင်မှာပဲ အေးလွင်တစ်ယောက် ပြီးချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။

“ ငယ်ငယ်… အစ်ကိုပြီးချင်လာပြီ… တော်တော့ကွာ…”

ငယ်ငယ်က ချက်ချင်းလီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် မကျေနပ်ပုံဖြင့် မချင့်မရဲလေး ကြည့်၍ နေသေးသည်။

“ ငယ်… အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးပါလား…”

“ အစ်ကိုကလဲကွာ… ငယ်မှ မလုပ်တတ်တာ… ဟာ”

“ ငယ်ကလဲကွာ… အစ်ကိုပြောပြမှာပေါ့… အစ်ကို့ပေါ် ခွတက်လိုက်ပြီး ဖင်ကိုကွပြီး… တဖြေးဖြေး သွင်းယူပေါ့…”

“ ရှက်စရာကြီး အစ်ကိုရယ်…”

“ ငယ်ကလဲကွာ… ကို့ကိုမချစ်ဖူးလား…”

ငယ်ငယ် မျက်နှာပျက်သွားသည်။ ပြီးမှ ငယ်ငယ်က ကပျာကသီထပြီး အေးလွင်ကို ခွတက်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က လီးကြီးကို လှမ်း၍ဆုပ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကွကာ လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့၍ တဖြေးဖြေးချင်း ဖင်ကြီးကို ဖိချသည်။ ဒီလောက်လေးပြောလိုက်ရုံဖြင့် ကျကျနနလုပ်တတ်နေသော ငယ်ငယ့်ကို ကျေးဇူးတင် ကျေနပ်နေမိသည်။

ငယ်ငယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း တိုးဝင်သွားသော လီးကြီး၏ အတွေ့ကြောင့် ငယ်ငယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီကို သိလိုက်ရသည်။ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ငယ်ငယ်က အေးလွင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးပေါ် လက်နှစ်ဖက်တင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကွကွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဗြစ်… ဗြစ်… ပွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဇွတ်… ပလွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… ဖွတ်… အင်း… ဟင်း… ဟင်း… အ… ကြီး… ကြီးပဲ… ဟင်း… ဗြစ်… ဇွတ်… ဇွတ်…”

အစက တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်နေသော ငယ်ငယ်၏ ဆောင့်အားက တဖြေးဖြေးမြင့်လာသည်။ ဆောင့်အားက ပြင်းလာသော်လည်း ဆက်တိုက် သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်တာမျိုး မဟုတ်ပေ။ အရသာခံကာ တစ်ချက်ခြင်း လေးလေးမှန်မှန် ဆောင့်၍ ငယ်ငယ်က လိုးပေးသည်။

ဒါကြောင့် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အကြိုက်ချင်းမတူသော မိန်းမများအား ဘယ်လိုဆောင့်တာကြိုက်သလဲ သိချင်ရင် သူတို့ကို အပေါ်ကတင်ပေးလိုက်လျင် သူတို့အကြိုက် ဆောင့်တာကို သိရသည် ဟူသော စကားမှန်ကြောင်း အေးလွင် သတိပြုမိလိုက်သည်။

အခု ငယ်ငယ် အပေါ်မှတက်၍ ဆောင့်နေပုံကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ငယ်ငယ်က ဒရစပ် သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်တာမျိုးကို မကြိုက်။ တစ်ချက်ခြင်း လေးလေးမှန်မှန် ဆောင့်တာကြိုက်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

“ ဗြစ်… ဗြစ်… ဇွတ်… ပွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဇွတ်…”

“ အစ်ကို… ငယ့်နို့တွေ ဆွဲပေးဦး…”

နို့အကိုင်ခံရင်း အလိုးခံချင်ကြတာ မိန်းမတိုင်း၏ ဆန္ဒပင်ဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ် ပြောသည့်အတိုင်း အေးလွင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်၍ ဆုပ်နယ်ပေးသည်။

“ ဗြစ်… ပွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… အစ်ကိုရယ်… ဟင်း… ဟင်း… အင်း…”

“ ငယ်…ကောင်းလိုက်တာ…ငယ်ရာ…”

အေးလွင်ကလည်း ငယ်ငယ် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အောက်ကနေ၍ သူ့လီးကြီးကို ကော့ကော့တင်ပြီး ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ အပေါ်မှ လိုးရင်းက ငယ်ငယ်က သူ့ဖင်ကြီးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဇကောဝိုင်း လှည့်လှည့်ပေးသည်။ ကောင်းလွန်းသဖြင့် အေးလွင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျေးဇူးတင်မိရုံသာမက ချစ်လည်း ပိုချစ်သွားရသည်။

မကြာခင်မှာပင် အေးလွင်၏ လီးအရင်းက ပူလာပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့် အောက်မှနေ၍ အားရပါးရ ကော့ကော့ ဆောင့်လိုက်ပြီး လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ဖွတ်… ပလွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… ဒုတ်… ဒုတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… အား… အား… ငယ်… ငယ်… အား… ဟား… အင်း…”

မပြီးသေးသော ငယ်ငယ်က မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်လုမတတ်ကိုက်ကာ အံကြိတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဗြစ်… ပွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဇွတ်… ဖွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… ပွတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… အား… ဟား… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ… ကိုရယ်… အား… ဟား… အင့်… ဗြစ်… ပွတ်… အား… ချစ်… တယ်… ကိုရယ်… ချစ်… ချစ်… အ… အင့်… အင့်… ဗြစ်… ပွတ်… ဗြစ် … ဗြစ်… အား… ဟား… ရှီး… အင်း… ဟင်း… ဟင်း…”

အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အပြင်းအထန်ဆောင့်ပြီးတော့ ငယ်ငယ် ခင်မျာ ‘ဟင်း’ ကနဲဖြစ်ကာ စောက်ပတ်ဝကို လီးအရင်းမှာတိုး၍ ဖိကပ်လိုက်ပြီး အေးလွင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပုံရက်သားလေး ကျသွားလေသည်။

အေးလွင်ကတော့ ငယ်ငယ်အား ပါကင်ဖွင့်ပွဲတွင် အားရပါးရ လိုးလိုက်ရသဖြင့် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ ငယ်ငယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်လိုက်ပါတော့သည်။ အမှန်တော့ ငယ်ငယ်မှာ အရင်ရည်းစား ထွန်းမောင်နှင့်တုန်းက (၂) နှစ် တောင် ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး ကလေးပင် ဖျက်ချခဲ့ရသည်ကို ဒီမြို့သို့ပြောင်းလာတာ မကြာသေးသော အေးလွင် တစ်ယောက် မသိရှာပါပေ။

အေးလွင် ဒီမော်လမြိုင်မြို့သို့ရောက်တာ (၅) လရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ ရောက်ရခြင်းအကြောင်းရင်းကလည်း မမကြူကြောင့် ဖြစ်သည်။ အေးလွင်နှင့် ကြူကြူမေတို့က မောင်နှမတွေဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အရင်းတွေ မဟုတ်ကြပေ။ အေးလွင်၏ ဖခင်နှင့် ကြူကြူမေ၏ မိခင်တို့ မုဆိုးဖိုနှင့် မုဆိုးမ ညားကြတော့ သူတို့နှစ်ယောက် မောင်နှမဖြစ်သွားကြရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီတုန်းက အေးလွင်က (၇)နှစ်သား၊ ကြူကြူမေက (၁၃) နှစ် သမီးဖြစ်သည်။

အခုအေးလွင်က အသက် (၁၈) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကြူကြူမေက အသက် (၂၄) နှစ် ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူတို့ဇာတိမြို့က ဟင်္သာတမြို့ကဖြစ်သည်။ သူတို့၏ မိခင်ရော ဖခင်ပါ အခုမရှိကြတော့ပေ။ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သည်။

ကြူကြူမေက ရန်ကုန်ရှိ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေပြီး ကြူကြူမေမှာ အတော်လေးလှပသဖြင့် ကုမ္ပဏီမှ လူကြီးတစ်ယောက်နှင့် ညှိခဲ့သည်။ ထိုအခါ ကြူကြူမေကို အလုပ်မှထွက်ခိုင်းပြီး မော်လမြိုင်မြို့တွင် အိမ်ဝယ်၍ လာထားခြင်း ဖြစ်သည်။ မော်လမြိုင်မြို့တွင်က သူတို့ ကုမ္ပဏီ၏ စီမံချက်လုပ်ငန်းရှိလေတော့ ဦးဇော်ထွန်းဟုခေါ်သော ကြူကြူမေ၏ လူကြီးက တစ်လတစ်ခါ ရောက်လာလေ့ရှိတတ်လေသည်။

ဦးဇော်ထွန်းက ကြူကြူမေတို့မောင်နှမကို ဘာမှလိုလေသေး မရှိအောင် ထားပေးသည်။ မော်လမြိုင်မှ အိမ်ကို ဝယ်တာပင် ကြူကြူမေ၏ နာမည်နှင့် ဝယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် လိုအပ်ချက်ကတော့ ကြူကြူမေထံတွင် ရှိနေသည်။ သူမက အခုမှ အသက် (၂၄) နှစ်ပဲ ရှိသေးသည်။ သွေးသားက အဆူဖြိုးဆုံးအရွယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးဇော်ထွန်းက တစ်လမှ တစ်ခေါက်လောက်သာ သူမထံ ရောက်လာသည်။ ရောက်လာတော့လည်း သုံးရက်လောက်ပဲနေပြီး ပြန်သွားသည်။ ဒီတော့ ကြူကြူမေတစ်ယောက် သွေးသားဆန္ဒများ အားရကျေနပ်မှုမရှိပေ။

အခုလည်း ည (၁၁) နာရီထိုးနေပြီ။ ကြူကြူမေ အိပ်လို့မပျော်သေး။ ခံရခက်သော ဝေဒနာကို တနုံ့နုံ့ ခံစားနေရသည်။ မထူးပါဘူး။ အိပ်မပျော်တဲ့ အတူတူ ဝတ္ထုဖတ်ရင်ကောင်းမည်ဟု စဥ်းစားပြီး အိပ်ယာပေါ်မှထ၍ ဝတ္ထုစာအုပ်ကိုရှာသည်။ မတွေ့။ ညနေက အေးလွင်များ ယူသွားသလား မသိဘူးဟု တွေးမိပြီး အေးလွင် အခန်းထဲသို့ ဝတ္ထုစာအုပ်သွားရှာရန် ထွက်လာခဲ့သည်။

အေးလွင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အေးလွင်က အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီး အိပ်ပျော်နေသည်ကို လှမ်း၍ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြူကြူမေ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဆက်၍ ဝင်လာပြီး ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင့် ဝတ္ထုစာအုပ်ကိုရှာသည်။

“ အို…”

ကြူကြူမေ မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားသည်။ အေးလွင်၏ ခေါင်းအုံးဘေးတွင် သူမ၏ စာအုပ်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသည် သာမက အေးလွင်၏ခါးမှ ပုဆိုးက ပြေကျ၍ ပစ္စည်းကြီးက အတိုင်းသား ပေါ်နေသည်ကိုပါ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြူကြူမေတစ်ယောက် အေးလွင် အိပ်နေသော ကုတင်ဘေးသို့ တိုးကပ်သွားသည်။ ခေါင်းအုံးဘေးမှ စာအုပ်ကို လှမ်း၍ မယူဖြစ်သေးဘဲ အေးလွင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို ငုံ့၍ ကြည်နေမိသည်။

သူတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်စလုံး မီးမှိတ်၍ မအိပ်တတ်။ အခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းက ထိန်လင်းနေတော့ မြင်ကွင်းတွေ အားလုံးက ရှင်းလင်းနေသည်။ မဲနက်လုံးတစ်နေသော ဥကြီးပေါ်တွင် စင်းစင်းကြီးဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးက နည်းနည်းနောနောကြီး မဟုတ်။ သာမန်အနေအထားမှာပင် အသဲယားစရာကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

နဂိုကမှ စိတ်တွေထနေသော ကြူကြူမေ တစ်ယောက် သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားကာ အေးလွင်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ လက်လေးတစ်ဖက်နှင့် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး အသာမ၍ ကိုင်လိုက်မိသည်။ အမှန်တော့ ကုတင်နားသို့ ကြူကြူမေ တိုးကပ်လာကတည်းက အေးလွင် နိုးနေခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မျက်လုံးကို မဖွင့်ဘဲ အသက်ကို မှန်မှန်ရှူကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ယ

လီးကြီးက ကြူကြူမေ၏ လက်ထဲရောက်သည်နှင့် ထောင်းကနဲ ထောင်းကနဲဖြစ်ကာ မာလာသည်။ ဗြုံးကနဲ ကြူကြူမေ လီးတန်ကြီးကို လွတ်ချလိုက်ပြီး လှည့်ပြန်ရန် တွန့်သွားပြီးမှ တစ်မျိုးစဥ်းစားမိပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးသည်။ အေးလွင် နိုးနေပြီဆိုသည်ကိုတော့ ကြူကြူမေက အတတ်သိလိုက်ပြီးသား ဖြစ်လေသည်။ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မတ်ထောင်၍ တင်းပြောင်လာသော လီးကြီးက ကြူကြူမေ၏ လက်တကိုင်ပင် မဆန့် တော့ပေ။ လီးကြီးကို ကြူကြူမေ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်ကြည့်သည်။ လီးကြီးက မဖြုံ၊ ပိုပြီးတောင် မာ၍လာသည်။ 

ကြူကြူမေ၏ နောက် ထပ် လက်တစ်ဖက်က ထောင်မတ်၍ ကြီးချင်တိုင်းကြီးနေသော လီးကြီးဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့ လီးကြီးကို ပန်းလေးတစ်ပွင့်အလား တယုတယ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်သည်။ လီးကြီးမှ တဒိတ်ဒိတ် သွေးတွေ တိုးနေသည်ကို ကြူကြူမေ၏ လက်ဖဝါးနုနုလေးမှ ထိတွေ့သိရှိနေရလေသည်။

လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယုယုယယလေး လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်လာသည်။ အေးလွင် ဒီထက်ပိုပြီး ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ ပက်လက်လှန်၍ အိပ်နေရာမှ ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်၍နေသော ကြူကြူမေ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို အတင်းဆွဲ၍ ဖက်လိုက်တော့သည်။

“ အမေ့… အို… အင့်… မလုပ်နဲ့… လေ… မောင်လေး… အို… အို…”

သူ့ပေါ်သို့ ခါးညှတ်၍ကျလာသော ကြူကြူမေအား အေးလွင်က အတင်းကြုံးဖက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်ပြန်သည်။

“ တော်…တော်…တော့…ကွယ်…”

အလန့်တကြား လေသံဖြင့် ပြောနေသော ကြူကြူမေ၏ လက်တစ်ဖက်က အေးလွင်၏ လီးကြီးကို မလွတ် ကိုင်မြဲကိုင်ထားသည်။ ကြူကြူမေ ပြောလိုက်တော့ အေးလွင်က သူမကို ဖက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်အား လျော့ပေးလိုက်သည်နှင့် ကြူကြူမေ ခေါင်းလေးမော့၍ ခါးကိုပြန်အဆန့် အေးလွင်၏ လက်နှစ်ဖက်က ပြန်၍ အတင်းဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖူးဖူးလုံးလုံး နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကို အတင်းဆွဲစုပ်ကာ နမ်းပစ်လိုက်သည်။

“ အု…ဟု…အင်း…”

ကြူကြူမေ၏ အသံတွေက နှုတ်ဖျားမှ ထွက်မလာဘဲ လည်ချောင်းထဲမှသာ အသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။ တခဏအတွင်း ကြူကြူမေ တစ်ယောက် အေးလွင်၏ အနမ်းနောက်ပါသွားသည်။ အေးလွင်ကို မသိမသာလေး တုန့်ပြန်နမ်းသည်။ ဒီတော့ စိတ်တွေရဲလာပြီဖြစ်သော အေးလွင်၏ လက်တစ်ဖက်က တစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားသော ဂါဝန်အောက်မှ နို့အုံတစ်လုံးပေါ် ရောက်သွားပြီး ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်ကိုင်နေမိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရမက်သွေးတွေက ငယ်ထိပ်ကို ရောက်နေကြပြီဖြစ်သည်။

ကြူကြူမေက လီးကိုကိုင်ထားသည့် လက်အား မလွတ်ဘဲ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အေးလွင်ကို ဖက်လိုက်သည်။ နို့ကိုင်နေသော လက်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ပြောင်း၍ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကြူကြူမေ တစ်ယောက် ကုတင်ဘေး တွင် မတ်တပ်ရပ်လျက်မှ ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ပေ။

ပထမဆုံး အေးလွင်ကို ဖက်ထားသော လက်ကို ကြူကြူမေက လွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒုတိယ အေးလွင်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် ဆွဲခွာ၍ ယူလိုက်သည်။

“ တော်ပြီ… မောင်လေး…မမ သွား… တော့မယ်…”

စကားလည်းဆုံးရော လီးပေါ်မှ လက်ကိုဖယ်ကာ ကြူကြူမေ တစ်ယောက် နောက်သို့လှည့်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားလေတော့သည်။ အစတော့ အေးလွင်က သူ၏ အနားမှ ထွက်ခွာသွားသော ကြူကြူမေ၏ ကျောပြင်ကို နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

နောက် သူ့မျက်လုံးများက တလှုပ်လှုပ် ခါရမ်းသွားသော ကြူကြူမေ၏ တင်သားကြီးတွေဆီ ရောက်သွားပြီး တစ်ချက်မျှ ပြုံးလိုက်ရာမှ အေးလွင်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြန့်ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်၍ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး သူ၏ အိပ်ခန်းအပြင်သို့ ထွက်လိုက်လေသည်။

အိပ်ခန်းအပြင်ရောက်လို့ ကြူကြူမေ၏ အိပ်ခန်းဆီလှမ်းပြီးကြည့်လိုက်တော့ ပိတ်ထားသော အိပ်ခန်းတံခါးကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် အေးလွင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် အေးလွင် နောက်သို့ မဆုတ်ပါ။ ပုဆိုးထဲမှ တောင်မတ်နေဆဲဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ကို ချက်ခြင်းလွတ်၍ အေးလွင် ရှေ့တိုးလာခဲ့သည်။

ကြူကြူမေ၏ အိပ်ခန်းတံခါးရှေ့ရောက်တော့ မဝ့မရဲစိတ်ဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာလေး တွန်းကြည့်သည်။ အေးလွင်မျက်နှာ ပြုံးယောင်သန်းသွားသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးက ဖြေးဖြေးလေးဟ၍ သွားသည်။ အထဲသို့ ဗြုံးကနဲ မဝင်သေးဘဲ တံခါးဟသွားသော နေရာမှနေ၍ အထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ကြူကြူမေ တစ်ယောက် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် တစောင်းလေး လှဲ၍နေသည်။ တံခါးဖက်ကို ကျောပေးထားတော့ စွင့်ကားသော ကြူကြူမေ၏ တင်သားကြီးတွေက အေးလွင် မျက်လုံးထဲတွင် အထင်းသား မြင်နေသည်။ နဂိုက ခြေသလုံးလောက်ရှိသော ဂါဝန်အောက်နားစက ယခု ဒူးခေါင်းအထက် ပေါင်ဖျားထိရောက်နေတော့ ဝင်းဝါသော ခြေသလုံးသား လှလှလေးက မီးရောင်အောက်မှ အေးလွင်ကို မျက်စပစ်ပြနေသည်။ သူ့ဖက်သို့ ကျောပေးတစောင်းလှဲနေသော ကြူကြူမေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း အေးလွင်တစ်ယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။

အေးလွင်၏ ခြေတစ်ဖက်က အမှတ်တမဲ့ အခန်းထဲသို့ လှမ်းလိုက်မိရာမှစ၍ အေးလွင်တစ်ယောက် ဟနေသော တံခါးကို ထပ်မံ၍ တွန်းဖွင့်ကာ ကြူကြူမေ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ကုတင်ဘေးကပ်မိတော့ သူ့ခြေလှမ်းကိုရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ပန်းပုရုပ်အလား အချိုးအဆစ်ကျန၍ ရင်ခုန်စရာကောင်းလောက်အောင် လှနေသော ကြူကြူမေကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း အေးလွင် ကုတင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်တက်လိုက်သည်။

နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးက ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ကြူကြူမေက လှည့်၍မျှမကြည့်ပေ။ အေးလွင်က ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကြူကြူမေ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငုံ့၍ဖက်ပြီး ပက်လက်ဆွဲလှန်သည်။ ပက်လက်လေးဖြစ်သွားသော ကြူကြူမေ က မျက်လုံးအစုံကို မဖွင့်။ မှိတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖွင့်ဟ၍လာသည်။

“ မောင်လေးလား… မမ အိပ်ချင်ပြီကွာ… သွားအိပ်တော့…”

ကြူကြူမေ ပြောလိုက်သော စကားကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ အေးလွင် ကြားမကြား မသိပါ။ စကားပြောလာသော ကြူကြူမေ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲစုပ်၍ နမ်းပစ်ရင်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလိုက်သည်။ အေးလွင်က နမ်းလိုက်တော့ ကြူကြူမေ၏ တုန့်ပြန်အနမ်းက ချက်ခြင်း တန်ပြန်လာသည်။ အားရပါးရ စုပ်နမ်းရင်း လက်အစုံက ကြူကြူမေ၏ တကိုယ်လုံးကို အနှံ့လျှောက်၍ ပွတ်နေသည်။

အေးလွင် သူ့စိတ်သူ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ခါးတဆစ် ချိုးထိုင်လိုက်ကာ ကြူကြူမေ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် ရှိသော ဂါဝန်သိုင်းကြိုးကို ဘေးတဖက်တချက်စီရှိ လက်မောင်းများဆီသို့ ဆွဲ၍ချသည်။ ကြူကြူမေ၏ မျက်လုံးလေးများ ပွင့်လာသည်။ ညှို့မျက်လုံးကြီးတွေနှင့် အေးလွင်ကို ကြည့်သည်။

“ မောင်လေးရယ်… သူများတွေ သိရင်… မကောင်းပါဘူးကွာ…”

ပြောလည်းပြော ဘယ်ဖက်လက်ကို ဆွဲတင်၍ ဂါဝန်သိုင်းကြိုးတဖက်ကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဘယ်သူသိမှာလဲ မမရာ… မောင်လေးနဲ့ မမ နှစ်ယောက်ထဲရှိတာပဲဟာ…”

“ ကျွတ်…ခက်တာဘဲကွာ…”

ကြူကြူမေ၏ မျက်လုံးလေးများ ပြန်၍မှိတ်သွားပြီး ညာဖက်လက်ကို ဆွဲတင်၍ ညာဖက်လက်မောင်းပေါ်ရှိ ဂါဝန်သိုင်းကြိုးကို ချွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ အေးလွင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဂါဝန်ကို ခါးဆီသို့ ဆွဲချလိုက်တော့ ပေါက်စီအရွယ် နို့လေးနှစ်လုံးက ထင်းကနဲ ပေါ်လာရာ အေးလွင်က ငုံ့၍ စို့တော့သည်။ ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း လှုပ်ကနဲလုပ်၍ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့တင်ပေးရင်း သူမ၏ လက်တဖက်က အေးလွင်၏ ကျောပြင်ကြီးပေါ်ရောက်လာပြီး ဖက်လိုက်သည်။

နို့စို့ရင်း အေးလွင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို ပေါင်တန်ကြီးတွေပါ မကျန်အောင် ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ထိုသို့ပွတ်သပ်ရင်း ဂါဝန်ကိုလည်း ခါးဆီသို့ ဆွဲဆွဲတင်သည်။ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စို့နေသော အေးလွင်ကြောင့် နို့သီးလေးတွေ ထောင်ထလာရုံမျှမက နို့အုံဖွေးဖွေးလေးများပါ နီရဲလာသည်။

“ အင်း…အင်း…မောင်လေး…ဟင်း…ဟင်း…”

ငြီးသံလေးပြုရင်း ကြူကြူမေ၏ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာခါရမ်းသွားသည်။ အေးလွင်က သူ့မျက်နှာကို ကြူကြူမေ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်သည်။ အေးလွင်၏ တရှူးရှူးဖြစ်နေသော အသက်ရှူသံက အိပ်ခန်းထဲတွင် လွမ်းမိုး၍နေသည်။ သူက ကြူကြူမေ၏ အောက်ပိုင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ သူဆွဲတင်ထားသော ဂါဝန်အောက်နားစက ပေါင်ရင်းသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်အုံကိုတော့ မမြင်ရသေး။ အေးလွင် သူမ၏ဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကြူကြူမေ၏ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးနှစ်လုံးက မှိတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။

“ မမကြူ…ဒီမှာကြည့်စမ်း…”

ကြူကြူမေ မျက်လုံးဖွင့်၍အကြည့် သူက ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ လီးတန်ကြီးက လှုပ်ရမ်း၍ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ မမကို…ချစ်မယ့် ဟာကြီးလေ…”

“ မင်းကလဲကွာ… ဘာတွေ… ပြောမှန်း မသိဘူး… ဟင်း…”

ကြူကြူမေ စကားမပီတော့…။ လက်က လီးကိုလှမ်း၍ ဖွဖွလေး ဆုပ်လိုက်သည်။ လီးကြီးကို မက်မောစွာ ကြည့်မိနေသော ကြူကြူမေ တွေးမိသည်။ ကောင်လေးက ငယ်သာငယ်သည် သူ့လီးက ဦးဇော်ထွန်း လီးထက်ပင် ပိုရှည်ပိုတုတ်ပြီး ပိုကြီးနေသည်။ ကြူကြူမေ သဘောကျ ကျေနပ်မိသည်။ တွေးရင်း ကြူကြူမေက ဂါဝန်ကို ဖင်ကွ၍ ခါးဆီသို့ဆွဲတင်ပေးပြီး တပါတည်း ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ ထောင်လိုက်သည်။ ထွက်ပေါ်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်။ အမွှေးနက်တွေ ထူထပ်စွာ ပေါက်နေပြီး အရမ်းကြီးကို ခုံးထနေသည်။

အေးလွင် ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီးဖြစ်၍ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားရသည့်နည်းတူ ကြူကြူမေမှာလည်း ကိုယ်ပေါ်ရှိ ဂါဝန်ပါးလေးမှာ ခါးတွင်သာ စုတင်နေပြီဖြစ်၍ တကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်ကာ အသားလေးတွေက ဝင်းဝင်းဝါဝါလေးတွေဖြစ်လျက် လှချင်တိုင်း လှနေလေသည်။

အေးလွင်က ကြူကြူမေ၏ ခြေရင်းဖက်သို့ရွှေ့ကာ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တော့ ကြူကြူမေက ဒူးနှစ်လုံးကို သူမဗိုက်ပေါ်သို့ မတင်ကာ ကွေးလိုက်သည်။ တစ်တီတူးမလေးတစ်ကောင်လို ဖြစ်သွားသည်။ အေးလွင် ဒူးထောက်နေရာယူရင်း ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းထ ထူအမ်းနေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းကြီးနှစ်ခုကြားမှ အရည်လေးတွေက စို့၍ထွက်နေသည်။ အေးလွင် လီးကိုတေ့ပြီး တစ်ခါတည်း ဆောင့်၍ လိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်… ဗြစ်… ဒုတ်… အား… အင်း… အတင်းကြီး… ပဲကွယ်…”

လီးက တဆုံးဝင်သွားသည်။

“ မမက လှတော့… စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ပါ…”

“ ဟွန်း…ခုမှ…”

မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ပြောရင်း လီးကို စောက်ပတ်ဖြင့် တစ်ချက်ညှစ်လိုက်သည်။ ညှစ်အား ကောင်း၍ လက်နှင့် အတင်း ဆွဲညှစ်လိုက်သလို ခံစားလိုက်ရပြီး အေးလွင်၏ စိတ်တွေက ထောင်းကနဲထသွားသည်။ အေးလွင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကြူကြူမေ၏ ကွေးတင်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဘေး တဖက်တချက်ဆီမှ ရှေ့သို့လှမ်း၍ နို့အုံနှစ်လုံးကို ကိုင်၍ ဆွဲသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို ချေ၍ပေးသည်။

ဒီလိုလုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးလေး နှဲ့နှဲ့ပေးသည်။ ခဏအတွင်း စောက်ရေတွေက ထပ်မံ၍ ထွက်လာသည်။ ပြီးတော့ ကြူကြူမေ တစ်ယောက် အသက်ကို ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ ပြင်းထန်စွာ ရှူ၍လာသည်။ အေးလွင်က မလိုးသေးဘဲ ထိုနည်းအတိုင်းဆက်၍ လုပ်ပေးသည်။ ကြူကြူမေ အားမလို အားမရဖြစ်လာပြီး လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။

“ ဟင်း… ဟင်း… မောင်လေးရယ်… တော်တော့ကွာ… မမ.. မ နေ တတ်တော့ဘူး…”

“ ဘာလုပ်ရမှာလဲ… မမ… လီးကြီးကို ချွတ်လိုက်ရမှာလား… ဒါမှမဟုတ်… လိုးရမှာလား…”

“ ကျွတ်…မင်း…သိပ်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာပဲ…”

“ ဒါဆို…လီးကို ချွတ်လိုက်မယ်…”

အေးလွင်က တကယ်ပင် လီးကို ချွတ်တော့မည့်ပုံဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးဝင်နေသော လီးကို ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်သည်။

“ အို…မဟုတ်ဘူး…မဟုတ်ဘူး…”

ကြူကြူမေ ကမန်းကတန်း ပြောသည်။

“ ဒါဆို… ဘာလုပ်ရမှာလဲ… မြန်မြန်ပြောလေ… လီးက တဝက်ထွက်နေပြီ…”

“ ကဲ… ဒီလောက်တောင် ကြားချင်နေ… လိုးကွာ… လိုး… လိုး… နာနာသာလိုး…”

အေးလွင် ပြုံးလိုက်ပြီး အပြင်သို့ တဝက်လောက် ထွက်နေသော သူ့လီးကို တစ်ခါထဲ ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ လိုးပြီ… မမရေ…လိုးပြီ… ဗြစ်… ဖွတ်… ဒုတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်…”

“ ဟင်း…အင်း…အင့်…အင့်…”

အေးလွင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးကို အားရပါးရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ ကြူကြူမေကလည်း ခါးကို အားပြု၍ အောက်မှနေ၍ ကော့ကော့ပေးသည်။

“ ဗြစ်… ဇွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… ဟင်း… ဟင်း… ကောင်းလား… မောင်လေး…”

“ သိပ်ကောင်းတာပဲ မမရာ… မမရော ဟင်…”

“ မင်း…လိုပဲ…”

“ ဗြစ်… ဒုတ်… ဖွတ်… ဇွတ်… ပလွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… ပွတ်…”

အေးလွင် ခပ်သွက်သွက်ကြီးကို ကောင်းကောင်းလိုးနေသည်။ ကြူကြူမေ၏ လက်တစ်ဖက်က သူ့နို့တွေကို ကိုင်ထားသော အေးလွင်၏ လက်ဖျံတစ်ဖက်ကို လာကိုင်ကာ အားမလို အားမရဖြင့် ဆုပ်ညှစ်သည်။ စောက်ရည်တွေက မတရားကြီး ရွှဲနစ်၍ ထွက်လာကြသည်။

“ ဖွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ဟင်း… မှောက်ချလိုက်… မမပေါ်ကို… မှောက်ချလိုက်…”

ကြူကြူမေက အသဲအသန်ပြောရင်း သူမဗိုက်ပေါ် ကွေးတင်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ အေးလွင်က သူမအပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်တော့ ကြူကြူမေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက အေးလွင်၏ ခါးကို ညှပ်၍ ချိတ်တင်လိုက်သည်။

“ ဖွတ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ပလွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… ပွတ်… ဗြစ်… အင့်… အင့်… အင့်… နို့တွေစို့ပေး… အင်း… ဟင်း… အား…”

အေးလွင်က နို့တစ်လုံးကို ဆွဲစို့လိုက်ရင်း အဆက်မပြတ် ကော့၍ လိုးသည်။ ကြူကြူမေ တစ်ယောက် မျက်လုံးမဖွင့် တော့ဘဲ တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ အေးလွင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်၍ထားသည်။

“ ပလွတ်… ဖွတ်… ပြစ်… ပြစ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… ဟင်း… အင်း… အင်း… ဆောင့်…. အား…ဆောင့်… ဆောင့်စမ်းပါ… နာ နာ ဆောင့် စမ်း ပါ… မောင်… ရယ်… အား… ဟား… အင်း… ဟင်း… ဟင်း…”

ဒီလောက်ဆောင့်နေသည့်ကြားမှ ထပ်၍ ဆောင့်ခိုင်းနေပုံထောက်တော့ ကြူကြူမေ ပြီးချင်လာပြီ ဖြစ်ကြောင်း သတိထားမိလိုက်သည်။ ဒါကြောင့် အေးလွင်က အားသွန်၍ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်… ဗြစ်… ပွတ်… ဗြစ်… ပလွတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… ဒုတ်… ဗြစ်… ဖွတ်… ဗြစ်… အား… ဟား… အင်း… ဟင်း… ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်… အား… ဟား… ဆောင့်… ဆောင့်… အင့်… အင့်…ဗြစ်… ဗြစ်… အ… ဟ… သိပ်ချစ်တယ်… မောင်ရယ်… အား… ဟင်း…… ဟင်း… ဗြစ်… ပလွတ်… ပွတ်… ဗြစ်… အ… အ… ပြီး… ပြီး… မမ… ပြီးတော့မယ်… အ… ရှီး… ပြီး… ပြီး… အား… ဟား…”

“ မမ… အား… အင်း… ကောင်းလိုက်တာ… မမ ရာ… အား… ဟ… အား… ဗြစ်… ပွတ်… ဖွတ်… ဗြစ်… အား… သိပ်… ချစ်တယ်… မမရယ်… အား… အင်း… ဟင်း… ကျနော် လည်း… ပြီး… တော့မယ်… မမ… အင့်… အင့်… အင့်… ဗြစ်… ပွတ်… ဗြစ်… ဗြစ်… ပြီး… ပြီး… အား… ဟင်း… ဟင်း…”

အေးလွင်က အပေါ်က အားရပါးရ ဆောင့်ပေးသလို ကြူကြူမေကလည်း အောက်မှနေ၍ အားရပါးရ ကော့ကော့ပြီး ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အချက် (၅၀) လောက် တက်ညီလက်ညီ ဆောင့်လိုက်သောအခါတွင်တော့ တဟင်းဟင်း တအီးအီး ငြီးရင်း ကြူကြူမေက အေးလွင်၏ လီးတန်ကြီးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် အားပါးတရဖျစ်ညှစ်ရင်း ပြီးသွားသလို အေးလွင်ကလည်း ကြူကြူမေ၏ အားကောင်းလှသော စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးထိပ်ဖူးကြီးအား ကြူကြူမေ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖိသွင်းထိုးစိုက်၍ သုတ်ရည်များကို တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်ရင်း နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြလေတော့သည်။

————————————————-

နောက်ပိုင်းတွင်တော့ အေးလွင်က သူ့အခန်းတွင် မအိပ်တော့ဘဲ ကြူကြူမေနှင့်အတူ ညစဥ်သွား၍ အိပ်လေသည်။ ဦးဇော်ထွန်း ရောက်လာသောနေ့များတွင်တော့ အေးလွင်မှာ သူ့အခန်းသူပြန်၍ အိပ်ရင်း ချစ်ခရီး ဆက်ခဲ့လေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၅ )

သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၅ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - komaungko90

ကိုမောင်ဦးတို့ကတော့ တစ်ကယ်ကို မိန်းမကျမ်းကျေတဲ့သူဆိုတော့ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို အတတ်သိနေတယ်လေ ဘယ်နားလေးတွေကို ထိထိမိမိကိုင်တွယ်စေချင်တယ် ၊ ဘယ်နေရာလေးကိုဖြင့် ပွတ်သပ်ပြီး ၊ ဘယ်ဟာလေးကိုဖြင့် နမ်းရှုံစေချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေက မိန်းမသားမို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ဟလို့ ပြောမထွက်ပေမယ်လို့ သူကသိနေပြီးသား ဖြစ်နေတော့ ထွေးမပြောနဲ့ တော်ရုံမိန်းခလေးတောင် ဘယ်နှချီပဲပြီးပြီး စိတ်ကတော့ပြန်ထလာမှာ မလွဲဘူး ၊ ဒီတော့ ထွေးလည်း သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ်မှာတင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွ လာလိုက်တာ ခနကြာတော့ မနေနိုင်အောင်အထိသောင်းကျန်း လာတော့တာပေါ့ … ။

“ ကိုဦး … ထွေးရေဆေးချင်သေးတယ် … ခနစောင့်ဦးနော် … ”

“ ဟင် … အင်း … သေချာဆေးခဲ့ … ပြီးတော့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … အိမ်သာတက်ခဲ့ … ဖင်ပါသေချာဆေးခဲ့နော် … အထဲထိ … ”

“ ဟင် … အနံဆိုးနေလို့လား …”

“ အင်း … ”

အို  အားနာလိုက်တာ … ၊ အဲ့ ပုံမှန်ဆို အမြဲလိုလို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးကို ရေဆေးပြီး သန့်စင်နေအောင် ထားတာပါ … ၊ အနံတွေဆိုးပြီး ညစ်ပတ်နေမှာ စိုးလို့လေ … ၊ ပြီးတော့ ရေချိုးတုန်းကလည်း သေသေချာချာ သန့်စင်ထားခဲ့တဲ့ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ပါလိမ့် အော်ဒါပေမယ့် သူက ပါးစပ်နဲ့ပါ စုပ်ယက်ပေးတာဆိုတော့ အနံနည်းနည်း ရလို့နဲ့တူပါရဲ့ ၊ ထားပါ ဒီအချိန်မှာတော့ သိပ်ပြီးရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားမနေချင်တော့ဘူး အချိန်တွေက တန်ဖိုးကြီးတယ် သူပြောသလိုမြန်မြန်သန့်ရှင်ရေးလုပ် မြန်မြန်ခံစားလို့ရရင်း မြန်မြန်အရသာသိတာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား။

ထွေးလေးက တစ်ကယ်ကို အတွေ့အကြုံမသေးဘူးဆိုတာ အတိအကျသိလိုက်တာကတော့ မောင်ဦးကိုယ်တိုင် တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွားချိန်မှာပေါ့ ဒီလောက် အားမနာစတမ်း ပိုးဆိုးပက်စက် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆော်ပြစ်လိုက်တာတောင် မျက်နာတစ်ချက်မပျက်စတမ်းကို သင်းလေးက မျက်စိရှေ့တင် အားပါးတရ ဇိမ်ယူ အရသာခံသွားလိုက်တာ ၊ အခုလည်း ကိုယ်တစ်ချီပြီးချိန်မှာ ထွေးလေက အနည်းဆုံး သုံးချီတော့ ပြီးမှာ မလွဲဘူး ဒါတောင် အခုခနနားနေရင်းတောင်မှ နောက်တစ်ချီအစပျိုးဖို့ ဇာတ်လမ်းက ခင်းချင်နေပြီ ၊ ဒီအတိုင်း ဆက်သွားနေလို့ကတော့ ကြာရင် မလွယ်တော့ဘူး ၊ နောက်ဆို ကိုယ့်တောင် ပြန်ပြီး ဆရာကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေရှိနေသေးတာဆိုတော့ ...

နောက်တစ်ချီကတော့ ဒီထက်ပိုကဲပြီး ပညာကုန်ပေးပါမှ တော်ကာကျတော့မယ် ၊ ဒါနဲ့ထွေးလေးက စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာလို့နဲ့တူပါရဲ့ နောက်တစ်ချီစဖို့ ရေသွားဆေးမယ်ပြောလာတော့ ဖင်ကိုပါသေချာဆေးခဲ့ဖို့ မှာလိုက်တာ ၊ ဘာအတွက်ဆိုတာတော့ မရိပ်မိသေးဘူး သူ့အနံတွေဆိုးနေတယ်လို့ ပဲထင်နေသေးတယ် ၊ ပြောပြလိုက်ဖို့ကလည်း ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ ဒီကလည်း ကိုယ်အကြံနဲ့ကိုယ်ကိုး။

ဒီလိုနဲ့ ရေဆေး သန့်စင်ပြီးလို့ အခန်းထဲလည်း ပြန်ရောက်ရော ထွေးကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးတယ်လေ ၊ အခု ဒီပုံစံနဲ့ အလိုးခံရတာက ထွေးအတွက် မထူးပေမယ်လို့ ဆန်းတာက ၊ ကိုမောင်ဦး နောက်ကနေ ထွေးစောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရင်းနဲ့ ဖင်ဝလေးကိုပါ တံတွေးတွေ ရွဲနေအောင်စွတ်ပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတွနဲ့ကလိပေးနေတာကိုပဲ … ၊ အလိုးခံရတာက ကောင်းပေမယ့်လို့ ဖင်ဝလေးက တစ်ခါမှလည်း ရန်ရှာတာ မခံဘူးတော့ ထွေးမှာ နေရခက်တာပေါ့လို့ ။

“ ကိုဦး … ဘာဖြစ်လို့ ထွေးဖင်ကို ကလိနေတာလဲလို့ … ”

“ ထွေးလေး ပိုကောင်းအောင် အကြင်နာတွေ ပေးမလို့လေ … ဘာလည်း မလိုချင်လို့လား … ”

သူ့စကားကြောင့်သာ ထွေမှာ ဘာမှ မပြောသာပဲ ငြိမ်နေလိုက်ရတာ အလိုးခံနေရင်းတန်းလန်း ဖင်ဝလေးက ယားကျိကျိနဲ့ နေရခက်ပေမယ့် အဲ့ ခံလို့တော့ အကောင်းသား ၊ ထွေးလည်း ငြိမ်နေရော ကိုမောင်ဦးက ထွေးဖင်ဝလေးကို တံတွေး တွေထပ်စွတ်ပြီး သူ့လက်လေးတစ်ချောင်း ထိုးသွင်းလာတယ် ၊ ထွေးက ကိုယ့်ဘာသာတောင် တစ်ခါမှ ကောင်းကောင်း ထိုးမသွင်းဖူးတာမို့ နာတာတာ မျက်တက်တက်နဲ့ အောင့်သက်သက်လေး လည်းဖြစ်သွားသေးတာ ။

တစ်ခုခုပြောမယ် ပြင်ပြီးမှ သူကမှ အကြင်နာတွေ ပေးချင်ပါတယ်ဆိုမှ ကိုယ်က အကဲပိုနေလို့ မသင့်တော်ဘူးလေ ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ ထိတွေမိတဲ့ ထွေးရဲ့ ကိုယ်အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းမှာ ကလည်း အရသာတွေ တွေ့နေရတာဆိုတော့ အဲ့ဒီ့အချိန်အထိ ဘာလုပ်ဖို့ဆိုတာ တစ်ကယ်ကို ထွေးမသိပေမယ်လို့ ထွေးခံလို့ကောင်းဖို့ လုပ်ပေးနေတာပဲလေ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ သူ့လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးတာရော ၊ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဖင်ဝလေးကို ထိုးသွင်းပြီးကလိပေးနေတာကိုပါ အသာပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်မိတော့ ကိုမောင်ဦးက လက်တစ်ချောင်းကနေ လက်နှစ်ချောင်းထိုးသွင်းပြီး ထွေးစအိုဝလေးကို လှဲ့လှဲ့ပြီး ချဲ့လာတဲ့အထိ အခွင့်အရေးယူလာတော့ ထွေးလည်း မနေသာတော့ဘူ နဲနဲလည်း ပိုနာလာသလို ခံရတာလည်း ပိုကောင်းလာတယ်လို့ မဆိုနိုင်ပေသည့် ထွေးစိတ်ထဲ တစ်ခုခုများ လုပ်လာလေမလား ရယ်လို့ ထင့်လာတာကြောင့်လည်း ပါတယ် ။

တစ်ကယ်တမ်းစဉ်းစားကြည့်ရင် သူနဲ့က အခုမှ စတွေ့တာလေ ၊ ထွေး စောက်ဖုတ်လေးကို ဒီလောက်လိုးရ တော်ရောပေါ့ ဘာလို့ ဖင်ကိုပါ ရန်ရှာချင်ရတာလဲ ၊ ဒီအထိတော့ မလုပ်သင့်သေးဘူး ဟုတ်တယ်မလား ၊ ကိုစံမြတို့ ကိုအေးမောင်တို့လို အချိန် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ရင်းနှီးမှုရှိပြီးသားဆိုထားပါ ။

“ ကိုဦး တော် … တော်ပြီ … ထွေးဖင်ကို … မလုပ်နဲ့တော့ … ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ … ထွေးလေးရဲ့ … မကောင်းလို့လား … ခနနေရင် ဒီထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးဦးမှာ … ”

“ မ .. မဟုတ်သေးဘူးလေ … ထွေးက ကိုဦးနဲ့ ဒီအခြေအနေကို အခုမှ စတွေ့တာဖူးတာလေ … ဟို … ဟို … ထွေးအဖုတ်ကို ကိုဦးစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေရပြီပဲ … ဖင်ကိုတော့ မကလိပါနဲ့တော့နော် … ”

“ ဟုတ်ပြီလေ … ဒါဆိုမကလိတော့ဘူး … လိုးပဲလိုးတော့မယ် … ”

“ ဟင် … ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့လီးကို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးထဲက ဆွဲချွတ်ပြီး လီးထိတ်ဒစ်ကြီးနဲ့ ထွေး ဖင်ကြားလေးထဲ အတိုင်း နှစ်ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ အခုလေးတင် သူလက်နှစ်ချောင်းသွင်းပြီး ချဲ့ထားလို့ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ ထွေးဖင်ဝလေးမှာ ခပ်ဖိဖိလေးတေ့ ပြီးတာနဲ့ တစ်ခါတည်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ။

“ အ … ”

ထွေးမှာ ဘာမှပြောချိန်မရလိုက်သလို ၊ ဘာမှပြင်ဆင်ချိန်လည်း မရလိုက်ဘူး ၊ လီးဒစ်ကြီးက တစ်ခါဖူးမှ အလိုးမခံဖူးသေးတဲ့ ထွေးဖင်လေးထဲကို ထိုးဖေါက်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တာများ တစ်ချက်တည်းနဲ့ကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကြီး ဝင်သွားတာ အမလေးလေး နာလိုက်တာဆိုအရမ်းပဲ ၊ နားထင်နားရင်းတွေ ပူထူပြီး နားထဲးကလေတွေတောင် ထွက်သွားသလိုပဲ ၊ ထိုးသွင်းခံလိုက်ရတဲ့ ဖင်ဝလေးဆို ကွဲထွက်သွားသလားတောင် မသိတော့ဘူး ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး တဆက်ဆက်နဲ့ကို တုန်နေရော ၊ ဖင်ထဲမှ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်နေပြီး တံဆို့ထိုးထားသလိုကြီး ။

သူပြောတော့ အကြင်နာပေးချင်လို့ဆို အခုတော့ နာလှချည်လား ၊ စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်းထဲကလို ကြင်နာတာနဲ့ နာကြင်တာ နေရာပဲ လွဲလေရောသလား ။ နာလွန်းလို့ ရုန်းထွက်သွားချင်ပေမယ့်လည်း အခွင့်ကမသာပြန်ဘူး ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီးချုပ်ထားသလို ၊ အဲ့ အံသြစရာကောင်းတာက ထွေး ဖင်ထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကလည်း ဒီလောက် အသဲခိုက်အောင်ကို နာနေတဲ့ ကြားက စွဲမက်စရာဖြစ်အောင်ကို ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ အရသာက တစ်မျိုးကောင်းနေပြန်တာကိုး ။

ထွေးတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲတော့ မသိဘူး ဖင်ဝလေးမှာတော့ တော်တော်ကိုကြီးတဲ့ လီးကြီးထိုးဖေါက်ဝင်လာတဲ့ ဒါဏ်ကြောင့် နာတာကနာတာ သက်သက်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် ဖင်ထဲအထိရောက်လာတဲ့ သူလီးကြီးနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိတဲ့ အတွင်းနံရံတွေမှကျတော့ ကောင်းတာကလည်း အရမ်းဆိုတော့ ၊ ဒီတော့ ဖင်ကွဲသွားမတတ် နာကြင်နေပေသည့် ထွေးလည်း သူလက်ထဲကနေ ရုန်းထွက်မသွား နိုင်တော့ဘူး ၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကလည်း ဖင်ထဲကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ပဲ ဝင်နေသေးတာဆိုတော့ ဗေဒင်မေးမနေနဲ့ အဆုံးထိဝင်အောင် ဆက်သွင်းအုန်းမှာပဲ အဲ့ဒီတော့ ထွေးလည်းနာကျင်နေတဲ့ ကြားက ရှာကြံအရသာခံပြီး ဖင်ထဲကို သူ့လီကြီး အဆုံးထိ သွင်းလာတာကိုပဲ ဆက်ပြီး ခံလိုက်ရတော့တာပေါ့ ။

မောင်ဦးလည်း အစကတော့ ဒီလောက်အထိ အကြင်နာကင်းကင်းနဲ့ ရက်စက်လု နီးပါး လုပ်ပြစ်ဖို့အထိ မရည်ရွယ်ခဲ့ရိုး အမှန်ပါ ၊ ဒါပေမယ့် သူတစ်ချီပြီးလို့ ၊ ထွေးလေးက အင်း အနည်းဆုံးတော့ သုံးချီထက်မနည်း ပြီးသွားမှာ အမှန်ပဲ ။ ဒါတောင် ကောင်မလေးက မာန်မကျချင်သေးဘူး တော်တော်ကို လန်းလန်းဆန်းဆန်းနဲ့ စိတ်ပါနေတုန်း ဆိုတော့ မောင်ဦးလည်း ထွေးလေးကို နဲနဲတော့ ဖြုန်လာတယ် ၊ ဒါနဲ့ ပဲ ဒီလောက်ကြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကို ဖင်လိုးပြစ်ဖို့အထိ ဖြစ်လာတာ ၊ ဘာပဲပြောပြောလေ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ကိုလိုးဖို့ ဆိုတာ အဲ့ဒီမိန်းခလေးက အတွေ့အကြုံရှိရှိ မရှိရှိ ဖင်ထဲကို လီး စသွင်းသွင်းချင်းတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး ချော့ချက်လုပ်ဖို့တော့ သင့်တာပေါ့ ။

ဒါမှလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး အနာသက်သာပြီး အရသာကောင်းကောင်း တွေ့ရှာမှာလေ ၊ အခုတော့ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတာက တစ်ကြောင်း ၊ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတယ်ဆိုတာက သူက သူဌေးသမီးလေ ကိုယ်က ဘာပဲပြောပြော သူ့အဖေ သူဌေးလုပ်သူရဲ့ လူယုံပဲပြောပြော ၊ လက်ထောက်ပဲ ဆိုဆို တစ်ကယ့် တစ်ကယ်က အလုပ်သမားပဲ ဆိုတော့ သူဌေးသမီးဆိုတဲ့ အရှိန်ကို နဲနဲတော့ အဟန့်ရှိသေးတာကိုး ၊ နောက်ပြီး ထွေးလေးက သာမာန်မိန်းခလေးတွေလို စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံစုံအောင်လိုးပေးနေရုံနဲ့ ထိန်းထားဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကလေးမဆိုတာက တစ်ကြောင်း ၊ နောက်ဆုံး အချက်ကတော့ လုံးဝအသေအချာကြီးကို ဘယ်သူမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ပါကင်ဖွင့်ရမှာဆိုတော့ ၊ မောင်ဦးလည်း သာမာန်အခြေအနေတွေထက် ပိုပြီး မာန်ပါသွားတယ်ဆိုတာ အမှန်ပါ ။

ယောကျာ်းတွေ ကာမစိတ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ရမ္မတွေထန် ၊ မာန်တွေစွတ်တက် လာပြီဆိုရင် သာမာန် သူလို ကိုယ်လို အခြေအနေတွေမှာ ဘယ်လောက် အနေအထိုင်အေးတဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ သွေးဆိုးတတ်ကြတာ ၊ ကြမ်းတမ်း ရက်စက်တတ်ကြတာ သဘာဝလိုဖြစ်နေတော့ တစ်ကယ့် တစ်ကယ် ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လီးနဲ့ တေ့မိ ထောက်မိ ပါပြီလည်းဆိုရော မောင်ဦးလည်း သူစိတ်ကို သူ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး ၊ တစ်ခါတည်းကို စွတ်ဆက်ပြီး ရသလောက် ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်တာ ၊ လီးကလည်း တစ်ခါတည်း ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဝင်သွားတော့တာပဲ ။ တော်သေးတာပေါ့ လက်နဲ့ ချဲ့ထားလိုက်မိလို့ ၊ အဲ့ဒီတော့မှ တင်းနေတဲ့ စိတ်ကလည်း နဲနဲလျှော့သွားတော့တာမို့ ၊ သူဖင်လိုးတာကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပြီးလီးအသွင်းခံနေရှာတဲ့ ထွေးလေးကို သနားသွားမိတယ် ။

ထွေးလေးက နာလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့ လီးသွင်းတုန်းက ရုန်းထွက်ပြေးဖို့တော့ ကြိုးစားသေးတယ် မောင်ဦးလည်း ဖက်ထားမိလက်စ ထွေးလေးခါးကို အတင်းညှစ်ပြီး ချုပ်ထားလိုက်တော့ ရုန်းမရတဲ့အဆုံး အတင်းတော့ ရုန်းထွက် မသွားရှာပါဘူး ၊ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေ တစ်ဆက်ဆက် တုန်နေပြီး ကျောပြင်လေးတသိမ့်သိမ့် လှုပ်အောင် အသံတောင် ကောင်းကောင်းမထွက်နိုင်တော့ပဲ ရှိုက်နေတော့တာပါ ။ အခုမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း လီးလည်း တစ်ဝက်ကျော်ဝင်သွားပြီးမှတော့ အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆက်သွင်းမှပဲ ရတော့မပေါ့ ၊ အဆုံးထိ ဝင်အောင်သွင်းပြီးမှပဲ ၊ အထာကျအောင်လုပ်ပြီး အနာသက်သာအောင် ချော့မှရတော့မယ် ။

“ အမလေး ဖင်ထဲကို လီးအသွင်းခံရတာများ တအိအိနဲ့ ဆုံးတောင် ဆုံးပါတော့မလား … ” မှတ်ရတယ် ။

လီးကြီးဝင်လာလေလေ ဖင်ဝက ပိုပိုနာလေပါပဲ ရှင် ။ သူ့လီးက အရင်နဲနဲတုတ်တယ် ဆိုတော့ ။ အစကတော့ သူ့အမေနဲ့ သူကြီးဦးဖိုးထင်တို့ စပါးကျီထဲ ချိန်းလိုးကြတာကို ချောင်ကြည့်တုန်းကတော့ သူတို့တွေ ပြောကြတာ ကြားမိပါရဲ့ ဘာတဲ့

“ အမေ့ဖင်က ပိုပြီးကျပ်သိပ်နေလို့ လိုးရတာ ပိုကောင်းတယ် ” ဆိုလား ဒါပေမယ့် အခုလို ဖင်ပေါက်ကို လီးထိုးသွင်းပြီးလိုးတာရယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ ၊ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ဖင်လို့ခေါ်ပြီးလိုးနေကြသလားပေါ့ ၊ ထွေးလည်း အပျိုမဖြစ်ခင် ကလေးသာသာဘဝ တုန်းကအထိ စောက်ဖုတ်လေးကို အရှေ့ဖင်လို့ပဲ ခေါ်ဝေါ်ခဲ့မိတာလေ ။

ကိုမောင်ဦးက ဖင်ဝလေးကို ကလိပေးနေရင်း ဖင်လိုးတော့မယ်ဆိုမှ အရမ်းထိတ်လန့်သွားရတာ အပေါက်က ဒီလောက် သေးသေးလေး ၊ လီးဆိုတာက အကြီးကြီး ဝင်အောင်သွင်းလို့ ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့ ၊ တစ်ကယ်တစ်ကယ် သွင်းပြန်တော့လည်း ဝင်သွားလိုက်တာမှ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ် ၊ ဖင်ဝလေးက နာတာတော့ နာတာပေါ့ ၊ ဖင်အထဲထဲကျပြန်တော့လည်း ကောင်းတာက အရမ်းကိုး လို့ ဆိုရမလားပဲ ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုမောင်ဦးရဲ့ ဆီခုံကြီး ထွေးဖင်ကို ထိထိမိမိ ဖိပြီး ထိကပ်နေတော့မှပဲ ထွေဖင်ပေါက်လေးထဲကို သူ့လီးကြီးဆုံးအောင် သွင်းပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိရတော့တယ် ။

လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးကျောပြင်လေးတစ်လျှောက် ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ လည်ပင်လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ တရွရွလေး နမ်းလိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ၊ နောက် တွဲလွဲကျနေတဲ့ ထွေးနို့လေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မနာအောင် ဆိတ်လိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့ ထွေးကို အနာသက်သာအောင် ချော့နေတော့တာ ၊ ဟွန်း တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ် အစကတော့ သူရဲမရဲစီးနေပြီး အခုတော့ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ  ။

ပွတ်သပ် ချော့မြူနေတာကပဲ ပိုကောင်းနေလို့လား ဖင်ထဲကို တစ်ဆုံးထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့ ထွေးဖင်ပေါက်လေးများ အသားကျ လာလို့လားတော့ မသိဘူး ၊ ဘာပဲပြောပြော ဖင်ဝလေးက နာတာ သက်သာလာတာတော့ အမှန်ပဲ ၊ အတော်ကြာအောင် ပွတ်သပ်နေပြီးတော့မှ ထွေးလည်း နဲနဲ ခံနိုင်ရည်ရှိလာတာကို သိလို့ထင်ပါရဲ့ ဖင်ထဲ အဆုံးသွင်းထားတဲ့ သူ့လီးကို မသိမသာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်သွားလေရဲ့ နောက် သူ့လီးဒစ်လုံးကြီး ဖင်ဝလေးထဲကနေ ကျွတ်ထွက်လုနီးနီးမှ တစ်ခါ ဖြေးဖြေးပဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ထိုးသွင်ပြီး ထွေးဖင်ကို စလိုးတော့တာပေါ့ ။

အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူတာ အမှန်ပဲ ကျဲကျဲတောက်ပူနေတဲ့ နေပူပူထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်နေရင်း ရေခဲတမျှအေးစိမ့်နေတဲ့ လေတွေ အတိုက်ခံနေရသလိုပဲ ၊ သိလား ၊ နေပူလို့ လက်မောင်း လက်ဖျံသားတွေမှာ အတွင်းအသားတွေအထိ လှိုက်ပြီးပူနေတာက ပူတာကသပ်သပ် ၊ လေအေးတွေ တိုက်နေလို့ အပေါ်အရေပြားမှာက သွေးခဲသွားမတတ်အေးနေတာက အေးတာသပ်သပ်ပဲ ၊ အရသာက တစ်မျိုးစီ၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲကို မသိတာ ၊ အင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရတာနဲ့တော့ မတူတာ အမှန်ပဲ ။ 

စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရရင် အလိုးခံနေရတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တဆင့် အရသာက ကျန်တဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လှိုင်းစီးသလို တညိမ့်ညိမ့်နဲ့ ပြန့်နံှ့သွားရတာ ဆောင့်လိုးတာ မြန်ရင် မြန်သလို ၊ နှေးရင်း နှေးသလိုပေါ့ ၊ အခု ဖင်အလိုးခံရတော့ အဲ့ဒီလို မဟုတ်ပြန်ဘူး ၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတာပါ ၊ ဖင်ဝက နာနေသလို ကျန်တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရှိန်းတိမ်း ဖိန်းတိမ်းနဲ့ အရသာတွေ ရှိနေတာတော့ အမှန်ပါပဲ ရှင် ။

ဒီလိုနဲ့ အဲ့ဒီ့နေက တစ်ညနေလုံး အဲ့ တစ်ညလုံးပဲဆိုပါတော့ ၊ ကိုမောင်ဦးလည်း စက်ထဲမပြန်တော့ပဲကို ထွေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ကဲပြစ်လိုက်တာ ။ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီ ၊ ဖင်ကို နှစ်ချီ စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်လှဲ့ဖင်ကို တလှဲ့က တစ်ချီ စုစုပေါင်း လေးချီဆွဲပြီးမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကျတော့တာ ထွေးဆိုလည်း ပြီးသွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မသိလိုက်ဖူး ၊ ကိုအေးမောင်တို့ ကိုစံမြတို့နဲ့ အဆင်မပြေခဲ့သမျှ အတိုးချပြီးတော့ကို ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ခံပြစ်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိ ရှိသမျှ အရည်တွေ ကုန်ခန်းသွားသလိုပါပဲ လူလည်း နှုံချိမောပန်းသွားလို့ သူ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ နောက်နေ့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်ထပြန်သွားတာလဲတောင် မသိလိုက်ဘူး တစ်ကယ် ။

ထကြွသောင်းကျန်းနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ရက်နှစ်ပတ်လောက်ထိကို ငြိမ်ကျသွားရုံတင် ဘယ်ကမလဲ စောက်ဖုတ်လေးရော ဖင်ပေါက်ကလေးပါ ကျိန်းစပ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တာ နောက်ဖေးသွားရတာတောင် အဆင်မပြေဘူး မှတ်ကရောပဲ ၊ ထွေးလည်း အဲ့ဒီနေ့ကစလို့ အိမ်ကကောင်တွေကို စာရင်းထဲမထည့်တော့တာ ၊ အလကား ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး အားမရှိတဲ့ အကောင်တွေ ၊ အစကတော့ ဟုတ်မလိုလိုနဲ့ ထွေးလည်း အရသာတွေ့ အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးခါနီးပါပြီလည်းဆိုရော သကောင့်သားက ပျော့စိဖလပ်နေရော ။

လူကို တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ဘာသွားသုံးစားရ မှန်းကို မသိဘူး ၊ ဒီလိုနဲ့ ရက်နှစ်ပတ်လောက်လည်း ကျော်လာရော တဖြေးဖြေးနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတာတွေ ပျောက်လာတာနဲ့အမျှ ရမ္မက်စိတ်က နိုးထလာပါလေရော ဆိုပါတော့ ၊ ထွေးကိုယ်၌ကလည်း အမေတူ ၊ ဖအေတူ သမီးမို့လားတော့ မသိဘူး နဂိုကတည်းကိုက ရမ္မက်က ခပ်ထန်ထန်ရယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုမောင်ဦးလို တစ်ကယ့် သဘာသမားနဲ့ တွေ့ဖူးကြုံဖူးလိုက်တော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့ ။

ဒါပေမယ့် ဟိုနှစ်ယောက်ဆီတော့ မသွားတော့ဘူး ၊ အကောင်းဆုံးကို ခံစားဖူးပြီးမှတော့ ကျန်တဲ့ အာပလာတွေနဲ့ စိတ်ဖြေမနေတော့ဘူး ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုမောင်ဦးမလာခင်လေး နဲနဲလောက် အောင့်အီးပြီး စောင့်နေရတာကိုက နေရတာ မခံချိမခံသာ ဖြစ်ပေမယ့် ဒါလည်း အရသာ တစ်မျိုးပဲ မဟုတ်လား ။ အင်း ကိုမောင်ဦး နောက်တစ်ခေါက်လာမှပဲ အတိုးချပြီး ကဲပြစ်လိုက်တော့မယ် ဆိုပြီး အပိုင်တွက်ထား လိုက်တော့တယ် ၊ ပြန်မလာ စရာလည်း အကြောင်းမရှိပါဘူး ထွေးလို ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို စိတ်တိုင်းကျလုပ်ချင်သလို လုပ် ၊ လိုးချင်သလို လိုးလို့ရနေမှပဲ နောက်တစ်ခါ မလုပ်ချင်ဘူး မလာချင်ဘူး ဆိုရင်တော့ ရူးနေတဲ့ လူမှပဲ ဖြစ်မှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ။

မျော်နေသလိုပါပဲ သုံးပတ်မြောက်တဲ့နေ မတိုင်ခင်လေးမှာတင် ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် အိမ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်တယ်လေ ၊ တစ်ကယ့်တစ်ကယ် ငွေစရင်းရှင်းဖို့က တစ်လ ပြည့်ပြီးမှ လာရမှာ ၊ အခုဟာက သူပါမနေနိုင်ဖြစ်ပြီး စောပြီးလာတာထင်ပါရဲ့ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေး တော့ တော်တော်ပျော်သွားတယ် ရမ္မက်စိတ်တွေ တအားကြွနေလို့ အရည်လိုက်ချင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုတောင် လက်နဲ့မပွတ်ပဲ အောင့်အီး သည်းခံပြီး စောင့်နေခဲ့ရတာဆိုတော့ ။

ဒါနဲ့ပဲ အပေါ်ထပ် ထွေးအခန်းလေးထဲကနေ ရှိသမျှ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ် ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ် အသာလှဲနေရင်း မှ ၊ ဟာ ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မဖြစ်သေးပါဘူးဆိုပြီး ၊ အေးကလည်းအေး ၊ နဲနဲလေးလည်း ရှက်စိတ်လေးဝင်လာလို့ စောင်ပိုင်းလေးခြုံပြီး စောင့်နေတာကိုတောင် ကိုယ်တော်ချောက တော်တော်နဲ့ အပေါ်တက်မလားနိုင်သေးဘူး ၊ သူ့ကို မတွေ့ခင်က နေလို့ရနေသေးပေမယ့် သူ့မျက်နာကို မြင် ၊ သူ့အသံလည်း ကြားပြီးရော လူက ဘယ်လိုမှကို နေလို့မတတ်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ ဒီက အသင့်စောင့်နေပေးတာကိုး ၊ အတော်လေး ကြာတဲ့အထိ ရောက်မလာနိုင်သေးတော့ စိတ်က နဲနဲပေါက်လာတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ မိန်းခလေး လုပ်သူကတောင် ဒီလောက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်နေနေပေးတာကို သင်းက ဒီလောက်လေးမှ အလိုက်မသိရကောင်းလား ဆိုပြီး ဒေါပွချင်လာတယ် ။

ဒီအတိုင်း ဆင်းသွားလို့ကလည်း မတော်သေးပါဘူး ၊ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တစ်ခြားသူတွေလည်းရှိနေဦးမှာစိုးလို့ ဒါနဲ့ အတွင်းခံတွေ ဘာတွေ ဝတ်မနေတော့ပါဘူး ရှုပ်လို့ ၊ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျ ီ ကိုနဲနဲ ခပ်ထူထူလေးဝတ် ထမီလေး ကောက်စွတ်ပြီး လှေခါးကနေ မရောင်မလည်နဲ့ လှမ်းချောင်းတော့မှ အော် အမေရှိနေသေးလို့ကိုး ။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ခံချင်နေတာ တော်တော် ရွစိတက်နေပြီ အမေကလည်း ဘာလုပ်နေမှန်းလည်း မသိ ၊ ကြံရာမရတဲ့ အဆုံး မထူးပါဘူး ရှိစုမဲ့စုနိုင်ကွက်လေးတော့ ထုတ်သုံးဦးမှပါ ဒါနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ အောက်ဆင်းသွားပြီး..

“ အမေ ၊ ဦးလေး ကိုဖိုးထင်ကြီးက ညနေကျ အားရင်ခဏလာခဲ့ ပါဦးတဲ့ မနက်က ထွေးကို မှာသွားတယ် စာရင်းရှင်းဖို့ ဆိုလား … ”

အမေလည်း ကွက်ကနဲ မျက်နာပျက်သွားပေမယ့်

“ အော် .. အေး .. အေး … ၊ ဒါဆို အမေ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်လေ … ၊ သမီး အစ်ကို ကို ညစာ ထမင်းကြွေးထားလိုက်ဦး … ”

“ ဟုတ် အမေ … ”

ဟွန်း ညစာထမင်းတင် ဘယ်ကမလဲ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအောပြီးကို ကြွေးဦးမှာ .. ဟီ …ဟိ .. ။

ဒုတိယ အကြိမ်တွေ့ပြီးကတည်းက ထွေးလည်း ဖင်ခံရတာ ဇိမ်တွေ့လာရသလို ၊ သူ့အပေါ်မှာလည်း တော်တော်လေး စွဲလမ်းလာခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ။ ပြီးတော့ သူက ပြီးရင် အမြဲတမ်း အထဲမှာပဲ ပြီးတာ ၊ ထွေးက ဗိုက်ထပ်ကြီးမှာ ကြောက်တော့ ပြောရတာပေါ့ ၊ ပြောမဲ့သာပြောရတာ သူအထဲမှာ ပြီးပေးလို့လားမသိဘူး ၊ သူ့အရည်တွေက အရမ်းလည်း များတော့ သူပြီးသွားလို့ တရှိန်ထိုး ဝင်လာပြီဆိုရင် ဖင်ထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ နွေးခနဲ့ဖြစ်ပြီး ပြည့်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီ ဆိုရင် ကို ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး ၊ တော်တော်နေလို့ကောင်းသလို ကြည်နူးဖို့လည်း ကောင်းတယ် ၊ အဲ့ဒီ အရသာလေးက ဘာနဲ့မှ လဲလို့မရဘူး ၊ ထွေးဟာထွေး ပြောတာနော် သူများတွေတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး ။

အဲ့ ပြီးတော့ အဲ့ဒီ့ အကြိမ်က စလို့ပေါ့ ထွေးကို ဆေးကဒ်လေး ဝယ်ပေးတယ်လေ ၊ ဟို နောက်ကျောဘက်မှာ မျှားလေးတွေ ပါတဲ့ဟာ ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီ့ဟာ ဝယ်ပေးတာ ၊ ရာသီပြီးတဲ့ ရက်ကစလို့ တစ်ရက် တစ်လုံး မှန်မှန်သောက်သွားတဲ့ ၊ နောက်မှ သိတာ ၊ ဟို ကိုယ်ဝန်မရှိအောင် တားတဲ့ဆေးတဲ့ ၊ အင်း တော်တော်လည်း ထောင့်စေ့တဲ့ သူပဲ ။ အဲ့ ဟိုတစ်ခါ မိမိုးပြောတာ ဒီဆေးနဲ့တူပါရဲ့ ။

နောက်ပြီး သူက မြို့သားလူလည်ဆိုတော့ စကားအပြော အဆိုကအစ ညက်တယ် ၊ ဟိုနှစ်ယောက်လို လုပ်နေတုန်းလဲ အားကမရှိ ၊ ပြီးသွားတော့လည်း ဘာမှန်းမသိ မဟုတ်ပဲ လိုးနေ ဆော်နေချိန်မှာ နွားသိုးကြီး ကြိုးပြတ်သလို ကို မနားစတမ်းနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ ကြမ်းတမ်းရက်စက်နေပါစေ ထွေးမမှုပေမယ့် ၊ ကိစ္စပြီးသွားလို့ အနားယူနေတုန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ သာမာန်အနေအထားနဲ့ တွေ့နေရရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေးလက်ကလေးတွေကို ကိုင်တာကအစ နုနုညံညံနဲ့ ၊ စကားပြောတာကအစ ဂရုတစိုက်နဲ့ တယုတယ လေးတွေ လုပ်ပေးတာဆိုတော့ ထွေး အဲ့ဒီမှာ အရည်ပျော်ကျသွားတော့တာပါ ၊ မိန်းခလေးပဲရှင် ၊ ကြိုက်တာပေါ့လို့ ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ်ကို အမြတ်တနိုးနဲ့ ဂရုစိုက်နေမင့်ဟာ ဘယ်မိန်းခလေးက မကြိုက်ပဲရှိပါ့မလဲ ၊ ထွေးတို့လို ပတ်သတ်မှုမျိုးကျတော့ ပိုသိသာတယ် ။

ဟွန်း ယောကျာ်းတွေက မရခင်သာ ဖျာလိုလိပ် ခေါင်းပေါ်တင်ထားချင်တာ တဲ့ ၊ ရလဲပြီးသွားရော ဖျာလိုခင် ချနင်းပြစ်တယ် ဆိုတဲ့စကားက တစ်ကယ်ပဲ ၊ ဘယ်သူမှ မကြည့်နဲ့ အိမ်ကလူတွေကိုပဲ ကြည့်လေ ၊ အရင်တုန်းကဆို မမလေး ၊ မမလေးနဲ့ အခုများ လူတွေ့တာနဲ့ ထမီလှန် ပြီး ချဖို့လောက်ပဲ ချောင်းနေတာ ၊ စောက်ဖုတ်ကို အပိုင်အနိုင် ရနေမှတော့ နို့တောင် အာရုံလာချင်ကြတော့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ထွေး နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းဖို့များ ဝေလာဝေး ။

ဟွန်း ပြီးတော့ လုပ်သာ လုပ်ချင်တာ အားကဖြင့် မရှိဘူး လူတွေကဖြင့် ပျော့စိဖလက်တွေ ၊ နောက် ကိစ္စပြီးသွားတော့ရော ဘာထူးလဲ လူကို ပိုက်ဆံပေးချရတဲ့ ဖာသည်ကျနေတာပဲ ထွေးပြီးတာ မပြီးတာ မသိတော့ဘူး ၊ အင်း .. အဲ့ … ဟိုလိုလို … ဒီလိုလို … နဲ့ ပြီးပြီးရော ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားကျရော ၊ ထွေး မှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ၊ ကိုယ်က ခံချင်လွန်းလို့ လိုးပေးမယ့် သူမရှိလို့သာ သင်းတို့ကို မရှိသုံး သုံးနေရတာ ဘာမှ အလိုက်ကန်းဆိုး သိတဲ့ဟာတွေ မဟုတ်ဘူး ။

ထားပါ … သံရောဇဉ် ဆိုတာ ကာလ ကြာလေလေ နွယ်တွေလို တစ်ထပ်ပြီးတစ်ထပ် ရစ်ပတ်တတ်လေလေ ဆိုတာ အမှန်ပဲလား မသိဘူး ၊ ထွေးလည်း သူနဲ့ တစ်ခါအပြင် နှစ်ခါ ၊ နှစ်ခါ အပြင် သုံးခါ ကြုံလာ တွေ့လာရတော့ ကိုယ်အပေါ် ဒီလောက် ဂရုစိုက်တဲ့သူ ၊ အမြတ်တနိုးနဲ့ ယုယမယ့်သူ့ မရှိခဲ့ ဖူးတော့ ဟိုသီချင် စာသားလေးလိုပေါ့

“ သူကိုပဲ တန်းတန်း စွဲနေတယ် … ” 

ဟိုတုန်းကဆို ထွေးလေ ယောကျာ်းတွေကို သွေးသားဆန္ဒတွေ ပြေပျောက်ဖို့လောက် တွေးခဲ့တာ ၊ သူလည်း ကောင်း ကိုယ်လည်း ကောင်းပေါ့ ၊ ကိုစံမြနဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ဘာမှကို အစွဲအလမ်း မထားတတ်ခဲ့တော့တာ ၊ ငကန်းသေ ငဆွေပေါ်လိမ့်မပေါ့ ၊ ဒီလောက်ပဲ ဒီ့ထက် မပိုခဲ့ဘူး ၊ အခုတော့ တစ်ကယ်ပါ ထွေးလေ အချိန်တိုင်း သူ့ကိုပဲ မြင်နေချင်တာ ၊ အချိန်တိုင်း သူ့စကားလေးတွေ ကြားနေချင်တာ ၊ အမြဲတမ်း သူ့အနားမှာပဲ အရိပ်လေးလို ကပ်နေချင်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ သူ့အကြင်နာ အယုအယလေးတွေကိုပဲ အမြဲခံယူချင်နေတာ ၊ ထွေးလေ အရင်က အဲ့ဒီ့စိတ်မျိုး ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် ဆိုပေမယ်လို့ ထွေး ကိုယ် ထွေး တောင်ဇဝေဇဝါရယ် ၊ အဲ့ဒီ့တုန်းက သစ်ရွက်လှုပ်တာ မြင်ရင်တောင် ရီချင်နေတဲ့ အရွယ်ဆိုခဲ့တော့ စိတ်ကစားတာလဲ ဖြစ်ချင် ဖြစ်မှာပါ ။

ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါက စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်းတော့ ထွေး ကိုယ် ထွေး သေချာသိနေခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ ထွေးလေ သူနဲ့ မတွေ့ခင် အရင်တုန်းက ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ဒီအချိန်မှာတော့ ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး ၊ ဆံဖျားကနေ ခြေဖျားအထိ ၊ အို ရှုပ်ပါတယ် ၊ ထွေနဲ့ပတ်သတ်သမျှ အရာအားလုံး ၊ ထွေး ဘဝ တစ်ခုလုံး သူဆိုတဲ့ ကိုဦး အတွက်ပဲလို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်မိတော့တဲ့ အထိပဲ ၊ အိမ်က ဟာတွေနဲ့တောင် ထပ်ပတ်သပ်မိမှာ စိုးလို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်နေတာ ၊ မဖြစ်မနေ ရင်ဆိုင်တွေ့ခဲ့ရင်တောင် စိတ်ထဲက မပါပေမယ့် အဖတ်မတန်သလို တမင် နေလိုက်တာများတော့ ၊ သူတို့လည်း စကားမစနိုင်ရှာတော့ဘူး ၊ မတတ်နိုင်ဘူးလေ တစ်ခုကို လိုချင်မှတော့ တစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရမှာပေါ့ ၊ ကိုဦး အတွက်ဆို ဘာမဆို ထွေး စွန့်ရဲပါတယ် ကိုဦးရယ် ။

ထားပါလေ ဒါနဲ့ အဲ့ဒါကို အချစ်လို့များ ခေါ်သလားဟင် ၊ သူနဲ့ တွေ့မိတိုင်း ၊ သူ့အကြောင်းတွေကို တွေးမိတိုင်း ရင်တွေခုန်တာတော့ အမှန်ပဲ ၊ ပြီးတော့လည်း တအားကြီး မြန်မြန်ကို ခုန်တာ ၊ လူကို ဖတ်သပ်ဖတ်သပ်နဲ့ အလိုလိုနေရင် မောနေသလိုမျိုး ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာလည်း အရမ်းကို ပျော်နေတာ ။ သူ့အနားမှာ အမြဲရှိနေဖို့ ကြံစည်ပြီး ၊ သူပေးလာမယ့် အကြင်နာတွေကို မက်မက်မောမော ခံယူကာ သူ့အတွက် ဘာမဆို အစစအရာရာပြည့်စုံအောင် ဖြည့်စည်း ပေးဖို့ ကြိုးစားရင်း ၊ သူမှတစ်ပါး ဆိုတဲ့ စောင့်ဆည်း အပ်တဲ့ အရာတွေကို တတ်နိုင်တာထက်ပိုအောင်ကို သူ့အတွက် ထိန်းသိမ်းထားချင်တာ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ပဲလား … ။ ဟင် … ဒါဆို ထွေး သူ့ကို ချစ်နေမိပြီပေါ့ ..။

တစ်ခုခုပေးဆပ်ထားရင် တစ်ခုခုပြန်လိုချင်တာ လူ့သဘာဝပဲလေ ၊ ထွေးလည်း ကိုဦးအတွက် ဒီလောက် ရှိနေပေးမှတော့ သူ့ဆီကလည်း ထွေးနဲ့ထပ်တူမဟုတ်တောင်မှ အတိုင်းအတာ တစ်ခုထိတော့ ပြန်လိုချင်မိတာ အမှန်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးတော့ မမျော်လင့်ရဲပါဘူးရှင် ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့ ။

ဘဝမှာ တစ်ကယ်ကို ရင်ထဲအသဲထဲကနှစ်ပြီး ချစ်ရမယ့် သူကို တွေ့တော့ ၊ အရင်က မသိဆိုးဝါး အတုယူမှား မလိမ္မာလို့ မိုက်ခဲ့တာတွေက ထွေးကို အခုအချိန်မှာ အရိပ်မဲကြီးတစ်ခုလို ခြောက်လှန့်နေဆဲပါ ၊ သူ့နဲ့ စတွေ့စကတည်းက ထွေးသာ စင်စင်ကြယ်ကြယ် ရှိခဲ့မယ် ဆိုခဲ့ရင်တော့ ဘာအရေးလဲ ၊ မိဘတွေကို နားဖောက်ပြီး ရာသက်ပန် ရိုးမြေကျ ပေါင်းရဖို့အရေး ရွှေလက်တွဲဖို့ပဲ ရှိရတော့မယ့်ဟာ ။

အခုတော့ ပြီးခဲ့သမျှတွေကို အမှန်အတိုင်းဖွင့်ဟလို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် ၊ လက်ရှိ ရပိုင်ခွင့်လေးတွေ အကြင်နာ အယုအယလေးတွေ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကို တွေးမိတဲ့ ကြောက်လှန်စိတ်နဲ့ပဲ ၊ မပြောဖြစ်ခဲ့ပါဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ထွေးလေ သူနဲ့ တွေ့မိတဲ့ အချိန်အခိုက်အတန့်လေးတိုင်းမှာ အစစအရာရာကို ဝတ္တရားဆိုတာထက်ပိုအောင် စေတနာတွေ ထားခဲ့ပါတယ် ။

အမူပိုကာ ဟန်ဆောင်တာ မဟုတ်ရပါပဲ ရင်ထဲအသဲထဲကကို ပေါက်ဖွားလာတဲ့ အချစ်စစ်တွေနဲ့ဆိုတာ တစ်ကယ်ပါ ၊ ပြီးတော့ သူ့ကိုလည်း တိတ်တခိုးနဲ့ မဝံမရဲ မျော်လင့်မိပါရဲ့ ၊ ထွေးအပေါ်မှာ ထွေးအချစ်တွေထက် ထပ်တူမက ပိုပါစေရယ်လို့ပေါ့ ။

လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ လူ့ဘဝမှာ လိုချင်တာတွေ ဖြစ်မလာတဲ့အခါကျတော့ ၊ ထွေးလေ အဲ့ဒီ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကိုပဲ ဖက်တွယ်ထားတော့ရော ဘာများ ထူးဦးမှာလည်းလို့ တစ်ခါတစ်ခါ တွေးမိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် သေချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်မိတော့လည်း ထွေးဘက်ကစလို့ အမဲစက် ကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။

ပြီးတော့ သူနဲ့ ထွေးကလည်း တရာဝင် လက်ထပ်ယူထားကြတာလည်း မဟုတ်သေး ၊ သမီးရည်းစားလို့ပြောရအောင်လည်း သူကစလို့ ချစ်ခွင့်မပန်သေးတော့ မိန်းခလေးစလို့ ရှင်ကို သိပ်ချစ်ပါတယ်လို့ ပြောလို့ကလည်း မရ ၊ တိတ်တိတ်ပုန်း ဆိုရပြန်အောင်လည်း သူရော ထွေးပါ အပျို ၊ လူလွတ်တွေချည် ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါ ။

တွေ့မဲ့တွေ့မိပြန်တော့ အမေနဲ့ မြို့ဈေးကို လိုက်သွားမိရင်းမှ ဗြုန်းဆို သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတာ ၊ ဈေးတစ်ပတ် လိုချင်တာလေးတွေ လျှောက်ဝယ်ပြီးလို့ အမေနဲ့ ဈေးအပြင်တန်းက အအေးဆိုင်လေးမှာ ခဏထိုင်နေတုန်း ၊ သူပေါ့ ကိုဦးလေ ၊ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို လက်တွဲပြီး ထွေးတို့ထိုင်နေတဲ့ အအေးဆိုင်နဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်က တည်းခိုခန်း တစ်ခုထဲကို ဝင်သွားကြတာ  ။

တည်းခိုခန်းလို နေရာမျိုးကို ထွေး တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပေသည့်  ယောကျာ်းနဲ့ မိန်းမ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ အတူရှိနေပြီး ဘာလုပ်ကြဖို့ ဆိုတာလောက်တော့ ထွေးကောင်းကောင်းသိတာပေါ့ ၊ ကောင်မလေးကိုတော့ အနောက်ကနေပဲ မြင်လိုက်ရတာဆိုတော့ မျက်နာကဘယ်လိုရှိနေမယ်ဆိုတာတော့ ထွေးမတွေးတတ်ပေမဲ့ ၊ အနောက်ပိုင်းကိုပဲ ကြည့်လိုက်မိတာဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ထွေးလောက်မလှတာတော့ အသေအချာပဲ ။

ကိုဦး တစ်ယောက် ထွေးတစ်ယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့ ဘာတွေ ရှောက်လုပ်နေသလဲပေါ့ ၊ ဒါပေမယ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးစိတ်ကို ဖြေပါတယ် ၊ ထွေးလည်း အရင်က အမှားကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ ၊ သူလည်း အသစ်တွေ့လို့ အဆန်းထွင်တာ နေမှာပါရယ်လို့ ၊ ဒါပေမယ့်လေ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် သိလား ၊ ရင်ထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး စူးနစ်သွားအောင်ကို ခံရခက်လိုက်တာ ။ ဒါပေမယ့်လေ တော်ပါသေးရဲ့ အမေ မတွေ့လိုက်လို့ ၊ သူလည်း ထွေးတို့ သားအမိကို မမြင်ခဲ့ပါဘူး ။

ထွေး မမျော်တော့ပေမယ့် ၊ မမျော်တော့ဘူးဆိုတာ ၊ မမျော်ရဲတော့တာကို ပြောတာပါ ။ ဈေးဝယ်ပြန်ပြီး နောက် နှစ်ပတ်နေတော့ သူထွေးဆီ ရောက်လာပြန်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး အဲ့ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ စကားမစခဲ့ပါဘူး ၊ တော်ကြာ ထွေးကို မုန်းကာ ပြစ်ခွာသွားမှဖြင့် ဒီတစ်ခါဆိုရင်တော့ ရင်ကွဲတာနဲ့တင်ကို ထွေး သေလောက်တယ် ၊ နောက်တော့လည်း ပုံမှန် ပါပဲ ၊ နှစ်ပတ်ခြား တစ်ခါ သုံးပတ်ခြား တစ်ခေါက်လောက်တော့ ထွေးဆီပုံမှန်ရောက်လာ ကျဆိုတော့ ထွေးတောင် အဲ့ဒီ့ကိစ္စကိုတောင် မေ့သွားတယ် ။

ဘဝမှာ မိန်းခလေး ဖြစ်ရတာ မသက်သာလိုက်တာနော် ၊ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာဖြစ်ဖြစ် ရင်ထဲရှိသမျှ ဘာမှကို မပြောသာဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော ကိုယ်ဆီရောက်နေတုန်းကတော့ ကိုယ့်လူလေ ၊ ဒီတော့ မိန်းခလေးတို့ မွေးရာပါတတ်အပ်တဲ့ အမူအနွဲ့လေးတွေကို ရင်ထဲက အချစ်စစ်တွေအရင်းတည်လို့ ကိုယ်ဘက်ပါအောင် ဆွဲယူရတော့တာပေါ့ ။

ဒါပေမယ့်လေ လောကမှာ မဖြစ်ချင်တာတွေဆိုတာကလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်တတ်ကြတာ မဟုတ်လား ၊ အဲ့ဒီ့နေ့က ထွေးတို့ရွာရဲ့ ပထမဆုံး တိုက်နယ်ဆေးရုံအသစ်ဖွင့်ပွဲလုပ်ပြီး ၊ ရေစက်ချ လှူဒါန်းပေးဖို့ အလှူရှင်ဖြစ်တဲ့ ထွေးတို့မိသားစုကို အကြောင်းကြားလာလို့ ၊ ဖွင့်ပွဲနေ့ မတိုင်မှီ အဖေ့ကိုလည်း သွားခေါ်ဖို့ ၊ စက်ထဲလည်း မရောက်တာ ကြာပြီမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်တာကတော့ အဓိက အကြောင်းပေါ့လေ ၊ အမေ့ကို ပူဆာရင်း ၊ နောက်နေ့ မနက်စောစော အမေ နဲ့အတူ နေမပူခင် ခပ်စောစောမှာပဲ လှည်းနဲ့လိုက်သွားခဲ့မိတယ် ၊ ရောက်တော့

“ သမီးရေ … ညည်းအဖေခေါ်ပြီး … မြန်မြန်သာ လာခဲ့တော့ အမေမဆင်းတော့ဘူး … ၊ တော်ကြာနေပူနေဦးမယ် … ”

ဆိုပြီး လှည်းသမားနဲ့ စကားလှည့်ပြောနေလို့ ဟို သည် ကြည့်ကာ သူကို တွေ့လေမလားလို့ ရှာကြည့်ရင်းက ၊ အဖေ့ အိမ်ပေါ်တက် ၊ စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ ဝင်မယ်လို့ ကြံကာရှိသေး အခန်းပေါက်ဝကြီးမှာတင် ခြေလှမ်းတွေက လှုပ်မရတော့အောင်ကို ၊ မြင်ကွင်းက ဆိုးလွန်းလှပါတယ် ။

သူ … သူလေ … ကိုဦးပေါ့ … ထွေးအဖေရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ .. နှင်းနုနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်တွေ တစ်စက်လေးမှ မရှိကျတော့တဲ့ အပြင် နှင်းနုကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ဆော်နေလေရဲ့ ၊ ဘယ်အပေါက်ကို လုပ်နေသလဲဆိုတာတော့ ထွေး ဆက်မကြည့်ဝံတော့လို့ မသိလိုက်ပေမယ့် သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ထွေးရှိရာကို အံသြထိတ်လန့်တကြီး လှမ်းအကြည့်မှာ သူတို့ အကြည့်တွေ ထွေးဆီ မရောက်ခင်လေးမှာပဲ ၊ ထွေးလည်း သတိဝင်လာပြီး ၊ ချာကနဲ့ လှဲ့ နောက်လှည့်ပြေး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာမိခဲ့တော့တယ် ၊ လှည်းဘေးတောင် ဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိတော့ ၊ ထွေးလည်း အရောက်လှည်းလည်း အထွက်ပါပဲ ၊ လှည်း ပေါ်မှာလည်း အဖေ့ စက်ထဲက အလုပ်သမား တစ်ယောက်ရှိနေပြီး ၊ အမေက

“ ထွေးလေးရဲ့ ညည်းအဖေက မနေ့ညကတည်းက ကြခတ်ကုန်းကို အရင်သွားနှင့်ပြီး ဒီနေ့မှ အိမ်ကိုလာမှာလို့ ပြောတယ်တဲ့ … ” 

အိမ်ကိုသာ ပြန်ရောက်လာတာ ၊ တစ်လမ်းလုံး အမေ နဲ့ လှည်းသမား ဘာတွေပြောမှန်းလည်း မသိ ၊ နေပူတာလည်း မသိ ၊ လေအေးတာလည်း မသိ ၊ စိတ်နဲ့လူနဲ့ကို မကပ်တော့တာ ၊ လှည်းနောက်မှီးစွန်းလေးမှာ အရုပ်တစ်ရုပ်လိုထိုင်ရင်း ၊ သိတာ တစ်ခုကတော့ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကို အရမ်းပြန်ရောက်ချင်တာပဲ … ။ ဆေးရုံဖွင့်ပွဲနေ့အပြီး နောက် နှစ်ရက်လောက်နေတော့မှ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် သူမဟုတ်သလို ခပ်တည်တည်ပဲ ထွေးဆီရောက်လာတယ်လေ … ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး သူ့ကို ထွေး အခန်းထဲတောင်ပေးမဝင်တော့ဘူး ၊ အခန်းဝမှာ သူကိုမြင်တာနဲ့..

“ ရှင် ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ … ကိုမောင်ဦး … ရှင် … အခုချက်ချင်း … ထွေးအခန်းထဲက ထွက်သွားပါ … ၊ ထွေး … ရှင့်အသံလည်း မကြားချင်ဘူး … ၊ ရှင့်ကိုလည်း … မတွေ့ချင်ဘူး …  ”

ဒီအခြေအနေမှာတော့ ထွေး ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး ၊ အမေရှိနေတာတွေ သူများတွေ ကြားသွားမှာတွေ အကုန်လုံးပေါ့ ၊ ထွေး စကားဆုံးကာစမှာ အံသြသလိုနဲ့ သူ ထွေးကိုကြည့်နေရင်းက ချက်ချင်း အရောင်တွေ ပြောင်းသွားတဲ့ မျက်နာနဲ့

“ ဟာ … မဟုတ်ဘူးထွေး … ကိုရှင်းပြတာကို ခန နားထောင်ပါဦး … ”

“ မလိုတော့ဘူး … မလိုတော့ဘူး ..သိလား … ရှင် .. မြို့ဈေးနားက တည်းခိုခန်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်တုန်းကအထိ ထွေး ရှင့်ကို ခွင့်လွှတ်သေးတယ် … ၊ လူပျို လူလွတ်တစ်ယောက်မို့ ပွေတာ ရှုပ်တာ ပါပဲလေ ဆိုပြီး ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးနားလည်ပေးခဲ့သေးတယ် ၊ အခုဟာက ရှင် .. ”

ဆုံးဖြတ် ပြီးပြီဆိုမှတော့ တစ်ခါတည်း ကိစ္စဖြတ်တာပဲ ကောင်းတယ် ၊ ဒီလိုလူနဲ့ ပတ်သပ်မိတာကိုက ထွေးအမှား

“ မဟုတ်ပါဘူး ထွေးလေးရယ် … အထင်တွေ မလွဲလိုက်ပါနဲ့ … သူများပြောစကားနဲ့ … ”

“ ဘာ … ထင်တာမဟုတ်ဘူးရှင့် … မြင်တာ … မြင်တာ … အဲ့ဒီ့နေ့က ၊ ရှင်နဲ့ နှင်းနုဆိုတဲ့ ဟိုကောင်မ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေခဲ့တာကို မြင်ခဲ့တာ အခြာသူ မဟုတ်ဘူး … ထွေးကိုယ်တိုင်ပဲ … ၊ မကြည့်ရဲလောက်အောင် ရွံသွားလို့ ထွေးထွက်လာခဲ့တာ … ၊ သိရဲ့လား … ”

ဟုတ်တယ် ထွေး သူကို ရွံကိုသွားတာ ၊ လူပျိုလူလွတ် တစ်ယောက် ၊ အပျိုလူလွတ် တွေနဲ့ ကဲစမ်းပါ အစွမ်းရှိသလောက် ၊ ထွေးလည်း ကဲခဲ့တာပဲလေ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဖြေသာသေးတယ် ။ အခုတော့ ထွေးကိုယ်တိုင်လည်း ရှိရဲ့သားနဲ့ လင်ရှိမယားနဲ့တောင် မလွတ်ဘူးဆိုတော့ အခုကိစ္စ ထွေးလွန်သလား ပြော ။ ထွေး စကားဆုံးတော့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘာမှကို စကားမဆက်နိုင်တော့ဘူး ၊ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသားနဲ့ ထွေးကို ပြူးပြီးကြည့်နေတော့တာ ၊ ကြည့်ရတာ အဲ့ဒီ့နေ့က သူ့တို့အတွဲကိုတွေ့လိုက်တာ ထွေး လို့ထင်ထားပုံမရဘူး ၊ အခြားတစ်ယောက်ယောက်က တွေ့လို့ ထွေးကို လက်တို့ထားတယ်လို့ပဲ ထင်နေတာ ။

အခုတော့ သင်းလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ဘူး ။ ထွေး အပေါ်မှာ သစ္စမဲ့တာလောက်တော့ စာမဖွဲ့ပါဘူးရှင် ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးဖြေသာပါတယ် ၊ အခုဟာက သင်းကို အလုပ်ပေး ၊ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်နေတဲ့ အဖေ့ မယားငယ်နဲ့တောင် ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေတာကြီးကိုတော့ ၊ ထွေး မနေစိမ့်တော့ဘူး ၊ ထွေး အပေါ်တင် မကဘူး ထွေး အဖေ ၊ သူ့အလုပ်ရှင်ပေါ်မှာတောင် သစ္စာမဲ့တဲ့ အကောင် ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် လူ့လောကမှာတောင် မရှိသင့်တော့တဲ့ ရွံစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင် လို့သာ မြင်တော့တာပါ ။ 

ထွေး သူ့ကိုမုန်းသွားတာလား ၊ မဟုတ်ရပါဘူး ၊ ရင်ထဲမှာ ဘာခံစားချက်မှကို မရှိတော့လောက်အောင် အသိစိတ်မှာရော ၊ နလုံးသားမှာပါ ၊ နာသွားတာ ၊ ဟုတ်တယ် နာသွားတာ ၊ အဲ့ဒီနေ့က ထွေး မငိုခဲ့ပါဘူး ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မျက်ရည်တောင် မကျတော့တာ ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက အားရအောင် ငိုခဲ့ပြီးပြီပဲ ။ ယူကြုံးမရဖြစ်တာရော ၊ ရှက်တာတွေရော ပေါင်းပြီးတော့ပေါ့ ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၄ )

သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - komaungko90

သူဌေးသမီး ထွေးထွေးတစ်ယောက်လည်း အဲ့ဒီကတည်းက စံမြကို ဦးနှိမ်ပြစ်လိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ ၊ တစ်ခါတည်း ပြန်ကို မလှန်နိုင်တော့ဘူး ၊ အေးမောင်ဆိုတာက အစကတည်းက သူလက်ခုတ်ထဲကရေလေ ၊ သွန်လိုသွန် မှောက်လိုမှောက် သူ့သဘောဆိုတော့ အဲဒီ့ တစ်ယောက်ကို အစကတည်းက ခေါင်းထဲထည့်ထားစရာ မလိုတာ ၊ ဒီကြာထဲ အမေလုပ်တဲ့ ဒေါ်ရွှေမိကလည်း သူကြီးဖိုးထင်နဲ့ မပြတ်ဆဲနိုင်သေးတော့ သူကို ဘာမှ လာပြီးမပြောဝံဘူး ၊ တစ်အိမ်လုံး ဘယ်သူမှလည်း သူ့ကို မနိုင်တော့တာ ဆိုတော့ ….၊ ထွေးထွေးတို့ တစ်ယောက် တစ်အိမ်လုံး အပေါ် ဗိုလ်ကျချင်တိုင်းကျပြီး ဆိုးချင်တိုင်းကို ဆိုးတော့တာပေါ့ ။

ချစ်တာတွေ.. ၊ မေတ္တာတွေ.. ၊ သစ္စာတွေ.. ၊ ရွှေမန်းသဘင်တွေ.. ဘာမှ လာမပြောနဲ့ ဘာအနှောင်အဖွဲ့ မှ ခေါင်းထဲမထားဘူး ၊ ရှိလာအောင် အကွက်ဖန် လာရင်လည်း တစ်ခါတည်း ကိစ္စဖြတ်ပြစ်လိုက်မှာဆိုတော့ ၊ စိတ်ထဲမှာက အရမ်းကိုလွတ်လပ် နေတော့တာ ၊ အဲဒီတော့ အလျှံငြီးငြီးတောင်လောင်နေတဲ့ ကာမရမ္မက် ဆန္ဒတွေကလည်း လျှော့ကျသွားတယ်ကို မရှိတော့ဘူး အခုတင် စံမြနဲ့ စိတ်ပါနေလို့ မီးဖိုခန်းထဲမှာတင် စံမြနဲ့ အလိုးခံလိုက်တာမှ ဘာမှမကြာသေး ၊ အတော်ကြာ အေးမောင်ကို အာရုံရလာရင် ကိုအေးမောင်ကို စပါးကျီးထဲ ခေါ်ပြီး ကုန်းလိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း အဆင်ကိုပြေ လို့ ။

သူနဲ့ လိုးဖော် ခံဘက်တွေ ဆိုပေမယ်လို့ အိမ်က အလုပ်သမားတွေ အိမ်ပေါ်ထပ် တက်တာတော့ သူလည်း မကြိုက်ဘူး ၊ အထူးသဖြင့် စံမြပေါ့ ဒီလူက နဲနဲခြေဆော့ လက်ဆော့ ရှိတာဆိုတော့ ဘဝင်က မကျချင်ဘူး သူ့အဖေ ကိုမြကြီးကို အားကျပြီး သူလည်း လီးတစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ပြောင် အလိုးခံချင်လို့သာ မကောင်းတတ်လို့ လက်ခံထားရတာကို အရင်ကလည်း အဖု အထစ်လေးတွေ လည်း ရှိထားခဲ့တာ ဆိုတော့ တတ်နိုင်သမျှတော့ အိမ်ပေါ် သူ့အခန်းထဲအထိ ခေါ်ပြီး မကုန်းချင်ဘူး ။

ဒီတော့ သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိ တို့ ချိန်းချိန်းလိုးနေကျ ခြံထောင့်က စပါးကျီနေရာကိုလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ အပိုင်သိမ်းပြစ် လိုက်တယ် … ကြာလို့ ၊ သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိခမျှ မှာလည်း သမီးဖြစ်သူ ထွေးထွေး အပေါ် ဘာမှ မပြောသာ မတတ်သာတဲ့ အခြေအနေ ဆိုတော့ ၊ သူ့ လက်ရှိ နောက်ဆုံးလင်ငယ်ဖြစ်တဲ့ သူကြီးဖိုးထင်ကိုပဲ သူ့အခန်းထဲ အသာခေါ်သွင်းပြီး တိတ်တိတ်ကလေး ကျိတ်ကုန်းနေရတောတဲ့ အခြေအနေတွေထိ ဆိုက်ကုန်တော့တာပေါ့ ။

အရင်ကဆို ထွေးထွေးတို့များ ကာလသား ၊ ကာလသမီးတွေ ပီပီ ၊ အပျော်အပါးက အတော်ကိုရှားပါးတဲ့ ဒေသသူလေးတွေမို့ ပွဲကလေး လမ်းကလေးများ ရှိခဲ့ရင် ပန်းကလေးပန် နံသာလေးလိမ်းလို့ ပွဲးဈေးတန်းတလျှောက် ပျော်ခဲ့ ပါးခဲ့တာတွေ ၊ ပွဲငတ်လွန်းလို့ ဘယ်အငြိမ့် ဘယ်ဇာတ်ပဲက က ကြီးခင်တို့ ၊ မိတုတ်တို့နဲ့ ညလုံးပေါက် မိုးအလင်းကြည့်ပြီး ၊ နောက်တစ်ပွဲ မကြည်ရမချင်း အချင်းချင်း ဝိုင်းဖွဲ့မိရင် ပြန်ပြောလို့မဆုံး ပျော်ခဲ့ရတာတွေက ၊ အခုလိုမျိုး အိမ်ထဲမှာပဲ သူ့အတွက်ပိုပြီး ပျော်စရာကောင်းတာတွေကို ရှာဖွေတွေ့ရှိလာချိန်မှာတော့ အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးက ဖွဲဇကွဲတွေ သာသာ ဖြစ်ကုန်ရော ။

ရွာထဲမှာ ဘယ်သူတွေ အလှူလုပ်လို့ ၊ ဘယ်လို ပွဲထည့်တာ မင်းသားက အကဘယ်လိုကောင်းတာ ၊ မင်းသမီးက ဘယ်လို အငိုအပြောတွေပိုင်တာ စတဲ့ ဘယ်လို ၊ ဘယ်ညာ ဆိုတာတွေတောင် သူအတွက် နဲနဲလေးမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မရှိတော့ဘူး ၊ မိန်းခလေးတို့ သဘာဝ ဓမ္မတာ ရာသီလာနေတဲ့ အချိန်တွေကလွဲလို့ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကို တစ်လှည့်စီနဲ့ စိတ်ကူးပေါက် ပေါက်သလို အလိုးခံပြီးတော့ အိမ်ထဲမှာပဲ ကာမ ဘုရင်မဘွဲ့ကို အရယူ ကောင်းကောင်းကို ကာမဂုဏ်စည်းစိမ် ယစ်နေတော့တာ ။

အဲ့ ပြောစရာရှိလာတာတစ်ခုက ဒီတစ်ခေါက်တော့ ထွေးထွေးတို့ စာတတ်သွားပြီလို့ ဆိုရမလားပဲ ..၊ ယောကျာ်းတွေက သူ့ကိုအားပါးတရ ဆော်ပေးတာကို ကောင်းကောင်းအလိုးခံရင်း ရလာတဲ့ ကာမအရသာကိုပဲ လိုချင်တက်မက်ပြီး ခံစားချင်တာလေ ၊ ကလေးတစ်ယောက်လောက် သူ့ဗိုက်ထဲထည့်ပေးလိုက်မှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ။

ဒီတော့ အလိုးခံနေရင်းနဲ့ သူဟာသူ ဘယ်နှချီပြီးပြီး အေးမောင်တို့ စံမြတို့ ပြီးတော့မယ်ဆိုရင်တော့ ဘယ်တော့မှ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ အပြီးမခံတော့ဘူး ၊ သူစိတ်ကူးပေါက်တဲ့ အခါဆိုရင်တော့ အခုတင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ပြီး သောင်းကျန်းထားလို့ အရည်တွေစိုရွဲနေလည်း ဂရုစိုက်တာ မဟုတ်ဘူး တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နဲ့ လီးကို ကျကျနန စုပ်ချင် စုပ်ပေးပြီး လရည်ထုတ်ပေးတတ်သလို ။

တစ်ခါ တစ်လေလည်း ပြီးပြီးရော ဂွင်ထုပေးပြီး လရည်ထုတ်ချင်လည်း ထုတ်ပေးတတ်သေးတာ ၊ အရေးကြီးတာ သူဗိုက်မကြီးဖို့လေ ၊ ကျန်တဲ့သူ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဂရုစိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ကိုအေးမောင်ကတော့ အများဆုံးနဲ့ အကောင်းဆုံး အစုပ်ခံရဖူးတာပေါ့ ၊ လူက ထုံတုံတုံ ၊ အတတ နဲ့ ပြီးသူ့စကားကိုလည်း စံမြထက်ပို နာခံ တတ်တဲ့သူဆိုတော့ ထွေးထွေးက သနားတာလည်း ပိုမှာပေါ့ လေ … ။

စံမြတို့ အေးမောင်တို့ကလည်း ကုတ်နဲ့ ကလော်ထုတ်တာတောင် ဒီအိမ်ကနေ ခွာနိုင်ကြမှာ မဟုတ်တော့ ၊ ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ် ပင်ပန်းတာချင်း အတူတူ သစ်စက်ထဲမှာ ဆို လစာအပြင် ဘောက်ဆူးနဲ့ အချိန်ပိုကြေးနဲ့ ဘာနဲ့မို့ ပိုက်ဆံပိုရနိုင်တာကိုသိလို့ ၊ သူဌေးဦမြကြီးက လေးလကျော် ငါးလလောက် ရှိလာတော့ လူလဲဖို့ လှမ်းခေါ်တာတောင် စက်ထဲမပြန်နိုင်ကြတော့ဘူး ၊ ဒီမှာက စားရ ၊ သောက်ရ တာချင်း အတူတူ လစာသက်သက်ပဲရလို့ ပိုက်ဆံ အရနည်းပေသည့် အိမ်ကြီးရှင် သူဌေးသမီးလေး ထွေးထွေးက ဆန္ဒပြင်းပြနေလို့ အခေါ်ရှိခဲ့ရင် မဲကျရာလူက ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးချင်တိုင်း လိုး ၊ ဆော်ချင်တိုင်း ဆော်ဖို့ အခွင်အရေးရနေတာကိုး ၊ အဲ့ဒီ့ ဘောက်ဆူးထက် ကောင်းတာ သူတို့ဘဝအတွက် ဘယ်မှာ ရှာလို့ ရနိုင်တော့မလဲ ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒီအိမ်မှာပဲ ဆက်နေပါရစေ အဆင်ပြေပါတယ်ပေါ့ ။

မြကြီးလည်း သူ့တပည့်နှစ်ယောက် ပိုက်ဆံပိုရအောင်လို့ စက်ထဲ တလှည့် ပြန်ခေါ်တာမှ မလာချင်လဲ နေပေါ့ ၊ လေးလ ၊ ငါးလနေ တစ်ခါလောက် လူချိန်းပေးရတဲ့ ဒုက္ခတောင် သက်သာသေးတယ် ၊ ဘယ်သူမဆို ပိုက်ဆံမြင် လိုချင်တဲ့ သူချည်ပဲ ၊ အဲ့ဒီနှစ်ကောင် ကျမှ ဘာတွေဖြစ်နေလို့များ စက်ထဲတောင် ပြန်မလာနိုင်ရတာလဲ ရယ်လို့တောင် နဲနဲမှ မတွေးဘူး ၊သူခေါင်းအေး ပြီးရော …၊ သူ့မှာလည်း နည်းမျိုးစုံနဲ့ သိမ်းပိုက်ထားရတဲ့ အလှလေးတွေကြား အချိန်ပြည့်နီးပါး အလုပ်နဲ့ လက်နဲ့ မပြတ်တာဆိုတော့ ၊ ကျန်တဲ့ ကိစ္စတွေအတွက် ကောင်းကောင်း အချိန်ပေးချင်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ အိမ်ဘက် ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်တာတောင် ခြောက်လကျော် ၊ ခုနှစ်လ နီးပါး ရှိနေပြီလေ … ။

စားရတဲ့ ကလေး ပိုငတ်တယ်လို့ပဲ ဆိုမလား ၊ ရလေ လိုလေအိုတစ္ဆေလို့ပဲ ဆိုရမလား မသိတော့ဘူး ထွေးထွေးလည်း ပြောမယ့်ဆိုမယ်သူမရှိ မင်းမနိုင် စိုးမနိုင်ဖြစ်နေတာဆိုတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိကို နေ့ ညမပြတ် သောင်းကျန်းပြစ်လိုက်တာ ၊ တဏှာရမ္မက်ကလည်း တစ်ရက်တစ်ခြား ပိုကြီးလာသလို ၊ လိုအင်ဆန္ဒကလည်း ဘယ်တော့မှ ပြည့်တယ်လို့ကို မရှိတော့ဘူး ၊ စံမြတို့ အေးမောင်တို့ မှာလည်း ခါးချိနေအောင်ကို တရစပ် ဆော်ပေးနေရတော့တာ ၊ ကြာတော့ နေစဉ်ရက်ဆက် ဆိုသလို ဆက်တိုက်ကြီး နှစ်လ သုံးလလောက် ရှိလာတော့ အေးမောင်တို့ စံမြတို့ကလည်း သူ့ကို စဖြုတ်ရခါစတုန်းကလို အားပါးတရနဲ့ နှစ်ချီသုံးချီမဆော်နိုင်ကြ တော့ဘူ ၊ တစ်ရက် တစ်ချီကောင်း ပြီးအောင်တောင် မနဲ ဟဲနေရတော့တာ ။

သူ ကိုယ်တိုင် လီးတောင်လာအောင် ဘယ်လောက်စုပ်ပေးပေး သိပ်ထမလာ ချင်ကျတော့ဘူး ၊ ခိုင်းနွားတွေလို တုတ်နဲ့တို့တို့ပြီး ခိုင်းလို့လည်း ရတာမဟုတ်တော့ ၊ ထွေးထွေး တစ်ယောက် တော်တော်လေး စိတ်ပျက်လာရတောတယ် ၊ ဒီတော့ နောက်ထပ် ဇာတ်လမ်းအသစ် တစ်ခုရှာရတော့တာပေါ့ ….၊ ဒီတစ်ခါ သူ့ပစ်မှတ်ထားတဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ …. ။

ဒီတစ်ခါ သူ့ပစ်မှတ်က အဝေးကြီးကမဟုတ်သလို လုံးဝ သူစိမ်းတရံထဲကလည်း မဟုတ်ဘူး ၊ အပြင်ထွက်ပြီး ဇာတ်လမ်းရှာဖို့ကလည်း အချိန်မပေးချင်တဲ့သူ ဆိုတော့ ၊ အိမ်ထဲမှာပဲ ရှာရတော့တယ် … ၊ အဲ့ ဦးဖိုထင်ကြီး ရယ်လို့ ထင်ရင်တော့ မှားသွားမယ် ၊ အပိုင်ရထားတဲ့ သန်သန်မာမာ နှစ်ယောက်တောင် သူ့ကြောင့် ဒီလောက် ဖြူကာပြာကာ ကျနေတာ ၊ ဟိုက သက်ကြားအိုကြီး စိတ်တောင်မဝင်စားဘူး ၊ ဒီတော့ ငွေစာရင်းကိစ္စတွေ ၊ အလုပ်ကိစ္စတွေ နဲ့အိမ်ကို အရောက်အပေါက်များတတ်တဲ့ သူ့အဖေ သစ်စက်ထဲက မောင်ဦးဆိုတဲ့ အဝယ်တော်ကို မျက်စိကျလာတယ် ။

မြို့ကို အလုပ်ကိစ္စတွေ ၊ အခြားကိစ္စတွေနဲ့ မပြတ်တမ်း ရောက်နေတတ် တဲ့ သူဆိုတော့ မြို့သားတစ်ပိုင်းဖြစ်နေတဲ့ လူပုံ ဖြူပါးပါးနဲ့ သူ့ကို ဂိုက်ပေး နဲနဲကြမ်းတာဆိုတော့ အရင်က မျက်စိထဲ ထောင့်မကျိုးလို့ဆိုပြီး ကြည့်ရခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် အိမ်က ကောင်တွေက ကြာလေ ချာလေ ဖြစ်လာတာ ဆိုတော့ ၊နောက်ပြီး စံမြတို့ အေးမောင်တို့နဲ့ အသွင်အပြင် မတူပဲ ကျော့မော့နေအောင် ဝတ်စား ဆင်ရင်တတ်တဲ့ မောင်ဦးကို ကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စား လာတာဆိုတော့ ဂိုက်ပေးကြမ်းတာတွေ ၊ စတိုင်များတာတွေက အပဟိက ဖြစ်ကုန်ရော ၊ ဒီတော့ မိန်းခလေးပဲ မျက်စောင်းလေး မသိမသာ ထိုးလိုက်တာက တစ်မျိုး ၊ အကဲလေး ပိုပြလိုက်တာက တစ်ဖုံ ဟန်မူပိုပိုနဲ့ကြံဖန်ပြီးတော့ကို အထာ ပေးတော့တာပေါ့ …။

မောင်ဦးက တစ်ကယ်တမ်း မြို့သား လူလည် ..၊ ပြသနာ တစ်ခုကြောင့် ဒီနယ်ဘက် ရှောင်လာရင်းက စက်သူဌေးဦးမြကြီးဆီမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ကြည့်ရင်း အနေအစာ ချောင်တာနဲ့မို့လို့ သောင်တင်နေတာ ၊ အတန်းပညာလေးကလည်း အတော်အသင့်တတ်ခဲ့ ပြီး စာရင်းအင်း ကိစ္စတွေလည်း အတန်သင့်နိုင်နင်း တာဆိုတော့ ဦးမြကြီးက အဝယ်တော် စာရင်းကိုင်အနေနဲ့ ခန့်ထားရင်းက ၊ လူပေါင်းက လည်းဆံ ၊ လူရည်ကလည်း ခပ်လည်လည် ဆိုတော့ ၊ မြကြီးရဲ့ အာဏာပိုင်တွေနဲ့ ပတ်သတ်ရတဲ့ ကိစ္စတွေမှာ တော်တော်လေး ကို အားကိုးရတာ ၊ နောက်တစ်ခုက ငွေကြေး ၊ စာရင်းဇယားနဲ့ ပတ်သတ် သလား ကြိုက်သလိုစမ်း ဘာတစ်ခုမှ အမှားအယွင်း မဖြစ်စေရဘူး ၊ ဒီတော့ စက်သူဌေးဦးမြကြီး ကိုယ်တိုင် လက်မလွှတ်နိုင်တဲ့ လူယုံ လက်ရုံးတစ်ဆူ ဘဝကို အသာလေး ရောက်ခဲ့တာပေါ့ ။

အကောင်း အဆိုး ဒွန်တွဲနေတဲ့ လောကမှာ သူ့မှာလည်း အားနည်းချက် ၊ အားသာချက်တွေဆိုတာ ရှိတာပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့် သူက သူ့အားနည်းချက်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး လူသိခံတာ မဟုတ်ဘူး ၊ အတော်လေးလည်း ပိရိတာ ဆိုတော့ သူ့ဆရာမြကြီးတောင် မသိဘူး ၊ အဲ့ဒါကတော့ မြာကိစ္စ ၊ ( အခုလိုဆိုရင်တော့ ဆော်ကိစ္စပေါ့လေ ) နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နေနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ သူ့ ပါရမီပဲ ဆိုရမလားတော့ မသိဘူး မိန်းခလေး တစ်ယောက်မြင်လိုက်ရုံနဲ့ ဘယ်လို ဝင်ကပ်ပြီး လုံးလို့ရတယ် ဆိုတာ အတတ်သိပြီးသား ။

အဖုတ်ပါပြီးရော ဆိုတဲ့ လူစားမဟုတ်ပေမယ်လို့ ၊ သူ အာရုံလာလို့ စိတ်ဝင်စားမိပြီဆိုရင် ၊ သူတစ်ကာထက်ပို လက်သွက်ခြေသွက်ရှိတယ် ၊ ကြာကူလီရိုက်ရမလား ဝန်မလေးဘူး ၊ သူများရည်းစား ဖြတ်ခုတ်တာလောက်ကတော့ စကားထဲကို ထည့်ပြောမနေနဲ့တော့ ၊ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောရရင် သူ့ဆရာမြကြီးရဲ့ မယားငယ်တွေထဲက ငယ်ငယ်ချောချောလေး နှစ်ယောက် ၊ သုံးယောက် လောက်တောင် သူနဲ့ လွတ်ကင်းချင်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ အရမ်းလည်း သိုသိပ်တာဆိုတော့ ကာယကံရှင် မိန်းခလေးနဲ့ သူနဲ့ကလွဲပြီး ၊ ဘယ်သူမှ အသိခံတာ မဟုတ်တော့ ၊ သူနဲ့ ပတ်သတ်မိတဲ့ ကိစ္စကို မြကြီး မယားငယ်လေးတွေဆို သူတို့ အချင်းချင်းတောင် သိကြတာ မဟုတ်ဘူး ။

ပြီးတော့ မြို့မှာနေလာခဲ့တဲ့သူဆိုတော့ အဲ့ဒီ့ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် သူများတွေလို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးသွားတာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဝါသနာကလည်း ထုံတာကိုး ၊ ပညာကလည်း စုံတယ်ဆိုတာမှ အတော့်ကိုစုံတယ် ။

ဒီတစ်ခေါက် ဆရာကတော့်ဆီ ငွေစာရင်းကိစ္စနဲ့ ရောက်ရင်း သတိထားမိတာက ထွေးထွေး ၊ အရင်ကလည်း တွေ့ဖူး မြင်ဖူးတာမို့ အထူးအဆန်း မဟုတ်ပေမယ့် ၊ ဒီတစ်ခေါက်တော့ အတော်လေးကို ထူးနေတယ် ၊ စာရင်းတွေရှင်း ပိုက်ဆံတွေအပ်နေတုန်း သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က ကြည့်နေတယ်လို့ ထင်လိုက်မိလို့ ဘယ်သူလဲလို့ လှမ်းကြည့်ရင်းက ထွေးထွေးမှန်း သိလိုက်တာ ၊ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ကို ကြည့်မိတာနဲ့ ထုံးစံလိုဖြစ်နေတဲ့ သူ့အကြည့်ရိုင်းကိုတောင် ဟန်မပျက် မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးပြီး ရဲရဲဝံဝံပြန်ကြည့် ဝံတယ်ဆိုတော့ အစကတော့ ဘာလဲဟ ပေါ့လေ .. ၊ ဇဝေဇဝါတောင်ဖြစ်သွားတယ် … ။

ပြီးမှ အကဲပိုပိုနဲ့ ဟိုဘက်ပြန်လှည့် ထွက်သွားတော့မှ ၊ ဟာ …ထင်တောင်မထားဘူး ဒီကောင်မလေးက အငယ်လေးရှိသေးတာ ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးတာတောင် ဘာကြာသေးတာမှတ်လို့ … ၊ သူမှန်းရင် လွဲခဲတယ် ထွေးထွေး .. ပုံစံက အတော်ကို သဘာ ကျတဲ့ပုံပေါက်နေတာ …၊ သူ့အတတ်ပညာ တစ်ခုပဲဆိုပါတော့ သူ့ကို ပြန်ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးလေးတွေကို မြင်လိုက်တာနဲ့တင် သိနေတာ … ၊ တော်ရုံမိန်းခလေး တစ်ယောက်အတွက် တော်တော်လေးကိုရိုင်းတဲ့ သူ့အကြည့်တွေကို သူ့ဆရာ မယားငယ်လေးတွေတောင် ရင်ဆိုင်ပြီး ပြန်ကြည့်ဝံတာ မဟုတ်ဘူး … ၊

အင်း … ဇာတ်လမ်းကတော့ စနေပြီ …. ဒါမျိုးလေးနဲ့သာဆို မောင်ဦးတို့က သိတယ်မလား ၊ အထာပေးရင် … ဟင်း ..ဟင်း … ချမ်းသာပေးချင်တာမဟုတ်ဘူး …၊ အင်း … သေချာအောင်တော့ … စောင့်ကြည့်ရအုန်းမယ် .. ။

ထွေးထွေးလည်း လုပ်မိလုပ်ရာနဲ့သာ လုပ်မိတာ သူ့အမေရှေ့ထားပြီး ဇာတ်လမ်းထွင်ရတာဆိုတော့ လန့်တော့လန့်သား ၊ တော်ကြာထ ကောနေရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မတုန်း ၊ ဟိုတစ်ယောက်က လည်း ပြောရတာမဟုတ်ဘူး။ အေးမောင်လို လဒူဆိုပြီးပြီ ဘာမှဆက်လုပ်လို့ကို ရမှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ပြီးတော့ ကိုမောင်ဦးက ညအိပ်ညနေလည်း လာခဲတဲ့သူဆိုတော့ သူရောက်တုန်း ခနလေးကို ရသလောက်အချိန်လေးနဲ့ မြောင်းပေးကြည့်ရမှာ ၊ ရေကတော့ လာ မလာ မသိသေးဘူး ၊ မြောင်းကတော့ တော်တော်ကြီးကြီးကို ဖောက်ချင်နေတာ ၊ အမေတို့ စာရင်းရှင်းနေကြတဲ့ စားပွဲဘေး ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ မယောင်မလည်နဲ့ အသာလှမ်းကြည့်နေမိတာ ခနပါပဲ သူ့ကိုဆက်ခနဲ့ဆို ပြန်ကြည့်တယ်လေ ၊ အဲ့ဒီ့ကတည်းက သိလိုက်တာ သူလည်း မခေဘူးဆိုတာပေါ့ ၊ ထင်တောင်မထားဘူး ကြည့်ရတာ စံမြထက်တောင် ဆရာကျနိုင်သေးတယ် … ။

ကြည့်ပါ့လား ခနလေး သူ့ကိုပြန်ကြည့်တာတောင် နို့အုံရင်ဘတ်နေရာလေးရော .. ၊ ချက်အောက် ဆီးစပ်နေရာလေးကိုပါ စူးစူးရဲရဲနဲ့ကို အကြည့်ခံလိုက်ရတာ … ၊ အင်း သူ့မျက်စိထဲတော့ ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မှကပ်သေးရဲ့လား မသိဘူး ၊ ကိုယ်ကလည်း မျော်လင့်နေတာဆိုတော့ ၊ သူအကြည့်တွေကို ရဲရဲပဲ ပြန်ကြည့်လိုက်သေးတယ် .. ၊ ပြီးမှ ရှက်သလိုလိုနဲ့ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့တာ … ။

မောင်ဦးလည်း ကြာကြာ မစောင့်လိုက်ရပါဘူး ဆရာကတော်လည်း ရွာထဲ ငွေတိုးကိစ္စနဲ့သွားလို့ သူ့တစ်ယောက်ထဲ စက်ထဲပြန်ဖို့ လှည်းစောင့်ရင်း အောက်ထပ်မှာ ကျန်နေတုန်း .. ၊ ထွေးထွေး တစ်ယောက် ရေဆင်းချိုးတယ်လေ … ၊ လိုက်တော့ မချောင်းနေတော့ပါဘူး … ၊ စောင့်လက်စနဲ့တော့ ရေချိုးပြီးအောင်ပဲ စောင့်လိုက်တော့တယ်… ။

ထွေးထွေးလည်း ရေမိုးချိုးပြီးလို့ သပတ်လေးခြုံ အိမ်ထဲဝင်လာရင်း ဧည့်ခန်းထဲက ဆက်တီပေါ်မှာ အခန့်သာထိုင်ရင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး စူးစူးရဲရဲ ကြည်နေတဲ့ မောင်ဦးကိုတွေ့မိတာပေါ့ ၊ ဒါနဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ခြုံထားတဲ့ သဘက်လေးကို အသာခွာချ နဖူးစပ်က ရေလေးတွေ တစ်ချက်သုတ် ပြီးတော့ ပြန်မရုံတော့ဘူး ပခုံးတစ်ဘက်ပေါ်တင် ထားလိုက်ရင်းက မောင်ဦးကို ကြာမျက်လုံးလေးနဲ့ ခပ်ရဲရဲပဲ တစ်ချက်ဝင့်ကြည့်လိုက်တယ် .. . ၊ ပြီးတော့ နို့အုံရင်သားနေရာလေးကို ကြည့်နေမယ် ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီလေးကို အသာဖြေ ခပ်လျှော့လျှော့လေး တစ်ချက်ဖြန့် ၊ ပြီးမှတင်းနေအောင်ကို ပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်သေးတာ ၊ နို့သီးခေါင်း နေရာလေးတွေအထိ မမြင်ရတာတောင်မှ ရင်ညွှန့်သားဖွေးဖွေးလေးနဲ့ နို့အုံအပေါ်သား ဝင်းဝင်းအိအိလေးတွေကိုတော့ မြင်မိသွားမှာ အမှန်ပဲ ။

အဓိပ္ပါယ်ကို ဖွင့်ဆိုတတ်မယ် ဆိုရင်တော့ ဖိတ်ခေါ်တာကို နားလည်မှာပါလေ … ၊ အခန်းထဲရောက်ပြီး ပြတင်ပေါက်နားက တန်းမှာ သဘတ် လှန်းမလို့လုပ်နေရင်း ချက်ချင်းလိုပါပဲ … ခြေသံတစ်ချက်ကြားလိုက်မိပြီး နောက်ကနေ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တာခံလိုက်ရလို့ တစ်ချက်တော့ ပြုံးလိုက်မိသေးတယ် ၊ ကိုမောင်ဦးတို့ကတော့ လူပါးပဲ ပြီးတော့ ရဲသလားလဲ မမေးနဲ့ အခုမှ စတွေ့ရုံရှိသေးတယ် နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တာ အပေါ်ဘက်လက်က နို့အုံအောက်သား ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို အပြတ်ထိမိနေတာ … ၊ နောက် အောက်နားရောက်လာတဲ့ လက်ကလည်း ဆီးစပ်က အမွှေးနုလေးတွေ ပေါက်နေတဲ့နေရာလေးကို ကွက်တိ … ၊ သူပေါင်ကြားက ဟိုဟာကြီးကလည်း ထွေးဖင်ကြားလေးထဲမှာ ထိုးလို့ ထောက်မိနေတာပေါ့ … ။

ကြိုတင်မျော်လင့်ထားတာက တစ်ကြောင်း ၊ အိမ်ကကောင်တွေ ဒူနေတာကြာပြီမို့ စိတ်ကလည်း တော်တော်ဆာနေတာဆိုတော့ မူမနေတော့ဘူး ၊ ပြီးတော့ ဘာတစ်ခွန်းမှလည်း ပြန်ပြောမနေတော့ဘူး ၊ ခါးလေးကို အသာကော့ လက်ကိုနောက်ပြစ်လိုက်ပြီး ဖင်ကြားထဲရန်လာရှာတဲ့ သူ့လီးကို ရဲရဲတင်းတင်းပဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ၊

“ အမလေး ..နဲတာကြီးမဟုတ်ပါလား ….” ၊

မောင်ဦးတစ်ယောက်လည်း စားရကံကြုံလို့ မုတ်ဆိတ်ပြားစွဲတာပဲ ၊ ရေချိုးပြီးတက်လာတဲ့ ထွေးလေးက သူကြည့်နေမှန်းသိရက်နဲ့ လုပ်သွားတဲ့ ပြကွက်တွေက ထင်တောင်မထားဘူး အရမ်းကိုလန်းနေတာဆိုတော့ ၊ လူတင်မက လီးပါမနေနိုင်ဖြစ်သွားတာ ၊ ဒါနဲ့ အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲလိုက်လာ လိုက်ရင်း ထွေးလေးကို အပေါ်ကတန်းမှာ မမှီတမှီနဲ့ ခြေဖျားလေးထောက် သဘက်လှန်းနေတာတွေ့တော့ ထပ်ပြီးတော့ စောင့်မနေတော့ဘူး ၊ လူမြင်ကွယ်ရာ အခန်းထဲလည်း ရောက်နေပြီလေ ၊ ဒါမျိုးဆိုတာ မြန်လေကောင်းလေ မဟုတ်လား အနားရောက်တော့ အကျင့်ပါနေတဲ့ လက်တွေက နောက်ကနေ အသာသိုင်းဖက်လိုက်တယ် ။

ကောင်မလေးက ဘာမှတော့ပြန်မပြောဘူး လက်ကို နောက်ပြစ်ပြီး သူ့လီးကိုပဲ ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုတ်ကိုင်လိုက်တာမို့ … ၊ နဲနဲလေးလောက်တော့ မူလိမ့် မယ်လို့ထင်ထားတာ ဒီလောက်မြန်မြန်နဲ့ အဆင့်ကျော်သွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားမိလို့ ၊ အရမ်းလည်း အံသြသွားသလို ၊ နောက် အရမ်းလည်း ဝမ်းသားသွားတယ် …. ၊ မောင်ဦးတို့က စိတ်ပါပြီဆိုရင် ဘာတွေဖြစ်နေနေ ကျန်တာတွေ သိပ်ခေါင်းထဲ့ထည့်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ တစ်ကယ်တမ်းကျတော့ အပျိုရိုင်းလေးတွေ ထက်စာရင် ဒါမျိုးလေးက သူ့အတွက် ပိုလို့တောင် အဆင်ပြေသေးတယ် ၊ နို့မို့ဆို ရှက်နေ ကြောက်နေတာနဲ့တင်ကို ရှေ့တော်တော်နဲ့ ခရီးမရောက်တော့ဘူး ။

ထွေးလေးကတော့ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေရှိထားတဲ့ သူလေးဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြန်အလှန်နဲ့ အပေးအယူ ကောင်းကောင်းမျှနိုင်တယ်လေ .. ၊ ဒါနဲ့ ထွေးလေးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းက သူ့ဖက်အသာ ဆွဲလှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ငုံစုပ်နမ်းလိုက်တယ် ၊ နောက်ကျောလေးကို သိုင်းဖက်ထားမိရက်သားရှိနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ တင်သားလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖြစ်ညှစ် ရင်း ၊ အားနေတဲ့ နောက်တစ်ဘက်နဲ့ နို့လုံးထွားထွားလေးတွေကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကိုင်ဆွဲ နို့သီးခေါင်လေးတွေကိုပါ နဲနဲလေး နာသွားအောင်ကို တမင်ခြေတော့တာပေါ့ …. ။

အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား မိန်းခလေးတွေဆိုတာ သိပ်နုနေလို့မရဘူးလေ .. ၊ နဲနဲလေးလောက်တော့ နာအောင် ကျင်အောင်လုပ်ပေးမှ စွဲတတ်ကျတာ ကလား ၊ ထွေးလေးကတော့ သူ့အနမ်းတွေကို မက်မက်မောမောလေး ခံယူရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲခိုကာ မသိမသာနဲ့တွန့်လိမ်နေရင်းက သူ့လီးကို လက်လေးနှစ်ဘက်နဲ့ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းပေါ့ ….. ။

အလိုလေးလေး .. ၊ အတော်ကို .. သြချယူရလောက်ပါရဲ့ … ကိုမောင်ဦးတို့များ .. တစ်ကယ်ကို .. မိန်းမကျမ်းကျေတဲ့ သူပဲ .. ၊ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေ ရှိထားပါတယ်ဆိုတဲ့ ထွေးတောင် သူ့ရင်ခွင်မှာ မှီနွဲ့ရင်း … ၊ သူဆွဲခေါ်ရာ ရမ္မက်ပင်လယ်ကျောမှာ လိုက်ပါမျောဝင်လာတာ … အသိစိတ်လေးတောင် .. တစ်ချက် .. တစ်ချက် ပျောက်ချင်ချင်ရယ် …။

ထွေးနုတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးတွေကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ အတင်းကိုဖိပြီး ငုံစုပ်နမ်းနေလိုက်တာများ နုတ်ခမ်းပါးလေးတွေဆို ပြတ်ထွက်သွားမတတ်ပဲ .. ၊ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ချက်ချင်းကို ထူးအမ်းအမ်းကြီးဖြစ်လာတော့တာ .. ၊ ထွေးနှုတ်ခမ်းလေးကို ယောကျာ်းတွေ စုပ်နမ်းပေးတာလောက်များ ရိုးလို့တောင်နေပြီ ၊ အကြိမ်ရေတောင် မတွက်နိုင်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမျိုးတော့ ကြုံဖူးပေါင် .. တစ်ခါမှ ၊ တော်တော်အားပြင်းပြင်းနဲ့ကို ငုံစုပ်ပြီးကို နမ်းနေတာ … ၊ ဒီကြားထဲ သူ့လျှာကြီးက ထွေးပါးစပ်လေးထဲ လူးကာ လိမ့်ကာနဲ့ ဝင်လာတတ်သေးတာ ၊ ထွေးလည်း အားကျမခံ သူ့လိုလိုက်လုပ်ကြည့်တော့ ထွေးလျှာလေးကို စုပ်ယူထားရဲ့လေ .. ၊ အင်း … အရသာကတော့ တစ်မျိုးပဲ .. ။

တင်ပါးတွေကို အတင်းဖြစ်ညစ်နေတာက နဲနဲခံသာပေမယ့်လို့ ၊ ရင်သားနုနု အိထွေးထွေးလေးကို ရေလဲ ထမီးလေးပေါ်ကတင် အတင်းနယ်ဖတ်ပြစ်နေတာကတော့ အတော့်ကိုနာကျင် ခံရခက်တယ် .. ၊ ဖင်မှာက အသားတွေပိုများပြီး နို့အုံ လုံးလုံးလေးတွေက အပျိုဘော်ဝင်ပါမှ ဖူးသစ်လာတဲ့ ပန်းဖူးလေးလို့ အဆီအနှစ်လေးတွေချည် စုဝေးရာနေရာလေးမ့ိုလားတော့ မသိဘူး ၊ ကိုမောင်ဦများ တအားကြီး အားရှိပါးရှိနယ်ဖတ် ပြစ်လိုက်ရင်ဖြင့် ထွေးမှာ ထွန့်ထွန့်ကို လူးလို့ ..နာတာ နာတာ အောင့်သက်သက်နဲ့ကို နာတာ ၊ နောက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေများ ခြေမွနေလိုက်တာ ၊ ကျိန်းစပ်လို့ ဒီကြားထဲ ဆိတ်ဆွဲသေးတာ .. ၊ တမင်ကို နာအောင်များ လုပ်နေသလား မသိတော့ပါဘူး ဒါပေမယ့် နာနေတဲ့ကြားကကို အရသာတွေက ဟိုကပေါ်လာလိုက် ၊ ဒီကပေါ်လာလိုက်နဲ့ ၊ ဘယ်လိုများကို မသိတော့တာ အမှန်ပဲ ။

အစပျိုးတာတောင် ဒီလောက်စွာနေမှတော့ ထွေးလည်း ကြုံရတဲ့ အတွေ့ထူးကို ခံစားရတဲ့ ခံစားချက်တွေက ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်လာတာဆိုတော့ ကိုင်ထားမိတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုပဲ တဆုပ်တခဲ ညစ်လိုက်နယ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေမိတော့တာ … ၊ နဲတာကြီး မဟုတ်ပါလား သူ့ဟာကြီးကလည်း ထွေးကြုံဖူးထားတဲ့ ကိုအေးမောင်ထက်ကို ပိုတုတ်ပြီး ၊ ကိုစံမြထက်တောင် နဲနဲလေးတော့ ပိုရှည်နေသလားလို့ ၊ ဒီကြားထဲ ကိုင်ထားတဲ့ ထွေးလက်လေးထဲမှာတင်ကို တဆတ်ဆတ် တုန်နေသေးတာ ၊ ကောင်းတာပေါ့ လီးပိုကြီးတော့ ခံရတာ ပိုအရသာရှိမှာပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့် လိုးတဲ့ ခံတဲ့ဆီအထိ မရောက်သေးတော့ ဘယ်လိုတွေများ ထပ်ပြီး ပညာပြလေမလဲဆိုတာ မသိနိုင်သေးပေမယ့် အတတ်ဆန်းတွေ ထွင်ဦးမှာ ဆိုတာတော့ စိတ်ထဲမှာ သိနေပြီးသား ။

အတော်လေးကြာတော့မှ ငုံစုပ်နမ်းနေတာ ကိုရပ်လိုက်ရင်း ရင်လျှားထားတဲ့ ထမီလေးကို ဖြေချလိုက်တာ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ နို့အုံလေးတွေဆို တစ်ပြင်လုံး နီရဲနေတာပဲ ခနလေးအတွင်းကို ဘယ်လောက်ညှစ်လိုက်တယ် မသိဘူး လက်ရောင်လိုက် လာတာနဲ့တူပါရဲ့ နဲနဲတောင် ပိုကြီးပြီး တင်းလာသလား မသိဘူး အရင်ကဆို ကိုအေးမောင်တို့ ကိုစံမြတို့ ဒီလောက်စို့ပေးတာတောင် ထွက်မလာချင်တဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေဆို သူဆိတ်ဆွဲတာနဲ့တင် ကော့ထောင်ထွက်နေပြီ စပ်ဖြင်းဖြင်း အောင့်သက်သက်နဲ့ နေရခက်လိုက်တာ ၊ ပြောမနေပါနဲ့တော့ ။

လုံးတီးလေး ဖြစ်နေတဲ့ထွေးကို ကုတင်ပေါ်အသာလှဲချပေးရင်းက သူပါအုပ်မိုးပြီး ပါလာတယ် ၊ ပြီးတော့ နဖူးလေး ၊ ပါးလေးကစလို့ မျက်နာတစ်ခုလုံး နေရာလပ်တောင်ကျန်ရဲ့လား မသိဘူး နမ်းသွားလိုက်တာ ၊ နောက် လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးနဲ့ နားရွက်ဖျားလေးတွေကို မထိတထိလေး ကိုက်သွားသေးတာ ၊ ထွေးဆို ကြက်သီးတွေကို ဖြန်းဖြန်းထ လို့ ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေများ အားပြင်းပြင်းနဲ့ တအားကို အစို့ခံနေရတော့ ခလေးမအေတွေလို နို့သီးခေါင်လေးတွေ ရှည်ထွက်လာမှာလားလို့တောင် တွေးကြောက်မိသေးတယ် ။

စို့နေရင်းနဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ရစ်ပတ်ပြီး လှိမ့်သွားလိုက်တာများ အူတွေတောင်ယားတယ် ၊ ဒါပေမယ့် ထွေးက တရားဝင်လင်ရသေးတာ မဟုတ်တော့ သိပ်ပြီးပုံပျက်သွားတာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူးလေ ၊ ခလေး မမွေးဖူးသေးတဲ့ အပျိုပါဆိုပြီး နို့သီးခေါင်းက လက်တစ်ဆစ်လောက်အပြင်ထွက်နေရင် ဟိ ရှက်စရာကြီး ၊ အဲ့ဒီလောက်ကြီးတော့ မလုပ်ပါနဲ့လို့ တားလိုက်ချင်ပေမယ့် တားဖို့ကလည်း ကိုယ့်ကို၌က မစွမ်းသာဘူး နို့အစို့ခံရတာကိုက ခံလိုကောင်းနေတာဆိုတော့ လိုလည်း လိုချင် ရှည်ထွက်လာမှာလည်း စိုးရိမ်တာကိုး ၊ နို့လေးတစ်အုံလုံးကို တစ်လုံးချင်းနဲ့ သူ့ပါးစပ်ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် စုပ်သွင်းပြီးကို ငုံစို့နေတောတာ ။

အေးမောင်တို့ စံမြတို့ အသာအယာ စို့ ကိုင်ပေးနေတာနဲ့တောင် လက်ရှိ ဘော်လီတွေနဲ့ ကျပ်တပ်တပ်ဖြစ်နေတာ အခုလို အားပြင်းပြင်းနဲ့သာဆိုရင်တော့ နို့အုံလေးတွေတော့ ကြီးလာတော့မှာ အသေအချာပဲ ၊ အမေနောက်တစ်ခါ ဈေးသွားရင် ဘော်လီကို ဆိုဒ်ကြီးတာ တွေဝယ်ခိုင်းရတော့မှာ ပြသနာပဲ ၊ အခုချိန်အထိ စောက်ဖုတ်လေးကို မတို့ထိသေးပေမယ်လို့ ပေါင်းတွင်းသား ဖွေးဖွေးလေးတွေ ပွတ်လိုက် ဆီခုံမို့မို့က အမွှေးလေးတွေ အသာဆွဲလိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာ စောက်စေ့လေးဆို ဆတ်ဆတ်ခါနေပြီ … ၊ အရည်တွေလည်း ထွက်လိုက်တာဆိုမှ စမ်းတောင်ပေါက်တော့မယ် ၊ တစ်ခုခု လုပ်ပါတော့လို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ် အနိုးအဆွမှာပဲ မျောပါနေလို့ ပါးစပ်က ညည်းညူရုံအပြင် အားစေးထည့်ခံထားရလို ဘာဆိုဘာမှတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး တစ်ကယ် ။

နို့တွေကို အားရအောင်စို့ပြီးတော့ ဘသားချောခေါင်းက အောက်ဆက်ဆင်းသွားတာ ဘာတွေလုပ်ဦးမလို့လည်း မသိဘူး ၊ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေး တစ်လျှောက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ ဖိပွတ်ဆွဲသွားရင်းက ချက်တွင်းနက်နက်လေးကိုလည်း လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးပြီး ကလိပေနေသေးတာ ၊ အူထဲ အသည်းထဲအထိ လှိုက်ပြီတော့တောင် ယားလွန်းလို့ ရယ်တောင် ရယ်ရသေးတယ် ၊ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးဘူး အောက်ကို ဆက်ပြီး ဆင်းသွားသေးတာ … ၊ ဘာတွေများလုပ်လေဦးမလဲလို့ မသိရသေးတဲ့ အဖြေကို တွေးကြည့်ရတာနဲ့တင် … ၊ နားထင် နရင်းတွေတောင် ပူသွားသလိုပဲ … ၊ ဒါမျိုးကြီးတော့ ကြုံဖူးသေးဘူလေ …. ။

ပတ်သတ်လာသမျှ မိန်းခလေးတိုင်းကို လုပ်ပေးနေကျမဟုတ်ပေမယ်လို့ လက်ရှိကြုံနေရတဲ့ ကောင်မပေါက်စလေးက လယ်ဗယ်တူ လက်ရည်မျှနိုင်တဲ့သူလေး ဆိုတော့ ကိုယ့်ဘက်က ပညာကုန်နီးပါး သုံးထားနိုင်မှ တော်ကာကျမယ်လေ ၊ အတွေ့အကြုံကလည်း ကောင်းကောင်းရှိထားနိုင်တဲ့သူလေးဆိုတော့ သာမာန်အနေအထားမျိုးနဲ့ သွားလုံးရင် ဟိုက ကိုယ့်ပြန်ပညာပေးသွားမှ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေဦးမယ် ၊ အခန့်မသင့်ရင် သူဌေးသမီးဆိုတဲ့ ဝိတ်သုံးပြီး သူလိုရာဆွဲသုံးသွားမှ လူစင်စစ်က ခိုင်းနွားဖြစ်သွားမယ် ၊ မောင်ဦးတို့ သမိုင်းမှာ ဒါမျိုးရှိခဲ့ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး ကိုယ်ကပဲ လိုချင်တဲ့အနေအထားကို ရအောင် ပုံစံသွင်းခဲ့တာချည်းပဲ သူလေးနဲ့မှ ညံလို့မဖြစ်သေးဘူးလေ ။

ပြီးတော့ ထွေးလေးကလည်း ရေချိုးသန့်စင်ပြီးတာမှ ဘာကြာသေးတာ မှတ်လို့ အဝတ်အစားတောင်မှ မလဲရသေးတာကိုး ချွေးနံတွေ ဘာတွေ နံစော်နေမှတို့ ဘာတို့ကို တွေးကြောက်နေစရာမှ မလိုတော့တာ ဒီတော့ ဘာများတွေဝေနေဖို့ လိုသေးလို့လည်း ဘာဂျာကိုင်ဖို့ပဲ စိုင်းပြင်းတော့တာပေါ့ ၊ ကြည့်ရတာတော့ ထွေးလေးက အတွေ့အကြုံရှိတယ်သာ ဆိုတာ ဒီလိုအယုအယမျိုးနဲ့တော့ ဇိမ်ယူဖူးသေးဟန် မတူဘူး ၊ နို့လေးတွေကို အားရအောင်စို့ပေးပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ အောက်ကိုစုံဆင်းလာကတည်းက အူယားပြီးမနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတော့တာသာ ကြည့်တော့...

ပထမဆုံး မထူမပါးလေးရှိနေတဲ့ ဆီးခုံက အမွှေးကျောလေးတွေအတိုင်း လျှာဖျားနဲ့ နှစ်ခါ သုံးခါမက ဖိဆွဲပြီးမှ ဘေးနှစ်ဘက်က ပေါင်တွင်းသား နဲ့ ပေါင်းခြံဖွေးဖွေးလေးတွေကို လျှက်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်တာ အဓိက နေရာဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်အုံနေရာလေးကို တမင်ရှောင်ကွင်းသွားလိုက်တာ တအင်း အင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ မခံချိမခံသာကို ဖြစ်လို့ ခံလည်းခံချင် ကြုံလည်းမကြုံဖူးသေးတော့ အာရုံတွေထွေပြားနေပုံ ထောက်တယ် သေချာပါပြီ ဒီကောင်မလေး တစ်ခါမှ အမှုတ်ခံ ပြီးဖီးလ်မယူဖူးသေးဘူး ဆိုတာ ။

ဒါနဲ့ အမွှေးကျောလေးတွေအောက်က ဖြူဝင်းဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံလေးရဲ့ အလယ်က အရည်လေးတွေရွဲစိုလို့ နီရဲတောက်ပနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေး အတိုင်း လျှာအပြားလိုက်ကပ်ပြီး အပီအပြင်ကိုခပ်ဖိဖိလေး အစုန်အဆန်လျှက်ပေးလိုက်တာ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးရော ၊ အကွဲကြောင်းလေးထိတ်က နေမထိလေမထိ စောက်စိချွန်ချွန်လေးကိုလည်း ချိုချဉ်စုပ်သလို တယုတယနဲ့ စိန်ပြေနပြေကို စုပ်ပေးလိုက်တော့ ဖင်လုံးလေးက ကော့တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်လေးထဲက အရည်တွေလည်း စိမ့်လာလိုက်တာ ပါးစပ်မှာရော သူ့စောက်ဖုတ်လေးမှာပါ စိုရွဲနေတော့တာပဲ ။

တစ်ခါ စိုအိနေတဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လျှာထိုးသွင်းပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လီးနဲ့ လိုးသလို လုပ်ပေးလိုက်တာ လေးငါးချက်တောင် မပြည့်သေးဘူး ထွေးလေးတစ်ယောက် သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့စုံကိုင်ထိန်းထားပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ပါးစပ်နဲ့ ကွာမသွားရအောင် ဖင်လုံးလေးကို အတင်းကိုကော့ကော့ထိုးတင်ပြီး တစ်ချီကောင်းကောင်းကြီး ပြီးသွားလိုက်တာ ထွက်လာလိုက်တဲ့ အရည်တွေဆို ဆည်ကျိုးသလိုကို ထွက်လာတော့တာ ၊ ဘယ်ကတည်းက အောင့်အီးထားလည်းတော့ မသိဘူး လျှာကျွေးလိုက်တာနဲ့တင် တစ်ခါတည်း ပြီးသွားလိုက်တာ သတိလက်လွှတ်ဖြစ်သွားသလိုပဲ ၊ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး အသက်ကို မနည်းရှုနေတော့တာသာ ကြည့်တော့ ။

ထွေးထွေးလည်း မကြုံဖူးသေးတဲ့ ကာမအရသာအသစ်ကို မောင်ဦးနဲ့မှ ခံစားလိုက်ရတာ အလိုးခံရတာနဲ့လည်း မတူဘူး ၊ ညင်ညင်သာသာနဲ့လုပ်ပေးခံရတာကို ထွေးမှာပြင်းပြင်းထန်ထန်နဲ့ ခံစားလို့ကောင်းသွားတာ စကားနဲ့တောင် ပြန်ပြောမပြတတ်တော့ဘူး ၊ အဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့အလိုးခံရတဲ့ အဆင့်တောင် မရောက်သေးဘူး တစ်ချီပြီးသွားလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့တော့ ထွက်လိုက်တဲ့ အရည်တွေဆို တစ်ကိုယ်လုံး ရှိသမျှ သွန်ထုတ်လိုက်ရသလိုပဲ လူတောင်နုံးသွားလိုက်တာ လှုပ်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့ဘူ အလကားနေ အလကားလည်းမောသွားလိုက်တာ အသက်တောင် မနဲရူနေရတော့တယ် ။

ပြီးတော့ ကိုမောင်ဦးကိုလည်း အတော်ဖြုံသွားတယ် အိမ်ကလူတွေနဲ့များတစ်ခြားစီ အနမ်းအစုပ်နဲ့ အပွတ်အသပ် အယုအယမှာတင်ကို လူက အရည်ပျော်ချင်နေပြီ သူ့လီးကြီးနဲ့များလိုးပေးရင် ဘယ်နှယ့်နေမယ်မသိ တွေးနေမိရင်းတောင် ရင်တွေဆို ခုန်လိုက်တာမှ တအား ၊ ဟောကြည့်တစ်ချီပြီးသွားလို့ အမောတောင်မပြေသေးဘူး ဇာတ်လမ်းကစလာပြန်ပြီး ထွေးကို ပက်လက်လေးဖြစ်အောင် နေရာပြင်ပေးပြီး ရင်ဘက်နို့အုံလေးတွေပေါ် တက်ခွလာတယ်လေ ၊ ဘာများလုပ်လေဦးမလဲဆိုပြီး အလန့်တကြားနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဘယ်အချိန်ကများ သူ့အဝတ်တွေချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်တော့မသိဘူး ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ထွေးရင်ဘတ်ပေါ်တက်ခွထိုင်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ထွေးမျက်နာရှေ့မှာ ဝဲနေတော့တာပေါ့ ။

သူပြီး ကိုယ့်အလှည့်လေ ၊ ဒီလောက်တော့သိတတ်ရမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား အစတုန်းကတော့ စတွေ့တွေ့ချင်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးဖို့အထိတော့ မရည်ရွယ်ခဲ့ပေါင် ဒါပေမယ့် သူတောင် မရွံမရှာနဲ့ ထွေးစောက်ဖုတ်လေးကို တယုတယ စုပ်ယက်ပြီး မက်မက်မောမောနဲ့ နမ်းပေးသွားသေးတာပဲ ၊ ပြီးတော့ လီးစုပ်ပေးတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စက ထွေးအတွက် အဆန်းမှမဟုတ်တာ ကိုအေးမောင်တို့ ကိုစံမြတို့ ဆိုရင်လည်း ကြုံရင်ကြုံသလိုစုပ်ပေးနေကြပဲဟာ ဘာထူတာမှတ်လို့ ဒါနဲ့ မျက်နာရှေ့မှာ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လှမ်းဟပ်ပြီး ငုံစုပ်ပေးမယ်လုပ်တော့ မဟုတ်သေးပြန်ဘူး နောက်ဆုတ်သွားသေးတယ် ။

ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်လို့ သူ့မျက်နာမော့ကြည့်လိုက်တော့ ၊ ဘာမှတော့ မပြောဘူး ထွေးရဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုယူ လက်ညိုလေးကို သူ့လက်နဲ့အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ထွေးကိုသေချာငုံကြည့်နေတယ် ကြောင်တောင်တောင်နဲ့သူ့ပြန်ကြည်နေမိတော့ မျက်နာရိပ်မျက်နာကဲနဲ့ပဲ ၊ သူလုပ်သလိုလိုက်လုပ်ဖို့ ပြောလာတယ် ၊ ဒါနဲ့ သူလုပ်သလိုပဲ အားနေတဲ့လက်နဲ့ သူ့လီးကို အသာဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ ။

သူ့လီးကြီးက ကြီးတာတော့ အတော့်ကိုကြီးတယ်ရှင့် အရှည်ကသာ ကိုစံမြကို မမှီချင်တာ လုံးပတ်ကတော့ ကိုအေးမောင်ထက်သာတာ အမှန်ပဲ ၊ တွေးကြည့်ရင်တော့ အားရစရာကြီးပေါ့ ၊ ထွေး အရင်က ယောကျာ်းတွေရဲ့လီးကို စုပ်ပေးဖူးခဲ့တယ်ဆိုပေမယ်လို့ အဲ့ဒါကလည်း အဖေကိုမြကြီးနဲ့ မိမိုးတို့ လိုးကြတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း အမြင်နဲ့တင် တတ်ခဲ့ရတာကိုး အခုလိုတော့ ပညာဘယ်စုံပါမလဲ နောက်ပြီး ပတ်သတ်ခဲ့တဲ့ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကလည်း အိမ်က အလုပ်သမားတွေဆိုတော့ ထွေးဘယ်လိုလုပ်လုပ် ဘာပြန်ပြောဝံမှာတဲ့တုန်း ထွေးစိတ်ပါမှ စုပ်ချင်စုပ်ပေးတာ ဒါတောင် စိတ်ကူးပေါက်ရင်ပေါက်သလို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်စုပ် ၊ နောက် စုပ်မပေးဘဲနဲ့ တစ်ချောင်းလုံး လျှာနဲ့လျှောက်လျှက်ချင်လျှက် ၊ တစ်ခါတစ်လေ ပါးစပ်ထဲးအချောင်းလိုက်ထည့်ထားပြီး ငုံရုံတင် ငုံထားတတ်သေးတာ ထားပါ ဘယ်လို လုပ်ပေး ပေး ပြသနာ မရှိခဲ့ဘူး ။

အခုမှ အတတ်ဆန်းနဲ့ လာတွေ့နေရတော့တာ အမလေး တော်တော်လည်း ဇိမ်ယူချင်တဲ့လူကြီးပါလား သူ့လီးစုပ်ပေးရတာတောင် တခုတ်တရနဲ့ ပြောမပြောချင်ပေါင် ၊ ကြည့်လေ ထွေးလည်း သူလုပ်သလို လိုက်လုပ်မိရင်းက ထွေလက်ညိုထိတ်လေးကို သူ့လျှာနဲ့ ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲရင် ထွေးကလည်း ကိုင်ထားလက်စ သူလီးဒစ်ထိတ်က အပေါက်လေးအတိုင် သူလုပ်သလိုလျှာနဲ့ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးရတယ် ၊ လက်ညိုတစ်ဆစ်စာလောက်ကလေးကို လျှာနဲ့လှည့်ပတ်လျှက်နေရင် ထွေးကလည်း သူ့လီးဒစ်လုံးလုံးကြီးကို လျှာလေးနဲ့လှည့်ပတ်ပြီး လျှက်ပေးရသေးတာ ၊ တစ်ခါ လက်ညိုးထိတ်ကလေးကို နုတ်ခမ်းလေးနဲ့ “ပြွတ် ” ကနဲနေအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ရင် ဒီကလည်း လီးထိတ်က ဒစ်လုံးကြီးကို တယုတရနဲ့ ကိုသူလုပ်သလိုပေါ့ “ပြွတ် ” ကနဲနေအောင်ကို နမ်းလိုက်ရသေးတာ ။

ဒါနဲ့ နဲနဲလည်း စိတ်အချဉ်ပေါက်လာတာနဲ့ ကိုင်ရုံကိုင်ထားပြီး ဘာမှလုပ်မပေးပဲနေတော့ ကိုယ်တော်ချောက မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည့်နေလေရဲ့လေ ၊ သူ့ကိုကြောက်တယ်တော့ မဟုတ်ပေမယ်လို့ သူ့တုန်းကတောင် ကိုစံမြတို့ ကိုအေးမောင်တို့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးဆော်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုတောင် သိသိကြီးနဲ့ မရွံမရှာ စုပ်ယက်ပေးသေးတာပဲလေ ၊ အဲ့ ထွေးကဖွင့်ပြောထားတာ မဟုတ်ပေမယ့်လို့ ကိုမောင်ဦးက ဖျံပဲဥစ္စာ မသိပဲ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ ဟုတ်တယ်မလား အဲ့ဒါနဲ့ စိတ်မပါပေမယ်လို့ ပြန်တော့လုပ်ပေးမိတာပေါ့ ။

နောက်ပြီး ထွေးလည်း သူခိုင်သလိုလုပ်ပေးနေရင်းက သူကိုတိုင်လည်း မခံစားနိုင်အောင် ကောင်းလာလို့နဲ့တူပါရဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက် လူက တွန့်သွားလိုက် တုန်လာလိုက်နဲ့ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကလည်း တရှုးရှုး တရှားရှားနဲ့ကိုဖြစ်လာတော့တာကိုး အဲဒီတော့ ထွေးလည်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးရတာ စိတ်ပါ သထက် ပါလာတယ်ပဲ ဆိုရမှာပေါ့ စလုပ်ပေးတုန်းက မကောင်းတတ်လို့သာ လုပ်ပေးနေတာ ဒီလောက် အာရုံလာတာမဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် သိတယ်မလား ကိုယ်လုပ်ပေးလို့ တစ်ဖက်လူက ခံစားရတာပိုကောင်းတယ် ဆိုရင် သူသူကိုယ်ကိုယ် သဘောကျတတ်ကျတာပဲလေ ဒီတော့ သူခိုင်းတဲ့ အတိုင်းအပြင်ကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ကို ပြုစုပေးလိုက်တော့တာပေါ့ ။

ကာမမှုနဲ့ပတ်သတ်လို့လည်း အသိတွေတိုးလာသလို ပညာတွေလည်း ပိုပိုပြီး ပြည့်လာတယ်ပဲဆိုရ တော့မှာပေါ့ ၊ ဒီလိုနဲ့ သူ့လီးကို စိတ်တိုင်းကျစုပ်ပေးလို့ အတော်လေးလည်းကြာလာတော့ ထွေးကို ကုတင်စောင်းမှာတင် ပက်လက်လှန် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားပြီးတော့ ကိုယ်တော်ချောက ကတင်အောက်ကနေ ပေါင်းကြားထဲမှာ ကျကျနနနေရာယူ ပြီးမှ ထွေးစောက်ဖုတ်လေး ဒီလောက်စိုရွဲပြီး ရွစိတက်နေမှန်းသိတာတောင်မှ မသွင်းသေးဘူးတော်ရေ အကွဲကြောင်အတိုင်း သူ့ဟာကြီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေသေးတာကိုက အကြာကြီး အစိကို တောက်လျှောက်ထိမိ ပွတ်မိနေတော့ ခံရတာပိုဆိုးတာပေါ့ ။

ဘယ်လိုမှကို မနေနိုင်တော့ပေမယ်လို့ အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကိုတော့ထိန်းထားသေးတယ် ထွေးပါးစပ်က လုပ်ပါတော့လို့ သူ့ကိုဖွင့်မပြောချင်လို့ပေါ့ တော်ကြာ ကိုယ်က မနေနိုင်အောင်ခံချင်လို့ သူကလိုးပေးရပါတယ် ဆိုရင် ကျေးဇူးရှင်က အမှတ်တွေယူပြီးရောင့်တက်နေဦးမယ် ဟုတ်တယ်မလား ၊ ဒါမျိုးတော့ လာမလုပ်နဲ့လေ ထွေးလည်း အရိုင်းလေးမှ မဟုတ်တာ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်နဲ့ အလိုးခံလာတာ အကြိမ်ရေတောင် မတွက်နိုင်တော့ဘူး ။

အဲဒီတော့ သူပဲမလုပ်သေးပဲ နေနိုင်မလား ထွေးပဲနေနိုင်မလား စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့် ထွေးပါးစပ်က တရှုးရှုးတရှားရှားနဲ့ဖြစ်ပြီး လူကလည်း မတရားကိုတွန့်လိမ်နေတော့မှ ကြည့်ရတာ သူကိုယ်၌ကလည်း မနေနိုင်တော့လို့နေမှာပေါ့ အဲ့ဒီ့ကြတော့မှ သူ့လီးကိုစသွင်းတယ်လေ အတော်လေးလည်း ကြီးတာဆိုတော့ စောက်ခေါင်းဝလေးကို တင်းပြီးကျပ်သိပ်သွားတာပဲ အော်အခုတော့ လိုးပြီပေါ့လေ ထွေးလည်း ကျကျနနဇိမ်လေးနဲ့ ခံကြည့်မယ် ဆိုပါမှ ဟောကြည့် လိုးပြန်တော့လည်း သူများတွေလို ကောင်းကောင်းလုပ်တာမဟုတ်ဘူး အတတ်ကဆန်းသေးတာ လီးဒစ်ကြီးဝင်ရုံလောက်သာ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်သွားလိုက်နဲ့ အဝလေးမှာတင် ပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့ တမင်ကို ပိုပိုပြီး ခံရခက်အောင် ကလိပြီး ဒုက္ခပေးနေတော့တာ ။

ဒီတစ်ခါ မနေနိုင်တော့တာကတော့ ထွေးဖြစ်သွားပြီး အဟုတ်ကို မနေနိုင်တော့တာ သူဌေးသမီးဆိုပြီး နိုင်စားကြည့်ဖို့ကိစ္စတွေလည်း ဘယ်ဆီဘယ်ရောက်သွားတယ် မသိတော့ဘူး ရှိပြီးသား အတွေ့အကြုံတွေကလည်း သူနဲ့တွေ့မှ ဖွဲဇကွဲတွေဖြစ်ကုန်ရော ဒီတော့ ထွေးကပဲစ အလျှော့ပေးရတော့တာပေါ့။

“ လုပ် … လုပ်ပါတော့ … ကိုဦးရယ် … ထွေးမနေနိုင်တော့လို့ပါ … ”

“ ဘာလုပ်ရမှာလည်း … ထွေးရဲ့ … ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောပါဦးတော့ … ”

ဟာ အရေးထဲမှ စောက်မြင်ကပ်လိုက်တာ ခနဲ့တဲ့တဲ့လေသံကြီးနဲ့ နားအရသာခံချင်နေသေးတယ် ဒါပေမယ် ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ ထွေးကလည်း သူ့လီးကြီးနဲ့လိုးပေးတာကိုမှ ခံချင်လိုက်တာ ရွစိတက်လို့ ကိုး။

“ လိုး … လိုး …ပေးပါ … ကိုဦရယ် … အင့် … ဟင့် … ထွေး … ထွေးမနေနိုင်တော့လို့ပါ … အ … အင့် … ကို … ကိုဦးလီးကြီးနဲ့ … ထွေးစောက်ဖုတ်လေးကို … စိတ်တိုင်းကျသာ … လိုး … အ … လိုးပေးပါတော့ …. လုပ်ပါ … လုပ်ပါ … ဟင့် .. ထွေး တစ်ကယ်ကို … မနေနိုင်တော့လို့ပါ ….နော် … ”

တော်ကြာ ထပ်ပြီးလျှာရှည်နေမှာစိုးလို့ တစ်ခါတည်း အပြတ်ပြောလိုက်တာ ပြောနေရင်းနဲ့ကို သေချာတာကတော့ ပိုပြီးတော့ကို မနေနိုင်ဖြစ်လာတော့တာပဲ … ၊ ဒါနဲ့ပဲ ကိုဦးလည်း ထွေးကို သနားသွားလို့လားတော့ မသိဘူး သူ့လီးကြီးကို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ တစ်ချက်ထဲနဲ့ ဆောင့်သွင်းပြီးကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးတော့သည်ပေါ့ ၊ အဲ့ လိုးတဲ့နေရာမှာလည်း တစ်ကယ်ပညာပါတယ် သိလား ဆောင့်လိုးတာ ဖြည်းဖြည်းလိုးတာက ထွေးအတွက် ဆန်းတဲ့ကိစ္စမှ မဟုတ်တာ ၊ ဒါပေမယ် သူ့လီးကို မွှေ့မွှေ့ပြီး သွင်းလိုက် ၊ ဟိုဘက်စောင်းထိုးသွင်းလိုက် ဒီဘက်စောင်းထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ စောက်ခေါင်းနံရံရှိသမျှ သူဟာကြီးနဲ့ အပြတ်ထိတွေ့မိပြီး ထွေးကို အပြတ်အရသာတွေ့အောင်ကို လိုးပေးတော့တာ ….. ၊ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့တော့ သူစလိုးလို့ ဆယ်ချက်တောင်ပြည့်တယ် မထင်ဘူး ထွေးလည်း နောက်ထပ်တစ်ချီကောင်းကောင်းကြီး ထပ်ပြီးသွားသေးတာသာ ကြည့်ပါတော့ … ။

အဲ့ဒီ့နေ့က အစပိုင်းမှတင် ထွေးကိုပဝါမကူရေမရှုစတမ်းကို ဆော်ပြစ်လိုက်တာ ထွေးကိုသုံးချီတိတိ အဲ့ အယက်ခံရတုန်းက တစ်ချီနဲ့ပါပေါင်းရင်တော့ လေးချီပေါ့လေ … ပြီးခါမှ သူတစ်ခါလားပဲ ပြီးသေးတာ ၊ နေရာတိုင်းမှကို လေးစားလောက်ပါပေရဲ့ ၊ အပွတ်အသပ် အနှိုးအဆွနဲ့ အစုပ်အယက် အနမ်းအရှုံ မှာလည်း ကြုံကြုံဖူးပေါင်တော် ၊ နောက်ပြီး လိုးတော့ဆော်တော့ရော ဘာဆိုဘာမှကို ပြောစရာမလိုဘူး မွှေ့ထိုး ၊ ကော်ထိုးပြီး လိုးသွားလိုက်တာ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေ ရှိထားပါတယ်ဆိုတဲ့ ထွေးတောင် ဆွေမေ့မျိုးမေ့ ကိုဖြစ်ရော ၊ ဒီကြားထဲ လိုးပေးပါပြီဆိုကတည်းက သူမပြီးမချင်း တစ်ရစပ်ကိုမရပ်မနားနဲ့ တောက်လျှောက်လိုးသွားလိုက်တာ ဆိုမှ အကြာကြီးကလည်း ထိန်းထားနိုင်သေးတာ ။

ကဲ စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမယ့် မိန်းခလေး တစ်ယောက်အတွက် ဘယ်လောက်ထိ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားသာ ကြည့်ကြပါတော့ ၊ ထွေးတောင် သူနဲ့ အခုလိုပတ်သပ်မိတော့မှ တွေ့ရနောက်ကျလေခြင်းရယ်လို နောင်တတောင် ရချင်မိသေးတယ် တစ်ကယ် ၊ သူတစ်ချီပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ထွေးကုတင်ပေါ်မှာတင် အမောဖြေ အနားယူနေတုန်းတောင် ကျေးဇူးရှင်က ငြိမ်ငြိမ်နေတာမဟုတ်ဘူး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လာနမ်းလိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေဆိတ်ဆွဲလိုက် ၊ ပေါင်းကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကို ရန်ရှာလိုက် ၊ အို ထွေးတစ်ကိုယ်လုံးကို သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်လိုက်သပ်လိုက်နဲ့ ကလိနေသေးတာ။



အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>



သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၃ )

သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - komaungko90

ညနေဘက် ရောက်တော့ အခန်း ပြတင်းပေါက်ကနေ အောက်ကိုလျှောက်ကြည့်နေရင်း ကိုအေးမောင် ကို ဗာဒံပင်အောက်က ကွက်ပြစ် မှာ ဆေးလိပ်ထိုင်ဖွာနေတာတွေ့တာနဲ့ လှမ်းပြုံးပြမိသေးတယ် ၊ ဟိုကလည်း သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေတာကိုး ၊ ကြည့်ရတာ နေခင်ပိုင်းတုန်းက မြင်လိုက်ရတဲ့ သူ့အလှအပ လေးတွေ မျက်စိထဲက မထွက်သေးဘူးထင်ပါ့ ၊ အဲ့ဒီမှာပဲ ခြေထောက်ပေါ် ရွစိရွစိနဲ့ အကောင်တစ်ကောင် တက်လာလို့ ငုံ့အကြည့်

“ အမလေး …မြွေ …မြွေ ….လုပ် …လုပ်ကြပါဦး …”

ကြောက်လန့်တကြားနဲ့ ထခုန်ရင် အခန်းပေါက်ကို ပြေးတာ အရေးထဲ လုံချည်ကတုတ်ပြီး ပစ်လဲလိုက်သေးတယ် ..၊ တော်တော်နဲ့ မထနိုင်သေးဘူး မြွေကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မြွေစိမ်းမြီးခြောက်လေး အသေးလေးပါ ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားတာ ..၊ ကိုအေးမောင်လည်း အသံတွေကြားလိုက်လို့ထင်တယ် အခန်းတံခါးဝကို ချက်ချင်းလိုလို ရောက်လာတယ် ၊ လန့်သွားတဲ့ အရှိန်နဲ့ အားကိုးတကြီး သူဆီပြေးသွားတော့ ဟိုက သူကိုမျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည်နေရင်း ဆီးဖက်ထားလိုက်တယ် ၊ သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲ ရောက်တော့မှ

“ ထွေး ..လန့်သွားတာပဲ …ကိုအေးမောင်ရယ် …”

“ သိပ် လှတာပဲ ..မမလေးရယ် ..”

ဟင် ဘာမှလည်း မဆိုင်ဘူး ဒီကကြောက်လို့ သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်လာ ပါတယ်ဆိုမှ ဘာတွေလာပြောနေတာပါလိမ့် ၊ အေးမောင်ရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးတွေက သူ့ကျောလေးကို ဖက်ထားရင်းမှ အောက်ကိုလျှောဆင်းလာပြီး သူ့ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လာတော့မှ အဲ့ ထမီ ..၊ ထမီဘယ်မှာ ကျွတ်ခဲ့ပါလိမ့် ၊ စီစဉ်ထားတာမဟုတ်ပဲ ရုတ်တရက် ဖြစ်လာတာဆိုတော့ တော်တော်လေး ရှက်ပြီး ထူပူထွက်သွားတယ် ၊ သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲ မှာ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ မတ်တက်လေးဖြစ်နေတာကိုး ၊ ဒါနဲ့ ခေါင်းလေးဝှက်ထားရင်း ရှက်သံဝဲဝဲလေးနဲ့

“ ထွေး …၊ ထွေးရှက်လိုက်တာ …”

“ မရှက်ပါနဲ့ …မမလေးရယ် …ကျွန်တော်လည်း …မမလေးကို …တွေ့တွေ့ချင်းကတည်းက ….ချစ်နေတာပါ …. ”

“ အို …အို … အွန် …”

အေးမောင်က ပြောလည်းပြော ဖင်သားလုံးတစ်တစ်တွေကိုလည်း ပိုင်စိုးပိုင်နင်နဲ့ ဖြစ်လိုက်ညှစ်လိုက် ဒီကြားထဲ မျက်နာ အနှံ့နဲ့ နုတ်ခမ်းလေးတွေကိုပါ ဇွတ်အတင်းနမ်းနေတာ ဆိုတော့ ထွေးထွေးမှာ ဘာမှကို စကားမပြန်နိုင်တော့ဘူး ၊ ဟိုမြွေစိမ်းမြီးခြောက်လည်း ဘယ်ဆီရောက်သွားမှန်း မသိဘူး ၊ အဲ့ ကိုယ်ကလည်း ဒီအခြေအနေကို မျော်လင့်နေတာဆိုတော့ ကျိတ် ပျော်သွားရတယ် ၊ ဒါပေမယ့် တစ်ဘက်ကလည်း အထင်သေးအမြင်သေးဖြစ်မှာစိုးလို့ ဟန်ဆောင်ပြီးငြင်းရသေးတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ မိန်းခလေးပဲဟာ နဲနဲတော့ မူရမှာပေါ့ ။

“ မတော်ပါဘူး ကိုအေးမောင်ရယ် …လွှတ်ပါ ..”

“ တော်မှာပါ …မမလေးရဲ့ …ကျွန်တော်လီးက ..အရမ်းကြီးတာမှ …မဟုတ်တာ …”

“ ဟာ ဒုက္ခပါပဲ ….ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ …ဒီက မသင့်တော်ဘူးလို့ …ပြောတာ …မေမေတို့ ….ကိုစံမြတို့ တွေ့သွာရင် ..ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့ ပြောတာ …. ဘာတွေ လာပြောနေမှန်းလည်း …မသိဘူး …”

အေးမောင်ဆိုတဲ့ကောင်က လဒူ ဒါဆိုဒါပဲ သိတာ ၊ အတွေ့အကြုံကလည်း မယ်မယ်ရရ ရှိတာမဟုတ်တော့ သူထင်ရာ စွတ်တင်တော့တာပဲ ၊ ပြီးတော့ လူပျိုလက် ဝက်မှီး ကိုယ်အောက်ပိုင်း တုံးလုံးလေး ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဖင်ပြောင်လေး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ကို ခြေမွနေတာ သာကြည့်တော့ ၊ ဒါကြောင့်မို့ ဒေါက်တာ မိုလာ က ပြောတာပေါ့ ယောကျာ်းတွေလိုချင်တာက sex ၊ မိန်းမတွေ လိုအပ်တာက love ရယ်လို့ ၊ ထွေးထွေးမှာလည်း ရွစိတက်နေအောင်ကို အလိုးခံချင်လွန်းလို့သာ ဒီလောက် လိုက်လိုက်ရောရောလေး နေ နေတာ ၊ ဒီလိုကြီးပြောချလာတော့ ရှက်တာပေါ့ မိန်းခလေးပဲ ၊ အတွေ့အကြုံရှိတယ် ဆိုပေမယ့် စံမြတစ်ယောက်ထဲနဲ့လေ သူနဲ့က တစ်ခါမှ လိုးဖူးသေးတာ မဟုတ်ဘူး ၊ တစ်ခါလောက် လိုးပြီး ခံပြီးမှဆို တစ်မျိုးပေါ့ ၊ အခုတော့ တွေ့တွေ့ချင်း အပ်နဲ့ထွင်းရမယ့်ဟာ စောက်နဲ့တောင် မဟုတ်ဘူး ပုစိန်နဲ့ကို ပေါက်တော့တာပဲ ..၊

“ ဟို ..ဟိုလေ …ကျွန်တော်က ..မမလေးကို …အရမ်းချစ်မိသွားတာ … ဆိုတော့ …အဲ့…အဲ့ ..”

“ တော်ပါ ..ရှင်ချစ်တာကြီးကလည်း….ကြောက်ဖို့တောင်ကောင်းတယ် …တကတည်း ….”

“ ဟဲ … ဟဲဟဲ … ဆရာကတော်တို့ …. စံမြတို့မရှိဘူး …မမလေးရဲ့ …မြို့ဈေးကို ၊ သွားကြတယ် …အဲ့ … အဲ့ဒါပြောမလို့ …”

“ အဲ့ဒီတော့ ..သူတို့တွေ ..မရှိတော့ …. ရှင်က ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း …”

“ ဟို ..ဟိုလေ …မမလေးကို ..လိုးမလို့ပေါ့ ….”

“ အလိုတော် …ရာရာစစ ....ရှင် ..လိုးချင်တိုင်း ..လိုးရအောင် ..ထွေးက ..ရှင့်မယားမို့လား …”

“ အဲ့လိုတော့ …မဟုတ်ပါဘူး …မမလေးရယ် ..ယောကျာ်း နဲ့ မိန်းမ ချစ်ရင် …လိုးကျတာပဲဥစ္စာ … လုပ်ပါ ..မမလေးရဲ့ .. ကျွန်တော်က …မမလေး ..စံမြနဲ့လိုး ကျတာမြင်ကတည်းက …. မမလေးကို လိုးချင်နေတာ ..”

“ ရှင် ….”

သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲမှာ မူနွဲ့နွဲ့လေး မှီခိုရင်း နွဲ့ဆိုးလေး ဆိုးနေမိတာ သူ့စကားကြောင့် ကြက်သေ သေသွားရတယ် ၊ ဘာဆက်ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး ၊ အတော်လေးကြာမှ မနဲ အားတင်းပြီး

“ ထွေး ..ထွေးကို အထင်သေးသွားပြီးလာဟင် ….ကိုအေးမောင် ..”

“ မသေးပါဘူး ..မမလေးရဲ့ …ဘာလို့အထင်သေးရမှာလည်း …ကျွန်တော်ကတော့ ..မမလေးကို ချစ်တာပဲ သိတယ် ..”

ပြောလည်ပြော သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း အတင်းဖြစ်ညှစ်နေတာမို့

“ ရှင် …ရှင် … ဒီအကြောင်းတွေ …ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောပါဘူးနော် …ကိုအေးမောင် …”

“ ဘာလို့ပြောရမှာလည်း … ကျွန်တော်က ..မမလေးတို့ လိုးဖြစ်ရင်သာ … လိုက်ချောင်းနေတာ …စံမြနဲ့တောင် ပြောဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး … လာပါ ..မမလေးရယ် … ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်နော် …”

ကုတင်ပေါ်သွားရအောင်ဆိုတာ လိုးရအောင်လို့ ပြောတာနဲ့ အတူတူပဲလေ ၊ အေးမောင်က သူ စံမြနဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ခဲ့တာကို သိနေပြီးသာ သူတစ်ယောက် ဆိုတော့ သူ့အပေါ် ဟင်ရွက် ကန်ဇွန်ရွက် သဘောထားမှာလည်း ကြောက်ရသေးတယ်

“ ဖြစ် ..ဖြစ်ပါမလား …ကိုအေးမောင်ရယ် …ထွေးက ..ကို ..ကိုစံမြနဲ့ …ဖြစ်ထားတာ ..ဆိုတော့ ….အွန့် …”

နုတ်ခမ်းကို ပိတ်နမ်းလိုက်တာမို့ စကားက အဆုံးထိ မရောက်တော့

“ ဘာမှဆက်မပြောနဲ့တော့ …ဟုတ်လား … ၊ ဒီအချိန်မှာ ..ကျွန်တော် ..မမလေးကို ..ချစ်ခွင့်ရရင်ကျေနပ်ပြီ ….”

ဒီလိုနဲ့ပဲ ထွေးထွေး တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှ တစ်ကိုယ်လုံး တုံးလုံး အချွတ်ခံရပြီး ပက်လက်အိပ် ဒူးထောင် ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေတော့တယ်

“ လှလိုက်တာ …မမလေးရယ် ….နတ်သမီးလေး ..ကျနေတာပဲ ….”

တစ်ကယ်ဆို စံမြ အသုံးမကျလို့ ၊ အေးမောင်နဲ့ ဒီအခြေအနေထိ ရောက်လာတာ တစ်ကယ်တမ်း ဒီလိုမျိုးက ဖြစ်တောင် ဖြစ်သင့်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်လေးကလည်း တရွရွနဲ့ကို အလိုးခံချင်နေတာဆိုတော့ ၊ ဟိုဘက် ဒီဘက် လွန်ဆွဲနေတဲ့ စိတ်တွေက အာရုံတွေ အရမ်းရှုပ်နေရင်းမှ ကိုအေးမောင်ကို စချင်လာတာနဲ့

“ ရှင်က နတ်သမီးကို …မြင်ဖူးလို့လာ …ကိုအေးမောင်ရဲ့ ….”

“ မြင်တော့ ..မမြင်ဖူးဘူးပေါ့ …မမလေးရာ … နတ်သမီးဆိုတာ ..အရမ်းလှတာပဲလို့ …ပြောကြတာပဲ ..”

“ ဟွန့် …ထွေးက ..လှရော ….လှလို့လား …”

“ လှတာပေါ့ …မမလေးရဲ့ … ကြည့်ပါဦး….နို့လေးတွေဆို …ဖြူဝင်းပြီး တင်းအိနေတာပဲ ….ဟိုကောင် စံမြ စို့ ကတည်းက စို့ချင် ကိုင်ချင်နေတာ ..စို့မယ်နော် …”

“ အို …အင့် …ဟင့် …ဟင့် …”

အေးမောင်ဆိုတဲ့ကောင်က ထွေးထွေးနဲ့ စံမြတို့ လိုးတာကို ချောင်းကြည့်မိထားလို့သာ ဒီလောက် အဖြစ်ရှိနေတာ တစ်ကယ်တမ်း လိုးမယ်လည်း ဆိုရော ကိုယ်တော်ချောက အပေါက်ပျောက်နေတယ် ..သူ့လီးက ဟိုချော်ထိုး ဒီချော်ထိုးနဲ့ စောက်စေ့လေးကို ချော်ချော်ထိုးမိသွားရင် ထွေးထွေးမှာ တဟင်းဟင်းနဲ့ကို ဖြစ်လို့ ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာတာလေ ၊ တော်တော်နဲ့ကို ရှာမတွေ့ဘူး ၊ လိုးချင်လိုက်တာလည်း ပြာလို့ လီးကလည်း ချာလို့ ပြောမနေတော့ပါဘူး ကိုယ်ကလည်း အလိုးခံချင်နေတာက ရွပိုးထိုးနေတာ ဆိုတော့ ကိုယ်တိုင်ပဲ လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝလေးနဲ့ အသာ တေ့ပေးလိုက်ရတော့တယ် …၊

“ အို့ …. အမေ့ …”

စောက်ဖုတ်အဝလေး တင်းကနဲ့ တစ်ဆို့ဆို့လေး ဖြစ်သွားတာမို့ သူ့လီးက စံမြလီးထက်ကို အလုံးပိုတုတ်တာ သတိထားလိုက်မိတယ် ၊ ပြီးမှလီးဒစ်ကြီးက ဗြစ် ကနဲဆို အရည်ကြည်တွေနဲ့ ချွဲအိနုညံနေတဲ့ စောက်ဖုတ် အခေါင်းပေါက်လေးထဲ တအိအိနဲ့ တိုးဝင်လာတယ် ..၊ ကောင်းလိုက်တာ … ပြင်းပြင်းပြပြနဲ့ တောင်းတနေတဲ့ ဆန္ဒတွေက အရင်ကြုံဖူးတဲ့ လီးထက် ပိုကြီးပြီး အလုံးတုတ်တဲ့ လီးနဲ့ လိုးသွင်း ခံနေရတာဆိုတော့ ရင်ထဲမှာတောင် တနင့်တပိုးနဲ့ ပြည့်စုံသွားသလိုပါပဲ …။

စံမြနဲ့ မလိုးဖြစ်တော့တာပဲ ကြာလို့လား ၊ သူ့အဖေကိုမြကြီးတို့ ကဲတာတွေကို ချောင်းကြည့်မိခဲ့လို့လား တော့မသိဘူး ကိုအေးမောင် တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင် ၊ ကောင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်ပြီး စိမ့်နေတာပဲ ၊ စိန်ပြေနပြေကို အရသာယူအလိုးခံနေရင်းက သတိထားမိတာ သူ့လီးက အလုံးတုတ်တယ် ဆိုပေမယ့် နဲနဲတော့ တိုသလိုပဲ ဒီလောက် ဆောင့်လိုး နေတာတောင် သားအိမ်ကို တစ်ချက်မှ မထိသေးဘူး ။

ကိုစံမြသာ ဒီလိုပုံနဲ့ ဆောင့်လိုးပေးလို့ကတော့ သားအိမ်ကို ဒုတ်ဒုတ်ထိ ဆောင့်မိပြီးသားပဲ …၊ ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းပါတယ်လေ ..၊ မထိမိတော့ မအောင့်တော့တာပေါ့ ၊ နောက်ပြီး ကိုစံမြက တဖွတ်ဖွတ်နဲ့နေအောင်ကို တရတ်ဆက် ဆောင့်လိုးပေမယ့် ကိုအေးမောင်ကျတော့ တစ်ချက်ချင်းကို အားပြင်းပြင်းသုံးပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတယ် ၊ ယောကျာ်း တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ မတူတဲ့ လီးအနေအထားနဲ့ လိုးပုံ လိုးနည်းတွေကို ကိုယ်ဖာသာကို သရုပ်ခွဲကြည့်ရင် ထွေးထွေးပြုံးမိတယ် ။

သူ့အဖေလည်း ဒါကြောင့်မို့ မိန်းမတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ပြောင်းလိုးတာ နေမှာ ၊ သူခံဖူးတဲ့ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်တောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လီးအနေအထားချင်း နဲ့ လိုးပုံ လိုးပေါက်တွေက တူမှမတူတာ ၊ မိန်းမတွေလည်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်နေအထားချင်းတွေ မတူလို့နေမှာပေါ့ ၊ ပြီးတော့ သူ့အဖေဆီက ချောင်းကြည့်ရင်း ရလာတဲ့နည်အသစ်တွေနဲ့လည်း စမ်းပြီး အလိုးခံကြည့်ဖို့ တွေးမိတာကြောင့်

“ အင့် …အ …အင့် ….ကို …ကိုအေးမောင် ….ခ …ခန …ရပ်လိုက်ပါအုန်း …..”

“ ဟင် …ဘာဖြစ်လို့လည်း …မမလေး … ကျွန်တော် …လိုးပေးတာ ….မကောင်းလို့လား …..”

“ မဟုတ်ပါဘူး … ပိုကောင်းအောင် …လုပ်မလို့ …ရှင့်လီးကို …ခနထုတ်လိုက်အုန်း …”

“ ဖွတ် …ဖောက် …”

စောက်ဖုတ်လေးထဲ အပြည့်အကျပ် ဖြစ်နေတဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပုလင်း အဆို့ဖွင့်သလို အသံတောင် ထွက်တယ် ၊ စောက်ခေါင်းလေး ထဲတောင် ဟာ တာ တာ ကြီးဖြစ်လို့ ၊ အလိုးခံနေရတဲ့ အရသာကလည်း အရမ်းကောင်းနေတာဆိုတော့ ကြာကြာအပြတ်မခံနိုင်တော့ဘူး ၊ ဒါနဲ့ ဒူးထောင် ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပူး ရင်ဘက်ပေါ် နို့အုံလေးတွေ ဖိမိသည်အထိ ကွေးတင်လိုက်ပြီး ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို မိုးမျော်ပြီး တစ်တီတူး ထောင်လိုက်တယ် ၊ ကိုအေးမောင်လည်း ပူပြီး ကွေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြာမှာ အစ်အစ်လေးနဲ့ တစ်ထွက်နေမဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို စားမတတ် ဝါးမတတ်ကြည့်နေတာမို့

“ ရပြီ ..ရပြီ ..ကိုအေးမောင် …ရှင့်လီးကို ..သွင်းလိုက်တော့ .. အဲ့ …ဖြေးဖြေးသွင်နော် …ရှင့်လီးက …ကိုစံမြထက် …ပိုကြီးတယ် …အရမ်းလိုးရင် ..ထွေးနာမှာ ..စိုးလို့ ….”

သူ့စကားကြောင့် အေးမောင်တစ်ယောက် ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်သွားတယ် ၊ ယောကျာ်းတွေက သူတို့လီး ကို သူများတွေထက် ပိုကြီးတယ်ပြောရင် ကြိုက်ကြတယ်နဲ့ တူတယ် ၊ လုံးပတ်ပိုကြီးတဲ့ လီးကိုမှ ပေါင်နှစ်ချောင်းပူပြီး တစ်တီတူးထောင်ပေးမိလိုက်လို့လားတော့ မသိဘူး စောက်ခေါင်းဝ လေးက ကျဉ်းသွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့ လီးဒစ်ကြီးကတော်တော်နဲ့ကို မဝင်ဘူး တစ်နေတာ ၊ တော်တော်လေး အားစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်မှ တ ဗြစ် ဗြစ် နဲ့ ဝင်လာတာ ၊ စောက်ဖုတ်လေးထဲလည်း ပိုလို့တောင်ကျပ်သိပ်သွားတာပဲ ။

“ အ ..အ …အား …ကောင်းလိုက်တာ …ကိုအေးမောင်ရယ် …ဆောင့် …ဆောင့် …ထွေးကို …နာနာ ..သာဆောင့်လိုးပါတော့ ….အား ..အ….အို့ ….”

ဘာပြောကောင်းမလဲ ၊ တစ်ချက်ချင်းကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်တော့တာပေါ့ ၊ ဒီနည်းက အပေါ်စီးက ဆောင့်ချရတာဆိုတော့ အားပိုပါပြီး လီးဝင်ပိုနက် ၊ ပိုထိတယ် ထင်တာပဲ ၊ သူ့လီးတောင် တစ်ချက် တစ်ချက် သားအိမ်ဝလေးကို ဆောင့်မိသွားတာဆိုတော့ ၊ ဘာမှတောင် မကြာလိုက်ဘူး ကိုအေးမောင်ကြည့်ရတာ အခုမှ မိန်းမလိုးဖူးပုံ ထောက်တယ် ကြာကြာတောင် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး ပြီးချင်နေပြီ ၊ ကိုစံမြနဲ့က ကိုယ်ဝန်ရတဲ့ အထိကို အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ ခံခဲ့တာဆိုတော့ ယောကျာ်းတွေပြီးခါနီရင် ဘယ်လိုဆိုတာ သိနေပြီလေ …။

“ ကို ..ကို ..အေးမောင် …အ …အထဲမှာ …မပြီးလိုက်နဲ့နော် ….အ …အ … ထွေးဗိုက်ကြီးမှာ ..ကြောက်လို့ ….အ…အ..” ၊

အေးမောင်က အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေရင်း ၊ ဒီလောက် ရမ္မက်မာန်တွေ တက်နေတဲ့ ကြားက သူ့စကားကို နားထောင်ရှာပါတယ် အရမ်းပြီးချင်လာလို့လားတော့ မသိဘူး စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ထွေးထွေးကို လှမ်းကြည့်နေတယ် ၊ လီးကလည်း အစွမ်းကုန်ကို တင်းမာနေပြီး တဆတ်ဆတ် နဲ့ကို ခါနေတော့တာ ၊ အရည်ကြည်တွေနဲ့ ရွဲစိုပြောင်လက်နေတာလည်း တစ်မျိုးတော့ ကြည့်ကောင်းနေသလိုပဲ ။

အေးမောင်မှာတော့ အခုမှ မိန်းမလိုးဖူးတာ တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးအောင် လိုးမယ်လို့ကြံကာရှိသေး ထွေးထွေး စကားကြောင့် ဂွင်းပဲ ထိုင်ထုရတော့မှာ လိုလို ၊ ဘာလိုလိုနဲ့မို့ …..။ ထွေးထွေးလည်း သနားသွားတာနဲ့ ချက်ချင်း ကုန်းရုန်းထပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်းကြားက ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို လက်လေးနဲ့ အရင်ကိုင် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေး ခပ်သွက်သွက် ငါးချက်လောက် လုပ်ပေးပြီးမှ ခေါင်းလေးငုံပြီး လီးဒစ်လုံးလုံးကြီးကို နုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အရင်နမ်းလိုက်တယ် ။

ကိုယ်စောက်ဖုတ် အနံ ကိုယ်ပြန်ရနေတာ ဆိုတော့ တစ်မျိုးတော့ ရင်ခုန်စရာပေါ့လေ ၊ မိမိုး သူ့အဖေလီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် စုပ်ပေးတာကို အမြင်နဲ့ သင်ထားတာဆိုတော့ ၊ ကိုယ်ကလည်း ကိုယ်ဝန်ရမှာ ကြောက်တော့ ၊ စုပ်ကြည့်ချင်တာက ပိုပါတယ် ၊ နုတ်ခမ်းလေးကို ဟ ဒစ်လုံးကြီးကို အရင်ဆုံး ငုံပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ် ….။

“ အား …မမလေး …ကောင်းလိုက်တာဗျာ ….အ …အိုး …ဘယ်လိုများ …လုပ်နေတာလဲ …အ ….ရှီး …”

အေးမောင်ခမျှ ဖင်တကြွကြွ ခါးတလှုပ်လှုပ်နဲ့ သူ့ပေါင် ခွကြားထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ထွေးထွေးကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ငုံ့ကြည့်ရင်း ၊ အခုမှ မိန်းမ စလိုးဖူးတာ ၊ လီးပါ အစုပ်ခံ လိုက်ရတာဆိုတော့ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သွားတော့တာပေါ့ ….၊

ထွေးထွေး မှာလည်း ငံကျိကျိအရသာလေးနဲ့ ပူနွေးမာတောင့်နေတဲ့ လီးကြီးကို စစုပ်ကြည့်တုန်းက ဘာရယ်မဟုတ်ပေမယ့်လို့ စုပ်ကြည့်ရင်း စုပ်ရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာတယ် ၊ မိမိုးတို့ စုပ်သလိုမျိုးကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်နဲ့ စုပ်တော့တာ ၊ အစကတည်းက ပြီးချင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ အေးမောင်တို့ ထွေးထွေးရဲ့ အပြုအစု မှာဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး … ၊

“ အား ..အား ..ကောင်းလိုက်တာ …မမလေးရယ် …”

သုတ်ရည်တွေကို တလဟောပဲ ထွေးထွေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့တယ် ….၊ ထွေးထွေးလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ စုပ်ပေးနေမိတဲ့ လီးက ရုတ်တရက် ဆက်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး ပန်းထွက်လာတဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက သူပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားတာကို အမှတ်တမဲ့နဲ့ မို့ မျိုချလိုက်မိတယ် ၊ ပြီးမှ

“ ဟာ ..ကိုအေးမောင် ….ရှင် …တော်တော်ဆိုး ..တာပဲ ….ပြီးတော့မယ်ဆိုလည်း …ပြီးတော့မယ် ..မပြောဘူး …တစ်ခါတည်း …ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်ရော …ထွီ…”

ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ ဟာတွေကို လက်ခုံနဲ့ပွတ်သုတ်ရင်း စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ကို ပြောလိုက်မိတယ် ၊ ဟုတ်တယ် ဒီကသူ့ သနားလို့ လီးစုပ်ပေးတာ ဒင်းက လရည်တောင် ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သေးတယ် ၊ ထွီ ရွံစရာ ကောင်းလိုက်တာ ၊

“ တောင်း ..တောင်းပန်ပါတယ် …မမလေးရယ် …၊ မမလေး စုပ်ပေးတာ …အရမ်းကောင်းလွန်းတော့ …ကျွန်တော် ..မနေနိုင်ဖြစ်သွားလို့ပါ … ”

အေးမောင် ခမျှ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ၊ တော်တော်စိတ်ဆိုးသွားတယ်နဲ့တူတယ် ၊ ဒုက္ခပဲ သူလေးငြိုငြင်လို့ မဖြစ်ဘူး အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်မှာ ၊ ဘယ်နှယ် လုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ ...

“ ဟွန်း …နောက်တစ်ခါ …ဒါမျိုးဖြစ်လို့ကတော့ …ရှင့်ကို ဘယ်တော့မှ …ပေးမလိုးတော့ဘူး ….”

အေးမောင် ပြာသွားမှန်းသိလို့ နဲနဲလျှော်ပေးလိုက်တာ ၊ ဒါပေမယ့် ခြောက်တော့ ခြောက်ထားရဦးမယ် ၊ တော်ကြာ အကျင့်ကြီးပါသွားရင် ၊ မကောင်းဘူး

“ အဲ့ ..အဲ့ဒီလိုတော့ …မလုပ်ပါနဲ့ ….မမလေးရယ် ….. နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး …စိတ်ချပါ … ကျွန်တော်က အခုမှ …စလိုးဖူးတာဆိုတော့ …”

“ တော်တော် ကောင်းသွားတယ်ပေါ့ …ဟုတ်လား ..”

“ ဟုတ် … ၊ဟုတ်ကဲ့ …”

“ ရှင်က ၊ ကောင်းသွားပေမယ့် ….ထွေးက မပြီးသေးဘူး ရှင့်…အဲ့ဒါ .. ဘယ်လိုဆက်လုပ်ပေးမှာတုန်း …”

“ ကျွန် …ကျွန်တော် .. မမလေး ကို …. ဆက်လိုးပေးမယ်လေ …”

“ ဟွန်း ..နာနေပါအုန်းမယ် …၊ အမယ် …..ဆက်လိုးပေးဦးမတဲ့ ….သူ့လီးကဖြင့် …ပျောဖလက်လို့ ….ဟာ ..ဟ ..”

ထွေးထွေးလည်း အေးမောင်နဲ့ နေရတာ အူမြူးလာတယ် ၊ တစ်ချီတစ်မောင်း ကောင်းကောင်းကြီးကို လိုးပြီး ခံပြီးသွားပြီဆိုတော့ ပိုရင်းနှီးလာလို့လည်း ဖြစ်မှာပေါ့ ၊ လူက လဒူ ၊ ဒီကြားထဲ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကြောက်တတ် လိုက်တာလည်း သူ့အပြင်မရှိဘူး ၊ လုပ်သမျှကလည်း တလွဲချည် ၊ အင်း .. ဗိုက်ကြီးမှာ စိုးလို့သာ အပြင်ထုတ်ခိုင်းလိုက်ရတာ ၊ သူဆက်လိုး မယ်ဆို ရင် ထွေးလည်း ပြီးလောက်တယ် ၊ အခုမှတော့ မထူးပါဘူး သူ့လီး တောင်လာမှ ဆက်လို့ရမယ့် ဇာတ်လမ်းဆိုတော့ ၊ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းပြန်ဝင်ပြီး မပျော့တပျော့လေး ဖြစ်နေတဲ့ တုတ်ကြီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ပဲ အသက် ပြန်သွင်းရတော့မယ် ၊ လူကလည်း လူပျို မိန်းမလည်း အခုမှစလိုးဖူးတာမို့လားတော့ မသိဘူး တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် စုပ်ပေးလိုက်ရုံနဲ့ကို မာတင်းလာတာ ၊ အနီးကပ် မြင်နေရတာဆိုတော့ ကြည့်ရတာကိုက အားရစရာကြီး ။

“ လာ ..ကိုအေးမောင် …. ဒီတစ်ခါ ..ရှင်ပက်လက်လှန် ..အိပ်လိုက် …ထွေး အပေါ်က ..လုပ်ကြည့်မလို့ ….”

နဂိုအတိုင်း ဒူးထောက်ထိုင်ရက် ဖြစ်နေသေးတဲ့ အေးမောင်ကို အမိန့်ပေးသလိုလိုနဲ့ ပြောရင်း နောက်ဆုံးသိထားတဲ့ ပုံစံကို စမ်းကြည့်ဖို့ ပြင်တယ် ၊ အေးမောင် အပေါ်တက်ခွရင်း လီးကိုကိုင် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်လေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲးပြီးမှ စောက်ခေါင်ဝလေးနဲ့ တေ့ရင်း ဖိသွင်းထိုင်ချလိုက်တယ် ၊

“ ဗြစ် ….ပြွတ် …အ ..အ…အီး ..အမလေး …စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ….ပြည်ကျပ်သွားတာပဲ ….ကိုအေးမောင်ရယ် …ရှင့်လီးက ကြီးလိုက်တာတာ ရှင် …”

သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်လည်း မြို့ဈေးသွား လိုတာလေးတွေ ဝယ်ခြမ်းတာတောင် စံမြကို တမင်ခေါ်သွားရတာ ၊ သူမရှိရင် သမီးနဲ့ ထပ်ဖြစ်နေမှာ စိုးတာလည်းပါ ၊ နောက်တစ်ချက်က မီဖိုချောင်သုံး ပစ္စည်းတွေပါ ဝယ်ရမှာဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ပါမှဖြစ်မှာလေ တစ်ချက်ခုတ် ၊ နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့ ၊ ဈေးပတ်ဝယ်ရင်း သမီးကိုလည်း ချော့ချင်တာဆိုတော့ ၊ သူ့အဖေ ကိုမြကြီးကို သွားပြောမှာစိုးလို့ နှုတ်ပိတ်တဲ့ သဘောကတော့ အဓိကပေါ့ ။

ထွေးထွေး ကြိုက်တတ်မယ့် အရောင်စိုစို ခောတ်အပေါ်ဆုံး ဝမ်းဆက် အစလေးတွေနဲ့ ၊ မိန်းခလေး အသုံးအဆောင် ပစ္စည်းတွေကို တော်တော် တန်ဖိုးကြီးကြီးထဲက ကို ဝယ်ခြမ်းလာခဲ့တာ ၊ သူဌေးကတော် လုပ်နေပြီး သူဟာသူ အတွက်တောင် တစ်ခါတည်းနဲ့ ဒီလောက်များများ ဝယ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး ၊ အပျိုရွယ် မိန်းခလေး ဆိုတော့ အလှအပ ပစ္စည်းလေးတွေ မြင်ရင် သူတကာထက် ပိုစိတ်ဝင်စားမှာပဲ ၊ ပြီးမှ သမီးကို ပစ္စည်းတွေ ပေးရင်း ချော့မော့ပြောရတော့မယ် ၊ သမီးလေးကလည်း လိမ္မာရှာပါတယ် အဆိုးကြီးထဲကမှ မဟုတ်တာ ၊ အခု သမီး စံမြ နဲ့ဖြစ်ခဲ့တဲ့ဟာက မသိလို့ မှားခဲ့တာပဲ မေမေ ခွင့်လွှတ်တယ်ပေါ့ ။

အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့်နဲ့ ရှင်းပြရင်း ၊ သူနဲ့ကိုဖိုးထင်တို့ အကြောင်းကို သမီး အသိပေးလိုက်လို့သာ သမီးအဖေ ကိုမြကြီး သိသွားခဲ့မယ်ဆို သူတို့အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေဖြစ်ရုံမက ပြိုကွဲသွားတဲ့အထိ ဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာက တစ်ကြောင်း ၊ အခုအချိန်မှ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲသွားမယ်ဆိုရင် နေရေး ၊ ထိုင်ရေး က မပူရ ပေမယ်လို့ စားဖို့ သုံးဖို့က အဆိုးဆုံး ဘယ်လို အခြေအနေတွေထိဖြစ်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ မသိနိုင်တာမို့ ၊ မေမေလည်း နောက် ကိုဖိုးထင်နဲ့ မရှုပ်တော့ပါဘူးပေါ့ ၊ သမီးမကြိုက်တဲ့ ကိစ္စတွေလည်း မေမေတို့က ဇွတ်မလုပ်ပါဘူးပေါ့ ၊

ပြီးမှ ကိုယ်ဟာကို ကိုဖိုးထင်နဲ့ ဘယ်မှာချိန်းချိန်း ဖြစ်တာပဲဟာ ဒီတစ်ခါတော့ အတော်ကို သိုသိပ်မှရမယ် ၊ လူသိခံလို့ကို မဖြစ်တော့ဘူး ၊ ထားပါ ဒါက ကိုယ်ကိစ္စ ။

အရေးကြီးတာ သမီနဲ့ အဆင်ပြေသွားဖို့ပဲ ၊ အမေနဲ့ သမီးပဲ ရာခိုင်နှုန်းက ကိုယ်ဘက်ခပ်ပါပါ ဆိုတော့ ၊ ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို ဟုတ်လို့ ….၊ ပြုံးပြုံး ..ပြုံးပြုံးနဲ့ပေါ့ ….။

သူ့အမေ ဒေါ်ရွှေမိနဲ့ ဦးလေးဖိုးထင်တို့ ချိန်းချိန်းပြီး ကဲကြတာကို ချောင်းခဲ့ရုံမက ၊ စံမြ လိုးပေးတာ ကိုလည်း အကြိမ်ကြိမ် မရေမတွက်နိုင်အောင် ခံ ခဲ့ဖူးတဲ့ အပြင် ၊ အပိုဆု အနေနဲ့ သူအဖေ ကိုမြကြီးတို့ ဝက်ဝက်ကွဲ သောင်းကျန်းတာကိုပါ ကောင်းကောင်းကြီး တွေ့ဖူး မြင်ဖူးခဲ့တဲ့ ထွေးထွေး ဟာ ဒီတစ်ခါ အေးမောင်နဲ့ မထင်မှတ်ပဲ လိုးကြ ဆော်ကြတဲ့ အခြေအနေတွေ အထိ ဖြစ်လာတဲ့ အခါမှာတော့ အရင်ကလို အပျိုရိုင်းလေး မဟုတ်တော့ဘူး ၊ သူကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်ပြီး တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ကို လှုပ်ရှားနေတော့တာ ။

“ ဗြွတ် ….ပြီ့ …..ပြွတ် …..ဗြွတ် …..အ ….အိ ….အ …..အို့ …. အ … ကို … ကိုအေးမောင် ….အ …ရှင်အောက်ကနေ ….အခန့်သားကြီး ..ငြိမ်…မနေနဲ့လေ …..ရှင့်လီးကို ….နဲနဲပါးပါး …ကော့ထိုး ….ပေးအုန်းမှပေါ့ … တကတည်း…..ဇိမ်ယူနေလိုက်တာ … ဒီမှာ …ထွေးတစ်ယောက်ထဲ ….အပေါ်က ဆောင့်နေရတာ …. ညောင်းတယ် ရှင့် ….”

“ ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ …မမလေး ..”

မသိတဲ့သူကို မတတ်တဲ့သူက ဆရာလုပ်နေတာသာ ကြည့်တော့ ၊ ဘာပဲပြောပြော ဒီကိစ္စမှာ သူက အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိထားတဲ့သူ ဆိုတော့ ဆရာမကြီး ပေါ့ ၊ အေးမောင်က စံမြလိုမဟုတ်ဘူး ၊ စံမြဆိုရင် မမလေး ဖင်ကုန်းပေးပါ ၊ ပက်လက်လှန်ပေးပါ ၊ ဘယ်လိုနေပေးပါ ဘာ ၊ ညာနဲ့ သူလိုချင် ၊ လိုးချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင် ကိုယ်က လိုက်ပြီး ခံနေရတာ ၊ အေးမောင် ကျတော့ သိတဲ့အတိုင်း လဒူ ဒီကြားထဲ သူကို တက်သာလိုးနေတာ ကြောက်စိတ်အခံလေး ကရှိနေသေးတော့ သူပြောချင်ရာပြော ၊ ခိုင်းချင်သလိုခိုင်း ၊ လုပ်ချင်သလိုလုပ် သူပြောသမျှ ၊ ခိုင်းသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေရတဲ့လူကိုး အပိုင်ပေါ့...။

“ ပြွတ် … ဗြွတ် ….အင့် ….အ …အ … ဒီလိုမှပေါ့ …..အ…..အိ ….အ….အ ….ရှင့်လက်တွေက …ဘာလုပ်နေတာလဲ …. ဒီမှာ နို့တွေကို ကိုင်ပြီး …တင်းတင်းလေး ညှစ်စမ်းပါအုန်း ….. ဘာမှန်းလည်း မသိဘူး ….အစ ..အဆုံး ..အကုန်လိုက်ပြောနေရတယ် ….”

“ ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ …”

ပြောပြောဆိုဆို ဘေးချထားတဲ့ အေးမောင် လက်နှစ်ဘက်ကို လှမ်းဆွဲယူပြီး သူ့ နို့အုံလုံးလုံး တင်းတင်းလေးတွေ အပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ်ကို တိုင် အေးမောင်ရဲ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် စိတ်တိုင်းကျ တက်ခွလိုးနေရင်းက နို့အုံလေးနှစ်လုံး ကိုပါ တင်းတင်းလေးညှစ်ပြီး အကိုင်ခံနေ ရတာဆိုတော့ …ဘယ်ပြောကောင်းမလဲလေ … ၊ ဘာပဲပြောပြော အောက်ကနေပြီး အလိုးခံရရင် ကုန်းကုန်း ၊ ကော့ကော့ ဘယ်လိုနေနေ ၊ သူများ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်သလို လုပ်သမျှ ကိုယ်ကခံရတာ ၊ ပြီးခါနီးလို့ မြန်မြန်ဆောင့်လိုးစေချင်တာတောင် ၊ ပါးစပ်ကပဲ ထုတ်ပြော လို့ရတယ် ၊ ကိုယ်က ဘာမှ တတ်နိုင်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ အလွန်ဆုံး စောက်ဖုတ်လေးကို အတင်းကော့တင်ပေးထားရုံပဲ ၊ ဒါတောင် လိုးပေးတဲ့သူက ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်ဦးမှ ။

အခု ကိုယ်က အပေါ်ဆီး ကနေရတာဆိုတော့ ထွေးထွေးတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျပေါ့ ဖင်လုံးလေးကို ကြွကာ ကြွကာနဲ့ လီးဒစ်ကြီး ကျွတ်ထွက်လု နီးနီးအထိ ကြွလိုက် ၊ ပြီး လီးကြီးတစ်ဆုံး စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာတဲ့အထိ ဖိဆောင့်ချလိုက် ၊ တစ်ခါ အစိလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းထိအောင်လို့ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပြည့်ကျပ်မြုပ်ဝင်နေအောင် ဖိသွင်းထားရင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ကျိတ်ဖိပြီး ပွတ်လိုက် ၊ နဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် လှုပ်ရှားနေရတာ ဆိုတော့ စိတ်ကူးရ ၊ ရသလို လုပ်ချင်တိုင် ကို လုပ်နေတော့တာ …

“ ရှင့်ပြောလိုက်ရင် …. ဒါပဲ … ယောကျာ်းလေးလုပ်နေပြီး ….ဘာမှလည်း မသိဘူး … အ ….အိ …. ဟုတ်တယ် …ထွေးဖိဆောင့် ..ချတဲ့အချိန်မှာ …ရှင့်လီးကို .. အဲဒီလိုကော့ထိုးတင် … ဟုတ်တယ် ..ဟုတ်တယ် …အ ..အ…နို့တွေကိုလည်း …ညှစ် … နာနာညှစ် …အ…အ …ရတယ် ..ထွေးကို ..အားမနာနဲ့ …အ …အိ….အ…အို့ …”

ခရီးဦးရောက် လို့မှ မဆိုက် ၊ လှည်းတောင် အိမ်ရှေ့ကောင်းကောင်း မရောက်သေးလို့ ပစ္စည်းတွေတောင် မချရသေးဘူး ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက် အထုပ်လေးတွေဆွဲပြီး သူ့သမီးထွေးထွေး အခန်းရှိတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို အရင်ဆုံး တက်လာ ခဲ့တယ် ၊ လှေခါးရင်း အရောက် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံသဲ့သဲ့လေးတွေက ၊ လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတောင် လေထဲတင် ရပ်သွားသလိုပဲ ၊ အသာ နားစွင့်နေရင်း ထပ်ပြီး ကြားလိုက်ရတဲ့ မသဲမကွဲ စကားသံတွေကြောင့် ၊ လှေခါပေါ် မြန်မြန်တက် ထွေးထွေး အခန်းရှေ့ အပြည့်ဖွင့်ထားတဲ့ တံခါးဝကနေ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ၊ တအံတသြနဲ့ လက်ထဲက အထုပ်လေးတွေတောင် လွတ်ကျသွားတယ် ။

“ ဟင် ထွေးထွေး ၊ သမီး ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ….’ 

အံသြလွန်းလို့ ပါးစပ်က အသံမထွက်သွားတာတောင် သတိမထားလိုက်မိဘူး ၊ သူ့သမီး ထွေးထွေး တစ်ယောက် အဝတ်ဗလာနဲ့ အပေါက်ဝဘက် သူရှိရာ ကျောပေးပြီး ဒူးထောက်ထိုက်ရက်လေး လှုပ်စိလှုပ်ရွနဲ့ ၊ဟင် အောက်ကလည်း လူတစ်ယောက်လိုလို ၊ ဘာလိုလိုပါလား ၊ အသက်က ရလာပြီ ၊ မျက်လုံးက သိပ်မကောင်းချင်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ စကားတွေကြောင့် ...

ဟင်…. ကြည့်စမ်းပါဦး ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ ၊ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ အခန်းတံခါးတောင် မပိတ်နိုင်လောက်အောင် ၊ တစ်အိမ်လုံး သူတို့နှစ်ယောက်တည်း ရှိတယ်ဆိုပြီးတော့ ဖြစ်ချင်တိုင်း ကို ဖြစ်ကြတော့တာပဲ ၊ ဒီကတော့ မြို့ဈေးကနေတောင် သူ့အတွက် တခုတ်တရနဲ့ ဝယ်လာခဲ့ရတာ နည်းတာမဟုတ်ဘူး ၊ စံမြတောင် စိတ်မချလို့ခေါ်သွားခဲ့တာ ၊ ဒင်းက နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေတာပေါ့ ၊ ဒီကောင်မ ဒီတစ်ခါတော့ မှတ်လောက်အောင်ကို ရိုက်မှ နှက်မှကို ရတော့မယ် …ဟင်း ။

ရုတ်တရက် လှိုက် လှိုက်ပြီး တက်လာတဲ့ ဒေါသတွေနဲ့ အခန်းထဲဝင် သောင်းကျန်းမယ် အလုပ် ၊ ကိုယ့်အားနည်းချက်ကို လည်း ချက်ချင်း သတိရလိုက်တာမို့ အရှိန်ကို လည်းမနဲသတ်ရသေးတာ ၊ မဖြစ်သေးပါဘူး ဆူလိုက် ရိုက်လိုက်မိလို့ တော်ကြာ မြကြီးကို သွားတိုင်ဖြစ်ပြီး ပိုဆိုးကုန်မှ အကုန်ဒုက္ခရောက်နေအုန်းမယ် ။

ပြီးမှ သေသေချာချာကို ကြည့်နေမိတော့မှ ဒီတစ်ခါက အရင်လို စံမြသွေးဆောင်လို့ ဖြစ်သလိုမျိုးမဟုတ်တော့မှန်း သိလာတယ် ၊ သမီးလုပ်သူ ထွေးထွေးက ခြံစောင့်အေးမောင်ကို အပေါ်ကနေတက်ခွပြီး ဘယ်လိုလုပ်လေ ၊ ဒါလေးတောင် မသိဘူးလား ၊ ဘာ ညာ နဲ့ ဆိုတော့ ၊ သေချာနေပြီလေ မျက်မြင် အခြေအနေတွေက ဒီဇာတ်လမ်းက သူ့သမီး ထွေးထွေး စတဲ့ဇာတ်လမ်း ၊ ထွေးထွေးခိုင်းလို့ အေးမောင် လိုက်လုပ်ပေးနေရတာ ဆိုတာ ၊ ကဲ ဒီတော့ သမီးရဲ့ အမေ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘာဆက်လုပ်ရတော့မှာလဲ …..၊ ဘာဆက် လုပ်သင့် သတဲ့လဲ ….၊

သူဌေးကတော် ဒေါ်ရွှေမိတစ်ယောက် တတ်နိုင်သမျှခေါင်းအေးအေးနဲ့ သေသေချာချာကို ဘက်ပေါင်းစုံကနေ မျိုးစုံတွေးပြီး စဉ်းစားကြည့်နေတာ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ ပေါ့နော် ၊ သာမန် အခြေအနေမှာ ဆိုရင်တော့ ဘာအရေးလဲ မိဘနဲ့ သား သမီးပဲ ဒီလောက် အခြေအနေဆိုးနေတာ ဆူဆဲ ၊ ရိုက်နှက် ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပြီး သင့်တော်ရာ အိမ်ထောင်ဘက်ကို ဖအေလုပ်သူ မြကြီးနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး အိမ်ထောင်ရက်သား ချထားပေးလိုက်ရင်ပဲ အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြီးသွားနိုင်တဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပေမယ်လို့ ၊ လက်ရှိအခြေအနေအရ ကိုယ့်မှာ မိဘနေရာက ဆိုပေမယ်လို့ ဒီလိုမျိုး လုပ်ချင် သလိုလုပ်လို့က မဖြစ် ။

ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့ ၊ ကိုယ့်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို သမီးလုပ်သူက သိထား မြင်ထားခဲ့တာဆိုတော့ ၊ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းကို မသိတော့ဘူး ၊ ဖြစ်ခဲ့ ပြီးသား ကိစ္စတွေက ပြန်ပြင်လို့ မရကောင်းတော့ပေမယ် ၊ ကိုယ့်ကို၌က ရှေ့လျှောက် ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်နဲ့ ဆက်မမှားရတော့အောင် ၊ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားပြီးမှ သမီးဖြစ်သူကို နားဝင်အောင် တဖြေးဖြေးနဲ့ အချိန်ယူ ပြောဆိုဆုံးမရင်ဖြင့် ရနိုင်သေးတယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ရှိပေမယ်လို့ ဒီအချိန်မှာတော့ ခေါင်းထဲဝင်မလာပြန်ဘူး ၊ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ကိုဖိုးထင်ရဲ့ တဏှာရမ္မက် ဆွဲဆောင်မှု ကွန်ယက်မှာ ငြိနေမိတဲ့ မိမိကို၌က ရုန်းထွက်ချင်စိတ်မှ မရှိတာ ။

နောက်ပြီး တရားဝင်ယူထားတဲ့လင် မြကြီး ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း အချိန်ပြည့် မယားငယ်တွေကိစ္စပဲ လုံးပမ်းနေတာ ၊ မယားကြီးဖြစ်တဲ့ သူ့အတွက် ဒီသမီလေး မွေးပြီးကတည်းက ဘာမှ အားကိုး လို့ရခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ၊ မရွှေမိတို့က အချိန်ပြည့် မလိုပေါင်တော် ၊ သူများတွေလို နှစ်ရက်ခြား ၊ သုံးရက်ခြား တစ်ခါ မဟုတ်တာတောင်မှ အတတ်နိုင်ဆုံး ခုနှစ်ရက်တစ်ပတ် တန်သည် ၊ တစ်ခါလောက်တော့ ဖြစ်ဖြစ်ယောကျာ်းဖြစ်သူနဲ့ အတူနေရ သေးရင်တော့ စိတ်ဖြေသာသေးတာပေါ့ ။

အသက် လေးဆယ်ကျော် ဆိုပေသည့် သွေးသားမှ မဆုံးသေးတာ ၊ ရမ္မက် စိတ်ကတော့ ရှိသေးတာပေါ့ ၊ အခုတော့ ဒင်း ၊ ဒင်းကြောင့် ၊ ဒင်းဝတ္တရားပျက်လို့သာ ၊ ကိုဖိုးထင်နဲ့ လွန်ကျူးကုန်တဲ့ အထိဖြစ်လာရတာ ၊ အဓိက တရားခံက ဒင်း ၊ သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိ တစ်ယောက်ကတော့ သမီးကိစ္စ ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက အဖြေထွက်မလာပဲ အခုအချိန်ထိကို အတွေးတွေကချော်နေတုန်း သူ့ဖာသာ သူနောက်မီးလင်း ဖောက်ပြန်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စကိုတောင် လင်ဖြစ်သူမြကြီးကို တရားခံလုပ် အပြစ်ပုံချတုန်းကိုး ။

သူနဲ့ ကိုဖိုးထင် သောင်းကျန်တာကို မြင်လိုက်မိလို့ သမီးဖြစ်သူ ထွေးထွေး တစ်ယောက် သူလျှောက်နေတဲ့ ကာမရမ္မက်တွေနဲ့ အပြည့် ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ အမှောင်ဆုံး လမ်းအတိုင်း သူ့နောက်ကနေ လိုက်လျှောက်လာခဲ့တယ် ဆိုတာသာ သိခဲ့ရင် ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချအုန်းမလဲ မသိနိုင် ၊ နောက်ဆုံးတော့ ဘာအဖြေမှ ခေါင်းထဲက ထွက်မလာတော့ပဲ ထွေးထွေး တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်များ ဗိုက်ကြီးလာလို့ ၊ ဖျက်ချပေးရအုန်းမလဲလို့သာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ တွေးရင်း ….. ။

ထွေးထွေးမှာလည်း ကာမဆက်ဆံမှုတွေနဲ့ အတန်ကြာဝေကွာနေခဲ့ရာက အေးမောင်နဲ့ မထင်မှတ်ပဲ သွေးသားရင်းနှီးမှုတွေ ရလိုက်တာဆိုတော့ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ ပေါ့ ၊ ဒီ့အပြင် အေးမောင်က သူပြောတိုင်းပြီး ၊ သူလုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ရတဲ့သူ ဆိုတော့ ပထမဆုံး အကြိမ်မှာကို စိတ်တိုင်းကျ ကဲချင်တိုင်း ကဲပြစ်လိုက်တာ ဆူညံနေတာပဲ သူကနှစ်ချီ ၊ အေးမောင်က သုံးခါတိတိတောင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ မိုးတောင်စုန်စုန်ချုပ်လို့နေပြီလေ ..။

မြို့ဈေးသွားတဲ့သူတွေတောင် ဘယ်အချိန်က ပြန်ရောက်လာကြသလဲတောင် မသိလိုက်ဘူး ၊ အခန်းထဲက ထွက်လာတော့မှ အခန်းဝ တံခါးပေါက်နားမှာ သူ့အမေဝယ်လာတဲ့ အထုပ်လေးတွေ တွေ့တော့မှ ပြန်ရောက်နေကြမှန်းသိတော့တာ ၊ နောက်ထပ် တစ်ခုသတိရလိုက်တာက သူ ကိုအေးမောင်ကို ကုန်းလိုက်မိတဲ့ ကိစ္စ သူ့အမေသိသွားပြီလား ဆိုတာကိုပဲ ၊ ရုတ်တရက်တော့ ကြောက်သွားသေးတယ် အဲ့ဒီညကဆို ညစာတောင် ဆင်းမစားရဲတော့ဘူး။

နောက်နေ့မှ အခြေအနေကြည့်ရင်း မသိလိုက် မသိဖာသာနဲ့ ဟန်မပျက် စောင့်ကြည့်နေတာ ၊ အမေနဲ့ သမီးကိုး ဘယ်အချက်များ ထ တွယ်လေမလဲ ဆိုပြီးတော့ လန့်တော့ လန့်နေရသေးတယ် နှစ်ရက် ၊ သုံးရက် ကျော်လာတဲ့အထိ ကျန်တဲ့ စကားတွေ ပြောဆိုမိကြပေမယ်လို့ အဲ့ဒီ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ အမေ့ဘက်က စကားဟ မလာတော့ ၊ ထွေးထွေး တစ်ယောက် နဲနဲတော့ရဲလာတယ် ။

စိတ်အေးတော့မှ သေချာစဉ်းစားမိတာ အဲ့ဒီနေ့က ကိုအေးမောင်နဲ့ စိတ်ရှိ လက်ရှိ ကဲပြစ်တာ ဒီလောက် ဆူညံပွက်လောရိုက်နေတာကိုး အမေ မသိစရာ မရှိဘူးပေါ့ ၊ ပြီးတော့ သူ့အခန်းဝ အထိတောင်ရောက်လာသေးတာ ၊ ဖြစ်ချင်တော့ တံခါးကလည်း မပိတ်မိတာ ဆိုတော့ မမြင်စရာလဲ အကြောင်း မရှိဘူးပေါ့ ၊ ဒီတစ်ခါ ဘာဖြစ်လို့များ ပါလိမ့် သူ့ကို လင်ပေးစားဖို့များ ကျိတ်စီစဉ်နေတာလားလို့ တွေးပူနေရင်းက ၊ ရွာလူကြီးဦးဖိုးထင် နဲ့အကြောင်းကို သတိရမိပြီး သူမှာ နိုင်ကွက် ကောင်းကောင်းတစ်ခုရှိနေသေးတာကို ဒါကြောင့်မို့ အမေက စကားမစရဲတာပေါ့ ၊

အဲ့ဒီ့ အသိခေါင်းထဲ ရောက်ပြီးကတည်းက ထွေးထွေးတို့ ကဲသည်ပေါ့ ၊ စူဠလိပ် ရေထဲလွှတ်လိုက်တာကမှ ကြာအုန်းမယ် ၊ ဒါပေမယ့် တစ်အိမ်ထဲအတူနေတဲ့ အမေနဲ့ သမီးဆိုတော့ သိသာ သိစေ ၊ မမြင်စေနဲ့ပေါ့ ၊ ဟုတ်ဘူးလား ။

အဲ့ဒီနေ့က ကိစ္စကို သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိတင် မဟုတ်ဘူး ၊ ထမင်းချက်စံမြပါ သိလိုက်တာ ဒီလောက် ဝုန်းဒိုင်းကျဲ ဆူညံနေတာ မသိစရာ ဘယ်ရှိတော့မလဲ ၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဆရာကတော် ဘယ်လိုများလုပ်လေမလဲ ဆိုပြီး သူလည်း မသိမသာနဲ့ စောင့်ကြည်နေတာ ၊ ဘာမှ မထူးပဲ ပုံမှန်အတိုင်း ရက်တစ်ပတ်လောက်ရှိလာတော့ အကြောင်းတစ်ခုတော့ ထူးလာတယ် ၊ ထူးတယ်ဆိုတာက ဆရာကတော်က ပြသနာရှာတာတော့ မဟုတ်ဘူး ထွေးထွေးက အေးမောင်ကို ခြံနောက်က စပါးကျီထဲခေါ်ပြီး ချိန်းလိုးကြတာ ။

ဒီကိစ္စကို ဒေါ်ရွှေမိတစ်ယောက် သိထားတယ် ဆိုတာလည်း စံမြသိထားတယ် ၊ အဲဒီ့နေ့က သူပစ္စည်းတွေချရင်း အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ဆရာကတော် မျက်စိပျက် မျက်နာပျက်နဲ့ အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာ သူတွေ့လိုက်သေးတာကိုး ၊ သူစိတ်ထဲတော့ တော်တော်လေး ထူးဆန်းနေတယ် ၊ ဟုတ်တာပေါ့ သူတုန်းက ပါးကို နှစ်ချက် ၊ သုံးချက်လောက် ဆင့်ရိုက်ပြီး ဆူလိုက် ဆဲလိုက်တာ မိုးကိုမွှန်လို့ အိမ်ပေါ်က နှင်မချရုံတမယ် ကိုး ၊ သူ့ မလဲ တောင်းပန်လိုက်ရတာ ခြေသလုံး ဖက်ရတော့မတတ် ၊ အခုတော့ ဘယ်နှယ်ဖြစ်ပါလိမ့် အေးမောင်နဲ့ကျတော့ ဘာမှကို မပြောမဆိုတော့ ပါလားပေါ့ ။

မမလေးနဲ့ ဆရာကတော်တို့ ကြားက ဘယ်လိုလျှိုဝှက်ချက်တွေ ရှိနေသလဲ ဆိုတာတော့ သူမသိဘူး ၊ သူသိတာက နှစ်ခါအပြင် သုံးခါလောက် မမလေး နဲ့ အေးမောင်တို့ စပါးကျီထဲမှာပဲ ကျကျနနကို လိုးကြ ဆော်ကြတာကို သူကိုယ်တိုင်တောင် ချောင်းမိရက်သား ဖြစ်လာတော့ ၊ စံမြတစ်ယောက် အခုမှ လွှတ်တဲ့ငါးက ကြီးနေတော့တာ ၊ သူဌေးကတော်ဒေါ်ရွှေမိ အပေါ်လည်း နဲနဲတော့ တင်းသွားတယ် ။

ဒါပေမယ် သူက အလုပ်ရှင် ကိုယ်က အလုပ်သမားဆိုတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း ၊ သူ့အနေနဲ့ ဘာမှလည်း တုံပြန်နိုင်တာမှ မဟုတ်တာ ၊ သူလည်း ချောင်းရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ကြာတော့ သိလာတယ် အခု မမလေး ၊ အေးမောင်နဲ့ ဖြစ်ကြတာက ချစ်လို့ ကြိုက်လို့ သမီးရည်းစား ချိန်တွေ့လို့ လွန်ကြူးမိကြတဲ့ ပုံစံမှ မဟုတ်တာ ၊ ထွေးထွေး စိတ်ဆာလာလို့ အေးမောင်ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး လိုးခိုင်းတာပဲ ဆိုတာကို ပေါ့ ၊ အဲဒီတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာလည်း ဆရာကတော် ဆူမှာ ဆဲမှာလည်း မကြောက်တော့ဘူး...။

ထွေးထွေး အေးမောင်နဲ့ ဖြစ်နေတာကိုလည်း ထည့်မတွက်တော့ဘူ ၊ သူသိတာ ထွေးထွေးနဲ့ ပြတ်သွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းပြန်ဆက်မိဖို့ အရေးပဲ အချိန်ပြည့် ခေါင်းထဲ ရောက်နေတော့တာ …၊ ဒီတော့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း ဂွင်ဆင်ကြည့် ရတော့မှာပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့် စံမြ ခမျှ ကောင်းကောင်းကို ဝဋ်လည်တော့တာ ၊ အရင်က ဆရာကတော့်ကို ကြောက်လို့ ထွေးထွေးကို ရှောင်နေမိခဲ့ သမျှ ၊ အခု သူကပြန်ဆက်ချင်တော့ ဟိုက သူ့ပြန်ရှောင်နေပြီလေ ၊ စကားကို စလို့မရတော့ဘူး ၊ သူ့မြင်တာနဲ့ ပတ်ပြေးနေတော့တာ ၊ ဘာဂွင်မှကို ဆင်လို့ မရတော့တာ ။

နောက်ဆုံး ကြံရာ မရတော့လို့ သူရှိတဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းစားဆင်းလာတုန်း ဘယ်သူမှလဲ မရှိတာနဲ့ အတင်းလက်ဆွဲပြီး ပြောမိတယ် ….၊ အရင်က သွေးသားပတ်သတ်မှုအထိ ရင်းနှီးခဲ့ကြတာ ဆိုတော့ ဟိုက ဇွတ်တော့မရုန်းဘူး။

“ ဟင် ..ကိုစံမြ ..ဘာလုပ်တာလဲ …လွှတ်ပါ ..လက်ကို …”

“ ကျွန်တော် …မနေနိုင်တော့လို့ပါ … မမလေးရယ် …...” “ဟင် ..ဘာလဲ …ဘာကမနေနိုင်တာလဲ …ကိုစံမြရဲ့ …ထွေး …နားရှင်းအောင် ပြောပါဦး …..”

အမေးရှိတော့ အဖြေရှိရတော့မှာပေါ့ ၊ မတတ်နိုင်ဘူး ပေါင်ကြားက ထောင်နေတဲ့ကောင်ကို ပုဆိုးအသာ ချွတ်ပြရင်း ခပ်တည်တည်နဲ့

“ ဒီကောင်ပေါ့ …မမလေးရယ် …၊ မမလေးကို ..မလုပ်ရလို့ ….မနေနိုင်ဖြစ်နေတာ …”

ထွေးထွေးက တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကို တစ်ချက်ငုံကြည့် ၊ နှုတ်ခမ်းတစ်ချက် မဲ့လိုက်ပြီးမှ ခနဲ့ တဲ့လေသံနဲ့

“ အော် …ဟော့ …ဒါလား ….လွယ်ပါတယ် …ဖြတ်ပြစ်လိုက်ပေါ့ ..ရှင်…ဘာခဲယင်းတာမှတ်လို့ …”

“ ဗျာ ……၊မ .. မမလေး ..အဲဒီလိုတော့ …မလုပ်ပါနဲ့ …မမလေးရယ် ….”

“ အဲဒီလို ..မလုပ်လို့ ….ထွေးက … ဘယ်လိုလုပ်ရမှာတုန်း …”

ထွေးထွေး ပေါက်ကွဲစ ပြုလာပြီ ၊ ဟုတ်တယ်လေ သူခမျှ အရင်က စံမြရဲ့ အယုအယတွေမှာ မျောပါခဲ့မိလို့ မိန်းခလေးတန်မဲ့ သူနဲ့ အတူနေချင်လို့ ကြိုးစားခဲ့လိုက်ရတာ ၊ ဒင်းက သူ့အမေဆူတာ ၊ ဆဲတာကြောက်တာနဲ့ပဲ သူကို မြင်တာနဲ့ကို အန္တရယ်ရှိတဲ့ ရွံစရာ အကောင် တစ်ကောင်တွေ့တာ ကျနေတာပဲ အတွေ့တောင် ခံတာ မဟုတ်ဘူး တစ်အိမ်ထဲနေပြီးကို ပတ်ရှောင်ပြီး ပုန်းနေတော့တာ ၊ စဉ်းစားကြည့် အဲဒီ့အချိန်တုန်းက ထွေးဆို ရူးမတတ်ပဲ။

“ ကျွန် …ကျွန်တော်လည်း …မမလေး ..အေးမောင်နဲ့ …စပါးကျီထဲ …ဖြစ်ကြတာကို …ကြည့်ပြီး …မနေနိုင်တော့လို့ပါ …လုပ်ပါ ….မမလေးရယ် …လုပ်ပါနော် …”

စံမြလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ချည်ပြီး တုတ်ပြီး ပြောကြည့်သေးတယ် ၊ သဘောကတော့ နိုင်ကွက်နင်းပြီး သူဘက်ပါအောင် ဆွယ်ကြည့်တာပါ ၊ ချွတ်ထားလိုက်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပြန်မဝတ်ရသေးလို့ မာတောင်နေတဲ့ လီးက ရမ်းတမ်း ရမ်းတမ်းနဲ့ သူ့ထက် အရပ်နဲနဲပုတဲ့ ထွေးထွေးရဲ့ ချက်အောက် ဗိုက်သားလေးကို ထိမိ ထိုးမိနေသေးတာ ၊ စကားနဲ့ရော လီးနဲ့ပါ သူဘက်ပါအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ဆွဲဆောင်ကြည့်တဲ့ သဘောပေါ့လေ...။

“ အော် …ရှင်ကဒီလိုလား … ဒီမယ် ကိုစံမြ ..ရှင်သိအောင် … ပြောထားလိုက်အုန်းမယ် …. ရှင်တစ်ယောက်ထဲ …လီးပါတာ ..မဟုတ်ဘူးရှင့် ..သိရဲ့လား …ထွေး ခံချင်တယ်ဆိုရင် ..လိုးပေးမယ့် သူက မရှားဘူး …ရှင်ဒီလောက်ဆို ..သဘောပေါက်မှာပါ …ကဲလွှတ် ..ထွေးလက်ကို …”

တစ်ခါတည် ဇွတ်ရုန်းပြီးကို ထွက်လာခဲတာ မှတ်ကရော မိန်းမပျိုလေး ပါးစပ်က ဒီစကားမျိုး ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူက မျော်လင့်မှာတဲ့လဲ ၊ ဒေါသအရှိန်နဲ့ရော ၊ စိတ်အချဉ်ပေါက်နေတာရောပြီး ပါးစပ်က ထွက်သွားလိုက်တာ ထွေးကို ထွေးတောင် အံသြမိတယ် မတတ်နိုင်ဘူးလေ ဒီလိုကောင်က ဒီလောက်တော့ လုပ်မှ ၊ နို့မိုဆို ရောင့်တက်လွန်းလို့ …..။

စံမြလည်း ကွင်းလုံးကျွတ်နေတဲ့ ပုဆိုးတောင် ပြန်ကောက်မဝတ်နိုင်တော့ဘူး ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ လှည့်ထွက်သွားတဲ့ ထွေးထွေးနောက်ကျောကို ငေးကြည့်ရင်း ကျန်နေခဲ့တယ် ၊ သူလည်း ဘာဆက် ပြောရမှန်းကို မသိတော့တာ ၊ သေချာတာ မမလေးက သူနဲ့စဖြစ်တုန်းကလို အရိုင်းလေးမဟုတ်တော့ဘူး ၊ အဲဒီတော့ သူဆင်ထားတဲ့ အပိုင်ဆိုတဲ့ ဂွင် အနုလေးတွေက အသုံးမတည့်တော့ဘူးလေ ။

ယောကျာ်းအား နဲ့ပဲ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ကို အတင်းချုပ်ပြီး အကြမ်းနည်းသုံး လိုးပြစ်လိုက်ရင်လည်း ရနိုင်ပေမယ်လို့ မမလေးကို သူဌေးသမီး ဆိုတာနဲ့တင် သူကိုယ်၌က ရှိန်နေသေးတာ ၊ ပြီးတော့ ဒီလိုကိစ္စမှာ အကြမ်းနည်းသုံးလိုက်မိလို့ တစ်ခါကောင်းတော့ ရနိုင်ပေမယ်လို့ ရေရှည်မှာ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေ နိုင်မှန်း ၊ အခန့်မသင့်ရင် ပြသနာပါ ကြီးထွားသွားနိုင်တယ် ဆိုတာလည်း အတွေ့အကြုံရှိထားတဲ့ သူဆိုတော့ သိနေတယ် …၊ မလုပ်ဝံ့ဘူး ။

ဘာကိုဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့တာ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အေးမောင်နဲ့ အတူ ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ပဲနဲ့ကို အရက်ထိုင်သောက်နေလိုက်တာ ၊ မသောက်ဖြစ်တာလည်းကြာ လစ်မစ်ကလည်း လွန်သွားတာ ဆိုတော့ အိမ်တောင် ဘယ်လို ပြန်ရောက်လာလည်း မသိတော့ဘူး ၊ တရေးနိုးကြီး ရေဆာတာနဲ့ ထလာမိတာတောင် မမလေးကြောင့် ရလိုက်တဲ့ ရင်ထဲက အပူမီးက မငြိမ်းနိုင်သေးတာမို့ ဆိုင်ကအပြန်ပါလာတဲ့ ပုလင်း တစ်ဝက်ကျော်လောက်ကို တစ်ယောက်တည်း အပြတ်ဖြတ်လိုက်မိတာ အိပ်ယာထဲတောင် ပြန်မရောက်တော့ဘူး။

ဗာဒံပင်အောက်က ကွက်ပြစ်မှာပဲ မိုးလင်းသွားလိုက်တာ အအေးမိပြီး ဖျားပါရောလား ၊ အရက်ဒါဏ်နဲ့ အအေးမိတာ နှစ်မျိုးပေါင်းဆော်လိုက်တာ အား ..ပါး ..ခံလိုက်ရတာ အီဆောင့်နေတာပဲ ..၊ ခေါင်းတွေကလည်း အတင်းကိုက် ၊ တစ်ကိုယ်လုံးမလည်း ချမ်းလိုက်တာ တုန်လို့ ၊ ဘာမှကို မလုပ်နိုင်တော့ဘူ တစ်အိမ်လုံးလည်း မနက်စာ ငတ်ကရော ၊ ဆေးမြီးတိုတွေနဲ့ သက်သာမလား နေကြည်တာ ၊ ပိုပိုပြီးပဲ ဆိုးလာမို့ နောက်ဆုံး မနေသာတော့တဲ့ ဆရာကတော် ကိုယ်တိုင် လာကြည့်ပြီး ဆေးဆရာပါ အိမ်ပင့်ရတဲ့ကိန်း ဆိုက်သွားတယ် ၊

စံမြတစ်ယောက် တစ်ရက်နဲ့လည်း မသက်သာ နှစ်ရက်နဲ့လည်း မသက်သာ ဆိုတော့ ထွေးထွေးလည်း မနေသာတော့ဘူ ၊ စိတ်လည်းပူမိတယ် ၊ အခုလိုဖြစ်ရတာ သူ့ပရောဂကြောင့် ဆိုတော့ စိတ်လည်းမကောင်းဘူး ၊ ငါပြောခဲ့မိတာများ လွန်သွားပြီလားပေါ့ ၊ ဟုတ်ပါတယ်လေ သူခမျှလည်း ဒီအိမ်မှာ အလုပ်လာလုပ်ရတော့ ၊ သူ့အမေကို ကြောက်ရရှာပေမပေါ့ ။

ပတ်သတ်ခဲ့ ကြတာကလည်း ဗိုက်ဖျက်ချခဲ့ ရတဲ့ အထိဆိုတော့ သံယောဇာဉ်က မပြတ်နိုင်သေးဘူး ..၊ သူကိုယ်၌က စံမြနဲ့ ပြန်ဆက်ချင်တာလည်း ပါတယ် ၊ သူ့အဖေ မြကြီးကို အတုခိုးပြီး သူလည်း ယောကျာ်းတွေ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ ကဲကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလေးကလည်း ရှိတာဆိုတော့ သွားတော့ တွေ့ချင်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် လူမြင်သူမြင်တော့ သွားမတွေ့ချင် ဘူး ၊ သူနဲ့ စံမြ ကိစ္စက အိမ်ရှိ လူအကုန်တွေ့ထား မြင်ထားပြီး သားလေ ၊ မြင်သာမြင်စေ မသိစေနဲ့ ဆိုသလို ပြောင်းပြန်ကြီးဖြစ်နေတာကိုး ။

ဒါနဲ့ လူအလစ်စောင့်ပြီး အမေလည်း ရွာထဲသွား ၊ ကိုအေးမောင်လည်း ဟိုဘက်ရွာ ဆေးဆရာသွားပင့်နေတုန်း ကိုစံမြကို သွာတွေ့ရတယ် ၊ စောင်ပိုင်လေး ခြုံပက်လက်လေး လှဲနေတဲ့ စံမြဘေး ကျုံကျုံလေး ဝင်ထိုင်ကာ နဖူးလေး အသာစမ်းရင်းက

“ ကိုစံမြ .. ကိုစံမြ …သက်သာရဲ့လား …ထွေး ..ဘာလုပ်ပေးရအုန်းမလဲ …”

“ အင် ..ဟင် ..မမလေး ၊… မမလေး ..လား ….”

ဆေးသောက်ထားလို့ မှိန်းနေရာက သူနဖူပေါ်တင်ထားတဲ့ ထွေးထွေးရဲ့ လက်နုနုလေးတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အသာ အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ရုတ်တရက်တော့ စံမြဝမ်းသာသွားတယ် ၊ ဒါပေမယ့် ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာထက် မမလေးပေးလိုက်တဲ့ ရင်းထဲက ဝေဒနာက ပိုဆိုး ၊ ပိုပြီးတော့လည်း ခံရခက်နေတာမို့...

“ နေပါစေ …မမလေးရယ် … မမလေးမှ ..ကျွန်တော်ကို ….မချစ်နိုင်တော့တာ …. ဘာဖြစ်လို့ ..ကျွန်တော့်ကို ..လာကြည်နေရတာလဲ ….”

“ အဲ့ဒီလိုတော့ ..ထွေး ..စိတ်မကောင်းအောင် ..မပြောပါနဲ့ ..ကိုစံမြရယ် …”

“ တစ်ကယ်ပါဗျာ …ကျွန်တော် ..အခုချိန်ထိ ..မမလေးအပေါ် ..မေတ္တာ ..မပြတ်ခဲ့ပါဘူး .. ၊ ဆရာ … ဆရာကတော်က ပြောလို့ပါ .. နင် ကျေဇူးရှင်ကို ဒီလိုပဲ စော်ကားရသလား ဆိုလို့ ကျွန်တော် ရှောင်နေခဲ့တာပါ .. မမလေးရယ် … ကျွန်တော် ..မမလေးကို မချစ်တော့လို့ …မဟုတ်ရပါဘူး ….”

စံမြပြောရင်း ဝမ်းနည်းလာတယ် ၊ အဖျားရှိန်နဲ့ ပေါင်းပြီး အသံတွေတောင် တုန်လို့ ထွေးထွေးလည်း စိတ်မကောင်းတော့

“ ဘယ်သူကရော … မုန်းတယ်လို့ …ပြောနေလို့လဲ ..ကိုစံမြရဲ့ …”

“ ဟင် ..ဒါဆို …မမလေး ..ကျွန်တော်ကို …မမုန်းဘူးပေါ့ ..နော် …ဝမ်းသာလိုက်တာ …မမလေးရယ် …”

“ ဒါပေမယ့် …စိတ်တော့ဆိုးတယ် … ရှင်ပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ … အဲဒီတုန်းက ..ထွေးဘက်မှာ …ဘယ်သူရှိခဲ့လို့လည်း ….”

“ အင်းပါ ..မမလေးရယ် …အခုကစပြီး ..နောက်လုံးဝ မဖြစ်စေရပါဘူး … တစ်ကယ်ပြောတာပါ …”

“ ထားပါ …ဒါပဲ …ရှင်တို့ ..ယောကျာ်းတွေပြောလိုက်ရင် …ဒါပဲ ….ကဲ .. ပြော ….ထွေးဘာလုပ်ပေးရ မလဲ …”

စံမြတစ်ယောက် တော်တော်လေးကို တော်တော်လေးမှ ဝမ်းသာသွားတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ သူ့အနေနဲ့ ဘယ်လိုကြိုးစားကြိုးစား ဒီတစ်သက် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလို့ တွေးထားတဲ့ မမလေးနဲ့ အခုလို အဆင်ပြေပြေ ပြန်ဖြစ်လာတာ ၊ တစ်ကယ်ကို ဘုရားပေးတဲ့ဆုပဲ …။

“ မမလေး … တစ်ကယ်ပြောတာလား …”

“ တစ်ကယ်ပေါ့ …ထွေး ကဘာလို့ညာရမှာလဲ …”

“ အဲ့ဒါဆို … မမလေး နို့တွေကို ..စို့ချင်တယ် …”

“ အလိုတော် … လူနာ ..ဒါတော့ ..တောင်းတတ်တယ် .. ဖျားနေလို့သာပဲ … နေကောင်းအောင် အရင် လုပ်လိုက် ပါအုန်း ….ဆရာကြီးရဲ့ .. ”

စံမြကတော့ စွတ်ကို တင်နေပြီ ၊ လူက အပြင်းကို ဖျားနေလို့သာပဲ ၊ သူ့မှာလည်း ကံစွပ်လို့ သာ ဒီအခြေအနေ ပြန်ရောက်ရတာကိုး ၊ ဒီတော့ ထွေးထွေး ဘက်က မီးစိမ်းပြလိုက်တာနဲ့ ရသလောက်ကို အခွင့်အရေးယူ ဇာတ်လမ်း စတော့တာပဲ...

“ လုပ်ပါ … မမလေးရဲ့ … ကျွန်တော်မှာ ..မမလေးမုန်းသွားပြီလားလို့ …စိတ်ပူနေရတာ … ရင်ထဲတောင် ပူတယ် … အခု ရင်အေးသွား အောင် ..နို့ချိုလေးတော့ ..တိုက်ပါဦးနော် …”

“ အန်… ထွေး ..နို့တွေက ..ထွက်မှ ..မထွက်တဲ့ ..ဟာကြီးကို….”

“ ထွက်ထွက် ..မထွက်ထွက်ဗျာ … စို့ရ ကိုင်ရ ရင်ကို …ရင်အေးတယ် ….တစ်ကယ် ..ဟိုကောင် အေးမောင် တစ်ယောက်တည်း စို့လိုက် ၊ ကိုင်လိုက် လုပ်နေတာ …နာတောင် …မနာလိုတော့ဘူး ”

ထွေးထွေးလည်း ရင်စေ့အင်္ကျ ီကြယ်သီးလေးတွေဖြုတ် ၊ ဘော်လီလေး လေးအသာပင့်တင်ရင် ထွက်ပြူလာတဲ့ နို့အုံ ဖွေးလုံးလုံးလေးတွေကို ရင်ကိုကိုင်း သူ့မျက်နာဆီနှိမ့်ချပေးပြီး ကိုစံမြ ပါးစပ်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တေ့ပေးနေမိရင်းက စံမြရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ စကားကြောင့် ဆတ်ခနဲ့ ကိုယ်လေးကို မတ်ပြီး စံမြ မျက်နာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းက..

“ အို ..မဆိုင်လိုက်တာ … ဒီမှာ ကိုစံမြ …၊ ရှင်သိအောင်တော့.. ပြောမှရတော့မယ် …ထင်တယ် ၊ ရှင်ကို … ချစ်တယ်လို့ ပြောမိလိုက်တာနဲ့ ..ဒီလိုတော့ အခွင့်အရေး မယူနဲ့လေ ၊ အခုရှင့်ကို ချစ်တယ် ..ဆိုတာလည်း …ရိုင်းရိုင်းပြောရရင် …ရှင်လိုးပေးတာ ခံချင်လို့ …. အရင်ကလို …. တစ်သက်လုံး ..ပေါင်းဖို့များ စဉ်းစားနေသေးတယ် ..ထင်လို့လား ….ဝေးသေးတယ် …..၊ ကိုအေးမောင်ကို လည်း …ရှင် ထွေးကို ပတ်ရှောင်နေတုန်းက … မနေနိုင်အောင် ..ယားနေလို့ …သွားခံတာ …ရှင်းပြီလား …”

ဒီတစ်ခါတော့ ထွေးထွေးတို့ နဲနဲမှ မလျှောတော့ဘူး တစ်ဖက်လူက ဖျားနေတာတွေ ၊ နာနေတာတွေ ဘာမှကို ထည့်စဉ်းစား ထည့်တွက်မနေတော့ဘူး ၊ အခုရှုပ်မှ နောင်ရှင်း သူ့ကို ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ အရင်လို လာနွယ်တာမျိုးတော့ မလိုချင်တော့ဘူ ၊ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာကလေးဆိုတော့ အဲ့ဒီလိုမျိုးလည်း ထပ်ပြီးမခံစားချင်တော့ဘူး ၊ အဲဒီ့အချိန်တုန်းကဆို ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက် ခံရခက်လိုက်သလဲ ၊ ကိုယ်ပဲ ခံစားရတာ ကိုယ်ပဲသိတယ် ၊ ခါးသီးလွန်းတဲ့ အခြေအနေတွေကိုလည်း ထပ်မကြုံချင်တော့ဘူ ၊ တော်တော်ကိုကြောက်သွားခဲ့ရတာ … ၊ အဲဒီတော့ ကြောက်ကန် ကန်တော့တာပေါ့ ...။

“ ထပ်ပြောရဦးမယ် … ထွေးစိတ်ပါတဲ့သူနဲ့ .. ကုန်းချင်ကုန်းမယ် …ခံချင်ခံမယ် … ရှင့်အပူမပါဘူး ….၊ ရှင်.. ဘာမှလည်း စွက်ဖက်စရာ ..အကြောင်းမရှိဘူး …..၊ အဲဒီတော့ ကိုစံမြ …ရှင် ..ထွေးကို လုပ်ချင်လည်းလုပ် …မလုပ်ချင်ရင်လည်းနေ …..ရတယ် …ထွေးထွေးတို့က ..ဘာမှပြသနာ …မရှိဘူး …ဟုတ်ပြီလား …”

ကိုယ့်ကိုလာပြီး ဒီလိုလာချုပ်လို့ ဘယ်ရမလဲ …၊ သနားလို့ နို့ပေးကိုင်လိုက်ရင် စောက်ဖုတ်ပါ ရန်ရှာချင်တဲ့ ဟာတွေ ၊ သူဌေးသမီး တစ်ယောက် လုပ်နေပြီး အိမ်က အလုပ်သမားလုပ်တဲ့ကောင် ခေါ်ရင် သွား ၊ လိုးရင် ခံ ၊ ပြု သမျှနု ၊ ဒီကြားထဲ ထားသွားခဲ့ရင် ကိုယ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက် ရင်ထဲမှာလည်း ဗလောင်ဆူလို့ အဲဒီလိုမျိုးတွေ နေခဲ့ရတာထက် စာရင်၊ သူဌေးသမီးပဲ ကိုယ့်စိတ်နဲ့က့ိုကိုယ် စောက်ဖုတ် ယားလာရင် လှမ်းခေါ် ၊ ခံချင်ရင် လိုးခိုင်း ၊ ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ နေချင်သလဲ ကိုယ်သဘောပဲ ဒါမှမဟုတ် ပြစ်ထားလိုက် အုန်းမလား ရသေးတယ် ကိုယ်ခံချင်မှ သူလိုးလို့ရမှာ ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်သလဲလို့ ၊ အဲ့ စိတ်မထင်ရင် အပေါ်ကနေတောင် တက်ဆောင့်လို့ရသေးတယ် ။

ဘာလုပ်မှာလည်း ဇယာရှုပ်လို့ အနွယ်ခံ အချုပ်ခံပြီး သူပြောသမျှ ၊ သူလုပ်သမျှ ခေါင်းငုံ့ခံနေပြီး ကိုယ်စိတ်ကို ကျေနပ်အောင် ကြံဖန်ပြီး ဖြေတွေးလေးနဲ့နေရမှာ ပြင်းစရာကောင်းလွန်းလို့ ၊ အဲဒီတော့ ထွေးတို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ လုပ်ချင်လုပ် ၊ မလုပ်ချင်နေ .. အရင်ပုံစံခွက်ထဲတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ပြန်မဝင်ချင်တော့ဘူး ။

“ ကဲ .. ကိုစံမြ …ရှင်ဘာလုပ်မှာလည်း .. ထွေးနို့တွေကို ..စို့အုန်းမှာလား …မစို့တော့ဘူးလား …ပြော ..”

“ စို့ ..စို့မှာပါ …မမလေး ..စို့မှာပါ ..”

စံမြ တစ်ယောက် ရသလောက်နဲ့ အပျော့ဆွဲလေး ဆွဲပြီး သူ့တစ်ယောက်တည်း ရလေမလားလို့ ကြံကြည့်တာ ၊ တစ်ခါတည်း ကိစ္စကိုပျက်ကရော ၊ တစ်ကယ်ဆို သူ့မှာလည်း ကံဇာတာ မျက်စိလည်ပြီး မျက်နာသာ ပြန်ပေးလို့သာ ဒီလို ဥစ္စာပေါ ၊ ရုပ်ချော လွန်းလှတဲ့ အိမ်ကြီးရှင် သူဌေးသမီးလေး ထွေးထွေးနဲ့ ဒီအခြေ ဒီအနေကို ပြန်ရောက်ရတာ မဟုတ်လား ၊ အခွင့်အရေးဆိုတာ နှစ်ခါပြန်ရရိုး ထုံးစံရှိတာ မဟုတ်တော့ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှကို အပျက်ခံလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ၊ ယောကျာ်းကြီးတန်မဲ့ သွားမူ မိလိုက်မှ ဟိုက တာ့တာ ပြသွားရင် သွားပြီ ဒီတစ်ခါတော့ တစ်ကယ်ကို တစ်သက်စာပဲ ဝေးမှာ ။

ဒီတစ်ခေါက် ထွေးထွေးနဲ့ ပြန်တွေ့ရတာ စံမြတစ်ယောက် ယောကျာ်းမာနဆိုတာလည်း ဘယ်ဆီ ဘယ်ကြားညပ်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်တော့ဘူး ၊ ကိုယ်ကလည်း ဒီကောင်မလေးကိုမှ လိုချင် ၊ ရချင် ၊ လိုးချင်နေတာဆိုတော့ ဘာများ တတ်နိုင်အုန်းတော့မှာတဲ့လည်း သူပြောလာသမျှ ခေါင်းပဲ အသာငြိမ့် လိုက်ရတော့တာပေါ့ ….။


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>