ကောင်မလေးများ၏ ချစ်မေတ္တာ အပိုင်း (၃)
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ရေးသားသူ - အဖိုးကြီး
{ မှတ်ချက် ။ ။ အင်းဆက် စာသားများပါဝင်ပါသည်၊၊ }
မနက်ရောက်တော့....ဘယ်သူမှအိပ်ယာမထခင်...ရွှေယွန်း သူ့အိမ် ကိုပြန်သွားလေသည်။
“ ဖေဖေ ညက ရွှေယွန်း နဲ့ အဆင်ပြေလား......”
ဦးသိုက်ထွန်း လည်း....စိတ်မကောင်းသော မျက်နှာဖြင့် ခေါင်းခါပြီး Coltd သို့ထွက်သွားလေတော့သည်..။သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်လဲရွှေယွန်းစီ ဖုန်းဆက်သော်လည်း ဖုန်းကပိတ်ထားရာ ညနေ ရွှေယွန်း အိမ်ကို သွားကြရန် စီစဉ်လိုက်လေသည်.။ သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်....ရွှေယွန်း အိမ်ရောက်တော့
“ သမီးတို့ သမီးတို့သူငယ်ချင်း မနက်အစောကြီး အိမ်ပြန်လာပြီး အခန်းထဲက ခုထိမထွက်ဘူး..ထမင်းလည်းထွက်မစားဘူး....သူငယ်ချင်းတွေ စိတ်ကောက်နေကြတာလား ..” ဟုရွှေယွန်းရဲ့ မေမေ က မေးရာ ပန်းနုတို့ကလည်း
“ ဟုတ်တယ် အန်တီ ညက ရွှေယွန်းကို ဝိုင်းစတာ အစလွန်ပြီး သူစိတ်ကောက်သွားတာ အခုပြန်လာချော့တာ အန်တီ..” ဟု ညာပြောလိုက်ရာ......
“ ဖြစ်ရမယ် ကလေးတွေကတော့.. သွား...သမီးတို့ သူငယ်ချင်းအပေါ်ထပ်မှာ တက်သွားလိုက် ..” ဟုရွှေယွန်းမေမေ က ပြောလိုက်လေသည်။
ဒေါက်ဒေါက်.....
ရွှေယွန်း အခန်းထဲ (၃) ယောက်သားဝင်လိုက်ရာ ဆံပင်ကြီးဖားလားနဲ့ ပြတင်းပေါက်ေ့ရှတွင် ရပ်နေသော ရွှေယွန်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ရွှေယွန်းလည်း လှည့်ကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်ကိုမြင်တော့...ပန်းနု ကိုဖတ်ပြီး ငိုလိုက်လေသည်.....။
“ အင်းးးး...ဟင့်.....ဟင့်..”
ရွှေယွန်း တစ်ယောက်ငိုနေသဖြင့် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး.ဟန်နီ က
“ ဘာဖြစ်လို့လဲသူငယ်ချင်းရယ် ငိုထားတာလဲ မို့အစ်နေတာဘဲ...” ရွှေယွန်းလဲ ဖြစ်ကြောင်းအကုန်ပြောပြီး ပန်းနုရယ် ငါတောင်းပန်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရယ် ..”ပြောရာ.....
“ ငါကပြန်တောင်းပန်ရမှာပါ သူငယ်ချင်းရယ်..” ဟု ပန်းနုပြောလိုက်လေသည်...။
“ နင့်ဖေဖေ က ငါ့ကိုတင် မဟုတ်ဘူး သွန်း ကိုပါ ကြံစည်ပြီးသွားပြီ ....ဟုတ်တယ်မို့လား သွန်း ..” ဟု.....အငိုသံလေးဖြင့် ရွှေယွန်း မေးလိုက်လေရာ.......(၃) ယောက်လုံးအချင်းချင်းပြိုင်တူ ကြည့်မိပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်လေသည်......။ စကားပြောကောင်းသော ဟန်နီ က ငပလီမှအစ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်ရာ ရွှေယွန် လက်ဝါးလေးအုပ်ပြီး အွံသြကာ ဟန်နီချိုချို ပြောတာများနားထောင်နေသည်။
“ အဲ့....ဆို....သူက ငါတို့အကုန်လုံး နဲ့ အိပ်ပြီးဘီပေါ့ ဟုတ်လား......သူ့သမီးတောင်မချန်ဘူး......”
“ မဟုတ်ဘူး ရွှေယွန်းရဲ့ ပန်းနု နဲ့က အမှတ်မထင် လွန်ကြူးမိသွားတာ.......”
“ အဲ့ဆို နောက်ကြ ဘာလို့နင်တို့နဲ့အတူ အိပ်သေးတာလဲ ..” ဟု ရွှေယွန်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာမေးလိုက်သည်....။
“ ဒါက ငါတို့ ခံစားချက်ကြောင့်ပါ သူငယ်ချင်းရယ်..” ဟု သွန်းနဒီက အသံလေးတိုးကာပြောလိုက်လေသည်........။
“ ငါအခု အရမ်းနားချင်နေပြီသူငယ်ချင်းတို့..” ရွှေယွန်းက ပြောရာ သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်က
“ အေးအေး.....နောက်မှ ငါတို့စုံကြမယ်..” ဟုပြောကာ နှုတ်ဆက်ပြန်လာခဲ့လိုက်လေသည်.။ (၂) ရက်လောက်နေတော့ သွန်း နဲ့ ဟန်နီ ပါ သူတို့အိမ် သူတို့ပြန်သွားကြသည်...။ ဒီကြားထဲ ဖေဖေ လဲ အလုပ်များလို့...ဟုဆိုကာပြန်မလာပေ..။ (၁) ပတ်လောက်နေတော့ ဖေဖေ ပြန်လာပေမယ့် ဖေဖေ့မျက်နှာလေးချောင်ကျနေပြီး.....ပန်းနုကိုတောင်နှုတ်ဆက်ရုံ ဆက်ပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်သွားလေသည်.။
````````````````````
ဖြစ်ပျက်တာ (၁၀) ရက်ကျော်တော့ သူငယ်ချင်းတွေ တိုင်ပင်ပြီး အပြင်ထွက်လည်ရန် ရှော့ပင်းမော ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြသည်....။ ရွှေယွန်း က မလိုက်ချင်ဘူးငြင်းပေမယ့် မရအရ ဇွတ်ခေါ်လာကြချင်းဖြစ်သည်..။
“ ရွှေယွန်း သူငယ်ချင်းစားလေ ကြေးအိုးက နင်အရမ်းကြိုက်တာလေ ..” ဟုပြောကြသော်လည်း ရွှေယွန်းက ချောင်ကျနေသော မျက်နှာလေးဖြင့် မစားချင်ဘူးငြင်းလိုက်လေသည်။ ဟန်နီ ကသတိထားလိုက်မိဟန်ဖြင့်....
“ နင် ဦးကိုများ ချစ်နေတာလား...ရွှေယွန်း ..” ဟုမေးလိုက်ရာ.....
“ အဲ့လိုလူ ကိုငါက ဘာလို့ချစ်ရမှာလဲ ငါ့ကိုယ်ငါဘဲ နှမျောနေမိတာ သူ့ကို အရမ်းမုန်းတယ် ..” ဟု ရွှေယွန်းကဒေါသသံဖြင့်ပြေလိုက်သည်။
“ အေးပါ...သူငယ်ချင်းရယ် စိတ်အေးအေးထား ပျော်ပျော်နေရအောင်ကွာ..” ဟု ပန်းနုက နှစ်သိမ့်လိုက်လေသည်။
ထိုအချိန် သူ့တို့စားနေသော ဆိုင် အ ေ့ရှတွင်... ဦးသိုက်မောင်း ကို သွန်းနဒီ ဖြတ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရာ...
“ ဟယ်...ပန်နု...နင့်ဖေဖေ ထင်တယ်...ကောက်မလေး တစ်ယောက်နဲ့..” ဟုပြောရာ ရွှေယွန်းခေါင်းထောင်ကြည့်ပြီး လိုက်ရှာလိုက်ရာ နောက်ကျောဘဲမြင်ရပေမယ့် ဦးသိုက်မောင်းမှန်း မှတ်မိလိုက်သည်.။ဟန်နီ က
“ ထထ မြန်မြန်လိုက်ကြည့်ရအောင်..” ဟု ပြောကာ ငွေရှင်းပြီး ဦသိုက်မောင်း သွားသည့်ဘက်ကို ပြေးလိုက်သွားကြလေသည်.။ ဦးသိုက်မောင်းတို့ ရွှေဆိုင် တစ်ဆိုင်ထဲမှာရှိနေကာ အမျိုးသမီးကဆွဲကြိုးများအား တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဝတ်ပြနေသည်ကို သူငယ်ချင်း (၄) ယောက်မြင်လိုက်ရသည်...။
အမျိုးသမီးက အသက် (၃၅) နှစ်လောက်ရှိဘဲရှိသေးသည်..။
“ ဟဲ့...ပန်းနု နင့်ဖေဖေ ...ဆော်ကြီးလား..” ဟု ဟန်နီ ကမေးရာ
“ ငါလဲ ....ဘယ်သိမလဲဟဲ့ ” ဟု ပန်းနုက ပြေလိုက်လေသည်..။ သွန်းက
“ ဟဲ့ ရွှေယွန်း....နင်ဘာဖြစ်တာလဲ ..” ဟုအလန့်တကြားပြောရာ....ပန်းနု နဲ့ ဟန်နီလည်း ရွှေယွန်း ကိုကြည့်ပြီး လန့်သွားကြလေတော့သည်..။
“ ရွှေယွန်း ...ဟဲ့...သူငယ်ချင်း.....”
ရွှေယွန်း သည်တစ်ကိုယ်လုံးမတ်မတ်ကြီးတောက့်နေကာ မျက်နှာသေကြီးဖြင့် မျက်ရည်များစီးကြနေလေသည်.။
“ ရွှေယွန်း...သူငယ်ချင်း...သတိထား...”
သူတို့ဘာပြောပြော ရွှေယွန်းကြားပုံမရသဖြင့် ကားပါကင် မှ ကားထုတ်ကာ ရွှေယွန်းကို ကားပေါ်ဆွဲလိုက်ရသည်။ .ကားပေါ်ရောက်တဲ့ အထိတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေသော ရွှေယွန်းအားကြည့်ပြီး သူငယ်ချင်း (၃) ယောက် လန့်နေကြလေသည်။ ခဏကြာတော့ ရွှေယွန်း တစ်ယောက်သတိဝင်လာတယ်ထင်ပ...။ မျက်နှာကို အုပ်ပြီး သဲကြီးမဲကြီး ငိုချခိုက်လေတော့သည်..။
“ အီး....ဟီးးးး...ဟီးးးး...ရွှတ်....ရွှတ်မုန်းတယ်.....မုန်းတယ်......အရမ်းမုန်းတယ်...” ဟုသာ ရွှေယွန်း တစ်ယောက်ထပ်ခါထပ်ခါပြောပြီးငိုနေလေသည်...။ အခုထိအငိုမရပ်သေးသဖြင့် ဒီတိုင်း သူ့အိမ်ကိုပြန်ပို့လို့အဆင်မပြေသဖြင့် လမ်းကြောင်းသင့်သည့် ပန်းနုအိမ်မှာ နားရန် အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်..။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး.... ဧည့်ခန်းထဲရောက်တဲ့အထိ ရွှေယွန်း အငိုမတိတ်ဘဲဖြစ်နေရာ သူငယ်ချင်းများချော့မော့သော်လည်းမရဖြစ်နေလေသည်...။ သူတို့ သိလိုက်ပါပြီး ....ရွှေယွန်း တစ်ယောက်...... ပန်းနုဖေဖေကို အရမ်းချစ်ပြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့တော့ စိတ်ထိခိုက်သွားကာ သဝန်လည်းအရမ်းတိုသွားပုံရလေသည်....။
သူငယ်ချင်း (၃) ယောက် မချိပြုံးလေးပြုံးမိလိုက်ကြလေသည်..။ ကျောင်းက အလှဘုရင်မလေး ရွှေယွန်းမှုံ တစ်ယောက် သူငယ်ချင်းအဖေ ကို ဒီလို ချစ်သွားမည်ဟု လုံးဝမထင်မိကြချေ...။ ဟန်နီလည်း တိုင်ပင်စရာများတိုင်ပင်ရန်...ပန်းနု နဲ့ သွန်းကို လက်ပြပြီး မီးဖိုခန်းထဲတိတ်တိတ်ထွက်လာခဲ့ကြသည်..။
ထိုစဉ်....ကားစက်ရပ်သံနဲ့အတူ ဦသိုက်မောင်း တစ်ယောက် အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာကာ ဧည့်ခန်း တွင် ထိုင်ငိုနေသော ရွှေယွန်းမှုံ အား တွေ့လိုက်မိသည်။
“ ကလေး.....”
“ ဟင်....”
ရွှေယွန်း အသံကြားလို့ မော့ကြည့်ရာ .ဧည့်ခန်းအဝတွင် ရပ်နေသော ဦးသိုက်မောင်း အားတွေမိလိုက်ရာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး နှုတ်ခမ်း ကို ကိုက်ကာ ဧည့်ခန်းကနေ ထွက်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ ဦးသိုက်မောင်း ပြာပြာသလည်း ရွှေယွန်းထွက်မည့် အပေါက်ဝတွင် ပိတ်ရပ်ကာ လက်ကိုဆွဲပြီးတားလိုက်လေသည်။
“ လွှတ်.....လူယုတ်မာကြီး.......ကျွန်မ ကိုလွှတ်....”
ဦးသိုက်မောင်း ....ရွှေယွန်း ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရာ ရွှေယွန်းက ငိုယိုပြီး ...ဦးသိုက်မောင်း ရင်ဘတ် ကို လက်ကလေးများဖြင့် ထုထု ရိုက်နေလေသည်။
“ လွှတ်...လူယုတ်မာကြီး....အခုလွှတ်ပေးရှင့်ကို...မုန်းတယ်...အရမ်းမုန်းတယ်.....ကျွန်မ ...ထပ်မခံစားနိူင်တော့ဘူး...လွှတ်ပေး...ဟင့်....ဟင့်.....”
မျက်ရည်များ တစ်တောက်တောက်ကြရင် တွန်းကန်ရုန်းဖယ်နေသော ရွှေယွန်း ကိုကြည့်ကာ ဦးသိုက်မောင်း ...ဝမ်းနည်းလားပြီး ရွှေယွန်းကို တင်းတင်းလေးဖတ်ပြီး ထိုက်ခုံပေါ်ထိုက်ချကာ ရွှေယွန်း နှုတ်ခမ်းလေးအား ချစ်စိတ်အပြည့်ဖြင့် နမ်းလိုက်လေသည်...။ နမ်းတာဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိတော့....အနမ်းရပ်လိုက်တော့ ....ရွှေယွန်း ငိုလို့မောတာရော....အနမ်းခံလို့ မောတာရောပါပေါင်းပြီး....ဦးသိုက်မောင်း ရင်ခွင်ထဲတွင် ခပ်မျှော့မျှော့လေးသာကျန်တော့သည်....။
ရွှေယွန်း တစ်ယောက်သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး.
“ ရှင့်ကို မုန်းတယ်.......ရှင်ကြီး...ရှင်ကြီး....အီး...ဟီးး ..” ဆိုပြီးထပ်ငိုလေသည်..။
“ ကလေးရယ်....ဦး...ကလေးကို အရမ်းချစ်တာ ....တကယ်ချစ်တာပါ...ကလေးရယ်....ဦး...ဒီရက်ပိုင်း စိတ်ဝိညာဉ် မရှိတဲ့လူလိုပါဘဲကွယ်.....ကလေး ကို အရမ်းတွေ့ချင်ပြီး တောင်ပန်းချင်ခဲ့တာပါ ကလေးရယ်...” ဟု ပါးလေးကိုနမ်းကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်လေသည်.။ ရွှေယွန်းက ငိုသံဖြင့် ......
“ လူလိမ်ကြီး....ရှင်လူလိမ်ကြီး...အရမ်းမုန်းတယ်....”
“ ဦး...မလိမ်ပါဘူး...ကလေးရယ်....ဦး...အမှန်မပြောရင်....ကားတိုက်သေပါစေဗျာ...”
“ ရှင်ပြောတာ အကုန်အလိမ်ကြည့်ဘဲ ကျွန်မရဲ့ သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်လည် ရှင့်..လက်ထဲရောက်ပြီးဘီ ...အခုလည်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ကို ထပ်လိမ်နေပြန်ပြီး....ဟင်းးးး......”
“ ကလေး ရဲ့ သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်ကိစ္စကတော့ ဦး မငြင်းပါဘူး ကလေးရယ်....ဦးကို ...ခွင့်လွှတ်ပေးပါလို့လဲ မတောင်းဆိုရဲပါဘူး.......ဒါပေမယ့် ဘယ်က အမျိုးသမီးက ပါလာတာလဲ ..” ဟုဦးသိုက်မောင်း မေးလိုက်ရာ.....ရွှေယွန်းလဲ မခံစားနိူင်တော့ဘဲ ဒေါသဖြစ်သွားကာ....
“ ရှင့် မယားငယ်လေ....ခုဏက ရွှေဆိုင်မှာ ရှင့်မယားငယ် ကို လက်ဆောင်ဝယ်ပေးနေတာလေ...လူလိမ်ကြီး...အယုတ်တမာကြီး....အင်း....အင့်.....အင့်...” ဦးသိုက်မောင်း နားလည်သွားကာ....
“ သြော် ဒါလား.....အဲ့ဒါ ဦး...သူငယ်ချင်း ဇနီးလောင်းလေ....သူက ခုအသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ကြမှာ.....သူနဲ့ဦးနဲ့ က ငယ်ငယ်တုန်းကတည်းက သဘောတူထားကြတာက သူအိမ်ထောင်ကျရင် ခန်းဝင်ပစ္စည်း အဖြစ် မိန်းကလေးကို တင်တောင်းဖို့ လက်ဝတ်ရတနာ တစ်ဆင်စာကို လက်ဖွဲ့အဖြစ်ပေးရမယ်လိုသဘောတူထားလို့...ဒီနေ့ လိုက်ဝယ်ပေးတာ..သူက သြဇီမှာမို့မလာဖြစ်သေးတာ မင်္ဂလာဆောင်နီးမှပြန်လာမှာလေ ..” ဟု ရွှေယွန်း ကိုရှင်းပြလိုက်လေတော့သည်။
ရွှေယွန်းတစ်ယောက်...“ ဟင်း...” ဆိုပြီးဖြစ်သွားကာ....မယုံသင်္ကာမျက်စိဖြင့်ကြည့်ရင်း....
“ မယုံဘူး...ရှင်ကလူလိမ်ကြီး.....” ဟုပြောပြန်ရာ ဦသိုက်မောင်း ခေါင်းခြောက်သွားလေသည်....။
“ ခဏ...ဦး..ရှင်းပြမယ် ...” ဆိုကာ ဖုန်းထုတ်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းစီ Video Call ခေါ်လိုက်လေသည်။ ရွှေယွန်း က
“ ကျွန်မကိုလွှတ်....” လို့ပြောပေမယ်...ဦးသိုက်မောင်း က မလွှတ်ပေ။ သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ဖုန်းဆက်လိုက်သေည်၊၊
“ ဟေ့....သူငယ်ချင်းကြီး.....ကျေးဇူးဘဲကွာ.....မင်းစီ ဖုန်းခေါ်တော့မလို့.....ချယ်ရီ က မင်း ဒီနေ့ လိုက်ဝယ်ပေးတဲ့ လက်ဖွဲ့အရမ်းကြိုက်တယ်တဲ့ကွာ....အသက်ကြီးတဲ့ထိ မင်းက ဂတိ မဖျက်ဘူး...ဟားဟား....” ဦးသိုက်မောင်း လဲ ရွှေယွန်းကို မမြင်အောင် ကင်မရာချိန်ထားပြီး....
“ အေးအေး....ကြိုက်ရင်ပြီးရောကွာ...ငါကို့ အားနာပြီး မကြိုက်ဘဲဝယ်လိုက်မှာ စိုးရိမ်တာ နေတာကွ....ခုတော့အဆင်ပြေတာပေါ့....အေးအေးအေး....နောက်မှအေးဆေးတွေ့မယ်ကွာ အလုပ်လေးရှိသေးလို့ ဘိုင့်..ဘိုင့်...” သူငယ်ချင်း..ဖုန်းပိတ်လိုက်ပြီး .....
“ ယုံပြီလား...ကလေး ..” ဟုပေးလိုက်ရာ...ရွှေယွန်း ပုံစံ က ခုဏကလောက်မဆိုးတော့ဘဲ....
“ ယုံယုံ မယုံယုံ...ကျွန်မ နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ....အဲ့ဒါရှင့်ကိစ္စလေ...အခုကျွန်မ ကိုလွှတ်...အိမ်ပြန်တော့မယ်.......”
“ ကလေးရယ်...ဦး.. ကလေးကို အရမ်းချစ်တာပါဦး...အချစ်ကိုလက်ခံပေးပါနော်..” ဟုပြောကာရွှေယွန်း နှုတ်ခမ်းကိုထပ်နမ်းလိုက်လေပြန်တော့သည်......။
“ အို....အင်း.....အွန်း....အား...”
“ ပလွတ်....ပြွတ်..”
“ ချစ်လိုက်ရတာ...ကလေးရယ်...ဒါပေမယ့်....ဦး...က...ကလေးနဲ့မတန်ဘူးကွယ်..ဦး...က...အသက်ကြီးပြီ ကလေးတစ်ယောက် အဖေကြီး...ကလေးက ငယ်ငယ်ချောချောလှလှလေးလေ....ကလေး...စိတ်ကို ဦးနားလည်ပါတယ်..” ဟု ဦးသိုက်မောင်း ဝမ်းနည်းစွာပြောလိုက်ရာ.....
“ အို.....ရွှေယွန်းက တန်တယ်မတန်ဘူး ဘယ်သူ့ ဂရုစိုက်မှာလဲ ကာယကံရှင်နှစ်ဦး...ချစ်ရင်ရပြီဘဲ......ရွှေယွန်းက အသက်ကြီးတာ ငယ်တာ ဂရုမစိုက်ဘူး ..” ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
“ ဟာ....ဒါ....ဒါ....ဆိုကလေး...က ဦးကို...ချစ်တယ်ပေါ့နော်....ဟုတ်လား.....” ရွှေယွန်း ...ဦးသိုက်မောင်း ရင်ဘတ်ကြီးကိုပုတ်ကာ......
“ မချစ်ဘဲ...ဘာလို့ ဒီလောက်ခံစားပြီး ငိုနေမှာလဲ ငတုံးကြီးရဲ့.....မိန်းမယူပြီး ကလေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုမွေးလာလဲမသိဘူး.....”
“ အားး.....ဟားးး....ဟားးပျော်လိုက်တာ....ကလေးရယ်...အရမ်းချစ်တာဘဲ....”
“ ကလေးလဲ...ဦး...ကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်..ဦးရယ်ဦးနဲ့....မတွေ့ရတဲ့နေတွေမှာ မငိုခဲ့တဲ့နေ့မရှိပါဘူး...ဦးရယ်........”
“ ကလေးရယ်......”
“ ပြွတ်..ပလွတ်...” နှုတ်ခမ်းအား နမ်းရင်....ဦးသိုက်မောင်းလက်တစ်ဘက်က ရွှေယွန်း အင်္ကျီ အောက်ကိုနိူက်ပြီး နို့များညှစ်ပေးနေပြီး နောက်တစ်ဘက်က စကပ်အတိုလေးအောက်ကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေလေသည်...။
အချိန်ကြာလာတော့ ဦးသိုက်မောင်းမနေနိုင်တော့ဘဲ....ရွှေယွန်းကို ဆိုဖာပေါ်တင်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ကာ အောက်တွင်ထိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို လျှက်ပါလေတော့သည်..။
“ အား......အီးးးး.....ရှီး....အွန်းဦး...ရယ်....ဧည့်ခန်းကြီးမှာလေ..” ဟု ရွှေယွန်း ကပြောသော်လည်း ဦးသိုက်မောင်းကို တားမရတော့ပေ။
“ ပလွတ်...ပြတ်..ပြတ်...ပြွတ်..”
ရွှေယွန်း ကော့တက်ကာ ချစ်ရသူ၏ အကြင်နာ ကို ရစ်မူးစွာခံယူနေမိသည်..။
“ အား.....ရှီ......အွန်း.....အား.....ထွက်ကုန်ပြီ...ဦး..ဖယ်လိုက်တော့..” လို့ ..ရွှေယွန်း ပြောပေမယ့် မရ..။ .ဦးသိုက်မောင်း တစ်ယောက် စောက်ပတ်လေးထဲမှထွက်လာသော စောက်ရည်များအား စုတ်ယူကာမြိုချလိုက်ပစ်လိုက်လေသည်......။
“ .ဦး..ရယ်....ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲ...”
“ အရမ်းချစ်မိလို့ပါကလေးရယ်.....” ဟုပြောကာသူ့ဘောင်းဘီကို စွဲချွတ်လိုက်ရာ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးထွက်ပေါ်လာကာ ဆိုဖာတွင်ထိုက်နေသော ရွှေယွန်းမျက်နှာရှေ့ ကို လီတန်းကြီးကရောက်ရှိသွားလေသည်။ ဦးသိုက်မောင်းအင်္ကျီချွတ်နေစဉ်မှာဘဲ ရွေယွန်းလဲချစ်ရသူ....ဦး...၏မျက်နှာအားမော့ကြည်နေရာကနေ လီးတန်းကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် လှမ်းငုံလိုက်တော့သည်။
“ အား.....အွန်း...အင်း....ရှီကလေးရယ်.......အား...အား..”
“ ပြွတ်...ပြွတ်.....ပလွတ်....”
ဦး..ကို..ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ မစုတ်တတ်ဘဲ စုတ်ပေးနေမိလေသည်။
“ ချစ်လိုက်ရတာ...ကလေးရယ်....”
လျှာလေးနဲ့ ဝိုက်လိုက်...ဥလေးများစုတ်ပေးလိုက် ပါးစပ်ထဲလဲ ဝင်နိူင်သမျှဝင်အောင် စုတ်ပေးနေသော ရွှေယွန်းကိုကြည့်ကာ ဦးသိုက်မောင်း က
“ တော်ပြီ...ကလေး..တော်ပြီ...” ဟုပြောပြီး လီးကို ရွှေယွန်း ပါးစပ်လေးထဲကနေစွဲထုတ်လိုက်တော့သည်...။
“ ပလွတ်....ပြတ်...”
“ ဦး..အရမ်းလိုးချင်ပြီ...ကလေးရယ်..”
“ ဦး...သဘောပါ...ဦရယ် ” ဟု ဆိုကာ ရွှေယွန်းအဝတ်အစားများအားလုံးချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်....။ ဦးသိုက်မောင်း က ရွှေယွန်း ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ပြီး...
“ လှလိုက်တာ...ကလေးရယ်..” ဟုပြောရာ...
“ အရာအားလုံးက ဦး..အတွက်ပါဘဲ..ဦးရယ်...” ဟုပြောပြီး ဆိုဖာကိုမှီပြီးပေါင်လေး များကို ကားပေးလိုက်လေသည်။ ဦးသိုက်မောင်းလည်း.....ရွှေယွန်းပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်ကာ သူ့လီးကြီးအား စောက်ပတ်လေးတွင် တေ့ပြီး သွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ ဗြစ်....တစ်....တစ်....ပလွတ်..”
“ အာ့....အင်း...အမေ့.....အား....ဦး....ဖြည်းဖြည်း....အရမ်းကြပ်တယ်....”
နည်းနည်းကြာတော့ ရွှေယွန်းလဲ ခံနိူင်ပြီဖြစ်သဖြင့် ဆောင့်ဆောင့် လိုလေတော့သည်.....
“ ဘွတ်.....ပလွတ်.....ပြွတ်.....ဖတ်ဖတ်.....”
“ ဖွတ်....ဗျိ.....ဘွတ်ဗြုတ်....ပြွုတ်...”
“ ဇွတ်...ဗျိဖွတ်.....ဇွတ်....ဖတ်...”
“ ဘွတ်ပြွုတ်....ပလွတ်...ဗျိ...ဇွတ်..”
“ အား....အူး...အမလေး.......ဆောင့်.....ဦး...ဆောင့်...ဆောင့်...ကောင်းလိုက်တာ...ဦးရယ်...”
“ အရမ်းချစ်တယ်....အရမ်းချစ်တယ်..ကလေးရယ်.....” ဦးသိုက်မောင်း က ရွှေယွန်းနားလေးနားကပ်ကာ...
“ ကလေး....ဟင်..ဦး....ကို ကုန်းပေးပါ့လားကွယ်...” ဟုတောင်းဆိုရာ...သွန်း...ဦးနဲ့လိုးတုန်းက ပုံစံကိုသတ်ရမိလိုက်သည်....။
“ ဦးသဘော ..” ဟုပြုံးပြီးပြောလိုက်ကာ ဆိုဖာပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်လေတော့သည်။
“ ပလွတ်...ဗြစ်....ဖွတ်....ဗျစ်..” လီးတစ်ချောင်း အဆုံးဝင်သွားတော့ ရွှေယွန်း ခါးလေးကော့တတ်သွားသည်.။
“ အား..ရှီး..အွန်း..”
၏ရွှေယွန်းရဲ့တင်ပါးကြီးများက ဖွံ့ထွားကျစ်လစ်နေသဖြင့် အစကတည်းက ဖင်ကို ကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးချင်နေသော ဦးသိုက်မောင်း တစ်ယောက် ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်က အားရပါးရဆောင့်လိုးနေတော့သည်...။
“ အာ့...ဦး..ဖြည်းဖြည်း...ဦးလီးက သားအိမ်ကို သွားထောက်နေတယ်........”
“ ဘွတ်.....ပလွတ်.....ပြွတ်.....ဖတ်ဖတ်.....ဖွတ်....ဗျိ.....ဘွတ်ဗြုတ်....ပြွုတ်...ဇွတ်...ဗျိဖွတ်.....ဇွတ်....ဖတ်...ဘွတ်ပြွုတ်....ပလွတ်...ဗျိ...”
“ ကောင်းလိုက်တာ...ချစ်ရယ် ..”
“ ဆောင့်ဆောင့်....ဦး.....ကလေးလည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ.......” ဦးသိုက်မောင်း တစ်ယောက် လုံးဝ အိတွဲချင်းမရှိဘဲ တင်းရင်းနေသော ရွှေယွန်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ လိုးပေးနေသည်။ တက္ကသိုလ်ရဲ့ ကွင်းအချောအလှ မာနခဲမလေး ရွှေယွန်းမှုံ သည် ကလေးတစ်ယောက်အဖေ မုတ်ဆိုးဖိုကြီးရဲ့ အလိုးအား ကျေနပ် ကြည်ဖြူစွာ အားပါးတရ အလိုးခံနေလေသည်...။
“ ဘွတ်.....ပလွတ်.....ပြွတ်.....ဖတ်ဖတ်.....”
“ ဖွတ်....ဗျိ.....ဘွတ်ဗြုတ်....ပြွုတ်...ဇွတ်...”
“ ဗျိဖွတ်.....ဇွတ်....ဖတ်...ဘွတ်ပြွုတ်.... ပလွတ်...ဗျိ...ဇွတ်..”
“ အား....သမီး....ပြီးတော့မယ်...ဦး..”
ဦးသိုက်မောင်း တစ်ယောက် လိုးရက်စရာမရှိအောင်လှလွန်းသော မိန်းကလေးငယ်ရဲ့ကြပ်ညှပ်စီးပိုင်လှသော စောက်ပတ်လေးကြောင့် အချက် (၂၀) လောက်စောင့်ပြီး သူ့လီးရည်များအား ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်......။
“ အား....ရှီး...အွန်း.....အွန်းကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်.....ချစ်တယ်ကွယ်...နောက်လဲ အမြဲလိုချင်တယ်ကွယ်....”
“ ဦးသဘောပါ...ဦးရယ်....ဒီက ကလေးမလေးက ဦးအတွက်ပါဘဲ ရှင်ရယ်....”
နှစ်ယောက်သား ဖတ်ပြီး နားနေစဉ် ရွှေယွန်းက
“ ဦး....သမီးပြောမယ်...ဦး ....သမီး သူငယ်ချင်း (၃) ယောက်ကိုပါ....အမြဲလိုးပေးရမယ်နော် ..” ဟုပြောရာ.....ဦးသိုက်မောင်းက...
“ ဘာလို့လဲသမီးရဲ့....” ရွှေယွန်း က
“ ကလေး သူငယ်ချင်းအားလုံး ကို ကလေးကလဲ သိပ်ချစ်တာ ....ဦး...လိုးတာ ရပ်ပစ်လိုက်လို့ တစ်ခြားတစ်ယောက်စီ သွားခံရင် သူတို့တွက်လဲ မကောင်းဘူးလေ....ဦးနဲ့က ဖြစ်ပြီးသားဘဲဟာ...ကလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆို သဝန်မတိုဘူးရယ်...”
“ ဟေ..ဟုတ်လား..” ဟု ဦးသိုက်မောင်းက ဝမ်းသာအားရပြောလိုက်လေရာ....ရွှေယွန်းမျက်မှောက်ကုပ်ပြီး...ဦးသိုက်မောင်း လီးကို စွဲညှစ်ပြီး......
“ ဒီ (၄) ယောက်ဘဲ လိုးခွင့်ရှိမယ်...တခြားဇာတ်လမ်းရှာလို့ရကတော့....ဒီလီးအပြတ်တာမှတ် ” ဟုဒေါသဖြစ်ပြောရာ....ဦးသိုက်မောင်း မျက်နှာကြီးမဲ့ပြီး
“ အေးပါ ...ကလေးရယ်...အေးပါ....ဦးကလဲ.. ...ဒီ (၄) ယောက်ထပ်ပိုမထားနိူင်ပါဘူး အထူးသဖြင့် ကလေးစောက်ပတ်လေးက မျှော့ပါတော့ အရမ်းကောင်တယ်...ကလေးရဲ့ ..” ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ထိုစဉ်....
“ အမလေးလေး....အဖြစ်သည်းနေလိုက်ကြတာ ဟယ်...နော်....” ဆိုပြီး ပန်းနုတို့ (၃) ယောက် ဝင်လာသဖြင့် ရွှေယွန်း အဝတ်အစားများဖြင့် ကိုယ်လုံးလေးအားဖုံးလိုက်ရသည်။ ခုဏ..ငိုယိုနေတဲ့
“ မမ...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးမငိုတော့တာလဲ..” ဟု ပန်းနုက ရွှေယွန်းဘေးလေးဝင်ထိုင်ကာ မေးလိုက်ရာ...ဟန်နီက
“ ဦးက..နေကောင်းအောင် ဆေးထိုးပေးလိုက်တာနေမှာပေါ့.....ဟားးး..ဟား..ဟာ...” အကုန်ရီကြတော့ ရွှေယွန်း ရှက်သွားသည်။
“ မိရွှေယွန်း...ငါပထမဆုံးလဲ..ဦးနဲ့ပါဘဲ ဟ...နင်ကို ဘာလို့ အရမ်းဆွဲသွားတာလဲ..” ဟု သွန်းကမေးလိုက်ရာ...
“ ငါလဲဘယ်နားလည်မလဲဟဲ့.....သူ့ဘာသာ ဦးကိုချစ်သွားမိတာကို ..” ရွှေယွန်း ဆူပုတ်ပုတ်လေးပြန်ဖြေလိုက်လေသည်...။ ဟန်နီက
“ တချက်ထဲနဲ့ တသက်စွဲတယ်ဆိုတာလိုပေါ့ ......”
“ ကောင်မစုတ်တွေ ငါပြောမယ် ...ဦးက ငါ့အပိုင်နော် ...နင်တို့တွေနဲ့ မလုပ်ခိုင်းပစ်ဘဲ နေလိုက်မယ် ...ဘာမှတ်လဲ ..” ဟု ရွှေယွန်းက ပြောလိုက်တော့....
“ အမလေးတော့ သူက နောက်ဆုံးမှလဲ ဦးနဲ့ဖြစ်သေးတယ် မယားကြီးနေရလဲ တက်ယူနေသေးတယ် ....လင်နာရူးမ ..” ဟု ဟန်နီကပြောလိုက်လေရာ....
“ ဟား..ဟီးး....ဟီးးး.....” အကုန်ရီနေတုန်း....သွန်းနဒီ က ဦးသိုက်မောင်းဘေးထိုင်ကာ သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးအား ကိုင်ကာ ငုံစုတ်လိုက်လေတောသည်...။
“ အား....အီး....အွန်းး...ကောင်မ....လက်သွက်သလားမမေးနဲ့..” ဟုပြောကာ ဟန်နီ လည်းထိုင်ချပြီး လီးကို လုစုတ်နေလေသည်...။ .ဦးသိုက်မောင်းက ဘေးက ရွှေယွန်းကို နမ်းပြီး နို့လေးကို ပွတ်ညှစ်ပေးနေစဉ် ပန်းနုက ပေါင်လေးဟနေသော ရွှေယွန်းပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး ရွှေယွန်းစောက်ပတ်လေးအား လျှက်ပေးလိုက်လေသည်.....။
“ အား...အီ.....အွန်း ပန်းနုရယ်...မလုပ်နဲ့လေ....ငါ့မေမေလေးကို.....ပြုစုပေးနေတာလေ ...”
“ ဟိဟိ.....သူ့အဖေ အဖိုးကြီးကို ဘယ်သူကယူမယ် ပြောလိုလဲ..” ဟု ရွှေယွန်းကပြောရာ.....သွန်း က
“ ဟယ်ကောင်းလိုက်တာ သူငယ်ချင်းရယ်...ဦးကို ငါအပိုင်စွဲစိလိုက်တော့မယ်ကွယ်....... ”
“ အစုတ်အပြတ်မတွေ မသာမတွေ....”
“ ဦး....ဦ...ကလေးခေါ်နေတယ်လေ....”
ဟန်နီ လီးစုတ်တာ ဖီလ်ခံနေသော ဦးသိုက်မောင်း တစ်ယောက်.....
“ ဟေ....ကလေး...ပြော ကလေး ...အား....ရှီး..”
“ ဟဲ့ ကောင်မ...ဟန်နီ.....ငါ့ဦးနဲ့ ပြောမလို့...နှာထမနေနဲ့....လီးစုတ်တာ ပါးစပ်ထဲက မထုတ်ဘဲ ဟန်နီ...ရွှေယွန်းကိုင်ပြောင်ပြလိုက်လေသည်။
“ ကောင်မတွေ ငါ့ဦးကို နင်တို့အပိုင်ထင်နေလား ..” ဟု ဒေါသတကြီး ရွှေယွန်းပြောပေမယ့် ဘယ်သူမှအရေးမလုပ်သဖြင့်....မိမိနိူင်တဲ့သူ ဦးသိုက်မောင်း ကိုသာ လက်ကို ဖတ်ပြီး...
“ ဦး...သမီးကို ဒီ တစ်ပတ်အတွင်း လာတောင်းလှည့်...သမီး ဒီဟာမတွေ ကိုစိတ်မချတော့ဘူး ..” ဟု ပြောလိုက်လေရာ....ဦးသိုက်မောင်း ပျော်သွားပြီး
“ လာတောင်းမှာပါ ကလေးရယ်...မြန်ဆုံးစိစဉ်ပေးမယ်နော် ဟုတ်ပြီလား..........”
ထိုနေ့ည ကလေးမလေး (၄) ယောက်ကို ဦးသိုက်မောင်း တစ်ကုတင်ထဲထားပြီး လိုးပေးလိုက်လေတော့သည်။ ( ၁) လကြာတော့ ဦးသိုက်မောင်း နဲ့ ရွှေယွန်းမှုံ တို့ လက်ထပ်လိုက်ကြလေတောလသည်.....။ ပန်းနု...ဟန်နီ....သွန်းနဒီ ...တို့ကတော့ လက်ထပ်ပြီးပေမယ့်...ရွှေယွန်း သဘောတူသဖြင့် ဦးသိုက်မောင်း ၏ အလိုးကို အမြဲခံကြလေသည်...။
ကျောင်းပြီးခါနီး (၂) လအလိုမှာ... ရွှေယွန်း နဲ့ ဟန်နီချိုချို နှစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ရှိလေသည်။ ရွှေယွန်း က
“ ဟန်နီ နင့် ကိုယ်ဝန် ကဆက်ပိုင်နဲ့လား ..” ဟုမေးရာ.....ဟန်နီက
“ အားကြီးဖြစ်လိမ့်မယ်...နင်လင်ကြီးရဲ့ ကိုယ်ဝန်ဟဲ့....ဆက်ပိုင်ကို ငါက Save Day မှဘဲ ပေးတာ...နင့်လင်က (၁) ပတ် (၅) ရက်လောက် ငါ့တို့ကိုလိုးနေတာ......ဒါမှ ကိုယ်ဝန်မရဘဲနေမလား....”
“ ဟယ်အဲ့ဒါဆို နင်ဆက်ပိုင် နဲ့အဆင်ပြေပါ့မလားဟယ်..” ဟု သွန်းကမေးရာ....
“ သူမှ မသိတာလေ သူလုပ်လို့ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်ထင်ပြီး မနေ့က ပျော်နေလိုက်တာ မတရားဘဲ ငါ့မှာစိတ်ထဲရီချင်တာအောင့်နေရတယ်.....ကျောင်းပြီးပြီးချင်း (၁) လအတွင်း လက်ထပ်ဖို့စီစဉ်မယ်ပြောတာဘဲ.....ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ငါတို့က ဦး........မယားလေးတွေဘဲလေ.......ငါတို့အားလုံးစည်းလုံးပြီး ......သူ့ကလေးကိုယ့်ကလေး မခွဲပြုစုကြတာပေါ့ ..” ဟုသွန်းကပြောလိုက်ရာ အားလုံးခေါင်းညိမ့်လိုက်လေတော့သည်... ။
(၂) နှစ်ကြာတော့...ဦးသိုက်မောင်းတွက်....ရွှေယွန်းက သားယောက်ကျားလေး မွေးပေးထားပြီးပြီး....ဟန်နီက သမီးလေး (၂) ယောက်မွေးလေသည်.။ ဟန်နီ ကလေး (၂) ယောက်လုံးသည်လဲ ဦးသိုက်မောင်းရဲ့ ကလေးများဖြစ်လေသည်...။
ပန်းနု က သြဇီကိုကျောင်းသွားတက်တာ (၁) နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ သွန်းနဒီ ကတော့ ဦးသိုက်မောင်း Coltd မှာ ဦသိုက်မောင်း အတွင်းရေးမူးအဖြစ် အတွေ့အကြုံရအောင်ဆိုပြီး သွန်းကပြောသဖြင့် သွန်းမိဘများက ခွင့်ပြုပေးထားသည်..။
အမှန် သွန်းနဒီ က သူ့ကိုလိုက်နေသော သူဌေးသားတွေကိုလက်မခံဘဲ ဦးသိုက်မောင်း ကိုချစ်ပြီး အနားတွင်နေချင်နေတယ် ဆိုတာ သူငယ်ချင်တွေ သိပေမယ့် ယောက်ကျား တစ်ယောက်ကို မိန်းမ နှစ်ယောက်ယူလို့ မသင့်တော်သောကြောင့် ဒီအတိုင်းသွန်းနဒီ စိတ်ချမ်းသာစေရန် လွှတ်ပေးထားလိုက်ရတော့သည်.။
==========
ပြီးပါပြီ။
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
ပြီးပါပြီ။
