တောရွာက ဘောဆာများ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - Frazike
{ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }
(01)
ငှက်ပျောတော
ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီး၊ ပင်စုကျေးရွာတွင် နေထိုင်ကျသော ရွာသူရွာသားတို့သည် မြစ်၊ချောင်းများတွင် တံငါလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်သူများ၊ တောင်ယာခင်းလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သူများနှင့် တခြားသော လုပ်ငန်းများ လုပ်ကိုင်သူများ အစရှိသဖြင့် ဝမ်းရေးအတွက်အသီးသီး လုပ်ကိုင်ပီး နေထိုင်ကြသူများဖြစ်သည်။
ထိုထဲတွင် ရွာတောင်ဖျားတွင် နေသော ဖိုးမောင် တို့မိသားစုတွင် အသက် (47) နှစ်ရှိသည့် ဖခင်ဖြစ်သူ ကိုကြိုင်မှာ တံငါလုပ်သလို၊ တောင်ယာလည်း လုပ်ကိုင်သည်။ အသက် (45) နှစ်ရှိသည့် အမေ ဖြစ်သူ မအေးလှ မှာ များသောအားဖြင့် ယာလုပ် သည်။ အသက် (20) ရှိပီဖြစ်သော သားဖြစ်သူ ဖိုးမောင်မှာ မိဘနှစ်ပါးလုံးကို ကူသည့်အခါကူပီး အိမ်မာအေးဆေးနေသည့်အခါနေသည်။
ပင်စုကျေးရွာ၏ ဆောင်းရာသီ မနက်ခင်းသည် တောသူတောင်သားတို့၏ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ရန် အစပြုသံများနှင့် စတင်လေ၏။ ဖအေဖြစ်သူ ကိုကြိုင် ငါးဖမ်းသွားတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ထမင်းစားရန် ပြင်လေသည်။
မနေ့ညကကျန်သော အမဲခြောက်ကြော်နှင့် လောလောလတ်လတ် ဖုတ်ထားသော ငပိကိုသံပုရာသီးနှင့် သုတ်ကာ ထမင်းဆီစမ်းပီး စားနေသည်။
" အေးလှ....ငါ ဒီည မြောင်ကျရွာ အသုဘမှာ ဖဲသွားရိုက်မလို့.....အ့ဲတာ ဒီနေ့ ငါးဖမ်းပီး ရောင်း ရတဲ့ ပိုက်ဆံတဝက်ကို ငါးဒိုင်က ခိုင်မြင့်ဆီ ထားခဲ့ပီး တဝက်ကိုယူသွားမလို့....နင် သွားမယူချင်ရင် နင့် သားကို လွှတ်လိုက်.."
" ဘယ်သူဆုံးလို့လဲ"
အိမ်နောက်ဘေးတွင်ရှိသော ဘူးရွက်ခင်းမှ ဘူး ရွက်များခူးလာသော မိန်းမဖြစ်သူ မအေးလှမှ မေးလိုက်သည်။
" ငွေတိုးချေးစားတဲ့ မသောင်းထွေးလေ...ရွာလယ်ပိုင်းက မောင်ဗျိုင်းရဲ့ အမဝမ်းကွဲ....ငါ ညနေကျ အ့ဲဒီကို မောင်ဗျိုင်းနဲ့အတူသွားမာပဲ"
" ဖဲသွားရိုက်တာက ပြသနာမရှိဘူး...တခြားအသံတေမကြားချင်ဘူးနော်...အ့ဘက်ရွာကလူတေဒီဘက်ကို ပေါင်းနုတ်လာတတ်ကြတယ်....ဟင်း..ဟင်း"
" အေးပါဟာ နင်ကလည်း...ကဲ ဒါဆိုသွားပီ"
ကိုကြိုင်ထွက်သွားပီးနောက် သားဖြစ်သူဖိုးမောင် နိုးလာသည်။အချိန်မှာ နေမြင့်နေပီ ဖြစ်သည်။ မအေဖြစ်သူ မအေးလှ နေ့လည်စာစားရန် ထမင်းအိုးပြင်နေခိုက်သားဖြစ်သူ ဖိုးမောင်ကို ခေါ်ကာ ဟင်းချက်ရန်ကြက်သွန်ဖြူ၊ ကြက်သွန်နီ ခွာရန်ခိုင်း၏။
မြို့ပေါ်မာလိုမဟုတ်ပဲ တောရွာဓလေ့အတိုင်းမြေကြီးပေါ်မှာ အုတ်ခဲဆင့်ပီးသော်လည်းကောင်း ၊ မီးဖိုဖြင့်သော်လည်းကောင်း အစားအသောက်များချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ကြသည်။
မအေးလှသည် ထမင်းအိုးတည်ရာတွင် ဖိုးမောင်ဘက်ကို ကျောပေးပီး တည်နေသည်။ ဖိုးမောင်တစ်ယောက် အမေဖြစ်သူအား ကူလုပ်လိုက် ၊ စကားပြောလိုက်လုပ်နေရာမှ ဖိုးမောင်၏မျက်လုံးများ သူ့အမေ မအေးလှ ဖင်ပေါ် ရောက်သွား၏။
ဖိုးမောင်အမေ မအေးလှမှာ (45) နှစ်ရှိပီဖြစ်ပီး အရပ် (5) ပေ (6) လက်မ ၊ ကြီးမားလုံးရင်းသော နို့ကြီး နှစ်မွှာ ၊ ဗိုက်ခေါက် အနည်းငယ်ထူထူ၊ စွင့်ကားပီး အနောက်သို့ ထင်းထင်းကြီး ထွက်နေသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
မအေးလှ ဘော်လီဝတ်ရိုး ထုံးစံ မရှိသဖြင့် နို့နှစ်လုံးမှာ အမြဲတမ်း အင်ကျီအပြင်သို့ အယ်ထွက်နေ၏။ တခါတရံ ရပ်ရေးရွာရေး၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမှသာ မအေးလှ ဘော်လီဝတ်သည်။ လမ်းလျှောက်ရင်လည်း နို့နှစ်လုံးအပြင်ကြီးမားစွင့်ကားသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမာ နိမ့်လိုက်ဆင်းလိုက် တုံ တုံ တုံ တုံ နဲ့ ဖြစ်လို့နေသည်။
မအေးလှ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုကြိုင်နှင့်မရခင်တွင် သိပ်မထန်၊ ကိုကြိုင်ကို ယူပီးမှ မအေးလှ ပိုထန်လာပီးကိုကြိုင် နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလိုဖိုးမောင် အရွယ်ရောက်သည့် အခုချိန်ထိ လိုးသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကိတ်သထက်ကိတ်လာ၏။ ဖိုးမောင်တစ်ယောက် သူ့အမေ မအေးလှ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာ၏။ စိတ်ထဲတွင် ငရဲကြီးမှန်းသိသော်လည်း ဘယ်လိုမှထိန်းမရ၊ အမေဖြစ်သူ မအေးလှဖင်ကြီးပေါ်မှာပဲ အကြည့်တို့မြဲနေလေသည်။ ခနကြာတွင်
" အမေ့...ကျွန်တော် အိမ်သာတက်ချင်လို့...ဒါတေ အမေပဲပီးအောင် နွှာထားလိုက်တော့ဗျာ...ကျွန်တော် အိမ်သာတက်ရင်လည်း ကြာတာ အမေသိသားပဲ"
ဟု ဖိုးမောင်ပြောကာ အိမ်သာဆီ မြန်မြန်သွား၏။
အိမ်သာမှာ မအေးလှ ချက်ပြုတ်သော မီးဖိုချောင်နှင့် (10) ပေလောက်သာဝေးသည်။ အိမ်သာထဲတွင် ဖိုးမောင် ချီးပါမနေပဲ သူ့အမေ မအေးလှ ဖင်ကိုသာ မှန်းကာ ထုနေသည်။ ဖိုးမောင်လီးမှာ (၈) လက်မခန့်ရှိပီး လုံးပတ်မှာ blue mountain ချိုရည် size ထက် အနည်းငယ်သာလျော့ပီး တော်တော်တုတ်သည်။
ဖိုးမောင် ထုရတာအားမရပေ။ (10) မိနစ်ခန့် နေသော်လည်း ဖီးမတက်သဖြင့် တခုခုကြံနေခိုက် အိမ်သာ ထရံကနေ ဖြဲကြည့်မည် ဟု အကြံပေါ်လာသည်။ ဖိုးမောင် အိမ်သာထရံမှဖြဲကြည့်သောအခါ သူ့အမေ မအေးလှမှာ ထမင်းအိုးကျက်ပီဖြစ်၍ ဖိုးမောင် သင်လက်စ ကြက်သွန်တေကို သင်ဖို့နေရာရွှေ့ထိုင်ရာ မအေးလှ ထိုင်သည့်ဘက်မှာ အိမ်သာနှင့် ကွက်တိ ဖင်ပေးထိုင်သလို ဖြစ်သွားသည်။
ဖိုးမောင်လည်း အိမ်သာထရံမှ ဖြဲကြည့်သောအခါ မအေးလှ သူ့ဘက်ကျောပေးထိုင်နေသဖြင့် သူ့အမေ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း လက်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထုလေတော့သည်။
......................
ဒီနေ့တော့ ကိုကြိုင် ငါးဖမ်းမသွားပဲ မိသားစုပိုင် ပြောင်းခင်းတွင်သာ မအေးလှနှင့် အတူတူအလုပ်လုပ်နေ၏။ ဖိုးမောင်တို့အိမ်၏ အနောက်ဘက်တွင် ဘူးခင်း၊ကြက်သွန်ခင်းတို့ရှိပီး ထိုအခင်းများ၏အနောက်ဘက်တွင် ချောင်းရှိသည်။ ဤကဲ့သို့ပင် ထိုအခင်းများ၏ ညာဘေးဘက်တွင် ပြောင်းတော၊ငှက်ပျောတော၊ သရက်တောရှိ၏။
ဖိုးမောင်တို့နေသည့်အိမ်သည် ရွာတောင်ဖျားအစွန်းဖြစ်သည့်အလျောက် လူအရောက်အပေါက်နည်း၏။ ငှက်ပျောတော ၊သရက်တောသည်လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။ကိုကြိုင်နှင့် မအေးလှ တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲပြောင်းခင်းထဲတွင်အလုပ်လုပ်နေကြသည်။
သားဖြစ်သူ ဖိုးမောင်မှာ မနက်ကတည်းက ရွာထဲက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် မြို့တက်ပီး ပစ္စည်းဝယ်မည်ဟုပြောကာထွက်သွားသည်။
...........................
နေ့လည် (11) ခွဲ ၊၊
ကိုကြိုင်နှင့် မအေးလှ ပြောင်းခင်းနားက သစ်ပင်အောက်တွင် ထမင်းစားနားနေကြသည်။
" ကိုကြိုင်...ကျုပ် ရွာရှေ့ပိုင်းက ဝေရီဆီ သတင်းမေး ခန သွားလိုက်အုံးမယ်တော်...အ့ဲကောင်မ မနေ့က တောထဲ မှိုရှာသွားတာ တောဝက် တွေ့လို့ပက်မယ်ထင်ပီး ပြေးရင်း ခြေခေါက်ပီးချော်လဲတာ...အခုခြေထောက်မှာ ပတ်တီးကြီးနဲ့...."
ညနေစောင်းချိန်တွင် ပြောင်းခင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေသော ကိုကြိုင်ဆီ သားဖြစ်သူ ဖိုးမောင် ရောက်လာသည်။
" ဟျောင့်....ငါမှာလိုက်တဲ့ ပုဆိုးပါလား"
" ပါ ပါတယ် အဖေရ... ကျွန်တော့်အတွက်ပါ ဝယ်ခဲ့သေးတယ်"
" မင်းမှာ ပုဆိုးတေရော ဘောင်းဘီတေရော အများရီးရှိနေတာ...အပိုကုန်အောင် ဘာလို့ဝယ်တာတုန်း.."
" ဟာ...အဖေကလည်း...ဈေးချိုလို့ပါဗျာ...ပီးတော့ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်ဆိုတော့ တခါတည်း ဝယ်ခဲ့လိုက်တာ....ဒါနဲ့ အမေရော..."
" ရွာရှေ့ပိုင်းက...ဝေရီ့ဆီသွားတယ်...သတင်းမေ..းတဲ့"
ဖိုးမောင် စိတ်ထဲတချက် တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ရွာက မထွက်မီ မဝေရီတို့ အိမ်ရှေ့က ဖြတ်အလျှောက် မဝေရီ ခေါ်လို့ သွားရာမှ ဖိုးမောင် မြို့တက်ပီး ပစ္စည်းဝယ်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောသဖြင့် အကြောပြေ ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးဗူး ဝယ်ခဲ့ရန် ဖိုးမောင်ကို မဝေရီ မှာလိုက်၏။ အခုရွာပြန်ရောက်ရောက်ချင်း မဝေရီဆီ အရင်သွားပီး မှာသည့် ဆေးဗူးအားပေးရာတွင် သူ့အမေ မအေးလှအား မတွေ့ခဲ့။
သို့ပေမယ့်လည်း ဖိုးမောင် ပြန်စဉ်းစားကြည့်မှသူ့အမေ မအေးလှ တခြားအိမ်မှာ စကားပြောနေလောက်မည်ဟုပဲ တွေးကာ
" အဖေက....မသိမ်းသေးဘူးလား.....နေတောင်ဝင်တော့မယ်"
" အေး...သိမ်းပါပီကွာ...ပီးကျ မင်းနဲ့ငါ ဟိုဘက်ခြံက ငှက်ပျောတောမှာ ငှက်ပျောတခိုင်လောက်ဝယ်ရအောင်ကွာ...နတ်တင်ဖို့ရယ် ဘုန်းကြီးကျောင်းလှူဖို့ရယ်"
ဖိုးမောင်နှင့် အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင် တို့နှစ်ယောက်ငှက်ပျောတောအစပ်ကိုရောက်ချိန် ကိုကြိုင်မှ
" ဗျို့...ကိုတင့်ထွန်း...ငှက်ပျောခိုင် ဝယ်ချင်လို့ဗျို့"ဟုအော်ပြောနေ၏။
ငှက်ပျောတောတနေရာအရောက် ငှက်ပျောပင်တစ်ပင်အရှေ့တွင် ကိုတင့်ထွန်းတစ်ယောက် ဓားမတလက်ကိုင်ကာ ငှက်ပျောခိုင်တခိုင်ကိုခုတ်ရန်ပြင်နေသည်။ ကိုတင့်ထွန်း ဘေးတွင် ထမီကို ဖြစ်သလိုဝတ်ထားသော မအေးလှက ခါးထောက်ပီး စကားပြောနေ၏။
" အမေက ဒီရောက်နေတာကိုး"
ခုတ်နေသော ငှက်ပျောခိုင်ကို ကြည့်ရင်း ဖိုးမောင်ပြောလိုက်သည်။
" ဟုတ်တယ်...ငါ ခုနလေးကမှ ဝေရီ့ဆီက ပြန်လာတာ...အိမ်ထဲဝင်ဖို့အလုပ်...နတ်တင်ဖို့ ငှက်ပျောခိုင်ဝယ်ရအုံးမယ်ဆိုပီး သတိရတာနဲ့ လာဝယ်တာ...အတော်ပဲ နင်တို့ သားအဖရောက်လာတော့...ငါ မထမ်းရတာပေါ့..."
မအေးလှ၏ အသံမှာ မောသလို တုန်သလိုဖြစ်နေသည်။ ကိုကြိုင်မှ
" ကိုတင့်ထွန်းကို ကျုပ်က ရွာထဲ ပြန်နေလောက်ပီထင်တာ..."
ငှက်ပျောခိုင်ခုတ်ပီးသွားသဖြင့် ဓားမဘေးချကာကိုတင့်ထွန်းမှ
" အေးဗျာ... ပုံမှန်နေ့တေွဆို အခုချိန် ပြန်ပီ...အခုဟာက ဘယ်ကမှန်း မသိတဲ့သူတေ ငှက်ပျောသီး လာလာခိုးတော့...ကျုပ်လည်း ကင်းစောင့်မယ်ဆိုပီး ဒီငှက်ပျောတောမှာပဲ ညအိပ်တာ (၂) ရက်ရှိပီ"
ဖိုးမောင်တစ်ယောက် ငှက်ပျောတောထဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ရင်း သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသော သူ့အမေ မအေးလှ၏ ခြေသလုံးကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်မိသည်။ မအေးလှ ခြေသလုံးတွင် စီးကျနေသောအဖြူရောင်အရည်ကိုတွေ့ရ၏။ကိုကြိုင်၊ မအေးလှ နှင့် ကိုတင့်ထွန်းတို့ စကားကောင်းနေကြသည်။
ခနအကြာတွင် ကိုကြိုင်မှ
"ကဲ ကျုပ်တို့ပြန်လိုက်အုံးမယ်ဗျာ...နို့...ခင်ဗျားအိမ်မပြန်မယ့်အတူ...ညစာ လိုက်စားပါ့လား"
" တော်ပါပီဗျာ....ခနနေ ကျုပ်မိန်းမ မခင်စိန်လာတော့မာ ထမင်းချိုင့်ပါမယ်ထင်တယ်...နောက်ရက်တေကြုံမှ လိုက်စားပါတော့မယ်"
မအေးလှမှ
" ဒါဆိုလည်း ကျမတို့ ပြန်လိုက်အုံးမယ်" ဟုပြောကာသားမိ သားဖ (၃) ယောက် အိမ်ပြန်ကြသည်။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင် နှင့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှတို့ စကားတပြောပြောဖြင့် အရှေ့မှသွားသည်။
`````````````````````````````
သားဖြစ်သူ ဖိုးမောင်က အနောက်မှ ငှက်ပျောခိုင် ထမ်း၍ လိုက်လာသည်။ ဖိုးမောင်တစ်ယောက် သူ့ရှေ့တွင် သွားနေသော သူ့အမေ မအေးလှ၏ တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးအား....ကြည့်ရင်း မိုးချုပ်နေပီဆိုသော်ငြား လူငယ်မျက်စိဖြစ်သဖြင့် သူ့အမေ မအေးလှ၏ ထမီ ဖင်အောက်နားတွင် စိုနေသော အကွက်ကြီးအား ထင်သာမြင်သာမြင်နေရသည်။
``````````````````````````````
(2) ရက် (3) ရက်ရှိပီ။ ဖိုးမောင် စဉ်းစားမရ။ ဘယ်ဟာကို စဉ်းစားမရသလဲဆိုရင် ဟိုနေ့က ငှက်ပျောတောက သူ့အမေမအေးလှ၏ အဖြစ်အပျက်ကို စဉ်းစားမရဖြစ်သည်။
ငှက်ပျောခိုင်လာဝယ်တယ်ထားအုံး၊ ဘာကိစ္စ သူ့အမေ မအေးလှ၏ စောက်ပတ်ကနေ အရည်တေွခြေသလုံးထိ ကျနေရသနည်း။ အမေဖြစ် သူ၏ စောက်ရည်တေွလား....ဒါမှမဟုတ်....ကိုတင့်ထွန်းရဲ့ လရည်တေလား။ ပီးတော့ ဘာကြောင့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှသည် စကားပြောရာတွင် မောတုန်နေသော အသံဖြစ်နေရသလဲ။
အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင် နှင့် ကိုတင့်ထွန်းမှာ အသက်အရွယ်မတိမ်းမယိမ်းလောက်သာ ကွာမည်။ ဖိုးမောင် သူ့အဖေ ကိုကြိုင်၏ လီးကို မြင်ဖူးသည်။
(၆) လက်မသာရှိပေမယ့် လူစင်တော့မှီ၏။ လုံးပတ်လည်း တော်သင့်ရုံတုတ်၏။ သူ့အမေ မအေးလှကိုလည်း နေ့တိုင်း လိုးနေတာ ဖိုးမောင် အသိ။ ဒါဆို သူ့အမေ မအေးလှက ဝင်နေကျလီးကို အားမရပဲ ပိုတုတ်ပိုရှည်တဲ့ လီးကိုလိုချင်လို့ နောက်မီးလင်းနေသည်ပဲလား။
ဖိုးမောင် တွေးလက်စ အတွေးများကိုရပ်ပီး နွားစာ စင်းသည်။
````````````````````````
ဖိုးမောင်တစ်ယောက် မိသားစုပိုင် ယာအလုပ်ကလည်း အရေးတကြီးလုပ်စရာမလိုသဖြင့် အိမ်မှာ နေလိုက် ၊ ရွာထဲ ပတ်သွားလိုက်ဖြင့်သာနေသည်။
နေ့လည် (၁) နာရီခွဲခန့်။
ဖိုးမောင် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား ငပေါက်ဆီ အလည်သွားရာမှ အိမ်ပြန်လာသည်။
နောက်တနေ့တွင် ငှက်ပစ်၊ ယုန်၊ ကြက်ဖမ်းရန် တောထဲသွားမည်ဟု ငပေါက်နှင့် တိုင်ပင်ခဲ့သောကြောင့် အိမ်ထဲတွင် ဖိုးမောင် လောက်လေးခွရှာနေသည်။ ငပေါက်မှာတော့ ဒူးလေး ရှိသည်။
လောက်လေးခွအား အိမ်ထဲတွင်မတွေ့ ၊ဝိုင်းထဲရှာမှ မန်းကျည်းပင်အောက်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင်တွေ့သည်။ သို့ပေမယ့် လောက်လေးခွမှာ တင်ထားသော မျှော့ကြိုးမှာ မကောင်းတော့၍ ဖိုးမောင် ခေါင်းကုတ်လေတော့သည်။ စဉ်းစားနေခိုက် အကြံရသွား၏။ ငှက်ပျောတောက ကိုတင့်ထွန်းမှာ ငှက်ပျောသီးသူခိုးများအား ခြောက်ပစ်ရန် လောက်လေးခွရှိသည်။ လောက်လေးခွရှိရင် မျှော့ကြိုးအပိုလည်း ရှိလောက်မည်ထင်ကာဖိုးမောင် ချက်ချင်းပင်ထပီး ငှက်ပျောတောဘက်ကို သွားလေသည်။
ဒီတခါတော့ ဖိုးမောင် သူ့အဖေကိုကြိုင်လို ကိုတင့်ထွန်းကို အော်မခေါ်တော့ပဲ တိတ်တိတ်လေး ဝင်သွားသည်။ ကိုတင့်ထွန်းကို ရှာသော်လည်း တနေရာမှ မတွေ့သဖြင့် ကိုတင့်ထွန်း အိပ်သည့် တဲဘက်ကို ရှာရန် သွားပြန်သည်။
တဲနားမရောက်ခင် အကွာအဝေးနည်းနည်း အလိုလောက်ပင် ညည်းသံလိုလို ၊ အော်သံလိုလိုကြားရသောကြောင့် ဖိုးမောင် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။
ထို့ကြောင့် တဲရှိရာဘက်ကို တည့်တည့်မသွားပဲ ငှက်ပျောပင်တေ ထူသည့်ဘက်မှ ခြေသံတိတ်တိတ်ဖြင့် တဲအနားကို တိုးကာ ချောင်းကြည့်ရာမှ ဖိုးမောင်တစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။
ဖိုးမောင် မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းမှာ တဲပေါ်တွင် ကိုတင့်ထွန်း၏ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးခြင်းကို အားရပါးရ ခံနေသော သူ့အမေ မအေးလှ။
ဖိုးမောင် သူ့အဖေရှိလျက်သားနှင့် တခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ဆီမှာ လာအလိုးခံနေသော အမေဖြစ်သူ မအေးလှကို စိတ်တို၊ ဒေါသထွက်ရမည့်အစား ဖိုးမောင်ကိုယ်တိုင်ကပင် လီးတောင်လာပီး အမေရင်းဖြစ်သူ မအေးလှကို လိုးချင်နေ ပီဖြစ်သည်။
အိမ်မှာနေခိုက် အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏ အင်္ကျီ ထမီအတွင်းမှ ရုန်းထွက်နေသော အယ်ထွက်နေသောနို့ ၊ ကားထွက်ပီး လုံးတင်းနေသော ဖင်ရီးကို မြင်နေကျဖြစ်သော်လည်း ယခုလို ကိုယ်တုံးလုံးပုံစံကို တခါမှမမြင်ဖူးဘူးဖြစ်သည်။
ဖိုးမောင် ချက်ချင်းပင် ပုဆိုးဂွင်းသိုင်းပီး လီးကိုင်ကာ အလိုးခံနေသော သူ့အမေ မအေးလှ၏ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။
ဒေါ့ကီ ဆွဲနေသော ကိုတင့်ထွန်းနှင့် မအေးလှ။
ကိုတင့်ထွန်း၏ ပေါင်ခွကြား၊ လအုနှစ်လုံးနှင့် မအေးလှ၏ ဖင်ဆုံ နှစ်ခုတို့၏ ရိုက်ခတ်သံ
" ဗက်! ဗက်! ဗက်!"
" အား....အင့်...အား.....ကောင်းလိုက်တာ ကိုတင့်ထွန်းရယ်...ဆောင့်စမ်းပါ...ဗက်! ဗက်! ပြွတ်!..အင့်..အား....သားအိမ်ကွဲအောင် စောင့်စမ်းပါတော်...အား....အား...."
အနောက်ကနေ မအေးလှ၏ ဆံပင်ကို စုစည်းပီးလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ အသားကုန် ဆောင့်နေသော ကိုတင့်ထွန်းမှ
" စောက်ဖင်ကြီးမ...ခံစမ်း...ရော့..အင့်...ရော့..ရော့..အား..ရှီး...ကောင်းလိုက်တာကွာ......ဗက်! ဗက်!..... ပြွတ်!.... ပြွတ်!..."
" ကျမ ပြီးတော့မယ် အား.....အား......မြန်မြန်လေး...ဆောင့်..ဆောင့်....အသားကုန်ဆောင့်.... အင့်...အားး.. .အားးး"
မအေးလှ ၁၀ စက္ကန့်ခန့်မျှ ဖင်ရီး တွန့်ပီး တုန် တက်သွားကာ ရှေ့ကို မှောက်သွားသည်။ ကိုတင့်ထွန်းလည်း ဖင်ကြော ရှုံ့ကာ တရှီးရှီး တအားအားနှင့် တချီပီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တဲပေါ်မှာ ခေတ္တခန ပက်လက်လှန်ကာ အမောဖြေ မှိန်းနေကြရင်း ကိုတင့်ထွန်းမှ
" အေးလှ...နင့်စက်ပက်က တအားလိုးလို့ ကောင်းတာပဲဟာ...ဖင်ရီးကလည်း နည်းတာရီးမဟုတ်ဘူး..ငါ့အိမ်ကဟာမနဲ့များကွာပါ့.."
ဟု ပြောရင်းဆိုရင်း အေးလှဘက်ကိုလှည့်ကာ လက်တဖက်က မအေးလှ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို နယ်ပီး ပါးစပ်ကလည်း မအေးလှ၏ နို့ထွားထွားရီးကို အငမ်းမရစို့သည်။ မအေးလှကလည်း
" တော့်မိန်းမကလည်း ရင်ကြီးဖင်ကြီးပါ.....သူများကို လိုးချင်တိုင်း အပိုတေလာပြောနေတာ..... ဟွန့်..."
" တကယ်ပြောတာဟ နင်ကလည်း....ဟဲ့...ငါ့လီးပြန်တောင်လာပီ....ထပ်မလိုးသေးခင်...စုပ်ပေးအုံး"
မအေးလှလည်း နှခမ်း စူကာ ထလာပီး ကိုတင့်ထွန်း၏ လီးကို ပါးစပ်တင်မဟုတ် လည်မြိုထိရောက်အောင် စုပ်ပေးတော့သည်။ ကိုတင့်ထွန်းက ပက်လက်လှန်ကာ နေပီး မအေးလှက ခြေရင်းမှ ဖင်ကုန်းကာ မျက်လုံးကလည်း ကိုတင့်ထွန်းကိုကြည့်ရင်း လီးစုပ်ပေးနေသည်။
ထိုမြင်ကွင်းအား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသော ဖိုးမောင်မှာလည်း တချီပီးသွား၏။ သို့သော် လီးမှာ ဆက်လက်တောင်မြဲဖြစ်နေသဖြင့် လီးစုပ်ပေးနေသော သူ့အမေ မအေးလှ၏ စုပ်ချက်တေ၊ လီးစုပ်ရာတွင်လည်း ဖင်ကို အသားကုန်ကုန်းနေသောကြောင့် အနောက်သို့ ထင်းပီး ကားထွက်နေသော ဖင်လုံးလုံးရီးများကို ကြည့်ကာ ဂွင်းဆက်ထုသည်။
ဖိုးမောင် ထုရင်း စိတ်ထဲမှ ငါ့အမေ ဘာလို့ ဒီလူ့ ဆီလာပီး အလိုးခံနေတာလဲဆိုတာ အခုမှပဲသိတော့တယ် ဟု ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
ကိုတင့်ထွန်း၏လီးမှာ ဖိုးမောင်အဖေ ကိုကြိုင်လို (၆) လက်မလီး မဟုတ်၊ ဖိုးမောင်လီးလိုပင် (၈) လက်မ ခန့်ရှိပီး လုံးပတ်မှာ blue mountain ချိုရည်ဗူး size ထက် အနည်းငယ်သာလျော့သည်။ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့လည်းမဟုတ် သူ့အဖေကိုကြိုင်မှာ သူ့အမေ မအေးလှကို လိုးလျှင် အများဆုံး (၂)ချီလောက်ပင်ဖြစ်သည်။
ယခု ကိုတင့်ထွန်းမှာ ဘယ်နှချီခန့်ရှိမည်ကိုပင်မရေနိုင်လောက်ဟု ဖိုးမောင်စိတ်ထဲတွက်ကြည့်သည်။ ဖိုးမောင် ငှက်ပျောတောထဲ မရောက်သေးခင် အချိန်ကတည်းကဆိုလျှင် နည်းနည်းနောနော အချီ မကတော့ပြီ။ ဒါတောင် သူ့အမေ မအေးလှ၏ ပုံစံမှာ မျော့ပီး မခံနိုင်လောက်သည့်ပုံစံမတွေ့ရသေး။ ကိုတင့်ထွန်းမှာလည်း ချက်ချင်းပင် နောက်တချီ လိုးဖို့ အရန်သင့်။
```````````````````````````````````````````
အချိန်မှာ ညနေခင်း (၄) နာရီခန့်။
(၄) နာရီခန့် မတိုင်ခင်အထိ ကိုတင့်ထွန်းနှင့် မအေးလှတို့ အဆက်မပြတ်လိုးလိုက် ၊ တစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက် ယက်လိုက်၊ စုပ်လိုက် နှင့်ဖိုးမောင်လည်း (၄) နာရီမတိုင်ခင်အထိ ချောင်းကြည့်ရာနေရာ ငှက်ပျောပင်ကြားကမထွက်။
ညနေ (၄) နာရီခန့်ရောက်သောအခါ မအေးလှလည်း မျော့နေလေပြီ။ ကိုတင့်ထွန်းလည်း လီးက ဆက်မတောင်နိုင်တော့။ နှစ်ယောက်သားမှာ ကိုယ်တုံးလုံးများဖြစ်ပီး ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တေွမှာ လီးရည်၊ စက်ပက်အရည်များ နံထောင်နေသည်။
နှစ်ယောက်လုံး မောပန်းနေသည့်ကြားထဲ ကိုတင့်ထွန်းမှ
" အေးလှ ....ဒီနေ့တော့ တော်ပီ...မနက်ဖန်မှ ဆက်လိုးကြမယ်...မနက်ဖန်တော့ နင့်ကတိအတိုင်းနင် တခါမှ မခံဖူးတဲ့ နင့်စအိုပေါက်ကို ငါကချဲ့မာနော်..ဟူး .." ဟု မောတုန်သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" မနက်ဖန်တော့ ကျမ မလာနိုင်သေးဘူး...ကိုတင့်ထွန်းရယ်...ကိုကြိုင်နဲ့ (၁) ပတ် (၂) ပတ်လောက် ပြောင်းခင်းထဲ အလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်..."
" ဟာ... အ့တာဆို ကြားထဲ ငါ ငတ်နေမာပေါ့ဟ...ငါ့ကိုရော ဒီလီးရီးကို မသနားတော့ဘူးလား.....နင်ကလည်း.."
" ဟွန့်...လူကို ဒီလီးရီးနဲ့ပဲ ချုပ်နေတာ...ကြားထဲ လစ်ရင်တော့ လစ်သလိုလာခဲ့မယ်....ကျမလည်း ဒီလီးရီးကို စွဲလွန်းလို့ အိမ်က (၆) လက်မကိုမေ့တောင်နေပီ....အဟိ..."
" အိမ်ပြန်ပီး ညစာချက်လိုက်အုံးမယ်...တော်ကြာ ယောက်ျားရော သားရော ပြန်လာမှ စားစရာမရှိရင်ကျမကို ပြောနေအုံးမာ"
ကိုတင့်ထွန်းမှ
" စားစရာမရှိရင်...နင့်စက်ပက်ကြီး...ကျွေးလိုက်ပေါ့ဟ"
မအေးလှကလည်း
" ယောက်ျားတစ်ယောက်ထဲဆိုရင်တော့ ကျွေးမာပေါ့....အခုက သားရောဆိုတော့....ဘာလဲ...ကျမသား ဖိုးမောင်ကိုပါ ကျမစက်ပက် ကျွေးရမာလား....ခစ်ခစ်..."
" ဟုတ်သားပဲ...နင့်သားဖိုးမောင်ကို နင့်စက်ပက် ကျွေးကြည့်ပါ့လား...အ့ကောင်လည်း အရွယ်ရောက်ပီဆိုတော့ နင့်စက်ပက်ကို ကြိုက်လောက်မာ...ကိုမေကိုလိုးလေးပေါ့...ဟားးဟားး"
" မသာကြီး..." ဟု မအေးလှပြောရင်း ကိုတင့်ထွန်း၏ လီးကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။
" ဟဲ့ အေးလှ...ခန"
မအေးလှ ပြန်တော့မည်အလုပ် ကိုတင့်ထွန်းက မအေးလှကို တဲပေါ်ပြန်တင်ရင်း ထမီလှန်ပီး ပေါင်ဖြဲကာ
" တပတ်နှစ်ပတ်တောင် ဒီစက်ပက်နဲ့ ဝေးရမှာဆိုတော့ အဝ ယက်ပီးမှ နင်ပြန်..." ဟု ပြောကာ မအေးလှ၏ စက်ပက်ပေါင်းရီးကို ငုံ့ကာ လွေးတော့သည်။
ဖိုးမောင်လည်း သူ့အမေ မအေးလှ အိမ်ပြန်မရောက်ခင် ငှက်ပျောပင်ကြားမှ အသာလစ်ထွက်သွားသည်။
``````````````````````````````````````````````````````
(02)
ဒုတ်ကြိုက်သော မယ်သီလရှင်ဂတုံးမ
ည (8) နာရီ။
ရွာဦး ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိ အဆောင်တခုတွင်ဘုန်းကြီးကျောင်းသားတချို့ နှင့် ကိုရင်တချို့ game ဆော့နေကြ၏။
ထိုထဲတွင် ငပေါက် မပါ။ ငပေါက်နှင့် ဖိုးမောင်နှစ်ယောက် ဒုမ္လဘက်များ ( ရက်တို သက်န်း စီးသော ကိုရင် ပစဉ်း) များနေထိုင်ရာ တခြားကျောင်းဆောင်ပေါ်တွင် စကားပြောနေကျသည်။ ကောင်းရာကောင်းနိုးတစ်ခွန်းမှ မပါ။
" ဟျောင့်..ဖိုးမောင်...ရော့...ဒါကြည့်ကြည့်လိုက်..."
ငပေါက် ပေးလိုက်သော ဖုန်းအား ဖိုးမောင်ယူကြည့်လိုက်ရာ
" ဒါ..ကပ္ပိယ ဦးရာကျော် မလား..."
" ဟုတ်တယ်...ဆက်ကြည့်လေကွာ...မင်းကလည်း.."
" ဟင်....သူက မယ်သီလကျောင်း ကုဋီ (အိမ်သာ) နား...ဘာသွားလုပ်တာလဲ...သူ့ပုံကြည့်ရတာလည်းကုတ်ချောင်း..ကုတ်ချောင်းနဲ့......မင်း video က ဆုံးအောင်လည်း မပါပါ့လား"
" အေး ...ငါလည်း ဖုန်းအားကုန်တာနဲ့ ဆုံးအောင်မရိုက်ဖြစ်ပဲ သူ့နောက် မသိမသာ လိုက်ကြည့်တာ....အ့ဲဘိုးတော် ဘာလုပ်နေတယ်ထင်လဲ..."
ဖိုးမောင်.... ဖုန်းကို ငပေါက်အား ပြန်ပေးလိုက်ရင်း
" ဪ...မင်းကလည်း.....ကုတ်ချောင်း ကုတ်ချောင်းနဲ့ ဆိုတော့ တခုခု လာခိုးတာပဲ ဖြစ်ရမယ်"
" လီးကို တခုခု လာခိုးတာပါ့လား...အ့ဘိုးတော်ကသီလရှင်ကို လာပီး လိုးနေတာ..."
" ဘာ!"
ကျယ်လောင်စွာ အော်လိုက်သော ဖိုးမောင်အသံကြောင့် ငပေါက်က
" ငါလိုးမသား....တိုးတိုးအော်စမ်းပါကွာ"
" အေးပါကွာ...မင်းကလည်း...နေပါအုံး..သီလရှင်ကဘယ်သူလဲ...ပီးတော့...ဘယ်ကဘယ်လိုစပီး ဦးရာကျော်ကို ဖုန်းနဲ့ video ရိုက်ဖြစ်သွားတာလဲ..."
" ငါပြောပြမယ်....မနေ့ကကွာ......."
..............
ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းဖြစ်သော တံခွန်ကျောင်းတိုက်သည် သောကြာနေ့ညတိုင်း ည (၆) ခွဲမှ (၉) နာရီ အထိအန္တရယ်ကင်း ပရိတ်ပဌာန်းများကို ကျောင်းတွင်းရှိဘုန်းကြီးများ ၊ ကျောင်းထိုင် ၊ ဦးဇင်း ၊ ကိုရင် နှင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားများအပြင် ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းအတွင်းရှိ ကျောင်းဆောင်များနှင့်ဆက်နေသော မယ်သီလရှင် ကျောင်းတိုက်ဆောင်လေးများမှ အမျိုးသမီးအနည်းငယ် ၊ မယ်သီလရှင် အနည်းငယ် လောက်ဖြင့် ရွတ်ဆိုလေ့ရှိသည်။
တံခွန်ကျောင်းတိုက်သည် ပင်စုရွာ၏ တခုတည်းသော အားထားရာ ဘုန်းကြီးကျောင်းဖြစ်သည့် အလျောက် အတော်ကျယ်ဝန်းသည်။ငပေါက်နှင့် အမွှာညီအကိုဖြစ်သော ငပေါမှာ ငပေါက်လို ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဖြစ်သည်။
သို့ပေမယ့် ညီကိုနှစ်ယောက်မှာ အကျင့်မတူကြ။ငပေါမှာ လိမ္မာသည့် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဖြစ်ပီးငပေါက်မှာ ရိုင်းသည်။ ထိုကဲ့သို့ ကျက်သရေရှိသောငပေါက်နှင့်မှ သူငယ်ချင်း လာဖြစ်သည့် ဖိုးမောင်မှာကံကောင်းလှသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်ငပေါက်ကြောင့် ဖိုးမောင် လိုးခွင်ရလာသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ (ထို လိုးခွင်အကြောင်း နောက်မှ ဆက်မည်။)
" ငပေါ...ငါ့ဖုန်းအားကုန်နေပီ အားသွင်းကြိုးပေးအုံး........ငါ့ကြိုး အိမ်မှာကျန်ခဲ့လို့....."
" ဟာ...ငါတောင်အခု ပဌာန်းရွတ်ချိန် မီးစက်နှိုးလို့ သွင်းထားတုန်းရှိသေးတယ်....တခြားသူတေွဆီ ငှားရင် ငှားကွာ.....ငါလည်းဖုန်းအားကုန်နေတာကွ...."
" လီးလား......ပေးစမ်းကွာ...."
" ဟိတ်ကောင်တေ....ဟိုမယ် ပရိတ်ပဌာန်းတေရွတ်နေပီ....မသွားသေးဘူးလား..."
ဟု ကျောင်းရှိကပ္ပိယ ဦးရာကျော် လာပြောသည်။
" သွားမှာ ဦးရာကျော်....ဖုန်းအားသွင်းနေလို့...."
ဦးရာကျော်လည်း ဘာမှဆက်မပြောပဲ ထွက်သွားသည်။ ငပေါက်မှ
" ငါ့ဟာငါပဲ အိမ်ပြန်ယူတော့မယ်....မင်း..အိမ်ကိုဘာမှာအုံးမာလဲငပေါ..."
" ဘာမှမမှာတော့ဘူး....ပဌာန်းရွတ်ပီးမှ သွားပါလား..."
" လီးကို ရွတ်ပီးမှ သွားလား....မီးစက်က အခုချိန်ပဲနှိုးတာ...ဒါပဲဟျောင့်...ငါသွားပီ....အား..ဗိုက်နာတာ"
အိမ်ပြန်ပီး အားသွင်းကြိုးယူခါနီးမှ ဗိုက်နာလာသဖြင့် ငပေါက် အိမ်သာပဲ အရင်သွားသည်။ ငပေါက်လည်း ဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ချီးပါရင် အကြာကြီး။ ငပေါက် အိမ်သာတက်ပီးနောက် ရွာထဲက အိမ်ကို ပြန်မည့်အလုပ် ကပ္ပိယ ဦးရာကျော်အား တွေ့သဖြင့် စောစောကတည်းက သူ့ဆီ အားသွင်းကြိုး ငှားရမှာ မငှားမိပဲ နေလိုက်ခြင်း။
အိမ်ပြန်မနေပဲ သူ့ဆီက အားသွင်းကြိုး ငှားမည်ဟုစိတ်ထဲပေါ်လာလို့အော်ခေါ်ရာ.....ပဌာန်းရွတ်သံများကြောင့် ငပေါက်အသံကို ဦးရာကျော် မကြား။
ငပေါက်လည်း အော်မခေါ်တော့ပဲ ဦးရာကျော်ကိုသာ ဘယ်သွားလဲ ကြည့်နေ၏။ မယ်သီလရှင် ကျောင်းဆောင်ငယ်တေွထဲကို ယောက်ျားလေး ဝင်ထွက် သွားလာတာရှားသည်။ ငပေါက်လည်း သိချင်စိတ်ဖြင့် အနောက်က မသိမသာလိုက်သွားသည်။ အချိန်မှာ ည (7) နာရီဖြစ်သည်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းထဲ မီးများထွန်းထားသော်လည်း သစ်ပင်ကြီးများ ပေါများလှသောကြောင့် မီးရောင်ကွယ်ပီး အရိပ်ကျတဲ့နေရာကခပ်များများ။
ဦးရာကျော်တစ်ယောက် ကုဋီနားအရောက် ကုတ်ချောင်း...ကုတ်ချောင်း....ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့်လုပ်နေသည်ကို ခရေပင်အကွယ်၌ ဖုန်းနဲ့ videoရိုက်နေသော ငပေါက်။ ငပေါက်အကြံမှာ တခုခု ခိုးတာဆိုလျှင် လက်ပူးလက်ကြပ်အပြင် သက်သေရအောင် videoရိုက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ငပေါက် video ရိုက်ထားတုန်းရှိသေး ရုတ်တရက် ဖုန်းသည် အား လုံးဝမရှိတော့ပဲ power ပိတ်သွား၏။
" လီးပဲကွာ....အရေးရယ်အကြောင်းရယ်ဆို....စောက်ဖုန်းက တမျိုး...."
ဖုန်းနဲ့ရိုက်မရတော့မယ့်အတူတူ ငပေါက် မသိမသာဦးရာကျော်နောက်ကို ခိုးလိုက်သွားသည်။
" စုမွန်....နင်ကလည်းကြာတာဟာ.."
" ရှင်ကလည်း....အလောတကြီးပဲ...မိသွားမှ နှစ်ယောက်လုံး...သေနေမယ်...အခု သေးပေါက်ချင်သလိုလိုနဲ့ ထလာတာ...."
" ဒါဆို နင့်လင်ရော...."
" ဪ....သူ ပဌာန်းရွတ်တာ ဈာန်ဝင်သွားလောက်ပီထင်လို့...အခု ကျမ ထွက်လာလို့ရတာပေါ့"
ကုဋီ ဘေးတွင် ထင်းပုံများရှိသည်။ ထိုထင်းပုံကိုကွယ်နေသော ငပေါက်အား ဦးရာကျော်ရော စုမွန်ပါ မတွေ့။ ထင်းပုံများဘက်တွင် မီးအလင်းရောင် မရှိသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
စုမွန်မှာ အသက် (၃၀) ခန့် ရှိပီး တောသူဖြစ်ေသာ်လည်း ရုပ်ရည် အတော်အသင့် လှကာ အသား ဖွေးေဖွး၊ ဖြူဖြူတုတ်တုတ်ဖြစ်သည်။
အရပ် (၅) ပေ (၅)လက်မ ရှိပီးနို့အုံကြီး၍ ဖင်ကြီးများမှာလည်း ကားထွက်၏။ ဗိုက်မှာ နည်းနည်းလေးစူသည်။ သို့ပေမယ့် ထိုစူသည့် ဗိုက်သားလေးက ပိုပီး စိတ်ထန်စေသည်။ စုမွန်ယောက်ျား အောင်ရင်မှာ ဘုရား တရား ကိုင်းရှိုင်းပီး ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိသာရေးနာရေး၊ ခရီးသွားရာများတွင် သူ၏ကားနှင့်လိုက်ပို့နေကျဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိသူများနှင့် စုမွန်တို့လင်မယား ရင်းနှီးကြသည်။ ထိုထဲတွင် ကပ္ပိယဦးရာကျော်လည်းပါသည်။
စုမွန်နှင့် အောင်ရင် အသက်ရွယ်တူသည်။ အောင်ရင်သည် အနည်းငယ် ပိန်ပီး အရပ် (၅) ပေ(၆) ။ အောင်ရင်၏ လီးမှာ (၄) လက်မသာရှိပီး မတုတ်။ ထို (၄) လက်မ လီးလောက်နှင့် စုမွန်၏ တင်းကားလုံးရင်းသော ဖင်ဆုံကြီးအား မဖြိုနိုင်။ စုမွန်ကို တလနေမှ (၃) ခါလောက်သာလိုးသည်။ လိုးရင်လည်း တချီပဲ ၊ တချီပီးရင် (၄) လက်မလီးမှာ တန်းပီး ပျော့ခွေသွားသည်ဖြစ်သဖြင့် သွေးသားဆူဖြိုးနေသည့် စုမွန်မှာမူ စက်ပက်အယားမပြေ။
ဘုန်းကြီးများ ရပ်ဝေး သာရေးနာရေး ကိစ္စများ ဆောင်ရွက်ရာတွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ အောင်ရင်နှင့် လိုက်ပါနေကျဖြစ်သော ဦးရာကျော်မှာ စုမွန်နှင့် အလွန်ရင်းနှီးလာ၏။ ရင်းနှီးလာရာမှ စုမွန်၏ ဖင်ကြီးများကို ဖြိုမည့် လီးပိုင်ရှင်မှာ ဦးရာကျော် ဖြစ်လာသည်။
ဦးရာကျော်မှာ အသက် (၅၀)၊ အနည်းငယ်ဝပီး အသားညို၍ ဗိုက်ရွှဲရွှဲ အရပ်က (၅) ပေ (၆) ။ အောင်ရင်နှင့် စုမွန်တို့ လင်မယားသည် ရွာထဲတွင် ချမ်းသာတဲ့ စာရင်းထဲတော့ပါသည်။
ခါတိုင်းဆို ဦးရာကျော်နှင့် စုမွန်တို့ နှစ်ယောက် ခိုးခိုးလိုးကျသည်မှာ မလွယ်လှ။ သူတို့နှစ်ယောက်လိုးချိန်မှာ စုမွန်တို့လင်မယား ဘုန်းကြီးကျောင်း ဆွမ်းကပ်လာချိန်တွင်အောင်ရင်နှင့် ဘုန်းကြီးများ စကားပြောနေခိုက် ဦးရာကျော်အား ဆွမ်းကူလှယ်ပေးရန် ဆွမ်းစားဆောင်ထဲ သွားကူညီမည် ဆိုပီး ခပ်မြန်မြန်အလိုးခံတာကတမျိုး၊ ရပ်ဝေးကနေ ဘုန်းကြီးများအား လိုက်ပါ ကူညီပီးသည့်အချိန် အောင်ရင်မှ ဦးရာကျော်အား မိမိအိမ်သို့ခေါ်ပီး အရက်တိုက်၊ဘာညာကျွေးခေါ်ရာတွင် ဦးရာကျော်သည် သူသောက်သလိုလိုနှင့် အောင်ရင်ကို အရက်များများ တိုက်ကာ အောင်ရင်မူးသည်အထိ စောင့်ပီး စုမွန်ကို လိုးတာကတမျိုး။ စုမွန်မှာ အမျိုးမျိုး အလိုးခံနေသည်။ အောင်ရင်မှာ ဘုရား တရား ကိုင်းရှိုင်းသော်လည်း အရက်တော့သောက်၏။
တနေ့၌ စုမွန်သည် ရွှေဆွဲကြိုးအသစ်ဝယ်ချင်သောကြောင့် အောင်ရင်ကို ပူဆာ၏။ ပိုက်ဆံမှာ စုမွန်ကိုင်ရသော်လည်း ရှာရတာ အောင်ရင်ဖြစ်သဖြင့် အောင်ရင်ကို အနည်းငယ်ကြောက်ရသည်။
အောင်ရင်မှာ ဒီတိုင်း တန်းဝယ်ပေးရင် ရသည်။ သို့သော် သူ့မိန်းမအား ဘုရား တရားဘက် အားသန်အောင် လုပ်ချင်သောကြောင့် မယ်သီလရှင်ကျောင်းမှာ မယ်သီလရှင် တလတိတိ ဝတ်ရမည်ဟု ပြောသည်။
စုမွန်လည်း ရိုးရိုး ယောဂီပဲဝတ်ပီး ဘုရား တရားလုပ်မည် ဟု ပြောသည်။ အောင်ရင်သည် စုမွန်အား ယောဂီပဲ ဝတ်ပီး ဘုရား တရား လုပ်လျှင် (၂)လ နေရမည်ဟုပြောသောကြောင့် အချိန်တိုသည့် မယ်သီလရှင်ပဲ ဝတ်တော့မည်ဟု စုမွန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ စုမွန် အမွှေးသန်သောကြောင့် ဂတုံး တုံးလည်း ကိစ္စမရှိ။
````````````````````````````````
ညဖြစ်သည့်အတွက် ထင်းပုံတွင် ကွယ်နေသော ငပေါက်မှာ ခြင်ကိုက်ဒဏ်ခံနေရသည်။ဦးရာကျော်နှင့် စုမွန်တို့ နှစ်ယောက်သား ကုဋီကိုမှီကာ နှခမ်းချင်း ရှယ် နမ်းနေကြသည်။ မယ်သီလရှင် ဝတ်စုံအောက်မှ ရုန်းထွက်နေသော စုမွန်၏နို့သီးခေါင်း နီနီကြီးများကို ဦးရာကျော် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိချေလိုက်ရာ စုမွန် ဖီးအလွန်တက်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ နေသွား၏။
နို့နှစ်လုံးကို ကာထားသည့် မယ်သီလရှင် ဝတ်စုံအားလက်ဖြင့် ဘယ်ညာ ဆွဲချွတ်ကာဦးရာကျော် ပါးစပ်ကနေ စုမွန်၏ တင်းနေသော နို့လုံးတလုံးကို ငုံကာ အားရပါးရစို့နေပီး စုမွန်၏ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကိုလည်း မယ်သီလရှင်ဝတ်စုံ အထက်မှ လက်လျှိုကာ လက်နှိုက်ရင်းအထုတ်အသွင်းမြန်ဆန်စွာ လုပ်နေသည်။
ဂလု...ဂလု...နဲ့ တံတွေး အကြိမ်ကြိမ်မျိုချနေသော ငပေါက်မှာ အိမ်ပြန်ပီး ဖုန်းအားသွင်းကြိုး ပြန်မယူနိုင်ပဲ ဦးရာကျော်နှင့် စုမွန်တို့၏ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်။
" စုမွန်....ငါ့လီးကို စုပ်ပေးအုံး"
ခုတခါ ကုဋီကို ကျောပေးမှီတဲ့သူက ဦးရာကျော်။
" ဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်စမ်းပါ...စုမွန်ရာ...လုပ်ရတာ အားမရလိုက်တာ..."
စုမွန် ဝတ်စုံကိုအမြန်ချွတ်ပီး အောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဦးရာကျော်၏ ဗိုက်ရွှဲရွှဲအောက်မှာရှိသော လီးမည်းမည်း ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်တော့သည်။
စုမွန်၏ လီးစုပ်ကျွမ်းချက်တေကြောင့် ဦးရာကျော်အကောင်းကြီးကောင်းကာ....ပါးစပ်က
" အား....ရှီး....ကောင်းလိုက်တာ စုမွန်ရာ....စုပ်စမ်း...စုပ်စမ်း....ဖေလိုးမ..ဖာသည်မ...စုပ်...စုပ်...အား....ရှီး..."
ဟု ညီးရင်း ဦးရာကျော်၏ လက်နှစ်ဖက်လုံးသည် စုမွန်၏ မယ်သီလရှင် ခေါင်းအပြောင်ကို စုံကိုင်ကာရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်၏။
ဆီးခုံပေါ်တွင် အမွှေးပေါက်သည်မကပဲ လအုနှစ်လုံးမှာပါ အမွှေးများ ပေါက်နေသော ဦးရာကျော်၏ လအုနှစ်လုံးကို စုမွန် မရွံမရှာ လျှာနဲ့ရပ်ပီး ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ထည့်စုပ်ရင်း လက်တဖက်ဖြင့် လီးမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ထုပေးသည်။
" ခပ်သွက်သွက်လေးထု....ပီးတော့မယ်...ပီးတော့မယ်"
မယ်သီလရှင် စုမွန်လည်း ခပ်သွက်သွက်ထုပေးလိုက်ရာ ဦးရာကျော်၏ လီးအတွင်းမှ လရည်ပူပူနွေးနွေးများ ဗြောကနဲ ပန်းထွက်လာသည်။
ဦးရာကျော်သည် သူ့လီးမှ ထွက်လာသော လရည်တေကို စုမွန်၏ ဂတုံးပြောင်ပြောင်ပေါ် ပန်းလိုက်သည်။
" ကဲ ကျမစောက်ဖုတ်လည်း တော်တော်ယားနေပီး စောက်ရည်တေထွက်နေပီ....မနေနိုင်တော့ဘူး...အဆောင်ပေါ်သွားရအောင်...ဒီနေ့ မယ်သီလရှင်တေရော...တခြားအမျိုးသမီးတေပါ ဥပုသ်နေ့မလို့ အကုန် ပဌာန်းရွတ်တက်သွားတယ်....."
" ဒီမှာပဲ နင့် မယ်သီလရှင်ဝတ်စုံ ခင်းပီး လိုးမယ်...ကြာလို့...."
" မြေကြီးပေါ်မှာခင်းတော့ ပေကုန်မာပေါ့....ဝတ်စုံအပိုလည်း လျှော်ထားတာ မခြောက်သေးဘူး...လာပါ...သွားရအောင်...နော်လို့"
မယ်သီလရှင်ဝတ်စုံ ဗိုသီဗတ်သီဖြင့် စုမွန်သည် ဦးရာကျော်၏ လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကို ဆွဲကာ အဆောင်ပေါ်ခေါ်သွားသည်။ ထင်းပုံကိုကွယ်နေသော ငပေါက်လည်း ဆက်လိုက်ကြည့်ဖို့လည်း အဆင်မပြေ၊ ခြင်ကလည်းကိုက်သောကြောင့်
" တော်တော်ထန်တဲ့ မယ်သီလရှင်မ ပဲ ....တွေ့ကြပီပေါ့ကွာ...ဟင်း...ဟင်း....."
ဟု တစ်ယောက်ထဲ ရေရွတ်ကာ အိမ်သို့ အားသွင်းကြိုးပြန်ယူတော့သည်။
...........
" အဖြစ်အပျက်က အ့လိုပဲ"
ဖိုးမောင်မှ
" ဒါဆို မင်းကနောက်ခါတေ....သွားချောင်းကြည့်အုံးမာပေါ့..."
" ပိန်းလိုက်တာ...ဖိုးမောင်ရာ...ချောင်းကြည့်စရာမလိုဘူး...ကိုယ်တိုင်ဝင်လိုးမာကွ..."
" ဟုတ်မှလည်း..လုပ်ပါကွာ...အ့မယ်သီလရှင်စုမွန်က ကပ္ပိယကိုပဲ ခံပီး မင်းနဲ့ မခံချင်မှဖြင့်...."
" ဘာမှမခံချင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး.....သူတို့နှစ်ယောက် လိုးတဲ့အကြောင်းကိုရော ၊ ဟောဒီ ဖုန်းထဲက ဦးရာကျော်ရဲ့ ကုတ်ချောင်းချောင်းလုပ်နေတာရောကို....တခြားသူတေကို ဖွပစ်မယ်လို့....ခြိမ်းခြောက်ပီး လိုးမာပေါ့ကွ...."
ဖိုးမောင်မှ
" ငါလည်း လိုးချင်တယ်ကွာ....တခါမှ မလိုးဖူးဘူး...."
" မင်းမလိုးဖူးဘူးဆိုတာ ငါသိလို့....မင်းကိုအဖော် ခေါ်တဲ့ အနေနဲ့ ဒီ video ရော သူတို့လိုးတဲ့အကြောင်းရော ငါ မင်းကို ပြောပြတာပေါ့ဟ...."
" ဒါဆို ဘယ်တော့ လိုးမာလည်း...."
ငပေါက် မေးစေ့ တချက်ပွတ်ကာ စဉ်းစားပီး
" နောက်တပတ်ကျ လပြည့်နေ့လေ....
အ့ဲနေ့ကျ တို့ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ အလှူရှိတယ်...အ့ဲအချိန်မှာ အ့မယ်သီလရှင် ဖာသည်မ စုမွန်ရီးကိုရေကန်အေသးအနောက်က တောထဲမှာ ခေါ်လိုးမာ..."
….............................................
ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းအတွင်းတွင် အရှည် ပေ (၃၀) အကျယ် ပေ (၂၀) လောက်ရှိသည့် ရေကန်တကန်နှင့်အရှည် (၂၀) ၊ အကျယ် (၁၃) ရှိသည့် ရေကန်အသေးတကန်ရှိသည်။ ကန်အကြီးသည် ကိုရင် ၊ဦးဇင်းတေနေသည့်အဆောင်နှင့် အနည်းငယ်လှမ်းသည်။ ကန်အသေးမှာ မယ်သီလရှင် အဆောင်များ၏ အနောက်ဘက်အစွန်တွင်ရှိသည်။ အစွန်ဆုံးတွင်တော့ တောသာရှိတော့၏။
ကိုရင်အချို့ နှင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားအချို့တို့ ဆေးလိပ်သောက် ၊ကွမ်းစား ၊အရက်ခိုးသောက်....စသဖြင့် မကောင်းတာတေလုပ်ရင်....ကန်အကြီးဘက်ကိုသာသွားလေ့ရှိသည်။
..........
လပြည့်နေ့မတိုင်ခင် တစ်ရက်အလို
" မင်းတို့က တော်တော်လည်နေကြတယ်ပေါ့..."
ဖိုးမောင် ပြသော video နှင့် ငပေါက်ပြောပြသော အကြောင်းအရာများကို ဦးရာကျော်နှင့် မယ်သီလရှင် စုမွန် တို့ နားထောင်ရင်း အကြပ်ရိုက်သွားသည်။
" လည်တယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး...ဦးရာကျော်ရာ...ကျွန်တော်တို့လည်း လူငယ် သဘာဝ အတတ်ဆန်းလေးတေ လုပ်ချင်တဲ့ သဘောပါ...."
ငပေါက်မှ ဦးရာကျော်ကို ထိုသို့ပြောလိုက်သည်။ဘေးတွင်ရှိသော ဖိုးမောင်က ဘာမှဝင်မပြောသေး။ ဦးရာကျော်မှ
" ကဲ...ခုမှတော့ မထူးပါဘူး....မင်းတို့သဘောရှိပဲ..."
မယ်သီလရှင် စုမွန်လည်း ချက်ချင်းပင်
" ဦးရာကျော်....ရှင် ဘာတေပြောနေတာလဲ...ဘယ်သူကကော ခံမယ်ပြောနေလို့လဲ..."
မယ်သီလရှင် စုမွန်သည် နဂိုကပင် အလိုးခံချင်သော သွေးပါလာသော်လည်း သိက္ခာအရ ပထမတခါ ငြင်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။
" အပိုတေ လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ဟာ.....နင် ထန်တာငါ အသိဆုံးပါ....ဒီနှစ်ကောင်နဲ့ စမ်းအလိုးခံကြည့်ပေါ့...နင်ကြိုက်ရင် (၃) ယောက်တောင် နင့်ကိုညှပ်လိုးလို့ရတယ်....ဟုတ်တယ်မလား.."
စုမွန်လည်း လိုလိုကမှ ခံချင်နေပါတယ်ဆို အခု (၃) ယောက်တောင် ညှပ်လိုးအုံးမာဆိုတော့ တွေးကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အရည်တေွစို့လာသည်။
ခနအကြာတွင်
" ဒီလောက်တောင်...ငါ့ကို လိုးချင်နေကြတာ...လိုးဟယ်...လိုး..လိုး.."
ဖိုးမောင် နှင့် ငပေါက် နှစ်ယောက်သား အချင်းချင်းအိုကေပီဆိုသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ကာ ပြုံးနေသည်။
" ဒါနဲ့ အခု လိုးမလို့လား...မဖြစ်ဘူးနော်...ဟိတ်ကောင်တေ...ဟိုမယ်တွေ့လား မနက်ဖန် အလှူအတွက် ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေကြတာ မိန်းမတေလည်း အများကြီးပဲ....တော်ကြာ ဒီမယ်သီလရှင် အဆောင်ဘက်ကို အ့ဲဒီမိန်းမတေ...အိမ်သာလာတက်ရင် မင်းတို့ လိုးနေတာနဲ့တိုးနေမယ်..."
ဟု ဦးရာကျော်ပြောလိုက်သည်။ဖိုးမောင်မှ
" အခုတော့ မလုပ်သေးပါဘူးဗျာ....မနက်ဖန်မှ.."သိပ်မခံချင်ရှာသော မယ်သီလရှင် စုမွန်မှာ
" ဘယ်အချိန်လဲ...ဘယ်နေရာလဲ...."
" မနက်ဖန်...အလှူစတဲ့ အချိန်မှာ ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်....ဒီဘက်ရေကန် အသေးအနောက်က တောထဲလာခဲ့..."
ဦးရာကျော်နှင့် မယ်သီလရှင် စုမွန်တို့ ပြိုင်တူ ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ဖိုးမောင်မှ
" ခနလေး...ကျွန်တော် မေးစရာရှိလို့.....အမက မယ်သီလရှင်ဆိုတော့.....ဆရာလေးလို့ ခေါ်ရမာလား.....ဒါမှမဟုတ်.....မစုမွန်လို့ ခေါ်ရမာလား..."
မယ်သီလရှင် စုမွန်လည်း
" ငါ့ကိုတောင် ဝိုင်းလိုးကြတော့မာပဲ.....နင်တို့ကြိုက်သလိုသာ ခေါ်တော့....ဒါပဲမလား ငါသွားပီ တော်ကြာ ကြာေနလို့ တမျိုးထင်နေမယ်...."
မယ်သီလရှင် စုမွန် ထွက်သွားပီး ခနကြာမှဦးရာကျော် ၊ ငပေါက် နှင့် ဖိုးမောင်တို့ (၃) ယောက် မယ်သီလရှင် ကုဋီ အနောက်ဘက်တွင်ရှိသောအဆောင်ပျက်ထဲမှ ထွက်လာကြသည်။
…...............................................
ဘုန်းကြီးကျောင်းအတွင်း အလှူသီချင်းများ ပျံလွင့်နေသည်။ ကျွေးကြမွေးကြသူများလည်း လက်မလည်။လာရောက်သုံးဆောင်ကြသူများလည်း တခြားရွာတေကပါဆိုတော့ နည်းနည်းနောနော မဟုတ်။အလှူရှင်များမှာ မြို့မှလာလှူကြသူများဖြစ်ပီးသူတို့အလှူကို သူတို့ ကြည်နူးကာ ပျော်ရွှင်နေကြ၏။
" ဟိုနားက ဝိုင်းမှာ ပဲဟင်းကုန်နေပီ....ထပ်ထည့်ပေးလိုက်အုံးဟေ့....ဒီဘက်ဝိုင်းက ငရုတ်သီးကြော်... .အချိုပွဲလေးတေလည်း စားသွားကြပါအုံး...ထမင်းတေလည်း ထပ်ယူကြအုံးလေ...."
ဧည့်ခံသည့်လူများမှာလည်း မိမိ လှူသော အလှူကဲ့သို့ပင် စေတနာတရား အလွန်ထက်သန်လျက်။ကျောင်းတိုက်ထဲတွင်ဘုန်းကြီးများ ၊ ဦးဇင်းများ ၊ ကိုရင်များ နှင့် မယ်သီလရှင် များသည် အရင်ဆုံး ဆွမ်းဘုန်းပေးပီးသည်ဖြစ်၍ အချိုပွဲတည်နေကြသည်။
ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးမှ
" ဟိတ်...ကျောင်းသား ကောက်ရ....ကပ္ပိယကြီး ဘယ်သွားလဲ....သွားခေါ်ချည်စမ်းကွယ်....ဒီက အလှူရှင်တေနဲ့ ရေနွေးကြမ်းသောက်ရင်း စကားပြောရအောင်လို့...."
ဦးဇင်းဝိုင်း၏ဘေးတွင် စားစရာများကို ယပ်ခပ်ပေးနေသော ကျောင်းသားကောက်ရမှ
" တင်ပါ့.....ကပ္ပိယကြီးက သူ့အမေ နေမကောင်းလို့ဆိုပီး....မနေ့ညကတည်းက ရွာထဲပြန်သွားတယ်.."
" ဟေ....ဟုတ်လား...အိမ်း...အ့ဲဒီဒကာမကြီးကလည်း အသက်က အတော်ကြီးပီပဲ (၈၀) နားတောင် ကပ်နေပါပေါ့လား.....နာမကျန်းဖြစ်တာ မဆန်းပါဘူးလေ...ကဲကဲ ....နေတော့...နေတော့..."
ကျောင်းပေါ်သို့ မယ်သီလရှင် စုမွန်၏ ယောက်ျားအောင်ရင် တက်လာပီး ကျောင်းထိုင် ဘုန်းကြီးအား ဝတ်ချကာ အလှုရှင်များဘက်လှည့်ပီး
" အလှူကတော့ လူအပြည့်ပဲဗျာ...ပဲဟင်းနဲ့ ငရုတ်သီးကြော်ကတော့ တယ်ကောင်းသဗျ....လက်ကိုမလည်ဘူး...ဝက်သားဆို နူးအိနေတာပဲ...."
အလှူရှင်များနှင့် စကားလက်ဆုံကျနေသော အောင်ရင့်အနားကို မိန်းမဖြစ်သူ မယ်သီလရှင် စုမွန် ရောက်လာသည်။
" ကိုအောင်ရင်....ကျမ သိပ်နေမကောင်းလို့တော်....မယ်သီလရှင် ကျောင်းဆောင်ထဲ ပြန်နေတော့မယ်..."
" အလှူရက်နေ့မှ နင်ကလည်း....ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...မှန်းစမ်း....နဖူးကလည်း မပူပါဘူး...ကူလုပ်ရတာတေနဲ့ ပင်ပန်းလို့ နေမာပါ...ဆေးတေရော အေဆာင်ထဲမှာရှိလား....အိမ်ပြန်ပီး သွားယူပေးရမလား..."
" အဆောင်ထဲမှာ ဆေးတေပေါမှပေါ....ကျွန်မသွားနားလိုက်အုံးမယ်...."
မယ်သီလရှင်ကျောင်းဆောင်သို့ စုမွန် ခပ်သွက်သွက်ပြန်လာသည်။
" ဟဲ့ စုမွန်....ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ...ခနနေပဲ တရားရွတ်တော့မယ့်ဟာ....ငါတောင် ဗိုက်ရစ်လာလို့ကုဋီလာတက်တာ..."
" နေမကောင်းချင်သလိုဖြစ်လာလို့ပါ...ဆရာလေးရယ်...ပြန်နားတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပီး....အခု ပြန်လာတာပဲ..."
" အေး..အေး...ဂရုစိုက်...ဂရုစိုက်..."
အဆောင်ပြန်ရောက်မှ မယ်သီလရှင် တပါးနဲ့တိုးနေသေး။စုမွန် လူအရိပ်အကဲ ကြည့်ကာ ကုဋီအနောက်ဘက်အဆောင်ပျက်ကနေ ရေကန်အနောက်ဘက်တောထဲသို့ ပတ်သွားလေသည်။
...........
" အမကလည်း...ကြာလိုက်တာ....ဒီမယ် ကျွန်တော်တို့ လီးတေွက ဆာနေပီဗျ..."
" ငါလည်း....မြန်မြန် ထွက်လာတာပဲဟာ...."
တောထဲတနေရာ ကုက္ကိုပင်ကြီးအောက်တွင် သင်ဖြူးဖျာ အကြမ်းခင်းကာ ထိုသင်ဖြူးအကြမ်းပေါ်မှာပဲ ပုဆိုးထပ်ခင်းပီး ဖိုးမောင် ၊ ငပေါက်၊ဦးရာကျော် နှင့် မယ်သီလရှင် စုမွန်တို့ လေးယောက် လိင်ဆက်ဆံကြရန် အသင့်အနေထားသို့။
ဖိုးမောင် နှင့် ငပေါက်က ပုဆိုးရောအင်ကျီရော အကုန်ချွတ်ချလိုက်ရာ မယ်သီလရှင် စုမွန် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ဖိုးမောင်ရော ငပေါက်ရော နှစ်ယောက်လုံး လီးမှာအရှည် ၈လက်မ ၊အတုတ် blue mountain အရွယ် အစားဖြစ်ပီး လီးထိပ်ဒစ်တေမှာမှိုပွင့်ကြီးလို ပြူးထွက်နေသည်။ဦးရာကျော်၏ လီးမှာ ရှည်သာရှည်ပီး ထိုမျှမတုတ်။
" ကဲ အမ.....စုပ်ပေးတော့လေ...လီးမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ..."
ငပေါက်သည် ပက်လက်အနေထားနှင့် နေပီးစုမွန်သည် ဖင်ကုန်းပီး လီးစစုပ်ပေးသည်။ ကျန်လက်တဖက်လည်း ဖိုးမောင် လီးတံကြီးကို ထုပေး၏။
လီးကုန်းစုပ်နေသော....စုမွန်၏ မယ်သီလရှင်ဝတ်စုံထဲမှ တင်းကားနေသော ဖင်ကြီးအား ဦးရာကျော် အနောက်ကလေ သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ နယ်လေသည်။ ဦးရာကျော်မှ မယ်သီလရှင် စုမွန်၏ဝတ်စုံကို ခြေရင်းကနေ ခါးထိ လှန်တင်လိုက်သည်။
" ရှလွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...အွင်း...အွင်း...."
ပါးစပ်ထဲတင်မက လည်မြိုထိပါ ပြည့်ကျပ်လာသော ငပေါက်လီးအား စုမွန်စုပ်နေရာ စုမွန် အသက်မနည်းရှူနေရပီး နှာခေါင်းထဲမှနှာရည်များထွက်လာသည်။
ဦးရာကျော်လည်း အနောက်မှနေ၍ စုမွန်စောက်ပတ်ကို လက်ဂလယ်ဖြင့် ထိုးနှိုက်သည်။ယောက်ျား (၃) ယောက်နှင့် တခါမှ လိင်မဆက်ဆံဖူးသောကြောင့် ကာမစိတ်တေ ထိန်းမရပီး စုမွန်တစ်ယောက် (၁၀) မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ တချီပီးသွား၏။
စောက်ပတ်ရည်တေပေနေသော လက်ဂလယ်ကိုဦးရာကျော် သူ၏ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ကာ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်သည်။
ဦးရာကျော်၏ လီးသည် အရှည်မှာ (၈) လက်မခွဲ၊ အတုတ်အားဖြင့် blue mountain size ထက်ေလျာ့ပီး လီးတံတချောင်းလုံး အကြောတေထကာ အရှိန်ဖြင့် ထပေါက်တော့မည့် မြွေအလား။ ငပေါက်၏လီးကိုစုပ်နေသော မယ်သီလရှင်စုမွန်မှာ လီးစုပ်ခြင်းကို ခနရပ်ပီး ခန္ဓာကိုယ်ရှိ မယ်သီလရှင် ဝတ်စုံကို ချွတ်ချသည်။
ဖိုးမောင်နှင့် ငပေါက်မှာ ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ယောက်ျားဖြစ်သူ အောင်ရင်နှင့် လာနေကျဖြစ်သော စုမွန်၏ နို့တင်းတင်း ၊ဖင်ကြီးကြီးကို အဝေးကပင် ငမ်းခွင့်ရပီး စိတ်ကူးနဲ့သာ လိုးခဲ့ကြသည်ချည်း။ ယခုတော့ အရှင်လတ်လတ် လိုးခွဲရတော့မည်။ဂတုံးပြောင်ပြောင်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော စုမွန်ကို ဖိုးမောင်နှင့် ငပေါက်က ကြည့်နေလျက် သွားရည်များပင်ကျလာသည်။
စုမွန်၏ မျက်နှာမှာ အတော်အသင့်လှ၍ ဖြူဖွေးပီး ကြီးမားလှသော နို့အုံတင်းတင်းရင်းရင်း နှင့်နီရဲနေသော နို့သီးခေါင်းများ။ဗိုက်က အနည်းငယ်သာစူပီး ထိုကဲ့သို့စူတာကိုကလီးတောင်စေခြင်းတမျိုး။ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးမှာ အရွယ်အစားကြီး၍ ဖြူဖွေး ဝင်းမှည့်ကာ တင်းကား အယ်ထွက်နေသည်။ဆီးခုံပေါ်တွင် ပေါက်သော စောက်ဖုတ်မွှေးများက ကြည့်လို့အလွန်ကောင်းလျက်။
ဦးရာကျော်က ထိုင်နေပီး မယ်သီလရှင် ဂတုံးမ စုမွန်မှာ ဦးရာကျော်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ဝင်ကာ ဦးရာကျော်ကို မော့ပီး ပါးစပ်ချင်း ၊လျှာချင်းဆွဲစုပ်သည်။ စုမွန်၏ စိထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဦးရာကျော် ဖြဲဟလိုက်သည်။
စုမွန်၏ စောက်ဖုတ်မှာ နီရဲပီး စောက်ဖုတ်အပြင်ဘေးသားသို့ လန်ထွက်နေသော ကြွက်နားရွက်ကဲ့သို့ စောက်ဖုတ်အသားမှာ အညိုရောင်နည်းနည်း သမ်းသည်။ စောက်စိမှာလည်း ပြူးထွက်ပီး စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များပင် စိမ့်ထွက်နေ၏။
ယခုလို လှပသော စောက်ဖုတ်ကြီးအားမျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေသော ဖိုးမောင်နှင့် ငပေါက်။
" သားရီး.....မင်းကို ဦးစားပေးတယ်...အမရီးရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးထည့်တော့ကွာ....မင်းပီးရင်ငါပဲ....ဦးရာကျော်က ကျွန်တော်ပီးမှလုပ်...."
ငပေါက်ပြောသော အသံကို ဦးရာကျော်ပြန်မေဖြအား။ ဦးရာကျော်သည် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားသော စုမွန်၏ ဖြူဖွေးသော နို့အုံကြီး (၂) လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်နယ်ရင်း စုမွန်နှင့် သွားရည်ေတကျသည်အထိ kissing ဆွဲနေ၏။
ဖိုးမောင်သည် စုမွန်၏ ဖြဲဟထားသော ပေါင် (၂) ချောင်းအလယ်မှာရှိသည့် စောက်ဖုတ်နီနီရဲရဲကြီးကို မှိုပွင့်လိုဖြစ်နေသည့် သူ့၏ လီးထိပ်ကားကြီးနှင့် တေ့ကာ ထည့်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အရသာ ခုမှခံစားဖူးသော ဖိုးမောင် သည်
" အား...နွေးနွေးရီးကွာ..."
လီးဒစ်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ ၃လက်မခန့် ဝင်သည့်အချိန် kissing ဆွဲနေသော မယ်သီလရှင် ဂတုံးမစုမွန်မှာ
" အွင်း....."
ဦးရာကျော်သည် စုမွန်၏ ပါးစပ်ကို အလွတ်မပေး။ စုမွန်လည်း အလွတ် မခံသောကြောင့် “ အား ” လို့မမြည်ပဲ “ အွင်း ”လို့သာ မပီမသ မြည်လိုက်သည်။ လီးတံတချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကျပ်သွားသည့်အချိန် စောက်ပတ်အတွင်းသားများမှ စုပ်ယူလိုက်သလိုဖြစ်သွားသောကြောင့် ဖိုးမောင် တွန့်သွားသည်။
စုမွန်၏ လက်တဖက်က ငပေါက်အား ဂွင်းထုပေး၏။ဖိုးမောင်၏ ပေါင်ခြံအရင်းနှင့် မယ်သီလရှင်စုမွန်၏ စက်ပတ်ဂွကြား....ထိသည့်အချိန် စုမွန်ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး ရှိန်းကနဲဖြစ်သွားကာ အပေါ်သို့တချက်ကော့တက်သွားသည်။
ဖိုးမောင်သည် လီးကို စုမွန်၏ ဆွဲစုပ်ထားသည့်စောက်ပတ်အတွင်းသားများဆီမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်ကာ လီးထိပ်လောက်ရောက်သောအခါမှထပ်မံ အားစိုက်ပီး ဖိချသည်။
" ပြွတ်! "
ဖိချလိုက်သော လီးအားကြောင့် အတွင်းသားတခုလုံး ပူထူသွားကာ စုမွန် kissing ဆက်မစုပ်နိုင်ပဲ
" အာ့........."
ဟု ညုတုတုအသံဖြင့် အော်လိုက်သည်။ စုမွန်၏ အောက်ပိုင်းကို အားပါးတရတဖန်းဖန်း လိုးနေသော ဖိုးမောင်။
" ဗက်!...ဗက်!....ဗက်!...."
" အင့်...အား....အား...."
ဟု ညီးေအာ်နေသော စုမွန်၏ နှခမ်းထူထူ နီနီရဲရဲထဲ အကြောများထနေသော ဦးရာကျော်၏ လီးတံဝင်လာသည်။
" အွင်း...အု...အု...အွင်း..."
လီးတံကို မဆန့်မပြဲစုပ်ထားသော စုမွန် ပါးစပ်မှမြည်သံများထွက်နေသည်။ အောက်ပိုင်းက ဖိုးမောင် ၊ အပေါ်ပိုင်းက ဦးရာကျော်။ငပေါက် ဂွင်းထုခံနေရာမှ
" ငါ့လည်း ပေးလိုးကျပါအုံးဟ..."
တဗက်ဗက်လိုးနေသော ဖိုးမောင်သည် တချီပီးပီ ဖြစ်သောကြောင့် လီးကို ပြန်ထုတ်ကာ ငပေါက်ကို အလှည့် ပေးလိုက်သည်။ ငပေါက်သည် မယ်သီလရှင် စုမွန်ကို လိုးမည်ပြုခိုက် စုမွန်၏ အပေါ်ပိုင်းကို တက်ခွကာ စုမွန်၏ ပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်နေသော ဦးရာကျော်၏ ကုန်းနေသည့် ဖင်မည်းမည်းပြောင်ပြောင်အား ကြည့်ရင်း
" ဦးရာကျော်....ရှေ့ကဖယ်ပါအုံးဗျာ ခင်ဗျားဖင်မည်းကြီးက တမျိုး..."
" မင်းကလည်းကွာ...လိုးတာ ဘယ်လိုလိုးလိုးပေါ့ဟ.."
" ခင်ဗျား ဖင်ကြီးက ရှေ့က ကွယ်နေတော့....မစုမွန်ရဲ့ ခံနေတဲ့မျက်နှာကို မမြင်ရတော့ဘူး.."
" အေးကွာ.."
ဦးရာကျော် ဖယ်လိုက်သည်။
" အမ....လေးဖက်ထောက်ပေး..."
စုမွန် လေးဖက်ထောက်ကာ ခါးကိုညွှတ်၍ ဖင်ကော့လိုက်ချိန် အနောက်သို့ပြူးထွက်နေသည့် နီတာရဲ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စုမွန်၏ စောက်ပတ်အရည် ၊ ဖိုးမောင်၏ လီးရည်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်လျက် စီးကျနေ၏။ ထိုကဲ့သို့ အရည်များ ပြည့်လျှံနေသော စုမွန်၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ငပေါက်၏ လီးတံချောင်းသည်မဆိုင်းမတွ ဝင်လာသည်။
ငပေါက်နှင့် မယ်သီလရှင် စုမွန်တို့ လိုးနေကြပုံမှာဒေါ့ကီ ( doggy) ပုံစံဖြစ်သည်။ ငပေါက်မှာ စုမွန်၏ ဆံပင်ကိုဆွဲ၍ အားပါးတရ လိုးချင်သော်လည်း စုမွန်မှာ ဂတုံး။
ထို့ကြောင့် ဆွဲစရာ ဆံပင်မရှိသော မယ်သီလရှင် စုမွန်ကို ငပေါက်သည် အနောက်ကနေ စောက်ဖုတ်အား အသားကုန်လိုးရင်း တုန်ခါနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး၊ တင်းတင်းကားကား စုမွန်၏ ဖင်ရီးနှစ်လုံးကို လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပါးတရ ရိုက်လေသည်။
" ဗက်! ဗက်! ဗက်!.....ဖြန်း...ဖြန်း...အား..အား..."
စောက်ဖုတ်လည်း အလိုးခံရ ဖင်လည်း အရိုက်ခံရသော်လည်း ထိုနာကျင်ခြင်းမျိုးသည် ကာမစိတ်ထန်သော စုမွန်အတွက် ဖီးပိုလာ၏။ငပေါက် ပီးခါနီးပီဖြစ်သောကြောင့်
" အား...ရှီး...အမ..ကျွန်တော် ပီးတော့မယ်.... အမ စောက်ပတ်အတွင်းသားကို အသားကုန်ညှစ်ပီးဆွဲစုပ်...အား...ဗက်!....ဗက်!...ဗက်!..."
စက္ကန့်ပိုင်းအကြာတွင် ငပေါက်၏ ဖင်မှာ ကျစ်သွားကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပီး တချီပီးသွားသည်။ စုမွန်လည်း ငပေါက်နှင့် အပြိုင် လိုက်ပီးလိုသောကြောင့် ငပေါက်၏ လီးတံကို သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားဖြင့် အသားကုန်ဆွဲညှစ်ကာ
" အ..အား...အား..."
စုမွန်၏ ဖင်တုံးနှစ်တုံးသည် (၁၀) စက္ကန့်မျှ တုန်ခါကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ပတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ထိုစောက်ပတ်ရည်များကို အနောက်ကနေ တချီပီးသွားသော ငပေါက်သည် သူ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ကာ အငမ်းမရ သောက်၏။ ဘေးတွင် ဂွင်းထိုင်ထုနေသော ဖိုးမောင် နှင့် ဦးရာကျော်။ ဦးရာကျော် ထလာပီး
" ကဲ...ငါ့အလှည့်... ငါက ဖင်လိုးမာ"
အောက်တွင် မှောက်ခုံကြီး မှောက်နေပီး မောနေသည့် စုမွန်မှ
" နေ..နေပါအုံး..ဦးရာကျော်ရယ်...ခနလေးတော့ အနားပေးပါအုံး..."
" မရဘူး....ငါ့အလှည့်ပီးမှ နင်နားလို့ရမယ်...ငါလာပီ.."
မှောက်ရက် ဖြစ်နေသော စုမွန်ကိုထူကာ ထပ်မံကုန်းခိုင်းပြန်သည်။ပြောမရသော ဦးရာကျော်ကို ဘာမှမပြောပဲစုမွန် ကုန်းလိုက်၏။
ဦးရာကျော်သည် စုမွန်၏ စအိုအပေါက်ဝထဲသို့ တံတွေးစွတ်ကာ အကြောထနေသော လီးတံကို 4 လက်မခန့် မြုပ်အောင် အမြန် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
" အား...ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ...စအိုက စက်ပက်လိုမဟုတ်ဘူး...အသာလုပ်..."
ဦးရာကျော်နှင့် စုမွန် အရင် လိုးတဲ့အချိန်တေတုန်းကဆိုရင် စုမွန်သည် စအိုကို တခါတလေမှ အလိုးခံသည်။ မောပန်းနေသော စုမွန်၏ ညုတုတုအသံကိုကြားခါမှ ဦးရာကျော် ပိုပီး အားနဲ့လုပ်ချင်လာသဖြင့်အချိန်မဆွဲပဲ အားရပါးရ ဖိချလိုက်သည်။
" ပြွတ်!...."
" အား...သေပါပီ...ဦးရာကျော်...ရှင်..ရှင်..အား..."
အဝင်ဆိုးသော်လည်း ထပ်မံဝင်လာသော လီးတံကြီးမှာ အတော် ကောင်းလှသဖြင့် စုမွန် ကြိတ်မှိတ် ခံေလ၏။
...........
အတော်ကြာအောင် ဖင်လိုးလိုက် စက်ပက်လိုးလိုက် ပါးစပ်ကိုလိုးလိုက်နှင့် နေ့လည်သို့ ရောက်တော့မည်။
ဖိုးမောင် ၊ ငပေါက် နှင့် ဦးရာကျော်မှာ တစ်ယောက်ကို ၃ ၊ ၄ ချီလောက်ပီးနေပီဖြစ်၏။ စုမွန်မှာမူ အကြိမ်ရေမနည်းခန့် ပီးကာ မျော့နေလျက် စကားတောင် ပီအောင် မပြောနိုင်ပဲ မောတုန်နေသဖြင့် ပက်လက်လန် အမောဖြေနေသည်။
ရာသီက ဆောင်းရာသီဆိုသော်လည်း လိင်ဆက်ဆံနေကြသော ထို (4) ယောက်မှာ ချွေးတရွှဲရွှဲ။ဖိုးမောင် ၊ ငပေါက်နှင့် ဦးရာကျော် တို့ (၃) ယောက်သည် လူက မောပန်းနေသော်လည်း လီးတံတေမာပျော့ခွေသွားသည်မရှိ ၊ အမြဲတမ်း ထောင်မတ်နေသည်။ အားလုံး အမောဖြေနေခိုက် ဦးရာကျော် ထလာပီး
" စုမွန်...နင်..တော်တော်မောနေပီလား...လာပါ အမောပြေ ထပ်ဆွဲရအောင်..."
စုမွန်သည် မောတုန်နေသော အသံဖြင့်
" မောပါတယ်ဆိုနေမှ အမောပြေ လိုးချင်နေသေး...နေ့လည်တောင်ရောက်ပီ....နောက်နေ့တေမှ ဆက်လိုးပေါ့..."
ဦးရာကျော်မှ
" နင်ကလည်း....အရင်နေ့တေက ငါ နင့်ကို လိုးရင်လူလစ်တဲ့အချိန်စောင့်ပီးမှ လုပ်ရတာတမျိုး ၊ ညကြီး ထင်ထင်လင်းလင်း မရှိတာတမျိုး ၊ နင် မယ်သီလရှင် မဝတ်ခင်ကလည်း ညကျ ခိုးထွက်ခဲ့ဆိုတော့ ကျ နင်က မထွက်ရဲ...ငါ့မှာ လိုးရတာမလွတ်လပ်ဘူးဟ...အခု ဒီနေရာကြည့်ပါလား...နင်ကြိုက်သလောက်အော်...အလှူမဏ္ဍပ် မဆိုထားနဲ့အုံး...နင်တို့မယ်သီလရှင်အဆောင်ဘက်ကတောင် မကြားရဘူး..."
ထိုအချိန် ငပေါက်မှ ကြားဝင်ဖြတ်ကာ
" ဟုတ်တယ် အမစုမွန်...ခိုးလိုးတယ်ဆိုပေမယ့် မြင်မြင်ထင်ထင်၊ လင်းလင်းရှင်းရှင်းရှိပီး မျက်နှာမြင်ရ ၊အသံကြားမှ လိုးရတာ ပိုဖီးရှိတာ..."
စုမွန်မှ
" ဒါတော့ ဒါပေါ့ဟ..နင်တို့ကလည်း လိုးပဲလိုးချင်နေတာ...ငါအခု ဗိုက်ဆာနေပီ...မနက်တုန်းကလည်း သိပ်မစားခဲ့ရဘူး.."
" တနေကုန်လိုးမာမလို့ ကျွန်တော်တို့ အစောရီးကတည်းက သူများေတ မသိေအာင် ယူလာခဲ့တယ်....နေ့လည်စာအတွက်ဘာမှမပူနဲ့ အမစုမွန်.....ဟိုမယ်ကြည့်.."
ဖိုးမောင်ညွှန်ပြသောဘက်ကို စုမွန်ကြည့်လိုက်ရာမြေကြီးပေါ်သို့ ထိုးထွက်နေသည့် ကုက္ကိုပင်ကြီး၏အမြစ်ခွကြားပေါ်တွင် တင်ထားသော ခြင်းတခု။
ထိုခြင်းထဲတွင် ထမင်း ၊ဟင်းထည့်ထားသော (5) ဆင့် စတီးချိုင့် နှင့် ရေသန့်ဘူးကြီး (2)ဘူး ။
...........................
(03)
နှိပ်လည်း နှိပ်တယ် လိုးလည်း လိုးတယ်
အချိန်ကာလမှာ ဝေရီ တောထဲတွင် တောဝက်တွေ့ရာမှပြေးရင်း ခြေခေါက်ချော်လဲပီး မြို့တက် ပစ္စည်းဝယ်မည့် ဖိုးမောင်ကို ဆေးဗူးမှာသည့်အချိန်ကာလဖြစ်သည်။
( ထိုအကြောင်းရာများ အပိုင်း ၁ တွင်ပါသည် )
......................
မြို့ကပစ္စည်းဝယ်ပီး ပြန်လာသော ဖိုးမောင်သည်ဝေရီ၏ အိမ်ရှေ့အရောက်တွင်
" ကိုစံပွား....အမဝေရီရော..."
အိမ်ရှေ့တွင် ထန်းလက်များဖြင့် ကုလားထိုင်လုပ်နေသော ဝေရီ၏ယောက်ျား ကိုစံပွား။
" အေး....ဖိုးမောင်...ဝင်ခဲ့လေကွာ...မင်းအမတော့...ခြေေထာက်ကိုက်လို့...အိမ်ထဲမှာ မှိန်းနေတယ်......လာ ဒီနားထိုင်.."
ဖိုးမောင် အိမ်ထဲဝင်လာပီး ကိုစံပွားပေးသော သစ်သား ခွေးခြေခုံ ပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။
" ဒီမာ....အမဝေရီ မှာလိုက်တဲ့ ဆေးဗူး..."
ဖိုးမောင် ကမ်းပေးသော ဆေးဗူးကို ကိုစံပွားယူလိုက်ရင်း
" ဘယ်လောက်လဲကွ..."
" (2) ထောင်ပဲပေးရတယ်...ကိုစံပွား.."
ကိုစံပွားသည် အိမ်တိုင်မှာ ချိတ်ထားသော အင်ကျီထဲမှ ပိုက်ဆံ နှိုက်ယူကာ ဖိုးမောင်ကိုပေးလိုက်၏။ ဖိုးမောင်သည် ကိုစံပွားပေးသော ပိုက်ဆံကို အင်ကျီအိပ်ကပ်ထဲထည့်ရင်း
" ကိုစံပွား...ကျွန်တော့်ပစ္စည်းတေ ဒီမာ ခနထားခဲ့အုံးမယ်....ဟိုဘက်အိမ်က ဦးအံ့ကျော်ကို သွားနှုတ်ဆက်မလို့..."
" သူမရှိဘူး... ဖိုးမောင်ရ... မြောင်ကျရွာရဲ့ အရှေ့ဘက်က သပြေရွာကို အနှိပ်သွားတယ်..."
" ဟုတ်လား...ဒါဆို....ကျွန်တော်...သွားပီနော်...အမေဝရီကိုပြောလိုက်အုံး....နောက်ခါ တောထဲ မျှစ် ၊ မှို ရှာသွားရင် ဂရုစိုက်အုံးလို့"
" မင်းအမဖြင့် နောက်သွားဖို့ နေနေသာသာ...အခုတောင် ခြေထောက်က တော်တော်ဆိုးနေတာ...ကဲကဲ...အိမ်ပြန်မာဆိုလည်း ပြန်ချည်အုံး..."
...............
ည (၈) နာရီ။
" အား....ကျွတ်!ကျွတ်!.... ဆောင်းရာသီမှပဲ....ခြေခေါက်ရတယ်လို့....ကိုစံပွား....တော့်ဘေးက ဆေးဗူးလေး....ဒီဘက်ကမ်းပေးအုံး..."
ဖုန်းဖြင့်ဇာတ်ကားကြည့်နေသော ကိုစံပွားသည်ဝေရီတောင်းသော ဆေးဗူးကို ပေးရင်း
" ခြေထောက်က တော်တော်နာလို့လား...."
" တအားနာတာပါ ဆိုမှ...ရှင်ကလည်း..."
" ဆေးကို စိမ့်ဝင်အောင် လိမ်းပီး ပတ်တီးထူထူစီးထားလိုက်...မနက်ကျ ကောင်းသွားမာပါ...."
ဝေရီသည် ခြေထောက်ကိုဆေးလိမ်းနေရင်း ပိုပီး ဒဏ်ထိသည့်နေရာသို့ ဖိလိမ်းမိသဖြင့်
" အမလေး...နာလိုက်တာတော့်..."
.......................
မနက်ခင်း (7) နာရီ အချိန်။
အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ေပါ်တွင် မနက်ခင်း ထမင်းကြမ်းစားနေသော ကိုစံပွား နှင့် ဝေရီ။အိမ်ရှေ့သို့ ခမောက်ဆောင်းထား၍ အနွေးထည်ဝတ်ထားသည့် လူတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။
" ဟာ....ကိုအံ့ကျော်...အစောကြီး ပြန်လာတာပဲ...လာဗျာ...တခါတည်း ဝင်စားအုံး..."
ကိုအံ့ကျော်သည် ကိုစံပွား၏ ဘေးကိုဝင်ထိုင်ကာ
" ဟုတ်တယ်ဟေ့...သပြေရွာကနေ ဒီကိုဆိုင်ကယ်အကြုံရှိလို့ ကြုံတုန်း...တခါတည်း လိုက်လာလိုက်တာ...မစားတော့ပါဘူးကွာ...ဟိုမာ စားခဲ့ပီ..."
ဝေရီမှ
" ထမင်းကြမ်း မစားလည်း ဒီက ဗရာကြော် စားအုံး..."
ကိုအံ့ေကျာ်လည်း.....ဗရာကြော်ပူပူနွေးနွေး တခု ကောက်စားရင်း ရေနွေးကြမ်းထိုင်သောက်ကာ ကိုစံပွားတို့ လင်မယားနှင့် စကားပြောနေ၏။ကိုစံပွားမှ
" ကိုအံ့ကျော်...ခင်ဗျားက အနှိပ်သည်ဆိုတော့ ခြေခေါက်တာတို့ကျ နှိပ်တတ်လား..."
" ရပါတယ်...ဟိုလိုမျိုးဆိုးဆိုးရွားရွား အကြောတေဘာတေထိတာဆိုရင်တော့ မရဘူးပေါ့ကွာ..."
" နည်းနည်းပါးပါးဆိုလည်း....ကျုပ်မိန်းမ ခြေထောက်ကို ကြည့်ပေးပါအုံး...ဟိုနေ့က တောထဲမာ တောဝက်တွေ့လို့ ပြေးရင်း ခြေခေါက်လဲသွားလို့..."
" အ့ဲတာဆို.... ပြကြည့်လေ..."
ဝေရီသည် ခြေခေါက်လဲထားသော ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ကိုအံ့ကျော်ဘက်သို့ ပြလိုက်သည်။
" ကန်တော့...ကိုအံ့ကျော်ရေ...ကျမ မနေ့ညက ဆေးထူထူလိမ်းပီး ပတ်တီးကျစ်ကျစ်စီးထားတယ်... ကောင်းတော့ကောင်းနေပါပီ...လုံးဝကြီးတော့ မဟုတ်သေးဘူး...လမ်းလျှောက်ရင် နည်းနည်း နာနေလို့...အခုမနက်တော့ ဆေးထပ်လူးချင်လို့ ပတ်တီးခနဖြည်ထားတာ... "
ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ခပ်သာသာလေး သေချာကိုင်ကြည့်၏။
" အင်း...ခြေမျက်စိနားက ရောင်နေသလိုပဲဒီနားကပဲ... ပိုနာတယ်မလား..."
" ဟုတ်တယ် ကိုအံ့ကျော်....အ့နားလေးက ပိုနာတာကျမလည်း ရောင်လို့ဆိုပီး အ့နားကို ဆေးပိုသိပ်တယ်...တအားကြီးတော့ မသက်သာသေးဘူး.."
" ကဲဟုတ်ပီ..အ့တာဆို နင်လိမ်းတဲ့ ဆေးကို မလိမ်းနဲ့တော့ နင်လိမ်းတဲ့ဟာ ကောင်းတော့ ကောင်းပေမယ့် ပူတယ်မို့လား...ငါ့အိမ်ထဲမှာ ဆေးမြစ်ရှိတယ် အ့ဆေးမြစ်က စွမ်းလည်းစွမ်းတယ် လိမ်းရင်လည်း မပူဘူး အ့တာကို သွေးလိမ်းပီး ခပ်သာသာလေးနှိပ်ပေးမယ် ပီးကျမှ ပတ်တီးအုပ်ကျတာပေါ့.."
" ဟုတ်ဟုတ် ခနနေကျမှ....ကျမ ကိုအံ့ကျော်ဆီ လာခဲ့မယ်..."
" ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ..."
................
ကိုအံ့ကျော်ဆီမှ ဆေးနှင့် အနှိပ်ခံပီး 3ရက်လောက်အကြာတွင် ဝေရီ၏ခြေထောက်သည် လုံးဝကောင်းသွား၏။ တခါတရံ ရာသီဥတုပိုအေးမှ အတွင်းကြေဒဏ်အနေဖြင့်သာ ကိုက်သည်။
.......
ကိုစံပွားနှင့် ဝေရီတို့ အိမ်သည် ကိုအံ့ကျော်နေသည့်အိမ်နှင့် တဝိုင်းထဲဖြစ်သည်။ ဆိုလိုရင်းမှာ တခြံထဲတွင် အိမ်နှစ်လုံး ဆောက်ပီး နေထိုင်ကြသည်ဖြစ်သည်။ ကိုအံ့ကျော်၏ အိမ်သည် ပိုသေးသည်။ ခြံသည် အတော်ကျယ်ပီး သစ်ပင်ပန်းမန်တို့ဖြင့် ပြည့်နေ၏။ တခြံထဲတွင် အိမ်နှစ်လုံးဖြစ်သော်လည်း ထို အိမ်နှစ်လုံး ကြားတွင် ခြံစည်းရိုးမရှိ။ ရှောက်သီးပင်များ နှင့် ဘူးသီ စင်များသာလျှင် ခြံစည်းရိုးအနေဖြင့် ခြားထားသည်။ ခြံဝင်ပေါက်က တပေါက်တည်း။
ကိုစံပွား နှင့် ဝေရီတို့သည် များသောအားဖြင့် လယ်ယာလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်ကြသည်။ ကိုစံပွားသည် အသက် (36) နှစ်ရှိပီး အရပ် (5) ပေ (6) ၊အနည်းငယ် ဝပီး အသားညိုသည်။
ဝေရီသည် အသက် (34) နှစ်ရှိပီး အရပ် (5) ပေ (5) ၊ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရင်ကြီး ဖင်ကြီး ခါးအနည်းငယ်တုတ်၍ ဗိုက်အနည်းငယ်စူကာ လုံးလုံးတုတ်တုတ်၊ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ဖြစ်ပီး အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ ရုပ်ရည်မှာ အနည်းငယ်လှသည်။
ကိုစံပွားတို့ အိမ်ထောင်သက်တမ်း (4) နှစ် ရှိသော်ငြားသားသမီး မထွန်းကားချေ။ ကိုစံပွားသည် လူသန်သော်လည်း လီးမသန် ။ အလွန်ဆုံးတောင်မှ 3လက်မခွဲခန့်သာ ၊ မတောင်လျှင် ငုတ်စိတိုခန့်သာ။ သို့ပေမယ့် ထို 3လက်မခွဲ လီးကလေးနှင့်ပင် ဝေရီလို အကိတ်မရီးကို (4) နှစ်တိတိ ပုံမှန် လိုးလာသည်ဖြစ်၏။
...........
နေ့လည် (2) နာရီ။
အိမ်ရှေ့ရှိ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ရေနွေးကြမ်းသောက်လိုက် ဖုန်းကြည့်လိုက်နှင့် လုပ်နေသော ကိုစံပွား။ဝေရီသည် အိမ်နှစ်လုံးကြားတွင် ခြံစည်းရိုး အနေဖြင့် ရှိသော ရှောက်ပင်မှ ရှောက်ရွက်နုလေးများကို ရွေးခူးနေ၏။
ရှောက်ရွက်နုများကို ရွေးခူးရင်း ဝေရီ၏ မျက်လုံးများသည် ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကိုအံ့ကျော်၏အိမ်ဘက်သို့ အကြည့်ရောက်သွား၏။ ကိုအံ့ကျော်မှာ လူပျိုလူလွတ်၊ လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။ အသက် (50) ခန့်ရှိပီး အသား လတ်၍ အလုပ်အကိုင်မှာ အနှိပ်သည်။
ကိုအံ့ကျော်သည် အိမ်ထဲတွင်ရှိသော သင်ဖြူးဖျာပေါ်၌ အိပ်နေစဉ် ပြတင်းပေါက်က ပွင့်နေသဖြင့်ရှောက်ရွက်ခူးနေသော ဝေရီ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေ၏။ ကိုအံ့ကျော် အိပ်ပျော်နေသည့်ပုံမှာ ပုဆိုးသည် အောက်ပိုင်း တပိုင်းလုံး လွတ်နေလျက်။ကိုအံ့ကျော်၏ ၈လက်မခန့်ရှည်၍ အတော် တုတ်သည့် လီးမှာ ဝေရီ့ဘက်ကို ချိန်ထားသလိုဖြစ်နေသည်။
ဝေရီသည် အစတွင် မတော်တဆ မြင်မိသော်လည်း အကြည့် လွှဲမည်ဟု ကြံပီးမှ မိမိစောက်ပတ်မှာ ယားလာသဖြင့် တနှာစိတ်များကြွလာပီး ကိုအံ့ကျော်၏လီးကို သေချာ ပို၍ စိုက်ကြည့်တော့၏။ ဝေရီသည် သူ့ယောက်ျား ကိုစံပွား၏ လီးနှင့် ကိုအံ့ကျော်၏ လီးကို စိတ်ထဲတွင် ယှဉ်ကြည့်နေမိသည်။
လီးခြင်း ကွာခြားပုံမှာ ဆီနှင့်ရေ။ ကိုအံ့ကျော်၏လီးကို မြင်နေရသည်မှာ သိပ်မရှင်းလင်းသေး။ ထို့ကြောင့် ဝေရီသည် ပိုပီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင် ပြတင်းပေါက် အနီးသို့ ရှောက်ရွက်ခူးသလိုနှင့် ကပ်လာသည်။
ခုနနေရာနှင့် ယှဉ်လျှင် ဒီနေရာက ပိုနီးသောကြောင့်ပိုမြင်နေရသည်။ ပီးတော့ စိတ်ထဲတွင်ပင် ကိုအံ့ကျော်၏ လီးတံကြီးနှင့် ခံရလျှင် ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲဟု တွေးနေမိရင်း ဝေရီသည် ကိုစံပွားကို တချက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုစံပွားမှာ ဖုန်းကြည့်နေဆဲ။
ကိုအံ့ကျော်၏ လီးကို သေချာစိုက်ကြည့်လေလေ၊ဝေရီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း ပိုပီး ယားလာလေဖြစ်သည်။ အရည်များပင် စို့နေသော စောက်ဖုတ်ကိုဝေရီသည် လက်နှင့် ထမီ အပေါ်မှ ပွတ်နေ၏။ ခနအကြာတွင် ကိုအံ့ကျော်သည် အိပ်နေရာမှ နိုးလာသဖြင့် ဝေရီသည် စောက်ဖုတ်ပွတ်နေရာမှ ကပျာကယာနှင့် ရှောက်ပင်နားမှ ထွက်သွားတော့သည်။
ဝေရီနှင့် ကိုအံ့ကျော်တို့ တဝိုင်းထဲနေလာကြသည်မှာ ကိုစံပွားကိုစယူကတည်းကဆိုတော့ 4နှစ်နီးပါးရှိပီဖြစ်၏။ အရင်က ဝေရီသည် ရွာလယ်ပိုင်းမှာနေပီး ကိုစံပွားနှင့် ယူပီးမှ ကိုစံပွားဆီလိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
..................
တနေကုန် ယာခင်းထဲတွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သောကြောင့် ဝေရီမှာ ညောင်းညာနေ၏။ကိုစံပွားမှာတော့ ယောက်ျားသားပီပီ ညောင်းလည်း ခနလောက် နားလိုက်ရင် အပင်ပန်းပြေသည်။
" ညောင်းလိုက်တာတော်....ကိုစံပွား ကျမတို့ တစ်ယောက်တလှည့်စီ နင်းရအောင်...တော်လည်း အညောင်းပြေတာပေါ့..."
ကိုစံပွားနှင့် ဝေရီတို့ တစ်ယောက်တလှည့်စီ အနင်းခံကြ၏။ ဝေရီ နှိပ်ပေး ၊နင်းပေးသည့် အလှည့်တွင်ကိုစံပွားသည် ခံလို့ကောင်းပီး ကိုစံပွား နှိပ်ပေးရသည့်အလှည့်တွင် ဝေရီမှာ ခံလို့မကောင်း ၊ ကိုစံပွားကလည်း မနှိပ်တတ်။
.......
နေ့လည် (၁) နာရီ။
" ကဲ ...(3) ရက်လောက်တော့ ငါတို့ နားကြတာပေါ့ ယာခင်းထဲမှာလည်း ပီးတဲ့ဟာတေ ပီးကုန်ပီပဲ...."
ဟု ကိုစံပွားသည် ကွပ်ပျစ်ဘေးရှိ သူကိုယ်တိုင်ထန်းလက်များဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသာဝေရီကို ပြောသည်။
" အ့လိုမှပဲလေ...မဟုတ်လည်း ညောင်းညာ၊ ပင်ပန်းပီး လူက သေတော့မာ...ရှင် မနေ့က နှိပ်ပေးတာလည်း တစက်မှကို မကောင်းဘူး..."
ကိုစံပွားမှ ရီရင်း
" ငါက အနှိပ်ပဲခံတတ်တာဟ....မနှိပ်တတ်ဘူး...ဟဲဟဲ...."
ထိုအချိန် ကိုအံ့ကျော်သည် ရွာထဲမှ ပြန်လာသည်။
" ဗျို့....ကိုအံ့ကျော်...ခင်ဗျား နှိပ်ရင် လူတစ်ယောက်ဘယ်လောက်ယူလဲဗျ..."
" (1) နာရီကို (5000)....ဘာဖြစ်လို့လဲ မင်း အနှိပ်ခံမလို့လား...."
" မဟုတ်ပါဘူးဗျာ....ဝေရီက ညောင်းလို့တဲ့...သူ အနှိပ်ခံမလို့ မေးကြည့်တာ..."
ထိုအချိန် ဝေရီမှ
" အို...ရှင်ကလည်း အနှိပ်မခံပါဘူး...ကိုအံ့ကျော်ရေ သူလျှောက်ပြောနေတာ..."
" ဪ...နင်ကလည်း သွားပါ အနှိပ်ခံလိုက်စမ်းပါ ...နင်အညောင်းပြေအောင်.......ပီးကျမှ ကိုစံပွားရေ နှိပ်ပေးပါအုံး လာမလုပ်နဲ့...."
" ကိုအံ့ကျော်ရီးကို ဘုန်းနိမ့်နေမာစိုးလို့ပါတော်....ပီးကျအားလည်းနာလို့ပါ..."
ဟု ဝေရီပြောပီးချိန်တွင် ကိုအံ့ကျော်မှ
" အမျိုးသမီးတေကိုလည်း ငါနှိပ်ပေးနေကျပါ....ဘာမှ အားနာစရာလည်းမလိုဘူး....ပီးတော့ ဒီနေ့ အနှိပ်ခေါ်ထားတာလည်း မရှိဘူးဆိုတော့ တနေကုန် အားတယ်...ပိုက်ဆံပေးရမာစိုးလို့လား...အမလေးဟာ လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့...တဝိုင်းထဲနေကြတဲ့သူတေပဲဟာကို...လာ...တပြားမှမပေးနဲ့..."
ဝေရီလည်း
" အ့တာဆို ကျမ.....ကိုအံ့ကျော်ဆီ အနှိပ်ခံလိုက်အုံးမယ်နော်....ရှင်ပါ တခါတည်း အနှိပ်ခံပါ့လား..."
" ငါက မညောင်းတတ်ဘူး....နင်သာညောင်းရတာနဲ့ညာရဝာာနဲ့...သွားသွား...ငါ့ဟာငါ ဖုန်းအေးဆေးကြည့်မလို့..."
............
ကိုစံပွားတို့အိမ်နှင့် ကိုအံ့ကျော်၏ အိမ်သည် တဝိုင်းထဲဆိုသော်လည်း အနည်းငယ် လှမ်းသည်။ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ့ကို သူ့အိမ်ဘက်ခေါ်ကာ
" ကဲ....ဒီဖျာပေါ် ထိုင်..."
ဝေရီ့ကို အခန်းထဲတွင်ရှိသော ဖျာပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်း၏။
ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသော ဝေရီကို ကိုအံ့ကျော်သည် အနောက်ကနေပီး ဂုတ်ကြောဆွဲပေးသည်။ ဝေရီသည် အနည်းလှ၍ အသက် (34) နှစ်ရှိပီး အသားညိုညို ၊ ဖင်တုံး တုန်တုန်ထွားထွား ၊ တင်းရင်းအယ်ထွက်နေသော နို့နှစ်မွှာ။
ကိုအံ့ကျော်သည် အပြင်ပန်းကကြည့်လျှင် ရိုးအသည့်ပုံ ဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်းတွင်တော့ ငထန်။ ဝေရီရေချိုးတိုင်း ဝေရီ၏ ရေစိုခန္ဓာကိုယ်ကိုချောင်းကြည့်နေကြဖြစ်သည်။ ရေချိုးသည့်နေရာမှာ ခြံရှေ့ဘက်တွင်ဖြစ်ပီး ကိုအံ့ကျော်၏ အိမ်ကနေကြည့်လျှင် မြင်ရသည်။ ခြံထဲတွင် သစ်ပင်ပန်းမန်တေရှိသော်လည်းရေချိုးသည့်နေရာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရ၏။
.........
ကိုအံ့ကျော်သည် အနောက်ကနေပီး ဝေရီ့ကို ဂုတ်ကျော ဆွဲပေးရင်း ဖျာပေါ်မှာ အိကားထွက်နေသည့်ဝေရီ၏ တင်းကားနေသော ဖင်ဆုံတုံးကြီးနှစ်တုံးကို ကြည့်နေသည်။ လက်က အပေါ်က ဂုတ်ကို နှိပ် ၊ မျက်လုံးက အောက်က ဖင်ကိုကြည့်လျက်။ ဂုတ်ကြောဆွဲပေးပီးနောက် ဝေရီကို လက်နှစ်ဖက်အပေါ်မြောက်ခိုင်းကာ ခါးစောင်း ၊ ဘေးဘက်ကိုနှိပ်သလိုလိုနှင့် အိစက်ဝင်းမှည့်နေသော နို့အုံဆူဆူဖြိုးဖြိုးရီး နှစ်မွှာကို ခနခန ထိလေသည်။
အနှိပ်ခံသည့်ရက်မှပင် ဘော်လီမပါ ၊ ထမီမှာ ဟောင်းနွမ်းနေပီး ပါးနေသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုစံပွားကလည်း ကိုအံ့ကျော်ကို ဗြုန်းစားကြီးခေါ်ပီး အနှိပ်ခိုင်းတော့ ရုတ်တရက်မို့ဘော်လီရော အောက်ခံဘောင်းဘီပါ မဝတ်ခဲ့မိ။
ကိုအံ့ကျော်ကလည်း အကြံဖြင့် အလကားနှိပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ဝေရီသည် (4) နှစ်နီးပါး တဝိုင်းထဲ အတူနေလာသော်လည်း ကိုအံ့ကျောဆီ အနှိပ်မခံဖြစ်ခဲ့။ယခုမှပင်။ ခနအကြာတွင်
" အောက်ပိုင်းကိုနှိပ်ပေးမယ်.... ဝမ်းလျားမှောက်လိုက်..."
ဝေရီသည် အနည်းငယ် ကြက်သီးထသွား၏။ကိုယ့်ယောက်ျားမဟုတ်သော တခြား သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ဝမ်းလျားမှောက်ရတော့မည်။ ဝေရီဝမ်းလျားမှောက်သည့်အခါတွင် ဝေရီ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသော ဖင်တုံးကြီး နှစ်တုံးသည် တင်းအယ်နေသဖြင့် အပေါ်သို့ မို့မို့မောက်မောက်ကြီးဖြစ်နေပီးဘေးဘက် ဖင်သားနှစ်ဖက်သည်လည်း ကားထွက်နေ၏။
ကိုအံ့ကျော်သည် ပထမဆုံးတွင် ခြေဖျားများကိုနှိပ်သည်။ တသက်လုံး အနှိပ်သည် လုပ်လာသောကြောင့် ဘယ်အကြောကိုနှိပ်ရင် ဘယ်အကြောကိုထိတယ်ဆိုတာ ကျွမ်းကျင်သည်။ ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ ခြေဖဝါး အကြောတနေရာကို လက်မဖြင့် ဖိနှိပ်လိုက်သောကြောင့်ဝေရီမှာ တွန့်သွားသည်။
ခြေဖဝါး နှစ်ဖက်လုံးကို နှိပ်ပီးနောက်ဦးအံ့ကျော်၏လက်များသည် ဝေရီ၏ခြေသလုံးသို့ရောက်လာ၏။ခြေသလုံးကို နှိပ်ရင်း မို့မောက်နေသော ဝေရီ၏ ဖင်တုံးကြီးများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်နေသော ကိုအံ့ကျော်သည် လီးတောင်လာ၏။
အောက်က အနှိပ်ခံနေသော ဝေရီမှာလည်း ကိုအံ့ကျော်၏လက်များ သူ့အသားကို တချက်ဖိနှိပ်တိုင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ ဆစ်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။
ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို နှိပ်ပီးသည့်အတွက် ပေါင်တဖက်ကို အရင် နှိပ်တော့မည်ဖြစ်သည်။ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ပေါင်ကိုနှိပ်ရာတွင် မို့မောက် ကားထွက်နေသော ဖင်တုံးတခြမ်းကိုသူ့လက်များနှင့် မတော်တဆ ထိသလို တို့နေပြန်၏။
ပေါင်အသားကို ဖိနှိပ်လိုက်တိုင်း ဝေရီ၏ ဖင်တုံး ကြီးနှစ်ဖက်သည် တုန် တုန် သွားသည်။ ပါးလွှာသော ထမီအောက်တွင် အတိုင်းသားမြင်နေရသော ဖင်တုံးများ၏ တုန်ခါသွားပုံကို ကိုအံ့ကျော်သည် နှိပ်ရင်းကြည့်နေရာမှ တောင်နေသောလီးတံရှည်ကြီးမှာ အကြောများ ထလာပီး ပေါက်ထွက်တော့မည့်အလား။
လီးထိပ်မှာ အရည်ပင် စို့နေသောကြောင့် ကိုအံ့ကျော်တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ပဲ ဝေရီ၏ ပေါင်တဖက်ကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်နှိပ်နေရာမှ ပုံစံပြောင်းသွားသည်။
ဝေရီ၏ ညာဘက်တွင် ထိုင်နှိပ်နေကြောင့် ကိုအံ့ကျော်၏ ညာဘက်လက်မှာ ဝေရီ၏ ပေါင်ကိုနှိပ်လျက် ၊ ဘယ်ဘက်လက်မှာ ပုဆိုးကို အသာမ၍ဝေရီ၏ တင်းကားလုံးထွက်နေသော ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကို ကြည့်ကာ ဂွင်းထုနေ၏။ ဂွင်းထုရာတွင် ဆက်တိုက်မထုဘဲ ညာဘက်လက်က ဝေရီ၏ ပေါင်ကို နှိပ်သည့်အချိန် ဘယ်ဘက်လက်မှ တချက်ထုသည်။ ထိုမှသာ ဟန်ချက်ညီသဖြင့် ကိုအံ့ကျော် ဂွင်းခိုးထုနေသည်ကို ဝေရီမသိနိုင်။
ဝေရီလည်း သူ့ဟာသူ ဖီးတက်နေသောကြောင့်လက်တဖက်တည်းဖြင့် နှိပ်နေသည်ကို သတိမပြုမိ။ညာဘက်ပေါင်ကို နှိပ်ပီး၍ ဘယ်ဘက်သို့ ပြောင်းနှိပ်၏။ အောက်တွင် အနှိပ်ခံနေသော ဝေရီသည် စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များပင် ထွက်နေသောကြောင့် ထမီပေါ်မှာပင် အနည်းငယ် စိုနေသည်။ ကိုအံ့ကျော်လည်း နှိပ်လိုက်ထုလိုက်ဖြင့်တချီပီးတော့ရန် အနည်းငယ်သာ လိုတော့သည်။
" ကဲ ဝေရီ...ပက်လက်လှန်တော့..."
ဝေရီလည်း အနှိပ်ခံရာတွင် ဖင်တုံးအသားများကို အဆက်မပြတ် ထိနေသော ကိုအံ့ကျော်၏ လက်များကြောင့် ဖီးတက်နေသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များထွက်နေသည်ကို သူကိုယ်တိုင်သိသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုအံ့ကျော် မြင်မာစိုးသဖြင့်ပက်လက်မလှန်ချင်ပဲ
" ဟင်...အခုလား...ဒီတိုင်း ဝမ်းလျားမှောက်ပဲ ဆက်နှိပ်ပါအုံး....ခနနေမှ ပက်လက်လှန်မယ်...ကိုအံ့ကျော်..."
" အေး...အေး"
နှိပ်လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ဖင်တုံးကြီးများကြောင့် ကိုအံ့ကျော်သည် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ပဲခန္ဓာကိုယ်ကြီးတုန်ကာ တချီခန့်ပီးသွား၏။ ကိုအံ့ကျော်၏ လီးရည်များသည် ဝေရီ၏ ပေါင်ပေါ်သို့ တဖြောဖြော ကျနေသောကြောင့် အောက်ကအနှိပ်ခံနေသော ဝေရီမှာ တွန့်သွားသည်။
" ကိုအံ့ကျော်....ကျမ ပေါင်ပေါ်က အရည်တေကဘာအရည်တေလဲ....နှိပ်ရင် လိမ်းတဲ့ ဆီတေလား..."
ကိုအံ့ကျော်သည် ခေါင်းပူထူသွားကာ ဘာဖြေလို့ဖြေရမှန်းမသိဖြစ်နေရာကနေ ဘေးနားတွင်ရှိသောအနှိပ်ဆီဗူးကိုယူပီး
" ဟုတ်...ဟုတ်တယ်......ယောင်....ယောင်ပီး လိမ်းမိသွားတာ...."
ပုဆိုးမှာရော ဖျာပေါ်မှာရော ဝေရီ၏ ပေါင်ပေါ်မှာရော လီးရည်တေပေကျန်နေသဖြင့် ဝေရီ၏ခြေရင်းတွင် အသင့်ရှိပီးသား ပုဆိုးဟောင်းတထည်ကို လက်နှင့် ဆန့်ယူကာ အမြန်သုတ်လျက်
" ဝေရီ....ပေါင်နှိပ်တာ ကြာနေပီ....ပက်လက်လှန်တော့ဟ..."
" အင်းအင်း...ကိုအံ့ကျော်..."
ဝေရီသည် အနှိပ်ခံရာတွင် ဖီးတက်လွန်းနေသဖြင့် ထမီတွင် စောက်ပတ်ရည်များ ပေကျံနေသည်ကို ရုတ်တရက် သတိမထားမိပဲ ပက်လက်လှန်လိုက်၏။ ကိုအံ့ကျော်၏ လီးမှာ တချီပီးသော်လည်း မြွေဟောက်ပမာ ထောင်မတ်နေဆဲ။
ဝေရီ ပက်လက်လှန်လိုက်သောအခါ ကိုအံ့ကျော်၏ မျက်လုံးများသည် ဝေရီ၏ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ အကြည့်ရောက်သွား၏။ဝေရီသည် နှာခေါင်းထဲတွင် အနံ့တမျိုးမျိုး ရနေသဖြင့်
" ကိုအံ့ကျော်....ရှင် အနံ့တေဘာတေမရဘူးလား...ကျမနှာခေါင်းထဲ အနံ့တခုခုရနေလို့"
ဟု ပြောရင်းကိုအံ့ကျော်ကို ကြည့်မိသည့်အချိန် ကိုအံ့ကျော်မှာမိမိစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသောကြောင့် ဝေရီသည် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်၏။
စောက်ပတ်တခုလုံး ယားယံပီး စောက်ဖုတ်ရည်များ ထွက်နေသဖြင့် ထမီေပါ်တွင် ကြီးမားသော အစိုကွက်ကြီးပေါ်နေသည်။
" ဟော့တော်..."
ဝေရီမှာ ပက်လက်လှန်နေရာမှ ချက်ချင်းထမည်အလုပ် ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ ပေါင်ခွကြားသို့ လျင်မြန်စွာ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နှင့် စုပ်တော့သည်။
" ကိုအံ့ကျော်...မဟုတ်တာတေ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်....အား....အား.....ယားတယ် ဖယ်...ဖယ်...."
ပေါင်ခွကြားထဲတိုးဝင်ကာ မိမိစောက်ဖုတ်ကို တရစပ် ယက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေသော ကိုအံ့ကျော်၏ ခေါင်းကို လက်နှင့် အတင်းတွန်းထုတ်၏။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရသည်မှာ အပေါ်က ထမီခံနေသဖြင့် အားမရသောကြောင့် ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ ထမီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ထမီမှာ နဂိုကပင် ဟောင်းနွမ်း ပါးလွှာနေပီး ခါးမှ အနည်းငယ် ပြေလျော့နေသဖြင့် ဆွဲချွတ်ရသည်မှာ မခဲယဉ်း။ ဝေရီ၏ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတခုလုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားသည်။
ထမီကျွတ်၍ အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားသောကြောင့် ဝေရီ၏ စောက်ဖုတ်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း။စောက်ဖုတ်မွှေးများသည် ဆီးအုံတွင်ရော စောက်ပတ်နှခမ်းသား ဘေးတွင်ရော ပေါက်နေ၏။ စောက်ပတ်နှခမ်းသားများမှာ အပြင်သို့လန်ထွက်၍ စောက်စိနီနီကြီးမှာ ပြူးထွက်နေသည်။
ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ စိထားသော ပေါက်နှစ်ချောင်းကို အားပါသော လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဘယ်ပြန် ညာပြန် ဆွဲခွာကာ နီနီရဲရဲ ပြဲပြဲလန်လန်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကာ အတင်း ယက်လိုက် ၊ စုပ်လိုက် လုပ်တော့သည်။
ဝေရီသည် အစပိုင်းတွင် ကိုအံ့ကျော်၏ ခေါင်းကိုရော၊ ခန္ဓာကိုယ်ရော အတင်းတွန်းသော်လည်းကိုအံ့ကျော်၏ ဘာဂျာကျွမ်းမှုကြောင့် မျက်ဖြူပင်လန်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တဆက်ဆက်တုန်ပီး အကောင်းကြီးကောင်းနေသဖြင့် ဆက်မတွန်းတော့သည့်အပြင် သူမကိုယ်တိုင်ကပါ ကိုအံ့ကျော်၏ ခေါင်းကိုကိုင်ကာသူမ၏ စောက်ဖုတ်သို့ အတင်းတွန်းကပ်၏။
ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ စောက်ဖုတ်ကိုလျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ဖိယက်ပီး လျှာထိပ်နှင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထဲသို့ ထိုးမွှေသည်။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်လိုက် ၊ စုပ်လိုက် လုပ်နေသဖြင့် အသံများပင်ထွက်နေသည်။
" ရှလွတ်.....ပြွတ်! ပြွတ်!....ရှလွတ်...."
" အား.....အား....ကိုအံ့ကျော်...တအားကောင်းနေပီ..ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်စမ်းပါ...အား..."
အသံတိုးတိုးဖြင့် ညီးနေသော ဝေရီသည် စောက်ဖုတ်ယက်ခံ ၊စုပ်ခံရသည်မှာ သူ့ယောက်ျား ကိုစံပွားလုပ်သည်ထက်ပို အဆမတန် ပိုကောင်းနေသဖြင့်ဖင်တုံးကြီးများ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ခါးသည် အပေါ်သို့ကော့လန်ကာ တချီပီးသွား၏။
စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထဲမှ ထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ရည်များကို တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မြိုချနေသည့် ကိုအံ့ကျော်။ စောက်ရည်များကို အားရပါးရ မျိုချပီးသောအခါ ကိုအံ့ကျော်သည် မတ်တပ်ရပ်၍အင်ကျီရော ပုဆိုးပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။
ဝေရီမှာ (၈) လက်မခန့် ရှည်ပီး လုံးပတ် အတော်တုတ်ကာ အကြောများထနေသည့် ကိုအံ့ကျော်၏ လီးတံကြီးကို အံ့ဩစွာ ကြည့်နေသည်။ ပုဆိုးချွတ်ချပီး၍ လီးတန်းလန်းဖြစ်နေသော ကိုအံ့ကျော်သည် ပြတင်းပေါက်နားသို့အသာကပ်ပီး ကိုစံပွားကိုကြည့်လိုက်ရာကိုစံပွားသည် ကုလားထိုင်ေပါ်တွင် ဖုန်းကြည့်နေရင်း အိပ်ပျော်နေ၏။
" နင့် ယောက်ျားတော့ အိပ်ပျော်နေပီ...."
ဟု ပြောရင်း ကိုအံ့ကျော်သည် လီးတန်းလန်းဖြင့် ဝေရီ့ဆီသို့ တိုးလာပီး ဝေရီ၏ အင်ကျီကိုချွတ်သည်။ တင်းရင်းနေသော နို့လုံးအိအိကြီးများကို တဖက်စီ ပြောင်း၍ အားရပါးရစို့ကာ နို့သီးခေါင်းများကို လက်ဖြင့်ချေလိုက်၏။
နို့သီးခေါင်းများ အချေခံရသော ဝေရီသည် နာကျင်သော်လည်း ဖီးပိုလာသဖြင့် ကြိတ်ခံသည်။ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ နှခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းကာ လျှာချင်း ဆွဲစုပ်၏။လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရနယ်သည်။
ပါးစပ်ချင်းဆွဲစုပ်နေရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်၍အောက်တွင် ထိုင်နေသော ဝေရီ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးတံကြီး ထိုးထည့်သည်။ ကိုအံ့ေကျာ်၏ လီးတံကြီးသည် ဝေရီ၏ ပါးစပ်ထဲတွင်သာမက လည်မျိုပါ ထောက်နေသည်။ပါးစပ်ကိုလိုးေနေသာေကြာင့် လီးထိပ်နှင့် ဝေရီ၏ အာသီးတို့ ထိလိုက် ကွာလိုက် ၊ ကွာလိုက် ထိလိုက်။
ဝေရီ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သွားရည်များပင် ထွက်ကျနေသည်။ ကိုအံ့ကေျာ်၏ လီးနံ့သည် ထောင်းထောင်းထနေသဖြင့် နံသော်လည်း ကာမစိတ်ပိုကြွသောကြောင့် ဝေရီသည် ထိုအနံ့ကို ရှိုက်ရှူရင်း လီးတံကြီးကို စုပ်ပေး၏။ ခနအကြာတွင် ကိုအံ့ကျော်သည် လီးတံကြီးကို ပါးစပ်အတွင်းမှ ထုတ်လိုက်သောကြောင့် ဝေရီ အသက်ရှူ ချောင်သွားသည်။
" လိုးတော့မယ် ဝေရီ....ပက်လက်လှဲနေ..."
ဝေရီသည် ခံချင်စိတ်တေပြင်းပြနေသဖြင့် 2 ခါမပြောရပဲပက်လက်လှန်ပီး ပေါင်ဖြဲလိုက်သည်။ ကိုအံ့ကျော်လည်း နီရဲပြဲလန်နေသော စောက်ဖုတ်ရှေ့တွင် နေရာယူ၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်တဖက်ဖြင့်ဖြဲကာ ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် လီးကိုကိုင်၍ စောက်ဖုတ်အဝအား မလိုးသေးပဲ အပေါ်အောက် ၊ ဘယ်ညာ ပွတ်နေသေးသည်။
ကိုအံ့ကျော် အချိန်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ ပိုမိုယားယံလာပီး စောက်ဖုတ်ရည်များပင် အပြင်သို့ ယိုစီးလာသည်။
" လိုးပါတော့ ကိုအံ့ကျော်ရယ်....ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး...."
ကိုအံ့ကျော်လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ဝေရီ၏ စောက်ပတ်အဝကို သူ့လီးတံကြီးနှင့် တေ့ကော အားဖြင့်ထိုးသွင်းလိုက်၏။ ကိုစံပွား၏ (3) လက်မခွဲခန့် လီးဖြင့်သာ အလိုးခံနေကျဖြစ်သော ဝေရီ၏စောက်ပတ်မှာ ဖြေးဖြေးချင်းမထိုးပဲ ဝုန်းဒိုင်းဆိုသလို အားနှင့် ဝင်ရောက်လာသော ကိုအံ့ကျော်၏ လီးတံကြီးကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားများ ပူထူသွားကာ " အား! " ဟုအော်မိသွား၏။
စောက်ပတ်မှာ ပြဲပီးလန်နေပေမယ့် (3) လက်မခွဲလီးဖြင့် တိုးမပေါက်သောကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားကတော့ ကျဉ်းသည်။ ယခုတော့ ကိုအံ့ကျော်၏လီးတံကြီးကြောင့် အတွင်းသား ကျယ်ရုံမက သားအိမ်ပါ အဆောင့်ခံနေရသည်။
ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်လှန်ပီးကားခံနေသော ဝေရီ။ အပေါ်ကနေ တရစပ် တဘုန်းဘုန်း တဗက်ဗက် လိုးနေသော ကိုအံ့ကျော်။ ကိုအံ့ကျော်၏ လီးအရင်း၊ လအုနှစ်လုံး နှင့် ဝေရီ၏ ပေါင်ဂွကြား ၊ စောက်ပတ်အရင်းတို့ ရိုက်မိသည့်အသံများသည် ဆူညံနေသည်။
ဝေရီသည် အလိုးခံရတာ နာလည်းနာ ၊ ကောင်းလည်းကောင်းသဖြင့် အော်လိုက် ညီးလိုက် ဖြစ်နေ၏။ ကိုအံ့ကျော်လည်း မနားတမ်းဆောင့်သည်။
ထိုလိုးသံများကို ရွာလမ်းပေါ်က မကြားရ။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဝေရီတို့ နေသည့်ခြံဘေး ( ကိုအံ့ကျော်၏အိမ်ဘေး) တွင် လူမနေသည့် ဝိုင်းအလွတ်ရှိနေသောကြောင့် ရွာလမ်းပေါ်ထိ လိုးသံများမရောက်နိုင်။ အိမ်ရှေ့လမ်းတွင်လည်း လူသွားလူလာ အတော်နည်းပါးသည်။
" ငါ ပီးတော့မယ် ဝေရီ....အားရှီး....အား..."
" ကျမလည်း ပီးတော့မယ်....ဆောင့်ထား....ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်....အင့်....အား...."
လိုးသံများ တဗက်ဗက် တဗြွတ်ဗြွတ်မြည်ရင်း ကိုအံ့ကျော်ရော ဝေရီပါ ပြိုင်တူ တချီခန့်ပီးသွားသည်။ ဝေရီ၏စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတံကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် " ဗလွတ်! " ဟူသော လေသံထွက်လာ၏။ဆွဲထုတ်လိုက်သောလီးတံကြီးတွင် စီးကပ်စွာပါလာသော စောက်ပတ်ရည်နှင့် လီးရည်ရောထွေးနေသည့်အရည်များ။
ဝေရီ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲတွင်လည်း မိမိစောက်ပတ်ရည်ေရာ ကိုအံ့ကျော်၏ လီးရည်များ ပါ ပြည့်နှက်နေသည်။ စောက်ပတ်အပြင်ဘက်တွင်လည်း စောက်ရည်များ ထွက်ကျလျက်။
" ဝေရီ....ဖင်ကုန်းဟာ...ဖင်လိုးတော့မယ်...."
ကိုစံပွားနှင့် ဖင်အမြဲတမ်းခံဖူးသော်လည်း ကိုအံ့ကျော်၏လီးတံကြီးကိုတော့ ဝေရီ လန့်၏။
" ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကိုအံ့ကျော်.....ရှင့်လီးက ကြီးလည်းကြီးတယ် ရှည်လည်းရှည်တယ်....ကျမကြောက်တယ်...."
ညုတုတု အသံဖြင့် ပြောသော ဝေရီ၏ စကားကြောင့် ကိုအံ့ကျော် လီးပိုတောင်လာသည်။
" ကုန်းမာဖြင့် ကုန်းစမ်းပါ.....ဒီမှာ ဆီဘူးရှိတယ်..."
ကိုအံ့ကျော်သည် ဘေးနားတွင်ရှိသော ဆီဘူးကိုပြလိုက်သည်။ဝေရီ ဖင်ကုန်းလိုက်သောအခါ စောက်ပတ်နီနီရဲရဲကြီးသည် တင်းကားသောဖင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေ၏။
ကိုအံ့ေကျာ်သည် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖင်တုံးနှစ်တုံးကို အားဖြင့် ပက်ကနဲမြည်အောင်ရိုက်သဖြင့်စွင့်ကားတင်းရင်းနေသော ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးမှာ နီရဲသွားပီး တုန်ခါသွားသည်။
" အ....စပ်တယ်...ကိုအံ့ကျော်ရဲ့..."
ဝေရီသည် အသားအနည်းငယ် ညိုသော်လည်း ဖင်တုံးကြီးများမှာ ဖြူဖွေးသည်။ ဝေရီ၏ အညိုရောင်သမ်းေနေသော စအိုဝကို မလိုးခင်အရင် ရှူကြည့်၏။ (၁၀) စက္ကန့်မျှရှူပီးသောအခါ ကိုအံ့ကျော်၏ လီးတံကြီးသည် စအိုအဝအား တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုးခွဲလေသည်။ သို့သော် မဝင်။ မှိုပွင့်လို ကားထွက်နေသောလီးထိပ်ကြောင့် စအိုအဝသည် မပွင့်သေးပဲ တင်းခံနေသည်။
" အား...ကိုအံ့ကျော်ရေ...မရဘူး..မရဘူး...တော်တော်နာတယ်...တံတွေးလေး ဘာလေးဆွတ်ပါအုံး...."
တံတွေးဆွတ်အုံးဆိုမှ ကိုအံ့ေကျာ်သည် ဘေးနားတွင်ရှိသောဆီဘူးကိုသတိရကာ လှမ်းယူပီးလက်တွင် လိမ်း၍ ဝေရီ၏ စအိုဝနှင့် စအိုအတွင်း (1) လက်မခန့်ဝင်အောင် လိမ်းပီး လီးတံတချောင်းလုံးကိုလည်း ဆီဆွတ်၏။
ဆီလိမ်းထားသောအကြောများထနေသည့် လီးတံရှည်ကြီးနှင့် စအိုဝကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်သည်။ စအိုထဲသို့ တစ်ရစ်ချင်းဝင်လာသောလီးတံကြောင့် ဝေရီမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် ခေါင်းအုံးကို ပါးစပ်နှင့် ကိုက်ကာ ကြိတ်ခံ၏။
ဒါတောင် ဆီ ပါလို့ တော်သေးသည်။ လီးတံတချောင်းလုံး စအိုထဲ ဝင်သွားပီး ပြန်ထုတ်သောအခါ လီးတံတွင် သွေးများနှင့် ချီးဖတ် ပါလာသည်။ ဝေရီ၏ စအိုအဝတွင်လည်း သွေးများထွက်နေ၏။
" စပ်လိုက်တာ ကိုအံ့ကျော်ရယ်....သွေးတေတောင်ထွက်နေပီနဲ့တူတယ်..."
" ထွက်လည်းခနပါဟ...ဖင်ခံရတာမကောင်းဘူးလား..."
" ကောင်းတော့ကောင်းတာပေါ့တော့်....ဒါမဲ့ နာစပ်ကြီး..."
" စကားမများနဲ့...ထပ်ထည့်ပီ..."
ကိုအံ့ကျော်သည် ဝေရီ၏ စအိုကို လိုးရာတွင် အစ၌ညင်သာသော်လည်း တဖြေးဖြေးကြမ်းလာသဖြင့် ကိုအံ့ကျော်၏ ဆီးစပ် ၊ ပေါင်အရင်း နှင့် ဝေရီ၏ အိစက်ဝင်းမှည့် လုံးကားသော ဖင်တုံးကြီးများရိုက်ခတ်သံ တဗက်ဗက်များ ဆူညံလာ၏။
ဖီးတအားတက်နေသောဝေရီသည် ပါးစပ်မှ သားရည်တေထွက်သည်အထိ ဖင်ကုန်း၍ ခံနေသည်။ ကိုအံ့ကျော်ကလည်း အနောက်ကနေ ဖင်ခွလိုးနေရာတရကြမ်းဆိုသလို အားပါပါနှင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးသောကြောင့် ဝေရီ၏ပါးစပ်မှ
" အင့်....အား...အား...."
ဟု မောတုန်သော အသံဖြင့် ရှယ်ညီးလေ၏။
" အား...........အား..."
ဖုန်းကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်နေသော ကိုစံပွားသည် တအားအား အော်နေသော အသံကြောင့်လန့်နိုးလာသည်။ သို့ပေမယ့် ထိုအသံများသည် အနည်းငယ်လှမ်းသဖြင့် ပီပီသသမကြားရချေ။တချက်တချက်မှ " အား.." ဟုသာကြားရသည်။
လန့်နိုးလာသော ကိုစံပွားသည်
" ဝေရီ့အသံပဲဟ....အကြောတေွထိပီး တအားအနှိပ်ခံကောင်းလို့ ညီးနေတာ ထင်တယ်.....ကောင်းတယ်ကောင်းတယ်....နောက်နေ့တေလည်း ကိုအံ့ကျော်ဆီပဲ အနှိပ်ခံခိုင်းရမယ်....နို့မဟုတ်ရင် ငါကနှိပ်ပေးရအုံးမှာ....ကိုယ့်မိန်းမကိုယ် မနှိပ်ပေးချင်လို့မဟုတ်ပါဘူးလေ...ငါကနှိပ်မှမနှိပ်တတ်တာ ငါ့ကြောင့် အကြောတေဘာတေ လွဲသွားရင် ဒုက္ခ.... "
ဟု သူ့ဘာသာတစ်ယောက်တည်း ပြောနေ၏။
..........
ကိုအံ့ကျော်၏ အိမ်လေးထဲတွင်တော့ လိုးနေကြသည်ကို ကိုစံပွားမသိ ၊ သူ့မိန်းမ အနှိပ်ခံနေတယ်လို့ပဲ ထင်နေပီး ဖုန်းကြည့်ရင်း ထပ်အိပ်သွားသည်။
" ဗက်!ဗက်!....အင့်....အား...ပြွတ်ပြွတ်....ဗက်!ဗက်!.."
လိုးသံရော ညီးသံရော ပွက်လောရိုက်နေသည်။အပေါ်မှ ဖင်ခွလိုးနေသော ကိုအံ့ကျော်သည်
" အားရှီး....လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး....ရော့ရော့ကွာ...အား..."
ဟု အားနဲ့အင်နဲ့ လိုးနေသည်။ အောက်ကခံနေသော ဝေရီမှာ နာလည်းနာ၊ ကောင်းလည်းကောင်း၍ ညီးသာညီးနေရသော်လည်း မျက်ဖြူပင်လန်ကာ လူကမျော့နေပီ။ တဒင်ဂအကြာတွင် ကိုအံ့ကျော်သည် ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ရင်း တချီပီးသွားကာလီးရည်များကို စအိုအတွင်းတွင် ပန်းထုတ်လိုက်၏။
စအိုထဲမှ လီးကိုထုတ်ကာမျော့လျက်နှင့် ဖင်ကုန်းခံနေသည့် ဖင်တုံးများကြားထဲတွင် ပြူးထွက်နေသည့် စောက်ပတ်နီကြီးကို လက်ဂလယ် ၊ လက်သကြွယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသဖြင့်ဝေရီ၏တင်းရင်း ကားထွက်နေသော ဖင်တုံးကြီး
နှစ်တုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားပီး တကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားရင်း ဝေရီလည်း တချီထပ်ပီးသွားသည်။ကုန်းထားသော ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဖျာပေါ်သို့ လဲသွားေသာေကြာင့် ဝေရီသည် မှောက်လျက် ဖြစ်သွားကာ မပီမသ ညီးသံများတအင်းအင်း....တအားအား ထွက်နေသည်။ ကိုအံ့ကျော်လည်း ဝေရီ၏ဘေးတွင် သွေး ၊ ချီး ၊ စောက်ရည်များ ပေနေသည့် လီးတန်းလန်းဖြင့် တဟဲဟဲ...တဟောဟော...ပက်လက်လန်အမောဖြေနေသည်။
.......
နောက်တနေ့ မနက်ခင်း (10) နာရီ။
အိမ်ရှေ့ ရေကန်တွင်ရေချိုးနေသော ကိုစံပွားဆီသို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား ကောက်ရ ရောက်လာသည်။
" ကိုစံပွား...ရေချိုးလို့ပါလား..."
" ဟာ.....ကောက်ရ....မနေ့ညေနကတောင် ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ခြင်းခတ်လာသေးတယ်....မင်းကိုမတွေ့ပါဘူး..."
" ဟုတ်တယ် ကိုစံပွား....မနေ့ညနေက ရွာထဲက ဆွမ်းချိုင့်တေပြန်သွားပို့ပီး ဟိုနားဒီနား ဝင်နေတာနဲ့ ကိုစံပွားနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာ..."
" ဪ...အခုရော ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ..."
" ကိုစံပွားဆီပဲလာတာ...ဘုန်းကြီးမှာလိုက်လို့..."
" ဘုန်းကြီးက ဘာမှာလိုက်လို့လဲ...."
" သဘက်ခါကျ ကျွန်တော်တို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုမြို့ကလာပီး လှူမယ့်သူတေရှိတယ်...အ့တာကြောင့်လိုအပ်တာတေ ဝိုင်းကူရအောင်လို့ အားတဲ့အချိန် ကျောင်းကိုလာခဲ့ပါအုံးတဲ့... ဘုန်းကြီးက မှာလိုက်တာ...."
" အေးအေး...လာမာပေါ့ကွ..."
" ကျန်တဲ့သူတေတော့ ပတ်ပီးပြောခဲ့ပီးပီ ကိုစံပွားကိုပဲ ပြောဖို့ကျန်နေလို့ လာပြောတာ.....အ့ဲတာဆို သွားလိုက်အုံးမယ်..."
..........
ဝေရီသည် မနေ့က စက်ပက်ရော ၊ စအိုပါ အချဲ့ခံရသောကြောင့် လမ်းလျှောက်လျှင် ကွတကွတဖြင့်။ကိုစံပွားမေးရင်လည်း ခြေခေါက်တဲ့ ဒဏ် ပြန်နာလို့ဆိုပီး လိမ်သည်။
......
နေ့လည်ခင်း။
" ကိုစံပွား....ဘယ်လဲ"
အပြင်ထွက်ခါနီးတွင် ဝေရီမှ မေးလိုက်သောကြောင့်
" ဘုန်းကြီးကျောင်းကို သွားမလို့ပါဟာ...လိုအပ်တာ သွားကူလုပ်ရအောင်လို့......"
" ကျမတော့ လိုက်ပီး မကူနိုင်သေးဘူး...တော်ရေ...တမနက်လုံး စောင်တေလျှော်ရတာ....ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် ညောင်းနေလို့......အခုေတာင် ကိုအံ့ကျော်ဆီ အနှိပ်ခံမလို့...."
" အေးအေး...ငါ ညနေမိုးချုပ်မှ ပြန်လာမယ်"
ကိုစံပွား ဘုန်းကြီးကျောင်းသို့ ထွက်သွားလေသည်။ကိုစံပွားသည် မိုးချုပ်မှ ပြန်လာမည်ဟုေပြာသွားသဖြင့် ဝေရီ စိတ်ထဲအကြိုက်တွေ့သွားသည်။
မနေ့က နာခဲ့ ၊စပ်ခဲ့သည်ကို အမှတ်မရှိပဲ ချက်ချင်းပင် ကိုအံ့ကျော်၏အိမ်ဘက်သို့ ကွတကွတဖြင့်သွားလေ၏။
....................................................
(04)
ကိုယ်မေကိုယ်လိုး
ရာသီဥတုသည် ဆောင်းကုန်ခါနီးမလို့ အတော်အေးသည်။
နံနက်ခင်း (6) နာရီ။
အိမ်ရှေ့တွင် မီးပုံဖိုကာ မီးလှုံနေကြသော ဖိုးမောင်နှင့် အေဖဖြစ်သူ ကိုကြိုင်။ မီးပုံထဲသို့ ထင်းချောင်း ထပ်ထည့်နေသည့် အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင်မှ
" ဖိုးမောင်....မင်း ဒီနေ့ ငါနဲ့ ငါးဖမ်းလိုက်ရမယ်..."
" ဟုတ်အဖေ...ဒီတခါ ပိုက်ချရင် ဘယ်နားချမာတုံး "
" အရင်အပတ်က မင်းလိုက်တုန်းက နေရာပဲပေါ့ကွာ...အ့နေရာက ငါး ပိုမိတယ်..."
" ဒါနဲ့အဖေရာ...ဒီနေ့ ဖမ်းမိလာတဲ့ ငါးတေကို ငါးဒိုင်က ဦးခိုင်မြင့်ဆီ မရောင်းနဲ့တော့..."
" ဘာလို့တုန်းဟ...သူ့ဆီပဲ အမြဲတမ်းရောင်းနေကျပဲကို...ပီးတော့ သူက သူများတေလို ဈေးမနှိမ်ဘူးလေကွာ..ထိုက်သင့်တဲ့ ဈေးပေးနေတာပဲ...မင်းကဘာဖြစ်လို့မရောင်းချင်တာလဲ..."
" အ့ဲတာတေကြောင့် မဟုတ်ဘူး အဖေရ...ဟိုတနေ့က ဦးခိုင်မြင့် ဘောလုံးပွဲရှုံးသေးတယ်..ပိုက်ဆံတော်တော်များများ ပါသွားတာ...သူ့မိန်းမ မသိဘူး...အ့တာကို ဟိုကောင် ငပေါက်က စသလိုလို၊ နောက်သလိုလိုနဲ့ သူ့မိန်းမကို ဘောလုံးပွဲရှုံးတဲ့အကြောင်း ညှော်လိုက်လို့ ဦးခိုင်မြင့်တို့ လင်မယားရန်ဖြစ်ကြတာ...အ့ဲတုန်းက ညှော်တာက ငပေါက် ၊ ကြားထဲ အဖော်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်က အညှော်ကြံရာပါဖြစ်သွားတာ...အ့တာကြောင့် ဦးခိုင်မြင့်ဆီသွားရမာ လန့်နေလို့...."
" ဪ...ဘာများလဲလို့...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာမင်းကလည်း...ဟိုက ပျော်ချင်လို့စတယ်လို့ပဲ သဘောထားမာပါ..."
မီးဖိုချောင်ထဲတွင် မနက်ခင်းစာ အတွက် ထမင်းကြမ်းကြော်နေသော မအေးလှသည်
" ဖိုးမောင်....ထမင်းကြမ်းကြော်ရပီ...ဇလုံတေဆေးပီး လာယူလှည့်..."
မီးပုံကို ဝိုင်း၍ မီးလှုံရင်း ထမင်းကြမ်းကြော်စားနေကြသည့် သားမိသားဖ (3) ယောက်။
" အမေ မနေ့ကတည်းက လျှော်ခိုင်းတဲ့ ကျွန်တော့် စောင်တေ ခုထိမလျှော်ရသေးဘူး.... နောက်နေ့မှ လျှော်တော့မယ်...ဒီနေ့ အဖေနဲ့ ငါးဖမ်းလိုက်မာမလို့..."
" အေး...နင့်မလည်း ကိုယ်ခြုံအိပ်စောင်တောင် လျှော်ရမာ နေ့ရွှေ့ရက်ရွှေ့နဲ့....နေနေ....နင့်ဘာသာ နင့်အဖေကို သေချာကူလုပ်....ေစာင်တေငါ့ဘာသာပဲလျှော်လိုက်မယ်..."
..............
အမေဖြစ်သူ မအေးလှ စောင်လျှော်ပီး စလှန်းတဲ့အချိန်တွင် နေပူသည်။ သို့သော် ထိုနေသည် စောင်စလှန်းတဲ့အချိန်ပဲပူပီးနောက်ပိုင်း တနေကုန် မိုးအုံ့နေ၏။ ညနေခင်း ငါးဒိုင်ဆီမှ ငါးရောင်းပီးအပြန်။
" ဖိုးမောင်...ငါ မောင်ဗျိုင်းဆီ သွားလိုက်အုံးမယ်...မင်း ဘာသာ အိမ်ပြန်နှင့်..."
" အဖေကတော့ ဒါပဲ....ကိုဗျိုင်းဆီ အရက် သွားသောက်မလို့မလား..."
" အေးပေါ့ဟ..."
.........
ည (7) နာရီ။
နေရောင်ခြည်ပြား / ဆိုလာပြား ပါသော ဓာတ်မီးအိမ်ကို ထွန်းလျက် ဖိုးမောင်နှင့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှတို့ အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ေပါ်တွင် ညစာ စားနေကြသည်။
သစ်သားစားပွဲကြမ်းေလးတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထမင်းစားနေသောကြောင့် ဖိုးမောင်သည် အိမ်နေရင် အတွင်းခံ မဝတ်တတ်သည့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏ တင်းရင်း ဆူထွက်နေသော နို့လုံးကြီး နှစ်လုံးကို တည့်တည့်ကြီး မြင်နေရ၏။
ဆောင်းရာသီဖြစ်သော်လည်း မအေးလှ ဝတ်ထားသည်မှာ အင်ကျီအတိုပေါ်မှာ အင္်ကျီအရှည်ထပ်ဝတ်ထားပီး ကြယ်သီးမတပ်သဖြင့် နို့ကြီးတေမှာ ဆူထွက်နေသည်။ ရေအိုးစင်သည် သူ့အမေ၏ အနောက်တွင်ရှိသည်။
ဖိုးမောင်မှာ ထမင်းစားနေခိုက် လည်နင်နေသဖြင့် ရေထသောက်သည်။ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ထမင်းထိုင်စားနေသော မအေးလှ၏ ဖွံ့ထွား လုံးအယ် တင်းနေသော ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးသည် ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ခင်းထားသော ဖျာ၌ အိကားကျနေလျက်။ သူ့အမေ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရေသောက်နေစဉ်သီး သွားသဖြင့်
" အဟွတ်!......အဟွတ်!..."
" ရေသောက်တာတောင် ဖြေးဖြေးမသောက်ဘူး..."
" အမြန်သောက်မိသွားတာ...အမေရ..."
" နင့်အဖေကတော့ မောင်ဗျိုင်းနဲ့ သောက်စားနေတာ မပီးသေးဘူး ထင်တယ်....အခုထိတောင် ပြန်မလာသေးဘူး..."
ထိုစဉ် ဝိုင်းရှေ့မှ ကိုကြိုင်၏ ဗလုံးဗထွေး သီချင်းဆိုသံများ ထွက်လာသည်။
" ဟိုမယ်...အမေပြောတုန်း ရှိသေး...အမေ့ယောက်ျားကြီး ပြန်လာပီ...."
ကိုကြိုင်သည် အတော်မူးနေေသာေကြာင့်အာလေးလျှာလေးအသံဖြင့်
" ဟာ...နင်တို့ ထမင်းတောင် စားနေကြတာပဲ...ငါ့တောင် မစောင့်ဘူး...ဟိုကောင် ဖိုးမောင်...မင်းကိုဘယ်လိုမှာလိုက်လဲ...ငါ့ကို ထမင်းစားစောင့်လို့ မှာလိုက်တယ်မလား...ဟမ်..ဟျောင့်...အေ့..အေ့.."
ဖိုးမောင်မှ ထမင်းစားနေရင်း
" အဖေကတော့ မူးလာရင် ရစ်ပီ...ညနေက ကျွန်တော့်ကို ထမင်းစားစောင့်လို့ မပြောလိုက်ပါဘူး....အမေပဲနားညီးခံတော့...ကျွန်တော်တော့ ထမင်းစားတာတော်ပီ.."
ဖိုးမောင် ကိုယ်စားနေသောထမင်းဇလုံကိုယူကာ မီးဖိုချောင်ဘက် ထွက်သွား၏။
" ဟဲ့...နင်ကရော...ဘာလဲ...အေ့...ေအ့..ကိုယ့်ယောက်ျားကို ထမင်းစား စောင့်ရမာ နင်မသိဘူးလား..ငါလုပ်လိုက်ရ....အေ့..."
" ဗုန်း! "
တအေ့အေ့နဲ့ ပြောရင်းဆိုရင်း ကိုကြိုင်တစ်ယောက် ကွပ်ပျစ်ပေါ်သို့ မူးမူးဖြင့် မှောက်သွားသည်။
" သူတောင်းစားကြီး....အလုပ်တော့လုပ်ပါရဲ့...အရက်တော့ သောက်လိုက်တဲ့ ဖြစ်ခြင်း...ဒီညလည်း ထုံးစံအတိုင်း ငါ့ကို မလိုးပဲ မူးမူးနဲ့ အိပ်အုံးမာ...မနက်ကျမှ ငှက်ပျောခြံက ကိုတင့်ထွန်းဆီ အားရပါးရ အလိုးခံတော့မယ်.."
ဝိုင်းကျယ်သော်လည်း အိမ်သေး၍ သစ်သား တထပ်အိမ်လေးတွင် ဖိုးမောင်တို့မိသားစုသည် ဖိုးမောင်က တခန်း ၊ ကိုကြိုင်နှင့် မအေးလှကတခန်း နေကြသည်။
...........
ည (9) နာရီ အိပ်ရာဝင်ခါနီး။
" အမေ့....ကျွန်တော့် ဂွမ်းစောင်ကြီးရော..."
" လျှော်ထားတယ်လေ..မခြောက်သေးဘူး.."
" အ့တာဆို ကျွန်တော်က ဘယ်ဟာခြံရမာလဲ..."
" တခြားစောင်တေ ခြောက်ပါတယ်ဟဲ့...ဂွမ်းစောင်ပဲ မခြောက်တာ...ဒီနေ့ စောင်တေလျှော်မှပဲ နေက တနေကုန်အုံ့နေတာ...တခြားဟာခြုံ..."
" ဟာ...မရဘူး..အမေရ..ကျွန်တော် အနွေးထည်ဝတ်အိပ်လည်း စောင်ထူထူမခြုံရင် အတော်ချမ်းတယ်ဗျ..."
" အ့ဲတာဆို လာ...ဒီတည ငါတို့ အခန်းထဲ လာအိပ်ချည်...ငါတို့ခြုံတဲ့ဂွမ်းစောင်ထူထူကြီးက အရင်နေ့တေကတည်းက လျှော်ထားပီးသား..."
......
မအေးလှတို့ ခြုံတဲ့ဂွမ်းစောင်ကြီးသည် လူ (3) ယောက် ခြုံအိပ်လို့ရသည်။ ကိုကြိုင် ၊ မအေးလှ နှင့် ဖိုးမောင်တို့ အိပ်နေကြသည်မှာ မအေးလှက အလယ်က ဖြစ်သည်။ မအေးလှ၏ ဘယ်ဘက်တွင် ဖိုးမောင်။ စောင်သည် (3) ယောက်ခြုံလို့ရသော်ငြား မူးမူးနှင့် အိပ်နေသော ကိုကြိုင်သည် သူ့ဘက်ကို စောင်ပိုဆွဲပီး အိပ်နေသည်။
......
အမေဖြစ်သူ မအေးလှသည် စအိပ်သည့်အချိန်တုန်းက ကိုကြိုင်ဆီမှ အရက်နံ့မွှန်ထူနေစွာ ထွက်သည့်အတွက် ဖိုးမောင်ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပီး ဘေးတစောင်း အိပ်နေသည်။
ညည့်နက်လာသည်နှင့်အမျှ ကိုကြိုင်သည် မအေးလှဘက်ကို မူးမူးနှင့် တဖြေးဖြေးတိုးလာသဖြင့်မအေးလှသည်လည်း ဖိုးမောင်ဘက်သို့ တဖြေးဖြေးရောက်လာသည်။ မအေးလှ ပြန်တိုးသော်လည်း ကိုကြိုင်မှာ မလှုပ်။အခန်းက (3) ယောက်စာမက ကျယ်သော်လည်းတစောင်ထဲ (3) ယောက်ခြုံရသည်မလို့ လူချင်း အနည်းငယ် ထိလျက်ရှိသည်။
စအိပ်သည့် အချိန်တုန်းက ဖိုးမောင်နှင့် မအေးလှသည် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတစောင်း အိပ်နေသော်လည်း ညသန်းခေါင်ရောက်သောအခါ ကိုကြိုင်၏ အရက်နံ့က တဖြေးဖြေး ပျယ်လာသလို ၊ မအေးလှကလည်း ဖိုးမောင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ ဖိုးမောင်ဘက်သို့ ကျောပေးပီး ဘေးတစောင်း အနေအထားသို့ ပြောင်းသွား၏။
ဖိုးမောင် တရေးနိုးလာသည်။ နိုးနိုးလာချင်း အမေဖြစ်သူ မအေးလှသည် မိမိဘက်ကို ကျောပေးပီး ဘေးတစောင်းအိပ်နေတာရော ၊ အဖေဖြစ်သူကိုကြိုင် တိုးသည်ရောကြောင့် မအေးလှ၏ လုံးအယ် ကားထွက်နေသော ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးသည် မိမိလီးတံကြီးနှင့်ထိနေသည်။
ဖိုးမောင်လည်း လီးနဲ့ဖင်တုံး ထိနေရာမှ မထိအောင် တဖက်ကို လှည့်အိပ်မည်အလုပ် အမေဖြစ်သူ၏ ဖင်တုံးကြီးကြောင့် လီးတောင်လာပီး ကာမစိတ်များကြွလာသဖြင့် လီးနဲ့ဖင် ထိနေရာမှ ပိုပီး ထိအောင် အမေဖြစ်သူ၏ ဖင်တုံးကြီးကို သူ့လီးနှင့် ပိုပီးထိုးသည်။
ညမှောင်မှောင်တွင်မအေးလှကို တချက်ကြည့်သော်လည်း အိပ်ပျော်နေသည်မို့ ဖင်တုံးကို လီးနဲ့ ထိုးနေရာမှ လက်ဖြင့် စပီး ကိုင်သည်။ဖိုးမောင်လည်း ခပ်ဖွဖွ ကိုင်နေရာမှ တဖြေးဖြေး ခပ်ကြမ်းကြမ်း နယ်လေသည်။ဖိုးမောင်သည် မအေးလှကို နောက်တခေါက်ကြည့်ပြန်၏။ မအေးလှမှာ အိပ်ပျော်နေဆဲ။ အမေရင်းကို မိုက်ရိုင်းခြင်းကြောင့် ငရဲကြီးတာသိပေမယ့် ယခုလို ဖင်တုံးနယ်ရခြင်းသည် လီးကိုတောင်စေသောကြောင့် ဖိုးမောင်သည် အဆင့်ထက်တက်သည်။
ဖိုးမောင်သည် မအေးလှ၏ ဘယ်ဘက်တွင် ဘေးတစောင်း အနေအထားမို့ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်ပင် အမေဖြစ်သူမအေးလှ၏ ခါးကို သိုင်းဖက်သည့် ပုံစံဖြင့် နို့အုံကို ကိုင်ကြည့်သည်။ မအေးလှမှာ အပေါ်အင္်ကျီကို ကြယ်သီးတပ်အိပ်သောကြောင့် ဖိုးမောင်သည် နို့ကိုင်ရသည်မှာ ဖီးသိပ်မရှိ။ ထို့ကြောင့်စောက်ပတ်ကို ထမီအပေါ်မှ နှိုက်လေသည်။
ထမီခြားနေကြောင့် အားမရပဲ ထမီကို ခါးမှ အသာလေး ဖြေလျော့လိုက်ကာ ဗိုက်သားကနေ တဖြေးဖြေးအောက်သို့ နှိုက်၏။ ဗိုက်သားမှာ အနည်းငယ်စူပီး ဆီးအုံပေါ်တွင် စောက်ဖုတ်မွှေးများကို စမ်းမိသောအခါ ထိုအမွှေးများကို လက်ဖြင့် ပွတ်သည်။ ထို့နောက် စောက်ပတ်ကို စကိုင်သည်။ ကိုင်ရသည်မှာ အားမရပေ။ မအေးလှ ဘေးတစောင်းအိပ်နေသောကြောင့် ပေါက်နှစ်ချောင်းသည် စိထားသလိုဖြစ်နေပီး စောက်ပတ်မှာ အထဲသို့မြုပ်နေသကဲ့သို့။
ထို့ကြောင့် ဖိုးမောင်သည် အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏အပေါ်ပေါင်ကိုအနောက်သို့ အသာလေး ဖြဲလိုက်ပီး စောက်ပတ်ကိုအသာကိုင်ကြည့်၏။
စောက်ပတ်တွင် အရည်များရွှဲနေသည်။ ဖိုးမောင်သည်စိတ်ထဲတွင် အချက် (2) ချက်ကိုတွေးမိ၏။ တချက်မှာ အမေဖြစ်သူ နိုးလာလျှင် ငါ့ကို သတ်လောက်မည်ဟု တွေးပီး ၊ နောက်တချက်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များထွက်နေခြင်းသည် အမေဖြစ်သူ မအေးလှ နိုးနေသည်လား၊ ဒါဆိုရင် နိုးနေလျက်သားနှင့် ငြိမ်ပီး အကိုင်ခံနေတာပဲလား...။ဖိုးမောင် ဘာမှမစဉ်းစားတော့ပဲ စောက်ပတ်ကို ကိုင်လိုက်၏။အခုမှသာ စောက်ပတ်တခုလုံး စမ်းမိသည်။
ညအမှောင်မာမို့ စောက်ပတ်ကိုမမြင်ရသော်လည်း ဘယ်လိုပုံစံရှိလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဖိုးမောင် နှိုက်ကြည့်ရင်း သိသည်။ စောက်ပတ်မှာ ပြဲနေပီး စောက်ပတ် နှခမ်းသားများမှာ အပြင်သို့လန်နေ၏။လက်ဂလယ်နဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့ စမ်းထိုးကြည့်ရာ အတွင်းသားထဲ စဝင်သည်နှင့် ပူနွေးသွားသည်။
လက်ဂလယ် တဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားပီးနောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်ကြည့်သည်။ အကြမ်းကြီးမလုပ်ရဲ၊ ဖြေးဖြေးသာ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ စေးကပ်နေသော စောက်ပတ်ရည်များ လက်တွင်ကပ်၍ ပါလာသည်။ထို့နောက် ဆက်ထိုးကြည့်ရာ လက်ဂလယ်တချောင်းလုံး ဝင်သွား၏။
ပြန်ထုတ်ပီး နောက်တခါ အားနည်းနည်းထည့်ပီး ဖိထိုးလိုက်ရာ မအေးလှ၏ ခန္ဓာကိုယ်တွန့်သွားပီး ခေါင်းရင်း၌ချိတ်ထားသော မီးအိမ်မှာ ရုတ်တရက်လင်းလာသည်။ ရုတ်တရက်မို့ ဖိုးမောင် တစ်ယောက် ထိတ်လန့်သွား၏။
.....
အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင်မှာ ညည့်နက်မှ အမူးပြေလို့ နိုးလာသည်။ နိုးနိုးချင်း အိမ်သာတက်ချင်လာသဖြင့် အမှောင်ထဲ ဟိုစမ်းဒီစမ်းနှင့် မတ်တပ်ထပီး ခေါင်းရင်း၌ ချိတ်ထားသော မီးအိမ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ မီးအိမ်မှာ ခေါင်းရင်း၌ အမြဲတမ်း ထားနေကျဖြစ်သည်။မီးအိမ်၏ အလင်းရောင်သည် တခန်းလုံး ပြည့်သွား၏။
မိန်းမဖြစ်သူ မအေးလှကိုကြည့်လိုက်သောအခါ မအေးလှကို ဖက်အိပ်နေသော ဖိုးမောင်ကိုေတွ့သည်။ နှစ်ယောက်လုံး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေလျက်။ ကိုကြိုင်၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ ဘာမှသံသယမရှိ။ သားမိချင်းလည်းဖြစ်၊ ဖိုးမောင်တစ်ယောက်ထဲ ချမ်းလို့ မိမိတို့ အခန်းထဲ လာအိပ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟုပဲ တွေးပီး မီးအိမ်ယူကာ အိမ်သာဘက်ကိုသွား၏။
.......
အဖေဖြစ်သူ ကိုကြိုင်တစ်ယောက် အိမ်သာဘက်ထွက်သွားမှ ဖိုးမောင် အသက်ရှူချောင်သွားသည်။ သို့သော် နှလုံးခုန်သံများမှာ တဒုန်းဒုန်း။ဖိုးမောင် ဇွဲမလျော့ပေ။ ထပ်နှိုက်ဖို့ကြိုးစားသည်။ ထိုစဉ် အမေဖြစ်သူမအေးလှဆီမှ အသံထွက်လာသည်။
" ဟဲ့ကောင်.....နှိုက်မနေနဲ့...လိုးမာဖြင့်လိုးတော့...စောက်ပတ် တအားယားလာပီ..."
" ဟာ!....အမေ နိုးနေတာလား...ဒါ..ဒါဆို..."
မအေးလှသည် လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်၍ ခေါင်းအုံးဘေးတွင်ရှိသော ဖုန်းဖြင့် မီးဖွင့်လိုက်ပီး ခေါင်းအုံးပေါ်တင်ထားကာ
" နင် ဖင်စကိုင်ကတည်းက ငါနိုးနေတာ...အစတော့ နင့်ကို ထပီး ပါးရိုက်မလို့...ဒါမဲ့...ခံစားရတဲ့ဖီးက ကိုယ့်သားမလို့လား မသိဘူး တော်တော်ဖီးရှိတာမလို့...ဆက်ပီး ငြိမ်ခံနေတာ"
မအေးလှသည် နဂိုကပင် အထန်မ ဖြစ်နေသောကြောင့် သားအရင်းနဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာကိုငရဲကြီးတာ ငရဲမကြီးတာ ၊ ဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်သင့်တာ နောက်ထား ၊ ဖီးရှိဖို့အဓိကဖြစ်သည်။
ဖိုးမောင်သည် မျက်နှာပူသော်လည်း အမေဖြစ်သူ၏ စကားအသွားအလာအရ မိမိကို သတ်မည် ဆူပူမည်မဟုတ်ကြောင်း ရိတ်မိ၏။ ဖိုးမောင်လည်း ငုတ်တုတ်ထထိုင်ကာ
" ဒါနဲ့များ အမေရာ....စောစောစီးစီးကတည်းကစောက်ပတ်နှိုက်ရလွယ်အောင် ပေါင်ကို ဟထားတာမဟုတ်ဘူး...."
မအေးလှသည် ဖိုးမောင်၏ ပေါင်ကို တချက်ရိုက်ပီး
" အောင်မယ်..အောင်မယ်...နင် အတင့်ရဲလှချည်လား...ကိုယ့်အမေကို ဒီလိုလုပ်တာ ငရဲကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလား..."
" ငရဲက သေမှ ကျမာ...အခု မသေခင် အသက်ရှင်တုန်းတော့...အမေ့ကို ဝအောင်လိုးသွားမာ..ဟဲဟဲ.."
" ခွေးသဒေါင်းလေး...ကိုမေကိုလိုးချင်နေတာများ..နင့်လီးပြစမ်းပါအုံး..."
ပုဆိုးထဲမှ ခေါင်းထောင်နေသော လီးကို ပုဆိုးချွတ်ချ၍ ပြလိုက်ရာ
" အယ်...နည်းတဲ့လီးကြီးလား...ငါတော့ မွေးရကျိုးနပ်ပီ...."
" ကဲ အမေ...အဖေလည်း အိမ်သာတက်တာကြာ အုံးမာဆိုတော့ ရသလောက်လေးလိုးကြရအောင်..."
" ကြည့်စမ်း...ထန်ချက်ကတော့ ငါ့အတိုင်းပဲ...နင်အရင် ပက်လက်လှဲနေ...ငါ အပေါ်ကေဖြးေဖြးချင်းဆောင့်မယ်...အသံသိပ်မထွက်နဲ့နော်..."
....................................
(4) ရက်ကြာသောအခါ
နံနက်ခင်း (၈) နာရီ။
ထမင်းကြမ်း စားပီး၍ ပန်းကန် ဇလုံများဆေးနေသော မအေးလှ။ အိမ်ရှေ့တွင် ငါးဖမ်းထွက်ဖို့ ပြင်နေသော ကိုကြိုင်မှ
" အေးလှ....ငါ ဒီနေ့လည်း ငါးရောင်းရတဲ့ ပိုက်ဆံတဝက်ကို ခိုင်မြင့်ဆီထားခဲ့မယ်....ဖိုးမောင်ကို သွားယူခိုင်းလိုက်...မောင်ဗျိုင်းတို့အိမ်မှာ ညကျဖဲဝိုင်းရှိတယ်...ငါးရောင်းပီးတာနဲ့ အဲ့ဒီကို သွားပီး တညလုံး ဖဲရိုက်မာ...မနက်မှ ပြန်လာမယ်..."
" ဟုတ်ပီဟုတ်ပီ..."
ပြန်ပြောလိုက်သော မအေးလှ၏ အသံမှာ အနည်းငယ်တုံရီနေသလို။ကိုကြိုင်ထွက်သွားပီးနောက်တွင် မီးဖိုချောင်၌
" ရှလွတ်!.....ပလွတ်!...ပလွတ်!..."
ဖျာကြမ်းအစုတ်အသေးလေးပေါ်၌ ထိုင်၍ထမီကို ခါးထိတင်ကာ ပေါင်ဖြဲထားသော မအေးလှ။မအေးလှ၏ ပေါင်ဂွကြားထဲတွင် ခေါင်းတိုးကာအငမ်းမရ ယက်နေသော ဖိုးမောင်။
" လာ အမေ...အိမ်ပေါ်သွားရအောင်..."
ဖိုးမောင်သည် သူ့အခန်းထဲသို့ အမေဖြစ်သူ မအေးလှကိုခေါ်ကာ
" နှူးနှပ်မနေတော့ဘူး တကိုယ်လုံးချွတ် အမေရာ...ကျွန်တော်လည်း အကုန်ချွတ်ပီ..."
မအေးလှသည် ဖျာပေါ် ပက်လက်လှန်ပီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်မကာ ဖြဲထားသည်။ဖိုးမောင်လည်း အပေါ်ကနေ၍ လီးတံတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို ထိုးသွင်းကာ အကြမ်းပတမ်းလိုးတော့သည်။
ယောက်ျားဖြစ်သူကိုကြိုင်မှာ ငါးဖမ်းသွား၍အိမ်မှာ သားမိနှစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့သောကြောင့် ဖိုးမောင်ကလည်း အားရပါးရ ပက်ပက်စက်စက်လိုး ၊ မအေးလှကလည်း အားရပါးရ အသားကုန် အော်ညီးပီး ပက်ပက်စက်စက်ခံ၏။ ခနအကြာတွင် ပုံစံပြောင်းကာမအေးလှသည် ဖိုးမောင်ဘက်ကို ကျောပေးပီးဘေးတစောင်းပုံစံဖြင့်။ဖိုးမောင်ကလည်း ဘေးတစောင်းပုံစံနဲ့ မအေးလှ၏ ပေါင်တစ်ချောင်းကို လက်တဖက်ဖြင့် အပေါ်မကာ တဖုန်းဖုန်း ၊ တဖက်ဖက်လိုးသည်။
ထို့နောက် ဖိုးမောင်သည် ပက်လက်လန်၍ အောက်ကနေ အပေါ်ကတက်ခွနေသည့် မအေးလှကို ဆောင့်ဆောင့်ပေး၏။ သားမိနှစ်ယောက် ခေါင်းပိုင်းက ပါးစပ်ချင်းနမ်း ၊လျှာချင်းဆွဲစုပ်ပီး အောက်ပိုင်းတွင်လည်း တဗုန်းဗုန်းလိုးကာ အသားကုန်ကြမ်းနေသည်။
" အင့်....အား!...ကောင်းတယ်...ဆောင့်စမ်း...ငါ့သား...ဆောင့်...နင်အဖေလိုလီးမေပျာ့စမ်းနဲ့...ဆောင့်....အား!...အား!..."
ခနအကြာတွင် မအေးလှသည် ခန္ဓာကိုယ်ရော ဖင်တုံးကြီး (2) တုံးပါ တုန်တက်သွားကာ တချီပီးသွားသည်။ ဖိုးမောင်လည်း အောက်ကနေတချီပီးသွားသည်။
"ရှီး...အား...ပီးပီ..ပီးပီ...အား..."
......
တယောက်တချီစီ ပြိုင်တူပီးသွားကာ မအေးလှသည် ဖိုးမောင်၏ဘေး၌ အမောဖြေနေ၏။ ဖိုးမောင်လည်း အမောဖြေနေသည့်ကြားက လုံးရင်း အယ်ထွက်နေသော အမေဖြစ်သူ၏ နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စို့သည်။
နှစ်ယောက်လုံးလည်း စောက်ဖုတ်ရည်နံ့ ၊ လရည်နံ့ မွှန်ထူနေသည်။
" အမေ...ကျွန်တော် လိုးတာကောင်းလား..."
" ကောင်းချက်ကတော့..."
...........
ညနေခင်း (၄) နာရီ ရောက်သောအခါ မအေးလှသည် ညစာအတွက် အိမ်အနောက်က ဘူးရွက်ခင်းတွင် ဘူးရွက်ခူးနေသည်။ဖိုးမောင်ရောက်လာပီး
" အမေ...ချောင်းထဲ ရေချိုးရအောင်..."
ဘူးရွက်ခင်း အနောက်ဘက်တွင် ချောင်းရှိသည်။
" ခနနေရင် ချိုးမယ်..."
" ကျွန်တော်က ရေပဲချိုးမာမဟုတ်ဘူးနော်...ချိုးရင်းလိုးမာ..."
........
ရေစီးနည်းပီး၊ ပေါင်လယ်လောက် နစ်သော ချောင်းတွင် ဖိုးမောင်နှင့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှ တုံးလုံးချွတ်ရေချိုးနေကြသည်။ ချောင်းအစပ်နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရေချိုးနေကြရင်း တယောက်နှင့် တယောက် ပါးစပ်ချင်း ၊ လျှာချင်း ဆွဲစုပ်နမ်းနေကြသည်။ ထို့နောက် မအေးလှသည် ဖိုးမောင်ကို နောက်ကျောပေး၍ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း နောက်ပစ်ကာ ဖင်ကော့ပီး အလိုးခံသည်။
ဖိုးမောင်လည်း အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏နောက်ပစ်ထားတော့ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲကာ လီးအရင်း ၊ ပေါင်ခြံ နှင့် မအေးလှ၏ ဖင်တုံးတုံတုံကြီးတို့ တဗက်ဗက် မြည်အောင် လိုးသည်။မအေးလှ၏ ပါးစပ်မှ
" အား!.....အင့်!.....အား!...အား!..."
" ဗက်!...ဗက်!....ဗက်!....ဗက်!...."
ဖိုးမောင်လည်း အနောက်ကနေ လိုးနေရာ
" အားရှီး...အား!..."
..........
ထိုသို့လိုးနေကြစဉ် ကမ်းပေါ်မှ လူတစ်ယောက်ပြုံးပြုံးကြီး ရပ်ကြည့်နေသည်ကို သားမိနှစ်ယောက်မှာ မသိ။ခနအကြာမှ
" ဟာ...ကိုတင့်ထွန်း..."
ဖိုးမောင်၏ အထိတ်တလန့် ပြောသံ။
" ရှင်...ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ..."
ဟု မအေးလှ သည်အလန့်တကြားမေးလိုက်သည်။ ( ကိုတင့်ထွန်းအကြောင်း အပိုင်း ၁ တွင်ပါသည် ) ကိုတင့်ထွန်းသည် ကမ်းစပ်တွင်ထိုင်လိုက်ပီး
" ဟဲ့ အေးလှ...အခုတော့ နင့်သားကို နင့်စောက်ပက်ကျွေးနေပီပေါ့....ဟားဟားဟား..... "
ဖိုးမောင်ရော မအေးလှပါ ကမ်းပေါ်တက်လာကြမည်အလုပ် ကိုတင့်ထွန်းမှ
" တက်မလာကြသေးနဲ့အုံးလေ...ငါပါဆင်းပီး နင့်ကိုလိုးမလို့...."
မအေးလှသည် သူနှင့် ကိုတင့်ထွန်း လိုးကြသည်ကို ဖိုးမောင် မသိဘူးအထင်နှင့် ခပ်တည်တည်ပင်
" ရှင်....ခွေးစကားမပြောနဲ့နော်...ကိုတင့်ထွန်း......"
ကိုတင့်ထွန်းလည်း
" အမယ်အမယ်....ဟျောင့် ဖိုးမောင်....မင်းအမေကိုငါလိုးတာကြာပီကွ...အ့တာမင်းသိလား...အခုမှ မင်း လီးနဲ့ ခံနေလို့ ငါ့ဆီမလာတာတောင်3ရက် 4ရက်လောက်ရှိပီ...."
ဖိုးမောင်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ယောင်ပီး ပါးစပ်ကထွက်သွားလဲမသိ။
" သိတာပေါ့....ခင်ဗျားနဲ့ ကျွန်တော့်အမေ ငှက်ပျောတောထဲမှာ....ဟာ...သွားပီ..."
မအေးလှလည်း ဖိုးမောင်ကို လှည့်ကြည့်ပီး
" ဩော....နင်က အရင်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေကြပေါ့ ဟုတ်လား...."
ဖိုးမောင်လည်း ခေါင်းကုတ်လျက်။ကိုတင့်ထွန်းမှ ရီရင်း
" ကဲကဲ....ကြာတယ် ငါဆင်းလာပီ..."
ကိုတင့်ထွန်း အင်ကျီချွတ်ပီး ဆင်းမည်အလုပ်မအေးလှမှ
" ဆင်းမလာနဲ့တော့....ဒီမှာ ရေကလည်းအေး ၊ လေကလည်းအေးနဲ့ ပိုတောင်ချမ်းလာပီ....ရှင်ရော ဖိုးမောင်ရော လိုးမယ့်ပုံက (1) ချီနဲ့ပီးမှာလည်းမဟုတ်ဘူး ၊ကြာမာဆိုတော့....ကျမတို့အိမ်မှာပဲလိုးရအောင်....ဟဲ့ဖိုးမောင်....လာ..."
........
ဖိုးမောင် ၊ မအေးလှ နှင့် ကိုတင့်ထွန်း 3ယောက်သား ဘူးရွက်ခင်းကို ဖြတ်အပြန်
" ကိုတင့်ထွန်း...ခင်ဗျားက ဘယ်လိုလုပ်ဒီဘက်ကိုရောက်လာတာလဲ...."
ဖိုးမောင်၏ အမေးကြောင့် ကိုတင့်ထွန်းသည်
" ဒီနေ့နေ့လည် ငါ့မိန်းမ သူ့အမျိုးရွာသွားလို့ ညနေထမင်းချိုင့်လာမပို့ဘူး...သူမသွားခင် နေ့လည်စာတော့ လာပို့တယ်....ထမင်းကတော့ ပိုနေပီး ဟင်းကမပိုဘူးလေ...အ့တာကြောင့် မင်းတို့ဆီ ဟင်းစားလာတောင်းတာ....မင်းတို့ဘက်ကိုအလာ...မင်းတို့သားမိနှစ်ယောက် ချောင်းဘက်ကိုသွားတာ မြင်တာနဲ့ ငါလည်း ချောင်းဘက်ကိုလိုက်ချလာတာ...ပီးကျမှ မင်းတို့သားမိ လိုးနေကြတာကိုတွေ့တာ...ဟားဟားဟား..."
မအေးလှမှ
" သေနာကြီး..."
.......
ဖိုးမောင်၏ အခန်းထဲတွင်။ မအေးလှသည် လေးဘက်ကုန်းထာသောကြောင့် ဖင်တုံးကြီးများမှာ အနောက်သို့ တင်းကား အယ်ထွက်နေပီး ပြဲလန်နေသော စောက်ပတ်မှာလည်းဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ ပြူးထွက်နေ၏။
ဖိုးမောင်သည် အနောက်ကနေ အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အဝကို တန်းမလိုးသေးပဲ လီးတံကြီးကိုင်ပီး ဖင်တုံးကြီးအား တဖတ်ဖတ်ရိုက်သည်။ ထိုသို့ရိုက်ပီးနောက် စောက်ပတ်အဝကို လီးတေ့ကာ အားနဲ့ ဆောင့်ထိုးချလိုက်သည်။
" အား!....."
မအေးလှ တခါပဲအော်ရုံရှိသေး အော်နေသည့်ပါးစပ်ထဲသို့ ကိုတင့်ထွန်း၏ လီးတံကြီး ဝင်လာသည်။ ဖိုးမောင်၏ အကြမ်းပတမ်းဆောင့်လိုးချက်တေကြောင့် အမေဖြစ်သူ မအေးလှမှာ အကောင်းကြီးကောင်းနေ၏။
ဖိုးမောင် ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါတိုင်း တင်းကားပီး ဖြူဖွေးနေသော ဖင်တုံးကြီးများမှာ တုန်ခါသွား၍ လုံးအယ်နေသော နို့ကြီး နှစ်လုံးမှာလည်း အရှေ့၊အနောက် ယမ်းခတ်လျက်။ ဖိုးမောင်သည် လီးက လိုးနေသော်လည်း လက်နှစ်ဖက်ကို အအားမထား။အမေဖြစ်သူ၏ ဖင်တုံးကြီးများကို တဖြန်းဖြန်း မြည်အောင် ရိုက်သည်။
သားဖြစ်သူ၏ လီးတံကြီး အဝင်အထွက်များကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား တခုလုံး ပူထူရှိန်းေနပီး ဖင်သည်လည်း အရိုက်ခံရသောကြောင့် နီရဲနေ၏။ အရှေ့ကလည်း ကိုတင့်ထွန်းက လီးနဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးလျက်။မအေးလှ၏ပါးစပ်ထဲမှ လီးရည်များ ပြည့်လျှံကျလာပီး ကိုတင့်ထွန်း တချီပီးသွားသည်။
ခါတိုင်းဆိုလျှင် ကိုတင့်ထွန်းသည် တချီပီးရန်မှာ ကြာသည် ၊ သို့ပေမယ့် အခုလို မြန်မြန်ဆန်ဆန် တချီပီးရခြင်းမှာ အမေရင်းဖြစ်သူကို သားအရင်းဖြစ်သူက လိုးနေပီး မိမိကိုယ်တိုင်ကပါ ဝင်ကြုံးနေရခြင်းကြောင့် ဖီးများတအားတက်ကာ မြန်မြန်ပီးသွားရခြင်းဖြစ်သည်။ မအေးလှသည်ပါးစပ်ထဲတွင် ကျန်နေသော လရည်များကို မြိုချလိုက်သည်။
အနောက်က လိုးနေသော ဖိုးမောင်မှာ တချီပီးတော့မည်ဖြစ်၍ ဖင်ကြောများရှုံ့ကာ တရစပ် လိုးရင်းတချီပီးသွား၏။ ဖိုးမောင် လီးတံကြီးကို မအေးလှ၏စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲက လေဟာသွားသောကြောင့်
" ပလွတ်! ..."
ဟူ၍ မြည်ပီး လီးရည်နဲ့ စောက်ပတ်ရည်ရောထွေးနေသော စောက်ရည်များ အပြင်သို့လျှံကျလာသည်။ မအေးလှလည်း ဖိုးမောင်နှင့် ပြိုင်တူ တချီပီးသွားသောကြောင့် ဖင်တုံးကြီးများ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ရှေ့သို့ မှောက်ခုံကြီးမှောက်သွားသည်။
ကိုတင့်ထွန်းသည် မှောက်ခုံဖြစ်နေသော မအေးလှ၏အပေါ်သို့ တက်ကာ ဒိုက်ထိုးသည့်ပုံစံဖြင့် စောက်ပတ်ကို စလိုးသည်။
" ဗက်!....ဗွက်!....ပြွတ်!ပြွတ်!.....ဗက်!..."
ခနအကြာတွင် မအေးလှသည် ပက်လက်လှန်လိုက်၏။ ဖိုးမောင်သည် အမေဖြစ်သူ၏ ကြီးမားလုံးအယ်နေသော နို့လုံးကြီးတစ်လုံးကို ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပီးကျန်နို့တလုံးကို လက်တဖက်ဖြင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း နယ်ချေလိုက်၏။ နို့စို့သံများ.....။
"ပြွတ်!...ရှလွတ်!....ပြွတ်..."
ကိုတင့်ထွန်းကလည်း မအေးလှ၏ စောက်ပတ်ကို လက်ဂလယ်၊ လက်သကြွယ် (2) ချောင်းပူးကာအထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ ဖိုးမောင်သည် နို့စို့နေရင်း ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် နို့ကိုနယ်နေရာကနေ နယ်နေသည့်နို့ကြီး၏ နို့သီးခေါင်းနီနီရဲရဲကို ဖိချေလိုက်၏။
" အား!...နာလိုက်တာ ဖိုးမောင်ရယ်...ထပ်ချေအုံး.."
နာသော်လည်း ပိုဖီးထန်သောကြောင့် ဖိုးမောင်ကို ထပ်ချေခိုင်းသည်။
နို့တလုံးမှာ အချေခံရင်း ၊ နို့တလုံးမှာ အစို့ခံရင်း ၊စောက်ပတ်လည်း အနှိုက်ခံရင်း ခနအကြာတွင်မအေးလှသည် ထပ်မံ တချီပီးချင်လာသောကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး တုန်လာကာ ခါးသည်လည်း အပေါ်သို့ကော့တက်လာ၍ တအင်းအင်း ၊တအားအား နဲ့ ညီးကာ တချီပီးသွားပြန်သည်။
ကိုတင့်ထွန်းသည် မအေးလှ၏စောက်ပတ်ထဲမှ တဖြောဖြောထွက်လာသော စောက်ပတ်ရည်များကို အငမ်းမရသောက်၏။
" ရှလွတ်!...ပလွတ်!....ပလပ်!....ရှလွတ်!...."
.......
ဖိုးမောင်သည် အမေဖြစ်သူကို ထပ်မံဖင်ကုန်းခိုင်းပီး စအိုအဝအား မှို လိုကားနေသော လီးထိပ်ဖြင့် တေ့၍ ထိုးချလိုက်သည်။ စအိုအတွင်းသားထဲသို့ တင်းကျပ်စွာဝင်လာသော လီးတံကြီးကြောင့် မအေးလှမှာ နာကျင်ပီး
" အား! ကျွတ်! ကျွတ်! "
ဖိုးမောင်သည် စအိုထဲမှ လီးတံကြီးကို ပြန်နှုတ်လိုက်သောအခါ လီးထိပ်နှင့် လီးချောင်းပေါ်တွင်အဝါရောင်ရှိသော ချီးဖတ်ပါလာသည်။
ကာမစိတ်များထန်ကာ လိုးနေကြသည်မို့ ချီးဖတ်ကို မရွံရှာ၊ ဂရုမစိုက်ပဲ ထိုကဲ့သို့ ချီးဖတ်ကပ်ပါလာသောလီးတံကြီးနှင့်ပင် စအိုထဲသို့ ထပ်မံထိုးချလိုက်ပီး တရစပ် လိုး၏။ ဖင်တုံကြီးကိုလည်း လက်ဖြင့် တဖြောင်းဖြောင်း ရိုက်သည်။ ခနအကြာတွင် ဖိုးမောင် တချီထပ်ပီးချင်လာကြောင့်ခပ်သွက်သွက်လိုးရာ ဖိုးမောင် ခန္ဓာကိုယ်တုန်သွားပီး ဖင်ကြောများရှုံကာ တချီထပ်ပီးသွားသည်။
ဖိုးမောင် လီးကိုနှုတ်၍ ဖျာပေါ်မှာ အမောဖြေနေခိုက် ကိုတင့်ထွန်းသည်
" အေးလှ....ငါ့အပေါ်ခွပီး မြင်းစီး..."
ကိုတင့်ထွန်းသည် ပက်လက်လှန်ပီး မအေးလှသည် အပေါ်မှခွကာ မြင်းစီး၏။ ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော တရစပ် အလိုးခံနေရသောကြောင့် မအေးလှသည် မောနေ၏။ မောပေမယ့်လည်း မြင်းတော့ကောင်းကောင်း စီးနိုင်သည်။
ကိုတင့်ထွန်းသည်လည်း အောက်ကနေ တဗုန်းဗုန်း ၊ တဗက်ဗက်ဖြင့် ပင့်ပင့်လိုးသည်။ (10) မိနစ်လောက်အကြာတွင် ကိုတင့်ထွန်း တချီပီးသွားပြန်သည်။ ကိုတင့်ထွန်းသည်တချီပီးသွားေသာေကြာင့်ပင့်မလိုးသော်လည်း မအေးလှမှာ မပီးသေးသဖြင့် ဖင်တုံး ကားကားကြီးများဖြင့် တဗက်ဗက် တဗုန်းဗုန်း မြည်အောင် ကိုတင့်ထွန်း၏ လီးပေါ် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ထိုင်ချသည်။ခနအကြာတွင် မအေးလှလည်း တချီပီးသွား၏။ (3) ယောက်လုံး ဖျာပေါ်တွင် မှိန်းနေကြလျက်။
" အမေ....မောနေပီလား..."
မျော့မတတ်ဖြစ်နေသော မအေးလှမှာ စကားပင်ပီပီသသမပြောနိုင်။ သူ့မှာလည်း သားအရင်းနဲ့ အလိုးခံရသည်က တချက် ၊ သားအရှေ့မှာပင် တခြားယောက်ျားနှင့် အလိုးခံသည်က တချက်မလို့ပြောမပြတတ်အောင် ဖီးအတော်ရှိကာ မျော့မျော့နဲ့ မှိန်းနေသည်။
ဖိုးမောင်သည် လှဲနေရာမှ ထလာကာ အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏ စောက်ပတ်ရည် ၊ လီးရည်များ ပြည့်လျှံထွက်ကျနေသော စောက်ပတ်ကို ကုန်းစုပ်သည်။မျော့နေသောမအေးလှမှ မပီမသ ညီးလိုက်သည်။
" အွင်း!...အင်း!....."
တော်တော်ကြာတွင် ကိုတင့်ထွန်းရော မအေးလှရော ဖိုးမောင်ပါ အားအင်ပြန်ပြည့်လာသည်။
" ကိုတင့်ထွန်း....ခင်ဗျားက အောက်ကနေ(စအို) ဖင်ကိုလိုး၊ ကျွန်တော်က အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကိုလိုးမယ်..."
ကိုတင့်ထွန်းသည် အောက်ကနေ မအေးလှ၏ စအိုထဲ လီးထည့်ထားသလို ဖိုးမောင်သည် မအေးလှ၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်လိုက်သည်။ အားလုံးပုံစံတကျဖြစ်သည်နှင့် လိုးခန်းစကြပြန်တော့သည်။ ကိုတင့်ထွန်းသည် အောက်ကနေ စအိုကို ဆောင့်လိုးနေ၍ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မအေးလှ၏ လုံးအယ်နေသောနို့လုံးကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရဆွဲညှစ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းနီနီကြီးများကို ချေလိုက် လုပ်နေလျက်။
ဖိုးမောင်ကလည်း အပေါ်ကနေ အမေဖြစ်သူ မအေးလှ၏ စောက်ပတ်ထဲကို လီးတံကြီး အဆက်မပြတ်သွင်းနေ၍ နှခမ်းချင်း၊ လျှာချင်း ဆွဲစုပ်နေကာ မိမိလက်နှစ်ဖက်နှင့် အမေဖြစ်သူ၏ လက်နှစ်ဖက် လက်ချင်းထပ်ချိတ်ကာ တဖောင်းဖောင်း တဖက်ဖက် မြည်အောင် လိုး၏။
မအေးလှ အလယ်ကနေ ညှပ်အလိုးခံနေသည်မှာ စောက်ပတ် အတွင်းသားရော စအိုအတွင်းသားရော လီး (2) ချောင်းနဲ့ ပြည့်ကျပ်နေပီးပါးစပ်ကလည်း ဖိုးမောင်နဲ့ kissing ဆွဲ၍ လက်ချင်းချိတ်လျက် ၊ နို့လုံးကြီးများကလည်း အညှစ်ခံ ၊ အချေခံရင်း ပြောမပြတတ်အောင် လောက နိဗ္ဗာန်ကို ကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေသည်။
(3) ယောက်သား ညနေကတည်းက နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံနေကြသည်မှာ ည (7) နာရီအထိပင်။ (8) နာရီလောက်တွင် ဖိုးမောင် ၊ မအေးလှ နှင့် ကိုတင့်ထွန်းတို့ (3) ယောက် အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်တွင် မီးအိမ်ထွန်းရင်း ညစာစားနေကျသည်။ထမင်းစားနေရင်း ကိုတင့်ထွန်းမှ
" ဖိုးမောင်....မင်းအဖေ နေ့တိုင်း ဖဲသွားရိုက်ရင် သိပ်ကောင်းမာပဲ...."
ဖိုးမောင်လည်း
" ဟုတ်ပဗျာ..."
ကိုယ့်အမေကိုလည်းလိုး ၊ ကိုယ့်အဖေကိုလည်း စော်ကားမော်ကားပြောနေသော ကိုတင့်ထွန်းကိုဖိုးမောင် စိတ်မတိုသည့်အပြင် နောက်နေ့တေ (3) ယောက်သား လိုးကြမယ့်အရေးကိုသာ တွေးနေသည်။
မအေးလှကလည်း ရှည်လျားတုတ်ခိုင်သော လီးတံကြီး (2) ချောင်းနဲ့ နေ့စဉ်ရက်ဆက် အလိုးခံရတော့မည်ကို ဖီးတက်နေသော မျက်နှာ ပြုံးပြုံးကြီးနှင့်။
.....................
တောရွာကဘောဆာများကို အပိုင်း (၄) ပိုင်းနဲ့ပဲ end ထားပါတယ်။ နောက်မှ အဆက်တေွရေးဖြစ်ချင်ရေးမာပါ ၊ အခုရက်တေွတော့ တခြား ခေါင်းစဉ်တေွတပ်ပီး ရေးသွားမာပါ။ အသစ်များ လာပါမည်။ vote ပေးရန် နှင့် follow လုပ်ရန် မမေ့ကြပါနဲ့ဗျ။
အမှားများနှင့် လိုအပ်ချက်များကို comment အောက်တွင် လာရောက်ပြောနိုင်ပါသည်။
End
https://www.wattpad.com/user/Frazike
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
