ရေစက်မကုန်သေးသရွေ့ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ပိုးဖလံ
(06)
တဲကို ပြန်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိကျတော့ဘူး။ ထမင်းစားပြီးလို့ လယ်ထဲ ပြန်ဆင်းကုန်ကြပြီ ထင်တယ်။ စိန်မေရဲ့ ထမိန်က ရေတွေစိုနေလို့ ခြောက်တဲ့ ထမိန်နဲ့ လှဲ၀တ်လိုက်သည်။ ကိုချစ်နိူင်က လမ်းတစ်လျှောက်လုံး တစ်တွတ်တွတ်နဲ့ တောင်းပန်စကား ပြောလာတယ်။
မစိန်မေ အလှတွေ မြင်တော့ မနေနိူင်တော့လို့ပါတဲ့။ စိန်မေကို လှတယ်လို့ ဘယ်သူမှ မပြောဖူးတာ ကြာပါပြီ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း လှတယ်လို့ မထင်မိပါဘူး။ စား၀တ်နေရေးပဲ လုံးပန်းနေရလို့ အလှအပကို စိတ်မ၀င်စားတာ ကြာပြီ။ စိတ်၀င်စားရမယ့် အရွယ်လို့လည်း မထင်မိပါဘူး။ ကိုချစ်နိူင်ကို စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား စိန်မေမသိပါ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ရှက်တာရော ၀မ်းနည်းတာရော ရောပြွန်းနေတယ်။
ကိုထွန်းဦးနဲ့ မဟုတ်ပဲ သူစိမ်းယောကျ်ား တစ်ယောက်နဲ့ ဒါ ပထမဦးဆုံး နေဖူးတာ ဖြစ်သည်။ ကိုထွန်းဦးနဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ကတည်းက ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်သက်တောင် နှစ်ဆယ်ကျော်လို့ သမီးတောင်မှ ယောက်ျားရနေပြီ။ ဒီကိစ္စတွေကို ရိုးအီနေပြီး ကိုထွန်းဦးကလည်း စိန်မေကို သိပ်မလုပ်တော့ စိန်မေကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မပါတော့ပါဘူး။
တစ်ခါတလေ စိတ်ပါမှ ကိုထွန်းဦးက တက်လုပ်တတ်ပြီး နောက်ဆုံး လုပ်ခဲ့တာတောင် နှစ်လလောက် ရှိပြီ။ ဒီနေ့မှ ကိုချစ်နိူင် အတင်းတက်လုပ်တာ ခံရတယ်။ သူက မရွံမရှာနဲ့ စိန်မေရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လျှာနဲ့ ထိုးထိုးလျက်ပေးတယ်။ ကိုထွန်းဦးတောင် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒါမျိုး မလုပ်ပေးဖူးဘူး။ အို ဒါမျိုး လုပ်ရမှန်းလည်း မသိပါဘူး သူမို့လို့ မရွံမရှာ လုပ်ပေးတယ်။
မစိန်မေ ၀မ်းနည်း ငိုချင်မိသည်။ ဘယ်လိုမှန်း မသိတဲ့ ခံစားချက်ကိုလည်း ခံစားရသည်။
" မစိန်မေ ကျွန်တော့်ကို ၀တ်စရာ အင်္ကျီ ပေးပါဦး ကျွန်တော့ဟာ လျှော်ထားလို့"
သူက တဲပေါက်၀မှာ ရပ်နေတယ်။ သူ့ရင်ဘတ်တွေ ဗိုက်တွေမှာ အမွေးတွေက ဗရပြစ်နဲ့။ ကိုထွန်းဦး အင်္ကျီထဲက ခပ်လတ်လတ် တစ်ထည် ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက အင်္ကျီကို မယူသေးပဲ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ပြီး
" မစိန်မေ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေတုန်းလားဟင်"
" အို..ခုမှတော့ ဒါတွေ မေးမနေပါနဲ့ ကိုချစ်နိူင် ပြီးသွားပြီပဲရှင် ဒါတွေကို ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော် ကျွန်မရှက်လို့ သတ်သေမိလိမ့်မယ်"
" ကျွန်တော်က ဘာလို့ ပြောရမှာလဲဗျာ မစိန်မေက အရမ်းလှတာပဲ ကျွန်တော် ချစ်လို့ကို မ၀သေးဘူးဗျာ"
ထမိန်ရင်လျှား ထားတုန်း ဆိုတော့ ပေါ်နေတဲ့ ရင်ညွှန့်တွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် နမ်းနေတယ်။ နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့က နွေးထွေးသလို နှုတ်ခမ်းမွေး မုတ်ဆိတ်မွေး ငုတ်စိစိတွေကြောင့် ယားတယ်။ ကျွန်မကို ဆွဲလှည့်ပြီး နောက်ကနေ ဖက်ထားတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျွန်မဖင်ကြား တည့်တည့်မှာ ရောက်နေတယ်။ ပေါ်နေတဲ့ ပခုံးသားတွေကိုလည်း တရွှတ်ရွှတ် နမ်းနေတယ်။
" တော်ပါတော့်ရှင် ကျေနပ်ပါတော့ ရှင့် ကျွန်မကို အားရအောင် လုပ်ပြီးပြီပဲ"
" ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူးဗျာ မစိန်မေက အရမ်းလှတော့ ချစ်မ၀နိူင် ဖြစ်နေလို့ပါ"
လည်ဂုတ်တွေ ကျောပြင်တွေကို နမ်းလိုက် ပခုံးသားတွေကို ပါးစပ်နဲ့ ခပ်ဖွဖွ ကိုက်လိုက် လုပ်နေတယ်။ အောက်က ဟာကြီးနဲ့လည်း တင်သားတွေကို ညှောင့်ညှောင့် ထိုးနေပြီး လက်က ရှေ့က အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ကိုင်ပေးနေတယ်။
" တော်ပါတော့ရှင် တော်ပါတော့ ကျွန်မမှာ ကာမပိုင်နဲ့ ရှင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး ကျွန်မအတွက်လည်း မကောင်းဘူး"
ပါးစပ်က တွင်တွင်ငြင်းနေပေမယ့် ရုန်းကန်ခြင်းတော့ နည်းနည်းမှ မပြုမိ။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ အပြုအစု အယုအယတွေ အောက်မှာ အရည်ပျော်နေမိတာကို စိန်မေ ကိုယ့်ဘာသာသိသည်။
`````````````````````````````````
ကိုချစ်နိူင်က စိန်မေရဲ့ ထမိန်အောက်ကို ခေါင်းတိုး၀င်ပြီး ထမိန်ထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျက်နေသည်။ စိန်မေကလည်း ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုချစ်နိူင်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လူးလွန့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။ ဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့ လူက ပြိုလဲတော့မလို ဖြစ်နေသည်။
" ကိုချစ်နိူင် ကျွန်မ မတ်တပ်မရပ်နိူင်တော့ဘူး လဲကျတော့မယ်"
" လှဲအိပ်လိုက် မစိန်မေ "
ကိုချစ်နိူင်က ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သူစိမ်း တစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လှဲနေရတာကိုတော့ ခုထိ မဝံမရဲ ဖြစ်နေတုန်းပင်။ ကိုချစ်နိူင်ကတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပြတ်ပြတ် လျက်လိုက် စောက်စေ့ကို ဆွဲစုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။
သူ့ပုံစံက လုံး၀ ရွံတဲ့ အမူအရာ မပေါ်ဘူး၊ တစ်ခါတလေ စောက်မွေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ကိုက်ဆွဲသည်။ နာအောင်တော့ မကိုက်ဆွဲပါဘူး။ စိန်မေ လောကကြီးကို မေ့နေသည်။ ခုဖြစ်နေတာတွေ မှန်လား မှားလား မသိချင်တော့ဘူး။ တစ်ခါမှ မခံစာဖူးတဲ့ စည်းစိမ်ထူးကို ခံစားနေရသည်။ ကိုချစ်နိူင်က ပါးစပ်နဲ့ ပြီးအောင် တစ်ချီ လုပ်ပေးပြီးတော့မှ
" လေးဘက်ထောက် ကုန်းလိုက် မစိန်မေ"
နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲကို လီးကြီး ထိုးထည်းပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ စိန်မေလည်း ကာမစည်းစိမ် ထိပ်ဆုံးရောက်ပြီး အရည်တွေ တဖြန်းဖြန်း ထွက်ကာ ပြီးသွားရပြန်သည်။ ကိုချစ်နိူင်က မပြီးသေးဘူး ဆိုပြီး ပက်လက်အိပ်ကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ဆောင့်ခိုင်းတယ်။
မစိန်မေလည်း ဒီအခြေအနေ ရောက်မှတော့ ရှက်ကြောက်မနေတော့ဘူး။ သူစိတ်ကျေနပ်အောင် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ စိန်မေရဲ့ အဖုတ်ထဲ သူ့ရဲ့ အရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး မကြာခင် စိန်မေလည်း တစ်ချီ ပြီးသွားရပြန်တယ်။ စိန်မေ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေ ကျန်သေးရဲ့လားတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ညနေ လေးနာရီလောက်မှ ကိုထွန်ဦးတို့ အဖွဲတွေ ရောက်လာတယ်။
" ကဲ မစိန်မေ အိမ်ယာဘေးက အရက်ပုံး ယူခဲ့ဟေ့ ကြပ်စင်ပေါ်က အမဲခြောက်တုံးလည်း ဖုတ်ပြီး သုပ်ခဲ့ဦး"
" လာဗျာ ကိုချစ်နိူင် ချတယ်မလား ချက်အရက် ကျုပ်တို့ကတော့ ဒါပဲ ချနိူင်တယ် အမောပြေပေါ့"
ချစ်နိူင်လည်း ကိုထွန်းဦးတို့ ဝိုင်းမှာ ၀င်ဆွဲလိုက်တယ်။ စကားတပြောပြောနဲ့ သောက်နေလိုက်ကြတာ အရက်ဝိုင်းသိမ်းတော့ မှောင်စပျိုးနေပြီ။
" ကိုချစ်နိူင် ပြန်ရမှာ ပျင်းရင် တစ်ညတစ်လေလောက် ဒီမှာ အိပ်သွားပါလားဗျ"
" အေးဗျာ...ကျွန်တော်လည်း အိပ်ဖူးတယ်ရှိအောင် တစ်ညလောက် အိပ်ကြည့်မလားလို့"
မစိန်မေ မျက်စောင်းထိုးတာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သည်။အေးလေ သူလည်း လန့်နေမှာပေါ့။
````````````````````````````````````````````````````````````````
ဦးချစ်နိူင် လယ်တော လိုက်သွားပြီး အိမ်ပြန်မလာတာ နှစ်ညတောင် ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်မှာရှိနေရင် စိတ်ထဲမှာ အမြင်မကြည်သော်လည်း မရှိပြန်တော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဟိုနေ့က ဆူလိုက်တာကြောင့် ဖြူလေးကို လန့်ပြီး ပြန်မလာတော့တာလား မသိဘူး။
ဦးချစ်နိူင်ကို အရင်ကလို တည်တည် တင်းတင်း မဟုတ်ပဲ ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဆက်ဆံပေးတော့ သူက အခွင့်အရေး ယူချင်လာသည်။ ကိုကြီး အိမ်မှာ မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ မတော်တဆလိုလို ဘာလိိုလိုနဲ့ ဟိုထိ ဒီထိ ဟိုကိုင်ဒီကိုင် လုပ်လေ့ရှိသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်းဆို ဟိုပေါ်ဒီပေါ် အိပ်တတ်ပြီး မြင်ရဖန် များလွန်းလို့ သူရဲ့ ရွံစရာကောင်းတဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးကိုတောင် အလွတ်ရနေပြီ။
ကိုကြီးနဲ့ လုပ်တဲ့ အချိန်တွေမှာ သူ့လီးကြီးကိုပဲ မြင်ရောင်နေမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း စိတ်တိုမိတယ်။ ဖြူလေးရဲ့ အ၀တ်အစားတွေကိုလည်း အခွင့်အရေးရတိုင်း ခိုးယူပြီး နမ်းရှူ ဂွင်းတိုက်လေ့ ရှိတာကို အမြဲတမ်း ချောင်းကြည့်ဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်က သူ ဒီလိုလုပ်တာကို စိတ်ဆိုးရွံရှာမိသော်လည်း တစ်ဖက်ကလည်း ဖြူလေးကို သူ လုပ်ချင်နေတာ လုပ်ခွင့်မရပဲ ဒီလို စွဲလန်းပြီး အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်နေတာကို ကျေနပ်သဘောကျနေသည်။
အရင်က အ၀တ်တွေ မလျှော်ခင် အိပ်ခန်းထဲမှာ စုပြုံထည့်ထားလေ့ ရှိသော်လည်း အခု နောက်ပိုင်း ၀တ်ပြီးသားတွေကို ခြင်းတစ်ခုထဲ ထည့်ပြီး အောက်ထပ်မှာပဲ ထားတော့တယ်။ ဖြူလေး အ၀တ်အစားတွေနဲ့ သူ တစ်ခုခုလုပ်တိုင်း ရွံရှာမုန်းတီးစိတ်နဲ့အတူ သူ့ကို အနိူင်ယူရသလို ခံစားရတာကိုလည်း နှစ်သက်ကျေနပ်တယ်။ ခုတလော ဖြူလေးအသားတွေကို မကြာခဏ ထိကိုင်တတ်သလို ဖင်သားအိအိတွေကိုလည်း သူ့အချောင်းကြီးနဲ့ ထိပွတ်လို့ရအောင် ကြိုးစားလေ့ ရှိတယ်။
လယ်တောမသွားခင် အရင်ရက်ကတော့ တော်တော်ကြီး လွန်လာတာမို့ ဖြူလေး သည်းမခံနိူင်တော့ပဲ ပက်ပက်စက်စက် ပြောမိတယ်။ အဲဒီ့နေ့က ဖြူလေး ဘေစင်မှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေကို ဆေးနေတုန်း သူက နောက်ကနေ ရောက်လာပြီး ဖြူလေးဖင်ကို လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လိုက်တာမို့ တော်တော် သိသာပြီး လက်ထဲက ပန်းကန်တောင် လွတ်ကျမလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဖြူလေးလည်း သူ့ကို လက်ညိုးငေါက်ငေါက် ထိုးပြီး နှစ်ပြားမတန်အောင် ပြောလိုက်တယ်။
နောက်နေ့ကစပြီး လယ်ထဲ လိုက်သွားကာ ပြန်မလာတော့တာ ဖြစ်သည်။ ကိုကြီး သူငယ်ချင်း ဆိုတော့ ဖြူလေး ဆူလိုက်လို့ အိမ်ပြန်မလာရဲတာ ဆိုရင် မကောင်းဘူး ကိုကြီးပဲ မျက်နှာပျက်ရမှာမို့ ဒီနေ့ အိမ်ပြန်လာဖို့ သွားခေါ်လိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တကယ်တော့ အကြောင်းပြချက် ရှာနေတာ ဖြစ်သည်။ ဖြူလေးကိုယ်တိုင် သူ့ကို အိမ်မှာ ရှိနေစေချင်တဲ့ စိတ်ကို သတိထားမိတော့ ရှက်လည်း ရှက်မိသလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မကျေမနပ် ဒေါသထွက်မိတယ်။
``````````````````````````````````````````
ချစ်နိူင်က ရွာထဲက တောင်းလာခဲ့တဲ့ အုန်းသီးကို အိမ်ပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ခွဲနေတယ်။ အိမ်ဘက်ကနေ ဖြူလေး သူရှိရာ လာနေတာ မြင်တော့ ပုဆိုးအောက်စကို လျော့သွားအောင် လျှော့လိုက်ပြီး ပုဆိုးအပေါ်စကို နည်းနည်း ဆွဲတင်လိုက်တယ်။
" ဦးချစ်နိူင် အုန်းသီးဘယ်ကရလာတာလည်း ဖြူလေးလည်း အုန်းရည် နည်းနည်း သောက်ချင်တယ်"
" ရွာထဲက ရလာတာ အရည်က ဖြူလေးပဲ အကုန်သောက်လိုက်ပါ ဦးလေးက အဆံပဲ စားမယ်"
" အုန်းရည်မကြိုက်လို့လား"
" မဟုတ်ပါဘူး ဖြူလေးသောက်လို့ ကျန်မှ သောက်တော့မယ်"
" အာ..တစ်ယောက်တစ်၀က်....ဟင်.."
အနားရောက်လို့ စကားပြောရင်း ထိုင်မလို့ အလုပ်မှာ ချစ်နိူင်ပုဆိုးကြားက မာန်ဖီနေတဲ့ အကောင်ကြီးကို မြင်သွားပြီး
" တော်ပြီ အိမ်ထဲပြန်၀င်တော့မယ် ပြီးရင်သာ ပြောလိုက် ဦးချစ်နိူင်က အနေအထိုင် အရမ်းပက်စက်တာပဲ"
မျက်စောင်းထိုးပြီး အိမ်ဘက်ကို ပြန်လှည့်သွားတယ်။ အနေအထိုင် ပက်စက်တာ မဟုတ်ပါဘူး ဖြူလေးရယ် မြင်စေချင်လို့ တမင်ကို ပြထားတာပါ။ ဖြူလေးရဲ့ ဘယ်ညာရမ်းနေတဲ့ အိုးကြီးကို ကြည့်ကာ တံတွေးမြိုပြီး စိတ်ထဲက ပြောမိသည်။ အောက်က ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်တော့ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဆာလောင်နေသယောင်။
အားတင်းထား သားကြီးရေ မင်း မကြာခင် စမူဆာ ကောင်းကောင်းလေး စားရတော့မှာပါ စိတ်ထဲကနေ ကိုယ့်လီးကိုယ် အားပေးမိသေးသည်။ အုန်းသီးထိပ်ကို ဖောက်ပြီး အနားက ရေခွက်ထဲ မှောက်ထည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ဘက် တစ်ချက် ကြည့်ပြီး ခါးကြားမှာ လိမ်းထားတဲ့ အထုပ်လေး ဖောက်ထည့်လိုက်တယ်။ လက်ညိုးနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်တော့ အုန်းရည်က အဝါရောင် ပြောင်းသွားတယ်။
သောက်ခွေး ! မဖြစ်သေးဘူးဟ ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ စဉ်းစားစမ်း ဟုတ်ပြီ! သကြားထည့်ရမယ် သကြားကြောင့် အဝါရောင် ဖြစ်သွားတာလို့ ပြောရမယ်။ ယုတ္တိ ရှိရှိ မရှိရှိ လောလောဆယ် ဒီနည်းလမ်းပဲ ရှိတယ်။ သစ်မြစ် သစ်ဥတွေနဲ့ ဖော်စပ်ထားတဲ့ ကာမစိတ်ကြွဆေး ဆိုလို့ အရက်ဆိုင်မှာ တွေ့တဲ့ ဧည့်သည် အဖိုးကြီးဆီက ယူလာတာ စွမ်းရော စွမ်းရဲ့လား မသိဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စမ်းကြည့်မယ် ဆိုပြီး ၀ယ်လာတာ အရက်ဖိုးပါ ကုန်သွားလို့ သောက်တောင် မသောက်ခဲ့ရဘူး။ မီးဖိုဘက်ကို အမြန်၀င်ပြီး သကြားထည့်မွှေလိုက်တယ်။ ဖြူလေးကို မတွေ့ဘူး အပေါ်မှာလားမသိ။
" ဖြူလေး ...ဖြူလေးရေ.. အုန်းရည်ရပြီနော်"
" လာပြီ..ဦးချစ်နိူင် "
အိမ်ပေါ်ကနေ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ အပြေးဆင်းလာတယ်။
`````````````````````````````````````````````
(07)
" ဖြေးဖြေးလာပါ ဖြူလေးရယ် လဲကုန်ပါ့မယ် ရော့အုန်းရည်"
" ဟင်! အုန်းရည်က ဘာလို့အဝါရောင်ကြီး ဖြစ်နေတာလဲ"
" သကြား ..သကြားကြောင့်လေ "
" သကြားထည့်တာ အဲလောက်ဝါစရာလိုလို့လား"
ကိုယ့်ကိုယ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းနေရတာမို့ စိတ်ထဲမှာ မလုံချင်တော့ဘူး။
" ပေး..ပေး ဖြူလေးမသောက်ချင်ရင် ဦးလေးသောက်လိုက်မယ်"
" အာ....သောက်မှာပေါ့"
ခြံ၀င်းထဲကို ဟိုသူတောင်းစားလေး ၀င်လာတာ ချစ်နိုင် တွေ့လိုက်လေသည်။ အရေးထဲ ဂျိုကောင်လေးက တစ်မှောင့် ၊ အပြင်ကို ပြန်ထွက်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ အပြေးအလွား စဉ်းစားနေမိသည်။ အခန်းထဲ အမြန်သွားပြီး ပိုက်ဆံရှာကြည့်တော့ အရက်ဖိုးချန်ထားတဲ့ နှစ်ထောင်သာ ကျန်တော့သည်။
" ဟေ့ သားသား လာ အုန်းရည်သောက်ဦးမလား"
" မတိုက် မတိုက်နဲ့.ကလေးကို လုံး၀မတိုက်နဲ့"
ချစ်နိုင်က အထိတ်တလန့် အော်လိုက်မိသည်။ အသံက လိုအပ်တာထက် နည်းနည်း ကျယ်သွားတယ်။
" အမ်! ဘာလို့ ဒီလောက် အလန့်တကြား ဖြစ်နေရတာလဲ"
" အော်...ဒီလိုရာသီဥတုမျိုးက ကလေးကို အုန်းရည်တိုက်လို့ မကောင်းဘူးလေ ကလေးဆိုတာမျိုးက ခုခံအားနည်းသေးတယ်"
" လာ ..သားလေး အုန်းရည်မသောက်နဲ့ ဖျားလိမ့်မယ် ဦးဦး မုန့်ဖိုးပေးမယ် မုန့်သွား၀ယ်စားနော်"
ကလေးကို အပြင်ခေါ်ထုတ်လာခဲ့တယ်။
" ရော့ ဒီမှာနှစ်ထောင် မုန့်သွား၀ယ်စားပြီး ရွာထဲက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကစားနေနော် ညနေမှ ပြန်လာခဲ့"
ကလေးက ပိုက်ဆံလှမ်းယူတယ်။
" သားက ခုမှ ကစားပြီး ပြန်လာတာ မေမေတို့ အပြန်ကျရင် သား ဒီအိမ်မှာမရှိရင် အရိုက်ခံရမှာပေါ့"
" သားအမေတို့ မရောက်ခင် ပြန်လာပေါ့ အရိုက်မခံရအောင်လည်း ဦးပြောပေးမယ်.. အော်.. နေဦး အကုန်ယူသွားရင် ကျပျောက်လိမ့်မယ် တစ်ရွက်ပြန်ပေးခဲ့ စောစောပြန်လာရင် မရဘူး ညနေမှ ပြန်လာရင် ဒီတစ်ထောင် ပြန်ပေးမယ်"
" ဟုတ် ..ဦးဦး သား ညနေမှပဲပြန်လာမယ်"
ကလေးက တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက် ကိုင်ပြီး ခုန်ပေါက်မြူးထူးကာ ထွက်သွားသည်။
ဟူး........
တစ်ရှုပ်တော့ ငြိမ်းသွားပြီ ။မကောင်းတာလုပ်ဖို့ ကြံစည်နေတာမို့ ကိုယ့်ဘာသာ မလုံပဲ ဇောချွေးတွေ ပြန်နေသည်။ ချွေးတွေ သုတ်ရင်း ဖြူလေး အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ သိရအောင် အိမ်ထဲ၀င်လာခဲ့သည်။
" ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ အုန်းရည်က အရသာတစ်မျိုးကြီးပဲ အသီးနံ့လိုလို တိုင်းရင်းဆေးနံ့လိုလိုလဲ အနံ့ရတယ်် ရော့တစ်၀က်သောက်လိုက်ဦး"
" ဖြူလေးပဲ ကုန်အောင်သောက်လိုက် ဦးချစ်နိူင်က ခုနလေးက သောက်လိုက်ပြီးပြီ နေဦး သကြားအနည်ထိုင်နေတာ ဖြစ်မယ် မွှေပေးမယ်"
" ကဲ ..ကုန်ပြီ "
ဖြူလေးက ကုန်အောင်သောက်ပြီး ခွက်သွားဆေးနေတယ်။
" ဖြူလေး ..ဘယ်လိုနေလဲ"
" မဆိုးပါဘူး... ဒါမယ့် အရင်က သောက်ဖူးတဲ့ အုန်းရည်တွေနဲ့ မတူဘူး ခုကတစ်မျိုးပဲ.."
" ရာသီဥတုကြောင့် ဖြစ်မယ် သူက ရာသီကိုလိုက်ပြီး အနံ့အရသာ ပြောင်းတတ်တယ်"
" ကဲ ဖြူလေးအပေါ်သွားတော့မယ်"
ဖြူလေးအခြေအနေ ကြည့်ရတာ ဘာမှထူးခြားဟန်မပြ။
" ငါလိုးမ အဖိုးကြီး ငါ့ကို ဂျင်းထည့်သွားပြီ ထင်တယ်"
ချစ်နိုင်စိတ်ထဲကနေ အဖိုးကြီးကို မေတ္တာတွေပို့နေတောသည်။
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
ခဏကြာတော့ ဖြူလေး အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းလာတယ်။
" ဦးချစ်နိူင်.. ဦးချစ်နိူင် "
" ဟမ်...ဘာလိုလို့လဲ ဖြူလေး.. ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
" ဘာမှမလိုဘူး ဖြူလေးတစ်ကိုယ်လုံး လေးလံကိုက်ခဲပြီး တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့"
ချစ်နိူင် လှိုက်ခနဲ ၀မ်းသာသွားသည်။ ဆေးစွမ်းပြပြီ ထင်တယ် တစ်ခုခုတော့ ထူးနေပြီ။
" နေရထိုင်ရတာ သက်သာအောင် ဦးချစ်နိူင် နှိပ်ပေးရမလား"
" ရတယ် မလုပ်နဲ့ ညောင်းကိုက်တာမျိုးလည်း မဟုတ်ဘူး တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ ဘာဆေးသောက်ရင် ကောင်းမလဲ"
" အုန်းရည်သောက်လိုက်လို့လေ ဖြူလေးရဲ့ အပူခိုးရိုက်ပြီး အထက်တက်လာဖြစ်မယ် ဆေးသောက်စရာ မလိုဘူး အပူထုတ်လိုက်ရင် ရတယ် ဦးချစ်နိုင်လုပ်တတ်တယ် လုပ်ပေးရမလား"
" အင်း ဒါဆိုလည်း လုပ်ပေးလေ အပူက ဘယ်လိုထုတ်မှာလဲ"
" ဟိုနားမှာ ခဏမှောက်လိုက် ပေါင်ကို ခဏနင်းပြီး ထုတ်ပေးမယ်"
" တစ်ကိုယ်လုံး တက်ရင် မခံနိူင်မှာစိုးလို့ ခြေတစ်ချောင်းတည်းနဲ့ နင်းပေးမယ်နော်"
ဖြူလေးက မှောက်ခုံနေပေးတော့ ဆူဖြိုးနေတဲ့ တင်သားတွေက တောင်ပူစာလေးလို မို့မောက်နေတယ်။ ထမိန်သား ပျော့အိအိလေးကြောင့် အတွင်းခံအရာလေးက ဖင်ကြီးပေါ်မှာ ထင်းထင်းကြီး ပေါ်နေလို့ ကုန်းကိုက်ချင် စိတ်ကို ထိန်းပြီး တံတွေး ခဏခဏ မျိုချနေရတယ်။ တင်ပါးနားက ပေါင်အရင်းမှာ ခြေထောက်ကို အားထည့်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး ဖိပေးထားတယ်။ ခဏနေမှ ခြေထောက်ကို အသာလေး မ,ပေးလိုက်တယ်။
" အပူထွက်လား ဖြူလေး "
" အင်း ..ထွက်တယ် နောက်တစ်ဖက် လုပ်ပေးဦး"
နှစ်ဖက်လုံး အပူထုတ်ပေးပြီးတော့ တင်သားပေါ်က အတွင်းခံအရာလေးကို ခြေဖဝါးနဲ့ ပွတ်ကြည့်နေတယ်။
" ဖင်ကို ဘာလုပ်တာလဲ ယားတယ်"
" ထိမိတာပါ သက်သာပြီလား ဖြူလေး"
" မသက်သာပါဘူး နေရခက်နေတုန်းပဲ"
" ပက်လက်အိပ်လိုက် ပြန်လုပ်ပေးမယ်"
အောက်က ပုဆိုးထဲမှာ လီးကြီးထောင်ထွက်နေတာကို ဖြူလေးလည်း မြင်မှာပါ။ အင်္ကျီက ခါးတိုလေးမို့ ဟနေတဲ့ အကြားက ဗိုက်သားဖွေးဖွေးတွေကို မြင်နေရသည်။ နှိပ်ပေးဖို့အတွက် အဖုတ်လေးနဲ့ အနီးကပ်ဆုံး ပေါင်ရင်းကို လက်အရောက်
" လက်က ဘယ်လာတာလဲ ဘာလုပ်တာလဲ"
" ပေါင်းရင်းကို လက်မနဲ့ဖိပြီး အပူထုတ်ရမှာလေ ဖြူလေးရဲ့ "
ဘာမှ မပြောတော့ပဲ မျက်စိတွေ မှိတ်ထားတယ်။ ကိုယ်အရမ်းစွဲလန်းပြီး လုပ်ချင်နေခဲ့တဲ့ ဖြူဖြူချောချော ကောင်မလေးက ပက်လက်အိပ်အနေအထားနဲ့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ အဆင်သင့်ရှိနေပြီ။ ချစ်နိူင်လက်တွေက သူမအဖုတ်နဲ့ အနီးဆုံး နေရာမှာ ရှိနေပြီမို့ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်ပြီး ချက်ချင်း တက်လုပ်ချင်စိတ်ကို မနည်း ထိန်းနေရတယ်။ အကြမ်းပတမ်း လုပ်လို့မဖြစ် ဖြူလေး စိတ်ပါလာအောင် တစ်ဖြည်းဖြည်း နှိုးဆွပေးရမယ်။ ဖြူလေးသည် သူဟိုနေ့က အားရပါးရ လိုးဆော်ခဲ့တဲ့ မစိန်မေအဖုတ်ထဲကနေ ထွက်လာတဲ့ ကောင်မလေးပါလားလို့ အတွေး၀င်မိတော့ ကာမစိတ်က ပိုထန်လာတယ်။
````````````````````````````````````````````````
" ကိုလူအေး ခင်ဗျား အသက်အရွယ်နဲ့ဆို ကလေး မြန်မြန်ယူသင့်ပြီဗျ"
" ယူချင်တာပေါ့ဗျာ ဖြူလေးက ငယ်သေးတယ် မယူချင်သေးဘူး ဆိုလို့ "
ရုံးမှာ လုပ်စရာမရှိတာမို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏ ထိုင်နေကြတာ ဖြစ်သည်။
" ဒါနဲ့ ခင်ဗျားအိမ်မှာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်ဆို အိမ်မှာ ခင်ဗျားမိန်မနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တာလား ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမဆိုတာ အနေနီးစပ်လွန်းရင် မကောင်းဘူးနော် ခင်ဗျား မိန်းမကလည်း ငယ်ငယ်ချောချောလေး မဟုတ်လား"
" ကလေးတစ်ယောက်တော့ ခေါ်ထားပေးပါတယ်ဗျာ သူငယ်ချင်း ဆိုတော့လည်း ဒုက္ခရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ပြစ်ပယ်ထားလို့ မကောင်းဘူးမလား"
" ကျွန်တော်က စေတနာနဲ့ သတိပေးတာနော် တစ်မျိုးမထင်နဲ့ ဒါနဲ့ အဲဒီ့လူက ဘယ်အချိန်ထိနေမှာလဲ "
" ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ် ဘယ်ချိန်ထိ နေမယ် မသိဘူးဗျာ အလုပ်လေးဘာလေး ရှိရင် စုံစမ်းပေးဖို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောထားတယ် အလုပ်ရရင်တော့ အဆင်ပြေကောင်းရဲ့"
" ဒါကြောင့် ခြေနှစ်ချောင်း မကယ်ကောင်းဘူးလို့ ပြောကြတာ ကဲဗျာ ထိုင်နေကြတာလည်း ကြာပြီ ရုံးပြန်ကြတော့မလား"
" အင်း...ပြန်ကြတာပေါ့ "
" ဟေ့...ကောင်လေး ဒီမှာရှင်းမယ်ဟေ့"
ခုချိန် အိမ်မှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဆိုတာတော့ ကိုလူအေး မသိနိူင်ရှာ။
ဖြူလေးရဲ့ ပေါင်တန်တွေက်ို ဦးချစ်နိူင်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ စောနက ဘာမှန်းမသိပဲ ခံရခက်နေတဲ့ ဝေဒနာကို ခုတော့ ဘာဖြစ်နေမှန်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြူလေး သိလိုက်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နဲ့ ကာမဆက်ဆံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရ သိမ်းမရ ဖြစ်နေတယ်။ ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ ထိတွေ့နှိုးဆွမှု အောက်မှာ လူက မနေနိူင် မထိုင်နိူင်အောင်ကို ကာမဆက်ဆံချင်စိတ်တွေ ဒီဂရီတိုးလာသည်။
အရင်ကလည်း တစ်ခါတရံ လိင်ဆက်ဆံလိုစိတ် ပြင်းထန်တာမျိုး ဖြစ်ဖူးပေမယ့် ခုလောက်တော့ မပြင်းထန်ဘူး။ ဒါဟာ ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ လက်ချက်ဆိုတာ သေချာသည်။ လူယုတ်မာကြီး ဖြူလေးကို ရုန်းမထွက်နိူင်အောင် ချောင်ပိတ်ဖမ်းတယ်။ ဒီလို ကြံနိူင်တယ် ဆိုတာ သိရဲ့သားနဲ့ ယုံစားမိခဲ့တာ ဖြူလေးအမှားပါ။ ခုချိန်မှာတော့ သူရဲ့ အသားယူ ထိတွေ့မှုတွေကို မငြင်းဆန်နိူင်တော့ပါ။ ဒီထက်မက ပိုလုပ်စေချင်သည်အထိ ကာမစိတ် ထန်နေသည်။ သူ့လီးကြီးနဲ့ တက်လိုးတာကို အားရပါးရ ခံချင်နေတယ်။
ဖြူလေးစိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်ပေးနိူင်တာ လောလောဆယ် ဦးချစ်နိူင် တစ်ယောက်ပဲ ရှိသည်။ ဦးချစ်နိူင်က အတွင်းခံပေါ်ကနေ ဖြူလေးအဖုတ်ကို ပွတ်နေသည်။ ဖြူလေး ထထိုင်လိုက်ပြီး ဦးချစ်နိူင်ကို ရီဝေတက်မက်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်နေမိသည်။ အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးက တဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်လာတယ်။ ဖြူလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖမ်းငုံလိုက်တယ်။ ရွံရှာပေမယ့် ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို တက်မက်စွာ ငုံစုပ်နေမိတယ်။ သူ့လက်တွေက အတွင်းခံထဲ လျှိုပြီး ပွတ်ပေးနေတော့ ဖြူလေးအဖုတ်က အရည်တွေ ရွှဲလာတယ်။
" ဖြူလေး ကိုချစ်ရဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ထားလေ ကြိုက်တယ်မို့လား"
ပါးစပ်က ပြန်မဖြေပေမယ့် လက်က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လီးနွေးနွေးကြီးက တုန်နေတာ သတိပြုမိသည်။ လီးကြီးကိုင်မိတော့ အလိုးခံချင်စိတ် ပိုပြင်းလာတယ်။
" ရှင် ကျွန်မကို လုပ်ချင်နေတာမလား အချိန်ဆွဲမနေနဲ့ လုပ်တော့ "
ကိုယ့်ယောကျ်ား မဟုတ်တဲ့ အခြားသူ တစ်ယောက်ကို တက်လိုးဖို့ ပြောနေရတဲ့ အခြေအနေ ရောက်နေသည်။
``````````````````````````````````````
(08)
" ဟဲဟဲ ..လိုးပေးမှာပေါ့ ဖြူလေးရယ် ဖြေးဖြေးပေါ့ လာ... ကိုချစ်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို"
ဖြူလေးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားပြီး နို့လေးတွေကို ဆွဲနယ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ နောက်ကနေ နို့တွေ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပါးပြင်နဲ့ လည်တိုင်တစ်လျှောက် အနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ ဖြူလေးက ညည်းညူရင်း လူးလွန့်နေတယ်။ အရမ်းခံချင်နေပြီ ဆိုတာ သိသာတယ်။ ဖြူလေးရဲ့ ဘယ်နားရွက်လေးကို ဖမ်းငုံလိုက်တယ်။ နားရွက်လေးအနှံ့ လျှာနဲ့ လျက်လိုက်တယ်။ နားရွက်အဖျားလေးတွေကို သွားနဲ့ မနာအောင် ခက်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်လိုက်တယ်။ လက်တွေက နို့အုံလေးကို မရပ်မနား ဆုပ်နယ်နေတယ်။
" ဖြူလေး အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီလား"
" မသိဘူး လာမပြောနဲ့ ဒီလိုဖြစ်ရတာ ရှင့်လက်ချက်မှန်း သိတယ် ဒီတစ်ခါပဲ ရမယ်မှတ်"
အင်္ကျီနဲ့ ဘရာကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကလည်း ပြေလျော့နေပြီး အတွင်းခံ အဖြူရောင်လေးကို တစ်ပိုင်းတစ်စ မြင်နေရတယ်။
" လာ ဖြူလေး ဟိုထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်"
နို့အုံက ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး၊ တွေဖူးတဲ့ မိန်းကလေး အများစုရဲ့ နို့သီးခေါင်းက အညိုရောင်တွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဖြူလေး နို့သီးလေးကတော့ ပန်းရောင်ဖက် သန်းနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ ထိုးလျက်တယ်။
အားမရတော့ပဲ နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ဆန့်သလောက် ငုံထားလိုက်တယ်။ နို့နှစ်ဖက်ကို အားရအောင် ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့လျက်ပြီးတော့ ရင်ညွန့်လေးတွေ လည်ပင်းစပ်နဲ့ ပခုံးသားတွေကို လျှာနဲ့ လိုက်လျက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လည်တိုင်တစ်လျှောက် မေးစေ့လေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံထားပြီး လျက်ပေးတယ်။
ဖြူလေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မှေးစင်းပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံလုံးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်ပြီး ဖြူလေးနှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးတယ်။
" ဦးချစ်နိူင် ဖြူလေး ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး အရမ်းငိုချင်နေပြီ"
ဖြူလေးရဲ့ လေသံတိုးဖျော့ဖျော့လေး ကြားရတယ်။ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်ခွံလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ တို့ထိ နမ်းလိုက်တယ်။
" ဖြူလေး လျှာထုတ်ပေး"
လျှာလေးက နှုတ်ခမ်း၀မှာ ပြူတစ်လေး ပေါ်လာတယ်။
" ထုတ်လို့ရသလောက် ထုတ်လေ"
လျှာလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ဖြူလေးပါးစပ်ထဲကို လျှာနဲ့ ထိုးကလိရင်း
" ငြိမ်မနေနဲ့လေ လျှာကို ကစားပြီး ထိုးကလိပေး"
လျှာနှစ်ခုက အပြန်အလှန် တို့ထိ ကစားနေကြပြီး ပါးစပ်နှစ်ခု ဂဟေဆက်ကာ နမ်းစုပ်လျက် သံတွေက ဗွိဗွိ ဗွက်ဗွက် မြည်နေသည်။ ဖြူလေးက သူခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးနေသည်။ အရင်က မတူသလို မတန်သလို လုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး ခုတော့ သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေ ဖြစ်နေပီလေ
``````````````````````````````````````````````````````````````````````
ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဖြူလေးဖင်ကို အစွန်းနား ရောက်အောင် ဆွဲလိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံအောက် ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြူလေးရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ်။ ဖြူလေးတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပင်တီအဖြူလေး တစ်ထည်သာ ကျန်ပြီး ချစ်နိူင်မျက်စိရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ အဖုတ်နေရာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်ကာထားတယ်။
" လက်ကို ဖယ်စမ်း"
အဖုတ်ကို မမြင်ရသေးပဲ အတွင်းခံ အဖြူလေး ဖုံးထားတဲ့ အဖုတ်နေရာလေး မြင်နေရတာနဲ့ကို ရမ္မက်တွေ ဆူဝေစေတယ်။ အဖုတ်ပေါ်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံပေါ်ကနေ နှာခေါင်းနဲ့ တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နံ့ကို အားရပါးရ နမ်းရှူနေတယ်။ အဖုတ်ကို နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးလို့ရသလောက် ထိုးပြီး ရှိုက်နမ်းရှူရင်း အတွင်းခံအနှံ့ လျှာပြားကြီးနဲ့ လျက်လိုက်တယ်။
" ဖြူလေး စောက်ဖုတ်က မွှေးလိုက်တာ နမ်းလို့ ကောင်းမှကောင်း"
" အို..ဦးချစ်နိူင်ကလည်း အဲဒီ့နေရာက မွှေးပါ့မလား မလုပ်ပါနဲ့ အားနာတယ် အနံ့အသက်တွေ နံမှာပေါ့"
" ကြိုက်တဲ့သူအတွက် မွှေးတာပေါ့ဟာ ကိုချစ်က ကြိုက်တယ် မွှေးတယ် နမ်းမယ်"
ဖြူလေးအဖုတ်က ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေနဲ့ ချစ်နိူင်ရဲ့ တံတွေးတွေ ရောပြီး အတွင်းခံရှေ့ပိုင်းမှာ စိုရွှဲနေပြီ။ ချစ်နိူင်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ်။ အောက်ခံကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး
ဖြူလေး ဒီမှာတွေ့လား ဖြူလေးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်လွန်းလို့ ကိုချစ် လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေပြီ။
" ဦးချစ်နိူင်ရယ် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါတော့ အချိန်ဆွဲမနေနဲ့"
" အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီလား ဖြေးဖြေးပေါ့ လူအေး ရုံးကပြန်မလာမချင်း အားရအောင် လိုးပေးမှာ"
" ရှင် ..ဒီအကြောင်းတွေ လျှောက်မပြောရဘူးနော်"
" အေးပါဟ လောလောဆယ် ကို့ လီးနံ့လေး ရှူကြည့်စမ်း"
" အူး..အွမ်း...အမ်း ..ဖယ်..ဖယ်.. မလုပ်နဲ့.. နံတယ်.. အူး.. အွမ့်.. ရွံတယ်..မလုပ်နဲ့ "
ချစ်နိူင်ရဲ့အတွင်းခံကို ဖြူလေးနှာခေါင်း၀မှာ တေ့အုပ်ထားတော့ အတင်းရုန်းဖယ်နေတယ်။ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဖြူလေး အဖုတ်ကို ကုန်းလျက်လိုက်တယ်။
" အား...ရှီး...ကောင်းလိုက်တာ "
ချစ်နိူင် မနားတမ်း စုပ်လျက်ပေးနေတော့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ဆီ အဖုတ်ကို ကော့ထိုးနေတယ်။ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ ထိုးကော်ပြီး ဝေ့ဝိုက်လျက်လိုက်တယ်။ ချစ်နိူင်ပါးစပ်မှာ အရည်တွေ ပေပွနေပြီ။မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖြူလေး မျက်နှာနားမှာ လီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ပြတယ်။
" ကိုချစ် လီးကြီးကို အကြင်နာလေး မပေးချင်ဘူးလား"
" ဟင့်အင်း ..မလုပ်နဲ့နော် ဖြုလေးရွံတယ်"
" ရော့ပါ..စမ်းကြည့် ..နောက်ဆို စွဲသွားမယ်"
" ပါးစပ်နားကို လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ ဖြူလေးက နှုတ်ခမ်းကို အတင်းပိတ်ထားတယ်"
ဖြူလေးရဲ့ နှာခေါင်း၀ကို ဒစ်ဖူးနဲ့ တေ့ပေးတော့ တစ်ချက် ပျို့ပြီး မျက်နှာလွှဲတယ်။ ပထမအကြိမ်မှာ အတင်းအကြပ် မလုပ်ချင်လို့ လက်လျှော့လိုက်တယ်။ အဖုတ်၀မှာ လီးကို တေ့လိုက်ပြီး မထည့်သေးပဲ အဖုတ်ကို လီးနဲ့ ခဏ ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။
" ဦးချစ်နိုင် လုပ်မယ်ဆို လုပ်ပါတော့ ဖြူလေး မနေနိူင်တော့ဘူး"
နှိုးဆွထားလို့ အရည်ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်တော့ အလွယ်တကူ ၀င်သွားတာများ အဆုံးထိ။
``````````````````````````````````````````````````````
တစ်ခါလောက် ကြံလိုက်ပြီးတာနဲ့ နောက်နေ့တွေ အလွယ်တကူ ဖြူလေးကို စားခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားတဲ့ ချစ်နိူင်အတွေးတွေ မှာသွားသည်။ ဖြူလေးက သူကို ရှောင်နေတယ် နောက်ကို ဘယ်တော့မှ အဲလို လုပ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့ ဆိုပဲ။ သူကို့ နေစရာ စားစရာ ပေးထားတဲ့ လူအေးမျက်နှာကို ထောက်သင့်တယ်လို့ ဖြူလေးက ပြောတယ်။
ဒါမယ့် ချစ်နိူင်ရဲ့စိတ်က မ,ရ။ မ,ကိစ္စဆို ဘယ်သူ့မျက်နှာမှ မထောက် အားမနာပဲ စားခဲ့ ဝါးခဲ့တဲ့သူ ခုလည်း လူအေးကို ခင်ပေမယ့် ဖြူဖြူချောချာ ကောင်မလေးကို စားခွင့်တောင် ရပြီးခါမှ လက်လျှော့ဖို့ လုံး၀မဖြစ်နိူင်။ ခု အိမ်ကနေ ပြေးလာရတဲ့ ကိစ္စကလည်း သူများမိန်းမ ကြာသွားခိုမိလို့ပါ။ မိန်းမကို ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းပြီး အဆင်ပြေလို့မှ မကြာသေး သူ့ယောကျာ်းနဲ့ မိပါလေရော မယားခိုးမှုနဲ့ ထောင်ချမယ် ဆိုလို့ ဒီဘက်ကို ခြေရာဖျောက်ကာ ရောက်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
ချစ်နိူင်ကတော့ နောက်တစ်နည်း ဖန်ဖို့ကိုသာ တွေးတောနေသည်။ သူ့ဖန်ပြီး စားခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ ဖြူလေးလို ငယ်ငယ်ချောချောလေး တစ်ယောင်မှမပါ။ ပျိုပျိုအိုအို ဖြူဖြူမဲမဲ မိန်းမဖြစ် ပြီးရော ဆွဲစားလာတဲ့ အကောင်။ ရထားတဲ့ မိန်းမကလည်း မိန်းမပျက် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူမို့သာ ချစ်နိူင်နဲ့ မြဲနေခဲ့တာ တခြားသူမျိုးဆို ချစ်နိူင် ရှုပ်ပွေပုံနဲ့ ကွဲတာ ကြာလှရောပေါ့။ လောလောဆယ် အခွင့်မသာသေးလို့ ဟိုနေ့က တစ်နေကုန် ဖြူလေးကို လိုးဆော််ခဲ့ရတာကို ပြန်တွေးပြီး စမြုံ့ပြန်ကာ ကျေနပ်နေရတယ်။
အဲဒီနေ့ကတော့ ဖြူလေးက သူခိုင်းတဲ့ ပုံစံအတိုင်း နေပေးပြီး လူအေး ရုံးက မပြန်ခင်အထိ တစ်နေကုန် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အလိုးခံခဲ့တယ်။ ခုတော့ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိ လူအေးရုံးသွားတာနဲ့ အခန်းပြင်မထွက်တော့ ခြံထဲမှာ ကလေးက အဖော်တွေနဲ့ ဆော့နေတယ်။ အရဲစွန့်ပြီး အိမ်ပေါ်ကို ခြေဖော့နင်းကာ တက်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာလေး တွန်းကြည့်တော့ ပွင့်သွားတယ်။ ကုတင်ပေါ် ကြည့်လိုက်တော့ ဖြူလေးက သူရှိရာဘက် ကျောပေးပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေတယ်။
ပန်းရောင်ပေါ်မှာ အဖြူပွင့် သေးသေးလေးတွေပါတဲ့ အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီ ၀မ်းဆတ်လေး ၀တ်ထားတယ်။ ဘောင်းဘီလေးက ဒူးဆစ်နားလောက်ထိ ရှည်ပြီး ကွေးအိပ်နေတာမို့ ခါးစပ်သားလေးနဲ့ အတွင်းခံ နီနီလေးက တစ်စွန်းတစ ပေါ်နေတယ်။
ချစ်လိုက်တာ ဖြူလေးရယ် ဘယ်ချိန်ကြည့်ကြည့် စိတ်ကို မယိုးမယွ ဖြစ်စေတယ်။ အသာခြေဖော့နင်းပြီး အနားတိုးကပ်သွားမိတယ်။
ပါးပြင်ကို လူတစ်ယောက်က အဆက်မပြတ် ထိတွေ့နမ်းရှိုက်နေတာကြောင့် ဖြတ်ခနဲ အသိစိတ် ၀င်လာတယ်။ ခုနက အိမ်မက်လိုလို ဖြစ်နေတာ ခုတော့ အိမ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ့်အပြင်မှာ နမ်းရှိုက်ခံနေရတာ ဖြစ်နေသည်။ ဘယ်သူလဲ စဉ်းစားစရာ မလို ထထိုင်လိုက်ပြီး ပါးပြင်မှာ စိုစိစိဖြစ်နေတဲ့ တံတွေးစတွေကို လက်ဖမိုးနဲ့ ပွတ်သုတ်လိုက်သည်။
" ဖြူလေး နိုးလာပြီးလား ကိုချစ်ကို ဘာဖြစ်လို့ ရှောင်နေတာလဲ"
" ဒီကိစ္စတွေကို ဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်ရအောင် ဦးချစ်နိုင် ကိုကြီးဆိုတာ ဖြူလေးရဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သလို ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါ ကိုကြီးကွယ်ရာမှာ ဖြူလေးတို့ ခွေးဇာတ်ခင်းနေလို့ မကောင်းဘူး"
" ဖြူလေးရယ် ကိုချစ်မနေနိူင်တော့လို့ပါ ဟိုနေ့ကပဲ အားရအောင် လိုးခဲ့ကြပြီးပြီ ခုမှ မထူးတော့ပါဘူး ဖြူလေးလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံခဲ့တာပဲနော် ဖြူလေး ခုတစ်ခါလောက် ခွင့်ပြုပါ မနေနိူင်တော့ဘူး "
ဦးချစ်နိုင်က ဖြူလေးလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောလာတော့ လက်တွေကို ရှောင်ဖယ်ပုတ်ထုတ်ရင်း
" ဒီမှာ ဦးချစ်နိူင် ဟိုနေ့က ဖြူလေး အဲဒီလိုဖြစ်သွားတာ ဦးချစ်နိုင်လက်ချက်မှန်း သိတယ်။ ပြီးတာတွေ ထားလိုက်တော့ ဖြူလေး ခွင့်လွှတ်တယ် ခုကစပြီး ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ နေကြရအောင်"
" ဖြူလေးရယ် ကိုချစ်လည်း ယုတ်မာချင်လွန်းလို့ မဟုတ်ပါဘူး ချစ်လွန်းလို့ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်မိတာပါ ဒီမှာကြည့်ပါဦး ကိုချစ်ကောင်ကြီးက အရမ်းဆာနေပြီ လုပ်ပါနော် ခုတစ်ခါတော့"
ပုဆိုးခါးပုံစာကို ဆွဲဖြေလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးက ဖြူလေးမျက်နှာရှေ့မှာ တရမ်းရမ်း။ မြင်ကွင်းထဲမှာ ပေါ်လာတဲ့ လီးကြီးကို မျက်နှာလွှဲလိုက်ရင်း အပေါက်၀ကို လက်ညိုးထိုးကာ
" အခန်းထဲက ခုချက်ချင်းထွက်သွားတော့ ဦးချစ်နိူင် ဖြူလေး ဟိုနေ့ကလို အမှားမျိုး ဘယ်တော့မှ ထပ်မလုပ်တော့ဘူး"
" ဖြူလေးကလည်းကွာ..."
ဦးချစ်နိူင်က ဖြူလေးကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အားရှိသလောက် ရုန်းကြည့်ပေမယ့် ယောက်ျားအားကိုတော့ မယှဉ်နိူင်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း ဖြူလေး အားလျှော့လာတယ်၊ ဦးချစ်နိူင်က ဖြူလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် လုံး၀မဟပဲ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်း ပိတ်ထားတယ်။ နှုတ်ခမ်း နမ်းမရတော့ ပါးပြင်တွေ နဖူးပြင်တွေကို နမ်းလိုက် လျှာနဲ့ လျက်လိုက် လုပ်နေပြန်ရော။ အားကုန်သွားလို့ ဆက်မရုန်းတော့ပဲ မျက်လုံးတွေမှိတ်ကာ လုပ်ချင်ရာ လုပ်တော့ ဆိုပြီး ငြိမ်နေမိသည်။
မှိတ်ထားတဲ့ မျက်ခွံတွေပေါ်ကို လျှာနွေးနွေးက ရောက်လာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ နှာခေါင်းကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံထားပြန်ပြီ။ အသိစိတ်က မလုပ်သင့်ဘူးလို့ တွေးပေမယ့် နမ်းရှုပ်မှုနဲ့အတူ ပုဆိုးမရှိတော့တဲ့ လီးကြီးက အဖုတ်ကို ထိပွတ်နေတော့ ကာမစိတ်တွေ ထန်လာပြီပေါ့။ သူက ဖြူလေးရဲ့ အပေါ်ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ဖြူလေးဖင်ကြီးကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင် အနေအထား လုပ်ယူပြန်တယ်။ ခုချိန်မှတော့ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မနေတော့ သူလိုချင်တဲ့ပုံစံ နေပေးလိုက်သည်။
ဖင်ထောင်ရက် အနေအထားနဲ့ နောက်က ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ကုန်းလျက်တော့တယ်။ သူ အဖုတ်လျက်ရင် တော်တော်ကြာတယ် ဟိုနေ့ကဆို ခဏခဏ လျက်ပေးတယ်။ ဦးချစ်နိူင် ဒီလိုလုပ်ပေးရင် အရင်က မခံစားဖူးတဲ့ သုခအရသာကို မိန်းမောနှစ်သက်မိတာတော့ အမှန်ပဲ။ တစ်ချီပြီးအောင် လျက်ပေးပြီးတော့ ဖြူလေးက်ို ပက်လက်လှန်ပြီး သူလီးကြီးကို ဖြူလေးနှုတ်ခမ်းပေါ် လာတင်တယ်။
" ဖြူလေး ဟပြီး စုပ်ပေးလေ"
ဖြူလေး ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ သူ့ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ ဖြူလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို နှုတ်ခမ်းနီဆိုးသလို လုပ်နေပြန်ရော။ လီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပွတ်နေတာကို စိတ်ဆိုးပေမယ့် လီးစုပ်ရမှာကို အရင်လောက် ရွံရှာမှု မရှိတော့ သူသာ အတင်းအဓမ္မ ထိုးထည့်လာပါက စုပ်ပေးမိတော့မှာ။ ဒါမယ့် သူက နှုတ်ခမ်းကို ထိပ်ဖူးနဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ရိုက်ပြီး အောက်ကို ဆင်းသွားတယ်။
ဖြူလေးကို မှောက်ခုံအနေအထား နေစေပြီး ဖြူလေးကို ခွကာ အဖုတ်ကို နောက်ကနေ ထိပ်နဲ့ တေ့ထားတယ်။ ပူနွေးတဲ့ အချောင်းကြီးက အဖုတ်ထဲကို တအိအိ တိုး၀င်လာတယ်။ ကိုကြီးမျက်နှာကို ဖြတ်ခနဲ မြင်ယောင်တော့ ၀မ်းနည်းအားနာစိတ် ဖြစ်လာသည်။ လီးအ၀င်အထွက်က တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ပါလာတော့ အဖုတ်ထဲက လီးကြီးကို အလိုလို ဆွဲညှစ်နေမိတယ်။
အရသာ တော်တော်ကောင်းနေပြီ၊ အသံတော့ လုံး၀မထွက် အံကြိတ်ခံနေမိသည်။ ဦးချစ်နိူင်က အားကုန် ဆောင့်ထည့်နေတယ်။ ဖြူလေးလည်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးမိသည်။
" ဖြူလေးကို ခွင့်မလွတ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရယ်"
``````````````````````````````````````````````````
(09)
" ချစ်နိုင် သူငယ်ချင်း လာပါဦးဟ မင်းကို တိုင်ပင်စရာ ပြောစရာလေးရှိလို့"
" အေး လာပြီကွ သူငယ်ချင်းရေ ငါ ခြံထဲက မြက်တွေ ရှည်နေပြီမို့ ခုတ်ရှင်းနေတာ နေဦး လက်ဆေးလိုက်ဦးမယ်"
လူအေးကြည့်ရတာ ရုံးသွားဖို့ ဘာမှ ပြင်ဆင်ထားပုံ မရဘူး။ အိမ်နေရင်း အ၀တ် ခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ ဒီနေ့ စနေလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ လက်ဆေးပြီး လူအေး ဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။
" ကဲ ပြော သူငယ်ချင်းဘာလဲ"
" ဒီလိုကွ ဟိုဘက်ရွာက ငါ့မိတ်ဆွေက သူဆန်စက်ကို ဈေးချိုချိုနဲ့ ထုတ်ရောင်းဖို့ ပြင်နေတယ်ကွ "
" အဲဒီတော့ ..."
" ဈေးက တန်လွန်းနေတယ်ကွာ အဲဒါ ငါ ၀ယ်မလားလို့"
" ဒါများကွာ ငါ့ကို တိုင်ပင်နေရတယ်လို့ မင်းပိုက်ဆံနဲ့မင်း ကြိုက်သလို လုပ်ပေါ့ကွ"
" မဟုတ်ဘူးလေကွာ ငါက ရုံးတစ်ဖက်နဲ့ အလုပ်မအားဘူး မင့်ကို ဦးဆောင်လုပ်ခိုင်းမလို့ လစာလည်း ပေးမှာပေါ့ ဘယ်လိုလဲ"
" မင်းလုပ်စေချင်ရင် လုပ်ရမှာပေါ့ မင်းက ငါ့ကျေးဇူးရှင်ပဲကို"
" အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူးလေကွာ မင်းလည်း အလုပ်လေးနဲ့ ဆိုတော့ ဂုဏ်ရှိတာပေါ့ "
" မင်းစေတနာကို ငါနားလည်ပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ မင့်ကျေးဇူးတွေလည်း ငါ့အပေါ် များနေပါပြီ ငါ့ မင်းအလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ပါ့မယ် ဒါနဲ့ မင်း ရုံးမသွားဘူးလား "
" အေး ဒီနေ့ အရောင်းအ၀ယ်ကိစ္စ စကားပြောမလို့ ခွင့်ယူထားတယ် မနက်ဖြန် ဆိုလည်း စနေလေ ရုံးပိတ်ပြီ "
" အေး အေး အရောင်းအ၀ယ်ကိစ္စကတော့ မင်းပဲလုပ်လိုက်ကွာ စက်ရုံသွားကြည့်မှ ငါလိုက်ခဲ့တော့မယ်"
" ဒီနေ့ အရောင်းအ၀ယ်ဖြစ်ရင် မနက်ဖြန် စက်ရုံကို သွားကြည့်ကြတာပေါ့ကွာ"
" Ok လေ ငါ မြက်တွေ သွားရှင်းလိုက်ဦးမယ်"
" နားပါဦးလားကွာ"
" ရပါတယ်ကွ ရေချိုးကောင်းအောင်လို့ပါ"
မြက်ရှင်းဖို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ စက်ရုံမှာ လုပ်ရရင်တော့ ဒီအိမ်မှာ နေရဖို့ မသေချာ အဲဒီစက်ရုံ ရှိတဲ့ရွာက နည်းနည်းဝေးတယ် ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဆိုရင်တော့ အသွားအပြန် လုပ်လို့ရပါတယ်လေ။ အလုပ် လုပ်ဖို့က အပန်းမကြီးပေမယ့် ဖြူလေးရှိတဲ့ ဒီအိမ်ကနေ ခွဲမနေချင်တာတော့ အမှန်ပင်။
အလုပ်ပြီးတော့ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်ထဲ ၀င်လာခဲ့တယ်။ လူအေးကတော့ ဧည့်သည်တွေနဲ့ အရောင်းအ၀ယ်ကိစ္စ စကားပြောနေတယ်။ မီးဖိုချောင်မှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ ဖြူလေးကို မြင်လိုက်တယ်။ အ၀တ်အစား အမြန်၀တ်ပြီး ထမင်းစားခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့တယ်။
`````````````````````````````````````````````````````````````
ဖြူလေးက ဧည့်သည်တွေအတွက် ကော်ဖီဖျော်ဖို့ ပြင်ဆင်နေတာ တွေ့ရသည်။ ဖြူလေး၀တ်ထားတာက ပုရိသတွေကို ရင်ခုန်စေတဲ့ ၀တ်စားဆင်ယင်မှု ပုံစံဖြစ်သည်။ အောက်ပိုင်းမှာ ၀တ်ထားတာက ခဲရောင် အသားကပ် ဘောင်းဘီလေး။ ဒါကို စတော်ကင်လို့ ခေါ်ကြလားမသိ။
ချစ်နိုင်က မိန်းကလေးတွေ ဒီလိုဘောင်းဘီ ၀တ်ထားတာ တွေ့ရင် မနေနိူင် မထိုင်နိူင်အောင် စိတ်တွေ ထန်လေ့ရှိသည်။ အမှန်တော့ မိန်းကလေးတွေ ဘယ်လို၀တ်၀တ် မ၀တ်၀တ် ငှက်ပျောပင်ကို ထမိန်ပတ်ပေးထားရင်တောင် ကိုယ့်စိတ်က ထန်ပြီးသား ဆိုတာ ချစ်နိူင် ကိုယ့်ဘာသာ သိပါသည်။ အသားကပ် ဘောင်းဘီ၀တ်ပြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်လာရင် ရှေ့ကနေ မြင်နေရတဲ့ အဖုတ်ရာ ဖောင်းဖောင်းလေးကို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း မြင်နေရတာထက် ပိုကြိုက်သည်။
ခုလည်း ဖြူလေးပုံစံက ဟင်း ဟင်း၊ တစ်ခုဆိုးတာက ဖြူလေး အပေါ်အင်္ကျီက ပေါင်လယ်လောက်ထိ ရောက်နေတော့ မြင်ချင်တာ မမြင်ရပဲ ဘောင်းဘီကပ်နေတဲ့ ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ဖြိုးဖြိုးတွေပဲ မြင်နေရတယ်။
" ဖြူလေး ကိုချစ် ဘာကူရဦးမလဲ"
ဖြူလေးနား သွားရပ်ပြောရင်း ဖင်သားကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း နှစ်ခါ သုံးခါလောက် စားပြီးပြီမို့ ဖြူလေးကို သိပ်ရှိန်မနေတော့။
" ဦးချစ်နိုင်! ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အိမ်ရှေ့မှာ ကိုကြီးရော ဧည့်သည်တွေရော ရှိတယ်"
" ရှိ...ရှိလေ မြင်ရတာမှာ မဟုတ်တာ"
ပြောရင်း ဖင်ကြားအမြှောင်းလေးအတိုင်း လက်ညိုးနဲ့ ခြစ်ဆွဲလိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ပေါင်ကြားအောက်ကို နောက်ကနေ လက်၀င်ပြီး အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ပွတ်လိုက်တယ်။
" ဖယ်ပါ ၀င်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဖြူလေး ကော်ဖီဖျော်ပို့ရဦးမယ်"
" ဖြူလေးအလုပ် ဖြူလေးလုပ် ကိုချစ်လည်း ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်မယ်"
အင်္ကျီစကို ဆွဲမပြီး ခါးအထက်မှာ စုချည်လိုက်တယ်။
" ဒီလိုလေးမှ မိုက်တာ"
" စိတ်ညစ်ပါတယ် ဦးချစ်နိုင်ရယ် ဖယ်စမ်းပါ ဆို ကိုကြီး၀င်လာရင် ဒုက္ခ"
မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဖြူလေးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီအောက်က အဖုတ်နေရာက အတိုင်းသား အလယ်က အမြှောင်းလေးတောင် မြင်ရတယ်။ နှာခေါင်းကြီး နစ်၀င်သွားအောင် နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။ သေးနံ့လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ မွှေးတာလည်း မဟုတ်ပဲ စောက်ဖုတ်နံ့ကို လျက်ရတဲ့ အရသာကို လူတွေ ဘာလို့ နှစ်ခြိုက်ကြပါလိမ့်တောင် တွေးမိတယ်။ သေချာတာကတော့ ကာမစိတ် လှုံဆော်မှုကြောင့်သာ ဖြစ်မယ်။
အတန်ကြာအောင် တမေ့တမော နမ်းရှိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာပြီး လျှာထုတ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အားရပါးရ လွေးနေလိုက်တယ်။ ဖြူလေးလည်း တစ်ချက် တစ်ချက် တွန့်တွန့်သွားတာ သတိထားမိတာပေါ့။
" ခဏနေဦး ကော်ဖီထည့်ပြီး သွားပို့လိုက်ဦးမယ်"
ကော်ဖီသွားပို့ဖို့ ဖြူလေး လှည့်အထွက်မှာ ဖင်လုံးလေးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်ပြီး
" မြန်မြန် ပြန်လာနော် ကိုချစ် ဆာလှပြီ"
ဖြူလေးက မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက် ထိုးပြီး ဗန်းကိုင်ကာ ထွက်သွားတယ်။
`````````````````````````````````````````````
ဖြူလေးရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေပြီး တစ်ဖက်က ချစ်နိူင်လီးကို ကိုင်ကာ လီးစုပ်နေရှာသည်။ ပါးလေးတွေ ခွက်၀င်နေအောင် စုပ်ပေးနေပုံက ချစ်နိူင်ကို စိတ်ကျေနပ်စေတယ်။ ဖြူလေးကို လိုးဆော်ရတာ အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ လူအေးမရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ နှစ်ယောက်သား ခိုးစားခဲ့ကြတဲ့ အကြိမ်ပေါင်းလည်း မရေနိူင်ပြီ။
လူအေးမရှိတဲ့ အချိန်ဆို ဖြူလေးက ချစ်နိူင်မယားပါပဲ။ ဖြူလေးတို့ အိပ်ခန်း၊ ထမင်းစားခန်း၊ ဧည့်ခန်း တစ်အိမ်လုံးအနှံ့ ချစ်ကြ ပျော်ကြသည်။ လူအေး ကွယ်ရာမှာဆို ချစ်နိူင်ကို ကိုချစ်၊ ကို၊မောင် အဲဒီလို အမျိုးမျိုး ခေါ်နေတတ်ပြီ။ အဲ.. လူအေး ရှိရင်တော့ တည်ကြည်သိမ့်မွေ့တဲ့ ဇနီးကောင်းပေါ့လေ၊ ချစ်နိူင် လိုးချင်တိုင်း အချိန်မရွေး ကုန်းပေးတာ သူမဟုတ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ လိုးတာက မထူးဆန်းပေမယ့် ဖြူလေး သူ့ကို လီးစုပ်ပေးတာက သိပ်မကြာသေး။ မိန်းမချောချောလေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ပြီး လိုးရတာကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိူင်အောင် ကြိုက်တယ်။
ခုနောက်ပိုင်း ချစ်နိူင်က စက်ရုံမှာ လုပ်နေတော့ အရင်လောက် အခွင့်အရေး မရတော့ဘူး။ တစ်နေ့ တစ်ခါတော့ လုပ်လို့ရအောင် လုပ်သည်။ လူအေးက အစိုးရရုံးမို့ အချိန်မှန်မှန် ရုံးတက်ရတယ်။ ချစ်နိူင်က အိမ်အလုပ် ဆိုတော့ နောက်ကျလည်း ပြဿနာမရှိ စက်ရုံမှာက သူက အကြီးဆုံးမလား၊ နောက်ပြီး ဘာမှ ဟုတ်တိပတ်တိလည်း မလုပ်ရပါဘူး။ ဒါကြောင့် လူအေးရုံးသွားပြီးရင် ဖြူလေးကို အနည်းဆုံး တစ်ချီဆွဲ အဖုတ်လေးထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပြီးမှ စက်ရုံသွားတယ်။ ကျန်တဲ့ အချိန်ကတော့ အခွင့်အရေးရရင် ရသလိုပေါ့လေ။
ဒီနေ့ ဖြူလေးကို ပိုလှနေတယ် ထင်မိသည်။ အဝါရောင် ဆွဲသားလက်ရှည်လေး ၀တ်ထားတော့ နဂိုဖြူတဲ့ အသားက အင်္ကျီရောင် ဟပ်ကာ ၀င်းဖန့်နေတယ်။ လူအေး ဆင်ပေးထားတဲ့ ဖြူလေးလည်ပင်းက ဆွဲကြိုးကြီးက လီးစုပ်နေတဲ့ ဖြူလေး လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ ဖြူလေးက ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ကာ ပလွေမှုတ်နေပြီး ချစ်နိူင်ကတော့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ကာမသုခ ခံစားရင်း ဖြူလေးခေါင်းပေါ်က ဆံစလေးတွေကို ပွတ်ကိုင် ဆော့ကစားနေတယ်။
ချစ်နိူင်က အားမရတော့ပဲ ထရပ်ကာ ဖြူလေးပါစပ်ကို ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ပါးစပ်ကို အလိုးခံရင်း ဖြူလေးက တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်သွားတော့တယ်။ ချစ်နိူင်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ စောက်ပတ်ကို လိုးသလို ခါးကော့ကော့ပြီး ပါးစပ်ကို ညှောင်းလိုးနေတယ်။
" ဝူး..အု..အု..အူး...အွပ်..ဗြွတ်..ဗြွတ်......"
ဖြူလေး အသက် ရှူမရတော့ပဲ လီးကြီးက ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ဖြစ်ကာ အာခေါင်ကိုပါ လာလာထောက်တာကြောင့် မျက်ရည်တွေ လည်လာတယ်။ ချစ်နိူင်ကတော့ ဖယ်မပေးပဲ အားရပါးရ လိုးကာ သုတ်ရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲ အကုန် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ပက်လက် အနေအထားကြောင့် ၀င်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေ သီးကုန်ပြီး မျက်ရည်တွေပါမက နှာရည်တွေပါ ထွက်ကုန်တယ်။ လီးထိပ်မှာ ပေကျံနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ဖြူလေးနှုတ်ခမ်းမှာ ပွတ်သုတ်လိုက်တယ်။
" ကဲ..ဒီနေ့တော့ မလိုးတော့ဘူး စက်ရုံသွားတော့မယ် မျက်နှာတွေ သန့်စင်လိုက်ဦး"
လီးမှာ ရွှဲနေတဲ့ တံတွေးတွေကို ဖြူလေးပါးနဲ့ ပွတ်သုတ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ စက်ရုံကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဖြူလေးကတော့ ကြမ်းပြင်မှာ ပက်လက် အနေအထားကနေ တော်တော်နဲ့ မထဖြစ်သေး။
``````````````````````````````````````````````````````````
ကိုချစ်ရဲ့ လီးကို အာသာပြေရုံ ခပ်မြန်မြန်လေး စုပ်ပေးပြီးတော့ ညအိပ်၀တ်စုံ ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ အတွင်းခံကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ လိပ်လျှောပြီး ကိုချစ်လီးထိပ်ကို ဖြူလေးအဖုတ် ထိကပ်ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ ကိုချစ်ကတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဇိမ်ခံရင်း ဖုန်းကလိနေတယ်။
ဖြူလေးလည်း လှဲနေတဲ့ ကိုချစ်ပေါ်မှာ တက်ခွပြီး ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်နေတယ်။ ကိုချစ်ကို တစ်ချီပြီးအောင် အလိုးခံပြီးမှ အပေါ် ပြန်တက်လို့ရမယ်။ အချိန်က သိပ်မရ ကိုကြီးကို အိမ်သာသွားဦးမယ် ပြောပြီး အိပ်ယာထဲက ခဏ ထွက်လာခဲ့တာလေ။ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးက တစ်ချက် တစ်ချက် သားအိမ်ထိ လာလာထောက်တယ်။ ညပိုင်း လူခြေတိတ်ချိန် ဆိုတော့ စောက်ပတ်ထဲ လီး၀င်သံက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နားရှက်စရာ ကောင်းလှသည်။ အသံကျယ်လွန်းရင် ကိုကြီး ကြားသွားမှာ စိုးလို့ ထိန်းပြီး ဆောင့်နေရတယ်။
ဖြူလေးကသာ တရား၀င် လင်ယောက်ျားကို အိပ်ယာထဲမှာ ပစ်ပြီး သူ့ဆီမှာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လာပြီး အလိုးခံနေတာ ကိုချစ်ကတော့ ဇိမ်ခံရင်း ဖုန်းသုံးတောင် မပျက်လို့ စိတ်တိုမိသည်။
" ကိုချစ် ..စိတ်မပါလည်း ဖြူလေး ပြန်တော့မယ်"
လီးကြီးကို အဖုတ်ထဲက ချွတ်မယ်ပြင်တော့
" အာ..မိန်းမကလည်း လက်က ဖုန်းသုံးနေပေမယ့် လီးက အဖုတ်အရသာကို သိနေပါတယ် ဆောင့်ဆောင့် မိန်းမ ကိုချစ်ကို မချစ်တော့ဘူးလား"
" ဟုတ်တယ်လေ ဒီမှာတော့ လင်ကိုပစ်ပြီး ရှင့်ဆီကို အောက်ကျ နောက်ကျ လာအလိုးခံနေရတာ ရှင်က စိတ်မပါသလိုနဲ့"
" အာ..သောက်စကား မများစမ်းနဲ့ ဆောင့်စရာရှိတာဆောင့်.."
ကိုချစ်နဲ့ ဖက်ပြီး မပြောချင်တော့ ခိုးစားလာတာ ကြာတော့ ရိုးအီလာတာလား တန်ဖိုးမထားတော့တာလား မသိ ဖြူလေးကို အနိူင်ယူချင်လာသည်။
အေးလေ ငါကလည်း တန်ဖိုးမဲ့တဲ့ ဖောက်ပြန်တဲ့ မိန်းမယုတ်ပဲ တန်ဖိုးအထားမခံရတာ မဆန်းပါဘူး။ တွေးရင်း ၀မ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်ကျမိတယ်။ ဖင်ကြီး ကြွကြွပြီး ဆောင့်ပေးနေရတာတော့ မရပ်မိဘူး။ မြန်မြန်ပြီးအောင် အဖုတ်နဲ့ လီးကို ညှစ်လိုက် နှဲ့ပြီး ဆောင့်လိုက် စကောဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်နေတယ်။ ပြီးခါနီးတော့ ကိုချစ်က အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်လာပြီး အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်တယ်။
ကိုချစ်ပေါ်မှာ ခဏမှိန်းနေပြီးတော့ ဂဟေဆက်နေတဲ့ လီးနဲ့ အဖုတ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ဘေးက ပုဆိုးနဲ့ လီးပေါ်က အရည်တွေကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးရတယ်။ အရည်တွေ ပြောင်အောင် သုတ်ပေးပြီးတော့မှ
" ဖြူလေးပြန်တော့မယ် ကိုကြီးကို ခဏလို့ ပြောခဲ့တာ"
" နေဦး လီးက စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတယ် ပါစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းသွားဦး"
လီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီး သန့်ရှင်းလိုက်ရတယ်၊ လတံတစ်လျှောက်နဲ့ ဒစ်ဖူးကို လျှာနဲ့လျက်ကာ သန့်ရှင်းပေးပြီးတော့ ကိုချစ်က တံတွေးတွေ ရွှဲနေတဲ့ လီးကို ပြောင်အောင် ဖြူလေးပါးနဲ့ ဘယ်ပြန်ညာပြန် သုတ်ပစ်တယ်။ ပြီးမှ ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထုတ်ရင်း
" သွားတော့ "
၀မ်းနည်းစိတ်ကြောင့် ဖြူလေးရင်ထဲ လှိုက်တက်လာတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်အဆင့် ရောက်နေပြီမှန်း မသ်ိတော့ ကလန်ကဆန် ပြောပြီး ပြဿနာဖြစ်ရင် ဖြူလေးက အရှုံးဘက်က ဖြူလေးပဲ နစ်နာမှာ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တန်ဖိုးရှိအောင် မနေရင် တန်ဖိုးမဲ့သွားတတ်တာ တန်ဖိုးမထားတော့တာ ဓမ္မတာပဲမလား။ မျက်ရည်သုတ်ပြီး အိမ်ပေါ် တက်လာခဲ့သည်။
အိပ်ယာရောက်တော့ ကိုကြီးက အိပ်ပျော်နေတယ်။ ကိုကြီးရင်ခွင်ထဲ တိုး၀င်ရင်း ဖက်ထားမိတယ်။ မျက်ရည်က ကျလာပြန်ပြီ။ မှားမှန်းသိလို့ ရပ်ချင်ရင်တောင် တချို့အရာတွေက ရပ်တန့်ဖို့ ခက်သည်။
အားလုံး ကမောက်ကမတွေ ဖြစ်ပြီး ပိုဆိုးသွားမှာ စိုးရိမ်ရသည်။ မိုးခါးရေမှန်း သိပေမယ့် ရှောင်မရတော့လို့ ဒါကိုပဲ ကြိတ်မှိတ် သောက်သုံးနေရသူတွေ လောကကြီးမှာ ဘယ်လောက်များရှိလိမ့်မလဲ။
````````````````````````````````````
(10)
ကိုလူအေး ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ဆေးရုံ တက်လိုက်ရသည်။ ကိုထွန်ဦးနဲ့ မစိန်မေတို့လည်း အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ။ သျှားလဲ့ဖြူက ဆေးရုံမှာ နှစ်ရက်လောက် အိပ်ရေးပျက်ခံ စောင့်ပြီးပြီမို့ အိမ်ပြန်နားခိုင်းလို့ အိမ်ကိုရောက်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဆေးရုံမှာ စောင့်ကျန်ခဲ့တာက ကိုထွန်းဦးတို့ လင်မယားနဲ့ ကိုလူအေးရဲ့ ၀မ်းကွဲညီမ ငစိုးအမေတို့ ဖြစ်သည်။
သျှားလဲ့ဖြူ တစ်ရေးလောက်အိပ်ပြီး ဗိုက်ဆာလို့ အောက်ဆင်းလာချိန်မှာ ဦးချစ်နိူင်က ဆန်စက်ကနေ အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေတယ်။ မလုပ်ရတာ ကြာပြီမို့ တစ်ချီလောက် ဆွဲဖို့ ပြောတော့ ဖြူလေးငြင်းပါသေးတယ်။ ကိုယ့်ယောက်ျား ဆေးရုံရောက်နေချိန်မှာတော့ ဒီလောက် မမိုက်သင့်ဘူး ထင်လို့လေ။ ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ တတွတ်တွတ် တောင်းဆိုမှုကို ကြာရှည် မငြင်းနိူင်ပဲ ခွင့်ပြုလိုက်ရတာပေါ့။
ဖြူလေးကို ထိုင်ခုံမှာ လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းပြီး တစ်ကြောင်းဆွဲတယ်။ အာသာ မပြေသေးဘူး ဆိုလို့ သူ့ပေါ်တက်ပြီး တစ်ချီပြီးအောင် မြင်းစီးလိုက်ရသေးတယ်။ နှစ်ချီခံပြီးလို့ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ဦးချစ်နိူင်ရဲ့ လီးကြီးကို ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက် စုပ်ပေးနေတုန်း ဖြူလေးအဖေ ဦးထွန်းဦးနဲ့ ရွာသားနှစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ပက်ပင်းမိတော့တာပဲ။ ခွေးမသားက ထိုင်ခုံပေါ်မှာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။ မိုက်လုံးကြီးတဲ့ ခွေးသမီးက ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ကိုယ့်ယောက်ျားရဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့မှ တော်သလင်းဇာတ်ခင်းပြီး လီစုပ်ပေးနေတယ်။
ကိုထွန်းဦးတစ်ယောက် ရှက်စိတ်ရော ဒေါသစိတ်ပါ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြီး ချစ်နိုင်ကို ဆွဲထိုးနေတာ ဘယ်နှစ်ချက်မှန်း မသိ။ ချစ်နိုင်ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖူးရောင်ပြီး သွေးချင်းရဲနေပြီ။ သူရဲ့ သမီးကိုလည်း ဆံပင်တွေဆွဲ ပါးတွေရိုက် နရင်းတွေ အုပ်သည်။ ရွာသားနှစ်ယောက်လည်း မနေသာတော့ပဲ ဆွဲရတော့သည်။ ရပ်ရွာလူကြီးတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ရှင်းဖို့ အကြုံပြုကြတယ် လောလောဆယ် ကိုလူအေး သိလို့မဖြစ်သေး ဆေးရုံဆင်းမှ ဖြေးဖြေးချင်း အသိပေးရမယ်။
ပြဿနာဖြစ်တဲ့ ညမှာပဲ အဲဒီရွာကနေ ချစ်နိူင်နဲ့ သျှားလဲ့ဖြူတို့ နှစ်ယောက် ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားသည်။ ခွေးသမီးက ခွေးဇာတ်ခင်းပြီး မိဘမျက်နှာ အိုးမည်းသုတ်သွားသည်။ ကိုထွန်းဦးတော့ နှစ်ယောက်လုံးကို တွေ့တဲ့နေရာမှာ သတ်မယ်လို့ ကျိန်းနေသည်။ သတင်းကလည်း တစ်ရွာလုံး ပြန့်နေပြီ။ ကိုထွန်းအေးတို့ မစိန်မေတို့ ရွာကို ဘယ်လို မျက်နှာပြရမှန်းမသိ။ ဒီအကြောင်း မသိသေးတာက ဆေးရုံပေါ်မှာ မကျန်းမာသေးတဲ့ ကိုလူအေးတစ်ယောက်က သူ့ချစ်ဇနီး ပေါ်မလာလို့ တဖွဖွ မေးနေသည်။
`````````````````````````````````
ချစ်နိုင်နဲ့ သျှားလဲ့ဖြူတို့ နယ်စပ်မြို့လေး တစ်မြို့ကို ရောက်နေကြသည်။ တစ်လလောက် ရှိနေပြီ ဆိုတော့ ပါလာတဲ့ ငွေတွေလည်း ကုန်သလောက် ဖြစ်နေတယ်။ ချစ်နိူင်ကလည်း ဘာအလုပ်မှ မလုပ်သေး၊ ခုတော့ ပါလာတဲ့ လက်၀တ်ပစ္စည်း တချို့ ပေါင်နှံရောင်ချရတော့မဲ့ပုံ ဖြစ်နေပြီ။
" ကိုချစ် အလုပ်လေး ဘာလေးလည်း လုပ်ဖို့စဉ်းစားဦး "
" အေးပါ ဖြူလေးရယ် ကိုချစ်လည်း ရှာနေပါတယ် အလုပ်ကြမ်းတွေချည်း ဖြစ်နေလို့"
" အလုပ်ကြမ်းလည်း လုပ်သင့်လုပ်ရမှာပဲ ကိုချစ်ကို အားကိုးပြီး လိုက်လာတာနော် အိမ်တစ်ဆောင် မီးတစ်ပြောင် မထားနိူင်ရင်တောင် ၀မ်း၀အောင်တော့ ရှာကျွေးနိူင်ရမယ်"
" အေးပါဖြူလေးရယ် ကိုချစ်ကြိုးစားပါ့မယ် မငတ်စေရဘူး ဟုတ်ပြီလား ကဲပါ မအိပ်ခင်လေး စလိုက်ရအောင်"
" ဟင်း ...ဒါပဲတတ်တယ်"
" ကဲပါ မိန်းမရယ် ထ.. ထ..လီးစုပ်ပေးဦး"
" တော်ပြီ ..ကိုချစ်ရာ ဒီည စိတ်မပါဘူး လုပ်ချင်ရင် ကိုယ့်ဘာသာ တက်လုပ်ပြီး အိပ်တော့ ထရမှာ ပျင်းတယ်"
" လုပ်ပါ..မိန်းမရယ် ယောက်ျားကို မချစ်ဘူးလား ထ... ထ... လိမ္မာတယ် စုပ်ပေးစမ်း"
" ပြောပြီးသားနော် ကိုချစ်..စိတ်မပါဘူး ပျင်းတယ်လို့"
ချစ်နိူင်က ထထိုင်ပြီး တစောင်းအိပ်နေတဲ့ ဖြူလေးကို ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲပြင်လိုက်တယ်။ ဖြူလေးရဲ့ လည်ပင်းကို ဒူးထောက်ခွပြီး လီးကို နှုတ်ခမ်းတွေပေါ် တင်လိုက်တယ်။
" ဟ...ဒီအပေါက်က ဟစမ်း"
ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်ရင်း ဟခိုင်းနေတယ်။ ပါးစပ်ဟပေးတော့ နူးဆွမနေပဲ ပါးစပ်ကို အဖုတ်လိုးသလို အားရပါးရ လိုးတော့သည်။ ခဏကြာတော့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တာကြောင့် မသီးအောင် ကြိုးစား မြိုချရသည်။
ဖြူလေးက်ို မှောက်ခုံအနေအထား နေစေပြီး ဖင်နောက် တည့်တည့်မှာ နေရာယူကာ သူ့ပေါင်တွေပေါ် ဖြူလေးပေါင်နှစ်ချောင်း တင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးထည့်ကာ ညှောင့်လိုးပြန်တယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးတော့ ဖြူလေးဖင်ပေါ် အရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ဘေးမှာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲကာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ဖြူလေးလည်း မအိပ်ခင်ထပြီး ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းလိုက်တယ်။ ကိုချစ်နဲ့ လုပ်ရတာ အရင်လို ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားမှု မရှိတော့ ၀တ္တရားကျေသာ ခံနေလိုက်ပြီး ခိုးစားရတုန်းကလို စိတ်ပါလက်ပါ မရှိ။ ဖြစ်နိူင်ရင် ကိုကြီးဆီ ပြန်ပြီး အပြစ်တွေ ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ကာ အရင်လို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ပြန်နေချင်သည်။
အခုချိန်မှတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်တော့တာမို့ ကိုယ်တူးခဲ့တဲ့ မိုက်တွင်း ရဲရဲကြီး ခုန်ဆင်းရတော့မယ်။ အဖေနဲ့ အမေကလည်း သူတို့ရဲ့သမီးအဖြစ် အသ်ိအမှတ် ပြုတော့မှာ မဟုတ်၊ တစ်ရွာလုံးလည်း ဖြူလေးကို ရွံရှာကဲ့ရဲ့ကြမည်။
ကိုလူအေးသည် ဖြစ်သမျှ အကြောင်းစုံကို ကြားသိခါစက နာကျင်ခံစားရသည်။ ကျိတ်မနိုင်ခဲမရ ဒေါသလည်း ထွက်မိသည်။ ဖြူလေးကို ဒီလောက် ဖောက်ပြန် သစ္စာမဲ့လိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိတာ အမှန်။ ကျွေးမွေး ကူညီထားတဲ့ မျက်နှာကိုမှ မထောက် အဆုံးစွန် ယုတ်မာပက်စက်လွန်းတဲ့ သူငယ်ချင်းကိုလည်း အံ့သြသလို မုန်းတီး ဒေါသဖြစ်မိသည်။ အစကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို နာကျင်မုန်းတီးလွန်းလို့ ကိုထွန်းဦးလိုပဲ တွေ့တဲ့နေရာ သတ်ပစ်ချင်မိသည်။ ရက်အတော်ကြာလို့ သွေးအေးလာတော့ ဖြူလေးကို သတိရ လွမ်းဆွတ်လာတယ်။
လူအေးအဖို့ ချစ်ဇနီးလေးကို ကြာရှည် စိတ်မနာနိုင်တော့။ သူတို့ ဘယ်ရောက်နေလဲ စုံစမ်းရင်း နယ်စပ်မြို့လေးကို ရောက်နေကြောင်း သတင်းရသည်။ လိုက်သွားပြီး ဖြူလေးက်ို ခွင့်လွှတ်ကြောင်း ပြန်လိုက်ခဲ့ပြီး အရင်လို ပြန်နေဖို့ ခေါ်မည်။ ချစ်နိူင်ကိုတော့ ခွင့်မလွှတ်နိုင် တရားမစွဲတာပဲ ဒီကောင် ကျေးဇူးတင်သင့်သည်။သားရည်ပေါ်အိပ် သားရည်နား စားတဲ့ ကောင်မျိုး။
ဒီလိုနဲ့ ဘယ်သူ့မှမပြောပဲ ဖြူလေးတို့ရှိရာ လိုက်သွားဖို့ပြင်သည်။။ အေးဆေးနေလာခဲ့ပတဲ့ လူပျိုကြီးတစ်ယောက် ခုတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကြောင့် အပူအပင် ဒုက္ခတွေနဲ့ ဘ၀ကို ဖြတ်သန်းရအုံးပေမည် ။
ပြီးပါပြီ ။
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
