Friday, March 1, 2024

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၄ )

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၄ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - နတ်သား 

“ အီး..အီး…ထွက်..ထွက်ကုန်ပြီ.. ” 

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အကြာတွင်တော့ အပေါ်ကနေ ဖိကြိတ်ဆောင့်နေသူ မီကိုသည် တကိုယ်လုံး တုန်ခါကာ ပြီးသွားသည်။ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကိုအောင်နိုင်၏ ဆီးစပ်နှင့် ဂဟေစော်ထားသည့်အလား ဖိကပ်ထားသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သန်မာနေဆဲ လီးတန်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေကြသည်။ ဘေးကိုတွန်းကာ ဆွဲဖယ်ထားသော ပင်တီလေး၏ အောက်နားတွင်ပင် စိမ့်ကြသည့် စောက်ရည်ကြည့်များကြောင့် ရွှဲရွှဲစိုနေသည်။

“ Now, Yuik, you can start ” 

ခနအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ဘေးနားက သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို အချက်ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေး နွမ်းသွားဟန်ပေါက်နေသော မီကိုလဲ အသာပင်ထကာ ဘေးဖယ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဗြွတ်… ” 

“ မင်းပင်တီကို ချွတ်ပြီး ငါ့အတန်ကြီးကို သုတ်လိုက်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် တဆက်တည်းပင် မိမိ၏ ပေါင်ရင်းနားရောက်သွားသော ယူကီကိုပြောလိုက်သည်။ ယူကီလဲ ကိုအောင်နိုင်ပြောတာကို နားလည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကိုကြွကာ ပင်တီကို အသာချွတ်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ ပင်တီလေးကို လှန်ကာအထဲက ပျော့ပြောင်းသည့် အသားလေးနှင့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ Miko, take off your panty too.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ဘယ်ဘက်ဘေးရောက်လာသူ မီကိုကိုလဲ ပင်တီချွတ်ပြစ်ရန် ပြောလိုက်သည်။ မီကိုလဲ တစ်ချီပြီးသွားမှုကြောင့် စောက်ရည်များစိုကာ အနေခက်နေရာ ကိုအောင်နိုင် အပြောတွင်တော့ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။

“ Wipe it out and give it to me.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ခိုင်းသံက တဆက်တည်းပေါ်လာသည်။ လက်ဟန်ခြေဟန်နှင့်လဲ လုပ်ပြသည်။ မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်က ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာကိုသိကာ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်သည်။ အသာပင် သမီးဖြစ်သူ ယူကီလုပ်သလို ပင်တီကိုအတွင်းကနေလှန်ကာ မိမိစောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ စောက်ပဝကိုလဲ အနည်းငယ်ဖြဲကာ စိုနေသည့် အရည်များကို အသာသုတ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ မရဲတရဲပင် ကိုအောင်နိုင်ကို ပေးလိုက်သည်။

တဖက်တွင်တော့ ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကို သန့်ရှင်းပြီးသွားလေပြီ.။

“ မင်းဟာလဲ ငါ့ကိုပေး ..ပြီးရင်တော့ တက်ဆောင့်တော့.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ယူကီဆီက ပင်တီကိုလှမ်းတောင်းပြီးနောက်တွင်တော့ ကောင်မလေးကို တက်လုပ်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်သည်။ ယူကီလဲ မဆိုင်းမတွပင် ကိုအောင်နိုင်ကို တက်ခွသည်။ ကောင်မလေး၏ အဖုတ်သည် ရိတ်ထားလို့လား မသိ။ အမွှေးအမင် မရှိဘဲ ပြောချောနေသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကတော့ မဟတဟသာ။

ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို အသာပင် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့သည်။ လီးထိပ်အဝနှင့် အတေ့တွင်ပင် စောက်ပဝသည် တင်းကာသွားသည်။ ကာမစိတ်က တရိပ်ရိပ်တက်နေရာ ဂရုစိုက်မနေတော့ဘဲ ဇတ်ခနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ အီး..မာမီ….အင့် ” 

“ It hurts… အင့်.. အင့်.. ” 

ကောင်မလေးသည် အတော်ပင် နာကျင်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်သည် သူမ၏ ကျောင်းက Boyfriend နှင့်ဘာမှ မဆိုင်ချေ။ အလုံးကလဲပိုတုတ်။ အလျားကလဲ ပိုရှည်ပေရာ စောက်ခေါင်းပေါက်သည် အဆမတန်ပင် တင်းကြပ်ကာနေ၏။ စောက်ပတ်ဝသည်လဲ တစစ်စစ်နာကျင်သည်။ သို့သော် ဆေးအရှိန်ကြောင့်ပဲလား၊ ကာမအရသာကြောင့်ပဲလားတော့ မသိ။ ကောင်မလေးသည် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ ထပ်ဖိချလိုက်သည်။

“ ဇွိ…အင့်..အီး..အီး.. ” 

ဒီတစ်ခါတော့ လီးတန်၏ သုံးပုံတစ်ပုံလောက် အထဲသို့ ဝင်သွားလေပြီ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက စစ်ရှုံးသူများသဖွယ် တစ်လက်မချင်း နောက်ဆုတ်ကာ နေရာဖယ်ပေးရသည်။ အံကလေး ကျိတ်လိုက်၊ ဆောင့်ချလိုက်နှင့် နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးသည် ကောင်မငယ်လေး၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်အပြည့်အ၀ နေရာယူသွားသည်။

မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ဘေးတွင် အသာလှဲအိပ်နေရာ ယူကီက လီးတန်ကြီးကို ဖိတ်ကြိတ်ကာ သွင်းနေမှုကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင် မြင်နေရသည်။ သူမသည် ကာမဆေးအရှိန်ကြောင့် ခေါင်းထဲတွင် တခြားဘာမှ မတွေးတတ်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားချိန်တွင်တော့ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်ကာ ရမက်စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာသည်။ ကိုယ်ကို ကိုအောင်နိုင်နှင့် နီးအောင် တိုးနိုင်သမျှတိုးကာ လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသည့် မီကို၏ ခေါင်းကို အသာကိုင်ကာ မိမိရင်ပတ်ပေါ်သို့ နေရာရွှေ့ပေး၏။ တစ်လစ်ထုတ်ထားသော မီကို၏ လျှာသည် အောက်ကိုလျှောတိုက်ဆင်းသွားပြီး ကိုအောင်နိုင်၏ ညာဘက်ကနို့သီကို စို့ပေးလိုက်သည်။

“ အီး..အီး… ကောင်းတယ်ကွာ.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ စိတ်ကလဲ ပိုထကာ အလိုအလျောက်ပင် လီးတန်ကြီးကို ကော့ကာ လှုပ်မိသည်။

“ အင့်.. အ ဟင့်..ဟင့်.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ကော့အပင့်တွင်တော့ ယူကီသည် အသက်ရှုမှားမတတ် ဖြစ်သွားသည်။ အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို ဖိကြိတ်သွားသောကြောင့်ပင်။ မိန်းမူးရင်ဖိုအောင်ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ အချောင်းကြီးသည် မိမိ၏ ကိုယ်တွင်းသို့ နက်ရှိုင်းစွာထိုးဖောက်ထားသည်လို့လဲ ယူကီထင်မိသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးကို လီးတန်ကြီးက အတွေ့ကသာ ကြီးစိုးထားသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ ယူကီသည် ကိုယ်ကိုနောက်သို့ လှန်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်သည်။ လီးတန်သည် နောက်ကိုလှန်လိုက်သလို ဖြစ်၍ အဝကနေ အနည်းငယ်ကျွတ်ထွက်သည်။ စောက်ပတ်ကို ကလော်ထားသလိုဖြစ်၍ ကောင်မလေး၏ စောက်စေ့နှင့် လီးကအပြတ်ထိနေသည်။

ထို့နောက် ယူကီသည် စတင်ပင် ဆောင့်တော့သည်။ အစတွင်တော့ သာသာပင်ဖြစ်သော်လဲ အရှိန်ရသွားတင်တော့ တော်တော်ပင် မြန်မြန်ဆောင့်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မငယ်လေး၏ စောက်ပတ်က ဖျစ်ညှစ်ပေးသည့် အရသာကို တကိုယ်လုံး ကျင်လာသည်အထိ ခံစားရသည်။ ဒီတစ်ချီတော့ သူသည် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးဖို့ စဉ်းစားထားသည်မို့ သူကလဲ အောက်ကနေကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်ပေးသည်။

“ အင့်..အီး..အီး… ” 

“ ဖတ်..ဖတ်.. အင့်…အင့်… ” 

ယူကီသည် ကာမအရသာကို တခါမှ မကြုံဘူးအောင် ခံစားနေရသည်။ နဂိုက  အလိုးခံဖူးသော်လဲ အတွေ့ကောင်းလှသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီးကိုတော့ အစွဲကြီးစွဲသွားသည်။ အရသာကလဲ ရှိလွန်းလှရာ သူမ၏ ကိုယ်မှာ လုူးလွန့်ကော့ပျံနေသည်သာ။ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် ဆောင့်ပြစ်လိုက်ရာ သူမမှာ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ချေ။ အချက်တစ်ရာမပြည့်ခင်ပင် တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လူလဲ ကိုအောင်နိုင် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။

“ အင့်…အီး…. ” 

“ ထွက်..ထွက်..ကုန်ပြီ… ” 

ကိုအောင်နိုင်လဲ အဲဒီအချိန်တွင်ပင် ယူကီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို ပင့်မကာ အောက်ကနေ အဆက်မပြတ် ဆောင့်သွင်းသည်။ ခါးအားက သန်သူမို့ အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ရသော်လဲ အားကမသားချေ။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ပင် လီးတန်ကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲကို ဝင်သည်။ ဒီတစ်ချီတွင်တော့ ကောင်မလေးက ကိုအောင်နိုင်ပေါ်မှောက်နေရာ လီးက စောက်ပတ်နောက်ပိုင်းကို လိုးပေးသလိုမျိုးဖြစ်သည်။ ယူကီ ခုနက နောက်လှန်ဆောင့်နေတုန်းက မထိသေးသော နေရာများနှင့် ထိမိသည်။

လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ချေ။ ဖင်ကြီးကို ကုတင်ပေါ်က ကြွမတတ် ပင့်တင်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးထိပ်မှလဲ လရည်များသည် ပြွတ်နှင့်ထိုးလိုက်သလို အရှိန်ဖြင့် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ အီး..အင့်… ရော့..ရော့ ” 

“ I’m cumming ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ပူနွေး၍ အရှိန်ပြင်းသော လရည်များနှင့် အတွေ့တွင်တော့ ကောင်မလေးသည် နောက်တစ်ချီထပ်ပြီးသည်။ အဖုတ်အနှံ့ ကိုအောင်နိုင်၏ လရည်များနှင့် သူမ၏ စောက်ရည်များပေါင်းကာ ပြည့်နှက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဖင်ကြီးကို ပြန်အချတွင်တော့ လီးတန်သည် အနည်းငယ်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ အနည်းငယ်ဟသွားသော စောက်ပတ်၀ အောက်ခြေလေးကနေ အရည်များစိမ့်ကြသည်။

ယူကီခဗျာတော့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသွားလို့ ထင်သည်။ ဟန်ပင် မဆောင်နိုင်တော့။ ချွေးသီးလေးများစို့သော မျက်နှာကို ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ပတ်ကျယ်ကြီးတွင် အပ်ကာ ငြိမ်သက်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေးကို ပြန်ဖက်ကာ အသာပင် မှိန်းနေလိုက်သည်။ သူ့အတွက်က လောစရာ မလိုချေ။ ညသည် နုပျိုနေဆဲပဲ မဟုတ်လား။

သည့်နောက်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် မီကိုနှင့် ယူကီကို ပုံစံမျိုးစုံ လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အစုံမှ တကယ့် အစုံပင်။ တခုတော့ ရှိသည်။ သူသည် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ဖင်တော့မချချေ။ သူက ဒါမျိုးလုပ်ရတာ ဝါသနာမပါလို့ ဖြစ်သည်။ မလုပ်ဘူးတာတေ့ မဟုတ်။ စမ်းတော့လုပ်ဖူးသည်။ အတွေ့ကိုလဲ သဘောကျပါသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုက စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်၍ သိပ်မလုပ်ချင်းသာ။

နောက်ပြီးတော့ မီကိုနှင့် ယူကီ၏ စောက်ပတ်တွေကလဲ ကျဉ်းကျဉ်လေးတွေပဲ ဖြစ်သောကြောင့် သူသည် စောက်ပတ်ကိုသာ မဲ၍ ချသည်။ သေချာသည်ကတော့ ဒီဂငယ်မ နှစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်သည် နောက်နေ့တွင်တော့ တော်တော်ကျယ်သွားမည်သည်သာ။

မကျယ်ပဲလဲ ခံနိုင်ရိုးလား။ ကိုအောင်နိုင်သည် သူကပင် လေးချီပြီးအောင် ဆွဲပြစ်လိုက်သည် မဟုတ်လာ။  တစ်ချီကို တစ်နာရီလောက် ကြာအောင် ဆွဲနိုင်သူဆိုတော့ စဉ်းသာ စဉ်းစားကြည့်တော့။ နောက်ဆုံး အချီတွင်တော့ မီကိုနှင့် ယူကီသည် လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တော့။ ကိုအောင်နိုင်ချပေးထားသည် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပုံစံနှင့်ပင် မလှုပ်မယှက် သူလုပ်တာကို ခံကြရှာသည်။

သူကတော့ ဒါကို ဂရုမစိုက် အမေဖြစ်သူ မီကိုကို တလှည့်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို တလှည့် အပီ ဟိုဘက် ဒီဘက်ပြောင်းကာ ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးလရည်တွေ အထွက်တွင်တော့ လီးတန်ကို လုပ်နေသူ ယူကီ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဘေးချင်းယှဉ် အိပ်နေသူ မီကိုနှင့်ယူကီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ပြီးလိုက်သည်။ လေးချီမြောက်ဖြစ်၍ လရည်တွေက သိပ်မများရှာပေ။ ဒါတောင်မှ မီကို၏ မျက်နှာပေါ်တွင် တခါ။ ယူကီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် တစ်ခါ ကျသည်။ တတ်လဲတတ်နိုင်သည့် သူပင်။

ထို့နောက်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် အသာထကာ ကင်မရာကို သွားယူသည်။ လရည်များ ပေကျံနေသည့် မီကိုနှင့် ယူကီ၏ မျက်နှာကို အနီးကပ် ရိုက်ယူသည်။ နီရဲနေအောင် ခံထားရသည် စောက်ပတ်ဝများကိုလဲ သေသေချာချာ အနီးကပ်ပင် ရိုက်သည်။ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်မှ ကင်မရာကို ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဗီဒိုထဲက သဘက်တစ်ထည်ကို ယူကာ ရေချိုးလိုက်သေးသည်။

သူရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာချိန်တွင်တော့ မိသားစု သုံးယောက်သည် ပိုးစက်ပက်စက် အိပ်ပျော်နေချေပြီ။ ယောက်ျားဖြစ်သူ နာဒိုကတော့ သူထားခဲ့သည့် အတိုင်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ဖြစ်ကာ။ အမေနှင့် သမီးကတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီးပင် အိပ်ပျော်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကုတင်နားသို့ ကပ်သွားကာ ဘေးနားတွင် ရှိနေသည့် ပင်တီနှစ်ထည်ကို ကောက်ကာ ကုတ်အင်္ကျီအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ စောင်ကိုလဲ ဆွဲကာ အမနှင့်သမီးကို အုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အောင်ပွဲရ စစ်သူကြီးနှယ် လေလေးတချွန်ချွန်နှင့် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

............................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီလပိုင်းအတွင်း တော်တော်ကိုအလုပ်များသွားသည်။ နေခြည်နှင့် ပြောထားသည့် အလုပ်ကိစ္စအတွက် သူတော်တော် လုံးပန်းလိုက်ရသည်။ အမှန်ဆိုရင် သူသည် ဒီလောက်တောင် ကြိုးစားနေစရာမလို။ သူ့အတွက်က ဒီတစ်သက်တော့ မကြောင့်ကြအောင် နေလို့ရနေသည်။ သို့သော်လဲ သူ့အကျင့်က တစ်ဖက်သားကို ကတိပေးပြီးလျှင် ဘယ်တော့မှ မဖျက်တတ်ချေ။ အဲဒါကြောင့်လဲ သူသည် စီးပွားရေးလောကတွင် နေရာရနေခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုလို နေခြည်လို လှပသည့် ကောင်မလေးဆိုရင်တော့ ပြောမနေနှင့်တော့။

ပထမဆုံး သူသည် နေခြည်ကို ဖိတ်ခေါ်ကာ Mr. Guitar တွင် တစ်ရက်တွေ့ကြသည်။ အံမယ်.. ကောင်မလေးက အဲဒီနေ့က တစ်ယောက်တည်းတောင် မလာ။ သူ့အမေဖြစ်သူပါ ပါလာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အစောပိုင်းတွင် ဒါကိုနဲနဲတောင် ဘုသွားသေးသည်။ စီးပွားရေးတွဲလုပ်မည့် သူအချင်းချင်း မယုံတဲ့သဘောလား။ နောက်တော့မှ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းတွေက ဒီလိုပဲပါ ဆိုကာ ဖြေသိမ့်လိုက်ရသည်။

အဲ..အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်း တိုင်ပင်တဲ့ အခါတွင်တော့ အမေဖြစ်သူက ဘာမှဝင်မပြောချေ။ ကြည့်ရတာ ဘိုးတော်နှင့် ဘွားတော်က သူတို့သမီးကို လုပ်ချင်တာလုပ် ဆိုပြီး ခွင့်ပြုထားသည့်ပုံပင်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်သာလျှင် ပြောဖြစ်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်က သေချာရှင်းပြပြီး နေခြည်က သူမဖြစ်ချင်သည့် အကြောင်းအရာများကို ဖြည့်စွက်ကာပြောသည်။

သူတို့အကြံက ဒီလိုဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်ပေါင်းကာ ဖက်ရှင်စတိုးဆိုင်ကြီး တစ်ခုဖွင့်ရန်ပင်။ ရိုးရိုးဖက်ရှင်ဆိုင်တော့ မဟုတ်။ ဂျင်း (Jean) တွေကို အဓိကထားကာ ရောင်းသည် ဆိုင်ဖြစ်အောင် ဖွင့်ကြရန်ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နဂိုကတည်းက ဒါကို ဆန္ဒရှိသည်။ သူက ခေတ်အမြင်ရှိသူမို့ အခုနောက်ပိုင်း လူငယ်လူရွယ်တွေသည် ဘယ်သွားသွားဘယ်လာလာ ဂျင်းကို တော်တော်ဝတ်လာကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ အဓိကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဝတ်ကြသည်။ ကောင်မလေးတွေ ဆိုလဲ ဂျင်းစကပ်အတိုလေးတွေ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုလေးတွေနဲ့ ဖြစ်လာသည်သာ။

တခုတော့ ရှိသည်။ ဒီလိုမျိုး ဂျင်းဆိုင်တွေက သူတို့ထက်အရင် ကြိုဖွင့်ထားတဲ့သူတွေ ရှိသည်။ ယိုးဒယားဖြစ် Nobody ဆိုရင်တော်တော်တောင် နာမည်ရနေသည်သာ။ သူ့ဈေးနှင့်သူတော့ ရောင်းနေရသည်။

ကိုအောင်နိုင်တို့ကျတော့ ဒီလိုမျိုးမလုပ်ချင်တော့။ နေခြည်ကလဲ စလုံးမှာနေလာသူ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ သူတို့က Levi’s ကို တင်ဖို့စဉ်းစားကြသည်။ ဒီဟာက မြန်မာနိုင်ငံတွင် သေသေချာချာတင်ပြီး ရောင်းကြသေးသူတွေ မရှိသေး။ ဈေးကလဲ မြောက်သည် မဟုတ်လား။

ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံကို နေခြည်ကလဲ သဘောတူသည်။ သွားတိုက်ဆိုင်ချင်တော့ သူမကလဲ ဂျင်းခရေဇီ ဖြစ်နေသည်လေ။ ထပ်မံပြီး သူမဖြည့်စွက်သည်ကတော့ ဂျင်းတွေအပြင် Dress လှလှလေး အချို့ကိုပါ တင်ရန်ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို မငြင်း။ ဒီတော့ နှစ်ဦးသား ဘယ်လိုလုပ်ကြမယ် ဘယ်နေရာမှာ ဆိုင်ဖွင့်မယ် စသည်ဖြင့် အသေးစိတ် ဆွေးနွေးကြသည်။

ဒီနောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူတို့နှစ်ဦးသည် တော်တော်သွားသွားလာလာ ဖြစ်ကြသည်။ အစောပိုင်းတွင်တော့ နေခြည်အမေကြီးက လိုက်နေသေးတယ်လဲ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ နေခြည်တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို ကျေနပ်နေသည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်ကို တော်တော်သဘောကျသည်။ နဂိုကတည်းက ဇရှိသူမို့ သူသည် ကောင်မလေးကို စလိုက်ရင် ဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ ဒါမျိုးမလုပ်ချင်ဖြစ်နေသည်။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ သူသည် နေခြည်ကို တွယ်တာမိသလို ဖြစ်သည်။ တန်ဖိုးထားမိသည်ဟု ပြောရမလိုပင်။

နေခြည်နှင့် စကားပြောနေရရင် သူပျော်နေသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကို စတာပဲ ဖြစ်ဖြစ်… သဘောကျလို့ ရယ်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီအမူအရာလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သူကြည့်နူးနေတတ်သည်။ ဒီလပိုင်းအတွင်း သူနေခြည်ကို ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တဲ့ ရက်မရှိတော့။ ခါတိုင်းဆိုရင် ညဘက်ညဘက် သူသည် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ယောက်နှင့် သွားနှပ်နေသော်လဲ အခုတော့ သူ့မှာ ဒါကိုပင် သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ချေ။

သူလက်ရှိ ကောင်မလေးတွေကတောင် သူအချိုးပြောင်းသွားတာကို တအံတသြ ဖြစ်ကြသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် သူမတို့နှင့်တွေ့ရင် ဆန္ဒပြင်းတတ်သော သူသည် အခုတော့ သူမတို့ကို ညင်ညင်သာသာ ဆက်ဆံလာသည် မဟုတ်လား။ တခုခုကြောင့်တော့ ကိုအောင်နိုင် ပြောင်းလဲလာသည်ကို သိနေကြသည်။ ဘာမှန်းတော့ ထုတ်မမေးကြချေ။

သူတို့က မမေးသော်လဲ ကိုအောင်နိုင်က သူ့ကိုသူ မေးမိသည်။ အခုလိုမျိုး အသက် ၃၀ အရွယ်အထိ မိန်းမပေါင်းမျိုးစုံနှင့် တွေ့ကြုံရင်းနှီးခဲ့သော သူ့အဖို့ ဘာဖြစ်လို့ နေခြည်ဆိုသည့် ကောင်မလေးက ထူးခြားနေသလဲ ဆိုတာကို။ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ သူမေးသည်က ခွေးတစ်ကောင် သူ့အမြီးကို သူပြန်ကိုက်နေသည်နှင့် တူသည်။ အမြီးက ဘယ်မှာရှိနေမှန်းသိသော်လဲ ချာချာလည်ကာ ဖမ်းမမိသလိုပင်။

ဒီလိုနဲ့ပင် ဆိုင်ဖွင့်ရက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် စီးပွားရေး အမြင်ရှိသူ ဆိုတာကတော့ တကယ်မှန်သည်။ သူများတွေဆိုရင် ဆိုင်ဖွင့်မှ ကြေညာချင် ကြေညာမည်ဖြစ်သော်လဲ သူက ဆိုင်မဖွင့်ခင်ကတည်းက MRTV နှင့် MWD မှာ ကြေညာပြီး ဖြစ်နေသည်။ နောက်ပြီးတော့ နေခြည်ကိုလဲ အကြံပေးကာ MRTV-4 နှင့် အင်တာဗျူး ခိုင်းထားသေးသည်။

ဒီတော့ သူ့ဆိုင်သည် မဖွင့်ခင်ကတည်းက နာမည်က သိနေကြသည်။ နောက်ပြီးတော့ သူက နေခြည်နှင့် တိုင်ပင်ကာ ဖွင့်သည့် ရက်မှာ One for One ပေးဖို့ ကြံစည်ထားသည်။ နေခြည်ကလဲ ကိုအောင်နိုင် ကြိုက်မိတာ မပြောနှင့်။ သူဘာလုပ်လုပ် သဘောတူသည်။ ပြောရရင် သူမကလဲ ကိုအောင်နိုင်က အလိုလိုက်ကာ သူမဖြစ်ချင်သည်ကို လုပ်ပေးနေသည်ကို သဘောကျနေသူလေ။ ဒီတော့ သူမခမျာလဲ ကိုအောင်နိုင် အကြောင်းကို သိသော်လဲ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးထားသူဖြစ်သည်….။

ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်သည် တိတိလင်းလင်းသာ ထုတ်မပြောကြသေးသော်လဲ တစ်ယောက်ရင်ထဲကို တစ်ယောက် မြင်သည်အထိတော့ နှစ်ဦးသား ခံစားနေရသည်သာ….။

.........................................

“ ပင်ပန်းသွားပြီလား… နေခြည်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို ဂရုစိုက်ကာ မောင်းလာရင်း ငြိမ်ပြီးတော့ ပါလာသည့် နေခြည်ကိုမေးသည်။ ကားမှန်ကို ချထား၍ လေအတိုးတွင် ကောင်မလေး၏ ဆံနွယ်လေးတွေက ယိမ်းကာခါနေသည်။

“ မပင်ပန်းပါဘူး.. ကိုနိုင်ရယ်… နေခြည်က ပျော်တောင်ပျော်နေသေးတာ… ” 

ညဘက်ရောက်နေပြီမို့ လမ်းက ကားအနည်းငယ် ရှင်းနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို လမ်းဘေးကပ်ကာ မနှေးမမြန်မောင်းလာသည်။ လမ်းတလျှောက် ကိုယ်ကလေးကို အနည်းငယ်စောင်းကာ သူ့ဘေးက လိုက်လာသည့် နေခြည်ကို အသာလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

နေခြည်ပြောတာ ဟုတ်လောက်သည်။ ကောင်မလေးသည် တစ်နေ့လုံး ကိုအောင်နိုင်နှင့်အတူ သူတို့ဆိုင်တွင် တစ်နေကုန်မတ်တပ်ရပ်ကာ အလုပ်လုပ်နေခဲ့သော်လဲ ပင်ပန်းဟန်တော့ မပြချေ။ လှပသောမျက်နှာသွယ်သွယ်လေးသည် သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေးသာ ငေးကြည့်နေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အပြုံးချိုချိုလေးတွင် တနေ့လုံး မောပန်းထားသမျှ အမောပြေသွားသည်။ အမှန်ဆိုရင် သူသည် ဒီနေ့တော်တော်ပင်ပန်းသွားသည်။ မပင်ပန်းရော ခံနိုင်ရိုးလား။ သူသည် မနက် ၅နာရီ ထိုးကတည်းက ဆိုင်ကိုရောက်ကာ လိုအပ်တာများကို တစ်ယောက်တည်း လုပ်နေခဲ့သည်သာ။

သူထင်သည့်အတိုင်းပင်။ သူတို့ဆိုင်လေးသည် မဖွင့်ခင်ကတည်းက လူသိများနေသဖြင့် ဆိုင်ဖွင့်သည့် မနက်(၉) နာရီတွင်တော့ လူတွေက အလျှိလျှိနှင့် ရောက်လာကြသည်သာ။ ဆိုင်ရှေ့က ကားရပ်ဖို့ သတ်မှတ်ထားသည့် နေရာပင် အလွတ်မရှိလောက်အောင် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။

ရောင်းရသည်ကလဲ မမေးနှင့်တော့။ ကိုအောင်နိုင်တို့က အရောင်းကောင်မလေး လေးယောက် ခန့်ထားတာတောင် လက်မလည်ချေ။ တင်ထားသည်က ပစ္စည်း အစစ်တွေဖြစ်သည့် အပြင် ONE FOR ONE ဆိုတော့ လာဝယ်ကြသည်မှာ တစ်နေ့လုံးပင် မပြတ်ချေ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ရွှေဇင်နှင့် မသီတာကိုပင် နေ့လည်ကျတော့ လာကူရန် ခေါ်ခဲ့ရသည်။

“ နေခြည်လေ…. ဒီလောက်ထိတောင် ရောင်းရမယ် မထင်ဘူး သိလား…. ကိုနိုင်… ” 

“ အော်… နေခြည်ရယ်…. ဒါကတော့ ကိုနိုင်တို့က ONE FOR ONE လို့ ကြေညာထားတာကြောင့်လဲ ပါတာပေါ့… နောက်ရက်တွေ ဆိုရင်တော့ ဒီလောက်များမယ် မထင်တော့ပါဘူး… ” 

“ အင်းနော်… ကိုနိုင်ပြောတာ.. ဟုတ်လောက်တယ်…ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် နေခြည်တော့ …ကိုနိုင်ကို ကျေးဇူးတင်တာပဲ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ချစ်စဖွယ် အမူအရာလေးနှင့် ပြောနေသည့် နေခြည်ကို ကြည့်ကာ ရင်ထဲတွင် မနေနိုင်တော့။ အစောပိုင်းကလတုန်းက ဆိုင်အတွက် လုံးပန်းနေရသည်မို့ မျိုသိပ်ထားသမျှသည် အခုတောင် ပေါက်ကွဲချင်လာသည်။ မျိုးသီရိတို့အိမ်ကတည်းကနေ အစပျိုးခဲ့သော သူ့ရင်ထဲက အပင်ငယ်ကလေးသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင်အမျှ အကိုင်းအခက်တွေဖြာဝေကာ သူ့နှလုံသားတွင် ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ အမြစ်တွယ်နေသည် မဟုတ်လား။

“ နေခြည်… အချိန်နည်းနည်း ရသေးလား…  ” 

“ ရပါသေးတယ်… ကိုနိုင်ရဲ့…ဘာလဲ… တခုခု ဝင်စားချင်လို့လား….နေခြည်ကျွေးမယ်လေ….. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ အလိုက်သိမှုတွင်တော့ အတော်သဘောကျသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူလောလောဆယ် စိတ်ဝင်စားနေတာက မုန့်စားဖို့ မဟုတ်ချေ။ မုန့်ထက်ကောင်းတဲ့ဟာပင်…။

“ အေးအေးဆေးဆေး တစ်နေရာမှာ စကားခနပြောရအောင်လား …. နေခြည်… ” 

“ အင်း…ပြောလေ.. ကိုနိုင်…. ရပါတယ်.. ဘယ်နားသွားမလို့လဲ… ” 

“ ခနလေး… နေခြည်…ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို ဦးထောင်ဘိုလမ်းကနေ မောင်းလာရင်း အဝိုင်းကို ကျော်ပြီးနောက်တွင်တော့ ဗဟန်းလမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းလိုက်သည်။ ကန်တော်ကြီးရှေ့ အရောက်တွင်တော့ ကားကို ဂိတ်တံခါးဝနားတွင် ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ညပိုင်းရောက်နေပြီမို့ ပန်းခြံတံခါးက ပိတ်ကာထားသည်ကို တွေ့သည်။

“ ကိုနိုင်… ဒီဟာက ပိတ်နေပြီ မဟုတ်လား…. ” 

“ ဒါကလွယ်ပါတယ်…. နေခြည်…. ခနေလေး…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ စူးစမ်းသံလေးနှင့် အမေးကို ရှင်းမပြနေတော့ဘဲ ကားထဲကနေ အလျင်အမြန်ထွက်လိုက်သည်။ ကားမီးကို ပန်းခြံဂိတ်တံခါးဘက်ကို ထိုးထားလို့ထင်သည်။ အပေါက်စောင့်လို့ ထင်ရသည့် လူတစ်ယောက်က သူတို့ကားဆီ ကြည့်နေတာကို မီးရောင်နှင့် တွေ့နေရသည်။

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်ကားပေါ်က ဆင်းသွားသည်ကို လိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အကြောင်းကို သိသူမို့ ဒီလူသည် အကြံအဖန်ကောင်းသည်မှန်းသိသည်။ ကြည့်ရတာ သူက ပိုင်သည်မို့ ဒီကိုခေါ်လာခြင်းဖြစ်မည် ထင်သည်။ သူမအတွေးက မမှားချေ။

ကိုအောင်နိုင်သည် နှစ်မိနစ် သုံးမိနှစ်လောက် ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားနှင့် စကားပြောပြီးတွင်တော့ ကားဘက်သို့ ပြန်လျှောက်လာသည်။

“ ဘာတဲ့လဲ… ကိုနိုင်… ” 

နေခြည်သည် သူ့ကိုငါးခူပြုံးလေးပြုံးကာ ကြည့်နေသည် ကိုနိုင်ကို ကြည့်ကာ အသည်းယားသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် တခါတရံတွင် တော်တော်ပင် သွေးအေးသည်။ အခုလဲ သူမ၏ အမေးကို ပြန်မဖြေ။ ကားမှန်ရှေ့ကိုသာ လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။ အယ်… တံခါးက ပွင့်သွားပါလား။

ဟုတ်သည်။ ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားသည် ကိုအောင်နိုင်က ဘယ်လိုပြောလိုက်သည်တော့ မသိ။ သူတို့ကားဝင်လို့ရအောင် တံခါးတစ်ချပ်ကို ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်သည် ကိုအောင်နိုင်သည် တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် အသာ ကားကို မောင်းထွက်လိုက်သည်။ ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားကိုလဲ လှမ်းကာ ကားထဲက လက်ပြလိုက်သေးသည်။ နေခြည်သည် ကျိတ်၍သာ သက်ပြင်းချလိုက်ရသည်။ တတ်လဲတတ်နိုင်သည့် ကိုနိုင်ရယ်လေ…..

ဂိတ်ကိုကျော်လာသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ညာဘက်က ကန်ဘက်ကိုသွားသည့် လမ်းကလေးအတိုင်း သူ၏ ပရာဒိုကားကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေးမောင်းလာခဲ့သည်။ ကန်ရေပြင်ကို မြင်ရသည့် နေရာအရောက်တွင်တော့ အသာမေးတင်ထိုးကာ ရပ်လိုက်သည်။ လူသူကင်းမဲ့နေပြီ ဖြစ်သော ပန်းခြံထဲတွင်တော့ လူသားနှစ်ဦးသည် ရင်ခုန်သံကိုယ်စီနှင့် ခနတော့ငြိမ်သက်နေကြသည်။

“ ကိုနိုင် ပြောစရာရှိတယ် … နေခြည်…  ” 

“ အခွင့်အရေး ယူတယ်တော့ … မထင်စေချင်ဘူး… .နေခြည်ကို ကိုနိုင် ချစ်တယ်… ” 

“ အယ်….. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ပြောမိပြီးမှ သူ့ကိုသူ အံသြသွားသည်။ မိန်းကလေးပေါင်းများစွာကို အဖန်တရာပြောမိသော စကားဖြစ်သော်လဲ အခုတခါလောက် သူစကာလုံးတွေသည် အားပါတာ မရှိချေ။ သူ့နှလုံးသားသည် ဆယ်ကျော်သက် လူပျိုလေးသဖွယ် တဖျတ်ဖျတ်နှင့်တောင် ခုန်နေလိုက်သေးသည်။

သူကတော်သေးသည်ဟု ပြောရမလိုပင်။ နေခြည်ဆိုရင် သူထက် ပိုလို့တောင်ဆိုးသေးသည်။ ခေတ်ရှေ့ပြေးနေသည့် မိန်းမလှလေးမို့ ဒါမျိုးစကားပြော ခံရတာက မဆန်းသော်လဲ အခုလို ဖြုန်းစားချည်း ကိုအောင်နိုင်က ပြောလိုက်သည်တွေင်တော့ သူမသည် ရှက်သွေးဖြာကာ ခေါင်းကလေးငုံ့သွားသည်။ မျှော်လင့်နေမိသော စကားဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ ဘာကိုလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည့် လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်ကာချေနေမိသည်။

“ ဝေါ….ဝေါ… ” 

“ အယ်… မိုးတွေရွာလာပြီ…ကိုနိုင်…. ” 

ဖြစ်ချင်တော့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရွာချင်နေလဲ မသိသည့် မိုးက ရုတ်တရက် ရွာချလာသည်။  ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်ဆိုသည့် ပန်းလှလှလေး၏ မျက်နှာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေရာမှ….

“ ခဏနော်…. နေခြည်.. ကိုနိုင်.. မှန်ပိတ်လိုက်မယ်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့ဘက်ခြမ်းက မှန်ပိတ်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ အစောပိုင်းက မှန်ချထား၍ ပိတ်ထားသည့် အဲယားကွန်းခလုတ်ကို နှိပ်ကာ ဖွင့်သည်။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်လုပ်သမျှကို အသာငေးကြည့်နေသည်။ တဖျောက်ဖျောက်နှင့် ကားကို လာစင်သည့် မိုးစက်တွေကိုပင် ကျေးဇူးတင်ရမည်။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင် သူမ၏ ရင်ခုန်သံကို ကိုနိုင် ကြားသွားနိုင်သည်။

ဒီနေရာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ ဇာတိကပြလာသည်။ သူသည် နဂိုတုန်းကတော့ ကောင်မလေးကို တန်ဖိုးထားနေလို့ ပြောရမှ နှုတ်တွန့်နေချင်းသာ။ အခုလို အတိအလင်းပြောပြီးသွားသည့်နောက်တော့ သူက နောက်ဆုတ်ဖို့ လမ်းမရှိတော။ သူ့ထုံးစံတွင် လက်ထဲက ငါးလွတ်သွားသည် ဆိုတာ မရှိမဟုတ်လား။

“ အို… ” 

နေခြည်သည် ရုတ်တရက် ကိုအောင်နိုင်က သူမ၏ ပေါင်ပေါ်က လက်ကလေးကို အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်သည်တွင်တော့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အကိုင်အတွယ်က ပညာပါသည်။ လက်ကလေးတွေကို စုကာအုပ်လိုက်ယုံမက သွယ်လျသည့် ပေါင်တန်လေးများကိုပါ ပွတ်ပေးသွားသည်။

ကောင်မလေးသည် အပေါ်အောက်တဆက်တည်း Dress လေးကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ အရောင်လေးက ခဲရောင်လွင်လွင်လေးဖြစ်ကာ အရှေ့ဘက် ရင်ပတ်နေရာက V shape ပုံ ဟိုက်နေသည့် အပျံစား ဝတ်စုံလေးပင်။ အသားက ပိုးသားလိုပျော့ပျောင်းသည့် အတွက် စွဲမက်ဖွယ် သူမ၏ ကိုယ်ကလေးတွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ကပ်နေသည်သာ။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်က ဘာမှမပြောပဲ သူ့ကို ရီဝေေ၀လေး ကြည့်နေသည်တွင်တော့ သူ၏ ကိုယ်ကို အသာသူမထိုင်ခုံဘက် တိုးလိုက်သည်။ ဘေးတစောင်းလေး ဖြစ်နေသော နေခြည်ကို ဆွဲကာဖက်သည်။

“ ချစ်တယ်ကွယ်… နေခြည်ရယ်… ” 

“ ဟင့်… ကိုနိုင်ရယ်… ” 

နေခြည်၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ပါကျလာသည်။ ကားထဲတွင် အဲယားကွန်းဓါတ်က ကြီးစိုးနေသည့်တိုင် သူမ၏ ကိုယ်ကလေးသည် နွေးနွေးလေးဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသည့် ကောင်မလေး၏ ဖြူစင်မွတ်လျသည့် ပါးပြင်လေးကို ငုံ့နမ်းပြစ်လိုက်သည်။

“ အို ..ကွယ်… ” 

နေခြည်သည် ရှက်ရှာလွန်းလို့ ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ခေါင်းကလေးကို ပို၍ပင် တိုးဝှေ့သည်။ တခါမှ အနမ်းမခံရဘူးသေးသော ပါးပြင်လေးကို ဒီလူကြီး၏ နှာခေါင်းက ကျူးကျော်လာသည်တွင်တော့ သူမ၏ ကိုယ်သည် ဖိုမှထုတ်ခါစ ပေါင်မုန့်လေးပင် ပူနွေးတက်လာသည်။ ဟော… ကြည့်… သူ့အနမ်းတွေက ဒီမှာတင် ရပ်မနေ။

ကိုအောင်နိုင်၏ နှုတ်ခမ်းသည် နေခြည်၏ နှုတ်ခမ်းသားသားနုနုလေးတွေပေါ်ကို ရောက်သွားသည်။ အစပထမတော့ ထိယုံသာထိထားပြီး ခနအကြာတွင်တော့ သူ့လျှာက နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖယ်ကာ အထဲကိုရောက်လာသည်။ နေခြည် ခမျာ ကိုအောင်နိုင်က သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ပြီး ကလိလိုက်သည်တွင်တော့ စိတ်တွေ ဆူဝေတက်လာသည်။ အောက်က အဖုတ်လေးပင် ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။

နေခြည်၏ မျက်တောင်ကော့ကလေးများ စင်းကျသွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူမ၏ လက်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်ကိုရုတ်ကာ နေခြည်၏ နို့အုံလေးဆီသို့ ပို့လိုက်သည်။ မို့ဝန်းဖွံ့ထားနေသည့် ရင်သားတွေကို အင်္ကျ ီပေါ်ကနေ အသာဖိပွတ်သည်။

“ အင့်.. အု…. အု… အိ.. အိ…  ” 

ဒီလိုမျိုး အကိုင်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လျှာကြီးသောင်းကျန်းမှုကို ခံနေရသော နေခြည်၏ ပါးစပ်ထဲမှ အသံ “အိအိအုအု“ လေးများ ထွက်လာသည်။ သူ၏ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုကို ခံနေရသော ရင်နှစ်မွှာကလဲ လှိုင်းထသလို ဖြစ်ကာ တုန်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အနမ်းတွေ အယုအယတွေကြောင့် သူမလဲ သွေးသားတွက ဆူပွက်စပြုသည်။ အားကျမခံ ကိုအောင်နိုင်၏ နှုတ်ခမ်းကို သူမကပါ ပြန်၍ စုပ်ယူပေးနေမိသည်။

အတော်လေးကြာအောင် နမ်းပြီနောက် ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်နှုတ်ခမ်းလေးကနေ ခွာလိုက်သည်။

“ နေခြည်… ချစ်ကြမယ်နော်…. ” 

“ ကိုနိုင်ရယ်… ကားထဲမှာကို… ” 

“ ရပါတယ်ကွယ်.. မိုးတွေရွာနေတာပဲ…  ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောသည်တွင်တော့ နေခြည်၏ ပုခုံးစွန်းလေးကို လှမ်းလိုက်သည်။ အင်္ကျ ီစလေးကို ပုခုံးထက်မှာ အသာဖြေကာ အောက်ကို လျှောချလိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းသည့် အစမို့ အောက်ကို အသာလျှောကျသွားသည်။

“ အို.. မဖွင့်နဲ့လေ.. ” 

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်က ကားရှေ့ခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်သည်တွင်တော့ ကိုယ်ကလေးကို ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်သည်။ Dress လေးက ခါးလယ်တွင် ပြေကာကျနေသည်မို့ သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းအလှက မီးရောင်အောက်တွင် ထင်းခနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

“ ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး… နေခြည်ရဲ့… ” 

“ မိုးတွေလဲ ရွာနေတာပဲ ဟုတ်စာ… ဒါလေးပါ ချွတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နက်ပြာရောင် ဘရာလှလှလေးအတွင်းမှ လျှံကျနေသည့် အသားဆိုင်လေးတွေကို ကြည့်ကာ နေခြည်ကို ချော့လိုက်သည်။ လူချင်းအနည်းငယ် ကွာသွားသည့် ကောင်မလေးကိုလဲ အသာလှမ်းပြန်ဖက်သည်။

“ ခက်လိုက်တာ.. ကိုနိုင်ရယ်… ” 

ကောင်မလေးသည် တိုးတိုးလေး မပွင့်တပွင့် ညည်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲပါကျသည်။ သိုင်းဖက်လာသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တွေသည် သူမ၏ နောက်ကျောက ချိတ်ကို လွယ်လင့်တကူပင် ရောက်သွားသည်။ ချိတ်ကလေးကို ခွာကာ ဖြုတ်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ ဖြူမွတ်နေသော ပုခုံးသားမွတ်မွတ်လေး နှစ်ဖက်ကို အသာကိုင်ကာ ပြန်တွန်းထုတ်သည်။

မီးရောင်အောက်တွင်တော့ နေခြည်သည် ကြွေရုပ်ကလေးလားပင် လှပစွာရှိနေသည်။

“ လှတယ်… နေခြည်ရယ်… ချစ်စရာလေး… ” 

“ တကယ်လား.. ကိုနိုင်…. ” 

“ တကယ်ပေါ့….. ဝိုင်းဝိုင်း မို့မို့လေးကွာ… ” 

ကိုအောင်နိုင် ပြောလဲပြောချင်စရာပင်။ နေခြည်၏ ရွှေရင်အစုံသည် တစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက် မို့မောက်ပြည့်ဖြိုးစွာ ရှိနေသည်။ အပျိုနို့လေးမို့ အိတွဲခြင်း မရှိ။ တင်းတင်းရင်းရင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးပင်။

“ ကိုင်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်သည် အသာမြှောက်ကာ နေခြည်၏ ဘယ်ဘက်နို့လေးပေါ်ကို ရောက်သွားသည်။ သူက တမင်တကာပင် ဆတ်ခနဲ မကိုင်။ ဖြေးဖြေးလေးရွှေ့ကာ ကိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နေခြည်ခမျာ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ကိုကြည့်နေရင်း သူမ၏ နို့အုံလေးပေါ် ထိလိုက်သည်နှင့် တကိုယ်လုံး ကြက်သီမွေးညင်းလေးများပင် ထသွားသည်။

“ အင့်… အင့်… ” 

နေခြည်၏ နို့လေးက ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ထဲတွင် နူနူးညံ့ညံ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှသည်။ အသားထဲ ငုံ့လျှိုးဝင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ ကော်ပြီး ဖိကျိတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ နေခြည်ခမျာ ကိုယ်ကလေးပင် တုန်ခါတတ်သွားသည်။

“ အို.. အင့်…. အ ..ဟင့်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ ကိုယ်ကလေးကို ထိန်းကာ ကားကူရှင်နောက်တွင် မှီပေးလိုက်သည်။ နေရာကျသွားသည်နှင့် သူ၏ နှုတ်ခမ်းက နေခြည်၏ နို့အုံလေးပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှဟကာ ငုံလိုက်လို့ထင်သည်။ ကောင်မလေး၏ နို့အုံလေးတစ်ဝက်လောက်ပင် သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကမူ နေခြည်၏ နို့သီးလေးတွေကို ထိုးကာကလိနေသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…. ” 

“ အင့်…..အင်း……အင့်… ” 

နေခြည်သည် သူမ၏ ကိုယ်ထဲက အင်အားတွေကို နို့သီးဖျားလေးတွေမှ တဆင့် ကိုအောင်နိုင်က ဆွဲယူသွားသလို ခံစားရသည်။ ကားကူရှင်နောက်ကို မှီထား၍သာ တော်သေးသည်။ သူမတကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်တော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်၏ ပါးစပ်ကြီး လှုပ်ရှားသမျှတွင် မေ့မျောနေရှာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ခနအကြာတွင်တော့ သူ၏လက်ကို ကောင်မလေး၏ သွယ်လျသည့် ပေါင်တန်လေးပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်ရင်းခွဆုံထိ လျှောတိုက်ပွတ်သွားပြီးနောက် နေခြည်၏ Dress အောက်ခြေလေးကနေ လျှိုကာ သူမ၏ ရတနာလေးကို လှမ်းကာဖိကိုင်သည်။

“ ဟွန်း…. ဟင်း…..ဟင်း… ” 

ပထမတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ပင်တီပေါ်ကပင် ရွရွလေးပွတ်ပေးနေသေးသည်။ လက်ညိုးကလေးနှင့် အသာအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုးအလုပ်တွင်တော့ နေခြည်၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်က သော့ဖွင့်လိုက်သည့် တံခါးနှယ် အလိုလိုပင် ကွာသွားသည်။ သူမသည် နဂိုကတည်းက စောက်ပတ်လေးက စိုစိစိုစိ ဖြစ်နေရာ အခုတော့ စောက်ရည်ကြည်တွေက ထိန်းမရတော့ချ။ ပင်တီလေး၏ အောက်ခွတွင် အတော်ပင် စိုစွတ်လာသည်။

နေခြည်၏ တကိုယ်လုံးသည် တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာယုံတင်မက စောက်ခေါင်းထဲကလဲ မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး ကာမစိတ်တွေက အလိုလိုပင်အရှိန်တက်လာသည်။ အခုအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပြီမို့ ကိုနိုင်ရှေ့ဆက်လာမည့် အချိန်ကိုသာ ရင်တဒိတ်ဒိတ်နှင့် စောင့်မျှော်နေမိတော့သည်။

နေခြည်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်။ ကိုအောင်နိုင်သည်လဲ မနေနိုင်တော့ချေ။ သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီး ဆိုရင်တော့ ပြောမနေတော့ချေ။ ဝတ်ထားသည့် Levi’s 501 ဘောင်းဘီခွကြားကနေ ဖောင်းဖောင်းကြီးဖြစ်နေသည်။

“ ခုံကို နောက်နဲနဲ ဆုတ်လိုက်မယ်နော်… နေခြည်… ” 

“ ဟင်….ဘာလဲ ကိုနိုင်…… ” 

ကောင်မလေးသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အပွတ်အဆွဲတွင် မျောနေသဖြင့် ရုတ်တရက်မကြားချေ။ အပြင်ဘက်တွင်လဲ မိုးကသည်းကောင်းတုန်း ရှိနေသေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်လုံးကလေး ဖွင့်ကာတော့ မရဲတရဲလေးကြည့်သည်။

“ ခုံကို … adjust လုပ်မလို့လေ..  ကိုနိုင် ရှေ့လာလို့ ရအောင်….. ” 

“ အင်း… လုပ်လေ…. ” 

နေခြည်သည် အခုကျတော့မှ ကိုအောင်နိုင် ဘာလုပ်ချင်တာဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားသည်။ ကူရှင်အောက်ခြေက မောင်းတံလေးကို လှမ်းဆွဲသည်။ ကိုအောင်နိုင်က နောက်ကို တွန်းလိုက်သည်မို့ နေခြည်ဘက်ခြမ်းသည် နောက်ကို ရောက်သွားသည်။ ရှေ့ဘက်တွင် နေရာတော်တော်ကျယ်ကျယ်လေး ဖြစ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ခါးပတ်ခေါင်းကို ချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အောက်ကို တွန်းချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါ တခါတည်းပါအောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်မို့ သူ့လီးတန်ကြီးက ဖြောင်းခနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ အယ်… အကြီးကြီးပဲ…. ” 

ဟုတ်လဲဟုတ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ပွဲတိုင်းကျော်လက်နက်ကြီးသည် အကြောတွေပင် ထောင်ကာနေသည်။ စောက်ပတ်နံ့ကို ရနေလို့လားတော့မသိ။ ခေါင်းကြီးကပင် တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေသည်။

“ ပင်တီလေး ချွတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ခုံကနေ ထကာ နေခြည်၏ အရှေ့ဘက်ကို ကူးသည်။ ကောင်မလေး၏ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။ ဇာပင်တီလေးကို နေခြည်၏ တင်ပါးအောက်ကနေ နှိုက်ကာချွတ်သည်။ ဒါမျိုးတွင် လုပ်နေကျမို့ မျက်စိတမှိတ်အတွင်း နေခြည်၏ ပင်တီလေးက ခြေထောက်ကနေ လွတ်သွားသည်။

အဖုံးအကွယ်မဲ့သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ လက်ကို နေခြည်၏ မုန့်ပေါင်းဖိုလေးဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် ရိတ်ထားလို့ပဲလား မသိ ၊ စောက်ပတ်လေးက အမွေးအမှင်ကင်းနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ချောမွေ့နေသည့် စောက်ပတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးသည်။ လေးငါးချက်လောက် ပွတ်ပြီးတွင်တော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်ပြီး ထိပ်ဘက်က နီတာရဲနေတဲ့ စောက်စေ့လေးကို လက်ညိုးနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးလိုက်သေးသည်။ နေခြည်ခမျာတော့ ငြိမ်ငြိမ်နေလို့  မရတော့ဘဲ တင်ပါးကြီးကိုပင် ကူရှင်ပေါ်ကနေ ကြွကာကော့ပေးနေမိသည်။

“ အို…အို….. အင့်…အင်…. ကို နိုင်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုးသည် စောက်စေ့လေးကို အားရအောင် ထိုးကလိပေးပြီးနောက်တွင်တော့ အောက်ဖက်က စောက်ပတ်ဝလေးထဲသို့ နှိုက်သွင်းလိုက်သည်။ နေခြည်၏ စောက်ပတ်ကလေးက အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေလို့ သူ့လက်ညိုးက ချောချောချူချူပင် ဝင်သွားသည်။ တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြစ်ညှစ်နေမှုကိုတော့ အတွေ့နှင့် သိလိုက်ရသည်။

“ ဇွတ်…အင့်…ကိုနိုင်… ” 

ဘာဆိုဘာမှ တခါမှ မဝင်ဖူးသေးတဲ့ အပေါက်ကလေးမို့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုးကို နေခြည်အတွင်းသားတွေ စူးစမ်းသလိုမျိုးလေး ဖျစ်ညှစ်ကြသည်။ ဒါကလဲ သူမ၏ အဖုတ်ထဲမှာ မနေနိုင်လောက်အောင် ယားယံနေမှုကြောင့်ပင်။ သူမခမျာ အသဲတလှပ်လှပ်၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ပဲ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုး၏ အနိုးအဆွတွင် တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ကာပေးမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားယံမှုကတော့ ပျောက်မသွားဘဲ ပိုလို့တောင်တိုးကာ တက်လာသည်။

“ အင်း….အင်း…. ကိုနိုင်…ပြွတ်… ပြွတ်…. ” 

အသွင်းအထုတ် အတော်လေးကြာလာတော့ နေခြည်တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ချေ။ အရည်လေးတွေ စိုလာသည်နှင့် အမျှ သူမ၏ ခံစားမှုတွေသည်လဲ မြင့်သထက်မြင့်တက်လာသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ချောင်းကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနှင့် ညှပ်ကာဆွဲရင်း သူမကော့တက်သွားသည်။ တချိန်တည်းလိုလို အထဲကိုရောက်နေတဲ့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ကလေးသည် နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။

“ အမလေး…..အီး…ကိုနိုင်ရယ်…..အင့်….အင့်… ” 

နေခြည်ခမျာ တကိုယ်လုံးအကျောအခြင်တွေ ပျော့ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အဲဒီတော့မှ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကားကူရှင်ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြမကျတကျ ထိုင်လိုက်သည်။ မာတောင်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော သူ့လီးတန်ကြီးက နေခြည်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ရောက်သွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့လီးတန်ကြီးကို အလယ်ကနေဖမ်းကိုင်ပြီး ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ဝကို ထောက်လိုက်သည်။ နီရဲနေသည့် ကွမ်းသီးခေါင်းနှင့်လဲ နေခြည်၏ စောက်ပတ်တလျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ကောင်မလေးခမျာတော့ စောက်ပတ်ဝလေးက ယားယံလာယုံမက ဖင်လေးပင် ရှုံပွရှုံပွ ဖြစ်လာသည်။

“ အင်း…. အင်း…. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ကိုနိုင်ရယ်…..အင်း…အင်း.. ” 

“ သွင်းချင်လဲ သွင်းတော့ကွယ်…. ” 

ကာမဆိပ်တွေ တအင်းအင်းနဲ့ တက်လာပြီမို့ နေခြည်သည် မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖွင့်ကာပင် ပြောမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အပြောတွင်တော့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နှင့်အသာ ဖြဲလိုက်ပြီး သူ့ဒစ်ကြီးကို ဖိသွင်းချသည်။

“ အ…. ကိုနိုင်… ” 

နေခြည်၏ စောက်ပတ်ထဲ တွင် ချက်ချင်းပင် ပြည့်တင်းကျပ်သွားသည်။

“ ခနလေးနော်. နေခြည်.. ကိုနိုင် မနာအောင် လုပ်ပေးမယ်… ” 

“ အင့်…. အင့်… ဖြေးဖြေးနော်.. ကိုနိုင်… ” 

ကောင်မလေးသည် အံကို တင်းတင်းကျိတ်ကာ ထားသည်။ စောက်ပတ်ဝလေးကနေ တင်းကာ နာနေသော်လဲ ရရှိလာသည့် လီးတန်ကြီး၏ အရသာကြောင့် နေခြည်သည် တွန်းဖယ်ပစ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးချေ။ ကားထဲတွင် အဲယားကွန်းအအေးဓါတ်က ရှိနေသော်လဲ သူမ၏ ကိုယ်ကလေးတွင် ချွေးကလေးများပင် ပြန်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကလဲ လည်သည်။ သူသိသည်။ နေခြည်၏ စောက်ပတ်လေးသည် တခါမှ လီးမဝင်ဘူးသေးသည့် အသစ်ချပ်ကျွပ်လေးဆိုတာကို။ ဒီတော့ သူသည် အရမ်းကာရော မလုပ်။ ပါးစပ်ကနေ ချော့မော့ပြောသည့်အပြင် သူမ၏ နို့အုံကလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက် နို့သီးခေါင်းများကို ချေမွပေးလိုက်နှင့် ကာမစိတ်ကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ….

“ ပြွတ်… အိ…နာတယ်… ” 

“ ခနလေး… နော်… ” 

ဒီတစ်ခေါက်ဖိချတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးက နေခြည်၏ အပျိုးမြေးကို သွားထောက်သည်။ သူ၏ လီးတန်က တင်းခနဲဖြစ်သွားသလို နေခြည်ခမျာလဲ ကျောကလေးကော့တက်လာသည် အထိ ထူပူတက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် မြားဆိပ်သင့်သော သမင်မလေးပမာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အချိန်ဆွဲမနေချင်တော့၍ ကောင်မလေး၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆုပ်ကာကိုင်သည်။ ပြီးရင်တော့ ခြင်္သေ့ထိုင်ထိုင်ထားသည့် သူ့ခြေထောက်ကို အားယူရင် လီးတန်ကြီးကို ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗြစ်.. .ဖောက်…. အီး…. ” 

“ အား…. နာတယ်.. ကိုနိုင်……အင့်….. ” 

နေခြည်၏ ကိုယ်ကလေးသည် မြောက်ကနဲဖြစ်သွားကာ ကော့တက်သည်။ ခေါင်းကလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ပင် ခါမိသည်။ လှုပ်ခါမှုကြောင့် ဆံနွယ်လေးတွေတောင် မျက်နှာကို ဖုံးသွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အရမ်းနာကျင်သွားသည့် ကောင်မလေးကို ကြည့်ကာ ရင်ထဲမှာ သနားစိတ်ဖြစ်သွားသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူသည် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ယောက်၏ အပျိုပန်းကို ဆွတ်ခူးပြီးနောက် အချိန်မဆိုင်းဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေကြဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ တအင့်အင့် ဖြစ်နေသည့် နေခြည်အတွက် ကြင်နာစိတ်တွေသာဖြစ်နေသည်။

မျက်နှာလှလှလေးကို ဖုံးအုပ်သွားသည် ဆံနွယ်လေးတွေကို အသာဖယ်မိသည်။ တော်တော်နာသွားသည် ထင်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်ဝန်းထောင့်တွင် မျက်ရည်စလေးများပင် တွဲကာ ခိုနေသည်။

“ အရမ်းနာသွားလား…. နေခြည်… ” 

စိုးရိမ်စိတ်အပြည့်နှင့် မေးလိုက်သော ကိုအောင်နိုင်၏ စကားသံတွင်တော့ နေခြည်သည် မျက်ဝန်းလေးကို လက်ဖမိုးလေးနှင့် အသာပွတ်သည်။ မပွင့်တပွင့်လေး ကိုအောင်နိုင်ကို ပြံုံးပြသည်။

“ အစောကတော့…အတော်နာတယ်… ကိုနိုင်…. ” 

“ အခုတော့…. ဒီလောာက် မနာတော့ဘူး…. တမျိုးတော့ တမျိုးကြီးပဲ….ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ…“

“ အကုန် ဝင်သွားတာလား…ဟင်… ” 

“ ဟုတ်တယ်လေ.. အကုန် ဝင်သွားတာလေ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကိုယ်ကို နောက်သို့အနည်းငယ် ယို့ကာ ပြလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး အရင်းက အနည်းငယ် ကျွတ်သွားသည်မို့ အောက်ခြေတွင် သွေးစလေးများကပ်ပါလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နေခြည်သိသည်။ ဒါသည်။ သူမ၏ အပျိုပန်းလေးပျက်သွားမှုကြောင့် ထွက်လာသည်ဆိုတာကို။

“ ဒါပဲနော်… ကိုနိုင်….နေခြည်ကတော့ …ချစ်လို့ နော်… ” 

“ သူများတွေနဲ့တော့…. တန်းတူ မထားနဲ့… ” 

“ အဲဒီလို မပြောပါနဲ့… နေခြည်.. ကိုနိုင်လဲ …. နေခြည်ကို တကယ်ချစ်တာပါ…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီစကားကိုတော့ ရင်ထဲမှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြောမိခြင်းသာ။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးသည်။

“ သွားပါ.. အပိုတွေ… ” 

“ လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ဦး….တော်ကြာနေ…အိမ်ပြန် နောက်ကျနေမယ်.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အလောတွင် သူ၏အတွေးစကို ဖြတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို အနည်းငယ်ဆွဲထုတ်သည်။ အမှန်ဆိုသူက နေခြည်ထက်တောင် ဆန္ဒကပိုပြင်းပြတဲ့သူ မဟုတ်လား။ နေခြည်သည် ခုနက အပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်နှင့် အထဲကနေ ယားယံသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ အမျိုးအမည် မသိသည့် ခံစားမှုကြောင့် အတော်ပင် နေရထိုင်ရခက်သည်။

သူမ၏ ရင်တွင်းက ခံစားချက်ကို သိလို့ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အတန်ကြီးသည် အပေါက်ဝရောက်သွားသည်နှင့် တရှိန်ထိုး ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ဝကိုပင် ပြေးဆောင့်သည်။

“ ဗြစ်….. ဒုတ်…. အီး…. ” 

“ အင့်…. အင့်…. ကိုနိုင်ရယ်…. ” 

နေခြည်သည် အခုလို အသွင်းတွင် အနည်းငယ်တော့ နာကျင်နေသေးသော်လဲ နှုတ်ကတော့ နာတယ်ဟု ဖွင့်ဟ ညည်းညူ မနေတော့ချေ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲက ယားယံနေမှုကို ပြေပျောက်အောင် ဖန်တီးပေးသည့် လီးတန်ကြီးကိုသာ ပွေ့ဖက်ကြိုဆိုမိသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်က ဘာမှမပြောဘဲ တအင့်အင့် ညည်းကာ ကျိတ်ခံနေသည်တွင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်တော့သည်။ ဒစ်ကြီးနား ရောက်သည်အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နှင့် သူမကို စိတ်တိုင်းကျ အားရပါးရ ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်သလို သန်လဲသန်လှသည်။

“ အီး…အင့်…. အင့်… ဆောင့်… ကိုနိုင်…. ” 

“ မညှာနဲ့ …. တမျိုးကြီးပဲကွယ်….ဆောင့်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ကိုအောင်နိုင်ပင်။ တခါတခါ သူ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဘယ်လောက်တောင်ပြင်းလဲ စဉ်းစားကြည့် ။ ကောင်မလေး၏ ဆီးစပ်အထက်က ဗိုက်သားလေးတွေပင် လှုပ်ခါတက်သွားသည်။ မိုဝန်းနေသည့် နို့အုံလေးနှစ်လုံးဆိုရင်တော့ မုန်တိုင်းမိသည့်နှယ် အထက်အောက် လှုပ်ခါနေသည်။

“ နေခြည်… မနာတော့ဘူး …နော်…. အီး….. ” 

“ အင်း… မ….မနာ ဘူ…. ကိုနိုင်….ဆောင့်…ဆောင့်… နေခြည် .ခံနိုင်တယ်… ” 

ဟုတ်သည်။ နေခြည်အဖို့တော့ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို အခုတော့ အပြည့်အဝပင် ခံစားနေရသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကလဲ ရှားမှရှား စံချိန်မီ အချောင်းကြီးမဟုတ်လား။ နာကျင်မှုကို ကာမအရသာက ဖုံးလွှမ်းကာ သွားသည်။ စောက်ပတ်တခုလုံးလဲ အီစိမ့်တက်လာကာ အလိုအလျောက်ပင် အတွင်းသားများနှင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်ပေးနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ စောက်ပတ်လေးကို အတော်ပင် သဘောကျနေသည်။ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်သည့်အပြင် သူ၏ အတန်ကြီးကို ပတ်ဆွဲပေးနေမှုကလဲ အင်မတန်မှ နူးညံကာနေသည်။ အရသာရှိလှသည်မို့ သူသည် ဒီစောက်ပတ်လေးကို မနေမနားပင် လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။

“ ဖွတ်… ဗြွတ်…. အင့်…. ကျွိ… ကျွိ… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာလို့လားတော့မသိ။ နေခြည်အောက်က ကားကူရှင်ပင်လျှင် တကျွိကျွိနှင့် မြည်လာသည်။ ရာသီဥတုကလဲ ပြောရရင်တော့ အားကစားသမားများ အကြိုက်လို့ ဆိုရမလို။ အခုထက်ထိ မိုးကမစဲတမ်း ရွာနေသည်။ ဒီအတွက်ကြောင့်.. သူ၏ ပရဒိုကားကြီးထဲတွင် စောက်ပတ်နှင့် လီးတန်ကြီးထိတွေ့သံ။ ကားကူရှင်က မြည်သံ။ နေခြည်၏ တအင့်အင့် ညည်သံလေးများက မိုးသံကို ကျော်ကာ လှိုင်လှိုင်ပင် ထွက်ပေါ်နေသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ချေ။ လီးတန်တလျှောက် အကြောတွေ စိမ့်ကာ တက်လာသည်မို့ နေခြည်၏ နို့ကလေးနှစ်လုံးကို တင်းတင်းပင် ဖမ်းဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဆယ်ချက်မပြည့်ခင်ပင် လီးတန်ကြီးက တင်းခနဲဖြစ်ကာ သုတ်ရည်တွေကို ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။

“ အီး…. အီး… နေခြည်…ရယ်….အချစ်…. ” 

“ အင့်….အမလေး….အင့်… နေခြည်လဲ …ပြီးပြီ….ကိုနိုင်… ” 

တချိန်တည်းလိုလိုပင် နေခြည်ခမျာ ကော့တက်သွားကာ စောက်ပတ်လေးက စူပွစူပွ ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ နွေးခနဲဖြစ်သွားမှုနှင့် အတူ သူမလဲ ကိုအောင်နိုင်နှင့် လက်တွဲကာ ကာမပန်းတိုင်ကို အပြိုင်ရောက်ရှိသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို လှမ်းဖက်ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။

“ ကိုနိုင်… ကောင်းတယ်ကွယ်….. ” 

“ ဒါဆို..နောင်လဲ လုပ်ကြမယ်နော်… ” 

“ ကိုနိုင် သဘောလေ… နေခြည်ကတော… ကိုနိုင်နဲ့ မခွဲနိုင်တော့ဘူး… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ရင်ခွင်တွင် ခေါင်းကလေးမှီထားသည့် နေခြည်ဆိုသည် ပန်းလှလှလေး၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကာကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားမိလို့ထင်သည်။ မိုးတွေကစဲကာ အစောပိုင်းက တိမ်တွေနှင့် ကွယ်နေသည့် လကလေးကိုပင် ကားပြတင်းပေါက်မှန်ကြားမှ မြင်နေရသည်။

“ ဟိုမှာကြည့်… နေခြည်… ” 

“ ဘာလဲဟင်.. ကိုနိုင်…. ” 

“ လမင်းကြီးက ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတယ်လို့ ပြောမလို့… ” 

“ အယ်.. ရှက်စရာကြီး ကိုနိုင်ကလဲ.. ဖယ်တော့… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သမင်မလိုလေး ဝိုင်းစက်ကြည်လဲ့နေသည့် နေခြည်၏ မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်သည်။

“ မရှက်ပါနဲ့.. နေခြည်ရယ်… ကိုနိုင်က လမင်းကြီးကို သက်သေထားပြီး ပြောမလို့ပါ… ” 

“ ဘာကိုလဲ ..ဟင်.. ” 

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်၏ စကားအထူးအဆန်းတွင်တော့ သူ့ကို ရီဝေေ၀လေးပင် ငေးကြည့်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးသည် တစုံတခုကို တောင့်တနေသလိုပင် တလှုပ်လှုပ်ပင် ဖြစ်နေသည်။

“ အော်.. တခြား မဟုတ်ပါဘူး.. ကိုနိုင်ရယ့် မေတ္တာဟာ နေခြည်အပေါ်မှာ ထာဝရ မပြောင်းလဲပဲ တသက်လုံး ရှိနေမယ် ဆိုတာကိုပါ… ” 

“ လမင်းကြီးက ကိုနိုင့် စကားအတွက် သက်သေပေါ့.. ” 

“ အယ်…..  ” 

ရင်ထဲက ခံစားချက်ပါသည့် စကားမို့ထင်သည်။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်၏ ပြတ်သားတည်ကြည်လှသည့် မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေရာက အလိုလိုပြုံးသွားသည်။ ခေါင်းကလေးကို စောင်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ပုခုံးပေါ်တွင် မှီလိုက်သည်။ သူမအတွက်တော့ ဒီအချိန်လေးကို ရပ်တန့်လို့ရရင် ရပ်တန့်တောင် ထားလိုက်ချင်တော့သည်…..။


ဤတွင် အချစ်စစ် အချစ်မှန်ကို ရှာတွေ့သွားပြီမို့ “တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား“ ဖြစ်သည့် ကိုအောင်နိုင်၏ အတွေ့အကြုံများကို ရပ်နားလိုက်ပါသည်……..  ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

 ပြီးပါပြီ။



တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၃ )

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးသည် ၂၄ နာရီ မီးလာ၍ အားပြည့်သွားသော ဘက်ထရီအိုးလို ချက်ချင်းလို ပြန်မာထောင်လာသည် ။ ခါးကိုကော့ကာ လှုပ်သည်။ လီးတန်ကြီးတွင် မူလက စောက်ရည်များနှင့် စွတ်စိုနေရာမှ အခုတော့ မျိုးသီရိ၏ တံတွေးများက အစားထိုးနေရာယူသွားသည်။ နွေးထွေးလှသော အာငွေ့ကြောင့်လဲ သိပ်မကြာမှီပင် ရာနှုန်းပြည့် ပြန်မာလာသည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့

" ကဲ… ဆက်လုပ်ကြရအောင်…မျိုးရေ…"

" အောင်ကို ဒီတစ်ခါတော့ …. ကုန်းပေးနော်….."

" အင်း…. ကုန်းပေးမယ်လေ….အောင် အကြိုက်ဆောင့်ပေါ့….."

မျိုးသီရိသည် လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ကာ ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်သည်။ မို့မောက်သော ရင်နှစ်မွှာ အစား တင်းရင်းသား ဖင်သားကြီးများက ကိုအောင်နိုင် မြင်ကွင်းထဲ ဝင်လာသည်။ အိုးကလဲ ကောင်းလှသည်ဖြစ်ရာ မြင်ရသူ ယောကျ်ားသားစိတ်ကို ထောင်းခနဲ ဖြစ်စေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နောက်သို့ ကိုယ်ကို နည်းနည်းယို့၍ပင် ဒီမြင်ကွင်းကို တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ရှေ့သို အသာပြန်တက်ကာ ဖင်ကြားကို လိင်တန်ကြီးနှင့် အသာထောက်သည်။ မျိုးသီရိက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကွာကွာလုပ်ထားသဖြင့် ပြူးပြီးအာနေသော စောက်ပတ်ကို ထောက်မိသည်။

ထောက်မိသည်နှင့် ဖင်ဆုံအိအိကြီးကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ လီးတန်ကို သွင်းလိုက်သည်။ တအိအိနှင့်ပင် လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ဒါကို သေချာ ရိုက်ယူသည်။ အဆုံးဝင်အောင် သွင်းပြီနောက် အသာပင် ပြန်ထုတ်၊ ပြန်သွင်းသည်။ သုတ်ရည် အကျန်လေးများပင် လီးတန်ကို ပြန်ကပ်ပါက ချောဆီသုတ်ထားသလို မြင်ရသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ စိတ်ပြန်ထလာပြီမို့ ကင်မရာကို ဘေးကိုချလိုက်သည်။ တင်းရင်းသည့် ဖင်သားကြီးများကို ပွတ်ကာ အသာပင် ကျုံးဆောင့်တော့သည်။ လေးဘက်ထောက်ကာလုပ်နေသည့်မို့ လီးအဝင်အထွက်က ပိုပြီးထိသည်။

" ဗွတ်…ဗွတ်…ဗွတ်…"

" အား..ကျွတ်…ကျွတ်… ဖြည်းဖြည်း…..အောင်"

ဒီတစ်ခါတွင်တော့ မျိုးသီရိ သိပ်မခံနိုင်ရှာချေ။ အနေအထားက လိင်တန်နှင့် စောက်ပတ် အဖြောင့်သားဖြစ်နေ၍ လီးတန်ကြီးက သားအိမ်ဝကို အချိန်တိုင်းထိနေရာ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဖို့ ထုတ်ပြောရှာသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကမူ ကားအိနေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်ဆွဲ၍ ဆောင့်ရတာကို အင်မတန်မှ အရသာတွေ့နေရာ အရှိန်မလျှော့တော့ဘဲ အားကုန်ပင်ဆောင့်သည်။ မျိုးသီရိ ခဗျာ ရှေ့ကိုပင် အနည်းငယ် ရွေ့ရွေ့သွားသည်။

" ဗွတ်…ဗွတ်…ဖတ်…ဖတ်….အား အား"

အခန်းထဲတွင်တော့ ကာမအသံလေးများဖြင့်သာ လှိုင်နေတော့သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အချက်ပေါင်းမည်မျှ ဆောင့်မိသည်မသိ။ မျိုးသီရိ တစ်ယောက် "တ အီးအီး" အော်ကာ တင်ပါးကြီးများ မြောက်တက်ကာ တက်လာမှ လီးတန်ကြီးကို အတွင်း၌ ထိုးကာ အရှိန်ကို လျော့လိုက်သည်။ သူသိသည်။ မျိုးသီရီ တချီထပ်ပြီး သွားပြီလို့။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကတော့ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဧည့်ခံနေကြသည်။ မျိုးသီရိလဲ ထိန်းမထားနိုင်တော့၍ ကိုယ်ကို အသာကိုင်းကာ မွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကတော့ အထောင်သားနှင့်ပင်။

ဒါကို မြင်တော့ ကိုအောင်နိုင် မနေနိုင်တော့။ အစောပိုင်းက ခဏလောက် နားလိုက်ဦးမယ် ဟုကြံထားသော်လဲ မျိုးသီရိ၏ တင်ပုဆုံကြီးက ပို၍ မောက်တက်လာရာ စိတ်ကပို၍ ထသည်။ နူးညံအိစက်သော အတွင်းသားများကလဲ လီးတန်ကြီးကို ထွေးပွေ့ထားရာ အင်မတန်မှ ကောင်းနေ၏။ ဒီလိုနဲ့… ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်ကြီးကို အသာပင်ပြန်နှုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်သည်။ မျိုးသီရိမှာမူ ကိုအောင်နိုင်ကို ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ချေ။ မို့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ တအင့်အင့်ပင် ငြီးနေရသည်။ အားအင်လဲ ကုန်ခမ်းသလို ဖြစ်သည်။ သုံးချီအထိ ပြီးသွားပြီ ဆိုသည့်အတွက် သူမလဲ အတော် ဒေါင်းသွားလေပြီ။

ကိုအောင်နိုင်လဲ မျိုးသီရိ အတော်ပင်ပန်းသွားသည်ကို သိပြီမို့ သိပ်ပြီး အချိန်ဆွဲကာ လုပ်မနေချင်တော့။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသည်နှင့် လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ပေါ်ယုံချွတ်။ အဆုံးထိပြန်ထည့်နှင့် အသားကုန် ကျုံးတော့သည်။ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်း။ အမြှောက်ပစ်နည်း အစရှိသဖြင့် နည်းပေါင်းစုံနှင့် ဖြောင်းဆန်နေအောင် ဆောင့်တော့သည်။ အချက်တစ်ရာကျော်တွင်တော့ သူလဲပဲ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ တ အီး အီး အော်ကာ လီးတန်ကို အဆုံးထိထည့်ရင်း သုတ်ရည်များကို မျိုးသီရိ၏ သားအိမ်ထဲသို့ ဖြန်းပက်လိုက်တော့သည်။

ဒီနောက်တွင်တော့……

ကိုအောင်နိုင် နှင့် မျိုးသီရိသည် အဲဒီနေ့ညက မနက်၃နာရီထိုးလောက်မှ အိပ်ဖြစ်သည်။ တော်သေးတာက နောက်နေ့ သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ မျိုးသီရိက ကျောင်းသွားစရာ မလို။ ဒါတောင် ညနေဘက်ရှိသော ဝိုင်းကျူရှင်ကို ဖျက်လိုက်ရသည်။ ကိုယ်တွေ လက်တွေ ကိုက်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အဲ…ပြောစရာ ရှိတာကတော့….ကိုအောင်နိုင်က မျိုးသီရိကို သူ့အိမ် လိုက်အပို့ ခြံအဝတွင် ပြောလိုက်သော စကားလေး တစ်ခွန်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ မျိုးသီရိ ပြောသည်က….

" အောင်…မျိုး ပြောစရာ ရှိတယ် သိလား……" 

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ရှိရာ ကားတံခါးဘက်တွင် ကိုယ်လေးကို ငုံကာ ပြုံးပြုံးလေးပြောသည်။

" အင်း… ပြောလေ…." 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေ၍ ဟိုက်နေသော ရင်ပတ် အတွင်းမှ မောက်ကြွနေသော နို့ကြီးများကို ငေးနေရာမှ မျိုးသီရိကို မော်ကြည့်ရင်း ပြောသည်။

" မျိုး..လေ …ဆေး မသောက် တာ …တစ်လလောက် ရှိနေပြီ.. သိလား…."

" မနေ့က ညက လဲ…သောင်းကျန်းထားကြတော့….. အောင်ရေ…. Good Luck ပဲနော်….."

ကိုအောင်နိုင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူထင်မထားတဲ့ ကိစ္စ။ ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားနဲ့…..

" မျိုး…တကယ်ပြောတာလား….."

" တကယ်ပြောတာပေါ့…..မနောက်ဘူး….. နောက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က ရာသီလာပြီးသား ဆိုတော့…."

" အဟီး..ခစ် ခစ်…. ဒါပဲနော်….. ဝင်တော့မယ်… အောင်"

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ရှေ့မှ အပျိုပေါက်ကလေး ခဗျာ ရှက်သွေးဖြာသော မျက်နှာလေးနှင့် လှည့်ထွက်သွားသည်။ ပွင့်နေသော တံခါးမှ တဆင့် လှစ်ခနဲ အိမ်ထဲဝင် သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် ခဗျာတော့ ပြောပြခက်သော ခံစားမှု တစ်မျိုးဖြင့် ကားပေါ်တွင် ငေးရင်း ကျန်ခဲ့ ရှာတော့သည်။

.......................................................................

" ဟိတ်….ဘာတွေ ငေးနေတာလဲ…"

" တကယ်တဲ…မျိုးအနား ရောက်နေတာတောင်.. မသိဘူး…."

ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိ၏ ပြောစကားကြောင့် ငေးကြည့်နေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာသည်။

" သြော်..ဘာ ရယ် … မဟုတ်ပါဘူး…..မျိူးက အရမ်းလှနေလို့ပါ…. "

" အံမယ်….. အထူးအဆန်း လုပ်နေလို့ … ဒါတွေ သူမမြင်ဘူးတာ ကြလို့……………….."

" အ ဟမ်း …အ ဟမ်း……."

ကိုအောင်နိုင်သည် ရုတ်တရက် ချောင်းကို လုပ်၍ ဆိုးသည်။ အိမ်ထဲမှ ဦးမောင်မောင်တင် ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။

" အာ…. အောင်သွယ်တော်ကြီး… ရောက်နေတာကိုး…"

" အိမ်ထဲမှာ လူကြီးတွေ ရောက်နေလို့ မမြင်လိုက်ဘူးဗျာ….. "

" မျိုးရေ..မင်းပဲ ….ဧည့်ခံလိုက်ဦးကွာ………လာတာ ကျေးဇူးတင်တယ်ဗျာ…..ဟဲ…ဟဲ….."

ဦးမောင်မောင်တင် ရယ်သံကြီးနှင့် ပြောသည်။ ကြည့်ရတာ ဒီလူကြီးတော်တော် အူမြူးနေသည်ဆိုတော့ တော်တော် သောက်ထားပြီ ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ လက်ဆွဲပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး…

" ရပါတယ်ဗျာ… အကိုကြီးရာ… လုပ်စရာ ရှိတာတွေလုပ်ပါ…"

" ကျွန်တော် မျိုးစီစဉ်ပေးတဲ့ နေရာမှာ နေလိုက်ပါ့မယ်… "  

ဟု စီးပွားရေးသမားပီပီ ပြုံးကာပြောသည်။ မောင်မောင်တင် လက်ဖြုတ်၍ လှည့်ထွက်ပြီး တခြားစားပွဲများဆီ အသွားတင်တော့ တမင်တကာပင် နောက်ချန်နေခဲ့သည်။ ပြီးမှ နောက်မှ မျိုးသီရိ လမ်းပြရာသို့ အသာတွဲလျှောက်လာခဲ့သည်။ ဦးမောင်မောင်တင် ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက် သွားသည်နှင့် မျိုးသီရိက…

" ဘယ်လိုလဲ.. အောင်… အလုပ်တွေ ပင်ပန်းနေလား…."

" ဟို အဆိုတော် ကောင်မလေးနဲ့ အတော်တွဲနေတယ်ဆို….."

" သြော်…ဒါလား… ကိုယ်က မြေတောင်မြှောက်ပေးတာပါကွာ… မျိုးလဲ သိသားနဲ့ "

ကိုအောင်နိုင်က ရယ်ကျယ်ကျယ်ဖြေသည်။

" အံ မယ်… ဘာ မြေတောင်မြှောက်ပေးတာလဲ မသိရင် ခက်မယ်………."

မျိုးသီရိက မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောသည်။

" သူတို့ကလဲ ငိုချင်ရက် လက်တို့ ဖြစ်နေတာ မှတ်လား…. ဒါတော့ မျိုးသိပါတယ်…"

" အခုတောင် ….အောင်ကို အတင်းလာအောင် ခေါ်ခိုင်းတာ အကြောင်းရှိတယ်"

" ဘာအကြောင်းလဲ မျိုး…. အောင် ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ… "'ကိုအောင်နိုင်က မေးသည်။

" ဘာမှ လုပ်ပေးစရာ မလိုပါဘူး…."

" အောင် မြေတောင်မြှောက်လို့ ရအောင် မိတ်ဆက်ပေးစရာ လူရှိလို့…."

" ဟော… ဟိုမှာ.. ထိုင်နေတာလေးလေ…. အပြာရောင်လေးနဲ့

ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိ မေးထိုးပြရသို့ လှမ်းကြည့်သည်။ ထောင့်စွန်းက စားပွဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်နေသော အပြာရောင် ဝတ်စုံလေးနှင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့သည်။ နောက်ကျောပေးထား၍ ရုပ်ရည်ကိုတော့ မမြင်ရ။ မျိုးသီရိသည် ဒီစားပွဲသို့ပင် ဦးတည်လျှောက်လာရာ သူကလဲ အသာနောက်က လိုက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲနား နီးလာလေလေ ကောင်မလေး၏ ကောက်ကြောင်းများက ပိုပီပြင်လာလေ ဖြစ်သည်။ ဆံနွယ်လေးများက နီညိုရောင်ဖြစ်ကာ ကျော့ရှင်းလှသော ကျောပြင်ထက်တွင် အစီအရီကျနေသည်။ စားပွဲနား ရောက်သည်နှင့် မျိုးသီရိသည် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးကို အသာတို့လိုက်သည်။ ဝဲခနဲ ဆံနွယ်လေးများ ခါကာ ကောင်မလေး နောက်သို့လှည့်သည်။

ကိုအောင်နိုင် ယောင်ပြီး လေချွန်မိ မတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ချောမောလှသော မျက်နှာလေး တစ်ခုက သူ့မြင်ကွင်းတွင် ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည်။ အပြာရောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးသည် အတော်လှသည်။ မျက်နှာလေးကသွယ်သွယ်လေးဖြစ်ကာ မျက်တောင်လေးများက ကော့နေသည်။ အသားအရည်က ဖြူဖွေးနေသည့် အတွက် သူမ၏ ဆံပင်နီညိုရောင်လေးနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ ဝတ်ထားသော ဝတ်စုံက ကြိုးတစ်ချောင်းတပ် ဂါဝန်ရှည်ဖြစ်၍ အရှေ့ဘက်တွင် လွတ်နေရာ ရင်ညွန့်သားလေးများက ဖြူဝင်းစွာ မြင်ရသည်။

" ဒါ…ကိုမောင်တို့ တပ်ထဲက သူ့ဆရာရဲ့ သမီးလေ…. နေခြည်တဲ့….."

" ဒီကတော့…. မမ ပြောပြထားတဲ့ မမရဲ့ အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်း… လုပ်ငန်းရှင်ကြီး ကိုအောင်နိုင်တဲ့…."

မျိူးသီရိက ဘေးကနေ ဝင်မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေးက တော်တော်လှသည်မို့..

" ဟုတ်ကဲ့…တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်…. ဒါ ကျွန်တော့် လိပ်စာကတ်ပါ.. လိုအပ်တာ ရှိရင် ပြောပါ…"

" လုပ်ငန်းရှင် ကြီး ရယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး....ကျွန်တော်က ကြိုးစားဆဲပါ..."

" လိုအပ်တာရှိရင်တော့ ကျွန်တော် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်…. "ဆိုကာ ကတ်ပြား အဖြူလေးကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် ကိုအောင်နိုင် ထိုးပေးလိုက်သော ကတ်ကို အသာ လှမ်းယူကာ…

" ဟုတ်ကဲ့..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်… "

" ဟို.. ဦးမောင်မောင်တင် နဲ့ မမမျိူးပြောထားလို့ နာမည်တော့ သိနေတာ ကြာပါပြီ… "

" မမကတောင် ပြောသေးတယ်… ကိုအောင်နိုင်က ဖမ်းရခက်တယ်… ဒီနေ့လာဖြစ်အောင်လာ ဆိုလို့ စောင့်နေတာ.."

ကိုအောင်နိုင် မျိုးသီရိ ကို အသာ လှမ်းကြည့်သည်။ မျိုးဘာတွေ ပြောထားလဲ ဆိုတဲ့ သဘော။

" နေခြည်က ပြီးခဲ့တဲ့လကမှ စင်္ကာပူက ပြန်ရောက်လာတာလေ.. "

" သူက ကျောင်းပြီးတော့ ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုပြီး ဟိုမှာ သင်တန်းတက်နေတာ…"

" အဲဒါ.. အခု ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ ဆိုပြီး.. စဉ်းစားနေတာ… "

" ဒါနဲ့ မျိုးလဲ အောင်နဲ့ တွေ့ပေးမယ်ဆိုပြီး… ဒီနေ့ ချိန်းလိုက်တာ… "

မျိုးသီရိက ရှင်းပြသည်။ ကိုအောင်နိုင် အနည်းငယ်တော့ တွေဝေသွားသည်။ သူသည် သူများကို သိပ်ပြီး အကြံမပေးတတ်။ မပေးတတ်ဆိုတာထက်စာလျှင် မပေးချင်တာဆိုတာ ပိုမှန်မည်။ စီးပွားရေးဆိုတာ ကိုယ်လုပ်စားဖို့၊ ဘယ်နှယ့် သူများကို ပြောပြနေရလျှင် ကိုယ်ဘာသွားလုပ်စားမလဲ။

ကိုအောင်နိုင် စဉ်းစားနေတာကို ကြည့်ပြီး နေခြည်က…

" ဟုတ်တယ် အကို… နေခြည်က.. တစ်ခုခုလုပ်ချင်ပေမယ့်..ဘယ်ကစရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်နေတာ…"

" အဲဒါ… အကို ကူညီနိုင်လျှင် … ကူညီပါလား…. အခုတောင် အကိုလာမယ်ဆိုလို့ ထွက်လာတာ.."

" ဖေဖေက တာဝန်ကျနေလို့ မလာနိုင်တော့.. မေမေကတောင် သိပ်မလွှတ်ချင်ဘူး… အတင်းဇွတ်ပြောလာရတာ…"

" ထိုင်ပါဦး အကို….. "

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မချောလေးက ဒီလိုပြောနေတော့မှ မနေနိုင်တော့။ ဘေးကလွတ်နေသော ကုလားထိုင်တွင် အသာဝင်ထိုင်သည်။ စားပွဲကထောင့်စွန်းတွင် ရှိနေရာ တစ်ဝိုင်းလုံးတွင် နေခြည်တစ်ယောက်ထဲသာ ရှိသည်။ သူမရှေ့တွင် အချိုရည်ဖန်ခွက်လေးသာ တွေ့ရာ သူမပြောသလိုပင် မိမိကိုယ် တကယ်ထိုင်စောင့်နေတာဖြစ်မည်။ ကောင်မလေးက ချောသည့်အပြင် ကြီးကြီးပိုင်းက ဆိုတော့ သူ့အတွက် အရှုံးမရှိဟု ကိုအောင်နိုင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ကာ …

" ရုတ်တရက် ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲ့လလောက်က စဉ်းစားထားတဲ့ ကိစ္စလေးတစ်ခုကို သွားသတိရလို့ …"

" နေခြည် စိတ်ဝင်စား မလားတော့ မသိဘူး… ကျွန်တော်တို့ အေးအေးဆေးဆေးပြောကြတာပေါ့…."

ကိုအောင်နိုင် စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဘေးနားရှိ မျိုးသီရိက …

" ကဲ.. အဆင်ပြေသွားပြီ ဆိုရင်တော့ …. နေခဲ့ဦးနော်…."

" ပွဲခလဲ.. မမေ့နဲ့ဦးနော်………" 

ပြောကာ ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှုပ်ခါသွားသော တင်သားများကို ငေးဖြစ်အောင်ငေးလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ နေခြည်ဘက်ကို လှည့်ကာ…

" ကျွန်တော် စဉ်းစားထားတာက…………."

အဲဒီနေ့ညက ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည် နာရီဝက်လောက် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ တော်တော်လဲ ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ကောင်မလေးသည် နိုင်ငံခြားတွင် ကျောင်းနေလာဖူးသူမို့ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ပြောရာတွင် ရှိးတိုးရှန်းတန်းဖြစ်မနေ။ ခေတ်၏ သမီးပျိူပီပီ ရဲသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ အိမ်မှာနေမကောင်း၍ ကျန်ခဲ့သော အမေဖြစ်သူက ဖုန်းဆက်ခေါ်၍ ပြန်သွားရရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ရအောင် သူကညနေစာဖြင့် ဧည့်ခံပါရစေ ဆိုပြီး တစ်ရက် အပြင်မှာ ဖိတ်လိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မျိုးသီရိနှင့် မောင်မောင်တင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်ထွက်လာသည်။ ပြန်ခါနီးတွင် မျိုးသီရိက အစားပြန်ပေးတာနော်ဟု..လှမ်းနောက်လိုက်သေးသည်။ ဘေးနားက ရှိနေသော ဦးမာင်မောင်တင်တောင်ပင် ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သေးသည်။ မိမိအိမ်ရှိရာဘက်သို့ မောင်းလားရင်း Sedona Hotel ကိုအဖြတ်တွင် ညနေက တွေ့ခဲ့သော နိုင်ငံခြားသား အဖွဲ့ကို သွားသတိရသည်။ ဟန်းဖုန်းကို ထုတ်ကာ မိမိ၏ ဟိုတယ်မန်နေဂျာ ဆီလှမ်းဆက်လိုက်သည်။ ဖုန်းဝင်သည့်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က သုူသိချင်တာများကို မေးသည်။ ကျေနပ်လောက်သော အဖြေရသည့်နှင့် ကျွန်တော်နောက်မှ ပြန်ဆက်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ အကြံတစ်ခုကို အပြေးအလွှား ထုတ်နေမိတော့သည်။

....................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နောက်နှစ်ရက်အကြာ ညခင်းအချိန်တွင်တော့…

ကိုအောင်နိုင်သည် နက်ပြာရောင် ဥရောပဝတ်စုံကို ဝတ်ကာ မိမိ၏ City Star Hotel… Dining Hall ရှိ သီးသန့်ခန်းတွင် စတိုင်ကျကျ ထိုင်နေသည်။ သူနှင့် အတူ ရှိနေသည့် ကျန်သည့် လူသုံးယောက်ကတော့ ဟိုတစ်နေ့က ဓါတ်လှေကားက အထွက်တွင် ဆုံမိသော နိုင်ငံခြားသူ အဖွဲ့ ဖြစ်သည်။ ဟိုတယ် မန်နေဂျာ ဦးနေဇော်၏ သတင်းပေးမှု အရ ကိုအောင်နိုင် ထင်သလိုပင် ဂငယ်က အလည်လာသူ မိသားစု ဖြစ်နေသည်။ ဒါက ကိုအောင်နိုင် အကြိုက်ဖြစ် သွားရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် English လို မွှတ်နေအောင် ပြောတတ်သည့် အပြင် တရုတ်နှင့် ဂျပန်ဘာသာကို တော်တော် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောတတ်သည်။ တရုတ်ဘာသာကိုမူ စီးပွားရေးအတွက် အသုံးချရန် သင်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ဂျပန်ဘာသာကမူ မိမိ၏ စိတ်ဝင်စားမှု အရ သင်တန်းတက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဒါက အကွက်ဝင်လာသည်။

“ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုကို အခုလို ဟိုတယ်ပိုင်ရှင် ကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်“

“ ဟိုတယ်ရဲ့ အယောက်တစ်သိန်းမြောက် တည်းခိုသူ ဖြစ်ရတဲ့ အတွက်လဲ အင်မတန်မှ အံသြမိပါတယ်။ ဝမ်းလဲ ဝမ်းသာလှပါတယ် …. အောင်နိုင်စံ..“

တဘက်တွင် ထိုင်နေသော ယောကျ်ားဖြစ်သူ ဆံပင်ဖြူဖြူနှင့် ဘိုးတော်က ကိုအောင်နိုင် ကို ပြောသည်။ ဒါတွေက ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံအဖန်တွေ။ သူလုပ်ပုံက ရှင်းသည်။ သူတို့ ဟိုတယ်တွင် လာရောက်တည်းခိုသူများကို စာရင်းပြုစုထားကြောင်း။ အခု ဂငယ်မိသားစု အဖွဲ့မှာ အယောက် တစ်သိန်းမြောက် တည်းခိုသူ အဖြစ် ကျရောက်သည့် အတွက် ဟိုတယ်က ညစာ စားပွဲဖြင့် ဧည့်ခံလိုကြောင်း ဦးနေဇော်ကို အကြောင်းကြားခိုင်းလိုက်သည်။ အခုတော့ ကိုအောင်နိုင်၏ ဆင်ကြံကြံထားချက်ကို  မသိရှာသော ဒီမိသားစုမှာ သူ့ကိုပင် ကျေးဇူးပြန်တင်နေသည်။

ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ဖြင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ဂျပန်ဘာသာ ဖြင့်ပင်

“ ကျွန်တော့် အနေနဲ့လဲ လူကြီးမင်းတို့ကို ဧည့်ခံခွင့်ရတဲ့ အတွက် အင်မတန်မှ ဝမ်းသာမိပါတယ်။ ဟိုတယ်မှာ နေထိုင်တဲ့ အတောအတွင်းမှာလဲ အစစအရာရာ အဆင်ပြေမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်…" ဟု သွက်သွက်လက်လက်ပင် ပြောလိုက်သည်။

“ အဲ….. အောင်နိုင်စံ က ဂျပန်စကား ပြောတတ်တာပဲ…… "

ပထမဦးဆုံး အနေနှင့် မိန်းမဖြစ်သူ ဂျပန်မမှ စကားသံထွက်လာသည်။

ကောင်မငယ်လေးက မူ အံအားသင့် ဟန်ပေါ်သွားသည်။ လက်ကလေးဖြင့် သူမပါးစပ်ကို အသာအုပ်လိုက်သည်။

သူမ ဒီလူကြီးကို မှတ်မိသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်က သူမတို့ မိသားစု ဓါတ်လှေကားထဲ အဝင်တွင် ကောင်မငယ်ငယ်လေးကို ခါးက ဖက်ကာ ထွက်သွားသူ ဖြစ်သည်။ သူမ စိတ်ထင်လို့လားတော့ မသိ။ မိမိ ရေကူးကန်ဘေးတွင် နေဆာလှုံနေချိန်က လှမ်းမြင်ရသော အတွဲပင်ဖြစ်မည်ဟုတောင် တွေးမိသေးသည်။ သူတို့ ဂျပန်မှာက ဒါမျိုးတွေ ရိုးနေသော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံတွင် လာကြုံရသဖြင့် ထူးတောင်ထူးဆန်း နေသေးသည်။ စိတ်တွေပင် လှုပ်ရှားကာ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ် ပြန်ပွတ်မိသည် အဖြစ်ရောက်ခဲ့ရသည်။ တော်သေးသည်။ ကန်ထဲတွင် ရေကူးနေသော အဖေနှင့် အမေက မသိ၍ စကားစမြည် မိတ်ဆက်ပြောကြရင်း နှစ်ဘက်သား အတော်ရင်းနှီးသွားသည်။ ဒါကလဲ ကိုအောင်နိုင်က ဂျပန်လို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောတတ်မှုကြောင့်ပင်။ အချင်းချင်း မိတ်ဆက်ကြရာ … ယောကျ်ားကြီးဖြစ်သူက တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှ သမိုင်းဘာသာ သင်သော Associate Professor ဒေါက်တာ နာဒို ဖြစ်၍၊ မိန်းမလုပ်သူကမူ အိမ်ရှင်မ သက်သက်သာ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ အမျိုးသမီး၏ နာမည်က မီကို ဖြစ်ကာ ကောင်မလေး၏ နာမည်ကမူ ယူကီ ဖြစ်ကြသည်။ အခု ခရီးက သူတို့မိသားစု အဖို့ ပထမဆုံး ပြင်ပခရီးစဉ် ဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။

စားသောက်နေချိန်တွင် ကိုအောင်နိုင်နှင့် နာဒိုတို့သာ အဓိက စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒိုက Associate Professor  မှန်း အသိတွင်တော့ တခါတခါ English လို ပြောသည်။ နာဒိုသည် ပီသလှသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ English စာ အသံထွက်ကို နားထောင်ကာ ချီးကျုးသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီကတော့ ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေသည်။ သူမတို့သည် ကိုအောင်နိုင် English လို ပြောတာကို နားလည်သော်လဲ ဂငယ်များပီပီ သိပ်ပြန်မပြောတတ်။ ဂငယ်လိုသာ ပြောကြသည်။

ပြောသည့်နေရာတွင်လဲ အမေဖြစ်သူ မီကိုသာလျှင် တခါတခါ ဝင်ပြောသည်။ ယူကီကတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ကာအစားအစာသာ ငုံ့စားနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီကောင်မလေးကို ကြည့်ရင်း အတော်စိတ်ထိန်းနေရသည်။ ကောင်မလေးက အတော်လန်းသည်။ အသားလေးက ဂျပန်မ ဖြစ်သည်နှင့် အညီ စွတ်စွတ်ဖြူကာနေသည်။ ရုပ်ကလေးကလဲ အတော်ပင်ချောမောလှရာ ဒီဆံပင်ဖြူဖြူနှင့် ပုံမလာပန်းမလာ ဘိုးတော်သမီးဟုပင် မထင်ရက်စရာ။ ကြည့်ရတာ မအေဖြစ်သူ မီကို၏ အလှအပများကို အမွေရထားသည်နှင့် တူသည်။

မီကိုဆိုသော အမျိုးသမီးကလဲ အတော်တောင့်သည်။ အိမ်ရှင်မ သက်သက်သာ နေရလို့ ထင်သည်။ အတော်နုပျိုလှသည်။ အသက်ကို သိပ်မှန်း၍ မရချင်။ မသီတာ တို့လောက်ပင် ရှိမည်ဟု ထင်ရသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးသမီးတစ်ဦးပင်။ ပုံစံကြည့်ရတာ ခပ်ရိုးရိုးအေးအေးပင် ထင်သည်။ အစစအရာရာ ယောကျ်ား အားကိုးမည့်သူ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီည ညစာတော့ သူတို့ကို အကောင်းစား ကျွေးထားပြီး သူကလဲ ကျွေးထားတာနှင့် တန်အောင် ညစာ ပြန်စားဖို့ ကြံစည်ထားလေသည်။

စားနေတုန်းတော်တော်လေးကြာတော့ ကိုအောင်နိုင်က တစ်ခုခုသောက်ဖို့ တိုက်တွန်းသည်။ ဒေါက်တာနာဒို နှင့် မိမိအဖို့ ဆာကေးသောက်ကြရန် ဖိတ်ခေါ်ပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကိုမူ ဝိုင်သောက်ရန် တိုက်တွန်းသည်။ နာဒိုတို့ လက်ခံသည်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်နေသော ဝိတ်တာကောင်လေးကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။

ဂငယ်မိသားစု ခဗျာ ကိုအောင်နိုင၏ ညွတ်ကွင်းအတွင်း သက်ဆင်းလာချေပြီ။ စားပွဲထိုးကောင်လေးလဲ ကိုအောင်နိုင်မှာထားသည့် အတိုင်း အထူးစီစဉ်ထားသည့် ဆာကေးနှင့် ဝိုင်ကို သယ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံကား ရိုးရိုးလေးပင်။ ယောကျ်ားလုပ်သူကို အိပ်ဆေးပါသော အရက်ကို တိုက်ကာ၊ အမေနှင့် သမီးကိုတော့ စိတ်ကြွဆေး တိုက်ကာ သိမ်းသွင်းရန် ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် မိန်းမမှု၌ ပွေသည့်နှင့် နီးတူ ဒါမျိုးတွေလဲ လက်ထဲတွင် ရှိသည်။

သူ့စိတ်ကြွဆေးက အခုခေတ် ခေတ်စားနေသည့် ဆေးတွေထက်ပင် ပိုစွမ်းသည်။ ယိုးဒယား Black Magic ဆရာတစ်ဦးဆီမှ ဝယ်ထားသော ဆေးဖြစ်သည်။ လူတိုင်းကိုယ်ပင် ရောင်းတာ မဟုတ်။ ဆေးကလဲ တော်တော်ဈေးကြီးသည်။ ၁လုံးကို ဘတ်တစ်ထောင်လောက် ပေးရသည်။ ကိုအောင်နိုင်တွင်ပင် ဆေးစရာနှင့် တွေ့ချိန်က ပိုက်ဆံသိပ်မပါသွား၍ အလုံးနှစ်ဆယ်သာ ဝယ်ခဲ့ရသည်။

ဒီဆေး၏ အထာက တခြားဟာတွေလို မဟုတ်။ ဆေးခတ်လိုက်ရုံနှင့် ဘာမှ မထူးခြား။ အထူးစီမံပေးလိုက်သော အနံ့ကို ရမှာ မနေနိုင်အောင် ကာမစိတ်ကို ဖြစ်စေ၏။ ဒါက Black Magic ဆရာက ဆေးနှင့်အတူပေးချင်းဖြစ်သည်။ သူ့ဟာက မသိရင် ရေမွှေးလိုဖြစ်သော်လဲ ဆေးခတ်ခံရသည့် အမျိုးသမီးမှာ ဒီအနံ့ကို ရှုမိလိုက်သည်နှင့် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ရမက်စိတ်ကို ဖြစ်စေ၏။ ဗမာလိုဆိုလျှင်တော့ ပီယဆေးဟုပင် ပြောရမလားမသိ။

ပထမဆုံး အသုံးချမိသည်က မိမိလိုက်နေသည်ကို တင်းခံနေသော နာမည်ကြီး ဘဏ်တစ်ခုမှ သူဇာနွယ်ဟူသော ကောင်မချောလေးကို ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို ဘဏ်မှာ ခရီးသွားဟန်လွှဲ ငွေသွားထုတ်ရင်း တွေ့သွားရာမှ ကြိုက်သွားချင်းဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ အချိန်မပေးနိုင်၊ ကောင်မလေးကလဲ မာရေကြောရေလေးမို့ အဆင်မပြေသေးချင်းဖြစ်သည်။ ဒီတော့ စမ်းသပ်မှုအနေနှင့် ဒီဆေးကို အသုံးချလိုက်သည်။ ကောင်မလေးခဗျာ မျော့နေအောင် ခံလိုက်ရသည်။ 

အခုလဲ စားပွဲထိုးကောင်လေး ငဲှ့ပေးသော ဝိုင်ကိုသောက်လိုက်သည်နှင့် ဒီအမေနှင့်သမီးသည် သူ့ခြံထဲက ကြက်ဖြစ်သွားလေသည်။ ယူကီနှင့် မီကိုတို့ကတော့ သူတို့၏ ကံကြမ္မာကို မသိရှာချေ။ ကိုအောင်နိုင် နှင့် နာဒိုတို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောနေသည်ကို သာ နားထောင်နေမိကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကမူ စကားပြောရင်းနှင့် ယူကီကို တစ်လှည့်။ မီကိုကို တစ်လှည့် ပေါ်တင်ပင် ရှိုးနေလိုက်တော့သည်။ စူးစူးရဲရဲ ဖြစ်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ အကြည့်များကြောင့် မိန်းမသား နှစ်ယောက် ရင်တုန်ပန်းတုန်ပင် ဖြစ်ကုန်ကြသည်။

“ ကျွန်တော်တော့ … ခင်ဗျားတို့ ဟိုတယ်ကို အရမ်းသဘောကျ သွားပြီ…  ” 

“ ဂျပန်ပြန်ရောက်ရင်… နီးစပ်ရာတွေကို … လက်တို့ပြီးတောင် သတင်းပေးဦးမယ်ဗျာ… အောင်နိုင်စံ… “

“ ဟဲ…ဟဲ…   ” 

နာဒို သည် အာလေးရှာလေး အသံကြီးဖြင့် ပြောရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သိသည်။ ဝိတ်တာကောင်လေး ခတ်လိုက်သော အိပ်ဆေးက အစွမ်းပြနေပြီ။

“ ဒါဆိုရင်တော့ ဒေါက်တာနာဒို တို့ကို အားကိုးရတော့မှာပဲ … ဟဲ..ဟဲ ” 

‘I’ll rely on you’

ကိုအောင်နိုင်က အလိုက်အထိုက်ပင် ပြန်ပြော၏။ မျက်စိကတော့ သူမကြာခင် စားသုံးရတော့မည် ယူကီနှင့် မီကို တို့ကို စိမ်ပြေနပြေကြည့်နေသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ညစာ စားပွဲမို့ထင်သည်။ ဝတ်ထားသည်က အပျံစားတွေပင်။ အမေကော သမီးပါ အပျော့သား Evening Dress နှင့်မို့ အတော်ပင် ဆွဲမက်ချင်စရာကောင်းသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရှိနေသော ဝိတ်တာကောင်လေးကတော့ ဒီသူဌေးဘယ်လို ရှေ့ဆက်သွားမလဲ ဆိုတာကို သိချင်သည်။ နောင်ပြသနာတက်လာမှာ ကိုလဲ ကြားက စိုးရိမ်မိသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ဒေါက်တာနာဒို ဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်တော့ချေ။ အာလေးလျှာလေးဖြင့်…..

“ ဒီအရက်… ကောင်း … သိပ်ကောင်းတယ်….. အောင် ..နိုင်……င်္စ …  ” 

ဟု မပီမသ အသံဖြင့် တစ်လုံးချင်းပြောကာ စားပွဲပေါ်မှောက်ကြသွားသည်။

“ နာဒို…. Daddy…..  ” 

ယူကီရော။ မီကိုပါ ပြိုင်တူ ထရပ်ကာ လှမ်းထူကြသည်။ ယောကျ်ားလုပ်သူကို ဆွဲထားရင်း မီကိုက

“ သိပ်.. အားနာ ဖို့ ကောင်းတာပဲ .. ရှင်..  ” 

“ သူ အရင်က ဒီလောက်အထိ မမူးဘူးဖူး။ အရမ်းအားနာတာပဲ ရှင်…..  ” 

ခါးလေး ညွှတ်ကာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး ပြောနေသော မီကိုကြည့်ရင်း ကိုအောင်နိုင်က

“ အာ… ရပါတယ်… ကျွန်တော်တို့လဲ ပြီးနေပြီ ဆိုတော့ ဒီမှာပဲ လက်စ သိမ်းကြတာပေါ့…. ” 

“ No need to be sorry. I’ll carry him”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒို၏ လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲယူကာ ပခုံးကို ဆွဲဖက်၍ မလိုက်သည်။

‘ အားနာ လိုက်တာရှင်…. Daddy ကလဲ ခက်တော့တာပဲ…..’

 ကောင်မငယ်လေး ယူကီက အားတုံ့အားနာသံလေးဖြင့် ပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ….

‘ ရပါတယ်…ယူကီစံ ရယ်…’  

ဟုပြောပြီး နာဒိုစံကို ဆွဲမကာ ဓါတ်လှေကားဘက် လျှောက်လာသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီတို့လဲ နောက်မှ အပြေးလေး လိုက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဓါတ်လှေကားထဲ ရောက်သည်နှင့် ညာဘက်ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှိုက်ကာ အဆင်သင့်ထည့်ထားသော ရေမွှေးပုလင်းကို ရှာသည်။ ပြီးသည်နှင့် ပုလင်းခေါင်းလေးကို အသာဖွင့်ကာ လက်ချောင်းလေးနှင့် အသာတို့လိုက်သည်။

၆ ပေ ပတ်လည်လောက်သာ ကျယ်မည့် ဓါတ်လှေကားထဲတွင်တော့ ခပ်သင်းသင်း အနံ့လေးက ပျံနှံ့သွားသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို……

“ မွှေးလိုက်တာ…. ဘာအနံ့လဲ မသိဘူး…….  ” 

အမေရော သမီးရော ပြိုင်တူပင်ပြောမိကြသည်။

“ ကျွန်တော်လက်က မွှေးတာလေ… နမ်းကြည့်ပါလား….  ” 

ကိုအောင်နိုင်လဲ ဆေးစွမ်းပြပြီလို့ သိသည်။ မြှောက်ပေးလာသော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ခလယ်ကို သမီးဖြစ်သူ ယူကီက အရင်ကိုင်သည်။ ပြီးလျှင် မျက်လုံးလေးမှေးကာ နှာခေါင်းနှင့် ကပ်၍ ရှုလိုက်၏။

မီကိုရင်တွေ ဒိန်းခနဲ ခုန်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ အတင့်ရဲမှုကိုလဲ မကျေနပ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲက မနာလိုသလိုလဲ ဖြစ်သွားကာ….

“ မာမီကိုလဲ… ပေးနမ်းပါဦး ” 

ဆိုကာ သမီးကိုင်ထားသော ကိုအောင်နိုင်လက်ကို အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်၏။ ပြီးတော့ သူ့ဘက်ဆွဲကာ နမ်းရှုလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်နှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် သမီးရော၊ အမေရေ စိတ်တွေ ပြောင်းသည်။ ဘာကိုမှ သတိမထားမိဘဲ ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကို ပြိုင်တူပင် ရီဝေသော မျက်လုံးတွေဖြင့် ကြည့်ကြသည်။

ဤအချိန်တွင်ပင် ကိုအောင်နိုင်တို့စီးလာသော ဓါတ်လှေကားသည် နာဒိုတို့မိသားစု တည်းခိုနေသည့် အခန်းရှိရာ ၇ထပ်သို့ရောက်သည်။ တံခါးပွင့်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့လူုယုံ မန်နေဂျာပြောသည့် အတိုင်း အခန်းနံပါတ် ၇၇ သို့ နာဒိုစံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အိပ်ဆေး တန်ခိုးပြနေ၍ နာဒိုလဲ ဘာမှ မသိရှာချေ။ နောက်မှ ယူကီနှင့် မီကိုလဲ ဘာကိုမှ သတိမမူ မိတော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်နောက်သို့ အပြေးလေးလိုက်လာသည်။

အခန်းသော့ကို နာဒို၏ ဘေးအိတ်မှာ တွေ့သည်။ တံခါးပွင့်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒိုကို အထဲသို့ ဆွဲသွင်းကာ အဆင့်သင့်တွေသော ဆိုဖာပေါ်သို့ လှဲတင်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကမူ ဟန်ကလေးဖြင့် တဲ့တာ လုပ်ကာ…

“ Good Night Nado San, Sweet Dreams!  ” 

ဟု ခပ်နောက်နောက်လေးပြောလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ပြီးချင်း တံခါးဝတွင် ဆေးမိထား၍ ကြောင်စီစီလေး ဖြစ်နေသော ယူကီနှင့် မီကို တို့ရှိရာသို့ ပြုံးကာ လျှေက်သွားသည်။ အနားရောက်သည်နှင့် အမေဖြစ်သူ မီကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

မီကို၏ စိတ်သည် အင်မတန်မှ ဆာလောင်နေသည်။ နေပူချစ်ချစ်တောက်ကြီးကို ဖြတ်သန်းလာရသူလို ခန္ဒာကိုယ်သည် အင်မတန်မှ ပူလောင်နေ၏။ ရေငတ်နေသလို နှုတ်ခမ်းများကိုလဲ မကြာမကြာသပ်နေမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်ရာ နွဲ့ပြီးပါသွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် မီကို၏ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းကို ငုံ၍ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ မီကို၏ စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲဖြစ်သည်။ မိမိ၏ ယောကျ်ားမဟုတ်ပါဘဲနှင့် ဒီလူ၏ အနမ်းကြောင့် စိတ်တွေ ဆူဝေသည်။ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်ကာ ကိုအောင်နိုင်ကို အတင်းပင် ပြန်ဖက်တော့သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် Black Magic ဆရာ၏ ဆေးအစွမ်းကိုသိသည်။ ဒီဆေးက အမွှေးနံ့ စွတ်ထားသော ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အသားဖြင့် ပိုမိုထိမိလေ ပို၍ ဒီဂရီတက်လေ ဖြစ်သည်။ အမေနှင့် သမီးတွင် အမေက အခရာ ဖြစ်ရာ မီကို ကို အရင် ကိုင်ပွတ်ချင်းဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို အားရအောင် နမ်း ၊ တင်းရင်းနေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့် ဖိဆွဲသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ နမ်းတာကို အသာရပ်ကာ လူချင်းအနည်းငယ်ခွာ၏။ အနားတွေ ရီဝေေ၀နှင့် ရပ်နေသာ ယူကီကို ဘယ်လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ညာလက်ကတော့ အမေဖြစ်သူ မီကို ကိုပွေ့ထားဆဲ။

ထုံးစံအတိုင်းပင်။ ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အတွေ့တင် စိတ်တွေ ဆူဝေသည်။ သူ့ခဗျာ အပျိုပေါက်ကလေးမို့ သွေးသားလှုံ့ဆော်မှုက အမေဖြစ်သူထက် ဆိုးသည်။ နောက်ပြီးတော့ ဂျပန်မတွေ ဖြစ်၍ ဒါမျိုးကိစ္စတွင် ရဲတင်းသည်။ ဆေးမိထားသည် ဆိုတော့ ပို၍သာ ဆိုးသည်။ ကိုအောင်နိုင် အနမ်းကို ပင်စောင့်မနေတော့ပဲ သူကစကာ အရင်နမ်းသည်။ ရှေ့တွင် အမေကလဲ ရှေ့ဆောင် လမ်းပြ ဖြစ်နေသည်ကိုး။

ကိုအောင်နိုင် အဖို့ကား နတ်တို့ဖန် ရေကန်အသင့်၊ကြာအသင့် ဆိုသလိုပင်။ ဘယ်တစ်ယောက်၊ ညာတစ်ယောက် နှင့် အဆင်ပြေနေလေပြီ။ ရိုးရိုးတောင် မဟုတ်။ အမေနှင့် သမီး။ ပြီးတော့ ဂျပန်မိန်းမတွေ။ ဘယ်လိုမှပင် နှစ်ခါပြန်မရနိုင်သည့် အခွင့်အရေး။ တော်ရုံလူဆိုလျှင် AVကားတွေ ကြည့်ပြီးတော့သာ စိတ်ကူးယဉ် ဂွင်းတိုက်ရသော အဖြစ်ကို သူက လက်တွေ့ကျကျခံစားရတော့မည်လေ..။

ကိုအောင်နိုင်သည် ဘယ်ဘက်ရှိ ယူကီ၏ အနမ်းကို အသာပင် တုန့်ပြန်သည်။ ငယ်ငယ်နုနု ကောင်မလေးက အားရပါးရ ငတ်မွတ်စွာ နမ်းလာသည်မို့ အတော်လဲ ကျေနပ်သွားသည်။ စိတ်က ချက်ချင်းပင် တက်လိုးချင် စိတ်တောင်ပေါက်သည်။ အသာပင် စိတ်ကိုပြန်ထိန်းကာ နေရသည်။ သူသည် ဒီနေ့ညတွင် ကောင်းကောင်းချည်း အရသာခံချင်သော်လဲ နောက်ကြောင်းအေးအောင်တော့ လုပ်ရဦးမည် မဟုတ်လား…။

ကိုအောင်နိုင်သည် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရာမှ ဖြေပြီး ထွက်လိုက်သည်။ မီကို နှင့် ယူကီသည် မျက်လုံးလေးများမှေးကာ တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင် ရုတ်တရက် ရုန်းထွက်သွားတာတောင် မသိလိုက်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက် ကြာမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကို မရှိတော့သည်ကို သတိမူမိကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကြသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် မီကိုတို့ အနားက ခွာကာ ကုတင်ဘက်သို့ လျှောက်သွားသည်။ ဒီဟိုတယ်၏ ဖွဲ့စည်းပုံကို သိနေသဖြင့် သူသည် အခန်းထောင့်နားရှိ အလှထားထားသည့် ခုံပုလေးဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်သွားသည်။ ခုံကလေးကို အသာဆွဲကာ နေရာရွှေ့သည်။ စိတ်ကြိုက်နေရာ ပြင်ပြီးသည်နှင့် ကုတ်အင်္ကျီထဲမှ နေ၍ ပစ္စည်းတစ်ခုကို နှိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ထွက်လာသည်က ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ဆွဲတော် Sony Handycam ပင်..။

ကိုအောင်နိုင်သည် စီးပွားရေး သမားပီပီ အကြံကြီးသည်။ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်လဲများသည်။ အခုလဲ ကြည့်လေ..။ သူက ဒီနေ့ည ဒီဂငယ်မ နှစ်ယောက်နှင့် ပျော်ပါးမည့် ကိစ္စကို ဗီဒီယို ရိုက်ကာထားမည်..။ ဆေးရှိန်ကြောင့် မီကိုနှင့် ယူကီက သူပြုသမျှ နုရမည် ဖြစ်ရာ..တကယ်လို့ နောင်တွင် ပြသနာ ဖြစ်လာရင်တော့ သူက ဒီဗီဒီယိုကို ပြကာ ဖြေရှင်းနိုင်သည်။ တကယ်ကို မလွယ်သည့် သူပင်။

ကင်မရာကို သေချာ ချိန်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ကုတ်အင်္ကျီကို အသာပင် ချွတ်ထားခဲ့သည်။ အောက်က ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်ကိုလဲ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ မီကို တို့ဆီ ပြန်မသွားဘဲ ကင်မရာရှိရာ ကုတင်ဘက်ခြမ်းတွင် အသာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဟေ့..မင်းတို့ နှစ်ယောက် ငါ့ဆီ လာခဲ့စမ်း.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ရင့်ရင့်ပင် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ မီကို နှင့် ယူကီသည် ခပ်မာမာပြောလိုက်သည့် ကိုအောင်နိုင် အသံတွင် အသားလေးများပင် တုန်ကာ တက်သည်။ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ရမက်စိတ်က ဖြစ်နေရာ ဒီလိုမျိုး သြဇာသံက သူမတို့ကို တမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ကိုအောင်နိုင် ပြောသလို ကုတင်ဘက်ခြမ်းသို့ လျှောက်လာသည်..။

“ Stop there”

ကိုအောင်နိုင်သည် သူနှင့် မလှမ်းမကမ်း အရောက်တွင်တော့ မီကိုတို့ကို လှမ်းကာ တားသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည် ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ ရပ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဘာမှ ဆက်မပြောသေးသဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ ကိုအောင်နိုင်သည် အမေဖြစ်သူနှင့် သမီးတို့၏ အတွဲကို စူးရဲစွာပင်ကြည့်သည်။ အဝတ်တွေကိုပင် ဖောက်ထွင်းသွားမတတ် အကြည့်က စူးသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အကြည့်တွေကို မခံနိုင်။ အလိုလိုပင် ခေါင်းကလေး ငုံ့သွားသည်။

“ မင်းတို့နှစ်ယောက်..ဘယ်သူက ငါလိုးတာကို အရင်ခံမှာလဲ… ” 

“ အင်..ဟင်… ” 

ခဏ အကြာမှ ထွက်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ စကားကြောင့် မျက်လွှာလေးချကာ ရပ်နေသည့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ကြိမ်နှင့်အတို့ ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သည်။ အပိုင်မေးလိုက်သည့် ကိုအောင်နိုင်၏ စကားက ပေါက်ကွဲလုလုဖြစ်နေသည့် သူမတို့၏ ရမက်အိုးကို ရိုက်ခွဲလိုက်သလိုပင်..။

“ ကျွန်မ…ကျွန်မတို့… ” 

မီကိုသည် မဝံ့မရဲ အသံလေးထွက်လာပြီး ဘာဆက်ပြောရမလဲ မသိ..။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ မျက်နှာကို ဖြတ်ခနဲ လှမ်းကြည့်သည်။

“ ကြာတယ်ကွာ…ငါ့ ဘာသာပဲ ဆုံးဖြတ်တော့မယ်.. ” 

“ လောလောဆယ်..ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ပြုံးပြုံးပင် ပြောလိုက်သည်။ ဒါကလဲ အကြံနှင့်ပင်။ ဘာလုပ်ရမှန်း၊ ဘာပြောရမှန်း မသိသည့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်ကို ထွက်ပေါက်ပေးလိုက်ချင်း ဖြစ်သည်။

မီကိုတို့သည် ကိုအောင်နိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဆရာ့စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်သည့် တပည့်မများသဖွယ် လက်တွေက အလိုလို ဝတ်ထားသည့် Dress ၏ နောက်ကျောကို ရောက်သည်။ ကျောက ဇစ်ကို ဆွဲကာ အောက်သို့ လျှောကျသည်။ ပြီးလျှင်တော့ ပုခုံးပေါ်တွင် ကျန်နေသော သိုင်းကြိုးလေးကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ Nice !!... ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ အတော်သဘေကျသွားသည်။ အရင်ဆုံး သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ Dress လေးက ခါးတွင်ပုံသွားသည်။ တပြိုင်တည်းလိုလို အမေဖြစ်သူ မီကို၏ Dress လေးက နောက်ကနေလိုက်သည်..။ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘရာစီယာသာ ကျန်တော့သည်။

“ အားပါး..ပါး…မိုက်တာကွာ… ” 

ဒီအမေနှင့် သမီးကို ဓါတ်လှေကားတွင် ဆုံတုန်းက ရေကူးဝတ်စုံနှင့်မို့ ရင်သားများကို သူဖြတ်ခနဲ တွေ့ဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် အခုလို ဘရာစီယာနှင့် မဟုတ်ချေ။ မီကိုနှင့် ယူကီသည် နိုင်ငံခြားသူများ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝတ်တာတွေက အကောင်းစားတွေချည်းပင်။ အခုလဲ ကြည့် အမေဖြစ်သူသည် sexy ဖြစ်စေသည့် အနက်ရောင်ဘရာစီယာနှင့် ဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူက ပန်းရောင်တောက်တောက် ဘရာနှင့် ဖြစ်သည်။ ဘရာတွေသည် ရိုးရိုးမဟုတ်ချေ။ ပုံဆန်းလေးတွေ ဖြစ်ကာ ရင်သားများကိုလဲ အကုန်လုံအောင် ဖုံးထားသည့် အမျိုးအစားမျိုး မဟုတ်ချေ။

အသားအရည် ဖြူဝင်းလှသည့် ဂျပန်မများဖြစ်သည့် အတွက် မပေါ့တပေါ် ဘရာစီယာတွေနှင့် သူမတို့၏ ပုံသည် မြင်ရသူ ယောကျ်ားသားကို လီးထောင်စေအောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ အမေဖြစ်သူ မီကို၏ နို့အုံကြီးများကတော့ အတော်ထွားသည်။ ဘရာပုံကိုကြည့်၍ ကိုအောင်နိုင် အတတ်သိသည်။ Push-Up Bra ကို ဝတ်ထားချင်းဖြစ်သည်။ ယူကီကတော့ ဇာအသားလေးတွေ ကွပ်ထားသည့် Lacy Bra လိုမျိုးကို ဝတ်ထားတာ ဖြစ်သည်။

မီကိုသည် ခါးတွင်ပုံကျသွားသော Dress ကို အသာအောက်သို့ ဆွဲချသည်..။

“ Make it Slow… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် အသာပင် လှမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ မီကိုသည် အထာပေါက်သွားကာ အသာပင် ကိုယ်ကလေးကို တွန့်ကာ ဖြေညင်းစွာချွတ်သည်။ Sexy Dance လေးကပြသည်နှင့်ပင် တူနေ၏။ အမေက..ဒီလို ဆိုတော့..သမီးဖြစ်သူ..ယူကီကလဲ မခေ.. ။ ကိုယ်ကလေးကို အသာယိမ်းကာ သူမလဲ မီကိုလဲ ပင် လိုက်ချွတ် ချွတ်သည်..။

“ ခစ်..ခစ်.. ” 

“ အ..ဟင်း..ဟင်း. ” 

သားအမိ နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်လုပ်ပုံကို တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်တောင်ရယ်လိုက်သေးသည်။ မတိုင်ပင်ထားဘဲနှင့် ခြေရင်းတွင် ပုံကျသွားသည့် Dress တွေထဲကနေ ခြေထောက်လေးကို ကြွကာ နေရာရွှေ့လိုက်ကြသည်..။

“ Turn around… ” 

“ Don’t take off first… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကျန်နေသည့် ဘရာကို ဆက်ချွတ်ရန် ပြင်နေသည့် မီကိုတို့ကို အမြန်ပြောလိုက်သည်။ သူက ဒီလိုမျိုး မပေါ့တပေါ်လေးတွေကို မျက်စိအရသာ ခံနေကြ မဟုတ်လား..။

မီကိုနှင့် ယူကီသည် အသာပင် ကိုအောင်နိုင် ခိုင်းသည့်အတိုင်း ကိုယ်ကလေးကို လှည့်ကာပြရသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အရောင်လိုက်ဖက်သည့် ပင်တီလေး ကိုယ်စီနှင့် အမျိုးသမီးများ၏ တင်းကားနေသော ဖင်ကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရသည်တွင် မနေနိုင်တော့..။ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထကာ လျှောက်လာသည်.။

“ အို…အ..မေ့.. ” 

“ ခစ်..ခစ်… ” 

ကုတင်ဘက်ကို ပြန်လှည့်လာသည့် ရုတ်တရက် အနားရောက်လာသည့် ကိုအောင်နိုင်ကြောင့် အာမတိတ်သံလေးပင် ထွက်သည်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကတော့ အမေဖြစ်သူ၏ အဖြစ်ကို ကြည့်ကာ တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် စိတ်ကဆာနေပြီမို့ မီကိုကို လှမ်းဆွဲကာ ဖိချလိုက်သည်..။

“ Sit Down… Open My Zip… ” 

မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ခြေရင်းတွင် ထိုင်လျက်သားလေး ဖြစ်သွားသည်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကလဲ အထွအထူးပြောစရာ မလိုဘဲ အမေဖြစ်သူနှင့် အတူထိုင်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ခြေထောက်ကို အသာရွှေ့ကာ ကိုယ်ကိုတစောင်းဖြစ်အောင် နေရာယူလိုက်သည်။ ဒါမှ..ကင်မရာ မြင်ကွင်းတွင် မီကိုတို့ မျက်နှာကို မြင်ရမည်လေ..။

မီကို၏ လက်သွယ်သွယ်လေးသည် အသာပင် မြောက်ကာ ကိုအောင်နိုင၏ Business Pant ဆီသို့ လှမ်းသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် စိတ်အတော်ထနေရာ သူ၏အချောင်းကြီးသည် ဘောင်းဘီအောက်တွင်ပင် ခပ်ဖောင်းဖောင်းပေါ်နေသည်။ မီကိုသည် ခါးပတ်ခေါင်းကို အရင်ဖြုတ်သည်။ ခါးပတ်ကျွတ်သွားပြီးတွင်တော့ အသာဇစ်ကို လက်ကလေးနှင့် ဆွဲချလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ ဘောင်းဘီသည် အကောင်းစာ Arrow သားမို့ ဇစ်ပြေသွားသည်နှင့် အောက်သို့ ပုံကြသွားသည်။

“ အင်း..အ ဟင်း…ဖောင်းနေလိုက်တာ…ခစ် ..ခစ်.. ” 

“ အင်း..နော်..မာမီ.. ” 

မိန်းမနှစ်ယောက်သည် ပေါ်လာသည့် အောက်ခံဘောင်းဘီ အတွင်းမှ ကိုအောင်နိုင်၏ အချောင်းကြီးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကြောင့် သေချာမမြင်ရသော်လဲ ကြီးမားလှသော အမြောင်းရာကြီးကြောင့် တော်တော်ထွားသည့် လိင်တန်ကြီး ဖြစ်ကြောင်းကိုလဲ နှစ်ဦးစလုံး သိလိုက်သည်။

အထူးသဖြင့် အမေဖြစ်သူ မီကိုသည် ဒါကို မြင်တော့ ပိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ မီကိုသည် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက်တွင် ယောကျ်ားဖြစ်သူ နာဒို၏ လိင်ချောင်းကိုသာ မြင်ဖူးသည်။ ဒီယောကျာ်းမတိုင်ခင်က ရည်းစားတစ်ယောက်ရှိသော်လဲ အဆိုပါသူကလဲ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက် မဟုတ်ချေ။ ဒီတော့ ..အခုလို ကိုအောင်နိုင်၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က အချောင်းဖောင်းဖောင်းကြီးကို မြင်ရသည်နှင့် စိတ်တွေက မချင့်မရဲဖြစ်ရသည်။ ချက်ချင်းပင် လက်က အောက်ခံဘောင်းဘီစနားကို ကိုင်ကာ ဆွဲချလိုက်သည်။

“ ဖတ်… ” 

“ အမေ…အ..ဟင့်.. ” 

" Wow…It’s so big !"

ကောင်မလေး ယူကီဆီမှ အသံထွက်လာသည်။ သူမပြောလဲ ပြောချင်စရာပင်။ ဘောင်းဘီလေး အောက်သို့ ကျအသွားတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်ချောင်းကြီးသည့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံကြီးအလား ငှားငှားစွင့်စွင့် ပေါ်ထွက်လာသည်။ ကြုံရခဲသော အဖြစ်ကြောင့်လဲထင်သည်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများပင် လီးထိပ်တွင် စို့နေသည်။

“ Now your turn, Yuki… Suck my dick.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ပိုင်နိုင်မှုကို ပြသည့်အနေနှင့် သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို တမင်ပင် ခိုင်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် မျက်လုံးလေးပင် ကျယ်သွားသည်။ အမေဖြစ်သူ မီကိုကို စစ်ကူတောင်းသလို ကြည့်သည်။ မီကိုကတော့ သူမကို ပြန်ကြည့်ဖို့ ဝေးစွ..။ ကာမဆိပ်တက်က တဟင်းဟင်း ဖြစ်ပြီး ထောင်ထောင်ချည်း ဖြစ်နေသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းလဲ တပြင်ပြင် ဖြစ်နေ၏။

ဒီတော့ ယူကီသည် သူမ မလုပ်လျှင် အမေဖြစ်သူက စုပ်ပေးတော့မည် ဆိုတာကိုသိသည်။ သူမသည် အမှန်က လီးနှင့် မစိမ်းချေ။ High School တွင် Boyfriend ရှိသူမို့ ဂငယ်မတွေ၏ ထုံးစံအတိုင်း ယောကျ်ားနှင့် အိပ်ပြီးနေပြီ။ သို့သော် သူ့ Boyfriend ကလဲ ဒီလောက်ကြီးတာ မဟုတ်လို့သာ ရုတ်တရက် လက်တွန့်နေချင်းသာ။

ယူကီသည် အသာခေါင်းလေးကိုင်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ထိပ်ဖူးကို ပါးစပ်လေးနှင့် ငုံလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်နီးပါး ဒစ်ကြီးက ကြီးမားလှရာ ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ဟထားရသည်။ ပူနွေးမာတောင်လေသော လီးတန်၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် ယူကီ ခဗျာ ကြက်သီးဖျန်းကနဲထသည်။ ဘေးမှ ကြည့်နေသူ မီကိုလဲ သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် သွေးတိုးမြန်လာသည်။

“ Lick the head, baby ” 

ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင် ညွှန်ကြားသည့် အတိုင်း လီးထပ်ဖျားကို အသာလေး စုပ်ရက်ပေးသည်။ ငယ်နုနုကောင်မလေး၏ ပြုစုမှုကြောင့် ကိုအောင်နိုင် အသက်ရှူပြင်းလာသည်။

“ အားပါးပါး…အီး..အီး… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တစ်ဖက်သည် ခေါင်းငုံ့ထားသည့် ကောင်မလေး၏ ဆံပင်ပျော့လေးများကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ ခေါင်း၏ နောက်မှနေ၍ ရှေ့ကို ဖိချသည်။

“ အု..အင့်..အင့်.. ” 

ယူကီ၏ ခေါင်းသည် အောက်ကို အသာနိမ့်ကျသည်။ လိင်တန်ကြီးသည် ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပို၍ တိုးဝင်သည်။ လီးတန်က ထွားရာ တဝက်ကျော်ကျော်နှင့်ပင် ကောင်မလေး၏ အာခေါင်ကို သွား၍ ထောက်နေချေပြီ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဖိချထားသည့် အားကို အနည်းငယ် ပြန်လျှော့သည်။ ကောင်မလေးသည် လီးစုပ်ဖူးနေကြမို့ ကိုအောင်နိုင် လက်အရုပ်တွင် ခေါင်းကို နောက်ပြန် ကြွသည်။ လီးတန်က အနည်းငယ် ပြန်ထွက်လာသည်။

လေးငါးဆယ်ချက်လောက် စုပ်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးသညိ ယူကီ၏ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေလေပြီ။ လီးစုပ်ပေးနေသူ ယူကီကတော့ ဘယ်လိုနေသည် မသိ။ ဘေးနားက အမေဖြစ်သူ မီကိုကတော့ စောက်ပတ် အပြတ်ယားကာ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေရှာသည်..။

“ Now your turn, Miko! ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ စေခိုင်းသံက ဘေးနားက စောင့်ဆိုင်းနေသည့် မီကိုကို သိန်းထီပေါက်သည် ထက်ပင် ဝမ်းသာသွားစေသည်။ ချက်ချင်းပင် သမီးဖြစ်သူ ယူကီဆီက လီးတန်ကြီးကို လုကာ ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံလိုက်သည်။

“ အား… ” 

“ Mind your teeth, slut.. ” 

အလောတကြီး လုကာ စုပ်ယူမှုကြောင့် မီကို၏ အပေါ်သွားနှင့် လီးတန်ထိပ် အနည်းငယ်ထိသွားရာ ကိုအောင်နိုင်ဆီက ငေါက်ငန်းသံ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်နှင့်လဲ သူမ၏ ဆံပင်တွေကို ဆွဲကာ ထိန်းလိုက်သည်။

“ ဆောရီး…အောင်နိုင်စံ.. ” 

မီကိုသည် သူမ၏ လောကြီးမှုကို သိသွားသဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ချွတ်ကာ ကိုအောင်နိုင်ကို အသားနားခံသည့် မျက်လုံးလေးနှင့် ကြည့်ကာပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အဲဒီကြတော့မှ သူမ၏ ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲထားမှုမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မီကို၏ ခေါင်းသည် အသာပြန်နိမ့်ကျကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို ပြန်ငုံသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူမသည် သွားလေးများနှင့် မကိုက်မိအောင် သတိထားကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အမေနှင့် သမီးဖြစ်သူ၏ တလှည့်စီ လီးစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကောင်းကောင်းချည်း အရသာတွေ့နေသည်။ သူဝယ်ထားသည့် Black Magic ဆရာ၏ ဆေးစွမ်းကိုလဲ တော်တော်ချည်း အံ့သြနေသည်။ အဆင်ပြေလျှင် ယိုးဒယားကို ထပ်သွားဖို့ပင် စဉ်းစားနေသေးသည်။

တော်တော်လေးကြာအောင် လီးစုပ်ခိုင်းပြီးနောက်တွင်တော့..

“ That’s enough, let’s fuck ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ပြောပြီးသည်နှင့် ကုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်သွားသည်။ အသာပင် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ခေါင်းအုံးနှစ်ခုကို ယူကာ နောက်ကျောတွင် ထိုးလိုက်သည်။ တလှမ်းချင်းစီ သူနောက်ကလိုက်လာသော အမေနှင့် သမီး ဖြစ်သူ နှစ်ယောက်ကိုလဲ စိမ်ပြေနေပြေ ကြည့်သည်။

မီကိုနှင့် ယူကီသည် ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်၏ တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကုတင်ပေါ်တွင် အဆင်သင့် ပက်လက်လှန်ကာ စောင့်နေသဖြင့် သူမတို့လဲ သဘောပေါက်ကာ ဘယ်ဘက်တစ်ယောက်၊ ညာဘက်တစ်ယောက် နေရာယူလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ Miko, you start first.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို တချက်ငေါ့ကာ မီကိုကို အချက်ပြလိုက်သည်။ ဒါကလဲ သူ့အကျင့်..သူသည် ဘယ်တော့မဆို ..ပစ္စည်းကောင်လေးတွေ ရရင် နောက်ဆုံးမှ သုံးတတ်ရာ..အမေဖြစ်သူကို အရင်ကိုင်ပြီးမှ သမီးဖြစ်သူကို ဆက်ရန် စဉ်းစားထားချင်း ဖြစ်သည်။

မီကိုကတော့ ကိုအောင်နိုင်ဘာတွေ တွေးနေသည်ကို မသိ။ သူမကို အရင် ရွေးလိုက်သည်ကိုပင် အကြိုက်တွေ့သွားကာ ကိုအောင်နိုင်ပေါ်ကို ချက်ချင်းတက်ခွသည်။ စိတ်က အရင်လိုနေရာ ပေါင်ကြားတွင် ပင်တီရှိနေသည်ကိုပင် သတိမမူမိချေ။ တက်ခွပြီးမှ သိသည်။

“ အင်း.. အ ဟင်း.. ” 

“ No..no.. don’t take off.. Just slide it.. ” 

ပင်တီကို ပေါင်ကြီးကြွကာ ဆွဲချွတ်ဖို့ ပြင်နေသည့် မီကိုကို ကိုအောင်နိုင်က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မီကိုလဲ အထာပေါက်သွားကာ ပင်တီစကို အသာပင် ဘေးသို့ တွန်းကာ ကပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ဝသည် ဟပြလေးဖြစ်ကာ ပေါ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည့် မပြူတပြူပေါ်လာသည့် စောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။ ပြဲလန်မနေဘဲ မဟတဟလေးသာ ဖြစ်နေသဖြင့် သဘောကျသွားသည်။ ကြည့်ရတာ နာဒိုဆိုသည့် ဘဲသည် လီးသိပ်မကြီးနိုင်ချေ။ ဒီကောင်မကြီးက သူ့သမီးကို ဗိုက်ခွဲမွေးတာ ဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က ကျဉ်းနေဦးမှာပဲ..

“ ရွှီ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် လေပင် တစ်ချက် ချွန်လိုက်သည်။ ညာဘက်ဘေးနားတွင် ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်ကာ အမေလုပ်သူ၏ လုပ်ဆောင်နေမှုကို ကြည့်နေသည့် ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်ကိုပင် မော့ကာကြည့်သည်။ သူမကိုများ ခေါ်သလားဆိုသည့် သဘော။

ကိုအောင်နိုင်သည် ယူကီက ဒီလိုလှမ်းအကြည့်တွင်တော့ လက်ညှိုးကလေးကို ကွေးကာ ခေါ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် အသာပင် နေရာရွှေ့ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ မျက်နှာနားကို ရောက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အနားရောက်လာသည့် ကောင်မလေး၏ နုနယ်လှသော နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကို ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင် အပေါ်ကို တက်ခွသူ မီကိုကတော့ ဒါတွေကို စိတ်မဝင်စားချေ။ လောလောဆယ် သူမသိသည်က ထောင်မတ်နေသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ အချောင်းကြီးကို အင်မတန်မှ ယားနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲကို ထည့်ဖို့ပင် ဖြစ်သည်။ရမက်စိတ်တွေက ပြင်းနေရာ ဤအချောင်းကြီးသည် သူမ ယောကျ်ားနာဒိုထက် အဆမတန်ကြီးသည်ကို သိသော်လဲ ဂရုမစိုက်ချေ။ တံတွေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေသည့် အချောင်းကြီးကို လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

မိုအောင်နိုင်၏ လိင်ချောင်းကြီးနှင့် မီကို၏ စောက်ပတ်၀ တော့အပ်မိ၏။ လီးထိပ်ဖူးနှင့် စောက်ပတ်၀ ထိမိတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မငယ်လေး ယူကီကို နမ်းရှုတ်နေရာမှ ခွကာ ပေါင်ရင်းကိုကြည့်သည်။ ဤအချိန်တွင်ပင် မီကိုသည် အပေါ်ကနေ ဖိကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးဒစ်ကြီးသည် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ကကြီးမားတုတ်ခိုင်ပေရာ အဖုတ်ဝသည် အစွမ်းကုန် တင်းပြဲလျှက် စူးကနဲ အောင့်၍သွားသည်။

“ အား..ကျွတ်…ကျွတ်.. ” 

မီကိုသည် စုတ်သာကာပင် ညည်းသည်။ ရုတ်တရက်တော့ ဆက်မသွင်းချေ။ လီးတန်ကြီးှနှင့် စောက်ပတ်သည် တပ်လျက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒါကို သဘောမကျ။ သူက ဒီဂငယ်မကြီးကို ချချင်နေရာ အောက်ကနေ ကော့ပင့်ကာ ထိုးတင်လိုက်သည်။

“ ဗျစ် ဗျစ်.. ဘွပ်.. ” 

“ အားပါးပါး… အား အား ” 

မီကို၏ စောက်ပတ်သည် အလိုက်သင့်ပင် ပွင့်ဟသည်။ နာဒို၏ လီးသည် သေးသည့်အပြင် ကိုအောင်နိုင် ထင်သလိုပင် မီကိုက သမီးဖြစ်သူကို ဗိုက်ခွဲမွေးထားရာ စောက်ပတ်က ပုံမပျက်ဘဲ ရှိနေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ကိုအောင်နိုင်လီးကြီးနှင့် မဆန့်သလိုပင်။ တော်သေးသည်။ စောက်ရည်ကြည်များက တောက်တောက်ယိုမတတ် စိုစွတ်နေသောကြောင့် သွင်းလိုက်တိုင်းတော့ ဝင်သွားသည်။

“ အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ဝင်တယ်…ဟင့်..ဟင့်… ” 

“ ကြပ်နေတာပဲ…အို..အို.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လီးဝင်သွားတိုင်း မီကိုဆီမှ ကာမသံလေးများသည် အဆက်မပြတ်ထွက်လာသည်။ ဒီလိုနှင့်ပင် နောက်ဆုံးတော့ ကိုအောင်နိုင်၏ အတန်ကြီးသည် အဆုံးထိဝင်သွားလေပြီ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ပထမဆုံးအဖြစ် ဂျပန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ထဲကို မိမိက အောင်မြင်စွာ ထည့်လိုက်နိုင်၍ အတော်ပျော်သွားသည်။ အသားဖြူသည့် အာရှအရှေ့ဘက်ခြမ်းက သူတွေမို့ စောက်ပတ်သည် အရည်တစိုစိုနှင့် ဖြစ်နေသည်။

သို့ပေမယ် မီကို၏ စောက်ပတ်သည် ဝါရင့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမကြီးတွေလို ခပ်ချောင်ချောင် မဟုတ်ချေ။ တော်တော်လေး တင်းကျပ်မှုရှိသည်။ အခုလဲ စောက်ခေါင်းပေါက်တစ်ခုလုံး ပြည့်ကျပ်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးထိပ်ဖျားဆိုလျှင် သားအိမ်ဝကိုပင် ထောင်နေချေသည်။ တိုက်ထားသည့် ကာမဆေးအရှိန်ကြောင့် မီကိုသည် လီးချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်သွားသည်နှင့် စတင်ဆောင့်တော့သည်။ စောက်ပတ်ကလဲ အပြတ်ပင်လှုပ်ရှားကာ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ဆွဲကာနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကတော့ သူ့အပေါ်တက်ခွကာ ဖိကြိတ်လိုးပေးနေသော မီကိုကို အားရစွာပင် အောက်မှကြည့်နေလေသည်။ ဘေးနာက ယူကီကိုလဲ အလွတ်မပေးဘဲ နို့အုံတွေနှင့် စောက်ပတ်ကို ပွတ်ကာဆွပေးနေ၏။ အမေဖြစ်သူ၏ တက်ခွကာ လိုးဆောင့်ပေးမှုကို ခံနေရပြီး သမီးဖြစ်သူကို စိတ်ကြိုက်နှိုက်ပွတ်နေရသဖြင့် သူ၏ အကြံကို စိတ်ထဲက ကျေနပ်နေသည်။



အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>>



တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၂ )

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

" ဘွတ်… ဖွတ်… ဖွတ်… ဗြစ် … ဗြစ်"

" အင်း …. အီး … အီး "

မိနစ် အနည်းငယ်ကြာ ဆောင့်ပြီးသောခါတွင်တော့ စုစုလှိုင် အခြေအနေကောင်းသွားလေပြီ။ အီစိမ့်လှသော ကာမအရသာကြောင့် သူကပင်နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးစ ပြုလာသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ အလိုက်သင့်ပင် ထပ်၍ သွင်းသွင်းလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးမှ အဆုံးထိဝင်ရောက်သွားသည်။ ပြီးလျှင် လုံးကျစ်သော ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငါးဖယ်ထိုးလေး မွှေနှောက်လိုက်သည်။ စုစုလှိုင် ခဗျာ တင်းပါးလေး လှုပ်ခါတက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်က နောက်ထပ် လီးတန်ကြီးကို ဘယ်ညာစောင်း၍ ငါးချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးပေးလိုက်သည်။

" အင့် ….. အား…. အား …. ရှီး"

" ဆောင့်… ဆောင့် ကို …."

စုစုလှိုင်တယောက် ရမက်လှိုင်းများ တရိပ်ရိပ်ထိုးတက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်များကို အပြန်အလှန် ပြန်ဆောင့်ပေလာသည်။ အချက်၂၀လောက်ဆောင့်ပြီး အတွင်တော့ ကောင်မလေး တောင့်မထားနိုင်တော့။ ထောက်ထားသော လက်နှစ်ချောင်းကို ရုပ်ကာ မွေ့ယာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်သည်။ ကိုယ်အထက်ပိုင်းက ကွေးတက်သွားသည်မို့ တင်လုံးလုံး နှစ်ဘက်က ပိုမို မောက်ကြွလာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အကြိုက်တွေ့သွားကာ စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆွဲပစ်လိုက်သည်။

" ဖွတ်… ဖွတ်… အိုး…. ကောင်းလာပြီ… ကို"

" စုလေး ….. လာတော့မယ်…နာနာဆောင့်စမ်းပါ"

" ဟုတ်ပြီ … ကို ပါ ပြီးလိုက်တော့မယ် ……. အီး … အီး … ရော့… အင့် .. အင့်"

အခန်းထဲ တွင် အော်ဟစ် ငြီးသံများ အဆုံးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိမြှုပ်ကာ လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သုတ်လွှတ်ကလဲ ကြမ်းတဲ့သူမို့ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို ဖြန်းခနဲ ပက်မိသည်။ စုစုလှိုင်လဲ တကိုယ်လုံးတုန်ခါကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျရင်း တတိယ အချီ ပြီးကာသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကိုလဲ စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့် အတင်းပင်ညှစ်ဆွဲလိုက်သည်။

" အားးးး ….. ကောင်းလိုက်တာ … စုလေး …ရယ်"

ကိုအောင်နိုင်လဲ အကြိုက်တွေ့ သွားကာ ကျန်နေသေးသော လရည်များကို တစစ်စ် ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကောင်မလေး၏ ကျောပြင်ပေါ် သို့ မှီကြသွားသည်။ စုစုလှိုင်ခဗျာ ကိုအောင်နိုင်၏ အလေးချိန်ကို မခံနိုင်တော့ဘဲ မွေ့ယာပေါ်သို့ ပစ်ကြသွားရာ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ထပ်ယက် ပါကြလာသည်။ ကောင်မလေး ကိုယ်ကို မပိအောင် ဘေးသို့ ကိုယ်ကို စောင်းလိုက်ပြီ စုစုလှိုင်၏ မေးဖျားလေးကို နောက်ကနေဆွဲလိုက်သည်။ နောက်ပြန်လည်လာသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာညင်းညင်း နမ်းစုပ်ရင်း ကိုအောင်နိုင်မှာ အသာဇိမ်ယူနေလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကိုမူ မချွတ်သေးဘဲ ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်ပင် စိမ်ထားလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက စံတင်အောင် သန်စွမ်းလှသည်။ သူများတွေလို လရည်ထွက်သွားသည်နှင့် လေရှုံ့သော ဘောလုံးလို ပိန်ကြသွားသူ မဟုတ်။ အတန်ငယ်သာ ပျော့သွားသည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာမှ အနည်းငယ်ပိန်ကျသွားကာ တင်းမာမှုလျော့ကြသွား၏။ သို့သော် လီးတန်အရွယ်အစားက ခပ်ထွားထွား ကြံချောင်းလောက် အရွယ်ရှိနေသေးသည်။ ဒါတောင်အလိုးခံနေသော စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ရင် ဖြစ်သည်။ ဆွဲမဖြုတ်ဘဲ စိမ်ထားက မာကြောသည့်အရှိန် အနည်းငယ် ပြော့သွားသည်က လွဲ၍ ဘယ်တော့မှ လုံးလုံးသေးမသွားတတ်။

အခုလဲ အချိန်တစ်နာရီ ကျော်မျှ လိုးခန်းဖွင့်ပြီး ဖြစ်သည့်အပြင် မနက်က နှစ်ချီပြီးထား မှုကြောင့် လူက အနည်းငယ် ပန်းသွားသည်သာ ရှိသည်။ လီးတန်ကတော့ သိပ်မပျော့ချင်သေး။ ကောင်မလေး၏ နွေးထွေးသော ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားရင်း ခေါင်းအုံးလေးပေါ်တွင် အသာမှေးနေလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို မူ မချွတ်ဘဲ ထားလိုက်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ အကြောင်းသိနေသူ ပီပီ ကိုအောင်နိုင် လက်မောင်းအိုးကြီးပေါ်တွင် ခေါင်းအပ်ကာ ဖင်လေးကို နောက်ပစ်ထားလိုက်သည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့ နှစ်ဦးသား အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားသော ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးသာ လျှင် မအိပ်ပျော်သေးဘဲ အသက်ရှုလိုက်တိုင်း အနည်းငယ် ကော့ကော့သွားသည်။ စောက်ပတ်နှစ်ခြားသား အောက်ခြေလေးတွင်သာ သုတ်ရည်ဖြူဖြူလေးများနှင့် စောက်ရည်ကြည်များ ပေါင်းကာ တစိမ့်စိမ့် စီးကျနေလေတော့သည်။

.....................................................................

အရင်ဆုံးပြန်နိုးလာသူက စုစုလှိုင်ဖြစ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ သတ်လျှိုသလိုဝင်နေသာ လီးတန်ကြီးကြောင့် Wet Dream လေးပင် မက်နေရာ … ကိုအောင်နိုင် အနည်းငယ် လူးလွန့်သွားသည့် အချိန်တွင် နိုးသွားချင်းဖြစ်သည်။ တစိမ့်စိမ့်လေးဖြစ်နေသော Aircon ကြောင့်လဲ အနည်းငယ်အေးသလို ဖြစ်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်ဘက်သို့ အသာလှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင်……

ကိုအောင်နိုင်သည် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားရာမှာ စုစုလှိုင်၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဖျတ်ခနဲ မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်သည်။ သူမနှင့် အကြည့်ချင်း ဆုံ၏။

" ဘယ်လိုလဲ ….. Second Round ဦးမယ် မှတ်လား"

ကိုအောင်နိုင်က မေးလဲမေး အောက်ရှိ လီးတန်ကြီးကိုလဲ တစ်ချက်ကော့လိုက်သည်။ ဗြိခနဲ မြည်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ဆီးစပ်နှင့် စုစုလှိုင်၏ တင်လုံးလုံးလေးများ မိတ်ဆက်သွားသည်။ အပြင်ဘက်တွင် စိမ့်ကျနေသော သုတ်ရည်နှင့် စောက်ရည်များက ခြောက်တောက်တောက်ပင် ဖြစ်နေရာ နေရတာ အနည်းငယ်ခက်သည်။ ဂရုစိုက် မနေတော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်က အသာပင် လီးတန်ကို တစ်ဝက်လောက် ပြန်ထုတ်လိုက်၊ ပြန်ထည့်လိုက် စတင်ပြုလုပ်သည်။

စုစုလှိုင်ခဗျာလဲ ကိုအောင်နိုင် အလိုကို အမြဲလိုက်လျောသူလေး ဖြစ်သူမို့ လက်လှမ်းမီရာ ခေါင်းအုံးလေးကိုသာ အားပြု၍ ဆွဲကိုင်ပြီး တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို နောက်ပစ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အလိုက်သင့်ပင် အသာမှန်မှန်ဆောင့်သည်။ ကျောပေးအိပ်နေသော ကောင်မလေး၏ စနေနှစ်ခိုင်ကိုလဲ နောက်ကနေ လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ်၏။ စုစုလှိုင် ထွန့်ထွန့်လူးလူး ဖြစ်လာကာ အင်း ခနဲ ငြီးသံလေးများ အစီအရီ ထွက်လာသည်။ ပွဲတိုင်းကျော်သည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တံကြီးလဲ ချက်ချင်းပင် စံချိန်မှီ ပြန်မာကြောလာသည်။ ခဏအကြာတွင် ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီအတိုင်း လုပ်ရတာကို အနည်းငယ် ရိုးသွားသည်မို့……….

" စုလေး…………."

" ဘာ…….. ဘာလဲ  ကို…………….. အို……… အင်း  အင်း"

စုစုလှိုင်ခဗျာ ရမက်သံလေးနှင့် ပြန်ထူးသည်။

" ကိုယ်တို့ … တမျိုး ပြောင်းပြီး…. လုပ်ရအောင်ကွာ………"

" အာ….. ကိုကိုက …. ဘယ်လို လုပ်ချင်လို့လဲ……"

" မတ်တပ်ရပ်ပြီး………… ဟိုနားမှာ  ချမယ်ကွာ….."

" အင်း လုပ်လေ…. စုလေးက ဘယ်နားမှာ နေပေးရမှာလဲ"

ကိုအောင်နိုင်က ရယ်ကျဲကျဲနှင့် …

" ဟိုဘက်… ရေကူးကန်ကို လှမ်းမြင်ရတဲ့ နားမှာလေ ….."

" အာ… မကောင်းဘူးကွာ …….. အဲဒါ မှန်တံခါးနဲ့လေ ….. အောက်ကလူတွေ ရှိလျှင် … မြင်ကုန်မှာပေါ့…"

စုစုလှိုင်က ရှက်သံလေးနှင့် အမူပိုပို ပြောသည်။ အခုတောင် ခန်းဆီးလိုက်ကာ ကို သိမ်းကာ ဘေးတွင်ချထားရာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တွင် အမြင့်တူ အဆောက်အဦး ရှိက သူတို့ကို လှမ်းမြင်နိုင်သည်လေ။ တော်သေးသည်က ကိုအောင်နိုင်၏ ဟိုတယ်က ၉ထပ်အထိမြင့်သည့် အပြင် ရေကူးကန်ရှိရာ နောက်ကျောဘက်တွင် လူနေအိမ် မရှိသောကြောင့် သူတို့ကို မမြင်ကြရချင်းသာ။

" မမြင်ပါဘူးကွာ…… ဒါက ၉ထပ်လေကွာ …. နောက်ပြီး မှန်ခံနေတော့ မြင်လဲ သူတို့အတွက် ဝိုးတဝါးပါ…."

" ဘယ်သူတွေမှန်း… မသိပါဘူး….. လာပါကွာ….."

ကိုအောင်နိုင်က အသာချော့ကာ ပြောလိုက်သည်။ ရင်သားလေးတွေကိုလဲ တင်းတင်းဆုပ်နယ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်သည်။

" အိုး…. ဟင့် ဟင့်…. အီး"

" ကဲ… ကိုကို့ သဘောပဲကွာ….. ဒီမှာ ကောင်းလာပြီ ဟာကို….."

စောက်ပတ်ထဲက အရသာက လွှမ်းမိုးလာပြီမို့ စုစုလှိုင်ခဗျာ ကိုအောင်နိုင် အလိုကို မငြင်းဆန်နိုင်ပေ။ ကောင်မလေးဆီမှ အသံထွက်လာသည်နှင့် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။

" ဗလွတ်…………."

ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှ အမြန်ဆင်းကာ စုစုလှိုင်ကို အသာ ဆွဲထူလိုက်သည်။ ကောင်မလေးလဲ ကိုအောင်နိုင်လက်ကို ဆွဲကာ အသာထသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေချမိသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေးကို လှည့်ဆွဲကာ သူ့ကိုကျောပေးစေသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် ကောင်မလေး၏ တင်သေးလေးကို ထောက်ကာ မှန်ပြတင်းဘက်သို့ တွန်းခေါ်လာသည်။ စုစုလှိုင်လဲ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် နှင့် မှန်ပြတင်းနားရောက်သွားသည်။ အောက်ဘက်ကိုလဲ မရဲတရဲ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်က ညနေစောင်းပင် ရောက်နေ၍ နေရောင်ကတော့ မှန်ကို သိပ်မထိုးတော့ရှာပေ။  

ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေး၏ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ မှန်ပြတင်းကို ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ မိမိ၏ ခြေထောက်ကိုလဲ ခပ်ကွကွလုပ်ကာ လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့လျှောလိုက်သည်။ တင်ပါးအထက်ကိုထောက်နေရာမှ ပေါင်ရင်းသို့ရောက်သွားသည်။ စုစုလှိုင်လဲ အလိုက်သင့်ပင် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကား၍ တင်ကလေးကို နောက်ပစ်လိုက်၏။ ခါးတွင်ပုံကျနေသော Dress လေးက ခံနေသဖြင့် လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ကို အပေါ်ကသာ ထောက်မိသည်။

ကောင်မလေး၏ လက်ကလေးများကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော မိမိ၏ လက်ကို ဖြုတ်ကာ ကိုအောင်နိုင် Dress လေးကို မရင်း လီးတန်ကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အဆီးအတား မရှိတော့ပြီမို့ လီးကြီးက မြုပ်ဝင်သွားသည်။

" အီး…… ဝင် သွားပြီ… ကိုရယ်"

စုစုလှိုင် ခဗျာ မျက်လုံးလေး မှေးကြသွားသည်။ ခုနတုန်းက လူတွေမြင်ကုန်ရင် ခက်ရချည်သေးဆိုသော ကောင်မလေးမှာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးအတွေ့တွင် မျောသွားရှာလေပြီ။ ကိုအောင်နိုင်လဲ မိမိဘယ်ဘက်လက်ကို ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ချောင်းကို ကောင်မလေးက အလိုက်သင့် စုပ်သည်။ ညာဘက်လက်ကမူ ကောင်မလေး၏ ထွားနုသော နို့အုပ်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆော့သည်။ အောက်က ခါးကို မှန်မှန်လှုပ်ကာ အပေါ်သို့ကော့တင်သည်။

" ဗွတ်… ဗွတ်… အင့် .. အင့်…. ဆောင့်… ကို …. ဆောင့် ..ဆောင့်"

နည်းနည်း အရှိန်ရလာမှ ကိုအောင်နိုင် ကောင်မလေး၏ ခေါင်းပေါ်မှ ကျော်ကာ အောက်သို့ ငုံကြည့်လိုက်သည်။ ပြာလဲ့နေသော မီတာ ၅၀လောက် ရှည်လျားသည့် ဘဲဥပုံ Lap Pool တွင် လူသုံးယောက်ရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြည့်ရတာ ယောကျ်ားတစ်ဦးနှင့် မိန်းမနှစ်ယောက် ဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဝတ်ထားသော ရေကူးဝတ်စုံကို ကြည့်၍ ခန့်မှန်းလိုက်ချင်းဖြစ်သည်။ စုံတွဲ ဖြစ်ဟန်တူသော ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမက ရေကန်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည်ကူးကာ ကျန်တစ်ယောက်က နေဆာလှုံနေသည်။

ကိုအောင်နိုင် စိတ်တွင် အနည်းငယ် ရင်ခုန်သွားသည်။ သူပင်လျှင် အပေါ်ကနေ မပီဝိုးတဝါး မြင်နေရလျှင် အောက်ကလူတွေလဲ သူတို့ကို မြင်နိုင်ကြောင်းတွေးမိသည်။ တော်သေးသည် ။ စုစုလှိုင်မှာ ဘာမှ မသိဘဲ ကာမစိတ်တက်ကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်နေသောကြောင့်။

" ဟိုက်….!!!!!!!"

ကိုအောင်နိုင် စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့စိတ်ထင်လို့လား မသိ။ ဒရင်းဘက်ပေါ်တွင် နေဆာလှုံနေသော အမျိုးသမီးက သူတို့ကို လှမ်းကြည့်နေသလိုပင်။ လူကို ကွဲကွဲပြားပြား မမြင်ရသော်လဲ မျက်နှာလေးက မော့နေကြောင်း စိတ်ဖြင့်သိသည်။ ကိုအောင်နိုင် စိတ်တွေ တမျိုးဖြစ်သွားကာ ရင်ခွင်ရှေ့ရှိ စုစုလှိုင်ကို ကျုံးဆောင့်သည်။ ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လက်ကိုလဲ ဆွဲထုတ်ကာ စုစုလှိုင်၏ မှန်ကိုထောက်နေသော လက်ပေါ်သို့ အုပ်ကိုင်သည်။ ကျန်ညာဘက်လက်ကိုလဲ ကောင်မလေး၏ ညာဘက်လက်ဖမိုးပေါ် အုပ်ကိုင်၏။ ပြီးလျှင် အားဖြင့်ဖိတွန်းလိုက်သည်။

" အင့်… အား… အား .. ကို"

စုစုလှိုင် ခဗျာ ငြီးသံလေး မြည်ကာ မှန်နှင့် အိခနဲ ထိကပ်သွားသည်။ နို့အုံလေး နှစ်ဖက်လဲ မှန်သားပြင်ပေါ်တွင် ပြားချပ်ကာ ကပ်သွားသည်။ လီဗာသဘောမျိုးဖြစ်သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် အားကုန် ချတော့သည်။ မျက်နှာကိုမူ ရေကူးကန်ဘေးက အမျိုးသမီးဆီသို့ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ အမျိုးသမီး၏ ကိုယ်လေးက လှုပ်ရှားသွားကာ ဒရင်းဘတ်ဘေးချထားသော လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားနား ရွှေ့သွားသည်ကို တွေ့၏။ သေချာပါပြီ။ သူတို့လုပ်နေတာ ကို ဒီ မိန်းမ မြင်သွားတာ။

ကိုအောင်နိုင် စိတ်တွေ ဆူဝေလာကာ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ စိတ်ကမူ ဒီမိန်းမ ဘာလူမျိုးဖြစ်မလဲ စဉ်းစားသည်။ ကြည့်ရတာ တိုင်းရင်းသားများလား… ဒါမဟုတ် နိုင်ငံခြားသူများလား….။ အာ .. ဟုတ်ပြီ.. နိုင်ငံခြားသူ ဖြစ်နိုင်သည်။ ရေကူးကန်ထဲတွင် 2 Piece နှင့်ထိုင်နေပုံ ထောက်ရင်တော့ ဗမာတော့ မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်သည်။ သူ့ ဟိုတယ်က မြို့ထဲဘက် မကျသော်လဲ လေဆိပ်နှင့်နီးသဖြင့် နိုင်ငံခြားသားများလာကြသည်။ သူကလဲ စီးပွားရေး အမြင်ရှိသူမို့ နိုင်ငံခြားသားများအတွက် Tour Van များကို အခမဲ့ စီစဉ်ပေးထားသည်။ ဒါကို နိုင်ငံခြားသားတွေက Service ကောင်းတယ်ဆိုပြိး သဘောကျကြသည်။ အမှန်က တည်းခိုခကို ဒေါ်လာနှင့်ယူထားရာ ဒီစရိတ်တွေက အကုန်ပါပြီးသား။

အားပေးသူ ပရိတ်သတ်ရှိလာပြီ မို့ ကိုအောင်နိုင် လိုးချက်များ သွက်လာသည်။ စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းသော ကာမစိတ် ဖြစ်ပေါ်လာကာ ဖီလင်တမျိုးဖြစ်လာသည်။ နိုင်ငံခြားသူ ဖြစ်လျှင်တော့ ဒါမျိုးတွေက မဆန်းနိုင်ပေဟု တွေးမိကာ သဘောကျသွားသည်။ ရုပ်ရည်ဘယ်လိုရှိမည် မသိသော်လဲ အပေါ်က ကြည့်ရတာတော့မဆိုးဟု တွေးမိကာ စမ်းလို့ရရင် စမ်းကြည့်ချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လိုးသက်တစ်လျှောက်တွင် လူမျိုးခြားဆို၍ အမျိုးသမီးသုံးယောက်သာ ချဖူးသည်။ နှစ်ယောက်က ပြင်သစ်သူ ညီအစ်မတွေ ဖြစ်၍ ၊ ကျန်သူကတော့ ပြည်ကြီးက တရုတ် သူဌေးမ တစ်ဦးဖြစ်သည်။

(ထုံးစံ အတိုင်း … ဤ အကြောင်းများကို နောင်တွင် အချိန်ရလျှင် ဖော်ပြပါဦးမည်…)

ထူးခြားသော ကာမစိတ်တွေဖြစ်ပေါ်လာသည်မို့ ကိုအောင်နိုင်သည် နသိုးကြိုးပြတ်သလို စွတ်စွတ်ထိုးသည်။

" ဗြစ်.. ဖွတ်… ဖွတ်.. ဗြစ်…"

" အင့်.. အင့်…. အား….အ"

စုစုလှိုင်ခဗျာတော့ ကိုအောင်နိုင်၏ အတွေးများကို မသိရှာဘဲ မျက်လုံးစုံ မှိတ်၍ အံကြိတ်ကာ ငြီးနေရှာသည်။ စောက်ပတ်ထဲက အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလာပြီမို့ ခဏ အကြာတွင်တော့

" အင်း… ကို … ဆောင့်…. ပြီးတော့မယ်"

" အား… အား.. အင့် … ထွက်.. ထွက် ကုန်ပြီ… အူး"

" အင်း… ရော့ ရော့… ကိုလဲ ပြီးပြီ"

ကိုအောင်နိုင်လဲ စိတ်နှစ် လိုက်ကာ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ချလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ကော့ကာ လရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ စုစုလှိုင်လဲ ဖင်သားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်သည် အထိ ဖြစ်ကာ စောက်ရည်တွေ ထွက်ကျသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် လီးတန်ကြီးက အပြည့်အကျပ် ပိတ်ဆို့နေရာ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်များသည် လီးတန်လုံးပတ်ကို အတင်းပွတ်ကာ အပြင်သို့ ထွက်ကြရရှာသည်။

အတော်လေးကြာတော့မှ ကိုအောင်နိုင်သည် … ဟင်း… ခနဲ သက်ပျင်းချကာ ကိုယ်ကို အနောက်သို့ ယို့လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက ဗြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်၏။ စုစုလှိုင်ခဗျာတော့ ကြိုးပြတ်သွားသော ရုပ်သေးရုပ်လေးပမာ ကြမ်းပြင်ဘက် ခွေကျသွားရှာတော့သည်။

........................................................

ကိုအောင်နိုင်တို့ ရေမိုးချိုးပြီး ဟိုတယ်အောက် ဆင်းအလာတွင်တော့ အချိန်က ညနေပင်တော်တော်စောင်းနေလေပြီ။ ဓါတ်လှေကားထဲက အထွက်တွင် …  ကိုအောင်နိုင် တွေ့လိုက်သည်က…..

အသားတော်တော်ဖြူသော အမျိုးသား အသက်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ဦးနှင့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မြင်ယုံနှင့် နိုင်ငံခြားသားများမှန်း သိသည်။ ကြည့်ရတာ အဖြူကောင်များ မဟုတ်။ အာရှဘက်က ဖြစ်မည်။ ကကြီးမဟုတ်လျှင် ၊ ဂငယ်ဖြစ်မည် ထင်သည်။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးမှာမူ နည်းနည်းအသက်ရင့်သည့် ပုံစံ ဖြစ်ကာ ကျန်တစ်ဦးကတော့ နုငယ်သော မိန်းမလေးပင်။

ယောကျာ်းကြီး၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အင်္ကျီမပါဘဲ ခါးကို သဘတ်ဖြင့်ပတ်ထားသည်။ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးမှာလဲ အောက်ပိုင်းတွင် ရေစို အမွှေးပွ သဘက် ကိုယ်စီနှင့်။ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော ကိုအောင်နိုင် အတပ်သိသည်။ ခုနက အပေါ်မှာ သူချနေတုန်းက မြင်ရသော အဖွဲ့ဖြစ်မည် ထင်သည်။ သူတို့ကို လှမ်းကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ပွတ်နေသော အမျိုးသမီးမှာ ကြည့်ရတာ ငယ်သော ကောင်မလေးဖြစ်မည် ထင်သည်။ သေချာအောင် သူ ကောင်မလေး၏ မျက်နှာကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အပေါ်ဘက်က ဘရာနှင့်သာ စည်းနှောင်ထားသည့် ရင်သားလုံးလုံးလေးမျာကိုလဲ တမင်တကာပင် ကြည့်သည်။

ကျန်သည့် ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမမှာတော့ ဘာမှမဖြစ်သလို ကိုအောင်နိုင်တို့ အထွက်တွင် ဓါတ်လှေကားထဲ ဝင်သည်။ ကောင်မငယ်လေးကမူ ကိုအောင်နိုင် စိုက်အကြည့်တွင် မျက်နှာပေါ်၌ အံအားသင့်ပုံလေးပေါ်သည်။ ရင်သားများကို အကြည့်တွင်တော့  မျက်တောင်ချကာ ဓါတ်လှေကား ထဲသို့ အသာ ဝင်သွားသည်။ ရှက်ပြီး မလုံမလဲ ဖြစ်သွားသည့်ပုံပင်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ စုစုလှိုင်ခါးလေးကို ဖက်ကာ အသာထွက်လာသည်။ စိတ်ထဲတွင်လဲ တခုခုကို အလျင်အမြန် တွေးတောနေမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အဆော်ကို အတော်ကြာကြာ ခံလိုက်ရသူ စုစုလှိုင် ကတော့ ဒါတွေကို ဘာမှ မသိရှာပေ။ ကိုအောင်နိုင့်ကို မှီ၍သာ ကားထားရာသို့ အတူ လျှောက်လာမိတော့သည်။

...............................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ကိုအောင်နိုင်သည် စုလေးကို ပြန်လိုက်ပို့ပြီးနောက် ညနေဘက်ချိန်းထားသော မျိုးသီရိ၏ အိမ်သစ်တက်ပွဲ ပါတီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားကိုလဲ ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်း တလျှောက်ဖြည်းဖြည်းလေး မောင်းလာသည်။ ဟိုတွေး ဒီတွေးနှင့် အရင်တုန်းကဆို မျိုးသီရိတို့အိမ်ကို ကားမောင်းပြီးတော့တောင် သွားစရာမလိုကြောင်း စဉ်းစားမိသွားသည်။ မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင် လက်ရှိ နေနေသော ကျောက်ကုန်းဘက်တွင် အရင်ကနေသည်။ သူနှင့် High School ထဲမှ သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏Sex Life တွင် အရင်ဆုံး လက်တွဲဖူးသူများတွင် တစ်ဦးအပါအဝင် ဖြစ်သည်။ အများအမြင်တွင်တော့ သူငယ်ချင်းများဖြစ်သော်လဲ ကွယ်ရာတွင်တော့ လင်မယားဖြစ်ခဲ့သည့် အကြိမ်ပေါင်းမနည်းချေ။ သူမသည် လသာ(၂) ဟုခေါ်သော မိန်းကလေးသီးသန့် အထက်တန်းကျောင်းတွင် အတန်းပိုင် ဆရာမ တစ်ဦးလဲ ဖြစ်သည်။

မျိုးသီရိနှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ဆယ်စုနှစ် တစ်ခုမက တွဲလာဖူးသူများ ဖြစ်သည်နှင့် အညီ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းသိသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကိုယ်ပေါ်တွင် မျိုးသီရိသည် ဘယ်နေရာ ဘာရှိတယ်ဆိုတာ အလွတ်ရသလို ကိုအောင်နိုင်ကလဲ မျိုးသီရိ၏ ကိုယ်တွင် အမွှေးဘယ်နှစ်ပင်ရှိသည်က အစသိသည်။

ခက်သည်က ကိုအောင်နိုင်ပင်။ သူက မိန်းမမယူချင်ပေ။ ယူစရာမလိုအောင်လဲ အခြေအနေကပေးသည်မို့ ဒါကို ခေါင်းထဲမထည့်။ မျိုးသီရိလို အလှအပတွေက သူ့အနားဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတော့လဲ ခက်သည်။ မျိုးသီရိကတော့ ဒီကိစ္စကို ခေါင်းထဲမထည့်၍ မရ။ သူမတို့ မိသားစုက မဆင်းရဲသော်လဲ မချမ်းသာချေ။ ဒါ့အပြင် သူမမှာ အမကြီးဖြစ်သည့်အပြင် မောင်နှစ်ယောက်က ကျောင်းနေတုန်း။ ဒီတော့ အမေမရှိ။ အဖေ  မုဆိုးဖို ပင်စင်စားနှင့်နေရသော သူတို့ဘဝကို ကယ်မမည့်သူကို လိုချင်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိကို မယူသည်သာ ရှိသည်။ အစစအရာရာတော့ ထောက်ပံ့သည်။ ဒါကို မျိုးသီရိက သိပ်မကြိုက်။ ကိုအောင်နိုင် စေတနာမှန်သည်ကို သိသော်လဲ အများအမြင်တွင်တော့ သူမက ချူစားသည်ဟု အပြောခံရမှာတော့ ကြောက်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ အခုခေတ် ကျောင်းဆရာမများ ထုံးစံအတိုင်း ဝိုင်းကျူရှင်လိုက်သင်သည်။ ဤတွင် ကျောင်းသူမေလေးတစ်ဦး၏ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမောင်မောင်တင်နှင့် တွေ့သည်။ မောင်မောင်တင်သည် စစ်တပ်မှ ဗိုလ်မှုးကြီးတစ်ဦးဖြစ်၏။ အသက်၄၀နီးပါးလောက်ရှိသော လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်ကတော့ သာမန်သာ။ သို့သော် သူက စစ်တပ်ထဲတွင် အကောင်ဖြစ်သည်။ ကြီးကြီးပိုင်းက ဘဘတစ်ယောက်နှင့် အတော်ရင်းနှီးသည်။

သူတို့စစ်တပ်ထဲတွင် အကောင်ကနေ အကောင်ကြီးဖြစ်ရန်က မိန်းမပေါ်တွင် အများကြီး မူတည်သည်။ မိန်းမက ပညာတတ်ဖြစ်လေ၊ အခွင့်အရေး ပိုကောင်းလေဖြစ်သည်။ ကျောင်းဆရာမချောလေး မျိုးသီရိကို မြင်တော့ ဘာပြောမလဲ အသေလိုက်တော့သည်။ မျိုးသီရိက ဒါကို ကိုအောင်နိုင်နှင့် တိုင်ပင်၏။ သုံးလလောက်ကြာအောင် အခြေအနေစောင့်ကြည့်ပြီးနောက် ကိုအောင်နိုင်၏ တိုက်တွန်းမှုဖြင့် မီးစိမ်းပြလိုက်တော့သည်။

မောင်မောင်တင်ခဗျာ ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ချင်း။ အစောပိုင်းက မျိုးသီရိနှင့် တွဲနေ၍ အမြင်မကြည်သော ကိုအောင်နိုင်ကိုပင် အောင်သွယ်တော်ကြီးဆိုပြီး ကျေးဇူးတင်သည်။  သူ့အဖို့လဲ အသက်၄၀ အထိ မစွံခဲ့သမျှ မျိုးသီရိနှင့် တွေ့မှ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်ချင်းဖြစ်သည်။ ဒါကလဲ မောင်မောင်တင် မပြောနှင့်။ မျိုးသီရိကို တွေ့သူ ဘယ်ယောကျ်ားသားမဆို ရင်ခုန်လောက်အောင် သူမက လှသည်။ ထူခြားသည်က မျိုးသီရိ၏ စနေနှစ်ခိုင်က အတော်ထွားသည်။ ထွားတာမှ ကွဲျကောသီးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ကပ်ထားသည်နှင့်တူသည်။ မျက်စိထဲမြင်အောင် ပြောရရင် ဂျပန် AV ကားတွေထဲက ကောင်မလေးတချို့လောက် ရှိသည်။ စထွားခါကဆိုလျှင် ကိုအောင်နိုင် မှန်မှန်ဆွဲပေးမှုကြောင့် ဆိုကာ စိတ်ဆိုးသေးသည်။ နောက်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ သူနှင့်အတူတူ ခံနေသော တခြားကောင်မလေးတွေက မဖြစ်ဘဲ သူကသာ မတန်တဆထွားနေသည်ကို တွေ့မှ ဟိုမုန်းကြောင့်ဖြစ်မည်ဟု တွေးကာ စိတ်ပြေသွားသည်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုတော့ ပြီးခဲ့သော လက မျိုးသီရိတို့ မင်္ဂလာဆောင်ကြသည်။ ဒါကလဲ ကိုအောင်နိုင် အတင်းတိုက်တွန်း၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဖြစ်သွားချင်း ဖြစ်သည်။ သူမဘာသာဆိုလျှင် မောင်မောင်တင်ကို တစ်နှစ်လောက် အချိန်ဆွဲထားလိုက်ချင်သေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်က မျိုးသီရိကို မငယ်တော့ဘူးဟု ဖျောင်းဖြရသည့်အပြင် ပစ်မထားပါဘူးဟု ဂတိပေးလိုက်မှ အင်တင်တင်နှင့် သဘောတူလိုက်ချင်းဖြစ်သည်။ မောင်မောင်တင်ကတော့ ကိုအောင်နိုင်ကို ထိုင်ရှိခိုးမတတ် ကျေးဇူးတင်သည်။ အံမယ်..။ သူတို့ မင်္ဂလာဆောင်တွင်Best Man လုပ်ပေးဖို့ပင် မေတ္တာရပ်ခံ၏။ မျိုးသီရိကပင် ဝိုင်းပြောရာ ကိုအောင်နိုင်လဲ မညင်းသာပဲ လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်တွင် လူများကတော့ သတိုးသမီးက သတို့သားနှင့် မလိုက်ပဲ Best Man နှင့်သာ ပိုလိုက်သည်ဟု နောက်ကွယ်တွင်ပြောကြသည်ကိုတော့ မောင်မောင်တင်ပြန်မကြား။ တချိန်လုံး မှိုရသည့် မျက်နှာနှင့် ပြုံးဖြီးဖြီး ချည်းသာဖြစ်နေသည်။

ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်းမှနေ၍ လမ်းသွယ်လေးကို ဝင်မိသည်နှင့် ကားများ အစီအရီ ရပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ယဉ်ထိန်းတစ်ယောက်ကပင် ကားများကိုနေရာချပေးနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အော်ဒီအနက်ရောင်တစ်စီးနောက်တွင် အသာထိုးရပ်လိုက်ရင်း ကားပေါ်ကဆင်းသည်။ ပြီးတော့ ရှေ့က သွားနေသော အတွဲတစ်တွဲ နောက်ကနေ အသာလိုက်လာခဲ့သည်။ ကြည့်ရတာ သူတို့လဲ မျိုးသီရိတို့ အိမ်တက်ပါတီကို လာကြတာ ထင်သည်။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကနေ ဟန်းဖုန်းကို ထုတ်ကာ “I’m here” လို့ message တော့ ပို့လိုက်သည်။

မီးရောင်စုံထွန်းထားသော ခြံထဲကို ရောက်သည်နှင့် အိမ်ဘေးမြက်ခင်းထဲတွင် အစီအရီခင်းထားသော စားပွဲလေးများကို တွေ့သည်။ လူတော်တော်များများပင် ရောက်နေကြလေပြီ။ ကိုအောင်နိုင် အသိတယောက်ကို တွေ့၍ နှုတ်ဆက်မည်ဟု ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သည့်တွင် အိမ်ထဲက ထွက်လာသော မျိုးသီရိကို တွေ့လိုက်သည်။ ခရမ်းရောင် ဝတ်စုံလေးနှင့် အပြေးလေးတပိုင်း လျှောက်လာသော မျိုးသီရိ၏ အလှက ထင်းခနဲပေါ်သည်။ ထွားမို့၍ လူတိုင်းကငေးလောက်သော ရင်သားများမှာ မျိုးသီရိ ခြေလှမ်းတိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေ၏။ ကိုအောင်နိုင်၏ မျက်လုံးတွေက မျိုးသီရိကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်သည်။ စိတ်အစဉ်ကမူ လွန်ခဲ့သော တစ်လကျော်ကျော်သို့ ပြန်ရောက်သွားသည်။

" ခစ်..ခစ် .. အောင်ကလဲ ကွာ.. မရိုက်ပါနဲ့ဆို"

" ပြောမရဘူး….."

" ဒီမှာ ဖြဲပေးထားရတာ…. လက်တောင် ညောင်းလာပြီ… "

" လုပ်စရာ.. ရှိတာတော့ မလုပ်ဘူး…. မျိုးက… ယားနေပြီ"

အခန်းထဲတွင် မျိုးသီရိ၏ အသံလေးက သာသာလေးထွက်ပေါ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင် နှင့် မျိုးသီရိသည် City Star Hotel တွင် ရောက်နေကြချင်း ဖြစ်သည်။ ရှေ့အပတ်တွင် မင်္ဂလာဆောင်တော့မည်မို့ နောက်ဆုံးပိတ် တချီလောက်ဆွဲရန် နှစ်ဦးသဘောတူ ရောက်နေကြချင်း ဖြစ်၏။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဖြူဖြူတောင့်တောင့် မျိုးသီရိကို အ၀ လိုးရန် ကြံထားသလို၊ မျိုးသီရိကလဲ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အဝချစ်ပွဲဝင်ရန် ကြံရွယ်ကာ ညဘက်လစ်ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်နှင့် ခဏခဏ အိပ်ဖူးသော်လဲ ညဘက်တော့ အလိုးမခံဘူးချေ။ သူကအများအမြင်တွင် ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ နေတတ်သူဖြစ်၍ ညဘက်အပြင်လဲ မထွက်တတ်။ အခုတော့ မောင်မောင်တင်နှင့် လက်မထပ်ခင် အားရပါးရနေရအောင် ညဘက်ချိန်းလိုက်တာဖြစ်သည်။

" ဖြတ်..ဖြတ်…."

ကိုအောင်နိုင်၏ Nikon ကင်မရာလေးမှ မီးပွင်သွားသည်။ လှလိုက်သည့် စောက်ပတ်။ အာပြီးပြဲနေသည်မှာ အထဲမှ ဖရဲသီး လို အသားလေးများကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဒီနေ့ သူတို့က အထူးအစီအစဉ် ရှိသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိကို သူများလက်အပ်လိုက်ရာမှာ ဖြစ်သည့်အတွက် မျိုးသီရိ၏ အလှအပတွေကို မှတ်တမ်းတင်ချင်သည်။ ဘာရယ်မဟုတ်။ နောက်အခြေအနေမပေးလျှင် သူက ပြန်ပြီးဒါတွေကို ကြည့်ကာ စားမြုံ့ပြန်လို့ရအောင် ဖြစ်သည်။ မျိုးသီရိက အစောပိုင်းတွင် သဘောမတူ။ မဟုတ်က ဟုတ်ကဆိုကာ ငြင်းသည်။ ကိုအောင်နိုင်က အတင်းပြောမှသာ လက်ခံချင်း ဖြစ်သည်။ ဒါတောင် ဘယ်သူမှ မပြရ ဟု တားမြစ်သည်။ ဒါကတော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ သိသည်။ သူလဲ ဟို နာမည်ကျော် Hong Kong မင်းသား Edison Chen လိုမဖြစ်ချင်။ သူ့ခဗျာ နာမည်ပျက်ရုံမက သူနှင့်တွဲသည့် မင်းသမီးတွေ အားလုံးလဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနဲဖြစ်ကုန်ကြသည်သာ။

ကိုအောင်နိုင်သည် replay ခလုတ်ကို နှိပ်ကာ ရိုက်လိုက်သည့် မျိုးသီရိ၏ စောက်ပတ်ပုံကို သေချာကြည့်သည်။ စိတ်ကျေနပ်သွားတော့မှ…

" ရပြီ.. မျိုး…. စောက်ပတ်ကို မဖြဲနဲ့တော့ …"

" ဒီအောက်ကို ဆင်းလာတော့…."

" တကယ်တဲ့ ဘာလုပ်ခိုင်းဦးမလို့လဲ…. ဒီမှာ ယားနေပြီလို့ပြောနေတဲ့ဟာကို …. အောင်ကလဲ ကွာ"

မျိုးသီရိ သည် နှုတ်ခမ်းစူစူလေးဖြင့် ပြောရင်း ကုတင်အထက်တွင် ပေါင်ကားကာ စောက်ပတ်ကို ဖြဲ၍ ပြပေးနေရာမှ အသာထသည်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်ချကာ အောက်ကို ဆင်းလားရင်း ကိုအောင်နိုင် အနားတွင်ရပ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်များရှိနေသေးသော်လဲ မျိုးသီရိကတော့ ကိုအောင်နိုင် ရှာဝယ်ပေးထားသော ဝတ်စုံလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ ဒါက နိုင်ငံခြားဇတ်လမ်းတွေထဲမှသာ တွေ့ရလေ့ရှိသော Sexy Lingerie အဝတ်အစားဖြစ်သည်။ ယိုးဒယားဘက်က ရတာမို့ အကောင်းစားဖြစ်သည်။ အပေါ်ဘက်တွင်က ထိုးယိုပေါက်မြင်ရသော ဇာလိုလို အကွက်ဖော်ထားသော ပုံစံဖြစ်ကာ ရင်သားအောက်တွင် ဆုံးသွားသည်။ နာက်ကျောက်တွင်တော့ အလွတ်ဖြစ်ကာ လည်ပင်းတွင် ကြိုးစလေးနှစ်စကို စည်း၍ ထိန်းထားသည်။ အသားက Elastic မို့ မျိုးသီရိ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်နေသည်။ ဆူဖြိူးသော နို့အုံကြီးများကို ဇာအနက်ရောင်နှင့် အနားကွပ်ထားသလို။ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တံတလျှောက်တွင်တော့ Elastic Stocking ကို ကပ်နေအောင်ဝတ်ထားကာ ချိတ်လေးနှစ်ခုဖြင့် အပေါ်ခါးကအစကို ဆွဲချိတ်ထားသည်။ အရောင်တွေက အနက်ရောင်ဖြစ်သည့် အပြင် Design ကလဲ အပီမိုက်ရာ ယောကျ်ားမှန်လျှင် ရမက်စိတ် ကြွလာမည်သာ။

အနားတွင် လာရပ်သော မျိုးသီရိကို ခါးက အသာလှမ်းဖက်ကာ ကိုအောင်နိုင်က

" ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး မျိုးရယ်… မျိုးစောက်ပတ်ကြီးက အပြင်မှာ မပြောနဲ့ ကင်မရာထဲမှတောင် လှတယ်… ကြည့်ပါဦး …… "

မျိုးသီရိသည် မိန်းမသားပီပီ စပ်စုကြည့်ချင်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်ထိုးပေးသော ကင်မရာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ screen ပေါ်တွင် မိမိစောက်ပတ်ကို ထင်းထင်းချည်းမြင်၏။ ပုံကလဲ 12 MegaPixel နှင့်ရိုက်ထားသည်မို့ ကြည်လင်လှသည်။ နီရဲစွတ်စိုနေသော မိမိအတွင်းသားများကို တခါမှမတွေ့ဘူးရာ အထူးအဆန်းပင်ဖြစ်သည်။ ရင်တွေလဲ ခုန်သည်။

" မျိုး ဝိုင်နည်းနည်းလောက် ထပ်သောက်ဦးမလား…."

" အင်း… သောက်မယ်လေ….. "

ကိုအောင်နိုင် မျိုးသီရိဆီမှ အသာခွာကာ စားပွဲပုလေးပေါ်တွင် တင်ထားသော ရေခဲစိမ်ဝိုင်ပုလင်းကို ယူသည်။ အသင့်ဘေးတွင် ရှိသော ခွက်ထဲကို ငှဲ့ကာ မျိုးသီရိကို ပေးလိုက်သည်။ မိမိကလဲ တစ်ခွက်ယူသောက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦး ဒီကိုရောက်နေသည်မှာ နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိနေလေပြီ။ ခါတိုင်းဆို ရောက်ရောက်ချင်း အလုပ်ဖြစ်နေကြဖြစ်သော်လဲ အခု မျိုးသီရိက အဝတ်အစားလဲ၊ ကိုအောင်နိုင်က ဓါတ်ပုံရိုက်နှင့် ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ကြသေး။

" ကဲ… အောင် .. စကြရအောင်ကွာ…"

မျိုးသီရိက ကိုအောင်နိုင် လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲကာပြောသည်။

" အင်း… စ မယ်လေ.."

" လာ… မျိုးက ဒီကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်.. ဒီဘက်ကို မျက်နှာမူထား…ဟုတ်လား"

" ကိုယ် Setting ချိန်လိုက်ပြီး လျှင်လာမယ်။ "

ကိုအောင်နိုင်သည် အပြေးလေးပြောရင်း အခန်းထောင့်တွင် ရှိသော Side Table လေးတွင် တင်ထားသည့် SONY HANDYCAM လေးကို ဖွင့်သည်။ မွေ့ယာခြေရင်းတွင် ခြေထောက်လေး တွဲလွဲချကာ ထိုင်နေသော မျိုးသီရိဘက်သို့ ကင်မရာကို လှည့်ကာ ချိန်လိုက်သည်။ ကင်မရာမြင်ကွင်းထဲတွင် ကုတင်တခုလုံးကို ခြုံမြင်ရသည်နှင့် မျိုးသီရိရှိရာသို့ လျှောက်လာ၏။ ဝတ်ထားသော တီရှပ်ကို ခေါင်းမှ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ လက်ထဲတွင်တော့ Nikon ကင်မရာလေး ကို ကိုင်ထားသည်။

SONY HANDYCAM လေး၏ မြင်ကွင်းထဲတွင်တော့ ……

မျိုးသီရိ၏ မျက်နှာသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ဝမ်းဗိုက်နှင့် ခြောက်လက်မကွာကွာလောက်တွင် ရှိသည်။ မျက်နှာလေးမော့်ကြည့်နေသော မျိုးသီရိကို ကိုအောင်နိုင်သည် ခါးလေးကော့ကာ တချက်လှုပ်ပြလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ဘာလိုချင်လဲ ရိပ်မိသော မျိုးသီရိက မျက်လုံးလေးပင့်ကာ ကြည့်ရင်း ကိုအောင်နိုင်၏ သရီးကွာတား ဘောင်းဘီကြိုးကို ဆွဲဖြုတ်သည်။ ကြိုးပြေသွားသည်နှင့် အောက်ကိုတွန်းချလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်၏ Calvin Klein အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်တွင် လိင်တန်ကြီးက အမြှောင်းလိုက်ထနေ၏။ မျိုးသီရိသည် အထွေအထူးပြောနေစရာ မလိုပဲ ကိုအောင်နိုင်၏ ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်သည်။ အတူပျော်နေကြဖြစ်သည့် အပြင် သောက်ထားသည့် ဝိုင်အရှိန်ကလဲ တက်နေရာ သူမသည် လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်နေ၏။

" ဖြတ်..ဖြတ်…."

ကိုအောင်နိုင်၏ ကင်မရာလေးက မီးပွင့်သည်။ မျိုးသီရိသည် ဘာမှမပြောတော့။ မျက်နှာလေးအောက်ငုံ့ကာ လီးတန်ထိပ်ဖူးကို ငုံလိုက်သည်။

" ဖြတ်..ဖြတ်…."

" ပြွတ်..ပြွတ်…"

အခန်းထဲတွင် မျိုးသီရိ၏ လီးစုပ်သံ နှင့် ကိုအောင်နိုင်၏ ကင်မရာလေးမှ အသံများလှိုင်သွား၏။ ကိုအောင်နိုင်သည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မျိုးသီရိ၏ ခေါင်းကို အသားဆုပ်ကိုင်သည်။ ကျန်သည့်တစ်ဖက်ကတော့ ကင်မရာခလုတ်ကို နိပ်ကာ တဖြတ်ဖြတ်နှင့် ရိုက်နေသည်။ ခါးကိုမူ လှုပ်ကာ ကော့ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးသည် မျိုးသီရိ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထပ်ပြီး တိုးဝင်သည်။ စိတ်တက်ကြွနေပြီမို့ ဝင်လာသော လီးကို အားရပါးရ စုပ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်လဲ ကိုအောင်နိုင်၏ ဖင်ကိုလှမ်းဆွဲသည်။ မျိုးသီရိသည် တခြားယောကျ်ားများ၏ လိင်တန် ဘယ်လိုရှိသည် မသိသော်လဲ ကိုအောင်နိုင်၏ဟာကြီးကိုတော့ အရမ်းအသည်းခိုက်အောင် ကြိုက်သည်။ လုံးပတ်ကြီးက သူ့လက်ကောက်ဝတ်လောက်ပင်ရှိမည်ထင်ရသည်။ အခုပဲကြည့် ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှ ကျယ်အောင် ဟထားရသည်။ လီးတန်တဝက်လောက်နှင့် အာခေါင်ကို ထောက်နေလေပြီ။

" အု..အု…. ပြွတ်… ပြွတ်….."

" အား..ပါး..ပါး…. ကောင်းကွာ…စုပ်..မျိုး နာနာစုပ်ကွာ…"

အာခေါင် အတွင်းသားလေးများနှင့် ထောက်မိသည့်အတွက် ငနဲသားသည် အင်မတန်မှ ကောင်းသွားသည်။ မျိုးသီရိ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများက လီးတန်ကို ဖိပြီးပိတ်ထားနေရာ လီးတန်အဝင်အထွက်တွင် တင်းနေအောင် ခံစားရသည်။ မျိုးသီရိ၏ နှုတ်ခမ်းနီ တချို့ပင်လီးတန် အပြင်ဘက်တွင် ထင်နေသည်။

" ဖြတ်..ဖြတ်…."

ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်နှင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးများ ထိနေမှု။ တံတွေးလေးတွေ စိုကာ ပြန်ထွက်လာမှု တို့ကို စိတ်ကြိုက်ရိုက်သည်။ ကာမဆိပ်တက်ကာ အဆီလေးများပင်ပြန်ကာ နီအမ်းအမ်းဖြစ်နေသော မျိုးသီရိ၏ မျက်နှာလှလှကိုလဲ ရိုက်သည်။ ခေါင်းကိုင်ထားသော လက်ကိုလဲ အသာပင်ထိန်းကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ HANDYCAM ဘက်သို့ လှည့်စေသည်။ ဒါမှ မျက်နှာက ပေါ်မှာကိုး။ နေရာကြသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် မျိူးသီရိ၏ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ လွှတ်ကာ အောက်ရှိ နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ ဒီ Lingerie ၏ ဒီဇိုင်းက ဇာလွှာသည် ဗိုက်သားလေးကိုသာ ဖုံးကာ နို့အုံအောက်တွင် ဆုံးသွားသဖြင့် ကိုအာင်နိုင်၏ လက်က ရင်သားထွားထွားကြီးပေါ်သို့ အကာအကွယ်မရှိ ရောက်သည်။ လက်တပြင်လုံးနှင့် ဆုပ်ကာ အားရပါးရ ကိုင်ဆော့သည်။

မျိုးသီရိ၏ နို့ကြီးများသည် ကြီးမားသော်လဲ အိတွဲချင်းမရှိ။ လုံးဝန်းကာ မို့မောက်ထွက်နေ၍ သာ လူတကာက ငေးမောကြချင်းဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းဆို ကိုအောင်နိုင်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချေပေးနေကြဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ ကျန်တစ်ဖက်က ကင်မရာ ကိုင်ထားရာ မအားရှာချေ။ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးကြောင့် စိတ်တွေဆူဝေနေရာ သူမသည် မိမိ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပင် ကျန်တဲ့ နို့ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ချေမိသည်။

လီးစုပ်နေသည့်ပုံများကို အားရအောင် ရိုက်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က နောက်တမျိုးပြောင်းရန် ကြံသည်။

" မျိုး…ကိုယ့်ဟာကြီးကို မျိုးနို့ကြီးတွေနဲ့ ကပ်ပေးကွာ… ဓါတ်ပုံ နည်းနည်းရိုက်ရအောင်…"

" ပြွတ်…" 

မျိုးသီရိသည် ပါးစပ်ထဲကနေ လီးတန်ကို ချွတ်သည်။ ခေါင်းငုံ့ပြီးနေရာမှာ အသာမော်ကြည့်ကာ

" အောင်..ကလဲ ဒီမှာ စုပ်လို့ကောင်းနေတာကို… ဘာတွေ လုပ်ချင်နေမှန်းမသိဘူး…."

မကျေမနပ်လေး ပြောရှာသည်။

" ခဏလေးပါ မျိုးရာ.. ပြီးလျှင် အောင် မျိုးစိတ်ကြိုက်လုပ်ပေးပါ့မယ်…."

" အခု တစ်ပုံ၊ နှစ်ပုံလောက် ရိုက်ရုံတင်ပါ…. လုပ်ပါကွာ နို့ကြီး နှစ်ဖက်ကို တွန်းလိုက်…. "

မျိုးသီရိလဲ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး ကိုအောင်နိုင်ပြောသလိုပင် ရင်သားများကို အောက်ကနေ ပင့်ကိုင်မသည်။ သူမသည် ကိုအောင်နိုင် ဘာလိုချင်တာလဲ သိ၏။ မျိုးသီရိ၏ ဆူဖြိုုးလှသော နို့နှစ်လုံးကို ကိုအောင်နိုင်သည် အမြဲလိုးလေ့ရှိသည်။ ဒါက မိန်းမတိုင်းလုပ်လို့ ရတာမဟုတ်။ မျိုးသီရိတို့လို ဟယ်ဗီးရှယ်ကြီးတွေမှ ရတာဖြစ်သည်။ တော်ရုံ မိန်းကလေးများသည် နို့လေးတွေက မထွားကြရာ နို့ကြားကို လုပ်လျှင်လဲ ဘာမှ ဖီးလ်စရာ မဖြစ်။ မျိုးသီရိကတော့ ဒါမျိုးမဖြစ်ချေ။

ပါးစပ်ထဲမှ ချွတ်လိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်ကာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ရှေ့ကို အသာလှမ်းတက်သည်။ ၉၀ဒီဂရီ နီးပါး မာတောင်နေသော အတံကြီးက မျိုးသီရိ၏ နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို အိခနဲနေအောင် ထိသည်။ မျိုးသီရိက ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ရွှေ့လိုက်ရာ လီးကြီးက ရင်နှစ်မွာကြား ရောက်သွားသည်။ နို့ကြီးနှစ်ဖက်အောက် ကိုင်စုထားသောလက်ကို အသာလျှော့လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးကို ညှပ်မိရပ်သွားဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒါကို ကမန်းကတန်းရိုက်သည်။ မြင်ကွင်းကလဲ အင်မတန်မှ ကောင်းလှသည်။

ဖြူဖွေးနုအိလှသော နို့အုံကြီး၏ ကြားတွင် လီးတန်ကြီးက ခေါင်းပြူကြည့်နေသည်။ နို့ကြီးနှစ်ဖက်သည် တခုနှင့်တခုထိကာ လိင်တန်ကြီးကို ချုပ်ထားသလိုဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အသာပင် ခြေကိုခပ်ကွကွလုပ်ကာ လီးကြီးကို အထက်သို့ ပင့်တင်သည်။

" ဗြီ…ရှီး…"

" အား လား လား… ကောင်းကွာ…"  

ကိုအောင်နိုင် အရသာတွေ့သွားသည်။ မျိုးသီရိကလဲ အငြိမ်မနေ။ နို့ကြီးကို အထက်အောက် လှုပ်ရှားပေးသည်။ အပေါ်ကို ပင့်တင့်လိုက်ချိန်တွင် ထိပ်က မျိုးသီရိ၏ မေးဖျားကိုပင်ထောက်နေရာ သူမမှာ အသာ ခေါင်းငုံ့၍ ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်သည်။

" ဗြိ.. စွတ်…" 

လီးထိပ်က မျိုးသီရိ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို တွန်းကာ ဝင်သည်။ မျိုးသီရိသည် လျှာလေးနှင့် လီးဝကို သိမ်းယက်သည်။

" အ..လာ ..လာ … ရှီး…ရှီး.. ကောင်း… ကောင်းတယ်ကွာ…."

ကိုအောင်နိုင် လီးထဲက စိမ့်နေအောင် ကောင်းသွားသည်။ အကြောတွေ တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာ၏။ ကင်မရာနှင့် ရိုက်ဖို့ကိုပင် မေ့သွား၍ လေးငါးခါလောက် ဆောင့်ပြီးမှ ပြန်ရိုက်ရသည်။ မျိုးသီရိ အဖို့လဲ ရင်သားများကို လီးတန်ကြီးက ပွတ်ဆွဲနေမှုက ကာမစိတ်ကို ဒီရေလှိုင်းများ ပမာ တရိပ်ရိပ်တက်စေသည်။ စောက်ပတ်ဆိုလျှင် ရွစိထိုးကာ အရည်ကြည့်တွေပင် ထွက်ကြနေလေပြီ။ လက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ကိုင်ပွတ်လိုက်လျှင်ပင် ပြီးသွားနိုင်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် မနေနိုင်တော့သည်နှင့်..........

" အောင်…ရေ…. လုပ်တော့ကွာ…ဒီမှာ သေတော့မယ်…"

မျိုးသီရိခဗျာ မတတ်နိုင်ဘဲ ဖွင့်၍ ပြောသည်။ အဲဒီတော့မှ ….

" လုပ်မယ်လေ…. ကောင်းကောင်းကြီး ခံဖို့သာ ပြင်ပေတော့….."

" ရှေ့နည်းနည်း ရွှေ့လိုက်.. ကိုယ် မျိုး စောက်ပတ်ကြီးထဲ သွင်းလိုက်တော့မယ်…."

" ဒီကောင်ကြီးကလဲ ဂူအောင်းချင် နေလောက်ပြီ….."

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင် စကားကြားသည်နှင့် ကမန်းကတန်းပင် နို့အုံကြီးကို ပင့်ကိုင်ထားရာမှ လွှတ်ကာ နောက်သို့ ဖင်ဆုတ်ကာ ရွှေ့သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကုတင်ပေါ် အသာတက်ကာ မျိုးသီရိ၏ ပေါင်ရင်းဘက်တွင် နေရာယူလိုက်၏။ ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်တံကြီးများ အလယ်တွင်တော့ စောက်ပတ်ကြီးက ဖောင်းမို့နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်အနားသားကို အသာဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညာဘက်ပေါင်လေးကို မြှောက်ကာ သူ့ခါးနှင့် ချိတ်လိုက်သည်။ ဒါက သူချိန်ထားသော Handycam ၏ မြင်ကွင်းထဲတွင် ပေါ်နေရန်ဖြစ်သည်။ ဒီလိုမှ မဟုတ်လျှင် သူထိုးသွင်းလိုက်တာကို မြင်လိုက်ရမှာ မဟုတ်။

" ဗြစ်…ဗြော့…"

" အား…ကျွတ်…ကျွတ်.. ဝင်သွားပြီ… အောင်"

လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်သွားမှုနှင့် အတူ မျိုးသီရိ၏ ငြီးသံလေးက မတိုးမကျယ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်က လီးကို ဒစ်မြှုပ်ရုံသာ သွင်းပြီး ဓါတ်ပုံကို မြန်မြန်ရိုက်ယူလိုက်သည်။ သူလဲ အရှိန်တက်နေပြီမို့ ကောင်းကောင်းဆောင့်ချင်နေရာ သိပ်အချိန်ဆွဲ မနေချင်တော့ပေ။ ကိုအောင်နိုင်သည် လိင်တန်ကြီးကို ဖိ၍ သွင်းသည်။ မျိုးသီရိ၏ စောက်ပတ်သည် အစောပိုင်းကပင် ရွစိတက်နေရာ ဝင်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးကို အတင်းပင် ညှစ်သည်။

" အီး… အား….."

ဒီတခါတော့ ငြီးသံက ကိုအောင်နိုင်ဆီက ထွက်လာသည်။ နွေးထွေးလှသော အတွင်းသားလေးများ၏ ဖျစ်ညှစ်မှုက လိင်တန်ကြီး၏ အကြောပေါင်းဆုံသို့ ပျံ့နှံ့သွားရာ ကိုအောင်နိုင် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ ကင်မရာကို ဘေးကို ပစ်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထွာဆိုင်လောက်သာ ရှိမည့် မျိုးသီရိ၏ ခါးလေးကို ပင့်မကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်တော့သည်။

" အား…ကျွတ်..ကျွတ်….ဆောင့်…ဆောင့်"

" နာ..နာ..လေး…..အင်း…ဟုတ်ပြီ….ပြီ"

မျိုးသီရိသည် ရုတ်တရက် ဆိုသလို အတင်းဝင်လာသော ဆောင့်ချက်တွေ့ကြောင့် ဖြတ်ဖြတ်လူးသွားသည်။ ကာမအရသာကလဲ ကောင်းလွန်းလှရာ သားအိမ်အထိပင် တိုးဝင်လာသော ဆောင့်ချက်တွေကို နာရကောင်းမှန်းမသိ။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အကြိုက်တွေ့သွားကာ တဖုန်းဖုန်း တွယ်ဖြစ်လိုက်သည်။ တော်သေးသည်။ မျိုးသီရိက တော်တော်တောင့်လို့။ တခြားမိန်းကလေးများသာ ဆိုလျှင် သေရချည်ရဲ့။

" အင်း….အောင်….ရယ်…"

" လာ..တော့မယ်… နာနာလေး…."

ခဏ အကြာတွင်တော့ မျိုးသီရိ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင် ဆောင့်အချတွင် ကော့ပြန်ကာ တချီပြီးသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အလိုက်သင့်ပင် မျိုးသီရိ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်မြှုပ်ကာ စိမ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အနားတွင် ချထားသော ကင်မရာကို ပြန်ကောက်ယူကာ မျိုးသီရိ၏ မျက်နှာလေးကို သေချာရိုက်သည်။ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုနေ၍ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေသော နို့အုံကြီးများကို လဲရိုက်သည်။ ပုံတွေကတော့ တကယ့် အပျံစားပင်။

ကင်မရာသံ ကြား၍ မျိုးသီရိသည် မျက်လုံးလေး မှေးနေရာမှ အသာဖွင့်ကြည့်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို အမိအရ ရိုက်သည်။

" ဟင်… အောင်.. ကလဲ ကွာ… ဓါတ်ပုံပဲ ရိုက်နေတော့မှာလား…. ဆက် မလုပ်တော့ဘူးလား"

" လုပ်မှာပေါ့ကွာ…. အောင်က... အခုမှ စကာစ ရှိသေးတာ…"

" အခုပဲ…. လုပ်တော့မှာ…."

ကိုအောင်နိုင်သည် ကင်မရာကို အသာပြန်ချကာ တင်းရင်းတုတ်ဖြိုးလှသော မျိုးသီရိ၏ ပေါင်တံများကို Elastic Stocking ပေါ်မှ လျှောတိုက်ပွတ်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ မို့မောက်နေသော ရင်သားများကို လှမ်းကိုင်သည်။ အသာလဲ ဆုပ်နယ်သည်။ မျိုးသီရိသည် တအင့်အင့် ပြန်ဖြစ်လာသည်။ သူ့ခဗျာ ခဏလေးအတွင်း တချီပြီးသွားရ၍ အားမရနိုင်သေး။ ကိုအောင်နိုင်၏ အဆောင့်ကို မျှော့်လင့်နေသေးသည်။ အချက်ပြသည့် အနေနှင့် တင်ပါးကြီးကို ပင့်ကာ လှုပ်ပေးလိုက်သည်။

မျိုးသီရိ၏ တလူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်လာမှုက ကိုအောင်နိုင်ကို မီးစိမ်းပြသလိုပင်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ မီးပွုင့်တွင် ရှေ့ဆုံးက ရပ်ထားသော ကားသည် မီးစိမ်းသည်နှင့် အရှိန်ကုန် မောင်းထွက်သကဲ့သို့ အားဖြင့် ဆောင့်သည်။ လီးတန်ကို ဒစ်သာ ကျန်သည့်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ တဟုန်းထိုး ပြန်သွင်း၏။ ကြာလာတော့ တပေါင်ကျော်ပုံစံ ဖြင် လုပ်နေရတာကို အားမရတော့။ ချက်ချင်းပင် ခါးတွင်ချိတ်ထားသော မျိုးသီရိ၏ ပေါင်တံကို ပုခုံးပေါ်သို့ တင်သည်။ အောက်တွင် ဆင်း၍ ဖြောင့်ထားသော နောက်ပါင်တံ တချောင်းကိုလဲ မကာ နောက်တစ်ဖက်နှင့် ထားတင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့်…

ကိုအောင်နိုင်သည် ပုခုံးထက်ရောက်လာသော မျိုးသီရိ၏ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကာ အားကုန်ဆောင့်သည်။ အနက်ရောင် ဇာLingerie လေး နှင့် လူးလွန့်ကော့ပျံနေသော မျိုးသီရိ၏ ပုံစံကလဲ သူ့စိတ်ကို ပို၍ ဆူဝေစေသည်။ ခါတိုင်းလုပ်နေကျလို မဟုတ်ဘဲ ပေါင်တံ တလျှောက်တွင် Stocking အနက်လေးက တင်းတင်းကြီး ကပ်နေလာရာ ကိုအောင်နိုင်၏ စိတ်တွင် နိုင်ငံခြားကားတွေထဲက အဖြူမချောချောလေးများနှင့် စပ်ယှက်ရသလိုပင်။ မျိုးသီရိကိုပင် ကောင်မလေး အသစ် တစ်ယောက်ဟု ထင်မိသည်။

" ဗွတ်…ဖွတ်…ဖွတ်…"

" အောင်မလေး…. အင်း…အင်း… ကောင်း တယ်…အောင်"

" ကောင်းတယ်….မျိုးရယ်…မျိုးဟာ လေးက အိနေတာပဲ…."

ကိုအောင်နိုင်သည် အိနွေးလှသော အတွင်းသားများ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အတော်ပင် အရသာ တက်နေရာ ပါးစပ်ကပင် ဖွင့်ဟပြောသည်။ အရှိန်ကိုကား မလျှော့။ သူလဲပဲ ဒီတစ်ခါတော့ ပြီးလိုက်တော့မည် ဟုကြံထားသည်။ မျိုးသီရိ၏ Speciality ဖြစ်တဲ့ နို့အုံကြီးများက မုန်တိုင်းမိသော လှေငယ်လို လူးလွန့်နေသည်ကို လဲ အရသာ ခံကာ ကြည့်သည်။

အချက်၅၀ကျော်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့် အပြီးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ လီးတန်ကြိးက အစွမ်းကုန် မာတင်းသွားကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သည်။ သုတ်လွှတ်ချိန်တွင် ကိုအောင်နိုင်သည် အားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ဆီးစပ်နှစ်ခု ဖြောင်းခနဲနေအောင် ရိုက်မိသည်။ လီးထိပ်ဆိုလျှင် သားအိမ်ထဲ ထိပင် တိုးဝင်သည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဆူးခနဲ အောင့်နေအောင်ပင် မျိုးသီရိ ခံလိုက်ရသည်။ သို့သော် ကာမစိတ်က မွှန်နေသဖြင့် ဒါကပင် ပြီးဖို့ ဖန်တီးလိုက်သလို ဖြစ်၏။ "တ အီးအီး တ အားအား" အော်ကာ စောက်ရည်များကို အပြိုင် ပန်းထုတ်မိတော့သည်။

နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူပြီးသွားပြီးနောက် ကိုအောင်နိုင်သည် ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ထားသော မျိုးသီရိ၏ ပေါင်တန်ကြီးကို အသာချသည်။ ကင်မရာကို ပြန်ကောက်ကိုင်ပြီးနောက် အသာ ကိုယ်ကို နောက်သို့ ယို့၏။ လီးတန်ကြီးက ဗြိခနဲ မြည်ကာ အနည်းငယ် ကျွတ်ထွက်သည်။ နှစ်လက်မလောက် ထွက်လာသည်နှင့် လီးတန်တွင် အရည်ဖြူဖြူလေးများ စိုကာ ကပ်နေသည်ကို တွေ့သည်။ ခေါင်းလိမ်းဆီ အကြည်စားလိုမျိုး ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒါကို သဘောတွေ့သွားကာ တဖြတ်ဖြတ်နှင့် ရိုက်သည်။

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ကို အသာပင် မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကာ ကြည့်သည်။ သူမလဲ နှစ်ချီတောင် ပြီးသွားပြီမို့ အတော်ပင် မောသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒါကို မြင်တော့ အကြံရကာ ….

" မျိုး.. နည်းနည်း ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ထလိုက်…"

" ဘာ လုပ်ဦးမလို့လဲ အောင်ရယ်… ဒီမှာ အမောမပြေသေးဘူးနော်…."

" အင်းပါ… ဘာမှ မလုပ်သေးပါဘူး…. ဒီမှာ ကိုယ့်ဟာကြီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်မလို့…"

" အဲဒါ မျိုးကို ကြည့်စေချင်လို့""

ဒီလိုပြောတော့ မျိုးသီရိ စိတ်တွေလှုပ်ရှားသည်။ ကိုအောင်နိုင်ပြောသလို ကိုယ်ကို မတ်ကာ လက်ကို နောက်ပစ်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ မိမိ၏ ပေါင်ရင်းကိုလဲ ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ဒီအချိန်တွင် ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်ကြီးကို တစ်လက်မချင်း အသာ ဆွဲထုတ်နေပြီ။ တစ်ခါ ဆွဲထုတ်လိုက် ဓါတ်ပုံ တစ်ခါ ရိုက်လိုက်လုပ်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် အတန်ကြီးသည် ဖောင် ခနဲနေကာ ကျွတ်ထွက်၏။

" ဟော… ကျွတ် သွားပြီ….အောင်….အင်း … အင်း"

ငုံ့ကြည့်နေသော မျိုးသီရိ ဆီမှ အသံ ထွက်လာသည်။

" အောင့် ဟာ ကြီးက .. ပြီးသွားလျှင် လဲ … မာနေတုန်းပဲနော်….""'

ဟုတ်သည်။ သူများတွေ ဆို ဒီအချိန်လောက်ဆို ပျော့ခွေနေမည် ဖြစ်သော်လဲ ကိုအောင်နိုင်ဟာကြီးကမူ အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်ပြီးပြီးချင်းပင် ၄၅ဒီဂရီလောက် မတ်နေသေးသည်။ လုံးပတ်ကလဲ သိပ်မကျချေ။ ဒိအချိန်တွင်

" ဗျစ်…ဗျစ်…."

" ဟယ်…စိမ့်ကြကုန်ပြီ… ပေကုန်တော့မှာပဲ…."

အစို့ လွတ်သွားသော မျိုးသီရိ၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်များ ထွက်ကြသည်။ မျိုးသီရိသည် အိပ်ယာခင်းကို ပေကုန်မှာ စိုးသည့်အတွက် လက်ဖဝါးလေးနှင့် အသာခံသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဒါကို အမိအရ ရိုက်သည်။ ပြောရရင် ကိုအောင်နိုင်တွင် အကျင့်တစ်ခု ရှိသည်။ သူသည် လရည်ကို ဘယ်တော့မှ အပြင်မှာ မထုတ်တတ်။ သူ့ခံယူချက်က ယောကျ်ားတို့၏ သုတ်ရည်သည် အားအင်များပါဝင်သည့် အတွက်ကြောင့် အလဟသတ် အဖြစ်မခံလို။ အလုပ်ခံရသူ မိန်းမအတွက် လက်ဆောင်ဟု သဘောထားကာ ပါးစပ်ဖြစ်စေ။ စောက်ပတ်ထဲဖြစ်စေ တစ်ခုခု ထဲ၌သာ ပန်းထည့်ပေးလေ့ရှိသည်။ တခုတော့ ရှိသည်။ နောက်ကြောင်း ရှင်းအောင်တော့ ဆေးတိုက်ရသည်။ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချသည်မျိုးတော့ တတ်နိုင်သမျှ မဖြစ်အောင် ရှောင်သည်။

လရည်တွေက များလေရာ မျိုးသီရိသည် အတော်ကြာကြာပင် လက်ဖဝါးလေးနှင့် ခံထားရသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ မျိုးသီရိ၏ လက်ဖဝါးလေးပေါ်တွင် ဖြူဖြူအရည်များ အိုင်သွားသည်။ ထွက်ကျလာတာလဲ ရပ်သွားပြီမို့ မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ကို အသာပင် မော့ကြည့်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ မျက်စပစ်ပြရင်း လက်ခလယ်နှင့် မိမိနှုတ်ခမ်းကိုတေ့ပြသည်။

ကိုအောင်နိုင် ဘာဆိုလိုတာလဲ မျိုးသီရိက သိသည်မို့

" ဟင်း… အောင် နော်…သိပ်ဆိုးတာပဲ…"

မျက်စောင်းထိုးကာ အမူပိုပိုလေး ပြောသည်။ ပြောတာပြောသော်လဲ လက်ဖဝါးလေးကမူ အပေါ်သို့ မြောက်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးလေးနား ရောက်သည်နှင့် အသာနှုတ်ခမ်းလေးကို ဟသည်။ ပြီးတော့ လျှာတစ်လစ်လစ်လေးထုတ်ကာ ယက်လိုက်သည်။

" အား…ပါး..ပါး."""

မြင်ကွင်းက ကိုအောင်နိုင် လိင်တန်ကြီးကိုပင် ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားစေသည်။ ကင်မရာသံ တဖြတ်ဖြတ်လဲ ပေါ်လာသည်။ ဟုတ်ပေသည်။ ဒီလိုမျိုးကို တော်တန်လူကြုံဖူးမှာ မဟုတ်။ ဒါမျိုးက အပြာကားတွေထဲမှာသာ ပြတာဖြစ်ပြီး အပြင်တွင် လိုက်လုပ်ပေးသည့် မိန်းမတွေက ရှားသည်။ မြန်မာမိန်းကလေးဆိုလျှင်တော့ သာလို့ဝေးသေး။ အခုတော့ ဘယ်လိုမှ ထင်ရက်စရာ မရှိသည့် ကျောင်းဆရာမလေး မျိုးသီရိက ကိုအောင်နိုင် နှုတ်မှ ပြောစရာမလိုဘဲ လုပ်ပြနေလေသည်။ ဒါကလဲ မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်တွင် ကောင်မလေးတွေများကြောင်း သိသည်နှင့် သူမကို အမြဲ တမ်းတနေအောင် လုပ်ပြချင်းသာ။

ငံကျိကျိ လရည် အရသာက မျိုးသီရိ စိတ်တွေကို ပြန်ဆူဝေစေသည်။ ဒါ့အပြင် သူမသိသည်။ ဒါမျိုးလုပ်ပြလျှင် ကိုအောင်နိုင် နေနိုင်မည် မဟုတ်။ သူမကို နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲ ဦးမည်သာ။ ပြီးတော့ မိန်းမသားပီပီ သူမကိုရော၊ ဒီနေ့ကိုရော ကိုအောင်နိုင် အမှတ်ရနေစေချင်သည်။ မိမိအနေဖြင့် ဦးမောင်မောင်တင့်ဆိုသာ သူစိမ်းတစ်ယာက်လက်ကို ဘ၀ ပုံအပ်ရတော့မှာ ဖြစ်၍ အဲဒီမတိုင်ခင် အပြတ်လဲ ကဲနေချင်သည်။ နောက်ပြီး ကိုအောင်နိုင်၏ လရည်တွေက လဲ သိပ်မညှီရာ လျက်ကောင်းနှင့် လျက်ပြစ်လိုက်သည်။

" ရှ လွတ်…."

မျိုးသီရိသည် နောက်ဆုံးလက်ကျန် အရည်လေးများကို ရက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်ဖဝါးလေးကို ကိုအောင်နိုင်ဆီသို့ ထိုးပြလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို အပြီရိုက်သည်။ ဒီနောက်

" ကဲ… မျိုးရေ…ဒီမှာ အစာပိတ်လေး…"'          ဆိုကာ လိင်တန်ကြီးကို ထိုးပေးသည်။

" အောင်..ကလဲ ..ကွာ…. ကဲတယ်….."

မျိုးသီရိသည် ပြောသာပြောသည်။ လက်ကမူ ကိုအောင်နိုင်၏ ကော့ပေးလိုက်သော လိင်တန်ကြီးကို အသာကိုင်ကာ ငုံ့၍ စုပ်သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ အောက်တွင် တွဲလွဲကျနေသော အုကြီးများကို ပွတ်ဆော့သည်။

" အင်း… အင်း…. ကောင်းတယ်ကွာ….မျိုးက သိပ်တော်တာပဲ…"



အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>