Wednesday, August 22, 2018

ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း ( ၅ )

ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း  ( ၅ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ဘွား ရေးသားသည်။

လူဆာမိ ၀ပ်ရှော့ကို ရောက်လာတဲ့ အချိန် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ရဲလွန်းက တွေ့လိုက်သည် ။ ပီတာသည် လဲ့လဲ့တင်ကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးပြီးတဲ့နောက် ရေချိုးပစ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးပြီးတဲ့အချိန် ဆွေငြိမ်းတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကိုယ်မှာ ပတ်ရင်း စကားပြောနေကြတာကို တွေ့လိုက်တဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထန်လာလို့ လိုးဖို့ ကြိုးစားတော့သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ရဲလွန်းက ရောက်လာပြီး လူဆာမိ လာနေတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ပီတာလည်း သူကျတော့ ရဲလွန်း လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာပြီး ၀ေစုခွဲတဲ့အနေနဲ့ လဲ့လဲ့တင်ကို လိုးခဲ့ပေမယ့် လူဆာမိကိုတော့ ၀ေစု မပေးချင်လို့ “ ဒီကောင် မသိစေနဲ့..” လို့ ပြောပြီး အပေါ်ထပ်ကနေ အမြန် ဆင်းကြဖို့ လုပ်လိုက်သည် ။ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့လည်း လူဆာမိ တယောက် ၀ပ်ရှော့ထဲကို ရောက်လာတဲ့ အချိန် အလုပ် အ၀တ်အစားတွေကို လဲလှယ်နေကြသည် ။

လူဆာမိလည်း သူ့ထက် စောအောင် ရောက်နှင့်နေကြတဲ့ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းကို အံ့သြနေသည် ။ အလုပ် အမြဲ နောက်ကျတတ်တဲ့ ပီတာ တယောက် အစောကြီး ရောက်နေတာက ဆန်းသည် မဟုတ်လား ။အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့သည် တညလုံး စိတ်ကြိုက် အလိုး ခံခဲ့ကြလို့ မောမောနဲ့ အိပ်နေကြသည် ။

ဆွေငြိမ်းသည် ပီတာ့ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထလာခဲ့တဲ့အတွက် ပီတာနဲ့ တပွဲတလမ်းလောက် လိုးပစ်လိုက်ချင်မိသည် ။ လူဆာမိ ရောက်လာတယ် ဆိုလို့ ပီတာတို့ ပြေးဆင်းသွားလိုက်ကြတဲ့အတွက် နောက်မှဘဲ လိုးကြမည် လို့ စိတ်လျော့လိုက်လေသည် ။

လဲ့လဲ့တင်လည်း မိန်းမချင်း ကြိုက်တဲ့ လက်စဘီယန် ဘ၀ကနေ ယောကျ်ားလီးတွေနဲ့ ကြုံသွားလိုက်တော့ ယေကျ်ားလီးရဲ့ အရသာကို ကောင်းမှန်းသိသွားရသည် ။ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းသည် လူဆာမိကြောင့် အောက်ထပ်က ၀ပ်ရှော့ကို ဆင်းလာခဲ့ရပေမယ့် အလုပ် လုပ်ချင်စိတ် မရှိကြဘဲ အပေါ်ထပ်က ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကိုဘဲ ထပ် လိုးချင်စိတ်တွေ ရှိနေကြသည် ။

လူဆာမိကတော့ မရိပ်မိဘဲ ကားပြင်စရာတွေကို တခုပြီး တခု ကြိုးစားပြီး ပြင်နေသည် ။နေ့လည် ၁၂ နာရီကျော်ကျော် လောက်မှာ ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ ဘိုက်ဆာလို့ အိပ်ရာက ထကြသည် ။ရေချိုးခန်းထဲကို နှစ်ယေက် အတူတူ ၀င်လိုက်ကြပြီး ကိုယ်တွေပေါ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတွေကို ဖယ်ခွာလိုက်ကြပြီး တန်းပေါ်ကို လွှားတင်လိုက်ကြသည် ။

မိမွေးတိုင်း အလှအပတွေနဲ့ မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက်သည် ရေပန်းရဲ့ အောက်ထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူ ပူးကပ်ပြီး ၀င်ရောက်ပြီး ရေချိုးလိုက်ကြတဲ့အခါ ရင်သားချင်း တင်သားချင်း ထိမိခိုက်မိကုန်သည် ။ ကဲတာက မိလဲ့ ။

မိလဲ့ က ဆွေငြိမ်းရဲ့ နို့တွေကို ကိုင်နေကျ စို့နေကျ ။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ယက်ပေးနေကျဆိုတော့ အခုလို နီးနီးကပ်ကပ် ရေချိုးကြတဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ဆူကြွလုံးတင်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖမ်းဟတ် ငုံစို့လိုက်မိသည် ။ ဆွေငြိမ်းကလည်း ဒါကို သဘောကျပြီး မိလဲ့နို့စို့ပေးတာကို ခံယူနေရင်း မိလဲ့ရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်သည် ။ ညှစ်သည် ။နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာကြပြီး မိလဲ့က ဆွေငြိမ်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ၀င်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည် ။

ဆွေငြိမ်းလည်း မိလဲ့ ယက်တာကို ခံရင်း မိလဲ့ကို ပြန်ယက်ချင်လာသည် ။ သဲကြီးမဲကြီး ဖြစ်လာပြီး အပြန်အလှန် ယက်ကြ စုတ်ကြ နှိုက်ကြသည် ။ ဒီအချိန်မှာ လီးတန်ကို နှစ်ယောက်လုံး တောင့်တလိုလားမိကြသည် ။ ဆွေငြိမ်းက ပီတာကို အအပေါ်ထပ်ကို ခေါ်ပြီး လိုးချင်လိုက်တာ လို့ မိလဲ့ကို ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိလဲ့က

“ ဟို လူဆာမိကြီး သိသွားနိုင်တယ်....ကောင်းတာက ပီတာကို အပြင်ကို ခေါ်ထုတ်ပြီး တနေရာရာမှာ သွားလိုးကြရင် မကောင်းဘူးလား ဆွေငြိမ်း...” 

လို့ အကြံပေးသည် ။ဆွေငြိမ်းက သဘောတူသည် ။ လူဆာမိ မသိအောင် ပီတာကို ကားစမ်းထွက်တဲ့အနေနဲ့ အပြင်ကို ကားနဲ့ ထွက်ဖို့ ပြောမည် လို့ စဉ်းစားလိုက်လေသည် ။

ရေချိုးတာကို ရပ်ပစ်လိုက်ကြပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာခဲ့ကြသည် ။ တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတွေနဲ့ ရေသုတ်ပေးလိုက်ကြပြီး အ၀တ်အစားတွေ ၀တ်ကြ အလှတွေ ပြင်လိုက်ကြသည် ။ လှေခါးထိပ်ကနေပြီး ဆွေငြိမ်းက 

“ ရွှတ် ရွှတ်..ရဲလွန်း..ရဲလွန်း...ခဏ လာအုံး.....” 

လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းက မကြား ။ ပီတာက ကြားသည် ။

“ ဟိတ် ရဲလွန်း....... အပေါ်ထပ်က ခေါ်နေတယ်..” လို့ ရဲလွန်းကို လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။

လူဆာမိလည်း ကားပြင်နေရင်း “ အပေါ်ထပ်က ဘာခေါ်ခိုင်းအုံးမလို့လဲ မသိပါဘူး..ဟွန်း..ကျားလည်း ကြောက်ရ ကျားချေးလည်း ကြောက်ရ ဆိုတာ မင်း ဘ၀ဘဲကွ ရဲလွန်း...” လို့ လှမ်းပြီး နောက်လိုက်သည် ။ လူဆာမိသည် ဘောစိ ဆရာငြိမ်း အိမ်မှာ မရှိတာကို သိလို့ ဒီလို စကားမျိုးကို ပြောရဲတာ ဖြစ်သည် ။

ရဲလွန်း အပေါ်ထပ်ကို ပြေးတက်သွားသည် ။ဆွေငြိမ်းက ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့ ကားစမ်း ထွက်မည် ဆိုပြီး ထွက်သွားရင်း လမ်းထိပ်က စောင့်ဖို့ ရဲလွန်းကို ပြောသည် ။ရဲလွန်းလည်း ကားပြင်စရာတွေ ရှိနေလို့ သူနဲ့ ပီတာတို့ ဆွေငြိမ်းတို့နဲ့ မသွားသင့်ဘူး ဆိုတာကို သိပေမယ့် လိင်စိတ်က အလုပ်ကို အနိုင်ယူသွားပြီး အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းသွားကာ ပီတာကို လူဆာမိ အလစ်မှာ ဆွေငြိမ်း လုပ်ခိုင်းတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ လူဆာမိက ကားလာပြင်တဲ့လူနဲ့ ၀ပ်ရှော့အရှေ့မှာ စကား ထွက်ပြောနေတာမို့ သူတို့ ပြောဆိုနေတာတွေကို မသိလိုက်ဘူး ။

ပီတာက သူ ပြင်နေတဲ့ ဘောက်စ်၀က်ဂွန်း ဂေါ့ဖ်ကားစိမ်းလေးကို တဗီးဗီး နဲ့ စက်သံဟဲနေသည် ။လူဆာမိက လှည့်ကြည့်သည် ။

“ ဘာဖြစ်လဲ ပီတာ......”

“ ဒီကားက စက်သိပ် မမှန်ဘူး..စမ်းမောင်းကြည့်လိုက်အုံးမယ်.......ဆာမိရေ..ငါ ကားစမ်းထွက်မယ်..ကားက လမ်းမှာ ရပ်သွားနိုင်တာကြောင့် အကူ လိုကောင်းလိုမယ်..ငါ ရဲလွန်းကို အဖေါ် ခေါ်သွားလိုက်မယ်.....မင်းဘဲ ကြည့်လုပ်ထားလိုက်ကွာ.....”

“ အိုကေလေ.....သွားကြ...သွားကြ......”

ပီတာလည်း ရဲလွန်းကို ခေါ်ပြီး ကားလေးကို မောင်းထွက်သွားလိုက်သည် ။ ခဏကြတော့ အပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ လှေခါးကနေ ဆင်းလာကြတာကို လူဆာမိ တွေ့ရသည် ။

“ ဟေး..သမီးတို့ ဘယ်သွားကြမလို့လဲ....” 

လို့ လူဆာမိက နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်းက 

“ မြို့ထဲ သွားလိုက်အုံးမယ်....ဦးဆာမိ ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟာ..ညည်းတို့နဲ့ နည်းနည်းလေး လွဲသွားတယ်..ပီတာတို့ စောစောကဘဲ ကားစမ်း ထွက်သွားကြတယ်...ညည်းတို့ သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်ရင် ပြီးရော....” လို့ လူဆာမိက ပြောသည် ။

“ ရတယ်..နေပါစေ...ဦးဆာမိ.....” လို့ ဆွေငြိမ်းက ပြောလိုက်သည် ။

သူတို့ နှစ်ယောက် လမ်းထိပ်မှာ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့ နဲ့ ဆုံသည် ။ ကားထဲ ၀င်သည် ။

“ ဘယ်သွားကြမလဲဟင် ကိုပီတာ....”

“ ဟိုတယ်ကိုပေါ့ ဆွေငြိမ်း.....”

လဲ့လဲ့တင်က “ သိပ်ကြာလို့ ဖြစ်ပါ့မလား ဦးဆာမိကြီး တယောက်ထဲ...” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ပီတာက “ ဦးဉာဏ် ..မကြာခင် ရောက်လာလိမ့်မယ်..သူက မနက်ပိုင်း ဆေးခန်း သွားနေလို့....”လို့ ပြောလိုက်သည် ။

........................................................................................................................

ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ရလို့ သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ တအား ကျေနပ်နေသည် ။

ရဲလွန်း အလုပ်လုပ်တဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ထိုင်ပြီး နို့ကြက်ဥ မှာသောက်ရင်း ကောင်တာ ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ မိန်းမ သက်သက်နှင်း၀ေကို သူတို့ မသိမသာ ရှိုးနေကြသည် ။ သက်သက်နှင်း၀ေ ရွနေသည် ဆိုတာကို ရဲလွန်း အာချောင်ထားဘူးလို့ သူတို့ နှစ်ယောက် သိနေသည် ။ သက်သက်နှင်း၀ေကလည်း သူတို့ကို တခါတခါ ကြည့်ပြီး ပြုံးပြသည် ။

စားဘူးရဘူးသွားလို့ သန်းေ၀နဲ့ မင်းထိုက်တို့သည် သူတို့ကိုယ် သူတို့ ကျားတွေလို့ ထင်သွားသည် ။ သူတို့ဖန်ရင် စားရလိမ့်မည်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးသွားသည် ။ဒီအချိန်မှာ ရဲလွန်း ရောက်လာသည် ။

“ ဟေး....မင်းတို့ ရောက်နေတာ ကြာပြီလား . . ”

“ မကြာသေးပါဘူး....”

ရဲလွန်းက နုတ်ဆက်ပြီးတဲ့နောက် ဆိုင်ကောင်တာက သက်သက်နှင်း၀ေကို သွားပြီး စကားပြောနေသည် ။

“ မသက်..ကိုမောင်ခိုင်ကြီးကော....”

“ ကားပွဲစားတွေနဲ့ ထွက်သွားလေရဲ့...အရောင်းအ၀ယ် ဆိုင်ထားတယ် တဲ့...”

“ ဆိုင် လူပါးနေတယ်..မလိုရင်လည်း ကျနော် ဒီည အလုပ် မဆင်းတော့ဘူး မသက်ရေ...”

“ ဘာလဲ...ဘော်ဒါတွေ နဲ့ တွေ့တာနဲ့ အလုပ်မဆင်းချင်တော့တာလား..မရဘူး..ဒီည ကိုမောင်ခိုင် ပြန်မလာဘူး..မသက် တယောက်ထဲ ဆိုင်ပတ်ရမှာ....မင်း ကူမှ ဖြစ်မယ်....ဒို့ တယောက်ထဲ.....

“ မသက် လိုရင်လည်း လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလေ....”

ရဲလွန်းရဲ့ စကားကြောင့် မသက်က ဖျတ်ကနဲ ရဲလွန်းရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့စကားက ဘာလိုလို ကြီးလေ ။

“ တကယ်လား..တကယ် လုပ်ပေးမှာလား....”

မသက်ကလည်း အလာကြီး ။ ရဲလွန်းကို ပြုံးစိစိနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြန်မေးလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကလည်း စားနေကျကြောင်ပါးလေး ဖြစ်နေပြီလေ ။ ဒီနေ့ဘဲ ဟိုတယ်ကို ပီတာနဲ့သွားပြီး ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ကို အပီ ဖြုတ် လိုက်ကြသေးသည်လေ ။

“ မသက်ကို အမြဲ လုပ်ပေးချင်နေတယ်ဆိုတာ သိသားနဲ့ မသက်ရယ်.....”

ရဲလွန်းစကားကြောင့် သက်သက်နှင်းေ၀လည်း ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရသည် ။ ရဲလွန်းနဲ့ သူ ဖြစ်တော့ မလိုလို ပွတ်ခါသီခါလေးတွေ ခဏ ခဏ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ကြသည် မဟုတ်လား ။ ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးထဲက မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကိုလည်း ဆိုင်မှာ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း တွေ့ဘူးခဲ့သည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ သူ့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကလည်း ရဲလွန်းသည် ။ တဏှာအပြည့်နဲ့ အကြည့်တွေ ။ သူ့ပါးစပ် နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း စောက်ပတ်ကို ယက်ချင်နေတဲ့ ပုံပေါက်နေသည် ။

တနေ့တော့ သူနဲ့ ပွဲကြီးပွဲကြောင်း တအားတအားတွေ ဖြစ်ကုန်ကြလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားသည် ။ဒီည များလား ။ရဲလွန်းက ဆိုင် အနောက်ထဲကို ၀င်ပြီး အင်္ကျီ အကောင်းကို ချွတ်သည် ။ ဆိုင်နံမည် ပါတဲ့ တီရှပ်ကို ၀တ်လိုက်တဲ့အချိန် အထဲကို မသက် လိုက်၀င်လာသည် ။

လဖက်ရည် အဖျော်သမား အာဝါးက ၀င်သွားတဲ့ မသက်ရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားလုံးထယ်နေတဲ့တင်ပါးကြီးတွေကို လှမ်းငေးနေသည် ။ မသက် စောက်ပတ်ရွနေတယ် ဆိုတာ အာဝါးလည်း သိသည် ။ ရဲလွန်းကို အထာခင်းနေတယ် ဆိုတာကိုလည်း သူ သိသည် ။

ရဲလွန်း မသက်ကို ဝါပါစေလို့ အာဝါးက ဆုတောင်းနေတာ။ ဒါဆိုရင် လွယ်ကူသွားမည် ။ ရဲလွန်းကို ကျွေးသလိုငါ့လည်း ကျွေးပါဟာ လို့ မသက်ကို ကပ်တီးမူးလဲ လုပ်ပြီး ဖိုက်ရုံဘဲလေ ။ဟီး....လိုးလိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ။ အာဝါး လဖက်ရည် ဖျော်ရင်း လီးကြီး မတ်လာသည် ။

“ မသက်...ဆိုင်သိမ်းပြီးရင် တနေရာ သွားမလား..”

“ ဘာ....ဘာလဲ..ဘယ်....ဘယ်သွားချင်လို့လဲ.....”

“ အော်..လွတ်လွတ်လပ်လပ်..ကေတီဗီ ခဏ ၀င်ပြီး သီချင်း ဆိုမလားလို့ပါ..ကိုမောင်ခိုင်က ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန်လာမှာတဲ့လဲ...”

“ သူက အတိအကျ မရှိပါဘူးဟာ..သူ့ပွဲစား သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထွက်ရင် စားလိုက် မူးလိုက်နဲ့ညဉ့်နက်တတ်တယ်”

“ အင်း..ဒါဆိုရင် ခဏတော့ ၀င်လို့ ရတယ် မဟုတ်လား..ကျနော် အကုန်အကျ ခံမှာပါ..”

“ အင်းလေ..ကြည့်သေးတာပေါ့....”

ရဲလွန်းလည်း ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ကို ဒီလောက် လိုးထားတာတောင် မသက်ကို လိုးချင်စိတ်တွေကို သူ ထိန်းလို့မရဘူး ဖြစ်နေသည် ။

..............................................................................................................................

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့က ရဲလွန်းကို ဆရာမကို သူတို့ တအား လိုးခဲ့တယ် ဆိုတာ မပြောကြဘူး ။ အချင်းချင်းတွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဆရာမကလည်း သေသေချာချာ ပိတ်ထားလို့ သူတို့ ရဲလွန်းကို အသိမပေးကြဘူး ။

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်က မသက်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်လာကြောင်း ရဲလွန်းကို တီးတိုး ပြောကြသည် ။ ရဲလွန်းကလည်း မသက် အကြောင်းကို ဆက်မပြောဘဲ စကား လွှဲပစ်လိုက်သည် ။ သူတို့ အာချောင်ကြလို့ တဆင့်စကား တဆင့်နား နဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ဆီကို ပြန်ပေါက်သွားရင် ကွိုင်တက်နိုင်တယ် မဟုတ်လား ။

ရဲလွန်းလည်း ဆရာမနဲ့ မတွေ့တာ ကြာပြီ ။ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ကို ကောင်းကောင်းလေး မှန်မှန်လေး လိုးနေရတော့ သူလည်း ဆရာမဖက်ကို အလှည့်မပေးနိုင်ဘူး ။ ပီတာလည်း ဆွေငြိမ်းကို လိုးရလို့ အရမ်း ကျေနပ် ၀မ်းသာပြီး ရဲလွန်းကို မိလဲ့နဲ့ လိုးခိုင်းပြီး ဆွေငြိမ်းကို သူ့တယောက်ထဲ အပိုင် အဖြစ် သိမ်းချင်သည် ။

မိလဲ့သည် ရဲလွန်း အတွက် တအား အိုကေနေသည်မို့ ရဲလွန်းသည် ဆွေငြိမ်းနဲ့ မလိုးရလည်း မလွမ်းလှ ။ ဆရာမကို ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ဆရာမက သူ ခရီးထွက်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြသည် ။ ခရီးထွက်တာ ကနေ ပြန်လာမှ တွေ့ကြမည် လို့ ပြောသည် ။

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ တော်တော်ကြာကြာ စကားထိုင်ပြောပြီး နုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည် ။ညဖက် ရောက်လာတော့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ လူကျလာသည် ။ကိုမောင်ခိုင်က မသက်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူ ကား အရောင်းအ၀ယ် ဖြစ်လို့ ဘော်ဒါ ပွဲစားတွေနဲ့ “ ၀မ်းတေဘယ် ” ဝါးကြော ဆွဲကြမယ်..ညနက်မယ်....ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ကို ပြန်နှင့်ဖို့ ပြောသည် ။

မသက်ကလည်း ပျော်နေသလိုဘဲ ။ဆိုင်သိမ်းချိန် ရောက်လာတော့ အထဲခန်းထဲမှာ မသက် ဒီနေ့ ရောင်းရငွေတွေကို ရေတွက်နေတဲ့အချိန် ရဲလွန်းကအပြင်က ဆိုင် သန့်ရှင်းရေး အလုပ်တွေကို စားပွဲထိုး ချာတိတ်လေး နှစ်ယောက်နဲ့ အတူ လုပ်သည် ။ လဖက်ရည် ဖျော်သမား အာဝါးကတော့ ဆရာကြီး စတိုင်နဲ့ ဘာမှ ၀င်မကူဘူး ။ လဖက်ရည် စပ်တဲ့အလုပ်ကို သူက ကျွမ်းကျင်တယ် ဆိုပြီး ဘ၀င်ကိုင်နေတာ ။သူက ရန်ကုန်မြို့ထဲက ရွှေလှေခါးတို့ မုတ်ဆိတ်တို့က လဖက်ရည်လို အရသာကို စပ်နိုင်လို့ ကိုမောင်ခိုင်က သူ့ကို လစာကောင်းကောင်းပေးပြီး ခေါ်ခန့်ထားတာ ။

အာဝါးက တော်တော်နဲ့ မပြန်ဘူး ။ စားပွဲထိုးလေးတွေ ပြန်သွားတာတောင် သူက မပြန်သေးဘူး ။ ရဲလွန်းလည်း သူ ပြန်သွားမှ အထဲခန်းကို ၀င်နိုင်သည် ။ မသက်သည် ငွေရေတွက်လို့ ပြီးသွားပြီ ။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာခန်းလေးထဲမှာ မသက် ရှိနေသည် ။ ရေသံတွေ တဗျတ်ဗျတ် ကြားနေရသည် ။ ရဲလွန်းလည်း မသက်ရေချိုးနေတာ ဖြစ်မည် လို့ ထင်လိုက်သည် ။

သွပ်ပြားဟောင်းတွေနဲ့ ကာရံထားတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးမို့ သံပေါက်ရာတွေ ဗလပွနဲ့ ဆိုတော့ ရဲလွန်း အထဲကိုချောင်းကြည့်လို့ရသည် ။ အချိုးကျ တောင့်တင်းတဲ့ မသက်သည် ရေချိုးနေသည် ။ မီးလုံးလေး အလင်းရောင်နဲ့ မသက်ကို ကိုယ်တုံးလုံး တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဟင်.....”

ရဲလွန်း စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က တအား မြူးနေသည် ။ မာတင်းကြီးထွား တောင်မတ်နေသည် ။လုံးထွားတဲ့ မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။

ဂျောက်....ကျွီ.....

ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည် ။ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကပိုကရို ထွက်လာတဲ့ မသက်သည် ရဲလွန်းကို ရေချိုးခန်းက ထွက်ထွက်ခြင်း အပြင်မှာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့သြသွားသည် ။

“ မသက်.....”

“ ဟင်..ရဲလွန်း.......”

“ နင်...နင်..........ငါ ရေချိုးတာကို လာချောင်းနေတာလား.....”

“ ဟာ..မသက်ကလဲ...ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ......”

“ အံမာ..ရုပ်က ပြောင်ချော်ချော် စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့.....”

မသက်က ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးရှေ့ဖက်က ငေါငေါကြီး ဖုနေတာကို တွေ့သွားသည် ။

“ ဟယ်....သေချာပြီ....နင့်ဟာကြီး မတ်နေတယ်..နင်...ငါ့ကို ချောင်းတယ်...ကောင်စုတ်လေး....”

“ မသက်ရယ်....မသက်ကို ကျနော် သဘောကျနေတာ ကြာပြီ ဆိုတာ မသက်လည်း သိမှာပါ......မသက် တအား လှတာဘဲဗျာ..ကျနော်တို့ လုပ်ကြရအောင်ပါ......”

မသက်သည် စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ မရှိ လို့ ရဲလွန်းလည်း ရမည် ဆိုတာ သေချာနေလို့ မသက်ကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာ လည်တိုင်တို့ကို နမ်းရှုံ့ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ မသက်က 

“ ငါလည်း စိတ်ရှိတာဘဲ ရဲလွန်းရယ်....ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ခိုင်ကြီး သိသွားရင်လည်း မလွယ်ဘူးလေဟာ.....ငါကလည်း သူ့ အားကိုးနေရတာ နင်လည်း သိသားဘဲ....” 

လို့ ပြန်ပြောရင်း ရဲလွန်း လုပ်သမျကို ခံနေသည် ။ဆိုင် အတွင်းခန်းလေးထဲက ကိုမောင်ခိုင်နဲ့ မသက်တို့ စာရင်းတွက် ငွေရေတွက်တဲ့ စားပွဲအရှည်လေးပေါ် ကို မသက်ကို တင်လိုက်ပြီး ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြေလိုက်ရင်း မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို နမ်းရှုံ့လေသည် ။မသက် ခေါင်းလေးမော့ပြီး သူ့ အနမ်း အစုတ်တွေကို ခံယူနေသည် ။သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက မသက် နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် မက်မက်မောမော နဲ့ စုတ်ယူနေသည် ။ သူ့လက်တွေက မသက်ရဲ့ ဖင်အိအိကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။

“ ရဲလွန်း..လုပ်ရင်လည်း လုပ်.....တယောက်ယောက် ၀င်လာအုံးမယ်...”

မသက်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ရီနေသည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည် ။ ရဲလွန်းသည် နို့ကြီးတွေကို စို့နေရာက အောက်ကို လျောဆင်းသွားပြီး ပေါင်လုံးတွေ ကြားထဲကို မျက်နှာ ထိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ထိုးယက်သည် ။

“ အိုး.....ဟင်း.....အား..........ဟား........အင်း........အင်း.......”

သူ မသက်ကို စောက်ပတ် ယက်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ အခုတော့ သူ တကယ်ကို ယက်နေရပြီ ။ စောစောလေးကဘဲ ရေချိုးထားလို့ ဖြစ်မည် ။ ဆပ်ပြာနံ့ သင်းတာလေးဘဲ ရှိနေသည် ။ အနံ့အသက်မရှိဘူး ။ လျာ အပြားလိုက်နဲ့ ယက်ရုံတင် မကဘဲ လျာထိပ်ကို စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို ထိုးသွင်းမွှေနှောက်သည် ။

“ အို...အို.......ဟင့်ဟင့်.....ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ.......ငါ....ငါ...ငါ...မခံနိုင်တော့ဘူး........”

မသက် သူ့အယက် အဆွတွေကြောင့် ဖင်ကြီးတွေ တဆတ်ဆတ် ခါအောင် ကော့ပျံ လူးခါနေသည် ။ သူ လျာနဲ့ ထိုးမွှေ ကလိပေးနေရာက စောက်စိကို စုတ်ထည့်ပစ်လိုက်သည် ။

“ အူး.....”

မသက် သူ့ခေါင်းကို တအား ညှစ်ကိုင်ပြီး အော်လိုက်ချိန် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ ပင့်ကော် ယက်ပစ်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်နေရာက ထလိုက်သည် ။သူ့တကိုယ်လုံးမှာ ဘာ အ၀တ်မှ မရှိတော့ဘဲ သူ့ဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ မသက်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ၀င်ရပ်လိုက်ပြီး ဒစ်လုံးကြီးကို မသက် စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။

“ ထည့်..ထည့်...သွင်းထည့်.......”

မသက် တအား ယားနေသည် ။ မရှက်နိုင်ဘဲ ထိုးသွင်းထည့်ဖို့ ပြောသည် ။ သူ တအားဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။

“ အိုး...အူး.....”

အတွင်းသား အိအိတွေကို တအားကြီး ပွတ်တိုက် ထိုးခွဲပြီး သူ့ဒစ်ဖူးကြီးက တွင်းနက်ထဲကို ၀င်ရောက်သွားသည် ။ အီဆိမ့်တဲ့ အရသာထူးကြောင့် နောက်ပြန် ဆုတ်ပြီး ထိပ်ဖိသွင်းထည့်သည် ။ ဆုတ်လိုက် သွင်းလိုက်...ဆုတ်လိုက် သွင်းလိုက် ။

“ အား......အူး........”

မသက်က ကော့ပေးသလို သူက ဖိဆောင့်သည် ။

“ အိုး..ကောင်းတယ်....အား........ဆောင့်...ဆောင့်.......”

မသက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က တအားကြီး တင်းကြပ် မနေပေမယ့် လိုးရတာက အရမ်း ကောင်းသည် ။ မသက် ခြေထောက်တွေကို ထမ်းပြီး ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ။ ညနေတုံးက မသက်ကို ဆိုင်ပိတ်ပြီးတဲ့ အခ့ ကေတီဗီကို ခေါ်သွားပြီး ကိုင်မည် လို့ စဉ်းစား ထားခဲ့ပေမယ့် အခုလို ဆိုင် အတွင်းခန်းမှာဘဲ လိုးလိုက်ရတာက သူ့အတွက် ကံကောင်းခြင်းဘဲ ။

မသက်ကလည်း ဒီကောင်လေးကို ဖီးလ်လာနေတာ စိတ်လာနေတာ ကြာပြီ ။ တကယ့်ကို သူနဲ့ အခုလို လိုးလိုက်ချင်တာ ။ အခုတော့ ဆိုင်ပိတ်ချိန် ကိုမောင်ခိုင်ကလည်း သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ညဉ့်နက်ထိ ထွက်နေချိန် အခွင့်ကောင်း တခု ရလိုက်သည် ။လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည် သလို လိုးပုံလိုးနည်းကလည်း ကောင်းသည် ။ စောက်ဖုတ်လည်း ယက်လိုက် စုတ်လိုက် တအား လုပ်တော့ ဖီးလ်က တအားတက် ကြွတက်ပြီး ကြိုက်သည် ။ဆီးစပ်ခြင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်နေသည် ။

“ အား........အား....အားရှီး.........အား...အား...ရှီး..........”

မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက တကယ့်ကို လုံးချော တင်းနေဆဲ ။ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း နို့ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။

“ ပုံစံ ပြောင်းရအောင်...”

ခံလို့ ကောင်းနေတုံး ပုံစံ မပြောင်းချင်ပေမယ့် မသက်လည်း သူ့ကို အလိုလိုက်တဲ့ အနေနဲ့ “ ဘယ်လို ပြောင်းချင်လဲ..” လို့ မေးလိုက်သည် ။

“ ဖင်ကုန်းပေး....”

“ အင်း..အင်း..လုပ်လေ.....”

ကိုမောင်ခိုင်ကိုလည်း ဖင်ကုန်းပေးနေကျပါ ။ သူက ဖင်ကိုလိုးဖို့တောင် လုပ်သည် ။ သူ မလုပ်တတ်တာနဲ့ မအောင်မြင်ဘူး ။ အလုပ် မဖြစ်ဘူး ။မသက် စားပွဲပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည် ။မီးရောင်အောက်မှာ မသက်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေက တပ်မက်စရာ ၀င်းပြောင်နေသည် ။ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေသည် ။ ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးက ထင်းနေသည် ။ စောက်ဖုတ် အမြောင်း လိုင်းကြီးက အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက် စိုနေသည် ။

ရဲလွန်း ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ယက်နေပြန်သည် ။

“ အို......” 

မသက်လည်း မလိုးသေးဘဲ စောက်ဖုတ်ကိုရော စအိုပေါက်ကိုရော ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်နေလို့ စိတ်မရှည်တော့ ။

“ ဟဲ့ လိုးပါ..ငါ ယားလွန်းနေပြီ......” 

လို့ ပြောမိလိုက်သည် ။ဒီတော့မှ ရဲလွန်းလည်း ဖင်အနောက်မှာ ပေါင်ကားရပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ သွင်းလိုက်သည် ။လိုးတေ့လည်း မရပ်မနား တအား ပြင်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ သူ လိုးပေးသည် ။ မသက် တအား ကြိုက်သည် ။ ဒီကောင် ဝါရင့် အလိုးသမား ဘဲ ။ မသက် ပြီးအောင် ထိန်းပြီး လိုးပေးသွားသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာဟာ.....” လို့ ထုတ်ပြောမိသည် ။

သူ့လီးကြီးကို အရည်တွေ ပြောင်စင်သွားအောင် လျာနဲ့ ယက်ပေးမိသည် ။ပွက်ကနဲလည်း ချစ်စနိုး နမ်းလိုက်မိသည် ။သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်လည်း ဆရာမက ခရီး ခဏ ထွက်မည်...ခရီးက ပြန်လာမှ တွေ့ကြမည် လို့ ပြောထားလို့ဆရာမ အိမ်ဖက်ကို မရောက်ကြ ။ စိတ်တွေမှာတော့ ဆရာမနဲ့ ထပ်ပြီး လိုးချင်နေကြသည် ။ ကျောင်းမှာလည်းဆရာမ ကိုယ်စား လုပ်အားပေး ဆရာမလေး တယောက်က စာ လာသင်သည် ။ 

ဒီ လုပ်အားပေး ဆရာမလေးကသူတို့ ဆရာမလို မတောင့်ဘူး ။ လှလည်း မလှဘူး ။ ပိန်ကပ်ကပ် အသားမဲမဲလေး မို့ သူတို့ ဖီးလ်ငုတ်နေကြသည် ။ ဆရာမ ဘယ်တော့ ပြန်လာမလဲ ဆိုတာကို သူတို့ မျှော်နေကြသည် ။သို့ပေမယ့် သူတို့ မမျှော်လင့်ထားတာ ဖြစ်သွားသည် ။

ဒီကနေ့ မနက်စောစော ကျောင်း စတက်တဲ့ အချိန် အတန်းထဲကို ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး ရောက်လာသည် ။ဆရာမ အလုပ်က ထွက်သွားပြီ....နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားလိုက်ပြီ လို့ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ပြောပြသည် ။ ဆရာမ နေရာမှာ ဆရာ အသစ် တယောက် အစားထိုးပေးမည် လို့လည်း ပြောသည် ။

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ မယုံကြည်နိုင်ကြဘူး ။ ဆရာမသည် တိတ်တဆိတ် လစ်သွားပြီ ။ ညနေဖက် ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ ဆရာမအိမ်ဖက်ကို စက်ဘီးနဲ့ သွားကြည့်လိုက်ကြသည် ။ တကယ်ဘဲ ဆရာမရဲ့ အိမ်သည်သော့ခတ်ထားတာကို မြင်ကြရသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် ဒီသတင်းကို ရဲလွန်းကို ပြောပြချင်ကြတာကြောင့် ရဲလွန်း ရှိနေမယ့် ၀ပ်ရှော့ဖက်ကို ထွက်ခဲ့ကြသည် ။

ရဲလွန်းသည် အလုပ် မပြီးသေး ။ ကားတစီးကို မက်ကင်းနစ် ပီတာက ပြင်နေတာကို ၀ိုင်းကူနေသည် ။ သန်း၀ေနဲ့မင်းထိုက်တို့ ရှိရာကို ချက်ချင်း ထွက်မလာအားသေး ။ ဒါကြောင့် သန်းေ၀နဲ့ မင်းထိုက်တို့သည် ၀ပ်ရှော့အရှေ့က ဘန်ဒါပင်လေး အောက်က ခုံတန်းလျားလေးမှာ ခဏ ထိုင်စောင့်နေကြရသည် ။ဒီအချိန်မှာ တောင့်ဖြောင့်တဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်သည် သူတို့ အရှေ့က ဖြတ်ကျော်ပြီး ၀ပ်ရှော့ထဲကို ၀င်သွားကြတာကို သူတို့ နှစ်ယောက် တွေ့လိုက်ရသည် ။

( အိုး..တယ်ကောင်းပါလားကွ....ဟီး...မင်းထိုက်ရေ..ပိုင်ရှင်ရဲ့ သမီး ဆိုတာ ဖြစ်မယ်......)

သန်း၀ေသည် ခေါတော ၁၀၀၀အား မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ အနောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို ငေးမောရင်း ပြောလိုက်သည် ။ကောင်မလေးတွေရဲ့ ခါးသေးသေးတွေ အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကလည်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ တုန်နေကြသည် ။ခဏကြာတော့ ရဲလွန်း ခဏ အားသွားလို့ သူတို့ဆီကို ထွက်လာသည် ။

“ ရဲလွန်းရေ..ဒို့ ဆရာမတော့ လစ်သွားပြီကွ.....”

“ ဘာ....ဘာလစ်တာလဲကွ...မင်းဟာက....”

“ ဆရာမ ကျောင်းထွက်သွားပြီ....နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားပြီ.....တဲ့....”

“ ဟင်..ဟုတ်လား......”

ကြည့်ရတာ ဆရာမသည် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့ကျောင်းသားတွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမိခဲ့ပြီး လူမသိခင် မမိခင် လစ်ပြေးသွားတာ ဖြစ်မည် လို့ ရဲလွန်း တွေးလိုက်မိသည် ။ဆရာမနဲ့ သူတို့ ဇာတ်လမ်းကတော့ တခန်းရပ်သွားခဲ့ပါပြီ ။လတ်တလောတော့ မသက်နဲ့ ရဲလွန်း ဟိုတညက မှားယွင်းခဲ့တဲ့အခါ မသက်သည် သူ့ကို အပြတ်ခိုက်သွားပြီး

“ ကောင်းမှန်းသိ သာအိ တစိုစို ” ဆိုတာမျိုး ဖြစ်နေလို့ တနေ့ ကိုမောင်ခိုင်ကြီး သိသွားမှာကို စိတ်ပူနေရသည်။

မသက်သည် လူလစ်တာနဲက ရဲလွန်းကို “ ချိန်းလိုးကြဖို့ ” ပြောတတ်သည် ။ မသက်ကို ကြည့်ရတာ တအား စိတ်ကြွစရာကြီး ။ လိုးချင်စရာကြီးမို့ ရဲလွန်းလည်း ကိုမောင်ခိုင် သူ့ဆွေမျိုးတွေ ရှိတဲ့ စစ်ကိုင်းဖက်ကို သွားလိုက်တဲ့အချိန် မသက်ကို အပီ လိုးပေးသည် ။ မသက်က တအားကြိုက်သည် ။

ဒီအတောအတွင်းမှာ ဆရာငြိမ်းရဲ့ သမီး ဆွေငြိမ်းကို အပိုင်သိမ်းလိုက်ချင်တဲ့ မက်ကင်းနစ် ပီတာသည် တနေ့ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား ပဲခူးဖက်ကို ခရီးသွားတဲ့အချိန် ၀ပ်ရှော့ကလည်း ပိတ်တာမို့ ပီတာလည်း မိလဲ့ကို အိမ်မခေါ်နဲ့လို့ ဆွေငြိမ်းကို မှာထားခဲ့သည် ။ ဆွေငြိမ်းတို့ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ဆွေငြိမ်းနဲ့ အပီလိုးကြသည် ။

ကာမဇောကပ်နေကြတာမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်း ကာမရေစီးမှာ မျောပါလျက်နေကြစဉ်ရုတ်တရက် ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား ပြန်ရောက်လာကြတာနဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ ဆွေငြိမ်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးတဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတဲ့အချိန် ဆရာငြိမ်းတို့ သည် သူတို့ ရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဗြုံးကနဲ ၀င်လာကြပြီးသမီးနဲ့ ပီတာ ဖြစ်နေကြတာကို မျက်မြင် တွေ့သွားသည် ။

ဆရာငြိမ်းလည်း ရှက်လည်းရှက် ဒေါသလည်း တအားထွက်တာမို့ ပီတာကို မီးဖိုချောင်က ဓါးမနဲ့ လိုက်ခုတ်တော့တာဘဲ ။ ပီတာလည်း တကျိုးထဲ ပြေးတာ ယနေ့တိုင် ပြန်မလာတော့ဘူး ။ ဆရာငြိမ်းလည်း သူ့အိမ်ကို လိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ပီတာသည် အိမ်မှာပါ မနေတော့ဘဲ လစ်ပြေးခဲ့သည် ။ ဆွေငြိမ်းကို တာ၀န်မယူလိုတာကြောင့် ထွက်ပြေးသွားသည် လို့ သတင်းတွေ ထွက်လာသည် ။ ပီတာက ရဲလွန်းနဲ့ပါ အပီလိုးဖူးတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို မယား အဖြစ် လက်မထပ်နိုင်ဘူး လို့ ရဲလွန်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောပြခဲ့သည် ။

ဆရာငြိမ်းသည် ဒီကိစ္စကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲလွန်းလို့ ကား၀ပ်ရှော့ကိုတောင် ခဏ ပိတ်ပစ်လိုက်သည် ။ရဲလွန်းလည်း ၀ပ်ရှော့ ပိတ်ထားလို့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ လုပ်နေသည် ။ မသက်နဲ့ နေ့တိုင်းလိုတွေ့တဲ့အခါ မသက်ကို ဖြုတ်ချင်စိတ်တွေက ကြီးစိုးနေခဲ့သည် ။ လစ်တာနဲ့ ချိန်း ဖြုတ်ကြသည် ။တနေ့မှာတော့ ကိုမောင်ခိုင်က ရဲလွန်းကို အရေးတကြီး စကားပြောစရာ ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းလည်း တအား လန့်သွားသည် ။ ကိုမောင်ခိုင့် မျက်နှာကလည်း မကောင်းဘူး ။

ရဲလွန်းကို ဆိုင် အတွင်းခန်းက စားပွဲလေး ဆီကို သူက ခေါ်သွားပြီး 

“ ထိုင်ကွာ..မင်းကို မေးစရာတွေ ရှိတယ် ” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မသက်နဲ့ လိုးကြတာကို မေးမည် လို့ ရဲလွန်း တွေးလိုက်ပြီး သူ့ကို ဘယ်လို ညာရမလဲ ဆိုတာ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားနေမိသည် ။ “ မေးလေ..ကိုမောင်ခိုင်..ဘာမေးမလဲ..” လို့ မျက်နှာမပျက်မိအောင် သတိထားပြီး ပြန်မေးရင်း ထိုင်လိုက်သည် ။

သူက “ မင်း ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့မှာ အလုပ်ဆင်းသေးလား...” လို့ မေးသည် ။ “ မဆင်းတာ ကြာပြီ ကိုမောင်ခိုင်...၀ပ်ရှော့က ခဏ ပိတ်ထားတယ်....” လို့ သူ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

“ အေး..ဒါဆို မင်း ငါ့ဆိုင်ကို အချိန်ပြည့်ဆင်းပေးနိုင်မလား......ငါက စစ်ကိုင်းက မြေကွက်တကွက်ကို သွားရောင်းမလို့ကွ..နည်းနည်းကြာမယ်....နှစ်ပတ်လောက်ပေါ့......ဒီအတောအတွင်း မင်း ငါ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေး စေချင်တယ်..”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ “ တော်ပါသေးရဲ့ ...” လို့ ရဲလွန်းရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသည် ။ ကျိတ်ပြီးလည်း ၀မ်းသာသွားသည် ။သူမရှိရင် မသက်နဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆွဲနိုင်ပြီ မဟုတ်လား ။

ကိုမောင်ခိုင် ထွက်သွားပြီးတဲ့ညမှာတော့ ရဲလွန်းနဲ့ မသက်သည် ဆိုင်သိမ်းတဲ့အချိန်မှာ စိတ်တွေ ထန်လာပြီး အတွင်းခန်းမှာ ကြမ်းကြဖို့ ပြင်နေခိုက် ပြန်သွားပြီ လို့ ထင်နေတဲ့ လဖက်ရည် အဖျော်ဆရာ အာဝါး ရုတ်တရက်ပြန်ရောက်လာလို့ သူတို့ ကိုယ်ရှိန် သတ်လိုက်ကြရသည် ။

မသက်က တိုးတိုးလေး..“ ကိုမောင်ခိုင်က ခရီးသွား ဟန်ဆောင်ပြီး အာဝါးကိုများ စောင့်ကြည့်ခိုင်းသလား မသိဘူးဒို့တတွေ အသာလေး လျိုနေလိုက်ကြရအောင်..” လို့ ပြောပြီး ရဲလွန်းကိုတောင် အိမ်လိုက် မပို့ခိုင်းဘဲ သူ့ဖါသာတက်ဆီကားနဲ့ ပြန်သွားလိုက်သည် ။

တကယ်တော့ အာဝါးသည် ကိုမောင်ခိုင် မရှိရင် ရဲလွန်းက မသက်ကို လိုးမှာ သေချာသည် ဆိုပြီး လာကြည့်တာပါ ။ ကိုမောင်ခိုင်က ခိုင်းလို့ မဟုတ် ။ သူကလည်း မသက်ကို လိုးချင်နေတာမို့ ရဲလွန်း လိုးတာ တွေ့ခဲ့ရင် သူ့ကိုလည်း လိုးခွင့်ပေးဖို့ တောင်းမလို့ ပြန်လာတာ ဖြစ်သည် ။

ရဲလွန်းလည်း အိမ်ပြန်တဲ့လမ်းမှာ ဆရာငြိမ်းနဲ့ တိုးသည် ။ ဆရာငြိမ်းက “ မင်းကို ငါ တွေ့ချင်နေတာကွ....ငါတို့မိသားစု ရွာကို သွားကြမလို့...ဒီတခါ ရွာမှာ နည်းနည်း ကြာမယ်...မင်း ငါ့၀ပ်ရှော့နဲ့ အိမ်ကို ညဖက်လာစောင့်အိပ်ပေးနိုင်မလား...”လို့ မေးသည် ။

ရဲလွန်းလည်း အပန်းမကြီးတာကြောင့် ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ လုပ်ပြီး ညဖက် ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့နဲ့အိမ်ကို ညစောင့်အိပ်ပေးမည် လို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ ဆရာငြိမ်းက “ မင်းကို မုန့်ဖိုး ပေးမယ်....” လို့ ပြောသွားသည် ။

ကိုမောင်ခိုင် မရှိတဲ့အချိန် မသက်ကို ရဲလွန်း အစစ ကူညီရသည် ။ မသက်သည် နေ့ခင်းဖက်ကြီးတောင် ဆိုင် အတွင်းခန်းမှာ ရှိနေတဲ့အချိန် ရဲလွန်း အထဲကို ၀င်လာတဲ့အခါ ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဖမ်းကိုင်တတ်သည် ။မသက်သည် တအား ခံချင်နေသည် ။ ဒီညတော့ ဆိုင်သိမ်းပြီးတဲ့အချိန် အတွင်းခန်းမှာ 

“ ရဲလွန်း....လိုးကြရအောင်ဟာ..” 

လို့ ကပ်ပြောရင်း ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို ဖမ်း စမ်းလိုက်သည်။ ရဲလွန်းလည်း 

“ မသက်..ခဏလေး အောင့်ထားဗျာ....ကျနော် ဒီည ၀ပ်ရှော့မှာ စပြီး ညစောင့်အိပ်ပေးရမှာ....ကျနော်တို့ ၀ပ်ရှော့မှာ သွားလိုးကြမယ်...”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မသက်ကို ၀ပ်ရှော့ကို ခေါ်သွားပြီး ရဲလွန်း စိတ်တိုင်းကျ လိုးသည် ။ ပုံစံ အမျိုးမျိုး နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လိုးသည် ။ များသောအားဖြင့် သူက အပေါ်က တက်လိုးပေမယ့် တခါတခါမှာ မသက်က အပေါ်က နေသည် ။ တခါတလေလည်း လေးဖက်ကုန်းပေးသည် ။ သူ လိုးခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေထဲ မသက်နဲ့ လိုးရတာကို သူ အကြိုက်ဆုံးဘဲ လို့ ရဲလွန်း တွေးနေသည် ။




 ဘွား

 ၂၀၁၇ နို၀င်ဘာလ ၂၀ ရက်နေ့ ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း ( ၄ )

ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း  ( ၄ )

ဘွား ရေးသားသည်။

ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ကို အပေါ်ထပ်မှာ ပြုံးရယ်လျက် အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ ရဲလွန်း စိတ်အေးသွားရသည် ။

“ ရဲလွန်း..တုတ်ကြီးနဲ့ပါလား..ဘာလဲ..ဘယ်သူ့ကို ရိုက်မလို့လဲ......” 

လို့ လဲ့လဲ့တင်က မေးသည် ။ရဲလွန်းက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ 

“ ဟီး..သူခိုးများ ကပ်သလားလို့....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် ပုဆိုးရှေ့မှာ သူ့လီးကြီး ငေါငေါကြီး တောင်နေတာကို လဲ့လဲ့တင်နဲ့ ဆွေငြိမ်းတို့ တွေ့သွားသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ကဟီးဟီး လို့ ရယ်လိုက်ပြီး ဆွေငြိမ်းကို ရဲလွန်းရဲ့ တောင်မာနေတဲ့ လီးကြီး ပုဆိုးအောက်ထဲက ထကြွနေတာကို ပြလိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းက “ ရဲလွန်း.....နင့်ကို ငါ မေးစရာ ရှိနေတယ်..အမှန်အတိုင်း ဖြေမလား.....” လို့ မေးလိုက်သည် ။ရဲလွန်းက “ ဖြေမှာပေါ့..ဆွေငြိမ်းက ဘာမေးမလို့လဲ မေးလေ.....” လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းက “ နင် အောက်က အိမ်သာထဲမှာ ကွင်းဆောင့်နေတယ်ဆို ..မိလဲ့က ပြောပြတယ်..ဟုတ်လား..”

လို့ မေးလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း သူ့ဖက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မေးလာပြီ ဆိုတော့ သူ့ဖက်ကလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ..“ အင်း..ဟုတ်တယ်...ဆွေငြိမ်း.....ငါတို့ ယောကျ်ားလေးတွေ က အမြဲလီးတောင်တယ်...တအား တင်းကြပ်နေတယ်...ကွင်းထုပြီး လျော့ပစ်လိုက်မှ နေသာသွားတယ်.....” လို့ ဖြေသည် ။

ဆွေငြိမ်းက “ အခုလည်း နင် ကွင်းတိုက်နေတယ် မဟုတ်လား..ဟီး..ငါတို့ ကြမ်းကြားကနေ အောက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ နင် ကွင်းတိုက်နေတာကို ငါတို့ တွေ့တယ်....” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း..“ ဟုတ်တယ်..ရဲလွန်း....နင် လီးထောင်ပြီး လိုးချင်နေတယ် မဟုတ်လား......” လို့ မေးပြန်သည် ။

ရဲလွန်းလည်း..“ ဟုတ်တယ်...လဲ့လဲ့တင်....ငါ တအား စိတ်ထကြွနေတယ်..လိုးချင်နေတယ်....လီး တအား တောင်နေတယ်ဟာ...” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းလည်း...“ ဒါဆို နင် ကွင်းထုအုံး..ငါတို့ရှေ့မှာ ထု...နင်ကွင်းထုတာကို ငါနဲ့ လဲ့တင် နဲ့ သေသေချာချာ ကြည့်ချင်တယ်...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ပြချင်နေတုံး ပြခိုင်းနေတာမို့အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ အတွေ့အကြုံတွေ များနေတဲ့ကောင်မို့ ဒီကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို မြှူဆွယ်ပြီး အရ လိုးမည် လို့လည်း တွေးလိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်က ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးစကို ရုတ်တရက် ဇတ်ဆို ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဘယ်တော့မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မ၀တ်တတ်တဲ့ ရဲလွန်းသည် အောက်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်သွားရသည် ။

“ ဟိတ်..အို..ဟာ....”

တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကို ဆွေငြိမ်း တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ လဲ့လဲ့တင် ပြောတာ အပို မဟုတ်ဘဲ တကယ် မှန်နေပါလား လို့ သိလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ လီးကြီးသည် တော်တော့်ကို တုတ်ပြီး အရှည်ကလည်း နိုင်ငံခြား အပြာဇာတ်ထုပ်တွေထဲက ကပ်ပလီ လီးတန်ကြီးတွေလိုဘဲ ရှည်သည် ။

“ အိုး....အကြီးကြီးပါလား..ရဲလွန်း......”

ဆွေငြိမ်းသည် ရဲလွန်းရဲ့ လီးကနေ မျက်လုံး မခွာတော့ ။လဲ့လဲ့တင်က အရှေ့ကို တိုးလာသည် ။

“ ရဲလွန်း...ထုလေဟာ..ထု....ကွင်းထုပြ....”

ရဲလွန်းလည်း သူ့လီးထိပ်ကို အရင်ဆုံး လက်နဲ့ ပွတ်ချေလိုက်သည် ။ ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးက တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်နေသည် ။ဆွေငြိမ်းသည် ရဲလွန်း ကွင်းထုပြနေတာကို အနားကပ်လာပြီး သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်သည် ။ လီးကြီးကိုလည်း ပြေးစုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေမိသည် ။ တံတွေးကို ဂလု ဆိုတဲ့ အသံမြည်အောင် မြိုချလိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းရော လဲ့လဲ့တင်ရော ရဲလွန်းရဲ့ လီးကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်ပြီး စုတ်ပေးချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသလို စောက်ဖုတ်တွေ တအား ယားပြီး ဒီလီးကြီးနဲ့ သွင်းထည့်တာကို ခံချင်စိတ်တွေ တအားပေါ်ပေါက်နေကြပြီ ။လက်ရဲဇက်ရဲ ရှိလွန်းတဲ့ လဲ့လဲ့တင်က စပြီး ရဲလွန်းကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်လိုက်သည် ။

“ ပက်လက်အိပ်စမ်း..ရဲလွန်း...နင့်မျက်လုံးတွေကို အကုန် ပိတ်ထားလိုက်...”

ရဲလွန်းလည်း စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက် ဆိုတဲ့ စကားလို ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲ ကျရပြီ ။ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ငါပါလား လို့ ပီတိတွေ ဖြာေ၀ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက် လှန်အိပ်ချလိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်က လီးကြီးကို ဇတ်ကနဲ ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ပွတ်သပ်ကြည့်နေရင်း ဆွေငြိမ်းကို

“ ဟဲ့ ရှက်မနေနဲ့..လာကိုင်...နင်ဘဲ ကိုင်ချင်တယ် ဆိုပြီး..” 

လို့ လှမ်းပြောလိုက်တဲ့အခါ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတဲ့ ဆွေငြိမ်းသည် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်နေတဲ့ ရဲလွန်းကို မျက်စိ ပိတ်လေ..လို့ လှမ်းငေါက်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ကမန်းကတန်း မျက်လုံးတွေ ပိတ်ပစ်လိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်က ဆွေငြိမ်း လက်ကို ဆွဲယူပြီး ရဲလွန်းရဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်းလည်း လဲ့လဲ့တင်နဲ့ အတူတူ ရဲလွန်းရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ဆော့ကစားရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းကာ စုတ်ယူမိပါတော့သည် ။

လဲ့လဲ့တင် တလှည့် ဆွေငြိမ်း တလှည့် ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို စုတ်နေကြသည် ။ရဲလွန်းသည် ဆင်းရဲတွင်း နက်လွန်းပြီး ဘ၀က အောက်ကျနောက်ကျ ဖြစ်နေပေမယ့် လိင်မှုရေးရာနဲ့ ပတ်သက်ရင် တအား ကံကောင်းလှတဲ့ သူ့ရဲ့ ကံကြမ္မာကို အံ့သြနေမိသည် ။

ချောချောလှလှ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်က လီးစုတ်ပေးတာကို ဇိမ်ကျကျ ခံယူနေရတဲ့ သူ့ဘ၀သည် ထူးခြား လှပါလား လို့ မယုံကြည်နိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေရသည် ။တကယ်တမ်း ရဲလွန်း မသိတဲ့ အချက်တွေ ရှိနေသည် ။လဲ့လဲ့တင် နဲ့ ဆွေငြိမ်းတို့သည် လက်စဘီယန် သဘာ၀ စောက်ဖုတ်ချင်း ဖိပွတ် ဘာဂျာမှုတ် နို့စို့နဲ့ အချင်းချင်း ကလိပေးနေကြတာတော့ ကြာခဲ့ပြီ ။ ခါးပတ်ပတ်ပြီး လီးတုနဲ့ လိုးတာကိုတော့ စစမ်းခါစဘဲ ရှိသေးသည်။

ရာဘာလီးတု နဲ့ ထိုး လိုးရတာကို နှစ်ယောက်လုံး အားမရကြ ။ ဒါကြောင့်လည်း စိတ်တအားထန်လာတဲ့ မိဘတွေ မရှိတဲ့ဒီကနေ့မှာ ရဲလွန်းကို ကြမ်းကြားထဲက ချောင်းကြည့်ရင်း စံချိန်မှီ တဲ့ လီးကြီးကို တအား ကြိုက်သွားကြပြီး ခံချင်လွန်းတာကြောင့် ရဲလွန်းကို အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်လိုက်တာပါဘဲ။ ၀ိုင်အရက်တွေကိုလည်း မူးအောင် သောက်ထားကြတာကြောင့်လည်း သာမန် အချိန်ထက် ပိုပြီး ရဲတင်းနေကြသည် ။

စောက်ဖုတ်တွေက တအား ယားလွန်းနေတာမို့ လီးကို ဆက် မစုတ်တော့ဘဲ ရဲလွန်းနဲ့ လိုးကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည် ။ ဆွေငြိမ်းလည်း လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ တအားသွင်းချင်နေပေမယ့် ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်ဖို့ကိုတော့ မရဲဘူး ။ရှက်နေသေးသည် ။ လဲ့လဲ့တင်နဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ပက်လက်အိပ်ပေးထားတဲ့ရဲလွန်းရဲ့ လီးပေါ်ကို ခွထိုင်ပြီး တက်လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်သည် ။ ထမိန်လေးကို အသာမပြီး ရဲလွန်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ခွလိုက်သည် ။

ရဲလွန်းသည် မျက်စိကို အသာလေး ဖွင့်ကာ ကြည့်သည် ။ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ပျက်နေတာကိုး ။ လဲ့လဲ့တင်က စပြီး ရဲလွန်းအပေါ်ကို တက်ခွသည် ။ ထမိန်ကိုလက်နဲ့ လိပ်တင်လိုက်ပြီး တက်ခွလိုက်တဲ့ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်လှလှတွေနဲ့ ပေါင်ကြားက အမွှေးရေးရေးကို ရဲလွန်း မြင်လိုက်ရသည် ။ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ မမြင်ရပေမယ့် အခုလို အမွှေးလေးတွေကို မသိမသာလေး ဖျတ်ကနဲ မြင်လိုက်ရတာက သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကို တအား ဖေါက်ပြန်ထကြွသွားစေသည် ။

စိုစိစိ စောက်ဖုတ်အကွဲနဲ့ လီးထိပ်တို့ ထိမိလိုက်တာကလည်း ရဲလွန်းရဲ့ လီးတန်တုတ်ကြီးကို တအား တင်းသွားစေသည် ။ လဲ့လဲ့တင်လည်း ရုပ်ရှင်တွေမှာ မိန်းမက တက်လိုးတာတွေကို တွေ့ဖူးခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်း တခါမှ ယောကျ်ား တယောက်နဲ့ လိုးဘူးတဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး ။ ရာဘာလီးတုချောင်းနဲ့ ထိုးပြီး အာသာဖြေဘူးတဲ့ အတွေ့အကြုံဘဲ ရှိခဲ့တာ ။ ဒါ ပထမဆုံး လီးစစ်စစ်နဲ့ စပြီး စမ်းကြည့်တာ ဖြစ်သည် ။

ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့သည် မိန်းမချင်း ချစ်ကြိုက်ပြီး ရည်းစားထားတဲ့ လက်စဘီယန် စစ်စစ်တွေ ဟုတ်ဟန်မတူဘူးလို့ရဲလွန်း တွေးနေသည် ။ လက်စ်ဘီယန်တွေဟာ အခုလို ယောကျ်ားနဲ့ လိုးမည် မဟုတ်လို့ သူထင်သည် ။ ယောကျ်ားလီးလည်း စိတ်၀င်စား မိန်းမချင်းလည်း ကြိုက်တဲ့ ဘိုင် နှစ်ဖက်ချွန်တွေဘဲ ဖြစ်လိမ့်မည် လို့ သူတွေးမိသည် ။

လဲ့လဲ့တင်သည် ရဲလွန်းရဲ့ လီးထိပ် ဒစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့ ဆွဲတွန်းပြီး အပေါ်က ခွထားလို့ နီးကပ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပေးလိုက်သည် ။ အနားကပ် ကြည့်နေတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို ခပ်မဲ့မဲ့လေး ပြုံးပြလိုက်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိုင်ချကြည့်လိုက်သည် ။ အရည်တွေ တအားရွှဲစိုနေတဲ့ လဲ့လဲ့တင် စောက်ဖုတ်ထဲကို ရဲလွန်းရဲ့ ဒစ်လုံး ပြိကနဲ တိုး၀င်သွားသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ပါးစပ်လေး ဟသွားပြီး 

“ အိုး...”

ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်လာသည် ။ဆွေငြိမ်းသည် လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ထိုးသွင်း တပ်စွပ်တာကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအား ကြွထန်တာကြောင့် လက်တဖက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

ရဲလွန်းလည်း မျက်လုံးကြီး အပြူးသားနဲ့ လဲ့လဲ့တင်ကို ကြည့်နေတဲ့အခါ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ တီရှပ်အောက်ထဲ ဘာမှခံ၀တ်မထားတာမို့ တုန်ခါ လှုပ်နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်ခိုင်ကို သွားရည်ယိုပြီး လက်နဲ့ လှမ်းဆုပ်လိုက်သည် ။လဲ့လဲ့တင်က ဘာမှ မကန့်ကွက် မတားတာမို့ ရဲတင်းလာပြီး ညှစ်လိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့ ကိုင်တွယ်နေသည် ။တီရှပ်ပိတ်သားမှာ ထင်းပေါ်နေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်ရတာကလည်း အရသာရှိလှသည် ။

လဲ့လဲ့တင်မှာလည်း လီးပေါ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချကြည့်နေသည် ။ အသာကြွလိုက် ဖိချလိုက် ။ တချက်မှာ စောက်ဖုတ်ကိုဖုတ်သည် လီးဒစ်ကနေ ကျွတ်လွတ်သွားသည် ။ ကမန်းကတန်း လက်နဲ့ ပြန်တွန်းကာ တေ့ ပြန်ဖိချရသည် ။လဲ့လဲ့တင်သည် မျက်လုံးလေး မှေးကာ ဖိလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ ကောင်ဘွိုင်မလေး မြင်းစီးသလို တက်လိုးနေသည် ။ ပါးစပ်ကလည်

“ အား.....အား.....အူး.......အီး.......အား......” 

ဆိုတဲ့ အသံစုံ ထွက်ညည်းနေသည် ။ဆွေငြိမ်းသည် လဲ့လဲ့တင်လိုဘဲ တက်လိုးချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့ မရအောင် ပေါ်ပေါက်ပြီး လဲ့လဲ့တင်ကို တွန်းပစ်ပြီး ရဲလွန်းကို တက်ခွလိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေသည် ။လဲ့လဲ့တင်ကလည်း ဆွေငြိမ်း ဘယ်လို ခံစားနေရသည်ကို ရိပ်မိသည် ။ စောက်ဖုတ်တွေ တအား ယားလွန်းလို့

ဖြေဖျောက်ချင်နေခဲ့ကြတာ နှစ်ယောက်လုံးဘဲလေ ။ဆွေငြိမ်းကို ရဲလွန်းရဲ့ မျက်ခွက်အပေါ် တက်ခွထိုင်လိုက်ဖို့ အကြံပေးလိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်လိုက်တဲ့ ဆွေငြိမ်းလည်း နှာစိတ် ကြွလွန်းလို့ ထမိန်ကို မ၀တ်တော့ဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း ရဲလွန်းရဲ့ မျက်နှာအပေါ် ဆောင့်ကြောင့် ခွထိုင်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ တီရှပ်တွေကို နှစ်ဦးစလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည် ။

ရဲလွန်းသည် သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ထိကပ်လာတဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီက ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ်နံ့ကို ထောင်းကနဲ ရလိုက်လို့ တအား ထန်သွားပြီး သူ့လီးကို ကော့ပင့်ထည့်လိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ကို စွပ်ကနဲ တဆုံး ၀င်သွားသည် ။လဲ့လဲ့တင်လည်း အီး ဆိုတဲ့ အသံလေး ညည်းလိုက်ပြီး ခါးလေး ကော့တက်သွားသည် ။ 

ဆွေငြိမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ရဲလွန်းက လျာနဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်လိုက် နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဆွဲစုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြီ ။ ဆွေငြိမ်းလည်း တအိုးအိုးနဲ့ သဘောကျရင်း လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆွဲညှစ်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း ဆွေငြိမ်းရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ညှစ်သည် ။

နှာစိတ်တွေ တအား မြင့်ကြွနေကြတာကြောင့် အရှက်တရား ဆိုတာ သူတို့မှာ လုံး၀ ပျောက်ကွယ်နေကြပြီ ။ရဲလွန်းလည်း ဆရာမထက်တောင် တောင့်နုငယ်ရွယ်တဲ့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ နှစ်ယောက်ကို စိတ်ကြိုက် လုပ်ခွင့်ရသွားလို့ အရမ်းကို ကျေနပ် ပီတိဖြာနေတော့သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဆရာမအိမ်ကို ချောင်းဖို့သွားကြတဲ့ သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့မှာတော့ ဆရာမတို့ ရပ်ကွက်ကို ကင်းလှည့်လာတဲ့ စက်ဘီး ရဲပတ်တရောင်တွေနဲ့ ပက်ပင်းတိုးသွားကြတာကြောင့် ရဲသားတွေရဲ့ စစ်မေးတာကို ခံနေကြရသည် ။

ရဲလွန်း လဲ့လဲ့တင် နဲ့ ဆွေဆွေငြိမ်းတို့ သုံးယောက် စိတ်ကြိုက် စုတ်ကြ ယက်ကြ လိုးကြတာ အားလုံး လမ်းဆုံး ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းကြပြီးတဲ့နောက် ရဲလွန်းလည်း ရေချိုးချင်စိတ် ပေါက်လာလို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းဖို့ပြင်လိုက်တဲ့အခါ ဆွေဆွေငြိမ်းက “ ဟေ့ ရဲလွန်း....နေအုံးလေ...ဘာလဲ..တော်ပြီလား..နင်က မလုပ်ချင်တော့ဘူးလား...” လို့ လှမ်းမေးလိုက်သည် ။

ရဲလွန်းက “ ငါ ရေသွားချိုးမလို့ပါ..” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ ဆွေဆွေငြိမ်းက “ အို..ရေချိုးတာဘဲ..အပေါ်ထပ်ကရေချိုးခန်းမှာ ချိုးလည်း ရတာဘဲဟာ....လာ...လာ..ငါလည်း သေးပေါက်ချင်လို့ အိမ်သာ သွားမလို့..လာ....ငါနဲ့အတူတူ သွားကြမယ်....” လို့ ပြောရင်း ရဲလွန်းကို သူတို့ရေချိုးခန်းဆီကို ခေါ်သွားလိုက်ပါသည် ။

ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာမှာ တခန်းထဲ တွဲရက် ဖြစ်သည် ။ ဆွေဆွေငြိမ်းက သေးထိုင်ပေါက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ရဲလွန်းက သူ့လီး ဂွေးစိနဲ့ ပေါင်ကြားနေရာတွေက ပေရေခဲ့လို့ စီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ရေနဲ့ ဆေးကြောလိုက်သည် ။သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ အိမ်သာခွက်မှာ သေးထိုင်ပေါက်နေတဲ့ ဆွေဆွေငြိမ်းကို ကြည့်နေသည် ။ မိန်းကလေးတွေ သေးပေါက်တာကို အခုလို လင်းလင်းထင်းထင်း နီးကပ်စွာနဲ့ သူ တခါမှ မတွေ့ဖူးသေးဘူး ။

“ ဟိတ်...ဘာကြည့်တာလဲ.....”

ပေါင်ကြားနေရာကို စိုက်ကြည့်နေတာ ခံရလို့ ဆွေဆွေငြိမ်းက လက်ကလေးနဲ့ ဖမ်းအုပ်ပြီး ရှက်သလို အမူအရာလေးနဲ့ ရဲလွန်းကို မေးလိုက်သည် ။

“ လှလို့ ကြည့်တာပါ ဆွေငြိမ်းရယ်...နင်ကလေ...အကုန်လှနေတာ..နင့် နို့ကြီး နှစ်လုံးရော...ဖင်တုံးတွေရော...ဟို...စောက်ဖုတ်ကော.....”

“ ခိခိ..နင့်လီးလည်း လှတာဘဲ.....ခိခိခိ.....”

“ ဆွေငြိမ်း..နင့်စောက်ဖုတ်ကို ငါ ရေဆေးပေးချင်တယ်...ဒီကိုလာ......”

ရဲလွန်း ခေါ်တော့ ဆွေဆွေငြိမ်းက ပြုံးစိစိနဲ့ သူရှိရာ ရေချိုးတဲ့ နေရာလေးကို လျောက်လာသည် ။ နို့လုံးကြီးတွေက လှုပ်တုန်နေသည် ။ မာတင်းစူထွက်နေတဲ့ နို့သီးနနီနီလေးတွေက ရဲလွန်း စိတ်တွေကို မရိုးမရွ ဖြစ်စေသည် ။

“ ပေါင်ကားလိုက်....”

ရဲလွန်းက ဆပ်ပြာနဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဆွေဆွေငြိမ်း လည်း မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကျလို့ ပါးစပ်ကလည်း “ အို့.....အာ့....” လို့ အသံထွက်ရင်း ကျေနပ်စွာနဲ့ ခံယူနေသည် ။ရေနဲ့လောင်းပေးနေတဲ့အချိန် လဲ့လဲ့တင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲကို လျောက်၀င်လာသည် ။

“ ဟိတ်..ရဲလွန်း...ငါ့စောက်ပတ်ကိုလည်း ဆေးပေးလေဟာ....”

“ ရတယ်လေ...လာခဲ့.....”

ရဲလွန်းလည်း ဆွေဆွေငြိမ်း နဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ရဲ့ စောက်ဖုတ်တွေကို ဆေးကြောပေးတဲ့အခါ ဖင်တုံးတွေရဲ့ ကြားထဲကိုပါ လက်ချောင်းတွေနဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သပ် နှိုက်ပြီး ဆေးပေးလေသည် ။ သူ့စိတ်တွေလည်းပြန်လည် ထကြွလာသည် ။ သူ့လီးတန်ကြီးသည် ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ မာကြော မတ်ထောင်လာသည် ။

“ ဟယ်....ရဲလွန်း....နင့်ဟာကြီး ပြန်ထောင်လာပြီ...နင် တကယ် အားကောင်းတဲ့ ကောင်ပါလား......” လို့ ဆွေငြိမ်းက အံ့သြစွာနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ရဲလွန်းရဲ့ ထောင်နေတဲ့ လီးတန်ရှည်ကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ယုယုယယ ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း အားကျမခံ ရဲလွန်းရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ လာကိုင်ဆုပ် လိုက်သည် ။

သုံးယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လျောက်လာကြတဲ့အချိန် ဆွေငြိမ်းက“ ငါ့မိဘတွေ ပြန်လာကြတဲ့အခါ အခုလို မလွတ်လပ်တော့ဘူးဟ..ငါတို့ သုံးယောက် တွေ့ကြဖို့ တနေရာတော့ ရှာကြရမယ်” လို့ပြောလိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်က “ မပူနဲ့ …. ဆွေငြိမ်း..ငါ့အဖေနဲ့ အမေလည်း အထက် အညာကို ဘုရားဖူး ထွက်ကြဖို့ လုပ်နေကြတယ်..ငါ့အိမ်ကို ဒို့ သွားလုပ်ကြတာပေါ့.....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ရဲလွန်းလည်း လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က ကားထွက်ကော့တက်နေတဲ့ ဖင်တုံးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက် တဖန်းဖန်း ရိုက်ထည့်လိုက်နဲ့ သဘောကျနေရင်း ဆွေဆွေငြိမ်းကို သူ့အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဆွေဆွေငြိမ်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည် ။

ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း လီးတန်ကြီးကို လျာလေးနဲ့ ကလိရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက်တော့ လီးတန်ကြီးမှာ မာသထက် မာ ထွားသထက် ထွားလာရလေသည် ။ လဲ့လဲ့တင်မှာလည်း ရဲလွန်းနဲ့ ဖင်တွေကို သူမ လက်ကလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ ဆွေဆွေငြိမ်း လီးစုတ်နေတာကို အနီးကပ် ကြည့်ပြီး သူမလည်း စုတ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် မိန်းမချင်း ချစ်ကြိုက်ကြတဲ့ လက်စဘီယန်တွေပါ ။ အခုတော့ ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို နှစ်ယောက်စလုံး စွဲလန်း သဘောကျသွားကြပြီ ။

ရဲလွန်းလည်း ဆွေဆွေငြိမ်း စုတ်ပေးတာကို ခံယူနေရင်း လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို စို့ပေးနေသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း ဒီလို စို့ပေးတာကို သဘောကျသည် ။ နို့သီးမာမာလေးတွေကို တလှည့်စီ စို့ပေးနေရင်း ရဲလွန်းရဲ့ လက်တဖက်က လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်လိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေနဲ့ စိုရဲနေသည် ။ အင်း..ကောင်မ ခံချင်နေပြီ....။

ဒီညတော့ဒီကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။ ကိုပီတာ အမြဲ မှန်းနေသလိုဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်တုံးလှလှတွေကို ဖြဲပြီး ဖင်လိုးချင်စိတ်တွေလည်း ပေါက်နေသည် ။

ဆွေဆွေငြိမ်းရော လဲ့လဲ့တင်ရော စိတ်တွေ တအား ထန်တက်လာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်တွေ တအား ဖြစ်လာကြသည် ..။ ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း လီးစုတ်တာကို ရပ်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကို မော့ကြည့်ပြီး..

“ ဒို့ လုပ်ကြရအောင်..” လို့ ပြေလိုက်သည် ။ အခုထိ ရဲလွန်း အဖို့ အိပ်မက် မက်နေသလိုပါဘဲ ။ ဒီအချောအလှလေး နှစ်ယောက်ကို ဒီလောက် လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ ဒီလို လုပ်နိုင်လိမ့်မည် လို့ ရဲလွန်းထင်မထားခဲ့ဘူး ။ ဆွေဆွေငြိမ်းရော လဲ့လဲ့တင်ရော နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ပတ် တအား ယားနေပြီး အရမ်းကို ခံချင်နေကြတာကြောင့် ဘယ်သူ့ကို အရင် လိုးပေးရမလဲ ဆိုတာ ရဲလွန်းလည်း မဆုံးဖြတ်နိုင်ဘူး ။

“ နင်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ဖင်ကုန်းပေးကြ..ငါ တယောက်ပြီး တယောက် လိုးပေးမယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ဆွေဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်လည်း ရဲလွန်း ခိုင်းလိုက်တာကို တသွေမတိမ်း လုပ်လိုက်ကြသည် ။

ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်တုံး ဖြူဖြူကားကားတွေ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေကြတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးတွေကို ရဲလွန်းက သဘောကျစွာနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေလို့ ခံချင်လွန်းနေတဲ့ ဆွေဆွေငြိမ်းတို့က “ လာလေ..လုပ်တော့..ဘာကြည့်နေတာလဲ....” လို့ စိတ်မရှည်ဘဲ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းလည်း ခွီးကနဲ ရယ်လိုက်သည် ။

“ အေးပါဟာ..လိုးပေးမှာပါ...ငါ နင်တို့ စောက်ဖုတ်တွေက လှလွန်းလို့ ကြည့်လို့ မ၀လို့ပါ...”

“ အမလေး..စောက်ပတ် မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာဘဲ.....”

“ မြင်တော့ မြင်ဖူးတာပေါ့ဟာ...အခု နင်တို့ ကုန်းထားလို့ အနောက်ကို ပြူးထွက်နေတာတွေက တအား ကြည့်ကောင်းနေလို့ပါ.....”

အရင်ဆုံး ဆွေဆွေငြိမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို သူ့လီးထိပ်နဲ့ သုံးလေး ကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက်ဆွဲလိုက်သည် ။

“ အိုး.....”

လထစ်ကြီးက စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ပွတ်တိုက်မိသွားတာမို့ ဆွေဆွေငြိမ်း တုန်ခါသွားပြီး ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာသည် ။ လဲ့လဲ့တင်လည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး သူမ အလှည့်ရောက်ဖို့ကို စောင့်စားနေသည် ။

“ လိုးပြီ..ဆွေငြိမ်း...ရေ....”

ဆွေဆွေငြိမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ပေလူးသွားတဲ့ ရဲလွန်းရဲ့ ဒစ်လုံးကြီးသည် စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကိ စွိကနဲ တိုး၀င်သွားပြီ ။

“ အာ့......”

တင်းကြပ်စိုအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ရဲလွန်းအတွက် ကောင်းလှသလို အထည့်ခံရတဲ့ ဆွေငြိမ်းလည်း တအားကောင်းသည် ။ရဲလွန်းသည် ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ပွတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို ထပ် ဖိသွင်းသည် ။ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အရသာထူး ပါဘဲ ။

“ အား....အမလေး...လုံးပတ်က တုတ်လိုက်တာဟာ.....”

သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် ဖိဖိ လိုးပြီ ။

“ အား...အား...အား.......”

အပျိုသဘာ၀ လိုလားနေတဲ့ ယောကျ်ား လီးကို ဆွေဆွေငြိမ်း ရရှိနေပါပြီ ။လဲ့လဲ့တင်နဲ့ လက်စဘီယန် သဘာ၀နဲ့ နမ်းစုတ် ယက်ခဲ့ကြပြီး ရာဘာလီး အတုနဲ့ အထိုးခံဖူးခဲ့ပေမယ့် အခု ရဲလွန်းရဲ့ တကယ့်လီးစစ်စစ်ကြီးနဲ့ အလိုးခံရတာလောက် ကောင်းတဲ့ အရသာ မရဘူးခဲ့ပါဘူး ။

အရည်တွေ တအား ထွက်နေတာမို့ လီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် စွပ်တပ် ထိတွေ့တဲ့ နေရာဆီက စွိပြီ..စွိ ပြိ ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ရဲလွန်းရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးက ဆွေဆွေငြိမ်းရဲ့ ဖင်ကြားကို လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း လွှဲလွှဲရိုက်နေတာကလည်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ ....။

“ အို.....အို.......အား.......ဟင်း........”

ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည် ။

“ အား...ကောင်းတယ်.......ကောင်းတယ်.....”

တအားကောင်းနေဆဲ ရဲလွန်းက သူ့လီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားရသည် ။

“ ဟင်..ဘာလို့......”

ရဲလွန်းက လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဆီက အရည်တွေကို သူ့ဘယ်လက်နဲ့ သပ်ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးထိပ်မှာ လိမ်းကျံလိုက်ပြီး လဲ့လဲ့တင် စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးထိပ်ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အာ.....အိုး...”

သွင်းထည့်တာက ကြမ်းလို့ လဲ့လဲ့တင် ပါးစပ်က အသံထွက်လာသည် ။ယားလွန်းနေပြီး စောင့်ရတာ စိတ်မရှည်တော့တဲ့အချိန် ရဲလွန်းက ဆွေဆွေငြိမ်းကို လိုးတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးလာသွင်းပေးလိုက်လို့ လဲ့လဲ့တင်လည်း တအား ပျော်သွားသည် ။

ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း အလိုးခံလို့ ကောင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ရပ်လိုက်လို့ ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီး ဖြစ်သွားရသည် ဒ ယားနေဆဲ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ရင်း သူမ အလှည့်ကို ပြန် စောင့်နေသည် ။ရဲလွန်းလည်း လိုးမယ့်လိုးရတော့လည်း နှစ်ယောက်တောင် ဖြစ်နေသည် ။ မိမိကိုယ်ကို ဘ၀င်မြင့်ချင်သလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားသည် ။

လိုးရတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးတွေကလည်း အကောင်းစားလေးတွေ ။ သူ့လီးကို တအား ညှစ်ဆုပ်ထားသလို အရသာမျိုး ရနေသည် ။လိုးပြီဟေ့.....တဖတ်ဖတ် နဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးနေသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း ဘာကြိုက်သလဲ မမေးနဲ့...။ တအားအားနဲ့ ဖင်တွေကို အနောက်ကို ကော့ပေးထားနေသည် ။ ရဲလွန်းလည်း သူတို့နှစ်ယောက်တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ဆန္ဒပြည့်၀အောင် လိုးပေးမည် လို့ အားခဲထားသည် ။

“ အိုး...အား...အား...အား.....အား...အား....အား.....”

လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ အော်သံတွေ....။တဖပ်ဖပ် ထိရိုက်သံတွေ...။ ရဲလွန်းရဲ့ တရှူးရှူးနဲ့ အားယူသံတွေ ....။ လဲ့လဲ့တင် တအားကောင်းသွားသည် ။

“ အား....ဟားဟား...အား...............”

ရဲလွန်း ဖိဆောင့်သည် ။ လဲ့လဲ့တင် လှဲအိပ်ချလိုက်တဲ့ အထိ ။ရပ်နားမနေဘဲ ဆွေဆွေငြိမ်း ဖက်ကို လှည့်ရပြန်သည် ။ဆွေဆွေငြိမ်းသည် စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ ဖိပွတ်ရင်း သူမ အလှည့်ကို စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့အချိန် ရဲလွန်းလည်း လဲ့လဲ့တင်ကို အပြီး လိုးပေးလိုက်ပြီမို့ သူမကို လိုးဖို့ ပြန်လှည့်လာတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ အရမ်း ပျော်သွားသည် ။ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ကာ အဆင်သင့် စောင့်နေလိုက်သည် ။

မျက်လုံးလေး မှေးကာ လီးကြီး သွင်းမှာကို မျှော်လင့်စောင့်ဆိုင်းလိုက်သည် ။ရဲလွန်းသည် ပန်းနုရောင် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ချပ်ကြားကို လီးထိပ်ကို ဖိသွင်း ထည့်လိုက်ပြီး ကြပ်တည်းအိထွေးရဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာထူးကို ခံစားလိုက်မိသည် ။

အင်း..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်.....

တထစ်ထစ် တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ လီးကို ဆက်ဖိသွင်းသည် ။ အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်...ပြန်ဖိသွင်း..အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်.....

အား...အား......အိုး....ရှီး......

ဆွေဆွေငြိမ်း အရမ်း ခိုက်သွားသည် ။ရဲလွန်းသည် ကားစွင့်တဲ့ ဆွေဆွေငြိမ်းရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။

“ အား..အား...အား.....”

ဆွေဆွေငြိမ်း ကြိုက်သည် ။ ရဲလွန်း လိုးပေးသမျှကို ဖင်ကြီးတွေ ကော့ပေးကာ ခံယူနေသည် ။

ဖပ်ဖပ်...ဖပ်....ဖပ်ဖပ်...ဖပ်..စွပ်...ဖပ်ဖပ်.....ဘတ်..ဘတ်...အား...အား....အာ....အာ့........အား.......ကောင်း...ကောင်းတယ်........လိုး.....လိုး.......လိုး........ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်........အိုး......

ရဲလွန်း အားသွန်ပြီး ဒလစပ် လိုးနေသည် ။ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း တအား ကောင်းလာသည် ။ ရဲလွန်းလည်း တအားကောင်းလာသည် ။ ဆောင့်ချက်တွေက စိပ်နေသည် ။ တအား မြန်သည် ။ တအားပြင်းသည် ။ အား....အား.....အား........

အိုး........ဆောင့်......ဆောင့်.......လိုး....လိုး......လိုး......ကောင်းတယ်.......လိုး....လိုး.........ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်.....

အား......

အိုး.............ပြီး.....ပြီးတော့မယ်......ဆောင့်...ဆောင့်...လိုး...လိုးစမ်းပါ...တအားလိုး.......အား.........

ရဲလွန်းရဲ့ လီးထဲက သုတ်ရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပန်းထွက်သွားသည် ။ အား.........ကောင်းလိုက်တာ ဆွေငြိမ်းရယ်............။ဆွေဆွေငြိမ်းလည်း တအား ကောင်းသွားသည် ။ ပြီးသွားသည် ....။နှစ်ယောက်လုံး ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြိ်ုင်တူလို တချိန်ထဲ ပြီးသွား ကောင်းသွားသည် ။

အသံဘလံတွေ ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံး တပ်ရက်နဲ့ လီးကြီးသည် မာတင်းနေဆဲ .....။လဲ့လဲ့တင်က ထပ်ရက် ငြိမ်နေတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေသည် ။

“ ရဲလွန်း.....”

“ အင်..ဘာလဲ...”

“ ငါ့ကိုလည်း နောက်တခါကျရင် အဲလို လိုးပေးနော်......”

“ အင်း......”

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့သည် ရဲပတ်တရောင်တွေက သူတို့ကို မသက်ာမှု မှောင်ရိပ်ခိုမှုတွေနဲ့ အရေးယူဖို့ ရဲစခန်းကို ခေါ်သွားဖို့ လုပ်ကြတဲ့အခါ ကြောက်လန့်စွာနဲ့ ငိုယိုတောင်းပန်ကြသည် ။ဒါတွေကို ဆရာမက သူ့အိမ်ထဲကနေ တွေ့လို့ မနေသာတော့ဘဲ အိမ်အပြင်ကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။

“ ဒါ ကျမရဲ့ တပည့်လေးတွေပါ..ကျမက အထက က ဆရာမ ပါ …....ကျမက သူတို့ကို စာအုပ်လာယူခိုင်းလို့ ကျမအိမ်၀င်းထဲကို ရောက်လာကြတာပါ....” လို့ ပြောပြပြီး သူတို့ကို ကယ်တင်လိုက်သည် ။ရဲတွေက သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ ဆရာမအိမ်ကို လာတဲ့အချိန်ကို ထောက်ပြပြီး ဒီလို အချိန်ကြီးမှာ ဆိုရင်ကျနော်တို့က စစ်ဆေးရမှာဘဲ လို့ ပြောကြသည် ။

ဆရာမလည်း “ ရှင်တို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး ...ဒီကလေးတွေဟာ ကျမ ခေါ်ထားလို့ ရောက်လာကြတာ ဆိုတာရယ်..သူတို့ဟာ လူဆိုးသူခိုးလေးတွေမဟုတ်ဘဲ ကျောင်းသားလေးတွေ ဆိုတာကို ကျမ ပြောပြတာပါ...” လို့ ရဲတွေနဲ့ စကားပြောလိုက်သည် ။ရဲတွေလည်း နုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားကြသည် ။

ဆရာမလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ကို အိမ်ထဲကို ခေါ်လိုက်ပြီး “ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲကွယ်...အချိန်မတော်ကြီး...ငါလာခေါ်ပေးလိုက်လို့သာပေါ့..မင်းတို့ လုပ်ပေါက်က ရဲစခန်းကို ရောက်တော့မလို့...ကဲ..ဘာကြောင့် မင်းတို့က ငါ့ခြံထဲကို ရောက်နေတာလဲ..မှန်မှန် ဖြေကြကွာ..မညာနဲ့.....” လို့ သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်ကို မေးသည် ။

သန်း၀ေလည်း..

“ ကျနော်တို့ ဆရာမကို လာကြည့်တာပါ....” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ ဘာ..လာကြည့်တာ...ဟုတ်လား ...ဘာလာကြည့်တာလဲ...”

သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်လည်း ခေါင်းကြီးတွေ ငုံ့ပြီး ငြိမ်နေကြသည် ။

“ မင်းတို့ လာချောင်းတာ မဟုတ်လား...ဘာကို ချောင်းတာလဲ....”

သူတို့ မဖြေကြဘဲ ခေါင်းကြီးတွေ ငုံ့ပြီး အသံတိတ်နေကြသည် ။

“ ငါနဲ့ငါ့ယောကျ်ား အိပ်တာကို လာချောင်းတာလား.....ဘာလဲ..ငါ ရေချိုးတာကို လာချောင်းတာလား.......”

ဆရာမ အမေးကို သန်း၀ေက “ ဟုတ်တယ်..ဆရာမ....ကျနော်တို့ ဆရာမကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တအား သဘောကျမိကြတယ်..အဲဒါ..ဆရာမကို အိမ်မှာ နေရင်း....တွေ့ဖူးချင်လို့ လာချောင်းမိတာပါ....ခွင့်လွှတ်ပါ...ဆရာမ...” လို့ပြောလိုက်သည် ။

ဆရာမက သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး “ မင်းတို့ကို ဆရာမ ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး...မင်းတို့ကို ဆရာမ အပြစ်ပေးရမယ်ကွ..မင်းတို့ ဆရာမ ပေးတဲ့ အပြစ်ဒါဏ်ကို ခံကြမလား....” လို့ မေးလိုက်သည် ။သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်လည်း..“ ဟုတ်....ခံ...ခံပါ့မယ်.....ဆရာမ ...” လို့ ကြောက်လန့်စွာနဲ့ ဖြေလိုက်ကြသည် ။

“ ကဲ.....နှစ်ယေက်လုံးကို တပြိုင်နက် အပြစ်မပေးဘူး.....တယောက်စီ.....အပြစ်ပေးမယ်....ဘယ်သူက စမလဲ.....ဆို...တော့...အင်း.......မင်း.....သန်း၀ေ …...မင်းကို အရင် အပြစ်စီရင်မယ်. . . . လာ..လိုက်ခဲ့...ဟိုကောင်..မင်းထိုက်..မင်းက ဒီမှာ ထိုင်စောင့်.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ . . ”

သန်း၀ေလည်း ဆရာမနဲ့ အတွင်းခန်းကို လိုက်သွားရသည် ။သန်းေ၀ရဲ့ စိတ်ထဲမှာက ဆရာမသည် အထဲခန်းက ကြိမ်လုံး သို့မဟုတ် တံမြက်စီး တခုခုနဲ့ နှိပ်တော့မည် လို့ တွေးထင်လိုက်သည် ။တကယ်တမ်း ဆရာမ ခေါ်သွားတာက သူမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ။

“ ကဲ သန်းေ၀......မင်း ဘာကို ချောင်းတာလဲ ဆိုတာကို သေချာ ပြောပြ....ငါသိချင်တယ်.....” လို့ ပြောရင်း အိပ်ခန်းရဲ့ တံခါးကို အထဲက သော့ခတ်လိုက်သည် ။

“ ဟဲ့ကောင်...ပြောလေ..ဘာ အူတူတူ လုပ်နေတာလဲ......”

“ ဆရာမ....ဆရာမ....”

သန်းေ၀ ထစ်နေသည် ။

“ “ဟဲ့သန်းေ၀...ပြောလေ....ငါတယ်..ရိုက်လိုက်ရ..”

ဆရာမက လက်ဝါးနဲ့ ရွယ်လိုက်သည် ။

“  ဆရာမ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်တာများ မြင်ရမလား...ချောင်းတာပါ....”

“ ဘာ...မင်းတို့ တော်တော် မိုက်ရိုင်းပါလား......ဆရာသမား ဆိုတာ မိဘနဲ့ တဂိုဏ်းထဲ ထားရမယ် ဆိုတာ မင်းတို့နားမလည်ဘူးလား....လူတွေက လက်တောက်လောက်..တဏှာက ဘူးချင်တယ် ….. ”

သန်း၀ေလည်း ဆရာမတော့ ဆော်တော့မယ် လို့ ကြိမ်းသေ တွက်လိုက်သည် ။

“ ကဲ ဒီလောက်တောင် ဆိုးတဲ့ကောင်..အပြစ်ပေးမယ်.....”

ဆရာမသည် ရုတ်တရက်ကြီး သန်း၀ေရဲ့ ပုဆိုးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည် ။ ထင်မထားလို့ သန်း၀ေလည်း လက်နဲ့ မဆွဲလိုက်မိ ။ပုဆိုး ကွင်းလုံးပုံကျ သွားသည် ။

“ ဟာ...ဆရာမ....”

ပုဆိုးကို ကုန်းကောက်ဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့အခါ ဆရာမက “ ဟိတ်..မကောက်နဲ့..ဒီအတိုင်း ရပ်နေ...လက်ပိုက်ထား...” လို့ အော်လိုက်လို့ မကောက်ရဲ ။အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါလို့ သန်း၀ေရဲ့ အမွှေးဖွားဖွား ထဲက တန်းလန်းကြီး ကျနေတဲ့ လီးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကလည်း တန်းလန်း တွဲကျနေကြသည် ။ လထစ်နီရဲရဲကြီးကို ဆရာမ စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ သန်း၀ေ..သန်း၀ေ......လူသာငယ်....နံမည်က တုတ်ကြီး......ပါလား.....”

ဆရာမရဲ့ မျက်နှာသည် ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံ မဟုတ်ဘဲ ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေသည် ဆိုတာကို သန်းေ၀ သတိထားမိလိုက်သည် ။သန်းေ၀ရဲ့ လီးသည် ရဲလွန်းရဲ့ လီးလိုဘဲ ရှည်လျားပြီး မတောင်တာတောင် တရမ်းရမ်းနဲ့ မြည်းတကောင်ရဲ့ လီးလိုဘဲ လို့ ဆရာမ ထင်လိုက်မိသည် ။

“ မင်း ဆရာမကို ကိုယ်တုံးလုံး တကယ် မြင်ဖူးချင်လား....”

သန်း၀ေ ဘာဖြေရမှန်း မသိဘူး ။ မြင်ဖူးချင်တယ် ပြောရင်လည်း ဆရာမ ဒေါသကြီးမှာကို လန့်သည် ။

“ ဖြေလေ....”

မထူးဘူး ဆိုပြီး “ မြင်ဖူးချင်တယ်ဗျ...” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ မင်း...နုတ်လုံဖို့တော့ အရေးကြီးတယ်ကွ..မင်း အာချောင်မှာကို ဆရာမ စိုးရိမ်တယ်.....”

“ ဟာ..ကျနော် အာမချောင်ပါဘူး..ဆရာမ..စိတ်ချပါ …. ”

“ ကဲ အရင်ဆုံး မင်း ငါမေးတာတွေကို မှန်မှန် ဖြေရမယ်....ပထမဆုံး မေးမှာက မင်း....ရည်းစား ရှိလား....”

“ အရင်ကတော့ ရှိတယ်..ဆရာမ...ခု ပြတ်ကုန်ပြီ.....”

အံမယ်..မင်းက ရည်းစားများတဲ့သဘောပါလား......”

“ သုံးယောက်ထဲပါ..ဟီး.....”

မျက်နှာရူး သန်း၀ေသည် ပြောပြီး ရယ်လိုက်သည် ။

“ ဟားဟား....မင်း ရည်းစားနဲ့ အိပ်ဖူးလား......”

သန်းေ၀က ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့..“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ..” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

“ မင်းဟာကြီးက တအား ကြီးပြီး ရှည်တာဘဲကွယ်...ဆရာမ တခါမှ မမြင်ဖူးဘူး...ဒီလို အကြီးစား အရှည်စားကြီး”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကြည့်နေတုံး သန်း၀ေရဲ့ လီးကြီးက မာကျော ထောင်မတ်လာသည် ။ ဒီကောင်ကြီးက မိုးလေ၀သ အခြေအနေကို နားလည်သည် ။ အပါးကြီး ။ဆရာမရှေ့မှာ အ၀တ်မဲ့ပြီး နေနေတဲ့အချိန် ကာလံဒေသံကို သဘောပေါက်သည် ။ သူ စားရတော့မည် ဆိုတာ ကို သိသွားသည် ။ အရမ်းကို မြူးကြွပြီး ထောင်လာသည် ။

“ ဟေ့ကောင်..မင်းဟာကြီး ကြီးထွားလာပြီ......လာ..ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်..ငါ သေချာ ကြည့်မယ်.....”

ဆရာမနဲ့ သန်း၀ေ ကုတင်ပေါ် ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ထိုင်လိုက်ကြသည် ။

“ ဟူး....ထိပ်ဖူးကြီးက တကယ့်ကို မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ.....အသဲယားလိုက်ထာ......”

သန်း၀ေသည် စာညံ့ပြီး အတန်းတွေ ကျကျနေပေမယ့် ဒီကိစ္စဖက်မှာ ကျတော့ ဒုံးမေ၀းဘူး ..ဆရာမသည် သူ့လီးကို စိတ်၀င်စားနေပြီ ဆိုတာကို ရိပ်မိပြီ ။ ဆရာမကို လိုးရဖို့က သေချာသလောက် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာလည်း သိလိုက်သည် ။မရဲတရဲနဲ့ “ ဆရာမ.....လက် ခဏ..” ဆိုပြီး ဆရာမရဲ့ လက်တဖက်ကို ဖတ်ကနဲ ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့လီးပေါ်ကို အုပ်တင်လိုက်သည် ။

ဆရာမက “ အို..ဟိတ်....ဘာလုပ်တာလဲ....” လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သန်းေ၀ရဲ့ လီးအပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို မရုန်းဖယ်ဘူး ။ သန်းေ၀လည်း ဆရာမ ရှက်နေပြီး ချက်ချင်း မကိုင်ဘဲ ဖြစ်နေမှာ စိုးလို့ အခုလို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်တာပါ ။

ဆရာမသည် တကယ်တော့ ဆာလောင်နေပြီး တဏှာရာဂ လွန်လွန်ကဲကဲ လိုလားနေတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဖြစ်တဲ့အပြင် ရဲလွန်းနဲ့လည်း အတွေ့အကြုံတွေ များနေခဲ့ပြီးတာမို့ ဟန်ဆောင်ထားတာတွေကို ခွာချလိုက်ပြီး သန်းေ၀ရဲ့ လီးကို ကိုင်ဆုပ်ကြည့်နေပြီ ။

“ မင်းဟာက လုံးပတ်က တော်တော် တုတ်တာဘဲကွ......ဟူး....အမလေး...အသဲယားလိုက်တာ...”

အမှန်တကယ်က အသဲယားတာ မဟုတ် ။ လီးကို ကိုင်ဆုပ်ကစားကြည့်နေတဲ့အချိန် ဆရာမရဲ့ စောက်ပတ် က တအား ယားယံနေတာပါ ။

သန်းေ၀လည်း ဆရာမသည် လီးကို ဆုပ်ညှစ် ပွတ်သပ်ပေးနေလို့ တအား ပျော်နေသည် ။ မထင်တာ ဖြစ်လာပြီ ။စိတ်ကူးနဲ့ မှန်းဆပြီး ဖြစ်ချင်ခဲ့တာ ဖြစ်လာတော့မည် ။ ဆရာမကို လိုးရတော့မည်လား....။ လိုးလို့ရအောင် ကြိုးစားတော့မည် ။

“ ဆ...ဆ.....ဆရာမ.....”

“ ဟင်....ဘာလဲ....သန်းေ၀.......”

“ ဆရာမ.....နစ်ကက်ကို ကျနော့်ကို ပြမလားဟင်......”

ဆရာမက စိတ်မဆိုးဘဲ ခစ်ခစ်ခစ် နဲ့ ရယ်လိုက်သည် ။

“ မင်းက ကြည့်ချင်တယ်ပေါ့လေ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ..ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး..ဘုရားစူး မိုးကြိုးပွတ်.....”

ဆရာမသည် ဒစ်လုံးနီညိုညိုကြီးကို ကျကျနန ပွတ်သပ်နေသည် ။

“ ကဲ....မင်း မီးသွားပိတ်လိုက်......”

“ ဟာ..ဆရာမ...မီးပိတ်လိုက်ရင် ...ဘယ်မြင်ရတော့မှာလဲလို့....”

“ လျာမရှည်နဲ့ကွာ.....ဟိုးက ရေချိုးခန်းထဲက မီးရောင်နဲ့ မင်း မြင်ရမှာပါ..ဈေးမဆစ်နဲ့ကွာ......”

သန်း၀ေလည်း နံရံက မီးခလုပ်ကို သွား ပိတ်လိုက်သည် ။ဆရာမ ပြောတာ မှန်သည် ။ မှောင်သွားပေမယ့် ရေချိုးခန်းထဲက လင်းနေတဲ့ မီးရောင်နဲ့ ဆရာမကို တွေ့နေရသည် ။ ဆရာမသည် ၀တ်ထားတဲ့ ည၀တ် အင်္ကျီကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ ဖြူ၀င်းတဲ့ ဆရာမာ ကိုယ်လုံး လှလှတွေကို မြင်လိုက်ရတဲ့ သန်း၀ေ တယောက် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။

“ ဟာဗျာ..ဟာဗျာ......လှ..လှ..လိုက်တာ ဆရာမရယ်......”

ဆရာမက မခို့တရို့လေး ပြုံးနေသည် ။

“ လာ..သန်း၀ေ ….လာ ...ဒီကို လာနမ်း..မင်း နမ်းချင်နေတယ် မဟုတ်လား.....”

ဆရာမက သူ့ပေါင်တန် နှစ်ဖက် ကြားက တြိဂံပုံ မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးပြရင်း ပြောလိုက်တဲ့အခါ သန်းေ၀လည်း ဆရာမကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပစ်ပြီး မျက်နှာထိုးအပ်လိုက်လေသည် ။

ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အကြီးကြီးဘဲ ။ကျောင်းခန်းထဲမှာ တချိန်လုံး ဖင်တွေကို ကြည့်ပြီး မှန်းဆ ကွင်းထုခဲ့ရတာ အခုတော့လည်း စိတ်ကူးတွေက တကယ် ဖြစ်နေပြီ ။ သန်းေ၀လည်း အိပ်မက်တခုကို မက်နေသလို ခံစားရသည် ။ဆရာမ ကို သူ စောက်ဖုတ်ယက်နေပြီ ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ။

ဆရာမသည် ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးထားနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြီးက အရှည်ကြီးဘဲ ။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်က သွေးစုတ်တာ ၀လို့ ကြီးထွားနေတဲ့ မျှော့ကြီး နှစ်ကောင်ကိုယှဉ်တွဲ ချထားသလိုကြီး ။ စောက်စိလေးက ကာမအရှိန်ကြောင့် ပြူးထောင်ထနေသည် ။သန်း၀ေလည်း လုပ်နေကျ အလုပ်တခုမို့ ကြောင်မနေ ။ စောက်ဖုတ်ကြီး လှလွန်းလို့တော့ တချက် ငေးသွားမိပေမယ့် ချက်ချင်းဘဲ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကစားပေးလိုက်ပြီး ဘာဂျာ ကို စတင်လိုက်သည် ။

“ အိုး......ဟင့်ဟင့်....”

သန်း၀ေရဲ့ လျာထိပ်ချွန်နဲ့ ထိုးဆွ ကလိတာကို ခံရလို့ ဆရာမ တုန်သွားသည် ။သန်း၀ေလည်း ဆရာမ သဘောကျသည် ဆိုပြီး ဆက်တိုက်ဘဲ လျာထိပ်နဲ့ ထိုးပေးသည် ။

“ အို..ဟင်..ဟင်....အမလေး.......နင်....နင်....လုပ်တတ်လိုက်တာ.......အိုး.....အိုး......အား...အား......ကောင်စုတ်...တကယ် ကောင်းအောင် လုပ်တတ်တယ်......”

ဆရာမသည် သန်း၀ေရဲ့ ဘာဂျာကို သိပ်ကြိုက်သွားသည် ။ အရင်ကောင် ရဲလွန်းထက် ပိုကောင်းသည် လို့ စိတ်မှာ ထင်မိလိုက်သည် ။သန်း၀ေသည် ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ် ရနံ့လေးကို တ၀ကြီး ရှူရှိုက်ရင်း လျာအပြားလိုက်နဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေကို စိမ်ပြေနပြေ ယက်ပေးပြန်သည် ။

ပလပ်..ပြတ်ပြတ်..ပလပ်လပ် ပလပ်..ပြတ်ပြတ် 

ဆိုတဲ့ ဘာဂျာသံတွေ သောသောညံနေပြီ ။ဆရာမရဲ့ ညည်းသံက ကျယ်လောင်လှသည် ။ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်စောင့်နေရတဲ့ မင်းထိုက်သည် ဆရာမရဲ့ ညည်းသံကို ကြားလိုက်ရလို့ ခေါင်းထောင်သွားသည် ။

“ ဟိုက်.....”

သေသေချာချာ နားစွင့်ထောင်လိုက်သည် ။ သေချာသည် ။ ဆရာမ ညည်းတဲ့ အသံ ။

ဟာ.....သန်း၀ေ..သန်း၀ေ.......ဆရာမကို ကိုင်နေပြီ …... ဟာ.....ဟာ...မယုံနိုင်စရာဘဲ......။

မင်းထိုက်သည် ထိုင်နေရာက ထရပ်လိုက်သည် ။ သူ့ပုဆိုးထဲက လီးတန်သည် ချက်ချင်းကို မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။သန်း၀ေအထဲမှာ ဆရာမကို လိုးနေတာလား..ဒါမှ မဟုတ် ဆရာမကို ဘာဂျာ ကိုင်ပေးနေတာလား....။

မင်းထိုက် တွေ့ချင် မြင်ချင်စိတ်တွေ ၀င်လာသည် ။သန်း၀ေသည် လှေကြီးထိုးနဲ့ဘဲ ဆရာမကို တက်လိုးနေပြီ ။ ဆရာမလည်း ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးပြီး သန်း၀ေ လိုးသမျှကို အောက်ကနေ ပင့်ကော့လိုက် ဖင်ကြီးတွေကို ၀ေ့ရမ်းပေးလိုက်နဲ့ ခံနေသည် ။

သန်းေ၀သည် လီးကလည်း ကြီး အလိုးကလည်း ကျွမ်းသည် ။ ဆရာမ ပေါင်တန်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး လိုးသလို ဆရာမ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကိုလည်း စုပူးကိုင်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ပတ်ကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးသည် ။

“ အား....အား.......အင်း....အမလေး..သန်းေ၀ရယ်.......ကျွမ်းလှချည်လား....အိုး....အိုး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်....”

ဆရာမသည် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေသည် ။ လီးကလည်း ဆရာမ စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်တင်းကြပ်နေလို့လိုးထည့်တဲ့ အချက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုတွေကို ပွတ်တိုက်နေတာက ဆရာမအတွက် အရသာ ရှိလွန်းနေသည် ။

သန်း၀ေရဲ့ လီးနဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်က ထွက်တဲ့ အရည်တွေက စိုစိုရွှဲ စီးဆင်းကျနေတာမို့ သန်း၀ေရဲ့ ဂွေးကြီးနှစ်လုံးဟာလည်း စိုပေနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့မို့ ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြားကို ရိုက်ခတ်နေကြတဲ့အခါ အသံသည် တဘတ်ဘတ်နဲ့ကျယ်လောင်စွားထွက်နေသည် ။

တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေက ဆူညံနေသည်။ သန်း၀ေသည် ဒီလို အခွင့်အလမ်းမျိုးကို လက်လွှတ် မခံ ။ လိုးရတုံး အချိန်မှာ ဆရာမကို အပီအပြင် အကောင်းဆုံး လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ပုံစံတွေ ပြောင်းပြောင်းပြီး တအားလိုးသည် ။

အပြင်က မင်းထိုက်သည် ဆရာမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်ဖို့ကြိုးစားနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့တတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေတာတွေကို အပြင်က ကြားနေရတဲ့အပြင် ဆရာမနဲ့ သန်းေ၀တို့ လိုးနေကြတဲ့ တဖွပ်ဖွပ်တဖတ်ဖတ် အသံတွေကိုလည်း ကြားနေရတော့ လီးကြီး မတ်မတ်တောင်လို့ မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်ပြီးအထဲကို ချောင်းကြည့်ဖို့ကြိုးစားနေသည်။

.....................................................................................

ဆရာငြိမ်းရဲ့ ၀ပ်ရှော့ရဲ့ အပေါ်ထပ်က ဆရာငြိမ်းရဲ့ အိမ်မှာ ညသန်းကောင်ကျော်ကြီး မီးထိန်ထိန်လင်းနေသည် ။ရဲလွန်းနဲ့ ဆွေဆွေငြိမ်း..လဲ့လဲ့တင်တို့သည် ပွင့်လင်းမြင်သာကုန်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး လိုးနေကြတာ တညလုံးဘဲ ။

ဒီအချိန်မှာ ဆရာငြိမ်းရဲ့ လက်ထောက် မက်ကင်းနစ် ပီတာသည် တညလုံး အသုဘအိမ်မှာ ဖဲရိုက်ပြီး မနက်လင်းခါနီးကျမှ ဖဲ၀ိုင်းက ထပြန်သည် ။ ဖဲရှုံးလို့ စိတ်ပျက်နေသည် ။ ဒီမနက်တော့ အလုပ် လုပ်တဲ့အချိ်န် အိပ်ငိုက်တော့မှာ သေချာသည် ။

နေမကောင်းလို့ အလုပ် မဆင်းနိုင်ဘူး လို့ ၀ပ်ရှော့ကို ပြောလိုက်ပြီး အိမ်မှာဘဲ အိပ်လိုက်တာ ကောင်းမည် ။ ဆရာငြိမ်းကလည်း ခရီးထွက်နေတော့ ဦးဉာဏ်နဲ့ လူဆွာမိကိုဘဲ ပြောရုံဘဲလေ ။ပီတာသည် သူ့အိမ်ကို အပြန် လမ်းခုလတ်မှာ ၀ပ်ရှော့ကို ၀င်ပြီး ညစောင့်အိပ်မယ့် ရဲလွန်းကို သူ ဒီနေ့ အလုပ်မဆင်းဘူး ဆိုတာကို ၀င်ပြောလိုက်မည် လို့ စိတ်ကူးလိုက်သည် ။

စက်ဘီးကို ခပ်သွက်သွက် နင်းပြီး ၀ပ်ရှော့ကို သွားလိုက်တော့ အပေါ်ထပ်က မီးတွေ လင်းနေတာကို လမ်းမပေါ်ကနေ မြင်လိုက်သည် ။ စက်ဘီးကို အပြင်မှာ ရပ်ပြီး ၀ပ်ရှော့ထဲကို ၀င်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကို ရှာသည် ။ ၀ပ်ရှော့ထဲက ရဲလွန်း အိပ်တဲ့ ကုတင်ဟောင်းလေးမှာလည်း မီးထွန်းထားပြီး ရဲလွန်းက မရှိနေဘူး ။ဟ...ဒီကောင်လေး..အိမ်သာများ တက်နေသလား မသိဘူး ။

အိမ်သာဖက်ကို သွားရှာလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကို မတွေ့ဘူး ။ ဟာ..ဒီကောင်လေး ဘယ်ရောက်နေသလဲ ။ဒီအချိန်မှာ အပေါ်ထပ်ကနေ အသံဗလံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။တကျိကျိ တကွိကွိ အသံတွေနဲ့ အိုး အား အင်းဆိုပြီး ညည်းလိုက်တဲ့ အသံတွေ ...။ သေသေချာချာ နားစွင့်ထောင်လိုက်တော့ တဖွပ်ဖွပ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေကိုပါ ကြားလိုက်ရသည် ။

ဒုံးမေ၀းတဲ့ လူလည် ပီတာသည် အပေါ်ထပ်မှာ ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား မရှိတဲ့အချိန် ရဲလွန်းသည် ဆရာငြိမ်းရဲ့သမီးဆွေငြိမ်းကို တက်လိုးနေပြီ လို့ တထစ်ချ တွက်ဆ လိုက်သည် ။

“ ဟာ...ခွေးသားလေး...ပွပေါက်တိုးနေပြီ ….ဘယ်ရမလဲ..ငါလည်း ရှယ်ယာ တက်တောင်းမယ်....”

လှေခါးအခြေဖေါ့နင်းပြီး လှေခါးကြီးကနေ အပေါ်ထပ်ကို ပီတာ တက်ပြီ ။

“ အား...အား....အား......ကောင်း..ကောင်းတယ်....အို.....တအား...တအား.......အီး...ရှီး......ဆောင့်ပါ...ဆောင့်...ဆောင့်.......”

အသံတွေကို ပိုပြီး သဲသဲကွဲကွဲ ကြားလာရသည် ။

ဟင်....။

အပေါ်ရောက်သွားတဲ့ ပီတာသည် တံခါး ပိတ်မထားတာကြောင့် အသံတွေ လာနေတဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို လျောက်သွားလိုက်တဲ့အခါ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို ရဲလွန်းက အနောက်ကနေ တအား ဆောင့်လိုးပေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မြင်ကွင်းက လုံး၀ မယုံကြည်နိုင်စရာမို့ ပီတာလည်း ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ငေးကြည့်နေမိသည် ။ ဒါထက် အံ့သြသွားရတာက လဲ့လဲ့တင်သည်လည်း ရဲလွန်းတို့လိုဘဲ ၀တ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ သူတို့အတွဲ လိုးနေတာကို အနီးကပ် ကြည့်နေရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူမဖါသာ ကလိ ထိုးနှိုက်နေတာကြောင့် ။

ပီတာလည်း ကာမစိတ်တွေ ထိန်းလို့ မရတော့ဘဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးဆွေငြိမ်းရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို လျောက်၀င်သွားလိုက်သည် ။

“ မင်းတို့ချည်းဘဲ လိုးမနေကြနဲ့ကွာ..ငါ့လည်း ပေးလိုးကြအုံးလေ..” လို့ ပါးစပ်က ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟင်..ကိုပီတာကြီး.....”

အားလုံး လှည့်ကြည့်ကြသည် ။ရဲလွန်း ဆောင့်လိုးနေတာကို ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ဆွေငြိမ်းရော လိုးနေတဲ့ ရဲလွန်းရော..ဘေးကနေ သူတို့လိုးနေတာကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ် ပွတ်နေတဲ့ လဲ့လဲ့တင်ရော ပီတာ့ကို ပါးစပ် အဟောင်းသားတွေနဲ့ ငေးကြည့်ပြီး ကြောင်နေကြတဲ့အချိန် ပီတာက

“ ဟေ့ကောင်..ရဲလွန်း..လိုးမှာ ဆက်လိုး..ငါက ဒီအတွဲလွတ်နေတဲ့ မိလဲ့ကို တာ၀န်ယူပေးမယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ပီတာရဲ့ လီးတန်မှာ ရဲလွန်း ထက် မသာတောင် မလျော့တဲ့ စံချိန်မှီလီး အကြီးစားကြီး တချောင်း ဖြစ်သလို ပီတာသည် ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ တောင့်တင်း ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင် တယောက် ဖြစ်တာမို့ ဆွေငြိမ်းရော မိလဲ့ရော ပီတာ့ကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး မဆိုးဘူး လို့ မှတ်ချက်ချနေခဲ့တဲ့လူတယောက် ဖြစ်သည် ။

အခုတော့ ပီတာကို ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားနဲ့ တွေ့လိုက်ကြရလို့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ ပီတာ့ကို ငေးစိုက်ကြည့် နေကြတာ ဖြစ်သည် ။

ပီတာက အချိန်ဆွဲမနေ ...ဆိုင်းမနေဘူး ။ လဲ့လဲ့တင်ကို ဆွဲခေါ်က သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ပါးစပ်မှာ တေ့ပေးလိုက်ပြီး...“ မိလဲ့..စုတ်ပေး...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မိလဲ့လည်း ဆွေငြိမ်းကို လိုးပေးနေတာကို ကြည့်ပြီး တအား ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်နေတာကြောင့် ပီတာရဲ့ လီးတန်ကြီးကို လှမ်းဆွဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံကာ စုတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည် ။

ဆွေဆွေငြိမ်းသည် ပီတာ့ရှေ့မှာ ဖင်ထောင်ပေးထားပြီး အလိုးခံနေရတာကို ရှက်သလို ခံစားနေရပေမယ့် တဏှာစိတ်တွေက ပြင်းထန်လွန်းနေပြီး ရဲလွန်း လိုးပေးနေတာကလည်း တအားကောင်းနေသည် ။ ပီတာရဲ့ လီးထွားထွားကြီးကို မြင်နေရတာလည်း သဘောကျနေလို့ ပီတာ့လီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ရဲလွန်း လိုးဆောင့်ပေးနေတာကိုအရသာခံနေလိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်သည် ပီတာရဲ့ လီးကို တအား စုတ်ပေးနေသည် ။ အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ ရဲလွန်းကလည်းလဲ့လဲ့တင် က ပီတာ့လီးကို စုတ်ပေးနေတာတွေကို ဆွေငြိမ်းလိုဘဲ ကြည့်ရင်း ဆွေငြိမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တအား ထိုးဆောင့်ပေးနေသည် ။ တဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ က ကျယ်လောင်နေသည် ။

ပီတာလည်း လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ လျာနဲ့ ထိုးကစားပေးတာတွေကို ကြိုက်လွန်းလို့ တအားအား တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းနေသည် ။ တချိန်လုံး တိတ်တဆိတ် မှန်းဆပြီး တပ်မက် မက်မောနေခဲ့ရတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုန်းအလိုးခံနေတာကို တွေ့ရလို့ ကြည့်လို့ မ၀.. ..သဘောကျနေသည် ။

ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ဘဲ သူသည် စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက်....ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကို ကျသွားသည် ။ကားပြင်နေရင်း ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ ကျောင်းက ပြန်လာကြပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ကို လှေခါးက တက်ကြတဲ့အခါတိုင်း ပီတာသည် ရေအိုးစင်က ရေခပ်သောက် သလိုလိုနဲ့ သူတို့လေးတွေရဲ့ အိုးတွေကို အမြဲ ရှိုးနေခဲ့ရတဲ့လူ ။

အခုတော့ လီးစုတ်ပေးတာကို ခံနေရသလို လိုးလည်း လိုးရတော့မှာက သေချာနေသည် မဟုတ်လား ။ မိလဲ့ကို လိုးအပြီး ရဲလွန်းနဲ့ စော်ချင်းလဲ လိုးရမှာကလည်း သေချာနေသည် ။ ဆွေငြိမ်းကို လိုးရရင် သေပျော်ပါပြီ လို့ပီတာ အမြဲ ရွတ်နေခဲ့တာလေ ။ ဟူး....လှလွန်းတဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို တ၀ကြီး ကြည့်နေသည် ။ဆွေငြိမ်းရဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ရဲလွန်းနဲ့ လိုးအပြီး ပီတာနဲ့ စမ်းလိုးချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။

.....................................................................................................

ဒီအချိန်မှာ ဆရာမနဲ့ သန်း၀ေသည် အပီအပြင်ကို လိုးနေကြသည် ။သန်း၀ေသည် ဆရာမကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဒလစပ် ဆောင့်ထည့် လိုးနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ဖင်တုံးဖြူဖြူကြီးတွေသည် သူဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသည် ။ တဖပ်ဖပ် အသံတွေနဲ့ ဆရာမသည် အိုးအားနဲ့ ညည်းငြူနေသည် ။ သူ့လီးကြီး တဇွတ်ဇွတ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ ၀င်ထွက်နေတာကို သူ မြင်နေရလို့ တအား သဘောကျသလို ဆရာမရဲ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို သူ လက်နဲ့ ကလိခွင့်ရလို့လည်း ကျေနပ်နေသည် ။

ဆရာမသည် သူက စအိုပေါက်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိပေးတာကို မကန့်ကွက်ဘူး ။ ဒါကြောင့် သန်း၀ေလည်းပိုကဲလာသည် ။ ဆရာမ ဖင်ပေါက်ထဲကို လက်ညှိုး လက်ခလယ်ပူးပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။

အပြင်က မင်းထိုက်ကို အထဲသွင်းပြီး နှစ်ယောက်တယောက် ဆွဲလိုက်ရင် ကောင်းမလား လို့ ဆရာမရဲ့ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားနေသည် ။ ဒါပေမယ့် သန်း၀ေ လိုးပေးနေတာက တအားကောင်းနေသည် ။ မရပ်လိုက်ချင် ။ ဒါကြောင့် မင်းထိုက်ကို နောက်မှဘဲ အခန်းထဲ သွင်းမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

မင်းထိုက်သည် အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက် ရှာမတွေ့လို့ အခက်ကြုံနေသည် ။ တဖပ်ဖပ် လိုးသံတွေနဲ့ ဆရာမရဲ့ တအီးအီး တအားအား အော်သံတွေ ညည်းသံတွေကို ကြားနေရလို့ စိတ်က တအား ထန် နေတာကြောင့် အိပ်ခန်း တံခါးကို တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ ရိုက်ပြီး..“ ဆရာမ...တံခါးဖွင့်ပေးပါ..” လို့ ပြောမိသည် ။

ဆရာမသည် ဖင်ကုန်းရင်း သန်း၀ေလိုးဆောင့်နေတာကို မက်မောစွာ ခံယူနေလို့ မင်းထိုက် ပြောနေတာကို ကြားပေမယ့် တံခါးကို ဖွင့်မပေးနိုင်ဘူး ။ သန်း၀ေကို “ မမ ပြီးခါနီးပြီကွာ...လိုး...လိုး...တအားဆောင့်ထည့်ကွာ..” လို့

ပြောလိုက်သည် ။ သန်း၀ေလည်း အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြုံးဆောင့်ပေးလိုက်သည် ။

“ ဟား..ဟား....အူး....ကောင်း..ကောင်း...တအား.....တအား......အမလေး...........အိုး........ဆောင့်...တအား...တအား.....ပြင်းပြင်းဆောင့်...အိုး.....” 

ဆရာမ အော်ညည်းရင်း ပြီးသွားသည် ။သန်း၀ေလည်း သူ့လီးကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ အပေါ်ကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ အိုး.......ဟင်း......ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်....ဆရာမ စောက်ပတ်ကို တအား ကြိုက်သွားပြီဗျာ.......”

“ ချောက်....”

တံခါးပွင့်သွားတဲ့ အသံက မင်းထိုက်ကို ကတုန်ကရင် ဖြစ်သွားစေသည် ။

“ ဟိတ်..မင်းထိုက်.....လာ..လာ.....”

မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ကိုယ်မှာ ပတ်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့ မျက်နှာလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ ။

“ ဆရာမ...ကျ..ကျ...ကျနော်......ကျနော့်ကိုလည်း.......”

စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းလို့ မင်းထိုက် စကားထစ်နေသည် ။

“ အင်းပါ.....မင်းကိုလည်း....ပစ်မထားပါဘူး.......တခုတော့ ရှိတယ်......မင်း ရေချိုးရမယ်.....ချွေးစော်တွေ နံနေရင်...ဆရာမ ဖီးအောက်တယ်.....”

“ ဟုတ်...ဟုတ်......ဆရာမ...ကျနော်....ချိုးမယ်......”

“ လာ.....ငါ လိုက်ပို့မယ်......မင်းထိုက်...”

မင်းထိုက်လည်း ဆရာမရဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေကို အနောက်ကနေ မျက်လုံးကြီး ပြူးလို့ စိုက်ကြည့်နေရင်း လိုက်ပါသွားသည် ။

“ မင်းထိုက်....”

“ ဗျာ...ဆရာမ.....”

“ အိမ်မှာဆို ငါ့ကို ဆရာမလို့ မခေါ်တော့နဲ့..ကြားလား......”

“ ဟုတ်......ဟုတ်ကဲ့.....ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲဗျ........”

“ မမ...........မမလို့ ခေါ်...”

“ ဟုတ်.....”

အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက်ကြီး မှိန်းနေတဲ့ သန်း၀ေကို မင်းထိုက် တွေ့လိုက်ရသည် ။ မင်းထိုက်သည် အိပ်မက်မက်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။တကယ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား...။ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တာတွေ တကယ် ဖြစ်နေလို့ ။

သန်း၀ေသည် မင်းထိုက် အိပ်ခန်းထဲကို ၀င်လာတာကိုတောင် မသိ ။ ဘယ်လောက်တောင် ပွဲကြမ်းလိုက်သလဲ မသိဘူး ။ ဖလက်ပြနေသည် ။ဆရာမက မင်းထိုက်ကို ရေချိုးခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။

“ ကဲ..မင်းထိုက်...ရေချိုး.....အရင်ဆုံး မင်းရဲ့ အ၀တ်တွေကို ချွတ်လိုက်.....”

မင်းထိုက်သည် ဆရာမ ရှေ့မှာ ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ရသည် ။ ဆရာမသည် မင်းထိုက်ရဲ့ အ၀တ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်နေသည် ။

မင်းထိုက်သည် အားကစား သမား တယောက်မို့ တောင့်တင်း ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင် ဖြစ်သည် ။ ဆရာမသည် ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ မင်းထိုက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ပြီး သဘောကျနေသည် ။ အကြိုက်ဆုံးကတော့ မင်းထိုက်ရဲ့ ကိုယ် အောက်ပိုင်း ပေါင်ကြားက ရှည်လမျောကြီးကိုပါဘဲ ။

မတောင်သေးတာတောင် တွဲလောင်းကြီး ရှည်နေတဲ့ တုတ်ထွားလွန်းနေတဲ့ လိင်တန်ကြီး ။

“ ချိုးတော့...မင်းထိုက်.......တကိုယ်လုံးကို ဟောဟိုက ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ချိုးလိုက်ကွာ.....”

“ ဟုတ်....မ.....မမ.......”

“ မင်း ရေချိုးပြီးရင် မင်းနဲ့ မမ.......တွေ့....ကြ...မယ်........”

မင်းထိုက်လည်း သူ ရေချိုးပြီးရင် ဆရာမနဲ့ လိုးကြရတော့မယ် ဆိုပြီး တအား ပျော်သွားသည် ။ ဒီ စိတ်ကူးကြောင့် သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးလည်း ပိုပြီး ထွားလာ ကြီးလာသည်လို့ ထင်မိသည် ။

......................................................................

ဒီအချိန်မှာ ၀ပ်ရှော့ထဲမှာ.....

လဲ့လဲ့တင်သည် ပီတာရဲ့ လီးကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေသည် ။ဆွေငြိမ်းနဲ့ ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန် အချိန်တွေ ၀ပ်ရှော့ထဲက ဖြတ်သွား ဖြတ်လာ လုပ်တိုင်း ဒီ ပီတာဆိုတဲ့ မက်ကင်းနစ်ဘဲကြီးသည် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို သဲသဲမဲမဲ ကြည့်တတ်သည် ။ သူ့အကြည့်တွေက စိတ်ကူးနဲ့ သူတို့ကို လိုးနေသလိုဘဲ လို့ ဆွေငြိမ်းက ပြောခဲ့ဖူးသည် ။ ပီတာသည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး ။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် နဲ့ ဆက်ဆီကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင်လို့ လဲ့လဲ့တင်ကလည်း ဆွေငြိမ်းကို ပြောခဲ့ဖူးသည် ။

အခုတော့ မထင်တာတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။ ပီတာသည် ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ သူလီးစုတ်ပေးတာကို ခံနေသည် ။ လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ သူ့လီးရှည်ကြီးကို အရင်းအထိ ငုံကာငုံကာ စုတ်ပေးနေသည် ။

“ မိလဲ့..ဆွေငြိမ်းနဲ့နင့်ကိုလေ.ငါ သိပ်သဘောကျခဲ့တယ် သိလား......နင်တို့  ၂ ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတွေရော ရုပ်ရော သိပ်လှတယ်ဟာ....တကယ်တကယ်......ငါ နင်တို့ကို မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်ခဲ့ရတဲ့ အကြိမ်တွေက မနည်းဘူး ....နင်တို့ကိုလေ..ငါ တကယ် လိုးချင်နေခဲ့တာ....”

ပြောရင်း အားမလို အားမရ ဖြစ်လာတဲ့ ပီတာသည် လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ညှောင့်နေသည် ။ရဲလွန်းသည် ဆွေငြိမ်းကို အပီ လိုးနေသည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ွှရဲနေသည် ။ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ စိပ်နေသည် ။ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ဖင်တုံးတွေသည် လိုးဆောင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ တုန်ခါနေသည် ။ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အော်သံတွေကလည်း ရဲလွန်းကိုရော ပီတာကိုရော စိတ်တွေ ပိုထကြွစေသည် ။ ပီတာသည် ဆွေငြိမ်းနဲ့ ရဲလွန်း လိုးနေတာကို ကြည့်ပြီး လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုထည့်နေသည် ။

တအား ကောင်းလွန်းလာပြီး ပြီးခါနီး ဖြစ်လာလို့ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ပါးစပ်ကို ဆက် မလိုးတော့ဘဲ ဆတ်ကနဲ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်က နားမလည်သလို မော့ကြည့်သည် ။

“ ငါတို့ လိုးကြရအောင်ကွာ..ငါ တအား လိုးချင်နေပြီ......”

လဲ့လဲ့တင်က သဘောတူသည် ။

“ လဲ့တင်လည်း တအား လိုးချင်နေပြီ....ဘယ်လို ပုံစံနဲ့ လိုးမလဲဟင်......”

“ ပက်လက်အိပ်ပေး..နင့်မျက်နှာလှလှလေးကို ကြည့်ပြီး ငါ လိုးချင်တယ်....မိလဲ့....”

လဲ့လဲ့တင် ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်သည့် ပီတာ့လီးကြီးသည် စိုပြောင်လက်နေသည် ။ ရှည်လွန် တုတ်လွန်းတဲ့ ပီတာ့လီးကြီးကို ဆွေငြိမ်း စူးစိုက်ကြည့်ပြီး အနောက်က ရဲလွန်းက ဖိဆောင့်တာတွေနဲ့ ဆွေငြိမ်း အရသာ ရှိလှပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်း သွားသည် ။ ရဲလွန်းလည်း ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ သုတ်ရည်တွေ တဖပ်ဖပ် ပန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားသည် ။

ပီတာက လဲ့လဲ့တင် ပေါင်တန်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး စလိုးပြီ ။ လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးကြီးက တပြိပြိနဲ့ လဲ့လဲ့တင် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးဆောင့်ပေးနေပြီ ။

“ အိုး....အား....အား...အား...ကိုပီတာ.....ခင်ဗျား လီးက အသေကြီးတယ်....အမလေး..အို့...အို့......နာတယ်....နာတယ်.......”

လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ ညည်းသံလေးကြောင့် ရေချိုးခန်းကို ဆေးကြောဖို့ သွားနေတဲ့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ ရဲလွန်းတို့က အနောက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။ ပီတာသည် စားရကံကြုံလို့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာ..။

လဲ့လဲ့တင်ကို အားရပါးရ လိုးထည့်နေသည် ။ ရေချိုးခန်းကို ၀တ်လစ်စလစ် လျောက်သွားတဲ့ဆွေငြိမ်းရဲ့ ဖင်တုံးလှလှကြီးတွေကို လှမ်းကြည့်ပြီး လဲ့လဲ့တင်ကို အားနဲ့ ကြုံး လိုးလိုက်သည် ။

“ အား....အား....အား...ဖြည်းဖြည်း.......”

“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်...စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်.......ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်.......”

......................................................................................................................

ရေချိုးနေတဲ့ မင်းထိုက်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထွားကြီးတက်လာတာကိုရော တောင်လာတာကိုရော ဆရာမသည် မျက်တောင် မခပ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဆရာမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက တွန့်ပြုံးနေကြပြီ ။

“ ဟေ့....မင်းထိုက်......”

“ ဗျာ....”

ဆရာမရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် မင်းထိုက်လည်း မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြေ ဖြုတ်ချလိုက်တဲ့ ဆရာမရဲ့ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းတဲ့ စိုပြေဖြူဖွေးတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါသည် ။

“ ဟာ.......မမ.........အို.......မမ............မမ ရယ်......”

မင်းထိုက်သည် သူ့မျက်လုံးတွေကို သူ မယုံနိုင်ပါ ။ အိပ်မက် မက်နေတာများလား...လို့ ထင်မိရသည် ။သူတို့ အမြဲ ပြစ်မှားနေတဲ့ ဆရာမကိုယ်ပေါ်မှာ အ၀တ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင်မှ မရှိနေတော့ ။

အာရိုရို.....လှလိုက်တာ မမ....ရယ်.......။

ဖွံ့ထွားလုံး၀န်းတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက မျက်နှာသုတပုဝါကြီး ဆွဲဖယ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ တုန်ခါလို့နေကြသည်။ရင်သီးဖုလေးတွေက နီရဲရဲလေးတွေ ..။ ထိုးထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို မြင်တာနဲ့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ၀ုန်းကနဲ ကြွသွားရသည် ။

၀မ်းပျင်သား ရှပ်ရှပ်တွေရဲ့ အောက်မှာ ဆီးခုံမို့မို့ကြီးက ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ။ ပြန်ပေါက်ခါစ အမွှေးလေးတွေက ခပ်ရေးရေးလေးတွေ ….။ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေက အရင်းတုတ် အဖျားရှူးပြီး ဖြူဖွေး ၀င်းဖန့်နေသည် ။

“ ဘာကြည့်နေတာလဲ.....”

ဆရာမက ပြုံးပြီး မေးလိုက်တော့ မင်းထိုက်လည်း “ အရမ်း လှလွန်းလို့ပါ......ဆရာမရယ်....” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ ဆရာမက “ လာလေကွာ...” လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ မင်းထိုက်ရဲ့ အတန်ချောင်းကြီးသည် မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ။ ဆရာမဆီကို လှမ်းလျောက်သွားတဲ့အခါ ဆရာမက ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေတဲ့ သူဖြုတ်ချလိုက်တဲ့မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ပြန်ကောက်ယူလိုက်ပြီး ရေစိုနေတဲ့ မင်းထိုက်ရဲ့ ကိုယ်ကို စသုတ်ပေးသည် ။

မင်းထိုက်သည် မအောင့်နိုင်ဘဲ ဆရာမကို ဖက်လိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ဖိကပ်ကာ စုတ်ယူလိုက်သည် ။ ဆရာမကလည်း မင်းထိုက်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အလိုက်သင့် ပြန်စုတ်ယူလိုက်သည် ။ မင်းထိုက်ရဲ့ လက်တွေက ဖက်ထားရင်း ဆရာမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်ကြသလိုဘဲဆရာမရဲ့ လက်တွေကလည်း မင်းထိုက်ရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုတ်နေရာက ဆရာမရဲ့ လျာလေးက မင်းထိုက်ရဲ့ လျာကို အတင်းလာထိုးကပ် မိတ်ဆက်လာတော့ မင်းထိုက်လည်း ဆရာမရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာနဲ့ ပြန်ပွတ်လှိမ့် ကလိလိုက်သည် ။မင်းထိုက်ရဲ့ မာတောင့်နေတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးက ဆရာမကိုယ်နဲ့ ထိတွေ့နေတဲ့အချိန် ဆရာမရဲ့ လက်တဖက်က လိင်တန်ချောင်းဆီကို ရောက်လာသည် ။

မင်းထိုက် အဖို့ မယုံကြည်နိုင်တာတွေ ဖြစ်ပျက်နေတာပါ ။ ဆရာမရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကလည်း သူ့ရင်ဘတ်ကိုဖိကပ်ပူးကပ်နေကြသည် ။ စိတ်တွေက ပြင်းထန် ထကြွလွန်းနေလို့ ဘာတွေ လုပ်မိလို့ လုပ်မိမှန်း မင်းထိုက် မသိတော့ ။ ဆရာမရဲ့ ရင်သီးတဖက်ကို အငမ်းမရ စို့မိသလို ဆရာမရဲ့ ပေါင်ကြားက အကွဲကြောင်း အင်္ဂါစပ်ကို

လက်နဲ့ တအား ပွတ်သပ်နေမိသည် ။ ဆရာမလည်း တအားကို စိတ်ကြွလာပုံရသည် ။ မင်းထိုက်ရဲ့ လိင်တန်ကို အားမလိုအားမရနဲ့ ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်နေသည် ။

“ ချစ်ပေးတော့ကွာ...မမ.....ချစ်ချင်နေပြီ..မင်းထိုက်ရယ်.....”

လို့ တိုးညှင်းတဲ့ လေသံလေးနဲ့ မင်းထိုက် နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။မင်းထိုက်လည်း ဆရာမကို ဘယ်မှာ “ ချစ် ” ရမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားနေသည် ။ ဆရာမက “ အိပ်ခန်းထဲကိုဘဲသွားကြရအောင်...” လို့ ပြောပြီး မင်းထိုက်ကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားသည် ။ မင်းထိုက်ရဲ့ ပူနွေး မတ်ထောင်နေတဲ့လိင်ချောင်းကြီးကိုတော့ မလွှတ်လိုက်ဘဲ ဆုပ်ကိုင်ထားနေဆဲ ။အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားကြတဲ့အခါ စောစောက အိပ်နေတဲ့ သန်းေ၀သည် နိုးနေပြီ ။

မင်းထိုက်နဲ့ ဆရာမတို့ ၀င်လာတာကို သန်း၀ေ ကြည့်နေပြီး “ လိုးကြတော့မလို့လား....” လို့ ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်သည် ။ ဆရာမက “ သန်း၀ေ........မင်း...ဖယ်ပေးစရာ မလိုပါဘူးကွာ.....” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အတွက် သန်း၀ေလည်း ပထမ ရုတ်တရက်တော့ အံ့အားသင့်သွားပြီး ချက်ချင်းဘဲ ဆရာမသည် သရီးဆမ်း ( သုံးပွင့်ဆိုင် ) ဆွဲချင်လို့ ဖြစ်မည် လို့ သိလိုက် သဘောပေါက်လိုက်လေသည် ။

မင်းထိုက်လည်း ဆရာမကို ပက်လက် အနေအထားနဲ့ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဆရာမရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်သည် ။ ဖူးကြွနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။

“ ကျနော် ယက်မယ်နော် ဆရာမ...အဲ...ဆောရီး......မမ.......”

ဆရာမက ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြသည် ။ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည် ။မင်းထိုက် စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် ယက်ပြီ ။

ဆရာမသည် မင်းထိုက် ယက်ပေးနေတာကို ခံရင်း ဘေးက ကြည့်နေတဲ့ သန်းေ၀ကို “ ဟိတ်..ငေါင်မနေနဲ့..မမ ပါးစပ်နားကို မင်းရဲ့ လီး ကပ်ပေးလေကွယ်....မမ စုတ်ချင်တယ်.....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သန်း၀ေလည်းဆရာမတော့ အနောက်တိုင်း အပြာဇာတ်ကား ထဲကလိုတော့ လုပ်နေပြီလို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ရင်း ချက်ချင်းဘဲ ဆရာမရဲ့ ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ တေ့လိုက်သည် ။ ဆရာမလည်း သန်းေ၀ရဲ့ ဒစ်ကားကြီးကို ဖမ်းငုံလိုက်သည် ။

မင်းထိုက်ရဲ့ အယက်ကလည်း ကောင်းလှသည်မို့ ဆရာမသည် သန်း၀ေလီးကို စုတ်ရင်း တချီ ပြီးသွားရသည် ။

.............................................................................................................

၀ပ်ရှော့အပေါ်ထပ်က ဆရာငြိမ်းရဲ့ အိမ်မှာတော့ မိုးအလင်း ဆွဲနေကြဆဲ ။လူဆာမိသည် ဒီနေ့မနက် အလုပ်ကို စောပြီး ထွက်လာခဲ့သည် ။မိန်းမနဲ့က အဆင်မပြေ..အိမ်မှာ မနေချင် ။ မိန်းမ မနိုးခင် အိမ်က ထွက်တာက လူဆာမိအတွက် အကောင်းဆုံးဘဲပေါ့ ။ တဗျစ်တောက်တောက် ပူညံပူညံနဲ့ မနက်အစောကြီး လုပ်တတ်တဲ့ မိန်းမကို စိတ်ပျက်နေတာ ကြာပြီ ။

သူ့ကို ပေးမလိုးတာလည်း ကြာပြီ ။ အပြင်မှာ စားဖို့ ကောင်းတဲ့နေရာ ရှာနေသည် ။ မီးသွေးခဲလို မဲနက်နေတဲ့သူ့ကို ကောင်မလေးတွေက ငြင်းကြတာ များသည် ။ သဘောကောင်းကောင်းနဲ့ အပေးကောင်းတဲ့စော်ကို ရချင်သည် ။အင်းလေ..လဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးလည်း နှေးပေါ့ ။


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>



ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း ( ၃ )

ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း  ( ၃ )

ဘွား ရေးသားသည်။

ဆရာမ စကားကြောင့် ရဲလွန်း ရင်ဘတ်ထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဆရာမရဲ့ အကြည့်က သူ့တကိုယ်လုံးကို တုန်ရီသွားစေသည် ။ ဆရာမက “ ဆရာမအတွက် နွားနို့ပူပူ တခွက်လောက် ရမလား....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ “ ဟုတ်..ရတယ်..ဆရာမ...သကြား ထည့်မလားဟင်.....” လို့ သူ ပြန် မေးလိုက်သည် ။ ဆရာမက “ သကြား မထည့်နဲ့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

လဖက်ရည်ဖျော်နေတဲ့အာဝါးကို နွားနို့ တခွက်..သကြားမထည့်နဲ့ လို့ လှမ်းပြောလိုက်ပြီး ဆရာမအတွက် ကော်ပြန့်နဲ့ ၀က်သားပေါင်း ပုဂံ တွေကို ပေါင်းအိုးထဲကနေ ညှပ်နဲ့ ဆွဲယူလိုက်သည် ။ဆရာမက နွားနို့ဘဲ သောက်သည် ။ မုန့်တွေကို မစားဘူး ။

“ မင်း လုပ်စရာတွေ လုပ်နော်..ဆရာမ အနားမှာဘဲ နေနေလို့ မင်း လုပ်ရမှာတွေ လစ်ဟင်းနေအုံးမယ်.....ဆရာမလည်း ခဏ ကြာရင် ပြန်မယ်....မင်းကို တခု ပြောချင်တာက မင်း အလုပ်က ဆင်းရင်ဆရာမ အိမ်ကို လာခဲ့လို့..”

“ ဟုတ်..ဆရာမ.....”

ရဲလွန်း တခြား စားပွဲတွေက လိုအပ်တာတွေကို လိုက် လုပ်ပြီး ဆရာမ ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမ မရှိတော့ဘူး ။ရင်ဘတ်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသည် ။

ဆိုင်ရှင်ကိုမောင်ခိုင်က ငွေသိမ်းကောင်တာ ကနေ လှမ်းခေါ်သည် ။

“ ဟေ့ကောင်..အဲဒါ မင်းရဲ့ ဆရာမ လား...”

“ ဟုတ်တယ်....”

“ တော်တော် ချောတာဘဲ ...အိုးကလည်း ရှယ်....ဟီးဟီး......”

“ ဟာဗျာ.....ကိုမောင်ခိုင်ကလဲ...”

အချိန်တွေ ကုန်ဖို့က တော်တော် နှေးသည် လို့ ထင်မိသည် ။ ဆိုင်ကနေ ထွက်ခဲ့တော့ ညဉ့်နက်နေပြီ ။ဆရာမဆီကို ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ စက်ဘီးနဲ့ အမြန်သွားလိုက်သည် .။ဆရာမရဲ့ အိမ်တံခါးက လျှပ်စစ် ခေါင်းလေးာင်း ခလုပ်လေးကို နှိပ်ဖို့ လက်ကို လှမ်းလိုက်စဉ်မှာဘဲ တံခါးက ပွင့်သွားသည် ။

“ လာ..ရဲလွန်း......”

ဆရာမ အိမ်ထဲကို သူ လှမ်း ၀င်လိုက်သည် ။ ဆရာမက တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ၀င်လာသည် ။ သူ ဆရာမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်သလို ဆရာမက သူ့ကို တအား ဖက်သည် ။ “ မမ...မမ....မင်းကို လွမ်းလိုက်ရတာကွယ်......” လို့ ဆရာမက ပြောတဲ့အခါ သူကလည်း..“ ကျနော်လည်း မမကို အရမ်း လွမ်းတာပါ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ဆရာမရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။

ဆရာမသည် အိမ်နေရင်း တီရှပ်ပါးပါးလေးကို အတွင်းက ဘာမှ မခံဘဲ ၀တ်ထားလို့ ဆရာမရဲ့ လုံးထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေက ရဲလွန်းရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ ထိတွေ့နေတဲ့အခါ တင်းအိအိ ဖီလင်အရသာကိုရနေသည် ။ လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်အနွမ်းလေးကို ရဲလွန်းက ဖြေချပစ်လိုက်သည် ။ ထမိန်လေး ဖြုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပုံရက်သား ကျသွားသည် ။

ဆရာမက တီရှပ်ကို လှန်ချွတ်မယ် လုပ်ပြီးမှ “ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြရအောင်...ရဲလွန်းရယ်....” လို့ ပြောပြီး ရဲလွန်းလက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို အမြန်ပြေးသွားလိုက်သည် ..။ ဆရာမသည် ရဲလွန်းနဲ့မတွေ့တာ ကြာပြီလို့ တအား လိုလားနေသည် ။ ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ..“ မမကို ချစ်ပေးတော့..မမ တအား လိုချင်နေတယ်....” လို့ ရဲလွန်းကို ပြောရင်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းတက်တဲ့အချိန် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ကျန်နေတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

အိပ်ခန်းထဲက မီးရောင် အောက်မှာ ဆရာမရဲ့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံး လှလှလေးက ရဲလွန်းရဲ့ စိတ်တွေကို တအား ကြွထ ဖေါက်ပြန်သွားစေတော့ ရဲလွန်းလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်တွေ အကုန်လုံးကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း ဆရာမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲပြီး သူ့တောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဆရာမရဲ့ အင်္ဂါစပ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။

“ အင်း.....မင်းကို လွမ်းလွန်းတယ်ကွာ.....” လို့ ဆရာမက ညည်းလိုက်တဲ့အချိန် ရဲလွန်းက လိင်တန်ကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။တင်းအိစိုစွတ်တဲ့ ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ရဲလွန်းရဲ့ လီးထိပ်ကြီး ပြိကနဲ ၀င်ရောက်သွားသည် ။

“ အီး.......”

လီးတုတ်တုတ်ကြီး တိုး၀င်လာတဲ့ အရသာကို ဆရာမ မြိန်မြိန်ယှက်ယှက် ခံစားလိုက်ရသည် . .။ ရဲလွန်းက ဆိုင်းမနေ ။ ဆရာမ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကြိုက်တာကို သိသည် ။ ဆရာမကို ဖိဖိ လိုးပေးလေပြီ ။ဆရာမကလည်း ကော့ကော့ပြီး တုံ့ပြန်သည် ။ တခါတခါ ဆရာမက အကော့ သူက အဆောင့် ဆုံမိသည် ။ တကိုယ်လုံး ကျင်ခါသွားအောင် အီဆိမ့်သွားရတဲ့ အထိအတွေ့က ကောင်းလှသည် ။

တအား ဆက်တိုက် မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်သည် ။ ဆရာမက တအားအော်ပြီး ပြီးသွားတဲ့အချိန် ရဲလွန်းလည်း ဆက်တိုက် ဆိုသလို ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်းသွားသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူလို့ကောင်းသွားတဲ့ အလိုးပွဲ ပါ ။

ချွေးတွေ တကိုယ်လုံး စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ရဲလွန်းသည် ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ခါ အမောဖြေနေသည် ။ ဆရာမက မှောက်ရည်လေး ။ ဖင်အပြောင်းသားနဲ့ မျက်စိတွေ ပိတ်ထားရင်း မှိန်းနေသည် ။ရဲလွန်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ဆရာမ လာနှိုးမှ နိုးသည် ။

“ မင်းအတွက် မမ ကြက်ဥနဲ့ နွားနို့ လုပ်ထားတယ်..လာသောက်လိုက်အုံး.......”

ရဲလွန်းသည် ဆရာမ ပြင်ဆင်ထားတာတွေကို တ၀ကြီး စားသောက်လိုက်သည် ။ အမောဟောင်းတွေ ပြေပြီး ခွန်အားတွေ ပြန် ပြည့်လာရင် ဆရာမကို ထပ်ပြီး လိုးပေးရဦးမည် ဆိုတာ သူ သိသည် ။ဆရာမ က “ မင်း လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ လုပ်နေတာက ရှေ့တက်လမ်း မရှိဘူးကွ..မမ..မင်းအတွက် အလုပ်တခု ပြောထားတယ်...မင်း အဲ့မှာ လုပ်ရင် မင်းအတွက် ရှေ့တက်လမ်း ရှိတယ်....” လို့ပြောသည် ။

“ ဘယ်မှာလဲ ...မမ....”

“ ၀ပ်ရှော့မှာ...ဆရာငြိမ်းရဲ့ ကား၀ပ်ရှော့မှာ....ပညာသင်နဲ့ စလုပ်ဖို့..မက်ကင်းနစ် ဖြစ်လာတဲ့ အထိပေါ့....မက်ကင်းနစ် ဖြစ်လာရင် မင်း ၀င်ငွေ ကောင်းပြီ...ဆရာငြိမ်းက ခေါ်ခဲ့ပါ လို့ ပြောတယ်...”

“ ဟုတ်...မမ.....”

ဆရာမ ပြောဆိုပေးလို့ ရဲလွန်း သည် “ ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့ ” မှာ ပညာသင်နေပြီ ။မက်ကင်းနစ် တယောက် မဖြစ်သေးလို့ ထမင်းကျွေး ပညာသင် အဆင့်ဘဲ ရှိသေးလို့ ရဲလွန်းသည် ဆရာငြိမ်း က ပေးတဲ့ မုန့်ဖိုးသာသာငွေနည်းနည်းရယ်...ကားပြင်သူ ကပ်စတန်မာတွေက ပေးသွားတဲ့ ဘောက်ဆူး မုန့်ဖိုးလောက်ဘဲ ၀င်ငွေရှိသည် ။ ဒါကြောင့် ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာလည်း ညနေပိုင်းဆက် လုပ်နေသည် ။

ကိုမောင်ခိုင် ဆိုင်က ရတဲ့ ၀င်ငွေနဲ့ ပေါင်းလိုက်တော့ သိပ် မဆိုးလှဘူး ။ အမေ့ကို ထောက်ကူနိုင်သည် ။

...............................................................................................................

ဆရာငြိမ်း

သူ့နံမည်က ဦးဘိုငြိမ်း ။ကားလာပြင်တဲ့လူတွေအားလုံးက ဆရာငြိမ်းလို့ဘဲ ခေါ်ကြသည် ။ ဆရာငြိမ်း သည် စကားနည်းပြီး အလုပ်ဘဲ ဖိလုပ်နေတတ်တဲ့ လူအေးကြီး ဖြစ်သည် ။ ကား မက်ကင်းနစ်လောကမှာ ဆရာငြိမ်းဆိုရင် လူတိုင်းက သိကြသည် ။ အိုးဆားဗစ် လူဟောင်းကြီး ဖြစ်သည် ။ သို့ပေမယ့် ဆရာငြိမ်းသည် ပြောင်းလဲနေတဲ့ ကားအသစ်တွေကို ပြင်ဖို့ကိုလည်း အမြဲ လေ့လာ သင်ယူနေတဲ့ လူကြီး ဖြစ်သည် ။

နိုင်ငံခြားက ကားပြင်တဲ့ အကြောင်း စာအုပ်မျိုးစုံနဲ့ ဒီဗီဒီတွေကို သူကြည့်ဖတ်ပြီး အမြဲ ဆန်းသစ်တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို သူ့မှာ ရှိသည် ။လမ်းဆုံလမ်းခွမှာ ရှိနေတဲ့ သူ့နှစ်ထပ် အုတ်ခံ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ သူတို့ မိသားစုနေကြပြီးအောက်ထပ်ကို ၀ပ်ရှော့ ဖွင့်ထားသည် ။

သူတို့ မြို့ကလေးမှာ ဆရာငြိမ်း ရဲ့ ၀ပ်ရှော့က လူသိများသည် ။ ဆိုင်ကယ်တွေ လာပြင်ကြတာ များသည် ။တခါတရံ လူသိပ်ကျလို့ ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေကို ရပ်စရာ နေရာတောင် မရှိဘူး ။ ဆရာငြိမ်းကို ခင်မင်သူမိတ်ဆွေတွေက ၀ပ်ရှော့ကို ထပ် ချဲ့ဖို့ ပြောပေမယ့် လူအေးကြီး က အေးအေးဆေးဆေး ပါဘဲ ။ အသက်ကြီးပြီ ...ထပ်မချဲ့တော့ဘူး လို့ အေးအေးဘဲ ပြန်ပြောသည် ။

ဆရာငြိမ်း ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ကျော့ကျော့က ဆရာငြိမ်း လိုဘဲ အေးသည် ။ စကားနည်းသည် ။ ဈေးထဲမှာအထည်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားသည် ။ မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီးရင် ဈေးထဲက သူ့ဆိုင်ကို သွားသည် ။ ဆိုင်မှာက အကူ မိန်းမ တယောက် ရှိနေသည် ။ ဆရာငြိမ်း နဲ့ ဒေါ်ကျော့ကျော့မှာ သမီးလေး တယောက် ရှိသည် ။

သမီးလေး နံမည်က ဆွေဆွေငြိမ်း။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိဘတွေက ဆွေငြိမ်း လို့ ခေါ်ကြသည် ။ဒီ ကောင်မလေး က ဒီ ဇာတ်လမ်းရဲ့ နောက်ထပ် အဓိက ဇာတ်ကောင်တကောင် ပေါ့ ။

ဆယ့်ရှစ်နှစ် အရွယ် “ ဆွေငြိမ်း ”သည် အဖေနဲ့အမေနဲ့လည်း မတူ..ထူးထူးခြားခြား ၀င်းပဖြူစင်ပြီး ရုပ်သန့်သည် ။ တဦးတည်းသော သမီးမို့ မိဘတွေက အစစ အလိုလိုက်ထားခဲ့ကြသည် ။

ဆွေငြိမ်းသည် ပင်ကိုယ်ဉာဏ် ကောင်းလို့ ကျောင်းမှာ စာတော်တဲ့ ကျောင်းသူ အဖြစ် နံမည်ကြီးသည် ။ ဖျတ်လပ် သွက်လက်ပြီး ဆရာ ဆရာမတွေက သဘောကျကြလို့ ဆွေငြိမ်းသည် အတန်းခေါင်းဆောင် အဖြစ် ခန့်တာ ခံရသည် ။

ဆွေငြိမ်းရဲ့ ထင်း၀င်းနေတဲ့ အလှကြောင့် ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ဆွေငြိမ်း ဆိုတဲ့ နံမည်က ရေပန်းစားသည် ။ဆရာငြိမ်းရဲ့ ကား ၀ပ်ရှော့မှာ မက်ကင်းနစ် သုံးယောက် ရှိသည် ။

ဦးဉာဏ်

ပီတာ

လူဆာမိ

ရဲလွန်းကတော့ ကားပြင် အကူ။ရဲလွန်းကို ဆရာငြိမ်းက ကလေကခြေလေး ဆိုပြီး သိပ် သဘောမကျလှဘူး ။ ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ားက ဆရာငြိမ်းနဲ့ သိပ် ခင်ခဲ့သည် ။ ဆရာမရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ရဲလွန်းကို အလုပ်ပေးတာ ဖြစ်သည် ။ရဲလွန်း ၀ပ်ရှော့မှာ အလုပ်၀င်ပြီး တပတ်လောက် ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ ဆရာငြိမ်းက “ ဒီကောင်လေး မဆိုးဘူး..ဖင်ပေါ့တယ်..ခိုင်းလို့ ကောင်းတယ်....” လို့ ထုတ်ပြောတာကို ခံရသည် ။

ရဲလွန်းသည် ဆွေငြိမ်းကို မြင်မြင်ချင်းအချိန်ထဲက သဘောကျမိသည် ။၀င်းဖြူ ပြီး ရုပ်ကလေးက တကယ့်ကို မော်ဒယ်မလေး လုပ်လို့ရတဲ့ ဒီဇိုင်းလေး ။ခါးသေးသေး တင်ကားကားလုံးလုံး နဲ့ ပေါင်တန်ခြေထောက်တွေက ရှည်သည် ။ အချိုးကျသည် ။ ဆွေငြိမ်းကတော့ မက်ကင်းနစ် အကူလေး ဖြစ်တဲ့ ရဲလွန်းကို ဂရုမစိုက်..လှည့်လို့တောင် မကြည့်ဘူး ။

ဆွေငြိမ်းမှာ အမြဲ တတွဲတွဲ လုပ်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း ကောင်မလေး တယောက် ရှိသည် ။ သူ့နံမည်က လဲ့လဲ့တင် ...။ဆွေငြိမ်းက လဲ့လဲ့တင်ကို “ မိလဲ့ ” လို့ ခေါ်သည် ။ဆရာငြိမ်းရဲ့ ၀ပ်ရှော့ကို ရောက်ရောက်ခြင်း ရဲလွန်း အတွက် ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ တီးဟောက်စ်မှာ လုပ်ရတာထက် ပိုပြီး အခက်အခဲလေးတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရသည် ။

တီးဟောက်စ်မှာက သူမသိတဲ့ ေဝါဟာရ အခေါ်အေဝါ်က နည်းသည် ။ ခဏနဲ့ လိုက်မှီသည် ။ ၀ပ်ရှော့ ဆိုတာက ရဲလွန်းနဲ့ မနီးစပ်ခဲ့ ။ သူတို့က ကားစီးနိုင်ဖို့ နေနေသာသာ စက်ဘီးတောင် မပိုင်ဘူး ။ တန်ဆာပလာတွေရဲ့ အခေါ်အေဝါ် ကို မနည်း လိုက်မှတ်ရသည် ။ သူကလည်း တတ်ချင်လို့ ဆရာငြိမ်းနဲ့မက်ကင်းနစ်တွေကဆူငေါက်ရင်လည်း အပြုံးမပျက်ဘဲ ကြိုးစား သင်ယူသည် ။

ကြာတော့ ၀ပ်ရှော့ထဲမှာ အားလုံးက သူ့ကို ခင်မင်လာကြသည် ။ နေ့လည်စာ ထမင်းကို သူတို့ ၀ပ်ရှော့အလည်က သစ်သား စားပွဲရှည်ကြီးပေါ်မှာ အတူတူ ထိုင်စားကြသည် ။ ရဲလွန်းလည်း အမေက ဟင်းမထည့်ပေးလိုက်နိုင်ရင်တောင် ထမင်း ထည့်ယူလာပြီး ၀ပ်ရှော့ နားက အကြော်ဆိုင်ကနေ အကြော်၀ယ်လိုက်ပြီးထမင်းကြမ်းနဲ့ စားတတ်သည် ။ ဒါကို သနားမိတဲ့ လူဆာမိက သူပါလာတဲ့ ပဲဟင်း အမြဲ မျှကျွေးတတ်သည် ။

ဆရာငြိမ်း အနားမှာ မရှိတဲ့အချိန် မက်ကင်းနစ် ပီတာက ရဲလွန်းကို ဆရာငြိမ်းရဲ့ သမီး ဆွေငြိမ်း အကြောင်းကိုတီးတိုး ပြောတတ်သည် ။ ဦးဉာဏ်က ဒါကို မကြိုက်ဘူး ။ ကိုယ့်ဘောစိရဲ့ မိသားစုအကြောင်း ကွယ်ရာမှာ မပြောသင့်ဘူးလို့ ညည်းသလိုနဲ့ ပြောဖူးသည် ။

ပီတာသည် ကားပြင်တာ တော်သလောက် အကျင့်ဗီဇက မကောင်းဘူး လို့ ရဲလွန်းကို ဦးဉာဏ်က ပီတာ မရှိတဲ့အချိန် ပြောဖူးသည် ။ လူဆာမိကတော့ ရယ်မောလျက် “ ဒီကောင်က တဏှာကြီးတယ်....လီးသရမ်းတယ်....ကွ” လို့ ပြောဖူးသည် ။

ပီတာသည် အသက် သုံးဆယ်လောက် ပိန်ပါးကျစ်လစ်တဲ့ တရုတ်ကပြား လူလွတ်တယောက် ဖြစ်သည် ။ သူ့ထက် အများကြီးငယ်တဲ့ ဆရာငြိမ်းသမီးကို ချောင်းမြောင်းပြီး တပ်မက်နေတဲ့လူတယောက် ဆိုတာ ရဲလွန်း သိလာရသည် ။

သူသည်လည်း ဆွေငြိမ်းလေးကို မြင်မြင်ခြင်း အချိန်ထဲက သဘောကျ ကြိုက်မိသွားတာကြောင့် ပီတာသည် သူနဲ့ အကြံတူ ရန်သူ ဖြစ်နေတာမို့ ပီတာကို သတိထားရမည် လို့ ရဲလွန်းရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ သိထားလိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းသည် သူ့သူငယ်ချင်း လဲ့လဲ့တင်နဲ့အတူ ကျောင်းက ပြန်လာတဲ့အခါ သူတို့ကားပြင်နေတဲ့နေရာနားကနေ ဖြတ်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်တာမို့ ပီတာသည် ကားပြင်နေရင်း မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးပြီး စိုက်ငေးကြည့်တတ်သည် ။ ဦးဉာဏ်က စိတ်ပျက်တဲ့ပုံနဲ့ ခေါင်းယမ်းခါတတ်သည် ။ ဆရာငြိမ်း တွေ့သွားရင် မကောင်းပါဘူးကွာ ဆင်ခြင်သင့်သည် လို့ ပြောဘူးသည် ။

ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်သည် အလှချင်းပြိုင်နေကြသည် လို့ ပြောလို့ရသည် ။ ဆွေငြိမ်း လှသလို လဲ့လဲ့တင်ကလည်း တမျိုးလှသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ အလှက နိုင်ငံခြားဆန်သည် ။ ရဲလွန်းကတော့ ပီတာ ပြောနေသလိုဘဲ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကိုယ်လုံး( ဘော်ဒီ ) တွေက တကယ့်ကို အချိုးကျ လှပတောင့်တင်းလွန်းသည်လို့ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ချမိခဲ့တာ ခဏခဏပါဘဲ ။

ပီတာသည် ဆရာငြိမ်း ကားအပိုပစ္စည်း သွား၀ယ်လို့ ၀ပ်ရှော့မှာ မရှိတဲ့အချိန်ဆို ဆွေငြိမ်းနဲ့လဲ့လဲ့တင်တို့ရဲ့ အလှအပ တောင့်တင်းတာတွေကို မစားရ၀ခမန်း မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပြောပါတော့သည် ။ ဆွေငြိမ်းသာမက ဆရာငြိမ်းရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်ကျော့ကျော့ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ဘယ်လိုလှတယ် ဆိုတာကိုပါ အသေးစိတ် ပြောလွန်းလို့ ဦးဉာဏ်နဲ့ လူဆာမိ တို့က ပီတာတော့ ပြုတ်စော်နံနေပြီလို့ ပြောဆိုတတ်ကြသည် ။

ဒေါ်ကျော့ကျော့ရဲ့ ဖင်တုံးတွေဟာ ဒေါ့ဂီစတိုင် လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ချလိုက်ရရင် အင်မတန်မှ အရသာရှိမည်...ကြည့်လို့လည်း လှပမည် လို့ ပြစ်မှားပြီး ပြောဆိုနေတဲ့ ပီတာသည် ဆွေငြိမ်းကလည်း အေမတူသမီးမို့ ဖင်ကကော့တင်းတောင့်နေသည် ဆွေငြိမ်းကို အတင်း ဘာဂျာမှုတ်ပစ်မည်....လို့ ကြိမ်းဝါးနေတတ်သည် ။

၀ပ်ရှော့ရော လဖက်ရည်ဆိုင်ရော လုပ်လို့ ရဲလွန်းမှာ အားချိန် မရှိသလောက်ဘဲ ။သူ့ဆီကို ဆရာမက ကလေး တယောက်ကို လွှတ်ပြီး စာလေးတစောင် ပို့လာသည် ။ ညဖက် အလုပ်ပြီးရင် လာတွေ့ပါ လို့ ရေးထားလို့ ဆရာမအိမ်ကို သူ ရောက်ခဲ့ရပြန်သည် ။

ဆရာမသည် သူနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ကြတာ တပတ် ကျော်လို့ သူ့ကို တမ်းတ တောင့်တနေသည် ။ ရောက်တာနဲ့သူက အလုပ်လုပ်ခဲ့လို့ နံစော်နေမည်..ရေချိုးပါရစေ လို့ ပြောတာတောင် မရဘူး ။ သူ့ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲချ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး သူ့အပေါ်ကခွတက်ပြီး လုပ်သည် ။ ဆရာမ တော်တော် လိုလားနေသည် ဆိုတာကို သူသိလိုက်ရသည် ။

ဆရာမ စိတ်ကျေနပ် တင်းတိမ်သွားအောင် ကောင်းကောင်း ကြမ်းကြမ်း ဆွဲပေးခဲ့ပြီး သူ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့သည် ။ဆွေငြိမ်းကို ကြိုက်မိပြီးတဲ့နောက် ဆရာမအိမ်ကို သွားပြီး ဆရာမနဲ့ လိုးရတာကို အပြစ်တခုကို ကျူးလွန်မိသလိုသူ ခံစားရသည် ။ တကယ်တော့ ဆွေငြိမ်းကို သူက တဖက်သပ် ကြိုက်နေတာသာ ဖြစ်ပြီး ဆွေငြိမ်းက သူ့ကိုမေးထူးခေါ်ပြော နုတ်ဆက်တာလောက်ဘဲ လုပ်နေတာပါ ။

ရဲလွန်းသည် ဆွေငြိမ်း တအားလှလို့ ကြိုက်သွားတာ ဖြစ်ပေမယ့် ပီတာ ပြစ်မှားနေသလို ဘာညာလုပ်ပစ်ချင်စိတ်တွေ မဖြစ်မိ ။ ဒီလို စိတ်တွေ မပေါ်မိပေမယ့် ကြိုက်တာကတော့ တအား ကြိုက်နေလို့ သူ ဖြစ်နေတာ ဆွေငြိမ်းကို အချစ်သန့်သန့်နဲ့ ချစ်မိနေတာလား လို့ ရဲလွန်း တွေးနေမိသည် ။

ဒါပေမယ့် သူသည် မက်ကင်းနစ် စစ်စစ် တယောက်တောင် မဟုတ်ဘဲ ပညာသင် တယောက်သာ ဖြစ်နေပြီးကျောင်းလည်း မတက်ဘဲ ထွက်လိုက်တဲ့ ငဖျင်းတယောက် ဖြစ်နေတာကို သူ့ဖါသာသူ သိလို့ ဆွေငြိမ်းက စာ လဲတော် ရုပ်လည်းချော မိဘကလည်း ပိုက်ဆံရှိမို့ အားငယ်မိနေလေသည် ။

ဆွေငြိမ်းကလည်း သူ ဆရာငြိမ်းဆီ ရောက်ခါစမှာတော့ ခပ်တန်းတန်း စိမ်းနေပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ပြုံးပြတဲ့အဆင့်ကို ရောက်လာသည် ။ အကြောင်းရှိလို့ ဆရာငြိမ်းနေတဲ့ အပေါ်ထပ်ကို သူ ရောက်ခဲ့ရင် ဆွေငြိမ်းနဲ့ တိုးတတ်သည် ။ ဆွေငြိမ်းက ပြုံးပြ နုတ်ဆက်တတ်သည် ။

ဒီနေ့ ပီတာဆီက ထူးထူးဆန်းဆန်း တခု သိလိုက် ကြားလိုက်ရသည် ။ဆွေငြိမ်းနဲ့လဲ့လဲ့တင်တို့သည် မိန်းမချင်း ကြိုက်ကြတဲ့ “ လက်စဘီယန် ”တွေ တဲ့ ။ပီတာရဲ့ တူမ တယောက်က ဆွေငြိမ်း..လဲ့လဲ့တင်တို့နဲ့ တတန်းထဲ တကျောင်းထဲ တွေမို့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် အချင်းချင်း ချစ်ကြိုက်နေရုံမက အတူတူလည်း အိပ်ကြ ( လိင်ဆက်ဆံကြ )သည် ဆိုတာကို သိလာရသည်တဲ့ ...။

ရဲလွန်းအဖို့ အရမ်းကို အံ့သြမိတဲ့ သတင်းတပုဒ် ပါ ။ပီတာသည် ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ကို မြင်ရင် တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်တတ်ပြီး တနေ့လုံးသူနဲ့ ဒီကောင်မလေး နှစ်ယောက် သုံးပွင့်ဆိုင် သရီးဆမ်း လိုးချင်တဲ့အကြောင်း တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောနေတတ်သည် ။ 

တနေ့မှာ ကားအောက်ထဲကို သူ၀င်ပြီး ကားပြင်နေတဲ့အချိန်ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ လိုးမယ် ဆိုတာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပြောနေခိုက် ဆရာငြိမ်းက ကိစ္စတခုနဲ့ သူပြင်နေတဲ့ကား အနားကိုရောက်လာသည် ။ ပီတာ ပြောနေတာ ရွတ်နေတာကို ကြားသွားသည် ။ ဆရာငြိမ်းက သူ့သမီးနဲ့ သမီးရဲ့ သူငယ်ချင်းကို ပြောနေမှန်းတော့ မသိဘူး ။ ဒါပေမယ့် ၀ပ်ရှော့ ထဲကိုမိန်းမသားတွေလည်း လာတတ်တော့ ပီတာ ဒါတွေ ပြောနေတာ မသင့်တော်ဘူး ဆိုပြီး ပီတာကို တားလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်..လူဆာမိနဲ့ ရဲလွန်းတို့ကတော့ ပါးစပ်ရဲ ပါးစပ်ကြမ်းလွန်းတဲ့ ပီတာ တယောက် အခုတော့ ထိပြီ ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ တယောက်နဲ့တယောက် ကြည့်မိကြပြီး မဲ့ပြပြုံးပြမိကြသည် ။ရဲလွန်းလည်း ဆွေငြိမ်းဆီကို အမြဲ လိုက်လာနေတဲ့ လဲ့လဲ့တင်နဲ့ မျက်မှန်းတန်းမိလာပြီး တခါတလေ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို လာတတ်တဲ့ လဲ့လဲ့တင်ကိုပြုံးပြနုတ်ဆက်ရင်း တစတစ ရင်းနှီး ခင်မင်လာသည် ။

ဆွေငြိမ်းနဲ့ကတော့ သူတို့မိသားစု ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ အလှူ လုပ်တဲ့ရက်မှာ အရင်ထက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာရသည် ။ ဆွေငြိမ်းနဲ့ ဒီလို သဘောရိုး စကားပြော ခင်မင်ရတာကိုဘဲရဲလွန်း အရမ်း သဘောကျနေမိသည် ။ဒီနေ့ ညနေ မက်ကင်းနစ်တွေလည်း အလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ကုန်ကြသလို ဆရာငြိမ်းလည်း တခြား ရပ်ကွက်က သူ့လိုဘဲ ကားပြင်တဲ့ နံမည်ရ မက်ကင်းနစ် တယောက်ဆီကို သူ့မိန်းမဒေါ်ကျော့ကျော့နဲ့အတူ ထွက်သွားသည်။

အိမ်မှာ ဆွေငြိမ်း တယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့သည် ။ အောက်ထပ်ပ ၀ပ်ေရှော့မှာတော့ ရဲလွန်း တယောက်ထဲ တံမြက်စီးလှဲ ရှင်းလင်းဖို့ ကျန်ခဲ့သည် ။ အလုပ်တွေကို ဖိလုပ်နေမိတဲ့အချိန် 

“ ဟိတ်..ရှူးရှူး......ရဲလွန်း....ရဲလွန်း...”

လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အသံကြောင့်လှည့်ကြည့်မိတဲ့အခါ အိမ်လှေခါး တ၀က်လောက်ကနေ ခေါ်နေတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို တွေ့လိုက်သည် ။အိုး...ဆွေငြိမ်းသည် ထမိန်နွမ်းလေး တထည်ကို ရင်လျားထားပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေး တထည်ကို ခြုံထားသည်။

“ ရဲလွန်း.....ရေမလာလို့ ရေချိုးဖို့ ရေမရှိဘူး ဖြစ်နေတယ်...ကူညီနိုင်မလား....” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလာသည် ။ရဲလွန်းလည်း

 “ ရတယ်...ဆွေငြိမ်း..ကျနော် ရေလာဖြည့်ပေးမယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်အနောက်ဖက်က အုတ်ကန်ကနေ ရေပုံးနဲ့ ရေခပ်ပြီး အပေါ်ထပ် ရေချိုးခန်းကိုတင်ပေးသည် ။ ဆွေငြိမ်းကို ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ တွေ့ရတာ သူ အရမ်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသည် ။ ထမိန်တိုတိုလေး ၀တ်ထားတာကြောင့် ခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးလေးတွေကို မြင်ရသည် ။ သူနဲ့ကိုယ် နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိနေတယ် ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ရင်တွေ အခုံမြန်စေသည်လေ ။အပေါ်ထပ် ရေချိုးခန်းထဲက ရေတိုင်ကီကို ရေဖြည့်ပေးလိုက်အပြီး ဆွေငြိမ်းရဲ့ ကျေးဇူးတင်စကားလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။ 

“ လိုတာရှိရင် ပြောနော်..” 

လို့ သူ့မျက်နှာလေးကိုမကြည့်ဘဲ ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း ရဲလွန်း အောက်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့သည် ။ဆွေငြိမ်း ရေချိုးခန်းထဲကို ၀င်သွားပြီး ဂျက်ထိုးလိုက်တဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် ရဲလွန်းသည် အခုချိန်ဆိုရင်ဆွေငြိမ်းတယောက် သူ့ထမိန်လေးကို ချွတ်ပြီး တန်းပေါ်ကို လွှားတင်နေလောက်ပြီ လို့ တွေးလိုက်မိတဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ အရမ်း ဖေါက်ပြန် နိုးကြွလာရသည် ။

ဆွေငြိမ်းသည် ကိုယ်လုံး အရမ်း အချိုးကျ လှလွန်းတဲ့ ကောင်မလေးမို့ အ၀တ်မပါဘဲ တွေ့ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ ဆိုတာကို တွေးမိလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ဘယ်သူမှရှိမနေတာကို အခွင့်ကောင်း ယူပြီး ဆွေငြမ်း ရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ကို ဖြေဖေါ့နင်းပြီး ပြန်တက်သွားလိုက်သည် ။

မကောင်းတာကို လုပ်ဖို့ ကြံတာကြောင့် ရဲလွန်းရဲ့ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် ခါနေသည် ။ မကြာခင် အရမ်းလှတဲ့တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကိုတွေ့ရတော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ သူ့ ဖွားဖက်တော် လီးချောင်းက မတ်မတ်ထောင် နေသည် ။ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံတွေ ကြားနေရသည် ။

ရဲလွန်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဘယ်လို မြင်နိုင်မလဲ ဆိုတာ ရှာဖွေပြီ ။ ရေချိုးခန်းရဲ့ တံခါးက ဟောင်းနေတဲ့အတွက် အပေါက် တချို့ ရှိနေသည် ။ ရဲလွန်း ဒူးထောက်ပြီး ဒီအပေါက်လေးတွေကနေ အတွင်းဖက်ကို ချောင်းကြည့်လိုက် တဲ့အခါ ရေချိုးနေတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

အိုး......ကိုယ်လုံးတုံး နဲ့ ရေခပ်ချိုးနေတဲ့ ဆွေငြိမ်း ...။

အချိုးကျ လွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို အ၀တ် လုံး၀ မပါဘဲ တွေ့နေရသည် ။ဆွေငြိမ်းရဲ့ ဖြူဖွေးလွန်းတဲ့ အသားအရည်ကြောင့် ရင်သားစိုင် တင်းမို့မို့ နှစ်လုံးရဲ့ နို့သီးလေးတွေက နီရဲတွတ်နေကြသည် ။ လှလိုက်တာ ဆွေငြိမ်းရယ်....။

၀မ်းပျင်သား ရှပ်ရှပ် ဖြူဖြူလေး...ဆီးခုံမို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း..အမွှေးရေးရေးလေးနဲ့ မိန်းမကိုယ် အကွဲကြောင်း...တင်ပါးကားကားလုံးလုံးတွေ ပေါင်တန်လှလှတွေ...အကုန်လုံးကို တ၀ကြီး အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကြည့်နေမိသည် ။ ကြည့်နေတုံး သူ့လက်တဖက်က ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုဆုပ်ညှစ်ထားနေမိသည် ။ သူ့လီးတန်က မတ်မတ်ထောင်ပြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းမာနေသည် ။

ဆွေငြိမ်းသည် ပေါင်တန်တွေ အကြားက မိန်းမအင်္ဂါကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သပ်နေတဲ့အခါ မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်သွားသလို နှုတ်ခမ်းထူထူလှလှလေးတွေ မဟတဟနဲ့ ညည်းသလိုလို ပုံစံလေးကို တွေ့နေရသည် ။ ရဲလွန်းသည် အကွဲကြောင်းလေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေရင်း ပြေးသွားကာနမ်းစုတ်လိုစိတ်တွေက တအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပေါ်ပေါက်လာသည် ။

ဒီအချိန်မှာ ၀ပ်ရှော့အရှေ့ကို ကားတစီး ရပ်လိုက်တဲ့အသံကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြေးလိုက်ရသည် ။ ရောက်လာ ထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့ကားက ကားလာပြင်တဲ့ လူတယောက် ဖြစ်နေသည် ။တော်ပါသေးရဲ့ ။ ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား မဟုတ်လို့ ။ဆရာငြိမ်းရော မက်ကင်းနစ်တွေရော အားလုံး မရှိကြဘူး..မနက်ဖန် မနက်မှ ပြန်လာခဲ့ပါလား လို့ ရဲလွန်းက ဒီလူကို ပြောလိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းရဲ့ အ၀တ်မဲ့ အလှအပတွေကို တချိန်လုံး မြင်ယောင်နေသည် ။ သူသည် ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား ပြန်လာတဲ့အထိ ၀ပ်ရှော့မှာ စောင့်ပေးနေရသည် ။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးတီ း ကိုယ်တွေကိုဘဲ စဉ်းစားနေမိသည် ။ လီးကလည််း တအား တောင်မာတင်းနေလို့ ၀ပ်ရှော့အနောက်က အိမ်သာထဲကို ၀င်လိုက်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်မိသည် ။ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို မြင်ယောင်ပြီး ဆွေငြိမ်းကို လိုးလိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း ထုနေတဲ့အချိန် သူရောက်နေတဲ့ အိမ်သာတံခါးကို ရုတ်တရက် ဆွဲဖွင့်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။

“ ဟင်....လဲ့လဲ့တင်....”

“ အို.....ဟင်....နင်..နင်....”

လဲ့လဲ့တင်သည် ကွင်းထုနေတဲ့ သူ့ကို မြင်လိုက်လို့ လန့်ဖျန့်သွားသည် ။ သူတို့ ၀ပ်ရှော့အိမ်သာသည် အရင်ကတော့ တံခါးဂျက် ရှိခဲ့သည် ။ ကြာတော့ ဆွေးပျက်သွားခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။လဲ့လဲ့တင် သည် သူ့လီးကို သေသေချာချာ အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ “ ဆောရီး” လို့ ပြောပြီး အိမ်သာတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးပြီး ထွက်သွားသည် ။လဲ့လဲ့တင် အိမ်အပေါ်ကို တက်သွားတဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းသည် သူ့အခန်းလေးထဲမှာ ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ သနပ်ခါးလိမ်းကျံနေသည် ။

“ ဟိတ် ဆွေငြိမ်း......”

“ ဟင်...မိလဲ့....”

“ အမလေး ဆွေငြိမ်းရယ်....ရင်တုံစရာ ပြောပြရအုံးမယ်......”

“ ဟင်...ဘာလဲ မိလဲ့....ပြောလေ..ဘာတွေ ရင်တုံရတာလဲ...”

“ ဒို့ ဒီကို ရောက်တော့ သေးပေါက်ချင်လွန်းလို့ အိမ်ပေါ်ထပ် ရောက်တဲ့အထိ မစောင့်နိုင်ဘဲ အောက်က အိမ်သာထဲ ၀င်ဖို့ လုပ်တာ...ခိခိ..ဟို ရဲလွန်း ဆိုတဲ့ဘဲကို အိမ်သာထဲမှာ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်...”

“ ဟယ်...မိလဲ့ရယ်...သူ အထဲမှာ ရှိနေတာ ယူ မသိဘူးလား ..”

“ မသိဘူး . .ဆွေငြိမ်းရေ..ဒို့လည်း သေး တအား ပေါက်ချင်နေတော့..ခိခိခိ....”

“ ဖြစ်ရမယ်..မိလဲ့ရယ်.....”

“ ခိခိ....ဆွေငြိမ်း..သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးဘဲ.....တောင်မတ်နေတယ်....”

“ ဟယ်...ဟုတ်လား.....”

“ အင်း...သူက ကိုင်ထားတယ်...အဲ...ပွတ်တိုက်နေတယ်....ဟိုလေ..ယောကျ်ားလေးတွေ အာသာဖြေတာမျိုးလေ.. ကွင်းတိုက်တယ်လို့ ခေါ်တယ် ...ဆွေငြိမ်း.......ခိခိခိ....”

“ ဟယ်...မိလဲ့....”

ဆွေငြိမ်းက လဲ့လဲ့တင်ကို လှမ်း ရိုက်လိုက်သည် ။လဲ့လဲ့တင်က ဆွေငြိမ်းရဲ့ လက်ကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဖက်ကို ဆွဲလိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်းလည်း လဲ့လဲ့တင် ဖက်ကို ယိမ်းယိုင် လဲကျသွားသည် ။ လဲ့လဲ့တင်က ဆွေငြိမ်းကို တအားဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးပြင်လေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။

ဆွေငြိမ်းရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျလာပြီး လဲ့လဲ့တင်ကို ပြန်ဖက်သိုင်းလိုက်သည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ အနမ်းတွေက ဆွေငြိမ်းရဲ့ ပါးပြင်တွေ ပေါ်ကနေ ဖူးကြွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလှလှလေးတွေအပေါ်ကို ရောက်သွားသည် ။ လဲ့လဲ့တင်ရဲ့ အနမ်းအစုတ်တွေကို ဆွေငြိမ်းက တုံ့ပြန်သည် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နမ်းတာတွေက စစခြင်းမှာ ငြင်ငြင်သာသာလေးတွေ ။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းလာသည် ။ ဖက်ပွေ့တာတွေကလည်း တင်းကြပ်လာသည် ။ ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ထမိန် ရင်လျားလေးကြောင့် လုံးကြွတင်းမာတဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ရင်စိုင်လှလှတွေက ကော့ထောင်နေကြတာကို လဲ့လဲ့တင် တွေ့သွားတဲ့အခါ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်း စုတ်နေရာက ရင်သားထိပ်ဖူးအသီးဖုလေးတွေကို အားရပါးရ စို့လေသည် ။ ဆွေငြိမ်းရဲ့ နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေးထွက်လာသည် ။

ဒီအချိန်မှာ အောက်ထပ်ကနေ 

“ သမီးရေ..ဆွေငြိမ်း..သမီး ကြိုက်တဲ့ လမ်းဆုံက ပေါက်ခေါရဲ့ ဘဲကင် ပါလာတယ်..လာယူချည်..” 

လို့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အမေ ဒေါ်ကျော့ကျော့ရဲ့ အသံကို သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ကြရလို့ လူချင်း ကဗျာကရာ ခွဲလိုက်ကြသည် ။ ဆွေငြိမ်းလည်း ထမိန်လေးကို ပြန် ရင်လျားလိုက်သည် ။

“ စားမယ်..မေမေ....ဒီမှာ မိလဲ့လည်း ရောက်နေတယ်..မေမေ.....” 

လို့ ဆွေငြိမ်းက လှမ်း အော်ပြောလိုက်သည် ။ရဲလွန်းကို ဆရာငြိမ်းက

 “ မင်း အိမ်ပြန်တော့..ကောင်လေး..” 

လို့ ပြောလိုက်လို့ ရဲလွန်းလည်း စက်ဆီပေရေနေတဲ့ အလုပ်၀တ်စုံကို ချွတ်လဲလိုက်ပြီး ၀ပ်ရှော့ကနေ ပြန်ခဲ့သည် ။ အိမ်ကိုတော့ မပြန်ဖြစ်သေးပါဘူး ။ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ဦးတည်လိုက်သည် ။ကိုမောင်ခိုင်ကလည်း စီးပွားတက်လို့ ပစ်ကပ်ကားလေးတစီး ၀ယ်သည် ။

သူက ကားအကြောင်း သိပ်နားမလည်လို့ ရဲလွန်းကလည်း ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့မှာ ပညာသင် လုပ်နေတော့ ရဲလွန်းကို အားကိုးသည် ။ ဆရာငြိမ်းနဲ့ တွေ့စရာ မလိုဘဲ ဦးဉာဏ်တို့ လူဆွာမိတို့နဲ့ ကားကို လိုတာ ပြင်ခိုင်း လို့ရသည် မဟုတ်လား ။ လူဆိုတာက ခင်ရာမင်ကြောင်းဘဲလေ ။နည်းနည်းပါးပါးဆို ခင်မင်မှုနဲ့ ပိုက်ဆံတောင် ပေးစရာ မလိုဘူး ။

ကိုမောင်ခိုင်က ရဲလွန်းကို အားကိုးလာသည် ။အရင်ထက် ပို ခင်မင် စိတ်ချလာသည် ။ ယုံလာသည် ။ ပိုက်ဆံသိမ်း ကောင်တာမှာတောင် ထိုင်ခိုင်းလာသည် ။လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကို ၀င်လိုက်တဲ့အချိန် ဆရာမကို ဗြုံးကနဲ တွေ့လိုက်ရလို့ ရဲလွန်း အံ့အားသင့်သွားသည် ။

ဟင်...ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာက ဆရာမသည် တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘဲ လူကြီးတယောက်နဲ့ အတူတူ ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။ဆရာမက

“ ဟေး..ရဲလွန်း..မင်းကို မတွေ့တာနဲ့ မေးနေရတယ်...မင်း ၀ပ်ရှော့က လာတာလား....” 

လို့ စနုတ်ဆက်လိုက်သည် ။ 

“ မင်းနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်...ဒါ ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ားလေ..ဦးဇော်လင်းနောင် ...မနေ့က ဘဲ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတာ....”

လို့ ပြောလိုက်တဲ့ဆရာမရဲ့ စကားသံကြောင့် ရဲလွန်းလည်း ဆရာမနဲ့ သူနဲ့ အတွင်းဇာတ်လမ်းလေးတော့ ဒီနေရာမှာဘဲ ပြီးဆုံးသွားပြီ လို့ ချက်ချင်းဘဲ သိလိုက်သည် ။ဆရာမယောကျ်ားက သူ့ကို ခေါင်းငြှိမ့်ပြီး ပြုံးပြသည် ။ဆရာမတို့ ပြန်သွားတဲ့အချိန် ဆရာမက ကျသင့်ငွေကို ကောင်တာမှာ ရှင်းပေးနေပြီး သူ့ယောကျ်ားက ဆိုင်အပြင်ကနေ စောင့်နေတဲ့အချိန် 

“ ရဲလွန်း.....မင်း ဒီည အိမ်ကို ခဏ လာခဲ့..” 

လို့ ပြောသွားသည် ။ရဲလွန်းလည်း နားမလည်းပါဘူး ။ သူ့လင်ကြီး ပြန်ရောက်နေတာကို ငါ့ကို ဘာကြောင့် အိမ်လာခိုင်းတာပါလိမ့်ဆိုပြီး ။ ဆရာမ ခေါ်တာကို ရဲလွန်း မသွားချင်ဘူး ။ ဘာအတွက်လဲ ..။ သူ့ယောကျ်ားရဲ့ အမူအရာကလည်း ဘ၀င်မြင့်..စိတ်ကြီး၀င်နေတဲ့ ပုံစံကြီး ။ လူတွေကလည်း နိုင်ငံခြားမှာ ပညာဖူးသင်ရင်..နေဖူးရင် တခြားလူတွေကို မတူသလို မတန်သလို အချိုးတွေနဲ့ ဆက်ဆံကြတယ်လေ ..။ကိုမောင်ခိုင်က မြေကွက်တကွက် ၀ယ်ဖို့ ဆိုင်ထားတာကြောင့် ဆိုင်မှာ မထိုင်နိုင်ဘူး ။အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ရဲလွန်းကို ဆိုင်ထိုင်ခိုင်းသည် ။

ရဲလွန်းသည် အလိုလို တာ၀န်ခံ ဖြစ်လာသည် ။ ကိုမောင်ခိုင် မရှိခိုင် သူ့မိန်းမ မသက် ရောက်လာသည် ။ မသက် က ငွေသိမ်းကောင်တာထဲမှာဘဲ ခုံတလုံးနဲ့ လာထိုင်သည် ။ ရဲလွန်းက ငွေသိမ်းအလုပ်လုပ်နေရပြီး လိုအပ်တာကိုတော့ အလုပ်သမားတွေကို လှမ်းအော်ပြောပြီး လုပ်ခိုင်းရသည် ။ပါဆယ် အော်ဒါမှာတာမျိုးတွေကိုပေါ့ ။

မသက်ရဲ့ နံမည် အပြည့်အစုံက သက်သက်နှင်း၀ေ ..ပါ ။မသက်က ရုပ် အချောကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရင်တွေ တင်တွေ ရှိသည် လို့ ရဲလွန်းရဲ့ မြင်တတ်တဲ့ မျက်လုံးတွေ က စစခြင်း တွေ့ဖူးကထဲက သိသည် ။မသက်သည် ကိုမောင်ခိုင်ထက် ခြောက်နှစ်လောက် ငယ်တော့ ရဲလွန်းနဲ့ အသက်အတူတူ လောက်ဘဲ ရှိမည် ။မသက်သည် ကိုမောင်ခိုင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာခဲ့ပေမယ့် ကလေး မရလို့ အေးအေးဆေးဆေးဘဲ ကိုမောင်ခိုင် ရှာသမျှကို သုံးလိုက်စားလိုက်နဲ့ အပူအပင် တာ၀န် သိပ် မရှိလှဘူး ။

ရဲလွန်းလည်း နီးနီးကပ်ကပ် ထိုင်နေကြတဲ့အချိန် မသက်က ကုန်းလိုက်ကွလိုက်တွေ လုပ်နေတော့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို အနီးကပ် တွေ့နေရသည် ။ တခါတလေ မသက်က ထမိန် ပြင်၀တ်လိုက်သေးသည် ။ မဲကနေ ပေါင်ဂွဆုံနေရာကို ဖတ်ကနဲ မြင်လိုက်ရလို့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသေးသည် ။

“ ရဲလွန်း.....”

ရဲလွန်း မသက်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်သည် ။

“ စောစောကတယောက်က နင့်ဆရာမလား....”

“ အင်း.....”

“ ချောတယ်နော်...ဖင်ကလည်း တောင့်တောင့်နဲ့....”

ရဲလွန်း မသက်ပြေတာကို အင်းမလှုပ် အဲမလှုပ်..ဘာမှ ပြန်မပြော ။ နုတ်ဆိတ်နေသည် ။

“ နင့်ကို အတော် ခင်ပုံရတယ် ရဲလွန်း.....”

ရဲလွန်းက အကြွေး၀ယ်သွားတဲ့စာရင်းတွေကို မှတ်နေသည် ။ ဘာမှ ပြန်မဖြေ ။

“ ရဲလွန်း..နင် ဘာဖြစ်နေလဲ...”

“ ဟင်....ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး.....”

“ အာ..နင်က ငါမေးတာလည်း ပြန်မဖြေဘူး...ဘာတွေ စဉ်းစားနေလဲ......”

ရဲလွန်းလည်း မသက်ကို နောက်ချင်လာတာနဲ့..“ မသက်အကြောင်း....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဘာ ...”

“ မသက်အကြောင်း..တွေးနေတာ.....”

“ အယ်..ငါ့အကြောင်း..ဘာအကြောင်းလဲ..နင်က တွေးနေရအောင်.....”

“ ဟီး......နောက်တာပါ..ဘာမှ မတွေးပါဘူး........”

“ အံမယ်..လျောချမသွားနဲ့...ပြော...ပြော...မရဘူး...ပြောပြ..နင် ငါ့အကြောင်း ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ..ရဲလွန်း ”

မသက်က သူ့ပုခုံးကို လှမ်းထုလိုက်ပြီး အတင်း မေးသည် ။

“ အော်..မသက်က တအား လှ တအားတောင့်တာ ဘယ်လိုများ ကိုမောင်ခိုင်လို လူကြီးက ရအောင် ယူနိုင်သလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတာပါ....”

မသက်သည် သူ့ကို လှတယ်တောင့်တယ် လို့ ထည့်ပြောလိုက်တာကို သဘောကျ ကျေနပ်သွားတဲ့သဘော ရှိသည် ။

“ ဘာရယ်..ဘာရယ်....တအားတောင့်တယ်..ဟုတ်လား.....နင်က ငါ့ကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ကြည့်မိတယ် ပေါ့လေ....နင် နှာဘူးကောင်....”

မသက်ရဲ့ လက်သီးဆုပ်တွေ ရဲလွန်း ပုခုံးနဲ့ ကျောပေါ်ကို အဆက်မပြတ် ကျရောက်လာသည် ။

“ အမှန်ကို အမှန် အတိုင်း ပြောတာပါ မသက်ရယ်...ဟားဟားဟား.......”

“ အံမယ်....နင်က လာသေးတယ်...ပြောလေကဲလေ..မန်းလေ ပြဲလေ.....ဆိုတာ နင့်လိုကောင်မျိုး....”

“ ဟုတ်ပါဘူး..အဲဒါ မသက်ဘဲ ဖြစ်မယ်....ဟားဟားဟား....မန်းလေ......ဟို..ဟို.....”

“ ဟယ်...ကောင်စုတ်....”

မသက်က ရဲလွန်း ဘိုက်ကို လက်နဲ့ လိန်ဆွဲဖို့ ကြိုးစား..ရဲလွန်းက ရုန်းနဲ့ မသက်လက်က ရဲလွန်းရဲ့ ပေါင်ကြား ကို မတော်တဆ ရောက်သွားသည်။

“ ဟာ....”

မသက် လန့်သွားသည် ။ မာကြောထောင်မာနေတဲ့ အတန်ချောင်းကြီးကို ကိုင်မိသွားလို့ ။ဒီကောင်...ဒီကောင်....လီးကြီး တောင်နေပါလား......ယုတ်မာတဲ့ကောင်လေး ။ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားသည် ။ဒီအချိန်မှာ ရဲလွန်းက ခွေးချေပေါ်က ဆင်းပြီး မတပ်ထရပ်..ပုဆိုး ပြင်၀တ်လိုက်လို့ မသက်လည်း ဒီကောင့် ဒုတ်ကြီးကို ပေါ်တင်ကြီး မြင်လိုက်ရသည် ။

“ ဟယ်....နည်းတာကြီး မဟုတ်ဖူး.......”

မသက် ရင်တွေ တအားခုံ တုန်သွားရသည် ။တကယ်တော့ မသက် ယောကျ်ား ကိုမောင်ခိုင်သည် လီးကသေး...အလိုးကလည်း မကောင်း ..သုတ်လွှတ်မြန်သူမို့မသက်သည် ကာမ အရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ မရလို့ လီးကြီးကြီး....သန်မာတဲ့ အလိုးကောင်းတဲ့ လူငယ်တယောက်ရဲ့ အလိုးကို ခံချင်မိလို့ စိတ်ကူးတွေ ယဉ်နေတဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါ ။

ရဲလွန်းလို သန်မာတဲ့ လီးကြီးတဲ့ လူငယ်တယောက်နဲ့သာ လိုးလိုက်ရရင် တအားကို ဇိမ်ရှိ အရသာရှိမှာဘဲ လို့မသက် တွေးမိသည် ။ရဲလွန်းကို စချင်နေသေးပေမယ့် ကိုမောင်ခိုင် ဆိုင်ကို ပြန်ရောက်လာလို့ မသက်လည်း ကိုမောင်ခိုင်နဲ့ မြေ၀ယ်ဖို့ တိုင်ပင် ဆွေးနွေးနေရတဲ့အတွက် ကာမစိတ်တွေလည်း ပြန်လျော့ကျသွားရသည် ။

ရဲလွန်းလည်း ဆရာမ ခေါ်ထားလို့ ဆိုင်က အပြန် ဆရာမ အိမ်ကို သွားလိုက်သည် ။ဆရာမ ခေါ်လို့သာ သွားရပေမယ့် သူ့ခြေလှမ်းတွေက နှေးနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ား ပြန်ရောက်နေတာမို့ သူ မသွားချင်တော့ဘူး ။ဆရာမ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ တံခါးက လျှပ်စစ်ခေါင်းလောင်း ခလုပ်လေးကို ဖိနှိပ်လိုက်သည် ။ဆရာမ ယောကျ်ားများ တံခါး လာဖွင့်မလား ။ ဒီလူကြီးနဲ့သူ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင် ။ တံခါး ပွင့်လာသည် ။ဆရာမရဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာလေးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ လာ..ရဲလွန်း....၀င်...”

ဆရာမက တံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း...“ ဆရာမ ယောကျ်ား အတွက် မင်းက စိတ်ပူနေတာလား...သူ မရှိဘူးကွ...သူ့အလုပ်နဲ့ နယ်ကို စောစောကဘဲ ခရီးထွက်သွားလိုက်ရတယ်...ဒါကို သိလို့ ဆရာမက မင်းကို ဒီည လာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်တာပေါ့ကွာ.....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ရဲလွန်းသည် အရင်လို မရဲဘူး ဖြစ်နေသည် ။ ဆရာမ ယောကျ်ား ရုတ်တရက် ပြန်ရောက်လာရင် သူ မလွယ်ဘူး ။ဆရာမက “ ကဲ...ကဲ..ရဲလွန်း...မင်းက ဆိုင်က လာခဲ့တာ..နံနံစော်စော်နဲ့..ရေချိုးလိုက်ကွာ.....” လို့ ပြောပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အသစ်တထည်ကို လက်ထဲ လာထည့်သည် ။

“ ဖြစ်ပါ့မလား...မမ......မမ.ယောကျ်ားက ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲဟင်....” 

လို့ သူ ဆရာမကို စိုးရိမ်စွာနဲ့ မေးလိုက်သည် ။ ဆရာမက 

“ သူ တပတ်လောက် ကြာမှာကွ.....ဆရာမက ခွင့်ယူလို့ မရလို့ လိုက်မသွား ဖြစ်တာ”

လို့ ဖြေသည် ။ရဲလွန်း ရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ ဆရာမကို အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဆရာမသည်ထမိန်နွမ်းကလေး တထည်ကို ရင်လျားထားသည် ။

“ လာ..ရဲလွန်း.....”

ရဲလွန်းလည်း ဆရာမကို နားမလည်ဘူး ။ အရင်က ယောကျ်ား မရှိတော့လို့ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ရလို့ သူနဲ့ညိစွန်းမိကြတာ ဖြစ်သည် ။ အခုတော့ ယောကျ်ားလည်း ပြန်ရောက်နေပြီ ။ ဘာကြောင့် သူ့ကို ခေါ်တွေ့သလဲဆိုတာ နားမလည်တာပါ ။

သူ ကုတင်နားကို ရောက်သွားတာနဲ့ ဆရာမက သူ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည် ။ သူ့လီးကတော့ အခုလို ဆရာမနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ခန်းထဲမှာ တွေ့နေတာနဲ့တင် မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေပြီ ။ ဆရာမက ထောင်နေတဲ့ လီးတုတ်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး...

“ ဒီဟာကြီးကို မမက တအား လွမ်းနေတယ်....မမ ယောကျ်ားဟာနဲ့ တခြားစီဘဲကွာ...လာပါအုံး...ဒီအနား...မမ စုတ်ပေးချင်တယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်ပြီး ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးပါတော့သည် ။ရဲလွန်းလည်း ပက်လက်အိပ်ရင်း ဆရာမ စုတ်ပေးတာတွေကို ခံယူနေရသည် ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ား ရုတ်တရက် ရောက်လာမှာကိုဘဲ စိုးရိမ်နေမိသည် ။ဆရာမရဲ့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်လေးကို သူ ဆွဲဖြုတ်လိုက်တဲ့အခါ ဖွံ့ထွား တင်းမာဆဲ ဆရာမရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးဟာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာရသည် ။ ဆရာမ လီးစုတ်ပေးတာကို ခံယူနေရင်း ဒီနို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ကစားနေမိသည် ။ ဆရာမသည် ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ တအား စုတ်နေသည် ။ တခါတခါ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသည် ။တော်တော်ကြာအောင် စုတ်ပေးယက်ပေးနေပြီး လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး..

“ ရဲလွန်းရေ..လိုးကြရအောင်ကွာ....မမ ယားလှပြီ.....” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ရဲလွန်းလည်း ဆရာမ ကို ပထမဆုံး လှေကြီးထိုးဘဲ( ပက်လက်အိပ်ပေါင်ဖြဲ တက်ခွ ပုံစံနဲ့) စလိုးသည် ။ ဆရာမလည်း တအား ကော့ပေးသည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို ၀ေ့၀ိုက် လှုပ်ရမ်းပေးသည် ။ တဖေါင်းဖေါင်း တဖပ်ဖပ်နဲ့ တအား ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည် ။ ဆရာမ တအားအော်သည် ။ သူ့ကို တအား ဖက်ပြီး လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားတဲ့ ဆရာမသည် သူ့ကို

“ မင်းလည်း ပြီးအောင်လုပ်..” 

ဆိုပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည် ။ဖြူဖွေး၀ိုင်းစက်တဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံးရဲ့ ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နီညိုညိုကြီးသည် အရည်တွေ ပြည့်လျံ ယိုစီးကျနေသည် ။ ဆရာမရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို အားနဲ့ဖိဆောင့်ကာ လိုးပစ်မိသည် ။

“ အား.....အား........အိုး....လိုး...လိုး....တအားလိုး........”

ဆရာမရဲ့ အားပေးသံနဲ့ ဒလစပ် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ။

“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖွတ်ဖွတ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်.........“

“ အား....အား......အား........အား.......အား..........”

ဆရာမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းလွှတ်လိုက်ရင်း အရမ်းကြီး ကောင်းသွားရသည် ။

“ အားးးးးး.....”

သူနဲ့အတူ ဆရာမလည်း နောက်တကြိမ် ထပ်ပြီးသွားသည် လို့ ဆရာမက ပြောပြသည် ။ခြေနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကား ရပ်နေတဲ့ ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို ဆရာမက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရက်ကနေ ပွတ်သပ်ဆေးကြောပေးနေသည် ။ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးခဲ့လို့ ရဲလွန်းရဲ့ လီးနဲ့ ဆီးစပ် တ၀ိုက်မှာ အရည်တွေ စိုပေနေခဲ့သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက အထွက် ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ အိပ်ခန်းတနေရာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကွင်းလိုက်လေး ရှိနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူ ၀တ်လိုက်ပြီး..“ မမ..ကျနော် ပြန်တော့မယ်နော်....” လို့ နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

ဆရာမက “ မပြန်ပါနဲ့တော့ကွာ..မင်း ဒီည မမနဲ့ဘဲ အိပ်လိုက်ပါလား..မနက် လင်းအားကြီးမှာ မမ နိုးလာရင်း မင်းကို အရမ်း သတိရတယ်....မင်း ချစ်ပေးတာလေး ခံချင်တယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ရဲလွန်းသည် ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ား ပြန်ရောက် မလာခင်ကဆိုရင် ဆရာမနဲ့ အိပ်ခွင့်ရရင် အရမ်း ပျော်ခဲ့ပေမယ့် အခု ဆရာမရဲ့ ယောပျ်ား ပြန်ရောက်လာပြီးတဲ့နောက်မှာ မအိပ်ရဲတော့ ။ညသန်းကောင်ကြီး ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ား ပြန်ရောက်လာခဲ့ရင် ကွိုင်တက်မယ်လေ ။

“ ဟိတ်..စဉ်းစားတွေေ၀ မနေနဲ့.....လာ...မပြန်နဲ့ အိပ်လိုက်....”

“ ဖြစ်ပါ့မလား....မမ.....”

“ ဘာလဲ..မင်းက မမ ယောကျ်ား ပြန်လာမှာကို စိတ်ပူနေတာလား.....သူ နယ်မှာလေ..ပြန်မလာပါဘူး.....”

ဆရာမ စကားကို ယုံစားလိုက်ပြီး ဆရာမနဲ့ အတူတူ အိပ်လိုက်သည် ။ ဆရာမသည် မနက် လင်းအားကြီး အချိန်မှာ သူ့ကို လာဖက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားကို လာ စမ်းသည် ။ မနက်စောစော ဆိုရင် အလိုလို မတ်မတ်ထောင် မာတင်းနေတတ်တဲ့ သူ့လီးကို ဆရာမ ကိုင်ဆုပ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက် လုပ်လိုက်လို့ သူနိုးသွားသည် ။

ဆရာမသည် လိင်ဆက်ဆံတာကို တကယ့်ကို ခုံမင် မက်မောတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာကို သူ လက်တွေ့ သဘောပေါက် တွေ့ရှိရသည် ။ မနေ့ညက ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ သုံးချီကောင်း လိုးပေးခဲ့တာကိုမ၀သေးတဲ့ ဆရာမသည် တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကို စပြီး စုတ်ပေးသည် ။

လုံးပတ်တုတ်လွန်းတဲ့ သူ့လီးကြီးသည် ဆရာမရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲ ပြည့်နေသည် ။ ဆရာမသည် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ လီးကြီးကို စုတ်ပေးနေရင်း လက်တဖက်နဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေတာကို သူတွေ့ရသည် ။ တအား လိုချင်နေတဲ့ ဆရာမကို သူ လိုးပေးရဦးမည် ။

အငမ်းမရ စုတ်နေတဲ့ ဆရာမရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကို ကော့ထိုး ညှောင့်လိုးပစ်လိုက်သည် ။ လီးတဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ဆရာမပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ၀င်သွားတဲ့ ပြွတ် ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အု ဆိုတဲ့ အသံတခုကိုပါ သူ ကြားလိုက်ရသည် ။

သူ့စိတ်တွေလည်း ဖေါက်ပြန် တက်ကြွလာသည် ။ ဆရာမကို လီးစုတ်တာ ရပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဆရာမရဲ့ ကာမအရှိန်နဲ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ ယက်ပေးသည် ။ ဆရာမသည် သူ့ကို လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ အချိန်မှာထဲက အရည်တွေ တအား စိုစိုရွှဲနေခဲ့သည် ။ စောက်စိကို လျာနဲ့ ထိုးထိုး ကလိပေးနေလိုက်သည် ။ ဆရာမ တအား ထိပြီး “ ရဲလွန်းရယ်....လိုးပေးပါတော့ကွာ..” လို့ ဖွင့်ဟတောင်းခံလိုက်တော့မှ သူယက်တာတွေကို ရပ်လိုက်သည် ။

ဆရာမက ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ သူ ဒီပုံစံကို ကြိုက်မှန်း ဆရာမ သိသည် ။ ဆရာမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးသည် ။ ဆရာမရဲ့ တအားအားအော်တဲ့ အသံတွေနဲ့တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။

စွပ်ဖပ်..စွပ်ဖပ်.....အား...အား.....အား.......

တအား ဆောင့်လိုးပေးသည် ။ အဆက်မပြတ် လိုးသည် ။ ဆရာမ ဖင်တုံး ဖြူဖြူကြီးတွေ သူ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသည် ။ အသားချင်း ရိုက်ထိတဲ့ အသံတွေက တဖပ်ဖပ် နဲ့ ။

“ ဆောင့်...ဆောင့်...တအား....တအား.......”

ဆရာမ နဲ့ ရဲလွန်း ပြိုင်တူလို ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြသည် ။အိပ်ရာက မထနိုင်လို့ ရဲလွန်းသည် ဆရာမ အိမ်ကနေ ၀ပ်ရှော့ကို တန်းပြီး သွားလိုက်ရသည် ။၀ပ်ရှော့ကို ရောက်တော့ အလုပ်ခွင်မှာ ဆရာငြိမ်းနဲ့မက်ကင်းနစ်တွေ အကုန် ရောက်နေကြပြီး သူ့ကို မင်း နောက်ကျတယ် ဆိုတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ၀ိုင်းကြည့်ကြတာကို ခံရသည် ။

အလုပ် အ၀တ်အစား အမြန်လဲပြီး သူတို့ဆီကို ပြေးသွားလိုက်သည် ။ပီတာက “ ရဲလွန်း...ငထန်လေး ..မင်း....ညက....ဘယ်စော်ကို သွားဖိနေလဲကွ ...အိပ်ရာ မထနိုင်ဘူးလား..” လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ လှမ်းအော်မေးသည် ။

ကားလာပြင်တဲ့ လူတွေအထဲ မိန််းမတွေ ပါတာကြောင့် ဒီလို အပြောအဆိုမျိုးကို ဆရာငြိမ်းက သူ့၀ပ်ရှော့ထဲ မှာမပြောစေချင်ဘူး ။ ပီတာကို ဆရာငြိမ်းက ဖျတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည် ။ ပါးစပ်က မပြောပေမယ့် ဆရာငြိမ်းရဲ့အကြည့်က မကြိုက်ဖူး ဆိုတာ သိသာနေသည် ။

ပီတာကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ဂရုမစိုက်ဖူး ။ ဒီကောင်က သူက ကားပြင်တော်တော့ ဆရာငြိမ်းက သူ့ကို အလုပ်ထုတ်မှာ မဟုတ်ဖူး ဆိုပြီး မာန်တက်နေတာကွ လို့ ဦးဉာဏ်က ရဲလွန်းကို ကွယ်ရာမှာ ပြောဖူးသည် ။မနက်ပိုင်း တော်တော်လေး အလုပ်များပေမယ့် နေ့လည်ပိုင်းမှာ အလုပ် နည်းနည်းပါးသွားသည် ။

ပီတာက သူပြင်ပြီးတဲ့ ကားတစီးကို စက်စမ်းဖို့ တပတ်မောင်းတဲ့အခါ ရဲလွန်းကို အဖေါ်ခေါ်သွားသည် ။ ရဲလွန်းကို သူက ခိုင်းလည်းခိုင်း ပညာလည်း သင်ပေးသည် ။ သူ့စရိုက်က ကြမ်းပေမယ့် ရိုင်းပေမယ့် ပီတာသည် သူ့ကို စက်ပြင်ပညာတွေ သင်ပေးလို့ ရဲလွန်းက လေးစားသည် ။ သူ့ကို ခင်မင်သည် ။

လမ်းမှာ..“ မင်း..ဆရာငြိမ်း သမီးကို ကြံပါလားကွ..ချာတိတ်ရ...” လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောသည် ။

ရဲလွန်းက “ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုပီတာရာ..ကျနော်လည်း မက်ကင်းနစ် ဖြစ်ချင်သလို ငွေလည်း လိုတယ်....တော်ကြာ...မောင်းထုတ်ခံနေရပါအုံးမယ်...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

“ ဟာကွာ...မသိအောင် လုပ်ပေါ့...ကောင်မလေးက တကယ့်ကို အကော့လေးကွ..စားလိုက်ရရင် ၀က်သားတုတ်ထိုး စားရသလို အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ခိခိခိ......လုပ်ကွာ....”

“ မလုပ်ပါနဲ့ အကိုရာ...အေးဆေးဘဲ နေပါရစေ.....”

“ ဟား ဟား ဟား ဟား......”

သူတို့ ကားတပတ် လျောက်မောင်းပြီး ပြန်လာကြတဲ့အချိန် လမ်းဘေး ပလက်ဖေါင်း အတိုင်း လျောက်လာတဲ့ဆွေငြိမ်းနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း လဲ့လဲ့တင် တို့ကို တွေ့လိုက်ရလို့ ပီတာက ကားကို သူတို့ဘေးမှာ ထိုးရပ်လိုက်သည် ။ ခပ်တည်တည် မျက်နှာနဲ့..“ ၀ပ်ရှော့ကို ပြန်မှာ..လိုက်ကြမလား...” လို့ မေးသည် ။

ဆွေငြိမ်းလည်း တော်တော်လေး လှမ်းသေးတာမို့ ပီတာခေါ်တာကို မငြင်းဘူး ။ ကားပေါ်ကို လဲ့လဲ့တင်နဲ့အတူတက်သည် ။ ရဲလွန်းလည်း ချောမောလှပတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို အနီးကပ် မြင်တွေ့ရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိနေသလို သူတို့ဆီက ပျံ့လွင့်လာတဲ့ ရေမွှေးနံ့တွေကလည်း သူ့စိတ်တွေကို ထရွစေသည်လို့ ထင်မိသည် ။

၀ပ်ရှော့ကို ပြန်ရောက်တော့ ဆွေငြိမ်းက အိမ်ပေါ်ကို တခါထဲ မတက်သေးဘဲ “ ရဲလွန်း..” လို့ ခေါ်လိုက်လို့ရဲလွန်းလည်း ပြာပြာသလဲ ဆွေငြိမ်းဆီကို သွားလိုက်သည် ။

“ ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်....”

ဆွေငြိမ်းက သူ့အမူအရာကို ကြည့်ပြီး ခစ်ကနဲ တချက် ရယ်သည် ။

“ အင်း..တခု လုပ်ပေး...လမ်းဆုံက ဦးပေါက်ခေါဆိုင်က ဘဲကင် သွား၀ယ်ပေးမလား . .”

“ ရတယ်လေ...ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ တကောင်လား..တခြမ်းလား...တစိပ်လား....”

“ တစိပ်ဘဲ..ဟင်းမရှိလို့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ စားကြမလို့..”

“ ကောင်းပြီ..သွား၀ယ်လိုက်မယ်...”

“ ပိုက်ဆံ ယူသွား ”

ဆွေငြိမ်းက ပိုက်ဆံ ထုတ်ပေးသည် ။

“ နင်လည်း ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ စားချင်စား...အဲ့ပိုက်ဆံထဲက...”

ရဲလွန်းလည်း ဆရာမအိမ်ကနေ တိုက်ရိုက် လာခဲ့လို့ ဘာအစားမှ ထည့်မလာဖြစ်ဘူး ဆိုတော့ မငြင်းတော့ဘူး ။စက်ဘီးဆွဲပြီး လမ်းဆုံက ခေါက်ဆွဲဆိုင်လေးကို ပြေးသွားပြီး ဘဲကင် ၀ယ်သည် ။ ဆီချက်ခေါက်ဆွဲ တထုပ်လည်း၀ယ်သည် ။၀ပ်ရှော့ထဲမှာ ဆရာငြိမ်းကို မတွေ့ ။ လူဆွာမိက ဆရာငြိမ်း မြို့ထဲသွားသည် လို့ ပြောသည် ။အိမ်အပေါ်ထပ်ကို သူ တက်ခဲ့လိုက်တော့ ဆွေငြိမ်းရဲ့ အမေ ဒေါ်ကျော့ကျော့နဲ့ တန်းတိုးသည် ။

“ ဟဲ့..ရဲလွန်း.....နင် ထမင်းမပါခဲ့တဲ့နေ့ဆို ငါ့အိမ်မှာ စားဟာ..နင့်ကြည့်ရတာ အားအင်ချို့တဲ့ ချိနဲ့နေသလိုဘဲ”

လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ဆွေငြိမ်း အထဲကထွက်လာသည် ။ လဲ့လဲ့တင်နဲ့အတူ ။

“ ဟာ..ရဲလွန်း ရောက်ပြီ....ပေးအထုပ်..ဆာလှပြီဟ.....” လို့လည်း ပြောလိုက်သည် ။ ပိုတဲ့ ပိုက်ဆံကို ဆွေငြိမ်းကပြန်မယူဘူး ။

“ နင်ဘဲ လဖက်ရည် ၀ယ်သောက်လိုက်ဟာ....” လို့ ပြောပြီး ရဲလွန်းကို ပေးလိုက်သည် ။ရဲလွန်း အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့သည် ။ ပီတာက “ ဘာထူးလဲ..မင်းကို စော်လေးက အထာခင်းးတာလား မသိဘူး ” လို့ မေးသည် ။ ရဲလွန်းလည်း “ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ......ဘဲကင် ၀ယ်ခိုင်းတာပါ....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ညနေကျတော့ မက်ကင်းနစ်တွေ အကုန် ပြန်သွားအပြီး ဆရာငြိမ်းက လှမ်းခေါ်လို့ ဒီနေ့ မနက် အလုပ် နောက်ကျတာကို ဆူတော့မယ် လို့ သူက ထင်လိုက်ပေမယ့် ဆရာငြိမ်းက သူနဲ့ သူ့မိန်းမ ခရီးထွက်စရာ ရှိလို့ သူ့သမီးနဲ့ လဲ့လဲ့တင်ဘဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့မှာကြောင့် ရဲလွန်းက အောက်ထပ် ၀ပ်ရှော့မှာ ညစောင့်အိပ်ပေးဖို့အကူအညီတောင်းတာ ဖြစ်နေသည် ။ ရဲလွန်းလည်း ချက်ချင်းဘဲ သူစောင့်အိပ်ပေးပါမယ် စိတ်ချပါ လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

“ ဘယ်တော့လဲ..ဆရာ...” လို့ သူမေးလိုက်တော့ ဆရာငြိမ်းက “ ဒီနေ့ညက စပြီး....” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။“ ကျနော် အိမ် ခဏ ပြန်ပြီး ပြန်လာခဲ့ပါမယ် ဆရာ..” လို့ ရဲလွန်းက ဆရာငြိမ်းကို ပြောလိုက်သည် ။

“ အေး..သိပ်တော့ မကြာနဲ့..မင်းကို မှာစရာတွေ ရှိတယ်.....ငါတို့ အိမ်က မထွက်ခင် မင်း ပြန်ရောက်အောင် လာကွာ....” လို့ ဆရာငြိမ်းက သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။သူ အရင်ဆုံး ကိုမောင်ခိုင်ဆီ သွားလိုက်ပြီး လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဒီညက စပြီး မလုပ်နိုင်သေးဘူး လို့ သွားပြောလိုက်သည် ။ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ အလစ်မှာ မသက်က သူ့ကို ဘိုက်ကို ဆွဲဆိပ်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။ ပြီးတော့အိမ်ကို ခဏ ပြန်ပြီး လိုတာလေးတွေ အိတ်နဲ့ ထည့်သည် ။ 

အမေက “ ဟဲ့ကောင်..နင့်အဖေက ငါတို့အိမ်ကို ပြန်လာချင်တယ်တဲ့..ငါ့ကို လာတောင်းပန်တယ်..ငါလည်း ပြန်လာခိုင်းလိုက်တယ်..ဒီသေချင်းဆိုးကို ”လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ အမေ့သဘောဘဲဗျာ....ကြိုက်သလို လုပ်ကြ....” လို့ အမေ့ကို မကြည့်ဘဲ သူ ပြောလိုက်ပြီး ၀ပ်ရှော့ကို ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။

ဆရာငြိမ်းနဲ့ ဒေါ်ကျော့ကျော့တို့ မသွားခင် ရဲလွန်းကို ညဖက် နိုးနိုးကြားကြား အိပ်ဖို့...အိမ်ပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ လိုတာ ခိုင်းရင် လုပ်ပေးဖို့ ..သေသေချာချာ မှာသည် ။ ဒေါ်ကျော့ကျော့က “ ငါ့သမီး အကြောင်း ငါသိတယ်...လက်ကျောတင်းတာ မဟုတ်ဖူး.....ချက်စား ချင်မှ စားလိမ့်မယ်....ဆိုင်စာတွေ ၀ယ်ခိုင်းရင် မင်း ထွက်၀ယ်ပေးလိုက်ကွယ်....” လို့ မှာသည် ။

၀ပ်ရှော့ထဲက တယောက်အိပ် ကုတင်စုတ်လေးမှာ သူ အိပ်ရမှာ ဖြစ်သည် ။ရဲလွန်းလည်း စောသေးတာနဲ့ ၀ပ်ရှော့ အရှေ့ဖက်က ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာ ထွက်ထိုင်နေလိုက်သည် ။

အိမ်အပေါ်ထပ်မှာက ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင် ဆိုတဲ့ အမိုက်စား အပျိုဖျန်းမလေးတွေဘဲ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေကြသည် ဆိုတဲ့ အသိက သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတာ အမှန်ဘဲ ။ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ရေချိုးခါနီး ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကပိုကရိုအလှကို ပြန်မြင်ယောင်မိိသလို လဲ့လဲ့တင်က သူ ကွင်းထုနေတုံး ရုတ်တရက် အိမ်သာတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ခဲ့လို့ လီးကြီးကိုင်ရက်နဲ့ တွေ့သွားတာကိုလည်း ပြန်မြင်ယောင်မိနေသည် ။ လဲ့လဲ့တင်က ဒီအကြောင်းကို ဆွေငြိမ်းကို ပြန်ပြောပြမှာဘဲ လို့လည်း တွေးမိသည် ။

သူ့အနေနဲ့ ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား မရှိခိုက် ညဖက် နိုးနိုးကြားကြား အိပ်မှ ဖြစ်မည်..သူခိုးလာခိုးတာ ခံရရင်သူ့အပြစ် ဖြစ်မည် မဟုတ်လား ။တယောက်ထဲ ထိုင်နေတုံး စက်ဘီးတစီးနဲ့ လူနှစ်ယောက် သူ့ရှေ့ကို ထိုးရပ်လာသည် ။

“ ဟင်..သန်း၀ေ ….နဲ့ ...မင်းထိုက်....ဟာ....ညကြီးမင်းကြီး..ဘယ်ကနေ ဘယ်ကို....”

“ ဟီး..မင်းဆီကို လာလည်တာပေါ့ကွ....မင်းအိမ်ကို အရင်သွားတာ ...မင်းမားသားကြီးက မင်း ဒီည ၀ပ်ရှော့မှာ ညစောင့်အိပ်ပေးရတယ် လို့ ညွှန်လိုက်လို့ ဒို့ယောက် လိုက်လာတာ......”

ရဲလွန်းလည်း မလာစဖူး သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက် လာလို့ တခုခုတော့ တခုခုဘဲ ဆိုပြီး....“ ဘာထူးလဲ..မင်းတို့ ဘာကြောင့် လာတာလဲ...” လို့ မေးလိုက်သည် ။

သန်း၀ေက “ မင်းကို တကယ်သတိရလို့ပါကွာ..မင်း မရှိတော့ ငါလည်း အဖေါ်မဲ့သွားတယ်...ဒါနဲ့ ဒီကောင်ကြီးမင်းထိုက်ကိုဘဲ အဖေါ်လုပ်နေရတယ်....ဟာ..ဒါနဲ့...ငါတို့ ကြားတာ ဆရာမရဲ့ ယောကျ်ား ပြန်ရောက်လာတယ် တဲ့” လို့ ပြောသည် ။

မင်းထိုက်က “ ဆရာမလည်း ကံဆိုးတာဘဲကွ...ဆရာမ ယောကျ်ားက နိုင်ငံခြားမှာ အခြောက်တွေက ၀ိုင်းပြီး ဖွင့်လိုက်လို့ ဖင်ခံတဲ့ အရသာကို သိသွားပြီး အခြောက်ဘ၀ ပြောင်းသွားတယ် လို့ ငါတို့ သိရတယ်...အခု ဆရာမက ယောကျ်ား ပြန်ရောက်ပေမယ့် အထောင်း မခံရဘဲ ဆာမြဲ ဆာနေတယ် လို့လည်း ကြားတယ်...”

“ ဟာ..မင်းတို့ကလဲ..ယုံတမ်း ပုံပြင်တွေ လာပြောနေတယ်...သေချာလို့လား.....”

“ ဟာ..ခိုင်လုံတဲ့ သတင်း ရပ်ကွက်က ကွ..သေချာတယ်....ဆရာမယောကျ်ားက ဂျီပုံးကြီး ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သူ့ညီ၀မ်းကွဲရဲ့ ပါးစပ်ကကို ပြောတာ....”

သန်း၀ေက “ ငါလည်း ဆရာမက ငါ့ကို အိမ်ခေါ် စာသင်ပါစေ လို့ ဆုတောင်းနေတာ အခါခါဘဲ....အင်း..ငါလည်းဆရာမ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ရာဂမီးတွေ တောက်လောင်နေခဲ့ရတာ ကြာပြီ...ဆရာမကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေခဲ့ရတာလည်း သုတ်တွေ ကုန်လှပြီကွ.....” လို့ ပြောသည် ။

ရဲလွန်းလည်း သန်း၀ေရဲ့ လွယ်အိတ်ကို စမ်းလိုက်သည် ။

“ ဟာ....စာအုပ်တွေ..ဘာလဲ..အပြာတွေလား.....”

“ ဟီး....ဒါပေါ့ အောစာအုပ်တွေ......မင်း ဖတ်ချင်ရင် ယူထားလိုက်..ဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေလည်း ပါတယ်....”

ဘာဘဲပြောပြော ညဖက် အပျင်းပြေ ကြည့်ဖို့ သန်းေ၀ဆီက ငှားထားလိုက်ရင် ကောင်းမည် ။မင်းထိုက်ကတော့ “ ဆရာမ အိမ်ဖက် သွား ချောင်းမလို့ကွ...ဆရာမ ရေချိုးတာတို့ အ၀တ်လဲတာတို့ တွေ့လိုတွေ့ငြားပေါ့...” လို့ ပြောသည် ။ ရဲလွန်းလည်း..“ မင်းတို့ဆီက လက်ထိတ်စော်နဲ့ ထောင်စော် နံနေတယ်ကွာ....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ပါးစပ်ပုတ်ကြီးနဲ့ အာမချောင်စမ်းနဲ့....ရဲလွန်းရယ်...ကဲ..စာအုပ်တွေ ယူထားလိုက်.. ဒိုးလိုက်အုံးမယ်...”

သူတို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ရဲလွန်းလည်း အပြာစာအုပ်တွေကို ထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။

အိုး.....ကောင်းလိုက်တဲ့ စာအုပ်တွေ....။

အကြမ်းဖျင်း လျောက် လှန်လျောကြည့်လိုက်သည် ။ နောက်မှ အေးဆေး ဖတ်ရမယ် ။ ရောင်စုံ ဓါတ်ပုံတွေနဲ့စာအုပ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ ပြတ်သားတဲ့ ပုံကောင်းတွေနဲ့ ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ့ ဘိုမတွေနဲ့ လီးထွားထွားရှည်ရှည်နဲ့ ကပ်ပလီကြီးတွေ လိုးနေကြတဲ့ ပုံတွေက တအားကြည့်ကောင်းလှသည် ။ ရဲလွန်း ဒါတွေ ကြည့်ရင်းလီးက တအား မတ်ထောင်လာသည် ။ စာအုပ်တွေနဲ့ သူအိပ်တဲ့ ကုတင်လေးဆီကို သွားလိုက်သည် ။

စာအုပ်တွေ ကြည့်ရင်း အပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းနဲ့လဲ့လဲ့တင်တို့ကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်သည် ။ အင်း..သူတို့ ၂ ယောက်က ကိုပီတာ ပြောသလို လက်စဘီယန်တွေသာ ဖြစ်ခဲ့ရင် အခုလို လူကြီးတွေ မရှိတဲ့ ညမျိုးမှာ သူတို့တယောက်ကို တယောက် ကိုင်ကြနမ်းကြယက်ကြမလား မသိဘူး လို့ သူတွေးမိသည် ။

ဆရာမအိမ်ကို သွားချောင်းမယ် ဆိုတဲ့ သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့လည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေပြီလဲ မသိဘူး ။ရဲလွန်းသည် စာအုပ်တွေ ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို ဖြေလျော့ကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ပွတ်တိုက်ကစားနေသည် ။ရဲလွန်း မသိတာက အပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းနဲ့လဲ့လဲ့တင်တို့က ရဲလွန်းကို ကြမ်းပေါက်ကနေပြီး ချောင်းကြည့်နေတယ် ဆိုတာပါဘဲ ။ မိလဲ့..နင်ပြေတာ တကယ်ဘဲဟာ..သူ့ဟာကြီးက တအားကြီးတယ်....လို့ ဆွေငြိမ်းက ချောင်းကြည့်နေရင်း လဲ့လဲ့တင်ကို ပြောလိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်က “ အီး.......ဒါကြီးနဲ့သာ အထည့်ခံလိုက်ရရင်...ဒို့တတွေရဲ့ ရွှေကြုပ်တွေများ ပြဲကွဲသွားမလား မသိဘူး..ဆွေငြိမ်းရေ....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

လဲ့လဲ့တင်နဲ့ ဆွေငြိမ်းသည် ပထမပိုင်းမှာ နမ်းကြကိုင်ကြသည် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝါရင့်လာတော့ တယောက် စောက်ဖုတ်ကို တယောက် ပွတ်ကြသည် ။ နှိုက်ကြသည် ။ နို့တွေကို ကိုင်ဆုပ်ကြရာက ပါးစပ်နဲ့ စို့လာကြသည် ။ နောက်ဆုံးတော့ တအားကို စောက်ဖုတ်တွေ ယားလာကြတဲ့အတွက် သူငယ်ချင်းတယောက်ဆီက ရတဲ့ ခါးပတ်ပတ်ပြီး သုံးရတဲ့ ရာဘာလီးအတုနဲ့ တယောက် တလှည့် ထိုးညှောင့်လိုးကြပြီး အာသာဖြေနေကြပြီ ။

ရာဘာလီးတုနဲ့ အထိုးခံကြပြီး ကြာလာတော့ ယောကျ်ားလီးစစ်စစ်နဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ဆွေငြိမ်းက တွေးလာသည် ။ သို့ပေမယ့် မိလဲ့ကို မပြောရဲဘူး ။ လက်စဘီယန်တွေရဲ့ မူ အရ မိန်းမချင်းဘဲ လိင်ဆက်ဆံကြလို့ ယောကျ်ားလီးစစ်စစ်နဲ့ အလိုးခံချင်တယ်လို့ ပြောမိရင် ကိုယ့်ပါတနာက စိတ်ကွက် မုန်းတီးမှာကို ကြောက်တာ ။

ဒါပေမယ့် ရဲလွန်းရဲ့ လီးကြီးကို မိလဲ့ တွေ့လိုက်ပြီးတဲ့နောက် မိလဲ့က ဆွေငြိမ်းကို ရဲလွန်းရဲ့ လီးအကြောင်းကိုခဏခဏ ပြောနေခဲ့သည် ။ ဒါနဲ့ ဆွေငြိမ်းလည်း လီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံကြည့်ချင်လား မိလဲ့လို့ မေးမိသည် ။မိလဲ့က ရယ်ပြီး..အင်း..လို့ ဖြေသည် ။ ဒို့ ၂  ယောက် ယောကျ်ားလီးစစ်စစ်နဲ့ ခံကြည့်ရအောင်လား လို့ မိလဲ့ကပြန်ပြောသည် ။ ဘယ်ယောကျ်ားနဲ့ လုပ်စရာ ရှိလို့လဲ လို့ ဆွေငြိမ်းက ပြောတဲ့အခါ မိလဲ့က 

“ ဟီး...နင်တို့၀ပ်ရှော့က အဲဒီ လီးကြီးကြီးနဲ့ ရဲလွန်းဘဲပေါ့..” 

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်းလည်း ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို မြင်ဖူးချင်မိပြီး ရဲလွန်း ကွင်းထုနေတာကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်း တအား ဖီလင်တက်သွားသည် ။ မိလဲ့ကလည်း လာချောင်းသည် ။ ၂ ယောက်စလုံး ရဲလွန်း လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေကြရသည် ။

ရဲလွန်းကို အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်လိုက်ဖို့ စဉ်းစား တိုင်ပင်လိုက်ကြသည် ။ရဲလွန်းသည် ကွင်းတိုက်လို့ ကောင်းနေဆဲ အချိန် အပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းက  

“ ရဲလွန်း..ရဲလွန်း......” 

လို့ အော်ခေါ်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် ဘာများ ဖြစ်ပြီလဲ မသိဘူး ဆိုပြီး ပုဆိုး ကောက်စည်း ဘေးနား ချထားတဲ့ နှစ်တလက်မ ဒုတ်ကို ဆွဲပြီး အပေါ်ထပ် လှေခါးအတိုင်း အမြန်ပြေးတက်လိုက်သည် ။ သူ့လီးကြီးက တောင်နေတာက ပြန်မကျသေးဘူး ။


 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>