ဝပ်ရှော့ထဲမှာ အပိုင်း ( ၅ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ဘွား ရေးသားသည်။
လူဆာမိ ၀ပ်ရှော့ကို ရောက်လာတဲ့ အချိန် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ရဲလွန်းက တွေ့လိုက်သည် ။ ပီတာသည် လဲ့လဲ့တင်ကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးပြီးတဲ့နောက် ရေချိုးပစ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးပြီးတဲ့အချိန် ဆွေငြိမ်းတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကိုယ်မှာ ပတ်ရင်း စကားပြောနေကြတာကို တွေ့လိုက်တဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထန်လာလို့ လိုးဖို့ ကြိုးစားတော့သည် ။
ဒီအချိန်မှာ ရဲလွန်းက ရောက်လာပြီး လူဆာမိ လာနေတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ပီတာလည်း သူကျတော့ ရဲလွန်း လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ရောက်လာပြီး ၀ေစုခွဲတဲ့အနေနဲ့ လဲ့လဲ့တင်ကို လိုးခဲ့ပေမယ့် လူဆာမိကိုတော့ ၀ေစု မပေးချင်လို့ “ ဒီကောင် မသိစေနဲ့..” လို့ ပြောပြီး အပေါ်ထပ်ကနေ အမြန် ဆင်းကြဖို့ လုပ်လိုက်သည် ။ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့လည်း လူဆာမိ တယောက် ၀ပ်ရှော့ထဲကို ရောက်လာတဲ့ အချိန် အလုပ် အ၀တ်အစားတွေကို လဲလှယ်နေကြသည် ။
လူဆာမိလည်း သူ့ထက် စောအောင် ရောက်နှင့်နေကြတဲ့ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းကို အံ့သြနေသည် ။ အလုပ် အမြဲ နောက်ကျတတ်တဲ့ ပီတာ တယောက် အစောကြီး ရောက်နေတာက ဆန်းသည် မဟုတ်လား ။အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့သည် တညလုံး စိတ်ကြိုက် အလိုး ခံခဲ့ကြလို့ မောမောနဲ့ အိပ်နေကြသည် ။
ဆွေငြိမ်းသည် ပီတာ့ကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထလာခဲ့တဲ့အတွက် ပီတာနဲ့ တပွဲတလမ်းလောက် လိုးပစ်လိုက်ချင်မိသည် ။ လူဆာမိ ရောက်လာတယ် ဆိုလို့ ပီတာတို့ ပြေးဆင်းသွားလိုက်ကြတဲ့အတွက် နောက်မှဘဲ လိုးကြမည် လို့ စိတ်လျော့လိုက်လေသည် ။
လဲ့လဲ့တင်လည်း မိန်းမချင်း ကြိုက်တဲ့ လက်စဘီယန် ဘ၀ကနေ ယောကျ်ားလီးတွေနဲ့ ကြုံသွားလိုက်တော့ ယေကျ်ားလီးရဲ့ အရသာကို ကောင်းမှန်းသိသွားရသည် ။ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းသည် လူဆာမိကြောင့် အောက်ထပ်က ၀ပ်ရှော့ကို ဆင်းလာခဲ့ရပေမယ့် အလုပ် လုပ်ချင်စိတ် မရှိကြဘဲ အပေါ်ထပ်က ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကိုဘဲ ထပ် လိုးချင်စိတ်တွေ ရှိနေကြသည် ။
လူဆာမိကတော့ မရိပ်မိဘဲ ကားပြင်စရာတွေကို တခုပြီး တခု ကြိုးစားပြီး ပြင်နေသည် ။နေ့လည် ၁၂ နာရီကျော်ကျော် လောက်မှာ ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ ဘိုက်ဆာလို့ အိပ်ရာက ထကြသည် ။ရေချိုးခန်းထဲကို နှစ်ယေက် အတူတူ ၀င်လိုက်ကြပြီး ကိုယ်တွေပေါ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတွေကို ဖယ်ခွာလိုက်ကြပြီး တန်းပေါ်ကို လွှားတင်လိုက်ကြသည် ။
မိမွေးတိုင်း အလှအပတွေနဲ့ မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက်သည် ရေပန်းရဲ့ အောက်ထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူ ပူးကပ်ပြီး ၀င်ရောက်ပြီး ရေချိုးလိုက်ကြတဲ့အခါ ရင်သားချင်း တင်သားချင်း ထိမိခိုက်မိကုန်သည် ။ ကဲတာက မိလဲ့ ။
မိလဲ့ က ဆွေငြိမ်းရဲ့ နို့တွေကို ကိုင်နေကျ စို့နေကျ ။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း ယက်ပေးနေကျဆိုတော့ အခုလို နီးနီးကပ်ကပ် ရေချိုးကြတဲ့အခါ ဆွေငြိမ်းရဲ့ ဆူကြွလုံးတင်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖမ်းဟတ် ငုံစို့လိုက်မိသည် ။ ဆွေငြိမ်းကလည်း ဒါကို သဘောကျပြီး မိလဲ့နို့စို့ပေးတာကို ခံယူနေရင်း မိလဲ့ရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်သည် ။ ညှစ်သည် ။နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာကြပြီး မိလဲ့က ဆွေငြိမ်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ၀င်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည် ။
ဆွေငြိမ်းလည်း မိလဲ့ ယက်တာကို ခံရင်း မိလဲ့ကို ပြန်ယက်ချင်လာသည် ။ သဲကြီးမဲကြီး ဖြစ်လာပြီး အပြန်အလှန် ယက်ကြ စုတ်ကြ နှိုက်ကြသည် ။ ဒီအချိန်မှာ လီးတန်ကို နှစ်ယောက်လုံး တောင့်တလိုလားမိကြသည် ။ ဆွေငြိမ်းက ပီတာကို အအပေါ်ထပ်ကို ခေါ်ပြီး လိုးချင်လိုက်တာ လို့ မိလဲ့ကို ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိလဲ့က
“ ဟို လူဆာမိကြီး သိသွားနိုင်တယ်....ကောင်းတာက ပီတာကို အပြင်ကို ခေါ်ထုတ်ပြီး တနေရာရာမှာ သွားလိုးကြရင် မကောင်းဘူးလား ဆွေငြိမ်း...”
လို့ အကြံပေးသည် ။ဆွေငြိမ်းက သဘောတူသည် ။ လူဆာမိ မသိအောင် ပီတာကို ကားစမ်းထွက်တဲ့အနေနဲ့ အပြင်ကို ကားနဲ့ ထွက်ဖို့ ပြောမည် လို့ စဉ်းစားလိုက်လေသည် ။
ရေချိုးတာကို ရပ်ပစ်လိုက်ကြပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာခဲ့ကြသည် ။ တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးတွေနဲ့ ရေသုတ်ပေးလိုက်ကြပြီး အ၀တ်အစားတွေ ၀တ်ကြ အလှတွေ ပြင်လိုက်ကြသည် ။ လှေခါးထိပ်ကနေပြီး ဆွေငြိမ်းက
“ ရွှတ် ရွှတ်..ရဲလွန်း..ရဲလွန်း...ခဏ လာအုံး.....”
လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ ရဲလွန်းက မကြား ။ ပီတာက ကြားသည် ။
“ ဟိတ် ရဲလွန်း....... အပေါ်ထပ်က ခေါ်နေတယ်..” လို့ ရဲလွန်းကို လှမ်းအော်ပြောလိုက်သည် ။
လူဆာမိလည်း ကားပြင်နေရင်း “ အပေါ်ထပ်က ဘာခေါ်ခိုင်းအုံးမလို့လဲ မသိပါဘူး..ဟွန်း..ကျားလည်း ကြောက်ရ ကျားချေးလည်း ကြောက်ရ ဆိုတာ မင်း ဘ၀ဘဲကွ ရဲလွန်း...” လို့ လှမ်းပြီး နောက်လိုက်သည် ။ လူဆာမိသည် ဘောစိ ဆရာငြိမ်း အိမ်မှာ မရှိတာကို သိလို့ ဒီလို စကားမျိုးကို ပြောရဲတာ ဖြစ်သည် ။
ရဲလွန်း အပေါ်ထပ်ကို ပြေးတက်သွားသည် ။ဆွေငြိမ်းက ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့ ကားစမ်း ထွက်မည် ဆိုပြီး ထွက်သွားရင်း လမ်းထိပ်က စောင့်ဖို့ ရဲလွန်းကို ပြောသည် ။ရဲလွန်းလည်း ကားပြင်စရာတွေ ရှိနေလို့ သူနဲ့ ပီတာတို့ ဆွေငြိမ်းတို့နဲ့ မသွားသင့်ဘူး ဆိုတာကို သိပေမယ့် လိင်စိတ်က အလုပ်ကို အနိုင်ယူသွားပြီး အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းသွားကာ ပီတာကို လူဆာမိ အလစ်မှာ ဆွေငြိမ်း လုပ်ခိုင်းတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ လူဆာမိက ကားလာပြင်တဲ့လူနဲ့ ၀ပ်ရှော့အရှေ့မှာ စကား ထွက်ပြောနေတာမို့ သူတို့ ပြောဆိုနေတာတွေကို မသိလိုက်ဘူး ။
ပီတာက သူ ပြင်နေတဲ့ ဘောက်စ်၀က်ဂွန်း ဂေါ့ဖ်ကားစိမ်းလေးကို တဗီးဗီး နဲ့ စက်သံဟဲနေသည် ။လူဆာမိက လှည့်ကြည့်သည် ။
“ ဘာဖြစ်လဲ ပီတာ......”
“ ဒီကားက စက်သိပ် မမှန်ဘူး..စမ်းမောင်းကြည့်လိုက်အုံးမယ်.......ဆာမိရေ..ငါ ကားစမ်းထွက်မယ်..ကားက လမ်းမှာ ရပ်သွားနိုင်တာကြောင့် အကူ လိုကောင်းလိုမယ်..ငါ ရဲလွန်းကို အဖေါ် ခေါ်သွားလိုက်မယ်.....မင်းဘဲ ကြည့်လုပ်ထားလိုက်ကွာ.....”
“ အိုကေလေ.....သွားကြ...သွားကြ......”
ပီတာလည်း ရဲလွန်းကို ခေါ်ပြီး ကားလေးကို မောင်းထွက်သွားလိုက်သည် ။ ခဏကြတော့ အပေါ်ထပ်က ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ လှေခါးကနေ ဆင်းလာကြတာကို လူဆာမိ တွေ့ရသည် ။
“ ဟေး..သမီးတို့ ဘယ်သွားကြမလို့လဲ....”
လို့ လူဆာမိက နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။ ဆွေငြိမ်းက
“ မြို့ထဲ သွားလိုက်အုံးမယ်....ဦးဆာမိ ” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
“ ဟာ..ညည်းတို့နဲ့ နည်းနည်းလေး လွဲသွားတယ်..ပီတာတို့ စောစောကဘဲ ကားစမ်း ထွက်သွားကြတယ်...ညည်းတို့ သူ့ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်ရင် ပြီးရော....” လို့ လူဆာမိက ပြောသည် ။
“ ရတယ်..နေပါစေ...ဦးဆာမိ.....” လို့ ဆွေငြိမ်းက ပြောလိုက်သည် ။
သူတို့ နှစ်ယောက် လမ်းထိပ်မှာ ပီတာနဲ့ ရဲလွန်းတို့ နဲ့ ဆုံသည် ။ ကားထဲ ၀င်သည် ။
“ ဘယ်သွားကြမလဲဟင် ကိုပီတာ....”
“ ဟိုတယ်ကိုပေါ့ ဆွေငြိမ်း.....”
လဲ့လဲ့တင်က “ သိပ်ကြာလို့ ဖြစ်ပါ့မလား ဦးဆာမိကြီး တယောက်ထဲ...” လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ပီတာက “ ဦးဉာဏ် ..မကြာခင် ရောက်လာလိမ့်မယ်..သူက မနက်ပိုင်း ဆေးခန်း သွားနေလို့....”လို့ ပြောလိုက်သည် ။
........................................................................................................................
ဆရာမဒေါ်မြမြနွယ်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ရလို့ သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ တအား ကျေနပ်နေသည် ။
ရဲလွန်း အလုပ်လုပ်တဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ထိုင်ပြီး နို့ကြက်ဥ မှာသောက်ရင်း ကောင်တာ ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ မိန်းမ သက်သက်နှင်း၀ေကို သူတို့ မသိမသာ ရှိုးနေကြသည် ။ သက်သက်နှင်း၀ေ ရွနေသည် ဆိုတာကို ရဲလွန်း အာချောင်ထားဘူးလို့ သူတို့ နှစ်ယောက် သိနေသည် ။ သက်သက်နှင်း၀ေကလည်း သူတို့ကို တခါတခါ ကြည့်ပြီး ပြုံးပြသည် ။
စားဘူးရဘူးသွားလို့ သန်းေ၀နဲ့ မင်းထိုက်တို့သည် သူတို့ကိုယ် သူတို့ ကျားတွေလို့ ထင်သွားသည် ။ သူတို့ဖန်ရင် စားရလိမ့်မည်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးသွားသည် ။ဒီအချိန်မှာ ရဲလွန်း ရောက်လာသည် ။
“ ဟေး....မင်းတို့ ရောက်နေတာ ကြာပြီလား . . ”
“ မကြာသေးပါဘူး....”
ရဲလွန်းက နုတ်ဆက်ပြီးတဲ့နောက် ဆိုင်ကောင်တာက သက်သက်နှင်း၀ေကို သွားပြီး စကားပြောနေသည် ။
“ မသက်..ကိုမောင်ခိုင်ကြီးကော....”
“ ကားပွဲစားတွေနဲ့ ထွက်သွားလေရဲ့...အရောင်းအ၀ယ် ဆိုင်ထားတယ် တဲ့...”
“ ဆိုင် လူပါးနေတယ်..မလိုရင်လည်း ကျနော် ဒီည အလုပ် မဆင်းတော့ဘူး မသက်ရေ...”
“ ဘာလဲ...ဘော်ဒါတွေ နဲ့ တွေ့တာနဲ့ အလုပ်မဆင်းချင်တော့တာလား..မရဘူး..ဒီည ကိုမောင်ခိုင် ပြန်မလာဘူး..မသက် တယောက်ထဲ ဆိုင်ပတ်ရမှာ....မင်း ကူမှ ဖြစ်မယ်....ဒို့ တယောက်ထဲ.....
“ မသက် လိုရင်လည်း လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ဘဲလေ....”
ရဲလွန်းရဲ့ စကားကြောင့် မသက်က ဖျတ်ကနဲ ရဲလွန်းရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့စကားက ဘာလိုလို ကြီးလေ ။
“ တကယ်လား..တကယ် လုပ်ပေးမှာလား....”
မသက်ကလည်း အလာကြီး ။ ရဲလွန်းကို ပြုံးစိစိနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြန်မေးလိုက်သည် ။ ရဲလွန်းကလည်း စားနေကျကြောင်ပါးလေး ဖြစ်နေပြီလေ ။ ဒီနေ့ဘဲ ဟိုတယ်ကို ပီတာနဲ့သွားပြီး ဆွေငြိမ်းနဲ့ လဲ့လဲ့တင်တို့ကို အပီ ဖြုတ် လိုက်ကြသေးသည်လေ ။
“ မသက်ကို အမြဲ လုပ်ပေးချင်နေတယ်ဆိုတာ သိသားနဲ့ မသက်ရယ်.....”
ရဲလွန်းစကားကြောင့် သက်သက်နှင်းေ၀လည်း ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရသည် ။ ရဲလွန်းနဲ့ သူ ဖြစ်တော့ မလိုလို ပွတ်ခါသီခါလေးတွေ ခဏ ခဏ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ကြသည် မဟုတ်လား ။ ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးထဲက မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကိုလည်း ဆိုင်မှာ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း တွေ့ဘူးခဲ့သည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ သူ့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကလည်း ရဲလွန်းသည် ။ တဏှာအပြည့်နဲ့ အကြည့်တွေ ။ သူ့ပါးစပ် နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း စောက်ပတ်ကို ယက်ချင်နေတဲ့ ပုံပေါက်နေသည် ။
တနေ့တော့ သူနဲ့ ပွဲကြီးပွဲကြောင်း တအားတအားတွေ ဖြစ်ကုန်ကြလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားသည် ။ဒီည များလား ။ရဲလွန်းက ဆိုင် အနောက်ထဲကို ၀င်ပြီး အင်္ကျီ အကောင်းကို ချွတ်သည် ။ ဆိုင်နံမည် ပါတဲ့ တီရှပ်ကို ၀တ်လိုက်တဲ့အချိန် အထဲကို မသက် လိုက်၀င်လာသည် ။
လဖက်ရည် အဖျော်သမား အာဝါးက ၀င်သွားတဲ့ မသက်ရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားလုံးထယ်နေတဲ့တင်ပါးကြီးတွေကို လှမ်းငေးနေသည် ။ မသက် စောက်ပတ်ရွနေတယ် ဆိုတာ အာဝါးလည်း သိသည် ။ ရဲလွန်းကို အထာခင်းနေတယ် ဆိုတာကိုလည်း သူ သိသည် ။
ရဲလွန်း မသက်ကို ဝါပါစေလို့ အာဝါးက ဆုတောင်းနေတာ။ ဒါဆိုရင် လွယ်ကူသွားမည် ။ ရဲလွန်းကို ကျွေးသလိုငါ့လည်း ကျွေးပါဟာ လို့ မသက်ကို ကပ်တီးမူးလဲ လုပ်ပြီး ဖိုက်ရုံဘဲလေ ။ဟီး....လိုးလိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ။ အာဝါး လဖက်ရည် ဖျော်ရင်း လီးကြီး မတ်လာသည် ။
“ မသက်...ဆိုင်သိမ်းပြီးရင် တနေရာ သွားမလား..”
“ ဘာ....ဘာလဲ..ဘယ်....ဘယ်သွားချင်လို့လဲ.....”
“ အော်..လွတ်လွတ်လပ်လပ်..ကေတီဗီ ခဏ ၀င်ပြီး သီချင်း ဆိုမလားလို့ပါ..ကိုမောင်ခိုင်က ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန်လာမှာတဲ့လဲ...”
“ သူက အတိအကျ မရှိပါဘူးဟာ..သူ့ပွဲစား သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထွက်ရင် စားလိုက် မူးလိုက်နဲ့ညဉ့်နက်တတ်တယ်”
“ အင်း..ဒါဆိုရင် ခဏတော့ ၀င်လို့ ရတယ် မဟုတ်လား..ကျနော် အကုန်အကျ ခံမှာပါ..”
“ အင်းလေ..ကြည့်သေးတာပေါ့....”
ရဲလွန်းလည်း ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ကို ဒီလောက် လိုးထားတာတောင် မသက်ကို လိုးချင်စိတ်တွေကို သူ ထိန်းလို့မရဘူး ဖြစ်နေသည် ။
..............................................................................................................................
သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့က ရဲလွန်းကို ဆရာမကို သူတို့ တအား လိုးခဲ့တယ် ဆိုတာ မပြောကြဘူး ။ အချင်းချင်းတွေ ဖြစ်ပေမယ့် ဆရာမကလည်း သေသေချာချာ ပိတ်ထားလို့ သူတို့ ရဲလွန်းကို အသိမပေးကြဘူး ။
သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်က မသက်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်လာကြောင်း ရဲလွန်းကို တီးတိုး ပြောကြသည် ။ ရဲလွန်းကလည်း မသက် အကြောင်းကို ဆက်မပြောဘဲ စကား လွှဲပစ်လိုက်သည် ။ သူတို့ အာချောင်ကြလို့ တဆင့်စကား တဆင့်နား နဲ့ ကိုမောင်ခိုင်ဆီကို ပြန်ပေါက်သွားရင် ကွိုင်တက်နိုင်တယ် မဟုတ်လား ။
ရဲလွန်းလည်း ဆရာမနဲ့ မတွေ့တာ ကြာပြီ ။ဆွေငြိမ်းနဲ့ မိလဲ့တို့ကို ကောင်းကောင်းလေး မှန်မှန်လေး လိုးနေရတော့ သူလည်း ဆရာမဖက်ကို အလှည့်မပေးနိုင်ဘူး ။ ပီတာလည်း ဆွေငြိမ်းကို လိုးရလို့ အရမ်း ကျေနပ် ၀မ်းသာပြီး ရဲလွန်းကို မိလဲ့နဲ့ လိုးခိုင်းပြီး ဆွေငြိမ်းကို သူ့တယောက်ထဲ အပိုင် အဖြစ် သိမ်းချင်သည် ။
မိလဲ့သည် ရဲလွန်း အတွက် တအား အိုကေနေသည်မို့ ရဲလွန်းသည် ဆွေငြိမ်းနဲ့ မလိုးရလည်း မလွမ်းလှ ။ ဆရာမကို ဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ဆရာမက သူ ခရီးထွက်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောပြသည် ။ ခရီးထွက်တာ ကနေ ပြန်လာမှ တွေ့ကြမည် လို့ ပြောသည် ။
သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ တော်တော်ကြာကြာ စကားထိုင်ပြောပြီး နုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားသည် ။ညဖက် ရောက်လာတော့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ လူကျလာသည် ။ကိုမောင်ခိုင်က မသက်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူ ကား အရောင်းအ၀ယ် ဖြစ်လို့ ဘော်ဒါ ပွဲစားတွေနဲ့ “ ၀မ်းတေဘယ် ” ဝါးကြော ဆွဲကြမယ်..ညနက်မယ်....ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ကို ပြန်နှင့်ဖို့ ပြောသည် ။
မသက်ကလည်း ပျော်နေသလိုဘဲ ။ဆိုင်သိမ်းချိန် ရောက်လာတော့ အထဲခန်းထဲမှာ မသက် ဒီနေ့ ရောင်းရငွေတွေကို ရေတွက်နေတဲ့အချိန် ရဲလွန်းကအပြင်က ဆိုင် သန့်ရှင်းရေး အလုပ်တွေကို စားပွဲထိုး ချာတိတ်လေး နှစ်ယောက်နဲ့ အတူ လုပ်သည် ။ လဖက်ရည် ဖျော်သမား အာဝါးကတော့ ဆရာကြီး စတိုင်နဲ့ ဘာမှ ၀င်မကူဘူး ။ လဖက်ရည် စပ်တဲ့အလုပ်ကို သူက ကျွမ်းကျင်တယ် ဆိုပြီး ဘ၀င်ကိုင်နေတာ ။သူက ရန်ကုန်မြို့ထဲက ရွှေလှေခါးတို့ မုတ်ဆိတ်တို့က လဖက်ရည်လို အရသာကို စပ်နိုင်လို့ ကိုမောင်ခိုင်က သူ့ကို လစာကောင်းကောင်းပေးပြီး ခေါ်ခန့်ထားတာ ။
အာဝါးက တော်တော်နဲ့ မပြန်ဘူး ။ စားပွဲထိုးလေးတွေ ပြန်သွားတာတောင် သူက မပြန်သေးဘူး ။ ရဲလွန်းလည်း သူ ပြန်သွားမှ အထဲခန်းကို ၀င်နိုင်သည် ။ မသက်သည် ငွေရေတွက်လို့ ပြီးသွားပြီ ။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာခန်းလေးထဲမှာ မသက် ရှိနေသည် ။ ရေသံတွေ တဗျတ်ဗျတ် ကြားနေရသည် ။ ရဲလွန်းလည်း မသက်ရေချိုးနေတာ ဖြစ်မည် လို့ ထင်လိုက်သည် ။
သွပ်ပြားဟောင်းတွေနဲ့ ကာရံထားတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးမို့ သံပေါက်ရာတွေ ဗလပွနဲ့ ဆိုတော့ ရဲလွန်း အထဲကိုချောင်းကြည့်လို့ရသည် ။ အချိုးကျ တောင့်တင်းတဲ့ မသက်သည် ရေချိုးနေသည် ။ မီးလုံးလေး အလင်းရောင်နဲ့ မသက်ကို ကိုယ်တုံးလုံး တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ဟင်.....”
ရဲလွန်း စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က တအား မြူးနေသည် ။ မာတင်းကြီးထွား တောင်မတ်နေသည် ။လုံးထွားတဲ့ မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။
ဂျောက်....ကျွီ.....
ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည် ။ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကပိုကရို ထွက်လာတဲ့ မသက်သည် ရဲလွန်းကို ရေချိုးခန်းက ထွက်ထွက်ခြင်း အပြင်မှာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့သြသွားသည် ။
“ မသက်.....”
“ ဟင်..ရဲလွန်း.......”
“ နင်...နင်..........ငါ ရေချိုးတာကို လာချောင်းနေတာလား.....”
“ ဟာ..မသက်ကလဲ...ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ......”
“ အံမာ..ရုပ်က ပြောင်ချော်ချော် စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့.....”
မသက်က ရဲလွန်းရဲ့ ပုဆိုးရှေ့ဖက်က ငေါငေါကြီး ဖုနေတာကို တွေ့သွားသည် ။
“ ဟယ်....သေချာပြီ....နင့်ဟာကြီး မတ်နေတယ်..နင်...ငါ့ကို ချောင်းတယ်...ကောင်စုတ်လေး....”
“ မသက်ရယ်....မသက်ကို ကျနော် သဘောကျနေတာ ကြာပြီ ဆိုတာ မသက်လည်း သိမှာပါ......မသက် တအား လှတာဘဲဗျာ..ကျနော်တို့ လုပ်ကြရအောင်ပါ......”
မသက်သည် စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ မရှိ လို့ ရဲလွန်းလည်း ရမည် ဆိုတာ သေချာနေလို့ မသက်ကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာ လည်တိုင်တို့ကို နမ်းရှုံ့ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ မသက်က
“ ငါလည်း စိတ်ရှိတာဘဲ ရဲလွန်းရယ်....ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ခိုင်ကြီး သိသွားရင်လည်း မလွယ်ဘူးလေဟာ.....ငါကလည်း သူ့ အားကိုးနေရတာ နင်လည်း သိသားဘဲ....”
လို့ ပြန်ပြောရင်း ရဲလွန်း လုပ်သမျကို ခံနေသည် ။ဆိုင် အတွင်းခန်းလေးထဲက ကိုမောင်ခိုင်နဲ့ မသက်တို့ စာရင်းတွက် ငွေရေတွက်တဲ့ စားပွဲအရှည်လေးပေါ် ကို မသက်ကို တင်လိုက်ပြီး ထမိန်ရင်လျားကို ဆွဲဖြေလိုက်ရင်း မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို နမ်းရှုံ့လေသည် ။မသက် ခေါင်းလေးမော့ပြီး သူ့ အနမ်း အစုတ်တွေကို ခံယူနေသည် ။သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက မသက် နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် မက်မက်မောမော နဲ့ စုတ်ယူနေသည် ။ သူ့လက်တွေက မသက်ရဲ့ ဖင်အိအိကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။
“ ရဲလွန်း..လုပ်ရင်လည်း လုပ်.....တယောက်ယောက် ၀င်လာအုံးမယ်...”
မသက်ရဲ့ အသံတွေက တုန်ရီနေသည် ။ ရဲလွန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည် ။ ရဲလွန်းသည် နို့ကြီးတွေကို စို့နေရာက အောက်ကို လျောဆင်းသွားပြီး ပေါင်လုံးတွေ ကြားထဲကို မျက်နှာ ထိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ထိုးယက်သည် ။
“ အိုး.....ဟင်း.....အား..........ဟား........အင်း........အင်း.......”
သူ မသက်ကို စောက်ပတ် ယက်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ အခုတော့ သူ တကယ်ကို ယက်နေရပြီ ။ စောစောလေးကဘဲ ရေချိုးထားလို့ ဖြစ်မည် ။ ဆပ်ပြာနံ့ သင်းတာလေးဘဲ ရှိနေသည် ။ အနံ့အသက်မရှိဘူး ။ လျာ အပြားလိုက်နဲ့ ယက်ရုံတင် မကဘဲ လျာထိပ်ကို စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို ထိုးသွင်းမွှေနှောက်သည် ။
“ အို...အို.......ဟင့်ဟင့်.....ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ.......ငါ....ငါ...ငါ...မခံနိုင်တော့ဘူး........”
မသက် သူ့အယက် အဆွတွေကြောင့် ဖင်ကြီးတွေ တဆတ်ဆတ် ခါအောင် ကော့ပျံ လူးခါနေသည် ။ သူ လျာနဲ့ ထိုးမွှေ ကလိပေးနေရာက စောက်စိကို စုတ်ထည့်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အူး.....”
မသက် သူ့ခေါင်းကို တအား ညှစ်ကိုင်ပြီး အော်လိုက်ချိန် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ ပင့်ကော် ယက်ပစ်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်နေရာက ထလိုက်သည် ။သူ့တကိုယ်လုံးမှာ ဘာ အ၀တ်မှ မရှိတော့ဘဲ သူ့ဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ မသက်ရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ၀င်ရပ်လိုက်ပြီး ဒစ်လုံးကြီးကို မသက် စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။
“ ထည့်..ထည့်...သွင်းထည့်.......”
မသက် တအား ယားနေသည် ။ မရှက်နိုင်ဘဲ ထိုးသွင်းထည့်ဖို့ ပြောသည် ။ သူ တအားဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
“ အိုး...အူး.....”
အတွင်းသား အိအိတွေကို တအားကြီး ပွတ်တိုက် ထိုးခွဲပြီး သူ့ဒစ်ဖူးကြီးက တွင်းနက်ထဲကို ၀င်ရောက်သွားသည် ။ အီဆိမ့်တဲ့ အရသာထူးကြောင့် နောက်ပြန် ဆုတ်ပြီး ထိပ်ဖိသွင်းထည့်သည် ။ ဆုတ်လိုက် သွင်းလိုက်...ဆုတ်လိုက် သွင်းလိုက် ။
“ အား......အူး........”
မသက်က ကော့ပေးသလို သူက ဖိဆောင့်သည် ။
“ အိုး..ကောင်းတယ်....အား........ဆောင့်...ဆောင့်.......”
မသက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်က တအားကြီး တင်းကြပ် မနေပေမယ့် လိုးရတာက အရမ်း ကောင်းသည် ။ မသက် ခြေထောက်တွေကို ထမ်းပြီး ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ။ ညနေတုံးက မသက်ကို ဆိုင်ပိတ်ပြီးတဲ့ အခ့ ကေတီဗီကို ခေါ်သွားပြီး ကိုင်မည် လို့ စဉ်းစား ထားခဲ့ပေမယ့် အခုလို ဆိုင် အတွင်းခန်းမှာဘဲ လိုးလိုက်ရတာက သူ့အတွက် ကံကောင်းခြင်းဘဲ ။
မသက်ကလည်း ဒီကောင်လေးကို ဖီးလ်လာနေတာ စိတ်လာနေတာ ကြာပြီ ။ တကယ့်ကို သူနဲ့ အခုလို လိုးလိုက်ချင်တာ ။ အခုတော့ ဆိုင်ပိတ်ချိန် ကိုမောင်ခိုင်ကလည်း သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ညဉ့်နက်ထိ ထွက်နေချိန် အခွင့်ကောင်း တခု ရလိုက်သည် ။လီးက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည် သလို လိုးပုံလိုးနည်းကလည်း ကောင်းသည် ။ စောက်ဖုတ်လည်း ယက်လိုက် စုတ်လိုက် တအား လုပ်တော့ ဖီးလ်က တအားတက် ကြွတက်ပြီး ကြိုက်သည် ။ဆီးစပ်ခြင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်နေသည် ။
“ အား........အား....အားရှီး.........အား...အား...ရှီး..........”
မသက်ရဲ့ နို့ကြီးတွေက တကယ့်ကို လုံးချော တင်းနေဆဲ ။ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း နို့ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။
“ ပုံစံ ပြောင်းရအောင်...”
ခံလို့ ကောင်းနေတုံး ပုံစံ မပြောင်းချင်ပေမယ့် မသက်လည်း သူ့ကို အလိုလိုက်တဲ့ အနေနဲ့ “ ဘယ်လို ပြောင်းချင်လဲ..” လို့ မေးလိုက်သည် ။
“ ဖင်ကုန်းပေး....”
“ အင်း..အင်း..လုပ်လေ.....”
ကိုမောင်ခိုင်ကိုလည်း ဖင်ကုန်းပေးနေကျပါ ။ သူက ဖင်ကိုလိုးဖို့တောင် လုပ်သည် ။ သူ မလုပ်တတ်တာနဲ့ မအောင်မြင်ဘူး ။ အလုပ် မဖြစ်ဘူး ။မသက် စားပွဲပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည် ။မီးရောင်အောက်မှာ မသက်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေက တပ်မက်စရာ ၀င်းပြောင်နေသည် ။ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေသည် ။ ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးက ထင်းနေသည် ။ စောက်ဖုတ် အမြောင်း လိုင်းကြီးက အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက် စိုနေသည် ။
ရဲလွန်း ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာကြီးနဲ့ ယက်နေပြန်သည် ။
“ အို......”
မသက်လည်း မလိုးသေးဘဲ စောက်ဖုတ်ကိုရော စအိုပေါက်ကိုရော ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်နေလို့ စိတ်မရှည်တော့ ။
“ ဟဲ့ လိုးပါ..ငါ ယားလွန်းနေပြီ......”
လို့ ပြောမိလိုက်သည် ။ဒီတော့မှ ရဲလွန်းလည်း ဖင်အနောက်မှာ ပေါင်ကားရပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲ သွင်းလိုက်သည် ။လိုးတေ့လည်း မရပ်မနား တအား ပြင်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ သူ လိုးပေးသည် ။ မသက် တအား ကြိုက်သည် ။ ဒီကောင် ဝါရင့် အလိုးသမား ဘဲ ။ မသက် ပြီးအောင် ထိန်းပြီး လိုးပေးသွားသည် ။
“ ကောင်းလိုက်တာဟာ.....” လို့ ထုတ်ပြောမိသည် ။
သူ့လီးကြီးကို အရည်တွေ ပြောင်စင်သွားအောင် လျာနဲ့ ယက်ပေးမိသည် ။ပွက်ကနဲလည်း ချစ်စနိုး နမ်းလိုက်မိသည် ။သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်လည်း ဆရာမက ခရီး ခဏ ထွက်မည်...ခရီးက ပြန်လာမှ တွေ့ကြမည် လို့ ပြောထားလို့ဆရာမ အိမ်ဖက်ကို မရောက်ကြ ။ စိတ်တွေမှာတော့ ဆရာမနဲ့ ထပ်ပြီး လိုးချင်နေကြသည် ။ ကျောင်းမှာလည်းဆရာမ ကိုယ်စား လုပ်အားပေး ဆရာမလေး တယောက်က စာ လာသင်သည် ။
ဒီ လုပ်အားပေး ဆရာမလေးကသူတို့ ဆရာမလို မတောင့်ဘူး ။ လှလည်း မလှဘူး ။ ပိန်ကပ်ကပ် အသားမဲမဲလေး မို့ သူတို့ ဖီးလ်ငုတ်နေကြသည် ။ ဆရာမ ဘယ်တော့ ပြန်လာမလဲ ဆိုတာကို သူတို့ မျှော်နေကြသည် ။သို့ပေမယ့် သူတို့ မမျှော်လင့်ထားတာ ဖြစ်သွားသည် ။
ဒီကနေ့ မနက်စောစော ကျောင်း စတက်တဲ့ အချိန် အတန်းထဲကို ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး ရောက်လာသည် ။ဆရာမ အလုပ်က ထွက်သွားပြီ....နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားလိုက်ပြီ လို့ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ပြောပြသည် ။ ဆရာမ နေရာမှာ ဆရာ အသစ် တယောက် အစားထိုးပေးမည် လို့လည်း ပြောသည် ။
သန်း၀ေနဲ့ မင်းထိုက်တို့ မယုံကြည်နိုင်ကြဘူး ။ ဆရာမသည် တိတ်တဆိတ် လစ်သွားပြီ ။ ညနေဖက် ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ ဆရာမအိမ်ဖက်ကို စက်ဘီးနဲ့ သွားကြည့်လိုက်ကြသည် ။ တကယ်ဘဲ ဆရာမရဲ့ အိမ်သည်သော့ခတ်ထားတာကို မြင်ကြရသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် ဒီသတင်းကို ရဲလွန်းကို ပြောပြချင်ကြတာကြောင့် ရဲလွန်း ရှိနေမယ့် ၀ပ်ရှော့ဖက်ကို ထွက်ခဲ့ကြသည် ။
ရဲလွန်းသည် အလုပ် မပြီးသေး ။ ကားတစီးကို မက်ကင်းနစ် ပီတာက ပြင်နေတာကို ၀ိုင်းကူနေသည် ။ သန်း၀ေနဲ့မင်းထိုက်တို့ ရှိရာကို ချက်ချင်း ထွက်မလာအားသေး ။ ဒါကြောင့် သန်းေ၀နဲ့ မင်းထိုက်တို့သည် ၀ပ်ရှော့အရှေ့က ဘန်ဒါပင်လေး အောက်က ခုံတန်းလျားလေးမှာ ခဏ ထိုင်စောင့်နေကြရသည် ။ဒီအချိန်မှာ တောင့်ဖြောင့်တဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်သည် သူတို့ အရှေ့က ဖြတ်ကျော်ပြီး ၀ပ်ရှော့ထဲကို ၀င်သွားကြတာကို သူတို့ နှစ်ယောက် တွေ့လိုက်ရသည် ။
( အိုး..တယ်ကောင်းပါလားကွ....ဟီး...မင်းထိုက်ရေ..ပိုင်ရှင်ရဲ့ သမီး ဆိုတာ ဖြစ်မယ်......)
သန်း၀ေသည် ခေါတော ၁၀၀၀အား မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကောင်မလေးတွေရဲ့ အနောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို ငေးမောရင်း ပြောလိုက်သည် ။ကောင်မလေးတွေရဲ့ ခါးသေးသေးတွေ အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကလည်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ တုန်နေကြသည် ။ခဏကြာတော့ ရဲလွန်း ခဏ အားသွားလို့ သူတို့ဆီကို ထွက်လာသည် ။
“ ရဲလွန်းရေ..ဒို့ ဆရာမတော့ လစ်သွားပြီကွ.....”
“ ဘာ....ဘာလစ်တာလဲကွ...မင်းဟာက....”
“ ဆရာမ ကျောင်းထွက်သွားပြီ....နိုင်ငံခြားကို ထွက်သွားပြီ.....တဲ့....”
“ ဟင်..ဟုတ်လား......”
ကြည့်ရတာ ဆရာမသည် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့ကျောင်းသားတွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံမိခဲ့ပြီး လူမသိခင် မမိခင် လစ်ပြေးသွားတာ ဖြစ်မည် လို့ ရဲလွန်း တွေးလိုက်မိသည် ။ဆရာမနဲ့ သူတို့ ဇာတ်လမ်းကတော့ တခန်းရပ်သွားခဲ့ပါပြီ ။လတ်တလောတော့ မသက်နဲ့ ရဲလွန်း ဟိုတညက မှားယွင်းခဲ့တဲ့အခါ မသက်သည် သူ့ကို အပြတ်ခိုက်သွားပြီး
“ ကောင်းမှန်းသိ သာအိ တစိုစို ” ဆိုတာမျိုး ဖြစ်နေလို့ တနေ့ ကိုမောင်ခိုင်ကြီး သိသွားမှာကို စိတ်ပူနေရသည်။
မသက်သည် လူလစ်တာနဲက ရဲလွန်းကို “ ချိန်းလိုးကြဖို့ ” ပြောတတ်သည် ။ မသက်ကို ကြည့်ရတာ တအား စိတ်ကြွစရာကြီး ။ လိုးချင်စရာကြီးမို့ ရဲလွန်းလည်း ကိုမောင်ခိုင် သူ့ဆွေမျိုးတွေ ရှိတဲ့ စစ်ကိုင်းဖက်ကို သွားလိုက်တဲ့အချိန် မသက်ကို အပီ လိုးပေးသည် ။ မသက်က တအားကြိုက်သည် ။
ဒီအတောအတွင်းမှာ ဆရာငြိမ်းရဲ့ သမီး ဆွေငြိမ်းကို အပိုင်သိမ်းလိုက်ချင်တဲ့ မက်ကင်းနစ် ပီတာသည် တနေ့ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား ပဲခူးဖက်ကို ခရီးသွားတဲ့အချိန် ၀ပ်ရှော့ကလည်း ပိတ်တာမို့ ပီတာလည်း မိလဲ့ကို အိမ်မခေါ်နဲ့လို့ ဆွေငြိမ်းကို မှာထားခဲ့သည် ။ ဆွေငြိမ်းတို့ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ဆွေငြိမ်းနဲ့ အပီလိုးကြသည် ။
ကာမဇောကပ်နေကြတာမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်း ကာမရေစီးမှာ မျောပါလျက်နေကြစဉ်ရုတ်တရက် ဆရာငြိမ်းတို့ လင်မယား ပြန်ရောက်လာကြတာနဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ ဆွေငြိမ်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးတဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတဲ့အချိန် ဆရာငြိမ်းတို့ သည် သူတို့ ရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဗြုံးကနဲ ၀င်လာကြပြီးသမီးနဲ့ ပီတာ ဖြစ်နေကြတာကို မျက်မြင် တွေ့သွားသည် ။
ဆရာငြိမ်းလည်း ရှက်လည်းရှက် ဒေါသလည်း တအားထွက်တာမို့ ပီတာကို မီးဖိုချောင်က ဓါးမနဲ့ လိုက်ခုတ်တော့တာဘဲ ။ ပီတာလည်း တကျိုးထဲ ပြေးတာ ယနေ့တိုင် ပြန်မလာတော့ဘူး ။ ဆရာငြိမ်းလည်း သူ့အိမ်ကို လိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ပီတာသည် အိမ်မှာပါ မနေတော့ဘဲ လစ်ပြေးခဲ့သည် ။ ဆွေငြိမ်းကို တာ၀န်မယူလိုတာကြောင့် ထွက်ပြေးသွားသည် လို့ သတင်းတွေ ထွက်လာသည် ။ ပီတာက ရဲလွန်းနဲ့ပါ အပီလိုးဖူးတဲ့ ဆွေငြိမ်းကို မယား အဖြစ် လက်မထပ်နိုင်ဘူး လို့ ရဲလွန်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောပြခဲ့သည် ။
ဆရာငြိမ်းသည် ဒီကိစ္စကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲလွန်းလို့ ကား၀ပ်ရှော့ကိုတောင် ခဏ ပိတ်ပစ်လိုက်သည် ။ရဲလွန်းလည်း ၀ပ်ရှော့ ပိတ်ထားလို့ ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဲ လုပ်နေသည် ။ မသက်နဲ့ နေ့တိုင်းလိုတွေ့တဲ့အခါ မသက်ကို ဖြုတ်ချင်စိတ်တွေက ကြီးစိုးနေခဲ့သည် ။ လစ်တာနဲ့ ချိန်း ဖြုတ်ကြသည် ။တနေ့မှာတော့ ကိုမောင်ခိုင်က ရဲလွန်းကို အရေးတကြီး စကားပြောစရာ ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ရဲလွန်းလည်း တအား လန့်သွားသည် ။ ကိုမောင်ခိုင့် မျက်နှာကလည်း မကောင်းဘူး ။
ရဲလွန်းကို ဆိုင် အတွင်းခန်းက စားပွဲလေး ဆီကို သူက ခေါ်သွားပြီး
“ ထိုင်ကွာ..မင်းကို မေးစရာတွေ ရှိတယ် ”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မသက်နဲ့ လိုးကြတာကို မေးမည် လို့ ရဲလွန်း တွေးလိုက်ပြီး သူ့ကို ဘယ်လို ညာရမလဲ ဆိုတာ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားနေမိသည် ။ “ မေးလေ..ကိုမောင်ခိုင်..ဘာမေးမလဲ..” လို့ မျက်နှာမပျက်မိအောင် သတိထားပြီး ပြန်မေးရင်း ထိုင်လိုက်သည် ။
သူက “ မင်း ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့မှာ အလုပ်ဆင်းသေးလား...” လို့ မေးသည် ။ “ မဆင်းတာ ကြာပြီ ကိုမောင်ခိုင်...၀ပ်ရှော့က ခဏ ပိတ်ထားတယ်....” လို့ သူ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
“ အေး..ဒါဆို မင်း ငါ့ဆိုင်ကို အချိန်ပြည့်ဆင်းပေးနိုင်မလား......ငါက စစ်ကိုင်းက မြေကွက်တကွက်ကို သွားရောင်းမလို့ကွ..နည်းနည်းကြာမယ်....နှစ်ပတ်လောက်ပေါ့......ဒီအတောအတွင်း မင်း ငါ့ဆိုင်ကို ကြည့်ပေး စေချင်တယ်..”
လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ “ တော်ပါသေးရဲ့ ...” လို့ ရဲလွန်းရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသည် ။ ကျိတ်ပြီးလည်း ၀မ်းသာသွားသည် ။သူမရှိရင် မသက်နဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆွဲနိုင်ပြီ မဟုတ်လား ။
ကိုမောင်ခိုင် ထွက်သွားပြီးတဲ့ညမှာတော့ ရဲလွန်းနဲ့ မသက်သည် ဆိုင်သိမ်းတဲ့အချိန်မှာ စိတ်တွေ ထန်လာပြီး အတွင်းခန်းမှာ ကြမ်းကြဖို့ ပြင်နေခိုက် ပြန်သွားပြီ လို့ ထင်နေတဲ့ လဖက်ရည် အဖျော်ဆရာ အာဝါး ရုတ်တရက်ပြန်ရောက်လာလို့ သူတို့ ကိုယ်ရှိန် သတ်လိုက်ကြရသည် ။
မသက်က တိုးတိုးလေး..“ ကိုမောင်ခိုင်က ခရီးသွား ဟန်ဆောင်ပြီး အာဝါးကိုများ စောင့်ကြည့်ခိုင်းသလား မသိဘူးဒို့တတွေ အသာလေး လျိုနေလိုက်ကြရအောင်..” လို့ ပြောပြီး ရဲလွန်းကိုတောင် အိမ်လိုက် မပို့ခိုင်းဘဲ သူ့ဖါသာတက်ဆီကားနဲ့ ပြန်သွားလိုက်သည် ။
တကယ်တော့ အာဝါးသည် ကိုမောင်ခိုင် မရှိရင် ရဲလွန်းက မသက်ကို လိုးမှာ သေချာသည် ဆိုပြီး လာကြည့်တာပါ ။ ကိုမောင်ခိုင်က ခိုင်းလို့ မဟုတ် ။ သူကလည်း မသက်ကို လိုးချင်နေတာမို့ ရဲလွန်း လိုးတာ တွေ့ခဲ့ရင် သူ့ကိုလည်း လိုးခွင့်ပေးဖို့ တောင်းမလို့ ပြန်လာတာ ဖြစ်သည် ။
ရဲလွန်းလည်း အိမ်ပြန်တဲ့လမ်းမှာ ဆရာငြိမ်းနဲ့ တိုးသည် ။ ဆရာငြိမ်းက “ မင်းကို ငါ တွေ့ချင်နေတာကွ....ငါတို့မိသားစု ရွာကို သွားကြမလို့...ဒီတခါ ရွာမှာ နည်းနည်း ကြာမယ်...မင်း ငါ့၀ပ်ရှော့နဲ့ အိမ်ကို ညဖက်လာစောင့်အိပ်ပေးနိုင်မလား...”လို့ မေးသည် ။
ရဲလွန်းလည်း အပန်းမကြီးတာကြောင့် ကိုမောင်ခိုင်ရဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ လုပ်ပြီး ညဖက် ဆရာငြိမ်း ၀ပ်ရှော့နဲ့အိမ်ကို ညစောင့်အိပ်ပေးမည် လို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ ဆရာငြိမ်းက “ မင်းကို မုန့်ဖိုး ပေးမယ်....” လို့ ပြောသွားသည် ။
ကိုမောင်ခိုင် မရှိတဲ့အချိန် မသက်ကို ရဲလွန်း အစစ ကူညီရသည် ။ မသက်သည် နေ့ခင်းဖက်ကြီးတောင် ဆိုင် အတွင်းခန်းမှာ ရှိနေတဲ့အချိန် ရဲလွန်း အထဲကို ၀င်လာတဲ့အခါ ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဖမ်းကိုင်တတ်သည် ။မသက်သည် တအား ခံချင်နေသည် ။ ဒီညတော့ ဆိုင်သိမ်းပြီးတဲ့အချိန် အတွင်းခန်းမှာ
“ ရဲလွန်း....လိုးကြရအောင်ဟာ..”
လို့ ကပ်ပြောရင်း ရဲလွန်းရဲ့ လီးကို ဖမ်း စမ်းလိုက်သည်။ ရဲလွန်းလည်း
“ မသက်..ခဏလေး အောင့်ထားဗျာ....ကျနော် ဒီည ၀ပ်ရှော့မှာ စပြီး ညစောင့်အိပ်ပေးရမှာ....ကျနော်တို့ ၀ပ်ရှော့မှာ သွားလိုးကြမယ်...”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မသက်ကို ၀ပ်ရှော့ကို ခေါ်သွားပြီး ရဲလွန်း စိတ်တိုင်းကျ လိုးသည် ။ ပုံစံ အမျိုးမျိုး နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လိုးသည် ။ များသောအားဖြင့် သူက အပေါ်က တက်လိုးပေမယ့် တခါတခါမှာ မသက်က အပေါ်က နေသည် ။ တခါတလေလည်း လေးဖက်ကုန်းပေးသည် ။ သူ လိုးခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေထဲ မသက်နဲ့ လိုးရတာကို သူ အကြိုက်ဆုံးဘဲ လို့ ရဲလွန်း တွေးနေသည် ။
ဘွား
၂၀၁၇ နို၀င်ဘာလ ၂၀ ရက်နေ့ ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment