Saturday, August 2, 2025

တစ်ခန်းရပ်အင်းစက်ဝတ္ထုတိုများ အပိုင်း ( ၁ )

တစ်ခန်းရပ်အင်းစက်ဝတ္ထုတိုများ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အစုံ

သဲစုမေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  kkkkuck4

သမီးနာမည်က သဲစုနှင်းပါ။ သမီးကိုယ်သမီးရော သမီးအိမ်ကလူတွေကရော သမီးကို သဲသဲလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ သဲက အခုဆို အသက် (17) ပြည့်လို့ အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်တောင် တက်ရ‌တော့မယ်။ အိမ်မှာကတော့ သဲရယ် ဖေဖေရယ် မေမေရယ် သုံးယောက်ပါပဲ။ သဲတို့မိသားစုက လူလတ်တန်းစားတစ်ခုပေါ့။ သူများတန်းတူ ဝတ်နိုင်စားနိုင်ကြတယ်။ ဘာစီးပွားရေးလုပ်လည်းဆိုရင်တော့ ဖေဖေက အိမ်မှာတင်ပဲ ဆောက်ရေးပစ္စည်းဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်။ မေမေကတော့ ဆောက်လုပ်ရေးအင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်။ ဘယ်လိုလဲ သဲဖေဖေနဲ့မေမေတို့ လိုက်ဖက်ကြတယ်မလား။ 

ထားပါ သဲအကြောင်းပဲဆက်ပြောရအောင်။ သဲကနောက်နှစ်ဆိုရင်ပဲ (18) ပြည့်ပြီလေနော်။ ဆိုတော့ သဲမှာ ရှိသင့်တာလေးတွေရှိနေပြီ။ သဲကမဝပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တင်းတင်းပြည့်ပြည့်တော့ရှိတယ်။ သဲနို့အုံကလေးတွေဆို တင်းရင်းနေတာပဲ။ ဘော်လီဆိုရင်လည်း သဲက အနီတို့ အနက်တို့ပဲဝတ်တာ။ ကျောင်းအင်္ကျီအဖြူနဲ့ဝတ်ရင်လည်း ဘော်လီကိုအဖြူမဝတ်ဘူး။ ဆိုတော့ သဲရဲ့ဘော်လီအရာ၊ သဲရဲ့နို့အုံကလေးကို အကုန်လုံးကောင်းကောင်းမြင်နိုင်တာပေါ့။ 

အခန်းထဲကယောက်ျားလေးတွေဆို သူတို့မျက်လုံးတွေက သဲဆီမှာချည်းပဲ။ အချို့အရှက်နည်းကြသူတွေဆို သဲကိုလှမ်းကြည့်ပြီး သူတို့ဟာကြီးတွေကို ပွတ်ပွတ်နေကြတာတောင်ရှိတယ်။ ဆရာတွေလည်းဘာထူးလဲ။ သဲကိုဆို အမြဲလိုက်လိုက်ကြည့်ကြတယ်။ သဲတစ်ခုခုအမှားလုပ်လို့ရိုက်ရင်လည်းလေ လက်နဲ့ပဲရိုက်ကြတာ။ ဆရာတွေရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ သဲဖင်ကို ဖြောင်းကနဲရိုက်ကြတာပဲ။ 

အမှားများပြီဟေ့ဆိုရင်တော့ ဆရာနားနေခန်းထဲထိကိုခေါ်တာပဲ။ နားနေခန်းထဲထိခေါ်ရင်တော့ သဲဖင်ကိုမရိုက်ကြတော့ဘူး။ သဲနို့တွေကို နယ်ပစ်ကြတာ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘော်လီပေါ်ကနေ ဆွဲဆွဲညှစ်ကြတာ။ သဲဆိုခံရတာအရမ်းနာတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အစတုန်းကပဲနာတာပါ။ အခုတော့ နာတော့ဘူး။ ကြိုက်သွားပြီ ဟီး။ ဆရာတွေဖင်ရိုက်တာခံချင်လို့၊ ဆရာတွေနို့ဆွဲညှစ်တာခံချင်လို့ စာရရဲ့သားနဲ့ မရချင်ဟန်ဆောင်ခဲ့တာတွေတောင်ရှိတယ်။ ဒါကတော့ သဲရဲ့ကျောင်းတွင်းကဇာတ်လမ်းတွေပေါ့။ 

`````````````````````````````

လတ်တလောတော့ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ထားတယ်။ သဲလည်းအိမ်မှာပဲနေရတယ်။ သဲအိမ်ကဖေဖေ မေမေတို့က သဲကိုဆို အိမ်အပြင်ပေးမထွက်ကြဘူးလေ။ အရင်က ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးကလည်း အခုမညှပ်တာကြာတော့ ခါးလည်ထိတောင်ရောက်နေပြီ။ ဆံပင်တွေရှည်လာတယ်ဆိုပါတော့။ ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ပဲလားဆိုရင်တော့ ဟင့်အင်း။ အောက်ကအမွှေးလေးရောပဲ ရှည်လာတယ်။ အစကဆို သဲအဖုတ်ကလေးက အပေါက်ဝဘေးနားလေးရယ် ဆီးခုံရယ်မှာ နည်းနည်းပဲ အမွှေးပေါက်တယ်။ အခုဆိုရင်တော့ အဖုတ်ကလေးကိုကြည့်လိုက်ရင် အမွှေးလေးတွေနဲ့ခြံရံထားတာ တောအုပ်ကလေးလိုကိုဖြစ်လို့။

အခုနွေရာသီမှာမှ သဲပညာအသစ်တစ်ခုတတ်ထားတာ။ ဘာလဲဆိုရင်တော့ အဖုတ်ပွတ်တာပါပဲ။ ပွတ်တတ်နေပြီရယ်လည်းမဟုတ်ပါဘူးလေ။ မပွတ်ဘဲနေမရလို့သာ ပွတ်ရတာ။ အရင်ကဆို သဲလိင်စိတ်တက်ကြွစေမယ့်တစ်ခုခုနဲ့ထိတွေ့မိရင် ရင်ခုန်တာပဲဖြစ်တာ။ အခုကျ ဟုတ်တော့ဘူး။ အောကားကြည့်မိတာ၊ အပြာစာဖတ်မိတာ ဒီလိုမျိုးတွေဆိုရင် သဲအဖုတ်ကလေးကပါ ယားလာရော။ ယားလာရင်း ယားလာရင်းနဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေပါ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာတာ။ ဆိုတော့ လက်ကလေးနဲ့ပွတ်မိရော။ ပွတ်ရတဲ့အရသာကောင်းမှန်းသိတော့ မရပ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ပွတ်ရင်း အရည်တွေအများကြီးထွက်သွားမှ စိတ်ထဲပေါ့ပါးသွားတာပါပဲ။ 

သဲတို့အိမ်မှာက နေ့လည်တွေဆိုရင် မေမေမရှိဘူး။ ဖေဖေနဲ့ သဲပဲရှိတာ။ သဲဖေဖေက လူထွားကြီးနော်။ အသက်ကသာ (40) ကျော်တယ် ကြွက်သားတွေက ထွားကျိုင်းနေတုန်း။ အမေရိကန်ကားထဲက မင်းသားကြီးတွေလိုပဲ။ မျက်နှာကျလည်း ယောက်ျားဆန်သလားမမေးနဲ့၊ မြင်ရင်ကြွေသွားမယ်ထဲက။ ဆိုင်ကိုလာဝယ်တဲ့ထဲ မိန်းကလေးအချို့ဆို အဖေ့ကိုရှိုးရှိုးသွားကြတာ။ သဲကတော့ မကြိုက်ပါဘူး။ အဲ့လိုဟာတွေ့လို့ကတော့ ဖေဖေ့လက်မောင်းကို ပြေးဖက်ပစ်တာပဲ။ ဖေဖေကတော့ အဲ့လိုဆို တဟီးဟီးပဲ ဘာတွေသဘောကျသလဲမသိပါဘူး။

" ဖေဖေ ဘာရီနေတာလဲ ဟိုကောင်မလေးကို သဘောကျနေတာလား"

" မဟုတ်ပါဘူးသမီးလေးရဲ့ သမီးကိုသဘောကျလို့ရယ်တာပဲ"

သဲလည်း မျက်စောင်းထိုးပစ်တာပေါ့။ ဖေဖေကသဲကိုဖက်ပြီး ဆက်ပြောတယ်။

" သမီးလေး ‌ဖအေကိုသဝန်တိုနေတာ ချစ်စရာလေးမလို့ပေါ့ကွ ပြွတ် ပြွတ်"

ဖေဖေက သဲရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ ပြွတ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ နမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေနမ်းရင် ဒီလိုချည်းပဲ။ နှုမ်းခမ်းနဲ့ပါး ထိရုံလေးမဟုတ်ဘူး။ သဲရဲ့ ပါးကြီးကိုပါ ဆွဲစုပ်ပြီး လျှာနဲ့လျက်ပစ်သေးတာ။ အဲ့လိုအချိန်တွေဆို သဲကတော့ ရင်တွေခုန်ရတာပေါ့။ အောက်ကအဖုတ်ကလေးကလည်း ယားကျိကျိဖြစ်ရတာပေါ့။

" ဖေဖေ့သတွေးတွေပေကုန်ပြီလေ ဖေဖေရဲ့"

" ပေပါစေပေါ့သမီးလေးရဲ့"

" ဖေဖေကဘာလို့ သမီးနှုတ်ခမ်းကိုကျ မနမ်းရတာလဲ ပါးတွေ နှာဖူးတွေပဲ ပတ်နမ်းနေတယ်"

နှုတ်ခမ်းကိုက ရည်းစားတွေမှနမ်းကြမှန်း သဲသိတာပေါ့။ ဖေဖေ့ကို မသိဟန်ဆောင်ပြီးကိုမေးတာ၊ ဘာလို့ဆို ဖေဖေနဲ့အနမ်းချင်းဖလှယ်ချင်လို့။

" သမီးလေးကလည်း ဖေဖေကမနမ်းချင်လို့မှမဟုတ်ဘဲ သားဖချင်းနမ်းလို့ သင့်တော်တဲ့နေရာမဟုတ်လို့ပါ"

" ဘာမသင့်တော်တာလဲဖေဖေရဲ့ သားဖချင်းပဲဟာ မရဘူး နမ်းရမယ် မနမ်းရင် မချစ်လို့ပဲ"

သဲလည်း ဆူပုတ်ကာ ပြောပစ်လိုက်တာပေါ့။ အဲ့တော့မှဖေဖေက

" လာပါ လာပါ ချစ်ပါ့ဗျာ ဖေ့သမီးလေးကိုမချစ်စရာလား ပြွတ်"

သဲနှုတ်ခမ်းလေးကိုဖေဖေနမ်းပစ်လိုက်တယ်။

" သမီးနော် သူပဲနမ်းဆိုပြီး ခုကျ ပါးစပ်ကြီးပိတ်ထားတယ်"

" ပိတ်ထားတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲလို့"

" နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတယ်ဆိုတာ ထိထိမိမိနမ်းရတာသမီးရဲ့ စကားတွေနဲ့ရှင်းမပြတော့ဘူး လက်တွေ့ပဲပြမယ် သမီးပါးစပ်လေးဟထား"

သဲလည်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟပေးလိုက်တာပေါ့။

" အွတ်"

ဖေဖေကသူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ သဲရဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို တလှည့်စီစုပ်နေတယ်။ သဲရဲ့မျက်စိလေးတွေလည်း မှေးကနဲ မှေးစင်းသွားရတယ်။ ဖေဖေက သူ့ရဲ့လျှာကြီးကိုပါ သဲပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး သဲလျှာကို ရစ်ပတ်နေတယ်။ လျှာချင်းရစ်ပတ်ရင်း သဲလျှာလေးကို အပြင်ဘက်ဆွဲထုတ်လာပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲသဲလျှာလေးကို ဆွဲစုပ်ထားတယ်။ သဲရင်တွေအရမ်းခုန်ရတယ်။ 

ဖေဖေ့လက်တွေကလည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေဘဲ သဲနောက်ကျောနဲ့ သဲခါးလေးနှစ်ဖက်ပေါ်မှာ ပြေးလွှားကစားနေတာပေါ့။ သဲလေ ရင်တွေလည်းအရမ်းခုန်တယ်။ နောက်ကအဖုတ်ကလေးကလည်း တအားယားလာတယ်။ သဲအထင်မမှားရင် အရည်လေးတွေတောင် စိုနေသလိုပဲ။ ဖေဖေက တခနနေမှ သဲကိုလွှတ်ပေးတယ်။ မလွှတ်ပေးလို့လည်းမရတော့ သဲအသက်ရှူကြပ်နေပြီလေ။

" ကဲ ကျေနပ်ပီလားသမီးလေး"

" သွား လူဆိုးကြီး"

သဲလည်း ဖေဖေ့ရင်ဘတ်ကိုထုပြီး အိမ်ထဲပဲပြေးဝင်လာခဲ့တော့တယ်။ ဖေဖေကတော့ ဆိုင်ခန်းထဲကနေ အော်ရီနေပါတော့တယ်။

သဲလည်း အိပ်ခန်းထဲကိုပြေးဝင်ပြီး ဘောင်းဘီကလေးကို ချွတ်ချလိုက်တာပေါ့။ ပင်တီကလေးကိုပါ တစ်ခါတည်းချွတ်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ်လေးကို ပြန်ကြည့်ရတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ အရည်လေးတွေစိုနေပြီ၊ ယားလိုက်တာလည်း လွန်ပါရော။ အင့် အင့် အင့် အင့် သဲလည်း အားရပါးရကို အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အာ့ အာ့ အာ့ စောက်ရည်တွေလည်း ပန်းထွက်ကုန်ပြီး သဲလည်း အယားပြေသွားရပါတယ်။

အဲ့နေ့ကတည်းကစပြီး သဲစိတ်‌တွေဖေဖေ့အပေါ် မရိုးသားတော့တာပဲ။ ဖေဖေ့ရဲ့အနမ်းတွေကို နေ့တိုင်းတောင့်တနေမိတယ်။ ဖေဖေ့ရဲ့ကြွက်သားကြီးတွေနဲ့ထိတွေ့ချင်မိတယ်။ မေမေ့ကိုလည်း မနာလိုတယ်။ ညည ဖေဖေ မေမေ့ကို တဖုတ်ဖုတ်နဲ့လိုးနေချိန်ဆို မေမေ့ကို မနာလိုအဖြစ်ဆုံးပဲ။ ဒါတောင် သဲခုချိန်ထိ ဖေဖေ့ဟာကြီးကို မမြင်ဖူးသေးဘူး။ 

သဲလေ လိုင်းပေါ်ကနေ မြူဆွယ်နည်းတွေရှာမိတယ်။ ဖေဖေ့ကိုမြူဆွယ်ဖို့အတွက်ပေါ့။ ပြောပြထားကြတာကတော့ အတိုအပြတ်ကလေးတွေဝတ်ရမယ်တဲ့။ သဲလည်း စကပ်အတိုကလေးတွေ ဝယ်ထားလိုက်တယ်။ အင်္ကျီဆို ရင်ဟိုက်တာလေးဝတ်ရမယ်တဲ့။ သဲလည်း ရင်ဟိုက်မယ့်အင်္ကျီလေးတွေ ဝယ်ထားပြီးပြီ။ မြူဆွယ်ရရှိလိုသူရဲ့အရှေ့မှာ နို့ကိုဖော်ပြပါ၊ အဖုတ်ကိုဖော်ပြပါတဲ့လေ။ ဆိုတော့ သဲဖေဖေ့ရှေ့မှာ သဲအဖုတ်ကလေးတွေ သဲနို့လေးတွေကို မသိမသာရော သိသိသာသာရော ပြရမှာပေါ့နော်။ သဲစိတ်ထဲကြောက်တော့ကြောက်တယ်၊ ဖေဖေများသဲကိုဆူလိုက် ငေါက်လိုက်မလား၊ မေမေသိသွားရင်ရော် မေမေက ငါ့များပါးရိုက်မလား။ သဲကြောက်နေမိတာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့်လည်း အခုလိုနည်းလမ်းကောင်းတွေတောင် ရှာပြီးနေပြီဆိုမှတော့ သဲတစ်ရက်ရက် အခွင့်ရခါ ဖေဖေ့ကို နို့တွေ အဖုတ်တွေပြမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်တယ်။ လတ်တလောကတော့ ရာသီဥတုပူလို့အတိုဝတ်တာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ပဲ အတိုကလေးတွေဝတ်ရမှာပဲ၊ အခြေအနေကောင်းရင်လည်း တစ်ခါတည်း လှန်ပြပစ်လိုက်မယ်။ ဟီးဟီး။

သဲပထမဆုံး အတိုဝတ်တဲ့နေ့ပေါ့။ ဖေဖေကပြောတယ်

" သမီးလေး အတိုတွေ ဘာတွေနဲ့ပါ့လား လန်းနေတယ်ပေါ့"

" ဒါပေါ့ဖေဖေရဲ့ သမီးလှရဲ့လား"

သဲလည်း စကပ်အတိုကလေးကို ခါရမ်းပြလိုက်တယ်။ အဲ့မှာ ဖေဖေတစ်ခုခုကိုမြင်သွားတယ်ထင်တယ်။

" သ သမီး ခ ခန ခနနေအုံး လာအုံး လာအုံး"

" ဘာလဲ ဖေဖေရဲ့"

" သမီးစကပ်ဝတ်တာကဟုတ်ပါပြီ ဒီလောက်တိုတိနေတာ အောက်က ဘာခံထားတုန်း"

သဲစိတ်ထဲ လှပ်ခနဲပါပဲ။

" ဟို ဖေဖေကလည်း ဟိုဟာ ဟိုဟာခံတာပေါ့"

" ဘာလဲဟိုဟာ"

" အတွင်းခံလေဖေဖေရဲ့"

သဲလည်း ဖေဖေ့နားနားလေးကို တိုးတိုးလေးကပ်ဖြေပေးလိုက်တယ်။

" အတွင်းခံကဟုတ်ပါတယ် အဲ့အတွင်းခံ ဘယ်လောက်ရှည်တုန်း"

" မရှည်ဘူးလေ ဖေဖေကလည်း"

" မရှည်တော့ ဘယ်လိုပုံစံလဲ"

" ကဲပါဖေဖေရယ် ရော့ ဖေဖေ့ဖာသာကြည့်တော့"

သဲလည်း ဂွင်တည့်တာနဲ့ စကပ်ကိုလှန်ပြပစ်လိုက်တာပေါ့။

" ဟာ"

ဖေဖေတစ်ယောက် မျက်စိတွေပါပြူးပြီး ဟာ ကနဲ့ပဲဖြစ်သွားတယ်။ ဘာလို့ဆို သဲအတွင်းခံလေးက သေးလွန်းတော့ အဖုတ်ကြားထဲကို နစ်ဝင်နေတာ။ ဆိုတော့ ပေါက်မုန့်လေးကို ခါးလည်ကနေ ပိုင်းထားသလိုပဲပေါ့။ ဖေဖေက သဲရဲ့ အဖုတ်ကလေးကို ခနစိုက်ကြည့်ပြီး 

" ဟင်း သမီး အိမ်နေရင်းပဲရမယ်နော် အပြင်သွားရင်ဒီလိုမဝတ်ရဘူး ကြားလား"

" ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေရဲ့"

" ဆိုင်ခနစောင့်လိုက်အုံး ဖေအိမ်သာသွားအုံးမယ်"

ဖေဖေကပြောပြီးပြီးချင်းပဲ မတ်တပ်ရပ် ထွက်သွားတာပေါ့။ ပုဆိုးရှေ့က ထောင်ထောင်ကြီးနဲ့ ရမ်းနေတာကြီးကို သဲမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ပါသေးတယ်။ အဲ့နေ့ညက ဖေဖေ မေ့မေ့ကိုလိုးတာ အရင်ကထက် ပိုအားပြင်းသလိုပါပဲ။ သဲက ဖေဖေတို့နဲ့ တစ်ခုတင်တည်းအိပ်တာဆိုတော့ ဖေဖေတို့က သဲအိပ်ချိန်မှ လိုးကြတာ။ လိုးရင်လည်း ဖြေးဖြေးလေးပဲ၊ တဖုတ်ဖုတ်အသံတောင် ဖွဖွလေးပဲကြားရတာ။ သဲနိုးမှာစိုးလို့ ခိုးလိုးကြရတဲ့သဘောပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကတော့ အရင်နေ့တွေနဲ့စာရင် ပိုကြမ်းနေပါတယ်။ ဖေဖေတစ်ခါစောင့်ချတိုင်း သဲကိုယ်လုံးပါ ခုတင်နဲ့အတူ တုန်ခါသွားရတယ်။ မေမေကတောင် အရှိန်လျော့ဖို့ ပြောရတဲ့အထိပါပဲ။

" ဖြေးဖြေးယောက်ျား သမီးနိုးသွားမယ်"

ဖေဖေကတော့ ဂရုမစိုက်ဘဲ ကြမ်းကြမ်းသာလိုးဆက်လိုးနေပါတယ်။ သဲအဖုတ်လေးလည်း တအားယားလာတာမို့ ဘောင်းဘီထဲလက်သွင်းပြီး အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်နေမိပါတယ်။ 

ဖုတ် ဖောက် ဖောက် ဖုတ် အား..

ဖေဖေပြီးသွားတာနဲ့အတူ သဲလည်း ပြီးသွားပါတယ်။ သားမိသားဖသုံးယောက်လုံး တစ်ကျိုးတည်း အိပ်ပျော်သွားကြတော့တာပေါ့။

````````````````````````````````

နောက်ရက်...

" ယောက်ျား‌ရေ ကျွန်မအလုပ်ကိစ္စနဲ့ နယ်ဆင်းရမယ် တစ်ပတ်လောက်ကြာမယ် ဖြစ်ရဲ့လား"

မေမေက ထမင်းစားဝိုင်းမှာပြောတာပေါ့။

" ကျန်တာဖြစ်ပါတယ်မိန်းမရဲ့ တစ်ခုပဲ"

အဲ့တစ်ခုပဲဆိုတာ‌ကိုတော့ ဖေဖေက သဲမကြားအောင် မေမေ့နားနားကပ်ပြောပါတယ်။ မေမေတစ်ယောက် ရှက်သွားပြီး ဖေဖေ့ကို ထုလိုက်ပါတယ်။ 

" အမေလေး နှစ်ယောက်တည်း တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ သမီးကို ပယ်ထားကြတာ"

" ဟုတ်ပါဘူးသမီးရ ကဲ လာလာ"

သဲလည်း ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ စကပ်ကလေးကိုကြွပြီးထိုင်လိုက်တာမို့ သဲဖင်သားလေးတွေနဲ့ ဖေဖေ့ပေါင်တုတ်ကြီးတွေက ပုဆိုးပါးလေးသာ ခြားထားသလိုပါပဲ။

" မေမေကသွားတော့မယ်ဆိုတော့ ဟော့ဒီကသမီးလေးပဲချစ်ရတော့မှာ အာဘွား မွ မွ မွ မွ"

ဖေဖေက သဲပါးလေးတွေကို တမွမွနမ်းနေတော့တာပေါ့။ မေမေကတော့ ရီသာရီနေပါတယ်။ မနက်စာစားပြီးတော့ မေမေတစ်ယောက် အထုပ်ပြင်ကာ တစ်ခါတည်း ထွက်သွားပါတော့တယ်။

``````````````

Day (1)

မေမေနယ်ဆင်းသွားတဲ့ ပထမဆုံးနေ့ပေါ့။ သဲတစ်ယောက်ထုံးစံတိုင်းပဲ စကပ်တိုလေးနဲ့ အိမ်ထဲတင် ဟိုလုပ်ဒီလုပ်ပေါ့။ ဖေဖေကလည်း သူ့အလုပ်နဲ့သူဆိုင်စောင့်။ ဘာမှမပြောင်းလဲပါဘူး။ ပုံမှန်လည်း မေမေကနေ့ဘက်မရှိဘူးဆိုတော့ ထွေထူး ကွာခြားမနေ။ ကွာခြားသွားတာက ညဖက်။

" ဟား မိန်းမမရှိတော့ သမီးလေးဖက်အိပ်မယ်ကွာ"

ဖေဖေတစ်ယောက် သဲကို အနောက်ဘက်ကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တာပေါ့။

" ဖေဖေနော် မေမေရှိတုန်းကကျ ပစ်ထားပြီး အခုကျမှ"

" သမီးလေးကလည်းကွာ မေမေကညဘက်ပဲရှိတော့ ညပိုင်းအချိန်ပေးတဲ့သဘောပါ အခုတော့ နေရောညရော သမီးလေးပဲ"

ဖေဖေနဲ့ အခုလိုဖက်လဲတကင်းနေရတော့ သဲလည်း ပျော်တာပေါ့။ သားဖနှစ်ယောက် အပြန်အလှန်ဖက်ရင်း သဲလည်း ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ညတစ်ရေးနိုးတော့ ဖေဖေ့လက်က သဲခါးပေါ်မှာပဲ။ သဲလည်း ဖေ့ဖေ့လက်ကိုကိုင်ရင်း ကျောင်းကဆရာတွေ ဖင်ရိုက် နို့ညှစ်တာ သတိရသွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဖေဖေ့လက်ကြီးကို ခါးပေါ်ကနေ ဖင်ပေါ်ရောက်အောက် ရွေ့မိတယ်။ ဘာလို့ရယ်သဲမပြောတတ်ပေမယ့် ဖေဖေ့လက်ကြီးသဲဖင်ပေါ်ရောက်သွားတာနဲ့ သဲတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲပါပဲ။

သဲလက်ကလည်း တစ်ခုခုကို ကိုင်ကြည့်ချင်နေတယ်။ ဟုတ်ပါတယ် အားလုံးထင်တဲ့အတိုင်း ဖေဖေ့လီးကြီးကိုပါ။ ညအိပ်နေတာဆိုတော့ ဖေဖေ့ပုဆိုးကလည်း အထုံးပြေနေပြီ။ နည်းနည်းလျောချလိုက်ရင်ကိုပဲ လီးကြီးပေါ်လာမယ့်အနေအထား။ ဆိုတော့ သဲလည်း မသိမသာ ဖေဖေ့ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ ဖေဖေ့လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေလီးကြီးက ပျော့နေတယ်။ ထိပ်ခေါင်းက အရေပြားနဲ့ပိတ်နေပါတယ်။ သဲလည်း လက်ထဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ပိတ်နေတဲ့အရေပြားကို ဆွဲချွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပေါ်လာတဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းလိုဟာလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ထိကြည့်လိုက်တော့ ချွဲကျိကျိအရည်လေးတွေကို ခံစားမိပါတယ်။

" ဟင် ဖေဖေအရည်ထွက်နေတယ်"

ဟုတ်မှာပါလေ။ ဖေဖေကညတိုင်း မေမေ့ကိုလိုးနေကျ၊ ဒီနေ့မလိုးရဘူးဆိုတော့ ဖေဖေလည်း ‌ကိုယ့်ဖာသာ ဂွင်းထုထားတာနေမယ်။ ဟီးဟီး။ သဲလည်း ဖေဖေ့ဟာကြီးကို ကိုင်ဖူးသွားပြီဆိုတော့ ပျော်သလိုရှိနေပါတယ်။ ပြန်အိပ်ချင်လာတာနဲ့ ပြန်အိပ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

``````````````````````````````

Day (2)

ဒီနေ့တော့ သဲ ဖေဖေ့ကို မြူဆွယ်တော့မယ်။ သဲမနေနိုင်တော့ဘူးလေ။ မနေ့ညက ဖေ့ဖေ့လီးကြီးကိုတောင် ခိုးကိုင်ပြီးနေပြီပဲ။ ပြီးတော့ ဖေဖေကိုယ်တိုင်လည်း မေမေနဲ့မလိုးရတော့ တောင့်တနေရှာတာ။ တော်ကြာ ဖေဖေစိတ်မထိန်းနိုင်လို့ အခြားမိန်းမနဲ့ တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ဒုက္ခ။ 

ဆိုတော့ ဒီနေ့ဖေဖေ့ကိုမြူဆွယ်ဖို့ သဲစကပ်အတိုလေးဝတ်ထားတယ်။ အင်္ကျီကိုလည်း ပါးပါးလေးပဲဝတ်ထားတယ်။ အဓိကအသက်က သဲဘော်လီလည်းမပါသလို အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်းမပါပါဘူး။ သဲလည်း ဂပိုဂယိုပုံစံနဲ့ပဲ ဖေဖေ့ဆိုင်ထဲသွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဖေဖေ့မြင်ရမယ့်နေရတာကနေထိုင်ပြီး ဖုန်းသုံးနေလိုက်တယ်။ စကပ်တိုတိုလေးဝန်ထားတာဆိုတော့ ပေါင်စိမထိုင်လိုက်တာနဲ့တင်ပဲ အဖုတ်ကလေးက ပေါ်နေပြီ။

ဖေဖေတစ်ယောက် သူ့စာရင်းဇယားတွေနဲ့ရှုပ်နေသေးပြီး သဲကိုအာရုံစိုက်ချိန်မရ။ ဆိုတော့ သဲကပဲ ဖေဖေ့နားသွားရတော့တာပေါ့။

" ဖေဖေ သမီးနှိပ်ပေးရမလား"

" ရပါတယ်သမီးရဲ့ နေနေ"

" ပခုံးကြောတွေကိုတင်းလို့ နှိပ်ပေးပါ့မယ်ဖေဖေရဲ့"

ဖေဖေလည်း ဘာမှပြန်မပြောတော့တာမို့ သဲလည်း ဖေဖေ့ကို နှိပ်နယ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

" အား ကောင်းတယ်သမီးရယ် ဖေဖေဇာတ်ကြောတွေတအားတက်နေတာ"

" ပင်ပန်းရင်လည်း တစ်ရက်တလေနားပါ့လား ဖေဖေရဲ့ ဟင်"

" အေး ဖေလည်းအဲ့တာစဉ်းစားနေတာ မနက်ခင်းတစ်ပိုင်းဖွင့်ပြီး ဆိုင်ပိတ်လိုက်တော့မယ်"

" ဆိုင်ပိတ်ပြီးရင် သမီးနဲ့တူတူအချိန်ပေးရမှာနော်"

" ရတာပေါ့သမီးလေးရဲ့"

ဒီလိုနဲ့ နေ့လည်ခင်းရောက်တော့ ဖေဖေလည်း ဆိုင်ပိတ်လိုက်တယ်။ နေ့လည်စာထမင်းစားကြပြီး သဲကပဲ ပန်းကန်တွေဆေးပေးပါတယ်။ ဖေဖေကတော့ စားပွဲကမထသေးပဲ သတင်းစာဖတ်နေတယ်။ 

ဖေဖေထိုင်နေရာကနေ ပန်းကန်ဆေးဘေဆင်ကို မြင်နေရတာမို့ သဲလည်း ဂွင်ဖန်မိပါတယ်။ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ခြေထောက်ကိုကားကာ ‌ခါးကိုကွေးပြီး ဘေဆင်ပေါ်တံတောင်နဲ့ထောက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ခါးကိုကော့နေအောင်ကွေးလိုက်တော့ ဖင်လေးကပင့်မြှောက်သွားပြီး ဖင်ကြားထဲကနေ အဖုတ်ကလေးက ပြူထွက်လာတာပေါ့။ ဖေဖေကအဲ့အထိကို သတိမထားဘူး။ ဒါနဲ့ပဲသဲလည်း ဖေဖေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ 

" ဖေဖေ့ လာအုံး"

" ဟေသမီး"

ဖေဖေသတင်းစာကိုဘေးချပြီး ထလာပါတယ်။ ဖေဖေသဲဆီ‌လျှောက်လာရင်း မျက်စိက သဲအဖုတ်ကလေးဆီရောက်သွားတာ သဲတွေ့လိုက်ပါတယ်။ ဖေဖေမျက်လုံးပြူးသွားတာလည်း သဲတွေ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေ့က မသိသလိုပုံစံပြန်လုပ်ရင်း သဲကိုမေးပါတယ်။

" ဘာလဲသမီး"

" ဘာဟုတ်ဘူးလေ သမီးတစ်ယောက်တည်းမို့ ခေါ်တာ"

" သမီးလေးကတော့ကွာ ကဲ ဆေးဆေး ဖေဖေဒီနားထိုင်စောင့်မယ်"

" ဟုတ်ဖေဖေ"

ဖေဖေကထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်စောင့်ရင်း မျက်စိကသဲအဖုတ်လေးကို ကြည့်နေပါတယ်။ သဲလည်း မသိသလိုနေနေရတာပေါ့။ ရင်ကတော့ တအားခုန်နေပြီပင်။ ဖေဖေငါ့အဖုတ်ကလေးကိုကြည့်နေပါလားဆိုနဲ့စိတ်နဲ့တင် အဖုတ်ကလေးက ယားလာပါတယ်။ ယားလာတာနဲ့အတူ အဖုတ်ကလေးက အရည်လေးတွေပါ ညှစ်ထုတ်လာတာပေါ့။ သဲက အရည်ရွှမ်းတဲ့မိန်းမထဲပါတယ်။ တော်ရုံဆိုတာနဲ့တင် အရည်ကထွက်တာ။ အထွန်အထိပ်ရောက်ပြီး တအားကောင်းလို့ကတော့ အရည်တွေပန်းကို ထွက်တာပါပဲ။

အခုလည်း သဲအဖုတ်ကလေးကနေ အရည်တွေ တစက်စက်ထွက်ကျနေပါပြီ။ သဲလည်း မသိမသလိုဟန်လုပ်ကာ

" ဟာ ဖေဖေ"

" ဟေ ဟေ သမီး"

ဖေဖေက သူကြည့်နေတာကို လူမိသွားတယ်ထင်ပြီး လန့်သွားပုံပါပဲ။ 

" သမီးအဖုတ်ကလေးက အရည်တွေထွက်ကျနေတယ်ရော်ဖေဖေ"

သဲလည်းတအားထန်နေပြီလေ ဟိုဟာတွေ ဒီဟာတွေလုပ်မနေချင်ဘူး အဖုတ်ဟာ အဖုတ်ပဲပေါ့။

" ဟေ ဟုတ်လားသမီး သေးမထိန်းနိုင်တာများလား"

" မသိပါဘူးဖေဖေရယ် ကြည့်ပေးပါအုံး"

သဲလည်း ဖေဖေ့ရှေ့သွားပြီး အဖုတ်ကိုလှန်ပြလိုက်တယ်။ ဖေဖေ့မျက်နှာ ဝင်းကနဲပဲ။

" ဟေ အေး အေး သ သ သမီး"

ဖေဖေတစ်ယောက် စကားတွေလည်း ထစ်နေပါတယ်။

" ဒါဆို သမီး စားပွဲပေါ် တက်လိုက်"

ထမင်းဟင်းပန်းကန်အားလုံး သိမ်းပြီးသားမို့ စားပွဲပေါ်က ပြောင်ရှင်းနေပါတယ်။ သဲလည်း ဖေဖေပြောတဲ့အတိုင်း စားပွဲပေါ်တက်ပြီး လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အနောက်ဘက်ကိုပြူထွက်လာတဲ့အဖုတ်ကလေးကို ဖေဖေက လက်နဲ့တို့ကြည့်နေပါတယ်။

ဖေဖေ့လက်ကိုကပ်ပါလာတဲ့အရည်လေးတွေကိုဖေဖေကအနံ့ခံပြီး လျှာနဲ့ပါတို့ကြည့်နေပါတယ်။

" သေးတော့မဟုတ်ဘူးသမီးရဲ့ နေအုံးနော် ဖေဖေထပ်လေ့လာပေးမယ်"

သဲတကယ်ပဲသိချင်မိပါတယ်။ ဘာအရည်တွေလဲဆိုတာ ဖေဖေတကယ်မသိတာလား၊ မသိဟန်ဆောင်နေတာလား။ သဲအထင်တော့ ဖေဖေ့လိုသမီးတစ်ယောက်အဖေ အိမ်ထောင်သည်က ဒါကိုမသိစရာအကြောင်းမရှိ။ ဒါဆိုဖေဖေကသိသိနဲ့ အာ့ ။

သဲလေ ဖေဖေက သိသိနဲ့လုပ်နေတာလို့ တွေးမိလိုက်တာနဲ့ အဖုတ်ကလေးထဲက ဆစ်ကနဲဖြစ်ပြီး အရည်တွေထပ်ထွက်လာတယ်။ ဖေဖေကလေ သဲအဖုတ်ကလေးနားကို နာခေါင်းနဲ့ကပ်ပြီး သဲရဲ့အပျိုပေါက်အဖုတ်နံ့လေးကို ခံယူနေရှာတယ်။

ဖေဖေ့ထွက်သက်နဲ့ဝင်တိုက်မိတဲ့သဲအဖုတ်ကလေးကလည်း အရည်တွေပိုပိုထွက်လာရတယ်။ ဖေဖေကလေ သဲအဖုတ်ကလေးကို လျှာကြီးနဲ့ပါ လျက်နေပြီ။ သဲလေ လက်သီးကိုကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထားရတယ်။ မထိန်းနိုင်တော့တဲ့အဆုံးတော့ အော်ငြီးမိတာပေါ့။

" အင်း အား အင်း အင့်"

" ဘာလို့လဲဟင်သမီး နာလို့လား"

" ဟင့်အင်း မနာဘူးဖေဖေ ဒါမယ့် ဖေဖေက သမီးအဖုတ်ကိုယက်နေတော့ တစ်မျိုးကြီးပဲ"

ဖေဖေက သဲကို စားပွဲပေါ်ကနေဆွဲခုပြီး သူ့ဂွကြားပေါ်ဝင်ထိုင်ခိုင်းတယ်။ ဖေဖေနဲ့သဲမျက်နှာချင်းဆိုင် နီးနီးကပ်ကပ်ကြီးပါပဲ။ သဲစကပ်ကလေးကလည်း အပေါ်လှန်တင်နေတာဆိုတော့ ဖေဖေနဲ့ထိကပ်နေတဲ့နေရာက သဲဘာမှဝတ်မထားဘဲ ထိကပ်နေသလိုပါပဲ။ ဖေဖေကလည်း ပုဆိုးတစ်ထည်တည်းပါတယ်။ ဂွနှစ်ခုထိကပ်နေပြီဆိုမှတော့ သဘောက ဖေဖေ့လီးကြီးနဲ့ သဲအဖုတ်ကလေး ထိကပ်နေပြီဆိုတဲ့သဘောပဲပေါ့။ ပုဆိုးခံထားတဲ့ကြားက ကူးစပ်လာတဲ့ဖေဖေ့လီးကြီးရဲ့အနွေးဓာတ်က သဲအဖုတ်ကလေးရဲ့ဟိုးအတွင်းထဲထိကို စီးဝင်သွားတာပါပဲ။

" သမီးလေး သမီးလေးအဖုတ်က အရည်တွေထွက်နေတော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ"

" ယားတယ်ဖေဖေ တစ်မျိုးပဲ"

" ဖေ‌ဖေ့အထင် အဲ့တာ သမီးမေမေလိုဖြစ်တာပဲ"

" ဟုတ်လားဖေဖေ ရောဂါလားဟင်"

သဲကတော့ သိသိရဲ့ မသိသလိုလုပ်နေတာပဲ၊ သဲအထင် ဖေဖေလည်း သဲလိုပဲ ဟန်ဆောင်နေတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

" ရောဂါတော့ဟုတ်ဘူးပေါ့သမီးရာ ဒီလိုပဲဖြစ်တတ်တယ် ဖေဖေလုပ်ပေးလိုက်ရင်တော့ သမီးမေမေသက်သာသွားတာပဲ"

" ဟုတ်လားဖေဖေ သမီးကိုရော လုပ်ပေးပါ့လားဟင် သမီးအရမ်းယားလာလို့"

ဖေဖေလည်း ထန်နေပြီဆိုတာ သဲသိတာပေါ့။ သဲအဖုတ်ကလေးနဲ့ထိကပ်နေတဲ့ ဖေဖေ့ရဲ့ မာတောင်တောင်လီးကြီးက သက်သေပဲလေ။

" လုပ်ပေးမှာပေါ့သမီးရဲ့ ဒီနားမှာတော့မရဘူး အိပ်ခန်းထဲသွားမယ် လာ"

ဖေဖေက သဲကိုပင့်ချီပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုခေါ်သွားတာပေါ့။ အခန်းထဲရောက်တော့ သဲကိုယ်လုံးလေးကို မွေ့ယာပေါ်ပစ်ချလိုက်တယ်။ သဲလည်း ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားပြီး ပေါင်ကတော့ ကားလျက်သားလေး။ ဖေဖေကသဲမျက်နှာနားကပ်လာပြီး သဲနှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့ပြောတယ်

" သမီးလေး သမီးလေးသက်သာအောင် ဖေဖေလုပ်ပေးမယ်နော်"

ဖေဖေက ပြောပြီးပြီးချင်းပဲ သဲအောက်ကိုလျောဆင်းသွားတယ်။ အခုလေးတင်ပဲ သဲနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီးသွားတဲ့ဖေဖေက အခုတော့ သဲရဲ့အဖုတ်ကလေးကို နမ်းနေပြန်ပါပြီ။ တင်းကြပ်စိပိတ်နေတဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာနဲ့ဖြေးဖြေးချင်းလျက်ရင်း သဲအဖုတ်ကလေးကို လျှာနဲ့ကုတ်ပေးနေပါတယ်။ သဲလေ ရင်ထဲမှာလေ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ ဖေဖေက သဲအဖုတ်ကလေးကို ဖြဲနေတယ်။ စိကြပ်နေတဲ့အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက ဟလာတော့ ဖေဖေက လျှာနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲထိထိုးပြန်တယ်။

" အား ဟင့် အား အား"

သဲငြီးမိတာပေါ့။ ဖေဖေကအယားဖြေပေးနေတာလား ပိုပြီးယားလာအောင်လုပ်နေတာလားဆိုတာ သဲမသိတော့ဘူး။ သဲကောင်းတာပဲသိတယ်။ အား သဲရင်တွေအရမ်းတုန်နေတယ်။ ဖေဖေ့လျှာကို သဲအဖုတ်ကလေးထဲကနေ ခွာမသွားစေချင်ဘူး။ 

ဖေဖေကလျှာနဲ့ထိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး လက်ခလည်နဲ့ထိုးပါတယ်။ အစကတော့မဝင်ပေမယ့် ဖေဖေက စိတ်ရှည်လက်ရှည်အဖုတ်ကလေးကိုဖြဲပြီး လျှာလေးနဲ့လျက်ပြီး ချော့သွင်းလိုက်တော့ ဖေဖေ့လက်ခလည်လေးက သဲအဖုတ်ထဲဝင်သွားတာပေါ့။ 

" အာ့"

ဖေဖေ့လက်ခလည်တောင် ဒီလောက်တင်းကြပ်သွားတာ ဖေဖေ့လီးကြီးသာဆို ဘယ်လောက်တောင် တင်းကြပ်နေမလဲနော်။ ဖေဖေ့ရဲ့လက်ခလည်ကြီးက သဲအဖုတ်လေးထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်လုပ်နေတယ်။ တစ်ခါတစ်ခါအဖုတ်ကလေးထဲကို ဝေ့ပတ်ပြီး မွှေနေသေးတာ။ ခနနေတော့ ဖေဖေ့လက်ခလည်ကြီးကို သဲအဖုတ်ကလေးက အသားကျလာတယ်ထင်တယ် သိပ်မကြပ်တော့ဘူး။ ချောင်ချောင်လေးနေဖို့အချိန်တောင်မရလိုက်ဘူး ဖေဖေက လက်သန်းကြွယ်ကိုပါထပ်ထည့်တယ်။

" အာ့"

သဲ အာ့ ဆိုအော်မိတာပေါ့။ အွန်းလေ မအော်မိစရာလဲ အခုဆို သဲအဖုတ်လေးထဲ လက်နှစ်ချောင်းတောင် ဝင်နေတာလေ။

" သမီးလေး နည်းနည်းနာရင်အောင့်ခံနော် သမီးလေးအယားပြေအောင်လုပ်ပေးနေတာ"

" ဖေဖေရယ် ဖေဖေလုပ်မှ ပိုယားလာသလိုပါပဲ"

ဖေဖေက ဟားဆို တစ်ချက်ရယ်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ

" ပိုယားလာလေ ပျောက်ခါနီးလေပဲသမီးရဲ့"

သဲဖေဖေကိုဘာမှပြန်မပြောမိတော့။ ဖေဖေလုပ်ပေးသလိုသာ ငြိမ်ခံနေအုံးမယ်လို့ တွေးထားလိုက်ပါတယ်။ ခနအကြာ လက်နှစ်ချောင်းလုံးလည်းချောင်လာရော ဖေ‌ဖေ့ကိုယ်လုံးကြီးက သဲအပေါ်ကို အုပ်မိုးလာပါတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ဖေဖေ့ပုဆိုးလည်း ကျွတ်နေပါပြီ။ 

သဲဖေဖေ့လီးကြီးကို မြင်နေရတယ်။ တောင်နေလိုက်တာ အကြောတွေနဲ့။ ညကသဲကိုင်ခဲ့ရသလို သေးပျော့ပျော့လေးမဟုတ်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်ပြီး တောင့်တင်းနေရောပဲ။ သဲဖေ့လီးကြီးကို တမေ့တမောကြည့်နေမိတုန်းမှာပဲ ဖေက သဲရဲ့ပေါင်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ဘေးကိုဆွဲကားလိုက်တယ်။ ပေါင်ကားသွားတာနဲ့အတူ အဖုတ်ကလေးလည်း ပိုကားသွားတာပေါ့။ ပိုမြင်သာအောင်ပြောရရင် အဖုတ်အပေါက်ကလေး ပိုအာသွားတာပါ။ ဖေ့လီးကြီးထိုးထည့်ဖို့ လွယ်သွားတာပေါ့။

````````````````````````````````````````

ဖေဖေက သဲမျက်နှာနားကပ်လာပြီး သဲကိုထပ်နမ်းတယ်။ သဲဖေဖေ့အနမ်းတွေအောက်စီးမျောနေဆဲမှာပဲ ဖေဖေ့လီးထိပ်ကြီးက သဲအဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ထိုးနေတယ်။ ဖေဖေကသဲလက်တွေကို ဖေဖေ့ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားစေတယ်။ 

" သမီးလေး နာရင် ဖေဖေ့ကျောသာဆွဲကုတ်ပစ် ကြားလား"

ဖေဖေကအဲ့လိုလည်းပြောပြီးရော သဲနှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းပါတယ်။ နမ်းရင်းပဲ ဖေဖေ့လီးကြီးက သဲအဖုတ်ကလေးထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။ အာ့ သဲအဖုတ်ကလေးအောင့်သွားတယ်။ သဲအော်ချင်တယ် ဒါပေမယ့် ဖေကသဲကိုအော်မရအောင် နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ပိတ်စို့ထားတယ်။

ဖေ့လီးကြီးက သဲအဖုတ်ကလေးထဲ တဖြေးဖြေးချင်း တိုးဝင်လာပါတယ်။ သဲလေ နာလွန်းလို့ ဖေဖေ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားမိတယ်။ ဖေဖေ့ကျောတွေကိုလည်း ဆွဲကုတ်ထားမိတယ်။ ဖေဖေ့လီးကြီး သဲအဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာရင်း တစ်နေရာအရောက်မှာ ရပ်သွားတယ်။ သဲလည်း နည်းနည်းတော့အောင့်နေတယ်။ သဲထင်လိုက်တာ သဲအဖုတ်လေးဂိတ်ဆုံးသွားပြီပေါ့။ ဖေဖေကလည်း လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်တယ်။ ပြီးရင်ပြန်သွင်းတယ်။ သဲစိတ်ထဲ မှန်းဆနေမိတယ်။ ဖေ့ဖေ့လီးကြီး တစ်ဝက်လောက်ပဲ သဲအဖုတ်ထဲဝင်သေးမှန်း သဲခံစားမိနေတယ်။ သဲကအသက်ငယ်လို့ သဲအဖုတ်ခေါင်းလေးက သေးနေတာနေမယ်လို့ သဲထင်လိုက်မိပါတယ်။ ဖေဖေက လတ်‌တလောဝင်ထွက်နေတဲ့လမ်းကြောင်းလေးကိုပဲဘဲ အဝင်အထွက်ချောအောင် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လိုးနေပါတယ်။ ဖေဖေနှုတ်ခမ်းတွေက သဲနှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေ ခနခွာပြီး

" သမီးလေး အယားပြေရဲ့လား"

" မပြေသေးဘူးဖေဖေ ဟိုးထိပ်ခေါင်းထဲက ယားနေတယ်"

ဟုတ်ပါတယ်။ သဲအမှန်ပဲပြောလိုက်တာပါ။ ဖေဖေ့လီးကြီးဝင်နေသလောက်ကတော့ သက်သာပေမယ့် ဟိုးအထဲထဲက ယားနေပါသေးတယ်။

" ဒါဆိုသမီး နည်းနည်းတော့နာမယ်နော် ခံနိုင်ရဲ့လား"

" ဟုတ်ဖေဖေ အယားပြေအောင်လုပ်ပေးပါနော်"

ဖေဖေက သဲကို ပြန်နမ်းပါတယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော ဖေ့လီးကြီးက သဲအဖုတ်လေးထဲ ဇွက်ဆို တစ်ချက်တည်းနဲ့ ဆောင့်ဝင်လာပါတယ်။ ဖေဖေ့ဆီးခုံနဲ့ သဲဆီးခုံထိကပ်မိခြင်းနဲ့အတူ ဖေဖေ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သဲအဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီဆိုတာ သဲသိလိုက်ရပါတယ်။ အာ့ သဲ သဲ နာတယ် သဲ နာလိုက်တာ အာ့ သဲမခံနိုင်ဘူး အာ့ ဟင့် သဲအော်ချင်ပေမယ့် ဖေဖေ့နှုတ်ခမ်းတွေက ပိတ်ထားတယ်။ သဲဖေဖေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပဲ ကိုက်ထားမိတယ်။ ဖေဖေ့ကျောပြင်ကိုပဲ ကုတ်ခြစ်မိတယ်။ ဖေဖေက မလှုတ်ဘဲငြိမ်နေတယ်။ ခနနေ သဲရဲ့ ဖေဖေ့ကျောကိုကုတ်ထားတဲ့လက်သည်းတွေ အင်အားလျော့သွားခါမှ ဖေဖေဟာ ဖြေး‌ဖြေးချင်း လီးကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပါတယ် ပလွတ်

ပြန်ထည့်တယ် ၊ ဖက်

ဆွဲထုတ်တယ်၊ ဖလွတ်

ပြန်ထည့်တယ် ၊ ဖက်

ထပ်ခါထပ်ခါမရေတွက်နိုင်အောင်လုပ်ပြီးချိန်မှာတော့ သဲသိပ်မနာတော့ပါဘူး။ ခံစားနေရတဲ့ယားယံနေမှုတွေလည်း သက်သာလာစပြုပါတယ်။ ဖေဖေကသဲနှုတ်ခမ်းတွေကို အလွတ်ပေးပြီး သဲဂုတ်သားလေးတွေကို သွေးစုတ်ဖုတ်ကောင်တစ်ကောင်လို စုပ်ယူနေပါတယ်။

" အာ့ ဟင့် အာ့ အာ့ အင့် အင့် အင့်"

သဲအပေါ်အုပ်မိုးကာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သဲရဲ့အပျိုစင်အဖုတ်ကလေးကို လိုးခွဲနေတဲ့ဖေဖေ့ကို သဲအချစ်ပိုမိပါတယ်။

ညတိုင်း မေ့မေ့အဖုတ်ထဲကိုဝင်နေတဲ့လီးကြီးက အခုတော့ သဲအဖုတ်ထဲဝင်နေပြီ။

ညတိုင်း ဖေဖေ မေမေ့ကိုလိုးလို့ တကျွီကျွီမြည်ပြီး ရမ်းခါနေတဲ့ကုတင်ကြီးက အခုတော့ သဲကိုလိုးလို့ ရမ်းခါနေရပြီ။

ညတိုင်း ကြားနေခဲ့ရတဲ့ တဖက်ဖက်အသံက အခုတော့ သဲပေါင်ခြံတွေကိုအမှီပြုပြီး ထွက်ပေါ်လာရပြီ။ ညတိုင်း ဖေဖေ‌ဟာ မေမေနဲ့အတူကြိုးစားနေခဲ့ရာက အခုတော့ သူ့သမီးဖြစ်တဲ့သဲကြောင့် ကြိုးစားနေရပြီ။

သာမန်လှေထိုးကြီးနည်းလမ်းတစ်ခုတည်းကိုသာသုံးပြီး လိုးပေးနေတဲ့ဖေဖေဟာ အဖုတ်ကြမ်းကျေလှပါတယ်။ ပုံစံမပြောင်းဘဲနဲ့တောင် အရသာကိုငြီးငွေ့မသွားအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းလှပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်။

" အာ့ အင့် အင်ပ ဖေဖေရယ် အာ့ ဟာ့"

" အယားပြေလားသမီးလေ ဟင် ဖေဖေလိုးပေးတာ အယားပြေရဲ့လား"

" ကောင်းတယ်ဖေဖေ အယားပြေတယ် အာ့ အင့် အင့်"

" ချစ်လိုက်တာသမီးလေးရယ်"

ဖေဖေ့ရင်ဘတ်ပေါ်က ချွေးသီးတွေက သဲရဲ့နို့အုံလေးတွေပေါ် ကျနေတာပေါ့။ ဖေဖေ့ရဲ့အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေက သဲကိုလိုးနေရလို့ ဖြစ်ပေါ်နေရတာပေါ့။ ဖေဖေရယ်။ သဲဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်။

သဲလေ ဖေဖေလိုးတာကိုခံနေရတာ ဘယ်နမိနစ်ရှိပြီလဲကိုမသိဘူး။ သဲသိတဲ့အချိန်မှာတော့ သဲအဖုတ်လေးက တအားယားပြီး အရည်တွေတအားထွက်နေတယ်။ ဖေဖေ့လီးကြီးတစ်ခါဝင်တိုင်း တဗွက်ဗွက်မြည်နေလောက်အောင် အရည်တွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေတယ်။ ဖေဖေ့ရဲ့တစ်ချက်စီတိုင်းက ပိုပိုကောင်းလာတယ်။ အာ့ အာ့ အာ့ သဲ သဲ ပြီးပြီ အာ့ သဲအရည်တွေအများကြီးထွက်သွားပြီ။ အား။ သဲကိုယ်လုံးလေးလည်း တုန်ယင်သွားတာပေါ့။

" သမီးလေး ပြီးပြီလား"

သဲဖေဖေ့ကိုခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ဖေဖေက သဲအဖုတ်လေးထဲကို လီးကြီးနဲ့ ပိုကြမ်းကြမ်းလိုးပါတော့တယ်။

" အာ့ အင့် အာ့ ဖေဖေ အာ့ ကြမ်းတယ် အာ့"

သဲလေ မနည်းအောင့်ခံရတယ်။ သဲအဖုတ်လေးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေတာပါပဲ။ သိပ်မကြာလိုက် ဖေဖေသူ့လီးကြီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး သဲနို့လေး‌တွေဆီ ဖေဖေ့လီးကြီးက ကပ်လာတယ်။ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကြားကို လီးကြီးညှပ်ပြီး ထိုးထိုးလိုးတာ ဖေဖေ့လီးကြီးထဲကနေ ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်တယ်။ သဲနို့အုံလေးတွေလည်း ဖေဖေ့အရည်တွေနဲ့ ရွှဲဆိုကုန်ရောပေါ့။

ဖေဖေကသဲဘေးကို မောမောနဲ့ဝင်လှဲပြီး အမောဖြေနေပါတယ်။ သဲကဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်တော့ သဲကို ပြန်ဖက်ပေးထားပါတယ်။ ဖေဖေကသဲနှာဖူးလေးကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး သဲကိုခေါ်တယ်

" ဖေဖေ့မယားငယ်လေး" တဲ့

အဲ့နေ့ညကစပြီး သဲနဲ့ ဖေဖေ လင်မယားလိုဆက်ဆံနေခဲ့ကြပါတယ်။ ပုံမှန်အချိန်ဆိုရင်တော့ သားအဖပေါ့လေ။ လိုးချိန်ဆိုရင်တော့ လင်မယားပေါ့။ 

ဒီလိုနဲ့ တစ်ပတ်နေတော့ မေမေပြန်လာပါပြီ။ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ မေမေပြန်လာချိန် ဖေဖေဟာအငမ်းမရလိုးဖြစ်မှာပါ။ ဒါပေမယ့်အခုတော့ ဖေဖေ မေ့မေ့ကို မလိုးပါ။

မေမေပြန်ရောက်တဲ့ည...

" ဖေဖေ မေမေရှိတယ်လေ"

" သမီးမေမေအိပ်ပါပြီကွာ ကပ်တိုးလေးလိုးရင်မသိသာပါဘူး စောင်လည်းခြုံထားတာကို"

ဖေဖေက သဲကို အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီး သဲနို့လေးတွေကို နယ်နေတာပါ။ မေမေကတော့ ဟိုးဘက်ဘေးစွန်မှာ အိပ်မောကျနေတာပေါ့။

ဖေဖေက သဲစကပ်ကလေးကိုဆွဲလှန်ပြီး အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးနေပါတယ်။

" နော်သမီး ဖေဖေလိုးတတ်ပါတယ်ကွာ သမီးမေမေမသိစေရဘူး သမီးအဖုတ်လေးလည်း စိုနေပြီပဲကို"

" လူဆိုးကြီး‌ဖေဖေ သဘောသဘော"

သဲလည်း ဖေဖေ့ကို သဘောလို့သာ ပြောလိုက်တာပေါ့။ သဲလည်းပြောလိုက်ရော ဖေဖေက ဘေးစောင့်အနေအထားနဲ့ပဲ သဲအဖုတ်ထဲကို သူ့လီးကြီးထည့်ပြီး လိုးပါတယ်။

" အင်း အား အင့်"

" ဇွက် ဇွက် ဇွက်"

ဖေဖေ့လီးကြီးက သဲအဖုတ်လေးထဲက တစ်ချက်ချင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတာပေါ့။ သဲလည်းကောင်းနေသလို ဖေဖေလည်း ကောင်းနေမှာပါပဲ။ ဘေးမှာမေမေအိပ်နေတာကိုပဲ မေမေမသိအောင်ခိုးလိုးနေတဲ့သဲတို့သားအဖကို မေမေသိရင် ခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်။ သဲလေ ကြောက်လည်းကြောက်တယ် ကောင်းလည်းကောင်းတယ်။ အား အား။ ဖေဖေ့ဆောင့်ချက် နည်းနည်းပြင်းလာတော့ ကုတင်လှုပ်လာတယ်။ ဖေဖေက ဘေးစောင်းအနေအထားကို အားမရတော့ဘူးထင်တယ် သဲကို ဖေဖေ့အပေါ်တက်ခိုင်းတယ်။

သဲကဖေဖေ့ဗိုက်ပေါ်မှာ မှောက်ခုံလေး အိပ်နေတဲ့ပုံပေါ့။ စောင်လည်းခြုံထားတော့ မသိရင် သမီးက အဖေပေါ်တက်အိပ်နေတယ်လို့ ရိုးရိုးသာထင်ကြမှာပဲ။ အမှန်တကယ် အဖေလီးကြီးက သမီးအဖုတ်ထဲဝင်နေတယ်ဆိုတဲ့ အချက်ကိုတော့ သတိထားမိမှာမဟုတ်။ ဖေဖေက အောက်ကနေ ပင့်စောင့်လိုးပါတယ်။ သဲကလည်း ဖေဖေ့နို့သီးလေးတွေကို စို့ပေးတယ်။ ဖေဖေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုနမ်းတယ်။ သဲတို့သားအဖ အပေးအယူတည့်နေတုန်းမှာပဲ 

" ကုတင်ကြီးက လှုပ်နေတာ ငလျင်လား"

မေမေအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ နိုးလာပါတယ်။ ဖေဖေက ပင့်စောင့်နေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ သဲကလည်း ဖေဖေ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို မှောက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ 

" ဟယ် ဒီသားအဖ ထပ်လျက်တောင်အိပ်နေလိုက်ကြသေး တကယ်တော်"

မေမေက သဲတို့အိပ်နေပုံကိုမြင်တော့ တဟားဟားရယ်ရင်းပြောတယ်။ သဲလည်း အိုက်တင်လုပ်ရတာပေါ့။

" ဟင် မေမေ ဘာတွေရီနေတာလဲ"

မသိရင် အိပ်မောကျနေရာက အမေ့ရီသံကြောင့်နိုးလာရသလိုပေါ့။

" ညည်းတို့သားအဖအိပ်နေပုံကြိုက်လို့ပါအေ"

" မေမေကတော့လေ ညကြီးကို အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ပြန်အိပ်တော့ သမီးလည်း သေးပေါက်ပြီး ပြန်အိပ်မယ်"

သဲလည်း ဖေဖေ့ပေါ်ကနေထပြီးအောက်ဆင်းလိုက်တယ်။ သဲအဖုတ်ထဲကနေ ဖေဖေ့လီးကြီး ပလွတ်ဆိုကျွတ်သွားတော့ နေရတာ ဟာတာတာကြီးပါပဲ။ ညပိုင်းခိုးလိုးတာဆိုတော့ သဲကအဝတ်တွေမချွတ်ဘူးလေ ဆိုတော့ မေမေ့ရှေ့မှာပဲ လီးကိုအသာချွတ်ပြီးထလို့ရတာ မဆန်းပါဘူး။ 

သဲလည်း အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ဆိုင်ခန်းဘက်ကိုသွားလိုက်တယ်။ ပစ္စည်းတွေတင်ထားတဲ့စင်တွေကြား ဖေဖေ့ကိုစောင့်နေတာပေါ့။ သိပ်မကြာလိုက် ဖေဖေတစ်ယောက် ရောက်လာပါတယ်။

" မေမေအိပ်ပီလား"

" ပြန်အိပ်သွားပြီသမီးရေ လာ"

ဖေဖေက သဲကို ပစ္စည်းတင်ထားတဲ့စင်ကိုအားပြုကိုင်ခိုင်းပြီး ခါးကော့ခိုင်းထားတယ်။ ဖေဖေသဲကို မတ်တပ်ဆော်တော့မယ်ထင်တယ်။ သဲလည်း ခံချင်နေတာပဲဆိုတော့ စင်ကိုကိုင်ပြီး ခါးကိုကော့ဖင်ကိုပစ်ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ 

ဖေဖေကသဲပေါင်တစ်ဖက်ကိုကိုင်မြှောက်ပြီး ပြဲသွားတဲ့အဖုတ်ကလေးထဲကို လီးကြီးထိုးထည့်ပါတော့တယ်။ ဖေဖေတစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း သဲအပေါ်မြှောက်မြှောက်သွားသလိုခံစားရတယ်။

" ဖောက် ဖောက် ဖောက်"

" အာ့ အင့် အာ့ အင့်"

ဖေဖေက အားရပါးရကိုပဲ သဲကို မတ်တပ်ဆော်နေပါတယ်။ သဲအဖုတ်လေးလည်း ဖေဖေ့လီးကြီးကြောင့် တော်တော်ပူထူနေပါပြီ။ စောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေ ရောထွေးနေတဲ့အဖုတ်ကလေးက တ‌ဗွက်ဗွက်အသံတွေကို မြည်လို့ပါပဲ။

ဖေဖေလက်တစ်ဖက်က သဲနို့လေးကို နယ်နေပါတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က သဲရဲ့ခါးကိုဖက်ပြီး လက်ခလည်က အဖုတ်အထက်နားက အစိလေးကိုပွတ်ချေနေပါတယ်။ သဲလေ အသားတွေကို တုန်လို့ပါပဲ။ ရင်တွေလည်းတုန်တယ်။ ဖေဖေနဲ့သဲနှစ်ယောက်တည်းသာရှိမယ်ဆို သဲစိတ်ရှိတိုင်းအော်ငြီးပစ်မိမှာပါပဲ။ 

ဖေဖေကသဲဂုတ်ကလေးတွေကိုလည်း ဖွဖွလေးကိုက်တယ်။ သဲအဖုတ်ထဲကိုလည်း လီးကြီးအဆက်မပြတ်ထိုးသွင်းတယ်။ ဖေဖေအရှိန်တက်လာပုံရတယ်။ အသွင်းအထုတ်လည်းမြန်လာတယ်။ နို့ကိုနယ်နေတဲ့လက်ကြီးကလည်း အားပိုပြင်းလာတယ်။ ဂုတ်ကိုကိုက်နေတဲ့ကိုက်အားလည်း ပိုကောင်းလာပါတယ်။ အစိလေးကိုချေနေတာလည်း ပိုကြမ်းလာတယ်။ သိပ်မကြာလိုက်တော့။ 

" အား ဟား ဟား အား ကောင်းလိုက်တာသမီးရာ"

" အင့်အင့် ကောင်းတယ်ဖေဖေ"

သဲနဲ့ဖေဖေ ပြိုင်တူပဲ ပြီးသွားကြတယ်။ ဖေဖေ့လီးရည်တွေက သဲအဖုတ်ထဲထိဝင်သွားတယ်။ ဖေဖေအထဲမှာပဲပြီးလိုက်တာဖြစ်မယ်။ ဖေဖေကလီးကြီးကို အဖုတ်ထဲကနေဆွဲထုတ်လိုက်ရော အဖုတ်ထဲကနေ ဖေဖေ့လီးရည်တွေရော သဲစောက်ရည်တွေရော စီးကျလာတာ သဲ‌ပေါင်တစ်လျှောက်ပါပဲ။

" သမီး ဖေဖေ အထဲမှာ ပြီးလိုက်မိတယ်"

" ရပါတယ်ဖေဖေရယ်"

နောက်ဆက်တွဲ ဘာတွေဖြစ်လာမလဲတော့ မသိသေး။ လတ်တလောတော့ သဲဖေဖေနဲ့ အခုလိုနေ့တိုင်းပျော်ချင်တယ်။ သဲဒါပဲသိတယ်။ ဖေဖေလည်း ဒါပဲ သိလိမ့်မယ်။

ပစ္စည်းတွေကြားထဲထိုင်နေရင်း သဲဖေဖေ့ကိုမေးမိပါတယ်။

" ဖေဖေ သဲကိုချစ်လား"

" ချစ်တာပေါ့ကွာ့ ဖေ့သမီးလေး ဖေ့မယားငယ်လေး"


ပြီးပါပြီ။

`````````````````````````````````````````````````````````

လူမှာမသေမချင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - နန်းနန်းဆန်း

လူတွေများခက်လိုက်တာနော်။ ကြည့်ပါဦး ၊ ခုလို မိုးတွင်းကာလမှာ တိလေးတွေ သဘာဝအလျောက် မိတ်လိုက်ကြတာ လိုးကြတာကို ခဲနဲ့ပေါက်သူကပေါက်ကြ။ ရေနဲ့ပက်သူက ပက်ကြနဲ့။ သူတို့ဘာသာဘာ၀ အလွန်ဆုံး မိတ်လိုက်ကြတာ တနှစ်လုံးမှ (၂) လပေါ့။ 

ဝဋ်လိုက်ကြမှာ မကြောက်ဖူးလားမသိဘူး။ ဝဋ်လိုက်လို လိုက်နေကြမှန်းလဲ မသိကြပါဘူးလေ။ ကနေ့ခေတ် လင်နဲ့မယား တနေရာဆီ၊ လင်မယားသာဆိုတယ် ငတ်နေကြတာ ဒုနဲ့ဒေးနော်။ ဝဋ်က ဟိုဘဝမကူးပါဘူး ၊ ဒီဘဝမှာပဲ လက်တွေ့၊ မြင်ကြပါစေနော်။

လူတွေကြတော့ စာဆိုလေးတောင် ရှိသေးတယ်။ ဘာတဲ့...

“ ကြောင်မှာပြာသို၊ခွေးမှာတော်သလင်း၊လူမှာမသေမချင်း တဲ့”

တိရိစ္ဆာန်တွေကမှ သဘာဝအတိုင်းပဲ ဆက်ဆံကြတာ၊ လူတွေဆို အပေါက်စုံ လိုးချင်ကြတာ မပြောပါနဲ့၊ ဖင်အလိုးမခံလို့ လင်မယားကွဲရတာနဲ့၊ ပုလွေမပေးလို့ လင်မယား ကွဲရတာနဲ့၊ အွန်လိုင်းမှာ အကြောင်းအရာပေါင်းစုံ ပေါ်တင်ပဲ မျက်နှာကြီးတွေပြပြီး ပြောဆိုဆွေးနွေးနေလိုက်ကြတာများ မြင်မဆုံး၊ကြားလို့မဆုံး။ယောင်္ကျားတွေကလဲ သူတို့လိုချင်တာမရတော့ ရတဲ့သူဆီ သွားကြတာပေါ့။

ဆက်ဆံတဲ့ကာလဆိုလဲ သူလနဲ့သူပဲ၊ (ခစ် ခုတော်လဲသူတို့လမမှန်ကြတော့ပါဘူး) လူမှတော့ ကြည့်ပါဦး။ နေ့မရှောင်၊ညမရှောင်၊နေရာမရှောင်၊ဒီကြားထဲ ဆေးဝါးတွေတောင် သုံးပြီး လိုးကြတာတောင်ပါလိုက်သေးတယ်။

````````````````````

ထားပါတော့၊ ကျွန်မပြောချင်တာလေးက အင်းစက်အတွေ့အကြုံလေးပေါ့။ ယောင်္ကျားမှန်ရင် အကုန်နီးပါး လိုးရရင် အကုန်လိုးချင်ကြတာပဲလေ။

ကျွန်မတို့နယ်မှာက မိသားစုလိုက် တဝိုင်းထဲမှာ  အိမ်တွေ စုဆောက်နေကြတာ၊ ခြံစည်းရိုးတွေ ဘာတွေ ထားမနေကြပါဘူး၊ အိမ် (၅) လုံးတစု၊ (၆) လုံးတစုစုနေကြတာပါ။ သားသမီးတွေ အိမ်ထောင်ကျရင်လည်း အိမ်တလုံးတိုးလာတာပေါ့။ ခုဆို ကျွန်မရဲ့ အိမ်ဝိုင်းထဲ (၆) အိမ်တောင်ရှိနေပြီ။ ဦးလေး မိသားစုရဲ့ သားနဲ့သမီးက အိမ်ထောင်ကျလို့ အိမ် (၃) လုံး၊ အိမ်တွေဆိုပေမယ့် တဲသာသာအိမ်လေးတွေပါ။  

မနှစ်က ကျွန်မမောင်က အိမ်ထောင်ကျတော့ အိမ်တလုံးထပ်တိုးတယ်။ ခလေးတော့ မရကြသေးပါဘူး။ တားထားတာထင်တယ်။ ကျွန်မကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့ (၃) နှစ်လောက်က အိမ်ထာင်ကျတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး။ (၁) နှစ်ယောက်ပဲ ပေါင်းရသေးတယ်။ ယောင်္ကျားက အရင်းနှီးလေးရအောင် မလေး အလုပ်သွားလုပ်လိုက်တာ ပေါ်မလာတော့ပါဘူး။ ဟိုမှာ အိမ်ထောင်ပဲ ထပ်ကျနေသလိုလို သိရတယ်။ ကျွန်မလဲ မလွမ်းနေတော့ပါဘူး။ သူနဲ့အတူပေါင်းသင်းနေထိုင်ခဲ့တဲ့ အိမ်လေးတောင် သိပ်မပြုပြင်တော့ ယိမ်းယိုင်လာပြီ။ 

လီးအရသာ ကောင်းကောင်းသိဖူးတော့ လိုးခဲ့ဆော်ခဲ့တာတွေ သတိရတာပေါ့။ ကြည့်လေ အခုမှ အသက်က (၂၃) ရှိသေးတာ။ အမေက ပန်းတွေကို ဖောက်သည်ချရောင်းပေးတယ်။ အဖေက သူဌေးတယောက်ရဲ့ ပန်းခြံမှာ ဦးစီးဦးကိုင်၊ ပိုင်ရှင်လူယုံပေါ့။ အဖေက (၄၅) ၊ အမေက (၄၆)၊ မနဲ့မောင် ညားခဲ့ကြတဲ့ ဇာတ်လမ်းပေါ့။

တရက်တော့ အမေက 

“ သမီး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ မနေနဲ့တော့ အမေတို့အိမ်ပဲ လာနေပေါ့”

“ အို အမေကလဲ တဝိုင်းထဲပဲဟာ...ဘာထူးလို့လဲ...”

“ ဘယ်တူမလဲ ဟဲ..မသင့်တော်ဘူးလေ ညရေး ညတာ..အချိန်ဆို တစ်ယောက်ထဲ..”

“ အမေတို့မလွတ်မလပ် ဖြစ်နေမှာ စိုးလို့ပါ...ခစ်ခစ်..”

“ ဟဲ့ ဘာရယ်တာလဲ...ညည်းက...”

“ ဟွန်း..အဖေက ခုထိ ကဲတုန်း...မဟုတ်လား...သမီးက ငယ်ငယ်ကထဲက သိနေတာနော်...သမီးက အအိပ်ဆတ်တော့ မမြင်ချင်မှ အဆုံး..”

အမေ မျက်နှာ တချက်နီသွားတယ်။ အမေက အသားဖြူဖြူ ပုပျပ်ပျပ် ၊ခါးတော့ နည်းနည်းတုတ်နေပြီ၊ အရမ်းကြီးတော့ ပုံမပျက်သေးပါဘူး။ အဖေက အမေ့ထက် ခေါင်းတလုံး အရပ် ပိုမြင့်တယ်၊ ပိန်ပိန်ပါးပါး။

“ အောင်မလေး..ညည်းလဲ လင်ရဖူးတာပဲ...အိမ်မှာပဲ လာနေ...အခန်းထဲနေပေါ့...ညည်းအဖေက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်တော့တာ..ငါလဲ အခန်းနဲ့မအိပ်တော့တာ ကြာပြီ..”

အမေတို့အိမ်က (၃) ပင်၊ (၂) ခန်းဆိုတော့၊ အိပ်ခန်းက တခန်းပဲ ရှိတာလေ။ ကျွန်တို့ ငယ်ငယ်က ကြမ်းတပြေးထဲ အိပ်ကြရတာ၊ အခန်းထဲ မအိပ်ကြဘူး။ အခန်းက အမေအဝတ်လဲတဲ့ အခါလောက်ပဲ ဝင်လဲတာ၊ ကျွန်မ အပျိုဖြစ်မှ အခန်းထဲ ကျွန်မပဲ အိပ်ရတာ၊ မောင်လေးက ပန်းခြံထဲက တဲထဲ သွားအိပ်တာများတယ်။

ဝါးအိမ်ဆိုတော့ ညဘက် အဖေနဲ့အမေလိုးကြပြီဆို ကြမ်းခင်းတွေက တကျီ ကျွီ..တကျွိ နဲ့..။

“ အဖေက ကြိုက်ပါ့မလား အမေရဲ့..ဟွန်း..တော်ကြာ သူငတ်နေမှာပေါ့...”

“ အို ..အေ ..ညည်းအဖေက ညတိုင်းပဲ ..ငယ်မူများ ပြန်နေသလားမသိဘူး...ညည်းလာနေတော့ နဲနဲဆင်ခြင်သွားမလားမသိဘူး...ဖုန်းထဲက ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီး...”

“ ခစ် ခစ် ...အမေ ဆက်လေ...”

“ တယ်..ငါပါးစပ်မရဲဘူး...”

ကျွန်မလဲ အမေ့နားနားကပ်ပြီး 

“ အပေါက်စုံ အလိုးခံရတယ် မဟုတ်လား...ဖင်ရော..အဖုတ်ရော..ပါးစပ်ရော..”

“ တယ်...ကောင်မလေး ”

ဆိုပြီး ကျွန်မ လက်မောင်းကို ဆိတ်ပါလေရော။ အမေက ကျွန်မတင်ပါးကို လာပွတ်ရင်း..

“ ညည်းရော နင့်လင်က...”

“ ပြောဘူး...”

အမေနဲ့ပြောနေရင်း ကျွန်မလဲ စောက်ရည်တွေ စိမ့်လာတာ သတိပြုမိတော့တယ်။

“ ကဲ အိမ်မှာပဲ လာနေ...ချေ ကြားလား”

“ ဟုတ်...အမေတို့ သိပ်မကဲရဘူးနော်..ခစ်ခစ်...”

“ ငါ က နေနိုင်တယ်...ညည်းအဖေသာ...”

.........................................

ဒီလိုနဲ့ အမေတို့အိမ် ရောက်လာရော၊ တရက်၊ နှစ်ရက် တော့ အဖေအိန္ဒြေရနေသေးတယ်။ ထမင်းတွေ မိသားစု လက်ဆုံစားကြ၊ ပျော်ပျော်ပါးပါး ပန်းခြံမှာလဲ ကူလုပ်ကြပေါ့..။

(၃) မြောက်ကျတော့ အိမ်က တကျွီ ကျွီ အသံတွေ မြည်လာရော၊ ကျွန်မလဲ ဖေ့ဘုတ် ပွတ်နေရာကနေ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည (၁၂) နာရီ။ ကြားရတဲ့ တီးတိုး အသံတွေက

“ ရှီး...အို ..ကျွတ်...ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ငကျော်...သမီးရှိတယ် ..သတိထားဦး...အို... အတင်းပဲ...ဖြေးဖြေး..”

ဒါက အမေ့အသံ။

“ အာ့...ခဏလေး...ခင်မြ..ထိပ်လေးပဲ...ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ...ဝင်နေပြီ...ရှီး...ကြပ်နေတာပဲ..”

ဒါက အဖေ့အသံ။ 

စကားသံသာ တီးတိုးကြားနေရပေမယ့်  ဆောင့်သံ၊ လိုးသံ၊ အသားချင်း ရိုက်သံတွေက မကြားရ၊ အိမ်က သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲတော့ လှုပ်နေတယ်။ ကျွန်မလဲ စိတ်ကူးထဲ ပုံဖော်ရင်း အဖေတော့ အမေ့ကို ဖင်လိုးနေတာလားမသိ။ သဘာဝဆို ဒီလို မပြောလောက်ဘူး။ ငယ်ငယ်က အဖေတို့လိုးတာ မြင်ဖူးတာပဲ။ ပလောက် ပလွတ် ဗွက် ဗြွတ် ဆိုတံ့ အသံတွေ လောက် ညံနေတာ။ 

ကျွန်မလဲ ထရံနား အသာကိုယ်လုံးကို တွန်းပြီး ကြည့်တော့ လရောင်ဖြာနေတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ အမေက တစောင်းကွေးလေး၊ ခါးမှာ အဝတ်တွေ မရှိကြတော့ဘူး။ အဖေက နောက်နေ အမေ့ ရင်သားတွေကို ညှစ်နယ်ရင်း သူ့တင်ပါးကို ကပ်ဖိကာ ကပ်ဖိကာ ဖိတွန်းနေတယ်။ ကျွန်မလက်ကလဲ အလိုလို အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကြားထဲရောက်ပြီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကစီးကျလာတာတွေ ယူပြီး ဖင်ပေါက်နဲ့ စဖုတ်ကြား ပွတ်ကစားနေတယ်။ ခဏကြာတော့ အဖေက အမေ့ကို အတင်းဖိကပ်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်။

````````````````````````````````

နောက်နေ့မနက် အမေက ပန်းလာယူသူဖောက်သည်တွေနဲ့တွေ့ ရမှာမို မနက်စောစော အိပ်ယာထ ပန်းခြံသွားပေါ့။ အဖေကတော့ အဲ့နေ့တောင်တော်နဲ့အိပ်ယာမထနိုင်၊ ခြေပစ်လက်ပြစ်အိပ်နေတာများ မတောင်တာတောင် (၅) လက်မလောက်ရှိတဲ့ လီးကြီးက ဒစ်ကြီးလန်ပြီးပေါ်နေတာများ၊ မြင်လိုက်ရတော့ ကျွန်မတောင် စဖုတ်ထဲက စစ်ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊  အဖုတ်ထဲက အရာတခုခုကို ဆွဲညှစ်လိုက်ချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတယ်။

ဒီလိုနဲ့ (၁) လလောက်ကြာတော့ ညတိုင်းနီးပါး အမေနဲ့အမေရဲ့ Live Show လိုးပွဲကြည့်နေရတော့ ကျွန်မစိတ်တွေ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်လာတယ်။ စောက်စေ့ကို လက်နဲ့ပွတ်၊ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်တတစ်လောက် နှိုက်ကော်တာတောင် အယားကအပြေချင်တော့ဘူး။

အလိုလိုနေရင်း အင်္ကျီတပတ်နွမ်း အဟိုက်လေးတွေ၊ ထမိန်တပွတ်နွမ်း ပါးပါးလေးတွေ ဝတ်ပြီး အဖေ့ရှေ့တင်ပါးနှစ်ဖတ်ကို ပိုပို ခါရမ်းပြမိတယ်။ သဘာဝရဲ့ဆေ့စော်မှုကြောင့်ထင်ပါတယ်။ တမင်တော့ မရည်ရွယ်ပါဘူး။ အဖေကို မသိမသာ သတိထားမိတော့ ကျွန်မဖင်နောက်မှာ မျက်စိက ကပ်ပါနေပါတယ်။

အမေ့ကိုလည်း သနားတယ်။ အဖေနဲ့ပွဲကြမ်းပြီးတဲ့နေ့တွေဆို အမေ့မျက်နှာလေးက ချေင်လို့။ ကျွန်မလဲ စနောက်ချင်တာနဲ့

“ အမေ ညက ပင်ပန်းလား..ခစ်ခစ်..”

“ မယ်လေး..နဲနဲ သက်သာမလားလို့ ညည်းအိမ်ခေါ်ထားခါမှ ပိုပိုဆိုးလာသေး...ဂျပန်အင်းစက်ကားတွေ ပြပြီး လုပ်တော့တာ...ဟိုညကဆို...လုပ်နေရင်း နားနားတိုးတိုးကပ်ပြီး..အား..ကောင်းလိုက်တာ..သမီးရယ်..တဲ့..”

ကျွန်မလဲ အမေ့စကားကြားတော့ စဖုတ်က သိမ့်ကနဲ့ လှုပ်ပြီး စောက်ရည်တန်းစိမ့်လာတာပဲ။ အဖေများ ငါ့ကို..။ ကျွန်မလဲ online ကနေ သွေးသားရင်းချာ အင်းစက်ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်ဖူးနေတာပဲ၊ အဖေကြည့်တာပြီး အမေ့ကို သမီးအမှတ်နဲ့လိုးနေတာပါလား အတွေးရောက်လာတော့ ရင်ထဲသိမ့်ကနဲ၊ ကြည်နူးသလိုလို။

“ နင်လဲ နေတက်သလိုသာ ကြည့်နေ..ယောင်္ကျားဆိုတာ အဖေသော ဘာသော အတူတူပဲ..စိတ်က..ရရင် လိုးချင်ကြတာချည်းပဲ..”

`````````````````````````````````````

တရက် အမေက မြို့ဈေးက ဖုန်းလက်ဆက်တယ်။ သူ အပြန်နောက်ကျမယ်၊ ညနေစောင်းမှ ပြန်ရောက်မယ်၊ ညည်း အဖေကို ခြံထဲ လုပ်ကူ...ဆိုပြီး မှာလာတယ်။ အဲ့နေ့အဖေက နေ့လည် ပန်းခြံက ပြန်လာ အိမ်ရှေ့တရေးတမော အိပ်နေတယ်။ ကျွန်မလဲ ရေချိုးခါနီး ဟင်းနွေးဖို့ ထမိန်အဟောင်း ရင်လျားနဲ့ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်နေတုန်း... ဘယ်အချိန်က မီးဖိုအောက် ရောက်နေလဲ မသိ၊ မီနီမ ကို ဦးလေး အိမ်က အောင်တိုးက တက်လိုးနေပါလေရော...။ မီနီက အကောင်သေးသေး မနှစ်ကမှ ပေါက်ထားတာ၊ အပျိုမဒန်းမပေါ့၊ အောင်တိုးက ခွေးကြီး အကောင်ကြီး အရပ်မြင့်၊ မီနီမကို တက်ဆောင့်ကာစတော့ ငြိမ်နေ့ပေမယ့် အောင်တိုးလီးလဲ ဝင်ရော  တအိုင်အိုင်နဲ့ ထအော်ပါလေရော။ ကောင်မ ခံတုန်းက ခံပြီး၊ ကျွန်မလဲ ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်း မသိ။ 

အောင်တိုးက အတင်းဖိဆောင့်လိုးပြီး သူ့လီးအဆုံးလဲ ဝင်သွားရော နောက်လှည့်လှန်ချလိုက်တာ မိနီမှာ နောက်ခြေထောက် လွတ်ပြီး မြေနဲ့မထိပဲ တအား အော်ပါလေရော..။ ဘေးကခွေးတွေပါ လာပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ကိုက်ကြတာ၊ ဆူညံနေတာပဲ။ ကျွန်မလဲ ပထမတော့ ကြည့်နေရင် စိတ်တွေကြွနေတာပေါ့။ နောက်တော့ ကြားဖူးနားဝနဲ့ ကျွန်မလဲ အနားက ရေခွက်ယူပြီး ရေနဲ့ပက်မယ်အလုပ် ထမိန်ရင်လျား က ကျွတ်ကျပါလေရော...။ အဲ့အချိန် ဘယ်တုန်းက အနောက်ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့ အဖေက ရေခွက်ပြန်ချပြီး ထမိန်ပြန်ကောက်မယ့် လက်ကို အဖေက သူ့လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ကျွန်မကို အတင်းဖက်ပါတော့တယ်။

“ အို...အဖေ့..”

အဖေ့ လက်က အတွေ့အကြုံများသူပီပီ ကျွန်မတကိုယ်လုံး ဖက်ထားပြီး ကျွန်ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးအုံလေးထဲ မွှေနေပါပြီ။ ကျွန်မတကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတွေ ထပြီး စောက်ရည်တွေ တရဟော စိမ့်လာတော့တယ်..။ အဖေက လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေသလို တဖက်က ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်နေပါတယ်။

“ အဖေ့....သတိထားပါဦး..သမီးလေ.. အဖေ့သမီးလေ...နန်းကြည်လေ..”

ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်မက ထမိန်ကို လှမ်းအကောက် ခါးကို ပိုကိုင်းပေးသလို ဖြစ်သွားတော့ ခါးမှာ ဘာမှမရှိတော့တဲ့ အဖေ့လီးကြီးက ဖင်အမြှောင်းတလျောက် အဖုတ်ပေါက်ဝနားပေါ် ဖိပွတ်မိပြီး ကျွန်မတကိုယ်လုံး နုံးခွေသွားသလိုပဲ၊ ရုန်းချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ပါဘူး။

ကျွန်မကလည်း အမေတူ ပုတဲ့အထဲပါတယ်။ အဖေက အရပ်မြင့်တော့ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို နဲနဲ ကွတတ လုပ်ပြီး ကော့တင်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီး တဝက်လောက် ဝင်လာတော့တာပဲ..။

ဗြိ..

“ အား....ဟင့် အဖေ..မိုးကြိုးတွေပစ်...ဟင့်...”

အဖေနဲ့သမီးဆိုပေမယ့် လီးနဲ့အဖုတ် ထုံးစံ အတိုင်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ခေျာနေတဲ့ အိမ်ထောင်ကျဖူးတဲ့ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲက တင်ကြပ်စွာ အဖေ့လီးကြီး ဆွဲညှစ်ထားမိတယ်...။ အဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ အရသာ။ 

“ အဖေ့..ဒီနေရာကြီးက.... အပြင်က သူများတွေ မြင်..”

ကျွန်မစကားမဆုံးသေး အဖေက သူ့လီးကို ခဏချွတ်ပြီး ကျွန်မကို စွေ့ကနဲ့ပွေ့ယူပြီး ကျွန်မအိပ်ခန်းထဲ သယ်သွားတယ်။ ကျွန်မလဲ အဖေ့လည်ပင်ကို သိုင်းဖတ်ပြီး ပါသွားတာပေါ့။ ဆံပင်အရှည်တွေလဲ ပြေကျကာ ဖရို ဖရဲနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ပါသွားရပါတော့တယ်။

ကျွန်မစိတ်ထဲ ဖြစ်သင့် မဖြစ်သင့် ဇဝေဇဝါ ဝေခွဲမရဖြစ်နေသေးတယ်။ တဖက်က အထိအတွေက လည်း ခုနက မစွတ်မပွတ် ခံစားထားဖူးတော့ စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ ဆာက်တည်မရအောင်ဖြစ်နေတယ်။

အဖေက ကျွန်မကို ခေါင်းအုံးပေါ် အသာအယာ ချပြီး အပေါ်က သူ့ကိုယ်နဲ့အုပ်မိုးထားပြီး. ကျွန်မဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးနေတယ်။ ကျွန်မက မျက်စိတွေ မှိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ အဖေ့လက်က ကျွန်မဒူးနှစ်ဖက်ကို တွန်းတင်းပြီး ကျွန်မ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို စဖုတ်ပေါ် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲရင်း ကလိနေတော့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကလဲ အရည်တွေ ရွှဲနေတာနဲ့ နဲနဲလေးသာ အဖေ့လီးဒစ်ကို ထပ်ဖိလိုက်တာနဲ့ ဝင်သွားမှာပဲ..။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခုချိန် အဖေ့လီးကို ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးဖိသွင်းလိုက်စေချင်လှပါပြီ။

ဒါပေမယ့် ပါးစပ်က တကယ် ထွက်လာတဲ့စကားက

“ အဖေ့...သမီးကြောက်...တယ်.. ဘိုက်ကြီးသွားမယ်...ဟင့်...သမီး ဂ်င်း ထုပေးမယ်လေ...အဆင်ပြေမလား...”

“ မကြီးစေရပါဘူး..အဖေသိတယ်....” 

ပြောနေရင်း အဖေက အောက်ဖက် လျောဆင်းသွားပြီး ကျွန်မတင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်က လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်ကနေ ဖင်ပေါက်အထိ လျှာနဲ့လျှက်ပါတော့တယ်။

“ အို အဖေ့....ငရဲတွေ..ကြီး....”

ပလပ် ပလပ် ..ပြွတ်

ကျွန်မတကိုယ်လုံး သိမ့်ကနဲ့နွေးကနဲခံစားလိုက်ရတယ်။ ယောင်္ကျားဖြစ်သူတောင် တခါမှ မလျှက်ပေးခဲ့ဖူးဘူးလေ။ ကျွန်မဒူးနှစ်ဖက်က အဖေ့ ခေါင်းကိုညှပ်ထားပြီး အဖေ့ဆံပင်တိုတိုလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ကနေ ကြွတက်နေပါပြီ။ (၅) ချက်လောက် အဖေ့နှုတ်နဲ့လျှာတွက ဖိလျှက်လိုက်တော့ ကျွန်မတချီ ပြီးသွားပြီး အဖေ့ခေါင်းကို အတင်းတွန်းပြီး 

“ အား..မရ..မရတော့ဘူး....ပြီး....အား..တအား ကျင်....တယ်..”

ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်မပြီးသွားပါပြီ။ စဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အထိမခံနိုင်အောင် ကြင်လှပါတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ရင်ပြီး မောဟိုက်လာပါတယ်။ အဲ့ အချိန် အဖေ့လီးဒစ်က ကျွန်မဖင်ပေါက်ထဲ ထေ့ပြီး ဖိလိုက်တာနဲ့ “ဖြိ” ကနဲ့ တိုးဝင်လာပါတယ်။

“ အို...အဖေ...ဟင့်..ရှီး....ဖြေးဖြေး..”

အဖေ့လီးက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ကျွန်မဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုစ်နေတာကို သိလိုက်တယ်။ နွေးနွေးကြီး။ အဖေက ဒစ်ပဲသွင်းထားပြီး စိမ်ထားတယ်။ ဖင်ခံဖူးပေမယ့် အဖေ့ဟာက တုတ်တာရယ်၊ မခံရတာကြာပြီဆိုတော့ ဖင်ပေါက်ထဲ ကြပ်သိပ်နေတာပဲ။ အထုတ်အသွင်း လုပ်မရအောင် တပ်ကြပ်နေတော့ ဒစ်နောက် လွန်ရုံလေးပဲဖြည်းဖြည်းလေးပဲ ဇိမ်ယူလိုးနေတယ်။ ကျွန်မလည်း အလိုက်သင့်လေး ဖင်ဝကို ရှုံ့ပွရှုံပွ လုပ်ပေးမိတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အဖေလဲ သိပ်မကြာပါဘူး။ သုတ်ရည်နွေးတွေ ကျွန်မဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာတယ်ဆိုတာ ခံစားမိတယ်။ 

အဖေ့ကိုယ်ကြီးက ကျွန်မအပေါ် ကိုင်းကျလာပြီး အမေဖြေကာ

“ ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်..”

“ ရွှတ်”

“ ကဲ ဆင်းတော့ အဖေ ..ဇိမ်မယူနေနဲ့တော့...နောက်မှ သမီး မြို့တက်ပြီး ထိုးနေကျ ဆေးခန်းမှာ တားဆေးထိုးထားမယ်..နော်..ဖင်..တော့ အမြဲမခံနိုင်ဘူး..ဟွန့်....ခုတောင် ပြဲပြီလားမသိဘူး..”

“ ရွှတ်”

အဖေ့ပါးလေးကို ယုယုယယ နမ်းပေးရင်း နှာခေါင်းထဲက အနံ့တခုရလာတာနဲ့

“ ဟင်...အဖေ ဟင်းတူးပြီလား မသိ...ခစ်..ခစ်..”


......................

အဲဒီနောက် ကျွန်မနဲ့အဖဟာ အမေလစ်တိုင်း....လိုးကြဆော်ကြပါတော့တယ်။ ကျွန်မကလည်း အဖေတောင်းဆိုတဲ့ အခါတိုင်း တခါမှ မငြင်းမိပါဘူး။ အဖေကတော့ ပြောပါတယ်။ 

“ သမီး အိမ်ထောင်ထပ်ပြုပေါ့.. ငယ်သေးတယ် ..တဲ့..”

“ မပြုတော့ပါဘူး ... အဖေရယ်..အဖေ့ဆီက သမီးလိုချင်တာ ရနေပြီပဲ...ခစ်ခစ်..အဖေလိုးနိုင်တဲ့အထိ သမီးလင်မယူတော့ဘူး...”

ကျွန်မလဲ စိတ်ထဲ အဖေအလိုးသန်ပုံကို ကြည့်ရင် မသေမချင်း လိုးနိုင်မယ့်ပုံပဲ။ အမေကတော့ နောက်ပိုင်း ရိပ်မိပုံရတယ်။ 

“ နင့်လာမှပဲ ငါသက်သာတော့တယ်..ဒါတောင် ဒင်းက နှစ်ယောက် အတူတူ ယှဉ်လိုးချင်လို့တဲ့..ငါတော့ မျက်နှာပူလို သေမှာပဲ...ယောင်္ကျားတွေများ...မပြောလိုက်ချင်ဘူး...”


ပြီးပါပြီ။




............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................  


 



ပေါက်ကောင် (စ/ဆုံး)

ပေါက်ကောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကိုအဏ္ဏဝါ

(၂၀၀၀) ခုနှစ်လောက်က ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က ရွာမှာ (၁၀) တန်းအောင်ထားကာစ လတ်လျား လတ်လျား နေနေသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်ကလဲ မတက်ရသေးတော့ အားနေတာပေါ့။ မြို့မှာဆိုရင်တော့ ကျွန်ပျုတာသင်တန်းလိုလို ဘာလိုလို တခုခုတော့ တက်ဖြစ်နေမှာပေါ့။

တနေ့ ရွာက အမျိုးတယောက် အလှူလုပ်တော့ နယ်ဝေးက ဧည့်သည်တွေပါ လာကြသည်ပေါ့။ ထို့အထဲတွင် ကျွန်တော်တို့ရွာသားတွေနဲ့ ဝတ်ပုံစားပုံ ပြင်ဆင်ပုံ တမူထူးခြားနေသော သက်လတ်ပိုင်း လင်မယား တတွဲပါလာသည်။ 

အမေတို့က မိတ်ဆက်ပေးသည်။ အဲဒါ ငါတို့နဲ့ အမျိုးမကင်းဘူးတဲ့။ စပ်ရင် ဦးလေးတော်တယ်တဲ့။ ဦးလေးတော်တယ်ဆိုတဲ့ သူက အသက် (၅၀) လောက်၊ ပိန်ပိန်ပါးပါး ၊ အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ ၊ ဆံစတွေကတော့ နားထင်စပ်မှာ ဖြူစပြုနေပါပြီ။ ကချင်ပုဆိုးနဲ့ လယ်ကတုံးလက်ရှည်၊ အသားရောင် တိုက်ပုံလေးနဲ့ သပ်သပ်ယပ်ယပ်ပါပဲ။

သူ့မိန်းမက အသားလတ်လတ် ခါးသေးသေး တင်ကားကား၊ ရင်သား ထွားထွားနဲ့ မြန်မာဝတ်စုံ ပိတ်သားပျော့ပျော့ကို ကွတ်တိ တိုင်းချုပ်ပြီး ဝတ်ထားတော့ သူ့ကိုယ်လုံး အလှကလဲ အများကြားထဲ ထင်းနေတာပေါ့။ မျက်နှာကလည်း ဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့၊ ဆံပင်ကလဲ ပခုံးထိလောက်ကို အဖျားလေးတွေ ပုံသွင်းကောက်ထားတော့ တောသူတွေထဲ သိသိသာသာ လှနေတာပေါ့။

သူတို့လင်မယားက အိမ်မှာတည်းတာပေါ့။ ရွာက ရွာငယ်ဆိုတော့ ဧည့်သည်တွေ အိမ်ခွဲတည်းကြတာပေါ့။ အမေက ပြောပြတယ်။ ဦးလေးက ငယ်ငယ်ကထဲက အိမ်က ထွက်သွားတာ ကြာပြီ။ နောက်တော့ ထောင်ကျသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ခုမှ ပြန်ပေါ်လာတာတဲ့၊ မိန်းမကလဲ ဒါ ဘယ်နှစ်ယောက်မြောက်လဲ မသိဘူးတဲ့။ အဲလောက်ပဲ သိရသည်။

အိမ်မှာတည်းတော့ ဦးလေးမိန်းမဆိုသူနဲ့လဲ ရင်းနှီးသွားတာပေါ့။ နာမည်က မမူယာ တဲ့။ နယ်ဘက်တော့ မှည့်လေ့ရှိတဲ့နာမည် မဟုတ်ပါဘူး။ အလှူအဝင် တရက်လောက်ကနေပြီး အလှူအကြို၊ အလှူနေ့ ရယ်၊ အလှူပြီးတဲ့ အထိ ဦးလေးက တရက်မှာ အိမ်လာမအိပ်ဘူး။ ခဏတဖြုတ်လာပြီး သူ့အပေါင်းအသင်းတွေက လာခေါ်သွားတာနဲ့ ပြန်ကိုပေါ်မလာဘူး။ ပြန်လာတိုင်းလဲ လေးကွက်သိုင်း နင်းလာတာပဲ။ 

ဇာ်ကျိုးပြီး ခြေတံရှည် ကျွန်တော်တို့ အိမ်ပေါ်ကို တက်ကို တက်မနိုင်ပါဘူး။ ရွာရောက်စက ဝတ်လာတဲ့ တိုက်ပုံနဲ့ ပွဲထိုင်ဝတ်စုံကို မမူယာက သိမ်းထားပေးလို့ အလှူရေစက်ချတဲ့ ရက်မှာပဲ အဲဒီဝတ်စုံလေး နဲ့ လူလိုသူလို တွေ့ရတော့တာပဲ။

အတိုချုပ်တော့ မမူယာနဲ့ ကျွန်တော် အရမ်းရင်းနှီးသွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ “ မောင်လေး မောင်လေး” နဲ့ ပါးစပ်က မချဘူး။ ရန်ကုန်လိုက်လည်ဖို့ ခေါ်တယ်။ သင်တန်းတခုခု တက်ပေါ့၊ ဆယ်တန်းအောင်ထားရင် အနည်းဆုံး ကွန်ပျူတာသင်တန်းလောက်တော့ တက်ထားသင့်ကြောင်း သူတို့အိမ်မှာတည်းလို့ရကြောင်းပြောတာပေါ့။

သူတို့ပြန်သွားတဲ့အထိ ဦးလေးက ဇာတ်ကျိုးပြီး ပါသွားတာပါပဲ။ နောက်တလလောက်ကြာတော့ အမေနဲ့အဖေကို ရန်ကုန်မှာ သင်တန်းတခုခု သွားတက်ဖို့ပြောတော့ ခွင့်ပြုပါတယ်။ အဖေကတော့ မသွားခင်ပြောပါတယ်။ ရန်ကုန်က မမူယာရဲ့ တော်ကီ မိသွားပြီဆိုတာသိလို့ ရန်ကုန်အနေအထားတွေကို ပြောပြပါတယ်။ 

ရန်ကုန်ဆိုတာ ချမ်းသာသူတွေနဲ့ အခြေခံလူတန်းစား ဘဝတွေရဲ့ ကွာဟမှု ၊ သူတို့ခေတ်က သာကေတ၊မြောက်ဥက္ကလာဘက်ကအကြောင်းတွေ ပြောပြတာပေါ့။ တဲသာသာတွေနဲ့ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နေရလဲ ရန်ကုန်မှာနေတယ်ပဲ ပြောတာပဲကွ...စသည်စသည်ပေါ့။ လူငယ်တယောက်အနေနဲ့ သွားနေသင့်ကြောင်းလဲ ပြောပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ရန်ကုန်ရောက်တယ်ပေါ့။ မမူယာတို့က ဒလမှာနေတာ၊ ရန်ကုန်ဘက်က တိုက်ကြီးတွေကို လှမ်းမြင်နေရပေမယ့် ဒလဘက် မမူယာတို့ ရပ်ကွက်က တဲသာသာတွေ။ ဦးလေးကလဲ ဆိုက္ကားနင်း၊ နေ့စဉ်ငမူး၊ မမူယာက လည်လည်ဝယ်ဝယ် နဲ့ နေ့ပြန်တိုးလေး ဘာလေးပေးတော့ အသင့်အတင့်ပြေလည်နေတာ။ 

ဒလဆိုတော့ရေက ရှားသေး၊ ရောက်စ ဘက်စက်စကားတွေ စီးပြီး ဘုရားစုံ မမူယာပဲ လိုက်ပို့ပေးတာ။ ရန်ကုန် ဘက်စ်ကားတွေရဲ့ ထုံစံ မမူယာနဲ့ တွဲသွားတွဲလာဆိုတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကြည်နူးသလိုလို၊ မမူယာကလဲ ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ချိတ်ထားပြီး တခါတလေ ပခုံးပေါ် ခေါင်းမီပြီး မျက်လုံး ရွဲကြီးတွေနဲ့ လည်ပင်ခပ်ဟိုက်ဟိုက် ကြားက ရင်သားအိအိထွားထွားကြီးတွေကြောင့် လူပျိုရိုင်းလေး ကျွန်တော်ဟာ စိတ်ရိုင်းတွေဝင်ပြီး ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းနဲ့ပေါ့။

ဒါကို မမူယာက ကောင်းကောင်းသိမှာပေါ့။ တပါတ်လောက် အတူတူ လည်ပတ် သွားလာလိုက်တော့ လင်မယားမကျ သမီးရည်းစားမကျ ကးပေါ်က အထိအတွေ့ရော၊ မမူယာရဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေမှုရောကြောင့်ရော၊ တဲအိမ်သာသာ အိမ်လေးထဲမှာ အတူတူနီးနီးကပ်ကပ်နေရတာရောကြောင့် ရွာကို မေ့သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ 

စိတ်တွေ မရိုးမရွဖြစ်လာရင် ညဘက်ထုတာပေါ့။ ညဘက်ဆို တော်တော်နဲ့ မအိပ်ကြဘူး၊မြို့ထုံးစံပေါ့၊ ဦးလေးက တနေကုန်မူးနေတာလေ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပြီး တန်းအိပ်တာပဲ။ သူဆိုက္ကားနင်းတာက သူ့အရက်ဖိုးတောင် အနိုင်နိုင်၊ စား၊ဝတ်၊နေရေး ဦးဆောင်နေရသူက မမူယာလေ။

အိမ်က တဲသာသာဆိုပေမယ့်၊ တီဗီ၊အောက်စက် ရှိတယ်၊ ရေချိုးတော့လဲ အိမ်လေးရဲ့ တံဆက်မြိတ်အောက်မှာ တိုင်ကီ နှစ်လုံးရေဖြည့်ထားတာ၊ အိပ်ခန်း၊ဧည့်ခန်းလို့ သတ်မှတ်ထားပေမယ့် ကျွန်တော်က အိပ်ချိန်ဆို ဧည့်ခန်းမှာပဲ အိပ်ရတာ။ အိမ်ကျဉ်းလေးထဲမှာ မမူယာရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို အကုန်မြင်နေရတာပေါ့။ 

ရေစို အလှတွေရော၊ ညအိပ်ခါနီး ညဝတ်ဂါဝန်ပါးပါး အောက်က မမူယာရဲ့ အဖုအထစ်၊ အကွေ့အကောက် ကောက်ကြောင်းအလှတွေကိုရော၊ မနက် အိပ်မှုန်စုံမွှား အိပ်ယာထအလှတွေကိုရော မြင်နေရတော့ ထုလိုက်ရင် လရည်က တဖျောဖျောနဲ့ ပေါ့။ ဂွင်းမင်းသမီးက အိမ်ထဲတင် ရှိနေတာလေ။

ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ ပက်သက်ရင် ဘာအတွေ့အကြုံမှ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ။ မမူယာနဲ့ ထိတွေ့မိတိုင်း အနီးကပ်နေရတိုင်း ရင်တွေတဒုန်းဒုန်း၊ ပေါင်ကြားက လီးက တကုန်းကုန်း ထထလာတယ်။ တလလောက်ကြာတော့ မမူယာရဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမှုနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်လေးတွေရဲ့ ရင်းနှီးပြီး သင်တန်းတခု တက်ဖြစ်သွားတော့မှ မမူယာနဲ့ အနေနီးတဲ့ အချိန် နည်းသွားတယ်။ လူလည်း ရန်ကုန်စတိုင်လ်ပေါက်သွားတယ်။

မမူယာက ကျွန်တော့်အဝတ်တွေပါ ယူလျှော်ပေးတက်တယ်။ အားနားလိုက်တာ မပြောနဲ့၊ တခါတခါ ညဘက်ထုပြီး ပုဆိုးထဲပဲ ပန်းထားတာတွေ မမူယာသိမှာပေါ့။ မမူယာက မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ 

“ ဖိုးခွါးနော်..ပုဆိုးတွေ အတော်လျှော်ယူရတယ်..နှပ်တွေ...ခစ်ခစ်..” 

လှပတဲ့မျက်စောင်းနဲ့ ပြောတော့ ရှက်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့၊ ဒါကို မမူယာက တကယ့်အရိုင်းလေးဆိုတာ သိပုံရတယ်။ အနားလာတိုးကပ်ပြီး 

“ ခစ်..ခစ်..ရှက်နေလိုက်တာ..ကဲ” 

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲလိမ်ပါရော၊ အဲ့အချိန် ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားက လီးက ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေတော့ မမမူယာရဲ့ လက်အိအိလေးနဲ့ ထိမိသွားတော့ မမူယာက ပြုံးပြီး “ နည်းတာကြီးလား..” တဲ့။

ကျွန်တော့်မှာ ဘယ်လိုမှ မနေတက်၊ အဲအချိန် ဦးလေးပြန်လာလို့တော်သေး၊ နေရတာ နဲနဲသက်သာသွားတယ်။ ဦးလေးက ညနေစောင်းမူးလာပြီး ပြန်လာတာလေ။ သူက 

“ ဖိုးခွါး..နေရတာ အဆင်ပြေလား... အဆင်မပြေရင် မင်းမမူယာဆီ ပြောကွာ..ဦးလေးကတော့ အေးဆေးပဲ...”

ပြောပြောဆိုဆို ဦးလေးက ရေချိုးပြီး မမူယာထမင်းခူးကျွေးတာစားပြီး အိပ်ယာဝင် တခူးခူးနဲ့ အိပ်တော့တာပဲ။ မမူယာကတော့ တီဗီကို ကျွန်တော့်နားလာကပ်ကြည့်တာပေါ့။ ကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့်ခါးကိုတောင် ဖက်ထားသေး၊ ပေါင်ကြားက ဟာကိုင်းတက်လာတာပေါ့။ 

အဲအချိန် မမူယာက မပြောမဆိုနဲ့ ကျွန်တော့်ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းပြီး ပေါင်ကြားကဟာကို လာစမ်းပါလေရော။ ကျွန်တော်လဲ မထင်ထားတော့ ပူထူပြီး ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက် ကျား၊မ အထိအတွေ့ပဲ၊ တကိုယ်လုံးနတ်ပူးသလို ဖြစ်သွားတာပေါ့။ 

အဲအချိန်မီးက ဖြတ်ကနဲ ပျက်သွားတော့ မမူယာလက်တဖက်က ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက ပုဆိုးထဲ လက်နှိုက်ကာ လီးကိုလာပြီး ဆုပ်ကိုင်ကာ ထပ်အောက်ဆွဲပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ဝိုး...ဘာအရသာနဲ့မှ မတူပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ထုလာတာတွေရဲ့ အရသာဟာ အဲ့ချိန် မြောင်းထဲရောက်သွားတာပေါ့။  

အမှောင်ထဲဆိုတော့ နဲနဲ စိတ်ထဲ ရဲတင်းလာတယ်။ သိပ်တော့ မကြောက်တော့ဘူး။ မမူယာက် ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းကိုပါ စုတ်ယူပြီး ပေါင်ကြားထဲ လက်ကို မြန်မြန်လေး ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ထုပေးတော့ ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ တဖျောဖျောနဲ့ မမူယာလက်ထဲ ထွက်ကုန်ရော။ 

အဲ့အချိန် မမူယာလက်တဖက်က ကျွန်တော့်လက်ကိုယူပြီး သူ့ပေါင်ကြားက သူအဖုတ်ပေါ် အုပ်ကိုင်ခိုင်းတယ်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကြီး တခုလုံးရွှဲနေတာပဲ။ စောက်မွှေးတွေကိုလဲ စမ်းမိတာပေါ့။ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းလေးတွေကို သူ့စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ ထည့်ပြီး ထက်အောက်ဆွဲခိုင်းတော့ အလိုက်သင့်လုပ်ပေးလိုက်တော့ မမူယာတယောက် ခါးကြီးကြွပြီး 

ကော့တက်သွားတယ်။ ကျွန့်တော့လက်တခုံးလုံး အရည်တွေ ရွှဲနစ်သွားသလိုခံစားရတယ်။ မမူယာရဲ့ အသက်ရှုသံတွေပြင်းထန်လာပြီး ကျွန်တော့်နားရွက်နားကပ်ကာ 

“ မမကို အထင်သေးသွားပလား..မင်းဦးလေးက မမကို မလုပ်တာကြာပြီ...မမကို နားလည်ပေးနော်...မောင်လေးဟာကြီးကလဲ ချစ်စရာကြီး..မင်းဦးလေးထက် ကြီးလဲကြီး..တုတ်လဲတုတ်...ချစ်တယ်ကွာ...အရိုင်းလေး...ခဏနဲ့ထွက်ကုန်တယ်...”

“ မမ ကျွန်တော် ကြောက်...တယ်..”

“ ဘာမှ မပူနဲ့ ..မမတာဝန်ယူတယ်...မမကအဓိက ...ဒါပဲနော်...မမ သွားအိပ်တော့မယ်...”

မမူယာ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လဲ အိပ်ယာပြင်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်။ ခုဏက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်စဉ်းစားရင် လီးက ပြန်တောင်လာပေမယ့် ထုထုတ်ပစ်ရမှာ နှမျောတာနဲ့ လက်နဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

..............................................................

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လီးကို တခုခုက လာစုပ်ယူမြိုနေသလို ခံစားနေရတယ်။ တခါတလေ လီးထိပ်တခုလုံး ညှစ်ခံရသလို ခံစားရတော့ လန့်ပြီးနိုးလာတော့ မမူယာက ကျွန်တော့်အပေါ်မှာသူ့တင်ပါးအိအိကြီးတွေနဲ့ နှဲ့နှဲပွတ်နေတာ။ သူ့ကိုယ်မှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့။ သတိထားမိတော့ မိုးလင်းနေပြီး မမူယာက ကျွန်တော်နိုးသွားမှန်းလဲ သိရော သူ့ကိုယ်လုံးကို ကိုင်းလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းပေါ်က် လက်ညှိုးကန့်လန့်ကပ်ရင်း “ ရှုး..တိုးတိုး..” ဆိုတဲ့ သဘောလုပ်ပြတယ်။ 

ကျွန်တော့်လက် နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမရင်သားအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ခိုင်းတယ်လေ။ သူမခါးက အလှုပ်မပျက်၊ ကျွန်တော့်လီးချောင်းတလျောက် အရသာထူးနေတာပေါ့၊ မမူယာက တင်ပါးတွေကို တခါတခါလှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ဒစ်ဖျားအောက်မေးလေးက ထူးခြားတဲ့ အရသာလေးကို ခံစားရတယ်။ (၃) မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ခါးကို ကော့ကော့ပြီး ကော့တင်ပေးတော့ မမူယာကလဲ ကျွန်တော်အကော့မှာ သူက ချိန်ကိုက်ဖိဖိချပေးတယ်။ 

သိပ်မကြာခင်ပဲ ကျွန်တော် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ မမူယာလဲ ကျွန်တော့်ကျောအောက်ဖက် သူမလက်တွေ ထိုးသွင်းပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကို ပွစိပွစီ လုပ်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ ခုအရွယ်ထိ တခါမှ မခံစားဘူးသေးတဲ့ လူတွေလိုးကြတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ 

ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားတဲ့ မမူယာလက်တွေဟာ ခဏနေတော့ အားလျော့သွားပြီး ကျွန်တော့်ဘေးကို ပြိုကျသွားတယ်။ အဲ့အချိန်မှ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးက ပြလွတ်ဆို စောက်ရည်တွေလရည်တွေရော ရောပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ မမူယာလဲ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ခွဖက်ပြီး

“ အရိုင်းလေး...မြန်နေတယ်...မမတောင် မနည်းအမှီလိုက်ပြီးရတယ်...နောက်ဆို ...ထိန်းတက်အောင် မမသင်ပေးမယ်...”

ပြောလဲပြော တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းတယ်။

“ အရိုင်းလေး..အသန့်လေး..မင်းဦးလေးဆို နံ့စော်လို့ ...အရက်နံ့က..ကွမ်းစားဆေးနံ့ရော..ကဲ..ကွာ..ပြွတ်..” 

“ မမူယာ.. ဦးလေးရော...”

“ ဟော..ခုမှများ...သတိရ..အချိန်လဲ ကြည့်ဦး (၉) နာရီ ထိုးနေပြီ...”

ဧည့်ခန်းက နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့မှ (၉) နာရီခွဲနေပြီ။ ဦးလေး ဆိုက္ကားထွက်သွားရောပေါ့။ 

“ မမ ကျွန်တော် ..ရှုးသွားပေါက်ဦးမယ်...” 

ပြောပြီး ထထိုင်လိုက်တော့မှ မမူယာရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှရော ပေါင်ကြားက အမွှေးပါးပါးအောက်က စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကြည့်မိတော့ မမူယာက ကပြာကယာ သူ့ချွတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်နဲ့ ပေါင်ကြားကို ဖုံးလိုက်တယ်။

မျက်နှာလေးကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး

“ ကြည့်နဲ့...ရူး သွားပေါက်လေ..ရှက်စရာကြီး...”

မိန်းမတွေများနော် သူတို့ထန်နေတုန်း တက်ခုန်၊တက်လိုးပေမယ့် ပြီးသွားရင် ရှက်တက်ကြတာပဲ။ တခါလိုးဖူးသွားပြီး အရသာသိသွားတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ မမူယာပေါင်ကြားက ဂါဝန်ကို ယူလွှင့်ပစ်ပြီး သူမ ခြေကျင်းဝတ်က ရင်ဘက်ထိ တွန်းတင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာပြီး စောက်စိကြီးပါ ပြူးထွက်လာတယ်။

စောက်ဖုတ်မွှေးတွေက ဖင်ဝထိ ပေါက်နေတယ်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲလို့ စောက်မွှေးတွေနဲ့ ကပ်နေတယ်။ အတွင်းသားတွေက ပန်းရောင်သန်းနေတုန်းပဲ။ ကျွန်တော့်လီးလဲ ချက်ချင်း တောင်လာပြီး စောက်ဖုတ်ပေါ် တေ့ကာဖိလိုက်တော့ မမူယာက

“ အား..ရှီး..အစိကို လာထိတယ်...အရိုင်းလေး..အပေါက်လဲ တည့်အောင်...မလုပ်ဘူး..”

နောက်တော့ မမူယာက သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ခါးကို လာချိတ်ပြီး သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို လာစမ်းကာ တချက်နှစ်ချက် ထုပေးပြီး..ဒစ်ဖူးကို ကစားပေးရင်း သူ့အဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးကာ

“ သန်လိုက်တာ..သံချောင်းလိုပဲ...ဒစ်ကြီးကကားကားကြီး...ဟင့်...ကဲ..ဖိလိုက်တော့...”

ပြောလဲပြော သူတင်ပါးလဲ အကြွ ကျွန်တော်ကလဲ အဖိနဲ့ ဇွကနဲ ..တဝက်လောက် စီးစီးလေး ဝင်သွားတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ဆွဲထုတ် ပြန်ဖိထည့်၊ ဆောင့်လိုက် ဖိချလိုက်၊ သူက ပြန်ကော့ပေးလိုက်၊ အောက်ကနေ့ လီးကို ညှစ်ပေးလိုက် နဲ့ ပထမအကြိမ်ထက် ပိုကြာကြာလေး လုပ်နိုင်သွားတယ်။ 

(၄) မိနစ်လောက်ကြာတော့ မမူယာက မြန်မြန်ဆောင့်ဖို့ပြောလာတော့ သူမခါးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲကာဆွဲကာမြန်မြန်လိုးပေးလိုက်တော့မှ သူ့ခြေထောက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကို တင်းကြပ်စွာ ညှပ်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ထဲကလဲ လီးကို ပွစိပွစိလုပ်ကာ ခါးကို ညှစ်ထားတဲ့ ခြေထောက်အားတွေပျော့ကျသွားတော့ ကျွန်တော်လဲ လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

မမူယာလဲ အတော်မောဟိုက်သွားပုံပဲ၊ ကျွန်တော်က လူငယ်ဆိုတော့ သိပ်မမောပါဘူး။ သူမအပေါ် ကိုယ်ကိုကိုင်းလိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းကာဖက်ပြီး အနားယူလိုက်ကြတော့တယ်။ နောက်တော့မှ သူ့ယောင်္ကျားက မလုပ်နိုင်တော့ကြောင်း၊ အသောက်များပြီး ပန်သေချင်သလိုတောင် ဖြစ်နေကြောင်း၊ ကျွန်တော့်လီးကို ကြိုက်သွားကြောင်း၊ သူ့ကို အထင်မသေးဖို့အကြောင်း နားလည်ပေးဖို့အကြောင်း၊ လိမ္မာပါးနပ်ရင် အမြဲလိုးလို့ရမှာဖြစ်ကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ 

အဲဒီနေ့က ကျွန်တော်လဲ သင်တန်းမသွားတော့ပဲ နေ့လည် ဦးလေး ထမင်းပြန်မစားခင် မီးဖိုထဲ ချက်နေတဲ့ မမူကို နောက်ကနေ တချီ၊ထပ်လုပ်သေးတယ်။ ညနေဘက်လဲ တချီ ထပ်လုပ်ကြသေးတယ်။

နောက်ရက်တွေကျတော့ မနက်တိုင်း မမူယာက ကျွန်တော့်အိပ်ယာထဲ ရောက်လာတက်တာပါပဲ။ နေ့လည်ဘက်အိမ်မှာ အတူတူအောကားကြည့်ပြီး နေရာစုံ အပေါက်စုံအောင် လိုးဖြစ်ကြတော့တယ်။ တခါတလေ ရပ်ကွက်ထဲ နာရေးရှိလို့ဦးလေးက နာရေးအိမ် ပိုကာသွားဆွဲရင်း (၇)ရက် (၇)လီ သွားအိပ်တက်တော့ မမူယာနဲ့ ဦးလေးအခန်းထဲ တညလုံးပဲ အိပ်ကြတာပေါ့။ 

တအိမ်ထဲ အတူနေရင်း မမူယာနဲ့ လင်မယားလို လစ်တိုင်းလိုးကြတာပဲ။ သူ့ဆီက မိန်းကလေးအကြောင်း၊ အချစ်အကြောင်း၊ အတွေ့အကြုံမရှိရင် မိန်းကလေးတွေ က လှည့်စားမှာဖြစ်ကြောင်း၊ ခုလို လိုးဖူးထားရင် မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွေ့ရင် ရင်ခုန်သံ မမြန်နိုင်တောကြောင်း၊ မိန်းကလေးတွေ ချစ်သူရည်းစားကောင်မလေးက ကိုယ့်ကိုချည်လို့မရကြောင်း၊ အချစ်သင်ခန်းစာတွေ တပုံတပင် ပို့ချပေးပါတော့တယ်။

အတွေ့အကြုံမရှိရင် အသည်းကွဲပြီး ဘဝပါပျက်တက်ကြောင်းတွေပါ ပြောပြတယ်။ မိန်းကလေးတယောက်စွဲအောင် ဘယ်လိုလိုးရမယ်၊ဘယ်လိုနူးရမယ်၊ဘယ်လို သုတ်ထိန်းရမယ်ဆိုတာတွေပါ သင်ပေးလေ့ကျင့်ပေးတယ်။ ခုဆို (၆၉) စတိုင်နဲ့ မှုတ်ပေး၊စုပ်ပေးတာတွေပါ လုပ်နေပြီ။ အောကားထဲကလို ဖင်လိုးစမ်းကြည့်ချင်တယ်ပြောတော့ မမူယာလဲ အတွေ့အကြုံမရှိသေးကြောင်း သူလဲ စမ်းကြည့်ချင်ကြောင်း ပြောတော့ စမ်းဖြစ်ကြတယ်။ စစချင်း မမူယာနာလို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာအော်ပြီး နေတာမကြည့်ရက်လို့ လီးတဝက်လောက်ပဲ လိုးပြီး ပြီးလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့မှ သူမကွေးကွေးလေးနေတုန်း နောက်ကနေလိုးတော့မှ အဆုံးထိဝင်ပြီး ခံနိုင်သွားတယ်။ ခုတော့ မမူယာလဲ ဖင်ခံရတာ အရသာတွေ့နေပြီ..၊ ဘယ်ပုံစံနဲ့ လိုးလိုး ထည့်ခါစလောက်ပဲ မျက်နှာတချက်တွန့်သွားပြီး ဒစ်မြုပ်ပြီးတာနဲ့ ဇိမ်ကျကျခံတက်နေပြီ။

နှစ်လလောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်ကို ပြောတယ်။ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်း၊ ပါးလေးကိုတယုတယနမ်းရင်း ပြောလာတယ်။ သူမလိုချင်နေတဲ့ ရင်သွေးလေး ရပြီဖြစ်လို့ပျော်ကြောင်း ပြောလာတော့ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ ဝေဒနာတရပ်ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါ င့ါကလေးပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ...။

နောက်တော့ မမူယာကိုယ်ဝန်ရင့်လာတော့ ကျွန်တော်လဲ ရွာပြန်တော့တယ်။ ပြန်ခါနီး သူက ကျွန်တော့်ကို နမ်းရင်း.. 

“ ကျေးဇူးပဲ..ပေါက်ကောင်လေး..” တဲ့။

“ မင်းဦးလေးလဲ ပျော်နေတယ်...သူလူဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ပြီ..တဲ့..ခစ်ခစ်..”

.......................................................................

နောက်တော့ မမူယာ သမီးလေးမွေးတယ်လို့ကြားတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူတို့အိမ်မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး၊ ကျောင်းတဖက်နဲ့ဆိုတော့ အဆက်ပြတ်သွားတယ္။ ခုတော့ အိမ်ထောင်ကျနေပါပြီ၊ မမူယာဆီက အချစ်သင်္ခန်းစာတွေကြောင့် မောင်နှမ နှစ်ဝမ်းကွဲနဲ့ ပြန်ညားတာ။ ညီမ ညီမနဲ့ ကျောင်းစာ ပြပေးရင်း လိုးဖြစ်သွားကြတာ၊ မင်္ဂလာဆောင်တော့ နန်းကြည် ဆီမှာ ကိုယ်ဝန် (၃) လတောင် ရနေပြီ။ ဗိုက်ကြီးမှာ စိုးလို့ ရက်ရှောင်လိုးလိုက်၊ ဖင်လိုးလိုက် လုပ်နေတဲ့ကြားက ဗိုက်ပေါ်လာတာ ဆိုတော့ လူကြီးတွေလဲ အမြန်စီစဉ်လိုက်ရတာ။

အခု လုပ်ငန်းခွင်ထဲရောက်နေပြီ။ သမီးလေးတောင် (၂) နှစ်ပြည့်တော့မယ်။ ဒီတော့မှ မမူယာရဲ့ သမီး ၊ ကျွန်တော့်သမီးလေး ကို သတိရမိပြီး မမူယာဆီ အလုပ်ပိတ်ရက် တစ်ရက် သွားလည်ဖြစ်တယ်။ 

အတော်ပြန်ရှာယူရတယ်။ အိမ်က တထပ်တိုက်ပုလေးဖြစ်နေပြီ။ ပြေပြေလည်လည်ပါပဲ။ ဦးလေးက လေဖြတ်နေပြီ၊ အိပ်ယာထဲ မလဲယုံတမယ်ပဲ။ ကိုယ်တဖက်တော့ မသန်တော့ပါဘူး။ ကျွန်တော့်သမီးလေး မပေါက်က ကျွန်တော့်ကို မြင်မြင်ချင်း ခင်တွယ်ပြီး ..ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်က မဆင်းတော့ဘူး။ 

နာမည်ကလဲ ပေါက်ပေါက်တဲ့၊ ကျောင်းနေနာမည်က “ တူးတူးမာ” တဲ့။  မမူယာက ကျွန်တော့်ကို ရီဝေတဲ့အကြည့် အပြုံးတွေနဲ့ကြည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ ခုထိ လှနေတုန်း၊

ပြန်ခါနီး ဖုန်းနံပါတ်တွေ အပြန်အလှန်ပေးကြပြီး မကြာမကြာဆက်ဖို့ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ သမီးလေးကို မမူယာက 

“ ဦးဦးကို အာဘွားပေးလိုက်ဦးလေ..” 

ပြောတော့ ကျွန်တော့်ပါးတွေကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတယ်။ မမူယာက ဖုန်းနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီး ရယ်နေတယ်။

သူ့အိမ်က အပြန် လမ်းမှာပဲ မမူယာဆီက ဖုန်းဝင်လာပြီး...

“ ပေါက်ကောင်လေးနော်...သမီးကို ပစ်မထားနဲ့..မကြာမကြာ လာလည်..မမကို မေ့သွားပလား... မမက သမီးလေးကို ဖက်အိပ်တိုင်း ... မောင့်ကို သတိရနေတာ..အာဘွား..နော်..”

ကဲ ဒီနောက်ပိုင်း ကျွန်တော် မမူယာဆီ ပြန်သွားဖြစ်မလား၊ သမီးလေး ပေါက်ပေါက် ဆီသွားပြီး အလွမ်းဖြေနေမလား....။



ပြီးပါပြီ။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................