Wednesday, August 10, 2016

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

{ဇာတ်သိမ်းပိုင်း}

ရေးသားသူ - dobinpokhin

တနိုင်းကဒမ်ပါးကားတွေ မိုးမကျမီ ပြန်လာလို့မြို့ပေါ်နဲ့ဆင်ခြေဖုံး ပတ်ဝန်းကျင်လုပ်ငန်းလေးတွေ လုပ်ရင်း၊ကုန်တင်ထရပ်ကား လုပ်ငန်းကိုပါ မောင်မောင် စီစဉ်ဆောင်ရွက်ပေးရပါတယ်၊ လူငယ်ပညာတတ်ဖြစ်တဲ့အပြင် ကားလုပ်ငန်းမှာ အောက်သက်ကြေခဲ့လို့ တော်ရုံကားသမား သူ့ကိုညာလို့မရပါ၊ ရက်လယ်ဆွမ်းသွတ်၊ ဧည့်သယ်ဆွေမျိုးတွေ ပြန်သွားတဲ့နေ့ကစပြီး စီမံဆောင်ရွက်စရာရှိတာတွေ မနားတမ်းဇယ်ခတ်သလိုလုပ်နေရတဲ့ အတွက် မောင်မောင် မာလာနဲ့တောင် အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ဖြစ်ပါ၊ ဒါပေမဲ့ အမကြီးကတဆင့် ဒေါ်မီးကွေကို ပြောထားရတာ၊ မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စ တစ်နှစ်လောက် နောက်ဆုတ်ပေးဖို့၊နှစ်လလောက်ရှိမှ မောင်မောင် မာလာနဲ့တွေ့ဖြစ်ပါတယ်၊

" ကိုကို အလုပ်တွေ တအားရှုတ်နေတာ သိတယ်၊ဒါကြောင့် မာလာ သိပ်တောင်မမျှော်ပါဘူး" 

မျက်နှာမကောင်းပေမဲ့မာလာ အပြုံးနဲ့ပြောတာ၊

" ညီမကို ကိုကို အားလဲနာပါတယ်ကွာ၊ ပြီးတော့ ကိုကို့ကို အပြစ်မမြင်တဲ့ အတွက်လဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊"

" ဘာကို အပြစ်မြင်ရမှာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို့ရဲ့အနေအထားကို မာလာသိနေတာဘဲ၊ မာလာ ကိုကို့ကို မေတ္တာစစ်နဲ့ချစ်ခဲ့တာပါ၊ အခွင့်အရေးလဲ မယူပါဘူး၊ ကိုကိုအမကြိးက မေမေ့ကို ပြောတယ်တဲ့၊ မင်္ဂလာကိစ္စ နောက်တစ်နှစ်လောက် ဆုတ်ပေးပါလို့၊ ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား ကိုကို၊ ကိုကိုကြားဖူးမှာပါ၊ ဟေမာနေဝင်းသီချင်း၊(သိပ်ချစ်ရတဲ့ကိုကိုမို့လေ၊ဟေမာ ဆိုးမိတာပါ)တဲ့၊ မာလာက မဆိုးပါဘူး၊ (သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကိုကိုမို့လေ၊မာလာ ခွင့်လွတ်မှာပါ)၊နော် ကိုကို"

မချိတဲ့နှလုံးသားကို အပြုံးဆင်ပြောနေတဲ့ ချစ်သူကို မောင်မောင် စိတ်မကောင်းစွာ ကြည့်နေမိတယ်၊သူငယ်ချင်းမကတော့ ထုံးစံအတိုင်းမောင်မောင်လာတာနဲ့ အပြင်ထွက်ရှောင်ပေးပြီ၊သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ၊

" ကဲပါကိုကိုရာ၊စိတ်မကောင်းစရာတွေ တွေးနေလို့လဲ ဘာမှဖြစ်လာမှာမဟုတ်တာ။တွေ့တုန်း အားပါးတရ ချစ်မယ်ကွာ"

" ကိုကို မာလာအပေါ် အခွင့်အရေးယူတာတွေ များနေပြီထင်တယ်" 

မောင်မောင် တွေဝေနေတာကို မာလာသိတယ်၊ဒါကြောင့်

" ကိုကို အခွင့်အရေးမယူတတ်ဘူးဆိုတာ မာလာသိပြီးသား၊အခုဟာက မာလာကိုက တောင့်တနေလို့ပါ ကိုကိုရယ်၊နော်-ကိုကိုနော်"

ကာမဘုံသား ဆုံလယ်နွားတွေဘဲလေ၊ဆားငန်ရေဆိုတာ သောက်ပြီးရင်းသောက်ချင် ဆိုတာကိုး၊မာလာကိုယ်တိုင်က တောင့်တနေမှတော့မောင်မောင် မထိန်းတော့ပါဘူး၊အတူအိပ်ဖြစ်လိုက်ကြတယ်၊

" ကိုကို့ကိုပြောမလို့၊မာလာ မန္တလေးသွားနေလိုက်ဦးမယ်" 

မောင်မောင်ပြန်ကာနီးမျ မာလာကပြောတာ

" ဘာသွားလုပ်မျာလဲညီမရယ်"

" မာလာတို့ဒေါ်ဒေါ်ငယ်လေး မန္တလေးမှာ စတိုးဆိုင်ကြီးတွေရှိတယ်၊ စိတ်ချရတဲ့လူရင်းထဲကမရှိလို့ခေါ်တာ၊မန်နေဂျာရာထူးနဲ့"

" ဒေါ်ဒေါ်ငယ်လေးဆိုတော့ အမျိုးတော်တော်ရင်းလား၊စိတ်မချလို့ပါ"

" အဒေါ်အရင်းပါကိုကိုရယ်၊အပါး(ဖခင်)ရဲ့ညီမအရင်းပါ၊စိတ်ချစမ်းပါ ကိုကိုရာ၊ မာလာက ကိုကို့မယားဖြစ်ပြီးသားပါ၊ကိုကိုလက်ထပ်ယူမဲ့ အချိန်ကိုစောင့်နေမှာပါ၊ဒီမှာမနေချင်ဘူးဆိုတာ ကိုကိုနဲ့မာလာ ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာဆောင်ကြမယ်လို့ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အတော်များများ သိထားကြတာမို့၊မာလာ ရှက်လို့ပါ ကိုကိုရာ၊နော်ကိုကို၊နော်"

" ဒီလိုဆိုလဲ သွားပေါ့ညိမရယ်" 

အခြေအနေအရ မောင်မောင် ခွင့်ပြု လိုက်ရတာပါ၊

မြစ်ကြီးနားမှာ မာလာမရှိတဲ့နောက် မောင်မောင် တခြားဘာတွေမှ ခေါင်းထဲမထားတော့၊ လုပ်ငန်းအောင်မြင်ရေးနဲ့စီးပွါးရေးကိုသာ ဇောက်ချလုပ်တော့တာပါ၊အကိုကြီးဆုံးတာ(၆)လကျော်ကျော်၊အောက်တိုဘာ သီတင်းကျွတ်လထဲမှာ မရီးရဲ့အကိုကြီး မြစ်ကြီးနား ပြန်ရောက်လာပြိး ဘယ်သူမျ မျှော်လင့်မထားကြတဲ့စကားတွေ ပြောလာပါတော့တယ်၊

" မောင်မောင်၊မင်းနဲ့မကော့လင်မယားအဖြစ် ယူလိုက်ကြတော့ကွာ"

ဒီစကားကို ကြားလိုက်ရချိန် မောင်မောင်တင်မက မကော့ပါမျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်၊လုံးဝ ထင်မှတ်မထားတဲ့စကားကိုး၊

" ခင်ဗျာ၊အကိုကြိး၊ကျွန်တော် အမကိုယူရမယ်၊ဟုတ်လား၊မဖြစ်နိုင်တာ" 

မောင်မောင် အံ့အားသင့်သွားတာပါ၊

" ဟုတ်တယ် ညီလေး၊အကိုကြီးတို့ဂျိန်းဖောရိုးရာမှာ အကို/ညီ သေရင် ကျန်ရစ်တဲ့မုဆိုးမကို သေသူရဲ့ညီ/အကိုက လက်ထပ်ယူရတယ်၊ရှေးတုန်းကတော့ ဒါက လိုက်နာရမဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းစဉ်လာဘဲ၊အခုခေတ်မှာတော့ မယူမနေရ ရယ်လို့ အတင်းသတ်မှတ်ထားတာမျိုးတော့မရှိဘူးပေါ့လေ၊မယူချင်လဲ နေလို့ရပါတယ်၊အခု ညီလေးကို အကိုကြီးပြောနေတာကလဲ ဇွတ် တိုက်တွန်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

မရီးရဲ့အကိုကြီးက စကားပြောရင် အေးဆေးသက်သာ စီကာပတ်ကုံးပြောတတ်တာ၊အခုလဲ မောင်မောင့်ကို နားဝင်အောင်ပြောနေတာ၊

" ဒါပေမဲ့ညိလေးစဉ်းစားနော်၊ညီလေးရဲ့အကိုကြီး မရှိတော့တဲ့နောက် ကျ န်ရစ်ခဲ့တဲ့ ညီလေးအကိုကြီးရဲ့ မျိုးဆက်လေးတွေ၊တူ/တူမလေးတွေအတွက် စဉ်းစားပါ"

" အခုလဲ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေအတွက် ကျွန်တော်ရှာဖွေကျွေးမွေးနေတာဘဲ အကိုကြီးရာ၊မရီးနဲ့မယူဘဲနဲ့ အခုလိုနေလဲ ရတာဘဲ"

" ဒီလိုလဲ မဟုတ်သေးဘူးလေကွာ"

" မကော့၊ညီးက ဘယ်သွားမလို့လဲ၊ထိုင်နေ၊ငါပြောနေတာ နှစ်ယောက်လုံးအတွက်" 

မျက်နှာပူလို့လား၊ဒါမှမဟုတ် ရှက်လို့လား၊မရီးဖြစ်သူထိုင်နေရာက အပြင်ထွက်မယ်အလုပ် သူ့အကိုကြီးက ပြန်ထိုင်ခိုင်းတာပါ၊မကော့အနေနဲ့မောင်နှမလိုနေလာခဲ့တဲ့ မတ်ကို ပြန်ယူရမယ်လို့အကိုဖြစ်သူက ပေါ်တင်ကြီးပြောနေတာကို နားမရဲတာ အမှန်ပါ၊

" ညီလေး၊မင်းပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ ရေရှည်မှာ မလွယ်လှဘူးကွာ၊ငါ့ညီမ၊မင်းမရီးက အခုမှ(၃၃)နှစ်ရှိသေးတာ၊အသက်က ငယ်သေးတယ်၊ဒီတိုင်းနေမှာလဲ မဟုတ်ဖူး၊နောက်ယောင်္ကျား ယူဦးမှာဘဲ"

" ကလေးတွေနဲ့ ယောင်္ကျား တော့မယူတော့ပါဘူး အကိုရယ်" 

မကော့မျက်နှာရဲတက်ပြီး သူ့အကို ကိုပြောလိုက်တာ၊

" ငါ့ညီမ ဒီလိုကြိး အပြတ်မပြောနဲ့လေ၊ညီးအသက်အရွယ်နဲ့က နောက်ယောင်္ကျား ယူမှကို ဖြစ်မယ်၊မယူရင် ရေရှည်မှာ ညီးကို ဘယ်သူစောင့်ရှောက်မှာလဲ၊ငါတို့တွေအသက်တွေကြီးပြီ၊မင်းတို့ဘ၀ မင်းတို့နေကြရမှာ"

" မောင်မောင်ရှိတာဘဲ" 

မိုးကြိုးပစ် ထန်းလက်ကာ ဆိုသလို မကော့ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်တာ၊

" မောင်မောင်ရှိတာပေါ့၊အေး၊ဟုတ်ပြီ၊မောင်မောင်က သူ့မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို စောင့်ရှောက်ရှာဖွေကျွေးမွေးမယ်၊ရတယ်ထား၊မောင်မောင်က မိန်းမ မယူတော့ဘူးတဲ့လား၊သူ့မိန်းမကရော ဒီလို မရီးနဲ့တူ/တူမတွေ တပုံတခေါင်းကို ရှာဖွေကျွေးနေတာကို ကြည်ဖြူ ပါ့မလား၊"

မရီးအကိုကြိးပြောနေတာက သမာသမတ်နဲ့ဖြစ်နိုင်စွမ်းကိုပြောနေတာမို့ မောင်မောင်ရော၊မကော့ပါ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ကြပါ၊

" ကဲ၊ဒါဖြင့်ကောင်းပြီ၊မောင်မောင်က မိန်းမ မယူတော့ပါဘူး၊မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကိုဘဲ တသက်လုံး စောင့်ရှောက်ကျွေးမွေးပါ့မယ် ဆိုရင်"

အကိုဖြစ်သူ စကားကို မပြောသေးဘဲ ရပ်ထားတာမို့ မကော့(ဘာများဆက်ပြောမလဲ)နားစွင့်နေတာ၊မောင်မောင်ရောဘဲ၊

" ရေရှည်မှာ ဖြစ်မလား၊တစ်အိမ်ထဲမှာ နေ့တဓူ၀ အတူနေကြရမှာ၊အသက်အရွယ်ကလဲ အရွယ်ကောင်းတွေ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အကိုကြီး၊မရီးကို ကျွန်တော့် အမအရင်းလို သဘောထားတာပါ" 

မောင်မောင် မခံချင်စိတ်နဲ့ ဇွတ်ပြောတာ၊

" ကျမလဲ ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး အကို၊ ငယ်ငယ်လေးကတဲက အတူနေလာကြတာ၊မောင်နှမအရင်းလိုဘဲ" 

မကော့လဲဝင်ပြောတာ

" အေး၊မဖြစ်ခင်တော့ ပြောနေကြတာပေါ့ကွာ၊ဒါပေမဲ့(မိုးမပြို ဘူး ပြို ခဲ့သော်)ဖြစ်သွားပါပြီတဲ့၊မရီးမုဆိုးမနဲ့လူပျို မတ်လုပ်တဲ့လူ၊မှားကြပြီတဲ့၊ ဘာဖြစ်မလဲ၊ဘယ်သူမှအပြစ်ပြောမှာမဟုတ်ပေမဲ့၊ကွယ်ရာမှာတော့ဟားနေကြမှာ"

ဆက်တိုက်ပြောနေရလို့မောသွားပုံ ခဏနားပြီးမှ

" ဒီတော့ ငါရှင်းရှင်းဘဲ ပြောမယ်ကွာ၊ငါ့ညီမကို ငါတို့နဲ့ဝေးရာအရပ်မှာ လင်မရှိတဲ့မုဆိုးမ အနေနဲ့တော့ထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချဘူးကွာ၊မောင်မောင်၊မင်းလက်ထပ်ယူမယ်ဆိုရင်လဲယူ၊မင်းမယူနိုင်ဘူးဆိုရင် ငါ့ညီမကို ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်သွားရမှာဘဲ၊ဒီခြံဝင်းကိုလဲ ရောင်းလိုက်ရမယ်"

မောင်မောင် ဘာစကားမှ မပြောဘဲ အသာနားထောင်နေတာပါ၊မရီးရဲ့အကိုကြီးပြောပုံအရ သူသာ မရီးကိုလက်မထပ်ဘူးဆိုရင် အခုနေတဲ့အိမ်ဝင်းကိုရောင်း၊ကားတွေကိုပါ ဗန်းမော်ကိုပြန်ယူသွားမဲ့သဘော၊မောင်မောင် ခြေမဲ့လက်မဲ့၊မြောင်းထဲရောက်ဆိုတဲ့ပုံ၊

" ဒါကတော့ အကိုကြီးတို့သဘောပါ၊ကျွန်တော်ပြောပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး၊ကျွန်တော်က တစိမ်း မတ်ပါ၊အကိုကြီးတို့က အကိုအရင်းတွေ"

မောင်မောင်စကားကိုကြားတော့ မရီးရဲ့အကိုက ပြုံးတယ်၊သူ့မှာ မောင်မောင့်ကိုအပီကိုင်ဖို့ရာ ဝှက်ဖဲ ရှိနေတယ်လေ၊

" ဟုတ်ပါပြီ၊ညီလေးရေ၊မင်းကလဲ မကော့ကို အမအရင်းလိုဖြစ်နေလို့မယူချင်တာ အပြစ်မပြောပါဘူးကွာ၊ငါတို့ညီမကို ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်သွားရမှာပေါ့၊ဟိုရောက်တဲ့အခါကျမှသင့်တော်တဲ့ယောင်္ကျား ရှာပေးစားရမှာဘဲ" 

သူတို့နှမ သူတို့လင်ပေးစားတာ-ပေးစားပေါ့၊ဒါပေမဲ့

" ညီလေးရေ၊ပြောတော့မပြောကောင်းဘူးပေါ့ကွာ၊ဒါပေမဲ့ကွာ၊လူတွေ အကောင်းဆုံးကိုမျှော်လင့်ကြပေမဲ့တခါတလေ အဆိုးဆုံးဖြစ်ချင်လဲဖြစ်သွားတတ်တာကွ၊နောက်ယောင်္ကျား ယူပြီ၊ကောင်းရင်တော်ရဲ့၊မကောင်းလို့ကတော့၊သမီးတွေကလဲ အပျို လေးတွေဖြစ်လာကြမှာနဲ့"

မောင်မောင် တုန်ခါသွားတယ်၊ဟုတ်တယ်၊မဖြစ်ပါဘူးလို့ပြောမရတဲ့ကိစ္စ၊ပထွေးနဲ့မယားပါသမီးဇာတ်လမ်းတွေက နေရာတကာမှာ မကြားချင်အဆုံး၊မောင်မောင် မျက်နှာတချက်ပျက်သွားတာကို မရီးရဲ့အကိုက သိလိုက်တယ်၊

" ကွာ၊ငါလဲ ငါ့ညီမအတွက် စိတ်ပူတယ်ကွာ၊ညိလေးနဲ့ဆို စိတ်ချတယ်၊ငါတို့အကိုတွေက အသက်တွေကြီးကုန်ပါပြီ၊သေတာတောင် စိတ်ဖြောင့်ဖြေင့်တန်းတန်းသေချင်တယ်ကွာ၊ညိလေးရာ၊မင်းစဉ်းစားပါကွာ၊အခုချက်ချင်းကြိး အဖြေမပေးပါနဲ့၊ညိလေးအမတွေနဲ့တိုင်ပင်ပါဦး၊အနည်းဆုံး တစ်ပတ်လောက်အထိတော့ အကိုကြိးစောင့်ပေးလို့ရပါတယ်"

ပြောစရာစကား မရှိတော့လို့ မရီးရဲ့အကို ထိုင်ရာက ထသွားပါတယ်၊မကော့မတ်ဖြစ်သူကို မျက်နှာပူလို့ဆက်ထိုင်နေရကောင်းနိုးနိုး၊ထသွားရကောင်းနိုးနိုးဖြစ်နေရာက စကားတခွန်းကို မနဲအားယူပြောလိုက်ရပါတယ်

" မောင်လေးရယ်၊မင်းအကိုကြိးချွေးနည်းစာနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ဒီအိမ်နဲ့ဒီခြံကြိးကို မရောင်းရက်ပါဘူးကွယ်

 ...........................................................................................................

မုဆိုးမ သက်တမ်း(၆)လအတွင်း ယောင်္ကျားနဲ့အတူနေချင်တဲ့စိတ်တွေ တခါတလေမှာ ထိန်းမနိုင်တားမရ ဖြစ်ဘူးပါတယ်၊ဖြစ်တဲ့အခါတိုင်း သားသမီးလေးတွေမျက်နှာထောက်ပြီး ဒီစိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ခဲ့တာပါ၊နောက်ဆုံး မနေနိုင်လွန်းတဲ့အခါ စောက်ပပ်ထဲလက်နဲ့ထိုးမွှေပြီးစိတ်ဆန္ဒကိုဖြေဖျောက်တာပါ၊တအိမ်ထဲအတူနေတာပေမဲ့မတ်လုပ်တဲ့လူကို မကော့တခါမှ စိတ်ကစားခဲ့ဖူးခြင်းမရှိပါ။

သူတို့အကိုကြိးနဲ့ယူတုန်းက မောင်မောင်က (၉)နှစ်သားရှိသေးတာ၊ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့တကဲ့ပီဘိ ကလေး လေး၊မင်္ဂလာဆောင်လက်ထပ်ပွဲကအပြန် သပိတ်ကျင်းအနီးလေနီကြမ်းမိလို့ သင်္ဘောနစ်တဲ့အထဲ သူတို့မိဘနှစ်ပါး တိမ်းပါးသွားကြလို့သူ့ပယောဂ မကင်းဘူးရယ်လို့မကော့ခံယူထားတာ၊ဒါကြောင့်လဲယောင်းမတွေနဲ့မတ်ကို ညီမအရင်း၊မောင်အရင်းလို သဘောထားခဲ့တာ။

လင်ယောင်္ကျားသေပြီးတဲ့နောက်မှာ သူတွေးပါတယ်၊သူ့အသက်(၃၃)နှစ်၊အရွယ်ရှိသေးတယ်၊သွေးဆုံးသေးတာမဟုတ်ဖူး၊မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့(၃၃)နှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်က တဏှာပေမစိတ် အထန်ဆုံး၊အတက်ကြွဆုံးအချိန်၊အရင် ဖာသိဖာသာနေလာရာက အကိုဖြစ်သူရောက်လာပြီး၊မောင်မောင်နဲ့ယူဖို့ရာ ပြောလာတော့မီးခဲပြာဖုံးဖြစ်နေတဲ့မကော့ရဲ့ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာတာ အမှန်ပါ။

အရင်က မောင်မောင့်ကိုမြင်ပေမဲ့ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တဲ့မကော့၊သူ့အကိုစကားလမ်းကြောင်းပေးလိုက်မှဘဲ မတ်ဖြစ်သူအပေါ် စိတ်ဂနာမငြိမ် ဖြစ်လာတာ၊ခါတိုင်း ညမှာ ဒီအတိုင်းအိပ်နေရာက အိပ်မရဖြစ်လာပြိး မတ်ဖြစ်သူကိုမျက်စိထဲမြင်နေမိတာပါ၊ပြီး တွေးရင်း တွေးရင်း စောက်ပပ် ယားယံလာတာနဲ့ စိတ်တိုပြီး "ကဲဟယ်-ကဲဟယ်"နဲ့လက်ဝါးစောင်းတိုက်လိုက်ရပါတယ်၊

ဒေါ်လေးလုပ်သူက မိန်းမချင်း မြင်တယ်၊သူ့တူမ ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေလို့အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာ ရိပ်မိတယ်၊မတ်နဲ့မရီးမို့အိန္ဒြေသိက္ခာထိန်းနေတာကိုလဲသိတယ်၊အခု သူ့တူကြိးရောက်လာပြိး မတ်နဲ့မရီး ယူချင်ယူ၊မယူဘူးဆိုရင် ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်မယ်ဆိုတဲ့အခါ သူ့တူမမလိုက်ချင်မှန်းသိတယ်၊သူကလဲ တူမကလေးကို သနားတယ်၊အရွယ်ကျန်သေးတယ်လေ၊အိမ်ထောင်ပြု ကိုပြု ရမှာပါ၊ဒါကြောင့်ဒေါ်လေးက သူ့တူမကို ပြောရတယ်၊

" ညီး၊ဗန်းမော်ပြန်မလိုက်ချင်ရင်တော့၊မတ်ဖြစ်သူ ကိုယ့်ကို ကြို က်ချင်လာအောင် သိမ်းသွင်းပေတော့"

" ရှက်စရာဒေါ်လေးရယ်၊ကိုယ့်ထက်(၁၀)နှစ်လောက်ငယ်နေတာ၊ပြီး သူ့မှာလဲ ရည်းစားနဲ့" 

မကော့စကားကို ဒေါ်လေးက

" တို့ကချင်ထုံးစံ၊မတ်နဲ့မရီးယူကြရတာဘဲလေ၊ရှက်စရာမဟုတ် ရှက်မနေနဲ့၊သူ့ရည်းစားဆိုတာကလဲ ခဏနေ မေ့သွားမှာပါ၊ညီးသာ ဂျီးထူမနေနဲ့၊ငါပြောသလိုသာလုပ်"

ဒီနောက်မှာ ဒေါ်လေးက သူ့တူမကို လက်ချာပို့ချပါတော့တယ်၊

" ယောင်္ကျား တော်တော်များများ မိန်းမကသာ မျက်ရည်ကျ ပြလိုက်၊တော င့်မခံနိုင်ပါဘူးအေ"

မရီးရဲ့အကို ပြောစကားအရ မရီးကို သူလက်မထပ်ဖြစ်ရင် ဗန်းမော်ကို ပြန်ခေါ်သွားမယ်လို့သိလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မောင်မောင် စိတ်တွေတအုံနွေးနွေးဖြစ်နေတာပါ၊မရီးရဲ့အကိုက ခြံကိုရောင်း၊ကားတွေကိုပါယူသွားမှာ၊သူ့ကိုတော့တစိမ်းတရံစာလို ဥပက္ခာပြု ထားခဲ့မှာ၊လက်ရှိလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ကားတွေမရှိတော့ကော၊သူအနေနဲ့ ပူစရာမလိုပါ၊တခြားအလုပ်ပြောင်းလုပ်ရင် ရပါတယ်၊မရီးကိုလဲ နောက်ယောင်္ကျား ယူမှာ/မယူမှာတွေက သူနဲ့မဆိုင်လှပါ၊အကိုနဲ့ပတ်သက်လို့သာ မရီးတော်နေတာ၊အကိုသေပြိးတဲ့နောက် တစိမ်းတရံစာဘဲလေ။

ဒါပေမဲ့ သူ့အကိုကြီးရဲ့သားသမီးတွေ၊သူ့ရဲ့တူ/တူမတွေကိုရော၊သူ ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်ရက်ပါ့မလား၊သူ့တူမကလေးတွေ မတော်မရော်တွေဖြစ်သွားခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့အကိုကြီးသင်္ဂြုဟ်စဉ် ရေစက်ချရင်း သူသစ္စာဆိုခဲ့တာက အလကားဖြစ်သွားတော့မှာပါလား၊တွေးရင်းတွေးရင်း မောင်မောင် မချိတင်ကဲဖြစ်လာတယ်၊ဒါကြောင့် နောက်တနေ့ညဦးပိုင်းမှာ စိတ်ကူးအကြံဉာဏ်လေးများ ရလိုရငြား အမကြီးတို့အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊

" လာ မောင်လေး၊အမကြီးတောင်မှ မောင်လေးဆီလာခဲ့မလို့၊ပြောစရာလေးတွေရှိလို့" 

ရောက် ရောက်ချင်း အမကြိးက ဆီးပြောတာ၊

" ကျွန်တော်လဲ အမကြိးကို ပြောစရာရှိလို့၊မနေ့က မရီးရဲ့အကိုကြီးက ကျွန်တော်နဲ့မရီးကို----"

မောင်မောင် ရှေ့ဆက်မပြောထွက်တော့၊

" မောင်လေးကို မကော့နဲ့ယူခိုင်းတာ မဟုတ်လား၊မနေ့က ဒိလူကြီး အိမ်ကိုရောက်လာပြိး အမကြီးကိုလဲ ဒီအကြောင်းပြောပြတယ်၊"

" ဟုတ်ကဲ့၊အဲဒါ အမကြိးရာ၊ကျွန်တော်မရီးမျက်နှာကို ဘယ်လိုကြည့်ရမှာလဲ၊မယူနိုင်ပါဘူးပြောရင်လဲ မရီးကို ဗန်းမော်ခေါ်သွားပြီး ယောင်္ကျား ပေးစားမယ်တဲ့၊သူတို့ဖာသာ ယောင်္ကျား ပေးစားတာ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊တူမလေးတွေ ပထွေးနဲ့နေကြရမှာ၊ပထွေးဆိုတဲ့လူမျိုးဆယ်ယောက်တစ်ယောက် ကောင်းတဲ့သူ ရှားတယ်"

" အမကြီးကိုလဲ သူက ဒီလိုဘဲ ပြောသွားတာဘဲ၊သူ့ညီမက အရွယ်ငယ်သေးတယ်၊တသက်လုံး ဒိအတိုင်း နေသွားလို့မဖြစ်ဘူးပေါ့လေ၊နောက်အိမ်ထောင် ပြု မှကိုဖြစ်မယ်ပေါ့၊သူတို့ဆွေမျိုးတွေက ရိုးရာဓလေ့ထုံးစံအရ မင်းနဲ့ပေးစားချင်တာ နောက်အိမ်ထောင်ထူမဲ့အတူတူတခြားယောင်္ကျား ဆိုရင် ကံစမ်းမဲထိုးရသလို မသေချာဘူး၊မင်းနဲ့ကျတော့အတွင်းသိ အစင်းသိမို့ပါလို့ ပြောသွားတာ"

" ကျွန်တော်လဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိအောင်ကို ဖြစ်နေပြိ အမကြီး၊မာလာလေးအပေါ်မှာလဲ သစ္စာဖောက်ရာဖြစ်နေမလားလို့"

" ဒါလဲ ဟုတ်တာဘဲ၊အမကြီးနေ့ခင်းက ဒေါ်မီးကွေကို ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကျိုးအကြောင်းလေးတော့ ပြောပြထားတယ်"

" သူကဘာပြန်ပြောလဲ အမကြီး " 

ဒေါ်မီးကွေရဲ့သဘောထားကို မောင်မောင်သိချင်နေတာ၊

" သူ့အနေနဲ့တော့ ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူးတဲ့၊မင်းနဲ့သူ့သမီးနှစ်ယောက်ရဲ့သဘောအတိုင်းပါဘဲလို့ ပြောတယ်ကွ၊နောက်သူ ပြောတာကသူကသာ မာလာကို မင်းနဲ့ပေးစားဖို့သဘောတူနေတာ၊သူ့သားအိရှန်က သဘောမတူဘူးဆိုဘဲ" 

အမကြီးစကား ကြားရတဲ့အခါ မောင်မောင်စိတ်ထဲ မခံချိမခံသာ ဖြစ်သွားတယ်၊အိရှန်ဆိုတဲ့အကောင် သူ့ညီမနဲ့သဘောမတူဘူးဆိုရအောင် ကိုယ်ကသူ့လို အရက်သမား ဖဲသမားလဲမဟုတ်၊သူကသာ အမေနဲ့မိန်းမလုပ်စာထိုင်စားနေတဲ့အကောင်၊

" အိရှန်က သဘောမတူဘူးပြောရအောင် သူက အကိုဘဲ၊အမေတယောက်လုံးကတောင် သဘောတူပြီးသားဘဲဟာ"

" ညီလေးနားထောင်မယ်ဆိုရင်တော့ အကိုပြောချင်တယ်ကွာ" 

အမကြိးယောက်က ျ ားက စကားစတယ်၊ဒီယောက်ဖကြီးကလူအေး၊စကားလဲနည်းတယ်၊စကားပြောခဲတဲ့ယောက်ဖကြီးက ပြောချင်တယ်ဆိုတော့ဘယ်လိုငြင်းကောင်းပါ့မလဲ၊

" ဟုတ်ကဲ့အကို၊ပြောပါ၊ကျွန်တော ်နားထောင်ပါ့မယ်"

" အခုဖြစ်နေတဲ့ကိစ္စက ညီလေးဖာသာ ဆုံးဖြတ်ရမဲ့ကိစ္စ၊အိရှန်သဘောတူတာ/မတူတာ တွေးမနေနဲ့၊တကယ်တမ်းဆို ဒေါ်မီးကွေနဲ့တောင်မဆိုင်ဘူး၊မာလာသဘောတခုထဲဘဲ။ဒါပေမဲ့ညီလေးစဉ်းစားစေချင်တယ်၊မာလာနဲ့က သမီးရည်းစားအဆင့်ဘဲ ရှိသေးတယ်၊နောက်ဆုတ်မယ်ဆိုဆုတ်လို့ရသေးတဲ့အဆင့်၊မင်းအမရှေ့ပြောလို့တော့မကောင်းဘူးပေါ့ကွာ၊ညီလေးနဲ့မာလာ သမီးရည်းစားအဆင့်ထက် ကျော်နေပြီဆိုတာအကိုသိတာပေါ့၊ဒီကိစ္စတွေက ဒီခေတ်ထဲမှာ အဆန်းမှမဟုတ်တော့တာ၊ဒီခေတ်လူငယ်တွေ သမီးရည်းစားဖြစ်တာနဲ့၊သိပ်မကြာဘူး၊ညားကြတယ်ဆိုတာ၊မယူဖြစ်ကြရင်လဲ သူလဲမနစ်နာပါဘူး၊ဒီခေတ်ထဲမှာ ဘယ်ယောက်ကျားလေးကမှလဲ အပျို စစ်/မစစ် စီစစ်မနေကြပါဘူး "

ယောက်ဖလုပ်တဲ့သူက စကားအရှည်ကြီးပြောလိုက်ရလို့ထင်ပါရဲ့၊ထိုင်နေရာကထပြီး ရေသွားသောက်တယ်၊

" မောင်လေး၊မင်းဟာမင်းသာ ဆုံးဖြတ်ပါဟယ်၊အမကြိးတော့ ဘာမှ မပြောတတ်တော့ဘူး"

မောင်နှမနှစ်ယောက် ဒိထက်ပိုမပြောတတ်ကြ၊

" နောက်တခုက "

ရေသောက်ပြီးပြန်ရောက်လာတဲ့ ယောက်ဖက ဆက်ပြောတာ၊

" အကို အကြံပေးချင်တာ မကော့ကို ယူစေချင်တယ်၊ညီလေးကပြောမယ်၊အသက် (၁၀)နှစ် ကြီးတောင် ကြီးတာ၊ကလေး(၄)ယောက်အမေ၊မုဆိုးမနဲ့လူပျို လေး၊ပြောရက်လိုက်တာလို့၊ကိုယ်က စောင့်ရှောက်ရမဲ့ဝတ္တရားရှိတယ်လေ၊ကိုယ့်အကိုကြိးကို ကျေးဇူးဆပ်ရာလဲ ရောက်တယ်"

ယောက်ဖပြောစကားနားထောင်ရင်း အမကြီးဖြစ်သူဘက် လှဲ့ကြည့်တဲ့အခါ အမကြိးကပါ သူ့ယောက်ကျားပြောတာကို လက်ခံချင်တဲ့ပုံ၊

" နောက်ပြိးတော့ကာ" ယောက်ဖဆက်ပြောနေတာ

" ညီလေး၊မင်းအခု ဦးစီးလုပ်နေတဲ့ကားတွေအားလုံး တကယ်ဆိုရင် မကော့ဘဲပိုင်တာ၊သူ့အကိုတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊မင်းနဲ့မကော့သာယူလိုက်ကြပြိးရင် ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ၊အခုအတိုင်း ဥမကွဲ သိုက်မပျက် ညိလေးဘဲ ဆက်ဦးစီးလုပ်ကိုင်သွားရမှာ၊အကောင်းဆုံးကတော့ ညိလေးမာလာကို အကျိုးအကြောင်းဖုန်းဆက်ဆွေးနွေး ပြောပြပေါ့ကွာ၊အကိုထင်ပါတယ်၊မာလာလဲ ခေတ်မီပါတယ်၊သူ့မှာလဲ Plan.B တော့ရှိမှာပါ "

အဲဒိညက မောင်မောင် အိမ်ကို မိုးကြီးချုပ်မှ ပြန်ရောက်တာပါ၊ဆိုင်ကယ်မီးရောင်မြင်တာနဲ့ မရိးခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး

" မိုးချု ပ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်၊စိတ်ညစ်လို့များ ရှောက်သွားနေတာလား"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အမ၊ကျွန်တော ်တောင်းပန်ပါတယ်၊အမကြိးတို့အိမ်သွားတာ၊ယောက်ဖကြီးနဲ့စကားကောင်းနေလို့"

" ဟုတ်ပါပြီကွယ်၊အမကြောင့်များ မောင်လေး စိတ်သောကရောက်နေမလားလို့ပါ"

" ဒီအတွက်တော့ ပူမနေနဲ့အမရေ၊ကျွန်တော ်စိတ်ညစ်တတ်တဲ့လူ မဟုတ်ပါဘူး"

........................................................................................................

နောက်တရက်မှာ မောင်မောင် မာလာဆီကို ဖုန်းခေါ်ပြိး ဒိအကြောင်းတွေ ပြောပြတဲ့အခါ

" ကိုကို မပြောခင် မာလာသိနေပြိးသားကိုကို။ဒါကြောင့် မာလာ မန္တလေးကိုထွက်လာတာ" 

မာလာစကားသံက ခံစားချက် ကင်းမဲ့နေပုံပါ၊

" ကိုကိုတောင် တနေ့ကမှ သိရတာပါ မာလာရယ်" 

မောင်မောင့်အပြောကို မာလာ ရယ်တယ်၊

" ဟုတ်မှာပေါ့၊ကိုကိုက ဒိပြင်နေရာမှာသာ လယ်တာ၊ဒီကိစ္စမျိုးကိုကို နားမလယ်ပါဘူး၊အသုဘကိစ္စ ရက်လယ်ဆွမ်းကျွေးတဲ့နေ့မှာ ကိုကို့မရီးဘက်ကအမျိုးတွေပြောနေကြတာ၊ကိုကိုမှမကြားတာ၊သူတို့ထုံးစံ၊ကိုကိုနဲ့မရီးကို ပြန်ပေးစားဖို့ပြောနေကြတာ၊မာလာ အဲဒီကတဲကတွေးမိလိုက်တာပါ၊မာလာကို ကိုကိုယူလိုက်ရင် မရီးဘက်ကအမျိုးတွေက ကိုကို့ကို အိမ်ပေါ်ကနှင်ချမယ်၊ဒါဆိုရင် ကိုကို ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်မှာလေ၊မာလာ ကိုကို့ကိုချစ်တာက ရယူပိုင်ဆိုင်လိုခြင်းမဟုတ်ပါဘူး ကိုကို၊ခွင့်လွတ်ခြင်းနဲ့စွန့်လွတ်ခြင်းရယ်ပါ၊ဒီတော့ကိုကို့မရီးဘက်က ဆွေမျိုးတွေ ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း မရီးကိုဘဲ ယူလိုက်ပါ၊မာလာ ခွင့်ပေးပါတယ်"

" မာလာရယ်၊ကိုကို ဘာပြောလို့ ပြောရမယ်တောင် မသိတော့ပါဘူးကွာ"

" ဘာမှမပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊မချစ်လို့မှ မဟုတ်ဘဲ၊ကံကြမ္မာအကျိုးပေးလို့ဘဲ မှတ်ကြတာပေါ့၊ဒါဘဲနော်ကိုကို၊ကိုကို့ဘ၀ ပျော်ရွင်ပါစေ"

မာလာ ဖုန်းပိတ်ပြီး စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်တာပါ၊

မာလာ ရင်နာနာနဲ့ပြောနေရတာပါ၊ဒီလိုတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ မာလာရိတ်စားမိပြီသားပါ၊ဆွမ်းကျွေးမှာ ဟိုဘက်ဆွေမျိုးစုတိုင်ပင်နေတာကိုမာလာကိုယ်တိုင်ကြားတာ၊သူတို့ကတော့ မာလာကို မောင်မောင်နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့မိန်းကလေးလို့ မသိကြလို့ပြောနေကြတာလေ၊သူတို့စကားတွေကြားပြိးကတဲက မာလာ ကိုကို့ကိုလက် လွတ်ရလိမ့်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတာပါ၊ကိုယ့်ချစ်သူကို ဆင်းရဲဒုက္ခနွံထဲကို ဆွဲမခေါ်ရက်ဘူးလေ၊

ဒါကြောင့်မာလာ မန္တလေးကိုပြေးခဲ့တာ၊မန္တလေးမှာရှိနေတဲ့ အဖေရဲ့ညီမအရင်း အဒေါ်က သူ့တူမကို ဗမာ ယောင်္ကျား နဲ့ယူစေချင်တာမဟုတ်ဘူး၊သူတို့လိုလူမျိုးတူတရုတ်ယောင်္ကျား နဲ့ဘဲပေးစားချင်နေတာ၊အစကတော့ မာလာ ဒေါ်လေးကို ယူမယ်လို့ပြောမထားသေးဘဲအခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေတာပါ၊အခု မောင်မောင် ဖုန်းဆက်ပြောတဲ့အခါမှာ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလို့ရသွားတာပါ၊

ဒါကိုတော့ မောင်မောင် မသိနိုင်ပါ၊

အကယ်၍သာ မောင်မောင် ဒီအကြောင်း သိခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့ယောက်ဖကြိးပြောတဲ့ (မာလာမှာလဲ Plan B တော့ရှိမှာပါ)ဆိုတဲ့စကားမှန်ကန်ကြောင်း သိရမှာပါ၊ခုတော့မာလာအတွက် သူ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာပေါ့။မာလာနဲ့ဖုန်းပြောအပြိးမှာ မောင်မောင် ဒေါမီးကွေအိမ်ကိုသွားပါတယ်၊ဈေးမှာပြောမကောင်းလို့အေးအေးဆေးဆေး ပြောရအောင် အိမ်ကိုသွားလိုက်တာပါ၊မောင်မောင်လာတာတွေ့လို့ မညိမ်းပါ အောက်ကိုဆင်းလာပါတယ်၊

" အော်မောင်မောင်၊လာ ထိုင်ကွယ်၊ဘာတွေများ ပြောချင်လို့လဲ" 

ဒေါ်မီးကွေပုံစံကြည့်ရတာ မခေါ်မပြောချင်တဲ့ပုံ၊ဒါကြောင့်

" စောစောကတင် မာလာနဲ့ဖုန်းပြောရတယ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ အဆင်မပြေချင်ဘူး၊ဒေါ်လေးကို လာပြောတာ"

" အဲဒါ မင်းတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ပြောကြရမဲ့ဟာလေ၊ဒေါ်လေး ဘာပြောရမှာလဲ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ၊မာလာရဲ့ခွင့်ပြု ချက် ရပြီးပါပြီ၊အဲဒါ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွတ်ပါလို့ဒေါ်လေးကို လာတောင်းပန်တာပါ၊ကျွန်တော့်ရဲ့အပြု အမူတွေကြောင့် ဒေါ်လေးတို့သားအမိ စိတ်အနှောင့်အရှက်ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို ကန်တော့ပါတယ်"

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေကို ထိုင်ကန်တော့ခဲ့ပါတယ်၊အရင်က ဒေါ်မီးကွေနဲ့ဘာဘဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့၊မတော်လိုက်ရတဲ့ယောက္ခမလောင်းအနေနဲ့ ကန်တော့ခဲ့တာပါ၊

ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် သူ့ကိုထိုင်ကန်တော့နေတဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆုတောင်းစကား မပြောနိုင်ဘဲ မျက်ရည်ကျ လာတာပါ၊အမှန်က ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်ကို သူ့သမီးနဲ့ပေးစားချင်တဲ့အကြောင်းက သူပါ သမက်ကို လူမသိသူမသိ ခိုးစားဖို့ပါ၊သူ တဏှာရမက်ထန်တယ်။

ဒီအသက်အရွယ်အထိ ယောင်္ကျားနဲ့အတူအိပ်ချင်တုန်း၊တရားဝင်ယူဖို့ရာကလဲ မြေးတောင်ရနေပြီးမို့ လူကဲ့ရဲ့မှာလဲ ကြောက်သေးတာ၊မောင်မောင်ဆိုတာက သူ့ရဲ့အရင် တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ဖြစ်ပြီးသား၊သမက်ဖြစ်သွားရင် စားဖို့ရာ ထူးမကြံရတော့ဘူး၊ဒါပေမဲ့ကြံတိုင်းဖြစ်မလာတော့လဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ၊

..........................................................................................

မောင်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်မလာသေးလို့မကော့စောင့်ပေးနေတာ၊သူ့အကိုကြီးပြောတဲ့ရက်ကလဲ ကပ်လာပြီ၊အခုဆို အကိုကြီးပြောထားတဲ့ရက် (၅)ရက်တောင်ရှိနေပြီ၊နောက် (၂)ရက်မှာ အဖြူ အမဲ သဲကွဲအောင် လုပ်ကြရတော့မယ်၊နေ့ခင်းကတောင် ဒေါ်လေးနဲ့ဒီအကြောင်းပြောဖြစ်သေးတယ်၊ဒေါ်လေးကတော့အကြံပေးတာဘဲ၊(ကောင်လေးဘက်က အင်းမလုပ်၊အဲမလုပ်ဆိုရင်၊ညိး ငိုပြီးတော့သာပြောတော့အေ၊မြင်းကမလှုပ်တော့လဲ ခုံကလှုပ်လိုက်တော့၊ရှက်မနေနဲ့၊ရက်က မကျန်တော့ဘူး)၊

အကိုက အိမ်မှာမတည်းဘဲ စီတာပူက အမျိုးတွေအိမ်မှာသွားတည်းတာ၊အရက်သောက်တတ်လို့၊မောင်မောင် သူ့အပေါ် အရိုသေတန်မှာစိုးလို့မတည်းတာပါ။

ည(၈)နာရီလောက်မှ မောင်မောင်ပြန်ရောက်လာတာပါ၊မကော့ဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ

" နဲနဲမိုးချု ပ်သွားတယ်အမရယ်၊တောင်းပန်ပါတယ်" 

ပြောပြီး ကောင်လေး သူ့အိမ်လေးထဲ ဝင်သွားတဲ့အခါ သားငယ်လေးက သူ့ဦးလေးနောက်ကို လိုက်သွားလေရဲ့၊

" ကဲ၊မရွှေစာ၊ညီး ဘာဆက်လုပ်မလဲ၊ဆုံးဖြတ်တော့လေ၊တွေဝေမနေနဲ့" 

ဒေါ်လေးကပြောလာပြီ၊နာရီဝက်အကြာ ညရှစ်နာရီခွဲမှာ မကော့ မောင်မောင်ရဲ့အိမ်လေးဆီ လိုက်သွားပါတယ်၊အိမ်လေးထဲမှာက သားငယ်က သူ့ဦးလေးရဲ့အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေပြီ၊

" သားလေး၊မအိပ်ချင်သေးဘူးလား" 

ပြောမဲ့သာပြောတာ၊သူ့ပါ ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊မရီးဖြစ်သူ သူ့ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ အတွက် မောင်မောင် ထိုင်နေရာက ထရမလို၊ဆက်ထိုင်နေရမလို ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာ၊သူနဲ့မရီးနဲ့က တစ်ပေလောက်ဘဲကွာတာ၊

" ငါဖြင့် မကော့မတွေ့လို့ဒီမှာရှိမယ်တွက်ပြီး လိုက်လာတာ" 

စောစောက စီးဝါးရိုက်ထားတဲ့အတိုင်း ဒေါ်လေးပေါက်ချလာတာ၊

" အတော်ဘဲဒေါ်လေး၊ဒေါ်လေးမြေးကို သိပ်ပေးလိုက်စမ်းပါ၊ကျမ မောင်မောင်နဲ့ပြောစရာလေးတွေ ရှိလို့"

" မြေးလေး၊လာ လာ။ဖွါးကြီးနဲ့အိပ်ရအောင်၊ပုံပြောပေးမယ်" 

ဒေါ်လေး သားငယ်ကို ချော့ခေါ်တာကို

" ဟင့်အင်း၊အိပ်ချင်သေးပါဘူးဆို၊ဦးရေး ရေးနဲ့နေမှာ" 

မရီး သူ့ကို စကားပြောချင်နေမှန်းသိလို့ တူတော်မောင်ကို ချော့ပြောရတယ်၊

" သွားအိပ်လိုက်တော့ကွ၊မနက် ဈေးမလိုက်ဖူးလား၊ဝက်သားပေါင်းစားဖို့"

ပြောလိုက်မှ တူတော်မောင် သူ့အဖွါးလေးနဲ့မလိုက်ချင်လိုက်ချင်လိုက်သွားတာ၊ဒေါ်လေးတို့ပြန်သွားတဲ့အခါ

" အစကတော့ ငါ့မောင်ကို မပြောဘူးလို့ နေတာပါဘဲကွယ်၊ဒါပေမဲ့အမ ပြန်တွေးနေတာ၊ဒီခြံကြီးကိုရောင်းလိုက်ပြီး ဗန်းမော်ပြန်သွားပါပြီ၊ဟိုမှာ အမ ဘာလုပ်စားရမှာလဲ၊ကလေးတွေကလဲ စကောစက အရွယ်တွေ၊အကိုကြီးပြောသလို နောက်ယောင်္ကျားယူပါပြီတဲ့၊နောက်ယူတဲ့ယောင်္ကျားက ဒီကလေးတွေကို သည်းခံနိုင်ပါ့မလား၊ဒါကိုတွက်ရမယ်"

" အမ က ဗန်းမော်မပြန်ဘဲ ဒီမှာဘဲ ဆက်နေချင်တာလား" 

မရီးရဲ့စကားအသွားအလာကိုထောက်ချင့်ပြီး မောင်မောင် မေးလိုက်တာပါ၊

" အမ---အမ--ပြောရတာ" 

မရိီးစကားမပြောနိုင်တော့ဘဲ ငိုနေပါပြီ၊မောင်မောင် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမယ်မှန်း မသိ၊

" အမ--ဒိနေရာ---မင်းအကိုကြိးရဲ့ချွေးနည်းစာနဲ့ဝယ်ထားခဲ့တာ---ဘယ်ကိုမှလဲ မသွားချင်ဘူး---ဒါပေမဲ့---အကိုကြိးက---ပြန်လိုက်"

မောင်မောင် နားလယ်လိုက်ပါပြီ၊ မရီး ဒီအိမ် ဒီခြံကြီးက ဘယ်ကိုမှ မသွားချင်ဘူးဆိုတာ၊ ဒီအိမ် ဒီခြံက ဘယ်ကိုမှ မသွားဖို့ဆိုတာက တနည်းဘဲရှိတော့တာလေ၊ မောင်မောင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပါပြီ၊

" အမရယ်၊အမ ဒီအိမ်နဲ့ဒီခြံက မခွါချင်ရင်လဲ မခွါရပါဘူး၊ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ပြီးပါပြီ၊ကျွန်တော်အမနဲ့တူ/တူမတွေကို ပစ်မသွားပါဘူး"

မောင်မောင့်စကားကြားရတာနဲ့ မရီး မောင်မောင့်ကို ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးကာ ငိုတော့တာပါဘဲ

" အီး--ဟီး-ဟီး--ငါ့မောင်ရယ်--အိး--အိး"

" မငိုပါနဲ့ အမရယ်၊အမတို့မိသားစု ဥမကွဲ အသိုက်မပျက် ဒီအိမ်လေးမှာ ဆက်နေကြရပါ့မယ်"

မရီးကျောကို ပြန်ဖက်ရင်းပြောတဲ့အခါ

" အမတို့ မိသားစုတင်လားကွာ၊ငါ့မောင်ရော" 

မရီး သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြိးမေးတာ၊

" ပြောနေရဦးမှာလား အမရယ်"

မရီး မောင်မောင်ရဲ့ လယ်ဂုတ်ကို ဆွဲနှိမ့်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ပါတော့တယ်၊ ကစ်စုတ်တာမှ ရိုးရိုးစုတ်တာတင် မက၊ပါးစပ်ထဲ လျှာပါထိုးသွင်းပြိး ကလိနေတာပါ၊ ယောင်္ကျားသေပြီးတာ (၆)လရှိနေပြီမို့ စိတ်ဆန္ဒကလဲ ပြင်းပြနေပါပြီ၊အရင်ကသာ မတ်ဆိုပြိး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေလာတာ၊ အခု တယောက်နဲ့တယောက် ပွင့်လင်းပြီးကြပြိမို့ မကော့စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တာပါ၊

မရီးရဲ့ နုတ်ခမ်းစုတ်၊ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးသွင်းကလိတာ ခံနေရလို့ မောင်မောင် မရီးကို ပြန်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေ စုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်၊

" ငါ့မောင်ရယ်၊အမကို လောကကြီးအလယ်မှာ တယောက်ထဲ မထားခဲ့ပါနဲ့ကွယ်"

" ခဏနော် အမ" 

မရီးဖက်ထားတဲ့လက်ကို အသာဖြေပြိး ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာက မောင်မောင်ထပြီး အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ပြီးမှ

" မထားခဲ့ပါဘူး အမရယ်၊ကျွန်တော်အမနဲ့သေတပန် သက်တဆုံး နေသွားမှာပါ"

မရီးဖြစ်သူရဲ့ ပခုံးနှစ်ဘက်ကို အသာလေးတွန်းလိုက်ရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချပေးလိုက်ပါတယ်၊မရီးအပေါ် မှောက်အိပ်ရင်းက

" ပြီးခဲ့တာတွေ ပြီးပါစေတော့ အမရယ်၊ရှေ့ဆက်ပြီး ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှု မရှိနိုင်တော့ပါဘူး" 

သူ မရီးဖြစ်သူကို ယုယုယယ နမ်းလိုက်တာ၊မတ်ဖြစ်သူရဲ့အားပါတဲ့အနမ်းတွေအောက်မှာ မိန်းမူးရင်း

" ပြီးခဲ့တာတွေထားလိုက်ပါ၊အခု အမကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးပါလား ငါ့မောင်ရယ်"




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

အဲဒီနှစ် သင်္ကြန်ကို မိုးညှင်းမှာဘဲ ဆင်နွှဲလိုက်ပါတယ်၊ တကယ်တော့ လုပ်ငန်းက မတ်လဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာ ပြီးရမှာပါ၊ ဆောက်လုပ်ရေးထုံးစံ မတ်လဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာအပြီးပြ ငွေထုတ်ထားပြီး လုပ်ငန်းကိုတော့ ဧပြီ၊မေအထိ လုပ်ကြတာပါ၊ မိုးရွာမှနားကြတာ၊ သင်္ကြန်ရက်တွေ ကားထွက်လို့ရတာမဟုတ်ပါ၊ ရေပက်တဲ့လူတွေ၊မူးရူးနေတဲ့လူတွေ၊ အလေနတ်တော ဟေးလားဝါးလားလုပ်ကြတဲ့ လူတွေနဲ မတော်တဆမှုဖြစ်နိုင်လို့နားတာ၊ ၃/၄ ရက်လောက်လေးနားတာမို့ မောင်မောင်တို့ မြစ်ကြီးနားပြန်မနေတော့၊ မိုးညှင်းမှာဘဲ နေလိုက်တာ၊ဧပြီလကုန် မေလဆန်းကျမှ လုပ်ငန်းအပြီးသတ်ပြီး မြစ်ကြီးနားပြန်လာရတာ၊မိုးတွင်း အလုပ်နားတယ်ဆိုပေမဲ့ လုံးလုံးနားတာတော့မဟုတ်ပါ၊မြို့ပေါ်လုပ်ငန်းလေး ကျိုးတိုးကျဲတဲလုပ်နေရတာပါ၊ထုကြီးထည်ကြီးနဲ့သာမဟုတ်တာ၊အလုပ်မရှိတဲ့အခါ ကားပြင်ကြပေါ့။

" မင်းကလဲကွယ်၊နေနိုင်လိုက်တာ၊ သင်္ကြန်ရက်လေးတောင် ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူး၊မင်း တူ တူမတွေကဖြင့် မေ ျှာ်လို့"  

ပြန်ရောက်တာနဲ့မရီးက အပြစ်တင်တယ်၊ မရီးပြောမယ်ဆိုလဲ ပြောစရာ၊မိုးကုန် နိုဝင်ဘာလကတဲက သွားလိုက်တာ မေလအထိ (၆) လကြာတယ်၊မြစ်ကြီးနား၊မိုးညှင်း မိုင်(၁၀၀)ဘဲဝေးတာ၊ တခေါက်တလေတောင် ပြန်မလာဖြစ်ဘူး၊ ကားတွေကို စိတ်မချတာပါသလို မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် ဖီဖီကို မေ့လို့မရနိုင်သေးလို့ပါ၊

" ပြန်မလို့ဘဲ အမရေ၊ဟိုမှာ တခြားကားအဖွဲ့တွေလဲ အများကြီးဆိုတော့၊ ပစ္စည်းပျောက်နိုင်လို့ နေလိုက်တာ"

မောင်မောင်ရောက် ရောက်ချင်း "ဦးရေး ရေး" လို့ အော်ခေါ်ပြီး သူ့ဆီပြေးလာနေတဲ့ တူအငယ်ဆုံးကောင်ကို ဆီးပွေ့ရင်း ပြန်ပြောတာ၊အငယ်ဆုံးတူလေးက အခုမှ(၄)နှစ်သာသာ ရှိသေးတာ၊သူ့ဦးလေးရဲ့အသဲကျော်၊(ဦးရေး ရေး)ဆိုတာ (ဦးလေး လေး)ခေါ်တာ မပီလို့၊အကိုကြီးက မန္တလေးဆင်းနေလို့ မရှိ၊တူမလေးတွေက သိတတ်နေပြီမို့အနားသာမကပ်တာ၊သူတို့ဦးလေးရဲ့ပစ္စည်းတွေကို အိမ်လေးထဲ ဝိုင်းသယ်ပေးကြတယ်၊အရင် မောင်မောင်ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ အိမ်အတွက် ပူစရာမလို၊အခုမောင်မောင်မရှိတဲ့အခါ မရီးတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့အဖော်မရှိလို့မဖြစ်တာနဲ့ ဗန်းမော်ဘက်က သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲ အသက်(၄၀)လောက် မိန်းမကြိးတစ်ယောက်ခေါ်ထားရတယ်၊ရောက်တဲ့ရက်ကတော့ ခရီးပန်းလာလို့ဘယ်မှမထွက်ဘဲ အိမ်မှာဘဲနေတာ၊တူတော်မောင်က သူ့ဦးလေး အိမ်လေးက မပြန်တော့၊ညနေစောင်းတဲ့အချိန်မှ သူ့အမေ ရောက်လာပြီး

" သား၊ထမင်းစားမယ်၊လာခဲ့တော့၊ဦးလေး နားပေစေ" 

လို့ ပြောပြီးလာခေါ်တာ၊

" စားရေးဘူး၊ဦးရေး ရေးနဲ့တူစားမှာ" 

တူတော်မောင် သူ့အမေခေါ်ရာ မလိုက်ဘဲ ပေကပ်နေတာ၊

" ကဲ၊ဦးလေး လေး ရေ၊မင်းတူတော်မောင်ကတော့ အကဲပိုနေပြီ၊ပြီးမှသာ ခေါ်ခဲ့ပေတော့" 

မရီး သူ့မတ်ကို ပြောပြိးပြန်သွားတာ၊

" ကျွန်တော်ပါ တခါထဲ စားလိုက်ပါ့မယ် အမရာ၊တော်ကြာ ဒီကောင် အိပ်သွားလိမ့်မယ်" 

မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ကောက်ချီပြီး မရီးနောက်က လိုက်သွားပါတယ်၊ထမင်းစားပွဲမှာ မရီးတို့သားအမိတွေနဲ့အတူတူစားလိုက်ရတယ်၊အရင်ကတော့ မောင်မောင် မရီးနဲ့အတူ ထမင်းတခါမှမစားဖူးပါ၊ကိုယ့်ဖာသာ မီးဖိုထဲမှာဘဲ ခူးခပ်ပုံစားတတ်တာပါ၊

" ဦးရေး ရေး၊ပြင်သွားသားလိုက်" 

ထမင်းစားရင်း တူမောင်က သူ့ဦးလေးအပြင်ထွက်ရင် လိုက်မယ်ပေါ့၊

" အေး၊နောက်နေ့မှသွားမှာ၊ထမင်းစား၊မစားရင် မခေါ်ဘူးနော်၊စားမှခေါ်မှာ" 

မောင်မောင်ပြောမှ တူမောင် စကားမပြောဘဲ စားတော့တာ၊

" ဦးလေး၊သမီးလဲ လိုက်မှာနော်" 

နို့ညှာမ(၇)နှစ်က ပြောပြန်ရော၊

" အေး၊အေး၊ခေါ်မယ်၊တူတွေ တူမတွေ တယောက်တလှဲ့ခေါ်မယ်၊ကဲ ကဲ၊စားကြ၊စားကြ" 

မောင်မောင် သူ့တူ တူမတွေနဲ့အလိုက်သင့်ပြောဆိုနေတာကို မရီးနားထောင်နေတာ၊ပြီးမှ

" တူ တူမတွေတင် မဟုတ်ဘူးနော်၊အမကိုလဲ ဘုရားကေ ျ ာင်းပို့ပေးဦး၊မင်းမရှိတဲ့အခါ ကယ်ရီနဲ့သွားနေရတာ"

" ဟုတ်ကဲ့အမ၊အော်၊ဒီနေ့စနေဘဲ၊မနက်ဖန် ပို့ပေးရမှာဘဲ" 

မရီး ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်တယ်၊

..........................................................................................................................................

နောက်ရက်မနက်မှာ မောင်မောင် မရီးကို ဘုရားကျောင်းပို့ပေးရတယ်၊ဟိုတခါ မရီးကိုပို့ရတုန်းကတော့ မရီးကခါးကိုဖက်စီးလို့ တမျိုးဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ဒီတခါမှာတော့သူနဲ့မရီးအကြားမှာ တူမောင်ပါလာတယ်၊တူမောင်က သူ့ဦးလေးခါးကို အသားကုန်ဖက်ထားတာ၊

" ဖြေးဖြေးစီးနော်၊ကိုင်စရာမရှိဘူး" 

မရီးကပြောတာ၊အရင်က မောင်မောင့်ခါးဖက်စီးခဲ့တာကိုး၊

" ကျွန်တော့်ပခုံး ကိုင်စီးလေ အမ" 

မောင်မောင်ပြောမှ မရီး သူ့ပခုံးကို လက်နဲ့ကိုင်စီးတယ်၊အရင်လိုဘဲ၊မရီးကို ဘုရားကျောင်းမှ ချပေးခဲ့ပြီးမောင်မောင် လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်လှဲ့တယ်၊

" ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်းစားမယ်" 

တူမောင် ပူဆာတာနဲ့ဘုရားကျောင်းနားက လက္ဘရည်ဆိုင်မှာမထိုင်ဘဲ ဝက်သားပေါင်းကောင်းတဲ့ဈေးနားကတရုတ် လက္ဘရည်ဆိုင်ကို သွားလိုက်တယ်၊ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ မတွေ့ချင်ဘဲတွေ့လိုက်ရတာ ဖီဖီတို့လင်မယား၊ကလေးတောင်ရနေပြီ၊

" ဟား၊ဦးဝင်းမြင့်တို့ပါလား၊နေကောင်းတယ်နော်၊ကလေးတောင် အတော်ကြီးပြီဘဲ၊" 

မထူးဘူးလေ၊တွေ့နေမှတော့နုတ်မဆက်ဘဲနေပြန်ရင်အရှုံးပေးရာကျတယ်၊ပြီး တကယ်တမ်းပြောရရင်လဲ ကိုယ်ကယောင်္ကျား၊မနစ်နာဘူး၊

" အော်၊အေးဗျ၊ကိုမောင်မောင်၊မတွေ့တာကြာပြီနော်" 

ဖီဖီယောင်္ကျား မျက်နှာပျက်သွားပေမဲ့အလိုက်သင့်ပြန်နုတ်ဆက်ပါတယ်၊သူ့မိန်းမနဲ့မောင်မောင်တို့ဇာတ်လမ်းကို ဦးဝင်းမြင့်သိပါတယ်၊ဖီဖီကတော့ခေါင်းငုံ့ထားပြီး ဘာစကားမှမပြောပါ၊

" မတွေ့ဆို ကားအလုပ်နဲ့ရှောက်သွားနေရတာဗျာ၊ဘွဲ့ရအလုပ်မရှိမို့မိန်းမယူဖို့ ငွေစုနေရတာ"  

မောင်မောင် သူ့ကို တမင်ရိပြောမှန်း ဖီဖီသိပါတယ်၊ရည်းစားဦးကို စကားပြောချင်ပေမဲ့ယောက်က ျားရှေ့မှာမို့သိက္ခာထိန်းထားရတယ်၊

" အကိုကြီး၊ဆိုင်ဖွင့်နောက်က ျ နေပြီ၊သွားကြရအောင်" 

မောင်မောင်ရှေ့ ကြာကြာမနေချင်တာနဲ့ဖီဖီ ထရပ်ပြီးပြောလိုက်တာ၊

" အော်၊အေး အေး၊ကဲ ကိုမောင်မောင်ရေ၊ဆိုင်ဖွင့်ရဦးမှာမို့၊သွားလိုက်ဦးမယ်"

" ဟုတ်ကဲပါခင်ဗျ" 

မောင်မောင် အပြုံးမပျက် ပြန်နုတ်ဆက်၊ဖီဖီကတော့မောင်မောင့်ကို စကားတခွန်းမဆို၊ထွက်သွားလေရဲ့၊ယောင်္ကျားရပြီးမှ ဖီဖီ တော်တော်ပိန်ကျသွားတယ်၊မောင်မောင် ခေါင်းယမ်းပြိး အတွေးလွန်နေတာ

" ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်း" 

တူမောင်ရဲ့အသံကြားမှ မောင်မောင် သတိတရားပြန်ရလာတာ၊လက္ဘရည်ဆိုင်ကနေ ဘုရားကျောင်း မရီးကိုပြန်ကြို ပြီး ဈေးထဲခဏဝင်ပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာလို့ပါ၊မရီးကလဲ

" မင်းတင်မဟုတ်ပါဘူးဟယ်၊ငါလဲ ယောင်းမနဲ့မတွေ့ရတာကြာပါပြီ၊ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဈေးလဲမရောက်ဖြစ်ပါဘူး" 

မရီးပြောတာလဲဟုတ်ပါတယ်၊မရီးက ဟင်းချက်စရာကို ရပ်ကွက်နဲ့နီးတဲ့ဈေးလေးမှာတင် ဝယ်တာပါ၊မြို့မဈေးကြီးဘက် ရောက်ခဲပါတယ်၊အိမ်ထောင်ကျတာကြာပြီဖြစ်ပေမဲ့ အမကြီးတို့မှာ ကလေးမရပါ၊

" ဟော၊ငါ့သမက်ကြီးပါလား၊ပျောက်ချက်သားကောင်းတာတော်၊အိမ်လာလယ်ဦး" 

တွေ့ တွေ့ချင်း ဆိုင်ချင်းကပ်ရက် ဒေါ်မီးကွေကြီးအားရဝမ်းသာနုတ်ဆက်တာပါ၊ဒေါ်မီးကွေကြီးက အရင်ပုံစံ၊၀၀ဖြိုးဖြိုး၊တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊နို့ထွားထွား၊ဖင်ကားကားနဲ့၊

" မင်းယောက္ခမက တမေးထဲ မေးနေတာ၊သမီးနဲ့ပေးစားချင်လှပြီ" 

အမကြီးကဝင်နောက်နေတာ၊မရီးက အမကြီးစကားကြားလို့ ပြုံ းနေတာ၊

" မာလာရော၊နေကောင်းလား၊အခု အိမ်မှာဘဲလား" 

မောင်မောင့်အမေးကို ဒေါ်မီးကွေက

" အိမ်မှာက သွားလိုက်ပြန်လိုက်ဘဲမောင်မောင်ရေ၊မင်းနှမက သူ့သူငယ်ချင်းဆိုင်မှာဘဲအနေများတယ်၊အဲဒီမှာဘဲအိပ်တယ်"

" နောက်မှ မာလာကို ဆိုင်သွားတွေ့လိုက်ပါ့မယ်၊"

" တွေ့ဖြစ်အောင်သွားတွေ့နော်၊မာလာက အခုအရမ်းကိုချောနေလှနေတာ၊ကြိုက်တဲ့လူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလယ်လို့၊ငါကပြောထားရတာ၊ညီးနော်ငါကယောင်းမတော်မယ်လို့၊အစောကြီးကတဲကပြောထားတာ၊ညီးအမေကလဲ သဘောတူတယ်လို့" 

အမကြီးကဝင်ပြောတာ၊

" ယောင်းမကလဲ၊ကာယကံရှင်တွေ ဘာပြောလဲ၊မေးပါဦးတော့၊ဟိုက ကြို က်/မကြို က်" 

မရီးစကားအဆုံးမှာ ဒေါ်မီးကွေက

" မကော့ရေ၊သမီး ကြို က်/မကြို က်တော့မသိဘူး၊အမေကတော့ ကြို က်တယ်ဟေ့" 

ဒေါ်မီးကွေပြောစကားကို တခြားလူတွေက ရယ်စရာအဖြစ် ရယ်မောလိုက်ကြပေမဲ့ မောင်မောင်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေ စိတ်ထဲရှိတာ အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်တာမှန်း သိနေတယ်၊

" ငါ့မောင်၊ဒေါ်မီးကွေသမီးကို သဘောက ျ လား၊သဘောက ျ ရင်မင်းအကို ကိုပြောပြီး နားဖောက်ထားရအောင်" 

အပြန်မှာ မရီးက ပြောလို့

" နေပါဦး အမရယ်၊ကောင်မလေးသဘောလဲ မသိသေးပါဘူး၊ပြီး ကျွန်တော်လဲ နောက်(၃)နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ရေးစဉ်းစားမှာပါ"

နောက်တရက်နေ့လယ်ခင်း၊ဖတ်စရာမရှိတာနဲ့ စာအုပ်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊တူမောင် လိုက်မယ်ပြောနေသေးတာ၊

" နေပူတယ်ကွ၊မင်းကို မနေ့ကခေါ်ပြီးပြီဘဲ၊နောက်မှလိုက်"

ပြောပြီးထားခဲ့ရတာ၊မိုးညှင်းမှာနေခဲ့ရတဲ့(၆)လက ဟုတ်တိပတ်တိ စာမဖတ်ခဲ့ရပါ၊စာအုပ်ဆိုင်ကစာအုပ်ဝယ်ပြီး၊(မထူးပါဘူး၊အပြင်ထွက်လာတုန်းလေး မာလာကို သွားတွေ့ပါဦးမယ်-စိတ်ကူးပြီး)ဆိုင်ကယ်ကို မာလာတို့ဆိုင်စီးသွားတယ်၊မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတာ၊အလှပြင်ဆိုင်တင်မက အလှကုန်ပစ္စည်း၊မိန်းကလေးကြို က်ဖန်စီ လက်ဝတ်ရတနာပစ္စည်းတွေကိုပါ ရောင်းတာ၊ဆိုင်ကသီးခြားမဟုတ်ဘဲ လူနေအိမ်တစ်အိမ်ရဲ့အောက်ထပ်အခန်းကို ငှားဖွင့်ထားတာ၊မာလာနဲ့သူငယ်ချင်းမတို့က ဆိုင်မှာဘဲညအိပ်ကြတာ၊၊ဆိုင်ရှေ့ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ထိုးရပ်လိုက်တာနဲ့ မာလာ့သူငယ်ချင်းမ ဆိုင်နောက်ဘက်ကို သုတ်ကနဲဝင်သွားတယ်၊မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ကိုဒေါက်ထောက်ရပ်ခဲ့ပြိး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့

" ဟေး၊ကိုကိုမောင်၊ပြန်လာပြီလား" 

မာလာ ဆိုင်နောက်ဘက်ကထွက်လာပြိး မောင်မောင်ကို ဝမ်းသာအားရ နုတ်ဆက်တာ၊စောစောက မာလာသူငယ်ချင်းက မောင်မောင်ကိုမြင်တာနဲ့ မာလာကိုသွားပြောတာလေ၊

" ပြန်လာရအောင် ကိုက ဘယ်သွားလို့လဲ၊" 

မောင်မောင်က မာလာကို သက်သက်စတာပါ၊

" ကိုကိုမောင်နော်၊မာလာကို အကြောင်လာရိုက်မနေနဲ့၊ကိုကိုမောင် မိုးညှင်းသွားနေတာသိတယ်" 

မာလာက မောင်မောင်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ဖွဖွထုရင်းပြောတာ၊နုတ်ခမ်းကိုလဲ စူထားသေးရဲ့၊

" မာလာကို စတာပါ၊ကို မိုးညှင်းသွားနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူပြောလဲ" 

မာလာရဲ့လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း မေးတာ၊

" ဘယ်သူပြောမှာလဲ၊မငြိမ်းပေါ့၊ကိုကိုမောင်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်လို့ပြောတာ"  

မောင်မောင် မာလာလက်လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး

" ကို့ကိုလဲ မငြိမ်းကပြောသွားတာ၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့တွေ့ဖြစ်အောင် သွားတွေ့လိုက်တဲ့"

" ဘာပြုလို့တဲ့လဲ" 

မာလာအမေးကို မောင်မောင် ခဏ စဉ်းစားပြီးမှ

" မညိမ်းပြောတာ၊မာလာက အခု တအားကို ချောနေ လှနေတာတဲ့" 

မောင်မောင့်စကားလဲဆုံးရော၊မာလာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့

" ကြည့်၊ကိုကိုမောင်က၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး" 

မာလာရဲ့ချစ်စဘွယ် မျက်စောင်းဒဏ်ကို မောင်မောင် ခံလိုက်ရပါတယ်၊ဒိနောက်မှာ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောကြတာ၊မာလာ့သူငယ်ချင်းမက အလိုက်တသိ သူ့ဖာသာ နောက်ဖေးဘက်မှာ သွားနေပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မညိမ်းပြောမယ်ဆို ပြောစရာပါ၊မာလာက အရင်ကနဲ့ တခြားစီပါဘဲ၊အပျို ဖြစ်လာတာနဲ့ရုပ်က ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ မောင်မောင်တောင် တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်သွားတာ၊ဒေါ်မီးကွေကသာ ကပြား၊မာလာအဖေက တရုတ်အစစ်ကြီး၊ မာလာက တရုတ်သွေး လေးပုံသုံးပုံပါလိုလားမသိဘူး၊အသားကဖြူဝင်းနေတာပါ၊အရင်အပျို ပေါက်(၁၆)နှစ်တုန်းက အရပ်မြင့်ပြီးကိုယ်လုံးမထွက်သေးလို့ ပိန်တယ်လို့ထင်ရတာ၊အခုအသက်(၂၀)မှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်က အပြစ်ပြောစရာ မရှိလောက်အောင်ကို ပြေပြစ်နေတာ၊မို့သောရင်၊ကျဉ်သောခါး၊ကားသောတင်၊ရှေးခေတ်စာအရပြောရရင် ခါးသေးရင်ချီ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့တင်ပါးဆုံ ဆိုသလိုပါ၊

" ကိုကိုမောင်၊စကားမပြောဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ" 

မောင်မောင် သူ့တကိုယ်လုံးကို စကားမပြောဘဲ သိမ်းကျုံး ကြည့်နေလို့မာလာနေရ ခက်ပြီးမေးလိုက်တာ၊

" ပြောမှာပေါ့မာလာရယ်၊ကို စဉ်းစားနေတာ၊မာလာနဲ့ မတွေ့တာလဲ(၂)နှစ်ရှိပြီ၊(၂)နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကာလက လူတစ်ယောက်ကို အများကြီးပြောင်းလဲသွားနိုင်တာ၊တခြားမကြည့်နဲ့လေ၊(၂)နှစ်အတွင်း အရင်မာလာနဲ့အခုမာလာ ယှဉ်ကြည့်၊တအားကို လှလာတာ"

" ကိုကိုမောင်နော်၊တခြားပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလား၊ဒါဘဲ ပြော ပြောနေတာ" 

သူ့ကိုလှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ်နေတာပါ၊

" ရှိပါတယ်၊အရင် ကို သိထားသလောက် မာလာ ရည်းစားမရှိဘူး၊အခု(၂)နှစ်ကြာပြီဆိုတော့၊ရည်းစား ရှိ/မရှိ မပြောတတ်တော့ဘူး "

" ရည်းစားလား၊ရှိပြိပေါ့ကိုကိုမောင်ရယ်" 

မာလာပြုံးစိစိပြောတာ၊ မောင်မောင် ရင်ခုန်သွား၊ 

" အေးလေ၊သူလဲ ငယ်တော့တာမှမဟုတ်ဘဲ"

ဘာရယ်မဟုတ် တဒင်္ဂအချိန်လေး မောင်မောင် ငြိမ်သက်သွားတာ၊

" ရည်းစားနံမည်ရော သိချင်သေးလား ကိုကိုမောင်" 

မောင်မောင် စကားမပြောနိုင် ငြိမ်နေလို့ မာလာက မေးတာ၊

" တော်---တော်ပါပြီ၊မသိချင်ပါဘူး"  

ကပြာကရာပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မောင်မောင့်စကားကြောင့် မာလာ ပိုပြီး ရယ်ချင်လာတယ်၊ဒါကြောင့်

" မသိချင်လဲပြောရမှာဘဲ၊မာလာရည်းစားနံမည်က  ကိုကိုမောင်   တဲ့"

" ဟင်-ဟင်-ဘာ-ဘာ ပြောတယ်မာလာ၊" 

မာလာစကားကြောင့် မောင်မောင် အာမေဍိတ်ဖြစ်သွားရတာပါ၊

" ကိုကိုမောင်ရယ်၊ထပ်ကြားချင်သေးတာလား၊မာလာကို ရည်းစားရှိလား မေးတာ ဘာရည်ရွယ်ပြီးမေးတယ်ဆိုတာ သိပြီးသား၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးတွေ ကိုကိုမောင်ရဲ့၊ဒါကြောင့် ကိုကိုမောင် ရည်းစားစကားပြောတာကို စောင့်နေရမှာမို့ တခါထဲပြောလိုက်တာ"

" ကိုတော့ မာလာကို ဆလံပေးပါတယ်ကွာ၊တကယ်ပါဘဲ" 

မောင်မောင် မာလာကို အဟုတ်လက်ဖျားခါသွားတာ၊

" ကိုကိုမောင်ရယ်၊မာလာကို(ဒီကောင်မလေး အတော်ရဲတာဘဲ၊မိန်းမတန်မဲ့ရည်းစားစကား စပြောတယ်လို့လဲ အထင်မသေးပါနဲ့၊မာလာအပျို ပေါက်ကလေးဘဝနဲ့ ကိုကိုမောင့်ကို စတွေ့ကတဲက ချစ်နေတာပါ၊ဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ စိတ်ထဲကဘဲ ကြိတ်ချစ်နေရတာလေ၊မညိမ်းမိုးညှင်းကအပြန်မှာပြောတာ၊ကိုကိုမောင်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်၊မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာကိုလာတွေ့ပြီး ရည်းစားစကားပြောလိမ့်မယ်၊စောင့်နေတဲ့လေ၊)မနေ့ကအမေကပြောတာ၊ကိုကိုမောင်ပြန်ရောက်နေပြီးတဲ့၊မာလာ ကိုကိုမောင်ကို မျှော်နေတာ၊ကိုကိုမောင်ရောက်လာပြီး ရည်းစားစကားပြောရင် ဘယ်လိုဖြေရမလဲလို့တွေးနေတာ၊ကိုကိုမောင်က ချစ်တယ်မပြောဘဲ ရည်းစားရှိလားမေးလို့  မိန်းကလေးက အရင်စပြောတာ"

ယုံချင်မှယုံ၊မောင်မောင်နဲ့မာလာ သမီးရည်းစားဖြစ်သွားကြတာက မြန်တယ်၊မာလာက ပြတ်တယ်၊ချစ်သူဖြစ်ကြတာကို သူ့သူငယ်ချင်းကို ချက်ချင်းဖွင့်ပြောတယ်၊အမေနဲ့ယောင်းမကို  ပြောပြတယ်၊ဒေါ်မီးကွေနဲ့မညိမ်းတို့ကတော့ မောင်မောင်နဲ့သဘောတူပြီးသားပါ၊မောင်မောင်ကသာ မာလာငယ်စဉ်က ဖီဖီနဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်ခဲ့တာ၊အခု သမီးရည်းစားဖြစ်ကြတော့ မောင်မောင့်အသက်(၂၂)၊မာလာက(၂၀)၊နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ထောင်ပြု မယ်ဆို ပြု လို့ရတဲ့အရွယ်ပေမဲ့ စီးပွါးရေးက အိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ဖို့ ဘာမှမယ်မယ်ရရ မရှိသေးဘူး။

မောင်မောင်အနေနဲ့ကလဲ အကိုကြိးကို မှီခိုနေရသေးတာ၊မာလာကလဲ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်သာဆိုတယ်၊နှစ်ဦးတွဲဖွင့်ထားရတဲ့အပြင် ဝင်ငွေက သိပ်ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊လက်ထပ်ပြီးကြရင်လဲ နေစရာလိုသေးတယ်၊အကိုကြီးခြံကြီးကကျယ်တယ်ဆိုပေမဲ့မိန်းမရပြီးမှတော့ ခိုကပ်မနေချင်၊မာလာအမေအိမ်မှာ နေဖို့ မောင်မောင်ပိုကြောက်သေးတယ်၊ယောက္ခမကြီးနဲ့က အကြောင်းမဟုတ်၊မညိမ်းနဲ့တအိမ်ထဲနေလို့ကတော့တနေ့မဟုတ် တနေ့၊မညိမ်းကိုရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်၊မာလာသိသွားရင် မလွယ်ဘူး။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့သမီးရည်းစားဘဝက ပျော်စရာပါ၊မိုးတွင်းကာလမှာ ကားလုပ်ငန်းနားထားလို့ မောင်မောင်က အားနေတာလေ၊မာလာရဲ့ဆိုင်မှာအချိန်ဖြု န်းတာများတယ်၊မာလာ့သူငယ်ချင်းကလဲ အလိုက်တသိ ရှောင်ပေးတာပါ၊မိုးတွင်း အကိုကြီးပါ အိမ်မှာအနေများလို့မရီးဘုရားကျောင်းသွားတာလဲ လိုက်ပို့စရာမလိုဘူးလေ၊မာလာက တကဲ့အစိမ်းသက်သက်၊မောင်မောင်ကရည်းစားဦး၊ဒါပေမဲ့တတ်လွယ်တယ်၊မောင်မောင်သင်ပေးသမျှ၊ခိုင်းတာဟူသရွှေ့မငြင်းဘူး၊မောင်မောင် အစပိုင်းမှာ လက်ထပ်ယူမဲ့မိန်ကလေးမို့အပေါ်ယံအပရိကလောက်ဘဲ ကိုင်တွယ်ပြီး၊အဆုံးစွန်ထိမလုပ်ဘဲ ထိန်းပါသေးတယ်၊ဒါပေမဲ့နေ့တဓူ၀ နှစ်ယောက်ထဲ မမြင်ကွယ်ရာမှာ တွေ့ဖန်များတော့၊ပြီး သူကိုယ်တိုင်က(စားဘူးတဲ့အစာကို ကြာကြာ အငတ်မခံနိုင် ဆိုတာလို)ရည်းစားသက်တမ်း(၂)လလောက်မှာ အဆင့်ကျော်သွားတာပါဘဲ။

ရည်းစားဖြစ်ပြီးကြတာနဲ့ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ် ချစ်ခင်ကြည်စယ်နေကြတာပါ၊ဆိုင်မှာ မာလာသူငယ်ချင်းမကို အားနာလို့ သူရှိတဲ့အချိန်လေးဘဲ ဆင်ခြင်နေကြတာ၊သူငယ်ချင်းမ တခါတလေ သူ့အိမ်ခေတ္တခဏပြန်နေချိန်မှာ၊ဆိုင်မှာကလဲ ဧည့်မရှိတဲ့အချိန်ဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်က ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုသလို ပူးကပ် ဖက်ယမ်း နမ်းရှုပ်နေကြတာ၊နှစ်ယောက်သား နုတ်ခမ်ချင်းတေ့စုတ်ပြီး တယောက်ပါးစပ် တယောက်လျှာထိုးသွင်းကြတာ၊မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ကျောပေးထိုင်နေတဲ့မာလာ ဘော်လီဂျိတ်ကိုဖြု တ်၊အင်္ကျီအောက်လက်ရှိုပြီးနို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ချေမွတဲ့အခါမျိုးမှာ မာလာပြောတတ်တာက

" ကိုကိုကိုင်တာနဲ့ဘဲ မာလာနို့တွေ ပျော့ကုန်ပြီ၊မလှတော့ဘူး" 

အရင် ကိုကိုမောင်ခေါ်ရာက ရည်းစားဖြစ်ပြီးတဲ့အခါ မာလာက ကိုကို လို့ပြောင်းခေါ်တာ၊

" ကိုင်တာနဲ့တော့ဒီလောက်ကြီးမပျော့ပါဘူးကွာ၊ကလေးမွေးလို့နို့တိုက်တဲ့အခါကျမှ နို့ကပျော့ပြီးတွဲလာတာပါ"

" ကိုကိုမောင်ကြီးနော်၊သိတတ်လိုက်တာ၊ဘယ်မိန်းမနို့တိုက်တာကို သွားကြည့်တာလဲ" 

မာလာ မောင်မောင်လက်ကိုဆွဲဆိတ်ရင်းပြောတာ၊မာလာက တခါတလေ မောင်မောင်ကို စိတ်ဆိုးလို့ဖြစ်စေ၊စိတ်ကောက်လို့ဖြစ်စေ၊အလိုမကျဖြစ်ခဲ့ရင် ကိုကိုခေါ်ရာက ကိုကိုမောင်ကြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားတာ၊ကိုကိုမောင်ကြိး လို့ခေါ်တဲ့အခါ မောင်မောင်က ပြန်ပြောတာ။

" စိတ်ကောက်ပြီး ကိုကို လို့မခေါ်ချင်ရင်လဲ မောင်မောင်ဘဲခေါ်ကွာ၊ကိုကိုမောင်ကြီးလို့တော့ မခေါ်နဲ့၊အဲဒီလိုခေါ်လိုက်ရင် တွန့်သွားတာ"

" ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုက မာလာထက်အသက်ကြိးလို့ ကိုကိုမောင်ကြိးခေါ်တာဘဲဟာ" 

မာလာ အရိုးခံနဲ့ပြောတာ၊

" ကိုကိုမောင်ကြိး ဆိုတာ အရင် မ-ဆ-လ ပါတီနည်းပြချုပ် ဦးချစ်လှိုင်ရဲ့ကလောင်အမည်၊ ဒီလူက ဟိုးအရင်တုန်းက ကိုကိုမောင်ဆိုတဲ့ကလောင်နဲ့စာတွေရေးတယ်၊(အာကာကို လွှာပုံပြု ပါလို့)ဆိုတာ ကိုကိုဖတ်ဘူးတယ်၊လူက လူတော်ပါ၊နောက် မ-ဆ-လ ပြို ကွဲပြီး ကလောင်အမည်ကို ကိုကိုမောင်ကြီးလို့ပြောင်းလိုက်တယ်၊ဒါကြောင့်" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ ချစ်စဘွယ် ပြုံးလိုက်ပြီး

" ဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုနော်၊မဆိုင်တဲ့အပေါက် ဂလိုင်နဲ့ခေါက်မနေနဲ့"

" ဒါဆိုလဲ ဆိုင်တဲ့အပေါက်ဘဲ ခေါက်တော့မယ်ကွာ" 

မောင်မောင်ပြောရင်းဆိုရင်း မာလာရဲ့စကပ်အောက်ထဲ လက်ထိုးသွင်းပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့စမ်းတော့တာပါ၊အောက်မှာက အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီဝတ်ထားလို့တိုက်ရိုက်မထိပေမဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို စမ်းမိနေတာ၊

" ကိုကို၊ဘာတွေလဲကွာ၊စကားအကောင်းပြောနေတာကို၊" 

မာလာကပြောသာပြောတာ၊မောင်မောင့်လက်ကိုတော့ ဖယ်မပစ်ပါ၊

" မာလာ၊ကိုကိုတို့အတန်းတက်ကြရအောင် " 

မောင်မောင် အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်က လက်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရင်း ပြောနေတာ၊

" ကိုကို၊ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ၊ဟင်၊မာလာ ဘာပြောရမှာလဲ" 

အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်တာခံနေရလို့မာလာစိတ်တွေ သရိုးသရီ ဖြစ်လာတာ၊

" မာလာရယ်၊ကိုကိုနဲ့မာလာ ရည်းစားဖြစ်တာသာ မကြာသေးတာ၊တယောက်နဲ့တယောက် တွေ့ကြတာ (၅)နှစ်လောက်ရှိနေပြီ၊"

" ကိုကို၊ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊စကားကို ရှင်းရှင်းမပြောဘူး။၀ေ့ဝိုက်ပြောနေတာဘဲ၊ကိုကိုနော်၊မာလာ စိတ်တိုလာပြီ" 

စိတ်တိုလာပြိဆိုတာအမှန်ပါ၊စိတ်မတို ခံနိုင်ပါ့မလား၊ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်နေတယ်ဆိုတာ မာလာသိသားဘဲ၊ပြောပြီးပြီဘဲ၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးပါဆို၊မလုပ်ဘူးတာဘဲရှိရင်ရှိမယ်၊မလုပ်တတ်ဘူး၊နားမလယ်ဘူးဆိုတာမရှိ၊အခုလဲ ကိုကိုက မသိဆိုးဝါး အဖုတ်ကို လက်ကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်နေတာ အရည်လေးတွေတောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ဘောင်းဘီနဲ့မို့သာ ကိုကို မသိတာ"

" မာလာ၊ကိုကိုနဲ့မာလာက လူကြီးတွေကလဲ သဘောတူပြီးသား၊အချိန်တန်ရင် လင်မယားဖြစ်ကြမဲ့လူတွေ"

" အဲဒါဘာဖြစ်လဲ" 

မာလာ ရယ်ချင်လာပြီ၊မနဲကို အောင့်ထားရတာ၊ကိုကိုဟာလေ၊သူ့လောက်လယ်တာလဲ ရှိမထင်ပါဘူး၊ ဒါကို မပြောရဲတာလိုလုပ်နေတယ်၊ရည်းစားစကားပြောမဲ့ဟာတောင် (မာလာရည်းစားရှိနေပြီလား)လို့တဘက်လှဲ့မေးတဲ့ကိုကို၊အဲဒီတုန်းကလဲ မာလာ သူပြောမဲ့ရည်းစားစကားကို မစောင့်ဘဲ အဆင့်တွေ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားလုပ်လိုက်တာ၊အခုလဲ ကိုကိုက သူဖြစ်ချင်တာကို လှဲ့ပတ်နေတာ၊အရင်လိုများမာလာက ပြောလေမလားလို့ပေါ့၊ဒါတော့ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ၊ကိုယ်ကမိန်းကလေး၊

" အဲဒါလေ၊နောက်လဲလင်မယားဖြစ်ကြမဲ့အတူတူ၊အခုကတဲက ဖြစ်ကြရအောင်လို့၊ပြောတာ"

မာလာပြုံးလိုက်တယ်၊သိပြိးသားဘဲဟာ၊

" ကိုကို့သဘော"

မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့ကဆိုင်ပိတ်တဲ့နေ့၊ဝါတွင်းဥပုသ်နေ့၊မာလာသူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးတစ်ယောက်နာရေးကိစ္စရှိနေလို့ အဲဒီအိမ်သွားကူလုပ်ပေးနေရလို့မရှိဘူး၊ဝါတွင်းမင်္ဂလာဆောင်မရှိတဲ့အတွက် အလှပြင်လုပ်ငန်းကို ဥပုသ်နေ့တစ်ရက်ပိတ်တာ၊ဆိုင်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်ထားတာမို့သူတို့နှစ်ယောက် အထဲမှာ နေချင်သလိုနေရင်းက အတန်းတက်ဖြစ်သွားတာပါ၊(ကိုကို့သဘော)မာလာမီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့

" ဒါဆို အိပ်ရာပေါ်သွားကြရအောင်"

" အင်၊ကိုကို၊ခဏလေးနော်၊မာလာ နောက်ဖေးဝင်လိုက်ဦးမယ်" 

မာလာ ဘာအတွက်ဆိုတာ မောင်မောင်သိတယ်၊

" မာလာသွားလိုက်လေ၊ ပြန်လာရင် ကိုကိုလဲ သွားချင်တယ်"

မာလာရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး လှစ်ကနဲ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊အင်တာနက်ထဲမွှေနှောက်ပြီး မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ ကြည့်ဘူးတာမို့ မလိုလဲလိုလဲ၊ကိုကိုက ဟိုဟာဒီဟာများ လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုကို့ ကို အားနာပါတယ်၊မလုပ်နဲ့ပြောလဲ ကိုကိုက ပြောစကား နားထောင်ချင်မှ ထောင်မှာ၊ပြောမရအတူတူ ကိုကိုလုပ်ခဲ့ရင် အနံ့အသက်ကင်းအောင်လို့စောက်ဖုတ်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ဂရုတစိုက် တိုက်ချွတ် ရေဆေးခဲ့ရတာ၊မာလာပြန်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် နောက်ဖေးရေချိုးခန်းကိုသွားလိုက်ပါတယ်၊

မောင်မောင်အိမ်ထဲပြန်အဝင်ကိုစောင့်ပြီး မာလာ အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကိုပိတ်လိုက်တယ်၊အိပ်ခန်းထဲရောက်ပြိး မာလာအိပ်တဲ့တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သား ထိုင်တောင်မထိုင်တော့ပါဘူး၊တခါထဲ ဖက်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာပါ၊မောင်မောင်က မာလာအပေါ် တက်မှောက်ပြိး နုတ်ခမ်းတွေကိုကစ်စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင့်ကျော ပြင်ကြိးကိုဖက်ပြိး သူ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ဖို့လွယ်အောင် စူထားပေးတာ၊တခါတခါ သူကပြန်ပြိး နုတ်ခမ်းကို ကစ်ပြန်စုတ်တာ၊တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကစ်စုတ်ကြရင်း မာလာရဲ့အပေါ်တီရှပ်ပွပွကိုရော၊အောက်ခံဘော်လီကိုပါ နို့အုံတွေပေါ်တဲ့အထိ လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ဘော်လီဂျိတ်တွေက စောစောကတဲက ဖြု တ်ထားလို့ပြုတ်ပြိးပြီ၊မာလာနို့အုံပေါ်လာတာနဲ့ မောင်မောင် ကစ်စုတ်ရာကနေ ခေါင်းကို နို့အုံပေါ်ပို့လိုက်ပြီး နီု့စို့တော့တာ၊

" အာဟာ။ကိုကို၊ယားတယ်ကိုကိုရဲ့၊ဘာမှန်းလဲသိဘူး"

မာလာက အပျို စင်လေး၊နို့ကို ပထမဆုံးအစို့ခံရတာမို့ အနေတတ်၊ယားကျိကျိ ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် နို့တဘက်ကိုစို့နေရာကနေ နောက်တဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်တာ

" မာလာနို့တလုံးက အသီးလဲမထွက်ပါလား၊အထဲမြု တ်နေတယ်"  

နို့တလုံး နို့သီးခေါင်းက အထဲဝင်နေတာ၊တစ်ဘက်ဘဲထွက်နေတာ၊

" သိဘူး" 

မာလာရှက်ရှက်နဲ့ပြောတာ၊တော်တော်ဆိုးတဲ့ကိုကို၊ နို့မပေါ် ပေါ်အောင်လုပ်၊ကြည့်ပြီးမှပြောတာ၊နို့သီးခေါင်းတဘက် မထွက်ဘဲ အထဲဝင်နေတာသိသားဘဲ၊အပျို လေး၊တယောက်တလေရှိတာဘဲ၊ဒါများအဆန်းလုပ်လို့၊မာလာရဲ့နို့တွေက ပူတာအိုဘက်ကလာတဲ့ ဂရိတ်ဖရွတ် Grape Fruit သီးအလတ်စားလောက်ရှိတယ်၊အသားဖြူ တဲ့တရုတ်မမို့မာလာရင်သားတွေဖြူ ဖွေးနေတာ မောင်မောင် နို့စို့ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာ၊ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ ခေါင်းထောင်လာနေပြီ၊မောင်မောင်တင်လားမဟုတ်ပါ၊မာလာခမြာမှာလဲ တခါမှမကြုံ ဖူးတဲ့နို့တွေကိုစို့တာ၊ကိုင်တာ ခံနေရတာ၊စိတ်တွေ ဖိန့်ဖိန့်တုန်နေတာပါ၊ဒီကြား ကိုကိုကနို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ပတ်ချာလယ် လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ မာလာ မနေနိုင်ဘဲ တကိုယ်လုံး ကြွတက်ကာ အရိုးအကြောတွေ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် မည်လာသလားထင်ရတာပါ၊

" ကိုကို၊နေတတ်ဖူးယားတာ" 

မာလာ မောင်မောင်ကျောကို တအားကြိးဖက်ပြိးပြောတာ၊မောင်မောင်က အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့လူ၊မာလာတခါမှဒီလို ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့အနမ်းအရှုံ့ အကိုင်အတွယ် မခံရဖူး၊အခု မာလာမနေတတ်ဖူးပြောတာ သူ့စိတ်တွေ ကြွနေပြီ၊

မောင်မောင် မာလာဝတ်ထားတဲ့စကပ်ကို ခါးကနေဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊မာလာက အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးလို့ ချွတ်ရလွယ်ပြီး ချွတ်ပြီးစကပ်ကို ဘေးဘက်ပစ်လိုက်တယ်၊မာလာ စောစောက ရေချိုးခန်းဝင်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့ပြိးလို့၊အခု စကပ်လဲချွတ်လိုက်ရော၊အောက်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားတာ၊

" ကိုကို၊ရှက်တယ်" 

မာလာ သူ့အဖုတ်ကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်နဲ့အုပ်ထားရင်းပြောတာ၊

" ကိုကို့ ကိုချစ်ရင် မရှက်နဲ့" 

အဖုတ်ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တဲ့အခါအမွေးနုနုလေးတွေ ခပ်ကြဲကြဲပေါက်နေတဲ့ဆီးခုံဖောင်းမို့မို့၊အချိုးကျရှည်လျားပြောင်စင်းနေတဲ့ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြား ညောင်ရွက်ပုံသဏ္ဍန် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊စောက်ဖုတ်က ပကတိသန့်စင်နေလို့ဖြူ ဖွေးလှတဲ့ပေါင်သားအရောင်ထက် ပန်းနုရောင်ပြေးနေတာပါ၊

" လှလိုက်တာကွာ "

မောင်မောင် ပလီစိချောက်ချက် ပြောတာမဟုတ်ပါ၊မာလာစောက်ဖုတ်က အမှန်အကန်ပါ၊ဖောင်းမို့နေတာက ပုံ့ပုံ့လေးမောင်မောင် မာလာရဲ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်ပြီး ကြည့်တော့လဲ နီညို ညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိသာရုံ အရာလေးတွေ့ရတာပါ၊ဟနေ ပြဲနေတာမျိုးမဟုတ်ပါ၊စောက်ဖုတ်လေးပေါ်လက်ဝါးအုပ်ပြီး ပတ်ချာလည် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တာ မာလာ တွန့်သွားပြီး

" ကိုကို၊ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ၊ရှက်တယ်လို့" 

မာလာမျက်နှာတွေ နီရဲနေတာပါ၊

" ချစ်လို့ပါ မာလာရယ်" 

မောင်မောင် ပြောရင်း မာလာရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး ယက်တော့တာပါ၊

" လုပ်ပြန်ပြီ၊ကိုကို့၊လျှောက်လုပ်နေတာကွာ၊ငရဲကြီးတော့မှာဘဲ" 

မာလာ ကိုကိုခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာလို့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အတင်းဖြဲကားပေးထားရတာ၊တော်သေးတယ်၊အစောကတဲက ကိုကို ဒါမျိုးလုပ်နိုင်တယ်ထင်လို့ဆေးကြောထားလို့သာ၊ ကိုကို ယက်လို့အနံ့ရရင် ဖီးလ်ငုတ်မှာ၊ထင်တဲ့အတိုင်း ကိုကို မာလာအဖုတ်ကို ရက်ပြီ၊အရင် ကိုယ့်ဖာသာလက်နဲ့ကိုင်ခဲ့တုန်းကထက် အခု ကိုကိုရက်ပေးတဲ့အရသာက တခြားစီ၊စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေကို ကိုကို့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်သွားလို့အရည်ကြည်တွေလဲ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊မာလာ ဖင်ကြိးတရမ်းရမ်းနဲ့၊မောင်မောင်က စောက်ပပ်ကိုရက်လိုက်၊စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးသွင်းကလိလိုက်၊ပြူးပြူးလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိလေးကို မနာအောင်ဆွဲစုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း လက်ကလဲအငြိမ်မနေ၊မာလာရဲ့လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်နယ်နေတာ၊ဖင်ကြီးတွေက တင်းမာနေတာပါ၊ကြာလာတော့မာလာ မထိန်းနိုင်၊စောက်ပပ်ကအရည်တွေက များသထက်များလာနေပြီ၊

" ကိုကို၊တော ်သေးဘူးလား၊အရည်ရွှဲနေပြီ၊နေတတ်တော့ဘူး"

" ခဏလေး မာလာ၊ခဏလေး" 

မောင်မောင်ပြောရင်း လက်ခလယ်နဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေလိုက်တာ၊

" အ-ကိုကို-နာတယ်" 

အပျို စစ်စစ်လေးမို့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းဝင်တာတောင် မခံနိုင်ဖြစ်နေတာပါ၊မောင်မောင် ဒါကိုသိလို့အရမ်းအရင်စလိုမလုပ်ဘဲ အချိန်ဆွဲ နူးနပ်နေတာ၊လက်ချောင်းမှာအရည်စိုလာတာမို့မာလာ စိတ်တော့ပါနေပြီလို့ သိရတာနဲ့

" ကိုကို့ဟာကို ကိုင်ကြည့်" 

မာလာပေါင်ကြားကနေကုန်းထ၊ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကနေချွတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တာ၊လီးတံကြိးက တောင်ပြီး၉၀ ဒီဂရီမတ်နေပြီ၊လီးတံကြီးမြင်တာနဲ့မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားတာ၊ကိုကို့လီးကြီးက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာ၊

" ကိုကို့ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ဒါကြီးနဲ့သာ ထိုးလို့ကတော့မာလာ သေမယ်ထင်တယ် ကိုကိုရယ်" 

မာလာကပြောမဲ့သာပြောတာ၊လီးကို သူ့လက်နုနုလေးနဲ့ မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပေးပါတယ်၊နဂိုကတောင်နေတဲ့လီးက မာလာ့လက်နုနုလေးထဲမှာ ပိုကြီးလာသလိုပါ၊

" အပြင်မှာတော့မြင်ဘူးမှာမဟုတ်ဖူး၊အင်တာနက်ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်မဟုတ်လား" 

မောင်မောင့် အမေးကို မာလာပြုံးရင်း

" အပြင်မှာလဲ တွေ့ဖူးတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့" 

မာလာအပြောကြောင့် မောင်မောင် တုန်လှုပ်သွားတယ်၊

" ဘာ-ဘာ-ဘယ်တုန်းကလဲ၊မာလာနော်၊မောရပါလားကွာ" 

အရင် ရည်းစားရှိတာပေါ့ ပြောတုန်းကလို ကိုကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ၊

" ၉ နှစ်၊၁၀ နှစ်သမီးလောက်ကပေါ့ကိုကိုရဲ့၊မိုးရွာထဲရေထွက်ချိုးကြတာ၊ကောင်လေးတွေအများကြီး၊သူတို့ဟာတွေ တွေ့ဖူးတာလေ"

မောင်မောင်စိတ်တိုသွားတယ်၊ပြီး ရယ်လဲရယ်ချင်မိတယ်၊မာလာဆိုတဲ့ကောင်မလေး တခါတလေ ဒီလို မဟုတ်တရုတ်ပြောတတ်မှန်း သူသိပါရက်နဲ့ရုတ်တရက်မို့အဟုတ်မှတ်ပြိး တုန်လှုပ်သွားတာ၊

" မာလာကွာ၊ကိုကို့ကို နှလုံးရောဂါဖြစ်အောင်လုပ်တယ်"

" ချစ်လို့စတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့၊ကိုကို့မျက်ခွက်ကြီး ရှုံ့မဲ့သွားလိုက်တာကွာ၊ရှောက်သီးစားနေတဲ့မျောက်ကြိးက ျ နေတာဘဲ"

" အေး၊စတဲ့ကောင်မလေး၊ဒဏ်ပေးရမယ်၊ကိုကို့လီးကိုစုတ်ပေး"

" ကိုကိုကလဲ၊ဘာဒဏ်ပေးရမယ်၊မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊မာလာက ကိုကိုခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပေးမှာပါ" 

မာလာကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ထားရာက ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာရဲ့အပြောကြောင့် မောင်မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး

" ကိုကိုကလဲ ပြန်စတာပါကလေးရယ်၊ဒါထက် လီးစုတ်တာ မာလာ အင်တာနက်မှာ ကြည့်ဖူးတယ်ပေါ့"

" အင်တာနက်မွှေနှောက်ကြည့်နေတာ ကိုကိုရာ၊မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးတာ ဘာမှမရှိဘူး၊လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ"

မာလာအပြောကြောင့်

" လက်တွေ့ကလဲ မကြာမီ လာမည် မျှော်၊နော် မာလာ"

မာလာ လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ၊အင်တာနက်ထဲက ရုပ်ရှင်ကားတော်တော်များများကြည့်ထားဖူးတာရယ်၊ညမင်းသား၊အတွေးပင်လယ်ပြာစတဲ့ဆိုက်တွေထဲက ၁၈+မြန်မာဝတ္တု တွေ ဖတ်ထားတာမို့လီးစုတ်ရင် ဘယ်လိုစုတ်ရတယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ကိုကိုရဲ့လီးတံကြိးကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလိုစုတ်ပေးရင်း ကိုကို့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၊ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပေးတာလေ၊စောစောက ကိုကို စောက်ပပ်ရက်ပေးတုန်းက မာလာ မနေနိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးတွန့်လိမ်သလို အခုကိုကိုလဲ မာလာလီးစုတ်ပေးနေတာကို မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ခံနေရတာ၊မာလာရဲ့လီးစုတ်ပေးတာ မောင်မောင် ကြာကြာမခံနိုင်၊ကြာရင် အရည်ထွက်တော့မှာမို့

" တော်ပြီမာလာ၊ရပြီ၊ကိုကိုတို့စစို့" 

မောင်မောင်ပြောရင်း မာလာလီးစုတ်တာကိုဖယ်၊မာလာပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပေးပြီးစောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်ပါတယ်၊မဟတဟလေးဖြစ်လာတဲ့စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ တံတွေးအများကြိးထွေးထဲ့လိုက်ပြိး၊ လီးထိပ်ကိုလဲ တံတွေးဆွတ်၊ စောက်ပပ်အဝကိုတေ့ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အမလေး  လေး၊ကိုကိုရဲ့ သေပြီ" 

ပထမဆုံးအလိုးခံရရင် နာတယ်ဆိုတာကို မာလာသိပြီးသား၊ဒါပေမဲ့ဒီလောက်ကြီးထိနာမယ်လို့ထင်မှတ်မထားလို့၊မာလာ အလန့်တကြား အော်လိုက်တာ၊မာလာ အော်မဲ့သာအော်တာ၊စောက်ပပ်ထဲကို လီးဒစ်မြုတ်ရုံလောက်လေးဘဲ ဝင်သေးတာ၊

" ကိုကို၊နာတယ်ကိုကိုရယ်၊သာသာလေးလုပ်နော်၊တအားကြိးနာလို့ပါ၊နို့မို့မာလာ မအော်ပါဘူး" 

မာလာ သနားစဘွယ်ပြောနေတာ၊

" Pure virgin first time နဲနဲပါးပါးနာမှာဘဲမာလာရယ်၊ကိုကို တဖြေးဖြေးလေး ထိုးပေးမယ်၊မာလာနာရင်ပြော၊ရပ်ပေးမယ်" 

မောင်မောင်ပြောရင်း လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးလေးကိုစုတ်လိုက်၊မြုတ်ဝင်နေတဲ့နို့သိးလေးကို အပြင်ထွက်လာအောင် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှာစိမ်ထားရင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဖင်ရမ်းပေးနေတာလေ၊စောက်ပပ်အတွင်းဝင်နေတဲ့ဒစ်ခေါင်းက လှုပ်နေတာ၊ဒစ်မြောင်းမှာအရစ် အရစ်ဖြစ်နေတဲ့ငါးမြှားချိတ်လို အထစ်က စောက်ပပ်အတွင်းနံရံတွေကို သွားပြိးပွတ်တိုက်နေတာမို့ မာလာ စောက်ပပ် ယားလာပါတယ်၊

" ကိုကို၊မာလာ သိပ်မနာတော့ဘူး၊နဲနဲထိုးကြည့်ပါလား" 

စောက်ပပ်ယားယံတာ မခံနိုင်တဲ့ အဆုံး ပြောလိုက်တာ၊မောင်မောင် ဝင်ပြီးသားဒစ်ခေါင်းကို မကျွတ်ရအောင် ဂရုစိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲမွှေနှောက်ပေးတယ်၊

" အင့်-အင်း-ကို-အ-"

မာလာဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊ဝှေ့ဝိုက်ကြွတက်လာတာ၊စောစောကထွေးထားတဲ့ တံတွေးတွေအပြင် စောက်ခေါင်းကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေကြောင့် စထိုးကာစထက် နဲနဲချောလာတယ်၊မောင်မောင် မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့မိမိရရ ဆုတ်ကိုင်၊လီးကို ဇတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အီး-အမလေး-နာတယ်" 

မာလာအော်ပေမဲ့လိး အဆုံးထိဝင်သွားပါပြီ၊အဆုံးထိဝင်နေပေမဲ့ မောင်မောင့်လီးထိပ်လဲ အောင့်တက်သွားတာ၊မာလာ့စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းကြပ်နေပြိး၊လီးတံတချောင်းလုံးကို သားရေကြိုးနဲ့အထပ်ထပ်ရစ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင်လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားရသေးတာ၊ဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်သေးပါ၊

" မာလာ၊ညီမလေး၊နာလားဟင်၊ပြီးသွားပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊နောက်မနာတော့ဘူး"

" ရပါတယ်ကိုကိုရယ်၊တော်ရုံနာတာ အောင့်ခံပါ့မယ်" 

ပြောသာပြောတာ၊မာလာမျက်နှာမှာ ချွေးသိးချွေးပေါက်တွေ စိုရွှဲနေတာပါ၊

စောက်ခေါင်းထဲမှာတင်းကြပ်နေတဲ့လီးကို နဲနဲစီ နှဲ့နှဲ့ပြီး လှုပ်ပေးနေပါတယ်၊မာလာ ကိုကိုရဲ့မျက်နှာကိုမကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်တာကိုကို့မျက်နှာမှာလဲ သူ့လိုဘဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့၊မာလာ ဘေးမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး လှမ်းပေးလိုက်တယ်၊

" ကိုကို၊ချွေးတွေသုတ်လိုက်ဦး" 

မောင်မောင် မာလာလှမ်းပေးတဲ့ပုဆိုးနဲ့မျက်နှာက ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး

" မာလာလဲ ကိုကိုလိုဘဲ၊ချွေးတွေစိုရွှဲနေတာ၊ရော့ သုတ်လိုက်" 

ပြန်ပေးလာတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး မာလာ သူ့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်တယ်၊

" ဆက်လုပ်မယ်နော်"  

မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်ကာ ဇတ်ကနဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊

" အ-အား-ကျွတ်-ကျွတ်-ကျွတ်" 

မာလာ တွန့်လိမ်တက်ပြီး မောင်မောင့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲကိုင်တယ်၊စောစောကလောက်မနာပေမဲ့နာနေသေးတာပါ၊မောင်မောင် စောစောကလို လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်လိုက်၊ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် ၄/၅ ခါလောက်လုပ်လိုက်တာ

" အင်-ကိုကို-အ-အား" 

မာလာရဲ့အသံ တဖြေးဖြေးတိုးလာသလို စောက်ရည်တွေထွက်တာလဲ အများကြီးပါ၊မာလာက တရုတ်မ အသားဖြူတာမို့ စောက်ရည်ရွှမ်းတယ်၊စောက်ရည်ရွှမ်းလို့လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကို ချောဆီလူးပေးသလိုဖြစ်လို့ ပိုအဆင်ပြေလာပါတယ်၊ဒါကြောင့်မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းထဲဒစ်မြု တ်ရုံလောက်ချန်ထားပြီး အကုန်ဆွဲနုတ်၊တချက်ထဲ အဆုံးပြန်သွင်းလိုက်တာ

" အား-ကို-နာတယ်" 

မာလာခါးမြှောက်တက်လာတာ၊လီးကအဆုံးထိ အလွယ်တကူဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် မာလာအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီးလက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာထောက်ကာ ဖင်ကြွ ကြွပြီး လိုးတော့တာပါဘဲ၊အရည်ရွှဲနေပြီမို့လီးအဝင်အထွက်က ကြပ်နေပေမဲ့ချောမွေ့ပါတယ်၊မာလာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အစွမ်းကုန်ကားထားပေးရင်း ကိုကိုရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားပါတယ်၊တဖြေးဖြေး နာတာတွေရော့နည်းလာပြီး အရသာကောင်းလာသလိုခံစားနေရတာပါ၊

" မာလာ၊နာသေးလား၊ခံနိုင်လား" 

ကိုကို့အမေးကို ခေါင်းယမ်းရင်း

" တအားကြီးတော့မနာတော့ဘူး၊တခါတခါမှာ အောင့်တယ်" 

အပျို စင်လေး ပါကင်အဖောက်ခံရတာ၊ဒိလောက်တော့ရှိမှာပေါ့၊မောင်မောင်ပုံမှန် လိုးပေးနေပါတယ်၊စောက်ပပ်ထဲလိးဝင်နေတဲ့အရသာက မာလာအဖို့ရာ ဘာနဲ့မှမတူပါ၊လီးတံကြီးကို ဆွဲနုတ်သွားပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ မာလာစောက်ပပ်ထဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး နာသလို အောင့်သလို ဖြစ်ပေမဲ့  မအော် မညီး၊နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်၊မျက်စိမှိတ်ပြီး ခံတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ ပုံမှန်လိုးနေရာကနေ တဖြေးဖြေး အရှိန်ကိုမြှင့်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးလာနေပါပြီ၊

နာနေ အောင့်နေရာကနေ မာလာ တဖြေးဖြေး ကောင်းလာသလို အီဆိမ့်လာနေတာ၊ကောင်းလာလို့လဲ မာလာ အလိုအလျောက် ဖင်ကြီးကိုအပေါ်ကော့တင်ပေးပြီး မောင်မောင့်ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်တွေ ပိုတင်းတင်းဖက်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းနေပြိဆိုတာ ရိပ်မိလို့မောင်မောင်ဘေးဘက်ထောက်ထားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာလာ့ဂျို င်းတွေအောက်ကထိုးသွင်းပြီး ပခုံးတွေကိုဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊

" ဟင့်အင်း-ကိုကို-အာ-အင်း" 

မာလာ့စကားသံတွေက ကွဲကွဲပြားပြားမရှီ၊ဘာတွေပြောလို့ ဘာတွေအော်နေမှန်းလဲမသိ၊

" ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်" 

အရည် ရွှမ်းလား/မရွှမ်းလား တခါမှအလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့စောက်ပပ် အသံတွေထွက်လို့၊မာလာတကိုယ်လုံး အကြောအချင်တွေ ဖျစ်ဖျစ်မြည်လာတဲ့အထိစပ်ရှိမ်းပူရှိမ်း ဖြစ်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းလွန်းလာတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးကော့မြှောက်ရင်း

" ကိုကို၊အင်၊အ-အာ"

မောင်မောင်ရဲ့အားပါလှတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှ မာလာ တကိုယ်လုံးတုန်တက် ခံစားရခက်နေပြီး

" ကို၊ကောင်းတယ်၊အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ကိုကို"

" ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်"

" အ-အား-အမလေး" 

မောင်မောင့်ကျောကို တင်းတင်းဖက်ထားရာက လက်သည်းတွေနဲ့ကုတ်ခြစ်၊တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ် စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ စောက်ရည်ပူတွေပန်းထွက်တဲ့အထိ မာလာ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်၊ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေ ရှုံ့ချည်နပ်ချည်ဖြစ်ပြီး လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာပါ၊

မာလာတွန့်လိမ်ကွေးကောက်ပြီး စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ လီးကိုဆွဲညှစ်တာခံလိုက်ရလို့ မောင်မောင် တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းတိုးဝင်နေတဲ့လီးကြီး ပူနွေးပျစ်ခဲနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်၊သုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးချင်း မောင်မောင် မာလာအပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊ခုမှ မောရကောင်းမှန်းသိတာ၊

" ကိုကိုရယ်၊မာလာ ကတော့ကိုကို့ ကိုအဆုံးစွန်ထိ ချစ်ပေးပြီးပြီနော်" 

မာလာက မောင်မောင့်ပါးတွေကို နမ်းရင်းပြောတာပါ၊

" မာလာကလဲ၊ကိုကိုတို့က အပျော်တမ်းသမီးရည်းစားတွေမှ မဟုတ်တာဘဲကွာ၊တချိန်မှာ လင်စုံမယားဘက် ဖြစ်ကြမှာ၊အမှန်ကတော့ကွာ၊သမီးရည်းစား မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေမယ်၊ဘာညာတွေးထားတာပါ၊ဒါပေမဲ့"

မောင်မောင့်ပါးစပ်ကို မာလာ လက်ကလေးနဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး

" ကိုကို့ ကို မာလာ ဘာပြောနေလို့လဲကိုကိုရယ်၊မာလာ ကိုကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး၊မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေရမယ်ဆိုတာမျိုး ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ခေတ်တိမ်သွားပါပြီ၊ခုဟာလဲ မာလာခွင့်ပေးတာဘဲဟာ"

စောက်ခေါင်းထဲမြု တ်ဝင်နေတဲ့လီး ပြော့လို့ကျွတ်ချင်ချင်ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးဟ တတ ဖြစ်နေတာ၊အရည်တွေစိုရွှဲလို့၊

" မာလာ၊အရမ်းမထလိုက်နဲ့ဦး၊ခဏနေမှထ" 

မောင်မောင် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊စားပွဲပုလေးပေါ်တင်ထားတဲ့စက္ကူ တစ်ရှုးဘူးထဲက တစ်ရှုးတွေယူခဲ့ပြိး မာလာပေါင်တွေကိုဆွဲမ ကာ စောက်ပပ်ကအရည်တွေကို သုတ်ပေးပါတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲကိုပါ သန့်ရှင်းပေးပြီး တစ်ရှုးကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နီညို ရောင်သွေးစလေးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊မာလာ အပျို စစ်တယ်ဆိုတာ မောင်မောင် ယုံပြိးသားပါ၊အခုဟာက ဘာရယ်မဟုတ်၊လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်တာပါ၊

" ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလဲ၊မာလာ သွေးထွက်လားလို့ကြည့်တာလား" 

မာလာကလဲ လျင်တာမှ လှစ်နေတာ။မောင်မောင် အရှက်ပြေ

" ယောင်ပြီးကြည့်တာပါကွာ"

" သွေးထွက်တာတွေ့လားကိုကို၊မာလာ နာတာမှ သေလုမတတ်နာတာ၊တအားအော်လိုက်ရင် ကိုကို မလုပ်ရက်ဘဲ နေမှာမို့မအော်ဘဲ ကြိတ်မှိတ်ခံတာ၊အခုလဲ မာလာ့ဟာလေး ကွဲပြဲသွားသလားမသိဘူး၊နာနေတယ်" 

မာလာပြောမှ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး

" ကွဲတာတော့ မကွဲပါဘူး၊နဲနဲတော့ ယောင်နေသလိုဘဲ၊ဒါလဲ ညက ျ ရေနွေးအိတ်တင်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ" 

ပါကင်ဖောက်တာမို့စောက်ဖုတ်က နဲနဲယောင်နေတာပါ၊ဒါတောင် မာလာစောက်ဖုတ်က အရွယ်ကြီးပြီး အသားထူတဲ့စောက်ဖုတ်မို့၊ငယ်ပြီးအသားပါးတဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုရင် ဒိထက်ပိုပြီးခံရမယ်၊

" ရေနွေးအိတ်မှ မရှိတာ"

" ကိုယ် ပြန်လာပို့ပေးမှာပေါ့၊ရေနွေးအိတ်တင် မကဘူး၊သောက်ရမဲ့ဆေးပါ ဝယ်ပို့ပေးရဦးမှာ"

" အီးစိးတူးလား" 

မာလာမေးလိုက်လို့ မောင်မောင် သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့်လိုက်တာ၊

" ကိုကို၊ဘာကြည့်တာလဲ၊မာလာကိုတော့ ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပေါက်ကရလေးဆယ် ပြောမနေနဲ့၊အခု မာလာနဲ့အတူနေတဲ့သူငယ်ချင်းသူ့အမျိုးသားနဲ့နေပြီးရင် အဲဒီဆေးဝယ်သောက်တာ၊" 

မမေးဘဲနဲ့ မာလာရှင်းပြတာ၊ဟုတ်တယ်၊အတွေ့အကြုံ ရှိမှ နားလယ်ရမှာလား၊ဒီခေတ်ကြိးမှာ မေးစရာ၊ဖတ်စရာ၊ကြည့်စရာ ပေါမှပေါ၊ကိုကို အပြင်ထွက် ရေနွေးအိတ်နဲ့ဆေးဝယ်ပြီး ပြန်လာပေးတယ်၊အမှန်က ကိုကိုလာမှာမို့သာ ဆိုင်မှာ လာနေတာ၊သူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးနာရေးကိစ္စပြိးမှ ဆိုင်ပြန်လာအိပ်မှာ၊မာလာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်မှာမအိပ်ရဲပါ၊ဒီအတောအတွင်း မာလာ သူ့အမေအိမ် ပြန်အိပ်မှာပါ၊ပြန်ကြမယ်လို့ ဆိုင်တံခါးပေါက်ကိုပိတ်မလို့လုပ်တဲ့အခါ

" ဆိုင်ကယ်စီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား၊ယောင်နေတာကို၊ကိုကို့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ" 

မာလာမျက်နှာ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး

" ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို အိမ်လိုက်မနေနဲ့၊ brother ကြီးရှိနေတယ်"

brother ကြီးဆိုတာ သူ့အကို အိရှန်ကိုပြောတာပါ၊ မာလာ အရင်က သူ့အကိုအိရှန်ကို (ကိုကို)လို့ခေါ်တာ၊မောင်မောင်ကို (ကိုကိုမောင်)လို့ခေါ်နေရာက ရည်းစားဖြစ်တဲ့အခါ (ကိုကို)လို့ပြောင်းခေါ်ခိုင်းလို့(ကိုကို)ချင်းရောကုန်မှာစိုးလို့ အကိုအိရှန်ကို brother ပြောင်းခေါ်တာ၊သူ့အကိုကတောင် 

" ဒီကောင်မလေး၊ဘာအရူးထတာလဲ" 

ပြောလို့ 

" ဘိုစတိုင်ခေါ်တာလေ ဘရာသားကြီးရဲ့၊သူများတွေ ကိုရီးယားစတိုင်လုပ်နေတာထက် သာအောင် ဘိုလိုခေါ်ကျင့်တာ"

သူ့အကိုအိရှန်က တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးမို့ ခွင့်လွတ်ပြီးသားပါ၊ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မာလာ စောက်ပပ်နာနေတာကို ရေနွေးအိတ်တင်ပေးရတာ၊ပြိးကြားဘူးနားဝနဲ့ နာနေတာပျောက်အောင် ကီးမို့ဆေးဝယ်ပြီး တားဆေးနဲ့အတူ သောက်လိုက်ရတာ၊နေ့ခင်းက ပင်ပန်နွမ်းနယ်သွားတာ ညမှာ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ၊

သမီးရည်းစားသက်တမ်း(၂)လ ကျော်ကျော်လေးမှာ အချစ်နယ်ကျွံသွားကြတဲ့ချစ်သူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောာက် ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုတဲ့စကားလိုပါ၊တရက်လောက်မတွေ့လိုက်ရရင် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေတာပါ၊အထူးသဖြင့် မာလာက အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ဘူးတဲ့ အရိုင်းလေးမို့ ပိုလို့သဲသဲလှုပ်ဖြစ်ရတာပါ၊သူ့အကိုခိုင်းထားတဲ့အလုပ်တွေရှုတ်နေလို့မောင်မောင် တရက်တလေ ရောက်မလာဖြစ်ရင် မာလာ သစ်ကုလားအုပ်လည်ပင်းဖြစ်နေပြီ၊သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်  

" မာလာရယ်၊နင့်ဟာကလဲ မိန်းမဈေးကျလိုက်တာ၊နဲနဲပါးပါးများဟန်ဆောင်ပါဦးတော့၊ဟိုကတော်တော်ရယ်၊ညီးကိုက ဆပ်ပြာသယ်လင်ပျောက် ဖြစ်နေတာ" 

ပြောလာတာ၊သူငယ်ချင်းက ဒီလိုပြောလာပြိဆိုရင်

" တကယ်ချစ်လာရင် ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာဟေ့၊ငါက ကိုကို့ ကို အပျို ပေါက်ကလေးကတဲက ချစ်နေတာဟ၊ဗမာပြည်မှာ မိန်းကလေးကစပြိးရည်းစားစကားပြောတာ ထုံးစံမရှိလို့သာ နေရတာ၊နို့မို့ငါက ကိုကို့ ကို ချစ်ကြောင်းစပြောမှာ"  

မာလာစကားကို သူငယ်ချင်းမက

" ကောင်မ၊ပြောလေဆိုးလေ၊ငါတော့လက်လန်တယ်"

မာလာသူငယ်ချင်းက အပြောသာဆိုးတာပါ၊စိတ်ရင်းစိတ်ထားမဆိုးလှပါဘူး၊ဆိုင်ပိတ်ပြီးချိန် ညဦးပိုင်းလောက် မောင်မောင်ရောက်သွားခဲ့ရင်ဆိုင်မှမနေဘဲ ရှောင်ပေးတတ်ပါတယ်၊ဒိတော့ချစ်သူနှစ်ယောက်အဖို့လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်နေတာပါ၊

" ကိုကို၊မာလာအတွက် ဆေးဝယ်မလာနဲ့တော့"

တရက်မှာ မာလာကပြောလို့

" ဘာပြု လို့လဲ၊ဆေးနဲ့မတည့်လို့လား" 

မောင်မောင့်အမေးကို

" ဟိုဟာ ကိုကိုရာ၊တခါလုပ်တခါ ဆေးဝယ်နေရတာ အလုပ်ရှုပ်လို့၊မာလာ အခု (၃)လခံဆေးထိုးလိုက်ပြီ" 

မမာလာကတော့ဇွတ်ဘဲ၊

" ဘယ်မှာသွားထိုးတာလဲညီမရယ်၊သူများတွေ အထင်သေးပါဦးမယ်" 

အပျို လေးတန်မဲ့တားဆေးထိုးတာ သူများတွေသိရင် မာလာသိက္ခာကျ မှာမို့မောင်မောင်က စိုးရိမ်စိတ်နဲ့မေးရတာ၊မာလာက ဘာကိုမှဂရုမစိုက်သလိုပုံစံနဲ့

" ရန်ကြိးအောင်ရပ်က သားဖွားဆရာမဆီမှာ ထိုးတာပါကိုကိုရာ။ဘယ်သူသိမှာလိုက်လို့၊ဆရာမကတောင်၊(ဘာပြု လို့ဆေးထိုးချင်ရတာလဲ၊ကလေးမလိုချင်လို့လား)မေးလို့ ကျောင်းမပြီးသေးလို့ပါလို့ ပြောလိုက်တာ"

" အဲဒီတားဆေးတွေထိုးရင် ဝလာတတ်တယ်တဲ့ဗျ၊ခင်ဗျားလေးဘာသိလဲ" 

မောင်မောင့်စကားကို မာလာပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း

" ဝလာရင်လဲ ကောင်းတယ်၊ဗိုက်ကြီးလာရင် ပုံမှားရိုက်လို့ရတယ်"

" အော၊မယ်မင်းကြီးမ၊တော်တော်ဗိုက်ကြီးချင်နေတာပေါ့၊ဟုတ်လား၊ကဲ၊ဒိလောက်ဗိုက်ကြီးချင်နေရင်"

" အိုး၊ကိုကို၊ဟာ၊ကိုကို၊ဖြေးဖြေး၊အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မှာဘဲ"

ဒိနောက် နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေးရောက်သွားကြတာပါဘဲ။

...............................................................................................................

မိုးကုန်ကာနီး အောက်တိုဘာလထဲမှာ မရီးရဲ့အမေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊အဖေက မောင်မောင် တတိယနှစ်တုန်းက ကွယ်လွန်ပြီးသားပါ၊အခုမရီးအမေဆုံးကာနီး အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန် ဖုန်းသတင်းရလို့မရီးသွားဖို့ရာဖြစ်ပါတယ်၊ခက်နေတာက ဒီအချိန်အကြီးမတွေ အစမ်းစာမေးပွဲဖြေရကာနီးပြီ၊သူတို့ကိုခေါ်သွားလို့ကမရ၊အကြီးမက(၇)တန်း၊အလတ်မက(၅)တန်း၊အငယ်မက(၂)တန်း၊အငယ်မ(၂)တန်းသမားကိုတော့ဆရာ/ဆရာမတွေကို အက ျိ ု းအကြောင်းခွင့်တောင်းခေါ်ရင်ရသေးတယ်၊အကြိးမနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုမှခေါ်မဖြစ်၊ဒိတော့သူတို့အဖေကဒီလိုဆုံးဖြတ်တယ်၊

(အကြီးမနှစ်ယောက် စာမေးပွဲဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်ရက်မှာမှ ဗန်းမော်လိုက်ကြရမယ်။သမီးမိန်းကလေးတွေ၊အပျို ပေါက်အရွယ်ဖြစ်နေပြီမို့တစိမ်းလူစိတ်မချ၊အဖေကိုယ်တိုင်နေရစ်ခဲ့မယ်။ထမင်းဟင်းချက်ဖို့ မကော့ရဲ့ဒေါ်လေးကျန်ရစ်ခဲ့မယ်၊မိန်းမက အငယ်နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြိးသွားနှင့်လိုက်၊မောင်မောင်က မရီးအဖော်ရအောင် လိုက်ပို့၊ဟိုရောက်ပြီး ပြန်လာ၊စာမေးပွဲပြီးရင် အဖေနဲ့အကြိးမနှစ်ယောက်၊ဒေါ်လေးကိုပါခေါ်ပြိးလိုက်လာမယ်၊အဲဒိအချိန် မောင်မောင်က အိမ်စောင့်)

အကိုဖြစ်သူဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့မောင်မောင် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို ဗန်းမော်လိုက်ပို့ရတယ်၊အမှန်ကတော့လေယာဉ်ပျံနဲ့သွားတာကို ဒီလောက်ထိ ပူပင်စရာမလိုပါ၊ကိုယ်က မြစ်ကြိးနားလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးရင် ပြီးပြီ၊ဒါပေမဲ့အကိုကြီးက သူ့မိန်းမ အမေစိတ်နဲ့ သောကဗျာပါရ ဖြစ်နေတဲ့အတွက် စိတ်မချလို့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်လဲပါသေးတာကိုး၊တူတော်မောင်ကတော့ သူ့ဦးလေးပါလာလို့ အနားကမခွါပေါ့လေ၊မရီးဖြစ်သူလဲ အကိုကြီး ပူမယ်ဆိုလဲပူစရာပါ၊သူ့အမေစိတ်နဲ့အာရုံထွေပြားနေတာပါ၊ဗနိးမော်ရောက်တဲ့အခါလဲ သူတို့ကို ဘယ်သူမှ လာမကြို နိုင်ကြပါ၊

အားလုံးလူနာအတွက်ဘဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြတာပါ၊မောင်မောင်တို့မတ်/မရီး သုံးဘိးဆိုင်ကယ်တက္ကစီငှားပြီးသွားရတာပါ၊ဒိအရင်က မောင်မောင်ဗန်းမော်ကို မရောက်ဖူးတာကတကြောင်း၊အိမ်မှာ လူနာရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ကိုလာစောင့်နေကြတဲ့အမျိုးအဆွေတွေများပြားနေပြိး၊သူကတစိမ်းတရံစာမို့ မနေတတ်ဖြစ်ပြီး၊ရောက်တဲ့နေ့တရက်ဘဲ အိမ်မှာနေပြိး နောက်ရက်တွေမှာ မြို့ထဲလျောက်လယ်တော့တာပါဘဲ၊သူ့ဦးလေးနားအမြဲကပ်နေတဲ့တူတော်မောင်ကလဲ မောင်မောင်သွားလေရာ တကောက်ကောက်နဲ့ပါ၊

" အိမ်မှာလဲ ရှုပ်နေတာပါမောင်မောင်ရယ်၊ငါလဲ သူ့မကြည့်အားပါဘူး၊မင်းတူကို မင်းသာခေါ်သွားလိုက်ပါ"

မရီးကလဲ သူ့အမေကိုပြု စုရတာတဘက်မို့ကလေးကို မောင်မောင်နဲ့ထည့်လိုက်တာပါ၊မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ဆိုင်ကယ်ရှေ့မှာတင်ပြီး မရောက်ဖူးတဲ့မြို့မို့ ဘာရယ်မဟုတ်၊ခြေဦးတည့်ရာ ဆိုင်ကယ်ကိုပတ်စီးလာပါတယ်၊

" ဦးရေး ရေး၊လက္ဘရည်သောက်ချင်တယ်" 

တူတော်မောင်ပူဆာလို့ မောင်မောင် မြို့ခံတွေကိုမေးပြိး လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊နယ်မြို့တွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း လက္ဘရည်ဆိုင်တွေက ဈေးနားဝန်းကျင်မှာရှိနေတာကိုး၊မောင်မောင်ဈေးထိပ် ဆိုင်ကယ်အပ်နှံမဲ့နေရာဆီချိုးအဝင်

" ကျွီ --"

ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ပွတ်ဆွဲသံနဲ့အတူ မောင်မောင်လဲ ပြာသွားပြိး သူ့ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ကို ကမန်းကတန်းဆောင့်နင်းလိုက်ရတယ်၊ဆိုင်ကယ်နှစ်စင်းက တိုက်လုတိုက်ခင် အနေအထားနဲ့ ရပ်တန့်သွားတာ။ဘာမှမဖြစ်လို့ လူဝိုင်းမလာပါ၊ဒါပေမဲ့

" ကို-ကိုမောင်" 

နံမည်ခေါ်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတာ ဖိဖီ။

" ကိုရယ်၊ဖိဖီကို ခုထိ စိတ်နာလို့ကောင်းတုန်းဘဲလား၊နုတ်တောင် မဆက်ချင်တော့ဘူးလား" 

မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့တာမို့ မောင်မောင် နုတ်မဆက်ဘဲ ငေးကြည့်နေတာကို ဖီဖီက မချိတင်ကဲ မေးလိုက်တာပါ၊မောင်မောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ကလေးငယ်လေးကို ကျောမှာ လွယ်ပိုးထားပါတယ်၊

" မဟုတ်ပါဘူးဖိဖီရယ်၊ဖိဖီကို မထင်မှတ်တဲ့နေရာမှာ လာတွေ့နေရလို့ပါ၊ဖီဖီတို့ဗန်းမော်ပြောင်းလာရတာလား"

" ဟုတ်တယ်ကို၊သုံးလကျော်ပြီ၊ကို့ကို မမတို့မပြောဘူးလား"

" ကို ဈေးကိုမရောက်တာကြာပြီ၊ဖီဖိနဲ့လမ်းခွဲပြီးကတဲက အဟောင်းကအသစ်ဖြစ်လာမှာမို ဈေးဘက်မသွားတာ"

မောင်မောင့်စကားကြားရလို့ဖီဖီ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်ဝေ့လာတယ်၊မချစ်လို့မှမဟုတ်ဘဲ အမေစိတ်ချမ်းသာအောင်လို့ချစ်သူကိုလမ်းခွဲပြိးတခြားလူနဲ့လက်ထပ်ခဲ့ရတာ၊ဒါကိုချစ်သူနဲ့ဆုံတုန်း ရှင်းပြတောင်းပန်ချင်တယ်၊

" ကို၊အချိန်ရမလားဟင်၊ဖီဖီ ကို့ကို တောင်းပန်စကားပြောချင်သးတယ်၊မြစ်ဆိပ်ဘက် လမ်းလျှောက်ရင်းပေါ့"

" ကိုနဲ့ဖိဖီကြားမှာ ပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလို့ ကိုထင်တယ်၊ပြီးတာလဲ ပြီးခဲ့ပါပြီ၊အာရုံလာ မိုးလင်းလို့ညအမှောင်မှာ စမ်းတဝါးဝါးဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်မျိုးကိုလဲ ထပ်ကြုံ စရာမရှိလောက်တော့ပါဘူး၊ပြီးတာတွေ ပြိးပါစေတော့ဖိဖီရယ်"

" အော်၊ကိုရယ်၊ကိုက ဒီလောက်ထိကို စိမ်းကားသွားပြီကိုး" 

ဖီဖီစကားကို မောင်မောင် ပြုံးလိုက်မိတယ်။

" စိမ်းကားတယ်လို့တော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲဖီဖီ၊ရှေ့ဆက်လက်တွဲမရတော့လို့လမ်းခွဲခဲ့ရပြိးမှ ပြောစရာစကားလဲ မရှိသင့်တော့လို့ပါ"

" ကို့ကို တခုဘဲပြောပါရစေ၊ဒီယောင်္ကျားကိုယူဖို့ မေမေက ဇွတ်စီစဉ်တယ်၊မမနီကတိုက်တွန်းတယ်၊ဖိဖီ လွန်ဆန်လို့မရခဲ့ပါဘူးကိုရယ်"

" အေးပေါ့လေ၊ကို ဖတ်ဘူးတာလေးပြောမယ်၊ဦးပုညရဲ့ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းဝတ္တု ဇာတ်လမ်းထဲက စကားလုံးပါ၊(အစွယ်ကို လိုသူ မင်းမိဘုရား၊အသွားစေခိုင်းသူ မင်းဧကရာဖ်၊လေးပစ်သူ ဘုရားကျွန်တော်မျိုး၊ ကြံဖော်ကြံဘက် သုံးယောက်သားအနက်တွင်မှ၊ကံကွက်ကြား၍။ငမိုက်သားမုဆိုးလေ၊နင့်ချည်းပင် သေလေရော့)၊သောနုတ္ထို မုဆိုးရဲ့သူ့မှာအပြစ်မရှိကြောင်း အမျက်ဖြေလင်္ကာ၊ထုခြေလွှာပေါ့လေ၊ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းကဘုရားအလောင်းမို့ မုဆိုးကို ခွင့်လွတ်တယ်တဲ့၊သူ့ကို အသေသတ်တာနော်၊ဖီဖီက ကို့ကို အသေသတ်တာမှမဟုတ်တာ၊ခွင့်မလွတ်စရာမရှိပါဘူး၊ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊အတူတော့မလိုက်ပါရစေနဲ့ကွာ။ဖိဖီယောင်္ကျားမြင်သွားရင်လဲမကောင်းပါဘူး"

" ကို မာလာလေးနဲ့တွဲနေတယ်ဆို၊မမရီ တို့ကပြောတယ်"

" အော်၊ဖိဖီရယ်၊ကိုယ်မလိုချင်တော့လို့ပစ်ထားခဲ့ပြီးမှ ခွေးချိချီ ကျီးထိုးထိုး ထားလိုက်ပါ"

" မဟုတ်ပါဘူး၊ဖီဖီပြောချင်တာက၊ ကို့အတွက် မာလာလေးက အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဖြစ်မှာပါ၊ကို မာလာလေးကို ယူပါ"

" စိတ်ချဖီဖီ၊ကို မာလာကို ယူမှာပါ၊ကဲ၊သွားမယ်"

ဖီဖီနဲ့တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်မောင် ဗန်းမော်မှာမနေတော့ဘဲ နောက်တရက် လေယာဉ်နဲ့ပြန်လာခဲ့တာ၊အကိုကြိးကတောင် မေးတာ၊

" ညီလေးက ဟိုမှာ အကြာကြိးတောင် မနေခဲ့ပါလား၊ရည်းစားလွမ်းတယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား"

" ဟုတ်၊အကိုကြိး"

" ညီလေးတို့ဘယ်တော့လက်ထပ်ကြမှာလဲ၊သူ့အိမ်ကရော သဘောတူလား" 

အကိုကြိး မေးလိုက်တဲ့မေးခွန်းကို ခဏစဉ်းစားပြီးမှ

" (၂)နှစ်လောက်နေမှ လက်ထပ်မယ် အကိုကြီး၊သူ့မှာ အဖေမရှိဘူး၊အမေတော့သဘောတူပါတယ်၊အကို သဘောတူ မတူ မသိသေးဘူး"

" ဒီမိန်းကလေးနဲ့ဘဲ လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ရင်လဲ နောက်(၂)နှစ်ထိ စောင့်မနေနဲ့ညီလေး၊မင်းအသက်လဲ (၂၂)နှစ်ရှိပြီ၊မငယ်တော့ဘူး၊ငါဆို ဒီအရွယ်မှာ မိန်းမရပြီးနေပြီ၊ဒီတော့ညီလေးကောင်မလေးကိုပြောပြ၊သူတို့လက်ခံရင် လာမဲ့နှစ် ဝါမဝင်ခင် ဇွန် ဇူလှိုင် မင်္ဂလာဆောင်ပေးမယ်၊ဒီတစ်ရာသီတော့ ညိလေး ငွေရှာလိုက်ဦး"

အကိုကြီးက သူ့အတွက် စီမံကိန်းချပေးတာ လက်ခံရမှာပါ၊မိဘနှစ်ပါးမရှိတော့တဲ့နောက် အကိုကြီးဘဲ အစစအရာရာ မိဘဘဲလေ၊မောင်မောင်ပြန်ရောက်ပြီး တပတ်အကြာ တူမတွေစာမေးပွဲပြိးလို့ အကိုကြီးတို့သားအဖတွေ ဒေါ်လေးပါ ဗန်းမော်လိုက်သွားကြလို့သူတစ်ယောက်ထဲဘဲအိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာ၊အကိုကြိးတို့ကိုလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးပြီးတာနဲ့ မာလာဆီကို ယွန်းတော့တာပါ။

" မာလာနဲ့တိုင်ပင်စရာလေးတွေရှိတယ်၊ကိုကို့အိမ်လိုက်ခဲ့" 

ဆိုင်မှာ အလှပြင်တဲ့သူတွေရှိနေလို့ မာလာကို အပြင်ခေါ်ပြောရတာ၊

" ခဏပါကိုကိုရယ်၊ဒီဧည့်သယ်ပြီးရင် ပြိးပါပြီ၊ကိုကိုနဲ့အေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရတယ်၊သုံးမိနစ်ဘဲစောင့်"

" မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုပြောတာက ကိုကို့အိမ်မှ ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲ၊ဘယ်သူမှမရှိကြဘူး၊အားလုံးဗန်းမော်သွားကြတယ်၊အဲဒါ ကိုကိုနဲ့မာလာရှေ့ရေးတိုင်ပင်စရာရှိလို့" 

မောင်မောင့်အပြောကို မာလာစပ်ဖြဲဖြဲ နားထောင်ပြိး

" အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲမို့ကိုကိုက တစ္ဆေကြောက်တယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား၊ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့ရမှာပေါ့ကိုကိုရယ်၊ညနေမှ ကိုကိုလာခေါ်၊မာလာအိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစားလေးတွေ ထည့်လိုက်ဦးမယ်၊တော်ကြာ ပေပွနေတာ လဲစရာမရှိဖြစ်နေမယ်" 

မာလာက သူ့ကိုကို ညအိပ်ခေါ်တယ်ဆိုကတဲက သိပြီးသားလေ၊သမီးရည်းစားအဆင့်ကို ကျော်လာခဲ့တာ(၄)လထဲရောက်နေပြီဘဲ။ညနေ(၆)နာရီကျော်လောက် မာလာကို သွားခေါ်ပါတယ်၊မာလာက သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်လာတာပါ၊မောင်မောင်က နေ့ခင်းမာလာဆိကအိမ်ကိုပြန်လာပြီး ထမင်းတစ်အိုးချက်ခဲ့ပြိးပါပြီ၊ဟင်းကိုတော့အပြန်လမ်းကဆိုင်ဝင်ဝယ်လာခဲ့တာ၊ခြံထဲရောက်ပြိးလို့ မောင်မောင်ရဲ့အိမ်လေးထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ

" ဟား၊ဂွတ်ရှယ်၊ကိုကို့ရဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးက အပြင်သာကြည့်တော့သာစုတ်နေတာ၊အထဲမှာက ဟော်တယ်ကျနေတာပါလား"

" ဒီအိမ်ကုတ်ကလေးက နောင်မှာ မာလာနေရမဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးဗျနော်"

" ကိုကိုနဲ့သာဆိုရင် အိမ်ကုတ်မကပါဘူးကိုကိုရယ်၊လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်မှာ နေရလဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို့ ကိုချစ်လို့"

မာလာ့အပြောလေး၊

" လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်တော့ မနေပါရစေနဲ့မာလာရယ်၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာ ရှက်စရာကြီး" 

မောင်မောင် နောက်ပြောင်လိုက်တာ

" ဟာ၊ကိုကိုနော်၊ဒီက အကောင်းပြောနေတာကို၊ကဲ-ကဲ-ပြောဦး"

မာလာ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်ဆုတ်နဲ့ဖွဖွထုလိုက်တာ

" ရော်၊ကိုကိုက ဘာပြောလို့လဲ၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာဆိုတာ ဗီဒီယို လာရိုက်တယ်ထင်ကြမှာလို့ပြောတာကိုး"

မောင်မောင် သူ့ရင်ဘတ်ကိုထုနေတဲ့မာလာရဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို ချု ပ်ကိုင်ပြီး မာလာကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်ပါတယ်၊

" ဟွန့်၊ကိုကို၊လူဆိုးကြိး" 

မာလာ သူ့ကိုကိုရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာမော့ထားပေးရင်း နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အလိုက်သင့် ဟထားပေးနေလေရဲ့။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းရင်းနှီးပြီးသားချစ်သူတွေအဖို့အထူးအထွေပြောနေဖို့မလို၊နှစ်ယောက်သားရေချိုး၊ညစာစားပြိးတာနဲ့လုပ်ငန်းစပြီ၊လုပ်ငန်းမစမီ မောင်မောင်က သူ့အကိုကြိးပြောတဲ့ လက်ထပ်မဲ့စိမံချက်ကို ပြောပြတာ၊မာလာက "ကိုကို့သဘော"ပြောပြီးပါပြီ၊

" လက်ထပ်ပြိးရင် ဒီအိမ်ကုတ်လေးမှာ အတူနေမယ်"

" ကိုကို့သဘော"

" လက်ထပ်ပြီးရင် မာလာ အလှပြင်ဆိုင် မလုပ်ရတော့ဘူး၊အကိုကြိးက ဖက်ရှင်ပစ္စည်း အဝတ်အထည် ရောင်းဖို့ငွေထုတ်ပေးမယ်တဲ့"

" ကိုကို့သဘော"

" လက်ထပ်ပြိးရင် ကလေးတွေ တစ်ဒါဇင်မွေးရမယ်"ခါတိုင်း ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့မာလာ၊ဒီတခါ မျက်လုံးပြူးပြပြိး

" တစ်ဒါဇင်ကြီးများတောင်၊သေရောပေါ့ကိုကိုရယ်၊ဒါတော့မရဘူးနော်၊တခြားဟာဆက်ပြော"

" ပြောစရာကုန်ပြီ၊လုပ်စရာဘဲ ရှိတော့တယ်၊ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့ကောင်မလေး၊အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့"

" ဒါကတော့ကိုကိုပြောမှလား၊ဟွန့်-"

နှစ်ယောက်သားအဝတ်ကိုယ်စီချွတ်ကြပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ် 69 ပုံစံ အပြန်အလှန် စုတ်ကြ ရက်ကြ မှုတ်ကြပေါ့၊မာလာစောက်ဖုတ်လေးက လိုးပြီးကြတဲ့နောက်မှာ ပိုလို့တောင် ဖောင်းတင်းလာသလိုပါ၊နို့တွေကလဲ မောင်မောင်ဆွဲဆုတ်နေလို့ပိုပြိးကြိးလာတာပါ၊ဖင်ကြိးကတော့ တားဆေးထိုးထားလို့ထင်ပါတယ်၊ဒီလောက်လိုးနေတာတောင် ပိုပြိးကြိးလာနေတာ၊

" တို့နှစ်ယောက်ထဲ၊ခြံကလဲအကျယ်ကြိးဘဲ၊ဖင်ထောင်လိုးမယ်ကွာ၊မာလာ ဖင်ကုန်းပေးနော်"

" ကိုကို့သဘောပြောပြီးပြီဘဲကွာ၊ထပ်မပြောနဲ့၊ကြို က်သလိုသာ လိုးတော့ကိုကိုရေ" 

မာလာပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်၊အရင်က ဒီလိုဖင်ကုန်းမလုပ်ခဲ့ဖူးလို့မာလာဖင်ကုန်းတာက လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့ပုံဖြစ်နေလို့

" ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်ဘေးစောင်းတင်လိုက်၊ဗိုက်ကို အိပ်ရာနဲ့ထိနေအောင်ကပ်ထား၊ပြီးရင် ဖင်ကိုအပေါ်ထောင်တင်လိုက်"

မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊မာလာကိုကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ပုံစံရအောင်နေရာချပေးတယ်၊စနစ်ကျသွားတဲ့အခါ မောင်မောင် မာလာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးသီးချင်လာသလိုဖြစ်လာတာ၊သူမိန်းမဖြစ်ပြီးသား၊သူလိုးပြီးသားပေမဲ့မာလာကကြည့်လို့မဝဖြစ်နေတယ်၊အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့အခါ ဖြူ ဖွေးတင်းရင်းနေတဲ့ဖင်တုန်ကြီးတွေက ကိုက်စားချင်စရာ၊ကြီးမားဝိုင်းစက်စွင့်ကားနေတဲ့ဖင်ဆုံကြီးအလယ်က ဖောင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်ကိုပြူ ထွက်နေတာ၊ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးတွေက ဘေးဘက်ကို ကားထွက်နေတာ၊မောင်မောင် ကုန်းထားပေးတဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားကြိးအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်တာ

" အမလေး၊ကိုကိုရယ်၊လန့်လိုက်တာ" 

ရုတ်တရက်မို့မာလာ လန့်သွားပြိး ခါးကော့တက်သွားတာ၊စောစောက နှစ်ယောက်သား စုတ် မှုတ်ပြီးမို့စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှမ်းနေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးနဲ့စောက်ဖုတ်အဝကိုတေ့ပြိးခါးအားကိုသုံးကာ ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ

" အား၊ဝင်သွားပြီကိုကိုရယ်"

လီးဝင်တာနဲ့မောင်မောင် ကိုက်စားချင်နေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကိုမှန်မှန်လိုးပေးပါတယ်၊

" မာလာ၊စိတ်ကိုလျော့ထား၊ပြီးချင်လာရင်ပြော" 

မောင်မောင် ဆက်တိုက်လိုးတော့တာ၊

" အမလေး-ကိုကို-အား-ကျွတ်-ကျွတ်"

" ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်-ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်"

" မာလာ။ညိမလေး၊ရလား၊နာရင်ပြော" 

မာလာဆီက ကျွတ် ကျွတ် အသံထွက်လာလို့မေးတာပါ၊

" အင်-ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ရတယ်ကိုကို၊အား၊ကောင်းလို့" 

ဒီလိုဖင်ကုန်းမခံဖူးလို့ အစမှာအနေရခက်ပေမဲ့တဖြေးဖြေး အရသာကောင်းကောင်းရလာတယ်၊ကိုကိုက သူ့ဖင်ကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ပြီး အားပါးတရဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတာမို့၊ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါ မာလာဖင်ကြီးတွေလှိုင်းထသလို တုန် တုန်သွားတာ၊ဂွေးစေ့နှစ်လုံးက ဖင်ကို လာ လာရိုက်နေလို့"ဘလပ်-ဘလပ်"ဖြစ်နေတာ၊ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်လာတာမာလာ မနေနိုင်တော့ပါ၊လူတကိုယ်လုံး လေထဲကို မြောက်တက်သွားသလို၊ရေလှိုင်းထဲမှာ မြုတ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေသလိုမျိုးခံစားနေရတာ၊

" အီး၊ကိုကို၊အင်း၊ကောင်းတယ်၊အား၊ကိုကို၊ပြီးတော့မယ်ကွာ၊အား၊ဆောင့်ကွာ" 

မာလာဖင်ကြိးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊နောက်ကို ဖင်ကြိးပြန်ကန်ပေးနေတာပါ၊မောင်မောင်လဲ မာလာပြီးချင်နေမှန်းသိလို့လိုးအားကို အရှိန်မြှင့်လိုက်ပါတယ်၊

" ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်"

" အ အ အား၊ဟင်း---ဟင်း---ကိုရေ" 

မာလာပါးစပ်ကညီးသံနဲ့အတူ ဖင်ကြီးရှေ့ငိုက်ကျသွားပြီး ပျော့ခွေသွားတာ၊

" အင့်ရော-အီရော-အင်း" 

ရှေ့ငိုက်ကျသွားတဲ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲထိန်းရင်း မောင်မောင် အားယူပြိး အပြိးသတ်တိုက်ပွဲဆင်နွဲတာ၊သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်၊ဒူးတဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့မာလာ ဖင်ဆုံကြီးကို မောင်မောင်လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့အိပ်ရာပေါ် ပစ်ကျသွားတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ အလားတူ မာလာဘေးမှာ။

" ကိုကိုရာ၊ကောင်းလိုက်တာ"

" ကိုကို၊ခုနကလိုးတာ doggy style ဆိုတာလား" 

ခဏအကြာ အမောပြေတဲ့အခါ မာလာကမေးတာ၊

" ဟုတ်တယ်၊အခုအင်တာနက်ခေတ်မို့  doggy style ခေါ်တာ၊ရှေးဗမာဘုရင်ခေတ်က(ကုန်းတက်)ခေါ်တယ်"

" အဲဒါပိုမှန်တယ်နော်ကိုကို၊မာလာကုန်းပေးထားတာ ကိုကို နောက်ကတက်တာ" 

မာလာ သူ့ကိုကို ကိုဖက်ထားရာကပြောတာ၊

" doggy ဆိုတော့ ခွေးလို့ပြောကြတာ၊အမှန်ကတော့ခွေးတင်မကပါဘူး၊ကျွဲနွား မြင်း သိုးဆိတ် ခြေလေးချောင်းသတ္တဝါတွေအားလုံး ဒီလိုလိုးနေကြတာ၊အနောက်တိုင်း sex စာအုပ်တွေမှာဖတ်ဘူးတာ အခုလို လေးဘက်ထောက်လုပ်တာက တကဲ့ကာမအရသာကိုရတယ်၊လူတွေကနောက်ပိုင်းကာလတွေမှ မိန်းမအောက်ကပက်လက်ခံတဲ့ပုံစံကို ပြောင်းလဲလာကြတယ်တဲ့၊" 

မောင်မောင် သူသိတာလေးတွေ ရှင်းပြပေးတာ၊

" ဒီလိုမျိုးလိုးတာ ဗီဒီယိုတွေ၊အင်တာနက်တွေပေါ်လာမှ ပိုများလာတာနေမှာနော် ကိုကို၊ ဟိုအရင်က ဒါမျိုးလုပ်ရကောင်းမှန်း သိဘူးနေမှာ"

" မထင်ပါနဲ့ကွာ၊တို့ဗမာတွေ တခြားဟာသာ မတီထွင်ရှိမယ်၊ဒီဏှာကိစ္စမှာတော့နောက်မကျဘူး၊မင်းတုန်းမင်းကြိး မိဘုရား(၅၀)ကျော်ရှိတာ၊မိဘုရားတွေ ဘုရင့်အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ သိအောင်(နန်းတွင်းသုံးပုရပိုက်ဖြူ )မှာ ကာမဆက်ဆံတဲ့ပုံစံအမျို းမျိုးရေးဆွဲထားတာ၊မိဘုရားတွေ ဒါကိုကြည့်ပြီး အကြို လေ့ကျ င့်ကြရတယ်ဆိုဘဲ" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ မာလာ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျပြီး

" မိဘုရားတွေသနားစရာ ကိုကိုရာ၊စာဖတ်ပြီးကျင့်ရတာ၊ဒီခေတ်ဆို ဗီဒီယိုကြည့်ရင် အကုန်တတ်ပြီ"

" အကုန်တတ်ပြီ၊ဒါဆို မာလာလဲ အကုန်တတ်ပြီပေါ့" 

မာလာ သူ့ကိုကိုဘက် လှည့်အိပ်ပြီး ဖက်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးမှ

" မြင်ဘူးတာကိုပြောတာ၊ကိုကိုရဲ့"

" မြင်ဘူးတယ်ဆိုရင် ဒိတခါ မာလာ ကိုကို့အပေါ်က မြင်းစီးပေး၊ပြီးရင် ကိုကို normal ပြန်လုပ်ပေးမယ်"

မောင်မောင် သူလုပ်ချင်တဲ့အနေအထားကိုပြောတာပါ၊ကိုယ့်အိမ်မှာ တညလုံးနေကြရမှာ၊စိတ်ကြို က်သာဆွဲပေရော့ပေါ့၊

" အင်း၊ကိုကို့သဘော"

ပြီးမှနှစ်ယောက်သား ရေဆေးသန့်ရှင်းကြတယ်၊အိမ်လေးမှာ သူတို့ဘဲရှိနေတာမို့၊အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်မနေဘဲ ဒီတိုင်း သွားကြတာ၊

" ပြောင်အောင်ဆေး၊ပြီး ပြန်ရက်ပေးဦးမှာ" 

မောင်မောင့်အပြောကြောင့် မာလာ ရှက်သွေးလေး မသိမသာ ဖြာသွားပေမဲ့ သူ့ကိုကိုပြောသလိုစောက်ဖုတ်ကို ရေနဲ့သေသေချာချာ ဆေးကြောပါတယ်၊စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းထဲ လက်နှိုက်သွင်းပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ရေနိုင်နိုင်သုံးပြိးဆေးပါတယ်၊ အလားတူဘဲ မောင်မောင်လဲ လီးကို အရေခွံဆွဲလှန်၊ဒစ်အောက်ဘက်ကမြောင်းရာလေးတွေထဲအထိ ဆပ်ပြာရောက်အောင် သေချာဂရုတစိုက်ဆေးကြောသန့်စင်ပါတယ်၊သမီးရည်းစား လင်မယားတွေ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုရှိတဲ့အခါ အနံ့အသက်ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့၊နောက်တချီအလုပ်မစခင် သူတို့နှစ်ယောက် ကာဖီတခွက်စိဖျော်သောက်လိုက်ကြသေး၊မအိပ်ချင်အောင်လို့၊မာလာကို အပေါ်ကလုပ်ခိုင်းထားပြီးလို့ မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။

လီးက စောစောကလေးတင် ပင်ပန်းထားလို့တောင့်တင်းမနေသေးဘဲ ပေါင်ကြားမှာပျော့ခွေနေတာ၊မာလာ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးပါတယ်၊လက်ကလေးနဲ့ဆုတ်ပြီး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လုပ်ပေးတဲ့အခါ လီးက နဲနဲတော့တောင်လာပါတယ်၊လိးနဲနဲ တောင်စပြု လာချိန် လီးကို ပါးစပ်နဲ့စပြိး စုတ်ပေးတော့တာ၊လိးအရေခွံကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်မြောင်းလေးတွေထဲကို လျှာထိပ်နဲ့ပတ်ရက်ပေးတာမို့ မောင်မောင် အိပ်ရာက ဖင်ကြွကြွတက်သွားရပါတယ်၊မာလာက တခါတလေ လီးတံတခုလုံး ပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် ငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလို စုတ်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် ခံရင်းခံရင်းလီးတံကြီးက တအားမာတင်း တောင်တက်လာလို့

" မာလာ၊ရပြီ၊တော်ကြာ အရည်ထွက်သွားလိမ့်မယ်၊တက်လိုးတော့"

မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ မောင်မောင်အပေါ် ကားယားခွတက်လိုက်တယ်၊မောင်မောင့်မျက်နှာနား ဖင်ကြီးရွှေ့ပြီး ပါးစပ်နဲ့စောက်ပပ်ကို ထိပေးလိုက်ပါတယ်၊ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားရတဲ့အတွက် မာလာရဲ့စောက်ပပ်က နဲနဲလေး ဟနေပါတယ်၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြိး လျှာကိုစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းပါတယ်၊ပြီးမှလျှာကို စောက်ခေါင်းထဲလှဲ့ပတ်ထိုးမွှေပေးတာ၊မာလာ တချီတချီ ဖင်ကြိးတုန် တုန်ပြီး အပေါ်ကြွတက်သွားတာ၊သိပ်တောင်မကြာပါဘူး၊စောက်ခေါင်းထဲက အရေကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာမို့

" ညီမရေ၊ရလောက်ပြီကွ၊အရေထွက်လာပြီ" 

ပြောကာ စောက်ခေါင်းထဲက လျှာကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင်အပေါ်ခွရက်ကဘဲ နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး နေရာရွှေ့ပါတယ်၊နေရာမှန်ရောက်တဲ့အခါ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်နဲ့တေ့ထားပြိး ဖင်ကြီးကြွပြီး ဖိချလိုက်တာ မဝင်ဘဲချော်ထွက်သွားပါတယ်၊ချော်ထွက်သွားတဲ့လီး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းကို ကလော်ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားပါတယ်၊မောင်မောင့်အဖို့လဲ မာလာဖင်ကြိးပိကျလာလို့ပေါင်တွေနာသွားပါတယ်၊

" လီးကို ကိုကိုကိုင်ထားပေးမယ်၊ညီမ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ဖိသွင်း၊စိတ်မလောနဲ့"

မောင်မောင် လီးကို ကိုင်ထားပေးပါတယ်၊မာလာ ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး စောက်ပပ်နဲ့လီးကို ပြန်တေ့ပါတယ်၊မောင်မောင် အောက်ကမြင်နေရတာ ဖင်က လုံးဝန်းကားအိနေတာပါ၊မာလာ ဖင်ကို တဖြေးဖြေးဖိချတာ

" ဗျိ " 

စောက်ပပ်ထဲ လီးဒစ် မြု တ်ဝင်သွားတာပါ၊

" ကိုကို၊ဝင်ပြီမို့လား" 

မာလာ ဖင်ကို ဆက်ပြိးဖိသွင်းတာနဲ့ လိးအဆုံး ဝင်သွားပါပြီ၊

" အိ-အီး-ကိုကိုရာ" 

ဘာမှမဟုတ်၊လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့ မာလာအားယူပြိး ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ လိုးပေးတာပါ၊မကျွမ်းကျင်သေးလို့အရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ တခါတခါ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး မောင်မောင့်အပေါ် အားနဲ့ပိကျလာလို့မောင်မောင်ခမြာ မနဲတောင့်ခံထားရတာပါ၊ဖင်ကလဲ ကြီးတာဆိုတော့ မာလာခမြာ သူ့ဖင် သူပြန် မ-နေရတာနဲ့ဘဲ အားကုန်နေတာ၊အစကတော့မာလာ ဒီအတိုင်း ဖင်ကို ကြွ ကြွပြိး မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတာ၊ကြာလာတဲ့အခါ ဒူးညောင်းလာပြီ၊မတတ်နိုင်တော့တာနဲ့မောင်မောင့်ဗိုက်ပေါ် မှောက်ခုန်အိပ်ပြိး ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖိပေးနေတာ၊မောင်မောင် ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပြီး

" မာလာ ညောင်းလာပြီ မဟုတ်လား၊ဆင်းလိုက်တော့၊ကိုကို လုပ်ပေးတော့မယ်"

မာလာ အပေါ်မှောက်နေရာက ဘေးဘက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်၊မျက်နှာတခုလုံးလဲ ချွေးတွေစိုရွှဲလို့၊မောင်မောင် ပက်လက်အိပ်နေရာကထထိုင်ပြိး မာလာရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်ပေးလိုက်တယ်၊ဒကောက်ကွေးတွေအောက် လက်ထောက်လိုက်ပြီး လိးကို စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ ကြပ်နေပေမဲ့အဆုံးဝင်သွားတာ

" အမလေး၊ကိုကို။ဖြေးဖြေးလိုးပါကိုရယ်၊အောင့်သွားတာဘဲ"

အောင့်တယ်သာပြောတာပါ၊စောက်ပပ်မှာက အရေရွမ်းနေတာပါ၊စောစောက မာလာအပေါ်ကလိုးပေးပြိးမို့ အရေထွက်ချင်နေပြီ၊ဒါကြောင့်

" မာလာ။ခြေထောက်တွေ ကိုကို့ခါးကိုချိတ်ထားလိုက်၊မကျွတ်စေနဲ့၊ကိုကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့မှာ"

မောင်မောင် မာလာဘေးဘက် လက်ထောက်ပြိး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊ မာလာလဲ မောင်မောင်ပြောသလို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့မောင်မောင့်ခါးကို ချိတ်၊လက်တွေက မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကို မမီမကမ်း လှမ်းဆွဲပြီး ခံပါတယ်၊

" ပြွတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်"

" အင်း-ကိုကို-အ-အာ-ကျွတ်-ကျွတ်-အီး-ကိုကိုရယ်" 

မာလာ အရသာ တအားကောင်းလာလို့ဖင်ကို တတ်နိုင်သရွှေ့စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းပေးနေတာပါ၊ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလို့ကလဲမရ။ကိုကိုအပေါ်ကဖိထားတာလေ၊ပုံမှန်ဆို ကိုကို့ကိုယ်လုံးကြိး တက်ဖိထားတာ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ၊ဒါပေမဲ့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာ၊အခုလို လိုးပေးနေတဲ့အခါမှ ကိုကို့ ကိုယ်လုံးကြိးကို လေးတယ်လို့မထင်တော့ဘူး၊လိုးရင်း လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထကြအရေတွေ ရွှဲနေတာပါ၊မာလာက တရုတ်မ၊အသားလဲဖြူ တာမို့စောက်ရေရွမ်းလိုက်ပုံကတော့ကလေးမမွေးဖူးသေးတဲ့စောက်ခေါင်းက "ပလွတ်-ပလွတ်" အသံထွက်တဲ့အထိပါ၊

" အီး-အီး-ကို ပြီးတော့မယ်၊ညီမ ပြီးခါနီးပြီလား" 

မောင်မောင် မောပန်း အားယူနေရတဲ့အသံနဲ့မေးတာ၊

" ရတယ်၊ကိုကို၊ကိုကိုပြီးချင်တဲ့အခါ ပြိးလိုက်၊ညီမ ရတယ်" 

မာလာ ပြောလဲပြော၊ဖင်ကြီးကိုလဲ တအားဝှေ့ဝိုက် လှုပ်ယမ်းပေးနေတယ်၊ မာလာ့ခွင့်ပြု ချက်ရတာနဲ့ မောင်မောင် တချက်မှ မနားတော့ပါဘူး၊လိးကို အားပါးတရဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတာ ၁၅/၂၀ ချက်လောက်အရ လိးတချောင်းလုံး ယားယံကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရေတွေ တဖြောဖြောနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာပါဘဲ၊ ကိုကိုရဲ့အရေတွေ ထဲ့လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပူနွေးတဲ့အတွေ့ ရလိုက်ပါတယ်၊

ဒီညမှာ မင်္ဂလာဦးည လင်မယားတွေလို သူတို့နှစ်ယောက် မနက်လင်းအားကြီးမှ အိပ်ပျော်ကြတာပါ၊မိုးတွင်းကာလနားရတုန်းလေးမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် မခွဲနိုင်မခွါရက် တပူးတွဲတွဲနေလာရာက မိုးကုန် ပွင့်လင်းရာသီ နိုဝင်ဘာလထဲရောက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဒမ်ပါကား(၅)စီးနဲ့တနိုင်းဘက်တက်လာရတယ်၊လုပ်ငန်းအဆက်အစပ်ရပြီမို့အကိုကြီးက ဒမ်ပါ(၂)စီးကို အရစ်က ျ ငွေချေမှုနဲ့ထပ်ဝယ်လိုက်တာ၊မောင်မောင် သွားကာနိးမှာ အကိုကြိးက ထပ်ပြောတာ၊

" ဒီတဆောင်း တနွေမှာတော့ညီလေး အပင်ပန်းခံပြီး မင်္ဂလာစရိတ်ရှာပေါ့ကွာ"

တနိုင်းက မြစ်ကြီးနားနဲ့ဆို မိုင်(၁၀၀)ကျော်ဝေးတာပါ၊ဟူးကောင်းတောင်ကြားမှာရှိလို့ ဟိုးအရင်မြို့နံမည်ကို ဟူးကောင်းမြို့လို့ခေါ်တာပါ၊လမ်းစဉ်ပါတီခေတ်မှ တနိုင်း ခေါ်တာ၊မောင်မောင်တို့သွားလုပ်ပေးရတဲ့လမ်းက လမ်းဋ္ဌာနတရားဝင်အမည် မြစ်ကြီးနား-ပန်ဆောက်-လိဒိုလမ်း၊ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလ စစ်အောင်နိုင်ရေးတွက် အမေရိကန်စစ်အင်ဂျင်နီယာတပ်က ဖောက်ပေးခဲ့တာ၊ဦးဆောင်သူဗိုလ်ချုပ်ကြီးစတီးဝဲ ဖြစ်လို့အနောက်နိုင်ငံစစ်သမိုင်းစာအုပ်တွေမှာ (စတီးဝဲလမ်းမကြီး)လို့ ရေးကြတယ်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊အာသံပြည်နယ် မီးရထားလမ်းဆုံးဘူတာမြို့လေးဖြစ်တဲ့ လိဒိုမြို့က စဖောက်တာ၊မြင့်မားလှတဲ့ပတ်ကွိုင်တောင်တန်းကြိးကိုဖြတ်ကျော်ပြီး၊မြန်မာနိုင်ငံ နာဂနယ်မြေထဲဝင်တယ်၊ပန်ဆောက်မြို့လေး၊နောက်နာဂနယ်မြေ ဆင်ဖိုးတောင်တန်းကိုဖြတ်ကျော် နန်းယွန်း၊ရှင်ဘွေယန်စတဲ့မြို့ငယ်လေးတွေကတဆင့် တနိုင်းကိုရောက်တာ၊တနိုင်းကနမ္မတီး၊မြစ်ကြိးနားကိုရောက်၊မြစ်ကြီးနားကမှတဆင့် ဗန်းမော်၊နမ့်ခန်း၊ကြူ ကုတ် တရုတ်-ဗမာလမ်းမကြိးနဲ့ဆက်သွားတာ၊ဒါတွေက မောင်မောင်တနိုင်းလမ်းဘက်သွားရတော့မယ်ဆိုလို့မြစ်ကြီးနားလမ်းဋ္ဌာန အသိမိတ်ဆွေတွေဆီက ရတဲ့pamphlet လက်ကမ်းစာစောင်ဖတ်လို့သိတာ၊

မနှစ်ကတော့မိုးညှင်းမှာ(၆)လဆက်တိုက်နေပြီး အလုပ် လုပ်ခဲ့တာ၊မြစ်ကြီးနားကို တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်ခဲ့၊ဒီနှစ်မှာတော့ ချစ်သူရည်းစားကျန်ခဲ့တာမို့နှစ်လတစ်ခေါက်တော့ပြန်ဖြစ်တယ်၊ပြန်တဲ့အခေါက်တိုင်း မာလာနဲ့အတူ အိပ်ဖြစ်တာပါဘဲ၊သူပြန်လာပြီဆို မာလာသူငယ်ချင်းက အလိုက်တသိ သူ့အိမ်ပြန်အိပ်ပေးပါတယ်၊လုပ်ငန်းရာသီမှာ အကိုကြီးကလဲ အိမ်နေရတယ် မရှိပါဘူး၊သူလဲ ကုန်တင်ထရပ်ကားကြိးတွေနဲ့မြစ်ကြီးနား-မန္တလေး-ဖားကန့် သွားလာနေတာပါ၊မရီးကတော့ပြောရှာပါတယ်၊(မင်း ကောင်မလေး နဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေမယ်ဆို အိမ်ခေါ်လာလို့ရပါတယ်ကွာ)တဲ့၊ဒါပေမဲ့ဒါကိုတော့မောင်မောင် စည်းစောင့်ရမယ်၊တူမလေးတွေက အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊သူတို့ရှေ့မှာအတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတာမျို းမဖြစ်အောင်ပါ

" ကိုကို ပြန်လာရကာနီးပြီလား"

ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲ မောင်မောင် ပြန်အရောက်မှာ မာလာကမေးတာပါ၊သူ့ခမြာလဲ ခွဲနေရတာမို့လွမ်းတာပေါ့၊

" ထုံးစံအတိုင်းဘဲ ညိမရေ၊သင်္ကြပြီးမှဘဲ ပြန်လာရမယ်၊ဒါတောင် ပြီးချင်မှပြီးမှာ၊မပြီးခဲ့ရင် မိုးကျကာနီးအထိလုပ်ရမှာ"

" ဝါမဝင်ခင်တော့ ပြန်ရောက်မှာပါနော ကိုကို" 

မာလာက လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ ဝါမဝင်မီ ဖြစ်ပါ့မလား တွေးပူတာ၊

" ဝါဝင်အထိတော့မနေပါဘူး ညီမရယ်၊အလွန်ဆုံးနယုန်လလောက်ထိဖြစ်မှာပါ"

...................................................................................

လူ့ဘဝကံကြမ္မာဆိုတာမျိုးက ကြို တင်မြင်နိုင်ကြတာမဟုတ်ဘူးလေ၊မောင်မောင် အရင်ကစာတွေဖတ်တယ်ဆိုတာကလဲ လောကီနဲ့ဆိုင်တဲ့စာတွေလောက်သာဖတ်တာပါ၊လူကငယ်သေးတော့ ဘာကိုမှလဲအလေးအနက်မထား၊ဘာသာရေးကိုးကွယ်ဆည်းကပ်မှု နားလဲမလယ်၊အစစအရာရာ ကိုယ်ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းဖြစ်လာမှဘဲလို့တွက်ထားတာပါ၊သူနဲ့မာလာလဲ ရှေ့ဝါမဝင်ခင်လက်ထပ်၊စိမံချက်အတိုင်း သူက ကားလုပ်ငန်းတွေဆက်လုပ်၊မာလာက ဈေးဆိုင်ဆက်ဖွင့်၊ဒါပေမဲ့-----

" မောင်မောင်၊အိမ်ကိုအမြန်ပြန်လာ၊အရေးကြိးလို့" 

အိမ်မှာအတူနေတဲ့ မရီးရဲ့ဒေါ်လေးက ဖုန်းဆက်ပြောတာ၊

" ဘာဖြစ်လို့လဲဒေါ်လေး၊မရီးဘာဖြစ်လဲ၊တူမကြီးရော ရှိလား"

ခါတိုင်းအိမ်က ဖုန်းဆက်ဖူးတာမဟုတ်တဲ့ပြင် မရီး၊ဒါမှမဟုတ် တူမအကြီးမဆက်တာမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်လေးကဆက်တာမို့ နဲနဲတော့စိတ်ထဲထင့်သွားမိတာ ၊

" မောင်ကိုကြီးကားချင်းတိုက်မိလို့တဲ့၊အဲဒါ လိုက်ကြရမှာ၊မောင်မောင် ချက်ချင်းပြန်ခဲ့၊မကော့ပြောခိုင်းတာ"

မောင်ကိုကြီးဆိုတာ အကိုကြီး၊အကိုကြိးကားချင်းတိုက်လို့၊ဘယ်မှာလဲ၊ဘယ်တုန်းကဖြစ်တာလဲ၊အကိုကြီးအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ၊စသဖြင့်မောင်မောင် ဗျာများသွား၊ဒေါ်လေးကတော့အသေးစိတ် ဘာသိမှာလဲ၊မရီးခိုင်းလို့သာ ဖုန်းဆက်ရတာ၊မရီးကိုယ်တိုင် မဆက်တာကိုတော့ အပြစ်မတင်ချင်တော့ပါ၊ဒီအချိန် မရီး ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရကောင်းမှန်း သိမထင်ပါ၊

မောင်မောင် စက်ပြင်ဆရာကို အက ျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြစ်ကြီးနားကို အားချင်းဆင်းလာခဲ့တယ်၊စိတ်ကဆောင်နေလို့

မိုင်(၁၀၀)ခရီးကို ခါတိုင်း(၄)နာရီလောက်ကြာတာကို (၃)နာရီလောက်ဘဲကြာတယ်၊အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း တွေ့လိုက်ရတာ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေအားလုံး ငိုကြွေးနေကြတာ၊

" ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲအမ" 

မောင်မောင့်အမေးကို မရီး ငိုနေရာက

" ရွှေဘိုဆေးရုံမှာလို့ပြောတာဘဲကွယ်၊သတိမရသေးဘူးဆိုဘဲ၊ဒဏ်ရာပြင်းတယ်တဲ့"

" ဒါဆို ကျွန်တော်တို့လိုက်ကြမယ်လေ၊အမ ဘယ်လို စီစဉ်ထားလဲ"

" ငါတော့ဘာမှ မစီစဉ်ရသေးဘူး၊မင်းဟာမင်းသာ ကြည့်လုပ်တော့"

မောင်မောင် သူ့သူငယ်ချင်းကိုပြောပြိး လူစီးကားတစ်စီး စီစဉ်ပါတယ်။သူငယ်ချင်းကလဲ မောင်မောင်တစ်ယောက်ထဲကားမောင်းရမှာ ပင်ပန်းမယ်ဆိုပြီး သူပါလိုက်မယ်ပြောပါတယ်၊ဒါနဲ့ဒေါ်လေးအိမ်စောင့်နေခဲ့ပြီး မရီး၊တူ/တူမတွေနဲ့အတူ ရွှေဘိုကို မနားတမ်းမောင်းလာကြပါတယ်၊မြစ်ကြီးနား-ရွှေဘို (၂၈၉)မိုင်ခရီးကို မောင်မောင်နဲ့သူငယ်ချင်းတယောက်တလဲ မောင်းကြတာ၊ရွှေဘိုကို မနက်(၉)နာရီလောက်ရောက်ပါတယ်။

" ဆေးရုံရောက်ကတဲက လူနာက သတိပြန်မလည်တော့ပါဘူး၊ဒဏ်ရာကအတော ်ပြင်းပါတယ်၊နံရိုးသုံးချောင်းကျိုးပြီး တချောင်းက အသဲကိုစိုက်ဝင်သွားတာပါ၊အဲဒီဒဏ်ရာနဲ့ဆုံးရတာပါ"

အကိုကြိးကွယ်လွန်သွားပါပြီ၊မောင်မောင်တို့ အသက်မမီလိုက်ပါ၊အမှန်ကတော့ဆေးရုံရောက်ပြီး ပြိးချင်းဆုံးတာပါ၊ယာဉ်မောင်းက ဒဏ်ရာဘဲရတာ၊ဖုန်းနံပတ်ကို ယာဉ်မောင်းဆီကရလို့ရဲကဆက်တာပါ၊သေတယ်မပြောဘဲ ဆေးရုံမှာလို့ပြောတာပါ၊ဖြစ်ပုံက ရွှေဘိုအထွက် လှတောရွာနားမှာ တဘက်ကလာတဲ့(၂၂)ဘီးတွဲကားကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မိတာပါ၊တဘက်ယာဉ်မောင်းက မူးနေတယ်ဆိုဘဲ၊အကိုကြီးတို့(၁၂)ဘီးကားက ယာဉ်မောင်းက ညာဘက်၊အကိုကြီးကဘယ်ဘက်ကထိုင်တာမို့၊တိုက်မိတဲ့အခါ အကိုကြီးအကြီးအကျယ်ခိုက်မိတာပါ၊ငိုနေကြတဲ့မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေကို ကြည့်ရင်း မောင်မောင်မျက်ရည်ကျချင်ပေမဲ့သူဘဲအစစအရာရာ ဦးဆောင်လုပ်ရဦးမှာမို့စိတ်ကို တင်းထားရတာ။

    က္က ုဓ  မောဒတိ  ပေစ္စ  မေဒတိ၊

    ကတပုညော  ဥဘယတ္ထ  မောဒတိ၊

    သော  မောဒတိ  သော  ပမောဒတိ၊

    ဒိသွာကမ္မဝိသုဒ္ဓိ မတ္တနော။

ကောင်းမှုပြု သူသည် ဤဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏။တမလွန်ဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏၊ယခုဘ၀ နောင်ဘ၀ နှစ်တန်ဘဝတို့၌လည်းဝမ်းမြောက်ရ၏။ထိုသူသည် မိမိ၏စင်ကြယ်သော ကောင်းမှုကံကို သိမြင်ရ၍ ဝမ်းမြောက်ရ၏။(ယမကဝဂ္ဂ ဓမ္မပဒ)

အကိုကြိးရဲ့ရုပ်ကြွင်းကို ရွှေဘိုမှာဘဲ မီးသင်္ဂြိုဟ်ပါတယ်၊

သူတော်ကောင်းတရားကို ကောင်းစွာကျင့်ရာ၏။

မကောင်းသဖြင့် မကျင့်ရာ၊

သူတော်ကောင်းတရားကို ကျင့်သောသူသည်

ဤဘဝ၌လည်းကောင်း တမလွန်ဘဝ၌လည်းကောင်း ချမ်းသာစွာနေရ၏။

ဘုန်းကြီးတရားဟောနေတဲ့အသံကြားနေရပေမဲ့ ဘာတွေမှန်း မောင်မောင် မခံစားနိုင်ပါ။သောကပရိဒေဝနဲ့ အတူ ရင်ထဲမှာ လှိုက်မောနေတာပါ၊ရုတ်တရက်ကြိးခွဲခွါသွားတဲ့ အကိုကြိးအတွက် မောင်မောင် တရားနာရင်း မျက်ရေတောက်တောက်ကျလာတာပါ၊

အကိုကြိးအတွက် ရေစက်ချ အမျှဝေတဲ့အခါ မရီး မေ့မလို ဖြစ်သွားလို့ဘေးကလူတွေ နှိပ်နယ်ပေးနေရတာ၊မောင်မောင် ရေစက်ခွက်ကိုကိုင်ရင်း

" အကိုကြိးရေ--အမျှ--အမျှ--အမျှ--ယူတော်မူပါ၊ရောက်လေရာဘဝက သာဓုခေါ်ပါ၊အကိုကြိးသားမယားတွေအတွက် နောက်ဆံမငင်ပါနဲ့၊ကျွန်တော့်တာဝန်ထားပါ၊"

ရေစက်ချပြီးတာနဲ့မောင်မောင် ခွက်ကိုပစ်ချပြီး ထလိုက်တယ်၊

" ဦးလေး၊ဖေဖေ မရှိတော့ဘူး၊သေပြီ၊ဦးလေး၊ဖေဖေ သေပြီ" 

ငိုကြွေးနေကြတဲ့တူ/တူမတွေကိုကြည့်ပြီး တူလေးကို ကောက်ချီလိုက်ကာ

" မငိုကြပါနဲ့တူမတို့ရယ်၊သမီးတို့ဖေဖေ မရှိပေမဲ့ဦးလေးရှိပါသေးတယ်၊ဘာမှ အားမငယ်ကြနဲ့"

မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်၊ (၇)ရက်ပြေ့တဲ့နေ့ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ကို အမကြီးတို့လင်မယားကဦးဆောင် လုပ်ပေးပါတယ်၊မရီးက ခရစ်ယန်ဘာသာဝင်မို့ဘုန်းကြီးကိစ္စတွေနဲ့မယဉ်ပါးတဲ့အတွက်ပါ၊ဇာတိမြို့လေးမှာနေတဲ့ အမလေးတို့လင်မယား၊ဗန်းမော်မြို့က မရီးရဲ့အကိုတွေနဲ့ညီမပါ ရောက်လာတာပါ၊မရီးမှာ အကို(၃)ယောက်၊ညီမ(၁)ယောက်ရှိတာ အားလုံးဗန်းမော်မြို့ပေါ်နဲ့အနီးအနားကျေးရွာတွေမှာနေကြတာ၊

ဧည့်တွေများနေတဲ့အတွက် ညီမလုပ်သူဘဲ အိမ်မှာလာတည်းပြီး၊အကိုတွေက စီတာပူရပ်က အမျိုးတွေဆီမှာတည်းကြတာ၊ရက်လည်ဆွမ်းကျွေးကို ဒေါ်မီးကွေ၊မာလာနဲ့သူ့သူငယ်ချင်း၊ရီရီ နီနီတို့ညီအမလာကြပါတယ်၊မာလာလေးကတော့မျက်နှာမကောင်းလှပါ၊အခုလိုနာရေးကိစ္စဖြစ်သွားတာ ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ဖို့ မလွယ်လောက်ဘူးဆိုတာ တွေးမိလို့နေမှာပါ၊ရီရီတို့ညီအမကလဲ နာရေးမို့မကောင်းတတ်လို့လာရတဲ့ပုံ၊

ဒါပေမဲ့ ဒါတွေကို မောင်မောင် တွေးမနေအားပါ၊မရီးက စိတ်ဓါတ်မာတဲ့မိန်းမပေမဲ့လူရှေ့သူရှေ့မှာသာ မငိုတာ၊ကွယ်ရာမှာ ကြိတ်မျက်ရည်က ျနေတာပါ၊တူမလေးတွေလဲ မျက်ရည်မစဲသေးပါ၊တူမောင်အငယ်လေးသာ ကလေးမို့ ဘာမှမသိတတ်သေးလို့ဦးလေးသွားလေရာ လိုက်နေတာ၊

" ကိုကို၊မပြန်သေးခင် လာခဲ့ဦးနော်၊ပြောစရာလေးတွေရှိတယ်" ပြန်ကာနီးမှာ မာလာ သူ့အနားတိုးတိုးပြောသွားတာ၊

" အင်း၊တော်တော်နဲ့ပြန်ဖြစ်မယ် မထင်သေးပါဘူး ညီမရယ်၊ဒီမှာ အထိုင်ကျအောင် လုပ်ပေးရဦးမှာ"

မာလာနဲ့မောင်မောင် စကားပြောနေတာကို ရီရီတို့ညီအမကြည့်ပြီး အချင်းချင်း လက်ကုတ်ကြတယ်၊ပြောမဲ့သာပြောတာ၊မာလာက သူတို့ညိမဖီဖီထက် အများကြီးသာတယ်၊ရုပ်ရည်ကော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကော၊အသားဖြူ တာကအစ၊မာလာက တရုတ်သွေးအများကြီးပါတာမို့ဖြူဖွေးနေတာ၊

ကိစ္စဝစ္စတွေအားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါလဲ မောင်မောင် တနိုင်းကိုမပြန်ဖြစ်တော့ပါ၊ကားလုပ်ငန်းကို စက်ပြင်ဆရာနဲ့ဘဲ လုပ်ငန်းပြီးစီးတဲ့အထိဆောင်ရွက်ခိုင်းလိုက်ပြီး၊သူကတော့ အကိုကြိးရဲ့ကားတိုက်မှုကိစ္စအတွက်၊ထိခိုက်မှုအာမခံကြေးရဖို့တို့၊တဘက်ကားအုံနာဆီက နစ်နာကြေးရဖို့တို့ကိုဆောင်ရွက်ရပါတယ်၊မောင်မောင်က လူငယ်သာဖြစ်တာ၊လူက သွက်သွက်လက်လက် ချက်ချက်ချာချာ အပေါင်းအသင်းဆန့်တဲ လူမို့ကူညီမဲ့မိတ်ဆွေတွေပေါတယ်။

ပြီးတော့ မရီးရဲ့ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝန်းက ကချင်လက်နက်ကိုင် တောတွင်းအဖွဲ့နဲ့ဆက်နွယ်နေတာမို့တဘက်အုံနာက (သူ့ယာဉ်မောင်း မူးပြီး ယာဉ်ကြောပြောင်းပြန်မောင်းလို့ တိုက်မိတာမို့)လျော်ကြေးပေးတဲ့အနေနဲ့ ကားသစ်တစ်စင်း ဝယ်ပေးတဲ့အပြင် နစ်နာကြေးသီးခြားပေးပါသေးတယ်၊မရီးက အမှုကို မကျေအေးချင်ပေမဲ့ သူ့အကိုကြီးက (သေတဲ့လူကလဲသေသွားပြီ၊ဟိုဘက်ကလူထောင်ကျလို့လဲ ကိုယ့်လူက ပြန်ရှင်လာမှာမဟုတ်၊ကျန်ရစ်တဲ့မိသားစုတွေရဲ့ရှေ့ရေးက အရေးကြိးတယ်၊ဒါကြောင့် ထိုက်သင့်တဲ့လျော်ကြေးငွေရရင် ကြေအေးပေးလိုက်)လို့ပြောလို့ပါ၊

" မင်းမရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို မင်းဘဲစောင့်ရှောက်ရမှာဘဲကွာ၊ငါတို့ကလဲ ဒီမှာ အကြာကြိးမနေနိုင်ဘူး၊အိမ်မှာ စီးပွါးရေးအလုပ်တွေရှိနေတာ"

မရီးရဲ့အကိုကြိးက မောင်မောင့်ကိုပြောတာပါ၊ရက်လည်ပြိးနှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်း သူတို့ပြန်သွားကြတာ၊မပြန်ခင်မှာ ပြောသွားတာ

" ဟိုမှာ အလုပ်လေးတွေ တန်းလန်းမို့ပြန်တာပါ၊ ၃/၄ လလောက်နေရင် ပြန်လာပြီး ရှေ့ဘာလုပ်ကြမလဲ ထပ်တိုင်ပင်ကြတာပေါ့"

သူ့အမလေးကလဲ မပြန်ခင်မှာ သူ့မောင်ကို နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် မှာခဲ့တာပါ၊

" ငါ့မောင် မိန်းမယူဖို့ကိစ္စ ခဏဆိုင်းထားပါဦးကွယ်၊အခုဟာက အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါ ယောင်းမတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး၊ယောင်းမက အရင်ကတဲက ဘာအလုပ်မှ လုပ်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်ဖြစ်မယ်၊သမီးလေးတွေကလဲ အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊တို့မောင်နှမတွေအပေါ်မှာ အကိုကြီးကျေးဇူးတွေ အများကြိးလေ၊အခု တို့ကပြန်ဆပ်ပေးရတော့မဲ့အချိန်ရောက်နေပြီ"

အမလေးပြောစကားကို အမကြိးကလဲ ထောက်ခံတယ်၊မောင်မောင်ကလဲ သိပါတယ်၊အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါမှာ မရီးနဲ့တူ/တူမတွေရဲ့တာဝန် သူ့ခေါင်းပေါ်ကျလာပြီဆိုတာ၊ဒါကြောင့်

" အမလေး၊စိတ်ချလက်ချသာ ပြန်ပါ၊ကျွန်တော်နားလယ်ပါတယ်၊ကျွန်တော်ဘာဘဲလုပ်လုပ် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေအတွက် အရင်စဉ်းစားမှာပါ"


အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>


ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၄ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

ဒုတိယနှစ် ကျောင်းဖွင့်တဲ့အခါ နေ့တဓူ၀ အမကြီးကို ဈေးပို့၊ ဆိုင်ဝိုင်းခင်းပေးပြီးတာနဲ့ ကျေင်းသွား၊ ညနေကျေင်းကအပြန် အမကြီးဆီဝင်၊ ဆိုင်ဝိုင်းသိမ်းပေးပြီး အမကြီးကို ပြန်ခေါ်လာ၊ ဒါနဲ့ဘဲ တစ်နေ့တစ်နေ့အချိန်ကုန်နေတာ၊ မောင်မောင် (၁၀)တန်းတုန်းကလဲ မတင်ရီတို့ ညီအမရယ်၊ ဆရာမဒေါ်ထားထားရယ်ကို ဗျင်းနေရလို့ တခြားသူနဲ့ရွယ်တူတန်းတူ ကျေင်းသူလေးတွေကို သတိမထားမိခဲ့ဘူးပါ၊ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လဲ ဒေါ်မီးကွေနဲ့မညိမ်း ယောက္ခမနဲ့ချွေးမ၊ရီရီနဲ့နီနိညီအမနှစ်ယောက်တို့ကို ဝါးနေရလို့ တက္ကသိုလ်ကကောင်မလေးတွေကို စကားကောင်းကောင်း ပြောဖူးတာမဟုတ်ပါ၊ အကြောင်းမသိတဲ့ မိန်းကလေးတွေက (အခြောက်တိုက် ဘဝင်မြင့်နေတဲ့ကောင်)၊ ယောင်္ကျားသူငယ်ချင်းတချို့က(အကြောင်းမသိချင်က-အခြောက်များလား)၊ဘယ်သူတွေဘယ်လိုထင်ထင်၊မောင်မောင်ကတော့ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် နေတာ။

ဒုတိယနှစ်မှာ အပြောင်းအလဲက အမကြီးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးပါ၊ ကိုယ့်တောမြို့လေးမှာ နေတုန်းက ညီမငယ်နဲ့မောင်ငယ်ကို စောင့်ရှောက်ရမဲ့ ဝတ္တရားရှိလို့ အမကြီး အိမ်ထောင်ရေးကို စိတ်မကူးခဲ့ဘူး၊ ဒီကြားထဲမှာ ညီမဖြစ်သူက(နောက်ရထားကျော်တက်သွားတယ်)၊ အခု မြစ်ကြီးနားမှာဈေးရောင်းတဲ့အခါ ချစ်သူတွေ့လာတယ်၊သူ့ချစ်သူက ကုန်းလမ်းပို့ဆောင်ရေးညွှန်ကြားမှုဦးစီးဋ္ဌာနက ဒုဦးစီးမှုး၊လူပျို ကြီးဘဝနဲ့ဈေးဝယ်လာရင်းအပျိုကြိး လူပျို ကြိး ညှိသွားကြတာ၊အောင်သွယ်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေပေါ့။

ဒေါ်မီးကွေက မောင်မောင်ကို သူ့သမီးမာလာနဲ့ ပေးစားဖို့ကြံထားတာ၊ဒါကြောင့် အမကြီးကို အရင်ဝင်ပူးတာ၊အမကြီးက အသက်(၂၅)နှစ်ကျော်၊(၂၆)နှစ်ထဲရောက်နေလို့အရွယ်တောင်လွန်နေပြီ၊ဒါတောင် အမကြီးလက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ အကိုကြီးမပြောရဲလို့ ယောင်းမကိုအရင်ပြောရတာ၊ယောင်းမကမှတဆင့် အကိုကြီးကို အသိပေးရတာ၊အကိုကြီးက ဘာပြောမှာလဲ၊အရွယ်ရောက်ပြီးသားနှမကို။ဝါကျွတ်မှာ အမကြိးမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သူ့ယောင်္ကျားရတဲ့ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာကိုပြောင်းသွားတယ်၊ဒီတော့အမကြီးကို နေ့တဓူ၀ ဈေးပို့ ဈေးသိမ်းတဲ့အလုပ် လွတ်သွားတယ်။

အမကြီးနဲ့ဒေါ်မီးကွေက ဆိုင်ချင်းကပ်နေတာမို့နေ့တိုင်းနီးပါးပြောကြဆိုကြရင်း ဒေါ်မီးကွေပြောစကားကို အမကြီးနားယောင်လာပါတယ်၊မောင်မောင့်ကို 

" မာလာလေးက လှလိုက်တာကွယ်၊ချစ်စရာလေး၊မာလာလေးကို ယောင်းမတော်ရမယ်"

စသဖြင့် ပြောလာပါပြီ၊

" အမကြီးကလဲ၊မာလာက အသားလေးဖြူ တာဘဲရှိတာ၊ဒိလောက်မလှပါဘူး၊ပိန်ကပိန်သေး" 

မောင်မောင့်အပြောကို အမကြီးက

" မပိန်ပါဘူးဟယ်၊ကောင်မလေးက အခုမှ (၁၇)နှစ်ထဲ ရောက်ရုံရှိသေးတာ၊အပျို ပေါက်လေးကို၊နောက်တော့ ကိုယ်လုံးထွက်လာမှာပေါ့"

" ကျွန်တော်က ဖီဖီကို သဘောက ျနေတာ" 

တကယ်တမ်းပြောရရင် မာလာနဲ့စာရင် ဖီဖိကို မောင်မောင် ပိုသဘောကျတယ်၊မာလာရော၊ဖီဖီပါ နှစ်ယောက်လုံး အပိုလိုက်ပွဲ နှစ်ပွဲစီရှိနေတာ မှန်တယ်၊ဒါပေမဲ့ဒေါ်မီးကွေနဲ့စာရင် ရီရီက အများကြီးငယ်တယ်၊နောက်ပြီး လင်ရှိမယား ကြာခိုတာချင်းအတူတူ နီနီက မညိမ်းထက် အများကြိးတောင့်တယ်၊ဖြောင့်တယ်၊

" ဖီဖိက ရုပ်ကလဲမလှ၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ဘဲဥပုံပါဟယ်၊လမ်းလျှောက်တာကလဲ ဘဲသွားနဲ့"

အမကြီးကတော့ သူသဘောမတူတဲ့ဖီဖီကို တချက်မျ အကောင်းမပြောပါဘူး၊

" ကဲပါ အမကြီးရယ်၊ကျွန်တော် မိန်းမယူဖို့ကလဲ အဝေးကြီးကျန်ပါသေးတယ်၊ဘွဲ့ရပြီး (၃)နှစ်လောက်နေမှ ယူမှာပါ၊မာလာကလဲ ကလေးသာသာ ရှိသေးတာပါ၊နောက်မှ ပြောကြတာပေါ့"

မိန်းမယူဖို့ အဝေးကြီးကျန်ပါသေးတယ်သာပြောတာ၊ဖြစ်ပြီးသားမိန်းမ(၄)ယောက်နဲ့ကတော့ မောင်မောင် ပုံမှန် ရှုတ်နေတာပါ၊အမကြီးဆိုင်သွားရင်း ဒေါ်မိးကွေနဲ့စကားပြောဖို့အခွင့်အလမ်းရှိနေတာ၊ဒေါ်မီးကွေကြီးက သူဆန္ဒပြင်းပြလာပြိဆိုရင်၊ညက ျ အိမ်ကိုလာခဲ့ဖို့ချိန်းပါတယ်။

ထို့အတူ မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေကြီးကို ဖြု တ်ချင်ပြီဆိုလဲ ချိန်းပြီးသွားလိုက်တာပါဘဲ၊ဒါကလဲ မိုးတွင်းမှသာပါ၊အကိုကြိးမိုးတွင်း အလုပ်နားလို့မောင်မောင် ဟိုဒီ အကြောင်းပြ အပြင်ထွက်လို့ရတာ၊ဆောင်းခါ၊နွေခါ၊အကိုကြိးကားထွက်လို့အိမ်မှာမရှိတဲ့အခါ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေ စိတ်မချလို့မောင်မောင် ညဘယ်မှမထွက်ပါ၊ဒီတော့ စနေ၊တနင်္ဂနွေနေ့ မညိမ်းဈေးဆိုင် ခဏလာထိုင်ပေးချိန်၊ဒေါ်မီးကွေ အိမ်ပြန်ရေချိုးတဲ့အချိန်ချိန်းပြီး တွယ်ရတယ်၊မညိမ်းက မောင်မောင်နဲ့ထပ်တွေ့ချင်နေတာ၊မောင်မောင်က မတော်တဆ သူ့ယောင်္ကျားအိရှန် သိရင် ကွို င်မို့ရှောင်နေတာ။

" ကိုမောင်မောင်ရယ်၊က ျမပြောပြီးပြီဘဲ၊အိရှန်က မယားကို ဒိလောက် တန်ဖိုးမထားပါဘူးရှင်ရယ်၊ကြောက်မနေပါနဲ့"

" မတော်တဆ သိသွားရင်ခက်မယ် မညိမ်း၊ဒီလိုလုပ်၊မိုးကုန်လို့ ကိုအိရှန် ဖားကန့်တက်ပြိဆိုမှ တွေ့ရအောင်၊ ဒါတောင် မညိမ်းအိမ်မှာ တွေ့လို့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဖူး၊ဘေးအိမ်တွေ ရိပ်မိကုန်မယ်၊တခြားတစ်နေရာမှ ဖြစ်မယ် ( မိုးမပြို ဘူး၊ပြီု ခဲ့သော်)ဆိုသလို မောင်မောင် ကြို တင်ကာကွယ်မှုတွေလုပ်တာပါ၊

ရီရီနဲ့နီနီတို့ညီအမနှစ်ယောက်နဲ့တွေ့ဖို့က ပိုခက်တယ်၊နိနီက ယောင်္ကျားပြောင်းသွားလို့သူ့အမတွေနဲ့သွားနေတာ၊သူတို့အမေကြိးလဲရှိနေတာမို့ အိမ်သွားပြိး ကမြင်းကြောထဖို့မဖြစ်၊ ဖီဖီ သိသွားရင်လဲ မကောင်းတတ်လို့၊နောက်ဆုံး မောင်မောင် ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားလို့ ယောက်ဖဖြစ်တဲ့လူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် အကူအညီတောင်းရတယ်၊ယောက်ဖဖြစ်သူရတဲ့ဝန်ထမ်းအိမ်ယာက ဧရာရပ်ထဲမှာ၊ဝင်းခြံသီးခြားနဲ့၊ဧရာရပ်ကလဲ ဝန်ထမ်းအိမ်တွေချည်းဘဲမို့လူသွားလူလာ ရှင်းတယ်၊(ရည်းစားနဲ့ချိန်းတွေ့ချင်လို့ပါ ယောက်ဖကြီးရာ၊အမကြီး မသိပါစေနဲ့)

လို့ ပြောတာနဲ့ ယောက်ဖကလဲ ကိုယ်ချင်းစာပြီး အိမ်သော့ပေးလိုက်တာ၊အမကြီးက တနေကုန် ဈေးထဲမှာလေ၊ဒါနဲ့ကျောင်းလစ်ပြိး ရီရီကို ခေါ်ကြိတ်တာ၊ရီရီကို ခေါ်ရတာကလွယ်တယ်၊သူနဲ့ဖိဖီက တစီးပွါးမို့ ဆိုင်ကို ညီအမနှစ်ယောက် တလှဲ့စီထိုင်ကြတာ၊ရီရီ သူ့ညိမကို ဘယ်လိုပြောထွက်လာသလဲတော့ မောင်မောင်မသိပါ၊မောင်မောင်နဲ့လက္ဘရည်ဆိုင်မှာချိန်းပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့တင်ခေါ်လာပါတယ်၊

" ဘယ်သူ့အိမ်လဲဟင်-မောင်" 

ဧရာရပ် ယောာက်ဖရဲ့ အိမ်ဝင်းခြံတံခါးသော့ဖွင့်ဝင်တာနဲ့ ရီရီကမေးပြီ၊

" အသိအိမ်ပါ အမရယ်"

" ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား"

" နေ့ခင်းရုံးသွားတယ်၊မရှိကြဘူး၊ကျွန်တော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရတယ်" 

မောင်မောင်ပြောရင်း ခြံတံခါးသော့ပြန်ပိတ်၊ဆိုင်ကယ်ကို နောက်ဖေးမီးဖိုခန်းထဲအထိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊အိမ်က အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းရှိတာ၊လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲမို့ အခန်းတစ်ခန်း လွတ်နေတာ၊မောင်မောင်နဲ့ရီရီ အခန်းလွတ်ထဲမှာ ဖျာခင်း၊ဧည့်လာစောင်လာထားတဲ့မွေ့ယာ၊အိပ်ရာခင်းတွေခင်းပြီးနှပ်ကြတော့တာ၊ညားဖူးပြိးသားဘဲလေ၊ထူးပြီး နှုးတာနှပ်တာမရှိ၊အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ရီရီက အပေါ်အင်္ကျီ ၊ဘရာစီယာချွတ်၊အတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားနဲ့နေတယ်၊မောင်မောင်ကလဲ အင်္ကျီ၊ ပုဆိုးချွတ် ပက်လက်လှန်ပြီး

" အမ အပေါ်ကနေ အရင်လိုးပေးလေ၊အမမောတော့မှ ကျွန်တော် အပေါ်ကနေပေးမယ်" 

ရီရီက ပိန်တဲ့လူမို့မောင်မောင် အပေါ်ကလိုးတဲ့အခါ ညှာလိုးနေရတာ၊တအားဆောင့်လိုးရင် ရီရိ မခံနိုင်တဲ့အပြင် ဖင်ပိန်လေးမို့ အရိုးစူးလို့လေ၊အပေါ်က မြင်းစီးတာကို ရီရီ ကျွမ်းတယ်၊လူကပိန်တော့ မမောတမ်း ဆောင့်ပေးနိုင်တယ်လေ၊ဒါကြောင့် ရီရီကို အရင်ဆုံး မြင်းစီးခိုင်းရတာ။

ရီရီ လီးကို လက်နဲ့ အရင်ဆုံးဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး အပေါ်အောက် ၃/၄ ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်၊ပြိးမှ လီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံစုတ်ပေးပါတယ်၊ရီရီကလီးစုတ်တဲ့နေရာမှာ လီးကိုတပတ်ပြည့်တဲ့အထိ ဝိုက်ပြီးစုတ်ပေးတာ၊လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အာခံတွင်းထဲဝင်အောင်ငုံပြီးစုတ်တဲ့အပြင် လီးဒစ်ပတ်လယ် မြောင်းကြားလေးတွေကို လ ျှာနဲ့ထိုးကလိပေးတာ၊ရီရီ လီးစုတ်နေတုန်း မောင်မောင်က ရီရီရဲ့ထဘီအထက်ဆင့်ကို ဖြေချပြီး နို့ပိန်လေးတွေကို ဆွဲဆုတ်နယ်ပေးပါတယ်၊ရီရီရဲ့နို့ပိန်လေးတွေမောင်မောင် ဆုတ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ပေးပါတယ်။

လီးစုတ်တာ နဲနဲကြာသွားတဲ့အခါ ရီရီ ထဘီကိုထချွတ်ပြီး မောင်မောင့်အပေါ်တက်ခွကာ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးဖိသွင်းတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲကို တထစ်ချင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊လီးဝင်ပြိဆိုတာနဲ့ ရီရီ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကိုထောက်ပြီးငယ်ငယ်တုန်းက စာမရလို့ ထိုင်ထ ဒဏ်ပေးခံရတဲ့ကေ ျ ာင်းသူလေးလို တစ်-နှစ်-သုံး-လေး စိတ်ထဲကမှတ်ပြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးလိုက်တာမောင်မောင်ခမြာ အောက်ကနေပြီး

" အာလာလာ-အာ-အမရာ-ဖြေးဖြေးဗျ၊ " 

ရီရီ အားပါးတရဆောင့်လိုးတာမို့ ရီရီရဲ့ဖင်ညှောင့်ရိုးက မောင်မောင့် ပေါင်ရင်းပေါ်ကိုဆောင့်က ျတာလေ၊နာတာပေါ့၊မောင်မောင် ရီရီရဲ့ခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပေးပြီး အောက်ဘက်တအားပစ်မကျအောင် အပေါ်ပြန်မြျောက်ပေးရတယ်၊

" မဖြေးနိုင်ဘူးမောင်ရေ၊အမ ငတ်ပြတ်နေတာကြာပြီ၊အားရအောင်လိုးရမှာဘဲ" 

ရီရီပြောရင်း လိုးအားဆောင့်အားကို မလျော့၊မောင်မောင်ပြောမရအတူတူ ရီရီဆောင့်အား သက်သာရာဖြစ်ဖို့ ရီရီ့ခါးကိုကိုင်၊အပေါ်ကို ပြန်မြှောက်တင်ပေးပါတယ်၊ရီရီရဲ့အားပါတဲ့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးချက်တွေရယ်၊ဖင်ညှောင့်ရိုးဒဏ်မခံရအောင် အပေါ်ဘက်ကို ပြန်မြှောက်ပေးလို့စောက်ပပ်ထဲ လိးအဝင်နက်ပြီး ပွတ်တိုက်မှု တအားများလို့၊ခါတိုင်းနဲ့မတူ၊မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကုန်ပါတော့တယ်၊လရည်တွေတစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျတာနဲ့လီးက တဖြေးဖြေး ပျော့ခွေကျသွားတာ၊ရီရီ ဆက်မဆောင့်နိုင်တော့တာနဲ့ ရပ်လိုက်ပြိး မောင်မောင့်အပေါ် မှောက်လဲသွားပါတော့တယ်။

စလိုးကတဲက ရီရီ အပေါ်ကနေ မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတဲ့အတွက် မောင်မောင် ထိန်းမရဘဲ လရည်စိမ့်ထွက်သွားတာ ဘာဖီးလ်မှ မရလိုက်လို့မကျေနပ်ပါ၊ဒါကြောင့် ရီရီ ရေချိုးခန်းဝင်တဲ့အခါ လိုက်သွားပြီး

" တော်ကြာရင် ကျွန်တော် အပေါ်ကတက်လုပ်မယ်" 

ရီရီ မောင်မောင့်စကားကြားတဲ့အခါ ပြုံ းရယ်ပြီး

" လုပ်ပါတော်၊မောင့်စိတ်ကြို က်လုပ်၊ပက်လက်လှန်လုပ်လုပ်၊ဖင်ထောင်လုပ်လုပ်၊သဘော" 

ရီရီ ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့် ဆောင့်ထိုင် စောက်ပပ်ကို ဆပ်ပြာတိုက် ရေဆေးရင်းပြောပါတယ်၊မောင်မောင် နုတ်ခမ်းစူပြီး ရီရီဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊ရီရီက ရေခွက်နဲ့ရေခပ်ပြီး လီးကိုဆေးကြောဆပ်ပြာတိုက်၊သန့်ရှင်းပေးပါတယ်၊မောင်မောင်က သူ့ထက်(၈)နှစ်လောက်ငယ်တာမို့အနွံနာခံတာပါ၊ရီရီ သူ့လီးကို လက်နဲ့ဆေးကြောသန့်စင်ပေးလို့ မောင်မောင် နဲနဲ စိတ်ကောက်ပြေသွားပါတယ်၊လီးတောင်တဲ့အခါ လိုးဖို့မိန်းမ(၄)ယောက်ရှိပေမဲ့ ရီရီက သူ့အတွက် အဆင်အပြေဆုံး၊မတော်တဆ ဘေးဘီကသိရင်တောင်(လင်မရှိတဲ့တခုလပ်နဲ့လူပျိုလေး-မို့-)အပြစ်မြင်ကြမှာမဟုတ်၊နီနီနဲ့မညိမ်းတို့ကျတော့ လင်ရှိမယားတွေမို့သိသွားရင်(ကြာခိုသမား-ကြွက်ပျင်း ဆိုပြီး)နံမည်ပျက်မယ်၊ကံမကောင်းရင်(မယားခိုးမှုနဲ့အဖမ်းခံရနိုင်တယ်)၊ဒါကြောင့် မညိမ်း တွေ့ချင်တယ်ပြောလဲ စိတ်မချရ မသွားဘူး၊ဒေါ်မီးကွေကြီးက လင်မရှိတဲ့မုဆိုးမပေမဲ့ အသက်အရွယ်ချင်းက သားအမိလိုဖြစ်နေတာ၊လူမြင်မကောင်း၊ရီရီကသာ သူ့အတွက် အဆင်အပြေဆုံး၊ပိန်တာကတော့ မတတ်နိုင်။

နှစ်ယောက်သားလှဲနေရာက မောင်မောင် ထထိုင်လိုက်ပြီး ရင်လျားထားတဲ့ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ပြီး အစွပ်မရှိတဲ့ခေါင်းအုန်းကို ပုဆိုးနဲ့ပတ်လိုက်ပြီး ရီရီဖင်အောက်ခုပေးလိုက်တယ်၊ရီရီက ပိန်လို့အောက်ကခုခံမထားရင် ဖင်နဲ့အိပ်ရာကပ်နေပြီး လီးတောင်ထိုးသွင်းလို့ရမှာမဟုတ်၊ပုဆိုးမပတ်ဘဲ ဒီတိုင်းခုခံပြန်ရင် အရည်တွေစိုရွှဲပြိး ခေါင်းအုန်းညစ်ပေကုန်မယ်၊ရီရီက ခေါင်းအုန်းကို သူ့ဖင်နဲ့အံကိုက်နေရာပြင်ပြီးအိပ်လိုက်တယ်၊တခါထဲနဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုဖြဲကား၊ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပေးထားတာ၊ မောင်ချာတိတ် စိတ်ကောက်မှာစိုးလို့။

မောင်မောင် လီးကို စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ အဆုံးထိဝင်သွားတယ်၊ကလေးမွေးဖူးတာအတူတူ နီနီက အပေါက်ပြန်ချုပ်ထားလို့လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်တဲတဲ စိးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်၊ရီရီအပေါက်က ကလေးမွေးပြိး ဘာမှမပြု မပြင် ဒီအတိုင်းမို့ အပေါက်ကျယ်နေတာ။

လိုးကာစတော်သေးတယ်၊လိုးရင်းအရည်ရွှဲလာရင်ဖြင့် ဇာတ်ပွဲထဲကလူပျက်တွေပြောသလို(ချော်တေလိုက်နေပါပြီကွာ၊မကောင်းတော့ပါဘူး၊ဖွယ်တယ်တယ်နဲ့)ဖြစ်နေတာပါ၊ရီရီနို့တွေက ငယ်ပြီးပြားချပ်နေတာ၊ရင်ဘတ်မှာကပ်နေတာ(ဟာသစာအုပ်ထဲဖတ်ဖူးသလို-မိန်းမနို့တွေက ကြက်ဥလောက်ရှိတယ်၊ကြက်ဥအလုံးမဟုတ်ဖူး၊အပြားလိုက်ကြော်ထားတဲ့ကြက်ဥ)။နို့ကိုင်ဖို့ ဖိးလ်မရှိတာနဲ့ ရီရီရဲ့ခါးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်လီးကို တချက်ပြီးတချက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ၊

" အင့်-အု-မောင်-ဖြေးဖြေး-အောင့်တယ်" 

မောင်မောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါ ရီရီဖင် အိပ်ရာပေါ် ပိပိ ကျသွားပြီး ဆီးစပ်ချင်း ဖိမိတာမို့အောင့်သွားတာပါ၊ရီရီက သူ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့မောင်မောင်ရဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို အားပြု ကိုင်ပြိး ဖင်လေး ကော့ ကော့ပေးရှာပါတယ်၊စောစောအချီ အောက်ကနေပေးရလို့ သက်လုံကောင်းနေတဲ့ မောင်မောင်က မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေတာလေ၊

" ပြွတ်-အင့်-ပတ်-ပြွတ်-အင့်-ပတ်"

အရည်ရွှဲတာရယ်၊စောက်ခေါင်းကျယ်တာရယ်မို့၊လိးဝင်တဲ့အခါ "ပြွတ် "အသံထွက်လာတာနဲ့တပြို င်နက် အောက်ကိူဖင်အိကျသွားလို့ရီရီပါးစပ်က "အင့် "လို့ထွက်လာတာ၊လီးပြန်နုတ်တဲ့အခါ ထွက်တဲ့အသံက 

" ပတ် "

" ပြွတ်-အင့်-ပတ်-ပြွတ်-အင့်-ပတ်"

" မောင်-ကောင်းတာတှာ-အာအာ-မောင့်-အီးဟီးဟီး" 

ရီရီရဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အသံတွေ၊ စောစောက လရည်ထွက်ထားလို့ မောင်မောင် ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ ရီရီဆို အောက်မှာ လူးလိမ့်နေတာပါ၊ကောင်းတာကလဲလွန်ပါရော၊

" မောင်-ကောင်းရယ်-ချစ်တာကွာ-မောင်-ဆောင့်-တအား-ဆောင့်"

မောင်မောင် ဘယ်တုန်းကမှ ဒိလောက်ထိ ကြာကြာ မလိုးဖူးပါ၊အလွန်ဆုံးကြာလှ(၁၅)မိနစ်ပါ၊အခု မောင်မောင်လိုးနေတာ မိနစ်(၂၀)ရှိပြီ၊ဆောင့်လိုးရင်း ချွေးတွေစိုရွှဲလာသလို အမောလဲဖောက်စပြု ပြီ၊အောက်က ရီရီခမြာလဲ ပေါင်မှာ ချွေးစီးကြောင်းတွေနဲ့၊အော်ရင်း ကော့ရင်း ရီရီအသံမထွက်နိုင်တော့ဘဲ ပျော့ခွေသွားသလို မောင်မောင်လဲ ဆန့်တငင်ငင်နဲ့လရည်ထွက်ပြိး ရီရီဘေးမှာ လှဲအိပ်နေပါပြီ။

" မောင်-ရီရီပြောတာ ဘယ်နှယ်လဲ "

လိုးပြီးကြလို့ အမောပြေတဲ့အခါ ရီရီက အဆက်အစပ်မရှိ မေးလာတာ၊

" ဘာကိုပြောတာလဲ' မောင်မောင် နားမလည်၊

" ဖီဖီကို မကြို က်ဖူးလားမောင်ရယ်၊မောင့်ကို ဖီဖီနဲ့ပေးစားချင်ပါတယ်ဆို၊အဲဒါပြောတာ" 

ရီရီက စိတ်မရှည်သံနဲ့ပြောတာ၊

" ဖီဖီက ကျွန်တော့်ကို ကြို က်ဦးမှကိုး မရီရဲ့၊သူ့မှာလဲ ရည်းစား ရှိချင် ရှိနေမှာ"

" မရှိသေးပါဘူးဟယ်၊ငါသိတာပေါ့၊ဖီဖီက အခုမှ(၁၈)နှစ်ထဲ ဝင်ခါရှိသေးတာ" 

ရီရီက သူ့ညီမကို အမွမ်းတင်တယ်၊

" ဒါဆိုလဲ မရီဘဲ ဖီဖီကို ပြောလိုက်လေ၊ညိးကို မောင်မောင်က ချစ်နေလို့-ဆိုပြီးတော့"

" အံမယ်မယ်၊လူလယ်လေး၊ငါက ကြားထဲကပြောလို့ ဖြစ်ပါ့မလားဟဲ့၊မင်းကိုယ်တိုင်ပြောလေ၊တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဖြစ်ပြီး"

" ဟုတ်ပြီ၊ရတယ် မရီ၊ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ဖိဖီကို ရည်းစားစကားပြောမယ်၊ရည်းစားဖြစ်ရင် ဒီအိမ်ခေါ်ပြီး----" 

မောင်မောင် စကားအဆုံးထိမပြောလိုက်ရ၊ရီရီက သူ့ဗိုက်ပြင်းကြောကို ဆွဲလိမ်လိုက်လို့ပါ၊

" အား-လာလာ-နာလိုက်တာ"

" နာ-နာ-ပြတ်အောင်ဆွဲမှာ၊သူများ အပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုများ"

ဒိနောက်မှတော့ မောင်မောင် ဖီဖီကို ချစ်ရေးဆိုဖို့ လုံးပန်းရပါတယ်၊သိပ်ပြိးခက်ခက်ခဲခဲမရှိလှပါ၊ဈေးထဲသူတို့ဆိုင်ရောက်ပြီဆို ရီရီရော၊နီနီပါ သူ့မယားတွေမို့ဖိဖီနဲ့နှစ်ယောက်ထဲစကားပြောကြဖို့ဂွင်ဖန်ပေးပါတယ်၊ဥပမာ-လက္ဘရည်ဆိုင်နှစ်ယောက်ထဲ သွားကြတာမျိုး၊ခေတ်ကာလလူပျို လေးပီပီ မောင်မောင် ရည်းစားစာ ပေးမနေပါဘူး၊ဖိဖီကို ချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်တာပါ၊ဖီဖီကလဲ သူ့အမတွေရဲ့(သဘောတူညီမှု မီးစိမ်း)ရပြီးသားမို့သိပ်အကြာကြီး မူယာမာယာ များမနေဘဲ(ချစ်တယ်)လက်ခံလိုက်တာပါ၊

ဖီဖီနဲ့ရည်းစားဖြစ်ပြီး ဘာဆို ဘာမှ မဘာရသေးခင် အတန်းတင်စာမေးပွဲ အတွက် လုံးပန်းရ၊စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာလဲအကိုကြီးက နောက်ထပ် ကားတစ်စီး ထပ်ဆင်တာရယ်၊သူ့ညီကို ဘွဲ့ရပြီးရင် သူ့လုပ်ငန်းတချို့ကို ကြီးကြပ်ခိုင်းမယ်လို့ရည်ရွယ်တာရယ်မို့၊မောင်မောင် အကိုကြီးရဲ့ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ကားမောင်းသင်နေရတာနဲ့ အားကိုမအားတော့ပါ။

တတိယနှစ် ကျောင်းပြန်ဖွင့်၊မိုးကုန်ပွင့်လင်းရာသီအရောက်မှာ အကိုကြီး အိမ်မှာမနေရတော့ဘဲ ခရီးထွက်နေတာဘဲများပါတယ်၊အိမ်မှာအကိုကြီးမရှိလို့ မောင်မောင်ညဘက် ဘယ်မှမထွက်၊မရီးတစ်ယောက်ထဲ ကလေးတွေနဲ့မို့၊တနင်္လာ-သောကြာ ကျောင်းသွား/ကျောင်းပြန် အချိန်ကုန်ပါတယ်၊စနေတစ်ရက် အပြင်ထွက်တာ၊တနင်္ဂနွေနေ့မနက်ပိုင်း မရီး ဘုရားကျောင်းသွားလို့ အိမ်မှာ တူ/တူမတွေနဲ့ နေရတာ၊ရည်းစားဖြစ်ပြီး ဘာကိုမှ မဘာရသေးလို့ မောင်မောင် ဖီဖီနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ချင်နေတာ ဖီဖီက ဟိုအကြောင်းပြ၊ဒီအကြောင်းပြ ငြင်းတာ၊ရီရီကိုခေါ်ဘူးတဲ့ ဧရာရပ် အမကြီးအိမ်ကို(သူများတွေ တွေ့သွားမယ်)လဲ မလိုက်ရဲလို့ပြောနေတာပါ၊ဒီအချိန် အခွင့်အရေးတစ်ခုရလာတာ၊နီနီနဲ့ကလေးနှစ်ယောက် မိုးညှင်း သူ့ယောင်္ကျားနောက် ခဏ လိုက်သွားတဲ့အချိန်၊သူတို့အမေကြီး တရားစခန်းဝင်နေတဲ့အချိန်၊စနေနေ့မှာ(ဖီဖီကို ဈေးမခေါ်ဘဲ အိမ်မှာထားပေးခဲ့မယ်၊တွေ့ကြပေါ့)ရီရီ ခွင့်ပြု တာနဲ့တွေ့ကြပါတယ်။

မောင်မောင်က ဒီအချိန် sex နဲ့ပတ်သက်လို့ လူလယ်ပတ်ကားဖြစ်နေပြီ၊ဖီဖီနဲ့တွေ့မယ်ဆိုကတဲက လိုအပ်တဲ့အဆင့်မြင့်ကာကွယ်ဆေးဝယ်ထားပြီးပြီ၊ဖီဖီတို့က အိမ်ငှားနေတာ၊မြစ်ကြီးနားထုံးစံ၊နှစ်ထပ်အိမ်အောက်ထပ်၊အပေါ်ထပ်က အိမ်ရှင်နေတာ၊အိမ်ရှင်မုဆိုးမသားအမိကလဲဈေးထဲမှာ အထည်ရောင်းတာမို့၊နေ့ခင်းဘက် အိမ်မှာမရှိဘူး၊အိမ်ရှင်ကလဲ ယောင်္ကျားသားမရှိလို့၊အိမ်ငှားကိုလဲ ယောင်္ကျားမပါတဲ့ရီရီတို့ကိုငှားတာ၊

ဝင် ဝင်ချင်း အိမ်ရှေ့ခန်းက သူတို့အမေကြီးအိပ်ပုံရတယ်၊ကုတင်တစ်လုံးတွေ့ရပေမဲ့ အိပ်ရာခင်း မထား၊အလယ်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကွပ်ပျစ်ကြမ်းပေါ် မွေ့ယာခင်းထားတာတွေ့လို့ ရီရီနဲ့ဖီဖီအိပ်ရာဆိုတာ သိတယ်၊မီးဖိုခန်းနဲ့ကပ်ရက်က နီနီနဲ့သူ့ကလေးတွေ အိပ်ကြတာပါ၊အစတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ဆက်တီခုံတွေပေါ်မှာဘဲ ထိုင်ပေါ့၊(လူပျို လက် ဝက်မြီး-တဲ့)၊မောင်မောင်လူပျို ရိုင်းမှ မဟုတ်တာ ၊ဝက်မြီးထက်ဆိုးတဲ့ဆင်နှာမောင်း-လက်တွေ ဖီဖီရဲ့ဟိုဟာကိုင်၊ဒီဟာရစ်ပတ် လုပ်နေတာ၊

" ဟာ၊ကိုနော်၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊လက်ကလဲ သရမ်းလိုက်တာ" 

ဖီဖိ ပထမတော့ မောင်မောင့်လက်တွေကို ဖယ်ချ၊ပုတ်ထုတ်လုပ်တာ၊

" ဖီဖီကလဲကွာ၊အင်တာနက်ခေတ်ကြီးထဲမှာ ရတနာပုံ မန္တလေးခေတ် နန်းတွင်းအပျို တော် လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့"

မောင်မောင်က ဇွတ်ဖက်ရင်းပြောတာ၊ဖီဖီတို့ညီအမတွေက မန္တလေးသူတွေ၊နီနီယောက်က ျ ား မြစ်ကြီးနားပြောင်းရတာနဲ့အကုန်ပြောင်းလာကြတာ၊

" အင်တာနက်က အင်တာနက်ဘဲ ကို၊လင်မယားမှ မဟုတ်တာ၊ဒီလောက်ထိတော့ မလုပ်ပါနဲ့" 

ဖီဖီ ဘာပြောပြော နားမထောင်ချင်၊

" ကို ပြောမယ်၊ကိုရော ဖီဖီရော အသက်(၂၀)စီ ရှိနေကြပြီ၊အရွယ်ရောက်ပြီးနေတဲ့လူတွေ၊အခု လက်ထပ်မယ်ဆို လက်ထပ်လို့ရတယ်၊ကို့ဘက်က ကန့်ကွက်မဲ့လူ မရှိဘူး၊ဖီဖီဘက်ကသာ"  

မောင်မောင် ဒေါနဲ့မာန်နဲ့ပြောတာမို့ ဖီဖီ လေသံပျော့လာတယ်၊

" ဖိဖိဘက်က ဘယ်သူ ပြောမှာလဲ ကို၊အမတွေ သဘောတူပြိးသားဘဲ"

" ဒါကိုပြောနေတာ၊နှစ်ဘက်လုံး ပြောမဲ့လူမရှိဘူး၊ဘယ်အချိန် လက်ထပ် ထပ် ရနေတာ၊ဒါကို ဖီဖီက ချစ်သူတွေ မဟုတ်သလိုဘဲ" 

မောင်မောင်စိတ်ဆိုးတော့လဲ ဖီဖီ မနေနိုင်ပါ၊

" စိတ်ဆိုးတယ်ပေါ့၊ဟုတ်၊ဆိုးပါနဲ့ ကိုရယ်၊ကို့သဘော၊ပြောတော့ဘူး"

မောင်မောင်လိုချင်တာ ဒါဘဲ၊အိမ်ရှေ့တံခါးထပိတ်၊ဖီဖီ့လက်ကိုဆွဲပြီး အလယ်ခန်း ကွပ်ပျစ်ပေါ် ခေါ်လာခဲ့တယ်၊ကွပ်ပျစ်ပေါ် ထိုင်မိ မိချင်းမောင်မောင် ဖီဖီကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၊ကျောကိုဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ငုံပြီး ကစ်စုတ်ပေးပါတော့တယ်၊

" အွတ်-ဖု-ဖူး" 

ဖီဖီ အသက်ရှု မရသလို ဖြစ်ပြီး မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားပါတယ်၊မောင်မောင် နုတ်ခမ်းကို ခဏလွှတ်ပေးပြီး

" အသက်ရှုအောင့်ထား"

ပြောရင်း ဖီဖီ ပါးစပ်ထဲ လျှထိုးသွင်း၊ဟိုမွှေဒီမွှေလုပ်ပါတယ်၊ဖီဖီ မောင်မောင်ရဲ့ကျောကိုဖက်ထားပြီး တွန့်လိမ်နေပါတယ်၊မောင်မောင် ပါးစပ်ချင်းတေ့နမ်းနေရင်း လက်နှစ်ဘက်က ဖီဖီဖင်တုန်း ၂ ခြမ်းကို ပွတ်ချေပေးနေတာ၊ပါးစပ်ချင်းထိနေလို့ ဖီဖိ စကားမပြောနိုင်ပေမဲ့ မောင်မောင့်ရင်ကို တွန်းနေတာ၊မိန်းမနဲ့ယောင်္ကျား အားချင်းမမျှလို့ တွန်းလို့မရဖြစ်နေတာ၊

" ဖီဖီ၊ ဘာမှ မပြောနဲ့တော့၊ရည်းစားဖြစ်တာ ကြာပြီ၊ ခွင့်ပေး" 

မောင်မောင် ဖီဖိကို ဖက်ထားရာက အိပ်ရာပေါ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်တယ်၊ဖီဖီ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ဒါပေမဲ့ မငြင်းချင်တော့ဘူး၊ကို ပြောသလို အသက်တွေကလဲ(၂၀)ရှိပြီ၊သူကိုယ်တိုင် အတွေ့မှာ သာယာနေပြီ၊ဒါကြောင့်မို့ ဖီဖီ အသာဘဲ အိပ်ရာပေါ် ငြိမ်နေလိုက်တယ်၊မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တလုံးချင်း ဖြုတ်တယ်၊ဖီဖီဝတ်ထားတာက ယောင်္ကျားဝတ်ရှပ်မို့၊ကြယ်သီးဖြု တ်ရတာ မြန်တယ်၊ ကြယ်သီးအားလုံးပြု တ်သွားတဲ့အခါ မောင်မောင် အင်္ကျီကို ဘေးဆွဲပြီး ဘော်လီဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ဖီဖီဝတ်ထားတဲ့ဘော်လီအင်္ကျီက ဂျိတ်တွေများနေတာ၊တော်တော်နဲ့ဖြု တ်မရလို့ ဖီဖီ အိပ်နေရာက ထထိုင်ပေးတယ်၊အပျို မို့ မောင်မောင် ဘော်လီမချွတ်ဘဲ နို့ပေါ်ရုံ အပေါ်ဘက် ပင့်ပေးပါတယ်၊ဖီဖီရဲ့နို့တွေက ရင့်ကာစ ရှောက်ပန်းသီးအရွယ်ရှိပါတယ်၊သူ့အမ နီနီရဲ့နို့အရွယ်လောက် မကြိးပါ၊ဖီဖီနို့က တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက လက်သန်းလုံးသာသာရှိပြီး နီရဲနေတာပါ၊မောင်မောင် ကုန်းပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စို့လိုက်ပါတယ်၊

" အာ-ကိုရယ်၊ဘာတွေလဲကွယ်၊မဟုတ်တာတွေ" 

ဖီဖီ အိပ်ရာပေါ်ကနေ ကော့လိမ်လာပြီး မောင်မောင့်ဆံပင်တွေကို ဆုတ်ဆွဲနေပါတယ်၊နို့စို့နေတာမို့ ဖီဖီနို့သီးခေါင်းလေးတွေ မူလထက် စူထွက်လာသလို နို့သီးခေါင်းပတ်လယ် ပန်းရောင်အဝိုင်းလေးတွေပေါ်မှာ ဗြု တ်သိးလေးတွေဖြစ်လာပါတယ်၊ မောင်မောင် အရင်မိန်းမတွေတုန်းက ဒါမျို းမမြင်ဖူးလို့အံ့သြပြီး အသေအချာ ကြည့်ပါတယ်၊ဖိဖီက

" ကို-ဘာတွေလဲကွာ၊ဘာကြည့်တာလဲလို့၊ရှက်တယ်"

ဖီဖီ မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ရင်အုံပေါ်တင်ထားပါတယ်၊

" ကဲပါ၊မကြည့်တော့ပါဘူး၊လွှတ်ပါဦး" 

မောင်မောင် ဖီဖီလက်ကို အသာဖယ်၊ဖိဖီအပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဖီဖီ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူထဘီကို ခါးအထိ လှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊

" အိုး-ကို-မပြောမဆို" 

ဖီဖီ ကမန်းကတန်း ထဘီကို ပြန်ဆွဲဖုံးတာ၊မရတော့ပါ၊မောင်မောင်က ဖီဖီ့လက်တွေကို ချု ပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

" ဖီဖီ၊ကို ပြောပြီးပြီလေ၊ကိုတို့နှစ်ယောက် ကလေးတွေ မဟုတ်ကြတော့ဘူး၊အချစ်ရဲ့အရသာ ခံစားနိုင်တဲ့အရွယ်တွေ"  

မောင်မောင်ပြောပြီးတာနဲ့ဖီဖီရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်တာနဲ့ ဖီဖိ သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်လိုက်ပါတယ်၊ဖီဖီရဲ့စောက်ဖုတ်က နီကြင်ကြင်အမွေးမတိုမရှည် ကျိုးတိုး ကျဲကျဲပေါက်နေတာပါ၊စောက်ဖုတ်အသားရောင်က ညို မဲမဲပါ၊မောင်မောင် ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးနဲ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးတာနဲ့ ယူလာတဲ့ဆေးထုတ်က ခဲပတ်ကိုဖြဲ၊ဆေးလုံးကိုယူ၊တံတွေးထွေးလိုက်ပြီး ၊စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို ဆွဲဖြဲလိုက်ကာ ဆေးပြားကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထဲ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

" ကို၊ဘာတွေလဲ-ဟင်" 

စောက်ပပ်ကိုဖြဲ၊စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ထဲ့ပြိး ဆေးပြားထဲ့လိုက်တာ ဖိဖီသိတယ်၊ဒါကြောင့်မေးတာ၊

" ကိုယ်ဝန်တားဆေး ထဲ့တာပါ"

" အင်-ကိုကလဲ၊ရှက်စရာ" 

ဖီဖီ ဒိထက်ဘာပြောရဦးမည်လဲ၊ပွဲက ဇာတ်ရှိန် အမြင့်ဆုံးရောက်နေပြီ၊ ၊ မိန်းမစောက်ခေါင်းထဲ မလိုးခင် ကြို တင်ထဲ့ရတဲ့ဆေးကို တမင်ဝယ်လာတာ၊မတော်လို့ ဖိဖီက လိုးပြိးမှသောက်ရတဲ့အီးစိးတူးဆေးကိုမသောက်ချင်ပါဘူးငြင်းရင် ခက်မယ်၊ဖီဖီကို လိုးတာကဟုတ်တယ်၊ဗိုက်ကြီးလို့မဖြစ်သေး၊ကျောင်းပြီးသေးတာမဟုတ်၊ကျောင်းပြီးရင်တောင်ချက်ချင်းလက်ထပ်ဖို့မကောင်း၊အကိုကြီးနဲ့မရီးကို အားနာပါတယ်၊ဒါကြောင့်ဆေးသုံးရတာ။

ဆေးအရည်ပျော်ချိန်စောင့်ရင်း မောင်မောင် စောက်ပပ်ကိုဖြဲ၊ကုလားပဲခြမ်းလေးလောက်ရှိတဲ့ စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ချေနေတာ ဖီဖီဖင်ကြွတက်လာသလို စောက်ပပ်အဝမှာ အရေစိုလာပြီ၊စောက်ပပ်ကိုကလိနေရလို့ လီးကလဲ တောင်တက်နေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးကို လက်နဲ့အသေအချာကိုင်၊စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ကျန်လက်တစ်ဘက်က လက်မ လက်ညိုးနဲ့ဖြဲပေးထားပြိး လီးကိုတေ့ကာ အားနဲ့ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အား-အား-အား-ကို-သေပြီ-နာတာ"

ဖီဖီ သေလုမျောပါး အော်တာပါ၊စောက်ခေါင်းထဲ ဒုတ်ချောင်းကြီးထိုးသွင်းလိုက်သလို ဖြစ်နေတာ၊ဖီဖီ ဒီနေ့ခေတ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်၊sex ကိစ္စကို ကြားဖူး ဖတ်ဖူးထားတာပါ၊ပထမဆုံး အကြိမ် အတော်နာတယ်ဆိုတာ သိပြီးသားပါ၊ဒါပေမဲ့ ဒီလောက်ကြီးထိ နာလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးလေ၊အခုဟာက ကိုယ့်စေက်ပပ်လေး ကွဲသွားမလားတောင်မသိ၊ဖီဖီ ပေါင်တွေ တဇတ်ဇတ်တုန်နေတယ်၊

" နာတာ-ကွဲပြီနေမှာ"  

ဖီဖီ မျက်ရည်တွေ စီးထွက်လာတာ၊နာလို့လား၊အပျို ရည်ပျက်သွားတာ ဝမ်းနည်းလို့လား မသိ၊

" ဆောရီးကွာ၊ကို တောင်းပန်ပါတယ်၊နာလဲ ခဏပါ၊အောင့်ခံနော်" 

မောင်မောင် ဘာမှ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား မလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်နေတယ်၊ဖီဖီ အော်မဲ့သာအော်တာ၊လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ မြုတ်ဝင်နေတာ၊အပျို စစ်စစ်စောက်ခေါင်း ကျဉ်းသလားတော့မမေးနဲ့၊လီးဒစ်ကို ကြက်ပေါင်ကွင်းနဲ့ရစ်ပတ်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ၊မောင်မောင် အရင်လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းမတွေ တစ်ယောက်မှ အပျို စစ်စစ် ပါမလာဘူးလေ၊မတင်ကြည်၊ဆရာမဒေါ်ထားထားတို့ လင်မရသေးတဲ့အပြို ကြီးတွေ၊သူတို့ကိုလိုးတုန်းကတော့(ကောင်းလိုက်တာ)ပေါ့၊အခုဖိဖီကို လိုးရမှ တကဲ့အပျို စစ်စစ်ရဲ့စောက်ခေါင်းဘယ်လောက်ကြပ်တယ်ဆိုတာ သိရတာ၊

မောင်မောင် လီးကို ဒီအတိုင်းထားရင်း ဖီဖီရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အသာဘေးကိုတွန်းထားပြီး ပေါင်ကြားကိုငုံ့ကြည့်တာ၊စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်က ဘေးကိုလန်ထွက်နေပြီး လီးဒစ်ဝင်နေတဲ့အတွက် နခမ်းသားတွေ နီရဲနေပါတယ်၊မောင်မောင် လီးဒစ်ဝင်နေရင်း ဖီဖီနို့သီးတွေကိုကုန်းစို့ပေးပါတယ်၊နီု့ကိုကုန်းစို့တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြုတ်နေတဲ့လီးကို နှဲ့ပေးနေသလို ဖြစ်လို့

" အား-ကို-လုပ်နေနဲ့-နာပါတယ်ဆို" 

ဖီဖီကလဲအော်၊မောင်မောင်ကလဲ ကုန်းပြိးနို့စို့၊လီးက နှဲ့ပေးသလိုဖြစ်ပြီး၊စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှာအရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်စိုရွှဲစ ပြု လာပါပြီ၊ဒါကိုသိလို့ မောင်မောင် မသိမသာ လီးကို အသာဘဲ တချက် ဖိသွင်းလိုက်တာ

" အ-အား-ကို-" 

ဖီဖီအော်ရင်း ဖင်ကော့တက်လာပါတယ်၊လီးက နောက်ထပ် လက်တဆစ်လောက် ပိုဝင်သွားတာပါ၊

" ဖီဖီ-ကြာရင် ဒိထက်နာနေမယ်၊ခဏဘဲနာမှာ၊အံကြိတ်ထား" 

မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်အားယူပြီး၊လီးကို တချက်ထဲဆောင့်လိုးလိုက်တာ

" အာလာလား-သေပြီ" 

ဖီဖီ တကိုယ်လုံး ကြွတက်လာတာပါ၊လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ကျွံ ဝင်သွားသလို အဆုံးထိဝင်သွားတာ၊ဖီဖီနာတာလဲ မပြောနဲ့၊မိန်းမ (၆)ယောက်လိုးဖူးထားတဲ့ မောင်မောင့်လီးတောင် နာလာသလိုပါ၊

" ပြီးပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊ဒိထက် ပိုမနာတော့ဘူး၊" 

မောင်မောင်ပြောတော့မှ ဖီဖီ မျက်လုံးဖွင့်လာပြီး

" ဒီထက်နာရင်လဲ အသက်ထွက်ပြီဘဲ ကိုရယ်၊အခုလဲ နာနေသေးတယ်" 

ဖီဖီ ပြောရင်း မောင်မောင့်လက်ကိုကိုင်ထားတာ၊လီးအဆုံးဝင်တဲ့အခါ မောင်မောင် ရှေ့ဆက်ဘာမှမလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်နေတာ၊စောက်ခေါင်းထဲလီးစိုက်ဝင်နေလို့ မနေတတ် မထိုင်တတ်ဖြစ်နေတဲ့ဖီဖီကသာသက်သာလို သက်သာငြား ဖင်ကိုလှုပ်ခါပေးနေတာ၊ဖင်လှုပ်တဲ့အတွက် ဝင်နေတဲ့လီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဟိုဘက်နံရံထိလိုက်၊ဒီဘက်နံရံထိလိုက်ဖြစ်နေတာ၊ဖီဖီသာမသိတာ၊စောက်ခေါင်းပေါက်မှာက အရည်လိုက်လာပြီ၊စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ အရည်ရွှဲလာနေတာ မောင်မောင်သိလို့လီးကို နဲနဲလေးဆွဲနုတ်၊ပြန်သွင်းလုပ်ပေးနေတာ၊အရည် ပိုပိုများလာနေတယ်၊

" ဖီဖီ၊အခုကော နာနေသေးလား"

" တအားကြီးတော့နာမနေတော့ဘူး-ကို-နဲနဲတော့နေရခက်တယ်"

ပထမဆုံး ပါကင်အဖောက်ခံရတာ ချက်ချင်းကြီး ဘယ်ပျောက်ပါ့မလဲ၊

" ဖြေးဖြေးချင်း ဆက်လိုးမယ်နော်" 

ပြောရင်း မောင်မောင် ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြီးလီးကို ပုံမှန် အနုတ်အသွင်းလုပ်ပေးပါတယ်၊

" အင်း-ကို-အာ-ဖြေး-ကို" 

ဖီဖီ ပါးစပ်ကသာပြောတာ၊စောစောကလောက် မနာတော့ဘူး၊ခံနိုင်သွားပြီ၊ဒါကြောင့် မောင်မောင်လိုးပေးနေတဲ့လိုးချက်အတိုင်း ဖင်ကို မဝံ့မရဲ ကော့တင်ပေးပါတယ်၊သူဖတ်ဖူးထားတဲ့ ၁၈+စာအုပ်တွေထဲကအတိုင်း သတိရလာလို့ပါ၊ဖင်သာကော့တင်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် သူ့ကို အထင်သေးသွားမှာကိုလဲ ကြောက်သေး၊(၁၀)ချက်လောက် ပုံမှန် လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တဲ့အခါ လီးဝင်လမ်းကြောင်းက အရည်လိုက်ပြီးချောမွေ့သွားပြီ၊ဒါကြောင့် မောင်မောင် အရင်မိန်းမတွေကိုလိုးသလို ဖီဖီကို လိုးတော့တာပါ၊

" ဟင့်-အင်း-ကို-အို့-အိုး"

ဖီဖီ သူ့ဘဝမှာ မကြုံ ဖူးသေးတဲ့၊ဘာနဲ့မှမတူတဲ့၊အတွေ့အကြုံ သစ်ကိုရနေပါတယ်၊စထိုးတုန်းက မီးစကြီးနဲ့ထိုးထဲ့လိုက်သလိုမျိုး ပူစပ်ပူလောင် ခံစားရတဲ့စောက်ပပ်က အခုတော့လဲ သူငယ်ငယ်တုန်းက ကျောယားတဲ့အခါ အမေကကုတ်ပေးလို့ခံစားရတဲ့အရသာမျို းခံစားနေရတာပါ၊သူအသက် (၂၀)ရှိမှ စတင်ခံစားရတဲ့အရသာက အရင် ဘယ်လိုမှ မတွေးမိတဲ့အရာပါ၊

မောင်မောင် ဖင်ကိုရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လိုးနေတာပါ၊အပျို လေးကိုလိုးရတာဖြစ်လို့အရင်ကလို အားနဲ့ဆောင့်လိုးတာတွေ မလုပ်ဘဲ ဖြေးဖြေးသက်သာ လိုးတာပါ၊ဒါပေမဲ့အရသာချင်းကကွာပါတယ်၊အရင်က လိုးနေတာကြာလို့အရည်ရွှဲစိုလာပြီဆိုရင် 

" ပလွတ်-ပြွတ်-ပလပ်"

အသံတွေထွက်လာပေမဲ့ အခု ဖီဖီနဲ့လိုးနေတာ အရည်ရွှဲလာပေမဲ့ အသံထွက်မလာပါ၊အဝင်အထွက်သာ ပိုချောမွေ့လာတာ၊တချက်မနားလိုးရတာမို့မြစ်ကြီးနားဆောင်းတွင်းမှာတောင် ချွေးတွေရွှဲနေပါပြီ၊ဖီဖီခမြာလဲကြာလာတော့ ပေါင်တွေတောင် ကွလာပါပြီ၊

" ကို-ညောင်းပြီလို့-တော်စို့" 

ဖီဖီပြောလာသလို မောင်မောင်လဲ ဒူးညောင်းလာပါပြီ၊ဒါကြောင့် ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက်ဘဲ လီးကို အနုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လိုးပေးပါတော့တယ်၊ဖီဖီ ဘာစကားမှမပြောနိုင်၊မောင်မောင့်လက်ကိုကိုင်ကာ ဖင်လှုပ်ယမ်းကော့တင်နေတာပါ၊အရည်ထွက်ပြီးမောင်မောင်ငြိမ်က ျသွားတော့မှ ဖီဖီလဲ မလှုပ်မရှား မောပြီးငြိမ်သွားတာပါ၊အမောပြေလို့မောင်မောင် အပြင်ရေချိုးခန်းသွားရေဆေးတာ သူ့လီးထိပ်လေးတွေ ရေထိတဲ့အခါ စပ်ပူစပ်လောင်ဖြစ်ပြီးနာနေပါတယ်၊အရင်မိန်းမတွေနဲ့တုန်းက မဖြစ်ဖူးဘဲ အခုမှဖြစ်တာပါ၊ဖိဖီစောက်ခေါင်းကကျ ဉ်းလို့သူ့လီးထိပ်အရေပြားတွေ ပွန်းပြတ်သွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့၊မောင်မောင်ရေဆေးပြီးအခန်းထဲပြန်ရောက်တဲ့အထိ ဖီဖီ အိပ်ရာကမထသေးပါ၊

" ဖိဖီ၊သွားရေဆေးလိုက်ဦး" 

မောင်မောင်ပြောတော့မှ

" အား၊အခုမှနာနေတာကိုရယ်၊စောစောကထက်တောင် နာလာတာ"

ဖိဖီပြောရင်းထ နောက်ဖေးရေချို းခန်းသွားရေဆေးပါတယ်၊စောက်ပပ်ကို ရေထိတဲ့အခါ စပ်နေတာပါ၊ဖီဖီစောက်ခေါင်းထဲလက်နှိုက်ပြီးရေဆေးတာ၊လက်မှာ သွေးစလေးတွေကပ်ပါလာတာ၊အပျို ရည်ပျက်လို့၊

" ရေဆေးတာ၊သွေးထွက်နေတာ၊ကို့ကိုတောင်ပြဦးမလို့ဟာ၊ရှက်လို့" 

ဖီဖီအပြောကို မောင်မောင်က

" ယုံပါတယ်ကွာ၊ဖိဖီက အပျို လေးဘဲဟာ၊သွေးထွက်မှာပေါ့"

ဒီနေ့ကတော့ ဖီဖီရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို မောင်မောင် အဆုံးသတ်လိုက်တာဘဲဖြစ်ပါတယ်၊ဖီဖီကလဲ အစသာ အပျို မို့ဟန်ဆောင်နေတာ၊တကယ်တမ်းမောင်မောင်ဇွတ်တောင်းလာတော့လဲ ပေးလိုက်ပါတယ်၊သူ့အမတွေက မောင်မောင်နဲ့သဘောတူနေကြတာ၊မောင်မောင်အမကြီးက သူ့မောင်ကို ဒေါ်မီးကွေသမီးနဲ့သဘောတူနေတာကို ဖီဖီသိတယ်၊ဒါကြောင့် သူမလိုက်လျောရင် မောင်မောင် ဒေါ်မိးကွေသမီးဘက်ကို စိတ်လယ်သွားမှာစိုးလို့ပေးတာ၊ဒီနေ့က ဒီတချီပါဘဲ၊ဒုတိယအချီ စဉ်းတောင်မစဉ်းစားနိုင်ကြပါ၊မောင်မောင်ပြန်မယ်ပြောတော့ဖီဖီကဖက်ပြိးပြောတာ၊

" ဖီဖီ့ဘဝကို ကို့လက်ထဲ ဝကွက်အပ်လိုက်ပြီနော်"

မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ယောက်က ျ ားတစ်ယောက်နဲ့အတူအိပ်ပြီးရင် အရှက်ကုန်ပြီ၊သူ့အတွက် ဒီယောက်က ျားသာအရှင်သခင်၊ဖိဖီအတွက်သူ့ရဲ့အပျို ရည်ကို မောင်မောင့်ကိုပေးပြီးနောက်မှာ sex ကိစ္စ မဆန်းသလို၊မောင်မောင်နဲ့အတူနေဖြစ်ကြတယ်၊မောင်မောင်လဲ ဖီဖီနဲ့နေပြီးနောက်မှာ ဒေါ်မီးကွေတို့၊ရီရီတို့ကို တတ်နိုင်သလောက် ရှောင်လာပါတယ်၊ဒါပေမဲ့(မိန်းမဆိုတာ-ဆောင်းလေပမာညီ)ဆိုသလို မထင်မှတ်တဲ့အလှဲ့အပြောင်းလေးတွေက မဖိတ်ခေါ်ဘဲရောက်လာတာပါ။

ဒီဇင်ဘာခရစ္စမတ်ပွဲတော်ကာလ မရီးနဲ့သူ့ကလေးတွေ ဗန်းမော်ကို ခေတ္တပြန်ကြတယ်၊သူ့မိဘများ ရိုးရာပွဲလုပ်မှာမို့၊ဆွေမျိုးသားချင်းမောင်နှမတွေအကုန် ဆုံကြမဲ့ပွဲမို့ပါ၊အကိုကြီးတော့ လိုက်မသွား၊အကိုကြီးက ဒီလိုရာသီမှာ မအားပါ၊အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တဲ့မောင်မောင်အကွက်ဘဲလေ၊ဖိဖီကိုအိမ်ခေါ်လာခဲ့တယ်၊ဖီဖီခမြာ(သမီးရည်းစားမက၊လင်မယားမကျ)ငြင်းမနေနိုင်ဘဲ ပါလာတာ၊မောင်မောင်နေတဲ့အိမ်လေးထဲကိုရောက်တဲ့အခါ ဖီဖီ အံ့သြသွားတယ်၊မောင်မောင်က အရင် အကိုကြီးတပည့် စပါယ်ရာကောင်လေးနေခဲ့တဲ့အိမ်လေးကို သူနေတဲ့အခါစိတ်ကြိုက်ပြင်ထားတာ၊အကိုကြိးက ညီအငယ်ဆုံး၊မိဘတွေမရှိတော့တဲ့အတွက် အစစအရာရာ သူ့တာဝန်လို့သဘောထားလို့ မောင်မောင်လုပ်ချင်သလိုလုပ်တာကို ဘာမှပြောတာမဟုတ်၊မောင်မောင်က မူလအိမ်သေးသေးလေးရဲ့ အပြင်ဘက်အပြင်အဆင်ကို ဒီတိုင်းထားပြီး၊အတွင်းဘက်နံရံတွေကို ကိုရီးယားနံရံကပ်အထပ်သားနဲ့အလှဆင်ထားတာ၊ပြီးတော့အိမ်လေးနဲ့တွဲရက် ဗိုလ်ထိုင်ကမုတ်အိမ်သာ၊ရေချို းခန်းကိုပါဆောက်ထားတာ၊

" ဟာ၊ကို့အိမ်လေးက ချစ်စရာလေး" 

ဖိဖီက အိမ်လေးထဲရောက်ရောက်ချင်းပြောတာ၊

" အိမ်တင်မကပါဘူး၊လူကလဲချစ်စရာမကောင်းဖူးလား" 

မောင်မောင်ပြောရင်း ဖိဖီကိုဖက်၊နုတ်ခမ်းကိုကစ်စုတ်ပါတယ်၊ဖီဖီ မရုန်းဘဲ အလိုက်သင့် ခေါင်းလေးမော့၊နုတ်ခမ်းလေးကိုစူပေးထားကာ လက်နှစ်ဘက်က မောင်မောင့်ကျောကိုပြန်ဖက်ထားတာ၊

" လူက ချစ်စရာမကောင်းပါဘူး၊ကြောက်စရာကြီး" 

မောင်မောင် နုတ်ခမ်းကစ်စုတ်ရာက လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ပြောလိုက်တာ၊ပြောရင်းမောင်မောင်ရဲ့လက်မောင်းကို ဆွဲဆိတ်နေတာ၊မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့လက်ကို အသာဖယ်ထုတ်ပြီး

" Time and tide wait for no man. အချိန်နှင့်ဒီရေသည် လူကိုမစောင့် တဲ့၊ကဲ၊မဖီဖီ၊အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်တဲ့ဗျ၊"

" အဲဒါ ဘာကိုပြောတာလဲ ကို "

ဖိဖိ သိရက်နဲ့မေးနေတာ၊ဒါကြောင့် မောင်မောင်က သူ့ကိုဖက်လိုက်ပြီး ထဘီကိုဆွဲလှန်ကာ

" လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ကြမယ်၊အဲဒါ ရေသွားဆေးပြောနေတာ၊မဆေးတော့ရင်လဲနေ"

ဒိတော့မှ ဖီဖီ ပြာပြာသလဲ ရုန်းထွက် 

" ဟာ၊ကို၊နေ နေဦး၊ရေဆေးဦးမယ်" 

ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲပြေးဝင်သွားပါတယ်၊ဖီဖီ ရေချိုးခန်းကိုဝင်သွားတဲ့မှ မောင်မောင် သားရေဂျာကင်အတွင်းအိတ်ထဲက F.L ဘူးနဲ့အီစီးတူးဆေးဘူးကို ထုတ်ယူပြီး အိပ်ရာပေါ်တင်ထားလိုက်တယ်၊ဖီဖီပြန်ထွက်လာတဲ့အခါ မောင်မောင်ရေချို းခန်းဝင်၊ကြို တင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်၊အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တာနဲ့

" ဖီဖီ၊ဒီမှာ၊" 

F.L နဲ့ဆေးဘူးကိုမြင်လို့

" ဘာတွေလဲဟင်၊"

" F.L အစွပ်၊ဗိုက်မကြီးအောင်၊ဟိုဆေးဝယ်မရလို့၊ဖီဖီ F.L ကို သိတယ်မဟုတ်လား" 

မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီက ချစ်စဘွယ်ပြုံးပြီး

" ကြားဖူးတာပေါ့၊မြင်တော့မြင်ဖူးပါဘူးကိုရယ်၊ပြပါဦး" 

ဖီဖီပြောလို့မောင်မောင် F.L ကို ယူပြလိုက်တယ်၊ပြီးတဲ့အခါ

" မလွှဲသာလို့သာ ဒါကို စွပ်ပြီးလိုးရမှာ၊ကိုကဖြင့် မစွပ်ချင်းဘူး၊အရသာ မရှိဘူး ထင်နေတယ်" 

မောင်မောင့်အပြောကို ဖီဖီက

" မစွပ်ချင်ဘူးဆိုတော့ ကို ဘယ်လိုဖြစ်ချင်လို့လဲ၊ပြောလေ"

" မစွပ်ဘဲ လိုးချင်တာကွာ၊ဟိုတရက်ကထဲ့တဲ့ဆေးပြား ဝယ်လို့မရခဲ့ဘူး၊အဲဒါ ဖီဖီ ဒီညရယ်၊မနက်ဖန်မနက်ရယ်၊ဒီဆေးလေးတွေသောက်ရင်တော့ဖြစ်မယ်၊ဖီဖီ သောက်မယ်မဟုတ်လား"

မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ ဖီဖီက

" မေးစရာလားကိုရယ်၊ကိုခိုင်းတာမှန်သမ ျှ ဖီဖီ အကုန်လုပ်မှာ"

ပြောစရာရှိတာ ပြောဆိုကြပြီးတဲ့နောက် နှစ်ယောက်သား ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ကြတယ်၊ ပထမဆုံးအချီ ပြီးကတဲက မောင်မောင်က နောက်ဆို အဝတ်တွေချွတ်လုပ်ကြမယ်လို့ပြောထားပြီးသား၊ပြီးတော့ဖီဖီကို ဒေါက်တာအောင်ခင်ဆင့်ရေးတဲ့အိမ်ထောင်ရေးစာအုပ်တွေ၊ဆရာဝန်တင်ရွှေရေးတဲ့(အဆင့်မြင့်ဖိုမပညာ)အတွဲနှစ်တွဲ စတာတွေကို ဖတ်ဖို့ပေးခဲ့ပြိးသား၊မောင်မောင်သိရသလောက် ဖိဖီတို့ညီအမတွေတစ်ယောက်မှ(၁၀)တန်းမအောင်ပါ၊လွန်ရောကျွံရော (၈)တန်းလောက်ထိနေဘူးမှာပါ၊ဒါကြောင့် လိင်ပညာပေးစာအုပ်တွေ မဖတ်ဖူးကြပါ၊

ဖီဖီက အဝတ်ချွတ်ပြီး ပြီးချင်း အိပ်ရာပေါ် မှောက်အိပ်နေတာ၊ရှက်လို့ပေါ့လေ၊ဒါပေမဲ့သူရှက်တာက မောင်မောင်အတွက် ကြည့်ကောင်းနေတာပါ၊တခါဘဲအလိုးခံထားရတဲ့အပျို မ ဖင်ကြီးက အားရစရာ၊တင်းရင်းနေတာပါ၊ဖိဖီဖင်က ဖင်ပြားကြီး၊ဖင်ကကြီးတာတော့ကြီးတယ်၊ဒါပေမဲ့သူ့အမနီနီဖင်လို ကြည့်မကောင်းဘူး၊နိနီဖင်က လုံးကျစ်ပြိးနောက်ကို ပစ်ထွက်နေတာ၊လင်ရှိမယား ကလေးနှစ်ယောက်အမေလို့ပြောတာမယုံတဲ့လူကရှိသေး၊ဖီဖီကျတော့သူကိုယ်တိုင် ပါကင်ဖောက်ထားလို့သာ၊အကြောင်းမသိရင် အပျို ဆိုတာ ယုံမှာမဟုတ်ဘူး၊ဖင်က ပြားရတဲ့အထဲ ဖိဖီကလမ်းသွားရင် လိမ်က လိမ်က ဘဲသွား သွားတတ်တာ၊ရှေး ကာမသျှတ္တရ ဆရာတွေ ရေးခဲ့တာ-(အပျို စစ်တုံ၊ထိုတင်ဆုံ၊နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ရှိလိမ့်မည်။အပျို မစစ်၊ထိုကာတစ်၊ဗလစ်ဗလစ် ရမ်းလိမ့်မည်)၊မောင်မောင် ဖီဖီကို သက်သေထား ငြင်းချင်လိုက်တာ၊ဖီဖီက ဘဲသွား သွားတတ်တာမို့သူ့ဖင်နှစ်ခြမ်းက နိမ့်တုန်မြင့်တုန် မဖြစ်ဘဲ ဘေးတိုက်ယမ်းနေတာ၊

" နဲတဲ့ဖင်ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး" 

မှောက်အိပ်နေတဲ့ဖီဖီရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့နယ်ချေပွတ်ပြီးပြောတာ၊ဖင်အကိုင်ခံလိုက်ရလို့ ဖီဖီမှောက်အိပ်နေရာက ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး

" ကို၊နာတယ်ကွာ၊သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း၊တအားမနယ်နဲ့"

ဖီဖီ ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးပြီး ကျတော့တာပါ၊အရင်အခေါက်တုန်းက ဒီလိုမလုပ်ဖူးလို့ဖီဖီ အံ့သြတကြီးဖြစ်ကာ မောင်မောင်ရဲ့ခေါင်းကို အတင်းတွန်းထုတ်ပြီး

" ကို၊ဘာတွေလုပ်တာလဲ၊ကို၊မရွံဖူးလားကွာ၊ဘုန်းနိမ့်တတ်တယ်၊"

" ဖိဖီကို ကို စာအုပ်တွေပေးဖတ်ထားတာလေ၊ဘာရွံစရာရှိလဲ၊ဖီဖီ အင်တာနက်မကြည့်လို့၊ပြီးရင် ကို့ဟာကို ဖိဖီ ပြန်စုတ်ပေးရမယ်"

မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေးထားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲအထိ လျှထိုးသွင်းပေးတာ၊ဖီဖီဆို မနေတတ်လို့ တကိုယ်လုံး ကော့လန်တွန့်လိမ်နေတာပါဘဲ၊မောင်မောင်က စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းမွှေလိုက်၊ပြောင်းဖူးစေ့လေးလိုထောင်နေတဲ့စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်နဲ့ ဖီဖီ အိပ်ရာပေါ်က ဖင် မြောက်ကြွနေပါတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ာကည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ဒါနဲ့မောင်မောင် ဖိဖီပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးရာကနေ ဖီဖီရင်ဘတ်ပေါ် ကားယားခွထိုင်ကာ လီးကို ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်ပါတယ်၊

" ဖီဖီ လုပ်ပေးရမှာလား" 

ဖီဖီကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပါတယ်၊လီးက ဖီဖီလက်ဖဝါးထဲမှာ မြွေတစ်ကောင်လို လှုပ်ယမ်းနေတာကို ဖိဖိက တအားညှစ်ကိုင်ထားလို့

" ညှစ်မထားနဲ့ဖီဖီရဲ့၊နာတယ်၊ပါးစပ်နဲ့စုတ်လိုက်"

" နာပေစေ၊ကို ဖိဖီဖင်ကိုနာအောင်ကိုင်တာလေ"

ဖိဖီကပြောသာပြောတာ၊လီးကို မောင်မောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ပါးစပ်နဲ့စုတ်နေပါပြီ၊

" အာ အာ အား၊ဖီဖီရေ၊သွားနဲ့မကိုက်နဲ့၊မထိအောင် ငုံပြီးစုတ်ရတယ်" 

စစချင်း ဖီဖီ လိးမစုတ်တတ်လို့သွားနဲ့ခိုက်မိပြီး မောင်မောင် နာလို့

အော်ရတာ၊ဒါပေမဲ့ခဏပါဘဲ၊ဖိဖီ စုတ်ရင်း စုတ်ရင်း အသားကျသွားပါတယ်၊လီးစုတ်တဲ့အနေအထားသိပြီးနောက် ဖီဖီ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ရေခဲချောင်းစုတ်သလို "တပြတ်ပြတ်"စုတ်တော့တာ၊တခါတခါ ဖီဖီ လီးကို အာခေါင်ထဲ ခပ်များများ ဝင်အောင်စုတ်မိလို့"အဟွတ်-အဟွတ် "သီးသွားတတ်ပါတယ်၊တော်တော်လေးကြာတဲ့အခါ မောင်မောင်က

" ဖီဖီ၊တော်ပြီ၊မစုတ်နဲ့တော့၊ကိုတို့လိုးကြရအောင်"

မောင်မောင် ဖီဖီ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ရာကဘေးကိုဆင်း၊ ဖီဖီခြေရင်းဘက်ဝင်ထိုင်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ဖြဲ ၊ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပေးထားတဲ့ဖီဖီစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လီးနဲ့တေ့လိုက်ပါတယ်၊ဖီဖီ မောင်မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ပြုံးနေတယ်၊အရှက်ကုန်ပြီးကြပြိလေ။

" ဖြေးဖြေးသွင်းနော်၊နာရင်တော့ အော်မှာ"

စောက်ပပ်က အရည်စိုနေတာပါ၊မောင်မောင် ပါးစပ်နဲ့ရက်ပေးထားလို့ စိုရွှဲနေတာ၊မောင်မောင် လီးကို စောက်ပပ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊

" အားလားလား-ကို" 

လိးတန်ကြီး စောက်ပပ်ထဲဝင်သွားတဲ့အခါ စောက်ခေါင်းနံရံ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားတာကြောင့် ဖီဖီ မရဖူးသေးတဲ့ အရသာထူးကို ရလိုက်သလို မောင်မောင့်ကျောကို မမီမကမ်း ဖက်တွယ်လိုက်ရပါတယ်၊မောင်မောင် စောက်ပပ်ကြပ်ကြပ်လေးထဲ လီးကို တထစ်ချင်း တလက်မချင်း ထိုးသွင်းနေရင်း တင်းမာလုံးဝန်းနေတဲ့ နို့တွေကိုနယ်၊နို့သီးရဲရဲလေးတွေကို စို့ပေးပါတယ်၊

" အား-ကို-အင်း" 

ဖီဖီ သူ့ဖင်ကို မသိမသာ မြှောက်တင်ပေးနေတာပါ၊ယောင်္ကျားအလိုးခံရတာ ဒါနဲ့ပါမှ (၂)ခါသာရှိသေးပေမဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့သဘာဝအသိကြောင့် အလိုလို ဖင်က မြှောက်တက်နေတာပါ၊တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းရင်း လီးအဆုံးဝင်သွားတာနဲ့မောင်မောင် လီးပြန်ဆွဲနုတ်ပြီးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်၊

" အာ-ကို-အင်း-ဖြေးဖြေး" 

ဖီဖီ ပြောသာပြောနေတာ၊ဟိုတခါတုန်းကလိုတော့ မနာပါ၊လီးစဝင်ကာစကသာ နဲနဲ အောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတာပါ၊နောက်လီးတဖြေးဖြေးချင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲဝင်လာတာ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး အရသာရလာတာ၊မိမိစောက်ပပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို့ရဲ့လီးကြီး အစကတော့ ဝင်မှဝင်နိုင်ပါ့မလား ထင်ထားတာ၊အခု စောက်ပပ်ထဲ လိးကြိးတင်းကြပ်နေအောင်ဝင်ထွက်နေတာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိတာ၊ကိုရဲ့ လီး မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေတာခံရင်း ဖီဖီစောက်ပပ်မှာ အရည်တွေပိုများ ပိုရွှဲလာနေပါတယ်၊ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေကလီးကို တချက် တချက် ဆွဲညှစ်လိုက်တာ မောင်မောင် ခံစားနေရတယ်၊ငုံ့ကြည့်တဲ့အခါ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေက လီးဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါအပြင်ကိုစူထွက်ပါလာပြီး၊လီးပြန်ထိုးအသွင်းမှာ အတွင်းဘက်ကို လိပ်ဝင်သွားပါတယ်၊ဖီဖီ ခံရင်းခံရင်း စောက်ပပ် ပို ပိုယားလာပြီး အရည်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ယိုစီးထွက်လာတာ၊

" အင်း-အင်း-ကို-ထိုး-ထိုး-တအားထိုး" 

ဖီဖီဖင်ကြီးလှုပ်ယမ်းပေးရင်း အားမလို အားမရ အော်နေတာ၊"လိုး "လို့မပြောရဲလို့"ထိုး"လို့ပြောတာပါ၊မောင်မောင် လိုးနေရင်းက ဖီဖီရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲထောင်၊ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး တစ်တီတူးထောင်ပုံစံ တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ

" အား-အား-ကို-နာတယ်-နာတယ်" 

ဖီဖီအော်တာနဲ့ပခုံးထမ်းတင်ထားတဲ့ခြေထောက်တွေကို ပြန်ချထားပေးပြီး လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံနဲ့ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ၊

" အင့်-အင်း-အင်း" 

ဖီဖီ နုတ်က မပီမသ ငြီးတွားသံတွေ၊

" ပြွတ်-ပြွတ်-ပြွတ်" 

အရည်တွေ မတရားစိုရွှဲ စီးက ျ နေလို့စောက်ပပ်နဲ့လီး ဝင်တဲ့ထွက်တဲ့အသံတွေ၊

" ဖူး-ဖူး-ဟောဟဲ-ဖူး" 

ဆောင့်လိုးချက် များလာတာနဲ့အမ ျှ မောင်မောင် သက်လုံ မကောင်းနိုင်တော့ဘူး၊ဆောင့်နေတဲ့အရှိန်နှေးလာတယ်၊

" အီး-ကို-အ-အား" 

ဖီဖီ မပီမသပြောပြီး မောင်မောင့်ခါးကို တအားဖက်ကာ ဖင်ကို ကော့လှန်ထိုးပေးနေပါပြီ၊ဖီဖီ ပြီးကာနီးပြီဆိုတာသိလို့မောင်မောင် ဖီဖီ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး မနားတမ်းဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်၊

" အာ-ကိုရယ်-အင်း-ကို" 

ဖီဖီတကိုယ်လုံး ကျင်တက်သလိုဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတယ်၊ဖိဖီပြီးသွားမှန်းသိလို့ မောင်မောင် နောက် ၄/၅/၆ ချက် အားပါးတရဆောင့်လိုးလိုက်တာ လရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်နဲ့ပန်းဝင်သွားပါတော့တယ်၊မောင်မောင်လဲ ဖိဖီအပေါ်ကိုမှောက်အိပ်လိုက်ပြီး ဖီဖီကိုဖက်ထားရပါတယ်၊

" ဖိဖိ ဘယ်လိုနေလဲ၊ကောင်းရဲ့လား" 

အမောပြေတဲ့အခါ မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီက ရှက်ပြုံ းပြုံ းရင်း

" ကောင်းတာပေါ့ကိုရယ်၊ဘယ်လိုကောင်းမှန်းကို မသိဘူး"

" ဘယ်လိုကောင်းတာလဲ၊ကို့ကို ပြောပါဦး"

မောင်မောင် ဖီဖီကိုဖက်ရင်းမေးနေတာ၊ဖိဖီ မောင်မောင့်ကို ပြန်ဖက်ထားရင်းက

" ဟို၊ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊အင်း-ဟိုလို ကိုရယ်၊နားယားတဲ့အခါ နားဖာကလော်နဲ့ နားကိုကော်တယ်မဟုတ်လား၊နားကော်လိုက်လို့ ပြီးသွားတဲ့အခါ ရတဲ့အရသာမျိုးလို့ထင်တာပါဘဲ" ဖီဖီပြောပြတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ (ပြီးခြင်း)ဆိုတာကို မောင်မောင် ဘယ်လိုလုပ် သိမလဲ၊သူတို့ယောင်္ကျားတွေအတွက်က လီးကအရည်ပန်းထွက်တဲ့အခါ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး ပြီးသွားတာ၊

" ဖီဖီ၊ရေသွားဆေးကြစို့" 

မောင်မောင် အိပ်ရာကထလိုက်ပြီး ဖီဖီကို ဆွဲထူတယ်၊

" ဟင့်အင်း၊ကို အရင်သွားဆေး၊ပြီးမှ ဖီဖီ ဝင်ဆေးမယ်" 

ဖီဖီက ရှက်လို့အတူဝင်မဆေးချင်ဘူး၊

" ဟာကွာ၊ဖီဖီကလဲ၊လုပ်ပြီ၊လာ၊အတူသွားမယ်၊ဖီဖီ့ဟာကို ကိုဆေးပေးမယ်၊လင်မယားဘဲ၊ဘာရှက်နေတာလဲ" 

မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊အတင်းဆွဲထူခေါ်မှ ဖီဖီ ရေချိုးခန်းထဲ ပါလာတာ၊ပြောမဲ့သာပြောတာ၊ရေချိုးခန်းက အိပ်ခန်းနဲ့ကပ်နေတာကို၊ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ဖီဖီကို ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး မောင်မောင် ဗိုလ်ထိုင်နဲ့တွဲထားတဲ့ဖင်ဆေးပိုက်ကိုယူ၊စောက်ပပ်ကို ရေနဲ့ပန်းဆေးပေးပါတယ်၊ခဏကြာရေပန်းကိုရပ်၊ဆပ်ပြာရည်နဲ့ဆေးပြီး ရေဆေးပေးတာ၊ဖီဖီ ငြိမ်ခံနေတာပါ၊

" ပြီးရင် ဖိဖီကို ပြန်လိုက်ပို့တော့နော်၊ကို"

ဖီဖီ ရေဆေးပေးနေတာကိုခံရင်း ပြောတာပါ၊

" ဟာ၊ဘာလို့ပြန်ပို့ရမှလဲ၊တွေ့တုန်းလေး ကြာကြာနေစမ်းပါ၊တွေ့ရဖို့က လွယ်တာမဟုတ်ဘူး" 

မောင်မောင် အပြီးသတ်ရေဆေးပေးရင်းပြောတာ၊ဖီဖီကိုဆေးပေးပြီးတာနဲ့မောင်မောင် သူ့လီးကို ရေပိုက်နဲ့ထိုးပြီးဆေးတော့

" ပေးလေ၊ကို၊ဖီဖီဆေးပေးမယ်" 

ဖီဖီက ဖင်ဆေးပိုက်ကို မောင်မောင့်ဆီကယူလိုက်ပြိး လီးကို ရေပန်းဆေးပါတယ်၊ပြီး မောင်မောင်လုပ်ပေးသလို ဆပ်ပြာရည်နဲ့လီးကိုပွတ်တိုက်ပြီး ရေဆေးပေးပါတယ်၊စောစောက အားပါးတရလိုးထား။လရည်ထွက်ပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့လိးက ဖီဖီရဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ပွတ်တိုက်ဆေးပေးနေတဲ့အတွက် ခေါင်းထောင်လာတာ၊ဖိဖီ လီးကို သူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဆုတ်နယ်ပေးရင်း

" ကို့ဟာကြိးက စောစောကဖြင့် ပြော့လဘတ်လိုက်နေတာ၊ခုဖြင့် မြွေကြီးပါးပျဉ်းထောင်နေသလိုဘဲ"

အခန်းထဲပြန်ရောက်ကြတဲ့အခါ ဖီဖီက

" ကို့ ကိုပြောရဦးမယ်၊ကို ဘယ်လိုမှတော့မထင်နဲ့နော်၊ခဲအိုကြီးရဲ့ဆရာတဲ့၊လူပျို ကြိးပြောတာဘဲ၊အဲဒါလေ၊ဆိုင်ကို ခဏခဏ လာနေတာ"

ခဲအိုကြိးဆိုတာက နိနီ့ယောင်္ကျားကိုပြောတာ၊နိနီယောင်္ကျားက အခု မိုးညှင်းကနေ မြစ်ကြီးနားကို ပြန်ပြောင်းလာရပြီ၊ယောင်္ကျားပြန်ပြောင်းလာပြီး နီနီ အမများနဲ့အတူမနေတော့ဘဲ သီတာရပ် ပြည်တော်သာတိုက်ခန်းမှာ အခန်းရလို့ပြောင်းနေကြတာ၊ဒါကို မောင်မောင်ဒါကိုတော့သိတယ်၊အခု ဖိဖီပြောတဲ့ခဲအိုကြိးဆရာဆိုတာတော့မသိသေးဘူး၊

" ခဲအိုကြီးဆရာလူပျို ကြိးဆိုတော့ အသက်က ဘယ်လောက်တောင်ရှိပြီလဲ၊ဘာအဆင့်လဲ" 

မောင်မောင်အမေးကို ဖီဖီက

" ဝန်ထောက်လို့ပြောတာဘဲ ကိုရယ်၊ဖိဖီ သေချာမသိပ်ဘူး၊အသက်တော့ကြီးပြီ၊(၃၅)နှစ်လောက်ရှိပြီ"

" ဝန်ထောက် လူပျို ကြီး သေချာရင် ယူလိုက်ပေါ့ဖီဖီရ၊(၃၅)နှစ်၊သိပ်မကြီးပါဘူး၊ဖီဖီထက်(၁၅)နှစ်ဘဲ ကြီးတာ" မောင်မောင် အပြောကြောင့်

ဖီဖီ နုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြိး

" သောက်ရုပ်ဆိုးတယ် ကိုရဲ့၊အသားမဲမဲ၊ဗိုက်ရွှဲရွှဲ၊ပါးစပ်ကပြဲ၊ကွမ်းက ဝါးသေး" 

ဖီဖီအပြောကြောင့် မောင်မောင် သဘောကျ ပြီး

" ဒါဆိုလဲ ဖိဖီရယ်၊တော်ကြီး ဆိုင်ကို လာမနေပါနဲ့၊ကျမရည်းစားမြင်သွားရင် အပြောခံနေရမယ်လို့ အပြတ်ပြောလိုက်လေ"

" ပြောလို့ဖြစ်ပါ့မလားလို့၊သူက ဖီဖီဆီရယ်လို့လာနေတာမှ မဟုတ်တာ၊ခဲအိုကြီးနဲ့လိုက်လာတာ၊မနီနီကလဲ သူ့ယောက်က ျားရဲ့ဆရာဆိုတော့ ဆိုင်ကိုများ ရောက်လာရင် ပြာယာကိုခပ်လို့"

" ဒါကတော့ဖီဖီရယ်၊မနီကို အပြစ်ပြော မရဘူး၊သူ့ယောင်္ကျားးရဲ့အထက်အရာရှိကိုး၊ပြီးတော့မနီက သူ့ညီမလေး ဝန်ထောက်ကတော်ဖြစ်စေချင်မှာပေါ့"

" ကိုနော်၊ကို၊ဖိဖီ ငိုလိုက်မှာနော်၊မ စနဲ့၊ဝန်ထောက်ကတော်လဲ မလုပ်ဖူး၊ကိုကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ မယူနိုင်ဘူး "

ဖီဖီ ငိုတော့မလို မျက်နှာနဲ့ပြောနေလို့ မောင်မောင် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း

" အလကား စတာပါ ၊ကိုကလဲ ဖီဖီကို ဘယ်ခွဲနိုင်ပါ့မလဲလို့၊ကဲ-စိတ်မကောင်းစရာတွေ ပြောမနေနဲ့၊လုပ်ရမဲ့အလုပ် ဆက်လုပ်မယ်"

မောင်မောင် စကားအဆုံးမှာ ဖိဖီကို ပွေ့ချီလိုက်ပြိး အိပ်ရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တာ

" ဟာ၊ကိုနော်၊မပြောမဆို"

ဖီဖီကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ရာပေါ်တင်လိုက်တာ မနိုင်မနင်းနဲ့မို့မောင်မောင်ပါ ဖီဖီအပေါ်မှောက်ပါသွားတာလေ၊ဖီဖီက မောင်မောင်ရဲ့လယ်ဂုတ်ကိုဆွဲယူလိုက်တာပါ၊မောင်မောင် ဖီဖီအပေါ် မှောက်ပါသွားရာက ဖီဖီရဲ့နုတ်ခမ်းတွေကို မိမိရရဖိကပ်ပြီး ကစ်စုတ်ယူတဲ့အခါ ဖီဖီ နုတ်ခမ်းအသာစူပေးထားတာပါ၊မောင်မောင် ဖီဖီပါးစပ်ထဲ လျှာကိုထိုးသွင်းမွှေနှောက်ပေးနေတာ၊ကြာတော့ ဖီဖီ အသက်ရှုမဝတာနဲ့ မောင်မောင့်ခေါင်းကို တွန်းဖယ်၊ပါးစပ်ချင်းတေ့ထားတာကို အတင်းခွါလိုက်ပြီး

" အား-မောလိုက်တာကို ရယ်၊အသက်ရှုလို့ကို မရဘူး" 

ဖီဖီ ပြောရင်း အိပ်နေရာက ထထိုင်တယ်၊မောင်မောင် ဖီဖီပြန်ဝတ်ထားတဲ့ဘော်လီကို ပြန်ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ဖီဖီက ရေဆေးပြီးတဲ့အခါ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေလို့ထဘီနဲ့ဘော်လီအင်းကျီကိုပြန်ဝတ်ထားတာပါ၊

" တခါထဲ၊ပြီးမှမပြီးသေးတာကို၊အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ထားတယ်၊ပြီး ပြန်ချွတ်ရတာဘဲ၊ထဘီချွတ်တော့" 

မောင်မောင့်အပြောကို ဖီဖီ နုတ်ခမ်းစူရင်း ထဘီကို ကွင်းလုံးပြန်ချွတ်လိုက်တယ်၊မောင်မောင်က အစကတဲ့က အဝတ် ပြန်ဝတ်မထားဘူးလေ၊ဖီဖီက နုတ်ခမ်းစူလို့သာ စူတာပါ၊ထဘီချွတ်ပြီးတဲ့အခါ မောင်မောင့်ရှေ့ကုန်းပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲထဲ့ပြီး စုတ်ပေးပါတယ်၊ဖီဖီက စောစောလေးကမှ လီးစ စုတ်ဖူးတာ သူ့အတွက်အထူးအဆန်းဖြစ်နေတာလေ၊ဒါကြောင့် အခု မောင်မောင် မပြောရဘဲနဲ့ကို လီးကိုစုတ်ပေးတာ၊ဖီဖီဘဝမှာ အရွယ်ရောက်ပြီးယောင်္ကျားသားရယ်လို့စတွေ့ဖူးတာ မောင်မောင်ဘဲလေ၊အပျို ဘ၀ ရည်းစားတခါမှမထားခဲ့ဖူးပါ၊ရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရပါတယ်၊တခါထဲ အိမ်ထောင်ကျသွားတာပါ၊လီးနဲ့နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့၊တွေ့လိုက်ရပြီး လီးစုတ်ခိုင်းတာ၊အစတော့ရွံစရာပေါ့၊စုတ်ရင်း ဖီဖီ သူ့စောက်ပပ်ထဲက အရည်စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ တဏှာစိတ်ကြွတက်လာတာကိုး၊အခုတော့ဖီဖီ လီးစုတ်ရမှာ မရွံတော့ပါ။မောင်မောင့်လီးက လူပျို ပေါက်ဘဝမှာ သူလိုကိုယ်လိုပါ၊သိပ်ကြီးလှတာ မဟုတ်ပါ။

ဒါပေမဲ့ (၁၇)နှစ်သားနဲ့ မတင်ရီတို့ညီအမနှစ်ယောက်နဲ့ဆရာမဒေါ်ထားထား ပေါင်း မိန်းမ(၃)ယောက်ကို တနှစ်အတွင်းဆက်တိုက်လိုးလိုက်ရတာ လီးကျီးပေါင်းတက်တယ်ထင်ပါရဲ့၊တခါထဲ လီးက ကြီးထွားလာလိုက်တာ ခြောက်မူးလုံးလောက်ထိ ရှိလာတယ်၊အရှည်က သိပ်ပြီးမရှည်၊ငါးလက်မခွဲဘဲရှိတာ၊ဒီအရွယ်အစားလောက်ဆိုရင် ကလေးမမွေးဖူးတဲ့မိန်းမတွေအဖို့ခံကောင်းတဲ့အရွယ်၊ဒေါ်မီးကွေတို့လို အပေါက်ကျယ်နေတဲ့စောက်ခေါင်းတွေနဲ့ဆို လီးက ချောင်နေသေးတာ၊နီနီစောက်ပပ်ဆို ပြန်ချု ပ်ထားလို့လီးနဲ့အံကိုက်၊အခုဖီဖီလိုအပျို လေးခမြာ ထိုးသွင်းကာစမှာ နဲနဲနာနေသေးတာ၊လိုးနေရင်း အရည်ထွက်လာမှ ကောင်းလာတာ၊မောင်မောင် လူပျို ပေါက်တုန်းကသူ့လီးအရွယ်နဲ့ အခုလိုကြီးလာတဲ့အရွယ်အကြောင်းစဉ်းစားခန်းဖွင့်ပြီး နေတာ ဖီဖီ လီးစုတ်နေတာ လီးတောင့်တင်းလာပြီး ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်လာနေပြီ၊ဒိထက်ပိုသွားရင် လရည်တွေ ပန်းထွက်တော့မှာဘဲ၊ဒါကြောင့်

" ဖီဖီညီမရေ၊တော်ပြီ၊မစုတ်နဲ့တော့ "

ပြောရင်း ဖီဖီဖခါင်းကို အသာ ဆွဲဖယ်ပါတယ်၊ပြီးမှ

" ဖီဖီ၊အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးထား၊ကို နောက်ကနေ တက်လိုးမယ်"

ဖိဖီ ဖင်မကုန်းတတ်သေးတာနဲ့ မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ကိုယ်လုံးကို ဆွဲယူ၊ဒူးနှစ်ဘက်ကိုထောက်ခိုင်းပြီး၊လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ဖီဖီခိုင်းတဲ့အတိုင်း အိပ်ရာပေါ်ဒူးတုတ်၊ဖင်ကုန်းပေးထားတာ၊ပုံစံမကျလို့ မောင်မောင် ဖီဖီ့ရင်ဘတ်ကိုအိပ်ရာခင်းနဲ့ထိတဲ့အထိ ဖိပေးပြီးခေါင်းကိုခေါင်းအုန်းပေါ် တစောင်း ပါးကပ်ပြီးအိပ်စေလိုက်ပါတယ်၊ပြီးမှ ဖီဖီရဲ့ဒူးခေါင်းနှစ်ဘက်ကို တပေခွဲ ခွါပြီးထားလိုက်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ဖီဖီပုံစံကဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားတဲ့အနေအထားပါ၊ဖင်ကို အပေးမြှောက်တင်ပေးထားတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းက ပြောင်တင်းနေတာပါ၊ပြောပြီးသလို ဖီဖီက ဖင်ပြားကြီးမို့မတ်တပ်ရပ်နေရင်သာ ကြည့်မကောင်းတာ၊အခုလို ဖင်ကြီးကုန်းနေတဲ့အခါများ တင်းရင်းနေတာပါ၊မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ဖင်နောက်ဘက် ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်၊စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ဖင်ကြားကနေ နောက်ဘက်ကို ပြူးထွက်နေလေရဲ့၊မောင်မောင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ကုတ်ထဲ့လိုက်တာ ဖိဖီ ဖင်တွန့်သွားပြီး ရှေ့ကို ငိုက်ဆင်းသွားတာ၊

" ဟာ၊ကိုကလဲ၊ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး" 

ဖီဖီ ရှေ့ကို ငိုက်သွားတဲ့ သူ့ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီး နောက်ဘက် ခေါင်းလှဲ့ပြောတာ၊မောင်မောင် ဘာမပြော ညာမပြော၊ဖီဖီဖင်ကြား ခေါင်းထိုးပြီး စောက်ပပ်ကြီးကို "ပလွတ်-ပလွတ်"နဲ့ ရက်တော့တာပါဘဲ၊

" အာ-ကို-ဘာတွေလုပ်-အီး-အလာလာ" 

ဖီဖီ တွန့်တွန့်လူးနေပါပြီ၊လျှာအပြားလိုက်ကြီးက စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်တိုက်သွားရုံမက စောက်စိလေးကိုပါ တွန်းတိုက်သွားလို့ပါ၊ဖီဖီ အပေါ်မြှောက်တင်ပေးထားတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်း အောက်ကို ပြု တ်ကျသွားတာအောက်ကပင့်ရက်နေတဲ့ မောင်မောင်ခေါင်းနဲ့ခံနေလို့သာ၊နို့မဟုတ်ရင် အိပ်ရာခင်းနဲ့ထိတဲ့အထိ ပြု တ်ကျသွားမှာ၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ဘက်ကိုဖြဲ၊စေက်စိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ထိုးကလိတဲ့အခါ ဖီဖီ ဖင်ကြီးလှုပ်ခါယမ်းရင်း

" အ အ အား-ကို-လုပ်ပါနဲ့" 

လို့တောင်းပန်ရတော့တာပါ၊မောင်မောင်ရဲ့လျှာအစွမ်း၊လက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကလိထားတဲ့အစွမ်းတွေကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲက စိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေ မောင်မောင့်မေးစေ့နဲ့ပါးစပ်တဝိုက်မှာ ပေကျံနေပါပြီ၊မောင်မောင် ဖီဖီပေါင်ကြားအောက် လျှိုဝင်နေရာက အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး ဖင်နောက်မှာ ဒူးထောက်နေရာယူ၊လီးကို စောက်ပပ်ဝမှာတေ့ပြီးတချက် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်၊

" ဗျစ်"ဆိုပြီး ဒစ်မြု တ်ဝင်သွားသလို ဖီဖီ "အင်း-"လို့အသံထွက်လာပြီး မျက်လုံးလေးတွေ စင်းကျသွားသလို မျက်နှာ နဲနဲ ရှုံ့သွားပါတယ်၊လီးက စောက်ခေါင်းထဲ တဝက်လောက်သာဝင်ပြီး တစ်ခံနေတာပါ၊

" အင်း-ကို-ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ၊ဆက်သွင်း" 

လီးတဝက်ဝင်အနေအထား ဖီဖီ မနေတတ်လို့ထင်ပါရဲ့၊ဖင်လှုပ်ခါပြီး ဆက်သွင်းပြောနေတာ၊မောင်မောင် ဖီဖီရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့အသေအချာဆုတ်ကိုင်၊ခါးကိုနောက်ဘက်ပြန်ဆုတ်၊အားယူပြီး လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာ

" ဗျစ်-ဘွတ်-ဖွတ်-အမလေး လေး" 

စောက်ပပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲ ဝင်သွားတာ ဖီဖီ မချိမဆန့်ခံလိုက်ရတယ်၊လီးတံကြီးက စောက်ခေါင်းထဲ အပြေ့အသိပ် မဆန့်မပြဲ အဆုံးဝင်သွားတာ ၊စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဖိသိပ်ထားတဲ့အပြင် ထိပ်ဖူးကြိး ရင်၀ ပြေးဆောင့်လိုက်သလား အောင်းမေ့လိုက်ရတယ်၊ဒါတောင် စောက်ရည်တွေ တရမန်းကြမ်း ထွက်နေလို့၊နို့မဟုတ်ရင် စောက်ပပ်များ ကွဲသွားလေမလားဘဲ၊မောင်မောင် လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့အသာပြန်ဆွဲနုတ်ကာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဆောင့်လိုးပေးပါတော့တယ်၊တဖြေးဖြေး ဖီဖီ ခံရတာ ကောင်းလာသလို စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပါတယ်၊၄/၅/၁၀ ချက် ဆောင့်လိုးပေးပြီးနောက် မောင်မောင် လီး အဆုံး ဖိသွင်းထားရင်းဖီဖီဖင်သားတွေကို သူ့ဆီးခုံနဲ့ဖိကြိတ်ပွတ်တိုက်ပေးတာ စောက်ခေါင်းထဲဝင်နေတဲ့လီးတံကြီးက ပိုမိုမာကေ ျ ာလာကာ စောက်ပပ်ဘေးသားနံရံနုနုလေးတွေကို လှဲ့ပတ် ပွတ်တိုက်နေတာမို့ ဖီဖီ တကိုယ်လံး လှုပ်ခါနေပါတော့တယ်၊

" အီး-ဟိး-ဟီး-ကိုရဲ့-အူး-ရပ်မနေပါနဲ့၊ဆောင့်လိုးပေး" 

ဖီဖီ မအောင့်အီးနိုင်ဘဲ အော်တော့တာ၊ဖီဖီ ပြီးချင်နေပြိဆိုတာ သိလို့ မောင်မောင်ဖိဖီဖင်ကိုဆုတ်ကိုင်၊မနားတမ်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးလိုက်တာ

" အား-အမလေး-ကို-ကောင်းတယ်" 

ဖီဖီ ဖင်ကို နောက်ဘက် ပြန် ပြန် ဆောင့်ပေးရင်း အော်နေတာ၊မောင်မောင့်ဆောင့်အားနဲ့ဖိဖီနောက်ပြန် ကန်အား၊ပေါင်းဆုံပြီး လီးဝင်ချက် ပိုပြင်းလာလို့မောင်မောင် ကြာကြာ အောင့်မထားနိုင်ဘဲ လရည်တွေ ထွက်သွားသလို ဖီဖီလဲ အိပ်ရာပေါ်မှောက်ကျငြိမ်သက်သွားပါတော့တယ်၊

အဲဒီနေ့ကတော့ ဖီဖီ ကာမအရသာ ကောင်းကောင်းကြီးရတဲ့နေ့ပါ၊ ဖီဖီကို ပြန်လိုက် မပို့ခင် မောင်မောင် အီးစီးတူးဆေးကိုပေးပြီး မမေ့မလျော့သောက်ဖို့ မှာပါတယ်၊

" ဆေးသောက်ဖို့ မေ့သွားလို့ငါးပူတင်း ဖြစ်လာရင်တော့ဈေးထဲမှာ အရှက်ကွဲလိမ့်မယ်"

" ငါးပူတင်းဆိုတာ" 

ဖီဖီ တကယ်မသိလို့မေးတာလား၊တမင် နောက်နေတာလား၊မသိ၊

" ဗိုက်ကြီးတာကို ပြောတာဟေ့" 

မောင်မောင် အရွဲ့တိုက် ပြောတာကိုတောင်

" ဗိုက်ကြီးတော့ ကိုနဲ့ဖီဖီ စောစောစီးစိး မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်သွားတာပေါ့"

" ဖီဖီ။ရူးပေါပေါ လုပ်မနေနဲ့၊ကို ပြောပြီးသား၊ဘွဲ့ရပြီး ၃/၄ နှစ်မှ ယူနိုင်မယ်၊ဗိုက်ကြီးလာရင် ညီးပြောတဲ့ဝန်ထောက် လူပျို ကြီး ယူလိုက်"

ဒီတုန်းက ဖိဖီကို စိတ်ဆိုးလို့ပြောခဲ့တဲ့စကားက ( ပညတ်သွားရာ ဓါတ်သက်ပါ) ကြို တင်နိမိတ်ဖတ်သလို ဖြစ်သွားလေရဲ့။

သင်္ကြန်ကျကာနီး မရီးရဲ့အဖေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊အဖိုးကြီးကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ဒီဇင်ဘာလကမှ ဆုတောင်းပွဲလုပ်လို့မရီးသွားခဲ့သေးတာ၊ယောက္ခမဆုံးတယ်ဆိုတော့လဲ ဘယ်လောက်အလုပ်ရှုတ်ရှုတ် အကိုကြီးပါ ဗန်းမော်ကိုလိုက်ရတာ၊

" တော်သေးတာပေါ့ကွာ၊သင်္ကြန်နီးလို့၊ကားတွေလဲ နားကြမှာပါ၊မောင်မောင်၊မင်း သင်္ကြန် ဘယ်မှ မထွက်နဲ့၊ကားတွေအကုန်လုံး လာထိုးထားကြမှာ၊နွေခါ မီးထင်း ဂရုစိုက်ဟေ့ " 

သွားကာနီး အကိုကြီးမှာခဲ့လို့မောင်မောင် သင်္ကြန်ရက်တွေ ဘယ်မှ မသွား၊ပြီးခဲ့တဲ့သင်္ကြန်တုန်းကအိမ်မှာ အခုလိုဘဲ တစ်ယောက်ထဲကျန်နေတာ ဒေါ်မီးကွေကြီး အဖော်လာလုပ်ပေးတာ သတိရမိတယ်၊ဒီနှစ်လဲ ဒေါ်မီးကွေကြီးကို သွားခေါ်ရင်လိုက်လာမှာပါ၊ဒါပေမဲ့မောင်မောင် စိတ်မပါတော့ဘူး၊ဖီဖီလို အပျို လေးနဲ့သမီးရည်းစားထက်ကျော်တဲ့အဆင့်ရောက်ခဲ့ပြီးပြီမို့သူ့စိတ်ထဲမှာတခြားမိန်းမတွေနဲ့ မပတ်သက်ချင်တော့ဘူး၊သင်္ကြန်ရက်တွေကို ပျင်းရိစွာနဲ့ဘဲ ကုန်ဆုံးစေခဲ့တယ်၊

သင်္ကြန်ပြီး မရီးပြန်ရောက်လာမှ မောင်မောင် မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အမကြီးဈေးဆိုင်ဘက်ရောက်သွားတဲ့အခါ

" ငါ့မောင် သင်္ကြန်ဘယ်မှမထွက်ဘဲ အိမ်စောင့်နေရတာ ကောင်းပါတယ်ကွယ်၊နို့မို့စိတ်တိုနေရမှာ" 

အမကြီးပြောတဲ့စကား နားမလယ်လို့

" ဘာတွေ စိတ်တိုရမှာလဲ" 

အမကြီးက မောင်မောင့်အမေးကို မဖြေဘဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်နေတာ၊

" ဟိုဟာဟေ့၊ဟို အထည်ဆိုင်က ညီအမ(၃)ယောက်၊သင်္ကြန်မှာ ကားနဲ့ပတ်ကဲနေကြတာ၊အငယ်ဆုံးလေးနဲ့ဟို စောက်ရုပ်ဆိုးဆိုးလူပျို ကြီးရေပက်တာရှောင်ရင်း ကားပေါ်ပူးကပ်နေတာကိုပြောတာ" 

အမကြိး တိတ်ဆိတ်နေလို့ ဘေးဆိုင်က ဒေါ်မီးကွေကြီး ဝင်ပြောတာ၊အတိအက ျမဟုတ်ပေမဲ့မောင်မောင် ဖီဖီနဲ့တပူးတွဲတွဲလုပ်နေတာ သိနေကြတာကိုး၊

" ဘာများလဲလို့၊သင်္ကြန်ရေပက်ခံထွက်လယ်တာ ဘာဆန်းလို့လဲ" 

မောင်မောင် ဘာမှမဖြစ်သလို ခပ်ပေါ့ပေါ့ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲဗလောင်ဆူသွားတာ၊ဒါကြောင့် အမကြီးကိုနုတ်ဆက်ပြီး ဖီဖီတို့ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊

" ဟော၊မောင်မောင်၊မလာတာတောင် ကြာပြီဘဲ" 

မောင်မောင်ကိုမြင်တာနဲ့နီနီ စနုတ်ဆက်တာ၊ဖီဖီကတော့မောင်မောင်ကို နုတ်ဆက်စကားပြောဖို့ရာ နုတ်ဆိတ်နေတာ၊နုတ်ဆိတ်မှာပေါ့၊ဆိုင်ပေါ်မှာ သူပြောဖူးတဲ့လူပျို ကြီးရောက်နေတာကိုး၊

" မမရီ မမြင်ပါလားဘယ်သွားလဲ" 

ဖိဖီရဲ့အပြု အမူကို မကျေနပ်လို့တမင် ရီရီကိုမေးတာ၊

" ရီရီလား၊ရှိတယ်၊ဟိုဘက် ခဏသွားနေတာ၊ဟော၊ပြောရင်းဆိုရင်း လာပါပြီ" 

နီနီပြောတဲ့ဘက်ကြည့်လိုက်တော့ တလှုပ်လှုပ်လာနေတဲ့ရီရီ၊

" မမရီကိုတွေ့ချင်လို့လာတာ မနီရေ၊ သွားလိုက်ဦးမယ်" 

မောင်မောင် ဖီဖီကို စကားတခွန်းမှ မပြောဘဲ ရီရီဆီကိုသွားပြီး

" အမနဲ့ပြောစရာလေးတွေရှိတယ်၊လိုက်ခဲ့ပါဦး" 

မောင်မောင် ရီရီရဲ့လက်တွေကို တမင်ဆွဲခေါ်ခဲ့တာပါ၊ဖီဖီ ဘယ်ကိုမှ မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားလေရဲ့၊မောင်မောင်ဆိုင်ကယ်နဲ့ရီရီကိုခေါ်၊ မြစ်ဆိပ်ကမ်းဘေး အပင်ကြိးအောက်မှာရပ်လိုက်ပြီး

" အမရေ၊ဖီဖီက အချိုးပြောင်းနေတယ်နော်၊ဝန်ထောက်ကတော် ဖြစ်ချင်နေပြီနဲ့တူတယ်"

ရီရီ ပြောရမဲ့စကား အသေအချာ စဉ်းစားပြီးမှ

" အင်း၊ငါ့မောင်ရယ်၊ပြောရတာခက်ပါတယ်ကွာ။ဟိုလူက ဖိဖီကို အသေအလဲ ကြို က်နေတာ၊ဖီဖီက ပြန်မကြို က်ပါဘူး၊ဒါပေမဲ့ အမေက ဖိဖီကို ဒီလူနဲ့ပေးစားချင်နေတယ်၊ဟိုလူကလဲ အမေ့ကို အပီ ဝင်ပူးတာ"

" ဖီဖီပြန်မကြို က်ဖူးဆိုရင် ဘာလို့ ဟိုလူ ဆိုင်ကိုလာနေတာကို မောင်းမထုတ်တာလဲ၊ပြိး ဖီဖီက ဟိုလူ့ရှေ့မှာ ကျွန်တော့်ကို နုတ်တောင်မဆက်ရဲဘူး၊ဒါ မရီုးသားတာဘဲ အမရ၊သူ့ဘက်ကရိုးသားမှုရှိရင် နုတ်ဆက်ရမှာပေါ့"

မောင်မောင်ပေါက်ကွဲနေပြီ၊သူ့အနေနဲ့ ဆိုင်မှာ ဘာမှမပြောခဲ့တာ ဟိုလူ့ရှေ့ သူ မမိုက်ရ်ုင်းချင်လို့၊မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ရန်ဖြစ်ကြတာ၊စကားများကြတာတွေက အင်မတန် အောက်တန်းက ျတဲ့စရိုက်၊သူ ဟိုလူပျို ကြိးကို အပြစ်မတင်ပါ၊ဘယ်သူမဆို အပျို တစ်ယောက်ကို ချစ်ပိုင်ခွင့်ရှိကြတာဘဲလေ၊ဖိဖီ မပြတ်သားတာ၊

" အမေကြောင့် ဖီဖီလဲ ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းမရတာပါ မောင်လေးရယ်၊အမရော နီနီပါ ဒီလူနဲ့သဘောမတူပါဘူး၊သူ့ဟာသူ ဝန်ထောက်မကလို့မင်းကြိးဖြစ်နေပါစေ၊အသက်ကလဲ ဖီဖီနဲ့ဆိုရင် သားအဖအရွယ်လောက်ရှိမယ်၊ရုပ်ကလဲဆိုးလိုက်တာ မင်းအမြင်ဘဲ၊"

" ကျွန်တော် ဖိဖီကို ပြောပြီးသား၊ဘွဲ့ရပြီး ၃ နှစ်လောက်မှ ယူနိုင်မှာ၊ဒါတောင် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်ဖို့မလွယ်သေးဘူး၊အကိုကြီးဆီက လက်ဖြန့်တောင်းနေရဦးမှာ၊ဒါပါဘဲ အမရာ၊ကျွန်တော့်ဘက်က ပြောစရာကုန်ပြီ၊ကျန်တာ ဖိဖီသဘောဘဲ"

မောင်မောင် ဖီဖိနဲ့မတွေ့ဘဲ ဖာသိဖာသာနေပါတယ်၊အတန်းတင်စာမေးပွဲကလဲ နီးနေပြီမို့စိတ်ကို စာမှာဘဲနှစ်ထားတာ၊မှတ်မှတ်ရရ စာမေးပွဲဖြေကာနီး private study ကျောင်းပိတ်ရက် ဖီဖီကတွေ့ချင်တယ်ဆိုပြီး နီနီတို့ရဲ့ပြည်တော်သာတိုက်ခန်းကို ချိန်းပါတယ်၊မောင်မောင်ရောက်သွားတဲ့အခါ အိမ်မှာ ဖီဖီတင်မက၊သူ့အမနှစ်ယောက်လုံးရှိနေကြတာပါ၊သူ့ခဲအိုကိုတော့ မတွေ့ပါ၊

" မောင်မောင်ရေ၊ဖီဖီက မောင်မောင်ကို ပြောချင်တာလေးတွေရှိလို့ ခေါ်ပေးပါပြောတာနဲ့ခေါ်ရတာ၊အင်း၊ပြောရမှာတောင် ဘယ်ကစ ပြောရမလဲ မသိတော့ဘူး" 

နီနီက စကားစပြောတာ၊ဖီဖီကတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ထားလေရဲ့၊

" ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ဒီလောက်ဆို ကျွန်တော် သဘောပေါက်ပါတယ်၊ဖီဖီ ပြောစရာရှိတာတွေ ပြော၊ကို စာကြည့်ရဦးမယ်၊စာမေးပွဲနီးပြီ"

ဖီဖီ စကားမပြောနိုင်ဘဲ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေပါတယ်၊သူ့အမနှစ်ယောက်လဲ စကားမပြောဘဲ ထိုင်နေကြတယ်၊

" ဘာလို့ငိုနေရတာလဲဖီဖီ၊ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ပြောလေ၊ဖိဖီမပြောဘဲ ငိုနေလို့ကော၊ပြီးမှာတဲ့လား" 

ဒိတော့မှ ဖီဖီ မျက်ရည်သုတ်လိုက်ပြီး

" မေမေက ဖီဖီကို ဟိုလူကြီးနဲ့ယူကိုယူရမယ်ပြောနေတာ၊မယူနိုင်ဘူးပြောတာ၊အမေ ဟိုညက မူးမေ့သွားတယ်၊အမေက ရောဂါရှိတယ် ကို"

မောင်မောင် မချိပြုံး ပြုံးလိုက်ပါတယ်၊အရင်ကဖတ်ဖူးထားတဲ့ဝတ္တုဇာတ်လမ်းတွေ၊ကြည့်ဖူးခဲ့တဲ့မြန်မာရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေထဲကအတိုင်း  (သမီးက သူတို့သဘောတူထားတဲ့လူကိုမယူချင်ပါဘူးငြင်းတဲ့အခါ အမေလုပ်တဲ့လူ နှလုံးရောဂါနဲ့မူးမေ့လဲသွားတာ)ဖြစ်နေလို့လေ၊

" ဒိတော့ဖိဖီက အမေ့ကိုငှဲ့ပြိး ဒီလူကြိးကို ယူရတော့မှာပေါ့၊ဟုတ်လားဖီဖီ" 

မောင်မောင့်အမေးကို ဖီဖီ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ငိုဘဲနေတာပါ၊

" ဖိဖီ ဘာပြောလို့ ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ ကို၊ဒီလူကြီးနဲ့မတွေ့ခင် ကိုနဲ့ဖီဖီ လက်ထပ်ပြိးရင်လဲ အကောင်းသား" 

မောင်မောင် ပြုံးတယ်၊

" ပြီးတာတွေ ပြီးခဲ့ပြီလေဖီဖီ၊အခုဖီဖီ ဘာဆက်လုပ်ချင်သလဲ၊ဒါဘဲစဉ်းစား"

" ဖီဖီ ဘာမှမပြောတတ်တော့ဘူး ကို" 

" ငါ့မောင်ရေ၊ဖီဖီက ငါ့မောင်ကို ချစ်လဲချစ်၊သံယောဇဉ်လဲကြီးတယ်၊ အခုဟာက အမေကြောင့်ခက်နေတာ၊ဖီဖီက မပြောထွက်လို့၊ငါ့မောင်သူ့ကို ခွင့်လွတ်တယ်ဆိုရင် အမေ့စကားကို နားထောင်မယ်ပြောနေတာ"

နီနီက ကြားကဝင်ပြောတာ၊မောင်မောင်သိပါတယ်၊ဒီဇာတ်ထုတ်ကအဖြေထုတ်ပြိးသားဇာတ်ထုတ်ပါ၊အဓိကဒါရိုက်တာက နီနီဘြဲဖစ်မှာပါ၊လူပျို ကြီးက သူ့ယောင်္ကျားရဲ့အထက်အရာရှိကိုး၊သူ့ကိုလဲ အပြစ်မမြင်ပါ၊သူတို့ညီမလေးကို ကတော် ဖြစ်စေချင်ကြမှာပါ၊

" ဖီဖီရယ်၊ဒါအတွက်နဲ့တော့ဝေခွဲရ ခက်မနေနဲ့၊ဖီဖီအမေ စိတ်ချမ်းသာအောင်သာထားပါ၊ကို့အတွက် မစဉ်းစားနဲ့၊ကိုနဲ့ဖီဖီတို့ ဇာတ်ထုတ်တထုတ် ကပြနေတယ်ဘဲ သဘောထားပေါ့၊ဇာတ်ထုတ်ထဲမှာ ကပြကြတော့သမီးရည်းစား၊လင်မယား၊သဏ္ဍန်လုပ် သရုပ်တူအောင် ချစ်စကားကြို က်စကားတွေပြောကြ၊သစ္စာတိုင်ရတုတွေ၊ရွတ်ကြဖတ်ကြ၊ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေကလဲ ဇာတ်လမ်းထဲမြောဝင်ပြီး၊မျက်ရည်ကျတဲ့လူနဲ့၊ငိုကြွေးတဲ့လူနဲ့၊တောက်ခေါက်ဒေါသထွက်တဲ့လူနဲ့၊သူ့ဟာနဲ့သူ ဟာမိုနီကိုဖြစ်လို့၊ဟော၊မနက်မိုးလင်းလို့ ဇာတ်ပွဲလဲသိမ်းရော၊ပြဇာတ်မင်းသားကသူ့အိမ်သူပြန်၊ပြဇာတ်မင်းသမီးကလဲ လာကြို တဲ့သူ့ယောင်္ကျားနဲ့အတူပြန်၊ပွဲကြည့်ပရိသတ်တွေလဲ အလျိုအလျိုလူစုကွဲသွားကြရော၊ပြီးတော့လဲ ပြီးသွားတာပါဘဲ၊ဘာမှဆန်းတာ မဟုတ်ပါဘူး၊" 

မောင်မောင် စကားအကြာကြိးပြောလိုက်ရလို့ခေတ္တနားလိုက်တာ၊

" ဒါဆို ကို ဖီဖိကို ခွင့်လွတ်တယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား ကို" 

ဖီဖီက မောင်မောင့်လက်ကို လှုပ်ယမ်းရင်းမေးတာ၊

" ပြောပြီးပြိဘဲ ဖီဖီ၊ပြိးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ လို့၊ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊ကဲ၊ကို ပြန်မယ်၊စာကြည့်ရဦးမယ်"

" ကိုရယ်၊ဖီဖီ ကို့ကို ကန်တော့ခဲ့ပါတယ်" 

ဖီဖိ ထိုင်ကန်တော့တာကို မောင်မောင် စောင့်မနေတော့ဘဲ ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ကပြလို့ပြိးသွားပြန်ပေါ့၊(ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ)လို့သာ ဟန်ဆောင်ပြောခဲ့ရတာ၊အသဲနှလုံးမှာ ဒဏ်ရာရခဲ့ရပါတယ်။

တတိယနှစ်၊စာမေပွဲဖြေဆိုနေဆဲရက်မှာ ဖီဖီလက်ထပ်သွားပါတယ်၊စိတ်ဓါတ်ပျော့ညံ့တဲ့လူဆို ရူးသွားနိုင်လောက်တဲ့အနေအထားပါ၊ဖီဖီကိုတော့အပြစ်မတင်ပါ၊ဖီဖီနဲ့သူ့အကြောင်း ဈေးထဲကလူအတော်များများသိနေကြတာ၊မိန်းကလေးဆိုတာ ရောင်းကုန်၊ဝယ်မဲ့လူရှိတုန်း၊ကြို က်ဈေးရတဲ့အချိန် ရောင်းထုတ်ရမှာပါ၊ခွင့်လွတ်စိတ်နဲ့တွေးလိုက်ပြိး ဖီဖီကို သူ့ခေါင်းထဲထဲ့မထားတော့ပါဘူး၊ဒါပေမဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကို နှလုံးသားနဲ့ချစ်ရမှာ မောင်မောင်လန့်သွားတယ်၊သူ့ဘဝတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းမတွေ၊ဖိဖီကလွှဲလို့ တဏှာအခံကြောင့်တွေ့ခဲ့ရတာချည်းဘဲ၊ဖီဖီတစ်ယောက်သာ နှလုံးသားနဲ့ချစ်ခဲ့တာ၊တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကို မောင်မောင် ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သက်ဘဲ ရိုးရိုးလေးဘဲဖြတ်သန်းခဲ့တယ်၊နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲကြီးဖြေဆိုပြီးတဲ့အခါ အကိုကြိးက အလုပ်ကိစ္စပြောတာ၊

" မောင်မောင်၊မိုးကုန်ရင် ဒမ်ပါ(၃)စီးနဲ့မိုးညှင်းလမ်းရုံးမှာ ကေ ျ ာက်သွားဆွဲ၊အဲဒီမှာ လုပ်ငန်းသဘောလေ့လာထား၊မင်းနဲနဲကျွမ်းလာရင်နောင်နှစ်တွေ တို့လုပ်ငန်းတင်ဒါဆွဲကြမယ်"

အကိုကြီးမှာက အဲဒီအချိန် (၁၂)ဘီးကုန်တင်ကားကြိး(၂)စီး၊(၁၀)ဘိးမြေသယ်ကား dumper (၃) စီးရှိနေပါပြီ၊မိုးတွင်းမှာ ကုန်ကားကြိးတွေကို နားထားပြီး ကားကြံ့ခိုင်ရေးလုပ်ရပါတယ်၊မြေသယ်ကားတွေက ခါတိုင်း မြစ်ထဲကသဲ၊သဲကျောက်၊သဲနုန်း စတာတွေသယ်ပြီး တည်ဆောက်ရေးလုပ်ငန်းတွေဆီပို့ပေးရတာပါ၊အခုမောင်မောင်ကျောင်းပြီးသွားပြီမို့၊သူ့ညီစိတ်မလေအောင်၊နောက်ပိုင်းလုပ်တတ်ကိုင်တတ်လာအောင်စီစဉ်တာ၊ဒီအချိန်မှာ မောင်မောင် ကားအကြောင်း နဲနဲပါးပါး နားလယ်နေပါပြီ၊

မိုးကုန်ပွင့်လင်းရာသီမှာ မောင်မောင် မြေသယ်ကား dumper (၃)စီးကွပ်ကဲပြီး မိုးညှင်းဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်ထဲရောက်လာပါတယ်၊လမ်းတာဘောင်တိုးချဲ့ကျောက်ခင်းခြင်းမို့၊မောင်မောင့်ကားတွေ တောင်ကုန်းမြေတို့၊ချောင်းကျောက်စရစ်တို့သယ်ပေးရပါတယ်၊လုပ်ငန်းခွင်မှာ မောင်မောင်တို့ကားတွေတင်မကဘဲ၊တခြားကငှားလာတဲ့ကားတွေအပြင်၊မြေတူးတင်စက် Back-hoe ၊မြေဖြန့်စက် Grader ၊ဆူးဒလိမ့် Sheep,s Foot Roller ၊စတဲ့စက်-ယာဉ်တွေအများကြီးပါ၊လုပ်ငန်းခွင်ထဲရောက်မှသိရတာ၊ဒီလုပ်ငန်းက ထုံးစံအတိုင်း ဋ္ဌာနက သတင်းစာထဲကြောငြာပြီးတင်ဒါခေါ်၊ပြီးမှ ဋ္ဌာနဝန်ထမ်းတွေ ဟိုက ဒီက စက်တို့၊ကားတို့ကို ကောက်သင်းကောက် ငှားရမ်းဆောင်ရွက်တာ၊မောင်မောင် သူတို့အဖွဲ့နေဖို့မြို့နဲ့ကပ်နေတဲ့ရွာလေးမှာအိမ်ငှားထားပါတယ်။

အိမ်ရှင်တွေက မိုးတွင်းဘဲအိမ်မှာနေပြီး မိုးကုန်တာနဲ့ဖားကန့်ကျောက်တွင်းတက်နေကြတာမို့၊အိမ်ငှားရတာလွယ်ကူပြီး ဈေးလဲမများပါ၊အိမ်က တစ်ထပ်အုတ်နံကပ်တိုက်လေးဖြစ်ပြီး သီးခြားခြံဝင်း၊ရေတွင်း၊ရေလောင်းအိမ်သာ စသဖြင့် သပ်သပ်ယပ်ယပ်လေးပါ၊အိမ်မှာ မောင်မောင်နဲ့ထမင်းချက်အဖိုးကြီး နှစ်ယောက်သာ အနေများတာ၊ကျန်ယာဉ်မောင်း၊ ယာဉ်နောက်လိုက်(စပါယ်ရာ)တွေက မနက်မိုးလင်းတာနဲ့လုပ်ငန်းခွင်သွားကြပြီး၊ညနေမိုးကြီးချု ပ်မှ ပြန်ရောက်ကြတာ၊ညအိပ်ကြတာလဲ သူတို့တွေက အိမ်ထဲမှာအိပ်ကြတာမဟုတ်ဖူး၊ကားတွေပေါ်မှာအိပ်ကြတာ၊

မောင်မောင်က အားနေတဲ့လူမို့မနက်ပိုင်း ကားတွေထွက်သွားကြပြီဆိုရင် ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့မြို့ထဲရောက်တတ်တယ်၊ပျင်းလို့လက္ဘရည်ဆိုင်ထိုင်၊စီးကရက်လေး၊ဂျာနယ်လေးလဲဝယ်ရင်း၊ဒီလိုနဲ့တစ်ရက်မှာ မမေ ျှာ်လင့်ဘဲ မညိမ်းနဲ့သွားဆုံပါလေရော၊

" ဟယ်၊ကိုမောင်၊ဘယ်လိုလုပ်ရောက်နေတာလဲ" 

မညိမ်းက အားရဝမ်းသာ နုတ်ဆက်ပါတယ်၊

" ကားတွေ လမ်းအလုပ် လာလုပ်တာပါ၊မညိမ်းကော၊ဘာကိစ္စရောက်လာတာလဲ၊ကိုအိရှန်ကောပါလား"

" အိရှန် ဖားကန့်မှာလေ၊ကျမကုန်လာပို့တာ" 

ဘာကုန်တွေလာပို့တာလဲတော့မသိ၊

" ဘယ်တော့ပြန်မှလဲ၊ဘယ်မှတည်းလဲ"

" အခုလေးတင်ရောက်ပြီး ကုန်တွေပို့ထားခဲ့တာ၊ပြန်မဲ့ရက် မသိသေးဘူး၊ကုန်စောင့်ရဦးမယ်၊တည်းမှာကတော့ရှမ်းရွာသွားတည်းမယ်"

မညိမ်းစကားကြားတာနဲ့မောင်မောင် ပြုံးမိသွားတယ်၊ဖီဖီနဲ့လမ်းခွဲခဲ့ရပြီး ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သက်ဘဲနေလာတာတစ်နှစ်ကျော်လာပြီး(၂)နှစ်ထဲတောင်ရောက်လာပြီ၊ရင်ခုန်နေတဲ့နှလုံးသားဒဏ်ရာဒဏ်ချက်လဲ အကင်းသေစပြု ပြီ၊အခုလဲ သူများမြို့ရွာမှာ ပျင်းရိနေတုန်း၊မညိမ်းကိုတွေ့လိုက်ရလို့အရင်အကျင့်ဟောင်းတွေ ပြန်ပေါ်လာလေရဲ့၊

" ရှမ်းရွာ၊ဝေးကဝေးပါဘိနဲ့ မညိမ်းရာ၊သွားမနေပါနဲ့တော့၊ကျွန်တော့်ဆီလိုက်တည်းပါ"

တခါအပြင်၊နှစ်ခါ မခေါ်ရဘဲ မညိမ်း မောင်မောင့်ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ အဝတ်အစားအိတ်တစ်လုံးနဲ့ပါလာတာပါဘဲ၊

" ကလေးတွေကို ဘယ်သူနဲ့ထားခဲ့လဲ" အိမ်ရောက်ပြီးနားနေကြတုန်း မောင်မောင်မေးကြည့်တာ၊

" အိမ်မှာဘဲထားခဲ့ရတာပေါ့"

" အကြီးကောင်က ကျောင်းနေပြီမို့ ထားပါ၊အငယ်ကောင်လေးကျတော့ကော"

" အငယ်ကောင်လဲ နေ့ကလေးထိန်းကျောင်းပို့ပေါ့၊မာလာနဲ့အပ်ထားခဲ့တာ" 

မာလာဆိုမှ မောင်မောင် မာလာကို သတိရသွားတယ်၊

" အော်၊ဟုတ်သားဘဲ၊မာလာကို မေ့တောင်နေတယ်" 

မောင်မောင့်စကားကို မညိမ်းက ပြုံးပြီး

" မာလာက ကြီးလေ ချောလေကိုမောင်ရဲ့၊အိမ်များ လာကြည့်ပါဦး၊"

" အခု မာလာ ဘယ်နှစ် နှစ် ရှိသွားပြီလဲ"

" အသက်လား၊(၂၀)ရှိပြီ၊ကိုမောင်နော်၊ကျ မတကယ်ပြောနေတာ၊မာလာနဲ့သာယူစမ်းပါ၊ဒေါ်မီးကွေကလဲ သဘောတူနေတဲ့ဟာ"

မညိမ်းအပြောကို မောင်မောင် သဘောကျပြီး ပြုံးတယ်၊

" ဟုတ်ပါပြီ၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့တွေ့ပါ့မယ်၊အခုကတော့ဘေးမှာ မညိမ်းဘဲ ရှိနေတာ၊မညိမ်းနဲ့ဘဲ တွေ့ရမှာဘဲ"

" ကိုမောင်ကတော့လေ၊ပြောတတ်လိုက်တာ၊ကြုံ ကြို က်လို့သာတွေ့ရတာပါ၊မြစ်ကြီးနားမှာတုန်းက ကိုမောင် လာမှ မလာတာ"

ပြောစရာစကားလဲ မရှိကြတော့ပါဘူး၊မညိမ်းလဲ မောင်မောင်အိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေပါပြီ၊ထမင်းချက်အဖိုးကြီးက မနက်အစောကြီး သူ့တာဝန်ထမင်းဟင်းချက်ပြု တ်ပြီး ကားသမားတွေကို ထည့်ပေးလိုက်ပြီးမို့အိမ်ရှေ့ဝရံတာမှာ တရေးတမော ပြန်အိပ်နေပြီ၊နှစ်ယောက်သား မောင်မောင်အိပ်တဲ့တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ် ပူးကပ်အိပ်ကြပြီးတာနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ရင်း ဟိုကိုင် ဒီကိုင် စနေပြီ၊အရင်တွေ့ဖူးပြီးသားမို့ ထူးပြီးပြောစရာမလို၊မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့အနွေးအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို စဖြု တ်တာနဲ့မညိမ်းကိုယ်တိုင် ထထိုင်ပြီး အနွေးထည်ကိုချွတ်ပေးတာပါ၊မညိမ်းက တလက်စထဲ အောက်ကဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြု တ်ရင်း

" ချမ်းပါတယ်မောင်ရယ်၊အင်္က ျီ ချွတ်မနေတော့ပါဘူး၊ဖွင့်ပေးထားမှာဘဲ" မ

ညိမ်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပြု တ်သွားတာနဲ့ဘေးဖယ်ပြီး ဘရာစီယာဂျိတ်တွေကိုပါ ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးမညိမ်း ထိုင်ရာကထကာ ထဘီနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီတိုကို တပြီုင်ထဲ ချွတ်လိုက်တဲ့အတွက် အပေါ်ဘက်မှာသာ အဝတ်ရှိပြီး အောက်ပိုင်း ဗလာဖြစ်သွားပါတယ်၊မညိမ်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲအိပ်ရင်း

" ကိုမောင်ရေ၊မျှော်နေရတာ ကြာပြီ၊အချိန်မဆွဲနဲ့တော့"

မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး ဝင်ထိုင်ပါတယ်၊မညိမ်းက ဒူးကွေးလိုက်ပြိး ပေါင်နှစ်ချောင်းကားလိုက်တဲ့အခါစောက်ပပ်ပြဲပြဲကို မြင်လိုက်ရတာပါဘဲ၊မညိမ်းစောက်ပပ်က အရင်ကလို စောက်မွေးထူတွေမရှိတော့ဘဲ ပြောင်ရှင်းနေအောင်ရိတ်ထားတာပါ၊

" ဟ၊တယ်ဟုတ်ပါလား၊စောက်မွေးတောင်မပေါက်သေးဘူး၊(၁၆)နှစ်မ" 

မောင်မောင် စောက်ပပ်ကြိးကို လက်နဲ့ပွတ်လိုက်ပြီးပြောတာ၊

" ကိုမောင်ဘဲ၊ အမွေးတွေထူနေတာ၊ရိတ်လိုက်ပါလားဆို၊ ဟိုတခါ အမွေးတွေရှုတ်နေတာ ရက်မကောင်းဘူးပြောတာကိုး"

" ဒါဖြင့် အခု ရက်ပေးရဦးမှာပေါ့၊ဟုတ်လား" 

မောင်မောင့်အမေးကို မညိမ်းစကားမပြန်တော့ပါ၊မောင်မောင့်ခေါင်းကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားဆီပို့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊စောက်ဖုတ်က နီညို ရောင်သမ်းနေပြီး နုတ်ခမ်းသားတွေက ထူထူကြီးပါ၊ဒါပေမဲ့ကလေးမွေးတုန်းက ဂရုတစိုက် မရှိခဲ့လို့နုတ်ခမ်းသားတွေဘေးဘက်အနည်းငယ်လန်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲနေတာပါ၊မောင်မောင် စောက်ပပ်ကို လက်နဲ့ဖြဲ လျှာထိုးသွင်းရက်ပေးရာက စောက်ခေါင်းအကွဲကြောင်းတလျှောက်အပေါ်အောက် ပင့်ရက်ပေးလိုက်တာ မညိမ်းဖင်ဆုံကြီး လေထဲမြှောက်တက်လာတာပါဘဲ၊မောင်မောင်ရဲ့လျှာထိပ်ချွန်း စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းထဲအထိ ဝင်ရောက်မွှေနှောက်နေလေတော့ မညိမ်း အငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ၊တကိုယ်လုံးတုန်ခါလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးရင်း

" အီးဟီးဟီး-မောင်ရာ-အား-ကောင်းတယ်-အမလေး လေး " 

မညိမ်းစောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လာပါတယ်၊မညိမ်းက နှာထန်သူမို့ စောက်ရည် စိမ့်ထွက်တာပေမဲ့ပမာဏများလို့ မောင်မောင် ပါးစပ်တဝိုက်မှာ ပေပွကုန်ပါတယ်၊

" အား-မောင်-အရည်ထွက်ကုန်ပြီ၊မရက်နဲ့တော့၊မောင့်ကိုပေကုန်မယ်" 

မညိမ်းပြောရင်း မောင်မောင့်ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ပါတယ်၊မောင်မောင်ပါးစပ်မှပေပွနေတဲ့စောက်ရည်တွေကို ဘေးချထားတဲ့ပုဆိုးနဲ့ကောက်သုတ်လိုက်ပြီး မညိမ်းပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကိုင်ကာ ရင်ဘတ်နဲ့ကပ်မိတဲ့အထိ တွန်းတင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊ပြီး ဘေးမှာရှိတဲ့ခေါင်းအုန်းအပိုကိုယူ၊မညိမ်းခါးအောက်ကိုထိုးထဲ့ပေးလိုက်တဲ့အခါ၊ခါးအောက်မှာခေါင်းအုန်းခုခံထားတာရယ်၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ရင်ဘတ်ထိတွန်းတင်ထားတာရယ် ပေါင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက အပေါ်ကို ကြွတက်ပြီး ပြူ းနေတာပါ၊

မညိမ်းစောက်ဖုတ်က နဂိုကတဲက ကြိးရတဲ့အထဲ ကာမစိတ်တွေကြွတက်နေလို့ဖောင်းတင်းနေတာ ဖားပြု တ်ကြီးအတိုင်းပါဘဲ၊မောင်မောင် လီးကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်၊၃/၄ ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပြိး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ထားလိုက်ပါတယ်၊လီးကလဲတောင့်တင်းနေပြီဖြစ်လို့ဒစ်နဲ့စောက်စိကိုထိုးပေးတာ စောက်စိတောင်လာပြီး မညိမ်းမနေနိုင်တော့၊လီးကို မမီမကမ်းလှမ်းဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲအတင်းထဲ့တော့တာ၊ပါးစပ်ကလဲ

" မောင်ရယ်၊ဘာလုပ်နေတာလဲ၊လိုးတော့လေ၊ဆောင့်လိုးတော့" 

ပြောလဲပြော၊ဖင်ကိုလဲ အတင်းကော့တင်ပေးတာ။မညိမ်း တဏှာရွပိုး ထနေပြီမို့ မောင်မောင် စောက်ခေါင်းပေါက်၀ ရောက်နေတဲ့လီးကို ဇတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ

" အာလာလာ၊သေပါပြီမောင်ရာ၊အောင့်သွားတာဘဲ" 

စောက်ခေါင်းကျယ်နေတာမို့ဆောင့်သွင်းလိုက်တာနဲ့တချီထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတာပါ၊မောင်မောင် အဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကို ကျွတ်မထွက်ရုံ ဒစ်ကို ချန်ပြီး ဆွဲနုတ်၊တရှိန်ထိုး ၄/၅ ကြိမ်ဆောင့်လိုးပေးပြီး မညိမ်းအပေါ် လက်နှစ်ဘက်ကျော်ခါထောက်လိုက်ကာ အသားကုန် ကြုံးလိုးတော့တာပါဘဲ၊

" ဘွတ်-ပလွတ်-အီး-အိး-ဘွတ်-ပလွတ်-အီး-အီး"

လီးအဝင်အထွက်တိုင်း မညိမ်းပါးစပ်က ဘာတွေပြောမှန်း ရေရေရာရာမကွဲပြားတဲ့အသံတွေထွက်လာတာပါ၊မောင်မောင်ရဲ့အားပါတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေက မညိမ်းကို ဒီအတိုင်းနေလို့မရတော့ပါ၊ကောင်းတာက အရမ်းကောင်းနေတာပါ၊မညိမ်း ဖင်ကြီးကော့ ကော့တင်ပေးနေတော့ဘိုက်ပေးတင်ပေးထားတဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဘေးဘယ်ညာ ခါယမ်းနေတာ၊ဒါနဲ့မညိမ်းခြေထောက်တွေကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး မောင်မောင့်ခါးကို ကုတ်ဆွဲ ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊လက်နှစ်ဘက်ကလဲ သူ့ဘေးမှာကျော်ထောက်ထားတဲ့မောင်မောင့်လက်တွေကို ဆုတ်ကိုင်အားပြုရင်း ဖင်ကို စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းပေးနေတယ်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ရွစိရွစိဖြစ်နေပြီး လီးကို စုတ်ဆွဲနေကြတာ၊မောင်မောင် ဆောင့်နေရင်းကလီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မွှေ့ယမ်းပြီးလိုးလိုက်တာ

" အ-အာ-အား-မောင်-ကောင်းတာ"

မညိမ်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားပြီး စောက်ရည်ပူတွေ ဗြစ်ကနဲနေအောင် ပန်းထွက်လာတာပါ၊မညိမ်းစောက်ရည်တွေပန်းထွက်လာတာကိုသိလို့ မောင်မောင် မနားတမ်း ဆက်တိုက် လီးကိုဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ၊မညိမ်း စောက်ပပ်ကကြွက်သားတွေ ကျုံ့လိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့သားရေမျှော့ကြိုးလို ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင့်စိတ်ထဲ လိုးရတာ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိနေတာမို့လိုးရင်း လိုးရင်း လီးတချောင်းလုံး ယားတက်လာပြီး ဒစ်ဆံ ပွတက်လာကာ လရည်တွေပန်းထွက်သွားတာပါဘဲ၊မောင်မောင် အတော်မောသွားတာ၊ လီးကိုအဆုံးထိနှစ်ထားရင်း မညိမ်းအပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊စောက်ပပ်ရဲ့ညှစ်အားကြောင့် လရည်က တစက်စက် ထွက်နေတုန်း၊စောက်ပပ်ထဲမှာ လီးက တဇတ်ဇတ်တုန်နေတုန်း၊မညိမ်း မောင်မောင်ကေ ျ ာပြင်ကြိးကိုဖက်ထားရင်း နှစ်ယောက်သား မှိန်းနေကြရတယ်။

အတော်ကြီးကြာမှ နှစ်ယောက်သားထပြီး ဆေးကြောသန့်စင်ကြရတယ်၊

" မတွေ့ရတာ နှစ်ချီကြာနေလို့ထင်ပါရဲ့ကိုမောင်ရယ်၊ကောင်းလိုက်တာ" 

မညိမ်းအပြောကြောင့် မောင်မောင်က

" ကိုလဲကောင်းတာဘဲ၊မညိမ်း နဲနဲဝလာတယ်နဲ့တူတယ်၊ဖင်ကြီးပိုတင်းလာတယ်" 

မောင်မောင်ပြောတာဟုတ်ပါတယ်၊မတွေ့ရတဲ့ (၂)နှစ်အတွင်း မညိမ်းဝလာတာပါ၊ကလေးနို့ပြတ်သွားပြီမို့ စားတဲ့အစာတွေက အဟာရဖြစ်ပြိး ဝလာတာ၊အရင်ကဆို မညိမ်းဖင်က ပိန်လို့ကုတင်စွန်းတင်ပြိးလိုးတဲ့အခါ ကုတင်ဘောင်နဲ့ညှပ်လို့အော်ရသေးတာ၊နို့တွေက အရင်နဲ့စာရင် ငယ်သွားပေမဲ့ပိုတင်းလာတာပါ၊နို့မတိုက်ရတော့လို့နို့ရည်မရှိတော့တာကြောင့် နဲနဲ ငယ်သွားပုံပါ၊

" အားမရသေးဘူးကွာ၊ထပ်လုပ်ကြဦးစို့"

မညိမ်း မောင်မောင့်အပေါ်တက်ခွပြိးပြောတာပါ၊မောင်မောင်လဲ မိန်းမနဲ့မနေရတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ၊ဒါကြောင့် မညိမ်းက ထပ်လုပ်ကြဦးစို့ပြောလာတဲ့အခါ

" လုပ်မယ်လေ၊ဒီတခါ doggy style လိုးရအောင်" 

မောင်မောင့်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပြီး လီးစုတ်ပေးနေတဲ့မညိမ်းက

" ဘယ်လို၊မောင်၊ပြီးမှ မောင်ဖာသာမောင် လိုးကွာ၊အခု ကျမ အပေါ်ကနေပေးမယ်" 

မညိမ်း လီးကို အားပါးတရ ရေခဲချောင်းအမှတ်နဲ့စုတ်နေတာပါ၊လီးတံကြီးပါးစပ်ထဲငုံထားရင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးထဲထဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတာ မောင်မောင် တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ကလဲ "အ-အ-" နဲ့ဖြစ်နေတာပါ၊မညိမ်းရဲ့ပါးစပ်ထဲ အာငွေ့ကြောင့် လီးက တောင်တက်လာလို့မညိမ်းအာခေါင်ကို သွားထောက်တာ၊မညိမ်းတခါတခါ "အွတ်-အွတ်"နဲ့ အန်တော့မလိုတောင်ဖြစ်သေးရဲ့၊ဒါနဲ့မညိမ်း လီးစုတ်နေရာက မောင်မောင့်ခါးပေါ် ကားယားခွထိုင်လိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်၊စောက်ပပ်မှာတေ့ပြီး အပေါ်က တအိအိနဲ့ဖိချတော့တာပါဘဲ၊

" အင်း-ဟင်း-အင့်-" 

မညိမ်းပါးစပ်က အားယူသံတွေနဲ့အတူ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မြု တ်ဝင်သွားတာပါ၊မညိမ်း ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြိး ဖင် အပေါ်အောက် ကြွလိုက်၊နှိမ့်လိုက် နဲ့လိုးပေးနေတာ၊မောင်မောင် မညိမ်းရဲ့ခါးကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပြီး အောက်ကနေ အလိုက်သင့်ပင့်တင်ပေးပါတယ်၊ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ပပ်ပြဲပြဲကြီးက ပိုလို့တောင် ဖောင်းလာသလိုပါ၊မညိမ်း သူ့စိတ်ကြီု က် ဖင်ကြွ ကြွလိုးပေးနေရင်း(၁၀)မိနစ်လောက်မှာ အရှိန်နှေးလာတာနဲ့

" မညိမ်းမောပြီ၊တော်တော့၊ကို့အလှည့်၊ထလိုက်တော့" 

မောင်မောင်ပြောလို့ မညိမ်း အပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်နေပေးတယ်၊

" doggy style လုပ်မှာလေ မညိမ်းကလဲ၊ဘာလို့အိပ်နေရတာလဲ"

မောင်မောင့်အပြောကို မညိမ်းက

" ဒါဖြင့် ဘယ်လိုနေပေးရမှာလဲ ပြောမှပေါ့" 

doggy style လို့အင်္ဂလိပ်လိုပြောလို့ မညိမ်းနားမလယ်တာဘဲလို့ ယူဆပြီး မောင်မောင်က

" အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းပေး"

" အော်၊ဒါများမောင်ရယ်၊ခွေးလိုး လိုးမယ်ဆို ပြိးတာဘဲဟာ" 

ပြောပြိးတာနဲ့ မညိမ်းအိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းထောက်လိုက်ပြီး ခြေထောက်တွေကိုပါ ကားကာ ခါးကို ညွှတ်ပေးထားတာ၊ဒါဆို မညိမ်း သူ့လင်နဲ့ဒီပုံစံ လိုးဘူးရမယ်၊

" မညိမ်းယောက်က ျ ားနဲ့ဒီလိုမျို းလိုးဖူးတယ်ပေါ့" 

မောင်မောင့်အမေးကို မညိမ်းက

" လင်မယား ရကာစကတော့ပုံစံအမျို းမျို းလိုးကြတာလေ၊လိုးဘူးတာပေါ့" 

မညိမ်း ခံဖူးတာမို့မောင်မောင် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ မညိမ်းဖင်နောက်မှာ ကုန်းကွကွအနေအထားနေပြီး လိးကို စောက်ခေါင်းထဲ တခါထဲ ထိုးသွင်းတော့တာ၊စောစောက  မြင်းစီးထားလို့ စောက်ခေါင်းမှာအရည်ရွှဲနေပြီးသားမို့ လီးက အလွယ်တကူဘဲ ဝင်သွားပြီး "ဘူ "ဆိုတဲ့စောက်ခေါင်းထဲက လေအံထွက်တဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတယ်၊လီးကိုပြန်ဆွဲနုတ်တဲ့အခါ "ဘွတ် "လို့မည်ပါတယ်၊မောင်မောင် လီးကို ဆက်တိုက် ဆောင့် ဆောင့် လိုးတဲ့အခါ

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်ဘတ်" 

အသံတွေ မှန်မှန်ထွက်နေတာ၊ဘူ-ဘွတ်က စောစောကပြောသလို လီးအသွင်း/အနုတ်မှာထွက်လာတဲ့အသံ၊ဘတ်ဘတ် ဆိုတာကတော့ေ၈ွးဥနှစ်လုံးက မညိမ်းရဲ့ဖင်ကြား သွားရိုက်မိလို့မည်တဲ့အသံပါ၊

" မညိမ်းယောင်္ကျားနဲ့လိုးတုန်းကလဲ ဒီလိုအသံထွက်တာဘဲလား" 

မောင်မောင် သိရက်နဲ့မေးတာပါ၊သူ အရင် မိန်းမတွေ ဒိလို ဖင်ကုန်းလိုးခဲ့တုန်းကလဲ အသံထွက်တာဘဲ၊မညိမ်းယောက္ခမကြီး ဒေါ်မီးကွေတောင် ဖင်ထောင်လိုးခဲ့သေးတာ၊

" ထွက်တာပေါ့၊အကြောင်းမသိခင်တုန်းက ညကြိး ဒီလို လိုးလိုက်တာ၊ဘူဘွတ်ဆိုတာနဲ့ ဒေါ်မီးကွေ ကြားလိမ့်မယ်ဆိုပြီး ရပ်လိုက်ရတယ်၊နောက်မှ ဒေါ်မီးကွေ မရှိတဲ့အချိန်တွေ နေ့လယ်ခင်းမှာမှ လိုးကြရတာ"

" ဟာ၊မညိမ်းတို့လင်မယားက နေ့လယ်ခင်းလဲ လိုးတာဘဲပေ ါ့"

" ရကာစကတော့ နေ့ရောညပါ လိုးကြတာပေါ့မောင်ရာ၊လင်မယားထုံးစံဘဲဟာ၊နောက်တော့မှ အိရှန်ဆိုတဲ့ကောင် ကောင်မအငယ်လေးတွေ့ပြီး အိမ်က မယားကြိးကို ပစ်ထားတာ" 

မညိမ်းပြောရင်း သူ့ယောင်္ကျားကို ဒေါကန်လာတာ၊

" အိရှန်ပစ်ထားလဲ ဘာအရေးလဲ မညိမ်းရာ၊ကို ရှိတာဘဲ"

" ပြောတာပါဘဲ၊မောင်လဲ ဘာထူးလဲ၊ပစ်ထားတာ နှစ်ပေါက်နေပြီ၊အခုတောင် လမ်းကြုံ လို့"

စကားပြောရင်းလိုးနေကြတာမို့ လရည်တော်တော်နဲ့ မထွက်ဘဲနေတာပါ၊အချက်(၅၀)ကျော်ဆောင့်ပြီးကာမှ လီးတချောင်းလုံးကျင်တက်လာလို့

" မညိမ်း၊ရပြီနော်၊ကို လရည်ထွက်ခါနီးပြီ" 

မောင်မောင်က မညိမ်းကျန်ခဲ့မှာစိုးလို့ပြောလိုက်တာ၊

" ရတယ်၊မောင်၊ပြီးလို့ရတယ်၊ကျ မ ပြီးတာ ကြာလှပြီ" 

စကားပြန် ရတာနဲ့ မောင်မောင် မညိမ်းခါးကို လက်နဲ့တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့် ဆောင့် လိုးလိုက်တာ လရည်တွေပန်းထွက်သွားတာနဲ့ပြို င်တူ မညိမ်းစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်ပူတွေ အံထွက်လာတာပါ ၊ဒီအခေါက်မှာ မညိမ်း မောင်မောင့်ဆီမှာ (၂)ညအိပ်ပြီးပြန်သွားပါတယ်၊သင်္ကြန်မတိုင်မီ မောင်မောင်တို့လုပ်ငန်း မပြီးခင်ကာလမှာ မညိမ်းနောက်ထပ် ၃/၄ ခေါက် ထပ်ရောက်လာပါသေးတယ်၊သင်္ကြန်ပြီး မိုးကျကာနီး မောင်မောင်တို့လုပ်ငန်းနားကြလို့မြစ်ကြီးနား ပြန်အရောက်မှာမညိမ်းနဲ့နွယ်ပြီး မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ မာလာလေးနဲ့ပြန်ဆုံရပြန်ပါတယ်။


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>