မထင်မှတ်ခဲ့သော ဘဝ အပိုင်း ( ၃ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
သရဲလေး ရေးသားသည်။
ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့ သူ့အပေါ်မှာဘဲ မှိန်းကာနေလိုက်ပါတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို ပါးကိုနမ်းကာ သူက
“ အရမ်းချစ်တယ် မောင်ရယ်.. မမလေ မောင့်ကို အရမ်းချစ်ပါတယ် ..”
သူက လှိုက်မောတဲ့ စကားသံလေးနှင့် ပြောပြီး ပါးကို နမ်းကာ သူပါးနှင့်ကျွန်တော့်ပါးကို ကပ်ထားပြီး ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းဖက်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်မှာဘဲ ညီလေးကို မထုတ်ဘဲ တပ်ရက်ကြီးကို မှိန်းနေပါတော့တယ်၊ သူနှင့်ကျွန်တော် နှစ်ချီလုပ်ပြီးနောက်မှာ စကားတွေပြောကာ ညနေ (၃) ခွဲမှာ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အကြိုအပိုလုပ်စရာမရှိတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ကာ ဆေးအရက်တစ်ခွက်ကို မော့ချပြီး အိပ်စက်ကာ ညနေ (၆) နာရီမှာ ပြန်ထပြီးရေချိုး ထမင်းစားကာ အခန်းပေါ်ပြန်တက်ကာ အားအင်တွေကို ပြန်မွေးလိုက်ပါတေယ်။
နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာတော့ အန်တီမာယာကို ဈေးကိုအကြိုအပို့ လုပ်ပေးပြီး သူဌေးကို အလုပ်ကို ပို့ပေးပြီးပြန်လာတော့ အန်တီမာယာက ကျွန်တော်နှင့်အတူ သူဌေးအလုပ်ကို သွားလိုက်ပါတယ်။ သူဌေးက အလုပ်မှာ မရှိတော့ တောင်ဥက္ကလက တိုက်ခန်းအနီးက လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကနေ စောင့်ကြည့်နေတုန်း အန်တီမာယာက
“ မောင်.. မမလေ မင်းကို..အရမ်းချစ်သွားပါပြီ ..ဒါပေမဲ့ ..မောင့်ကို သိအောင်ပြောရအုံးမယ်.. မမက မောင်နှင့် အခုလိုဘဲ ငြိစွန်းသွားတာက မမရဲ့ ယောကျ်ားက ပစ်ထားလို့ .. ဂရုမစိုက်လို့... ဒီအခြေအနေရောက်သွားတာပါကွယ်.. မောင်လည်း ချစ်တဲ့သူတွေ့တဲ့..အချိန်မှာ အိမ်ထောင်ကျပြီးရင်ပေါ့..မောင့်မိန်းမကို ပြစ်မထားပါနဲ့ကွယ်.. ယောကျ်ားတွေက အသစ်ဆန်းကို ရှာတွေ့သလိုဘဲ ..မိန့်မတွေကလည်း အသစ်ဆန်းကို ရှာရတာ ပိုတောင်လွယ်ပါသေးတယ်။။ အဲ့ဒါကို မောင်လည်း နားလည်ထားပါ ..”
ပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ပြီးတွေးကြည့်မိသွားပါတော့တယ်။ ယောကျ်ား မိန့်မ သံဝါသပြုတိုင်း အထိအတွေ့ကို နှစ်ခြိုက်ကြပါတယ်..။ အဲ့လို အထိအတွေ့ကို သိနေတော့ အထိအတွေ့မကြုံရဘဲ ကိုယ်ရဲ့ကာမပိုင်က အခြားတစ်ယောက်ဆီမှာ အသုံးပြုနေရင် မဖြစ်သင့်တာတွေကို ကြုံတွေ့ရမှာဘဲ ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်တော်ကလည်း “ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ ..ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော်ချစ်တဲ့ချစ်သူကို မပြစ်ပယ်ဘဲ သူရဲ့အလိုအတိုင်းကို တတ်နိုင်သမျှကို ဂရုစိုက်ပါ့မယ်..” လို့ ပြောပြီးနောက် ခဏမှာ သူဌေးက တိုက်ခန်းက ဆင်းလာတာကို လက်ညှိုးထိုးပြတော့ ကျွန်တော်လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
သူဌေးက မိန်မချောချောလေးကို လက်ဆွဲပြီး Taxi ငှါးပြီး ထွက်သွားပါတယ် ။ ကျွန်တော်က “ မမ သူတို့အနောက်ကနေ လိုက်ကြည့်မလား..” မေးတော့ သူက “ မလိုက်တော့ဘူး ..အိမ်ပြန်ရအောင်ကွယ်..” ပြောလာတော့ သူနှင့်အတူဘဲ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ခဏနားကာ သူဌေးကို အပြန်သွားကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာတော့ သူဌေးက
“ အောင်ဇော်ရေ.. အန်ကယ် ခရီးထွက်ရမယ်ကွာ.. အဲ့ဒီတော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် မင်းလည်းအိမ်မှာနားပြီး အိမ်မှာလိုအပ်တာကိုဘဲ လုပ်ပေးပါ.. အန်ကယ်ကားကို ယူသွားမယ်..” လို့ ပြောလာတော့
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ် ..” ပြောပြီးလအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကားကိုရပ်ထားခဲ့ပြီး ကားဂိုဒေါင်ရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာဘဲ အဝတ်အစားလှဲပြီး ဦကျော်နှင့်အတူ စကားပြောရင်း ခြံထဲက မြက်တွေကို ရှင်းပြီး ရေချိုးကာ ထမင်းစားပြီး အိပ်စက်လိုက်ပါတော့တယ်.။
.......................
နောက်နေ့မနက်မှာ ရေချိုးမျက်နှာသစ်ကာ ဦးကျော်တို့ ဘက်ကို သွားတော့ ဘယ်သူမှမရှိလို့ အိမ်ကြီးဘက်ကိုလှည့်လာတော့ ငိုသံတွေကို ကြားရပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ကြီးပေါ်ကို တက်လိုက်တော့ မဒေစီက ကျွန်တော့်ဆီ ပြေးလာဖက်ပြီး ငိုကာ
“ မောင်လေး မမရဲ့ အဖေ ကားအက်ဆီဒင့် ဖြစ်ပြီး ဆုံးတယ်..”
ပြောကာ ရှိက်ကြီးတငင်ငိုပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မထမတော့ ကြောင်သွားပေမဲ့ သူတို့ ငိုနေတော့မှ ယုံကြည်လိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ၊ ဦးကျော်တို့ရဲ့ အလောင်းတွေကို အိမ်သားတွေနှင့် သွားကြည့်တော့ ရုပ်ဆင်းပျက်နေတဲ့ သူဌေးဦးဂျော်နီကို မိန်မချောချောလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ မိန်းမ နှင့် အတူဆုံးနေတာကို တွေ့ရပါတော့တယ်။
ဦးကျော်ကို စစ်ဆေးတော့ ပဲခူးမှာနားနေစဉ် အရက်တွေ သောက်ခဲ့ပြီး ကားမောင်းပြီး တခြားကားကို ရှောင်ရင်း လမ်းဘေးက သစ်ပင်ကို ဝင်တိုက်ကာ ဆုံးသွားတယ်လို့ သိရှိရတော့ ကျွန်တော်လည်း ဆေးအရက်သောက်ပြီး ကားမောင်းတာကို သတိရကာ အကြောက်ကြီးကြောက်ပြီး ဒုတိယသံဝေဂ ရမိပါတော့တယ် ။
သူဌေးရဲ့ ရုပ်အလောင်းကို သဂြိုလ်ပြီးမှာ ကျွန်တော်ဟာ သံဝေဂတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခုကို ရနေပါတော့တယ်ဗျာ။ မသေခင်မှာ ကြိုးစားပြီးမှ ရှာဖွေခဲ့သမျှဟာ သေသွားချိန်မှာ ဘာမှပါမသွားရှာဘူးလေ ။ သူ့မှာက ဘာဘဲပြောပြော သူ့ရုပ်အလောင်းအနီးမှာ ငိုမဲ့သူ ဇနီးလည်းရှိတယ် ၊သမီးလည်းရှိတယ် လို့ တွေမိကာ ကျွန်တော်ဟာ အတွေးနယ်ကျယ်ပြီး ကြောက်လန်တဲ့စိတ်တွေ ဝင်မိသွားပါတော့တယ်ဗျာ.။
ဦးကျော်ရဲ့ ရက်လည် ဆွမ်းကျွေးပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အန်တီမာယာကဘဲ company ကို ဆက်လက် ဦးစီးရတာမို့ သူကလည်း အလုပ်အကြောင်းကို နားမလည်တော့ company ကို အခြားသူဌေးတစ်ဦးကို ရောင်းချပြီး သူ့မိဘတွေက အမွေပေးထားခဲ့တဲ့ ခြံကိုဘဲ လုပ်ကိုင်ပါတော့တယ်။
မဒေစီနှင့်ကျွန်တော်ရဲ့ အဖြစ်ကို အန်တီမာယာကို မဒေစီက ပြောပြတော့ ကျွန်တော်လည်း စိုးရွံ့နေပေမဲ့ အန်တီမာယာကတော့ ဘာမှစိတ်ဆိုးဟန်မပြဘဲ သဘောတူပါတယ် ပြောလာခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တမ်းဆိုရင်လည်း မဒေစီမှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ရင်သွေးကို ပိုက်လွယ်ထားခဲ့ပါပြီဗျ ။ မဒေစီက ပြောပြလို့သိပြီးတဲ့ အချိန်မှာ အန်တီမာယာက ကျွန်တော့်ကိုပြောစရာ ဆုံမစရာရှိတယ် ပြောပြီး မဒေစီကို အိမ်အောက်ထပ်က စောင့်ခိုင်းတော့ မဒေစီက ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်ပြီး
“ မောင်.. မမကို ချစ်ရင် မေမေပြောတာကို သည်းခံပေးပါလို့ ..” တိုးတိုးပြောကာ အောက်ကို ဆင်းသွားပါတယ်။
မဒေစီလည်း အိမ်အောက်ကို ရောက်လောက်တဲ့ အချိန်မှ အန်တီမာယာက ကျွန်တော့်ကို လာပြီး ဖက်ကာ စကားပြောလာပါတော့တယ်။
“ မောင်လေး.. မမမှာလည်းဘဲ..မောင့်ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီကွယ်.. မမလေ.. သမီးလေးကို မောင်နှင့်ရထားတာလို့ ပြောပြီး သမီးလေးဆီက မလုရဲပါဘူးကွယ်...”
ပြောလာတော့ ကျွန်တော့်မှာ ယူကြုံးမရတဲ့ စိတ်က တိုးလာပြီး သူ့ကိုပြန်ကာ ဖက်ထားပြီး “ မမရယ်..” လို့ ဖက်ထားပေးမိပြီး သူငိုတာကို ချေ့ာမပေးနိုင်ဘဲ ဒူးတွေ မခိုင်တာကြောင့် အန်တီမာယာကို မှီကာ နေလိုက်ရပါတော့တယ်.. ။ အန်တီမာယာက ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ထိန်းထားပေးပြီး သူက ငိုရှိုက်ကာ ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားပြီး
“ မောင်ရယ်...မစိုးရိမ်ပါနဲ့ကွယ်... မမက ဦးဂျော်နီနှင့် ရတာပါလို့ ပြောလို့ ရပါတယ်ကွယ် ..မောင်သာ မမတို့သားအမိကို မေတ္တာ..မပျက်ပါနဲ့ကွယ်..မမလေ.. မောင့်ကိုချစ်လို့... ကလေးကို.. သတ္တိရှိရှိ.မွေးပါ့မယ်ကွယ်..”
လို့ ပြောရှာတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ အရူးကို အမဲသား ကျွေးသလိုစားခဲ့သမျှ သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေခဲ့မိပြီဗျာ ။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီမာယာကို ဖက်ထားကာ
“ စိတ်ချပါ မမရယ်... မောင်က ဖြစ်ပျက်သမျှ သောကိစ္စတွေမှာ အဓိက တရားခံပါဗျာ မမတို့ရဲ့ စိတ်အလိုကျ သဘောအတိုင်းကို မောင်ကဖြစ်စေရမယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်ဗျာ...”
လို့ ပြောလိုက်ပါတေ့ာတယ်။ အန်တီမာယာက ကျွန်တော်နှင်စကားပြောပြီးမှ အိမ်အောက်ထပ်မှာ စောင့်နေတဲ့ မဒေစီကိုခေါ်ကာ ကျွန်တော်နှင့်မဒေစီ လက်ထပ်မဲ့ရက်တွေ ကို သတ်မှတ်ပြီး မင်္ဂလာဆောင်မဲ့နေ့ကို ရွေးကြပါတော့တယ်။
ကျွန်တော်ဟာ ကားဂိုဒေါင်မှာ မနေရတော့ဘဲ မဒေစီနှင့်အတူ မဒေစီအခန်းမှာ အိပ်စက်ရပါတယ်ဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီမာယာက ဒီနေ့ ပြောစကားတွေကို ကြားယောင်မိပြီး သူကိုလည်း သနားမိနေပါတော့တယ်ဗျ၊ အမှတ်မထင်ဘဲ အရွဲ့တိုက်ကာ မှားခဲ့ကြပြီး သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရည်ကို သောက်သုံးမိခဲ့ကြတာ ။ ကျွန်တော်က အတွေးပင်လယ်ကြီးထဲ စီးမျောတုန်း မဒေစီက ပါးကို နမ်းကာ “ မောင် ..” လို့ခေါ်ကာ လှုပ်နိုးလိုက်မှ နိုးလာခဲ့ပါတော့တယ် ။
မဒေစီက ကျွန်တာ့်ကို ဖက်ပြီး သူအမေနှင့်စကားပြောတော့ အဆင်ပြေပါ့မလား ဆီုပြီး စိုးရိမ်နေခဲ့တယ် ဆိုတာကို ပြောပြကာ နုတ်ခမ်းနမ်းလာတော့လည်း ကျွန်တော်က ပြန်နမ်းကာ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးပြီး သူ့ကို အိပ်ရာပေါ်မှာလှဲချလိုက်ပြီးမှ ကျွန်တော့်အတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဘေးကနေ သူ့ရဲ့မျက်နှာ တစ်ခုလုံးကို နေရာလတ်မကျန်အောင် နမ်းရင်းနှင့် သူ့နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ကစားပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဆီကလည်း သာယာနာပျော်ဖွယ် ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာပါတေတယ်။
သူ့ကို နမ်းရင်းနှင့် အောက်ကိုဆင်းသွားတာ သူ့ညီမလေးဆီကို ရောက်တော့မှ သူ့ညီမလေးကို လျှာဖျားလေး ကလူကျယ်စယ်ကာ ကစားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ကျေနပ်အားရတဲ့ ညီးသံလေးနှင့်အတူ သူလည်းတစ်ကြိမ်ပြီးသွားပါတယ်ဗျ....။
သူပြီးသွားတော့မှ သူ့အပေါ်ကနေ မှောက်ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး နောက်တစ်ဘက်နှင့် ညီလေးကို သူ့ညီမလေးဆီမျာ တေ့ကာ ဖြေးဖြေချင်းဘဲ အစပြုကာ အဆုံးထိရောက်အောင် လုပ်ပေးပါတော့တယ်ဗျာ ။ သူ့ကို ဖြေးဖြေးလေးနှင့် လုပ်ပေးကာ သူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် အစပြုအောင် လုပ်ပေးလာခဲ့တာ (၅) မိနစ်အကြာမှာတော့...
“ အား.... မောင်ရယ်.... မမပြီးတော့မယ်..မောင်..အား... ရှီး... ကောင်းတယ်.... မောင်...အား... ကျွတ်..ကျွတ်.”
သူရဲ့ ညီးသံလေးက ညို့ုသံလေးနှင့်ညီးနေသလိုဘဲ သူကအောက်ကနေ ကျွန်တော့်ခါးကိုကိုင်ပြီး ပင့်ကာပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ကနေ သူ့ကို မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူပြီးသွားပြီး ကျွန်တော်လည်း သူပြီးတော့မှ နောက်ထပ်အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်လုပ်ကာ သူ့ရဲ့ညီမလေးအထဲကို အရည်တွေပန်းပြီး ပြီးသွားပါတယ်။
ကျွန်တော်ဟာ ရွှေပင်ပေါ်မှာ နားမိတော့ ရွှေကျေးဖြစ်သွားခဲ့ပေမဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကိုတော့ မပြောင်လဲနိုင်ဘူးလေ ။ “ သေချင်တဲ့ကျားက တောင်ပြောင်း” ဆိုတဲ့ စကားပုံကလည်း ရှိတော့ ကျွန်တော်က ဘဝင်မမြင့်တတ်တော့ ဦးကျော်တို့ကလည်း ချစ်ခင်ကြပြီး သူတို့မိသားစုဟာလည်း လူယုံတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း သူတို့နေရာပေးပြီး မိသားစုလို ဆက်ဆံကာ သူတို့ မိသားစုတွေကို စောင်မ ကြည့်ရှူပေးပါတယ်ဗျ...။
ကျွန်တော်ဟာ ပန်တီမာယာနှင့်အတူ ခြံအလုပ်တွေကို အန်တီနှင့်အတူလိုက်ကာ ပညာယူပြီး သင်ကြားသလိုဘဲ မဒေစီကိုလည်း ကျွန်တော်တို့နှင့်အတူ လိုက်ပါကာ ခြံအကြောင်းတွေကို လေ့လာစေပါတယ်ဗျ။ ကျွန်တော်တို့က မနက်ဘက်တွေမှာ အလုပ်လုပ်ကြပေမဲ့ ညဘက်တွေမှာလည်း ဘယ်လိုမျိုး အပင်တွေကဈေးကောင်းရတယ် ဆိုတဲ့ အချက်တွေကို လေ့လာကာ တိုင်ပင်ကြပြီး မိသားစုရဲ့ နွေးထွေးမူတွေ ပိုပြီး တိုးလာစေပါတော့တယ်ဗျာ..။
မဒေစီနှင့်အတူ အချစ်လမ်းကို နှစ်ရက်တစ်ကြိမ် သွားကြပေမဲ့ အန်တီမာယာနှင့်တော့ မသွားဖြစ်ပါဘူး။ အန်တီမာယာ ကိုယ်ဝန်မရှိဘူး ဆိုတာကို အသေချာသွားစစ်ကြည့်မှ သိရတော့ သူက ဝမ်းနည်းဝမ်းသာနှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ပါးကိုနမ်းကာ
“ မောင်ရယ်.. မင်း... မမကို ပြစ်မထားပါနဲ့နော် ..” လို့ မျက်ရည်အဝဲသားနှင့် ပြောရှာတော့
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ ..” လို့သာ ပြောပြီး သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့မှာ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ခြေ မရှိဘူး ဆိုတာကိုလည်း သိရတော့ သူက
“ မောင်ရယ်.. မမမှာ မောင့်အတွက် ကလေးမမွေးပေးနိုင်တာကို တစ်ဘက်က တွေးရင် ဝမ်းနည်းပေမဲ့ တစ်ဘက်ကတွေးရင် ဝမ်းသာပါတယ်..”
လို့ မျက်ရည်အဝဲသားနှင့် ပြောရှာပါတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ပါးကိုနမ်းပြီး
“ စိတ်အေးအေးထားပါ မမ ..” လို့ ပြောကာ လူရှင်းတဲ့ ကားလမ်းနံဘေးမှာ ပြောပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြပါတော့တယ်ဗျာ.။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့ကို သူ့အခန်းကိုပို့ပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်လာတော့ သနားခါးပါးကွက်ကြားလေး အစိုလေးနှင့် မဒေစီက ပါးကိုနမ်းကာ “ မောင်.. ပြန်လာပြီလားဟင် ..” လို့ ပြောပြီး အိပ်ကုတင်ကို ခေါ်သွားပြီး ကျွန်တော့်ကို ထိုင်စေပြီး ကျွန်တော့်ကို နိပ်နယ်ပေးပါတယ်ဗျာ ။ ကျွန်တော်စိတ်မှာ သူ့ရဲ့ နုညံ့သောလက်တွေ တစ်ချက်နှိပ်ပေးတိုင်းကို တစ်ချက်ပိုပြီး သူ့ကို ချစ်စေတယ် လို့ တွေးမိကာ သူ့ဘက်ကိုလှည့်ပြီး သူ့ရဲ့ပါးကိုနမ်းလိုက်မိတော့
“ မောင်ရယ်.. သနပ်ခါးတွေပြယ်ကုန်ပြီ မောင်ပြန်လူးပေး ..ဟင့်...” ပြောလာတော့ ကျွန်တော်ကလည်း
“ မောင်ကိုယ်တိုင် သနပ်ခါးသွေးပေးပြီး..မမကို လူးပေးမယ်ဗျာ ..”
လို့ ပြောပြီး သူ့ပါးကို ဆက်နမ်းပြီး သူ့နုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြိး သူ့ကိုလှဲချကာ သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ညီမလေးကို အုပ်ထားတဲ့ အမဲရောင်တောအုပ်လေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ ရာဂကို တိုးပွားစေပြီး သူ့ညီမလေးကိုနမ်းလိုက်တော့ ရေချိုးပြီးကာစမို့ မွေးပျံ့နေတော့ သူ့ရဲ့အပေါ်က အင်္ကျီတွေကိုပါ တစ်လက်စတည်း ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့ညီမလေးကို ထပ်နမ်းလိုက်ကာ သူ့အပေါ်ကနေ မှောက်ချလိုက်တော ပုဆိုးကို သူ့လက်နှင့်ဖြေချပေးပြီး သူ့ပေါင်လေးကားပေးကာ ညီလေးကို သူ့ရဲ့လက်နှင့်ကိုင်ကာ တေ့ပေးပါတယ်ဗျ။
ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ကနေ သူ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းပြီး ဖြေးဖြေးလေး ထိုးသွင်းတော့ အဆုံးထိရောက်ပြီး ဆီးခုံချင်းထိကပ်မှ ခဏရပ်ပြီး သူ့နုတ်ခမ်းကိုနမ်းကာ ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ။
“ မောင်ရယ်...” လို့ တစ်ချက်ညီးကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး အောက်ကနေ ပင့်ပင်ကာ ခြေနှစ်ချောင်းနှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ တင်ပါးကို လိမ်ကျစ်ပြီးဆွဲဆွဲကာ ကစားပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အပေါ်ကနေ သူ့ခြေနှင့် ဆွဲယူကာ လုပ်ပေးသလိုဘဲ လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့ကိုလည်း ကောင်းလာတော့မှ အနမ်းရပ်ပြီး
“ အား... မောင်ရယ်... မြန်မြန်... အား..ရှီး..ကောင်တယ်..မောင်...အား..ကျွတ်..ကွျတ်... အား... မြန်မြန်မောင်ရယ်..”
သူရဲ့ ညီးသံနှင့် ကျွတ်ထိုးသံလေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ အချစ် ဒီဂရီကို တိုးစေပါတောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ လက်ထောက်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ သူပြီးသွားပါတော့တယ် ၊ သူပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အချစ်ရည်တွေကို သူ့ဆီမှာ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်ဗျာ..။
ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အချစ်ခရီးလမ်းကို လျှောက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ညီမလေးကို ဆေးကြောပေးပြီး သူ့ကို မျက်နှာသစ်ကာ သနပ်ခါးသွေးပြီး ပါးကွက်ကြားလေးကို သူ့ကို လူးပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော် ရေချိုးလိုက်တော့တယ်။ အောက်ကိုဆင်းကာ မိသားစုသုံးယောက် ထမင်းစားပြီး အပေါ်တက်ကာ အနားယူလိုက်ကြပါတော့တယ်။
မဒေစီက အိပ်ပျော်သွားပေမဲ့ ကျွန်တော်က အိပ်မပျော်တော့ ဝရန်ဒါကို ထွက်ပြီး ထိုင်နေတုန်း အန်တီမာယာရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ထိုင်ပြီး
“ မောင် အိပ်မပျော်ဘူးလား ..” မေးတော့
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အိပ်မပျော်ပါဘူး ..” ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူက
“ မမလေ မောင်တို့ ချစ်နေကြတာကို ကြည့်ပြီး အရမ်းလိုချင်တေ မောင်..”
သူပြောလာပြီး ကျွန်တော့်ကို သူ့ရဲ့ အခန်းကို လက်ဆွဲပြီး ခေါ်ယူသွားတယ် ။ အခန်းရောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ကို တံခါးမှာကပ်နေအောင် တွန်းပြီး အတင်းနမ်းပါတော့တယ် ၊ အဲ့အချိန် ကျွန်တော့်ကို စိတ်ကြွစေတာထက် သူ့ကို သနားစိတ်က ဖြစ်မိတယ်။ သူ့နေရာကို ကိုယ်က ဝင်ခံစားမိတော့ သူ့ကို ပြစ်ပယ်ထားမိတာကို တွေးမိသွားပါတယ်။
သူ့ကို ကျွန်တော်က အနမ်းရပ်စေပြီး သူ့ရဲ့ အိပ်ကုတင်ကို ခေါ်သွားတော့ သူက ကုတင်ပေါ်မတက်ခင်မှာ သူ့ရဲ့ ထမိန်ပါးပါးကို ချွတ်ချပြီး အိပ်ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူ့အင်္ကျီတွေကိုပါ တစ်လက်စတည်းချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး အိပ်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သူ့ကို ပက်လက်လေးအနေအထားလေး ကြင်နာစွာချပေးပြီး သူ့ရဲ့ညီမလေးကိုဖုံးကာ ဖွက်ထားတဲ့ အမွေးလေးတွေကို ကစားတော့ သူက “ မောင်ရယ်..” လို့ မျက်လုံးစိုက်ကြည့်ပြီး ပြောရှာတယ်ဗျာ ။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ညီမလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် ကစားပေးသလို သူ့ရဲ့ နို့ကိုလည်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ကစားပေးပါတယ်။ သူ့လက်က ကျွန်တော့်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ကစားပေးပြီး ညီးနေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်က သူ့ညီမလေးကို ကစားပေးတာကို သူကရပ်စေပြီး ခေါင်းကိုခွာစေကာ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်အောင် ကျွန်တော့်ကို ဆွဲယူကာ လုပ်ပေးပြီး...
“ မောင်ရယ်.. မမကို.. လုပ်ပေးပါတော့ကွယ်..”
လို့ ပြောလာတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး သူ့အပေါ်ကနေ လက်ထောက်နေတုန်း သူက ပေါင်ကားပေးပြီး ညီလေးကိုကိုင်ကာ ညီမလေးကို အပေါ်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးပြီး သူ့ညီမဆီမှာ တေ့ပေးတော့ ကျွန်တော်လည်းခါးကို အားပြုပြီး သူ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းထဲကို အဆုံးထိရောက်အောင် သွင်းလိုက်ပါတယ်။ အားနည်းနည်းပြင်တော့ သူ့ဆီက.. “ အား... ကျွတ်..ကျွတ်.. မောင်ရယ်.. ” လို့ သူက ညီးသံလေးကို သူပေးတော့ သူလည်းနာကျင်မှာကို တွေးမိပြီး ခဏနားပြီး သူ့ရဲ့နို့တစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးပြီး သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး နေလိုက်လိုက်တယ်။ သူက ..
“ မောင်.. လုပ်တော့ကွယ်.. မမလေ.. အဆင်ပြေပြီ....”
လို့ ပြောမှာ ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးကာ သူ့ကိုလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူက အောက်နုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ “ ရှီး....” ညီးပြီးမှ
“ မောင်ရယ်.. မမလေ.. အဆင်သင့်ပါဘဲ... ရှီး....”
လို့ ပြောကာမှဘဲ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ အမြန်ဆောင့်ကာ လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့ညီမလေးအထဲမှာ အချစ်ရည်တွေ ပန်းပြီး သူ့အပေါ်ကနေ မှောက်ကာ အမောဖြေပြီး နေလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ..။
သူ့နှင့်ချစ်ပွဲဝင်ပြီး ည (၁) နာရီခွဲမှာ အခန်းကိုပြန်လာတော့ မဒေစီက အိပ်မောကျနေတုန်းမို့ သူ့ဘေးမှာဝင်ပြီး အိပ်စက်လိုက်ပါတောတယ်၊ မနက် အရုဏ်တက်မှာတော့ ညီလေးကို မဒေစီက စုပ်ပေးတော့ နွေးထွေးသောအာငွေလေးနှင့်အတူ ညီလေးနှင့်ကျွန်တော် နိုးထလာခဲတေ။ သူ့က ညီလေးကို စုပ်ပေးတာကို ရပ်ပြီး
“ မောင်နိုးလာပြီးလား ဟင်.. မောင့်ညီလေးက မမရဲ့ ညီမလေးကို အနောက်ကနေ မြူစွယ်နေလို့ ဟား.. ဟား..”
ပြောပြီး သူ့ရဲ့ အဝတ်အစားလေးတွေကို ချွတ်ပြီး ညီလေးကို သူ့ ညီမလေးဆီမှာ တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးလေး ထိုင်ချပြီး စတင်ကာ ကျွန်တော့်လက်ကို ကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူအဆင်ပြေစေဖို့အတွက် သူ့လက်ကိုကိုင်ထားရာမှ သူ့နို့ဆီကို ပြောင်းပြီး လက်နှင့်ဆုပ်နယ်ကာ အောက်ကနေ ကော့ပင့်ပေးပါတယ်။ သူက စိတ်တွေ ကြွကာ အပေါ်ကနေ မြန်မြန်လုပ်ပေးလာပြီး ကျွန်တော့်အပေါ်မှောက်ချပြီး..
“ မောင်ရယ်.. မမပြီးချင်လာပြီ..မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့ကွယ်... အား.... ရှီး..”
သူရဲ့ ညီးသံလေးနှင့် ပြောလာတော့တ.်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို လေးဘက်ထောက်စေပြီး သူ့အနောက်က နေရာ ယူပြီး ညီလေးကို တေ့ကာ ဖြေးဖြေးလေးသွင်းပြီး အဆုံးထိရောက်တာနှင့် တပြိုင်နက် သူ့ရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်ပေးတော့ သူပြီးသွားပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်ကျသွားပေမဲ့ ကျွန်တော်က မပြီးသေးတာမို့ သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီးဆက်ကာ ဆောင့်လုပ်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။
သူနှင့်အတူ ဖက်ကာမှေးနေပြီး နှစ်ယောက်လုံး အမောပြေမှ ရေချိုးပြီး မနက်စာကို အန်တီမာယာနှင့် သုံးယောက်သား စားသောက်လိုက်ကြပါတယ်။ မနက်စာ စားတုန်း အန်တီမာယာရဲ့ အိမ်နေဝတ်နေတဲ့ အဝတ်ပါးပါးအောက်က နို့ကြီးနှစ်လုံးက အတိုင်းသား မြင်နေရတေ။ အောက်က ညီတော်မောင်ကလည်း ဘယ်လောက်ပွဲ ချစ်ပွဲဝင်ဝင် အမြဲတမ်း Ready ဖြစ်နေတာဘဲ ။
မနက်စာစားပြီး ခြံကိုသွားဖို့ ပြင်ဆင်ကြတော့ မဒေစီက
“ ဒီနေ့ မလိုက်တော့ဘူး .. သိပ်နေမကောင်းဘူး .. ” ပြောပြီး အခန်းထဲက အိပ်ကုတင်မှာ မှေးနေတော့ သူ့ဆီ သွားပြီး
“ မောင်လည်း မသွားတော့ဘူး ..” ပြောတော့ သူက
“ သွားပါမောင်ရယ် ..မောင်မသွားရင် အမေတစ်ယောက်တည်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး..” လို့ ပြောတော့
“ ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ..” ပြောပြီး အိမ်အောက်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။
အန်တီမာယာက ချိတ်ထမိန်အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆပ်ကို ဝတ်ထားပြီး တင်ကော့ကာ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတော့ သူ့ကိုကြည့်ရင်း မနက်က မြင်လိုက်ရတဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေလည်း မြင်ယောင်လာပြီး ညီလေးက တင်းလာတော့တယ် ။ ပုဆိုးထဲက ငေါ့ထွက်နေတဲ့ ညီလေးကိုကြည့်ပြီး ပြုးပြကာ
“ ကဲ သားအောင်ဇော် သွားရအောင်ကွယ်..” လို့ ပြောပြီး ကားနှင့်အလုပ်ခြံဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။ လမ်းတစ်ဝက်မှာ အန်တီမာယာက....
“ မောင်ရယ် ခြံကို ဒီနေ့ သွားစရာမလိုဘူးကွယ် ..ချယ်ရီဆီကိုဘဲ မောင်းလိုက်ပါ ..ဟိုမှာ သူစောင့်နေပါလိမ့်မယ်..” ပြောကာ ပြုံးပြတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ..” ပြောပြီး ဒေါ်ချယ်ရီအိမ်ကို သွားလိုက်ကြပါတော့တယ်။
ဒေါ်ချယ်ရီအိမ်ကို ရောက်တော့ ဒေါ်ချယ်ရီက ထွက်ကြိုပြီး သူတို့အိမ်က ဧည့်ခန်းကို ခေါ်သွားပြီး အအေးတွေတိုက်ကာ သူ့အိမ်ဖော်မလေးကို ခေါ်ကာ တော့ပြန်ဖို့ ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်တော့ အိမ်ဖော်မလေးပျော်ကာ အဝတ်ထုတ်နှင့် ထွက်သွားမှ ဒေါ်ချယ်ရီက ကျွန်တော့်အနီးကိုကပ်ထိုင်ပြီး ပါးကိုနမ်းကာ...
“ မောင်.. မမတို့နှင့် ပျော်ကြမယ်နော် မမလေ.. မောင်လေးကို အရမ်းသတိရနေတာကွယ် .”
လို့ သူ့ရဲ့ နို့တွေနှင့်ဖိကပ်ပြီး ဖက်ကာ ပြောတော့ ညီတော်မောင်က ဒီမနက်ကတည်းက အန်တီမာယာရဲ့ နို့တွေမြင်လို့ တင်းနေတာ အခုလို့ လာပြီးလုပ်တော့ ပုဆိုးထဲကနေ ခေါင်းထောင်လာတော့ အန်တီမာယာကမြင်ပြီး သူ့လက်နှင့်ညီလေးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး
“ ချယ်ရီရယ် တို့ရဲ့မောင်က အဆင်သင့်ဘဲကွ သိလား ကြည့်စမ်းပါ..ဦး..” ပြောပြီး လက်ညိုးထိုးပြတော့ အန်တီချယ်ရီကလည်း
“ မောင်ရယ်... ဒီလောက်တောင် ဖြစ်နေပြီလားကွယ်...ဟင်း...ဟင်း... ”
ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို အပေါ်ထပ်က သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းကို ခေါ်သွားကြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ခေါ်ရာ နောက်ကနေ ကောက်ကောက်ပါသွားပါတော့တယ် ။ ကျွန်တော့်ကို သူတို အိပ်ခန်းက ကုတင်ပေါ်ကို တွန်းချလိုက်ပြီး သူတို့က ကျွန်တော့်ရဲ့အဝတ်အစားတွေကို နှစ်ယောက်လုံးက နေရာခွဲကာ ချွတ်ပေးပြီး သူတို့လည်း ချွတ်လိုက်ကြပါတယ်။
သူတို့ကလည်း အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး ကုတင်တင်ပေါ်ကို တက်လာခဲ့ကြပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ညီလေးကို ဒေါ်ချယ်ရီက ပြုစုပေးပြီး အန်တီမာယာက သူ့နို့ကို ကျွန်တော့်ရဲ့ ပါးစပ်ကို ထိုးပေးလာတော့ ကျွန်တော်လည်း မနက်ကတည်းက မြင်နေရတဲ့ နို့ကြီးကို ဝမ်းသာအားရနှင့် နို့ငတ်နေတဲ့ ကလေးငယ်လို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အသံ ထွက်အောင် စို့ပေးလိုက်ပါတောတယ်ဗျ။ ဒေါ်ချယ်ရီက ညီလေးကို ပိုကြွအောင် လုပ်ပေးပြီး အန်တီမာယာကို အရင်ဆုံး လုပ်စေပါတယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီက အန်တီမာယာကို ကြည့်ကာ...
“ ကဲ.. မိမာယာရယ် ကိုကတော့ မင်းကိုဦးစားပေးတယ်နော် ..မင်းလည်းဘဲ ဒို့အတွက်ကို မျှပေးရမေ သိလား.. ”
ပြောပြီး နေရာဖယ်ပေးတော့ အန်တီမာက ခေါင်းတစ်ချက်ညှိတ်ပြီး ညီလေးအပေါ်ကနေ ခွတက်ကာ ညီလေးကို သူ့လက်နှင့် တေ့ပြီးဖြေးဖြေးလေး ထိုင်ချကာ အဆုံးထိရောက်သွားတော့မှ “ အိုး.... ကျွတ်...ကျွတ်..” အသံလေးပြုပြီး ခဏရပ်ပြီး ဒေါ်ချယ်ရီကို ပါးကို နမ်းလိုက်ကာ စတင်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပါတော့တယ် ။ ဒေါ်ချယ်ရီက ကျွန်တော့်ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ရဲ့နို့ကိုစို့စေကာ ညီးသံလေးတွေပေးကာ... သူက....
“ စို့စမ်းပါ မောင်ရယ်... ပြင်းပြင်းကြီးစို့ပါကွယ်.. မင်းစို့ဘို့ အတွက်.. မမ ချန်ထားတယ်ကွာ..”
ပြောပြီး ညီးသံလေး ပေးတော့ စိတ်ကြွစေပြီး အန်တီမာယာကလည်း ညီးသံနှင့် စကားလေး ပြောတာက သံချိုချို တစ်ပုဒ်ကို အိပ်ခါနီးနားထောင်ရသလိုပါဘဲ..အန်တီမာယာက
“ မနက်ကတည်းက မောင့်အကြည့်တွေကို မမသိနေတယ်..မောင်..အား.... ကောင်းလိုက်တာ...မောင်ရယ်...”
လို့ ညီးပြီး အပေါ်ကနေ အမြန်တလှည့် အနှေးတလှည့်လုပ်ကာ ပေးပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီနှစ်ယောက် တစ်မျိုးစီ အရသာတွေပေးနေတော့ စိတ်ကိုကြွစေပေမဲ့ တတ်နိုင်သမျှကို ထိန်းကာ နေလိုက်တယ်။ အန်တီ မာယာက ..
“ အား... မောင်ရယ်... မမပြီးချင်ပြီကွယ်... အား... မောင်ရယ်... မောင်ဘဲ မြန်မြန်လုပ်ပေးပါကွယ်...အား... မမပြီးအောင်...အား..ရှီး..... မောင်ဘဲ....လုပ်ပေးပါ...အား....”
ပြောပြီး သူအပေါ်ကနေ ဆောင့်လုပ်တာကို ရပ်ပြီး ဘေးကို ဆင်းတော့ သူ့ကို လေးဘက်ထောက်အနေထားလေး ပြုပြင်လိုက်ပြီး သူ့အနောက်ကနေကာ ညီလေးကို တေ့ပြီးညီလေးကို အဆုံးထိရောက်အောင် သွင်းပြီး ဘေးက ဒူးထောက်ရပ်နေတဲ့ ဒေါ်ချယ်ရီကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်ပါတယ်။ လမ်းလျှောက်တိုင်းမျာ နိမ့်တုန်မြင့်တုန် ဖြစ်နေတဲ့ တင်းပါးကြီး ခါးကိုကိုင်ကာ မြန်မြန်နှင့်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်တော့....
“ အား.... မောင်ရယ်..... ကောင်းလိုက်တာ..အား... မြန်မြန်ကွယ်...အား.... မမပြီးတော့မယ်... အား.... လုပ်လိုက်စမ်းပါ အား..... မောင်ရယ်... ကြမ်းကြမ်း...အား.... မမ..ပြီး..တော့..မှာ... အား.....”
ညီးကာ အရှေ့ကို မှောက်ကာ ဆင်းသွားပါတယ်.. ။ သူပြီးသွားပေမဲ့ စိတ်ကို ထိန်ချုပ်ထား လွတ်ပြီး ပြီးချင်သလို ဖြစ်သွားတာကို အန်တီမာယာ ဆီကနေ ညီလေးကို ထုတ်ပြီး ဒူးထောက်ဘဲ အန်တီချယ်ရီကို နမ်းကာ စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး အန်တီမာလာကို နုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းကာ စိတ်ကို ပြန်ထိန်းချုပ်ပြီး အန်တီချယ်ရီကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ရဲ့ညီမလေးကို လက်နှင့်ကစားပေးကာ နေလိုက်ပြီး သူက... အနမ်းကိုရပ်ပြီး...
“ အား... မောင်ရယ်.. မမ မရတော့ဘူး ကွယ်...လုပ်ပေးပါတော့ကွယ် ...”
လို့ တောင်ဆိုလာပြီး ပက်လက်အနေထားနှင့် နေပေးကာ ညီလေးကို သူ့လက်နှင့် ကိုင်ကာ သူ့ညီမလေးဆီမှာ တေ့ပေးပြီး ခေါင်းညှိတ်ပြတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ လက်ထောက်ပြီး ခါးကို အားပြုပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ “ အား...” ဆိုတဲ့ အသံလေးကို နုတ်ခမ်းကိုသွားနှင့်ကိုက်ကာညီးပြီး ကျွန်တော့် ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်နှင့်ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲကာ ကျွန်တော့်ကိုသူက တုံပြန်ပေးပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း သူ့အလိုအတိုင်းဘဲ မျောကာ အားနည်းနည်းဘဲ အသုံးပြုပြီး လုပ်ပေးပါတယ်။ သူက ကျွန်တော်ဆောင့်ကာ လုပ်ပးတိုင်းဘဲ ညီးသံလေးနှင့်....
“ အား... မောင်ရယ်...ကောင်းလိုက်တာ..မောင်ရယ်...အား..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်.. အာ... ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..”
ဆိုတဲ့ ညီသံတွေပေးကာ ကျွန်တော့်ကို သူ့ရဲ့အသံလေးနှင့် လုပ်ပေးတာကို အားပေးအားမြှောက်လုပ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း လူငယ်ဆိုတော့ သူညီးတိုင်းကို ပိုပြီးလုပ်ပေးချင်တဲ့ ကောင်လေ။ ကျွန်တော်က သူရဲ့ ခြေတစ်ဘက်ကို ပခုံးပေါ်တင်ကာ သူ့ကို မညှာတော့ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း......
“ အား... မောင်ရယ်...ကောင်းတယ် ကွယ်..အား..မနှေးစေပါနဲ့ကွယ်...ရှီး.ကောင်း..အား.. ကောင်းလိုက်တာ. အား.. မောင်ရယ်....မမပြီးချင်လာပြီ..အား...ဒီအတိုင်ဘဲ...ရှီး...ကြမ်းကြမ်း...အား..လုပ်ပေးစမ်းပါကွယ်...”
ပြောကာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျောကို လက်နှင့်စုန်ဆန် ပွတ်သပ်ပေးပြီး မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်ပြီး ညီးကာ သူလည်း ပြီးသွားပါတော့တယ် ။ သူပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လည်း သူ့ညီမလေးရဲ့ ဆွဲယူရစ်တဲ့ ဒဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲ သူညီမလေးရဲ့ အထဲမှာ ပြီးသွားပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ပြောလာခဲ့တယ်ဗျ....။
“ အား.... မောင်ရယ်... အများကြီး ပန်းလိုက်ပါလားကွယ်.... မောင်ရယ်... အချစ်ရည်တွေကို မမအတွက်များ စုထားသလားကွယ် ...မောင်ရယ်..”
လို့ ပြောကာ ကျွန်တော်က သူ့ခြေထောက်ကို ပြန်ပြီးလွတ်ပေးတာကို သူကခြေနှစ်ချောင်းကို လိမ်ကျစ်ကာ တင်းတင်းဘဲ ညီလေးညီမလေးမခွဲအောင် ဆွဲကပ်ထားသလိုဘဲ လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းရစ်ပတ်ကာ ဖက်ထားပါတော့တယ်။
အမော ပြေတော့မှ သူ့အပေါ်ကနေ ဘေးကို ဆင်းကာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ခဏမှေးကာ နေလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီနေ့က နောက်ဆုံး အရည်ပန်းထည့်တိုင်မှာ ဒေါ်ချယ်ရီက သုံးကြိမ်တာဝန်ယူကာ သိမ်းဆည်းပေးသွားပါတယ်။
နောက်တစ်လ အကြာမှာ ကျွန်တော်နှင့်မဒေစီတို့ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို ကျင့်ပခဲ့ကြပါတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်မှာ ဒေါ်ချယ်ရီတို့ လင်မယားလည်းရောက်လာပြီး ကျွန်တော်တို့ လင်မယားအတွက် မင်္ဂလာလက်ဖွဲပေးပြီး ကျွန်တော့် အနားကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသွားတာက ..
“ မမမှာလည်း.. မောင့်ရဲ့ ကိုယ်ဝန်ကို လွယ်ထားရပြီမောင်.. ဟင်းဟင်း..”
ပြောကာ ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်က မဒေစီများကြားမလား ဆိုပြီး စိတ်သောက ဝင်ပေမဲ့ မဒေစီက မကြားလိုက်ဘဲ ပြုံးကာ အခြားတစ်ယောက်ကို နုတ်ဆက်နေတော့ ရင်အေးသွားခဲ့ရတယ်။
မင်္ဂလာပွဲပြီးသွားတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို ဝင်တော့ မဒေစီကိုယ်လုံးကို ထမ်းပြီး အိပ်ရာပေါ်ချပေးတော့ မဒေစီက လက်ကို မလွတ်ဘဲ ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းဖက်ထားပြီး ..
“ အရမ်းချစ်တယ်..မောင်ရယ်..” လို့ ပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလာတော့လည်း ကျွန်တော်မငြင်သာဘဲ သူ့ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းရှိက်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးကာ သူ့ရဲ့ အဝတ်အစားမဲ့နေတဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းရှိက်ပြီး သူ့ညီမလေးဆီကို ဦးတည်ကာ ပြုစုပေးလိုက်ပါတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပေါ်ကနေ မှောက်ချရန်ကြံတော့မှာ သူ့ရဲ့ ဗိုက်ကလေးကိုမြင်ပြီးမှ မမှောက်ချတော့ဘဲ ဘေးတစ်စောင်းလေးအနေထားနှင့်ဘဲ သူ့ရဲ့ချစ်ခရီးကို ဦစားပေးကာ လျှောက်လှမ်းပါတော့တယ်။ သူက.....
“ အား... မောင်ရယ်.... မိန်းမကို ချစ်လား... ပြော..ပြောစမ်းပါကွယ်... မောင့်ရဲ့ မိန်းမက.. ကြားချင်လို့ပါ... အား.. ရှီး... မောင်ရယ်... ”
သူကမေးကာ ကျွန်တော့်ကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ကာ ပြန်ဆောင့်ပေးပြီး လုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ကို..
“ အား.. အရမ်းချစ်တေ.. မမရယ်.... အား... ချစ်တယ်...ချစ်တယ်... အရမ်း..ချစ်တယ်ဗျာ....”
လို့ ပြောပြီး အနောက်ကနေ လုပ်ပေးပြီး သူနှင့်အတူပြီးသွားတော့ သူ့ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အနောက်ကနေ တင်းတင်းလေးဖက်ပြီး မှေးကာ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်..။
နောက်နေ့ မနက်မှာ နိုးလာတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ မဒေစီမရှိတော့ ရေချိုးရန်အတွက် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာတော့ ထမင်းစားခန်းကနေ ကျွန်တော့်ကို အန်တီမာယာနှင့်မဒေစီ နုတ်ဆက်ကြပါတယ်။ ကျွန်နော်လည်း ပြန်နုတ်ဆက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ကာ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲ ဆင်းလာပါတော့တယ်။
ကျွန်တော်နှင့်အတူ အန်တီမာယာနှင့်မဒေစီ သုံးယောက်သား မနက်စာစားကြပါတယ်။ စားသောက်ပြီး အလုပ်ခြံကို မသွားဖြစ်တော့ဘဲ အိမ်မှာဘဲ ကြက်ဥတွေ စားပြီး မိန်းမဒေစီကို တစ်ခါလုပ်ပေးပြီး သူအိပ်စက်သွားမှ အပြင်ထွက်လာတော့ အန်တီဒေစီက အခန်းအပြင်က စောင့်ပြီး ကျွန်တော့်ကို သူ့အခန်းကို ခေါ်သွားကာ သူနှင်အတူဘဲ ချစ်ခန်းကို ကြမ်းကြမ်းကြီး ဆင်နွဲပြီးမှ အန်တီမာယာက...
“ မောင်ရယ်... မောင်ကတော့... မိန့်မသုံးယောက်ရဲ့ ယောက်ကျ်ား ပေါ့ကွယ် .. ချယ်ရီ ၊မာယာ ၊ဒေစီရဲ့ ယောကျ်ား.. ”
လို့ ရယ်ကာ ပြောပြီး တင်းတင်းဖက်ထားကာ ဒေါ်ချယ်ရီရဲ့ ကိုယ်ဝန်ဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကလေး ဖြစ်သလိုဘဲ မဒေစီရဲ့ ကလေးဟာလည်း ကျွန်တော့်ကလေး ဖြစ်တယ် လို့ အန်တီမာယာက ပြောပြီး မမိပုရဲ့ ကိုယ်ဝန်နှင့် မဟယ်ရီရဲ့ ကိုယ်ဝန်လည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ကိုယ်ဝန် ဖြစ်မယ် လို့ ထင်ပါတယ် လို့ ပြောလာတော့......
ကျွန်တော်လည်း “ မသိပါဘူး ..” လို့ဘဲ ပြောရမလားဗျာ..။
မထင်မှတ်သေ ာဘဝကို. ကျွန်တော်လို့ လူက ရရှိပေမဲ့. မထင်မှတ်သောဘဝမှာ မထင်မှတ်တာတွေကလည်း ဖြစ်ဖြစ်နေကျဘဲလေ ကျွန်တော်လည်း ဘာကို ဘယ်လို ပြန်ပြောရမလဲ....ဗျာ..။
ဆက်လက်ကြိုးစားပါအုံးမည်ဗျာ
သရဲလေး
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
