အရေခြုံ အပိုင်း ( ၆ )
{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }
ထူးခြား ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
နောက်နေ့ ခိုင်လေး ရုံးရောက်တာနှင့် မနေနိုင်တော့ ကွန်ပြူတာမှ သူ့ ဆက်ဆီမမ အကောင့်ကို ဖွင့်ပြီး စိုးနိုင်ထွား ရှိမလားလို့ စောင့်ကြည့်နေသည်။
စိုးနိုင်ထွားကို မတွေ့ရသေးတော့ စိတ်ဂဏှာမငြိမ် ခနပြန်ပိတ်လိုက် အလုပ် လုပ်လိုက်၊ အလုပ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်မပါ။ ဆက်ဆီ မမ အကောင့်ကို ပြန်ဖွင့် လိုက်ပိတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ နေလည်စာ စားပြီး မှ စိုးနိုင်ထွားအကောင့် စိမ်းနေတာတွေ့လို့ လှမ်းနူတ်ဆက်လိုက်သည်။
“ ဟေး မင်းက လည်း ကွာ ပျောက်နေလိုက်တာ တကထဲ ..”
“ ဟာ မမ ကလည်း ရှိပါတယ်၊ ဘယ်မှ မသွားပါဘူး..”
“ အင်း မင်း ဒေါ်လေး နဲ့ ဘာထူးသေးလဲ ပြောပါအုံးကွ…”
“ အဟီးးး ထူးတာကတော့ မမ ရေ၊ မနေ့ညက ဒေါ်လေးကို ကျွန်တော်မီးဖို ထဲ မှာ လိုးနေတုံး ကျွန်တော့် ညီလေး တွေ့သွားတယ်၊ အဟီး…”
“ ဟဲတော့.. အဲတော့ သူက ဘာပြောလဲ..”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် စိတ်ထဲ မှာတော့ အင်း ငါထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဟု တွေးနေမိပြီး သူ့ စိတ်တွေ ထလာခဲ့သည်။ သူမ အဖုတ်ကြီးလည်း ဖောင်းပွလာခဲ့ရသည်။
“ အင်း ကျွန်တော် မမ ကို အရင်က ပြောခဲ့သလိုပေါ့။ အခုတော့ ပိုတောင် ဆိုးနေပြီ။ သူ့အမေ ကို သူက အရမ်းလိုးချင်နေပြီတဲ့..ကျွန်တော်တောင် ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး အဟီး…”
“ ဟယ်မကောင်းပါဘူးကွာ အဲဒါတော့ ..မင်း က ဖြောင်းဖျပြောလိုက်ပေါ့…”
“ ဘယ်လို ဖြောင်းဖြ ရမလဲ မမ ရဲ့ သူက အရမ်းကို စိတ်ထန်နေတာ၊ သူ့ စိတ်ကြွပြီး သူ့အမေ ကို သူလုပ်ချင်နေတာကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တောင် အဲဒီဖီလင် လိုချင်လာမိတယ်..”
“ ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို..”
“ သူ့လို ပဲ လေ၊ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် အမေပေါ်မှာ စိတ်ပါလာမိတယ်ပြောတာ..”
“ အင်း…”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချလိုက်မိပါတော့တယ်။ သူဘာလုပ်ရမလဲ၊ စိတ်တွေ ထွေပြားနေမိသည်။ သူတုံးကလိုပဲ မသိဟန်ဆောင်ပြီး တွန်းလိုက်ရမလား၊ တကယ်တော့ သူနဲ့ စိုးနိုင်ထွားက ခုအခြေအနေရောက်နေမှ သူ့မျက်နှာဖုံးကို ဆက်ဖုံးနေဖို့ လိုအုံးမလား၊ တခါထဲ သူဘယ်သူပါ ဆိုတာ ကို တခါထဲ ဖွင့်ပြောလိုက် ရင် ကောင်းမလား စိတ်နှစ်ခု လွန်ဆွဲနေလေသည်။
“ မမ ငြိမ်သွားပါလား၊ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ..”
“ မမ တခု ပြောစာရှိလို့.. ပြောစာ ဆိုတာထက် စာရင် ဝန်ခံစရာရှိလို့..”
“ ဘာလဲ မမ ရဲ့ ပြောပါ ကျွန်တော့် ကို အဲလောက် စကားခံ စရာ မလိုပါဘူး..”
“ မမ က တကယ်တော့ သား ရဲ့ ဒေါ်လေး ပါပဲ ကွာ..”
“ အင် မမ ဘာကို ပြောနေတာလဲ..”
“ မမ ဆိုပြီး သားကို အခု ချပ်နေတာက သားရဲ့ ဒေါ်လေး ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ပါပဲလို့ ပြောတာလေသား..”
“ ဟင်.. ဒေါ်လေးလား..အဟီး ဒေါ်လေး က သားအကောင့်ကို ဘယ်လိုသိတာလဲ..”
“ ထားပါတော့ အဲဒါတွေ .. သားကိစ္စ ကိုတော့ ဒေါ်လေး စိတ်မရဲဘူး ရှေ့ဆက်လို့ မဖြစ်ဘူးထင်တယ်..”
“ ဒေါ်လေး မှန်း မသိတော့ မမ ပြတဲ့ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ပုံ တွေကိုတောင် ညီလေးကို ပြလိုက်တယ်၊ ညီလေးက အဲဒီစောက်ဖုတ်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာတောင် ကြလှပြီ၊ ဒေါ်လေးရဲ့..”
“ မထူးတော့ပါဘူး ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျွန်တော်တောင် ဒီတခေါက်ရွာပြန်ရင် အမေ့ကို ကြိုးစားကြည့်တော့မလို့၊ ညီလေး နဲ့ ဒေါ်လေး လိုးတာလည်း ကျွန်တော် အရမ်းကြည့်ချင်နေပြီ..”
“ စောက်ကောင်လေး .. နှာကလည်း ဘူးလိုက်တာ အရမ်းပဲ..”
အဲလို နဲ့ ခိုင်လေး နှင့် စိုးနိုင်ထွားတို့ အပြန်အလှန်ချပ်ပြီးတော့ ခိုင်လေးခေါ် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် တယောက် သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ကြွနေပြီမို့ သူ့သား မင်းစိုးထိုက် အလိုးခံ ဖို့ကို စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိလေ တော့သည်။
................................................................................................................................
ဖြစ်ချင်တော့လည်း ထိုနေ့က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ယောက်ျား ဦးစိုးထိုက်က သူ့ အမျိုးကိစ္စ တခုဖြင့် နယ်သို့ ပြန်သွားပြီး စိုးနိုင်ထွားကလည်း သူတို့ အဖွားလေး ဒေါ်မြမူ အိမ်သွားအိပ်သဖြင့် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် နှင့် သူ့သား မင်းစိုးထိုက်တို့ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့သည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က အလုပ်မှ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်စား ဖို့ မီးဖိုထဲ ဟင်း ချက်နေလေသည်။ မင်းစိုးထိုက်က မီးဖိုခန်းထဲ မယောင်မလည် ရောက်လာပြီး၊
“ မေမေ သား ဘာကူပေးရအုံးမလဲ”
“ ရတယ် သား ပြီးတော့မှာ ဟင်းကျက်ပြီ ပန်းဂံ လေး နည်းနည်း ဆေးရုံပဲ”
ပန်ကန်ဆေးဖို့ ဘေစင်ရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် အနောက်ဖက်သို့ မင်းစိုးထိုက် ရောက်လာလေသည်။ မင်းစိုးထိုက် ၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော ချည်းကပ်မှုကို အကဲခပ်မိနေသည့် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ရင်တွေခုံနေမိသည်။ထင်သည့်အတိုင်းပင် မင်းစိုးထိုက်က သူမ နောက်ကျောမှာ ကပ်ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာချင်းထိကပ်သည် အထိရပ် လိုက်သည်။
မင်းစိုးထိုက် ၏ ပူနွေးနွေး မာကျောကျော လီးတန်ကြီးမှာ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသဖြင့် ထမိန်ပါးပါး တထပ်ထဲသာ ရှိသော ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဖင်နှစ်လုံးကြားသို့ အမြှောင်းလိုက် လာထောက်နေတော့သည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် မှာ အသက်ရှုတွေ မြန်လာပြီး၊
“ သား အဲဒါက ဘာလုပ်တာလဲ သား”
မင်းစိုးထိုက်က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် လည်ကုတ်လေးကို ငုံနမ်းလိုက်ပြီး
“ အင်း မေမေ့ ကို သားချစ်ချင်လို့လေ၊ မေမေ သားကို ချစ်ခွင့်ပေးပါတော့ သား အရမ်းကို လိုချင်နေလို့ပါ”
“ သား မေမေ တို့က သားအမိ အရင်းလေ မသင့်တော်ပါဘူးသားရယ်”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် မှာ ငြင်းလို့ ရမည်မဟုတ်မှန်းသိသော်လည်း နောက်ဆုံးကြိုးစားခြင်း အနေဖြင့် အသံတုံတုံရီရီဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။ မင်းစိုထိုက် လက်တွေက သူမ ဂျိုင်းကြားမှ လက်လျိုကာ သူမ ရင်သား အစုံကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှယ်နေလေပြီ။
“ မေမေ က ကိုကြီး ကိုတောင် အလိုးခံသေးတာပဲ သားကျမှ ဘာလို့ ငြင်းရတာလည်း၊ သားကို မချစ်လို့လား မေမေရယ်”
“ အို သားကိုကြီးက မေမေ့ တူလေ၊ မေမေ့ရဲ့ သားမှ မဟုတ်တာ..အို့”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်မှာ သူပြောနေတုန်း မင်းစိုးထိုက်က သူမ ကျောပြင်ကို ဖိလိုက်တာ ခံရသဖြင့် အို့ကနဲ အော်လိုက်ရင်း မှောက်ထိုးမကျသွားအောင် သူမ ရှေ့မှ ဘေစင် ပေါ်ကို တတောင်ဖြင့် ထောက်ထားလိုက်မိသည်။ ထိုအခါတော့ သူမ မှာ ဖင်ကို ကုံးပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။
မင်းစိုးထိုက်က ကုံးလိုက်သဖြင့် ကားစွံ့တက်လာသော ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဖင်လုံးကြီးများ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသည်အထိ ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်လေသည်။ သူ့လက်ဖဝါးကို ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး အကြားထိုးထည့်ကာ ခွဆုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ဖြင့် စိုရွဲနေသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးကို ကိုင်စမ်းမိလေသည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ထံမှ အင့်ကနဲ ငြီးသံလေး ထွက်သွားလေသည်။
“ မေမေ့ အဖုတ်ကြီး က အရည်တွေ ရွှဲနေပါလား မေမေ။ သား အလိုးခံချင်လို့ မဟုတ်လား”
“ အို သား ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲကွာ နားရှက်စရာ”
မင်းစိုးထိုက်လည်း အပိုတွေ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ။ ပူနွေးနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လက်တဖက်က ပွတ်သတ်ပေးရင်းဖြင့် နောက်တဖက်ဖြင့် သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာသည့် လီးကြီးဖြင့် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ကာ ကော့ပြီး ဆောင့်လိုးချလိုက်တော့သည်။
ဖျစ်..ဗျစ်..စွတ်…
“ အ….”
“ အီး……….”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာသည့် လီးမာမာ ကြီးကြောင့် ဖင်ကြီးကို ပိုကော့ပေးမိလေသည်။ မင်းစိုးထိုက်ကလည်း ကားစွင့်လာသော အိုးကြီးကို ကြည့်ရင်းက သေးကျင်သော ခါးလေး ကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။
သူနေ့စဉ် မှန်းကာ ထုနေခဲ့ရသော အိုးကြီးကို လိုးနေရပါလားဟူသော အသိက သူ့လီးကြီးကို သံချောင်းကြီးလို မာတင်းနေစေပြီး နူးညံ့နွေးထွေးလှသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကလည်း သူ့လီးကြီးကို အီစိမ့်နေသော အရသာကို ခံစားနေရလေသည်။
ဖွတ်...ဖလွှတ်..ဖြစ်..ဖတ်..ဖတ်..
“ အိ...အု….”
“ အ...အ…အား…….”.
မင်းစိုးထိုက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်တော့ သူ့လီးကြီးမှ ရုတ်ရက် လရေများ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် သူ့အမေ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထွက်သွားပြီး ထွန့်ကနဲ အကြော ဆွဲသလို တွန့်တွန့်သွားရသည်။ ဒူးများလည်း ခွေပြီး ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ကျောပေါ်သို့ မှောက်ကာ အမောဖြေ နားနေလိုက်သည်။
“ အိုး….. ကောင်းလိုက်တာ..မေမေ ရယ်…”
“ အင်း….”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်လည်း မင်းစိုးထိုက်နှင့် မတိမ်းမယိမ်း ကိုယ်လုံးကြီး တုံခါ ပြီးကာမ အရသာကို တဖြိုးဖြိုးတဖျင်းခံစား လိုက်ရပြီး တချီပြီးသွားတော့သည်။
ခနနေမှ မင်းစိုးထိုက်က အမောပြေသွားတော့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ မောမော ဖြင့် ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က လည်း သူမ ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးချလိုက်ကာ မင်းစိုးထိုက် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“ သား မေမေ တို့ မလုပ်သင့်ဘူး၊ တခါ မှားတာတော့ ရှိစေတော့၊ အခု ဖြစ်ခဲ့တာကိုလည်း မေ့လိုက်တော့၊ ဒါပဲ”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် က မင်းစိုးထိုက်ကို အသံမာမာ ဖြင့် ပြောပြီး မီးဖိုခန်းမှ ထွက်သွားလေသည်။ မင်းစိုးထိုက် မှာ ဘာပြောရမှန်းမသိ ငူတူတူ ဖြင့် ကျန်ခဲ့လေသည်။တကယ်တော့ သူ့မှာ အခု မှ ခနတုန်းက အရသာကို တမြုံ့မြုံ့ ခံစားလို့ ကောင်းလေတုန်းဖြစ်သည်။ ဦးနှောက်က တခြားဟာတွေကို ဘာမှ အလုပ်မလုပ်ပဲ ခန ပိတ်ထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ပါးစပ်မှ ဆွံ့အ သလို ဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
အမေ ဖြစ်သူ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ထွက်သွားရာ အနောက်သို့ ငေးကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဖင်လုံးကြီးတွေက ထမိန်အပျော့သားအောက် မှ တလုံးချင်း တဖက်စီ တက်လိုက် ကျလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားရင်း သွားနေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူ့လီးမှာ ချက်ချင်း ပြန်တောင်လာရပြန်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်တော့ သူ့အောက်ပိုင်းမှာ ယခုချိန်ထိ ပုဆိုးပြန်မဝတ်ရသေးပဲ လီးတန်းလန်းဖြင့် ရှိနေသေးကြောင်းသတိထားမိလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ပုဆိုးကောက်ပြန်ဝတ်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပဲ သူ့မေမေ ဝင်သွားသော သူတို့ အိပ်ခန်း တွင်းသို့ လိုက်သွားလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ မှ မင်းစိုးထိုက် မိဘ များ အိပ်သည့် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ကွေးကွေး လေး သူ့ဘက်သို့ ကျောပေး လှဲကာ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့် တုံ ကာ ငိုရှိုက်နေသော ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး တစောင်း အိပ်နေသဖြင့် ခါးသေးသေး နှင့် တင်ကားကား ကြီးမှာ ပြေးလိုးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေရသည်။ မင်းစိုးထိုက်က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် အနောက်မှ အသာ ကပ်ကာ လှဲလှောင်းလိုက်ရင်း ပုခုံးလေးကို ကိုင်ကာ..
“ ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ မေမေ ကလည်း ခုနကတော့ ကောင်းပြီ ကောင်းရက်နဲ့”
“ အီး ရွှတ်.. မေမေ မှားတယ်၊ သားကို ဖျက်ဆီးသလို ဖြစ်သွားပြီ၊ မေမေ့မှာ တာဝန်ရှိတယ်၊ အဟင့်”
“ ဟာ မဟုတ်တာ သားက ကြံနေတာပါ၊ မေမေ့ ကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ၊ အပြစ်ရှိမဲ့ရှိ သားမှာ ရှိပါတယ်”
မင်းစိုးထိုက်က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဆံပင်ထူထူ ကြီးကို လည်ပင်းပေါ်မှ အသာဖယ်ကာ လည်တိုင်လေးကို သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖိနမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားသည်။
တချိန်ထည်းမှာပင် မင်းစိုးထိုက် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ ကို တိုးဝင်လာသည်။ ထမိန်သား တထပ်ခံနေသော်လည်း ပါးလွန်းသည့် ပိတ်သားကြောင့် လီးကြီး နှင့် တိုက်ရိုက်ထိနေရသလို ခံစားနေရသည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဦးနှောက်က ဘယ်လို ပင် ငြင်းဆန်နေသော်လည်း သူမ ကိုယ် ကသူ့အလိုလို တုန့်ပြန်နေသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှ အရည်ကြည်တို့ စို့လာခဲ့ရလေသည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဆီမှ ငိုရှိုက်သံလေး တဖြည်းဖြည်း စဲသွားပြီး အသက်ရှုသံလေးတွေ မမှန်တော့တာ တွေ့ရသဖြင့် သူ့မေမေ စိတ်ပြန် ထလာပြီ ဆိုတာကိုလည်း မင်းစိုးထိုက် ရိပ်မိလိုက်သည်။ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ကိုယ်လုံးလေး ကို ပက်လက် ဖြစ်အောင် အသာ ဆွဲလှန်လိုက်သည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသော်လည်း မျက်လုံးများကိုတော့ တင်းတင်းလေး ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
မင်းစိုးထိုက်က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် နူတ်ခမ်းထူထူ များကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့လျှာကို ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် နူတ်ခမ်းထူထူ များကြား ထိုးထည့်ကာ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေရာ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် က ထို လျှှာလေးကို တချက်တချက် လှမ်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။ မင်းစိုးထိုက် လက်တွေက ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်နေသည်။ ပြီးတော့ ကျောအောက်လက်လျိုကာ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။
ကွဲကောသီးလောက် ထွားကာ လုံးကြွ နေသော နို့ကြီးများ၏ နိုသီးခေါင်း ညိုညို လေးများမှာ မာတောင် ထနေလေသည်။ မင်းစိုးထိုက်က လက်တဖက်ဖြင့် အသာဆုပ်နှယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို ကုံးစို့လိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး များထွက်ပေါ်လာရလေသည်။
မင်းစိုးထိုက် သူ့ကိုယ်ကို ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်သည်။ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ လှန်တင်လိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က သူမ ပေါင်လုံးကြီးများကို ဒူးထောင်ပြီး ကားပေးလိုက်သည်။ မိုးစိုးထိုက်က အမွှေး ပါးပါးလေး ကြားမှ ပြဲဟာ နေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး အဝတွင် သူ့လီးကို တေ့ကာ ဖိထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ အ...အိုးးး..ကျွတ်စ်….ရှီး.”
ဖျစ်...ဗြစ်..ဖွတ်...ဖလွှတ်..စွိ...စွတ်…
“ အီးးးးးးး….”
...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
မင်းစိုးထိုက်က အပေါ်မှ အားကုန် ဆောင့်လိုးသလို ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က လည်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း တမျိုး ဖင်ကြီးကို ခါယမ်းရင်း စကောဝိုင်းလို ပြန်ပေးရင်းကတမျိုး အလိုးခံနေသည်မို့ နှစ်ဦးစလုံးမှာ အသံထွက် ငြီးငြူကြရလောက်အောင် အရသာ တွေ့နေကြလေသည်။
စောစောကလေး တင်က မှ တချီပြီးထား ကြသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး မှာ တော်တော်ကြာအောင် ချွေးပြန်လာသည်အထိလိုးကြလေသည်။ ခနနေတော့ မင်းစိုးထိုက်က ခန ရပ်လိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လေသည်။
“ မေမေ..လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား သား ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ဘာမှ မပြောတော့ အိပ်ယာပေါ်မှ ကုန်းထကာ ခွေးမတွေလို လေးဘက်ထောက်ရင်းက ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်။သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ ဖေါင်းတင်းပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီး အဝတွင် သူ့လီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ပေါင်ရင်းကို လက်တဖက်တချက်ဖြင့် ဆွဲကာ အားကုန် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“ မေမေ ဒီည သား မေမေ နဲ့ လာအိပ်မယ်နော်”
“ ဘာလို့လဲ သားရဲ့ ကိုယ့်အိပ်ယာ ကိုယ်အိပ်ပါကွယ်”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ရဲ့ ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာပေးကြောင့် သူ့ကို တမင်စနေမှန်း မင်းစိုးထိုက် က သိနေသည်။ တကယ်က ဒီနေ့ လို အခွင့်အရေးမျိုးက ရဖို့ မလွယ်ပေ။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ယောက်ျား မင်းစိုးထိုက် အဖေ ဦးစိုးထိုက်က လည် နယ်သွားနေ၊ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် တူ လည်း ဖြစ် မင်းစိုးထိုက် အကိုဝမ်းကွဲလည်းဖြစ်သူ စိုးနိုင်ထွား ကလည်း သူကအဖွားအိမ် သွားအိပ်နေသဖြင့် တအိမ်လုံးမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသည်မဟုတ်လား။
နေ့ခင်း က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် နှင့် မင်းစိုးထိုက် တို့ သုံးချီ တိတိ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြ ပေမဲ့၊ အခု မှ စစား ဖူးသူ မင်းစိုးထိုက် က မဝသေးပေ၊ နောက်တော့လည်း ဒီလို အခွင့် အရေးကလည်း ရချင်မှ ရမှာ မို့၊ အတူတူ အိပ်ချင်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ကလည်း မအိပ်ချင်လို့ လား ဆိုတော့ လည်း အိပ်ချင်လိုက်တာကမှ တအားဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် မှာ ယောက်ျား အတွေ့အကြုံ များ ရှိခဲ့သော်လည်း ယခု သားဆိုသည့် အတွေ့အကြုံကတော့ တမျိုးထူးခြားပြီး အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားရသဖြင့် သူ့အတွက် ဘာနဲ့မှ မတူ သည့် အတွေ့အကြုံ ဖြစ်နေလေသည်။
ညနေဘက်ထမင်းစားပြီး တော့ သားအမိ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေကြရင်းမှ၊ မင်းစိုးထိုက်က ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်ခါးကို ဖက်ကာ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။
“ မေမေ့ကို သားအရမ်းချစ်တာပဲ”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က မင်းစိုးထိုက် ပေါင်ခွဆုံသို့ လုံခြည်ပေါ်မှ ပင်လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို သွားကိုင်မိလေသည်။
“ ဟွန်း သားချစ်တာ ဘာလဲ မေမေ သိပါတယ်ကွာ၊ အာ့ကောင်ကြီးကြောင့် မဟုတ်လား”
“ အာ ဟုတ်ပါဘူး မေမေ ကလည်း အာ့တာ ကလည်း အာ့တာပေါ့။ သားရင်ထဲက လည်း မေမေ့ကို ချစ်ပါတယ် ”
“ အင်းပါ မေမေလည်းသိပါတယ် သားကို တမင်စနေတာပါ”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်က ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် မင်းစိုးထိုက် ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“ အား….”
မင်းစိုးထိုက်က အသံလေးထွက်အောင်ငြီးလိုက်ပြီး ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင်အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်မှာ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ ခံမဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကြီးတွေမှ တိုက်ရိုက် ကိုင်နေရသလို ခံစားနေရပြီး နို့သီးခေါင်းမာတောင်တောင်လေးတွေက မင်းစိုးထိုက် လက်ဖဝါးကို ထိုးထောက်နေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ သူ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ခေါင်းလေးကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းရင်းက ဆံပင်လေးများကို တချက်တချက် ထိုးဖွ ဆော့ကစားပေးနေလေသည်။
“ အ တော်ပြီ မေမေရယ် အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်လား၊ သားတို့ အားရပါးရ ချစ်ရအောင်”
“ အင်း”
ခနအကြာမှာတော့ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် တို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြဲကာ အသားကုန် လိုးနေကြလေတော့သည်။
မင်းစိုးထိုက်မှာ လူပျို ပေါက် ပြီပြီ မမောတမ်း မနားတိုင်း လိုး နိုင်ပေရာ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် ပင် အတော်လေးကို ပြိုင်းသွားရရှာလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် သုံးလေးချီခန့် ပုံစံ မျိုးစုံဖြင့် လိုးပြီးသွားတော့ တယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ် စွာ ဖက်ထားရင်းက အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။
ညသန်းကောင်ကျတော့ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်မှာ တရေးနိုးလာပြီး နောက်ဖေးဘက်သွားကာ ရှုးပေါက်ရေသောက် လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူတို့ အခန်းပြန်လာတော့ မိမိတို့ အိပ်ယာပေါ်တွင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသော သားတော်မောင် ကို စောင်လေး သေခြာခြုံပေးပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖြင့် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။
နောက်တောာ့ ကုတင်ဘေးက ကုလားထိုင်လေးတွင် ထိုင်ရင်း စားပွဲပေါ်က သူမ လက်တော့ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့မှာ သူ့သူငယ်ချင်း ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ကိစ္စ ဆောင်ရွက်ပေးဖို့ အကြွေးကျန်နေသည်ကို ဒီည လက်စသတ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူမ စာရေးနေသည့် ဘလော့ကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။
ဘလော့တွင့် စက်ဆုပ်ဖွယ်ရာကောင်းသော၊ ခေတ်လူငယ်၊ အထူးသဖြင့် မိန်းခလေးများ၊ အကျင့်စာရိတ္တ ချွတ်ချော်နေမှုများ အကြောင်းကို စတင်ရေးသားလေတော့သည်။ မိမိ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၏ ယောက်ျား ဂျီမေး ဝတ်စ်ဝပ်ကို ခိုးခိုင်းကာ ထိုသူ့ ဟန်းအောက် ကို ဝင်ကြည့်မိတော့ ကောင်မလေး တယောက်နဲ့ ဆက်ခ်ချပ်ထားတာကို တွေ့မိပုံ။
ခုခေတ် ကောင်မလေးများ မှာ အရှက် သိက္ခာမဲ့နေကြပြီ ဖြစ်ကြောင်း၊ အိမ်ထောင်ရှိယောက်ျား ကိုတောင် အိမ်ထောင်ရှိမှန်း သိသိ ကြီးဖြင့် ပလူးပလဲ လုပ်နေကြသည်မှာ အလွန်ရှက်ဖွယ်ကောင်းကြောင်း၊ မြန်မာတို့ ဓလေ့ထုံးစံတို့ကို မိမိ တို့ စောင့်ထိန်းခဲ့သလို စောင့်ထိန်းကြမည့် မိန်းခလေးမျိုး ရှားပါးလာပြီ ဖြစ်ကြောင်း။
မိန်းခလေး ဆိုတာက ဘယ်လို အနေအထိုင် ဖြင့် နေတတ်ရမည်၊ ဘယ်လို စည်းစောင့်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း စသဖြင့် ဇာခြည်ဝင်းမြင့် ယောက်ျား ဖြင့် ဟန်းအောက်မှာ ကျူနေသော ကောင်မလေးကို ရည်ရွယ် ပြီး နှိမ်ချ အပုတ်ချ ကာ မြန်မာမိန်းခလေးများ အကျင့်စာရိတ္တ ကောင်းဖို့ အထူး ဂရုစိုက်ကြရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ဆောင်းပါးရှည်ကြီး ရေးချလိုက်လေသည်။
နောက်တော့ လက်ဆန့် အကြောဆန့်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်ပျော်နေသော မင်းစိုးထိုက် စောင်တွင်းသို့ အသာတိုးဝင်လှဲလှောင်းလိုက်လေသည်။
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် လက်များက မင်းစိုးထိုက် လီးကြီးပေါ် အလိုလို ရောက်သွားကာ မပျော့တပျော့ါ ကောင်ကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်လေသည်။ မင်းစိုးထိုက် လည်း အနည်းငယ် လူးလွန့် လာပြီး သူမ ကို လာဖက်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်ကြည်လေး စိုတက်လာလေပြီ။
“ အား မေမေ တရေးနိုးတာလား”
“ အင်း သား ကလည်း တရေးနိုးတာနဲ့ လီးကတောင်လာတာပဲနော် ခစ်ခစ် ”
“ အင်း မေမေ နဲ့ အတူရှိနေတာကို မပြောနဲ့ မေမေ့ ပုံကို စိတ်ထဲ တွေးလိုက်တာနဲ့ ကိုတောင်နေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် သားက မေမေ နဲ့ အခုလိုတောင် အမြဲ နေချင်တော့တာ”
“ အမလေးကွယ် ခုတရက် နဲ့ တညတောင် မကူးသေးဘူး၊ သား နဲ့ မေမေ နေလိုက်တာ လင်မယားထက်တောင် ဆိုးအူးမယ်၊ သူတော်တော့်ကိုကဲလွန်းတယ်၊ ရီးစားတာ ရရင် သူကောင်မလေး တော့ ခံနိုင်မှာတောင် မဟုတ်ဘူး”
“ အဟီး သားက ခုခေတ်ကောင်မလေးတွေ မကြိုက်ဘူး မေမေ့လို အကိတ်ကြီးတွေ ရယ်။ မေမေ့လို ပွင့်လင်းတဲ့သူတွေ ရယ်ပဲ ကြိုက်တယ်၊ ခု တောင် လိုးချင်လာပြန်ပြီး မေမေ လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား မေမေ့ဖင်ကြီးတွေ ကြည့်ပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့ ”
ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင် က ညှတုတု မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြီး ကုတင်ပေါ်ထ လေးဘက်ထောက်ကုန်းကာ သူမ သားတော်မောင် လိုးဆောင့်ဖို့ အတွက်၊ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်ပါတော့သည်။
အများသူငှာ ရှေ့၊ အများမြင်ရသည့် ဘလော့၊ ဖေ့စ်ဘုပ် ပေ့ချ် တွေမှာတော့
" ခုခေတ်ကောင်မလေးများကို နံ့လိုက်တာ ”
ဟု မိုချိုး မြစ်ချိုး ရစရာမရှိအောင် ပြောပြီး သူကိုယ်တိုင်ကျတော့ လူမသိသည့် ကွယ်ရာတွင် ကိုယ့်သားကို ပင် ကိုယ်ပြန်အလိုးခံနေသည့် ဒေါ်မြင့်မြင့်ခိုင်လို အရေခြုံ အမျိုးသမီးတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ရှိနေမှာလဲဟု တွေးမိနေရင်းဖြင့် ဤဇာတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်ပါရစေတော့ ခင်ဗျာ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
