ကျွန်တော့်အတွက်လား သူ့အတွက်လား အပိုင်း ( ၂ )
(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
ရေးသားသူ - Onestop
သူမသေးစိုစိုအဖုတ်နဲ့ပွတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာက အရည်တွေစိုနေစဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်သို့ အတွဲတစ်တွဲရောက်လာသည်။ ထိုအတွဲက ရောက်ပြီးမမကြာပါ ro ပြတော့တာဘဲ။ ထန်းရည်ဆိုင်မှာ ဆိုင်ရှင်အမရယ် သူတို့အတွဲရယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရယ်ဘဲရှိတာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေကြသည်။ တစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲကထန်းရည်ကို တခြားတစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲသို့ အပြန်အလှန်ထည့်ပေးနေကြသည်။
"ဟဲ့ ဟိုမှာတွေ့လား"
"သူတို့လိုဆော့ကြရအောင်"
ကျွန်တော် ထန်းရည်ယူ၍ သောက်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က မသောက်ရန်တား၍ ထိုထန်းရည်ကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်နားကပ်၍ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို ဆွဲဟလိုက်ပီး သူမငုံထားသော ထန်းရည်များကို ထွေးထည့်ပေးပါသည်။
"သောက်လိုက်"
ကျွန်တော်လည်း မျိုချပစ်လိုက်ပါသည်။
"နင့်မျက်နှာက သေးစော်တော်တော်နံနေတာဘဲ အင်္ကျီနဲ့သုတ်လိုက်တော့။"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကျွန်တော်လည်း သူမစကားအတိုင်း သုတ်ခွင့်ရ၍သုတ်လိုက်ပါသည်။ သူမက ကျွန်တော့်မျက်နှာကို သန့်ရှင်းခိုင်းရခြင်းမှာ ကျွန်တော့်ကို သနားသွား၍မဟုတ်ဘဲ သူမပါးစပ်မှ ထန်းရည်များ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ထည့်သောအခါ မျက်နှာချင်းရပ်ချိန်တွင် သေးနံများနံနေသမျှ သူမအတွက်သုတ်ခိုင်းခြင်းသာဖြစ်သည်။
အနံတွေကျန်သေးသည်ဟုဆိုကာ ဘေးက လူအခြေအနေကိုကြည့်၍ သူမပါးစပ်ထဲ ထန်းရည်များထည့်ကာ ပလုတ်ကျင်းပြီး ထွက်လာသောထန်းရည်ဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကိုထွေးထုတ်ပါသည်။ ထိုနည်းဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်မှ သူမရဲ့သေးနံများကိုပေါက်အောင် သန့်ရှင်းပေးပါသည်။ အခုလို ခံနေရရင်းသည် ကျွန်တော်ရဲ့စိတ်ကို ကျေနပ်မှုများစွာ ရနေစေပါသည်။
ဟိုအတွဲကတော့ ဆိုင်ရှင်နဲ့မရင်းနှီးသဖြင့် ဆိုင်ရှင်က ပိုက်ဆံရှင်းပြီးမှသာ နှစ်ယောက်စလုံးသွားပါဆိုသဖြင့် သူတို့ပိုက်ဆံအရင်ရှင်းသည်၊ ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့တိုးခဲ့သောချုံထဲသို့ တိုးသွားသည်။ ဝတ်ရည်ကလည်း ပိုက်ဆံရှင်းတော့ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော်လည်း ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်လိုက်ဆက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ချုံထဲဘက်သို့ နောက်တစ်ခေါက် သွားနေခြင်းဖြစ်သည်။
"ရှူးး"
"အသံမထွက်နဲ့နော်"
အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြီး သူမကရှေ့က ဦးဆောင်သွားသည်။ ခုနကဝင်သွားသောအတွဲကို ချုံတောရဲ့ အတွင်းပိုင်းတွင် တွေ့သည်။ကောင်မလေးဝတ်ထားသောထဘီအနီလေးက ဘေးမှာပုံလျက်လေးနဲ့ ကောင်မလေးက လေးဘက်လေးထောက်က နောက်က သူဘကောင်လေးရဲ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေသည်။ ညီးသံလေးကလည်း ခပ်တိုးတိုးပင်။
သူမကဖုန်းထုတ်ဆိုသဖြင့် ကျွန်တော် ဖုန်းထုတ်၍ သူမပြောသည့်အတိုင်း သာယာနေသောအတွဲကို ဗီဒီယိုမှတ်တမ်း တင်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးရော ကောင်လေးရောရဲ့အရှေ့တည့်တည့်မှ နေရာယူ ရိုက်ကူးထားခြင်းဖြစ်တာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့မျက်နှာတွေက ဗီဒီယိုထဲတွင် ထင်ရှားစွာမြင်နေရပါသည်။
သူတို့ကိစ္စပြီးနောက် ကောင်မလေးက အရှေ့ဘက်ကို နည်းနည်းတိုး၍ သေးထိုင်ပေါက်သည်။ ထိုအရာကိုလည်း မှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ထိုနှစ်ယောက်ချုံထဲမှ ပြန်ထွက်သွားသည်။
"လာ"
သူမကလက်ဆွဲခေါ်သဖြင့် စောန ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေး လိင်ဆက်ဆံခဲ့သောနေရာသို့ ပါသွားသည်။ လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာနားမရောက်ခင် ကောင်မလေးသေးပေါက်ထားသော နေရာတွင်ရပ်၍-
"ဟဲ့ ဒူးထောက်"
ကျွန်တော်လည်း ကြောင်နနနဲ့ ဒူးထောက်လိုက်သည်။
"စောနကောင်မလေး ဒီနေရာမှာ သေးပေါက်သွားတာတွေ့တယ်မှတ်လား"
"သူသေးပေါက်ထားတဲ့နေရာကိုနမ်းကြည့်စမ်း"
ကျွန်တော် သူမကို တချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာမော့ကြည့်တာလဲ၊ ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်လေ၊ ငါ့ကို နင့်သခင်မလို့ မသတ်မှတ်ဘူးလား"
အော် ဝတိရည်က ငါ့သခင်မတောင်ဖြစ်သွားပြီဘဲ၊ နောက်ပြီး သခင်မလိုချင်တာကလည်း ငါ့စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မကပ်ဘဲ သူမခိုင်းသမျှလုပ်မယ်ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်ကာ သေးစိုနေသော မြေကြီးကို နမ်းလိုက်သည်။
နမ်းခိုင်းရုံနဲ့အားမရတဲ့သူမက လျာနဲ့တို့ခိုင်းသည်။ ချုံမှအပင်တွင် ကပ်ညိကျန်သော စောနအတွဲမှကောင်မလေးရဲ့သေးစသေးနများကို ကျွန်တော်အရသာခံခွင့်ရလိုက်သည်။ သူမစိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ခိုင်းပြီးနောက် ထိုအတွဲ လိုးပွဲစင်ခဲ့သောနေရာတွင် ကျွန်တော့်ကိုလှဲစေ၍ စောနကအတိုင်း သူမသေးများကို ထပ်မံသောက်သုံးစေပြန်ပါသည်။ ဒီတခါတော့ မျက်စိမမှိတ်ထားရသဖြင့် သူမအဖုတ်ညိုညိုကို အဝကြည့်ခွင့်ရလိုက်ပါသည်။ ထိုသည်မက သူမက တစ်ရှူးမပါသဖြင့် သေးများစိုနေသော သူမအဖုတ်ကိုပါ ကျွန်တော် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးခွင့် ရလိုက်ပါသည်။
...............................................................................................................
ဝတ်ရည်နဲ့ကျွန်တော် သဘောတူညီချက် များစွာရယူဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ဝတ်ရည်သည် ကျွန်တော့်သခင်မဖြစ်လာသည်။ သူမက သူမအမ ကျွန်တော်အရမ်းချစ်ရသူခိုင်လို ရုပ်သေမနေပါ။ ကျွန်တော်ဖြစ် ချင်သည့်အတိုင်း သူမကချည်း ဦးဆောင်သည်။ ကြမ်းသည်။ အနိုင်အထက်အရမ်းပြုကျင့်သည်။
သူမနဲ့သဘောတူညီချက်များကတော့ များများစားစားမဟုတ် တိုတိုနဲ့လိုရင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံးအား သူမကို အပြီးအပိုင်ပေးလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုသဘောတူညီမှုကိုလုပ်ရန် ကျွန်တော့်ကို စဉ်းစားချိန်တစ်ပတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတပတ်တော့ ကျွန်တော့်အတွက် စဉ်းစားစရာများနှင့် ခေါင်းခြောက်ဖွယ်ရှိသည်။
ဝတ်ရည်က ဒီတိုင်းချည်းတော့်မရဘူး လက်ထပ်ရမယ်တဲ့။ ကျွန်တော်နဲ့သူနဲ့ အတူလက်ထပ်ပြီးမှသာ သူမက ကျွန်တော်သခင်မအဖြစ်နေပေးမယ်တဲ့။ စဉ်းစားမယ့်သာစဉ်းစားနေတာပါ၊ ဒါ ကျွန်တော့်စိတ်ကူးယဉ် အိမ်မက္ဘဲလေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ Dark Side ကို အပြည့်အဝလုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ဘဝလက်တွဲဖော်ကို လိုချင်ခဲ့မိတာ။ အခုတော့ အခွင့်အရေးရလာခဲ့ပြီ၊ သို့သော် ကျွန်တော်စိုးရိမ်စိတ်များနဲ့ ကြောက်နေတာတော့ အမှန်ဘဲ။
နောက်ဆုံးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ရဲရဲချလိုက်တယ်။ နောက်ထပ်မပေါ်လာနိုင်တော့တဲ့ အခွင့်အရေးကို ကျွန်တော် ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပါတယ်။
............................................................................................................
ကျွန်တော်ရဲ့မဂ်လာပွဲဟာ မကြီးကျယ်ခဲ့ပါ။ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုး လူကြီးမိဘများကို ကန်တော့ခြင်းဖြင့် ပွဲပြီးလိုက်သည်။ ပွဲတွင် ခိုင်နဲ့တွေ့ရ၍ ခိုင်က ဝတ်ရည်နဲ့သူမ အလောင်းအစားသဘောမျိုးလုပ်တာမှာ သူမရှုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်းနဲ့ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့အိမ်ကိုလာပြီး ကျွန်တော်ကို နေ့တိုင်းအိမ်သာအဖြစ် သုံးမည်ဟု စသလို နောက်သလိုနဲ့ ပြောသွားသည်။
ကျွန်ဝောာ့်မဂ်လာဦးညသည် အခြားသူများနဲ့မတူ၊ တစ်ညလုံး ကျွန်တော် ဝတ်ရည်ကို နှိပ်နယ်ပေးရသည်။ ထိုညက ဝတ်ရည် သူမခြေဖဝါးဖြင့် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ထပ်ခါထပ်ခါ ပွတ်သည်။
ထိုညက ဝတ်ရည်အိမ်သာထဲတွင်ပင် အိမ်သာတက်သည်။ နဂိုပြောထားသလို ကျွန်တော့်ကို သူမအိမ်သာအဖြစ် အသုံးမပြုပါ။ သို့သော် အိမ်သာထဲတွင် သူမအီးအပုံလိုက်ပါထားပြီး ဖင်ဆေးသည့်ရေခွက်ထဲတွင် သေးများအပြည့်ပန်းထည့်ပေးထားသည်။ သူမဖင်ကိုတော့ တစ်ရှူးဖြင့် သန့်ရှင်းပုံရသည်။ သူမဖင်မှချီးများသုတ်ထားသောတစ်ရှူးကို အိမ်သာရေပုံးနားတွင် ကျွန်တော်တွေ့သည်။ သူမ ဘာလုပ်စေချင်သည်ကို ကျွန်တော်မသိ၊ ထို့ပြင် သေးကို အကြောက်အလန့်မရှိသော်လည်း အီးများစားဖို့ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် ခက်ခဲနေသေးသည်မို့ အိမ်သာထဲမှ အရာများကို ရေဖြင့်ပင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်။ ဖင်ဆေးခွက်ထဲမှ သေးများကိုတော့ သောက်ချပစ်လိုက်မိသေးသည်။
.........................................................................................................................................
"ဟဲ့ အာကာ ထထ"
အတင်းလှုပ်နှိုးလို့ ကျွန်တော်နိုးလာခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံးပွင့်လိုက်သည်နှင့် ဗိုက်လေးကိုဖိ၍ အလောသုံးဆယ်ဖြစ်နေသော ဝတ်ရည်ရဲ့မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပါသည်။
"ဟဲ့ ကြောင်ကြည့်မနေနဲ့ မြန်မြန်ထ၊ ငါ ဗိုက်အရမ်းအောင့်နေပြီ"
ကျွန်တော့်ကိုခုတင်ပေါ်မှဆွဲချ၍ ကြမ်းပြင်တွင် လှဲနေစေပါသည်။ ပြီးနောက် ညက ဝတ်ထားသော ထဘီလေးကို ဘေးသို့ချွတ်၍ပို့လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ခွကာ သူမရဲ့ morning duty ကို ဆောင်ရွက်လိုက်ပါသည်။
လူပျိုဘဝတုန်းက နံနက်အိမ်ယာနိုးလာတိုင်း တောင်နေတုန်းဂွေးကိုကိုင်၍ ငါ့သခင်မလေး သူမရဲ့နံနက်ခင်းအိမ်သာအဖြစ် ငါ့ကိုသုံးရင် ကောင်းမှာဘဲဆိုပြီး ဂွေးထုခဲ့ချိန်ကိုပင် ပြန်သတိရမိပါသည်။ အခုတော့ လက်တွေ့ကို ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်ကို လျက်ပေးဖူးသဖြင့် ချီးအရသာနည်းနည်းကို သိသော်လည်း အခုလို တလုံးတခဲပါးစပ်ထဲဝင်လာခဲ့တွင်သော မနဲကိုမျိုချင်ပစ်ရသည်။ မျိုမချ၍လည်းမဖြစ်။ မျိုချဖို့ကို ဝတ်ရည်က တောက်လျှောက် အီးပါရင်း ဆော်ဩနေသည်။
ကျွန်တော့်မျက်နှာကြီးဟာ အိမ်သာပိုက်လိုင်းကြီးနဲ့တူနေသည် ရေဆေးပေးမယ့်သူမရှိဘဲ သူမရဲ့သေးများ ချီးများဖြင့် ပေကျံနေလေသည်။ ဝတ်ရည်က အားလုံးပြီးစီးပြီးနောက် ကျွန်တော့်အင်္ကျီအောက်ခံနားကနေလှန်၍ သူမရဲ့ချီးပေနေသောဖင်နှင့် သေးများကို သုတ်လိုက်ပါသည်။
သူမထသွားသည့်တိုင် ကျွန်တော့်ကိစ္စကတော့ မပြီးသေးပါ။ ဝတ်ရည်က ညစ်ပတ်နေသော နေရာတစ်ခုလုံးကို ကျွန်တော့်လျှာကိုသုံး၍ သန့်ရှင်းရေးလုပ်စေသည်။ သူမကတော့ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်ပြီးနောက် ကျွန်တော်လုပ်နေသမျှကို အရသာခံကြည့်နေလေသည်။
...........................................................................................................................
စောနက ညစ်ပတ်ထားသည်များကို သန့်ရှင်းပြီးနောက် ရေချိုးခွင့်ပေးသည်။ ပြီးနောက် သူမ စားဖို့ နံနက်စာ စီစဉ်ပေးရသည်။ ယခု နံနက်စာကိုတော့ သူမနဲ့အတူသွားခွင့်ပေးသည်။ နောက်ရက်တွေကျရင်တော့ ကျွန်တော်ကြည့်တဲ့မူဗီတွေထဲကအတိုင်း လုပ်မည်ဟု သူမက ပြောသည်။ ဒီနေ့တစ်ရက်ကတော့ ကျွန်တော့်အတွက် နောက်ဆုံးလွတ်လပ်ရေးပင် ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။
စားသောက်ပြီးနောက် စာအုပ်တစ်ခုထဲတွင် ကျွန်တော်နေ့စဉ်လုပ်ရမည်များကို ချရေးပေးသည်။နံနက်နိုးတာနဲ့ သူမရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့နေရမည်။ပြီးရင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်မယ်။ရေချိုးခွင့်ရမယ်။သူမအတွက်နံနက်စာပြင်ပေးရမယ်။သူမနံနက်စာစားနေချိန် ခွေးတစ်ကောင်လို သူများခြေထောက်အောက္မှာနေရမယ်။ ပြီးမှ သူမက အစာကျွေးမယ်။အလုပ်သွားခွင့်ရမယ်။
ပြန်လာရင် ကျောပိုးအိတ်ချကာ အိမ်သာထဲကိုတန်းသွား၍ သူမစွန့်ကျဲထားတဲ့သေးခွက်ကို အမောပြေရေအဖြစ်သောက်ရမယ်။ပြီးရင် သူမခိုင်းတာတွေ လုပ်ရမယ်။ညစာ သူမစားနေချိန်တွင်လည်း နံနက်ကအတိုင်းနေရမယ်။
ညစာစားပြီးနောက် သူမအိမ်သာတက္မယ်၊ အိမ်သာအနေနဲ့နေပေးရမယ်။သူမ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေချိန်မှာ ခြေထောက်အောက်မှာ ဝတ်တွားပြီးနေရမယ်။ည မအိပ်ခင် သူမကို ပြုစုရမယ်။မအိပ်ခင်တစ်ခါ သူမအိမ်သာ ထပ်တက်မယ်။ရုံးပိတ်ရက်တွေ ဘယ်မှသွားခွင့်မရှိ၊ သူမခွင့်ပြုမှသွားရမည်။ငွေကို လိုတာထက်ပိုကိုင်ခွင့်မရှိ။နေ့စဉ်ရေချိုးတိုင်း အဝတ်လျှော်ရမည်။အိမ်ကိုဧည့်သည်လာလျှင် ဧည်သည့်ကို သေသေချာချာ ဧည့်ဝတ်ပြုရမည်။
နောက်ဆုံးအချက်က သူမ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ကျွန်တော်နားမလည်ခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံး သူမလက်ထဲအပ်လိုက်ရပြီ ကျွန်တော်ဟာ အခုဆို သူမရဲ့ကျွန်စစ် ဖြစ်သွားပြီ။ သူမစေလိုရာ ခိုင်းလိုရာပင်။ကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ရတဲ့ဘဝကြီးကို လက်တွေ့ရလိုက်လို့ ကျွန်တော်အလွန်ပျော်နေမိပါတယ်။ အခုတော့ ဖြစ်ချင်တာတွေဖြစ်ခွင့်ရနေပါပြီ။ သို့သော် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တုန်းကလောက်တော့ မပေါ့ပါးတာအမှန်ပင်။
နံနက် နံနက်ဆို ဝတ်ရည်နိုးခင် ကျွန်တော်အရင်နိုးအောင်ထပြီး ဝတ်ရည်နိုးလာရင် အဆင်သင့် မစောင့်ဆိုင်းရအောင် စားနိုင်ရန် စီစဉ်ပေးရသည်။ ဝတ်ရည်က နိုးနိုးချင်း အိမ်သာတန်းတက် တတ်သူမို့ ဝတ်ရည်မနိုးခင်ကို နံနက်စာကို အမြန်လေးပြင်ထားပြီးနောက် သူမနိုးလာတာကို အသင့်စောင့်နေဖြစ်သည်။ ဝတ်ရည်က အိမ်သာတက်ရင်သုံးဖို့ တစ်ရှူးဗူးကိုလည်း ဘေးမှာအသင့်ယူထားသည်။
ဟော ကျွန်တော်တွေးနေရင်းကပင် သူမနိုးလာသည်။ အိပ်ချင်မူးတူး ချစ်စရာ ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ့။ ပြီးနောက် ကုတင်အောက်တွင် ပက်လက်လှန်၍ သူမအသုံးပြုရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ခွကာ ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။ သူမရဲ့အသားအရည် အလှအပအတွက် အဝတ်အစားမဝတ်ဘဲ အိပ်စက်ခြင်းပြုနေသည်မို့ ဘာမျှချွတ်စရာမရှိ။ သူမကိုယ်ရဲ့ ဝိတ်က ကျွန်တော်ကို တော်တော်လေး အသက်ရှူခက်စေပါတယ်။ ညကစားထားသော ဘဲဥတန်ခိုးတွေထင်ရ၊ 'တဘူဘူ' နဲ့ ပေါက်ကာနေ၏။ ခဏကြာမှပင် သူမဖင်ကို မျက်နှာကိုဖိထားရာမှ အနည်းငယ်ခွာလိုက်ပြီး---
"ချီးထွက်လာတော့မယ် အဆင်သင့်ပြင်ထား"
ဒါက စစ်ကြော်ငြာလိုက်တဲ့အသံပါ။ နေ့စဉ် သူမ ထိုသို့ပြောပြီးတိုင်း အောက်ကရှိနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို ရှိသည်လို့ပင်မထင်တော့ဘဲ အီးပါချစမြဲပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ်ဟ၍ သူမရဲ့စအိုပေါက်လေးကို တချက်ကြည့်ကာ ထွက်လာသမျှကို အလျင်အမြန် မျိုချလိုက်ပါသည်။
"အားးး အခုမှပေါ့သွားတာဘဲ"
ပြောရင်းနဲ့ သူမရဲ့ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တစ်ရှူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်၍ ကျွန်တော်မျက်နှာပေါ်သို့ပင်ပစ်ချကာ ကျွန်တော့်အနားမှထွက်ခွာသွားပါသည်။ ကျွန်တော်တော့ သူမရဲ့ချီးများကိုစားရင်းနဲ့ ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပါသည်။
...........................................................................................................
ကျွန်တော့် ကိစ္စတွေပြီးသွားချိန်မှာတော့ သူမချန်ထားခဲ့တဲ့ သူမရဲ့အကြွင်းအကျန် ကျွန်တော်ရဲ့နံနက်စာကို စား၍ သူမဈေးမှပြန်မလာမီ တန်ဖိုးရှိသောအချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ TV လေးကြည့်ရန် ကြံလိုက်ပါသည်။TV လေးကြည့်မယ်မှကြံကာရှိသေး အခန်းတံခါးခေါက်သဖြင့် TV ကြိုးကို ထိုးပြီးပြီးချင်းပင် အခန်းတံခါးကို သွားဖွင့်၍ ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ သွားကြည့်လိုက်ပါသည်။
"MORNING အာကာ"
ကျွန်တော်ချစ်ခဲ့ရသူ ခိုင်---
ကျွန်တော် ခိုင့်ကို တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ခိုင်က သွက်သွက်လက်လက်ဘဲ အိမ်ထဲဝင်ပြီး TV ရှေ့က ဆိုဖာမှာထိုင်နေပါသည်။ ကျွန်တော်တာ တုန့်နှေးနှေး။
ခိုင်က ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည် မဂ်လာဆောင်ပြီး တလအကြာတွင် ပထမဦးဆုံးအိမ်လာလည်သောဧည့်သည်။ ကျွန်တော်နဲ့ဝတ်ရည်ရဲ့သဘောတူညီချက်အရ ဧည့်သည်ကို ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်ရမည်ဆိုသည်မှာ ဧည့်သည်ရဲ့အိမ်သာအဖြစ်ပါ ကျွန်တော်က နေပေးရမည်ကို ဆိုလိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းရဲ့အိမ်သာက ပုံမှန်အိမ်သာပါဘဲ ဘိုထိုင်မဟုတ်ဘူး။ အဲ့အိမ်သာကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပါသုံးတာပါ။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကိုဘဲသုံးတာ။
ကျွန်တော်မရှိရင်တော့ ဝတ်ရည်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ အီးအပုံလိုက်ပါတယ်။ သေးကိုတော့ ပုံးတစ်ခု သီးသန့်ထားထားတယ်။ တခါတရံဆို ကျွန်တော်အလုပ်ကပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ သေးပုံးကအပြည့်ကို ဖြစ်နေတာ။ အဲ့လိုနေ့တွေဆို အိမ်ကို ဧည့်သည်လာသွားတယ်ဆိုတာ ဝတ်ရည်မပြောလည်း ကျွန်တော်သိလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်က ပြောပြပါတယ်။
အိမ်ကို သူအမ ခိုင် လာသွားကြောင်းနဲ့ ခိုင်လည်း အဲ့ပုံးထဲသို့ သေးပေါက်ခဲ့ကြောင်း၊ နောက်ပြီး ဘယ်အီးပုံကတော့ ခိုင်ပါသွားတာဖြစ်ကြောင်း ပြောပြတယ်။။ ခိုင်က ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားလို့ စနေ၊တနဂ်နွေ လူကျလို့ မလာဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါမို့ ကျွန်တော်အိမ်မှာရှိတဲ့ဒီနေ့မှာ ပထမဦးဆုံးဖြစ်သွားတာပါ။
ခိုင်က ကျွန်တော်ဖွင့်ထားတဲ့ TV ကို အခန့်သားထိုင်ကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မသိတာမို့ ဒီတိုင်းဘေးမှာဘဲ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့မှ ဝတ်ရည်ဈေးကပြန်လာလို့ သူမပါလာသောအထုပ်များကို မီးဖိုချောင်သို့သယ်၍ နေရာချပေးလိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်က သူ့အမရောက်နေသဖြင့် မီးဖိုးချောင်တွင် နှစ်ယောက်သား ချုပ်ပြုတ်ရင်း တွတ်ထိုးနေကြပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်လျှော်နေလိုက်ပါသည်။
အဝတ်လျှော်ပြီးတော့ မီးပူဆက်တိုက်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကတော့ TV ကြည့်ရင်း အတင်းတုတ်နေတယ်။ အတင်းတုတ်နေရင်း ခိုင်က သေးပေါက်မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်နားကိုရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော် ည်း မီးပူတိုက်နေရင်း ခိုင့်ကို မော့ကြည့်လိုက်တယ်။
"ဟဲ့ ငါ့အမသေးပေါက်မလို့ပါဆို ဘယ်လုပ်ရမယ်ဆိုမသိဘူးလား" ပြောလည်းပြောရင်း ကျွန်တော့်အနားရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ဆောင့်ကန်လိုက်ပါသည်။ ဆောင့်ကန်ရုံနဲ့အားမရသေးသောဝတ်ရည်သည် လှဲကျသွားသော ကျွန်တော်မျက်နှာကို ခြေထောက်နဲ့ဖိထားပါသည်။
"ဝတ်ရည် ငါ သေးအရမ်းပေါက်ချင်နေပြီ၊ အိမ်သာထဲဘဲသွားလိုက်ရမလား"
"နင် ပြောသော သေချာလေ့ကျင့်ပေးထားတာဆို အခုကြည့်အုန်း"
ဝတ်ရည်က ခြေဖဝါးနဲ့မျက်နှာပွတ်နေတာကို ဖယ်ချလိုက်ပြီးနောက်။ ခိုင့်ကို နေရာပေးလိုက်သည်။ ခိုင်က အရင်လို အရုပ်မဟုတ်တော့ပေ၊ သူ့စိတ်နဲ့သူပင် ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ခွလိုက်ပြီး သူမဝတ်ထားတဲ့ဂျင်းဘောင်းဘီကို အနည်းငယ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး အသင့်ဟပေးလိုက်သော ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲသို့ သေးပေါက်ထည့်ပါသည်။ သေးသောက်တာကို ကြည့်သားရနေသည်မို့ ဘေးသို့မဖိတ်မစင်စေဘဲ သောက်လိုက်ပါသည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို မကျေမနပ်အကြည့်လျက်။
....................................................................................................
ခိုင် သေးပေါက်ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ကို လက်ဆွဲခေါ်သွားသဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ဘာမှမလုပ် ဘာမှမပြောဘဲ ဝတ်ရည်ပါသွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း တိုက်လက်စမီးပူကို လက်စမြန်မြန်သတ်ကာ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေထောက်နား အလိုက်တသိ ဒူးသွားထောက်၍ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေဖမိုးကို ငုံ့၍နမ်းနေလိုက်ပါသည်။
"ဒီလိုကျတော့လည်း လိမ္မာသားဘဲ"
"သူ့အပြစ်သူသိတယ်လေ၊ ဒီလောက်နဲ့ဘယ်ရမလဲ ဒင်းကို အသေလုပ်အုန်းမှာ"
"အသေက ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲဟ၊ ဟဟ"
"ဘယ်လိုအသေလုပ်မလဲဆိုတာ မမရှေ့မှာတင်လုပ်ပြမယ်"
"အယ် ငါမကြည့်ရဲဘူးနော်"
ခိုင်က မကြည့်ဖူးဆိုတာ တမင်ကြည့်မယ်လို့ ပြောလိုက်ခြင်းပင်။ ဝတ်ရည်က ခိုင့်ရှေ့တွင်ပင် အဝတ်အစားချွတ်ကာ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည်။ ပြီးနောက်ဖွင့်ထားသော TV ကို သီချင်းပြောင်း၍ အသံကိုကျယ်လိုက်သည်။
ကျွန်တော်အရိုက်ခံရတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်သာ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပင်၊ သူမ ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြင့် ကျွန်တော့်အား 'တဖြောင်းဖြောင်း' ကျွေးတော့သည်။ သူမ တစ်ယောက်ထဲ ကျွေးရုံမက ခိုင့်လက်ထဲခါးပတ်ထည့်၍ ခိုင့်ကိုပါ ရိုက်စေသည်။ အောက်ကခံရတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမတို့ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မျော့တောင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့တိုင် ရိုက်ချက်များကတော့ မရပ်သေးပေ။
ဝတ်ရည်က ကျွန်ဝော်ာ အပြစ်တစ်ခုခုလုပ်ရင် အသားနာတဲ့အပြစ်ဒဏ်များကို ပေးလေ့ရှိသည်။ အခုလည်း ရိုက်ရုံနဲ့ အားမရသေးသောဝတ်ရည်က ဖယောင်းတိုင်ကိုမီးတို့၍ ဖယောင်းစက်ချကာ ကျွန်တော့်အားနှိပ်စက်နေသည်။ ကျွန်တော်မှာတော့ အပေါ်ကကျလာသော ဖယောင်းစက်ရဲ့အပူဒဏ်ကိုခံရင်း ခိုင်ရဲ့ခြေချောင်းများကို စုပ်ပေးနေရပါသည်။ ခိုင့် ခြေချောင်းလေးများပင် ဖြူဖွေးနေပြီဖြစ်သော်လည်း ဝတ်ရည်ကတော့ ဖယောင်းတိုင် မကုန်တရွေ့ မရပ်ဘူးဟု သတ်မှတ်ထားပုံရသည်။ ဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင်လုံးကုန်မှသာ ကျွန်တော်သက်သာခွင့်ရသည်။
ဝတ်ရည်က သူအမရှေ့တွင် ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လောက်ထိ နိုင်ကြောင်းပြချင်နေသေးပုံရသည်။ ကျွန်တော့်ကို အမောဖြေခွင့်ပေးရင်းနဲ့ပင် သူတို့စားရန် နေကြာစေ့များကို ခွာပေးနေရသည်။ သူတို့ကတော့ အသံကျယ်ကျယ်ဖွင့်ထားသော သီချင်းကိုပိတ်ပြီး ကိုရီးယားကားပြောင်းကြည့်ကြသည်။ channel က လာသော ကိုရီးယားကားကို ကြည့်နေခြင်းဖြစ်တာကြောင့် နေကြာစိမကုန်ခင် ကိုရီးယားကားကပြီးသွားပါသည်။ ဟို channel ဒီ channel လှည့်သော်လည်း ကြည့်ချင်တဲ့ကား မတွေ့ကြဘဲ ပျင်းရိလာကြသမျှကို ကျွန်တော်ကိုနှိပ်စက်ရင်း အပျင်းဖြေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပုံရသည်။
"ဟဲ့ နင် ငါ့ကိုချစ်သေးလား"
ခိုင်က ဝတ်ရည်ရှေ့တွင် မေးချလိုက်သောစကားက ကျွန်တော့်ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ် ခုန်စေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဝတ်ရည်နဲ့လက်ထပ်ထားသော်လည်း ခိုင့်ပေါ်ချစ်သော ကျွန်တော့်အချစ်များက မပျောက်ပျက်သေးပါ။ အရင်တိုင်း ချစ်မြဲ ချစ်စဲပင်။ အခုလို မေးလာတော့ ကျွန်တော်ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲကစကားများကို သိရှိနေသောဝတ်ရည်က--
"သူက အမကိုချစ်နေတုန်းဘဲလေ၊ ကြည့်ပါလားးး၊ ကျွန်မရှေ့မှာမို့ ဒင်းမပြောရဲတာ"
ကျွန်တော်ဘာမှဝင်မပြော ခေါင်းကိုသာငုံထားလိုက်သည်။
"ဟုတ်လားအာကာ"
ခိုင်က ကျွန်တော်ခေါင်းကိုမော့စေရင်းပြောသည်။ ကျွန်တော်မျက်လုံးများက ဝတ်ရည်ဆီသို့သာရောက်နေသည်။
"ဟဲ့ ငါ့ကိုကြောက်မနေနဲ့အမှန်တိုင်းဖြေလိုက်၊ နင်လိမ်ရင်တော့ ငါ နင့်ကို ဘေးအခန်းကိုပို့လိုက်မှာနော်"
ဘေးအခန်းကိုတော့ ကျွန်တော်မသွားလိုပါ၊ ဘာလို့ဆို ဘေးအခန်းမှာက မိန်းခလေးအဆောင်။ မိန်းခလေးတွေချည်း စုပြီးနေကြတာ။ အားလုံးက KTV က ကောင်မလေးတွေချည်းဘဲ။ လက်သန်ကလည်း ဘာပြောင်သလဲမမေးနဲ့။ အရင်ညတစ်ညတုန်းက ဝတ်ရည်က ကျွန်တော်ကို တိုက်ခန်းအပြင်ထုတ်ပြီး ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းတယ်။ ထထိုင်တစ်ခါလုပ်တိုင်း "ကျွန်တော်ဟာချီးစားတဲ့အိမ်သာကြီးပါ" လို့ တခါအော်ပြီးလုပ်ရတယ်။
ညဘက်ကြီးဆိုတော့ ဘယ်သူမှမကြားလောက်ဘူးထင်တာ၊ ဘေးချင်းကပ်အခန်းက ကောင်မလေးတွေက ပူလို့ဆိုပြီး ဝရံဝာာထွက်အိမ်နေကြတာတဲ့၊ ကျွန်တော် အော်တဲ့အသံကိုလည်းကြားရော တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်။ လက်တို့ပြီးထချောင်းကြရော။ အဲ့အထိ ကျွန်တော်မသိသေးဘူး။
ဝတ်ရည်က ကောင်မလေးတွေအသံထွက်လာတော့ သိလိုက်တာ၊ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မကြားမိလိုက်ပါဘူး။ အသံကြားလိုက်တဲ့ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ဒီတိုင်းထထိုင်ဆက်လုပ်နေဖို့ပြောပြီး ကောင်မလေးတွေအခန်းဝကိုသွားတယ်၊ အထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက် တံခါးဖွင့်ပေးတာကို ကျွန်တော်မြင်လိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ဝတ်ရည်ကို ကြောက်တော့ ထထိုင်ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။
ခဏနေတော့ အဲ့ဘက်အခန်းကနေ ဝတ်ရည်နဲ့အတူတူ ကောင်မလေးသုံးယောက်ပါ ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အသံမထွက်ဖို့ အမိန့်ပေးတယ်။ အဲ့ဒါကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ကျွန်တော့်နားရောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲအသင့်ပါလာတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဝတ်ရည်ရိုက်နေကျ ခါးပတ်နဲ့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်ရိုက်တော့တာဘဲ။ သူတို့နဲ့ဝတ်ရည် ဘာတွေဘယ်လိုညှိလာလဲ မသိပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ တော်တော်လေးခံလိုက်ရတယ်။
ပြီးတော့လည်းမပြီးဘူး ကျွန်တော့်မျက်လုံးကို ခုနက အောက်ခံဘောင်းဘီနဲ့အုပ်ပြီး မျက်နှာကိုချည်း သေးနဲ့ပန်းတာ။ ရဲတင်းလိုက်တာလွန်ရောဘဲ။ မိန်းခလေးတွေ အုပ်စုတောင့်ရင် ရဲတင်းတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲ့နေ့ညက ဝရံတာတစ်ခုလုံးရွှဲနေတဲ့ သူတို့သုံးယောက်ရဲ့သေးကို လျှာနဲ့သန့်ရှင်းလိုက်ရတယ်။ ဝတ်ရည်ရော သူတို့ရောက ပြန်သွားကြတယ်။ ဝရံတာမှာ တစ်ယောက်တည်း သေးများနဲ့ကိုယ်ဖြစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်နေ့တွေ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့တော့ သူတို့မျက်နှာက ပီတီတီတွေနဲ့။
ကျွန်တော်လည်း လိမ်မနေတော့ဘဲ ခိုင့်အပေါ်ချစ်တဲ့စိတ်တွေရှိသေးကြောင်းကို ဝန်ခံလိုက်တယ်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင်နဲ့လိုက်သွားဖို့ပြောတယ်။ မနက်ဖြန်ညမှ ပြန်လာခဲ့တဲ့။ ဒီည ခိုင်တို့အိမ်မှာ ညသွားအိပ်လိုက်တယ်။ ဝတ်ရည် ဘာကို ဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်သဘောမပေါက်ဘူး။
ခိုင့်အိမ်မှာက ကိုကျော်ဦးရှိနေတယ်လေ။ ဝတ်ရည်စကားကို မလွန်ဆန်ချင်တာမို့ ခိုင်နဲ့လိုက်သွားလိုက်တယ်။ မသွားခင် ဝတ်ရည်က စာရွက်နဲ့စာရေးပြီးပေးတယ်။ ခိုင့်အိမ်ထဲရောက်မှာ ဒီစာကိုဖွင့်ဖတ်ပါလို့လည်း ပါလိုက်တယ်။ ဘုမသိ ဘမသိလည်း ကျွန်တော် ခိုင်နဲ့ပါသွားခဲ့တယ်။ ကားပေါ်မှာလည်း ခိုင်နဲ့စကားမပြောဖြစ်ဘူး၊။ ခိုငခက ရုပ်တည်ကြီးနဲ့နေနေတာလေ။
ခိုင်တို့အိမ်ရောက်တော့ ခိုင်က အိမ်ရှေ့မှာခဏထိုင်ဆိုတာနဲ့ထိုင်ပြီး စာကိုဖွင့်ဖတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်ဖေးဘက်ကို ဝင်သွားတယ်။
"အာကာ နင့်ကို အမတို့လင်မယားရဲ့အစေခံအဖြစ်နေပေးဖို့ ငါလွှတ်လိုက်တာ။ နင့်ပါးစပ်ကိုသူတို့ရဲ့အိမ်သာအနေနဲ့သုံးကြလိမ့်မယ်။နင့်အလုပ်ကို တစ်ပတ်ခွင့်တိုင်ပေးထားမယ်၊ နင်အဲ့မှာတစ်ပတ်လောက်နေရမယ်။ အချိုးမပြေဘူးဆိုတဲ့အသံ မကြားချင်ဘူးနော်၊ ငါ့ကိုသိက္ခာမချနဲ့"
စာကိုဖတ်၍ ကျွန်တော်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို ခိုင့်အိမ်မှာ တစ်ပတ်ကျွန်လုပ်ရန် လွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းနှင့် ခိုင်တို့လင်မယားအတွက် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့ နေပေးရအုန်းမယ်။ ဖျားဖျား ကျွန်တော် ရင်တွေခုန်နေမိသည်။
ဝတ်ရည်ဆိုတာ မပေါ်လာခင်က ခိုင်ကိုသခင်မလုပ်ခိုင်းရင်း ဖုန်းဆက်ပြီး ခိုင့်ကို ပြန်လာလာခိုင်းနေသော ကိုကျော်ဦးကို သခင်အဖြစ် စိတ်မှန်းနဲ့ခံစားကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ အခုတော့ စိတ်မှန်းများက လက်တွေ့ဖြစ်တော့မလိုပင်။ femdom cuckold ရုပ်ရှင်များကိုကြည့်လျှင် သခင်မရဲ့သေးနဲ့ချီးကိုစားသောက်ပြီး သခင့်ရဲ့သေးကိုသာ သောက်ပြကြသည်။ အခု ကျွန်တော်ကတော့ ကိုကျော်ဦးရဲ့ အိမ်သာအဖြစ်ပါ နေပေးရလေမလားဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေသည်။
(ယခုနေရာမှစ၍ အရမ်းကိုညစ်ပတ်၍ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ဇာတ်ဝင်ခန်းများ စတင်တော့မှာဖြစ်ကြောင်း အသိပေးအပ်ပါသည်)
အတွင်းခန်းထဲမှ တစ်စုံတစ်ယောက်ထွက်လာသဖြင့် ကျွန်တော့်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်မဟုတ် တစ်တွဲဖြစ်နေသည်။ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကလည်း ကျွန်တော်ကို ကြက်သေသေစေသည်။ခိုင်… ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် လေးဘက်ထောက်နေသောခိုင်၊ ခိုင့်နောက်မှာတော့ ခိုင့်လည်ပင်းက သံကြိုးကိုဆွဲထားတဲ့ကိုကျော်ဦး။ ဘာတွေဘယ်လိုများ ဖြစ်နေတာပါလိမ့်။ ကျွန်တော် မတွေးတတ်အောင်ပင်။
သူတို့ကျွန်တော့်အနားကိုရောက်လာသည်။ ပြီးနောက် လေးဘက်ထောက်နေသောခိုင်က ကျွန်တ်ော့အားလည်း အဝတ်များချွတ်၍ သူမနည်းတူ လေးဘက်ထောက်ရန် အမိန့်ပေးသည်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်ပင် အမိန့်အတိုင်းလိုက်နာလိုက်သည်။
"အာကာ ခြံတံခါးသွားပိတ်၊ ပြီးရင် အိမ်တံခါးပါပိတ်"
ကိုကျော်ရဲ့အမိန့်အတိုင်း ဂွေးတန်းလန်းနှင့် ခြံထဲဆင်းခြံတံခါးပိတ်၊ အိမ်တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခိုင့်နားတွင် လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော်ကို သူ့အပေါ်သစ္စာရှိအောင်ဟုဆိုကာ အိမ်သာဖင်ဆေးသောခွက်ထဲကို သေးအပြည့်အလျံပေါက်ထည့်ပေး၍ သူဆိုခိုင်းသောစကားများအတိုင်း သစ္စာဆို၍ သူ့သေးများကို သောက်စေသည်။
"ကျွန်တော် အာကာသည် ဤနေ့ ဤအချိန်မှစ၍ ကိုကျော်ဦးရဲ့အမိန့်ကို နာခံပါမည်။ တစ်ချိန်က ကျွန်တော့်ချစ်သူ ကျွန်တော့်သခင်မဖြစ်ဖူးသော ခိုင့်ရဲ့ဖင်မှ ထွက်လာသမျှသော မစင်များကို အကြွင်းအကျန်မရှိ စားပါ့မယ်။ ခိုင့်ယောက်ျား ကျွန်တော့်သခင်ကျော်ဦးရဲ့ လီးမှထွက်သော သေး၊သုတ်ရည်နှင့် ဖင်မှထွက်သော ချီးပါမကျန် စားပါမည်။ သခင်ခိုင်းသော မည်သည့်ကိစ္စကိုမျှ မငြင်းဆိုပါ။ ငြင်းမိခဲ့သော် ယခု သခင်နေ့စဉ်ဖင်ဆေးသော အိမ်သာရေခွက်ထဲမှသေးများသည် အက်စစ်များအဖြစ် ပြောင်းသွားပါစေ"
"ဟဲ့ရောင် အဲ့ဒါက စကားအဖြစ်ပြောတာ တကယ်တန်း မင်း ငါ့စကားနားမထောင်ရင် ငါ မင်းကို သတ်မှာ နားလည်လား "
"ဟုတ်ကဲ့"
"အေး ပြီးရော၊ နောက်မှ ကြောင်တောင်တောင်မလုပ်နဲ့"
ကျွန်တော် သစ္စာရည်သောက်ပြီးချိန်ကစပြီး လေးဘက်ထောက်နေတဲ့ခိုင်ရဲ့ ဖင်နဲ့စဖုတ်ကို ကျွန်တော် ယက်တလှည့် စုတ်တလှည့်လုပ်နေရတယ်။ ခိုင်ဆိုတာလဲ အရည်တွေရွှဲနေတာဆိုတာ ထွက်လို့ကိုမကုန်နိုင်ဘူး။ ခိုင့်ပါးစပ်ကတော့ လှဲနေတဲ့ကိုကျော်ဦးရဲ့ဂွေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးနေရတယ်။ တောက်လျှောက်အကြာကြီးဘဲ၊ ခိုင်နဲ့ ကိုကျော်ဦးဘယ်နှချီတွေပြီးတယ်မသိဘူး၊ ခိုင့်နောက်က တောက်လျှောက်ယက်စုတ်လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်တောင် ရေမသောက်ဘဲ ဗိုက်ပြည့်နေတယ်။
ကိုကျော်ဦးက ကျေနပ်သွားတော့မှ ခိုင့်ကို သေးပေါက်ခွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ခိုင်သေးထိုင်ပေါက်တာကို ကိုကျော်ဦးက ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်ဆိုတာ ဘယ်လောက်တောင် ပေါက်ချင်နေရှာလဲမသိဘူး အောင့်ထားတဲ့သေးတွေကအများကြီးကိုဘဲ။ ကျွန်တော့်ကတော့ ဝတ်ရည် Train ပေးထားတဲ့အတိုင်း သေးသောက် Skill ကို ပြလိုက်တယ်။ ကိုကျော်ဦးကတောင် တော်တယ်လို့ ချီးကျူးတယ်။ ကိုကျော်ဦးက ချီးကျူးတော့ ကျွန်တော်နည်းနည်းတောင် မြောက်သွားသလိုဘဲ။
ခိုင် ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထဲပြီးတော့ ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်တယ်။ ခိုင်လည်း ကျွန်တော့်အတိုင်းဘဲ ကိုကျော်ဦးပေါက်တဲ့သေးကိုသောက်တာ ကြည့်သားရနေတဲ့အတိုင်းဘဲ။
ကိုကျော်ဦးက ကျွန်တော့်ကို အပြင်ခေါ်သွားတယ်။ ခိုင်ကတော့ အိမ်မှာ စားဖို့ချက်ပြုတ်ရင်း ကျန်ခဲ့တဲ့။ ကိုကျော်ဦးနဲ့ကျွန်တော် စကားတော့သိပ်မပြောဖြစ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကစပြီး ကိုကျော်ဦးကို သခင်၊ ခိုင့်ကို သခင်မလို့ ခေါ်ရမယ်တဲ့။
သခင်က ကျွန်တော့်ကို ချုံတောတစ်ခုထဲခေါ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို သစ်ပင်မှာနွယ်ကြိုးနဲ့ချည်ပြီး ထားခဲ့တယ်။ ကိုယ်မသိတဲ့နေရာမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်တွေတောင်ဝင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သခင်လာပြန်ခေါ်မှာဘဲဆိုပြီး ကြောက်စိတ်ကိုဖျောက်ပြီး ဆက်နေနေရတယ်။ ခြင်တွေကလည်း ကိုက်လိုက်တာဆိုတာ။
........................................................................................................
ကြက်တွန်သံကြားတော့ ကျွန်တော်နိုးလာတယ်၊ ညက သခင် ကျွန်တော့်ကို ပြန်လာမခေါ်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော်ဝမ်းနည်းစိတ်၊ အားငယ်စိတ်တွေဖြစ်လာတယ်။ သခင်က ကျွန်တော့်ကို ဘယ်တော့မှ လာမခေါ်တော့ဘူးများလားပေါ့။ အဲ့အချိန် ချုံထဲကို လူတစ်ယောက်တိုးဝင်လာတာတွေ့လိုက်တယ်။ ထိုသူကိုမြင်လိုက်ဝောာ့ ကျွန်တော် တော်တော်ပျော်သွားတယ်၊ မပျော်ဘဲနေမလား ရောက်လာတဲ့သူက ခိုင်လေ။
ခိုင်က ကျွန်တော့်လက်ကနွယ်ကြိုးတွေကိုဖြည်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကျော်ဦးက ဒီမှာ အိမ်သာသွားတက်ဆိုလို့ လာတက်ကြောင်းပြောတယ်။ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်ပါးစပ်ကို အိမ်သာအနေနဲ့သုံးမှာလားဆိုတော့ မသုံးချင်ဘူးတဲ့ဆိုပြီး ချုံထဲနည်းနည်းထပ်တိုးသွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း လူကြည့်ပေးထားပါတဲ့။ ခိုင်ရဲ့အပြောနဲ့အပြုအမှုတွေက ဆယ်တန်းအရွယ်ခိုင်နဲ့ရည်းစားစဖြစ်စဉ်က အချိန်တွေကိုတောင် သတိရစေမိတယ်။
ခိုင်က ကျွန်တော်ဝတ်ဖို့ အဝတ်လှန်းထားတဲ့တန်းကနေသွားခိုးပေးတယ်။ ခိုင့်အိမ်ကို ခိုင်နဲ့အတူပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်မရောက်ခင်လမ်းမှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ဝင်ထိုင်ရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စကားတွေအများကြီး ပြောဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ အဲ့ကျမှဘဲ ကျွန်တော် မသိခဲ့တာအချို့ကို သိခဲ့ရတယ်။အဓိကကတော့ ခိုင် ကိုကျော်ဦးရဲ့ကျွန် ဖြစ်သွားပုံဘဲ။
ခိုင်က ကိုကျော်ဦးနဲ့ငြားပြီးနောက်မှာ စီးပွားရေးမပြေလည်လို့ ကျွန်တော့်ဆီက ငွေတွေယူပြီး ကျွန်တော်သခင်မ သက်မဲ့သခင်မလုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။ ခိုင်က သခင်မတစ်ယောက်မဖြစ်ချင်ခဲ့ဘူး။ ပိုက်ဆံကြောင့်တာ ကျွန်တော်နဲ့အလိုက်သင့် နေပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်တယ်။ ဝတ်ရည်ပေါ်လာတဲ့နောက်မှာတော့ ပုံစံက တစ်မျိုးတမည်ပြောင်းသွားတယ်။ ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ကို လပိုင်းနဲ့လက်ထပ်ခဲ့တယ်။
ခိုင်က ကျွန်တော့်ကို ယုံကြည်ပြီး ဝတ်ရည်နဲ့လောင်းခဲ့တဲ့ပွဲမှာ သူရှုံးခဲ့တယ်။ အဲ့တော့ အရှုံးရဲ့ရလဒ်အနေနဲ့ ကိုကျော်ဦးကို ဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အပိုးကျိုးအောင် လုပ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ပြောပြလိုက်တယ်။ ပြောပြဝာာတောင် သာမာန်ပြောပြရုံမကဘူး အရင်တုန်းက ခိုင်တွဲခဲ့တဲ့သူတွေအကြောင်းနဲ့ ညီအမချင်း မိန်းခလေးချင်းပြောပြတဲ့ ကိုကျော်ဦး သူငယ်ချင်းကို သဘောကျတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေကိုပါ ပိုပိုသာသာပြောထည့်လိုက်တယ်။ အဲ့တော့ ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်အပြစ်တွေကို ဖော်ဖော်ပြီး ခိုင့်ကို အပြစ်တွေစပေးတော့တာဘဲ။
စစချင်း တစ်ခုပြောလိုက် ပါးတစ်ချက်ချလိုက်လုပ်တယ်။ နောက်တော့ ဒူးထောက်နေခိုင်းပြီး ပါးချတယ်။ ပါးချတာကနေ သူသေးပေါက်ချင်တဲ့အချိန်နဲ့တိုးတဲ့အခေါက်မှာ မျက်စိလည်းမှိတ်ခွင့်မပေး၊ ပါးစပ်လည်းဟခွင့်မပေးဘဲ မျက်နှာကို သေးနဲ့ပန်းတာ။ ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်မှာရှိနေတဲ့ သေးတွေကို လျှာနဲ့ပြန်ယက်ခိုင်း။
အဲ့လို ခိုင်းလုပ်နေတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကြွလာပြီး ခိုင့်ဖင့်ကိုလုပ်ရော။ ခိုင်လည်း ကြမ်းပြင်ကသေးတွေကို ကုန်အောင်ယက်ရင်း ဖင်လိုးခံရတော့တာပေါ့။ အဲ့ကနေ တဖြည်းဖြည်း တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုကြမ်းလာလိုက်တာ လူ့ကိုယ်ကထွက်တဲ့အရာတွေထဲမှာ အညစ်ပတ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ ချီးကိုပါ စားရတဲ့အထိဖြစ်လာခဲ့တာဘဲ။ ခိုင်ကလည်း သူ့အပြစ်တွေဆိုပြီး ခံရင်းခံရင်းကနေ အပိုးကျိုးလာခဲ့တယ်။
ကိုကျော်ဦးရဲ့ဒေါသစိတ်နဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုတွေက ရပ်မသွားဘဲ ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်း ခိုင်သဘောကျတယ်ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကို စစနောက်နောက်ပြောလိုက်တဲ့တယောက်ကို အိမ်လည်ခေါ်ပြီး အဲ့တစ်ယောက်ရှေ့မှာတင် ခိုင့်ကို စီးထားတဲ့ဖိနပ်နဲ့ပါးရိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေပြောခိုင်းတယ်။ အားလုံးမူးနေကြတဲ့အချိန်မှာ သေချာအကွက်ချပြီးလုပ်တာဆိုတော့ ဟိုကောင်လေးကလည်း ရဲတင်းနေတဲ့အချိန်ပေါ့။ ကိုကျော်ဦးက အဲ့သူ့သူငယ်ချင်းကိုလည်း ဖိနပ်နဲ့ရိုက်ဖို့ပြောတယ်၊ ဟိုငမူးကလည်း ရိုက်တာရိုက်တာဆိုတာ။ အဲ့ဒါကို ကိုကျော်ဦးက ဘေးကနေ video record လုပ်နေတယ်။ ပါးတစ်ချက်ချတိုင်း
"ကျွန်မကဖာသည်မပါ"
"ကျွန်မကချီးကြိုက်တဲ့ကောင်မပါ"
ကိုကျော်ဦးကရိုက်လိုက် သူ့သူငယ်ချင်းရိုက်လိုက်နဲ့ အဲ့ညက ပါးကိုနီရဲတွတ်နေပြီး မျက်ရည်တွေလည်း တသွင်သွင်စီးလို့တော့။
အဲ့ညကို အဲ့လောက်နဲ့ပြီးမယ်ထင်ပေမယ့် မပြီးခဲ့ဘူး။ အဲ့ညက အဲ့ကောင် သေးပေါက်မယ်လည်းဆိုရော ကိုကျော်ဦးက သူလည်းပေါက်မယ်။ ဒီမှာတင် ဒီလိုပေါက်ကြမယ်ဆိုပြီး ခိုင်ရဲ့ဒူးထောက် ခေါင်းမော့ပြီး ဟထားတဲ့ပါးစပ်ကို ယောက်ျားလေးအိမ်သာထဲက ကမုတ်လိုသဘောထားပြီး သုံးပြတယ်။ ဟိုတစ်ယောက်ကိုလည်း အဲ့လိုဘဲပေါက်ခိုင်းတယ်။ ခိုင်ကတော့ အမူးသမားနှစ်ယောက်ရဲ့သေးကို သောက်သုံးပြီး ကိုကျော်ဦးရဲ့အမိန့်အတိုင်း အဲ့ကောင်လေးရဲ့လီးကိုငုံထားပြီး အိပ်လိုက်ရတယ်။
နံနက်ကျတော့လည်း အဲ့ကောင်လေးကို ကိုကျော်ဦးက ဘာပြောလိုက်လဲမသိဘူး မမူးဘဲနဲ့ ညကအတိုင်းဘဲ ခိုင့်ပါးစပ်ပေါက်ကို ကမုတ်လို သဘောထားပြီးထပ်သုံးကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခိုင်ဟာ ကိုကျော်ဦးရဲ့မယားကနေ ကျွန်အဖြစ်နဲ့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
တစ်ဘက်မှာလည်း ကျွန်တော့်ကို နိုင်စားခွင့်ရထားတဲ့ဝတ်ရည်က သူ့အရင် စိတ်ရင်းတွေပေါ်လာတယ်။ သူက သူ့အမဖြစ်သူ ခိုင်ပိုင်ဆိုင်သမျှကို အမြဲလိုချင်နေလေတော့ ကိုကျော်ဦးကိုပါ အရယူတော့တာဘဲ။
အဲ့နေ့က ကိုကျော်ဦးက ခိုင့်ကို အခန်းထဲမှာ ကြိုးတုပ်ထားတယ်။ မျက်စိကိုလည်း ထဘီနဲ့စည်းထားတယ်။ အဖုတ်ထဲမှာတော့ နံနက်ပိုင်း ခိုင်ဈေးသွားရင်းဝယ်လာတဲ့ သခွားသီးကြီးကို အတင်းထိုးထည့်ထားတယ်။အဲ့ထိုးထည့်ထားတဲ့ သခွားသီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့လာလုပ်တယ်။ အစကဝော့ာ ကိုကျော်ဦးဘဲလိုထင်တာ။ နို့သီးလေးကို လက်သည်းနဲ့ဆွဲစိပ်လိုက်မှ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆိုတာ သိလိုက်ရတာ။
'ဘယ်သူလဲ ဘာ်သူလဲ' နဲ့ ခိုင် ထပ်ခါထပ်ခါ မေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်လူက အဖြေမပေးဘဲ သခွားသီးကြီးကို ပို၍ထိုးသွင်းပြီးလှည့်ရင်း နို့ထိပ်လေးကိုလည်း သူမလက်သည်းနဲ့ပိုညှစ်သည်။ နာကျင်လွန်းလို့ ငိုရတာမျက်ရည်တွေတောင် ခမ်းခြောက်သွားတဲ့ထိဘဲ။ တော်တော်လေးလဲ မောဟိုက်နေပြီ။
"ထပ်မနာချင်ရင် သခင်မဆီမှာ ကျွန်မ ကျွန်ခံပါရစေ" လို့ပြောလိုက်လေ။
ကိုကျော်ဦးက ကျွန်မအတွက် သခင်မတစ်ယောက် ရှာလာတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျွန်မ အတော်ဝမ်းနည်းစိတ်ဝင်သွားတယ်။ လက်ခံချင်စိတ်လည်း မရှိဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် နာကျင်မှုကို တောင့်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း နာကျင်မှုကို ကြာကြာမတောင်ခံနိုင်ခဲ့ပါဘူး။
"တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကျွန်မကို ကျွန်အဖြစ် သတ်မှတ်ပါတော့ သခင်မရယ်"
"ကျွန်မမခံနိုင်ဝောာ့လို့ပါ" (ငိုသံကြီးဖြင့်)
"ပါးစပ်ဟတဲ့ သခင်မက သစ္စာရေတိုက်မယ်တဲ့"
သစ္စာရေဆိုတာ သေးကိုပြောမှန်း ကျွန်မသိသည်။ သို့သော်လည်း ကူကယ်ရာမဲ့ ဖြစ်နေရုံမက ကိုကျော်ဦးကိုယ်တိုင်က နှိုးဆော်နေတာဆိုတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သောက်ရုံပေါ့လေ။
ကျွန်မရဲ့ ကျယ်လောင်စွာဟပေးထားသော ပါးစပ်အတွင်းသို့ သေးပူပူနံနံများ စီးဝင်လာသည်။ ဝင်လာသောသေးပူများကို အဖိတ်အစင်မရှိအောင် ကြိုးစားသောက်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း မိန်းခလေးတစ်ယောက်က သေးပန်းတာဖြစ်တာကြောင့် မျက်နှာတစ်ခွင်မှာတော့ သေးစက်များနှင့် စိုရွှဲနေပါသည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့သေးစိုနေသော အဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရပါသည်။
"သခင်မက ချီးပါမလို့တဲ့"
အဖုတ်ယက်နေသောကျွန်မ တုံ့ဆိုင်းသွားတယ်။ ကိုကျော်ဦးရဲ့ချီးကို စားခဲ့ဖူးသော်လည်း ဘယ်သူမှန်း ဘယ်ဝါမှန်းမသိရတဲ့ သူစိမ်းအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ချီးကို စားဖို့ဆိုသည်မှာ ကျွန်မအတွက် ခက်ခဲနေတယ်။
"ဖြန်းးးး"
"အားးးး"
တုန့်ဆိုင်းနေသောကျွန်မရဲ့ရင်သားနုနုနေရာကို ကိုကြီးက ခါးပတ်နဲ့မိတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။
"ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား"
"ဖြန်း"
ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား"
"ဖြန်း"
ချီးစားမှာလား မစားဘူးလား"
"ဖြန်း"
"စားပါ့မယ် စားပါ့မယ်"
"ကျယ်ကျယ်ပြောမကြားရဘူး"
"ဖြန်း"
"အားးး"
"သခင်မရဲ့ချီးကို ကျွန်မစားပါမယ်ရှင့်"
အီးပါမည့်အမျိုးသမီးက အဖုတ်အယက်ခံနေရာကနေ ဖင်ဘယ်လှည့်ပြီး ကျွန်မပါးစပ်နားကပ်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်မလည်း ခွေးဖြစ်နေပြီမို့ ချီးပေမှာ မကြောက်နိုင်တော့ပါ။ ပါးစပ်ကိုသာ ကျယ်ကျယ်လေးဟပြီး အသင့်စောင့်နေပေးလိုက်ပါသည်။
ထိုအမျိုးသမီးပါချပေးသောအီးများသည် ပျော့စိစိဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွင် ပေနေသော အထိအတွေ့ကို ခံစားရပါသည်။ အီးပါချသောအမျိုးသမီးသည် ကျွန်မကို စာနာ၍လား (သို့မဟုတ်) သူမပါချသောချီးများကို စားနေသည့် ကျွန်မမျက်နှာကို အရသာခံ၍ ကြည့်နေ၍လားသောမသိ အီးများကို တစ်တုံးချင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းပါချပေးနေပါသည်။ မိန်းခလေးချင်းရဲ့ချီးကို ကျွန်မ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် စားဖူးပြီဖြစ်သည်။
"ငါ့ဖင်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး"
ကျွန်မနားကြားလွဲတာ မဖြစ်နိုင်ပါ။ အသံက ကျွန်မညီမဝတ်ရည်ရဲ့အသံ သေချာသည်။ အချိန်အနည်းငယ်ဆိုင်းသွားသောကျွန်မကို အဖုတ်ထဲက သခွားသီးကြီးကို ထိုးသွင်းခြင်းဖြင့် အသိပေးလိုက်ပါသည်။
"အား"
ပါးစပ်ဟ၍ ကျွန်မအော်လိုက်ချိန်တွင် စောန ကျွန်မပါးစပ်ထဲအီးပါချသောဖင်သည် ကျွန်မပါးစပ်ကိုဖိချလိုက်ပါသည်။ ဖိချလာသောဖင်ရဲ့ ပေကျံနေသောချီးထွက်ပေါက်လေးနေရာကို အနံ့ခံကာ လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ အောက်က သခွားသီးကိုလည်း ကိုကျော်ဦးက ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဆက်လုပ်နေပါသည်။
ဖင်ကိုယက်ပေးနေရင်း ကျွန်မမျက်လုံးကိုကွယ်ထားသော ထဘီကို ဝတ်ရည်က ဖယ်ချလိုက်ပါသည်။ အခုတော့ ကျွန်မက ညီမအရင်းရဲ့ ကျွန်တစ်ယောက်ဖြစ်ရုံမက ညီမအရင်းရဲ့ချီးများ၊ သေးများပင် စားသောက်ပြီးနေပြီဖြစ်သည်။ ကိုယ့်ယောက်ျားဖြစ်သူကလည်း ညီမအရင်းနဲ့အတူ။
သန့်ရှင်းရေးကိစ္စတွေလုပ်ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ရဲ့ဝတ်ဖြစ်ရန်ထပ်မံ၍ တောင်းဆိုရပြန်သည်။ ဝတ်ရည် ခြေထောက်အောက်တွင် ဝပ်တွား၍ ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေဖမိုးကို ထပ်ခါထပ်ခါနမ်းရှိုက်ပေးရသည်။
ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ခါးကို နောက်က သိုင်းဖက်ကာ လည်ပြန်လှည့်ပေးထားသော ဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းနေပါသည်။ ကျွန်မကမှ ပါးစပ်နဲ့စနောက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ကတော့ ကျွန်မမျက်စိရှေ့တွင်ပင် ဖောက်ပြန်နေကြသည်။ မြန်မာကားဆန်တယ်ဘဲဆိုဆို ကိုကျော်ဦးကိုချစ်သောကျွန်မသည် ဝတ်ရည်ခြေဖမိုးကိုသာ ဆက်နမ်းရင်း ခမ်းခြောက်နေသောမျက်ရည်များထဲမှ အကြွင်းအကျန်မျက်ရည်စက်များးး ကျွန်မပါးထက်မှဝတ်ရည်ခြေဖမိုးသို့တိုင် စီးကျနေပါသည်။ ဒါကိုတော့ ဝတ်ရည်လည်း သိမည်ထင်ပါသည်။
ထိုနေ့ကတော့ ကိုကျော်ဦးနဲ့ ဝတ်ရည်က ကျွန်မကို ကျွန်ဇာတ်ကို အဆုံးအစွန်ထိသွင်းရန် ရည်ရွယ်ထားပုံရသည်။ သူတို့ ကျွန်မမျက်စိရှေ့တွင်ပင် ကာမဆက်ဆံကြသည်။ တကယ့်ကို မျက်စိရှေ့မှာပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မကိုလှဲခိုင်းပြီး မျက်နှာကို ဝတ်ရည်ကခွ၍ လေးဘက်ထောက်ထားသည်။
ကိုကျော်ဦးကလည်း ကျွန်မကိုခွ၍ ဝတ်ရည်ရဲ့အဖုတ်နား/ ကျွန်မမျက်နှာနားမှာ သူ့ဂွေးနဲ့ကျွန်မနှုတ်ခမ်းကိုပွတ်၍ ဂွေးကိုတောင်စေသည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်အဖုတ်ကို လိုးပါတော့သည်။ အဝင်အထွက် အကြိမ်အရေအတွက်ကို ကျွန်မရေတွက်ပေးထားရသည်။ ပြီးရင် အဲ့အရေအတွက်အတိုင်း ကျွန်မပါးစပ်ပေါက်ကို လုပ်ပေးမည်ဟုလည်း ပြောထားသည်။
ဝတ်ရည်အဖုတ်မှ အရည်တချို့စီးကျလာသည်။ ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်အဖုတ်ကအရည်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းသဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးနံ့နဲ့အဖုတ်နံ့ပေါင်းစပ်မှုအရည်များသည် ကျွန်မကို အနည်းငယ် ရွံစေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ရဲ့ဦးခေါင်းက ကျွန်မမျက်နှာဘက်တိုးလာပြီး ကျွန်မပါးစပ်ထဲသို့ တံထွေးထွေးထည့်သည်။
ကိုကျော်ဦးက သဘောကျစွာ ရယ်လေသည်။ ပြီးနောက် ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ရဲ့အဖုတ်မှအရည်များ ကပ်ညိပေကျံနေသော သူ၏လီးကို ကျွန်မပါးစပ်ထဲထိုးထည့်၍ အာချောင်ထဲထိ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ ကျွန်မပါးစပ်ထဲတွင် တစ်ချီပြီးလိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ထပ်မံ၍ တံထွေးများ ထွေးထည့်ပြန်သည်။ ကိုကျော်ဦးက ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ပေါက်ကိုလုပ်ပြန်သည်။
ဒီတခါထွက်လာသော ကိုကျော်ဦးရဲ့လိင်တံကတော့ စောနက ကျွန်မစားခဲ့ရသော ဝတ်ရည်ရဲ့ချီးနံ့လေးက သင်း၍နေပါသည်။ အဆုံးသတ်မှာတော့ နှစ်လောက်လုံး ကျွန်မပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ပြီးနောက် အနားယူသွားကြပါသည်။ ကျွန်မကိုတော့ ဝတ်ရည်အဖုတ်ကို နမ်းရင်းအိပ်ခိုင်းခဲ့ပါသည်။
ပိုဆိုးသည်များက ထပ်မံထပ်မံကြုံရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ရည်နဲ့အာကာနေသောအခန်းတွင် သွားရောက်နေဖြစ်သည်။ အဲ့အိမ်ရဲ့အချက်အပြုတ်နှင့် သန့်ရှင်းရေးကို တာဝန်ယူရသည်။ ကိုကျော်ဦးနဲ့ဝတ်ရည်က အိမ်မှာမရှိသည်ကများသည်။ သူတို့ပြန်လာလို့ အချိုးမကျတာမြင်ရင် ခါးပတ်ရဲ့သေလောက်အောင် အရိုက်ခံရသည်။ အရိုက်ခံရတိုင်း TV မှာသီချင်းဖွင့်ပြီး အသံကိုကျယ်ထားတတ်သည်။
တခါတရံ အာကာ့ကို ဝတ်ရည်အနိုင်ကျင့်နေသော ဗီဒီယိုဖိုင်များကို ထိုင်ကြည့်နေရတတ်သည်။ ပြီးလျှင် ထိုအတိုင်း အလုပ်ခံရသည်။ ဝတ်ရည်တို့အိမ်တွင် အိမ်သာတက်လျှင် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်တွင် အီးအပုံလိုက်ပါရပြီး သေးကိုတော့ ပုံးတစ်ခုထဲတွင် ပေါက်ရသည်။ ကိုကျော်ဦးနှင့် ဝတ်ရည်လည်း ထိုနည်းအတိုင်းလုပ်သည်။ အာကာပြန်လာရင် စားဖို့လို့သိရသည်။
....................................................................................................................
ခိုင် ပြောပြမှပင် ကျွန်တော် အလုပ်ပပြန်လာတိုင်း စားနေရသောချီးပုံများသည် ဝတ်ရည် ကိုကျော်ဦးနှင့် ခိုင့်ရဲ့ ချီးပုံတွေဖြစ်ကြောင်း သေးများဖြင်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဒါဆို ငါ အစကတည်းက ကိုကျော်ဦးရဲ့ချီးတွေကို စားနေရတာပေါ့။
-ကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ သူတို့ကျွန်ဘဲ ဆက်လုပ်နေရမလား။
-ထွက်ဘဲပြေးရမလား။
ကျွန်ဝောာ့်ပါ ကျွန်တော် မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးပေ။ ခိုင်ကတော့ ကိုကျော်ဦးကိုလည်းချစ်တယ်။ သခင်မကလည်း တခြားလူမဟုတ်ဘဲ သူ့ညီမဖြစ်နေတဲ့အတွက် အဝေးထွက်ပြေးရန် စိတ်ကူးမရှိပေ။ ကျွန်တော်ကိုလည်း မပြေးပါနဲ့လို့ မတားခဲ့ပေ။
......................................................................................................
"ဟဲ့ အာကာရော"
အိမ်မှာကြိုရောက်နေသောဝတ်ရည်က မေးသဖြင့် ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို အာကာ့ကို ပြောပြလိုက်ကြောင်း အပြစ်ရှိတဲ့ကျွန်မကို အပြစ်ပေးပါဟုဆိုကာ ဝတ်ရည်အရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ခြေဖမိုးကိုဦးခိုက်လိုက်သည်။ ဝတ်ရည်က ကျွန်မမေးစေ့ကိုကိုင်၍ ခေါင်းမော့စေကာ မျက်နှာကို တံထွေးနဲ့ထွေးသည်။ ပြီးနောက် ပြီးနောက်….
The End
ပြီးပါပြီ။
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
