Thursday, August 26, 2021

အပြာရောင်ည၏ စိန်ခေါ်သံ (စ/ဆုံး)

အပြာရောင်ည၏ စိန်ခေါ်သံ (စ/ဆုံး)

မြသာ တိတ်တခိုးတွင် ရေးခဲ့သည်။

အင်းစက်စာပေဖြစ်ပါသည်။

“ သား ထစမ်း ကိုစော သား ထတော့လေ တီဂျူးကို သွားကြိုပေးရမယ်လေ”

မထမချင်း အော်သံရပ်မှာမဟုတ်တာကြောင့် စောမွန် ပြန်ထူးကာ ထလိုက်သည်။ လူးလဲထလိုက်ပြီ မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဝတ်စားလဲကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။

“ သား ပြန်လာမှစားတော့ အရင်သွားကြိုလိုက်တော့”

“ မေမေကလည်း သားအရင်သွားမှာပါ သွားပြီ”

ဟု ပြောကာ တီဂျူးအားကြိုရန် လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မြစ်ကြီးနားလေဆိပ်သည် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းစွာ ရှိနေသည်။ မကြာမီ လေယဉ်ဆိုက်လာသည်။ လာကြိုသူ ဆယ်ဦး ဆယ့်ငါးဦးသာရှိသည်။ စင်္ြကန်မှ ထွက်လာသော တီဂျူးကို လက်လှမ်းပြလိုက်သည်။

တီဂျူးက အပြုံးလေးနှင့် ကျော့ကျော့လေး လျှောက်လာသည်။ ဘောလီဘောလက်ရွေးစင်မို့ အရပ်ရှည်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းကြံ့ခိုင်သည်။ တောင်ပေါ်သူမို့ အသားအရေက ကြေးအိုရောင်လို ဝါဝင်းနေသည်။ နှာတံလေးက ဖြောင့်စင်းနေကာ နှုတ်ခမ်း မထူမပါးလေးက မျက်နှာပေါ်မှာ လိုက်ဖက်ပေါ်လွင်စွာဖြင့် တီဂျူးအတွက် မွေးရာပါရရှိထားသော အလှလက်ဆောင်ဟုဆိုရပေမည်။ ဒူးဝါးမျိုးနွယ်တွေမို့ စကားလေယူလေသိမ်းက ဝဲသည်။ စကားပြောပုံဆိုပုံကလည်း တမျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

“ ကိုစေ ာအဆင်ပြေရဲ့လား”

“ ပြေပါတယ် တီဂျူးရဲ့ ဖုန်းဆားဗစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်လေ”

“ အေးပါ အရင်လို ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေမဟုတ်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“ တီဂျူးသားဖို့ ဘာပါလဲ”

“ မင်းဖို့ အင်္ကျီဝယ်လာတယ်”

“ ဟာ ကောင်းတာပေါ့”

“ ဒါဆို တီဂျူးဖုန်းလေး ပြင်ပေးဦး အိုင်ဖုန်းတန်းပလပ်စ် မဝယ်ခင်တုန်းက ကိုင်တဲ့ အမ်အိုင်လေးပါ ဖန်းဝဲလ်ပြန်ရေးရမှာတဲ့ သားရေ ကြည့်ပေးဦး”

“ ရတယ်တီဂျူး ပေးထားလိုက်ပါ သားဆိုင်ရောက်ရင် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ်”

နာမည်အပြည့်အစုံ ဂျူးလိယက်သင်းရန်ဇောင် ဟုခေါ်သော တီဂျူးက သူ့အဖေ၏ ညီမဖြစ်ကာ ကိုစော ဟုခေါ်သော သူ့နာမည်က စောမွန်သင်းရန်ဇောင်ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်ကထဲက အမေက ကိုစောဟု ချစ်စနိုးခေါ်ရာမှ အားလုံးက ခေါ်ရလွယ်သော ကိုစော ဟုသာခေါ်ကြလေတော့သည်။ 

တီဂျူးနှင့်သူက အသက်ချင်းသိပ်မကွာ။ အဘိုး၏ လူအိုနောက်ကျသမီးဖြစ်ကာ မွေးချင်းတွေထဲမှာ အထွေးဆုံးဖြစ်သည်။ ဒူးဝါးမျိုးနွယ်များမို့ ပစ္စည်းဥစ္စာကြွယ်ဝ ချမ်းသာသည်။ သို့သော် အလုပ်သည် ဂုဏ်ဟုခံယူချက်ရှိကြသည်မို့ အလုပ်လုပ်ကြသည်။

စောမွန်က အတန်းပညာရေး ဝါသနာမပါ။ အပြင်လောက အလုပ်ကိုသာ လုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်သည့်အလျောက် ဆယ်တန်းဖြေပြီးသည်နှင့် ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ အပြင်အလုပ်သာ တောက်လျောက်လုပ်တော့သည်။ ကားမောင်းသင်ကာ ကားလိုက်သည်။ သစ်ကားမောင်းသည်။ 

ဝပ်ရှော့လည်း သင်လိုက်သေးသည်။ သို့သော် ဆီဂျီးနှင့် နပန်းလုံးရသည်ကို မကြိုက်သောကြောင့် ရေရှည်မလုပ်။ ပြောင်းလဲချိန်တန်လို့ ခေတ်၏ ပြောင်းလဲမှုနှင့်အတူ ဖုန်းယဉ်ကျေးမှု ခေတ်စားလာတော့ ဖုန်းပြင်တာနှင့် နည်းပညာကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ 

သင်တန်းတွေတက် စာတွေဖတ်ဖြင့် လေ့လာကာ ဖုန်းဆားဗစ်စင်အဖြစ် သုံးနှစ်လောက်လုပ်ကာ မွေးရပ်မြေတွင် ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်လေသည်။ တီဂျူးက သူနှင့် အသက် ငါးနှစ်သာကွာသည်။ အခု ရန်ကုန်မှာ စီးပွားစီမံမဟာတန်း တက်နေသည်။ အခု ကျောင်းစာမေးပွဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။

......................................................................................

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နံနက်စာ စားသောက်ပြီး စောမွန်ဆိုင်ဖွင့်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရောက်လို့ ပြင်ဆင်၍ ဖွင့်ပြီးသောအခါ တီဂျူးဖုန်းကို စဖွင့်ကြည့်သည်။ ပါဝါဖွင့်ကြည့်ရာ လုံးဝမပွင့်။ ဘက်ထရီဖြုတ်ကြည့်တော့မှ တွေ့တော့သည်။ ဘက်ထရီပင်ငုတ် ကြားမှာ စက္ကူ စတစ်စ ကပ်နေသည်။ တီဂျူးပြသည့်ဆိုင်က အပေါ်ယံကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပုံရသည်။ ဘက်ထရီပြန်တပ်ပြီး ဖွင့်တော့ ပါဝါတက်လာကာ အားလုံးအဆင်ချောနေသည်။

ဟိုဒီကြည့်ရင်း အော်ဒီယိုမန်နေဂျာ ဟူသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်မှာတော့ စောမွန်ပြုံးမိလေသည်။ နည်းပညာတိုးတက်လာမှုနှင့်အတူ လိင်စိတ်ပွင့်လင်းမှုများကလည်း အဆင့်မြင့်လာသည်။ ခေတ်၏ တိုးတက် ဆုတ်ယုတ်သော လှိုင်းဂယက်များက လူတိုင်းလိုလိုကို အနည်းနှင့်အများ ရိုက်ခတ်စေပါလားဟူသော အတွေးပေါက်မိသည်။ တီဂျူးကို ဒါတွေတော့ ဝါသနာမပါလောက်ဟု ထင်ထားရာ တက်တက်စင်အောင် လွဲနေသည်။ လွဲရုံသာမက အမှားကြီးမှားကြောင်းကို နောင်မှသိခဲ့ရလေသည်။

အဲ့ဒီဆော့ဖ်ဝဲလ်က ရုပ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေ ကိုယ့်ရဲ့ လူမသိစေချင်သော ဖိုင်များကို ဖွက်ထားသော ဆော့ဖ်ဝဲလ်ဖြစ်သည်။ တော်ရုံ ဖုန်းနားလည်သော သူကြည့်ပါကလည်း အသံအတိုးအလျော့လုပ်သည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပုံစံသာ တကယ်တော့ ပါ့စဝပ်ဖြင့်ဖွင့်ရသည့် ဆော့ဖ်ဝဲလ်ပင်။ 

သူ့အတွက်က ငှက်ပျောသီးအခွံနွှာစားတာကမှ ခက်ပေဦးမည်။ ဖုန်းကို ကွန်ပျူ တာနှင့် ချိတ်ကာ ဖိုင်တွေဖွင့်ကြည့်တော့ ဖွက်ထားသမျှ ဖိုတိုတွေ မူဗီတွေ တွေ့ရပါတော့သည်။ တီဂျူးရဲ့ အောကားတွေထဲ သူကြိုက်တာလေးများပါမလားဟု တခုချင်း ဖွင့်ကြည့်ရာ ဖိုင်တခုထဲ အရောက်တွင် စောမွန်မျက်လုံးပြူ းသွားလေသည်။

ဖိုင်ထဲတွင် မူဗီ လေးငါးခုလောက်ရှိသည်။ ဖွင့်ကြည့်တော့ တီဂျူးနှင့် လူတစ်ယောက် လိုးနေသော မူဗီဖြစ်ကာ တီဂျူးတယောက် အပြတ်ဟော့နေတာကိုတွေ့ရသည်။ နောက်ဖိုင်တခုက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေး သုံးယောက်တို့ လင်ကွင်းတီးနေသော မူဗီ ထိုအထဲတွင်လည်း တီဂျူးက အကဲဆုံး။ ရိုက်ထားတာကလည်း HD ကင်မရာဖြစ်ကာ ကြည်ရှင်းနေသည်။

မူဗီများက တီဂျူးနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများညှပ်နေ ကဲနေသော မူဗီများဖြစ်ကာ ယောက်ျားများနှင့်ရော မိန်းမချင်းပါ ကဲနေတာဖြစ်သည်။ မူဗီတွေကြည့်ရင်း စောမွန် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ အိမ်သာပြေးကာ ဂွင်းထုပစ်ရသည်။ ထို့အပြင် တီဂျူးကို အမြင်တမျိုးပြောင်းလာသည်။ 

တီဂျူး၏ အလှအပများအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တီဂျူးသည် သူကြိုက်သော မိန်းမမျိုး။ ထန်သည်။ ဟော့သည်။ ခံရဲသလို လုပ်ရဲသည်။ နားလည်မှုရှိသည်။ အဲ့ဒါကို အထူးသဘောကျနေသည်။ သူလိုချင်တာက နားလည်မှုရှိရှိ ကဲလို့ရနိုင်မဲ့ ဘက်ညီသော ပါတနာမျိုးဖြစ်သည်။ တီဂျူး က အထက်ပါအရည်အချင်းအားလုံးနှင့် ပြည့်စုံနေသည်။ ခက်တာက သူ့အဒေါ်အရင်းဖြစ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ စောမွန် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဟုစဉ်းစားရင်း ၎င်းမူဗီများကို ကွန်ပျူ တာထဲ ကူးထဲ့နေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် တယောက် မအိပ်ခင် လိုင်းသုံးနေသည်။ ဒီနေ့ တော်တော်ပျော်သည်။ သူ၏ ဒေတာတွေပျက်ပြီဟု ထင်ထားသော အမ်အိုင်ဖုန်းလေး ဘာမှမဖြစ်ပဲ ပြန်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဒီဖုန်းလေးထဲမှာ အမှတ်တရပုံတွေ အများကြီးရှိသည်။ ဖုန်းကတန်ဖိုးမရှိ ထိုပုံတွေက ပြန်လုပ်ယူလို့မရသော အရာတွေဖြစ်သည်။

လိုင်းသုံးနေရင် မက်ဆင်ဂျာဆီမှ စာတိုတခုဝင်လာသည်။ ဇီးရိုးဆိုသော အကောင့်ဖြစ်သည်။ ဘာမှန်းတော့မသိ ဒါပေမယ့် မိတ်ဆွေတိုးပွားလည်း ကောင်းခြင်းတမျိုးမို့ စာပြန်ကာ အလိုက်သင့်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်ကာ စာပို့လိုက်သည်။

Zero : Hi

Jue : Hi

Zero : မ မြစ်ကြီးနားကမလား

Jue : အင်း

Zero : မကို ပြောစရာရှိလို့

Jue : ဘာပြောမလို့လဲ

Zero : မကို ကျနော်ချစ်တယ်

Jue : မင်းက ဘလိုင်းကြီးပါလား အခုတွေ့

အခုချစ်တယ်ပြော ဘာကြီးလဲ

Zero : ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်ရမယ်

Jue : ဆုတောင်းလေ ဆုတောင်း သုတ်ကြောင်

Zero : သုတ်ကြောင်မဟုတ်ဖူး မ

စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ စိတ်မပါသည် ဖြစ်စေ ကျနော်ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမယ်

Jue : အောင်မာရာရာစစ သုတ်ကြောင်

သူတောင်းစားကများ ကလေကဝ

Zero : အဲ့ဒါဆိုလည်း ဟော့ဒီ မူဗီကို

အောဂရုတွေမှာ လင်းပေးလိုက်မယ်

ယူကျူ့နဲ့ ပိုးဟပျမှာ

တင်လိုက်မယ်

ဟု ပြောကာ Zreo ပို့လိုက်သော မူဗီကိုတွေ့သောအခါ သူမဘုရားတသွားသည်။ ထူပူသွားလေသည်။ သူမရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်တုန်း ပျော်ပါးထားသော မူဗီဖြစ်သည်။ Zeroက ဆက်၍ ပြောနေသည်။

“ အခု Video Callခေါ်မယ် မ ရဲ့ တုံးလုံးပုံမြင်ချင်တယ် စောက်စိကို လက်နဲ့ကလိပြ စောင်းတိုက်ပြ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ ထိုးပြီး အာသာဖြေပြ ကြည့်ချင်တယ်”

“ မင်းဘယ်သူလဲ ပြောစမ် မင်းဘယ်သူလဲ”

“ ဘယ်သူလဲဆိုတာထက် ခိုင်းတာ လုပ်မလား မလုပ်ဖူးလား မင်းသဘာထားကို မေးနေတာမဟုတ်ဖူး ငါလုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်နောက်ကို စကားပြန်မမေးနဲ့ ကားလင်းပစ်မယ်”

Zero၏ ခပ်မာမာ ဦးချိုးသော စကားအောက်ဝယ် ဂျူးလိယက် ဘာမှမတတ်တနိုင်တော့ပါ။ V Callခေါ်ကာ အဝတ်စားချွတ်ပြလိုက်သည်။ တဖက်က ကင်မရာ ပိတ်ထားပုံရသည်။ ဘာမှမမြင်ရ။ အသံတော့ကြားရသည်။ အသံဖျက်ပြောသောကြောင့် ဘယ်သူ့အသံမှန်းမသိ။

“ အိုး လှလိုက်တဲ့ မ မကိုတွေ့ပြီး ကျနော့်လီးတောင်နေပြီ ကြည့်မလား”

ကာမဆန္ဒပြင်းပြသော ဂျူးလိယက်အဖို့ အစကသာ ထူပူနေသော်လည်း ယခု လီးဟူသော အသံကြားသည်နှင့် သူမသာ အပြုစုကောင်းကောင်းဖြင့် ချစ်ပွဲဝင်ပါက သူမကိုစွဲနေပြီဆိုပါက မာန်တက်နေသော Zeroကို ဆင်ကို ထူးခတ်သလို မြင်းကို ဇက်ခွံ့သလို နွားကို နဖားထိုးသလို လိုရာသုံးနိုင်မည် ဟုတွေးမိသည့်အတိုင်း

“ ကြည့်မယ် တို့စောက်ပတ်ထဲ တချိန်ချိန်မှာ ဝင်လာမယ့် လီး ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိချင်တယ်”

“ အိုး ဟား မ ရာ”

သူမအပြောကို တဖက်က ရှော့ရသွားပုံရသည်။ ခနကြာတော့ ကင်မရာပွင့်လာကာ မျက်နှာ အဝတ်စီးထားသော ကိုယ်လုံးတီးယောက်ျား တစ်ယောက်ကို တွေ့ရတော့သည်။ လီးကတော့ သူ့သက်တမ်းတွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးတန်းစာရင်းဝင်သည်။ 

အရှည် ၈ လက်မရှိကာ တော်တော်တုတ်သည်။ အဖျားကကော့နေကာ ဒစ်ကြီးက လုံးဝထွက်နေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်တွင်လည်း ဂေါ်လီလိုမျိုး အသားဖုဖု ကြီး ၂ခုက အမြှောင်းလိုက်ထနေသည်။ နီရဲပြဲလန်နေသော လီးကြီးကိုတွေ့ကာ ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ယားကာ ယွစိယွစိဖြင့် စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။

Zeroက သူ့ကိုကြည့်ကာ တချက်ခြင်း ဂွင်းထုပြတော့သည်။ သူကလည်းအားကျမခံ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြကာ စောက်စိကို ပြန်ကလိပြလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် ကလိပြရင်း ပက်ပက်စက်စက် ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ယုတ်ယုတ်မာမာ ပြောကြလေသည်။ 

ပြောရင်းထုရင်း ပြောရင်း ပွတ်ရင်းဖြင့် တကိုယ်လုံး ရှိန်တိန်းဖိန်းတိန်းဖြင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ ကာမလမ်းဆုံးဆီသို့ တက်လှမ်းကြကာ ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်မှ စောက်ရေဖြူ ဖြူ ပျစ်ပျစ်များ ထွက်လာသလို Zero လီးကြီးမှ လရေဖြူ ဖြူ များ အန်ကျလာသည်။

တယောက်နဲ့ တယောက် စိတ်ခြင်းဆက်သည်ဟု ခံစားမိရင်း ဂျူးလိယက်မှာ ဇီးရိုးကို သဘောကျမိတော့သည်။ ထို့အပြင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဖျတ်ခနဲ့ အတွေးဝင်လာသည်က Zeroသည် ကိုစောဖြစ်နေမလားဆိုသည့် အချက်ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်

“ ဒို့မှာ ဆက် ဝတ်စုံရှိတယ် ဝတ်ပြရမလား ကြည့်ချင်လား”

“ ကြည့်ချင်တယ် မ ဝတ်ပြပါ”

“ အဲ့ဒါဆို Call မချနဲ့နော် သွားထုတ်ခဲ့မယ်”

“ အိုကေ စောင့်နေမယ်”

ဖုန်းကိုအသာချ၍ ထမိန်ကို ရင်လျားဝတ်ကာ အခန်းတံခါးဖွင့်၍ ကိုစောအခန်းဆီသို့ အသာထွက်လာခဲ့သည်။ နယ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တအိမ်လုံးကတော့ အိပ်ကြပြီ။ ကိုစောအခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ အသာပွင့်သွားသည်။ အခန်းထဲကြည့်လိုက်တော့ Zeroလို မျက်နှာမှာ အဝတ်စီးကာ ကိုယ်တုံးလုံးလှဲနေသော ကိုစောကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ကိုစောတယောက် မော့ကြည့်ရာ သူမကိုတွေ့တော့ လန့်သွားကာ အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေ ဖြစ်ကုန်သည်။

“ မောင်လေး Zero လိုင်းပေါ်က ဘေကုန်တယ် မမ အခန်းထဲလာခဲ့ သာယာအေးချမ်းတဲ့ အပြာရောင်ညလေးမှာ ပူလောင်တဲ့ သွေးသားရမ္မက်ပေါက်ဖွားလာမယ့် အချစ်သံစဉ်တွေ နှစ်ယောက်ပေါင်း ဖန်တီးရအောင်နော်”

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောကာ သမင်မလေးလို အပြေးကလေး လှည့်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ စောမွန်မှာ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း နောက်မှ သတိဝင်ကာ တီဂျူးအခန်းသို့ လှမ်းလာခဲ့သည်။ တီဂျူး၏ မူဗီများကို ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း တီဂျူးကို လက်လွှတ်မခံချင်တော့။ 

တီဂျူးဖေ့ဘုတ်ဖွင့်ကြည့်တော့ Fake Accကု လော့အင်ဝင်ထားတာတွေ့သဖြင့် သူ၏ Acc Zeroကို လှမ်းအပ်ကာ လက်ခံထားလိုက်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီဂျူးအား အကြောင်းစုံပြောပြရင်း ဖုန်းပေးလိုက်သည်။ တီဂျူးက 

“ငါ့တူလေး အားကိုးရပါပေတယ်”

ဟု ချီကျူးရင်း ကျေနပ်နေသည်။ ညရောက်တော့မှ တီဂျူးလိုင်းတက်ချိန်ကို စောင့်ကာ အကြပ်ကိုင်ခြိမ်းခြောက်ရင်း အပြင်ကိုခေါ်ကာ လိုးဖို့ စိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် အကင်းပါးလှသော တီဂျူးက သူမှန်းသိသွားခဲ့လေပြီ။ တီဂျူးပြောသွားသော အပြောအဆိုများကို ကြည့်တော့ ထင်သလောက် အခြေအနေမဆိုးဟု မှတ်ထင်မိသည်။

တီဂျူးအခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်သောအခါ စောမွန်ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားတော့သည်။ တီဂျူးက ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားအိပ်ကာ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးဖြင့် အုပ်ကာ ကွယ်ထားလေသည်။ စောမွန် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်ကာ တီဂျူးပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ 

မြင်သာမြင်ခဲ့ရသော စောက်ပတ်ကြီးအား အားရပါးရ ယက်ပေးတော့သည်။ စောမွန် တသက်မှာ ပထမဆုံးမြင်ဖူးသော စောက်ပတ်ဖြစ်သလို နှာခေါင်းဝမှာ သင်းနေသော ညီစို့စို့အနံ့လေးကိုလည်း အထူးကြိုက်မိရကား ကတော့ရေခဲမုန့်ယက်သလို အားရပါးရယက်လေသည်။

သူက အားကြိုးမာန်တက် တက်ကြွစွာ ယက်နေသော်လည်း တီဂျူးက တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။ ပေါင်တံများ တုန်ခါနေရုံမှအပ အသေကောင်တိုင်းသာရှိသည်။ တီဂျူးအသံထွက်လာအောင် တိုက်စစ်ဖွင့်တော့သည်။ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ စောက်စိကို စုပ်ပေးလေသည်။

“ အ အ ကောင်းလှချေလား ကိုစောရယ် အ အ”

စောက်ခေါင်းထဲ ကလိပြီး စောက်စိအစုပ်ခံရတော့ ဂျူးလိယက် တင်းမခံနိုင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ကျေနပ်စွာငြီးငြူ ရင်း ကိုစောခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခါးပါကော့ပေးနေမိသည်။ ဂျူးလိယက်သည် တဏာှရာဂကို ကြိုက်လွန်းသော မိန်းမတယောက်။ အဖော်ကောင်းပြီဆို Cuckcake အဖြစ်ပါ ကူညီပေးတတ်သည်။ 

ဟိုကောင်မ မိချိုလို့ခေါ်သော သူမသူငယ်ချင်း ချိုလွင်မွှေးက သူ့ဘဲဇာတ်သွင်းလို့ Cuckquean Feel ဝင်နေသည်။ Cuckoldတွေမှာ Bullတွေ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်အောင် ပေါများပေမယ့် Cuckqueanတွေ အဖို့ကတော့ Cuckcake ရှားပါးလှတာမို့ သူကပဲ စေတနာဗရပွဖြင့် Cuckcake လုပ်ကာ ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည်။ 

မိချိုဘဲ Quean Bull ကောင် ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ်ပေါ့ မျက်နှာကြီးကို ဖြီးလို့ ဒီလိုတွေမြင်လို့ပဲ Cuckquean ဇာတ်သွင်းခဲ့တာပဲနေမှာ။ ဂျူးလိယက်ဆိုတာ အဲ့လို ကဲခဲ့သော မိန်းမ။

(Cuckquean, Cuckcake, Quean Bull များ အကြောင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းလင်း သင်ကြားပေးပါသော ကျေးဇူးရှင်ဆရာ ဆရာထူးခြားအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း ရိုသေလေးစားစွာ ဂါရဝပြုအပ်ပါသည်။)

အခု ကိုစောက သူ့ကိုခိုက်အောင် ထပ်ပြီး အဆန်းထွင်လာသည်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲထဲ့ကာ လက်ခလယ်က ဖင်ပေါက်ထဲထဲ့ပြီး စောက်ခေါင်းရော ဖင်ပေါက်ပါ တပြိုင်ထဲညှောင့်ပေး၍ စောက်စိကို စုပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က သူမနို့သီးခေါင်းလေးကို ချေပေးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်း၊ စောက်ခေါင်း၊ စောက်စိနှင့် နို့သီးတစ်လုံးတို့ကို တပြိုင်ထဲ ကလိခံရသောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် ဖျတ်ဖျတ်လူးနေသည်။ ခနကြာသောအခါ

“ သား တီဂျူးမရတော့ဘူးကွာ ဟင့် သား လိုးပေးတော့ ဟင့် လာပါ လိုးပေးတော့နော် ဟင့်”

လိုးလို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်တာကို သဘောပေါက်တာမို့ စောမွန် ထကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ တီဂျူးက သူ၏ ပေါင်ကြားမှ ငေါက်တောက်ထနေသော အရှည် ရလက်မ သုံးမတ်လုံးခန့်ရှိကာ နီနီရဲရဲပြဲပြဲလန်လန် ဒစ်ကြီးပေါ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ

“ သားရယ် မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီး ဖြစ်ပါ့မလားကွယ်”

“ ဟင်း တီဂျူးကလည်း အပြင်မှာကျ ကဲချင်တိုင်းကဲပြီး ကိုယ့်တူဟာမှ ကြောက်နေရသလား”

“ ကဲခဲ့သမျှဟာတွေထဲမှာ မင်းဟာကြီးက အကြီးဆုံးပဲ ကလေးရဲ့”

“ မတော်လို့ ပြန်လွှတ်ရတယ်ဆိုတာ သမိုင်းမှာမရှိပါဘူးဗျာ ကဲ ပြောနေတာ အချိန်ကုန်တယ် သားတို့လိုးကြရအောင်နော်”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် စောမွန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူးလိယက် စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ အထိအတွေ့ကောင်းပုံက ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲ့ ကြက်သီးများထကာ စောက်ပတ်ထဲမှ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားလာသည်။ ကာမစိတ်များ ဟုန်းဟုန်းထလာတော့သည်။

“ အို့ ဟင့်”

လျှောခနဲ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော ကိုစောလီးကြီးကား ပူနွေးနေကာ လိုလားတောင့်တနေမှုများကို အနည်းငယ်သက်သာစေပါသည်။ ကိုစောက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အသာညှောင့်ရင်း လီးတဆုံးဝင်စေရန် အာရုံစိုက်ကာ ထဲ့နေသည်။ လီးတဆုံးဝင်ပြီးနောက် ကိုစောတယောက် နွားသိုးကြိုးပြတ် အားအင်အပြည့်သုံးကာ ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ 

လီးအဝင်ထိကာ အရသာတွေ့လျသောကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့်များထဲတွင် မြောနေလေသည်။ အချက်ရေ ၅ဝခန့်ရှိသောအခါ ကိုစောက သူမ၏ နို့နှစ်ဖက်အား ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလာသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ ကိုစော၏ အလိုးအဆောင့် အကိုင်အတွယ် အနမ်းအစုပ်များထဲတွင် အပြတ်အရသာတွေ့ဖီးတက်ကာ ကာမအရသာများကို ဇိမ်နှင့်ခံယူနေတော့သည်။

လိုးနေရင်းသူမကလည်း အောက်ပြန်ပင့်ပေးကာ ကိုစောလီးကို ညှပ်ဆွဲပေးသည်။ ဂျူးလိယက်၏ တုံ့ပြန်မှုကို ခံစားမိသောအခါ စောမွန်တယောက် တင်းမထားနိုင်တော့ပဲ လီးကြီးထဲမှ တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့် သုတ်ရေများပန်းထွက်လာတော့သည်။ ပူနွေးသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာလည်း ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး အချီကြီးပြီးကာ စောက်ရေများ ပွက်ခနဲ့ ပွက်ခနဲ့ အန်ထုတ်မိတော့သည်။

“ ဒီလိုပဲ အမြဲလိုးနေချင်တော့တာပဲ တီဂျူးရယ်”

ကိုစောက သူ့လီးကြီးကိုမနှုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ ဂျူးလိယက်က ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ကာ

“ ခစ် ခစ် ဘမျိုးဘိုးတူ လူဆိုးလေး အဒေါ်ကို လောဘတက်နေလိုက်တာ”

“ ဘမျိုး ဘိုးတူဆိုတော့ တီဂျူးက သားအရင် ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

“ အယ် ကြည့်စမ်း မင်းက သိချင်တယ်ပေါ့လေ”

“ သိချင်တာပေါ့ တီဂျူးရဲ့ ပြောပြပါ့လား တီဂျူးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို”

“ ဟင်း ဟင်း မင်းအဖေ ကိုလင်းနဲ့ရော လေးချိုနဲ့ပါ ဖြစ်ဖူးတယ်”

စောမွန် မျက်လုံးပြူ းသွားတော့သည်။ ကိုလင်းဆိုသည်မှာ တီဂျူးရဲ့အကို သူ၏ အဖေ လင်းသူဖြစ်ကာ လေးချိုဆိုသည်မှာ သူတို့က အဖိုးလေးဟုခေါ်သော လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်တို့၏ ဦးလေး ဦးတင်အောင်ချို ဖြစ်လေသည်။ စောမွန် ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ သိချင်စိတ်ပြင်းပြလာသည်။ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီး ဆွဲနှုတ်ကာ ဘေးမှာလှဲအိပ်ရင်း

“ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ဖြစ်ပုံပြောပြပါ တီဂျူး”

ဂျူးလိယက်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားရင်း သူမ၏ စိတ်များကလည်း ယခင် ကျောင်းတက်နေစဉ် ကာလဆီသို့ မြောလွင့်ကာ အတိတ်ကို ပြန်လည် တူးဆွမိတော့သည်။

“ အဖြစ်က ဒီလိုကွဲ ဒီလို”

ဂျူးလိယက် ဆယ်တန်းရောက်သောအခါ အသက်က ၁၈နှစ် ရှိလေပြီ။ ကျောင်းအပ်တာနောက်ကျ၍ အတန်းနှင့် အသက်ကကွာနေသည်။ အတန်းထဲမှာ သူက အကြီးဆုံး။ ဆရာမက ဂိုက်သဘောမျိုးဖြင့် သူမနှင့် သူငယ်ချင်းတသိုက်ကို အိမ်ခေါ် ကျူ ရှင်ပြပေးသည်။ 

ကျူ ရှင်ရောက်တော့ စတွေ့တာပါပဲ။ ဆရာမရဲ့မောင် အိုက်စံနဲ့ သူမ ရည်းစားတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ဆရာမ မသိအောင် သိုသိုသိပ်သိပ်နေကြသည်။ တလ ၂ခါလောက် ချိန်းတွေ့ဖြစ်သည်။ ကြားထဲမှာတော့ စာအပေးအယူဖြင့် ဆက်သွယ်ကြသည်။

ထိုအချိန်တွင် လင်းသူက အပြင်အလုပ်လုပ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းဝင်ဆံ့ကာ ခြံလုပ်ငန်းရှင်စီးပွားရေးသမားပေါက်စ တယောက်ဖြစ်နေပြီ။ အပေါင်းအသင်းများ၏ မြှောက်ပေးမှုကြောင့် ယမကာယစ်ရွှေရည် မှီဝဲတတ်လာသလို ပန်းပွင့်ကလေးများ၏ ဝတ်ရည်ချိုချိုကိုလည်း စုပ်ယူသောက်သုံးတတ်လာသည်။ မ ကျမ်းကြေသလို စားနေကျကြောင်ဖားကြီး ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာသည်။

တနေ့တွင် သူမ၏ သတင်းက လင်းသူဆီသို့ ပေါက်ကြားသွားတော့သည်။ ဖြစ်ပုံက အိုက်စံသည် လင်းသူ၏ခြံတွင် အလုပ်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ကာ အရက်မူးလာသောအခါ နှုတ်မလုံသော အိုက်စံသည် သူနှင့် လင်းသူညီမအကြောင်းကို ထုတ်ဖော်ပြောမိလေသည်။ အလုပ်ရှင်သူဌေးကို မျက်နှာလိုမျက်နှာရ လုပ်လိုသူများကလည်း ပေါလှသည်ဖြစ်ရာ လင်းသူနားသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

လင်းသူမှာ ကြားကြားခြင်း ဒေါသထွက်မိသော်လည်း ညီမဖြစ်သူကို နှမြောလာသည်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးချင်သော သဝန်တိုစိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်လေလေ သဝန်တိုလေလေ ဖြစ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် အိုက်စံလိုကောင်မျိုးနဲ့မှ ဖြစ်ရလေခြင်းဆိုသော အတွေးက သူ့အားဖိအားဖြစ်စေသည်။ နောက်ဆုံး သူ့ညီမကို သူသာပိုင်ရမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။ 

ဂျူးလိယက် ကံကြမ္မာငင်သည်ပဲလား၊ လင်းသူ ကံကောင်းသည်ပဲလားမသိ။ အိုက်စံပေးထားသောစာများထဲမှ တစ်စောင်ကို လင်းသူ ရရှိသွားလေသည်။ ထိုစာထဲတွင် အိုက်စံက သူ့ကို ချိုချိုပေးစို့သည့်အတွက် အရမ်းချစ်မိရပါကြောင်း၊ နောင်အခါ အမြဲ ချိုစို့ချင်ကြောင်းကို ရေးသားထားခြင်းက ဂျူးလိယက်အတွက် ကောင်းသောအခြေအနေမဟုတ်သည်မှာ သေချာနေတော့သည်။ ထိုစာကို မိတ္တူ ကူးကာ ဂျူးလိယက်ကို ပေးလိုက်သည်။

“ အဲ့စာ အဖေ့ လက်ထဲ မရောက်စေချင်ရင် ဒီနေ့ ည ၁၁နာရီ ကိုကို့ အခန်းထဲ လာခဲ့”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လင်းသူက လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

………………………………………………

ည ၁၁နာရီတွင် ဂျူးလိယက် လင်းသူ အခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညအိပ်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် အင်္ကျီပြန်လဲမနေတော့ပဲ ညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီရှည်တထည်ထဲ ဝတ်ထားလျက်ပင်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းက ဘာပြောဦးမယ်မသိ အိုက်စံကိစ္စ ပြောမှာကတော့သေချာသည်။ 

ကိုလင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ဆွဲယူပွေ့ဖက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို နွေးခနဲ့စုပ်ယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်။ ဂျူးလိယက်တယောက် အထိအတွေ့ အနမ်းအစုပ်ထဲတွင် ယစ်မူးသာယာနေဆဲမှာပင် လင်းသူက နမ်းနေရင်း သူမညဝတ်ဂါဝန်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲလိုက်လေတော့သည်။

“ ဗြိ ဗြိ”

“ ဟင့် ကိုလင်း ညီမလေးတို့မလုပ်…”

သူမက နမ်းနေရာမှ ဖယ်ခွာ၍ ပြောသော်လည်း ကိုလင်းက အပြောမခံပဲ ပြန်နမ်းလေသည်။ ကိုလင်း၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲတွင် ရုန်းမထွက်သာအောင် ဖြစ်နေသည်။ ဆိတ်ငြိမ်သော ပတ်ဝန်းကျင် အချိန်ကာလနှင့် အထိအတွေ့တို့ကလည်း ဖယ်ခွာရုန်းထွက်ရန် အတွေးများဝင်ရောက်ခွင့်ကို ပိတ်ပင်ထားတော့သည်။ 

ဂါဝန်ရှည်ကြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံလုံးဖြစ်သွားလေသည်။ လင်းသူကလည်း နမ်းနေရင်း သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေသည်။ မောင်နှမ၂ယောက်လုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားသောအခါ လင်းသူကပွေ့ချီ၍ သူ၏ခုတင်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားလေသည်။ 

လင်းသူက ခုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်တဝက် အသာချကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချထားလိုက်သည်။ သူက ခုတင်ဘေးမှာ အသာဒူးထောက်၍ သူမပေါင်နှစ်ချောင်း အသာဟလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးတော့သည်။

ညီမဖြစ်သူ၏ ညှီစို့စို့ အပျိုစောက်ပတ်အနံ့ကို မက်မောစွာ ရူရှိုက်ရင်း လင်းသူ အားရပါးရယက်ပေးနေသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ လောကကြီးကိုမေ့ကာ နတ်ပြည်ရောက်နေသည်။ လင်းသူက အပြားလိုက်ပင့်ယက်သည်။ လျှာကိုခပ်တောင့်တောင့်လုပ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထဲ့မွေပေးသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လူးလိမ့်နေကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူခေါင်းကို ကိုင်ကာလွတ်ထွက်သွားမှာ မလိုလားသည့်အတိုင်း ဖိကပ်ထားသည်။ လင်းသူက စောက်စိလေးကို သရက်စေ့စုပ်သလို စုပ်ပေးသောအခါမှာတော့ ဂျူးလိယက်တယောက် မီးပွင့်ကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး၍ အကောင်းကြီးကောင်းပြီး စောက်ရေတတောက်တောက်ကျကာ ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေသည်။

“ အ..အာ…အား…အ…အာ…အား”

လင်းသူက ပေါင်ကြားမှ မျက်နှာခွာကာ ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတက်လာလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်က သူ့အားတွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူက အသာပြုံးပြလိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်း၍ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်း သူမနို့နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် အသာဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ 

နမ်းအားရသောအခါ အောက်သို့ အသာလျောဆင်း၍ ညာဘက်နို့ကလေးအား စို့လေတော့သည်။ ကျန်သော နို့တဖက်မှ နို့သီးလေးကို လက်ညိုးနှင့် လက်မ နှစ်ချောင်းထဲဖြင့် အသာချေပေးနေသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ တဟင်းဟင်းညီးညူ ရင်း စောက်ရေများစိမ့်လာသည်။ ရင်တလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ကာမစိတ်များလည်း ထကြွလာသည်။ လင်းသူက ဘယ်ညာပြောင်းစို့ပေးနေသည်။

“ ဟင်း…ဟင်း… အ…အင်း…ဟင်း”

အတန်ကြာစို့ပြီးနောက် လင်းသူက ရပ်လိုက်ကာ ဂျူးလိယက်ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သူလီးကြီးကို ဂျူးလိယက်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဆစ်ခနဲ့ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဂျူးလိယက်အင့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလေသည်။ လင်းသူက လီး၏ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်သမျှအတိုင်း ရှေ့ဆက်မတိုးပဲ အသာညှောင့်ပေးနေသည်။ စောက်ရေများရွှဲနေအောင်ထွက်ကာ ဂျူးလိယက်မှာလည်း ရင်ဘတ်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်၍ ညီးသံလေးများပေးလာသည်။

“ အင်း… အင်း…ဟင်း… အင်း… အင်း…ဟင်း”

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေသော အထိအတွေ့က ဘာနဲ့မှ မတူ မိန်းမူးစရာကောင်းလှသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ လက်ဖြင့် အသာဖြေတာထက် အဆများစွာထိသည်။ ယားနေသော စောက်ပတ်နံရံများကို ဖိပွတ်သွားလိုက်သည်က အယားပြေရုံမက စည်းစိမ်တမျိုးကိုပါခံစားရလေသည်။ 

သူမ၏ အာရုံသည် စောက်ပတ်အတွင်း ဝင်ချီထွက်ချီဖြစ်နေသော လီးကြီးအပေါ်တွင် ရောက်နေတော့သည်။ လီးကြီးကို လက်ရှိဝင်နေတာထက် ပိုဝင်စေချင်လာကာ အသိစိတ်က မရည်ရွယ်ပဲ ခန္ဓကိုယ်က ခါးကိုကော့ပေးမှန်း မသိကော့ပေးလာသည်။ အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေသော လင်းသူက လီးကို ဒစ်ပေါ်လုနီပါးဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။

“ အားးး… အု အု ဝု”

ဆောင့်ချပြီးသည်နှင့် လင်းသူက ဂျူးလိယက် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်လှသောကြောင့် အော်လိုက်သော်လည်း အသံပျောက်သွားလေသည်။ လင်းသူက နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာစုပ်နမ်းရင်း ခါးကိုလည်း ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်ပေးနေသည်။ 

ခနကြာသောအခါ ဂျူးလိယက်မှာ နာကျင်မှုများ လျော့ပါးလာကာ အရသာတွေ့လာလေတော့သည်။ လင်းသူ၏ အနမ်းများကို တုံ့ပြန်နမ်းသလို လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လင်းသူ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လာသည်။ လင်းသူက လိုးနေရင်း ဆက်မနမ်းတော့ပဲ ဖယ်ခွာ၍ အဆောင့်မရပ်ပဲ ဂျူးလိယက် နားနားလေးကပ်ခါ

“ ညီမလေး ကိုကြီးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား”

ဟု မေးလိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်က ခေါင်းညိမ့်လေသည်။

“ ဒီ့ထက် ကောင်းချင်ရင် ကိုကြီး ခါးကို ညီမလေး ခြေထောက်နဲ့ သိုင်းချိတ်လိုက်”

ဟု ပြောရာ ဂျူးလိယက်က မဆိုင်းမတွပင် ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့် သိုင်းချိတ်လာသည်။ လင်းသူက ခါးကိုနွှဲ့ကာ မွှေဆောင့်ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်များ ထိရောက်ပုံက ဂျူးလိယက်တယောက် တကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေကာ ချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို အားပြု၍ ကော့ကော့ပေးလေသည်။ 

ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာယိမ်းလိုက်ဖြစ်နေသော ခေါင်းကို ငြိမ်သွားစေရန် လင်းသူက သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းကာ ဖမ်းထိန်းထားလိုက်သည်။ အချက် တစ်ရာကျော်ခန့် မွှေဆောင့်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဂျူးလိယက်တယောက် လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်လာသည်။ 

လင်းသူမှာ သူ့ညီမ ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်စားမိသဖြင့် နှစ်ဆတိုး၍ အားကုန်ဆောင့်လေတော့သည်။ ဂျူးလိယက်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားများက သူ့လီးကို တရစ်ရစ်စုပ်ယူလာသည်။ လင်းသူမှာ နူးညံ့သော စုပ်ယူမှုကို တောင့်မခံနိုင်တော့ပဲ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏သုတ်ရေများကို အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထဲ့၍ ပြီးသွားလေတော့သည်။ 

တရှိန်ထိုးနွေးခနဲ့ ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် ဂျူးလိယက်မှာ တကိုယ်လုံး ဆတ်တငင်ငင်ဖြစ်၍ လောကကြီးကိုမေ့ကာ စောက်ရေများ လှိုက်ခနဲ့ လှိုက်ခနဲ့ ထွက်ပြီးပြီးသွားလေသည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ ဂျူးလိယက်သည် ကာမအရသာကို နှစ်ခြိုက်ကာ စွဲလန်းသွားတော့သည်။ မောက်နှမ နှစ်ယောက် စိတ်တူကိုယ်တူ အချိန်ရတိုင်း လိုးကြလေသည်။

…………………………………………………

စကားအဆုံးသတ်ပြီးသောအခါ တီဂျူးက ကိုစောလီးကြီးအား ကြည့်လိုက်ရာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထောင်လျက်ရှိနေသည်။

“ ခစ် ခစ် ခစ်”

“ ဘာလို့ရီတာလဲ တီဂျူး”

“ ကိုယ့်ဟာကို ပြန်ကြည့်ဦးလေ သားရဲ့ ခစ် ခစ် ခစ်”

“ အဖေ့အကြောင်းနားထောင်လို့ တောင်လာပြီ အဖိုးလေး အကြောင်းနားထောင်ဖို့ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားပါရစေနော်”

တီဂျူးက မျက်စောင်းထိုးကာ သူ့အပေါ်ခွတက်လိုက်သည်။ သူက ပက်လက်လှန် အိပ်ရင်း အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။ တီဂျူးက သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးကြီးနှင့်တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ စောက်ရေများရှိနေသောကြောင့် အထစ်အငေါ့မရှိ လီးတဆုံး ဝင်သွားလေသည်။ ဆီစပ်နှစ်ခုကပ်သွားသောအခါမှ တီဂျူးကသူ့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း အဖိုးလေး ဦးတင်အောင်ချိုနှင့် အကြောင်းကိုပြောပြလေသည်။

တင်အောင်ချို အသက် ၄၈ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော လူပျိုကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မျိုးနွယ်က ဒူးဝါးမျိုးနွယ်ဖြစ်ကာ အဖေပေးထားသော မျိုးနွယ်နာမည်ထက် တင်အောင်ချိုဟု ကိုယ်ဖာသာကိုယ်ပြန်မှည့်ထားလေသည်။ တင်အောင်ချိုလုပ်ပုံက အိမ်ပေါ်မှ နှင်ချခံရသော လုပ်ပေါက်ဖြစ်သော်လည်း အဖေ့အကို ဘကြီး ခင်မောင်ချိုကြောင့် သက်သာရာ ရလေသည်။

ဘကြီးက လူလူချင်း ခွဲခြားခွဲခြား လုပ်သော အလုပ်များ၊ အခွင့်ထူးခံသော အလုပ်များကို ကြည့်မရသောသူဖြစ်သည်။ ခေါင်းဆောင်ကောင်းတာသည် ခေါင်းဆောင်၏ သားသမီးကောင်းတာမဟုတ်။ ဖအေက ခေါင်းဆောင်မှုကောင်းလို့ စိတ်ဓာတ်ကောင်းလို့ အကျင့်သီလကောင်းလို့ မွေးလာတဲသားသမီး အလိုလို ကောင်းတယ်ဆိုသော ပုံရိပ်အမွေဆက်ခံမှုကို ဆန့်ကျင်သူဖြစ်လေသည်။ 

လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ ကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းကို ထိုသူ၏လုပ်ရပ်ကို ကြည့်၍သာ ဆုံးဖြတ်တတ်သောသူဖြစ်သည်။ လူအားလုံးနှင့် ကန့်လန့်ဖြစ်နေသော ဘကြီးသည် အိမ်မှာ သိပ်မနေ တောသို့ဝင်ကာ အမဲလိုက်ခြင်း၊ ဆေးဖက်ဝင် တောထွက်ပစ္စည်းများကိုရှာဖွေခြင်းတို့နှင့်သာ အချိန်ကုန်ဆုံးလေသည်။

ထိုအခါ စာထဲ စိတ်မပါသော တင်အောင်ချိုသည် ဘကြီးနှင့် တောသို့လိုက်ပါသွားတတ်သည်။ တူနှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် တင်အောင်ချို့ကို ပိုချစ်သည်။ တင်အောင်ချိုကလည်း ဘကြီးနှင့် တပူးပူးတတွဲတွဲရှိတတ်သည်။ ဘကြီးက တင်အောင်ချို့အား သိုင်းသင်ပေးသည်။ အမဲလိုက်သော မုဆိုးပညာကို လက်ထပ်သင်ပေးသည်။

 မြှား၊ ဒူးလေး၊ တူမီး၊ နှစ်လုံးပြူးစသော လက်နက်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ ပစ်တတ်သည်အထိသင်ပေးသည်။ ထို့အပြင် သူ့တူ လူရာဝင်စေရန် ကင်းလိပ်ရှောများဖမ်းကာ ဆီထုတ်၍ ကင်းလိပ်ရှောဆီဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးကို လိမ်းစေသည်။ ထို့အပြင် ဆေးမြစ်တမျိုးကိုလည်း အမှုန့်ကြိတ်၍ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့်ရောကာ လိမ်းစေပြန်သည်။

ဘကြီးကျေးဇူးဖြင့် တင်အောင်ချို့လီးက အရှည်ရလက်မနီးနီးရှိကာ လုံးပတ်က သုံးမူးလုံးထက် အနည်းငယ်သာသေးသည်။ ထိုသို့ကျေးဇူးကြီးလှသော ဘကြီးသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက် အခါလည်သမီး အရွယ်တွင် ပိုးထိဆုံးရှာသည်။

တင်အောင်ချို့ပုံစံက အသားကြေးနီရောင်သန်းနေကာ ခန္ဓာကိုယ်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်က သူလိုကိုယ်လိုပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူက ရွာနီးချုပ်စပ်သာမက သူတို့နယ်တကြောမှာ မိန်းမများဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။ ကုသိုလ်ကံကောင်းပုံက တင်အောင်ချို အပေါင်းသင်းများက ဆွယ်၍ ဖာသွားချကြသည်။ တင်အောင်ချို ခေါ်လိုက်သော မိန်းမက တကယ့်မိန်းမ မယ်တင်ဟုခေါ်ကြသည်။ 

မယ်တင်သည် မုန့်ကောင်းပါက ဝေစားတတ်သလို ဒုတ်ကောင်းရင်လည်း မျှစားတတ်သူဖြစ်သည်။ မယ်တင့်ထံတွင် ဆန္ဒမပြည့်ဝ၍ အပြင်မှာဖြေရှင်းနေရသော ကတော်များ၊ အပျော်အပါးကို ဝါသနာပါသော လူချမ်းသာ အသိုင်းအဝိုင်းမှ မိန်းမများ စသော အဆက်အသွယ်များရှိသည်။ မယ်တင်ကြုံဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် တင်အောင်ချိုသည် ကျားဆိုမှကျား ဟုဆိုရလောက်အောင် တကယ့်ယောက်ျား တယောက်ဖြစ်သည်။

ဘကြီးဖြစ်သူ၏ ထိန်းကျောင်း လေ့ကျင့်ပေးမှုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြွက်သားများက ရောမစစ်သည်အလား ထင်မှတ်ရသည်။ လီးကြီးကလည်း စံချိန်မှီကာ သံချောင်းတချောင်းလို တောင့်တင်းသည်။ လိုးပြန်တော့လည်း သက်လုံကောင်းကာ ခါးအားသန်ပုံကလည်း ပြောစရာမလို သုတ်ထိန်းနိုင်မှုကလည်း အနဲဆုံး နှစ်နာရီကြာသည်။ မုန့်ညှင်းဆီဖြင့် ရောလိမ်းရသော ဆေးမြစ်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ 

အစစအရာရာပြည့်စုံသော တင်အောင်ချိုကို မယ်တင်က လက်လွှတ်မခံ။ သူမ၏ အဆက်အသွယ်များဖြင့် ပေးတွေ့သည်။ မောင်တယောက်လို သဘောထားကာ ဆက်ဆံသည်။ အရောင်မပါသော မျှတသည့် အပေးအယူများကြောင့် တင်အောင်ချိုကလည်း မယ်တင့်ကို ကျောမခိုင်းပဲ တွဲစားသည်။

နဂိုကလည်း လူရေလည် ယခု မယ်တင်၏ အသင်အပြပြုစုမှုများကြောင့် တင်အောင်ချိုသည် မကျမ်းကြေကာ စားနေကျကြောင်ဖားကြီးဖြစ်လာသည်။ ဘယ်မိန်းမမှ အတည်မယူပဲ ရသလောက်အစုံစားသည်။ အသက်၂၃နှစ်မှ ယခု ၄၈နှစ်အထိ ၂၅နှစ်တာပတ်လုံး အပြာရောင်ဆားငန်ရေကို အားရပါးရသောက်သုံးခဲ့လေသည်။

သို့သော် ညတညတွင်မူ တင်အောင်ချို ဆီးအရမ်းအောင့်ကာ နိုးလာသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ကာနီး ရေတပုလင်းလုံး သောက်လိုက်မိ၍ဖြစ်သည်။ အပေါ့သွားရန် အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူတို့အိမ်အပေါ်ထပ်က သူ့အကို လင်မယားက တခန်း သူ၊ သူ့တူလင်းသူနှင့် တူမဖြစ်သူဂျူးလိယက်တို့က တခန်းစီ သပ်သပ်ဖြစ်ကြသည်။ အောက်သို့ရောက်သောအခါ အိမ်သာဆီသို့ တန်းလာခဲ့သည် အပေါ့ပါးသွားပြီးနောက် အပေါ်တက်ရန် လှေခါးဆီအသွားတွင် ဧည့်ခန်းထဲမှ တဖတ်ဖတ်မြည်သော အသံကြားလိုက်ရသည်။ 

အသံကတိုးတိုးလေး ဖြစ်သည်။ တော်ရုံ နားပါးသောသူပင် မကြားရ။ သူက တောလိုက်ခဲ့ဖူးသူပီပီ နားပါးလှသောကြောင့်သာ ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေသံလုံလုံဖြင့် နံရံကပ်ကာကြည့်လိုက်တော့ လူသားနှစ်ဦး နှစ်ခုံတွဲ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ထပ်အိပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်။ လိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။

ဘယ်သူတွေများလဲ ဟုသိရန် အသာငြိမ်ကာ ဆက်ချောင်းနေလိုက်သည်။ စကားပြောသံများ အရ လင်းသူနှင့် ဂျူးလိယက်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ဂျူးလိယက်က လင်းသူကို မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးရန် လော်ဆော်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တယောက်ယောက်သိသွားပါက မိုးမီးလောင်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခန်းထဲမှာ လိုးလို့ရလျက်သားဖြင့် အတတ်ဆန်းကာ ဧည့်ခန်းကိုမှရွေးသော လင်းသူကို ပြစ်တင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီကလေးတွေ ဘယ်ချိန်ကထဲက လိုးနေသည်မသိ။ မဆို စားလို့ကောင်းမှန်းသိနေသော တင်အောင်ချိုသည် သူ့တူမ ဂျူးလိယက်ကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ တူမအရင်းကို လိုးရသည့် အရသာက သူတခါမှ မခံစားဖူးသော အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဂျူးလိယက်ကို ဘယ်လို ဖန်ရမလဲ ဆိုတာကို တွေးရင်း အပေါ်သို့ အသာပြန်တက်လာခဲ့တော့သည်။

ဟိုအရင်က မသိလိုက် မသိဘာသာနေခဲ့သော ဂျူးလိယက်၏ အလှတရားများကို ချိုကြီးတယောက် ကြည့်ကာကြည့်ကာဖြင့် စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာထဲတွင် ခေါ်လိုးနေမိသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်ဖြစ်တော့သည်။ မစားကောင်းသော အသီများမို့ ဂျူးလိယက်အမေ မရီးတုန်းကထဲက ရှောင်နေခဲ့သည်။ 

ကိုယ်ကအပြင်မှာ မဆို အစုံစားလို့ရနေတာဖြစ်ရာ အိမ်တွင်းမှာ ထပ်ကဲရင် လွန်သွားပြီဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်ခံယူကာ ရှောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်သော တူတော်မောင်က အိမ်ထဲမှာပင် ရှာဖွေစားနေချေပြီ။ အဲ့လိုတော့ နောက်ကောက်အကျမခံပဲ အမှီလိုက်ရမည်။

ချိုကြီး ညစာစားပြီး စာထိုင်ဖတ်နေတုန်း အပေါ့သွားချင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုချောင် ဘေစင်တွင် ဂျူးလိယက် တယောက်ထဲ ပန်းကန်များဆေးနေသည်။ ချိုကြီး အပေါ့အပါးသွားပြီးသောအခါ လီးအတောင်သားဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူထွက်လာတာမြင်တော့ ဂျူးလိယက်က

“ လေးချို လာဆေးလိုက်ပါ”

ဟု ဆိုကာ ဘေးဖယ်ပေးမည် အပြုတွင် ချိုကြီးက အဖယ်မခံပဲ

“ ရတယ် သမီး လေးချိုဒီတိုင်းဆေးလိုက်မယ်လေ”

ဟု ဆိုကာ ဂျူးလိယက်၏ နောက်မှဝင်လိုက်ကာ သူ့လီးကြီးဖြင့် ဂျူးလိယက်ဖင်ကြားသို့ ထောက်ထားလိုက်သည်။ ချိုကြီးက ထောက်ထားရင်း လက်ဆေးနေလိုက်သည်။ သူ့နှာခေါင်းမှ ရူထုတ်လိုက်သောလေက ဂျူးလိယက်လည်တိုင်လေးကို သွားရောက်ရိုက်ခတ်နေသည်။ ချိုကြီးက အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင် ထောက်ပြီး လက်ဆေးနေလိုက်ပြီးမှ ကိုယ်ခန္ဓကိုအသာခွါကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ရုတ်တရက် ဉီးလေးဖြစ်သူ၏ ပုံမှန်မဟုတ်သော အနေအထိုင်များကြောင့် အံ့သြနေသည်။ အရင်ကတုန်းက လေးချိုသည် သူ့ကိုရှိတယ်လို့တောင်ထင်တာမဟုတ်။ အခုကြုံတွေ့ရသည့်ပုံစံကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ လေးချို ရင်ခွင်ထဲရောက်ကာ လီးကြီးဖြင့် အထောက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ အရေစိမ့်လာတော့သည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“ ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်ကြတာလဲ အဖိုးလေးက တီဂျူးကို တခါထဲ တန်းမလိုးဘူးလား “

အေးအေးဆေးဆေး နားမထောင်ပဲ ဖြတ်မေးကာ ဇိမ်တွေ့နေသော ကိုစောကို ဂျူးလိယက်တယောက် မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ လက်ရှိ သူတို့အနေအထားက လိုးနေတာမဟုတ်ပေမယ့် ဂျူးလိယက်က ကိုစောအပေါ်ခွထားကာ ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကလည်း ကိုစောလီးကို ဆွဲစုပ်ယူထားလေသည်။ 

ကိုစောလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲတွင် မာသထက်မာလာတာကို ဂျူးလိယက်ခံစားနေရသည်။ ကောင်လေးတော့ သူမ၏ အပြာရောင်အဖြစ်အပျက်များရဲ့ ဖမ်းစားခြင်းခံနေရပြီဟု သိလိုက်သည်။ ဂျူးလိယက်က သူမ၏ ဖင်တွေကို စကောလှိမ့်သလို အသာလှိမ့်ပေးနေရင်း ကိုစောမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည်ကာ ဆက်ပြောပြလေသည်။

“ ဘယ်တခါထဲတန်းလိုးရမှာလဲ မင်းအဖိုးလေးက နေ့တိုင်းပုံမှန်လာထောက်တာကိုက ၅ရက်လောက်ရှိတယ်”

“ ဟာ အဖိုးလေးက တကယ့်လူပဲ”

“ ဟင်း တကယ့်လူမှ သူလိုလူ ရှားတယ်”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲတီလေးရဲ့”

“ ပြောပြမယ် ဖြတ်ဖြတ်မပြောစမ်းနဲ့ဟာ အဲ့လိုထောက်နေရင်းနဲ ၅ရက် ၆ရက်လောက်နေတော့ တဆင့်တက်လာတယ်”

“ ဘယ်လိုတက်တာလဲ”

“ သူက ထောက်ပြီးတော့ တီဂျူးလည်တိုင်လေးကို နမ်းသွားတယ်လေ အဲ့လိုလုပ်လာတော့ တီဂျူးနဲနဲတင်းသွားတယ် နောက်နေ့အဲ့လိုနမ်းတော့ လေးချို အဲ့လို လာလာမလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလိုက်တယ်”

“ အဖိုးလေးတော့ စိတ်ပိန်သွားမှာ သေချာတယ်”

“ ဟား ဟား ဟား မင်းထင်တာ တခြားစီကွ အဖိုးလေးလို မကျမ်းကြေတဲ့ ယောက်ျားမျိုး မတွေ့ဖူးသေးဘူး ဘာပြန်ပြောလဲဆိုတော့ နင်က ဒီလို မထိတထိဆွနေတာ မကြိုက်မှန်းသိပါတယ် နင်ကြိုက်တာ လုပ်ပေးမယ် ဒီနေ့ည ငါ့အခန်းကိုလာခဲ့တဲ့”

ဂျူးလိယက်က ပြောပြနေရင်း သူမ၏ ဖင်တွေကို အသာလှုပ်ပေးနေသည်။ ကိုစောမှာ တီဂျူးမျက်နှာကို ကြည့်ကာ စိတ်ထသထက် ထလာလေသည်။

“ အဖိုးလေးက အပေါ်စီးကနေ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောတာပဲ”

“ အဲ့လိုပြောလို့ တီဂျူးလဲ ပြန်ပြောတာပေါ့ ရာရာစစ လေးချို စကားပြောတာ ကြည့်ပြောဆိုတော့ သူက အေးအေးဆေးဆေးပဲ ကြည့်ပြီး မြင်တာတွေ ပြောရရင် မကောင်းပါဘူးဟာ နင်နဲ့ လင်းသူ ဘာလုပ်တယ်ဆိုတာ ကြည့်ပြီးပြီ အကိုကြီးကို ပြောရမလား မပြောရဘူးလားဆိုတာ ညကျမှ နားထောင်မယ် လင်းသူ ငှက်ဖျားထနေလို့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး အဲ့တော့ ငါ့ဆီလာခဲ့ ဆိုပြောချင်တာပြောပြီး ပြန်ပြောတာတောင်နားမထောင်တော့ဘူး တန်းထွက်သွားတော့တာပဲ”

“ ဆက်ပြောပါဦး တီဂျူး တကယ်နားထောင်ရတာဖီးပဲ”

ဂျူးလိယက် သူမဖင်များကို အသာ လှိမ့်ပေးနေခြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်နေသော ကိုစောလီးကြီး၏ တချောင်းလုံးမွေနေသော အထိအတွေ့ကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားရင်း ဆက်ပြောပြလေတော့သည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

လေးချိုအခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက် အခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ အသင့်စောင့်နေသော လေးချိုက ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ လေးချိုနမ်းပုံက ရမက်ထန်ကာ ပြင်းရှသည်။ နူးညံ့မှုထက် သွေးသားရမက်ကို ထကြွစေသော အထိအတွေ့ကပိုသည်။ 

ဂျူးလိယက်မှာ အနမ်းခံရင်း သွေးသားထကြွကာ စောက်ရေများစိမ့်လာတော့သည်။ လေးချိုက နမ်းစုပ်နေရင်း သူမကိုယ်ပေါ်ရှိ တထည်ထဲသော ဗဂျားမားကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းကာ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီဆိုမှ ချိုကြီးက ဂျူးလိယက်ကို ခုတင်ထက်သို့ ပွေ့ကာခေါ်လာခဲ့သည်။

ခုတင်ပေါ်သို့ရောက်သောအခါ ဂျူးလိယက်ကို ပက်လက်အိပ်စေကာ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲ၍ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။ ချိုကြီးတယောက် တူမဖြစ်သူ ဂျူးလိယက်အား စေတနာအပြည့်ဖြင့် ရက်ရက်ရောရော ဘာဂျာမှုတ်ပေးလေတော့သည်။ နှာခေါင်းထဲ စူးခနဲ့ ဝင်လာသော ဂျူးလိယက်၏ အနံ့ကို နှစ်ခြိုက်စွာ ရူရှိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့်အပြားလိုက် ပင့်ယက်လေသည်။

စောက်စိကို စုပ်ပေးသည်။ ဂျူးလိယက်ကတော့ တွန့်တွန့်လူး၍ လက်နှစ်ဖက်က လက်သီးဆုတ်ရင်း တကိုယ်လုံးတွန့်လိန် အံကြိတ်ကာ အရသာတွေ့နေသည်။ လေးချို၏ အစုပ်အယက်များထဲတွင်မြောနေတုန်းမှာပဲ လေးချိုက သူ၏ လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်ကို သူ၏စောက်ပတ်ထဲနှင့် ဖင်ထဲသို့ တပြိုင်နက်ထိုးကာ အသာညှောင့်ပေးနေတော့သည်။

ဂျူးလိယက်မှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တကိုယ်လုံး ကော့တက်လာသည်။ ကောင်မလေး လမ်းဆုံးရောက်တော့မည်ကို သိရှိနေသော ချိုကြီးက စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ညိုးကိုထုတ်ကာ လက်ညိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဂျူးလိယက်ဖင်ထဲသို့ထဲ့၍ လှည့်ပေးနေသည်။ 

ချိုကြီးက လက်ချောင်းများကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်ပဲ တဆုံးထဲ့၍ ဝက်အူရစ်သလို လှည့်ပေးကာ စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေဆဲမှာပင် ဂျူးလိယက်တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေများပွက်ခနဲ့ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကာ တကိုယ်လုံးယမ်းခါလျက် ပြီးသွားလေသည်။ ချိုကြီးက လှည့်နေသော လက်ချောင်းများကို မရပ်ပဲ ဆက်လှည့်ပေးနေကာ ဂျူးလိယက်နားနားသို့ကပ်ကာ

“ ကောင်းလားသမီး”

မှေးစင်းနေသော ဂျူးလိယက် မျက်လုံးများပွင့်လာကာ ချိုကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်။

“ လေးချို သမီးကို ဖင်လိုးပေးမယ်နော်$

ချိုကြီးက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် လှည့်ပေးနေသော လက်ချောင်းများကို ဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ထဲမှ ဟာခနဲ့ဖြစ်ကာ တခုခုကို လိုလားတောင့်စိတ်များဖြစ်လာသည့်အတူ ဖင်မခံဖူးသောကြောင့်လည်း စမ်းသပ်ကြည့်လိုစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာလေသည်။ အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

“ သမီး လေး ချိုကို လေးဖက်ထောက်ပေးနော်”

ဂျူးလိယက် ကထကာ လေးဖက်ထောက်နေချိန် ချိုကြီးက အိပ်ယာဘေးမှ ဂျယ်ဘူးကို အသာယူ၍ လက်ထဲသို့ညှစ်ကာ သူ၏လီးကြီးပေါ်သုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဂျူးလိယက်၏ ဖင်ဝကို သူ့လီးကြီးဖြင့် အသာတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလေတော့သည်။

“ ဂျူးလေး ကိုကြီး သွင်းနေတုန်း ကိုယ့်အစိကို ဖာသာပွတ်ပေးနေ တမျိုးကောင်းတယ်”

အခေါ်ဝေါ်တွေက ပြောင်းသွားချေပြီ။ ဂျူးလိယက် စောက်စိပွတ်ကာ ဖီးတက်နေတုန်း ချိုကြီးက ဖင်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် အသာချော့သွင်းနေတော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သောအခါ အသာလေးကပ်ညှောင့်ပေးနေသည်။ ဖင်ခေါင်းပေါက်ကာ တင်းကြပ်စီးပိုင်ကာ စောက်ပတ်လိုးရတာထက် ပို၍ဇိမ်တွေ့နေသည်။ ဂျူးလိယက်မှာ ဖင်ခေါင်းတခုလုံးတင်းကာ ကျိန်းနေသော်လည်း နာကျင်မှုများကပင် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်ပိုတက်လာတော့သည်။

“ အား အမလေး ကိုကြီးရဲ့ အား အ အား ကောင်းတယ် ဆောင့်ပါတော့ ဆောင့်ပေးပါတော့ အား အာ”

ဂျူးလိယက်၏ ညီးသံကို ကြားရသောအခါ ကောင်မလေး အရသာတွေ့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ချိုကြီး သဘောပေါက်လေသည်။ အသာကပ်ညှောင့်နေရာမှာ ဂျူးလိယက်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ဂျူးလိယက်မှာ နာကြင်သော်လည်း တဖြေးဖြေးဖင်ဇိမ်တွေ့လာကာ အပြတ်ဟော့လာတော့သည်။ ဖင်ကိုကော့ပေးရုံမက နောက်သို့ပါ အလိုက်သင့်တွန်းပေးလေသည်။

“ အား ကိုကြီး လိုး ဖင်ကို ဆောင့် ဖင်ခံရတာ အား ကောင်းလွန်းလို့ပါ အား အား အား”

ဂျူးလိယက်တယောက် ဖင်ခံရင်း စောက်စိပွတ်ကာ အပြီအပြင်ဟော့နေတော့လေသည်။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“ အဲ့ဒီညက တညထဲနဲ့ကို လူဖြစ်ရကျိုးနပ်တာ ကိုစောထကွာ တီဂျူး မနေနိုင်တော့ဘူး လိုးပေးတော့”

ဟုပြောကာ ဂျူးလိယက်မှာ ယခင် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်ပြောရင်း ဟော့လာသဖြင့် တူဖြစ်သူကို လိုးပေးရန်တောင်းဆိုလေတော့သည်။ ကိုစောလည်း တီဂျူးသူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် ထကာ လေးဖက်ထောက်ပေးနေသော တီဂျူး၏ နောက်သို့ပြူထွက်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကို တဆုံးဆောင့်ထဲ့လိုက်လေသည်။ 

စောက်ရေ တောက်တောက်ကျနေသောကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း လျှောခနဲ့ တဆုံးဝင်သွားတော့သည်။ လီးတဆုံးထဲ့ပြီးသည်နှင့် ကိုစောက တောက်လျှောက် အားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။

တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံးမှာ နဂိုကထဲက ဟော့နေသောကြောင့် သိပ်ကြာကြာပင်မဆောင့်လိုက်ရပါ။ တီဂျူး၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ကိုစောလီးကို စုပ်ယူညှစ်ဆွဲလာတော့သည်။ တီဂျူးတယောက် ပြီးတော့မည်ကို ရိပ်မိသော စောမွန်မှာ ဆောင့်ချက်မကျစေရန် အထူးသတိပြုကာ လိုးပေးနေသည်။ 

သူ၏လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါမှာတော့ ကိုစောလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ တီဂျူးစောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးဝင်စေရန် ဖိကပ်ကာ သုတ်ရေများတထုတ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တညလုံး တူဝရီးနှစ်ယောက် မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီးကို အကြိမ်ကြိမ်အခါအခါ ဆင်နွှဲကြသည်။ ထိုညမှစ၍ တီဂျူး မပြန်ခင်အထိ ညတိုင်း လိုးကြသည်။ တီဂျူး ရန်ကုန်ပြန်တော့လည်း စောမွန်က တလတခါလောက်လိုက်သွားကာ လိုးလေသည်။ နောက်ဆုံး စောမွန်တစ်ယောက် ရန်ကုန်မှာ ဆိုင်ပြောင်းဖွင့်ရန်ပင် စီစဉ်နေလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၂ )

အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၂ ) 

‌ရေးသားသူ - ‌လမင်းကြီး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပတ်အတွင်း ကာယစိတ္တနှစ်ဖြာသော  ပျော်ရွှင်မှုရနေခဲ့တာ အရင်ဘဝတလျှောက်လုံးဖြတ်သန်းကုန်ဆုံးလာခဲ့တဲ့ နှစ်တွေနှစ်တွေထက်စာရင် အများကြီးပိုတယ်လို့ ခံစားနေရမိတယ်။

စီးပွားရေး လူမှုရေးတွေကဘာမှ ပူစရာမလိုတော့အောင် ပြည့်စုံပြီးနေတဲ့အပြင်၊ အခုလည်း သွားလေသူဇနီးဟောင်းကို လွမ်းဆွတ်တသပူဆွေးပြီး အထီးကျန်ဆန်နေရတဲ့ဘဝဆိုတာ သူ့အဖို့နောက်ထပ်မရှိတော့ဘူး၊သူ့မှာ အခုဇနီးသည်အသစ်စက်စက်နုနုထွတ်ထွတ်လေးတစ်ယောက်ရနေပြီလေ။ မယားအသစ်လေးက အရင်သူ့ရဲ့ ဇနီးသယ်ဟောင်းငယ်စဉ်တုန်းကလိုပျိုရွယ်လှပပြီး တကယ်တမ်းဆိုရရင် ပိုပြီးတော့တောင်လှတယ် နုတယ်လို့ဆိုနိုင်လောက်တယ်။

 " အိုးးးးး..ကျွတ်..ကျွတ်..ဖေ..ဖေကြီးးး အားးး ယောက်ျားရယ်...ဆောင့်...မေ့ကို..နာနာဆောင့်လိုးပေးပါ..ဖေ..အ..အားးးးကောင်းတယ်...မေ အရမ်းကောင်းနေပြီ..ဖေကြီးလုပ်ပေးတာကောင်းတယ်..ယောက်ျားလီးကြီးကမေ့ကိုလိုးပေးတာ မေကြိုက်တယ် အီးးး ဆောင့် ရှီးးး"

" ရတယ်...သမီး..အချစ်လေးစိတ်တိုင်းကျ ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးမယ် မိန်းမရေ...မေလေး...အားးးးး ရှီးးးးဒီလိုလင်းဆွဲလေးလိုးရတာကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ...စောစောစီးစီးလီးကိုဆိမ့်နေတာပဲ"

ဦးသန့်ဇင်မှာ သူ့သမီးကြီးတဖြစ်လဲ မယားပျိုမလေးမေကို အားရပါးရမညှာတမ်းဆောင့်လိုးနေပစ်လိုက်သည်။

ဖတ်..ဖတ်...ဖန်း..ဖန်း..ဖန်းးး ပလစ်..ပလစ်..စွိ...

" အီးးးးး စစ်..ရှီးးးးးး..မေလဲသိပ်ကောင်းတယ် ဖေကြီး...ယောက်ျားရယ်..လီးကိုအဲ့လိုနှဲ့ပြီးမွှေပေးနေတာ အထဲကိုအနက်ကြီးဝင်တယ်...မြန်မြန်..ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်...အားးးးမေပြီးတော့မယ်..ထွက်ကုန်တော့မယ်...အူးးးးး"

" အိုးးးးဆောင့်နေတာပဲ..မိန်းမရယ်.. ဖေ...ဖေ..အဲ..ကိုကြီးလဲပြီးတော့မယ်ကွာ..လရည်တွေထွက်လာကုန်ပြီ.. မေလေး..မိန်းမ..ဟူးး အားးးး"

" ဟင့်..ကိုကြီးတဲ့လား...ယောက်ျားရေ...မေ့..ကိုကြီး..အားးး ပြီးရင် မေ့စောက်ပတ်ထဲမှာပဲပြီးနော်..မိန်းမ မနေနိုင်တော့ဘူး...ယောက်ျားအရည်တွေကိုတအားလိုချင်နေပြီ.. အားးးးမေထွက်ကုန်ပြီ..ပြီး..ပြီးပြီ..."

ဇွိ..ဇွိ..ဖောက် ဖောက်..ဖတ်..

" ဟူးးး အူးးး ကိုကြီးလဲထွက်တော့မယ်.. ဒါပေမယ့် မိန်းမစောက်ပတ်ထဲတော့မပြီးဘူးကွာ..."

ဦးသန့်ဇင်က ဖြူဖြူနှစ်နှစ်စောက်ရည်တွေလိမ်းကျံနေတဲ့သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို သမီးဖြစ်သူမေရဲ့စောက်ပတ်ထဲက အလောတကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အခုလေးတင်တထွန့်ထွန့်နဲ့ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလို့မျက်လုံးလေးမှေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီးဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့ဖြစ်နေတဲ့ မေ့ရဲပါးစပ်ဝကို တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နောက်ဆုံးထိမ်းထားရတဲ့အကြောကလဲဆက်လက်တင်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ လရည်တွေကိုသမီးဖြစ်သူရဲ့ပါးစပ်ထဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ မေမှာလည်းရုတ်တရက်အငိုက်မိသွားပြီးမှိန်းနေတုန်းပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့သူ့အဖေလီးကြီးကိုမရှောင်နိုင်တော့၊

" အိုးးး အု..ဖု..ဖြီး.."

လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီးအရည်တွေပန်းထွက်လို့ပြီးသွားပေမယ့် ဦးသန့်ဇင်တယောက်ကတော့အရှိန်နဲ့သူ့သမီးပါးစပ်ထဲကိုဆက်တိုက်ညှောင့်ပြီးဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်ဆိုတော့၊သူ့လမွှေးအုံမဲမဲထူထူကြီးကမေ့ရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးတွေမှာအုံလိုက်ကြီးကပ်နေတော့တယ်လေ။

လရည်တွေဟာမေ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကိုတဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပန်းထည့်တာခံနေရပြီးလည်ချောင်းထဲအထိဒါရိုက်ဝင်သွားတယ်။မေတယောက် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လရည်တွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ပျစ်ချွဲချွဲ ကာမရည် သို့မဟုတ် လိုးရည်တွေရဲ့ အရသာတမျိုးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းတော့မသိ၊

ဒါပေမယ့် သူမတကိုယ်လုံးဆူလောင်နေပြီးကာမစိတ်တွေတဖျင်းဖျင်းထနေတယ်ဆိုတာကတော့သိသိသာသာကြီးခံစားနေရမိတယ်။ မေက..သူ့အဖေရဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲကပြန်ထွေးထုတ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့်လဲ ဝိတ်နဲ့အားပါပါတန်းလန်းကြီးဖိထိုးထားပြီးမချွတ်ပေးတော့၊မေ့မှာလဲရွေးစရာလမ်းမရှိ၊ အသက်ရှုချောင်အောင် ဝင်လာသမျှလရည်တွေကို လည်ချောင်းထဲကတဆင့်အကုန်လုံးမြိုချပစ်လိုက်ရတယ်။

" အစ်..အိ..အိ..ဂလု..ဂလု..ဂွတ်.."

သူ့သမီးပျိုရဲ့အကြောစိမ်းလေးတွေနဲ့ လည်တိုင်ဖြူဖြူသွယ်လေးကကြွက်သားတွေတသိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားပြီး တဂွတ်ဂွတ်နဲ့မြိုချနေတာကို ဦးသန်ဇင်တယောက်စိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိပြီးမှ သူ့လီးကြီးကိုမေ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။

အသက် ၂၂ ရှိပြီဖြစ်လို့ အပျို့စင်တို့ရှိအပ်သမျှအစွမ်းကုန်ပွင့်လန်းနေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့သမီးကြီး (အခုတော့သူ့မယားလေးပေါ့)မေကိုအရသာခံကြည့်နေမိတယ်လေ။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါပြီး အဆက်အပေါက်ပြေပြစ်လှတဲ့မေတယောက် ပေါင်လေးတွေကိုဖြဲကားပြီးနွမ်းလျစွာလှဲနေတယ်။

ခုနကမှအစို့ခံထားရပြီးသွေးရောင်လျမ်းနေတဲ့နို့သီးခေါင်းနီရဲရဲလေးတွေနဲ့ပေါက်စီလေး၂လုံး၊စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက အခုလေးတင်လီးချွတ်လိုက်လို့မဟတဟလေးပြဲနေပြီးအရည်ရွှဲရွှဲပျစ်ပျစ်တွေနဲ့အိနစ်နေတာဟာဆိုရင် အဖုတ်ကြားကလျှံပြီးစီးကျလာတဲ့အရည်တွေကြောင့်ခင်းထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းမှာပါအကွက်လိုက်ကြီးပေါ့…။

မောပန်းစွာပြေးလာခဲ့ရသလိုပါးစပ်ကလေး ဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့ အသက်ကိုလုပြီးရှုနေရတဲ့ မိန်းမပျိုလေး၊စေ့မနေတဲ့စုပ်ပစ်ချင်စရာနှုတ်ခမ်းဝိုင်းဝိုင်းလေးမှာတော့ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အရည်နှစ်လေးတွေလိမ်းကျံလို့။ရှိစုမဲ့စုအင်အားလေးနဲ့ လက်လေးကိုမြှောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလက်ခုံနဲ့သုတ်ပစ်နေတယ်။

" ဖေကြီး...မေ..မေ..ထဖို့ အားတောင်မရှိတော့ဘူး"

မေကနွမ်းလျစွာပြောလာတယ်။

" ဒီလိုဆို မေလေးအိပ်နေလိုက်ဦးလေ။ ဒီနေ့တော့ ဖေပဲညီမလေးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်မယ်လေ.. အိပ်..အိပ်..ဖေ့ချစ်လေး"

" ဖေ့ကိုအလုပ်ပေးသလိုဖြစ်နေပြီနော်..မေတကယ်ပဲမထနိုင်တော့လို့ပါ"

" ဘာဖြစ်လို့မထနိုင်ရတာလဲချစ်လေးရယ်"

" အို...ဖေကြီးကလည်းနော်..ဘာမသိချင်ယောင်ဆောင်လာမေးနေတာလဲ..ကဲ သမီးကိုဒီလိုဖြစ်အောင် ဘယ်သူလုပ်တာလဲ..ပြော"

" ဟင်..ခုနကသမီးပဲပြောတာမဟုတ်လား၊ ဖေကြီး..မေ့ကိုနာနာဆောင့်ပေး..မေအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆို"

" သွား..ဘာတွေလာပြောနေမှန်းမသိဘူး၊ အဲဒီတုန်းက တကယ်ကောင်းလို့ပြောမိတာ၊ ဟာ..သွားး ဘာမှန်းလဲမသိဘူးကွာ၊ ဖေကြီး လူဆိုး..."

" အဲ့ဒီတော့ အခုကောထပ်ကောင်းချင်သေးလားသမီး"

" တော်ပါပြီရှင်..မနိုင်တော့ပါဘူး၊ ဖေကြီးမေ့ကိုလုပ်တာနေ့တိုင်းပဲ၊ မနေ့ညကတင် ၂ခါ၊ ဒီမနက်ကျတော့လဲမလွတ်ဘူး၊ ဒီမှာ..ယောင်ကိုင်းကုန်ပြီသိလား"

" သြ..ဘယ်သူကတော့ဖြစ်စေချင်မှာလဲ၊ ဟောဒီကိုကြီးမိန်းမလေးကိုကလုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး"

" တော်ပါတော့ကိုကြီးဦးပိုရယ်၊ သွားရင်လဲမြန်မြန်သွားတော့၊ တော်ကြာညီမလေးတွေကျောင်းမမီပဲနေလိမ့်မယ်"

" ဟာ..အေး..ဟုတ်သား..ဒါဆို ကိုကြီးရေချိုးတော့မယ်၊ အတူတူချိုးဦးမလား"

" အမငီး..တော်ပါတော့၊ အတူဝင်ချိုးရင် ရေချိုးခန်းထဲမှာနောက်တစ်ချီထပ်ထိဦးမှာ၊ တော်ပါပြီ"

" အမယ် သိပ်သိနေပါလား ဟား ဟားးးး"

ဦးသန့်ဇင်မောင်အူမြူးမြူးနဲ့ပြောရင်းက တံခါးကိုဖြေးဖြေးပြန်ပိတ်ပြီး သမီးကြီးမေရဲ့အိပ်ခန်းထဲကထွက်ခဲ့၏။မေတစ်ယောက်မှာတော့ သူ့အဖေယောက်ျားကြီးထွက်သွားတာနဲ့တပြိုင်တည်းနွမ်းလျစွာအိပ်ပျော်သွားပြီလေ။ အင်အားတွေကုန်ဆုံးခဲ့တာနည်းမှမနည်းပဲ။ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း ဘေးဘီကိုခပ်သွက်သွက်မျက်လုံးကစားရင်း၊ သူနဲ့သူ့ရဲ့သွားလေသူဇနီးဟောင်းတို့ရဲ့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးထဲသုတ်သုတ်ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။အခုလောက်ဆိုရင်သမီးငယ်နှစ်ယောက်နိုးနေကြလောက်ပြီ...။

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်အပြင်သွားဖို့အဝတ်အစားတွေအဆင်သင့်လဲလှယ်ပြီးနေပြီ။ဒါနဲ့ပဲမနက်စာ ကော်ဖီလေးဘာလေးသောက်ဖို့အောက်ထပ်ဆင်းပြီးမီးဖိုခန်းဘက်ဝင်ခဲ့တယ်။သူအိမ်ရဲ့ဒီအစိတ်အပိုင်း (မီးဖိုခန်းဘက်)ကိုဝင်လာမိခဲ့တိုင်း သူ့အတွေးထဲမှာဟိုယခင်တစ်ညကမမေ့နိုင်တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကိုပြန်မြင်ယောင်နေမိမြဲဖြစ်တယ်။ 

အကြိမ်ပေါင်းများစွာဒီအကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာတိုင်းသူအခုလုပ်နေမိတာ မလျော်ကန်ဘူး၊ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ဦးဏှောက်ကအကြိမ်ကြိမ်သတိပေးနေပေမယ့်၊သမီးကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်တွေမှာအမြဲဖြစ်သွားတတ်တဲ့ သမီးမေရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေး၊လှပပြီးချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းတဲ့မျက်နှာလေး၊ လုံးအိနေတဲ့ရင်သားလေးတွေနဲ့ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊ဝင်းဝင်းနုနုဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးတွေနဲ့ ချုံဖုတ်ကလေးမထူမပါးနဲ့တောင်ပူစာလေးတွေက မြင်လိုက်တိုင်း ဦးဏှောက်ကဆင်ခြင်မှုကိုလွှမ်းမိုးသွားပြီးစိတ်အလိုနောက်ပါသွားတာအခါခါရှိခဲ့ပြီ။

အခုလည်း ပြန်တွေးမိလိုက်ရုံလေးနဲ့တင် အောက်ကဒုတ်တိုကပြန်ပြီးထောင်ထလာနေပြန်ပါပြီ။

................................................................................................................

အတွေးတစ်ပိုင်းနဲ့မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာခဲ့တဲ့ ဦးသန်.ဇင်မောင်တစ်ယောက် အသံတစ်ခုကြောင့် ပြန့်လွင့်နေတဲ့အတွေးတွေပြတ်သွားရတယ်။

" ဟား..ဖေကြီးဆင်းလာပလား၊ မမမေကောဘယ်မှာလဲ"

အတွေးမဆုံးခင် အငယ်ဆုံးမ ၁၅ နှစ်သမီး မိမိုင်ရဲ့နှုတ်ဆက်စကားသံကိုကြားလိုက်ရတော့မှသတိဝင်လာတယ်လေ။မိုင်က လူကောင်အတော်လေးထွားတဲ့အပျိုပေါက်မလေးဖြစ်ပေမယ့် မျက်နှာလေးက ကလေးတစ်ယောက်လိုနုနေသေးတယ်။သူဝတ်ထားတဲ့အထက်တန်းကျောင်းသူဝတ်စုံကြောင့်လည်းဖြစ်မှာပေါ့။

" သြော်..အေး..သမီး မမမေနေသိပ်မကောင်းလို့တဲ့ကွာ ၊ ဒီနေ့မမအစား ဖေဖေပဲသမီးတို့ကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်တော့မယ်လေ"

" ဒါနဲ့ ဖေဖေက မီ့အတွက် ဘယ်တော့ကားဝယ်ပေးဖို့စဉ်းစားမှာလဲဟင်!  ခုပဲကြည့် ဖေဖေနဲ့ မမမေပဲ တလှည့်စီကြိုလိုက်ပို့လိုက်လုပ်နေပေမယ့် မီ့အတွက်သိပ်အဆင်မပြေဘူးဖေကြီးရဲ့၊ တချို့ရက်တွေဆိုအကြာကြီးစောင့်နေရတာ"

ပေါင်မုံ့မီးကင်ကိုယိုသုတ်နေရင်းနဲ့ သမီးလတ်ဖြစ်တဲ့ မီမီကလည်း ဝင်ပြောလိုက်တယ်။ရုတ်တရက်သမီးလတ်အသံထွက်လာလို့ အာရုံပြောင်းသွားပြီးဖြတ်ကနဲလှမ်းအကြည့်... ဦးသန့်ဇင်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးငေးကြည့်နေမိတယ်..သမီးလတ်မီမီ ဘာလို့ဒီနေ့သမီးအရမ်းလှနေတာလဲမသိ၊ မီပြင်ဆင်ထားပုံက အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိပြီးချစ်စရာကောင်းနေတယ်၊ဘယ်လိုလေးမှန်းတော့မသိ။  ပါးဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးက အပျိုသွေးလေးနဲ့ ပန်းနုရောင်ဘက်သန်းနေပြီးပါးသားလေးတွေကအိညက်နေတယ်။

ကျောဖုံးရုံဆံပင်နက်လေးများကိုရှေ့မှအကုန်သိမ်းပြီးနောက်တွင်စုစည်း၍ဆွဲချည်ထားတာကြောင့် နဖူးဝင်းဝင်းမောက်မောက်လေးကဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးချင်စရာ၊ မီ့ပုံစံလေးကသူ့ကိုဘယ်ထိရောက်အောင်ပင်ဆွဲဆောင်စိတ်ကူးယဉ်သွားစေသည်မသိတော့..ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကကြပ်ကြပ်ထုပ်ထုပ်၊ လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းလေးတွေက ဆင်စွယ်လေးလို၊နို့ကကြပ်ထုပ်နေသောအင်္ကျီအောက်မှ အတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ စေ့ထားသောကြယ်သီးများကြားမှ ဘရာစီယာအနီလေးလှစ်ကနဲလှစ်ကနဲလှမ်းမြင်လ်ုက်ရသေး၊ နို့ဆိုက်ကလဲနဲမည်မဟုတ်၊အောက်ပိုင်းမှာကတော့အနက်ရောင်စကပ်ဂါဝန်လေးဝတ်ထားတယ်။

ပျော့ပျော့ပါးပါးဖဲသားလးက ဖွံထွားသောပေါင်တွေကိုအလုံးလိုက်ပေါ်အောင်မြင်နေရစေတယ်၊အပျိုကြီးဖားဖားလုံးဝဖြစ်နေပြီဖြစ်လို့လုံးကစ်ပြီးကားထွက်နေသောဖင်အိုးကြီးက တင်းတင်းစီးကြပ်ထားတဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးအောက်မှ စကပ်သားပျော့ပျော့ကိုရုန်းပြီးကန်ထွက်နေသည်၊ တင်းတင်းအိအိကြီးပင်အို..တကယ်တော့သူ့ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲမှာအဖိုးတန်ပစ္စည်းတွေနဲ့အပြည့်ပါလား။

ယခင်ကသူ့သမီးတွေကိုဒီလိုမကြည့်ဘူးခဲ့၊ သတိပဲမထားမိတာလား စိတ်ကပင်ဒီလိုအမြင်မျိုးမမြင်ခဲ့တာလားသူ့ကိုယ်သူသေချာမသိ၊သမီးကြီးမေ့ပေါ်အမြင်တွေပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီနောက်ပိုင်း၊ မေနှင့်မှားယွင်းခဲ့ပြီး၊ တည့်တည့်ပြောရရင်၊ မေနဲ့ညားမိခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမိန်းကလေးတွေရဲ့ကောက်ကြောင်းဆွဲဆောင်မှုတွေက သူ့ဘဝမှာတဖန်ပြန်ပြီးနိုးကြွလာခဲ့သည်။

စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွင်စိတ်နှစ်၍ လုပ်ငန်းဖိစီးမှုများကြားမှပြေလျော့လာပြီး ကာမဂုဏ်သွေးသားအရသာခံစားမှုကို သမီးကြီးမေက သူ့အပေါ်ပြန်ဆောင်ကျဉ်းလာပြီးကထဲက မိန်းမတု့ိကောက်ကြောင်းအလှကသူ့သွေးသာတွေကိုပြန်လည်ကြွလာစေသည်။နောက်ဆုံးမတော့သမီးရင်းပင်ဖြစ်လင့်ကစား အလတ်မမီ၏ ဆွဲဆောင်မှုကသံလိုက်ဓာတ်လိုသူ့ကိုဆွဲနေလေပြီ။

"ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့အဲ့လောက်ကြီးကြည့်နေတာလဲ"

မီကမင်သက်ငေးနေသော သူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့ အင်္ကျီလက်မောင်းကိုကိုင်လှုပ်၍ မေးလိုက်တယ်။ ဦးသန့်ဇင်၏သတိလက်လွတ်အကြည့်ကြောင့်မီမီတစ်ယောက်မလုံမလဲဖြစ်သွားပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တွင်ဘာများအမှားအယွင်းရှိသလဲဟု ပြန်ငုံ့ကြည့်မိသည်အထိပင်။

" သြော်...သြ..ဘာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးသမီးရဲ.."

ဦးသန့်ဇင်ပြာပြာသလဲ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပဲဖြေလိုက်မိပြန်၏။ ဒါပေမယ့် မီတစ်ယောက်ကတော့သူ့အဖေသူ့ကိုဘယ်လိုအတွေးနဲ့ကြည့်နေမှန်းမသိစိတ်ကအလိုလိုပြောပြနေသဖြင့် ရှက်သွေးလေးတွေဖြန်းကနဲတက်၍ရင်ထဲမှာနွေးကနဲဖြစ်သွားတယ်။အရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့အပျိုစင်တစ်ယောက်ပဲလေ၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့အကြည့်ကို အဓိပ္ပါယ်မကောက်တတ်ပဲရှိမလား။

" ဒါနဲ့ဖေကြီး..မီမေးတာမဖြေသေးဘူး.."

" အေး..အေးပါသမီးရယ်...၊သမီးတက္ကသိုလ်တက်ရတာနဲ့ ဖေကြီးဝယ်ပေးမှာပါ"

အဖေ့ဆီကကတိစကားရပေမယ့် မီတစ်ယောက်ဘာမှမတုန့်ပြန်မိ၊ ရင်ထဲတွင်နွေးနေဆဲဖြစ်သောစောစောက သူမအဖေရဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့စိမ်းစိမ်းဝါးဝါးအကြည့်ကြီးမှာ သူမစိတ်ကို ထူးဆန်းသာအတွေးတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေစေသည်။ ခဏကြာမှသတိဝင်လာပြီး၊

" ဖေကြီး..မြန်မြန်လုပ်..သုတ်သုတ်လေးစားလိုက်၊ နောက်ကျနေတော့မယ်၊ ဒီနေ့..မိုင်မလေးကစာမေးပွဲရှိသေးတယ်"

" သြော်..အေး..ဟုတ်လား..၊ ရတယ် ရတယ်၊ ဒါနဲ့သမီး မီကော အရင်လိုသေးလား.."

" ဒီနေ့..မီက နေ့လည် ၁၂ နာရီကျောင်းဆင်းမှာ၊ တကယ်လို့ဖေကြီးမအားလို့ရှိရင်လဲ မီ့ဘာသာပြန်လိုက်မယ်လေ.."

" နေပစေ..ရတယ်သမီး..၊ဖေဖေလာကြိုပေးမယ်။ ခုရက်ပိုင်း ဖေဖေက အလုပ်နားရက်ယူထားတယ်၊အလုပ်များနေတာကြာလှပြီ၊ အနားလေးဘာလေးယူဦးမှ မဟုတ်လား"

သားအဖ ၃ ယောက် ကားပေါ်တက်ကြပြီး၊ နီးတဲ့မိုင့်ကျောင်းကိုအရင်လိုက်ပို့ကြသည်။

" ဖေကြီး..မိုင်သွားတော့မယ်။ ဒီနေ့စာမေးပွဲဖြေနိုင်ဖို့ဆုပေးဦးလေ.."

" အေး..သမီးငယ်လေး မေးသမျှအကုန်ဖြေနိုင်ပါစေ။ ပုစ္ဆာတွေလွယ်ပါစေ၊ အမှတ်ကောင်းကောင်းရပါစေကွာ..၊ ဟုတ်ပြီလား.."

" ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေဖေကြီး...ရွှတ်.."

မိုင်က သူ့အဖေကိုအာဘွားတချက်ပေးပြီးကျောင်းထဲပြေးဝင်သွားတော့သည်။ အခုကားထဲမှာသူနဲ့ သမီးလတ်မီတို့  ၂ ယောက်ထဲသာကျန်တော့တယ်။မီတစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲ ဆိတ်ဆိတ်လေးငြိမ်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ငြိမ်ချက်သားကောင်းလွန်းလို့ ဦးသန့်ဇင် သံသယဖြစ်လာပြီး မီ့ကို..

" ငြိမ်လှချည်လားသမီး..ဘာဖြစ်နေလို့လဲ.."

" ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဖေကြီး..၊ သမီး စာဖြေတဲ့အခါစိတ်ငြိမ်ပြီးသမာဓိရအောင်၊ စာတွေပြန်သတိရအောင်ပြန်နွေးနေလို့ပါ.."

ဒါကြောင့်ဦးသန့်ဇင်၊ မီ့ကိုဒီအတိုင်းလွှတ်ထားပြီး ဘာမှထပ်မမေးတော့..၊ သူ မသိတာတစ်ခုတော့ရှိနေတယ်၊တကယ်တော့..မီ့ရဲ့စိတ်အတွေးထဲမှာ...၊ သူမ..လွန်ခဲ့သောမကြာသေးခင်က ညတစ်ညကိုပြန်စဉ်းစားနေမိတာပါ၊အဲ့ဒီညက..စားသောက်ဆိုင်ကပြန်အလာ၊ သူမဧည့်ခန်းထဲမှာမေ့ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သူမရဲ့ကျောင်းဖတ်စာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုယူမလို့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။

သူမအိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးလှေကားကဆင်းအလာမှာ လူတွေစကားပြောနေသလိုအသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။တစ်ချိန်ထဲမှာပဲတစ်ခုခုရိုက်ပုတ်တီးခတ်နေသလိုအသံတွေလဲပြိုင်တူကြားနေရတယ်။စူးစမ်းလိုစိတ်နဲ့အသံတွေကြားရာကိုသူမသွားအကြည့်လှေကားထောင့်အကွယ်ကအထွက်မှာပဲမီးဖိုခန်းထဲလှမ်းမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက..၊သူမရဲ့ဖေကြီး ဦးသန့်ဇင်က သူမရဲ့အမဖြစ်သူ မမမေကို ကုန်းကုန်း၊ကုန်းကုန်းနဲ့ဆောင့်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။

မမမေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ဖေကြီးရဲ့တင်ပါးကိုချိတ်ပြီးခွထားတယ်လေ..။ သူမသိပ်ပြီးရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီးမြင်ရတာတော့မဟုတ်ဘူး။ဖွင့်ထားတဲ့ရေခဲသေတ္တာတံခါးကြောင့် ထွက်လာတဲ့အလင်းရောင်ခပ်မှိန်မှိန်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ် ၂ ခုကိုမြင်နေရတာပဲဖြစ်တယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် မီအတော်လေးထိတ်လန့်အံ့သြသွားရတာတော့အမှန်ပဲ။မွေးလာကထဲကအခုထိ၊ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့လူတွေလိုးနေကြတာ၊ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်မြင်ဘူးလိုက်ရခြင်းပဲလေ။ပြီးတော့လိုးနေသူတွေကလဲ ကိုယ့်အဖေနဲ့ ကိုယ့်အမအလှလေးဖြစ်လို့နေတယ်၊ သားအဖအရင်းကြီးမရှက်မကြောက်လိုးနေလိုက်ကြတာ…။

အဲ့ဒီအချိန်မှာသူမရဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေက ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေပြီ၊ ဘယ်လိုပြောရကြောင်းမှန်းကိုမသိတော့ဘူး။အဲ့ဒီအချိန်မှာစိတ်တွေကလွန်ဆွဲနေတယ်။ တစ်စိတ်ကလိုးနေတဲ့ ၂ ယောက်ကိုဝင်တားပြီးခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေတယ်၊ဒါပေမယ့်နောက်စိတ်တစ်ခုကတော့ ရှေ့ကရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်စရာမြင်ကွင်းကိုဆက်ကြည့်ချင်နေတယ်။

နောက်ဆုံးမတော့ သွေးသားဆူကြွလွယ်အပျိုရွယ်မို့ အဖေနဲ့အမလိုးတာကိုဆက်ကြည့်ချင်စိတ်ကအနိုင်ယူသွားပြီလေ။ကြည့်ရင်းနှင့်သူမရဲ့ပေါင်ကြားထဲအလိုလိုလက်နှိုက်မိရက်သားဖြစ်သွားရပြီးသူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကိုလိုက်ကစားနေမိတယ်။ခဏအကြာမှာတော့ ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့၊ ဖီလင်အပြည့်နဲ့ အော်ညည်းသံများတပြိုင်ထဲနီးပါးထွက်လာကြတယ်လေ။

သူတို့ ၂ ယောက်ညည်းတွားပြောဆိုနေကြသံများကိုလည်းတစ်ခွန်းချင်းပီပီသသကြားနေရတာကြောင့်၊သူ့အဖေနဲ့သူ့အမတီု့၂ယောက် အခုလိုအခြေအနေအထိဖြစ်ပျက်သွားခြင်းကို ဘယ်လိုမှတွေးမရအောင်၊ နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိတယ်။

သူမအလောတကြီးပဲ ဘယ်သူမှမမြင်ခင်အခန်းရှိရာသို့ပြန်တက်ခဲ့ရသည်။ စာအုပ်ကိုပင်သွားမယူဖြစ်တော့..။သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်မိတာနဲ့ တံခါးကိအမြန်ပိတ်လိုက်မိပြီး ဆက်မလျှောက်နိုင်တော့ပဲ၊တံခါးရွက်နောက်မီလို့ မောဟိုက်စွာအသက်လုရှူနေမိတယ်။ မီ့နှလုံးသားတွေချက်မမှန်လက်မမှန်အပြင်းအထန်ခုန်နေတယ်လေ။

နှလုံးကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ညှစ်ထုတ်ပြီးတကိုယ်လုံးမှာဆူကြွက်နေတဲ့သွေးတွေကိုလှည့်ပတ်စေတယ်။သူမသွေးသားထဲမှာရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒတွေတအားထကြွလာနေပြီ၊ သူမလက် ၂ ဘက်စလုံးနဲ့တကိုယ်လုံးကိုသတိမဲ့စွာပွတ်သပ်နေမိတယ်။လည်ပင်း၊ ရင်သားတွေကတဆင့် အောက်ဆင်းပြီးညဝတ်ဘောင်းဘီရဲ့ပေါင်ခွကြားဆုံ၊ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲလက်နှိုက်ပြီး၊စောက်စိကိုအငမ်းမရပွတ်ဆွကစားနေမိပြီ။ စောက်ရေကြည်တွေကစိမ့်ယိုစီးထွက်လာတာ အတွင်းခံပင်တီလေးမှာရော၊ ညဝတ်ဘောင်းဘီမှာပါရွှဲနေပြီလေ။

မီတစ်ယောက်ဆက်လက်ရပ်တည်နိုင်ရန်စွမ်းအားမရှိတော့၊ ဒူးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှဒီလိုမဖြစ်စဖူး၊သူမကျောကတံခါးရွက်ကိုမှီရက်သားကြီးနဲ့တဖြည်းခြည်းလျှောပြီးထိုင်ကျသွားတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာခြေလေးတွေခေါက်လို့...၊မီလောလောဆယ် လက်ရှိနေရာကမထနိုင်တော့ပါ။ သူမကြမ်းပေါ်မှာတင်ဒူးလေး ၂ ချောင်းခပ်ကားကားလေးထောင်ပြီးထိုင်နေမိသည်။

ညာလက်ကပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်ပွတ်နေမိ၏။ စောက်ဖုတ်လေးကရွှဲပြီးစေးထန်းထန်းဖြစ်နေပြီ။ဘယ်လက်ကနို့လေးတွေဆီရွှေ့သွားပြီး နယ်နေမိတယ်။နို့အုံကအပျိုတက်သွေးလေးဆိုတော့ကောင်းကောင်းကြီးဖွံ့ထွားနေပြီ၊ သူမလက်ဖဝါးလေးနဲ့တစ်အုပ်စာမကပင်ဖြစ်သည်။

မီကလက်ဖဝါးကိုဖြန့်နိုင်သမျှဖြန့်ပြီး နို့တစ်အုံလုံးကိုတတ်နိုင်သမျှအုပ်မိအောင်ဆုပ်ပြီးတင်းတင်းညှစ်သည်။တစ်ချက်ညှစ်လိုက်တိုင်းလဲ ရင်ပတ်လေးကကော့ကော့တက်သွားရ၏။စောက်ဖုတ်ပွတ်နေတဲ့လက်ကလဲအခု စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုးတစ်ဆုံးနှိုက်ပြီးကလိနေမိပြီ။ပြိပြိ..ပြိပြိနဲ့ အသံကငြိမ်သက်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ သတိထားမိရလောက်အောင်ကြားနေတယ်။

" အားးးး အင့် အင့်...ဟင့် ဟင့်..ရှီးးးး.."

မီတစ်ယောက်စိတ်လွတ်စွာလွှတ်ပြီးညည်းနေမိပြီ၊ သူမ မထိမ်းနိုင်တော့...စောက်ခေါင်းလေးကလက်ညှိုးကိုဆွဲညှစ်နေတာကိုသိနေတယ်။ပေါင် ၂ ဘက်ကလျှပ်တစ်ပြက်အတွင်းဖတ်ကနဲစိသွားပြီးစောက်ဖုတ်ကိုကူညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။မျက်နှာလေးကခံစားနေရတဲ့ဖီလင်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ရှုံ့မဲ့မှေးစင်းလို့နေလေသည်။ ညည်းသံကလည်ချောင်းထဲကပင်ထွက်လာနေသည်။

တံခါးကိုမှီထားတဲ့ကျောပြင်မှချွေးများတသွင်သွင်စီးထွက်လာသည်မှာ တပြင်လုံးရွှဲနစ်နေပြီလေ။သူမရဲ့စောက်ရေများကလဲတဖြန်းဖြန်းပန်းထွက်လာသည်။မီကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတယ်၊ အဲ့ဒီညတုန်းကသူမမှာ တစ်မိုင်လောက်ခရီးကိုမနားတမ်းပြေးလာခဲ့ရသလိုအရမ်းမောပြီးအားအင်တွေကုန်ခမ်းနေတာပါပဲ။

ပင်တီထဲကလက်ထုတ်လိုက်တော့ သူမလက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံး အရေကြည်ကြည်စီးစီးတွေရွှဲပြီးပေပွနေတယ်လေ။လက်ကတဆင့်ကြမ်းပေါ်ကိုတောင် တတောက်တောက်ကျလို့..။သူမအားမရှိတော့ပဲ တံခါးကိုမှီပြီး နာရီနဲ့ချီအောင်မှိန်းနေမိခဲ့တယ်လေ။

" မီ..မီ..! ကျောင်းရောက်ပြီသမီးရဲ့.."

ဦးသန်.ဇင်ရဲ့သတိပေးသံကြားရတော့မှမီလည်း အလန်.တကြားနဲ.အတွေးကမ္ဘာကနိုးထလာတော့တယ်။

" ဟင်! ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..ဒါဆို မီသွားတော့မယ်နော်ဖေကြီး၊ နေ့လည်၁၂နာရီကျမှသမီးကိုလာကြို၊ မီစောင့်နေမှာ..မမေ့နဲ့ဦးနော်"

" အေးပါ သမီးရယ်"

မီတစ်ယောက်သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ကျောင်းဝင်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။သူမပေါင်ကြားထဲကပင်တီဘောင်းဘီလေးက အဖုတ်ကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်လေးတွေကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ပေါ့။

........................................................................................................................

အချိန်ကသိပ်တော့မကြာလိုက်ပါဘူး။ နာရီရဲ့လက်တံတွေက ၁၂ နာရီထိုးပြီလို့ပြောပြနေတယ်။ဦးသန့်ဇင်မောင်တစ်ယောက်ကားမောင်းပြီး သမီးလတ်မီရဲ့ကျောင်းကိုတစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့တာရောက်ခါတောင်နီးနေပြီ။မနက်ကသမီးငယ် ၂ ယောက်ကိုကျောင်းပို့ပြီးအိမ်ပြန်အရောက်မှာ သမီးကြီးမေကလဲအိပ်ရာကမနိုးချင်နိုးချင်နဲ့နိုးလာပြီး ရေထချိုးအဝတ်အစားတွေလဲပြီး၊ သူမရဲ့ကျာင်းဖြစ်တဲ့တက္ကသိုလ်ကိုထွက်သွားတော့တယ်။

မသွားခင်မှာ မေကသူ့ကိုပြောသည်။ ဒီညနေသူမကျောင်းကအပြန်မှာညီမလေးမိုင်ကိုဝင်ပြီးကြိုလာခဲ့ပေးမည်၊ အဖေကြိုပေးစရာမလိုတော့ဘူးတဲ့..။

ဦးသန့်ဇင်က "အေး..အေး" ကလွဲလို့ဘာမှပြန်မပြောခဲ့။

ဦးသန့်ဇင် မီတို့ကျောင်းဝင်းထဲကားမောင်းဝင်သွားပြီးရပ်ဖို့နေရာရှာနေတုန်းမှာပဲ အသင့်စောင့်နေတဲ့မီကအရင်မြင်ပြီး အပြေးတပိုင်းနဲ့ကားဆီလျှောက်လာတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေကိုလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကားမှန်တစ်ဝက်ချထားတဲ့ဦးသန့်ဇင်ဆီလှမ်းပြီး၊

" ဖေကြီးပါကင်ရှာမနေနဲ့တော့၊ သမီးဒီကပဲတက်လိုက်တော့မယ်၊ တခါထဲပြန်ထွက်တော့"

" အေး..အေး..လာသမီး.."

မီကနောက်တံခါးအရင်ဖွင့်လို့ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုပစ်ထည့်လိုက်ပြီးမှရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်လို့ သူ့အဖေဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလဲသမီး..ဖြေနိုင်ရဲ့လား"

မီကဘာမှပြန်မဖြေ၊ အားရပါးရကြီးပြုံးပြလိုက်ပြီးလက်မကိုသာထောင်ပြလိုက်တယ်။

" အေး..ဒါမှပေါ့ကွ.."

ဦးသန့်ဇင်ကပြောရင်းနဲ့ကားကိုပြန်လှည့်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ မီက ကားနောက်မှီကိုနောက်ကိုအတော်များများရောက်အောင်လှန်ချလိုက်ပြီး ကျောမှီလို့ဖြေလျော့လျော့ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မီ့ကြည့်ရတာစာမေးပွဲကိုအာရုံစိုက်ပြီးဖြေလာခဲ့ရလို့မောနေပုံပဲ။

ဦးသန့်ဇင်ကားပြန်ထွက်တော့ ဂီယာထိုးဖို့ ဂီယာဘောက်စ်ဘက်တစ်ချက်ငဲ့အကြည့်၊ပေါင်လေးတွေကားလို့ရှေ့ထိုး မြောချထိုင်နေတဲ့ မီ့ကိုသတိထားမိသွားတယ်။ မီကားပေါ်တက်လို့ထိုင်လိုက်ကထဲက အလောသုံးဆယ် ဆက်ထိုင်လိုက်လို့ စကတ်လေးကိုနေရာတကျဆွဲမချမိပဲဖိထိုင်မိထားတော့ဖင်အောက်ကစကတ်အစကခေါက်တွန့်ပြီးတိုတက်နေတယ်၊ ဒီတော့ပတ်ချာလည်လိုက်ပြီးရှေ့ဘက်ကအနားစကလဲ ဒူးကိုမဖုံးမိတော့ပဲ ပေါင်ပေါ်တင်ရက်သားလေး…၊မောမောလျလျနဲ့ ပေါင်လေးကားပြီးစိတ်လွတ်လက်လွတ်ထိုင်နေတော့ စကတ်အောက်မှာပုန်းကွယ်နေတဲ့သမီးမီရဲ့ပေါင်အတွင်းသားဖြူဖြူလေးတွေကို ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် ရင်တွေဇတ်ကနဲခုန်အောင်မြင်လိုက်ရတယ်လေ။

အရင်ကသူ့သမီးတွေ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ အိမ်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေကို ရှင်းရှင်းကြီးမြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့်ဘာမှမတွေးမိခဲ့ဘူး။ အခုမှထူးထူးဆန်းဆန်း စကတ်လေးအောက်က သမီးလတ်မီရဲ့ပေါင်တံလေးတွေကိုဦးသန့်ဇင်မောင် ရင်ခုန်နေမိတယ်။

အဲ့ဒီစိတ်က မနက်ကထဲက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးဖောက်ပြန်နေမှန်းမသိဘူး။ သူကသတိတွေကို ပြန်စုစည်းပြီး ကားမောင်းတာကို အာရုံပြန်စိုက်လိုက်ရတယ်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ခဏနေရင်ပဲစိတ်တွေက သူ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သမီးမီရဲ့ပေါင်တံစင်းစင်းလေးတွေဆီပြန်ရောက်သွားပြန်ပြီ။ကားမောင်းနေရင်းကနေမျက်လုံးက သူ့သမီးကားကားလေးထိုင်နေတဲ့ဆီရောက်ရောက်သွားတယ်။အဲ့ဒီစကတ်လေးသာမရှိရင်ဘယ်လိုလေးနေမလဲသိချင်လာတယ်။

" ဖေကြီး..မီ့ကိုဘာလို့ကြည့်ကြည့်နေတာလဲ၊ ကျောင်းကထွက်လာကထဲကကြည့်နေတာ ၄-၅ ခါမကတော့ဘူး"

" မီ့ကိုစိတ်ပူလို့ပေါ့သမီးရယ်..၊ သမီးကိုကြည့်ရတာတော်တော်ပန်းပြီးနွမ်းနယ်နေသလိုပဲ"

" ဖေဖေစိတ်ပူတာကြီးကလဲ မျက်နှာတော့မကြည့်ပဲဘယ့်နှယ်ခြေထောက်ချည်းလိုက်ကြည့်နေတာလဲ မသိဘူး"

မီကအငိုက်ဖမ်းပြန်ပြောလိုက်ပေမယ့် သူပေါင်ကားထိုင်ထားတာကိုပြန်မသိမ်း၊ စကတ်ကိုလဲဆွဲဖုံးဖို့စိတ်မကူးတဲ့အပြင် ပိုဇေရှင်းပြင်သလိုလိုနဲ့ပိုပြီးဖြဲကားပြီးတောင်ထိုင်လိုက်သေးတယ်။

" တချိန်လုံးကျဉ်းကြပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ဖေဖေရာ၊ ကိုယ့်ကားပေါ်ရောက်မှပဲလွတ်လတ်လပ်လပ်ထိုင်ရတယ်ဖေရဲ့"

မီကပြောရင်းနဲ့ ပေါင်ဘေးတဘက်တချက်မှာရှိတဲ့စကတ်ဘေးအိတ်တွေထဲကိုလက်လေး၂ဘက်ထိုးထည့်လိုက်တော့ စကတ်ကပိုပြီးတိုဆက်သွားတော့တယ်။ အခုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ချင်စရာပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရပြီလေ။ မီကသူမရဲ့သားရေပိုက်ဆံအိတ်ရှည်လေးကိုဆွဲယူပြီးပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တော့မှစကတ်အနားစလေးကိုတွန်းသလိုဖြစ်ပြီးဒူးအောက်ထိပြန်ကျသွားတယ်။

မီတစ်ယောက်လဲဂဏှာမငြိမ်ဘူး။ ကိုယ်ကိုကြွပီးလိမ်လို့ရှေ့ထိုင်ခုံကူရှင်ရဲ့နောက်ဘက်ခြမ်းက အိတ်ထဲလှမ်းစမ်းပြီး ကာတွန်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲထုတ်လာတယ်၊ ဖိနပ်လေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး စကတ်အောက်နားစလေးကိုဆွဲတင်လို့တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီးကာတွန်းစာအုပ်ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ စကတ်ကို မတင်ပြီးခြေတွေချိတ်ထိုင်လိုက်တော့ပေါင်တွင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုမထိတထိမြင်နေရပြီ။

မြင်ကွင်းကိုနဲနဲအနှောင့်အယှက်ပေးနေတာကတော့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ပဲ။ ယောက်ျားစိတ်ဆိုတာကလဲ၊ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီးပေါင်လုံးတွေအတိုင်းသားပေါ်တင်ပြပေမယ့်၊ ဘာဖီလင်မှသိပ်မရှိတတ်ပဲ၊အဝတ်အောက်က ၂ လက်မ ၃ လက်မလောက်ပေါ်နေတဲ့အတွင်းသားရေးတေးတေးကို မထိတထိမြင်နေရတာကို သွားပြီးဖီးရင်ဖီးနေတတ်တာ။ မြင်ကွင်းမရှင်းလေပိုမြင်ချင်လေပဲ။

အသက်၁၈နှစ်အရွယ်မီက မိန်းမတု့ိမာယာကိုအပြည့်အစုံမတတ်သေးပေမယ့် သဘာဝကသင်ပေးသလိုတတ်သလောက်လုပ်လိုက်တာ၊ အဖေလုပ်တဲ့သူမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်သွားပြီ။ဦးသန့်ဇင်မှာ သမီးဖြစ်သူမီရဲ့စကတ်အောက်ကအတွင်းသားလေးတွေမထိတထိမြင်ရပြီးလီးထောင်ထလာတော့တယ်။ဦးသန့်ဇင်ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီပေါင်ကြားခွဆုံကဖုဖောင်းတက်လာတာကို သတိထားမိရင်သိသိသာသာကြီးမြင်နေရတယ်။

မီကသူ့အဖေဘက်မျက်လုံးတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်တော့မြင်သွားပြီလေ။အဲ့ဒီကစပြီးမီတစ်ယောက်လဲစိတ်ကကာတွန်းစာအုပ်မှာမရှိပဲ၊ ဦးသန့်ဇင်ပေါင်ကြားဆီမျက်လုံးကရောက်ရောက်သွားတယ်။ မီထိုင်နေတဲ့ဘက်ကအဲယားကွန်းလေထွက်ပေါက်ကမှုတ်ထုတ်နေတဲ့လေအရှိန်လေးက စကတ်စလးကို တချက်တချက် ဆွဲဆွဲလှန်ပစ်တဲ့အချိန်မှာ ပေါင်သားကလှပ်ခနဲ၊ လှပ်ခနဲ။ပိုက်ဆံအိတ်လေးရဲ့တည်နေရာက မီ့ရဲ့စမူဆာလေးပေါ်မှာ။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ဘူး။သမီးမီရဲ့လျို့ဝှက်အတွင်းသားလေးတွေကိုကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။

" မီ..ပိုက်ဆံအိတ်ကိုအဲ့လို လက်လွတ်စပယ်တင်ထားရင် ဟိုလျှောကျ ဒီလျှောကျနဲ့ပျောက်ဦးမယ်။ ဖေကြီးဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲသိမ်းထားပေးမယ်လေ"

" ဟုတ်..ကောင်းသားပဲဖေဖေ"

အမှန်တော့ဦးသန့်ဇင်ကတမင်ဂွင်ဆင်ပြီးပြောတာ၊ ယုတ္တိရှိမရှိမစဉ်းစားဘူး၊ ဒက်ရှ်ဘုတ်ကသူ့သမီးမီထိုင်တဲ့ဘက်မှာပဲလေ၊မီကသူ့ဖာသာသူဖွငိ့်ထည့်လဲဖြစ်တာပဲ၊ ဒါပေမယ့်မီကပေါက်တယ်။ သူ့အဖေဘာလုပ်မလဲသိချင်လာတယ်။ ဒီတော့အသာပဲငြိမ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ဦးသန့်ဇင်က ညာလက်နဲ့ကားစတီယာရင်းကိုကိုင်ထားပြီး ဘယ်လက်နဲ့မီ့ပေါင်ပေါ်က ပိုက်ဆံအိတ်ကိုလှမ်းဆွဲတယ်။သူကကားမောင်းရင်းလှမ်းဆွဲရလို့မမှီမကမ်းဖြစ်ပြီးချော်ထွက်နေသလိုနဲ့ မီ့ပေါင်ပေါ်မှာလက်ကြီးနဲ့ဟိုပွတ်ဒီကုတ်လုပ်နေတယ်၊အိတ်ကိုမိမိရရမကိုင်မိသေးဘူး၊ ပေါင်ကိုလှမ်းပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်၊ အမှန်တော့တမင်ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ပြနေတာပါ။ဂါဝန်အနားစလေးကတွန့်ပြီးပိုပြီးတော့လန်တက်သွားတယ်။ ၃-၄ ချက်ခပ်သွက်သွက်ရမ်းစမ်းလိုက်တာမီ့ပေါင်ကြားကစမူဆာလေးကိုတည့်တည့်ကြီးကိုင်မိရက်သားဖြစ်သွားရော။

" အို..."

မီတစ်ယောက်တွန့်ကနဲတုန်တက်သွားပြီး မွေးညင်းလေးတွေထောင်ထသွားတယ်။အပျိုဖြစ်လို့ဆက်စ်အကြောင်းနားလည်စပြုကထဲက ဘယ်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကမှသူမရဲ့အဖုတ်လေးကိုလာကိုင်တာမကြုံခဲရဖူးသေးဘူး၊ဒါဟာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ မီ့မှာပြောပြလို့မတတ်အောင်ရင်တွေတုန်သွားရတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပိုက်ဆံအိတ်ကိုရအောင်ဖမ်းဆွဲပြီးယူလိုက်တော့၊သားရေပိုက်ဆံအိတ်စောင်းလေးက မီရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲလာခဲ့တယ်။မီတစ်ယောက်လက်ထဲကကာတွန်းစာအုပ်ကို အတင်းညှစ်ဆုပ်ပြီးကိုင်ထားမိတယ်။မီကသူ့အတွင်းစိတ်တွေကိုသူ့အဖေမရိပ်မိအောင်ကြိုးစားချုပ်ထိမ်းနေရတယ်။

ဒါပေမယ့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်ဘာဖြစ်လို့သူ့သမီးမီစိတ်တွေလာနေပြီဆိုတာမခန်မှန်းနိုင်ရတာလဲ။ကြည့်ရတာသူကိုယ်တိုင်ကိုကသူ့သမီးအပေါ်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေပိုကဲနေလို့များလား…..။

သူကပိုက်ဆံအိတ်ကိုကိုင်မိလိုက်ပြီးတဲ့နောက်ဒက်ရှ်ဘုတ်တံခါးကိုလည်းမမှီ့တမီလှမ်းဖွင့်လိုက်ပြီးထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတာနဲ့အဲယားကွန်းခလုပ်ဆီလက်ရောက်သွားပြီးအဲယားကွန်းကိုပိုအေးအောင် နံပတ်၃အထိတင်လိုက်တယ်။လေထွက်ပေါက်ကိုလည်း မီ့ဘက်လှည့်ပေးပြီးနဲနဲအောက်စိုက်ပေးထားလိုက်တော့၊အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့မှုတ်ထွက်လာတဲ့လေက မီရဲ့စကပ်လေးကိုတဖျပ်ဖျပ်ဖြစ်စေပြီးလှန်တင်ပေးနေတယ်။

" သမီးမီ.. သမီးကြည့်ရတာမကြည်မလင်နဲ့ တော်တော်လေးငြီးစီစီဖြစ်နေပုံရတယ်။ ဖေကြီးအဲကွန်းတင်ပေးထားတယ်သမီး။ အေးရဲ့လား"

" ကောင်းတယ်..အေးပါတယ်ဖေဖေ၊ အခုမှနဲနဲနေသာသွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့မီဖေကြီးကိုမေးစရာတခုရှိနေတယ်"

" ဘာများလဲသမီးရဲ့..ပြောပါဦး"

" ဖေကြီးက ဖေကြီးသမီးတွေအားလုံးကိုညီညီမျှမျှရောချစ်ရဲ့လားလို့.."

" အားလုံးကိုအတူတူပဲချစ်တာပေါ့သမီးရဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့သမီးကဒီလိုမေးတာလဲခလေးရဲ့.."

သြော်...အင်းး.. အဲ..ဟို..ဟိုတစ်ညက မီးဖိုခန်းထဲမှာလေ၊ မီ..မီ..ဖေကြီးနဲ့ မမမေတို့..ဟိုဟာ..လုပ်နေတာတွေ့လို့.."

မီကစကားတွေအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ပြောနေတယ်လေ။

" ဘယ်လို..ဘာ..ဟိုဟာတွေလုပ်နေတာလဲသမီးရဲ့၊ ရှင်းအောင်လဲမပြောဘူး"

ဦးသန့်ဇင်ကမီရဲ့စကားကြောင့်ရုတ်တရက်ထိတ်လန့်အံ့သြသွားပေမယ့် လန့်သွားတာကိုမပေါ်လွင်အာင်အမြန်ထိမ်းချုပ်လိုက်နိုင်ပြီးနားမလည်ချင်ယောင်ဆောင်ပြန်မေးလိုက်တယ်။ သူအခုမှသတိရသွားတယ်၊ သူ့မိန်းမ.. သမီးအကြီးမလေး မေကပြောဘူးတယ်၊သူနဲ့ဖေကြီးနဲ့ချစ်တင်းနှောကြလိုးကြတာကို၊ မေတိတ်တိတ်လာချောင်းတာကိုသတိထားမိတာ၂ ခါ ၃ခါ ရှိပြီတဲ့။ဦးသန်.ဇင်ကပြန်မေးလိုက်ပေမယ့် မီကအတော်ကြာအောင်နှုတ်ဆိတ်နေပြန်တယ်။

" အဲ့ဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ..၊ ဆက်ပါဦးသမီးရဲ့"

" ဟွန့်...ဖေကြီးကမီ့ကိုကျတော့ အဲဒါမျိုးလုပ်တာမတွေ့ဘူး"

" ဘယ်လိုလုပ်တာလဲသမီးရဲ့"

သူကမသိချင်ယောင်ဆောင်မေးလိုက်ပြန်ပြီး၊ သူ့သမီးရဲ့စိတ်နဲ့ကိုယ်လှုပ်ရှားတုန့်ပြန်မှုတွေကိုအကဲခတ်နေတယ်။

" ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့.."

.....................................................................................................................

" ဟို..ဟို..ဖေဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးပေါ့.."

" သမီးကသိချင်လို့လား! သိတော့ကောဘာရမှာလဲ.."

" ဟုတ်တယ်ဖေဖေ..သမီးသိချင်တယ်၊ သမီးလဲမမမေလိုဖြစ်ချင်တယ်။ မမကိုကြည့်ရတာသိပ်ပျော်နေပုံပဲ"

မီကအသံလေးတုန်တုန်နဲ့ပြန်ဖြေပြီးတဲ့နောက်၊ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကိုဆတ်ကနဲလှည့်သွားတယ်။သူမအသက်ရှုတွေအရမ်းမြန်နေတယ်၊ ရင်စေ့အင်္ကျီကြပ်ကြပ်လေးအောက်ကရုန်းထွက်နေတဲ့ရွှေရင်အစုံက၊သိသိသာသာကြီးခုန်လို့နိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှုပ်ရှားနေတာလေ။

" ဖေကြီးက..မမမေရဲ့နို့တွေကိုကိုင်တယ်၊ နှိပ်ပေးတယ်လေ၊ သမီးကရောဖေကြီးကိုပေးကိုင်ရဲလို့လား.."

မီကသူ့ဖခင်ဘက်ကိုအရင်လှည့်ကြည့်လာတယ်။ ပြီးတော့မှသူမရဲ့လက်က စတီယာရင်းကိုကိုင်ထားတဲ အဖေ့ဘယ်လက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီးသူမရဲ့အပျိုနို့ရင်အုံလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုတစ်ချက်လှည့်ရှိုးလိုက်တယ်။ သူ့ဘောင်းဘီအောက်ကအသားချောင်းကြီးကအခုမာပြီးထောင်လာနေတယ်။အခုသူတို့ကားတွေအရမ်းကြပ်ပိတ်နေတဲ့လမ်းဆုံကြီးတစ်ခုနားမှာပိတ်မိနေတယ်။ပိတ်တာမှလုံးဝကိုညပ်နေတာ၊ ကားတန်းကတော်တော်နဲ့ရွေ့မဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။

" ကိုင်ကြည့်လေ..ဖေကြီး၊ သမီးနို့က မမမေဟာကို ယှဉ်နိုင်ရဲ့လားလို့..."

ဦးသန့်ဇင်လက်ကအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေ၊ သူ့သမီးလတ်ရဲ့မီရဲ့နို့အုံလေးပေါ်မှာလှည့်ပတ်ရွေ့လျားနေတယ်။ ပြီးတော့သာသာလေးညှစ်ပေးလိုက်တော့...၊

" အိုးးး ရှီးး....ဖေ...ကြီးးးး....ဖြေးဖြေးနော်..မီ..နာလို့..အိုးးး နို့သီးလေးတွေကိုပါညှစ်နေတာလားဖေကြီးရယ်....ဝိုးးးး ကြယ်သီးတွေမဖြုတ်နဲ့လေ၊ ဟိုမှာ ဘေးကားတွေမြင်ကုန်လိမ့်မယ်.."

" ဘယ်လိုလဲ..ရင်တွေခုန်နေပြီလားမီလေး"

" အင်းပေါ့လို့...ဒါနဲ့..ဖေကြီးက မမမေကိုဘာတွေထပ်လုပ်သေးလဲလို့..."

" ဖေက မမမေရဲ့ဟိုနေရာကိုလဲကိုင်သေးတယ်လေ"

" ဖေကြီးပြောတဲ့ဟိုနေရာဆိုတာ၊ အခုဒီနေရာကိုပြောတာလား"

မီကရင်အုံပေါ်မှာရှိနေတဲ့သူ့အဖေရဲ့လက်ကိုကိုင်လို့အောက်ဘက်ကိုဆွဲချလာပြီးသူမရဲ့စမူဆာတောင်ပို့လေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။

" သမီးက ဖေကြီးကိုကိုင်ကြည့်စေချင်လို့လား"

ဦးသန့်ဇင်ကမေးသာမေးနေတာ၊ လက်ကတော့သူ့သမီးစောက်ပတ်အုံလေးပေါ်ပွတ်နေပြီ။

" ဖေကြီးကလဲ..အခုပဲကိုင်နေပြီမဟုတ်လား၊ အိုးးးးးးဖေကြီး...ဖေ..အဲ့ဒီနေရာကိုမပွတ်နဲ့လေ..."

အခုဦးသန့်ဇင်လက်ကမီ့ရဲ့ပင်တီလေးထဲလျှိုဝင်ပြီးသူ့သမီးစောက်စိလေးကိုဆွနေပြီလေ။မီ့မှာငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေလို့မရတော့၊ ဆတ်ဆတ်လူးနေပြီ။ ကိယ်ကိုဘယ်ညာတွန့်လိမ်လို့၊စောက်စိကိုတဇတ်ဇတ်ပွတ်ဆွနေတဲ့အဖေ့ရဲ့လက်ပေါ်ကိုသူမရဲ့လက်ကလေးနဲ့တင်းတင်းအုပ်ကိုင်လို့ထားတယ်။

" ဘယ်နေရာကိုမပွတ်ရမှာလဲ၊ ဖေမသိဘူး"

ပြောရင်းသူ့လက်တွေကပိုပြီးသွက်သွက်မြန်မြန်လှုပ်ရှားလာတယ်။ မီးပွိုင့်လွှတ်လို့ကားတွေကစရွေ့လာပြီ။ မကြာခင်မှာပဲအိမ်ပြန်ရောက်တော့မှာ။ဒါပေမယ့်ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကြာတယ်လို့ခံစားရတယ်။

" ဖေဖေ..သ..သ..သမီးအစိလေးကိုမဆွပါနဲ့ဖေကြီးရယ်..၊ ဖေ..ရပ်ပါတော့..လို့...မီ မနေနိုင်တော့လို့ပါ.."

" ပြောစမ်းသမီး..ဒါဆို သမီးက ဖေကြီးနဲ့မမမေကိုချောင်းချောင်းကြည့်နေတယ်ပေါ့လေဟုတ်လား"

" သ..သမီးတောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေရယ်၊ မီ..မီ..အမှတ်တမဲ့နဲ့မြင်မိတာပါ..အူးးးး စစ်စ်.."

" သူများကိုချောင်းကြည့်တာ မကောင်းတဲ့အကျင့်ပဲကွဲ့၊ ဒီလိုဆိုရင်နဲနဲတော့ဆုံးမပေးရမယ်"

" ဖေ..မီ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲဟင်..အားးးး လက်ကိုအထဲထိုးမထည့်ပါနဲ့၊ မီ..နာတယ်၊ အိုးးးး ဖေကြီး၊ မီမရတော့ဘူး..၊ ရှူရှူးတွေထွက်ကုန်ပြီ..အားးးး"

၁၈ နှစ်ရွယ်အပျိုစင်မလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးဖခင်လက်စွမ်းကြောင့်တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းသွားပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။မနက်ထဲကဖြစ်နေတဲ့ရာဂစိတ်ဆန္ဒတွေကြောင့်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့စောက်ရည်တွေက၊အခုသူမအဖေရဲ့လက်စကြာစွမ်းပြလိုက်တာကြောင့်ဒလဟောစိမ့်ပြီးထွက်ကျလာတော့တယ်။

ကားလမ်းကြောတွေပြန်ပွင့်ပြီးသွက်လာပြီဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်လည်း၊ ဦးသန့်ဇင်ကလက်ပြန်ရုပ်ပြီး၊ ကားကိုပဲအာရုံစူးစိုက်မောင်းလာခဲ့တော့တယ်။အိမ်ကိုလဲရောက်ခါနီးနေပြီလေ။ မီ့ရဲ့ဂါဝန်စကပ်လေးမှာလည်းအရည်တွေစီးထန်းထန်းနဲ့စိုရွှဲနေပြီ။

အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ဦးသန့်ဇင်ကသမီးမီကို အိမ်ထဲခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆွဲသွင်းသွားတယ်။မကြာခင်မှာပဲမီတစ်ယောက်ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာပက်လက်လေးဖြစ်နေပြီ။ဦးသန့်ဇင်ကခလေးမရဲ့ခြေရင်းဘက်မှာဒူးထောက်လို့ သမီးရဲ့ခြေအိတ်ကလေးတွေကိုချွတ်ပေးနေတယ်။ပြီးမှသူ့သမီးလေးရဲ့ခြေထောက်လေးတွေကိုကိုင်ပြီးမြှောက်လိုက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့စကတ်လေးကလန်ပြီးပွင့်သွားတယ်၊

အခုတော့အထဲကအရာကိုမြင်နိုင်ဖို့မြင်ကွင်းရှင်းသွားပြီလေ။ အထဲမှာရှိနေတာကတော့အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖြူရောင်ပင်တီလေးပါပဲ။စိုရွှဲနေပုံကတော့ ပင်တီသားပါးပါးလေးအောက်ကအမွေးမဲမဲလေးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရတဲ့အထိပါပဲ။

" ဖေကြီးကလဲ..အဲ့လိုလှန်မကြည့်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်.."

" သမီးလေး..မီ..၊ ခလေးက မမမေရတာမျိုးဖြစ်ချင်နေတုန်းပဲလား၊ ဖေ့ကိုပြောပြစမ်းပါဦး"

" အဲ..အဲ..ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ၊ မမမေလိုမျိုးဖေကြီးမီ့ကိုလုပ်ပေးပါ...နော်..ဖေကြီး"

" ရရမှာပေါ့ခလေးရယ်.."

ပြောပီးတာနဲ့ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးက မီရဲ့ဂါဝန်အောက်လျှိုဝင်သွားပြီ။ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ဖုတ်အုံလေးအပေါ်တည့်တည့်ကဖုံးနေတဲ့ပင်တီသားအဖြူလေးကိုလက်ညှိုးနဲ့ရှိုမပြီးဘေးတစ်ဘက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့ အမွေးမဲမဲလေးတွေယှက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးမဟတဟကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အစိလေးကလဲထွတ်ထွတ်လေး။သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့အဖုတ်ကွဲကြောင်းမြောင်းအတိုင်းအောက်ကနေအထက်ပင့်လျက်လိုက်ပြီးတော့မှစောက်စိလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကလိလိုက်တယ်။

" အားဝါးးးဖေကြီးဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့ဟာလေးကိုဖေဘာလုပ်မလို့လဲ၊

" အားးးးရှူးးးဖေ..မီမနေတတ်တော့ဘူး၊ အူးးးး..ဖေကမီ့စောက်စိကိုလျက်ပေးနေတာလား"

မီတစ်ယောက်သူ့အဖေလျှာကျွေးမှုအရသာကြောင့်ခေါင်းလေးဘယ်ညာဆတ်ဆတ်ရမ်းခါပြီးထွန်.ုနေရတော့တယ်။လက်ကလဲသူ့အဖေရဲ့ခေါင်းကြီးကိုစကတ်အပေါ်ကနေပဲအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ခေါင်းကလဲစကတ်အောက်လျှိုနေတာကိုး။ နဲနဲကြာတော့မွမ်းသလိုတောင်ဖြစ်လာတယ်၊ ဒါနဲ့မှုတ်တာကိုရပ်ပြီးခေါင်းပြန်ထုတ်လိုက်တော့..

" ဟင့်..ဖေကြီးဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ"

" ဖေ..လုပ်စရာရှိလို့ပေါ့ကွာ.."

ဦးသန့်ဇင်ခေါင်းကြီးပြန်ထွက်လာတော့မျက်နှာမှာ ချွေးတွေတောင်ပြန်လို့..၊သူ့လက်တွေကအခု သူ့သမီးရဲ့ခါးကိုရောက်သွားပြီး စကတ်လေးပေါ်ထပ်ပတ်ထားတဲ့ခါးပတ်ကလေးရဲ့ဂွင်းကိုဖြုတ်လိုက်တယ်၊ပြီးတော့စကပ်ကလစ်လေးကိုလဲဖြုတ်လိုက်ပြီး၊ ဖင်ကလေးကိုအသာဆွဲမ၊ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး စကပ်ဇစ်ကိုပါဆွဲချလုက်တော့..

" အိုးးး ဖေကြီး ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ မီ့စကတ်ကိုချွတ်မလို့လား၊ မ..မလုပ်ပါနဲ့..မီရှက်တယ်"

" သမီးကပဲ..မမမေကိုလုပ်သလိုလုပ်ပေးဆို၊ ခု..ဖေလုပ်ပေးမလို့လေ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးသမီး၊ သမီးစိတ်အေးအေးထား၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလိုက်နော်၊ဖေကြီးလုပ်တာကိုကြည့်နေ၊ သမီးသိချင်တာတွေသိရလိမ့်မယ်"

မီတစ်ယောက်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။စည်းထားကြပ်ထားတာတွေအကုန်လျော့အောင်ဖြုတ်ပြီးသွားတော့ ဦးသန်.ဇင်က သမီးမီရဲ့ စကတ်စလေးကိုခါးကနေကိုင်ပြီးဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊မီကအလိုက်တသိနဲ့ပဲဖင်ကလေးကိုကြွပေးတော့လျှောကနဲပါလာပြီး မီ့ရဲ့ခြေဖျားလေးတွေကနေကျွတ်ထွက်လာတယ်။ဖတ်ကနဲအသံနဲ့အတူ စကတ်လေးကခပ်လှမ်းလှမ်းကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပုံရက်ကလေး..။

" သမီးလေး..ရှက်ရင်မျက်စိမှိတ်ထားနော်

ဦးသန့်ဇင်ကတိုးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။ဒီတခါထပ်ချွတ်တာကတော့ပင်တီလေးအလှည့်ပေါ့။ပင်တီခါးစည်းကြိုးလေးကိုဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်ဘယ်ညာလက်ချောင်းလေးတွေလျှိုသွင်းပြီးမှစုံကိုင်လိုအောက်ကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ခုနအတိုင်းပဲမီကခြေထောက်လေး ၂ ချောင်းကိုအလိုက်သင့်ထောင်ပြီးမြှောက်ပေးလိုက်တော့အလွယ်တကူပဲကျွတ်သွားပြန်တယ်။ပန်းသွေးရောင်ရဲနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ မီကမျက်လုံးစုံမှိတ်ထားတယ်။

အခုတော့မီ့ပေါင်ကြားကရွှေတြိဂံနယ်မြေလေးကလွတ်လပ်ရေးရသွားပြီ။ မြက်ခင်းပါးပါးလေးနဲ့တောင်ပူစာမို့မို့လေးကရှင်းရှင်းကြီးပေါ်လာတယ်။ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်သူ့ရဲ့၁၈နှစ်ရွယ်သမီးပျိုလေးရဲ့စောက်ဖုတ်လှလှလေးကိုရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်နေမိတယ်၊ပိရိနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့စောက်စိဖူးဖူးချွန်ချွန်လေးက သူ့ကိုညှို့ယူဖမ်းစားထားလိုက်ပြီ။

ဦးသန့်ဇင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်စောက်ဖုတ်ကလေးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်ပြီ။ဒီတခါတော့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့၊ မမွမ်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့။

" ရှူး..အားးး ကျွတ် ကျွတ်...ဖေကြီးရယ်၊ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ၊ အူးးးး လျှာကြီးနဲ့မမွှေနဲ့လေ၊ မီယားတယ်။အင့်..ဟင့်..မီ့ဟာကမမမေဟာထက်ပိုကောင်းလားဟင်..အရသာရှိရဲ့လား"

သမီးကမေးတော့ အဖေလုပ်သူကမှုတ်တာရပ်ပြီးခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။အခုသူ့ပါးစပ်နဲ့နှုတ်ခမ်းပတ်ချာလည်မှာသမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ရေတွေနဲ့ရွှဲပြီးပေပွနေလေရဲ့။

" အရသာရှိမရှိသမီးကိုယ်တိုင်မြည်းကြည့်ပါလား။ မြည်းမလား၊ အခုဖေဖေပေးမြည်းမယ်"

ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ရဲ့ကိုယ်လေးပေါ်ထပ်မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ မီ့ရဲ့ပန်းသွေးရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုငုံစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှစောက်ရေတွေလိမ်းနေတဲ့သူ့လျှာကိုမီ့ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီးလျှာချင်းလှိမ်းမွှေလိုက်တယ်။

" ဘယ်လိုလဲခလေး၊ သမီးရဲ့အဖုတ်ရေတွေကအရသာရှိရဲ့လား၊ အခုမြည်းလိုက်ရပြီမဟုတ်လား"

" ကောင်းတယ်ဖေ ဘယ်လိုမှန်းတော့မသိဘူး၊ တမျိုးလေးပဲ..၊ အို..ဟွန်. လက်စသတ်တော့ဖေကြီးက သမီးကိုညာနမ်းနေတာပဲလို့..သွား..မကောင်းဘူး"

" ဖေကြီးကညာမနမ်းရပါဘူးကွာ..၊ ကိုယ့်သမီးလေး ဘယ်အချိန်နမ်းနမ်းရတာအဲ၊ အခုကပေါ်တင်နမ်းတာ"

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဦးသန့်ဇင်ကမီ့ကိုခါးကလေးကနေစွေ့ကနဲပွေ့ထူလိုက်ပြီးတင်းတင်းဆွဲဖက်လို့ သမီးလတ်ရဲ့နှင်းဆီဖူးငုံနှုတ်ခမ်းလေးကိုတရှိုက်မက်မက်ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။

" အု..အု..ပြွတ်..ပြွတ်.."

ဦးသန့်ဇင်ကလျှာတွေကိုထိုးမွှေလိမ်းလှည့်ပေးပြီးအနမ်းဗျူဟာခင်းပေးနေချိန်မှာတော့၊ မီတစ်ယောက်မှေးစင်းကော့တက်သွားရပြီ။ရည်းစားမထားဘူးတဲ့အပျိုစင်မလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ဘယ်ယောက်ျားရဲ့အထိအတွေ့မှမခံရဘူးတဲ့အတွက်၊အခုပထမဆုံးအကြိမ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းစပ်ခြင်းခံလိုက်ရတာဖြစ်လို့ မီ့မှာဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်းစားခြင်းခံနေရတယ်။အသားလေးတွေဆတ်ဆတ်တုန်၊ မွေးညင်းလေးတွေထောင်လို့..၊နမ်းပေးနေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲသူ့လက်ကြီးတွေကမီ့ရဲ့ရင်အုံပေါ်မှာပြေးလွှားနေပြီးအင်္ကျီအပြင်ဘက်ကနေနို့တွေကိုလှိမ့်နေတယ်။

ပြီးတော့မှ ရင်စိအင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကိုလက်နဲ့စမ်းစမ်းပြီးတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်လို့အင်္ကျီလေးဟသွားတဲ့ အချိန်မှာရုန်းထွက်နေတဲ့နို့အုံဝင်းဝင်းအိအိလေး ၂ လုံးကိုမနိုင့်တနိုင်ထိမ်းမပေးထားရတဲ့ ဘရာစီယာအနီလေးကနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်လေ။ကျောအောက်ကိုလက်စမ်းပြီးဘရာချိတ်ကလေးတွေဖြုတ်မယ်လုပ်တော့...

" ဟင့်..ဖေကြီး..ချွတ်ပါနဲ့လို့.."

" မမမေလိုပဲ သမီးဖြစ်ချင်တယ်ဆို၊ ဖေကြီးလုပ်ပေးနေတယ်လေ၊ ခဏလေးငြိမ်နေလိုက်ပါဦးခလေးရာ.."

အဲ့လိုဆိုတော့လဲမီငြိမ်သွားရပြန်ပြီ....။

.......................................................................................................................

ဘရာစီယာနီနီလေးလဲဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရပြန်ပြီ၊ အခုတော့မီ့တကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်း၊ ဘမွေးတိုင်းဖြစ်သွားပြီ။သူ့မျက်စိရှေ့မှာသမီးလတ်ရဲ့ရွှေရင်အုံဖြိုးဖြိုးလေး၂လုံးကရှိုးပြနေတယ်။ ဖြူဖြူ၊ လုံးလုံး၊ ထွားထွား၊ အိအိ၊ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းစူစူလေးတွေကဖမ်းဟပ်ပြီးစို့ချင်စရာ။ဦးသန့်ဇင်အတွေးနောက်မှာပါးစပ်ကပါသွားတယ်၊ တကယ်ပဲလှမ်းဟပ်ပြီးစို့ပစ်လိုက်တော့တယ်။

" အာ့..အင့်..အင်းဟင်း..ဖေကြီး"

မီတစ်ယောက်ရှော့ရသွားပြီ။ တသက်နဲ့တကိုယ်၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ပထမဆုံးနို့အစီု့ခံလိုက်ရတဲ့ စက္ကန့်ပိုင်းကာလကလေးပေါ့။

" ဖေ..မီ့နို့တွေကိုဘာလုပ်နေတာလဲ..အားးးး စစ်စ်.."

" စို့ပေးနေတာလေသမီး..၊ ကောင်းလားဟင်..ခလေး"

ပြောနေရင်းဦးသန့်ဇင်လက်ကလဲကျန်နေတဲ့နို့လေးတစ်ဘက်ကိုဖျစ်ပြီးနယ်နေတယ်။

" ကောင်း..ကောင်းတယ် ဖေ..၊ ဖေကောမီ့နို့တွေကိုသဘောကျလားဟင်.."

" ကျတာပေါ့ကွာ၊ ဖေကလေ..မီ့နို့လေးတွေကိုလဲချစ်တယ်၊ မီ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလဲမချစ်တဲ့နေရာမရှိဘူး၊ဟောဒီသမီးမီကလေးကိုရောသိပ်ချစ်တာပဲ၊ တချိန်လုံးဖက်ထားချင်တယ်.."

" ဟုတ်လားးး..ဝမ်းသာလိုက်တာ..၊ သမီးကိုအခုမမမေကိုချစ်သလိုမျိုးချစ်ပြီပေါ့နော်"

" ချစ်တာပေါ့လို့...အခုဖေက မမမေကိုလုပ်သလိုမျိုးလုပ်ပေးတော့မှာ၊ ဆောရီးပဲကွာ...ခုနကဖေကြီးနဲနဲလောသွားတယ်၊အင်္ကျီနဲ့စကတ်လေးကိုလောပြီးချွတ်လိုက်မိတယ်၊ ဖေကသမီးကိုကျောင်းဝတ်စုံကလေးတန်းလန်းနဲ့လိုးကြည့်ချင်တာ၊အေးလေ...အခုအဝတ်မရှိတော့လဲပိုပြီးအဆင်ပြေတာပေါ့ကွာ"

" ဟင်..ဖေကြီးစကားတွေကလဲ ဘာကြီးမှန်းလဲမသိဘူး၊ ရှက်စရာကြီး"

" ခလေးရယ်..ခုမှဘာရှက်စရာရှိတော့လို့လဲ၊ လူတွေချစ်ကြရင်ဒီလိုပဲပြောကြတာပဲဟာ..ဖေလဲသမီးကိုချစ်တောမလို့လေ..အာ့ကြောင့်လိုးမယ်လို့ပြောတာ၊ "

" သွား...မီမသိဘူး.."

အခုကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်နေတဲ့မီကတကိုယ်လုံးရဲ့ဖူးပွင့်နေတဲ့အလှအပကိုအစွမ်းကုန်လှစ်ဟပြနေသလိုပဲ။ပေါင်ကြားတြိဂံနယ်မြေလေးကမီ့စောက်ဖုတ်လေး..၊ နှုတ်ခမ်းသားကွဲကြောင်းလေးတွေစိစိရိရိပိတ်နေတာကသူ့အမ၊ သမီးကြီးမေအတိုင်းပဲ။ဒါပေမယ့်နဲနဲကွဲပြားတာကတော့ဆီးခုံမို့မို့လေးကအမွေးအုံကလေးကသူ့အမထက်စာရင်နဲနဲပိုမဲပြီးထူတယ်။

ဦးသန့်ဇင်ကစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုဟပြီး မီ့ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးကိုဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးတွေကပန်းသွေးရောင်စိုလို့..။စောစောကစကတ်အောက်မှာတုန်းကအရောင်အဆင်းနဲ့တကွပြတ်ပြတ်သားသားမမြင်ခဲ့ရဘူး။ အခုတော့ကြည့်စမ်း၊ လှလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်လေးနှယ်..။

ဦးသန့်ဇင်စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ မီ့စောက်ဖုတ်လေးဆီနှာခေါင်းနှစ်ပြီးနမ်းလိုက်ပြန်ပြီ၊ ပြီးတော့ထပ်ပြီးဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။လျှာကိုလိမ်းလှည့်ပြီးတော့စောက်ခေါင်းထဲတဇတ်ဇတ်ထိုးသွင်းတယ်၊ တခါစောက်စိဖူးကလေးကိုလဲအထက်အောက်ဆန်ပြီးလျက်ပေးလိုက်နဲ့တလှည့်စီလုပ်ပေးနေတော့မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်လူးနေရပြီ။

" အိုးး ဖေဖေ.. ဖေ..မိး စပကိုလျက်ပေးတာတအားကောင်းတာပဲ။ အို..ဝါးးးအိး..ကျွတ်ကျွတ်..လျက်ရုံလျက်ပါဖေရဲ့၊လက်ကြီးနဲ့မနှိုက်ပါနဲ့..မီနာလို့ပါ...သ..သမီးရော ဖေကြီးဟာကိုကြည့်လို့ရမလားဟင်.."

" မီးလေးကကြည့်ချင်လို့လား! ရတယ်..ဖေကြီးပြပေးမယ်၊ လန့်တော့မသွားနဲ့ဦးနော်.."

ဦးသန့်ဇင်က ထရပ်လိုက်ပြီးသူ့အဝတ်အစားအားလုံးကိုအမြန်ပဲချွတ်ချလိုက်တယ်။သူကအမြဲတမ်းလိုလိုခန္ဓာကိုယ်ကျန်းမာရေးအတွက်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားတော့ ခန္ဓာကိုယ်က အသားပို၊ အဆီပိုမရှိ၊ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းနဲ့တောင့်တောင့်တင်းတင်းစမတ်ဖြစ်နေတယ်။မိန်းမပျိုတို့အဖို့မျက်စိကျစရာရင်ခွင်ထဲခိုဝင်အားကိုးချင်စရာဘော်ဒီမျိုး...။

သူ့အဖေရဲ့ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုမြင်တော့မီတစ်ယောက်စိတ်ထဲမှာရှိန်းကနဲ၊ ဖျင်းကနဲ၊ ရင်တွေဝရုန်းသုန်းကားခုံနေပြီ။အဓီကသူမရင်တွေခုန်၊ နှလုံးသွေးရပ်ချင်စရာကောင်းတာကတော့ပေါင်ကြားကအစွမ်းကုန်တောင်ပြီးနီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ လီးကြီးပါပဲ။မျက်နှာရှေ့တစ်ထွာလောက်မှာထန်ကနဲငေါငေါကြီးမြင်လိုက်ရတော့၊ မီတစ်ယောက်တကယ်လန်မယ်ဆိုရင်လန့်စရာပဲ၊သူမတစ်သက်ယောက်ျားလီးတောင်တောင်ကြီးကိုအခုလိုမျက်စိတပြည့်မြင်မှမမြင်ဘူးသေးတာ။

" မီ...သမီး..ဖေ့လီးကြီးကိုစုပ်ကြည့်ပေးပါလား၊ သမီးလေးစုပ်ပေးတာဖေကြီးခံကြည့်ချင်တယ်"

" ဟင့်..ဖေကြီးကလဲ"

" ဘာလဲ..မီးကမလုပ်ပေးချင်လို့လား"

" လုပ်..လုပ်ပေးချင်ပါတယ်၊ မီ မလုပ်ဘူးသေးလို့၊ မလုပ်ရဲလို့ပါ…၊ စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ဖေကြီးလီးကိုမမမေစုပ်ပေးတာ မီမြင်ဘူးတယ်။ အဲ့ဒီကထဲကစုပ်ကြည့်ချင်နေတာ"

ဦးသန့်ဇင်ကလီးကြီးကိုသူ့သမီးမီရဲ့မျက်နှာလှလှလေးနားထိုးကပ်လိုက်ပြီးတော့...သူ့လီးရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးနဲ ဒစ်ပြဲပြဲကြီးကို မီ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပေးလိုက်တယ်။

" ဖေကြီးလီးကိုစုပ်ပေးသမီး၊ ဖေလဲသမီးစောက်ပတ်ကို၊ မှုတ်ပေး၊ လျက်ပေးမယ်။

" ဟုတ်...ဖေကြီး..၊ သမီး မမမေထက်သာအောင်စုပ်ပြပေးမယ်ကြည့်ထား.."

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့မီကသူ့အဖေလီးကြီးကိုတုန်ယင်နေတဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး၊ ပါးစပ်လေးဟလို့ငုံလိုက်တော့တယ်။မီကတခါမှမလုပ်ဖူးပေမယ့်ကြိုးစားရှာတယ်။ လျှာကလေးနဲ့လီးကိုလှည့်ပတ်လျက်လိုက်၊ ငုံစုပ်လိုက်၊ ပြန်အန်ထုတ်လိုက်နဲ့ တတ်သမျှမှတ်သမျှလုပ်ပေးနေတယ်။ ဦးသန့်ဇင်လဲ သမီးအားရှိအောင်ပြောရတာပေါ့။

" အေး...အဲ့လိုလေးသမီးရဲ့..ဖေ့ဒစ်ကြီးကိုလဲစုပ်ပေးဥိး..အူးးကောင်းလိုက်တာ"

" အွန့်..ဖေ..လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲသိပ်ဖိမသွင်းနဲ့လေ၊ မီအသက်ရှူမဝဘူး..အိုးးးး ကြည့်ပါလား စောက်စိကိုလျက်ပြန်ပြီ၊သမီးကိုစပြန်ပြီလား အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ အဖေ့ဂွေးကြီးကိုကိုက်ဖြတ်ပလိုက်အုံးမယ်"

အမယ်..မီကသူ့အဖေကိုပြန်တောင်ခြိမ်းခြောက်နေလိုက်သေး..။ သူမပြောလဲ အပြောပဲရှိတယ်၊ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး၊မီတစ်ယောက်ဆတ်ဆတ်ခါပြီးမနေနိုင်တော့ဘူး။ မရှက်နိုင်တော့ပဲသူမကိုလိုးပါတော့လို့တောင်းခံနေမိပြီ။

" အားးးး ဖေကြီးး ရှီးးး သမီးကိုလုပ်ပါတော့၊ မီမရတော့ဘူး၊ မမမေလိုပဲဖေကြီးလုပ်ပေးတာခံချင်တယ်"

" သမီးက မမမေလိုဖြစ်ချင်ရင်၊ မမမေလိုပဲဖေ့မိန်းမဖြစ်ချင်တယ်ဆိုပါတော့၊ ဖေ့မိန်းမလိုနေဖို့လက်ခံလား"

" မမမေက ဖေကြီးမိန်းမဆိုရင်လဲ....၊ အာားးး ဖေကြီးရယ်..စုပ်နေတာရပ်ပေးပါဦး...အူးးး၊မီလဲဖေကြီးမိန်းမမိန်းမနောက်တစ်ယောက်ပဲပေါ့၊ ကောင်းတာပေါ့၊ ဖေကမီ့ယောက်ျားပေါ့၊ယောက်ျားရယ် မီ့ကိုလိုးပေး၊ သမီးတို့တွေတကယ်လင်မယားဖြစ်ကြရအောင်နော်.."

ဦးသန့်ဇင်စိတ်ထဲမှာတော့တွေးနေမိတယ်၊ သူ့သမီးလတ်မီက၊ သမီးကြီးမေထက်တောင်အဆမတန် ဏှာပိုထန်နေပါလား...လို့..။

" ရတယ်..ရတယ်..လင်တော်တော်လိုချင်နေပြီမဟုတ်လား၊ ဒီလင်ကြီးကဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့..မယားလေးရာ.."

" ဟုတ်တယ်..မီ..လင်လိုချင်နေပြီ..၊ ဖေကြီးက မီ့လင်၊ မိန်းမကိုစိတ်ကြိုက်သာလိုးပါတော့..လင်ကြီးရယ်"

" ဒါဖြင့်လဲလင်ကြီးလုပ်တော့မယ်နော်..၊ နဲနဲတော့နာမယ်နော်ခလေး..၊ မီးကယင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးတော့"

" သိရင်လဲဖေကြီးက ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်ပေးပေါ့၊ ဟင်း...ပြောချင်ဘူး၊ အခုလူဖိုကြီးကတက်ခွနေပြီးတော့"

ဦးသန့်ဇင်ကစကားထပ်မများတော့၊ သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးမေ့စောက်ပတ်ဝလေးသို့တေ့လိုက်သည်။ပြီးတော့ဒစ်ဖူးကြီးကိုလက်အားဖြင့်ဖိ၍သွင်းချလိုက်ရာ..

စွိ..ပြစ်..

" အာ့.."

မီ..မေးကလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်း၊ ပါးစပ်လေးလဲဟသွားရ၏။

" အားးး သမီးစောက်ပေါက်လေးကကျဉ်းလိုက်တာကွာ"

" ဖြေးဖြေး..ဖေ..မီနာတယ်..အင့်.."

" နာတာကတော်တော်ကြာရင်ကောင်းသွားမှာပါ မီးချစ်လေးရယ်၊ ခဏသာအောင့်ခံလိုက်၊ သမီးကိုမမမေလိုပဲဖေကြီးကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်"

" အင်း..မီဖေကြီးစကားနားထောင်မယ်၊ ကောင်းအောင်သာလုပ်ပေး၊ မီဖေကြီးမိန်းမဖြစ်ချင်ပြီ"

" အခုပဲဖြစ်ပြီးနေမှပဲကွာ၊ ဆောင့်တော့မယ်မိန်းမရေ"

ဗြိ..ဗြိ..ပလစ်..ဖောက်...ဒုတ်..

" အားးးး အမလေးးး လေးး သေပါပြီ၊ မီနာလိုက်တာဖေ၊ မီသေတော့မယ်ထင်တယ်"

မီ့အပျို အမြှေးပါးလေးက ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးနဲ့ထိုးခွဲခံရတော့ စုတ်ပြီးပေါက်သွားပြီလေ။ မီ့မှာအသဲခိုက်လောက်အောင်နာသွားရ၏။စောက်ခေါင်းလေးထဲမှသွေးစလေးများစီးထွက်လာတယ်လေ။

" နဲနဲလေးအောင့်ခံလိုက်ပါ ဖေ့မိန်းမလေးရယ်၊ ကောင်းတော့မယ်နော်"

ဦးသန့်ဇင်က မီအနာသက်သာအောင်ခဏနားပြီးစိမ်ထားလိုက်တယ်။နာတယ်သာပြောနေတာစောက်ပတ်နံရံကလီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်လေ။တစ်အောင့်လောက်အကြာမှာ ဦးသန့်ဇင်ဖင်ကြွပြီးစညှောင့်တော့တာပဲ။

" အာ့..အာ့..ဖေ..ဖြေးဖြေး.."

မီ အံကလေးကြိတ်ပြီးကြိတ်ပြီးခံနေတယ်။ ခဏကြာတော့နာတာပျောက်ပြီးကောင်းလာပြီ။

ပလစ်...ပလစ်...ဖတ်..ဖတ်..ပျစ်..

ရွှဲထွက်လာတဲ့  ၂ ယောက်စလုံးရဲ့အရည်တွေကြောင့်လိုးသံလေးတွေစည်းချက်ကျကျမြိုင်လာတယ်။

............................................................................................................................................

" အူးးးး ဖေဖေ..သမီးကောင်းနေပြီ..သိပ်မနာတော့ဘူထင်တယ်း..အင့်..ဟင်းးး လုပ်ပါဖေဖေ.."

" ချစ်လေးရယ်..ဖေဖေတွေသမီးတွေလုပ်နေပြန်ပြီလား...၊ တို့တွေအခုလိုလုပ်နေမှ၊ သားအဖမဟုတ်တော့ဘူးလေကွာ..၊အမှန်ကိုပြောစမ်း..တို့တွေအခုဘာဖြစ်နေပြီလဲ.."

" အင့်..အင့်..အိ.. ဟင်းးး ဟို.. လင်..လင်မယားပေါ့၊ မီ..ဖေ့မယားဖြစ်နေပြီလေ။ ဖေက မီ့ယောက်ျား၊မမမေကမယားကြီး၊ မီက မယားငယ်ပေါ့..နော်.."

" ဟင့်အင်း..မဟုတ်သေးဘူး၊ ဖေကမီ့ကို မယားငယ်အဆင့်မထားဘူး၊ အားးးရှစ်စ်စ် ကောင်းလိုက်တာ..၂ ယောက်လုံးဖေ့သမီးတွေကဖြစ်လာတဲ့မိန်းမတွေဆိုတော့၊ ၂ ယောက်လုံးမယားကြီးပဲဖြစ်ရမယ်..ကောင်းလား.."

" ကောင်းး..ကောင်းတယ်၊ အိုးးး ယောက်ျားဟာကြီးကမိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာ..ဟင့်.. ၊ မီ..သူ့မယားဖြစ်ပါပြီရှင်..၊ဟင့်..သူ့လီးကြီးကအထဲမှာပြည့်ညပ်နေတာပဲ၊ အားး အရမ်းကြီးအားထည့်မလုပ်နဲ့ဦးနော်၊ မိန်းမစောက်ပတ်ထဲနဲနဲတော့နာနေသေးတယ်"

" ယောက်ျားဖြေးဖြေးချော့လုပ်မှာပေါကွာ..။ အားး ကောင်းလိုက်ထှာကွာ..၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကစီးကြပ်နေတာပဲ၊ယုံတောင်မယုံချင်ဘူး ကိုယ့်သမီးလေး ၂ ယောက်လုံးခုလိုကိုယ့်မယားဖြစ်လာလိမ်မယ်လို့မထင်ထားမိဘူး.."

ဦးသန့်ဇင် စိတ်ထဲရှိတာတွေလွတ်ကျလာပြီး၊ ညည်းလိုက်၊ ရေရွတ်လိုက်နဲ့၊သမီးမယားအသစ်စက်စက်လေးနာမှာလဲစိုးလို့ဖြေးဖြေးချင်းချော့လိုးပေးနေတယ်။

ကျွိ..ကျွိ..ပလစ်..ပျစ်....

ညှောင့်ချက်နဲ့အတူတသိမ့်သိမ့်လေးလှုပ်ရမ်းနေတဲ့သမီးမီရဲ့ အပျိုစင်နို့လေး ၂ လုံးကလဲဖိတ်ခေါ်ဆွဲဆောင်နေပြီးကာမစိတ်ကိုပိုဆွပေးသလိုပဲ။

" မိန်းမရေ...နို့လေးတွေကလှလိုက်တာကွာ..ယောက်ျားစို့မယ်နော်.."

ဦးသန့်ဇင်က သမီးမိန်းမနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို အထာနပ်စွာနဲ့အရမ်းကိုယ့်စိတ်ကြိုက်မလုပ်သေးပဲ၊ပစားပေးတဲ့အနေနဲ့ ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်း နို့တောင်းစို့နေတော့ ရည်းစားတောင်ပီပီပြင်ပြင်မထားဘူးတဲ့ အပျိုမလေးမီတစ်ယောက်အခုမှစပြီးနဖူးတွေ့ဒူးတွေ့စပြီးကြုံရတဲ့ ရီးစားအဖေလင်ကြီးကို ကြွေပြီလေ။

" သြော်..မီက သူ့မယားဖြစ်နေမှပဲယောက်ျားရယ်၊ စို့ချင်စို့ကိုင်ချင်ကိုင်၊ လင်ကြီးသဘော...ကြိုက်သလိုလုပ်ပေါ့...အူးးးး အားးး..ကောင်းလိုက်တာဖေ..အဲ့လိုစို့ပေးနေတာကြက်သီးတောင်ထတယ်..အိုးးး ကောင်းနေပြီ မိန်းမမနာတော့ဘူး...ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးတော့.."

" ရပြီလားမိန်းမ..၊ ဒါဆိုယောက်ျားဆောင့်တော့မယ်နော်.."

" ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်..အူးးးရှီးး အားပါလိုက်တာ..အိုးးးသူ့လီးကြီးကစောက်စိကိုတအားပွတ်ဆွဲနေတာပဲ.."

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..စွိ..စွိ..

" အားးးးဖာ့ခ်...ကောင်းလိုက်တာကွာဖေ့မယားလေး..ဟင်...အဖုတ်ကသွေးတွေလဲထွက်နေပါလား၊ ရရဲ့လား"

" ဟင့်..အဲဒါ ရှင်ကြီးလုပ်တာပဲလေ။ သူ့လီးကြီးနဲ့မညှာမတာ၊ သူများကတခါမှခံဖူးတာမှမဟုတ်ဘူး၊ဒါပေမယ့်မနာတော့ပါဘူးဆို..၊ ကောင်းနေပြီ။ မရပ်နဲ့ဆက်သာဆောင့်တော့.."

" မရပ်ပါဘူး..ပြီးအောင်ကိုလိုးဦးမှာ၊ စီးနေတာပဲ၊ ဒီလို ဖတ်စ်ကလပ် နုနုထွတ်ထွတ်မယားလေးရတာ...တဝက်တပျက်နဲ့ရပ်ပစ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မိန်းမလေးကျေနပ်အောင်ကိုလိုးပေးဦးမှာ"

" အမယ်လူဇိုးကြီး…၊ ပြောတာကိုကပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့၊ သမီးသမီးနဲ့ သူ့မယားလုပ်ပစ်ပြီးတော့.."

" ကဲပါ..မိန်းမရာ..ဆက်ချစ်ကြမယ်နော်.."

ပြောလဲအပြီး ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားနုနုထွတ်ထွတ်လေးပါးစပ်ကို ကစ်စင်ဆွဲရင်းဖိပိတ်ပစ်လိုက်တယ်။မီ့မှာ တဝူးဝူးနဲ့ဖြစ်သွားရာကနေ အဖေယောက်ျားဖြစ်သူရဲ့လည်ပင်းကိုအတင်းသိုင်းခိုဖက်လိုက်မိတော့တယ်။အဖေ့လျှာက သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေဝင်ရောက်အလာမှာတော့ မီကလဲမတတ်တတတ်နဲ့သူမလျှာလေးကိုပြန်လိမ်းပြီးတုန့်ပြန်ရှာတယ်။

ဦးသန့်ဇင်က သူ့သမီးမယားလေးဆီက မနာတော့ဘူး၊ ဆက်လုပ်တော့လို့ပါမစ်ရလိုက်တာနဲ့အသားကုန်ကြုံးဆော်ပြီလေ။မီ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဆိုဖာစောင်းဘက်လျှောတိုက်ကလေးဆွဲလာပြီး၊ ပေါင် ၂ ချောင်းကိုဖြဲ တွန်းတင်လို့ဆွဲကားလိုက်တယ်၊

ဆိုဖာစောင်းမှာသမီးရဲ့တင်ပါးဆုံလုံးလုံးလေးကိုတင်ပြီးသမီးရဲ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကိုပုခုန်းပေါ်တင်ပြီးထမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှခပ်စိစိလေးဖြစ်သွားတဲ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးကိုသူ့ဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့တေ့ချိန်ပြီးဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြန်တယ်။

ဇွိ..ဖျစ်..ဖောက်..

" အာ့..ဖေဖေ.."

မီက ရုတ်တရက်မို့တစ်ချက် 'အာ့' ကနဲညည်းလိုက်ပေမယ့် အလျင်ရနေပြီဖြစ်လို့ မျက်လုံးလေးတွေမှတ်ပြီးဆက်ခံနေတယ်။အခုဦးသန့်ဇင်က ပေါင် ၂ ချောင်းပခုံးထမ်းပြီးအားရပါးရအဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဆောင့်ပြီလေ။

ဖန်း...ဖန်း...ဖန်း...ဖတ်..ဖတ်..ပြိ..ပြိ..ဖွတ်..

" အာ့..အာ့..အာ..ဟင့်..အာ့"

မီ့ရဲ့ညည်းသံလေးတွေလဲ အဆက်မပြတ်ထွက်လာတယ်။အရည်တွေကလဲရွှဲထွက်လာပြီ၊ သွေးစလေးတွေလဲပျောက်သွားပြီ။ လိုးရတာလဲအထာကျလာပြီ။ဖိုမသဘာဝပဲလေ၊ ၂ ဦးသဘောတူလိုးကြမှတော့လိုးလို့သေသွားတယ်ဆိုတာမှမရှိတာ၊မီလဲအရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်တဲ့မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်မို့၊ သူ့အဖေလီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး၊ဆော်သာဆော်၊ သေတောင်မအော်ဘူးဆိုတဲ့အခြေအနေရောက်သွားပြီလေ။သားအဖ ၂ ယောက်စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးနေ၊ဆော်နေကြတော့သည်။

ခဏကြာတော့....

" လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ၊ နဲနဲလောက်ပိုဇေရှင်ပြောင်းရအောင်လား၊ မိန်းမအပေါ်ကနေမွှေ့ပေး"

" ဘယ်လိုမွှေ့ပေးရမှာလဲ၊ သူများနားမလည်ဘူး"

ယောက်ျားကအောက်ကပက်လက်အိပ်ပေးမယ်လေ။ မိန်းမကအပေါ်ကတက်ခွပြီးလုပ်ဖို့..."

" ဟွန့်..တခါမှမှမလုပ်ဖူးတာကို..ဒါပေမယ့်ဖေကြီးလိုချင်စမ်းကြည့်မယ်လေ..အွန်းး…ဖေကြီးလီးကိုအရင်ချွတ်ပစ်လိုက်ရမှာလား.."

" မလိုပါဘူး.. အချိန်ကုန်တယ်၊ ဖီလင်ပျက်တယ်၊ ဖြေးဖြေးလေးကြွလိုက်၊ အသာလေးမပြီးအပေါ်ပြောင်းထိုင်လိုက်..အဲ..အဲ..မကျွတ်စေနဲ့....ယောက်ျားပွေ့ပြီးမပေးမယ်၊ ကြမ်းပေါ်ကိုလျောဆင်းလာခဲ့..အဲ့လို...ရပြီ..ရပြီ..မိန်းမရေ၊ ဖိပြီးမွှေ့တော့.."

ဦးသန့်ဇင်ကလီးကိုမချွတ်ပဲ၊ သမီးမီကို အသာလေးပွေ့မလာလိုက်ပြီးဆိုဖာဘေးကြမ်းခင်းကော်ဇောပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ မီကအပေါ်ကပါလာပြီးခွရက်ကလေးဖြစ်သွားတယ်။

" ကဲ..ချစ်ကလေး..စတော့.."

" အာ့ဆို ဖေပြောတဲ့အတိုင်း မီလုပ်တော့မယ်နော်..အာ့..အားးးးး"

ကျွိ..ဖျစ်..ဖျစ်..ဗြစ်..

မီက ၁၇ နှစ်ရွယ် အဆီအသားသိပ်မတက်သေးသော အပျိုစင်ရွယ်လေးမို့ သွယ်သွယ်လျလျလေးဟုဆိုသော်လည်း၊ချွတ်လိုက်တော့လည်းမနဲလှပါ၊ အပျိုသွေးကောင်းတုန်းအချိန်သူ့အချိုးနှင့်သူဖွံ့ထွားသောခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်ဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မီ့ဖင်ဆုံလေးမှာလည်းလုံးကားပြီးဖွံ့ထွားနေသည်လေ။မီကအားပါပါနှင့်ဖိချလိုက်တော့ တဖျစ်ဖျစ်နှင့်ဒုတ်ဒုတ်ထိဝင်သွားတော့၏။

" အားးး ရှစ်...."

ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်နဲ့အရသာ.. ဦးသန်ဇင်ပါးစပ်ဟညည်းတွားပြီးသမီးလတ်ပေးသောအရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ခံစားနေလိုက်တယ်။

" အိုးးး ကျွတ်ကျွတ်...ဖေ..ဟင့်..ယောက်ျားဟာကြီးက အထဲထိဝင်သွားတာ နင့်ခနဲပဲ..အု..အားးး ဟားးးး"

မီက အရိုင်းလေးပေမယ့်သိပ်သင်ပေးစရာမလိုပါဘူး..၊ သဘာဝကဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို အလိုလိုညွှန်ပြသလိုဖြစ်နေလို့၊အော်တိုပဲလှုပ်ရှားမှုတွေကသွားနေတယ်။ ဖင်ကြီးကိုသူ့အဖေလီးပေါ်တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်ဖိလိုးလိုက်၊ဖင်အဆုံးထိုင်ချပြီး စောက်ပတ်ဝနဲ့လဥကြီး ၂ လုံးထိအောင်ကပ်ကြိတ်ပြီးစကောဝိုင်းမွှေ့လိုက်နဲ့အားရပါးရအသားကုန်ကြဲနေပြီ..။ခေါင်းလေးကလဲမော့လို့ အံလေးကြိတ်ပြီးခေါင်းကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ခါပြီးနေနေလိုက်သေးတာ၊ ဆံပင်လေးတွေကဖွာလန်ကြဲလို့..။

မနက်ကကျောင်းသွားတုန်းကသေသေသပ်သပ်လေးစည်းထားတဲ့ဆံပင်က ဘယ်တုန်းထဲကပြေသွားသည်မသိတော့…။ဘရာလေးကျွတ်သွားကထဲကခပ်အိအိလေးကျလာတဲ့ နို့လေး ၂ လုံးက အခုတော့သူမမြင်းခုန်ခုန်ခွပြီးစီးနေတော့၊သူမခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားယိမ်းနွဲ့မှုနဲ့အတူ ဘယ်ညာရမ်းခါလို့နေတယ်။လီးကအဖုတ်နဲ့ကပ်အမွှေ့ခံနေရလို့ဆိမ့်ပြီးသွေးကြောတွေတဖျစ်ဖျစ်၊တဖြင်းဖြင်းနဲ့ဆိမ့်တက်နေရတဲ့ကြားထဲ၊မျက်စိရှေ့မှာနို့လုံးလေးတွေက ကပြနေတော့ ဦးသန့်ဇင်မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး အားရပါးရညှစ်နယ်ကစားတော့တယ်။

သမီးရဲ့ဆောင့်ချလာချက်တွေကိုလဲ လီးကြီးကိုကော့ကော့တင်ပြီးတုန့်ပြန်ပေးတယ်။နို့ကိုညှစ်နေတဲ့လက်တွေကလဲတလှည့်စီ သမီးမီရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုပြောင်းညှစ်ပြီးနယ်နေပြန်တယ်။ဖင်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်၊ ဖင်လုံးလေးကိုအားနဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်ပေးတယ်၊ ဖင်ဖြူဖြူလေးတောင်ရဲတက်လာတယ်။

ပုံမှန်အတိုင်းဆိုအဲ့ဒီရိုက်အားကတော်တော်နာမှာဖြစ်ပေမယ့် ကာမဆိပ်တွေတက်ပြီးဏှာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့မီတစ်ယောက်ကတော့ နာရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ စိတ်တွေပိုလို့သာကြွလာရတယ်။ မီတစ်ယောက်သူ့အဖေပေါ်မှာဒုန်းစိုင်းစီးနေပြီ။

ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် သူ့အပါ်မှာခွလိုးနေတဲ့ ရမ္မက်သွေးအပြည့်နဲ့ရဲတွတ်နေတဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်နေမိတယ်။အခုသူ့သမီးအလတ်မလေးမီက သမီးအကြီးမနောက်လိုက်ပြီး၊ သူ့မယားလုံးလုံးဖြစ်နေပြန်ပြီပဲ။သူ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ရဲရဲလေးက၊ သူ့လီးကြီးကိုငုံပြီးမွှေ့လိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်နေတာများအရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေတအိအိစိမ့်ကျလာပြီး၊ သားအဖ ၂ ယောက်စလုံးရဲ့ လမွှေး၊စောက်မွှေးအုံတွေမှာ ပေပွပြီးစေးထန်းနေတော့တာပဲ။

" အူးးးး အားးး ရှီးးး "

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ပလစ်..

" အိုးးး ဖေ..ဖေရယ်..ဖေကြီး...မီ့ယောက်ျား..မီမရတော့ဘူး..ထွက်..ထွက်ကုန်တော့မယ်ထင်တယ်.."

" ယောက်ျားလဲပြီးတော့မယ် မိန်းမရေ...၊မိန်းမစောက်ပတ်ထဲမှာပဲထုတ်လိုက်တော့မယ်နော်.. ရမလားး ဖေ့ချစ်လေး.."

" အင်းးး ဟင့်..ဟင့်..ဖေ့သဘော..ပြီးချင်ကြိုက်သလိုပြီးပစ်လိုက်... မီတော့ထိမ်းမနိုင်တော့ဘူး..."

" အားး ဟားးး ဟားးး...ဖာ့ခ်..ပြီးပြီ.. ရော့..ယူသွားတော့ ကိုကြီးမိန်းမ၊ ကိုကြီးလရည်တွေယူလိုက်တော့.."

အိုးးး မိန်းမလဲပြီးပြီ..ဖေ..၊ ဖေကြီးအရည်တွေ မီ့စောက်ပတ်ထဲဝင်ကုန်ပြီ...၊ အားးး ဟားး မီလဲထွက်ကုန်ပြီ.. ဟင့်..ဟင့်.."

၁၇ နှစ်ရွယ်ကျောင်းသူပျိုမလေးမီတစ်ယောက်၊ သူမရဲ့မွေးသဖခင်ကြီး ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးပေါ်ကိုအားအင်ကုန်ခမ်းစွာနဲ့ အရုပ်ကြိုးပြတ်မှောက်ရက်ကလေးပုံကျသွားရပြီ။သူမစိတ်ထဲမှာတွေးနေမိတာကတော့၊ သူမရဲ့အခုလေးတင်ပြီးစီးခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံဟာ၊သူမရှာဖွေနေတဲ့၊ သူမဘဝရဲ့ပျော်ရွှင်သာယာမှုအရှိဆုံးအခြေအနေဆိုတာပါပဲ၊သူမ ဒီပျော်ရွှင်သာယာမှုမျိုးကိုအစဉ်မပြတ်၊ နေ့စဉ်ရက်ဆက်၊ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးရချင်နေမိတယ်။

ပြီးတော့ အိမ်ထဲက သူမချစ်တဲ့မိသားစုတစ်စုလုံးကိုလဲသူမလိုပဲ အားလုံးဒီသာယာပျော်ရွှင်မှုမျိုးတန်းတူရည်မျှ ခွဲဝေခံစားစေချင်တယ်လေ။

အင်း.. အိမ်ထဲမှာ သူမအခုလေးတင် ရခဲ့တဲ့ ပျော်ရွှင်မှုမျိုး မရသေး၊ မကြုံသေးတာ ဘယ်သူများကျန်ဦးမလဲ...???



ကျေးဇူးတင်ပါ၏

လမင်းကြီး



 ........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၁ )

အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သာယာသော ညနေခင်းတစ်ခု။ ဦးသန့်ဇင် (နာမည်အပြည့်အစုံက ဦးသန့်ဇင်မောင်) အသက် ၄၅ နှစ်ရှိ လုပ်ငန်းရှင်မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်၊သူ့အိမ်ဝင်းထဲမှာရှိတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရေကူးကန်ရဲ့ဘေးမှာ ဘီယာအေးအေးလေး ထိုင်စုပ်နေလေသည်။ကန်ဘောင်ပေါ်က အပန်းဖြေပက်လက်သစ်သားကုတင်ခုံးတန်းလေးပေါ်မှာ အကြောဆန့်ရင်းသက်တောင့်သက်သာနဲ့ပေါ့။

ဇနီးသည် ကွယ်လွန်သွားကတည်းက စ,ရေတွက်ရင်အခုဆို ၅ နှစ်ရှိခဲ့ပြီလေ။ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတဲ့ သမီးငယ်လေး ၃ ယောက်ရဲ့တာဝန်ကို သူပဲအဖေ၊ သူပဲအမေ မလစ်ဟင်းရအောင်သွန်သင်ဆုံးမ တောက်လျှောက်အုပ်ထိန်းခဲ့ရတာ။အခု သွားလေးသူဖြစ်တဲ့ ဇနီးသည်ကိုသူအရမ်းသတိရနေမိတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်ကာလပတ်လုံး သူ့လုပ်ငန်းတွေတိုးတက်ရေး၊ စီးပွားဥစ္စာ ရှာဖွေစုဆောင်းရေးအတွက်ပဲ ကြိုးစားတည်ဆောက်ပြီးနေခဲ့တယ်။သမီး ၃ ယောက်အနာဂါတ်မှာ သာသာယာယာနေနိုင်အောင်လို့ပေါ့။

ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာတော့ ကြိုးစားခဲ့တာတွေအားလုံး အရာထင်ပြီး သက်တောင့်သက်သာ မကြောင့်မကြနေနိုင်နေပြီ။အခုမှပဲ ကိုယ့်အတွက်ဆိုတာကို စပြီးစဉ်းစားဖို့အချိန်တွေပိုရလာတယ်လို့ပဲ ဆိုရတော့မည်။သွားလေသူ ဇနီးသည်ကို သူသိပ်သတိရနေမိ၏။သူ့အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုတာ သွေးသားကောင်းတုန်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်းယောကျ်ား တစ်ယောက်၊အရွယ်ကောင်းတုန်းမဟုတ်လား။

စီးပွားတွေပြည့်စုံလာလို့ ပင်ပန်းတဲ့အချိန်လေးတွေပြေလျော့လာတဲံအချိန်မှာ သွေးသားဆန္ဒအတွက် စဉ်းစားမှုတွေက ပြန်ပြီးနေရာယူလာတယ်။ဇနီးသည်ကို အရမ်းသတိရနေမိပေမယ့်သူက ပြန်လာနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ပြီပဲလေ...။

" ဖေဖေ ပြန်ရောက်နေတာကြာပြီလား..."

ဦးသန့်ဇင် သူ့သမီးအကြီးမ မေရဲ့အသံကို ရေကူးကန်ဘက်အထွက် အိမ်ဘေးပေါက်က လှမ်းပြောတာ ကြားလိုက်ရတယ်။မေက အိမ်ပေါက်ဝက ထွက်လာရင်း လှမ်းမေးနေတာ။သမီးမေရဲ့အသက်က ၂၂ နှစ်၊နာမည်ကြီးတက္ကသိုလ်တစ်ခုမှာ နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေတုန်း၊မေက သူတို့တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံ(အပေါ်ဖြူ၊အောက်နက်)ဝတ်ထားတယ်။

တက္ကသိုလ်တွေဝတ်စုံတွေရဲ့ ပုံမှန်ဒီဇိုင်းအတိုင်း အင်္ကျီသေးသေးကြပ်ကြပ် ဖစ်ဆိုက်၊ကောက်ညှင်းထုပ်ဆိုတော့ကား ရင်အုံနဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေကို အတင်းညှစ်ထုတ်ပြထားသလို မြင်နေရတယ်။အောက်ပိုင်း စကပ်ကတော့ မေက အတိုဝတ်ရတာမကြိုက်တတ်တဲ့ကလေးမမို့ ဒူးဖုံးတဲ့အထိရှည်တဲ့စကပ်ကိုပဲ ရွေးဝတ်လေ့ရှိတယ်။

အဲ့လိုဆိုတော့လည်း ယဉ်ယဉ်လေးနဲ့ တမျိုးကြည့်ကောင်းတာပဲ။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သေးကျဉ်းတဲ့ခါးလေးနဲ့ဆိုတော့မေဟာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားအတော်ပြေပြစ်တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ငြင်းလို့မရပါဘူး။

" အေး... မကြာသေးဘူးသမီး၊ဒါနဲ့ ညီမလေးကိုရော ဝင်ကြိုခဲ့ရဲ့လား..."

" ကြိုခဲ့ပါတယ်ဖေဖေရဲ့...

ညီမလေးမိုင်က အဝတ်အစားသွားလဲနေတယ်...ခဏကြာရင် အလတ်မ မီကိုလည်း ကျူရှင်မှာ သမီးသွားကြိုမှာပါ..."

ပြေားရင်း မေအနားကိုရောက်လာပြီး ဘေးနားက ဆိုဖာဝိုင်းဝိုင်းပုပုလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ခုကိုချလိုက်ပြီး...

" အချိန်တွေများ ကုန်တာမြန်လိုက်တာနော်၊သမီးလတ်မီတောင် နောက်နှစ် တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်လား.."

" ဝင်ခွင့်ပဲ အောင်အောင်ဖြေပါစေအုံးဖေဖေရယ်...သမီးတော့ ဒီဟာမလေးအတွက် ပူတယ်..."

" မီက စာတော်ပါတယ်..ကြိုးစားပါတယ်ကွာ..သမီးသိပ်စိတ်မပူပါနဲ့.."

" မီကလည်း မေ့ရဲ့ ညီမလေးပဲဖေဖေရယ်..မေက ညီမလေးတွေကို ဖေ့ဖေ့ကို ကူပြီးစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ၊ မေမေ့ကိုယ်စားပေါ့..."

" မေမေ့ကိုယ်စားတဲ့လား.."

ဦးသန့်ဇင် တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိတယ်။မသိစိတ်က ဘယ်အထိဆက်တွေး ခရီးဆက်နေမိလဲမသိ....။

" ဟင် ဖေဖေ ဘာပြောတာလဲဟင်..."

" သြော်.. ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ဘူးသမီး..ဒီလိုပဲ တစ်ယောက်တည်းလျှောက်ပြောနေတတ်တာ အကျင့်လိုဖြစ်နေပြီ...။

ဦးသန့်ဇင် သူအမှတ်တမဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ တင်းကြပ်နေတဲ့ရင်ဘက်ကို အတင်းဆွဲစေ့တပ်ထားတဲ့ မေရဲ့ တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံကြယ်သီးလေးတွေကနေမျက်လုံးကို အမြန်ဖယ်လိုက်ရတယ်။

" ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဟ..ဒါငါ့သမီးလေးလေ..ငါ မေ့ကို ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုကြည့်မိတာလဲ..ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တကယ်ပဲနားမလည်နိုင်တော့ဘူး.."

စိတ်ထဲကအတွေး။

" ကဲ ဖေဖေ၊ သမီး မေ့ကိုသွားကြိုတော့မယ်..တော်ကြာ နောက်ကျလို့ မီမ သမီးကိုပွစိပွစိလုပ်နေဦးမယ်"

" အိမ်း... ခဏနေဦး၊

ဖေဖေပါလိုက်ခဲ့မယ်ကွာ၊ ဒီနေ့ည အပြင်ဆိုင်မှာ ထမင်းစားကြရအောင်.."

" ဟေးး...ပွပြီကွ..ဒါဆို မိုင့်ကိုပါ သွားခေါ်လာလိုက်မယ်"

မေတစ်ယောက် ဝမ်းသာအားရနဲ့အိမ်ထဲကို ခုန်ပေါက်ပြေးဝင်သွားတယ်...။

..................................................................................................

သာယာလှပသောကန်စပ်၊ ရောင်စုံမီးများ၊ရေပန်းများနဲ့ ခမ်းနားလှစွာသော အပြင်အဆင်၊သစ်ရိပ် ရေရိပ်နဲ့မိန်းမောဖွယ်ကောင်းတဲ့သဘာဝအငွေ့အသက်၊ မြို့တစ်နေရာက နာမည်ကြီးလှတဲ့ seafood စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခုရဲ့ရေစပ်က သီးသန့်ခန်းတဲနန်းလေးတစ်ခုတွင်းမှာ...နှစ်ဝက်ကာလအတွင်း ပထမဆုံးအကြိမ်သားအဖတွေစုစည်း၊နွေးနွေးထွေးထွေးထွက်ပြီးအတူ စားသောက်ခွင့်ရခဲ့ခြင်း။

အကြောင်းကတော့...စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးသန့်ဇင်မောင်နေ့စဉ် မိုးမချုပ်ပဲ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့မရှိ။ဒီတော့ သမီးများနဲ့ မျက်နှာစုံညီ အတူညစာစားဖို့အခွင့်အရေး အလွန်နည်းခဲ့၏။

" ဖေကြီး.. မိုင် ဂဏန်းစားချင်တယ်..ဖေကြီးအခွံခွာပေးနော်"

အငယ်ဆုံးမဖြစ်တဲ့ မိုင်က သူ့အဖေကို အထူးကပ်ချွဲနေတယ်။အဖေနဲ့ဒီလိုနေရတဲ့အချိန်တွေကနည်းတယ်လေ။မိုင်က ဒီနှစ် ၁၅ နှစ် အပျိုပေါက်စ၊ ၉ တန်းတက်နေတုန်း။

" ဟဲ့ မိုင်...နင်ဖေကြီးကို ဒီလောက်ကပ်ချွဲနေစရာမလိုပါဘူး..လာပါ မမခွာပေးမယ်"

အလတ်မဖြစ်တဲ့ မီက ဝင်ပြောလိုက်တယ်။မီက ဒီနှစ်အသက် ၁၈ နှစ်၊တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်၊သူလိုချင်တဲ့မေဂျာကိုရအောင်လို့ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကဖြေရဦးမှာ။ဒါကြောင့် ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက်အထူးကျူရှင်ကို ညနေတိုင်းသွားတက်နေရတယ်။အမအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ မေက နေ့တိုင်းသွားကြိုပေးရတာအမြဲ။

" မရဘူး.. မရဘူး.. မိုင်က ဖေကြီးခွာပေးတာမှ စားချင်တာ"

ပြောပြောဆိုဆို မိုင်က သူ့အဖေလက်မောင်းကိုအတင်းဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာဖက်ထားလိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်ကိုယ်တိုင်ရော၊အမနှစ်ယောက်ရောသူ့ရဲ့ကလေးချွဲအမူအရာကိုကြည့်ပြီးရယ်နေကြတယ်။ဒါပေမယ့်ပေါ့..ဦးသန့်ဇင်တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ခံစားနေရတယ်။ဘီယာရဲ့တန်ခိုးသတ္တိကြောင့်လား ဘာလားတော့မသိ၊ သူသိနေတာက သူရဲ့လက်မောင်းမှာတစ်စုံတစ်ရာ နွေးနွေးအိအိအထိအတွေ့လေးခံစားနေရတယ်။

၁၅ နှစ်သာရှိသေးပေမယ့် မငယ်တော့တဲ့ မိုင်ရဲ့ အပျိုစင်ရင်သား ထွေးထွေးလေးတွေက ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လက်မောင်းသားတွေပေါ်မှာ သိသိသာသာကြီးဖိကပ်ပွတ်ချေနေသလိုပဲ။သမီးမိုင်ကတော့ အမှတ်တမဲ့ပဲနေမှာပေါ့။ဦးသန့်ဇင်မှာတော့ ရှင်းမပြတတ်တဲ့ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှုတစ်မျိုးကို ခံစားနေရတယ်...။မ,ဓာတ်ရဲ့ အငွေ့အသက် အထိအတွေ့ကိုဒီလိုအနီးကပ်မခံစားရတာ ကြာခဲ့ပါပကော...။

ဇနီးသည် မျက်နှာလွှဲသွားပြီးကတည်းကစီးပွားရေးကိုပဲ ဇောက်ချလုပ်နေခဲ့သူဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်၊ယုတ်စွအဆုံး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ KTVတောင် သွားမထိုင်ခဲ့...။မိန်းကလေးတွေပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်၊ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်တာတွေ မရှိခဲ့ဘူးဆိုတော့လေ...။

သြော်...သမီးအငယ်ဆုံးလေးတောင်မှ ပြည့်စုံတဲ့မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ကောင်းကောင်းဖြစ်နေပါပြီကော...။သမီးငယ်ကတော့ အမှတ်တမဲ့ဆိုပေမယ့် သူရဲ့ မ,ဓာတ်ဆွဲဆောင်မှုက ဆန့်ကျင်ဘက်ဓာတ်ကိုအလိုအလျောက်ဆွဲငင်ယူနေပြီလေ။

ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ဖုံးကွယ်နေတဲ့အရာတစ်ခုက အလိုလိုနေရင်း ဖောင်းကြွနိုးထလာတော့တယ်။ တင်းမာ တိုးထွက်လာတဲ့ခံစားမှုကိုသူသတိထားမိပြီ။ဦးသန့်ဇင်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ရိုင်းကိုအတင်းဖိနှိပ်ချုပ်တည်းထားလိုက်ရ၏။ဒါ ငါ့သမီးလေ၊ ငါဒီလိုတွေးလို့ဘယ်ရမလဲ...။စိတ်ကို ဖိနှိပ်နေရတုန်းမှာပဲ အပျိုမလေးရဲ့ကိုယ်သင်းနဲ့၊နက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်အုံလေးဆီကသင်းမွှေးမွှေးရနံ့လေး လွင့်ပျံ့လာတော့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေရင်းက လွတ်သွားချင်သေးတယ်။

သူ မိုင့်ရဲ့လည်ပင်းလေးကို သိုင်းဖက်ပြီး လက်ကို ပုခုံးလေးပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်တယ်။ပုခုံးလေးကိုဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေမိတယ်။မိုင်က သူ့အဖေကြီးချစ်ခြင်းကြီးစွာနဲ့ထွေးဖက်ထားတယ်လို့ပဲ မှတ်ယူကာရင်ခွင်ထဲပိုတိုးပြီး ခေါင်းဝင်တိုးဖက်လာတယ်။ဦးသန့်ဇင်ရင်ထဲမှာ အခုခံစားနေရတာကတော့..ချစ်စရာကောင်းပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ၁၅ နှစ်အရွယ်အပျိုဖျန်းမလေးတစ်ယောက်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ မြတ်နိုးစွာဖက်ထားမိတာပါပဲ။

" ဟဲ့ မိမိုင်..သိပ်အရမ်းကြီးလည်း ကပ်ချွဲမနေနဲ့..ဖေကြီးက သူ့အလုပ်နဲ့တစ်နေ့လုံးမောလာတာ..ဖေကြီးအမောပြေအောင် အလိုက်တသိနေပေးလေ..။

မီက အသံမာမာနဲ့ အငယ်မကို ဟောက်တယ်။

" ဟွန့် .. မမက မိုင့်ကိုဆိုရင် ဟောက်ဖို့ပဲတတ်တယ်.."

မိုင် နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စိတ်ကောက်ဟန်ပြတယ်...။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ပဲ မှာထားတာတွေစားနေပြီး တခါတရံမှသာခံစားရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ သာယာလှပမှုကို ခံယူမိန်းမောနေပုံရသည်။ဟိုဘက် ပင်မစားသောက်ခန်းဘက်က jazz တေးသံသဲ့သဲ့က လွင့်ပျံ့လာ၏...။

......................................................................................................................

စားသောက်ဆိုင်ကအပြန် တစ်လမ်းလုံးမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်ရင်ထဲ အတွေးထဲမှာ ရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့....။အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်သွား ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်လုပ်ကြနဲ့ လူခွဲလိုက်ကြသည်။ဦးသန့်ဇင်လည်း အပေါ်ထပ်တက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။ထွေပြားနေတဲ့အတွေးတွေနဲ့ ခန္ဓာထဲက အပူဓာတ်တွေ လျော့သွားပါစေတော့လို့။

ဒါပေမယ့် သိပ်အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ရေချိုးအပြီး ဘီယာအေးအေးလေးတစ်ဗူးလောက်ထပ်သောက်ချင်လာတယ်။သက်တောင့်သက်သာအိပ်ပျော်အောင်လို့ပေါ့။အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တော့ တစ်အိမ်လုံးမီးတွေပိတ်ထားပြီးလို့ မှောင်နေပြီ။အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာမီးနဲ့ အပြင်ဥယဉ်လေးထဲကမီးပဲ ပုံမှန်အတိုင်းထွန်းထားသည်။ဒါပေမယ့် အခုသူသွားမယ့်မီးဖိုချောင်ခန်းဆီက မီးရောင်လေးတစ်ပွင့် မြင်နေရသေးသည်။မီးဖိုထဲ ဘယ်သူရှိနေသလဲတွေးနေမိ၏။

" သြ...ဖေကြီး ဘာဆင်းလုပ်တာလဲ "

သမီးကြီးမေရဲ့အသံနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တာကြားလိုက်ရတယ်။မေ့လက်ထဲမှာလည်း ကပ်ထူစက္ကူနို့ဗူးကြီးထဲကနို့တွေကို ဖန်ခွက်ထဲလောင်းထည့်နေတယ်။သမီးကြီးမေကိုကြည့်ပြီး သူခန္ဓာကိုယ်သွေးသားတွေပြန်ပူတက်လာပြန်ပါပြီ။

ကြည့်...မေဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကပန်ဂျာ့မာ့စ်ဆိုပေမယ့် ဘောင်းဘီကအတိုအင်္ကျီကအပါးစားမှ တော်တော်ပါးတာ၊ဖွံ့ထွားတင်းရင်းနေတဲ့အထဲက ရင်သားအစုံကိုအနက်ရောင်အတွင်းခံဘရာလေးနဲ့ဆိုတော့ ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်နေရတာပေါ့။

" သြော်... ဖေဖေဆင်းလာပြီး မေ့ကို...အဲ..ဟိုလေ... ဘီယာဗူး လာယူတာသမီး"

သူလည်း သတိတွေလွတ်သလိုဖြစ်နေပြီး စကားတွေ အယောင်ယောင် အမှားမှား။ သူ ဘီယာဗူးထည့်ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီသွားဖို့ရှေ့တိုးလျှောက်လိုက်တယ်။ပုလင်းတွေတင်ထားတဲ့ ကောင်တာရှေ့မှာရပ်ပြီး နို့ငှဲ့နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့နောက်ကဖြတ်လျှောက်ရမှာဖြစ်ပြီး ဒီနေရာကလည်းလျှောက်လမ်းရဲ့ အကျဉ်းဆုံးနေရာဖြစ်လို့နေပြန်ပါတယ်။

သူ မေ့နောက်ကအဖြတ်ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်တိုးကပ်ဝင်ရတော့မေ့ဖင်သားအိအိလေးကို သူ့ဖွားဘက်တော်နဲ့ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲသလိုဖြစ်နေတယ်။ခဏလေးထိလိုက်မိတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲတုန့်ပြန်နိုးထမှုမြန်တဲ့ သူ့ပစ္စည်းကချက်ချင်းမာလာတော့တယ်။

မေ့မှာလည်း သူ့တင်ပါးလေးကို လာရောက်ထိုးနေတဲ့အရာတခုခုရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရတယ်။မေက ဖြတ်သွားတဲ့ သူ့ဖခင် ဦးသန့်ဇင်သွားရာကို လိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။ဦးသန့်ဇင်က ဘာမှမသိသလို စိတ်မဝင်စားသလိုပဲ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာဗူးကိုဖောက်ပြီး သောက်နေတယ်။စိတ်ထဲမှာတော့ စောစောကဖြစ်လာခဲ့တဲ့ မထင်မှတ်တဲ့အခြေနေတွေကြောင့်သွေးသားတောင့်တမှုသဘာဝတွေရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုတွေက ထကြွနေတယ်။သူကြိုးစားပြီး စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်နေရသည်။

ဘီယာဗူးယူပြီး သူ့အိပ်ခန်းပြန်ဖို့ ဒီလမ်းအတိုင်း တစ်ခေါက်ပြန်ဖြတ်ရမယ်။သူ့စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။သမီးမေကိုယ်တိုင်ကလည်း ခုနကနေရာကရုတ်တရက် ခွာသွားမယ့်ပုံမရ။သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ တခုခုညှို့ချက်မိထားသလို နေမြဲနေရာမှာပဲ ရပ်နေမိတယ်။

တမင်ပဲလား၊ မင်သက်နေတာလား ဦးသန့်ဇင် မဝေခွဲနိုင်။မေ ဖန်ခွက်ထဲက ထည့်ပြီးသားနို့ကို နေရာကမခွာ ရပ်သောက်နေမိတယ်။ဦးသန့်ဇင် ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခြေအနေကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ဒီအခြေအနေကို ထိုးဖောက်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် လမ်းကျဉ်းမှာ ရပ်မြဲဖြစ်တဲ့သမီးဖြစ်သူကို ခမ်းဖယ်ပေးဖို့ တခွန်းမှမပြောဖြစ်ပဲ မေ့နောက်ကကပ်ကပ်သပ်သပ်နေရာလေးကို တိုးဖြတ်လိုက်ပြန်တယ်။မေ့တင်ပါးအိအိလေးနဲ့ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ထိထိမိမိကြီးဆွဲပွတ်ဖိကပ်ဖြတ်သန်းမိပြန်ပါပြီ။နေရာကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာအတင်းဖိကပ်တိုးထွက်ရတဲ့အဟုန်ကြောင့်မေ့လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ဖန်ခွက်ထဲကနို့တွေဟာခလောက်ဆန်ပြီး ဖိတ်ကုန်တယ်။

" အိုး..ဖေဖေကလည်း...လျှောက်တာ သေချာကြည့်မလျှောက်ဘူး"

" ဟာ..ဆောရီး..ဆောရီးသမီး..ဒီနေ့ဖေဖေသောက်ထားတာ နည်းနည်းများနေပြီထင်တယ်"

ဦးသန့်ဇင် မေ့ကို အဲဒီလိုပြောပြီးတောင်းပန်နေပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ မေ့နောက်က မခွာဖြစ်သေးဘူး။ သူရဲ့လိင်တန်ကြီးက မာကြောထကြွလာပြီး သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ဖင်ကြားမြောင်းထဲမှာ ထိထိမိမိကြီး ထိုးကပ်ထောက်ထားမိနေပြီလေ။မေက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့...

" အင်း..ကိတ် ကိစ္စမရှိပါဘူးဖေကြီး..သမီးဖာသာသုတ်လိုက်..ကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်..."

မေ သူ့ဖင်ကိုထိုးထောက်ထားတဲ့ မာကြောကြောအရာကြီးက ဘာလဲဆိုတာတွေးမိနေပြီလေ။အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက အခုချိန်ထိယောကျ်ားလိင်တန်ဆိုတဲ့ဟာကြီးလို့ သိရတဲ့ မာမာအချောင်းကြီးနဲ့ အခုလိုမိမိရရကြီးမထိတွေ့ခဲ့ဖူးသေးဘူး။

ကြားထဲက ညဝတ်ဘောင်းဘီပါးလေးတခုပဲ ခံနေတာကလွဲလို့ ပူနွေးမာကြောနေတဲ့ အချောင်းကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားနေရတယ်။ဆူဖြိုးအားကောင်းတဲ့ အပျိုသွေးတွေက မေ့တကိုယ်လုံး ပူနွေးစွာ လှည့်ပတ်ဆောင့်တက်လာတော့တယ်။

" အို...သမီးကလည်း ဒါဖေဖေ့ကြောင့်ဖြစ်တာ..ဖေဖေလုပ်ပေးပါ့မယ်.."

" ဘာ...ဘာလုပ်မှာလဲ.."

" သြော်..ဒီနို့တွေဖိတ်ကျပြီး ပေနေတာကိုပြောတာပေါ့..."

ဦးသန့်ဇင်က ပြောပြောဆိုဆို ကောင်တာပေါ်တင်ထားတဲ့အဝတ်စကိုလှမ်းဆွဲပြီး ခေါ်ပေါ်မှာဖိတ်နေတဲ့ နို့ရည်တွေကို မမီ့တမီလှမ်းကုန်းသုတ်နေတယ်။ သူ့ကိုယ်ကြီးကတော့ မေ့နောက်က မခွာသေးဘူး။သူရှေ့ကုန်းပြီးလှမ်းသုတ်တော့ မေ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတယ်။ခပ်ဝေးဝေးလက်ရောက်အောင်လှမ်းလေ၊ သမီးရဲ့ဖင်ကြားထဲကို လိင်တန်ကြီးက ပိုဖိထောက်မိလေပဲ။

" ဖေ... ဖေကြီး ဖယ်ပါဦးမေ မနေတတ်ဘူး..အသက်ရှုကြပ်လိုက်တာ "

ဒါပေမယ့် ဦးသန့်ဇင် သူ ဘာမှကြားနိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘူး..။မေ့ရဲ့လည်တိုင်လေးက ထွက်လာတဲ့သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးတွေဟာ သူ့ကိုရုန်းမထွက်နိုင်အောင်အရမ်းကို ဆွဲဆောင်လွန်းနေတယ်။သူ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်က သမီးမေရဲ့လည်တိုင်လေးပေါ်ကျရောက်သွားပြီး တဖြည်းဖြည်း နူးညံ့စွားနမ်းရှုတ်နေမိပြီလေ။ သူ့ရဲ့လက်ကလည်း စားပွဲသုတ်တဲ့အဝတ်ကို ဘယ်အချိန်ကလွှတ်ချလိုက်မိလဲမသိတော့၊သတိထားမိချိန်မှာ မေ့ရဲ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သိမ်းဖက်ကိုင်ထားမိနေပြီ။

" ဖေကြီး.. ဖေကြီး... မေ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်.."

" သမီး..မေ.. သမီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သိရဲ့လား..သမီး သိပ်သိပ်လှလာတယ်သိလား.."

ဦးသန့်ဇင် ပြောနေရင်းနဲ့ မေ့ရဲ့လည်တိုင်နဲ့ ဂုတ်သားလေးတွေကို ရွရွလေးဆက်နမ်းနေချိန်မှာ လက်ကလည်း မေ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလှုပ်နိုင်အောင်ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" ဖေ .. ဖေကြီး... မလုပ်ပါနဲ့..သမီး..သမီး...အင်း..ဟင်းး.."

" ဘာဖြစ်လို့လဲ မေ ..ဖေဖေ သမီးကို ဖက်ရုံဖက်ထားတာ"

" ဖေဖေဖက်တာကြီးကလည်း ဘာ..ဘာကြီးနဲ့ သမီးတင်ပါးကို ဖိတွန်းနေလဲမသိဘူး..အူးးးး.. စစ်စ်စ်.."

"ဘယ်မှာလဲ.. ဖေကြီးဘာမှမမြင်ပါလားသမီး.."

ဦးသန့်ဇင် ပါးစပ်က ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးပြောနေပေမဲ့ သူ့လိင်တန်မာမာကြီးနဲ့ မေ့ဖင်ဆုံကြီးကို တမင်ပိုပြီးထိကပ်ဖိကြိတ်လိုက်ရင်း ခါးကို ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းပြီးမွှေနေတယ်။

" ဖေဖေ...အီးးး အဲ့လို..အဲ့လိုကြီး...မ..မလုပ်...အု..."

" ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးရဲ့"

" မေ....မေမနေတတ်ဘူး..သမီးကြက်သီးထတယ်...ရင်တုန်တယ်ဖေဖေ"

သူ့ရဲ့နှိုးဆွပေးမှုမှာ မေက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ တုန့်ပြန်လာတာကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကဦးသန့်ဇင်ကျေနပ်နေမိတယ်။သူလိုချင်တဲ့တုန့်ပြန်မှုပဲလေ။အခုချိန် သူဘာဆက်လုပ်လုပ် သမီးမေ လက်သင့်ခံတော့မယ့်အခြေနေကိုရိပ်စားမိပြီလေ။သူလုပ်နေတာ လုပ်သင့် မလုပ်သင့်၊မှန်တယ် မှားတယ် ဝေခွဲမနေတော့ပဲလက်ကိုတဖြည်းဖြည်း မေ့ရဲ့ရင်အုံလေးပေါ်ရွှေ့လာခဲ့လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မေရဲ့ ရွှေရင်ဖူးသစ်နို့လုံးလုံးလေးတစ်စုံကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ပွတ်သပ်ညှစ်ကိုင်နယ်ချေပေးနေလိုက်ပြီလေ။

မေ့မှာ ဓာတ်လိုက်သလို တဖျင်းဖျင်းရှော့ဖြစ်သွားရပြီ။ယခင်က ဘယ်ယောကျ်ားရဲ့အထိအတွေ့မှခုလိုထိထိမိမိကြီး မကြုံခဲ့ဖူးသေးတဲ့ အပျိုရိုင်းလေး။မေက အသက် ၂၂ နှစ်သာရှိခဲ့တာ စာမှစာပဲ အာရုံစိုက်ထားခဲ့တဲ့သူ။မထင်မှတ်တဲ့ ဖိုဓာတ်ရဲ့အတွေ့ကို ထိထိမိမိကြီး ခံစားလိုက်ရတော့ မေ့ခမျာ စပါးကြီးမြွေအညှို့ခံရပြီး မျိုချခံရကာနီးအခြေနေလို ပျော့ကျသွားပါတော့တယ်။

............................................................................................................

ဦးသန့်ဇင်ရဲ့အနမ်းတွေကလည်းအခုတင်ရေချိုးပြီးစဖြစ်လို့ ခရင်မ်နံ့ပေါင်ဒါနံ့တွေနဲ့ သင်းမွှေးနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို အငမ်းမရ တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်နေတယ်။

" အိုးးး...ဖေဖေရယ်...ဖေဖေ့လက် ဘာဖြစ်လို့ မေ့ရင်အုံကို လာညှစ်နေရတာလဲ... အင်းး...ဟင်းးးး....ဖေဖေ....။

ဦးသန့်ဇင်ဟာ သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ ကာအစိတ်ဆန္ဒတွေကို အစွမ်းကုန်နိုးကြွလာအောင် နှိုးဆွတဲ့အနေနဲ့ မေ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညဝတ်အင်္ကျီရဲ့အပေါ်ကနေ ခပ်သွက်သွက်ကလေး စက်ဝိုင်းပုံလှိမ့်ပြီး ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တာ မေ့ဆီက ညည်းသံလေး စထွက်လာပါတယ်။

" ဖေ...ဖေဖေ..မေ့ကို ဘာ...ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ...အင်းး..အင်းးးး..ဖေဖေ...အားးး..အဲ့လိုကြီး အရမ်းကြီးမညှစ်ပါနဲ့ ဖေဖေရယ်...သမီးမနေတတ်တော့ဘူး...အူးးး"

" ဖေကြီးက ဘာကိုညှစ်နေလို့လဲ သမီးရဲ့...ပြောစမ်းပါဦး...."

" ဟို...ဟို..မေ့..မေ့ရင်ဘတ်..အင်း...ဟင်း...."

" မဟုတ်သေးပါဘူး...အဲလိုခေါ်တာ မှန်မှ မမှန်ပဲ...မှန်မှန်ခေါ်...ဘာတဲ့.."

" ဟင့်..ဟင့်အင်း...မသိဘူး...မေရှက်တယ်..."

" ရှက်တယ်..ဟုတ်လား...ဒါဆို ဒီလိုစမ်းကြည့်လိုက်ဦးမယ်...ကဲကွာ..ကဲ...ကဲ....ဘယ်လိုနေလဲ..."

" အင်းးးး.. ဟင်းး..အိုးး..ဖေဖေ..မညှစ်ပါနဲ့...အဲ့အသီးလေးကို ဆွမပေးပါနဲ့ဖေဖေရယ်...."

" ဘာအသီးလေးလဲ.."

" ဟင့်..အင့်...နို့...နို့သီးး..မေ့နို့..နို့..တွေကို ဖေကြီး ညှစ်နေတာ..အူးးးး "

ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုသူ့ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်အောင် ဆွဲယူလှည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့မာတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးဟာ မေ့ရဲ့ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးပေါ်ကိုဖိထောက်မိပြီးဖြစ်နေတယ်။ကြားမှာ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပန်ဂျားမာ့စ်ဘောင်းဘီရဲ့ အဝတ်သားပါးပါးလေးနဲ့ ပင်တီပါးပါးလေးပဲ အတားအဆီးရှိတော့တယ်။

သူဟာ သမီးဖြစ်သူမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖတ်ထားပြီးတော့ မေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲယူစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မေ့ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးသွင်းပြီး လျှာချင်းလိမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မေဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲမသိဘူး။တကိုယ်လုံးလည်း ဓာတ်လိုက်သလို တဖျင်းဖျင်းတုန်တက်သွားတယ်။တစ်ခါမှ အခုလိုသူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်တာ မခံရဖူးဘူးလေ။

ခဏအကြာမှာတော့ မေဟာ သူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုလျှာပြန်ထိုးသွင်းပြီး အနမ်းကို မတတ်တတတ်နဲ့တုန့်ပြန်ဖို့ ကြိုးစားလာတယ်။

" အိုးးး ဖေဖေ..ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး...ဟင်းးးး အင်းးးး ဖေဖေရယ်...."

" သမီးမေ... ဖေဖေ့ကို သမီးနို့လေးတွေပေးစို့နော်.."

" ကောင်း..ကောင်ပါ့မလားဖေဖေရယ်...ဟင့်...ဖေဖေ့ဟာကြီးကလည်း သမီးကို လာထိုးမိနေပြီ..."

သူ သမီးမေဆီက တုန့်ပြန်အဖြေကို စောင့်မနေတော့ဘူး။မေရဲ့ညဝတ်ရှပ်အင်္ကျီလေးက ကြယ်သီးတွေကို အမြန်ဖြုတ်ပစ်ပြီး ဝင်းနှစ်နေတဲ့ ရင်ညွန့်ကြားကို ရူးမူးစွာနဲ့ နှာခေါင်းမြုပ်အောင်နှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ဘရာအနက်ကလေးကို ချိတ်ဖြုတ် လျှောချလိုက်ပြီးတော့ သမီးရဲ့ပန်းနုရောင် အပျိုစင်နို့သီးခေါင်းလေးကိုရှိုက်မက်စွာလျက်ပြီး စုပ်ယူနေတယ်။ အပျိုရိုင်းမလေးမေဟာ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲတုန်တုန်တက်ပြီးဒိန်းတလိန်းနတ်ဝင်နေတော့တာပေါ့။

" အမလေးးးးး အူးးးဖေဖေ... နို့သီးခေါင်းကိုမလျက်ပါနဲ့...သမီး နေလို့မရတော့ဘူးးးး...မေ့နို့တွေကို ဖေဖေစို့ပေးနေတာလားး....အူးးးးစစ်.."

" သမီးလေး မေ... ဖေဖေ့..သမီး..ဖေဖေနို့စို့ပေးတာ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..သမီးစိတ်တွေ ပါလာပြီမဟုတ်လား..ဟင်.."

" ဖေဖေ...အားးးး.. .သ..သမီး ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး...မေ..မေ့ကိုကယ်ပါဦးဖေဖေရယ်..မေ.. မ..မရတော့ဘူးးး.."

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ မေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးလည်း ဘယ်လိုက ဘယ်လို ချွတ်ချခံလိုက်ရမှန်းမသိဘူး။ ဦးသန့်ဇင် မေ့ကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီပြီး ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။မေ့ရဲ့ ပင်တီအဖြူရောင်ပါးပါးလေးကိုပါ ဆွဲချလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရဲ့ရှေ့က ရုပ်ပုံလွှာကတော့... မေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းလေးဟာ ပေါင်းနှစ်လုံးကြားက ပြူးကန်ပြီထွက်လာတာပါပဲ..။

စောက်မွှေးအုံလေးက ဆီးခုံစပ်မှာ နည်းနည်းထူသယောင်ထင်ရပေမယ့် ကျန်တဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးမှာ ပါးပါးလေးပဲဖုံးနေတယ်။ ဓာတ်လှေခါးတံခါးလို ပူးစိပြီး ပိရိသေသပ်စွာ ပိတ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကပြောပြနေတာကတော့...အရင်က ဘယ်လိုအရာဝတ္ထုမျိုးနဲ့မှ ထိုးသွင်းနှဲ့နယ်ခဲ့ခြင်းမရှိဘူးဆိုတာပါပဲ။

စိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကြားကပဲ စေးတေးတေးအရည်ကြည်စီးကြောင်းလေး လျှံကျစီးဆင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်လေ။

" ဝိုးးး...ဖေဖေချစ်တဲ့သမီးလေးရယ်..သမီးပစ္စည်းလေးက လှလိုက်တာကွာ.. ဘာလို့ဒီလောက်လှနေတာလဲ..ဖေဖေမနေနိုင်တော့ဘူး.."

" အားးးးစစ်စ်...အမလေးးး..ဖေဖေ.. မလျက်နဲ့...မလျက်ပါနဲ့...အမလေးး..ကြက်သီးထလိုက်တာ...ဖေဖေ သမီးရဲ့ ဟို..ဟိုဟာကို ဘာလို့လျက်နေတာလဲ..တော်...တော်...ရပ်ပါဦးဖေဖေ...သမီး နှလုံးတုန်လို့သေတော့မယ်..."

တကယ်လို့ အခုချိန်မှာတစ်စုံတစ်ယောက်ယောက်သာ ဆင်းလာခဲ့ပြီး မီးဖိုဘက် လှမ်းကြည့်ရင် မြင်ရမယ့်မြင်ကွင်းကတော့...လှပပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပျိုမလေးတစ်ယောက် မီးဖိုခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာလက်ကလေး နောက်ပစ်ထောက်ထားပြီး မျက်နှာလေးက အပေါ်မော့လို့ မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်နေသလိုထင်ရပေမယ့် မျက်လုံးလေးမှတ်ပြီး မှေးစင်းနေသည်။

ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းဟာဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ကားထွက်နေတာ တွေ့ရပေလိမ့်မည်။ကားနေတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာတော့ အသက်အရွယ်အတန်ရနေပြီဖြစ်တဲ့ယောကျ်ားကြီးတစ်ယောက်ကငုံ့ပြီး တစ်ခုခုကို အသေအကြေကြိုးပမ်းအားထုတ်နေလေသည်။

ကောင်မလေးရဲ့ အဖြူရောင်လွလွ ပင်တီလေးကတော့ ခြေထောက်ကနေ လုံးဝကျွတ်ထွက်မသွားသေးပဲ ခြေကျင်းဝတ်မှာ တန်းလန်းလေးပေါ့။

" ဖေကြီးရယ်...တော်..အားးး.. စစ်စ်စ်..ရပ်ပါဦး..အားးး "

" ဘာကို ရပ်ရမှာလဲ သမီးရဲ့..."

ဦးသန့်ဇင် မသိသလိုလုပ်၍မေးလိုက်သည်။

" ရပ်..ရပ်ပါဦးဖေကြီး...မေ့ကိုလျက်နေတာ အရင်ရပ်ပါဦး..အားးး..စစ်.."

" မှန်အောင်ပြောလေ...ဖေဖေက ဘာလုပ်တာရပ်ရမှာလဲ..မပြောနိုင်ရင် ဖေကြီးမရပ်ဘူး.."

ဦးသန့်ဇင် သူ့သမီးကို တမင်မခံချိမခံသာဖြစ်အောင် စ,နေတယ်။ပြီးတော့ မေ့ရဲ့စောက်စိလေးကို ပိုပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လျက်ပေးလိုက်တယ်။

"အူးးး...သမီးဟိုဟာ..အင်း..အ..အဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်ပေးပါပြောတာဖေကြီးရယ်... မေသေတော့မှာပဲ...

ဟို..ဟိုစောက်စိကို မလျက်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်..အားးး...မေ့စောက်စိတွေ စိမ့်သလို စိမ့်သလို ကျင်သလိုကြီး..အမလေး...အားးးးးး...မေမရတော့ဘူး..."

သမီးဖြစ်သူ အဲသလိုပြောလာမှပဲ ဦးသန့်ဇင်လည်း သမီးမေကိုချီပြီး စားပွဲပေါ်ကချပေးလိုက်တယ်။

" သမီး..မေ..ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်.."

ဦးသန့်ဇင်ခိုင်းလိုက်တော့ မေလည်း ယောင်တီးယောင်နနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်၏။အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင် သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ အသုံးမပြုတာကြာပြီဖြစ်တဲ့သူ့ရဲ့အကြီးစားလိင်တန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။သမီးမေရဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ လီးကြီးက ငေါက်တောက်ကြီးရမ်းနေချိန်မှာ...

"သမီးလေး..မေ..ဖေကြီးလီးကို နည်းနည်းလောက် စုပ်ကြည့်ပေးလို့ရမလား..ဟင်..ဖေကြီးလိုချင်လိုက်တာ..."

" သ..သမီး မလုပ်တတ်ဘူး ဖေဖေ..ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ.."

" ရေခဲမုန့် စုပ်သလိုပေါ့ သမီးရယ်..သမီး လုပ်နိုင်မယ်မဟုတ်လား..."

" ဟုတ်..ဖေဖေ့အတွက် သမီးကြိုးစားကြည့်ပါ့မယ်.."

မေ..အဖေဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထားရာမှ သူ့အဖေလီးနဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာ တတန်းထဲဖြစ်အောင် ခါးလေးကို ဆန့်တင်ပြီး ကိုယ်လေးကိုကြွလိုက်သည်။ အဖေဖြစ်သူရဲ့ နီရဲပြောင်တင်းမာထန်နေတဲ့လီးကြီးဟာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ငယ်ရွယ်စိုပြေနေတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ ဝဲနေတယ်။

မေ.. ဖြည်းဖြည်းချင်းလက်လှမ်းလိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကို အသာဖွဖွလေးကိုင်လိုက်တယ်။အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ် အပျိုမလေးရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အင်္ဂါလီးကြီးကို စတင်ကိုင်တွယ်ဖူးခြင်း...။

သမီး မေရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင် ခြင်းခံလိုက်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် အကြောတွေဆိမ့်ပြီး ဆက်ကနဲတုန်တက်သွားကာ အရည်တောင် ချက်ချင်းပန်းထွက်လုမတက်ပါပဲ။မေက သူ့အဖေရဲ့ လီးကြီးကို ညင်သာစွာပဲကိုင်တွယ်ပြီးပါးစပ်ကလေးကို ဖြည်းဖြည်းဟကာ ငုံလိုက်တဲ့အခါမှာတော့...

" အားးးး အဲဒီလို..ဟုတ်တယ်..မေ...လျှာလေးနဲ့ လီးထိပ်ကို လျက်ပေးဦးသမီး...နောက်လက်...အူးးးး.. နောက်လက်တစ်ဖက်က လီးချောင်းကိုဆုပ်ပြီး အားး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တိုက်ပေးး"

" အမယ်လေးကွာ...ရှိးးးး အိုးးးးးအရသာရှိလိုက်တာ..."

................................................................................................

မေတစ်ယောက် သူ့မွေးသဖခင်ဖြစ်တဲ့ ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေတယ်။သူမ ခုနလေးတင်က ခံစားခဲ့ရတဲ့သာယာမှုမျိုးကို သူ့အဖေကိုလည်း ထပ်တူ ခံစားစေချင်တဲ့စေတနာနဲ့ပေါ့။

သူမ ကောင်းကောင်းမစုပ်တတ်ပါဘူး၊ သူမဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံမှု အတွေ့အကြုံလေ။သူ့အဖေပြောတဲ့အတိုင်း ရေခဲမုန့်စုပ်သလိုပဲဆိုတာကို မှတ်ထားပြီး မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ကြားက တက်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပြီး သူ့အဖေလီးကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေရှာပါတယ်။

သွေးကြောတွေဖုဖောင်းထနေတဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ နီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို တစ်လှည့်စီသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဟပြီး စုပ်ချည်တစ်ခါ လျက်ချည်တစ်လှည့် လုပ်ပေးနေလိုက်တာ....။

ဦးသန့်ဇင်အနေနဲ့ကလည်း သူ့သမီးကြီးရဲ့ မလုပ်တတ်လုပ်တတ် လုပ်ပေးနေတာကိုကသူ့အတွက် မပြောပြနိုင်လောက်တဲ့ လောကနိဗ္ဗာန်ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ မေဟာ ဖေဖေ့လီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ သွေးသားရဲ့ပူလောင်စွာ လှုံ့ဆော်နေမှုကြောင့် သူမရဲ့အဖုတ်လေးထဲက စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စီးလာလိုက်တာ ပေါင်မှာ စီးကြောင်းလေးကိုဖြစ်လို့..။နောက်ဆုံး...

" သ..သမီးမေရယ်..ဖေကြီးမနိုင်တော့ဘူး..အားးးး ဖေ့ဖေ့ကိုပေးပါတော့နော်...."

" သမီးက ဘာကိုပေးရမှာလဲဖေရဲ့.."

" သမီး..ဖေဖေ့ကိုပေးချစ်ဖို့..ပေးလိုးဖို့ပြောနေတာသမီးလေးရဲ့.. ဖေဖေလိုးတော့မယ်နော်..."

" အို ..ဖေကြီးကလည်း..ဘာတွေပြောနေတာလဲ..."

မေ မျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွား၏။ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုဆွဲပွေ့ချီယူလိုက်ပြီး ပြောင်လက်နေသော မီးဖိုဆောင်ကြွေပြားကြမ်းခင်းပေါ်တွင် အလိုက်သင့်လှဲလျက်ချထားလိုက်သည်။မေ့မှာ ရုန်းကန်ရန်အင်အားမရှိတော့သကဲ့သို့ အဖေဖြစ်သူ ချီပွေ့ရာကို ပျော့ပြောင်းစွာပင်ပါလာလေ၏။ဦးသန့်ဇင် မေ့ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းအား တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ဖိချကားစေလျက် မေ့ပေါင်ကြားသို့ဝင်ထိုင်ပြီးပြောင်ဝင်းမာတင်းနေပြီဖြစ်သော သူ့ရဲ့လီးတံကြီးဖြင့် သမီးမေ၏စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်လေသည်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်ရှိပြီး တင်းပြောင်နေသော သူ၏ဒစ်ထိပ်ကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲစေခြင်း၊ ဒစ်ဖျားဖြင့် စောက်စိပြူးပြူးလေးကို မထိထလုတ် ထိခလုတ်လုပ်ရင်း မေ့မှာတဆက်ဆက်တုန်လျက် စောက်ရည်ကြည်များ ထိမ်း၍မရနိုင် အံထွက်လာတော့ရာ ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လိင်တံကြီးတစ်ချောင်းလုံး မေ့ရဲ့စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ချောဆီသုပ်လိုက်သကဲ့သို့ ချောကျိလာတော့တယ်။

" အားးး ဟင့် ဟင့် ဖေကြီး..ဘာတွေနဲ့ ဘယ်လိုလာပြီး မေ့ဟာကိုပွတ်ဆွဲနေတာလဲ... အူးးးး မေ့..မေ့အစိလေးကို မထိပါနဲ့ဖေဖေရယ်...သမီး နေ ..နေလို့ မ ရ တော့ ဘူးးးး.....အားးးး.. .ဖေကြီးး သမီးကို ဘာလုပ်မှာလဲ...ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ဖေရယ်....သမီးအရှုံးပေးပါပြီ...သမီးဟာက ဖေ့အတွက်ပါပဲ..ဖေကြီးရယ်လုပ်ပါတော့.."

မေဟာ ဦးသန့်ဇင်နှိုးဆွပေးလိုက်တဲ့ ကာမရမက်ဇောအရှိန်အဟုန်တွေ လျှမ်းလျှမ်းတက်ပြီး အရှက်ကုန်သွားကာ သူ့အဖေကို ပွင့်ပွင့်ပဲပြောပြီး တောင်းဆိုနေမိပါပြီ။ဟုတ်ပါတယ် ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ဖိုမဓာတ်တွေရဲ့ တုံ့ပြန်လှုံ့ဆော်မှုတွေကြောင့် အလိုအလျောက် သဘာဝအတိုင်း ပွင့်အံထွက်လာတတ်တာပါ။

ဒီအချိန်မျိုးမှာ အရှက်တရားဆိုတာ မောင်းထုတ်လိုက်သလို ချောင်ထဲရောက်သွားတာမျိုးပါ။သမီးဖြစ်သူထံက အဲ့သလို ဖွင့်ဟတောင်းခံသံလည်းကြားရော ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ကာမစိတ်သွေးတွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။မေ့ကို သမီးလေးတစ်ယောက်လို ဆက်မမြင်နိုင်တော့ဘူး။ သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမယ့်မိတ်ဖက်မိန်းမတစ်ယောက်၊သူ့ချစ်သူ သူ့မယားတစ်ယောက်လို့ပဲမြင်ပြီး သွေးတွေဆူနေပြီ။

သူဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။အပျိုစင်လေး မေ့အတွက်တော့ ဒါဟာ ဘဝမှာ ပထမဆုံးထိတွေ့ခွင့်ရပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့တဲ့ပထမဆုံးလီးကြီးပေါ့။အဲဒီလီးကြီးဟာလည်း သူမအဖေအရင်းရဲ့ လီးကြီးဖြစ်နေပါတယ်။

" အူးးးးစစ်..အားးး. ဖေ...ဖေကြီး...သမီးနာတယ်...မေ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူး...ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဖေဖေရယ်...."

စွပ်..စွပ်.ဗြစ် ပြွတ်...

" အား...ကျွတ်‌ကျွတ်..ဖေဖေ..ဖြည်းဖြည်း..ဖေဖေ့ဟာကြီး မေ့ထဲဝင်လာတာ နင့်နေတာပဲ.."

" အရမ်းနာလား..ကလေးရယ်..ဖေဖေ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးမယ်နော်..."

ဗြစ် ဗြစ်...ဖျစ် ဖျစ် ဖျစ် ...ဖောက်...

" အားးးးး သေပါပြီ...အမလေး..ဖေကြီးရဲ့ ..နာလိုက်တာ..."

မေ အာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်လေ၏။မေ့အပျိုမြှေးပေါက်သွားလေပြီ...

" သမီးလေး...ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးကလေးရယ်...တော်ကြာ ကောင်းလာမှာပါ.."

ကျွိ ကျွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ် ဘွတ်...

" အူးးးဖေဖေ အင့် ဟင့်..မေ ခံရတာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး...နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းတယ်ဖေရယ်..."

" သမီးရယ်..သမီးအဖုတ်လေးက ကြပ်စီးနေတာပဲ...သမီးစောက်ဖုတ်လေးက အဖေ့လီးကြီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးနေတယ်သိလား..အားးး သိပ်ကောင်းတာပဲသမီးရယ်..."

ပလောက်.. ပလောက် စွပ်..ဖွတ်ဖွတ်ဖတ် ဗြစ်ဗြစ်..

" အားးးးဖေဖေ အူး ကောင်းတယ်..ဖေဖေလုပ်တာ ကောင်းတယ်..မေ မနာတော့ဘူး...ဒါပေမယ့် ဖေဖေ့အမွှေးကြီးတွေကသမီးအဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေရှတယ်..အစိကိုလည်း စူးတယ်ဖေဖေ.."

" ဒါလည်း ခဏကြာပျောက်သွားမှာပါသမီးရယ်..ကောင်းတာတစ်ခုတည်းကျန်မှာပါ..ဖေဖေပြင်းပြင်းလိုးတော့မယ်..ဆောင့်လိုးတော့မယ်နော် သမီး"

" ဖေဖေ့သဘောပဲ.. သမီးအခုလည်း ကောင်းနေပြီ..ကောင်းအောင်သာလုပ်ပေးပါဖေဖေ.."

" မေရယ် အခုလို လိုးနေတဲ့အချိန် ဖေဖေလို့မခေါ်ပါနဲ့လား.. တို့တွေ အခုလိုးနေကြပြီဆိုတော့လင်မယားဖြစ်သွားပြီလေ..ဖေကြီးက မေ့ရဲ့ယောကျ်ားပေါ့.."

" ဖေကြီးက မေ့ယောကျ်ားဖြစ်သွားပြီ ဟုတ်လား...ဖေဖေ့ကို မေ့ လင်တော်ရတော့မှာပေါ့နော်..ဟုတ်လားဖေဖေ..ဟင့် ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပဲနဲ့.."

" ဟုတ်တာပေါ့..."

" မေက ဖေ့မိန်းမ"

" အဲ..ကြည့် ဖေဖေလို့မခေါ်ပါနဲ့ဆို..ကဲ..ကဲ.. ယောကျ်ားလို့ တစ်ခွန်းလောက်ခေါ်ကြည့်စမ်းပါလားမိန်းမရယ်...ယောကျာ်းနားလေး ဆိမ့်သွားအောင်ခေါ်ကြည့်လိုက်စမ်း...အူးးးး.. "

ဖောက် ဖောက် ..ဖတ် ..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..

ဦးသန့်ဇင် ပါးစပ်ကပြောနေရင်း မေ့စောက်ပတ်လေးကို တရဆက် ဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။

" အူးးးး စစ်...အဟင့် ဟင့် ဖေရယ်..မေ့ကို ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ...ယောကျ်ား..မေ့ယောကျ်ားရယ်..မိန်းမကို..အဟင့်..အင်းးးမိန်းမကို..."

" ပြောလေ မိန်းမ...မိန်းမကို ..ဘာဖြစ်လဲ..လင်ကြီးက ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ.."

" ဟင့်...မိန်းမစောက်ပတ်ကို လိုးပေးပါ...မေ့စောက်ပတ်ကို နာနာဆောင့်ပေးပါယောကျ်ားရယ်.. မေ..မနာတော့ဘူး...ဆောင့်..နာနာဆောင့်... မေ့နို့တွေကိုလည်း စို့ပေးပါ...မိန်းမ မနိုင်တော့ဘူး...အရမ်းကောင်းနေပြီ..."

မေ့မှာ သူ့အဖေအရင်းက စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပေးနေတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် အောက်ကနေ တဆက်ဆက်တုန်နေပြီး ထွဋ်ထွဋ်လူးနေတော့တယ်။ဦးသန့်ဇင်ဟာ သူ့သမီးဦးအပျိုစင် အလှထိပ်ခေါင်လေးမေကို မယားအဖြစ်နဲ့အားရပါးရ အရှိကိုတဖြည်းဖြည်းမြှင့်ပြီးမညှာတမ်းလိုးနေလိုက်သည်။

ဖောက် ဖောက်..ဇွပ်..ဇွပ်..ဗြစ် ဗြစ်..ဒုတ်..

" အားးး စစ်...ယောကျ်ားရယ်..အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်.."

မေညည်းနေပေမယ့် နာလို့မဟုတ်ပါ..ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် စိတ်ကျေနပ်မှု ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ ညည်းနေခြင်းပါ။အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သမီးပျိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးဟာ အရည်ကြည်များ သွေးစများနဲ့ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ် ခရင်မ်လိုအနှစ်များ ရောယှက်အံထွက်လျက်ရှိကာ အဖရေဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို စောက်ပတ်လေး ကော့ကော့တင်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ ချက်ကျကျနဲ့တုန့်ပြန်အလိုးခံနေပါတော့တယ်။

မျက်ဝန်းမှာလည်း မျက်ရည်စလေးတွေနဲ့..၊ဒါပေမယ့် ဒီမျက်ရည်စတွေကစိုင်းထီးဆိုင်သီချင်းထဲကလိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာကျလာတဲ့ အပြာရောင်မျက်ရည်တွေပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

လိုးသံ ဆောင့်သံများနဲ့ ညည်းသံ အော်သံများက အိမ်အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းမှာ ပျံ့လွင့်လို့နေသည်။ဒါပေမယ့် အခန်းထဲမှ ဖိုမစုံတွဲ လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ တခြားဘာကိုမှ စိတ်ဝင်စားမနေတော့ပါ။

ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို မေ့ထားလိုက်ပြီးတော့ သူတို့စောက်ပတ်နဲ့လီးဝင်ထွက်နေတာကိုပဲ အာရုံနှစ်ထားကြလေတော့သည်။

" အူးးးး မေရယ်..မိန်းမရေ..ယောကျ်ားမနိုင်တော့ဘူး..မရတော့ဘူး...မိန်းမစောက်ခေါင်းက ယောကျ်ားလီးကိုဆွဲစုပ်ထားလိုက်တာ အောင်မလေးး...ဖေဖေပြီးတော့မယ်...ထွက်ကုန်တော့မယ်ဖေ့သမီးလေးရယ်..."

" မေ...မေလည်း ပြီး..ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်..မေ့စောက်ပတ်ကို ဖေဖေ..အင်းး..ယောကျ်ားလိုးပေးတာ...ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ...အိုးးးအူးးးးးး......ထွက်ကုန်ပြီ......"

" အိုးးး မေ...သမီးလေး...ဖာ့က်...လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်...ဖေဖေပြီးပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...ဖာ့က်...သမီးထဲကို ထွက်ကုန်ပြီ..."

" အူးးး ယောကျ်ားရယ်... ဖေကြီးရယ်..စစ်..အားးး "

ဦးသန့်ဇင် ဘယ်လိုှမှထိန်း၍မရတော့ပဲမေ၏အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ သူ၏သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပစ်ပစ်များကို အရှိန်ပြင်းစွာ တရဆက်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဦးသန့်ဇင်မှာ မေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ရင်းမေ၏ကိုယ်လေးပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ ရင်ဘတ်ကြီးကတော့ ဖားဖိုကြီးလိုတရှူးရှူးနှင့်..။မေ့မှာလည်း ကာမအရသာ အထွဋ်အထိပ်ကို ခံစားလိုက်ရကာ သူမရဲ့ဆင်စွယ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်နဲ့မွေးသဖခင်ကြီးရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ သိုင်းဖက်ထားမိလေတော့၏။

သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တန်းလန်းကြီးရှိနေသေးသော အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားများဖြင့် ချက်ကျကျဆက်လက် ညှစ်ပေးနေမိ၏။ လီးတန်းလန်းနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှသားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်နှင့်စောက်ရည် ပေါင်းစပ်ထားတဲ့အချစ်ရည်များကချွဲပစ်စွာ စီးဆင်းထွက်လာပြီး မေ့ရဲ့ပေါင်ခြံနဲ့ ဖင်သားဖြူဖြူလေးအကြားမှတဆင့် ကြွေသားကြမ်းခင်းပြင်ပေါ်သို့ စီးကျသွားလေသည်။

ခဏအကြာမှာတော့ စောစောက ဆူလောင်ပြင်းပြနေသောအသံများ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်သွားလေတော့၏။မသိလျှင် ခုနက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင်။ မီးဖိုခန်းမှမီးပွင့်၏ အလင်းရောင်မှာလည်း နဂိုအတိုင်းပင်။

တံခါးကို ဖြည်းညှင်းစွာသတိထား၍ ပိတ်သံလေး သဲ့သဲ့ကြားရသည်၊အပေါ်ထပ်တက်သည့် တိုးညှင်းသော ခြေဖွနင်းသံလေးများ နောက်ဆုံးကြားလိုက်ရပြီး အစစအရာရာ တိတ်ဆိတ်သွားလေတော့သည်ဒီအိမ်ကြီးမှာ..နောက်ထပ် ဘာတွေများ ဆက်ဖြစ်ကြဦးမှာလဲ....ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပါလေ....။

.....................................................................................................................


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>>