ငယ်ချစ်ဦး အပိုင်း (၁)

 ငယ်ချစ်ဦး အပိုင်း (၁)

ရေးသားသူ - Takuya Khun

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

(01)

ကျုပ်တို့မိသားစုတော့ ဒီနှစ်ကံဆိုးတာပဲ။ ကံဆိုးဆို အဖေက အလုပ်ကနေပင်စင်ယူ မစုမိမဆောင်းမိဘဲ အိမ်မှာ အရက်ထိုင်သောက်။တဦးတည်းသောသား ကျုပ်က လက်ရှိအလုပ်ကပြုတ်ပြီး အိမ်မှာ အလုပ်မရှိ ၁၀၉ / ၁၁၀။ အမေတယောက်ဘဲ အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်ပြီး ဝင်ငွေရှိနေတာ။ ကျုပ်ဆို အလုပ်မရှိဘဲ အိမ်မှာ ပြန်လာနေရတာ ၆ လ ကျော်ပြီလေ။

အလုပ်မရှိတော့ စိတ်လေတာပေါ့ဗျာ။ ဒီကြားထဲ အဖေက မူးလာရင် ပြဿနာ ရှာသေးတယ်။ အမေ့ရော ကျုပ်ကိုရော ရန်ရှာတယ် ဆဲတယ်။အဲဒီအဖေဆိုတဲ့ လူကြီးကို မုန်းလိုက်တာဗျာ။ အဖေက အမေ့ထက် (၁၅) နှစ်လောက် အသက်ကိုကြီးတယ်။ ဝန်ထမ်းဘဝမှာလည်း ငွေမရှာတတ်တော့ ပင်စင်ရချိန်မှာ ဘာမှ မစုဆောင်းမိဘူး။အမေကတော့ အေးရှာပါတယ်။အဖေ့ကိုလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။အလုပ်မရှိတဲ့ ကျုပ်ကိုလည်း မငြူစူဘူး။ကျုပ်က သူ့ရဲတစ်ဦးတည်သော သားကိုး။ ချစ်ရှာတာပေါ့။

ကျုပ်ကလည်း အမေ့ကို ချစ်တာပေါ့။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် အမေက ကျုပ်ရဲ့ငယ်ချစ်ဦးပါပဲ။ ကျုပ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ချူခြာတယ်။ အမေနားကို အရမ်းကပ်တတ်တယ်။ ရေချိုးတာတောင် အမေက ကျုပ်ကို ချိုးပေးရတယ်။ ငယ်ချစ်ဦးဆိုတာ တင်စားပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ အမေ့ကို ကျုပ်က (၁၅၀၀) အချစ်နဲ့ တကယ်ချစ်ခဲ့တာ။ အဲဒီလို ချစ်မိတာကလည်း အမေ ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတါကြောင့် ချစ်ခဲ့မိရတာ။

အဖြစ်က ဒီလိုပါ။ အမေက ကျုပ် ငယ်ကတည်းက ရေချိုးပေးခဲ့တာ (၆) တန်းနှစ်အထိပဲ။ (၆) တန်း ရောက်တော့ လူပျိုဖော်ဝင်မယ့် အရွယ်ရောက်ပြီ။ အမေ ရေချိုးပေးတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်စိတ်တွေက မရိုးသားတော့ဘူး။ အိမ်နောက်ဖက်က သစ်သားပြားတွေနဲ့ ကာထားတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးထဲမှာ ကျုပ်တို့သားအမိ ရေချိုးကြတယ်။ အမေက ပုံမှန်ပဲ အဝတ်လျှော်တယ်...ပြီးရင် ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတယ်.. ဂျီးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။ကျုပ်ပြီးမှ သူ ရေချိုးတာပေါ့။

တရက်မှာ ထုံးစံအတိုင်း အမေက ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတုန်း ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီတုန်းက အမေက ထဘီအနီဗြောင်ကို ရင်လျှားဝတ်ထားတယ်။ ကျုပ်ကို ရေလောင်းပေးရင်း သူ့မှာလည်း တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေပြီ။ရေလောင်းပေးတုန်း ဗြုန်းဆို ရင်လျှားပတ်ထားတဲ့ ထဘီစက ပြေကျပါလေရော။ အမေက ရေခွက်ကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ထားနေရင်းဆိုတော့ ထဘီစကို မဖမ်းမိဘဲ ခါးလောက်အထိ ထဘီက ကျွတ်ကျသွားတယ်။ 

အဲဒီတော့ ထဘီကျွတ်တာနဲ့ ပွင့်အံပြီးထွက်ကျလာတဲ့ အမေ့နို့ကြီးနှစ်မွှာက ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ဝဲကျတာပေါ့။ကျုပ်က အဲဒီတုန်းက အရပ်အတော်ပုတယ်။အမေ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကျုပ်မျက်နှာက ကွက်တိဖြစ်နေတယ်။အမေက ခါးအထိ ပြေကျတဲ့ ထဘီစကို ပြန်ဖမ်းထိန်းလိုက်ပေမယ့် ကျုပ်မျက်နှာနားကို ကပ်ကျလာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက် ကျုပ် အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတာပေါ့။ ဖွေးဉပြီး လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေဗျာ။ဝိုင်းစက်ပြီး ဖောင်းအိနေတာပဲ။ အသားကလည်း ဖွေးတော့ နို့ကြီးတွေက ပိုဖွေးနေတာပဲ။ ဖွေးလွန်းတော့ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းတွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း ညိုညိုလုံးလုံးနဲ့ အတော်လှတာပဲဗျာ။ပြီးတော့ ကလေးအမေ အအိုဆိုပေမယ့် အမေ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေက သိပ်မတွဲသေးဘူး။

ရုတ်တရက် ဖြစ်သွားတော့ အမေလည်း အံ့သြပြီး ဘာမှ မပြောဘူး။ ကျုပ်လည်း နို့ကြီးတွေကို zoom အနီးဆုံးဆွဲကြည့်ရသလို ရှိုးလိုက်ရတော့ အရသာတွေ့ပြီး ငြိမ်နေတယ်။ပြီးမှ အမေက ရှက်ရယ်ပြီး အိန္ဒြေမပျက် ကျုပ်ကို ရေဆက်လောင်းပေးတယ်။ အင်းပေါ့လေ သူ့သားအရင်း ကလေးရှေ့မှာ နို့ပေါ်တာ အမေတစ်ယောက်အတွက် ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာလေ။ 

အမေကသာ ဘာမှမဖြစ်တာ.။ ကျုပ်ကတော့ အတော်ဖြစ်သွားပြီ။ အမေ ရေဆက်ချိုးပေးနေတုန်း မသိမသာနဲ့ အမေရင်စည်းထားတဲ့ ရင်နှစ်မြွှာနေရာကို ငမ်းမိတယ်။ရေကလည်းစို ထဘီကလည်း အနီဗြောင်ဆိုတော့ နို့ကြီးတွေက အလုံးလိုက်ပေါ်လွင်နေတာပဲ။နို့သီးခေါင်းနေရာလေး ဖောင်းအိနေတာကိုတောင် ကျုပ် မြင်နေရတယ်။ကျုပ်ကို ဂျီးတွန်းပေးနေတုန်း လှုပ်ရှားမှုကြောင့် နို့ကြီးနှစ်ခိုင်က တုန်တုန်နေတာ အနီးကပ်မြင်နေရတယ်။

ပြီးတော့ ရေကန်လေးထဲကို အမေ ရေငုံ့ခတ်တဲ့အချိန်မှာ ဖင်ကြီးတွေကို သတိထားကြည့်မိတယ်။ အမေက အသားဖွေးတဲ့အပြင် နို့ရော ဖင်ပါ ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးပါ။ခါးက တအားမသေးပေမယ့် ဝိုင်းပြီး ကားသွားတဲ့ အမေ့ဖင်လုံးကြီးကြောင့် ခါးကသေးနေသလို ထင်ရတယ်။ ရေစိုထဘီက အသားမှာ ကပ်တော့ ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း ပုံစံမပျက်အတိုင်းသား မြင်နေရတာပဲ။ဒီကြားထဲ ရေကနည်းနေတော့ ကန်အောက်ခြေကို ငုံ့ခတ်ရချိန်မှာ ကျုပ်ကို ဖင်ကုန်းပြသလို ပုံစံဖြစ်နေတော့ ကြည့်ရတဲ့ကောင် အရသာတွေ့ပြီပေါ့။

အမေ့ဖင်ကြီးတွေကလည်း နည်းနည်းလေး ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်တာနဲ့ အိပြီးတုန်နေတာပဲ။ အမေက ဘေးတိုက်ကြည့်ရင် ဖင်က ချွန်းထွက်မနေလို့ ဖင်ကြီးတယ်လို့ မထင်ရဘူး။ နောက်တည့်တည့်ကနေ ကြည့်လိုက်မှ ဖင်ကြီးကကားထွက်ပြီး အယ်နေတာကို မြင်ရတာ။အရင်ကလည်း အမေ ရေချိုးပေးတါ ခဏခဏကြုံရပေမယ့် ခုလို သတိထားပြီး မကြည့်ခဲ့မိဘူး။ အခုမှ ကျုပ် သူငယ်ချင်းတွေ စနောက်နေတဲ့ (မင်းအမေက ရေဆေးငါးကြီးလို တောင့်ဖြောင့်နေတာ) ပဲဆိုတဲ့စကားဟာ အမှန်မှန်း သိရတော့တယ်။

```````````````````````````````

(02)

အဲဒီနေ့ကတည်းကစပြီး ကျုပ်လည်း အမေ့အပေါ် စိတ်တွေ ပြောင်းသွားခဲ့တယ်။ တအိမ်တည်း အတူနေကြမယ့် အရင်က ကိုယ့်အမေပဲလေ ဆိုပြီး သတိမထားမိတာ အခုကျတော့ အမေ့ကို ကျုပ် စိတ်ကူးယဉ်စရာ မိန်းမတစ်ယောက်၊ ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ sexy ကျတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ် ကျုပ် မြင်လာမိပြီ။

အမေ ကျုပ်အနားမှာ ရှိနေတဲ့အချိန်ဆို ရမ္မက်စိတ်နဲ့ ကျုပ် ခိုးကြည့်တတ်လာပြီ။ထမင်းချက်တဲ့အချိန် လည်ဟိုက်အင်္ကျီအောက်က နို့ကြီးတွေ ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန် လျှံကျလာတာကို ကျုပ် ချောင်းကြည့်တတ်ပြီ။ကျုပ်ရှေ့က ဖြတ်သွားချိန်မှာ လှုပ်ခါသွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကျုပ် အရသာခံပြီး လိုက်ကြည့်တတ်ပြီ။နံနက်ခင်းဘက် တံမြက်စည်းလှည်းချိန်ဆို ကျုပ် သဘောအကျဆုံးပဲ။ နေရောင်အောက်မှာ အမေက ထဘီပါးပါးဝတ်ပြီး တံမြက်စည်းလှည်းတဲ့အချိန် ကျုပ်ကလည်း ကစားသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ အဲဒီနားသွားထိုင်တယ်။ ပါးလျပ်နေတဲ့ထဘီကို နေရောင်က ထိုးတော့ စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ဗျာ။ 

အမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အလုံးလိုက်အရိပ်ပေါ်နေတာ မြင်ရတယ်။ တံမြက်စည်းလှည်းတာဆိုတော့ ခြေထောက်ကားပြီး လှည်းရတာကိုး။ အဲဒီတော့ ပေါင်ကားထားသလို ဖြစ်နေပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်အုံကြီးကို နေရောင်မှာ မြင်ရတော်တာပဲ။ အမေက အမွှေးရိပ်မထားတော့ အဖုတ်မွှေး လိမ်တိလမ်ကွေးတွေကိုပါ နေရောင်အောက်မှာ မြင်နေရတယ်။ အမေ မရိပ်မအောင်တော့ သူ့နောက်ကနေ ခိုးကြည့်ရတာပေါ့။ နေရောင်အောက်မှာ အဲဒီလို အဲဒီလိုပေါင်တန်ကြီးတွေ အလုံးလိုက်၊ အဖုတ်ကြီးကို အုံလိုက်မြင်ရတော့ အောက်ကငပဲက အရမ်းတောင်တာပေါ့ဗျာ။

အမေ့ကို မရိုးသားစိတ်မဝင်ခင်ကတည်းက ကျုပ်က ဂွင်းတိုက်နေပါပြီ။ အမေ့ကို ရမ္မက်မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်တတ်ပြီးနောက်မှာ ဂွင်းထုတဲ့အခါ ပထမဆုံးအနေနဲ့ အမေ့ကို မှန်းကြည့်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ငရဲကြီးမလားတွေးမိပြီး ကြောက်လည်းကြောက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် မှန်းကြည့်တဲ့အခါ အရမ်းဖီးရှိတယ်ဗျို့။ မြန်မြန်နဲ့ သုတ်တွေ ထွက်ကုန်တာပဲ။ အရင်က မှန်းတဲ့ မင်းသမီးတွေ၊ မော်ဒယ်တွေ၊ ဆရာမတွေ၊အိမ်ဘေးနားက စော်တွေကို မှန်းတုန်းကထက် အမေ့ကို မှန်းတာက အများကြီးဖီးပိုရှိတယ်။

ပြီးတော့ ရေချိုးချိန်ရောက်ရင် ဒုက္ခရောက်တယ်။ ကျုပ်က အရင်စိတ်လို မဟုတ်တော့ အောက်က ငပဲက အမေ့ကို အနီးကပ်မြင်တာနဲ့ တောင်ချင်နေပြီ။ အမေ့ရဲ့ရေစိုအလှ ဖင်တွေနို့တွေကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်ပေမယ့် လီးကလည်း တောင်နေတော့ ကျုပ်မှာ အတော်အခက်တွေ့တယ်။လီးတောင်နေတာ အမေ မမြင်အောင် ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ညှပ်ထားရတယ်။ဘောင်းဘီကလည်း ပါးတယ်လေ။ ဝှက်ထားလည်း ကြာကြာမရဘူး။ဆပ်ပြာတိုက်တဲ့အချိန်ကျ အမေက သိပြီပေါ့ဗျာ။

" ဟယ် ငါ့သားလေး သေးပေါက်ချင်နေတာလား။ ရွှေပန်းလေးက မာလို့ပါလား။"

" ဟုတ်တယ် အမေ။ သား သေးပေါက်ချင်​လို့။"

ကျုပ်လည်း ချော်လဲရာရောထိုင် ရွှီးရပြီပေါ့ဗျာ။သေးပေါက်ချင်ဘဲ အိမ်သာထဲပြေးဝင် ခဏနေ ပြန်ထွက်လာပြီး ရေဆက်ချိုးရတာပေါ့။နောက်တော့ အမေလည်း ကျုပ် မရိုးသားမှန်း ရိပ်မိသွားတယ် ထင်တယ်။ရိပ်မိဆို ရေချိုးတိုင်း ငပဲက ထနေတာကိုးဗျ။နောက်တော့ အမေက ( ငါ့သားလည်း လူပျိူလေး ဖြစ်လာပြီ၊ နောက်ဆို ကိုယ့်ဘာသာ ရေချိုးရတော့မယ်) လို့ ပြောတယ်။

ကောင်းလည်းကောင်းတယ်။ကောင်းလည်း မကောင်းဘူး။ ကောင်းတာက ကျုပ် အမေ့ရှေ့မှာ လီးတောင်နေလို့ အနေရကြပ်တာမျိုး မ့ဖြစ်တော့ဘူး။ မကောင်းတာက အမေ့ရဲ့ရေစိုအလှ ရှိုက်ကြီးရှိုက်ဖိုတွေကို အနီးကပ်မမြင်ရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။

အဲဒါနဲ့ ခြောက်တန်းအပြီး၊ နောက် (၂ ) နှစ် ရှစ်တန်းအထိ အမေနဲ့ကျုပ်အကြားမှာ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက် ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ အမေ့ကို ပိုစွဲလမ်းလာတယ်။ ဂွင်းထုတဲ့ အကြိမ်လည်း ပိုများလာတယ်။တရက်ကို သုံကြိမ်လောက် ပုံမှန်ဂွင်းတိုက်တယ်။ကျုပ် စိတ်ကူးထဲက ပင်တိုင်မင်းသမီးကတော့ အမေပဲပေါ့။ မြို့ထဲက ဗီဒီယိုရုံတွေမှာ ဖူးကားလည်း ခိုးကြည့်တတ်နေပြီ။ဘော်ဒါတွေနဲ့ ဖူးစာအုပ်လည်း လဲဖတ်နေပြီ။

ကိုယ်တိုင်သာ ဆော် မလုပ်ဖူးသေးပေမယ့် ဗီဒီယိုတွေ၊ စာအုပ်တွေကြောင့် ဗဟုသုတအတော်​ကို ရနေပါပြီ။ ဂွင်းထုရင်းလည်း အမေ့ကို ရိုးရိုးမမှန်းဘဲ စိတ်ကူးဇာတ်လမ်းတွေ ဆင်ပြီး မှန်းတတ်နေပြီလေ။ အဖေ မူးအိပ်နေတုန်း အမေ့ကို တက်လုပ်တာတို့။ အဖေ ခရီးသွားတုန်း အမေ့ကို အတင်းဝင်လုံးပြီး လုပ်ပစ်တာတို့ ဇာတ်လမ်းအမျိုးမျိုးပါပဲ။ စိတ်ကူးထဲမှာ အမေ့ကို စောက်ဖုတ်ရော၊ ဖင်ပေါက်ရော၊ပါးစပ်ထဲရော၊နို့နှစ်လုံးကြားရော အပေါက်စုံ အကုန်လိုးပစ်မိတယ်။

မိုးလင်းအထိ မနားတမ်းလိုးပစ်တာတို့၊ ဟင်းချက်တုန်း ထဘီလှန်ပြီး နောက်ကနေ လိုးတာတို့၊ရေချိုးနေတုန်း နံရံမှာကပ်ပြီး ညှပ်လိုးပစ်တာတို့ ၊ထမင်းစားစားပွဲပေါ် မှောက်ခိုင်းပြီး လိုးတာတို့ အကွက်စုံအောင် စိတ်ကူးယဥ်ပြီး ဂွင်းတိုက်တယ်။ ကျုပ် စိတ်ကူးထဲမှာ အမေက အတော်ကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပါပြီ။ လက်တွေ့မှာတော့ ကျုပ်လည်း ဘာမှ မလုပ်သေးဘူး။

```````````````````````````````````````

(03)

(၉) တန်းနှစ်ကနေစပြီး တခြားမြို့က ဘော်ဒါဆောင်မှာ ကျုပ် သွားနေရတယ်။အဲဒီကစပြီး အဖေအမေနဲ့ ကျုပ် အနေဝေးသွားတာပဲ။ (၉) တန်းပြီး (၁၀) တန်အောင် တက္ကသိုလ် day တက်တယ်။ ကျောင်းပိတ်ရင်လည်း အိမ်မပြန်ဘဲ သင်တန်းတွေတက် ကျောင်းပြီးတာနဲ့ အလုပ်တန်းဝင်တော့ အမေနဲ့ အနေဝေးတယ်။အနေဝေးတော့ သွေးအေးသွားတာပေါ့။ငယ်ငယ်က အမေ့ကို တပ်မက်စွဲလမ်းခဲ့ဖူးတဲ့ စိတ်တွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျော့နည်းလာတယ်။

စိတ်ကူးထဲက အမေထက် အပြင်မှာ တကယ်စားရတဲ့ စော်တွေ တွေ့လာလို့လည်း ပါတာပေါ့။ ကျုပ်က မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ရင် ထန်တဲ့အစားထဲပါတယ်။ ​ဖြစ်ဖူးတဲ့ ​စော်သုံးယောက်လုံးကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင် အဝလိုးခဲ့တာပဲ။ ပိုက်ဆံလေး ရွှင်နေရင် ခပ်သန့်သန့်လိုင်းလေးတွေကို night ခေါ်ပြီး ချသေးတာ။အဲဒီလိုနဲ့ အိမ်လည်း မပြန်ဖြစ် အမေနဲ့လည်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ အမေ့ကို စွဲလမ်းတဲ့ ရမ္မက်စိတ်က လျော့လာတယ်။ တခါတလေ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ အမေ့ကို လိုးနေရတယ်လို့ အိပ်မက်မက်တုန်းပဲ။ထူးတာက အမေ့ကို လိုးရတယ်လို့ အိပ်မက်မက်ရင် စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။အိပ်ရာကနိုးတာနဲ့ အိပ်မက်ကို ပြန်စဉ်းစား တနေကုန် ငပဲက ထနေတော့တာ။စော်ရှာပြီး ဖိပေးလိုက်မှ ငပဲက ပြန်ကျသွားတာ။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်ကူးထဲက ငယ်ချစ်ဉီး အမေနဲ့ ကျုပ် ပြန်ဆုံစည်းဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ်။ အဖေက ပင်စင်ယူပြီး အရက်တွေ နင်းကန်သောက် ပြဿနာရှာချိန် ကျုပ်ကလည်း boss အသစ်နဲ့ စကားများပြီး အလုပ်ပြုတ်သွားတယ်။စိတ်လေပြီး ဖာချလိုက် အရက်သောက်လိုက်နဲ့ အလုပ်မရှိ ရန်ကုန်မှာ အချိန်ဖြုန်းနေတုန်း အမေက ဖုန်းဆက်တယ်။

" သား ဖိုးကျော်....နင့်အဖေကလည်း တနေ့တခြား အရက်တွေ ပိုသောက်လာတယ်။ အမေနဲ့လည်း နေ့တိုင်း ရန်သတ်နေရတယ်။သားလည်း အလုပ်သစ်ရှာမတွေ့ခင် အိမ်မှာ ခဏပြန်လာနေပါလား။မိသားစု အခက်အခဲဖြစ်ချိန်မှာ အတူပြန်နေကြရအောင်။ငါ့သားလည်း အိမ်မှာ မနေရတာ ကြာပြီလေ "

ကျုပ်လည်း အားငယ်နေသလိုဖြစ်နေချိန် အမေက အဲဒီလိုခေါ်တော့ အထုတ်ပြင်ပြီး ချက်ချင်းအိမ်ပြန်ခဲ့တယ်လေ။အဖေက တော်တော်ဆိုးနေပြီ။ အလုပ်မှာ ရာထူးကြီးလည်းမရဘဲ သူဌေးလည်း မဖြစ်ဘဲ ပင်စင်ယူရတော့ သူ့ဘာသာ မကျေနပ်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ လာဆိုးနေတာပေါ့။မိုးလင်းမိုးချုပ် အရက်သောက် စကားတွေ ဘုဂလန့်ပြော အမေနဲ့ ရန်ဖြစ်။ ကျုပ်ကို ရန်ရှာဆဲဆိုတယ်။ အမေလည်း ခဏခဏ ငိုနေရတာပေါ့။

ကျုပ် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး (၂) လလောက်ကြာတဲ့အထိ အဲဒီပြဿနာက ဆက်ဖြစ်နေတာ။ ကြာလာတော့ အမေ့ကို သနားတယ်၊ အဖေ့ကို မုန်းတီးလာတယ်။ အမေ့ကို သနားရာကနေ ပိုချစ်လာပြီး အဖေ့ကို မုန်းရာကနေ တခုခုပြန်လုပ်ချင်လာတယ်။ တကယ်တော့ အဖေ့ကို ငယ်ကတည်းက ကြောက်ခဲ့ရတော့ ကျုပ်က သူဆဲရင် ပြန်တောင်ပြောရဲတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတော့ တိုက်ရိုက်မဟုတ်ဘဲ သွယ်ဝိုက်ပြီး အဖေ့ကို ကလဲ့စားချေချင်လာတယ်။

အမေနဲ့ အတူမနေရတာကြာတော့ အခုမှ အမေ့ကို အနီးကပ် သေချာပြန်ကြည့်ရတယ်။ကျုပ်မျက်လုံးထဲမှာ ကျုပ် ကလေးဘဝကတည်းက စွဲလမ်းတပ်မက်ခဲ့တဲ့ အမေ့ရဲ့အလှက မယိုယွင်းသေးဘူး။ မျက်နှာမှာ အရေးအကြောင်းတွေ သိပ်မပေါ်သေးဘူး။ အသားအရေက စို​ပြေတင်းရင်းနေတုန်း။ အသက်ကြီးလာပေမယ့် တခြားဘွားတော်တွေလို ကျုပ်အမေက ပစ်စလတ်ခက် မနေတတ်ဘူး။ အိမ်မှာ နေရင်းလည်း သပ်ရပ်ကြော့ရှင်းစွာ ဝတ်စားတတ်တယ်။ အင်္ကျီခါးတိုလက်ပြတ်နဲ့ ထဘီဗြောင် ကာလာစုံ ဝတ်တတ်တယ်။ အဲဒီလိုဝတ်တော့ အမေ့ရဲ့ ဘော်ဒီအလှအပတွေကို နေ့တိုင်းအနီးကပ် တွေ့မြင်နေရတာပေါ့။

ကျုပ်သာ အသက်ကြီးလာတယ်။အမေက အသက်ကြီးမလာသလိုပဲ။ တင်းကာနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပုံမပျက်သေးဘူး။နောက်ကနေ ကြည့်ရင် အသက် (၄၅) နှစ်အရွယ်မိန်းမလို့ မထင်ရအောင် အိုးကြီးတွေက လှနေတုန်းပဲ။ လက်ပြတ်ဝတ်ထားတော့ လက်မောင်းအိုးဖွေးဖွေးကြီးတွေ၊ အင်္ကျီအောက်က ရုန်းထွက်ချင်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျုပ်ကို စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်စေမိတယ်။ ဒီလို လှပတောင့်ဖြောင့်တဲ့ အမေနဲ့ တအိမ်တည်းအတူပြန်နေရတာ ကျုပ်အတွက် ဆုလာဘ်တခုပါပဲ။အရင်ကလို အမေ့ကို မှန်းပြီး ဂွင်းပြန်ထုတာတွေ နေ့တိုင်းပြန်လုပ်ဖြစ်လာတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖိစရာစော်ကလည်း မရှိတော့ အမေ့ကိုပဲ စိတ်ထဲမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးနေမိတော့တယ်။

တရက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ကျုပ် တယောက်တည်း ထိုင်နေတုန်း ဟိုဖက်ဝိုင်းက စကားသံတွေ ကြားရတယ်။ကျုပ် ထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းနဲ့ အထပ်သားနံရံတဝက် ခြားထားတော့ ကျုပ်ရှိမှန်း မသိပဲ ပြောနေကြတာ။

" တို့ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်ရင်ရင်မေကြီးက အရွယ်အရမ်းတင်တယ်ကွာ။ မနက်က စျေးထဲမှာ တွေ့လိုက်တာ။ ထဘီက ဖဲသားဗြောင်ဝတ်ထားတော့ ဖင်ကြီးတွေကို အလုံးလိုက် မြင်နေရတာကွာ။တော်တော်မိုက်တယ် ဟရောင်ရေ။"

" အေးကွ အခုထိလှတုန်းပဲ။ ဖင်ကြီးတွေရော နို့ကြီးတွေရော ကိတ်တာနော်။ သူ့ယောကျ်ား ဦးစိုးကြီးက ဘွားတော်ကို မဖြိုနိုင်ဘူးထင်ပါတယ်ကွာ။"

" ဘယ်ဖြိုနိုင်မလဲကွာ။ဦးစိုးက ပိန်တာရိုးလေး။ ရှက်ကီက အတော်ကြိုက်။လူက ဂီလာနဆိုတော့ ဘွားတော်ကို ပြိုအောင် မဖြိုနိုင်ဘူးလေကွာ။"

" အေးကွာ ဒီလောက်မိုက်တဲ့ ဘော်ဒီကြီး အသက်ပိုကြီးပြီး အလိုလိုကျသွားမှာ နှမြောလိုက်တာ။အခု အရွယ်က ဖြုတ်ဖို့ နောက်ဆုံးအရွယ်ပဲ။ဘွားတော်ကို ကြာကူလီရိုက်ပြီး လင်ငယ်နေချင်လိုက်တာ။"

သူတို့စကားကြောင့် ကျုပ် စိတ်မဆိုးမိဘူး။သူတို့ ပြောတာတွေက မှန်နေတာပဲလေ။စိတ်မဆိုးတဲ့ပြင် ကျုပ်အတွက် စဉ်းစားစရာ ဖြစ်လာတယ်။အမေက ဒီထက်အသက်ကြီးလာရင် အလှက ပိုပြီးပျက်ဖို့ပဲ ရှိတော့တယ်။အရမ်းနှမြောစရာကောင်းတယ်။အခု အဖေကလည်း အမေ့ကို လုပ်နိုင်တော့ဟန်မတူဘူး။ ညညဆို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ မူးအိပ်နေတာများတယ်။ သောက်တာကလည်း များတော့ အမေ့ကို မလိုးနိုင်လောက်တာ သေချာတယ်။

ကျုပ်ကရော...။ငယ်ကတည်းက တောင့်တခဲ့ရတဲ့ အမေ့ကို ဒီလိုပဲ မှန်းပြီးဂွင်းထု၊စိတ်ကူးယဥ်နေတာနဲ့ ပြီးသွားတော့မှာလား။လက်တွေ့ မလုပ်ရတော့ဘူးပဲ အမေ့အလှတွေ အလိုလိုလျော့နည်းသွားတာကို ထိုင်ကြည့်နေရတော့မှာလား။ကျုပ် တခုခု လုပ်သင့်နေပြီ။ပြီးတော့ ကျုပ်ကို နေ့တိုင်းအပြစ်ရှာ ဆဲဆိုနေတဲ့ အဖေ့ကို ကလဲ့စားချေရမယ်။ဘယ်နည်းလမ်းနဲ့ ကလဲ့စားချေရမလဲ။ကျုပ် သိသွားပြီလေ။ အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးရအောင် ကြိုးစားရမယ်။

အဲဒါဆို တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ။ကျုပ်ရဲ့ငယ်ချစ်ဦး အမေ့ကို အရွယ်ရှိတုန်းမှာ လက်တွေ့လိုးခွင့် ရလိုက်မယ်။ပြီးတော့ ကျုပ်မုန်းတဲ့ အဖေ့ကိုလည်း ကလဲ့စားချေရာရောက်မယ်။သူ့မိန်းမကို တမိုးအောက်အတူနေတဲ့ သားအရင်းက ပြန်လိုးတာလောက် ချိုမြိန်တဲ့ကလဲ့စား မရှိတော့ဘူး။အဖေ့ရဲ့ သုတ်ရည်ကြောင့် လူဖြစ်လာတဲ့ ကျုပ်က အဖေ့မယား ကျုပ်အမေရဲ့အပေါက်ထဲကို သုတ်ရည်ပြန်ထည့်တဲ့ ကလဲ့စားလောက်ကောင်းတဲ့ အစီအစဉ် မရှိတော့ဘူး။

အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးဖို့ ကျုပ်ရဲ့မဟာစီမံကိန်းကြီး စတင်ပါတော့တယ်။

````````````````````````````````````````````````

(04)

အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးဖို့က အခြေအနေပေးတယ်။ ပိပိရိရိလုပ်ဖို့နဲ့ သတ္တိရှိဖို့ပဲ လိုတာပါ။အခြေအနေပေးတယ်ဆိုတာက ဒီလို။အခုအချိန်မှာ အဖေက ညတိုင်းနီးပါး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ မူးမှောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတာများတယ်။ အဲဒီတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အမေတယောက်တည်း အိပ်ရတာပေါ့။အမေကလည်း အဖေ တရေးနိုးလာရင် ဝင်အိပ်လို့ရအောင် အိပ်ခန်းတံခါးကို စေ့ရုံပဲစေ့ပြီး အိပ်တာ။ အဲဒါက ကျုပ်အတွက် အခွင့်အလမ်းတစ်ခု။

နောက်အခွင့်အလမ်းတခုက ပိုပြီးကောင်းတယ်ဗျို့။ အမေက ခေါင်းကိုက်တတ်တော့ အခုရက်ပိုင်းမှာ တိုင်းရင်းဆေးတမျိုး သောက်နေတယ်။အဲဒီဆေးက အိပ်ဆေးပုံစံမျိုးပဲ။အိပ်လို့ကောင်း မနက်ထရင် ခေါင်းကြည်လင်တဲ့ ဆေးမျိုးတဲ့။ ဘာလို့အိပ်ဆေးဖြစ်မှန်း ကျုပ်သိလည်းဆိုတော့ အရင်လက ကျုပ်တို့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မီးလောင်တယ်။မီးသတ်ကား အသံတွေရော လူသံတွေရော ဆူညံနေတော့ ကျုပ်လည်း လန့်နိုးလာတယ်။ည ၂ နာရီထိုးနေပြီ။ တရပ်ကွက်လုံး လန့်နိုးပြီး အော်ဟစ်ဆူညံနေကြတာ။ အဖေနဲ့ အမေက မနိုးကြဘူး။အဖေကတော့ လူမှန်းမသိအောင် မူးနေလို့ မနိုးတာထားပါတော့။အမေက ဘာလို့မနိးလဲ ကျုပ် စဉ်းစားမရခဲ့ဘူး။ မနက်ကျမှ အမေ့ကို မေးကြည့်တော့ အသံတွေက အိပ်မက်လိုလိုထင်ပြီး မနိုးတာတဲ့။ အိပ်လို့ အရမ်းကောင်းတာပဲတဲ့။ မနက် ၇ နာရီ ပုံမှန်အိပ်ရထချိန်မှပဲ နိုးတယ်။ညဆို တရေးမှ မနိုးဘဲ အိပ်လို့ကောင်းတဲ့ ဆေးတဲ့ဗျာ။

အဲဒီဆေးရဲ့ အာနိသင်က အမေ့ကို အပြုတ်ဖြုတ်မယ့် ကျုပ်ရဲ့စစ်ဆင်ရေးအတွက် အဓိကသော့ချက်ပဲ။ကျုပ် စဉ်းစားထားတာကတော့ အမေ့ကို ဒီအတိုင်း တက်လုပ်ရင် လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ သာမန်မိန်းမ မဟုတ်ဘူးလေ။ အမေဆိုတော့ သူ့သားက တက်လုပ်တာ လွယ်လွယ်နဲ့ မခံနိုင်ဘူးလေ။အဲဒီလို အတင်းတက်လုပ်ရအောင် ကျုပ်လည်း သတ္တိမရှိတာ ဝန်ခံပါတယ်။အဲဒီတော့ ဆေးအရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းသပ်ပြီး လုပ်ကြည့်တာ အကောင်းဆုံး။

အမေကလည်း အဲဒီဆေးကို နေ့တိုင်းမသောက်ဘူး။ သုံးရက်ခြားတခါ သောက်တယ်။အိပ်ရာမဝင်ခင် တစ်နာရီလောက် ကြိုသောက်တယ်။ကျုပ်လည်း အမေဆေးသောက်မယ့်ရက်ကို ကျားချောင်းချောင်းပြီး စောင့်နေရတာပေါ့။ပြီးတော့ ကြာကြာလိုးနိုင်တဲ့ သက်လုံကောင်းဆေးပြားတွေလည်း ကြိုဝယ်ထားတယ်။နှစ်ရက်လောက် ဂွင်းမထုဘဲ အောင့်အီးထားရတယ်။အမေ့ကို လိုးတဲ့အချိန်မှာ သုတ်ရေများများ ထည့်ပေးရအောင် စုစည်းထားတဲ့သဘော။

တတိယနေ့မှာ ထုံးစံအတိုင်း အမေ ဆေးသောက်ပါပြီ။သူ ဆေးသောက်ချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီထိုးပြီ။ အဖေကတော့ TV ကြည့်ရင်း တစွပ်စွပ်သောက်နေတာပေါ့။အမေက ဆေးသောက်ပြီးပြီးချင်း မအိပ်သေးဘဲ မီးဖိုထဲမှာ ပန်းကန်တွေ ဆေးပါသေးတယ်။ အမေကတော့ ဘာမှမသိရှာဘူး။ကျုပ်ကသာ ဒီညတကယ် လက်တွေ့စလုပ်ရမှာဆိုတော့ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတာ။အမေ ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း နောက်ကနေ သွားရပ်ကြည့်ရင်း အိတုန်တုန်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချနေရတယ်။စိတ်ထဲက ( ငါ တသက်လုံး စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ဒီဖင်လုံးကြီးတွေကို ခဏကြာရင် လက်တွေ့ထိတွေ့ရတော့မယ်။ ငါ့စိတ်ကူးတွေ ဒီည လက်တွေ့ဖြစ်လာတော့မယ်။) ဆိုပြီး တွေးရင်း ရင်တွေအရမ်း ခုန်မိတယ်။အမေကတော့ ကျုပ် အကြံကို မသိရှတော့....

" သားလေး ဗိုက်ဆာလို့လား။အမေ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။"

" မဆာပါဘူး။ ရှေ့မှာ သွားနေရင် အဖေ ရစ်တာခံရမှာစိုးလို့ နောက်ဖေးမှာ လာနေတာ။"

စိတ်ထဲကတော့ (ဗိုက်ဆာတာ မဟုတ်ဘူး အမေ။ အဖုတ်ဆာတာ။ သား တသက်လုံးစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ အမေ့ကို ဒီည လက်တွေ့လုပ်တော့မယ်။ မိန်းမ မလုပ်ရတာ ၃ လလောက်ရှိပြီမို့ ငတ်ပြတ်နေတဲ့ သားရဲ့ လီးကြီးကို အမေ ကြုံတွေ့ခံစားရတော့မှာ။ အဖေ မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ ကွက်လပ်ကို သား ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် အမေရေ။) လို့ ပြောမိတယ်။

ည ၁၁ ကျော်တော့ အမေ အိပ်ရာဝင်သွားတယ်။ အဖေကတော့ မူးကြောင်​ကြောင်နဲ့ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်နေသေးတယ်။ မမှောက်သေးဘူး။ ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ဖုန်းပွတ်ရင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်နေတယ်။ ည ၁ နာရီလောက်မှ အိမ်ရှေ့ခန်းက ခူးခလောဆိုတဲ့ ဟောက်သံတွေ ထွက်လာတယ်။ဒါဆို အဖေအိပ်မောကျသွားပြီ သေချာပြီ။ ကျုပ်လည်း ချွတ်ရလွယ်တဲ့ တီရှပ်အပါးနဲ့ ပုဆိုးအနွမ်းတထည်ဝတ်ပြီး သက်လုံကောင်းဆေးပြားတပြား သောက်တယ်။အဖေ အိပ်တာသေချာအောင် အိမ်ရှေ့ခန်းကို တချက်ရှိုးတယ်။

ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ဇက်ကြီးစောင်းပြီး အိပ်နေပြီ။ အိပ်..အိပ် အေးဆေးသာ အိပ်။ခင်ဗျားမိန်းမကို ကိုယ်စား ချစ်ပေးမယ် အဖေရေ။ အမေတို့အိပ်ခန်းက ကျုပ်အခန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးမှာ ရှိတယ်။ကျုပ်လည်း ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး တံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းက ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေး ခပ်မှိန်မှိန် လင်းနေတယ်။နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးပေါ်မှာ အမေက ပက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်။ခါးအထိ စောင်အပါးလေး ခြုံထားသေးတယ်။

ညအိပ်တော့ အမေက တီရှပ်အဟောင်းလေး ဝတ်အိပ်တယ်။ဆံပင်တွေကလည်း ဖြည်ချထားတော့ တမျိုးလှနေတာပေါ့။တီရှပ်လည်ပင်းပေါက်က အတော်ဟိုက်နေတော့ ရင်ညွန့်ကို မြင်နေရတယ်။ အင်္ကျီသားကလည်း အတော်ပါးတော့ နို့သီးခေါင်းကအစ အရာထင်ပြီး မြင်နေရတယ်။ကျုပ်လည်း တံတွေးမျိုချရင်း ဘယ်ကစပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ခဏတော့ ငိုင်ရပ်နေမိတယ်။ကျုပ် အခုနေ ပြန်ထွက်သွားလိုက်ရင် ဘာမှ မစိုးရိမ်ရဘူး။အရင်လိုပဲ ပုံမှန်မိသားစုဘဝပဲ ဖြတ်သန်းရမယ်။ကျုပ် ရှေ့ဆက်တိုးရင်တော့ ပြန်ဆုတ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။ သာမန်လူ စိတ်တောင်မကူးဝံ့တဲ့ ကိစ္စကြီးကို ကျုပ် လုပ်ရတော့မှာ။

ငါးမိနစ်လောက် စဉ်းစားနေပြီးမှ အမေ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်မိပြန်တယ်။အမေ့နို့ကြီးတွေက အသက်ရှုလိုက်တိုင်း ဖောင်းမို့တက်လာတာ အင်္ကျီတောင် ပြဲထွက်မလားမှတ်ရတယ်။နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်လွှာကလည်း ပွင့်အပြီး ကျုပ်ကို ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။ ပက်လက်အိပ်နေတာမို့ နို့ကြီးတွေကို ဂိတ်ကုန်ဖွင့်ဟပြထားသလို ဖြစ်နေပြီး နေ့ဘက်ပုံမှန်မြင်ရတဲ့ အရွယ်ထက်တောင် ပိုကြီးနေသလိုပဲ။ကျုပ်လည်း ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာပြီး စိတ်ကို ပြတ်အောင်ဖြတ် အမေ့ဘေးလွတ်နေတဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို ဘေးစောင်း အသာလေး လှဲအိပ်လိုက်တော့တယ်။

```````````````````````````````````````````````

(05)

အမေ့ဘေးမှာ ဘေးစောင်းလှဲအိပ်ပြီးတာနဲ့ လက်က အမေ့ရင်အစုံဆီကို အော်တိုရောက်သွားတာပဲ။ ပထမတော့ မရဲသေးဘူး။ နို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ထိတယ်ဆိုရုံလေး ပွတ်ကိုင်ကြည့်တယ်။ကိုင်ရင်းနဲ့ အမေ့မျက်နှာကိုလည်း ကြည့်ရသေးတာ။အသက်ရှုသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်နေတာ အေးဆေးပါပဲ။ကျုပ်လည်း ရဲဆေး တင်ပြီး နို့ကို လက်နဲ့ဖိကြည့်တယ်။မနိုးဘူး။ အဲဒါနဲ့ အားတက်သွားပြီး နို့ကြီးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး ဖြစ်ညှစ်ကြည့်တယ်။ကောင်းလိုက်တာဗျို့။ ပျော့ပြဲမနေဘဲ အိစက်နေတဲ့အသားစိုင်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က မိုက်လွန်းတယ်။နို့ကြီးကလည်း ကြီးချက်ဗျာ။ ကျုပ် လက်ဖဝါးဖြန့်အုပ်ကိုင်တာတောင် နို့ရင်းထိ အကုန်မအုပ်မိဘူး။ကျုပ်လည်း တဆင့်တက်ပြီး အမေ့အင်္ကျီကို အောက်ကနေ ပင့်တင်လိုက်တယ်။ နို့အုံအောက်နားအထိ လိပ်တင်လာတာ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးတွေ အပြည့်အဝပေါ်လာတယ်။ မီးရောင်ပြာလဲ့လဲ့အောက်မှာ အရမ်းလှတာပဲ။

ကျုပ်လည်း အင်္ကျီအောက်ကနေ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး ထည့်လိုက်တော့ အိစက်နွေးထွေးတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို စမ်းမိတော့တာပဲ။ကိုင်ရတာ ပိုအားရှိအောင် ကျုပ်ခြေထောက်တချောင်းကို အမေ့အောက်ပိုင်းမှာ ခွတင်ကြည့်လိုက်တယ်။ကျုပ်ရဲ့ ငပဲကြီးက အမေ့ ပေါင်လုံးအိအိကြီးကို ထောက်ရက်သား ဖြစ်နေတာပေါ့။အမေခြုံထားတဲ့ စောင်အပါးလေးလည်း ခြေထောက်အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီလေ။ အိစက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပတ်လည်ကိုယ်လိုက် အောက်ကနေ ပင့်ကိုင်လိုက် ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းကိုလည်း အသာအယာ ချေပေးနေမိတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတော့ မလုပ်ရဲသေးဘူး။ နိုးသွားမှာစိုးလို့။

နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နယ်နေတာနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။ အဲဒီအချိန် အမေက ညည်းသံလေးတချက်ပေးပြီး ဟိုဘက်ကို စောင်းပြီး အိပ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လည်း ခွထားတဲ့ ခြေထောက်ကို အလိုက်သင့် မပေးလိုက်ရတယ်။ အနေအထားက အမေက ကျုပ်ကို ကျောပေးရက်ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ကျုပ်လည်း အားသွားတဲ့လက်ကို အနားမပေးဘဲ အောက်ပိုင်းကို ရွှေ့ပေးလိုက်တယ်။ အမေ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီအနွမ်းလေးက ပြေချင်ချင်တောင် ဖြစ်ပြီ။

ကျုပ်လည်း ထဘီအထက်ဆင်နေရာကနေ အသာလေးကိုင်ပြီး ထဘီကို အောက်ကို လျောချတယ်။ ဘေးတိုက်အိပ်နေတော့ ထဘီအောက်ပိုင်းက ညပ်နေပြီး ဆက်ဆွဲလို့ မရတော့ဘူး။ လုပ်ပြီဆိုတော့လည်း ရဲမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ထဘီကို ဖိထားတဲ့ အမေ့တင်ပါးခွက်နေရာကို လက်လျှိုပြီး ကြွအောင် မပြီးမှ ညပ်နေတဲ့ထဘီစကို ဆက်ပြီး လျှောချရတယ်။ပေါင်နေရာရောက်တော့ သိပ်မခက်တော့ပါဘူး။ အသာလေးထဘီကို ဆွဲချလာလိုက်တာ နောက်ဆုံး ထဘီက တံကောက်ကွေးနေရာအထိ ပုံကျသွားတယ်။

အခုဆိုရင် အမေ့ရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ရှင်းရှင်းကြီးကို မြင်နေရပြီ။ဘေးစောင်းအိပ်နေတော့ ဖင်နေရာက ကောက်ကြောင်းက ပိုပေါ်လွင်နေတယ်။ ကျုပ် စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို အကာအကွယ်မဲ့ အနီးကပ်ကြီး မြင်နေရပြီ။ကျုပ်လည်း အမေ့ဖင်ကြီးတွေကို အငမ်းမရ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မိတယ်။ ထွားကျိုင်းအိစက်လွန်းလှတဲ့ အသားစိုင်ကြီးတွေပါပဲဗျာ။ကျုပ်ရဲ့လက်ချောင်းတွေ အသားစိုင်ထဲကို မြုပ်ဝင်သွားရမလား မှတ်ရအောင် အိစက်လွန်းတဲ့ ဖင်ကြီးပါပဲ။ဒီလိုအိစက်လို့လဲ လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ ဖင်လုံးကြီးတွေက အပေါ်အောက် အတက်အဆင်းနဲ့ ခါနေတာပေါ့။

ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရင်း ဖင်ကြားကနေ လက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်မလို့ ကြံနေတုန်းမှာ အမေက ပက်လက်ပြန်လှည့်အိပ်ပြန်ရော။ လက်တောင် ဖင်အောက်ပိမိသွားလို့ မနည်းပြန်ဆွဲထုတ်ရတယ်။ ကျုပ်လည်း ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်းမြင်ရအောင် လှဲနေရာကနေ ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေက ပေါင်ကို စေ့မထားပဲ နည်းနည်းကားထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရပါတယ်။

အမွှေးအုံကလည်း မည်းချိတ်နေတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ရွံစရာကောင်းအောင် တောထနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ရှိသင့် သလောက်ပါပဲ။ မီးက မှိန်လွန်းတော့ အမေ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အနေအထားကိုတော့ အသေးစိတ် မမြင်ရဘူး။ကျုပ်လည်း အမေ့ရဲ့ တံကောက်ကွေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိူ အသာလေး ဖြဲပေးလိုက်တယ်။အမေကတော့ အအိပ်မပျက်ပါဘူး။

ပြီးတော့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ ခြေထောက်ကြားထဲကို ကျုပ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးကလည်း ပေါက်ထွက်မတတ် တောင်နေပြီဗျာ။ ပထမတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘာဂျာအရင်ပေးမလို့ပဲ။ အခုကျတော့ ပွင့်ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွင်းကြီးကို သားရေယိုစရာ မြင်လိုက်ရတော့ အဆင့်ကျော်ပြီး လီးထည့်လိုးဖို့ဘဲ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး ခါးအပေါ်တင်လိုက်တယ်။အကုန်တော့ မချွတ်ရဲသေးဘူး။ အဖေ တရေးနိုးပြီး ဝင်လာရင် အခက်တွေ့မှာစိုးလို့လေ။ ကျုပ်ရဲ့ ငပဲကြီးကလည်း ခါတိုင်းထက်ပို ပိုကြီးလာသလိုပဲ အရမ်းကို တောင်ပြီး မတ်နေတာကိုး။ အမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကို နည်းနည်းတွန်းတင်ရင်း ကျုပ်လည်း အနားကို ပိုကပ်လိုက်တယ်။ ထောက်မတ်နေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက အမေ့ရဲ့ အဖုတ်မွှေးတွေကိုတောင် ထိမိနေပြီ။ကျုပ်ရဲ့ လီးထိပ်နဲ့ အမေ့စောက်ပေါက်အဝက လက်မဝက်လောက်ပဲ ကွာတော့တယ်။

ကဲ ဖိုးကျော်ရေ မင်းဘဝမှာ အလုပ်ချင်ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးကို မင်း လုပ်တော့မယ်။မင်း သေချာပြန်စဉ်းစား။မင်း ထွက်လာခဲ့တဲ့ အပေါက်ကြီးထဲကို မင်း လီး ပြန်သွင်းရမှာ။အရင်က အမေ့ကို အကြိမ်ပေါင်းမရေနိုင်အောင် စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးခဲ့ပေမယ့် အခုဟာက လက်တွေ့လိုးရတော့မှာ။ မင်း ဒစ်ထိပ် အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ စဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ မင်းတို့ဟာ သားအမိဘဝကို ပြန်မရောက်တော့ဘူး။ မင်းရဲ့လိုးခြင်းကို ခံရတဲ့မိန်းမဟာ မင်းမယား ဖြစ်သွားမှာပဲ။မင်းအမေအရင်းကို မင်းမယားအဖြစ် ပြန်လိုးဖို့ မင်း သေချာပြီလား။

ကျုပ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေးခွန်းထုတ်ရင်း တွေဝေနေမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် လိပ်တင်ထားထဲ့ အင်္ကျီအောက်က ထွက်ကျနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်မွှာ၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲထားလို့ ပွင့်ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး နဲ့ ကျက်သရေရှိလွန်းတဲ့ အမေ့ရဲ့ မျက်နှာလှလှလေးတို့က ကျုပ်ကို အားကောင်းကောင်းနဲ့ ဆွဲဆောင်နေပြီလေ။ကျုပ်ကို အခုနေ ဘယ်သူမှ လာတားမရတော့ဘူး။ငရဲကြီးလို့ မကျွတ်တမ်းဆီပူထိုးရင် ထိုးခံရပါစေ။ ကျုပ် အမေ့ကို လိုးကိုလိုးတော့မှာ။

ကျုပ်ငပဲကို ကွိုင်စွပ်မထားဘူး။အစကတည်းက အမေ့ကို လိုးရင် ကွိုင်မပါဘဲ အစိမ်းလိုးမယ်လို့ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ ကျုပ်ဘဝမှာ အလိုးချင်ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အရသာကို ကျုပ် အပြည့်အဝ ခံစားချင်တယ်။ ပြီးတဲ့အခါမှာလည်း ကျုပ် စုဆောင်းထားတဲ့ သုတ်ရေတွေကို အမေ့အဖုတ်ထဲကိုပဲ တစက်မကျန် ပန်းထည့်ပစ်မယ်လို့ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ အမေ သွေးဆုံးပြီလား? ဗိုက်ကြီးနိုင်သေးလား? တားဆေး စားထားလား? ကျုပ် တကယ်မသိပါဘူး။ အခု ကျုပ်သိတာ တခုတည်းက ကျုပ်ဘဝမှာ အလိုးချင်ဆုံး မိန်းမတယောက်ကို ကျုပ်မှာ ရှိသမျှ ခွန်အား၊ ရမ္မက်စိတ်၊ သက်လုံ၊ သန်မာမှုတွေ အစွမ်းကုန်သုံးပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးပစ်ဖို့ပဲ သိတယ်။

ကျုပ်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေရာကနေ ငြိမ်အောင်ထိန်းပြီး ကျုပ်ဒစ်ထိပ်ကြီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲကို စထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

`````````````````````````````````````````

(06)                    

ကျုပ်လည်း အမေ့ထဲကို လီးထိပ်စသွင်းနေချိန်မှာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်နေရတာ။ အမေ နိုးသွားမလား? နိုးရင် ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ? ဆက်လုပ်ရမလား? အမေက ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မလဲ? ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်သာ လီးကို ထည့်လိုက်ရပေမယ့် ကြောက်လည်း ကြောက်မိတယ်။လီးကတော့ တစ်လက်မသာသလောက် ဝင်သွားပြီ။ကျုပ် မိန်းမပေါင်းများစွာကို လိုးခဲ့ပေမယ့် အမေနဲ့ကျမှ လူပျိုလေး ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးသလို စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိပြီး အရသာခံဖို့တောင် မေ့နေတယ်။

ကျုပ်လည်း စိတ်ငြိမ်အောင် အာရုံပြန်စုပြီး အမေ့ အဖုတ်ရဲ့အရသာကို ခံစားကြည့်တယ်။အပျို မဟုတ်တဲ့အတွက် ကြပ်တော့မနေဘူး။ အဖေ နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော် ထောင်းလာတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့ အနားသားကြွက်နားရွက်တွေ လန်နေပြီ။ဒါပေမယ့် တအားချောင်ပြီး ပြဲမနေဘူးဗျ။စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်။ အမေ့ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးနေတာပဲ။ လိုးခဲ့သမျှအဖုတ်ထဲမှာ အရသာအရှိဆုံးအဖုတ်ပဲ။ ဒါတောင် နည်းနည်းပဲ သွင်းရသေးတယ်။

ကျုပ်လည်း အသက်ကို ဝအောင်ရှူသွင်းပြီး အမေ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အားပြုကိုင်ပြီး လီးကို ဆက်ထိုးသွင်းတယ်။အမေ့ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နူးညံ့နွေးအိတဲ့ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ပြီးချင်သလို ဖြစ်သွားသေးတယ်။ လီးတဝက် ဝင်သွားတဲ့အချိန် အမေက ပင့်သက်တချက်ရှိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ရာခင်းစကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ မျက်စိကတော့ မပွင့်ဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ရွစိစိနဲ့ လှုပ်လာတယ်။ကျုပ်လည်း အခြေအနေကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားရတာဆိုတော့ ခဏရပ်လိုက်တယ်။

အမေမနိုးတာ သေချာမှ လီးကိုတဝက်သွင်းရာက ဖြည်းဖြည်းထုတ်ပြီး ထိပ်ဖျားလောက်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ခါးကိုကော့ပြီး တခါပြန်သွင်းလိုက်တယ်။ တဝက်လောက်မှာ ရပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။အဲလို တဝက်လိုးလေးလိုးနေတုန်း လီးအဝင်အထွက် တဖြည်းဖြည်း ချောမွတ်လာတာ သတိထားမိတယ်။ ဆွတ်စိုမှုကိုလည်း လီးတံတလျှောက် ခံစားလာရတယ်။သေချာပါပြီ အမေ့အဖုတ်ထဲက ချောဆီတွေ ထွက်နေပြီ။အမေက လူကသာ မနိုးပေမယ့် သဘာဝက အလိုးခံဖို့ ချောဆီတွေ ထုတ်ပေးနေပြီ။မသိစိတ်က အလိုးခံနေပြီ။

ကျုပ်လည်း အရမ်းထန်လာတာမို့ နောက်တဆင့် တက်ပါတော့တယ်။အမေ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အမေ့ခါးတဖက်တချက်ကို ပြောင်းကိုင်ပြီး အားယူလိုက်တယ်။လီးကို စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ရုံအနေအထားလောက်အထိ ပြန်ဆွဲယူပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဟန်ချက်ညီအောင် ထောက်လိုက်တယ်။အားလုံးအသင့်ဖြစ်ပြီဆိုမှ ကျုပ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအားကိုပါယူပြီး လီးတံတချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲကို အားနဲ့ ရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။

ဒစ်ထိပ်ကြီးက နူးညံ့တဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို အရှိန်နဲ့ထိုးခွင်းပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့ အတွင်းဖက်အကျဆုံး သားအိမ်ဝအထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိအောင် ထိုးနှက်လိုက်ပါတော့တယ်။တချက်တည်းနဲ့ တဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရတာမို့ အမေ့ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ညည်းတွားသံထွက်လာပါတယ်။ဒါကို ကြိုတွက်ထားတဲ့ ကျုပ်က အမေ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာအောင် အမေ့ပေါ် ရင်ချင်းထပ်မှောက်ချပြီး ကျုပ် ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး အသံအထွက်အောင် ထိန်းလိုက်တဲ့အတွက် အမေ့ညည်းသံဟာ အသံသဲ့သဲ့လေးပဲ ထွက်လာပါတယ်။

ကျုပ်ရဲ့ ရင်အစုံဟာ အမေ့ရဲ့ နိူ့ကြီးနှစ်လုံးကို အိပြီး ပြားကပ်နေအောင် ဖိထားမိတယ်။လီးတံကြီးက အဆုံးထိအောင် ဝင်သွားတာမို့ ကျုပ်ရဲ့ ဆီးခုံက အမေ့ဆီးခုံနဲ့ ထိကပ်သွားပြီး အမေ့စောက်မွှေးတွေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့လမွှေးတွေပါ ထိကပ်ယှက်နွယ်မိသွားပြီ။ ခုနက တဝက်ပဲ အရာသာခံခဲ့တဲ့ ကျုပ်လီးကြီးဟာ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းအထိ အမေ့အဖုတ်ထဲမှာ သပ်ရိုက်သလို စိုက်ဝင်နေပြီး အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေမိတယ်။

အမေကလည်း အောက်ပိုင်းတခုလုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေရင်း ကျုပ်လီးရဲ့အရသာကို စိမ့်နေအောင် ခံစားနေပြီ။ကျုပ်လည်း ရဲတင်းလာပြီး လက်တဖက်နဲ့ အမေ့ပါးစပ်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ပွင့်အာလာတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လျှာထိုးသွင်းပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ။ ပထမတော့ အမေက မတုံ့ပြန်သေးတော့ ကျုပ်ကပဲ တဘက်သတ် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ၊ လျှာတွေကို လိုက်စုပ်ယူနေရတယ်။

ကျုပ်လည်း ဒူးအားယူပြီး တဆုံးအထိ စိုက်ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးကြီးကို အသွင်းအနှုတ် စလုပ်ရင်း လိုးပေးပါတော့တယ်။ကျုပ်က အမေ့ထက် အရပ်ရှည်တာမို့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်ရာမှာ တဝက်တင်မဟုတ်ဘဲ တချောင်းလုံး အဝင်အထွက်လုပ်ရင်း ဆောင့်ပေးတါပါ။ ကျုပ်ရဲ့အားပါလှတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အမေ့မှာ ဝင်သက်ထွက်သက် မှားပြီး တအအနဲ့ ညည်းညူလာပါတော့တယ်။

" အား...အ....အ...အ....အ...."

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က သူ့ပါးစပ်တခုလုံး အပိုင်စီးပြီး စုပ်နမ်းနေတဲ့အတွက် အမေ့အော်သံတွေက ကျုပ်တို့အခန်းထဲမှာ ကြားရရုံလေးပဲ ထွက်လာပါတယ်။ ခုနက တုံ့ပြန်မှု မရှိတဲ့ အမေ့ပါးစပ်တွေ လျှာတွေလည်း အခုမှ ဖီးတက်လာပြီး ကျုပ်ကို ပြန်စုပ်တော့နမ်းတော့တာပါပဲ။ အမေ့လက်တွေကလည်း ကျုပ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားပြီး အားနဲ့ ပြန်ဖက်ထားတာမို့ နို့ကြီးတွေဟာ ခန္ဓာကိုယ်နှစိခုကြားမှာ ဖိကပ်ပြီးပြားချပ်နေပါတော့တယ်။

အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆောင့်ထောင်းပေးပြီးချိန်မှာ နှစ်ယောက်လုံး ရှေ့ပြေးသုတ်ရည်ကြည်တွေ ယိုထွက်လာပြီမို့လို့ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံတွေကလည်း ပိုကျယ်လာပါတယ်။

" ပလောက်....ပလောက်....ပြွတ် ပြွတ်"

" အ...အ...အ....အ...အ..."

အမေလည်း ခံရင်းနဲ့ပိုစိတ်ပါလာပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကျုပ်အောက်ပိုင်းကို ချိတ်ပြီး တင်ပါးကို ရိုက်သွင်းသလိုဖြစ်နေတာမို့ လိုးရတဲ့ ကျုပ်လည်း ပိုအားပါလာတယ်။ ဆေးအရှိန်ကြောင့်ရော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်ရော ခွန်အားတွေ၊သက်လုံတွေ အရမ်းကောင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကတော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွင့်ကွဲထွက်လုမတတ် အားကုန်ဆောင့် လိုးမိနေတော့တယ်။ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ အမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေလည်း မွေ့ယာထဲအထိ မြုပ်ဝက်နေအောင် ပယ်ပယ်နှယ်နယ်ကြီးကို အလိုးခံနေရပါတယ်။ကျုပ်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း လိုးရင်းနဲ့တောင် ပိုရှည်ပိုထွားလာသလို ခံစားမိပြီး အဆုံးထိဆောင့်လိုက်တိုင်းမှာ အမေ့သားအိမ်ဝကို ထိုးထိုးဖွင့်မိနေတဲ့အထိကို ထိချက်ပြင်းတာပါ။

" အား အား... အ...အ.. ဖတ် ဖတ် ဖတ် ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ်"

ကျုပ်က လိုးရင်းနဲ့ပဲ အမေ့နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်လာမိတယ်။ခက်တာက ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေ​ကြောင့် အမေက မနားတမ်းညည်းသံတွေ ပေးနေတဲ့အတွက် ရှေ့ခန်းက အဖေကြားသွားမှာ စိုးရတာပဲ။ဒါနဲ့ အမေ့ပါးစပ်ကို ဂဟေဆော်သလို တေ့ပိတ်ထားတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ပါးစပ်ကို ဖယ်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ ပါးစပ်ကို ပြောင်းအုပ်ရတယ်။ ပြီးမှ လူကို အောက်နည်းနည်းလျှောချပြီး ခါယမ်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖမ်းစို့ရပါတယ်။ ကျုပ် ပါးစပ်ထဲမှာ အမေ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် မာထန်နေတာ အရသာခံမိတယ်။ ကျုပ်လည်း အခြားလက်တဖက်နဲ့ နို့အုံကြီးကို ညှစ်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း အားပါးတရ နို့စို့ပေးပါတယ်။

ဆေးကလည်း အတော်ကောင်းပါတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကြာတဲ့အထိကို မပြီးနိုင်ဘဲ ဆက်လိုးနိုင်သေးတယ်။ အမေကတော့ ဆတ်ကနဲတုန်တုန်ပြီး ၂ ခါ ၃ ခါ ပြီးသွားခဲ့တယ်။အမေ့ရဲ့ စောက်ရေတွေကြောင့် ကျုပ်ရဲ့ လီးလမ်းကြောင်းကြီးက ပိုချောမွေ့စိုစွတ်လာပြီး လိုးချက်တောင် ပိုမြန်ပိုသွက်လာတယ်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာ ကျုပ်ကတော့ သက်လုံကျချင်လာပြီ။ဒူးတွေ တံတောင်ဆစ်တွေ ထောက်ရတာ ညောင်းချင်လာတယ်။ပြီးရမှာလည်း နှမြောတော့ ဆောင့်တာခဏရပ်ပြီး လီးကို တဆုံးထိုးထည့်ပြီး စကောဝိုင်းမွှေပေးနေလိုက်တယ်။ကျုပ်ရဲ့ လီးတံကြီးဟာ စီးကြပ်တဲ့ အမေ့အဖုတ်ထဲမှာ ယိမ်းထိုးကစားပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံတွေကို မွှေနှောက်ပွတ်တိုက်နေတာပေါ့။အမေကတော့ အဲလို စကောဝိုင်းညှောင့်ပေးချိန်မှာပဲ ခြေချောင်းတွေ ကုပ်ကွေးနေအောင် ဖီးတက်ပြီး တချီပြီးသွားပြန်ပါတယ်။

ကျုပ်လည်း ညှောင့်ပေးနေရင်း အားပြန်ပြည့်လာတော့ ဒီတကြော့မှာ အပြီးလုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ လီးထိပ်ကို စောက်ပေါက်အဝအထိ ပြန်ထုတ်လာပြီး အားကုန်ဆောင့်သွင်းတဲ့ ဗျူဟာကို ပြန်သုံးပြီး မီးပွင့်မတတ် လိုးပါတော့တယ်။အမေက ညည်းရတာ မောလွန်းတော့ အသံတောင် သိပ်မထွက်ချင်တော့ဘူး။ရှုံ့မဲ့ရင်း ပါးစပ်ကလေးဟဟပြီး အ အ နဲ့ အသံတိမ်တိမ်လေးပဲ အော်နိုင်တော့တယ်။

အမေ့အော်သံ သိပ်မကျယ်တော့တဲ့အတွက် ကျုပ်လည်း position ပြောင်းပါပြီ။ဒူးတုပ်ထိုင်ပြီးတော့ အမေ့ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို စုပြီး ပွေ့မလိုက်တယ်။ မွေ့ယာနဲ့ လွတ်သွားတဲ့ ဖင်အောက်မှာ စောက်ခေါက်တထည် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ပိုပြီး ဖောင်းမို့တက်လာတာပေါ့။

ကျုပ်လည်း ပေါင်လုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ပွေ့ပြီး အားယူ စောက်ရေတွေ ပေကျံပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်မှာ ပြန်တပ်လိုက်ပြီး အားကုန်ပြန်လိုးပါတော့တယ်။ဒီပုံစံနဲ့လိုးတာက ပိုပြီး ထိတယ် ထင်တာပဲ။၄၅ ဒီဂရီအနေအထားနဲ့ လိုးရတာမို့ ဆောင့်အားလည်း ပိုပြင်းတယ်လေ။

" အ...အ...အ...အ...အ...အ"

" ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"

ကျုပ်လည်း ပြီးတော့မယ့်အချီဆိုတော့ သက်လုံ မချန်တော့ဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ပစ်တာ အသားချင်း ရိုက်သံတွေ တဖောင်းဖောင်းထွက်လာပြီး ဒစ်ထိပ်ကလည်း အမေ့သားအိမ်ဝကို ထိုးဖွင့်တဲ့အထိ ဂိတ်ဆုံးရောက်သွားပါတော့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကလည်း ရေချိုးထားသလို စိုရွှဲနေတာပဲ။ အမေလည်း အံကြိတ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ နာကျင်မှုရော၊ လီးရဲ့အရသာကိုရော ခံစားနေပါတော့တယ်။

" ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖတ် ဖတ် ဖတ်"

" အင့် အင့် အင့် အ အ အ"

ကျုပ် လီးကိုဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်မွှာ၊ သားအိမ်ထဲကို လီးဝင်တိုင်း ခေါင်းနောက်ပြန်ထိုးပြီး ကော့ပျံနေအောင် ခံနေရတဲ့ အမေ၊ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်။ ဒါတွေကို ကြည့်ရင်း ရမ္နက်စိတ်ငယ်ထိပ်ထိ တက်သွားမိတဲ့ ကျုပ်ဟာတစက္ကန့်ကို ဆောင့်ချက်တစ်ချက်နှုန်းနဲ့ လိုးချက်တွေကို ဂိတ်ဆုံးမြှင့်တင်လိုက်တော့တယ်။

အချက်သုံးဆယ်လောက် ဒလစပ် ဆောင့်လိုးပစ်ပြီး အမေ့ သားအိမ်ပေါက်ဝကို ဒစ်က ခွဲဝင်နေခိုက်မှာ ကျုပ်ရဲ့ သုံးရက်တာ စုဆောင်းထားတဲ့ သုတ်ရေပြစ်ပြစ်တွေကို မီးသတ်ပိုက်နဲ့ထိုးသလို တရှိန်ထိုး ပန်းသွင်းပစ်လိုက်တယ်။သုတ်ရေတွေလည်း အမေ့ သားအိမ်ထဲအထိ တိုက်ရိုက် အရှိန်အဟုန်နဲ့ ပန်းဝင်သွားတော့တာပဲ။

ကျုပ် မိန်းမလိုးခဲ့တဲ့တသက်မှာ ဒီတကြိမ်ဟာ သုတ်ရေအများဆုံး ထွက်တယ်ထင်တာပဲ။ပထမ တကြော့မှာတင် သုတ်ရေတွေက မကုန်သေးဘဲ ထပ်ထွက်နေတာမို့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လဉနှစ်လုံး ကျွံဝင်မတတ် လီးကို ဖိသွင်းထားရင်း လက်ကျန်သုတ်ရေတွေကို တစက်မကျန် အမေ့ မွေးလမ်းကြောင်းထဲကို ညှစ်ချပေးနေမိတယ်။ ကျုပ်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရေတွေဟာ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ လျှံပြီး စောက်ပေါက်ကဝကနေတဆင့် ဖင်မြောင်းတလျှောက်စီးကျလာပြီး အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ဗွက်ထအောင် အိုင်ကျနေပါတော့တယ်။

အမေ့တကိုယ်လုံးလည်း ဖွဲအိပ်ကြီးလို အိပျော့ကျနေအောင် မြော့သွားပြီး မောဟိုက်ပင့်သက်သံ ယဲ့ယဲ့လေးပဲ ထွက်နိုင်တော့တယ်။ကျုပ်ကတော့ ခံစားချက်အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ပြီးတာတောင် လီးကို မချွတ်သေးဘဲ စောက်ဖုတ်မှာ တပ်လျက်နဲ့ အမေ့မျက်နှာတခုလုံး နေရာလပ်မကျန် နမ်းရှုံ့မိတယ်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ခန်းက အဖေ့ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြားရတာပါပဲ။

```````````````````````````````````````````

(07)                                        

ဒုက္ခပဲ ည ၂ နာရီထိုးမှ အဖေက တရေးနိုးလာပြီ ထင်တယ်။တော်သေးတယ် အမေ့ကို လိုးလက်စတန်းလန်း မဟုတ်ဘဲ တချီပြီးမှ နိုးလာလို့။အဖေက တရေးနိုးရင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်အိပ်တတ်တယ်။ ကျုပ်က အမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွေ့ရက် လီးကလည်း အဖုတ်ထဲမှာ စွပ်ရက်တန်းလန်း။ ကျုပ်လည်း ကပျာကယာပဲ လှန်ထဲထားတဲ့ အမေ့အင်္ကျီကို ပြန်ဆွဲဖုံးပေးလိုက်တယ်။ နည်းနည်းပျော့သွားပြီဖြစ်တဲ့ လီးကိုလည်း အမေ့အဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။သောက်ကျိုးနည်း ကျုပ်တို့သားအမိ နှစ်ယောက်ပေါင်းရဲ့သုတ်ရေတွေ အစောပေါက်ဝနေ ယိုကျလာတာ အိပ်ရာခင်းကို အိုင်ထွန်းလို့ပဲ။ အမေ့ဖင်အောက်တည့်တည့်မှာတော့ အရည်တွေ စိုရွှဲဗွက်ပေါက်နေပြီ။ အဲဒါတွေတော့ ရှင်းချိန် မရတော့ဘူး။

အောက်ကို လျှောချထားတဲ့ အမေ့ထဘီကို ဗိုက်အထိရောက်အောင် ပြန်ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ အမေကတော့ အိပ်မက်ယောင်သလို ငြီးတွားပြီး ခေါင်းကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့် လုပ်နေတယ်။ အိပ်ခန်းဘက်ကို လျှောက်လာတဲ့ အဖေ့ခြေသံကို ကြားနေရပြီ။ ကျုပ် အခန်းပြန်ထွက်ဖို့ အချိန်မရတော့ဘူး။ အိပ်ခန်းခြေရင်းက အိမ်သာအခန်းထဲကို ကပျာကယာပြေးဝင်ရတယ်။ အိမ်ထဲမှာတင် ခိုးလိုးရတဲ့ အဖြစ်ကလည်း အတော်အန္တရာယ်များတာပဲ။

ကျုပ် အိမ်သာထဲရောက်တာနဲ့ မီးမဖွင့်ဘဲ အမှောင်ထဲကနေ အိမ်သာတံခါးဟပြီး အခန်းထဲကို ပြန်ချောင်းကြည့်တယ်။ အဖေက ယိုင်တိယိုင်တိုင်နဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ တော်သေးတာပေါ့ အိမ်သာထဲကို သေးဝင်ပေါက်ရင် ကျုပ်တော့ ပြေးပေါက်မှားပြီ။ အဖေ့ပုံစံ ကြည့်ရတာ အရှိန်မပြေသေးဘဲ ရီဝေနေတဲ့ပုံ။ အဖေက အိပ်ရာထဲမှာ ကပိုကယိုနဲ့ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေ ရွတ်နေမှန်းမသိဘူး။ ခဏကြာတော့ အဖေက ခါးက ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီး အမေ့ပေါ်တက်ခွတော့တာပဲ။ အောင်မယ် သူကလည်း တရေးနိုး စိတ်ထလာပြီး ဆွဲတာပေါ့လေ။

အမေ့ဖင်အောက် အိပ်ရာပေါ်မှာ အရည်တွေ ဗွက်ပေါက်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာ အဖေ သတိထားမိလား မသိဘူး။ ကျုပ် အထင်တော့ သတိမထားမိလောက်ဘူး။ အမူး မပြေသေးဘဲ သူ့အာရုံနဲ့သူ အမေ့ကို တက်ဖိနေတာ။ လိုးတဲ့လုပ်အားနှုန်းကတော့ လူကြီးဆိုတော့ ကျုပ်ကို ဘယ်မှီပါ့မလဲ။ အဖေက လူကောင်က ညှက်ညှက်၊ မူးကလည်း မူးနေတော့ လှုပ်ရုံလေးလှုပ်ပြီး ကပ်တိုးလေး လိုးနေတာ အားမရလိုက်တာ။ ကျုပ်အတွက်တော့ ဒီအချိန်က အခွင့်ကောင်းပဲ။ အိမ်သာတံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး လေးဘက်ထောက် မိကျောင်းသွားသွားပြီး ကုတင်ဘေးကနေ အိပ်ခန်းတံခါးဝအထိ ခိုးသွားလိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးက စေ့မထားဘဲ တဝက်ဖွင့်ထားခဲ့တော့ အသာလေးလစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးကလည်း မှိန်တိန်တိန်၊ ကုတင်ပေါ်က အဖေကလည်း သူ့ဇောနဲ့သူ အမေ့ကို လုပ်နေတော့ ကျုပ် ခိုးထွက်သွားတာ မသိလိုက်ဘူး။

ကျုပ်လည်း အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တဲ့အထိ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်း အိပ်မပျော်ဘဲ ရင်တွေခုန်နေမိတယ်။ ကျုပ် အရမ်းလိုးချင်နေတဲ့ အမေ့ကို အီစိမ့်နေအောင် လိုးလိုက်ရပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ လရေတွေကို အမေ့အဖုတ်ထဲကို ဗုန်းဗောလအော ပန်းထည့်လိုက်ရပြီ။ တွေးရင်းနဲ့ လီးက မာထန်နေအောင် တခါပြန်တောင်လာတယ်။ အဖေသာ ပြန်ဝင်မလာရင် အမေ့ကို အခုနေ တချီပြန်လိုးနေမှာ သေချာတယ်။ တခုစဉ်းစားစရာက ကျုပ် ဒီလောက်တောင် ဝက်ဝက်ကွဲ တဖုန်းဖုန်းလိုးနေတာကို အမေက လုံးဝ မသိတာလား။အိပ်ပျော်နေသလား ဆေးရှိန်ကြောင့် မှိန်းနေတာလား။ သူ့စိတ်ထဲ အဖေဝင်လိုးနေတာလို့ ထင်နေတာလား။ လုံးဝမငြင်းဆန် မရုန်းကန်ဘဲ အလိုးခံခဲ့တာ သူ့ မသိစိတ်နဲ့လား သိရက်နဲ့ခံခဲ့တာလား။ အဲဒါကို ကျုပ် စဉ်းစားလို့ မရသေးဘူး။

ပြီးတော့ ကျုပ် လိုးတုန်းက အိပ်ရာပေါ်အိုင်ထွန်းအောင် စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေကို မနက်ကျ အမေ သေချာပေါက်မြင်မှာပဲ။ အဲဒီအခါကျရင် အမေ ဘယ်လိုထင်မလဲ။ အဖေ လိုးထားလို့ စီးကျတဲ့ အရည်တွေလို့ပဲ ထင်မလား။အဖေကရော အဲဒီလောက် လိုးနိုင်လို့လား။ မနက်ကျ အဖေ့ကို အမေက ပြန်ပြီး ဟိုမေးဒီမေးများ မေးနေမလား။ အို အဲဒါတွေ တွေးနေရင် မပြီးတော့ဘူး။ ဒီညက ပျော်ရမယ့်ညလေ။ ကျုပ်ဘဝရဲ့ အကြီးဆုံးအောင်မြင်မှုရတဲ့ည။ နောင်ခါလာနောင်ခါစျေးပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ပျော်ပျော်ကြီးအိပ်ပစ်လိုက်မယ်။နေက်နေ့ကျမှ အခြေအနေကြည့်ပြီး ဆက်လှုပ်ရှားမယ်။

`````````````````````````````````````````````````````

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>>