Thursday, August 18, 2022

မယ်ဥလှိုင် အပိုင်း ( ၂ )

မယ်ဥလှိုင်  အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

အခန်း ( ၆ )

" ငါ့တာဝန် . ဒီမှာပဲ ပြီးဆုံးပြီ .ဒီတံခါးပေါက်က ဝင်သွားလိုက် … အစစ အရာရာ သတိထားပါ မိန်းကလေး "

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့် "

သက်ဦးစံ တစ်ယောက် ခြေလှမ်းများ တုန်ရင်စွာဖြင့် နန်းဆောင် တံခါးပေါက်နား လျှောက်သွားလိုက်၏။သင်ပေးထားသည်အတိုင်း တံခါးအား ၃ ချက် ခေါက်ကာ ခေါင်းငုံ ရပ်နေတော့သည်။သက်ဦးစံ မှာ သာမန် သဘင်သည်လေး တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မထင်မရှား တောရွာ လေးတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းခဲ့၏။

အပျော်တန်း မြေဝိုင်း အနိမ့်သဘင်လောကတွင် ကပြဖျော်ဖြေရင်း တောမြို့လေးတွင် နာမည်ကြီးနေရာမှ ငနက်ကျော် ဟုသော လူထွားကြီးနှင့် တွေ့ဆုံကာ မြို့တော်သို့ လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။သူမ ဖျော်ဖြေပွဲတခု အပြီးတွင် မြို့ဝန်မင်းနဲ့ လူထွားကြီး တစ်ဦး အိမ်သို့ ရောက်လာကာ မြို့တော်သို့ ကပြ ဖျော်ဖြေပေးရန် ပြောဆိုကြသည်။သူမ မှာ အပျော်တန်း သဘင်သည်လေးဖြစ်သည့်အပြင် သားနှစ်ယောက်မိခင် အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ကြောင်း မြို့တော်သို့ လိုက်ပါကပြရန်  အဆင့်မမှီကြောင်း ပြန်ရှင်းပြနေ၏။

သို့သော် သူမတသက် မမြင်ဖူးသော ငွေကြေးများနှင့် မြို့ဝန်မင်း၏ ဖိအားပေးမူ့ကြောင့် ငြင်းဆန်နိုင်သည့် အားအင်များ ပျောက်ကွယ် ကုန်ရသည်။ငွေကြေးများအား လင်ဖြစ်သူနှင့် မိဘနှစ်ပါးအား အပ်နှံကာ လူထွားကြီးနှင့် မြို့တော်ထိ လိုက်ပါလာခဲ့တော့၏။

" ကျွီ… ကျွီ"

တံခါးဖွင့်သံကြောင့် သူမ အတွေးစများ ပြတ်ကာ တံခါးအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာလေးများနှင့် နန်းတွင်သူ ၄ ဦး ထွက်လာပြီး နန်းဆောင်ထဲ ခေါ်သွားရာ လိုက်ပါလာခဲ့ရ၏။အခန်းငယ်လေးများ ဖြတ်ကျော်လာရင်း ခဏအကြာ လူတကိုယ်စာ ပက်လက်လှဲချိုးရသော  သစ်သားရေချိုးကန်ကြီး တခုဆီရောက်ရှိလာ၏။ထိုရေစည်ကန်ကြီးအား ပိတ်စ အဖြူများနှင့် ပတ်ပတ်လည် ကာထားရာ ရေစည်ကန်အတွင်း ထည့်ထားသော ပန်းပေါင်စုံ မွှေးရနံ့လေးများက တခန်းလုံး မွှေးပျံ့သင်းကြိုင်နေသည်။

သာမန်အရပ်သူ တစ်ယောက်မို့ မမြင်ဖူးသည့် ရေစည်ကန်အား စူးစမ်းကြည့်နေရာ သူမအား ခေါ်လာသော နန်းတွင်းသူ ၄ ဦးမှ အဝတ်စားများ ဝိုင်းချွတ်ပေးကြ၏။

" အို … ဟို  ဟို …… မ ချွတ် ပါ နဲ့ "

သားနှစ်ယောက်မိခင် ဖြစ်လင့်ကစား သူစိမ်းမိန်းမ ၄ ဦးရှေ့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရသည်။နန်းတွင်းသူလေးများမှာ တခိခိ ရယ်ရင်း သူမအား ရေစည်ကန်ကြီးထဲ ပွေချပေးလိုက်၏။ရေစည်ကန်ထဲရောက်ရောက်ချင်း အရှက်လုံရန် ဖင်ချထိုင်ရင်း နို့အုံဖွေးဖွေး နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ထားသည်။

သို့သော် နန်းတွင်းသူလေးများက သူမကိုယ်လုံးအား တကိုယ်လုံး ပွတ်တိုက် ဆေးကြောကာ ရေချိုးပေးနေကြ၏။သူမပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ဆေးကြောစဉ် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရွာတွင်ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူအား ဖျက်ကနဲ့ သတိရနေမိသည်။

ရေချိုးပြီး ပြီးချင် အခန်းငယ်တခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကာ နန်းတွင်း အဝတ်စားများ ဝတ်ဆင်ပေးပြီ ခေါင်းမှ ဆံနွယ်များ ခြောက်ရန် ယက်ခတ်ပေးနေပြန်၏။ဆံနွယ်လေးများ ခြောက်ကာနီး ဆီမွှေးတမျိုးလိမ်းကာ ဆံတိုး ထုံးပေးကြသည်။တခဏအတွင်း သက်ထားစံ ၏ လှပသော မျက်နှာလေး ပေါ်ထွက်လာ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင် အံ့သြယူနေရသည် အပျော်တမ်း သဘင်သည်လေးမို့ မျက်နှာလိမ်းချယ်ရာတွင် ကြာမြင့်သည်အချိန်ကို ကိုယ်တိုင်သိရှိထားသည်။

သို့သော် နန်းတွင်းသူလေးများ၏ မျက်နှာအလှချယ်သော ပစ္စည်းများ အပြင်တွင် မမြင်ဖူးယုံသာမကာ တခဏလေးဖြင့် သူမမျက်နှာအား ရှိရင်းစွဲ အလှထက် ပိုမို လှပချောမောအောင် ပြင်ဆင်နိုင်ကြသဖြင့် အံအောပြီးရင်း အံအောယူရတော့၏။အားလုံးပြင်ဆင် ပြီးမှ သူမအား အခန်းငယ်လေးများအား ဖြတ်ကျော်ကာ မီးများ လင်ထိန်နေသော အခန်းကျယ် တခန်းထဲ ပို့ဆောင်ပေးကြသည်။အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထူးခြားခန်းနားသော ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်မှ မိန်းမတစ်ဦးအား တွေ့မြင်ရလိုက်၏။ ထိုမိန်းမ မှာ လက်ဝှေ့ယမ်းပြရာ လိုက်ပို့သော နန်းတွင်းသူ ၄ ယောက်မှာ ခါးညွတ် နူတ်ဆက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာ သွားကြသည်။

" မယ်မယ့် … အမိန့်တော်တိုင်းပါ "

နန်းတွင်းသူလေးများ၏ စကားကြောင့် သက်ထားစံ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။သူမရောက်ရှိနေသော အခန်းမှာ မိဘုရားခေါင်ကြီး အခန်းမှန်း ရိပ်မိသွား၏။သူမအား ခေါ်လာသော လူထွားကြီး၏ အစစ အရာရာ ဂရုစိုက်နေပါ ဆိုသော စကားများ နားထဲ ကြားယောင်သည်နှင့် ရပ်ကြည့်နေရာမှ ဒူးထောက် ခံစားလိုက်မိသည်။

" ခ်ခ် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေပါ … သက်ထားစံ "

" ဟုတ် … အဲ   … တင်ပါ့ …… မှန်  မှန်  … မှန်လှပါ … ဘုရား … အဲ … မယ် မယ် "

" ခိခိ … နောက်ရက်ကျမှ …… သက်ထားစံကို နန်းတွင်းသူ ဖြစ်အောင် သင်ပေးရမယ် … ဒီနေ့ကတော့ ပြောတတ်သလိုသာ ပြော …… ရတယ် "

" ဟုတ် ကဲ့  ရှင့် "

သက်ထားစံမှာ စကားပြောရင်း အသံတုန်လာ တော့၏။သူမလို အပျော်တန်းသဘင်ပညာသည် တစ်ယောက်အဖို့ တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်မင်းလုပ်သော ဘုရင်၏ မိဘုရားခေါင်အား မြင်တွေ့ရဖို့ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးပေ။

" ကဲ … ဒီနားလာခဲ့ … သက်ဦးစံ "

မိဘုရားခေါင်ကြီး အမိန့်ကြောင့် သက်ဦးစံမှာ ထရပ်ရင်း ကုနုတ်များဖြင့် အလှဆင်ထားသော ကုတင်ကြီးနား လျှောက်လာခဲ့၏။ကုတင် ထောင့်လေးထောင့်တွင် ဒေါင်းတောင်များဖြင့် ယက်လုပ်ထားသော လူတစ်ရပ်အမြင့်ရှိ ယက်တောင်ရှည်ကြီးများနှင့် နန်းတွင်းသူ ၄ ယောက်မှ ယက်ခပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသည်။သက်ထားစံ ကုတင်ခြေရင်း မတ်တပ်ရပ်စဉ် မိဘုရားခေါင်ကြီးမှ ခေါင်းလေးမသိမသာ ငြိမ့်ပြရာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် နန်းတွင်းသူ ၂ဦးမှ ယက်တောင် အရှည်ကြီးများ အခန်းနံရံတွင် ထောင်မှီရင်း သက်ဦးစံနား တိုးကပ်လာ၏။

" အို   အို … မ လုပ်  လုပ် …… "

သူမစကား မဆုံးသေးခင် ကိုယ်ပေါ်မှ အပေါ်ဝတ်ရုံ ချွတ်ခံလိုက်ရတော့သည်။နန်းတွင်း အပေါ်ဝတ်ရုံ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အတွင်းဘက် ဇာအပါးလေးသာ ကျန်ရှိ၏။တင်းမှောက်စူထွက်နေသော နို့အုံလေးထိပ် နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးမှာ အပြာရောင် ဇာအပါးလေး အောက် တိုးထွက်နေပြန်သည်။

ခါးအောက် ပေါင်လယ်ထိ ဖုံးထားသော ဇာစကပ် အတိုလေးမှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီးအား ခပ်ရေးရေး ဖုံးအုပ်နေ၏။ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာသည်။သူမအား အဝတ်ချွတ်နေစဉ် ကုတင်ပေါ်လှဲနေသော မိဘုရားခေါင်ကြီးအား ကုတင်အရှေ့ဘက်ခြမ်းရှိ နန်းတွင်းသူ နှစ်ဦးမှလည်း ဝတ်ရုံအား ချွတ်ပေးနေ၏။

" ကုတင်ပေါ် … တက်ခဲ့လိုက် နော် "

ညို့သံပါသော စကားသံလေး သူမနားထဲ ဝင်ရောက်လာချိန် သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံး အလိုလို လှမ်းမိတော့သည်။ကုတင်ပေါ် တက်စဉ် နန်းတွင်းသူလေးများ အခန်းပြင် ထွက်သွားသည်ကို မျက်လုံးဒေါင့်မှ မြင်နေရ၏။

" ကျွီ…  ကျွီ … ကျွိ "

ကုတင်ပေါ် အရောက် ကျွန်တံခါး အဖွင့် အပိတ်သံ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ဒူးထောက် ခေါင်းငုံနေသော သက်ထားစံ ပုခုံးသားလေးပေါ် လက်ချောင်းဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက် ကျရောက်လာ၏။

" ခေါင်းမော့ပါဦး "

" ဟုတ် … မယ်မယ် "

လှဲလျက်အနေထားမှ မိဘုရားခေါင် မှ ထထိုင်ရင်း သက်ထားစံ ပုခုံးအား ကိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပြန်သည်။သက်ထားစံ ခေါင်းလေးမော့စဉ် နီထွေးသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှ စုပ်ယူချင်း ခံလိုက်ရတော့၏။သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခါးလေးတောင့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးနေရှာသည်။မိန်းမချင်း အနမ်းခံရ သဖြင့် စိတ်ထဲထူးဆန်းနေကာ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေရပြန်၏။

နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း သူမအား ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ရပ်ခိုင်းကာ မိဘုရားခေါင်ကြီးနှင့် နှစ်ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထား ဖြစ်သွားခဲ့သည်။နှစ်ဦးသား ရင်သားစိုင်မှ စူးထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ဇာအပါးလေးအောက် ထိပ်တိုက်တိုးမိနေ၏။သက်ဦးစံ လက်လေးနှစ်ဖက် အလိုလျောက် မြောက်တက်လာပြီး မိဘုရားခေါင်၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဖမ်းဆွဲထားမိပြန်သည်။

သူမ ပါးစပ်ထဲ မွှေနေသော လျှာဖျားလေးအား ပြန်လည်စုပ်ယူရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကျလာ၏။ထိုစဉ် မိဘုရားခေါင်၏ လက်ကလေးမှာ သက်ထားစံ ပုခုံးပေါ်မှ ရွေ့လာပြီး နို့အုံအား ဖုံးအုပ်ထားသော ဇာအပြာအပါးလေးအား ဆွဲချွတ်ကာ နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးအား လက်ညိုးလက်မလေးဖြင့် ညှပ်ကာ ချေပေးလိုက်သည်။သက်ထားစံ နဖူးကြောလေး တွန့်လာကာ နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တေ့စုပ်နေရ၏။

တဖြည်းဖြည်း မိဘုရားခေါင်၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ခွာကာ သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်း တဖက်အား ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။သက်ထားစံမှာ ခါးဖက်ထားသော ညာလက်လေးဖြင့် သူမနို့အား ဆွဲစို့နေသော မိဘုရားခေါင်၏ ခေါင်းအား ဆွဲကပ်ထားရရှာ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ နို့သီးခေါင်းစို့ရင်း နို့အုံအားညှစ်ချေနေသော လက်တဖက်က အောက်လျှောလာပြီး သက်ထားစံ ခါးဝတ်ထားသော ဇာစကပ်အတိုလေးအောက်မှ လျိုကာ ပေါင်ကြားလေးထဲ စမ်းလိုက်တော့သည်။

" အ … အဟင့် "

သက်ထားစံ တစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ခါးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရ၏။နို့စို့ပေးနေသော မိဘုရားခေါင် ခေါင်းလေးအား ဆွဲလှန်ပြီး မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်သော စိတ်များ ပျောက်ကွယ်ကာ ထူးဆန်းသော အထိအတွေ့နောက် လိုက်ပါမိတော့၏။

သူမ၏ ကုတင်တော်ထက် မိန်းမလှနှစ်ဦး၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအငွေ့များဖြင့် ထက်သန်နေကြသည်။ မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်အား ပြန်ထုတ်ကာ သူမ ရင်သားအား ဖုံးထားသော ဇာအပါးလေးအား ကိုယ်တိုင် ချွတ်ချရင်း နို့အုံချင်း ဖိကပ်ကာ နူတ်ခမ်းခြင်း ဒုတိယအကြိမ် ပြန်စုပ်နေပြန်၏။

နို့အုံမှာ သက်ထားစံထက် ကြီးမားဖွံ့ဖြိုးကာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ပေါ်နေပြီး နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးမှာ သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် အပြိုင် ထောင်ထွက်လာ၏။ မိဘုရားခေါင်မှာ ကာမဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်ချိန် တိုင်းရေးပြည်ရေး များနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေတတ်တော့ မင်းတရားကြီး၏ အပြုစု အယုများ ဝေးနေစဉ် မိန်းမချင်း ကာမဆက်ဆံရာမှ အရသာအား စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်လာခဲ့သည်။သူမအတွက် အသစ်အဆန်း မဟုတ်ပေမယ့် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ သက်ထားစံ တစ်ယောက်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။

မိဘုရားခေါင်၏ ရမ္မက်သွေးကြွယ်သော မျက်နှာပေးကို  ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလာကာ အလိုကျ လိုက်လျောနေတော့သည်။ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နမ်းနေရာမှ သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ် လှဲချရင်း ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်။ညာဘက် ပေါင်တန်လေးအား ပင့်ဆွဲ ကပ်လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်ထက် ခပ်ကွေးကွေး အနေထားဖြင့် ကပ်သွားပြန်၏။

မိဘုရားခေါင်၏ ဦးဆောင်မှု့နောက်အလိုက်အထိုက်လေး လိုက်ပါရင်း သက်ထားစံ တစ်ယောက် ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်လာအောင် လိုးဘူးသော်လည်း မိန်းမချင်း ကာမဆက်ဆံသည်မှာ ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်၏။ခန္ဓာကိုယ်အား တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင် တခြမ်းက ခုံး၍ ကွေးကာ ကော့ထွက်နေပြန်သည်။နောက်ပစ်ထားသော ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအောက် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်က ပူးကပ်နေပြီး ပေါင်ရင်းဘက် ဟထားသော အနေထားလေးဖြင့် ဘာဆက်ဖြစ်လာမလည်း တွေးရင် ရင်ခုန်နေရ၏။

ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်လေးက ဆန့်နေပြီး ညာလက်ပေါင်တန်အား ရှေ့သို့တွန်းကပ်ထားသည်မို့ ပေါင်ရင်းဂွဆုံရှိ စောက်မွှေးလေးများ ပိကပ်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးက ပြူးထွက် လာ၏။စူထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား ကြည့်ရင်း မိဘုရားခေါင်မှာ နူတ်ခမ်းတချက် သတ်ကာ မမသက်၏ ဖင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး အက်ကွဲကြောင်းလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးခွဲလိုက်သည်။

" အို့ … အေမ့ "

သက်ထားစံ တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ထိုးစွလိုက်သဖြင့် လန့်အော်မိ၏။ပထမဆုံး အကြိမ် စောက်ပတ်လေး အယက်ခံရသည်မို့ ခံစားမှု့က လူတကိုယ်လုံး တိမ်တိုက်တွေထဲ စီးမျောသွားသလို ခံစားနေသည်။မိဘုရားခေါင်မှာလည်း ဒူးထေညက်လျက်အနေထားဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကလိကာ စောက်ရေ စို့လာသော စောက်ခေါင်ပေါက်ထဲ လျှာထိပ်လေးအား ထိုးသွင်းပစ်တော့၏။

သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးမှာ ဘေးတစောင်း အနေထားနှင့် ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေသည်။ရွာတွင် ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့၏။စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေသည်ကို မခံစားနိုင်သည့်အဆုံး ခန္ဓာကိုယ်အား ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေး နှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်ပြန်သည်။

သိုသော် မိဘုရားခေါင်မှာ ကြိုတင်တွက်ဆထားသူမို့ သက်ထားစံ ပေါင်ကြားနေရာ လေးဖက်ထောက် နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား လျှာအပြားလိုက် ဖိယက်ပစ်၏။ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအီးအီးညည်းနေသော သက်ထားစံ အသံလေးကြောင့် မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင် ကာမစိတ် ထကြွကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ပင့်ယက်ရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်တော့သည်။

" အ   အ   … ရှီးးးး းးးးး  ကျွတ်ကျွတ် "

စောက်စိအရည်ပြားလေး တင်းမာလာစဉ် ထောင်ထွက်နေသော ခေါင်းလေးအား အစုပ်ခံရသဖြင့် ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါးကော့ရင်း တအားအား အော်ဟစ်နေ၏။

..............................................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ဖူးသော စောက်ပတ်လေးမှာ မိဘုရားခေါင်၏ လျှာစွမ်းအောက် ကော့ပျံနေရ ရှာသည်။

" အမလေးးး …  အား အားးးး … မ  မ   မရ  တော့ …… အ   အ ……… ကန်တော့ပါရဲ့ …… မယ်မယ် ရယ် …… အင့် ……… ရှီးးးး းးးးး းးးးးး "

ခါးကော့ထားရင်း ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်ကာ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပဲ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း မိဘုရားခေါင်အား တောင်းပန်နေတော့၏။စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထုတ်ကာ အသက်မျှင်းရှုနေစဉ် လည်တိုင်လေးအား လာနမ်းသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။မိဘုရားခေါင် မှာ သူမ အားမိုး၍ နို့အုံချင်း ပြားနေအောင် ဖိကပ်ကာ လည်ပင်းနားတဝိုက် လျှာဖြင့်ယက်ကာ နားရွတ်ဖျားလေးအား စုပ်ပေးနေပြန်၏။

" အင်းဟင်း …  ဟင်း "

သက်ထားစံ တစ်ယောက် ပျောက်ကွယ်ကာစ ရမ္မက်စိတ်လေး ချက်ချင်း ပြန်ကြွလာကာ မိဘုရားခေါင် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။တုံ့ပြန်သည်နှင့် မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံ ကိုယ်ပေါ်မှ ဘေးသို့ လှဲချလိုက်၏။မိဘုရားခေါင် လှဲချသည်နှင့် သက်ထားစံမှာ ကပ်လျက် အနေထားဖြင့် တက်ခွကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်လုံးအား မှောက်ချပစ်သည်။နီထွေးသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဖိကပ်လိုက်၏။

" ခဏ … ကြွပေးထား … သက်ထားစံ "

" ဟုတ် … မယ်မယ် "

မိဘုရားခေါင် မှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီး ခုံးကြွသည်နှင့် ခါးပေါ်မှ အတွင်းခံ ဇာအပါးလေးအား ဆွဲချွတ်ကာ ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့ပစ်သည်။သက်ထားစံ ပြန်အဖိတွင် ဖေါင်းကြွနေသော မိဘုရားခေါင်၏ စောက်ပတ်အား ထိပ်တိုက် ဖိမိသွား၏။မိဘုရားခေါင်မှာ  ပေါင်နှစ်ခြမ်း မသိမသာလေး ဖြဲရင်း အောက်မှ ကော့ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများ မို့မောက်လာပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ခပ်တင်းတင်း စုပ်ကာ အားစိုက်၍ ဖိပွတ်ကြ၏။တဖြည်းဖြည်း ပွတ်ချက်များကလည်း ပြင်းထန်လာသည်။

သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင် လည်ပင်းဘေးနား ညာလက်ထောက်ကာ ဘယ်လက်က နို့အုံအား ဆွဲညှစ်ရင်း ဖိပွတ်ပေး၏။စောက်ပတ် မျက်နှာပြင်ချင်း ဖိကပ်ကာ အစိလေးချင်း ထိမိတိုင်း နှစ်ဦးသား အားကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းကာ ကာမစည်းစိမ်းလေး ရရှိနေကြသည်။ ဖိပွတ်လိုက်တိုင်း အပေါ်က သက်ထားစံ၏ အိစက်ထွားကြိုင်းသော ရင်သားစိုင်နှစ်ခုက ယမ်းခါနေပြန်၏။ မိဘုရားခေါင်ကလည်း အောက်မှ ပင့်ပွတ်ရင်း  ညာလက်ဖြင့် သက်ထားစံ နို့အုံအား ဆွဲညှစ်လိမ်ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာမိသည်။

သက်ထားစံ၏  ဖင်ကြီး ခုံးကြွလာကာ စောက်ပတ်ချင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တဖတ်ဖတ်နှင့် မိဘုရားခေါင်၏ ဖင်သားကြီးမှာ ကုတင်ပေါ် အိကားထွက်နေတော့၏။ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချရင်း အရည်ပြားမာတင်း၍ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိချင်း ထိပ်တိုက် တိုးမိရာ နှစ်ဦးသား ကာမစိတ်တွေ  ပြင်းထန်လာရသည်။

ဆောင့်ပွတ်ချက်ကလည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် မိဘုရားခေါင်မှာ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာပြီး  တအီးအီး တအအ ညည်းသံလေးများ ဆူညံနေ၏။စောက်ရည်များ ပန်းမထွက်ခင် နှစ်ဦးသားထိန်းသည့် အနေဖြင့် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားကြသည်။သို့သော် မိဘုရားခေါင်၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ သက်ထားစံ ဖင်ကြီးအား ဖိကပ်ရင်း ဆွဲပွတ်ရာ နှစ်ယောက်သား မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စောက်ခေါင်းဝ အိုင်နေသော စောက်ရည်များအား ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။

" အားးးး  အမလေးးးး    အ     အ   အားးးးး "

" ရှီးးးးး  းးးးး  ကျွတ် ကျွတ် …… အားးးးး   အ    အ "

တုံရီမောဟိုက်သော အသံဖြင့် ပြိုင်တူ ညည်းရင်းဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ပွတ်ဆွဲကြတော့သည်။ကိုယ်လုံးချင်း ပွတ်သပ်ရင်း ခဏအကြာ ငြိမ်သွားကြ၏။

" မယ်မယ် … ခဏ "

သက်ထားစံမှာ အပေါ်က မှောက်လျက်အနေထားဖြင့် အောက်သို့ လျှောချကာ မိဘုရားခေါင် ပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် ကာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော အဖုတ်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။စောက်မွှေး တမျှင်မှ မရှိပဲ  မိဘုရားခေါင်၏ စောက်ပတ်အုံ ထိပ်၌ လက်သန်းလုံးခန့် ရှိသော စောက်စိအား ထူးဆန်းစွာ တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။လက်နှစ်ဆစ်ခန့် ရှည်ကာ စောက်ပတ်အုံ ညာဘက်သို့ ကပ်နေပြီး အဆံနီတာရဲလေးမှာ အပြင်ထွက်နေသည်။

" အံ့အောနေလား … သက်ထားစံ … မယ်မယ် ဟာက ငယ်ငယ်ကတည်းက အမွှေးမထွက်တာ ၁၇နှစ် အရွယ်ရောက်တော့ အစိလေးက တဖြည်းဖြည်း ထွားလာတာပေါ့ "

သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင်၏ လှဲကပ်နေသော စောက်စိအား လျှာဖြင့် ကော်ကြည့်လိုက်၏။အ ကနဲ့ ညည်းသံနှင့် အတူ မိဘုရားခေါင်၏ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေးမှ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာတော့သည်။ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ စောက်ရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေး သူမနှာခေါင်းဝ ဝင်လာစဉ် ပျို့သလို့ ဖြစ်လာခဲ့၏။သို့သော် မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးထားသဖြင့် အသက်အောင့်ကာ အရည်ရွှဲနေသော မိဘုရားခေါင်၏ အဖုတ်အား တပြင်လုံး ယက်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်နံ့မှာ အနံ့ယဉ်လာပြီး ကာမစိတ် တိုးပွားစေသည်ကို လက်တွေ့ သိခဲ့ရ၏။

" အင်း … မရပ်နဲ့ဦး သက်ထားစံ … မယ့်မယ့် အစိလေး ငုံထား ……… အ   …… ဟုတ်တယ်   စုပ်စုပ် …… ကျွတ်ကျွတ် … တော်လိုက်တာ သက်ထားစံရယ် ……တခါတည်းနဲ့ တတ်နေပြီလား "

သက်ထားစံမှာ မိဘုရားခေါင် ယက်ပေးသည့် ပုံစံအတိုင်း ပြန်ယက်ပေးလိုက်သဖြင့် မိဘုရားခေါင်မှာ ဘဝင်ကျနေမိသည်။တခု ကွာခြားသည်က မိဘုရားခေါင်၏ စောက်စိမှာ သာမန် မိန်းမ များထက် ကြီးနေသဖြင့် သက်ထားစံ ဆွဲစုပ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွတက်လာသည်အထိ ခံစားမှု့ ကောင်းနေတော့၏။မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာဖြင့်  သူမဆန္ဒတွေ ဖေါ်ထုတ်ရင်း သက်ထားစံအား မိန်းမချင်း ကာမ ဆက်ဆံပုံအား သင်ပေးနေပြန်သည်။

" ဟုတ် … မယ်မယ် … ကျမ … မယ်မယ့် စိတ်တိုင်းကျ ပြုစု ပေးပါရစေ "

" ခုကို … အလွန်အမင်း ကောင်းနေပါပြီ သက်ထားစံရယ် …… အရည်ထွက်ပြီး ကာစမို့ပေါ့ … မဟုတ်ရင် ပန်းထုတ်ပစ်ရတော့မယ် ……… အ     အားးးး … ရပ်တော့နော် … နောက်ရက်မှပဲ "

မိဘုရားခေါင် စကားကြောင့် သက်ထားစံမှာ ထပ်မယက်တော့ပဲ ကိုယ်လုံးလေးအား မိဘုရားခေါင် ဘေးနား တိုးကပ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွအိပ်လိုက်၏။လီးနှင့် အလိုးမခံရပဲ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားသော အဖြစ်ပျက်အား ပြန်စဉ်စားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

......................................................................................................................

နောက်ပိုင်း မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား ညတိုင်လိုလို ခေါ်ကာ ကာမဆက်ဆံရင်း အတူအိပ်လေ့ ရှိသည်။မင်းတရားကြီး လာအိပ်သော ညများတွင်သာ သက်ထားစံအား လွတ်ထားပေး၏။နောက်ပိုင်း သက်ထားစံကို သူမနား ခေါ်ထားပြီး နန်းတွင်း အဆင့်မြင့် သဘင်သည်ကြီးများထံ  ယိုးဒယားအက သင်ခိုင်းစေခဲ့သည်။သဘင်ပညာ ရင့်လာချိန်တွင် မိဘုရားခေါင် ကျောထောက်နောက်ခံဖြင့် နန်းတော်ထဲ နာမည်ကြီးလာတော့၏။မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား မယ်ဥလှိုင်နှင့် နန်းတွင်း ပွဲတော်များတွင် စင်ပြိုင် ကစေခဲ့သည်။သို့သော် သဘင်ပညာမှာ ဆရာကျလှသော မယ်ဥလှိုင်အား သက်ထားစံ တစ်ယောက် မယှဉ်နိုင်ခဲ့ပေ။

!! မယ်ဥလှိုင် ပေါက်တဲ့သေး … ကရမက်ထက်မွှေး !! 

 ဆိုတဲ့ နန်းတွင်းဆိုရိုး ထွက်ပေါ်လာသည်အထိ မယ်ဥလှိုင်ကလည်း အကပညာဖြင့် ဖမ်းစားထားနိုင်ခဲ့၏။မယ်ဥလှိုင် နာမည်ကြီးလာလေ မိဘုရားခေါင်မှာ ရတက်မအေးလေ ဖြစ်နေရသည်။သူမ အကြံမှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အချစ်ရဆုံး မယ်ဥလှိုင်အား သက်ထားစံနှင့် ယှဉ်ပြိုင်စေကာ ဦးချိုးထားချင်နေသည်။

မှန်းချက်နှင့် နှမ်းထွက်မကိုက်ပဲ သက်ထားစံမှာ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သဖြင့် မယ်ဥလှိုင်အား အောက်ကြို့ဆက်ဆံခဲ့၏။ သို့သော် သက်ထားစံတစ်ယောက် မိဘုရားခေါင်၏ !! ရွှေနန်းတော်မှာ သက်ဦးစံ အပြင် နန်းတွင်းခေါင်ဆောင်မင်းသမီး မရှိစေရ !! ဟုသော အမိန်တော်ကြောင့် နေ့ချင်းညချင်း နန်းတွင်း မင်းသမီးဘဝ ရောက်ရှိခဲ့သည်။မိဘုရားခေါင် အမိန့်ကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီးလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ မယ်ဥလှိုင်မှာ နန်းတွင်းမင်းသမီး ဘဝကနေ  လက်စွဲအပျိုတော်လေး အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားရ၏။

သက်ထားစံ မှာ မိဘုရားခေါင် ကြောင့် အချိန်တို အတွင်း နာမည်ကြီးလာသော်လည်း  သဘင်ပညာမှာ စနစ်တကျသင်ယူလာတဲ့ မယ်ဥလှိုင်ကို  မမှီကြောင်း နန်းတွင်း သဘင်သည်များက ကွယ်ရာတွင် ဝေဖန်နေကြသည်။ဝေဖန်မှု့များ ကြားနေသော်လည်း နားလည်သိတတ်စွာနန်းတွင်း ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး နေရာမှ ဖယ်ပေးရသော မယ်ဥလှိုင် ထံ သွားရောက် ဂါဝရ ပြုလေ့ ရှိ၏။

" မိဘုရားခေါင် မြှောက်စားလို့သာ တောက်ကြွားရင်း … နန်းတွင်းခေါင်းဆောင် မင်းသမီးနေရာ ရောက်နေတာပါ … သဘင်ပညာမှာတော့  မြင်ဆရာ ကြားဆရာဖြစ်တဲ့ … မမ မယ်ဥလှိုင် ကို မယှဉ်ဝံပါဘူး … အမြဲတမ်း  ဆရာ တစ်ယောက်လို … ဂါရဝ ပြုပါတယ်ရှင် "

" မမ နားလည်ပါတယ် သက်ထားစံရယ် … ညည်းလည်း ညည်းကုသိုလ်နဲ့ ဖြစ်တည်လာတာပါ  … မမကလည်း ညည်းအပေါ် ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူးကွယ် … မသိတာ မတတ်တာ လာမေးလှည့်ပါ "

မယ်ဥလှိုင်မှာ သက်ထားစံ စကားအား ချက်ချင်း တုံ့ပြန်ပြောဆိုလိုက်၏။တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပြန်အလှန် လေးစား ချစ်ခင်စွာ နေခဲ့ကြရင်း သက်ထားစံ တစ်ယောက် မိဘုရားခေါင်၏ စီစဉ်မှု့ဖြင့် မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေး မွေးနေ့ပွဲတွင် ကပြ ဖျော်ဖြေရာမှ သူမ ဘဝ တဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲခဲ့ရတော့သည်။မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေးမှာ မင်းကြီး၏ တူတော် တော်စပ်ပြီး အသက်ငယ်သလောက် စစ်ရေး စစ်ရာ ကျွမ်းကျင်လှ၏။နောင်တချိန် ကိုယ်တော်ကြီးထက် သာလွန်သော အမတ်တပါး ဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း နန်းတွင်းမှ အမတ်တချို့ ခဏတိုင်းပြောနေသည်ကို မိဘုရားခေါင် ကြားဖူးထားသည်။

သို့သော် မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေးမှာ အတွင်းသတင်းအရ ရာဂစိတ် ပြင်းထန်ကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် မိဘုရားခေါင်က ငါးစာ ချကြည့်တော့၏။သူမ ထင်သည့်အတိုင်း မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေးမှာ သက်ထားစံအား စွဲလမ်းကာ သိမ်းပိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။သက်ထားစံ နောက်က မိဘုရားခေါင်အား ရှိန်းနေသဖြင့် အရမ်းကာရော မလုပ်ရဲပေ။တဖြည်းဖြည်း မိဘုရားခေါင် စီစဉ်သည့် ညွတ်ကွင်းထဲ မြောက်ပိုင်း မင်းသားလေး ကျဆင်းလာ၏။

" သက်ထားစံနဲ့သာ ပေါင်းဖက်ခွင့် ရရင် … မယ်မယ် ခိုင်းတာမှန်သမျှ … သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် … အလုပ်ကြွေး ပြုသွားမှာပါ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … ကတိတွေ ရဲလှချည်လား … မင်းသားငယ် "

" မလိမ့်ဝံကြောင်းပါ … မယ်မယ် "

" ကဲကဲ … ထပြီး ခစားတော့ … နောက် ၂ ပတ်နေရင် … မင်းသားငယ် အိမ်တော်မှာ … ပွဲတော် တခုလုပ်လိုက် … သက်ထားစံ ကို … မယ်မယ် ကိုယ်တိုင် လွတ်လိုက်ပါ့မယ် "

မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေးမှာ ဒူးထောက်ခစားရာမှ ထရပ်ရင်း လိုချင်တာရသွားသော ကလေးတစ်ယောက်သဖွယ် မျက်နှာ တခုလုံး ပြုံးရွှင် လာခဲ့၏။၂ပတ်ခန့် အကြာတွင် သက်ထားစံ တစ်ယောက် မိဘုရားခေါင် စေလွတ်မှု့နှင့် မြောက်ပိုင်း မင်းသားငယ်ထံ ဒုတိယ အကြိမ် ရောက်ရှိကာ ကပြ အသုံးတော်ခံခဲ့ပြန်သည်။ညသန်းခေါင်ယံ ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး သူမ အတွက် ပြင်ဆင် ပေးသော အထူးဧည့်ဆောင်တွင် အနားယူအိပ်စက်ရန် ဝင်လာခဲ့၏။

ရရှိလာသော ဆုလက်ဆောင်များအား အိပ်ခန်းတွင်း စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။တညလုံး  ကပြရသဖြင့် တကိုယ်လုံး ချွေးများရွှဲနှစ်နေ၏။မျက်နှာပေါ် စို့ထွက်နေသော ချွေးစက်များအား လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သပ်ချလိုက်သည်။အိပ်ခန်း တောင်ဘက် ယင်းလိပ်များ ကာထားသော ရေချိုးကန် အခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ မင်းသမီး အဝတ်အစားများ အကုန်ချွတ်ပစ်၏။အောက်ခံ ဘော်လီမှာလည်း ချွေးစီးများကပ်နေရာ နမ်းကြည့်မိသည်။

ချွေးနံ့ ရရှိလိုက်သဖြင့် ရေချိုးရင်း လျှော်ရန် အောက်ပစ်ချလိုက်၏။သူမ အောက်ပိုင်းမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား ဒူးမြှောက်ချွတ်ကာ နမ်းကြည့်ပြန်သည်။ချွေးနံ့ရော သေးနံ့ပါ မွှန်ထူသွားရာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခြေရင်းပုံလိုက်တော့၏။ရေစည်ကန်၏ အနောက်ဘက် ကိုယ်လုံးပေါ် ဘဲဥပုံ မှန်အဝိုင်းရှေ့ မတ်တပ်ရပ်ကြည့်မိရာ မှန်ချပ်ရှေ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသော သူမ ခန္ဓာကိုယ်အလှအား မြင်လိုက်ရင်း တစ်ယောက်ထဲ ပြုံးမိနေသည်။

ခန္ဓာကိုယ်အား တပတ်လှည့်ကာ လည်ပြန်ငေးရင်း  စူးစိုက်ကြည့်ပြီး အားရမှ ရေစည်ကန်ထဲ ဆင်းရန် လှည့်ထွက်လိုက်၏။

" ရွီ့ … ရွီ့ … ဖလပ် လပ် … ဖလပ် "

ယင်းလိပ်ပင့်မပြီး ပြန်ချသံနှင် အတူ လူတစ်ယောက် ဝင်လာသဖြင့် ထိန်လန့်ကာ သူမ နို့အုံအား ညာလက်ဖြင့် သိုင်းယက်ကာ ပေါင်ဂွဆုံလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖုံးထားလိုက်တော့သည်။

" ဟင် …… လူ  လူ …… အိုရ် … မင်း မင်း  မင်းသား … မင်းသားလေး မလား … ဧည့်ခန်းက စောင့်ပါရှင် ကျမ  ရေချိုးပြီး လာခဲ့ပါ့မယ် "

" ဒီ အခွင့်ရေး ရဖို့ … ကျုပ် စောင့်ခဲ့ရတာ ကြာပါပြီ သက်ထားစံရယ် "

မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ စကားအား ဂရုမစိုက်ပဲ ရှေ့သို့ တိုးကပ်လာနေ၏။သက်ထားစံမှာ ပူထူလာပြီး သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အား မှန်ရှေ့ပြန်လှည့်ကာ ကျောပေးရပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။သူမ ခါးအောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ မင်းသားငယ်အား ဆွဲဆောင်သလို ဖြစ်သွားရ၏။ခန္ဓာကိုယ် ရှေ့ရော နောက်ရော ပြမိသလိုဖြစ်ကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာရသည်။စိတ်ထဲ ထိတ်လန့်နေစဉ် မှန်ထဲမှ မင်းသားငယ်၏ လီးအား မြင်မိရာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းနေတော့၏။

....................................................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ၏ ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းအလှအား ကြည့်ရင်း အဝတ်စားများ ချွတ်ချပြီး ရပ်နေသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးကြီးမှာ အညိုရောင် သန်းနေကာ ဒစ်ဖူးက ကားထွက်နေသည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူ လီးထက် အဆမတန် ထွားကြိုင်းသော လီးကြီးက ဖမ်းစားလိုက်ရာ ခဏတာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရ၏။တဖြည်းဖြည်း မင်းသားငယ် ပေါင်ကြားမှာ လီးညိုကြီးမှာ ရမ်းခါရင် သူမနောက်ကျောဘက် လှမ်းလာသည်ကို ကြောင်ကြည့်နေမိပြန်သည်။

မင်းသားငယ်မှာ မျက်လုံးများ အရောင်တောက်ကာ သက်ထားစံ နောက်ကျောနား ရပ်ကာ ပုခုံးသား ဖွေးဖွေးအား နမ်းစုပ်လိုက်၏။သက်ထားစံ ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နို့အုံအား သိုင်းကာထားသော လက်က အောက်လျှောသွားသည်။သက်ထားစံ လက်အောက်ကျသွားသည်နှင့် လှစ်ကနဲ ရင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးအား မှန်ချပ်ထဲမှ မြင်လိုက်ရ၏။သူမ နို့အုံအား ကြည့်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် လက်ပြန်ကာရာ မမှီလိုက်တော့ပေ။

မင်းသားငယ် လက်နှစ်ဖက်မှာ သူမခါးလေး ကိုင်ထားရာမှ နို့အုံနှစ်ဖက်အား သိုင်းဖက်ကာ ညှစ်ကိုင်ထားတော့၏။ရုတ်တရက် ရှေ့တိုးကပ်ရာ မှန်ချပ်ခံနေသဖြင့် တိုးမရပေ။နို့အုံများ ညှစ်ခံရစဉ် ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခုက ဖိကပ်ထားသဖြင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။လင်နှင့်ဝေးနေသည်မှာ ကြာလှသဖြင့် သွေးသားများ ဆူပွက်လာရ၏။

"  ဖယ်  ဖယ် …… ဖယ်ပါ  … မ လုပ် ပါ နဲ့ …… ကျမက …… ကလေးအမေ …… အိမ်ထောင်သည်ပါ ရှင် … အဟင့်  ဟင့် "

တုန်ရီမောဟိုက်သော ငိုသံလေးဖြင့် ပြောကာ ဖင်ကြီးအား ရမ်းရင်း ဖိကပ်ထားသော မင်းသားငယ် လီးအား ခါထုတ်နေသည်။သို့သော် ဖင်ကြားထဲ မိမိရရ ဖိကပ်ထားသဖြင့် လီးမှာ နေရာမရွေ့ပဲ ဖင်သားစိုင်ကြီး ရမ်းခါသမျှ ပွတ်သပ်ပေးသလို ဖြစ်နေတော့၏။

" တခြားလူတွေ ဝင်လာရင် အရှက်ကွဲရချည်ရဲ့ … အဟင့် ဟင့် …… တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် "

" ဒီနေရာကို … ကျုပ် ခွင့်ပြုချက် မရပဲ … ဘယ်သူမှ မဝင်ရဲပါဘူး … စိတ် အေးအေး ထားပါ … သက်ထားစံ "

မင်းသားငယ်ထံမှ ဒုတိယ အကြိမ် စကားသံ ထွက်ပေါ်လာရင်း နို့အုံအား ညှစ်ချေကာ ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့် အမြှောင်းလိုက် ဖိဆွဲနေတော့သည်။

ခဏအကြာ ပုခုံးသား နုနုအား ဆွဲစုပ်နေသော နူတ်ခမ်းလေးမှာ အောက်သို့ ရွေ့ကာ ကျောပြင်သို့ ရောက်ရှိလာစဉ် ဖင်ကြားမှ လီးက အောက်လျှောထွက်ရာ ဆီးခုံးပေါ်ရှိ လမွှေးအုံကြီးက ပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် ဖင်ကြားထဲ ဖိကပ်နေသော လီး ကွာသွားပြီး လမွှေးများမှ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း အလယ်အား ဖိဆွဲသွားသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့၏။

သို့သော် မင်းသားငယ် နူတ်ခမ်းလေးက ခါးနားရောက်လာရာ ဖင်သားပေါ်တွင် ကြက်သီးဖူးလေးများ ဖျင်းကနဲ့ ဖျင်းကနဲ့ ထလာပြန်သည်။ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးစဉ် ဒူးများညွတ်ကျလာရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှာ ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါသွား၏။မင်းသားငယ်မှာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ယက်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးရာ သက်ထားစံ ဒူးလေးညွတ်ကာ ဖင်ကြီးနောက်သို့ ပစ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းအောက်ဖက် အမွှေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်အုံလေး ပြူးထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ဖွေးဥ ကော့ထွက်နေသော မထိရက်စရာ ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အနည်းငယ် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြန်၏။ဖင်နှစ်ခြမ်းကြား ခွက်ဝင်နေသော ဖင်ဝ နီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးယက်ပေးရာ သက်ဦးစံ တစ်ယောက် အသံမထွက်စေရန် သူမပါးစပ်လေးအား သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိအုပ်ထားလိုက်ရတော့သည်။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြင့် ဖင်ဝလေး အယက်ခံရင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲ မျောလွင့်နေသလို တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခံစားနေရ၏။

နန်းတော်ထဲ စရောက်ချိန် မိဘုရားခေါင်နှင့် တွေ့မှ စောက်ပတ်အား အယက်ခံဖူးရသည်။ခုလည်း မင်းသားငယ်၏လျှာထိပ်လေးမှာ ဖင်ဝလေးထဲ ဝိုက်ကာ ထိုးကာဖြင့် ကလိနေသဖြင့် ခံစားမှု့ အသစ်တစ်မျိုးနှင့် ကာမအရသာ ခံစားနေမိတော့၏။ ခံစားမှု့နောက် လိုက်ပါရင်း သူမ ကိုယ်မှ ချွေးနံ့များ ထွက်နေသည်ကို သတိရမိလိုက်မိသည်နှင့် အားနာစိတ်များ ဝင်ကာ ရုန်းကြည့်လိုက်သည်။သို့သော် မင်းသားငယ်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ဖမ်းထိန်းကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်လေးအား မရမက စုချွန်ထဲ့ပစ်နေ၏။

မလှုပ်သာ လှုပ်သာဖြင့် ရုန်ရင်း သန်မာသော မင်းသားငယ် လက်ထဲ ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပေ။တခါမှ မရဖူးသော ကာမ အရသာလေးမို့ သက်ထားစံကိုယ်တိုင်လည်း ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်သိပ်မပါလှပေ။ထိုစဉ် ဖင်ပေါက်လေး ကလိနေသော မင်းသားငယ် လျှာလေးမှာ အောက်လျှောလာပြီး ပေါင်ရင်းကြားမှ ဖေါင်းထွက်နေသော စောက်ပတ်အုံ အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးခွဲကာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား ဆွဲစုပ်ပေးနေပြန်သည်။

" အ   အ …… အမလေးးး  အဟင့်  ဟင့် "

သက်ထားစံ တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ တ အ..အ ညည်းနေရတော့၏။

" တော် ပါ တော့ နော် … ဒီလောင်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … အောက်က  အနံ့ထွက်နေတော့ မကောင်းပါဘူးရှင် "

သူမ စောက်ပတ်လေးမှ အမှန်တကယ်လည်း သေးနဲ့ စောက်ချီးနံ့များ ခပ်စူးစူး ထွက်ပေါ်နေ၏။မင်းသားငယ်မှာ ရာဂစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခပ်စူးစူး စောက်ချီးနံ့က သူ့အတွက် အနှောက်ယက် မဖြစ်ပဲ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို တောက်လောင် နေရ၏။

" ရပါတယ် သက်ထားစံရယ် … သက်ထားစံရဲ့ ……စောက်ပတ်နံ့လေးက … မွှေးနေတာပါ "

" အိုရ် …… ရှင်  …… ကြံကြံဖန်ဖန် "

တိုင်းပြည် အားထားရသော မင်းသားတစ်ပါးက နောက်ကျောဘက်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေသဖြင့် မသင့်တော်သလို ခံစားမိကာ ခါးပြန်ဆန့်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်တော့သည်။သူမ ပေါင်ဂွလေးမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ရင်း ငုံ့ကြည့်မိ၏။ထူကဲသောမျက်ခုံမွှေးနှစ်ခုမှာ ထိစပ်နေပြီး မျက်နှာချောချောလေးနှင့် ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်လုံးများမှ သူမအား မော့ကြည့်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရလိုက်သည်။ဒူးထောင်လျက်အနေထားမို့ ပေါင်ကြားမှ ထွားကြိုင်း တုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးမှာလည်း တဆက်ဆက် တုန်နေရှာ၏။

လီးကြီးအား ကြည့်မိရင်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာကာ ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာပြီး မျက်လုံးနှစ်ဖက်အား လက်နှစဖက်ဖြင့် ဖုံးကာထားမိသည်။လက်နှစ်ဖက်စလုံး မျက်လုံးပေါ် ရောက်သွားရာ မင်းသားငယ် မျက်နှာရှေ့ သူမပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အတိုင်းသား ပေါ်နေတော့၏။

" ရှီးးးးး းးးး …… အ  အ "

အကာကွယ်မဲ့သွားသော သူမပေါင်ကြားအား မင်းသားငယ်မှာ မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ထိုးယက်ပစ်လိုက်သည်။ဒီတကြိမ်တွင် မတားဆီးတော့ပဲ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာ ဖြဲကာ ကော့ထားပေးမိ၏။သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေသည်ဟုသော အသိက ကာမစိတ်အား တောက်လောင်လာစေသည်။စိတ်များ ထကြွလာကာ မျက်စိမိတ်ရင်း မင်းသားငယ် ခေါင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ သူမပေါင်ဂွထဲ ကပ်ထား လိုက်တော့သည်။

ခဏ အကြာတွင် ကာမပညာ စုံလှသော မင်းသားငယ် လျှာစွမ်းအောက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရပြန်၏။စောက်ရည်များ မင်းသားငယ်မျက်နှာအား ပန်းမိစဉ် ရှက်ရွံ့အားနာ စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ ခေါင်းအား တွန်းဖယ်၍ ရေချိူးကန် အခန်းထဲမှ ပြေးထွက်လိုက်သည်။သက်ထားစံ ပြေးသွားရာ လမ်းတလျှောက်တွင် စောက်ရည်များ စီးကျနေခဲ့၏။မင်းသားငယ်မှာ ရုတ်တရက်မို့ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လှည်ပြန်ကြောင်ကြည့်နေပြီးမှ ထရပ်ကာ သက်ထားစံ နောက် ပြေးလိုက်ခဲ့၏။

သက်ထားစံ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ချည်ထည်ထမိန်အား ရင်လျားထားလျက် ကုတင်ဘေး အသက်မျှင်းရှုနေကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ချည်ထည် ထမိန်လေးမှာ ရေချိုးပြီး လဲရန် ထုတ်ထားသဖြင့် ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်ရာ ထမိန်အထက်ဆင်မှာ အောက်ဖက်သို့ ရောက်ရှိနေ၏။မင်းသားငယ် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ကပ်လာစဉ် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ထိုင်ကာ မျက်နှာလွဲထားလိုက်သည်။

မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ ပုခုံးအား ကိုင်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲချရင်း ခွထားလိုက်သည်။ပါးပြင်နှင့် လည်တိုင်အား တရှိုက်မက်မက် နမ်းရင်း ရင်လျားထားသော ထမိန်ပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား စမ်းကာ ညှစ်ပေးနေ၏။သက်ထားစံမှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ထမိန်အပေါ် အနားစအား နို့အုံများ မပေါ်အောင် ဆွဲတင်လိုက်သည်။မင်းသားငယ်မှာ လည်ပင်းသား အပျော့လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်းထမိန်အပေါ်စအား ဆက်ကနဲ့ ချက်ပေါ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။

မို့မောက်ထွက်လာသော နို့အုံထိပ် နို့သီးခေါင်း လေးများ မာထင်ကာ ထောင်ထွက်လာတော့သည်။သက်ထားစံမှာ ထမိန်စအား ညာလက်ဖြင့် ပြန်စမ်းရင်း မျက်ဝန်းရွဲကြီးဖြင့် မျက်စောင်းတချက် လှမ်းထိုးလိုက်၏။မင်းသားငယ် ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာရသည်။ပက်လက်အနေထားနှင့် သက်ထားစံအား ဘေးမှ ခွလှဲထားသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သက်ထားစံ ခါးအား ထောက်မိနေ၏။နို့သီးခေါင်းလေး စုပ်ကာ ထမိန်အား ချွတ်ချစဉ် သက်ထားစံကိုယ်တိုင် ဖင်ကြီးကြွကာ ကူညီပေးနေပြန်သည်။

သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ် လျှာဖျားအောက် တချီပြီးထားသော်လည်း မင်းသားငယ်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား မြင်ယောင်ရင်း ကာမမီးများ တောက်လောင်နေသည်မှာ မငြိမ်းသေးပေ။လီးနှင့် ဝေးနေရသဖြင့် လတ်တလော ခံစားနေရသော ရမ္မက်စိတ်အား ဖြေဖျောက်ရန် စဉ်းစားထားပုံရ၏။ထိုစဉ်မင်သားငယ်မှာ ထမိန်အား ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့ရင်း ထထိုင်လိုက်ပြန်သည်။

မင်းသားငယ် ထထိုင်သည်နှင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးထားလိုက်သည်။မင်းသားငယ်မှာလည်း စွဲမက်ဖွယ်ခန္ဓာကိုယ်အလှနှင့် ပေါင်ဂွစုံမှ အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား ကြည့်ကာ လိုးချက်စိတ်များ ထိန်းမရ သိန်းမရ ဖြစ်ပေါ်နေပြန်၏။ကလေးအမေဟု သိရှိထားရာ တင်းမာသော နို့အုံများနှင့် ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးက မယုံနိုင်စရာပင်။

ပက်လက်အနေထားနှင့်လှဲနေသော သက်ထားစံ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ထောင်မတ်နေသော လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးလိုက်သည်။သက်ထားစံမှာလည်း ပထမဆုံးအကြိမ် သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦး၏ အလိုးခံရန် ကြိုတင် တွေးတောရင် စိတ်လှုပ်ရှား လာပြန်၏။

ထိုစဉ် မင်းသားငယ်မှာ စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေရာမှ လေးဖက်ထောက်ကာ ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ပတ်လေးအား ထပ်ယက်ပေးနေတော့သည်။အရည်ကြည်များ စိမ့်ကာ မို့မောက်နေသော စောက်ပတ်အုံအား တက်မက်စွာ ကြည့်ရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်၏။

သက်ထားစံ တစ်ယောက် အလိုးခံဖို့ စဉ်းစားနေချိန် အစိလေးအား ကုန်းစုပ်ခံရသဖြင့် ခါးကော့တက်ကာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် လေပေါ်တွင် ကျုံ့ကာ တောင့်ထားလိုက်ရသည်။အစိလေး ဆွဲစုပ်ထားရမှ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လက်နှစ်ဖြင့် ဖြဲကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးထဲ လျှာထိပ်လေး စုချွန်ထဲ့ကာ မွှေပေးနေ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုမှ လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်အား တေ့ကာ နို့အုံပေါ် မျက်နာအပ်ကာ မှောက်ချပစ်သည်။နို့အုံအလယ်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ရင်း ဘယ်ညာလူးကာ ခါးအားဖြင့် တေ့ထားသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးကြီးအား ဖိသွင်းလိုက်၏။

" ဗျစ် …… အ …… ဗျစ် ဗျစ် …… ရှီးးးး းးးးး   ကျွတ်ကျွတ် "

လီးကြီး စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်နှင့် ခေါင်းလေးမော့ကာ တအအ ညည်းတွားနေရတော့သည်။ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်သည်အထိ လင်ဖြစ်သူနှင့် လိုးဖူးသော်လည်း ခုလို အပြုစု အယုများများဖြင့် တခါမှ အလိုးမခံဖူးပေ။လီးဝင်ကတည်းက သပ်လျိုထားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ လီးထက် အဆမတန် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လီးအရသာအား ခံယူရင်း တအားအား အော်နေမိသည်။အတွင်းထဲ ကြပ်ထုတ်နေသော်လည်း လီးနှင့်ဝေးနေရသဖြင့်  တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ အံကြိတ်ခံပစ်၏။

တဖြည်းဖြည်း အရည်ကြည်လေးများ အိုင်ထွက်လာစဉ်  အပေါ်မှ ဖိလိုးနေသော မင်းသားငယ်၏ လမွှေးများအား စိုရွှဲကုန်သည်။စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြားက ခပ်စီးစီးလေး ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် ဒီအချိန် မင်းသားငယ် ထပြန်လျင် တောင်းပန်ကာ အလိုးခံဖို့ထိ စိတ်ကူးမိနေ၏။မင်းသားငယ်မှာ တချက်ချင်း ဖိလိုးရင်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ ငုံစို့ပေးနေပြန်သည်။

" ဒုတ် …… ဘွတ်  …… အမလေးးးး ……… ဗျစ်   ဘွတ် …… အ  အ …… ဖြည်းဖြည်း လိုးပါနော် "

သက်ထားစံ မှာ နို့စို့ခံရင်း တချက်ချင်း အလိုးခံနေရာမှမင်းသားငယ်က ဆောင့်လိုးလိုက်သဖြင့် စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ ခေါင်းလေး ရမ်းခါရင်း တောင်းပန်နေတော့၏။သက်ထားစံ၏ မျက်နာလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးချက်များ မလျော့ပဲ တရစပ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မင်းသားငယ် လီးကြီးဝင်လာတိုင်း သက်ထားစံ စောက်ပတ်အုံလေး ခွက်ဝင်သွားရ၏။

" အားးးး …… အမေ့ ……… အ    အ ……… အမလေးးး "

ထိထိမိမိနှင့် တရစပ်လိုးနေသော မင်းသားငယ်၏ ဆောင့်ချက်များအောက် အံကြိတ်ခံကာ ညည်းနေရသည်။အားပါလှသော ဆောင့်ချက်များကြောင့် တအားအား တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ်သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းကာ လက်နှစ်ဖက်မှ အိပ်ယာခင်းအား တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကော့လန်နေရ၏။

...........................................................................................................................

အခန်း ( ၉ ) 

သက်ထားစံ၏ အပြုအမူအား ကြည့်၍ အထွတ်အထိပ် ရောက်ကာနီးမှန်း မင်းသားငယ် ရိပ်မိလိုက်သည်။ရမ်းခါနေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ညှစ်ချေကာ အသက်ဝအောင်ရှူပြီး အားရှိသလောက် ပစ်လိုးတော့သည်။ထင်သည့် အတိုင်း တအားအား အော်ရင်း စောက်ရည်များပန်းထွက်လာ၏။လီးအရည်ပြား တလျှောင်နွေးကနဲ့ ခံစားရသည်နှင့် ဆောင့်ချက်များ ရပ်ကာ လီးအရင်းထိကပ်ပြီး ခါးအားဖြင့် ကြိတ်ဝိုက်ပေးလိုက်သည်။

သက်ထားစံမှာလည်း အရည်များပန်းထုတ်ရင်း လီးတန်ကြီးအား အလိုလျောက် ပြန်ညှစ်ပေးနေပြန်၏။မင်းသားငယ် လီးတန်တစ်လျှောက် ယားပြီး ကျင်တက်လာ  စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ပူနွေးသော လရည်ပျစ်ပျစ်များ သက်ထားစံ သားအိမ်ဝထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ဗျစ်ကနဲ့ အရှိန်ုဖြင့် ဝင်လာကာ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်သွားကြ၏။

..........................................................................................................................

" အား  …  ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် "

မနက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် သက်ထားစံ တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေရသည်။ပေါင်တန်များ ညှောင်းကိုက်ကာ ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက ဆစ်ကနဲ့ ဆစ်ကနဲ့  နာကျင်နေသဖြင့် စုပ်သပ်လျက် ညည်းတွားမိ၏။သူမဘေးနား အဝတ်ကင်းမဲ့နေသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မင်းသားငယ်မှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်နေတော့သည်။ကုတင်ပေါ်မှ ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ထလာရင်း ရေချိုးကန်ဆီ ဦးတည်လိုက်၏။ညပိုင်းဖျောဖြေပွဲ ပြီးကတည်းက တညလုံး အလိုးခံရသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ မွန်ထူနေတော့သည်။

ပေါင်ကြားလေးထဲ ရေဆေးချရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အနဲငယ် ယောင်ကားနေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်လေး အဝ၌ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ခံစားနေရ၏။စောက်ပတ်တအုံလုံး ပွတ်သပ်ဆေးရာ တညလုံး ထည့်ထားသော လရည်တချို့နှင့် အကျိအချွဲများက လက်ဖယ်လိုက်သည်နှင့် အမ်ထွက်လာတော့သည်။ရွာမပြန်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် မိဘုရားခေါင်ထံ ခွင့်တောင်းလျှောက်တင်ထားရာ ဒီဖျော်ဖြေပွဲ ပြီးလျင် ပြန်ခွင့်ရမည်ဟု မိန့်ထားသဖြင့် လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် မျက်နာများ ပေါ်လာကာ နာကျင်မူ့ဝေဒနာမျက် တဝက်ခန့် သက်သာလာရ၏။

ခန္ဓာကိုယ်အား သန့်စင်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာစဉ် မင်းသားငယ်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး ထောင်မတ်နေသဖြင့် ခြေဖွဖွနင်းကာ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ကြည့်နေမိသည်။တညလုံး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအား ကြည့်ရင်း မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ခံခဲ့ ပုံများ စိတ်ကူးထဲ မြင်ယောင်လာရပြန်၏။သို့သော် အထိတွေ့နောက် ခဏလိုက်ပါမိသော ကာမစိတ်အား ထိန်းချုပ်ကာ မိဘုရားခေါင် ပေးထားသော အိပ်ဆောင်သို့ အဝတ်စားများနှင့် ဆုလက်ဆောင်များ ထုတ်ပိုးကာ တိတ်တိတ်လေး ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

သူမ အဆောင် ရောက်မှ အဝတ်များ ဖွတ်လျှော်ကာ တရေး အိပ်လိုက်၏။တရေးနိုးသည်နှင့် မိဘုရားခေါင် အဆောင်သို့ သွားကာ မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်ရန် ခွင့်ပန်လျှောက်တင် ခဲ့သည်။နောက်ရက် မနက်အစောတွင် သူမ ပစ္စည်း မစ္စယများ အကုန်သည်ကာ မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်လာခဲ့တော့၏။အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် မိဘနှစ်ပါးအား မြို့တော်မှ ပါလာသော လက်ဆောင် ပစ္စည်းများနှင့် ကန်တော့ကာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေကြသည်။

သူမ အလိုးခံခဲ့ရသည်ကို ချန်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ထွန်းစိန်အား ကျန်တာ အကုန် ပြောပြလိုက်၏။သက်ထားစံမှာ မြို့တော်မှ အပြန် အသားအရည် ပိုပြီး ဝင်းလက်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အရင်ထက် ပိုတောင့်လာရ၏။နန်းတွင်း ဆရာများ၏ သင်ကြားပြသ ထားမှု့ကြောင့် လမ်းလျှောက် လိုက်လျင် သူမပေါင်တန်ကြီးများ ထမိန်အတွင်းမှ ထင်းကနဲ ပေါ်လာအောင်လျှောက်တတ်နေသည်။ခြေထောက်ကိုမြေပြင်နဲ့ထိအောင်မချခင် ထမိန်ဖျားကို ခတ်ပြီး ချတတ်၏။ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် စွင့်ကားနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ လမ်းလျှောက်တိုင်း တချက်ချင်း လှုပ်ခါနေပြန်သည်။

ညပိုင်း မိဘနှစ်ပါးနှင့် ကလေးနှစ်ယောက် အိပ်မောကျသည်နှင့် သက်ထားစံ မှာ မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်သော လင်ဖြစ်သူအား မြူဆွယ်နေတော့၏။လောကကြီးတခုလုံးနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွား သလိုခံစားလိုက်ရ၏။မတွေ့တာ အတော်ကြာလှသော မယားချောလေးမှာတကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပဲ  ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေတော့သည်။ပက်လက်အနေထားနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကားကာ သူမ စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။

ထွန်းစိန် ကုတင်အနား ကပ်လာသည်အထိ အထိ မျက်လုံးမိတ်ကာ စောက်ပတ်ကိုသာ လက်နှင်ပွတ်ရင်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းညည်းနေပြန်သည်။မယားဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မယုံကြည်နိုင်မှု အံ့သြမှု  အရိပ်ရောင်များ မျက်လုံးတွင် ထင်ဟပ်လာ၏။

" ဟင် … မောင်ကြီးထွန်းစိန် "

" အင်း "

လင်တော်မောင် ထွန်းစိန်မှာ အင်းတလုံးသာ ဖြေနိုင်ပြီး မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားထဲ မျက်လုံးများ ကျရောက်နေသည်။ကလေး ၂ ယောက် ရသည်အထိ မယားဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား မမြင်ဖူးပေ။ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ရသည်မို့ သက်ထားစံ လှုပ်ရှားသမျှ မလွတ်တမ်း ကြည့်နေတော့သည်။

မယားဖြစ်သူ ညာဘက်ဘေးနား တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ကာ နို့အုံလေးအား ဆုပ်နယ်ကြည့်နေသည်။ ဖြူဖွေးမို့မောက်နေသော နို့အုံလေး ထွန်စိန်လက်ထဲ အညှစ်ခံရစဉ် သက်ထားစံ ညာလက်ကလေးမှာ ထွန်းစိန်ပေါင်ပေါ် တင်ထားလိုက်၏။လင်ဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း လည်ပင်းအား လှမ်းဆွဲပြန်သည်။

" မောင်ကြီး … စို့ချင် စို့လေ "

ပြောလည်းပြော လင်ဖြစ်သူ လည်ပင်းအား ဆွဲကာ နို့သီးခေါင်းနှင့် မျက်နှာအား ကပ်ပေးလိုက်၏။ထွန်းစိန်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ငုံရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေရှာသည်။သက်ထားစံမှာ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ စို့ခိုင်းရင်း ထွန်းစိန်ခေါင်းအား အောက်ဖက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းပို့လိုက်ပြန်၏။ထွန်းစိန်မှာ မယားဖြစ်သူ သင်ပေးသမျှ အကုန်လိုက်လုပ်နေတော့သည်။ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ တဖြည်းဖြည်း အောက်ရွေ့သွားရင်း ဆီးခုံးလေးနား အရောက် သက်ထားစံ လက်ကလေး တွန်းပို့နေရာမှ ရပ်တန့်သွားရ၏။

ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးလေးများက ထွန်းစိန် နှာခေါင်း ထိကပ်နေသဖြင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ မယားဖြစ်သူ သက်ထားစံ မျက်နှာလေးအား ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။လက်တဖက်က မယားဖြစ်သူ နို့အုံလေးအား ညှစ်မဝနိုင်ဖြစ်ကာ ညှစ်ချေရင်း မယားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်လိုက် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံအား ကြည့်လိုက်ဖြင့် ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ထိုစဉ် သက်ထားစံမှာ လင်ဖြစ်သူ ထွန်းစိန် ခေါင်းအား လက်ဖြင့် တွန်းကာ ပေါင်ကြားတည့်တည့်အရောက် ဖိကပ်ပေးလိုက်၏။

မယားဖြစ်သူ၏ အပြုအမူကြောင့် ထွန်းစိန် တယောက် ရမ္မက်စိတ်ကြွကာ သက်ထားစံ စောက်ဖုတ်အား ဖိယက်လိုက်တော့သည်။သက်ထားစံ တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်အုံလေးပေါ် လင်တော်မောင်၏ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာစဉ် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကျလာသည်။သူမညာလက်လေး မသိမသာ မြှောက်လာရင်း ထွန်းစိန်ပေါင်ကြားအား စမ်းကြည့်လိုက်ရာ လက်ဖဝါးထဲ မင်ထင်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေ၏။လီးအာ ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးရာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ခပ်တင်းတင်း ဖိယက်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်၏။

" အင်း …… ဟုတ်တယ် မောင်ကြီး ယက်ယက် …… အမလေးးး  ရှီးးးး  ရှီးးးးး … အစိလေးပါ  ဆွဲစုက်လေ  အင်း   အင်း …… ဟုတ်တယ်  စုပ်  စုပ် "

ထွန်းစိန်မှာ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲထိုင်ရင်း ခါးညွတ်ကာ စောက်ပတ်ယက်နေစဉ် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဂွင်းထုပေးနေသဖြင့် လီးမှာ တဆက်ဆက် တုန်ရင်း မာထင်နေသည်။

" မောင်ကြီး … ကျမ စောက်ပတ်လေး ယက်ရတာ ကောင်းလားဟင် "

" အင်း … ကောင်းတယ် "

မယားဖြစ်သူမှ တစ်တစ်ခွခွ မေးနေသဖြင့် စောက်ပတ်ယက်ရင်း ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်၏။

" ကျမကို … သတိရရဲ့လား "

" ရတာပေါ့ … စံလေးရယ် "

" မောင်ကြီး … ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး …အဝတ်စားတွေ …  ချွတ်တော့ "

" ဟမ် "

ထွန်းစိန် တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာ အမ်းတန်းတန်း ဖြစ်သွားရသည်။ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဒူးထောင်ရပ်ရင်း တခါမှ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပြီး မလိုးဖူးသဖြင့် စိတ်ထဲ ရှိန်းနေမိ၏။သက်ထားစံမှာ ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ထထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်တော့သည်။နောင်ပိုင်း ထွန်းစိန်မှာ မယားအလိုကျ ရှက်ရှက်နှင့် ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပစ်လိုက်၏။

" ဟယ် … မောင်ကြီး လီးက … မာထင်နေတာ ကြည့်ပါဦး "

ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူမ ကိုယ်လုံးအားကြည့်နေသော လင်တော်မောင်၏ လီးအား ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

" အ   …… အအ …… ရှင်  ရှင် ……  ရှင်မရယ်  … ဘာ လုပ် …… အားးးး  ရှီးးးးး းးးးး "

ရုတ်တရက် မယားဖြစ်သူမှ လေးဖက်ထောက်ကာ လီးအား ကုန်းစုပ်လိုက်သဖြင့် ထွန်းစိန် တစ်ယောက် တခါမှ မကြုံဖူးသော ကာမ အရသာလေး ရရှိသွားရ၏။သက်ထားစံမှာ လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ လီးအား မြင်ကတည်းက စုပ်ပေးချင်နေသည်။ရွှေနန်းတော်ထဲ မင်းသားငယ် လီးအား စုပ်ပေးပြီးချိန် လီးစုပ်သည့် အရသာအား နှစ်ခြိုက်မိ၏။ထွန်းစိန်မှာ လီးစုပ်ခံရင်း အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ဖင်သားများ ကျုံ့ထားရသည်။

သက်ထားစံမှာ အားရအောင် စုပ်ပြီးမှ ပက်လက်လှန်ကာ အလိုးခံတော့၏။ လင်တော်မောင်၏ လိုးချက်များ ပြင်းထန်နေသော်လည်း စိတ်ထဲ တခုခုလိုနေသလို ခံစားနေရပြန်သည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လင်ဖြစ်သူလီးအား ကြည့်ရင်း မင်းသားငယ်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် လာ၏။မင်းသားငယ်နှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့ပုံများအား ပြန်တွေးရင်း အလိုးခံတော့မှ ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိလာခဲ့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ ပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် လင်တော်မောင် ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရ၏။

ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာရင်း တအားအား ညည်းနေသော လင်တော်မောင်၏ ကျောပြင်အား ဖက်ကာ လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးရင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိခဲ့တော့သည်။ထွန်းစိန်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ ဦးဆောင်မှုှု့နောက် မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်များ ခံစားရင်း အားရကျေနပ် နေမိသည်။သို့သော် ကြာကြာ မခံစားလိုက်ရပဲ ၁လခွဲခန့်တွင် မယားဖြစ်သူ သက်ထားစံအား စွန့်လွတ်ခဲ့ရတော့၏။

မြောက်ပိုင်း မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံနှင့် ကာမဆက်ဆံ အပြီး စွဲလမ်းနှစ်သက်လွန်း သဖြင့် ကလေးနှစ်ယောက် အမေ သက်ထားစံအား အာဏာစက် ဖြန့်ကျက်ရင်း ငွေအင်အား သုံးပြီး လင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းစေကာ မရမက သိမ်းပိုက်တော့၏။သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ်နောက် မလိုက်ခင် သူမကိုယ်စား လင်ဖြစ်သူအား ပြုစုပေးရန် မိန်းမချော ၂ဦး ရှာပေးခဲ့သည်။သူမလင်တော်မောင် ထွန်းစိန်အား ရာသက်ပန် ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးရန် အထပ်ထပ် မှာကြားပြီး သားနှစ်ယောက်အား ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်ကာ မျက်ရည်များကျဆင်း လာပြန်၏။

ရွှေမြို့တော်သို့ လိုက်ပါရာ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် လင်တော်မောင်နှင့် သားနှစ်ယောက် မျက်နှာလေး ပေါ်လာတိုင်း ထိန်းချုပ်မရသော မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာကာ ပူဆွေးနေသည်။လမ်းခရီးတဝက်တွင် ဝမ်းနည်းနာကျင်မှု့များကြောင့် ရင်ထဲစို့တက်လာကာ သတိလစ် မေ့မျော သွားခဲ့ပြန်သည်။သူမ သတိပြန်ကက်လာချိန် ထူးခြားခန်းနားသော နန်းဆောင် တခုထဲရောက်ရှိနေပြီး ဘေးနားမှ နန်းတွင်းသူလေးများ၏ စကားသံများ စတင်ကြားလိုက်ရ၏။

သူမ သတိပြန်ရလာကြောင်း လျှောက်တင်သံများ ပြေးလွှားနေသော ခြေသံများထွက်ပေါ်လာပြီး ခဏအကြာတွင် ချောမောခန့်ငြားသော မြောက်ပိုင်းမင်းသားလေး မျက်နှာအား မြင်လိုက်ရတော့သည်။

" သက်ထားစံ … သတိရပြီလား … ကျုပ်စိုးရိမ် လိုက်ရတာ … ခုမှ ရင်ထဲ အလုံးကြီး ကျသွားတော့တယ် "

" အဟင့် ဟင့် "

ကုတင်ပေါ် သတိရလာကာစ သက်ထားစံ ကိုယ်လုံးလေးအား ပွေ့ထူကာ မင်းသားငယ်မှာ ပါးပြင်အား တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း စကားပြောဆိုနေ၏။သက်ထားစံမှာ နွေးထွေးသော အနမ်းများအောက် တဟင့်ဟင့် ငိုညည်းကာ တင်းကျပ်စွာ ပြန်ဖက်ထားမိသည်။မင်းသားငယ်၏ အပြုစုအယုယတွေ ပြန်လည်ရရှိလိုက်သည်မို့ ကျသည်မျက်ရည်လား ရွာတွင်ကျန်ရစ်သော လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်ကြောင့် ကျသည့်မျက်ရည်လား သူမကိုယ်သူမ မဝေခွဲနိုင်တော့ပေ။

သက်ထားစံတစ်ယောက် ပထမ တရက်သာ အနားရပြီး နောက်ရက်မှ စ၍ ညစဉ်ညတိုင်း အလိုးခံနေရ၏။သက်ထားစံ ကိုယ်တိုင်လည်း မင်းသားငယ်၏ အပြုစုအယုယ အောက် စွဲလမ်းနှစ်ချိုက် လာတော့သည်။အထိအတွေ့၌ သာယာနေသော်လည်း နေ့ခင်းဘက်များတွင် လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်အား လွမ်းစွတ် သတိရနေသည့်စိတ်ကြောင့် မှိုင်တွေနေရပြန်၏။မင်းသားငယ်မှာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် ချစ်ခင်နေသူမို့ သက်ထားစံ စိတ်ချမ်းသာရန် တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။

မင်းသားငယ်မှာ  ဇနီး ၆ ယောက်ရှိရာ သက်ထားစံအားအထူးပြု အိမ်တော်သော့ ပေးအပ်ထား၏သည့်အပြင် ခင်ပွန်းဟောင်းအား မြို့ဝန်မင်း အဖြစ် အာဏာစက်သုံးကာ ခန့်အပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။မင်းသားငယ်မှာ အလိုက်တသိနှင့် ဆောင်ရွတ်ပေးမူ့ များကြောင့် သက်ထားစံ၏ သွေးသားပါမက အချစ်တွေပါ ရရှိနေတော့သည်။

" ဘာလို့ မျက်ရည်တွေ လည်နေတာလဲ … သက်ထားစံ "

" ဝမ်းသာလို့ ကျတဲ့ … မျက်ရည်ပါ မင်းသားငယ်ရယ် "

........................................................................................

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

သက်ထားစံ တစ်ယောက် နေ့ခင်းဘက် ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီး အိပ်အောင်လေးထဲ ကုတင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ကာ တွေးနေစဉ် မင်းသားငယ်ရောက်လာပြီး မေးနေသဖြင့် ပြန်လည် ပြောဆိုနေ၏။မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ မျက်နှာချောချောလေးအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။သက်ထားစံမှာ မင်းသားငယ် ပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးကာ ဝတ်ရုံတော်အပြင်မှာ လီးကြီးအား ပါးပြင်နှင့် ဘယ်ညာ ပွတ်သပ်နေ၏။

မင်းသားငယ်မှာ သက်ထားစံ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဝတ်ရုံတော်အား ခြေရင်းပုံချကာ ပါးစပ်နား လီးတိုးကပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

" စုပ်ချင် စုပ်နော် … သက်ထားစံ "

" ဟုတ် "

မင်းသားငယ် လီးကြီး မြင်တိုင်း စုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ်များ ထိန်းမရသိန်းမရ ဖြစ်နေသည်မို့ ခေါင်းညိမ့်ပြကာ မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်တော့၏။မင်းသားငယ်မှာလည်း လီးစုပ်ပေးနေသော သက်ထားစံ၏ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးနေပြန်သည်။သက်ထားစံမှာ အားရကျေနပ်သည်အထိ လီးစုပ်ပြီးမှ အဝတ်စားများ ချွတ်ချပစ်၏။မင်းသားငယ်အား ကုတင်ပေါ်တက်စေကာ ပက်လက်လှဲခိုင်းရင်း မျက်နှာပေါ်ကို ခွထိုင်ပစ်သည်။မင်းသားငယ် တစ်ယောက် ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ်နံ့အား ရှုရင်း မျက်နှာပေါ် ဝဲနေသော သက်ထားစံ စောက်ဖုတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်တော့၏။

စောက်ပတ်ယက်ပေးနေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ လက်တဆစ်ခန့် သွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။ မျက်နှာပေါ်ခွလျက်အနေထားဖြင့် ညည်းတွားနေရင်း သက်ထားစံ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး တုန်ခါနေ၏။လက်ချောင်းလေး ဖင်ဝမှ ပြန်ထုတ်ကာ လျှာထိပ်အား စုချွန်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" အမလေးးး ……  အ    အားးးး … တော် တော့  … မင်းသားငယ် "

သက်ထားစံ တစ်ယောက် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ တချက်အမ်ကာမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ ဘေးသို့ လှဲချလိုက်တော့သည်။

" ဘာလို့ … ရပ်ခိုင်းတာလဲ … သက်ထားစံ "

" ကျမ ကို … လိုး ပေး တော့ လေ "

စကားဆုံးသည်နှင့် သက်ထားစံ မှာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မြှောက်ကွေးထားလိုက်၏။မင်းသားငယ်မှာ ထရပ်ရင်း သက်ထားစံ ပေါင်ခြံအား ဆွဲဖြဲကာ ဒူးထောက် နေရာယူလိုက်သည်။အစိလေးထောင်နေပြီး စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ အရည်ကြည်လေးများ အိုင်နေကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နီတာရဲလေးမှာ ပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းဝလေးအား တေ့လိုက် စောက်ပတ်အက်ကွဲလေးထဲ ထိုးခွဲလိုက်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လာအောင် စွပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အင်းဟင်း … လိုးပါတော့လား မင်းသားငယ်ရယ် … ရှီးးးး းးးးး ……… ကျွတ်ကျွတ် … ဘာလဲ … မယား ၆ ယောက် အလှည့်ကျ လိုးနေရလို့ … မလိုးချင်တာလား … ဟွန့် "

" မဟုတ်ပါဘူး သက်ထားစံရယ် … လိုးချင်လွန်းလို့ … လီးက ထောင်မတ်နေတာ … ဒီမှာ ကြည့်ပါလား "

" အဲဒါဆို … လိုးတော့လေ … ဘာစောင့်နေတာလဲ …… စိတ်မရှည်ရင် … ရွာပြန်ပြီး ခင်ပွန်းဟောင်းကို အလိုးခံပစ်လိုက်မှာ … ဘာမှတ်လဲ "

သူမပေါင်ကြားထဲမှ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား စုလိုက်ဖြဲလိုက် ဂွင်းထုပြနေသော မင်းသားငယ်အား ချက်ချင်း ပြန်ပြောပစ်သည်။လီးထိပ်မှ ဒစ်ဖူးကြီးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းများ သပ်ချနေရပြန်၏။သက်ထားစံမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ယားယံလာဖြင့် အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ထကြွနေတော့သည်။မင်းသားငယ်က ကာမစိတ်များ ပြင်းထန်လာအောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည် နိုးစွနေသဖြင့် မခံစားနိုင်တော့ပဲ စကားနာ ထိုးပစ်လိုက်၏။

သက်ထားစံ စကားကြောင့် မင်းသားငယ် မျက်နှာတချက်ပျက်ကာ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ဖြဲကာ ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ကိုင်ရိုက်လိုက်သည်။သက်ထားစံ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးအား ဖိကိုက်ကာ အားမလိုအားမရဖြင့် စောက်ဖုတ်အား ကော့ထားလိုက်သည်။ခဏ အကြာတွင် သူမ မျှော်လင့်နေသော မင်းသားငယ်လီးကြီး တိုးဝင်လာရင်း မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံလိုက်ရ၏။

" အမလေးးး …… အ    အားးးး …… ကောင်းတယ် …… လိုးလိုး ………… ဟူးးးးး   ရှီးးးးး  ရှီးးးးးး …… အားးး အားးး "

မင်းသားငယ် ဆောင့်ချက်အတိုင်း အောက်မှ ပင့်ကာ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သည်အထိ ကော့ထိုးပစ်သည်။ ယားယံနေသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ဝေဒနာများလည်း  ခုမှ သက်သာလာခဲ့ရ၏။မင်းသားငယ်ကလည်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအရည်ပြားအား  ညှစ်ပေးနေသဖြင့် အားထည့်ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။နှစ်ဦးသား ညည်းတွားပြီး အပေးအယူ မျှတစွာ လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိခဲ့၏။ပြီးသွားသည်နှင့် မင်းသားငယ်မှာ ဘေးတိုက်လှဲရင်း သက်ထားစံ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစို့ရင်း အနားယူတော့သည်။

နောက်ရက်မှ စ၍ မင်းသားငယ်မှာ နေ့ဘက်ရော ညဘက်ပါ သက်ထားစံ အလိုကျ လိုးပေးနေတော့၏။သက်ထားစံမှာ နေရော ညပါ အလိုးခံရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်အား မေ့ပစ်နိုင်ခဲ့သည်။မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်၏ မယားဘဝတွင် အရင်ထက် နာမည်ပိုကြီးလာပြန်သည်။နန်းတွင်း အထူးဂုဏ်ပြုပွဲများတွင် ကပြ အသုံးတော်ခံရင်း ကာမစည်းစိမ် ခံယူနေစဉ် တဖြည်းဖြည်း ဘဝနေဝင်ချိန်က ရောက်ရှိလာ၏။

................................................................................................................................................

တိုင်းပြည်အစွန်အဖျားတွင် ထကြွ ပုန်ကန်နေသော သူပုန်များအား မင်းကြီးမှ ကိုယ်တော်ကြီးအား နိမ်နှင်းခိုင်းရာ မိဘုရားခေါင်၏ စနက်ကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီး ဖမ်းဆီခံလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သေချာတွက်ချက် စီစဉ်ကာ ရဲမက် အပြည့်စုံနှင့် သူပုန်များအား သွားရောက် နှိမ်နှင်းရာ လမ်းခရီး တဝက်တွင် ရိတ်ခါတပ်များ ခြုံခို တိုက်ခိုက် ခံရသဖြင့် တပ်ပြန်ဆုတ်ကာ မြို့တော်သို့ အသက်လု ပြန်ပြေးလာရ၏။

သစ္စာဖေါက်အား စုံစမ်းနေစဉ် ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်း ခံခဲ့ရ၏။အဖြစ်မှန်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး စစ်ချီရာသို့ မိဘုရားခေါင်၏ အမိန့်ဖြင့် မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်၏ ရဲမက်များကာ ရန်သူအဝတ်စားများ ဝတ်ကာ လမ်းတဝက်မှ ခြုံခို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။မိဘုရားခေါင်၏ အကြံစည် အောင်မြင်ကာ မင်းကြီးမှ ကိုယ်တော်ကြီးအား ဖမ်းဆီး စစ်ဆေးတော့၏။တိုင်းပြည်အား အကျိုးပြု စောင့်ရှောက်လာသော အရင် စွမ်းဆောင်ချက်များကြောင့် ချက်ချင်း မသတ်သေးပဲ စစ်ဆေးနေသည်။

မယ်ဥလှိုင်မှာ လက်စွဲတော် မင်းသမီး ဘဝနှင့် ကိုယ်တော်ကြီး သတင်းအား သိသိချင်း လူချင်းတွေ့ရန် ကြိုးစားတော့၏။သို့သော် ကိုယ်တော်ကြီးအား အချုပ်ဆောင်အတွင်း လူချင်းတွေ့ရန် ၄လခန့် ကြိုးစားခဲ့ရရှာသည်။အချုပ်ဆောင်ထဲ ကိုယ်တော်ကြီးအား တွေ့ခွင့်ရချိန် မျက်ရည်များ စီးကျ လာခဲ့၏။ခန့်ညားသော မျက်နှာတွင် ပါးရည်နားရည် တွန့်ကာ ဆံပင်ဖြူများ ပေါက်ရောက်လာပြီး ထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပိန်ကပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။အစာရေစာ မသေရုံတမယ့် ကျွေးထားသော ကိုယ်တော်ကြီးအား အချုပ်ဆောင် တွေ့ခွင့်ရတိုင်း အစားသောက်များ ခိုးယူလာကာ အားအင် ပြည့်ဖြိုးအောင် ကျွေးမွေးလိုက်၏။

နောက်ပိုင်း အစားသောက်များ ယူဆောင်လာသည်ကို သိရှိသွားရာ မိဘုရားခေါင် ကိုယ်တိုင်ဖမ်းဆီးပြီး မယ်ဥလှိုင်အား အပစ်ပေးလိုက်သည်။ပေါင်လုံးခန့် သစ်လုံးအား ခုန်ရှည်ပုံစံ ပြုလုပ်၍ အဖျားဘက်တွင် သစ်သားတိုင်တခုအား ကန်လန့်အနေထားနှင့်တပ်ဆင်ကာ ချိုင့်ခွက်လေးများ ထွင်းထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မယ်ဥလှိုင်အား သစ်လုံးပေါ် လေးဘတ်ကုန်း ခွထိုင်စေလျက် ကန့်လန့်ဖျက် သစ်သားတိုင်၏ ချိုင့်ခွက်လေးထဲ လည်တိုင်နုနုလေး တင်ခိုင်ရင်း ဖွေးဥနေသော လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်အား ဘေးတဖက်တချက်စီမှ ချိုင့်ခွက်လေးထဲ ထဲ့ထားခံရလိုက်၏။

ကန့်လန့်ဖျက် သစ်သားတိုင်၏ အပေါ်ပိုင်းအား ဒေါက်ကနဲ့ အုပ်ကာ ဂလောက်ဟုသော သော့ခတ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။

" ဟားးး   ဟားးးးးး  ဟားးးးးးးးး … ရာရာစစ မယ်ဥလှိုင်ရယ် … ညည်းရဲ့ သဘင်သည် အဆင့်နဲ့ …… မတန်မရာ နန်းတွင်း ကိစ္စရပ်ထဲ ဝင်ပါရတယ်လို့ … ထွီ "

လည်ပင်းနှင် လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်အား သော့ခတ်ပြီးသည်နှင့် ကြောက်မတ်ဖွယ်ရာ ရယ်သံကြီး ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သစ်လုံးပေါ် လေးဖက်ခွလျက်အနေထားကြောင့် ဖင်ကြီးမှာ ကုန်းထားရသဖြင့် နောက်သို့ ကော့ထွက်နေရာ သစ်လုံးဘေးတဖက်တချက်တွင် ဖွေးဥနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်က အိကျနေ၏။

" ငနက်ကျော် "

" အမိန့်ရှိပါ … မယ်မယ် "

" အဲဒီ သဘင်သည်ရဲ့ … နို့အုံတွေ နင် အားရှိသလောက် ညှစ်စမ်း "

" အမိန့်တော် … အတိုင်းပါ "

ဝင်လာကတည်းက မျက်နှာ ဖုံးကွယ်ထားသော မိန်းမတစ်ဦးနောက်မှ လူထွားကြီး၏ ပေါင်ကြားမှ လီးမဲကြီးအား မြင်ရသဖြင့် ကြက်သီးမွှေးများ တကိုယ်လုံး ထနေလျက်ရှိသည်။အဝတ်အုပ်ထားသော မိန်းမမှာ မိဘုရားခေါင်ကြီးမှန်း မယ်ဥလှိုင် ရိပ်မိလိုက်၏။မိဘုရားခေါင် စကားဆုံးသည်နှင့် သစ်လုံးဘေး တွဲကျနေသော ညာဘက်ရင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေ ခံလိုက်ရသည်။သာမန်လူထက် ထွားကြိုင်းသော လူထွားကြီး၏ လက်ဖဝါးနှစ် ညှစ်ခံရသဖြင့် အသဲခိုက်အောင် နာကျင် နေရတော့၏။

" အားးးး … ကျွတ်ကျွတ် "

" အေး … ဒါ အစပဲ ရှိသေးတယ် … ငနက်ကျော် မညှာနဲ့နော် "

ငနက်ကျော်ဆိုသော လူထွားကြီးမှာ မိဘုရားခေါင် အလိုကျ အားထည့် ညှစ်ချေနေပြန်သည်။မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ရင်ဘတ်တခုလုံး ပူထူလာကာ အံကြိတ်ခံရင်း မျက်ရည်များ ဝေ့တက်လာရ၏။သူမ အော်ဟစ် ညည်းတွားသံကြောင့် မိဘုရားခေါင် မျက်နှာလေး အားရကျေနပ်ကာ ပြုံးရွှင် လာတော့သည်။

" ကဲ … ခဏရပ် ငနက်ကျော် … နင် အားမွှေးထားဦး …… ရွှမ်း … အ … ရွှမ်း အားးးး … အမလေး  နာလိုက်တာရှင် "

နို့အုံများ ညှစ်ချေခံပြီးသည်နှင့် ကျောပြင်ပေါ် တရွှမ်းရွှမ်းနှင့် တချက်ပြီးတချက် ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ကျရောက်လာပြန်သည်။မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ထောက်ထားသော ခြေထောက်များတဆက်ဆက် တုန်နေကာ စောက်ပတ်လေးထဲမှ သေးများ ထွက်ကျလာခဲ့၏။ နာကျင်းလွန်းသဖြင့် တအားအား အော်ရင်း မျက်လုံးများ ဝေဝါးလာတော့သည်။ခဏအကြာ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ပျောက်ကွယ်သွားချိန် စိတ်လျော့လိုက်သဖြင့် သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်ကျသွား၏။သို့သော် ခေါင်းပေါ်မှ ရေလောင်းချ ခံရသဖြင့် မျက်လုံးများ အားယူ ဖွင့်ကြည့် လိုက်ပြန်သည်။

" မျက်နှာမော့ပြီး … ပါးစပ် ဟထားစမ်း "

မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် အားယူကာ ခေါင်းမော့လိုက်သည်

သူမမျက်နှာရှေ့တွင် လူထွားကြီး မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ပေါင်ကြားမှ တန်းလန်းကျနေသော လီးမဲကြီးအား မိဘုရားခေါင်ကိုယ်တိုင် လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ညာဘက်ဘေးမှ ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။တဖြည်းဖြည်း လီးမဲကြီးမှာ မိဘုရားခေါင် လက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ ထောင်မတ်လာသည်။

" ငနက်ကျော် … အဲဒီ သဘင်သည်ရဲ့ ပါးစပ်ကို နင့်လီးနဲ့ လိုးစမ်း "

ဒစ်ကြီး ပါးစပ်နား ရောက်လာစဉ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဟပေးလိုက်ရသည်။နောက်ကျနေလျင် ကျောပြင်သို့ ကြာပွတ်ရိုက်ချက်များ ကျရောက်လာမည်မှာ သေချာနေ၏။လီးထိပ် ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည်နှင့် လည်ပင်းကြွက်သားများ လျော့ကာ အသက်ဝအောင် ရှုထားလိုက်ရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ကာမဆက်စံစဉ် ပါးစပ်အား ခဏတိုင်း အလိုးခံရသည်မို့ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။သို့သော် ကိုယ်တော်ကြီးလီးထက် တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော လီးမဲကြီးကြောင့် ဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။

မဆန့်မပြဲ ဝင်ရောက်လာသော လီးမဲကြီးအား ကြိုးစား မျိုချသော်လည်း ၃ ပုံ ၂ ပုံ ခန့်သာ မျိုချနိုင်ခဲ့၏။မျက်လုံးများ ပြူးထွက်လာကာ ပါးနှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကားလာတော့သည်။မိဘုရားခေါင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းအား အားရဟန်ဖြင့် ငနက်ကျော် နောက်ကျောဘက်မှ ရပ်ကာ မယ်ဥလှိုင်ဆံနွယ်များအား ဆွဲရင်း ငနက်ကျော်ခါးအား ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိတွန်းပစ်၏။နောက်မှ တွန်းခံရသဖြင့် ငနက်ကျော် လီးကြီးမှာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် မယ်ဥလှိုင် ပါးစပ်ထဲ အရင်းထိ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

" ဗြိ … ဇွိ …… အု  ဖလူး …… ဖလု  … အု "

မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် နားထဲ လေထွက်သံများ ကြားလာရ၏။အသက်ရှုကြပ်လာကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာပြန်သည်။သို့သော် သူမ အာခေါင်ပျော့လေးအား ငနက်ကျော်မှ တဇွိဇွိနှင့် ဖိလိုးနေသည်။လီးကြီးအပြင် ထုတ်တိုင်း နူတ်ခမ်းထောင့်မှ သွားရည်များ အကျိအချွဲများ စီးကျလာရာ ခဏအကြာမှ မိဘုရားခေါင် အမိန့်ကြောင့် ငနက်ကျော်က လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။

" ပလွပ် … ဝေါ့ …… အဟွတ် …… ဝူးးး ဖလူးးး …… အဟွတ်  ဟွတ် … အင်း ဟင်း "

ပါးစပ်မှ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တဟွတ်ဟွတ် နှင့် ချောင်းဆိုးရင်း သီးနေရှာသည်။

" ကဲ … နောက်ကနေ … နင် ကြိုက်သလောက် လိုးပေတော့ … ငနက်ကျော် … အသက်တော့ ပါမသွားစေနဲ့ "

မိဘုရားခေါင်၏ စကားဆုံးသည်နှင့် ငနက်ကျော်မှာ သစ်လုံးပေါ်ခွထားသဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိပ်အား မြုပ်ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။ မယ်ဥလှိုင်မှာ လီးစဝင်ကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲ သတ်လျိုထားသလို ခံစားနေရရှာ၏။

ကာမ အရသာ ပျောက်ကွယ်ကာ နာကျင်မှု့များ ကြီးစိုးနေပြန်သည်။သတိရတချက် မရတချက်ဖြင့် စောက်ရည်များ အကြိမ်ကြိမ် ပန်းထွက်ခံရတော့၏။မနက်လင်းသည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သူမအိပ်ဆောင်ထဲ ပြန်ရောက်နေကာ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို့ ခံစားနေရသည်။အထူးသဖြင့် သူမပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးမှာ နူတ်ခမ်းသားများ ကွဲပြဲ၍ ဆီးစပ်များပါ ကျိန်းစပ်နေတော့၏။

ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးထဲမှ မယ်ဥလှိုင်၏ စွမ်းဆောင်ချက်များကြောင့် ကိုယ်တော်ကြီး စစ်ချီရာတွင် လမ်းမှ ချုံခို တိုက်ခိုက်သော အဖွဲ့အား စုံစမ်းမိတော့၏။

လျို့ဝှက်သတင်းအား မင်းကြီးထံ ကိုယ်တော်ကြီး မလျှောက်တင်မှီ မိဘုရားခေါင်က မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်အား လက်ဦးမှု့ယူကာ အဆုံးစီရင်ပစ်သည်။အကာကွယ်မဲ့ သွားသော သက်ဦးစံအား ကိုယ်တော်ကြီး လက်အောက် အမတ်တဦးမှ ဖမ်းဆီး စစ်ဆေးကြပြန်သည်။သို့သော် မိဘုရားခေါင် အမိန့်ဖြင့် သက်ထားစံအား ချက်ချင်း လွတ်ပေးခဲ့ရ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ သက်ထားစံအား သံယောစဉ် မကုန်သော်လည်း သူမ အနားခေါ်ထားလျင်မင်းသားငယ် အရှုပ်တော်ပုံ စနက်က လာနွယ်နိုင်သဖြင့် ပစ်ထားလိုက်တော့၏။

သက်ထားစံ တစ်ယောက် နန်းတော်မှ ထွက်ခွာလာရာ ရွာသို့ မပြန်ဝံ့တော့ပေ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်မှာလည်း ခုချိန်လောက်ဆို အမုန်းကြီး မုန်းနေကြမည်ကို စဉ်းစားမိသည်။ထို့နောက် နန်းတော်နှင့် ၃ညအိပ် ၄ ရက်ခရီး ရွာငယ်လေး တရွာသို့ ရောက်ရှိလာတော့သည်။ထိုရွာလေးတွင် အပျော်တမ်း ကပြ ဖျော်ဖြေရင်း ရွာသူကြီးနှင့် အိမိထောင် ထပ်ပြုလိုက်၏။ရွာသူကြီးမှာ သက်ဦးစံ၏ ချောမော လှပသော မျက်နှာလေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်အား သဘောကျကာ နောက်ကြောင်း မစုံစမ်း တော့ပဲ လက်ထပ်ယူပစ်သည်။သက်ထားစံမှာ ရွာသူကြီးနှင့် ကလေးတစ်ယောက် ရသည်အထိ ဇာတ်မြုပ် နေထိုင်သွားတော့၏။

..........................................................................................................................................

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သစ္စဖေါက် မြောက်ပိုင်းမင်းသားငယ်အား မင်းကြီးထံ လျှောက်တင်ပြီးချိန် အချိန်နှောင်းသွားရ၏။မိဘုရားခေါင်မှာ လက်ဦးမှု့ယူလိုက်သဖြင့် အပစ်တွေအားလုံး အသတ်ခံရသော မင်းသားငယ် ခေါင်းပေါ် ပုံကျသွားတော့သည်။ အချုပ်ဆောင်မှ လွတ်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင်အား ခေါ်၍ တိုင်းတပါးသို့ ဇတ်မြုတ်နေထိုင် လိုက်၏။ နောင် နှစ် ၄၀ ကျော်တွင် မြို့တော်၌ အသက် ၆၀ ကျော် အဖွားအို တစ်ဦး ပေါ်ထွက်လာကာ လမ်းဘေး၌ ကပြရင်း ပေးစာ ကမ်းစာ များ စားသောက်နေထိုင်နေသည်။

ထိုအဖွားအိုမှာ လမ်းဘေး ကပြနေသော်လည်း ကကြိုးကကွက်များမှာ တချိန်က ရွှေနန်းတော်ထဲ နာမည်ကြီးလှသော မယ်ဥလှိုင်၏ ကကွက်များနှင့် အတော်လေး တူနေသည်ဟု ရှေးမှီ နောက်မှီ လူကြီးများ ငြင်းခုံနေကြတော့၏။

...............................................................................................................................................


မယ်ဥလှိုင် ပုံပြင်လေးအား ဒီမှာတင် ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား တဦးချင်စီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။


မောင်ခြိမ့်


 


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

 

 

မယ်ဥလှိုင် အပိုင်း ( ၁ )

မယ်ဥလှိုင် အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

လူ့ ဘဝက မရိုးရှင်းပေမယ့်  ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့အတွေ့ကြုံတိုင်းမှာ ပေးဆပ်မှု့ရှိကို ရှိနေပါတယ်။ ပြည်စုံပြီ ထင်တဲ့ ဘဝရဲ့ အတိတ်တွေမှာ ဝမ်းနည်းမှု့တွေက လက်ပြ နူတ်ဆက်နေကြတုန်းပဲ။ဖြစ်သင့်တာထက် ဖြစ်ချင်တာတွေ လုပ်မိတဲ့ခါ အားရကျေနပ်ခြင်းနဲ့အတူ မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာတတ်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အရာတွေက နေရယူတတ်ကြတယ်။

ထာပါးဗျာ ကျုပ်ပုံပြင်လေး ပြောပြမယ် အပြင်းပြေပေါ့။အင်း ဘာပုံပြင် လည်းတော့ မမေးနဲ့ ခင်ဗျား လိုင်းဖွင့်ပြီး ဖုန်းစခွင်ပေါ်ကနေ အေးဆေးလေး ဖတ်နေဗျာ။အရည်ချင်း ရှိပါလျက် ရှေးခေတ် မိဘုရားခေါင်ကြီး တယောက်ကြောင့် ရွှေနန်းတော်ထဲ နန်းတွင်းမင်းသမီး နေရာကနေ လက်စွဲအပျိုတော်လေး ဖြစ်သွားရတဲ့ အငြိမ့်သမလေး အကြောင်းဗျ။အဲဒီခေတ်က နန်းတွင်း သဘင်လောကမှာ နာမည်ကျော်ကြားတဲ့ ဆယ်လီ တစ်ယောက်ပေါ့။

တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်တဲ့သူကလည်း ခေသူတော့မဟုတ်ဘူးဗျ တကယ် တကယ်။မင်းမျိုးမင်းနွယ် မဟုတ်ပဲ တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ရှိလို့ တိုင်းပြည်ကို သိမ်းထားတာပါ။သူ့လက်အောက်က တိုင်းပြည်ကို တိုးတက်အောင် ကူညီပေးနေတဲ့ ကိုယ်တော်ကြီး ဆိုတာ ရှိတယ်။ ကိုယ်တော်ကြီးက အနေအေးပေမယ့် အဆိပ်ပျင်းတယ်။သူက အငြိမ့်သမလေးရဲ့ fan တစ်ယောက်ပါ။ကျုပ်ပြောတာ များသွားပြီ ကျန်တာဆက်ဖတ်ဗျာ ထီးသုံးနန်းသုံး စကားလုံးတွေ မရေးတတ်လို့ ရေးတတ်သလို ရေးထားလိုက်တယ်။

..........................................................................................................................................

အခန်း  ( ၁ )

ခေတ်တခေတ်ရဲ့ နန်းတွင်းသဘင်သည်လောကတွင် မယ်ဥလှိုင် ဆိုသော အငြိမ့်မင်းသမီလေးမှာ နာမည်ကြီးကာ မနားမနေ ကပြ အသုံးတော် ခံလျက်ရှိသည်။အနုပညာ ဝမ်းစာ အတွက် ရှေးခေတ် နန်းတွင်းသဘင် ပညာသည်ကြီးများဆီမှ သင်ယူ တတ်မြောက်ထား၏။ပါရမီ ဓါတ်ခံ ကောင်းသူမို့ နန်းတွင်းဇာတ်အဖွဲ့များမှ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီးကြီးများ၏ နေရာအား ခြိမ်းခြောက် လာတော့သည်။

ထူကဲသောမျက်ခုံး ဝိုင်းစက်သော မျက်ဝန်းနက်ကြီးများနှင့် ချောမောလှပသော မျက်နှာပိုင်ရှင်လေး၏ အသံလေးမှာ ကြားရသူတိုင် ဘဝင်ကျစေခဲ့၏။ပုခုံးကျယ်ကာ တင်းမောက်သော ရင်သားအစုံနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် စွံ့ကားကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများမှာ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ကတိုင်း တုန်ခါနေပြီး ပုရိသ အပေါင်းအား ညို့ယူဖမ်းစားထားပြန်သည်။ထင်ရှားကျော်ကြားလှသော မင်းညီ မင်းသားများ ကိုယ်တိုင် လက်ထပ်ထိမ်းမြှားဖို့ စိတ်ကူးနေကြ၏။

ထိုခေတ်အခါက တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်သော  မင်းတရားကြီး ကိုယ်တိုင် သဘင်သည်အား လက်ထပ်ထိမ်းမြှားယူရင် ဘယ်မင်းညီမင်းသားဖြစ်ဖြစ် သဘင်သည်အစုထဲ သွင်းခံရမည်ဟု စည်းကမ်းသတ်မှတ်ထားသဖြင့် ဘယ်မင်းသားမှ လက်ထပ်ဖို့ မစဉ်းစားရဲပေ။သို့သော် မယ်ဥလှိုင် အား တပြည့်များ စေလွတ်ကာ လူမသိသူမသိ ကုတင်ပေါ်မှ ပြဇတ်ကရန်အတွက် ကြိုးစားနေသော ကိုယ်တော်ကြီး တစ်ပါး  ရှိနေခဲ့၏။

မယ်ဥလှိုင်၏ အကပညာ ပါရမီမှာ အငယ်တန်း သဘင်သည်အချင်းချင်း ပုခုံးယှဉ်ဖို့ မဆိုထားနှင့် မော်လို့ပင် မကြည့်ဝံ့ခဲ့ကြပေ။သူမအား  ကျောထောက်နောက်ခံ ပြုပေးသော ကိုယ်တော်ကြီး တပါးကလည်း ရှိနေပြန်သည်။ထိုခေတ်က ဘုရင် မင်းတရားကြီး၏ ရွှေနားတော် ပေါက်အောင် လျှာစောင်းထက်လှသဖြင့် ရာထူးချင်း တူလျင်တောင် လေးစားကြောက်ရွံ့ရသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင်၏ ကာမစည်းစိမ်အား ရယူရန် ကြိုးပမ်းနေဆဲပင်။

..............................................................................................................................

" ဥလေး "

" ရှင် … မောင်ကြီး "

" သဘင်သည် အလုပ်ကို … နားပါ တော့လား "

" အိုရ်တော် … ကျုပ်တို့ လက်မထပ်ခင် … မောင်ကြီး ပြောတဲ့စကား … ဖျက်တော့ မလို့လား "

" မဟုတ်ပါဘူး … ဥလေးရယ် … မောင်ကြီးပြောတာက … ကလေးယူပြီး သာယာတဲ့ မိသားစု ဘဝလေး ဖန်တီးဖို့ပါ … မောင်ကြီး မိဘတွေကလည်း မြေးချီဖို့ ပြောနေကြပြီလေ "

ယာပိုင်လယ်ပိုင် သူကြွယ်လေး မဲခေါင် တစ်ယောက် ပေးထားသော ကတိကြောင့် မယားဖြစ်သူပေါ် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လည်း မပြောဝံ့ပေ မိဘနှစ်ပါး၏ တောင်းဆိုးမှု့ကြောင့် မယားနှင့် မိဘများကြား စိတ်ကျဉ်းကြပ်နေရတော့သည်။မယားဖြစ်သူ စိတ်ဆိုးကာ ကွာရှင်းခွင့် တောင်းလာမှာကိုလည်း သေမတတ် ကြောက်ရွံ့နေရှာ၏။ရုပ်ရည်ရော ခန္ဓာကိုယ်ပါ ချောမောတောင့်တင်းသော ဇနီးချောလေးအား ရွှေမြို့တော်မှ မင်းညီမင်းသားများက အရယူဖို့ ကြိုးစားနေကြောင်း ကြားသိထားသည်။

" မောင်ကြီးရယ် … သဘင်ပညာက … မယ်ဥလှိုင်ရဲ့ အသက်ပါ … ခုလည်း မောင်ကြီး စိတ်တိုင်းကျ ၁ လမှ ၃ ကြိမ်ပဲ လက်ခံ ဖျော်ဖြေ နေတာလေ … ဒီထက်တော့ မလျော့ပါရစေနဲ့ … နားလည်ပေး … ကလေးယူဖို့က နဲနဲ စောင့်ပေးပါဦး … မယ်ဥလှိုင် ၂ နှစ်လောက် လွပ်လွပ် လပ်လပ် ကပြချင်လို့ပါ "

" ဟူးးးး … မောင်ကြီး ဘာလုပ်ရပါ့မလဲ "

" ကဲပါ … မောင်ကြီးရယ် … စိတ်ညစ်စရာတွေ ခဏထား … နောက် ၃ ရက်ဆို မြို့ကြီးတမြို့ကို သွားဖျော်ဖြေရမှာ … အတူရှိတုန်းလေး ချစ်ကြရအောင်နော် "

မယ်ဥလှိုင်မှာ သဘင်ပညာပေါ် အစွဲလမ်းကြီးသလောက် ခင်ပွန်းသည်အပေါ်လည်း သံယောစဉ်ကြီးကာ မယားဝတ္တရား တတ်နိုင်သမျှ ကြေပွန်အောင် ဖြည့်စီးပေးတတ်သည်။ပျဉ်ထောင်အိမ် နှစ်ထပ်ဆောင်၏ အပေါ်ထပ် ညာဘက်ခြမ်းရှိ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ခပ်ပြင်းပြင်း အသက်ရှုသံ များနှင့် အတူ ညည်းသံများ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။ 

" အဟင့် … မောင်ကြီးရယ် … အမလေး  … အ   … အားးး "

မယ်ဥလှိုင်၏ အိမ်တွင်ဝတ် ထမိန်လေး ကုတင်အောက်ပုံကျနေကာ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ဖက်က ကွေးမြှောက်ထားရင်း တအားအား ညည်းတွားနေသည်။သူမပေါင်ကြားထဲ လင်တော်မောင် မဲခေါင်၏ ခါးလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား တချက်ချင်း လိုးပေးနေ၏။ခါးအောက် ဆီးခုံးချင်း ထိကပ် လာစဉ် လီးအရင်းထိ ဝင်သဖြင့် ကုတင်ကြမ်းပြင်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားမိသည်။အိမ်ထောင် သက်တမ်းတစ်လျှောက် သူမ စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်မိသော အထိအတွေ့ တခုပင်ဖြစ်၏။

" အင်းဟင်း … မရပ်နဲ့နော် … မောင်ကြီး "

လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်အား ပါးစပ်မှ ဗြောင်ဖွင့်ပြောလိုက်ရသည်။ထို့နောက် လင်တော်မောင်၏ ဆောင့်ချက် များအား အရသာ ခံယူရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတော့၏။မဲခေါင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ အလိုကျ ဆွဲကာ ဆောင့်ကာဖြင့် အထွဋ်ထိပ်ရောက်ရာ ခဏအကြာ နှစ်ဦးသား ငြိမ်သက်သွား၏။

.......................................................................................................................

နောက် ၁ ပတ်အကြာတွင် လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် တားနေသည့်ကြားမှ  နားလည်အောင် ပြောပြကာ မရမက သူမ သဘင်ပညာအား တင်ဆက်ရန် မြို့တော်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မယ်ဥလှိုင်အား မြို့တော်တွင် အစစ အရာရာ ကူညီ စောင့်ရှောက်ပေးသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ရှေ့ဆုံးမှ အားပေးနေ၏။

မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခြေဖြားထောက်ကာ ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ ခြေသလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်လိုက်ရာ အတွင်းမှ အသားစိုင်ဝင်းဝင်းလေးက ဒူးအထက်နားထိ မြင်နေရသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး မျက်လုံးများ အရောင်တောက်နေတော့သည်။ဆိုင်းဝိုင်းမှ ဗုံသံ လကွင်းသံများ မြူးကြွလာစဉ် မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးလေးမှာ စည်းဝါးအကိုက် လေပေါ်မြှောက်တက်ကာ ပြန်အကျတွင် ဒူးထောက် ခါးကော့ကာ ကိုယ်လုံးအား နောက်လှန်ရင်း လက်ကလေး နှစ်ဖက်မှာ လိပ်ပြာတောင်ပံ ခတ်သလို လေထဲ တဖျက်ဖျက် လှုပ်ခါနေ၏။

" ရွှီးးးးး …… ဖျောင်း ဖျောင်းး ဖျောင်းးး "

" ရွှီးးးးးးးး  ရွှီ   ရွှီ  ရွှီ "

စင်အောက်မှ အားပေးသော ပရိတ်သတ် လက်ခုပ်သံများ လက်ခေါက်မှုတ်သံများ ဆူညံနေတော့သည်။ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အခြေရံများဖြင့် အိမ်တော်သို့ ပြန်လာရာ မည်သူမှ စကားမပြောပဲ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။မယ်ဥလှိုင် လေပေါ်ခုန်ဝဲကပြစဉ် ထမိန် အောက်နားစလေးမှာ ကွဲဟသွားရာ အတွင်းဘက် ပေါင်သား ဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးအား အိမ်တော်ထိ မျက်ဝန်းထဲ စွဲကပ်ပါလာတော့သည်။အိပ်ခန်းသို့ မသွားသေးပဲ နားနေဆောင် ကုတင်ပေါ်တွင် လူးလိမ့်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီးတစ်ယောက် ဝတ်ရုံတော်လဲကာ အိမ်တော် အပြင်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်၏။

မယ်ဥလှိုင်တို့ အဖွဲ့ ရောက်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အိပ်ဆောင် အခန်းများ ချက်ချင်း စီစဉ်ပေးသဖြင့် ပွဲပြီးသည်နှင့် ကိုယ်အခန်းကို ပြန်ပြီး အနားယူနေကြသည်။ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင်အား သီးသန့် အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်အား အစောင့်အကြပ်နှင့် ထားပေး၏။ခဏအကြာ မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး ထွန်းထားသော အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်နား ရောက်လာရာ အစောင့်မှ ခါးညွှတ် နူတ်ဆက်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လူရိပ် လူခြေ ကြည့်ကာ ဝင်လိုက်တော့သည်။

" လှလိုက်တာ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် "

မယ်ဥလှိုင်မှာ အဝတ်စားလဲပြီးကာစ မတ်တပ်ရပ်လျက် ပြတင်းပေါက်အား ငေးကြည့်နေစဉ် ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံနှင့်အတူ နောက်ကျောဘက်ဆီမှ  သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထိတ်ကနဲ့ ရင်ဖိုသွားမိသည်။ဒီလိုချိန် သူမအား ဒီလို ဆက်ဆံနိုင်သူမှာ အာဏာစက်ပြင်းသော ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း လှည့်မကြည့်ပဲ သိရှိလိုက်၏။

နောက်ကျောဘက် ဖြန့်ချထားသော ဆံနွယ်များအား ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်နေသည်ကို ခံစားသိရှိနေပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူ တားနေသည့်ကြားမှ သဘင်ပညာအပေါ် ချစ်မြတ်နိုးလှ၍ ဇွတ်လာခဲ့ရာ ပထမ ညမှာပင် ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး ကိုယ်တော်ကြီး၏  အိပ်ဆောင် တစ်ဆောင်တွင် ကုတင်ပေါ် ကပြ အသုံးတော် ခံလိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ အပေါ် မထင်မှတ်ပဲ သစ္စာ ပျက်ကာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ပြုသမျှ နုခဲ့ရသည်။

အစွမ်းကုန် ထိန်းချုပ်ထားရင်း ပြိုကျလာသော မျက်ရည်များကြား ထူးကဲသော အထိတွေ့က ဖြားယောင်းနေပြန်၏။လင်တော်မောင် မဲခေါင်နှင့် အပြုစု အယုယ ဘာမှ မဆိုင်သော ကိုယ်တော်ကြီး လျှာစွမ်းအောက် အကြိမ်ကြိမ် လူးလိမ့်ရင်း အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခဲရတော့သည်။ပြောင်းလဲသွားသော စိတ်ဆန္ဒအား မတားဆီးလိုတော့ သာယာမိသော အထိတွေ့နောက်  ဖုံးနိုင်သလောက် ဖုံးဖိကာ နှစ်မျောနေ၏။

သူမ အင်္ကျီလေးအား နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း ကြယ်သီးများ တလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်နေသည်။အင်္ကျ ီကျွတ်သည်နှင့် ဘော်လီအပြင်မှ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေကာ ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးအား နမ်းရင်း ထမိန်အပေါ်အနားစအား ဖြည်ချပစ်၏။

" အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … ကျမ က လင်ရှိ မယားတစ်ယောက်ပါနော် "

မယ်ဥလှိုင်၏ တောင်းပန်သံလေးမှာ သူမ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ညှစ်ချေခံရစဉ် တိမ်ဝင်သွားတော့သည်။စိတ်ထဲ စိုးရိမ်ထိတ်လန့် စိတ်လေးဖြင့် တရှိန်းရှိန်း ခံစားနေရချိန် သူမကိုယ်လုံးလေးအား သန်မာသောလက်နှစ်ဖက်က ဆွဲလှည့်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ခံလိုက်ရ၏။မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းရင်း ဘော်လီချိတ်အား ဖြုတ်ကာ နို့အုံလေးအား ပြောင်းစို့ခံရပြန်သည်။ကြီးမား ဖွံ့ထွားလှသော နို့အုံနှစ်ဖက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများ ချက်ချင်း မာထောင်လာ၏။ 

မယ်ဥလှိုင် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တကျွတ်ကျွတ်ဖြင့် စုတ်သပ်နေရာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဖိစုပ်ခံရစဉ် ခါးအောက် ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းအား ဒုတိယအကြိမ် ဆုပ်နယ်ခံရ၏။လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင် သက်တမ်းတစ်လျှောက် လိုးခဲ့ပေမယ့် သူမ ထမိန်အောက်နားစအား ဆီးခုံးပေါ်တင်ပေးပြီး လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်မှလည်း ပုဆိုးချွတ်ကာ တန်းလိုးခဲ့သည်။

အယုယ အပြုစု များ မပါဝင်ခဲ့ပေ။အောက်ချထားသော သူမလက်တဖက်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ပေါင်ကြားထဲမှ လီးကြီးနှင့် ထိကပ်မိစဉ် ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့ချီတင်ခံလိုက်ရပြန်၏။ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တစ်ပိုင်းကို ပက်လက်လန်စေပြီးမှ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံလိုက်ရသည်။ 

" အို … အို …… ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း …… အမလေးးးး  အ   အားးးး … အဟင့် ဟင့် "

စောက်ပတ် တခါမှ အယက်မခံဘူး သဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကာ ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ကုန်းယက်နေသော ကိုယ်တော်ကြီး ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားလိုက်၏။

စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာထိပ်လေးက ထိုးခွဲနေရာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွလာသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်စိလေး မာထင်ကာ ခေါင်းထောင်လာစဉ် အဆံလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ဖင်ကြီးကြွတက်လာကာ မျက်စိစုံမိတ်ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။စောက်ရည်များ အထွက်ရပ်မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် လန့်အော်မိသည်။

" အမလေးးး "

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း ဝတ်ရုံအား ခါးစီးကြိုး ဖြည်ချလိုက်၏။ ဝတ်ရုံကြားမှ အညိုရောင် သန်းနေသော လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တင်းပြောင်နေသည်ကို မယ်ဥလှိုင် မြင်လိုက်ရ၏။လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင်၏ လီးတချောင်းသာ မြင်ဖူးရာ ယောင်္ကျားတိုင်း အတူတူ မှတ်ယူထားမိသည်။ခု သူမ မြင်နေရသော လီးညိုကြီးမှာ နန်းတွင်း အစွမ်းထက်သော ဆေးဖြင့် လိမ်းပြီး လေ့ကျင့်ထားသော လီးကြီးမို့ အရှည် ၈လက်မခွဲကျော်ကာ လုံးပတ်မှာလည်း ၁၀နှစ်သားအရွယ် ကလေး လက်မောင်းလုံးလောက် ရှိနေ၏။

မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူးကာ လီးကြီးအား ငေးကြည့်နေစဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ပေါင်းနှစ်ချောင်း ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ ကုတင်အောက်မှ  မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ပစ်လိုးတော့သည်။စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ငယ်သံပါအောင် အော်ဟစ်လိုက်ရ၏။

သူမ ထင်ထားသည်မှာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း တချက်ချင်း လိုးမည်ဟု ထင်နေမိရာ မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တစ်စို့ကြီးဖြစ်ကာ အပြင်နူတ်ခမ်းသားလေးများ အနည်းငယ် ကွဲထွက်ကုန်သည်။ အထင်နဲ့အမြင် လွဲကာ ကုတင်ပေါ်မှ မွှေ့ရာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။

" အ  …  အမေ့ … အဟင့် ဟင့် "

မယ်ဥလှိုင် ဆတ်ကနဲ့ ပိတ်လိုက်မိသည့် မျက်ဝန်းနက်ကြီးမှ စီးကျလာသော မျက်ရည်များအား လက်ဖမိုးနှင့်သုတ်ရင်း ခေါင်းလေး ရမ်းခါနေရှာသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သူ၏ လိုးချက်များအောက် အော်ဟစ်နေသော မယ်ဥလှိုင်အား ကြည့်ကာ အားရကျေနပ် နေ၏။ထမ်းထားသော ပေါင်နှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပူးကိုင်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်စိကာ ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်လေးအား ပစ်ပစ် လိုးတော့သည်။ဆောင့်သည့် အရှိန်က အားပါသဖြင့်  ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေကာ ဆောင့်အားကြောင့် ကုတင်ကြီး ရွေ့ရွေ့သွားနေ၏။

လီးကြီးဝင်လာတိုင်း သားအိမ်ခေါင်းအား ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်ကာ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း အရသာ ၂ မျိုး ပူးတွဲခံစားရပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း အံကြိတ်ခံရင်း နာကျင်မှု့ လျော့ကာ လီးအရသာ ခံစားမိလာတော့သည်။

လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် အပေါ် မထင်မှတ်ပဲ ဖေါက်ပြန်မိကာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ လိုးချက်များအောက် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။

.........................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သူမပါးစပ်အား လိုးရင်း လည်ချောင်းထဲ ညှီစို့စို့ လရည်များ ပန်းထည့်ကာ သောက်ခိုင်းနေ၏။ပျို့တက်လာသော အန်ချင်စိတ်အား ထိန်းရင်း ကြိုးစားမျိုချပစ်ရတော့သည်။စောက်ဖုတ်လေးအား ဆေးတစ်မျိုးလူးပေးရာ စောင်ခေါင်းဝ အနားလေးများ ကွဲထားသဖြင့် ပူနေအောင် စပ်လာကာ ခဏအကြာ ထူးဆန်းစွာ နာကျင်မှု့များ ပျောက်ကွယ် သွား၏။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်လွန်းသဖြင့် အသက်မျှင်းရှုရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပြန်သည်။တရေးနိုးချိန် ခံစားမှု့ပေါင်းစုံနှင့် ခန္ဓကိုယ်အား ဘေးတစောင်း ကွေးရင်း  မြင်ကွင်းအား ကြည့်ရင်း ခြောက်ခြားလာမိသည်။

သူမဘေးနား ကြေးနီရောင် အသားရည်ဖြင့် ပက်လက်အိပ်ပျော်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်မောကျနေလျက် ပေါင်ကြားမှ ခုံးပြီးငိုက်ဆင်းနေသော လီးညိုကြီးအား အတိုင်းသားမြင်နေရ၏။ချက်ခြင်း ရှက်စိတ် ဝင်ရောက်လာကာ သူမကိုယ် သူမ စမ်းကြည့်မိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွင် အဝတ်စားမဲ့နေကြောင်း သိရှိချိန် မျက်နှာလေး ရဲတွက်သွားရပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံပြီချိန်တိုင်း ခုလို ကိုယ်လုံးတီး မနေဖြစ်ခဲ့ပေ။

ကုတင်ပေါ် အဝတ်စားများ ယူကာ ခပ်မြန်မြန် ဝတ်ဆင်အပြီး ပြတင်းပေါက်မှ တိုးဝင်လာသော လေပြေကြောင့် ချွေးစို့နေသော မျက်နှာလေး နေသာထိုင်သာ ရှိသွားရ၏။တလှပ်လှပ်နှင့် ရင်တုန်နေကာ ကျိန်းစပ်နာကျင်နေသော ပေါင်ကြားအား လက်ချောင်းများဖြင့် စမ်းရင်း အကြိမ်ကြိမ် တားနေခဲ့သော လင်ဖြစ်သူ မဲခေါင် မျက်နှာလေး မြင်ယောင်မိ နေတော့သည်။

" အဟင့်  ဟင့် … အမိုက်မ ကို … ခွင့် လွတ် ပါ … မောင်ကြီးရယ် …… ဟင့်  ဟင့် "

သူမ ခပ်တင်းတင်း ပြောတိုင်း မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ သဘင်ပညာ ဆက်ကရန် လိုက်လျောခဲ့ရသည့် လင်ဖြစ်သူ အား စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်နေရ၏။သူစိမ်း ယောင်္ကျား တစ်ဦးနှင့် တညလုံး အလိုးခံနေမိသော သူမ စောက်ပတ်လေးအား စမ်းကြည့်ရင်း အော်ကလီဆန်ကာ ပျို့တက်လာပြန်သည်။ 

..................................................................................................................

ဒုတိယ ည ဖျော်ဖြေပွဲ အပြီး မယ်ဥလှိုင် စိတ်များ လွန်ဆွဲနေတော့သည်။တဖက်က လင်တော်မောင်၏ ရိုးသားဖြူစင်သော မျက်နှာလေးပေါ်လာလိုက် တဖက်က တခါမှ မရဘူးသော ကာမစည်းစိမ်လေး ပေါ်လာလိုက်နှင့် ဒွိဟ ဖြစ်နေရှာ၏။

နက်ဖန် အိမ်ပြန်တော့မည်မို့ စဉ်းစားချိန်က နဲလွန်းလှသည်။ည ၁၂နာရီမှ ပွဲသိမ်းကာ ၁ချက်တီးသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်များ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်လာနေသည်။သက်ပြင်း ခဏ ခဏ ချရင်း တွေဝေနေရာ ဆုံးဖြတ်ချက် တခု ချလိုက်တော့၏။သူမ ခြေလှမ်းများမှာ ကိုယ်တော်ကြီး နားနေဆောင်ရှေ့အရောက် စူးရှသော အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" ရပ် … ဘယ်သူလည်း "

" ဟို  ဟို … မယ်ဥလှိုင် ပါရှင် … ကိုယ်တော်ကြီး …… "

" အော် … သခင်ကြီး မှာထားပါတယ် ခင်ဗျာ … မျက်နှာ တဘက်အုပ်ထားလို့ … ရုတ်တရက် ဘယ်သူမှန်း မသိလို့ ခွင့်လွတ်ပါဗျာ "

သူမ စကားမဆုံးခင် အစောင့်လုပ်သူမှ ဖြတ်ပြောကာ နားနေဆောင် အတွင်းဘက် ခေါ်ဆောင်လာခဲ့၏။နေရာတိုင်း မှောင်ရိပ်ခိုနေသော အစောင့်များ သတိကြီးစွာ စောင့်ကြပ်နေကာ သူမအား ခေါ်ဆောင်လာသော အစောင့်နှင့် စကားဝှက်များ အမေးအဖြေ လုပ်နေကြသည်။အဆောင်  ၃ ခု လွန်မြှောက်ကာ မီးများ လင်းထိန်နေသော နားနေဆောင် အကြီးတစ်လုံး တွေ့လိုက်ရတော့၏။

" ဒီက … ဝင်သွားပါ ခင်ဗျာ "

အစောင့် လုပ်သူမှာ သူမအား ပြောပြီး အမှောင်ထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ကနုတ်များဖြင့် အလှဆင်ထားသော ကျွန်းတံခါးကြီးရှေ့ အရောက် မယ်ဥလှိုင်မှာ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်ပစ်၏။

" ကျမ … ရောက်ပါပြီ "

" ဝင်ခဲ့လေကွယ် … ငါ စောင့်နေတာ ကြာပြီ "

ကိုယ်တော်ကြီးစကား အဆုံး အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်လာကာ အရပ်ဝတ် အင်္ကျ ီအစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက် လေးဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ကုတင်နား ခဏရပ်ကာ  ခါးညွတ်ရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြန်၏။

ကုတင်ပေါ်အတက် သူမ ပုခုံးအောက် လက်မောင်းအိုးလေးအား ကိုယ်တော်ကြီးမှ ထိန်းကိုင်ပေးရင်း ဖင်ချထိုင်မိသည်နှင့် ပါးပြင်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းတခုကျရောက်လာသဖြင့် ရင်အစုံမှာ ဒိန်းကနဲ့ ခုန်သွားရသည်။ဒူးကွေးထိုင်လိုက်သော မယ်ဥလှိုင် ခြေသလုံးသားလေးပေါ်မှ ထမိန်အနားစလေး ပေါင်ရင်းထိ လိပ်တင်ခံရကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်လေးက အတိုင်းသား ပေါ်လာတော့၏။

နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသည်နှင့် တပြိုင်ထဲ ပေါင်ခြံတွင်း လက်တဖက်က ရောက်ရှိလာသည်။အမွှေးပါးလေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်အုံလေးအား အုပ်ကိုင်ခံရင်း သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ် ထားမိနေ၏။

ပါးစပ်လေးထဲ ဝင်ရောက် ထိုးမွှေနေသော လျှာဖျားလေးအား ပြန်လည်စုပ်ယူရင်း ဒူးကွေးထိုင်ထားသော အနေထားမှ ပေါင်တန်တဖက် ဟကာ ဖြဲပေးလိုက်ပြန်သည်။လက်ချောင်းလေးမှာ သူမ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ကာ စောက်စိလေးအား ထိမိချိန် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရ၏။

ကာမစိတ်လေး ထကြွနေစဉ် ကုတင်ပေါ် လှဲချခံရရာ အလိုက်သင့် ပက်လက်အနေထားဖြင့် မျက်လုံးလေး မိတ်ကာ လှဲချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်နေသော လက်ချောင်းများ ခွာသွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး စင်းကြည့်ချိန် မျက်နှာလေး နီမြန်းကာ တဖက်သို့ အမြန်လွဲလိုက်ရ၏။ဝတ်ရုံတော် ချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အား မြင်နေရတော့သည်။သူမရှေ့ ပေါင်ကြားမှ လီးအား စွကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာနေ၏။

ပက်လက်အနေထားဖြစ်နေသော မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပေါင်တံ ဖွေးတုတ်တုတ်လေး အလယ်မှ အမွေးနက် ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးဆီ  မျက်နှာ အပ်လိုက်ပြန်၏။

လျှာထိပ်လေးအား စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းဝပေါ် တင်ပြီး အထက်အောက် ထိုးယက်ပေးသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုး ညည်းကာ ကိုယ်တော်ကြီး ခေါင်းအား ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းလေး ထိုးခွဲကာ အစိလေးအား မထိတထိ ကိုက်ရင်း လျှာထိပ်လေး စုချွန်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးမွှေခံရသဖြင့် အသဲခိုက်သွားရ၏။

" အမလေးးးး …… အ    ……  ဟင့် ဟင့် …… ရှီးးးးး းးးးးး …………… ကျွတ် "

ပေါင်တန်များ တုန်လာကာ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာရင်း အလိုးခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတောသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ  ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်လေးများကို အရသာခံပြီး တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မြိုချနေပြန်၏။

" ရှီးးးး းးးးးး  …… အားးးး အားးးးး …… ဟိုလေ   ဟိုဟို …… လိုးပါတော့လား ရှင် "

ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသဖြင့် လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ မယ်ဥလှိုင် မျက်နှာလေးက ရှက်သွေး ဖြာသွားလေသည်။ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ သွေးကြောစိမ်းလေးများနှင့် ယှက်ဖြာလျက်ရှိသော လည်တိုင်ကျော့လေးအား ဆွဲစုပ်ရင်း ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ဖိသွင်းပစ်လိုက်၏။

" ဗျစ် …… အ …… ဗျစ်ဗျစ် …… အအ "

ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသော လီးညိုကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူး မြုပ်သည်နှင့် တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့်  ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် တအအ ညည်းကာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ သန်မာသော လက်မောင်းအိုး နှစ်ဖက်အား လှမ်းဆွဲထား၏။

မျက်လုံးလေးစင်းပြီး နဖူးကြောလေး ထောင်ရင်း ညည်းနေသော  မယ်ဥလှိုင် မျက်နှာလေးအားကြည့်ကာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ  တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဖိလိုးတော့သည်။ဒီတကြိမ် မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသော လီးအား တောင့်ခံနေ၏။

လိုးချက်များအား တောင့်ခံရင်း လီးကြီး၏ အရည်ပြားအား စောက်ပတ် အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးစဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အားထည့် လိုးရင်း တအီးအီး ညည်းနေရတော့သည်။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအာ အဝင်ရော အထွက်ပါ လီးညိုကြီးက ချိတ်ဆွဲပေးသဖြင့် ထူးကဲသော လီးအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရ၏။

" အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ ကိုယ်တော်ကြီးရယ် "

" ခုထိ … ကိုယ်တော်ကြီး ခေါ်နေတုန်းလား … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … မောင်တော်လို့ ပြောင်းခေါ်တော့လေ "

" ရှင် … ဟုတ် ကိုယ်တော်ကြီး … အဲ …… မောင်တော် "

စကားပြောရင်း အလိုးမပျက်ကြပေ။တဖြည်းဖြည်း လိုးချက်များ ပြင်းထန်လာကာ နှစ်ဦးသား တအားအား ညည်းရင်း မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး ကျော်ပြင်အား တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း လီးအရည်ပြား တစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် ဆောင့်လိုးရင်း လီးထိပ်က ယားယံလာသည်။

" ရှီးးးးး  းးးးး … မောင်တော်လည်း ပြီးတော့မယ်  … အထဲ ထည့်လိုက်ရမလား "

" ထည့်ပါ … မောင်တော်ရယ် … ကလေး မယူချင်သေးလို့ … အိမ်ကတည်းက ဆေးသောက်ထားပြီးသားပါ "

မယ်ဥလှိုင် စကားအဆုံး စောက်ခေါင်းလေးထဲ ပူကနဲ့ ဖြစ်ကာ ကိုယ်တော်ကြီး ပြီးဆုံးသွားကြောင်း ခံစား သိရှိလိုက်ရ၏။

......................................................................................................................................

" တောင်တွေညို့လာပြီ … မယ်ဥလှိုင် " 

အမှန်တကယ်ပင် မနက်ပိုင်း နေရောင်ပျောက်ကွယ်ကာ တောင်ရိပ်တွေ ညို့မှိုင်းလာပြီဆို မိုးရိပ်ဆင်စပြုပြီမို့ လေနုအေးများ တိုက်ခတ်လာစဉ်  မိုးသက်မိုးငွေ့များ ကပ်ပါလာတော့သည်။

" မှန်လှပါ မောင်တော် … ဒါပေမယ့် ကျမ ချစ်လင် စိုးရိမ်ကြောင်းကြ နေမည်မို့ … ပြန်ချင်မိပါတယ် "

အိမ်တော်ရှေ့ မိုးပြာရောင်နောက်ခံနှင့် အပြိုင် လွှင့်မြူးနေသော  မဲနက်နေသော မိုးသားတိမ်လိပ်များက  တိမ်သားတိမ်လိပ်များက ရွာမည့်ဟန် ပြင်နေကြ၏။ 

" နင် … အပြန်လမ်း မိုးမိပြီး နာမကျန်းဖြစ်ရင် … မောင်တော် ရင်ကျိုးရ ချည်ရဲ့ "

" မယ်ဥလှိုင် အတွက် … မစိုးရိမ် ပါနဲ့ … မောင်တော်ရယ် "

မယ်ဥလှိုင်မှာ မြေကြီးပေါ် အထုတ်ပိုးများ ချထားရင်း မိုးသက်လေကြောင့် တဖျတ်ဖျတ်လွှင့်နေသော ချည်ထမိန်အောက်နားစအား စုကိုင်ဖုံးဖိပြီး အပြုံးတပွင့် ဖန်တီးကာ ပြန်လည်ပြောဆိုနေသည်။

" ကိုင်း … နင် စိတ်သန်နေမှတော့ … တာနှောကြီး ငါထည့်ပေးလိုက်ပါ့မယ် … အရေးကြောင်းဆို စောင့်ရှောက်လို့ ရတာပေါ့ … ဒီက မြင်းလှည်းပါ ယူသွား နင့်လူတွေ နွားလည်းနဲ့ပဲ လိုက်ကြပေါ့ "

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အမှန်တကယ် စိုးရိမ်စိတ်က  အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။တာနှောကြီးမှာ သူ၏ သက်တော်စောင့် ၄ ယောက်ထဲမှ ဒုတိယ အဆင့်ရှိသူဖြစ်၏။ ရဲစွမ်းသတ္တိ ပြည့်စုံကာ သခင့်အပေါ် အသက်ပေး ခစားတတ်သော သစ္စာရှိ အမှု့ထမ်းတစ်ယောက်ပင်။

မျက်နှာ လေးထောင့်နှင့် မေးရိုးခိုင်ခိုင် အသားညိုကာ ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်တောင့်တင်းလှသည်။မြို့တော်မှ အပြန် မယ်ဥလှိုင်တို့ ဖျော်ဖြေရေးအဖွဲ့လေး လမ်းတဝက်လောက်တွင် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာလာသဖြင့် လမ်းဘေးဝဲယာရှိ သစ်ပင်ကြီးများအောက် အလျိုအလျိုဖြင့် လှည်းများ ကပ်ကာ မိုးခိုနေရ၏။

" ဝေါ   ဝေါ   ဝေါ …… ဂျိန်းးးး  ဒလိန်းးးး  ဝုန်းဝုန်း …… ဝေါ  ဝေါ  ဝေါ  ဝေါ ……… ဂျိန်းးး  ဂျိန်းးး "

သစ်ပင်ကြီးများအောက် လှည်းများ ကပ်ရာ ကိုယ်တော်ကြီး စီစဉ်ပေးသော မြင်းရထားပေါ်မှ အဆင်း မယ်ဥလှိုင် လက်အား တာနှောကြီးမှာ ကပြာကယာ လာတွဲနေသည်။

" ရပါတယ် … ဦးကြီးတာနှော … ကျမပါသာ  ဆင်းပါ့မယ်ရှင် "

" ကိုယ်တော်ကြီးက မှာထားတာ … လုံမလေး … နင် တစ်ခုခုဖြစ်ရင် … ငါ့ကို အပြစ်ပေးလိမ့်မယ် "

" ခ်ခ် … ဦးကြီးတာနှောရယ် … ကျမ က ကလေးမှ မဟုတ်တာရှင် … တခုခု ဖြစ်ရင်လည်း ကျမ ပါသာ ခံပါမယ် … ဒီလို အသေးစိတ် ဂရုစိုက်တာမျိုး မနေတတ်လို့ပါ " 

တာနှောကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် မြင်းရထားပေါ်မှ အဆင်း ချည်ထည်အင်္ကျီလည်ဟိုက်လေး အတွင်းမှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်း အသားစိုင် ဝင်းဝင်းလေးအား မြင်လိုက်သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီး နိမ့်ချည်မြင့်ချည် နှင် ရင်ခုန်နေတော့၏။ထိုမျှသာမက ရထားပေါ်မှ ဆင်းပြီး သစ်ပင်အောက် ကျောပေးလျှောက်သွားသော မယ်ဥလှိုင်၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးပေါ် မျက်လုံး အစုံက အစုံသည် အလိုလိုရောက်သွားပြန်သည်။

...............................................................................................................................

" ဟေးးးး … မောင်ကြီးရေ … ကျမ ပြန်လာပြီ "

အိမ်အောက်ထပ် စားပွဲခုံရှည်ပေါ် စာရင်းတွက်နေသော မဲခေါင်မှာ ဇနီးဖြစ်သူ အသံကြောင့် အိမ်ပြင် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။သို့သော် အသံသာ ကြား၍ လူမမြင်ရသေးသဖြင့် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်။ခါတိုင်း နွားလှည်းဖြင့် ပြန်လာလေ့ရှိရာ နွားလည်အား မတွေ့ပဲ မင်းညီမင်းသားများ စီးသော မြင်းရထားအား တွေမြင်နေ၏။ကြည့်နေရင်း မြင်းလှည်းမောင်းသော ခပ်ထွားထွား လူကြီးတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး ရထားအလည်မှ တံခါးဖွင်ပေးရာ ဇနီးချောလေး ဆင်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ဇနီးချောလေး၏ အထုတ်အပိုးများအား လူထွားကြီးမှ သည်လာရာ တဖြည်းဖြည်း အိမ်ရှေ့တံခါးမှ အိမ်ထဲ ရောက်ရှိလာ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး သက်တော်စောင့် တာနှောကြီးနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား မိတ်ဆက်ပေးနေသည်။

မဲခေါင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး သက်တော်စောင့်မှန်း သိသည်နှင့် စိတ်ထဲ လေးလံနေတော့၏။မယားဖြစ်သူအား အစောင့်ရှောက်နှင် မြင်းရထား စီစဉ်ပေးပြီး ပြန်လွတ်ရာ တော်ရုံ ပက်သက်မှု့ မဟုတ်တော့မှန်း ရိပ်မိနေသည်။သို့သော် စိတ်ထဲ မသိသလို နေကာ ဟန်မပျက် ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုနေ၏။တာနှောကြီးအား ထမင်းဟင်း ဧည့်ခံပြီး မြို့တော်သို့ ပြန်စဉ် မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော့ကြီးအား ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွ မှာကြားနေတော့သည်။

..........................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

၂ လ ခန့်အကြာတွင် မဲခေါင် ရင်ထိတ်နေသော ကိစ္စရပ်များ ဖြစ်လာခဲ့တော့၏။မဲခေါင် တစ်ယောက် မြို့ငယ်လေး တမြို့မှ နှမ်းဖိုး ငွေများ ရှင်း၍ ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်လာရာ ရွာထဲဝင်သည်နှင့် ရွာထဲမှ မိတ်ဆွေများက ကြိုပြောနေကြသည်။မဲခေါင် ပိုင်ဆိုင်သော ပေ ၁၀၀ ပတ်လည် ခြံဝန်းအား မြို့တော်မှ ရဲမက်များ စောင့်ကြပ်နေကြောင်း ခြံဝင်းရှေ့တွင် မြင်းနှစ်ကောင်ဆွဲသော ရထားလုံးကြီး ရပ်ထားကြောင်း အစရှိသည့် ထူးခြားချက်များ တယောက်ပြီး တယောက် ပြောပြနေ၏။ရွာလမ်း အတိုင်း လျှောက်လာရင်း ခြံဝန်းရှေ့အရောက် အမှန်တကယ်ပင် ရဲမက်များ နှင့် ရထားလုံးအား တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဟေ့ … ရပ်စမ်း … ဘယ်သူလည်း "

" ဒီအိမ်ပိုင်ရှင် … မဲခေါင်ပါ ဗျာ "

" အော် … ဝင်ဝင် … သခင်မလေးက မှာထားပါတယ် "

မဲခေါင် စိတ်ရှုပ်သွားမိသည်။ကိုယ်အိမ်ကိုယ် ပြန်လာတာတောင် အစစ်ဆေး ခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ တနုံ့နုံု့လေး ခံစားနေရသည်။သို့သော် မင်းမှု့ထမ်းများမို့ အခန့်မသင့်လျင် အသက်ပါ ရန်ရှာခံရမည်မို့ မျက်နှာချို သွေးလိုက်ရ၏။မယားဖြစ်သူ သဘင်သည်ကလည်း ဘယ်အချိန်က သခင်မလေး ဖြစ်မှန်း စဉ်းစား မရပေ။

" ဟော … မောင်ကြီးပြန်လာပြီ … မောင်ကြီး လာထိုင် … ဒါက မြို့တော်က ကိုယ်တော်ကြီးပဲ … နယ်ဘက် အခွန်တော် ကောက်ရင်း … ကျမတို့ဆီ ဝင်တည်းတာ … ကျမ မြို့ပေါ် သွားကတော့ …  အစစ အရာရာ ကူညီပေးတဲ့သူပေါ့ "

" အော် … ကျေးဇူးပါ … ကိုယ်တော်ကြီး ဘုရား "

" ဟာ … လက်အုပ်မချီပါနဲ့ … ညီတော်မဲခေါင် … လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေပါ "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ …… ဘုရား "

" ဘာ ဘုရားလည်း … ညီတော်ရယ် … ဒါ နန်းတွင်း ပြင်ပပါ … နန်းသုံးစကားတွေ မလိုပါဘူး "

" ဟုတ် "

မဲခေါင် တစ်ယောက် မြို့တော်မှ ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း သိသည်နှင့် စိတ်ထဲ တုန်လှုပ်သွားရ၏။သာမာန် အရပ်သား မဆိုထားနှင့် ရာထူးချင်း တူသော အမတ်များပင် လေးစား ကြောက်ရွံ့ရသော ပုဂ္ဂိုလ်မှာ အိမ်ပေါ် ရောက်ရှိနေသည်။ကိုယ်တော်ကြီး အာဏာစက်မှာ ဘုရင့်အမိန့်ပြီးရင် အထက်ဆုံးမို့ ဂုဏ်သတင်းမှာလည်း ထင်ရှား ကျော်ကြားလှ၏။အမှန်တော့ ကိုယ်တော်ကြီး အနေဖြင့် အခွန်တော် ကောက်သော အသေးဖွဲ ကိစ္စလေးအား လိုက်ပါဆောင်ရွတ်လေ့ မရှိပေ။သို့သော် မယ်ဥလှိုင်တို့ နယ်ဖက် ကောက်ရမည်မို့ ကောက်ကာငင်ကာ ထလိုက်လာခဲ့တော့သည်။

အလကားတော့ မဖြစ်ပေ မနက်ပိုင်းရောက်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက်ထဲ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ မဲခေါင်မှာ မြိုငယ်လေး တမြို့အား သွင်းထားသော နှမ်းဖိုးငွေများ သွားရောက်ယူသဖြင့် ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာမည် ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရသည်။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အကျိုးကြောင်း သိသည်နှင့် ခြံဝန်း ပတ်ပတ်လည် အစောင့်ချကာ အိမ်ထဲ မည်သူ တစ်ဦး တစ်ယောက်မှ အဝင်မခံတောပေ။ရွာသားများမှာ အဝေးမှ ကြည့်ကာ မဲခေါင် ခြံဝန်းနား မကပ်ရဲတော့ပဲ ထင်ကြေးအမျိုးမျိုး ပေးနေကြသည်။

မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ဟင်းချက်နေစဉ် မမျှော်လင့်ပဲ မြို့တော်မှ ကိုယ်တော်ကြီး ရောက်လာသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ဝမ်းသာနေမိ၏။မြို့တော်မှ ပြန်လာကတည်းက လင်ဖြစ်သူနှင့် စခန်းသွားတိုင်း တန်းလန်း ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည့်ရက်က များနေတော့သည်။အခွင့်ရေး ရတုန်း ကာမ စည်းစိမ်အား အပြည့်အဝ ခံယူချင်မိ၏။အိမ်အပေါ်ထပ် သူမတို့ လင်မယားခန်းနှင့် ကပ်လျက်အိပ်ခန်း ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တော်ကြီးမှ နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက်အား ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် တဖက်ပြီး တဖက်စို့ကာ လက်တဖက်က သူမ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

" မောင်တော် … ယက်ပေးတော့လေ … လက်နဲ့တင် အရည်ထွက်ချင်နေပြီ "

" ယက်ပေးမှာပါ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … တွေ့ချင်လွန်းလို့ ဒီထိ အပင်ပန်းခံ လိုက်လာခဲ့တာ "

" ဟုတ်ပါပြီ … မောင်တော်ရယ် … ကျမလည်း ရတဲ့ အခွင်းရေးလေး … အပြည့်ဝ ခံစားချင်လို့ပါ ရှင် "

မယ်ဥလှိုင် ပက်လက်လှန်သည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှ ဝတ်ရုံချွတ်ကာ  ပေါင်ကြားနေရာယူရင်း လေးဘက်ကုန်းယက်ပေးနေ၏။မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ကြားအား လက်နဲ့ကလိပေးထားသဖြင့်  စောက်ပတ်လေးမှာ ဖေါင်းကြွနေရာ တပြတ်ပြတ်နှင့် မနားတမ်း ထိုးယက်နေတော့သည်။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားဖြင့် အထက်အောက်ယက်ကာ စောက်စိခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်စဉ် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စောက်ပတ်အား ကော့ထိုးပေးနေပြန်သည်။

" ကျွတ် …… ရှီးးးး းးးးး  ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ်  … ရှင်လေ တအားတတ်တာပဲ … အင်းဟင်း … မလွတ်နဲ့ အစိလေး ငုံထားဦး … အားးး    အ    အ "

မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် သူမနို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီး ပါးစပ်နှင့် သူမ စောက်ပတ်အား ထိုးကပ်ထား၏။မရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ်တော်ကြီးလျှာစွမ်းအောက် တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းနေတော့သည်။

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးထဲ စောက်ရည်များအိုင်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း လက်ညိုးအား စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးပြန်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ် အယက်ခံနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ကိုယ်တော်ကြီး ပါးစပ်နား တဝိုက် ပေပွ နေသော သူမစောက်ရည်များအား ယက်ပေးရင်း စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။

" မယ်ဥလှိုင် "

" ရှင် … မောင်တော် "

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် လက်အား ဆွဲယူပြီး တောင်မတ်နေသော လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် လီးအား အုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပေးလိုက်၏။လီးကြီးသူမလက်ထဲ မာထင်လာသည်နှင့် ကုန်းထပြီး သူမပါးစပ်ထဲ သွင်းကာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့်  တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော ဒစ်ဖူးအား လျှာထိပ်လေးနှင့် ဝိုက်ကစားကာ လီးတန်အား ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် မျိုချပစ်၏။သူမ စောက်ပတ်အုံလေးအား ပွတ်ချေရင်း ကိုယ်တော်ကြီး လီးအား စုပ်နေရသည်ကို ဘဝင်ကျနေရသည်။

လင်ဖြစ်သူနှင့် လိုးချိန်တွင် ထမိန်လှန်ပေးရုံသာ တတ်သော မယ်ဥလှိုင်မှာ ခု ကိုယ်တော်ကြီး လီးကြီးအား အမျိုးမျိုး ကလိရင်း စုပ်ပေးနေ၏။ကိုယ်တော်ကြီး ကလည်း လေးဖက်ထောက် စုပ်ပေးနေသော မယ်ဥလှိုင် ခေါင်အား ကိုင်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပါးစပ်အား လိုးနေပြန်သည်။လီးစုပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်အုံလေးအား ပွတ်ချေရာ အရည်ပြားမာခဲ၍ ခေါင်းထောင်နေသော အစိလေးထိမိသဖြင့် ပေါင်တန်များ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ ထကြွလာခဲ့၏။

" မောင်တော် … လိုးပေးတော့ နော် "

မရှက်မကြောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုရာ ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင်အား ပက်လက်လှဲချကာ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဒစ်ဖူးဖြင့် ထိုးကာ အစိလေးအား ကလော်ပေး လိုက်သည်။စောက်စိလေး ထိသည်နှင့် တအီးအီး ညည်းကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာသော မယ်ဥလှိုင် ခါးအား ထိန်းရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ  လီးဖြင့် တေ့ကာ တရစ်ချင်း ထည့်လိုးလိုက်တော့၏။

တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တိုးဝင်သွားသော လီးဝင်သံနှင့် အတူ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာရာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ  နို့အုံများအား ညှစ်ဆွဲကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ညာလက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးရာ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် အားရကျေနပ်စွာဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ အောက်မှ ပင့်ခံနေတော့၏။မယ်ဥလှိုင် အောက်မှ ပြန်ဆောင့်သည်နှင့် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချရင်း ချိုင်းကြား လက်လျိုသွင်းကာ မီးပွင်မတက် ဆွဲလိုးပစ်သည်။

" ဇွိ … ဘွတ် …… ကောင်းလား မယ်ဥလှိုင် … အင့် … ဘွတ်ဘွတ် "

" ကောင်းတယ် … မောင်တော်ရယ် … ရှင့် စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါရှင် "

တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး နှစ်ဦးသား အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေကာ မယ်ဥလှိုင် ရမ္မက်စိတ်က ငယ်ထိပ် တက်လာတော့၏။ အံကြိတ်သံပေါ်လာပြီး ကိုယ်တော်ကြီး ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ကာ ကော့ထိုးပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ချိန် တဆက်ထဲ လိုလို ကိုယ်တော်ကြီးဆီက အားကနဲ့ မြည်သံရှည်ကြီး ထွက်လာကာ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း အချက်၂၀ခန့် တရပ်စပ်လိုးရာ ကုတင်တိုင်များပါ ရမ်းခါ သွားသည်။

တရေးအိပ်ကာ အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ထမင်းစားပြီး ၂ချီဆက်တိုက် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးကာ မှေးနေတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားရာ အောက်ထပ်မှ မင်းခေါင် ပြန်လာသံကြားသဖြင့် လူချင်းခွဲကာ အိပ်ခန်းထဲမှာ ထွက်ပြီး နှစ်ဦးသား အောက်ဆင်းလိုက်၏။အောက်ထပ် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ခပ်တည်တည် ထိုင်နေစဉ် မဲခေါင်ဝင်လာသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးကာ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားများ ထိုင်ပြောနေတော့သည်။

ညပိုင်း မဲခေါင် တစ်ယောက် မယားချောလေးအား လိုးရန် ကြိုးစားရာ မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးထားသဖြင့် စိတ်ပါဟန် မပြတော့ပေ။မယားဖြစ်သူမှာ မဲခေါင်အား ကျောပေးထားရင်း အိပ်ပျော် သွားသဖြင့် မဲခေါင်လည်း ဆန္ဒအား မျိုသိပ်ကာ ကြိတ်မိတ် အိပ်လိုက်ရ၏။

နောက်ရက် ညများတွင် ထမင်းမစားခင် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ နန်းတွင်း မှာ အထူးဖေါ်စပ်ထားသော အရက်တစ်မျိုး တိုက်ရာ မဲခေါင်မှာ စမ်းသောက်ကြည့်သည်။ရင်ထဲ အေးမြကာ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားရင်း ထမင်းစားအပြီး ခဏအကြာ အိပ်ပျော် သွားတော့၏။မနက်လင်း အိပ်ယာထလျင် အားအင် ပြည့်ဖြိုးကာ စိတ်ကြည်လင် လန်းဆန်းနေသည်။

သို့သော် ၃ ရက်ဆက်တိုက် အရက်သောက် ထမင်းစားပြီးတိုင်း အိပ်ပျော်သွားသဖြင့် စိတ်ထဲ မတင်မကျလေး ဖြစ်နေမိ၏။ ၄ ရက်မြောက် နေ့ခင်းဘက်တွင် အပြင်မှ ပြန်လာခိုက် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင်မှာ အိမ်အပေါ်ထပ် ကိုယ်တော်ကြီး အခန်းမှ ချွေးစို့သော မျက်နှာလေးနှင့် ထွက်လာပြီး လင်မယားအိပ်ခန်းသို့ ဝင်ကာ ပြန်ထွက်မလာတောပေ။မဲခေါင်မှာ နေ့လည်စာ စားအပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကြည့်ရာ နွမ်းလျသော မျက်နှာလေးနှင့် အိပ်မောကျနေသော မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရ၏။

ဘေးတစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချည်မြင့်ချည် အသက်ရှုကာ အိပ်ပျော်နေသော မယ်ဥလှိုင်၏ ပါးပြင်လေးအား ဖိနမ်းရာ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးမှ သုတ်ရည်နံ့များ ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျ ဖြစ်ခဲ့ရတော့သည်။ ညပိုင်း ထမင်းစား မစားခင် အရက်တိုက်ရာ မသောက်ပဲ စားပွဲခုံအောက် သွန်ကာ ထမင်းစားအပြီး ခဏအကြာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း မဲခေါင် နောက်မှ လိုက်ပါလာကာ ဘေးနားဝင်အိပ်သဖြင့် မဲခေါင်မှာ မယားချောလေးအား ဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။

ညသန်းခေါင် တရေးနိုး ဘေးနားတွင် ဇနီးဖြစ်သူအား မတွေ့ရသဖြင့် ထထိုင်လိုက်၏။ထိုစဉ် အခန်းချင်းကပ်လျက် ကိုယ်တော်ကြီး အိပ်ခန်းမှ စကားသံ တီးတိုး ကြားလိုက်ရပြန်သည်။အိမ် အပေါ်ထပ်တွင် မဲခေါင်တို့ လင်မယားနှင့် ကိုယ်တော်ကြီးသာ ရှိရာ မဲခေါင်တစ်ယောက် သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာခဲ့၏။အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ကိုယ်တော်ကြီး အိပ်ခန်း တံခါးပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

" ဒီည … နောက်ကျလှချည်လား … မယ်ဥလှိုင် "

" မောင်ကြီးမဲခေါင် … နိုးနိုး လာလို့ပါ … မောင်တော်ရဲ့ "

" မောင်မဲခေါင်ကို တိုက်တဲ့ ဆေးအရက်က … ဘေးမဖြစ်ပါဘူး … အိပ်ပျော်ရုံ သက်သက်ပါ … အားဆေးအရက် တမျိုးပါ … စိတ်မပူနဲ့ "

" အင်းပါ … မောင်တော်ရယ် … ခု သူ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်တာနဲ့ … လာခဲ့တာပါ "

မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် မဲခေါင်စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသွားရတော့သည်။နောက်ဆုံးခေါက် မြင်းရထားနှင့် ပြန်လာကတည်းက မြို့တော်မှ ရာထူးကြီးသော လူတစ်ယောက်နှင့် ပက်သက်နေမှန်း တွက်ဆမိ၏။သို့သော် အာဏာစက်ပြင်းသော ကိုယ်တော်ကြီးမှန်း ထင်မထားမိပေ။ဒီညမှ မယားဖြစ်သူ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးအား မြင်ဖူးရသည်။မျက်လုံးများ အရောင်လက်ကာ ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသော မယားဖြစ်သူ၏ ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ နောက်သို့ ကော့ထွက်နေ၏။

ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လုံးတီးအနေထားဖြင့် မယားဖြစ်သူ လက်များက ကိုယ်တော်ကြီး ဝတ်ရုံအား ဆွဲချွတ်နေသည်။ ဝတ်ရုံတော် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးညိုကြီး ပေါ်ထွက်လာရာ မဲခေါင်တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း မျက်လုံးများ ပြူးလာတော့၏။။တဆက်ဆက် တုန်နေသော လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာကျော တောင့်တင်းနေသည်။ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လ၏အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်းထဲ လင်းထိန်နေကာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် မယ်ဥလှိုင်တို့မှာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပဲ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သည်ကို မြင်နေရသည်။

ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ရပ်လိုက်သော ကိုယ်တော်ကြီး၏ လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး မယ်ဦးလှိုင်မှာ လေးဖက်ထောက် ကုန်းလိုက်ရာ သူမ၏ ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးမှာ အိပ်ခန်းတံခါးဘက် ကျရောက်ကာ မဲခေါင်အား ပြသလို ဖြစ်သွားရ၏။

 မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲမှ  စောက်ရည်များ အိုင်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးအား အတိုင်းသား မြင်နေရပြန်သည်။မယားဖြစ်သူ မှာ လေးဖက်ထောက်အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား အငမ်းမရ ကုန်းစုပ်နေရာ ကိုယ်တော်ကြီးမှ မယ်ဥလှိုင် ဖြန့်ချထားသော ဆံနွယ်များအား ဆုပ်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းငြူနေ၏။

မဲခေါင်ညာဘက်လက်မှာ အလိုအလျောက် ပေါင်ကြားရောက်ကာ ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်မိနေသည်။လီးက တင်းမာလာသော်လည်း ရင်နှင့်အောင် ချစ်သော မယားချောလေးက  သူစိမ်း ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ လီးကြီးအား အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေသဖြင့် မျက်နှာရဲလာပြီး ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာတော့၏။

.........................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

မယားဖြစ်သူ အပြုအမူက သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေသော်လည်း ကိုယ်တော်ကြီး အရှိန်အဝါအား ကြောက်ရွံ့နေလို့လား မယားဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်နေပုံအား ကျေနပ်မိနေလို့လား ကိုယ်တိုင် မဝေခွဲ နိုင်ခဲ့ပေ။

စိတ်ထဲ ဒွဟဖြစ်ကာ မထင်မှတ်ပဲ ဝင်ရောက်လာသော ကာမစိတ်ကြောင့် ပုဆိုးအား ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။မဲခေါင်တစ်ယောက် ပေါင်ကြားအား ငုံ့ကြည့်ရာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ကိုယ်တော်ကြီး လီးနှင့် သူ့လီးမှာ ကွာခြားလွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။လီးတင် မက ခန္ဓာကိုယ် ဖွဲ့စည်းပုံမှာလည်း ကြွက်သားများဖြင့်  ယောင်္ကျား ပီသလွန်းသော ကိုယ်တော်ကြီးအား မယှဉ်နိုင်ပေ။အရာအားလုံး ကိုယ်တော်ကြီးထက် နိမ့်ကျနေသဖြင့် သိမ်ငယ်စိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။

ပိုဆိုးသည်က ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မဲခေါင် အမြတ်တနိုး နမ်းရှိုက်လေ့ရှိသော မယားချောလေး၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးအား ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆွဲလိုးနေသဖြင့် ပိုပြီး ချိုးနှိမ်ခံရသလို ခံစားလာရ၏။အိပ်ခန်း တံခါးကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ တင်းမာနေသော လီးအား ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။မယားဖြစ်သူ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ လီးညိုကြီး ဝင်သွားလျင် ခေါင်းလေး နောက်ဆုတ်ကာ လန်တက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း တဖက်ကလည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာမိ၏။သို့သော် မယ်ဥလှိုင်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ တွဲကျနေသော လဥမဲမဲကြီးနှစ်လုံးအား တလှည့်စီ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့်  ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အံကြိတ်ခံရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားမှ ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့သည်။

" အ   အားးးး …… ရပ်   ရပ်   …… ရပ်တော့ မယ်ဥလှိုင်ရယ် … ပါးစပ်ထဲ  ထွက်ကုန်လိမ့်မယ် …… ဟူးးးးးးး  ရှီးးးးးးး  းးးးးးးး "

ဖင်သားများ ရှုံ့နေအောင် လီးစုပ်ခံပြီးချိန် လေးဖက်ထောက် လီးစုပ်နေသော မယ်ဥလှိုင် ခေါင်းလေးအား ဆွဲမပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်ပြန်၏။နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထား လှဲချပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင်ကလည်း အလိုက်သင့် လှဲကာ ပက်လက်အနေအထားနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မြှောက်ကားပေးလိုက်၏။အိပ်ခန်းတွင်း လရောင်အလင်းအောက် သူမစောက်ပတ်လေးမှာ  အရည်များ ရွှဲနစ်ကာ ဖေါင်းကြွနေတော့သည်။

သူမပေါင်ကြားထဲ ရမ်းခါနေသော ကိုယ်တော်ကြီး လီးညိုကြီးအား ညာလက်ဖြင့် မမှီတမှီလေး ဖမ်းဆွဲကာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ ရှက်စိတ်တဝက် ကာမစိတ်တဝက်ဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး လီးအား  ဆာလောင်နေသည်မှာ သိသာလှသည်။မဲခေါင်အတွက် အိမ်မက် မက်နေသလိုပင် မယားဖြစ်သူ၏ အပြုမူများက မယုံနိုင်စရာ ကောင်းလွန်းနေသည်။ 

'' အရမ်းလှတာပဲ … မယ်ဥလှိုင်ရယ် … တကယ်ကို လိုးချင်စရာလေး "

" လိုးပါတော့လား … မောင်တော်ရယ် "

မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ညှပ်ကာ ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ခြမ်းအား စိပေးနေသည်။ပေါင်ကြားမှာ ဖေါင်းကြွနေသော စောင်ပတ်လေးမှာ  ပြူးထွက်လာတော့၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လီးအရင်းမှ ကိုင်၍ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်သို့ ပင့်ထိုးရာ စောက်စိခေါင်းလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးမိသဖြင့် အိပ်ယာပေါ် အိကားနေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းမှာ ကြုံ့ဝင်နေပြန်သည်။

မယ်ဥလှိုင် ရမ္မက်စိတ်ထန်နေသည်မို့ ခါးအားဖြင့် ဖင်ကြီးကြွကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်ရန် တုံပြန်ပေးနေ၏။ကိုယ်တော်ကြီးကလည်း လီးအား အောက်အဆွဲမို့ စောင်ခေါင်းပေါက်လေး ကျော်ကာ အောက်ဖက်ရှိ အမွှေးလေးများ ထိစပ်နေသော ဖင်ဝနီတာရဲလေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် ထောက်မိသွားတော့သည်။

" ရှီးးးးး  … အာဟား …… အွန်းးးး ကျွတ်ကျွတ် "

ဖင်ဝလေးအား နုညံ့သော ဒစ်ဖူးလေးက ထောက်မိသဖြင့် မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ဖျက်ကနဲ့ ကာမ အရသာ အသစ်လေး ရရှိလိုက်ပြန်၏။ထို့နောက် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ မြုပ်ကာ မယ်ဥလှိုင်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချရင်း လီးအဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် …… အဟင့် "

လီးဝင်သည်နှင့် မယ်ဥလှိုင်ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ အကနဲ့ အော်စဉ် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဖိစုပ်ရင်း လျှာဖျားလေးအား ထိုးထည့်လိုက်တော့၏။အပေါ်မှ မိုးဖိထားသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး ရင်အုပ်ကြွက်သားများအောက် မယ်ဥလှိုင်၏ စူထွက်နေသော နို့အုံလေးမှာ ပိပြားနေသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင် မှောက်လိုးနေရာမှ ခဏအကြာ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ကုန်းထရင်း ဒူးထောက် နေရာယူပြီး စောက်ပတ်လေးအား တချက်ချင်းလိုးကာ ညာလက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား ဖိချေေပေးပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းထဲ ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် လီးထိပ်မှ ချိတ်ဆွဲနေစဉ် စောက်စိလေးပါ အချေခံရသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခါးကော့တက်ကာ လေပေါ်တွင် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ရမ်းခါနေ၏။

" အမလေးးးး ……… အ   အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… မောင်တော်ရယ် ……… ရှီးးးး  းးးးး …… လိုးလိုး …  မရပ်နဲ့ …  အဟင့်ဟင့် …… အား   အားးးး "

ကိုယ်တော်ကြီး တစ်ယောက် လေထဲကော့နေသော ခါးသေးကျဉ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲမထိန်းကာ ညာလက်က စောက်စိလေးအား ဖိချေရင်း မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ တအားအား ညည်းရင်း ခြေဖျားထောက် ခါးကော့ပြီး အလိုးခံရာမှ စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်ကာ မျက်ဖြူလန်တက်သွားရှာ၏။

မဲခေါင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားပုံကို ကြည့်ရင်း လီးတန်လျှောက် ယားတက်လာကာ လရည်များ ထွက်ကျလာခဲ့သည်။ကိုယ်တော်ကြီးက မယ်ဥလှိုင် ကော့ပျံကာ ပြီးသွားသော်လည်း ဆောင်ချက်များ မရပ်ပဲ စောက်ရည်အိုင်နေသော စောက်ပတ်လေးအား တဇွိဇွိ နှင့် ပစ်လိုးနေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ မျက်ဖြူလန်ကာ တအင်းအင်း ညည်းရင်း ခုထိ မရပ်သေးသော ကိုယ်တော်ကြီး၏ လိုးချက်များအား တောင့်ခံနေလိုက်သည်။ခဏအကြာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ လရည်ပူပူများ ဝင်လာသဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး ပြီးသွားမှန်း ခံစားသိရှိလိုက်တော့၏။

တစ်ချီပြီးသွားသည်နှင့် ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးအား ချက်ချင်း ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးဒဏ်ကြောင့် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ကာ အာငွေ့လေး ပေးနေ၏။မယ်ဥလှိုင် စွဲလမ်းနေသည်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အပြုစု အယုယ များပင် ဖြစ်သည်။မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်သော်လည်း ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားသော စောက်ပတ်လေးအား လျှာဖြင့် တပြင်လုံးယက်ပေးနေသဖြင့် ကာမစည်းစမ်လေး ခံယူကာ ဘဝင်ကျနေတော့၏။

ဒုတိယအချီတွင် မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်တိုင် ကိုယ်တော်ကြီးအား ပက်လက်လှန်စေပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေသည်။မဲခေါင်အဖို့ ဒီည မယားချောလေး၏ ရမ္မက်စိတ် ထန်နေပုံများ မမြင်ဖူးသော အပြုအမှုများ တွေ့မြင်ကာ ထူးဆန်နေရ၏။မယားဖြစ်သူမှာ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အလုပ်တခုအား လုပ်နေသလိုပင် ကိုယ်တော်ကြီး ရင်အုပ်ကြွက်သားများပေါ် သူမ လက်ဖဝါးလေးထောက်ပြီး ဒူးကွေးအားယူရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးအား လေပေါ်မြှောက်ကာ တချက်ချင်း ဖိချနေသည်။

ကိုယ်တော်ကြီး လက်နှစ်ဖက်မှာ မယ်ဥလှိုင် ခါးသေးကျဉ်လေးအား ထိန်းရင်း ဖင်သားများအား ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ဖင်ကြီး လီးပေါ်စိုက်အကျ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သွားတိုင်း မယ်ဥလှိုင် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဟသွားကာ တဟူးဟူး တရှီးရှီး ညည်းရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်နေသည်။သူမ နောက်ကျောဘက် ဖြန်ချထားသော ဆံနွယ်များလည်း လေးထဲ ရမ်းခါနေ၏။ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး ပေါင်တန်များ ညှောင်းလာစဉ် ဆီးခုံးချင်း ကပ်ထားပြီး ဖင်ကြီးအား ကြိတ်လှည့်ကာ ခါးအားလေးဖြင့် ဝိုက်နှဲ့ပေးပြန်သည်။

ခဏအကြာ ကိုယ်တော်ကြီးဆီမှ စကားသံ တီးတိုးထွက်လာပြီး မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်လေးထဲမှ လီးညိုကြီးအာ ဖင်မြှောက်ချွတ်ကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့၏။စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာပြီး စောက်ရည်များဖြင့် အရောင်လဲ့နေသော လီးကြီးအား တချက်ကြည့်ကာ ဘေးနား ဒူးကွေးထိုင်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်လိုက်ပြန်သည်။လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ လီးအရည်ပြားအား စုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြင့် ကားထွက်လာသော ဒစ်ကြီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပစ်လိုက်၏။

လီးညိုကြီးအား စုပ်မဝသေးဟန်နှင့် ကြည့်ရင်း ခေါင်းရင်းဘက် ကုတင်ဘောင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ လေးဖက်ထောက်ပြီး ခါးလေး ကော့ထားလိုက်သည်။သူမ ဖင်ကြီး နောက်မှ လီးကြီးအား ကိုင်စွရင်း နေရာယူနေသော ကိုယ်တော်ကြီးအား လှည်ပြန်ကြည့်ကာ ဖင်ကြီး ခါရမ်းပြရင် ရသလောက် ထောင်ပေးလိုက်ပြန်၏။

ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း ဖင်ကြားထဲမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းပစ်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများက နူးညံ့ပြီး စီးပိုင်နေသဖြင့် လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ခံစားလာရ၏။

မယ်ဥလှိုင်တစ်ယောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း အလိုးခံနေရာမှ သူမခါးလေးအား ဆုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည်မို့ ဆောင့်လိုးတော့မည်မှန်း ရိပ်မိကာ ကုတက်ဘောင်အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထပ်ကော့ ပေးလိုက်တော့သည်။သူမ တွက်ဆ ထားသည့် အတိုင်း လီညိုကြီးမှာ တချက်ပြီးတချက် စောက်ခေါင်းထဲ အရှိန်ပြင်းစွား တိုးဝင်လာနေ၏။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အားကနဲ့ ညည်းကာ နောက်သို့ ပြန်ဆောင့်ပစ်သည်။

" အားးးး  အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ် …… အားရှိသလောက် ဆောင့်နော် …… ဘွတ် ……  ဗျစ်   …… အ   အ ……… အင်းဟင်း  ဟုတ်တယ် …… လိုးလိုး  …… နာနာလေး ဆွဲလိုး "

ကိုယ်တော်ကြီး ပစ်ဆောင့်တိုင်း ပေါင်ကြားမှ တွဲကျနေသော လဥကြီးနှစ်လုံးမှာ တဘတ်ဘတ်ဖြင့် မယ်ဥလှိုင် စောက်စိလေးအား ရိုက်မိနေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း စောင်စိခေါင်းလေးအား လဥများနှင့် ရိုက်မိတိုင်း လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများဖြင့် ပြန်ညှစ်ပေးနေသည်။

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ခါးလေးအား စုံကိုင်လိုးနေရာမှ ညာလက်ဖြင့် မယ်ဥလှိုင် ဆံနွယ်များအား စုကိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ပြီး အားထည့်လိုးလိုက်ပြန်၏။

" အားးးး  အားးးးး ……  အ အ …… အားးးးးးး "

မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားချောလေးမှ ဆံပင်ဆွဲခံရသဖြင့် အော်နေသည်လား စောက်ပတ်လေးထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးကြောင့် အော်နေသည်လား မဝေခွဲတတ်ပေ။ 

" ဘွတ်  ဘွတ် …… အ …… ဗျစ်   …… အ  အားးး …… ရှီးးးးး …… အားးး အားးးးး "

မယ်ဥလှိုင်မှာ လိုးချက်များအား အံကြိတ်ခံရင်း ကုတင်ဘောင်လေးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရ၏။ကိုယ်တော်ကြီး ပစ်လိုးလိုက်သော ဆောင့်ချက်များမှာ ထိထိမိမိဖြင့် အားပါးလှသဖြင့် ခါးလေးခွက်ဝင် သွားရတော့သည်။

" မယ်ဥလှိုင် … မောင်မဲခေါင် လိုးတာနဲ့ … မောင်တော် လိုးတာ … ဘယ်သူပိုကောင်းလည်း "

" မောင်တော် လိုးတာ … ပိုကောင်းပါတယ် … ဘွတ် ……… အ   အားးးး "

" ဘာလို့လည်း … မောင်တော့် လီးက ကြီးလို့လား "

'' အင်း … လီးလည်း ကြီးတယ် … ပြီးတော့ မောင်တော့် အပြုစု အယုယ တွေက စွဲလမ်း နှစ်သက်စေပါတယ်ရှင် "

ကိုယ်တော်ကြီးက တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရင်း ရမ္မက်စိတ်ကြွစေသော စကားများ မေးလာသဖြင့် မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း နှင့် ဖင်ကြီးအား နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ပိုပြီး တောက်လောင်လာတော့၏။

" ရှီးးးးးး  …… အ   အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မောင်တော်ရယ် …… ဆောင့်ဆောင့် ……  အမလေးးး …… ဟုတ်တယ်  …… မညှာနဲ့ …… အ   အ …… ရှီးးးး းးးး ………   မ ရ တော့ဘူး ……  ထွက်  ထွက်  …… အားးး  အမလေးးးး …… ထွက်ပြီ …… မောင်တော်ရယ် …… ကောင်းလိုက်တာရှင် "

မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် တအားအားနှင့် ညည်းတွားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မယ်ဥလှိုင် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ် တဆက်ဆက်တုန်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာသည်အထိ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။အချက် ၃၀ ကျော်ကျော်တွင် သုတ်ရည်များ မယ်ဥလှိုင် စောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်ပြီး ဖင်သားများ ကြုံ့ကာ လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတော့၏။

မဲခေါင်မှာ မယားဖြစ်သူနှင့် ကိုယ်တော်ကြီး  ငြိမ်သွားသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်လာကာ အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။သို့သော် မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ် တောက်လောင်ပုံများအား မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်ယောင်ကာ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့် ဖြင့် အိပ်မရသေးပေ။ထိုစဉ် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင် တစ်ယောက် ခြေဖွဖွနင်းကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသဖြင့် မျက်စိမိတ်ကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ မဲခေါင်မျက်နှာအား တချက်ကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး  မဲခေါင် ဘေးနား လှဲချပစ်သည်။

ခဏအကြာ မယ်ဥလှိုင် အိပ်ပျော်သွားမှ မဲခေါင်က အသာလေး ထကာ မယားဖြစ်သူ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့၏။

..........................................................................................................

" မောင်ကြီး … ထတော့ … ထမင်းကြော်ထားတယ် … ပူပူလေး စားရအောင်နော် "

မနက်လင်းသည်နှင့် နားထဲ ကြားလိုက်ရသော အသံလေးကြောင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ ချစ်စဖွယ် အပြုံးလေးဖြင့် ကြည့်နေသော မယားချောလေးအား မြင်လိုက်ရ၏။ညက လင်မသိအောင် သူစိမ်းယောင်္ကျားအား အလိုးခံခဲ့သည် အမူယာများ မတွေ့ရတော့ပေ။

....................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

စကားပြောချင်စိတ် မရှိသဖြင့် အိပ်ယာထကာ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်တွင် အသင့်ပြင်ထားသော ထမင်းကြော်အားစားကာ ဆေးလိပ်မီးညှိရင်း ငူငူကြီး ထိုင်နေမိသည်။ခဏအကြာ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ကာ ညက အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေးရင်း နေမရ ထိုင်မရ ဖြစ်နေခဲ့၏။ကိုယ်တော်ကြီး ဆောင့်လိုးတိုင်း ကော့ပျံနေသော မယားချောလေး၏ မျက်နှာလေးက ခဏတိုင်း မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာနေသည်။စိတ်ပြေ လက်ပျောက် ဝင်ငွေ ထွက်ငွေ စာရင်းများ ထိုင်လုပ်နေရာ နေ့လည်ပိုင်းကျမှ အောင်ထပ် ဆင်းလာခဲ့တော့၏။

အောက်ရောက်သည်နှင့် အိမ်အနောက်ဖက်မှ စကားပြောသံနှင့် ရေသံများ ကြားလိုက်ရသည်။

" မောင်မဲခေါင် … အပြင်သွားပြီလား မယ်ဥလှိုင် "

" ဟုတ် … မနက်စာ စားပြီး … ခဏနေ ပျောက်သွားတာ … ဘာဖြစ်တာလည်း မသိပါဘူး မောင်တော်ရယ် … ကျမလည်း စကားမပြောဘူး … ရွာထဲ ထွက်သွားတာ နေမယ် "

မယ်ဥလှိုင်မှာ မဲခေါင် အိမ်အပေါ်ထပ် စာရင်း လုပ်နေသည်ကို မသိပဲ အပြင်ထွက်သည်ထင်ကာ ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ရေအတူချိူးနေတော့၏။ရေချိုးကန်မှာ အိမ်နောက်ဖေး ဆွယ်ချပြီး ဝါးဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ယင်းလိပ်များဖြင့် ကာထားကာ အတွင်းဘက် သစ်သားစည်အကြီး ၂လုံး ထားရှိသည်။မဲခေါင်မှာ လှည့်ထွက်မည် စဉ်းစားပြီးမှ သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ အိမ်နောက်ဖေး ခြေသံလုံအောင်တိုးကပ်ရင်း အိမ်အတွင်းဘက်မှာ ရေချိုးကန်အား ချောင်းကြည့်လိုက်၏။

သစ်သားရေစည်ကန်ဘေး မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် မယားဖြစ်သူ မယ်ဥလှိုင်နှင့် ရေချိုးကန် ဒေါင့်နားမှ မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးအား ရပ်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးအား တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ ထမိန်အပါး အနက်လေး ရင်လျားကာ ဆံတိုး ထုံးထားသော ဆံနွယ်များအား ဖြည်ချရင်း ခေါင်းတချက်ရမ်းပြီး နောက်ကျောဘက် ပို့ထားပစ်၏။

 ဖြူဖွေးဝင်းလက်သော လက်မောင်းအိုးလေးနှင့် ခြေသလုံးသား တုတ်တုတ်လေးမှာ ယင်းလိပ်ကြားမှ ကျရောက်လာသော နေရောင်အောက် အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။နှာတံသွယ်သွယ် မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကြောင့် အိမ်ထောင်သည်ဘဝထိ အလှသွေးတွေကြွယ်နေတော့၏။

မဲနက်သန်စွမ်းသော ဆံနွယ်များမှာ ခါးထိရှည်လျားစွာ ဝဲကျနေပြန်သည်။ ထမိန်အပါးလေးအောက် စူထွက်နေသော ရင်အစုံနှင့် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားကြီးက မြင်သူ လည်ပြန်ငေးယူရ၏။အရင်က သတိမထားမိခဲ့သော မယားဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှတရားများအား သူစိမ်းယောင်္ကျားနှင့် လိုးတာမြင်ပြီးမှ မဲခေါင်တစ်ယောက် သတိထားမိလာရသည်။

ရေချိုးကန်ဒေါင့်မှ မယ်ဥလှိုင် ကိုယ်လုံးအား ရပ်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မျက်လုံးများ အရောင်တောက်ကာ ပေါင်ကြားထဲ လက်တဖက်နှင့် ပွတ်သပ်ရင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီးဘက် တချက်ကြည့်ကာ ရေစည်ထဲမှ ရေတစ်ဖလား ခပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်လောင်းချလိုက်သည်။ပုခုံးသား ဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှ ရေစက်များ ခြေဖျားထိ စီးကျလာ၏။နောက်တခွက် မလောင်းခင် ရင်လျားထားသော ထမိန်အပါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြန်ကာ ခပ်လျော့လျော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပြန်သည်။

ထို့နောက့် သူမကိုယ်လုံးအား ရေများ ရွှဲနှစ်သည်အထိ ဆက်တိုက် ဖလားဖြင့် ခပ်ချိုးတော့၏။မျက်နှာပေါ်မှ ရေစက်များအား လက်ဖြင့် သပ်ချကာ သူမအား မတ်တပ်ရပ် စိုက်ကြည့်နေသော ကိုယ်တော်ကြီးဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ထိုင်လိုက်ပြန်သည်။

ခြေဖမိုးလေးဖေါင်းဖေါင်း လေးမှ စ၍ ဆပ်ပြာတိုက်ရာ ရေစိုထမိန် အောက်နားစလေးအား ပေါင်ရင်း ဆွဲတင်လိုက်၏။မဲခေါင်မှာ ကန်လန့်ဖျက် အနေထားရောက်သွားသဖြင့် ရေချိုးကန်အတွင်း ကိုယ်တော်ကြီးဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သော မယားဖြစ်သူ၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးသာ မြင်ရတော့သည်။

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနှင့် မတ်တပ်ရပ်ကြည့်နေသည်မို့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ထိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်နေသော မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ခြံထဲထိ မြင်နေရ၏။ပေါင်ဂွထဲမှ ရေစိုနေသော စောက်မွှေးအုံလေးအား  ရေစက်လေးများက တွဲလဲခိုကာ ကပ်လျက်ရှိသည်။မယ်ဥလှိုင် ညာဘက်လက်လေးမှ ပေါင်အတွင်းဘက် ပွတ်သပ်ရင်း အဖုတ်လေးအား လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ဆပ်ပြာတိုက်နေတော့၏။တဇွိဇွိနှင့် စောက်မွှေးအုံလေးပါ ဆပ်ပြာ အမြုပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း ထမိန်အထက်ဆင်အား ဖြည်ချလိုက်ပြန်သည်။

ထမိန်အပေါ် အနားစအား အောက်ဆွဲချရာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ယက်သိုင်းထားသော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက် ရုန်းထွက်လာ၏။ဖွေးဥနေသော ရင်သားစိုင်ကြီး ထိပ်မှ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ထွက်ကာနီး သူမရှေ့သို့ ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။မယ်ဥလှိုင် ပေါင်ဂွထဲမှ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ဖုံးအုပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် သပ်ချပစ်၏။ဆပ်ပြာမြုပ်များ ဖင်ကြားထဲ စီးကျသွားရာ စောက်ပတ်အုံ နီတာရဲလေး အတိုင်းသား ပေါ်ထွက်လာသည်။

မယ်ဥလှိုင်မှာလည်း သူမ အဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့် သပ်ချခံရစဉ် လက်နှစ်ဖက်နှင့် ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား အောက်မှပင့်ပွတ်ကာ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား လက်မနှင့်လက်ညိုးပူးကာ ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ချေပစ်၏။ကိုယ်တော်ကြီး ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးကြီးမှာ ဆပ်ပြာမြုပ်အောက်မှ ပေါ်ထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား အထက်အောက် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေ၏။ မယ်ဥလှိုင် တကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေး ထကာ ရေတွေ ရွှဲနေသည့်ကြားမှ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ 

ကိုယ်တော်ကြီးမှာ ဘယ်ဘက်လက်ဖဝါးနှင့် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေရာမှ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ရင်း ညာလက်က ဝတ်ရုံတော်အား လှန်ကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးကြီးအား ပွတ်သပ်နေ၏။မဲခေါင်မှာလည်း စိတ်ထဲမှ အမျိုးအမည်မဖော်ပြနိုင်သော ခံစားမှုနှင့်အတူ ပေါင်ကြားက လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ဘေးဘီသို့လှည့်ပြီး အိမ်၏ခြေအနေကို အကဲခတ်ရင်း ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် အတူ ဂွင်းတိုက်နေတော့၏။ဂွင်းထုရင်း မယားဖြစ်သူအား သူစိမ်းယောင်္ကျားမှ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်းဖြင့် ဆက်ဆံနေပုံအား ကြည့်ရင်း ဝမ်းနည်းလာသလိုလို ခံစားနေရပြန်သည်။

ထိုအချိန် မယ်ဥလှိုင်မှာ စောက်ပတ်အနိုက်ခံရင်း အစိလေးအား ချေခံရသဖြင့် အစိလေး မာတင်းလာကာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေး တဆက်ဆက်တုန်နေရှာ၏။ကိုယ်တော်ကြီးမှာ အစိအား ခပ်တင်းတင်း ဖိချေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နှင့်လက်သူကြွယ် နှစ်ချောင်းပူးသွင်းကာ အထုတ်အသွင်း ပြုလုပ်လိုက်ပြန်သည်။ကိုယ်တော်ကြီး လက်ကောက်ဝတ်အား အုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကော့ညှောင့်ကာ ခဏအကြာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးဖြင့် တအီးအီးညည်းကာ စောက်ရည်ကုန်သည်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေနေသော လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းအား ဆွဲယူပြီး တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတော့သည်။

" အားးးး …… အ   အ …… မောင် တော် လည်း …… ထွက် ထွက် …… ထွက်တော့မယ် "

ကိုယ်တော်ကြီးမှာလည်း မယ်ဦးလှိုင် လက်ချောင်းလေးများ စုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ဝတ်ရုံ အောက်နားစအား လှန်ပြီး လီးအား ထုတ်ပြလိုက်၏။ဒစ်ကြီးမှာ တင်းပြောင်လာပြီး လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထွက်လာစဉ် မယ်ဥလှိုင်မှာ ညာဘက်လက်ဖဝါးနှင့် ခံထားလိုက်သည်။လရည် အထွက်ရပ်သည်နှင့် လက်ဖဝါးထဲမှာ ခပ်ပျစ်ပျစ် လရည်များအား ယက်ကာ မျိုချပစ်သည်။မဲခေါင် တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူမှ သူစိမ်းယောင်္ကျား လရည်များ မျိုချစဉ် လီးတန်တလျှောက် ယားတက်လာကာ မထိန်းနိုင်ပဲ လရည်များ ထွက်ကျလာတော့၏။

မယ်ဥလှိုင်မှာ လက်ဖဝါးထဲမှ လရည်များ ပြောင်စင်အောင် ယက်ကာ မဝသေးသည့်ဟန်ဖြင့် ကိုယ်တော်ကြီး လီးထိပ်အပေါက်မှ တစ်လစ်ဖြစ်နေသော လရည်စက်လေးအား ခါးညွတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကြီးအား အားရကျေနပ်သည်အထိ စုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်၏။ခဏနားပြီး မယ်ဥလှိုင်တို့ နှစ်ဦးသား ရေချိုးနေစဉ် မဲခေါင်မှာ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှ အပြင်ထွက်သွားတော့သည်။

......................................................................................................................................

မဲခေါင်တစ်ယောက် နောက်ရက်မနက် မြို့ငယ်လေး တစ်မြို့သို့ အကြွေးသွားတောင်းရာ တညအိပ် ခရီးဆိုပေမယ့် မိုးတအားရွာကာ ရသီဥတု မကောင်းသဖြင့် နောက်တည အိပ်ပြီးမှ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။ခြံဝန်း ပတ်ပတ်လည် ရဲမက်များ မတွေ့ရသဖြင့် ထူးဆန်းနေရသည်။ခြံဝန်းတံခါး ဖွင့်၍ အိမ်ရှေ့လျှောက်လာခဲ့၏။ကိုယ်တော်ကြီး အဖွဲ့ပြန်သွားသည်မို့ စိတ်ထဲကြိတ်ဝမ်းသာမိနေရသည်။အိမ်တံခါးမှာ စိရုံ စိထားသဖြင့် အသာတွန်းကာ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်ထဲ ဝင်လာရာ ခါတိုင်း နုတ်ဆက်နေကြ မယားချောလေး အသံအား မကြားရသေးပေ။

တစ်အိမ်လုံး ခြောက်ကပ်နေရာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေသည်ထင်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ကုတင်ပေါ်တွင် မယားဖြစ်သူကိုယ်စား စာရွတ်ခေါက်လေး တွေ့လိုက်ရတော့၏။

သို့/ 

          မောင်ကြီး ကျမကို ခွင့်လွတ်ပါလို့ မတောင်းဆိုတော့ပါဘူး။ကျမ ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့ မြို့တော်ကို လိုက်သွားပါပြီ။လင်မယား သံယောစဉ် မပြတ်ပေမယ့် ဟိုမှာ ကျမ ဘဝ တိုးတက် အောင်မြင်ဖို့ ကြိုးစားချင်လို့ပါ။မောင်ကြီးရှာထားတဲ့ ငွေကြေးတွေ ကျမ တပြားတချပ်မှ မယူပါဘူး သေတ္တာလေးထဲ အကုန်ထားခဲ့လိုက်ပါတယ်။ကျမ မရှိတော့ပေမဲ့ မောင်ကြီးအားမငယ်ပါနဲ့ နောက်အိမ်ထောင် ပြုချင်လည်း ပြုပါနော်။

                      မယ်ဥလှိုင်

..........................................................................................................................................................

စာဆုံးသွားသည်နှင့် လက်များတုန်ရီလာကာ ကုတင်ပေါ်မှောက်ချကာ ငိုကြွေးနေရှာသည်။မယ်ဥလှိုင်မှာ ကိုယ်တော်ကြီး၏ အထိအတွေ့အောက် စွဲလန်းကာ လင်ဖြစ်သူအား ပစ်၍ မြို့တော်သို့ လိုက်ပါသွားတော့၏။မဲခေါင်တစ်ယောက် မယားချောလေးအား လက်လွတ်ဆုံးရှုံးလိုက်သဖြင့် အရူးတစ်ယောက်လို့ အော်ဟစ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများအား တခုပြီးတခု ပေါက်ခွဲပစ်နေသည်။ခေါင်းရင်းဘတ်ချိတ်ထားသော မယ်ဥလှိုင်၏ ပုံတူ ပန်းချီကားလေးအား ဖြုတ်ယူကာ ရင်ဘတ်ထဲ ကပ်ထားလိုက်ပြန်၏။

မဲခေါင်တစ်ယောက် အရက်စွဲကာ နေ့စဉ်ရက်စက် ပူဆွေးနေချိန် မယ်ဥလှိုင်မှာ မြို့တော်၌ ကိုယ်တော်ကြီးနား နေကာ ကာမစည်းစိမ် ရစ်နေတော့သည်။သဘင်ပညာပါရမီအပြည့်ပါလာသဖြင့် နန်းတွင်း ပညာရှင် နန်းတွင်း သဘင်သည်ကြီးများဆီက ကိုယ်တော်ကြီး အကူညီဖြင့် သဘင် ပညာများ ဆည်းပူးရင်း တဖြည်းဖြည်း နန်းတွင်းဇာတ်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီး ဖြစ်လာခဲ့၏။

အကပညာကျွမ်းကျင်ပြီး ရုပ်ရည်ချောမောကာ အဆိုပညာမှာလည်း အသံကောင်းလွန်းသဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း ရွှေနန်းတော်ထဲ ဂုဏ်သတင်း ကြီးမားလာသည်။မယ်ဥလှိုင်အား သဘင်သည်အချင်းချင်း ယှဉ်ဖို့ နေနေသာသာ မော်လိုပင် မကြည့်ဝံ့ကြပေ။

အကပညာ တော်သည့်အပြင် ကိုယ်တော်ကြီးမှ ကျောထောက်နောက်ခံ ပြုထားသဖြင့် လူအများ ချစ်ခင်နှစ်သက်ခြင်း ခံရသော်လည်း တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်သော မင်းတရားကြီး၏ ကြင်ရာတော် မိဘုရားခေါင်ကြီး  မျက်စိထဲ ကန့်လန့်ဖြစ်စေတော့သည်။မယ်ဥလှိုင် နန်းတွင်းထဲ ဖျော်ဖြေရာ မင်းတရားကြီး ကိုယ်တိုင် ဘဝင်ကျလှသဖြင့် ဆုတော်လတ်တော်များ ပေးသနားခဲ့၏။ထိုမှ အစပြု၍ မိဘုရားခေါင်ကြီး၏ ပညာပေးခြင်း ခံရတော့သည်။

မိဘုရားခေါင်ကြီး မှာ အစွမ်းထက်လှသော ကိုယ်တော်ကြီးအား လင်ဖြစ်သူမင်းကြီး နေရာလုမည် စိုးသဖြင့် ရှင်းပစ်ချင်နေရာ အပစ်ရှာမရချိန် မယ်ဥလှိုင် ပေါ်လာသဖြင့် ဗျာများနေရရှာ၏။မယ်ဥလှိုင် မှာ ဝါသနာပါသော သဘင်ပညာအား ဖျော်ဖြေလိုက် ကိုယ်တော်ကြီးနှင့် ကာမဆက်ဆံလိုက်ဖြင့် အရာအားလုံး ပျော်ရွှင်ခြင်း အတိ ပြီးပြည့်စုံနေတော့သည်။

...................................................................................................................

" ငနက်ကျော် … ရောက်ပြီပေါ့ "

" မှန်လှပါ … မယ်မယ် ဘုရား "

" ငါရှာခိုင်းတာ … ရပြီလား ဟဲ့ "

" ရပါပြီ ဘုရား … ခရီး ဝေးတဲ့ အပြင် … လမ်းတစ်လျှောက် ရာသီဥတု ဖေါက်ပြန်ခြင်းကြောင့် … ရက်အနည်းငယ် … နောက်ကျ သွားသည်ကို ခွင့်လွတ်တော်မူပါ "

ရွှေနန်းတော် မြောက်ဘက်ခြမ်း ခန့်ငြားလှပသော နန်းဆောင်ကြီး၏ ဧည့်ခန်းအတွင်း ပန်းကနုတ်များ အလှဆင်ထားသော ကျွန်းထိုင်ခုံကြီးပေါ်တွင် မိဘုရားခေါင်ကြီး ထိုင်နေလျက် သူမရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း ဒူးထောက်ခစားနေသော အသားညိုညို ထိုးကွင်းမှင်ကြောင် အပြည့်ဖြင့် လူထွားကြီးအား စကားပြောဆို နေသည်။ပေ၅၀ခန့် ကျယ်ဝန်းသော အခန်းမို့ လူနှစ်ယောက်ထဲရှိရာ ခြောက်ကပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ပုံမှန်အားဖြင့် မိဘုရားခေါင်ကြီးအနား ရံရွှေတော် လေးယောက် အမြဲရှိနေတတ်ရာ သူမ တိတ်တဆိတ် စီစဉ်ထားသော ကိစ္စမို့ ဘေးနား အပိုလူ မထားတော့ပေ။

" အင်း … ညနေပိုင်း … နင်ကိုယ်တိုင် … ငါ့ရှေ့မှောက် ပို့ဆောင်ပေးတော့ "

" မှန်လှပါ ဘုရား … အခြားအကြောင်းရင်း မရှိရင် … ကျွန်တော်မျိုးအား … ခွင့်ပြုတော်မူပါ "

" ကောင်းပြီ … ငနက်ကျော် "

" အော် … နေဦး ခဏ … ရော့ "

လူထွားကြီး ငနက်ကျော် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခစားနေရာမှ ထအရပ် မိဘုရားခေါင်ကြီး စကားကြောင့် ပြန်ပြီး ဒူးထောင်ထိုင်ချလိုက်၏။

" ထပြီး ခစားပါ … ငနက်ကျော်ရယ် … ဒါက နင့် စွမ်းဆောင်မှု့အတွက် … ငါချီးမြင့်တာ လာယူလှည့် "

ငနက်ကျော်မှာ ထရပ်ရင်း ခါးညွတ်ခေါင်းငုံလျက် မိဘုရားခေါင်ကြီးနား လျှောက်သွားကာ ဆုငွေထုတ်လေးအား ယူရင်း နန်းဆောင်မှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။



အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် »»»»»»»