သော်က အပိုင်း ( ၂ )

သော်က အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" အို...မလုပ်နဲ့ကွာ...မဆွေ ဒါမျိူးမကြိုက်ဘူး "

မကြိုက်ဘူးလဲ ဆိုသေး...လက်တစ်ဖက်က ထမီဆွဲ...လက်တစ်ဖက်က ပုဆိုးဆွဲ..။ သော်က ထမီကို လက်လွှတ်ပြီး နို့အုံကြီးကို အုပ်ဆွဲတော့ မဆွေ ပုဆိုးကို လက်လွတ်ပြီး လီးကို အုပ်ဆွဲသည်။ နို့အုံကြီးကို ဖိနယ်ရင်း

" ဒါမျိုးတော့ ကြိုက်တယ်မလား "

" သွားပါ...လူကို နောက်ဆုတ်မယ်လေး  ရှေ့တိုးမယ်လေးနဲ့....အလိုးခံထားတဲ့ စောက်ပတ်ကိုမှ အားမနာ...ပြောချင်တာတွေ ပြောခဲ့ပြီးမှ လာမချော့နဲ့.."

ပါးစပ်ကသာ လာမချော့နဲ့လို့ ပြောနေရပေမယ့် လီးတုတ်တုတ်ကြီး ကိုင်မိကတည်းက စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေပြီ။ နှာခေါင်းတွေ နီနေပြီ။နို့နယ်ခံနေရတော့ ပိုဆိုး။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံထားရပြီး အကြောင်းသိမို့ ချက်ချင်းပဲ အလိုးခံချင်နေလှပြီ..။

" ကဲ....လိုးမှာဖြင့်လဲ လိုးပါတော့...အရှုံးပေးပြီးအလိုးခံလိုက်ပါ့မယ်....ခ်ခ်..."

သူကိုယ်တိုင်ပဲ ထမီချွတ်ချပြီး ကုတင်ပေါ်ဖင်ချထိုင် ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှင့်ထားပေးလိုက်သည်။ သော်က လီးကြီးထိုးသွင်းလာတော့ ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုအားရပါးရစုပ်နမ်းပြီး

" ဒီတစ်ချီပြီးမှပဲ လီးစုပ်တော့မယ်နော်..အခုသိပ်ခံချင်နေလို့...နာနာလေးသာဆောင့်လိုးပေးတော့ "

သော်က ဖင်အားသုံးကာ အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက် တစ်ဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်..။

" အာ့..ဆောင့်..အီး..ကောင်း..ကောင်း..အင့် ကောင်းထာ..ဆောင့်...အင့်..လွန်တယ်..ဆောင့် နာနာလေး..အင့်..နာနာလေး..အင့်..ဟုတ်ပြီ..အင့် အား..ရှည်တာ...အင့်...အင့်...သေပြီ..အာ့.."

" ကောင်းလား...အင့်.."

" ကောင်းတယ်..အာ့..ဆောင့်..အင့်....နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းတာ....ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး..အား..အား..အား..အင့်..ကောင်းထာ..အဆုံးထိထည့်..အဆုံးထိထည့်...ကပ်ထားပေး..အာ့..ကပ်ထားပေး..အား..ကောင်းနေပြီ...ကောင်းနေပြီ...အင့်..အင့်..အင့်.."

" ပြီးပြီလား..အင့်.."

" အင်း...တစ်ချီု ပြီးပြီ....ကောင်းထာကွာ..နင့် နေတာပဲ...ကောင်းထာ..."

သော်က ကိုယ်ကိုပြန်မတ်၍ မဆွေပေါင်ကြီးတွေကို မိုးပေါ်ပူးပြီး ဆွဲထောင်ပစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်၍ ဖောင်းနေပြီးပေါင်ကြီးတွေ ဖက်ကာ လီးကိုအသာထိုးထည့်တော့ စေးစေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သပ်သပ် ဝင်သွားသည်။

" ကောင်းထာကွာ....လီးဝင်လာတာကိုက ထိတယ်....ဆောင့်ကွာ...မနားတမ်းဆောင့်...နာနာနဲ့ကြမ်းကြမ်းသာဆောင့်...."

အဲဒီလိုနဲ့ပဲ..သော်က ဇာတ်မျောကြီးကိုက,ရပြန်ပါသည်။ မဆွေကိုလည်း အပြစ်မပြောတော့ပါ။ နှာထန်လွန်းတာကိုအပြစ်လို့ဆိုရင်လဲ....လူတိုင်းနှာထန်ကြတာပါပဲ..။ နောက်တစ်ပါတ်လောက်ရွာမှာ ဆက်နေပြီး အဖိုးထံခွင့်ပန်ကာ မြို့သို့ပြန်ခဲ့သည်။ နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက် အရောက်မှန်းပြီးမြို့သို ပြန်ခဲ့သည်။ ဘာမှမဝေးလှပါ..။ ရှစ်မိုင်ပိုပိုပေါ့။

အိမ်ဝင်းထဲဝင်တော့ မတင်မြကို ပိန်းပန်းပင်တွေကြား ကုန်းလိုက်ကွလိုက် ပေါင်းသင် မြေဆွပေးနေတာတွေ့ရသဖြင့် ခြေသံမကြားအောင် သူ့အနောက်သွားရပ်နေ လိုက်သည်။ မတင်မြက သိပါသည်။ သော်ကခြံထဲဝင်လာကတည်းက သိသည်။ ကိုကျော်မြကားထွက်သွားပြီး ကလေးလည်းကျောင်းမှာမို့ အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း..။

ခ်ခ်...ကိုယ်တော်က အချိန်ကောင်းကိုမှ ရွေးပြီးပေါ်တော်မူလာသည်။ မသိဟန်ဆောင်ပြီး ဖင်ကြီးကုန်းကာ ပန်းအိုး ပေါင်းသင်သလိုလို မြေဆွသလိုလို လမ်းဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ သော်က လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ထိန်းကာ ဖင်ကုန်းနေသည့် မတင်မြစောက်ဖုတ်နေရာကို မှန်း၍ထိုးထည့်ပြီး ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မတင်မြ ဖင်တွန့်သွားပြီး အိကနဲ ပါးစပ်မှ အသံထွက်ခါ မတ်တပ်ရပ်မိသည်။

သူထင်တာက ဖင်ကို လီးနဲ့ထိုးဆွမည်ထင်ခဲ့သည်။ ခုတော့..စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှ လာထိုးထည့်သည်။ထမီတွေပုဆိုးတွေများ မခံထားလျင် တိုက်ရိုက်များ ဝင်သွားလောက်သည်။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ ကောင်လေး...။ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးကဖင်ကို ထောက်နေပြန်ရော..။

ခ်ခ်..သော်က လီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းပြီး ပေါင်ရင်းကြားကို နောက်ကပွတ်ထိုးဆွဲသဖြင့် မတင်မြ မနေနိုင်...လီးကို နောက်ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အိမ်ထဲသို့ အတင်းဆွဲပြေးသည်။ သော်က ကို့ရို့ကားရား ကွတကွတ ပြေးလိုက်ရတော့သည်။ ခ်ခ်..ခ်ခ်..မှတ်ပလားဟဲ့....။

" လွှတ်ဦးလေ...လွှတ်ဦး...လွှတ်ပါဦး..."

" စောက်ပတ်မှ မလွှတ်ဘူး...ငါ့စောက်ပတ်ထဲဝင်မှ လွှတ်မယ်..."

" ထည့်ပေးမယ်..ထည့်ပေးမယ်..လွှတ်..လွှတ် နာလှပြီ...."

" ခ်ခ်...မလွှတ်ဘူး....နင်ဒီလီးကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ပတ်ကို နာအောင် လိုးခဲ့ပေါင်းများပြီ..မရဘူး..နာချင်နာ.. "

" အား....နောက် မလိုးတော့ပါဘူး..အိ ""

" ခ်ခ်....မလိုးရင်  သတ်ပစ်မှာပေါ့ဟဲ့...နင့်လီးကြီး ပန်းသေအောင်  ငါသတ်ပစ်မှာ..ခ်ခ် "

လီးဆွဲရင်းတန်းလန်းဖြင့် အခန်းထဲဆွဲပြေးသည်။ အခန်းထဲရောက်မှ လက်တစ်ဖက်က ထမီ အထက်ဆင့် ဖြေလျော့ပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချ လိုက်ခါ ပေါင်ကိုကွပြီးစောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးတေ့၍ ကော့ခါကော့ခါသွင်းသည်။ မဝင်။ ရမက်ထန်သည့် မျက်ဝန်းနက်နက်တောက်တောက်များဖြင့် သော်ကကို မော့ကြည့်ပြီးပြုံးစစ ဖြင့်ပြောသည်....

" ထည့်ပေး...."

" ဖင်ကုန်းလိုက်...."

" ဖွီး....ခွေးမျိူး...ခွေးလိုးတော့ တော်တော်ကြိုက်ခ်ခ်....အင့်...လိုး "

ကုတင်ဘေးဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးတော့ သော်က တစ်ခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီးနည်းနည်းချဲလိုက်သည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကားထွက်လာတော့ စောက်ပတ်က အာတာတာ။ သော်က လျှာပြားကြီးဖြင့် ယက်တင်လိုက်တော့ မတင်မြ ဖင်ကြီးရမ်းခါသွားပြီး နောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်။

" လိုးပါတော့ကွာ...လိုးပါတော့....အော်ငိုပစ် လိုက်တော့မယ်....လိုး.."

သော်က မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မတင်မြခါးကို ဖိထားခါ လက်တစ်ဖက်က လီးချောင်းကိုကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,ဒစ်ကို တေ့ပေးလိုက်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးနောက်သို့ တစ်အိအိတွန်းပြီး သွင်းသည် ။ လီးအလယ်လောက်ထိ ဝင်လာတော့ သော်ကဆောင့်ပြီးလိုးထည့်လိုက်ရာ အီး.....ဟု သံရှည်ဆွဲအော်ပြီး မတင်မြခါးကြီးကုန်းတက်လာသည်။

လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာပုတ်တော့ ခါးပြန်ကော့ပေးပြီး ဖင်တွန်းခံသည်။ ဆောင့်လိုက်...တွန်းလိုက်..လိုးလိုက်..တွန်းလိုက် နှစ်ယောက်သား စေးစေးပိုင်ပိုင်အချက်ကျကျ လိုးနေကြသည်။ ကောင်းလွန်း၍ မတင်မြ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်သလို စောက်ပတ်ကလည်း အသံစုံထွက်နေသည်။

" ပြင်းပြင်းဆောင့်..အင့်..ဆောင့်..အာ့..နာနာဆောင့်..အား...ဆောင့်...အသေဆောင့်ကွာ..အင့်...ဆောင့်ထား...အင့်..အား..ခွာပြီးဆောင့်လိုး..အင့် ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့..အင့်.ဆောင့်..နာနာဖိဆောင့်..မြန်မြန်လေး..အာ့..အင့်..အင့်..လိုး.အသေလိုး..အအား..ရတယ်..ဆောင့်..ဘာမှမဖြစ်.. ..ဘူး ..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..ဘွတ်...ဖူး..ဘလွတ်..ဖူး...ဖုန်း...ဗွီ...ဗွတ်...ဘလပ်တပ်တတပ်..ဗွတ်.ဖူး.ကောင်းတယ်...ဆောင့်..အားပါး...နာနာဆောင့်ပါပြီးတော့မယ်...နာနာဆောင့်...

" ကောင်းလား..."

" ကောင်းတယ်..တအားကောင်းတယ်..ဆောင့်ပြီးခါနီးပြီ..နာနာဆောင့်..အင့်အင့် အင့်အင့်.. .အား. အာ့..အင့်.အင့်..ပြီးပြီ..ဆောင့်ထား..ဆောင့်ထား..ပြင်းပြင်းလေး...အင့်.အင့်..အင့်..အားဟားဟား..ပြီးအောင်လိုး..အင့်..အင့်..ပြီးအောင်လိုး..အင့် အင့်အပြီးဆောင့်..အားဟာ့..အားဟာ့..အား..ကောင်းလိုက်ထာ...အား..လီးရည်တွေအများကြီးပဲ..အားအင့်..အင့်..ဟား...အား...ဟူး..ဖူး......"

ကုတင်စောင်းမှ ာနှစ်ယောက်သား မှောက်လျက်ထပ်နေကြသည်။ လီးကြီးက မတင်မြဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ တွဲလောင်း ပြောင်ပြောင်လက်လက် စိုစိုရွှဲရွှဲ...။ သော်က မတင်မြကို သိုင်းဖက်ပြီးနို့လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ထားသည်။ ဖင်ကို ဖိဖိဆောင့်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးတွန်းတွန်းကော့သည်။ မျက်စေ့တော့ မဖွင့်နိုင်ကြ ပါ။

" ကောင်းလား..ခွေးလိုးမ.."

" ကောင်းချက်....ဆောင့်တိုင်းကောင်း..ခ်ခ်..ထပ်ဆောင့်ပေးပါဦး.."

" တကယ်နော်...."

" တကယ်.."

သော်က သူ့လီးမာမာကြီးကို ကိုင်၍ စောက်ပတ်ထဲ တေ့ထိုးထည့်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပေးတော့ တစ်အင်းအင်း လည်ချောင်းသံပေးပြီးခံသည်။

" အားပါး....တောင်လာပြန်ပြီကွ...လိုး..လိုး..ဆက်ဆောင့်..အင့်..အီး..ဆက်ဆောင့်..အင့်..အား မတင်မြပါးစပ်ဖျားမှာ သော်က ပန်းတွေပွင့်နေသည်။သင်တန်းပြီးသည့်နေ့တစ်ပိုင်းလုံး သော်ကကိုအဝ,စားသည်။ညရောက်ပြန်တော့ ကျော်မြဆီကတစ်ချီ စားပြီး ရေတွင်းနားမှာသော်ကဆီကအဝ,စားပြန်သည်။

စိတ်ရှိတိုင်းစားနေရတော့ သီချင်းကလေးတစ်အေးအေး..။ အဆီတွေတိုး အသားတွေတက်ပြီး တစ်တုံးတစ်ခဲ....မြင်တဲ့ ယောကျ်ားတိုင်း လိုးချင်စရာဖြစ်လာသည်။ အပြင်ကို ယောင်လို့များမထွက်လိုက်နဲ့...အနားကပ်ပြီး လိုးစကားတွေ အမျိူးမျိူးအပြောခံရမည်သာ မှတ်တော့ ။

အပြောခံရတာ အစ,ပိုင်းမှာ မခံချိမခံသာ ဒေါသထွက်ရပေမယ့် နောက်ပိုင်း ကြားရဖန်များလာတော့ သာယာလာသည်။ အပြောခံချင်လာသည်။ သူများပြောတာတွေ ဖီလင်တက်လာပြီး အိမ်ရောက်တော့ သော်ကဆီ အသေကုန်းပေးတော့သည်။

မြင်းစီးလို့ အားမရတော့ ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်း ပြီးသော်ကကို တင်းတင်းဖက်ခါ အံကြိတ်ပြီးပိတ်လိုးပစ်သည်။ ကျော်မြနှင့်တော့ ဒီလိုပုံလိုးလို့   မဖြစ်။ အိပ်ယာထဲ ရိုးရိုးလိုးဖြစ်တာ များသည်။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို လင်လုပ်ထားရတော့ မတင်မြ ငတ်မှာမပူရတော့..။ အစားကောင်းတွေ စားပိုးနင့်အောင်စားတော့ မတင်မြ ဗိုက်ကြီးပါလေရော...။ ကလေးအဖေ ဘယ်သူမှန်း မတင်မြမခွဲ ခြားနိုင်တော့။ ကျော်မြလား သော်က လား..သူကိုယ်တိုင်မသိ။

မတင်မြဗိုက်ကြီးပြီဆိုတာ သိတာနှင့် ကွန်ပျူ တာသင်တန်းဆင်းတာ ရက်သိပ်မကွာပါ။ သော်က အိမ်ကိုသာ အေးအေးဆေးဆေးပြန်ခဲ့သည်။ မရီနွယ်ပျော်ရပါလေရော...။ ခရီးရောက်မဆိုက် ညမှာပဲ ကလေးတွေသိပ်ပြီး သော်ကအခန်းကို တက်သွားခဲ့သည်။ သော်က မတင်မြကျေးဇူးတွေကြောင့် အလိုးဆရာကြီး ဖြစ်နေပြီ..။ မမရီနွယ် အခန်းထဲရောက်တော့ သော်ကအိပ်ယာထဲမှာ မှေးပြီး အိပ်မပျော်တစ်ချက် ပျော်တစ်ချက်..။

မတင်မြနှင့်နှုတ်ဆက်ပွဲ လိုးလာခဲ့သဖြင့် နုံးနေသည်။ လူနုံးပေမယ် လီးမနုံးပါ...မာမာတင်းတင်းပါပဲ..မတင်မြ အပေးကောင်းတာတွေ သတိရလေလေ.မာလာလေလေ...။မရီနွယ် သော်က လီးကြီးအမြောင်းလိုက်စင်းစင်းကြီးလှုပ်နေတာ အခန်းဝ,ကမြင်သည်။ အူတွေပွပြီး စောက်ပတ်ရွလာသည်။

အလိုးမခံရတာလဲ တစ်လကျော်နှစ်လ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင် ဒီညတော့ တစ်ဝ,ကြီး အလိုးခံလိုက်မည် ဟုဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီး ဖြစ်၍ ဒီလိုကြီးမြင်လိုက်ရတော့ လက်တွေခြေတွေ တုန်ခါသွားလောက်အောင် စောက်ပတ်ရွသွားသည်။ ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းကာ အနားတိုးကပ်သွားပြီး လီးကြီးကို အလျားလိုက်လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွပွတ်ဆွဲရင်း ခြောက်သွေ့လာသည့် နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာဖြင့်သပ်နေမိသည်။

လေးငါးကြောင်းလောက် ပွတ်ဆွဲတော့မှ ရွှေလီးက တောင်တော်မူသည်။ အီး...ကနဲ သံရှည်ကြီး လည် ချောင်းထဲက ထွက်လာကာ တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်က အိပ်မပျော်တစ်ဝက်ပျော်တစ်ဝက်မို့ မတင်မြ လီးလာကိုင်တယ်လို့ပဲ ထင်နေမိသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကာ သေသေချာချာကြည့်မှ မမရီနွယ်..။

နှာခေါင်းတွေ မျက်နှာတွေ နီမြန်းနေပြီး မျက်လုံးက ရီဝေစွာ ပြန်ကြည့်နေသည်။ လက်ထဲက လီးကြီးကို မညှစ်တော့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွဆွဲပွတ်သပ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးစူလိုက်ပြီး...

" ဒီလောက်ကြီး လီးတောင်နေတာများ မမ ကို လာမလိုးပဲ  မူတူး လုပ်နေသေးတယ်...ခ်ခ်..မောင်မလာ မလိုးတော့ မယ်လာအလိုးခံတာပေါ့..."

သော်က မရီနွယ်၏ လက်မောင်းလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ဆွဲယူတော့ မရီနွယ် ကိုယ်တစ်ပိုင်း ကိုင်းပြီးပါလာသည်။ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြီးလက်တစ်ဖက်က နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်တော့ ဘာအခုအခံမှမရှိ။ အိအိ စက်စက် နို့လုံးကြီးကို အားမလိုအားမရညှစ်နေဆဲ မရီနွယ်ကုတင်ပေါ် တစ်ကိုယ်လုံးရောက်လာသည်။မရီနွယ်က အင်္ကျီလှန်ပြီးသူ့အပေါ်ကိုယ်တစ်မှောက်ကာ နို့လုံးကြီးပါးစပ်မှာ အပ်ပေးသည်။

ပလွတ်ပလွတ်မည်အောင် နို့ကြီးကိုစို့ုပြီး လက်တစ်ဖက်ခါးကိုဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့တစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်သည်။ မရင်နွယ် သော်ကခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ပြီး မျက်နှာကို နို့လုံးကြီးဖြင့် ပွတ်နယ်ရင်း ခြေထောက်တစ်ဖက်က သော်ကကို ခွသည်။ ထမီကို ဘယ်တုန်းက ချွတ်လိုက်သည် မသိ။သော်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မရီနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ပင့်ပြီး စမ်းကြည့်တော့ စောက်မွှေးတွေမှာတောင် စောက်ရည်တွေစိုနေပြီ။

" တအား ရွနေတာပေါ့..ဟုတ်လား.."

" ခ်ခ်..အလိုးခံချင်တာ...အလိုးခံချင်တာ.."

" ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ...လိုးပေးရမှာ ပေါ့မမရယ်...နေ့တိုင်းလိုးပေးမယ်..."

" နေ့တိုင်းအလိုးခံပါမယ်ရှင်....ခ်ခ်.."

သော်က မရီနွယ်ခါးကိုဖက်ပြီး တစ်ပတ်လှိမ့်ပစ်တော့ မရီနွယ် အောက်ရောက်သွားပြီ။ မရီနွယ်ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ လက်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုမြှင့်လိုက်တော့ မရီနွယ်က စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ လီးဒစ်ဖူးကို တေ့ပေးပြီးပေါင်လုံးကြီးတွေ ဆွဲမြှင့်တင်ပေးသည်။ သော်က အချိန်မဆွဲတော့ပဲ မှောက်လျက်ပင် လီးကိုထိုးသွင်းသည်။

" အိ...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်...ဖြေးဖြေးထည့်မောင်လေး...နဲနဲကျပ်နေသေးတယ်..အုဟု.... ဟု..ရှီး. ..ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းထာကွာ...ထည့်..အဆုံးထိထည့်...အင်းဟင်းဟင်း...နေဦး.မဆောင့်နဲ့ဦး.ခဏလေး....လီးအရသာခံချင်လို့..."

လီးအဆုံးသွင်းပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ခါ ဖိထားပေးလိုက်တော့ မရင်နွယ် တစ်စစ်စစ်ဆွဲစုပ်ပြီ းညှစ်ညှစ်ဆွဲကာ လီးအရသာ ယူသည်။ လီးကြီးက တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီး ထိုးသွင်းပေးထားတော့ ညှစ်ရတာ အားရပါးရ ဖြစ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ တစ်ဖျန်းဖျန်းထွက်သည်။ သော်က ခေါင်းငုံ့ပြီး...

" ကောင်းလား.."

" အွင်...ကောင်းတယ်....ဆောင့်ချင်ပလား "

" ဆောင့်မယ်နော်...စောက်ပတ်က တအားညှစ်တော့ ဒစ်ကြီးရွလာပြီ..."

" ခ်ခ်..ပြီးသွားဦးမယ်...ထိန်းထားပေးဦးနော်..မဝ,သေးဘူး...အင့်..ဆောင့်.."  

သောက ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ပေးသည်။ မရင်နွယ် ဖင်ကြီး ကော့၍ လီးကို အကျွတ်မခံစတမ်း လိုကပ်ထားသည်။ အဆောင့်နှင့်အကော့ အချက်ကျကျလိုးနေကြသည်မို့ အရသာက ငြိမ့်ငြိမ့်လေးကောင်းနေသည်။

ခဏလေးနေတော့ သော်က အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ပြင်းပြင်းကြီး တစ်ဖုန်းဖုန်း လှိမ့်ဆောင့်သည်။ မရင်နွယ်သော်ကကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကော့၍ လိုက်ကပ်ထားသည်။ ဆောင့်ချင်သလိုသာဆောင့်..အကွာမခံ....ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့် ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး လိုက်ပူးသည်။ စောက်ပတ်ထဲက လီးကို အကျွတ်မခံ။ ဆွဲဆွဲညှစ်ပြီး လိုက်ပူးကပ်ထားသည်။ အားမရတော့ သော်ကခါးကိုခြေခွင်ချိတ်ခွပြီးလိုကပ်ထားသည်။

" နာနာဆောင့်..အင့်..အင့်..ဆောင့်..အသေသာ ဆောင့်..အင့်..စွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..ဖုန်း.ဆောင့်ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..သိပ်ကောင်းတယ်.ဆောင့်..အာ့...ဆောင့်ပါ..အင့်..ရပါတယ်..အာ့..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်..အား နာနာဆောင့်..မောင်လေး..ဆောင့်..အာ့..အင့်.."

သော်ကလည်း ဒူးထောက်အားကို အားမရ၍ ခြေဖျားထောက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးအားဖြင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မရီနွယ်ဖင်ကြီး ကပ်မလိုက်တော့ပဲ ပေါင်နှစ်လုံးမြှောက်ကားပြီးခံသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှ ာပွင့်နေပြီး သော်က လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးနီးပါး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။

" အိုး...အူးဟူး..ဆောင့်..ဆောင့်.ကောင်းတယ် အင့်..အာ့..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..ကောင်းထာ..အာ့အား...ဆောင့်..ပြင်းပြင်းသာဆောင့်..အင့်..အင့်..အု.တအားကောင်းနေပြီ..ဆောင့်..အင့်.."

နှစ်ယောက်လုံး စိတ်တွေ တအားကြွလာပြီး လိုးဆောင့်ချက်တွေ ပိုကြမ်းလာသည်။ သော်က နဖူးပြင် ရင်ဘတ် တို့တွင်ချွေးမျ ားရွှဲနေပြီး လည်ပင်းကြောမေးရိုးတွေ ထောင်တက်နေသည်။ မရင်နွယ် လက်တွေသော်က ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုထားပြီး တစ်ခါတစ်လေ သိုင်းဖက်ခါ နမ်းနေသည်။ ဖင်ကြီးလည်း အငြိမ်မနေနိုင် လှုပ်ရမ်းကော့ထိုးနေသည်။

သော်က လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်အပြင် ဆွဲထုတ်ပြီး အမြင့်မှ ပိတ်ပိတ် ဆောင့်လိုးတော့ မရီနွယ် တံခေါက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကားပြီး စောက်ပတ်ကြီးဖွင့်၍ခံတော့သည်။ မျက်လုံးများပြူးကျယ်နေပြီး သော်ကမျက်နှာကို မျက်တောင်မခတ်ပဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ပြီးအလိုးခံသည်။ အားပါသည့်ဆောင့်လိုးချက်တိုင်းက မရင်နွယ်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝစေသည်။ လိုးတဲ့လူက မောင်အရင်းဖြစ်နေတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ရင်လှိုင်းထန်ပြီ းခဏခဏပြီးသည်။

" လိုး..မောင်လေး..အား..အးရပါးရလိုး..အင့်ဆောင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..နာနာဆောင့်.. အား. အား...ကောင်းလိုက်တာကွာ..ဆောင့်..အင့်..အားမောင်လေး..သွက်သွက်လိုး..အာ့.သွက်သွက်လေးဆောင့်..အား..ကောင်းထာ..ကောင်းထာ.."

သော်က စောက်ခေါင်းကိုဒစ်နှင့် လေးငါးဆယ်ချက်ဆွဆွပေးပြီး လီးကို အမြင့်ကြီး ဆွဲထုတ်ကာ ဖုန်းကနဲပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးသည်။ မရင်နွယ် အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ လည်ချောင်းသံလျှံထွက်ကာ အားရပါးရပြီးသည်။အား.....ဟု အော်သံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီးဖင်ကြီး ရမ်းခါနေမှ သော်ကလီးရည်တွေ တစ်ဖျန်းဖျန်းတစ်ဗြန်းဗြန်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်...အီးဟီး...မမရေ....ကောင်းတာဟ....ကောင်းထာ....ဟု သော်ကအော်တော့ မရင်နွယ်က ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးနှင့် လိုက်ပိတ်သည်။ အမောမဖြေအား....အဖေတို့အမေတို့..အဖိုးတို့ကြားမှဖြင့် မောင်နှစ်မ လိုးနေတာမပြောပဲ သိကုန်တော့မည်..။ နှစ်ဦးသားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး ငြိမ်နေကြသည်။

သော်က လီးထဲမှလီးရည်တွေ တစစ်စစ် ခါထုတ်နေသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှာ ခေါင်းကြီး တစ်ဆတ်ဆတ်လှုပ်နေသည်က အရသာ..။ လီးချောင်းကြီးကလည်း တင်းတင်းလာတာကို စောက်ပတ်က အရသာခံပြီးသိနေသည်။ အရသာရှိလေလေ..စောက်ရည်ထွက်လေလေ..။

စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ပြည့်လျှံအံထွက်နေသည်။ လီးရည်တွေကပို၍ များပါလိမ့်မည်။ ဖင်ကြားမှာလည်း ကပ်စေးစေး..အခုမှ အနေခက်ရသည်။ လိုးနေဆောင့်နေတုန်းကတော့ဒါတွေ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်...ဆောင့်ပေးနေဖို့ပဲ အရေးကြီးသည်။ ခုမှ စိုစိစိ ရွစိစိ မနေတတ်တော့သလိုလို...။ အော်...မိန်းမ မိန်းမ. နှာကလဲ ကြီးပါပေ့။

" ခ်ခ်....အော်တာကွာ မောင်ကလဲ..အဖိုးတို့ ကြားတော့မှာပဲ.."

" ဟီး...ကောင်းလွန်းလို့ မထိန်းနိုင်ဘူး..အော်မိသွားတာ..ခ်ခ်.."

" မမစောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်းတယ်ပေါ့.."

" ကောင်းပါတယ်ဆို....အအိုပြောရင်ဘယ်သူမှမယုံဘူး.."

" ခ်ခ်..မမပြောသားပဲ....ခ်ခ်...ကိုမြစိန်လီးပဲဝင် ဖူးသေးတာပါဆို..ခ်ခ်.."

" မောင်နှစ်မ လိုးရတာ ပိုကောင်းတယ်.."

" ခ်ခ်...မမလဲ အဲလိုပဲ...မောင်လေးနဲ့ လိုးရတာ ပိုဖီးရှိတယ်...ခ်ခ်...တစ်သိမ့်သိမ့်ပဲ..တစိမ်း အလိုးမခံချင်တော့ဘူး...မောင်နှစ်မပဲ အလိုးခံချင်တော့တယ် ခ်ခ်.."

" အစ်ကိုတွေနဲ့ရော...အလိုးမခံချင်ဘူးလား.."

" ခ်ခ်...မောင်လေးနဲ့ပဲ ခံချင်သလိုပဲ...သူတို့နဲ့သိပ်စိတ်မလာဘူး...ခ်ခ်..တစ်ခါမှ တွေးမကြည့်ဖူးဘူး..မောင်လေးနဲ့ပဲ ခဏခဏစိတ်ကူးမိတယ်..ခုမှမောင်လေးက အလိုးကောင်းတော့ အရင်ထက် ပိုစွဲတယ်..မောင်လေးရော...သွယ်သွယ့်ကိုမလိုးချင်ဘူးလား...ခ်ခ်.."

" မမသွယ်နဲ့က အနေဝေး အမြင်ဝေးတော့ ခုထိလိုးချင်စိတ်မဖြစ်မိသေးဘူး...လိုးမိရင်တော့ စွဲမယ်ထင်တယ်..မမလို မတူဘူး..မမဖင်ကြီးက အမြဲမြင်နေရတော့ အမြဲလိုးချင်စိတ်ဖြစ်ခဲ့တာ..ခုတော့ မောင်လေးလဲ မမကို စွဲသွားပြီ...အပေးလဲ ရက်ရက်စက်စက်ကောင်းတယ်.."

" ခ်ခ်...ရက်ရက်စက်စက် ထပ်ပေးမယ်..အောက်ထပ်သွားစို့..လာ...ကလေးတွေ နိုးမစိုးလို့..အော်ပြီးမလိုးနဲ့နော်..အဖိုးတို့အဖေတို့ကြားမယ် "

" အင်းပေါ့..အင်းပေါ့...မမကအော်ပြီးခံပေါ့..ခ်ခ်..ခ်ခ်.."

" ခ်ခ်...တိုးတိုးလေးအော်တာပါကွာ...ခိခိ" 

" မဆွေ...ဒီပုံမျိူးဆို ညီအစ်ကိုသတ်ကြလိမ့်မယ်ဆင်ခြင်ပါဦး...နေ့တိုင်းကြီး "

" ခ်ခ်...သိပ်သိသာနေလားရီ.."

" သူများတော့သိမှာ မဟုတ်လောက်ဘူး..မောင်နှစ်မတွေ ဆိုတော့ မသိသာပေမယ့် ကျော်ရ သိရင်ခက်မယ်..."

" မသိလောက်ပါဘူး...သူအိမ်မှာမရှိတုန်းလာတာများတယ်..."

" အဖိုးက လည်တယ်နော...အလာစိပ်နေတာထူးနေလို့...."

" အင်းပါ...ဆင်ခြင်ပါ့မယ်...ရီတော့နှုတ်လုံပေးနော်..."

" လုံပါတယ်..ရီကအကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး..ဒါနဲ့...ကျေ ာ်ရက မဆွေကိုမပေးနိုင်လို့လား "

" ပေးပါတယ်...နည်းတယ်..ပျက်တယ်..အားမရဘူး...ခ်ခ်. ဆွဲလဲမဆွဲနိုင်တဲ့အပြင်  အကြီးအသေးလဲကွာတယ်.."

" မဆွေ ဒီလောက်တောင့်တာ တော်ရုံလူကဖြို နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..ခ်ခ်....သော်က ဖြို နိုင်လား "

" ခ်ခ်...ဖြို နိုင်တယ်..ဆွဲနိုင်တယ်...ဆွေ သူနဲ့အားရတယ်....ဒါကြောင့်ပါ..."

" ရက် ခြားလိုက်ပါမဆွေရယ်...အန္တရာယ်ကင်းကောင် လုပ်ကြပါ..."

မဆွေ ရက်နည်းနည်းကျဲ သွား၍ စိတ်ချမ်းသာရသည်။ ကျော်ရ ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေ လက်မလည်နိုင်..။ ဒီအချိ န်မှပဲ ရီသွယ်ကကျောင်းပိတ်လို့ ပြန်လာသည်။ ရီသွယ် ဆိုတာက သော်က အထက်..။ ရတနာပုံမှာနောက်ဆုံးနှစ် တက်နေသည်။ သူလည်း ဘမျိူးဘိုးတူပါပဲ။ ခန္ဓာကိုယ် အချိူးအဆက်က တော်တော်လေးကြည့်ကောင်းသည်။ လျှိူ ပြောတာပါလေ..တကယ်အရှိက ကြည့်လိုက်ရင် လီးတောင်စေရနိုင်မည့် အချိူးအဆက်ပါ။ မရီနွယ်နဲ့ ဘာမှမထူးပါဘူး။ အနုနှင့်အရင့်..အပျိူ နှင့်အအိုပဲ ကွာသည်။

နှာထန်တာလည်း အတူတူလောက်ကျ သည်။ ရီသွယ်ရောက်လာတော့ မဆွေ အလာကျပ်သွားသည်။ ရီနွယ်က အကြောင်းသိပေမယ့် အရွယ်လည်းမကွာ..အိမ်ထောင်သည်ချင်းမို့ မဆွေစိတ်ထဲ ရင်းနှီးနေပြီးအရာရာပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိဖို့ဝန်မလေး။

အခု ရီသွယ်နှင့်တော့ အရွယ်လည်းကွာ..အပျိူ လေးလည်းဖြစ် မို့ ရှိန်းနေပြီး သိပ်မပူးရဲ။ အသိမခံရဲ..။ စားချင်လျင်ကျော်ရ အိမ်မှာမရှိတဲ့ ရက် သော်ကကိုအိမ်ခေါ်စားရတော့သည်။ အငတ်တော့ မမခံပါ။ သော်ကဆိုသည့် လူပျိူ သိုးကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အမြဲတောင်။

ရီသွယ်က ရည်းစားရှိသည်။ကျောင်းကပါပဲ..။ ရည်းစားနှင့်လည်း လေးငါးခါ ချိန်းစားဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် ငါးဆားနူ လို့ပဲပြောရမလား...လူတော်လို့ပဲ ပြောရမလားမသိပါ...။ လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ကြတာမို့ ကြောင်တောင်တောင်....မလိုးရက်သလိုလို မလိုးရဲသလိုလို...မထိရက် မကိုင်ရက် လုပ်နေသည်။ ပထမဆုံး အကြိမ်တုန်းကများ ပင်တီချွတ်ပြီး မှောက်လိုက်ရုံလေးရှိသေး လီးရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်လို့..။

ရှက်ရှက်နဲ့ ပြန်လာပြီး ရည်းစား ကွဲမလိုတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ နောက်တစ်ခါလည်း...သိပ်မထူးပါ။ ထမီလှန်ပေးပြီး သူက ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ကြီး ထိုင်လိုက်တော့ ဟင့်..ဟဲ့..အို..လို့မူလိုက်တာနဲ့ပဲ ထမီပြန်ဖုံးပေးပြီး ဟိုဖက်လှည့်ဂွင်းတိုက်ထုတ်ပစ်သည်။

တော်တော်လေး ပြန်ချော့တော့မှ မျက်နှာမများချင်တာရယ်...ရိုးပါတယ်လေ...။ လို့တွေးလိုက်မိတာတွေရယ်ကြောင့် ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ဆက်ခဲ့ရသည်။ နောက်နှစ်ခါသုံးခါလောက်တော့ ထပ်ချိန်းတွေခံပြီးပေးခဲ့ပါသည်။ အပျိူ ရည်ပျက်တယ်ဆိုရုံလောက်တော့ အလိုးခံလိုက်ရသည်။

အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှ ပြည့်ကောပြည့်ရဲ့လားမသိ...။ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်ပြီး လီးရည်တွေ ထွက်သွားသည်။ အဖော်စွပ်ထားလို့ တော်ပါသေးရဲ့..။ ဒါပေမယ့်..ဘာမှန်း မသိလိုက်ပါ။ အရသာ ရှိရှိမပြောနဲ့....အရသာ သိသွားအောင်တောင် မခံခဲ့ရ။ အဲလိုယောကျ ာၤးမျိုးလဲ လောကမှာ ရှိသေးသည်။ ဒါပေမယ့် လက်ထပ်မှာပါပဲ။ ကျောင်းပြီး လျင်လက်ထပ်ကြဖို့ လူကြီးချင်းလည်းကြောင်းလမ်းပြီးဖြစ်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်လေးက အတော့်ကိုထွားပြီး လူကြီးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတာကို တွေ့၍ အံ့ဩသွားမိသည်။ အရပ်မြင့်တာများ သူ့ရည်းစားထက်လေးငါး လက်မလောက်ပိုမြင့်မည်။ ယောကျ်ားရင့်မ,ကြီးဖြစ်နေပြီ။ သူ့ကိုကြည့်သည့် မျက်လုံးတွေကလည်းစူးစူးရှရှ...ဘာလိုလို ။ ခြေဆန်လက်ဆန်လည်းရှည်သွယ်တုတ်ခိုင်လွန်းတော့..အင်း.......ခ်ခ်။

ကိုယ့်မောင်လေး ဆိုသည့် အသိဝင်လာတော့ ရင်မောသွားပြီး သက်ပြင်းကလေး ဟူး..ကနဲ ချမိသည်။ ဒါပေမယ့်...မောင်နှစ်မချင်းပဲ...ဘယ်သူသိမှာကျလို့...ဖြစ်ချင်တာဖြစ် စိတ်မညစ်နဲ့..ဆော်သာဆော်......ဟု မျက်မြင်အနေ အထားကိုလက်ခံပြီး အားတင်းလိုက်သည်။

မောင်လေးရှေ့ကို တမင် သွားပြီး အထာတွေပေးပစ်သည်။ ယောကျ်ားဆိုတဲ့ အမျိူးက ဖင်ကြိုက်တဲ့ အမျိူး သူတို့ လီးဘယ်လောက်ရှိရှိ ဖင်ကြီးတဲ့ မိန်းမမှကြိုက်ချင်ကြသည်။ ကိုယ်ကလဲ ဖင်ကြီးကြီး ဆိုတော့ ခ်ခ်မောင်လေးရှေ့ဖင်ကြီးပြလိုက်ရတာ အမော..။

ပင်တီတွေ အနားပေးပစ်လိုက်သည်။ လက်မောင်းကြီးတွေကို ခိုတွဲပြီး နို့အုံကြီးတွေနဲ့ ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။သူကသိလား မသိလားတော့ မပြောတတ်...ကိုယ်ကတော့ အာသီသတွေ တိုးတိုးလာပြီး အလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်မိသည်။

သေသေချာချာ အနီးကပ်နေမှ သူတွက်တာ မှန်လောက်တယ်..ဟုမှတ်ချက်ချ လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း အမြောင်းကြီးက တော်တော်တုတ်ပြီး ရှည်ရှည်ကြီး....ခ်ခ်..။ ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ အူကိုယား..လို့.။ မြင်းကမလှုပ်လျင်တော့ ခုံကလှုပ်ရပေလိမ့်မည်...နောက်ဆုံးဘယ်လိုမှ မဖြစ်ရင် မိန်းမမာယာသုံးပစ်လိုက်မည်။ အောက်စ,လွှတ်ပြသင့်ရင် လွှတ်ပြလိုက်မည်....ထမီလှန်ပေးသင့်လျင်လည်း လှန်ပေးလိုက်တော့မည်.။ မောင်နှစ်မချင်း ဘာပြဿနာမှ ပေါ်စရာအကြောင်းမရှိ..။ ရှက်နေစရာလည်း မလို..။ သူများသိမှာ မြင်မှာ ကြားမှာ ကိုလည်း တစ်စက်မှပူစရာမရှိ...။

" အင့်...နာနာလေးဆောင့်မောင်လေး..အင့်ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း..စွတ်စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း...အင့်...အာ့..ဆောင့်မောင်လေး..စွတ်စွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းထာ..မောင်လေး.အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..စွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း...အားပါး..ကောင်းတယ်..ပြီးပေးမောင်လေး မမစောကိပတ်ထဲပြီးပေး...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်းဖောင်းဖောင်း. .ဖောင်း.. အင့်..အိ.. အင့်...ကောင်းထာကောင်းလိုက်ထာမောင်လေးရယ်...ပြီးတယ်နော်..လီးရည်တွေများလိုက်တာ....ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..."

ညနက်သန်းခေါင်...ရီသွယ် သေးပေါက်ချင်လာလို့ အိမ်သာအသွား...မမရီနွယ် အခန်းကို ဖြတ်တော့ဖုတ်..ဖတ်..ပြွတ် ဖတ် အသံတွေကြားလိုရပ် ပြီးခဏ  နားထောင်လိုက်မိသည်။ အိုးဟိုး....မောင်လေးဆိုပါလား....။ လိုးနေတဲ့ အသံတွေမှန်းတော့ ကြားလိုက်မိကတည်းက သိသည်။ မမ ဘယ်သူနဲ့ အလိုးခံနေပါလိမ့်....ကိုမြစိန်လည်းမရှိ.....ဘယ်သူနဲ့ လင်ငယ်နေပါ လိမ့် ဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ အသေအချာရပ်ပြီး..ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်ရှာရင်း ကုလားထိုင်ကိုမမြင်မကန်း ခလုပ်တိုက်မိသည်။

ဒုန်း....ကနဲ အသံထွက်သွားလို့ ကမန်းကတမ်း တံခါးဖွင့်ပြီးအပြင်သို့ထွက်ခဲ့ရသည်။ အသံတော့ သိပ်မကျယ်ပါ။သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ မမအခန်းထဲက ဘာသံမှမကြားရတော့...။

သို့လော..သို့လော...တွေးပြီး မျက်စေ့ကြောင်သွားသည်။ အေးလေ...သူ့ဟာသူ ဘယ်သူနဲ့ လင်ငယ်နေနေ...ကိုယ်က မောင်လေး သော်ကနဲ့ တစ်ချီ တစ်မောင်း ဆွဲစမ်းရရင်ပြီးတာပါ ပဲ......အဲ..အကြံရပြီ...မမရီနွယ်လင်ငယ်နေတာကို အရင်းပြု၍....ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဟု ဒုံးဒုံးချ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြးမျက်စေ့မှတ်ထားလိုက်သည်။ဘယ်အချိန်ပြန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိလိုက် အိပ်ယာနိုးတော့မိုးလင်းနေပြီ....။

သော်က ဒုတိယ အချီအပြီးဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အတူ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်အပြီး...အပြင်ဖက်က ဒုန်း...ကနဲ အသံခပ်အုပ်အုပ်ကြားရ၍ ပုဆိုးကို အမြန်ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်တော့ တံခါးဖွင့်ပြီး မမရီသွယ် ထွက်သွားတာမြင်လိုက်သည်။ သေချာအောင် လှေခါးရင်းက စောင့်ချောင်းကြည့်တော့မမရီသွယ် အစစ်။

ဒါနဲ့...မမရီနွယ် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အကျိူးအကြောင်းပြောပြတော့ မမရီနွယ် စိတ်နဲနဲအေးသွားဟန်တူသည်။ တော်ပါသေးရဲ့...အဖေတို့အမေတို့ မဟုတ်လို့...ဟုပြောပြီး ရင်ဘတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ဖိထားသည်။မမရီနွယ်ပါးကလေး တစ်ချက်နမ်းပြီး အပေါ်ထပ်ပြန်တက်ခဲ့သည်။ အင်း......မမရီသွယ် သိသွားလောက်ပြီ....ဘယ်လိုလုပ် ရင်ကောင်းမလဲ.......ဘယ်လိုလုပ်ရရင် ကောင်းမလဲ....။

တကယ်တော့ မမရီသွယ်ကလည်း အကိတ်။ ဖင်ကြီးတွေက မမရီနွယ်လောက်နီးနီး...သူကပိုပြီး တင်း  တင်း မာမာ..နဲ့ အထောင်းခံနိုင်မယ့်ပုံ။ အပေးထန်မယ့်ပုံမျိူး။ နို့အုံကြီးတွေကလည်း အပျိူ သာဆိုရတယ်..မို့တက်ဖုဖောင်းနေတာများ ဘော်လီအလွတ် အသားစိုင်ကြီးတွေတောင်မြင်နေရသည်။

လက်မောင်း.လက်ဖျံ.လက်ပြင်သားတွေ အိအိစက်စက်...ကိုယ့်အစ်မမို့ ထိန်းနေရသည်။ ထိမိတိုက်မိတိုင်း လီးတောင်ချင်လာတာတော့ အမှန်...။ ဇဝေဇဝါ...မသေမချာခန့်မှန်းရသလောက်တော့....သူလဲကိုယ့်ကို အထာပေးနေသလိုလို....မောင်နှစ်မဆိုတော့လည်း ရိုးရိုးသားသား ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့လေ....ကိုယ်ကတော့ အထာပေးတယ်လို့ပဲ ထင်နေမိသည်။

အင်း.....မနက် အစောကြီး မျက်နှာသစ်ပြီးပြီးချင်း အပေါ်ထပ်တက်သွားသည်။ မနေ့ညက စိတ်ကူးထားသည့်အတိုင်း အဝါရောင်နုနု လည်ဟိုက်ဘလောက်စ် ကိုရွေးပြီးဝတ်ခဲ့သည်။ ဇာဘရာ အုံသေးသေးလေးဝတ်ထား၍နို့လုံးကြီးတွေထင်းထင်းမို့မို့..ဘလောက်စ်ကို ထိုးဖောက်မြင်နေရသည်။

ထမီအသားရောင်ပါးပါးကို ခါးမှာ မထိတစ်ထိလွှားလိုက်တော့ ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးတက်..တစ်လုံးဆင်း...အကုန်မြင်ရသည်။သော်က အိပ်ချင်မူးတူး....မနက်ထ,တော့ လီးတောင်နေသည်ကို..ရီသွယ်အခန်းဝ,ကလှမ်းကြည့်ရင်းရင်ဖိုသွားသည်။ တကယ်ကြီးတာပါလား....။ သော်က အိပ်ယာကမထ,နိုင်အောင်ကုတင်စောင်းမှာဖင်တေ့ထိုင်ပြီး လက်မောင်းကိုဖိထားပြီးမှ

" မောင်လေး....မမရီနွယ် မနေ့ညက လင်ငယ်နဲ့ အိပ်နေတယ်...သိလား.."

သော်က မျက်လုံးပြူ းပြီးရီသွယ်ကိုကြည့်တော့ မျက်နှာကိုမမြင်..။ နို့လုံးကြီးတွေကိုပဲ မြင်ရသည်။

" သူ့ဟာသူ.ဘယ်သူနဲ့ လင်ငယ်နေနေ..သိထားရုံတော့ သိထား သင့်တယ်ထင်လို့ လာပြောတာ....ဟွန့်....နင်ကလဲ ငါ့နို့အုံချည့်ပဲကြည့်နေတာပဲ...နှာဗူး....ခ်ခ်..."

" အာ....မမရီသွယ်နို့ကြီး ကလဲ...ကြည့်ချင်စရာကြီးကို...ပေါက်စီကြီးကျနေတာပဲ..ဟိဟိ.."

" စားမလား..ပေါက်စီ...ခ်ခ်....မုန့်ပေါင်းပါကျွေး ပစ်လိုက်မယ်...ခ်ခ်...."

" တကယ်လား...."

" အင်း....ခ်ခ်....မုန့်ပေါင်း ဖောင်းဖောင်းကြီး..နင့်လက်တစ်အုပ်မက,ဘူး...ခ်ခ်.."

" တကယ်ကျွေးမှာလား.မမ.."

သော်က မေးလည်းမေး...လက်ကလည်းထမီကြားကို ထိုးနှိုက်ပစ်သည်။ နောက်မှဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။ဘေးစောင်းလေး ဖြစ်နေတော့ စောက်ဖုတ်ကို မအုပ်မိ။ မမရီသွယ် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မချိူ မချဉ်ပြုံးနေသည်။

" ကျွေးမှာလားလို့...မမ "

" အွန်း....ဘယ်သူမှမသိစေနဲ့နော်..."

မမရီသွယ် တံခါးကို ချက်သွားချသည်။ သော်က မမရီသွယ် အနောက်ကို လိုက်သွားပြီး နောက်မှသိုင်းဖက်ကာ လည်ကုတ်ကိုစုပ်နမ်းရင်း နို့အုံကြီးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်သည်။

လည်ကုတ်ပြီးတော့ လည်ပင်း...လည်ပင်းပြီးတော့ နားရွက်နေရာလပ် မကျန်နမ်းတော့ မမရီသွယ် စိတ်တွေထန်လာသည်။ တစ်သက်လုံး ဒီလိုတစ်ခါမှ အနမ်းမခံဖူးခဲ့။ ရည်းစားဖြစ်သူကလည်း ဒီလိုနမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ။ အရေးထဲ...လက်ကြီးတွေကလည်း နို့လုံးကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်နေသည့်အပြင် လီးကြီးကလည်း ဖင်ကြားကို ထိုးထိုးထည့်ခံနေရတော့ လက်ဖြင့်ဖမ်းပြီးဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

သော်ကလက်တွေ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကိုးအောက်ခြေက ပင့်မ ယူလာတော့ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ထားပေးလိုက်မိသည်။ လီးကြီးကတော့ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထိုးထည့်ခံနေရသည်။ စောက်ပတ်ကို မထိသေး..   ဒါပေမယ့်...စိတ်တွေက ထိစေချင်နေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီသော်က ပုဆိုးကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်က ရီသွယ့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်တော ရီသွယ့် မျက်လုံးတွေက လီးကြီးကို ကြည့်နေတာတွေရသည်။

" ကိုင်ထားလိုက်လေ မမ...အဲဒီလီးကြီးက ခဏနေရင် မမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်တော့မှာ...."

" အခု ဝင်အောင်ထည့်လိုက်ပါလား ဟင် "

" မမစောက်ပတ် ပြဲသွားမှာစိုးလို့....စောက်ရည်ရွှဲမှထည့်ပေးမယ်လေ..."

" အခုရွှဲနေပြီ...မနက်အစောကြီးထည်းက အလိုးခံချင်နေတာ...အခုလိုးပေးကွာ..နော်.."

" လီးစုပ်ပေးရင် လိုးပေးမယ်...."

" ခ်ခ်....စုပ်ဖူးဘူး...စုပ်တတ်သလို စုပ်ပေးမယ်နော်...ခ်ခ်.."

" မမ အလိုးရော..ခံဖူးလား...."

" ဟာကွာ....ရှက်စရာကြီး...ခ်ခ်  နှစ်ခါ..သုံးခါခံဖူးတယ်...အားမရဘူး...ခ်ခ်.."

" မမအားရအောင် မောင်လေး လိုးပေးမယ်..."

" အင်း...ဒီလီးကြီးနဲ့ဆို အားရမယ်ထင်တယ်..အရင်ကခံခဲ့တာ ဒီလောက်မကြီးဘူး..."

" ဒါဆို..မမ လီးမစုပ်နဲ့တော့...ဒီတိုင်းပဲလိုးလိုက်တော့မယ်နော်..."

" ခ်ခ်..ရဘူး...စုပ်မှာပဲ...အွတ်..ပြွတ်.."

ရီသွယ်..သော်ကရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချပြီး ဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ဟ,၍သွင်းပြီး လျှာဖြင့် စုပ်ကြည့်သည်။ မာမာတင်းတင်းကြီးမို့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာကာ သွားဖြင့် ကိုက်ကြည့်သည်။ ပိုပြီးအားမရတော့..ခေါင်းလေးပင်ဆတ်ဆတ်ခါပြီး မချင့်မရဲကိုက်သည်။ နောက်တော့ လီးချောင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲစုပ်ပစ်မိပြန်သည်။

ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေသလိုလို...လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်ကစားရင်း စိတ်အတွေးတွေ လီးကြီးမှာရစ်မူးပြီး စောက်ရည်တွေ အလိုလို စိမ့်ထွက်နေသည်။ သော်က ရီသွယ်၏ဦးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းပေးရင်းဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့လိုးနေရာမှ ငုံ့ကြည့်တော့ သူ့ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်နေသည့် ရီသွယ့်မျက်ဝန်းနှင့် ဆုံကြသည်။

ရီသွယ် သော်က လီးကြီးကို အလွန်အားရပြီး ချစ်သွားသည်မို့ သော်ကကို မျက်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီး ခေါင်းကိုရှေ့နောက်ကစားကာစုပ်သည်။ သော်ကရီသွယ့်ဦးခေါင်းလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်ပြီး

" လိုးရအောင်နော်.မမ ...ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ်...မောင်လေးက စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပေးချင်တာ...လိုးမယ်နော်..."

" အွန်း....ဒါပဲနော်...ဘယ်သူ့မှမပြောရဘူး "

သော်က ရီသွယ့်ကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ရိုးရိုးပဲလိုးပေးသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>