သင်္ကြန်အိမ်တွင်းရင်ခုန်သံ (စ/ဆုံး)

သင်္ကြန်အိမ်တွင်းရင်ခုန်သံ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်အတွေ့အကြုံဖြစ်ပါသည်။}

(01)

ဟုတ်ကဲ့.. ကျနော်တို့ ဇာတ်လိုက်ကလေး နာမည်ကတော့ ဇင်ဝေ။ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးမှာပဲ မွေး၊ ရန်ကုန်မှာပဲကြီးတဲ့ ရန်ကုန်သား စစ်စစ်လေးပေါ့။ သူကတစ်ဦးတည်းသော မိဘအသည်းကျော် သားကလေး၊

မိသားစုက သူအပါအဝင် (၃) ယောက်ထဲ၊ သူရယ်၊ သူ့အဖေရယ်၊ အမေရယ်။ သူ့မှာညီအကို မောင်နှမမရှိတော့ မောင်နှမ ငတ်ရှာတယ်၊ သူ့မှာ ညီလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ဖြစ်၊ ညီမ သို့မဟုတ် အမတစ်ယောက်လောက်ရှိရင်ကောင်းမှာပဲလို့ မကြာခဏတမ်းတမိတယ်။

ခက်တာက ဘာတွေများခက်ခဲနေလို့လဲ မသိဘူး၊ အခုထိ သူ့အဖေနဲ့အမေက သူ့အတွက်၊ ညီ၊ ညီမလေးတွေထပ်မွေးမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး၊

ဇင်ဝေအခု (၁၆) နှစ်ကျော်လို့ (၁၇) နှစ်ထဲဝင်လာပြီ၊ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း စာမေးပွဲတောင် ဖြေပြီးသွားပြီပဲ။သူငယ်ချင်းတွေ ရှိပေမယ့်သူက ခပ်အေးအေးသမား၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရုံးစုရုံးစု၊ အပြင်သွားဖြစ်တာလဲ သိပ်မရှိဘူး၊ အိမ်မှာဆိုရင်တော့ မောင်နှမ မရှိရှာလို့ အဖေနဲ့အမေကိုပဲ ညီအကိုပေါင်း၊ မောင်နှမပေါင်းပေါင်းနေရတယ်။

အဖေဦးမိုက်ကယ်ကျော်က နိုင်ငံခြားကပြန်လာပြီး လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ စက်မှုလုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်သူ၊ တက်ကနစ်ရှင်ပညာရှင်တစ်ယောက်။

မြန်မာပြည်ပြန်လာပြီးတော့ တရုတ်ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခု လာရောက်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံပြီးထုတ်လုပ်နေတဲ့ စက်ရုံကြီးတစ်ခုမှာစက်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြံပေးအဖြစ်နဲ့ လုပ်နေတယ်။ အမေဒေါ်ဇင်သဲဖြူကတော့ အိမ်မှာ အေးဆေးပဲ၊ ခြေမွေးလက်မွေးသိပ်မီးမလောင်ရတဲ့ အိမ်ရှင်မပေါ့။

ဒီနှစ်သင်္ကြန်မတိုင်မီ (၂)ပတ်လောက်အလိုမှာ အဖေမိုက်ကယ်ကြီးက ဒီနှစ်သင်္ကြန်နှစ်ကူးစက်ရုံပိတ်ရက်၊ မန္တလေးသင်္ကြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တယ်။

ဇင်ဝေ သိပ်ပျော်သွားတယ်လေ၊ သူ့တစ်သက် မန္တလေးတစ်ခါမှမရောက်ဖူးဘူး၊ မန္တလေးသင်္ကြန်ကအရမ်းစည်တယ်လို့ စသူငယ်ချင်းတွေပြောတာကြားဘူးတယ်၊ ပြီးတော့မြန်မာ့ရိုးရာ သင်္ကြန်ဆိုလို့ အဲ့မှာပဲရှိတော့တာတဲ့။

မန္တလေးကျုံးနဲ့မြို့ရိုးကြီးကိုမြင်ရတော့မယ်၊ မန္တလေးတောင်တက်မယ်၊ မေမြို့တက်မယ်၊ အီပ်မက်တွေကြိုမက်နေလိုက်တာ။

သင်္ကြန်ရက်နားကပ်လာတော့ ဇင်ဝေတစ်ယောက် ခရီးအတွက်အသင့်ပြင်နေပြီ၊ အဝတ်အစားတွေရွေး၊ အိတ်တွေဖုံသုတ်လို့။ ဒါပေမယ့် သူ့အိပ်မက်ကလေးကရုတ်တရက်လှုပ်နှိုးခံလိုက်ရသလိုပြိုကျပျက်စီးသွားတယ်။

သူတို့ခရီးထွက်ဖို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရက်မတိုင်ခင်(၂)ရက်အလိုမှာ၊ အဖေမိုက်ကယ်ကြီးမှာအားဂျင်းအလုပ်ကိစ္စနဲ့တရုတ်ပြည်ရှန်ဟိုင်းဘက်ကို သွားဖို့ခရီးပါ်လာတယ်။

မသွားလို့က မရဘူးတဲ့၊ ဟိုက သူတို့ပင်မစက်ရုံကြီးမှာအရေးကြီးတဲ့ စက်ပိုင်းဆိုင်ရာတစ်ခု ပြဿနာတက်နေတယ်၊ သူ့အကူအညီ၊ အတိုင်ပင်လိုတယ်တဲ့လေ။ ဒီတော့ ဦးမိုက်ကယ်ကြီးတရုတ်ပြည်ပြေးဖို့ပြင်ရတော့တာပေါ့၊ အလုပ်ကအရေးကြီးတော့ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။

ဇင်ဝေတစ်ယောက် အရမ်းစိတ်ဓာတ်ကျသွားတယ်၊ စိတ်တွေလဲဆိုး၊ ဝမ်းလဲနည်းပေါ့၊ ကံကြမ္မာကဒီလိုဖန်လာတာကိုး၊ သူဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ။ ဆယ်ကျော်သက်ခလေးပီပီ စိတ်ခံစားမှုကို မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ အခန်းအောင်းပြီး ငိုင်နေမိတယ်။

အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဇင်သဲဖြူက သားဇင်ဝေရဲ့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဝမ်းနည်းနေတဲ့ အခြေအနေကို တွေ့တော့၊ ဝင်လာပြီး ဖြေသိမ့်ပေး၊ ချော့မော့ပေးရင်း အကျိုးနဲ့အကြောင်းကို ဆင်ခြင်နိုင်ဖို့ရှင်းပြတယ်။

အမေဖြစ်သူရဲ့ ကြိုးစားချော့မော့မှုကြောင့် ဇင်ဝေလည်း စိတ်ဖြေဆည်လာနိုင်ပြီး သိပ်ဝမ်းမနည်းတော့ပဲ အခုမှစားနိုင်သောက်နိုင်ဖြစ်လာတယ်လေ။

" သားရယ်..ဒီနှစ်မသွားဖြစ်တော့လဲ၊ နောက်နှစ်ကျသွားကြတာပေါ့၊ မန္တလေးက ဘယ်မှမပြေးပါဘူး..ဒီနှစ်တော့ခါတိုင်းလိုပဲ အိမ်နီးနားချင်းတွေနဲ့စုပြီး အိမ်ရှေ့မှာပဲ ကစားကြတာပေါ့၊ တို့အိမ်ရှေ့လမ်းမှာလဲရေပက်ခံကားတွေအဖြတ်များသားပဲ"

သင်္ကြန်အကြိုနေ့ကတော့ခပ်ခြောက်ခြောက်ပါပဲ။

အဲ...အကျနေ့ကျတော့ ဇင်ဝေလဲ အိမ်ထဲကပလပ်စတစ်စည်ပိုင်းကြီး (၂) လုံးလှိမ့်ထုတ်လာပြီးလမ်းစပ်မှာတည်တယ်။

အိမ်နီးချင်းဘေးအိမ်တွေက ခလေးလူကြီးတွေလဲ တူတူပဲ၊ ထွက်လာကြပြီးပုံးတွေခွက်တွေ၊ ဗြွတ်တွေ၊ သေနတ်တွေနဲ့လာစုကြတယ်ပေါ့။

အိမ်ရှေ့ရေငုတ်ကပိုက်တွေသွယ်ပြီး စည်ပိုင်းတွေထဲ ရေဖြည့်တယ်။ တစ်အိမ်ကျော်ကအကိုကြီးက အုန်းလက်(၂)လက်ရှာခုတ်လာပြီးတိုင်ထောင်ပြီး စိုက်ထားတယ်။ ဆောင်းဘောက်စ်ကြီးတွေ ချပြီးသင်္ကြန်သီချင်းတွေအကျယ်ကြီးဖွင့်တယ်။

မနက်ပိုင်းကပြင်တာဆင်တာနဲ့ပဲ ဟုတ်တိပတ်တိ မကစားလိုက်ရပါဘူး၊ နေတက်လာပြီး တော်တော်ကြီးကိုပူလို့ကားဆက်လဲ နဲနဲပြတ်သွားလို့နေ့လည်ခဏနားကြတယ်။

နေ့လည် (၂) နာရီကျော်တော့ပြန်ထွက်လာကြပြီး ပက်ကြကဲကြပြန်ရော။ သင်္ကြန်ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ပတ်ဝန်းကျင်က၊ ကိုကြီး၊ မကြီးတွေက ကစားလို့ကောင်းအောင်၊ ဘီယာဗူးတွေ ရေခဲစိမ်ပြီးထည့်ထားတယ်လေ။ ခလေးတွေအတွက်ကတော့ အချိုရည်ဗူးတွေပေါ့။

ဇင်ဝေတို့ စကစားပြီးတစ်နာရီလောက်ကြာတော့၊ ဇင်ဝေ့အမေ ဒေါ်ဇင်သဲဖြူတစ်ယောက်လဲ ထွက်လာပြီးကစားတယ်၊ ပုံမှန်အတိုင်းဆို အရင်နှစ်သင်္ကြန်တွေမှာ ဇင်ဝေ့အမေက ရေဝင်ကစားလေ့မရှိဘူး။ ဖာသိဖာသာပဲ နေနေတတ်တာ။

ဒါပေမယ့် အခု သူ့သားဇင်ဝေ မန္တလေးမသွားရလို့ ဝမ်းနည်းနေတာကို ဖြေသိမ့်ပေးတဲ့ အနေနဲ့ ဇင်ဝေပျော်အောင်ရယ်၊ အဖော်လဲရအောင်ရယ် စိတ်ကူးပြီး ဝင်ကစားလိုက်တာ။

ဇင်သဲဖြူက ဘောင်းဘီအတို အဖြူလေးဝတ်ထားတယ်။ အပေါ်ကလဲ တီရှပ်အဖြူရောင်လေးနဲ့ပဲ၊ ခွက်ကလေးကိုင်ပြီးထွက်လာတဲ့ ဇင်သဲဖြူကိုမြင်ကြတော့၊ ရေကစားနေကြတဲ့ အိမ်နီးချင်းအုပ်က...

" ဟေးးးးး ဟာ...ဒီမှာ..အန်တီဖြူကြီးထွက်လာပြီဟေ့..ပက်ကြ၊ ပက်ကြဟ.."

အုပ်စုထဲမှာ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အိမ်ကမမကြီးတွေနဲ့ မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေလဲ ပါတယ်။ ဇင်သဲဖြူရေတွေနဲ့ဝိုင်းသမခံလိုက်ရတယ်။

တဟီးဟီး တဟားဟား တခွိခွိအသံတွေလည်းစီညံသွားတော့တယ်။

" ရော့...မမဖြူ အေးအေးလေး အရင်သောက်လိုက်ဦး၊ ဒါမှကစားရတာ လန်းသွားမယ် ဟီးဟီး"

အပျိုကြီးတစ်ယောက်က ဘီယာတစ်ဗူးလှမ်းပေးတယ်။ ရေတွေ ရွှဲရွှဲစိုသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ဇင်သဲဖြူဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အဖြူပါးပါးလေးကအသားနဲ့ကပ်သွားပြီ။

အသားကလဲ ဖြူဝင်းနေတော့၊ အောက်ခံဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေးက ရေစိုနေတဲ့ အင်္ကျီဖြူဖြူပါးပါးအောက်မှာ ဘယ်လိုမှ ဖုံးကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိပဲ ရုန်းကြွတက်ပြီးထင်းထင်းကြီးပေါ်လာတယ်လေ။

ရေပက်ခံကားတွေပေါ်ကနဲ့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေရဲ့ မျက်လုံးအစုံတွေက ဇင်သဲအပေါ်မှာပဲစုပြုံကျနေတာ၊ ကျွတ်ကျလုမတတ်၊ မကြည့်ပဲ နေနိုင်ရိုးလား၊ ဇင်သဲက အသားကလဲဖြူဝင်းအိလို့၊ လက်မောင်းသားလေးတွေကနို့နှစ်ရောင်။

အသက်က (၄ဝ) ပြည့်ပြီသာဆိုတယ်၊ နုတုန်း၊ ဘော်ဒီကလဲ အကိတ်၊ သူမကိုမရင်းနှီးသေးတဲ့ အပြင်လူတွေအနေနဲ.ကြည့်မယ်ဆိုရင် လွန်ရောကွျှံရော (၃၅) နှစ်လောက်ခန်.မှန်းကြမှာသေချာတယ်။

ဘရာအနက်လေးအောက်က ရုန်းကြွနေတာက ဓာတ်ကျွဲကောသီးအလတ်စား(၂)လုံး။ တခြားသူတွေကိုထည့်ပြောမနေနဲ့၊ သားဖြစ်တဲ့ဇင်ဝေကတောင် ဒီနေ့သူ့အမေရဲ့အဆင်အပြင်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီးအောက်ကဒုတ်ကထောင်လာရတဲ့အထိပဲ၊ ဘယ်လိုမှနှိပ်ကွပ်လို့မရဘူး။

ဇင်သဲဖြူ တစ်ယောက်လဲ သင်္ကြန်မကစားဖြစ်တာနှစ်ချီကြာခဲ့ပြီ။ အခု ကစားဖြစ်တော့မှငယ်မူပြန်ပြီး ဘေးအိမ်က မမတွေနဲ့ လုံးထွေးပြီးစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပျော်နေတယ်။ ကစားရင်းသောက်ရင်း ဘီယာ(၄-၅)ဗူးလောက်သောက်မိလို့ ဇင်သဲဖြူလဲနဲနဲထွေနေပြီ။

သူတို့တတွေ ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ရေကစားနေကြတာ၊ တဖြေးဖြေး နေချိုချိန်ရောက်ပြီး (၅)နာရီတောင် ကျော်ခဲ့ပြီ။သူတို့ပစ္စည်းတွေ သိမ်းမလို့လုပ်နေတုန်း၊ ရေပက်ခံတဲ့ ဒိုင်နာတစ်စီးအုန်းနှစ်လက်ရေပက်မဏ္ဍပ်ရှေ့လာရပ်တယ်။

" ဟေးးး ဟေးးး ဟေးးး ဟေးးး"

ဒုန်း..ဒုန်း..ဒုန်း..ဒုန်းးးး

ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်တွေနဲ့ လူလတ်ပိုင်း အရွယ်ယောက်ျား (၄-၅-၆) ယောက်လောက်သံပုံးတွေဆူညံအောင်တီးပြီး..

" ဟိုမှာ..ဝါရှာတွေကွ..ဝါရှာတွေ..."

" ဟားးး ဝါရှာအသေးတွေရော...ဝါရှာအလတ်တွေရော..ပျော်စရာကြီး"

" ဟေးးး ဒီမှာဝါရှာ ကွင်းအကြီးကြီးတစ်ကွင်းကွ.."

ဒီကအဖွဲ့တွေက ရေပုံးတွေနဲ. အနီးကပ်ဝိုင်းသမကြတော့ လုံးထွေးကုန်ပြီ၊ ကားပေါ်က ငတိတွေက ထိုင်းစတိုင် နံ့သာခဲအဖြူတွေ၊ ပေါင်ဒါအဖြူတွေရေဖျော်ပြီး မိန်းမအုပ်ကိုပါးတွေမျက်နှာတွေ၊ လည်ပင်းတွေကိုလိုက်သုတ်တယ်။

နို့တွေကိုလား!    ဘယ်နေလိမ့်မလဲ၊ ကောင်းကောင်းကိုင်တာပေါ့။

သူတို့ကဝါရှာကွင်း အကြီးကြီးလို့ ညွှန်းတဲ့ဒေါ်ဇင်သဲဖြူမှာလည်း ကျွဲကောသီး (၂) လုံးအအားမရအောင်အကိုင်ခံလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမက အပျော်တွေကြားမှာ စိတ်မဆိုးနိုင်ပဲ တဟီးဟီးတဟားဟားနဲ့ ရီရင်းသဘောတွေကျနေတယ်လေ။

ပစ္စည်းတွေသိမ်းအပြီး၊ ဇင်ဝေနဲ့ ဇင်သဲဖြူတို့ သားအမိ(၂) ယောက်အိမ်ဝင်းထဲ လျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဇင်ဝေကမကျေမနပ်နဲ့ သူ့အမေကို မေးတော့တာပေါ့။

" ဟိုကောင်လေးတွေ အုပ်စု မေမေ့ကိုဒီလောက်ကြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ကိုင်နေတာ၊ မေမေက ဘာလို့ စိတ်မဆိုးပဲ သဘောတွေကျနေရတာလဲ"

ဇင်သဲက..

" ဘာလို့စိတ်ဆိုးနေမှာလဲသားရယ်..၊ သင်္ကြန်ဆိုတာ ဒီလိုပဲလေ၊ ကစားရင်တော့အကိုင်ခံထိတာချည်းပဲပေါ့။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုင်တာက ကိုင်တာလောက်ပါပဲ၊ မေမေ့ဟာယူသွားလို့ရတာလဲ မဟုတ်၊ ပဲ့ပါသွားတာလဲမဟုတ်.. နောက်ပြီးတော့ ငယ်ငယ်တုန်းကဘဝကို သွားပြန်သတိရလို့သားရဲ့.. အဲ့လိုကစားလိုက်တော့ငယ်မူပြန်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်အတော်ပြန်ငယ်သွားတယ်လို့ထင်ရတယ်"

ဇင်ဝေတစ်ယောက် သူ့အမေရဲ့ အဖြေကိုလိုက်မမီဘူးဖြစ်သွားတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ သိပ်အစာမကြေဘူး။

" ဒါမှမဟုတ်..သူများက ကိုင်ရပြီးကိုယ် မကိုင်ရလို့မနာလို တိုရှည်ဖြစ်နေတာလားးးး အနဲနဲ..ဟင်းဟင်း.."

ဇင်သဲဖြူက သူ့သားကို မထိတထိ စပြီးလောင်နေတယ်။ ဇင်ဝေက သူ့အမေ အဲ့လိုပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့လူငယ်ပီပီ လီးကချက်ချင်းတောင်ထလိုက်လာတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူ့အမေရဲ့နို့ကြီးတွေကိုကိုင်ပြီးအားရပါးရနယ်နေတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေတယ်။

ဇင်ဝေစိတ်ကူးယဉ်ကောင်းနေတုန်းရှိသေး၊ ဇင်သဲဖြူက သူ့သားလက်တွေကိုဆွဲသူပြီးသူမနို့အုံထွားထွားကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရော..။

" ကဲ...ကိုင်စမ်း..၊ မကိုင်ရလို့အားငယ်နေတာတွေပျောက်သွားအောင်.."

အမှန်တော့ဇင်သဲဖြူ တစ်ယောက် ဒီအပြုအမူကို အမှတ်မထင်ပဲ လုပ်လိုက်မိတာပါ၊ ဇင်ဝေက တစ်ဦးတည်းသောသားဖြစ်လို့၊ မောင်နှမငတ်တိုင်း အမေလုပ်တဲ့သူက အမလိုနေပေးရင်း နောက်နေပြောင်နေကျမို့၊ အခုသူ့သားရဲ့ စိတ်ကောက်မကျေမနပ်အမူအရာကို ကြည့်ပြီးတော့ စလဲစချင်လာတာနဲ့၊ နဲနဲလေးလဲ ထွေနေတော့ နို့ကြီးတွေပေးကိုင်ကြည့်လိုက်တာ။

ဇင်ဝေ သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ သူ့အမေရဲ့နို့ကြီးတွေကို ကိုင်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ အင်္ကျီအပြင်ဘက်က ကိုင်တာဖြစ်ပေမယ့်လဲ မွှန်ထူသွားရတယ်လေ။

ဇင်ဝေက သူ့အမေနို့ကို ဖြေးဖြေးချင်းစညှစ်တယ်။ သူကြည့်လိုက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်ဇင်သဲဖြူမှာမျက်လုံးလေးတွေမှေးစင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့အမေများစိတ်ပါနေပြီလား မသိဘူး။

ဇင်ဝေက သူ့လက်ကို သူ့အမေရဲ့တီရှပ်အောက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက်၊ ကျောကဘရာစီယာချိတ်လေးတွေကိုဖြုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။

အခု ဇင်ဝေက သူ့အမရေဲ့အဝတျမခံတော့တဲ့ နို့အုံကွီးကို အစိမျးအတိုငျးကွီးအသားစဈစဈကို ဖွဈညှဈပွီးကျိုငျနရေပွီ။ သူ့လက်တွေက ထွားပြီးအိနေတဲ့ အသားဆိုင်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ရှိန်းဖိန်းနေအောင်ခံစားနေရပီလေ။

ဇင်ဝေက သာသာလေးပဲ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို ဖျစ်လိုက်တောက်လိုက်ကစားပေးတော့ ဇင်သဲဖြူတစ်ယောက် တုန်တက်သွားရတယ်။ ဒါပေမယ့်ငြိမ်ခံနေတယ်။

ဒီအချိန်မှာဇင်ဝေလဲ အတင့်ရဲလာပြီးသူ့အမေရဲ့ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ဇင်သဲဖြူကလဲ ချွတ်လို့လွယ်အောင်လက်တွေကိုအလိုက်သင့်မြှေက်ပေးတယ်။ ဇင်ဝေ အမေ့နို့အုံကြီးတွေကိုကုန်းပြီးစို့ပစ်လိုက်တယ်။

" ရှူး....အားးးးး"

ဇင်သဲရဲ့ညည်းသံလေးက ထွက်လာတယ်၊ ဇင်သဲဖြူစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊

.........................

(02)

ဇင်သဲဖြူစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊

သူ့သားဇင်ဝေဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုထဲလက်ရှိုထဲ့လိုက်ပြီးတောင်နေတဲ့လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်တယ်။ အမေလုပ်တဲ့သူက သူ့သားလီးနွေးနွေးကြီးကို ကိုင်မိရင်ပဲ...

" သားလီးကြီးတောင်နေပြီ..စိတ်ပါလို့လား.."

တီးတိုးလေးမေးလာတယ်။ ဇင်ဝေက ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့....၊

" ဒီလိုလုပ်၊ တို့တွေအခု တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကူပြီးစိတ်ဖြေပေးကြရအောင်၊ မေမေလဲ ဟိုအဖွဲ့တွေ ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်လုပ်ကထဲက စိတ်ထနေတာ၊ ဒါပေမယ့် မေမေ့ကို တကယ်လုပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ စိတ်ဖြေရုံသက်သက်ပဲ"

ပြောပြီးတာနဲ့ ဇင်သဲဖြူကသူ့ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ဇင်ဝေကလဲ သူ့အမေစချွတ်တာတွေ့တော့ သူလဲ လိုက်ချွတ်တော့တယ်။ အခု သူတို့(၂) ယောက်လုံးအိမ်လည် ဧည့်ခန်းမှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့....

" ဟဲ့သား! မေ့လို့...တံခါးတွေသေချာလိုက်ပိတ်လိုက်ဦး၊ တော်ကြာသူများတွေ ဝင်လာမှဂွမ်းနေဦးမယ်.."

ဇင်ဝေက သူ့အမေပြောမှ လီးကြီးတန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ ထလျှောက်သွားပြီး အိမ်တံခါးနဲ့ ပြူတင်းပေါက်တွေပိတ်၊ ခန်းဆီးလိုက်ကာတွေလိုက်ချနေတယ်။

အိမ်ထဲမှာ ခပ်မှောင်မှောင်ဖြစ်သွားပြီ၊ ညနေ (၆) နာရီလောက်ရှိသွားပြီကိုး၊ မီးကိုလဲမဖွင့်ပဲ ထားလိုက်တယ်။ ဇင်သဲဖြူက ဇင်ဝေကို ကြမ်းခင်ကော်ဇောပေါ်ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီးသူမက သားရဲ့ခြေဆင်းထားတဲ့ ဘက်ကိုမျက်နှာလှည့်လို့ သားဇင်ဝေရဲ့ မျက်နှာပေါ်စောက်ဖုတ်အပ်လို့ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှအသာကုန်းပြီးသားဖြစ်သူရဲ့လီးကိုသာသာဖွဖွလေးစစုပ်တယ်။

စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနဲ့ ဒစ်ဖူးထိပ်ကိုလျက်လိုက်တစ်လှည့်စီ လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဇင်ဝေ့ ရင်ထဲလှပ်ခနဲ ဟာခနဲခံစားရတယ်။

သူမော့ကြည့်တော့ မျက်နှာပေါ်မှာ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး၊ သူ့နှာခေါင်း၊ ပါးစပ်တွေနဲ့ (၂)လက်မလောက်ပဲကွာတော့တယ်။ သူ ဒီနေ့လိုအခြေအနေမျိုးဖြစ်လာမယ်လို့တစ်ခါမှစိတ်ကူးထဲအိပ်မက်ထဲမှာတောင် မတွေးမိ၊ မမက်မိခဲ့ဖူးဘူး။

အခုတော့ သူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့ဘူးတဲ့ သူ့အမေအရင်းရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကသူ့မျက်နှာပေါ်မှာအနီးကပ်...၊ ဘယ်လိုတွေဖြစ်သွားရတာလဲ။

မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးက စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ လဲ့နေတယ်။ ရွှဲအိနေတာကို အမြင်နဲ့တင် တွေ့နေရတယ်။ ဆီးခုံဖောင်းမို့မို့အပေါ်မှာအမွှေးအုံကမနုမရင့်၊ မထူမပါး။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက စိုလဲ့နေတယ်၊နှုတ်ခမ်းသားတို့ ပေါင်းစပ်စုစည်းရာဆီးခုံမို့မို့ အစပ်မှာတော့ အသားဖု ဖူးဖူးချွန်ချွန်လေး၊ စောက်စိဆိုတာဒါပဲနေမှာ၊ ဇင်ဝေတစ်ယောက် မင်သက်သလို ဖြစ်နေပြီးသူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်နေရင်းအတွေးတွေပွားနေလိုက်တာ။

" အင်းမ်..အင်းမ်..အင်းမ်.."

ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..

အမေ့ဆီက တအင်းမ် အင်းမ်နဲ့ လီးစုပ်နေတဲ့ အသံကခ ဏရပ်သွားပြီးတော့..

" သားး...ဇင်ဝေ..ဘာကြည့်နေတာလဲ..စတော့လေ၊ မေမေ့စောက်ပတ်ကိုလျက်ပေးလေ.."

အခုမှဇင်ဝေလဲ သတိဝင်လာပြီး မျက်နှာပေါ်ဝဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို လှမ်းဟပ်လိုက်တယ်။ ဖူးထွက်နေတဲ့စောက်စိလေးကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ပြီးလျှာလေးနဲ့စောက်စိကိုပတ်လျက်ပေးလိုက်တော့..

" အာ့...အားးးး ဟငြးးးမြ.."

ဇင်သဲဖြူ တစ်ယောက် ဆတ်ဆတ်တုန်၊ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရတယ်။ ပြီးတော့ အလိုအလျောက် စောက်ဖုတ်ကိုသားဇင်ဝေရဲ့မျက်နှာနား ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ ဇင်ဝေကလဲသူ့လက် (၂)ဘက်နဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဘေးတဘက်တချက်ဖြဲပြီး ပေါ်လာတဲ့ သူ့အမေရဲ့ စောက်ခေါင်းနီရဲရဲလေးထဲကို လျှာထိုးပြီးလှည့်ပြီးပတ်ချာလှည့်လျက်နေတယ်။

" အားဟားးး သားးး မေမေ့သားက စောက်ဖုတ်လျက်တာ တော်လိုက်တာကွာ၊ ဘာလို့ ဒီလောက်ကျွမ်းနေရတာလဲ...ရှူး အီးးးး အရသာရှိလိုက်တာ...မေမေ့စောက်စိကိုနာနာလျက်ပေးသား..."

ဇင်သဲဖြူ တဆတ်ဆတ်တွန့်လိမ်ပြီး အဆက်မပြတ်ညည်းနေတယ်။ ပြီးမှသူမလွှတ်ထားတဲ့ လီးကြီးကိုပြန်ဖမ်းဆုပ်ပြီးပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီးမှုတ်ပြန်တယ်။

ဇင်ဝေကလဲ ခါးကော့ပင့်ပင့်တင်ပြီး သူ့အမေပါးစပ်ထဲ လီးကို အရှိန်နဲပစ်ပစ်ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်၊ အက်ရှင်တွေက စိတ်စူးစိုက်လုပ်စရာတောင်မလိုဘူး၊ အလိုလိုအော်တိုကို သွားနေတော့တာ။

" မေမေ.."

" အင်"

" သားကို တစ်ခုခွင့်ပြုနိုင်မလား.."

" ဘာများလဲသားရဲ့"

" သားလီးနဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ပေးပွတ်လို့ရမလား..ဟင်၊ အဝလေးပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့၊ ပွတ်ကြည့်ရုံလေးပဲ၊ ဘယ်လိုများဖီလင်ရှိမလဲသိချင်လို့.."

ဇင်ဝေက သူ့အမေကို ကပ်ချွဲပြီးတောင်းနေတော့ ဇင်သဲဖြူကလဲ တစ်ခဏငြိမ်ပြီး စဉ်းစားနေတယ်။ ပြီးမှ...၊

" မှတ်ထားနော်၊ အဝလေးမှာ ပွတ်ကြည့်ရုံလေးပဲ၊ နင့်ဟာကြီး မေမေ့အထဲ လုံးဝထိုးမထည့်ရဘူးနော်၊ ကတိပေး၊ အဲဒါဆို ခွင့်ပြုမယ်"

" ကတိပေးတယ် မေမေ.. သားအတွေ့အကြုံရချင်လို့ပါ"

ဇင်ဝေက အရမ်းကာရော ဖောဖောသီသီပဲ ကတိပေးလိုက်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူက သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကို လီးနဲ့ထိတွေ့ကြည့်ချင်စိတ်ကထိမ်းမရတော့ဘူး။

သဘောတူညီချက်ရတော့ ဇင်သဲဖြူက ပိုဇေရှင်ပြောင်းလိုက်တယ်၊ အခုသူမကကြမ်းပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တယ်။

ဇင်ဝေက ထပြီးတော့ သူ့အမေပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ ဇင်သဲဖြူက ပက်လက်လှန်ပေးနေပေမယ့် ဖြဲကားမထားပဲ ပေါင်ကိုတတ်နိုင်သလောက် စိထားတယ်၊ အဖုတ်ကညပ်နေတော့၊ မတော်တဆ သူ့သားလချောင်းလွယ်လွယ်နဲ့ လမ်းမှားဝင်မလာနိုင်အောင်လို့ပေါ့။

ဇင်ဝေက နီရဲတင်းပြောင်အောင် တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ သူ့အမေရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားအကွဲကြောင်းအတိုင်း၊ အရှည်လိုက်အထက်အောက်စုန်ဆန်ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ သားဇင်ဝေရဲ့ ဒစ်ကြီးက စောက်စိထွတ်ထွတ်လေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်ပွတ်ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း၊ ဇင်သဲဖြူတစ်ယောက်ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတွန်သွားအောင်ကောင်းနေပုံရတယ်။

တဖြေးဖြေးနဲ့ ဇင်ဝေရဲ့ပွတ်ဆွဲချက်တွေက အရှိန်တက်လာတယ်၊ အားပါလာပြီး မြန်လဲမြန်လာတယ်။

" အားးးး အမယ်လေးလေး..သားရယ်..ဟင့်"

" မေမေ..ကောင်းလို့လားး.."

" အင်းး.. အို.. မသိဘူးသွားကွာ"

" မေမေ့ အဖုတ်ကြီးကိုထိရတာနဲ့တင် သားလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ...အားးးရှူး... မေမေ့အဖုတ်ကနွေးပြီး အသားကနုအိနေတာပဲ"

ဇင်သဲဖြူမှာ အဖုတ်ကို အတင်းပိအောင် ဆွဲစိညှပ်ထားရပေမယ့် အဖုတ်ဝမှာ တမြမြလေးဖြစ်နေတဲ့ ကာမစိတ်ဖီလင်ကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ အဖုတ်ကြားကစောက်ရေတွေ ထိမ်းမရအောင် တသွင်သွင်နဲ့ ပြည့်လျှံစီးထွက်လာနေတယ်။

ဖီလင်အပြည့်နဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းရင်းဖင်ကလဲလှုပ်ရမ်းလာတော့ ပေါင်တွေပြဲထွက်သွားပြီး အဖုတ်ကဖြဲပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီ။

ဇင်ဝေ အံကြိတ်ပြီးခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဖိထိုးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာလီးက အံကိုက်ပဲ အမေဖြစ်သူရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို အားပါပါနဲ့ ဝင်သွားတော့တယ်၊ ရွှဲနေတဲ့စောက်ရေတွေက ချောဆီလိုကူပေးတော့ အားနဲ့အထိုးမှာလီးတစ်ဆုံးအထိပေါ့။

ဗြစ်..ဗြစ်..ပလစ်..ဒုတ်..

" အာ့...အမလေးးး"

နင့်ကနဲ ဝင်ရောက်လာတဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် ဇင်သဲဖြူ လန့်အော်လိုက်ပြီး၊ မှေးထားတဲ့ မျက်လုံးကိုဖွင့်ပြီးပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ သူ့အပေါ်မိုးနေတဲ့သားဖြစ်သူဇင်ဝေကိုမယုံနိုင်သလိုကြည့်နေမိတယ်။

သူမသိလိုက်တာကတော့ သူမရဲ့ စောက်ခေါင်းမွေးလမ်းကြောင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်တစ်ဆို့နေတဲ့ သပ်ကြီးတစ်ချောင်း သို့မဟုတ် သူမကိုယ်တိုင်မွေးထုတ်ထားတဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့လီးကြီး။

" အို...ဟင်..ဘယ်လို...ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..."

ဇင်သဲဖြူရဲ့ အံ့ဩမှု၊ အာမေဋိတ်တောင်မဆုံးလိုက်..၊ ဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ ဇင်ဝေဘာမှဆက်မစဉ်းစား၊ စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။

သူ့အမေဖြစ်သူကို ကြုံးဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ ဇင်သဲဖြူမှာ သားရဲ့လိုးချက်တွေကြောင့်ဆတ်ဆတ်ခါနေရပြီ။

သူ့သားအားရပါးရ ဆောင့်နေတာကိုမျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ ကြည့်နေရာက၊ ဘယ်လိုမှရပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတော့၊ မျက်လုံးလေးပြန်ပြီးမှေးစင်းလို့ တဟင်းဟင်းညည်းနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကဖင်ကြီးကလဲ အလိုက်သင့်စကောဝိုင်းပေးနေမိပြီ။

" အိုးးး သားရဲ့လီးက မေမေ့အဖုတ်ထဲပြည့်ကြပ်နေတာပဲ၊ ဆောင့်..သားးး..နာနာဆောင့်..၊မေမေတအားလိုချင်နေတယ်သား...အမလေးးး လေးး ကောင်းလိုက်တာသေပါပြီတော်.."      

ဇင်သဲဖြူ တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူအမေဆိုတာလဲ မေ့သွားပြီ၊ သားအရင်းဖြစ်သူရဲ့ အလိုးကို စိတ်လိုလက်ရဖြဲကားပြီးခံနေမိတယ်။

" အိုးးး မေမေ..ကောင်းလိုက်တာ၊ မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးက၊ သားလီးကိုညှစ်ပေးထားလိုက်တာ၊ ကောင်းတယ်၊ အဲ့လို..အဲ့လို..ဟူးးး စီးနေတာပဲ..."

ဇင်ဝေက ဆက်ဆောင့်လိုးပေးပေမယ့်၊ခဏအကြာမှာတော့၊ ဏှာတအားထန်လာပြီဖြစ်တဲ့ ဇင်သဲဖြူတစ်ယောက် အားမရတော့ဘူးနဲ့တူတယ်။

လိုးနေရင်းနဲ့ ထထိုင်လိုက်ပြီး သားဇင်ဝေကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်၊ စောက်ပတ်ထဲက လီးက ကျွတ်ထွက်သွားတယ်၊ ဇင်သဲဖြူကအလိုက်သင့်ပါသွားတော့ အခု သားကအောက်က၊ အမေကအပေါ်ကခွထိုင်လျက်သားကြီးဖြစ်နေပြီလေ။

ဇင်သဲဖြူကသူ့သားရဲ့ လီးတောင်တောင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲယူလိုက်ပြန်ပြီး သူမရဲ့ စောက်ပတ်အဝကြီးမှာ တေ့ပြီတော့တဖြေးဖြေးထိုင်ချလိုက်တယ်။

လီးကြီးကစောက်ခေါင်းထဲ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ဝင်သွားပြန်ပြီ။ လီးတဆုံးအထိ ထိုင်ချပြီးတဲ့နောက် အမေဇင်သဲတစ်ယောက်၊ တဖတ်ဖတ်နဲ့ထိုင်ပြီးဆောင့်တော့တာပဲ..။

ဇင်ဝေကလဲ ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားချက်တွေနဲ့အညီဘောင်ဘင်ခတ်ရမ်းခါနေတဲ့သူ့အမေရဲ့နို့ကြီး (၂)လုံးဆီလက်တွေလှမ်းပြီးဖမ်းဆုပ်ညှစ်နယ်ပေးနေပြီလေ။

" မေမေ...မေမေ...အားးးး ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေး"

ဇင်သဲဖြူမှာလဲ သူ့ဘဝကိုသူမေ့ပြီး အမှန်အမှားမစဉ်းစားနိုင်တော့ပဲ၊ သူ့သားအရင်းရဲ လီးကြီးအပေါ်မက်မက်မောမောနဲ့၊ ဆောင့်လဲဆောင့်၊ မွှေ.လဲမွှေ.၊ အသားကုန်ဝုန်းပြီးကာမအရသာကို ယူနေတော့တယ်။

" သားးး အားးး ကောင်းတယ်ကွာ၊ မေမေ အရမ်းကြည်နူးရတယ်..သိလား..အားး မေမေနီးနေပြီသားး ထွက်ခါနီးနေပြီ"

" အားးး မေမေ မွှေပေးး ဆောင့်ပေး...အူးးးသားပြီးတော့မယ်"

" အူးးးသား..မေမေလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ...နောက်ဆိုမေမေသားကိုနေ့တိုင်းပေးလုပ်မယ်နော်၊ အိုးးး မရတော့ဘူး၊ မေမေထွက်ပြီ၊ ထွက်..ကုန်..ပြီ..အစ်စ်စ်စ်.."

" အားးးး သားလဲပြီးပြီမေမေ..အူးးးရှီးးး ထွက်ကုန်ပြီ..မေမေ့အထဲကို..."

ဇင်ဝေလဲ သူ့လီးထဲက တွန်းကန်ထွက်လာတဲ့ လရေတွေကို အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဇင်သဲဖြူရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ တပျစ်ပျစ်၊ တဖြန်းဖြန်းနဲ့ ပန်းထုတ်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။

ဒေါ်ဇင်သဲဖြူမှာလဲ သူမရဲ့ မွေးလမ်းကြောင်းထဲမှာ သားဖြစ်သူလူပျိုပေါက်လေးရဲ့ အားကောင်းလှတဲ့ သုက်မျိုးရေတွေရဲ့အထိအတွေ့ကို နွေးကနဲနွေးကနဲနဲ့ခံစားလို်က်ရတယ်။

သူမဘဝမှ ာတခါမှ ဒီလောက်ကျေနပ်အားရခဲ့ခြင်းမျိုးမဖြစ်ခဲ့ဖူးဘူး။ သားအရင်းဖြစ်သူနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရတယ်ဆိုတဲ့အသိကလဲ သူမရဲ့အသွေးအသားတွေ ဆူပွက်စေပြီးအရမ်းကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမှုကို ခံစားနေရတယ်။

သူမသား ဇင်ဝေရဲ့ခေါင်းလေးကို ကြည်နူးစွာနဲ့ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပြီး ရွရွလေးပွတ်ပေးနေမိတော့တယ်။

သေချာတာပေါ့.. အဲ့ဒီညရော..၊ နောက်ထပ်သင်္ကြန် ရက်တွေနဲ့ နှစ်ဆန်း (၁) ရက်နေ့မှာရော၊ သားအမိ (၂)ယောက်  နေ့နေ့ညည ချစ်ပွဲဝင်နေလိုက်ကြတာ၊ အဖေဖြစ်သူ ဦးမိုက်ကယ်ကြီးပြန်မလာမချင်းပေါ့၊ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်ကိုမထွက်ဖြစ်ကြတဲ့အထိပဲ။

မန္တလေး မသွားရလို့ဝမ်းနည်းနေတဲ့ စိတ်တွေလဲကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားပြီ။

ဒီနှစ်သင်္ကြန်ကတော့၊ သူတို့သားအမိ (၂)ယောက်အဖို့တော့ တကယ့်ကို ရင်ခုန်စရာကောင်းပြီး တစ်သက်လုံးမမေ့နိုင်တော့တဲ့နှစ်သစ်အခါသမယလေးပါပဲ...

သင်္ကြန်ကာလမှာရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ

(လမင်းကြီး)

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။