ချိုမြိန်သော ဆားငံရေ (စ/ဆုံး)
(ကာမလူဆိုး) ko si - ရေးသည်။
" သားဝေယံ မမကေသီ "
ဟု ခြံရှေ့မှခေါ်သံကြား၍ သူအိမ်ထဲမှထွက်ကာခြံထဲဆင်းလာပြီးသံပန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
" မာမီနဲ့ ညီလေး"
မာမီဒေါ်မေသူအောင်နဲ့ ညီလေးစည်သူအောင်တို့ သားအမိကို အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ မေမေရေ မာမီနဲ့ညီလေးတို့ ရောက်နေကြတယ်။ လာပြီသားဟု ပြောပြီး မီးဖိုခန်းမှ မေမေထွက်လာသည်။ ယောင်းမနဲ့သားတို့ပဲထက်မြက်နဲ့အန်တီလေးတို့နေကောင်းကြလားဟုသူမမောင်သူ့ဦးလေးထက်မြက်အောင်နဲ့ဖွားလေး မေမေချိုကို မေမေကမေးတာဖြစ်သည်။
" နေကောင်းကြပါတယ် မမ"
" သားဝေယံကထွားပြီး အရပ်ကြီးမြင့်လာတယ်ကွာ"
ဟု သူမဘေးမှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုဖက်၍မာမီကပြောလေသည်။မေမေကေသီဟုဆိုကာ ညီလေးစည်သူကလည်း မေမေ့ပခုံးပေါ်ကိုကလေးတုန်းကလိုခေါင်းတင်ထားလေသည်။
" သားစည်သူလည်း သူ့အကိုလိုပဲ အရပ်ကြီးမြင့်ပြီးထွားလာလိုက်တာ"
" ဟုတ်ပ မမရယ် မတွေ့ရတဲ့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကို သားတို့ကတကယ့်လူပျိုကြီးဖားဖားတွေဖြစ်ကုန်ကြပြီနော့်"
ဟု မာမီက မေမေ့ကိုပြောလေသည်။မနက် ကျမတို့ပြန်ရင် သားကိုအလယ်ခေါ်သွားအုံးမယ် မမသူ့အဖွားမေမေချိုကသူ့မြေးကိုလွမ်းလို့ခေါ်လာပါအုံးတဲ့မာမီကပြောသည်။
" ခေါ်သွားလေ မေသူ"
မာမီဒေါ်မေသူအောင်က အသက်၃၆နှစ်အရွယ် မေကဗျာနဲ့ဆင်ပြီးိုလုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။ အရပ်က ၅ပေ၆ခန့်မြင့်မယ် မာမီ ဒေါ်မေသူအောင်က။ မေမေနဲ့ မာမီတို့သမီးယောင်းမနှစ်ဦးစကားပြောနေကြသလိုသူတို့ညီအကိုလည်းစကားပြောနေလိုက်ကြသည်။
နောက်နေ့ရောက်တော့ မာမီတို့နဲ့သူအလယ်ပါလာခဲ့သည်။ မာမီတို့လည်းသူတို့လိုပဲ အိမ်မှာ ကားရှိပေမယ့် ဦးထက်ပဲ မောင်းတတ်တာ။သူတို့အိမ်မှာလည်း ဖေဖေပဲကားကမောင်းတတ်ပြီး သူ့ကိုငယ်သေး၍မသင်သေးဘူးနောက်မှသင်ပေးမည်ဟုဖေဖေကပြောသည်။
ဟိုကို နေ့လည်လောက်မှ ရောက်ကြသည်။ ၃ နာရီလောက်ကားစီးရတယ်။သူတို့ရောက်တော့မေမေချိုကအိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာမှာထိုင်စောင့်နေတယ်။
" မေမေချို"
မေမေချိုခေါ်သူ့ဖွားလေးဘေမှားထိုင်လိုက်တယ်။
မြေးအဖွားတွေအလွမ်းသယ်ကြအုံးဟုမာမီကပြုံး၍ပြော ပြီးအတွင်းဖက်ထဲဝင်သွားလေသည်။ သူတို့မြေးအဖွားတွေ ထွေရာလေးပါးပြောနေကြစဉ်မှာ မေချို ဟု ခေါ်ပြီး အသက် ၁၇နှစ် အရွယ် ကောင်မလေးတယောက်လက်ထဲမှာစတီးလင်ဗန်းလေးကိုင်ပြီးဝင်လာသည်။အမားကြီးကပူရီပို့ခိုင်းလိုက်တာပါမေချိုဟုပြောသည်။
" သမီးချယ်ရီ ကျေးဇူးပါကွယ်"
မေမေချိုက ဗန်းကိုယူပြီးခုံပေါ်တင်လိုက်တယ်။ မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ် သမီးကို ဒါက မေမေချို့မြေး သားစည်သူရဲ့အကိုဝေယံလွင်လို့ခေါ်တယ် ဟု မိတ်ဆက်ပေးသည်။
" ဟုတ် ကိုဝေယံလွင်"
" ညီမ နာမည်ချယ်ရီဝင်းပါ"
" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ချယ်ရီ"
ပြောပြီးချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို မမှိတ်မသုံစိုက်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ ချယ်ရီက ဂေါ်ရခါးမလေးဖြစ်မည်။ခရစ္စတီးနားနဲ့အတော်ဆင်တယ်။ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးနဲ့ဖြစ်ပြီး မျက်နှာသွယ်သည်။
ထိစပ်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းထူထူနှစ်ဖက်အောက်မှမျက်နက်ဝန်းအစုံ မျက်တောင်ကော့ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ စင်းသောနှာတံနှင်းဆီဖူးငုံပွင့်လို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ဖြစ်သည်။မို့မောက်စူဖြိုးတဲ့ ရင်အစုံကအင်းကျီပေါ်ကိုမောက်တက်နေသည်။
သူမသိမသာလေးကြည့်နေတော့ သူမရှက်သွား၍ထင် မေမေချိုနဲ့ အကို မောင်လေး ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ် ပြောပြီးလှည့်ထွက်သွားသည်။ ကျော့ရှင်းသေးသွယ်တဲ့ ထွာဆိုင်ခါးလေးအောက်က ကားစွင့်တဲ့ တင်စိုင်နှစ်လုံးက လှုပ်ယမ်းသွားလေသည်။ မေမေချို ခုနကကောင်မလေးက ဘာလူမျိုးလဲ သူမေးလိုက်တယ်။
ချယ်ရီဝင်းတို့က ဂေါ်ရခါး မြန်မာကပြားသူ့အဖေက ဂေါ်ရခါး အမေက မြန်မာဟုပြောသည်။ချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးကို ဝေယံလွင် မြင်မြင်ချင်းစိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရသည်။ ဝေယံလွင် ခု အသက် ၁၈နှစ်ရှိပြီ ရည်းစားမထားဖူးသေးပါ။
ဂေါ်ရခါးစပ်ဆိုတော့အသားဖွေးပြီးသူမလက်မှမွေးညင်းစိမ်းလေးတွေကို ခုနက သူတွေ့လိုက်ရသည်။ချယ်ရီဝင်းအိမ်ရောက်တော့ ခုနကဝေယံလွင်ဆိုတဲ့ အကိုက သူမကိုစိုက်ကြည့်တာ အပျိုမလေးရင်တွေဖိုနေမိလေသည်။
ပါးသိုင်း မုတ်ဆိတ် နှုတ်ခမ်းမွေးများနဲ့သူက အိန္ဒိယဘောလိဝုဒ်မင်းသားများနဲ့ပင် ခပ်ဆင်ဆင် အရပ်ကြီးကလည်းအတော်မြင့်လိမ့်မည်။ညရောက်တော့ ညီလေးအိပ်ခန်းမှာ သူတို့ညီအကို လှဲနေလိုက်ကြတယ်။နေ့လည်က ချယ်ရီဆိုတဲ့ကောင်မလေးက ချောတယ်နော်ညီလေးဟု သူပြောလိုက်သည်။
" ကိုကြီးက မမချယ်ရီကိုစိတ်ဝင်စားနေလို့လား"
" ဆိုပါတော့ညီလေးရာ"
" မမချယ်ရီက ဆင်ဂယ်လေး ကိုကြီးရ"
" သူ့ဖုံးနံပါတ်ရှိတယ် ယူမလား"
" ပေးလေယူမယ်"
ဟု သူပြောလိုက်သည်။
ညီလေးထံမှ ချယ်ရီ့ဖုံးနံပါတ်ရပြီး နောက်နေ့မှာ သူမဆီသို့ဖုံးဆက်လိုက်သည်။ အစကတော့ ဘယ်သူလဲပေါ့ ချယ်ရီက သူ့ကိုမေးတဲ့အခါ ညီမအကိုပါမေမေချို့မြေးဝေယံလွင်ပါဟုပြောလိုက်သည်။
သူတို့ဖုံးပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်သုံးလေးရက်လောက်ထိချယ်ရီ့ကို သူညတိုင်း ပုံမှန် ဖုံးဆက် သူမနဲ့ဖုံးပြောဖြစ်ကြသည်။သူမကို သူစိတ်ဝင်းကြောင်းအား ဖုံးထဲမှာစကားပြောရင်း ထည့်ပြောဖြစ်ခဲ့သည်။
အကို အိပ်ရင်တောင် ညီမကို အကို့အိမ်မက်တွေထဲထိ ထည့်မက်ဖြစ်သလို သူမက အချိန်တိုင်းစိုးမိုးထားတဲ့ ပိုင်စိုးမှုဧကရီသခင်မလေးပါ ဘာဖြစ်တယ်ညာဖြစ်တယ်ပေါ့ ချယ်ရီကို ပြောလိုက်သည်။ အကိုကလည်းဘာတွေပြောမှန်းမသိဒါပဲနော်ဆိုပြီး ဖုံးချချသွားတတ်တယ်။အိမ်ချင်းကလည်းခြေရင်းခေါင်းရင်းကပ်ရက်ဖြစ်သည်။
ဟိုနေ့က မေမေချိုပြောတာချယ်ရီတို့ဒီကိုပြောင်းလာတာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီတဲ့။သူကလည်းဒီကိုမရောက်တာတစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။နောက်နေ့နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာညီလေးစည်သူက ချယ်ရီတို့အိမ်ဖက်သွားလယ်မယ် လိုက်ခဲ့ဆိုသဖြင့်သူပါသွားခဲ့သည်။
" မမချယ်ရီ ဧည့်သည်ပါတယ်"
" လာ အကိုနဲ့မောင်လေး"
ချယ်ရီက ပြောပြီး ဆက်တီမှာထိုင်ခိုင်းတယ်။ဒါက မေချို့မြေး ကိုဝေယံလွင်တဲ့အမားကြီးဟု သူမအမေကိုပြောသည်။ထိုအန်တီကြီးကသူ့ကိုပြုံးပြပြီးအတွင်းဖက်သို့ဝင်သွားသည်။ခဏအကြာမှာ စတီးရေခွက်အရှည်လေးနဲ့ စတီးလင်ဗန်းတခုကိုင်၍ ထွက်လာသည်။
ရော့ သားတို့ စားကြပါအုံးဟု ဆိုပြီးဟိန္ဒူမုန့်လဒူးနဲ့မလိုင်လုံးထည့်ထားသောဗန်းနဲ့ ရေခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချပေးသည်။သူတို့စားသောက်စကားပြောဆိုပြီး အတော်ကြာတော့ ချယ်ရတို့သားအမိကိုနှုတ်ဆက်၍ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒီလိုနဲ့ပဲ သူတို့က ချယ်ရီ့အိမ်သွားလယ်လိုက် ချယ်ရီက လာလယ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်ပါသည်။
ချယ်ရီ့ကို သူစိတ်ဝင်စားနေသလို သူမကလည်း သူ့အားစိတ်ဝင်စားမှုရှိနေပြီဆိုတာ သူ သိရသည်။ညရောက်တော့ ချယ်ရီ့ကိုဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ချယ်ရီ့ကို အကို မနက်ဖြန်နေ့လည်လောက် ပြောစရာလေးရှိလို့အကိုလမ်းထိပ်မှာစောင့်နေမယ် လာခဲ့ပါနော် ဟု ပြောလိုက်သည်။
" ဖုံးထဲကပြောလေ အကိုရဲ့"
အပြင်မှာပဲပြောချင်လို့လာခဲ့နော် ချယ်ရီဟုပြောလိုက်သည်။
" အင်း လာခဲ့မယ်လေ ဒါပဲနော် အမားကြီးအခန်းပြင်မှာရှိလို့"
မ ဖုံးချသွားသည်။
ချယ်ရီ့ကိုနောက်ီနေ့ရည်းစားစကားပြောရန်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။နောက်နေ့နေ့လည်မှာ အိမ်ကစူပါကတ်ဘီးလေးစီးကာ လမ်းထိပ်ဖက်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
မကြာခင်မှာ ဖိုးကွာတားဂျင်းစကင်အနက်ကို မိန်းမဝတ်ဆွဲသားဘလောက်စ်အင်းကျီအဖြူနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။မို့မောက်စူဖြုးတဲ့ရင်အစုံချပ်ရပ်တဲ့ဗိုက်သားလေးရဲ့အောက်ကဂစ်တာရှိတ်ပုံတင်ကဘေးဘက်ကိုကားထွက်နေလေသည်။အရပ်က မာမီဒေါ်မေသူလောက် ၅ပေ ၅ ခန့် ရှိလောက်မည်။
သူရှိရာသို့လျှောက်လှမ်းလာပြီး ဘာပြောမို့လဲအကို ပြောလေဟုပြောသည်။အကိုတို့အအေးဆိုင်သွားရအောင် ချယ်ရီ အဲရောက်မှပြောမယ် ချယ်ရီ့ကိုနောက်မှာတင်ပြီးအအေးဆိုင်သို့မောင်းခဲ့လိုက်သည်။လူရှင်းပြီးသပ်ရပ်သန့်ရှင်းတဲ့အအေးဆိုင်တဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်တယ်။
ဒေါင့်ကဝိုင်းမှာထိုင်ပြီး ဒိန်ချဉ် ၂ ခွက်မှာလိုက်သည်။ချယ်ရီ့ကို ကိုစတွေ့တဲ့နေ့ထဲကစပြီးချစ်မိနေပြီ ချယ်ရီ့ကို ကိုချစ်တယ်။သူမလက်လေးကိုသူ့လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ထားပြီးပြောလိုက်တယ်။ထင်တော့ထင်သား အရင်ညတွေဖုံးပြောထဲက သူမအား အကိုက စိတ်ဝင်စားမှုရှိကြောင်းကို သူမရိပ်မိနေခဲ့သည်။
" အိုး အကိုရယ်"
တွေ့တာဖြင့်မကြာသေးဘူး ရည်းစားစကားပြောရလားလို့ သူမ တီးတိုးလေးပြောလိုက်တယ်။
လူကလည်းဆိုင်ထဲမှာ လေးယောက်ပဲရှိပြီး သူတို့ဝိုင်းနဲ့လှမ်းပါသည်။အချစ်မှာကန့်သတ်ချက်တွေ ကြာတာနဲ့ မကြာတာတွေမရှိပါဘူး ချယ်ရီရယ်။ကို့ကို ချယ်ရီက အချိန်ပြည့်စိုးမိုးထားတာပါ ချယ်ရီ့ရဲ့မျက်နှာလေးကိုပဲအချိန်ပြည့်မြင်ယောင်နေမိတယ်။
" အာ့ ဘာလို့လဲ သိလား"
" သိပ်ချစ်လို့"
" ပိုပြီ ယုံပါဘူး"
" ယုံပါ ချယ်ရီရဲ့"
ကောင်းပြီလေချယ်ရီစဉ်းစားပေးမယ်ဟုပြောလေသည်။ချယ်ရီဝင်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်နေမိတယ်။ ကိုကမိန်းခလေးဖြစ်နေ၍ အဖြေတန်းမပေးပဲ စဉ်းစားမည်ဟုပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။
" ကို့ကို ချယ်ရီ ချစ်မိနေပါပြီ ကိုရယ်"
ချယ်ရီဝင်းစိတ်ထဲမှပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မှာထားတဲ့ဒိန်ချဉ် ခဏကြာတော့ရောက်လာတယ်။ဒိန်ချဉ်ခွက်ယူပြီးသူဇွန်းနဲ့မွှေကာချယ်ရီ့ရှေ့မှာချပေးလိုက်သည်။သောက်၍ပြီးတော့သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းမှာပေနေသည်ကို တစ်ရှူးလေးနဲ့သူ သုတ်ပေးလိုက်သည်။"အကိုကလည်း"
သူ့ကိုရှက်ဝဲဝဲလေးပြောလေသည်။နောက်ညတွေမှစပြီး ဖုံးပြောကြတာနဲ့ချယ်ရီဝင်းထံမှသူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေအား ခလေးမုန့်ပူဆာသလို တဂျီဂျီနဲ့တောင်းဆိုလိုက်သည်။သူမကိုချစ်ခွင့်ပန်ပြီး ၃ ရက်ခန့်ရှိခဲ့ပြီ။
ညပိုင်းသူတို့ဖုံးပြောကြတော့ ချယ်ရီ့ထံမှ သူ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေအား တောင်းဆိုလိုက်သည်။အကိုကလည်းဇွတ်ပဲ ဟွန်း မနက်ဖြန်ညနေ ၄ နာရီ လမ်းထိပ်မှာစောင့်နေချယ်ရီလာခဲ့မယ် ဟု ပြောပြီး ဖုံးချသွားခဲ့လေသည်။
ဝေယံလွင်တစ်ယောက် ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။ သူ ခုထိ ရည်းစားမထားဖူးသေးပါ။ချယ်ရီဝင်းလည်း အိပ်ယာထက်မှာမနက်ဖြန်အတွက် ရင်တွေခုန်နေမိလေသည်။
သူမက ဆင်ဂယ်လေးဖြစ်ပြီး ရည်းစားသနာ မထားဖူးသေးပါ။ ရည်းစားမထားဖူးပေမယ့် သူမလည်းခေတ်ရဲ့သမီးပျိုဖြစ်တာနဲ့အညီ ဖုန်း အင်တာနက်သုံးသည်။ ကျောင်းတက်စဉ်အဆောင်က အခန်းဖေါ်မိန်းခလေး သူငယ်ချင်းထံမှ Z ပြာဖြင့်အောကားအပြာကားများကူးပြီးကြည့်သည်။
ကြည့်ပြီးရင် အိမ်သာထဲဝင်တံခါးပိတ်ပြီး သူမအဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်နဲ့ပွတ်၍ တကိုယ်ရေအာသာဖြေဖျောက်တတ်သည်။ နောက်နေ့ညနေ လေးနာရီမထိုးခင်မှာအိမ်က စူပါကတ်ဘီးလေးစီးကာ လမ်းထိပ်မှာ စောင့်နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ချယ်ရီ စူပါကတ်ဘီးလေးစီး၍ ရောက်လာပြီး အကို တံတားပေါ်သွားရအောင် ရှေ့ကမောင်းသွားသည်။
ထိုမြို့ရဲ့ မြောက်ဖက်ရှိတံတားဖက်မောင်းလာခဲ့ကြသည်။ တံတားပေါ်ရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ဘေးမှာရပ်ပြီး လူသွားလမ်းဖောင်ဒေးရှင်းအုတ်ခုံပေါ်သို့ တက်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မိသားစု၃ယောက်လေညှင်းခံနေကြတာတွေ့ရပြီး စောသေး၍ လူသိပ်မရှိပါ။ချယ်ရီ ကို့ကို အဖြေပေးတော့လေ သူလောဆော်လိုက်တယ်။
" အကို့ကိုယ်ကို ကိုင်းပေးထား"
ချယ်ရီကပြောသည်။သူ့ကိုယ်ကိုကိုင်းပေးထားလိုက်တယ်။
" မျက်စိမှိတ်ထား ဖွင့်မကြည့်နဲ့နော်"
" ချယ်ရီကဖွင့်ဆိုမှ ဖွင့်"
သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ကို့ကိုချစ်တယ် ဟု သူ့နားနားကပ်ပြောလေသည်။
" ပျော်လိုက်တာ ချယ်ရီရယ်"
သူပြောလိုက်တယ်။ဖွင့်ကြည့်နဲ့အုံးနော် ပြောပြီး သူ့ပါးပြင်ထက်သို့ နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။ရွှတ် သူ့ပါးကို ချယ်ရီကနမ်းလိုက်တယ်။
" ဖွင့်လို့ရပြီလား"
" ရပြီ"
သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည်။
ရွှတ် ရွှတ်
ချယ်ရီ့ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သူ့နှာခေါင်းချွန်ချွန်ကြီးနဲ့ တရွှတ်ရွှတ်ဖြင့်ဖိနမ်းလိုက်သည်။
" ရှက်ထှာကွာ"
သူမ ရှက်ဝဲဝဲလေးပြောနေလေသည်။သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦး ပဲခူးရိုးမတောင်တန်းကြီးနဲ့ တံတားအောက်ချောင်းထဲမှာစီးနေသော ရေများကိုရင်ခုန်ကြည်နူးစွာဖြင့်ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။
အတန်ကြာတော့ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။နောက်နေ့တွေမှာလည်းညနေဆိုသူတို့ချစ်သူနှစ်ယောက်တံတားပေါ်မှာချစ်စကားလေးတွေပြောဖြစ်ကြသည်။နောက်တော့ ဝေယံလွင်ကတဆင့်တက်ပြီး တံတားအောက်မှာပြောဖို့ ချယ်ရီ့အား တောင်းဆိုရာ သူမကလည်သူ့အလိုကျ မငြင်းဆန်ပါ။
သူကလည်း မိန်းမအတွေ့အကြုံကရှိထားဖူးတော့ လက်ကမြန်တယ်။အစကတော့လက်ကိုင်ပါးနမ်းနောက်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း တဖြေးဖြေး သူမရဲ့ ရင်သားအစုံကို အင်းကျီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင် အစကတော့ ရုန်းကန်သည်။ကိုနော် ဘာတွေလျှောက်ကိုင်မှန်းမသိဟု သူ့ကို ပြောတတ်သည်။
နောက်မိန်းမတွေရဲ့ဖီးလ်တက်တဲ့အဓိကမိန်းနားရွက်လေးကို သူပါးစပ်နဲ့ဖွဖွလေးငုံပြီးနမ်းသည်။သူမရဲ့လည်တိုင်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက် လျှာနဲ့ယက်လိုက်လုပ်ရင်ချယ်ရီတီးတိုးလေးငြီးကာ ငြိမ်သွားတတ်သည်။
ထိုသို့ဖြင့် တညမှာသူတို့ဖုံးပြောကြရာ မနက်ဖြန်နေ့လည် ၁၁လောက်ကိုသူမဘုရားသွားမယ့် အကြောင်း သူပါလိုက်ခဲ့ရန် သူ့ကိုဘောင်းဘီမဝတ်နဲ့ပုဆိုးနဲ့ စတစ်ကော်လာ လည်ကတုံးဝတ်လာဖို့ပြောပြီးဖုံးချသွားသည်။နောက်နေ့ နေ့လည် ၁၁ မထိုးခင်မှာရေမိုးချိုးပြီး မာမီနဲ့ဦးထက်တို့အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ဦးထက်ရဲ့ ယောပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်းကျီလည်ကတုံးအဖြူကိုဝတ်လိုက်သည်။
မှန်ကြည့်ခေါင်းဖီး ရေမွှေးတရှူးရှူးဆွတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်ခဲ့တယ်။သားဝေယံထူးဆန်းလို့ပါလားပုဆိုးနဲ့ရှပ်အင်းကျီအဖြူဝတ်လို့ပါလား ဟု မာမီကမေးလေသည်။သူကပုဆိုးမှသိပ်မဝတ်တတ်။
အပြင်သွားမို့ပါ မာမီ ဝတ်နေကျမရှိလို့ဝတ်ကြည့်တာ သားနဲ့လိုက်ရလား မာမီ ဟီး ပြောပြီး မာမီဒေါ်မေသူအောင်ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။လိုက်ပါ့ ငါ့သားက ဒီလိုလေးနဲ့လည်းလိုက်တယ် မာမီကခြေဖျားလေးထောက်၍သူ့နဖူးပြင်ကိုနမ်းလိုက်သည်။
မာမီက သူ့အားယောက်ကျားဘက်ကတူပေမယ့် သူမသားလိုပင်ချစ်ရှာသည်။ချယ်ရီနဲ့ချိန်းထားရာလမ်းထိပ်ကိုဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာပြီး လမ်းထိပ်မှာစောင့်နေလိုက်သည်။စတိုးဆိုင်က စနိုးတာဝါတခုသွားဝယ်လိုက်တယ်။မကြာခင်မှာ ချယ်ရီ ဆိုင်ကယ်နဲ့ရောက်လာတယ်။
အဝါရောင်ရင်စိအင်းကျီလက်တိုခါးတင်ကို ဆင်တူထမီနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။သွားရအောင် ကို သူမ ပြောသည်။သူတို့ သံလမ်းဂုန်းဆင်းဖက်ကို မောင်းခဲ့ကြသည်။ထိုမှ အရှေ့ဖက်ကိုမောင်းလာခဲ့ပြီးအိမ်တအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ချယ်ရီကဆိုင်ကယ်ရပ်ကာကို ခဏဟုပြော၍ထိုခြံထဲမှာ ဆိုင်ကယ်သွားထားသည်။
သူမသူငယ်ချင်းမိန်းခလေးကို ထားခဲ့အုံးမယ်ပြောပြီးသူ့နောက်မှာထိုင်ကာမောင်းတော့ကိုဟုပြောလေသည်။ချယ်ရီသွားချင်တဲ့ဘုရားဖက်မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ဘုရားရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ရပ်ကဖိနပ်ချွတ်ခဲ့ပြီးဘုရားဝတ်ပြုလိုက်ကြသည်။
ဝတ်ပြုပြီးတော့ သူတို့ဖိနပ်ချွတ်ထားရာနားကို လျှောက်လာပြီးစီးလိုက်သည်။ ဟိုတောအုပ်လေးဖက် လျှောက်ကြည့်ရအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်တဲ့အခါ သွားကြည့်မယ်လေ ကို သူမကပြောသည်။ ချယ်ရီ့လက်လေးကိုဆွဲ၍ ဘုရားနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ တောအုပ်ဖက်ကိုလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ရင်စိအင်းကျီကချယ်ရီ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ဖစ်စ်ဖြစ်နေတယ်။
လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အင်းကျီကခါးတင်ဖြစ်သဖြင့် အထက်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်မြောက်တက်သွားရာ သူမရဲ့ခါးသားဖွေးဖွေးလေးကို ဘေးတိုက်လျှောက်နေရာမှ သူမြင်နေရသည်။အတွင်းခံမဝတ်ထားသဖြင့် ဝေယံလွင်ရဲ့လီးတံကြီးက ပုဆိုးထဲမှာ မတ်မတ်ကိုတောင်နေလေသည်။
ကျွန်းပင်ကြီးအောက်သို့ရောက်တော့ရပ်လိုက်ကြသည်။ထိုနေရာက စုံတွဲများသာ လာသောနေရာဖြစ်ပါသည်။တောအုပ်လေးဆိုတော့ဆိတ်ငြိမ်တိတ်ဆတ်နေလေသည်။သစ်ပင်ကြီးအောက်မှာ လူနှစ်ကိုယ်စာဝင်လို့ရသည့် ချုံပုတ်ကြီးရှိသည်။ချယ်ရီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ ဖိစုပ်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
" ဖယ်ပါ ကိုရယ်"
သူမရဲ့မျက်နက်ဝန်းလေးကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ချယ်ရီ ဟု ခေါ်လိုက်သည်။
" ဘာလဲကို ပြောလေ"
ဟု ပြောသည်။
ကိုတို့ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းတဲ့ဒီနေရာလေးမှာ ချစ်ကြရအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်သည်။ကို့ရဲ့ ညှို့ငင်အားကောင်းတဲ့ အကြည့်က သူမကို စပါးကြီးမြွေကြီးတစ်ကောင်က ညှို့ထားသလိုပင်ချယ်ရီဝင်း ကို့စကားကိုမလွန်ဆန်နိုင်တော့ပါ။
" ကို့သဘောပါ"
ချယ်ရီကတီးတိုးလေးပြောတယ်။ချယ်ရီ့ရဲ့ကိုယ်လေးကိုသူ့ရဲ့သန်မာတဲ့လက်ကြီးနှစ်ဖက်က နွယ်ရှင်ပတ်ထားသလိုပင်သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ချယ်ရီ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုထပ်ပြီးစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။သူ့လျှာကိုသူမပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီးလျှာနွေးနွေးလေးကို ယစ်ပတ်ထိုးမွှေ့လိုက်သည်။
သုံးမိနစ်လောက်အနမ်းရွှေဂဟေဆက်၍ပြီးတော့ချယ်ရီ့လက်လေးတဖက်ကိုဆွဲကာချုံပုတ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်ကြသည်။မြက်ခင်းပေါ်သို့သူမကိုထိုင်စေပြီးကျောကိုသစ်ပင်မှာမှီထားစေလိုက်သည်။သွေးကြောစိမ်းလေးများနဲ့ယှက်ဖြာလျက်ရှိသော သူမရဲ့ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းပြီး ပြွတ်ခနဲပါးစပ်ထဲထဲ့ စုပ်လိုက်သည်။
အားးးးးးးးးး
ချယ်ရီ့ရဲ့အင်းကျီပေါ်မှပင် ဖွံ့ထားစူဖြိုးတဲ့ သူမ ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။
အားးးး အင်းးးး ဟင်းးး
တီးတိုးလေးငြီးတွားနေတယ်။မွေးညင်းစိမ်းလေးများနဲ့ချယ်ရီ့လက်ကိုလျှာနဲ့ယက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
" ရွံဘူးလား ကိုရယ်"
ရွံပါဘူး ချစ်ရယ်ဟု သူပြောလိုက်သည်။တနေ့ကမှရိတ်ထားတာမကြာသေးသော ထွက်ခါစ မုတ်ဆိတ်မွေးငုတ်စိလေးများနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
" အားး စူးတယ်ကွာ ကို ခိခိ"
သူမလက်လေးကိုပြန်ချလိုက်ပြီး အင်းကျီပေါ်မှပင်ချပ်ရပ်တဲ့သူမဗိုက်သားလေး အပေါ်မှအောက် လက်ချောင်းများနဲ့တို့ထိပွတ်သပ်လိုက်သည်။
" အား ကိုရယ်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
သူ့ကို တီးတိုးလေးပြောနေတယ်။သူ့လက်တဖက်ကသူမထမီကိုဗိုက်ပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိုက်သည်။
တဆက်ထဲပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ပင်တီပန်းဇီရောင်လေးပေါ်သို့ခုံးထွက်နေတဲ့ ချယ်ရီ့အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ပင်တီပေါ်မှပင် လက်ဝါးနဲ့ပွတ်လိုက်သည်။
အားးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးး
ဖင်ကြီးကြွ၍ ချယ်ရီငြီးတွားနေလေသည်။လျှာနဲ့ပင်တီပေါ်မှအဖုတ်လေးကိုကုန်းယက်ပလိုက်သည်။
" အားးးး ကို မလုပ်ပါနဲ့ ဘုံးနိမ့်မယ်"
သူမကိုလက်ကာပြလိုက်ပြီး ယက်ရာမှခွါကာချယ်ရီကောင်းအောင် ကိုကလုပ်ပေးမို့ ဘုံးမနိမ့်ဘူး ဟုပြောလိုက်သည်။
ပင်တီကို ဘေးဘက်သို့လက်နဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး အမွေးများရိတ်ထား၍ထင်ပြောင်ရှင်းနေတဲ့သူမအဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုလက်ခလယ်နဲ့ပွတ်ကာပဲစေ့ခန့်ရှိစောက်စိနီတာရဲပြူးပြူးလေးကို လက်နဲ့ဖိချေလိုက်သည်။
အားးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးအချို့စိမ့်ထွက်လာတယ်။ပင်တီကို သူမခြေထောက်အောက်သို့ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်သည်။ချယ်ရီဝင်းရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးဂွဆုံထံ သူ့မျက်နှာကိုအပ်လိုက်ပြီးအဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာနဲ့ယက်ကာ စောက်စိပြူးပြူးလေးကို ပါးစပ်ထဲထဲ့၍ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
အားးးးးးးးး အီးးးးးဟီးး ဟင့်ဟင့်
ချယ်ရီငိုသံလေးပင်ထွက်လာလေသည်။ချယ်ရီ့လက်နှစ်ဖက်ကသူ့ခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး တီ ဆားနဲ့တို့သလိုထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်။အဖုတ်ကိုယက်ပေးနေသလို စောက်စိလေးကို ဖိချေပေးနေလိုက်သည်။
အားးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးကိုရေ အားးးးးးးးးး
တီးတိုးငြီးတွားကာချယ်ရီ့ကိုယ်လေးတဇတ်ဇတ်တုန်ခါပြီး ငြိမ်သွားသည်။ထွက်လာသမျှစောက်ရည်တွေကိုအကုန်မြိုချလိုက်တယ်။ချယ်ရီကသစ်ပင်ကိုကျောမှီထားပြီးသူမရင်အစုံ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာအမောဖြေနေလေသည်။သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာချယ်ရီ့ကိုဖင်ကြွခိုင်းပြီး သူမဖင်အောက်မှာ သူ့ပုဆိုးကိုခင်းလိုက်သည်။
အဖုတ်နံ့ရ၍ဝေယံလွင်လီးတံကြီးမှာသံချောင်းလိုတောင်မတ်နေသည်။သူ့ပေါင်ကြားကလီးတံကြီးကို ချယ်ရီကကြည့်၍ ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကို ချယ်ရီကြောက်တယ် ဟုပြောလေသည်။
" စိတ်ချ ချယ်ရီ"
ပြောပြီး သူ့လီးတံကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်၍ စောက်ရည်များရွှဲနေတဲ့ချယ်ရီ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီးခါးကော့သွင်းလိုက်သည်။
ဗြစ် အားးးးး ကျွတ် ကျွတ်
" နာတယ် ကို"
ချယ်ရီငြီးတွားပြီး သူ့ကိုပြောတယ်။စောက်ရည်များရွှဲနေတာတောင် အပျိုအဖုတ်ဖြစ်၍ ကြပ်သပ်စွာဖြင့်လီးတံကြီးကသုံးပုံပုံ် တပုံလောက်ပဲဝင်ပဲစောက်ခေါင်းထဲဝင်သေးသည်။ထပ်ဖိပြီးသွင်းလိုက်တယ်။
ဗြိ အားးးးးးး နာလိုက်တာ။
အထဲက သူ့လီးတံကြီးကိုတခုခုကဆီးတားထားသလိုပင် ဒါအပျိုအမှေးဆိုတာဝေယံလွင်သိလိုက်ရသည်။
သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးရင်စိအင်းကျီနှိပ်စေ့ကြယ်သီးများကိုတတောက်တောက်နဲ့ဖြုတ်လိုက်သည်။ပန်းဇီရောင်ဘရာစီယာပေါ်မှပင်ချယ်ရီ့ရဲ့အပျိုရင်သားအစုံကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။သူ့လီးတံကြီးကို နောက်သို့ဒစ်ပေါ်ရုံဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။
ဖောက် အူးးးးးးးးးးး ဖူး ဖလူးးးး အားးးးးးးးး
အပျိုမှေးပေါက်သွား၍ ချယ်ရီထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး စုပ်နမ်းနေရာကခွာ၍ ငြီးတွားနေလေသည်။
ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ်
အားးးးး နာလိုက်တာ အီးးးးးးးးဟီးးးးးဟင့်
" ရွှတ် သေပါပြီကိုရယ် ရက်ဆက်လိုက် တာ အီးးဟီးး ဟင့်ဟင့်"
ချယ်ရီရှိုက်၍ငိုနေလေသည်။အဖုတ်လေးကစီးပိုင်နေတော့ သူမညှာတော့ မနားဒလစပ်လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။
ပြွတ် စွိ ပွတ် ပလောက် ဖတ်
အားးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးး
ခဏကြာတော့ သူမရှိုက်သံလေးများတိတ်သွားပြီး သူ့ကိုလှမ်းဖက်ထားလေသည်။
ဖလွှတ် ဇွိ ပြွတ် ဖတ်
အားးးးးးးး အိ ဟားး အားးးးးးးးးးးးး
လေးမိနစ်ကျော်လောက်ရောက်တော့ အားးးးးးးးးးးးးးး ငြီးတွား၍ချယ်ရီ့ခါးလေး ကော့တက်သွားပြီးဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲဖြစ်ကာ ပြီးဆုံးခြင်းအထွတ်အထိတ်ကိုရောက်သွားခဲ့သည်။
သူမနဲ့မတိမ်းပင် ဖင်ကြောကြီးများကိုရှုံ့ထားပြီး ချယ်ရီ့အဖုတ်ထဲ သူ့လီးရည်များကို ဗျစ်ခနဲ ဗျစ်ခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။အဖုတ်ထဲကသူ့လီးတံကြီးကိုပလွတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့သွေးစလေးများကလီးတံကြီးမှာကပ်ပြီးပါလာသည်။
" အားး ကျွတ် ကျွတ် အထဲကစပ်လိုက်တာ"
ချယ်ရီကပြောနေလေသည်။သူဝယ်လာခဲ့တဲ့ စနိုးတာဝါကိုအိတ်ကပ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး ဖေါက်လိုက်တယ်။
စနိုးတာဝါလေးဖြင့်ချယ်ရီ့အဖုတ်ကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးပြီး သွေးစလေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ဘယ်လိုနေသေးလဲ ချယ်ရီသက်သာရဲ့လား"
" သွားပါ ခုမှလာမေးမနေနဲ့"
ခုနကသူပဲ နင်းကန်ကြီး ထိုးထိုးထဲ့ပြီးတော့ ဟု မျက်စောင်းလေးထိုး၍ပြောလေသည်။သူမပင်တီကိုယူပြီးခြေထောက်မြှောက်၍ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ထမီကိုအောက်ချပေးလိုက်တယ်။သူမထတော့သူ့ပုဆိုးကိုအတွင်းအပြင်လှန်ပြီးဝတ်လိုက်သည်။
" ချယ်ရီ့ကိုအထင်သေးလား ကို"
အင်းကျီကြယ်သီးနှိပ်စေ့များတပ်နေရာမှသူ့ကိုမေးလေသည်။
" ဘာကိုအထင်သေးရမှာလဲ ချယ်ရီရဲ့"
" ကိုနဲ့ခုနကလို နေလို့လေ"
" အထင်မသေးတဲ့အပြင် ကိုကပိုလို့တောင်ချစ်သေးတယ် ချယ်ရီ "
ဟု ပြောပြီး သူမပါးပြင်လေးအနှံ့ကိုတရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းလိုက်သည်။
" ပြန်ကြစို့ ကို "
သူမကပြောတယ်။
ဆိုင်ကယ်ရပ်ထားရာနားလျှောက်လာတော့ ချယ်ရီ ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ဖြစ်နေတယ်။အငုံအဖူး ချစ်သူ ချယ်ရီရဲ့အပျိုစင်ဝတ်ရည်လေးကိုစုပ်လိုက်ရသဖြင့် ဝေယံလွင် ကျေနပ်နေမိလေသည်။သူတို့ဆိုင်ကယ်နဲ့ ချယ်ရီဆိုင်ကယ်ထားခဲ့သည့်အိမ်သို့မောင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
ချယ်ရီကသူ့ခါးကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး သူမမျက်နှာလေးကိုသူ့ကျောပြင်မှာအပ်ထားလေသည်။ဆိုင်ကယ်ထားခဲ့ရာအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ရပ်လိုက်တယ်။သူတို့အပြန်လမ်းမှာ ဆေးဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ သူမကိုစောင့်ခိုင်းထားလိုက်သည်။ဆေးဆိုင်ထဲဝင်ပြီးတားဆေးတကတ်ဝယ်လိုက်သည်။လူရှင်းတဲ့နေရာရောက်တော့
" ချယ်ရီခဏရပ်အုံး ရော့ ဒီဆေးကိုသောက်နော် "
ဟု ပြောပြီးပေးလိုက်သည်။သူမကယူပြီး ဘာလဲဟုမေးသဖြင့် ဒါကိုယ်ဝန်မရှိအောင် ချယ်ရီ ဟု သူပြောလိုက်သည်။
သူမမျက်နှာလေးရဲခနဲဖြစ်သွာပြီး
" အင်းပါ ကို ချယ်ရီသွားပြီ"
ဟုဆိုပြီး ရှေ့က မောင်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။သူအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့နှာခေါင်းထဲမှာစိမ်းရွှေရွှေအနံ့ရတယ် ဟုမာမီက သူ့နားမှာရပ်ပြီးပြောလေသည်။
" သားပုဆိုးမှာလည်းအမှိုက်တွေကပ်နေတယ်..ဒီကလေးဘယ်သွားပြီးဘာလုပ်လာတာလဲ "
ဟု မေးနေလေသည်။
" သားအပြင်ကပြန်လာတာပါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး မာမီ "
ဟု ညာပြောလိုက်ပြီးသူမရှေ့မှ အတွင်းဖက်သို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဒေါ်မေသူအောင် အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သိတာပေါ့။ခုနက တူလေးဆီကဘာအနံ့ဆိုတာ သုတ်ရည်စောက်ရည်နံ့ဆိုတာကောင်းကောင်းသိသည်။သားဝေယံကိုခလေးထင်နေတာဒီခလေးလူပျိုစိတ်ပေါက်နေပြီပဲ ဟင်းဟင်း တွေ့အုံးမယ် ဟု ဒေါ်မေသူအောင်စိတ်ထဲကပြောလိုက်သည်။
......................................................................................................................................................................
နောက်နေ့ရောက်တော့ သူနဲ့ချယ်ရီတို့ ထုံးစံအတိုင်း ညနေဖက်တံတားအောက်မှာချိန်းတွေ့စကားပြောကြသည်။ သူမကိုမနေ့ကနာတာဘယ်လိုနေသေးလဲသက်သာလား မေးတော့ ညကထိနာတုန်း ကိုတအားကြမ်းတာပဲဟု မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ပြောလေသည်။
ဒေါ်မေသူအောင် ခုတလော တူလေးဝေယံလွင်ကိုကြည့်ရတာ မူမမှန် ညနေဆို ဆိုင်ကယ်နဲ့ အပြင်ကိုပုံမှန်ထွက်တတ်သည်။ တနေ့ ဒေါ်မေသူအောင်ကိစ္စရှိသဖြင့် ညနေဖက်တံတားမှဆိုင်ကယ်နဲ့အပြန်မှာ တူလေးဝေယံက ဘေးအိမ်မှ ချယ်ရီကို ဖက်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
ဒေါ်မေသူအောင် တူလေးကိုသဝန်တိုနေမိတယ်။အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ တူလေးကို သူမစိတ်ဝင်စားနေမိခဲ့တယ်။ နောက်နေ့မှစပြီး သားဝေယံမိမိကိုစိတ်ဝင်စားမှုရှိလာအောင် ဒေါ်မေသူအောင် မိန်းမမာယာများကိုမသိမသာလေးထုတ်သုံးလိုက်သည်။
အိမ်မှာက နေ့လည်ဖက်တွေဆိုလူသိပ်မရှိသားစည်သူကလည်းခုတလောနွေကျောင်းပိတ်ထား၍ သူငယ်ချင်းတွေအိမ်သွားလယ်လိုက် ဂိမ်းဆိုင်သွားဆော့လိုက်နဲ့ ညနေမှ ပြန်လာတတ်သည်။
ခင်ပွန်းကိုထက်ကလည်း မနက်သူ့အလုပ်ရှိရာသွားပြီး ညနေစောင်းမှပြန်ရောက်တတ်သည်။ မေမေဒေါ်ချိုချိုအောင်ကအိမ်ပေါ်သူ့အခန်းမှာနေရင်နေ ဒါမှမဟုတ် တခါတလေအိမ်ရှေ့ခန်းမှာသိုးမွေးထိုးနေတတ်သည်။
ခုလည်း သားတို့ညီအကိုအိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့ပြီး လျှော်စရာအဝတ်များကိုယူနေစဉ် တူလေးဝေယံက ကုတင်ပေါ်မှာဖုံးပွတ်နေလေသည်။ဒီခလေးတွေ အတော်ညစ်ပတ်တာပဲဟာ ဟုပြောပြီးတူလေးဘေးမှာပုံထားတဲ့အင်းကျီကို ငုံ့ယူလိုက်သည်။
ဒေါ်မေသူအောင်ရဲ့ စန်းစန်းတင့်ပြီး ဖွံံ့ထွားလှသော ရင်သားအစုံက တူလေးပေါင်နဲ့ မထိတထိဖြစ်နေသည်။ဝေယံလွင်ဖုံးပွတ်နေရာမှ ဖုံးကိုချထားလိုက်ပြီး မာမီရဲ့လည်ဟိုက်အင်းကျီထဲမှ ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးအစုံကို ခိုးကြည့်လိုက်သည်။
ဒေါ်မေသူအောင်မသိဟန်ဆောင်၍ အင်းကျီယူကာ အိပ်ခန်းပြင်သို့သူမရဲ့ကားစွင့်တဲ့တင်ကြီးနှစ်လုံးကိုခါယမ်းသွားအောင်လှုပ်ပြပြီးထွက်ခဲ့လိုက်သည်။မာမီရဲ့လှပကျော့ရှင်းတဲ့ခါးလေးအောက်မှကားစွင့်တဲ့တင်ကြီးလှုပ်ခါသွားတာကိုကြည့်၍ ဘောင်းဘီတိုထဲက သူ့လီးတံကြီးကတောင်မတ်နေလေသည်။
သူသတိထားမိနေတာ ၂ ရက်လောက်ရှိ ပြီ သူ့ကို မာမီ ခုတလောအထာတွေပေးနေတာရိပ်စားမိနေလေသည်။အခြေနေပေးရင် ဦးလေးမိန်းမ မာမီဒေါ်မေသူအောင်အကိတ်ကြီးကိုလိုးဆော်လိုက်အုံးမှဟုတေးထားလိုက်သည်။
ချယ်ရီနဲ့ကတော့ ၂ရက်ခြား ၃ ရက်ခြားတခါလောက်တလောက သူတို့သွားခဲ့တဲ့တောအုပ်လေးထဲက ချုံထဲမှာ လိုးဆော်ဖြစ်ကြသည်။
တခါတလေ တံတားအောက် ရေစပ်ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ပိန်းတောထဲမှာလည်းသူနဲ့ချယ်ရီတို့လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။စားရတဲ့ခလေး ပိုငတ်ဆိုသလိုပင် ခုလည်း မာမီ့ကို လိုးချင်လာမိသည်။
ဒီလိုနဲ့ တနေ့ နေ့လည်ဖက် မေမေချိုလည်းအိမ်ပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းမှာ တရေးတမောသွားအိပ်နေသည်။ညီလေးကလည်းမာမီ သားဂိမ်းဆိုင်သွားအုံးမယ်ဆိုပြီး သွားလေပြီ။သူနဲ့မာမီ အိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာမှာထိုင်နေကြတယ်။ သားနဲ့ချယ်ရီကချစ်သူတွေလားဟုမာမီကမေးလေသည်
" ဟို အဲ"
" မာမီဘယ် လို သိ "
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့မေးလိုက်တယ်။
" သိတာပေါ့ သားရဲ့ မာမီကငါ့သားဗိုက်ထဲမှာ အူဘယ်နှစ်ခွေရှိလဲဆိုတာက အစသိတယ်"
မာမီကသူ့ကိုကြည့်၍ပြောသည်။လူငယ်တွေရဲ့သဘာဝကို မာမီနားလည်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်သားကိုမာမီအူတိုတယ်ကွာ။ အဲမိန်းခလေးနဲ့မပက်သက်ပါနဲ့ ဟု သဝန်တိုစွာဖြင့်ပြောလေသည်။
" စိတ်ချပါ မာမီ့စကားကိုသားနားထောင်ပါ့မယ်"
သားကမာမီ့စကားနာထောင်တယ်ကွာလိမ္မာလိုက်တာ ဟုပြောပြီး သူ့ကျောကိုပုတ်နေလေသည်။
"နားထောင်တာပေါ့ သားက မာမီ့ကို ချစ်နေတဲ့သူပဲ "
ဟု အနှောင့်မလွတ်အသွားမလွတ်ပြောလိုက်ပြီး မာမီကိုယ်လုံးအိထွေးထွေးလေးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။
" အမယ် မာမီ့ကိုသူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ"
တူလေးကို ဒေါ်မေသူအောင်မူနွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်တယ်။
" တကယ်ပြောတာ မာမီရ မာမီ့ကို သားချစ်မိသွားပြီ "
ဟု ဝေယံလွင်ပြောလိုက်သည်။ဒီကလေး ကို့မာမီကို အဲလိုပြောရလားဟု ပြောကာ မာမီ့ လက်သီးဆုပ်နုနုလေးနဲ့သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကိုဖွဖွလေးထုနေလေသည်။
ဒီလောက်ဆိုအခြေအနေက မိမိဘက်မှာ ၈၅ရာခိုင်နှုံးလောက်ရှိနေပြီဆိုတာ စားနေကျကြောင်ပါးပီပီ သူတွက်လိုက်မိသည်။မာမီ့လက်လေးကိုယူပြီးသူ့နှာခေါင်းနားမှာတေ့၍ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။
" သားနော် မာမီ့ကိုသူကောင်မလေးကျနေတာပဲ ဟွန်း"
မျက်စောင်းလှလှလေးသူ့ကိုထိုးပြီးပြောလိုက်တယ်။
" တကယ်ပြောတာ မာမီရဲ့ ချစ်တယ်"
" အိုးကွယ်..သားကလည်း"
မာမီထိုင်ရာမှထပြီး အပျိုဖြန်းမလေးလို အတွင်းဖက်ထဲသို့ အပြေးလေးထွက်သွားလေသည်။ တူလေးဝေယံ မိမိပေါ်စိတ်ဝင်စားမှုရှိနေပြီဆိုတာ သိရသဖြင့် ဒေါ်မေသူအောင်ကျိတ်၍ပျော်နေမိသည်။ ဝေယံလွင်တစ်ယောက်ရင်ခုန်သံတွေတဒုံးဒုံးခုံနေမိပြီလေ။ ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရာနောက် ၃ရက် ကြာခဲ့သည်။ မာမီပြောတဲ့နေ့မှစ၍ချယ်ရီနဲ့ပင် အရင်လိုမချိန်းတွေ့ဖြစ် မလိုးဆော်ဖြစ်ကြတော့ပါ။ချယ်ရီတို့အမျိုးတွေရောက်နေကြ၍လည်း ပါပါသည်။
ကံကြမ္မာကသူ့ဘက်မှာရှိတယ်ဟုဆိုရမည်။ထုံးစံအတိုင်းညီလေးကတော့နေ့လည်ဆိုဂိမ်းဆိုင်သွားပြီမေမေချိုလည်းနေ့လည်ဖက်အိမ်ပေါ်ထပ်အခန်းမှာတရေးတမောအိပ်နေလေပြီ။သူလည်းကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေချိန်ပေါ့။
သူတို့ညီအကိုအိပ်ခန်းထဲမှ ဗီဒိုအပေါ်ဆုံးထပ်ကဖုန်တွေကိုရှင်းမယ်ဟု ဆိုကာ မာမီကကုလားထိုင်ပေါ်တက်၍ရှင်းနေလေသည်။ဒေါ်မေသူအောင်ကအကြံနဲ့မို့သူမထမီကိုခပ်လျော့လျော့လေးဝတ်ထားလိုက်တယ်။ တမင် ပင်တီမဝတ်ပဲဗြောင်ထမီအပါးလေးကို သူမဝတ်ထားတာဖြစ်သည်။
ဗြောင်ထမီအပါးထဲကသူမရဲ့ကားစွင့်လုံးထစ်တဲ့ဖင်လုံးကြီးကို တူတော်မောင်ခေါတောမျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာကို ဖုန်ခါရာမှလှည့်ကြည့်တော့တွေ့လိုက်ရသည်။
သန့်ရှင်းရေးလုပ်၍ပြီးတော့ သူမ ခုံပေါ်မှအဆင်းမှာ ထမီကအောက်ကိုပြေကျသွားခဲ့သည်ဝေယံလွင်မာမီ့ရဲ့ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကိုဘွားခနဲတွေ့လိုက်ရသည်။
ငေါက်ခနဲပင်ကုတင်ပေါ်မှအောက်သို့ဆင်းပြီး မာမီ့နောက်ကို အမြန်သွားကာသူမကိုယ်လုံးအိထွေးထွေးလေးကိုသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ဘောလုံးကန်ဘောင်းဘီတိုထဲမှသူ့လီးတံကြီးကကားစွင့်လုံးထစ်တဲ့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာမေးတင်ထားလိုက်သည်။
" အိုး"
" ဖယ်ပါသား ဒါဘာလုပ်တာလဲ"
ဒေါ်မေသူအောင် ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့်ပြောပြီး တူလေးရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုသူမဖင်လုံးကြီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေလိုက်သည်။ဝေယံလွင်လည်းရလာသည့်အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံပဲအကျိုးရှိရှိအသုံးချလိုက်သည်။
မာမီ့ရှေ့ကကုလားထိုင်ကို တဖက်ကိုရွှေ့လိုက်ပြီးတပြိုင်နက်ထဲ မာမီ့လက်နှစ်ဖက်ကိုယူကာ ဗီဒိုမှာထောက်ထားစေလိုက်သည်။သူ့ဘောင်းဘီကိုအောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။
ဖြောင်းခနဲ ပင်ဝေယံလွင်လီးတံကြီးကကန်ထွက်လာသည်။ သူ့လက်ကိုပက်လက်လှန်ပြီးမာမီ့ရဲ့ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးခွဆုံကိုထည့်ကာ စောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးအုပ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းပွတ်လိုက်သည်။
" အားးးးးး ရှီးး"
တီးတိုးလေးငြီးတွားကာသူမရဲ့ကားစွင့်တဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို နောက်သို့ပြစ်ထားပြီးခါးလေးခွက်၍ခြေနှစ်ဖက်ကိုချဲပေးထားလိုက်သည်။ခဏအကြာပွတ်၍ပြီးတော့မာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲကညောင်စီးလို ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများက သူ့လက်ဝါးပေါ်စိမ့်ကျလာလေသည်။
" အားးးးး အီးး"
" ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ....သားရယ်"
" အဟင့် မာမီ မနေတတ်တော့ဘူး"
တူလေးကို ညုတုတုလေးပြောလိုက်တယ်။ခဏကြာတော့ ဇွိဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စောက်ရည်များရွှဲစိုနေ၍ ဒေါ်မေသူအောင်အဖုတ်ထဲသို့ တူလေးရဲ့လီးတံကြီးကချောချောချူချူဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
မာမီ့ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကြားသို့သူ့လက်နှစ်ဖက်လျှိုသွင်းကာ အင်းကျီပေါ်မှပင် အယ်နေသော ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်ပြီး လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။
" ဖလွှတ် ဇွိ ဖတ်"
" အားးးးးး ဟားး အိ အူးး အားးးးးးးးးးး"
တူလေးလီးတံကြီးက သူ့ဦးလေး ကိုထက်လိုပင် စံချိန်လွန်ကြီးဖြစ်သည်။ ဒေါ်မေသူအောင် စောက်ခေါင်းထဲမှာတူလေးလီးတံကြီးကမှာပြည့်ကြပ်နေသလို ဒစ်ကားကားကြီးက အဝင်အထွက်သူမစောက်ခေါင်းကိုပွတ်ဆွဲသွားတာအတော်ခံ၍ ကောင်းလှပေသည်။
စွိ ပွတ် ပြွတ် ပလောက် ဖတ်
အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးး
ဦးလေးမိန်းမကို လိုးဆော်နေရသဖြင့် သူကြာကြာမထိန်းထားနိုင် မာမီ့စောက်ခေါင်းသားများက သူ့လီးတံကြီးကို ဆွဲစုပ်ထားလေသည်။ငါးမိနစ်လောက်ရောက်တော့ မာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲသူ့သုတ်ရည်များကို ရေပန်းမှရေကျသလိုပင် ဖြောခနဲ ဖြောခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
တူလေး ဝေယံနဲ့မတိမ်းမယိမ်းပင် အားးးးးးးဟု တီးတိုးလေးငြီးတွားကာ ဒေါ်မေသူအောင် တကိုယ်လုံး ဖျိုးဖျိုးဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်၍ပြီးဆုံးခြင်းအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားခဲ့သည်။
" အားး ကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်"
ကမ္ဘာလောကကြီးကိုတောင် သေးသေးလေးပဲမြင်ရတော့တယ်။
" ဟွန်း ကိုပို ထုတ်အုံးသူ့ဟာကြီးကို"
မာမီကပြောတယ်။ပလွတ်ခနဲ သူ့လီးတံကြီးကိုမာမီ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ပုဆိုးအဟောင်းတထည်ကို မာမီကယူပြီး ခုနက သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်း သုတ်ရည်စောက်များ ရွှဲနေတာများကို ကုန်း၍သုတ်နေလေသည်။ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှ အရည်များနဲ့ရွှန်း လဲ့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ကာခုနမှတချီလိုး၍ပြီးထားသောသူ့လီးတံကြီးကနောက်တခါထပ်လိုးဖို့တာစူနေလေပြီ။
မာမီ့ ဆံပင်များကိုဖယ်လိုက်ပြီး ဂုတ်သားလေးကိုနမ်းကာ နောက်တခါထပ်လိုးအုံးမယ်နော်မာမီ သားမဝသေးလို့ ဟုသူပြောလိုက်သည်။
" လူကြီးကိုများလိုးမယ်တဲ့ ဏှာဗူးလေး"
သူ့လီးတံကြီးကို လက်လေးဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ပြီးမာမီကပြောသည်။
" သားတို့လိုးတောင်လိုးပြီးပြီပဲ မာမီကလဲ အဟီး"
" သားနော်..ပြောလေဆိုးလေ ကဲဟာ"
ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ ဟုပြောပြီး သူ့လီးတံကြီးကို မာမီကဖွဖွလေးညှစ်၍ ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးနေလေသည်။မာမီ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မာမီ့လျှာလေးကသူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာတယ်။လျှာချင်းထိုးကလိနေလိုက်ကြသည်။
ခဏကြာတော့သားမေမေချိုချိုကိုအပေါ်ထပ်မှာသွားကြည့် ပြီးရင်ရှေ့တံခါးပါပိတ်လိုက် မာမီစောင့်နေမယ် ပြီးမှလုပ်နော်သား မင်းညီနဲ့ မေမေတို့မြင်သွားမှာဆိုးလို့ ဟုပြောလေသည်။
" ဟုတ်ကဲ့ မာမီ"
သူ့ဘောင်းဘီကိုအပေါ် ဆွဲတင်ကာဝတ်လိုက်ပြီး အမြင်ပင်အိပ်ခန်းမှထွက်၍အိမ်ပေါ်တက်မေမေချိုအိပ်ခန်းကိုသွားကြည့်တော့ အိပ်နေလေသည်။ အောက်ပြန်ဆင်းကာ အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို ပိတ်ပြီး သော့ပါချိတ်ထားလိုက်သည်။
အိပ်ခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မာမီက အောက်ပိုင်းဗလာဖြင့်ကုတင်ပေါ် တစောင်းလေးလှဲ၍ သူ့အားစောင့်နေလေသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးပါ ပိတ်ပြီး လော့ချထားလိုက်တယ်။ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ မာမီ့ကိုယ်လေးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး သူမပေါင်ကြားမှ ာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။
မာမီ့ရဲ့ ဘလောက်စ်အင်းကျီကိုအပေါ်သို့မတင်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို အထက်ကိုမတင်ကာနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်လက်တင်၍ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။ လက်သန်းလုံးခန့်မရှိတရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးနှစ်ဖက်ကထောင်မတ်နေပေသည်။မာမီ့ရဲ့စန်းစန်းတင့်ဖွံ့ထွားစူဖြိုးလှတဲ့နို့ကြီးတစ်လုံးကိုအငမ်းမရစို့လိုက်သည်။
အားး အင်းး ဟင်းး
နောက်တစ်လုံးကို ခဏအကြာစို့၍ပြီးတော့ အကြောလေးနဲနဲပြတ်နေတဲ့ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသော ဗိုက်သားတဝိုက်လက်နဲ့ပွတ်နေလိုက်သည်။
အားးးးးး ဟားး အားး
မာမီတီးတိုးလေးငြီးတွားနေတယ်။
ခဏကြာတော့ မာမီ့ရဲ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို သူမဗိုက်နားရောက်တဲ့ထိ တွန်းတင်လိုက်သည်။စောက်မွေးနက်ပါးပါးလေးများနဲ့ဖုံးလွှမ်းထားတဲ့ မုန့်စိမ်းပေါင်းကြီးအလားမောက်တက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရှိရာထံ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းအတိုင်းအပေါ်မှအောက် လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။
အားးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးး
ဒေါ်မေသူအောင်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ တီးတိုးလေးငြီးတွားပြီး တူလေးဝေယံခေါင်းကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ညိုမည်းမည်းလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ဖလူးခနဲဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးး
တူလေး ဘာဂျာအစွမ်းမှာ ဒေါ်မေသူအောင် လူးခါသွားရလေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ဆွဲဖြဲ၍ စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာထဲ့ပြီးပြလပ်ပြလပ်မြည်အောင်ယက်ပေးနေလိုက်သည်။
အားးးးးးးရှီးးးးးးးးးး
ထဲ့တော့ ဟာသား မာမီမရတော့ဘူးဟု မာမီကလိုးပေးရန်သူ့အားလော်ဆော်ပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားပေးထားလေသည်။
ဦးလေး မိန်းမစောက်ဖုတ်ရှေ့မှာ ထပေါက်တော့မည့် မြွေဟောက်ကြီးလို တရှူးရှူးမန်ဖီနေသော လီးကြောများ ထောင်ထနေတဲ့သူ့လီးတံကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မာမီ့စောက်ဖုတ်ဝမှာသူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်သည်။
" ဗြိ ပြွပ် ဖတ်"
" အားးးးးးးးးး ရှီးးးးးးး"
နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်နယ်ဖတ်ပြီးသူ့လီးကိုနောက်ဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။
" ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် အိုး ကျွတ် ကျွတ်"
မာမီ စုပ်သပ်၍ ငြီးတွားနေလေသည်။ မာမီ့နို့နှစ်လုံးမှာသူ့လက်ရာထင်မတတ် ဆုပ်နယ်၍ဦးလေးမိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။
" ဖလွှတ် ပွတ် စွိ ဖတ်"
" အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး အားးးးးးးး"
လေးမိနစ်လောက်ရောက်တော့ တအားအားငြီးတွားကာမာမီခါးလေးကော့တက် ၍ ပြီးဆုံးခြင်းကိုရောက်သွားခဲ့သည်။
ခုနက တချီပြီးထား၍ ဒီအချီမှာသူမပြီးသေးပါ။ မာမီ့ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကိုမပြီး သူ့ပခုံးတ ဖက်တချက်မှာ ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ မာမီ့ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကြားမှာသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုထောက်ထားပြီးဖင်ကြီးကြွ၍မြေစိုက်ဆောင့်ချနည်းနဲ့ လိုးဆောင့်နေလိုက်သည်။
" ပြွတ် ဇွစ် ဖွတ် ဖတ်"
" အားးးးးး ဟားး အီးးးးးး အားးးးးးးးးး"
တူလေးရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်များအတိုင်း ဒေါ်မေသူအောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်တင်ပေးနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ သူရောမာမီပါ ပြီးဆုံးခြင်း ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ပြိုင်တူလိုပင်ရောက်သွားကြလေသည်။ သူရောမာမီပါထမီနဲ့ဘောင်းဘီတို့ကို အသီးဝတ်လိုက်ကြတယ်။
" မာမီ နောက်နေ့တွေလည်းထပ်လုပ်ကြမယ်နော်"
ဟု စရံသပ်ပြောလိုက်ပြီးမာမီ့ပါးလေးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။
" လုပ်ပါဘူး လူကို သူ့မယားကျနေတာပဲ"
ဟု ကြာမျက်စောင်းလေးထိုးကာ မူနွဲ့နွဲ့လေးပြောပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်၍ မာမီထွက်သွားလေသည်။
ဦးလေးမိန်းမ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးအကိတ်ကြီးကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့်ဝေယံလွင်ကျေနပ်နေမိလေသည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
