ပိတုန်းတစ်ကောင်၏ ငိုကြွေးသံများ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ချစ်ကိုကြီး
အခန်းထဲရောက်မှ ပိုက်ဆံရှင်းရတယ် လက်မှမအားတာ ။ ချစ်မိုးလေးကို ပွေ့ထားရတာကို ။ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး သာသာလေးဖက်အိပ်လိုက်တယ် ။
အနှစ် ၂ဝ ကျော် ၃ဝ နီးပါး အိပ်ခဲတဲ့ ညတွေ ဒီလောက်ပြည့်စုံတာ တညမှမရှိဘူး ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ချစ်လိုက်တာကလေးရယ်နဲ့ တိုးတိုးလေးညည်းရင်း ကျနော်လဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ၁ နာရီလောက်ကျတော့ သူနိုးလာတယ် ။ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာလွန့်လွန့် လွန့်လွန့် နဲ့ ။
လုံးလုံးသတိရလာတော့ ဇွတ်ရုန်းတော့တာပဲ ။ ကျနော်လဲအသာလေးလွှတ်ပေးပြီးတော့ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ ခုတင်ထောင့်လေးမှာ ထိုင်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်နဲ့ ငိုနေတာဗျာ မိဘကဆူလိုက်လို့ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုနေတဲ့ ကလေးကျနေတာပဲ ။ ရင်ထဲမှာလဲ စိတ်မကောင်းဘူး ။ ဘာကြောင့်သူငိုနေမှန်းလဲမသိဘူး ။ ငိုတာတော်တော်လေး တိတ်သွားမှ
“ ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲ”
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြန်ကြည့်နေတယ် ။ အဲ့ကျမှ သိတော့တယ် ။ သူထင်နေတာက အမူးလွန်နေတဲ့ သူ့ကို ကျနော်ကဒီခေါ်လာပြီး ဆော်နေတယ်ထင်နေတာကိုး ။
“မင်း ရှူခင်းသာပန်းခြံ နားမှာ မူးပြီး ကောင်လေး လေးယောက်နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာလေ …ငါရောက်တော့ မေ့တောင်နေပီ”
“……”
အစအဆုံးပြောပြလိုက်မှ နဲနဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖစ်လာပြီး သတိရလာပုံရတယ်
“အင်း သူတို့က ဆိုင်ထဲမှာထဲကရန်စနေတာ…. ထွက်လာတဲ့ထိရန်စနေလို့ ဖစ်ကျတာ”
“အော်”
သူ့နားတိုးရင်း နဖူးလေးပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေသပ်တင်ပြီး
“ထ”
ဆိုတော့ ။ ဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်ရင်း ခုတင်အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်တယ် ။ သူ့နားမှာရပ်ရင်း
သူ့အကျ ႌကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်တော့ လေသံမာမာနဲ့
“ဘာလုပ်တာလဲ” ဆိုပြီး ရုန်းထွက်တယ်
“မင်းအနံ့ ဒီလောက်ချဉ်စုတ်နေတာ အပြင်ဘယ်လိုထွက်မလဲ ရေချိုးပေးမလို့”
“ရတယ် ကို့သာသူ ချိုးမယ် “
ကျောပိုးအိတ်လေး ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ် ။ ဘာမှမပြောပဲကြည့်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဟီးဟီး ဒီဟော်တယ်ကရေချိုးခန်းတွေက တံခါးလော့မရှိဘူး ။ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီၤးတော့ ရေချိုးခန်းထဲလဲ ဝင်ရော
“ဟာာာာာ…… ဘာလုပ်တာလဲ ဒီမှာမပြီးသေးဘူး “ ဆိုပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကာတယ်
ဘယ်လုံမလဲ နို့တွေကော ပိပိလေးကောဆိုတော့ ။
“လုပ်မနေနဲ့ မင်းဆီမှာ ငါမမြင်ဖူးတာမရှိပါဘူး”
စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပြောတော့ သူငြိမ်သွားတယ် ။ ဘာမှမပြောတော့ဘူး
“ကိုကို ချိုးပေးမယ်”
သူ့နားတိုးသွားရင်းပြောလိုက်တယ် ။ တချက်ပြုံးရင်း ဘာမှပြန်မပြောဘူး ကျနော့ကိုပဲ ကြည့်နေတယ် ။ ပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားတာ ပြန်ကိုမော့မလာတော့ဘူး ။ တစ်နှစ်သမီးလေးကိုရေချိုးပေးနေသလို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ကို ပွတ်သပ်ပြီးချိုးပေးလိုက်တယ် ။
ရေချိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးတဘက်ဆောင်လေးတွေ ပတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အပြင်ရောက်တော့ သူ့ ကျောပိုးအိတ်လေးဖွင့်လိုက်တယ် ။ အထဲက အတွင်းခံ အမည်းလေးထုတ်လိုက်တယ် ။
အမယ် ဝမ်းဆက်လေးတွေဗျ ။ ပင်တီနဲ့ ဘော်လီက တရောင်ထဲ ။ဘော်လီလေးဝတ်ပေးလိုက်တော့ လက်ကလေးတွေမြှောက်ပေးတယ် ။ ပြီးတော့ ဂျင်းရှပ် အပြာလေးဝတ်မယ်လုပ်တော့ ။
“ဟို…ဟို”
“ဘာလဲ ဟိုအပြားကြီးလား ထားလိုက်စမ်းပါ အလှဆိုတာ ဘာနဲ့ဖုံးဖုံးမရဘူး “
ပြောရင်း ကြယ်သီးလေးတွေ တပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပင်တီးလေး ကိုင်ပြီးထိုင်တော့ ။
“ရတယ် ကျနော့ဖာသာဝတ်မယ် “ တဲ့
အဲ့တာနဲ့ ကို့ဖာသာအဝတ်အစား ဝတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့
“ဘယ်သွားမလို့လဲ အဝတ်အစားတွေနဲ့”
“ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲ”
သူ့လက်ကလေးဆွဲပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။ ကားမောင်းလာရင်း ဘာမှမပြောမိဘူး ။ သန်လျှင်ထဲရောက်တော့
“ဒီချိန်ကြီး ဘယ်ပွဲကြည့်မှာလဲ” ဆိုတော့
“………..”
“ချစ်မိုး….ကြားလားမေးနေတာ”
“အဲ့လိုမခေါ်နဲ့ဗျာ”
“ဘာဖစ်လဲ ကိုယ့်ချစ်သူ ကိုယ်ခေါ်တာ”
“ဘာချစ်သူလဲ ခင်ဗျားနော် နာချင်နေလား”
“ကဲ မမ… ကျနော်ဘယ်ကိုပို့ပေးရမှာလဲပြော မကြိုက်တာကိုမခေါ်တော့ဘူး လောလောဆယ်ပေါ့”
“အရက်ဆိုင်”
“ဘာ”
“နားကန်းနေလား”
“အရက်ဆိုင်ရှိတဲ့နေရာပို့ပေး”
“မင်းကွာ….”
စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ဘာမှကိုပြောချင်စိတ်မရှိ ။ တာဝလမ်းဆုံက ဘီယာဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်တယ် ။ အဲ့ဆိုင်က ဘုရားပွဲရက်မဖွင့်ဘူး ။ ပိတ်တယ် ။ ရှေ့ကပိတ်တာ နောက်ဖက်မှာ ရောင်းတယ် ။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့ လူကစည်တုန်း ။ စားပွဲထိုးလေးကို
“ဘီယာတဂျား”
လို့မှာလိုက်တော့
“နေဦး…. ဂရင်းပိုင်းပြား တပြားပါယူခဲ့”
အန် ဘာလဲဟ ။ သူတောင်မှာသေးတာ သောက်သကွာဆိုပြီးသောက်ထဲ့လိုက်တယ် ။ မနက် ၃ နာရီလောက်ကြီး သောက်တာ အမည်းလဲမပါဘူး ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံးပဲထင်တယ် ။ ၄ နာရီလောက်ကျတော့ သူမှောက်ရော မမှောက်ပဲနေမလား အပြား ၂ ပြားနဲ့ ၂ ဂျားလေ ။ ကျနော်တောင်တော်တော်မှန်နေဘီ ။
သူ့တွဲပြီး ကားပေါ်ပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ အောင်ချမ်းသာထိပ်က ရွှေသရက်ကို မောင်းလာခဲ့တယ် ။ အခန်းထဲရောက်တော့ သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲ ထဲ့ပြီးအိပ်လိုက်တာ ၁၀ နာရီလောက်မှနိုးတယ် ။ သူကမနိုးသေးဘူး မနေနိုင်ပဲ နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်မှ လွန့်ပြီးနိုးလာတော်မူတယ် ။
“ထတော့ အိပ်ပုတ်လေး”
“ဘာအိပ်ပုတ်လဲ ပြန်အိပ်နေတာ”
“နိုးပြီးမှပြန်အိပ်နေတာပေါ့”
“အင်း…..”
တဲ့…တိုးတိုးလေးရယ် ။ ဒါဆိုသူ့ကိုဖက်အိပ်နေတာ သိရဲံသားနဲ့ မရုန်းပဲ ဆက်အိပ်နေတာပေါ့ ။ ရင်ထဲမှာ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာတယ် ။ပျော်လိုက်တာ တူတူအိပ်ချင်လို့ပေါ့ ဆိုတဲ့အတွေးလေး ဝင်လာတယ် ။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ ။ နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ် ။ ဘာမှမပြောဘူး ငြိမ်နေတယ်။
နဖူးလေးကနေ နေရာဆက်ရွှေ့လားခဲ့တယ် ။ နှုတ်ခမ်းလေးဆီရောက်တော့ ဖွဖွလေး စုတ်ယူလိုက်တယ် ။ လက်ကလဲ နို့လေးတွေ ဆုပ်နယ်နေရင်းပေါ့ ။ သူ့လျှာလေးကို စုတ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးစုတ်လိုက် အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးစုတ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကတော့ အလုပ်ရှုပ်နေတာပေါ့ ။
နဲနဲလေးကြာတော့ လည်ပင်းလေးကိုနမ်းရင်း အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်တယ် ။ ဘော်လီလေးအောက်မှာ ချိုချိုလေးတွေက ရုန်းလိုက်ကန်လိုက်နဲ့ ဘော်လီချိတ်လေးတွေ စမ်းပီးဖြုတ်လိုက်တော့ ။
“အာာာာ……….”
တဲ့ ။ ဘာရမလဲ နို့ဆာနေတဲ့ကလေးလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့လိုက်တာ
“ဟင်းးးးးး….ဟင့် “
သူလဲ စိတ်ကြွလာပုံရပါတယ် ။ ဒါနဲ့နောက်တဆင့်တက်လိုက်တယ် ဂျင်းပင်လေးက သခင်ကိုမခွဲချင်ပဲ ခွဲခွာသွားတယ် ။ ပင်တီးလေးလဲချွတ်ပြီးရော ဇွတ်အတင်း စောင်ဆွဲခြုံတယ် ။
အဲ့တာနဲ့ ကျနော်လဲ ကို့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး စောင်ခြုံထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ် ပြီးတော့ သူအပါ်ကိုတက်ပြီး ချိုချိုလေးကို တခါစို့တယ် ။ လက်ကလဲ အဖုတ်လေးဆီကို လှမ်းလိုက်တယ် ။ စမ်းမိတော့ သာသာလေးပွတ်တယ် ။ ပွတ်ရင်းနဲ့ အစိလေးနဲ့လဲ ထိရော
“ဟင်းးးးး.ဟာ….ဟ…”
အရည်လေးတွေတောင် စိုလို့ ။ အစိလေးကို ဆက်တိုက်ပွတ်လိုက်တော့
“ရှီးးးးးးးးး အ….ဟင့်”
သာသာလေး သူ့ခြေထောက်ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ် ။ ညီလေးကလဲ ညီမလေးနဲ့ တွေ့ချင်နေပီလေဒညီလေးနဲ့ အစိလေး မိတ်ဆက်လေးငါးခါလောက်ပေးပြီးတော့ အဖုတ်ပေါက်မှာ တေ့လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တယ်။ တအားတင်းကြပ်နေတာပဲ။
“အ….”
“ရလား ချစ်မိုး…”
မျက်စောင်းလေးတခု ဝဲလာပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ် ။အသွင်းအထုတ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး စလုပ်တယ် ။ လက်ကလဲအငြိမ်မနေပဲ နို့လေးတွေကိုပွတ်ချေနေရင်းလေ။
“ရှီးး.အ…ဟင်းးးဟင့်”
“အင်းးးးးအင့်”
ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာတယ် သူကလဲ ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။
“အ..အ..ရှီးး”
“အ”
“ဟင့်…အင့်”
“အားးး…ရှီးးးးးးးး”
သူလဲတော်တော်ကောင်းနေပီဆိုတဲ့ အသိက ကိုယ်လဲပီးချင်လာတယ် ။ ဆောင့်ချက်တွေ့ အကုန်လွှတ်လိုက်တော့ ။မိုးလေးဆီက ညည်းသံတွေရယ် လီးနဲ့ အဖုတ်ဆီက အသံတွေရယ် မြိုင်နေတာပဲ ။
“အ…အီးးးးမ..မရ…”
“အ…မရတောဘူးးးးး
“အီးး”
“အ.အ…အမလေးးးး
“ရှီးးးးးးးးးးး”
“ဟင့်.
“ဟင့်…အ….”
“အားးးးးးး”
“အမလေးးးလေးးးး”
လီးထိပ်မှာ ပူခနဲ ဖစ်သွားတော့ ကိုလဲမထိန်းနိုင်တော့ပဲ တအားဆောင့်ရင်း ထွက်ကုန်တယ် ။သုတ်ကုန်တဲ့ထိ ဆီးအိမ်ချင်းကပ်နေအောင် ဖိထားလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကိုလဲ တင်းနေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး အမောပြေတော့
“ချစ်မိုးလေး ရေချိုးရအောင်နော်…ဗိုက်မဆာဘူးလား”
“အင်း….ဆာတယ်”တဲ့
“ချစ်တယ်ကလေးရယ်…အရမ်းချစ်တယ်..”
“အဲ့လို မျိုးနဲ့ ဘယ်နှယောက်ရှိဘီလဲ”
“မညာချင်ဘူး မိုးရယ် အများကြီးပေါ့….မိုးလေးကနောက်ဆုံးပါ”
“………”
“မိုးလေး…စိတ်ဆိုးသွားဘီလား”
“ဟင့်အင်…..တယောက်ထဲဆိုလဲ ယုံချင်စရာမှမရှိတာ”
“ဘာလို့လဲ ချစ်မိုး”
“မိုးလေးလိုလူမျိုးကို ရအောင်လုပ်တဲ့သူပဲ အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင် ဘယ်လိုဖစ်နိုင်မှာလဲ”
“ထတော့လေ…ရေချိုး…တခုခုသွားစားရအောင်”
“ဖယ်လေ….ဖိထားပြီးတော့..ထခိုင်းနေတယ်”
အသာလေးဘေးကိုဆင်းပေးလိုက်တော့ ။ နား နားကပ်ပြီပြောတာက
“ချိုးပေးလေ…….”
တဲ့ တိုးတိုးလေးရယ် ။ ပြောပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ကွယ်ပြီး တခစ်ခစ်ရီနေတာ အသည်းယားစရာလေးဗျာ ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ်။
ခေါင်းအုံးလေးဖယ်ပြီး တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းပလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပွေ့ချီလာပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာချ ။ ရေချိုးရင်းနဲ့ နမ်းရင်း ညီလေးကတောင်လာတယ် ။ ခြေထောက်လေးတချောင်းကိုမပြီး ညီလေးကို သွင်းမယ်လုပ်တော့
“အာာာာာာာာ……တော်ပီ ဗိုက်ဆာနေဘီ ပြန်လာမှ….နော်….နော်”
“အင်းပါ ချစ်မိုးလေးရယ်….မိုးသဘော”
တောင်နေတာကို မနဲချော့မော့ပြီး ငြိမ်ခိုင်းရတယ် ။ ရေချိုးပြီးတော့ အဝတ်စားတွေဝတ်ရင်း ဖုန်းမည်လာတာ ကြည့်လိုက်တော့ ဘိုးတော်ဆီက ။ ကိုင်လိုက်တော့
“ငစိုး ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“သူငယ်ချင်းနဲ့ သန်လျှင်ဘုရားပွဲ ရောက်နေလို့ ဦး….”
“အော်..အေးအေး…ပြန်ရောက်ရင် ပြောဦး…နေမကောင်းလို့လားလို့ပါ….ငါလဲခုမှရောက်တာ”
သိပါတယ် သူရောက်နေကျ အချိန်ပဲဟာ
“ဟုတ်ကဲ့ ဦး…ကျနော် ၃/၄ ရက်လောက်နေဦးမှာ ရမလားဦး သူငယ်ချင်းနဲ့မတွေ့တာကြာလို့”
“မနက်ဖန်နဲ့ သဘက်ခါ နေပြီးပြန်လာခဲ့ ဒီမှာအလုပ်ရှိတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့”
ဖုန်းချလိုက်တော့ မိုးလေးကအဆင်သင့်ဖစ်နေပီ ။ ကျနော့ကိုကြည့်နေတာ ချစ်စရာလေး ။ကားပေါ်ရောက်တော့ ၁၁နာရီလောက်ရှိပီ ။ ဈေးဖက်မောင်းလာပီး ထမင်းဆိုင်တဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တယ် ။ ထမင်းစားပြီးတော့ အတွေးတခုပေါ်လာတယ် ။
သူ့လက်ကလေးဆွဲပြီး ဈေးဖက်လျောက်လာခဲ့တယ် ။ အပြင်ဖက်တန်းက အထည်ဆိုင်တခုထဲ ဝင်ပြီး စိတ်ကြိုက်အဝတ်အစား လေးငါးစုံလောက်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ မိန်းကလေးဝတ်တွေချည်းပေါ့ ။မိုးလေးကကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်တယ် ။ အဝတ်တွေ သူ့လက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီးတော့
“လဲဝတ်လိုက်” လို့ပြောတော့
“အာ မဝတ်ချင်ပါဘူး မကြိုက်ဘူး”
“ခနလေးပဲ မဝတ်ချင် မဝတ်နဲ့ ခနပဲဝတ်ပြ”
“ဟင့်အင်”
“ဟာ…ကဲဟာ မဝတ်ဦး”
ပါးလေးနမ်းပလိုက်တယ် ။ ရဲခနဲပဲ မျက်နှာလေးက
“ဟာ………..ခင်ဗျားနော်”
“မဝတ်ပြရင် ထပ်လာဦးမယ် မလုပ်ဘူးမထင်နဲ့”
အဝတ်တွေ တပွေ့တပိုက်နဲ့ စောင့်စောင့်အောင့်အောင့် ထွက်သွားတော့ ဆိုင်ကကောင်မလေးက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ လိုက်ကာဆွဲပေးတယ် ။
ကျနော့ဖို့ အဝတ်လေးငါးစုံလောက်ရွေးရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ မိနစ်၂ဝလောက်ကြာတော့ထွက်လာတယ် ။ ကျနော့ ရင်ခုန်သံတွေရပ်သွားတယ် ။ အသက်ရှူဖို့မေ့နေတယ် ။ ဆိုင်ကကောင်မလေး ၂ ယောက်နဲ့ အမကြီးတယောက်လဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ လှလိုက်တာဗျာ အက်ဖရိုဒီးတီးဆိုတဲ့ ဂရိအချစ်နတ်ဘုရားမ ရောက်လာသလိုပဲ။
“ချစ်စရာလေးဟ”
“လှလိုက်တာ….”
“အေးဟယ်….ချစ်စရာလေး….”
ကျနော့ဆီက တသံမှမပါဘူး ဆိုင်က မိန်းကလေးတွေဆီကပါ ။ မနာလိုဖို့တောင်မေ့နေကျသလိုပဲ ။
ကျနော်ကတော့ ပါးစပ်ကြီး ဒယ်အိုးလောက်နဲ့ပေါ့ ။ သတိလဲဝင်လာရော ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းပလိုက်တယ် ။ ချစ်သူလေး ရုန်းကန်လာမှ သတိဝင်လာတယ် ။
ဆိုင်ကလူတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်နှာလွှဲထားကြတယ် ။ သိတာပေါ့ သူတို့ အရမ်းရီချင်ပတ်ကျိ ဖစ်နေကြတာ ။ ပိုက်ဆံ အမြန်ရှင်းပြီး ချစ်သူလက်ဆွဲ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ချစ်သူလေးကတော့ ပွစိပွစိနဲ့ တလမ်းလုံးပဲ ။ မျက်နှာလေးက ရဲရဲလေး ။
အပြန်ကျတော့ သန်လျှင်တံတားနားက မြမြင့်မိုရ်ဆီမောင်းလာခဲ့လိုက်တယ် ။ အခန်းတခန်းယူပြီး အခန်းထဲတန်းဝင်လာခဲ့တယ် ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ထိန်းထားတဲ့ အနမ်းတွေ အတွဲလိုက်လွှတ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်လောက်တောင်လွှတ်လိုက်မိလဲမသိပါဘူး ချစ်သူလေးပြောမှ ရပ်မိတယ် ။
“ မောတယ်ကွာ…..ရပ်ဦး….”
ဆိုမှရပ်လိုက်တယ်..။ အဝတ်တွေ တခုပြီးတခု ဝတ်ပြခိုင်းတယ် ။ ကျနော်တယောက်ထဲမို့လားမသိပါဘူး ။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက် တထည်လဲလိုက်နဲ့ ဝယ်လာသမျှ အကုန်လုံးကို ရှက်ဝဲဝဲလေးဝတ်ပြရှာတယ် ။
“အရမ်းလှတာပဲ ချစ်မိုးရယ်….”
လို့ပြောတော့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်ပြီး ကျနော့ခါးလေးကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ ကျနော်လဲ မေးလေးကိုကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကနေ အနမ်းတွေစဖွင့်တယ် ။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကွာသွားတော့
“မတ်တပ်ရပ်လို့မရတော့ဘူး”
“အင်း” လို့ပြောရင်း ခုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ခြေထောက်လေးတွေ ကားပြီး
အဖုတ်လေးကို သေသေချာချာကြည့်နေလိုက်တယ်
“အာ….မကြည့်နဲ့ “ ဆိုပြီး ပေါင်လေးကိုပြန်စိတယ်
“လှလို့ပါ ကလေးရာ ဖောင်းဖောင်းလေးနော်”
“ဟာာ…..မပြောနဲ့”
မပြောနဲ့ဆိုတော့ မပြောတော့ပါဘူး ပေါင်ကိုလက်နဲ့ဆွဲကားလိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဂျာပလိုက်တယ်
“အာ့….”
“မလုပ်….”.
“ရှီးးးးးးး”
“အမလေးးးးလေးးး”
“.ငရဲ…အင်းးး”
“ငရဲကြီး…..”
“ဟင်းးးး”
“အမလေးးးးး”
“ရှီးးးးးးးး”
“အ..အ..”
“အီးးးးးး”
တွန့်လိန် ကော့ပြန်လာပြီး ပြီးသွားတော့မှ ရပ်လိုက်တယ် ။ လက်တွေကတော့ ပေါင်လေးတွေပွတ်နေပေးလိုက်တယ် ။ အမောပြေသွားတော့ ကျနော့ခေါင်းလေးကို အပေါ်ဆွဲတင်တယ်။
ဖွဖွလေးရယ် ။
“ချစ်မိုးလေး…ကောင်းလား”
“သိဘူးးးးး…တအားမောတယ်….မရွံဘူးလား”
“ရွံပါဘူး…..”
ပြောရင်ညီလေးကို တေ့လိုက်တယ် ။ သာသာလေးဖိချလိုက်တော့
“အင်းးးးးးကျွတ်ကျွတ်”
“နာလို့လား မိုးလေး”
“ဟင့်အင်…တင်းကြပ်နေတယ်…တအားပဲ”
ကျနောလဲသိပါတယ် ။ တင်းတောင်နေတဲ့ လီးတောင်ကွေးချင်ချင် ဖစ်နေတာ ။ အဲ့လောက်ကိုကြပ်တာ ။
“မိုးလေးက…တအားညစ်ထားတာကိုး”
“အာာ. ဘာတွေပြောနေတာလဲ …….လုပ်မှာလုပ်တာမဟုတ်ဘူး”
သူမကြိုက်တာနဲ့ မပြောတော့ပါဘူး ။ နဲနဲသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ တချောင်းလုံးဝင်သွားတော့ သူ့လက်တွေက ခေါင်းအုံးစွန်းလေးတွေကို တင်းတင်းလေးဆွဲကိုင်ထားတယ် ။ မှိန်းနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကြည့်ပြီး တချက်ချင်း ခပ်ဖြေးဖြေးလေးဆောင့်ပေးတယ် ။ ညည်းသံတိုးတိုးလေးစထွက်လာတယ်။
“ဟာာားးးးးအင့်”
“အ..အ”
“အင့်”
“ပြွတ်…ဗြိ”
“အမလေး……”
“အီး…အင့်…”
“ဟင့် ဟင့်”
“မြန်မြန်လေး….အ..အ”
“အီးးးး”
“ဟင့်…ဟင့်…”
“အားးးးးမရ”
“မ..ရတော့…ဘူးးးး”
“အ..မလေးးးးးးး”
“အ..မေရေ…..”
“အီးးးးး”
ဆောင့်လေကြပ်လေ ပိုတင်းလာလေနဲ့ ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ဘူး တအားဆောင့်လိုးရင်း သူပီးသွားတဲ့ချိန်ပဲ ကိုယ်လဲထွတ်ကုန်တယ် ။ မောလိုက်တာ…ချစ်လိုက်တာလဲအရမ်းပဲ ။ သူ့အပေါ်မှာ ထပ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ် ။ သူအမောပြောတော့
“ဖယ်တော့လေ”
“ဖယ်ချင်ဘူးကွာ အဲ့တိုင်းလေးထဲ့ထားချင်တယ်”
“ဟာ…..ပြောနဲ့ အဲ့လို”
“ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ မိုးလေးရ”
“သိဘူး ….ပြောနဲ့ကွာ”
“ဟုတ်ပါပီ ကိုယ့်ကိုချစ်လား”
“ပြောဘူး …သတ်ချင်သတ်ပလိုက်”
“ဟင်…အင့်ဟာ…ရွှတ်”
မျက်နှာလေးကရဲနေတာပဲ ။ ဘယ့်နှယ့်ဗျာ စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးနေတော့မရှက်ပဲ ပါးလေးနမ်းခါမှ ရှက်နေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး တကယ်ပါ ။
“ဟာ…ပါးတွေတော့ ခွတ်ကုန်တော့မယ်”
“နမ်းလို့မှမဝတာ”
“တော်ပါ….အဲ့အပြောတွေနဲ့ ဘယ်နှယောက်တောင် လုပ်ခဲ့လဲမသိဘူး”
“လုပ်ခဲ့တာတော့ အများကြီးပဲ အဲ့လိုတော့မပြောခဲ့ဖူးဘူး”
“ယုံတော့မယုံဘူး…..အဲ့လိုပြောတာတော့ ကြိုက်တယ် …ခစ်ခစ်”
ရီရင်းမျက်နှာလေးကို ခေါင်းအုံးနဲ့ ကွယ်ထားတယ် ။ အသာလေး ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ “ ပြွတ်” အသံ အကျယ်ကြီးထွက်လာတယ်တယ် ။ တခါ မျက်နှာလေးက ရဲခနဲဖစ်ပြန်ရော ။
“ဟာာာ”
“အချစ်သံလေးက သာယာတယ်နော်…”
“မပြောပါနဲ့ဆို…”
“ကဲထ…ရေချိုးရအောင်….”
“ခစ်ခစ်……….၃ နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်..ရေ ၂ ခါချိုးရတော့မယ်”
“ဘာဖစ်လဲ …ထ..လာ..”
ကျနော် ထပြီး ခုတင်ဘေးမှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ သူထထိုင်ပြီး ကလေးတွေချီခိုင်းတဲ့ပုံမျိုး လက်လေးနှစ်ဖက်မြှောက်တယ် ။ ချစ်စရာလေး ပါးလေးကိုနမ်းရင်း ပွေ့ချီလိုက်တယ် ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေချိုးရင်းနမ်းရင်း နောက်တကြောင်း စဖို့လုပ်လိုက်တယ် ။
“ဟာ…မတ်တပ်ရပ်ကြီးကွာ”
“မဟုတ်ပါဘူး “
လို့ပြောရင်း ဘိုထိုင်အိမ်သာလေးအဖုံးကို ပိတ်ပြီး သူ့ကိုလက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပုံစံမကျလို့ ခါးလေးကိုဖိချပြီး ကော့ပေးလိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတယ် ။ နောက်ကနေ တေ့ပြီး ခပ်သာသာလေးသွင်းတယ် ။
“အ….ဖြေးဖြေး…”
နဲနဲအရည်လေးတွေစိုလာတော့ ဆောင့်ချက်လေးတွေ ပြင်းပေးလိုက်တယ် ။
“အ..အ…အီးးး.”
“ရှီးးးးးး…..”
“ဟင့်….အ..အင့်..”
ဆောင့်ချက်လေးတွေ မြန်လာတော့ အသံတွေကပိုကျယ်လာတယ် ။
“အ..အမလေးးးး”
“အ..အ..အားးးး”
“ရှီးးးး….”
မတ်တပ်ရပ်ဆိုတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုအားပါတယ် ။ သူလဲ ပလက်လှန်တာထက် ပိုဖီးလာသလိုပဲ
ဖီးတက်ပြီး အော်တာ ညံ့နေတာ ။
“ဟင့်…အီးးးးး”
“အင့်…မရ..တော့…ဘူးးး”
“အ…..မ….လေးးးးလေးးးး”
ဒီ ဒီဇိုင်းလိုးရတာပိုကောင်းတယ် ။ ဆောင့်ရတာလဲအားပါတယ် ။ ခံရတဲ့သူလဲထိတယ် ။ အဖုတ်လေးနဲ့လီးကထွက်တဲ့အသံလဲ ပိုကျယ်တယ် ။ ဆောင့်တဲ့သူလဲအားရတယ် ။ စိတ်ရှိလက်ရှိ အားပါးတရဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ မိုးလေး ဆို အော်ရင်းနဲ့ နောက်ပြန်တောင်ပြန်ဆောင့်လာတယ် ။
တအားကောင်းလာပုံပဲ ။ သူပီးခါနီးတော့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး စိတ်ရှိသလောက်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ လီးထိပ်မှာ ပူခနဲ ဆောက်ရည်လေးနဲ့ထိတဲ့ချိန်ပဲ လရည်တွေလဲထွက်ကုန်တယ် ။ ကျနော်ဆောင့်တာ ဖြေးဖြေးချင်းနဲ့ ရပ်လဲရပ်ရော မိုးလေးခမျာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေလဲသွားတာ ထိန်းပေးရသေးတယ် ။
နှစ်ယောက်သား ထိုင်နေရင်း တယောက်နဲ့တယောက် တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ် ။ အမောပြေတော့ သူ့ကိုအသာလေးဆွဲထူတော့
“တအားလုပ်တာပဲ…..သေတော့မလားမှတ်ရတယ်”
“ချစ်တာကိုး ကလေးရ”
“ချစ်တာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး….လူသတ်နေတာကျနေတာပဲ”
လိုးနေတုန်းကတော့ သူကတောင်နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေပြီးတော့ ။ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပါဘူး သူ့ကိုပဲရေချိုးပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ခုတင်ပေါ်ပြန်သွားပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။
ခနနေတော့ သူရော ကျနော်ရော မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ နိုးလာတော့ သူက ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာ မနိုးသေးဘူး ။ နွမ်းနွမ်းဖပ်ဖပ်လေး အိပ်နေတဲ့ သူ့ကို သနားသွားတယ် ။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၅ နာရီ ကျော်ကျော်လေး ။ ၆ နာရီထိုးခါနီးတော့ နိုးလာတယ် ။
“ထတော့လေ…ချစ်မိုး”
“ထချင်သေးဘူး….ဗိုက်တွေတအားအောင့်နေတယ်”
“ဟင်…လေအောင့်တာလား…ဆေးသွားဝယ်မယ် ခနစောင့်နော်..မိုးလေးးး”
“အာာာ…အဲ့တာမဟုတ်ဘူး…”
“ဟင်..ဘာလဲ..ဘာဖစ်တာလဲ”
“ဟာ….ရှင့်ကြောင့်…ရှင့်ကြောင့်….ရှင်တအားလုပ်လို့…”
ပြောပြီး မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲလာဖွတ်ထားတယ် ။ သူ့ကိုတင်းတင်းလေးဖက်ထားရင်း
“အင်းပါ…ညကျရင် ဖြေးဖြေးလေးပဲလုပ်မယ်နော်”
“ဟာ…တော်ပီ….လုပ်တော့ဘူး”
“ဟားဟားဟား…..ဟုတ်ပါပီ ချစ်မိုးရယ်….မလုပ်တော့ဘူး..ကျေနပ်ပြီလား”
“တကယ်နော်…”
“တကယ်..နှစ်ကယ်..ဆယ်ကယ်..ကျေနပ်ပြီလား”
ဆိုတော့ ကျနော့ကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ သူ့ကိုပွေ့ချီပြီး ရေတခါချိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ပိပိလေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင် ညီတော်မောင်က တောင်လာတော့
“ဟာ စားရလေလေ ငတ်လေလေပဲ ဒီကောင်တော့”
လို့ပြောတော့ ။ ကြည့်ပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ရီတာ
ချစ်စရာလေးဗျာ ။ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြီးတော့
“ညစာသွားစားရအောင်”
လို့ပြောတော့
“အင်း..သွားမယ်လေ” တဲ့
အဲ့တာနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေ ပြန်ချွတ်ပလိုက်တော့ ။
“ဟာ …မလုပ်နဲ့..ဗိုက်ကတအားအောင့်နေတာ”
“အင်းပါ… အဝတ်လဲပေးမလို့” ဆိုတော့ ငြိမ်ပြီးနေတယ် ။ မနက်က ဝယ်လာတဲ့ ထဲက ဂါဝန်အဝါလေး ထုတ်လိုက်တော့
“ဟာ..မဝတ်ချင်ဘူး..”
“မဝတ်ရင်”
လို့ဆိုပြီး သူ့ကိုခုတင်ပေါ် ပလက်လှန်လိုက်တော့ ။
“အာ ဝတ်မယ်..ဝတ်မယ်”
စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာလေးနဲ့ ဂါဝန်အဝါလေးနဲ့ ကလေးလေးကျနေတာပဲ ။ ဂါဝန်ဆိုတာ မိန်ကလေးတော်တော်များများမှာ ရင်နဲ့တင် သိပ်မပေါ်တဲ့ အဝတ်အစားပါ ။ ဒါပေမယ့်မိုးလေးအတွက်တော့မဟုတ်သလိုပဲ ။ အလှတွေက ထင်းနေတာ ။ သူ့လက်လေးဆွဲပြီး
“ဘာစားချင်လဲ..တရုတ်စာလား ကုလားစာလား” လို့မေးလိုက်တော့ ။ ဘုရားပွဲက အကြော်စားချင်တယ်တဲ့ ။ သူ့ကိုကားပေါ်တင်ပြီး ဟော်တယ်ကောင်တာပြန်လာလိုက်တယ်
ပြီးတော့ ဆွဲကြိုးလေးဖြုတ်ပြီး ဘာညာနဲနဲပြောလိုက်တော့ တာဝန်ခံရောက်လာပြီး ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ် ။ ကားဆီပြန်လာပြီး ဘုရားဖက်မောင်းလာခဲ့တယ် ။ အောင်ချမ်းသာကုန်းထိပ်ရောက်တော့ ည ၈ နာရီလောက်။ ကားတွေကပိတ်နေတာ တအားပဲ ။
“ချစ်မိုးလေး…ဝေါ့ကီတော့ကီနဲ့ သွားရအောင်”
“ကားက ထားခဲ့လို့ရမလား”
“အေးဆေးပါ”
လို့ပြောပြီး မှတ်တိုင်နောက်က အသိအိမ်မှာ သွားထားလိုက်တယ် ။ အသိအိမ်က အံသြလို့ ။ ဟီးဟီး ကိုယ်ကလဲ အဲ့လိုဖစ်စေချင်တာလေ ။ ကောင်မလေးချောချောနဲ့ လာတယ်ဆိုတာ ကြွားချင်နေတာ ။
မိုးလေးကတော့ ရှက်လို့ပေါ့ ။ ထွက်လာတော့ သူ့လက်လေးဆွဲရင်း လျှောက်လာတယ် ။ ၁၈ ကုန်းထိပ်ရောက်တော့ ဗြုန်းခနဲ ကျနော့လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ရပ်သွားတယ် ။
“ဘာလို့လဲ ချစ်မိုး…ဘာဖစ်လို့လဲ”
“ဟို..ဟို..သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့လို့”
ဇဝေဇဝါနဲ့ ပြောတော့
“တွေ့တော့ဘာဖစ်လဲ”
ကျနော်မေးတာမဖြေ
“ဘာလို့လဲမသိဘူး..နှုတ်တောင်မဆက်ဘူး”
ကျနော် ခွီးခနဲ ရီလိုက်ရင်း
“ မိုးလေးခုလို ဝတ်လိုက်ရင် ဘယ်သူမှမမှတ်မိနိုင်ဘူး…ကိုကိုတောင် သိပီးသားမို့”
“ဟုတ်လို့လား”
မယုံရဲတဲ့ လေသံနဲ့မေးတယ် ။
“စောင့်ကြည့်လေ” လို့ပြောရင်း ဆက်လျှောက်လာခဲ့တယ် ။ ဘုရားပွဲထဲရောက်တော့ ဘေးနားကဖြတ်သွားတဲ့သူတိုင်း ကြည့်နေတာ သူမခံနိုင်တော့ပဲ
“မုန့်စားမယ်လေ”
လက်မောင်းကိုလှုပ်ပြီး ကလေးငယ်လိုပြောတယ် ။ ကျနော်သိပါတယ် သူရှက်နေတယ်ဆိုတာ ။
သူပုံစံလေးက ဒီလောက်လှပြီးချစ်စရာကောင်းနေတာ ကြည့်ကြမှာပေါ့ ။ သူ့ကို သနားတာနဲ့ပဲ အကြော်ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ။ ထိုင်စမှာမသိ နဲနဲကြာခါမှ
“အယ်….”
“ဘာဖစ်ပြန်ပီလဲကလေးရဲ့”
“ဒီမှာတည်းမယ့်အိမ်က သူလေ မိုးလေးသူငယ်ချင်း ….ဘယ်ကြည့်နေတာလဲ ဒီဘက်မှာ တီရှပ်အပြာနဲ့”
“အော်”
လို့ပြောရင်း လာချပေးတဲ့အကြော် စားနေလိုက်တယ်။ နဲနဲထိုင်တာကြာလာတော့ သူ့ကိုမမှတ်မိတာ ယုံကြည်လာပုံပဲ ။ လူကနဲနဲ ရွှင်ရွှင်ပြပြ ဖစ်လာတယ် ။
“ဟိုဖက်လျှောက်ချင်တယ်”
“ဒီဆိုင်ထဲခန”
ဟိုသွားမယ် ဒီသွားမယ် ဟိုမုန့် ဒီမုန့်နဲ့ ကျနော့လက်မောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ဘုရားပွဲထဲမှာ ဘယ်နှခေါက်မှန်းမသိ ပတ်လိုက် မုန့်စားလိုက်နဲ့ ပြန်တော့ ၁၁နာရီထိုးခါနီးနေပီ
လမ်းလျှောက်ပြန်လာရင်း ၁၈ ကုန်းထိပ်ရောက်တော့ မိုးလေး ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး
“ပျော်လား…ကလေးလေး”
“အင်းးးး”
တဲ့ လေးတွဲတွဲပြောတယ် ။ ပုခုံးလေးဆွဲပြီး နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ဘာမှမပြောဘူး ။ လသာသာမှာ ချစ်သူပုခုံးလေးဖက်ပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ တကယ်ကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ်ဗျာ ။
ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ ၁၂ နာရီထိုးတော့မယ် ။ အဝတ်တောင်မလဲပဲ သူ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပလိုက်တယ် ။ မနက် ၅ နာရီလောက်မှာကျနော်နိုးတော့ သူကကလေးငယ်တယောက်လို ငြိမ်ငြိမ်လေး အိပ်နေတုန်း။ အရမ်းအပြစ်ကင်းတယ် ။ ချစ်စရာလဲကောင်းတယ် ။ နဖူးလေးနမ်းလိုက်တော့ လွန့်လာပြီး
“ဘယ်နှယ်နာရီထိုးပြီလဲ”
“၅ နာရီခွဲ”
“အစောကြီးရှိသေးတယ်”
“အင်း “
လို့ပြောရင်း သူ့ပိပိလေးဆီ လက်လှန်းလိုက်တော့
“အာ…စောစောစီးစီး”
“စောစောစီးစီး လင်းအားကြီး တချီဆွဲပေး ကျန်းမာရေးတဲ့”
“ဟာ…ခစ်ခစ်..အိပ်ချင်တာတောင်ပြေသွားပီ..ပေါက်တက်ကရတွေ”
ဂါဝန်လေးကို သာသာလေးလှန်ပြီး ပိပိလေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက်တော့
“တကယ်မလွယ်ဘူး”
လို့ပြောရင်း တစောင်းလေးကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ် ။ ပင်တီလေးထဲ လက်ထဲ့ပြီး အကွဲလေးတိုင်း ရွရွလေးဆွဲပွတ်လိုက်တော့ ပေါင်လေးကားပြီး
“ဟင့်…ယားတယ်”
အစိလေးကို ပွတ်နေရင်း
“အရမ်းယားလား”
“အင်း…ဟင့်…အထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး”
ပင်တီလေးချွတ်လိုက်တော့ ဖင်လေးကြွပေးတယ် ။ ဂါဝန်ပါတခါတည်းချွတ်လိုက်တယ် ဘော်လီရော ။သူကတော့ ကျနော့ကို ကြည့်နေတယ် ။ ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိဘူး ။ ကျနော်မပြောတက်ဘူး အဲ့အကြည့်ကို ။ ကျနော့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်တော့ အလိုက်သင့်လေးကားပေးတယ် ။
သူ့ပေါင်လေးတွေ ဆွဲထောင်လိုက်တယ် ။ ညီလေးက စောစောစီးစီးဆိုတော့ လူမနိုးခင်ထဲက ရယ်ဒီဖစ်နေတာ တုတ်တချောင်းလိုကိုတောင်နေတာ ။ ပိပိပေါက်မှာ တေ့လိုက်တော့
“ဖြေးဖြေးနော်”
“အင်း”
သာသာလေးပဲ လုပ်ပါတယ် ။ မိုးလေးရဲ့ ကောင်းတဲ့အကျင့်က သိပ်ဆွစရာမလိုပဲ အရည်ထွက်တာ ပြီးတော့ ဝင်သွားတာနဲ့ တအားညစ်ထားတာ ။ ဘယ်ချိန်လိုးလိုး တင်းကြပ်ပြီးတော့ကို ကောင်းတာ
။ သိပ်မကြာပါဘူး ။
“ဟင့်…အင့်”
“အ..အင့်”
“ရှီးးးးး”
“ဆောင့်လေ…အ..အင့်”
“နာနာလေး….အ..အ”
“ရှီးးးးအ..အမလေးးး”
“အီးးးးး”
“မြန်မြန်….မြန်မြန်”
သူကောင်းနေပီ ပီးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခပ်တင်းတင်းအညစ်ခံထားတဲ့ လီးက မထိန်းနိုင်တော့ ။ ဆောင့်ချက်တွေ စိတ်တိုင်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ထုံးစံတိုင်း အသံတွေက ညံ့လာတယ် ။
“အင်…အင်.”
“အီးးးးးး”
“ရှီးးးးးး”
“အင့်…ဟင်”့
“အမေ့…”
“အ…မလေးးးးးး”
“မရတော့ဘူးးးးးးး”
“မြ…မြန်မြန်…..”
“အီးးးးးးးး”
“အမလေးးးးးးလေးးးး”
“အ…အ…အ….အီးးးး”
“အမေရေ….”
“အီးးးးးးးးးး”
သူပီးတဲ့ချိန်ပဲ တအားညစ်ထားခံရတဲ့ ကျနော်လဲ မထိန်းနိုင်ပဲ ဆီးအိမ်ချင်းတဖန်းဖန်း ရိုက်အောင့်ဆောင့်ရင်း ထွက်ကုန်တယ် ။ အမောပြေတော့
“တအားလုပ်တာပဲ…ဟင့်ဟင့်..နာနေပီ”
“မိုးလေးပဲ မြန်မြန်လေးလုပ်ဆို”
“ဟာ….ဘာမှပြောဘူး”
ဘာမှမပြောတော့ပါဘူး ။ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာတယ် ။ တင်းတင်းဖက်ထားရင်းနဲ့
“ချစ်တယ်ကလေးရာ”
“……”
“ကိုကို့ကို ချစ်တယ်လို့မပြောတော့ဘူးလား”
“……..”
“ဒီနေ့ပြီးရင် ဘုရားပွဲကပြီးတော့မှာ တခွန်းလောက်တော့ပြောပေးပါ့လားကလေးရာ”
“မိုးလေးကိုယ် မိုးလေး မသေချာသေးပဲ မပြောချင်ဘူး ။ ပြီးတော့ ကိုကို့ အချစ်ကိုလဲ မယုံရဲဘူး”
ကိုကိုလို့ခေါ်တာ ပထမဆုံးပဲထင်တယ် ။ နာထဲကိုချိုနေတာပဲ ။ ထပြီးတော့ တောင်ကြီးကပြန်လာတဲ့ နေ့မှာ လုပ်ခဲ့တဲ့ လက်စွပ်ဘူးလေးယူလိုက်ပြီး
“မိုးလေးကို စလုပ်ခဲ့တဲ့နေ့ကနေစပြီး မိုးလေးက ကိုကို့ဇနီးသွားပီ ။ ဒါ မိုးလေးနဲ့ ကိုကိုနှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်ပေါ့..နော်”
ဘူးလေးဖွင့်ပြီး ဒူးထောင်ရင်းပြောတော့ ယောက်ကျားဝတ်လေးယူပြီး ကျနော့လက်မှာစွပ်ပေးတယ်။ပြီးတော့ သူ့လက်ကလေးကို ကမ်းတယ် ။ ကျနော် လက်စွပ်ကလေးယူပြီး သူ့လက်မှာ စွပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်လာပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ တော်တော်လေးကြာမှ သူ့ကိုယ်လုံးလေးတုန်နေလို့
“မိုးလေး..မိုးလေး…ဘာဖစ်တာလဲ”
မဖြေဘူးဗျာ ။ အတင်းပဲ ကျနော့ကို တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းတယ် ပြီးတော့ ဖက်ပြီး ငိုပြန်ရော ။ ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ပြီးဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ ငြိမ်နေမိတယ် ။ သေချာတာတော့ သူနဲ့ ကျနော့ ချစ်သူတွေထက် ပိုပြီး တွယ်တာနေကြတယ်ဆိုတာပဲ ။
အဲ့နေ့ညက နာနေပီဆိုပီး ပက်လက်လှန်ပြီးတချီ ၊ လေးဘက်ထောက်ပြီးတချီ ၊ အပေါ်ကနေခွပြီးတချီ ။ ၃ ချီပြီးမှ ပန်းပန်းနဲ့ အိပ်သွားတယ် ။ ကျနော်ကတော့ တရေးနိုးပြီးထဲက မအိပ်တော့ပါဘူး ။ သူကိုရင်ခွင်ထဲမှာထားပြီး အိပ်ရမှာနှမျောလို့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေလိုက်တယ် ။ မိုးလင်းတော့ နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုးပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။
ကားပေါ်မှာ ကျနော့ပုခုံးလေးကိုမှီလို့ ။ မနက်စာစားတော့လဲ တီးဆိုင်ထဲမှာ မရှက်ပဲ ကျနော့လက်မောင်းကို တင်းတင်းလေးဖက်လို့ ။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့
“ရပ်လိုက်တော့…ဒီမှာဆင်းမယ်”
ကားရပ်ပေးလိုက်တော့ ဘယ်ညာလျှောက်ကြည့်နေတာနဲ့ ဘာလဲဟဆို ကိုယ်လဲလိုက်ကြည့်မိတာပေါ့။ အဲ့ချိန်မှာ ကျနော့ပါးပြင်မှာ နွေးခနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တခစ်ခစ်နဲ့ရီရင်းပြေးထွက်သွားတယ် ။
ရင်ထဲမှာ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ဗျာ အေးခနဲ အေးခနဲ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ။ မြင်းကွင်းထဲ ဝင်လာသမျှ အားလုံးလှပသွားတယ်ဗျာ ။
ရုံးရောက်တော့ ပျက်ကွက်ရက်တွေက အလုပ်တွေက တန်းစီနေတယ် ။ ခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ဘူး ။ နေ့လည် ထမင်းစားတောင်ခနလေးပဲနားလိုက်ရတယ် ။ ည ၈ နာရီလောက်မှ အလုပ်က ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ ၉ နာရီထိုးတော့မယ် ။
ရေချိုးပြီး ညစာတောင်မစားနိုင်ဘူး ။ အဲ့လိုနဲ့ ၃/၄ ရက်လောက် နပန်းလုံးလိုက်ပြီး အလုပ်ကို ကိုယ်ကပြန်နိုင်သွားတယ် ။ မိုးလေးနဲ့ မတွေ့ရတော့ အရမ်းလွမ်းတာပဲ ။ ဘယ်လိုချိန်းရမှန်းလဲမသိဘူး
တွေ့ချင်တာလဲ တပိုင်းသေနေတယ် ။ စနေနေ့ နေ့တပိုင်းဆင်းပြီး ပြန်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ ထမင်းဝင်စားပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ် ။ အိမ်ရောက်ပြီး ၁ နာရီလောက်နေတော့ နောက်ကနေ တင်းတင်းဖက်ထားတာ ခံလိုက်ရတယ် နာမည်မခေါ်ရဲဘူး ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းနဲ့
“ အကြွေးတွေများပီနော် ကိုကြီး”
ဆိုမှ စိုးလေးမှန်းသိတယ် ။ အသာလေးလှည့်လိုက်တော့ စိုးလေးရယ် ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြည့်နေတာ ။ ခုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ၂ ချီ ဆက်တိုက်ဆွဲပလိုက်တယ် ။ စိုးလေးတော်တော် ဟိုက်သွားမှ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ် ။ ပြန်ထွက်လာတော့ သူဝင်သွားတယ် ။ သိပ်မကြာပါဘူး ပြန်ထွက်လာတယ် ။ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်းနဲ့ ပြောတယ်။
“ကိုကြီး ….စိုးလေးမနက်ဖန် ညောင်လေးပင် သွားရမှာ အဲ့တာလာနှုတ်ဆက်တာ ..ခစ်ခစ်”
“အော် ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”
“တလလောက်ကြာမယ် တက္ကသိုလ်တွေ ဖွင့်မှပြန်လာမှာ “
ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်နေတာ တရန်တော့ အေးပြီးပေါ့ ဟီးဟီး။ အပြင်မှာတော့ မှင်သေသေနဲ့
“တလကြီးတောင်လား”
“အင်းလေ အဲ့တာကြောင့် လာကျွေးတာပေါ့ စားလို့ဝလား ခစ်ခစ်”
“ဝရမှာပေါ့ စိုးလေးပြန်လာမှ အမုန်းစားတော့မယ်”
စိုးလေး မျက်နှာက တည်တည်လေးဖစ်သွားတယ်
“ကိုကြီး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ပြောစရာရှိသေးတယ်”
“အင်းပြောလေ မဆိုးပါဘူး”
ခနငြိမ်နေပြီးမှ
“စိုးလေးနဲ့ ဒီလိုနေတာကို အစွဲလန်းကြီး တခု မဖစ်စေချင်ဘူး ဘယ်လိုပြောရမလဲ ကိုကြီးရာ
Sex ကိစ္စအနေနဲ့ပဲ ပက်သက်တာမျိုးဖစ်စေချင်တယ် ကိုကြီးကို ခုချိန်ထိ ချစ်သူတယောက်လို ယောက်ကျားတယောက်လို စိုးလေးရင်ထဲမှာမခံစားမိဘူး ကိုကြီးရင်ထဲမှာလဲ အဲ့လို မခံစားစေချင်ဘူး
စိုးလေးပြောတာရှုပ်နေမလား”
ဒီကကောင်ကလေ ထပြီးတော့ ကခုန်ပလိုက်ချင်တာ မကောင်းတက်လို့ သူ့ကိုလိုးနေတာ မသိစေချင်ပါဘူး မိုးလေးကို စပြီးလွန်ပြီးထဲက ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပက်သက်ချင်တော့တာ ကိုယ်ပဲသိတယ်လေ ။
“သဘောပေါက်တယ် စိုးလေး၊ ကိုကြီးတို့ကြားမှာ sex တခုပဲထားမယ်လေ ကျန်တဲ့ချိန် မောင်နှမပေါ့
အဲ့လိုဆိုဖစ်မလား “
“ဝါး…..သင့်ခ်ယူ ကိုကြီး အဲ့လိုမျိုးပဲပြောတာ ကိုကြီး လိုချင်တဲ့ချိန်ပြော စိုးလေးလာခဲ့မယ် စိုးလေးလိုရင်လဲ ကိုကြီးကပေး စိုးလေးတွေးထားတာတော့ စိုးလေးချစ်တဲ့သူနဲ့မတွေ့ခင်ထိပေါ့ “
“အိုကေ စိုးလေး”
“ဒါဆို ဘိုင့်နော်”
“အင်း တာ့တာ”
အမလေးဟဲ့ ငါ့ဘုန်းတွေ တော်တော်ကြီးနေပါ့လား ဘယ်လိုအကြောင်းပြရမလဲ ခေါင်းချောက်နေတာ
အော်တိုကို ပြတ်သွားတာ ဟီးဟီး ။ ၁၇ နှစ်ထဲဝင်ရုံပဲရှိသေးတဲ့ ကောင်မလေးက အဲ့လိုသဘောမျိုးတဲ့။အရမ်းပျော်သွားတယ် ။သူပြန်လာရင်လဲ ကိစ္စမရှိပါဘူး ။ အဲ့ချိန်ဆို ဘိုးတော်မိသားစုဒီရောက်နေလောက်ပီ ။ ပြတ်ကရောပေါ့ ။ ညနေ ၆ နာရီလောက်ကျတော့ အပြင်ထွက်လာခဲ့တယ် ။ မိုးလေးနဲ့ စိုးလေးကတော့ ထုံစံတိုင်း ထွက်လာတယ် စိုးလေးက လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး မိုးလေးက လှမ်းကြည့်တယ် ခနလေးပါ ။
မြင်လိုက်တဲ့ ကျနော်ကတော့ အဲ့ဒိခနလေးနဲ့ပဲ အရာအားလုံးပြည့်စုံသွားတာပါ။ ညကျတော့ စိုးလေးဆီက ဖုန်းလာတယ် ဖုန်းမဆက်နဲ့နော်တဲ့ မိုးလေးဆီမှာထားခဲ့မှာတဲ့ တော်ကြာပြသနာတက်နေမှာစိုးလို့တဲ့ အောင်မလေး စိုးလေးရယ် ရွှေကွပ်ထားလိုက်ချင်တယ် တကယ်ပါ ။
မနက် ၉ နာရီလောက်ကျမှ အိပ်ယာကထလာတယ် ။နိုးတာကရနာရီလောက်ထဲကပါ ။မထချင်သေးလို့နှပ်နေတာ ။ အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားလို့ ဖွင့်လိုက်တော့ မိုးလေး ။ ထုံစံတိုင်း ရှပ်ဖားဖားကြီးနဲ့ စတိုင်ဘောင်းဘီပွပွဝတ်လို့ ။ ကျောပိုးအိတ်လေးနဲ့
“လာလေ..ကလေးလေး”
ဘာမှမပြောပဲ ဝင်လာတယ် ။ ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးမှ
“ခုမှနိုးတာလား”
“ဟုတ်ဘူး နိုးတာကြာဘီ မထချင်သေးလို့ “
“အပျင်းပဲ”
“ဘာ..”
စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ကျနော့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတယ် ။ ကော်ပီဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ နောက်ကနေလိုက်ဝင်တော့ သူက ခပ်တည်တည်နဲ့ ကျနော်တိုင်ပင်မှတ်ခဲ့တဲ့ နာရီလေးကို အချိန်စမှတ်တယ်
“အပြင်သွားမလို့ လိုက်မှာဆို ၁၅ မိနစ်အချိန်ရမယ်”
ပြောပြီး ခပ်တည်တည်ပဲ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ထွက်သွားပြီး စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်တယ် ။ အောင်မလေးဗျာ တသက်နဲ့တကိုယ် အဲ့လောက်လောကြီးပြီး ရေချိုး၊အဝတ်စားဝတ်တာမရှိဖူးပါဘူး ။
အားလုံးပြီးတော့ ၁၃ မိနစ် ။
“တော်တယ်”
ဆိုပြီး ကျနော့ နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲနမ်းတယ် ။ချစ်လိုက်တာဗျာ အဲ့လိုဆုရမယ်ဆို ဒီကောင်တော့ တတိယကမ္ဘာစစ်ကို တယောက်ထဲစိန်ခေါ်ပလိုက်ချင်တယ် တကယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့ကားထဲဝင်ပြီး လှဲနေတယ်။ကျနော်က မောင်းသူနေရာထိုင်တော့
“လမ်းမှာအသိတွေနဲ့ တွေ့ရင်မရပ်နဲ့နော်”
မျက်နှငယ်လေးနဲ့ ။ စချင်တဲ့စိတ်ပေါ်လာပေမယ့် သနားလို့မစတော့ပါဘူး ။ မောင်းလာရင်း ရပ်ကွက်အပြင်ရောက်တော့
“ပြောချစ်မိုးလေး ဘယ်ကိုပို့ပေးရမလဲ”
“သန့်စင်ခန်း”
“ဟင်..ဘာရယ်”
“သန့်စင်ခန်း..သန့်စင်ခန်း . လက်ထရိမ် .အိမ်သာ….သိပီလား…ပြောရတာမောတယ်”
သူမောသလို ကိုယ်လဲဦးနှောက်စားတာပဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး အီးပါချင်တာ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ် ပြောမနေချင်တာနဲ့ပဲ ရွှေဘုန်းပွင့်ဘုရားဆီကိုမောင်းလာခဲ့တယ် ။ ဘုရားရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်တော့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်တယ် ။
“ဘုရားထဲမှာ ရှိတယ်”
ပြုံးစိစိနဲ့ ဆင်းသွားတယ် ။ ကိုယ်လဲလိုက်ဆင်းပြီး ပန်းဝယ်နေလိုက်တယ် ။ တော်တော်ကြာတယ် ထွက်မလာနိုင်တာနဲ့ နေ့နံထောင့်သွားပြီးလျူလိုက်တယ် ။ လျူပြီးလို့ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ဘုရားကိုကြည်ညိုနေတုန်း ကောင်မလေးတယောက် ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ကန်တော့တယ် ။
မကောင်းတက်တာနဲ့ ဘေးနဲနဲတိုးပေးလိုက်တယ် ။ လိုက်တိုးတယ် ။ ဘာလဲဟ နဲနဲတင်းပြီးကြည့်လိုက်တယ် ။ မိုးလေးမြင်သွားပြီး တမျိုးထင်တာမခံနိုင်ပါဘူး ။ သူက ကန်တော့ပြီးပြန်ကြည့်တယ် ။ အယ်…မိုးလေးပဲ ဟီးဟီး ။ကိုယ့်ချစ်သူတောင် ကိုယ်မမှတ်မိ ။ မှတ်မိချင်စရာလဲမရှိ ။
တီရှပ်အဖြူ အကြပ်လေးနဲ့ စကပ်လိမ်မော်ရောင် ဝဲဝဲလေးနဲ့ ။မျက်နှာကအလိမ်းအချယ်မရှိ ပကတိတိုင်းကို ပြောင်ရှင်းပြီးလှနေတာ ။
လှလိုက်တာ ရင်တွေရဲ့ အမို့အမောက်က ပီပီပြင်ပြင်ထွက်လာတယ် ။ စကပ်လေးကလဲ ဗိုက်ကိုမျော့ကြိုးပြားကြီးနဲ့ အုပ်ထားတော့ နဂိုထဲက အဆီပိုမရှိတဲ့ဗိုက်ကလေး ဆိုတော့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လေး။ တင်နေရာမှာလဲ စကပ်ပွပွလေးက အုပ်မထားနိုင် ကားထွက်လာတယ် ။
“ဘာလဲ အနားကပ်ထိုင်တာမကြိုက်လို့လား”
“ဟီးဟီး ချစ်မိုးလေးက အရမ်းလှနေတော့ မမှတ်မိဘူး ဒိပြင်ကောင်မလေးမှတ်လို့”
“အလျောက်ကောင်းလို့နော် ဟွန့်”
အမလေးနော် ကြောက်နေရပါ့လား ။ ဘာပဲပြောပြော ချစ်သူလေးကိုချစ်ပါသည် ။ ဘုရားကို တပတ်ပတ်ပြီးကားဆီပြန်လာတော့ လက်မောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ရင် ပခုံးကိုမှီပြီး လိုက်လာတယ် ။ ကားပေါ်ရောက်တော့လဲ မှီထားပြန်တယ် ။ ချစ်စရာလေး ချစ်တယ်လို့ မပြောတာကလွဲရင် ချစ်သူတွေထက်တောင် ချစ်နေသလိုပဲ ။
“ဘယ်သွားမှာလဲ ချစ်မိုးလေး သွားမယ့်နေရာပြော”
“သွားချင်တဲ့နေရာသွား”
မှတ်ဟ ချစ်မိုးလေး ငါနဲ့လည်ဖို့ထွက်လာတာပဲ ။ ပျော်လိုက်တာ ကြည်နူးသွားတယ် အလိုက်သိတဲ့ချစ်သူလေးကြောင့်ပေါ့ ။ ကစားကွင်း ၊ ပန်းခြံ၊ ရုပ်ရှင် အကုန်ပို့ပေးလိုက်တယ် ။
သူပျော်နေတာ ကလေးတယောက်လိုပဲ ။ အရာရာ အပြစ်ကင်းပြီး ဖြူစင်နေတာ ။
ချစ်သူလေးပျော်နေတာမြင်တော့ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ်နဲ့ ကြည်နူးနေမိတယ် ။တနေကုန်လည်ပြီး ညနေ၄နာရီလောက်မှ ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ရပ်ကွက်ထိပ်ရောက်တော့
“ချစ်မိုး ဘယ်မှာဆင်းမလဲ”
“မဆင်းဘူး ခိုးရာလိုက်လာတာ” ဆိုပြီး ကျနော့ကိုကြည့်နေတယ်
“ဟာ…မိုး…မိုးလေး တ.တကယ်ပြောတာလား…အဲ့တာဆို ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့နော်..ဟုတ်လား ပျော်လိုက်တာ”
ထိန်းမရတဲ့အပျော်တွေက မြစ်တစင်းလို စီးဆင်းသွားတယ် ။ မိုးလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေနဲ့ အပျော်တွေ တန့်ခနဲပဲ
“မိုးလေး ဘာဖစ်လို့လဲ မပြန်တော့ဘူးလေ မကွေးကို တခါထဲသွားမယ် ဟိုရောက်မှ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ပြန်အပ်ခိုင်းမယ် “
“ဘာမှမဖစ်ပါဘူး အိမ်ကိုပဲမောင်းပါ”
“အင်း”
မအင်းချင်အင်းချင်နဲ့ အင်းလိုက်ရတာ ။ ဘာလေးမှန်းကိုမသိ ။အိမ်ထဲရောက်တော့ မှ ကျနော့ကို ဖက်နမ်းတယ် ။ တမှတ်ရသွားပီတဲ့ ။ ဘာလို့လဲမေးလိုက်တော့။
ခုနက စမ်းတာတဲ့ တောင်တောင်မြောက်မြောက်ပြောနေရင် မချစ်ဘူးလို့ မှတ်မှာတဲ့ ။ အန် သေဟ ။
ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပီ ပြောတယ် တိုးတိုးလေး ။ တပတ်စာ သဘောရှိတဲ့ နောက်အပတ်ဆို မီးနီပဲတဲ့ ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ။ ချစ်ပီးရင်း ချစ်တယ်။
အနမ်းတွေလွှတ်ရင်း အဝတ်တွေ တခုချင်းကွာကုန်တယ် ။ ခုတင်ပေါ်ချစ်သူလေးကို တင်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပါလိုက်တက်တယ် ။ ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေးကားပေးတယ် ။ အဖုတ်လေးမှာ လီးကြီးကိုတေ့လိုက်တော့
“ဖြေးဖြေးနော်”
မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ် ။ ဖြေးဖြေးလေးပဲ ထဲ့တယ် ။ တရစ်ချင်းပေါ့။ချစ်တေးသံလေးထွက်လာတယ်။
“ရှီးးးးးးးကြပ်တယ်ကွာ”
ဖြေးဖြေးချင်းပဲ စ လိုးတယ်။
“အားးးးးး”
“ရှီးးးးးးးးး”
“အင်းးးးး”
“ရဘီ လုပ်တော့”
၃၉ ဗိုက်ပူကြီးလို အရှိန်နဲနဲတင်လိုက်တယ်။
“အင်း..”
“အ”
“မြန်မြန်လေးး….”
၁၈၄ ပါရမီလောက် ထပ်တင်လိုက်တယ်
“အားး”
“အီးး..အ…အ”
“ရှီးးးးဟင်”
“အမလေးးးး”
၄၈ အထူးလောက် ထပ်တင်လိုက်တယ် ။ လီးတချောင်းလုံးလဲ ကြပ်ထုတ်နေပီ
“အင်းးး..ဟင်းးးဟင်း”
“ရှီးးးးး”
“မရ..မရတော့ဘူးးးးးးးး”
“အမေရေ…..”
“အမလေးးးလေးးး”
“အီးးးးးးးး”
မိုးလေးက ဖီးတက်လာလေ အဖုတ်လေးက တအားညှစ်လာလေလေပဲ ။သူလဲပန်းဝင်ရော ပြိုင်ကားတစီးရဲ့ အရှိန်တင်ရင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ကျနော်လဲ ပီးသွားတယ်။ ဆီးအိမ်ချင်း ကပ်နေအောင်ဖိထားရင် သူကို အနမ်းတွေ တရစပ်ပေးမိတယ် ။
အမောပြေတော့ သူက ကျနော့ကို ဖက်ထားတယ် ကျနော်လဲ သူကိုဖက်ထားရင်း အတွေးတခုဝင်လာတယ် ။
“ချစ်မိုးထ”
“ဘာလဲ ရေချိုးပေးတော့မလို့လား”
“အင်း….ပြီးတော့ ကိစ္စရှိသေးတယ်”
“ရေချိုးခန်းထဲမှာ မလုပ်ဘူးနော် ကြောက်တယ် အရမ်းနာတာ”
“အင်းပါ ကလေးရဲ့”
ရေချိုးခန်နးထဲရောက်တော့ ကျနော့ အမွှေးတွေရိတ်တဲ့ ဂျုပ်လေးယူပြီး သူ့အမွေးတွေ စင်နေအောင် ရိတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက အံသြနေတယ် ။ အားလုံးပြီးသွားတော့ ရေချိုးပေးပြီး ခုတင်ပေါ်ပြန်ပွေ့လာခဲ့တယ်။ ခုတင်ပေါ်ရောက်တော့
“နမ်းမယ်နော်”
“အင်း”
တဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ခေါင်းလေးမော့ပေးထားတယ် ။ ဒီကောင်က အောက်မျက်နှာကို နမ်းတာ ။ တွန့်ခနဲ ပဲ
“ဟာ…ရှီးးးး”
“မလုပ်…နဲ့..လေ”
သူစကားကို နားမထောင်မတော့ပါ ။ သူလဲ တွန်လိန်ကော့ပျံ နေပီး မပြောနိုင်တော့ပဲ ညည်းညူနေရော
အမုန်းကို နမ်းတာ ။ အဖုတ်လေးကဖောင်းဖောင်းလေး အကွဲလေးက ခပ်တင်းတင်းစိနေတယ်အစိလေးကို လျှက်လိုက် အပေါက်လေးထဲ လျှာထိုးထဲ့လိုက် အစိလေးကို စုတ်လိုက် အလုပ်ကို ရှုပ်နေတာ ။ သူ့ခံစားချက်တွေ အဆုံးနားရောက်လာတော့ ကျနော့ခေါင်းကို ဖိထားတာ တအားပဲ ။
အစိလေးကို သကြားလုံးလို စုတ်ရင်း လျှာနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ် ။ လက်ခလယ်လေးကို အပေါက်ထဲ ထိုးထဲ့ကလိရင်းပေါ့ ။ လက်ခလယ်လေးကို လက်တဆစ်သာသာလောက် ထိုးထဲ့ပြီး အပေါ်ဖက်ကွေးတင်ရင်း ဖုထစ်ဖုထစ်လေးကို ကလိပေးလိုက်တော့ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံလာပြီး
အော်တာတအားပဲ။ သူအမောပြေတော့
“ချစ်မိုးလေး….အမောပြေပြီလား”
“အင်း ခနလေးနော်”
မောသံလေးနဲ့ ဖြေရင်း ကျနော့ကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ် ။ ခနနေတော့ နမ်းတယ် နမ်းရင်း အောက်ကို ဆင်းသွားတော့
“မိုးလေး”
အော်သံမဆုံးလိုက်ပါဘူး ။ ညီလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်နေပီ ။ ရေခဲချောင်း တချောင်းလို ပလပ်ပလပ်နဲ့ စုတ်နေတာ ။သူအာငွေ့နဲ့ဆိုတော့ တောင်လိုက်တာမှ အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထလို့။ ကျနော် စိတ်ကို တင်းလိုက်ရင်း
“မိုးလေး တော်ပီလေ”
“ဟွန့် အွန်”
ပလုပ်ပလောင်းသံနဲ့ပြောတယ် ။ နေဟာဆိုပြီး စိတ်လျော့ပြီး မုသွင်းလိုက်တော့ သိပ်မကြာ ပြီးချင်လာတယ် ။ မိုးလေးခေါင်းကို ဇွက်ဆွဲရင်း
“ချစ်မိုး….အ..ရှီးးး”
“ပ..ပီးးးပီးတော့မယ်…”
ပြောခါမှ ပိုစုတ်နေပြီး ဥလေးတွေပါကစားလာတယ် ။ စုတ်နေရုံတင်မဟုတ်ပဲ လျှာနဲ့ပါ လီးထိပ်ကို ကစားလာတော့ မခံနိုင်တော့ပဲ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ပီးသွားတယ် ။ လီကြီးက တဖြေးဖြေး မတောင့်တတောင် အနေအထားအရောက်မှာ အပေါ်ပြန်တက်လာတယ်
“မထွေးဘူးလား”
“နှမျောလို့ မျိုချလိုက်ပီ”
ပြောရင်း မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာဖွက်ထားတယ် ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ။ တညလုံးဗျာ ကိုယ်ကဆွလိုက် သူကတက်လိုးလိုက် သူကဆွလိုက် ကိုကတက်လိုးလိုက်နဲ့ မနက် ၅ နာရီထိုးမှ ရပ်တယ် ။ ဒါတောင် စိုးလေးထားခဲ့တဲ့ ဖုန်းက သူကျောပိုးအိတ်ထဲကနေ အလန်းမည်လာလို့ ။
နို့မို့ဆို မိုးအလင်း ပဲ ။ ၅ နာရီ အလန်းမည်ပြီးတော့ ရေချိုးပေးလေ ဆိုလို့ ချိုးပေးပြီး အဝတ်စားတွေပြန်ဝတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ခပ်တည်တည်ပဲ ခြံစည်းရိုးကျော်ပီး သူခြံထဲဝင်သွားတယ် ။ သူတော့မသိ ကိုကတော့ ခွင့်ယူလိုက်ပြီး တနေကုန်အိပ်နေလိုက်တယ် ။ ညနေကျတော့ ဖုန်းဆက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးညောင်းနေတယ်တဲ့ ။ ဟီးဟီး သူမပြောနဲ့ ကိုယ်တောင်မလှုပ်ချင်တာ ။
အဲ့လိုနဲ့ဗျာ တပတ်မှာတရက်ပေါ့ ရုံးပိတ်ရက်တိုင်းတီးတယ် ။ ဘိုးတော်မိသားစုပြောင်းလာပီး တပတ်လောက်ကြာတော့ သူကို မကွေးခေါ်သွားတယ် ။
အဖေနဲ့အမေက သူကိုချစ်လိုက်တာဗျာ သမီးသမီးနဲ့ ကျနော်တောင် စကားဝိုင်းအပြင်ရောက်သွားတယ်။ သူကလဲသူ ရင်ဖုံးနဲ့ ချိတ်နဲ့ နဲနဲတော့ဖြုံသွားတယ် ။ ကျနော်နဲ့ ပက်သက်ပြီး အလေးနက်တော့ထားသား ။ နှစ်ည အိပ်ပြီးပြန်လာတယ် ။
စိုးလေးပြန်ရောက်လာတော့ တော်တော်အံသြသွားတယ် ။ သူက မိန်းခလေးလိုဝတ်ပြီး သွားကြိုတာလေ ဟိုမမှတ်မိလို့တဲ့။ စိုးလေးနဲ့တော့ အရင်လိုပါပဲ တတွဲတွဲနဲ့ ။ ကျနော်နဲ့ ချိန်းရင် ကျနော့ဖုန်းကို သူဆက်တယ် ။ သူနဲ့ ကျနော့ကြောင်း တရပ်ကွက်လုံး ဘယ်သူမှမသိ ။ ။ ဒီလိုနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သူနဲနဲပြောင်းလဲလာတယ် ။
ရန်မဖစ်တာတော့ တော်တော်ကြာနေပါပီ ။ ကျနော်နဲ့ သန်လျှင်က ပြန်လာပီးထဲကပေါ့ ။ တခါတလေ ဆို မိန်းခလေး အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တက်လာတယ် ။ ရပ်ကွက်ထဲကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ကြတာပေါ့ ။ သူကတော့ အေးဆေးပါပဲ သိပ်ဂရုစိုက်ပုံမရပါဘူး ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သူနဲ့ကျနော် လူသိရှင်ကြား တွဲဖို့ အကြောင်းက ဖန်လာတယ် ။
အဲ့နေ့က ညနေ ၄ နာရီခွဲလောက်ကြီးပေါ့ ။ သူရယ် စိုးလေးရယ် ကတဖက် မမြင်ဘူးတဲ့ လူတွေ ၈ယောက်လောက်က တဖက် စကားများနေကြတာ ။အနားရောက်သွားတော့ မိုးလေးက စိန်ခေါ်နေပီ ။ ဟိုဖက်ကကောင်တွေကတုတ်တွေပါ ပါလာကြတာ။ ကြိုတင်စီစဉ်ထားကြတယ်ထင်တယ် ။
မိုးလေးကဒေါသတော်တော်ထွက်နေတာ မျက်နှာလေးက တင်းပြီး ရဲနေတာပဲ ။ အနားရောက်သွားတော့ ပွဲကစနေပီ ။ စိုးလေးဆီက ကယ်ပါ ယူပါ နဲ့ အော်သံတွေထွက်လာတယ် ။ မိုးလေးက ပြန်ခံချတယ် ဘယ်ရမလဲ ခံရတာပေါ့ မိုးလေးခွေခနဲ လဲတဲ့ချိန်မှာပဲ မုန်းတိုင်းတခုလို ဝင်လိုက်တယ် ။ ပွဲကပြောင်းပြန်ဖစ်သွားတယ် ။ သိုင်းပြောင်းပြန်ရဲ့ အားသာချက်က အဲ့တာပဲ ။
တယောက်ချင်းလဲ အဆင်ပြေတယ် ။ တယောက်နဲ့ အများလဲ အဆင်ပြေတယ် ။သူတို့ လက်ထဲက တုတ်တချောင်း ကျနော့ လက်ထဲရောက်လာတော့ ။ ပိုဆိုးသွားတယ် ။ အလောင်းမင်းတရားကြီး တုတ်ကစားတာ ဘယ်လိုလဲမသိ ။ ကျနော်ကတော့ ပြောင်းပြန်ကစားကွက်အတိုင်း တုတ်ကို ယမ်းလိုက်တာ နှစ်ကျော့ ကျော့ပြီးမှာပဲ ဟိုကောင်တွေ မတ်တပ်ရပ်နိုင်တဲ့ ကောင်မရှိတော့ ။ မိုးလေးကို ထူလိုက်တော့ ။
ဘာမှမဖစ် ဗိုက်အကန်ခံရလို့ နဲနဲအောင့်တာကလွဲရင်ပေါ့ ။ မျက်နှာမှာ ဖူးရောင်လို့ ။ ကျနော့ နှုတ်ခမ်းလဲကွဲသွားတယ် ။ ညာလက်ဖျံ အရိုးအက်သွားလားမသိ မခံနိုင်အောင် နာနေတာ ။ အရင်းစစ်လိုက်တော့ ညနေဆေးခန်းက အပြန် ရပ်ကွက်ရုံးက လူတယောက်လာခေါ်တယ် ။
ရုံးရောက်တော့ လူစုံနေပီ ။ မိုးလေး ၊ စိုးလေး၊ နှစ်ယောက်လုံးမိဘတွေကော၊ ဟိုဖက်ရပ်ကွက်လူကြီး ၊ဒီဖက်ရပ်ကွက်လူကြီး ၊ ညနေကဆော်ခံရတဲ့ကောင်တွေ ၊ကျနော် ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီးတော့ လူကြီးတယောက်က စပြောတယ်
“မောင်ရင်က သူတို့တွေရန်ဖစ်နေတာကို မပြောမဆိုနဲ့ ဝင်ရိုက်တယ်တဲ့ တိုင်ထားတယ် တဖက်ကရပ်ကွက်လူကြီးလဲ ရောက်နေပီ ။ ရိုက်မှုဆိုတော့ ဒီမှာရဲအရာရှိတွေလဲ ရောက်နေတယ် ပြသနာက ဆေးဖိုးတောင်းနေတာ မောင်ရင်ရိုက်လို့ မောင်ရင်လျှော်ရမယ် ဆိုတဲ့သဘောပေါ့ ဦးတို့အနေနဲ့ကတော့ ရပ်ကွက်ရုံးနဲ့တင် ပြီးစေချင်တယ် အဲ့ မောင်ရင့် သဘောထားလဲ ပြောပေါ့ “
အင်း စတွေ့ပီပဲ
“လျှော်တာက အရေးမကြီးပါဘူး ဒါပေမယ့် ကျနော် မေးချင်တာမေးလို့ရမလား”
“မေးပါမေးပါ”
“ရန်ပွဲအစမှာကျနော်ရောက်တာပါ ဘယ်လိုစဖစ်လဲမသိဘူး ကျနော်သိတာက မိန်းခလေးတယောက် ယောက်ကျား ၈ ယောက်လောက် ဝိုင်းရိုက်တာ ခံနေရတယ် ၊ အဲ့ချိန် ရပ်ကွက်ရုံးပြေးလာတိုင်ရမလား ရဲစခန်းကိုပြေးလာရမလား ဘာလုပ်ရမလဲ ပြီးတော့ ကျနော်က သူတို့၈ယောက်ကို ရိုက်တာလား ၊
သူတို့ဂယောက်က ကျနော့ကိုရိုက်တာလား ။ ကလေးတောင် စဉ်စားတက်ပါတယ်”
“အဲ့တာဆို မောင်ရင်က မလျော်နိုင်ဘူးလို့ ပြောတာလား”
ဟိုဖက်က ရပ်ကွက်လူကြီး ဆိုသူက ခပ်တင်းတင်းဝင်မေးတယ် ။ ပြီးတော့ ဆက်ပြောတယ် ။
“အဲ့တာဆို ရဲစခန်းနဲ့ပဲ ဆက်ပြောပေါ့”
ကျနော်ပြုံးလိုက်တယ်
“တယောက်နဲ့ အများဖစ်တာ တယောက်က အဖမ်းခံရမယ်ဆိုလဲ ဖမ်းပေါ့”
စတင်းပြီး တဖက်နဲ့တဖက် အပြိုင်ပြောလာတယ် ။ ကျနော့်ရဲ့ ရပ်ကွက်လူကြီးက ကောင်းပါ တယ် ။ သူပါဝင်ရှင်းပေးတယ် ရဲအရာရှိကလဲ ဝင်ပြောတယ် ။နောက်ဆုံး ပြသနာက ၂ သိန်းတောင်းတာ ၅ သောင်းလျှော်ပေးလိုက်ရတယ် ။ လူကြီးအားနာလို့ပါ ။ အားလုံး ကြေအေးကြောင်း လက်မှတ်ဘာညာသာရကာတွေ ပြီးတော့ တချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ မိုးလေးအဖေက စလာတယ် ။
“ပြီးရင် ကျနော်ပြောပါရစေ ကျနော့် သမီးကို ယောက်ကျားလေး ၈ယောက်ဝိုင်းရိုက်တာ ဘယ်လိုရှင်းပေးမလဲ ကျနော်ကျေနပ်အောင် ဖြေရှင်းပေးပါ”
အဲ့မှာစပြီး တဖက်သက်ဖစ်တာပဲ ဟိုဖက်က ဘာမှကိုမပြောနိုင်တော့ဘူး အမှုက တရားရုံးရောက်တာနဲ့ ထောင်ထဲတန်းနေတာလေ ။ အဖိုးကြီးက သူသမီးကို ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ဝင်ကူတယ်ဆိုပြီး ကျနော့် ဖက်ကနေ ပြောတာဗျ ။ ကျေးဇူးတွေတောင်တင်လို့ ။ စကားပွဲပြီးတော့ ကျနော့် ငါးသောင်းပြန်ရတယ်
ဟိုကောင်တွေ ခံဝန်ထိုးပြီးပြန်သွားရတယ် ။ ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်ကလူတွေ တော့ ကျန်ခဲ့တာပေါ့ ။ အဲ့ချိန်ကျမှ ရပ်ကွက်လူကြီးက မေးတယ် ။
“တို့ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်တွေတောင်မပါပဲ မောင်ရင်က ဘာစိတ်ကူးနဲ့ ဝင်ပါရတာလဲ”
ရုံးထဲရှိသမျှလူတွေ အကုန်ငြိမ်သွားတယ် ။ မိုးလေးအဖေလဲ သိချင်နေတယ် ။ မိုးလေးလဲ ကျနော်ဘာပြောမလဲ ကြည့်နေတယ် ။ စိုးလေးကောပေါ့ ။ အားလုံးလဲ အဲ့တာကိုသိချင်နေပုံပဲ ။ ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေကြတာ ။ကျနော်လဲ မစဉ်းစားပဲပြောလိုက်တာ ။ စီစဉ်ထားတာမပါဘူး ။ နှလုံးသားနဲ့ အလိုလှောက်ပြောမိတာပါ
“မိုးလေးက ကျနော့ ချစ်သူ…. ကျနော်လက်ထပ်ဖို့ရည်ရွယ်ထားတဲ့ သူမို့ပါ”
မိုးလေးမျက်နှာကရဲခနဲ ။ ခေါင်းငုံ့သွားတယ် ။ စိုးလေးက ပထမ အံသြသွားတယ် ။ နောက်ပြုံးလာတယ် ။ နောက် မြူးတူးစွာနဲ့ မိုးလေးကို ဖက်ပြီး တိုးတိုးလေး ဟုတ်လားဟုတ်လားနဲ့ မေးနေတယ် ။ ရပ်ကွက်လူကြီးကတော့ ပါးစပ်ကြီး ဟလို့ ကျနော့ကြည့်လိုက် မိုးလေးကြည့်လိုက်နဲ့ ဘာမှဆက်မပြောနိုင်ဘူး ။
စိုးလေးမိဘတွေလဲ ရပ်ကွက်လူကြီး အမူရာတိုင်းပဲ ။ မိုးလေးအဖေကတော့ ထိုင်ရမလို ထရမလို မျက်နှာပူရမလို ကျနော့ကိုကောရမလိုနဲ့ ခုနကကျနော့ဖက်ကနေ ရပ်တည်လိုက်တာ နောင်တရသွားပုံပဲ ။
ခင်ဗျားတို့ကို မြင်စေချင်တယ်…ဟီးဟီး ။ မိန်းမတယောက်လို ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလို့ ထင်ရာကနေ ကျနော်နဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေပီဆိုတော့ ။
တရပ်ကွက်လုံးဗျာ ပြောလိုက်ကျတဲ့ သတင်း ။ တပတ်လောက်နေတော့ မိုးလေးနဲ့ တရားဝင်တွဲသွားတွဲလာလုပ်နေပီ ။ တရပ်ကွက်လုံး အမြင်ကပ်လောက်အောင်ကို ချစ်ကြတာ ။
အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ ချစ်မယ့်ရက်တွေကုန်လာပါတယ် ။
ကျနော်တို့ ချစ်ကြတဲ့ရက်တွေ အဆုံးသတ်ရောက်တော့ ကံကြမ္မာက ကျနော်ကိုရက်ရက်စက်စက် လုပ်ချလိုက်တာဗျာ ။ ကျနော်တသက်လုံး မေ့မရမယ့် နေ့မရောက်ခင်ညပေါ့ ။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်စုတ်တဲ့ ပိတုန်းတကောင် ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုမယ့် နေ့မရောက်ခင်ညပေါ့ ။
စိုးလေးရောက်လာတယ် အခန်းထဲ ကခုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး မေးတယ်။
“ကိုကြီး မိုးလေးကို တကယ်ချစ်တာနော်”
“အင်းလေ…ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးထက်တောင် လေးလေးနက်နက်ချစ်တာဟ”
ဆိုတော့ ဘာမှမပြောဘူး ပါလာတဲ့ စာအုပ်သေးသေးလေးကို စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ပြီး အခန်းထောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်တယ် ။ အဝတ်တွေ တခုချင်းကွာကျကုန်တယ် ပြီးတော့ ကျနော့ဆီ လှမ်းလာပြီး ကျနော့အဝတ်တွေချွတ်တယ် ။ ညီလေးက မတောင့်တတောင်အနေအထား ။ သူဘာမှမပြောဘူး ။
ခြေ ၃/၄ လှမ်းလောက်ဆုတ်သွားပြီး နိုင်ငံခြားကားထဲက ကလပ်မှာ ကသလို ကတယ် ။ ဆက်စီ ဒန့်စ် ။ မိုက်တယ်ဗျာ ပက်ပက်စက်စက်ပဲ ။ ဒါပေမယ့်ဗျာ ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပဲ ညီလေးက တင်းတောင်တဲ့ထိ ဖစ်မလာဘူး ။ စိတ်လဲ သိပ်မလာဘူး ။ ကိုယ့်ကိုတောင်အံသြနေမိတယ်
စိုးလေးက ၁၅ မိနစ်လောက် ကပြီးတော့ ကျနော့နားကို ပြန်ရောက်လာတယ် ။ ပြီးတော့
ကိုကြီး မိုးလေးကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုတာ ယုံသွားဘီ ခစ်ခစ် ဒီလောက်ပြထားတာတောင် သိပ်မတောင်ချင်ဘူး။
ပြောရင်းညီလေးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်တယ် ။ ဘယ်လိုနေနိုင်တော့မလဲ ဗျာ တင်းလာတယ် ။စုတ်ချက်ကလဲ လန်ထွက်နေတာပဲ အောကားထဲကလို စိတ်ပါလက်ပါကို စုတ်တာ ။ တအားတင်းပြီးကောင်းလာတော့မှ
ကိုကြီး ဒီညနောက်ဆုံး အနေနဲ့ စိုးလေးကိုလိုးပေး နော်
ပြောရင်း ကျနော့ကို ခုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ် ။ သူက ကျနော့ပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်လေးထဲကို ကျနော့ လီးကြီး သွင်းလိုက်တယ် ။ စီးစီးပိုင်ပိုင် တထစ်ထစ်ဝင်သွားပါတယ် ။ တဆုံးဝင်သွားတော့မှ
ကိုကြီး ..ဒီည အမုန်းလိုးကြရအောင်နော် စိုးလေးကို အားရအောင် လိုးပေးနိုင်ရင် ကိုကြီး အရမ်းတောင့်တနေတဲ့ လက်ဆောင်တခုပေးမယ်
ပြောရင်းနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း စဆောင့်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့လက်တွေကို ဆွဲပြီး သူ့နို့လေးတွေပေါ်တင်ပေးတယ် တဖြေးဇြေးနဲ့ တအားဆောင့်လာတာ ကျနော်တောင့် အောက်ကနေ ပြန်မပင့်နိုင်အောင်ပဲ သိပ်မကြာလိုက်ပဲ အော်ရင်း ဟစ်ရင်း ညည်းညူရင်း သူပီးသွားတယ် ။ ကျနော်လဲ ပီးချင်လာတာပါပဲ ထိန်းထားတာ
သူနဲ့က မလွယ်ဘူးလေ ။ သူပီးတိုင်းသာကိုယ်လိုက်ပီးရင် မနက်နေထွက်တာတောင် မြင်လိုက်ရမှာမဟုတ်ဘူး ။ သူကလဲသိတယ် ။ ဘေးကိုဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးတယ် ။
ကိုကြီး ဆောင့်နိုင်သလောက်ဆောင့်ပေးနော်
ကျနော်သူပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ပြီး တေ့သွင်းလိုက်တယ် အဆုံးထိသွင်းပြီးတော့ သူ့ခြေထောက်တွေ မြှောက်ပြီး ထမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့မှ ခြေထောက်တွေထမ်းရင်း ကစ်စ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဒူးတွေက သူ့ပုခုံးမှာကပ်သွားတယ် ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ လီးထိပ်မှာ တင်းခနဲ ။
ငုံ့ကြည့်စရာရာမလိုဘူးလေ သူ့အဖုတ်လေးက ပေါင်းကြားမှာ ပြူးပြီးဖောင်းတင်းနေမှာကို ။ အဲ့တော့ တဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးက သူ့သားအိမ်ကိုထောက်မိတာ။
အ..အောင့်တယ်
သိတာပေါ့ ဘယ်မိန်းမမဆို သားအိမ်ထိရင် အောင့်တာပဲလေ ။ သူ့ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှို ထဲ့ပြီး ပုခုံးကို မိမိရရကိုင်လိုက်တယ် ။သူသိတယ် အမုန်း ဆောင့်လိုးတော့မယ်ဆိုတာ ခေါင်းအုံးစွန်းတွေ လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ရင်း အံကြိတ်တယ် ။ တချက်ချင်း စဆောင့်တယ် ။ သူ့မျက်နှာလေး မဲ့ခနဲ မဲ့ခနဲပဲ
အ..အ
နာလိုက်တာ …အင့်
ဟင့်…အီးးးးးး
အမလေးနော်…ဟင့်..ဟင့်
တဖြေးဖြေးနဲ့ အရသာတွေ့လာပုံပဲ ။ ကျနော်လိုချင်တာလဲ အဲ့တာပဲ
အင်းးးး
ထိတယ်..ကို..ကြီးရာ
အင့်…ဟင့်
အ့အ..အ..
အမလေး..ရှီးးးး
လိုး..ကိုကြီး..ကောင်းလာပီ
ဆောင့်လိုး..မညှာ..အ..မညှာနဲ့
အဲ့ချိန်ကျမှ ဆောင့်ချက်တွေတင်လိုက်တယ် ။ စက်သေနက်ကို တရပ်စပ်ပစ်သလိုပေါ့။
သူလဲတအားကောင်းလာပြီး အော်တယ် ။ တအားဆောင့်နေရင်း သူပြီးသွားတယ် ။ ကျနော်မရပ်ပဲ တရပ်စပ် ဆက်ဆောင့်တယ် သုတ်ကိုထိန်းနိုင်သလောက်ထိန်းရင်းနဲ့ ။ သူမခံနိုင် ဆက်တိုက်ပြီးတယ် ။
လီးထိပ်မှာ မခံနိုင်လောက်အောင် တအားကောင်းလာပြီး အသားကုန်ဆောင့်ရင်း လရည်ထွက်ကုန်တယ် ။ ဆောင့်တာတဖြေးဖြေးနဲ့ ရပ်သွားတော့ ။ လူတော်တော်ဟိုက်နေပီ ။ ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ။ သူမှာခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ ။ မောနေတာ လှိုက်ဖို လှိုက်ဖိုနဲ့ မျော့နေတာပဲ ။ တော်တော်လေးကြာမှ
တခါမှ အဲ့လောက်မကောင်းဖူးဘူး ကိုကြီးရာ ကိုကြီးက အလိုးတော်တယ် တကယ်
သဲ့သဲ့လေးပြောတယ် ။ ကျယ်ကျယ်မှမပြောနိုင်တော့တာ ။ ကျနော်ကတော့ ပြောချင်စိတ်မရှိပါ ။
ခနနေတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ အိပ်ယာခင်းငြိမ့်ခနဲ့ ဖစ်လို့ နိုးလာတော့ ည ၁ နာရီထိုးတော့မယ် ။ သူထပြီးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ဆေးကြောပြီး ပြန်လာတော့
ကိုကြီးရာ နောက်ဆုံညကျမှ အရမ်းကောင်းအောင်လိုးပေးတယ် အရင်ထဲက အဲ့လို လိုးရမှာ..ခစ်ခစ်
သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျနော့ဘေးမှာ လှဲခိုင်းလိုက်တယ် ပြီးတော့ ညီလေးပေါ်ကို သူ့လက်လေးတင်ပေးလိုက်တယ် ။ အသာလေး ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ ကျနော်လဲ သူအဖုတ်လေးကိုနှိုတ်နေလိုက်တယ် ခနနေတော့ သူဖီးဝင်လာတယ်။
နောက်ဆုံးညရဲ့ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးပေါ့ ။ ဒီတခါလိုးပြီးရင် မိုးလေးရင်ထဲက အကြောင်း ပြောပြမယ်
ကျနော် ဒိတ်ခနဲ ပျော်သွားတယ်
အိုကေ
မုသွင်းလိုက်တော့ ညီလေးက သူ့လက်ထဲမှာတင်းလာတယ် ။ သူ့ကို လေးဖက်ထောက်အနေအထားပြင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အဖုတ်လေးက်ု လက်နဲ့ ကလိလိုက်တယ် လက်တဖက်က ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ခနပဲ သူအရည်တွေ ရွှဲလာတယ် နေရာယူပြီး တော့ ဖြေးဖြေးချင်းစလိုးတယ် ။
ခနကြာတော့ သူအရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာတယ် ။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းပြင်းလေးတင်လိုက်တော့ အော်ဟစ်ညည်းညူလာတယ် ။ ဒီဆော်က တော်တော်လေး အကြမ်းကြိုက်တယ် ဆောင့်လိုးနေရင်း ဖင်ပေါက်ထဲလက်နှိုတ်ပေးလိုက်တော့ သူအရမ်းဖီးတက်လာတယ် ။
အဲ့ချိန်ကျမှ သူ့ခါးလေးကို တဖက်က ကိုင်ရင်း လက်တဖက်က သူ့ ဆံပင်လေးကို မညှာမတာဆွဲ ကိုင်ပြီး တအားဆောင့်လိုးတယ် ။ ဖီးတက်ပြီးအော်တာများဗျာ ဆူညံနေတာပဲ ။ သူပီးတော့ ကိုကကောင်းတုန်းရှိသေးတယ် ။ မရပ်ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးတယ် ။
သူပီးတာဆက်တိုက်ပဲ ။ ကျနော်လဲ ပီးချင်လာလို့ အသားကုန် ဆွဲဆောင့်ရင်း ပီးသွားတယ် ။အမောပြေတော့
ဒီညတော့ တသက်လုံးသတိရနေတော့မှာပဲ တသက်စာအမှတ်တရ အလိုးခံတဲ့ ညပေါ့ ခစ်ခစ်
ပြောရင်း အဝတ်အစားတွေဝတ်တယ်။ ပြီးတော့
အဲ့စာအုပ်က မိုးလေးရဲ့ ဒိုင်ယာရီ အရင်လိုက်ပို့ ပြီးမှဖတ်။သူ့ကိုအရင်လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်တော့ပါဘူး ။ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ဒူးချောင်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပြောတာထင်တယ် တဲ့ ။ ဟီးဟီး သူမပြောနဲ့ ကိုယ်တောင် တော်တော်အားတင်းထားရတာ ။ ပြန်လာပြီး မိုးလေးခံစားချက်တွေကြည့်လိုက်တော့ ။
ရင်ထဲမှာနင့်ခနဲပဲ။ ဒိုင်ယာရီလေးဖတ်လိုက်တော့မှ အချစ်တွေက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းထိ တိုးဝင်သွားသလိုပဲ။ကျနော်သူကို မိန်ခလေးမှန်းမသိခင်ထဲ က သူကချစ်နေတာ ။ ။ စိုးလေးနဲ့ ဖစ်တာတွေ သိတာတောင် ခွင့်လွှတ်ပြီးချစ်တာတဲ့ ။
။ ကျနော်နဲ့ ရန်ဖစ်တဲ့နေ့ကလဲ သူမရုန်းနိုင်လို့မရုန်းတာမဟုတ်ဘူး ကျနော်က တအားလုပ်ချင်နေလို့ အလျော့ပေးငြိမ်နေတာ ။ ကျနော်တောင်ကြီးက ပြန်လာတဲ့ ညမှာ စိုးလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လုပ်နေတာ တွေ့တယ်တဲ့ ။ အဲ့ညက တညလုံးငိုတယ်တဲ့။
ကျိုက်ခေါက်ပွဲကို ညအိပ်သွားတာလဲ စိုးလေးနဲ့ ကျနော် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါစေဆိုပြီးတော့သွားတာတဲ့ ။ မသွားခင်ဘီယာသောက်တာလဲ ကျနော့ကိုတွေ့မလားစောင့်နေရင်း မတွေ့လို့ စိတ်ညစ်ပြီးသောက်တာတဲ့ ။သူမူးနေတဲ့ ချိန် ဟော်တည်ထဲမှာလဲ သူကိုမူးနေတဲ့ချိန် လုပ်တယ်ထင်ပြီး ဝမ်းနည်းပြီး ငိုတာ ။
နောက်မှမဟုတ်မှန်းသိပြီး ကြိတ်ပျော်ခဲ့တယ်တဲ့ ။ သူနဲ့ကျနော်သောက်ကျတော့ သူကလုံးဝမူးဘူး အရက်ကော ဘီယာတွေရော ထည့်ပြီးတိုင်း စားပွဲအောက် သွန်ချခဲ့တာ ။ ကျနော်တည်းခိုခန်းကိုခေါ်သွားတာရော တညလုံးဖက်အိပ်နေတာရော ငြိမ်နေတာ ချစ်လို့တဲ့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာနေချင်လို့တဲ့ ။
ကျနော်ဖက်ထားတဲ့ချိန် ရင်ထဲမှာအရမ်းပျော်တယ်တဲ့ ။ ကျနော်သူကိုရေချိုးပေးတာကို အရမ်းကြည်နူးတယ်တဲ့ ။ ကျနော့လက်မောင်းကိုတွဲပြီး အဝေးကြီးလမ်းလျှောက်ချင်တယ်တဲ့ ။ ဒီနေ့ကျနော့်ကို အရမ်းချစ်တယ်လို့ ပြောမယ်တဲ့ ။ပျော်လိုက်တာ အရမ်းပဲ ။
ကြည်နူးနေတာနဲ့ အိပ်ဖို့တောင်သတိမရတော့ဘူး ။ မိုးလင်းတော့ တက်ကြွစွားနဲ့ ရေမိုးချိုး အပြင်သွားဖို့ပြင်ဆင်နဲ့ လူတကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးနေတာ ။သူနဲ့ ကျနော် ဆင်မလိုက်မှာချိန်းတယ် ။ အဲ့နေ့ကဆန်းဒေး ။ ကျနော်က ကြည့်မြင်တိုင်ငါးဈေးရှေ့က ဖိုက်စတားစတိုးမှာ အင်္ကျီဝယ်ရင်း သူက ဆင်မလိုက်က သူအမကို ကျနော်နဲ့ အကြောင်းပြောဖို့သွားတာ ။ ကျနော် အင်္ကျီဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်အလာ ။
တိတိကျကျပြောရင် လမ်းအကူး လမ်းလည်ရောက်တော့ တဖက်လမ်း မရှင်းသေးလို့ အလယ်မှာပဲ ရပ်စောင့်နေတုန်း ကျနော့တကိုယ်လုံး လွင့်ထွက်သွားတယ် ။ ဒလိမ့်ခေါက်ကွေးပဲ ။
“ဒုန်း”
ခနဲ အသံတခု။ လဲကျရာကနေ ထပြီးကြည့်လိုက်တော့ ။ လမ်းကြောတခုလုံး ကားဘရိတ်အုပ်သံတွေ ညံနေတယ် ။ကောင်မလေးတယောက် သွေးတွေထဲမှာ လဲလို့။ ဂါဝန်အဝါလေးနဲ့။ ရင်ထဲမှာဒိန်းခနဲ အနားရောက်တော့
“မိုးလေးးးးးးး”
အော်သံက လည်ချောင်းဝ မှာပျောက်ဆုံးနေတယ် ။ ချစ်မိုးလေးရာ မဟုတ်ပါစေနဲ့ အိမ်မက်ဖြစ်ပါစေ ။
ဆုတောင်းရင်းနဲ့ နှလုံးသားကို တစုံတရာက ညှစ်ထားသလို မွန်းလာတယ်၊ နာကျင်လာတယ် ၊သူ့ကိုပွေ့ထားရင်း ကြည့်လိုက်တော့ ဗိုက်က ပွင့်နေပီ အူတွေက အပြင်မှာ ။ကျနော့် သူ့ကို စကားတွေပြောနေတယ် စကားသံက အပြင်ကိုမရောက်ဘူး လည်ချောင်းဝတင် ပျောက်ဆုံးကုန်တယ်။
သူ့လက်လေးတဖက်က ကျနော့ခေါင်းဆီ ရွေ့လာတယ် ခေါင်းကိုသူ့နား ကပ်ပေးလိုက်တယ် ။ တစုံတရာအညစ်ခံ ထားရသလိုပဲ နလုံှသားက တင်းကြပ်နာကျင်တာ ပိုဆိုးလာတယ် အသက်တောင်ရှူလို့မဝချင်တော့ ။ ကျနော့ နားနဲ့ သူပါးစပ်နဲ့ ကပ်မိတဲ့ချိန်မှာ
“က..ကိုကို့..ကို ..အ..ရမ်းချစ်..တယ်”
ခေါင်းလေးလည်ကျတာမြင်ပြီး အသက်ရှူလိုမရတော့ ။ အမြင်တွေ ဝေဝါးလာပြီး ။ လောကကြီး တခုလုံးမှောင်မိုက်သွားတယ် ။
ကျနောသတိရတော့ ဆေးရုံမှာ။ ပထမတော့မသိသေး ။ နှစ်မိနစ်လောက်နေတော့ သွေးအိုင်ထဲက ချစ်သူလေး ။ လက်ကလေးတုန်တုန်နဲ့ ခေါင်းလေးကိုလှမ်းဆွဲပုံ ။ ပြောလိုက်တဲ့စကား ။ ရင်ထဲ နာကြင်တင်းကြပ်လာတယ် ငိုလို့လဲမရ။ အနားမှာ ဘိုးတော်နဲ့ စိုးလေး …။ သူတို့နောက်မှာ ကျနော်မသိတဲ့ အမကြီးတယောက် ။
“မိုးလေး”
“ချစ်မိုးလေးကော”
ကိုယ့်အသံတောင် ကိုယ်မမှတ်မိ အက်ကွဲကွဲ ရှတတနဲ့ ။ ဘယ်သူမှမဖြေကြ ။ စိုးလေးရဲ့ ရှိက်သံက ပိုကျယ်လာတယ် ။ ရင်ထဲတင်းကြပ်လာပြီး အသက်ရှူပါခက်လာပြန်တယ် ။ ဘေးမှာထားတဲ့ ဘာစက်မှန်းမသိတဲ့ စက်က တတီတီ ထအော်သံ ကြားပြီး တခါ အမှောင်ထဲရောက်သွားတယ် ။
ဆေးရုံမှာ တပတ်လောက်နေပြီး ဘိုးတော်လာခေါ်တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အရာအားလုံး အိပ်မက်ထဲမှာလိုပဲ ။ ဘာမှခံစားလို့မရ ။ အသွေးအသားတွေ ထုံ။ နှလုံးသားကထုံ။ ဦးနှောက်ကထုံ။တလလောက်ထိ ဘာမှအသိတရာက မကပ် ။ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်ထွက်မရ ။ ထွက်လိုက်တာနဲ့ အသံတွေက ဟိုတစ ဒီတစကြားတယ် ။ အဲ့နေ့က မိုးလေးနဲ့အတူစိုးလေးပါ ပါတယ်တဲ့ ။
မိုးလေး အရမ်းပျော်နေတာတဲ့ ။ ချိန်းတဲ့ နေရာကနေမစောင့်နိုင်တော့လို့ ကိုကြီးဆီလိုက်တာတဲ့ ။ ရောက်တော့ ကားကျော်လာတဲ့ လှည်းကူးဟိုင်းလက်က ဆိုက္ကားကို တိုက်ပြီး ကိုကြီးဆီလာတာတွေ့တော့ အော်ပြေးပြီး ကျနော့ကိုတွန်းလိုက်တာတဲ့ဗျာ ။ သူကတော့ ကားအောက်ထဲထိ ဝင်သွားတာတဲ့ ။
ကျနော်အရက်ဆိုင်က မထတော့ ။ခံစားရတာတွေက ဘယ်လိုမှမဖြေသိမ့်နိုင် ။ အရာရာမှုံမှိုင်းနေတယ် ။ တနေ့ ကျနော်သောက်နေတဲ့ ဆိုင်ထဲ စိုးလေးဝင်လာတယ် ကောင်တာမှာ ကျနော့ဝိုင်းကို လက်ညိုးထိုးပြီး ပိုက်ဆံရှင်းတယ် ပြီးတော့ ကျနော့ စားပွဲမှာထိုင်ပြီး ပြောတယ်
“ကိုကြီး မိုးလေးကိုမချစ်ပါဘူး”
“ဘာ..ဘာပြောတယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ မချစ်လို့ မိုးလေးနေစေချင်သလို မနေတာပေါ့ ...မိုးလေးက သူ့အသက်ပေးပြီး ကိုကြီးကိုချစ်တာ ဒီလို နေဖို့မဟုတ်တာသေချာတယ်”
ပြောပြီးထထွတ်သွားတယ်။အဲ့ချိန်ကစပြီး စိတ်နဲ့လူနဲနဲပြန်ကပ်လာတယ် ။ ကောင်းကောင်းနေနိုင်အောင်ကြိုးစားတယ် ။ တလကျော်တော့ ဘိုးတော်က တောင်ကြီး စီမံကိန်းကို ပို့လိုက်တယ် ။
ဆောင်းမကုန်သေးတဲ့ အချိန်မို့လား နေရာအပြောင်းလဲကြောင့်လားမသိ နဲနဲစိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ ကပ်လာတယ်။ ရင်ထဲမှာ နာကြင်နေတာနဲ့ မိုးလေးရဲ့ ပုံရိပ်တွေကတော့မပျောက် ။
မိုးလေးကျနော်ကိုခွဲခဲ့တာ ခုချိန်ဆိုရင် ၅ နှစ်ကျော်ပီပေါ့ဗျာ ။ ဒါပေမယ့် မိုးဆိုတဲ့ နာမည်ကြားတဲ့ အချိန်မပြောနဲ့။ မိုးရွာတဲ့ချိန်မှာတောင် မိုးလေးကို နင့်နင့်သီးသီး သတိရတယ် ။ နာနာကျင်ကျင်လွမ်းတယ် ။ တမ်းတမ်းတတ ငိုမိတယ်ဗျာ ။
မိန်းကလေးပေါင်း မြောက်များစွာရဲ့ ဝတ်ရည်စုတ်ခဲ့တဲ့ ပိတုန်းတကောင်ဟာ တိတ်တဆိတ် ငိုကြွေးနေတာ ဘယ်သူမှမသိရင်နေပါစေ ။ တမလွန်ကနေ မိုးလေးကြည့်နေမယ်ဆို ကျနော် အရမ်း ပျော်မှာပါ ။
ဒီစာအုပ်သည် နာမည်နှင့် နေရာများမှ လွဲပြီး အဖြစ်အပျက်များမှာ အားလုံးမှန်ကန်ပါသည် ။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
