မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၂၉)

မြန်မာပြည်တွင် လုပ်သည် (၂၉)

ထရံကာလေးထဲမှာ ကိုယ်တိုင်မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ အတွဲလေး

⭐ အချစ်မှာ အရွယ်မရှိ၊ အချိန် အခါမရှိ၊ သဘာ၀ စစ်စစ် ဖုန်းနဲ့ မှတ်တမ်း တင်မိခဲ့ကြသူများ။

ကိုယ့်ဘာသာ ကြည့်ဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အဝေးရောက် ချစ်သူ ကို အလွမ်းပြေ ပြဖို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊

ဖုန်းပျောက် သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့် အကောင်းကို သူများ ဟတ်သွားလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊

နည်းပညာရဲ့ သားကောင်းတွေ မဖြစ်ရအောင် ဆင်ခြင်ကြပါ။

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၅ )

အိပ်မက်ကောင်း  အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - ဖိုးလမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြနေတုန်း တချိန်လုံးမှာ တီလတ်က စောင်ကိုယူပြီး သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်း ဖုံးထားပေမယ့် အပေါ်ပိုင်းကတော့ ဗလာဟင်းလင်းပဲ ရှိသေးတယ်လေ။

တီလတ် ကျ နော့်ရင်ခွင်ထဲ စွေ့ကနဲ ကျအလာမှာတော့ အလုံးလိုက် အခဲလိုက် ရှိနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ပတ်မှာ အိအိကြီး ဖိမိနေပြီ။ ကျနော် အချိန်အပိုမဖြုန်းဘူး။ ဘယ်ဘက်နို့ကြီးကို ဆုပ်ချေလိုက်ပြီး၊ညာဘက် နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပလောက်ကနဲ တပ်ပြီးစို့လိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်လက်တစ်ဘက်က ပေါင်ပေါ်ဖုံးထားတဲ့ စောင်ကို ဆွဲခွာချလိုက်ပြီး ပေါင်သား ဝင်းဝင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေနဲ့ တင်သား တစ်တစ်အိအိကြီးတွေကို ညှစ်ချေနေလိုက်ပါပြီ၊ ပြီး ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်လိုက်တော့ ပေါင်ခြံခွဆုံက အမွှေးပြောင် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟက်တက်ပြဲပြဲကြီးပေါ်လာတော့တယ်။

ဟပြဲကြီးဖြစ်သွားတဲ့ အဖုတ်မြောင်းကွဲကြီးကြားက စောက်ခေါင်းရဲရဲကြီးထဲကို လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ နှိုက်ပြီး ထိုးမွှေလိုက်တယ်။ ကျနော်အကိုင်ကြမ်းသွားလို့လား မသိဘူး...

" အု...ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ လင်လေးရယ်၊ မလောပါနဲ့လား၊ မိန်းမဘယ်မှ ထွက်မပြေးပါဘူး"

" မိန်းမရယ်..မောင်လဲ အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ"

ကျနော် တီလတ်ကို ပက်လက်ဆွဲလှန်၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲချပြီးတော့ ပေါင်ခြံထဲ မျက်နှာအပ်လိုက်တော့တယ်။

" အိုးးး စစ် စ် စ်.. အီးးး ဟင့်.."

ကျနော် စိတ်ပါလက်ပါ ဂျာပေးနေလိုက်တယ်။ တီလတ် စောက်ခေါင်းကြီးထဲကလဲ စောက်ရေတွေ ရွှဲပြီး လျှံကျလာပြီ၊ ကျနော်လဲလျက်လို့ မကုန်တော့ဘူး။

" ဟင့် မောင် တော်တော့ကွာ လုပ် လုပ်ပါတော့၊ ထည့်တော့၊ ခံချင်လှပြီ"

ကျနော်လည်း တီလတ်ခြေသားလုံးသား ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

ဗြစ်....ဗြစ်ဗြစ်...ဒုတ်ဒုတ် ဖောက်..စွိ..

ဖန်း..ဖန်းးးး..ဖန်းးးးးး

" အား...အမေ့...အင့်..ကျွတ်ကျွတ်...အိ..အိ..."

ညည်းသံနဲလိုးသံ ဆောင့်သံများ..စည်းချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ခဏကြာတော့ တီလတ်က

" မောင်ရယ်...လတ်ကိုတစ်လှည့်ပေးလုပ်ဦး...မိန်းမအပေါ်တက်မယ်"

ကျနော်အရှိန်လျှော့ပြီး လိုးတာရပ်ပေးလိုက်တော့၊ တီလတ်ထထိုင်ပြီး ကျနော့်ကို ဆွဲဖက်လှဲချတယ်။

" ယောက်ျား..ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ မိန်းမကိုယ်တိုင် အားရပါးရလုပ်ချင်တယ်"

တီလတ် ကျနော့်ပေါ် ခွတက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကြီးကိုဆွဲ ဒစ်ကြီးကို သူ့အဖုတ်ဝတေ့လိုက်တယ်။ တီလတ်ဖင်ကြီး အိဆင်းလာပြီးဆောင့်ထိုင်အချမှာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော်လီးကြီးကိုငုံပြီးဝါးမြိုလိုက်ပါတော့တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

တီလတ် အချက်ကျကျဆောင့်နေတယ်။

" အားးး အမလေး...ကောင်းလိုက်တာဟယ်..လီးကြီးကရှည်လိုက်ကြီးလိုက်တာ၊ သားအိမ်ဝကို ထောက်နေတာပဲ..အာ့"

၁၀ မိနစ်လောက်ကြာတော့ တီလတ်ပုံစံတခါပြောင်းပြန်ပြီး၊ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတော့ ကျနော်လဲဖင်ကြီးနောက်နေရာဝင်ယူပြီး၊ နောက်က ပစ်ဆောင့်လိုးတယ်၊ တီလတ် စောက်ခေါင်းထဲ့ကလည်း အရည်ချွဲချွဲစီးစီးတွေ အန်ကျလာတာချောဆီနှစ်တွေကြောင့် တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ လိုးလို့ပိုကောင်းလာတယ်။

ကျနော်လဲဆောင့်လိုးနေရင်း တီလတ်ရဲ့ကြီးမားစွင့်ကားလွန်းတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးတစ်မျိုးပေါက်လာလို့ ဖင်ကြားကြီးထဲ လိုးကြည့်ချင်လာတာနဲ့၊ လီးကို အဖုတ်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖင်လုံးအယ်အယ်ကြီး ၂ လုံးကြားက ဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲ လချောင်းကြီးထဲ့ပြီး၊ လွန်းထိုးသလို အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုးပေးနေတယ်။

" အာ့..အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင့်..."

တီလတ် မိန်းမိန်းမူးမူးနဲ့ မပြတ်ညည်းနေတယ်။ ဖင်ဝကြီးကိုဖြဲလိုက်တော့ ဖင်ကြားထဲက ခရေပွင့်ကြီးက စူစူကြီးထွက်လာတယ်။ ကျနော်စိတ်ပါလာတာနဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ညှိုးထည့်ပြီးကလိတယ်။

" အားးး ဘာတွေ လာနှိုက်နေတာလဲ...အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်...ရှီးးးး"

စအိုဝ စူစူကြီးကို ဒစ်ထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ် တဇတ်ဇတ်နဲ့ ဖိဖိထိုးနေလိုက်တယ်၊ ဖင်ထဲထိုးသွင်းတာ မဟုတ်ဘူး၊ ဖင်ဝကို ဒစ်နဲ့ကလိပြီ းသက်သက် ကစားနေတာ။ ကျနော်ကြည့်ရင်းဖင်ကြီးကို လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျနော် ဖင်မလိုးဖူးသေးဘူး။

ကြည့်ဖူးတဲ့ အောကားထဲကကပ်ပလီကြီးတွေ ဖင်ချတဲ့အခန်း ပြန်တွေးမိတော့ (ကားထဲမှာတီလတ်လို ဖင်လုံးကြီးကြီးတွေချည်းပဲလေ) စမ်းချကြည့်ချင်လာတယ်။ အခုနေ ဒစ်ကြီးကို ဖင်ထဲတကယ်ထိုးသွင်းရင် တီလတ် ထအော်လေမလား...။

" အိုးးး...မောင်..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ၊ တဇတ်ဇတ်နဲ့.....ဘာလဲ..မိန်းမကို ဖင်လိုးပေးမလို့လား"

" ဟီးး ဖင်ပေါက်စူစူကြီးတွေ့တော့ လုပ်ကြည့်ချင်လာတယ်"

" လုပ်ကြည့်လေ မိန်းမလဲ ဖင်ခံရတာခရေဇီဖြစ်တယ်"

" တီလတ်က ဖင်ခံဘူးလို့လား"

" ကိုသန်းနိုင် ဇိုးကြီးကတခြားဟာသာ အဖြစ်မရှိတာ ဖင်လိုးတာတော့ တော်တယ်။ သူ့ကြောင့်ဖင်အလိုးခံခဲ့ရဘူးတာ၊ သူ့အပေါ်သာယာမိတာ အဲ့ဒါတစ်ခုပဲရှိတယ်"

" သိပါဘူး ဘိုးဘိုးပဲလားလို့"

" အဖေက ဖင်ကိုတခါမှမလုပ်ဖူးဘူး မောင်ရဲ့"

" ဒါဆို မောင်ဖင်လိုးကြည့်မယ်နော် မိန်းမ"

" ဖြည်းဖြည်းနော်...ကိုသန်းနိုင်လီးက သေးသေးလေး၊ ဖင်လိုးတာ ဘာမှမနာဘူး၊ မောင့်ဒစ်ကြီးက နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ နာမှကြောက်တယ်၊ လီးကြီးမြင်တော့လဲ ဖင်ခံချင်တယ်"

ကျနော် တီလတ်ရဲ့ ဖင်ဝကြီးကိုဖြဲပြီး ဒစ်ကြီးတေ့ကာ အလောသုံးဆယ်ထိုးသွင်းမလို့ လုပ်တော့ ထအော်တယ်။

" အားး..မဟုတ်သေးဘူး သေအောင် သတ်တော့မလို့လား.....သွား...နင့်အမေရဲ့ လိုးရှင်းဖြစ်ဖြစ် ခရင်မ်ဖြစ်ဖြစ်သွားယူခဲ့....အဲဒါလိမ်းပြီး လက်ချောင်းတွေနဲ့ အရင်အဝငအထွက်ချောအောင် နှိုက်ပေး ကလိပေး၊ ပြီးမှရှင့်အချောင်းကြီး သွင်းတော်မူပါတော်"

ကျနော်လဲ တီလတ်ပြောတဲ့ စတက် (ပ) အဆင့်ဆင့် အတိုင်း တီလတ်ဖင်ကို ကလိုင်းပြီးဆွပြီးမှ ဖင်ကိုဆော်တော့တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ဖင်ဆော်တာ အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်သွားပါပြီ။ ကျနော်လဲ တီလတ်ဖင်စီးစီးကြပ်ကြပ်ကြီးကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ လိုးဆော်ရင်း ကျနော့်လရည်တွေကို တီလတ်ဖင်ထဲ တဖြောဖြောပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။

ကျနော်တီလတ်သင်ပေးလို့ ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဖင်လိုးဖြစ်ဘူးသွားပြီ။ ပြီးတော့ ဖင်လိုးရတာကိုလဲအရသာတွေ့ စွဲလမ်းသွားမိတယ်။ စောက်ဖုတ်လိုးရတာနဲ့ တစ်မျိုးတစ်ဘာသာစီ၊ စောက်ဖုတ်လိုးရတာကောင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖင်လိုးရတဲ့အရသာက စီးပိုင်နေတာပဲဗျာ။

ကျနော် မေမေ့ကိုအခုအချိန်မှာ အရမ်းသတိရနေမိတယ်။ မေမေပြန်လာရင် မေမေ့ခရေပွင့်ကိုတော့ ချွေဦးမယ်လို့ တေးထားလိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ဖင်ပါပါကင်ဖွင့်မယ်လို့ အတွေးလေးဝင်ရုံနဲ့ပဲ လီးကတအားတောင်တက်လာပါလေရော။

အဲ့ဒီမှာ တီလတ်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို နောက်တစ်ကြိမ် အသားကုန် ကြုံးဖြစ်လိုက်ပြန်တယ်။ တီလတ်ရှိတုန်းနေ့တွေမှာညတိုင်းလိုးဖြစ်ကြတယ်။ စောက်ပတ်လိုးလိုက်၊ ဖင်ချလိုက်နဲ့၊ ညတင်မဟုတ်ပါဘူး နေ့လည် ညနေလည်း တီလတ်အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဆွဲဆော်ပစ်လိုက်တာပဲ။

ကျနော်နဲ့တီလတ် ကာမရေယဉ်ကြောမှာ နစ်မြောသာယာနေလိုက်ကြတာ၊ တီလတ်ရန်ကုန်က အလုပ် ကိစ္စတွေပြီးတာတောင် ချက်ချင်းမပြန်နိုင်သေး။ အပို ၃ ရက်လောက် အိမ်မှာနေဖြစ်သွားသေးတယ်။ နောက်တော့ နယ်မှာ အလုပ်ကိစ္စကျန်တစ်ဝက်ကို အပြီးဖြတ်ရမှာမို့၊ မပြန်ချင်ပြန်ချင်နဲ့ပြန်သွားတယ်။

ပြန်ခါနီး...

" မောင်ရယ်..မိန်းမကို မမေ့နဲ့နော်၊ ဒီက သိပ်ပြန်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ မောင်က မောင့်မယားကြီးကြည်ပြာပြန်လာရင်၊ ဟောဒီက မောင့်မိန်းမ လတ်ကို မေ့သွားမှာပါ၊ မမေ့နဲ့နော်၊ CB မှာ အမြဲတွေ့ကြမယ်"

" မေ့ပါဘူး မိန်းမရယ်၊ အချစ်ရယ်.."

ဒီလိုပဲ အီစီကလီလုပ် ချွဲရတာပေါ့။ အဲ့လိုနဲ့ တီလတ်ပြန်သွားခဲ့တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လွမ်းနေရဦးတော့မှာပဲ တီလတ်ရယ်။

....................................................................................................

အခန်း (၁၉) အချစ်နာလန်

တီလတ်ကို ဘယ်လိုပဲချွဲခဲ့ ချွဲခဲ့၊ မမေ့ဘူးပြောပြော၊ ကျနော် တကယ်ချစ်တာက ကျနော့်ပထမဆုံး ညားဘူးတဲ့ ချစ်မယားလေး မေမေကြည်ပြာပါ။ စဉ်းစားကြည့်ကြဗျာ၊ ကိုယ့် မွေးမေအရင်းနဲ့ ချစ်ရတာ၊ ကိုယ့်ကိုတကယ် မွေးထုတ်လာဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်လိုးပြီး အမေအရင်းကို မယားအဖြစ်ဖီးရတာ ဘယ်အရာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ ခံစားချက်တခုပဲ။ ခင်ဗျားတို့ကိုယ်တိုင်ကြုံဘူးမှသိမယ်၊ ခံစားနိုင်မယ်။

မယားလေး တီလတ်ကလည်း ပြန်သွား၊ မယားကြီး ချစ်မေကြည်ပြာကလဲ မရှိ၊ အိပ်မက်လဲ မက်လို့မရ၊ အတော်ကို ကသိကအောင့်နိုင်နေတာ။ နောက်တစ်ပတ်အကြာ မေမေဖုန်းဆက်လာတယ်။ ဖွားဖွား အခြေအနေတိုးတက်လာပြီ၊ ဆေးရုံကဆင်းလို့ ရပြီတဲ့၊ အိမ်မှာ သောက်ဆေးနဲ့ အနားယူရုံပဲ၊ ၂ရက်လောက်နေပြန်လာမယ်တဲ့။

ကျနော့်လောက်ပျော်တဲ့ လူရှိဦးမလား။ ဒီလိုနဲ.မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။ ပြန်လာလာချင်း..

“ အမယ်လေး..မောလိုက်တာ ဟယ်၊ မေမေ့ကို ရေအေးအေးလေး တစ်ခွက်လောက် ပေးစမ်းပါဦး..”

မေမေ ဆိုဖာမှာထိုင်ပြီး ယပ်ခတ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ အဲကွန်းပြေးဖွင့်ပေးပြီး၊ နောက်ဖေးဝင် ရေတစ်ခွက်ခပ်လာခဲ့ပေးတယ်။ မေမေ ရေသောက်အပြီး စားပွဲပေါ် ရေခွက်အချ၊ ကျနော်လဲ ဆိုဖာနောက်ကရပ်ပြီး မေမေ့နဖူးလေးနဲ့ ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက်တော့ မေမေကပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မော့ပေးလာတယ်။ ကျနော် မေမေ့ပခုံးသားလေးတွေကို နှိပ်ပေးနေပြီး..

“ သား မေမေ့ကို သိပ်အောင့်မေ့တယ်၊ လွမ်းနေတာ မေမေ”

“ မေမေကလဲ သားကိုလွမ်းနေတာပဲ”

ပခုံးကိုနှိပ်ပေးနေတဲ့ ကျနော့်လက်တွေ မေမေ့နို့အုံပေါ်လျှောကျသွားတယ်။

“ လွမ်းတယ်၊ ချစ်ချင်နေပြီ မေမေ..”

မေမေရုတ်တရက် မျက်နှာထားပြောင်းသွားပြီးတော့ နို့တွေကိုကိုင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို သူ့လက်နဲျ့ ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။

“ ဟဲ့…ကာလံဒေသံ မရွေးတော့ဘူးလား…၊ ဒါ နင့်အမေနော်၊ နေ့ခင်းကြီးကြောင်တောင် ဘာပိုးထနေတာလဲ”

မေမေ့ဆီက မထင်မှတ်တဲ့ တုန်.ပြန်မှုကြောင့် ကျနော်လဲ အမ်းသွားပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ ဟုတ်တယ် ကျနော်ကလဲ လောတာ၊ ကိုယ့်အဖွာ းအသည်းအသန်ဖြစ်တာတစ်ခွန်းမှ သတင်းမမေးပဲ၊ ကိုယ့်အမေကို အရင်ဗူးနေတော့ ကျနော်ဘယ်လိုလူစားလဲ၊ စဉ်းစားကြည့်လေ။ အဲ့ဒါနဲ. ညနေအထိ သားလိမ္မာလေးအဖြစ် နေပေးလိုက်တော့တယ်။

မေမေ့ကိုလဲ အမောလဲပြေ၊ စိတ်ဆိုးလဲပြေအောင် သံပုရာရည်တစ်ခွ က်ထပ်ဖျော်တိုက်လိုက်တယ်။ အမေချွေးတိတ်လို့ နားနားနေနေလေး နေပြီးမှ ဖွားဖွားရဲ့ကျန်းမာရေးတိုးတက်မှုနဲ့ တီဇာတို့ အကြောင်းအလာပ သလာပ မေးရတယ်။

မေမေကလဲ နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား၊ တီလတ်ရောဒီမှာနေရတာ ပျော်ရဲ့လား၊ ဘယ်နေ့ကပြန်သွားလဲစသည်ဖြင့်.. ကျနော်ကတော့ တီလတ်ကြည့်ရတာ ဒီတစ်ခေါက်တော်တော်ပျော်ပုံရတယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။

သိပ်ပြီး များများစားစားမပြောဖြစ်ပါဘူး၊ တော်ကြာ မေမေရိပ်မိသွားမယ်။ မေမေက သူ့သားဇကို သိပြီးနေပြီလေ၊ အမေရင်းကိုတောင်ရှောင်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ။ ညနေစောင်းတော့ မေမေက ရက်ဆက်ကြီး စိတ်ရောလူရောနွမ်းနေတာကို ဖြေလျှော့ချင်လို့ဆိုပြီး အပြင်စားသောက်ဆိုင်မှ သွားစားမယ်တဲ့..၊ ဥယျာဉ် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခု လူရှင်းတဲ့ထောင့်က တဲထဲမှာ၊ဆီမီးခွက် နဲ့ ရောင်စုံဖယောင်းတိုင် အလင်းရောင်အောက်မှာ ညစာမှာစားကြတယ်။တကယ့်ကိုရိုမန်းတစ်ပါပဲ။

“ မေမေ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းခရီးထွက်တာရော ဖွားဖွားကိစ္စပြုစုရတာရော ပမ်းနေတာပဲကွယ် တစ်ခုခုသောက်ပြီး ရီလက်စ်လုပ်ချင်တယ်”

မေမေ သြစတေလျ ကဝင်တဲ့ အကောင်းစားဝိုင်တစ်ပုလင်း မှာတယ်၊ ကျနော့်ကို လဲတိုက်တယ်။ အရင် ကျနော် မေမေ့ရှေ့မှာ တခါမှ မသောက်ဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်ဖူးပေမယ့် မေမေမသိဘူး၊ သားလိမ္မာလေးလေ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဝိုင်မတိုးဘူး၊ ဟဲန်နီကင်သောက်ပါရစေ မေမေဆိုတော့ OK တဲ့။

မေမေကျနော့်ကို ပြုံးကြည့်နေတယ်၊ အကြည့်က သူ့သားတောင်လူကြီး ဖြစ်နေပြီပေါ့။ ဖြစ်မဖြစ်သူကောင်းကောင်း သိပြီးပြီပဲလေ။

မေမေ့ကြည့်ရတာ စိတ်ပြေလျော့ပြီးတော်တော်ပျော်နေပုံပဲ။ သူတစ်ယောက်ပဲ ခွက်ဆင့်ချနေတာ၊ ကျနော်ကတော့ ထိမ်းသောက်တယ်။ ဝိုင်တစ်ဝက်ကျော်အကျမှာ မေမေ စကားတွေ တော်တော်ဖောင်နေပြီ။ စားရင်းသောက်ရင်းဝိုင် ၂ လုံးကျတော့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ရီဝေနေပြီ။

" ပြန်ကြရအောင်ကွယ်.."

မေမေခရီးကအပြန် စိတ်လက်လွှတ်ပြီးသောက်ထားတော့ အခြေအနေက ခပ်ယိုင်ယိုင်၊ ကျနော်က စမတ်ဖြစ်နေတုန်းပဲ၊ အသွားတုန်းက မေမေမောင်းပေမယ့် အပြန်မှ ာမေမေ့အခြေအနေကြည့်ပြီး မမောင်းခိုင်းတော့ပဲ ကျနော်ပဲ မောင်းလာခဲ့တယ်။ မူးလဲမူး၊ ကားပေါ်မှာ၂ ယောက်ထဲရှိတဲ့ အချိန်ကျမှ၊ မေမေ စကားတွေအန်ထွက်လာတယ်။

" သားလေးကို သိပ်သတိရတယ်"

" ဘာကိုလဲ"

" အားလုံးကိုပဲ...သားလေးကိုရော၊ လင်လေးကိုရော.."

" သွားတာမှ ဘယ်လောက်မှမကြာဘူး... အဲ့လောက်တောင်ပဲလား"

" အမယ် နင့်အန်တီလတ်အိမ်ရောက်တဲ့ နေ့ထဲက အတူမနေဖြစ်ကြတာ၊ နင့်အဖွားဆီသွားနေတဲ့ ရက်တွေနဲ့ဆို တွက်ကြည့်၊ တကယ်လွမ်းတယ်"

" သားလဲ ချစ်တဲ့မေမေ့ကိုရော၊ ချစ်မယားလေးကိုပါလွမ်းနေတာ"

ပြောရင်းလက်က မေမေ့ပေါင်ကြား အော်တိုရောက်သွားပြီ။ မေမေပြောဖူးတဲ့ စကားအရဆိုရင်၊ အခုအချိန်ကျမှ ကာလံဒေသံသင့်ပြီ၊ မှန်ပြီလေ။

မေမေဝတ်လာခဲ့တဲ့ စကပ်ဂါဝန်အတိုက ကားထိုင်ခုံနဲ့ဖိထိုင်နေတော့ ပြေလျော့ကျမနေပဲ အထက်ကိုလိပ်တက်နေတာ ပေါင်တဝက်အထိ၊ ဒါကြောင့်ကျနော့်လက်က ဂါဝန်အနားစက လက်လျှိုလိုက်ရုံနဲ့ ပေါင်ခွဆုံရောက်သွားတယ်လေ။

ကျနော် မေမေ့ပေါင်ဖြူဖြူကြီးတွေကို ပေါင်ရင်းအတွင်းသား တလျှောက် ဖိနှိပ်ဆုပ်နယ်ပြီးတာနဲ့ ပင်တီအနားသားကို ကလန်ပြီး စောက်ဖုတ်အုံကို လက်ရောက်သွားတယ်၊ စောက်စိလေးကို ချေပေးတယ်။ မေမေ့စောက်ခေါင်းက စိုထိုင်းပြီးချွဲနေပါပြီ။

ကျနော်လက်တစ်ဘက်က ကားမောင်းနေရင်း နောက်တစ်ဘက်က ဘေးခုံကမေမေ့စောက်ခေါင်းထဲ လက်နှိုက်ကလိနေတော့ မေမေ ကျနော့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး၊

"ဟင့်..သား..ကောင်းကောင်းမောင်းကွာ၊ ကားကိုပဲ ဂရုစိုက်မောင်း၊ တော်ကြာ တိုက်မိလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေဦးမယ်"

ကျနော်ကားကို ဆက်မောင်းလာပြီး ပြန်နေကျလမ်းမဟုတ်ပဲ၊ ကားရှင်းလူပြတ်တဲ့ လမ်းကမောင်းလာခဲ့တယ်။ လမ်းတဝက်က ကျောင်းဝင်းကြီး တစ်ခုဘေးရောက်တော့ ကျောင်းဝင်းခြံစည်းရိုးတစ်လျောက် သစ်ပင်ကြီးတွေနဲ့ အုပ်ဆိုင်းနေတယ်။မျက်နှာချင်းဆိုင်ကလဲ လူနေရပ်ကွက်မဟုတ်၊ စက်ရုံဂိုဒေါင်တွေ။ကျနော်မှောင်ရိပ်ကျတဲ့ သစ်ပင်အုပ်ကြီးအောက် ကားထိုးရပ်လိုက်ပြီး၊ ကားမီးတွေပိတ်ပြီး lock လုပ်လိုက်တယ်။ ကားကူရှင်တွေကိုလဲ နောက်ဖက်အဆုံးထိအောင်လှန်ချ ။ ကျနော် ကားရပ်လိုက်တာ မေမေသိတယ်။ ဘာမှမပြောဘူး။ကျနော် မေမေ့ဂါဝန်ကိုလှန်တင်ပြီး ပင်တီကြားကနေစောက်ခေါင်းထဲလက်နှိုက်လိုက်ပြန်တော့...

" အားးးးးး ရှူး...စစ်စ်စ်"

ကျနော်လဲ မေမေ့လက်လေးတစ်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး ဇစ်ဖြုတ်လျောချထားတဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခွကြားဆီ ပို့လိုက်တယ်။ မေမေ့လက်ဟာ လီးတံမာမာနွေးနွေးကြီးကို ထိတွေ့လိုက်ရရင်ပဲ တုန်ကနဲ တက်သွားတော့တယ်။မေမေ အတင်းပဲကျနော့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ သားရေကြိုးကို ဆွဲဟလို့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးဖြည်းညှင်းစွာရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ဂွင်းစထုပေးပါတော့တယ်။

ကျနော် မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူရင်ခွင်ထဲ သွင်းလိုက်တယ်။ မေမေ့မျက်နှာပေါ် ကျနော့်မျက်နှာဟပ်သွားတော့ အလိုက်သင့်လေးမော့ပေးလာတယ်။ ကျနော်လဲ ခပ်ဟဟနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လှိုက်လှိုက်မောမောရှည်ရှည်ကြာကြာအနမ်း….

ကျနော်တို့ ဟာသားအမိတွေ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တကယ့် ခွဲနေရတာကြာတဲ့ ချစ်သူတွေလိုပဲ ။ မေမေ့လက်တစ်ဘက်က ကျနော့လည်ပင်းကို ခိုတွယ်၊နောက်တစ်ဘက်ကကျောကို တင်းတင်းသိုင်းဖက်ရင်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ တုန့်ပြန်နမ်းနေလေရဲ့။

" ချစ်တယ်...လွမ်းတယ်မိန်းမရယ်..ကြည်ပြာရယ်"

ခဏအကြာ ကျနော် မေမေ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲနှိမ်လိုက်ပြီး ကျနော့ပေါင်ကြားဆီ ဆွဲဖိချလိုက်တော့ မေမေကလဲအလိုက်သိစွာနဲ့ပဲ.....ပထမ…. လီးတံကြီးကို ဖွဖွနမ်းလိုက်တယ်၊ ဒစ်ကြီးကို လက်နုနုလေးနဲ့ ညှစ်ညှစ်ဆုပ်တယ်။

" ဟင့်… သူများအိုက်စ်ကရင်မ် မစားရတာ ကြာပြီသိလား"

အဲ့လို ပြောပြီး လီးတံကြီးကိုပင့်ပြီး အလျားလိုက်လျက်ပေးတယ်။ နောက်တော့ ပါးစပ်လေးကကို အားကုန်ဟပြီး လီးကို အာခေါင်ရင်းအထိပြည့်အောင် ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ သူပြောသလို တကယ့်ကို အိုက်စ်ကရင်မ် ငတ်နေပုံပဲ။

မေမေ့ စုပ်ချက်တွေ ကဖြည်းဖြည်းအားပါလာသလို အရှိန်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲစုပ် ပေးတဲ့အခါမှာတော့…….၊

" အားးးး ဖတ်က်... ရှစ်တ်.. အီး..ကောင်းလိုက်တာကွာ..ငါလိုးမမိန်းမ စုပ်..စုပ်.. ဟဲ့ကောင်မ.. နင့်သားအရင်းလီးက အရမ်းအရသာရှိတယ်မဟုတ်လား၊ စုပ်..စုပ်..သေအောင်စုပ်စမ်း"

ကျနော့်ပါးစပ်က ဘယ်လိုစကားကြမ်းတွေ အလိုလိုထွက်ကုန်သလဲ မသိဘူး၊ ကျနော်အရမ်းကောင်း အရမ်းထန်နေတာကို ပဲသိတယ်။ ကျနော့်လက်ကလဲ မေမေ့ဆံပင်တွေကိုဆောင့်ဆွဲဆုပ်ပြီး လီးစုပ်ချက်တွေနဲ့အပြိုင်မေမေ့ခေါင်းကို ကျနော့်လီးဆီအတင်း ဆွဲဆောင့်တွန်းတွန်းပို့နေမိတယ်။

ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်...ပလပ်...စွိ...

ကျနော့် လက်တွေကလဲ အငြိမ်မနေ၊ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းနဲ့ နှိုက်ပြီး တစွပ်စွပ်နဲ့ လက်လိုး လိုးပေးနေတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းနေပြီ။

" အင်းမ်...အင်းမ်းး...အင်းမ်းးးးး...ပလပ် ပလပ် ပြွတ်.."

မေမေ လည်ချောင်းသံတွေ ထွက်အောင်တောင် သားဖြစ်သူရဲ့ လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေတယ်။

" အားးးရှစ်...ရှီးး....အာားးး ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ"

ဖြစ်..ဖြစ်..ဖြစ်..ပလစ်…ပလစ်…

ကျနော့် လရည်တွေ ဖြောင်းကနဲ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်၊ အများစုကလည်ချောင်းထဲပေါ့။ မေမေ လရည်တွေအားလုံးကို မြိုချလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲကလျှံထွက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပါးစပ်တဝိုက်ပေတောတွေကိုတော့ လျှာနဲ့ အရသာရှိလှစွာသိမ်းလျက်နေတော့တာ။ မေမေကျနော့်လီးကို ပြောင်အောင်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ အသာလေးမော့ကြည့်လာပြီး..

" ကောင်းလားမောင်...လွမ်းနေတယ်ဆို"

" အား လောကနိဗ္ဗာန်ပဲ မိန်းမရယ်..ဒါကြောင့်ချစ်နေရတာ"

ကျနော်မေမေ့ကို ကူရှင်ပေါ်နောက်ပြန်တွန်းလှဲချလိုက်ပြီး လူကထပ်လျက်လိုက်သွားကာ တစ်လှည့်ပြန်ဂျာပေးမလို့လုပ်တော့..

မေမေကျနော့်ကိုပြန်တွန်းလိုက်ပြီး…

" တော်ဦး သားရယ်၊ မေမေ ဒီနေရာကြီးမကြိုက်ဘူး၊ လူရှင်းပေမယ့် အန္တရာယ်များတယ်၊ အိမ်ကျမှဆက်ချစ်နော်၊ မေမေဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး"

ကျနော်လဲ မေမေ့စကားနားထောင်ပြီး အိမ်ကိုပဲ ဆက်မောင်းလာခဲ့တယ်။ အိမ်အရောက်ကျနော် ကားသွင်းအပြီး၊ ခြံတံခါး အိမ်ရှေ့တံခါးတွေပိတ်အပြီး၊ မေမေ့ကို ရှာမတွေ့တော့ဘူး၊ အိမ်သာခန်းထဲက ရေသံကြားရမှ မေမေရေဝင်ချိုးနေပြီဆိုတာ သိရတယ်။

ကျနော်လဲ အဝတ်အစားပေါ့ပေါ့ပါးပါးလဲပြီး TV ဖွင့်ကြည့်နေတယ်။ ပရိုဂရမ်တွေက ဘာတွေမှန်းလဲ မသိ၊ စိတ်ဝင်စားဖို့ မကောင်းပါဘူး။ ကျနော်သိတာက အိမ်ရောက်ရောက်ခြင်း မေမေ့ကို ဆွပြီး ဝုန်းမလို့၊ တလမ်းလုံးလီးတောင်ပြီး ကားမောင်းလာရတာ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လဲ TV ပိတ်ပြီး မေမေ့ အခန်းဘက်ပြန်ဝင်လာတော့ မေမေ ကိုယ်သုတ်မွေးပွ တဘက်ဖြူကြီးကိုရင်လျားလို့ မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်နေတယ်။ ပါးနဲ့မျက်နှာမှာသနပ်ခါးရေကြဲလိမ်းထားပြီးပြီ၊ တကိုယ်လုံးလာဗင်ဒါပေါင်ဒါနံ့သင်းလို့၊ကျနော်မေမေ့ကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး….

" အား...မွှေးနေတာပဲ ဘဒူ့အယား လေးလဲ"

ကျနော် မေမေ့ရင်ညွန့်မှာထုံးထားတဲ့ တဘက်ကိုဖြုတ်မလို့လုပ်တော့...၊

" သွား... ညစ်ပတ်ရင် ဘသူ့ မယားမှမဟုတ်ဘူး၊ ရေသွားချိုးဦး၊ ရေမချိုးရင်ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်"

" ဟာ..ကြည်ပြာကလဲကွာ"

" ဘာ ကြည်ပြာကလဲ တွေလာမလုပ်နဲ့ ရေသွားချိုးဆို၊ လိုချင်တယ် မဟုတ်လား"

မေမေ မျက်လုံးလေးဝင့် မျက်စောင်းလေးချီပြီးပြောလိုက်ပုံက အရမ်း အသဲယားစရာ ကောင်းတယ်။ သကောင့်သား ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ရေချိုးခန်းအမြန်မြန်းရတော့တာပေါ့။ မေမေပြောသလို၊ လိုချင်နေတာလေ။ မဟုတ်သေးဘူး ဝစ္စပေါက်ပါမှရမှာ၊ လိုးချင်နေတာလို့ပြောမှပိုမှန်မယ်။

ကျနော်ရေကို ခပ်သွက်သွက်ချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ကိုယ်တွေခေါင်းတွေသုတ်ပြီး ရေစိုတဘက်ကိုချွတ်၊ တဘက်အခြောက်တစ်ထည်လဲပတ်ခဲ့တယ်။ အဝတ် မလဲတော့ဘူးလေ၊ အချိန်ပုပ်တယ်။ မေမေ့အခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့တယ်။ မေမေမှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်နေတုန်းပဲ။ ကြည့်ရတာ ဆံပင်ကို အခြောက်ခံစက်နဲ့မှုတ်နေပုံပဲ။

ကျနော် နောက်ကဝင်သွားပြီး မေမေ့ကိုယ်ကို ကျော်လို့ မေမေ့ရဲ့ လာဗင်ဒါပေါင်ဒါဗူးကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။မေမေ ကျနော့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး...

" အမယ်..မယ်..မယ်..ကိုယ့်ပေါင်ဒါဗူး ကိုယ်သုံးပါလား၊ အားအားရှိ သူများဟာကို လာလာပြီး.."

ကျနော်လဲ မေမေ့လက်ထဲက လွတ်အောင်လက်ကိုရုန်းပြီး ဆတ်ကနဲ နောက်ဆုတ်ရင်း၊ လက်ဝါးထဲပေါင်ဒါတွေလောင်းထည့် လက်မောင်း ချိုင်း ကိုယ်လုံးတွေ အမြန် လိမ်းပွတ်ရင်းနဲ့၊

" မိန်းမကလဲကွာ...၊ ရှိသမျှအကုန်နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ပေးထားပြီး၊ ဒါလေးကျမှလာတွန့်တိုနေတယ်"

" အမယ်..ဘာနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ပေးတာလဲ၊ စကားကိုကြည့်ပြော"

" ဒီမှာလေ...ဒါကြီးတွေကိုပေါ့"

ပြောရင်းနဲ့ကျနော် မေမေတဘက်ကို ပတ်ထားတဲ့ ရင်ညွန့်ကအထုံးကို ဆွဲဖြေပြီး ဘွားကနဲပေါ်လာတဲ့နိ့အုံကြီးကိုကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟောတော့်... အမယ်လေး..ဟဲ့..ဟဲ့.."

မေမေ ရုတ်တရက်ကျွတ်သွားတဲ့ တဘက်ကို လိုက်ဆွဲပေမယ့် မမီတော့ဘူး။ ကျနော့်လက်ထဲ တစ်ထည်လုံးပါလာပြီး အခန်းထောင့်က စင်ဖက်လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ ရေချိုးပြီးကတည်းက အခုအချိန်ထိ အဝတ်အစားမလဲသေးပဲ တဘက်တစ်ထည်ပဲ ပတ်ပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့ အချိန်ဖြုန်းနေတာ ဘာအချိုးလဲ သိတာပေါ့။

" အမယ်လေးတော်...ပေါ်ကုန်ပြီ၊ ဘာလုပ်တာလဲ"

ကျနော် မေမေရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးကို တချက်ရှိုးလိုက်ရင်းနဲ့ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ အိအိထွေးထွေး ကိုယ်လုံးလေးရင်ခွင်ထဲနစ်ဝင်လာတယ်။

" နဂိုထဲက ပေါ်ချင်နေလို့ ဘာမှမဝတ်သေးတာ မဟုတ်လား မိန်းမရယ်၊ ချစ်ရတဲ့ မိန်းမရဲ့ ကိုယ်လုံးတစ်တစ်လေးကိုဖက်ထားချင်လို့ကို ဆွဲချွတ်တာ"

" ဟွန်းးး ဒါမျိုးကျ သိပ်သိ၊ သိပ်တတ်…."

မေမေ ကျနော့်လက်မောင်းကို မနာအောင် ဆွဲလိမ်လိုက်စဉ်မှာပဲ ကျနော်နှုတ်ခမ်းတွေက မေမေ့ပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီ။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော်မက်မက်မောမေ ာစုပ်ယူလိုက်တယ်။ မေမေကလည်းကျနော့ပါးစပ်ထဲ လျှာလေးထိုးသွင်းလာပြီး ရှိုက်မက်စွာတုန့်ပြန်လာတယ်။ ဆင်စွယ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်လည်ပင်းကိုတွဲခိုလို့..။

နမ်းရင်းနဲ့ ကျနော် မေမေ့ကိုယ်လေးကို ကုတင်ဘက်ဆွဲခေါ်လာရင်း မေမေ့ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်း အလိုက်သင့်မှောက်ရက်ကြီး ထပ်ပါသွားတယ်။ ကျနော့်ကိုယ်မှ ာပတ်ထားတဲ့ တဘက်လဲ ဘယ်အချိန်ထဲကကျွတ်သွားလဲမသိ။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ ထပ်ရက်ကြီးပေါ့။

မေမေရဲ့ သနပ်ခါးနံ့တွေရော လာဗင်ဒါနံ့တွေပါမွှေးထုံအီနေတဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးပေါ် အိစက်စွာ ထိတွေ့သုံးသပ်နေမိချိန်မှာတော့ ကျနော့်သွေးတွေက ဆူလောင်လို့နေပါပြီ။ တီလတ်ပြန်သွားပြီးကတည်းက တစ်ပတ်ကြာလောက် စောက်ပတ်နဲ့ကင်းဝေးနေရတာကြောင့် အရမ်းဆာနေပြီ။

ပြီးတော့ တီလတ်ကျွေးသွားလို့ အရသာ သိသွားပြီဖြစ်တဲ့ အတိုင်း ဒီနေ့ည မေမေ့ခရေကိုပါ ခြွေမယ်လို့စိတ်ကူ းထားပြီးသားလေ။ ကျနော် မေမေ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကို နူးညံ့ညင်သာစွာနမ်းနေမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာကြည်နူးစွာနဲ့ ကျနော်ကမေမေလို့ခေါ်ရတဲ့ ကျနော့်မိန်းမကို အရမ်းချစ်နေမိတယ်။

နဖူးလေးတွေ၊ မျက်ခွံလေးတွေ နှာခေါင်းချွန်ချွနိလေးထိပ်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးလေး၊ မေးဖျားလေး ၊ နားရွက်ပါးလေးကိုသွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်ပြီး နားခွက်ကလေးထဲ လျှာဖျားလေးသွင်းပြီးထိုးမွှေလိုက်တော့ မေမေဆတ်ကနဲတွတွန့်သွားတယ်

" ဟင့်..အားးး...သားလေးရယ်.."

မေမေ့ လက်မောင်းသားလေးတွေ၊ ရင်ညွန်လေးတွေမှာ မွေးညှင်းလေးတွေထောင်ပြီး သိသိသာသာကြက်သီးလေးတွေ ထလို့နေပါတယ်။ ကျနော် မေမေ့ရင်ညွန့်လေးတွေကို နမ်းလိုက်ပြီး အိစက်နေတဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကြား နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တယ်။ ခရီးဝေးကပြန်လာလို့ ဆာလောင်နေတဲ့ မွေးမေမေကို ဒီနေ့အစွမ်းကုန်အကောင်းဆုံးပြုစုပေးလိုက်မယ်လေ။

ကျနော်နို့အုံသား တင်းတင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ငုံခဲပြီး ကိုက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်း ညိုလေးတွေကို ကုန်းငုံလိုက်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့လိမ်းလှည့်ကလိလိုက် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်စို့ပေးနေလိုက်တယ်။

" အားးးး အား..ဟ၊ အားးး ဟင်း..ဟင်း..ဟင်း.."

မေမေ မိန်းမူးစွာနဲ့ညည်းတွားရင်း နို့စို့ပေးတဲ့ အရသာကို ခံစားနေတယ်၊ လက်လေးနှစ်ဖက်ကလဲ ကျနော့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားတယ်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ ကျနော် မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လျှာပြားလေးသုံးပြီး နေရာမလပ်လျက်ပေးနေမိတယ်။

အဲဒါမှ မွေးမိခင်ကို တကယ်ချစ်ခြင်း၊ နူးညံ့စွ ာချစ်ခြင်းလို့ခေါ်လေမလား…..ဗိုက်သားချပ်ချပ် ဖွေးဖွေးလေး..ချက်တွင်းကလေး..အမွှေးပါးလေးခပ်ထပ်ထပ်နဲ့ ဆီးခုံကလေး..စောက်ဖုတ်ကို မလျက်သေးပဲ ကွင်းဝိုက်ပြီးတော့ ပေါင်ခြံကြားကလေးနှစ်ဘက်..ဖင်လေးကို အသာကြွလို့မတဲ့ပြီး စောက်ပတ်ရဲ့ အောက်နဲ့ဘေးနှစ်ဘက်က ကပ်ရက်ရှိတဲ့ တင်သားဆိုင်နုနုလေးတွေ..ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးရဲ့ အတွင်းသားတွေ..ဒူးလုံးလုံးလေးနှစ်ဘက်..အသားပြည့်နေတဲ့ ခြေသားလုံးသား ဖွေးဖွေးသွယ်သွယ်တစ်တစ်လေးတွေကိုလဲ လျက်လိုက်.. ငုံခဲပြီးကိုက်လိုက်..။

ပြီးတော့ခြေဖမိုးဖြူဖြူခုံးခုံးလေး..ဖနောင့်သားလေးတွေ..ဖိတစ်ရှ် (Fetish sex) လို့ခေါ်လို့ရမယ့် ခြေမလေးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေကိုလဲ မရွံမရှာငုံပြီးစုပ်ပေးနေလိုက်တော့တယ်။

မေမေအခုပဲ ရေချိုးပြီး ထွက်လာလာလေ၊ မရွံပါဘူး ကိုယ့်အမေပဲ၊ သူ့ဝမ်းထဲမှာတောင် ကိုးလကျော်ဆယ်လ အောင်းလာခဲ့သေးတာပဲ၊ ကျနော် မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ မချစ်တဲ့နေရာရယ်လို့ မရှိတော့ဘူး။

မေမေ့မှာ တဟင်းဟင်း တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ညည်းလိုက်..ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်တုန်တက်သွားလိုက်…လက်တွေကလည်း အိပ်ရာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ခြေလိုက်…ကျနော့်ဆံပင်အုံထဲလက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းဖွလိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့..

ကျနော့်ရဲ့အချစ်နာလန်ထ အစွမ်းကုန်ချစ်ပြနေတာကို ဆတ်ဆတ်လူးအောင်ညည်းတွားရင်းခံယူနေပါတော့တယ်။

....................................................................................................

အခန်း (၂၀) (ဇာတ်သိမ်း) မေမေနဲ့ ခရေ

ကျနော် မေမေ့တကိုယ်လုံးကို အားရအောင်စုတ် လျက်ပြီးတော့မှ ပင်မပစ်မှတ်ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ဆီကြီးကိုပြန်တက်လာခဲ့တယ်။ စောစောက မထိတထိနဲ့ တမင်ရှောင်ခဲ့တဲ့ စောက်စိလေးကို တားဂက်ထားလိုက်တယ်။ ဖူးထစ်နေတဲ့ အညိုနုရောင်စောက်စိချွန်ချွန်လေးဘေးမှာ အမွေးနု တိုတိုလေးတွေ တစ်ပင်စ နှစ်ပင်စပေါက်နေလေရဲ့…။

ကျနော် မွေးမေရဲ့ စောက်စိလေးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့...

" အားးးးးး ရှီးးးးး စစ်.."

မေမေ ဖင်ကော့တက်သွားတယ်။ မိန်းမတို့ရဲ့ လိင်အဂါမှာ စောက်စိက ကာမရာဂစိတ်ကို အမြန်ဆုံးနဲ့ အထိရာက်ဆုံးနှိုးဆွပေးတဲ့နေရာပဲလေ၊ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ကျနော် စောက်စိကို အားရပါးရ လျက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေတယ်၊ မေမေလဲ ထွန့်ပြီးရင်းထွန့်ရင်း စောက်စိစုပ်နေတုန်းမှာ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးပြီး စောက်ခေါင်းထဲသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ကလိနေလိုက်တယ်။

စောက်ခေါင်းထဲမှာတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲ ထနေပြီ။ ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖြဲဟလိုက်တော့ နီရဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုကို မြင်ရတယ်။ ကျနော်စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး လှည့်မွှေကာ ဂျာပေးလိုက်လျက်ပေးလိုက်နဲ့။ တသွင်သွင်ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကိုလည်း လျက်ပစ်မြိုပစ်လိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့ စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ပြန်ကစားရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ ဂျီစပေါ့ရှိမယ့်နေရာမှန်းပြီးလက်ထိပ်နဲ့လိုက်စမ်း ဖိပေးတယ်။

" အားးးး အူးးးး အိ...စစ်... တော်..တော်ပါတော့.. ယောက်ျားရယ်၊ မရတော့ဘူး၊ ခံချင်ပြီ...၊လုပ်ပေးပါတော့၊ ထည့်လိုက်တော့.... မိန်းမကို လိုးပါတော့ကွာ.."

မေမေ အရှက်ကုန်သွားပြီ၊ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလာတယ်။

" ဒါဖြင့် မောင်လိုးတော့မယ်နော် ကြည်ပြာ"

မေမေနဲ့ကျနော်တို့ လင်မယားအဖြစ် ပွင့်လင်းစွာ ရင်ဖွင့်ခဲ့ကြပြီးနောက်ပိုင်း၊ နှစ်ယောက်သားလိုးကြတဲ့အချိန်မှာ နာမည်ခေါ်ရင်ခေါ်၊ မိန်းမ ယောက်ျားခေါ်ရင်ခေါ်ပြီးလိုးကြတယ်။ ကျနော် မေမေ့အပေါ်တက်ခွလိုက်ပြီး၊ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ရမက်ကြီးစွာ နမ်းလိုက်ကြတယ်ကျနော်လဲ လီးဒစ်ကြီးကို မေမေ့ စောက်ခေါင်းဝတေ့လိုက်ပြီးဖိချလိုက်တော့ ချောဆီတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဒစ်ကြီးကထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတော့တယ်။

ဇွိ...ပလောက်...ဗြွတ်...

" အင့်...ရှီးးး...အားး အမယ်လေး..."

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်းးး ဖန်းးးးးး

ကျနော် အမေတစ်ဖြစ်လဲ မိန်းမ ကြည်ပြာကို အချက်ကျကျ အားပါပါ ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

" အီးးးးး မောင်....အားးးးး အမလေး ဆောင့်... မိန်းမမောင့်ကိုချစ်တယ်မောင်ရယ်....ဆောင့် ဆောင့်"

" အားးး ကောင်းလိုက်တာမိန်းမ… ဒါလား...ငါ့ကိုမွေးထားတဲ့ အမေ၊ အမေတဲ့လား..လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ..."

ကျနော့်ပါးစပ်က ဘာတွေစီးပြီး ဘာတွေထွက်လာမှန်း မသိတော့၊မိန်းမခေါ်လိုက်၊ အမေခေါ်လိုက်နဲ့ ရမ္မက် ပြင်းစွာနဲ့ဆောင့်လိုးနေတယ်။

" ဟင်... ခွေးမျိုးလေး... အမေက လိုးလို့ကောင်းသတဲ့လား။ မအေလိုးလေး...ကိုယ်မေကိုယ်လိုးရတာ ကောင်းနေတယ် မဟုတ်လား၊ ဒါဆိုလဲ လိုးစမ်း...ဆောင့်စမ်း...နင့်ကိုဖြဲပီးမွေးထုတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ပြဲလန်အောင် လိုးပစ်စမ်း။ အားးးးး ပြီးးး..ပြီး..တော့..မယ်..၊ထွက်ကုန်တော့မယ်၊ နင့်လရည်တွေ ငါ့ထဲညှစ်ထဲ့စမ်း၊ ရှူး...အားးးးးးးးးးး"

မေမေ အဆက်မပြတ်အော်ရင်း၊ အားးး ရှည်ကြီးမြည်လို့ တဆတ်ဆတ် တွန့်လိမ်ပြီးတော့မှ ငြိမ်ကျသွားတယ်။မေမေတစ်ချီပြီးသွားပြီ။

" ယောက်ျားတော့ မပြီးသေးဘူး၊ ညှစ်ထည့်လို့ လဲ မရသေးဘူးမိန်းမရေ၊ ဆက်လုပ်မယ်နော်"

မေမေပြန်မဖြေနိုင်အားသေးပဲ၊ ငြိမ်နေတယ်။ မေမေ့စောက်ပတ်ထဲမှာမြုပ်နေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော်လီးတံကြီးကိုငုံ့ကြည့်တော့ ခရင်မ်တွေလို အဖြူရည်ချွဲချွပြစ်ပြစ်တွေပေပွနေလို့။ ကျနော်စောက်ဖုတ်ကို ဆက်မလိုးပဲ၊ လီးတံကြီးကို ပလောက်ကနဲဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ မပြီးသေးလို့တောင်နေဆဲဖြစ်တဲ့လီးကြီးက တရမ်းရမ်း။

ကျနော်ဒစ်ကြီးကို ငြိမ်အောင် ပြန်ထိမ်းကိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲပြန်မထည့်ပဲ မေမေ့ပေါင်ကြီး နှစ်ချောင်းက်ု ပြဲနိုင်သမျှပြဲအောင် ဆွဲကားချပြီးစောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးတစ်လျောက်နဲ့ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲဖိတိုး လိုးနေလိုက်တယ်၊

ဒစ်ကြီးနဲ့အဖုတ်ဝကို မထိခလုပ် ထိခလုပ်ဆွပေးနေတဲ့ သဘော။ မေမေလဲ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ရာကနေ စိတ်ပြန်ပါလာပြန်ပြီ။ လက်လေးတွေက ကျနော့်လက်မောင်းကို တင်းတင်းညှစ် ဆုပ်ကိုင်လာပြန်တယ်။ ကျနော်ခန္ဓာကိုယ်ကိုကုန်း၊ ရှေ့တိုးပြီး မေမေ့ ကိုယ်ရဲ့အလယ်ပိုင်းကိုခွရက်ကြီးရွှေ့ထိုင်လိုက်တယ်။

" မိန်းမရေ... နို့ကိုလိုးချင်တယ်ကွာ..."

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်မေမေ့ ရင်အုံပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်လီးတံကြီးကို မေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားက တောင်ကြားမြောင်းကြီးထဲ အလျားလိုက်ထည့် ပွတ်ဆွဲပြီး (Tit fuck) လုပ်တော့တယ်။

မေမေလဲ ကျနော်သူ့နို့တွေကို လိုးနေတာကိုကြည့်ရင်းနဲ့ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆွဲဆုပ်စုကိုင်ပြီး၊ ကျနော်လီးကြီးကို ငုံမိအောင်ဖိပေးတယ်၊ နို့နှစ်လုံးကြားက လီးလမ်းကြောင်းကိုကြပ်အောင်ဆွဲစုပေးတော့ လိုးရတာပိုပြီးစီးလာတယ်။ ကျနော်လဲလကြောတွေဆိမ့်တက်လာတယ်။

မေမေဟာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးတံကြီးကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။ နို့ထိပ်ကနေ လည်ပင်းဘက်ကျွံကျွံထွက်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးက တခါတခါ ထွက်လာတိုင်း နီရဲတင်းပြောင်နေတယ်။ မေမေဟာ ပြောင်တင်းစွာနဲ့ မေးစေ့နားရောက်ရောက်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်းလျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလိမ်းပြီးသပ်နေလေရဲ့။

အဲဒီအခြေအနေမြင်တော့ ကျနော်လဲနို့လိုးတာကို ရပ်လိုက်ပြန်ပြီး ဖင်ကိုကြွလို့ မေမေ့မျက်နှာပေါ်လီးကြီးဝဲလိုက်တယ်။ မေမေလဲ လတံကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းအသာမ ပါးစပ်ဟလို့ ဒစ်ကြီးကို လှမ်းစုပ်လိုက်တော့တယ်။ ကျနော်လဲဖင်ကြီးကြွလို့ မေမေ့မျက်နှာပေါ်ကားယားခွထိုင်ပြီး လီးကြီးကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထိုးသွင်းပြီး ပါးစပ်ကိုလိုးပစ်လိုက်တယ်။

ဘာပဲလိုးလိုး ကျနော့် လီးကတင်းခံနေတယ်။ ပြီးမယ့်ဟန်မမြင်။ ကျနော် မေမေ့ တကိုယ်လုံးကိုလိုးတာ နေရာအတော်စုံနေပြီ။ တစ်ခုပဲကျန်တော့တယ်။နောက်ပေါက် သို့မဟုတ် ခရေ။

" မိန်းမရယ်..မောင် တစ်ခုတောင်းချင်တာရှိတယ်"

" ဘာများတောင်းချင်လို့တုန်း"

" နေဦး...ခဏကြာရင်သိလိမ့်မယ်"

ကျနော် အောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လျှောဆင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘာဂျာပြန်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်စိကိုစုပ်ပေးနေရင်း လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို နှိုက်ထိုးလိုးပေးနေတယ်။ တပြိုင်တည်းမှာနောက်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကလဲ မေမေ့စအိုဝ ခရေပွင့်လေးကိုလက်ဖျားနဲ့ အရင်ပွတ်ကစားပြီးမှ၊လက်ထိပ်ကလေးကိုတဖြည်းဖြည်းနှိုက်ပြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

မေမေက တအီးအီးတအင်းအင်း ညည်းနေရင်း စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ဝကို ကစားပေးတာငြိမ်ခံနေတယ်။ အဖုတ်ထဲက ချွဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကော်ယူ၊ လက်ညှိုးမှာ သုတ်ဖင်ဝကိုထိုးပြီးကလိုင်းနေတာလက်ညှိုးကလက်တစ်သစ်ကျော်လောက်ဝင်သွားပြီ။

အဲဒီတော့မှ မေမေသတိထားမိသွားပြီး..

" ဟင်...အမယ်လေး...ဘာတွေ လာထိုးလာနှိုက်နေတာလဲ၊ အပေါက်မှားနေပြီ၊ အဲဒါ ဖင်ပေါက်"

" ဟီး အပေါက်လေးကချစ်စရာလေး၊ မြင်တော့ ကလိချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်"

" ဖင်ထဲလက်ထိုးတော့နာတာပေါ့ကွာ.. ဘာမှန်းလဲမသိဘူး...တော်တော့"

" မနာအောင် ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်လေ"

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော်ဖက်လုံးကြီးကို ဆွဲယူပြီး မေမေ့ဖင်ကြီးကို မလို့ ခါးအောက်ထဲ ခုလိုက်တော့ ဖင်ကြီးကလေထဲမြောက် ကြွတက်လာတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကိုအပေါ်ကိုတွန်းတင်လိုက်တော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးက ရှေ့ရောက်လာတယ်။ကျနော်ကုန်းပြီး ဖင်ဝကို နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့...

" ဟင်..မောင်... ဘာလုပ်တာလဲ..ဖင်ပေါက်ကိုနမ်းတော့ မနံဘူးလား"

" မိန်းမအတွက်ဆို မောင့်မှာရွံတယ်ဆိုတာမရှိဘူး၊ နံလဲနံပါဘူး၊ တကိုယ်လုံးမွှေးနေတာပဲ"

" ဟင်း...ထန်နေတော့လဲ တစ်ကိုယ်လုံးမွှေးတယ်ပေါ့နော်၊ နှာဗူးလေး"

ဟုတ်လဲဟုတ်တာပဲ၊ ကျနော်ထန်နေတော့ အကုန်လုံးကို အကောင်းမြင်ဘက်ကပဲ မြင်နေတယ်။ မေမေ့ဖင်ဝလေးက မွှေးတယ်လို့ မဆိုသာပေမယ့် အနံ့လေးကပြောပြလို့ မတတ်ဘူး။ နဲနဲအောက်သက်သက် အနံ့လေးလို့ပဲပြောရမလား၊ (ခုပဲရေချိုးထားတော့ ချီးစော်တော့မနံဘူး)။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော့်အတွက်တော့ ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုကြွလာစေတာအမှန်ပဲ။ ကျနော်မေမေ့ဖင်ဝကို နှာခေါင်းနှစ်နမ်းပြီးတဲ့ နောက် လျှာထုတ်ပြီး ခရေပွင့်လေးကိုတလွှားချင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။

" အို သားလေး ဘာလို့ဖင်ဝတွေပါ လျက်နေရတာလဲ။ ညစ်ကညစ်ပတ်နဲ့ မောင်ရယ် မိန်းမကို အဲ့လောက်တောင်ချစ်တာပဲလား အိုး စစ် အူးးးး ဖင်ဝတွေတရှိန်းရှိန်းနဲ.၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး"

" ချစ်လို့လုပ်ပေးတာပေါ့မိန်းမရယ်"

ကျနော် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဂျာပေးလိုက် ဖင်ဝကိုလျက်ပေးလိုက် စောက်စိစုတ်ရင်းလက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်ပေါက်ရော ဖင်ပေါက်ကိုပါ ပြိုင်တူနှိုက်ပြီးကလိုင်းလိုက်၊ အဲ့ဒီအဆင့်တွေကို အကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်တလှည့်စီလုပ်ပေးနေတယ်။

တစ်ခါထက်တစ်ခါ မေမေ့ဖင်ပေါက်ထဲကိုနှိုက်ပေးတဲ့ လက်ချောင်းတွေက နက်သည်ထက်နက်လာပြီ။လက်တစ်သစ်ကနေ လက်တစ်ဝက်၊ လက်တစ်ဝက်ကနေ အခုလက်ချောင်းတစ်ဆုံးနီးပါး ဝင်နေပြီလေ။မေမေလည်း တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ဖင်ထဲကို လက်နဲ့လိုးပေးနေတာကို သာယာလာပုံရတယ်။ ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ညည်းသံလေးမြှင်းမြှင်းနဲ့ငြိမ်ခံနေတယ်။

ပြီတော့ တစစနဲ့ ကျနော်ဘာလိုချင်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာပုံရတယ်။

" မောင်...ကြည့်ရတာ အဲ့ဒီအပေါက်ကို သိပ်စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်၊ မောင်ဘာတွေ ဖြစ်ချင်နေတာလဲ"

" ကြည်ပြာရယ်.. ကြည်ပြာ့ဖင်ပေါက်လေးကို မောင်လုပ်ကြည့်ချင်တယ်။ လုပ်ကြည့်လို့ရမလားဟင်"

" ဟင်...ကြံကြံဖန်ဖန်ကွယ်.. ဘယ်လိုအတွေးတွေရလာတာလဲ"

" ဟို..ဟိုလေ..မောင့်သူငယ်ချင်းတွေကပေးကြည့်တဲ့ အောကား စီဒီတွေထဲမှာ ဘိုကြီးတွေ ကပ္ပလီကြီးတွေ ဖင်ပေါက်၊နောက်ပေါက်တွေကို လိုးနေကြတာကြည့်ဖူးတယ်။ သူတို့ကြည့်ရတာ အားရပါးရအော်နေပုံကကောင်းမယ့်ပုံပဲ၊ အဲ့ဒါနဲ့စမ်းလုပ်ကြည့်ချင်လာတယ်"

" ဟယ်...ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ...အော်နေတာဆိုတော့ နာလို့ဖြစ်မှာပေါ့၊ ခံရဲပါဘူး။ လက်ချောင်းနဲ့ထိုးတာတောင်ကျိန်းလှပြီ"

" သူတို့ကြည့်ရတာ နာလို့အော်ပုံမဟုတ်ဘူး၊ တော်တော်ကြီးကိုကောင်းလို့ ညည်းနေတဲ့ပုံ၊ ခဏဖြစ်ဖြစ်စမ်းပြီးပေးလုပ်ကြည့်ပါလား...နော်..မိန်းမကလဲ"

ကျနော်ကပ်ချွဲပြီးတောင်းနေတယ်။

" မဖြစ်ဘူးထင်တယ်...သူများတခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး.. ရှေ့ပေါက်ပဲလုပ်ပါယောက်ျားရယ်နော်..."

" မိန်းမကလဲကွာ..မောင် ခဏလေးစမ်းကြည့်ရုံသက်သက်ပါ။ ခဏကလေးပါ၊ ဒစ်ဖျားလေးပြဲ ဖစ်ဖြစ်ဝင်ရင်တော်ပါပြီ"

ကျနော်အတင်းကပ်ချွဲတော့မေမေပျော့ကျသွားတယ်။

" မိန်းမ နာမှာကြောက်တယ်ကွာ"

" မောင်..ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးပါ့မယ် ကြည်ပြာလေးရယ်၊ နော်"

ကျနော်မေမေ့ပါးလေးကိုဖွဖွနမ်းပေးရင်းနှစ်သိမ့်စကားပြောလိုက်တယ်။

" ကဲ..ကဲ...သဘော...သဘော...ဖြေးဖြေးလုပ်နော်။ ယောက်ျားကိုချစ်လို့ခံတာနော်..သိလား..."

" အင်းပါ...ကြည်ပြာရယ်...အချစ်ကလေးကိုမနာစေရပါဘူး"

ကျနော် ပေါင်ကြီးဖြဲကားထားလို့ ဟနေတဲ့မေမေ့စောက်ပတ်ရဲရဲထဲကိုလီးကြီးသွပ်ပြီးဖိလိုးချလိုက်တယ်။

ဗြိ..ဒုတ်...ဖွတ်

" အာ့... အမလေး ပြောတော့ အဝှာကိုလုပ်မယ်ဆို"

" ဖြေးဖြေးပေါ့မိန်းမရယ်..တစ်ဆင့်ခြင်းသွားမှာပေါ့"

ကျနော် စောက်ဖုတ်ကို လေး ငါး ခြောက်ကြိမ်လောက် ခပ်ဖိဖိ လိုးလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ အိုင်နေပြီးချွဲနေတဲ့ မေမေ့စောက်ခေါင်းက လီးကိုချောဆီသုတ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်စောက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့တစ်ကော်ကော်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကို လဲရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်တယ်။ မေမေ့ဖင်ဝခရေပွင့်လေးကိုလဲတစ်ကော်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော် မေမေ့ခါးအောက်ထဲ နောက်ထပ်ခေါင်းအုံးတစ်လုံးထိုးသွင်းလိုက်တော့ ဖင်ကပိုပြီးမြောက်တက်သွားတယ်၊ ကျနော် မေမေ့ဖင်ဝလေးကိုဒစ်နဲ့တေ့ပြီး အဝလေးတင်ဖိဖိလေး တဇတ်ဇတ်နဲ့ လေးငါးကြိမ်လောက် ကပ်ထိုးလေးလိုးပေးနေတယ် ။ အထဲကို မသွင်းသေးဘူး၊ ပြီးတော့မှ အသာလေးဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်ကိုဖိချလိုက်တော့၊

စွပ်...

" အာ့... အမယ်လေး..."

စောစောက လက်နဲ့ကြိုကလိုင်းပြီးသွင်းထားလို့ပဲလား မသိ၊ မေမေ့ဖင်ဝကြွက်သားတွေက အဆင်သင့်ရှုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်အောင် အကျင့်ရသွားပြီနဲ့ တူပါတယ်။ စွပ်ကနဲအသံနဲ့အတူ ဖင်ဝကြွက်သားတွေ ဟသွားပြီး ဒစ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံးဝင်သွားပါတယ်။

" ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာ"

ကျနော်ဆက်မထိုးပဲ ခဏရပ်ထားလိုက်တယ်။

" ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးနော် အချစ်၊ တော်ကြာနာတာပျောက်သွားမှာပါ"

လီးကို တပ်ရက်သားကြီးငြိမ်နေလိုက်ပြီး မေမေ့ဗိုက်သားလေးတွေ နို့အုံလေးတွေကို နမ်းပေးနေလိုက်တယ်။တစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မေမေ့ အသက်ရှူသံပြန်မှန်လာပြီ၊ ကျနော်လည်း နှစ်ချက်လောက်လီးကိုဖိပြီးထပ်ရစ်သွင်းလိုက်တော့ ဖင်ထဲ လီးတံတစ်ဝက်နီးပါးဝင်သွားတယ်။

" အ..အားးးး ကျွတ်..ကျွတ်.. ပြန်ထုတ်..ပြန်ထုတ်..နာလိုက်တာ.."

မေမေ့မျက်နှာတွေ ရဲနေတယ်။ ကျနော်ရောက်တဲ့ နေရာမှာရပ်ထားလိုက်ပြီး စိမ်ထားလိုက်ပြန်တယ်။ ရပ်လိုက်တော့ နာတာသက်သာသွားပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ နာတယ်လို့သာ ပြောနေတာ မေမေ့ဖင်ကြွက်သားတွေက ကျနော့်လီးတံကြီးကို ဆွဲညှစ်စုပ်ပေးနေတာကို သိသိသာသာကြီးခံစားနေရတယ်။

မေမေ့မျက်နှာဟာ ရှုံ့မဲ့ပြီးမျက်ရည်တွေဝိုင်းနေတယ်။ ကျနော်လဲ မေမေ့ဖင်ထဲလီးတပ်ရက်ကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်နမ်းလိုက်၊ နို့လေးတွေ စို့လိုက်၊နို့သီးခေါင်းလေးတွေချေပေးလိုက်၊ စောက်စိလေးတွေပွတ်ပေးလိုက်လုပ်နေတော့ မေမေလဲဖီလင်တွေပြန်တက်လာပြီး ညည်းသံလေးတွေပြန်ကြားလာရပြီ။

ဖင်ခေါင်းကလဲ လီးကိုညှစ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်မေမေအဆင်ပြေလာပြီဆိုတာသိတော့ ဖင်ထဲကို သုံးလေးချက်လောက် ဆက်ညှောင့်ပြီး အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့တယ်။ ခဏလောက် ထပ်ရပ်ထားပြီးတာနဲ့ တချက်ချင်းညှောင့်ကာ ညှောင့်ကာမေမေ့ဖင်ကို လိုးပါတော့တယ်။ မေမေမျက်နှာလေးရှုံ့နေတယ်၊ ဒါပေမယ့်မအော်တော့ဘူး။

" အာ့ အာ့ အာ့ အာ့ အင့်...ဟင်း.."

ဆောင့်ချက်ကလေးတွေ မြန်လာသွက်လာတာနဲ့ အတူ၊ မေမေလည်း ပါးစပ်လေးဟပြီး ညည်းလာတော့တယ်။

“ နာနေသေးလား မိန်းမ”

" ဟင့်အင်း...အစကလောက်မနာတော့ဘူး၊ နဲနဲလေးတော့နာသေးတယ်၊

ဒါပေမယ့်ကောင်းတယ်၊ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်း၊ ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူးယောက်ျားရယ်"

" ဒါဆိုယောက်ျားမြန်မြန်လုပ်တော့မယ်နော်"

ကျနော်ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်တော့တယ်။

ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ကျွိကျွိ ဗြစ် ...ဗြစ်..

" အား..အား..ဆောင့် ယောက်ျား ...ကောင်းတယ် မိန်းမ မနာတော့ဘူး အီးးးးကျွတ်ကျွတ်... ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်...ဆောင့်..."

" ရှီး...အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ၊ အမေရာ၊ ကိုယ့်အမေဖင်ကြီးကိုယ်လိုးရတာကောင်းလိုက်တာ စီးနေတာပဲ"

" ဟဲ့ ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး... ကိုယ့်အမေအရင်းရဲ့ ကိုယ့်ကို မွေးထုတ်ခဲ့တဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးကိုလိုးတာတောင်အားမရနိုင်ပဲ ဖင်ကိုပါလိုးတဲ့ သားလိမ္မာလေးဟဲ့..၊ ကျေနပ်ပြီလား၊ အားရအောင်လိုးစမ်း...၊ နင့်အမေ ဖင်ပြဲအောင်လိုးပစ်လိုက်စမ်း.."

မေမေလဲတအားထန်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအော်ရင်းဖင်ခံနေတယ်။

" လိုးမှာ..လိုးမှာ...ကွဲအောင်လိုးမှာ"

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖြစ်...ဖြစ်...

မေမေ့ဖင်နဲနဲလိုးလို့ အထာကျလာတယ်။ အဝင်အတွက်မှန်ပြီးကောင်းလာသလို မေမေ့ဖင်ကြွက်သားတွေကလဲကျနော့်လီးတံကို အချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတယ်။

ဖင်လိုးလို့ တော်တော်လေးကြာအားရလာပြီဖြစ်တော့ လီးကိုဖင်ထဲကပြန်နှုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ချီပြန်ထည့်ပြီး လိုးပြန်တယ်။ မေမေ့ကြည့်ရတာ ရမ္မက်တွေပြန်ကြွ၊ ပြန်ထန်လာပြန်ပြီး အောက်ကနေဖင်ကြီးကိုကော့ကော့တင်ပေးပြီးအားရပါးရခံနေတယ်။

" ယောက်ျား....မိန်းမကို တစ်လှည့်ပေးလုပ်ဦး...မိန်းမအားရအောင်လုပ်ချင်တယ်၊ ယောက်ျား ပက်လက်လှန်ပေး"

ကျနော် ပက်လက်အိပ်ပေးတော့ မေမေ အပေါ်ကနေ တက်ထိုင်ပြီးအားရပါးရ ဆောင့်ပါတော့တယ်။ မေမေ အံကိုကြိတ်လိုက်၊ မချင့်မရဲနဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို သွားနဲ့တင်းနေအောင် ကိုက်ထားလိုက်နဲ့ကျနော့်ရင်ပတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ဖိထောက်ထားပြီး၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့် ချနေတယ်။

ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဗြိ ဗြိ ဗြိ..ဖြစ်..

" အာ့ အာ့ အာ့ အားးးးးရှူး...ရှစ်စ် အိ အိ အားးးးထွက်ကုန်ပြီ....ငါ့စောက်ရေတွေ ထွက်ကုန်ပြီ...ပြီးပြီ...အားးးး"

" အားးးးငါလဲပြီးပြီ မိန်းမရေ...ရှီးးးကောင်းလိုက်တာ...၊ ငါလိုးတဲ့မှ မိန်းမ၊နင့်သားလရည်တွေ နင့်စောက်ဖုတ်ထဲ ထွက်ကုန်ပြီ..၊ ဗိုက်ကြီးလိုက်တော့.."

မေမေ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးကျလာချိန်မှာ…..ကျနော်လဲ မေမေ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲပီး အားရပါးရနှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ် ကစ်စင်ရိုက်လိုက်တော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား တရှူးရှူးနဲ့မောဟိုက်နေပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ကာ ငြိမ်သွားကြပါတော့တယ်။

အဲဒီညက ကျနော်တို့သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက် သုံးချီပြည့်အောင်ထပ်ဆွဲဖြစ်ကြပြီး၊ နောက်ဆုံးအချီမှာ မေမေ့ဖင်ထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်တယ်။ အားလုံးပြီးပြည့်စုံသွားပါပြီ။

ချစ်ဇနီးလေးကြည်ပြာ၊ ကျနော့်ကိုဒီလောကထဲ ပို့ပေးလာခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင်အရင်း၊ ချစ်မေကြည်ပြာကို ဘဝမှာ ခံစားသင့်တဲ့ ကာမရသအစုံ၊ အဖေတောင် မပေးနိုင်ခဲ့တဲ့ ခရေပန်းရဲ့ အရသာကိုပါပေးပြီး၊ မွေးမေမေကို ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် ကျေးဇူးပေးဆပ်နိုင်ခဲ့ပါပြီ။

နောက်ပိုင်း ကျနော့်ဇနီးလေးမေကြည်ပြာ ခရေရဲ့ အရသာဘယ်လောက် စွဲသွားတယ်ဆိုရင်....မကြာမကြာ နောက်ပေါက်ကိုပဲတောင်းနေတော့တာပါပဲဗျာ။

ပျော် ရွှင် စွာ ပြီး ဆုံး ပါ ပြီ။

(ဖိုးလမင်း)

(စကားချပ် -

ကျနော့်ဇာတ်လမ်းမှာ အနုစိတ် ရိုမန်းတစ်နဲ့ ဆက်ဆံပုံတွေကို တစိမ်စိမ့် ဖီးယူခံစားပြီး ရေးထားတော့ဟာ့ဒ်ကိုးနဲ့ ဟောဟောဒိုင်းဒိုင်း ဝုန်းတဲ့ အရေးအသားမျိုးနှစ်သက်တဲ့သူတွေအတွက်တော့ အသေးစိတ်ဆန်လွန်းနေမလားပဲ၊ ကြိုက်ကြပါ့မလားလို့။

ဒီဇာတ်လမ်းရဲ့ မူရင်းဇာတ်သွားက အမှန်တော့ အခန်း (၁၁) မှာပဲပြီးဆုံးသွားခဲ့တာပါ။အခန်း (၁၂) ကနေ အခန်း (၂၀) အထိက ဆရာထူးခြားရဲ့ အားပေးတိုက်တွန်းမှုနဲ့ နောက်ဆက်တွဲထပ်ရေးတာဖြစ်ပါတယ်။သူကြောင်းပေးတဲ့ဇာတ်အိမ်ကို စိတ်ကူးထပ်မံကွန့်မြူးပြီး ရေးရတာဖြစ်လို့ အချိန်တော်တော်ကြာယူလိုက်ရပါတယ်။

ဆုံးအောင်စောင့်စားဖတ်ရှုပေးတဲ့ မဲန်ဘာတွေနဲ့ မိတ်ဆွေများကို အထူးကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း။

ဆရာထူးခြားကိုလဲ CREDIT ကြီးကြီး ပေးပါကြောင်း

(ဖိုးလမင်း)

.......................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၄ )

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ဖိုးလမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း (၁၄) ည အိပ်မက်ကမ္ဘာသို့ နောက်တစ်ခေါက်

" ဟင်..အင်းးး ဘယ်သူလဲ....."

ကျနော် အိပ်မက်ထဲမှာ အန်တီလတ် ကုတင်ဘေး ရောက်နေပါပြီ။ ကျနော် တီလတ်ရဲ့ ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေးနမ်းပေးနေတယ်။ တီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံပါးလွလွထဲက ရုန်းကန် ထိုးဖောက်ထွက်နေတဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဖွဖွကိုင် ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်။

" အား...ဟင်းး ဟင်းး အို...ဘယ်သူ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်...ဟင့်"

ကျနော် တီလတ်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လုံးလုံးလေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ လှိမ့်ပေးနေရင်း၊တီလတ်ရဲ့နားလေးနားကိုတိုးတိုးလးကပ်ပြီး၊

" တီလတ်...သားမောင်ပါ..တီလတ်ကိုချစ်လို့..."

တီလတ် အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်နဲ့ ဝေတေဝါးတား ဖြစ်နေတဲ့ပုံ..။ ကျနော်ကတော့ အိပ်မက်ကို ကွန်ထရိုးလုပ်ထိမ်းချုပ်နိုင်တဲ့ အလေ့အကျင့်ရှိပြီးဖြစ်နေပြီမို့လို့ အခြေအနေကို ကောင်းကောင်း ထိမ်းထားနေနိုင်ပါပြီ။

" အို..အို...မဟုတ်..မဟုတ်သေးဘူး အမောင်၊ တီလတ်...အု.."

ကျနော်တီလတ် ပါးတွေကို တရှူးရှူးနဲ့ အတင်းနမ်းရှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဘက်က အန်တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ခြံဆီရောက်သွားပြီး ပေါင်သားလေးတွေကို အစုန်အဆန် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ကျန်လက်တစ်ဘက်ကတော့ နို့အုံကြီးကိုချေနေဆဲ....။

တီလတ်က အပေါ်ပိုင်းက အတွင်းခံဘရာဝတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းမှာတော့ ပင်တီအပါးလေးဝတ်ထားတယ်။ ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ညင်ညင်သာသာပွတ်ဆွဲနေတဲ့ ကျနော့်လက်တွေက အဆီပြင်နဲနဲတက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဗိုက်သားတလျှောက်ရှပ်ပြေးသွားပြီး ပင်တီအောက်ကို လျှိုဝင်သွးကာ အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲလက်ဝင်သွားတော့...

" အားးး အင့် ဟင့်ဟင့် ရှီး... သား..အမောင်"

ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှ မရှိတဲ့ ဖားခုံညှင်းလို စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊လက်ဝါးနဲ့တစ်ပြည့်ပဲ။ အဖုတ်ထိပ်ကပြူးနေတဲ့ စောက်စိကြီးကို လက်ညှိုးလက်မနဲ့ ပွတ်ချေလိုက်တယ်။ တီလတ်ထွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ ကျနော် တီလတ်ရဲ့စောက်စေ့ကြီးကို စိမ်ပြေနပြေ ပွတ်ကစားနေလိုက်တယ်၊လက်ခလယ် လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းကလဲ စောက်ခေါင်းမြောင်းကြီးထဲ ဝင်သွားပြီး တကျိကျိနဲ့လိုးပေးနေတယ်။

" ကျွတ်ကျွတ်....အား...အမယ်လေး..သားရယ်.."

တီလတ် စောက်ခေါင်းထဲက ချွဲချော်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင်စီးကျလာပါတော့တယ်။ ခဏအကြာ ကျနော်တီလတ်ရဲ့ ညအိပ်သင်တိုင်းကြီးကို ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီး မ ချွတ်လိုက်တယ်။ တီလတ်တစ်ကိုယ်လုံး ကင်တီပါးပါးလေးတစ်ထည်ပဲ ကျန်တော့တယ်။

ကျနော် တီလတ်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်အားရပါးရ စို့ပစ်တယ်။ ကျနော်ပင်တီစောင်းလေးထဲလက်ထည့်ပြီး ခါးကနေ ပင်တီလေးကိုဆွဲပြီးဆွဲချွတ်လိုက်တော့ တီလတ်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကိုကြွ၊ သူ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ခြေထောက်တွေကိုမြှောက်ပြီး ပင်တီ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်သွားအောင် ကူပေးရှာတယ်။

ကျနော် တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ကြီးတွေကို ဖြဲကားပြီး အမွှေးမရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို မျက်နှာအပ်လိုက်ကာ စောက်စေ့ကြီးကို စုပ်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးကလိုင်းလိုက်၊ လျက်ပေးလိုက်နဲ့ ကောင်းကောင်းဂျာပါတော့တယ်။

" အားးးး အမလေး..စစ် စစ်..အူးးးးးး"

တီလတ်ပါးစပ်က နားမလည်နိုင်တဲ့ ဘာသာစကားပေါင်းစုံ၊ ကိုယ်ခန္ဓာက ထွန့်ကနဲ ထွန့်ကနဲ။ အိပ်မက်ဆိုတော့လည်း မရေမရာ ကျော်ဖြတ်သွားတဲ့ အခန်းတွေအများကြီး။ ဒါကျနော်မှတ်မိသလောက် ရေးတာ။

ခဏအကြာမှာတော့ ကျနော် အန်တီလတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ လိုးဆော်နေပါပြီ...။ မေမေနဲ့မအိပ်ရတာ ၃ ရက်လောက်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော်အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ကို ရေကုန်ရေခန်း ရွှဲနစ်နေအောင်ဆော်မိလိုက်တယ်။ မကြာခင်မှာပဲ မြင်ကွင်းတွေဝေဝါးလာပြီး အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့မှာ တီလတ်ဟာကျနော့်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာသတိထားမိတယ်။ ညက သူနိဗ္ဗာန်ဘုံကို ရောက်ခဲ့ပြီလေ။ကျနော် ဟန်မပျက်မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။

ဒုတိယည၊

တီလတ်ကိုနောက်တစ်ည အိပ်မက်ထပ်ပေးလိုက်ပြန်ပြီ။ ကောင်းကောင်းကြီး ထပ်ဆော်ပေးလိုက်တယ်။မနက်ကျတော့ နံနက်စာစားပွဲမှာ ဆုံကြတယ်၊ အဲ့ဒီမှာ တီလတ်ကျနော့်ကို တကယ်ထူးဆန်းတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ စေစေ့စေ့ကိုကြည့်နေတော့တာဗျ။

ကျနော် သိနေပေမယ့် သတိမထားမိသလို ဘာမှမသိသလိုကို နေနေတာ။ ဒါပေမယ့် တီလတ်လဲ သူ့ကိစ္စတွေ မပြတ်သေးတော့ ခဏကြာအိမ်ကထွက်သွားပြန်ရောဆိုပါတော့…။

ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ စောစော နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှာပဲ တီလတ်အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ တီလတ် မလာခင်လေးမှာ မေမေကလည်း ဆံပင်သွားရှိူင်းဦးမယ်ဆိုပြီး အလှပြင်ဆိုင်ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာ တီလတ်နဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲ။ တီလတ်ပြန်လာလို့အဝတ်အစားတွေလဲပြီး ခဏအကြာ၊ တီလတ်ကျနော့်အခန်းဝလာရပ်ပြီးတော့..

" ဟဲ့...အမောင်..နင့်အမေကော မမြင်ပါလား ဘယ်သွားလဲ"

" သြော်..တီလတ်.. မေမေက ဆံပင်သွားပြင်ဦးမယ်ဆိုပြီး ဟိုဘက် လမ်းထိပ်က ဗြူတီပါလာ ထွက်သွားလေရဲ့..နဲနဲတောင်ကြာသွားပြီ"

" သြော်..အေး..အေး..ဒါနဲ့ သား..အမောင်..နင်အားသလား..၊ အန်တီ သားနဲ့ စကားနဲနဲပြောစရာရှိလို့"

" ရပါတယ် အန်တီ၊ ဝင်လာခဲ့လေ"

တီလတ် ကျနော့အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာလိုက်တယ်။ ကျနော် ကွန်ပြူတာစားပွဲကထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတော့ အန်တီလတ်က ကျနော့်ကုတင်စောင်းမှာပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ တီလတ် ဝင်ထိုင်ပြီး နေပေမယ့်လည်း အတော်ကြာငြိမ်နေတယ်၊ ဘာမှလည်းမပြောဘူး။ ကျနော်လည်း အူကြောင်ကြောင် ထိုင်စောင့်နေပြီးမှ တီလတ်ဘာမှ စကားမစတာနဲ့...

" တီလတ်... သားနဲ့ ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ ဘာများလဲ"

အဲ့ဒီတော့မှတီလတ်လဲ သတိဝင်လာပြီး..

" အဲ..အင်း... အေး..ဘာကစပြောရမှန်းမသိလို့ဟေ့.."

" ဟာ...တီလတ်ကတော့လုပ်ပြီ"

" အင်း...ဒီလို..ဟိုဟာလေ..နင်..နင်.. ညက ငါ့ကိုအိပ်မက် မက်တယ် မဟုတ်လား"

" ဗျာ... ဘယ်လို..အန်တီ.."

ကျနော်ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတယ်၊ လန့်လဲလန့်သွားတယ်၊တီလတ် ဒီလိုကြီး ဒဲ့မေးလာမယ် မထင်ထားဘူးလေ။

" ဟာ...တီလတ်ကလည်း..ဘာဖြစ်လို့မက်ရမှာလည်း.. နေရင်းထိုင်ရင်း.."

" အမောင်...မနေ့က တစ်ညထဲတောင် မဟုတ်ဘူး၊ နှစ်ညရှိပြီ၊ သားတီလတ်ကို အိပ်မက်မက်နေတာ"

" တီလတ်ကလဲဗျာ.. ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ"

ကျနော်ကတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖင်ပိတ်ငြင်းလိုက်တယ်။

" အမောင်..သား၊ တီလတ်ကိုလိမ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့တော့၊ တီလတ်တို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောရအောင်။ ဒီကိစ္စတွေ တီလတ်သိနေတယ်။ ကြုံလည်းကြုံခဲ့ဘူးတယ်။ အန်တီတု့ိ မိသားစုထဲက ထူးထူးဆန်းဆန်းလျို့ဝှက်ချက်တစ်ခုပဲ။ ဒီအကြောင်း အကိုကြီးမင်းဒင် (ကျနော့်အဖေနာမည်) တောင် မသိဘူး။

အန်တီသိတယ်..သားအဘိုးရဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို အမေ... .

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၅) အပေးအယူ

အဲ့ဒီညနေပဲ မေမေ့ဆီကို တီဇာဆီကဖုန်းဝင်လာခဲ့တယ်။ ဖွားဖွား သွေးတွေဆောင့်တက်ပြီး သတိလစ်သွားလို့ ဆေးရုံပို့လိုက်ရတယ်တဲ့။

" သားမောင်ရေ၊ မလတ်ရေ၊ ဖွားဖွားအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ မသေချာဘူး၊ ဒီလောက်ဖြစ်နေမှတော့ မေမေလိုက်သွားမှဖြစ်မယ်။ အိမ်မှာလဲ မလတ်က အလုပ်ကိစ္စတွေမပြတ်သေးဘူး။ ဒီတော့ မေမေတစ်ယောက်ထဲပဲ သွားလိုက်တော့မယ်။ ဟိုမှာလည်း သူဇာတို့ရှိသားပဲ၊သားမောင်က အန်တီလတ်နဲ့ အဖော်ရအောင်နေခဲ့ပေးလိုက်နော်။ ညရေးညတာ မိန်းမသားတစ်ယောက်ထဲ၊ မလတ်လဲ အေးအေးဆေးဆေးနေ၊ ကိစ္စတွေပြီးပြတ်မှပြန်နော်"

" အေးဟယ် ဒုက္ခပါပဲ၊ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကြည်ပြာရယ်။ ကြီးကြီး အမြန်ပြန်ကောင်းပါစေ။ စိတ်ချသာသွား ကြည်ပြာ၊ နောက်ဆံမတင်းနဲ့၊ လတ်လည်း အမောင်နဲ့ ဒီမှာ နေလို့ရသလောက်နေပေးမယ်"

" သွားပါမေမေ..၊ အိမ်ကိုစိတ်ချပါ။ သားကောင်းကောင်းကြည့်ထားပါ့မယ်"

မေမေ ညတွင်းချင်းအောင်မင်္ဂလာဆင်းပြီး မန္တလေးတက်သွားတယ်။ ခါတိုင်းထမင်းစားပြီးချိန် ကျနော်အခန်းအောင်း ကွန်ပြူတာရှေ့ရောက်နေပြီ။ ဂိမ်းပိုးကိုက်နေပြီ။ဒီနေ့တော့ တီလတ်နဲ့ TV ရှေ့မှာယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့။ တီလတ်ဆီက သူသိထားသမျှလေးတွေကို နှိုက်ရဦးမယ်လေ။ ကျနော်တကယ်စိတ်ဝင်စားနေတာ။ အိမ်ထဲမှာဒီည တီလတ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုပါလားဆိုတဲ့ အသိကလဲ ရင်ခုန်စေတယ်။တီဗွီကြည့်လို့ခဏအကြာ တီလတ်ကပဲစကားစလာတယ်။

" အမောင်..နေ့လည်က ကြည်ပြာပြန်လာလို့ စကားပြတ်သွားတယ်၊ သားတီလတ်မေးထားတာ့ ပြန်မဖြေရသေးဘူး"

" ဘာများလဲ တီလတ်ရဲ့"

" သားအဘိုးရဲ့ ပစ္စည်းရထားပြီးပြီလားဆိုတာလေ"

" အန်တီပဲ သိပြီးပြီဆို၊ ကိုယ့်ဖာသာကောက်ချက်ချဖြေပြီးနေမှ"

" သား..ရထားပြီးတာ အန်တီသေချာသလောက်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့်သားဆီက ဟုတ်ကဲ့ ဆိုတဲ့ အဖြေလိုချင်လို့၊ ပြီးတော့ ဘာပစ္စည်းဆိုတာကိုလဲ လက်တွေ့မြင်ချင်တယ်၊ အဲ့ဒါတီလတ်သိချင်နေတာ ကာလတွေကြာပြီ။ တီလတ်ကို ပြပါလား သားရယ်...."

" တီလတ်...ဒါဆို တီလတ်နဲ့သား အပေးအယူ တစ်ခုတော့လုပ်ရလိမ့်မယ်"

" တီလတ် သားကို ခါတိုင်းလဲ အမြဲပေးနေကြပဲလေ၊ ခါတိုင်းထက်မုန့်ဖိုး ကောင်းကောင်းပိုရစေရမယ်"

" မုန့်ဖိုးလောက်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးတီလတ်ရဲ့"

" ဒါဆို..သားကဘာလိုချင်လို့လဲ...ပြော"

" သား..တီလတ်နဲ့ အပြင်မှာချစ်ချင်တယ်။ ဟို..အိပ်မက်ထဲမှာ မဟုတ်ပဲနဲ့ အပြင်တကယ့်လောကမှာ ချစ်ချင်တာပြောတာ၊ အိပ်မက်ထဲမှာ သားတို့ချစ်ခဲ့ကြသလိုပေါ့"

ဒီစကားကြားတော့ တီလတ်မျက်နှာကြီးအမ်းတက်သွားတယ်။

" အို...ဟဲ့..ဒီကောင်လေး၊ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..အဲဒါက အိပ်မက်လေ၊ တကယ်လုပ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ"

" အိပ်မက်က အရမ်းကိုတကယ်နဲ့တူတာပဲတီလတ်ရယ်၊ သားတော့ အဲဒီအိပ်မက်ကို စွဲနေပြီ၊ သားအဲ့လို အန်တီ့ကိုတကယ်ချစ်ချင်တယ်"

" ဟဲ့ကောင်လေးနှယ်..ခက်တော့တာပဲ။ တို့က တူအရီးတွေလေ၊ တီလတ်က သားရဲ့အဒေါ်အရင်း၊ မဟုတ်တာတွေတွေးနေ"

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့....တီလတ်ရေ..အဒေါ်အရင်း ပြောမနေနဲ့..မွေးထားတဲ့ အမေရင်းတောင် လိုးပြီးသွားပြီခင်ဗျ...လို့ ကြိတ်ပြောနေမိတယ်။

" တီလတ်စဉ်းစားလေ။ တီလတ် ဟိုပစ္စည်းလေးကိုလဲ သိချင်မြင်ချင် လိုချင်နေတယ် မဟုတ်လား။ တီလတ်သားကို ဒီညချစ်ခွင့်ပေးရင် ပြီးတော့ ဒီပစ္စည်းလေးနဲ့ပတ်သက်လို့ တီလတ်ရဲ့ အတွေ့အကြုံလေးတွေလည်း သားကို ပြောပြပေးရင်၊သားတီလတ်လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ပါတခါထဲပေးလိုက်မယ်လေ"

ပြောရင်းနဲ့ကျနော့်ရဲ့လက်က တီလတ်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားရော ဟဲဟဲ ဇတ်ကနဲပဲ မြန်လိုက်တာနော် လက်က..။ ကျနော်နဲ့ တီလတ်က တီဗွီနဲ့မျက်နှာချငိးဆိုင်က ဆိုဖာရှည်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ၊ ခုနစကားပြောနေကတည်းက မသိမသာတိုးတိုးသွားရင်း တီလတ်ဘေးကပ်နေပြီလေ။

တီလတ်က ဘောင်းဘီတိုခပ်ပွပွကိုဝတ်ထားတာ။ သူ့ပေါင်လုံး အယ်အယ် ဖွေဖွေးကြီးပေါ် လှမ်းတင်လိုက်တဲ့ ကျနော့်လက်ကို တီလတ်က ပေါင်အပွတ်မခံပဲ လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ကိုလက်ဖဝါး ၂ ဘက်ကြားမှာ ဆုပ်ထိမ်းထားတယ်၊ တီလတ်ကလဲလည်တယ်လေ။

" သားမောင်ရယ်...ဒါ သားအဒေါ်လေ၊ တီလတ်ပေါ် ဒီလိုစိတ်တွေ ဘာလို့ထားရတာလဲ၊ မကောင်းပါဘူးကွာ"

ပြောသာပြောရ တီလတ်လေသံတွေက ပျော့နေပါပြီ။ ကျနော်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ နဲနဲဝုန်းမှရတော့မယ်။

" တီလတ်...မနေ့ညတွေက အိပ်မက်ထဲမှာ သားသိပ်ပျော်ရတယ်၊ သားရင်တွေလဲ အရမ်းခုန်ရတယ်၊ တီလတ်ကိုလဲ အရမ်းချစ်မိတယ်၊ အဲဒီထဲမှာ တီလတ်ကလဲသားကိုအရမ်းချစ်တယ်။ သားတီလတ်ကို အိပ်မက်မဟုတ်ပဲလက်တွေ့ချစ်ချင်တယ်၊ သားကို ခွင့်လွှတ်ပေးနော်.."

ကျနော် တီလတ်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်သွင်းလိုက်ပြီး တီလတ်ရဲ့ လည်တိုင်၊ မေးစေ့လေး၊ ပါးနဲ့ နားရွက်ဖျားနားရွက်နောက်လေးတွေကို အနမ်းတွေ တရှိူက်မက်မက်ပေးလိ်ုက်တော့..။တီလတ်ပျော့ကျသွားပါပြီ။

" အိုးးးး သား...ဟင့် အမောင်.. အားးး တီလတ်ကိုလွှတ်ပါကွယ်"

လွှတ်ပါကွယ်သာ ပြောနေတာ၊ တီလတ် လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။ တီလတ်ကလဲ အသက် ၃၇ နှစ်ပဲ၊ မေမေနဲ့ဆို အသက်အတူတူ၊ လပိုင်းပဲကွာမယ်၊ ဘယ်သူ အကြီး ဘယ်သူအငယ်လဲ မမှတ်မိတော့ဘူး။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းက ဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေး၊ တီလတ်နှုတ်ခမ်းကျတော့ ထူထူကြီး ဆက်စီရာဂနှုတ်ခမ်း၊ မြင်တာနဲ့ဆွဲ စုပ်ပစ်ချင်စရာ။

တီလတ်လက်တွေ ကျနော့်ကိုသိုင်းဖက်လာချိန်မှာ ကျနော်တဆင့်တက်ပြီး တီလတ်နှုတ်ခမ်ထူကြီးကိုအတင်းဆွဲ စုပ် ကစ်စင်ရိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

အု..ပြွတ် ပြွတ် စု...ရှစ်..

တီလတ်လက်တွေက ပိုပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လာပြီး ကျနော့ကျောကုန်းကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ မချင့်မရဲ ကုတ်ခြစ်လာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေကပွယောင်းနေတဲ့ ဘောင်းဘီအိုးပွအဝကနေ ဝင်သွားပြီးတီလတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံကိုကိုင်မိပါပြီ။ ပင်တီပါးလေးပေါ်ကနေ စိုထိုင်းတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရတယ်။ တီလတ် တစ်ချက်ဆတ်ကနဲတွန့်သွားတယ်။

ကျနော်ပင်တီရဲ့ အောက်နားစတွေကို လိုက်စမ်းပြီး၊ လက်ချောင်းလေးဖျားလေးတွေနဲ့ ထိုးကလော်ကာဘေးဖက်ကိုဟပြီး ဆွဲတင်လိုက်တော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးဟာ ပင်တီတခြမ်းဟပြီးဘေးကို ပြူးထွက်လာတယ်။

ဘောင်းဘီပွအောက်မှာ ဖြစ်ပေမယ့် ကျနော်တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်သား စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို မိမိရရ အစိမ်းလိုက်ကြီးကိုင်မိပါပြီ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ရွှဲနေပြီလေ၊ ဒါဆို တီလတ်က ကျနော်ဘေးနားမှာ စထိုင်ကတည်းက လာနေတာပေါ့...။

ကျနော် အမွှေးတစ်ပင်မှမရှိတဲ့ တီလတ်ရဲ့ အဖုတ်အုံ ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အားရပါးရ ပွတ်နယ်နေလိုက်တယ်၊ တီလတ်စောက်စေ့ကြီးကလည်း အကြီးကြီး၊ စောက်စေ့ထိပ်ကို လက်ခလယ်ဖျားနဲ့ ကစားပေးတော့...

" အားးး ဟားးး အင့် အင့် ရှီး အိုးးးး သား အမောင်..."

ကျနော် အရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ တီလတ်စောက်ခေါင်းကြီးထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်ပူးထိုးသွင်းပြီး၊လက်ချောင်းတွေနဲ့ တစွပ်စွပ်လိုးလိုက် ကလိုင်းလိုက်လုပ်ပေးနေလိုက်တာ...

တီလတ် ကျနော့်ကိုအတင်း ဆွဲဖက်ပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစွဲစုပ်တန်ပြန်နမ်းလာပါတယ်။ သူ့လျှာကို ကျနော့်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာပြီး အငမ်းမရ လိမ်းလှည့်နမ်းရှုတ်နေတော့တယ်။ တီလတ်ရဲ့ တုန့်ပြန်ချက်တွေ ကကြမ်းတမ်းလှပါတယ်။ ကြည့်ရတာ တီလတ်က တကယ်ထန်မယ့် မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။

" ရှူး..အားးး အီးးး အမောင်... ဒီမှာမကောင်းဘူး... အခန်းထဲ သွားရအောင်ကွယ်..."

...............................................................................................................

အခန်း (၁၆) လက်တွေ့ချစ်တင်းနှောပွဲ

" အမောင်..တီလတ်အခန်းထဲလိုက်ခဲ့..."

" ရွှတ်.."

တီလတ်ကျနော့်နဖူးကို အားရပါးရ အာဘွားတချက်ပေးလိုက်ပြီး ဆိုဖာက ထပြီးတော့ ဖင်လုံးကြီး လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်နဲ့ အခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတော့တယ်။ ကျနော်ရုတ်တရက်ဆိုဖာပေါ်မှာ ဟတ်ကော့ကြီးကျန်ခဲ့ပြီးတော့မှ သတိဝင်လာပြီး ပြုံးလိုက်ကာ တီလတ်နောက် ပြေးလိုက်သွားပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ တီလတ်ကကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေပြီး... မချိုမချဉ်နဲ့...

" ကောင်ဆိုးလေး...ကိုယ့်အဒေါ်ကို တကယ်လုပ်တော့မှာပေါ့လေ..ဟုတ်လား"

ကျနော် တီလတ်ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပခုံးလေးကိုဖက်လိုက်ကာ.....

" အမယ်..တီလတ်ကလဲ ကျနော်တို့နှစ်ဦးနှစ်ဘက်ညှိပြီးမှ ကျေနပ်လို့လုပ်မှာလေ၊ ကိုယ့်အဒေါ်ဆိုတာကြီးကလဲ လုပ်ချင်စရာကြီး၊ စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး"

" အမယ်..အမယ်..ပြောလိုက်တာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး၊ ဘာလုပ်ချင်စရာကြီးလဲ၊ ဘယ်သူက ရောကျေနပ်တယ်ပြောမိလို့လဲ.."

" ဟောဒီ..အချစ်ကြီးပါးစပ်ကပြောတာလေ..အခန်းထဲသွားမယ်တဲ့..၊ ကျေပဲနပ်နပ်၊ မကျေပဲနပ်နပ်၊ မောင်တော့ချစ်တော့မယ်.."

" ဒါမျိုးကျသိပ်တတ်...အု..ဖု...အို...အရမ်းကြီးပဲကွာ..."

ကျနော် တီလတ်ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ သူ့အပေါ် အတင်းခွတက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူကြီးကို ပိတ်ပြီးကစ်စင်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ တီလတ်လဲ ကျနော့ကို အတင်းပြန်ဖက်ပြီးနွားသိုးကြိုးပြတ်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေကလည်း တီလတ်ဘောင်းဘီကြီးအောက်လျှိုဝင်သွားပြန်ပြီးစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးရဲ့လျှိုမြှောင်ကြားမှာ သုတေသနလုပ်နေပြန်ပြီ။

တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်တွေက နစ်နေပြီ၊ စောစောကဧည့်ခန်းထဲမှာ ကလိနေကတည်းက ရွှဲအိနေတာလေ။ တီလတ်က အနမ်းကိုခွာပြီး၊ တစောင်းလေးထထိုင်ကာ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကိုအတင်းဆွဲချွတ်နေတော့၊ ကျနော်ကလည်း တီလတ်ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီကိုနှိပ်စိတွေ ဆွဲဖြုတ်ပြီးပြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သလို၊ အောက်ကဘောင်းဘီပွကြီးကိုလည်း ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။

ဒါတောင် တီလတ်ရဲ့ တင်းကားနေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးခံပြီးတစ်နေလို့ တီလတ်က အလိုက်တသိဖင် ကြွပေးလိုက်တော့မှသာခြေထောက်ကတဆင့် ကျွတ်ထွက်သွားတာ။

အခုတီလတ် တစ်ကိုယ်လုံး ဘရာနဲ့ပင်တီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ဘရာအောက်က တီလတ်နို့အုံကြီးတွေက အတင်းရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ တီလတ်ရင်အုံပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဘရာကိုမချွတ်ပဲ အပေါ်ကပိုင်းက အန်ပြီးလျှံထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေထဲ နှာခေါင်းနှစ်လိုက်ပြီး၊ ဝက်တွေရွှံ့ကော်သလိုထိုးကော်နမ်းနေမိတော့တာ။

" အဟိ..ဟိ..ဟိ..ခစ်ခစ်..ဘာတွေ လာထိုးကော်နေတာလဲ ခိ ခိ..ယားတယ်"

" ယားတယ်...ဟုတ်လား...လာခဲ့"

ကျနော်လဲ ဘရာကိုချိတ်ဖြုတ်မနေတော့ပဲ ကြိုးနှစ်ချောင်းကိုု ပခုံးကနေဘေးလျှောချပြီး ၃၇ လက္မ ဘရာကပ် (cup) ကြီးကို အတင်း ဆွဲလှန်ပြီးနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဖိုက ထုတ်ခါစ ပေါက်စီကြီးတွေလို ဖောင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို မညှာတမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းနယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကိုအားရပါးရ ဆွဲစုတ်စို့ပစ်လိုက်တော့...

" ဟင်းးးးး အင်း..ဟင်း..ဟင်း..သားးးး အမောင်ရယ်..ဟင့်"

တီလတ် လွှတ်ပြီးညည်းပါတော့တယ်။ ကျနော့်ကျောကုန်းတွေကိုလဲ ညင်သာစွာပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျနော် တီလတ်နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်တပြန်ညာတလှည့်စို့ပေးနေရင်း၊ လက်တဖက်ကလဲစောက်ခေါင်းထဲထိုးနှိုက်မွှေနေပြီး လက်ချောင်း ၂ ချောင်းနဲ့ တဇွိဇွိလိုးပေးနေတယ်။

ကျနော်နို့တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီးအောက်စုံဆင်းလာကာ ပထမ တီလတ်ရဲ့ ဗိုက်သားပြင်လေး မစူ့တစူကို လျှာပြားလေးနဲ့ ဖွဖွလေးလျက်ပေးလိုက်တယ်။

တီလတ်ကြက်သီးလေးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်လာတော့မှ ကျနော့်မျက်နှာကို တီလတ်ရဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံကြီးဆီ နေရာပြောင်းလိုက်တယ်။ ပင်တီကဝတ်လျက်ရှိနေဆဲပဲ၊ ဒါပေမယ့် တစ်ထည်လုံးစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေပြီ၊

အပေါ်ပိုင်းတုန်းက လုပ်ခဲ့သလိုပဲ ပင်တီကိုမချွတ်တော့ဘူး။ ဘေးတဖက်ကို ဟက်ပြီး ပေါင်ခြံတဖက်ဆွဲကပ်လိုက်တော့ စောက်ပေါက်ကြီး ဟက်ပက်ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း မစောင့်တော့ဘူး ။ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုတန်းစုပ်ပြီး လျှာနဲ့လျက်လိုက်လှမ့်လိုက်လုပ်လိုက်တာ၊

" အားးးးးး ရှီးးး စစ်...အူးးးး မောင်ရယ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

တီလတ် စောက်ဖုတ်ကြီးက ရေချိုးပြီးစဆိုတော့ ဘော်ဒီရှာဝါ ဆပ်ပြာနံ့သင်းနေသေးတယ်။ ဟိုင်ဂျင်းလဲသုံးထားတယ် ထင်တယ်၊ သင်းသင်းလေး။ အမွှေးမရှိတဲ့ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားထူကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းပန်းရောင် နှုတ်ခမ်းသားလိပ်ကလေးတွေ၊ ပြီးတော့မှ အနီရောင်ရဲရဲ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား။ ကျနော်လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်လှည့်မွှေပြီး စိမ်ပြေနပြေဂျာပါတော့တယ်။

ပလပ်..ပလပ်..ဖလပ်..ဖလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွိ..

" သားးးရယ်...တီလတ်..အု..အု..အူးးး..."

တီလတ် လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျနော့်ဆံပင်တွေဆုပ်၊ ခေါင်းကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွ၊ ခေါင်းကိုလဲ အတင်းစောက်ဖုတ်ကြီးဆီ ဆွဲဖိထားတော့တာ။

ကျနော်ကုန်းကုန်းကြီး ဒူးထောက်လျက်နေတုန်း တီလတ်လက်တစ်ဖက်က ကျနော်ခါးဆီ ရောက်လာပြီးသားရေကြိုးကိုကလန်ကာ ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့တယ်။ ကျနော်လဲကူချွတ်ပေးအပြီးမှာ တီလတ်လက်နုနုလေးတစ်ဖက်က မာထန်ပြီးတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်လီးတံချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတော့တယ်။

လီးကြီးက တီလတ်လက်ထဲမှ ာတဆတ်ဆတ်နဲ့ခါနေတယ်။

" ပေး...ပေး...မောင့်လီးကြီး တီလတ်ကိုပေးပါတော့ကွာ..တီလတ်စုပ်ချင်တယ်..."

ကျနော်လဲ ဂျာနေတာကို ခဏရပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ခန္ဓာကိုယ်မှာငြိကျန်နေသေးတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီတွေကိုအပြီးသတ် ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါပြီ။ တီလတ်လဲ လုံး၀ နိကက်ဖြစ်သွားပြီ။ ကျနော်ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး တီလတ်ကို အလိုက်သင့်ဆွဲယူလိုက်တော့ တီလတ်ကျနော့်ပေါ်မှာ လေဘက်ထောက်ကြီးမိုးနေတယ်။

" တီလတ်...အချစ်ကြီး...ဟိုဘက်လှည့်လိုက်.."

တီလတ် အထာပေါက်တယ်။ ကျနော်ခြေဆင်းထားတဲ့ဘက် မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့၊ တီလတ်ဖင်ကြီးကျနော့်မျက်နှာပေါ် ဝဲလာတော့တယ်။အခု စစ်စ်တီနိုင်း (69) ပုံစံဖြစ်သွားပြီ။ တီလတ် ကျနော်ရဲ့ နီညိုရောင်ပြောင်တင်းနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်လေးဟပြီးဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ကျနော်လည်းမျက်နှာပေါ်အိကျလာနေတဲ့ ဖင်ကြီးနောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့တယ်။ အော်ရယ်လ်ဆက်စ် ပင်လယ်ကြောမှာ တူဝရီးနှစ်ယောက်မြောနေကြပါတော့တယ်။

ကျွိ..ကျွိ...ဗလပ်...ဗြစ် ဗြစ်..ဘွတ်..

" မောင်...အားးးးးးး...ဆောင့်...ဆောင့်... အီးး လင်လေးရယ် နာနာဆောင့် တီလတ်..အဟင့်...မိန်း..မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ..ဆောင့်ပါ.. စောက်ဖုတ်ကြီးကွဲရင်ကွဲသွားပစေ... မောင့်လီးကြီးက အကြီးကြီး..အထဲမှာပြည့်ကြပ်နေတာပဲ၊ အားရလိုက်တာ။ ကောင်းတယ်ယောက်ကျား၊ ဆောင့်.."

" ဆော်နေတာပဲ မိန်းမရေ.. ကဲဟာ...ကဲဟာ..."

ဖတ်..ဖတ်...ဖတ်....ဗြစ်..ဗြစ်..ဒုတ်..ဖန်း..ဖန်းးးးး

တီလတ်နဲ့ ကျနော်ဆော်နေကြတာ မိနစ် ၂၀ လောက်ရှိသွားပါပြီ။ ရာဂစိတ်များလူတွေကို အလျင်အမြန်စိုးမိုး ပြောင်းလဲနိုင်တယ်။ အချိန်တိုလေးအတွင်း အခေါ်အဝေါ်တွေလည်းပြောင်းလဲကုန်ပြီ၊ တကယ့် လင်မယားတွေကျနေတာပဲ။ အခုဆော်နေကြတာကခွေးလိုး လိုးနေကြတာပါ။ ခုနက ပုံမှန်လှေကြီးထိုးနဲ့ တစ်ခါ၊ တီလတ်ကအပေါ်ကတက်ထိုင်ဆောင့်တာတစ်ခါ၊ တီလတ်တစ်ကြိမ်တောင်ပြီးသွားခဲ့ပြီးပြီ။

ကျနော်က မပြီးသေးတော့ တီလတ်ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီ းဒေါ့ဂီဆက်ဆွဲတယ်။ တီလတ်ကလေးလေးဘက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့တင်ပြီးပစ်ထားတာ။ ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်ကြီးကို ကျနော်အားမနာတမ်း တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆောင့်နေတယ်။ တီလတ်စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းကြွက်သားတွေကလဲ စွဲဆုပ်ပြီးအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေတော့ ကျနော်ကြာရှည်မခံနိုင်တော့ဘူးးး။

" ထွက်တော့မယ်...ထွက်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ...မိန်းမရေ၊ မိန်းမစောက်ဖုတ်ကြီးထပြီး လိုက်မယ်နော်"

" လွှတ်...လွှတ်လိုက်မောင်..မောင့်မျိုးရည်တွေ လတ် စောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး ပြီးလိုက်...လရည်နွေးနွေး သန်သန်ကို အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်တာခံချင်နေတာကြာလှပြီ၊နှစ်တွေချီလှပြီ။ ပန်းထဲ့လိုက်မောင် ပန်းထဲ့လိုက်...လတ်လဲပြီးပြီ....အ့းးး အားးးး"

ဖတ်ဖတ်...ဖတ်ဖတ်... ဖြွတ်..ဖြွတ်..ဖန်း

" အားးး မောင်လဲပြီးပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...ဟူးးးးး"

ကျနော်နဲ့ တီလတ်တို့နှစ်ဦးစလုံး တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်ပြီး ပစ်ကျသွားကြပါတော့တယ်။ ချစ်တယ်မိန်းမရယ် မိန်းမလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်။ အမောပြေကြတော့တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ညုပြီး ချစ်တင်းနှောနေကြတယ်။

" ကဲ ယောက်ကျား မိန်းမလဲ ကတိအတိုင်း မောင်လိုချင်တာပေးပြီးပြီ။ မောင့်ဟာလဲပြဦးလေ.."

" ဟင်...ခုနကပဲ ပြူးပြဲနေအောင် မြင်ပြီးပြီမဟုတ်လား"

" ဟီဟီ..ဟိ..ဘာလဲ အဲဒါပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ ဟို..ဘိုးဘိုးဆီက ရလိုက်တယ်ဆိုတဲ့ လျှို့ဝှက်ပစ္စည်းဆိုတာ ပြတော့လို့"

" ဒါနဲ့တီလတ်က ဒီပစ္စည်းလေးကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့ ထင်နေခဲ့တဲ့ တီလတ်ရဲ့ကိုယ်တွေ့လေးတွေပြောပြမယ်ဆို၊ အရင်ပြောပြဦးလေ"

" အမောင်ကတော့ ကပ်ပြီကွာ၊ ကဲပြောပြပြီးတာနဲ့ ပြရမယ်နော်ဒါမှ ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေနဲ့ အဲဒါနဲ့ဘယ်လိုအဆက်အစပ်ရှိလည်းချိန်လို့ရမှာ၊ ကဲ... နားထောင်၊ ဒီလိုဟေ့.."

အန်တီလတ်က သူ့ရဲ့အကြောင်းစပြောပြတော့တယ်။

...........................................................................................................................................

အခန်း (၁၇) မှော်ဒင်္ဂါးလေးရဲ့ဒဏ္ဍာရီ

ရွှေဇင်လတ်အဖေ ဦးဘမင်းက မြန်မာ ဆေးဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အပြင် ပယောဂ ကုတာတွေဘာတွေလဲတတ်သည်၊ အကုန်လုပ်သည်။ ရွှေဇင်လတ် သိသလောက် သူ့အဖေက လျှို့ဝှက်သဲဖိုဆန်တဲ့ထူးထူးဆန်းဆန်း ပညာတွေလည်းလိုက်စားသည်၊ အခုခေတ်စားပြီးပြောပြောနေကြတဲ့ ဂမ္ဘီရလိုင်းဆိုလား အဲ့ဒါမျိုးပေါ့။

" တီလတ်ငယ်စဉ်ဘ၀ ကတော့ပုံမှန်ပါပဲ။ တီလတ် ၁၀ နှစ်သမီးလောက်မှာ မေမေ (အမောင်ရဲ့ဖွားဖွားပေါ့)ဆုံးသွားတော့ တီလတ်တို့မောင်နှမတွေ အဖေမုဆိုးဖိုကြီးနဲ့ နေလာခဲ့ရတာ။ဒါပေမယ့် တီလတ်အပျိုဘော်ဝင်ပြီး တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ် လောက်ကြာတော့ အိပ်မက်ဆန်းဆန်းတွေမက်လာတယ်၊ မက်တာက နင့်ဘိုးဘိုး၊ ငါ့အဖေကို မက်တာ၊ အဖေကို အိပ်မက်တာ ဆန်းသလားလို့၊ လူတိုင်းမက်ဘူးကြမှာပဲ၊ မဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ကနေ့တိုင်းလိုရက်ဆက်မက်လာတယ်။

ပထမပိုင်း ဘာမှမဟုတ်ဘူး ရိုးရိုးတန်းတန်း အိပ်မက်တွေလိုပဲ မက်ပြီး နောက်တနေ့ မေ့သွားပျောက်သွားတယ်။ တဖြည်းဖြည်းဆန်းလာတာက အိပ်မက်ထဲမှာ ငါ့အဖေက ငါ့ကိုဆက်ဆံပုံ ပြောင်းလာတာပဲ၊ တနေ့က အိပ်မက်ထဲမှာ သားအမောင် တီလတ်ဆီဝင်လာပြီး နှိုးဆွပြီးလိုးသွားသလိုမျိုးပေါ့၊ အဖေကတီလတ်အိပ်မက်ထဲမှာ အမြဲလိုပဲလာလုပ်တယ်"

" ဟင်...ဟုတ်လား"

ရွှေဇင်လတ်နောက်မှ တဖြည်းဖြည်းစဉ်းစား ကောက်ချက်ချမိလာတာကတော့ အဖေ့မှာ ထူးဆန်းတဲ့ပညာရပ်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတခုရှိနေပြီဆိုတာပဲ။ ဒါကြောင့်မို့အဖေနဲ့ညတိုင်းလို ဒီလိုဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်မည်။

" ဒါကြောင့်လဲ မနေ့နဲ့ တနေ့က သားမောင် တီလတ်ကို အိပ်မက်ထဲမှာ ၂ ရက်ဆက်တိုက် လာလုပ်တော့ သားမောင် ဘိုးဘိုးရဲ့ပစ္စည်း တခုခုရထားပြီ မဟုတ်လားလို့ တီလတ်တန်းပြီးစွပ်စွဲလိုက်တာပေါ့"

ပထမတော့ ဆွေဇင်လတ်ထင်တာက သွေးလေမမှန်လို့ဖြစ်ဖြစ် အိပ်မက်ဆိုတာ မက်တတ်တာပဲလို့ သိပ်ဂရုမထားမိပေ၊ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ထဲကိုယ့်အဖေက ကိုယ့်ကို လာလိုးတယ်လို့မက်ရတော့ ရှက်မိသား၊အိပ်မက်ပဲလေ ၊ပေါက်ကရ မက်မှာပဲလို့ စိတ်ထဲဖြေမိပေမယ့်၊ နောက်တနေ့တွေမှာ အဖေ့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲခဲ့ပါ။

သို့သော် ၂ ရက် ၃ ရက်ကနေ ရက်ဆက်လိုလို ဒါချည်းပဲ ဆက်တိုက်လိုမက်လာတော့ ထူးဆန်းလာတော့၏။ ရွှေဇင်လတ်စိတ်ထဲမှ ာလှုပ်ရှားလာသလို၊ တဖြည်းဖြည်း သာယာလာမိသည်။ အဖေက တနေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင် လာလုပ်နေတဲ့ အပြင် အိပ်မက်တွေက တနေ့တခြားပြတ်သားလာပြီး တကယ်လိုဖြစ်လာသည်။

အိပ်မက်ထဲမှာ အဖေနဲ့ အပြင်မှာလို စကားပြောလို့ရလာပြီး နောက်နေ့တွေ နိုးလာတော့လဲ ပျောက်မသွားပဲ အားလုံး မှတ်မိလာတာသတိထားမိသည်။

" ဒါပေမယ့် အဖေက အိပ်မက်ထဲမှာသာ ကိုယ့်ကိုလာပြီး အီစီကလီ လုပ်နေတာ၊ အပြင်မှာတော့ ဘာမှမသိသလို၊ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့။ အပြင်မှာ အဖေ့ကို ဘာမှမပြောရဲဘူး၊ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျ လင်မယားလို တီတီတာတာ ပြောဖြစ်နေကြပြန်ရော၊ တကယ့်ကို အူကြောင်ကြားဖီလင်ပဲ၊ သိလား အမောင်"

အန်တီလတ်က သူ့ဇာတ်လမ်းကို ပြောရင်း မှတ်ချက်ချတယ်။ ကျနော်ကတော့ ဘာမှ ဧည့်ထောက်မခံမိ၊ နားထောင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်တယ် ။ ထိုသို့ဖြင့် ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် သူ့အဖေ ဦးဘမင်းနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကာမစပ်ယှက်ရတယ်လို့ မက်လာခဲ့တာ ကာလအားဖြင့် လပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့သည်။

ရွှေဇင်လတ်မှာ အတန်းဖော်လဲဖြစ်၊ မနိုင်ယင်ကာလဲဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်း ရင်းချာ ၂ယောက် ၃ယောက်လောက်ရှိသည်။ တခါတလေ စာစုကျက်ရင်း၊ အားတဲ့ ရက်မှာချက်ပြုတ်စားကြရင်း၊ သူတို့တွေ အိမ်မှာပဲအိပ်ကြတဲ့ ရက်တွေလည်းရှိသည်။ အားလုံးစုပြီးဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ယောက်ချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် ကြုံသလို အိပ်နေကြတာဖြစ်သည်။

" အဲဒီမှာ သတိထားမိလာတာကတော့၊ သူငယ်ချင်းတွေ လာအိပ်တဲ့ ညတွေဆို တီလတ်အဖေ့ကို အိပ်မက်မမက်တော့တာပဲ။ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်မှမက်တာကို သိလာရတယ်။ လက်စသတ်တော့ တီလတ်အိပ်မက်မျိုး သူငယ်ချင်းတွေက မက်ကြရောဆိုပါတော့"

ရွှေဇင်လတ် သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြတဲ့ သီတာအောင်၊ မြမြထွေး နဲ့ သဇင်မင်းတို့ကလည်း ဒီအိမ်မှ ာလာအိပ်တိုင်း ဦးဘမင်းကို အမြဲအိပ်မက်မက်ကြသည်။ သူတို့လဲ အစကတော့ ဂယောင်ချောက်ချား အိပ်မက်လောက်ပဲ အောင့်မေ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီအိမ်ရောက် တိုင်းအိပ်မက်ကမက်ပဲ မက်နိုင်လွန်း။ ဟိုလူကြီးက အိပ်မက်ထဲမှ ာသူတို့ကိုအမြဲ ဟိုဒင်းဟိုဟာလုပ်သည်။

နောက်ဆုံး ဒါသွေးရိုးသားရိုး မဟုတ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ တွေးမိပြီး ရွှေဇင်လတ်ကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင်ကြသည်။

" ဟဲ့ မိလတ်...ငါတို့တိုင်ပင်စရာရှိလို့..

" ဘာလဲ မြမြထွေးရဲ့"

ဒီလိုဟဲ့...±÷¿~#$@"±×£¥€°....©*&×^®£±~°....±¥®@&.........................

" ဟယ်တော့"

" ဟယ်တော့"

" ဟယ်တော့"

အားလုံးဆီက အာမေဋိတ်သံတွေ ပြိုင်တူထွက်လာကြသည်။ ပထမ ဟယ်တော့က ရွှေဇင်လတ်အသံ၊ သူမ မထင်မှတ်ထားတဲ့ စကားတွေ ကြားလိုက်ရလို့ပါ။ သူ့အဖေရဲ့ အိပ်မက်ဇာတ်လမ်းက သူတစ်ယောက်ထဲတွေ့ကြုံရတယ်လို့ ထင်ထားတာဖြစ်လို့ မြမြထွေးစကားကြောင့် အရမ်းလဲ အံ့သြနေမိသည်။

နောက် ဟယ်တော့ နှစ်ခွန်းကတော့ သီတာအောင်နဲ့ သဇင်မင်းတို့ရဲ အာမေဋိတ်များ။ သူတို့လဲ အရမ်းအံ့သြနေကြသည်။သူတို့လဲ မြမြထွေးကဲ့သို့ ထပ်တူ အိပ်မက်တွေကိုမက်ခဲ့ကြသည်ပဲ။

" မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး.."

ရွှေဇင်လတ် မျက်လုံးကြီးစုံပိတ်ပီး အော်နေမိသည်။

" ဟယ်...ငါတို့လဲ အဲ့ဒီလိုပဲ"

ကျန်နှစ်ယောက်ကလဲ သူတို့အတွေ့အကြုံကို ပြောပြကြသည်။

" အဲဒါပဲ အမောင်ရေ၊ သူတို့အားလုံးဖွင့်ချကြတော့မှ အဖေ သူတို့နဲ့လဲအိပ်မက်ထဲမှာ သောင်းကျန်းကြောင်းသိလိုက်ရတာ၊ သူတို့ကိုတော့ အိပ်မက်ဆိုတာ ဖြစ်တတ်ပါတယ်၊ တိုက်ဆိုင်တတ်ပါတယ် ဆိုပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်ရတယ်။ တီလတ်ကတော့ ကိုယ့်အတွေ့အကြုံကို မပြောပြလိုက်တော့ဘူး၊ ပြောရင်လဲ ကိုယ့်အဖေသိက္ခာပဲ ကျမယ်လေ၊ ဒီတော့မြုံပြီးတော့ပဲ နေလိုက်တယ်"

" တီလတ် မသင်္ကာဖြစ်တော့ အဲ့ဒီပစ္စည်း ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ ကိုရှာကြည့်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ဘူးလား"

" တီလတ်စဉ်းစားလို့ အစဖော်လို့မရဘူး၊ တစ်နေ့ မရမရအောင်ရှာမယ်လို့လဲ တေးထားတယ်"

ထိုစဉ်က ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက် တကယ် မတွေးတတ်ခဲ့၊ သုံးယောက်လုံးတစ်ပုံစံထဲမက်တော့ နောက်ပိုင်း သူငယ်ချင်းတွေလည်း အိမ်မှာ ညအိပ်ညဥ့်နေ မအိပ်ရဲကြတော့၊ အဲ့ဒီကစပြီး ရွှေဇင်လတ်တစ်ယောက်ထဲပဲ ဒိုင်ခံမက်တော့သည်။

" အဖေကညတိုင်း အိပ်မက်ထဲမှာ တီလတ်ဆီ လာတယ်။ ဟိုဒင်းဟိုဟာပြုတယ်။ တီလတ်လည်း အဲ့ဒီအပေါ်သာယာနေခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး အဖေနဲ.ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်သွားပြီးမှပဲ အိပ်မက်တာတွေ ရပ်သွားတော့တာ"

" ဒါဖြင့် တီလတ်အတွေ့အကြုံက အိပ်မက်တွေနဲ့ပဲ ပြီးသွားတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့"

" ဘယ်ဟုတ်ရမလဲ အခုမှကောင်းခန်းလာမှာ"

ထုံးစံအတိုင်း ရွှေဇင်လတ်အိပ်မောကျနေစဉ် အချိန်တန်တော့ ညလယ် အိပ်မက်မက်သည်။

" အို...ဟင့်...ဖေကြီးကလဲ ဟွန့်"

" ချစ်တယ်သမီးရယ်"

ဦးဘမင်းက သမီးရွှေဇင်လတ်၏ ကာမခလုပ်တွေကို ဖွင့်ပြီးတစ်ဆင့်ခြင်းကလိနေသည်။ ဒီနေ့ည ရွှေဇင်လတ် ကာမဖီလင်ကို အထူး ထူးကဲစွာခံစားနေရသည်။ ခါတ်ုင်းဆို ဦးဘမင်းက သိပ်ပြီး ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမလုပ်၊ ခဏပွတ်သပ်နှိုးဆွပြီးတက်ဆော်ပလိုက်သည် ချည်းသာ။ ယနေ့တော့ သူ့သမီးကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နှင့်အချိန်ယူပြီး နို့တွေကိုဘယ်ညာတလှည့်စီသေချာစို့ပေးနေသည်။

သူ့သမီးရွှေဇင်လတ်က လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။ နို့ကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးကို အယ်နေသည်၊ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ဖွံ့ထွားလှသော သမီးကို အပျိုပေါ်ဝင်စကထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့ပြီး သမီးအပေါ်စိတ်ကစားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူ့သမီးအရင်း ကြံစည်ဖို့ မသင့်တော်၊ စိတ်ဆင်ရိုင်းကိုချွန်းနဲ့အုပ်သော်လည်း အနေခက်ပါဘိ။

နောက်ဆုံး စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ နည်းလမ်းတစ်ခုရှာတွေ့သွားသည်။ သူက လောကီပညာ ဂမ္ဘီရလိုင်းကိုလိုက်စားသူပီပီ အစီအရင်တွေကို နှံ့စပ်သည်။ ဒီမှာ သူယောနယ်ဘက်မှာ ပညာသွားတက်စဉ်က သူ့ဆရာဖြစ်ခဲ့ဘူးသော သူတော်ဘရသေ့ ပေးခဲ့ဘူးသော အဆောင်လေးတစ်ခုကို သွားသတိရသည်။

လောကီပညာစဉ်တွေမှာ ညစ်ပတ်မှုအစီအရင်တွေ ယေဘုယျအားဖြင့်မပါကြသော်လည်း တခါတလေ ပညာခန်းအရ ကာမကိလေသာနှင့်ပတ်သက်တာလေးတွေ မပါမဖြစ် ထည့်စီရင်ရတာလဲရှိသည်။ ဒါကလည်း တကယ်ကျူးလွန်သည်မဟုတ်၊ ပညာခန်းအရ အရိပ်အယောင်သာဖြစ်သည်၊ ထိုအဆောင်လေးသွားသတိရတော့ အိပ်မက်ထဲမှာ သမီးနှင့်ပျော်ပါးနိုင်သည်ကို တွေးမိသည်။

ဟုတ်ပြီ။ တကယ်လုပ်တာမှမဟုတ်ပဲ။ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲ၊ ငါ့သမီးလေးလဲ မထိခိုက်ဘူး။ သည်လိုအတွေးနဲ့ ထိုအဆောင်ပစ္စည်းဟောင်းလေးကို ထုတ်ယူခဲ့ပြီး သူ့ပညာဖြင့် သိဒ္ဓိတင်ကာ သူ့သမီးလုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေဇင်လတ်ကို အိပ်မက်ထဲခေါ်ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးနေခြင်းဖြစ်သည်။

လုပ်သာလုပ်နေရ သူ့စိတ်ထဲ နောင်တတစ်ဖက်နှင့် စိတ်မကောင်းလှပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့သမီးအပေါ်သာယာနေတဲ့ စိတ်ချိုးနှိမ်မရ။ သူအတတ်နိုင်ဆုံးချုပ်ထိမ်းနိုင်အောင် အပြင်လောကမှာ သမီးအပေါ်အတတ်နိုင်ဆုံး တည်တည်နေသည်။ ညညကျမှသာ သမီးက သူ့အိပ်မက်မင်းသမီးလေးဖြစ်သွားသည်။ သမီးကို အတတ်နိုင်ဆုံးဖြေလျှော့ပေးသည့် အနေနှင့် သမီနှင့်အတူ မကြာခဏ လာအိပ်တတ်သော သမီးသူငယ်ချင်းတွေအပေါ် သူတို့လာအိပ်သည့် ညများတွင် ပစ်မှတ်ပြောင်းလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့် ကလေးမလးတွေ သံသယဖြစ်ရိပ်မိသွားလို့လားမသိ၊ နောပ်ပိုင်းအိမ်မှာ သိပ်မအိပ်ကြတော့။ နောက်ဆုံး သူ့သမီးလေးသာ သူ့ရဲ့ တပင်တိုင်မင်းသမီးလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ရွှေဇင်လတ် သူ့အဖေက နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေတာကို မိန်းမောစွာ ခံစားနေရသည်။ ဦးဘမင်းလက်က သူ့သမီး၏ ထမီကိုလှန်ပြီးပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာကနေ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲ လက်ထည့်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်၊

အစိလေးကို လက်ထိပ်ဖျားလေးတွေနဲ့ ဖိဖိချေပေးနေတော့ ရွှေဇင်လတ်ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းရင်းလူးလိမ့်နေရပြီ။

" ရှူး...အားးးး စစ်စ်..ဖေ..ဖေဖေ"

ဦးဘမင်းက ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ ထမီလေးကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာကြီးကို သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးပေါ်အပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကြီးနဲ့သမီးလတ်ရဲ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်ကာလျက်ပါတော့သည်။

" အို့..ဖေဖေ ဘာလုပ်တာလဲ၊ မကောင်းပါဘူး၊ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်"

ပလွတ်..ပလွတ်...ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်...ရွှတ်...

" အူးးးး ရှီးးး.....အားးးးး"

ဦးဘမင်းက ဘာမျှမတုန့်ပြန်၊ စိတ်ပါလက်ပါကုန်း၍သာ ဂျာပေးနေတော့သည်။ ရွှေဇင်လတ်မှာ အရင်ကနှင့်မတူ တမူထူးကဲသော အရသာကိုခံစားနေရသည်။ ယခင်အိပ်မက်များတွင် သူ့အဖေအခုလို တစ်ခါမှ သူ့အဖုတ်ကိုမလျက်ဖူးခဲ့၊ အခုတခါတော့ တော်တော်ထူးဆန်းနေသည်။ မထင်မှတ်ရသော အရသာကို ခံစားနေသည့်အပြင်၊ အိပ်မက်သလိုဝိုးတဝါးမဟုတ်ပဲ တကယ့်အထိအတွေ့ခံစားနေရသလို ထင်နေမိသည်။

ခဏအကြာမှာ ဦးဘမင်းက မှုတ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ရွှေဇင်လတ်ရဲ့ ပေါင်ကြားမှာခွထိုင်လိုက်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ ပေါင်ဖြူဖြူတစ်တစ်ကြီးနှစ်ဖက်ကို တံကောက်ကွေးမှဆွဲ၍ တွန်းတင် မလိုက်ပြီးပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ့ပုဆိုးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ လမွှေးအုံမဲမဲကြီးကြားမှ မာတောင်နေသော လီးတန်ညိုညိုကြီးက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်မာန်ဖီပြီး ငေါက်ကနဲ ထွက်လာသည်။ဦးဘမင်း သူ့လီးကြီးကို သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းကြီ းအဝတွင် တေ့ကာ ထိုးချလိုက်ပါတော့သည်။

" အားးး အမယ်လေး အဖေ.. ကျွတ် ကျွတ်..."

ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ဒစ်ညိုညိုကြီးမှာ သူ့သမီးအရင်းဖြစ်သူ ရွှေဇင်လတ်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူ ထူထူကြီးများကြားသို့ တစ်ရစ်ခြင်းထိုးခွဲ ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

" အားးးဖေဖေ...နာတယ်...ဖြေးဖြေး.."

အရင်အိပ်မက်တွေနှင့်မတူ၊ သူမ နာကျင်မှုကို သိသာစွာခံစားနေရသည်။ အဖုတ်ထဲမှလည်း တင်းကြပ်စေးပိုင်သော အချောင်းကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲနေမှုကို သိနေရသည်။

" အဖေ ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်သမီး...ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးနော်"

အဖေ့အသံကလည်း ပြတ်ပြတ်သားသား နားထဲတိုးဝင်လာသည်။ ဒါ...ဒါ...အိပ်မက် မဟုတ်တော့ဘူး၊ သူ့အဖေတ ကယ်လာပြီးသူ့ကို ဝင်လိုးနေတာပါလား။ ရွှေဇင်လတ် ထိတ်လန့်သွားချိန်မရလိုက်ခင်မှာ၊ ဦးဘမင်းဖင်ကြီးကြွကာကြွကာနဲ့ စညှောင့်ပါလေ၏။

" ဖေကြီး ဆောင့်တော့မယ်နော် သမီး"

" ဟိုး..အင့်..အင့်..အားးးးး အဟင့်..ဟင်းဟင်း.. ဖေကြီး...သ..သမီး အားးးး"

ရွှေဇင်လတ် သတိလက်လွတ် ညည်းတွားနေမိတော့သည်။

ဖတ်ဖတ်...ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်...ဇွိ ဗြိ..ဗြိ...ဖွတ်

ဦးဘမင်းလည်း သူ့သမီးကို ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေပြီ။

" အားးး ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာသမီးလေးရယ် ဖေဖေမရတော့ဘူး အာားးးး ပြီး...ပြီး..ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ"

" အင့်..အင့်..အင့်...ဖေကြီး...ဟင့် ဟင်းးးးး...."

ဦးဘမင်း သူ့သမီးအရင်းရွှေဇင်လတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ် မွေးလမ်းကြောင်းထဲ သူ့ရဲ့လရည်တွေ တဖြောဖြောပန်းသွင်းလိုက်တော့၏။

..........................................................................................................................

အခန်း (၁၈) လွမ်းနေဦးမည်တီလတ်

" အဲဒါပဲ...သားမောင်၊ ပထမပိုင်းကတော့ အိပ်မက်သက်သက်ပဲ၊ နောက်ဆုံးတော့ တစ်ညမှာ အဖေတကယ်ဝင်လာပြီး တို့သားအဖနှစ်ယောက် ကိုယ်ထိလက်ရောက် လိုးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်၊ တိုတိုဆိုပါစို့ အဲ့ဒီကစပြီး တီလတ် အဖေနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေမိကြတယ်ပေါ့"

" အဖေကလဲ တီလတ်ကို ဝန်ခံပါတယ်၊ "

သမီးကို အိပ်မက်ထဲမှာ စိတ်ကူးထဲမှာ ကလွဲလို့အဖေ တကယ်မပစ်မှားချင်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် အဲဒီညက ခါတိုင်းအိပ်မက်တွေလိုပဲ သမီးအခန်းလာခဲ့တာ၊ သတိရတော့ လူကိုယ်တိုင် သမီးကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်ကြီးရောက်နေတာတွေ့ရတော့တာပဲ။ ဘယ်လို ဘာတွေမှားသွားတယ်တော့ အဖေလဲ မသိဘူး" တဲ့။

" ဒါနဲ့ တီလတ် အခုလက်ရှိယောက်ျားကြီး ဦးသန်းနိုင်နဲ့က ဘယ်လိုရခဲ့တာလဲ"

" အခု အမောင်နဲ့ တီလတ်တို့လဲညားပြီးကြပြီပဲ ဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိပါဘူး။

တီလတ် အဖေနဲ့ ပထမဆုံးကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်မိတဲ့ညက ဘာမှအကာအကွယ်မရှိဲ့ဘူး၊ အဖေအထဲမှာပြီးခဲ့တယ်။ နောက်ရက်တွေ အဖေနဲ့ဆက်နေကြတော့ ဆေးသောက်ဖြစ်ပေမယ့် ပထမညကဟာ လွန်သွားပြီ။ ၃ လကြာလို့ တီလတ်ရာသီမလာတော့မှတီလတ်မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိကြောင်းသိရတယ်"

" ဟင်...ဒါဖြင့်"

" ဟုတ်တယ်...တီလတ်တို့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ တီလတ်ကို လာကြောင်နေတဲ့သူ ရှိတယ်။ ကိုသန်းနိုင်ပေါ့။ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလေးနဲ့ဆိုတော့ စီးပွားေရေးကတော့ မဆိုးဘူး။ ဒါပေမယ့် တီလတ် သူ့ကို မကြိုက်ဘူး။ အဲ့ဒီလူက ဇိုး..ရှပ်သမား၊ တီလတ်လက်မခံခဲ့ဘူး။ အဖေကလဲ သဘောမကျဘူး။

အဲ့ဒါကို သူကတီလတ်ကို လာတောင်းတယ်၊ အဲ့ဒီအချိန် အဖေနဲ့ရတဲ့ တီလတ်ကိုယ်ဝန်က ၃ လလောက်ရှိနေပြီလေ၊ ကလေးအဖေအမည်ခံ ရှာရတော့မယ်လေ။ ကိုယ့်အဖေအရင်းကြီးနဲ့ လူသိရှင်ကြား ယူလို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ။ ရွေးစရာလမ်းမရှိတော့ သူ့ကိုပဲ လှည်းကျိုးထမ်းဖို့ယူလိုက်ရတာ"

" ဒါ...ဒါဆို ညီမလေး မေဇင်က..."

" အေး.. ဟုတ်တယ်၊ မေဇင်က အဖေနဲ့ရတဲ့ သမီး၊ သမီးလဲ သမီး၊ မြေးလဲမြေး"

တီလတ်မှာ မေဇင်ဆိုတဲ့ ကျနော့်ထက် ၂ နှစ်လောက်ငယ်တဲ့ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျနော့်ဝမ်းကွဲညီမလေးပေါ့။ကျနော်လဲ အခုမှ အရည်လည်တော့တယ်။

" အလကားပါ ကိုသန်းနိုင်က အရက်ဂျိုး၊ သမီးလေးအဖေအမည်ခံပြီး အရှာအဖွေကောင်းလို့သာ ယူထားရတာ၊ အားအားရှိ ရှပ်ပဲပေါက်နေတာ။ ဟိုကိစ္စမှာလဲ ဘာမှအသုံးမကျဘူး။ သား အမောင့်လောက်တောင်ကောင်းအောင်လုပ်မပေးနိုင်ဘူး"

" ဟီး.. ဒါဆိုမိန်းမက မောင့်ကို စွဲသွားပြီပေါ့"

" အမယ်...ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့..ဘယ်သူက သူ့မိန်းမလဲ"

" အမယ် ခုနက ဘယ်သူလဲ ယောက်ျားရေ…ဆောင့်ဆောင့်..နဲ့.."

" သွားးး..မသိဘူးကွာ...ကောင်ဆိုးလေး"

တီလတ် ကျနော့်ကျောကိုတဘုန်းဘုန်းနဲ့ထုနေတယ်။ ပြီးမှ...

" ကဲ.. အမောင်သိချင်တဲ့ တီလတ်အကြောင်းတွေလဲ ပြောပြီးပြီ၊ သားမောင်ရထားတဲ့ သားအဘိုးရဲ့ပစ္စည်းလေးလဲ တီလတ်ကိုပြပါဦး၊ ခုနပြောခဲ့သိလို ကိုယ့်အဖြစ်အပျက်နဲ့ မှန်းဆပြီးသာတွေးယူရတာ၊ အဲ့ဒီပစ္စည်းဘာဆိုတာ အခုထိမသိသေးဘူး၊ တီလတ်သိပ်သိချင်နေမိတယ်"

ကျနော့်အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြေးသွားပြီးတော့ ခေါင်းအုံးအောက်က ဒင်္ဂါးတစ်ခြမ်းနဲ ဘီရိုထဲက သေတ္တာလေးကို ယူခဲ့ပြီး တီလတ်ကိုပြလိုက်တယ်။ တီလတ်လဲ သေတ္တာကို စေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်၊ သေတ္တာပေါ်ကစာကိုဖတ်၊ ဒင်္ဂါးခြမ်းလေးကိုကြည့်ပြီး...

" သြော...ဒီလိုကိုး သူ့အစီအရင်က"

မှတ်ချက်ချတယ်။

" အဖေ့ခမြာ ငါ့ကိုလိုချင်ရှာလွန်းလို့ ဒီလိုကြံရှာတာကိုး"

တီလတ်မျက်ရည်လေးဝဲဝဲနဲ့ သူ့အဖေယောက်ကျားကြီးကို သတိရသွားတယ်နဲ့တူရဲ့။

" ဒါနဲ့ ဒီ အကြွေစေ့လေးက ကြည့်ရတာ တစ်ခြမ်းထဲလိုပဲ.. သူ့စာအရဆို နောက်တစ်ခုရှိရအုံးမယ်ထင်တယ်၊ ဘယ်မှာလဲ"

ကျနော် အန်တီလတ်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အုံးနေတဲ့ ခေါင်းအုံးကိုယူလိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးစွပ်ထဲ လက်နှိုက်လို့ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့ လက်ကိုင်ပုဝါလေး တစ်ခုပါလာတယ်။ ကျနော် စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာပေးနဲ့လက်ကိုင်ပုဝါကိုဖြည်လိုက်ပြီး...

" ဟဲ ဟဲ ဟဲ...ဒီမှာ.."

" အမယ်..အမယ်..သြော် ဟော်ဟော်.. ဒီလိုကိုး...လက်စသတ်တော့ သူများခေါင်းအုံးထဲမှာ...၊အကြံပက်စက်..စကောလောက်မှစောက်မနက်။ သူများသားပျိုသမီးပျိုကို ဒီလို မဖွယ်မရာ ကြံရလား"

တီလတ်ပြောရင်းဆိုရင်း ကျနော့ကိုပေါင်မြင်းကြောဆွဲလိမ်ပါလေရောဗျာ။

" ဟီးး ကျနော် အချစ်ကြီးကိုချစ်လို့ ကြံမိကြံရာ ကြံမိတာပါ"

" ဘာ ကြံမိကြံရာလဲ နောက်ဆိုမကြံနဲ့တော့၊ အိပ်ခန်းထဲသာ တန်းဝင်ခဲ့ ဖိုးကဲလေး"

ကျနော်တီလတ်ကို ပုခုန်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်လိုက်တော့ တီလတ်ပြုံးပြုံးကြီးပါလာတယ်။

" ဒါနဲ့...မေးရဦးမယ်၊ နင်တီလတ်ကို ခေါင်းအုံးထဲ ဒါထည့်ပြီးကြံတယ်ဆိုတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်နိုင်ဘူး။ နင်ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီ းကောင်းကောင်းအကြောင်းသိ အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်ရမယ်။ တီလတ်ကို မှန်မှန်ပြော၊ နင်ဘယ်သူနဲ့စမ်းခဲ့ပြီးပြီလဲ"

" သားပြောရင် တီလတ် မအံ့သြရဘူးနော်.."

" အမယ်လေး ပြောမှာသာပြောစမ်းပါ၊ ဘာတွေများထပ်အံ့သြစရာရှိလို့လဲ"

" ဒီလိုလေ...သေတ္တာလေးရတော့ အဲ့ထဲကစာကို ဖတ်ပြီး ရိုးရိုးပဲအောင့်မေ့ပြီး စမ်းချင်လာတာနဲ့၊ အိမ်မှာလဲ တခြားဘယ်သူမှမရှိတော့ မေမေ့ခေါင်းအုံးအောက်သွားထားမိခဲ့တယ်။

" ဟော..တော့..ဘုရား..ဘုရား..."

တီလတ် မျက်လုံးလေးဝိုင်း ပါးစပ်ကြီးဟပြီး ဘုရားတတယ်၊ ပြီးတော့ ကြက်သေသေနေသလို ခဏဆွံ့အသွားတယ်။

" ဒါ..ဒါဖြင့်..နင်တို့သားအမိ အခု...."

" ဟုတ်တယ် တီလတ်၊ ပထမတော့ အိပ်မက်မက်ရုံသက်သက်ပဲ အောင်းမေ့တာပေါ့၊ နောက်တော့အိပ်မက်ထဲမှာ ဟိုဟာတွေပါလာ၊ မက်လာတဲ့အချိန် နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့ဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံးက ဒါကို သာယာနေမိပြီ၊ တီလတ်လဲ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ဘူးတာပဲ။ တီလတ်တို့ အတိုင်း တပုံစံထဲပဲ။ အိပ်မက်ပဲ မက်ပါစေ၊ အပြင်မှာတော့ မေမေ့ကိုတကယ်မပစ်မှားဘူးလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့် တစ်ညမှာ အိပ်မက်ထဲကနေ ဘယ်လိုမေမေ့ကုတင်ပေါ်တကယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး၊ သတိထားမိတဲ့အချိန်မှာလွန်ကုန်ပြီ။

" ဒါ...ဒါ...တကယ်လား"

" တကယ်ပဲ တီလတ်...ကျနော်နဲ့မေမေနဲ့ ညားနေမိကြပြီ ၆ လမကတော့ဘူး"

" အမလေးတော်..နားရှိလို့သာယုံရ..အင်းးးး မယုံလို့လဲမဖြစ်..ငါနဲ့အဖေနဲ့လဲ ဒီအတိုင်းပဲ။ အေးလေ...နင်တို့..ကိုယ့်ဇာတ်ကို ကိုယ်နိုင်အောင်သာ ကကြပေတော့"

" ဖြစ်ပြီးမှတော့လဲ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်လဲ မေမေ့ကိုချစ်တယ်"

ကျနော် မေမေနဲ့ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေကို အကျဉ်းချုံးပြီး တီလတ်ကို ပြောပြလိုက်တယ်။

" အမယ်လေး..သားအမိအချင်းချင်းလိုးကြတဲ့ အကြောင်းနားထောင်လိုက်ရတာ၊ ကြက်သီးတွေကို ထရော။ငါ..ငါ..မရတော့ဘူး..ရွှဲနေပြီ၊ အရမ်းလာနေပြီ.. အမောင်...တီလတ်ကိုလုပ်ပါဦးကွာ၊ တီလတ်လိုချင်လာပြန်ပြီ.."

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၃ )

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၃ ) 

ရေးသားသူ - ဖိုးလမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း (၁၀) အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်

မနက် လင်းအားကြီးအချိန်လောက် ရှိမယ်လို့ ထင်တယ်။ အိပ်ရာက ကျနော်နိုးလာခဲ့တော့ သတိထားမိတာက ကျနော် အဝတ်အစားမကပ် ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ မေမေ့အခန်း မေမေ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတာကိုအံ့သြကြီးစွာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ မေမေဟာ စောင်ကြီးခြုံပြီး ဘေးတစောင်းလေး အိပ်မောကျနေတာ တွေ့ရတယ်။ကျနော်ခုထိ အိပ်မက်ထဲမှာပဲ ရှိနေတုန်းပဲလား မသိဘူး။ ဘာမှမရေမရာ ။ အခြေအနေမှန်ကို သိချင်တာနဲ့ စောင်ခြုံကို အသာမပြီး မေမေ့ကို စောင်အောက်ကနေ ဖက်လိုက်တယ်။

ဟင်...မေမေ ဘာမှလည်း ဝတ်မထားပါလား..။

ကျနော်ကလည်း ဘာမှဝတ်မထား၊ အသားနဲ့အသားချင်း ထိကပ်လို့နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ တစောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ ဝတ်လစ်စားလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောကကပ်ဖိပြီး ခွဖက်ထားလိုက်တယ်။ အဝတ်မပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့နေရမှုဟာ သွေးတွေကိုနွေးရာကနေ ပြန်ဆူစပြုလာစေပြီ။

လုံးဝန်းပြီး တင်းအိနေတဲ့ မေမေ့ရဲ့ တင်သားဖင်သားကြီးတွေဟာ ကျနော့်ရဲဆီးစပ်၊ ပေါင်ဆုံဂွကြားနဲ့၊ ပေါင်သားတွေကို ဖိကပ်တွန်းထိုးနေတယ်။ ကျနော့်လီးထဲကို ပူနွေးဆူပွက်နေတဲ့ သွေးတွေအမြန်ပြေးဝင်စီးဆင်းလို့လာနေပါပြီ။

ကျနော့လီးကြီး အစွမ်းကုန် တောင်တက်လာပြီး မေမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးကို နောက်ကနေအော်တိုပဲ ကော်ထိုးလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျနော်လဲ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို မေမေ့စောက်ပေါက်ဝကို သေချာတေ့လိုက်ပြီး ခါးကို ကော့ကော့ထိုးကာ နောက်တစ်ကြိမ်စလိုးပါတော့တယ်။

အပေါ်ပိုင်းကလည်း နောက်ကျောဘက်ကနေ မေမေ့ရဲ့ လည်တိုင်ကော့ကျော့လေးကို ဖြေးဖြေးနမ်းရှုပ်ရာကနေ၊ စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ နောက်ဖက်က လှဲနေရင်းကနေ မေမေ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကို ချောချောရှူရှူဝင်သွားအောင် သွင်းရတာလည်းလွယ်တဲ့ အလုပ်တစ်ခုမဟုတ်...။

တဖြည်းဖြည်းခြင်းကြိတ်ထိုးရာမှာ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက ချောဆီတွေထွက်စပြုလာလို့ လုပ်ရတာတဖြည်းဖြည်း အဆင်ချောလာရော။ စိတ်ထဲမှာ တွေးမိလာတာက ဒီတစ်ခါ အိပ်မက်မက်ရတာ တကယ်လုပ်နေရတာနဲ့ တူသထက်အရမ်းတူပြီး လာနေသလိုပဲ။

" အွန့် .. ဖြေးဖြေးနော်..."

မေမေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားရာကနေ မပွင့်တပွင့်လေးဖွင့်ကြည့်ရင်း ပြောလာတယ်။ ကျနော်လဲ သာသာလေးပဲ စတင်လှုပ်ရှားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး စလိုးတော့တယ်။ ကျနော့်လချောင်းကြီးဟာ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲ တရစ်ချင်း တရစ်ချင်းစီနစ်ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိသွားပါပြီ။

ကျနော် မေမေပြောစကားကို နားထောင်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပဲလိုးနေတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မေမေ့ကိုကြာနိုင်သမျှ ကြာကြာလိုးချင်လို့...။ ကာမရေလျင်ကြောမှာ ယစ်မူးနစ်မြောနေတုန်း ခဏအကြာမှာပတ်ဝန်းကျင် အနေအထားဟာ တဖြည်းဖြည်းပြောင်းလဲလာတာကို သတိပြုမိလိုက်တယ်။ ညအနေအထားမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ တဖြည်းဖြည်း လင်းသည်ထက်လင်းလာတာပါပဲ။

ကျနော် မေမေ့ကို တစောင်းလေးနောက်ကနေ ကြိတ်လိုးနေလို့မကြာခင်မှာပဲ မေမေလည်း ခြေထောက်လေးတစ်ဘက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ကိုယ်လေးကို လှည့်လိုက်ကာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းလီးကိုမချွတ်ပဲ အလိုက်သင့်ပါသွားပြီး နောက်ကနေ ဒေါ့ဂီဆွဲပြီးဆက်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။

မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလီးကိုဆွဲညှစ်နေတာ လုပ်နေရတဲ့ လူမှာ ကြက်သီးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့ ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ။ မေမေလည်း ညည်းသံတွေကို မထိမ်းတော့ပဲလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

" အားးးးရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စစ်စ်စ်.. အိ အိ အိ...."

ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဗြစ်ဗြစ်...

ကျနော် အားကုန်ဆောင့်လို့ ကျနော့်ဆီးစပ်နဲ့ မေမေ့ဖင်ဆုံကြီး အသားချင်းရိုက်ခတ်သံ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ပွတ်တိုက်သံတွေ အခန်းတစ်ခုလုံး ညံနေပြီလေ။ ခဏမှာတော့ ကိုယ်တွေကို လှည့်လိုက်ကြပြီး ပုံစံပြောင်းကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပြန်ပြောင်းဆော်ကြတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ ဂဟေဆက်လို့၊ မေမေ့ခြေနှစ်ဖက်စလုံးက ကျနော့်တင်ပါးကို အတင်းချိတ်ပြီးဖက်ထားပြီး ခြေနှစ်ဖက်နဲ့ အချက်ကျကျ ကျနော့်တင်ပါးကို ဖိဖိပြီးဆောင့်ခိုင်းနေတယ်။

လိုးချက်တွေကပြင်းလည်းပြင်း မြန်လည်းမြန်လာပြီ။ အခုအချိန်မှာတော့ ကျနော်တို့ ကာမဂိမ်းပွဲလေးကို အလိုလို ဦးဆောင်ထိမ်းချုပ်နေသူက မေမေဖြစ်သွားပါပြီ။ ပြူတင်းပေါက်မှန်ကူကွက်တွေက တဆင့် မနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်ဖျော့ဖျော့ဟာ အခန်းထဲ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်လာတယ်။

ကျနော် ခွလိုးနေတဲ့ မေမေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ် အလင်းရောင်ကြဲကြဲကြီးကျလာတော့ မေမေ့ရဲ့ သဘာဝအတိုင်း မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်းအနေအထားနဲ့ ဝင်းမွတ်ဖြူဖွေးနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လာရတယ်၊ အားလုံး...အားလုံး ပဲ...၊

အရင်က မှောင်မဲ မသဲကွဲတဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဝိုးတိုးဝါးတား၊ အခုတော့ လင်းထင်ပြတ်သားတဲ့ အလင်းရောင်ထဲမှာ မေမေ့ကို အခုလိုမြင်လိုက်ရတာ ဒါဟာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပဲ။ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာလည်း ကျနော့်လီးကစွပ်လျက်သား...။

မေမေ မျက်လုံးလေးမှေးပြီးခံနေတယ်၊ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက လီးကို တစစ်စစ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ ညည်းသံလေးကလည်း စွဲမက်ဖွယ် တဟင်းဟင်းနဲ့ ရာဂစိတ်ကို ပိုဆွပေးနေတယ်လေ။

ကျနော်မရတော့ဘူး....။

ထိမ်းမနိုင်တော့ဘူး....။

နောက်တစ်ကြိမ် ကျနော့်လီးထဲက အချစ်ရည်တွေ ပန့်ကအရှိန်နဲ.တွန်းထုတ်လိုက်သလို ဖြင်းကနဲ ဖြင်းကနဲပန်းထွက်လာပြန်ပြီ။ ကျနော့လရည်တွေ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ညှစ်ချနေချိန်မှာ ကျနော်သေချာငုံ့ကြည့်နေမိတယ်။ အလင်းရောင်မှာပြတ်ပြတ်သားသားကြီး၊ အရင်ကဒီလို တခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့အကောင်းဆုံးမြင်ကွင်း။

ကျနော်လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကျနော့်လရည်နဲ့ မေမေ့စောက်ရည်တွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ချွဲပျစ်ပျစ် အရည်တွေဟာ မေမေ့စောက်ဖုတ်ဝက အန်ထွက်လာပြီးတော့ ဖင်ကြားမြောင်းဖြူဖြူလေးကတဆင့် အိပ်ရာခင်းပေါ်ကို အကွက်လိုက်စီးကျသွားတယ်။ တသက်တာမျက်စိထဲ စွဲနေမယ့်မြင်ကွင်း။

မေမေဟာ နွမ်းလျပင်ပန်းစွာနဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်၊ ငြိမ်ပြီးမှိန်းနေတယ်။ ကျနော်သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ ပီတိအပြည့်နဲ့ ဖြူဖွေးတင်းရင်းလှပတဲ့ မေမေ့ရဲ့ရေဆေးငါးကိုယ်ခန္ဓာလေးကို စူးစမ်းမှုအပြည့်နဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ပြီးတော့ မေမေ့တကိုယ်လုံးကိုလည်း နေရာမလပ်နမ်းနေမိတယ်။ မေမေ့တကိုယ်လုံး ကျနော်မချစ်တဲ့နေရာဆိုတာမရှိဘူး။

မေမေ မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်လာတယ်...။ ကျနော့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ပြီးတော့...

" ကဲ...ပြောပါဦး..အခု ဒို့တွေ ဘယ်လို...၊ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ"

" ကောင်းလိုက်တဲ့ အိပ်မက်..မေမေ.."

နောက်ဘက်က လျက်ပြီးတော့ မေမေ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဘိုထိုင်အိမ်သာ ဂမုတ်ပေါ်ခြေတစ်ဖက်တင်ခိုင်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဟာ ပိုပြီး ဟဖြဲထားသလိုဟက်ပက်လေး ပေါ်လာတော့တယ်။မေမေ့ရဲ့သွေးအပြည့်နဲ့ တင်းနေတဲ့ စောက်စိပြူးပြူးလေးကို တရှူးရှူးနဲ့ တအားဆွဲစုပ်လိုက်တော့..

" အားးး အမလေး .. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်... ဟင်းးးး"

မေမေ့ခမြာ ကျနော်လျှာကပေးတဲ့ ကာမအရသာကို ဆတ်ဆတ်လူးအောင် ခံနေရတယ်။ကျနော် ၁၀မိနစ်နီးပါး မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို အတွင်းအပြင်အရှေ့အနောက် နှံ့အောင် စိတ်ရှိလက်ရှိဂျာပေးနေလိုက်တာ နောက်ဆုံးမတော့ မေမေဘယ်လိုမှတောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး...။

" အားးး သားး...တော်တော့ မေမေ....မရတော့ဘူးးး....မနိုင်တော့ဘူး မေမေ့ကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပါတော့.."

ကျနော်လဲ မေမေ့ကို အိမ်သာကြွေရေဆွဲကန်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကားနေတာ၊ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၂၀ နီးပါးက ကျနော့်ကို မွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမဟုတ်ပါလား၊ အခုဒါအိပ်မက်ထဲမှာမဟုတ်တော့ပဲ ကိုယ်ကိုမွေးတဲ့ အမေအရင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး တကယ်ကြီးလိုးနေရပါပြီကော။

ကျနော် မေမေ့စောက်ပတ်ဝကို လက်နဲ့အသာဖြဲဟပြီး ကျနော့်လီးဒစ်ကြီးနဲ့တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

" ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇွိ ဇွိ..ဒုတ်..ပလွတ်..ဖောက်..ဗြစ်.."

ကျနော်မေမေ့ကို ခပ်ကြာကြာဆက်ပြီးလိုးဆောင့်နေပြီးတဲ့ နောက်မှာ မေမေ့ရဲ့ ရာဂအားကို ဆွပေးတဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကကျွန်တော့လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးနေတာတွေကို အရှူံးပေးလိုက်ရပါပြီ။ ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်လရည်တွေတဆတ်ဆတ်ပန်းထည့်ပြီးပြီးသွားပြန်ပြီ။

“ အားးးး ရှူးး…ရှှစ်….ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ မေမေ”

..........................................................................................................

အခန်း (၁၁) ဘဝမှန်သို့ တံခါးဖွင့်ဝင်ရောက်ခြင်း

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရေဆက်ချိုး ဆေးကြော ကိုယ်တွေသုတ်ပြီးမှ အိပ်ခန်းဆီပြန်လျှောက်လာကြတယ်။ အခန်းထဲ အရောက် မေမေကကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်တယ်။ အဖြူရောင်မွေးပွတဘက်ကို ရင်လျားထားတဲ့ မေမေက ကုတင်စောင်းဝင်ထိုင်လို့ ကျနော့်ကို အပေါ်က လက်ထောက်စီးမိုး ကြည့်ပြီး....

" ကဲ...ဘယ်လိုလဲ ကောင်ဆိုးလေး၊ အခု နိုးပြီလား၊ မေမေ့ကို ပြောပြစမ်း...၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လို ဆက်လုပ်ကြမှာတုန်း..."

" အချစ်ကလည်းကွာ.. ချစ်ကြတော့လည်း ကြင်နာကြ လိုးကြတာပဲပေါ့"

" အဲဒီလို မဟုတ်သေးဘူးလေ..၊ ဒီမှာ..သား..၊ သားကယောက်ျားတစ်ယောက်နော်၊ ထပ်ဖြေစမ်းပါဦး ဒီကိစ္စ ဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ"

" မေမေရယ်..မေမေ့ကို သားချစ်တယ်"

" မှားပြန်ပြီ..ထပ်ဖြေဦး၊ ဒီကိစ္စဘယ်လို တာဝန်ယူမှာတုန်း..လို."

" မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်.."

အဲ့လို ဖြေအပြီးမှာတော့ မေမေကျနော့်ပေါ်ကုန်းပြီးတော့ ကျနော့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မေမေနှုတ်ခမ်းတွေကို တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်လျှာ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးအသွင်းလိုက်မှာ မေမေလည်းသူ့လျှာနွေးနွေးလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာလိမ်းလှည့်ပြီး ကစားနမ်းရှုပ်နေတယ်။

သားအမိနှစ်ယောက် အတော်ကြာကြာတပ်မက်စွာ နမ်းနေကြပြီးနောက် မေမေဟာ အနမ်းကခွာပြီးကျနော့် မေးဖျားလေးတွေ လည်ပင်းနဲ့ရင်ပတ်တွေကို လျှာလေးနဲ့ နေရာအနှံ့ညင်သာစွာ လိုက်လျက်နေတယ်။

လက်ဖဝါးနုနုလေးက ကျနော့်လီးဆီရောက်သွားပြီး လီးတံတစ်လျှောက် ထက်အောက်စုံဆန် ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်ဆုပ်လိုက် တင်းချည်တလှည့်လျှော့ချည်တခါ ပွတ်သပ်ကစားနေလိုက်တာ ကျနော့်လီးကြီးဟာ မေမေ့လက်ဖဝါးလေးထဲမှာပဲ တဖြည်းဖြည်း တင်းမာဖောင်းကြွရုန်းတက်လာပါတော့တယ်။ လီးကြီးပူနွေးမာထစ်လာတဲ့ အခါမှာတော့ မေမေ့လက်နုနုလေးတွေက ပိုမိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့တယ်။

"အ ားးး မေမေ..ရှစ်..အီးးးးး"

ကျနော့မှာကောင်းလွန်းလို့ ကြက်သီးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့..ကျနော့်ဘဝမှာ ကိုယ်တိုင်ပဲဂွင်းထုခဲ့ဘူးတယ်။ တစ်ခါမှ အခြားသူတစ်ယောက် သို့မဟုတ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဒီလို ဂွင်းထုပေးတာမခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။

ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကောင်းလိုက် အရသာရှိလိုက်တာ။ မေမေကျနော့်ဘဝမှာ မကြုံရဘူးသေးတဲ့ထူးခြားတဲ့ ကာမအရသာသင်ခန်းစာကို ခုလောက်နဲ့ မရပ်သေးပါဘူး။ သူ့ခေါင်းကိုကျနော့်ခါးလည်ဆီရွှေ့လာပြီး ကျနော်လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့မတ်မတ်ထိမ်းကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးကို စောင်းတဲ့ကာလျှာပြားလေးနဲ့ လီးတံအတွင်းပိုင်းတစ်လျှောက် ဂွေးဥအရင်းကနေ ဒစ်ဖျားအထိ တစ်လွှားချင်း တစ်လွှားချင်း ပင့်ကာပင့်ကာလျက်ပေးနေတယ်။

ကျနော့်မှ ာထပ်ဆင့်ကာမအရသာတွေ တိုးခံစားနေရပြီ။ မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေမှုတ်ပေးတာခံရတာလဲ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲလေ။

မှုတ်ပေးနေတာကလဲ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင် အမေအရင်းကြီး။ ကျနော့်သွေးသား အကြောတွေ ဆတ်ကနြဲ ဖတ်ကနဲ တုန်တုန်တက်သွားနေတယ်။ မေမေ ကျနော့်လတံကြီးကို လက်ဖနောင့်လေးနဲ့ထိမ်း ထောင်ကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်လေးဟပြီးတော့ ကျနော့်ဂွေးဥ ကပ္ပါယ်အိတ်နှစ်လုံးကို ငုံစုတ်လိုက်ပြန်တယ်၊ တစစ်စစ် စုတ်လိုက်၊ ငုံလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေလို့ခဏအကြာ၊ လျှာနဲ့ လီးတံတလျှောက် ပင့်လျက်လာပြန်ပြီးနီရဲတင်းပြောင်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ထဲ ငုံစုတ်လိုက်တော့တယ်၊ တစ်ဝက်လောက်ငုံငုံပြီး စုပ်နေရာက အရှိန်ရလာပြီး ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဟလို့ ဒစ်ဖျားအာခေါင်ထောက်အောင် လီးတစ်ဆုံးငုံငုံပြီးအားပါပါစုပ်နေတော့တယ်။

မေမေဟာမျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး စိတ်ပါလက်ပါ ဖီလင်အပြည့်နဲ့လုပ်ပေးနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာကာ ပါးစပ်ရဲ့ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဆွဲစုပ် ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး ကျနော်လည်း မေမေ့ရဲ့ ပါးစပ်ကဆွဲစုပ်မှုကို ဘယ်လိုမှ ဆက်မခံနိုင်တော့ဘူး။

" အားးးးး ရှီးးးး မေမေ အူးးးး... မရတော့ဘူး မေမေ ကျနော်ထွက်တော့မယ်။ ထွက်ကုန်ပြီ.."

ပလွပ်...ပလွပ်...ဖြစ်..ဖြစ်..ပြစ် ပြစ် ပြစ်..

ကျနော် လရည်တွေကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ အရှိန်နဲ့ ပန်းထုတ်မိတယ်။ အရည်တွေ တစ်ဝက်လောက်ထွက်သွားအပြီးမှာ မေမေ လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး သူ့မမျက်နှာလေးဘက်လှည့်ချိန်လိုက်တော့ အရှိန်မကုန်သေးပဲ တ ဆတ်ဆတ်နဲ့ ဆက်ပန်းနေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော့်သုက်ရည်တွေဟာ မေမေ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး ကိုတဖြန်းဖြန်းစင်ပြီး ပေပွကုန်တယ်။

မေမေဟာ မိုးဦးကျ မိုးရေစက်တွေကို အငမ်းမရထွက်ချိုးသလို မျက်နှာလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး၊ ကျနော့်သုက်ရည်မိုးစက်တွေကို မက်မောစွာ ခံယူနေပါတယ်။ မေမေ့မျက်နှာ နဖူးနဲ့ပါးပြင်တွေပေါ်မှာ လရည်ဖြူဖြူအစက်တွေ အနှံ့အပြား၊ရမက်အပြည့်နဲ့ မပွင့်တပွင့်မှေးစင်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးက စွဲမက်ဖွယ်အတိ...၊ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို ကျနော် အပြာအောကားထဲမှာပြဲ မင်ဘူးခဲ့တာလေ။

ကျနော့လရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် မေမေက လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးနားတွေကို အရသာရှိသလို လျှာနဲ့လိမ်းသပ်နေတယ်။ မေမေ ပါးစပ်ထဲဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကိုလည်း မရွံမရှာ အကုန်မြိုချပစ်တယ်။ ပြီးကျနော့်လီးမှာ ကပ်ကျန်နေတဲ့ အရည်တွေကိုလည်း စင်အောင်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ကျနော် မေမေ့ကို သိပ်ချစ်မိသွားပြီ။ သိပ်အပြုအစုကောင်းတဲ့ မေမေ။

သုက်ရည်စက်လေးတွေ ပေနေဆဲဖြစ်တဲ့ မေမေ့မျက်နှာလေးကို မိန်းမိန်းမူးမူးကြည့်ပြီးတော့ ကျနော်မေမေ့ကို အတင်းဆွဲဖက်ယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲယူစုတ်နမ်းနေမိလိုက်တယ်။ ခံစားနေရတဲ့ ကြည်နူးမြတ်နိုးရတဲ့ ဖီလင်နဲ့ သွေးသားအားကောင်းတဲ့ အရွယ်မို့ ကျနော့လီးဟာ ချက်ချင်းပြန်လာနေပြန်ပါပြီ။

ကျနော် မေမေ့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ မွေးပွတဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး...မေမေ့ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ဆုပ်နယ် လှိမ့်ပေးနေလိုက်တယ်။

မေမေက ကျနော့်ပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး woman on top ပုံစံခွထိုင်လိုက်တယ်။ မေမေ ကျနော့်ရဲ့ပြန်တောင်တက်လာပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ကာ တဖြေးဖြေးချင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။

ဝင်သွားပြီ…။

မေမေ့ရဲ့ အားပါပါ ထိုင်ချချက်နဲ့အတူ ကျနော့လီးမေမေ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တအိအိနဲ့ ဝင်သွားပြန်ပါပြီ။ ကျနော့်ရဲ့ ဆီးစပ်ပေါင်ခြံကို မေမေ့ဖင် မေမေ့ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးကြီးက ဖိကပ်လို့နေပါပြီ။ မေမေ့ရဲ့ မပျော့မမာရှိနေသေးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း အရမ်းလှတယ်။

" ခုနက မေမေ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်၊ ပြန်ခေါ်ကြည့်ပါဦး"

" မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်.."

ကျနော့်စကားအဆုံးမှာ မေမေဟာ ကျနော့်အပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကြွကာကြွကာနဲ့သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဖိဖိချလို့ချက်ပါပါဆောင့်ပါတော့တယ်။

" ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမကို များများကြီးချစ်ပါနော်..မိန်းမ ဝမ်းနည်း စိတ်မချမ်းသာရတာတွေ မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်"

အဲ့လို တိုးတိုးလေးပြောရင်း ဖိဖိဆောင့်နေတဲ့ မေမေ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသထက် ပြင်းလာပါတော့တယ်။

" စိတ်ချပါအချစ်ရယ် မောင့်မိန်းမ စိတ်ဆင်းရဲရမယ် အလုပ်မျိုးယောက်ျားမလုပ်ပါဘူး၊ မဖြစ်စေရပါဘူး.."

ကျွိ ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်……

" အားးး အားးး အားးး ဟင့်..ဟင့် အူးးး ရှီးးးး..."

ဂိမ်းတစ်ကျော့ပြီးသွားပြန်ပါပြီ။ ကျနော်လည်း နောက်တစ်ရေ ထွက်သွားရပြန်ပြီး မေမေ့ အဖုတ်ကလည်းတစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ညှစ်အားပိုပို ကောင်းလာတော့တာပဲ။ ကျနော့်နဲ့မေမေတို့ တရှိုက်မက်မက် ဖက်ရင်းနမ်းရင်း နွမ်းလျစွာနဲ့ နားနေမိကြပါတယ်။ တစ်နာရီလောက်အကြာမှိန်းနေမိကြပြီးမှ မေမေလည်းအိမ်သာဘက်ထသွားပြီးရှူရှူးပေါက်တယ်။

တစ်ခါပြန်လာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ပြန်ကာ ကျနော့်လက်မောင်းတွေနဲ့ ရင်အုပ်ကို လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့နူးညံ့စွာပွတ်ပေးနေပြန်တယ်။

ကျနော်မေမေ့ဖက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး..

" မေမေ"

" ဟင်...ဘာလဲ သား"

" မေမေ မနေ့ကပြောတယ်လေ၊ မေမေ့ချွေးမကို တွေ့ချင်လိုက်တာဆို၊ ခုနက သားခေါ်လာတယ်လေ၊ မေမေတွေ့လိုက်ရဲ့လား"

" သြော်.. ခုနက ကုတင်ပေါ်က ခလေးမလား။ မဆိုးပါဘူး၊ ငါ့သားကအရှာတော်သားပဲ၊ မေမေ့လို ထပ်တူလှတဲ့မိန်းမမျိုးရအောင်ရှာနိုင်တယ်..ဟိ ဟိ.."

" မေမေသဘောကျလား…"

" မေမေ့ သားရွေးတဲ့မိန်းမ မေမေသဘောကျရမှာပေါ့၊ ချွေးမလေးကချစ်စရာလေး..၊ ဂရုစိုက်နော်သား..၊ ယောက်ျားတာဝန် မလစ်ဟင်းစေနဲ့"

" ဘာလဲ မေမေရဲ့ယောက်ျားတာဝန်က"

" အမယ် ခုမှမသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ၊ သားမိန်းမကို မပြတ်မလပ် ကောင်းကောင်း လိုးပေးဖို့ပြောတာ သိပြီလား"

" မပူပါနဲ့ မေမေ စိတ်ချ၊ သား အဲ့ဒီမေမေ့ချွေးမကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင်လိုးပြမယ် သိလား"

မေမေ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးနဲ ကျနော့်ကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး ပုခုန်းတွန့် ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ.

" အမယ်လေး မေမေ့ချွေးမလေးကို ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်ပါသားရယ်၊ သူ့အစားကျောချမ်းလိုက်တာ"

" အလကားစတာပါ မေမေရာ ကိုယ်အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမ ဘယ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလုပ်ပါ့မလဲ၊ ဖူးဖူးမှုတ်ထားမှာပေါ့၊ ဟိုဟာကို"

မေမေကျနော့ကိုချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးကြည့်တယ်။

" ဒါနဲ့ မေမေ့ချွေးမလေးနာမည်ရော သိပြီးပြီလား"

" ဘယ်သိမှာလဲ မိတ်မှမဆက်ပေးပဲ"

" သူ့နာမည်ကကြည်ပြာတဲ့ မေမေ၊ သား သူ့ကို သိပ်ချစ်တာသိလား။ သူ့ကိုသား အိပ်မက်တွေ အကြာကြီးမက်ခဲ့ပြီး အခုမှလက်တွေ့ဘဝမှာ တကယ်ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာ၊ သူ့ကိုရတဲ့ နေ့၊ သားဘဝမှာအပျော်ရွှင်ဆုံးနေ့ပဲ"

" မေမေ့သားလေး ချစ်တဲ့မိန်းမနဲ့ပျော်ရွှင်ပါစေကွယ်"

" ဒါဆိုမေမေ သားမိတ်ဆက်ပေးရတာပေါ့၊ ကဲ.. မေမေ့ချွေးမလေးနဲ့ တွေ့လိုက်ပါဦး"

မေမေက ဘေးဘီလှည့်ကြည့်ပြီး..

" ဘယ်မှာလည်း ဘယ်သူမှလည်းမတွေ့ပဲနဲ့"

ကျနော်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် အတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဆွဲဖက်လိုက်တော့...

" အု.. အင့် အမယ်လေး လန့်လိုက်တာ"

" ဒီမှာလေ မေမေ ဟောဒီ သားရင်ခွင်ထဲမှာ အခုဖက်ထားတဲ့ ကြည်ပြာဆိုတဲ့ မိန်းခလေးက မေမေ့ချွေးမ သားသိပ်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမပေါ့ တွေ့ပြီနော်"

" ဟွန့် အခုမှပဲ ကိုယ်ကိုတိုင် ကိုယ့်ယောက္ခမဖြစ်ပြီး၊ ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲ ကိုယ့်ချွေးမပြန်ဖြစ်နေတယ် ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး"

" ကဲ..မေမေ ဒါဆို မေမေခဏသွားပြီး အေးအေးလူလူ နားနေလိုက်ဦးနော်၊ သား မိန်းမနဲ့ နေပြီးချစ်လိုက်၊ ပွဲကြမ်းလိုက်ဦးမယ်"

" ဟင်..ခုတော့ အမေကိုနှင်ပြီပေါ့လေ"

" သိပ်ချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်၊ မောင့်မိန်းမရယ်၊ မိန်းမကောမောင့်ကိုချစ်လားဟင်"

" သားရယ်.. မေမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်နေတော့ ?

" သိပ်ချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်၊ မောင့်မိန်းမရယ်၊ မိန်းမကောမောင့်ကိုချစ်လားဟင်"

" သားရယ်.. မေမေ့ကို မိန်းမလို့ခေါ်နေတော့ သားက မေမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီလား၊ မေမေ့ကို ကြည်ပြာလို့လဲခေါ်တယ်နော်၊ မေမေ့နှလုံးသားတွေ ကြွေပြီကွယ်။ မေမေ့လင်လေးရယ်၊ မောင့်ကိုလဲ မောင့်မိန်းမကြည်ပြာကသိပ်ချစ်ပါသတဲ့ရှင်...”

ကျနော် မေမေရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို တရှိုက်မက်မက်စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာ၊ မေမေ့ရဲ့ ဆင်စွယ်ရောင်လက်မောင်းလေးတွေက ကျနော့်လည်ပင်းကိုခိုတွယ် သိုင်းယှက်လိုက်ပါတော့တယ်။

" မောင်ရယ် မိန်းမလဲ မောင့်ကို ညတိုင်းအိပ်မက်မက်ခဲ့ရတာပါ။ ဘယ်လို အိပ်မက်တွေလဲ မသိဘူး

ညတိုင်း အတွေးအာရုံထဲဝင်လာပြီးမက်တော့ နောက်ဆုံးကိုယ့်သားအရင်းကိုတောင် ကိုယ်ပြန်ချစ်မိ၊ စိတ်ကစားမိတဲ့ အထိပါဘဲ၊ဘယ်လိုမှ ကိုယ့်စိတ်ကိုထိမ်းလို့မရဘူး"

" ကဲပါ…မိန်းမရယ် တို့လင်မယားဆက်ချစ်ကြရအောင်ပါ...နော်"

" အို...မောင်ရယ်...အင့်..ဟင့်.."

မေမေနဲ့ကျနော် တနေကုန်နီးပါး မစားမသောက် မငြီးငွေ့နိုင်စတမ်း ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောပါနေမိပြီးတော့နာရီပေါင်းအတော်ကြာ ဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။ တကယ့်အပြင်ဘဝ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တကယ့်လင်မယားအဖြစ်နဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့အခါ အိပ်မက်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ပါဘူး၊ အိပ်မက်နဲ့ မလဲနိုင်လောက်အောင်ကောင်းလှပါတယ်။

နေ့အလင်းရောင်အောက်က မေမေ့ရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ အဖုအထစ်ကောက်ကြောင်းတွေကို ပြတ်သားရှင်းလင်းစွာမြင်နေရပြီး ကျနော့်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို မကျအောင်အစွမ်းကုန်နှိုးဆွပေးနေသလိုပါပဲ။

နောက်တစ်နေ. ကျနော် မေမေ့ ခေါင်းအုံးအောက်က မှော်ဒင်္ဂါးလေးကို ပြန်ထုတ်ယူလာတယ်၊ သေတ္တာထဲနေရာတကျပြန်ထည့်ထားလိုက်ပြီး ကျနော့်အခန်း လုံခြုံတဲ့နေရာမှာသိမ်းထားလိုက်ပါတော့တယ်။ အိပ်မက်တွေ ဆက်မက်ဖို့ မလိုတော့ဘူး၊ တကယ်တော့လဲ အိပ်မက်က တကယ့် အထိအတွေ့လောက်ဘယ်ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲလေ။

ကျနော် ကိုယ့်အခန်းထဲမှာ မအိပ်တော့ဘဲ မေမေ့အခန်းပြောင်း မေမေနဲ့ အတူသွားအိပ်နေတာ ညတိုင်းနီးပါးပါပဲ။ ပိတ်ရက်တွေဆို တစ်နေ့လုံး မနားတမ်းဆော်ကြတော့တာ။ တခါတလေလဲ အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် နယ်ဖက်သွားလည်ကြရင်းနဲ့ တည်းခိုခန်းမှာလိုးဖြစ်ကြတယ်။

ကျနော်နဲ့ မေမေတို့ ချစ်လှေစီးတဲ့ အခါတွေမှာ နှစ်ယောက်စလုံးက ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့ဖက်ပိုင်း လင်းလင်းချင်းချင်းအချိန်တွေမှာ လုပ်ချင်ကြတယ်။ ညဖက်မှုန်ဝါးဝါး အခြေအနေက အိပ်မက်နဲ့ပိုတူပြီး နေ့ဖက်လင်းလင်းချင်းချင်းက ဘဝမှန်နဲ့ ပိုတူတယ်လေ။ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး တကယ့်ဘဝမှန်မှာ လင်မယားအစစ်လို နေရတာပိုပြီးသာယာမိနေပြီလေ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ရနိုင်တဲ့အခွင့်အခါ အချိန်လေးမှာ ဘဝကိုမျက်စေ့စုံ မှိတ်ပြီးသာသာယာယာနဲ့ နေသွားကြမယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်တယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ လူမှုဓလေ့ထုံးစံ ဟန့်တားကန်.သတ်ချက်တွေ၊ ငရဲကြီးတယ်ဆိုတာတွေ၊ တခြားဘာမှမစဉ်းစားချင်တော့ဘူးဗျာ....။

အဲ့ဒါပါပဲ…ကျနော်တို. သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝအမှန်…………

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၂) အန်တီလတ်လာလည်ခြင်း

ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ချစ်ဇနီးလေး မေမေကြည်ပြာသာယာတဲ့ ချစ်ဗိမာန်ဥယျာဉ်လေးထဲမှာ ကာမရသထူးတွေနဲ့ပျော်ရွှင်စွာ နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းလို့နေပါတယ်။ ကျနော်ရောမေမေပါ ရပ်ဝေးမြေခြားမှာ မိသားစုအတွက်ပိုက်ဆံသွားရှာနေတဲ့ ဖေဖေ့အပေါ်သစ္စာမရှိကြဘူး။ သားတို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါဖေဖေ...။

ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး..။ ကျနော်တို့ ကာမဘုံသားတွေလေ သားအမိချင်းဖြစ်ပေမယ့် အချစ် ရာဂနဲ့ သွေးသားဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်ကြဘူး။ ကျနော်ကမေမေ့ကို မေမေကလည်းကျနော့်ကို အရမ်းချစ်မိနေကြပြီ လင်မယားလိုကိုချစ်ကြတာ...

ကျနော်တို့ ဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်၊ လေးစားပါတယ်၊ မပစ်ပယ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ မေမေနဲ့ကျနော်ဟာ လင်မယားပဲ။ ကျနော်ဟာ မေမေ့ရဲ့ ဒုတိယလင်လေးပေါ့။ ဖေဖေ ဒီတစ်ခေါက်သွားတာ ၂ နှစ်လောက်ကြာတယ်လေ။ ကြားမှာပြန်လာဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ အခု ဖေဖေပြန်လာဖို့အချိန် နှစ်ဝက်လောက်လိုသေးတယ်။

ဖေဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ အချိန်တွေမှာတုန်းက ဖေဖေ့ဘက်က အမျိုးတွေ မကြာခဏ ဝင်ကြထွက်ကြတယ်။ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ရံဖန်ရံခါ လမ်းကြုံမှသာဝင်လာတတ်ကြပြီး အလာကြဲသွားကြတယ်လေ။ အိမ်ကို ဖေဖေရှိကတည်းက မကြာခဏလာလေ့ရှိတတ်တာကတော့ ဖေဖေ့အောက်က ညီမလတ် အန်တီ ရွှေဇင်လတ် (ကျနော့်အခေါ် အန်တီလတ်) ဖြစ်ပါတယ်။

အန်တီလတ်က ပဂိုး (ပဲခူး) ဖက်မှာနေပြီး ရန်ကုန်တက်ရင် သူ့ယောက်ျား အမျိုးအိမ်တည်းတာများတယ်။တခါတလေတော့ ကျနော်တို့ အိမ်မှ ာရက်တိုလာနေတဲ့ အခါတွေလည်းရှိတယ်။ သူ့ယောင်းမဖြစ်တဲ့ မေမေနဲ့လည်း ချစ်ကြပြီး ကျနော့်ကိုလည်းသံယောဇဉ်ရှိတယ်။ လာတိုင်းအန်တီလတ်ကကျနော့်ကို မုံ့ဖိုးတွေအထပ်လိုက်ပေးတာ။

တီဇာကတော့ မေမေ့ဘက်က ဖွားဖွားကိုပဲ အနီးကပ်ပြုစုနေရတော့ သိပ်ပြီးအိမ်မလာဖြစ်တော့ဘူး။ ဒီနှစ်အတွင်း ၂ ခါ ၃ခါလောက်၊ တစ်ခါလာရင် ၃ရက် ၄ရက်ထက်မပိုဘူး။ အရင်က တီဇာ့ကို အရမ်းလိုးချင်ခဲ့ပေမယ့် မေမေနဲ့ကျနော်ရပြီးနောက်ပိုင်း သွေးအေးသွားခဲ့တယ်။ ကျနော်နေ့တိုင်းလိုးနေရတဲ့ မေမေကပိုပြီး ဟော့တ်တယ်လေ။

ဒါပေမယ့် တီဇာလာတဲ့ ရက်တိုလေးတွေမှာလည်းကျနော်ကတော့ အခွင့်အရေးလက်လွတ်မခံပါဘူး။ တီဇာရေချိုးခန်းဝင်ချိန် ချောင်းဖြစ်အောင်တော့ ချောင်းလိုက်သေးတာပဲ။ တီဇာ့ကို ဒင်္ဂါးသုံးပြီး အိပ်မက်ဂွင်တော့ မဖန်တော့ပါဘူး။ လိုင်းတွေပူးကုန်မှာစိုးလို့။

မေမေနဲ့ကျနော် ပေါ်တင်လိုးခွင့်ရပြီးနောက်ပိုင်း ဒင်္ဂါးလေးကိုတော့ ကျနော်လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ ပြန်ဖွက်ထားလိုက်တယ်။ အိပ်မက်မက်ဖို့မလိုတော့ဘူးလေ၊ အမှန်အကန်လိုးနေဆော်နေရပြီပဲဟာ....။

စောစောကပြောသလို ဖေဖေမပြန်ခင်နှစ်ဝက်လောက်အလိုမှာ အန်တီလတ်တစ်ယောက် ရန်ကုန်တစ်ခေါက်တက်လာပြန်ပါရော။ ဒီတစ်ခါကျနော်တို့ အိမ်မှာပဲတစ်ပတ်လောက် တည်းမယ်တဲ့ခင်ဗျ။ လာတာကတော့ သူ့နယ်ကလုပ်ငန်းအတွက် လိုအပ်တဲ့ရုံးစာရွက်စာတမ်းကိစ္စတွေ လာလုပ်တာပါ။

အန်တီလတ် ကြိုတင်ဖုန်းဆက်ထားလို့ သူ့အတွက် အမျိုးတွေဧည့်သည်တွေလာရင် ပေးအိပ်တဲ့ တတိယမြောက်အိပ်ခန်းကို အဆင်သင့်ပြင်ပေးထားလိုက်တယ်။ ပြောထားတဲ့ နေ့ရောက်တော့ အထုပ်တွေ အပိုးတွေနဲ့အန်တီလတ်ရောက်ချလာတယ်။

" ဟေး ကြည်ပြာတို့ အမောင်တို့ တံခါဖွင့်ပေးကြဦး၊ အန်တီလတ်ရောက်ပြီ"

" ဟယ်..မလတ်..လာလာ..ကြည်ပြာတို့စောင့်နေကြတာ၊ အမယ်လေးလေး အထုပ်တွေကလည်း မနဲမနောပါလား"

" တစ်ခါတစ်လေလာတုန်း တို့နယ်ကပစ္စည်းတွေ ပေါပေါလောလော စားစေသုံးစေချင်လု့ိပါ ကြည်ပြာရယ်"

" အလကားဒုက္ခခံလို့ မလတ်ရယ်"

အန်တီလတ်ကျနော်ဖက်လှည့်ပြီး

" အမောင်..ဟဲ့ အမယ်လေး ထွားလာလိုက်တာ..လူပျိုကြီးလုံးလုံးဖြစ်နေပြီ။ ရည်းစားရနေပြီလား။ ကြည်ပြာရေ..နင်တော့ မကြာခင် ချွေးမရတော့မယ်နဲ့ တူတယ်"

မေမေ..ချွေးမဆိုတဲ့စကား ကြားလိုက်ရတော့ မျက်နှာလေးရဲ တက်သွားတယ်၊ ဟုတ်တယ် သူ့ချွေးမက သူကိုယ်တိုင်ပဲလေ၊ အန်တီလတ်ရဲ့ မဆင်မခြင်စကားကြောင့် သူ့သား လင်လေးကိုကြည့်ပြီး ရှက်သွေးတွေဖြာသွားတော့တာ။ အန်တီလတ်ကတော့ သတိထားမိပုံမရဘူး။ မေမေက စကားဖြေပြောတယ်။

" အမယ်လေး...ဝေးသေး..၊ အခုထိကလေးစိတ်မပျောက်သေးဘူး၊ ပေါတောတောနဲ့"

" ဟုတ်တယ် တီလတ်ရ သားကတော့ပျော်ပျော်ပဲ၊ လည်မယ်၊စားမယ်၊ ခုလဲ အန်တီ့ကို မျှော်နေတာ တီလတ်မလာတာကြာလို့ ဘိုင်ပြတ်နေတာ"

အန်တီလတ် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီးတော့

" အဟင်းဟင်းဟင်း..ခွေးကောင်လေး..ရောက်လို့တောင် မထိုင်ရသေးဘူး၊ အတင်းကပ်ချွဲဖို့ မုန့်ဖိုးတောင်းဖို့ တာစူနေပြီ"

မေမေက 

" မလတ်ရေ အရင်မလတ်တို့အိပ်နေကျ ညာဖက်အခန်း အဆင်သင့်ပဲ ပြင်ထားတယ်။ သွား အဝတ်အစားလဲပြီးနားလိုက်ဦး၊ သားကအန်တီ့အထုပ်တွေနောက်ခန်းထဲသွင်း"

အန်တီလတ် သူ့ ဟန်းဘက်ကို ကောက်ဆွဲပြီး အခန်းဖက်ကိုဖင်ကြီးလိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နဲ့ လျှောက်သွားတယ်။ ကျနော်မျက်လုံးအစုံက တီလတ်သွားရာနောက်သို. ...အန်တီလတ်က ဆွဲသား ခရမ်းနုရောင်ဗြောင်ထမီစကပ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်။ အန်တီလတ်အိုးကြီးက အယ်နေတာပဲ၊ ဆွဲသားထမီစကပ်တင်းတင်းကြီးအောက်မှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက လိမ့်တိမ့်လိမ့်တိမ့်နဲ့...ကြည့်ရင်း ကျနော် သွားရည်တမြားမြားကျလာတယ်၊ဟီး..ဖြိုလိုက်ရရင်တော့....။

တော်သေးတာပေါ့ မေမေအနားမှ ာမရှိတော့လို့၊ အထုပ်တစ်ချို့ဆွဲပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားပြီလေ။

" အန်တီလတ် ပစ္စည်းကြီးကလည်း ကစ်ချင်စရာကြီး.."

စိတ်ထဲက တိုးတိုးရေရွတ်မိတယ်။ အရင်အခေါက်တွေက ငယ်သေးတာကိုး ဒီစိတ်တွေမရှိသေးဘူးပေါ့။ အခု ကိုယ့်အမေအရင်းကို လိုးမိလိုက်ပြီးတော့မှပဲ၊ ဘယ်သု့မှ မရှောင်တော့၊ အကုန်ဗူးတော့တာပေါ့..။

အန်တီလတ်ယောက်ျားကြီးက ရှပ်သမားကြီး၊ ပင်ကိုယ်ရောဂါအခံကလည်း ဂရုတစိုက်မရှိပဲ လွှတ်ထားတော့ ဒါကိစ္စမှာ အားရှိပုံမရဘူး၊ အန်တီလတ်ထက် ရှပ်ကိုပိုပြီးခင်တွယ်သူ၊ ဒါသူတို့ မိသားစုအခြေအနေကြည့်ပြီး ကျနော့်သုံးသပ်ချက်ပါ။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆို တီလတ်လည်း ၀၀၊ ကောင်းကောင်းမစားရတော့ ဆာနေလောက်ပြီ။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော့်ထုံးစံ အော်ရီဂျင်နယ်မက်သဒ် ကိုပြန်သုံးဖို့စိတ်ကူးထဲ ဝင်လာတယ်။ တီလတ်ရေချိုးတာချောင်းဖို့လေ...။

.................................................................................................

အခန်း (၁၃) မသင်္ကာဖွယ်လှုပ်ရှားမှု

ကျနော် ထုံးစံအတိုင်း အော်ပရေးရှင်း ဆင်းပြန်တာပေါ့။ အဲဒီနေ့ညနေဘက် အန်တီလတ် တဘက်လေးပတ်ပြီးထွက်လာတော့ ကျနော်လစ်ကနဲစတိုခန်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။

အောက်ပေါက်ရှုခင်း…..

ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ခုကို အရင်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ တင်းနေပေမယ့် တုန်တုန်..တုန်တုန်..နဲ့။ ရေခဏကြာချိုးလို့စိုလာတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ချေးတွန်းတယ်။ ခြေသလုံးတွေ ကုန်းကုန်းပွတ်တဲ့အချိန်မှာ တီလတ်စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဖက်ကိုပြူးကားထွက်လာတော့တယ်။

" ဟာ..အမွှေးလဲ တပင်မှမရှိဘူး။ ဗြောင်ကြီး"

တီလတ်က တောအပြောင်ရှင်းထားတာကိုး။ မေမေ့ အဖုတ်နဲ့ကွာတယ်။ မေမေက အမွှေးတွေ ရှိပေမယ့် မထူမပါး အနေတော်လေး၊ ဆက်စီကျတယ်။ တီလတ်ကျတော့လုံးဝဗြောင်၊ ဒါပေမယ့် လုံးဝအရှင်းကြီးဆိုတော့လည်း ပြောင်တင်းနေတဲ့ ဖားခုံညှင်းကြီးကို အသည်းယားစဖွယ် ရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီး မြင်နေရတယ်။ထိပ်မှာလည်းပြူးနေတဲ့ အမောက် (အဲ..အစိ)ကြီး။

ခဏအကြာ တီလတ်ကျနော့်ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာခဲ့တယ်။ တီလတ်ဗိုက်သားတွေက မေမေ့လိုတော့ ပြေပြေပြစ်ပြစ်မရှိဘူး။ ဗိုက်သားမှာအဆီပြင်တွေ အတန်အသင့် ရှိနေပြီ၊ မေမေ့လို ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အချိုးအစားနဲ့သူတော့ ကြည့်လို့ ကောင်းနေသေးပါတယ်။

တီလတ် ဆပ်ပြာချွဲနေတဲ့လက်ညှိုး လက်ခလယ်နဲ့ သူ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲကို စွိ..စွိ..စွိ..စွိ နဲ့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်။

" အင်း..ဟင်း..ဟင်း.."

ညည်းသံလေးသဲ့သဲ့ ကျနော့်လီးကြီးလည်း တအားမာတောင်တက်နေပြီ၊ အာသာဖြေနေတဲ့ တီလတ်စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီးကျနော်လဲ အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်း ထုလိုက်မိတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောကတည်းက အန်တီလတ်လည်း ရုံးကိစ္စတွေလုပ်ဖို့ အိမ်ကထွက်သွားတယ်။ ညနေစောင်း တီလတ်အိမ်ပြန် ရောက်လာတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲဝင်ပြီး ဂိမ်းဆော့နေတဲ အချိန်၊မေမေကလည်း ရှော့ပင်းထွက်သွားပြန်ပြီ။

ကျနော်ဂိမ်းထဲ စိတ်နစ်နေတုန်း အချိန်အတော်ကြာသွားတော့ ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာဖက်ထွက်လာတယ်။ အိမ်သာအဝင်မှာ စတိုခန်းရှေ့ကအမှတ်တမဲ့ ဖြတ်သွားမိပေမယ့် အခန်းထဲရောက်လို့သေးပေါက်နေတုန်း စဉ်းစားမိတာက ခုနက စတိုခန်းတံခါးဟနေသလိုပဲ။ ဒီအခန်းက ကျနော့်ဘိလေးလေ။ ထုံးစံအတိုင်းဆို ကျနော် ဒီအခန်းကိုသေချာပိတ်ထားတာပါ။

မေမေကဆို စိတ်ကို မဝင်စားတာ၊ အခုဘယ်သူ ဖွင့်ထားတာလဲ။ တစ်ခဏတာအတွင်း အတွေးတွေ ပွားလာတယ်။ ဒါနဲ့ အိမ်သာကအထွက် ဘေးစတိုခန်းရှေ့အရောက်ရပ်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်၊ တံခါးဟပြီးပွင့်နေတယ်။ အထဲက ဂျစ်ဂျစ် ဂျစ်ဂျစ်နဲ့ တစ်ခုခုမွှေနှောက်နေသလို၊ ကြိတ်ရွှေ.နေသလိုအသံ..။

ကြောင်ဝင်မွှေရအောင်လဲ ဒီအိမ်မှာကြောင်မရှိဘူး၊မေမေကလည်းရှော့ပင်းသွားတော့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။

အန်တီလတ်... ဟုတ်ပြီ..။

အန်တီလတ်ပဲ....။

ဘာဝင်ရှာတာပါလိမ့်၊ ကျနော်လည်း သိချင်တာနဲ့ အခန်းတံခါးကို ကျယ်ကျယ်တွန်းဟလိုက်တော့..

" ဟဲ့ .. ပလုတ်တုတ်တုတ်... ဘယ်သူလဲ... လန့်လိုက်တာ...သားမောင်လား"

" တီလတ်..ဘာရှာနေတာလဲ..ဘာလိုချင်လို့လဲ.."

" ဘာ.. ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အမောင်"

တီလတ်အသံတွေ နည်းနည်းတုန်နေတယ်၊ အမူအရာက သူခိုးလူမိသလို..တီလတ် အမူအရာကြည့်ပြီး ကျနော်စိတ်ထဲ သရိုးသရီဖြစ်သွားတယ်။

" တီလတ်ကလဲ မီးမဖွင့် ဘာမဖွင့်နဲ့ ဘာမြင်ရမှာလဲ တီလတ်ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ သားရှာပေးမယ်လေ၊"

စတိုခန်းအပေါ်နားမှာ၊ လေသာပြူတင်းလေးတခုရှိတယ်။ နေ့ပိုင်းမှာဆိုတော်ရုံတန်ရုံ ပစ္စည်းတွေကို မြင်နိုင်တဲ့ အနေအထားမှာရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ပစ္စည်းတခုသေချာရှာချင်ရင် မီးဖွင့်မှလင်းလင်းချင်းချင်းမြင်နိုင်ပါတယ်။

" အေးပါဟယ်၊ လောလော လောလောနဲ့မို့လို့ပါ၊ ဟို..ဟို.. ကြိုးအတိုအစလေးတွေများရှိမလားလို့ပါ၊ အန်တီလတ် အထုပ်တချို့ချည်စရာရှိလို့၊ သားမောင် အခန်းထဲ ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာတွေ့လို့ တီ့ဖာသာဝင်ရှာတာ"

တီလတ်ပြောတာ ယုတ္တိရှိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် တခုခုမှားသလို အသံတွေတုန်နေသလိုပဲ။

" တီလတ်ကလဲ.. ဟိုဖက်ဘေးကစင်လေးပေါ်မှာလေ..၂ ခွေတောင်။ မြွေဆို..ပေါက်ပြီးပြီ ဟ ဟ"

" သြော်.. အေးဟယ်.. ငါ့မျက်စိကလဲ ရှန်းပါ့"

ကြိုးခွေတစ်ခွေယူပြီး တီလတ် သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ထွက်သွားတယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲ သံသယတခုတော့ဝင်သွားပြီ။ တီလတ် ကြိုးတကယ်လာရှာတာရော ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မနေ့ညက ငါသူ့ကို ချောင်းတာကိုရိပ်မိသွားလို့များ မသင်္ကာလို့ သဲလွန်စဝင်ရှာတာလား။

ဒါပေမယ့် သူမွှေနှောက်ထားတဲ့ လက်ရာတွေက စင်အောက်ဆုံးထပ်က ပစ္စည်းအဟောင်းအမြင်းတွေထားတဲ့ နေရာမှာ။ လက်ရာခြေရာတွေ ပျက်ယွင်းနေတယ်။ ကျနော်လည်းစိတ်ထဲက မရေမရာ အတွေးများနဲ့စတိုခန်းပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီ ဒုတိယမြောက်နေ့ညဦး အန်တီလတ်ရေချိုးတော့ တစ်ချီထပ်ချောင်းဖြစ်ပြန်တယ်၊ ဒီနေ့.. တတ်နိုင်သမျှအညင်သာဆုံးဖြစ်အောင် ချောင်းရတယ်။ မနေ့က ရိပ်မိသွားလို့ နေ့ခင်းကတီလတ် စတိုခန်းထဲဝင်ကြည့်တာများလား၊ ပြောနိုင်ဘူးလေ။

ဒီနေ့အန်တီလတ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအလှကိုမြင်ချင်တော့ အပေါ်ပေါက်ကို တက်ချောင်းတယ်။ အား ပါး ပါး.... နဲနဲနောနောနို့အုံကြီး မဟုတ်ပါလား၊

နို့ကြီးတစ်လုံး တစ်လုံးဟာ လက်တစ်ဘက်ထဲနဲ့ ကိုင်ရင် အံထွက်နေမှာ။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့အုပ်မှ ဖုံးမိရုံရှိမယ်။ ဒါကတော့ မေမေ့ထက် သာသွားပြီ၊ အားမနာတမ်း မညှာမတာကိုင်နှဲလို့ရမယ့် ဟဲဗီးကြီး။ နို့သီးခေါင်းကြီတွေက ညိုညိုကြီးတွေ ဒါပေမယ့်နို့အုံကြီးတွေကတော့ ဖွေးနေတယ်။ ကျနော် ပြေးဝင်သွားပြီး အားရပါးရစို့ကြည့်ချင်လိုက်တာ။

အပေါ်ပိုင်းကြည့်လို့အားရတော့ အောက်ပေါက်ပြန်ပြောင်းကြည့်တယ်၊ စောက်မွှေးတစ်ပင်မှမရှိပဲ ပြောင်သလင်ခါနေတဲ့ တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ ကျနော်လဲ နောက်တစ်ရေဆုံးရှုံးလိုက်ရပြန်ပါပြီ။

ကျနော် တီလတ်ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း တကယ်ဆော်ချင်လာတယ်။ တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ကြံဦးမှပါ...။၃ ရက်မြောက်နေ့ ညနေစောင်း ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်အခန်းအောင်းပြီး ဂိမ်းထဲမြောနေတယ်။(ပြောရဦးမယ်..၊ ကျနော်ဘယ်မှ မသွားပဲ အားနေသလားလို့ မေးမယ်ဆိုရင်..ဟုတ်ကဲ့..အားနေပါတယ်..၊ ကျောင်းကြီး၂ လပိတ်ထားတာလေ)

မနေ့ကလိုပဲ အိမ်သာထဲအဝင်၊ ဒီတစ်ခါစတိုခန်းတံခါးစိအောင် ပိတ်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဂျစ်ဂျစ်အသံတိုးတိုးလေးကို ပါးလှတဲ့ကျနော့်နားက ကြားလိုက်ရတယ်။ စတိုခန်းမီးခလုပ်ကိုကြည့်တော့ ဖွင့်တဲ့အနေအထား။ တံခါးစိအောင်ပိတ်ထားတော့ အလင်းရောင်အပြင်မထွက်ဘူး။

ကျနော်သိလိုက်ပြီ၊ အခန်းထဲ တစ်ယောက်ယောက်ရောက်နေပြန်ပြီ၊ တီလတ်ကလွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။ကျနော့်သံသယတွေ ကြီးထွားလာပြန်ပြီ။ တီလတ်ဘာ ဝင်ဝင်ရှာနေတာလဲ။ ကျနော်သိချင်စိတ်ကို မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး..ဘာပြဲဖစ်ဖြစ်...ကျနော် စတိုခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။

" အမယ်လေး...ဟဲ့ တောက်တဲ့...ဘယ်သူတုန်း.."

တီလတ်က တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် လန့်တတ်၊ ယောင်တတ်တာပဲ။

" သားပါ အန်တီ... ဘာဝင်ရှာနေပြန်ပြီလဲလို."

" အို...ဟို..အဲ...ဟင်း ဟင်း..ဟိုဟာ"

တီလတ် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့

" တီလတ် တစ်ခုခုရှာနေတာပါ သားသိပါတယ်အန်တီ။ အန်တီဘာရှာလဲ သားကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ၊သားသိရင် တီလတ်ကို ကူရှာပေးလို့ရတာပေါ့"

" ဟိုလေ..မင်းဖိုးဖိုး၊ တီလတ်အဖေရဲ့ ဒိုင်ယာရီမှတ်စုဟောင်းလေးတွေပါ၊ တချို့အမှတ်တရပစ္စည်းလေးတွေလဲ ကျန်လိုကျန်ငြားပေါ့၊ မင်းအဖိုးဆုံးပြီးကတည်းက သူ့ပစ္စည်းဟောင်းလေးတွေကို မင်းဖေဖေ အန်တီ့ အကိုက ယူသိမ်းထားတာ။ အခုရောက်တုန်း တွေ့လိုတွေ့ငြားရှာနေမိတာပါကွယ်။ ခုတလော တီလတ် အဖေ့ကို သတိရအရမ်းရလို့၊ မင်းဖေဖေကလဲ နိုင်ငံခြားမှာ ရုတ်တရက်မေးလို့မရသေးဘူး"

" မှတ်စုတွေ ဒိုင်ယာရီတွေတော့ သတိမထားမိဘူး တီလတ်၊ သားအားရင် ပြန်စဉ်းစားပြီးရှာကြည့်ပေးပါမယ်"

အန်တီလတ်ပြောတာ အမှန်ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုဖုံးကွယ်ထားသလိုကြီးပဲ...၊ရှောချသွားတာဖြစ်ရမယ်။

တတိယမြောက်နေ့ညနေ ကျနော် တီလတ်ကိုထပ်ချောင်းပြန်တယ်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း ဇဝေဇဝါ တီလတ်မှာဘာလျို့ဝှက်ချက်တွေရှိနေလဲ၊ ဘာတွေကြိတ်ရှာနေတာလဲ။ တစ်ဘက်ကလည်း တီလတ်ကို ချောင်းရင်း ချောင်းရင်း တီလတ်ကို တကယ်လိုးချင်စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလို့လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ တီလတ်ကိုကြံဖို့ဂွင်ဖန်ရင် မေမေ့တုန်းကလိုပဲ အိပ်မက်က အရင်စရမှာပဲ၊ ကျနော့်မှာ မှော်ဒင်္ဂါးလေး အားကိုးစရာရှိနေပြီပဲလေ။ အပြင်မှ ာတကယ်မလိုးရတောင် အိပ်မက်ထဲမှာ ချစ်ရရင်လဲ မဆိုးပါဘူး...။

ညနေထမင်းစားအပြီး မေမေနဲ့ တီလတ်တို့ မီးဖိုခန်းထဲ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေတုန်း၊ ကျနော်လည်း လက်ကိုင်ပုဝါလေးနဲ့ သေချာပတ်ထားတဲ့ မှော်ဒင်္ဂါးလေး ထုတ်ယူခဲ့ပြီး တီလတ်အိပ်တဲ့အခန်းထဲ သုတ်ကနဲဝင်ခဲ့တယ်။ ဒင်္ဂါးကို တီလတ်ခေါင်းအုံးထဲ နေရာတကျထည့်ခဲ့တယ်။

သြော် မေ့လို့...တီလတ်ရောက်တဲ့နေ့ကစပြီး၊ ကျနော်မေမေ့ အခန်းမှာ သွားမအိပ်ဘူး။ အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့သားပျိုတစ်ယောက်နဲ့ ပျိုရွယ်သေးတဲ့ အမေတစ်ယောက် ကိုယ့်အိပ်ရာ ကိုယ်ရှိရဲ့သားနဲ့တစ်ကုတင်ထဲ အတူဝင်အိပ်နေတာ အမြင်မတော်ဘူးလေ၊ တွေးစရာဖြစ်နေမှာပေါ့၊ ရိပ်မိသွားလို့မဖြစ်ဘူး။

ကျနော် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်တော့ ကျနော် တီလတ်နဲ့ အိပ်မက်ချစ်ပွဲကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နွှဲလို့ရတာပေါ့...နော...။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>