ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် ( စ/ဆုံး )

ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် ( စ/ဆုံး )

မောင်ခြိမ့် ( အးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။)

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။

" မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် "

" အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲ မလား "

" အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ "

နှင်ထည်ဝါ တယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅ နှစ် အတွင်း မွေးနေ့ ရောက်တိုင်း တနှစ်ပြီး တနှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များ ပေးရင်း ဆက်ပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင်ရင်ခုန် နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူမှာ သူမထက် အသက် ၁ နှစ်သာ ကြီးသော်လည်း လေးစားခြင်း ဂါရဝတရားထားရှိခြင်း တို့ကြောင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် အနည်းငယ်မျှလျော့မသွားခဲ့ဘဲ ပို၍ပင်တိုးလာခဲ့သည်။

အရင်လမှ နိုင်ဦး သူငယ်ချင်းတယောက် မွေးနေ့ပါတီအား အတူသွားခဲ့ကြပြီး အပြန်တွင် တလမ်းလုံး စကားမပြောပဲ တိတ်ဆိတ်လာခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းဝင်ကာ တစုံတခုအား စဉ်းစားနေပုံ ရသော ခင်ပွန်းသည်အား ကြည့်နေမိသည်။ ခဏ အကြာမှ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲလည် ဝတ်ဆင်ကာ ကုတင်ပေါ် နိုင်ဦးဘေးနား ဝင်လှဲ လိုက်တော့၏။ နိုင်ဦးမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူပြောပြသော သူ့မိန်းမ အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် အကြောင်း တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်နေရသည်။

" အို့ … မောင် "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ကာမ မဆက်ဆံခင် တဦးနှင့်တဦး ရမ္မက်စိတ်လေးများ နိုးဆွပြီးမှ ဆက်ဆံလာရာ ခုလို မတို့မထိပဲ မာကျော တင်းပြောင်နေသော လင်တော်မောင့် ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ အံအောမှင်သက် နေမိသည်။ အိမ်ထောင်ဦးအစ မီးပွင်းမတတ် လိုးချက်များ ပြန်လည်ရရှိလိုက်၏။ 

ထူးဆန်းနေသည်က ၂ချီဆက်တိုက် မနားတမ်း လိုးနေသဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီးကြွပေးကာ လင်တော်မောင့် ကာမအရှိန်အား မြင့်ပေး လိုက်တော့သည်။ သို့သော် အဲဒီ တညလေးသာရှိလိုက်ပြီး နောက်ရက်များတွင် အနည်းငယ် အေးစက်သွားကာ ပုံမှန်လေးသာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြ၏။

" ဝါလေး … ဒီတခါ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို … အရင်နှစ်တွေလိုပဲ … လက်ခံပါစေလို … မောင် ဆုတောင်းတယ် "

နိုင်ဦးမှာ ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်သော ဇနီးသည်၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးအား သိုင်းဖက်က နားနားလေး ကပ်ပြီး ပြောဆိုလိုက်သည်။

" အင်းပါ … မောင်ရဲ့ … မောင်ပေးတဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင် တွေ … ဝါလေးအမြတ်တနိုးနဲ့ … တန်ဖိုးထားပါတယ် "

တကယ်လည်း နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူပေးသော မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆွဲကြိုး လက်ကောက် ဆံတိုးများအား သူမ ဗီဒို အံဇွဲထဲ သော့ခတ်သိမ်းကာ သွားမှလာမှ ထုတ်ဝတ်လေ့ရှိ၏။

" ခုမွေးနေ့ ပေးမယ်လက်ဆောင်ကိုလည်း … တန်ဖိုးထားပါလို့ ကြိုပြောပါရစေ "

" ဟင် … ဘာလက်ဆောင်မို့လို့ … မောင့် အသံတွေ တုန်နေတာလဲ "

နိုင်ဦးတယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ညအိပ်မီးရောင်အောက် နက်မှောင်နေသော ဆံနွယ်များ ဖုံးအုပ်နေသော ဇနီးချော မျက်နှာလေးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ဆံနွယ်များ ကြားမှ အသက်အရွယ်ထက် နုနယ်ချောမော လှပသော မျက်နှာလေးမှာ သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေသည်ကို မြင်နေရသည်။မျက်ဝန်းရွဲကြီးများ မျက်တောင်လေး ပုတ်ကာ လင်ဖြစ်သူဘက် လှည့်ကြည့်မိ၏။  နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေး ဟလာကာ တစုံတခု ပြောမည့်ဟန် ပြင်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေး ပြန်စိသွားပြန်သည်။

လေအေးစက်ဖွင့်ထားသည်မို့ အမှောင်ထု ကြီးစိုးချိန် ဧည့်ခန်းလေးထဲ တဖြည်းဖြည်းချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာရ၏။နိုင်ဦးမှာ ရုတ်တရက် ထရပ်ကာ နှင်းထည်ဝါရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။ ဒူးဖုံးဂါဝန် အပျော့သားလေးအား ပေါင်ရင်းသို့ မတင်စဉ် နှင်းထည်ဝါ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး အောက် လက်မောင်းသား ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်ပေါ် ကြက်သီးဖုလေးများ ထလာတော့၏။

ဂါဝန်လေး ပေါင်ရင်းသို့ လိပ်တက်စဉ် ဇနီးချော၏ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ ခေါင်းတိုးဝင် လာသည်နှင့် ပေါင်တန် နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးထား၏။ အမွှေးပါးပါးနှင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ နိုင်ဦး နဖူးဖြင့် ထိကပ်မိတော့သည်။

" အ …… ရှီးးးး ……  အခန်းထဲ … သွားမလား မောင် "

နိုင်ဦးဆီမှ မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာပဲ ၅နှစ်ခန့် စွဲစွဲ မြဲမြဲ လိုးလာသည့် နှင်းထည်ဝါ စောက်ပတ် လေးအား ကြည့်ကာ နှာခေါင်းဖြင့်ကပ်ပြီး အားရပါးရ ဖိနမ်းနေ၏။ နှင်းထည်ဝါ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နိုင်ဦး မျက်နှာအား ညှပ်ထားမိသည်။ စောက်ပတ်တအုံလုံး အယက်ခံရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရစဉ် ခေါင်းလေးမော့ကာ  ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် ကြွတက်လာတော့၏။

" အားလား …  ရှီးးးးးး းးးးးးး …… လိုးပါတော့ မောင်ရယ် "

သို့သော် နိုင်ဦးမှာ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြီးအား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ဇနီးဖြစ်သူအား စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း လာသည်အထိ ယက်ပေးလိုက်သည်။

" အ    အ …… ဆောရီး မောင် …… အမလေးးး … ဝါ … ဝါ … ဝါလေး … မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မောင်ရယ် "

လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စောက်ရည်များဖြင့် ပန်းမိသဖြင့် တုန်ရီမောဟိုက်စွာ တောင်းပန်မိနေ၏။ နောက် ၂ရက်ခြားတွင်လည်း ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်စဉ် အရည်ထွက်သည့် အထိ ယက်ပေးပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ တယောက် လင်ဖြစ်သူ လျှာစွမ်းအောက် ကော့ပျံရင်း ပြီးခဲ့ရ၏။ ကာမစိတ် ထကြွတိုင်း လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရာ နိုင်ဦးမှာ လိုးမပေးသဖြင့် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။

............................................................................................................................

🎶 ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဒူးယူ 🎺🎺

ဟယ်ပီဘတ်ဒေး 🎧 ဒူးယူ

         …… ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဟယ်ပီ ဘတ်ဒေး

    ~¡<^•°´´ ဟယ်ပီး ဘတ်ဒေး ~¡<^•°`´ ဒူးယူ

              🎵🎵🎵🎵🎵🎵

" ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးးး "

" ဟေးးးး … ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး "

နိုင်ဦး မှာ ဇနီးချောလေး မွေးနေ့တွင် ထုံးစံအတိုင်း စီးပွားရေး နယ်ပယ်မှ လူရင်းတချို့အား ဖိတ်ကာ ပါတီလေး ကျင်းပပေးနေ၏။ ဇွန်းသံ ခရင်းသံ ဖန်ခွက်သံများ နှင့် ရယ်မောသံများ တဖြည်းဖြည်း တိုးတိုးလာရင်း ငြိမ်သက်သွား တော့သည်။ ည ၁၀ လောက်တွင် ခြံဝင်းထဲ အလုပ်သမားများမှ အပ ဧည့်သည်များ တစ်ဦးတလေ မှ မရှိတော့ပေ။

နှင်းထည်ဝါ မှာ ဧည့်သည်များ ပေးသော လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ အား မဖေါက်နိုင်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ မနေ့ညကမှ လင်တော်မောင်၏ အထူးလက်ဆောင် အကြောင်း သိရကာ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလို ခံစားလာရသည်။ ဝမ်းနည်းစိတ် တဖက် နှင့် လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး ချော့မော့ ပြော နေသည်ကို နားထောင်နေရ၏။

" လုပ်ပါ ဝါလေးရယ် … မောင် လက်ဆောင်ကို … မငြင်းပါနဲ့နော် … ရော့ ဒီမှာကြည့် "

လင်တော်မောင်၏ ဖုန်းထဲ သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်၏ လီးကြီး မြင်နေရ၏။ တခါမှမမြင်ဘူးသော အညိုရောင်သန်းနေသည့် လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး စကားများ နားထောင်ကာ အဖြစ်အပျက်အားလုံး နားလည်လာရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။ ညဘက် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ပျော်နေစဉ် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ ထမိန်လှန်၍ စောက်ပတ်အား ဓတ်ပုံရိုက်ကာ ဗိုက်ပါမှ သူ့မိတ်ဆွေအား ပို့ပေးခဲ့၏။ နိုင်ဦး မိတ်ဆွေမှာ သူမ စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည့် ပုံတပုံ ပြန်ပို့ထားပြန်သည်။ 

ထိုမိတ်ဆွေ၏ လီးကြီးမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းကာ ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ နှင်းထည်ဝါတယောက် ခံစားမှု့ တမျိုးလေး ဖြစ်လာကာ နိုင်ဦး အား ခပ်တိုးတိုး ပြန်မေးနေတော့သည်။

" ဒါ ဒါ … ဒါတွေ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … သွားပါပြီ … မောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် "

" အဲတာတော့ … စိတ်မပူပါနဲ့ … ဝါလေးရယ် … အဲဒီ ညီလေးက သနားစရာပါ … အိမ်ထောင်ကျပြီး ၃လ အကြာ သူ့မိန်းမ ဆုံးသွားရှာတာ … အပြင်လည်း မိန်းမ မလိုက်စားချင်ဘူးတဲ့ … ရောဂါပိုးထိမှာ ကြောက်ပုံရတယ် … မောင်နဲ့ စကားစပ်မိရင်း … ဝါလေး ပုံတွေ ပို့ပေးတော့ စိတ်ပါလာတာ … ခုလိုပဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရတာပေါ့ "

" တော်ကြာ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … ဝါလေး ရှက်တယ် … မောင်ရဲ့ "

" မျတ်နှာမပြဘူးလေ … အရင်ထဲက … ဝါလေး စောက်ပတ်ပုံပဲ  … ပို့ပေးတာပါ … ဝါလေး ရှက်မဆိုးလို့ မပြောမိတာ "

" အာ … မောင်ကလည်း နော် "

နှင်းထည်ဝါမှာ နိုင်ဦးနှင့် စကားပြောရင်း ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်များ လျော့ပါးလာကာ ရမ္မက်စိတ်လေး မသိမသာ ထကြွလာရသည်။

" ခု … သူက သူ့အိမ်မှာပဲလား … မောင် "

" အဲတာတော့ … မပြောတတ်ဘူး ဝါလေးရဲ့ … လူလွတ်ဆိုတော့ … အပြင်ရောက်ချင်လည်း ရောက်နေမှာပေါ့ … ဘာလို့လဲ "

" ဟို လေ … သူ့  သူ့ … သူ့ ဟာကို … ခုပြခိုင်း လိုက်ပါ့လား "

နိုင်ဦးပြသော လီးပုံမှာ တပုံထဲမို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ ထပ်ရိုက်ပြခိုင်းနေ၏။

" ခဏနော် … ဝါလေး မောင်ဖုန်းဆက် ကြည့်မယ် "

နိုင်ဦးမှာ အားရကျေနပ်ကာ ဖုန်းလှမ်းဆက် တော့သည်။

" ဟဲလို … ကိုမိုးလား … ခု အိမ်မှာလား … ဘယ်ရောက်နေလဲ "

" ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦး အိမ်မှာပဲဗျ  … ဘာရှိလို့လည်း "

" ညီ … အားရင် … ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကွာ "

" ဟုတ် "

နိုင်ဦး ဖုန်းချပြီး ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကာ ခဏစောင့်နေစဉ် ဘေးမှ နှင်းထည်ဝါ တယောက် မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းကာ ရင်ခုန်နေရ၏။ ခဏအကြာ တဖက်မှ တချွင်ချွင်နှင့် စာပို့လာတော့သည်။

" hi … ကျနော် ရောက်ပြီ … ကိုနိုင်ဦး "

" အင်း … အိပ်ခန်း ထဲမှာလား "

" ဟုတ် … ဘာလဲ … အကို့ မိန်းမ စောက်ပတ်ပုံ … ပို့မလို့လား "

တဖက်မှ စာကြောင့် နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးမှာ စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်နေ၏။

" ဗွီဒီယို ကောလ် … ခေါ်လိုက်မယ် ညီ … မင်း ဟာကြီး ပြပေးကွာ … အကို့ မိန်းမက ကြည့်ချင်လို့တဲ့ "

" အိုးးး … မောင်ကလည်း … ဘာလို့ အဲလို ပြောရတာလဲ … ဟွန့် "

နိုင်ဦး ဗိုက်ဘာမှ စာရိုက်ပို့ရာ ဘေးနာမှ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရန်လုပ်နေပြန်သည်။

" နက်ဖန်ဆို … ကိုမိုးနဲ့ လိုးကြတော့မှာပဲ … ဝါလေးရယ် … ရှက်မနေပါနဲ့ … ဟော … သူပြနေပြီ … ကြည့်  ရော့ … ဝါလေး "

လင်မယား စကားပြောနေစဉ် တဖက်မှ ဗွီဒီယို ကောလ် ဖွင့်ကာ လီးအား ပြနေသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါအား ဖုန်းပေးလိုက်၏။

" အမလေး … ကြီးလိုက်တာ ရှည်လည်ရှည်တယ်နော် … မောင် "

" အင်း … မောင့် လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်တယ် …  မိန်းမ … အားရတယ် မလား "

" အာကွာ … မောင်နော် "

နှင်းထည်ဝါမှာ စကားပြောရင်း ဖုန်းစခွင်ပေါ် သူမ မျက်နှာ မပေါ်စေရန် ဖုန်းထဲမှ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်နေသည်။ လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးက သူမအား ဖမ်းစားထား၏။ နိုင်ဦးတယောက် မယားဖြစ်သူ၏ တက်ကြွနေပုံအား ကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်နေသည်။

" ကိုနိုင်ဦး မိန်းမ စောက်ဖုတ်ပုံ … ပြပေးဦးလေ "

တဖက်က တောင်းဆိုလာသောကြောင့် နိုင်ဦးမှာလည်း နှင်းထည်ဝါ ထမိန်လေး လှန်ကာ ပေါင်ဖြဲခိုင်းရင်း ပြန်ပြပေးလိုက်၏။ နှင်းထည်ဝါ မှာလည်း သူမ စောက်ပတ်လေးအား လင်ဖြစ်သူမှ ဗွီဒီယိုရိုက်ကာ ပြန်ပို့ပေးနေရာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် အဖုတ်လေး တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ အရည်ကြည်များ စောက်ခေါင်းဝ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

" လှလိုက်တာဗျာ … ကိုနိုင်ဦး မိန်းမ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး ကျနော် မှန်းလိုးရင်း … ဂွင်းထုပြီဗျာ  … အားးး  အ … ဘတ် ဘတ် ဘတ် … အင်းဟင်း "

" ထုကွာ …  နက်ဖန်ကျ … အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ပြီး … မင်း လိုးရမှာပါ "

" မိုက်တယ် … ကိုနိုင်ဦးရာ … အားဟား …စောက်ဖုတ်က … ရဲပြီး … ဖေါင်းကြွနေတာ … အင့် အင့် "

နိုင်ဦးတယောက် တဖက်မှ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား စိတ်ကူးဖြင့် လိုးကာ ဂွင်းထု ပြနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးက တင်းမာလာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း ပေါင်တန်လေးအား မသိမသာ ထပ်ဖြဲကာ ဖုန်းထဲမှ လီးအားကြည့်ရင်း အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။

" ဟင် … ကြည့်ဦး … မောင့် သူငယ်ချင်း … လီးကြီး ပိုပြီး … ရှည်ထွက်လာပြီ "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဖုန်းထဲမှ လီးကြီး သူမ အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်ဟု တွေးမိရုံနှင့် ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်လာကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ဟလာပြီး အရည်များ ပွက်ကနဲ့ လျှံကျလာရ၏။ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်မိသော်လည်း အတွေးလေးထဲ သာယာ နေမိပြန်သည်။

" အ   အ …  ကိုနိုင်ဦး … ကျနော် … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … ရှီးးးး းးးး   အားးး   အ … ဟူးးးးးးး   ရှီးးးးး "

ဖုန်းထဲမှ စကားသံကြောင့် နှင်းထည်ဝါ ပေါင်နှစ်ဖက် ကျစ်နေအောင် စိကာ ထိန်းလိုက်သော်လည်း စောက်ရည်များ အလိုလို စီးကျလာတော့၏။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ အပြုမူအား ကြည့်ရာ နှင်းထည်ဝါမှာ ဖုန်းထဲမှ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းနေသော လီးအား ကြည့်၍ ကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နှင်းထည်ဝါ ဆီမှ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်မှ ကျစ်နေအောင် ဆွဲဆုပ်ထားတော့၏။

" ဝါလေး "

" ဟင် … မောင် "

လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး အသံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ သတိပြန်ဝင်လာ၏။

" သွားစို့ "

" အင်း

နိုင်ဦး လက်အား တွဲကာ နှစ်ဦးသား အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့ကြ၏။ လှေကားအတိုင်း ရင်ခုန်စွာဖြင့် တက်လာရာ  ပထမ ဆုံး တွေမြင်ရသော အိပ်ခန်းမှ ကျော်ကာ ဒုတိယ အိပ်ခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် စားစရာ သစ်သီး သစ်နှံ အချို့နှင့် ဝိုင်ပုလင်းများ ဖန်စားပွဲ ခုံလေးပေါ် အစီအရီ ပြင်ဆင်ထား၏။ စားပွဲခုံဘေး တဖက်တချက်တွင် လူနှစ်ယောက်စာ ကျောမှီ ဆိုဖာခုံလေး ၂ခု နှင့် အိပ်ခန်းဒေါင့်တွင့် အမြင့် ၁ပေခန့် ရေမြုပ် မွေ့ယာ တခု သာ ရှိ၏။

" ဝါလေး … စိတ် အေးအေးထားနော် … မကြောက်နဲ့ … ဒါက … မောင့် လက်ဆောင်ပဲ "

ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ နိုင်ဦး မျက်နှာအား မော့ကြည့်ကာ မျက်ရည် လည်နေရှာသည်။

" ဝါလေး … စိတ်မပါရင် … မောင် အခုဖျက်လိုက်မယ်နော် … မငိုပါနဲ့ "

" ဟင့်အင်း … မောင် … မောင်ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို … ဝါလေး ယူမှာပါ … ဘာနေနေ … ဝါလေး ရင်ဆိုင်မယ် "

မျက်တောင်များ ပုတ်ကာ မျက်ရည်စများ သိမ်းဆည်းရင်း လင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန် ပြောနေလိုက်၏။

" တူတူ … တူတူ … တူ …… "

" ဟဲလို … ကျနော် မိုးမြင့်အောင်ပါ … ကိုနိုင်ဦး ပြောတဲ့ လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့တာ … ခြံရှေ့ ရောက်ပါပြီ "

" အေး … ညီလေး အကို … လာပြီ … ခဏ "

နိုင်ဦးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ နဖူးလေးအား ကုန်းနမ်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ညှစ်ရင်း အားပေးလိုက်သည်။ နှင်းထည်ဝ်ါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူအား ပြုံးပြကာ လည်ပင်းအား ဆွဲဖက်ရင်း ပါးပြင်အား ရွှတ်ကနဲ့ ပြန်နမ်းနေ၏။ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချကာ မကြာခင် ရင်ဆိုင်ရမည့် အရာအတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ တံခါဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။

" ကလစ် … ကျွိ ကျွီ ………  ကျွိ "

တံခါး ပိတ်သံဖြင့် ခြေသံ သဲ့သဲ့ ကြားရာ အသံလာရာဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးနောက်မှ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခန္ဓာကို ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော အသက်၂၅ နှစ်ခန့် လူငယ်တစ်ဦး ဝင်ရောက်လာ၏။

" ဟဲလို … မမဝါ… မင်္ဂလာပါ "

လူငယ်၏ နွေးထွေးသော အပြုံးနှင့် နူတ်ဆက်စကားသံ ကြောင့် ထိတ်လန့်နေသော စိတ်များ အနည်းငယ် ပြေလျော့သွားရသည်။

" အင်း … ဒါ   ဒါ  ဒါနဲ့ "

" ကျနော့် နာမည် မိုးမြင့်အောင်ပါ … လူရင်းတွေက ကိုမိုး လို့  ခေါ်ကြတယ် "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လိုက်သဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မျက်နှာ ချင်းဆိုင် ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရ၏။

" အော် "

" မမဝါ … မျက်နှာမှာ ချွေးတွေ … ရော့ … ဒါနဲ့ သုတ် "

ခဏလေးဖြင့် လူချင်းရင်းနှီးဖို့ မိုးမြင့်အောင်၏ အလိုက်သိမှု့က အသုံးဝင်သွားခဲ့သည်။ နှင်းထည်ဝါ  ချွေးသုတ်နေစဉ် သူမ နူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရတော့သည်။

" ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် "

" အု … ဖလု … အိုး … "

ခေါင်းနောက်ဆုတ်ကာ ရှောင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်အောင် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ နှင်းထည်ဝါ  လည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ကာ ဆွဲကပ်ရင်း နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ ကြိုးစားရုန်းပေမယ့် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသော လက်မှ ရုန်းထွက်မရခဲ့ပေ။ အနမ်းများအောက် ရုန်းကန်နေစဉ် အပေါ်အင်္ကျီလေးအား ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။

" ခဏ … နေပါဦး  … ဟို  ဟို … အို့    အာကွာ "

လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလေးရဲတွတ် နေရာ စကားမဆုံးသေး အတွင်းခံ ဘော်လီ အနက်လေး ချိတ်ဖြုတ်ခံရကာ ဖွေးဥနေသော ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်က ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား နေသလောက် မိုးမြင့်အောင်မှာလည်း ရမ္မက်သွေး ကြွနေရသည်။ နှင်းထည်ဝါ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်နှစ်ဖက်က အဆက်မပြတ်လှုပ်ရှား နေပြန်၏။

ထမိန် အထက်ဆင်လေးအား ဆွဲဖြည်ကာ မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ခုံပေါ်ထိုင်နေသော နှင်းထည်ဝါအား ပွေ့ချီ၍ ရေမြုပ် မွေ့ယာနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မွေ့ယာပေါ် ပွေ့ချစဉ် ထမိန်အောက်နားစအား ဆက်ကနဲ့ ဆွဲချွတ်ရာ နှင်းထည်ဝါ လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်ကို မမှီတော့ပေ။ နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ နို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ကာထားလိုက်ရပြန်သည်။

" အားပါး … လှလိုက်တာ … မမဝါရာ … ကိုနိုင်ဦး … တအား ကံကောင်းတယ်ဗျာ "

မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား စိထားသော နှင်းထည်ဝါ  ကိုယ်လုံးအားကြည့်ကာ မိုးမြင့်အောင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာ တော့၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် အောက်ပိုင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီလေး တထည်သာ ကျန်တော့၏။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးနှင့် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး ကြားထဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ပတ်အုံလေး ဖုံးရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး ပျောက်နေရှာသည်။ မိုးမြင့်အောင် နမ်းကတည်းက အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွလာသဖြင့် ပေါင်၂လုံး စိထားချိန် အတွင်းခံလေးအောက် ခုံးမှောက်နေတော့၏။ နိုင်ဦးတယောက် မိုးမြင့်အောင်၏ လှုပ်ရှားမှု့များအား ငေးကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ ခန္ဓာကိုယ်အား အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ရာ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ရင်အုပ် ကြွက်သားများ မို့နေကာ လက်မောင်းအိုး ကြွက်သားများက ဖုထစ်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။  နှင်းထည်ဝါ ခိုးကြည့်နေစဉ် မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီ ဇင်ဖွင့်လိုက်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံလေးထဲ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေသော လီးကြီးအား မြင်လိုက်ရတော့၏။ မိုးမြင်အောင် ပေါင်ကြား ကြည့်ရင်း နှင်းထည်ဝါ မျက်လုံးလေး ပြူးကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟသွားမိသည်။

နှင်းထည်ဝါ  နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာ ဟလိုက်သည်နှင့် မိုးမြင့်အောင်မှာ မွေ့ယာပေါ် ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်တိုးကပ်ရင်း ညာလက်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ လီးထိပ်ကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဇပ်ကနဲ့ ထိုးသွင်းပစ်၏။ တဆက်တည်း မျက်နှာလွဲကာ ရှောင်လိုက်သော နှင်းထည်ဝါ  နဖူးပြင်လေးအား ဖ်ိရင်း လီးနှင့်နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ  ဖုန်းထဲ မြင်ခဲ့သော မိုးမြင့်အောင် လီးအား အနီးကပ် ကြည့်နေစဉ် ပါးစပ်ထဲ အသွင်းခံရကာ ဒစ်ဖူးမှ အာခေါင် ထောက်မိသဖြင့် ဝေါ့ကနဲ့ ပျို့တက်လာတော့၏။

" အု … ဝု …… ဖလူးးးး  …  ဝေါ့ "

လင်တော်မောင် နိုင်ဦးရှေ့  သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးနေပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခံစားမှု့ တမျိုးလေး ဖြစ်နေရပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား မညှာမတာလိုးရင်း ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင် စေသော စကားလုံးများ တရစပ် ပြောနေတော့၏။

" အင့် … ဘယ်လိုလဲ … မမဝါရဲ့ … ဖုန်းထဲကနဲ့ အပြင်နဲ့ တူရဲ့လား … ကျနော့် လီးက …  ဟင်းဟင်း … ကြည့်ပါဦး …  ရော့  အင့်အင့် "

" အု ဝူးးးး … ဖူး   ပလွပ် … ဝူး  ဖလူး "

ပါးစပ်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် တဝူးဝူး တဖူးဖူးဖြင့် အနေရခက်နေပြန်၏။ လည်ပင်း ကြွက်သားများ လျော့ကာ လီးအား ကြိတ်မှိတ် မျိုစဉ်  အတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးအောက်  စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ ရှေ့တည့်တည့်မှ လင်တော်မောင် နိုင်ဦး၏  မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ် နေသည်ကို တွေ့မြင်နေရပြန်၏။

" ဒါလား … လင်မယား သံယောစဉ် … မောင်ရယ် … ကြည့်ပါဦး … မောင့် မိန်းမကို … သူစိမ်းယောင်္ကျားက … မောင့်ရှေ့မှာ … ပိုင်စိုး ပိုင်နှင်း လုပ်ပြနေတာ … မောင် သဝန်မတိုဘူးလား … ဘာမှ မခံစားရဘူးလား … မချစ်တော့ တာလား … အချစ်ရော့တာလား မောင် "

စိတ်ထဲမှ စကားလုံးများ အပြင်ထွက်မလာတော့ပေ။အိပ်ခန်းထဲ ထွန်းထားသော မီးရောင်အောက် အသက်ရှုသံ ရှိုက်သံများ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်နေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ပါးစပ်အား လိုးရင်း ညာလက်မှ သူမ ပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖိပွတ်နေကာ ဘယ်လက်က နို့အုံအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။

" အ  ……  ကျွတ် …  ကျွတ် …… အင်းဟင်း "

အသက်ရူမှားလာပြီး စိတ်လှုပ်ရှား နေရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးများက စိတ်ဝင်တစားနှင့့် အရောင်လဲ့နေကာ တားခိုင်းမည့် အရိပ်အရောင် မမြင်ရပေ။ ထိုစဉ် မိုးမြင့်အောင် ဆီမှ စကားသံလေး သူမနားထဲ တိုးဝင်လာရာ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့သည်။

" အိုရ် … ဝါလေး …  မ လုပ် နိုင် ဘူး … မ  လုပ်  ……… "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါအား အပေါ်မှ ခွလိုးပေးရန် ပြောရင်း နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း စကား ပြန်ပြောလိုက်၏။ သူမ စကားမဆုံးခင် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသော လက်နှက်ဖက်က စောက်ပတ်လေးနှင့် နို့အုံ ဆီမှ ခွာကာ ချိုင်းမှ မပြီး မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက် တော့သည်။

" စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခံစားလိုက်ပါ … ဝါလေး ရာ … မောင့်ကို ချစ်ရင် … ရှေ့ဆက်ပေးပါ ကွာ "

" ဟမ် … မောင် "

နှင်းထည်ဝါ မှာ လင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ရဲကာမျက်လုံးလေး ပြူးသွားရ၏။ သူမ မျက်နှာပေါ်တွင် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ခံစားချက်ပေါင်းစုံ ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ပြန်လည် အရွဲ့တိုက် ချင်သော စိတ်များ အချိန် ခဏလေးတွင်း ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

" ကိုမိုး … အဆုံးထိ ကြိုးစားပေးပါကွာ … တကယ်ကို အကို့မိန်းမ … ကာမသုခလေး အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်တာပါ "

" ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦးက စိတ်စောနေတာ … တကယ်တော့ … မမဝါက … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးဗျ "

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် မိုးမြင့်အောင် စကားကြောင့် သူမ စိတ်များ ကြွလာကာ  ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရန် အားယူလိုက်တော့၏။ အရွဲ့တိုက်ကာ သူစိမ်း ယောင်္ကျားတယောက်နှင့် လင်ဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရန် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။

" ဝါလေး … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး လို့ ဘယ်သူ ပြောလဲ "

" ဟမ် "

" ဟင် "

နိုင်ဦးရော မိုးမြင့်အောင်ပါ အံအောမှင်သက် သွားရတော့၏။ အထူးသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ နှင်းထည်ဝါ နောက်တယောက် ဖြစ်လာတာလား သေချာကြည့်ယူ နေရသည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် မျက်ဝန်းရွဲကြီးများဖြင့်  လင်တော်မောင်နိုင်ဦးနှင့် မိုးမြင့်အောင်ကို ကြာပါပါကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားမှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။

ဒူးတဖက်ဆီကြွကာ ချွတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့်  ပေါင်ကြားမှ  စောက်ပတ်အုံလေး ကားထွက်လာ၏။ သူမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော  မိုးမြင့်အောင် ပေါင်ခြံအား ညာဘက် လက်ဖဝါး လေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်ခလယ် လက်မ ကွေးကာ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထောင်မတ်နေသော မိုးမြင့်အောင် လီးအား မယားဖြစ်သူ ဂွင်းထုပေးစဉ်  နိုင်ဦးမှာ ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထရင်း ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။

" ကိုမိုး … ဘောင်းဘီ … ချွတ်လိုက် "

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ စကားကြောင့် ဘက်ကီဘောင်းဘီအား ထချွတ်လိုက်သည်။ ကြွက်သားများ ထွက်နေသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကြားမှ လီးကြီးမှာ နှင်းထည်ဝါ ဂွင်းထုပေးထားသဖြင့် တဇပ်ဇပ် တုန်ခါနေ၏။ မွေ့ယာပေါ် ပြန်ထိုင်စဉ် ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြစ်သွားသော  မိုးမြင့်အောင် လီးအား လီးတန်တလျှောက် သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက် ပေးလိုက်တော့သည်။ နှင်းထည်ဝါ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကြွက်သားများ ဖုထစ်နေသော မိုးမြင့်အောင် ပေါင်တန်အား ပွတ်သပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ပေးလိုက်ပြန်၏။

မိုးမြင့်အောင် ဘယ်ဘက် ခြေထောက် ဘေးတွန်း ကပ်ကာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး မြင်စေရန် မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးအရည်ပြားအား စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ပြလိုက်သည်။ နိုင်ဦးတယောက် မယားချောလေးမှ သူစိမ်းယောင်္ကျား၏ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပြရာ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက တင်းကနဲ့ တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာတော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ ရမ္မက်စိတ် အစွမ်းကုန်ဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူအား သူမ ဘယ်လောက် ရမက်ပြင်းထန်တတ်ကြောင်း ပြသလိုက်၏။

ဆံနွယ်များ ပုခုံးပေါ်မှ နောက်ကျောဘက်သို့ လွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် သပ်ချကာ ခါးညွတ် ခေါင်းငုံရင်း လဥများအား ဆွဲစုပ်ပြီး လီးအရင်းမှ အဖျားသို့ ပင့်ယက်ပေးပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ထင်မှတ်မထားသော နှင်းထည်ဝါ၏ တုံ့ပြန်မှု့ကြောင့် ခေါင်းမော့ကာ တရှီးရှီးဖြင့် စုပ်သပ်နေရ၏။ လျှာဖျားလေး ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးနား အရောက် လီးထိပ်အား နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဆွဲစုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်လုံးလေး ဆွေကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

ဇနီးချောလေး၏ နူတ်ခမ်းလေးထဲ မိုးမြင့်အောင် လီးတဝက်လောက် ဝင်သွားသည်နှင့် နိုင်ဦးမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာခဲ့၏။ ထင်မှတ်မထားသော ဇနီးချောလေး၏ အပြုမှုကြောင့် အသက်ရှုရန် မေ့လျော့ကာ မလွတ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေ တော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း သူစိမ်း ယောက်ျားတယောက်၏ လီးအား လင်ဖြစ်သူရှေ့ စုပ်ပြနေမိသဖြင့် ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး တခု ခံစားလာရ၏။ ရှက်စိတ်တဝက် ကာမစိတ်တဝက်ဖြင့် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်သွင်းကာ ခေါင်းလေး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် စုပ်ပေးနေသည်။

တချက်တချက် မိုးမြင့်အောင် ခါးကော့ထိုးနေသဖြင့် လီးထိပ်က အာခေါင်ပျော့လေး ထောက်မိကာ ပျို့နေရ၏။ ခဏ ရပ်ကာ လီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး အသက်ဝအောင် ခိုးရှုချိန် လီးထိပ်၌  နှင်းထည်ဝါနူတ်ခမ်းမှ သွားရည် အကျိချွဲလေးများ  တွဲလဲခိုနေတော့သည်။ နိုင်ဦး တယောက် ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် နှင်းထည်ဝါတယောက် နူတ်ခမ်းလေး တွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြန်၏။ 

သူမ စိတ်ပါလာလျင် ထိထိမိမိနှင့် စုပ်ပေးတတ်ကြောင်း လင်ဖြစ်သူ အသိဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား ညာလက်လေးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥနှစ်လုံးအား ပြွတ်ကနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ အသံမြည်အောင် ပြန် စုပ်ပြ လိုက်သေး၏။

" မောင် … ကိုမိုး ကြည့်ပါဦး … အသက်ရှုဖို့တောင် သတိရသေးရဲ့လားလို့ "

မိုးမြင့်အောင် လဥ၂လုံးအား တလှည့်ဆီ စုပ်ကာ ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား  လှမ်းပြောနေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေ၏။

" ဝါလေး … စောက်ပတ်လေးလည်း … အရည်တွေ စို့ပြီး ဖေါင်းကားနေတာ ကြည့်စမ်း "

နှင်းထည်ဝါ ဘေးတိုက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် လင်ဖြစ်သူအား ပေါင်လေး ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။ သူမ ပေါင်ကြားထဲ အမွှေးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ သိသိသာသာပင် ဖေါင်းကြွနေသည်။ နိုင်ဦး သူမပေါင်ကြားထဲ လှမ်းကြည့်သည်နှင့် လျှာဖျားလေးဖြင့် တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော မိုးမြင့်အောင် လီးထိပ်အား မထိတထိလေး ယက်ပြလိုက်၏။

" ကိုမိုး …  လီးကြီး ကြည့်ပါဦး … ရမ်းခါနေတာ … သနားစရာလေး "

နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ပြောလည်းပြော မမြင် မြင်အောင် မိုးမြင့်အောင် လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖြဲကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင် တယောက် ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကာမမီးများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင် နေရ၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ခနဲ့ရင်း မိုးမြင့်အောင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရလေသည်။ ညာလက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးကာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲမှ အကျွတ်မခံပဲ ပါးခွက်အောင် စုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့်  လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်၏။

မိုးမြင့်အောင် နူတ်ခမ်းမှ တအီးအီး ငြီးရင်း နှင်းထည်ဝါခေါင်းအား ဆွဲလိုးတော့သည်။ ခဏအကြာ  ကိုယ်လုံးတီး အနေထား ဖြင့် ပက်လက်လှန်ကာ နှင်းထည်ဝါအား ခွခိုင်းလိုက်ပြန်၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ကျောပေးလျက်အနေထားဖြင့်  မိုးမြင့်အောင် လီးပေါ် တက်ခွကာ စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား တေ့ရင်း ဖိချလိုက်သည်။ နိုင်ဦး တယောက် သူ့အား ကျောပေးကာ မိုးမြင့်အောင် ခါးပေါ် ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူ နားလေး အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ဖေါ်မပြနိုင်သော ကာမစိတ်များ ထကြွနေရ၏။

မိုးမြင့်အောင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေး အထက် ဖင်ဝနီညိုလေးအား ကြည့်ကာ ပစ်လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့သည်။ ထိုချိန် နှင်းထည်ဝါမှာ လီးအရင်းထိ အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်ချမိသဖြင့် သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်က ထောက်မိရာ အားကနဲ့ အော်လိုက်ရ၏။ ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ကျင်သွားသဖြင့် ဖင်ကြီး ပြန်မကြွပဲ ခဏငြိမ်နေရာ မိုးမြင့်အောင်မှ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ပင့်မှကာ လီးပေါ် ဆောင့်ချနေပြန်သည်။

နိုင်ဦးမှာ တအားအား ညည်းကာ အော်ဟစ်နေသော မယားချောလေး၏ ဖင်ဝနီညိုလေးအား  လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်ပေးလိုက်၏။  ခဏအကြာ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဖင်ကြီးကော့ကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဖိဆောင့်နေတော့သည်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျားလီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်လိုးရင်း လင်ဖြစ်သူမှ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးသဖြင့် နာကျင်မှု့များ လျော့ကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာရ၏။

မိုးမြင့်အောင် လဥနှစ်လုံး ကျူံ့ဝင်သည်အထိ ဖင်သားစိုင်ကြီး မြှောက်ကာ အားရှိသလောက် ဖိဆောင့်နေရာ နိုင်ဦးမှာ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်အောင် ကလည်း နှင်းထည်ဝါဖိချတိုင်း အောက်မှ ပြန်ပြီး ပင့်လိုးပေး၏။ နှင်းထည်ဝါ ဖိအချ လီးကြီး စောက်ပတ် နီတာရဲလေးထဲ တိုးဝင်သွားပြီး အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေးများ လိပ်ဝင်သွားရာ ဖင်ကြီးပြန်အကြွ လီးပတ်ပတ်လည် အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားများ အပြင်စူထွက် ကျန်နေပြန်သည်။

နိုင်ဦးတယောက် တုန်တုန်ရီရီဖြင့် ထရပ်ကာ ပုဆိုးချွတ်ချပစ်လိုက်တော့၏။ ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် ဖိချလိုက်ဖြင့် မိုးမြင့်အောင်အား ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူ ခါးလေးအား ဖမ်းထိန်းရင်း နောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဖင်ဝလေးထဲ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းပစ်သည်။ ချက်ချင်း လီးဝင် လီးထွက် သံများ ညည်းသံများ ဆူညံသွားတော့၏။ အထူးသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ အော်သံလေး စူးထွက်နေသည်။

" အားးးး  အားးးး … သေပြီ သေပြီ … သေပါပြီ မောင်ရယ် … အမလေးးး ကျွတ်ကျွတ် … အဲတာ … ဖင်  ဖင်  …… ဖင်ပေါက်ကြီး … မောင်ရဲ့ "

မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား အရသာခံပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေရာ နောက်ကျောဘက်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးက ဖင်ပေါက်လေး ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် လီးအရသာ ပျောက်ကာ နာကျင်မှုများ အစားထိုး ဝင်ရောက် လာတော့၏။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ အော်သည်နှင့် အောက်မှ ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်ကာ နို့အုံလေး ညှစ်ချေပေးရင်း ဆက်မလိုးပဲ ရပ်ထားလိုက်သည်။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါ၏ အော်သံလေး ကြားနေသော်လည်း ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသည်မို့ ခါးလေးအား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေ၏။

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ခေါင်းလေး ယမ်းကာ အော်ဟစ်နေရင်း အံကြိတ်ခံနေရသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ လျော့ချကာ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထားမှ လီးဒဏ်အား ခံနိုင်လာ၏။ မိုးမြင့်အောင် နူတ်ခမ်းအား ဖိစုပ်ပေးရင်း အောက်မှ ပင့်လိုးပေးရန် ကပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင် ကလည်း နှင်းထည်ဝါ ဖင်ခံနိုင်လာကြောင်း ရိပ်မိသဖြင့် နိုင်ဦး လီး ဖင်ထဲမှ ပြန်အထုတ် အောက်မှ ပင့်လိုးကာ ဖင်ထဲ လီးပြန်ဝင်လာသည်နှင့် သူ့လီးအား တဝက်ခန့် ထုတ်ထားပေး၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ  ပထမဆုံးအကြိမ် လီးနှစ်ချောင်း တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်များ ထူးထူးကဲကဲ ရှိနေသည်။

စောက်ရည်များ ခဏတိုင်း ပန်းထွက်ကာ တချီးပြီးတချီ မျော့နေအောင် ခံစားနေရ၏။ ထူးဆန်သည်က ရမ္မက်စိတ် ကျမသွားပဲ လီးနှစ်ချောင်းလုံး ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံနေရသည်ကို နှစ်ချိုက်စွာ ခံယူချင်နေ တော့သည်။ မိုးမြင့်အောင် ပြန်သွားသည်နှင့် လင်မယား ၂ယောက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် ဖက်အိပ် လိုက်ကြ၏။

.............................................................

မနက်ခင်း နေရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာပြီး ကျေးငှက်သံလေး များကြောင့် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ယာနိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးနား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်၏ ပါးပြင်အား နမ်းက အိပ်ယာ ထလိုက်တော့၏။ စူးကနဲ့ ဖင်ဝလေးမှ နာကျင် သွားသဖြင့် ခဏ ပြန်ထိုင် လိုက်ရပြန်သည်။ တဆက်ထဲ မနေ့ည မွေးနေ့ လက်ဆောင် အကြောင်း ပြန်တွေးမိရင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းလာခဲ့၏။ သူမ ဘဝတွင် အထူးခြားဆုံး လက်ဆောင်လေးမို့ စိတ်ထဲ တသိမ့်သိမ့်ဖြင့် ရှက်ရွံ့ကြည်နုး နေရပြန်သည်။

" မွေးနေ့ လက်ဆောင်အတွက် … ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ် "

စိတ်ထဲမှ တီးတိုး ရွတ်ဆိုရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့၏။

…………………………………………

Original by # မောင်ခြိမ့်

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

မ‌အေး (စ/ဆုံး)

မ‌အေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်‌‌ကျော်‌

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မိုးတစ်စိမ့်စိမ့် ရွာနေသည်။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ရွာနေသည်မှာ တစ်ပါတ်ကျော်ပြီ။ မိုးအေးအေးမှာ အနားမယူပဲ လင်ဖြစ်သူက သုံးဘီးဆိုင်ကယ် အော်ဒါရပြီး လိုက်သွားသဖြင့် စောင်ခြုံထဲ ကွေးနေဆဲ ။ ကုတင်ပေါ် အိကနဲ ဖြစ်သားပြီး တစ်ယောက်ယောက် တက်လာတာကို သိလိုက်ချိန် အနောက်မှ သိုင်းဖက်လာသောလက်အစုံက မအေး၏ နို့အုံထွားထွားကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပေးတာ ခံလိုက်ရသည်။

ဒီအချိန်..ဒီအိမ်မှာ..ဒါဘယ်သူလဲဆိုတာ လှည့်ကြည့်နေစရာ မလိုပါ..။ မအေးသိပြီး ဖြစ်ပါသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး စောင်ခြုံထဲ ရောက်လာပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ခံလိုက်ရသည့်အပြင် ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားသည့် ဖင်ဆုံကြားကို လီးကြီးတစ်ချောင်း အမြောင်းလိုက် ကပ်ဖိတေ့ပွတ်ခြင်း ခံလိုက်ရတော့ ပိုပြီး သေချာသွားသည်။

" အဖေနော်...ဒီလီးကြီးက အမြဲတောင်နေတာ..မနက်ကလဲ အသေ လိုးပြီးသွားပြီ..စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လရည်တွေတောင် မခြောက်လောက်သေးဘူး...ခ်ခ်..ခုလဲ မာတင်းနေတာပဲ..ဖင်ထဲလဲ ဝင်သွားပါဦးမယ်..ခ်ခ်"

" သူ့လမ်းသူ သိပါတယ် သမီးရယ်...မျက်စေ့တစ်လုံးထဲ ရှိပေမယ့် ဘယ်တုန်းက လမ်းမှားဖူးလို့လဲ.သမီးအသိဆုံးပါကွာ.."

ပြောပြောဆိုဆို နို့နယ်နေသည့် အဖေ့လက်ကြီးက အောက်ကိုလျေှာဆင်းသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချက်နှိုက်ခါ ထမီကိုပေါင်ပေါ်မှ ဆွဲဆွဲတင်နေပြန်သည်။ မအေးက အဖေ့လက်ကို ပြန်အုပ်ကိုင်ဟန့်တားထားပြီး..

" တကယ် လိုးဦးမလို့လား အဖေရဲ့..ဆွရုံဆ ွပြီး ထ,မသွားနဲ့နော်..စိတ်တိုတယ်.. တံခါးတွေရော ပိတ်ပြီးပလား.."

" ပိတ်ပြီးမှလာတာပါ သမီးရယ်...အဖေက သမီးအားရအောင်...ဝ,အောင် လိုးပေးမှာ..စိတ်ချ "

မအေး လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်..။

" ခ်ခ်...ပုဆိုးတောင် ချွတ်ထားပြီးပြီ..ဒို့အဖေ လုပ်ချက်ကတော့...စွပ်ကျယ်ပါ ချွတ်လိုက် အဖေ..လိုးနေရင်း လျော့လျော့ကျလာလို့ ပြန်တင်နေရရင် အလိုးခံရတာ အလွန်ဇိမ်ပျက်တယ်"

မအေးက အသက်အစိတ်ခန့်ရှိပြီး လင်ရတာ ငါးနှစ်ပြည့်တော့မည်။ ကလေး မရှိသေး။ လင်ရပြီးမှ ပိုပို၍ ကိတ်လာသည်။ နို့ကြီးတွေက အုန်းသီးလုံးကြီးတွေလို မို့မောက်ဝန်းဝိုင်း ဆူဖြိုးတက်နေပြီး ဘယ်ဘော်လီဘရာစီယာဝတ်ဝတ်..လုံအောင်မဖုံးနိုင်။

အကြောစိမ်းစိမ်းများ ယှက်သန်းနေသည့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား နို့အုံသားနုများလျှံထွက်နေလေ့ရှိသည်။ ဗိုက်သားချပ်ချပ်မို့ နို့အုံကြီးတွေက အမြင်ပိုထင်းသည်။ ယောင်္ကျားတွေက အလွန်ကြည့်ကြတာကြောင့် ကြာတော့ရှပ်အင်္ကျီတွေ..တီရှပ်..စပို့ရှပ်တွေ ပဲ ဝတ်တော့သည်။

အောက်ကို ဆက်ဆင်း..ခါးကထွာဆိုင်မကပေမယ့် ဖင်ကားကြီးကြောင့် ရှိရင်းထက် ပိုသေးသည်ဟု ထင်ရသည်။ ဖင်လုံးကြ ွကြွဖောင်းဖောင်း အိအိကြီးတွေ ကြောင့် လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတတ်သည်။ အရပ်က သိပ်မမြင့်..အများဆုံး ၅ ပေ ၃ လက်မပေါ့..။ အရပ်သိပ်မမြင့်တော့ ဖင်ပိုကြီးသည်ထင်ရပြီး ဆီးပုံးကလည်း ချပ်ယပ်နေသည်မို့ ဖင်လုံးက အနောက်သို့ ဖူးထွက်နေသယောင်။

ပေါင်တန်ကြီးတွေက တုတ်ခိုင်သွယ်တန်းသည်။ ဘယ်တော့မှ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ..စကတ်ဝတ်လေ့ မရှိ။ ရိုးရိုးထမီကိုသာ စွဲစွဲမြဲမြဲဝတ်ပြီး နှာကြီးသည့် အလျောက် လူအများရှေ့ ထမီပြင်ဝတ်ပြရတာကို အလွန်ဝါသနာပါသူ ဖြစ်သည်။ မအေး နှာကြီးချက်က အောချယူရမည်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက လီးကိုင်ရတာပျော်သည်။ ဆယ်နှစ်သမီးလောက်ရောက်တော့ လူလစ်လစ်မလစ်လစ် ပုဆိုးဆွဲချွတ်တတ်လာသည်။ လူရှေ့ရှောင်ကြဉ်ရမယ်လို့လဲ နားမလည်သေး။

အဖေက နားရင်းရိုက်ပြီး တားယူရသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ အဖေသနားသွားပြီး သူ့အနားခေါ်ထားလေ့ရှိသည်အထိ လီးဝါသနာပါသည်။ အပြစ်ပြောလို့လဲ မဖြစ်။ တကယ်တော့ အမေ အဖေတို့ လူကွယ်ရာမှာနောက်ကြ စ,ကြတာကိုမြင်ပြီး အတုယူလိုက်လုပ်တာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

သူ့အောက် အငယ်အမွှာလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးလေးတွေများဆို သူ့မှာ စုပ်လိုက်ရတာ နေ့တိုင်း..။ ညီမလေးတစ်ယောက် ရှိသေးပေမယ့် မောင်လေးတွေလောက် မချစ်သလိုပါ။ နောက်တော့ အဖေ့အနား ကပ်နေခွင့်ရပြီး အဖေ့လီးကို ကိုင်သည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ အဖေက လက်ကို တွန်းဖယ်သည်။ မအေးက ဇွဲမလျော့ပဲ ဆက်ကြိုးစားတော့ ကိုင်ခွင့်ပြုလာသည်။

လူကြားထဲ မကိုင်ရဘူး ဟု တိုးတိုး မှာထား၍ မအေး နားလည်လာပြီး လူမရှိမှ ကိုင်တော့သည်။ ကိုင်ဖန်များတော့ နားလည်လာပြီး ဒစ်ကြီးကို ပွတ်နယ် ဆော့ကစားတတ်လာတာက အစ လရည် ထွက်တတ်တာတွေ  ဂွင်းတိုက်ပေးတာတွေ..လီးစုပ်တာတွေ ကွျမ်းကျင်အဆင့်ထိ အောင်မြင်ခဲ့ရုံမက....ဆယ့်လေးနှစ်သမီးမှာပဲ အလိုးခံလိုက်ရသည်။

လိုးတာကလဲ အဖေပါပဲ။ ဆယ်နှစ်သမီး ကျော်ကျော်လောက်က စ,ပြီး မအေးက လီးကိုင်..အဖေက နို့ကိုင်...ဒီက ဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ..ဒီအဖေမှ မလိုးရင် ဘယ်သူက ကြားဝင်လိုးလို့်ရပါ့မလဲ ။ ဆယ့်လေးနှစ်သမီးဖြစ်လာတော့..သွေးသား သဘာဝ အပျိုဖြစ်လာတာရော..မျိုးရိုးဗီဇ သဘာဝရော..အဖေ ဆွဲတာ ကိုင်တာ.စို့ပေးတာတွေရော....အကြောင်းစုံပေါင်းပြီး မအေးနို့တေ ွ ကြီးလာသည်၊ ဖူးကားမို့တက်လာသည်မှာ သူ့အသက်နှင့် မမျှချင်တော့။

ဖင်လေး က ဖင်ကြီး ဖြစ်လာသည်။ ခုလောက်တော့ မကိတ်သေး။ အဲဒီမှာ လူတကာဝိုင်းမျက်စောင်းထိုးလာတော့..မအေး အဖေ့ကို ပေါ်တင် ဖွင့်ပြောပြီး အလိုးခံပစ်တော့သည်။ အဖေက သေသေချာချာနှူးပြီး နှပ်ပြီးမှ လိုးတော့ မအေး စွဲသွားသည်။

ပြဲလည်းမပြဲ..ကွဲလည်းမကွဲ..။ သွေးတော့ နည်းနည်း ထွက်တာပေါ့လေ..။ သားအဖဆိုတော့ ဘယ်အချိန်ပဲဖြစ်ဖြစ်..လစ်တိုင်း လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ အမေကလည်း အဖေ လစ်လျင်လစ်သလို ကုန်းတတ်သူမို့ သိနေလည်းဘာမှမပြော..။

...............................................................................................

အလိုးခံပြီးမှ သွေးသားတွေ တက်လာပြီး တစ်နေ့တစ်ခြား ပိုပိုကိတ်လာသည်။ လီးနဲ့ဓာတ်တည့်သည်ပဲ ဆိုရမလားမသိ။ ဘာဆေးမှ မယ်မယ်ရရ မစားခဲ့ရပါပဲ ဗိုက်မကြီးခဲ့ပါ။ ဒီနေ့ထိလည်း ဗိုက်မကြီး။ လီးလည်းတော်တော်များများ အလိုးခံခဲ့ပြီးပြီ။

အမြဲပင်တိုင် လိုးတာကတော့ လင်ဖြစ်သူ ကိုမြသန်းနှင့် အဖေပဲပေါ့။ အမွှာမောင်လေး နှစ်ယောက်လည်းရံဖန်ရံခါလာ လိုးကြပါသည်။ မအေးကလည်း လစ်လျင်လစ်သလို အလိုးခံချင်သည်။ အဖေလိုးလာတာတောင် ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီ လိုးနည်းပေါင်းလည်း စုံပြီ။ ကိုမြသန်းတောင် အဖေ့လို နည်းမျိူးစုံ မလိုးပေးတတ်ပါ။

မနက်ကလည်း ကိုမြသန်း ဆိုင်ကယ်ထွက်သွားသံ ကြားကြားချင်း.လာလိုးသွားပြီးပြီ။ တစ်ချီတည်းပင် မက,..နှစ်ချီလိုးသွားသည်။ တစ်အိမ်တည်းနေပေမယ့် အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်ပါ။ အဖေတို့ လင်မယားနှင့် ညီမလေးက အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ပြီး မအေးတို့ လင်မယားက အောက်ထပ်မှာ အိပ်ကြသည်။ အခု ဘာမှမကြာသေး..ထပ်လိုးပြန်ပြီ ဆိုတော့ အမေ့ကို လိုးမှလိုးခဲ့ရဲ့လားလို့တောင် တွေးမိသေးသည်။

" အမေ့ရော..မလိုးခဲ့ဘူးလား အဖေ.."

" တစ်ချီပေးပြီးပါ ပြီးသမီးရဲ့..မျော့တောင် နေပြီ ထင်ပါရဲ့.."

" ခ်ခ်..အမေလား မျော့မှာ..ဝေးသေး..အာ..အင့် အဖေရယ်...ပြောပြောဆိုဆို အဲလိုလေး လိုးပစ်နော်..ခ်ခ်...အင့်...အင့်..အင့်..အာ့..အင့်.."

မအေး စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီးက ရှောကနဲ ထိုးဝင်လာမှ အရသာကို မှိန်းယူပြီး စောက်ပတ်က အလိုလို ညှစ်ဆွဲနေမိသည်။ အဖေ့လီးဖြင့် ဆယ်နှစ်ကျော် အလိုးခံထားပြီးသား ဖြစ်၍ အထာကွျမ်းနေပါပြီ။

ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့တင်ပေးပြီး အဖေ့ကို ဆွပေးလိုက်မှ အဖေက အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတတ်သည်။အသာငြိမ်ခံနေလျင်မျှောပြီး လိုးနေလေ့ရှိသည့် အဖေ့သဘောကို သိနေသည့်အလျောက် ကော့တင်ပေးလိုက်သည်။

အဖေက မအေး ခြေကျင်းဝတ်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး မအေး ခေါင်းနှင့်ထိအောင် တွန်းတင်ပစ်သည်။ ဖင်ကြီးမှာ အိပ်ယာကလွတ်ထွက်နေပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး ပွင့်နေမှ အဖေကဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီး လီးကြီး တေ့သွင်းကာ အသေထောင်းသည်။ မအေး မကော့နိုင်တော့ပါ။ စောက်ပတ်ကတော့ အချိန်ပြည့် ဆွဲစုပ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ ထောင်းချက်က ရက်စက်သည်။ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ ဆက်ခါဆက်ခါ ထောင်းသည်။

" အာ့..အာ့..အင့်..အိ..အဖေ..အဖေ..ဆောင့်.အာ့..ဆောင့်..လိုး.အဖေ..လိုး..အင့်..ပြွတ်ဖောင်း..စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်...ဆောင့်အဖေ..ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..စွတ် ဖောင်း.."

ကောင်းလွန်းလို့ မအေး စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာသည်။ လီးက တစ်နင့်တစ်ပိုး ကြမ်းကြမ်းကြီး ဝင်ချလာပြီး ရမ်းပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်သွားတော့ အီကနဲဆိမ့်ကနဲ လှိုက်လှိုက်ဖိုကျန်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်ချက်ကအလျင်အမြန် ဆောင့်လိုးမည်မှန်းသိနေ၍ စောင့်မျှော်နေဖို့ မလို။ အဖေ့ကုတ်ပိုးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် သိုင်းယူဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို အားရှိပါးရှိ စုပ်ထားပေးလိုက်ပြီး စောက်ရည်တွေ ညှစ်ညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ...အချက်လေးငါးဆယ် ဆက်ဆောင့်ပေးလာတော့ မအေးတစ်ချီပြီးသွားသည်။ကော့လန်ပျံပြီး အဖေ့ကို အာရပါးရ ဆဲပစ်တော့..အဖေက သေလုအောင် ဆောင့်လိုးသည်။

" အာ့ အာ့...သမီးပြီးပြီ အဖေရဲ့..အား..အား..ငါလိုးမ အဖေရဲ့..အင့်..ငါ့စောက်ပတ်လိုးတဲ့...အဖေရဲ့.အင့်.. အင့်..လိုးဟဲ့..အင့်..လိုး..အာ့..ငါလိုးတဲ့ အဖေ..အင့်..ငါ့စောက်ပတ် လိုးလို့ မဝ,နိုင်ဘူး..အာ့..အင့်..လိုးဟဲ့အင့်..လိုး..အင့်..သေအောင်လိုး..အာ့..အား အောင်မယ်လေး..လရည်ထွက်ပီမလား..အင့်..အင့်.ထည့်ထည့်...စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်အောင်ထည့်..အာ့အာ့...အာ့..ဟူး........."

တော်တော်ကြီးကြာမှ အဖေက ခြေထောက်တေ ွပြန်လွှတ်ပေးသည်။ သူ့လီးရည်တွေရော..မအေး စောက်ရည်တွေပါ..စောက်ပတ်ထဲက အံထွက်နေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးနှင် ဂွေးဥတွေပါ အရည်တွေ ရွှဲပြီးပြောင်လက်နေသည့်အပြင် လီးတန်ကြီးမှာ မအေး၏ စောက်ရည်အနှစ်တွေ တွဲကပ်နေကြသည်။ မအေးကတစ်တောင် နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး သေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေမှ အဖေက လီးကို စောက်ပတ်ထဲကဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်သည်။

ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ပတ် အပြင်ရောက်တော့..စောက်ပတ်က နှုက်ဆက်စကား ဆိုလိုက်သေးသည်။ ပလွတ်..ပွတ်..ပွတ်..ပွတ်..တဲ့ ။ ဒီတော့မှ ခေါင်‌းအုံးပေါ် ပစ်ကျသွားပြီး မှိန်းနေမိသည်။ အဖေက မအေး နံဘေး လှဲအိပ်လိုက်ပြီး နို့အုံကြီးပေါ် လက်တစ်ဖက်တင် ကစားနေသည်။

အသက်ရှူ သံတွေ ပြင်းနေပြီး ချွေးတွေလည်း ပျံနေသဖြင့် အဖေ့နဖူးပြင်..မျက်နှာ..ရင်ဘတ်တွေကို ချွေးသုပ်ပေးနေမိသည်။ လီးကိုလည်း ထမီကောက်ယူပြီး ပြောင်သွားအောင် သုပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကိုတော့ မသုပ်တော့ပါ။ လီးရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နေတာ စောက်ပတ်ထဲက ပလွက်ပလွက်နဲ့အသံပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားတာကို မအေးအလွန်ကြိုက်သည်။ မလွှဲသာမှသာ သုပ်ပစ်လေ့ရှိသည်။

" အားရလား အဖေ.."

" ကောင်းတယ်သမီး...သမီးက အပေးကောင်းတယ်..အဖေ အားရတယ်.."

" ဟွန့်....အားလဲ ရပါဦးမှ...ဒီမှာ စောက်ပတ်ထဲ ငါးလွှတ်ကူးခိုင်းရတော့မယ်..အဖေ့လီးရည်တွေ "

" ဟီး...ဒီငါးရံ့ကြီး လွှတ်ပေးလိုက်မယ်လေ.."

" တော်ပါ...ဒီတစ်မနက် သုံးခါရှိနေပြီ..မိုးအေးတာ အကြောင်းပြပြီး ကိုယ့်သမီးကိုယ် လာလိုးနေတာ အပေါ်မှာ သူ့မိန်းမလိုးပါ့လား.."

" ထွေးထွေး ရှိတယ်လေ..သမီးရဲ့..လိုးမဖြစ်လို့ပေါ့..."

" ခ်ခ်...ထွေးထွေးပါ လိုးပစ်...တူးဘိုင်ဝမ်း..ခ်ခ်..လိုးပစ်...အဖေ မလိုးရင် သူများလိုးသွားမှာပဲ..ထွေးကလဲ...အရွ...အကိတ်..ခ်ခ်..မအေတူ..အစ်မတူ..မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ရွတာ...ခ်ခ်.."

...................................................................................................................

နေ့လည်တော့ ထမင်းစား နောက်ကျနေသည်။ အဖေလိုးပြီး ထွက်သွားတော့ ခဏရယ်လို့ မှေးလိုက်မိတာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ထမင်းစားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ကိုကြီးရောက်နေပြီး အမေနှင့်ဧည့်ခန်းမှာ စကားပြောနေတာတွေ့ရသည်။

ကိုကြီးက အမွှာ ညီအစ်ကိုထဲမှာ အကြီး။ အသက် ၂၂ နှစ်ကျော် ၂၃ နှစ်တော့ ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးယောက္ခမအိမ် လိုက်နေသဖြင့် သိပ်မတွေ့ရ။ အိမ်လာလည်မှ တွေ့ရတတ်သည်။ ယောက္ခမအိမ်လိုက်နေပြီးပန်းပဲ..သံဖြူ လုပ်ငန်းလုပ်သူမို့ အလုပ်လည်း မနားရပါ။ ခုတော့ မိုးရွာနေလို့ အလုပ်ပါးနေပုံ ရသည်။ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး အမေ့ဘေးက ဆက်တီမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း စကားစမြည် ပြောကြသည်။

အမေက များများပြောပြီး မအေးက တစ်ခွန်းတစ်လေ ဝင်ပြောရုံမျှပါ။ ခဏကြာတော့ ထွေးထွေး အောက်ထပ်ဆင်းလာတာ တွေ့၍ အမေက လှည့်စကားပြောစဉ်..ကိုကြီးက စပ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် ပုဆိုးဟ,ပြသည်။ မအေး လှမ်းကြည့်တော့..ကိုကြီးလီးကြီးက ငေါက်တောက်ငေါက်တောက် လှုပ်ပြနေသည်။

မအေး မျက်နှာရှုံ့ပြီး မျက်စေ့ပြူးပြတော့ ကိုကြီးက မျက်စေ့ တစ်ဖက်မှိတ်ပြီး လက်ညှိုးထောင်ပြသည်။သဘောက..တစ်ခါလောက် ပေးလိုးပါ..ဆိုတဲ့ သဘော..။ မအေးက လက်ချောင်း တစ်ချောင်းပြလိုက် နှစ်ချောင်းပြလိုက်ဖြင်‌့ တစ်ချီလား နှစ်ချီလား သေချာအောင် မေးတော့ ကိုကြီးက တစ်ချောင်းပဲ ဆက်ကာ ဆက်ကာ ထောင်ပြသည်။ ဒါဆို တစ်ချီတည်းပေါ့..။

ခ်ခ်...မအေး ခေါင်းနှစ်ချက် ဆက်ညိတ်‌ပြလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်စောင့်နေလိုက်သည်။ ရှပ်အင်္ကျီကိုအပေါ် ကြယ်သီးနှစ်လုံးပဲ ခန်တပ်ထားပြီး ကျန်ကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ထားလိုက်သည်။ အမေက စကားနဲနဲပြောနေသေး၍ မအေး စောက်စေ့ကို ဖွဖွ ပွတ်ရင်း စာင့်နေမိသည်‌။

ကိုကြီးနှင့် လိုးဖြစ်ခဲ့တာတော့ မကြာလှသေးပါ။ သူဆယ်တန်းကျပြီး ယောင်လည်လည် ဖြစ်နေတုန်းစိတ်ဓာတ် ကျမှာစိုး၍ အားပေးမိရာက စောက်ပတ်ပါ ပေးလိုးပစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ကယ်တော့ ကိုကြီး မအေးကို လိုးချင်နေခဲ့တာ ကကြာပြီ ဖြစ်သည်။ မအေးနို့ကြီးတွေ..ဖင်ကြီးတွေကို ကိုကြီးငမ်းနေတာ အသိသာကြီးပါ။ အိမ်သာသွားသွား..ရေချိုးသွားသွား ကိုကြီး မယောင်မလည် လာလာချောင်းတတ်တာ မအေး သိသည်။

တစ်ခါတစ်လေ..နို့ဖော်ပြတာတို့..အောက်စ,လွှတ်ပြတာတို့ မသိမသာ စမ်းကြည့်တော့ ကိုကြီးမနေနိုင်။အိမ်သာထဲ ဂွင်းပြေးတိုက်ရတာ ခဏခဏ။ မအေး ထမီလှန်းထားလျင်လည်း..ထမီတန်းမှာတင် ထမီဖြင့်လီးကို ဆုပ်၍ဂွင်း တိုက်တာကို မအေးချောင်းကြည့်မြင်တွေ့ဖူးသည်။

ဒါပေမယ့် မအေး လမ်းမဖွင့်ပေးခဲ့ပါ။ အဖေ တစ်ယောက်လုံးက လိုးပေးနေမှတော့ မအေး အတွက် ပြည့်စုံနေခဲ့ပြီ။ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကျ တဲ့ နောက်တော့ သနားပြီး မအေး စိတ်လျှော့ရသည်။ မတော်..ပျက်စီးသွားရင်...စစ်ထဲဝင်သွားရင်..ဆေးစွဲသွားရင်..အခက်။ အမျိုးမျိုးတွေးပြီး မောင်လေးကို ဖက်ခါ နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့သည်။ ကိုကြီးက မအေး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်တော့...နို့ကြီးတွေနှင့်ပါး ကပ်ပြီးဖက်ခါ နှစ်သိမ့်ပေးမိသည်။ အင်း...နို့အုံကြီးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနှင့် မထိခလုတ်...ထိခလုတ် လုပ်နေတာပဲ မှတ်မိတော့သည်။

နမ်းတော့လည်း မငြင်းဆန်မိခဲ့ဘူးလား..ငြင်းဆန်မိခဲ့သလား မမှတ်မိနိုင်တော့..။ အသိစိတ် ဝင်လာသည့်ခဏတာမှာ ကိုကြီးက မအေးအပေါ် မှောက်လျက်....လီးကြီးက မအေးစောက်ပတ်ထဲမှာ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီ။ဒီတော့လဲ...အရသာ သိနေပြီးသားမို့..ဟန်ဆောင်မှုလေးနဲ့တောင် မရုံးဖယ်မိပါ။ ဆက်လိုး...ပေါ့။

ကော့များတောင် ကော့ပေးလိုက်သေးသည်။ ထူးဘူးလေ...လိုးမယ့်လိုးလဲ ကောင်းအောင်တော့ လိုးသွားပေါ့....။ အဲဒီတုန်းကတော့ လီးမချွတ်ပဲ နှစ်ချီဆက်လိုးသွားသည်။ လီးရည်တွေလည်း ဖတ်ဖတ်နစ်စိုရွှဲကုန်သည်။ ခ်ခ်..နောက်တော့ အလစ်ချောင်းပြီး လာလာလိုးသည်။

မအေးက လင်ယူလိုက်မှ သူလည်း မိန်းမယူပြီး ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒါလည်း အားလျင်အားသလို အိမ်လာလာချောင်းသည်။ ကိုမြသန်းမရှိတဲ့ နေ့နှင့်ကြုံလျင်တော့ အလိုးခံလိုက်ပါသည်။ မောင်နှစ်မပဲလေ..။ သိပ်တော့ မကြာပါ။ ကိုကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ မအေးနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နယ်သည်။

မအေးက စောက်ရည်ရွှဲနှင့်နေပြီမို့ ပုဆိုးပေါ်က သူ့လီးကြီးကို စမ်းကြည့်တော့ ဆတ်‌ဆတ်‌ တုန်နေတာ တွေ့ရသည်။ သူ့လီးက အဖေ့လီးထက် ယောင်ယောင်လေးသေးသည်။ ဘာမှတော့ သိပ်မကွာပါ။ ခြောက်လက်မကျော်တွေချည့်ပါပဲ။

" နင် တအားထန်နေပြီ ကိုကြီး..ထိန်းထားလေ "

" ငါမထိန်းန်ုင်ဘူး မကြီးရာ..နင့်ကို တအားအောင့်မေ့တယ်..နင့်ဖင်ကြီးကို ငါတအား လွမ်းတယ်..စောက်ပတ်ကြီးလဲ လိုးချငိတယ်ဟာ...မြင်ရတော့ ပိုဆိုးလာတယ်"

မအေးစိတ် မကောင်းနိုင်ပါ။ ပြောတုန်းက တစ်ခါထဲ လိုးမည်ဆိုပေမယ့် နှစ်ခါလိုးရင်လဲ ခံလိုက်မည် ဟုလျေှာ့ပေါ့တွေး ပေးလိုက်သည်။

" ကဲ..လာ..လိုးရအောင်...နင်သိပ်ထန်နေရင် ငါမြင်းစီးပေးမယ်...ဖြစ်မလား.."

" ငါ ဆောင့်လိုးချင်တယ်ဟာ..နေပေ့စေတော့"

မအေး အင်္ကျီကြယ်သီးတေ ွဖြုတ်ပြီး ဟင်းလင်းဖွင့် ထမီလှန်ဒူးထောင်ပြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ကားထားပေးလိုက်သည်။ စောက်မွေးရိတ်ထားခါစ,မို့ စောက်ပတ် ဝင်းဝင်းကြီးက နခမ်းသားတွေ ဖွင့်ပြီး လီးကို မျှော်နေသည်။

ကိုကြီးပေါင်ကြားမှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဒူးနှင့်တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ သူ့ခါးကို မအေး ခြေထောက်တွေဖြင့် ခွပြီးဆွဲယူလိုက်သည်။ ကိုကြီးကလီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ မအေးစောက်ခေါင်းမှာ တေ့ပြီးမှ နို့အုံကြီးတွေကို အခြေကစုံကိုင်ဆွဲပြီး ဆောင့်သွင်းသည်။ မအေး၏ ခြေထောက်ဆွဲအားနဲ့ ကိုကြီးဆောင့်အားတို့အချိန်ကိုက်ကွက်တိ ဖြစ်ပြီး လီးကြီးက ရှောကနဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ဝင်‌သွားသည်။ ချောင်ချောင်ချိချိတော့ မဟုတ်ပါ။ စေးစေးပိုင်ပိုင်မို့ ထိထိမိမိ လိုး၍ ကောင်းပါသည်။

မအေးက လီးဝင်ပြီဆိုလျင် ထိန်းထားနိုင်သည့် စွမ်းအား မရှိ။ စိတ်လွှတ်ပြီး အားရပါးရ အလိုးခံတတ်သူဖြစ်သည်။ ကိုကြီးကလည်း အိမ်ထောင်သည် လိုးနေကျဖြစ်၍ အထာတော် နပ်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်အစ်မ ကိုယ်လိုးနေရတာက ဘယ်အရသာနှင့်မှ မတူ။ ဘယ်မိန်းမနှင့်မှ မတူ။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး အသေဆောင့်လိုးတော့ နာရီဝက်ခန့်ပဲ လိုးပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ မအေးကလည်း အခြေအနေကို ကြိုသိနေပြီးဖြစ်၍ စ,လိုးကတည်းက ကိုကြီးနှင့်အမီပြီးဖို့ ကြမ်းနှင့်နေပြီး ဖြစ်သည်။ ကိုကြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ချိန်မှာ သူလည်းတစ်ချီပြီးသည်နှင့် ကွက်တိ။ မောင်နှစ်မနှစ်‌ယောက် ခဏမျှ တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိကြသည်။

.................................................................................

" နင် ထပ်လိုးဦးမလား ကိုကြီး..".

" ခ်ခ်...နင်ခံချင်နေတာ မဟုတ်လား..နင် မဝ,ဘူး မဟုတ်လား..နင့်အကြောင်း ငါသိတယ်"

" မဟုတ်ဘူးဟဲ့...နင့်ကို သနားလို့...".

" ရပြီ...ငါအလွမ်းပြေသွားပြီ...အချိန်လဲ သိပ်မရပါဘူး...အမေနဲ့ စကားပြောတာ များသွားတယ်.."

" သဘော...အဲဆိုလဲ ထ,တော့...".

ကိုကြီး ခဏလေးပဲ ထိုင်ပြီး ပြန်သွားပါသည်။ အဖေ ဆင်းလာတော့ ကိုကြီးပြန်သွားပြီ။ အဖေ့ အတွက် ရည်စူးပြီး အိမ်သာထဲ ဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ပြောင်အာင် ဆေးလိုက်သည်။ အဖေက ဘာဂျာမှုတ်ချင် မှုတ်ပေးတတ်သည်။ အိမ်သာကပြန်ထွက်လာတော့ အမေ အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာသည်။ ပြင်ထားဆင်ထားသည်မှာ အသက်လေးဆယ့်လေးနှစ်လို့ ဘယ်သူမှ မယုံနိုင်။

ဆံနွယ်ကို ကျောလည်မှာ ဖြန့်ချထားပြီး ရင်စေ့လက်စက မြနိမာအင်္ကျီ...အဝါခြောက်ရောင် ပြောင်ထမီတို့ဝတ်ဆင်ထားပြီး..နို့အုံမှာ မို့မို့တက်နေသည်။ ဖင်ကားကားကြီးက တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အထယ်ဆုံး..။ ဖုတာတော့ မအေးတို့လောက် မဖုတော့ပါ။ ဝမ်းပျဉ်းသားလေးတော့ နဲနဲယောင်ယောင် ရှိပါသည်။ လက်မောင်းလက်ပြင်တွေက ပြည့်ဖြိုးထယ်ဝါသည်။ လေးဆယ်ကိုကျော်တယ်လို့ ခန့်မှန်းနိုင်စရာ အားနည်းချက် မရှိ။

သားသမီးလေးယောက် မွေးထားြပီးပေမယ့် အသားအရည်က တင်းအိနေသည်။ ကြည့်ရတာ..အမေ အိမ်ခြံပွဲစား အလုပ်ကိုပန်းပြပြီး သွားကုန်းတော့မည်..။ အမေလည်း လစ်လျင်လစ်သလို ကုန်းပေးတတ်သည်။ထင်သည့် အတိုင်းပါပဲ...တစ်အောင့်နေတော့..လူရည်သန့်တစ်ယောက် ကားဖြင့် လာတော့ တက်လိုက်သွားတာတွေ့ရသည်။

အမေ စီးသွားသည့် ကားကလေး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားတော့ အဖေ့ခါးကို ဖက်ပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွင်းပစ်လိုက်သည်။ ကိုကြီးနှင့် မဝ,သမျှ အဖေ့ကို အားရပါးရကေွျးတော့မည်။ အဖေက စိတ်ချရတာထက်ပိုလိုးသေးသည်။ ကိုယ်က ခါးကို ဖက်ရုံပဲရှိသေး...အဖေက နို့အုံကြီးကို စပါယ်ရှယ် နယ်နေပြီ။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေတော့ မဖြုတ်ပါ။ အဖေက နို့ကိုင်လျင် အင်္ကျီလေးနဲ့မှ ပိုပြီး ဖီလင်တက်..လီးတောင် မြန်သည်။

ဘော်လီတို့ဘရာ တို့တော့ မကြိုက်။ အစ,ပါးပါးလေးတွေ ဝတ်ထားပေးလျင် လီးချက်ချင်းတောင်သည်။ ခုလဲ...အဖေ့လီးက ပုဆိုးကို ဖောက်ထွက်တော့မည့်အလား..တောင်မတ်နေသည်မှာ ချက်ချင်းကုန်းပစ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ စောက်ရည်တောင် တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်သည်။

" ခ်ခ်....လီးကြီးကလဲ...ခ်ခ်"

" ဘာဖြစ်လဲ.."

" အလိုးခံချင်စရာကြီး...လို့..ခ်ခ်..."

" သိပ်ခံချင်နေတယ်ပေါ့...."

" အင်း...ခံချင်တယ်...ကြာကြာလိုးပေး...".

" ဘယ်လောက် ကြာကြာလဲ..."

" အနည်းဆုံး တစ်နာရီလိုး...ခ်ခ်...ရလား.."

" ကျော်ရင်ကော.."

" ဖင်ပါ ခံပစ်လိုက်မယ်..ခ်ခ်...လိုးမလား.."

ဖြေစရာ မလိုပါ။ အဖေက လိုးရင်းနဲ့ သက်သေပြသွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ ဖင်ကိုသာ ဆီဆွတ်ထားဖို့ လိုပါလိမ့်မည်။ အဖေက ဘာဂျာမမှုတ်တော့ပါ။ ကုတင်ပေါ်မှာ မအေးကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်သည်။ အဖေ့ကိုလည်း မအေးချွတ်ပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်တော့ သံချောင်းထက် မာနေပြီ။ လက်သည်းတောင် ထိုး၍ မပေါက်တော့။ သွေးကြောတွေ ထောင်တက်နေပြီး ဖုထစ်နေသလိုလို။ ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ကားပွင့်နေပြီး မာတစ်နေသည်။ လီးကိုင်ကြည့်ရုံနှင့် စောက်ပတ်တော့ ကောင်းကောင်းကြီး အထောင်းခံရတော့မည် ဆိုတာ ခံစားရနိုင်သည်။

ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်နေသည့် မအေးကို အလိုက်မသိရန်ကော..ဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် အဖေ ကြည့်လိုက်တော့မှ လျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်ပြီး ပက်လက်လန်ချ...ကုတင်ဘေးပေါင်တန်းကို လက်နှစ်ဖက်က ဆုပ်ဆွဲ...ဒူးနှစ်လုံးအပေါ်ဆွဲတင်ပြီး စောက်ပတ်ကို ဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါင်တန်းကို မဆွဲ ထားလျင်မလွယ်ပါ။ တစ်ချက်..တစ်ချက်..တစ်ပေလောက် အပေါ်ဖက်ကို တိုးလွင့်သွားအောင် အဖေက ဆောင့်လိုးတတ်သည်။

ဆောင့်လိုး ခံရပေါင်းများပြီ။ ငယ်တုန်းကများ ကုတင် ဒီဖက်စောင်းက ဟိုဖက်စောင်း ရောက်အောင် ဆောင့်လိုးတာ ခံခဲ့ရဘူးသည်။ ပတ်ချာလည်နေအောင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ ခံခဲ့ရဘူးသည်။

အဖေက ကုတင်ပေါ် မတက်ပါ။ ကုတင်ဘေး..မအေး စောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီး တည့်တည့်မှာရပ်ပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဒးစ်ဖူးကြီးဖြင့် မအေးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် အစုန်အဆန်လျေှာထိုး ပွတ်သည်။ စောက်စေ့ကို ဒစ်ဖျားဖြင့် ပွတ်ဖိသည်။ စောက်ခေါင်းကို ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျားဖြင့် ဇွိကနဲ ဇွိကနဲ မွှေထိုးဆော့သည်။ ဆယ်မိနစ်တော့ ကြာပါလိမ့်မည်..။ စောက်ပတ်ထဲ ရွလာလွန်းလို့ မအေး မအောင့်နိုင်..။ မြန်မြန် လိုးပေးရန် တောင်းဆိုရသည်။

" ဒီလို ဆော့ပေးရင်း တစ်နာရီကျော်သွားရင် ဖင်မခံဘူးနော်"

ဒီတော့မှ...ဒုတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတော့သည်။ လက်တွေက နို့အုံကြီးတွေကို အခြေအရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်အိအိထိုးထဲ့သည်။ လီးကြီးက တစ်မြေ့မြေ့နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးဖောက်ဝင်လာတော့ မအေး မျက်လုံးကလေးများပြူးလို့ ဖင်ကိုရှုံ့ပြီး ညှစ်ဆွဲထားသည်။ ဆက်ခါဆက်ခါ ညှစ်သည်။ စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဖင်ပေါက်လေးက ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် ဖြစ်နေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆုံးအောင် ဝင်သွားတော့မှ မအေး သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။

အဖေက စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးကို စိမ်ပေးထား၍ မအေး တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ညှစ်ဆွဲသည်။ တင်းမာတောင်နေသော လီးကြီးက ညှစ်ယူလို့ ကောင်းလှသည်။ ပူနွေးနွေး..မာတောင်တောင်ကြီးက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့အူယားစရာ ကောင်းလှသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အားပြုပြီး ဖင်ကို ကော်တင်ပစ်တော့ လီးကြီးက သားအိမ်ပေါက်ထဲ ပိုတိုးဝင်လာ သလိုလို..။ အဖေက အလိုက်သိသည်။ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ပြန်ပြန်သွင်းပေးသည်။ စောက်ရည်လိုက်လာ၍ ရှောကနဲ...ရှောကနဲ ဝင်သည်။ ရှောကနဲ..ရှောကနဲထွက်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ..။

နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့ သပ်ပြီး မှိန်းခံနေမိသည်။ အဖေက တငြိမ့်ငြိမ့် လိုးပေးနေသည်မှာ အကြာကြီး။ နို့ကြီးတွေလည်း ဖွတ်ဖွတ်ကျေတော့မည်။ ဆယ်မိနစ်ကျော်ကျော်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ လီးတန်ကြီးကိုစောက်ပတ်နှင့် ဒစ်ကြီးချိတ်မိသည်အထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိ ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဒစ်ကြီး ထစ်ကနဲ..ထစ်ကနဲ အရိုးဆုံကြွက်သားတွေနှင့် တိုက်တိုက်လိုးတော့ ကောင်းလွန်းလို အော်ခံနေရသည်။

" အာ့..အဖေ..ကောင်းလိုက်ထာ..ကောင်းလိုက်ထာ...လိုးအဖေ..လိုး...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ကောင်းတယ်အဖေရေ့...လိုးသာလိုး...လိုးသာလိုး "

ဖင်ကြီး ကော့ကော့ တင်ပေးပြီး လီးတန်ကြီးကို စုပ်ဆွဲတော့ အဖေက လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်နှင့် လွတ်သွားအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ ပြင်းပြင်းကြီး ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ လက်က ကုတင်ဘောင်ကို လွှတ်မိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူ့ဆောင့်လိုးချက်ကြောင့် အပေါ်ဖက်ကို ရွေ့သွားပြီး အလိုးခံရတာ လီးအဆုံးမဝင်တော့..။ လီးအဆုံးလိုးပြီး သားအိမ်ထဲထိ ထိုးဖောက်တာ ခံချင်သည်။ ဒီတော့ ကုတင်ပေါင်ကို လက်လွတ်မခံပဲ အားပြုဆွဲပြီး ပြန်ပြန်ကော့လိုးပေးရသည်။

အောင်မယ်လေး...အဖေက ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်တည်းမတ်တပ်ထားကာ အားပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးပြန်သည်။ ဆောင့်အားပြင်းလွန်းတော့ ဖင်ဆုံကြီးနှင့် အဖေ့ပေါင်ရင်းတို့လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်ကြပြီး အသံတွေ အကျယ်ကြီး ထွက်သည်။ မအေး အံကြိတ်ခံသည်။ မခံနိုင်အောင် ကောင်းလွန်းရင် အော်ပြီးခံပစ်သည်။

တော်တော် ရက်စက်တဲ့ အဖေ...ဘယ်ညောင်းတော့ ညာပြောင်းလိုးသည်။ ခြေထောက်တွေ ဘယ်ဖက်တင်လိုက်..ညာဖက်တက်လိုက်..ခြေစုံရပ်လိုက်..အမျိုးမျိုးပြောင်းလိုးသည်။ လိုးချက်..ဆောင့်ချက်တိုင်းသည်းအူခိုက် စောက်ပတ်ပြဲအောင် ကောင်းသည်။ ဘယ်နှစ်ခါဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးခဲ့သလဲ မမှတ်မိနိုင်တော့..။ ကောင်းတဲ့ အရသာကိုပဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ မူးမူးမေ့မေ့ ခံစားပစ်သည်။

လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင် လိုးပြီးမှ.မအေး ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး နို့တွေကိုက်လွှတ်ကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားပြုဆွဲသည်။ အဲဒီတော့မှ ကုတင်ပေါင်ကို လက်က လွှတ်ရဲပြီး အဖေ့ လက်ဖျံတွေကို ပြန်အားယူဆွဲထားရသည်။ အဖေ အပြီးလိုးပါတော့မည်..။ အသင့်ပြင်ပြီး ဖင်ကော့ညှစ်ပေးလိုက်တော့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါလေရော..။ နောက်တော့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပြီး သူ့လီးသွားလေရာလိုက်ကပ်ပေးထားလို့ ဆွဲမထုတ်တော့ပဲ ကပ်ညှောင့်လိုးသည်။

စောက်ပတ်ထဲ လီးအပြည့်။ ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ထဲ အချက်မှန်မှန် ထိုးဝင်သည်။ မအေးလည်း အံကြိတ်ပြီးလိုက်ကပ်ထားတော့ လူပါမြှောက်လိုက်နေသည်။ လည်ချောင်းသံတွေ.မာန်တင်းသံတွေ ဆူညံနေပြီး ဆယ့်လေးငါးချက် ဆက်တိုက်ညှောင့်ခါ အဖေ့လီးထဲက လီးရည်တွေ ဗျန်းကနဲ ဗျန်းကနဲ သားအိမ်ထဲ အထိ ပန်းထုတ်တော့ မအေးလည်း စစ်စစ်စစ်စစ်နဲ့ ကော့ထိုးပြီး အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရသည်။

အကြာကြီး ပွေ့ထားပြီးမှ အဖေက မအေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ကုတင်ပေါ်ပြန်ချပေးသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ မအေးက ပက်လက်...အဖေက မှောက်လျက်....ပက်လက်မှောက်ခုံ မှေးနေမိကြသည်။

" ငါးချီရှိသွားပြီ..ယောင်္ကျား "

" တစ်ချီတော့ ရှော့လိုက်ကွာ...လေးချီပဲလုပ်"

" ဖင်လိုး ခံရဦးမယ်လေ..တစ်ချီ.."

" ဟီး...မေ့လို့..မေ့လို့....လာထား.."

" နေဝင်တော့မယ်...ကိုမြသန်း ပြန်လာခါနီးပြီ အဖေရဲ့...ဖင်လိုးရင်လဲ ကြာဦးမှာ..ညမှလိုးနော်..."

" ခ်ခ်..ဒါဆို...လီးစုပ်.."

" သိပ်စုပ်တာပေါ့...သိပ်စုပ်တာပေါ့..."

တော်ပါသေးသည်..။ အဖေ အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားပြီး မရှေးမနှောင်း သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ကို မောင်လေးက မောင်းပြီး ကိုမြသန်း ပြန်လာသည်။  အရက်တွေ ခေါင်းမထောင်နိုင်အောင် သောက်ထားပြီး ဆိုင်ကယ် မနင်းနိုင်လောက်အောင် မူးနေ၍ မောင်လေးက လိုက်ပို့ရသည်။ ဒီမှာက စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးရည်စောက်ရည်တွေ အပြည့်..။ တပွက်ပွက်ထွက်ကျနေသည်။ ကိုမြသန်းကို ကုတင်ပေါ် တွဲတင်ပေးပြီးတော့မောင်လေးက မအေးကို ခါးဖက်ပြီး မေးသည်။

" မကြီး...နင်ကိုကြီးနဲ့ မှာလိုက်တယ်ဆို...ဘာရှိလို့လဲ..."

ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပြီ..ဒီအမွှာ..။ ကိုကြီး တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီ...ခုမှအဖေနဲ့ လိုးပြီးခါစ ။

" ငါ မမှာပါဘူးဟယ်...နင်ကလဲ.."

" ဟင်း...နင်မညာနဲ့...နင်မမှာလဲ အခုငါရောက်လာ ပြီ....ကျွေးတော့.."

" ဘာကျွေးရမှာလဲဟဲ့..နင်ဘာစားမလဲ.."

" စောက်ဖုတ်ဟေ့...စောက်ဖုတ်...နင့်စောက်ဖုတ်ကြီး စားမလို့..."

" ခ်ခ်...ငါလိုးမ ကိုကြီး....ငါ့ကို ချောက်တွန်းတာအေးလေ...ကိုမြသန်းလဲ မူးနေပြီ...နင်ဒေါ့ဂီပဲဆွဲ.."

" ကုန်းဟာ..."

" ဘွတ်..ဘွတ်...ဖူး...ဘူ...ဘွတ်..ဖူး...ဘူ..ဘလစ်.."

.............................................................................

ကိုလေး နာရီဝက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆွဲသွားသည်။ ကိုလေးလီးက ကိုကြီးနှင့် သိပ်မကွာပါ။ မအေး..လင်ရှေ့ထားပြီး ဖင်ကုန်းခံနေရသဖြင့် ဖီလင်အပြတ်တက်ပြီး ကောင်းသွားသည်။ ကိုမြသန်းကတော့တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်။ ရေမိုးချိုးပြီးနားနေစဉ် အမေ ပြန်ရောက်လာသည်..။ အသွားတုန်းက ကားကလေးနှင့်ပါပဲ။ ကားပေါ်က ဆင်းလာတော့လည်း ခပ်မော့မော့ပါ။ ကြည့်ရတာ တစ်လက်တည်း ဆွဲဟန်တူသည်။

" အဆင်ပြေခဲ့လား မိန်းမ...နောက်ကျလားလို့"

" တစ်ကွက်တော့ပြေတယ်....သုံးပုံးလောက် တော့ စားလိုက်ရတယ် ကို.."

ငွေသုံ့းသိန်းလက်ဆွဲအိတ်ထဲက ထုတ်ပေးတော့ ဖေက တစ်ရှုံ့ရှုုံ့နမ်းပြီး.

" တော်တယ်..ငါ့မိန်းမ...ထမင်းတစ်ခါတည်းစား အားလုံး စောင့်နေတာ.."

" စားလာခဲ့ပြီ ကို..ရဲ့...ညမှကိုယ်ခွန့်ကျွေး အဝ,စားမယ်..ခ်ခ်.."

" မေမေ...အဖေကမေ့ကို အစားပိတ်ပါ ကျွေးမလို့တဲ့..ခ်ခ်.."

" ငှက်ပျောသီးလား..ခ်ခ်....စားရမှာပေါ့ သမီးရယ်...သမီးအဖေ ငှက်ပျောသီးက အမေ ညတိုင်းစား..ညတိုင်းဆိမ့်..ခ်ခ်...လျှာရည်တောင် တစ်စက်စက် ထွက်တယ်..ခုတောင် ထွက်ချင်ချင်...ကို..ရေ ထမင်းမြန်မြန်စားပြီး..တစ်"

" တစ်မယ် မိန်းမရေ...စောင့်နေ.."

အမေကလည်း လူကိတ်သလောက် အလွန်ထန်တာ မအေးတို့ အသိ။ ငယ်ကတည်းက မမြင်ချင်မှ အဆုံး။ စောက်ဖုတ်ကြီး ကလည်း အကြီးစား.ဟဲဗီး.။ ဖင်ကြီးသလောက် စောက်ဖုတ်ကြီးသည်။ စောက်မွှေးအမြဲရိတ်လေ့ရှိပြီး..စောက်စေ့ ထိပ်ဖူးက ပြူးထွက်နေသည်။ စောက်ခေါင်းကျယ်..မကျယ်တော့ မသိ။ သားသမီးတွေရှေ့လည်း မရှောင်ပါ..အဖေလိုးလျင်ဘယ်နေရာ..ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံသည်။

မအေးတို့ တွေ့ရသလောက် တစ်ခါမှငြင်းသံ မကြားဘူးခဲ့။ စိတ်ဆိုးလဲ ခံသည်။ ဒေါသထွက်နေလဲ ခံသည်။လီးနဲ့သာ ချော့ အကုန်ပျော့သည်။ မအေးက အမေ့ အကျင့်တွေ အကုန်ရသည့်အပြင် ကျော်တက်ပြီး အဖေ့ အလိုးပါ ခံပစ်သည်...မောင်တွေနှင့်ပါ လိုးပစ်သည်။

ထွေးထွေးလေးလည်း သိပ်မထင်ပါ။ အဖေနှင့်နေပုံ..ထိုင်ပုံ..ကြည့်ပုံ..ပြုစုပုံတွေက နဲနဲ ပိုနေသလို။ စိတ်ထင်လို့လားတော့ မသိ...။ နို့တွေ ကားထွက်လာတယ် ထင်နေသည်။ ကျောင်းဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏ်လေးနဲ့ထိန်းထားပေမယ့်..ညီအစ်မချင်းတော့ သိသည်။ အဖေနဲ့ လိုးပြီးလောက်ပြီ။

အဖေ့ကို အစ်ကြည့်တော့ ယောင်ချာချာတွေ လျောက်ဖြေသည်။ ကောင်းပါတယ်လေ..သူလဲ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ပြီပဲ...စောက်ပတ် ရွရှာပေမပေါ့...။ အပြင်မှာလိုက်ကျွေးနေတာနဲ့စာရင် အဖေ့ကို ကျွေးလိုက်တာက ဘယ်သူမှ မသိသာ။ လင်ယူခါမှ ယူရော့...။

ထမင်းစားပြီးတော့ အဖေအပေါ်ထပ် တက်သွားသည်။

" ထွေးထွေး..မကြီးတို့ လိုက်ချောင်းကြည့်ကြမလား..အဖေနဲ့အမေတော့ လိုးနေပြီ ထင်တယ်"

" အိုး...မကြီးကလဲ..ထွေး နေ့တိုင်းမြင်နေရတာ ရိုးနေပြီ...မကြီးကြည့်ချင် မကြီးဟာ မကြီးသွားကြည့် "

" ထွေးရှေ့တောင် မရှောင်ဘူးလား.."

" ခ်ခ်...ဘယ်တုန်းက ရှောင်ဖူးလို့လဲ...အမေ့ အကြောင်းလဲ မကြီးသိသားနဲ့.."

" ထွေးထွေး ကြည့်ရင်း စိတ်မလာဘူးလား "

" ခ်ခ်...မကြီးရယ်...သွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ဆိုမှတော့...လာတာပေါ့...ကလေးလဲ မဟုတ်"

" ထွေး..အလိုးခံဖူးပြီးပြီလား..."

" ခ်ခ်...အင်တာနက်ခေတ်လေ..မကြီးရဲ့..ပြီးပြီပေါ့...ကြာတောင်ကြာပြီ.."

" အင်...မကြီးကိုလဲ မပြောပြဘူး..ဘယ်သူနဲ့လဲ ထွေးရည်းစားက ဘယ်မှာနေလဲ..."

" ခ်ခ်...မှန်းကြည့်...ထွေး အတိတ်စိမ်းပေးမယ်..နေ့တိုင်း အလိုးခံနေတာ..ခ်ခ်.."

" မမှန်းတတ်ဘူးကွာ...နေ့တိုင်းဆိုတော့..ထွေး ကျောင်းကလား...ကျောင်းသားလား.ဆရာလား "

" ခ်ခ်....သူတို့ဆိုကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ဘယ်လိုလုပ် လိုးလို့ရပါ့မလဲ...ခ်ခ်..မကြီးကလဲ ဝေးနေပြန်ပါပြီ.."

" ဘယ်သူလဲကွာ...ပြောပြ "

" ခ်ခ်..လိုက်မပြောနဲ့နော်...ခ်ခ်..အဖေ.အဖေ..ခ်ခ်...အဖေက နေ့တိုင်း ထွေးကို လိုးနေတာ..ခ်ခ်"

" အဲ...ကောင်းရော..."

" ကြာလှပြီ...စောက်ပတ်တောင် ဗွက်ပေါက်နေပြီ...ခ်ခ်...အမေ တစ်လှည့်..ထွေးတစ်လှည့်ပဲ..တစ်ခါတစ်လေ သရီးဆမ်းတောင် ဆွဲလိုက်သေး ခ်ခ်..မကြီးဝင်ဆွဲပါလား.ခ်ခ်..."

" တကယ်ကြီးလား..."

" တကယ်ပါဆို...မယုံရင် အမေ့ကို မယောင်မလည် မေးကြည့်..ဒါမှမဟုတ် ညကျ မကြီးလာတက်ချောင်းကြည့်....ထွေးတံခါးဖွင့် လိုးပြမယ်..ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေး..ယုံပါပြီ စောက်ပတ်ပြဲမရယ်..ထွေး အလိုးခံလာတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ..."

" အလုပ်မဝင်ခင်ကဆိုတော့...နှစ်နှစ်တော့ ရှိပြီပေါ့..ခ်ခ်...နေ့တိုင်းလိုးနေတာ ..ရာသီလာတဲ့ နေ့ပဲ လွတ်တယ်...အမေနဲ့ အတူတူပဲ..ခ်ခ်..မမ တို့အကြောင်းလဲ ထွေးသိတယ်..အမေလဲ သိတယ်.ဟီး"

" တစ်ည ဘယ်နှစ်ချီလောက် လိုးပေးလဲ အဖေ သိပ်မလိုးနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်.."

" ခ်ခ်...အမေ့ကို နှစ်ချီ...ထွေးကို နှစ်ချီ...သာတူညီမျှပဲ...ထွေးကတော့ တစ်ညတစ်ည ငါးချီ.ခြောက်ချီလောက်ပြီးတယ်..ခ်ခ်...အမေလဲ တူတူပဲတဲ့ ခ်ခ်"

" အောင်မယ်လေးနော်...ဒီလိုမှန်းသိရင် ငါလင် မယူပါဘူး..ခ်ခ်.."

" ထွေးလဲ လင်မယူတော့ဘူး...အဖေနဲ့ပဲ လိုးနေတာက စိတ်ချမ်းသာတယ်..အန္တရာယ် ကင်းတယ်..အမေလဲ ကျေနပ်တယ်..ခ်ခ်.."

..............................................................

စောက်ရည်တွေ အရွှဲသားနှင့် မအေး အိပ်ယာထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုးနာရီကျော်..ဆယ်နာရီ ထိုးတော့မည်။ ကိုမြသန်းက မူးပြီး အိပ်ပျော်ဆ ဲ..။ စိတ်ပျက်ပျက်နှင့် အိပ်လို့ရအောင် ကျိူးစားကြည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာ ထွေးထွေး ပြောတာတွေပဲ ကြားယောင်နေပြီး ဒီချိန်ဆို ဘာလုပ်နေပြီ...ဘယ်လို လိုးနေပြီနဲ့ ခန့်မှန်း တွေးရင်းမျက်စေ့ကြောင်နေသည်။

အဲ...ညသန်းခေါင်နီးမှ ကိုယ်တော်က နဲနဲလှုပ်လာသည်။ ဘယ်ရမလဲ မအေး သူ့လီးကြီးဆွဲပြီး ဖွဖွလေးဂွင်းတိုက်ပေးတော့...အိပ်ပျော်ရင်း လီးတောင်လာသည်။ မတတ်နိုင်...သူ့ပုဆိုးလှန်ပြီး ခွထိုင်ပစ်လိုက်သည်။ ထမီကတော့ အစောကြီးက ချွတ်ထားပြီးသားပါ။ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့၍ တစ်အိအိ ထိုင်ချပေးလိုက်တော့..ဒစ်ပူပူနွေးနွေးကြီး ထိုးဝင်လာတာကို အရသာ ခံနေမိသည်။

ရုတ်တရက် ကိုမြသန်း နိုးလာတော့..ကြောင်အမ်းအမ်း...။ ဘယ်ရောက်လို့ ရောက်နေမှန်း သူမသိ။ ဒါပေမယ့် အချေအနေကို ချက်ချင်းပဲ သိသွားပါသည်။ သူသိတော့..သူ့လီးကြီးက မအေး စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီး မအေးက အားရပါးရ ပွတ်လိုးနေပြီ။ လီးဒစ်ဖူးဖျားက သားအိမ်၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကိုအဆက်မပြတ် ခံစားနေရပြီမို့ ကော့ကော့လိုးပေးလိုက်သည်။

ဒီတော့မှ မအေးက ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို မြောက်ခါမြောက်ခါ ဆောင့်လိုးတာ ခံလိုက်ရသည်။အချကိတစ်ရာလည်း မရပ်..နှစ်ရာလည်း မရပ်...။ ကြာတော့ ဘောအောင့်သလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေရာမှ မအေးကို ဖက်ပြီး ကိုယ်တစ်ပါတ် လှိမ့်လိုက်ကာ မှောက်လျက်ပဲ လက်ထောက်ဒူးထောက် အသေဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးမှ မအေးကော့ပြီးငြမ်ခံသည်။

တစ်နာရီ ပိုပိုလောက် လိုးပေးပြီး..မအေး ခြေတွေ လက်တွေ ကွေးကောက် တွန့်လိမ်လာမှ လီးရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ သက်ပြင်းမောကြီး ချပြီး မအေး အပေါ်မှာပဲ မှောက်လျက် အိပ်နေမိသည်။ ကြာတော့ မအေးက...လေးတာ.ဖယ်ပါဦး..ဟု ပြောသဖြင့် နံဘေးကို လှိမ့်ဆင်းပြီး ဖက်လျက် အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။မအေးလည်း ခုမှသက်ပြင်းချပြီး အိပ်ပျော်နိုင်တော့သည်။

မနက် လေးနာရီ နီးနီးလောက် အဖေ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး လက်တို့ခေါ်သည်။ ထွေးထွေး ကိစ္စ အစာမကြေသဖြင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး စောက်ပတ် ပုတ်ပြလိုက်သည်။ အဖေက ဘယ်လိုသဘောပေါက်သည် မသိ။ စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အုပ်ပြီး လာစမ်းသည်။ မအေး စိတ်က စောက်ဖုတ်ကို ထိလျင်မခံနိုင်...ရွပိုးထိုးလာသည်။ ဒါနဲ့ပဲ ခေါ်ရာလိုက်ခဲ့တော့ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ထောင်းလမောင်း ကျေအောင် အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ဖင်ခံတာက..အခုမှ ခံတာ မဟုတ်..ခံလာခဲ့တာ ကြာပြီ။ တံတွေးဆွတ်လိုးရုံနဲ့ ဝင်အောင် ခံပေးတတ်နေပြီ..။ ဖင်ခံရင်း ဖင်ကြောကြွက်သားတွေက တအားညှစ်ပေးနေတော့ စောက်ရေ အရမ်းထွက်ပြီး ခဏခဏပြီးသည်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ထဲဝင်နေပေမယ့် စအိုပေါက်ဝ,မှာ တစ်ပြီး ကောင်းနေသည်။

ကောင်းလေ ညှစ်လေ..အဖေက ဆောင့်လေ.. စိတ်ကောက်တာတွေ ပြေသွားပြီး ကော့လိုက် ကုန်းလိုက်ဖင် ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက် စောက်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်နှင့် မနက်ရောင်နီလင်းမှ မီးဖိုခန်းထဲကပြန်ထွက်နိုင်တော့သည်။ ပြန် မအိပ်တော့ပါ။ ဘယ်အချိန်.ဘယ်သူ လာလိုးမလဲ..ဟု တွေးရင်းမျှော်ရင်း ရေချိုးပစ်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ ထွေးထွေးအသံ အရင်ကြားရသည်။

" ဖေရယ်...စောက်ပတ်ကြီး ထူပူနေပြီ..မေ့ကို တစ်လှည့် သွားလိုးပေးဦး...အာ့..ဖေ..အာ့..အာ့..ဆောင့်တော့ ဖေရယ်...အားရအောင် ဆောင့်..အာ့..အာ့...အင့်...လီးကြီးကလဲ မာခဲနေတာပဲ..အာ့..အာ့..ဆောင့်ဖေ..ဆောင့်..ပီးတော့မယ် ဖေ..ဆောင့်..ပီးပီဖေ..ထွေးပီးပီ...အာ့..အင့်အင့်အင့်..အင့်.."

မအေး ထမီရင်လျှားကြီးဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ထွေးထွေးနှင့်အဖေ ကုတင်အောက်မှာ လိုးနေကြပြီး အမေက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ သုံးယောက်လုံး အဝတ်မရှိကြ၊ တုံးလုံးတွေ ။ အမေက မအေးကိုကြည့်ပြီး...

" ယောင်္ကျားရေ...ဒို့ဖက်က စစ်ကူလာပြီ..လီးကျိူးအောင်လိုးဖို့ ပြင်တော့.."

အဖေက မအေးကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ် ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီး ငေးကြည့်နေသည်။ မအေး ထမီကို အမြန်ချွတ်..အမေ့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အဖေ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲ၍ ဟောင်းဘောင်း ပွင့်နေသည့် ပါးစပ်ထဲ စောက်ပတ်ကြီး ထည့်ပေးလိုက်သည်။ လေးငါးမိနစ်နေတော့ ကိုမြသန်းက အောက်ထပ်မှ အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ထမီကောက်စွပ်ပြီး ပြေးဆင်းခဲ့သည်။

မီးဖိုထဲ ရောက်တော့..မုန့်ဟင်းခါး..ကော်ဖီ..လဘက်ရည်..နံပြားထောပတ်သုပ် အားလုံး အဆင်သင့်..။ ကိုမြသန်းက ငွေတစ်သောင်းခွဲလှမ်းပေးသည်။

" မနေ့က အော်ဒါခ, နှစ်သောင်း...ဆီဖိုးနှုတ်..ဒါကျန်တယ်...အဖေတို့ ခေါ်ကွာ..စားကြရအောင်"

" ဒီနေ့..ဘာအစီအစဉ်ရှိသေးလဲ..."

" အင်း...ဒီနေ့ နေတော့သာတယ်..ဂိတ်ထိုးမလားလို့.."

" စောက်ပတ်ဂိတ် မထိုးတော့ဘူးလား "

" ညထိုးမယ်လေကွာ...တစ်ရက်တစ်ခါထိုးပေးတာ ကျေနပ်ရောပေါ့..."

အဖေနှင့်မယားများ လှေခါးက ဆင်းလာတာမြင်တော့ ကိုမြသန်း ပါးစပ်ပိတ်သွားသည်။ မအေးကလည်း ဘာမှ ပြောမနေတော့ပါ..။ မအေးက တပ်စိတ်တစ်စိတ်လောက် တက်လိုးပေးမှ စားလို့ဝင်ပြီး အိပ်လို့ပျော်ပါသည်။ ဒါကို သူက တစ်ရက်တစ်ခါ ဆိုတော့...အဖေရေ ကယ်ပါဦး လို့သာ အော်လိုက်ချင်တော့သည်။ အဖေသည်သာ..အားကိုးရာပါလား..။

အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။

မောင်ကျော်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။