Friday, August 4, 2017

ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး အပိုင်း ( ၂ )

ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး အပိုင်း ( ၂ )

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၇ )

“ အမေ...နာလို့လား.. ”

“ ကိစ္စမရှိဘူး.. ထပ်လုပ်ကြည့်.. ”

ဒီတစ်ခေါက် ကျနော့်လီးက နည်းနည်းပိုပြီး နက်နက်ဝင်သွားတယ်။ အမေ ထပ်အော်ပြန်ရော။

“ အိုးးး ကျွတ်ကျွတ်.. ”

အမေ အဲ့လိုဖြစ်နေတာကို ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ မသက်သာဘူး။ ဆက်လုပ်လို့ ကောင်းပါ့မလား ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေမိတယ်။ အခု အမေ့အဖုတ်က ကျနော်လီးကို ဒစ်လောက်ပဲ ငုံမိရုံ ရှိသေးတာ။ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကောင်းကောင်း ဝင်သွားဖို့ရာမှာ တော်တော်ခက်ခက်ခဲခဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။

ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ အမေက အဖေဆုံးပြီးကထဲက ယောက်ျားနဲ့မအိပ်တာ ညီလေးတစ်သက် နှစ်နှစ်နီးပါးလောက်ကြာပြီလားပဲ။ ဒီတော့ အမေ့ပစ္စည်းက ပြန်ကြုံ့ပြီး ကျဥ်းနေပြီလား မသိဘူး။ ကြည့်လေ ကျနော့်လီးထိပ်လေးဝင်ရုံနဲ့ အမေ့မှာ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်နေရတယ်။ ဒါမှမဟုတ် ကျနော်ကပဲ အဆင်ပြေအောင် မလုပ်တတ်တာလား။

“ အင့်..ကျွတ်ကျွတ်..ကိစ္စမရှိဘူး၊ ထပ်ကြိုးစားကြည့်..သား..တဆုံးဝင်သွားပြီးရင် သူ့ဖာသူ ကောင်းသွားလိမ့်မယ်..ဖြေးဖြေးချင်းအားထည့်ပြီးဖိသွင်းလိုက်.. ”

ကျနော်လဲ အမေပြောတဲ့ အတိုင်း အားထည့်ပြီး လီးကို နှဲ့နှဲ့သွင်းကြည့်တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲကို စပါးလုံးတစ်ထောက်ချင်း ၀င်သွားတဲ့ လီးက တော်တော်လေး ကြပ်ပြီးနာနေတာ။ ဒါတောင် အမေ့အဖုတ်ထဲက အချွဲရည်တွေ ထွက်နေတာနော်။

ကျနော့်မှာ ခါးကတောင့်၊ လီးကတောင့်နဲ့ အံကြိတ်ပြီး ဖိသွင်းနေတာ။ အမေ့ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးအတင်းစုံမှိတ်ပြီး မအော်မိအောင် ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့ ပိတ်ထားတယ်။ ကြပ်လွန်းလို့ သူလဲ နာမှာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ကြိုးစားထိုးရင်း လီးက တဝက်နီးပါး ဝင်သွားပြီ။ အမေ့ လက်တွေက အဖုတ်ဆီ ရောက်သွားပြန်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ တဘက်တချက် လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကူဖြဲပေးတယ်။ ကျနော် ဆက်ထိုးတော့ လီးက အမေ့ စောက်စောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ရစ်ချင်း တအိအိနဲ့ ဝင်သွားနေတယ်။

“ အမေ..သိပ်မလိုတော့ဘူးထင်တယ်၊ နဲနဲလေးကူပြီးထပ်ဖြဲပေးပါလား.. ”

အမေလည်း သူ့လက်နှစ်ဘက်စလုံး သုံးပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖြဲချပေးတော့တာပဲ။ ကျနော် အားနဲနဲ ပိုထည့်ပြီး ခါးကော့ထိုးချလိုက်တာမှာ အမေကလဲ ဖင်ကြွပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့ထိုးပေးလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်ထဲ ဆိုတော့..

“ အာ့..ရှစ်စ်.. ”

“ အီးးး ကျွတ်ကျွတ်..အင့်.. ”

ပလွတ်..ဖောက်

ကျနော်နဲ့ အမေတို့ရဲ့ အသံတွေ ပြိုင်တူထွက်လာပြီးတော့ ဆီးခုံချင်း ဖတ်ခနဲရိုက်မိတဲ့ အသံထွက်လာတယ်။ သိလဲ သိလိုက်တယ် အဖုတ်ထဲ လီးက တဆုံးဝင်သွားပြီ။ ကျနော်လဲ ဝမ်းသာသွားတယ်။ စက္ကန့် ၂၀လောက် ကပ်ထိုးထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်တယ်။

ပြီးမှ ဖင်ကို စကြွပြီး တချက်ချင်းလိုးတော့တာပဲ။ တဆုံးဝင်သွားပြီးတော့မှ ညှောင့်တော့လဲ အသားချင်းပွတ်ပြီး နာနေသေးတယ်။ ကျနော် နဲနဲလေး အရှိန်တင်ပြီး ညှောင့်ကြည့်တယ်။ တပြိပြိနဲ့ လိုးချက်လေးတွေ အရှိန်ရလာပေမယ့်..

“ အူးး..အူးးး အူးး..အိုးး အာ့ အိုးးး ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး.. ”

အမေက ဖြေးဖြေး လုပ်ခိုင်းရင်း ခဏကြာတော့...

“ တော်တော့..တော်တော့..ခဏရပ်လိုက်ဦး..၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဦး၊ အမေ့ ဟာက မချောသေးဘူး၊ သားလီးကလဲ ခြောက်နေတုန်းပဲ။ လုပ်ရတာ နာတယ်.. ”

အမေက အဲ့လိုပြောတော့ ကျနော်လဲ ဖြေးဖြေးချင်း လီးကို ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်ရတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ရက်ကနေ အခုကိုယ့်အဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ပိတ်အုပ်ထားပြီး မျက်နှာလေး ခပ်ရှုံ့ရှုံ့ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ကို ကြည့်နေမိတယ်။

ကျနော့် တသက်မှာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲလေ။ ကိုယ့်ဖာသာ ဂွင်းထု အာသာဖြေရုံက လွဲပြီး၊ မိန်းမလိုးတဲ့အတွေ့အကြုံ တခါမှ မရှိခဲ့ဖူးသေးဘဲ အောကား၊ အပြာကားတွေထဲမှာတော့ လိုးနေကြတာများ လွယ်လိုက်တာ။ ထင်ထားတာက လီးကအဖုတ်ထဲ အေးအေးဆေးဆေး သွင်းလိုက်ရုံပဲ အောင်းမေ့နေတာ။ ဒါပေမယ့်တကယ် လုပ်ကြည့်တော့မှ ခက်မှန်း သိရတော့တယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့လို့လားတော့ မသိဘူး။

ကျနော်လဲ ကိုယ့်လီးကိုယ် ပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း အခြေအနေကို နှမြောနေမိတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ရှေ့မှာ အဆင်သင့် ရှိရဲ့သားနဲ့။ သွင်းလဲသွင်းမိပြီး ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့၊ အမေ့ဘက်က အဆင်မပြေလို့ မခံနိုင်တာ ဆိုတော့အီလည်လည်ကြီး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ကျနော် အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရင်းက

“ အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.. ”

“ လီးကို စိုပြီး ချောလာအောင် အရင်လုပ်မှ ဖြစ်မှာ..၊ နို့မဟုတ်ရင် တအားနာတယ်.. ”

ပြောရင်းအမေက ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ချလိုက်တယ်။ စောစောကတုန်းကအတိုင်း လီးကိုလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးထိပ်အရေပြားကို ဆွဲချပြီး ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး ဒစ်ထိပ်ကို လျှာနဲ့ကုန်းရက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ဒစ်ပတ်ချာလည်တပတ် လိုက်ယက်ပေးတယ်။

“ အူးးးး စစ်စ်..ဟားး.. ”

ကျနော် တကိုယ်လုံး စစ်ခနဲတွန့်သွားပြီ ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်း ထလာတော့တာပဲ။ အမေက ပါးစပ်ဟပြီးကျနော့် လီးထိပ်ကို ကုန်းဟပ်ပြီး စုပ်ပေးတော့တယ်။

“ ပြွတ်..ပြွတ်..ကျွပ်..ကျွပ်.. ပလိ.. ”

လီးက အမေ့အာခေါင်ထဲကို တိုးဝင်သွားတိုင်း အမေ့ ခေါင်းက နိမ်ချည်မြင့်ချည်နဲ့ အားရပါးရ ပုလွေကိုင်နေတာ။ တလှည့်စီ ဖြည်းဖြည်းစုပ်လိုက်၊ ပြင်းပြင်းနဲ့ သွက်သွက်စုပ်လိုက်။ အမေက တဖြေးဖြေး အရှိန်တင်ပြီး စုပ်လာတော့ အမေ ခေါင်းတစ်ခါလှုပ်တိုင်း လီးက အမေ့အာခေါင်ထဲ ဝင်လိုက်ထွင်လိုက်နဲ့ပေါ့။ အရှိန်မြန်လာတာနဲ့အမျှ..၊ ကျနော့်မှာ ခါးကြီး ကော့ကော့ထိုးပြီး..

“ အိုးး..အိုးး..ရှီးးး..ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ.. ”

အမေက ငုံစုပ်နေရာကနေ တခါတလေ လီးထိပ်ဒစ်ကို ပတ်ချာလှည့်လျှာနဲ့ လိမ်းရက်ပေးလိုက်၊ လီးဒစ်ဖူးထိပ်က အပေါက်လေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးကလိလိုက် လုပ်နေသေးတာ။ တချက်တချက် လဥကိုပါ ဆွဲစုပ်ပြီယက်ပေးနေတော့ ကျနော်လဲ ကောက်ကွေးကော့ပျံ နေရတော့တယ်။

ကျနော်လဲ အမေ့ခေါင်းကို ဆံပင်ကနေ အတင်းဆွဲဆုပ်ပြီး ဖိထားမိတယ်။ ပြီးတော့ လီးမခြောက်ပဲ ရွှဲနေအောင်ဘယ်လို နည်းနဲ့လုပ်ရသလဲဆိုတာ အခုမှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ အမေ ငုံစုပ်ထားလို့ လီးတစ်ချောင်းလုံးလဲ အမေ့တံတွေးတွေနဲ့ စိုပြီး ချွဲနေပြီ။ အမေက လထစ်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်။ အာခေါင်ထဲ ပြန်သွင်းပြီး စုပ်လိုက် လုပ်နေတာကိုး။ လီးတစ်ချောင်းလုံး တံတွေးမြှုပ်တွေ ထနေပြီ။

နောက်ဆုံး နူးညံ့လှတဲ့ အမေ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ လျှာရဲ့အတွေ့ကြောင့် အရမ်းကောင်းပြီး လီးထဲက တစစ်စစ်နဲ့ဖြစ်လာပြီ။ လရည်က ထွက်ချင်ပြီလား မသိဘူး။ ဂွင်း အမြဲထုနေကျ အတွေ့အကြုံရှိတော့ ထွက်ဖို့ စိုင်းပြင်းနေပြီဆိုတာ သိတာပေါ့။ တော်ကြာ အရင်ထွက်သွားရင် အမေ့ စောက်ဖုတ်ထပ်မလိုးရမှာ စိုးတာနဲ့..။

“ အမေ..တော်တော့..တော်တော့၊ ခဏရပ်ဦး.. ”

အမေက လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပြီးတော့ သေချာကြည့်နေတယ်။

...............................................................................

အခန်း (၈)

သူ့ ပုလွေချက်ကြောင့် မာထန်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးက အရည်တရွှဲရွှဲ တံတွေးတွေနဲ့ ပေါ်လစ်တင်ထားသလိုပြောင်တောက်နေတယ်။

“ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ လုပ်ငန်း ပြန်စလို့ရလောက်ပြီ ထင်တာပဲ၊ နာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး.. ”

အမေက ပြောတော့၊ ကျနော်က ပြန်ပြီး

“ ရရောပေါ့...ဒီထက်ပိုလုပ်ရင် အရင်ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်.. ”

ကျနော် စိတ်ထဲမှာတော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးနဲ့ ပြန်ထိုးသွင်းရမှာကို ရွံ့တွန့်တွန့် ဖြစ်နေမိတယ်။ စောစောကလို သွင်းလို့ခက်ပြီး အမေ နာနေဦးမှာစိုးလို့။ ဆက်မလုပ်ပြန်ရင်လဲ နောက် ဒီအခွင့်အရေးမျိုးက ၂ခါ ရှိဦးမယ်လို့ မသေချာဘူး။

ဒီတော့ ပြန်မစခင် သေချာအောင်လို့ လမ်းချောအောင် အရင် ချဲ့မယ်စိတ်ကူးပြီး အမေ့ကို..

“ သားလဲ တလှည့် လုပ်စမ်းပါရစေလား.. ”

ပြောပြီးတော့ အမေ့ကို သာသာလေး ဖက်တွန်းပြီး လှဲချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ထမီကို ခါးအထိ ပြန်တွန်းတင်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ရဲရဲပဲ ဇတ်ခနဲ ပြန်ကိုင်လိုက်တယ်။၊ အမေက အထာသိစွာနဲ့ ပေါင်ကြီးထောင်ပြီး ကားပေးလိုက်ပြန်ရော။

ပင်တီကတော့ မချွတ်ရသေးပဲ ဝတ်ထားတုန်း။ အရင်တစ်ခေါက်အတိုင်း ပင်တီအနားသား ဘေးဆွဲဖယ်ပြီးလက်ခလယ်နဲ့ စောက်ဖုတ် ကွဲကြောင်းကြား ပွတ်ဆွဲရင်း ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အမေ့ခါးလေး တွန့်ခနဲ ဖြစ်ပြီးကော့တက်သွားတယ်။ အခုတခါမှာတော့ စောစောကလီးနဲ့ ထိုးထည့်တုန်းကထက် ပိုပြီးချွဲကျိစိုစွတ်တဲ့ အထိအတွေ့ကို လက်က တဆင့် ခံစားသိ သိလိုက်ပြီ။ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြားမှာ ဒီတခါတော့ ရွှဲအိနေအောင် စိုနေပါလား။

စောက်ရည်တွေက တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာနေတယ်။ ကျနော် လက်ခလယ်နဲ့ နှစ်ချက်သုံးချက်လောက် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ကစားပေးတော့ ရှောရှောရှူရှူပဲ။ ကျနော်လဲ တဆင့်တက်ပြီး လက်ညှိုးပါ ကူလိုက်တယ်။ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းပူးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထပ်နှိုက်တယ်။

အမေ့ စောက်ရည်တွေ ပြိုဆင်းကျလာပြန်ပြီ။ လက်နှစ်ချောင်းပူးလဲ စောက်ခေါင်းထဲ ချောချောမောမော ဝင်သွားတဲ့အပြင် ကျနော့် လက်ဖျားလေးတွေက စောက်ခေါင်းထဲ ကုတ် ကလိပေးနေလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးပေးနေလိုက်တယ်။

“ အူးး..အူးးး..အူးးး..ဟင်း..ကောင်းတယ်..အင့်.. ”

ပြိ..ပြိ..ပြိ..ကျိ..ကျိ..ကျိ..

ခပ်သွက်သွက် လက်အထုတ်အသွင်းနဲ့ စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ စောက်ခေါင်းနံရံ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ထွက်လာတဲ့အသံက စည်းချက်ညီညီ ထွက်နေတယ်။ ကျနော့် လက်ချောင်းတွေက အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲမှာ ပတ်မွှေနေပြီ။ ဘယ်ရစ်လှည့်လိုက်၊ ညာရစ်လှည့်လိုက်နဲ့၊ မွှေနေရင်း ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကလည်း တဖြေးဖြေး စီးပျစ်လာတယ်၊ အဖုတ်ထဲက လက်နှစ်ချောင်းလည်း ညောင်စေးလိုက်နေပြီ။

လက်တွေလဲ အဆုံးထိဝင်နေတဲ့ အပြင် ပတ်ထိုးမွှေနေတော့ အမေ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူကြီးတွေက မွှေချက်နဲ့ အတူ စုသွားလိုက် ဘေးကားထွက်သွားလိုက်နဲ မွှေတဲ့ လက်တွေရဲ့ လှုပ်ရှားချက်အတိုင်း လိုက်ရွေ့နေတာ ဒီမြင်ကွင်းမျိုး တစ်သက်မှာ မြင်ဘူးတာ ပထမဆုံးဖြစ်လို့ အရမ်းစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရတယ်။ 

အမေလဲ အမေလဲ ခေါင်းလေးထောင်လာပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း ခါးလေး ကော့ကော့ပေးပြီး လက်မွှေချက်တွေကို တုန့်ပြန်ရင်းနဲ့..ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ ဆက်တိုက် ထွက်လာတယ်လေ။

“ အူးး အိုးးး အူးး အားးးစစ်စ်.. ”

ကျနော့် လက်နှစ်ချောင်းပူး ကြီးကအခုအမေ့အဖုတ်ထဲ ချောချောမောမော၊ အေးအေးဆေးဆေး ဝင်ထွက်နိုင်နေမှတော့ အမေ့စောက်ခေါင်းက အခုတစ်ခါတော့ လီး ရှောရှောရှူရှူသွင်းနိုင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်လောက်ပြီလို့ယူဆလိုက်ပြီ။

ကျနော်က ကလိုင်းနေတဲ့ လက်တွေကို အဖုတ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်အင်္ကျီတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အပြင်မှာ မိုးတွေသည်းပြီး ရာသီဥတုက အေးစိမ့်နေပေမယ့် အေးဖို့ သတိမရဘူး၊ ဇောချွေးတွေတောင် ပြန်နေတာ၊ အမေ့ကို လိုးချင်တဲ့ ရမ္မက်ဇောပေါ့။

ကျနော်က အမေ့ပင်တီလေးကို ခါးကနေ လက်လျှိုပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အမေက အလိုက်တသိပဲ ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်တော့ လက်ထဲလွယ်လွယ်နဲ့ ပါလာရော။ ကျနော်လဲ ပင်တီလေးကို လိပ်ချွတ်လာခဲ့ပြီး၊ ခြေဖျားက တဆင့် ချွတ်ချလိုက်တော့ အမေကခြေထောက်လေးတွေ မြှောက်ပေးပြန်ရော။ အခုမှ အမေ့ရဲ့ အဓိကကျတဲ့နေရာက ဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားပြီ၊ ဘာအတားအဆီးမှ မရှိတော့ဘူး။

အဲ..ထမီကတော့ ခါးမှာ လိပ်ရက်သားကျန်သေးတယ်။ ကျနော်လဲ မထူးဘူး၊ တလက်စထဲ အမေ့ခါးက ထမီကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ အမေက စောစောကလိုပဲ ဖင်ကြွပေးပြန်တယ်။ လိမ္မာချက်ကတော့။ ပြီးတော့ အမေကလည်း သူ့အင်္ကျီကို သူ့ဖာသာ လက်ပင့်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ပြန်တယ်။

အမေ့ ကိုယ်တစ်ကိုယ်လုံး ကျွတ်သွားချိန်မှာတော့ ကျနော်လဲ အမေ့အပေါ် မှောက်လျက်ထပ်ပြီး တက်ခွလိုက်တယ်။ အမေက ပေါင်ကြီးနှစ်ဘက် အဆင်သင့် ကားပေးထားပြီ။ ဖင်ကားပြီး ဖြဲထားတော့ စောက်ဖုတ်ကြားကအပေါက်ဝလေးက ဟက်တက်လေးပေါ့။

အတွင်းသားလေးတွေက ပြူပြီး မြင်နေရတယ်၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ဘေးကို လိပ်နေတယ်။ စောစောက ကျနော် လက်နဲ့ ထိုးကလိုင်းထားတဲ့ အရှိန်လဲ ပါမှာပေါ့။ အတွင်းသားလေးထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲအိလဲ့နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာတော့ ဖြူဖြူ ပျစ်ပျစ်စီးစီး အနှစ်တွေလို ကပ်နေတယ်။

ကျနော် အမေ့ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့၊ အမေ့နို့လုံးကြီးတွေက ကျနော့် ရင်အုပ်ကို ခံပြီးတွန်းထားတယ်။ အခုကျနော့် ရင်ဘတ်နဲ့ အမေ့နို့ကြီးတွေက ဖိကပ်ပြီး ကြိတ်မိနေပြီ။ အမေ့နို့ကြီးတွေက အိစက်ပြီး နူးညံ့နေတယ်။

အပြင်မှာ ရွာနေတဲ့ မိုးကလဲ စဲဖို့နေနေသာသာ ပိုပြီးတော့တောင် သဲသဲမဲမဲရွာချနေတယ်။ အပြင်က စိမ့်ဝင်လာတဲ့ အအေးဓါတ်က အခန်းထဲက အမေနဲ့ ကျနော်တို့ ကျားမစုံတွဲရဲ့ တက်နေတဲ့ ရာဂမီးအပူချိန်ကို ဘယ်လိုမှ ထိုးဖောက်ပြီး အေးအောင် မစွမ်းနိုင်ဘူး။

အမေက သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ခါးတွေကို လှုပ်ပြီး တာစူနေတဲ့ ကာမတိုက်ပွဲအတွက် အသင့်အနေအထား ပြင်လိုက်တယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ကျနော့်လီးက နောက်တစ်ခေါက် သူ့ရဲ့ မွေးရပ်မြေကို ပြန်ဖို့ အမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ဆွဲနေပြီ။ အဲ့ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ အမေက ကျနော့်လီးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့လို့ ကျနော့် ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲဖိချတယ် ။သွင်းလိုက်တော့လို့ အချက်ပေးတာပဲ။

ကျနော်လည်း အမေ့ ဆွဲချချက်နဲ့ ပြိုင်တူပဲ လီးကို ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ဟိုက်..ရှားဘား..ပထမတခါတုန်းကနဲ့လုံးဝ မတူတော့ဘူး။ အရမ်း အားမစိုက်ရပဲနဲ့ တပြိပြိနဲ့ ဝင်ချသွားတယ်။ ဝင်ချင်တော့လဲ လွယ်နေပြန်ရော။ လီးတစ်ခုလုံး ချွဲနေအောင် အမေ့တံတွေးတွေနဲ့ ဆွတ်ပေးထားတဲ့ အားသာချက်ပဲ။

........................................................................................

အခန်း ( ၉ )

ဒီလိုနဲ့ ဆီးစပ်ချင်း ဖိကပ်မိအောင် လီးတဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။

“ ရှူး..အင့်..အားးးး ”

လီးတဆုံး ဒုတ်ဒုတ်ထိအဝင်မှာ အမေ့သက်ပြင်းသံလေးက ထွက်လာတယ်။ ကျနော်အထဲမှာ တစ်မိနစ်လောက်စိမ်ထားလိုက်ပြီး အမေ့ပါးလေးတွေကို ဘယ်ညာနမ်းပေးနေမိချိန်မှာ အမေ့မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ထားတယ်။ ကျနော်လီးကို တစ်ဝက်နီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဆုံးထိ ပြန်သွင်းချလိုက်ပြန်ရော။ ပြီးတော့ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပဲ ဖင်ကိုကြွကြွပြီး စညှောင့်ပါတော့တယ်။

ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် ဆက်လိုးပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်က ချောလာပြီ၊ ပထမအကြိမ်တုန်းကလို၊ နာတာ၊ ကြပ်တာတွေ လုံးဝမရှိတော့ဘူး။ အဲဒီမှာတင် အရှိန်တင်ပြီး စဆောင့်တော့တာပဲ။

ကျနော့်ဘဝမှာ အရင်က မိန်းမဆိုတာကို တစ်ခါမှ လက်တွေ့ မလိုးဖူးခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် သဘာဝက ဘယ်အချိန်မှာ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ပြောပြပေးနေသလိုပါပဲ။ အသိစိတ်က ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်တော့လို့ သတိပေးလိုက်သလို ရှိတာနဲ့ ကျနော် အမေ့ကို ဆက်တိုက်ကြုံးပြီး လိုးနေမိပြီ။

ကျနော့်လီးက အချက်မှန်မှန် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ရှိနေချိန်မှာ အမေ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲ လီးနံရံနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး လိပ်ဝင်သွားလိုက်၊ လန်ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော်က ထင်းထင်းကြီး မြင်နေရတယ်။

နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာ ဖြူပျစ်ပျစ်အနှစ်တွေ ကပ်နေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲက ဖြူဖြူစီးစီးအရည်တွေ ဆက်တိုက် စိမ့်ထွက်လာပြီး ဝင်ထွက်ပွတ်တိုက်နေတဲ့ လီးနဲ့တွေ့တော့ လီးနံရံရော အဖုတ်မှာပါအစေးတွေ အမျှင်တန်းနေတယ်။ ပြီတော့ ဆီးခုံချင်း ရိုက်ပြီးကပ်ပွတ်နေတော့

ကျနော့် လမွေး၊ အမေ့ စောက်မွေးတွေပေါ်မှာရော စီးကပ်ကုန်ပြီ။

“ အိုး..အိုးးး..အိုး..ဟင့်..အားးး ”

ဇုတ်..ဇုတ်..ဇုတ်..ပလိ..ပလိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

လိုးသံတွေက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ထွက်လာသလို။ အမေ့ ညည်းသံတွေကလဲ အပြိုင်ထွက်လာနေတယ်။ ခဏကြာတော့ အမေက ကျနော့်ကို တစောင်းနေခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ကျနော့်ရှေ့မှာ တစောင်းလှဲလိုက်တယ်။

ကျောတစောင်းလေးလှဲပြီး သူ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ သူကိုယ်တိုင်ထောင်ပြီး ကိုင်မြှောက်ရင်း ဖင်ကြီးနောက်ပစ်လိုက်တော့ စောက်ရည်စီးစီးတွေ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နောက်ဖက်ဖင်ကြားကနေ ပြူးထွက်လာတယ်။

အမေက ကျနော့်ကို တပေါင်ကျော် လိုးခိုင်းနေတာပဲ။ ကျနော်လဲ ခြေထောက်ကို ကိုင်မြှောက်ထားတဲ့ အမေ့ဆီက လက်လွှဲယူလိုက်ပြီး၊ ပြဲဟလာထဲ့ အဖုတ်ထဲကို နောက်က ကပ်လို့ တစောင်းပင့်ပင့်ပြီး တပေါင်ကျော် ဆော်တော့တာပေါ့။ ဒီလိုလိုးရတာလည်း တစ်မျိုးထိတာပဲ။

ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပတ်..

“ အူးးး ဟင်းးး စစ်စ်..အာ့.. ”

ညည်းသာ ညည်းနေတာ အမေ့ကြည့်ရတာ အရမ်းကောင်းနေတဲ့ပုံ..မျက်လုံးလေးမှေး..ပါးစပ်လေး ဟလို့ ဖီလင် တက်နေပုံနဲ့..။

“ ဘာလဲ..အမေ..နာနေသေးလို့လား.. ”

“ ဟင့်အင်း..မနာတော့ဘူး၊ ကောင်း..ကောင်းနေတာ.. ”

အမေက ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲ စောက်ဖုတ်ကို အတင်းကော့ထိုးပြီ စောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။

“ ဒီလို ညပ်အောင် ညှစ်ပေးနေတာ ကြိုက်လား ”

“ အူးးး အရမ်းကောင်းတာပဲ အမေရ..၊ လီးထဲ တစစ်စစ်နဲ့ အမေ့အပေါက်က ကြပ်ညပ်နေတာပဲ”

အဲ့လိုဆိုတော့လဲ. လီးထဲမှာ ကျနော့်လရည်တွေက ထွက်တော့မလို့ စုစည်းနေပြီ ။ ပြီးခါနီးတော့မယ်လို့ ခံစားလာရပြီ။ အခြေအနေကို အမေလဲ ရိပ်မိပုံရတယ်။

“ နေဦး..နေဦး..လှဲလိုက်စမ်း.. ”

အမေက ပြောရင်းနဲ့ ထထိုင်ပြီး ကျနော့ကို တွန်းပြီး လှဲခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးလဲ ကျွတ်သွားတာပေါ့။ ပြီးလဲပြီးရော ကျနော့်ခါးပေါ် အမေက ကန့်လန့် တက်ခွပါလေရော။ ခြေထောက်တွေ အားသုံးပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးက ကြွနေတယ်။ ပက်လက်လှန်လိုက်လို့ အခန်းခေါင်မိုးကို မိုးမျှော်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကို အမေက ဆွဲယူပြီး သူ့စောက်ပတ်ကြီး အဝကို ချိန်လို့ ကပ်တေ့လိုက်ရင်းက ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။

လိုးလို့ အလျင်ရပြီးသားဖြစ်နေတဲ့လီးနဲ့ စောက်ပတ်ကြား ဘာအခက်အခဲမှ မရှိပဲ လီးက အမေ့စောက်ခေါင်းထဲလွယ်လွယ်ကူကူ ဗြိကနဲ ဝင်ရောက်သွားတော့တယ်။ ပိုဇေရှင်းအပြောင်းအလဲ လုပ်လိုက်လို့ ထွက်ချင်လု ဆဲဆဲ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးလဲ အကြောတွေ ပြန်လျော့သွားပြန်ပြီ။

အခုတော့ အမေ့ဖင်ကြီးက ကျနော့်ဂွေးဥပါ မြုပ်လုနီးပါး ဖိထိုင်ထားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရှေ့နောက်ဖိထိုး စကောဝိုင်းမွှေ့တော့တယ်။ ခဏကြာမှ ဖင်ကြီးကို နှိမ့်ချည်မြင့်ချည်ကြွပြီး ကျနော်လီးပေါ် ထိုင်ဆောင့်တော့တာပဲ။ ကျနော့်ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ ထိုင်ဆောင့်နေတာဆိုတော့ အမေ့ ခန္ဓာကိုယ် ထက်အောက်လှုပ်ရှားတာနဲ့အညီ အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ ဘောင်ဘင်ခတ်ပြီး ရမ်းနေတာပေါ့။

ကျနော်လဲ မနေနိုင်တော့ပဲ လက်လှမ်းပြီး အမေ့နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်စုံ လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ညှစ်ကစားပေးလိုက်တယ်။

နို့အုံကြီးကို နယ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတွေကို ဖိဖျစ်ပေးလိုက်လုပ်နေတာက အမေ့ရာဂစိတ်တွေကို ပိုဆွပေးသလိုဖြစ်နေတော့ အမေ့ ဖင်ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ကြောက်ခမန်းလိလိ မြန်လာပြန်ပြီ။ အမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ကျနော့် ပေါင်တွေကို ရိုက်ရိုက်ချနေတဲ့ အသံတွေက စက်သေနတ်ပစ်နေသလိုပဲ။

ဖြောင်းး..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖတ်..ဖြောင်း..ဖြောင်းးး

“ အားးးဟားး အမလေး..စောက်ဖုတ်ကို အီနေတာပဲ..ကောင်းလိုက်တဲ့ လီး... ”

ကျနော်လဲ အမေ့ ဆောင့်ချက်တွေကို တချက်တချက်ခါးကို ကော့ကော့ ထိုးပေးပြီး ပင့်ပင့်လိုးတယ်။ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တွေ အပေးအယူမျှမျှ ဖိချကော့ထိုး အသကုန် လိုးချက်တွေကအပြင်က မိုးမုန်တိုင်းနဲ့အပြိုင် အခန်းထဲမှာ ညံပြီး မြိုင်နေတာပဲ။

ပတ်..ပတ်..ပတ်..ပျိ..ပျိ..ပျိ..

“ အိ..အိ..အီးးး.. အမလေးး..ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်၊ နောက်ထပ်နဲနဲလေး..နဲနဲလေး.. ”

အမေက မောသံကြီးနဲ့ ညည်းအော် အော်ရင်း ဖင်ကြီးကို ဆောင့်ဆောင့်ချနေတာလေ။

“ အူးးးစစ်စ်..အမလေးးး ပြီး..ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပါပြီ.. ”

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး၊ အမေ ဆောင့်ချနေတာတွေက ရုတ်ချည်းရပ်သွားပြီး ဆီးခုံချင်း ပွတ်ထိုးနေတယ်။စောက်ခေါင်းထဲက သိသိသာသာကြီး လီးကို တဘိဘိနဲ့ ဆွဲညှစ်နေတာလေ။ အော်လည်းအော်ရင်း အမေ့ကိုယ်က ကျနော့်ပေါ် မှောက်ကျလာတယ်။

ကျနော့် ရင်အုပ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ထားရင်း အသက်ရှူသံပြင်းပြင်း၊ တဟောဟော မောသံကြီးနဲ့ ရှိုက်နေတယ်။အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲက လီးကို ဆက်ညှစ်ပေးနေတုန်းပဲ၊ ကျနော်လဲ အမေ့ နောက်ကျောလေးကို ပြန်ပြီး သိုင်းဖက်ပေးထားတယ်။

...................................................................................................

အခန်း (၁၀)

 ကျနော်က မပြီးသေးဘူး။ ၂မိနစ် ၃ မိနစ်လောက်ကြာမှ မောသံစွက်တဲ့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့..

“ အမေတော့ ပြီးသွားပြီ.. ”

ပြောပြီးတော့ ကိုယ်လေးလိမ်ပြီး ကျနော့်ပေါ်က လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ အောက်ရောက်တော့ ကျနော့်ဘေးမှာပိုးလိုးပက်လက် လှဲချလိုက်တယ်။

ကျနော်က အမေအမောပြေအောင် စောင့်ကြည့်ရင်း မှော်ကျောက်တုံးချထားတဲ့ ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အမေလဲ ကျနော်ကြည့်တဲ့ဆီကို လိုက်ကြည့်တယ်။

“ ကျောက်တုံးက ဘာမှလဲ ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်တာလဲ မတွေ့ပါဘူး အမေရာ ”

“ ကြည့်ရတာ..သားက မပြီးသေးလို့နဲ့ တူတယ်။ သားပါ ပြီးလို့ လရည်ထွက်မှ အညွှန်းအတိုင်း ပြီးမြောက်ပြည့်စုံမယ်လို့ အမေတော့ ထင်တာပဲ"

“ ဒါဆိုလဲ သားပြီးအောင် ဆက်လုပ်မယ် အမေရာ.."

ကျနော် ထထိုင်ပြီး အမေ့ကို ဆွဲလို့ ကုတင်အလယ်မှာ နေသားတကျ ပြန်ချပြီး အမေ့ခြေထောက်တွေကို ခြေကျင်းဝတ်ကကိုင်ပြီး တွန်းတင်လိုက်တော့..

“ နေဦး..နေဦး..သား၊ ဒီတစ်ခါ နောက်ကနေ လုပ်ပေး.. ”

အမေက ကျနော့ကို ဖမ်းတားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပဲ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တယ်။

ဟိုက်..! ကျနော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ နောက်ကနေကြည့်မှ အမေ့ ကိုယ်လုံးကြီးက ရေဆေးငါးကြီးလို ဖွေးနေတာပဲ။ ပြူးနေအောင် ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးကြီတစ်လုံးတစ်လုံးက နည်တဲ့အိုးကြီးမှ မဟုတ်တာ။ အခုလိုပုံနဲ့ အမေ့ကို မြင်လိုက်ရတာ ကျနော်အွန်လိုင်းက ကြည့်ဖူးတဲ့ အေဗွီဂျပန်သားအမိ အောကားတွေထဲက ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ဂျပန်အမေ မင်းသမီးကြီးတွေနဲ့ တစ်ပုံစံထဲပဲ။

ကျနော့်မှာ စိတ်ကူးယဥ်ဝတ္ထုတွေ ဖတ်၊ အင်းစက်အောကားတွေ ကြည့်ဖူးပေမယ့် လက်တွေ့မှာ ကိုယ့်ကို မွေးထားတဲ့ အမေရင်းကို ဒီလို ပြန်လိုးခွင့်ရမယ်လို့ ထင်မထားမိခဲ့ဘူး၊ စိတ်ကူးယဥ်သက်သက် ဂွင်းထုဖို့လောက်ပဲ။ အခုလို အမေကိုယ်တိုင်က ကိုယ်ရှေ့မှာ အခုလို ဖင်ကြီးပြူးနေအောင် လာကုန်းပေးနေလိမ့်မယ်လို့ အိပ်မက်တောင် တစ်ခါမှမမက်ဖူးဘူး။

အခု ကျနော့ရှေ့မှာ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကြားက အမေ့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကပြူးပြီး ထွက်နေတယ်။ ပေါင်ကြားမှာ ညပ်နေပေမယ့် စောက်ဖုတ်က စိမနေပဲ စောစောက လိုးထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေတယ်၊

အဲဒီ ခပ်ဟဟ နှုတ်ခမ်းသားတဘက်တချက်မှာတော့ ချွဲပျစ်နေအောင် လိုးထားတဲ့ လိုးရေဖြူပျစ်ပျစ်တွေက ကပ်နေတယ်လေ။

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက သားအရင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကိုတောင်၊ ဒါ ငါ့အမေပါလားဆိုတဲ့ အသိစိတ် ပျောက်သွားလောက်အောင် ရာဂစိတ်ကို ဟုန်းခနဲ ထကြွစေတယ်။ ကျနော် မရတော့ဘူး ။ မျက်စိတွေ ပြာလာပြန်ပြီ။ ကျနော် အမေ့နောက်ကို ဝင်ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အဆမတန် ပြန်တာင်တက်လာတဲ့ လီးကြီးနဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လို့ ခါးကော့ပြီး ရိုက်သွင်းချလိုက်တယ်။

“ အာ့.."

အမေ အာ့ကနဲ့ အော်ပြီး ခါဆင်းသွားတယ်၊ လီးက ထင်သလို ဝင်မသွားပဲ ချော်ထွက်သွားတယ်။

“ ဟဲ့..ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဟဲ့၊ ခါးကို ကိုင်ပြီး သေချာသွင်းလေ.. ”

ဟုတ်သားပဲ..ကျနော် လောသွားတယ်။ မွှန်ထူပြီး အလွတ်ကြီး ကစ်လိုက်တာလေ။ အမှန်တော့ သေချာ ချိန်ပြီးကိုင်သွင်းရမှာ။ တခါမှ မလုပ်ဖူးတာပဲ။ ကျနော် လီးကို ပြန်ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာ သေချာပြန်တေ့တယ်၊ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်တစ်ဘက်စီနဲ့သေချာဆုပ်ပြီး ကိုင်ထိမ်းရင်း အားသိပ်မသုံးပဲ ဖြေးဖြေး ဝင်အောင် ချော့ပြီး ဖိထည့်လိုက်တယ်။

စိတ်အေးအေး ထားပြီး လုပ်တော့လဲ ရှောကနဲပါပဲ။ လမ်းကလဲ ပွင့်ပြီးသား ချောဆီတွေကလဲ အပြည့်နဲ့ဟာပဲကို။ လီး ရှောခနဲ ဝင်သွားတာ သေချာတော့မှ ကျနော်လဲ အားလေးနဲနဲ ထည့်ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်တာ လီးတဆုံးဝင်ချသွားပြီ။

ဒီတော့မှ ကျနော်လဲ အမေ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သေချာထိမ်းကိုင်ပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ။

“ အာ့..အာ့..အာ့..အင့်..အင့်.. ”

ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အမေ့ အာမေဋိတ်သံ ညည်းသံလေးတွေက တအာ့အာ့ တအင့်အင့်နဲ့ တွဲခိုပြီး ပါလာတယ်။အခုလို နောက်က ဖင်ကုန်းဆော်ပြီး ခွေးလိုးလိုးရတာ လီးကပိုပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တဆုံးထိသလိုပဲ။ ဆောင့်ရင်းကနေ အရမ်းကောင်းလာတာ။ ကျနော်လဲ နွားသိုးကြိုးပြတ် အသားကုန် ဝုန်းတော့တာပဲ။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလာတော့ အမေ့မှာ ခေါင်းကိုဆတ်ဆတ်ခါ ရမ်းပြီး ပါးစပ်ဟ အော်နေရတာ ဘာတွေအော်လို့ အော်မှန်းမသိ၊ အသံတွေက ဗလုံးဗထွေး။

အစတုန်းက မွေ့ယာကို လက်နဲ့ ကန်ထောက်ထားပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးနေတဲ့ အမေလည်း ကျနော့်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ကန်ထားတဲ့ လက်တွေက ပြိုကျသွားပြီး၊ တတောင်နဲ့ လက်ဖျန်ကိုပဲ အားပြုထောက်လိုက်ရပြီး ဝပ်ကျသွားတယ်။

ရှေ့ပိုင်းဝပ်သွားတော့ ဖင်ကြီးတွေက နောက်ကို ပိုပြီး ကော့တက်လာတယ်။ ကျနော့်အကြိုက်ပဲ၊ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး အသေအကြေ ဆောင့်လိုးတော့တာ။ ကျနော့် လဥက အမေ့ဖင်ကြီးကို ရိုက်မိသံတွေက ထွက်လာတာပေါ့..။

ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်းးး

လဥတွေက အမေ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ဒလစပ် ရိုက်နေတာလေ။ ကျနော့်ဆီးစပ်၊ လမွေးအုံတစ်အုံလုံးနဲ့ အမေ့ဖင်ကြီး တစ်ခုလုံးလဲ လိုးရာကထွက်လာတဲ့ အရည်ပျစ်ပျစ်စီးစီးတွေနဲ့ စီးကပ်ပေပွလို့ နေပြီ။

“ အား..အားးး..အား..ဟင့်..အမလေး..အု..အု..ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ..မေ့သားရယ်၊ ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်..ပြီးတော့မယ်..ထပ်ပြီးတော့မယ်..သေပြီ..အားးး.. ”

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ကျနော့်လီးလဲ တဆတ်ဆတ်ခါလာပြီး လဥလဲက သုက်ရည်တွေကို သုက်ပြွန်အတိုင်း တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ထွက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဥပါကပ်နေအောင်ဖိထားပြီး ကျနော်ထင်တယ် ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ခေါင်းဝမှာတောင်ထောက်နေလောက်ပြီ။

ခါးကို ကော့ပြီး အတင်းနှစ်ထိုးထားတုန်းမှာပဲ၊ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်လာတဲ့ လရည်တွေက အမေ့ စောက်ခေါင်းထဲနဲ့သားအိမ်ခေါင်းထဲကိုပါ တပျစ်ပျစ်နဲ့ ဖြည့်ပေးနေတယ်။

............................................................................

အခန်း (၁၁)

အမေ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိထောက်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေရော၊ ကျနော့်ရဲ့ ဟထားတဲ့ ပါးစပ်တွေပါ နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်နေတော့တယ်။

အမေလဲ လေးဘက်ကုန်းရက်က နေခေါင်းကြီးစိုက်နေပြီ။ အမေ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းကြွက်သားတွေက လီးကိုတဘိဘိနဲ့ ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေးနေတယ်။ ကျနော့် လက်တွေ ဒူးတွေ အားမရှိတော့ဘူး၊ ဆက်တောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော်လီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲအချွတ်လိုက်မှာ အမေလည်း ဖင်ကြီးပါဝပ်ဆင်းပြီး မှောက်ရက်ကြီး ကျသွားတော့တာပဲ။

ကျနော်လဲ ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ဆက်ပြီး ဂွင်းဆောင့်ပေးနေတယ်၊ လရည်လက်ကျန်တွေကတပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆက်ထွက်နေတုန်းလေ။ အဲ့ဒီလရည်တွေက မှောက်ရက်ကျသွားတဲ့ အမေ့ဖင်တုံး ဖြူဖြူကြီးပေါ်ရော၊ ဘေးကအိပ်ရာခင်းပေါ်မှာပါ အစက်တွေစင်ပြီး ပေပွကုန်တော့တာ။

ကျနော်လဲ လရည်တွေကုန်အောင် ညှစ်ချလိုက်ပြီးမှ ဒူးကြောတွေ ညောင်းလာပြီး ထိုင်ချလိုက်ရတော့တယ်။ကြည့်လိုက်တော့ အမေ့ဖင်ကြားက စူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက ကျနော် ညှစ်သွင်းထားတဲ့ လရည်တွေ တအိအိ လိမ့်ဆင်းကျလာနေတယ်။

ကျနော်လဲ အမေ့ဘေးမှာ ယှဥ်လျက် မှောက်အိပ်လိုက်ပြီး အမေ့ကျောပြင်သား နုနုလေးတွေကို သာသာပွတ်ပေးနေရင်း အမောဖြေ နေလိုက်တော့တယ်။ အခြေအနေတွေ ငြိမ်ကျသွားတော့ ကျနော်ရော အမေပါ အားတွေကုန်ပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျလာတယ်။ အချိန်က နာရီပြန် တစ်ချက်တီးကျော်လောက် ရှိမှာပေါ့။ အပြင်ကမိုးကလဲ ကောင်းတုန်း။

ကျနော် အိပ်မပျော်ခင်မှာ မှော်ကျောက်တုံးကို ကြည့်လိုက်မိတော့၊ ကျောက်တုံးတဝိုက်မှာ ခပ်ပါးပါး အစိမ်းရောင် မိးလိုလို၊ အခိုးအငွေ့တွေ လိုလို ဝေ့နေတာ တွေ့ရပြီး၊ ကြည့်ရင်းနဲ့ အဲ့ဒီ အငွေ့လိုလိုတွေက အခန်းတံခါးအောက် အဟကြားက နေလွင့်မြော ထွက်သွားတော့တယ်။

စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း မျက်လုံးတွေလဲ လေးလာပြီး ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ မနက်မိုးစင်စင်လင်းလို့ ကျနော်နိုးလာတော့၊ အမေက ကျနော့်အခန်းထဲမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျနော်လဲကြမ်းပေါ်မှာ ကျနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောက်စွပ်ပြီး ကမန်းကတန်း အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ပြီးညီလေးကို သွားကြည့်ရတယ်။

ညက ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် မှော်ကျောက်တုံးရဲ့ အစီအရင်ထဲ မြောပါနေတာ ညီလေးကိုတောင် လုံးဝမေ့နေသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အပေါ်ရောက်တော့ ညီလေးက အဖျားကျပြီး အခြေအနေက ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်နေပြီ။ မျက်နှာလေးလဲ ကြည်ပြီး သွေးရောင်တွေ လျှမ်းနေပြီ။

ကျနော်လဲ ညီလေး ဘာစားပြီးပြီလဲ တွေးရင်း အိုဗာတင်းလေး ဖျော်တိုက်ပေးဖို့ စိတ်ကူးရပြီး အောက်ထပ်ဆင်း မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်။

ကျနော်အဝင်၊ အမေကလဲ မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်အလာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးတော့ အမေ့မျက်နှာက ခပ်တည်တည်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပုံမှန်ပဲ။ ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ရေမြန်မြန်ချိုးတော့၊ တော်ကြာ ကျောင်းနောက်ကျနေမယ်။ ညီလေးကို အမေကြည့်လိုက်မယ် လို့ ပြောတယ်။

ကျနော်လဲ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်တွေဟာ တကယ်ပဲလား၊ အိပ်မက်မက်ခဲ့တာလား ဆိုပြီး ဇဝေဇဝါတောင်ဖြစ်သွားတယ်။

ကျနော်လဲ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြန်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ယူဖို့ ဝင်သွားတော့မှ ကုတင်ပေါ်မှာ အမေ့ပင်တီ အဖြုလေးကို လိပ်ရက်သားလေး တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် ညက သေချာ သတိထားမှတ်မိလိုက်တဲ့ အနက်စက်တွေ ဖောက်ထားတဲ့ ပင်တီအဖြူလေး။

ပြီးတော့ အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာလည်း မခြောက်တခြောက် စေးကပ်ကပ် အရည်ကွက်တွေ။ ဒါဆို ညကအိပ်မက်မက်တာမဟုတ်ပဲအမေ့ကိုတကယ်ကြီးလိုးခဲ့ရတာသေချာသွားပြီပေါ့။

ကျနော် အမေ့ပင်တီကို ကောက်ယူပြီး နမ်းကြည့်လိုက်မိသေးတယ်။ အနံ့က သက်တက်တက် မွှန်တွန်တွန်နဲ့..။ ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံးကလဲ မနေ့ညကချထားတဲ့ နေရာမှာပဲ၊ ဗူးကပွင့်လျက်သား အနေအထားနဲ့ နဂိုအတိုင်းရှိနေသေးတယ်။

ဒါ..ဒါဆို ညကလုပ်လိုက်တဲ့အစီအမံက တကယ့်ကို အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိသွားတာပေါ့။

ညက အသည်းအသန် ခံစားနေရတဲ့ ညီလေး၊ နာရီပိုင်းအတွင်း အကောင်းပကတိပြန်ဖြစ်သွားတာက အံ့ဩလို့ မကုန်နိုင်ဘူး။ ကျနော် ကျောက်တုံးကို နေရာတကျ ဗူးထဲပြန်ထည့်၊ အဖုံးပြန်ပိတ်ပြီး၊ ဘီရိုပေါ်ပြန်တင်ထားလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ တချက်ပြန်မော့ကြည့်ရင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးလိုက်မိပြီး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

.....................................................................................................................................

အထက်ပါ အဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်ပွားပြီး နှစ်ပတ်ခန့်အကြာ..၊စနေနေ့ တစ်နေ့..၊ အိမ်အပေါ်ထပ် အမေ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ဖြစ်သည်။

ကျနော်က အမေ့ကုတင်ပေါ်တွင် ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ပြီး အခန်းတခုလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းကို ခြုံငုံသုံးသပ်ပြီးမျက်လုံးကစား ကြည့်နေမိတယ်။

ညီလေးက သူ့အခန်းထောင့်က ပုခက်ခြင်းလေးထဲမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတယ်။ ဒီကောင်က နှစ်ခါလည်သာ ကျော်လာတာ အခုထိ ပုခက်နဲ့အိပ်တုန်း။ အမေ့ကုတင်ပေါ်မှာ အတူသိပ်တော့ ကောင်းကောင်း မအိပ်၊ ခဏခဏနိုးပြီး ဂျီကျတယ်။ ပုခက်နဲ့အိပ်ရတာပဲ အထာကျနေတော့ အပြောင်းအလဲကို မကြိုက်ဘူးထင်ပါရဲ့။

ပုခက်နဲ့မှ ကောင်းကောင်းအိပ်တော့ အမေက အလိုလိုက်ထားရတာ။ အခု အမေက ထမီရင်လျားနဲ့ မှန်တင်ခုံရှေ့က ခွေးခြေပုလေးပေါ်မှာထိုင်နေပြီး အနည်းငယ် ပွယောင်းရှုပ်ထွေးနေတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို ကြည့်ကောင်းအောင် ဘီးနဲ့ ထိုင်ဖြီးနေတာပေါ့။

ဟို တစ်နေ့က ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံးရှေ့မှာ အညွှန်းအတိုင်း အစီအရင်လုပ်လိုက်ပြီးကထဲက ညီလေးလဲနောက်ထပ် ဘာမှထပ်မဖြစ်တော့ပဲ လုံးဝ ကောင်းသွားတယ်။ အခုနှစ်ပတ်လောက် ကြာခဲ့ပြီ၊ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပဲ။

ကျောက်တုံးကိုလည်း ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်ကပဲ သူ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်တဲ့ ကြီးကြီးမြယောက်ျား ဘကြီးသိန်း လာပြန်သူသွားပြီ။ ကျနော့် အတွေးတွေ ပတ်ချာလည်ပြီး ညီလေးကိုတစ်လှည့်၊ အမေ့ကို တစ်လှည့်ကြည့်ရင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဥ်းစားနေမိတယ်။

ဆံပင်ထိုင်ဖြီးနေတဲ့ အမေ့မျက်နှာမှာ ချွေးနဲ့အဆီနဲနဲ ပြန်နေပြီး နဖူးမှာလည်း ချွေးသီးလေးတွ စို့နေတာအတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။ မျက်နှာတင် မကဘူး၊ အမေ့ လက်မောင်းသားလေးတွေကလည်း ချွေးပေါက်လေးတွေနဲ့ အစိုပြန်နေတယ်။

အမေဝတ်ထားတဲ့ ထမီရင်လျားကလည်း ကပိုကရိုနဲ့ လျော့ရိလျော့ရဲ ပတ်ထားတာပါ။ ဖွံ့ထွားတင်းမာတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ကပိုကရို ပတ်ထားတဲ့ ထမီက သေချာထိမ်းမထားနိုင်ပဲ၊ ရင်သားအစုံက အတင်းရုန်းထွက်နေသလိုပဲ။

အပြီးသတ် မဖြီးရသေးလို့ ဖားလျားချထားတဲ့ ဆံပင်က ပွယောင်းယောင်းရှိနေဆဲပဲ ဖြစ်လို့ အခု အမေ့ပုံစံက ကျနော့်မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုကြည့်ကြည့် အရမ်းဆက်စီ ဖြစ်နေတော့တာပဲ။

.....................................................................................................

အခန်း (၁၂) (ဇာတ်သိမ်း)

“ ကဲ...အဲဒီမှာပဲထိုင်နေလိုက်..၊ ဘာထိုင်ကြည့်နေတာလဲ၊ ရေသွားချိုးပါဆို အခုထိမချိုးသေးဘူး။ တကိုယ်လုံးလဲ ချွေးတွေသံတွေနဲ့ ဟိုအရည်တွေနဲ့ရော စေးကပ်နေတာပဲ၊ ညစ်ပတ်တယ်၊ သွားချိုးတော့.. ”

“ အမေကရော ဘာထူးလဲ..ချွေးတလုံးလုံးနဲ့ ဟာကို.. ”

“ ဟဲ့...နင့်ကို ချိုးခိုင်းထားပြီး၊ ဒီမှာခေါင်းဖြီးရင်း စောင့်နေတာ၊ နင်ချိုးပြီးမှ ငါချိုးလို့ ရမှာပေါ့.. ”

“ အမေ မစောင့်နိုင်လဲ..အတူတူ ချိုးကြရအောင်လေ.. ”

“ အမယ်..အမယ်..အကြံကြီးသမား၊ နင့်အကြံငါသိပါတယ်..သာဝရယ်..တခါထဲ၊ ခုနကလေးတင် အသေအကြေ ဝုန်းပြီးသွားတာကို ဒီမှာတကိုယ်လုံး နာနေပြီ..သာဝအကွက်တွေ လာထွင်မနေနဲ့.. ”

အမေကလဲ အလာကြီးပဲ။ ကျနော့်ကို အခုတလော နာမည်ကြီးနေတဲ့ ဘန်းစကားနဲ့ ပြန်ကစ်နေတယ်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ စောစောလေးကမှ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်၊ ဘယ်လိုမှ ပြန်ဆုတ်လို့ မရနိုင်တော့တဲ့ လမ်းကြောင်းကို ထပ်လျှောက် ဖြစ်ကြပြန်တယ်။ ဒီနှစ်ပတ်အတွင်းမှာ ၅ကြိမ်မြောက် ပြန်လျှောက်မိခြင်းပါပဲ။ ပထမဆုံး ညကတော့ ညီလေးရဲ့ ကျန်းမာရေးအသက်အန္တရာယ်ကြောင့် ကောက်ရိုးတမျှင် ဆွဲလိုက်ခြင်းမျှသာပါ။

ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ဆားငန်ရေကို သောက်မျိုမိသွားတယ်ဆိုတာ သတိမပြုလိုက်မိဘူး။

အမေက လူကြီး၊ သတိသမ္ပဇဥ်နဲ့ ထိမ်းသေးပေမယ့် အမှောင်ရိပ်ထဲ ရောက်သွားရင် သတိလက်လွတ်တွေဖြစ်ဖြစ်ကုန်တယ်။ ဟုတ်တယ် အမေနဲ့ ကျနော် စောစောက နာရီဝက်လောက် အချိန်ကလေးတွင်းကတင် ချစ်ပင်လယ်ကြီးကို တမောတပန်း ကူးခတ်ခဲ့ပြီးကြပြီ။

“ အမေကလဲဗျာ၊ ဘာ..သာဝမှ မဟုတ်ပါဘူး။ အမေလဲ သိသားနဲ့။ ဒီလိုလုပ်ပေးလေ ညီလေးကျန်းမာရေးအတွက် စိတ်ချရလေပဲ မဟုတ်လား။ လက်တွေ့လည်း မြင်ခဲ့ပြီးသားနဲ့.. ”

“ အမယ်.. ကျန်းမာရေးကောင်းရအောင် ရှင့်ကျောက်တုံးက မရှိတော့ဘူး ကိုသာဝရဲ့။ ဘာအစွမ်းထက်တော့မှာလဲ။ မဆီမဆိုင် သူ့ဟာသူ လုပ်ချင်တာ လာလုပ်ပြီး၊ ငါ့သားငယ်လေးနဲ့ ကျောက်တုံးကို လာလွှဲချနေတယ်။ ညာတာပါတေး ကလိန်ကကျစ်လေး ”

“ ကလိန်ကကျစ် မကျချင်တော့ပါဘူး အမေရာ၊ ဒါကြောင့် ပေါ်တင် ပြောတောင်းတာပေါ့။ ညီလေးရဲ့ကျန်းမာရေး မဟုတ်တောင် အမေ့ ကျန်းမာရေးအတွက်ပေါ့.. ”

“ အမယ်တော်..ကျမက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ.. ”

“ အမေ့ရဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးနဲ့ အသွေးအသား ကျန်းမာရေးပေါ့၊ အဖေမရှိတော့တာ နှစ်နှစ်ဆိုတော့ အမေ့မှာသွေးသားကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမယ့် ဆန်ကျင်ဘက် ဟော်မုန်းတွေ လိုအပ်နေတယ်လေ။

အမေလဲ ဆန္ဒရှိတယ်ဆိုတာ သားသိပါတယ်။ အမေက အရွယ်ကောင်း သွေးကောင်းတုန်း ရှိသေးတာပဲ။ အမေကသားနဲ့ ညီလေးတို့ မျက်နှာတွေကြည့်ပြီး ယောက်ျားအသစ်မရှာခဲ့တာလဲ သားရိပ်မိတယ်။

သားအမေ့ရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေကို ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာပါ။ သွေးသားလိုအပ်ချက်တွေ ပြည့်ရင်ကျန်းမာရေးကလဲ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပေါ့။ သားအနေနဲ့လဲ အိမ်ထဲကို တစိမ်း အဝင်မခံနိုင်ဘူး။ တခြား တစိမ်းလူကို ပထွေးတော်ရမယ့် အစားကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်တော်ပစ်လိုက်တာ ပိုကောင်းတယ် မဟုတ်လား ”

“ အမယ်..မယ်..မယ်..အပြောကတော့ ချွန်းနေတာပဲ၊ လိပ်မျိုးလေး..၊ ကိုယ့်အမေကို ဘယ်အချိန်ထဲက ပစ်မှားနေ၊ လိုးချင်နေသလဲ မသိဘူး၊ဒါကြောင့် ဟို...ကိုယ်မေကိုယ်လိုးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ယူလာ ဖတ်ပြီး မောင်းတင်နေ၊ ကြံစည်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား.. ”

ပြောပြောဆိုဆို အမေက ကျနော့် ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲတယ်။ ဒါပေမယ့် မနာပါဘူး။ နာအောင်မှ မလိမ်တာကြီးကို။

“ အဲဒီ စာအုပ်မျိုးတွေ ဘယ်နှစ်အုပ်လောက် ကျန်သေးလဲ ။ ကျန်တာတွေ ထုတ်လာခဲ့ပြီး ပေးဖတ်ဦး။ တစ်ယောက်ထဲ ဒိုင်ရှိုမထားနဲ့.. ”

“ ရှိသေးတယ်..ရှိတာမှ အများကြီးပဲ.. ”

“ ဟွန်းး ပေါ်ပြီ သောက်ဏှာဗူးလေး..ဏှာဗူးထတာတောင် ရိုးရိုးမထဘူး၊ သားအမိချင်းလိုးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေချည်းပဲ။ ပေါက်တတ်ကရ ဘယ်က ရှာလာမှန်း မသိဘူး၊ အစက ဒါမျိုးတွေရှိမှန်းလဲ မသိပါဘူး။ ပြောလို့သာပြောတာ အဲဒီစာအုပ်ကြောင့် ဟိုညက စိတ်တွေ ထသွားပြီး၊ သတ္တိရှိသွား၊ ဆုံးဖြတ်ရဲသွားတာ။ နို့မို့ရင် လုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲဒါကြောင့်ပဲ သားငယ်လေး ကံကောင်းသွားရတာနော်.. ”

စကားပြောနေရင်း ကျနော်ကုတင်ပေါ်က ထလာလိုက်ပြီး ထိုင်နေတဲ့ အမေ့နောက်က ဝင်ရပ်ပြီး အမေ့ပုခုန်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေကို လက်နဲ့နှိပ်ပေးနေရင်းက..

“ ပေးဖတ်ရမှာပေါ့ မောင့် ချစ်မေမေရယ်၊ နေ့တိုင်းဖတ်ပြီး တို့လင်မယား လက်တွေ့ကျင့်သုံးကြတာပေါ့။ ချစ်မေ စိတ်တိုင်းကျ ပျော်ပြီး သွေးသားတွေ စိုပြေအောင် မောင့်တာဝန်ထား.. ”

“ ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..၊ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့..၊ ကိုယ့်မွေးထားတဲ့ အမေကိုများ သားပြောမယားပြော ပြောနေလိုက်တာ.. ”

“ ဟုတ်တယ်လေ..ဒီကသားက၊ ဟောဒီက မယားကို ပြောနေတာ။ သားပြော မယားပြောပေါ့၊ တကယ်တော့ မေမေက သားရဲ့ မိန်းမဖြစ်ပြီးနေပြီ မဟုတ်လား ဘယ်မှာမှားလို့လဲ ”

“ တော်ပြီကွာ..စကားတတ်တိုင်း လာပြောနေ..။ မယားလို့ သတ်မှတ်ရင်လဲ လင့်ဝတ္တရားကျေပစေနော် နေ့တိုင်းမပြတ်မလပ်စေနဲ့.. ”

“ စိတ်ချ မောင့်ကြောင့် မောင့်မေမေမိန်းမ စိတ်မပျက်စေရဘူး၊ တသက်လုံး လင့်ဝတ္တရားရော သားဝတ္တရားပါကြေအောင် စောင့်ရှောက်ပေးသွားပါ့မယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်။ အခုပဲ လင့်ဝတ္တရားက စလိုက်ရအောင်နော်..မေ.. ”

“ သွား..လူဆိုး.. ”

ကျနော် အမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဇာတ်လမ်းအစမှာ ကျနော်ရေးခဲ့တဲ့ အတိုင်း၊ ဒီကိစ္စကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် အထူးလျှို့ဝှက်ထားဖို့ကတော့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သိုသိပ်မှုအပေါ်မှာပဲ တည်နေတော့မှာပါ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်တို့အိမ်မှာ တစ်ပတ်လောက် လာရောက်တည်းခိုနေထိုင်သွားခဲ့တဲ့ ဂမ္ဘီရဆေးဝိဇ္ဇာမှော်ကျောက်တော်ကြီးကိုတော့ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်က ထာဝရကျေးဇူးတင်လျက် ရှိနေရပါတယ်။

ကျနော်တို့ကတော့ ရှေ့ဆက် ရွက်လွှင့်သွားရုံမှတပါး နောက်ပြန် ဆုတ်စရာလမ်း မရှိတော့ဘူးလေ..။


စာဖတ်ပေးသူများအားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။


ခင်မင်စွာဖြင့်

(လမင်းကြီး)



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး အပိုင်း ( ၁ )

ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး အပိုင်း ( ၁ )

လမင်းကြီး ရေးသားသည်။

အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

လူသားတိုင်းရဲ့ ဘဝတစ်ကွေ့မှာ တခြားသူတွေကို ပေးမသိအပ်၊ မပေါက်ကြားအပ်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်စုံတရာဆိုတာ ရှိနေတတ်စမြဲပဲ။ ကျနော်တို့ သားအမိမှာလည်းပဲ လျှို့ဝှက်ချက်အဖြစ် လူမသိအောင် ထိမ်းသိမ်းဖုံးကွယ်ထားခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။

သူတပါးကို ဖွင့်ပြောလို့မရတဲ့ အဖြစ်အပျက်၊ ပိုတိကျအောင် ပြောရရင် ကျနော်တို့နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်း လုံးဝသိမသွားသင့်တဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ပဲ။ သိသွားရင် သူတပါးတံတွေးခွက် ပက်လက်မြောပြီး  မိသားတစုလုံး အိမ်ပြောင်းပြေးရမှာ သေချာသလောက်ရှိတဲ့ အဖြစ်ပေါ့။

ဇာတ်လမ်းစတာကတော့ မနှစ်က နှစ်ဆန်းပိုင်းလောက်ကပေါ့။ ကျနော်တို့မိသားစု၊ ကျနော်တို့အိမ်မှာ နေနေကြတာက အမေ၊ ကျနော်နဲ့ နှစ်ခါလည်သား သာသာလေးရှိသေးတဲ့ ကျနော့်ညီလေး သုံးယောက်ထဲပါ။ ကျနော့်အဖေကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲကျော်ကျော် ညီလေး လသားအရွယ်လောက်ကထဲက ဆုံးသွားရှာပါပြီ။

အဖေဆုံးသွားတော့ ရွှေတောင်ကြီး ပြိုတာပေါ့ဗျာ။ အမေလဲ အရွယ်ကောင်းတုန်း မုဆိုးမဖြစ်၊ မိသားစုရဲ့အဓိက စီးပွားဝင်ငွေရှာပေးတဲ့ ပင်မမဏ္ဍိုင်ကြီးလည်း လဲပြိုသွားတော့ တော်တော်ကလေး အားယုတ်သွားတာပေါ့။ တော်သေးတယ်။ မိသားစုအတွက် အဖေစုဆောင်းပေးထားတဲ့ ငွေအလုံးအရင်း တချို့ကျန်ခဲ့သလို အဖေ့ရဲ့ အသက်အာမခံ လျော်ကြေးငွေတွေ ဘဏ်မှာအပ်ထားရင်း အမေ့ အလုပ်လေးက တဘက်ရှိနေသေးတယ်ဆိုတော့ ချွေချွေတာတာ သုံးရင်း အဆင်ပြေပါတယ် ဆိုရမှာပေါ့လေ..။

ကျနော်က အသက်၁၇နှစ်၊ ဆယ်တန်းတက်နေတယ်။ ညီလေးက နှစ်နှစ်သား၊ အဖေအမေတို့က သားဆက်ခြားတယ်။ ကျနော့်ကို မွေးပြီး ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ရောက်မှ ညီလေးကို ထပ်ရတာ။ ညီလေးမွေးပြီး ဘာမှမကြာဘူး၊ အဖေဆုံးတာပဲ။

ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့ကြတာ၊ တစ်နေ့မှာတော့ အမေ့ရဲ့ နယ်ကအမျိုးတွေဆီက အမေ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လာတယ်။ ကျနော် တစွန်းတစ ကြားတာကတော့ သူတို့နယ်ဘက်က နာမည်ကြီး ဘိုးတော်ရသေ့ကြီးတပါး သူတို့ ရွာဘက်ကြွလာတယ်တဲ့။ အဆောင်၊ လက်ဖွဲ့ ၊စီးပွားရေး၊ ဆေးနဲ့ ပယောဂဘက်မှာ နာမည်ကြီးလွန်းလို့၊ သူတို့ ရွာကလူတွေ ရံပုံငွေ စုကောက်ပြီး၊ ဘိုးရသေ့ကို ရွာအရောက် ပင့်လာကြပြီး ရောဂါကု၊ အန္တရာယ်ကင်း၊ အစီအရင်လက်ဖွဲ့ အဆောင်တွေတောင်းကြ၊ ပူဇော်ကြတယ်လို့ ပြောနေတယ်။

အမေ့ ကြီးဒေါ်ကြီးတွေ၊ အမဝမ်းကွဲတွေကလည်း အစီအရင် လုပ်ထားတဲ့ အဆောင်ကို ပူဇော်ချင်လို့ ပွဲတင်ပြီးသွားတောင်းတယ်ပေါ့၊ အဲဒါ အမေ့ကိုလဲ အဆောင်ပစ္စည်းကောင်း ရစေချင်လို့ လာပြီးဘရသေ့ကို ပူဇော်ဖို့ဆွယ်တယ်။ ကျနော် မြင်တာတော့ အမေဖုန်းပြောနေတာ အတော်ကြာတယ်။ ကြားတချက် မကြားတချက်ပဲ။ ကျနော့် အထင်တော့ အမေသွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

သူ့ အမျိုးတွေရွာက အတော်ဝေးတာ၊ ခရီးအတန်တန်သွားမှ ရောက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့မှာ အလုပ်ကလည်းတဘက်နဲ့လေ။

အမေက ကျနော်တို့မြို့ရဲ့ အစိုးရ သုတေသနဌာန တစ်ခုမှာ အမြဲတမ်း ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး များသောအားဖြင့် ဓါတ်ခွဲခန်းထဲကနေ သိပ်ထွက်ရတာ မဟုတ်ဘူး။ သိပ္ပံပညာ ခေတ်ပညာတတ်ဆိုတော့ ဒီလို အစီအရင်အဆောင်လက်ဖွဲ့ ဆိုတာမျိုးကို သိပ်ယုံတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့်လို့လည်း ရှေးရိုးကို လုံးလုံးလျားလျားပစ်ပယ်သူလည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး။ သွားရင်းလာရင်း အဓိကရ ဘိုးဘိုးကြီးနတ်နန်းတွေ ဘာတွေဖြတ်သွားရင်တော့ လက်အုပ်ချီကန်တော့ အရိုအသေပြုပြီး မေတ္တာတွေဘာတွေ ပို့လေ့ရှိတယ်။

ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ဖုန်းအတော်ကြာကြာ ပြောပြီးတဲ့နောက် အမေက အမျိုးတွေ ရွာသွားဖို့ ငြင်းဆန်လိုက်တယ်ပေါ့။

အဲ့ဒါဖြစ်ပြီး တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ အမေ့ရဲ့အမဝမ်းကွဲတော်တဲ့ ကြီးကြီးမြ တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့တံခါးက လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကို လာတီးတော့ ကျနော်လည်း တံခါးသွားဖွင့်ပေးရတယ်။ ကြီးကြီးမြက အမေနဲ့အသက်အရွယ် သိပ်မကွာလှဘူး။

အသက် ၄၀ကျော်ကျော်လောက် ရှိမှာပေါ့ ။ အမေ့ထက် ကြီးရင် အလွန်ဆုံး ၂ နှစ် ၃ နှစ်ပေါ့။ ကြီးကြီးမြ လက်ထဲမှာလဲ ပစ္စည်းတွေက လက်တဆွဲနဲ့။

“ သား..ကိုထက်..နင့်အမေရောရှိလား..ဘယ်မှာလဲ  ”

အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေတဲ့ အမေက အောက်ထပ်က တံခါးဖွင့်သံနဲ့ စကားပြောသံတွေကြားတော့..

“ သားရေ.. ဘယ်သူလာတာလဲ  ”

အမေက အပေါ်ထပ်ကနေ လှမ်းအော်ပြီး မေးတယ်။ ကြီးကြီးမြက လည်းလှမ်းအော်ပြီး..

“ ငါပါဟဲ့..အစိုးရဲ့...(အမေ့နာမည်က ဒေါ်သင်းသင်းစိုးပါ) မြို့တက်တုန်း နင့်ဆီလာတာဟေ့..၊ နင်တို့ဖို့  ရွာကခြံထဲက ကျွဲကောသီးတွေလဲ ပါလာခဲ့သေးတယ်..  ”

အမေက ကြားတော့ သူ့အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်ကနေ လှေခါးအတိုင်း အမြန်ဆင်းလာပြီး ကြီးကြီးမြကို အိမ်ထဲ ခေါ်သွင်း၊ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နားခိုင်းပြီး စကားပြောကြတာပေါ့။ ကျနော်တို့အိမ်လေးက နှစ်ထပ်အုပ်ညှပ်တိုက်လေးဖြစ်ပြီး ဥယျာဥ်ခြံ ခပ်သေးသေးလေးတစ်ခုထဲမှာ ဆောက်ထားတာပါ။ ခြံက သရက်ခြံနဲ့ ငှက်ပျောခြံပါ။အပင်ရေ အတော်အသင့်ရှိတော့ ရာသီချိန်ဆို ခူးရောင်းရင်း အိမ်အတွက် အပိုဝင်ငွေစုမိတာပေါ့လေ။

ပတ်ဝန်းကျင်က ရာသီဥတုမျှပြီး အေးဆေးတယ်။ ဒါပေမယ့် လမ်းမကြီးနဲ့ နဲနဲဝေးပြီး အဝင်အထွက် ခက်တယ်။ လမ်းတောင် ဂဝံကျောက်နဲ့မြေရောတဲ့ လမ်းကြမ်းပဲ ရှိသေးတာလေ။ ခပ်ဝေးဝေး လျှောက်ဝင်လာခဲ့ရလို့ ကြီးကြီးမြလည်း တော်တော် မောနေပုံရတယ်။

ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သောက်ရေအိုးထဲကနေ ရေတစ်ခွက်စီ ခပ်လာခဲ့ပြီး အမေနဲ့ ကြီးကြီးမြတို့ ရှေ့မှာချပေးလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်တော်ကြာအောင် ထိုင်စကားပြောနေကြတာ။ ကျနော်ကတော့ ထိုင်နားထောင်မနေတော့ဘူး။

သူတို့ လူကြီးတွေ ကိစ္စပဲလေ၊ သိစရာလည်း မလိုဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ဝင်လာခဲ့ပြီး စာကြည့် စားပွဲမှာထိုင်၊ အမေခေါ်ပြီး တစ်ခုခုခိုင်းမယ်ဆိုရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် စောင့်ရင်းနဲ့ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဆွဲဖတ်ပြီး အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။

ကျနော်က စာဖတ်ဝါသနာပါတော့ အလျဥ်းသင့်ရင်သင့်သလို၊ ဝယ်ထား၊ တောင်းထား၊ စုထားတဲ့ မဂ္ဂဇင်းတွေ၊ဝတ္ထုစာအုပ်တွေက အခန်းထောင့်မှာ အပုံလိုက်ကြီးပဲ။ အဲဒီစာအုပ်ပုံကြီးက ကျနော် ဖတ်နေကျ အမေနဲ့သားအင်းစက်ဇာတ်လမ်း စာရွက်တွေကို မသိမသာ ထိုးညှပ်ဖွက်ထားတဲ့ နေရာပေါ့။

ကျနော့် ဝါသနာအရ အင်တာနက်ဝက်ဘ်ဆိုက်တွေကနေ အင်းစက်စာပေတွေကို ရှာဖတ်တတ်နေပြီ။

......................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

အကြိုက်ဆုံးကတော့ အမေနဲ့သား အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကိုပဲ။ အရမ်းကြိုက်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေဆို ကော်ပီယူထား၊ မြို့ထဲက သူငယ်ချင်းဆီမှာ ပရင့်ထုတ်ပြီး အိမ်ယူလာဖတ်၊ ပြီးရင် စာအုပ်ပုံထဲ ဒါမှမဟုတ် ကျနော့်မော်တော်ဆိုင်ကယ် ဖင်ထိုင်ခုံအောက်မှာ စသဖြင့် အလျဥ်းသင့်သလို ဖွက်ထားတတ်တာလေ။

အမေက ဒီမဂ္ဂဇင်းစာအုပ်တွေ ဖတ်ဖို့ရော။ ဒီ စာအုပ်ပုံကြီးကိုပါ စိတ်ဝင်စားတာ မဟုတ်ဘူး။ တခါမှလည်းလာမဖွဘူးတော့ အမေအင်းစက်စာတွေကို မတွေ့နိုင်မှာ သေချာတယ်လေ။

ကျနော့်မှာ သားအမိချင်းပြန်လိုးကြတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖွက်ထားတာ အတော်များများရှိတယ်။ အားရင်မကြာခဏ ထုတ်ဖတ်၊ ဖတ်တိုင်းလဲဖီလင်တွေ စိတ်တွေလာပြီး ရင်တွေခုန်ရတယ်။ လီးကလဲ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ထူးဆန်းပြီး ပုံမှန်ဖိုမဆက်ဆံရေး ဇာတ်လမ်းမျိုး မဟုတ်လို့သာ ရင်ခုန်စိတ်ဝင်စားပြီး ဖတ်မိရင်း စွဲသွားတာပါ။ တကယ့်အတွင်းစိတ်ကတော့ အဲဒါမျိုး တကယ်မလုပ်ရဲပါဘူး။ အပျင်းပြေ ဖတ်ဖို့လောက်နဲ့ဇာတ်လမ်းလေးတွေကို စိတ်ကူးယဥ်ပြီး ဂွင်းထုဖို့ လောက်ပဲ မှန်းတာပါ။

စာအုပ်ထိုင်ဖတ်နေတာလဲ အချိန်တော်တော်ကြီး ကြာသွားပြီ။ ကျုပ် ဝါးကနဲ အပျင်းဆန့်လိုက်ပြီး အခန်းဝဘက်လျှောက်သွားလို့ ဧည့်ခန်းဘက် ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်တယ်။ အမေနဲ့ ကြီးကြီးမြတို့က ထိုင်ပြီးစကားကောင်းနေကြတုန်းပဲ။

ကြည့်ရတာ တော်တော်နဲ့ စကားပြတ်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ သက်တောင့်သက်သာ လှဲပြီး စောင့်နေတာက ပိုကောင်းတယ်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်တာ ဘာမှမကြာပါဘူး၊ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

နိုးလာလို့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၅နာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ကျနော်အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းဘက်လျှောက်လာလိုက်တော့ ဧည့်ခန်းစားပွဲရှည်ပေါ်မှာ ဂျပ်ထူဘူး သေတ္တာခပ်ကြီးကြီး တစ်လုံး တင်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ အခန်းထဲမှာ ငြိမ်လို့ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး။

ကြည့်ရတာ ကြီးကြီးမြ ပြန်သွားပြီထင်ပါရဲ့။ အမေကပါ ပျောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဒီအချိန်လောက်ဆိုရင် ထုံးစံအတိုင်း ညီလေးကို နေ့ခလေးထိမ်းကျောင်းမှာ အပ်ထားတာ သွားကြိုနေလောက်ပြီ။

ကျနော် စားပွဲပေါ်က သေတ္တာကို မျက်စိရောက်သွားပြန်တယ်။ ဂျပ်ထူပြား အမာစားနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ လေးထောင့်ဗူးတစ်ဗူးပါ။ အရောင်က အနက်ရောင် ဆေးသုတ်ထားတယ်။ အထဲမှာ ဘာများရှိလဲ မသိဘူး။ ကျနော်လဲ သိချင်၊ စပ်စုချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာတာနဲ့ ဗူးကို ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။

အထဲမှာတော့ အရှည် တစ်ပေလောက်ရှိမယ့် ရှည်မြောမြောပုံစံ ကျောက်တုံးတစ်တုံး၊ အရောင်က အနက်လိုလို၊ စိမ်းပြာဘက် စွက်သလိုလို။ သေချာကြည့်တော့မှ ကျောက်ဆစ်ပန်းပုလိုလို အဝတ်အစားမပါ လူပုံသဏ္ဌန် နှစ်ခုက မျက်နှာချင်းဆိုင် သိုင်းဖက်ထားတဲ့ ပုံစံမျိုး။

ဖဲကြိုးလိုလို၊ ပိတ်ကြိုးလိုလို အနီရောင်အစလေးတစ်ခုက ကျောက်တုံးရဲ့ အလယ် ခါးနေရာလောက်က ဖြတ်စည်းထားတယ်။

ကျနော် တွေးကြည့်တော့ ဒါ ဟိုတစ်နေ့က အမေ့ကြီးတော်ကြီးတွေ ဖုန်းဆက်ပြောတဲ့ ဘိုးတော်ရသေ့ရဲ့အဆောင်ပစ္စည်းဆိုတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ လာဘ်ကောင်းတာ ဒါမှမဟုတ် စီးပွားကောင်းတာ တခုခုပဲ။ ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ သေတ္တာဗူးကို ပုံစံမပျက် ပြန်ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းမှာပဲ တီဗွီထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး၊ ညီလေးကို လက်ဆွဲပြီး အမေအိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ အမေက ကျနော့်ကို တွေ့တွေ့ချင်း..

“ နိုးပြီလား..အိပ်ပုတ်လေး..၊ အခန်းထဲဝင်ရင် အဲဒီ စက္ကူသေတ္တာကို ယူသွားပြီး သား အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုပေါ်တင်ပြီး သိမ်းထားပေးစမ်း..၊ အဲဒါ နင့်ကြီးကြီးမြ ခဏအပ်သွားတာ၊ သူ့ယောက်ျား ဘကြီးသိန်း နောက်အပတ်လောက် လာယူလိမ့်မယ်တဲ့..  ”

“ ဟင်! သားအခန်းထဲ ဘာလို့ လာသိမ်းခိုင်းရတာလဲ။ အခန်းက နဂိုထဲကမှ ရှုပ်ပြီး ပြည့်ညပ်နေတဲ့ ဥစ္စာ..  ”

“ တကယ်လို့ အမေ့ အခန်းမှာ တက်ထားရင် မတော် ပြုတ်ကျလို့ ကျိူးပဲ့သွားမှာစို့လို့၊ လှေခါးပေါ်က တက်ရဦးမှာ မနိုင်မနင်းနဲ့၊ အဲဒါက ပေါ့ပေါ့လေး မဟုတ်ဘူး၊ နင့် ကြီးကြီးမြက သူ့ပစ္စည်း တအားပူနေတာ သတိထားကိုင်ပါတဲ့၊ ရှားရှားပါးပစ္စည်းတဲ့၊ အဲ့တော့ သားအခန်းမှာပဲ ထားလိုက်ပါ..  ”

ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်က သေတ္တာကို မ,ပြီး အခန်းထဲ ယူသွားမလို့ လုပ်တော့ အမေပြောတာ ဟုတ်သားဗျ။ တော်တော်လေး မ,ယူရတယ်၊ ဒီလောက်လေးမယ်လို့ မထင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် မနက်က ကြီးကြီးမြ ဟိုက်နေတာကိုး။ အမေက..

“ ကောင်းကောင်း မ,နော်..ပြုတ်ကျနေဦးမယ် သတိထား..  ”

ကျနော်လဲ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရို အပေါ်ဆုံးမှာ ကျောက်တုံးထည့်တဲ့ သေတ္တာကို သွားထားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ အမေ့ကို..၊

“ အဲဒါက ဘာကြီးလဲ အမေရ..  ”

“ အဲဒါ ကြီးကြီးမြတို့ ရွာကိုလာတဲ့ အဘဘိုးရသေ့က အစီအရင်လုပ် မှော်သွင်းပြီး ပေးထားခဲ့တဲ့ ဂမ္ဘီရအဆောင်ဆိုလားပဲ။ ဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်ပေါ့။ မမမြပြောတာကတော့ အဲဒီကျောက်ပူဇော်နည်း၊ အသုံးပြုနည်း၊ သုံးရင်လုပ်ရမယ့်အစီအစဥ်ကို သေတ္တာရဲ့ အဖုံးအတွင်းဘက်မှာ လမ်းညွှန်အနေနဲ့ ကပ်ထားတယ်လို့ ဆိုတာပဲ..  ”

ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သေတ္တာကို အသာပြန်ယူချလာပြီး ကျနော့် စာကြည့်စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အဖုံးကို မ,လှန်ပြီး အဖုံးအောက်တွင်းဘက်ကို ကြည့်တော့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကောင်ရဲ့ သားရေလို သားရေပြားတစ်ပြား ကပ်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီပေါ်မှာ စာတွေရေးထားတာဗျ။ စုစုပေါင်း ဆယ်ကြောင်းလောက် ရှိလိမ့်မယ်။ အမေက..

“ ပြစမ်း..ကြည့်ရအောင်  ”

ဆိုတော့..

ကျနော်လည်း အမေ့ဆီ လှမ်းပေးလိုက်တယ်။ အမေက လှမ်းယူပြီး မတ်တပ်ရပ်ရက်ကနေပဲ ဖတ်ကြည့်နေတယ်။ အထဲမှာ ရေးထားတာကတော့..

မှော်သိဒ္ဓိဝင်ဆေးဝိဇ္ဇာကျောက် ။ ဤမှော်ဝင် ဆေးကျောက်တော်ကို အစီအရင်အတိုင်း တသွေမတိမ်း လိုက်နာ၍ ပူဇော်သမှုကို အတိအကျပြုလုပ်ပါက မည်မျှပင်ပြင်းထန်သော ရောဂါဘယ ဘေးဆိုးကိုမဆို နေ့ညမဆိုင်း တမုဟုတ်ချင်း ကာကွယ်ကုသ ပျောက်ကင်းစေနိုင်သည်။

...............................................................

...............................................................

...............................................................

ကျနော် အစပိုင်း မြင်လိုက်ရတာကတော့ အပေါ်ပိုင်းသုံးလေးကြောင်းလောက် ရိပ်ခနဲပဲ။ အမေက စာရွက်ကိုယူပြီး အလင်းရောင်ရှိတဲ့ ပြူတင်းပေါက်နား တိုးသွားပြီးဖတ်တော့ နောက်စာတွေက ဘာမှန်း မသိလိုက်တော့ဘူး။ အမေဖတ်ပြီးတော့ မျက်နှာက သိသိသာသာကြီး ပြောင်းသွားတယ်။ ရှက်သလိုလို မျက်နှာကြီးက ရဲတက်နေတယ်။ ပြီးတော့..

“ ဘာမှလဲ ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ရောဂါကုတဲ့ ကျောက်တဲ့၊ ဘာမှလဲ သေချာရှင်းပြမထားဘူး၊ ရှေးရိုးအယူတွေပါ  ”

...................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

“ သူများဟာ သွားစပ်စုမနေနဲ့တော့၊ သူ့နေရာသူ မြန်မြန်ပြန်သိမ်းလိုက်..  ”

ပြီးတော့ အမေက သေတ္တာအဖုံးကို ဆွဲယူပြီး သားရေပြားကို သူ့နေရာအကွက်လေးထဲ ပြန်ကပ်ထည့်လို့ အဖုံးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ ပြီးပြီးရောဆိုပြီး သေတ္တာကို ဘီရိုပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်တယ်။

အဲဒီကနေ ၃ ရက်လောက်ကြာသွားတဲ့ နေ့ရောက်တော့..

အဲဒီနေ့က လေကြီးမိုးကြီး သည်းသည်းမည်းမည်း ရွာချနေတာ မရပ်တမ်းပဲ။ သေချာပြောရရင် ကြီးကြီးမြပြန်သွားတဲ့ နေ့ကစပြီး မိုးကဆက်တိုက်လို ရွာနေတာ၊ ၃ ရက်လောက်ကို ဆက်တိုက်ပဲ။

ကျနော် မိုးတွင်းကို မုန်းတယ်။ မိုးရွာတိုင်း ကျနော်တို့အိမ်ကနေ လမ်းမကြီးအထိ မြေရောတဲ့ ကျောက်လမ်းကြမ်းကို အဝေးကြီးထွက်ပြီးမှ ခုံတန်းရှည်ထိုးထားတဲ့ ပစ်ကပ်ကားလေးတွေ စောင့်စီးပြီး ကျောင်းကို သွားရတယ်။

လမ်းထိပ်ရောက်ရင် ဖိနပ်က ရွှံ့အလူးလူးနဲ့ စုတ်ပြတ်သတ်နေတာပဲ။ လုံချည်လဲ ရွှံ့စက်တွေစင်တာ ရစရာမရှိဘူး။ အဲဒီ ညနေကလည်း ကျနော်အိမ်ဝပြန်ရောက်တော့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံး ရွှဲနေပြီ။ ဒါတောင် ထီးပါသွားတာနော်..။

အိမ်မှာ အမေ့ကို မတွေ့ရဘူး။ ကြည့်ရတာ ထုံးစံအတိုင်း ညီလေးကို သွားကြိုရင်း မိုးသည်းလို့ နောက်ကျနေတာဖြစ်မယ်။ ခဏကြာတော့ အမေညီလေးကို ခါးထစ်ခွင်ချီပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတယ်။ အမေရောညီလေးရောတကိုယ်လုံး ရွှဲရွဲကို ရိုက်နေတာပဲ။

“ ဟာ..အမေ၊ ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ။ ထီးမပါသွားလို့လား..  ”

“ ယူသွားတာပေါ့ဟဲ့..ဒါပေမယ့် လေရောမိုးရော ဒါလောက်ဆော်နေတာလေ အရမ်းကြမ်းလို့ ထီးရွက်ပါ လန်ထွက်သွားတာ၊ နင့်ညီလေးက တစ်ဘက်နဲ့ ပြန်ဆွဲချလို့ကို မနိုင်ဘူး။ ထီးကပါ လွတ်ထွက်သွားလို့ မနည်းလိုက်ဖမ်းခဲ့ရတယ်။ ထီးလည်းရရော တစ်ကိုယ်လုံး ရွှဲကုန်ပြီ။ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ပေလျှောက်လာတာ  ”

“ ဖြစ်ရမယ်.. အမေရာ..  ”

ကျနော် အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ရေစိုအဝတ်တွေက အသားနဲ့ ကပ်နေတာ။ အမေက တီရှပ်အဖြူရောင် ခပ်ပါးပါးပဲ ဝတ်ထားတော့ အတွင်းခံ ဘရာစီယာ အနက်ရောင်က ထင်းနေအောင်ပေါ်နေတယ်။ ဘရာစီယာကကပ် အသေးစားဆိုဒ်၊ အမေ့နို့တွေကျတော့ ဖူဂျီပန်းသီး အကြီးစားကြီးတွေ လောက်ရှိပြီး ဘရာထဲကနေအန်ထွက်နေတာ။

အရင်က သေချာသတိမထားခဲ့မိဘူး။ အခုလို ရေစိုအင်္ကျီနဲ့ အမေ့ကို တခါမှမတွေ့ခဲ့ဖူးတာပဲ။ ကျွံထွက်အောင်ဖောင်းကားနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေရဲ့ အမို့အရှိုက်ပုံပန်းက ရေစိုတီရှပ်မှာ ကပ်ရက်သား၊ ပန်းပုထုထားသလိုကိုထင်းထင်းကြီး ပေါ်နေတာလေ။ နို့ကြီးတွေ ကိုင်ကြည့်မယ်ဆိုရင် လက်တစ်ဆုပ်စာ အပြည့်နေမှာပဲ။

ရွှဲရွှဲရိုက်နေတဲ့ ထမီအပျော့စား ပါးပါးလေးကြောင့်လည်း အမေ့ပေါင်လုံးနဲ့ ပေါင်တံ စင်းစင်းကြီးတွေကိုခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းအဖုအထစ်တွေကို ရှိုးပြနေသလိုပဲ။ ဖင်လုံးကြီးကြီး အိုးကြီးတွေကကောက်တက်နေတာ။ ပုံစံကိုက အရမ်းဆက်စီဖြစ်နေတယ်။ ကြည့်ပြီး အမေ့ကို ပစ်မှားချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဝင်လာတယ်။

ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း သတိဝင်လာပြီး အဲဒီအတွေးကို ခေါင်းထဲက မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညပိုင်းရောက်လာခဲ့တယ်။ ည ၁၁ နာရီအထိ ကျနော်မအိပ်သေးဘူး ။ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း အင်းစက်ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေပြန်တယ်။

စိတ်ထဲမှာတော့ စိတ်ကူးယဥ် ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး တစ်ချီတမောင်းတော့ ဂွေကိုင်လိုက်ဦးမယ်၊ တစ်ရေလောက်တော့ ထုတ်လိုက်ဦးမယ်ပေါ့။ မိုးကလည်း ကောင်းနေလိုက်တာ အခုထိကို မတိတ်သေးဘူးဗျ။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ အပေါ်ထပ်က အသံကြားရပြီး လှေခါးဆီက သုတ်သုတ်သုတ်သုတ်နဲ့ ဆင်းလာသံ ကြားရတယ်။ခြေသံကလဲ အတော်ပြင်းတယ်။ အသံကြားရုံနဲ့ အရေးတကြီး အလန့်တကြား ပုံစံမျိုး။

ကျနော်လဲ ဘာဖြစ်တာလဲ ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်ကထ၊ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားကြည့်လိုက်တယ်။ အမေကအိမ်သုံး ဆေးသေတ္တာထားတဲ့ နေရာမှာ မွှေနှောက်ပြီး တခုခုကို သဲကြီးမဲကြီး ရှာနေတာတွေ့လို့ အမေ့ကို မေးရတယ်။

“ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ အမေရ..၊ ညကြီးမင်းကြီး..  ”

“ ဘာဖြစ်ရမလဲ..၊ နင့်ညီလေးဖျားနေပြီ၊ ကိုယ်တွေပူနေတာ ခြစ်ခြစ်တောက်နေတာပဲ။ ခလေးအဖျားကျဆေးရှာနေတာ၊ ပုလင်းထဲမှာ တဝက်လောက်ကျန်သေးတာ ငါမှတ်မိတယ်။ အခုဘယ်နား ထားမိမှန်းမသိဘူး..သေချာရှာဦးမှပါ..  ”

“ ဒါဆို..သား ရေနွေးအဆင်သင့် သွားယူလာပေးခဲ့မယ်လေ..  ”

ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်သွားကြတယ်။ ဆေးရှာတွေ့လို့ ဆေးတိုက်လိုက်ပြီး နာရီဝက်လောက် ကြာသွားပေမယ့် ညီလေးရဲ့ အဖျားက မကျပဲ ကိုယ်တွေက ပိုတောင် ပူတက်လာတယ်။ ငိုတောင်မငိုနိုင်တော့ဘူး။ အမေ့ အခန်းထဲမှာ၊ ပါးစပ်လေးဟ၊ မောနေပြီး အဖျားဒဏ်ကို မချိမဆန့် ခံနေရပုံမျိုးလေးနဲ့ သနားဖို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။

ညီလေးက မိုးအကြီးအကျယ်မိပြီး ဖျားတာပဲ ထင်တယ်။ ခလေးက နုသေးတာကိုး။ နမိုးနီးယား ဝင်ရင်တော့ဒုက္ခပါဘဲ။ ကျနော်လည်းကြည့်ရတာ စိတ်မသက်သာလှတာနဲ့..

“ ညီလေးကို ဆေးခန်း ဒါမှမဟုတ် ဆေးရုံ ပြေးပြတာ ကောင်းလိမ့်မယ် ထင်တယ် အမေ..  ”

“ ဟဲ့..မိုးတွေ ဒါလောက် သဲကြီးမည်းကြီး ရွာနေတာ ဘယ်လိုသွားမှာလဲ..ကားကလဲ မရှိ..  ”

“ မော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲ ရအောင်သွားမယ် အမေရာ..  ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ဟယ်..တော်ကြာခလေး မိုးထပ်မိပြီး အခြေအနေ ပိုဆိုးနေဦးမယ်။ သွားရင်လဲ မိုးတိတ်မှသွားတာအကောင်းဆုံးပဲ  ”

စောင့်ရင်း ၁၂ နာရီထိုးသွားပြီ။ ညသန်းခေါင်ပေါ့။ ညီလေးကိုယ်တွေက ကိုင်မရလောက်အောင် ပိုပူလာတယ်။အသက်ရှူတာတောင် ဟက်ပဲ့ဟက်ပဲ့နဲ့ ဖြစ်လာပြီ။ အမေနဲ့ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ပြာနေပြီ။ ဆေးရုံကလဲ ၅ မိုင်လောက်ဝေးမယ်။

မိုးကလည်း ပိုလို့တောင် သည်းလာပြီ။ လမ်းကလဲ အခုလောက်ဆို ရေစားပြီးချိုင့်တွေ၊ ခွက်တွေနဲ့ ရေစီးကြောင်း လိုက်နေလောက်ပြီ။ မော်တော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားမယ်ဆိုရင်တောင် သွားလို့ရပါတော့မလားမသိဘူး။ ကျနော် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာပြီး အခန်းထဲမှာနေ အကြံထုတ်ရင်း ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လျှောက်ကြည့်ရင်းနဲ၊ ဘီရိုပေါ်က စက္ကူဗူးကို မြင်တော့မှ သွားသတိရတယ်။

“ ရောဂါကုတဲ့ကျောက်..  ”

အမေ ပြောဖူးတဲ့ စကားကို ကျနော် ကိုယ်ဘာသာ တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ကျနော် တစုံတခုကို တွေးမိပြီး အမေ့အခန်းဆီ ပြေးတက်ပြီး အမေ့ကို အော်ခေါ်လိုက်မိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ အမေလည်းပြူးတူးပြဲတဲနဲ့...

“ ဘာလဲ...ဘာလဲဟဲ့..အလန့်တကြား..  ”

“ အမေ မေ့နေလား..ဟို..ကြီးကြီးမြ အပ်ထားတဲ့ ကျောက်တုံး ရှိနေတယ်လေ။ ရောဂါကုတဲ့ ကျောက်ဆို အဲဒါနဲ့ညီလေးကို ကုကြည့်လို့ မရဘူးလား.. ”

.....................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

“ နင်..ဒါမျိုးတွေကို ယုံသလား..  ”

“ အမေကလဲဗျာ..၊ မရှိ ရှိတဲ့နည်းလမ်း သုံးကြည့်ရမှာပဲ။ စမ်းမကြည့်ရင်တော့ မသိနိုင်ဘူးပေါ့။

စမ်းကြည့်တော့လဲ ဘာမှ အကျိုးယုတ် နစ်နာသွားမှာ မှမဟုတ်တာ။ မပျောက်လဲအရင်း ပျောက်သွားတော့အမြတ်ပေါ့..  ”

“ မဖြစ်ပါဘူးဟယ်..၊ အဲ့ဒါက သူပြောတဲ့ နည်းအတိုင်း အစီအရင်လုပ်မှ ရမှာတဲ့..  ”

“ ဘယ်လို အစီအရင်မို့လို့လဲ..  ”

ကျနော် အမေးမှာ အမေ့မျက်နှာကြီး ရဲတက်သွားပြန်ရော။ ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး၊ ကျနော် သတိထားမိတာ နှစ်ခါရှိပြီ။

“ မဖြစ်ပါဘူးဟယ်.. ဒို့တွေလုပ်လို့ မရပါဘူး။ အဲဒါ မှော်၊ အောက်လမ်းပညာတွေ..  ”

ကျနော်ကတော့ အမေ့စကားကို နားမလည်နိုင်သေးဘူး။ အူလည်လည် ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ကျနော်လဲ ရေအေးစိမ်ထားတဲ့ ဇလုံထဲက အအေးဖတ်ကို ယူပြီး ညီလေးနဖူးမှာကပ်ပြီး ဆွဲသုတ်ပေးနေတယ်။ ကိုယ်က တအားပူနေတုန်းပဲ၊ အဖျားက ကျမယ့်ပုံ မပေါ်သေးဘူး။ ဆေးလက်ကျန်ကလည်း ကုန်သွားပြီ။

“ အမေရေ..ဒီပုံစံအတိုင်းဆို မနက် မိုးစင်စင်လင်းမှပဲ ဆေးရုံပို့လို့ရမယ့်ပုံပဲ။ ညီလေး တောင့်ခံနိုင်ပါ့မလား။ သနားပါတယ်  ”

အမေ့ကို ကြည့်ရတာ အရမ်းစိတ်ပူနေပြီး ဂဏာမငြိမ် ပြာယာခတ်နေပြီ။ ခဏကြာတော့ တခုခုကို ငြိမ်ပြီး သေချာစဥ်းစားနေသလို ရှိနေရာက ငေါက်ခနဲထပြီး အောက်ထပ်ဆင်းသွားတော့ ကျနော်လဲသိလိုက်ပြီ၊ အမေကျနော့် အခန်းက ကျောက်တုံးထားတဲ့ နေရာသွားမှာပဲလို့..။ ဒီမှာပဲ ကျနော်စဥ်းစားမိတာက..

“ ဟာ..သွားပြီ..  ”

ကျနော် ပရင့်ထုတ်ထားပြီး ဖတ်လက်စ အင်းစက် စာအုပ်ခေါက်လေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ဒီတိုင်းတင်ထားခဲ့မိတာပဲ။ ပြီးတော့ ဇာတ်လမ်းကလဲ သားအမိလိုးတဲ့ ဇာတ်လမ်း။ ကျနော်လဲ အမြန်ထပြီး အမေ့နောက်က လိုက်သွားမိတယ်။ အမေ သတိမထားမိခင် စာခေါက်ကို ဖွက်ဖို့ပေါ့။

အမေ့ မျက်လုံးတွေက ဘီရိုပေါ်က ကျောက်တုံးထည့်တဲ့ သေတ္တာကို ကြည့်ရင်း ဆုံးဖြတ်လို့ မရသေးတဲ့ ဟန်နဲ့ကျနော့် ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။

သေချာတာပေါ့..။ ကျနော်ချထားခဲ့တဲ့ သားအမိ ဇာတ်လမ်းစာအုပ်ခေါက်ပေါ် တည့်တည့်ပဲ။ ကျနော်လဲ ရင်တွေဒိန်းခနဲ ဖြစ်အောင် လန့်သွားပြီး အခန်းဝမှာပဲ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေမိတယ်။ အမေက ဖင်အောက်မှာ တခုခု ခု ထိုင်မိနေတာကို သတိထားမိသွားတော့ လက်နဲ့ စမ်းပြီး ဖင်အောက်က စက္ကူထပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ စာရွက်ကို ဖြန့်ကြည့်လိုက်ရင်းက စာတွေကို ဖတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတွေက စာတန်းတွေတစ်လျောက်ရွေ့သွားချိန်မှာ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း မျက်ခုံးလေးတွေ ပင့်လာပြီး အသက်ရှူသံက ပြင်းလာတယ်။

အမေ့ ပုခုန်းလေးနှစ်ဘက်နဲ့ ရင်အုံကလည်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်လာတာ သိသိသာသာကြီး မြင်နေရတယ်။မျက်နှာက ရဲတက်လာရာကနေ မည်းပုပ်သွားပြီးမျက်လုံးတွေ ပြူးလာတယ်လေ။ ပြီးတော့ ကျနော်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်တော့တာပဲ။

ကျနော့် တကိုယ်လုံး အေးစက်သွားသလိုကြီးပဲ၊ ငြိမ်ပြီး ရပ်နေမိတယ်။ လက်နှစ်ဘက်က စစ်သားတွေ သတိဆွဲသလို ဘေးနှစ်ဘက်ကပ်နေပြီး လှုပ်လို့ မရတော့ဘူး။ စိတ်ထဲကတော့ ဘယ်လိုဆင်ခြေပေးရင် ကောင်းမလဲလို့ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်စဥ်းစားနေမိတယ်။

“ ဝင်လာခဲ့စမ်း..  ”

အမေ့အသံက မာထန်နေတယ်။

“ တံခါးပါ ပိတ်ခဲ့..  ”

စိတ်ထဲမှာတော့..ငါတော့ ဂန့်ပြီ..။ အကြီးအကျယ် ကံဆိုးတာပဲ လို့ တွေးနေမိတယ်။ ကျနော် အခန်းတံခါးပြန်ပိတ်ရင်း အခန်းထဲကို ပိုလီယို ဆွဲနေသလို နှေးတုန့်နှေးတုန့်နဲ့ ဝင်သွားမိတယ်။ အမေက ကုတင်ပေါ်ကထပြီး ပြူတင်းပေါက်က ခန်းစည်းတွေကို ဆွဲပိတ်လိုက်ပြီးမှ ပြူတင်းဘောင်ကို မှီရင်း၊

“ နင် ဘာလို့ ဒီလိုစာမျိုးတွေ ဖတ်တာလဲ..  ”

ကျနော် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ ဖြေမထွက်ဘူး။

“ ဟို..ဟို....အေ..အဲ..  ”

“ ဘာ..၊ အ..ထစ်၊ အ..ထစ် လုပ်နေတာလဲ။ ဒီစာတွေ နင် ဘယ်မှာ ဖွက်ထားတာလဲ..  ”

“ ဟို..ဟို..စာအုပ်တွေကြားမှာပါ..  ”

“ ဒီကို ယူလာခဲ့စမ်း.  ”

ငါတော့ သွားပြီ၊ စောက်ကျိုးတော့ နဲပါပြီ။ အမေ့စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်လို့ ကျနော်လဲ အခန်းထောင့်သွားပြီးမဂ္ဂဇင်းနှစ်အုပ်ကို သွားဆွဲယူလာခဲ့တယ်။

အမေက ကျနော့လက်ထဲက စာအုပ်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲယူပြီး အနှောင့်က ကိုင်လို့ ဆွဲခါချနေတယ်။စာအုပ်ကြားမှာ အထပ်လိုက်၊ အထပ်လိုက် ညှပ်ထားတဲ့ စာရွက်ခေါက်တွေက ပလူပျံသလို ထွက်လာတော့တာပဲ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြန့်ကြဲသွားတဲ့ စာရွက်တွေကို ကြည့်ရင်း ကျနော့် မျက်နှာက ပျက်ယွင်းနေမယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိနေတယ်။

အမေက သုံးလေးရွက်လောက်ကို လိုက်ကောက်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်လို့ တရွက်ချင်းသေချာဖတ်ကြည့်နေတယ်။ ဖတ်ရင်းလည်း မျက်လုံးတွေက ပိုပိုပြူးပြီး ဝိုင်းကျယ်လာရင်းက ကျနော့်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြန်တယ်။

အခု ကြည့်ရတာ အမေက ညီလေးကိုတောင် ခဏမေ့သွားသလိုပဲ။ အမေ့ဆီက အသံထွက်လာတယ်။

“ ဟင်..ငါ့သားလေး လိမ္မာလှချည်ရဲ့ အောင်းမေ့နေတာ၊ ဒီလို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် စာမျိုးတွေ ဖတ်တတ်နေပြီလား။ ပြီးတော့ ရိုးရိုးတောင် မဟုတ်ဘူး၊ မအေလိုးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ။ ငါ့..ပြောတောင် မပြောချင်တော့ဘူး။ အံ့ပါရဲ့..၊ ဒီပုံစံမျိုး နင်ကကြိုက်တယ်ပေါ့လေ..ဟုတ်လား..  ”

“ မ..မ..မဟုတ်..  ”

“ ဘာ..မဟုတ်ဘူးလဲ..ဒါတွေကဘာလဲ..ဒါ..၊  မှန်မှန် ပြောစမ်း  ”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်..  ”

ကျနော်လဲ အလွဲလွဲ အချော်ချော်တွေ ဖြေနေမိတယ်။

“ နင်..ဒါမျိုးတွေချည်းဖတ်နေတယ် ဆိုတော့ မအေ တော်တော် လိုးချင်နေတယ်ပေါ့..၊ ငါ့ကိုပါ မှန်းပြီး လိုးချင်နေတယ်ပေါ့လေ..ဟင်..  ”

...........................................................

အခန်း ( ၅ )

အမေက မြည်တွန်တောက်တီးနေတယ်..။ ခဏကြာတော့ အမေဆူနေရာက ငြိမ်သွားပြီး ကျနော့်မျက်နှာကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေရင်းက တခုခုကို သေချာစဥ်းစားနေသလိုနဲ့..။

“ သားငယ်လေး အတွက် ငါတခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ကောင်းပါ့မလားတော့ မသိဘူး..  ”

အမေက ပါးစပ်က ပြောရင်း ဘီရိုပေါ်က သေတ္တာကို ယူချလာတယ်။ အဖုံးဖွင့်ပြီးတော့ စာရေးထားတဲ့ သားရေပြားလေးကို ခွာပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းပေးတယ်။ ဖတ်ကြည့်စေချင်တဲ့ သဘော..။ ဒါနဲ့ ကျနော်လဲ ယူဖတ်လိုက်တော့...

မှော်သိဒ္ဓိဝင် ဆေးဝိဇ္ဇာကျောက်

ဤမှော်ဝင်ဆေးကျောက်တော်ကို အစီအရင်အတိုင်း တသွေမတိမ်း လိုက်နာ၍ ပူဇော်သမှုကို အတိအကျပြုလုပ်ပါက မည်မျှပင်ပြင်းထန်သော ရောဂါဘယ ဘေးဆိုးကိုမဆို နေ့ညမဆိုင်း တမုဟုတ်ချင်း ကာကွယ်ကုသ ပျောက်ကင်းစေနိုင်သည်။

အပြင်းအထန် ခံစားနေရသော ဝေဒနာကို အမြန်မကြာ လျော့ကျစေရန် ပြုလုပ်ရမည်မှာ လူမမာရှိသောအိမ်၏ အမိုးတစ်စပ်အောက်ထဲ အတွင်းတွင် ယောက်ျားမိန်းမတစ်စုံတွဲက ဤဂမ္ဘီရမှော်ကျောက်တုံး၏ ရှေ့တွင်မေထုန်မှီဝဲကာ ချစ်တင်းနှီးနှောမှု ပြုရမည်။

လင်စုံမယားဖက်ကဲ့သို့ ပြီးမြောက်ပြည့်စုံအောင် ထိုးသွင်းစပ်ယှက်ရမည်။ သိဒ္ဓိကျောက်ကိုစောင့်သော ဆေးဝိဇ္ဇာ ဖိုမဓာတ်တို့က ပူးဝင်ကူညီလိမ့်မည်။

ကျား၊မတို့၏ ရာဂအပူမီးနှင့်ဆေးကျောက်တုံးမှ ထွက်သောအအေးငွေ့တို့ ပေါင်းစပ်ပြီးထွက်လာသော သိဒ္ဓိဓါတ်က လူနာ၏ရောဂါဆိုးကို စုပ်မြိုပျောက်ကင်းစေလိမ့်မည်။ ယုံမှား သံသယ မရှိလင့်..။

“ ဟင်..! အစီအရင်ဆိုတာက ဒီလိုကြီးလား..  ”

ကျနော် မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး မျက်လုံးတွေတောင် ပြာသွားတယ်။ ကျနော် အံ့သြလို့ မပြေခင်သေးမှာပဲ အမေက အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်သွားလို့ ခေါင်းရင်းနံရံက မီးပွင့်ပြာပြာ မှိန်မှိန်လေးကို ဖွင့်လိုက်ရော။ ပြာလဲ့လဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အခန်းရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားက စိတ်ထဲမှာ တမျိုးပြောင်းသွားသလိုပဲ။

စာညွှန်းဖတ်ပြီး ရှော့ရိုက်သွားတဲ့ ကျနော့် စိတ်တွေလဲ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီ။ အမေ့ဘက် လှည့်ကြည့်တော့ သူကကုတင်စောင်းမှာ ခြေချထိုင်နေပြီး ဆံပင်ကို စည်းထားတဲ့ သားရေကွင်းလေးကို ဖြုတ်နေတယ်။ ခေါက်ပြီးစည်းထားတဲ့ ဆံပင်ကို ဖြေချလိုက်တော့ ဆံပင်က ကျောလည်အထိ ဖားလျားကျလာတယ်။ ပုခုန်းအရှေ့ ကျော်ကျသွားတဲ့ ဆံပင်တွေကလည်း ရင်အုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်ကြီးပေါ်မှာ ဆံနွယ်တွေက ပြန့်ကျနေတယ်။

ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင် အမေကဆံပင်ကို အမြဲလိုလို စည်းထား ဒါမှမဟုတ် ထုံးထားတာ။ အခုလို ဆံပင်ဖားလျားလေးနဲ့ မြင်ရခဲတယ်။ မီးရောင်ပြာပြာ မှုန်တဝါးအောက်မှာ ဆံပင်ဖားလျားလေးနဲ့ အမေက ကြည့်ရတာ အရမ်းလှပြီး၊ ဆက်စီဖြစ်နေတယ်။

ကျနော့် ခေါင်းထဲကိုလည်း ဖတ်ဖူးထားခဲ့တဲ့ အမေနဲ့သားအင်းစက်ဇာတ်လမ်း လိုးခန်းတွေက တန်းစီဝင်လာပါလေရော။

ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲက တစ်စုံတရာက အရမ်းတင်းပြီး အတင်းတိုးထွက်လာနေတယ်။ လီးက တောင်လာနေပြီလေ။ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးအောက်က အတင်းရုန်းပြီး ဖုထွက်နေတာက အထင်းသား မြင်နေရတယ်။ အမေ့မျက်လုံးနဲ့ အကြည့်တွေကလည်း ထောင်ထနေတဲ့ ပုဆိုးဆီမှာချည်းပဲ။

ကျနော်တို့ မိနစ်ပိုင်းလောက် ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ သတိဝင်လာတော့ ကျနော်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့အမေ့ ရှေ့တည့်တည့်မှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်သား ဖြစ်နေတယ်။ အမေ့လက်က ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထွက်နေတဲ့ နေရာကို လှမ်းလာတယ်။ ပြီးတော့အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း

“ စမ်းကြည့်ရင်တော့ အကျိုးမယုတ်လောက်ဘူး ထင်ပါရဲ့..  ”

အမေ့ စကားကြောင့် ကျနော့် တကိုယ်လုံး ပူထူတက်သွားတယ်၊ ချက်ချင်းသွေးတွေ ဆူတက်လာသလိုပဲ။ ကျနော့် လက်တွေ အမေ့နို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆုပ်လိုက်မိပြီး ဖြစ်သွားတယ်။ အမေဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်အင်္ကျီ အပေါ်ကနေပဲ နို့အုံသားအိအိကြီးကို ဖြေးဖြေးဖိပြီး ပွတ်ပေးနေမိပြီ။

အမေက ကျနော် လီးတောင်နေပြီဆိုတာ သိနေပြီ။ အမေ့လက်တွေက ကျနော့် ပုဆိုးအောက် လျှိုဝင်လာပြီး လီးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

အမေ့ လက်ဖဝါးနုနုရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကျနော့်လီးဆီက စစ်ခနဲ ဖျင်းခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကြက်သီးတွေထလာတော့တာပဲ။ အမေက လီးကို တင်းတင်းညှစ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော်လဲ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြုတ်ချပြီး လျော့ချလိုက်တော့ ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားတယ်။

အမေက ပုဆိုးအောက်က လျှိုထားတဲ့လက်ကို ပြန်ရုပ်၊ ပုဆိုးကို လက်ပေါ်က ခါချလိုက်ပြီး၊ အခု သူ့ရှေ့မှာအတားအဆီးမဲ့ ငေါက်တောက်ကြီး ထိုးထွက်နေတဲ့ လီးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ပြန်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ အမေ့အင်္ကျီ လည်ဟိုက်ထဲကို ကျနော့်လက်တွေ ရောက်သွားပြီ။

အမေက ထုံးစံအတိုင်း ညအိပ်ရင်း အိမ်မှာဝတ်နေကျအတိုင်း၊ အတွင်းခံ ဘော်လီ မပါဘူး။ အင်္ကျီလည်ပင်း အဟိုက်ထဲက သွင်းလိုက်တဲ့ ကျနော့လက်တွေက ဘာအခုအခံမှမပါပဲ ပြောင်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ အမေရဲ့ နို့သားစိုင်ကြီးတွေကို မိမိရရကြီး အိကနဲ ကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကျနော်က လက်ဝါးနဲ့အုပ် တစ်ချက်ညှစ်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေက နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို သွားဖျစ်ပေးနေမိပြီ။ နို့သီးခေါင်းတွေက ပျော့ဖတ်ဖတ်မဟုတ်ပဲ တင်းစူပြီး မာတောင်နေပါပကောလား။

အမေကလဲ ကျနော့်လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး လျောတိုက်ဂွင်းထုပေးနေတာ လီးထိပ်ဒစ်ရှိတဲ့ နေရာကို သေချာညှစ်ပြီး ဒစ်ကို ဖုံးထားတဲ့ အရေခွံကို ဒစ်ထိပ်ပေါ်လာလိုက်၊ ပြန်မြုပ်သွားလိုက်ဖြစ်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပြီး ပလစ်..ပလစ်နဲ့ မြည်အောင်ကို ဆွဲထုပေးနေတယ်လေ။

ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထုနေတော့ ကျနော့်မှာ သွေးကြောတွေက တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းလိုက်၊ အမေ့လက်တွေကို ကော့ကော့ထိုးလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတာ။ ကောင်းလွန်းလို့ အမေ့နို့တွေကိုတောင် ဆက်မညှစ်နိုင်တော့ဘူး။

အမေ့ရဲ လက်ဖဝါးသား လက်ရဲ့ ရေစာလေးတွေက နုဖတ်နေတာပဲ၊ အဲ့ဒီလက်လေးတွေနဲ့ လီးကို ညှစ်လိုက် ဖွလိုက်လုပ်ပြီး ထုပေးနေတာလေ။ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်လဲ စဥ်းစားသာကြည့်တော့။ ဒီကြားထဲ တချက်တချက် လက်ကလေးနှစ်ချောင်းနဲ့ ဒစ်ကို ဖျစ်ဖျစ်ပြီး ကစားလိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့ တပျစ်ပျစ်၊ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ဆက်ထုနေပြန်ရော..။ ကျနော်အရမ်းကောင်းပြီး သည်းခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘူး။

ကျနော့် တကိုယ်လုံးက သွေးတွေက တွန်းအားနဲ့ အတူ လီးထိပ်မှာ လာစုနေသလား အောက်မေ့ရတယ်။ လီးကတဆတ်ဆတ် တုန်လာပြီး လီးထိပ်က နီရဲပြောင်တင်းပြီး သွေးရောင်လျှမ်းနေပြီ။

“ အားးး အားးး..အမေ..အူးးရှီးးးစစ်စ်စ်..  ”

...................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

အမေက လက်တွေကို လီးကိုင်ထားရာကနေ လွှတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာ အောက်ချထိုင်ထားတဲ့ခြေထောက်တွေကို မ,တင်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ ကိုယ်ကို ရွှေ့တဘက်ကို တိုးရင်း ဘေးကလွတ်သွားတဲ့ နေရာအိပ်ရာခင်းပေါ်ကို လက်နဲ့ တဘုတ်ဘုတ် ပုတ်ပြတယ်။

ကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ်တက်လာလို့ ပြောတဲ့သဘော။ အမေက ခေါင်းအုံးကိုယူ၊ သူ့ခေါင်းအောက် ထိုးထည့်ပြီးကြမ်းပေါ်မှာ ဖွင့်ချထားတဲ့ ဂျပ်ထူဗူးထဲက ဂမ္ဘီရကျောက်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း..။

“ ပြောတဲ့ အတိုင်း အစွမ်းပြပါစေလို့ မျှော်လင့်ရမှာပဲ..  ”

ကျနော် ကုတင်ပေါ် အမေ့ ဘေးကနေရာကို တစောင်းတက်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ အမေ့ခါးက ထမီစက ပြေပြေလေး လျော့နေပြီ။ ဒါက ဒီလောက်မဟုတ်ပါဘူး၊ အမေက ပေါင်တစ်ချောင်းထောင်ပြီးလှဲနေတော့ ထမီအောက်စက လှဲထားတဲ့ ဘက်က ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီး ထောင်ထားတဲ့ဘက်က တစ်ချောင်းလုံး ပေါ်နေတာပဲ။

အမေ့ ပေါင်ကြီးတွေနှစ်ချောင်းလုံးက မီးပြာပြာရဲ့ ဟပ်တဲ့ အလင်းမှာ ဝင်းနှစ်နေတယ်။ ပေါင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေက အစွမ်းကုန် ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။ အခုအချိန်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခြေအနေအမှန်ကို နှစ်ယောက်လုံး သိနေကြပြီ။ ကျနော် တွေဝေစဥ်းစား မနေတော့ဘူး။

ကျနော့်လက်က အမေ့ထမီအောက်စထဲ လျှိုဝင်သွားပြီး ပေါင်ကြားခွဆုံက အသားစိုင်မို့မို့ကြီးကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

အဲဒီတော့မှ အမေကအထဲမှာ ပင်တီ တထပ်ခံဝတ်ထားသေးတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ပေါင်ခွကြားကိုအုပ်မိရုံဖုံးထားတဲ့ ပင်တီသားအပြားလေးက သေးသေးလေးပါ။ ကျနော့်လက်တွေက ခွဆုံက ပင်တီအနားသတ်တွေကို စမ်းမိပြီး လက်ချောင်းတွေ ပူးပြီး စောင်းလိုက်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ အမွေး ခပ်ထပ်ထပ်ဖုံးနေတဲ့ ပျော့အိအိအသားစိုင်ကို ကိုင်မိတယ်။

အသားစိုင်ကြားမှာ ချိုင့်ပြီး နိမ့်ဆင်းသွားတဲ့ မြောင်းလိုမျိုး ကွဲကြောင်းတစ်ခုကို စမ်းမိပြီး စိုစွတ်စွတ် ချွဲကျိကျိအတွေ့တစ်ခုကို ရလိုက်တယ်။ သေချာတယ် ။ ကျနော် အမေ့အဖုတ်ကြီးကို ကိုင်မိပြီ။ အဖုတ်ကြီးက အရည်တွေလဲ့ပြီး စိမ့်နေပါပကောလား။

ဒါက ကျနော့်အဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်အင်္ဂါ တနည်းဆိုရရင်စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးကိုင်မိဖူးခြင်းပဲ။ အရင် ကျနော်လက်တွေ့ တခါမှမကြုံခဲ့ဖူးဘူး။

မြောင်းဘေး တဖက်တချက်မှာ အိနေတဲ့ အသားနုနုအလွှာကို စမ်းမိသလို အပေါ်ပိုင်း ခပ်ကျကျမှာတော့ ဖုဖုချွန်ချွန် အသားစိုင်လေးကို လက်ဖျားလေးတွေက အတွေ့ရလိုက်တယ်။ အခုအမေက ပေါင်နှစ်ချောင်းလုံးကိုထောင်ပြီး ဘေးတဘက်တချက်ကို မသိမသာစီ ကားပေးလိုက်တော့ ထမီကပေါင်ရင်းအထိ လုံးလုံးလန်တက်သွားပြီ။ 

ကျနော် ကတော့ စောစောပိုင်းကထဲက ပုဆိုးချွတ်ချထားခဲ့ပြီးသားဖြစ်တဲ့ အပြင် အမေက တစ်ချီလက်ကွင်းတိုက်ပေးထားလို့ လီးက လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ ငေါက်တောက်ကြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့ တောင်နေတော့တာ။ အမေက သူ့ထမီကို ခါးအထက်ထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ 

အဲဒီတော့မှ အနက်ရောင် အစက်သေးသေးလေးတွေ ဖောက်ထားတဲ့ ပင်တီအဖြူလေးက ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လာတော့တယ်။ ပင်တီရဲ့ အောက်မှာတော့ မွေ့ယာပေါ်မှာ အိအိကြီးဖိပြီးပိကျနေတဲ့ အမေ့တင်ပါးဆုံအိုးကြီးနဲ့ ကားရက်သားကြီး ထောင်ပေးထားတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာပေမယ့် မျက်စိထဲမှာ အဖွေးသားကြီးနဲ့ ကျနော်စိတ်တွေကို သိမ်းကြုံးဆွဲငင်နေတော့တာပဲ။

မိန်းမဆိုတဲ့ သတ္တဝါဟာ ဘယ်လို အနေအထားမှာ ဖြစ်ဖြစ် ယောက်ျားသားတွေရဲ့ အာရုံကို သိမ်းကြုံးဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်း ရှိတယ်ဆိုပြီး ဖတ်ဖူးတာ တကယ်ပဲလား မသိဘူး၊ အမေက အသက် ၄၀ ရှိပြီး အရွယ်တော်တစိတ်ဟိုင်းတဲ့ မုဆိုးမ ဖြစ်နေတာတောင် အမေ့ဘော်ဒီရှိပ်နဲ့ အသားအရေက နှစ်ဆယ်ကျော် အပျိုဖြန်းတွေနဲ့နင်လားငါလား သိပ်မကွာလှဘူးလို့ ထင်ရတယ်။

အခု ကျနော်ရင်တွေ တအားခုန်နေပြီး ပါးစပ်တွေလည်ချောင်းတွေ ခြောက်နေတယ်။ ခြောက်နေတဲ့ ပါးစပ်ပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ သပ်နေမိပြီး မနေနိုင်တာနဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတယ်။ ထုရင်းချွဲပျစ်ပျစ်အတွေ့ကိုရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ လီးထိပ်က အရည်ကြည်တွေ တောင်ထွက်နေပြီ။ နောက်လက်တစ်ဘက်က အမေ့ပင်တီကြားထဲ လက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြား လက်ချောင်းသွင်းပြီး ကလိုင်းနေမိတယ်။

ကျနော်က တတ်လို့ရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး။ လက်တွေက သူ့ဘာသူ လုပ်နေ ဖြစ်နေတာ။ အခု အမေ့ပါးစပ်ကအကျယ်ကြီး ဟပြီး အသက်ရှူမှားနေသလိုပဲ။ မျက်လုံးတွေက ကျနော်ဂွင်းထုပြနေတဲ့ လီးကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း စိုက်ပြီးကြည့်နေတယ်။ ကျနော် အမေနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်တယ်။

အမေကလည်း ပြန်ပြုံးပြရင်း အကြည့်တွေက တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ လီးဆီ ရောက်သွားပြန်ပြီ။ ဒီလီးကမကြာခင်မှာ သားအမိ အချင်းချင်း မထိစပ်အပ်လို့ တားမြစ်ထားတဲ့ ဘောင်စည်းကို ကျော်ပြီး ထိုးဝင်လာတော့မယ်ဆိုတာ သိနေသလို အကြည့်ပဲ။

ဒီလိုရွဲနေတဲ့ မျက်ဝန်းအစုံနဲ့ အကြည့်က အမေက ကျနော်နဲ့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လိင်ချင်း နှီးနှောချစ်ရည်လူးဖို့အဆင်သင့်ပဲဆိုတာ စိတ်ချင်းသိလိုက်ပြီ။

အမေ့ ပင်တီရဲ့ ဂွဆုံမှာ ရွှဲစိုအိနေတဲ့ အဝိုင်းကွက်ကြီး တစ်ခု စိမ့်ထွက်လာတာက သက်သေပဲ။ ကျနော်လည်းအသက်ရှူတွေ မမှန်ချင်တော့ဘူး။ အမေ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကုန်းကုန်းကြီး ဒူးထောက်ဝင်လိုက်မိတယ်။ အမေကလည်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကားနိုင်သမျှ ကားပြီး ဖြဲချပေးနေတယ်။ အမေက အသံတိုးတိုးလေးနဲ့..

“ လုပ်လေ..သွင်းလိုက်တော့လေ..  ”

ကျနော်လည်း အမေ့ပေါင်ခွကြားက ပင်တီအနားစလေးကို ဆွဲဟပြီး ပေါင်ဘေးတစ်ဘက်ကို တွန်းကပ်လိုက်တယ်။

ဒီတော့ ပင်တီအဟကြားက စောက်ဖုတ်ဟက်ပဲ့ကြီးက ပြဲပြဲလေး ပေါ်လာတာပေါ့။ ကျနော့် မျက်လုံးတွေက အမေ့ စောက်ဖုတ် အဟကွဲကြောင်းကြီးကို သေချာစေ့ငု ကြည့်နေမိတယ်။ ဆီးခုံအပေါ်မှာ အမွှေး မထူမပါး တစ်ထပ်က ခပ်ယှက်ယှက်ကလေး ဖုံးလို့နေတယ်။

ခပ်ညိုညို အရောင်သန်းနေတဲ့ ထိပ်ဆုံးက အစိ ချွန်းချွန်းလေးပါတဲ့ အင်္ဂါဇာတ် အဖုတ်ရဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်က ကျနော် အင်တာနက်ထဲမှာ ကြည့်ဖူး ဒေါင်းလုဒ်လုပ်ဖူးတဲ့ ပုံတွေအတိုင်းပဲ။ အခုမှပဲ လက်တွေ့မျက်စိနဲ့ အပ်ချမတ်ချ မြင်ဖူးတော့တာ။

ကျနော်လည်း လီးကို ကိုင်ပြီး အမေ့ အဖုတ်ဝမှာတေ့လို့ နည်းနည်းလေး ဖိသွင်းကြည့်တယ်။

“ အာ့..အိုးးးး  ”

စောက်ခေါင်းဝထဲ လီးက ပျစ်ခနဲ ဝင်သွားတာက တစ်လက်မရဲ့ တစ်စိတ်တောင် မရှိလောက်သေးပါဘူး၊ ဝင်တယ်လို့တောင် မခေါ်နိုင်ဘူး။ အမေ့ အာမေဋိတ်ညည်းသံလေးက လွက်လာတယ်၊ တကယ့်ကို တိုးတိုးလေးမှတိုးတိုးလေးပါပဲ။

ကျနော် လန့်ပြီးလီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း..

...................................................................................................................


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>