အပျိုကြီး အိုးနင်း ခွက်နင်း (စ/ဆုံး)
တောသားလူကြီး ရေးသားသည်။
ဖြစ်ရပ်အမှန်ကို စိတ်ကူးများဖြင့် ရေးဖွဲ့လိုက်သည်
စစ်ကိုင်းတိုင်း အတွင်းက မြို့ကြီးမှာ မမိုး ဆိုတဲ့ အပျိုကြီး ရှိပါတယ်။ အသက်အားဖြင့် ၄၀ ကျော်ပါပြီး။ ခန္ဒာကိုယ် က ဂစ့်တာရှိတ့် ပုံစံ ခါးသေးလို့ ရင်ချီ ဖြစ်ပေးမဲ့ နို့ကလေးက လက်တစ်ကိုင်စာဘဲ ရှိပါတယ်။အပျိုကြီးကိုဗျ။ရုပ်ရည် က မဆိုပါဘူး ချောတုံးလှတုံးပါ။ အပျိုဘဝ က သူကို လိုက်ပြောသူတွေများပါတယ်။မမိုး စိတ်မဝင်စားခဲ့ပါဘူး။စိတ်ဝင်စားမှု့ကို မထားခဲ့တာ မိဘများကြောင့်ပါ။ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဆွေမျိုးများရှိနေတာက တစ်ကြောင်း မိဘကို လုပ်ကျွေးချင်တာက တကြောင်းနဲ့ ဘဝကို ရင်ဆိုင် ကျော်ဖြတ်နေရတယ်။ညီမဖြစ်သူ နဲ့ အမဖြစ်သူ ကျန်သေးတယ်။ညီမဖြစ်သူ က အိမ်ထောင်ကြသွားပါပြီး။အမဖြစ်သူ အပျိုကြီးနဲ့ အမိအဖ ကို လုပ်ကျွေးရတော့တယ်။
==================
ဘဝဆိုတာ အလှည့်အပြောင်းများလှပါတယ်။မိခင်ဖြစ်သူ နာရေးပြီးသွားပါပြီး။စိတ်ဖြေသိပ့်မှု့နဲ့ ကောင်းမှု့တွေ မမိုး လုပ်နေရသည်။မမိုး မိမိ လုပ်ငန်းဖြစ်တဲ့ စက့်ချုပ်ဆိုင်ကို အားသွန်းခွန်စိုက် ကျိုးပမ်းမှု့ကြောင့် ဈေးထဲမှာ စက်ချုပ်ဆိုင်ကလေး ဖွင့်ထားခဲ့ပါတယ်။တပည့်မများနဲ့ ပျော်ရွှင်စွာ လောက ကို ဖြတ့်ကျော်နေပါတယ်။
မြို့တော် သန့်ရှင်းရေးကြောင့် မမိုး ဘဝအိမ်ကလေး အလှည့်အပြောင်းများ ဖြစ်လာပါပြီး။လမ်းမြေမလွတ်တော့ အိမ်ဖယ်ပေးရပြန်သည်။နိုင်ငံတော်က အစားပေး မြေကွက်ကို ပြောင်းရွေ့ရတော့မယ်။မိမိတို့အိမ်မှာ ယောင်္ကျားသားဖြစ်တဲ့ဇ တူကလေး နဲ့ ညီမဖြစ်သူ ယောင်္ကျားဘဲ ရှိပါတယ်။တူမ ဖြစ်သူ မမော် တို့ဘဲ ရှိပါတယ်။မမိုး တူတွေ တူမတွေနဲ့ အတူတူ ကွက်သစ်ကို ပြောင်းရွေ့ရတော့တယ်။
==================
“ မမော်ရေ လာအုံးဟဲ ဒီက သံတွေ လိုနေလို့ သွားပေးစမ်း”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ”
မမော် စက်ဘီးလေးနဲ့ လက်သမားများ လိုအပ်နေသော သံများကို မြို့ထဲအထိ အဝယ်ထွက်ရတော့တယ်။အသက် ၂၀ အနားနီးနေသော မမော် မမောနိုင် မပမ်းနိုင် မြို့ထဲ အထိ ကွေ့ပတ်သွားနေရသည်။
“ မမိုး အသားချောင်းတွေ ဝယ်ရအုံးမယ်ဗျို့”
“ အော် အေးအေး ဘယ်လောက် လိုသေးလဲ ”
“ ဝင်းထရံ အသားချောင်းတွေပါ တွက့်ရရင် တော်တော် လိုနေတယ်”
“ အင်း ဝင်းထရံကို နောက်မှ လုပ်ပါမယ် အခု လိုအပ်တာတွေ စာရေးပေးပါ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမမိုး ခဏနော်”
အရင် ရပ်ကွက်က လက်သမားများမို့ စိတ်ချရပါသည်။လက်သမား ဆရာ စာရေးနေချိန် မမိုး ဆိုင်ကယ်ကလေးကို ထုတ်ပြီး ညီမဖြစ်သူအိမ်ကို သွားလိုက်ပါသည်။
==================
ညီမ ယောင်္ကျား က
“ အမမိုး ကျွန်တော် သူငယ်ချင်း က သစ်ပွဲစားဘဲ ”
“ ဘယ်သူလဲ ဘယ်မှာနေတာလဲ”
“ မမမိုး မြင်ဘူးပါတယ် သူ ဒီကို ခဏခဏ လာတဲ့ လှိုင်မျိုး ဘဲ မမမိုး”
“ အော် ဟုတ်လား အင်း ကိုယ်အချင်းချင်းဆိုတော့ ကောင်းတာပေါ့ ကဲ သူဆီ သွားရအောင်”
မမိုး နဲ့ မတ့်တော်မောင် ဆိုက်ကယ် တစ်ယောက် တစ်စီး နဲ့ ထွက်ခွာလာကြသည်။
သစ်ပွဲစား လှိုင်မျိုး လိုအပ်တာများ အကြွေးစနစ်နှင့် မမိုးကို ပေးလိုက်သည်။ မမိုး လွန်စွာ ပျော်ရွှင်မိသည်။မိမိ လက်ထဲမှာ ရှိတာများနဲ့ ငွေများ ပေးချေလိုက်သည်။သဘောကောင်းလွန်သော သစ်ပွဲစားပါဘဲ။
နေ့ကလေး ရက်ကလေးများ ကြာလာတော့ သစ်ပွဲစား မမိုးတို့ အိမ်ကို အဝင်အထွက်များနဲ့ ခင်မင်မှု့အားများ ပိုလာခဲ့ကြသည်။သစ်ပွဲစား လှိုင်မျိုး က အိမ်ထောင်သည် ပါ။မမိုးတို့ အိမ်မှာ ရှိတဲ့ လူ ၄ ယောက်နဲ့ လှိုင်မျိုး ခင်သလို အိမ်နားနီးချင်များနဲ့လဲ ခင်မင်နေကြပါတော့တယ်။
ဘဝ တစ်ကွေ့ က မမိုးတို့ ဘဝတစ်ဆစ့်ချိုးပြန်သည်။ကွက်သစ်မှာ အနေကြာလာပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားတော့သည်။သစ်ပွဲစား လှိုင်မျိုး မမိုးတို့ နာရေးမှာ လက်မလည်အောင် အလုပ်ရှုပ့်နေရတော့သည်။ကားအတွက့် ဧည့်ခံမှု့ လိုအပ်သော အသုံးအဆောင် လိုနေသော ပစ္စည်းများ အားလုံး ဂရု့တစိုက့် လုပ်ကိုင် ဝယ်ခြမ်းပေးတော့သည်။မမိုး ကျေးဇူးတင်လို့မဆုံးပါ။
ညစဉ့်တိုင်း ဖဲဝိုင်း အနည်းငယ် လူစောင့်များအဖြစ် ကစားစေခဲ့သည်။လှိုင်မျိုး မမိုးတို့ အိမ်မှာ ညစဉ့်တိုင်း အိပ်နေရတော့သည်။နေ့အခါ လိုအပ်တာများကို မမိုးကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး လှိုင်မျိုး ဈေးဝယ်ခြမ်းရ လိုအပ်တာများ ကူညီပေးရနဲ့။တစစ ခင်မင်မှု့အားများ ပိုစေခဲ့ပြန်တယ်။အိမ်ထောင်သည် လှိုင်မျိုး အဖို့ သဘောကြနေတာ မမိုး သိသလို ဖြစ်နေသည်။
လှိုင်မျိုးအပြော လှိုင်မျိုး အကြည့်က မူမမှန်တာ မမိုးသိပါသည်။ဒါပေ့မဲ့ မမိုး စိတ်အထင်အဖြစ် မှတ့်ယူထားလိုက်ပါတယ်။ရုပ်ရည်အဖြစ့် လှိုင်မျိုးက ရှိပြီးသားပါ။ဝတ်တာစားတာ က အစ သန့်သန့်လေး နေတတ်သော လှိုင်မျိုး အပျိုကြီးရဲ့ လှပသော ဂစ့်တာရှိတ့် ခန္ဒာကိုယ် တံထွေးများ မျိုးချခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။ဆိုင်ကယ်စီးရင် အိမ်ပြန်ကြပြီး ရက်လည် အတွက့် ဝယ်ရ ခြမ်းရ အချိန်တွေ ကုန်နေပြီး။ဒီည နောက်ဆုံးည ဆေးလိပ် ကွမ်း လ္ဘက် နှင့် လ္ဘက်ခြောက် မချန် ဝယ်နေရသည်။
“ ဘာလိုသေးလဲ မမိုး ”
“ ရပါပြီး မောင်လှိုင်မျိုးရယ် ဘာမှ မလိုတော့ပါဘူး”
“ ကဲ ဒါဆိုရင် အပြင်မှာ တခုခု စားရအောင် ကွျန်တော် ဗိုက်စာနေပြီး”
“ အေးသွားလေ ”
မမိုးနဲ့လှိုင်မျိုး ဈေးအပြင်ကို ထွက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်ကို ဝင်လိုက်ကြသည်။
တန်းလျားလေးပေါ် အိပ်ပျော်နေသူ လှိုင်မျိုး ဖဲရိုက်နေသူများ ဖဲကို အာရုံထားနေကြသည်။ချက်ရေးပြုတ့်ရေး သမားများ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။အိပ်ပျော်နေသူ အနီး မမိုး ခြေစုံရပ်ပြီး စောင်တစ်ထည် လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။အိပ်နေသူ အနီးမှ ခွာပြီး ထ္မင်းချက်ဖို အနီးသွားလိုက်သည်။
“ ဘာလိုသေးလဲ ဦးမြိုင်”
“ အော် ဂျင်တက့်နဲ့ မဆလာ လိုနေတယ်”
“ အော် ဟုတ်ပါရဲ့ ခဏနော် ဦးမြိုင်”
“ အေးအေး”
မမိုး အိမ်ထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။တန်းလျားပေါ်က လူတစ်ယောက် ချမ်းနေလို့လား ဘာလားမသိပါ စောင်ကလေး အပေါ်တင်ပြီး ခေါင်းမူးခြုံလိုက်တော့သည်။
==================
မနက့်လင်းချိန် က အစ ပြီးဆုံးအချိန် အထိ လှိုင်မျိုး ကူညီပေးရသည်။သံဃံာတော်များ အပင့်အဖိတ့် က အစ သူငယ်ချင်းများ ကားများဖြင့် လှိုင်မျိုး ကူညီပေးသည်။ရပ်နီး ရပ်ဝေး ဧည်သည်များကို ကားဖြင့် လိုက်ပါ ပို့ပေးခဲ့သည်။ဒါကို ကြည့်ပြီး မမိုး ကျေးဇူးတင်နေမိသည်။
ဒီည လူတွေ အနည်းငယ် ရှိနေသည်။မျိုးလှိုင် အိမ်ပြန်အိပ်မဲ့အကြောင်းများ ပြောပြီး အိမ်ကို လာလည်နေကြသူများနဲ့ မမိုးကို နုတ့်ဆက်စကားများ ပြောဆိုပြီး လှိုင်မျိုး သူမိန်းမ ရှိရာ ပြန်ခဲ့တော့သည်။
“ မနေ့ည က ငါဖြင့် မအိပ်ရဲပါဘူးအေ ”
“ ဟဲ မမော် ဒါ နင့် အဘကြီးဘဲဟာ ကြောက်စရာလား”
စက်ချုပ်နေသူများ မမော်ကို မေးမြန်းပြောဆိုနေကြသည်။
“ ဟုတ်ပ ညည်းက ကိုယ်အဘကိုများ ကြောက်နေရသလားအေ ငါဖြင့် အဖေတွေ့ချင်လို့ လိုက်တောင် ရှာနေချင်သေးတယ် တကယ်ဘဲတော် ကိုယ်အဘ မို့ တော်သေးတယ်”
မမိုး စကားများ ထွက်လာတော့ မမော် ဘာမှ မပြောတော့ပါ။စက့်ချုပ်ဆိုင်မှာ ရှိနေသော စက်သင် သမာလေးများ ဆရာ စကားသံကြောင့် ဘာမှ မပြောရဲကြတော့ပါ။အားလုံးသော စက်သင်သူများ မမိုးကို ချစ်ကြောက်ရိုသေကြသည်။
ညနေ အချိန်မှာ ဆိုင်က အပြန် တူမဖြစ်သူ ရေချိုးနေသည်။အိမ်ထဲကို လှိုင်မျိုး ဝင်လာတော့ မမိုး ရဲ့ အမအကြီးဆုံးက
“ အော် လာလာ ထိုင်ထိုင် ”
စကားနည်းသော အပျိုးအကြီးဆုံး က ဒါဘဲပြောပြီး အိမ်နောက်ဘက်ဝင်သွားသည်။အခန်းတစ်ခု အနားရပ်ပြီး
“ မမိုး မောင်လှိုင်မျိုး ရောက်နေတယ်”
“ ဟုတ့်ကဲ့ မမ သနပ်ခါးလိမ်းတာ ပြီးတော့မယ်”
“ အော် ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ မောင်လှိုင်”
“ ဘယ်ရယ် မဟုတ်ပါဘူး ဒီကိုဘဲ ထွက်လာတာ ”
“ အော် ဟုတ်လား မနေ့က ရွာက လူတွေ ပြန်သွားကြတယ် ဒီည အိမ်နားနီးချင်းတွေ ညကြ အလည်လာတယ် သူတို့ပြန်သွားတော့ အိမ်မှာ က တူကလေး တစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေတာ ညညကြ ကြောက်သလို ဖြစ်ဖြစ်နေတယ် ”
“ အော် ဟုတ်လား ကျွန်တော်လဲ ဒီနေ့ မိန်းမနဲ့ စကားများလာတာ စိတ်ညစ်တာနဲ့ ဒီထွက်လာတာ လျှောက်သွားမယ် စိတ်ကူးထားတာ”
“ အော် ဘယ်မှ လျှောက်မသွားနေပါနဲ့ ဒီမှာ နေပါ ထင်ရာတွေ သွားမနေပါနဲ့ ဒီမှာ လာအိပ်တော့ အဖော်ရတာပေါ့”
“ အင်း ကျွန်တော် ညကြမှ ပြန်လာခဲ့မယ်ဗျာ အခု စိတ်တွေလေနေလို့ သူငယ်ချင်းတွေထံ ခဏသွားလိုက်အုံးမယ်”
“ အော် အေးအေး ဟိုဟိုဒီဒီတွေ လျှောက်မလုပ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်လှိုင်”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ည ၈ နာရီလောက်ကြမှ ပြန်လာခဲ့ပါမယ်”
“ အော် အေးအေး”
==================
ခင်မင့်မှု့များ တဆထက့် တဆများလာကြသည်။
“ မမိုး ကျွန်တော် အိမ်မှာ ထားစရာ နေရာ မရှိလို့ အမတို့အိမ်မှာ သစ်တွေ ထားချင်တယ်”
“ ဟယ် ဥပဒေနဲ့ ညှိနေမလား မောင်လှိုင်ရယ်”
“ အော် အမကလဲ ကွျှန်တော် က အမတို့ ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ပါမလားဗျ ဒါတွေက လိုင်းဝင်ပြီးစားဟာတွေပါ တခုခု ဖြစ်လာရင် ကွျှန်တော် ဖြေရှင်းပေးပါမယ် အဖမ်းခံစရာရှိ ကွျှန်တော် ခံပါမယ် ကိုယ်အမကို ဘယ်ဒုက္ခ အရောက်ခံလို့ဖြစ်မလဲ ဒါက ကိုယ်အမလို့ သဘောထားလို့ ပြောကြည့်တာပါ မထားစေချင်ရင်လဲ ရပါတယ် မမိုး တခြားအိမ်တွေမှာ ထားလိုက်ပါမယ်”
“ အော် အော် အဲ့သလို့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ် တာဝန်ယူတယ်ဆိုရင် ရပါပြီးကွယ် လာပြီး ပစ္စည်းတွေ ထားလိုက်ပါ”
ပါးချိုင့်လေး ပေါ်အောင် မမိုးပြုံးပြနေမိသည်။
==================
နေ့စဉ့် ရက်တိုင်း ညအချိန် ပစ္စည်းများ ကားပေါ်တင်ကြ ။ညအချိန် ပစ္စည်းများ ချလိုက်ကြနဲ့။မမိုးအိမ်မှာ သောင်တင်နေသော လှိုင်မျိုး။ပစ္စည်းများ အရောင်းအဝယ် တည့်သွားလျှင် မမိုးကို ထိန်းသိမ်းခ အဖြစ် ပေးတတ်သည်။၅ သောင်း ၁ သိန်း အစသဖြင့် မမိုးကို ပေးအပ်တတ်သည်။အတူတူ တွဲထိုင်ပြီး မိသားစုများနဲ့ အတူတူTV ထိုင်ကြည့်နေချိန်များစွာ အထိ လှိုင်မျိုးကို မိသားစု အရင်းအခြာလို နေထိုင်လာကြသည်။မမိုးတို့ အိမ်မှာ လိုသည့် အသုံးအဆောင် စားနပ့်ရိက္ခာ အစ မောင်လှိုင်မျိုး ဖြည့်စွမ်းပေးခဲ့သည်။
အရင် က အကြွေးယူထားသော သစ်ဖိုးများက အစ မောင်လှိုင်မျိုး မမိုးထံမှ မယူတော့ပါကြောင်း သစ်များ စပြီး ထားခဲ့ချိန်မှာ ပြောခဲပါသည်။မမိုးတို့ အိမ်ဝင်းခြံမှာ ၂/၁ အသားချောင်းများဖြင့် ကာရံထားသည်။အပြင်က လူတစ်ယောက် ခြောင်းကြည့်ဖို့ အလွန်ခက်လှသည်။ဟုတ်ပါသည် ပစ္စည်းထားသော နေရာများအထိ မမြင်ရပါ ခွေးတိုးလာဖို့ ခက့်လှသည်။ကားဝင်လာဖို့ အချိန်က နီးလာပြီး။ညအချိန် လူအများ အိပ်နေပေ့မဲ့ လူနှစ်ယောက်က စကားပြောနေသည်။လှိုင်မျိုး က သူအိမ်ထောင်ရေးများ စီးပွားရေးများ လင်မယား အဆင်မပြေပုံက အစထားပြီး စကားပြောနေကြသည်။မမိုးခမျှ လှိုင်မိုး ကို သနားလာမိသည်။အိမ်ထဲက မမနဲ့ တူမလေးက အိပ်နေပြီး။တူဖြစ်သူက သစ်များ အတင်အချ လိုက်ပါ လုပ်ဆောင်နေသည်။အချိန်များကြာလာတော့ စကားသံများ တိတ့်ဆိတ့်ငြိမ်သက်လာသည်။
==================
ညအချိန် လူခြေတိတ် မမိုးအိမ်ထဲက သာသာလေး ထွက်လာခဲ့သည်။မိမိ အိမ်ဝန်းထဲက ကုတင် တစ်ခုမှာ ထိုင်နေသူက လက်ပြနေသည်။မမိုး ခြေသံမကြားအောင် သွားနေမိသည်။လှိုင်မျိုး အိပ်တတ်သော နေရာလေးပါ။ရင်ခုန်သံများက မမိုးနှလုံးထဲမှာ တဒိတ့်ဒိတ့်ဖြစ်နေသည်။မလုံမလဲနဲ့ အိမ်မကြီးကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ကုတင်အနီး ရောက်လာလေလေ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးလာသလို ခံစားနေမိသည်။လှိုင်မျိုး က သစ်ပင်အရိပ်အောက်က ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရင် ခြေလှမ်းနှေးနေသော မမိုးထံ ထလာခဲ့သည်။
မမိုးအနီး ရောက်လာတော့ မမိုးလက်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ကုတင် အနီးခေါ်လိုက်သည်။လမိုက့်ညမို့ တော်ရုံလူ မမြင်တွေ့နိုင်သလို ကုတင် အပေါ်က ခြင်ထောင်ပိတ့်စ ချလိုက်လျှင် လုံးဝ မမြင်နိုင်ပါ စီလွန် ခြင်ထောင် အပြာရောင်ဖြစ်နေတာက တစ်ကြောင်း သစ်ပင်ရိပ်အောက့် က ဖြစ်နေတာက တစ်ကြောင်း လမိုက့်ည ကို ကျေးဇူးတင်နေသလို ခြံအတွင်းက မီးတွေ မှိတ့်ပြီး ထွက်လာတဲ့ မမိုးကို လှိုင်မျိုး ကုတင်အပေါ် တက်ခိုင်းလိုက်သည်။မမိုး ကုတင် မပေါ်ရောက်သွားတာနဲ့ လှိုင်မိုး အပေါ်က ခြင်ထောင်ကလေးကို အောက်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။
==================
စာရေးတာ ဒီမှာ ရပ်လိုက်ရ ကောင်းမလား မသိဘူး လူတွေက မေးကြလိပ်မယ် အပျိုကြီး နဲ့ အိမ်ထောင်သည် လှိုင်မျိုး ဘယ်လို နီးစပ့်သလဲ မေးလာခဲ့ရင် ...........................
လူအယောက် ၁၀၀ ရဲ့ အဖြေ က
လှိုင်မျိုး က သူမိန်းမ သူအပေါ် မကောင်းကြောင်း စီးပွားရေးမှာ နှောင့်နှေးအောင် လုပ်နေကြောင်း မမိုးလို စီးပွားရေး ကိုယ်ပိုင် မရှိတဲ့ အကြောင်းများနဲ့ သနားစဖွယ် မျက်နှာလေးနဲ့ အသံတိုးတိုးလေး မမိုးကို ရင်ဖွင့်ခဲ့ပါတယ်။မကြာခင်မှာ
“ မမိုး ဟိုတစ်နေ့က စာရင်းမှာ တန်ချိန် ဘယ်လောက် ချသွားတာလဲ ”
“ အော် အေးဟုတ်တယ် အမ မှတ့်ထားတယ် ခဏနော်”
မမိုး အိမ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး စာအုပ်ကို ယူလိုက်သည်။စာအုပ်ယူပြီး စာပွဲအနား ထိုင်လိုက်သည်။စာရင်းရှင်းချိန်များ က အလွန် နည်းပါးလှပါတယ် လှိုင်မျိုး မရှိချိန်မှာ မမိုးက လာပြီး ပစ္စည်းများ ချလာသော ကားများအပေါ်က သစ်တန်ချိန်များကို တွက့်ချက်ရသည်။လာပြီး တင်ယူသွားသော သစ်တန်ချိန်များကို မှတ်ယူရသည်။ဘေးချင်းထိုင်ပြီး စာရင်းရှင်းရပါတယ် အခုမှ ဘေးမှာ ထိုင်ပြီး စာရင်းရှင်းခဲ့တာ မဟုတ်ပါ။ လူရှေ့ သူရှေ့မှာ ဒီလိုပါဘဲ
“ ဒီမှာကွဲ့ မောင်လှိုင် ”
အသက် ၃၇ အရွယ် လှိုင်မျိုး က မိန်းမကျမ်းကြေနေသူပါ။အနီးမှာ လာပြီး ထိုင်နေသူကို စာရင်းများတွက်ချက်ပုံများကို သူစာအုပ်ထဲက စာရင်းများနဲ့ တိုက်ဆိုင်နေရပါတယ်။စကားလဲပြော စာရင်းလဲကြည့် မမိုး လက်ထဲက ဘောပင်ကို ယူလိုက် မမိုးကျု ပြန်ပေးလိုက်နဲ့ လှိုင်မျိုး ခြေထောက် တစ်ဖက် တင်ပလ္လင်ချိတ့် အထိုင်ပုံစံ က မမိုးပေါင်အပေါ်ကို တင်နေသလို ဖြစ်နေသည်။စာရင်းရှင်းစဉ့် က မမိုးပေါင်အောက်မှာပါ။ခြေပွတ့်အားကောင်းအောင် လေးကျင့်နေစဉ့် ထပြီး စာမမြင်သလို ဘာလိုနဲ့ ထသလို လုပ်လိုက် ပြန်ထိုင်လိုက် မမိုးနဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံအောင် စကားများပြောလိုက် မောင်နမစိတ်ရှိနေသူ မမိုး စောစော က သတိမထားမိပါ နောက်ဆုံး လူခြေတိတ့် အသံတိုးတိုးရှင်းပြနေသူ လှိုင်မိုး ။သူခြေထောက့်က မမိုးပေါင်အပေါ်မှာ သတိရချိန်မရလိုက်ပါ။
“ မမိုး ဘောပင့် ခဏ”
ဘောပင့်ပေးနေပေ့မဲ့ ဘောပင့် မကိုင်ဘဲ မမိုးလက်ကို ကိုင်ထားသည်။မမိုး လက်ပြန်ရုတ့်သိမ်းချိန် မရပါ။လှိုင်မျိုး က သူရင်ခွင်ထဲ အမြန်ဆွဲယူသွားသည်။
“ ဟာ မောင်လှိုင်”
လျှင်မြန်လွန်ပါသည်။မမိုးပါးပြင်ကို အနမ်းမိုး တစ်ချက် ကြရောက်သွားသည်။
“ မမိုး စိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကွျှန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ပါဗျာ”
ပြောလဲပြော မမိုး ပေါင်ကလေးကို ပွတ့်ပေးရင် မျက်နှာချင်ဆိုင် ပြောနေသည်။
“ လွှတ်ပါအုံး လူတွေမြင်ရင် မကောင်းဘူး မောင်လှိုင် ”
“ မလွှတ်ဘူးဗျာ မမိုး က ချစ်တယ်လို့ အဖြေပေးမှ လွှတ်ပေးမယ်”
အသံတိုးတိုးလေး နှစ်ကိုယ်ကြား လူနှစ်ယောက် ပြောနေသည်။
“ ဖယ်ပါအုံး လွှတ့်ပါအုံး မင့်မှာ မိန်းမကြီးနဲ့ပါ မောင်လှိုင်ရယ်”
“ ဟာ ဒီမိန်းမ အကြောင်း မပြောနဲ့ အဲ့ဒါတွေ ပြောရင် မမိုးကို ချစ်တဲ့စိတ်တွေ များလေဘဲ”
စိတ်ဆိုးသလို လုပ်ပြီး မမိုးခါးကလေးကို ပုခုံးပေါ်က လက်ကြီး က ဆင်းလာပြီး ဖက်လိုက်သည်။ခါးတွန်သွားသလို မမိုးဖြစ်သွားချိန် ပေါင်ပေါ်က လက်ကြီး က မမိုး ခွဆုံကို ထိထိမိမိ နှိုက့်လိုက်ပြန်သည်။မမိုး အောက့်က လက်ကို အမြန်ထိန်းလိုက်ပေ့မဲ့ ယောင်္ကျားအားနဲ့ မိန်းမအား မယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပါ
“ အ .အ.အ. လွှတ်ပါ မောင်လှိုင် လူမြင်လို့ မသင့်ပါဘူး”
အသံတိုးတိုးလေး တောင်းပန်လိုက်သည်။လှိုင်မျိုး လွှတ်မပေးဘဲ ရင်ချင်အပ်လိုက်သည်။ခါးပြောင်းသွားတော့ မမိုး ခန္ဒာကိုယ် လှိုင်မျိုးဘက် အနည်းငယ် ပါသွားချိန် ပေါင်ကလေး နည်းနည်း ဟသလို ဖြစ်သွားသည်။စောစော က ခါးကို ကိုင်းပြီး နောက်ပစ့်ထားရှောင်နေတာ။ဆွဲယူလိုက်တော့ ဟန်ချက် ပျက်ကုန်သည်။ထိထိမိမိ ဖြစ်သွားချိန်
“ အ. အ ့အ ... လူမြင်မကောင်း ့ အ့ အ့အ ့ ဖယ်ပါအုံး...... အ .... အ အ အ ”
အသံတိုးတိုးလေး ညှီသံလေး ထွက်နေသည်။ရုန်းအားများ မရှိသလို ဖြစ်လာသည်။မမိုး လက်သည်းများက လှိုင်မျိုး ကျောပြင်ပေါ်ကို ဖွဖွလေး ကုတ့်ခြစ့်မိသလို လှိုင်မျိုး ကို မသိမသာ ဖက်နေမိသည်။
“ အ ့ အ ့ အ ့ ဖယ်ပါတော့ မောင်လှိုင် တော်ပါတော့”
ပြောသာ ပြောနေသည်။လှိုင်မိုး ကို မမိုး ပြန်ဖက်နေရင် မရုန်းမိပါ။မမိုး လှိုင်မျိုး ပုခုံးအပေါ် မေးတင်နေရင် အနှိုက် အဆွ ကို ခံယူနေသည်။
“ အ ့ အ ့ အ လူမြင်မကောင်းဘူး မောင်လှိုင်”
မေးတင်နေရင် မမိုးစကားကို ကြားလိုက်ရတော့
“ ဒါဆို ကျွန်တော် အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်သွားမလား”
မလွှတ်သေးဘဲ ပုခုံးအနားက မမိုး ဦးခေါင်းအနား က နာကလေးကို ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ရင်ချင်းအပ် စကားသံကြောင့်
“ တော်ပြီးကွာ ဒါလောက်ဆို တော်လောက်ပါပြီး”
“ မရဘူး ဘယ်သူလာလာဗျာ ဒါဆိုရင် ဒီမှာဘဲ ဟောသလို ”
မမိုးကို ထိုင်ခုံ အပေါ်ကို ဖိချသလို လုပ်နေသည်။မမိုး မျက့်လုံးပြုးသွားသည်။ဧည်ခန်းထဲမှာ အလင်းရောင်ကြောင့် အိမ်ထဲက လူတွေ တွေ့မြင်နိုင်သည်။
“ တော်ပြီး မလုပ်နဲ့”
“ ဒါဆို ကုတင်အပေါ်သွားမလား ဒီမှာဘဲ မမိုးနဲ့ ချစ်ပေးရမလား”
“ မင့်ကွာ အဲ့သလို မလုပ်ပါနဲ့ကွာ တော်လောက်ပါပြီး”
“ ကဲ ပြောမရ မပြောတော့ဘူး”
“ ဟာ ဟာ မလုပ်နဲ့ လာခဲ့မယ်”
လှိုင်မျိုး မမိုးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။
“ တကယ်နော် မမိုး ”
“ အင်း ”
“ အဲ့ဒါဆို ခဏလေး မမမိုး”
ပြောပြီး မမိုး ခြေထောက့်က လုံခြည်ကို အမြန်မလိုက်သည်။
“ ဘာလုပ်တာလဲ အမြင်မတော်ပါဘူး”
“ မလာမှာ ဆိုးလို့ စရံရိုက်တာပါ မမိုးရယ်”
မမိုး ပေါင်လုံးသားအပေါ်က ဖြတ့်လျှောက်ပြီး အမွှေးထူထူ စောက့်ဖုတ်အမွှေးများကြားထဲ လက်ခြောင်းကလေးနဲ့ ကလိ ပေးလိုက်သည်။မမိုး နောက်နည်းနည်း တွန့်သလို ဖြစ်နေသည်။လှိုင်မျိုး လက်တစ်ချောင်းလုံး မမိုး စောက်ဖုတ့်ထဲ ဝင်သွားတော့ ၅ ချက် ၆ ချက် အသွင်းအထုတ့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။စောစော က အစိ့ကလေးကို ကိုင်မိတာကို
“ အ အ အ အ ”
လှိုင်မျိုး မမိုးပါးပြင်ကို မွှေးမွှေး တစ်ချက် လှမ်းပေးလိုက်ရင် အခန်းထဲက မမိုးကို ကြည့်ရင် ထွက်လာခဲ့သည်။မမိုး သူကို မကြည့်ဘဲ မျှင့်တက့်ငေးမိနေပုံရသည်။
==================
ကုတင် အနား ထိုင်စောင့်နေသူ စိတ်မရှည်ချင်ပါ။အိမ်သာမီး ငြိမ်းသွားသည်။ခြံမီးလဲ ငြိမ်းသွားပြန်သည်။မီးတွေ ပိတ်လိုက်တော့ လှိုင်မျိုး စိတ်ညစ်သွားသည်။ဘယ်သော အခါမှ မငြိမ်းထားသော အိမ်သုံး မီးတွေပါ။တော်တော်နဲ့ မမိုး ထွက်မလာပါ တောင်နေသော လီးကြီး က ညှိးခွေသွားပြီး။လှိုင်မျိုး စိတ်ဓာတ့် အကြီးအကျယ်ကျသွားပြီး။နည်းနည်းကလေး ကြာလာတော့ အိမ်ထဲက တံခါးပေါက့်က ပွင့်လာသည်။ဒေါင့်ကောင်းကောင်း အမျိုးသမီး တစ်ဦးပါ ကုတင် အနားလာဖို့ တွန့်ဆုတ့် တွန့်ဆုတ် လုပ်နေသည်။
==================
မမိုး ရင်တဒိတ့်ဒိတ့်ဖြစ်နေသည်။ခြင်ထောင်ချလိုက်တော့ မမိုးစိတ်တွေ စဉ်းစားခန်းဝင်သလို ဖြစ်နေမိသည်။
“ ငါမှားများ မှားသွားပြီးလား”
လှိုင်မျိုး က ခြင်ထောင် ချပြီးသွားတော့ ကုတင် အလယ်မှာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး တုန်းလှုပ့်နေမိသည်။လှိုင်မျိုး မမိုးအနား ဖင်ရွေ့လာပြီး ထိုင်နေသူ မမိုးကို ဖက်ထားလိုက်ပြန်သည်။အနမ်းမိုးများနဲ့ အတူတူ လက်တစ်ဖက်က မမိုး ထမိန်အောက်ကို လျှိုဝင်လာသည်။အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ် ကျွမ်းလှသူမို့
“ အအင် အ့ အ့ ဟင်း အ အ ့ အ ့ အင်း ့ အော် ့ အ အ အ အ အော်”
ကာမ ခလုပ့် အစိ့လေးကို အထက်အောက် ပွတ်ပေး ဖွဖွလေးနဲ့ စောက့်စိ့နေရာ အလယ်တည့်တည့်မှာ စကောဝိုင်းလှည့်ပတ့် ပွတ်ခြေပေးလိုက်ပြန်သည်။အမွှေးများကြားမှာ အကွဲကြောင်းလေး က တုန်းတုန်းခါခါ ဖြစ်နေသည်။အပွတ့်အဆွဲများကြောင့် ထိုင်နေသူ မမိုး ခါးကလေးများ ဆန့်ချီ ကွေချီ ဖြစ်နေသည်။လှိုင်မျိုး အကိုင်အတွယ် ညှင်သာလှပါသည်။ထိုင်နေသူ မမိုး ပါးပြင်ပေါ်ကို အနမ်းများပေးရင် ကုတင်ပေါ်ကို လဲကြစေဖို့ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲချနေပြီး
“ ဟို ဟို မ မ ”
မမိုးရဲ့ တိုးညှင်းလှသော အသံကလေး ထွက်လာပေမဲ့ ကုတင်အပေါ်မှာ လှဲကြနေပါပြီး။လှိုင်မျိုး က လှဲကြနေသူ မမိုး အပေါ်ကို ရောက်သွားအောင် လဲနေချိန်အတွင်း အပေါ်က ဖိလိုက်ပါသည်။ခေါင်းအုန်း တစ်ခုသာ ရှိသော နေရာကို မမိုးခေါင်းကလေး ဘယ်ညာရိမ်နေပေ့မဲ့ တက်လာသူ လှိုင်မိုးကို တုံးရီသော လက်များက အားမပါသလို တွန်းဖယ်နေမိသည်။
လှိုင်မိုး က လက်တစ်ဖက်က လက်တစ်အုပ်စာ နို့ကလေးကို ခြေမွပေးနေပြန်သည်။နို့အုံ့ပေါ်က လက်ကို မမိုး လှမ်းပြီးဖမ်းယူနေပြန်သည်။ဒါပေ့မဲ့ ထပ်လျှက် အပေါ်က လှိုင်မျိုး လက်ကြမ်းလေး နှစ်ခုက မမိုး နို့အုံ့ နှစ်ခုကို အိအိထွေးထွေး ကိုင်နေလျှက်ပါ။မမိုး မျက်စိ့များ မှိတ့်ပြီး ရှက်အားပို တွန်းလှန်မိပါသည်။
==================
လှိုင်မျိုး မမိုး လုံခြည်ကို အပေါ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ရှက်အားပိုနေသူ ခေါင်းဦးတဖက်မှာ ဦးခေါင်းကို စောင်းပြီး မျက်စိ့မှိတ်ထားနေသည်။ကြီးမာသော ပေါင်တန်ကြီး နဲ့ ခွဆုံကို စမ်းမိသွားသည်။လှိုင်မျိုး မမိုးရဲ့ ပေါင်နှစ့်လုံးကြားနေရာယူထားသော ခြေထောက်က အပေါ်ကို တက်လာပြီး ဖိမိနေသော ပုဆိုးစကို ဒူးအောက်က လွတ်သွားအောင် တစ်ဖက်ချင်း အမြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
ဒူးအောက်က ပုဆိုးစ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်သွားသည်။လှန်နေသော ပုဆိုးစ အဆုံးမှာ ကြီးမာလှသော ဒုတ်ချောင်းကို ကို လှိုင်မျိုး ကိုင်ထားလိုက်သည်။လက်တစ်ဆုပ်နီးနီး ရှိနေသော လီးကြီးကို မမိုးပေါင်ဂွဆုံ စောက့်ဖုတ့်နဲ့ ထိမိနေပါသည်။လှိုင်မျိုး ညာဘက်လက်နဲ့ မမိုး စောက့်ပတ်ကို လက်ညှိးရှေ့ပြေး ကလေး လုပ်ပြီး စောက့်ခေါင်းကို ရှာလိုက်သည်။မမမိုး လက်တစ်ဖက်က မမိုးမျက်နှာအပေါ် ဖုံးအုပ်လာပြန်သည်။ရှက်အားပိုနေသူ မမိုး တစ်ယောက်ပါ။ရှက့်ရှာပေမပေါ့ဗျာ။
==================
ရင်ချင်းအပ် ထပ်ထားနေသော အပေါ်က လှိုင်မျိုး လက်ကလေး က မမိုး နဲ့ သူကြား လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ထွက်ခွာလာသည်။ လှိုင်မျိုး ဖင်ကလေး က အောက်ဘက်ကို တဖြေးဖြေး ဖိဆင်းလာခဲ့ပြီး
“ အ အ ဖြေးဖြေး ”
လှိုင်မျိုး လီးကြီး က တဝက်အထိ တိုးဝင်နေပါပြီး တွန်းထားသလို ဖြစ်နေသော မမိုး လက်က လှိုင်မျိုး လက်မောင်းနှစ်ဖက် အပေါ်မှာ ဖြစ်နေသည်။
အတိုးအဆုတ် ၄ / ၅ ခါ လုပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အ အ အင်းးးး”
တိုးတိုးသဲ့သဲ့ ညည်းထွားသံလေး က လှိုင်မျိုးကို ဖိအားပေးစေသည်။စီးပိုင်လှသော အခေါင်းထဲမှာ လီးက အကုန်ဝင်သွားဖို့ ဖိအားပေးသလို ရှိလှသည်။မမိုး ခြေထောက့်များ စိ့လာသလို ဖြစ်လာနေသည်။မမိုး အောက်နုတ့်ခမ်းသားကို ကိုက်ထားမိနေသည်။စောက့်ခေါင်ထဲက နာလွန်လို့ အံ့ကြိတ့်ခံနေသည်။စောက့်ခေါင် တစ်ခုလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။တိုးဝင်ဖို့ အတင်းကျိုးစားနေသော လီးကြီး က အပေါ်ကနေ အောက်ကို စုန်ဆန်လှုပ်ရှားနေသည်။
မမိုး အခေါင်ထဲ ဆစ့်ကနဲ့ ဖြစ့်သွားသလို အတွင်းသားများ နာကျင်သလို ဖြစ်သွားချိန်မှာ မမိုး သိလိုက်ပါသည်။လှိုင်မျိုး ဆီခုံနဲ့ မမိုး အကွဲကြောင်းနဲ့ ထိထိ ကပ်ကပ် ဖြစ်သွားပါပြီး
“ အော်ဟော် ..အင်းးဟင်းး..အ--အ--အော်--အ--အ..အော်ဟော်--အင်းးးးး..အိ--အင့်--အင့်အင့်--အ-အ..အ..အအ---”
မမိုး အသံကို သေချာ နားထောင်ကြည့်မယ်ဆိုရင် မနီးမဝေးက ရေတွင်း အနားက ကြားနိုင်ပါသည်။နာကျင်မှု့ဒဏ်ကို မမိုး အံ့ကြိတ်ခံပေးနေသည်။ပုခုံ နှစ်ဖက် ကျိုင်းလျှိုပြီး ဖက်သိုင်းလိုးနည်းနဲ့ ဖြေးဖြေး မှန်မှန် လိုးနေသူ လှိုင်မျိုး အကြိုက်တွေ့နေပါသည်။မတွေ့လို့ ရမလား စီးစီးပိုင်ပိုင် အပျိုကြီး စောက့်ခေါင်းက လှိုင်မျိုး လီးကို ဖမ်းဆုပ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။
“ အင့်အင့်အင့် -- အအအ-- အီးးး-- အအအ---အော်--အ အ အအ”
အမြန်စနစ့်နဲ့ လိုးချက်များ ကြလာပြန်သည်။
“ အအအအ-အော်---အင့်အင့်အင့်-- အ အ အအ အ”
ကုတင်လေး တုံခါနေသည်။
“ ကျွိ--ကျွီ--ဂျီး ကျွီဂျီး ဂျီးဂျီး ဂလောက့် ဂလောက့်”
တိုးတိုးလေး ကုတင်လေးက မြည်းကြွေးနေသည်။ကြမ်းပြားလေးများ က တစ်ချပ်နဲ့တစ်ချပ် လက်ချင်းယှက်ချင်သလို လှမ်းပြီး ပုတ်ခတ့်နေကြသည်။ကုတင် ဆင့်တန်း ကြီးက အပေါ်က ကြမ်းပြားလေးကို ဘောလီဘောပုတ့်သလို လက်နဲ့ ပုတ့်ခတ်သလို ဖြစ်နေသည်။အနီးကပ် အပုတ့်ခံနေရတာ မမိုးဖင်အနား က ကြမ်းပြားလေးပါ။
“ အ အ အ အ--အင့်အင့်အင့်--- အြော်ဟော်-- အအအအ-အော်---အအ--အင့်ဟင့်--အော်”
လိုးချက်များ က နှေးသွားလိုက် မြန်သွားလိုက်နဲ့ မမိုးကို ကာမနွံအတွင်း တဖြေးဖြေး ဆွဲခေါ်သွားသည်။
==================
ရက်များ နေ့များ ကြာညောင်းလာခဲ့သည်။လူတွေ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ တိတ်တခိုး သမုဒ့်နေကြပြီး။မမိုးကို ဆွေမျိုးသားချင်းများ က ဒီလို မနေထိုင်သင့်ကြောင်း ပြောပြနေပေမဲ့ စက့်ချုပ်ဆရာမ မမိုး ခေါင်းမာစွာ ခွန့်တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။
“ ရှင်တို့အမြင်ကို ကွျန်မတို့ က မောင်နမလို နေကြတာပါ ပတ်ဝန်းကျင် က စီးပွားတက်လာလို့ မနာလိုလို့ ပြောတာပါ ဂရု့စိုက်မနေဘူး ကိုယ်စီးပွားရေး အတွက့်ဘဲ ကိုယ်ကြည့်မယ် အားအားရှိ သူများ အတင်းတွေ ပြောမနေအားဘူး ကဲ အခုကြည့်လေ မောင်လှိုင် က သူရဲ့ သစ်လုပ်ငန်း အတွက့်ဆိုပြီး ကွျန်မတို့ အိမ်မှာ သစ်စက်ထောင်ပေးထားပြီး ဒါက မောင်လှိုင်နဲ့ ကွျှန်မ ဖက်စပ့်လုပ်ကိုင်နေတာ တစ်လ ကို ဆယ်သိန်း အောက်ခံ ဝင်ငွေရှိနေတယ် ကွျန်မ စက်ချုပ်စားလို တစ်လ ၂ သိန်း ပိုအောင် မလုပ်နိုင်ဘူး သူများ စီးပွားတက်တာ မနာလိုတိုင် ဟိုလူ ပေးစား ဒီလူပေးစားနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် က ဒီအတိုင်းဘာဘဲ ဟင်းးးး မပြောချင်လို့ ကြည့်နေတာနော် ပြောတဲ့ တနေ့ တွေ့မယ် မမိုး အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိသွားမယ်”
မမိုးရဲ့ စကားသံများကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင် မှာ စကားများပျံလွှင့်နေပေ့မဲ့ မမိုးဘက်က ပါသူ ရှိသလို မပါသူ လူမှန်များစွာ ရှိနေကြသည်။ဆွေမျိုးများ ကို မမိုး အားမနာတမ်း ပြောလွှတ်တတ်သည်။လူရင်းများ အိမ်ကို အလည်မသွားကြသလို ဆွေမျိုးများ အဝင်အထွက် နည်းလာကြပြန်သည်။အဝင်အထွက် ပုံမှန်ရှိနေသူ က -----
==================
သစ်များဖမ်းဆီး အသံများကြားလိုက်ရင် မမိုး ပြာယာခတ်နေသည်။ဖွက့်သင့်တာများကို ဘုန်းကြီးကျောင်းများထံ ပိုသင့်တာ ပို့ကြ။နီးစပ့်ရာ ဆွေမျိုးများထံ အပ့်ထားသင့်တာများ အပ်ထားလိုက်သည်။တူဖြစ်သူ က အရွယ်ရောက်ပြီးတာ ကြာပါပြီး ပြီးခဲ့သော လများစွာက အိမ်ထောင်ကြသွားတော့ ဒီအိမ်ကြီးမှာ မမကြီးနဲ့ မမိုး နဲ့ တူမလေး မမော်ဘဲ ရှိနေတော့တယ်။တစ်အိမ်လုံး လူ၃ယောက်ဘဲ ရှိနေကြပါတယ်။မမ အပျိုကြီး နေ့ခင်းမှာ အားနေလျှင် ဆွေမျိုးများရှိရာ သွားတတ်သလို အိမ်နာနီးချင်များထံ အလည်သွားတတ်သည်။အိမ်မှာ ယောင်္ကျားသား မရှိပါ တခါတလေ လှိုင်မျိုး က သစ်စက်လည်ပတ်ချိန်မှ လာပြီး အိပ်တတ်သည်။သစ်စက့် ဝိုင်းဆရာများ က ညဆင်းဆိုလျှင်လဲ လှိုင်မျိုး ဦးစီးပြီး လည်ပတ်ရသည်။ဝိုင်းဆရာများ အလုပ်ပြီးတာနဲ့ ပြန်သွားတတ်ကြသည်။
==================
မမိုး လေးဘက်ကုန်းထားသည်။နောက်က လှိုင်မျိုးရဲ့ လိုးချက်များကြောင့် ခေါင်းကြီး က ရှေ့ကို တိုးတိုးသွားတော့သည်။
“ ဖတ့်---ဖတ့်ဖတ့်ဖတ့်ဘက် ---ဖတ့်ဘက်---ဖတ့်ဖတ့်ဖတ့်--”
“ အင့်အင့်အင့် --အ-အ-အ--အင့်အင့်-”
လိုးချက်တိုင်း မမိုး ကောင်းနေသည်။သစ်စက် အတွင်း က အပြင်လူများ မမြင်အောင်ကာရံထားသော ကပ်အနီးက ကုတင်လေးပေါ် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာ လှိုင်မျိုး ခိုင်းသမျှအတိုင်း အလိုးခံပေးနေသည်။တခါတလေ မမိုး က အပေါ်က တက်ပြီး ဆောင့်ပေးရပြန်သည်။လိုးနည်းများစွာကို တတ်ကျွမ်းနားလည်နေပြီး။
“ မမိုး ပက်လက်လှန်လိုက်အုံး ”
ကုန်းပေးနေသူ မမိုး လီးကျွတ်သွားတာနဲ့ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားအောင် ကုတင်အပေါ် လှဲအိပ်လိုက်သည်။မမိုး ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားချိန် လှိုင်မျိုး မမိုး ပေါင်နှစ့်ဖက် မပြီး ဖင်ထောင်သလို လုပ်ပြီး လီးနဲ့ အပျိုးကြီး မမိုးကို လိုးနေပြန်သည်။
“ အင့်အင့် -- အ--အ---အင့်အင့်--အာ---အ---အ---အင့်အင့်အင့်-”
လိုးချက်များ က ဖြေးဖြေးတစ်မျိုး မြန်မြန် တစ်မျိုးနဲ့ ကာမတဏှာကြောမှာ မျောပါနေကြသည်။ခဏအကြာမှာ လိုးချက်များ မြန်လာသည်။မကြာခင် တဖြေးဖြေး လိုးချက်များနှေးလာနေတော့သည်။
==================
မမိုး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ တစ်ဖက့် အခန်းထဲက အိပ်မပျော်နေသူ မမော် တစ်ယောက် မျက်စိ့ထဲမှာ သူအဒေါ် အဖြစ်သနှစ့်ကို အမှောင်ထဲက မြင်နေပုံကို ပြန်တွေးနေမိသည်။ လူတွေ အပြောများလို့ အိပ်မပျော်နေတာ မမော်ပါ ညအချိန် အဒေါ်ဖြစ်သူ မီးတွေ ပိတ်နေသံများ ကြားလို့ အဒေါ်ဖြစ်သူ အိပ်မယ် ထင်နေသည်။အဒေါ်က သူအခန်းတံခါး ပိတ်သံကြားလို့ အဒေါ် အခန်းအတွင်း ဝင်ပြီး အိပ်တယ် ထင်နေသည်။သေးပေါက် ထဖို့ မမော်ပြင်လိုက်သည်။မိမိအိပ်ခန်းထဲက တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာ နဲ့ မမိုး အိမ်မကြီးတံခါးကို ဟပြီးအပြင် ထွက်သွားနေပုံကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။မမော် အမြင်မှားတယ် ထင်မိသည်။
သာသာလေး ချောင်းကြည့်မိသွားသည် မိမိအခန်းထဲမှ မထွက်သေးပါ မမော် အခန်းထဲက အဒေါ်အကြီးဆုံး က အိပ်မောကြနေပြီး သေချာအောင် နောက်ဖေး တံခါးမှ သာသာလေး အသံမကြားအောင် ကလန့်များကို ဖြေးညှင်းစွာ ဖွင့်လိုက်သည် ဟဟလေး ဖြစ်သွားချိန်မှာ အပြင် က အခြေအနေ က လရောင် အနည်းငယ်ဖြင့် လူတစ်ယောက် သွားနေပုံကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုး ဖြစ်နေသည်။သစ်စက်ကို အပြင်လူများ မမြင်တွေ့ရအောင် ကာရံထားသော ကုတင်ဘက်ကို လျှောက်သွားပုံကို လှမ်းပြီး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ကပ်များ ကာရံထားတော့ ကုတင် အစွန်းဘဲ မြင်တွေ့ရပါတယ် ခြင်ထောင် တစ်ခု က လှုပ်ခတ်သွားသလို ထင်မိလိုက်ချိန်မှာ မမော် တံခါးကို ပိတ်ပြီး မျှင့်သက့်စွာ ရပ်နေမိတော့သည်။မမော် မျက်နှာမှာ မျက်ရည်စများ ကြလာခဲ့သည်။
==================
မမိုး လူတွေ အပြောများနေတော့ အနေအထိုင် ဆင်ချင်နေရသည်။လှိုင်မျိုး က မမိုးတို့အိမ်မှာ ဘုရင်တစ်ဆူ ဖြစ်နေသည်။မမိုး အမကြီးကို တည့်အောင် ပေါင်းတတ်သည်။မမော် အတွက့်လဲ လိုအပ်သော အလှကုန်များနဲ့ စည်းရုံးတတ်သည်။ဘေးတစ်စိမ်းများလာလျှင် မကြိုက်သလို လုပ်တတ်သည်။အဓိက မမိုးကို လှိုင်မျိုး ကိုင်ထားတော့ မကြိုက်ပုံများကို ပြောပြတတ်သည်။မမိုး က လှိုင်မျိုး မကြိုက်တာ တွေ့ရင် သူအပြောများဖြင့် မည်သူကို မဆို ပြောလိုက်သည်။ဘေးတစိမ်း မဆိုထားနှင့် အိမ်က အမကြီး အပါအဝင် တူမဖြစ်သူပါ မလွတ်တမ်း ပြောလိုက်သည်။
တူမ ဖြစ်သူ အနေအထိုင် မတတ်လျှင် ချွန်တွန်းလုပ်ပြီး တိုင်းတတ်သူ လှိုင်မျိုးကြောင့် မမော်အပြောခံရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။မမိုး လှိုင်မျိုးကို အထင်ကြီး လေးစားပါသည်။တူမဖြစ်သူနဲ့ ရောရောဝင်ဝင် မနေတတ်လို့ပါ။တနေ့မှာ အိမ်က ချက်စရာများ လိုအပ်လာသည် မနက့်ခင်း ဈေးသွားဖို့ လိုလာပြီး မမိုး နေမကောင်းတော့ မသွားနိုင်ပါ။ဒါနဲ့ တူမ ဖြစ်သူနဲ့ လှိုင်မျိုးကို ဈေးဝယ်လွှတ်လိုက်သည်။
အချိန်တို အတွင်း ဈေးဝယ် ပြန်လာကြသည်။မနက့်နေ့လည်အတွက့် ချက်ပြုတ့်ဖို့ ချက်ပြုတ့်တာဝန် အမအကြီးဆုံးနဲ့ တူမ ဖြစ်သူ ချက်ပြုတ်ရသည်။ဧည့်ခန်း အတွင်းထိုင်ပြီး စကားပြောနေသူ နှစ်ယောက် က မမိုး နဲ့ လှိုင်မျိုး ဖြစ်နေသည်။ဒီနေ့ ဥပုဒ့်နေ့မို့ ဈေးဆိုင်များစွာ ပိတ်ကြပါသည်။ဈေးဖွင့်ချိန်များမှာ ဈေးက စက်ချုပ်ဆိုင်ကို လှိုင်မျိုး အမြဲတမ်း လာနေတတ်သည်။ဈေးထဲမှာလဲ အပြောမလွတ်ပါ အပြောခံနေရသည်။ဒီလို နဲ့ နေထိုင်လာကြတာ ၂၀၁၅ ခုနှစ့်ရောက်လာခဲ့ပါပြီး။
==================
အခုမှ လူတွေ အပြောကို မမိုးလွတ်သွားသည်။ဈေးဝယ် ဘာဝယ် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းများ အဝယ်ကို တူမဖြစ်သူနဲ့ လှိုင်မျိုး အဝယ်ထွက်နေတတ်သည်။နောက်ဆုံး ဘာဝယ်ဝယ် တူမဖြစ်သူနဲ့ လှိုင်မျိုး ကို လွှတ်ထားလိုက်သည်။မောင်လှိုင်မျိုး ပြောတာ မလွန်ပါဘူး သူပြောပုံ က
“ မမိုး လူတွေ ဘာပြောပြောဗျာ ကွျှန်တော် ချစ်တာ မမိုးတစ်ယောက်ပါဘဲဗျာ ”
“ အောင်မယ် ကောင်ကလေး စကားတတ်တယ် နင်မိန်းမ ဘယ်သွားထားမလဲ ”
“ ဟာဗျာ ဒီမိန်းမ အကြောင်းမပြောပါနဲ့ဆိုတာ မမိုး ပြောပြန်ပြီး တကယ်မိန်းမ စစ်စစ် က ဟောဒီက မမိုးဗျ ”
“ အောင်မယ် ကောင်ကလေးနော် ဘာ သူမိန်းမလဲ”
“ မဟုတ်လို့လား အခု လိုးပြလိုက်မယ်”
“ ဟင်းနော် ကောင်စုတ်ကလေး ဖယ်ပါအုံး”
“ ဒါနဲ့ လူတွေ ဘာပြောနေတယ် ထင်သလဲ မမိုး”
“ ဘာပြောနေသလဲ ”
“ မမိုးတူမ နဲ့ ဖြစ်နေတာတဲ့ဗျ”
“ အဲ့ဒါ ဘယ်သူပြောတာလဲ ပြောစမ်း သွားပြီး ကလော်တုတ်လိုက်မယ်”
“ မမိုးကလဲဗျာ ပတ်ဝန်းကျင် အသံဘဲဟာကို မမိုး သိသားဘဲ မမော် အနေအထိုင် မတတ်ရင် ကွျန်တော် ညီမလေးလို သဘောထားသလို ဟောဒီက ချစ်မယားလေး တူမမို့ တူမလေးလို သဘောထားပြီး အမြင်မတော်တာ တွေ့တိုင်း တိုင်းပြောနေရတာ သိရဲ့သားနဲ့ဗျာ ”
“ အင်းပါ မမိုး သဘောပေါက့်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ငါတူမလေး ကို မှိုချိုးမျစ့်ချိုး ပြောတာတော့ မခံနိုင်ဘူးဟေး”
“ ဟာ မမမိုး ကလဲ သူတို့ ဘာပြောပြော ဂရု့စိုက့်မနေနဲ့ မမိုး အပြောမခံရရင် ပြီးရောပေါ့ဗျာ ဒါမှ သူတို့တစ်တွေ မမော်ဘက် လှည့်သွားချိန် ကွျှန်တော်နဲ့ မမိုး ပိုပြီး လွတ်လပ်သွားတာပေါ့ဗျာ”
လှိုင်မျိုး စကားများက မမိုးကို အသိတရားတစ်ခု အဖြစ်မှတ်ယူထားလိုက်သည်။မှန်နေပါသည် ယခုတလော လူတွေ သူအကြောင်း မပြောကြပါ အနေမှန် ပုံစံနဲ့ နေထိုင်လာတာ ၂ နှစ်အနားလကပ်နေပါပြီး ယခု ၂၀၁၅ ခုနှစ်ရောက်လာတော့ မမိုးကြောင့် မဟုတ်ဘဲ မမော် ဖြစ်နိုင်ကြောင်းများကို ဆွေမျိုးများ က ပြောနေသံ ကြားနေရတာ ၃ လ ကျော်နေပြီး။အနေမှန်သူများ အဖြစ် မမိုးနဲ့ လှိုင်မျိုးကို မှတ်ယူသွားပြီး လှိုင်မျိုး က မမော်ကို ကြံနေတာဟု သတင်းသဲ့သဲ့ကြားနေရသည်။မမော် က လှိုင်မျိုးကို စကားသင့်ရုံဘဲ ပြောတတ်သည်။လှိုင်မျိုး ကလဲ မမော်ကို သင့်ရုံသာ စကားပြောတတ်သည်။လှိုင်မျိုး စကားအပြော အများဆုံး က မမိုး ဖြစ်နေလို့ပါ။
==================
မမော် ဆိုင်ကယ်နောက် က ထိုင်လိုက်ပေ့မဲ့ သင့်ရုံလေးဘဲ ထိုင်လိုက်ပါသည်။အဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့ ညှိနေသူ လှိုင်မျိုး ကို ကြည့်မရပါ။သူကြောင့် အဒေါ်ဖြစ်သူ အော်ငေါက့်တာများ ခဏခဏ ခံနေရသည်။အသိမိတ်ဆွေ ကောင်ကလေးများနဲ့ စကားပြောနေလျှင် လှိုင်မျိုး နဲ့ တွေ့မြင်မှာကို မမော် ကြောက်နေမိသည်။တခါ က အိမ်ကို အလည်လာသူ ယောင်္ကျားလေး အနားထိုင်ပြီး စကားပြောနေတာကို မမော်ကို စားမတတ် ဝါးမတတ် အကြည့်တွေနဲ့မမော် လှိုင်မျိုး ကို ကြည့်ပြီး အော့နှလုံးနာမိသည်။
ဒါပေ့မဲ့ အဒေါ်များ လက်ပေါ်ကြီးပြင်းလာတော့ ဘာမှ မပြောလိုပါ အမေဖြစ်သူ မုဆိုးမထံ ပြန်မသွားချင်တော့ပါ။အနေဆင်းရဲ အစားဆင်းရဲလှပါသည်။ကိုယ်က အနေအထိုင် တတ်ဖို့ဘဲ မမော် သိလိုက်ပါသည်။ဒါပေ့မဲ့ မမော် အတွက့်ဆို ဘာနေနေ ဝယ်ပြီး ပေးကမ်းတတ်သူ ဖြစ်နေတော့ သင့်ရုံလေး စကားများ ပြောဆိုနေရသည်။စိတ်ရင်း မဆိုးဘူးလို့ မမော် တခါတလေ ထင်မိသည်။ဒါပေ့မဲ့ အဒေါ်မမိုး မျက်နှာကို ပြန်မြင်လာပြန်တော့ မမော် စိတ်ထဲမှာ ..
==================
ညတစ်ည သစ်စက် အနားမှာ လူအများ ညဆင်း ဆင်းနေကြသည်။စက်သံ ဆူညံစွာဖြင့် အလုပ်များ လုပ်နေကြသည်။ညည်းနက်သံခေါင်း အထိ အလုပ်များ လုပ်ကိုင်နေကြသည်။
“ ရွှီးးးရဲယ်းးးးရွှီးရှဲယ်းးးး”
စက်လွှဖြတ်သံများ ဆူညံနေသည်။သစ်စက် ဝိုင်းဆရာနဲ့ သစ်စက် အလုပ်သမားများ မနက်လင်း အမှီကုန်ပစ္စည်းများ အတွက့် လုပ်ကိုင်နေရသည်။လိုချင်သော 1" ×1"6 အသားများ ရှိဖို့ ခွဲခြမ်းနေရသည်။စုစုပေါင် လှိုင်မျိုး အပါအဝင် လူ ၆ ယောက် လုပ်ကိုင်နေကြသည်။
==================
စက်သံတိတ်သွားတော့ ဝိုင်းဆရာ အပါအဝင် လူအများအတွက့်နဲ့ ငွေရှင်းပေးနေသူ လှိုင်မျိုး
“ ကဲ ဒါက လ္ဘက်ရည်ဖိုး ”
နေ့တွက့် ရှင်းပေးရုံ မက လ္ဘက်ရည်ဖိုး အဖြစ် လူတစ်ယောက် 1500 ကျပ်စီ ပေးကမ်းတတ်သည်။လူအများက လှိုင်မျိုးကို ဒါကြောင့် ခင်မင်နေကြသည်။
“ မင့်က လ္ဘက်ရည်ဖိုးပြောနေ အောင်သန်း က အရက်ဖိုး ဖြစ်နေတယ် အရက်ဖိုးလို့ပြောပါ ဟ”
“ ဟားဟားဟား ဟုတ်ပါပြီးဗျာ အရက်ဖိုးပေါ့ဗျာ”
ဝိုင်းဆရာများ အသီးသီး ဆိုင်ကယ်များ ထုတ်ပြီး ပြန်တော့မဲ့ အချိန်မှာ နောက်ဆုံးကျန်နေသူ မမိုးရဲ့ တူကလေး မမော်ရဲ့ အကိုဖြစ်သူ လက်ထဲ ငွေပေးချေ လိုက်သည်။အများထက် ပိုပြီး ပေးထားသည်။သူများ 6000 ရလျှင် သူက 8000 နီးပါး ရရှိသည်။မမိုးတူကလေး သဘောကြနေသည်။အိမ်ထောင်ခွဲလေးမို့ပါ။
==================
မမော် သေးပေါက် ထွက်လာသည်။သစ်စက်အနီး မရောက်ခင်မှာ ခြင်ထောင် တစ်ခု က လှုပ်ခတ်ပြီး လူထွက်လာသည်။မမော်ကို မြင်တော့ ခြင်ထောင်ထဲ က ထွက်လာသူ ခြင်ထောင်အတွင်း ဝင်ရောက်သွားသည်။မမော် သေးပေါက့်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။
==================
မကြာခင် မှာ
“ ကလစ့် --ဂျီ း း း း”
တိုးတိုးသဲ့သဲ့ မသဲမကွဲ အသံလေးကို မမော်ကြားလိုက်သည်။မမော် မျက်စိ့မှိတ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါသည်။
==================
“ မမိုး ဟိုဘက်သွားရအောင် ”
“ ဘယ်သွားမှားလဲ မောင်လှိုင် သစ်စက် ထဲကို ”
“ လူမြင်ကုန်လိပ်မယ် ဒီမှာဘဲ နေရအောင် ”
“ ဟာ မမိုးကလဲဗျာ ဒီမှာက အိုက်တယ် အပြင်က စက်ထဲမှာ လူမမြင်လောက်ပါဘူး အထဲက မှောင်နေတာဘဲဟာ ”
“ မင့်နဲ့ကွာ အဲ့ဒီမှာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ”
“ မမိုးကလဲဗျာ နောက်တမျိုး လိုးချင်လို့ပါ ”
“ မင့်နဲ့တော့ ခက်နေပြီးကွာ ”
“ လာပါ မမိုးရယ် လာပါ ”
မမိုး မထွက်လာခင် လှိုင်မျိုး ခြင်ထောင် အပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားသည်။ခြင်ထောင် ကလေး လှုပ်ခတ့်သွားသည်။ခြင်ထောင်ထဲ က မမိုး အပြင်ထွက်လိုက်ပါသည်။ အမှောင်ရိပ်ထဲ ရှေ့ဆင့်လနောက်ဆင့် ဝင်သွားကြသည်။သံလမ်းငယ် ထော်လီ သစ်တင်ရသော ခုံအနီး မှာ နှစ်ယောက်သာ ရပ်လိုက်ကြသည်။ လှိုင်မျိုး မမိုးကို ဖက်ပြီး နုတ့်ခမ်းချင် အနမ်းများ ပေးနေကြတော့သည်။ထော်လီ ခုံအပေါ် မမိုး ခြေထောက်ကို မပြီး လှိုင်မျိုး တင်ပေးလိုက်သည်။မမိုး ခြေထောက် တစ်ဖက် ထော်လီ အမြင့်ပေါ်တင်ထားသလို ဖြစ်နေပြီး လုံချည်မပြီး မတ်တတ်ရပ် နဲ့ စောက့်ဖုတ့်အတွင်းထဲ ကို လှိုင်မျိုး လီးကြီးက စမ်းရင် ဝင်ရောက်လာသည်။ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လှိုင်မျိုး လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။အနမ်းများ ပေးရင် လိုးနေတော့သည်။
“ ဖတ့် ဖတ့် ဖတ့် ဘတ့် ဘတ့် ဘတ့် :::: ”
မတ်တတ်ရပ် လိုးနည်း က မဆိုးပါဘူး အမြဲတမ်း ခံနေရတော့ နာကျင်မှု့ မရှိတော့ပါ အချိန် အနည်းငယ် အကြာမှာ
“ မမိုး ဒီအပေါ် ဗိုက်မှောက်လိုက်ပါ ”
မမိုး လှိုင်မျိုး ပြောသလို လက်ကိုင်ထားသော ထော်လီ သစ်တင်လှည်းကလေး အပေါ် ဗိုက်မှောက့် ဖင်ပေး ပုံစံဖြင့် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။မမိုး နောက်က လုံချည်လေးက မြင့်တက်သွားသည်။ဖင်အနီး လီးကြီး က ကုန်းထားနေသော မမိုး စောက့်ခေါင်အပေါက်ရှာပြီးလကုန်းထားသူ မမိုး စောက့်ခေါင်ထဲ တိုးဝင်လာတော့သည်။အိမ်ထဲမှာ လူတစ်ယောက် အိပ်မပျော်ဘဲ အိပ်ယာ အတွင်းမှာ ဘယ်ညာ လူးလွန့် လှုပ်ရှာနေရှာသည်။
မမော် စိတ်တွေ နေမရ ထိုင်မရ ဖြစ်နေသည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ တိတ်တခိုး သူအခန်းထဲ ဝင်သွားပါပြီး။အပျိုမလေး သိပေမဲ့ မပြောရဲပါ။အဒေါ် က ဘာကြောင့်များ အိမ်ထောင်သည် ကိုလှိုင်မိုးထံ ညည သွားပြီးနေတာလဲ။မမော် အရွယ်ရောက်နေပါပြီး သိပါတယ်။သူတို့ ချစ်ရည်လူးကြတာကိုပါ။အနေအထိုင် ပိပိရိရိ ရှိနေကြသည်။အဒေါ် အကြီးဆုံး က ရုပ်မလှလို့ တော်ပါသေးတယ်လို့ မမော် စဉ်းစားနေသည်။အိပ်လို့ က မပျော် စိတ်တွေက ဘာဖြစ်မှန်မသိ အိပ်ယာပေါ် ဘယ်ညာလူးနေမိသည်။
=================
ညတစ်ည တိတ်ဆိတ့်နေသည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ အိပ်သွားပုံရပြီး မမော် သေးပေါက့်သွားလိုက်သည်။သစ်စက်အနီးက ဖြတ့်သွားရမှာပါ အိမ်မကြီး တံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်သာဖက်ကို ထွက်သွားနေတော့သည်။
ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ပက်လက့်ကုလားထိုက်ပေါ် ထိုင်ပြီး အိပ်မောကြနေသူ လှိုင်မျိုး ပေါင်တွေ ဖေါ်ပြီး အိပ်နေသည်။မမော် မမြင်ချင်ဘဲ နေလို့မရပါ။ မလှမ်းမကမ်း က လျှောက်သွားလိုက်သည်။သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ ကြည့်မိပြန်သည်။ဒီအတိုင်းဘဲ အိပ်မောကြနေသူကို မြင်နေရသည်။
==================
စက့်ချုပ်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေသူ က လှိုင်မျိုး ဖြစ်နေသည်။ဒီမှာ ရှိကြသူများ အားလုံး က လှိုင်မျိုးကို ခင်ကြပါသည်။ရှိရှိသမျှ မိန်းကလေးများ နဲ့ တည့်အောင် ပေါင်းသင်းတတ်သူ လှိုင်မျိုးပါ။ဘေးတစ်စိမ်း ဘာပြောပြော ဂရု့မစိုက့်သော အဒေါ် က မျက်နှာမှာ ပျော်လို့ရွှင်လို့ပေါ့။ဆိုင်နီးနားခြင်းများကို မခေါ်နိုင် မပြောနိုင်ဖြစ်နေသူ က အဒေါ်တစ်ယောက်ပါ ဆိုင်နီးနာချင်းများ က အဒေါ်ကို မျက်မှုန်းကျိုးနေကြသည်။သူတို့ အသံ က
“ ကြည့်နေ ဘယ်သူ ဘာဖြစ်မလဲ မြင်ယောင်မိသေးတယ်အေ.. အဒေါ်လား တူမလား မသိလို့နော် သိလို့ရှိရင် လက်ညှိးထိုးပြီး အများတကာ ပြောပြလိုက်မယ် ကောင်မ က ရုပ်ကလေး မဆိုးလို့ တော်သေးတယ် မာန က ကြီးမှကြီးအေ ”
==================
မမော် လှိုင်မျိုး နောက်က လိုက်ပါရင် ကြက်သားများ ဝယ်ယူနေရသည်။ အဒေါ်ပေးသော ငွေဖြင့် ကြက်သားဖိုးများ ရှင်းပေးလိုက်စဉ့်
“ မိမော် မရှင်းနဲ့ အကိုရှင်းလိုက်မယ် ”
“ မဟုတ်ဘူးလေ အဒေါ်က ပိုက်ဆံ ပေးလိုက်သေးတယ် ”
“ မရှင်းနဲ့ ငါရှင်းလိုက်မယ် ”
မမော် ဘာမှ မပြောတော့ပါ လှိုင်မျိုး က ရှင်းစရာများ ရှင်းပေးလိုက်သည်။မမော် လက်ထဲမှာ အဒေါ်ပိုက်ဆံများ ရှိနေပါသည်။ဥပုဒ့်နေ့မို့ မနက်ခင်း ဈေးမှာ လူအများ စည်းကားလှပါသည်။
“ တော့ ကိုလှိုင်မျိုးကြီး အိမ်ကို ပြန်လာအုံးမှာလား အိမ်မှာ သားတွေ သမီးတွေကော အမှတ်ရသေးလားရှင့် ”
မမော် ဆိုင်ကယ်ဘေးအနားမှာ ရပ်နေမိသည်။ကိုလှိုင်မျိုး မိန်းမ ဖြစ်သူ ဈေးဝယ်လာတာနဲ့ တွေ့နေသည်။
“ မင့်ဘာစကားပြောတာလဲ တော်လေးနေ လာတော့မှာ စကားကို စဉ့်ချင်ပြောပါ ”
ကိုလှိုင်မိုး ဒေါသ အသံနဲ့ လူကြားသူကြားထဲ ပြောလိုက်သည်။မမော် နေစရာမရှိသလို ဖြစ်နေသည်။ဒါနဲ့ ကြက်သားဆိုင် အနီးက ခုံကလေးအပေါ် သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ဇာတ်ရှိန်မြင့်လာတော့မှာ သိပါသည်။
“ အော် တော်က တော်မယားတွေအိမ်မှာ ပျော်နေတာ မသိဘူးများ မှတ်နေလား ကိုလှိုင်မိုးကြီးရဲ့ အိမ်က မိန်းမကော ရှိသေးတယ်လို့ အောင့်မေ့ပါသေးရဲ့လားရှင် သူများတွေ ပြောသံကြားရပါတော် ဘယ်သွားမလို့လဲ မေးလိုက်ရင် အရှေ့အိမ် အရှေ့အိမ်နဲ့ ရှင်အူးမြူးနေတာ သိပါတော် စီးပွားရေး အကြောင်းပြပြီး သွားနေတာ မသိရင်ခက့်မယ်နော် ကိုလှိုင်မိုးကြီးရဲ့ အဟီးးးး ”
လှိုင်မိုး မိန်းမ ပွဲစလိုက်ရင်ဘဲ ငိုခန်းက စပါပြီး လှိုင်မျိုး သူမိန်းမ လည်ပင်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး ပါးရိုက့်လိုက်တော့သည်။
“ ငါလိုးမ ဘာစကားပြောတာလဲ သူများတွေကို မှိုချိုးမျှစ်ချိုး မပြောနဲ့ ---ဖြန်းဖြန်း---ဖြန်း-- ”
“ ဟီးးး ဟီးးး သတ် :::::သေအောင်သတ်ပါတော် ;;;;ဟီ::::ဒီကလဲ သေချင်နေတာပါတော် ဟီးးးးးးးး သတ်လိုက်စမ်းပါ ကိုလှိုင်မျိုးကြီးရယ် သတ်လိုက်ပါတော့ :::::: ဟီးးးး ”
“ ငါလိုးမ လာစမ်း လာစမ်း ”
လှိုင်မျိုး သူမိန်းမ ကို ဂုတ့်က အင်္ကျီ ကို ဆွဲခေါ်သွားသည်။
“ ဟီးးး သူမယားတွေ ထိတော့ နာတတ်တယ် ::::ဟီးးးး::: ”
ဈေးမှာ ရှိနေတဲ့ လူအများ က လှိုင်မျိုးတို့ လင်မယားအဖြစ်ကို ကြည့်နေကြသည်။မိန်းမ ဖြစ်သု ယှက်ကန် ယှက်ကန် နဲ့ လင်ဖြစ်သူ ဆွဲခေါ်ရာ ဈေးအပြင်ဘက်ကို ပါသွားနေသည်။သနားစရာ အဖြစ် လူတွေက မြင်တွေ့နေရသည်။ဒီဈေး က လှိုင်မျိုးတို့ ရပ်ကွက်နဲ့ နီးတော့ လူအများ က သိကြလို့ မဆွဲရဲပါ။တခြားအကြောင်းနဲ့ ဖြစ်နေလျှင် ဆွဲမိကြမှာပါ။လှိုင်မျိုးတို့ လင်မယား ဈေးအပြင်ဖက် ထွက်သွားတော့ ဈေးအတွင်းမှာ ရှိနေသူများ မျက်လုံးများ လက်ညှိးများ က အပျိုမလေး မမော်ထံ ကြရောက်လာကြသည်။
ဈေးခြင်တောင်လေး ဆွဲပြီး လမ်းလျှောက်နေသူ မမော်တစ်ယောက် စိတ်ညစ်မိတာ အမှန်ပါဘဲ လူတွေရဲ့ မျက်လုံး က မမော်ထံကို ရောက်နေလို့ ထွက်လာခဲ့တာပါ။ဝယ်စရာတွေ က အများကြီးပါ စိတ်ညစ်စွာ အိမ်ရှိရာ ကွက်သစ်ကလေးကို ပြန်နေလိုက်တော့သည်။
==================
“ ကျွီးးးး ”
ဆိုင်ကယ် တစ်စီးက အနားလာရပ်လိုက်သည်။
“ တက် မမော် ”
“ ဟင်းအင်း ကိုယ်ဖာသာသွားပါ ကွျှန်မ ဒီအတိုင်း ပြန်တော့မယ် ”
“ ဟာ မဟုတ်သေးပါဘူး ဟ လာခဲ့တက် ဈေးဝယ်စရာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ် ”
“ တော်ပြီး မဝယ်တော့ဘူး ပြန်တော့မယ် ”
“ မမော် တက်ဆိုတက်နော် နင်အဒေါ် အကြောင်းသိတယ် မဟုတ်လား သူမှာတာ မပါရင် နက်ဘယ်လို ဖြေမလဲ ကဲပြော ”
“ အင်းလေ သိတယ်လေ အဒေါ်ကို အဖြစ်မှန်တွေ ပြောပြလိုက်ရုံဘဲဟာ ”
“ မဟုတ်သေးဘူး နင်အဒေါ်ကို ငါပြောပြမှ ရမယ် နင်ပြောလို့ သူရေလည်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး ကဲ ဒါတွေ နောက်မှ ပြောပါ နောက်တစ်ဈေး သွားဝယ်မယ် တက် နောက်ပြီး ငါမိန်းမ က ဘာတွေ ပြောသလဲ ပြောပြမယ် ”
မိန်းကလေးများ တယ်ခက်ပါသည်။ခဏအကြာမှာ ဆိုင်ကယ်အပေါ် မမော် တက်သွားလိုက်တော့သည်။
==================
မမော် စိတ်ဝင်စားဆုံး စကားများ ကြားနေရသည်။လှိုင်မျိုးရဲ့ အပြောလေးတွေ နားထောင်နေမိသည်။သူက မမော်တို့ အိမ်က မိန်းကလေးများကို မောင်နမ စိတ်ဖြင့် နေတဲ့အကြောင်း ဘေးလူတွေ က ပထမ မမိုးနဲ့သူကိုယ် အထင်လွဲမှားကြောင်း ယခု မမော်နဲ့ပါ အမြင်တွေ မှားနေကြကြောင်း သူမိန်းမ သူကိုယ် တမျိုးမြင်ပြီး သူအပေါ် အရွဲ့တိုက်နေထိုင်ပုံများ စီးပွားရေး အမြင်မရှိပုံ။အပျိုလေးဖြစ်သူ မမော်ကို အားနာသွားကြောင်း။မမော်ကို ထိလို့ ရိုက်မိသွားကြောင်း။အလွန်ပင် စိတ်မကောင်းကြောင်းများ ဖွဲ့နွဲ့ပြောဆိုလိုက်သည်။လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှ အတူတူ ထလိုက်ကြသည်။ဆွဲခြင်ထဲမှာ ဈေးက ဝယ်လာသော ပစ္စည်းများ က ပြည့်လျှံနေသည်။မမော် လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ က မလျှော့သေးပါ။
“ ကဲ မမော် ဘာဝယ်စရာရှိသေးလဲ ”
“ ဘာမှ မရှိပါဘူး ပြန်ကြမယ် ”
“ မဟုတ်သေးဘူး နင်လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ က နင်အဒေါ်ပေးမနေနဲ့ နင်အမေ အတွက့် တခုခု ဝယ်သွားလေဟာ ”
လှိုင်မျိုး ရဲ့ စကားလေး က မမော်ကို အသိတရား တစ်ခု ရစေပါသည်။ဆိုင်ကယ်အပေါ်တက်ပြီး တနေရာသို့ မမော် ညွန်ပြနေမိသည်။
==================
အမေအတွက် ပေးဖို့ လုံချည် သနပ့်ခါးတုံး အိမ်သုံး လ္ဘက်ခြောက် လ္ဘက်အပါအဝင် နှစ့်ပြန်ကြော် က အစ ဝယ်ခြမ်းနေမိသည်။မနိုင်မနင်း ဖြစ်လို့နေပါသည်။လိုအပ်သော ပိုက်ဆံများကို လှိုင်မျိုး က ပေးထုတ်ပေးပါသည်။အိမ်ကို ပြန်ဖို့ ပြင်လိုက်ပါသည်။ဆိုင်ကယ် က ၁၂၅ မို့ မနိုင်မနင်း ဖြစ်နေသူ မမော် မတတ်နိုင်ပါ ကိုလှိုင်မျိုး ခါးအနား က င်္အကျီအစ ဆွဲပြီး ဟန်ချက်ညီဖို့ လိုက်ပါနေရသည်။ဆိုင်ကယ်လေးက ဖြေးဖြေးမောင်းနေရင် စကားကျယ်ကျယ်နဲ့ လှိုင်မျိုး ပြောပြနေပြန်သည်။အပျိုမလေး မမော်ကြောင့် အိမ်က မိန်းမ နဲ့ ရှင်းရအုံးမယ် လင်းရအုံးမယ် စိတ်တိုလာရင် ရိုက်သတ်မိမယ် ဆိုတော့
“ အဲ့သလို မလုပ်ပါနဲ့ ကိုလှိုင်မျိုး ရယ် သူမသိလို့ ပြောတာပါ ကွျှန်မ ဗွေမယူပါဘူး မလုပ်ပါနဲ့ ”
“ အင်း မမော် ပြောလို့နော် ဒီကောင်မ သက်သာသွားတယ် ဘယ်နဲ့ဗျာ အပျိုလေးကို အားမနာ သူမို့ပြောတယ် စိတ်က လွှတ်တိုတတ်တာ ”
ရွှန်းရွှန်းဝေ စကားများကြောင့် အပြောများဖြင့် ဆိုက်ကယ်လေး က တဖြေးဖြေး သွားနေတော့သည်။
==================
လှိုင်မျိုး ပွဲကြမ်းနေပါပြီး အိမ်မှာ ရှိတဲ့ဟာများ ထုခွဲနေပါသည်။
“ ခွမ်းးးးဂလုံး ဂလွမ်း အုန်းးးးဒုန်းးးး ”
“ ဟီးးးး ဟီးးးးး ဟီးးးးး ”
“ ငါလိုးမ ဘာစောက့်စကားတွေ ပြောချင်သေးလဲ ပြောစမ်း ပြောစမ်း ;ဖြန်း းးးဖြန်း းးးးး ”
“ မပြောတော့ပါဘူး ဟီးးးး မပြောတော့ပါဘူး ဟီးးးး ကယ်ကြပါအုံးးးးး ကယ်ကြပါအုံးးး လုပ်ကြပါအုံးရှင် ဒီမှာ သတ်နေပါပြီးးးကယ်ကြပါအုံးးးးးး ”
“ ဖြန်းးးးဖြန်းးးဘုန်းးးဘုန်းးးးး ”
“ ဘယ်လင်ငယ် ခေါ်နေတာလဲ မသာမ ကဲဟာ ကဲဟာ ငါလိုးမ ”
“ ဖြန်းးးဘုန်းးးဘုန်းးးးး ”
“ ဖေကြီးးးးမေကြီးကိုရိုက်ပါနဲ့ ဟီးးးးဟီးးးဟီးးး ”
ကလေးမလေး တစ်ယောက် မပိကလာ ပိကလာနဲ့ ငိုနေသည်။ဖခင်ဖြစ်သူ လက်ကိုဆွဲယူနေရသည်။
==================
ညတစ်ည အချိန်ကလေးမှာ အိပ်မပျော်သူ မမော် စက်ထဲမှာ အလုပ်သမားများ ဆူညံနေသည်။အားလုံးသော လူအများ အလုပ်လုပ်နေသလို လှိုင်မျိုး က အဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ စာရင်းတွက့်နေကြသည်။ညအချိန် ၁၂ နာရီ ထိုးပါပြီး မမော် စဉ်းစားနေတာ က မနေ့က အကြောင်းလေးပါ။မထိတထိ နဲ့ ရေတွင်းမှာ မော်တာ ရေမလာတော့ ဝိုင်ပြီး ကူပေးနေရသည်။ရေမော်တာ ရေမလိုက်တော့ ရေမချိုးရပါ။မော်တာကို တတ်နိုင်သလောက် ပြင်နေသူက ကိုလှိုင်မျိုးဖြစ်သည်။မိန်းကလေးများ ရေချိုးသော နေရာဖြစ်နေတော့ ကပ်ထရံများ ပိတ်ကာထားရသည်။
အဒေါ်ဖြစ်သူ က အိမ်ထဲမှာ နားနေပါသည်။ပိုက်ကို ကိုင်ပေးနေရတော့ ဂွကိုင်ပြီး လှည့်ပတ်နေသူ လှိုင်မျိုး မထိတထိနဲ့ မမော်ဖင်အနား က ဖြတ့်သွားသလို လုပ်ရင် ပွတ့်ပွတ့်ဆွဲသလို လုပ်သွားတာ နှစ်ခါရှိနေပြီး။မတော်လို့ ထင်နေမိသည်။ပိုက်ကိုင်နေသူ မမော် လက်ကို ကိုင်ထားပြီး ပိုက်ကိုက်တမျိုး ဂွတမျိုးနဲ့ မော်တာ ပြင်နေသည်။အထိအတွေ့က များနေသည်။မမော် လက်ကို အပေါ်က ထိန်းသလို လုပ်ရင် နောက်က ပတ့်သွားပြန်သည်။သိသိသာသာ ထိတွေ့မှု့ပါ။ လူအခြေအနေ ကြည့်ပြီး မမော့်လက်ကို ဆွဲယူသွားသည်။
မမော် လက်ကို ပြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်။လှိုင်မျိုး လက်ယဉ်ပါးနေသည်။ဂွက အောက်ကို ကြသလိုနဲ့ လွှတ်ချလိုက်သည်။မတ်တတ်ရပ်နေသူ မမော် အနီး ခြေထောက် အပေါ်ကြသွားသည်။မမော် ထိုင်ချလိုက်ရသည်။
“ အားး ”
“ ဟာ မတော်လို့ မတော်လို့ ”
ပြောရင် မမော် ခြေထောက့်ကို ကိုင်ပြီး
“ ဘယ်အနား နာသွားတာလဲ မိမော် ”
“ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ကိုလှိုင်မျိုး ခြေထောက်နာသွားတာပေါ့ ”
“ အေးပါဟာ မတော်လို့ပါဟာ ”
လက်ကိုင်ရိုး အဖြားခတ်မို့ တော်ပါသေးတယ် ထိုင်နေသူ မမော် ပုခုံးကို ဆွဲယူလိုက်ရင်
“ ထကြည့်စမ်း ရလားလို့ ”
ယောင်္ကျား တစ်ယောက်အားနဲ့ ဆွဲထူလိုက်ပြန်သည်။ရင်ချင်းအပ် ဆွဲယူမှု့က ပစ္စည်းချင် ထိသလို ဖြစ်နေသည်။
“ ရတယ် ရတယ် ဖယ်ဖယ် ”
မမော် ထပြီး ထွက်သွားမလို့ လုပ်နေသည်။
“ နေပါအုံး ကိုင်ပေးပါအုံး ဟ ”
“ တော်ပြီး မကိုင်ပေးတော့ဘူး ရှင့်ဖာသာ ပြင်တော့ ခြေထောက့်ကို နာသွားတာဘဲ လက်ကို လွတ်ပါ ”
“ အော် အေးအေး ”
မမော် ကို မသွားဖို့ ဆွဲထားသော လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။မမော် ထွက်သွားတော့ စကားသံတစ်ခု ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်မိသည်။
“ ည အိပ်ပျော်ပါအုံးမလား မသိပါဘူးကွာ ”
==================
ဒီည အိပ်မပျော်သူ မမော် တံခါးပိတ်သံ က ည ၂ နာရီမှာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။မမော် အဒေါ်ဖြစ်သူ အပြင်ထွက်သွားပြီး ဆိုတာ သိလိုက်ရပါသည်။မမော် မကြာခင် အခန်းထဲက သာသာလေး ထွက်သွားမိသည်။နောက်ဖေးတံခါးကို သာသာလေး ဖွင့်ကြည့်မိသည်။ဟဟလေး ဖွင့်ထားတော့ လက်တစ်လုံးခြား မြင်ကွင်းက သိသာ ထင်ရှားနေသည်။မမိုး လှိုင်မျိုးနဲ့ စကားပြောနေသည်။ မကြာခင် အဒေါ်ဖြစ်သူ အိမ်ကို ပြန်လာနေတော့ မမော် ဘာလုပ်ရမှန် မသိပါ အိမ်ရှေ့မ တံခါးက ဝင်လာမှာ မမော် နောက်ဖေးတံခါး က အမြန်ပြန်ပြီး အိမ်အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လိုက်တော့သည်။
“ ဂလောက့် ဂလောက့် ”
အဒေါ်ဖြစ်သူ အိမ်မကြီး တံခါးကို ပိတ့်လိုက်သည်။
“ ကျွီ အီးး ဂလောက့် ”
အဒေါ်ဖြစ်သူ သူအခန်းထဲ ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။
==================
ည ၃ နာရီ မမော် သေးပေါက့် ထွက်လာခဲ့သည်။ကုတင်လေးကို ကြည့်မိသည်။ခြင်ထောင်ကလေး က ချထားနေလျှက်ပါ။အိမ်သာ အတွင်းဝင်မလို့ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။အိမ်သာထဲ က စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အိမ်သာ တက်နေသူ က လရောင်ကြောင့် အထင်သား ပေါ်နေတော့သည်။
“ အမေ့ ”
“ ဟာ ”
အိမ်သာထဲ က လှိုင်မျိုး ပုဆိုးကို ပြန်ဖုံးထားလိုက်သည်။ မမော် ပြန်ပြေးတော့သည်။
“ ဟေး ဟေး ”
ခြေလှမ်းများ မမော် ရပ်သွားသည်။မတိုးမကျယ် အသံကြောင့်ပါ နောက်ပြီး အိမ်သာထဲ က လှိုင်မျိုး က ထွက်လာပြီး
“ ငါသေးပေါက့်နေတာ သွားတက်လိုက်ပါ ”
မမော် အနီးက ထွက်သွားလိုက်ပြီး မနီးမဝေး က ကုတင်အနား က ကုလားထိုင်ရှိရာ သွားနေသည်။မမော် အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်သည်။
==================
ဒီနေ့ မျိုးလှိုင် စက်ချုပ်ဆိုင်ကို လာနေသည်။မနက့်ခင်း ၉ နာရီခွဲ ရှိနေပြီး မမိုးနဲ့ စကားများ ပြောပြီး စက်ချုပ် သမ များကို ကြည့်ပြီး
“ မမိုး မိမော် က ဘယ်သွားနေတာလဲ ”
“ အော် လှိုင်မျိုးရယ် နင်က တောပေါ်တက့်နေတော့ ဘယ်သိမလဲ မိမော် နေမကောင်းနေတာ ၂ ရက်ရှိပြီး ”
“ အော် ဟုတ်လား ကျွန်တော် တောတက်ပြီး သစ်ရှာသွားနေတာ ၁၅ ရက်ဘဲ ကြာလိုက်တာ မသိလိုက်ပါဘူး မနေ့ည ၉ နာရီမှ ပြန်ရောက်တာ မမိုးကို ဖုန်းဆက်သေးတယ် မမိုး ဖုန်းက စက်ပိတ့်ထားတယ်တဲ့ ”
“ ဟုတ်တယ် မောင်လှိုင်ရေ အမ က စောစော အိပ်ချင်လို့ ဖုန်းပိတ်ပြီး အားသွင်းထားလို့ပါ မင့်က ကြိုတင် မဆက်ထားတော့ မေ့သွားတာပေါ့ဟယ် ”
“ ဟုတ်တယ် အမရေ တောပေါ်က ဖုန်းလိုင်းမမိလို့ပါ အပြန်ကြ ရှောင်ရတိန်းရ ပေးရကမ်းရ နဲ့ ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာပါ ”
“ အော် အေးအေး ရပါတယ်ကွယ် ”
“ ဒါနဲ့ မိမော်ကို ဆေးခန်းတွေ ဘာတွေ ပြသေးလား ”
“ အင်း ပြနေတယ် ညနေ ပြရအုံးမယ် ”
“ အော် ဟုတ်လား ဒီလို လုပ်ပါလား ကျွန်တော် အသိ ဆရာဝန် သွားပင့်မယ် မမိုး လိုက်ခဲ့လေ ”
“ မလိုက်တော့ဘူး မောင်လှိုင် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ် ဆရာဝန်ပင့်ပြီး လာမယ်လို့ မမကြီးကို ပြောလိုက်မယ် မင့်က သွားနှင့်လိုက်ပါ ညနေမှ စကားပြောကြမယ် အခု အပ်ထည်တွေက မင်္ဂလာဆောင်အတွက် အားလုံး လုံးပမ်းနေကြရတာ ညနေမှ ပြန်တွေ့မယ် တကယ်လို့ အားရင် ထွက်လာခဲ့မယ် ”
လှိုင်မျိုး မမိုး စက်ချုပ်ဆိုင်က ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
==================
ဆရာဝန် အနီးမှာ လှိုင်မျိုး နဲ့ မမမိုး အမအကြီးဆုံး က နေမကောင်းသူ မိမော် အနားမှာ နေပြီး လုပ်စရာများ လုပ်ကိုင်ပေးသလို ယူစရာများ ယူပေးရင် ဆရာဝန် ဧည့်ခံဖို့ ရေနွေ လ္ဘက် တည်ခင်းနေရပြန်သည်။ဆရာဝန် ဆေးထိုးပြီး သောက်ဆေးများ ပေးလိုက်သည်။ဆရာဝန် ကို ဧည်ခန်းမှာ တည်ခင်းဧည့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။မမမိုး အမ အကြီးဆုံး က တူမဖြစ်သူကို ဆေးထိုးထားသော နေရာကို ပွတ့်ခြေပေးရင် အခန်းထဲရှိနေသည်။ခဏအကြာမှာ ဆရာဝန် ပြန်တော့မှာမို့ ဆေးကုသခများကို လှိုင်မျိုး ပေးလိုက်ပါသည်။
ဆရာဝန် ပြန်သွားတော့မှ လူနာအတွက့် စားစရာများ သွားဝယ်လိုက်သည်။
==================
“ မမကြီး ဒါက ကြက်သာစွတ့်ပြုတ့် သူကို ထဲ့ပေးပြီး တိုက်လိုက်ပါအုံး ”
“ အော် အေးအေး ”
မမကြီး နောက်ဖေး မီးဖိုးချောင်းအတွင်း ဝင်ပြီး ပုဂံများယူပြီး ထဲ့ပေးလိုက်ရင် လူနာအနီးမှာ ချပေးလိုက်သည်။
“ တွီးးးတွီးးးတွီးးးတူးတူးတူး ”
ဖုန်းဝင်လာတော့ လှိုင်မျိုး ကိုင်လိုက်သည်။
“ ဟလို မမိုး ပြော ”
“ မမကြီးကို ပြောလိုက်အုံး ”
“ အော် ဟုတ်ကဲ့ မမကြီးကို ပေးလိုက်ပါမယ်)
“ မမကြီး ”
“ ဟေး ”
“ မမိုး ဆီက ဖုန်းလာနေတယ် ”
“ အော်အေးအေး ”
မမကြီး အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး လှိုင်မျိုးထံမှ ဖုန်းယူလိုက်ရင် အိမ်အပြင်ဘက်ထွက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
“ ဟလို ”
“ မမ စက်က ပိတ်ထားတာလား ”
“ အေး ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ အော် ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး ဆရာဝန် က မိမော်ကို ဘာတွေ တိုက်ကျွေးရမလဲ အပြန်ဘာတွေ ယူရမလဲ သိချင်လို့ပါ )
“ အော် အဲ့ဒါ မောင်လှိုင် က ----- ”
==================
မမကြီး ဖုန်းပေးပြီး အပြင်ထွက် ဖုန်းပြောနေချိန်မှာ လှိုင်မျိုး မိမော် အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး မိမော် နှဖူးပြင်ကို စမ်းကြည့်လိုက် မိမော် လက်ကလေးကို ကိုင်ပြီး စမ်းသလို လုပ်ရင်
“ ဘယ်နေက နေမကောင်းတာလဲ မိမော် ”
“ အင်း နှစ်ရက်ကျော်ကျော်ဘဲ ရှိသေးတာပါ ”
“ ဟုတ်လား ဘာစားချင်သေးလဲ ပြောပါ ဝယ်ကျွေးပါမယ် ”
“ တော်ပါပြီး ဘာမှ မစားချင်ပါဘူး ”
ပြောရင် လှိုင်မျိုး မိမော် လက်ကလေးနုနုလေးကို ကိုင်နေသည်။အပြင် က မမကြီး ဖုန်းပြောသံက ကြားနေရသည်။
“ ဒါနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး နေမကောင်းတာလဲ ”
“ ရေချိုးမှားတယ်ထင်တယ် ညနေရေဘဲချိုးတာပါ မနက်ကြ ခြစ်ခြစ်တောက့် ပူပြီး ဖျားတော့တာ ”
“ အော် ဟုတ်လား ဂရု့စိုက်ပါဟာ ငါဖြင့် စိတ်တွေမကောင်းနေတာ မနက့်က မမိုးဆိုင်မှာ ပြောကတဲ့က လာချင်နေတာ ဒါနဲ့ ဝမ်းတွေ ဘာတွေ မှန်ရဲ့လား အိမ်သာတွေ ဘာတွေ တက်ရဲ့လား ”
လှိုင်မျိုး စကားကြောင့် မိမော် အရှက်ရသွားသည်။မိမိလက်ကလေးကို ပြန်ပြီး ရုပ်သိမ်းပြန်သည်။လှိုင်မျိုးက မိမော် လက်ကို မလွှတ်ပေးဘဲ ရှိနေသည်။
“ ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ ငါပြောပြီးမှ သတိရတယ် ဟ အိမ်သာဆိုမှ လူကို အဲ့ဒီညက သေးပေါက့်ရတာ တွန့်သွားတယ် ကောင်မလေး ဘာမပြော ညာမပြော ဆွဲဖွင့်ရသလား ”
“ ခ်ခ်ခ် မဟုတ်ပါဘူး ခြင်ထောင်က ချထားတော့ အထဲမှာ လူရှိတယ် အောင့်မေ့ပြီး အိမ်သာထဲ လူမရှိဘူး မှတ်နေလို့ပါ ကိုလှိုင်မျိုးရယ် ”
လှိုင်မျိုး မိမော်စကားများကြောင့် အသိတရား တစ်ခုရသလို ပြန်ပြီး လက်မရုပ်သိမ်းဘဲ မကိုင်ခံနေပြန်သည်။
“ အခု တောင်ပေါ်က အဆင်း မိမော် အတွက့် သစ်ခွပန်းပင်နဲ့ သစ်ခွတွေ ပါလာသေးတယ် ”
“ ဟုတ်လား ဘယ်မှာလဲ ”
“ သစ်တင်ထားတဲ့ ကားပေါ်မှာ ညကြ သစ်လာချရင် ယူထားလိုက်မယ် အပင်အတွက်က သစ်တုံးသေးသေးလေးတွေကို ဓားနဲ့ မွှမ်းပြီး ကြိုးဆီးထားတယ် ရေလောင်းပေးရုံဘဲ ”
“ အော် အင်းအင်း ကောင်းတာပေါ့ ”
==================
“ မောင်လှိုင် ရော့ဟေး ဖုန်း ”
အခန်းထဲ လာပြီး ဖုန်းပေးနေသည်။မမကြီး လာမှန်သိလို့ မိမော် လက်ကို လွှတ်ပြီး ခတ်ဝေးဝေးမှာ ထိုင်နေရသည်။မိမော် က ဘာမှ မဖြစ်သလို ရှိနေတော့ လှိုင်မျိုး စိတ်ထဲ ပျော်နေမိသည်။အဝင်ကြမ်းလို့ မရပါ မမကြီး ရှိနေသည်။
“ မမကြီး ဘာဟင်းတွေ ချက်ထားလဲဗျ ”
“ အော် မောင်လှိုင်ရေ ကြက်သားနဲ့ ခရမ်းသီးနှပ့် ငရုတ့်သီးကြော် ဒါဘဲ ရှိတာ ”
“ အော် ဒါဆို ထ္မင်းစားမယ်ဗျို့ ကြက်သား က တောပေါ်ရွာတွေက ကျွေးမွေးနေပြန်တော့ တောကြက်သား က မုန်းနေပြီး အကြော်ဝယ်ပေးပါလား နောက်ပြီး အသုတ့်စုံ ပါဝယ်ခဲ့ပါ မမကြီး ပြန်လာမှ ထ္မင်းစားမယ် အခုတော့ မစာသေးဘူး မမိုး ပြန်လာရင် လာမှာ ”
“ အော် အေးအေး သွားဝယ်လိုက်မယ် ခဏနော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မမကြီး ဒါနဲ့ ရော့ပိုက်ဆံယူသွားအုံးဗျ ”
“ နေပါစေ မမကြီးမှာ ညီမလေး ပေးထားတဲ့ ပိုက်ဆံရှိပါသေးတယ် ”
“ မဟုတ်တာ မမကြီးရယ် ရော့ယူသွား ဒါက မမကြီး ဥပုဒ့်နေ့တိုင်း ဘုန်းကြီးကျောင်းနဲ့ ကုသိုလ်လုပ်ရအောင် ကျွန်တော်ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံ အကြော် က ၅၀၀ ဖိုးဘဲ အသုတ့် ၅၀၀ ဖိုး ဝယ်ခဲ့ပါ)
လှိုင်မျိုး ၁၀၀၀၀ကျပ်တန် ပေးလိုက်သည်။မမကြီး အလွန်ပျော်သွားသည်။တရားပွဲများ ရှိရင် မောင်လှိုင်ပေးတတ်သည်။သူများတွေလို တရားကြေးအလှုငွေကို လှပစွာ ထဲ့ဝင်အောင် ပေးတတ်သူမို့ ဒီနေ့ည တရားပွဲလဲ ရှိနေပြန်တယ် ဓမ္မပူဇာ အလှုငွေ ထဲ့ဝင်ပေးရမှာမို့ ပျော်နေမိသည်။ဝယ်စရာများ ဝယ်ဖို့ ထွက်သွားလိုက်သည်။မောင်လှိုင်က ဧည့်ခန်းထဲမှာ Tv ထိုင်ကြည့်နေသည်။တွေ့တဲ့လူများနဲ့ စကားပြောချင်နေတတ်သော မမကြီး တစ်ယောက် ခြံအပြင် ရောက်သွားသော အခါ ------
==================
မကြာမှီ လှိုင်မျိုး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိပ်ယာထက်မှာ ပက်လက်ကလေး လှမ်းကြည့်နေသူ မိမော် လှိုင်မျိုး အနားထိုင်ပြီး မပြောမဆို မိမော် လက်ကို လာပြီးကိုင်နေသည်။မိမော် လငက်ကလေး လှိုင်မျိုးလက်အတွင်း ပါသွားပြန်သည်။
“ ဘာစားချင်သလဲ မိမော် ”
“ ဘာမှ မစားချင်ဘူး ခံတွင်းပျက်နေတယ် ”
အနေအထိုင် ပိပိရိရိ နေတတ်သူ မိမော် ငယ်စဉ့်ကတဲ့က စပြီး အပျိုကြီးများ လက်အပေါ်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူ ယောင်္ကျားလေး အပေါင်းအသင်း နည်းပါသလို ပညာရေး က ၇ တန်ထွက်ပြီး မမမိုးနဲ့အတူတူ စက်ချုပ်ခဲ့တာ ယခု အသက် ၂၀ အထိပါဘဲ။
ယောင်္ကျားတစ်ယောက် မိမိလက်ကို ထိကိုင်နေပြီး လက်ကလေး က အလိုက်သင့်က ပြေလျှော့နေပြန်သည်။အိမ်မှာ က လူနှစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေသည်။အခြေအနေ အရ လှုပ်ရှားနေသူ ကျားသတ္တဝါးနဲ့ သမင်မလေး မိမော် အဖြစ်ရှိနေပြီး။
လှိုင်မျိုး လက်တစ်ဖက်က မိမော် နှဖူးပြင်ကို စမ်းကြည့်သည်။မျက်လုံးက တောင်ပူဇာ ကလေးကို ကြည့်နေရင်
“ အဖျားကျသွားသလိုဘဲနော် ”
“ အင်း ဆေးထိုးပြီးလို့ နေမှာပါ ”
နှစ်ဦးသား စကားများ ပြတ်သွားပြန်သည်။လှိုင်မျိုး စိတ်မထိမ်းနိုင်သလို ဖြစ်နေပြီး လက်က အလိုလို မိမော် လက်ကို လွှတ်ပြီး မိမော် ရင်ဘတ်အပေါ်လှမ်းတင်မိသည်။
နို့ပြင်လေးကို ထိထိမိမိ ကိုင်မိသွားသည်။
“ ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်ပါ ”
“ ဟိုဟို ----ဟို--- ”
လှိုင်မျိုး လက်ကြီး အဖယ်ခံလိုက်ရသည်။ဘေးတနေရာ ကြရောက်သွားသည်။ကြသွားသော နေရာက မိမော် လက်နေရာဘဲ ဖြစ်နေသလို မိမော် မျက်နှာက တစ်ဖက့်ကို လွဲသွားပြီး လှိုင်မျိုးကို မကြည့်သလို ဖြစ်နေပြန်သည်။လှိုင်မျိုး အနားမှာ ရှိသော မိမော် လက်ကို ပြန်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။လူသေကောင်လို တုံပြန်မှု့မရှိသော လက်သွယ်သွယ်လေး က နွေးနွေးလေး ဖြစ်နေပြန်သည်။အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း လက်ကို ပြန်မရုပ်သိမ်းသွားပုံက လှိုင်မျိုးအဖို့ အထူးအဆန်း ဖြစ်လို့နေသည်။
တော်ရုံမိန်းကလေလးဆိုရင် အမြန်ထပြီး ရန်တွေ့နိုင်သည်။အခုတော့ တစ်ဖက်ကို မျက်နှာလွဲပြီး လက်အကိုင်ခံနေသူ မိမော်ကြောင့် လှိုင်မျိုး အသိတရား တစ်ခု ရလိုက်သည်။အခန်းအပြင်ဘက် ထွက်သွားလိုက်သည်။အိမ်အပြင်ဘက် အခြေအနေကြည့်လိုက်သည်။ခြံတံခါး က ပွင့်နေပြန်တော့ လူဝင်လို့ ရနေသည် တံခါးကို စိ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်လာခဲ့သည်။Tv အသံလေးက ကြားနေရပြန်သည်။
==================
အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာလို့ မိမော် မျက်နှာ လွဲလိုက်ပြန်သည်။ လှိုင်မျိုး မိမော် ကုတင်အပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်။အနားက မိမော် လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်။မိမော် အသက်ရှုသံများ ပြင်းပြင်လေးများနဲ့ သက်ပျင်းချသံများကြားနေရပြန်ငည်။လှိုင်မျိုး မိမော် ပါးပြင်ကို ငုတ့်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။
“ ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ ထွက်သွား မလာနဲ့တော့ စိတ်တိုနေတာနော် ”
“ ဟာ စိတ်တိုနေတာလား ကဲတိုစမ်းပါဗျာ ”
ပြောပြီး မိမော် ခွဆုံနေရာကို ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။အိအိဖောင်းဖောင်း ခွဆုံ လက်နဲ့ထိမိလိုက်ရင်ဘဲ
“ ဟာ ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်ဖယ် အော်လိုက်မှာနော် အြော်ဟော် အ--အ--အ--ဖယ်ဖယ်-အအ--- ”
ပက်လက်နေသူ စောင်းမသွားဘဲ လှိုင်မျိုး လက်ကို လက်နှစ့်ဘက်နဲ့ ဆွဲယူနေပြန်သည်။ဒါပေ့မဲ့ နောက်ကြသွားပါသည်။
လျှင်မြန်လွန်သော လှိုင်မျိုး က မိမော် အပေါ်မှာ လှဲလျှောင်ရင် ဖိတက်လာသည်။ မိမော် ခြေထောက့် အပေါ်က စောင်ကလေးတစ်ထည် ဒူးခေါင်းအထက်က ဘေးတစ်ဖက်ကို လျှောကြသွားသည်။ မိမော်နဲ့လှိုင်မျိုးကြားမှာ မောင်လှိုင်မျိုး လက်က မိမော် စောက်ပတ်အကွဲလေးကို ဖိနေရင် နှိုက့်ပေးနေသည်။
“ အ အ အ--ဖယ်ပါ--အအအအော်ဟော်---အအအ မလုပ်ပါနဲ့ ---အအအ--- ”
Tv က တီးလုံးသံက မြိုင်ဆိုင်စွာ ကြားနေရပြန်သည်။
==================
မမကြီး ထွက်သွားလို့ ၁၀ မိနစ့်အတွင်း လျှင်မြန်စွာ တိုးတက်လာတာ က လှိုင်မျိုးကြောင့်လား မိမော် ကြောင့်လားမသိပါ။
လှိုင်မျိုး လှုပ်ရှားလာသည် မိမော် လုံချည်ကို လျှင်မြန်စွာ ဆွဲတင်လိုက်သည်။မိမော် ခွဆုံကို မကိုင်ကြည့်အားပါ သူပုဆိုးကို အလျှင်အမြန်မတင်လိုက်သည်။မိမော် ခြေထောက့်ကြားကို နေရာက ယူပြီးနေပါပြီး မာတောင်နေသော လီးကြီး က မိမော် ခွဆုံကို အပေါက့်ရှာလိုက်သည်။ဘေးနှတ့်ခမ်းသားများ ထိတွေ့မှု့ကြောင့် မိမော် အမွှေများစွာ မရှိသလို အသက်နှစ်ဆယ် အပျိုမလေးရဲ့ အိအိထွေးထွေး စောက့်ပတ်အသားလေးကို လီးကြီးက ထိတွေ့နေသည်။အခေါင်းကြားနေရာက ရသွားပါပြီး မောင်လှိုင် လိုးမှုကို စပြီး လှုပ်ရှားလိုက်သည်။
“ အီးးးးနာတယ် ---အားးးမရဘူး တော်ပြီး အမေ့ နာတယ်လို့ မရလောက့်ဘူး အော် မရဘူး နာတယ် အီးးး ”
အပျိုမလေး လှိုင်မျိုးကို တွန်းချနေပြန်သည်။လီးက လက်နှစ်လုံး ဝင်ပြီး တေ့ခံနေပြန်သည်။လျှင်မြန်လွန်သော လက်တစ်ဖက့်က လှိုင်မျိုး ပါးစပ့်က တံထွေးကို ယူဆောင်သွားပြန်သည်။လီးကို ဆွတ့်ပေးပြီး နောက်ထပ် ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ အားအားအား မရဘူး အမေ့ နာတယ် အြော်ဟော် အားးမရဘူး ”
ခေါင်းရမ်းနေသူ မိမော် ထိုးဖို့ ကျိုးစားနေသူ လှိုင်မျိုး နောက်ထပ်ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။လီးကြီးက ကွေ့ကောက့်နေပြန်သည်။ကွေ့ကောက့်နေသော လီးကြီး က ဖြောင့်တန်းသွားချိန်မှာ
“ ဖောက့်းးးထုတ့်းးး ”
“ သြော်းးးဟော်းးးးးး ”
လီးကြီး က လျှင်မြန်စွား အဝင်အထွက့် လုပ်နေသည်။
“ အော်ဟော်းးးအြော်းးးးအြော်ဟော်းးးအမေ့ းးးအော်းးးးအော်းးးအမေ့ းးးအအအအ းးးးးအီးးးးအမေ့ းးးအအအအ းးးအီးးးအော်ဟော် အော်ဟော် းးးအြော်အြော်အြော်အြော်ဟော် းးးးအအအအအ းးးးအီးးးအမေ့ းးအအအအအ ”
နာကျင်လှပေ့မဲ့ သဘာဝ တောင်းဆိုမှု့ကို မိမော် မတွန်းလှန်နိုင် လိုးချက်များက လျှင်မြန်နေသလို တောပေါ်က ပြန်လာသူ လှိုင်မျိုး မနေ့ညကမှ မိန်းမကို တခါဘဲ လုပ်ခဲ့တာ ဒီည မမိုးအတွက့် အားခဲထားတာ အခုတော့ -----
“ အြော်ဟော် းးးအ အ အ အအးးးအီးးးအမေ့ းးအအအအ းးးအြော်ဟော် းးးအအအအ းးးအမေ့ းးအီးးးအအအအ ”
လိုးချက်နဲ့ အသံထွက် စည်းချက် ညီနေပါသည်။အားပါလှသော လိုးချက်များနဲ့ မိမော် နှဖူးမှာ ချွေးများ ထွက်လာသလို မျက်လုံးကလေးက မှေးမထားနိုင်ပါ မျက်လုံးပြူးပြူးလေး ဖြစ်လို့နေပါသည်။ဒီထက် နာမှာကို ကြောက်နေပါသည်။မျက်လုံးများကျယ်ကျယ်ဖြင့် လက်က လှိုင်မျိုးကို တွန်းနေရပြန်သည်။နည်းနည်း နာလာရင် ပြန်တွန်းမိပေ့မဲ့ အရာမထင်ပါ။
“ အအအ းးအမေ့ းးးအြော်အြော်အြော်ဟော် းးးအီးးးးအ အအအအ းးးအမေ့ းးးအအ အ အ အ းးးအော်အော်အော်အော်ဟော် းးးအအအအအ ”
လိုးချက်များ တဖြေးဖြေး နည်းလာသလို အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းက လှိုင်မျိုးမှာ ထွက်ပေါ်လာသည်။မိမော် နှဖူးမှာ ချွေးများ စို့စို့လေး ကြနေပါပြီး။
လိုးပြီးမှ လှိုင်မျိုး ထလိုက်သည်။မိမော် စောက်ပတ့်ကလေးကို ဘေးတစ်စောင်း လှဲရင် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။အမွှေးလေးက စုစုလေးနဲ့ စောက့်ပတ် အပေါ်မှာ အနည်းငယ် ရှိနေသည်။ ချစ်စရာ စောက့်ပတ့်ကို လှမ်းကိုင်ကြည့်သည်။
တစ်ဖက်ကို မျက်နှာလွဲပြီး ငိုနေသူ မိမော်
“ အဟင့် းးးအဟင့်းးးဟီးးးးဟီးးးးဟီးးး ”
“ မငိုပါနဲ့ဟာ ငါစိတ်မထိန်းနိုင်လို့ပါ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ငါနင့်ကို လက်ထပ်ပါမယ်ဟာ ”
“ ဟီးဟီးဟီးးးအဟင့် းးးအဟင့် းးးဟီးးးးဟီးးးး ”
ငိုနေသူကို ချောရင် နို့ကို လှမ်းကိုင်မလို့ လှိုင်မျိုး လက်မှာ သွေးစများ စွန်းပေးနေတော့ မကိုင်ဖြစ်တော့ပါ။ မိမော် အနားကို ထလိုက်ချိန်မှာ မိမော် သူလုံချည် သူပြန်ဖုံးသွားသည်။ လှိုင်မျိုး မိမော် အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
“ ညကျ အကိုဆီ လာခဲ့အုံး မိမော် အကို စောင့်နေမယ် ညကြလာခဲ့ပါ ”
အခန်းထဲက လျှင်မြန်စွာ ထွက်ပြီး အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး စေ့ထားသော တံခါးကို သွားဖွင့်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ ခေါင်းအုန်းကို ရင်မှာပိုက်ပြီး ဝမ်းလျှားမှောက် ငိုနေသော မိမော်တစ်ယောက် ရှိနေပြန်သည်။
==================
မှောင်မိုက်သော ညအချိန် အဒေါ်ဖြစ်သူ မမိုး အခန်းထဲ စောစောစီးစီး ည ၂ နာရီ အိမ်ခန်းအတွင်း ဝင်ရောက်သွားသည်။မမိုး မမြင်တွေ့လိုက်သူ တစ်ဦးရှိပါသည်။နောက်ဖေး တံခါးအကွယ်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုပါ အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ နောက်ဖေး တံခါးကလေး ပွင့်သွားပြီး အပြင်ဘက်က ကုတင်ရှိရာ သွားနေသော မိန်းကလေး တစ်ဦးပါ။
==================
“ ဟီးးးဟီးးးဟီးးး အဒေါ်ကို သတ့်ပါ ငါတူရယ် အဒေါ်ကြောင့်ပါဟဲ အဒေါ်ကို သတ့်ပါဟဲ ”
အိမ်တစ်ခုမှာ ဂြိုလ်ဆိုး တစ်ခု ဝင်မွှေလိုက်ပါပြီး ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရသော မျက်နှာနဲ့ ငိုနေသလို အဒေါ်ဖြစ်သူ မမိုး အပါအဝင် မိမော် အမေပါ ငိုကြွေးနေကြပါသည်။ခေါင်းမီးတောက့် အဖြစ်ကလေးပါ။အပျိုကြီးကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်ကြပါ။င်္ပသြနာ အရင်းခံတော့ အိုးနင်း ခွက်နင်း အပျိုကြီးပါ အရာရာ စဉ်းစားမှု့ နည်းပါးလှသော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ့်ကို ကပြ အသုံးတော် ခံယူ လိုက်ရပြန်သည်။၂၀၁၅ ခုနစ့် က သူတို့အဖို့ အသိတရားတစ်ခု က လက်ဆောင် တစ်ခု ပေးအပ်လာသည်။လူလောက အလည်မှာ နောက်ထပ် လူတစ်ယောက် သူတို့ထံ အရောက်လာခဲ့တော့မယ်။င်္ပသြနာ အရင်းခံတော့ -------
လှိုင်မျိုးတို့ မိသားစု လမ်းခွဲလိုက်ပါပြီး အပျိုကြီး စကားများကြောင့် လှိုင်မျိုး အပျိုကြီးထံ လူကြုံသတင်းပါးလိုက်ပါသည်။
သတင်းပြန်ကြားလာပုံက
“ သဘောမတူနိုင်ဘူး ကလေးကို ရအောင် မွေးထားမယ်လို့ ပြောလိုက် ”
==================
အပျိုကြီး မသိသော အချက်ကလေး တစ်ချက်ရှိနေပါတယ် လှိုင်မျိုးတို့ ရပ်ကွက်မှာ လှိုင်မျိုး စကားသံ က
“ ဒီအပျိုကြီး က သူကို ကြိုက်နေတာ သူတူမ အကြောင်းပြပြီး ချုစားနေတာပါ သူပိုက်ဆံတွေ ဒီအပျိုကြီးကြောင့် ကုန်ဆုံးရတာလို့ လှိုင်မျိုး အသံကြောင့် ရပ်ကွက်တစ်ခု က အပျိုကြီးကို မိန်းမရိုင်းကြီး အဖြစ် ယနေ့တိုင် ပြောဆိုနေကြပါသည်။ လမ်းမှာ တွေ့ရင် ပြောလိုက်ပါအုံး တောသားကြီး က ခင်ဗျာကို ပြောနေပါတယ်လို့ ....... ”
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
