Friday, May 1, 2020

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၃ )

အိပ်မက်ကောင်း အပိုင်း ( ၃ ) 

ရေးသားသူ - ဖိုးလမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း (၁၀) အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်

မနက် လင်းအားကြီးအချိန်လောက် ရှိမယ်လို့ ထင်တယ်။ အိပ်ရာက ကျနော်နိုးလာခဲ့တော့ သတိထားမိတာက ကျနော် အဝတ်အစားမကပ် ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ မေမေ့အခန်း မေမေ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတာကိုအံ့သြကြီးစွာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ မေမေဟာ စောင်ကြီးခြုံပြီး ဘေးတစောင်းလေး အိပ်မောကျနေတာ တွေ့ရတယ်။ကျနော်ခုထိ အိပ်မက်ထဲမှာပဲ ရှိနေတုန်းပဲလား မသိဘူး။ ဘာမှမရေမရာ ။ အခြေအနေမှန်ကို သိချင်တာနဲ့ စောင်ခြုံကို အသာမပြီး မေမေ့ကို စောင်အောက်ကနေ ဖက်လိုက်တယ်။

ဟင်...မေမေ ဘာမှလည်း ဝတ်မထားပါလား..။

ကျနော်ကလည်း ဘာမှဝတ်မထား၊ အသားနဲ့အသားချင်း ထိကပ်လို့နေတယ်။ ကျနော်မေမေ့ရဲ့ တစောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ ဝတ်လစ်စားလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကျောကကပ်ဖိပြီး ခွဖက်ထားလိုက်တယ်။ အဝတ်မပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့နေရမှုဟာ သွေးတွေကိုနွေးရာကနေ ပြန်ဆူစပြုလာစေပြီ။

လုံးဝန်းပြီး တင်းအိနေတဲ့ မေမေ့ရဲ့ တင်သားဖင်သားကြီးတွေဟာ ကျနော့်ရဲဆီးစပ်၊ ပေါင်ဆုံဂွကြားနဲ့၊ ပေါင်သားတွေကို ဖိကပ်တွန်းထိုးနေတယ်။ ကျနော့်လီးထဲကို ပူနွေးဆူပွက်နေတဲ့ သွေးတွေအမြန်ပြေးဝင်စီးဆင်းလို့လာနေပါပြီ။

ကျနော့လီးကြီး အစွမ်းကုန် တောင်တက်လာပြီး မေမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးကို နောက်ကနေအော်တိုပဲ ကော်ထိုးလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျနော်လဲ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို မေမေ့စောက်ပေါက်ဝကို သေချာတေ့လိုက်ပြီး ခါးကို ကော့ကော့ထိုးကာ နောက်တစ်ကြိမ်စလိုးပါတော့တယ်။

အပေါ်ပိုင်းကလည်း နောက်ကျောဘက်ကနေ မေမေ့ရဲ့ လည်တိုင်ကော့ကျော့လေးကို ဖြေးဖြေးနမ်းရှုပ်ရာကနေ၊ စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ နောက်ဖက်က လှဲနေရင်းကနေ မေမေ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကို ချောချောရှူရှူဝင်သွားအောင် သွင်းရတာလည်းလွယ်တဲ့ အလုပ်တစ်ခုမဟုတ်...။

တဖြည်းဖြည်းခြင်းကြိတ်ထိုးရာမှာ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက ချောဆီတွေထွက်စပြုလာလို့ လုပ်ရတာတဖြည်းဖြည်း အဆင်ချောလာရော။ စိတ်ထဲမှာ တွေးမိလာတာက ဒီတစ်ခါ အိပ်မက်မက်ရတာ တကယ်လုပ်နေရတာနဲ့ တူသထက်အရမ်းတူပြီး လာနေသလိုပဲ။

" အွန့် .. ဖြေးဖြေးနော်..."

မေမေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားရာကနေ မပွင့်တပွင့်လေးဖွင့်ကြည့်ရင်း ပြောလာတယ်။ ကျနော်လဲ သာသာလေးပဲ စတင်လှုပ်ရှားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး စလိုးတော့တယ်။ ကျနော့်လချောင်းကြီးဟာ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲ တရစ်ချင်း တရစ်ချင်းစီနစ်ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိသွားပါပြီ။

ကျနော် မေမေပြောစကားကို နားထောင်ပြီး ဖြေးဖြေးလေးနဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပဲလိုးနေတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မေမေ့ကိုကြာနိုင်သမျှ ကြာကြာလိုးချင်လို့...။ ကာမရေလျင်ကြောမှာ ယစ်မူးနစ်မြောနေတုန်း ခဏအကြာမှာပတ်ဝန်းကျင် အနေအထားဟာ တဖြည်းဖြည်းပြောင်းလဲလာတာကို သတိပြုမိလိုက်တယ်။ ညအနေအထားမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ တဖြည်းဖြည်း လင်းသည်ထက်လင်းလာတာပါပဲ။

ကျနော် မေမေ့ကို တစောင်းလေးနောက်ကနေ ကြိတ်လိုးနေလို့မကြာခင်မှာပဲ မေမေလည်း ခြေထောက်လေးတစ်ဘက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ကိုယ်လေးကို လှည့်လိုက်ကာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းလီးကိုမချွတ်ပဲ အလိုက်သင့်ပါသွားပြီး နောက်ကနေ ဒေါ့ဂီဆွဲပြီးဆက်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။

မေမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလီးကိုဆွဲညှစ်နေတာ လုပ်နေရတဲ့ လူမှာ ကြက်သီးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့ ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ။ မေမေလည်း ညည်းသံတွေကို မထိမ်းတော့ပဲလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

" အားးးးရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စစ်စ်စ်.. အိ အိ အိ...."

ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဗြစ်ဗြစ်...

ကျနော် အားကုန်ဆောင့်လို့ ကျနော့်ဆီးစပ်နဲ့ မေမေ့ဖင်ဆုံကြီး အသားချင်းရိုက်ခတ်သံ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ပွတ်တိုက်သံတွေ အခန်းတစ်ခုလုံး ညံနေပြီလေ။ ခဏမှာတော့ ကိုယ်တွေကို လှည့်လိုက်ကြပြီး ပုံစံပြောင်းကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပြန်ပြောင်းဆော်ကြတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ ဂဟေဆက်လို့၊ မေမေ့ခြေနှစ်ဖက်စလုံးက ကျနော့်တင်ပါးကို အတင်းချိတ်ပြီးဖက်ထားပြီး ခြေနှစ်ဖက်နဲ့ အချက်ကျကျ ကျနော့်တင်ပါးကို ဖိဖိပြီးဆောင့်ခိုင်းနေတယ်။

လိုးချက်တွေကပြင်းလည်းပြင်း မြန်လည်းမြန်လာပြီ။ အခုအချိန်မှာတော့ ကျနော်တို့ ကာမဂိမ်းပွဲလေးကို အလိုလို ဦးဆောင်ထိမ်းချုပ်နေသူက မေမေဖြစ်သွားပါပြီ။ ပြူတင်းပေါက်မှန်ကူကွက်တွေက တဆင့် မနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်ဖျော့ဖျော့ဟာ အခန်းထဲ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်လာတယ်။

ကျနော် ခွလိုးနေတဲ့ မေမေရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးပေါ် အလင်းရောင်ကြဲကြဲကြီးကျလာတော့ မေမေ့ရဲ့ သဘာဝအတိုင်း မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်းအနေအထားနဲ့ ဝင်းမွတ်ဖြူဖွေးနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လာရတယ်၊ အားလုံး...အားလုံး ပဲ...၊

အရင်က မှောင်မဲ မသဲကွဲတဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဝိုးတိုးဝါးတား၊ အခုတော့ လင်းထင်ပြတ်သားတဲ့ အလင်းရောင်ထဲမှာ မေမေ့ကို အခုလိုမြင်လိုက်ရတာ ဒါဟာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပဲ။ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာလည်း ကျနော့်လီးကစွပ်လျက်သား...။

မေမေ မျက်လုံးလေးမှေးပြီးခံနေတယ်၊ မေမေ့စောက်ခေါင်းထဲက လီးကို တစစ်စစ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ ညည်းသံလေးကလည်း စွဲမက်ဖွယ် တဟင်းဟင်းနဲ့ ရာဂစိတ်ကို ပိုဆွပေးနေတယ်လေ။

ကျနော်မရတော့ဘူး....။

ထိမ်းမနိုင်တော့ဘူး....။

နောက်တစ်ကြိမ် ကျနော့်လီးထဲက အချစ်ရည်တွေ ပန့်ကအရှိန်နဲ.တွန်းထုတ်လိုက်သလို ဖြင်းကနဲ ဖြင်းကနဲပန်းထွက်လာပြန်ပြီ။ ကျနော့လရည်တွေ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ညှစ်ချနေချိန်မှာ ကျနော်သေချာငုံ့ကြည့်နေမိတယ်။ အလင်းရောင်မှာပြတ်ပြတ်သားသားကြီး၊ အရင်ကဒီလို တခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့အကောင်းဆုံးမြင်ကွင်း။

ကျနော်လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကျနော့်လရည်နဲ့ မေမေ့စောက်ရည်တွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ချွဲပျစ်ပျစ် အရည်တွေဟာ မေမေ့စောက်ဖုတ်ဝက အန်ထွက်လာပြီးတော့ ဖင်ကြားမြောင်းဖြူဖြူလေးကတဆင့် အိပ်ရာခင်းပေါ်ကို အကွက်လိုက်စီးကျသွားတယ်။ တသက်တာမျက်စိထဲ စွဲနေမယ့်မြင်ကွင်း။

မေမေဟာ နွမ်းလျပင်ပန်းစွာနဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်၊ ငြိမ်ပြီးမှိန်းနေတယ်။ ကျနော်သာယာပျော်ရွှင်တဲ့ ပီတိအပြည့်နဲ့ ဖြူဖွေးတင်းရင်းလှပတဲ့ မေမေ့ရဲ့ရေဆေးငါးကိုယ်ခန္ဓာလေးကို စူးစမ်းမှုအပြည့်နဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ပြီးတော့ မေမေ့တကိုယ်လုံးကိုလည်း နေရာမလပ်နမ်းနေမိတယ်။ မေမေ့တကိုယ်လုံး ကျနော်မချစ်တဲ့နေရာဆိုတာမရှိဘူး။

မေမေ မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်လာတယ်...။ ကျနော့မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ပြီးတော့...

" ကဲ...ပြောပါဦး..အခု ဒို့တွေ ဘယ်လို...၊ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ"

" ကောင်းလိုက်တဲ့ အိပ်မက်..မေမေ.."

နောက်ဘက်က လျက်ပြီးတော့ မေမေ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဘိုထိုင်အိမ်သာ ဂမုတ်ပေါ်ခြေတစ်ဖက်တင်ခိုင်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ဟာ ပိုပြီး ဟဖြဲထားသလိုဟက်ပက်လေး ပေါ်လာတော့တယ်။မေမေ့ရဲ့သွေးအပြည့်နဲ့ တင်းနေတဲ့ စောက်စိပြူးပြူးလေးကို တရှူးရှူးနဲ့ တအားဆွဲစုပ်လိုက်တော့..

" အားးး အမလေး .. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်... ဟင်းးးး"

မေမေ့ခမြာ ကျနော်လျှာကပေးတဲ့ ကာမအရသာကို ဆတ်ဆတ်လူးအောင် ခံနေရတယ်။ကျနော် ၁၀မိနစ်နီးပါး မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးကို အတွင်းအပြင်အရှေ့အနောက် နှံ့အောင် စိတ်ရှိလက်ရှိဂျာပေးနေလိုက်တာ နောက်ဆုံးမတော့ မေမေဘယ်လိုမှတောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး...။

" အားးး သားး...တော်တော့ မေမေ....မရတော့ဘူးးး....မနိုင်တော့ဘူး မေမေ့ကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးပါတော့.."

ကျနော်လဲ မေမေ့ကို အိမ်သာကြွေရေဆွဲကန်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကားနေတာ၊ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၂၀ နီးပါးက ကျနော့်ကို မွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမဟုတ်ပါလား၊ အခုဒါအိပ်မက်ထဲမှာမဟုတ်တော့ပဲ ကိုယ်ကိုမွေးတဲ့ အမေအရင်းရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး တကယ်ကြီးလိုးနေရပါပြီကော။

ကျနော် မေမေ့စောက်ပတ်ဝကို လက်နဲ့အသာဖြဲဟပြီး ကျနော့်လီးဒစ်ကြီးနဲ့တေ့ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

" ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဇွိ ဇွိ..ဒုတ်..ပလွတ်..ဖောက်..ဗြစ်.."

ကျနော်မေမေ့ကို ခပ်ကြာကြာဆက်ပြီးလိုးဆောင့်နေပြီးတဲ့ နောက်မှာ မေမေ့ရဲ့ ရာဂအားကို ဆွပေးတဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကကျွန်တော့လီးကို ဆွဲညှစ်ပေးနေတာတွေကို အရှူံးပေးလိုက်ရပါပြီ။ ကျနော်မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်လရည်တွေတဆတ်ဆတ်ပန်းထည့်ပြီးပြီးသွားပြန်ပြီ။

“ အားးးး ရှူးး…ရှှစ်….ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ မေမေ”

..........................................................................................................

အခန်း (၁၁) ဘဝမှန်သို့ တံခါးဖွင့်ဝင်ရောက်ခြင်း

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရေဆက်ချိုး ဆေးကြော ကိုယ်တွေသုတ်ပြီးမှ အိပ်ခန်းဆီပြန်လျှောက်လာကြတယ်။ အခန်းထဲ အရောက် မေမေကကျနော့်ကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲချလိုက်တယ်။ အဖြူရောင်မွေးပွတဘက်ကို ရင်လျားထားတဲ့ မေမေက ကုတင်စောင်းဝင်ထိုင်လို့ ကျနော့်ကို အပေါ်က လက်ထောက်စီးမိုး ကြည့်ပြီး....

" ကဲ...ဘယ်လိုလဲ ကောင်ဆိုးလေး၊ အခု နိုးပြီလား၊ မေမေ့ကို ပြောပြစမ်း...၊ ဒီကိစ္စ ဘယ်လို ဆက်လုပ်ကြမှာတုန်း..."

" အချစ်ကလည်းကွာ.. ချစ်ကြတော့လည်း ကြင်နာကြ လိုးကြတာပဲပေါ့"

" အဲဒီလို မဟုတ်သေးဘူးလေ..၊ ဒီမှာ..သား..၊ သားကယောက်ျားတစ်ယောက်နော်၊ ထပ်ဖြေစမ်းပါဦး ဒီကိစ္စ ဘယ်လိုတာဝန်ယူမှာလဲ"

" မေမေရယ်..မေမေ့ကို သားချစ်တယ်"

" မှားပြန်ပြီ..ထပ်ဖြေဦး၊ ဒီကိစ္စဘယ်လို တာဝန်ယူမှာတုန်း..လို."

" မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်.."

အဲ့လို ဖြေအပြီးမှာတော့ မေမေကျနော့်ပေါ်ကုန်းပြီးတော့ ကျနော့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မေမေနှုတ်ခမ်းတွေကို တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်လျှာ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးအသွင်းလိုက်မှာ မေမေလည်းသူ့လျှာနွေးနွေးလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာလိမ်းလှည့်ပြီး ကစားနမ်းရှုပ်နေတယ်။

သားအမိနှစ်ယောက် အတော်ကြာကြာတပ်မက်စွာ နမ်းနေကြပြီးနောက် မေမေဟာ အနမ်းကခွာပြီးကျနော့် မေးဖျားလေးတွေ လည်ပင်းနဲ့ရင်ပတ်တွေကို လျှာလေးနဲ့ နေရာအနှံ့ညင်သာစွာ လိုက်လျက်နေတယ်။

လက်ဖဝါးနုနုလေးက ကျနော့်လီးဆီရောက်သွားပြီး လီးတံတစ်လျှောက် ထက်အောက်စုံဆန် ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်ဆုပ်လိုက် တင်းချည်တလှည့်လျှော့ချည်တခါ ပွတ်သပ်ကစားနေလိုက်တာ ကျနော့်လီးကြီးဟာ မေမေ့လက်ဖဝါးလေးထဲမှာပဲ တဖြည်းဖြည်း တင်းမာဖောင်းကြွရုန်းတက်လာပါတော့တယ်။ လီးကြီးပူနွေးမာထစ်လာတဲ့ အခါမှာတော့ မေမေ့လက်နုနုလေးတွေက ပိုမိုတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့တယ်။

"အ ားးး မေမေ..ရှစ်..အီးးးးး"

ကျနော့မှာကောင်းလွန်းလို့ ကြက်သီးတွေ တဖြင်းဖြင်းနဲ့..ကျနော့်ဘဝမှာ ကိုယ်တိုင်ပဲဂွင်းထုခဲ့ဘူးတယ်။ တစ်ခါမှ အခြားသူတစ်ယောက် သို့မဟုတ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဒီလို ဂွင်းထုပေးတာမခံစားခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။

ပြောမပြတတ်လောက်အောင်ကောင်းလိုက် အရသာရှိလိုက်တာ။ မေမေကျနော့်ဘဝမှာ မကြုံရဘူးသေးတဲ့ထူးခြားတဲ့ ကာမအရသာသင်ခန်းစာကို ခုလောက်နဲ့ မရပ်သေးပါဘူး။ သူ့ခေါင်းကိုကျနော့်ခါးလည်ဆီရွှေ့လာပြီး ကျနော်လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့မတ်မတ်ထိမ်းကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးကို စောင်းတဲ့ကာလျှာပြားလေးနဲ့ လီးတံအတွင်းပိုင်းတစ်လျှောက် ဂွေးဥအရင်းကနေ ဒစ်ဖျားအထိ တစ်လွှားချင်း တစ်လွှားချင်း ပင့်ကာပင့်ကာလျက်ပေးနေတယ်။

ကျနော့်မှ ာထပ်ဆင့်ကာမအရသာတွေ တိုးခံစားနေရပြီ။ မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေမှုတ်ပေးတာခံရတာလဲ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲလေ။

မှုတ်ပေးနေတာကလဲ ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ မွေးသမိခင် အမေအရင်းကြီး။ ကျနော့်သွေးသား အကြောတွေ ဆတ်ကနြဲ ဖတ်ကနဲ တုန်တုန်တက်သွားနေတယ်။ မေမေ ကျနော့်လတံကြီးကို လက်ဖနောင့်လေးနဲ့ထိမ်း ထောင်ကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်လေးဟပြီးတော့ ကျနော့်ဂွေးဥ ကပ္ပါယ်အိတ်နှစ်လုံးကို ငုံစုတ်လိုက်ပြန်တယ်၊ တစစ်စစ် စုတ်လိုက်၊ ငုံလိုက်၊ လျက်လိုက်လုပ်နေလို့ခဏအကြာ၊ လျှာနဲ့ လီးတံတလျှောက် ပင့်လျက်လာပြန်ပြီးနီရဲတင်းပြောင်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ထဲ ငုံစုတ်လိုက်တော့တယ်၊ တစ်ဝက်လောက်ငုံငုံပြီး စုပ်နေရာက အရှိန်ရလာပြီး ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဟလို့ ဒစ်ဖျားအာခေါင်ထောက်အောင် လီးတစ်ဆုံးငုံငုံပြီးအားပါပါစုပ်နေတော့တယ်။

မေမေဟာမျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး စိတ်ပါလက်ပါ ဖီလင်အပြည့်နဲ့လုပ်ပေးနေတာ။ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက်လာကာ ပါးစပ်ရဲ့ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဆွဲစုပ် ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး ကျနော်လည်း မေမေ့ရဲ့ ပါးစပ်ကဆွဲစုပ်မှုကို ဘယ်လိုမှ ဆက်မခံနိုင်တော့ဘူး။

" အားးးးး ရှီးးးး မေမေ အူးးးး... မရတော့ဘူး မေမေ ကျနော်ထွက်တော့မယ်။ ထွက်ကုန်ပြီ.."

ပလွပ်...ပလွပ်...ဖြစ်..ဖြစ်..ပြစ် ပြစ် ပြစ်..

ကျနော် လရည်တွေကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ အရှိန်နဲ့ ပန်းထုတ်မိတယ်။ အရည်တွေ တစ်ဝက်လောက်ထွက်သွားအပြီးမှာ မေမေ လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး သူ့မမျက်နှာလေးဘက်လှည့်ချိန်လိုက်တော့ အရှိန်မကုန်သေးပဲ တ ဆတ်ဆတ်နဲ့ ဆက်ပန်းနေဆဲဖြစ်တဲ့ ကျနော့်သုက်ရည်တွေဟာ မေမေ့မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး ကိုတဖြန်းဖြန်းစင်ပြီး ပေပွကုန်တယ်။

မေမေဟာ မိုးဦးကျ မိုးရေစက်တွေကို အငမ်းမရထွက်ချိုးသလို မျက်နှာလေးမော့၊ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး၊ ကျနော့်သုက်ရည်မိုးစက်တွေကို မက်မောစွာ ခံယူနေပါတယ်။ မေမေ့မျက်နှာ နဖူးနဲ့ပါးပြင်တွေပေါ်မှာ လရည်ဖြူဖြူအစက်တွေ အနှံ့အပြား၊ရမက်အပြည့်နဲ့ မပွင့်တပွင့်မှေးစင်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးက စွဲမက်ဖွယ်အတိ...၊ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို ကျနော် အပြာအောကားထဲမှာပြဲ မင်ဘူးခဲ့တာလေ။

ကျနော့လရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် မေမေက လီးကို ပါးစပ်ကချွတ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးနားတွေကို အရသာရှိသလို လျှာနဲ့လိမ်းသပ်နေတယ်။ မေမေ ပါးစပ်ထဲဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကိုလည်း မရွံမရှာ အကုန်မြိုချပစ်တယ်။ ပြီးကျနော့်လီးမှာ ကပ်ကျန်နေတဲ့ အရည်တွေကိုလည်း စင်အောင်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ကျနော် မေမေ့ကို သိပ်ချစ်မိသွားပြီ။ သိပ်အပြုအစုကောင်းတဲ့ မေမေ။

သုက်ရည်စက်လေးတွေ ပေနေဆဲဖြစ်တဲ့ မေမေ့မျက်နှာလေးကို မိန်းမိန်းမူးမူးကြည့်ပြီးတော့ ကျနော်မေမေ့ကို အတင်းဆွဲဖက်ယူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲယူစုတ်နမ်းနေမိလိုက်တယ်။ ခံစားနေရတဲ့ ကြည်နူးမြတ်နိုးရတဲ့ ဖီလင်နဲ့ သွေးသားအားကောင်းတဲ့ အရွယ်မို့ ကျနော့လီးဟာ ချက်ချင်းပြန်လာနေပြန်ပါပြီ။

ကျနော် မေမေ့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့ မွေးပွတဘက်ကို ဆွဲဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး...မေမေ့ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ဆုပ်နယ် လှိမ့်ပေးနေလိုက်တယ်။

မေမေက ကျနော့်ပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး woman on top ပုံစံခွထိုင်လိုက်တယ်။ မေမေ ကျနော့်ရဲ့ပြန်တောင်တက်လာပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ အဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ကာ တဖြေးဖြေးချင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။

ဝင်သွားပြီ…။

မေမေ့ရဲ့ အားပါပါ ထိုင်ချချက်နဲ့အတူ ကျနော့လီးမေမေ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တအိအိနဲ့ ဝင်သွားပြန်ပါပြီ။ ကျနော့်ရဲ့ ဆီးစပ်ပေါင်ခြံကို မေမေ့ဖင် မေမေ့ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးကြီးက ဖိကပ်လို့နေပါပြီ။ မေမေ့ရဲ့ မပျော့မမာရှိနေသေးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း အရမ်းလှတယ်။

" ခုနက မေမေ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်၊ ပြန်ခေါ်ကြည့်ပါဦး"

" မိန်းမရယ်.. မိန်းမကို မောင်သိပ်ချစ်တယ်.."

ကျနော့်စကားအဆုံးမှာ မေမေဟာ ကျနော့်အပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကြွကာကြွကာနဲ့သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဖိဖိချလို့ချက်ပါပါဆောင့်ပါတော့တယ်။

" ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမကို များများကြီးချစ်ပါနော်..မိန်းမ ဝမ်းနည်း စိတ်မချမ်းသာရတာတွေ မဖြစ်ပါရစေနဲ့နော်"

အဲ့လို တိုးတိုးလေးပြောရင်း ဖိဖိဆောင့်နေတဲ့ မေမေ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသထက် ပြင်းလာပါတော့တယ်။

" စိတ်ချပါအချစ်ရယ် မောင့်မိန်းမ စိတ်ဆင်းရဲရမယ် အလုပ်မျိုးယောက်ျားမလုပ်ပါဘူး၊ မဖြစ်စေရပါဘူး.."

ကျွိ ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်……

" အားးး အားးး အားးး ဟင့်..ဟင့် အူးးး ရှီးးးး..."

ဂိမ်းတစ်ကျော့ပြီးသွားပြန်ပါပြီ။ ကျနော်လည်း နောက်တစ်ရေ ထွက်သွားရပြန်ပြီး မေမေ့ အဖုတ်ကလည်းတစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ညှစ်အားပိုပို ကောင်းလာတော့တာပဲ။ ကျနော့်နဲ့မေမေတို့ တရှိုက်မက်မက် ဖက်ရင်းနမ်းရင်း နွမ်းလျစွာနဲ့ နားနေမိကြပါတယ်။ တစ်နာရီလောက်အကြာမှိန်းနေမိကြပြီးမှ မေမေလည်းအိမ်သာဘက်ထသွားပြီးရှူရှူးပေါက်တယ်။

တစ်ခါပြန်လာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ပြန်ကာ ကျနော့်လက်မောင်းတွေနဲ့ ရင်အုပ်ကို လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့နူးညံ့စွာပွတ်ပေးနေပြန်တယ်။

ကျနော်မေမေ့ဖက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး..

" မေမေ"

" ဟင်...ဘာလဲ သား"

" မေမေ မနေ့ကပြောတယ်လေ၊ မေမေ့ချွေးမကို တွေ့ချင်လိုက်တာဆို၊ ခုနက သားခေါ်လာတယ်လေ၊ မေမေတွေ့လိုက်ရဲ့လား"

" သြော်.. ခုနက ကုတင်ပေါ်က ခလေးမလား။ မဆိုးပါဘူး၊ ငါ့သားကအရှာတော်သားပဲ၊ မေမေ့လို ထပ်တူလှတဲ့မိန်းမမျိုးရအောင်ရှာနိုင်တယ်..ဟိ ဟိ.."

" မေမေသဘောကျလား…"

" မေမေ့ သားရွေးတဲ့မိန်းမ မေမေသဘောကျရမှာပေါ့၊ ချွေးမလေးကချစ်စရာလေး..၊ ဂရုစိုက်နော်သား..၊ ယောက်ျားတာဝန် မလစ်ဟင်းစေနဲ့"

" ဘာလဲ မေမေရဲ့ယောက်ျားတာဝန်က"

" အမယ် ခုမှမသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ၊ သားမိန်းမကို မပြတ်မလပ် ကောင်းကောင်း လိုးပေးဖို့ပြောတာ သိပြီလား"

" မပူပါနဲ့ မေမေ စိတ်ချ၊ သား အဲ့ဒီမေမေ့ချွေးမကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင်လိုးပြမယ် သိလား"

မေမေ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးနဲ ကျနော့်ကိုပြူးပြဲကြည့်ပြီး ပုခုန်းတွန့် ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ.

" အမယ်လေး မေမေ့ချွေးမလေးကို ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်ပါသားရယ်၊ သူ့အစားကျောချမ်းလိုက်တာ"

" အလကားစတာပါ မေမေရာ ကိုယ်အသက်လောက်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမ ဘယ်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလုပ်ပါ့မလဲ၊ ဖူးဖူးမှုတ်ထားမှာပေါ့၊ ဟိုဟာကို"

မေမေကျနော့ကိုချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းလေးထိုးကြည့်တယ်။

" ဒါနဲ့ မေမေ့ချွေးမလေးနာမည်ရော သိပြီးပြီလား"

" ဘယ်သိမှာလဲ မိတ်မှမဆက်ပေးပဲ"

" သူ့နာမည်ကကြည်ပြာတဲ့ မေမေ၊ သား သူ့ကို သိပ်ချစ်တာသိလား။ သူ့ကိုသား အိပ်မက်တွေ အကြာကြီးမက်ခဲ့ပြီး အခုမှလက်တွေ့ဘဝမှာ တကယ်ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာ၊ သူ့ကိုရတဲ့ နေ့၊ သားဘဝမှာအပျော်ရွှင်ဆုံးနေ့ပဲ"

" မေမေ့သားလေး ချစ်တဲ့မိန်းမနဲ့ပျော်ရွှင်ပါစေကွယ်"

" ဒါဆိုမေမေ သားမိတ်ဆက်ပေးရတာပေါ့၊ ကဲ.. မေမေ့ချွေးမလေးနဲ့ တွေ့လိုက်ပါဦး"

မေမေက ဘေးဘီလှည့်ကြည့်ပြီး..

" ဘယ်မှာလည်း ဘယ်သူမှလည်းမတွေ့ပဲနဲ့"

ကျနော်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် အတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဆွဲဖက်လိုက်တော့...

" အု.. အင့် အမယ်လေး လန့်လိုက်တာ"

" ဒီမှာလေ မေမေ ဟောဒီ သားရင်ခွင်ထဲမှာ အခုဖက်ထားတဲ့ ကြည်ပြာဆိုတဲ့ မိန်းခလေးက မေမေ့ချွေးမ သားသိပ်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမပေါ့ တွေ့ပြီနော်"

" ဟွန့် အခုမှပဲ ကိုယ်ကိုတိုင် ကိုယ့်ယောက္ခမဖြစ်ပြီး၊ ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲ ကိုယ့်ချွေးမပြန်ဖြစ်နေတယ် ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး"

" ကဲ..မေမေ ဒါဆို မေမေခဏသွားပြီး အေးအေးလူလူ နားနေလိုက်ဦးနော်၊ သား မိန်းမနဲ့ နေပြီးချစ်လိုက်၊ ပွဲကြမ်းလိုက်ဦးမယ်"

" ဟင်..ခုတော့ အမေကိုနှင်ပြီပေါ့လေ"

" သိပ်ချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်၊ မောင့်မိန်းမရယ်၊ မိန်းမကောမောင့်ကိုချစ်လားဟင်"

" သားရယ်.. မေမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်နေတော့ ?

" သိပ်ချစ်တယ်ကြည်ပြာရယ်၊ မောင့်မိန်းမရယ်၊ မိန်းမကောမောင့်ကိုချစ်လားဟင်"

" သားရယ်.. မေမေ့ကို မိန်းမလို့ခေါ်နေတော့ သားက မေမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီလား၊ မေမေ့ကို ကြည်ပြာလို့လဲခေါ်တယ်နော်၊ မေမေ့နှလုံးသားတွေ ကြွေပြီကွယ်။ မေမေ့လင်လေးရယ်၊ မောင့်ကိုလဲ မောင့်မိန်းမကြည်ပြာကသိပ်ချစ်ပါသတဲ့ရှင်...”

ကျနော် မေမေရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို တရှိုက်မက်မက်စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်မှာ၊ မေမေ့ရဲ့ ဆင်စွယ်ရောင်လက်မောင်းလေးတွေက ကျနော့်လည်ပင်းကိုခိုတွယ် သိုင်းယှက်လိုက်ပါတော့တယ်။

" မောင်ရယ် မိန်းမလဲ မောင့်ကို ညတိုင်းအိပ်မက်မက်ခဲ့ရတာပါ။ ဘယ်လို အိပ်မက်တွေလဲ မသိဘူး

ညတိုင်း အတွေးအာရုံထဲဝင်လာပြီးမက်တော့ နောက်ဆုံးကိုယ့်သားအရင်းကိုတောင် ကိုယ်ပြန်ချစ်မိ၊ စိတ်ကစားမိတဲ့ အထိပါဘဲ၊ဘယ်လိုမှ ကိုယ့်စိတ်ကိုထိမ်းလို့မရဘူး"

" ကဲပါ…မိန်းမရယ် တို့လင်မယားဆက်ချစ်ကြရအောင်ပါ...နော်"

" အို...မောင်ရယ်...အင့်..ဟင့်.."

မေမေနဲ့ကျနော် တနေကုန်နီးပါး မစားမသောက် မငြီးငွေ့နိုင်စတမ်း ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောပါနေမိပြီးတော့နာရီပေါင်းအတော်ကြာ ဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်။ တကယ့်အပြင်ဘဝ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တကယ့်လင်မယားအဖြစ်နဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့အခါ အိပ်မက်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ပါဘူး၊ အိပ်မက်နဲ့ မလဲနိုင်လောက်အောင်ကောင်းလှပါတယ်။

နေ့အလင်းရောင်အောက်က မေမေ့ရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ အဖုအထစ်ကောက်ကြောင်းတွေကို ပြတ်သားရှင်းလင်းစွာမြင်နေရပြီး ကျနော့်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို မကျအောင်အစွမ်းကုန်နှိုးဆွပေးနေသလိုပါပဲ။

နောက်တစ်နေ. ကျနော် မေမေ့ ခေါင်းအုံးအောက်က မှော်ဒင်္ဂါးလေးကို ပြန်ထုတ်ယူလာတယ်၊ သေတ္တာထဲနေရာတကျပြန်ထည့်ထားလိုက်ပြီး ကျနော့်အခန်း လုံခြုံတဲ့နေရာမှာသိမ်းထားလိုက်ပါတော့တယ်။ အိပ်မက်တွေ ဆက်မက်ဖို့ မလိုတော့ဘူး၊ တကယ်တော့လဲ အိပ်မက်က တကယ့် အထိအတွေ့လောက်ဘယ်ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲလေ။

ကျနော် ကိုယ့်အခန်းထဲမှာ မအိပ်တော့ဘဲ မေမေ့အခန်းပြောင်း မေမေနဲ့ အတူသွားအိပ်နေတာ ညတိုင်းနီးပါးပါပဲ။ ပိတ်ရက်တွေဆို တစ်နေ့လုံး မနားတမ်းဆော်ကြတော့တာ။ တခါတလေလဲ အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် နယ်ဖက်သွားလည်ကြရင်းနဲ့ တည်းခိုခန်းမှာလိုးဖြစ်ကြတယ်။

ကျနော်နဲ့ မေမေတို့ ချစ်လှေစီးတဲ့ အခါတွေမှာ နှစ်ယောက်စလုံးက ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့ဖက်ပိုင်း လင်းလင်းချင်းချင်းအချိန်တွေမှာ လုပ်ချင်ကြတယ်။ ညဖက်မှုန်ဝါးဝါး အခြေအနေက အိပ်မက်နဲ့ပိုတူပြီး နေ့ဖက်လင်းလင်းချင်းချင်းက ဘဝမှန်နဲ့ ပိုတူတယ်လေ။ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး တကယ့်ဘဝမှန်မှာ လင်မယားအစစ်လို နေရတာပိုပြီးသာယာမိနေပြီလေ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ရနိုင်တဲ့အခွင့်အခါ အချိန်လေးမှာ ဘဝကိုမျက်စေ့စုံ မှိတ်ပြီးသာသာယာယာနဲ့ နေသွားကြမယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်တယ်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ၊ လူမှုဓလေ့ထုံးစံ ဟန့်တားကန်.သတ်ချက်တွေ၊ ငရဲကြီးတယ်ဆိုတာတွေ၊ တခြားဘာမှမစဉ်းစားချင်တော့ဘူးဗျာ....။

အဲ့ဒါပါပဲ…ကျနော်တို. သားအမိ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝအမှန်…………

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၂) အန်တီလတ်လာလည်ခြင်း

ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ချစ်ဇနီးလေး မေမေကြည်ပြာသာယာတဲ့ ချစ်ဗိမာန်ဥယျာဉ်လေးထဲမှာ ကာမရသထူးတွေနဲ့ပျော်ရွှင်စွာ နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းလို့နေပါတယ်။ ကျနော်ရောမေမေပါ ရပ်ဝေးမြေခြားမှာ မိသားစုအတွက်ပိုက်ဆံသွားရှာနေတဲ့ ဖေဖေ့အပေါ်သစ္စာမရှိကြဘူး။ သားတို့ကို ခွင့်လွှတ်ပါဖေဖေ...။

ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး..။ ကျနော်တို့ ကာမဘုံသားတွေလေ သားအမိချင်းဖြစ်ပေမယ့် အချစ် ရာဂနဲ့ သွေးသားဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်ကြဘူး။ ကျနော်ကမေမေ့ကို မေမေကလည်းကျနော့်ကို အရမ်းချစ်မိနေကြပြီ လင်မယားလိုကိုချစ်ကြတာ...

ကျနော်တို့ ဖေဖေ့ကိုချစ်တယ်၊ လေးစားပါတယ်၊ မပစ်ပယ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေမရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ မေမေနဲ့ကျနော်ဟာ လင်မယားပဲ။ ကျနော်ဟာ မေမေ့ရဲ့ ဒုတိယလင်လေးပေါ့။ ဖေဖေ ဒီတစ်ခေါက်သွားတာ ၂ နှစ်လောက်ကြာတယ်လေ။ ကြားမှာပြန်လာဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ အခု ဖေဖေပြန်လာဖို့အချိန် နှစ်ဝက်လောက်လိုသေးတယ်။

ဖေဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့ အချိန်တွေမှာတုန်းက ဖေဖေ့ဘက်က အမျိုးတွေ မကြာခဏ ဝင်ကြထွက်ကြတယ်။ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ရံဖန်ရံခါ လမ်းကြုံမှသာဝင်လာတတ်ကြပြီး အလာကြဲသွားကြတယ်လေ။ အိမ်ကို ဖေဖေရှိကတည်းက မကြာခဏလာလေ့ရှိတတ်တာကတော့ ဖေဖေ့အောက်က ညီမလတ် အန်တီ ရွှေဇင်လတ် (ကျနော့်အခေါ် အန်တီလတ်) ဖြစ်ပါတယ်။

အန်တီလတ်က ပဂိုး (ပဲခူး) ဖက်မှာနေပြီး ရန်ကုန်တက်ရင် သူ့ယောက်ျား အမျိုးအိမ်တည်းတာများတယ်။တခါတလေတော့ ကျနော်တို့ အိမ်မှ ာရက်တိုလာနေတဲ့ အခါတွေလည်းရှိတယ်။ သူ့ယောင်းမဖြစ်တဲ့ မေမေနဲ့လည်း ချစ်ကြပြီး ကျနော့်ကိုလည်းသံယောဇဉ်ရှိတယ်။ လာတိုင်းအန်တီလတ်ကကျနော့်ကို မုံ့ဖိုးတွေအထပ်လိုက်ပေးတာ။

တီဇာကတော့ မေမေ့ဘက်က ဖွားဖွားကိုပဲ အနီးကပ်ပြုစုနေရတော့ သိပ်ပြီးအိမ်မလာဖြစ်တော့ဘူး။ ဒီနှစ်အတွင်း ၂ ခါ ၃ခါလောက်၊ တစ်ခါလာရင် ၃ရက် ၄ရက်ထက်မပိုဘူး။ အရင်က တီဇာ့ကို အရမ်းလိုးချင်ခဲ့ပေမယ့် မေမေနဲ့ကျနော်ရပြီးနောက်ပိုင်း သွေးအေးသွားခဲ့တယ်။ ကျနော်နေ့တိုင်းလိုးနေရတဲ့ မေမေကပိုပြီး ဟော့တ်တယ်လေ။

ဒါပေမယ့် တီဇာလာတဲ့ ရက်တိုလေးတွေမှာလည်းကျနော်ကတော့ အခွင့်အရေးလက်လွတ်မခံပါဘူး။ တီဇာရေချိုးခန်းဝင်ချိန် ချောင်းဖြစ်အောင်တော့ ချောင်းလိုက်သေးတာပဲ။ တီဇာ့ကို ဒင်္ဂါးသုံးပြီး အိပ်မက်ဂွင်တော့ မဖန်တော့ပါဘူး။ လိုင်းတွေပူးကုန်မှာစိုးလို့။

မေမေနဲ့ကျနော် ပေါ်တင်လိုးခွင့်ရပြီးနောက်ပိုင်း ဒင်္ဂါးလေးကိုတော့ ကျနော်လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ ပြန်ဖွက်ထားလိုက်တယ်။ အိပ်မက်မက်ဖို့မလိုတော့ဘူးလေ၊ အမှန်အကန်လိုးနေဆော်နေရပြီပဲဟာ....။

စောစောကပြောသလို ဖေဖေမပြန်ခင်နှစ်ဝက်လောက်အလိုမှာ အန်တီလတ်တစ်ယောက် ရန်ကုန်တစ်ခေါက်တက်လာပြန်ပါရော။ ဒီတစ်ခါကျနော်တို့ အိမ်မှာပဲတစ်ပတ်လောက် တည်းမယ်တဲ့ခင်ဗျ။ လာတာကတော့ သူ့နယ်ကလုပ်ငန်းအတွက် လိုအပ်တဲ့ရုံးစာရွက်စာတမ်းကိစ္စတွေ လာလုပ်တာပါ။

အန်တီလတ် ကြိုတင်ဖုန်းဆက်ထားလို့ သူ့အတွက် အမျိုးတွေဧည့်သည်တွေလာရင် ပေးအိပ်တဲ့ တတိယမြောက်အိပ်ခန်းကို အဆင်သင့်ပြင်ပေးထားလိုက်တယ်။ ပြောထားတဲ့ နေ့ရောက်တော့ အထုပ်တွေ အပိုးတွေနဲ့အန်တီလတ်ရောက်ချလာတယ်။

" ဟေး ကြည်ပြာတို့ အမောင်တို့ တံခါဖွင့်ပေးကြဦး၊ အန်တီလတ်ရောက်ပြီ"

" ဟယ်..မလတ်..လာလာ..ကြည်ပြာတို့စောင့်နေကြတာ၊ အမယ်လေးလေး အထုပ်တွေကလည်း မနဲမနောပါလား"

" တစ်ခါတစ်လေလာတုန်း တို့နယ်ကပစ္စည်းတွေ ပေါပေါလောလော စားစေသုံးစေချင်လု့ိပါ ကြည်ပြာရယ်"

" အလကားဒုက္ခခံလို့ မလတ်ရယ်"

အန်တီလတ်ကျနော်ဖက်လှည့်ပြီး

" အမောင်..ဟဲ့ အမယ်လေး ထွားလာလိုက်တာ..လူပျိုကြီးလုံးလုံးဖြစ်နေပြီ။ ရည်းစားရနေပြီလား။ ကြည်ပြာရေ..နင်တော့ မကြာခင် ချွေးမရတော့မယ်နဲ့ တူတယ်"

မေမေ..ချွေးမဆိုတဲ့စကား ကြားလိုက်ရတော့ မျက်နှာလေးရဲ တက်သွားတယ်၊ ဟုတ်တယ် သူ့ချွေးမက သူကိုယ်တိုင်ပဲလေ၊ အန်တီလတ်ရဲ့ မဆင်မခြင်စကားကြောင့် သူ့သား လင်လေးကိုကြည့်ပြီး ရှက်သွေးတွေဖြာသွားတော့တာ။ အန်တီလတ်ကတော့ သတိထားမိပုံမရဘူး။ မေမေက စကားဖြေပြောတယ်။

" အမယ်လေး...ဝေးသေး..၊ အခုထိကလေးစိတ်မပျောက်သေးဘူး၊ ပေါတောတောနဲ့"

" ဟုတ်တယ် တီလတ်ရ သားကတော့ပျော်ပျော်ပဲ၊ လည်မယ်၊စားမယ်၊ ခုလဲ အန်တီ့ကို မျှော်နေတာ တီလတ်မလာတာကြာလို့ ဘိုင်ပြတ်နေတာ"

အန်တီလတ် ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီးတော့

" အဟင်းဟင်းဟင်း..ခွေးကောင်လေး..ရောက်လို့တောင် မထိုင်ရသေးဘူး၊ အတင်းကပ်ချွဲဖို့ မုန့်ဖိုးတောင်းဖို့ တာစူနေပြီ"

မေမေက 

" မလတ်ရေ အရင်မလတ်တို့အိပ်နေကျ ညာဖက်အခန်း အဆင်သင့်ပဲ ပြင်ထားတယ်။ သွား အဝတ်အစားလဲပြီးနားလိုက်ဦး၊ သားကအန်တီ့အထုပ်တွေနောက်ခန်းထဲသွင်း"

အန်တီလတ် သူ့ ဟန်းဘက်ကို ကောက်ဆွဲပြီး အခန်းဖက်ကိုဖင်ကြီးလိမ်ကျစ်လိမ်ကျစ်နဲ့ လျှောက်သွားတယ်။ ကျနော်မျက်လုံးအစုံက တီလတ်သွားရာနောက်သို. ...အန်တီလတ်က ဆွဲသား ခရမ်းနုရောင်ဗြောင်ထမီစကပ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်။ အန်တီလတ်အိုးကြီးက အယ်နေတာပဲ၊ ဆွဲသားထမီစကပ်တင်းတင်းကြီးအောက်မှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက လိမ့်တိမ့်လိမ့်တိမ့်နဲ့...ကြည့်ရင်း ကျနော် သွားရည်တမြားမြားကျလာတယ်၊ဟီး..ဖြိုလိုက်ရရင်တော့....။

တော်သေးတာပေါ့ မေမေအနားမှ ာမရှိတော့လို့၊ အထုပ်တစ်ချို့ဆွဲပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားပြီလေ။

" အန်တီလတ် ပစ္စည်းကြီးကလည်း ကစ်ချင်စရာကြီး.."

စိတ်ထဲက တိုးတိုးရေရွတ်မိတယ်။ အရင်အခေါက်တွေက ငယ်သေးတာကိုး ဒီစိတ်တွေမရှိသေးဘူးပေါ့။ အခု ကိုယ့်အမေအရင်းကို လိုးမိလိုက်ပြီးတော့မှပဲ၊ ဘယ်သု့မှ မရှောင်တော့၊ အကုန်ဗူးတော့တာပေါ့..။

အန်တီလတ်ယောက်ျားကြီးက ရှပ်သမားကြီး၊ ပင်ကိုယ်ရောဂါအခံကလည်း ဂရုတစိုက်မရှိပဲ လွှတ်ထားတော့ ဒါကိစ္စမှာ အားရှိပုံမရဘူး၊ အန်တီလတ်ထက် ရှပ်ကိုပိုပြီးခင်တွယ်သူ၊ ဒါသူတို့ မိသားစုအခြေအနေကြည့်ပြီး ကျနော့်သုံးသပ်ချက်ပါ။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆို တီလတ်လည်း ၀၀၊ ကောင်းကောင်းမစားရတော့ ဆာနေလောက်ပြီ။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော့်ထုံးစံ အော်ရီဂျင်နယ်မက်သဒ် ကိုပြန်သုံးဖို့စိတ်ကူးထဲ ဝင်လာတယ်။ တီလတ်ရေချိုးတာချောင်းဖို့လေ...။

.................................................................................................

အခန်း (၁၃) မသင်္ကာဖွယ်လှုပ်ရှားမှု

ကျနော် ထုံးစံအတိုင်း အော်ပရေးရှင်း ဆင်းပြန်တာပေါ့။ အဲဒီနေ့ညနေဘက် အန်တီလတ် တဘက်လေးပတ်ပြီးထွက်လာတော့ ကျနော်လစ်ကနဲစတိုခန်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။

အောက်ပေါက်ရှုခင်း…..

ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ခုကို အရင်တွေ့လိုက်ရတယ်၊ တင်းနေပေမယ့် တုန်တုန်..တုန်တုန်..နဲ့။ ရေခဏကြာချိုးလို့စိုလာတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ချေးတွန်းတယ်။ ခြေသလုံးတွေ ကုန်းကုန်းပွတ်တဲ့အချိန်မှာ တီလတ်စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဖက်ကိုပြူးကားထွက်လာတော့တယ်။

" ဟာ..အမွှေးလဲ တပင်မှမရှိဘူး။ ဗြောင်ကြီး"

တီလတ်က တောအပြောင်ရှင်းထားတာကိုး။ မေမေ့ အဖုတ်နဲ့ကွာတယ်။ မေမေက အမွှေးတွေ ရှိပေမယ့် မထူမပါး အနေတော်လေး၊ ဆက်စီကျတယ်။ တီလတ်ကျတော့လုံးဝဗြောင်၊ ဒါပေမယ့် လုံးဝအရှင်းကြီးဆိုတော့လည်း ပြောင်တင်းနေတဲ့ ဖားခုံညှင်းကြီးကို အသည်းယားစဖွယ် ရှင်းရှင်းပြတ်ပြတ်ကြီး မြင်နေရတယ်။ထိပ်မှာလည်းပြူးနေတဲ့ အမောက် (အဲ..အစိ)ကြီး။

ခဏအကြာ တီလတ်ကျနော့်ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာခဲ့တယ်။ တီလတ်ဗိုက်သားတွေက မေမေ့လိုတော့ ပြေပြေပြစ်ပြစ်မရှိဘူး။ ဗိုက်သားမှာအဆီပြင်တွေ အတန်အသင့် ရှိနေပြီ၊ မေမေ့လို ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အချိုးအစားနဲ့သူတော့ ကြည့်လို့ ကောင်းနေသေးပါတယ်။

တီလတ် ဆပ်ပြာချွဲနေတဲ့လက်ညှိုး လက်ခလယ်နဲ့ သူ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲကို စွိ..စွိ..စွိ..စွိ နဲ့ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်။

" အင်း..ဟင်း..ဟင်း.."

ညည်းသံလေးသဲ့သဲ့ ကျနော့်လီးကြီးလည်း တအားမာတောင်တက်နေပြီ၊ အာသာဖြေနေတဲ့ တီလတ်စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြောင်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီးကျနော်လဲ အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်း ထုလိုက်မိတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောကတည်းက အန်တီလတ်လည်း ရုံးကိစ္စတွေလုပ်ဖို့ အိမ်ကထွက်သွားတယ်။ ညနေစောင်း တီလတ်အိမ်ပြန် ရောက်လာတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲဝင်ပြီး ဂိမ်းဆော့နေတဲ အချိန်၊မေမေကလည်း ရှော့ပင်းထွက်သွားပြန်ပြီ။

ကျနော်ဂိမ်းထဲ စိတ်နစ်နေတုန်း အချိန်အတော်ကြာသွားတော့ ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာဖက်ထွက်လာတယ်။ အိမ်သာအဝင်မှာ စတိုခန်းရှေ့ကအမှတ်တမဲ့ ဖြတ်သွားမိပေမယ့် အခန်းထဲရောက်လို့သေးပေါက်နေတုန်း စဉ်းစားမိတာက ခုနက စတိုခန်းတံခါးဟနေသလိုပဲ။ ဒီအခန်းက ကျနော့်ဘိလေးလေ။ ထုံးစံအတိုင်းဆို ကျနော် ဒီအခန်းကိုသေချာပိတ်ထားတာပါ။

မေမေကဆို စိတ်ကို မဝင်စားတာ၊ အခုဘယ်သူ ဖွင့်ထားတာလဲ။ တစ်ခဏတာအတွင်း အတွေးတွေ ပွားလာတယ်။ ဒါနဲ့ အိမ်သာကအထွက် ဘေးစတိုခန်းရှေ့အရောက်ရပ်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်၊ တံခါးဟပြီးပွင့်နေတယ်။ အထဲက ဂျစ်ဂျစ် ဂျစ်ဂျစ်နဲ့ တစ်ခုခုမွှေနှောက်နေသလို၊ ကြိတ်ရွှေ.နေသလိုအသံ..။

ကြောင်ဝင်မွှေရအောင်လဲ ဒီအိမ်မှာကြောင်မရှိဘူး၊မေမေကလည်းရှော့ပင်းသွားတော့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။

အန်တီလတ်... ဟုတ်ပြီ..။

အန်တီလတ်ပဲ....။

ဘာဝင်ရှာတာပါလိမ့်၊ ကျနော်လည်း သိချင်တာနဲ့ အခန်းတံခါးကို ကျယ်ကျယ်တွန်းဟလိုက်တော့..

" ဟဲ့ .. ပလုတ်တုတ်တုတ်... ဘယ်သူလဲ... လန့်လိုက်တာ...သားမောင်လား"

" တီလတ်..ဘာရှာနေတာလဲ..ဘာလိုချင်လို့လဲ.."

" ဘာ.. ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အမောင်"

တီလတ်အသံတွေ နည်းနည်းတုန်နေတယ်၊ အမူအရာက သူခိုးလူမိသလို..တီလတ် အမူအရာကြည့်ပြီး ကျနော်စိတ်ထဲ သရိုးသရီဖြစ်သွားတယ်။

" တီလတ်ကလဲ မီးမဖွင့် ဘာမဖွင့်နဲ့ ဘာမြင်ရမှာလဲ တီလတ်ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ သားရှာပေးမယ်လေ၊"

စတိုခန်းအပေါ်နားမှာ၊ လေသာပြူတင်းလေးတခုရှိတယ်။ နေ့ပိုင်းမှာဆိုတော်ရုံတန်ရုံ ပစ္စည်းတွေကို မြင်နိုင်တဲ့ အနေအထားမှာရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ပစ္စည်းတခုသေချာရှာချင်ရင် မီးဖွင့်မှလင်းလင်းချင်းချင်းမြင်နိုင်ပါတယ်။

" အေးပါဟယ်၊ လောလော လောလောနဲ့မို့လို့ပါ၊ ဟို..ဟို.. ကြိုးအတိုအစလေးတွေများရှိမလားလို့ပါ၊ အန်တီလတ် အထုပ်တချို့ချည်စရာရှိလို့၊ သားမောင် အခန်းထဲ ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာတွေ့လို့ တီ့ဖာသာဝင်ရှာတာ"

တီလတ်ပြောတာ ယုတ္တိရှိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် တခုခုမှားသလို အသံတွေတုန်နေသလိုပဲ။

" တီလတ်ကလဲ.. ဟိုဖက်ဘေးကစင်လေးပေါ်မှာလေ..၂ ခွေတောင်။ မြွေဆို..ပေါက်ပြီးပြီ ဟ ဟ"

" သြော်.. အေးဟယ်.. ငါ့မျက်စိကလဲ ရှန်းပါ့"

ကြိုးခွေတစ်ခွေယူပြီး တီလတ် သုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ထွက်သွားတယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲ သံသယတခုတော့ဝင်သွားပြီ။ တီလတ် ကြိုးတကယ်လာရှာတာရော ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မနေ့ညက ငါသူ့ကို ချောင်းတာကိုရိပ်မိသွားလို့များ မသင်္ကာလို့ သဲလွန်စဝင်ရှာတာလား။

ဒါပေမယ့် သူမွှေနှောက်ထားတဲ့ လက်ရာတွေက စင်အောက်ဆုံးထပ်က ပစ္စည်းအဟောင်းအမြင်းတွေထားတဲ့ နေရာမှာ။ လက်ရာခြေရာတွေ ပျက်ယွင်းနေတယ်။ ကျနော်လည်းစိတ်ထဲက မရေမရာ အတွေးများနဲ့စတိုခန်းပိတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီ ဒုတိယမြောက်နေ့ညဦး အန်တီလတ်ရေချိုးတော့ တစ်ချီထပ်ချောင်းဖြစ်ပြန်တယ်၊ ဒီနေ့.. တတ်နိုင်သမျှအညင်သာဆုံးဖြစ်အောင် ချောင်းရတယ်။ မနေ့က ရိပ်မိသွားလို့ နေ့ခင်းကတီလတ် စတိုခန်းထဲဝင်ကြည့်တာများလား၊ ပြောနိုင်ဘူးလေ။

ဒီနေ့အန်တီလတ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအလှကိုမြင်ချင်တော့ အပေါ်ပေါက်ကို တက်ချောင်းတယ်။ အား ပါး ပါး.... နဲနဲနောနောနို့အုံကြီး မဟုတ်ပါလား၊

နို့ကြီးတစ်လုံး တစ်လုံးဟာ လက်တစ်ဘက်ထဲနဲ့ ကိုင်ရင် အံထွက်နေမှာ။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့အုပ်မှ ဖုံးမိရုံရှိမယ်။ ဒါကတော့ မေမေ့ထက် သာသွားပြီ၊ အားမနာတမ်း မညှာမတာကိုင်နှဲလို့ရမယ့် ဟဲဗီးကြီး။ နို့သီးခေါင်းကြီတွေက ညိုညိုကြီးတွေ ဒါပေမယ့်နို့အုံကြီးတွေကတော့ ဖွေးနေတယ်။ ကျနော် ပြေးဝင်သွားပြီး အားရပါးရစို့ကြည့်ချင်လိုက်တာ။

အပေါ်ပိုင်းကြည့်လို့အားရတော့ အောက်ပေါက်ပြန်ပြောင်းကြည့်တယ်၊ စောက်မွှေးတစ်ပင်မှမရှိပဲ ပြောင်သလင်ခါနေတဲ့ တီလတ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကိုကြည့်ပြီး၊ ကျနော်လဲ နောက်တစ်ရေဆုံးရှုံးလိုက်ရပြန်ပါပြီ။

ကျနော် တီလတ်ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း တကယ်ဆော်ချင်လာတယ်။ တစ်နည်းနည်းနဲ့တော့ကြံဦးမှပါ...။၃ ရက်မြောက်နေ့ ညနေစောင်း ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်အခန်းအောင်းပြီး ဂိမ်းထဲမြောနေတယ်။(ပြောရဦးမယ်..၊ ကျနော်ဘယ်မှ မသွားပဲ အားနေသလားလို့ မေးမယ်ဆိုရင်..ဟုတ်ကဲ့..အားနေပါတယ်..၊ ကျောင်းကြီး၂ လပိတ်ထားတာလေ)

မနေ့ကလိုပဲ အိမ်သာထဲအဝင်၊ ဒီတစ်ခါစတိုခန်းတံခါးစိအောင် ပိတ်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဂျစ်ဂျစ်အသံတိုးတိုးလေးကို ပါးလှတဲ့ကျနော့်နားက ကြားလိုက်ရတယ်။ စတိုခန်းမီးခလုပ်ကိုကြည့်တော့ ဖွင့်တဲ့အနေအထား။ တံခါးစိအောင်ပိတ်ထားတော့ အလင်းရောင်အပြင်မထွက်ဘူး။

ကျနော်သိလိုက်ပြီ၊ အခန်းထဲ တစ်ယောက်ယောက်ရောက်နေပြန်ပြီ၊ တီလတ်ကလွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။ကျနော့်သံသယတွေ ကြီးထွားလာပြန်ပြီ။ တီလတ်ဘာ ဝင်ဝင်ရှာနေတာလဲ။ ကျနော်သိချင်စိတ်ကို မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး..ဘာပြဲဖစ်ဖြစ်...ကျနော် စတိုခန်းတံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။

" အမယ်လေး...ဟဲ့ တောက်တဲ့...ဘယ်သူတုန်း.."

တီလတ်က တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် လန့်တတ်၊ ယောင်တတ်တာပဲ။

" သားပါ အန်တီ... ဘာဝင်ရှာနေပြန်ပြီလဲလို."

" အို...ဟို..အဲ...ဟင်း ဟင်း..ဟိုဟာ"

တီလတ် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့

" တီလတ် တစ်ခုခုရှာနေတာပါ သားသိပါတယ်အန်တီ။ အန်တီဘာရှာလဲ သားကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ၊သားသိရင် တီလတ်ကို ကူရှာပေးလို့ရတာပေါ့"

" ဟိုလေ..မင်းဖိုးဖိုး၊ တီလတ်အဖေရဲ့ ဒိုင်ယာရီမှတ်စုဟောင်းလေးတွေပါ၊ တချို့အမှတ်တရပစ္စည်းလေးတွေလဲ ကျန်လိုကျန်ငြားပေါ့၊ မင်းအဖိုးဆုံးပြီးကတည်းက သူ့ပစ္စည်းဟောင်းလေးတွေကို မင်းဖေဖေ အန်တီ့ အကိုက ယူသိမ်းထားတာ။ အခုရောက်တုန်း တွေ့လိုတွေ့ငြားရှာနေမိတာပါကွယ်။ ခုတလော တီလတ် အဖေ့ကို သတိရအရမ်းရလို့၊ မင်းဖေဖေကလဲ နိုင်ငံခြားမှာ ရုတ်တရက်မေးလို့မရသေးဘူး"

" မှတ်စုတွေ ဒိုင်ယာရီတွေတော့ သတိမထားမိဘူး တီလတ်၊ သားအားရင် ပြန်စဉ်းစားပြီးရှာကြည့်ပေးပါမယ်"

အန်တီလတ်ပြောတာ အမှန်ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ခုခုဖုံးကွယ်ထားသလိုကြီးပဲ...၊ရှောချသွားတာဖြစ်ရမယ်။

တတိယမြောက်နေ့ညနေ ကျနော် တီလတ်ကိုထပ်ချောင်းပြန်တယ်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း ဇဝေဇဝါ တီလတ်မှာဘာလျို့ဝှက်ချက်တွေရှိနေလဲ၊ ဘာတွေကြိတ်ရှာနေတာလဲ။ တစ်ဘက်ကလည်း တီလတ်ကို ချောင်းရင်း ချောင်းရင်း တီလတ်ကို တကယ်လိုးချင်စိတ်တွေ ပိုပိုတိုးလို့လာခဲ့ရတယ်။

ကျနော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ တီလတ်ကိုကြံဖို့ဂွင်ဖန်ရင် မေမေ့တုန်းကလိုပဲ အိပ်မက်က အရင်စရမှာပဲ၊ ကျနော့်မှာ မှော်ဒင်္ဂါးလေး အားကိုးစရာရှိနေပြီပဲလေ။ အပြင်မှ ာတကယ်မလိုးရတောင် အိပ်မက်ထဲမှာ ချစ်ရရင်လဲ မဆိုးပါဘူး...။

ညနေထမင်းစားအပြီး မေမေနဲ့ တီလတ်တို့ မီးဖိုခန်းထဲ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေတုန်း၊ ကျနော်လည်း လက်ကိုင်ပုဝါလေးနဲ့ သေချာပတ်ထားတဲ့ မှော်ဒင်္ဂါးလေး ထုတ်ယူခဲ့ပြီး တီလတ်အိပ်တဲ့အခန်းထဲ သုတ်ကနဲဝင်ခဲ့တယ်။ ဒင်္ဂါးကို တီလတ်ခေါင်းအုံးထဲ နေရာတကျထည့်ခဲ့တယ်။

သြော် မေ့လို့...တီလတ်ရောက်တဲ့နေ့ကစပြီး၊ ကျနော်မေမေ့ အခန်းမှာ သွားမအိပ်ဘူး။ အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့သားပျိုတစ်ယောက်နဲ့ ပျိုရွယ်သေးတဲ့ အမေတစ်ယောက် ကိုယ့်အိပ်ရာ ကိုယ်ရှိရဲ့သားနဲ့တစ်ကုတင်ထဲ အတူဝင်အိပ်နေတာ အမြင်မတော်ဘူးလေ၊ တွေးစရာဖြစ်နေမှာပေါ့၊ ရိပ်မိသွားလို့မဖြစ်ဘူး။

ကျနော် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်တော့ ကျနော် တီလတ်နဲ့ အိပ်မက်ချစ်ပွဲကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နွှဲလို့ရတာပေါ့...နော...။


အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment