ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၁ )

ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၁ )

ထူးခြား ရေးသားသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျော်ကြီး (ခေါ်) ကျော်ကျော်မိုး နဲ့ ဝါဝါစိုး တို့ အိမ်ထောင်ကျ တော့ ကျော်ကြီး လောက်ပျော်သည့်သူ ကမ္ဘာတွင် ရှိအံ့ မထင်။ သူ့လို မျိုး သာမန်ရုပ်ရည်၊ သာမန်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် နှင့် ငွေကြေးလည်း ချမ်းသာသူ မဟုတ် သော ရိုးရိုး ဆရာဝန်ပေါက်စ တယောက် က၊ ဝါဝါစိုးလို ဆေးကျောင်းမှ ကွင်း၊ မိဘ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝန်း ကလည်း နာမည်ကြီး ငွေကြေးဂုဏ်သိက္ခာ ရှိကြသူတွေ။ အဲလို ကောင်မလေး မျိုးနှင့် အိမ်ထောင်ကျ သည် ဆိုတော့ အများသူငါ မနာလို ကြသည်မဟုတ်လား။

ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီးမှာ ဆေးကျောင်းမှာ အတန်းတူ စာအတူတူ ကျက် အတူသွားအတူလာ သူငယ်ချင်း အုပ်စု အတူတူ၊ ပိုက်ဆံရှိသလောက် အနေအေးသော ဝါဝါစိုး က ရိုးရိုး ကုတ်ကုတ်နေတတ်သော ကျော်ကြီး နှင့် ပိုတွဲမိသည်။ နောက်တော့လည်း သမီးရီးစား ဖြစ်လာကြသည်။ 

သူတို့ သမီးရီးစား ဆိုသည်မှာ တခြားသူတွေလို၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ စမ်းကြ၊ လုပ်ကြ၊ ကိုင်ကြ မဟုတ်ကြ။ သူ့ဘဝ မှ သူမသေခြာသော ကျော်ကြီးက ဝါဝါစိုး နှင့် သူ့ကို ဝါဝါစိုး မိဘ ဆွေမျိုးတွေ ဘက်က သဘောတူမယ်လို့တောင် မထင်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တွဲနေကြတာကို ကား မကန့်ကွက်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ချစ်သူ ဘဝနှင့် ကျောင်းပြီး၊ အလုပ်သင် ဆရာဝန် ဆင်း အပြီးတွင်၊ ဝါဝါစိုးကပင် လက်ထပ်ကြရအောင်ဟု ဆိုတာ သူတို့ နှစ်ယောက် လက်ထပ်လိုက်ကြလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး မိဘတွေဖက်က ကျော်ကြီးကို ဟိုးအရင်ကတည်းက သိသော လူရိုး လူအေးမို့ သဘောတူသည်။ သမီးကို လည်း အလိုလိုက်သည် ဆိုတော့ သမီး စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရော၊ ကျော်ကြီး ကလည်း ဆရာဝန် တယောက်မို့ သမီးလည်း စိတ်ချရသည်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ သူတို့ လင်မယား အတွက် တိုက်ခန်း တခန်း ဝယ်ပေးခဲ့လိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး ရော ကျော်ကြီးရောမှာ မင်္ဂလာဦးည ကျမှ အပျိုရည် လူပျို ရည်ပျက်ကြရသည်။ နှစ်ဦးစလုံးလည်း ငယ်ချစ်လို ဖြစ်။ လိင်ကိစ္စ မှာလည်း ပထမဦးဆုံး ကြုံကြဖူးကြသူတွေမို့ တယောက်ကို တယောက် ချစ်စိတ်၊ ယုံကြည်စိတ်တွေက တိုးပွားလာခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခု ခေတ် ကာလ လူငယ်တို့ ၏ ထုံးစံ အတိုင်း အလုပ်အကိုင် ကို ရှာဖွေ ကြရတော့ သူတို့ မတွေးထင်ထားသည့် အခက်အခဲ တို့ဖြင့် ကြံုရတော့သည်။

ကျော်ကြီးမှာ ဆေးနှင့် ဆေးပစ္စည်း များ ရောင်းဝယ်သည့် နိုင်ငံခြား ဆေး ကုမ္ပဏီ တခုမှာ အလုပ်ရသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ ပရိုက်ဗိတ်ဆေးရုံ တခု မှာ လုပ်ရင်းဖြင့် ပိုက်ဆံပိုပေးသော တောင်ကြီး က ဆေးရုံ တခု မှာ အလုပ်ရသည်။ ပထမ တော့ ခနစမ်းလုပ်ကြည့်ကြပြီးမှ ဆုံးဖြတ်မည်ဟု အလွယ်တွေးကာ ကိုယ်ရသည့် အလုပ်ကို ဝင်လုပ်ခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နစ်ဝင်သွားသလားမသိ ကိုယ့်အလုပ် က ကိုယ် ရုန်းမထွက်နိုင်တော့။ 

ဝါဝါစိုး က တောင်ကြီးမှာပဲ သူမ မိဘတွေ ဝယ်ပေးသော တိုက်ခန်းလေး တခန်းမှာ သူမဘာသာ သူမ နေလေသည်။ ခွင့် ရက် အခြေအနေကောင်းရင် ကောင်းသလို ကျော်ကြီး ရှိတာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။ တလ တခါလောက် ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်ကြီးမှာ အလုပ်ကိစ္စ ကြောင့် နယ်သွားနေရသည့် အချိန်ဆို ဝါဝါစိုး ရန်ကုန်ပြန်လာလည်း မတွေ့ရသည့် အချိန်တွေ ရှိလာခဲ့ရသည်။

နောက်ပိုင်း ကျော်ကြီး အလုပ်က ပရက်ရှာကြောင့်ပဲလားမသိ၊ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ၊ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ ပြန်လာတော့ လင်မယားခန်း လုပ်ရတာ အဆင်မပြေချင်တော့။ ကိုယ့်မိန်းမ အိမ်ပြန်လာ တာ တလ တခါ၊ တခါတလေ နှစ်လ မှ တခါမို့၊ လာသည့် ရက်လေး တည၊ နှစ်ည ကို တန်အောင်လုပ်ချင်သော်လည်း တစ်ချီတောင် လီးက ကောင်းကောင်းမတောင်ချင်။ တစ်ချီ ကို အတင်း စိတ်ဖြစ်ညှစ်လိုးပြီး သည်နှင့် လီးက ပြန်တောင်မလာတော့။

ဝါဝါစိုးသာ နယ်ပြန်သွားသည်။ တစ်ချီသာ လုပ်လိုက်နိုင်သည်။ တခါတရံ တစ်ချီထ ဖို့ပင် မနည်းကြိုးစားရသည်။ ဝါဝါစိုး ကြောင့် မဟုတ်တာကတော့ သေခြာသည်။ ဝါဝါစိုးက ကျောင်းတုန်း က ကွင်းတောင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးသူမို့ အသားအရည် ကချောမွတ် ညှက်ညှောကာ ရုပ်ကလည်း ချောသည်။ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ မျက်ခုံး ကောင်းကောင်း မျက်လုံးကြီးတွေက ရွဲပြီး အရည်ရွမ်းနေသည်။ 

နူတ်ခမ်းထူထူ ပြဲပြဲ ကလည်း နီတျှာတျာဖြင့် စွဲဆောင်မှု ရှိသည်။ ကိုယ်လုံး ကလည်း မော်ဒယ်တွေလိုပင်။ သွယ်လျှလျှ၊ ချပ်ယပ်သော ဘိုက်သား နှင့် စင်းဖြောင့်သော ပေါင်တန် ရှည်ရှည်တို့ ရှိသည်။ ရင်သား အစုံ က မကြီးမသေး ၃၂ စီကပ် လောက်ရှိသည်။ ထမိန် တင်းတင်း ဝတ်လိုက်လျှင် လုံးဝန်းနေသော တင်သားလေးတွေက ခါးသေးသေး အောက်မှာ ဝိုင်းစက်နေသည်။ 

ဘောင်းဘီတို စကဒ်တို ဝတ်လိုက်လျှင်လည်း ဖြောင့်စဉ်းသော ပေါင်တန်လေး တွေက အဆစ်အမြစ်မရှိ ချောမွေ့နေသည်။ စော်အကိတ်ကြီးတွေလို မြင်လိုက်ရသည့် ယောက်ျား တိုင်း က ချက်ခြင်း ဒိုင်းကနဲ လီးတောင်ပြီး လိုးချင်တာမျိုး မဟုတ်သော်လည်း ၊ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း လီး တဖြည်းဖြည်းတောင်လာကာ အားရပါးရ လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာစေတတ်သော စော်အမျိုးအစားလေး ထဲမှာ ပါလေသည်။

နှစ်ဦးစလုံး ကလည်း ဆရာဝန်တွေ ပီပီ ဒီအရွယ် နှင့် ဒီအရွယ် ဆေးသုံးဖို့ မလိုမှန်းသိသည်။ တခုခု တော့ မှားနေပြီ။ တတ်နိုင်သလောက် ပရက်ရှာတွေကို လျှော့မည်ဟု တွေးကာ အလုပ်နှင့် မိသားစု ဘဝကို ချိန်ခွင်ရှာ မျှစေရမည်ဟု ဆွေးနွေးကြသည်။ ဝါဝါစိုး လည်း တတ်နိုင် သလောက် တလတခါ မှန်မှန်ပြန်နိုင်အောင် ကြိုးစား သည်။ ကျော်ကြီး က ယောက်ျား လေး ပီပီ နိုင်ငံခြား အပြာကား အပြာစာအုပ်တွေ ကို အွန်လိုင်းမှာ ဖတ်သည်။ ကြည့်သည်။ 

ထိုအခါကျတော့လည်း လီးကတောင်သည်။ လီးက တောင်တော့လည်း မိန်းမ က မရှိ။ လက်နဲ့ သာ အာသာ ဖြေ ဖျောက်မိသည်။ မိန်းမ လာတော့ တကယ်မတောင်တော့။ ထို့ကြောင့်လည်း မိန်းမ လာသည့်အချိန်တွင် သူ့စိတ်ကို ကြွစေခဲ့သော ဇာတ်လမ်းတွေကို ပြန်ဖတ်ပြီး စိတ်ကို ပြန်ထအောင် ကြိုးစားသည်။ ထို အခါ သူ့ ကြိုးစားချက်က အောင်မြင်သည်ဟု ခေါ်ရမည်။ 

ခါတိုင်း တခါကို မနည်းကြိုးစား နေရတာက ယခုတော့ နှစ်ခါလောက် လုပ်ဖြစ်လာသည်။ထိုအခါမှာ သူသတိထားမိလာရတာက၊ သူ့ကို စိတ်ထကာ လီးတောင် စေသော ဇာတ်လမ်းတွေက ကပ်ကိုး ဟု ခေါ်သော ဇာတ်လမ်းက အများစု ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ နှင့် အိပ်တာ ကို သိရ ချောင်းရပြီး စိတ်ထကြွလာသော လင်ယောက်ျား များ ၏ ဇာတ်လမ်းများ ဖြစ်နေသည်။ ပိုပြီးသေခြာသွားတာက တနေ့ ဝါဝါစိုး က သူမနှင့် သူမ သူငယ်ချင်းတို့ ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောပြတာကို နားထောင်ပြီး သူစိတ်တွေ အရမ်းထလာခဲ့ရသဖြင့် ဖြစ်သည်။

အဖြစ်အပျက်က ဒီလို၊ နိုင်ငံခြား မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေသော သူမ ငယ်သူငယ်ချင်းမ တယောက်၊ မြန်မာပြည် ခနပြန်လာလည်သည်။ ထိုသူငယ်ချင်း လင်မယား တောင်ကြီး ရောက်လာပြီး သူမ ရှိမှန်းသိနေတော့ သူမ ဆီသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာသည်။ သူမ ကလည်း တယောက်ထည်း နေနေတာ ဆိုတော့ သူငယ်ချင်းမ နှင့် ဆုံတုန်း နိုက်ကလပ် တခု ကို သွားကြ၊ စားသောက်၊ကခုန်ကြသည်။ 

ညကလည်း နက်လာ နည်းနည်းလည်း မူးလာကြတော့ ကလပ်မှ ပြန်ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က တည်းနေသော ဟော်တယ်က ကလပ်နှင့် နီးနေသဖြင့်၊ နင်တယောက်ထဲ ပြန်ရမဲ့အတူတူ ငါတို့ နဲ့ လိုက်အိပ်၊ အခန်းထဲမှာ လည်း ကုတင် နှစ်လုံး ရှိတယ်။ မနက်ကျမှ လင်းလင်းချင်းချင်း ပြန်တော့ ဟု ဆိုသဖြင့် သူမ လိုက်သွားခဲ့ရသည်။အိပ်ယာဝင်တော့ အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားသော်လည်း အပြင်လမ်းမီးရောင် ကြောင့် အခန်းထဲမှာက ပိတ်းပိတ်အောင် မမှောင်၊ သူမ က ကုတင်တလုံး သူမ သူငယ်ချင်းလင်မယား က ကုတင်တလုံး အိပ်ကြသည်။

အိပ်ယာပေါ် ရောက်တာနှင့် သူငယ်ချင်းမ လင်မယား က အသံတွေ ထွက်လာကြသည်။ သူငယ်ချင်းမ က သူမယောက်ျားကို အသံတိုးခိုင်းနေသော်လည်း သူမ ယောက်ျားက မူးနေလို့ အသံကျယ်သည်။ နောက်တော့ သူမ သူငယ်ချင်းမ ကိုယ်တိုင်က ငြီးသံ အကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ ကုတင်ချင်း ကလည်း သုံးလေးပေ သာကွာတော့ လိုးသံ တဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်လှုပ်သံ တကျွိကျွိ၊ အသက်ရှုသံ တရူးရူး တရှဲရှဲ ကြားနေရသည်။ 

လင်မယားပဲလေ အဲလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ ကိုယ်က သူတို့ အခန်းလိုက်အိပ်မိတာကိုး ဟု ပဲ တွေးမိကာ စောင် ခေါင်မြီးခြုံ အိပ်လိုက်သည်။ ကလပ်မှာ သောက်လာသည့် အယ်လ်ကိုဟော အရှိန်ဖြင့် မကြာခင် အိပ်မောကျသွားသည်။

နောက် ရုတ်တရာက် လန့်နိုးလာတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို လူတယောက်လာရက်နေသည်။ ပထမ တော့ ဇဝေဇဝါ ငါဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်၊ မောင့်ဆီလည်း ရောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆိုပြီးမှ ချက်ခြင်း ဒိန်းကနဲ သတိရမိတာ က သူငယ်ချင်းမ လင်မယား နဲ့ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ၊ ချက်ခြင်း မျက်လုံး ကျယ် သွားပြီး ခြေထောက် က အလိုလို ဆောင့်ကန်လိုက်မိသည်။ သူငယ်ချင်းမ ယောက်ျား ရင်ဘတ်ကို ကန်မိပြီး ကုတင်ပေါ်က ခွေကနဲ ကျသွားသည်။ 

ညကအိပ်ကာနီး သူမ ဝတ်ထားသည့် စကဒ်တို့ ဘလောက်စ် တို့မှာ ကွန်ဖေါ့တေဘယ် မဖြစ်သဖြင့် ဟော်တယ်က ဘပ်ရို့ ခေါ်သည့် ရေချိုးပြီး ဝတ်သည့် ဝတ်ရုံကြီးကို ပဲ ဝတ်ပြီး ခါးက ကြိုး ပတ်ချည်ကာ အိပ်လိုက်မိသည်။ အတွင်းမှာ တော့ ဘရာဇီယာ နှင့် ပင်တီသာ ရှိတော့ ထိုငတ အတွက်က ပင်တီသာ ဆွဲချွတ်လိုက်တာနှင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို တန်းတွေ့ရမည်မဟုတ်ပါလား။ 

ဝါဝါစိုး ကမန်းကတမ်းထကာ မီးဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်း ယောက်ျား မှာ သူ့ဘိုက်ကို သူနှိပ်ပြီး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ တော်တော်နှင့် စကားပြောနိုင်သေးမည့်ပုံမပေါ်၊ အရှိုက်သို့မဟုတ် ချက်ကောင်းကို မတော်တဆထိသွား ပုံရသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းက တော့ အိပ်ကောင်းတုန်း ဘာမှ သိပုံမပေါ်။ဝါဝါစိုး သူမ အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်းယောက်ျား က တောင်းပန်သည်။ မှားသွားပါသည်။ ခွင့်လွတ်ပါ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး။ 

မသွားပါနှင့် ပြန်အိပ်ပါ မနက်ကျမှ သွားဖို့ တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့၊ သူမ စလင်းဘက် ကောက်ဆွဲပြီး ဟော်တယ်ခန်းကထွက်လာခဲ့သည်။ အခန်းဝ ရောက်တော့ ထိုလူက သူ့မိန်းမ ဖြစ်သူ၊ သူမ သူငယ်ချင်းကို မပြောပါနှင့် ဟု တောင်းပန်သည်။ ဝါဝါစိုး ဘာမှ ကို စကားပြန်မပြောတော့။ 

ဟော်တယ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ ရက်ဆက်ရှင်း ကကောင်လေးကို တက္ကစီခေါ်ပေးဖို့ ပြောတော့ ကောင်လေးက ဟော်တယ်ရှေ့ အဆင်သင့် ရှိနေသော ကား ကို ခေါ်ပေးသည်။ ဝါဝါစိုး အိမ်သို့ သာ ပြန်လာခဲ့သည်။ နောက်နေ့ သူငယ်ချင်းက ဖုံးခေါ်သည်။ ဘယ်အချိန်ပြန် သွားတာလဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာညာပေါ့၊ ဝါဝါစိုး က သူမ ဒီနေ့ အလုပ်သွားစရာ ရှိသဖြင့် အစောကြီး ပြန်သွားသည်ဟု သာပြောလိုက်သည်။

ထို ဇာတ်လမ်းကို ဝါဝါစိုး က ကျော်ကြီး ကို ဖုံး ဖြင့် ဆက်ပြီး ပြောချင်း ဖြစ်သည်။ ဒီဖက်က ဖုံး နားထောင်ရင်း ကျော်ကြီး လီးမတရားတောင်နေမိသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးသူ ဆုပ်ကိုင် ထုရင်း သူ့မိန်းမ ကို တခြားဟာတွေ ဆက်မေးနေမိသည်။

“ ချစ် က ချက်ခြင်း နိုးသွားတာလား အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို တောင် မဖြစ်နေဘူးလား”

“ အင်း တကယ်တော့ အိပ်မက်လိုလို ဖြစ်နေတာ မောင် ရဲ့၊ မောင် က ချစ်လေးကို ဘာဂျာပေးနေတယ်လို့ ထင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်တဖက်က ချစ် အစေ့ လေးကို အတင်း ဖိခြေ လိုက်တော့ နာသွားပြီး ချစ်လေး နိုးလာတာ၊ မောင် အဲလိုမျိုးတခါမှ မလုပ်ပါဘူး ဆိုပြီး တော့ပေါ့”

“ ချစ် ပိပိလေး က အရည်ရော စို့ နေလား”

“ အင်း တကယ်က စို့နေရုံ မကဘူး အိပ်မက်ကြောင့်လား သူက ပဲ ချစ်မနိုးလာခင် တအားရက် ပြီး ဆွထားလို့လား မသိဘူး အရည်က အရမ်းကို ရွဲနေပြီ၊ နောက် ဖြစ်ချင်တော့ ချစ်က ခြုံ ရှင်းပြီးစ ရက်ပိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်လေ၊ အငုတ်ကလေးတွေကလည်း ယား၊ နောက် ပိပိ ကပြောင်ချောလို ဖြစ်နေတော့ သူ့လျှာနွေးနွေး ကြီး က လည်း အတော်ထိပုံ ရတယ်”

“ ချစ်က ဘာဂျာပေးတာ ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီးရော နောက် ဟိုအဆင့်တက်လာမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထအော်ပြစ်လိုက်ပေါ့လို့”

“ ဟွန့် မောင်က လည်း အလိုတူ အလိုပါနော်၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ ဘာဂျာလာပေးနေတာကို ခံခိုင်းနေသေးတယ်”

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ် လဲ ကောင်းနေတယ် ဆိုတော့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင် နေရင် ပြီးတာပဲ ကိုယ် ပြီးသွားမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကန်ထဲ့လိုက်ရင် ရတာ ပဲ မဟုတ်လား ၊ ချစ် က ဖီးမလာလို့လား၊ “

“ ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်ရာ ပြောချင်ဘူး”

“ ပြောပါ ချစ်ရ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့၊ မောင်က ချစ်ကို အလိုမဖြည့်နိုင်တော့ အားနာနေတာ၊ ချစ် ကောင်းဖို့ ဆို မောင်က လိုက်လျှောဖို့ အဆင်သင့်ပဲ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်”

“ အို မဟုတ်တာ မောင်ကလည်း ချစ်နဲ့ မောင်နဲ့ က လင်မယားပဲ ဟာ မောင်က လွဲရင် ချစ်က ဘယ်ယောက်ျား ကိုမှ မသတီပါဘူး မောင်ရာ”

“ ချစ်ရာ မောင်လည်း ဘယ်လို ပြောရမလဲ မသိဘူး၊ မောင်က ချစ်ကို အရမ်းချစ်တာ ချစ်သိပါတယ်။ ချစ်ကို အခု မောင်ယူထားရတာ ချစ်ကို နှိပ်စက်သလို ဖြစ်နေပြီ။ ချစ်လည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ရ၊ မောင် တို့ က နေရာစီမှာလည်း နေကြရ၊ တခါတလေဆုံရတော့လည်း မောင်က ချစ်ဆန္ဒကို မဖြည့်ပေးနိုင်၊ မောင် စိတ် မကောင်းဘူးကွာ”

“ အာ မောင်က လည်း ဒါကတော့ ခု အခြေအနေ နဲ့ အချိန်အခါအရကိုးဘယ်တတ်နိုင်မလဲ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့”

“ ချစ် မောင်တကယ်ပြောတာ ချစ်အခြေအနေပေးလို့ ချစ်ဆန္ဒ ကို ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်မဲ့သူ ရှိရင် မောင်ခွင့်လွတ်တယ်၊ ဝမ်းနိုက်စတန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်ဆန္ဒပြေပျောက်သွားရင် ပြီးရော၊ မောင့် ကိုသာ ပြန်ပြောပြ၊ ပြီးရင် မောင့်ကို တော့ ပြစ်မပြေးနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ချစ်နေမှာ”

“ မဟုတ်တာမောင်ရာ၊ မဖြစ်နိုင်တာတွေ ပြောမနေစမ်းပါနဲ့၊ မောင်က ချစ်ကို အဲလို နေချင်သလို နေဆိုပြီး မောင်က ရော တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ ကဲချင်လို့လား”

“ နိုးနိုး အဲလို လုံးဝ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်က လေ၊ အင်း…… ကဲကွာ ရှင်းရှင်းပဲ ပြောတော့မယ်၊ ချစ် အဲလို သူများ နဲ့ နေတယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိတာနဲ့ကို မောင် စိတ်ကြွပြိး လီးတောင်လာရတယ်။ အဲလိုချိန်မှာ မောင် ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ထု ပြစ်လိုက်တော့ အရမ်းကို စိတ်ကျေနပ်သွားရတယ်။ ချစ်ကသာ မောင့်ကို ပြန်ပြောပြမယ် ဆိုရင်တော့ မောင့်အတွက် တအားကောင်းမယ်ထင်တာပဲချစ်ရယ်။ မောင်ပြောတာ ချစ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်”

“ ဘာလဲ မောင်က ချစ်ကို သူများလုပ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိနေတာလား”

“ အဲလို လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ချစ်မောင့်ရှေ့မှာ လုပ်စရာမလိုပါဘူး၊ ချစ်ဘာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားပါ၊ နောက်မှသာ မောင့်ကို ပြောပြ ဟုတ်လား”

ဝါဝါစိုး ဘက်မှ စဉ်းစားနေသလို အတန်ကြာ ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ နောက်တော့ စကားလိုင်းကြောင်းပြောင်းပြီး တခြား အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဝါဝါစိုး အနေနှင့်လည်း သူမ ယောက်ျား စိတ်ဓါတ်ကျနေသဖြင့် သူမကို သူစိတ်ပေါက်ပေါက် နှင့် လျှောက်ပြောနေခြင်းဟုသာ ဖြစ်မည်ဟု သဘောထားလိုက်မိတော့သည်

တကယ်တော့ ဝါဝါစိုး ထိုည က ဟော်တယ်မှ ထပြီး ထွက်လာခဲ့ရသည်မှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူမ မှာ သွေးသား တို့ က တောင်းဆိုနေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကလည်း တခါတလေမှ ဆုံရတာတောင်မှ အလို မဖြည့်နိုင်၊ တကိုယ်ထဲ ညဆိုလျှင် အင်တာနက်မှ အောဆိုက်တွေ သွားဖတ်ပြီး ကိုယ့်လက်ဖြင့် ကိုယ် ဒီဂျေပွတ်ရင်း အာသာ ဖြေခဲ့ရသည့် ညတွေ များလှပြီ။ 

ထိုညက နိုက်ကလပ်မှာ သောက်ရင်း နည်းနည်းရီဝေလာတော့ သူမ ရမက် ဆန္ဒတွေက အနည်းငယ်ကြွလာရသည်။ နောက်တော့ ကရင်း ခုန်ရင်း ယောက်ျား လေး အငွေ့အသက်များကြောင့် ပိပိလေးပင် စိုခဲ့ရသည်။ နောက်သူငယ်ချင်း လင်မယား နှင့် ကုတင်ခြင်း ကပ်ရက် သူတို့ ကာမ ဆက်ဆံနေကြ တော့ သူမ ကိုယ်သူမ ဒီဂျေ မပွတ်မိအောင် မနည်းတင်းထားရသည်။ 

ထို့ ကြောင့်လည်း အိပ်မက်ထဲမှာ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်၊ ဟုတ်သည်။ သူမ ယောက်ျား နှင့် ဖုံးပြောတုန်းက မောင့်ကို မက်သည်ဟု ပြောခဲ့သော်လည်း တကယ်က သူမ မျက်နှာ ပင် မမှတ်မိသော တစိမ်း ယောက်ျားတယောက်က သူမကို ဘာဂျာပေးနေသည်ဟု အိပ်မက် မက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူမ ဖီးတွေ အရမ်းကြွပြီး နိုးလာတော့ သူမ အဖုတ်ကို တကယ်ရက်ခံေ နေရမှန်းသိသည်။ သူမ အဖုတ်က လည်း စောက်ရည်တွေ တအားရွဲနေပြီ။ နောက်တော့ သူမ သူငယ်ချင်း ယောက်ျား မှန်း သတိရလိုက်သည်။ 

ထိုအခါ တော့ သူမ ဆန္ဒ နှင့် ဖြစ်သင့်သည်ကို လွန်ဆွဲရပြီ။ ဆက်ပြီး ပေးလုပ်လိုက်လျှင် အရှိန်သတ်လို့ ရမှာ မဟုတ်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင် သူမသိ သည်၊ သူမ တို့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွား လိမ့်မည်။ ထိုအခါ သူမ သူငယ်ချင်းကို သူမ ဘယ်လို မျက်နှာပြရမှာလဲ။ 

တော်ကြာ လင်ကြောင်တောင်နိုက်သည်ဟု တော့ အပြောမခံနိုင်၊ နောက်ပြီး ယောက်ျား တယောက်က လည်း သူမ ကို အလွယ် တကူ ဒီလို လုပ်လို့ ရသည်ဆိုတာ မှတ်ထင်သွားလျှင် သူမ တချိန်လုံး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂုဏ်ယူနေသည့် အဆင့်အတန်း တွေ အကုန်မြောင်းထဲ ရောက်ကုန်တော့မည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး တော့ အခုမှ နိုးချင်ယောင်ဆောင်ကာ ထိုသူ ကို လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောသည်။ ရှင်ဘာလုပ်နေတာလဲ ဖယ်ပါ၊ ကျမ သူငယ်ချင်း နိုးသွားရင် မကောင်းဘူး ဟု ပြောသည်။ 

ထိုသူက သူမ ကို စောက်ရည်တွေ ဒီလောက်ရွဲနေတာ ပါးစပ်က ဟန်ဆောင်ငြင်းမနေပါနဲ့ ကောင်မ ရာ ဆိုသည့် ရိုင်းစိုင်းသည့် စကားက သူမ ကို ဒိုင်းကနဲ ပေါက်ကွဲသွားစေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ခြေထောက်ဖြင့် ထိုသူ့ ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်ကန် ပြစ်လိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျန်တဲ့ အပိုင်းကတော့ သူမ ယောက်ျားကို ပြောခဲ့သည့် အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။

ယခုတော့ သူမ ယောက်ျား ၏ စိတ်အခြေအနေကို သိရတော့ ထိုညက အရသာရှိခဲ့တာလေး ပြန်စဉ်းစားရင်း ခနလောက် သူမ ယောက်ျား ပြောသလိုပင် စောင့်လိုက်ဖို့ ကောင်းသည်ဟု ပင် ဝါဝါစိုး ပြန်တွေးနေမိသည်။ တွေးရင်း နှင့် ပင် ပိပိလေး က ယားလာတာမို့ သူမ လက်ညိုလေး ပင်တီထဲ ထိုးတည့်ရင်း စေ့စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင့်…..ဟင်းးးးးးး”

သူမ ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေးပင် ရုတ်တရက် ထွက်သွားမိသည်။ ထိုအချိန် ရုတ်တရက် နာရီမှ သတိပေးသံ တတီတီ နှင့် အသံထွက် လာသဖြင့် ဒီညနေ ချိန်းထားတာတခုကို သတိရမိသည်။ မဖြစ်သေးပါဘူး ရေမိုးချိုးအုံးမှ၊ ညပြန်ရောက်မှ ပဲအေးအေး ဆေးဆေး ဒီဂျေပွတ်တော့မည်ဟု တွေးရင်း မှ ကုတင်ပေါ်မှ ထ လိုက်လေသည်။

...........................................................................................

ဝါဝါစိုး တို့ စားသောက်ပြီးကြတော့ ညအတော်မှောင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမ အထက်မှ ဆရာဝန်ကြီး တယောက်အိမ်မှာ ဖြစ်သည်။ အလုပ်မှ လူတွေ စုံကြတော့ ကာရာအိုကေ ဆိုကြ၊ အစာပိတ် ဆိုပြီး ဝိုင်တွေ ဆက်သောက်ကြ နှင့် စည်ကားနေရာမှ လူတွေ တဖွဲဖွဲ ပြန်ကုန်ကြသည်။ သူမ ကိုတော့ ဆရာဝန်ကြီး ကတော် ဒေါ်မာလာမြင့် က ခနနေပေးဖို့ တောင်းပန်ထားသည်။ 

ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူတို့ ဆေးရုံ ကို ခေတ္တရောက်နေသည့် နိုင်ငံခြားမှ ဆရာဝန်ကလေး တယောက်၏ နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ပွဲနေ့လည်း ဖြစ်ပြီး၊ လက်ရှိမိသားစု မရှိပဲ အင်္ဂလိပ်လို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောနိုင်သူမှာ ဝါဝါစိုးတယောက်သာ ရှိသည်မို့ သူမ နှင့် အတူ ဧည့်ခံပေးဖို့ ကြိုပြောထားသဖြင့် ဖြစ်လေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်မာလာမြင့်က ဝါဝါစိုး ကို မပြန်ပါနဲ့တော့ သူတို့ ဆီမှာ ဧည့်သည်အိပ်ခန်း အပိုတွေ ရှိရာ ထိုအခန်းမှာ အိပ်ဖို့ ပြောသဖြင့် ဝါဝါစိုးလည်း သဘောတူလိုက်မိလေသည်။

ထို နိုင်ငံခြားသား ဂျိုးဇက် ဆိုသူမှာ အသက် ၄၀ ခန့် ရှိပြီး အထူးကု ဆရာဝန်တဦးဖြစ်သလို၊ ထိုဆေးရုံမှ ခနတာ ငှားရမ်းပြီး သူ့ဆီမှ ပညာရယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ယခုတော့ စာချူပ် သက်တမ်းပြည့်သဖြင့် ပြန်တော့မှာမို့ ဆရာဝန်ကြီးက နူတ်ဆက်ပွဲလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ရုပ်ရည်က လည်း အသင့်အတင့်၊ အရပ်အမောင်းမြင့်မား ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တင်းလေသည်။ 

နောက်ပိုင်း မူးလာကြတော့ ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ကျူလာလေသည်။ သူမ လို ချောချောလှလှ အာရှသူ မျိုးလေးကို သာ သူလူပျို ဘဝက တွေ့ခဲ့ရလျှင် သူ့ဘဝ တခုလုံးတောင် ပြောင်းသွား ခဲ့လိမ့်မည် ထင်ကြောင်းဘာညာ သရကာ ထည့်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ထိုသူမှာ မနက်ဖြန် ပြန်တော့မည့် သူဖြစ်တာမို့ က တကြောင်း၊ အရင် ကလည်း နာမည်ပျက်မရှိခဲ့သူ တယောက်မို့ အလိုက် အထိုက် ပြန်လှန်ပြောဆို မိခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ဆရာဝန်ကြီး မှာ အတော်မူးလာတာမို့ သူတို့ ကို နူတ်ဆက် ကာ သူ့မိန်းမ နှင့် အတူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝါဝါစိုးလည်း ဂျိုးဇက် နှင့် နှစ်ယောက်ထဲမို့ အနည်းငယ် လန့်လာကာ ဂျိုးဇက် ကို ဂွတ်နိုက် ပြောရင်း က သူမ အတွက် ထားပေးခဲ့သည့် အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။နောက်တော့ ဒေါ်မာလာမြင့် ထားပေးထားသော ညဝတ် အဝတ်အစားတို့ကို လဲလှယ်ကာ မျက်နှာ သစ်သွားတိုက် လုပ်ဖို့ ရေချိုးခန်းဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်တခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ်နေသည်မို့ အားလုံး အိပ်ကုန်ကြပြီဟု ဝါဝါစိုး က ထင်လိုက်မိသည်။ 

သူမ မျက်နှာသစ် သွားတိုက် လုပ်ပြီး သူမ အိပ်ခန်းကို ပြန်ဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပိတ်မည်လုပ်တော့ ဂျိုးဇက်တယောက် သူမ အခန်းတံခါးကို အသာတွန်း ၍ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။“အော် ဂျိုးဇက် နင် အိပ်မပျော်သေးဘူးလား၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ”ဝါဝါစိုး က ဂျိုးဇက် တခုခု ရှာမရ၍ သူမ ကိုလာမေးသည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။ သို့သော် ဂျိုးဇက်က သူမ အနားသို့ ကပ်လာပြီး၊“ငါ က ဘာမှ မလို ပါဘူး နင့်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နူတ်ဆက်တာ မလုပ်ရသေးလို့ပါ”ဟု ပြောလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး က သူများ ဘာပြောမလဲ ဟု ရုတ်တရက် ကြောင်နေစဉ်၊ ဂျိုးဇက်က သူမ ကို ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း သူမ နူတ်ခမ်းပေါ်ကို သူ့နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုးမှာ ပထမတော့ ကြောင်သွားရာမှ လန့်ပြီး ဂျိုးဇက် ရင်ဘတ်ကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သန်မာတောင့်တင်းသော ဂျိုးဇက် အပွေ့အဖက်တွင် နည်းနည်းလေးမှ ပင် မလူးလွန့်နိုင်ဖြစ်ရသည်။ ထို့အပြင် ကျွမ်းကျင်လှသော နမ်းစုပ်မှု က ညနေကတည်းက ဒီပွဲမလာခင် အောင်းနေရသည့် ကာမ ဆန္ဒတွေကို ဝုန်းက နဲ ထပေါက်ကွဲစေလေသည်။

ဝါဝါစိုး ဦးနှောက်က အလုပ်လုပ်မှု မှာ နှေးကွေး သွားသော်လည်း သူမ ကိုယ်ခန္ဓာတုန့်ပြန်မှုတွေက တော့ မြန်ဆန်လှပေသည်။ သူမ ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ စိမ့်လာရပြီး သူမ ဒူးများ မှာ မခိုင်တော့ပဲ လဲပြိုကျသွားမလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဂျိုးဇက်က လည်း ကျွမ်းကျင်လှသည် ပျော့ခွေသွားသော ဝါဝါစိုး ကို အသာပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။ 

ပက်လက်ကလေး ကုတင်ပေါ် ကျသွားမှ ဝါဝါစိုးမှာ ပြန်လည် ထထိုင်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ဂျိုးဇက် က သူမ ပုခုံးလေးကို အသာ ပြန်ဖိကာ သူမ နူတ်ခမ်းအစုံ ကို ရမက်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ပြန်လည်း နမ်းစုပ်ကစ်ပေးပြန် လေသည်။ဝါဝါစိုး တဖက်မှ ပြောပြ နေသည်ကို နားထောင်ရင်း ကျော်ကြီး လီး မတရားတောင်လာတော့သည်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲပြီး ဖုံးကို အီးယားဘတ်စ် ဖြင့် နားမှာ တတ်ထားရင်း သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင် ထုနေမိသည်။

“ ချစ်ကို သူက တခါထည်း တန်းလိုးတော့တာပဲလား ချစ်”

“ ဟင့်အင်း မောင်၊ ချစ်ကို အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်တာ၊ ချစ်လည်း အရမ်းမွန်နေပြီ ဆိုတော့ အဲဒီအချိန်တုန်းက မရှက်နိုင်တော့ဘူးမောင်၊ ချစ်ကိုလေ သူက တကိုယ်လုံး ရက်တာမောင်ရဲ့ ချစ်ရဲ့ ခြေသလုံးသားလေး တွေကနေစပြီး ရက်တာ၊ ချစ်ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ရက်တော့ ချစ်ပိပိလေး က အရည်တွေက တအားကို ရွှဲနေပြီမောင်ရဲ့”

“ အင်း”

“ ချစ် ပိပိလေးကို သူ့လျှာကြီး လာထိတာနဲ့ ချစ် တချီပြီး သွားတာ လူတကိုယ်လုံးကို ကျင်သွားတာပဲ၊ နောက်တော့ သူ့လျှာ စိုစိုကြီး နဲ့ ချစ်ပိပိလေးကို ရက်တာ မောင်ရယ် အတွင်းရော အပြင်ရော ချစ်ပိပိနူတ်ခမ်း လေးကို ကို ကစ်စ်ပေးသလို တပြွတ်ပြွတ်စုပ် တာ၊ ပိပိလေးကိုရော ချစ်နောက်တခါ ပြီးတဲ့ထိပဲ မောင်”

“ အင်းးးး ကောင်းလိုက်တာ ချစ်ရယ် ချစ်ကရော သူ့လီးကို ပြန်စုပ်ပေးသေးလား”

“ စုပ်တော့ စုပ်ပေးလိုက်တယ်မောင်ရယ် အဲဒါက သူလိုးပြီးမှ ပါ၊ ကန်တော့နော်မောင်၊ ချစ်ကို စိတ်ဆိုးနေပြီလား၊ ချစ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါမောင်ရယ်”

“ ဘယ်ကလာ မောင်က ချစ်ကို ပိုတောင် ချစ်မိပါသေးတယ်၊ မောင့်ကို ခုလို အကုန် အသေးစိတ်ပြောပြတာ၊ မောင့်လီးကြီး တအားတောင်နေပြီ ချစ်ရယ်၊ ဆက်ပြောစမ်းပါအုံး နောက်တော့ရော ချစ်ကို လိုးတော့ ဘယ်လို နေလဲ၊ သူ့လီးကြီးက အကြီးကြီးလား”

“ သူ့လီးကြီးက အရမ်းကြီးကြီး တော့ မဟုတ်ဘူး ထင်တာပဲ မောင့်ထက် နည်းနည်းပဲ ပိုတုတ်မယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချစ်က အလိုးမခံရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ တအားကျပ်နေတာပဲ၊ အရည်တွေ တအားရွှဲနေလို့သာပဲ၊ ချစ်ဟာလေး ကွဲတော့မလားကို ထင်ရတယ်။ သူ့ဟာကြီး ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ရင်ထဲကို ပြည့်သွားသလိုပဲ မောင်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့လည်း ဟာကနဲကို ရင်ထဲမှာ ဖြစ်ရတယ်။ သူ့ဟာကြီး ချစ်ပိပိလေး ထဲက ပြုတ်ထွက်သွားမှာ စိုးလို့ ချစ်ဖင်ကို ပြန်ကော့ပြီး လိုက်ကပ်ထားမိတယ်။ သူက ဒစ်အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်တာကိုး၊ ပြီး တော့မှ ပြန်ဆောင့်ချတာ၊ ချစ်ပါးစပ်က အင့်က နဲ အသံတောင် ထွက်သွားရတယ်”

ဝါဝါစိုးတယောက် မှာ ကျော်ကြီးကို ပြန်ပြောပြနေရင်းက သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် တဏှာကြော ပြန်ထလာပြီး ပိပိလေး စိုလာသဖြင့် သူမ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ ဂျိုးဇက်မှာ ဝါဝါစိုး အတွက် သူမ ယောက်ျား မှ လွဲ ပြီး ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဖူးသည့် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် ဖြစ်သည့် အပြင် နိုင်ငံခြားသားလည်း ဖြစ်သဖြင့် သူမ အတွက် အထူးအဆန်း အသစ်အဆန်း တခု ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထို့ အပြင် သူမ အနေနှင့်လည်း ငတ်မွတ်နေရသော သွေးသား ဆန္ဒ ဆူနေသည့် အချိန် ဆိုတော့ အရသာ မှာ လည်း ပြောမပြနိုင်ရအောင်ကို အရမ်းကောင်းမွန်ခဲ့ရလေသည်။ ဂျိုးဇက်မှာ နောက်နေ့ မြန်မာနိုင်ငံမှ ပြန်ထွက်သွားလို့သာ တော်တော့သည်။ 

မဟုတ်ပါက သူမ တယောက် ဂျိုးဇက် ၏ အလိုကျ အလိုးခံမိနေတော့မည်ဟု စိတ်ထဲမှာ ထင်နေမိခဲ့လေသည်။ ဂျိုးဇက်က လည်း ဘယ်အချိန်ထည်းက အောင်းထားမှန်းမသိ၊ သူလည်း ငတ်နေပုံရသည်။ ထို့အပြင် အိမ်ထောင်သည်ဖြစ် သော်လည်း အပျိုလေး လို စေးကျပ် နေသော ဝါဝါစိုး ကို လုပ်ရသည်မှာ လည်း အရမ်းကောင်းနေသဖြင့် မတင်းတိမ်နိုင် ဖြစ်ကာ ထိုည က ဝါဝါစိုး တယောက် ပြိုင်းကျသွားအောင်ကို လိုးပြစ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဂျိုးဇက်က သူမ ဒူးခေါက်ကွေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်တော့ သူတို့ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံက တဖေါင်းဖေါင်း၊ ကုတင်သံ က တကျွိကျွိ၊ သူမ ပါးစပ်မှ တ ဟင်းဟင်း၊ အသံတို့က အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ အိမ်ထဲမှ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်တို့ များ ကြားသွားမလား မသိဟု တွေး ပြီး ရှက်မိခဲ့သည်က အားရပါးရ လိုးပြီး တိုင်း ဖြစ်လေသည်။ ပထမ အချီပြီးတော့ နောက်တချီမှာ အသံမထွက်အောင် ထိန်းမည်ဟု ဝါဝါစိုး တွေး လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း နောက်တချီ အရှိန်ရလာတော့ အသံ က မထိန်းနိုင်ပြန်တော့။ ဒုတိယံမိ ရှက်ရပြန်သည်။

နောက် တတိယ အချီ ပြီးတော့ ဂရု မစိုက်တော့၊ ခုမှ တော့ ပေါက်တဲ့ နဖူး မထူးပြီ။ ခံမဲ့ ခံတော့ အားရပါးရသာ ခံလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ ဂျိုးဇက် သူမကို ဒေါ့ကီ ဆွဲတော့ လေသံ တဗွီဗွီ၊ ပေါင်ခြင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ်သာ မက ကုတင် ခေါင်းရင်းက အခန်းနံရံကို တဒုန်းဒုန်းပင် သွားတိုက်မိနေသေးသည်။ပထမ တချီပြီးကာစ က ဝါဝါစိုး တယောက် နည်းနည်းရှက်နေသေးသည်။ 

ဒုတိယ အချီပြီးတော့ ဂျိုးဇက် က သူမ ဦးခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့လီးဆီသို့ ဆွဲချကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ သူများ အိမ်မို့ လီးကို သွားဆေးဖို့ ပြောဖို့ကလည်း အားနာ နေသည်မို့ ဒီအတိုင်းပင် စုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပထမတော့ သူမ စောက်ရည်တွေနှင့် ဂျိုးဇက် လရည်တို့ ဖြင့် ပေပွနေသည်မို့ နည်းနည်းရွှံ့ရှာမိသော်လည်း ခနစုပ်လိုက်ပြီးတော့ အနံ့လည်း ယဉ်သွားပြီး လီးတန်ထွားထွားကြီး ကို စုပ်ရတာ အရသာရှိသလို ဖြစ်လာသည်။ ဂျိုးဇက်က ဖီးတက်လာတော့ သူမ ခေါင်းကို ဖိကိုင်ကာ လီးဖြင့် သူမပါးစပ်ထဲ ကော့ထိုးတော့ အာဂေါင် မထိုးမိ အောင်ထိန်းကိုင်ရင်းက သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်း စေ့ထားပေးလိုက်သည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ဂျိုးဇက် တယောက် သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးထည့်လိုက်သဖြင့် လရည်တွေ ကို မျိုချ ပြစ်လိုက်ရသည်။ကျော်ကြီးတယောက် သူ့မိန်းမ ဝါဝါစိုး ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောနေသည်ကို နားထောင်ရင်းက ဂွင်းထုနေရာက နောက်ဆုံးတော့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရသလို၊ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း သူမ ယောက်ျားကို ပြန်ပြောပြ ရင်း သူမ ကိုယ်တိုင် ပိပိလေးကို ပွတ်ရင်း တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့ လင်မယား လိင် မှုရေးရာ တို့ ထိုအချိန်မှ စပြီး ပြောင်းလဲ တော့မှာပါလား ဆိုတာကိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး သတိမထားမိခဲ့ကြခြေ

ဝါဝါစိုး နှင့် ကျော်ကြီး တို့ လင်မယား ဖြစ်လျှက် နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် ဖုံး ဆက်ခ် လုပ် ကြသည့် ပုံစံ ဖြစ်လာကြရတော့သည်။ ကျော်ကြီး က ဝါဝါစိုး အတွေ့အကြုံ တွေ ကို ပြန်ပြောခိုင်းရင်း က ဂွင်းထု သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ကျော်ကြီး ကို ပြန်ပြောပြကာ စမြံု့ပြန်ရင်း ဖြင့် ဒီဂျေ ပွတ်သည်။ နည်းနည်း ကြာတော့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ရမက် တွေမပြေနိုင်ပဲ ဇာတ်လမ်းကို တော့ အနည်းငယ် ရိုးလာသလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

ဒါတောင်မှ ကျော်ကြီး က သူသိချင်နေတော အသေးစိတ်အရာများကို မေးသလို၊ ဝါဝါစိုး ကလည်း သူမ ဖီးတက်သလို ပိုပိုသာသာလေး တွေ ဖြည့်စွက်ပြောတတ်လာရသည်။ တနေ့မှာတော့ အမှတ်မထင် ပဲ အမျိုးသားတယောက် နှင့် ဆုံတွေ့ရလေသည်။

သူ့နာမည် က ဇွဲမာန် သူက အင်ဂျင်နီယာ ပေါက်စလေး၊ သူလည်း တခြားမြို့မှာ နေပြီး ဒီတောင်ကြီးမှာ ကန်ထရိုက် အလုပ်တခု လာလုပ်နေသူ။ တညနေ သူ့ဆိုက်ထဲက အလုပ်သမားတယောက် ဒဏ်ရာ ရလာသဖြင့် အရေးပေါ် ရောက်လာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး က အရေးပေါ်မှာ တာဝန်ကျသည့် အချိန်မို့ ထိုအလုပ်သမား ကို ကုသပေးနေရသဖြင့် ဂျူတီချိန် နောက်ကျမှ ထွက်ရသည်။ သူမ ပစ္စည်း ပစ္စယများ ကို သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ လမ်းမကို ထွက်ကာ တက်ဆီ ငှားမည်လုပ်နေစဉ် ပစ်ကပ်ကားလေး တစီး သူမ ရှေ့ ထိုးရပ်လိုက်တာ ကြည့်လိုက်တော့ ဇွဲမာန်၊

“ ဆရာမ ဘယ်ဘက်ကို ပြန်ရမှာလဲ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ”

“ အော် ရပါတယ် ကျမ တက်ဆီ နဲ့ ပြန်မှာပါ”

“ အာ မဟုတ်တာ ကျွန်တော်တို့လည်း ပြန်ရမယ့်အတူတူ လိုက်ခဲ့ပါ”

ဇွဲမာန်က အတင်း ခေါ်နေတော့ အားနာ သဖြင့် ကားရှေ့ခန်းပေါ်တက်လိုက်ရသည်။ ကားအနောက်ဖက် မှာ အလုပ်သမား လေးတွေ နှစ်ယောက်လောက်ပါသည်။ တယောက်က ခုန က မှ ဆေးရုံမှာ ဆေးထည့် ဆေးပေးထားခဲ့သူ၊ မျက်လုံးပိတ်ကာ မှေးနေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ နေသည့် နေရာ ပြောပြလိုက်တော့ ဟာ လမ်းကြုံတယ်၊ အလုပ်သမားလေးတွေကို အရင်ချလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုးကို လိုက်ပို့မည်ဟု ဆိုသည်။ သူကန်ထရိုက်လုပ်နေသည့် နေရာကိုလည်း ပြလိုက်သေးသည်။ သူ့အလုပ်နေရာမှာ ဝါဝါစိုး လုပ်နေသည့် ဆေးရုံ နှင့် နီးနီးလေး ဖြစ်လေသည်။

ထိုသို့ဖြင့် ဇွဲမာန် နှင့် ဝါဝါစိုး ရင်းနှီးခဲ့ကြသည်။ ဇွဲမာန်မှာ တည်တည်ခန့်ခန့် ဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးမယူ တတ်သည်ကို သိလာရသဖြင့် ဝါဝါစိုး က ပိုပြီး ခင်မင်ခဲ့ကြသလို တစ်ယောက် အကြောင်းလည်း တစ်ယောက် သိလာခဲ့ကြရသည်။ ဇွဲမာန်မှာ အိမ်ထောင် နှင့် ကလေး တယောက် ရှိနေပြီ ဖြစ်ပြီး ဝါဝါစိုး ထက်ပင် အခြေအနေဆိုးတာက သူ့ အိမ်သို့ သုံးလ လောက်မှ တခေါက် ပြန်ရောက်သည်ဟု ဆိုလေသည်။

ဝါဝါစိုး က ဖွဲမန်အကြောင်းကို သူမ ယောက်ျား အားပြောပြတော့ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကျော်ကြီးမှာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။ ဖွဲမန်က အလုပ်က အပြန် ကြုံတိုင်း သူမ အိမ်သို့ လိုက်ပို့ပေးကြောင်း အားနာ သဖြင့် သူမ က တခါတလေ ငြင်းကြောင်း ပြောပြလေသည်။ ကျော်ကြီးက ဘာလို့ ငြင်းရတာလည်း ကိုယ်လည်း တက္ကစီ ဖိုးသက်သာ၊ အန္တရာယ်လည်း ကင်းသဖြင့် ဇွဲမာန် နှင့်သာ လိုက်ဖို့ ပြောလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး ကလည်း ကျော်ကြီး ဘယ်လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်နေမှန်း ရိပ်မိလေသည်။ ဇွဲမာန်မှာ ရုပ်ရည် သနားကမား နှင့် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်လေးလည်း ကြံ့ကြံ့ခိုင်ခိုင် ရှိလေရာ ဝါဝါစိုး မှာလည်း တခါတရံတော့ စိတ်ကူးယဉ်မိသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ထောင်သည်မို့ သူများ ယောက်ျား ကို ဆွဲမစားချင်ပေ။ဇွဲမာန် ကလည်း သူမ ကို တည်တည်တန့်တန့် နှင့် လေးလေးစားစား ဆက်ဆံသည်မို့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဇွဲမာန်ကို လေးစားမိလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ခင်ပွန်း စိတ်ကြွအောင် တခါတလေ တော့ ပိုပိုသာသာလေးတွေ ပြောမိလေသည်။

“ ချစ် ကလည်း အဲဒီဘဲက ချစ်ကို နည်းနည်းလေးတောင် မျက်လုံး ကစားဘူးလား၊ မောင်တော့ မယုံပါဘူးကွာ၊ ချစ်လို ဆက်ဆီကျတဲ့ ဆော်မျိုး ဆို အဲဒီအရွယ်ဘဲ တွေ မပြောနဲ့ အကိုအောင် တွေတောင် လိုက်ငေးကြည့်ရတာ မောင် ခနခန ကြုံဖူးတာပဲဟာ”

“ အင်း ကြည့်တော့ ကြည့်တာပေါ့ မောင်ရာ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အိန္ဒြေထိန်း တယ်၊ စကဒ်အကွဲတွေ၊ အတိုတွေ ဝတ် ထားတဲ့ နေ့ ဆိုရင်တော့ ခိုးခိုး ကြည့်တာ သတိထားမိတယ်။ ချစ်ကလည်း သူရှက်သွားမှာ စိုးလို့ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးလိုက်တယ်လေ”

“ ချစ်ကလည်း ကွာ သူများ စိတ်နည်းနည်းပါးပါး ချမ်းသာ သွားအောင် နည်းနည်းလေး တော့ ရှိုးလိုက်ပေါ့ သူ့ အတွက် တက္ကစီ ခလို့ သဘောထားလိုက်ပေါ့ ခိခိ”

“ မောင်နော် ဘာလဲ ချစ်ကို ဇွဲမာန် နဲ့ ဖြစ်စေချင်တာလား၊ လူ ကို တခါတည်း ဟိုပြခိုင်း ဒီပြခိုင်းနဲ့”

“ အာ ချစ်ကလည်း ကွာ ချစ်တွက်ပါ၊ ချစ် အလိုးမခံရတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပလဲ ဂျိုးဇက် နဲ့ က နောက်ဆုံး ပဲလေ အဲဒါတောင် တလနီးပါး ရှိသွားပြီ မဟုတ်လား၊ မောင်က ချစ်ကို အရွယ်ရှိတုန်း ကာမ အရသာတွေ အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်လို့ပါကွာ”

“ တော်ပါ မောင်ရယ် မောင် က ချစ် အတွေ့အကြုံတွေကို နားထောင်ချင်နေတာ မဟုတ်လား ဟွန့်”

“ အဲဒါကတော့ ကွာ မောင် က ချစ်ရဲ့ ယောက်ျားလေ၊ ချစ်ဖြစ်ပျက်နေတာတော့ မောင် သိထားသင့်တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား”

“ အမယ် မောင် ကနော် ချစ်ကို မသိဘူးများမှတ်နေလား၊ ဒါနဲ့ ချစ် တို့ ဆေးရုံက ဝန်ထမ်းတွေ ဒီလာမဲ့ ပိတ်ရက် မှာ မန္တလေး ဘက် ဘုရားဖူး ရော အလည်ရော ဆင်းကြမယ် မောင်၊ မောင်က လည်း ရန်ကုန်မှာ မရှိဘူးဆိုတာနဲ့ ချစ် သူတို့ နဲ့ လိုက်မယ်လို့ ပြောထားတယ်”

“ အင်း လိုက်သွားလေ၊ ဆရာဝန် ဘဲချောချောလေးတွေ မပါဘူးလား”

“ မပါဘူး၊ ဘဲအိုကြီးတွေနဲ့ နပ်စ်မလေးတွေ များတယ်၊ ဆရာဝန်သုံးလေးယောက်ပဲပါမယ်၊ မောင်နော် သူများကို ဘာများ မှတ်နေလဲ ဘဲရှာစရာလား ဟွန့်”

.................................................................................

တကယ်တမ်း ခရီးထွက်ရတော့ ဝါဝါစိုး တယောက် ပျော်နေခဲ့ရပြီး ကျော်ကြီး နှင့် ပြောခဲ့ရတာတွေတောင် သတိ်မရ၊ သူတို့ မှာ အံစာတုံး ခေါ်ကားတစီးလုံး ငှားပြီး သွားကြသည်မို့ လမ်းမှာ တယောက် နှင့် တယောက် နောက်ပြောင် ကျီစယ် ရင်း စတွက်စ် များသော အလုပ်မှ ခေတ္တ ဝေးရာ ရောက်နေကြသည်မို့ ပျော်ရွှင်ပေါ့ပါးနေကြရသည်။ မန္တလေးမှာ ဘုရားစုံဖူးပြီး မေမြို့ ဘက်ကို တက်ကြတော့ လမ်းမှာ ရေကစားသည့် နေရာ သို့ ဝင်ကြသည်။ အချို့ အမျိုးသမီးများ မှာ ရေကူးဝတ်စုံ များဖြင့် ရေထဲ ဆင်းဆော့နေကြသည်မို့ ဝါဝါစိုး လည်း သူမ မှာ ပါလာသည့် ရေကူးဝတ်စုံ ကလေးကို ဝတ်ကာ ဆင်းလေသည်။ 

သူမ ဝတ်စုံ မှာ အပေါ်အောက် တဆက်ထည်း ဝမ်းပိစ် ဖြစ်သည်။ အရှေ့ပိုင်း ဘရာဇီယာမှ အောက်ပင်တီအထိ တဆက်တည်း ဖြစ်သော်လည်း အနောက်ဘက်မျာတော့ ဘရာဇီယာ ကြိုးနေရာလောက်မှ ပင်တီခါး ရစ်နားအထိ ကို အဝတ်မရှိ ကျောပြောင် နှင့် ဖြစ်လေသည်။ ဖြောင့်စင်း ရှည်လျှားသော ပေါင်တန် တို့ ကြောင့် လူတကာ မျက်စေ့တို့မှာ ဝါဝါစိုး ကိုယ်ပေါ်မှာ တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေလေသည်။ 

အဆိုး ဆုံးမှာ သူတို့ ငှားလာသော ကား ၏ အုံနာ လည်းဖြစ် ဒရိုင်ဘာလည်း ဖြစ်သော ကိုမြသာ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမြသာ မှာ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း ရမက်ကြီးသူ ဖြစ်လေသည်။ အစပိုင်းတော့ ဆေးရုံမှ ဆရာဝန်များ နပ်စ်မ များဖြစ်သဖြင့် ကိုယ်နှင့် လိုင်းလည်း မနီးသူ များမို့ ကိုယ့်ကပ်စတန်မာ အဖြစ်သာ သဘောထားပြီး တာဝန်ကျေပြွန်အောင်သာ လုပ်ပေးကာ ခပ်တန်းတန်း နေခဲ့သည်။ 

ယခု ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ ဖြောင့်စင်း လုံးဝင်း ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်တန်များက သူ့ ကို ပြုစားတာ ခံလိုက်ရလေပြီ။ မိန်းမ အကိတ်ကြီးကို ဖြို နေရတာ ကြာပြီမို့ ဒီလို စလင်း သွယ်လျှလျှလေး ဆိုလျှင် အားရ ပါးရ ကိုင်ဆောင့် လိုးလိုက်ရ ခါးတွေ ဘာတွေများ ကျိုးသွားမလား ဆိုသည့် အဆင့်ထိပင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေးမိကာ လီးတောင်လာရသည်။

ကား မောင်း နေသဖြင့် ပူအိုက် ချွေးထွက် ပြီး ယားမှာ စိုးသဖြင့် ပုဆိုးအောက်မှာ အတွင်းခံ ဝတ်လေ့ မရှိသော ကိုမြသာ တယောက် လီးတောင်လာတော့ ဖုံးရဖိရ တအားခက်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တနေရာမှာ ထိုင်ပြီး လီးတောင်လာတော့ ပြန်ထ၍ မရ၊ အသာကိုယ့်လက်ကလေးဖြင့် မသိမသာ ဖုံးထားနေရလေသည်။ မျက်လုံး က ခေါ်တော တထောင်အား ကိုတော့ မထိန်းလိုက်နိုင်သဖြင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး တယောက် မျက်နှာကလေး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ 

ထို ရေဆော့သည့် နေရာတွင် ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံး အလှကို သတိထားမိသွားသော ကိုမြသာ တယောက် နောက်ပိုင်းတွင် ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်နေမိလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ရေဆော့ပြီး ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဟော့ပင် အတိုလေး နှင့် အပေါ်က လက်ပြတ် ဘလော့လေးကို ဝတ်လိုက်တော့ ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်တန်တို့မှာ ကိုမြသာ ကို လာရက်လှည့်ပါတော့ဟု ခေါ်မြူနေသလိုပင် ထင်မိတော့သည်။ 

ဝါဝါစိုး မျက်နှာ လေးမှာ လည်း သွယ်လျလျ ဖြင့် နှာတန်စင်းစင်း ၊ မျက်လုံး ကြီးတွေက သမင်မ မျက်လုံးလို ကျယ်ပြီး ရွမ်းလဲ့ နေသဖြင့် ကိုမြသာ တယောက် မျက်လုံး ချင်း ဆုံမိလိုက်လျှင် ရင်ထဲ ဒုန်းကနဲ ခုန်ခုန်နေရလေသည်။

ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး နှင့် မျက်လုံး ချင်း တခါနှစ်ခါ ဆုံမိပြီးသည့် အချိန်တွင် ကိုမြသာ စိတ်ထဲမှာ တခုခု ကို ခံစားနေရလေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကိုမြသာ နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ရက် ထိုင်ခုံတွင် ဆရာဝန်ကြီး ထိုင်ကာ ဆရာဝန်ကြီး ကတော် နှင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးတို့မှာ ကား ရှေ့ဆုံး တန်းတွင် ထိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမြသာ က ကားမောင်းရင်း မျက်လုံး စွေ ကြည့်လိုက်လျှင် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ပေါင်တန်တို့ကို မြင်နေရပြီး နောက်ကြည့်မှန် မှ ကြည့်လိုက်လျှင် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးကို တွေ့နေရလေသည်။ 

ကိုမြသာ တယောက် ဝါဝါစိုး ပေါင်တန်တွေကို ကားမောင်းရင်း မသိမသာ ရှိုးနေရာမှ နောက်ကြည့်မှန်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို မျက်မှောင်ကလေး ကုတ်ကြည့်နေသော ဝါဝါစိုး ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကိုမြသာ မှာ သူခိုးလူမိ သွားသဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ပြုံးပြလိုက်မိလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး က သူ့ကို ပြန်မပြံုးပြပဲ မျက်လုံးချင်း လွဲသွားပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သဖြင့် ကိုမြသာ စိတ်ထဲ ထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ ကောင်မ သူ့ ပစ္စည်း ကျတော့ ပြပြီး လူကို မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံတယ်။ ဖင်ထောင်ပြီး စောက်ဖုတ်ပြဲသွားအောင် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရဟွန်း ဟု ဒေါသဖြင့် တွေးနေမိလေသည်။

ကိုမြသာ မှာ ဒေါသ နှင့် တဏှာ ရောပြွမ်းပြီး လီးက မတရားတောင်လာရာ စတီယာရင်ဝှီး ကို တဖက်က ကိုင်ရင်း က ထောင်ထလာသော လီးကို လက်တဖက်ဖြင့် အသာ ဖိလိုက်သည်။ ထိုသို့ လီးကို လက်ဖြင့် ဖိရင်းမှ အခြေနေကောင်းတခုကို မြင်လိုက်ရသည်။ ထိုအရာက တော့ ခုန ရေဆော့ထားသဖြင့် အနည်းငယ်ပင်ပန်းနေသော ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်တို့ မှာ မျက်လုံးများ ပိတ်ပြီး အိပ်မောကျနေကြပြီး ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မှာသာ အပြင်ဘက် ရှုခင်းတို့ကို ကြည့်လိုက်၊ သူ့ဘက်ကို မသိမသာ ကြည့်လိုက် လုပ်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ 

ကိုမြသာ ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ကားပေါ်မှာ ပါလာသူတို့ အနက် ဆရာဝန်ကြီး၊ ဆရာဝန်ကြီးကတော် နှင့် ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးတို့ သုံးယောက်သာ မြင်နိုင်ပြီး ကျန်လူများမှာ ကိုမြသာ ဦးခေါင်း နောက်ဖက်ကို သာ မြင်နေကြရသည်ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် ဆရာဝန်ကြီး ကတော်မှာ အိပ်မောကျနေကြပြီ ဖြစ်သဖြင့် ကိုမြသာ မှာ သူလီးကြီးကို ဖုံးဖိ မနေတော့ပဲ လက်တဖက်ဖြင့် တမင် ဆွပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ ဂီယာတံကြီးအလား ထိုးထောင်ထနေလေသည်။ 

ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုးကို မသိမသာ နောက်ကြည့်မှန်မှ အကဲခတ်လိုက်ရာ သူ့လီးကြီးကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက် တာတွေ့ရပြီး ပြတင်းပေါက်ဘက်သို့ ချက်ချင်းလှည့်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုမြသာ က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပုဆိုးပေါ်မှ ပင် လီးကို အသာဖွဖွ ဆုပ်ကိုင် ပြီး ပိုမတ်လာအောင် ပွတ်သတ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တခါ နောက်ကြည့်မှန်မှ အကဲခပ်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး အိပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် တကယ် အိပ်ပျော်နေတာလား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူလီးဆော့နေတာကို ခိုးကြည့်နေတာလား ဆိုတာကို ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေရသည်။

ကိုမြသာ တဏှာခိုး မှာ ငယ်ထိပ်ကို ရောက်နေပြီ ဖြစ်ရကား အဆုံးစွန်ထိ စမ်းဖို့ စိတ်ပေါက်သွားရလေသည်။ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှာလည်း ရှည်လျှားလှသည်ဖြစ်ရာ မျက်လုံးကို မှေးကြည့်နေသလားဆိုသည်မှာ ပြောရခက်လှပေသည်။ ကိုမြသာ တယောက် ဆရာဝန်ကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဟောက်သံပင် ထွက်နေလေပြီ။ ကိုမြသာ သူ့ခါးပုံစ ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး အောက်ကို အနည်းငယ် လျှောချလိုက်ကာ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအပြင်သို့ ထုတ်လိုက်လေသည်။ 

သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သတ်ပေးရင်း နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ အနေအထား ပြောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူထင်ထားသည်မှာ မှန်နေပြီဟု သိလိုက်ရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖီးမှာ အရမ်းတက်သွားပြီး မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက် တော့ သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ဖုံးလိုက်ရင်း ဖြစ်သလို ခါးမှာ ပတ်ထားလိုက်လေသည်။ အကြာကြီး သိပ်အရဲစွန့်လို့ မရမှန်း သူသိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နောက် ကြုံလို့ အခွင့်အရေးရတာနှင့် ထို ဆရာဝန်မ ကို ဖန်ပြီး လိုးဖြစ်အောင် လိုးမည်ဟု အဓိဌာန် ချလိုက်လေသည်။

ဝါဝါစိုး မှာ လည်း သူထင်သည့်အတိုင်းပင်။ ကိုမြသာ ၏ ရမက်ခိုးဝေနေသော အကြည့်ကို ရိပ်စားမိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ပေါင်တန်တွေကို တမင် မဖုံး ကွယ်ပဲ ပြထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုမြသာ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးထောင်ထလာတော့ မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်းက မျက်လုံးကို မှေးကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ကြည့်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

သို့သော်လည်း ကိုမြသာ တယောက် ပေါ်တင်ပြီး ထိုကဲ့သို့ ပုဆိုးကို ဆွဲချကာ လီးကြီးကို ထုတ်ပြလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း ရုတ်တရက် မျက်နှာအိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်သွားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက် ကိုမြသာ ပုဆိုးကို ပြန်ဖုံးလိုက်တော့ သူမ လည်း တကယ်ပင် မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။

.......................................................................................

ညဘက် ကျော်ကြီး နှင့် ဖုံးဆက်တော့ ထိုအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ စိတ်အား ထက်သန်စွာဖြင့်၊

“ ဟာ ဒီကောင် ချစ်ကို တအား လိုးချင်နေပြီထင်တယ်၊ ရုံးမကြောက် ဂါတ်မကြောက် လုပ်ပြနေတယ်ပေါ့”

“ ဟွန့် သူ လုပ်ချင်တော့ရော ချစ်က ဘာလုပ်ရမှာလဲ ကားသမားကို၊ ချစ် အဆင့်အတန်းနဲ့ က တန်မှ မတန်တာ မောင်ကလည်း”

ဝါဝါစိုး မှာ တကယ်လည်း ရှောင်ခဲ့သည်။ ကိုမြသာ နှင့် မျက်လုံးချင်းမဆုံ မိအောင်၊ လူချင်း နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖြစ်အောင်ကို ရှောင်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုမြသာ မှာ ပိုပြီး စိတ်တွေကြွလျှက်၊ ဘာမှ လည်း မလုပ်နိုင်၊ ညဘက် အိပ်ချိန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဂွေလှိမ့် ပြီး စိတ်ဖြေဖျောက်ပြစ် လိုက်ရသည်။

ခရီးက ပြန်လာပြီး နောက်ရက်ပိုင်း များတွင် ဝါဝါစိုး တယောက် ဇွဲမာန်ကို မတွေ့ရတာ ကြာပြီမို့ ဘာများ ဖြစ်သလဲ ဟု တွေးနေမိသည်။ သူ့မိန်းမ ဆီ ပြန်သွားတာ နေမှာပေါ့၊ ကိုယ်နဲ့ ဘာဆိုင်တာမှတ်လို့ ကိုယ်က ဘာလို့ သတိရနေရတာလည်းဟု လည်း ပြန်တွေးနေမိသည်။ သုံးလေးရက် ကြာပြီး တနေ့ ဝါဝါစိုး ဂျူတီချိန်ပြီး လို့ ဆေးရုံ က နေထွက်လာတော့ သူမ ဘေးနားမှာ ကားတစီး ထိုးရပ်လာသည်။ မောင်းသူ ကို ကြည့်လိုက်တော့၊ ဇွဲမာန်။

“ ဟဲ့ ဇွဲမာန် ဘယ်ပျောက်နေတာလဲဟ၊ မတွေ့ရတာတောင်ကြာသွားပြီ”

ဇွဲမာန်မှာ သူမ ထက် ငယ်သဖြင့် ဝါဝါစိုး က နာမည်ကို သာ ခေါ်တော့သည်မှာ ကြာပြီ။ အစပိုင်း က ကိုဇွဲမာန် ဟု ခေါ်သော်လည်း နောက် ရင်းနှီးလာသဖြင့် သူမ က ဇွဲမာန်ဟု ခေါ်ပြီး ဇွဲမာန်က သူမ ကို အမဝါ ဟု ခေါ်လေသည်။ ဇွဲမာန်က ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ တံခါးလှမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုး က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဟုတ် အမဝါ ကျနော် အိမ်ခန ပြန်သွားလို့ မနက်က မှ ပြန်ရောက်တာ”

“ အော် ဟုတ်လား မသိပါဘူးကွာ၊ အလုပ်များ ပြီးသွားလို့ တို့ကို တောင် မနူတ်ဆက်နိုင်တော့ပဲ လစ်သွားပြီလားလို့”

“ အော် အလုပ်က တော်တော်နဲ့ ပြီးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး အမဝါရဲ့၊ အိမ်က မပြန်တာ ကြာလို့ ခနပြန်တာပါ”

“ အင်းပေါ့ မိသားစု နဲ့က လည်း အကြာကြီးခွဲနေလို့ က မကောင်းဘူးလေ”

ဇွဲမာန်က တော်တော်နှင့် စကားပြန်မပြော တခုခု ကို စဉ်းစားနေပုံ၊ နောက်တော့၊

“ အမဝါ တခုခု စား ရအောင် ကြေးအိုး ဖြစ်ဖြစ် တနေရာ သွားစားရအောင်”

“ အင်း သွားလေ၊ တို့လည်း ကြေးအိုး မစားရတာကြာပြီ”

ဇွဲမာန် နှင့် ရင်းနှီးနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော်လည်း ထိုသို့ နှစ်ယောက်အတူ စားသောက်ဆိုင် သွားကြတာကတော့ ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်လေသည်။ ကြေးအိုးဆိုင် ရောက်တော့ ကြေးအိုးမှာရင်း ဇွဲမာန်က ဘီယာ မှာတော့ ဝါဝါစိုး လည်း တလုံး မှာ ကာ သောက်ကြလေသည်။ ဘီယာအရှိန်ကလေးဖြင့် စားကြသောက်ကြ စကားပြောကြ နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် ငယ်ပေါင်းတွေပမာ မိမိတို့အကြောင်းတွေကို ရင်ဖွင့်မိကြသည်။

ဇွဲမာန်က သူ့ မိန်းမ နှင့် အဆင်မပြေကြောင်း၊ ယခု တခေါက်ကလည်း သူမှ မလာရင် အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတော့မလိုလို ချိန်းခြောက်နေ ၍ဖြစ်ကြောင်း၊ မိမိ မှာလည်း သား သံယောဇဉ်ကြောင့် ပြန်သွားခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ရောက်တော့လည်း လင်မယား စကားအခြေအတင် နှင့် ရန်ဖြစ်ခဲ့ရသည်သာ အဖတ်တင်ကြောင်း၊ မိမိ အိမ် မိမိ ပြန်သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ခဲ့ရသည့် အဖြစ်က တော့ ဆိုးဝါးလှကြောင်း ဇွဲမာန် က ငြီးပြလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး ကတော့ သူမ နှင့် သူမ ယောက်ျား တို့ မှာ တမြို့ စီ ဖြစ်နေရပြီး ပိတ်ရက်ခြင်း တူဖို့ က အတော်ရှားကြောင်း၊ မိမိ အလုပ်အားသည့် ရက်များတွင် ကျော်ကြီးက တမြို့နယ် ရောက်နေကြောင်း များသော အားဖြင့် ဖုံးဖြင့် သာ စကားပြောဖြစ်နေကြောင်း ကို ပြောပြလေသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်းက၊

“ အင်း အမဝါ လို မျိုး မိန်းမ ချောချော ဆက်ဆီကျကျ လေးကို ရထားပြီးတော့ မှ ဗျာ ဒီလူကလည်း ၊ ကျနော်တော့ နားမလည်နိုင်ဘူး၊ ကျနော်သာ ဆိုရင် အမဝါ လုပ်တဲ့နား မှာ ပဲ ရတဲ့ အလုပ်ရှာပြီး တော့ လုပ်မှာပဲဗျာ”

ဇွဲမာန် အပြောကို ဝါဝါစိုး က ပြုံးပြီး ကြည့်နေသဖြင့် ဇွဲမာန်က မိမိ ပါးစပ်လွန်သွားသည်ကို သတိရလိုက်သည်။

“ အာ ဆောရီးနော် အမဝါ၊ ကျွန်တော် ဘာသဘောနဲ့ မှ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ ရပါတယ်ကွာ၊ တို့ကို အဲလို မြှောက်ပြောပေးမဲ့လူ မရှိတာ ကြာပါပြီ ခစ်ခစ်၊ တို့ ယောက်ျားက တို့ကို ပိန်တာရိုးလို့ ခေါ်တာ တခါတလေ၊ သူက အကိတ်ကြီးတွေမှ သဘောကျတာလေ”

“ ဟာ မဟုတ်တာ အမဝါက ဘယ်က ပိန်တာရိုးက မှာလဲ အဲလောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်တာကို၊ အမဝါသာ ဓါတ်ပုံ သမား ပရော်ဖက်ရှင်နယ်နဲ့ ရိုက်လိုက်ရင် နန်းမွေစံ တို့ ထိုင်ငိုသွားလောက်တယ်”

“ အယ် ဒီကောင်လေး ကိုယ့်အမ ကို မဟုတ်တရုတ်တွေ လာပြောနေတယ် ခစ်ခစ်”

ဝါဝါစိုး က သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေ ကြားမှ ညီညီညာညာ သွားလေးတွေ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာအောင် ရီမောလိုက်ရင်း ဇွဲမာန် လက်မောင်း ကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ် ထားလိုက်ကာ ပြန်မလွှတ်သေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရင်းမှ၊

“ ဘယ်က မဟုတ်တရုတ်ကမှာလဲ ကြည့်ပါလား ဒီလက်ချောင်းလေး တွေက ဖေါ့ဖယောင်းလေးတွေလိုပဲ ချောမွတ်ပြီး အိစက်နေလိုက်တာ၊ ပန်းပွင့်ချပ်လေးတွေ ကျနေတာပဲ”

ဝါဝါစိုး က သူမလက်ကို ပြန်မရုတ်သေးပဲ ဇွဲမာန် ၏ ခပ်တည်တည်လုပ်ထားသော မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့လေးဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို အသာပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ဗေဒင်ဟောမည့် သူကဲ့သို့ သူမ လက်ဖဝါးပြင်ကို သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ထိတွေ့နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ လက်ဖဝါးမှ ဇွဲမာန် လက်ချောင်းထိပ်က လျှပ်စစ်ဓါတ်တခု စီးဝင်လာသလို သူမ အသွေးအသား တွေကို တဖျင်းဖျင်း ထ ပြီး သူမ ပေါင်တွင်းသားများ ဆီသို့ပင် တိုက်ရိုက် ရောက်သွားသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ပိပိလေး မှာ အရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်နေပြီကော။ 

သူမ လက်ကို ဇွဲမာန်လက်မှ ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားလိုက်သော် လည်း တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဇွဲမာန်ကြောင့် ပြန်ဆွဲလိုက မရ၊ အတင်းကာရောကြီး ရုပ်ပျက် ဆင်းပျက် ဖြစ်လောက် အောင် ကလည်း မရုန်းချင်၊ တော်ကြာ သူက သဘောရိုးကို ကိုယ်က အရမ်း အကဲဆတ်သည်ဟုလည်း အထင်မခံခြင်။ သို့သော်လည်း ဇွဲမာန် ၏ လက်နှင့် သူမ လက်တို့ စီးကူးနေကြသည့် ဖိုမ ဓါတ်မှာ ပြင်းထန်လွန်းလှသဖြင့် သူမ ရင်တွေ ဖိုလာရသည်။ သူမ မျက်နှာလေးလည်း ပန်းနုရောင် သန်းလာလေပြီ။

ဇွဲမာန် အနေနှင့်လည်း ဝါဝါစိုး ၏ နူးညံ့ လှသော လက်ဖဝါးလေး ကို ကိုင်ထားပွတ်သတ်နေရသည်မှာ ပြန်မလွတ်ချင်လောက်အောင် အရသာ တွေ့နေပြီး သူ့လီးကြီးမှာ လည်း ဘောင်းဘီအောက်မှာ အရမ်းကို မာတောင်ထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ 

ယခု အချိန်သာ သူတို့ နှစ်ယောက် သာ အခန်းတခု ထဲမှာ ဆိုရင်တော့ အတင်းတက်လိုး မိတော့မှာ သေခြာသလောက်ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးမှာလည်း ပန်းနုရောင်သွေး ဖြန်းနေသဖြင့် သူမ လည်း သူ့လို ပင်ဖြစ်ကြောင်း သူသိလိုက်သည်။ သူ အလိမ္မာ သုံး ရင် စားရနိုင်သည် ဆိုတာကို တွေးလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး လက်ကလေးကို အသာပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်ု။

“ ဆောရီး အမဝါ၊ အဟီး အမဝါ လက်ကလေး တွေက အိစက်နေတာမို့ ရုတ်တရက် မလွှတ်မိတော့ဘူး “

ဝါဝါစိုး လည်း သူမ ပိပိ ပြဿနာကို အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဒီဂျေပွတ်တော့မည်ဟု တွေးရင်း၊

“ ကဲ ပါ ပြန်ကြရအောင် ဘိုက်လည်း ပြည့်ပြီ၊ လူလည်း တနေ့လုံး အလုပ်များထားလို့ ပင်ပန်းပြီး နှုံးနေပြီ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အမဝါ”

ဒီတခါ ဝါဝါစိုး အခန်းရှိသည့် တိုက်ရှေ့ရောက်တော့ လွတ်နေသည့် ပတ်ကင် တခု တွင် ကားကို ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ခါတိုင်း ဆိုလျှင် တိုက်ရှေ့မှာ ပင် ကားကို ရပ်ပေးပြီး ဝါဝါစိုး က ဆင်သွားနေကြ ဖြစ်သော်လည်း ယခုကတော့ မိုးလည်း နည်းနည်းချူပ်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဇွဲမာန် က လှေခါးနားသို့ လိုက်ပို့ ပေးမလို့ ကားထဲက ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဘာမှ မပြောသဖြင့် လှေခါးရင်းနားသို့ လိုက် သွားလေသည်။ ဇွဲမာန် တယောက် သူ့ရှေ့မှ လျှောက်သွားသော ဝါဝါစိုး တကိုယ်လုံး ကို အနောက်မှ အားရပါးရ ကြည့်မိလေသည်။ 

ဝါဝါစိုး မှာ အပေါ်ပိုင်း မှ လက်စက အနီရဲရဲ အသားပျော့ပျော့လေးကို ခါးကျပ်ကလေး ဝတ်ထားပြီး အောက်မှ အနီအောက်ခံ ပေါ်အဖြူရောင် ပန်းပွင့်သေးသေးလေးများ ဖေါက်ထားသည့် ထမိန်လေးကို လည်း တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားရာ သူမ ၏ ဝိုင်းစက်နေသော တင်ကလေး က လုံးကျစ်နေသည်။ သူမ ၏ အသား ဖွေးဖွေး လေး နှင့် အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းနေလေသည်။ တင်လေးမှာ လုံးကျစ်နေသော်လည်း ဒေါက်ဖိနပ် အမြင့် ကြောင့် လမ်းလျှောက်သည့် အချိန်မှာ အနောက်ဖက်ကို ဆပ်ကနဲ တုံ ကာ သွားလိုက်သည်မှာ ကုံးကိုက်ချင်စရာ ကောင်းလှတော့သည်ဟု တွေးနေမိသည်။

ဇွဲမာန် မှာ သတိလက်လွှတ် ကြည့်ကောင်းကောင်း နှင့် ဝါဝါစိုး နောက်ပိုင်းအလှလေးကို ဇိမ်ခံကြည့်ရင်း လှေခါးမှ တက်လိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ပထမထပ်မှာ နေသည်မို့ သူမ အခန်းဝ ရောက်တော့ အခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ရင်း မှ နောက်ဖက်လှည့်ကာ၊

“ ဟဲ့ ဇွဲမာန် ကျေးဇူးပါပဲကွယ် ညနေစာ ပြုစုတာကို နောက်တခါကျရင် ငါကျွေးပါ့မယ်”

ဟု နူတ်ဆက်တော့မလို့ လှည့်ပြောလေသည်။ ဇွဲမာန်မှာလည်း အပေါက်ဝတွင် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေရင်းက၊

“ ဟာ ရပါတယ် အမဝါက လည်း ၊ ဒါနဲ့ မရိုမသေ အပေါ့လေး ခန သွားလို့ ရမလား”

“ အင်း ဝင်ခဲ့လေ ရတာပေါ့ဟ”

ဇွဲမာန်က နောက်ဖေးဘက်ကို လျှောက်သွားကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်သာ ရေချိုးခန်းမှာ တွဲလျှက်မို့ သေးကို မတ်တတ်ရပ် ပေါက်ရင်းက သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကို တချက် နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်မိသည်။နောက် တော့ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး က ဇွဲမန် နောက်ဖေးဘက်ထွက်သွားတော့ သူမ အိမ်ရှေ့ အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ ကလန်ကချလိုက်သည်။ သူမ ရင်တွေ ခုံ နေလေပြီ။ ဒီည ကျော်ကြီး ဆီ ဖုံးခေါ်ရင်တော့ ဇွဲမာန် နှင့် ကြေးအိုးသွား စား ကြရင်း သူမ လက်ကိုင်တာက အစ နောက် ဘာညာ သရကာ တွေကို ပိုပို သာသာ ပြောရင်း သူမ ဒီဂျေ ပွတ်ရတော့မည်ဟု တွေးနေမိသည်။ နောက်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ရေငတ်သလို မို့ နောက်ဖေးဘက်လျှောက်လာတော့ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာသော ဇွဲမာန် နှင့် ဆုံလေသည်။

သူမ အနားရောက်လာတော့ ဇွဲမာန်က ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းတို့ ကို နမ်းစုပ် လိုက်တာကို အလစ်ခံလိုက်ရလေသည်။

“ ဟင် မင်းမင်း ဘာလုပ်တာလဲ”

“ အမဝါ ရယ် ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ၊ အမဝါကို ကျွန်တော် ချစ်နေမိပြီ”

“ အို တော်တော် မဟုတ်တာ၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားနဲ့လေ နင်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့ဟာကို မဖြစ်နိုင်တာ”

“ အဲဒါတွေ ကျွန်တော်မသိတော့ဘူးဗျာ ကျွန်တော် အမဝါကို ချစ်ချင်တာပဲ သိတော့တယ်”

နဂိုထဲက ရမက် ဆန္ဒတွေက ထနေပြီ ဖြစ်သော ဝါဝါစိုး အတွက်က တော့ ဆက်ငြင်းဆန်ဖို့ အားမရှိတော့ခြေ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်လာသော ဇွဲမာန် ပါးစပ်တွေကို လည်း သူမ က ပြန်နမ်းစုပ်နေမိပြီ၊ ဇွဲမာန် လက်ဖဝါးတွေက သူမ တင်ပါးလုံးတွေကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် တာခံနေရပြီး သူမ ပိပိလေး ကလည်း အရည်တွေ စိုစွတ်နေလေပြီ။

ဝါဝါစိုး လည်တိုင်လေးကို ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းကာ လျှာဖြင့် ရက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုးဒူးလေးတွေ ညွှတ်ခွေကျသွားသဖြင့် ဇွဲမာန် လည်ပင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် ဆွဲကာ ခိုလိုက်ရသည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုင်ဖက် ကာ နောက်ပြန်လေး တွန်းရင်းက သူမ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ ဝါဝါစိုး ကို သူမ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်စေပြီးမှ ဝါဝါစိုး နှင့် မျက်လုံး ချင်း စေ့စေ့ကြည့်လိုက်ကာ၊

“ မမဝါ…. ကျွန်တော် ချစ်တော့မယ်နော် “

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ ဇွဲမာန်ကို ပြန်ကြည့်ရင်းက ဇွဲမာန် ခေါင်းကို ဆွဲယူလိုက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းများဖြင့် ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်း မရ နမ်းစုပ်လေသည်။ ဇွဲမာန်က လည်း ဝါဝါစိုး ကို ပြန်လည်နမ်းရှုတ်ရင်းက သူ့ခါးပတ် ကို ဖြုတ် ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါတခါထည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ 

ဝါဝါစိုး ခါးမှ ထမိန်ကိုလည်း ဆွဲဖြည်ချနေရာ ဝါဝါစိုး က ဖင်ကလေး ကြွပေးလိုက်သဖြင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကွင်းလုံး ပုံ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ၏ အနီရောင် ပင်တီလေး က ပိပိလေး နေရာမှာ အရည်စို ကွက်ရွဲနေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး ၏ဘလော့ အင်္ကျီ ရှေ့ကြယ်သီးတွေကို ဇွဲမာန်က ဖြုတ်နေစဉ် ဝါဝါစိုး ကလည်း ဇွဲမာန် ရှပ်အကျႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေလေသည်။ 

အခုတော့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျှက် ဘရာဇီယာ အနီလေး နှင့် ပင်တီအနီလေး သာ ကျန်ပြီး ဖြူဖွေး ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားအရောင် ဖြင့် ဝါဝါစိုး တယောက်။ တောင့်တင်း ကျစ်လစ်သည့် ကိုယ်ခနွာ၊ မာတောင် တောင့်တင်း နေသည့် လီးကြီး က ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် သူမ ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်နေသော ဇွဲမာန် ကို ရမက်ပြင်းပြ သည့် အကြည့်တွေဖြင့် ကြည့်နေမိလေပြီ။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>