ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း ( ၃ )
ထူးခြား ရေးသားသည်။
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
ကျော်ကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ပို့ပေးသော ဗီဒီယို ကလစ်ကို ကြည့်ရင်း က ဖီးတွေ တအားတက်ကာ သူ၏ မာတောင်လာသော လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ရင်ထွန်းဝင်း ကို မြူဆွယ်မည် ဆိုတာ သိထားလို့ တညလုံး မအိပ်ပဲ စောင့်နေသော ကျော်ကြီး တယောက် မနက်မိုးလင်းကာနီးမှ ဝါဝါစိုး ပို့လိုက်သော ဗီဒီယို များကို ရလေသည်။
ဝါဝါစိုး မှာ ဖုံးမခေါ်တော့ ဗီဒီယို ကလစ်လေး များ နှင့် မက်ဆေ့တိုကလေး သာ ပို့လိုက်သည်။ ...မောင် ချစ် အိပ်ရေးမဝသေးလို့ အိပ်လိုက်အုံးမယ် နောက်မှ ဖုံးခေါ်မယ်နော် မွမွ..ချစ်တယ် မောင့်ကို…..ထို့ကြောင့်လည်း ကျော်ကြီးမှာ မနက်စောစော ထကာ သူ့ဖုံးမှာ ဝင်သည်သည့် မက်ဆေ့ ဗီဒီယို တို့ကို ကြည့်ပြီး ထုနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သို့သော်လည်း ခနနေတော့ သူ့ဖုံးမှာ အသံမြည်လာသည်။ မက်ဆေ့အတိုလေး ဝင်လာသည်။..ဇွဲမာန် ရောက်နေသည်..live..တဲ့။ ကျော်ကြီး လက်တော့ကို ကမာန်းကတန်းဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့လက်တော့ စခရင်မှာ ဝါဝါစိုး အခန်းပုံ ပေါ်လာသည်။ မည်သူမှ မတွေ့ရသေး၊ ချက်ခြင်းပင် အခန်းထဲသို့ ဝါဝါစိုး ဝင်လာတာတွေ့ရသည်။ ပုံစံက ရေချိုးပြီး စ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ရင်လျှားသလို ပတ်ဝတ်ထားသည်။ နောက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ဖြင့် ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဆံပင်တွေကို သုတ်နေသည်။ သူမ အနောက်မှ ဇွဲမာန် ကပ်ဝင်လာသည်။ ကျော်ကြီး သူတို့ ဘာပြောနေလဲ ကွဲကွဲပြားပြား ကြားရအောင် သူ့လက်တော့ စပီကာ ကို အသံချဲ့လိုက်သည်။
“ မနေ့ည ကထည်းက ကျနော် လာကြည့်တယ် မမဝါ ကို မတွေ့ဘူး ဘယ်သွားအိပ်တာလဲ ညက”
“ မမဝါ ဆရာဝန်ကြီး အိမ်မှာ လေ၊ သူတို့ ပါတီသွားလို့ အိမ်စောင့်ပေးရင်း သူတို့ သားလေးကို စာ နည်းနည်းပြပေးနေတာ၊ သူတို့ က ညနက်မှ ပြန်ရောက်လာပြီး ဒီမှာ ပဲ အိပ်သွားပါတော့ မိုးသိပ်ချူပ် နေပြီ ဆိုလို့ အိပ်လိုက်တာလေ၊ ဖွဲ က ဘယ်ရောက်နေမှန်းမှ မသိတာ ဖုံးလည်း မကိုင်ဘူး ဘယ်လို အသိပေးမလဲ”
“ ဖုံး က အလုပ်ထဲမှာ ပြုတ်ကျပြီး ကြားထဲ ညှပ်သွားတော့ ခုထိ ကောက်မရသေးဘူး သူများ ဖုံး ခန ယူသုံးနေရလို့၊ နောက် မမဝါကို လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ အရမ်းလွမ်းတာနဲ့ ညက လာကြည့်တာ”
“ အင်း၊ တို့လည်း ဒီနေ့ အလုပ်သွားရမှာမို့ ကမာန်းကတန်း ပြန်လာပြီး ရေမိုးချိုးနေတာ ခုတောင် နောက်ကျ နေပြီ၊ ညနေ ကမှ ဆုံရအောင်လေ”
ဇွဲမာန် မှာ ဝါဝါစိုး အနောက်ဘက်သို့ ကပ်သွားပြီး ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ရင်းက ဝါဝါစိုး လက်မောင်း ပုခုံးသား လေးများကို ငုံ့နမ်းနေလိုက်ရင်းက၊
“ ဒီနေ့ အမ်စီ ခေါ်လိုက်ပါလား မမဝါရယ်၊ ဖွဲ မမဝါကို လွှမ်းလှပြီ”
“ အယ် မဖြစ်ပါဘူးကွာ၊ ဆရာဝန်ကြီး အိမ်က မနက်က မှ ထလာတာ သူသိတာပေါ့၊ တို့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ”
“ မမဝါက လည်း အိမ်ပြန်ရောက်မှ ခေါင်းကိုက်လာတယ်ဖြစ်ဖြစ် တခုခု အကြောင်းပြပေါ့ ဗျာ၊ ဖွဲကို သနားပါအုံး”
ဇွဲမာန် က ဝါဝါစိုး လည်တိုင် ကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ရက်ရင်း မေးရိုးလေး တလျှောက်ပါ နမ်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ယားပြီး တုံသွားသည်။ ဇွဲမာန် ဝါဝါစိုး နားရွက်ဖျားလေးကို ကိုက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး ဒူးတွေ နည်းနည်းခွေချင်နေပြီ။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးလည်း အစို စပြန်လာပြီ။ ညက မှ ရင်ထွန်းဝင်း သုံးချီ သူ့မိဘတွေ ပြန်မလာမှီအထိ လိုးတာခံခဲ့ရသည်။
ဆရာဝန်ကြီး တို့ လင်မယား ပြန်လာတော့ သူတို့ မှာ အရှိန်ရလာကြပြီး သူမ ကို နူတ်ဆက်ကာ ချက်ခြင်းလိုလို သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကာ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နောက်ခန ကြာတော့ ရင်ထွန်းဝင်း သူမ အခန်းသို့ ပြန်ရောက်လာပြန်သည်။ အရူးအမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်နေပလားဟု ထင်မိသည်။ သို့သော်လည်း ကောင်လေးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို နာရီဝက်လောက် ကောင်းကောင်းရက် ပေးပြန်တော့ သူမလည်း စိတ်ပြန်ထလာပြီး အလိုးခံလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချီပြီးတော့ ကောင်လေးကို နှင်ထုတ်လိုက်ရသည်။
မနက်ဖြန်လည်း အလုပ်သွားရအုံးမည်၊ အခု စကား နားမထောင်ရင် နောက် မရ တော့ဟု ချိန်းခြောက်လိုက်သဖြင့် ပြန်သွားခဲ့သည်။ ထိုအခါ မှာ အချိန်က လည်း မနက် သုံးနာရီလောက် ဖြစ်နေပြီ။ မနက် ၇ နာရီလောက်မှ နိုးသည်။ ကမာန်းကတန်းထကာ ဆရာဝန်ကြီးတို့ကို ပင်နိုးတာ မစောင့်တော့ပဲ၊ ဆရာဝန်ကြီး တို့ အိမ်မှ ကား ဒရိုင်ဘာဦးလေးကို သူမ အိမ်သို့ လိုက်ပို့ ခိုင်း လိုက်ရသည်။
သူမ အတွက် တပတ်လောက်တော့ စိတ်မဆာနိုင်တော့ဟု ထင်ခဲ့ရာယခု ဇွဲမာန် လာဆွ နေတော့ သူမ ပိပိလေး စိုလာသည်ပြီး စိတ်လည်း ပြန်ထလာတော့ ကိုယ့်ကိုယ့်ကို တောင် ဟုတ်မှ ဟုတ်သေးရဲ့လား ထင်မိသည်။ မောင့်ကို တော့ ကြည့်လို့ ရအောင် မက်ဆေ့ပို့ထားပြီးပြီ လိုရမယ်ရပေါ့။
ဇွဲမာန် သူမ နားရွက်ကို ဖွဖွလေး လာကိုက်တော့ ဝါဝါစိုး လည်း လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ဇွဲမာန် လီးနေရာကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ ဘောင်းဘီအောက်မှာ မာထောင်ထနေသော လီးကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ဆီမှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက် တော့ ဇွဲမာန် က သူမ ကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှ ရင်လျှားထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားရင်း မှ ခြောက်စပြုနေပြီ ဖြစ်သော သူမ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖွပေးရင်းက ဇွဲမာန်ကို မျက်မှောင်လေး ကုတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ၏ မာန်ထောင်ထ နေသော လီး ကြီးမှာ အပေါ်ကို ကော့ထောင်နေပြီး ထိပ်ဖူးမှ အကွဲကြောင်းကြီးမှာ အရည်ကြည်လေးပင်စို့နေပြီ၊ ဝါဝါစိုး ကို စိုက်ကြည့်နေသလိုပင်။ ဇွဲမာန် သူမ ဆီ လျှောက်လာတော့ လီးတန်ကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်းမို့ ဝါဝါစိုး မှာ ခစ်ကနဲ ရီလိုက်မိသည်။
ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး အနားရောက်တော့ သူမ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကြီးကို ဖြည်ကာ ကြမ်းပေါ် ပုံချလိုက်သည်။
“ အား လှလိုက်တာ မမဝါရယ်၊ အဲလို ရေချိုး ပြီးကာစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆို တကိုယ်လုံးကို ရက်ချင်တာ”
လာပြန်ပြီ တကိုယ်လုံးကို ရက်ချင်တဲ့ နောက်တယောက်ဟု ခေါင်းထဲ မှာ ချက်ခြင်းပေါ်လာခဲ့ပြီး ရီလည်း ရီချင်သွားသည်။ သို့သော် ဇွဲမာန်က သူမ နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်တော့ မရီနိုင်တော့ အိကနဲ အသံထွက်သွားကာ ဇွဲမာန်ခေါင်းတွေကို ထိန်းကိုင်လိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း အရည်ကြည် တို့ စိုလာပြီ ဖြစ်ရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်မည်မဟုတ်သည်ကို လည်း သိနေလေပြီ။
“ ဇွဲရာ နောက်မှ လေကွာ မမဝါ အလုပ်နောက်ကျတော့မယ်..အားးး ရှီးးးးး အို့ တအားမစုပ်နဲ့လေကွာ”
ဇွဲမာန်က သူမ စကားကို ကြားဟန်ပင် မပြုတော့၊ သူ့မျက်နှာကို သူမ နို့တွေ ဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း က နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်တချက်စီ စို့ ပေးနေရင်း လက်တွေက သူမ ဖင်လုံး တွေကို ဆုပ်ညှစ် နေလေသည်။ နောက်တော့ သူမ မျက်နှာပြင်အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း က သူမ နူတ်ခမ်းလုံးလုံး လေးတွေကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး လက်တွေက လည်း အလိုလို ဇွဲမာန် လည်ကုတ်ကို တွဲခိုကာ သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဇွဲမာန် လျှာကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိသည်။
ဇွဲမာန်က ခြောက်သွေ့ကာစ သူမ ဆံပင်ဖားရား ကို လက်ဖြင့် စု ကိုင်ကာ ဆွဲလိုက်သဖြင့် သူမ မျက်နှာလေး မော့သွားသည်။ ဆံပင်တင်းအား ကြောင့် ခေါင်းအရေခွံ တို့ နည်းနည်း ကျိန်းသွားသဖြင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။
“ အား ..နာ တယ် ဇွဲ.. ဆံပင်ကို မဆွဲနဲ့..”
ဇွဲမာန် မျက်လုံး တွေ အရောင်လက်လာသည်။ ငါ့ကို မူလကျီတွန်ကျီ လုပ်နေတဲ့ ဒီကောင်မ ကို နည်းနည်း ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပြီး ပညာပေး လိုက်အုံး မည်ဆိုပြီး စိတ်တွေ ကြွလာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး လည်း ဇွဲမာန် မျက်နှာ ခက်ထန်နေမှုကို ကြည့်ပြီး ရင်ထဲ ထိတ်ကာ အနည်းငယ်လန့်သွားသည်။ သူမ ကို တချိန်လုံး ယုယုယယ နှင့် မမဝါ ဆိုပြီး လေးစား နေသည့် ကောင်လး ခု ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလည်း။ သုတ်ပိုး ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီလား၊
“ ဒူးထောက်လိုက်စမ်း”
ဇွဲမာန် က ဆံပင်ကို စုဆွဲထားတာ မလွှတ်သေးပဲ သူရပ်နေသော ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး အလိုလို ဒူးထောက်ရက်သား ကျသွားခဲ့ရသည်။ သူမ မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့်မှာ တော့ ဒစ်ဖူးကြီး လှုပ်ရမ်းနေသည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်က အကြောတွေက တောင် ဖောင်းထ နေသည်။ ကြောက်စရာကြီး လား အားရစရာကြီးလားမသိ၊ သူမ ပိပိ ထဲ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်လာသည်။
“ ပါးစပ်ဟလိုက်”
ဝါဝါစိုး သူမ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ရှေ့ကို တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းလုံးလုံး လေးတွေကို လာထိသည်။ ဒစ်ဖူးထိပ်အကွဲမှ အရည်ကြည်တို့ က သူမ နူတ်ခမ်းပေါ် ပေသွားသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်ပဲ လျှာကလေး ဖြင့် ရက်လိုက်မိသည်။ ဇွဲမာန်က ရှေ့ထပ်တိုး လိုက်တော့ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီး သူမ အာဂေါင်တွင်းသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။
“ ဖလွတ်”
“ အု..ဖု..အွတ်…”
“ ပါးစပ်ကို ငါ့လီးပေါ်မှာ တင်းတင်း စေ့ထားစမ်း”
ဇွဲမာန် အမိန့်ပေးသည့် အတိုင်း လိုက်လုပ်မိသည်။ ဇွဲမာန်က သူ့လီး ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပေးထားသည့် ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံကို စောက်ပတ် အလား သဘောထားကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်လိုး လေသည်။ ဝါဝါစိုး အာခေါင်တွင်း မှ နူးညံ့နွေးထွေးသည့် အထိအတွေ့ နှင့် တင်းတင်းလေး စေ့ထားသော နူတ်ခမ်းအစုံ က လီးတန် အပေါ်က အရည်ပြားကို ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုမို့ ဇွဲမာန် အတွက် အလွန် အရသာ ရှိနေလေသည်။
ကျော်ကြီး တယောက် လက်တော့ စခရင်ပေါ်တွင် မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် သူလီးကြီး မှာ တအားကို မာတင်းနေသဖြင့် လိုးရှင်း ကလေး သုတ်ကာ ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ဇွဲမာန် က သူ့မိန်းမ ကို ဆံပင်ဆွဲပြီး ပါးစပ်ကို လိုးနေပုံမှာ သူတခါမှ မတွေ့ဖူး သဖြင့် အထူးအဆန်း ဖြစ်နေရလေသည်။ ဇွဲမာန်တယောက်လည်း အတော် အရသာ တွေ့နေပုံ ရလေသည်။ မျက်စေ့ကို မှေး ဒူးကို ကွေးလျှက် ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ သူ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်နေသည်။
ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း ယခုတော့ ဖီးတက်လာပုံပင် ဇွဲမာန်ကို မော့ကြည့်နေရင်းက သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို တင်းတင်းလေး စေ့ရာ သူမ ပါးပြင်လေး ဖောင်းဖောင်း တက်သွားပုံ ကို ကြည့်ရင်း ကျော်ကြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ပင် သွားရည် ထွက်လာရသည်။ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲ မှာ လီးတန်ကြီး ပြည့်နေတာကို အသည်း ယားလာရလေသည်။ ဒီလီးကြီး က နွေးနေမှာပဲ ဟု တွေးလိုက်ရင်းက ချက်ချင်းသတိရကာ ထွီဖန် ဆိုပြီး တံတွေး ထွေး ပြစ်လိုက်မိလေသည်။
ဇွဲမာန်မှာ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ကို လိုးနေရသည်မှာအရသာ ရှိလှသော်လည်း ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးမသွားချင်သဖြင့် လီးကြီး ကို ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ ဟိုဘက်လှည့် လေးဘက်ထောက်စမ်း”
ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဇွဲမာန်ကို ကျောပေးရင်း ဘေးဘက်ထောက်ပေးရလေသည်။ ဇွဲမာန်က သူမ ဆံပင်တွေကို လွှတ်မပေးသေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးလေး မှာ စလင်း ဘော်ဒီလေး ဖြစ်သော်လည်း လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ သေးကျင်သော ခါးနောက်မှ ကားထွက်လာသော ဖင်လုံး ကြီးကတော့ ဝိုင်းစက်နေလေသည်။
ဖြောင့်စင်းချောမွတ်သော ပေါင်နှစ်လုံး ခွဆုံမှ အနောက်ဖက်သို့ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးမှာ အမွှေးမမြှင် မရှိ ပြောင် ချောနေပြီး အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရျွမ်းလဲ့ နေလေသည်။ ဇွဲမာန်က သူ့လီးထိပ် ကို စောက်ဖုတ် အကွဲဝတွင် တေ့ပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။
“ အ……အီးးးးးးးးးးးးးး…”
“ ဖျစ်…ဗြစ်…ဖလွတ်…ဖတ်..”
ဇွဲမာန် က မြင်း ဇက်ကြိုး ဆွဲသလို ဝါဝါစိုး ဆံပင်တွေကို ဆွဲထားပြီး အနောက်မှ အရှိန်ပြင်းပြင်း အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုး နေလေရာ၊ ဝါဝါစိုး အဖို့ ခေါင်းက လား အဖုတ်က လား ဘယ်က ပို နာမှန်း တောင် မခွဲခြားနိုင်တော့၊ သူမ တခါမှ မခံစား ဘူးသေးသော အရသာ တမျိုးက လည်း သူမ စိတ်ထဲ မှာ ခံစားနေရလေသဖြင့် ဖင်ကြီး ကို ကော့ကော့ပေးရင်း အလိုး ခံနေမိလေတော့သည်။ကျော်ကြီး တယောက် အရမ်း စိတ်တက်ကြွလာပြီး သူ၏ လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှ ဝါဝါစိုး အလိုးခံနေပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့လီး ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေသည်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပင် သတိမေ့လျှော့ နေလေသည်။
ကျော်ကြီးမှာ ယခု တိုက်ခန်းတွင် သူနှင့် ဝါဝါစိုး တို့ လင်မယားသာ နေခဲ့ကြပြီး နောက် ဝါဝါစိုး တောင်ကြီး မှာ လုပ်နေတော့ သူတယောက်ထည်း နေနေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့သည်မှာ အကျင့်ပါနေခြေပြီ။ ယခု လည်း သူအလုပ်သွားကာနီး စဲစဲ မှာ အချိန်မဟုတ် ဝါဝါစိုး ဆီမှ လိုက်ဖ်ရှိုး ပေါ်လာသဖြင့် စိတ်အရမ်း ကြွကာ ဂွင်းထု နေမိရာ၊ သူ့အိမ် မှာ နယ်မှ ခေတ္တရောက်နေသော သူညီအ လင်မယား ကို မေ့နေခဲ့သည်။ လက်တော့မှ အသံကို သူကျယ်ကျယ်ကြားရအောင် အီးယားပလပ် ဖြင့် နားမှာ တတ်ထားသဖြင့် သူ့ညီမ ဆုဝေ သူ့အခန်းတံခါး တွန်းဖွင့် ဝင်လာသည်ကို လည်း သူမကြားလိုက်မိခြေ။
ဆုဝေ နှင့် လင်းခန့် တို့ မှာလည်း ညားသည်မှာ တနှစ်ကျော်ကျော်လေးသာ ရှိသေးသည်။ လင်းခန့် နှင့် ဆုဝေမှာ နေပြည်တော်မှာ တာဝန်ကျနေကြပြီး နေပြည်တော်မှာ ပင်နေကြသူများ ဖြစ်သည်။ ယခု လင်းခန့် အလုပ်ကိစ္စ ဖြင့် ရန်ကုန်ဆင်းလာတော့ သူမလည်း လိုက်လာခဲ့ရင်း အကို ဖြစ်သူ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေသော တိုက်ခန်းမှာ အခန်းပို ရှိသဖြင့် တည်း နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
လင်းခန့် မှာ မနေ့ည က မဆုံတာ ကြာသော သူ့သူငယ်ချင်းများ နှင့် သွားသောက်လာခဲ့သည်မှာ များလာသဖြင့် အမူးလွန်ပြီး မနက်မထနိုင် ပဲ အိပ်ယာထဲ မှာ အရက်နာကျနေလေသည်။ ဆုဝေမှာတော့ မနက်စာ သူ့အကို အတွက် ပြင်ဆင်ထားရင်း အလုပ်သွားမည့် သူ့အကို အခန်းထဲက မထွက်လာသဖြင့် ခေါ်မလို့ သူ့အကို အခန်းကိုလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ တံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လာတော့ သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး လက်တော့ကို ကြည့်နေသော ကျော်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
နားမှာ လည်း နားကျပ် နှင့် မို့ သူခေါ်တာကို မကြားတာဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ လက်တော့မှာ ဘာတွေ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတာလည်း ဟု စပ်စု ချင်စိတ်ဖြင့် အနောက်မှ အသာကပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တော့ သူမ မျက်စေ့ကို ပင် သူမ မယုံကြည်နိုင်တော့၊ လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှာ ကင်မရာဖက်ကို မျက်နှာပေးထားရင်း လေးဘက်ထောက်နေသည့် မိန်းမ တယောက်ကို ယောက်ျား တဦးက ဆံပင်ဆွဲ ကာ အနောက်မှ ခွေးလိုးလိုးနေသည့် ဗီဒီယို ဖြစ်လေသည်။ ကင်မရာကို မျက်နှာမူထားသဖြင့် မိန်းမ မျက်နှာကြီးမှာ အကြီးကြီး နှင့် ထင်းနေရာ မည်သူ ဆိုတာကို သူမ ချက်ခြင်း သိလိုက်ရလေသည်။
“ ဟင် မမဝါ ပါလား”
တဆက်တည်းမှာ ပင် သူ့အကို ဖြစ်သူ ကျော်ကြီး ၏ လက်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ကျော်ကြီး ဂွင်းထု နေသည်ဆိုတာကိုလည်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဆုဝေမှာ ခေတ်မှီသော မိန်းခလေး တဦး ဖြစ်ပြီး သူမ ယောက်ျား လင်းခန့် ကိုယ်တိုင်က ကပ်ကိုး ဖြစ်သဖြင့် သူမ အကို ဘာလည်း ဆိုတာကို လည်း သိလိုက်ရသည်။
ဆုဝေ အနေဖြင့် အွန်လိုင်းပေါ်မှာ လျှောက်ဖတ်ထားခဲ့ပြီး ဆက်ခ် နှင့် ပတ်သက်သည့် နိုင်ငံခြား မှ စာပေများ ဗီဒီယို များကို လေ့လာ စပ်စု ခဲ့သည်မို့ တော်တော်လေး တော့ ဗဟုသုတ ရှိနေခဲ့သူ ဖြစ်လေသည်။
.............................................................................................................
သူမ သတိထားမိသလောက် အိန္ဒြိယ၊ ပါကစ္စတန်၊ ဘင်္ဂလားဒေ့ စသည့် နိုင်ငံတွေမှ ဆိုက်တွေမှာ အင်းစက် နှင့် ကပ်ကိုး တို့ သာ များသည်ကို တွေ့နေရသည်။ ဂျပန် ဗီဒီယိုတွေမှာတော့ အိမ်ထောင်ရှင်မ ဖေါက်ပြန်တာတွေ၊ အင်းစက်တွေ၊ စသဖြင့် အတွေ့များခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ယောက်ျား လင်းခန့် လို ကပ်ကို ဖီလင် ရှိသူမျိုးမျာ မြန်မာ ပြည်မှာ အတော်ရှားပါးလိမ့်မည်ဟု မှတ်ထင်ခဲ့မိသည်။
မြန်မာ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးစံ များ အရလည်း ကာမေသု မိစ္ဆာ တို့ ဒုဿနသော တို့ စသည်တို့ ဖြင့် မွန်းထုံ နေသဖြင့် လက်တွေ့ ဖြစ်နိုင်ဖို့ မလွယ်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က ဓလေ့ထုံးစံ ဆိုတာ ရှေးလူကြီးတွေ သူတို့ ဖြစ်ချင်သည်ကို နောက်လူတွေ လိုက်လုပ်အောင် ခြောက်လန့်ထားသည့် အရာဟုသာ မြင်လေသည်။
သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ရမက်ဆန္ဒ ပြင်းပြ သူလေးမို့ သူမ ယောက်ျား ကပ်ကိုး ဖီးရှိတာ သိရတော့ အတော် သဘောခွေ့ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း လင်းခန့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု ရှိစေရန် သူမ ကိုယ်တိုင်က မခုတ်တတ်သည့် ကြောင်လို ဆောင် ခဲ့ရင်းမှ လင်းခန့် ကို အလို လိုက်သလို နှင့် သူမ လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ခဲ့သည့် သူလေး လည်းဖြစ်လေသည်။
ယခု တော့ တော်ရုံ မိန်းခလေး ဆိုလျှင် တအံ့တသြ ဖြင့် အထိတ်တလန့် ရှက်ကြောက် သွားပြီး နားမလည်နိုင် ဖြစ်ရမည့် အခြေအနေမျိုးတွင်၊ ဆုဝေ ကတော့ စိတ်တက်ကြွ ကာ တဏှာ ရမက် ပင် ထိုးထလာရလေသည်။ ဗီဒီယို ထဲ မှ သူမ ယောင်းမ ဖြစ်သူ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ၏ ရမက်ထန်နေသော မျက်နှာပေးဖြင့် သူမ မသိသည့် တစိမ်းယောက်ျား တယောက် ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုး နေသည်ကို အရသာခံနေပုံမှာ အတော်ပင် ဖီး တက်စရာ ဖြစ်နေလေသည်။
ဆုဝေ မှာ လည်း သူ့ယောင်မ လိုက်ဖ်ရှိုး ဗီဒီယို ကို ကြည့်ရင်း သူမ ပိပိလေး မှ အရည်ကြည်တို့ စိမ့်စို လာခဲ့သည်မို့ သူမ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာ ပင် ထမိန်ပေါ်မှ ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။ သူမ ရှေ့ကို အနည်းငယ်တိုးကြည့်လိုက်တော့ လိုးရှင်းတွေ ဖြင့် ပြောင်တင်းနေသော သူမ အကို ကျော်ကြီး ၏ လီးကြီး၊ လီးကြီးမှာ ပေါ်သို့ ထောင်မတ်နေပြီး ကျော်ကြီး လက်သီးဆုပ်တွင်းက ဝင်သွားလိုက် ခေါင်းပြူထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေလေသည်။
ဆုဝေ ငုံ့ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ထို လီးထိပ်မှ အဖြူရောင် သုတ်ရည်များက ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်လာခဲ့ရာ ရုက်တရက် မို့ အို့ကနဲ လန့် အော်လိုက်မိလေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ နားကျပ် တပ် ထားသော်လည်း သူ့ခေါင်းနားက ထွက်လာသော အာမေဋိတ် သံ နှင့် လူရိပ်ကြောင့် အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။
“ ဟင် ဆုဝေ.. နင်…..အိုး…..”
ကျော်ကြီးမှာ ဆုဝေ ကို တွေ့နေရသော်လည်း သူ့လက်ကတော့ ရပ်လို့ မရတော့ပါ။ လရည်စထွက်နေပြီမို့ သူ့အလိုလို ဆက်တိုက် ဆောင့်ထု ရင်း လရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထွက်စေလိုက်တော့သည်။ ဆုဝေမှာလည်း ထို အခြေအနေ ရောက်နေမှတော့ မထူးတော့ပြီမို့ အခန်းခြေရင်းမှာ လှန်းထားသည့် သူ့ အကို လုံခြည်တထည်ကို ယူပြီး လရည်တွေ ကျကုန်သည့် စားပွဲ တို့သူ့အကို ရင်ဘတ်တို့ကို လိုက်သုတ်ပေးရှာလေသည်။
ကျော်ကြီးမှာ လရည်တွေ ကုန်သွားသည်အထိ ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီး မှ ဆုဝေလက်မှ သူ့လုံချည်စကို ဆွဲယူဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဆုဝေက၊
“ ထားလိုက်စမ်းပါ ကိုကို ကလည်း ဆု သုတ်ပေးပါ့မယ်၊ ခုမှ တော့ ရှက်မနေပါနဲ့တော့ ဆုလည်း အပျို မဟုတ်ပါဘူး”
“ ဟာ ဒါပေမဲ့ နင်က ငါ့ ညီမ လေ မကောင်းပါဘူး”
“ အမလေး ဆု လည်း ယောက်ျား နဲ့ပါ ဒါတွေ ရိုးနေပါပြီ”
ဆုဝေ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လရည်တွေ သုတ်ပေးနေတာကို လိုက်ဆွဲရင်း သူ့မျက်လုံးတွေက လက်တော့ပေါ် ရောက်သွားပြီး ဝါဝါစိုး တို့ လိုးနေကြဆဲကို မြင်နေရသဖြင့် လက်တော့ကို ပိတ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။
“ ဟာ ထားလိုက်ပါအုံး ကိုကို၊ မမဝါ တို့ ပွဲက ကြည့်ကောင်းနေတာ၊ ဆုလည်း ကြည့်ချင်တယ်”
ကျော်ကြီးမှာ မျက်နှာကြီး နီပြီး အရှက်ကြီး ရှက်နေမိလေသည်။ သူ့မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း သူက ဂွင်းထု နေသည်ကို ညီမ ဖြစ်သူက မိသွားသည်ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ တောင် ပြောလို့ ကောင်းသည့် အရာ မဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား။
“ နင် ဘယ်သူ့ မှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်၊ “
“ ကိုကို ကလည်း ဆု က ကလေး မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆုမှာလည်း ယောက်ျား နဲ့ပါ”
“ အင်းလေ ဒါပေမဲ့ ဒါက ပုံမှန် ယောက်ျား တွေ ခွင့်လွှတ်နိုင်တဲ့ ကိစ္စမှ မဟုတ်တာကို”
“ အယ် မယ် ကိုကို က ကိုကို တယောက်ထဲ ကပ်ကိုး ဖီလင် ရှိတယ်ထင်လို့လား”
“ ဟင် နင်က လည်း ကပ်ကိုး တွေ ဘာတွေ သိလို့ပါလား”
“ ဟွန်း သိရုံတင်ဘယ်က မလည်း ကိုကို ရဲ့”
“ နင့် စကားကြီးက ဘာကြီးလဲ သိရုံတင်မက ဆိုတာ ဘာသဘောလဲ”
“ ဆု လင်ကလည်း အတူတူ ပဲ ကိုကို့ လို ကပ်ကိုး သမားပဲ အာ့တာပြောတာ”
“ ဟင်”
ကျော်ကြီးတယောက် လက်တော့ မှန်သား ပေါ်မှာ ဝါဝါစိုး တယောက် အလိုးခံနေတာကိုတောင် ခနမေ့သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ သူက တော့ သူတယောက်ထည်း ရှားရှားပါးပါး ကပ်ကိုး ရှိနေသူဟု ထင်ပြီး ဘယ်သူနဲ့ မှ မပြောရဲ မဆိုရဲ ငြိမ်ကုတ်နေရသူ ဖြစ်ရာ ယခု တော့ ညီမ ယောက်ျား က ကပ်ကိုး ဆိုတော့ သူစိတ်ထဲ အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွား ခဲ့သည်။
“ နင်တကယ်လား.. နင့်ကို သူက ပြောပြလို့လား”
ဆုဝေ က လက်တော့ စခရင်ကို မျက်တောင်မခပ် ကြည့်နေရင်းက ကျော်ကြီးကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးက အားမလို အားမရဖြင့် ၊
“ သူက နင်နဲ့ ရပြီး ဘယ်လောက်ကျမှ နင်က သိရတာလဲ၊ နင့်ကို သူက ဘယ်လိုစပြောတာလဲ ပြောစမ်းပါအုံးဟ”
“ ဟာ ကိုကို ကလည်း ပြောမှာ ပေါ့၊ ဖြည်းဖြည်းပေါ့၊ ဟိုမှာ မမဝါ တို့ ပြီးတော့ မယ် ဟိုလူကြီး ဆောင့်နေတာ မြန်လာပြီ”
ကျော်ကြီး လည်း လက်တော့စခရင်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ဇွဲမာန် ဆောင့်ချက်တွေက တကယ်မြန်လာသည် ကြမ်းလည်း ကြမ်းလာသည်။ ဆုဝေက ကျော်ကြီး နား မှ ပြုတ်ကျသွားသော နားကျပ်ကို ကောက်ကာ ကျော်ကြီး ကို တဖက်ပေးပြီး သူမ နားမှာ လည်း တဖက်တပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ငြီးသံ နှင့် ဇွဲမာန် အသက်ရှု ပြင်းပြင်း အသံကို ကြားနေရသည်။
“ အားးးးး ..ဇွဲ ..မြန်မြန်.. မြန်မြန်..မ မ ပြီးတော့မယ်…အိုးးးးးး ရှီးးးးးးးးး ကျွတ်စ်…..ကျွတ်စ်…”
“ ဖွတ်..ဖတ်…ပြွတ်..ဖတ်…”
ခန အကြာတွင် ဇွဲမာန်က လရည်တွေ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပုံ ရသည်။ ဝါဝါစိုး ကို ကျော်ပေါ်မှ ဖက်လျှက် ဝါဝါစိုး ဖင်နှင့် သူ့ပေါင်ခြံကို ဖိကပ်ထားလိုက်တာ တွေ့နေရသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ခွေလျှက် ကျ သွားတော့သည်။ ဆုဝေ က သူ့အကို ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်ရင်း၊
“ မမဝါ ဒီနေ့ အလုပ်ဖွင့်တယ်မလား သူ အလုပ်မသွားတော့ဘူးလား”
“ အင်း သူ အလုပ်သွားမလို့ ရေချိုးပြီးကာ စ အဲကောင် ဝင်လာပြီး အတင်း လုပ်တာ ကြည့်ရတာ မြန်မြန်ပြီးမှ အလုပ်သွားလို့ ရမယ်ဆိုပြီး အဲကောင် အလို လိုက်လိုက်တာထင်ပါတယ်”
“ ဟင်းဟင်း ဆု တော့ မထင်ပါဘူး၊ ခု မှ ပွဲက သွေး ပူ လုပ်တုန်းနဲ့တူပါတယ်၊ မမဝါ ဒီနေ့ တော့ အလုပ်သွားဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုကို လောင်းမလား”
“ ဟာ နင်က လည်း တော်တော် သိနေတယ် ဟုတ်လား ဆရာမကြီး ၊ ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး”
“ ကိုကို ရော အလုပ်မသွားဘူးလား၊ ဟိုက် အခု မှ သတိရတယ် ကိုကို့ကို အလုပ်သွားဖို့ နောက်ကျနေပြီ ဆိုပြီးတော့ ဆိုလာခေါ်တာ၊ ခစ်ခစ်။ ကွန်ပြူတာမှ မမဝါ ပုံတွေကလိုက်ရတော့အကုန်မေ့ကုန် တာ အဟိ”
“ အင်း ငါလည်း မသွားတော့ပါဘူး ဟာ နောက်ကျနေပြီ၊ ဟေ့ ဒါနဲ့ နင့်ယောက်ျား လင်းခန့် ရော ဘယ်မှာလည်း ၊ သူ့ကို ဘာမှ ပြန်မပြောနဲ့နော်”
“ သူ အရက်နာကျပြီး အိပ်နေတယ်။ ဒီနေ့ တော်တော်နဲ့ ထနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ပူမနေနဲ့၊ အယ်မယ် မောင် သိသွားလို့ ကတော့ မောင်နဲ့ ကိုကို နဲ့ က ဘော်ဒါ အရင်း ကြီးတွေ ဖြစ်သွားမှာ သူက လည်း ဝါသနာ ကြီးသလား မမေးနဲ့”
ထို အချိန်တွင် ဝါဝါစိုး နှင့် ဇွဲမာန် တို့ မှာ တယောက် နှင့် တယောက်ရင်း က နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေကြသည်ကို တွေ့နေရသဖြင့် ဆုဝေ က ကျော်ကြီးကို တတောင်ဖြင့် တွက်ကာ မေးထိုး ပြလိုက်သည်။
“ တွေ့တယ် မဟုတ်လား ဆုပြောတာ သူတို့က အခု မှ သွေးပူ လေ့ကျင့်ခန်း စတုန်းပါ ဆို ခစ်ခစ်”
ဇွဲမာန်က လှဲနေရာမှ အရင်ထရပ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။ ဝါဝါစိုး ကတော့ မှိန်းပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ခနအကြာ ဇွဲမာန်လက်ထဲ မှာ ရေစို သဘက်ကလေး တထည်ပါလာသည်။ ဝါဝါစိုး ကို လက်ဆွဲကာ ကြမ်းပေါ်မှ ထစေပြီး ကုတင်ပေါ် ခေါ်သွားကာ ပက်လက်ကလေး လှဲစေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ် ပေါင်ခြံတို့ကို ရေစို သဘက် ကလေးဖြင့် သုတ်ကာ သန့်ရှင်း ပေးနေသည်။
ယခုတော့ ဆုဝေတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ကျော်ကြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ထိုင်ပြီး လိုက်ဖ်ရှိုးကို ကြည့်နေကြသည်။ လင်းခန့် မှာ ဘယ်လို မှ နိုးမှာမဟုတ်ကြောင်း ဆုဝေက ပြောသော်လည်း ကျော်ကြီးက လိုရမယ်ရ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွားပိတ်ထားလိုက်သည်။ မောင် နှမ နှစ်ယောက် နားကျပ်ကို တယောက် တဖက် စီယူကာ နားထဲ ထည့်ထားရင်း က ဝါဝါစိုး တို့ အတွဲကို ထိုင်ကြည့်နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။
ဝါဝါစိုး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေသော ဇွဲမာန်ကို ကြည့်ရင်း ဆုဝေ က ကျော်ကြီးကို တံတောင် နှင့် တွက်လိုက်ကာ
“ မမဝါ ဘဲ က အဲလို ဂရုစိုက်တာပါလား ခစ်ခစ် ကိုကို ရော မမဝါကို အဲလို လုပ်ပေးဖူးရဲ့လား”
ကျော်ကြီး ကခေါင်းရမ်းပြလိုက်သည်။ သူတို့ ကြည့်နေစဉ်မှာ ပင် ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသွားသဖြင့် သဘက် ကလေးကို ကုတင်ဘေး ခုံပေါ် တင်မည်အပြု၊ ဝါဝါစိုးက ထပြီး လှမ်းယူလိုက် သည်။ ဇွဲမာန် ရင်ဘတ်ကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် တွန်းလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲစေပြီး ဇွဲမာန် လီးကြီး နှင့် ပေါင်ခြံတို့ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလေသည်။
ဇွဲမာန် လီးကြီးကို သေခြာ သုတ်သင်ပေးကာ ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးကိုလည်း မပြီး သန့်စင်ပေးသည်။ ဆုဝေ က ကျော်ကြီး ကို တံတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်ကာ စပ်ဖြီးဖြီး မျက်နှာဖြင့် ကြည့်လေသည်။ ကျော်ကြီးက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန် နူတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ယာက ထလိုက်သည်။ ဇွဲမာန်က ဝါဝါစိုး လက်ကို လှမ်းဆွဲထားရင်း၊
“ ဘယ်သွားမလို့ လဲ မမဝါ၊ “
“ ကောင်ဆိုးလေး နင်လုပ်တာ နဲ့ နောက်ကျသွားပြီလေ၊ အလုပ်က ခု အချိန်မှ သွားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး၊ ဆရာဝန်ကြီး ဆီ ဖုံးဆက်ပြီး တောင်းပန်ရအုံးမှာ ခနနေအုံး၊ စားစရာလည်း တခုခု လုပ်လိုက်အုံးမယ်”
ဝါဝါစိုး အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီး ဇွဲမာန်တယောက်ထဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တော့မှ ကျော်ကြီးက လက်တော့ စခရင် မှ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ဆုဝေ ဘက်လှည့်ကာ၊
“ ကဲ ပြောစမ်း ပါအုံး နင့်လင် က ကပ်ကိုး ဆိုတာကို နင်ဘယ်တော့မှ သိတာလည်း”
“ ဆုတို့ သမီးရီးစား ဘဝ ကတည်းက သိတာ အဟီး၊ ကိုကို အွန်လိုင်းက မြန်မာ အောစာ တွေ ဖတ်ဖူးလား ”
“ ဟင့်အင်း မဖတ်ဖူးဘူး ”
“ အင်း နောက်မှ ပေးဖတ်ရမယ်၊ ထူးခြား ဆိုတဲ့ လူရေးထားတဲ့ အရေခြုံ တို့ မှန်သားပေါ်က အက်ကြောင်းများ တို့ ဖတ်ပြီး ရင် ကိုကို ခိုက်သွားမယ်၊ အရမ်း ဖီးတာ၊ ထားပါတော့ အဲဒါနောက်မှ ကိုကို့ ကို ပေးဖတ်မယ်၊ ဆု လည်း အရင်က မဖတ်ဖူးဘူး၊ မောင် က အရမ်း ဖတ်တာ၊ သူက မယားတောသူ ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးတော့ ကပ်ကိုး ဖီး အရမ်းလာနေတာ၊ ပထမ ဆု ကို မပြောရဲဘူး၊ နောက်တော့ ဖေ့ဘုပ်ပေါ်မှာ သူနဲ့ ဖရင့် ဖြစ်နေတဲ့ နိုင်ငံခြား က အကိုကြီး တယောက် နဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ ပြောကြရင်း နဲ့ အဲဒီ အကိုကြီးက သူ့ကို အကြံတွေ ပေးတယ်၊မယားတောသူ အစရှိတဲ့ အွန်လိုင်း ပေါ်က ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ပေးဖတ်ပါလားပေါ့၊ အဲဒါ နဲ့ ဆုလည်း စဖတ်ဖူးတာ၊ ဖတ်ပြီးတော့ အာ့မျိုး အပြင်မှာ တကယ်ရှိနိုင်လားပေါ့။
မောင့်ကို မေးတယ် မောင်က ရှိတယ်ပေါ့၊ မောင်ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးရှိတယ်ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချရတဲ့ သူမျိုးမှ ပဲ သူက ပေးလုပ်ချင်တယ်ပေါ့၊ ဆု ကိုလည်း စမ်းကြည့်ချင်လား လို့ မေးတယ်၊ ဆု က မသိဘူး ၊ ဆုက တော့ ကြောက်တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”
“ အင်း”
“ နောက်တော့ မောင်က သူ့ရဲ့ဖရင့်ကို ဆု ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ပုံတွေ ပြတယ်။ အစပိုင်းက မျက်နှာတော့ မပြဘူးပေါ့ ဖုံးထားတယ်၊ အဲဒီ ဖရင့် က ဆု ရဲ့ ကိုယ်လုံး က လှကြောင်း၊ မောင့်ကို အဲလို စော်မျိုး ရတာ ကံကောင်းကြောင်းတွေ ပြောတယ်၊ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်က ကိုယ့် ကိုယ်လုံးတီး ပုံကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ယောက်ျား နဲ့ လှတယ် မိုက်တယ် ဘာညာပြောနေတာကို ဆု လည်း ဖီးတက်တာပေါ့၊ နောက် ဆု တို့ လက်ထပ်ပြီး ကြတော့ နောက်ပိုင်း ဆုနဲ့ သူ နဲ့ဆက်ဆံနေတာ ကိုလည်း သူ့ဖရင့် ကို ရိုက်ပြတယ်လေ။ နောက် ဆုကို သူ့ဖရင့် နဲက ချပ်ကြည့်ပါလား ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဆု ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်း က ကိုယ့်ကိုလည်း တကိုယ်လုံး မြင်ဖူး နေပြီးသား၊ နောက်ပြီး အဝေးကြီးမှာ နေတယ် ဆိုတော့ အရဲစွန့် ပြီး စချပ် ကြည့်တယ်။
အဲဒီ အကိုကြီး က အရမ်း နားလည်မှု ရှိတယ်၊ စကားပြောလည်း ကောင်းတယ်၊ အဲဒါ သူနဲ့ ပြောရင်း ပြောရင်း က ဆက်ခ် ချပ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်ကုန်တယ်။ နောက် တော့ အဲဒီ အကိုကြီးက ကိစ္စတခု နဲ့ မြန်မာ ပြည် လာစရာရှိတယ် ဆိုတော့ မောင်က ဆု ကို တွေ့ကြဖို့ ပြောတယ်။ အဲဒီ အကိုကြီး ကလည်း ရောက်ရင် ဆုကို တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတယ်၊ ဆု ကတော့ ရှက်လည်း ရှက်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောင်က ပြောတယ် အတူတူ သွားတွေ့ ကြမယ်ပေါ့၊ ဆု ဖီးလာရင် ဆု သပ်သပ်တွေ့ပေါ့ လို့ ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီ အကိုကြီး ရန်ကုန်ရောက်လာတော့ ဆုတို့ သွားတွေ့ကြတယ်”
သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ် လက်တော့ စခရင်ပေါ်တွင် ဝါဝါစိုး ဝင်လာသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ အပေါ်မှ စွပ်ကျယ်လိုလို တန့်တော့ ကို ဘရာဇီယာ မပါပဲ ဝတ်ထားပြီး အောက်မှာ အရမ်းတိုပြီး ဖင်တခြမ်း ပေါ်သည့် ဘောင်းဘီတိုကလေး နှင့် ဖြစ်သည်။ လက်ထဲမှာတော့ လင်ဗန်းတခု နှင့် စားစရာများ ယူလာသည်။ ဇွဲမာန်က အိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့ နမ်းလိုက်ရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ကြလျှက် အစားအသောက်များ ကို စားနေကြသည်။
“ မမဝါက တယ်ဟုတ်ပါလား အပြုအစု ရော အကျွေး အမွေးကို အချက်အပြုတ်ရော တော်ပါ့၊ ငါ့အကို ကံကောင်းတာပဲ၊ ခစ်ခစ်၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ယောက်ျား ကိုတော့ အဲလို မဟုတ်ပဲ နဲ့ သူ့ ဘူးကိုပဲ အဲလို ပြုစု သလားမသိပါဘူး အဟီး”
ကျော်ကြီး မှာ ဘာမှ ပြန်မပြော ဆုဝေ ပြောသည်မှာ မှန်နေသည်မို့ မျက်နှာ တချက် နီရဲ သွားလေသည်။
No comments:
Post a Comment