ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် အပိုင်း (၁၀)
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် တယောက် အဒမ် နှင့် အိဗ် တို့ နှစ်ယောက် ဆက်ခ်ချပ်ကို အာရုံစူးစိုက် ပြီးဖတ်နေလိုက်တာ အလွမ်းချို အနားရောက်လာတာတောင် သတိမထားမိလိုက်။
“ မောင် အဲဒါဘာလုပ်နေတာလဲ၊ မ ဖုံးကို”
“ မ.. ဒါတွေက ဘာတွေလဲ မ”
အလွမ်းချို မျက်နှာ တချက်ပျက်သွားသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုယ့်ဟန်ဖို့ ဆိုသလို မျက်နှာကို ပြင်လိုက်ပြီး၊“
မောင်က ဘာလို့ မ ဖုံးကို လာပြီး စပ်စု ရတာလဲ ၊ သူများ ပရိုက်ဗိတ်စီကို တယောက်နဲ့ တယောက် နားလည်ရမယ်လို့ သဘောတူထားကြတယ်လေ”
“ အင်းလေ အာ့တာတော့ မောင်မှားသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မလည်း ပြောတယ်လေ တယောက်နဲ့ တယောက်ပွင့်လင်းရမယ်လို့၊ ခုတော့ ဘာလုပ်ထားတာလဲ ဒီချပ် တွေက မောင်လည်း မသိရပါလား”
“ အင်းပါ အဲဒါအတွက်လည်း မ က တောင်းပန်ရမှာပါ၊ မောင့်ကို ဖွင့်ပြောမလို့အချိန်အခါ စောင့်နေတာ”
ဦးခန့်ညားဟန်တယောက် အောင့်သီးအောင့်သက်ခံသွားရသည်။ စိတ်ထဲက တော့ ဟွန့်မိန်းမ မိသွားမှ ဖွင့်ပြောမလို့ ဆိုပြီး လုပ်လာတာ၊ ထားလိုက်ပါတော့ ဘာပြောမလဲ ကြည့်ရအောင်ဟု တွေးရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။
“ အိုကေလေ ထားပါတော့ မ တို့ က ဒီလောက်တောင် ချပ်နေကြပြီ ဆိုတော့ ဘယ်အဆင့်ထိ ရောက်နေကြပလဲ ၊ ဘယ်နှစ်ခါတောင် အိပ်ပြီးကြပလဲ”
“ အို မောင်က လည်း ဖြည်းဖြည်း ပေါ့၊ မ တို့က ချပ်တာ ချပ်နေကြတာပါ၊ တညတည်းအိပ်ရပါသေးတယ်”
“ ဘာ”
ဦးခန့်ညားအောင် အော်ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို စကားထဲက တညတည်းပါ ဆိုသော စကားလုံး ၏ အဓိပ္ပါယ်ကို အတိအကျနားထဲမှာ သတိထားမိသည်။ သူမ က တခါတည်းပါလို့ မပြော တညတည်းပါလို့ သုံးသည်။ တညလုံး ဆိုတော့ စဉ်းစားသာ ကြည့်တော့၊
“ ဘယ်တုန်းကလည်း”
“ ပြီးခဲ့တဲ့လက မောင် အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ နယ်ထွက်သွားတုန်းကပါ”
ဦးခန့်ညားဟန် သတိရလိုက်သည်၊ ထိုအခေါက်က တပတ်လောက်ကြာသွားသည်။ မိုးတွေရွာ တံတားတွေက အခြေအနေမကောင်းတော့ ရာသီဥတုကောင်းအောင် စောင့်ရင်းက မကြာသင့်ပဲ ကြာသွားရသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ဆီမှ ဘာစကားမှ ထွက်မလာသဖြင့် ဒေါ်အလွမ်းချို က စပြီး ပြောလေသည်။
“ မ စာသွားသွားဖတ်နေတဲ့ ဖိုရမ် ရှိတယ်မလား မောင်တောင် တခါတလေလာဖတ်တယ်လေ”
ဦးခန့်ညားဟန် ခေါင်းထဲ တချက် လင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ထို ဆိုက်ကို သူသိသည်။ သူကိုယ်တိုင် ကို က နာမည်ဝှက် ဖြင့် စာတိုပေစတွေ ရေးနေသည် မို့ ထိုဆိုက် က လူတွေ နှင့် ကလောင်နာမည်ချင်းက ရင်းနှီး နေကြသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို က သူစာရေးနေမှန်းမသိခြေ။ သူကလည်း သူ့ဖြစ်ရပ်မှန်တွေ နှင့် သူ့ ဖြစ်ချင်တာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်ကာ ရေးနေတာမို့ အလွမ်းချို ကို အသိမပေးချင်၊ လျို့ဝှက်ရေးရတာက ပိုလွတ်လပ်တာမို့ သူ့ကလောင်နာမည်ကို လျို့ဝှက်ထားခဲ့သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ဘာပြောမလဲ ဟု စောင့်ရင်းက သူသိကြောင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။
“ အဲဒီက စာရေးတဲ့သူ နှစ်ယောက်က နိုင်ငံခြားက လာတော့ ဒီမှာ ရှိတဲ့ စာရေးသူ တွေနဲ့ ဆိုက်က အတွင်းလူ တချို့ ဆုံတဲ့ ပွဲလုပ်တယ်လေ။ အဲဒီညက စားသောက်ဆိုက်တခု မှာ စားကြ သောက်ကြတယ်။ စကားတွေ ပြော ဇာတ်လမ်းတွေ အကြောင်း၊ ဆိုက်ထဲက လူတွေ အကြောင်း ပြောဆိုကြပြီးတော့ ညနက်တော့ လမ်းခွဲကြရော၊ အဲမှာ အဲဒီ အဒမ် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးက မမ တယောက်ထဲ မို့ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောတယ်။ မလည်း အိမ်မှာ မောင်က မရှိခရီးသွားနေ၊ ကိုယ်တိုင်က လည်း မူးရီရီ ဆိုတော့၊ ဒီည အိမ်မပြန်တော့ဘူးကွာ၊မူးလည်း မူး အိပ်လည်း အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ ဒီနားက ဟိုတယ်တခုမှာ ပဲ တည်းပြီး အိပ်တော့မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲတော့ သူက လည်း အင်းလေ အာ့တာဆိုသူလည်း စောင့်ပြီး အိပ်ပေးမယ်တဲ့ မမ ကို စိတ်မချလို့တဲ့၊ အဲတော့ အဲဒီကောင်လေး နဲ့ အဲဒီည က ဟော်တယ်တခု မှာ အိပ်ဖြစ်သွားတယ်လေ။ ကျန်တာတွေ မောင့်ဘာသာ တွေးကြည့်တော့”
“ မတွေးကြည့်တော့ဘူး မ တို့ ဘယ်နှစ်ချီလိုးကြသလဲ အာ့တာပဲပြော၊ နောက်တော့ ထပ်ချိန်းပြီး တွေ့ဖြစ်သေးလား”
“ အာ မောင် ကလည်း စကားကြမ်းလိုက်တာ၊ အဲဒီတခါထဲ ပါဆိုတာကို၊ ဘယ်နှစ်ချီလဲ ဆိုတာတော့ မသိဘူး မလည်း မရေထားဘူး၊ ဟော်တယ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မက မူးပြီး အိပ်ပျော်သွားတာ ကောင်လေးက မကို ဘာဂျာပေးတော့မှ နိုးလာတာ၊ ဇိမ်ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ခံနေလိုက်မိတယ်။
ကောင်လေးကလည်း မကို စိမ်ပြေနပြေ တနာရီ နီးပါးလောက် ရှိမလားမသိဘူး ကောင်းကောင်းပြုစုတာ၊ မ တခါမှ ဘာဂျာနဲ့ မပြီးဘူးတာ မောင်သိသားပဲ၊ အဲဒီအခါက ဘာဂျာ နဲ့တင် ပြီးသွားတယ်။ အဲဒီက စပြီး ဘယ်နှစ်ချီမှန်းမသိတော့ဘူး မနက်နေရောင်ဝင်လာမှ အိပ်ပျော်သွားကြတာ”
“ အော် ဒါတောင် မောင့်ကို ဘယ်တော့ ပြောရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားနေရတာ တော်တော်ကြာတာပဲနော်”
ဦးခန့်ညားဟန် ငေါ့လိုက်သည်ကို ဒေါ်အလွမ်းချို က လည်း သိသည်။ ထို့ကြောင့် ၊
“ အာ့ကြောင့် မောင့်ကို တောင်းပန်ပါတယ်လို့ ပြောနေတာလေ၊ ကဲ မောင် ပေးချင်တဲ့ အပြစ်ပေး မခံပါ့မယ်။ ဒါမှ မ ဟုတ် မောင် ဖြစ်စေချင်တာကိုပြော”
“ မောင် က မ ညီမ အပျိုကြီးကို လုပ်ချင်တယ် ”
ဦးခန့်ညားဟန်က အရွဲ့တိုက် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ညီမလေးမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်မင်္ဂလာဆောင်တော့ ခလေးလေး ရှိသေးသည်။ နောက်ပိုင်း အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်လာတော့ ဦးခန့်ညားဟန်က မျက်စေ့ကစားခဲ့သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချိုက လက်ရှောင်ဖို့ သတိပေးထားခဲ့သဖြင့် စိတ်ထဲကသာ မှန်းခဲ့ရသည်။ ယခုတော့ အရွယ်တော် တဆိတ်ဟိုင်းလို့ အပျိုကြီးပင် ဖြစ်နေလေပြီ။
“ လုပ်ချင်ရင် ကိုယ့်ဘာသာ ကျိုးစားပေါ့၊ မ ကတော့ ဟဲ့ နင့်အကို အလိုးခံလိုက်ပါလို့ ဘယ်လို ပြောလို့ ရမလဲ”
“ အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ၊ လာ အခု ခနအနားလာအုံး”
ဒေါ်အလွမ်းချို အနားရောက်လာတော့ ၊
“ မ ညီမလေးလို့ ရိုးပလေး လုပ် မောင် လိုးချင်တယ်”
ဟု ပြောကာ ဒေါ်အလွမ်းချို နို့တွေကို လှမ်းကိုင်လေသည်။ ဒေါ်အလွမ်းချိုကလည်း ဦးခန့်ညားဟန် ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်းက၊
“ ဟင့်အင်း၊ အဒမ် နဲ့ အိဗ် ပဲ ရိုးပလေး လုပ်ချင်တယ်”
ဟု ပြောလေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ညီးကြီး ဆပ်ကနဲ လှုပ်သွားသဖြင့် သူမ တားကက် ထိသွားမှန်း သိလိုက်သူ ဒေါ်အလွမ်းချိုက ပြုံးလိုက်သည်။ ဦးခန့်ညားဟန် နူတ်ခမ်းကို လှမ်းနမ်းလိုက်ပြီး၊
“ အဒမ် က အိဗ် ကို ချစ်လို့လား”
ဟု မေးရင်း က တက်ခွလေသည်။ ဥိးခန့်ညားဟန် ပါးစပ်မှ အီးကနဲ သာ အသံထွက် ငြီးနီုင်တော့လေသည်။ဦးခန့်ညားဟန် လီးကြီးက ဝင်နေကြ တွင်းမို့ ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း တိုးဝင်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ခါတိုင်းနှင့် မတူ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ပိုအရသာ ရှိနေသလိုပင်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ခါးကလေးကို ကိုင်ပြီးအသာ မပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို ပြန်ထိုင်အချ နှင့် ရောကာ ဆွဲချပြီး ဆောင့်လိုက်သည်။
ဒေါ်အလွမ်းချိုလည်း ထိသွားပုံရသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ရက်လေး ကုံးကျလာသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် မယုံနိုင်မိ၊ မိမိ အတွေးထဲမှာ အဒမ် ဆိုသည့် ငတ မ မိမိနေရာမှာ ရောက်နေပြီး အလွမ်းချို ကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးနေသည် ဟု တွေးမြင်နေပြီး လီးကြီးကလည်း တအားကို တင်းမာတောင့်တင်းလာခဲ့ရသည်။ ငါများ ကပ်ကိုး ဖီး ဖြစ်နေပြီလားဟု ပင်တွေးလိုက်မိသည်။
“ အော် အာ့ ဆိုရင် မောင်က လည်း ဖေဖေ့ဆီက အမွေရတာ နေမယ် ကပ်ကိုးဖီးလ် ကို ခစ်ခစ်”
“ ဟုတ်ဘူး ကွ၊ ဖေဖေ က အဲလို လည်း ဟုတ်ဘူး၊ စိတ်ထဲသာ တွေးမိတာ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများလုပ်တာတော့ ချောင်းမကြည့်ချင်ဘူး၊ အဟီး။ မနာလိုတာလား၊ စိတ်ထဲက ကိုယ့်မာန ကို ထိခိုက်တာလား ဒါမှ မဟုတ် ကပ်ကိုးဖီးက အပြည့်မဟုတ်ပဲ ပါးပါးလေး ပဲ ရှိတာလားမသိဘူး အဟီး”
“ အင်း အာ့လည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ၊ ဖေဖေ့ တုန်းက ပါးပါးလေး ရှိတဲ့ ကပ်ကိုးဖီးလ် က မောင့်ကျမှ လုံးလုံး ကြီး ပေါ်လာတာနေမှာပေါ့ ခစ်ခစ်”
“ အင်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သမီးဆုဝေ ယောက်ျား လင်းခန့် ကပါ ကပ်ကိုးဖြစ်နေတာတော့ အရမ်းမတိုက်ဆိုင် သွားဘူးလား”
“ အင်း ထားပါတော့ ကဲ ဖေဖေ့ ဇာတ်လမ်းဆက်ပါအုံး အဲတော့ မေမေလွမ်း နဲ့ အဲဒီ အဒမ် ဆိုတဲ့ လူကြီးက ဆက်ဖြစ်သေးလား၊ ဖေဖေ ကရော ဖြူနှင်းလွင် ကို စားလိုက်ရလား “
“ အင်းပါ ပြောပြမယ်လေ ဖြည်းဖြည်းပေါ့ ဖီးလ်လေးနဲ့ ဟားဟား”
ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် ဖြူနှင်းလွင်လေးတို့ ထမင်းအတူစား လဘက်ရည် အတူသောက်ရင်း ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာခဲ့ကြသည်၊ ဖြူနှင်းလွင် တခါတရံ ဝတ်လာတတ်သည့် စကဒ် ခပ်ကျပ်ကျပ်လေး က သူမ ပေါင်လုံး အလှလေး တွေကို ဖေါ်ပြနေရကား ဦးခန်ညားဟန် မှာ ဂလုလို့ မဝနိုင်ဖြစ်နေရသည်။ တနေ့တော့ ထူးထူးခြားခြား အခွင့်အရေးတခု ပေါ်လာရသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်လေး တခု ထိုင်သောက်နေကြ စဉ် သူတို့ ဘေးမှ ဖြတ်သွားသော စားပွဲထိုးလေး ဆီမှ ပိုက်ဆံတရွက် လွှင့်ကာ ဖြူနှင်းလွင် ဘေး သို့ ကျလာလေသည်။ ဖြူနှင်းလွင် ကလည်း အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ စားပွဲထိုးလေး ကို ပြန်ပေးဖို့ ထိုပိုက်ဆံကို လှမ်းကောက်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် သူမ စေ့ထားသော ပေါင်လေး နှစ်လုံး အမှတ်တမဲ့ ကွဲဟ သွားပြီး တချိန်လုံး ခိုးချောင်းကြည့်နေသော ဦးခန့်ညားဟန် မျက်စေ့ထဲ အစိမ်းရောင် ပင်တီလေး ဖြတ်ကနဲ မြင်လိုက်ရလေသည်။ သူ့ပါးစပ်က မနေနိုင် ရုတ်တရက်။
“ ဟိုက် အစိမ်းရောင်ကြီး “
ဟု ထွက်သွားလေသည်။ ဖြူနှင်းလွင်မှာ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသော်လည်း ဦးခန့်ညားဟန် ၏ အမူအယာ မျက်လုံးက ဘယ်ကို ရောက်သွားသည်ဆိုတာကို ရော သဘောပေါက်သွားရလေသည်။ သူမ မျက်နှာလေး နီမြန်း သွားသော်လည်း ခပ်တည်တည်ဖြင့်၊
“ အစိမ်းရောင် ဆိုတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ဟု ပြန်မေးလိုက်လေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် ကလည်း မထူးတော့ပြီမို့၊ချောလဲ ရောထိုင်ရင်း၊
“ အော် အစိမ်းရောင် ကို တခါမှ မမြင်ဘူးလို့ပါ များသောအားဖြင့်က…”
“ အဲဒါ ကိုမောင် လက်ဆောင်ပေးထားတာ”
ကိုမောင် ဆိုသည်မှာ ဖြူနှင်းလွင် နှင့် အင်ဂေ့ချ် လုပ်ထားသော သင်္ဘောသား ဖြစ်လေသည်။ ဦးခန့်ညားဟန်က အရှိန်ရတုန်းမို့ ဆက်၍၊
“ အင်း ကိုမောင်ကလည်းနော် ဘယ်လိုများ အမြင်ရှိလည်း မသိဘူး၊ ဦးသာ ဆိုရင် အသားရောင်လေး၊ အနက်ရောင်လေး၊ ဒါမှ မဟုတ် အရောင်တောက် ကြိုက်တယ် ဆိုရင် အနီရောင်မျိုး ရှာဝယ်ပေးမှာပဲ၊ အသားဒိလောက်ဖွေးနေတဲ့သူကို”
“ ဟာ ဦးနော် တော်တော့ ဆက်မပြောနဲ့တော့”
“ အင်းပါ၊ အင်းပါ”
.......................................................................................................................................
အဲလို နှင့် နောက်ပိုင်း နောက်သလို ပြောင်သလို နှင့် ဒီနေ့ ဘာအရောင်လေးလဲ ဟု ဗိုင်ဗာ မက်ဆေ့ ဖြင့် လှမ်းစ တတ်လာသည်။ ဖြူနှင်းလွင်ကလည်း ဘာအရောင်ဝတ်လာသည်ဟု ပြန်ဖြေတတ်လာသည်။ နောက်တော့ တဆင့်တိုးကာ ဘယ်လို စတိုင်လဲ ဘွီင်းရှော့လား၊ သွန် လား စသဖြင့် မေးသည်။ ပုံပြခိုင်းသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဗီဒီယို ချပ်သည့် အဆင့်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ အခြေအနေ ကအတော်ကောင်းလာပြီမို့ အလွမ်းချို ကိုလည်း ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ သူမ က လည်း ဆက်ခ် သက်သက် သာ ဇာတ်လမ်း မရှုတ် မနွယ်လာရင် ပြီးရောဟု ဆိုကာ သဘောတူသည်။
သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း အဒမ် နှင့် ပေါ်တင်ပင် ချပ်လာကြသည်။တခါတရံ သူ့ကို ပင် ပြတတ်သည်။ နောက်တော့ အဒမ်က ဟော်တယ်တခု တွင် ဆုံကြရအောင် ဟု ချိန်းသည်ဟု ဆိုသည်။ ဦးခန့်ညားဟန် က ဟော်တယ်သို့ တခြား ယောက်ျား တယောက် နှင့် အလွမ်းချို ဝင်သွားတာ သူများ တွေ တွေ့သွားလျှင် မကောင်းဟု ဆိုသည်။ အိမ်မှာ ချိန်းလိုက် သူရှောင်ပေးမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း အဒမ် အိမ်လာမည် ဆိုသည့်နေ့တွင် ဦးခန့်ညားအောင်လည်း ဖြူနှင်းလွင် နှင့် ရုပ်ရှင်သွား ကြည့်ဖို့ ချိန်းလိုက်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ကျတော့ ဦးရယ် မကောင်းပါဘူး ဆိုသည့် စကားသံလေး တွေကို ဆန့်ကျင်ပြီး ဖြူနှင်းလွင်ကို ရအောင် ကစ်စ်ပေး၊ ပြီး နို့တွေကိုင် လျှာခြင်းစုပ်လုပ်ပေးရင်း နှစ်ယောက်စလုံး ဖီးတက်လာတော့ ရုပ်ရှင်မပြီးခင် ထွက်လာပြီး တည်းခိုခန်းတခု ပြေးကြတော့သည်။
သူ သွားရည်တမြှားမြှား ကျနေခဲ့ရသော ပေါင်လုံးလေး တွေကို စကဒ်အကျပ်လေး လှန်လို့ အားရအောင် ရက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဆက် ရက်သည်၊ စောက်စေ့လေးကို လည်း စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ နှင့် စေ့စပ်ထားသော သင်္ဘောသား က တော်တော်ကြာမှ သာ တခါလောက် လိုးတာ ခံရသည့် စောက်ဖုတ်လေးမို့ စေးကျပ်ကာ အရသာ ရှိလွန်းလှသည်။ လနှင့် ချီကာ သွားရည်ကျလျှက် လိုးချင်လာခဲ့ရသူလေးမို့ လိုးမဝနိုင်။ ဒီကြားထဲ မိမိ အိမ်တွင် ကောင်းကောင်းကြီး ပွဲခံ လိုးနေကြမည့် အဒမ် နှင့် အလွမ်းချို တို့ကို တချက်တချက်တွေးမိတော့ ဖြူနှင်းလွင်ကို ဆောင့်ချက်တွေက ပိုကြမ်းလာရသည်။ ကောင်မလေး ကလည်း သူ့ကို စွဲသွားရသည်။
သူ့မိန်းမ က အဲလို အပြင်မှာ လုပ်တာ ကို ခွင့်လွတ်သလို သူကလည်း သူ့မိန်းမကို တခြားယောက်ျားလေးနှင့် ဖြစ်တာ လက်ခံသည်ဆိုတာကို သိရတော့ ဖြူနှင်းလွင် တအံ့တသြ ဖြစ်ရသည်။ ဦးတို့ က အရမ်းပွင့်လင်းတာပဲနော်ဟု ဆိုသည်။ နောက်တော့ ဖြူနှင်းလွင် နှင့် တပတ်တခါလောက် တနေရာရာတွင် ချိန်းပြီး လိုးဖြစ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ သူမ မင်္ဂလာဆောင် ပြီး တော့ သူမ ယောက်ျား နှင့် သူတို့ မိသားစု ရင်းနှီးလာကြသည်။ အလွမ်းချို ကို သူမ ယောက်ျား က တင်းနေတာကို သိရတော့ သူမ ကပင် စပြီး စည်းရုံးကာ နောက်ဆုံးတော့ လင်မယား နှစ်တွဲ ချောင်းသာ သို့ သွားပြီး မယားချင်း လှယ် လိုးကြရင်းက လေးယောက် တပြိုင်ထဲ အခန်းတခန်းငှားကာ လိုးကြသည် အထိ တိုးတက်လာခဲ့ကြတော့သည်။
“ ဝါး ဖေဖေ တို့က တယ်ခေတ်မှီပါလား။ မိုက်တယ်။ သမီးတို့ လည်း အဲလို လုပ်ချင်နေတာ အဟီး”
“ ဟင် ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲ ကျော်ကြီး က အလွမ်းချို ရဲ့ သားအရင်းကြီးလေ”
“ အာ့ဆို ဆုဝေ တို့ လင်မယား နဲ့ ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ”
“ လင်းခန့် နဲ့ အလွမ်း နဲ့က တော့ ဘာမှ မတော်ဘူး”
“ ဖေဖေ နဲ့ ဆုဝေ နဲ့ ကလည်း သားအဖ အရင်းကြီးလေ၊ ခစ်ခစ် ဖေဖေ လိပ်ကြီး ဟဟ”
ဦးခန့်ညားဟန် လိုရာ ဆွဲပြောခြင်းကို ဝါဝါစိုး က သဘောကျစွာ ရီမိလေသည်။ နောက်တော့ အကြံတခု ရကာ
“ ဖေဖေ သမီး ဗီဒီယို တင်လိုက်ရမလား မောင် လည်းတွေ့ ဆုဝေလည်း တွေ့သွားအောင်လေ”
“ ဆုဝေ က ဘယ်လို တွေ့မှာလဲ”
“ အခု မောင့်ဆီမှာ ဆုဝေ ရောက်နေတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီတဲ့ အလုပ်ကိစ္စလို့ ပြောတာပဲ၊ လင်းခန့် ပါမလာဘူး၊ သေခြာတာကတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အတူတူ အိပ်နေကြမှာပဲ အခု သမီး ကင်မရာကို အွန်လိုက်ရင် သူတို ကြည့်နေကြမှာပဲ”
ဦးခန့်ညားဟန် က သူ ဝါဝါစိုး ကို လိုးနေတာ သူ့သားနှင့် သမီး တို့ ကြည့်နေကြမည်ဆိုတာကို တွေးလိုက်တော့ လီးက ချက်ခြင်းတောင်တက်လာရသည်။ အထူးသဖြင့် ဆုဝေ၊ သူ့ကို ဘယ်လို များ မြင်မလဲ မသိ။ တွေးရင်း နှင့် လီးက တောင်တက်လာသည်။ဝါဝါစိုး ကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ် နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုးက။
“ အခု တော့ မရသေးဘူးလေ၊ ဒီအချိန်က သူလည်း အလုပ်သွား တယ်၊ အိမ်မှာ ရှိမှာ မဟုတ်သေးဘူး”
“ အိုကွာ ဒါက ဗီဒီယို ချပ်အတွက်မှ မဟုတ်တာ၊ တရုတ်မ လေးကို လိုးချင်လို့ဟာကို”
“ ခစ်ခစ်၊ သိသားပဲ တမင်နောက်နေတာ”
ဦးခန့်ညားဟန် က ဝါဝါစိုးကို အိမ်ရှေ့ခန်းဆိုဖာမှာပင် ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်ထောက်ကာ ကုံးခိုင်းပြီး အနောက်မှ မတ်တတ်ရပ်လိုးလိုက်သည်။ တချီပြီးသွားမှ နားရင်းက ဒေါ်အလွမ်းချို ကို ဖုံးခေါ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ နှင့် ဝါဝါစိုး အဖြစ်အပျက်၊ သူတို့ သား ၏ ကပ်ကိုး ဖီလင်၊ သူတို့ သား နှင့် သမီး လင်မယား သရီးဆမ်း ဖြစ်ကြသည့် အကြောင်းတွေ ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါ်အလွမ်းချို အရမ်းကို အံသြသွားရသည်။ ဖီးလည်း အလွန်တက်သွားမိသည်။ အသိနောက်ကျလိုက်တာလို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။
ဦးခန့်ညားဟန် နှင့် သူ နှင့် ပွင့်လင်းကြသည် ဆိုပေမဲ့ တချို့ ကိစ္စတွေ တော့ ဖွင့်မပြောခဲ့။ ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ အင်းဆက် နှင့် ပတ်သက်လို့ ဦးခန့်ညားဟန်က ဘယ်လို စိတ်ထားမျိုး ရှိမှန်းမသိခဲ့သဖြင့် ဖြစ်သည်။ သူမ နှင့် ဦးခန့်ညားဟန်တို့ က အွန်လိုင်း ကို ကိုယ့်အကောင့်ဖြင့် ကိုယ်တက်ကာ ကိုယ်ဖတ်ချင်တာ ကြည့်ချင်တာများကို ကြည့်ကြသည်။ တချို့ ဟာတွေကိုရှယ်သော်လည်း တချို့ ကိစ္စများကို ပရိုက်ဗိတ်အနေဖြင့် ထားကြသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အဒမ် နှင့် ချပ်သည့် ကိစ္စကို ဦးခန့်ညားဟန် သိသွား လို့သာ ပွင့်လင်းသွားကြရခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သို့သော်လည်း ထိုအချိန်ထိ ကို ဒေါ်အလွမ်းချိုက သူမ အွန်လိုင်းမှာ တိတ်တခိုး သွားဖတ်နေသည့် တိတ်တခိုး ဖိုရမ်မှ ဇာတ်လမ်းများ အကြောင်းကို လျို့ဝှက်ထားသေးသည်။ တော်ကြာ ဦးခန့်ညားဟန်က သူမ ကို တမျိုးထင်သွားမှာ စိုးသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ သူမ အနေဖြင့် အင်းဆက်ဇာတ်လမ်းတို့ မှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပေးသဖြင့် ဖတ်နေခြင်း ဖြစ်ပြီး သူမ မှာလည်း အဖေ မရှိတော့ အကို၊ မောင် အရင်း လည်း မရှိသဖြင့် ထို စိတ်တွေ မရှိသော်လည်း စွန့်စားခြင်း၊ မစားကောင်းသည့် အသီးစား ရခြင်း။
စသော အရသာတို့ ခံစားရသဖြင့် အင်းစက် ဇာတ်လမ်းများကိ စိတ်ဝင်တစား ဖတ်မိခြင်းဖြစ်လေသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းများ မှာ သား က အမေ ကို စိတ်ဝင်စား သည့် ဇာတ်လမ်း များ အတော်များ သဖြင့် သူမ သားဖြစ်သူ ကျော်ကျော်မိုး ကရော သူမ အပေါ်များ ထိုစိတ်တွေ ရှိနေမှာလားဟု တခါတခါ တွေးမိလေသည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ကျော်ကျော်မိုး ကို မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်နေမိလေသည်။ ကျော်ကျော်မိုး လူပျို ပေါက် ဂွင်းထု ထားသဖြင့် လရည်အကွက် ခြောက်နေသော လုံခြည်တို့ အိပ်ယာခင်းတို့ကို သူမ အဝတ်လျှော်ခြင်း တို့ တွင် မကြာခန တွေ့ရလေ့ရှိသည်။ နောက်ပိုင်း ကျော်ကျော်မိုး အခန်းထဲ တွင် ဖွက်ထားသော အောစာအုပ် ဓါတ်ပုံ၊ ဇာတ်လမ်း စသည်တို့ကို လည်း သူမ တွေ့နေရလေသည်။
သို့သော်လည်း ရီးစား သေသေခြာခြာ မရှိသေး သဖြင့် ကျော်ကျော်မိုး တယောက် မိန်းမ လိုးဘူးလိမ့်မည် ဟု မထင်ခြေ။တခု သော နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် ၌ ဆုဝေ မှာ သူ့အဖိုးအဖွား တို့ နှင့် သွားနေပြီး၊ ဦးခန့်ညားဟန် ကလည်း အလုပ်ကိစ္စ ဖြင့် နယ်ရောက်နေသဖြင့် အိမ်တွင် သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်သာ ရှိနေလေသည်။ ကျော်ကျော်မိုး မှာ တခြား လူပျို ပေါက်တွေလို သူငယ်ချင်းတွေ ဖြင့် လျှောက်သွားလည်ပတ်ခြင်း မလုပ်ပဲ အိမ်မှာသာ စာဖတ်၊ ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်၊ လုပ်ပြီး ဒေါ်အလွှမ်းချို အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင် အိမ်အလုပ် ထမင်းဟင်းချက်၊ အိမ်ရှင်းစသည်တို့ကို ကူလုပ်ပေးလေသည်။
ဒေါ်အလွှမ်းချို မှာလည်း ယောက်ျား ဖြစ်သူ နှင့် မအိပ်ရသည်မှာ ကြာသဖြင့် သွေးသား ဆန္ဒတို့ တို့က မွတ်သိပ်နေချိန်၊ အွန်လိုင်းပေါ်မျာ အာသာပြေ၊ ကာမ ဆန္ဒနိုးဆွ စေသည့် စာ ဗီဒီယိုတွေ ကို အမြဲ ရှာကြည့်ကာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာ ဖြေနေမိသည်။ အနားမှာ ပူးပူးကပ်ကပ်ရှိ နေသော ယောက်ျား ကလေးမှာ သားတော်မောင် ဖြစ်နေ ရသော်လည်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ချင်းမို့ တခါတရံတော့ စိတ်က ကစားမိလေသည်။
အွန်လိုင်းပေါ်မှာ ကြည့်နေရသည့် ဂျပန် ဗီဒီယိုတွေကလည်း စကားနားမလည်သော်လည်း အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီး နှင့် အိမ်မှာ အတူနေသည့် ကောင်လေး တို့ ဖြစ်သွားကြတာတွေကလည်း အများသား မဟုတ်လား၊ သူတို့ ဘာတော်မှန်းမသိသော်လည်း၊ မရီးနှင့် မတ်၊ တူ နဲ့ အဒေါ်၊ သား နဲ့ အမေ တို့ ဖြစ်ကြလိမ့်မည် ဆိုတာကိုတော့ ခန့်မှန်းလို့ ရသည်။ သားတော်မောင်က လည်း လူက ထွားထွား ရုပ်ကလည်း ကိုယ်နဲ့ ယောက်ျား နဲ့ ပေါင်းထားတာမို့ ကိုယ့်မျက်စေ့ထဲမှာတော့ တအားချော နေသည်။
တနေ့ ဒေါ်အလွမ်းချို အလုပ်က ပြန်လာတော့ အိမ်တအိမ်လုံး လည်း တိတ်ဆိတ်နေတာမို့ သားတော်မောင် အပြင်သွားနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ဝင် အဝတ်အစား ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လဲ ပြီး တော့ သူမ ဖတ်လက်စ အောစာ အုပ် တအုပ် (သားအခန်းထဲ မှာ မနေ့က သားဖွက်ထားရာမှ ယူဖတ်ထားသည့် ) ကို ဆက်ဖတ်မည် အကြံ နှင့်သားအခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ ဟောတော့ ”
သားအခန်းက လည်း တံခါး သေခြာ ပိတ်မထားတော့ မရှိတာ သေခြာပြီ ဆိုပြီး တွန်းဖွင့်လိုက်တာ ကျော်ကျော်မိုး တယောက် သူ့ပြတင်းပေါက် မဟတဟကြားမှ အပြင်အောက်ဖက်သို့ ငုံချောင်းနေရင်းကလက်တဖက်က လည်း သူ့လီး တန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေသည်။
သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ဆီတွေ သုတ်ထားသလားမသိ ပြောင်လဲ့နေပြီး ထိပ်ဖူး ကြီးမှာ လည်း ကားထွက်နေသည်။ ဘောင်းဘီတိုက သူ့ခြေကျင်းယတ်မှာပုံကျနေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်အလွမ်းချိုက အဝင် သူ့လီးကြီးက လရည်တွေက လည်း တဖြောဖြော ပန်းထွက်၊ လာတော့ ချက်ခြင်းရပ်လို့ မရပဲ ဖြစ်နေရသည်။ဒေါ်အလွှမ်းချို က ဆက်ကြည့်ချင်သေးသော်လည်း မကောင်းတတ်တော့ အခန်းထဲက ကမန်းကတန်း ပြန်ထွက်လာကာ အောက်သို့ ဆင်းလာခဲ့ရလေသည်။
သားတော်မောင် အပြင် အောက်ဖက်ကို ဘာချောင်းနေသလဲ ဆိုတာလည်း သိခြင်လာသဖြင့် နောက်ဖေးဘက်ကို တံခါးဖွင့်ကာ ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ အော မမချစ် ပါလား၊ ရေချိုး နေတာလား”
“ အေးလေ အလွှမ်း၊ ပြန်ရောက်ပလား ၊ ဒီနေ့ ပြန်လာတာ စောတယ်နော်”
ခေါင်းရင်း အိမ်က ဒေါ်မေချစ် ဆိုသည့် ခလေး လေးယောက်အမေ ရှမ်းတရုပ်မ ကြီး ရေချိုး နေသည်။ ခလေး လေးယောက်အမေ အသက်၅၀ နီးပါး မို့ ရေချိုးတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မို့ နို့ကြီးတွေက တလှုပ်လှုပ် နှင့် ရေစို ထမိန် အောက်မှာ၊ ဒေါ်အလွှမ်းချို နဲ့ စကားပြောရင်းက ထမိန်တထည်ကို ခေါင်းပေါ်မှ စွပ်ချကာ ရေစို ထမိန်ကို လဲနေသည်။ အလွှမ်းချိုတောင် ဝင်းဝါ နေသော ဒေါ်မေချစ် နို့ကြီးတွေကို တပိုင်းတစ မြင်လိုက်ရသေးသည်။ အပေါ်ထပ်က ကျော်ကျော်မိုးအတွက်က တော့ ကောင်းလိုက်မည့် မြင်ကွင်း ဖြစ်ကြောင်း အလွမ်းချို သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။
“ ဟုတ်တယ် မမချစ်ရေ၊ မမချစ်က ဒီအချိန် ပဲ ချိုးတာလား တခါမှ ကျမ နဲ့ မဆုံမိလို့”
“ အင်း ဟုတ်ပ ငါရေမိုးချိုး ပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးချိန်ဆို အလွမ်း အိမ်ပြန်လာတာ အမြဲတွေ့နေကြလေ”
“ ဟုတ် မမချစ်ရေ ထမင်းဟင်းလေး ချက်လိုက်အုံးမယ်”
အလွမ်းချို နောက်ဖေးခန်း ဝင်ပြီး ထမင်းဟင်း ချက်ဖို့ ပြင်တော့သည်။ သူမ မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ ကျော်ကျော်မိုး လီးကြီး၊ နောက်ပြီးတော့ ဒေါ်မေချစ်။ သူမ ထက်ပင် ဆယ်နှစ်ကျော်လောက် ကြီးမည် ဖြစ်သော မိန်းမ ကြီးကို ချောင်းကာ ဂွင်းထု နေသော ကျော်ကျော်မိုး ကို သူမ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသည်။ ချောင်းစရာ ဒီလောက်ရှားရလား၊ ကိုယ့်ရွယ်တူ ကောင်မလေး တွေကိုရော စိတ်မဝင်စားဘူးလား၊ ဒီကောင်လေး က အဲလို မိန်းမ ကြီးတွေ ၊ အိမ်ထောင်သည်မမ တွေကို ခရေဇီ ဖြစ်တဲ့ ကောင်လေး အမျိုးအစားလား၊ စသဖြင့် အတွေးတွေ ပေါ်လာသည်။
ကျော်ကျော်မိုး မှာလည်း လက်ပူးလက်ကြပ်မိသွားလို့ ထင်သည်။ သူမ နှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင် မိအောင် ရှောင်နေသည်။ အခန်းအောင်းကာ ပုန်းနေသည်။ နောက်တော့ ထမင်းစားဖို့ အတင်းခေါ်သဖြင့်သာ ဆင်းလာကာ စားသည်။ သူမ နှင့်တော့ မျက်လုံး ချင်း မဆုံမိအောင် လွဲနေသည်။ အလွမ်းချို လည်း သူ အရှက်ပြေ စေရန် ဘာမှ မပြောတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပင် ဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။
နောက်ရက်အနည်းငယ်ကြာ၊ ကျော်ကျော်မိုး နှင့် သားအမိ နှစ်ယောက် ပုံမှန် ဘာမှ ဖြစ်သလို ပြန်ဖြစ်လာကြသည်။ တနေ့တော့ အလွမ်းချို အလုပ်မှ နေ့တဝက်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်မိုး အိမ် ပြန်လာတော့ သူ့အမေကို တွေ့သည်။ ဘာဖြစ်လို့ အစောကြီး ပြန်လာသလဲ ဆိုတော့ သွားစရာရှိလို့ဟု ဆိုသည်။ ကျော်ကျော်မိုး အပေါ်မတက်ခင် သူမ သွားစရာရှိသည် မကြာခင် ရေမိုးချိုးပြီး သွားမည်၊ စားစရာတွေ စားပွဲပေါ် ပြင်ထားပေးခဲ့မည်၊ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ထည့်စားတော့ဟု ပြောလိုက်သည်။
နောက်ဖေးတွင် ကျော်ကျော်မိုးအတွက် စားစရာ ပြင်နေရင်း ခေါင်းရင်းအိမ် ကို နားစွင့်ထားလိုက်သည်။ ရေသံကြားပြီး ဒေါ်မေချစ်ကို တွေ့ရတော့ သူမလည်း ထမိန်ရင်လျှား ဖြင့် နောက်ဖေးသို့ ထွက်လိုက်သည်။ သူမ တို့ အိမ်ကလည်း နောက်ဖေးတွင် ရေတိုင်ကီ ဖြင့် ရေလှောင်ထားပြီး ရေထွက်ချိုးလေ့ရှိသည်။
ဒေါ်မေချစ် နှင့် သူမ တို့ ရေချိုးရင်းက စကားစမြီ ပြောဖြစ်ကြသည်။ သူမတို့ နောက်ဖေးလမ်းကြမ်း မှာ ခြံခတ်ထားတာမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိသည်။ သူမတောင် တနေ့က မှ သူ့သားလို ချောင်းတဲ့ လူတွေ ရှိချင်ရှိမှာပဲဟု တွေးမိလာသည်။ သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့နို့အစုံကို ရက်ရက်ရောရောပဲ ထမိန်ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်သည်။ ဒေါ်မေချစ် ရင်သားတွေက ကြီးသော်လည်း ပျော့ တွဲကျနေပြီ သူမ ဟာက တင်းရင်းတုန်း၊ သူမ သားဖြစ်သူ ဒေါ်မေချစ်ကို ချောင်းရင်း နှင့် သူမ ကို ယှဉ်ပြီး မြင်နိုင်စေရန် ပိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းကို စိမ်ပြေနပြေ ဆပ်ပြာတိုက်နေလိုက်သည်။
တော်ကြာ မမြင်ဘူး တော့ မူးကို မြစ်ထင် ဆိုတာ လို သူ့သားတယောက် ခပ်ရွဲရွဲ ကြီး တွေနှင့် ဖြစ်သွားမှာ စိုးသည်။ သူမ လို မျိုး လှတာတွေ ရှိသည် ဆိုတာကို သိစေခြင် လို့ ပြတာဟု သူမ ဘာသာ ဆင်ခြေပေးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း သူမ သား မြင်လိမ့် မည် ဆိုတာကို သိနေတော့ သူမ စိတ်တွေကလည်း နိုးထကာ နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေပင် မာတောင် ထနေရသည်။
ဒေါ်မေချစ် ချိုးပြီး သွားတာတောင် သူမ မပြီးချင်သေး သို့သော်လည်း သိပ်ကြာနေပြီမို့ ရေလဲ ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ လဲလိုက်ရသည်။
သူမ ထင်သည့်အတိုင်း ကျော်ကျော်မိုး တယောက်က တော့ မြင်မိပါသည်။ ဒေါ်မေချစ်ကို တောင် တချက်မှ မကြည့်ပဲ သူ့ အမေ ဒေါ်လွမ်းချို ကိုသာ မျက်လုံး ကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်နေမိသည်သာ မက သူ့ဖုံးဖြင့်လည်း ဓါတ်ပုံ ဗီဒီယိုတွေ ရိုက်ထားလိုက်သည်။ နောက် ထုဖို့ ကုန်ကြမ်း ရပြီ မဟုတ်ပါလား။
အပိုင်း (၁၁) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment