ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၈ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဈေးဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း ခဏကြာတော့မှ နောက်ဖေးတွင် ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသွားသည့် နီလာဝင်း ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမ ထိုင်နေကြ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ရင်း ဘေးနားချထားသည့် ကျောင်းစာအုပ် တအုပ်ကို ကောက်ယူကာ လှန်နေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုင်ရှေ့ကို ကြည့်နေရင်းမှ နီလာဝင်းဖက်ကို လှမ်းအကဲခတ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာ စာအုပ်ကို ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးဖြင့် ဖတ်နေရာမှ သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားရသဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူမကို စူးစူးစိုက်စိုက် လေ့လာသလို ကြည့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွေလိုက်ရတော့ နှုတ်ခမ်းစူကာ မျက်စောင်းထိုးပြလိုက်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မယုံနိုင်၊ လီးက ချက်ချင်း ပြန်မာတောင်နေပြီ။ ဘယ်လိုများ ဖြစ်တာလဲ။ ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက်တယ် ဆိုတာလား၊ နောက်ပြီး မီးလတ်လုပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦး၊ သူ့ရီးစား ကျနေတာပဲ၊ နှုတ်ခမ်းစူပြ ၊ မျက်စောင်းထိုးပြနဲ့ တခါထဲ။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့ခုံမှ ထကာ နီလာဝင်း ထိုင်နေသော ဆိုဖာဆီ သွားရင်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ ဘာလို့ နှုတ်ခမ်းစူပြီး မျက်စောင်းထိုးရတာလဲ...”
“ သူကရော ဘာလို့..မီးလတ်ကို အဲလို တချိန်လုံး လာကြည့်နေရတာလဲ...”
နီလာဝင်းက သူ့ကို ဖေကြီးလို့ မခေါ်တော့ဘဲ သူဆိုသည့် အသုံးအနှုန်း သုံးလိုက်တာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း သတိထားမိသလို သူ့ရင်ထဲလည်း နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“ မီးလတ်က အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းနေလို့ပါကွာ...”
“ သွားပါ ...သူက မကြီးကိုပဲ ချစ်တာ သိနေတာကြီးကို...”
“ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ...ဖေကြီးက သမီးတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ချစ်ပါတယ်...”
“ အဲလို ရောမပြောပါနဲ့..မတူပါဘူး...မီး သိပါတယ်...ဟွန့်...သူစော်ကျတော့ သူလုပ်ချင်သလို မလုပ်ရလို့ သူများကို အတိုးချပြီး လာလုပ်နေတာ...”
“ မဟုတ်ရပါဘူး..မီးလတ်ရယ်...မီးကိုက ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ ဖေကြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားရတာပါ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း ခုမှ သူ့သမီးလတ် ဖြစ်သူကို သေချာ စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်လာခဲ့ရလေသည်။ သမီးလတ်ကလေးမှာ အရင်က ကလေးလေးလိုပင် နေနေသဖြင့် သူသတိပင် မထားမိခဲ့ခြေ။ နောက်ပိုင်း မီးကြီးကို ချောင်းရင်းမှ ဘော်ဒီ ဖွံ့ဖြိုးလာနေသော မီးလတ်ကိုပါ တဆက်တည်း ချောင်းရင်းက သူ့ကာမ တဏှာစိတ်တွေက ထကြွ သောင်းကျန်းခဲ့ရသည်။ သို့သော် ယခု သေချာကြည့်တော့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေး၊ သူနှင့်မျက်နှာကျပုံဆင်သော မီးလတ်၊ နှာခေါင်းလုံးလုံးလေး၊ မေးဖျားမှာ မှည့်သေးသေးလေးနှင့် အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ မျက်မှန်အဝိုင်း ဖရိန်ခပ်ကြီးကြီးကလေးကို တက်ထားသဖြင့် စာဂျပိုးပုံလေး ထွက်နေတာကိုက ပိုဆက်ဆီ ဖြစ်သလို ဖြစ်နေရသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးပါး ပြဲပြဲလေးက အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်းနေပေတော့သည်။ မီးကြီးမှာ သူမမိခင်နှင့် တူသဖြင့် အသားဖြူဝင်းနေပြီး မီးလတ်ကတော့ သူနှင့်တူသဖြင့် အသားအရည် ညိုစိမ့်စိမ့်လေးဖြင့် ဝင်းမွတ်နေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း လက်ကလေး တဖက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့လက်တဖက်ဖြင့် လက်ဖဝါးချင်း ထပ်အုပ်ကိုင်လျှက် လက်ချောင်းများကို လက်ချောင်းတွေကြားထဲ တချောင်းစီ ထည့်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နောက်လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် နီလာဝင်း လက်ဖမိုးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက
“ မီးလတ်ကရော ဖေကြီးကို မချစ်ဘူးလား...”
ဟု မေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက သူ့ကို မော့ကြည့်ရာ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး
“ ဟင့်အင်း..မချစ်ပါဘူး...ရီးစား ရှိပြီးသား လူကြီးကို ဘာလို့ချစ်ရမှာလဲ...”
“ ဘယ်က ရီးစားလဲကွာ...”
“ မကြီးလေ ...ဖေကြီးရီးစား မကြီးပဲဟာ...”
“ အို..မကြီးက ရီးစားဆို မီးလတ်က ရီးစားထက်တောင် ကျော်သွားပြီ...”
“ ဘယ်လိုကျော်...ဟာ အာ့ ဖေကြီးက မကြီးကိုမှ မလုပ်ရဲတာ ... နောက်ပြီး ဒီ စနေကျရင် လုပ်တော့မလို့ ချိန်းထားကြပြီးပြီ မဟုတ်လား..ဟွန့်.....”
“ ဖေကြီး မီးလတ်ကို တကယ်ချစ်နေပါပြီကွာ...တကယ်က မီးကြီးက ရီးစားလည်း ရှိပြီးသား၊ အိမ်ထောင်လည်း ပြုတော့မှာပါ၊ နောက် မီးလတ်က သဘောမတူဘူး မလုပ်ရဘူးဆို ဒီစနေ ဖေကြီး လုံး၀ မလုပ်တော့ဘူး၊ မီးကြီးကို ဖေကြီးက လုပ်မယ်လို့လဲ မပြောထားပါဘူး...”
“ တကယ် မီးက မလုပ်နဲ့လို့ ပြောရင် ဖေကြီး တကယ် မလုပ်ဘူးလား...”
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့စိုက်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲမှာလည်း တကယ့်ကို မီးလတ်အပေါ် ချစ်စိတ်တွေ မြင့်တက်နေပြီ ဖြစ်ရာ နီလာဝင်း မျက်လုံးများကို ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်းက ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
“ အင်း တကယ် မလုပ်ဘူး..ဂတိပေးတယ်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ တကယ့် စီးရီးယပ် (ဝမ်းနည်းကျေကွဲနေတဲ့) မျက်နှာ အနေအထားကို တွေ့လိုက်ရတော့ နီလာဝင်း တယောက် ကျေနပ်သွားလေသည်။
“ အင်း..ဖေကြီးကို ယုံပါတယ်...ဒါပေမယ့် မကြီးကို လုပ်လိုက်ပါ..သူလည်း လိုချင်ရှာမှာပေါ့...ဒါပေမယ့် မီးကို ပိုချစ်ရမယ်နော်...”
နီလာဝင်းက သူမနှင့် လက်ဖဝါးချင်း အုပ်ကိုင်ထားသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ဖဝါးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်း ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်တဖက်ဖြင့် နီလာဝင်း မေးဖျားလေးကို လှမ်းပင့်ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေး သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။
“ မီးကို အရမ်းချစ်သွားပြီကွာ..မီးရော ဖေကြီးကို ချစ်လား...”
“ အင်း...ချစ်တယ်...”
နီလာဝင်းနှင့် ကပ်ထိုင်နေရသဖြင့် နူးညံ့သည့် ကိုယ်လုံးအထိအတွေ့လေး၊ မိန်းမငယ်လေး အနံ့အသက်နှင့် မကြာခင်ကမှ လိုးခဲ့ရသည့် စောက်ဖုတ် စေးစေးကြပ်ကြပ်လေး အရသာ၊ အကုန် ပြန်တွေးမိနေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှပင် ထိုးထောင်ထလာခဲ့ရသည်။ နီလာဝင်းကလည်း မြင်လေသည်။ မိမိ စောက်ဖုတ်လေးထဲ နှစ်ခါတိတိ ထိုးထည့်ကာ လိုးခဲ့သည့် ကောင်ကြီးဆိုတာ တွေးမိတော့ မျက်နှာလေး ပန်းနုရောင် သမ်းသွားသော်လည်း ခစ်ခနဲ့ တချက်ရီလိုက်ရင်း
“ ဖေကြီးဟာကြီးကလည်း တခါတည်း ခစ် ထိန်းမနိုင်ကြီး...”
“ အင်း..မီးလတ်နားမှာ နေတာနဲ့ကို အဲလိုဖြစ်ရော ဒုက္ခပါပဲ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုင်ရှေ့ ဟိုဟိုဒီဒီ အကဲခပ်လိုက်ပြီးမှ နီလာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို အသာဖြေလျော့ရင်း လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုခြင်း ခံလိုက်ရတော့ လီးကြီးမှာ ပိုပြီးတင်းမာ ထောင်မတ်လာရသည်။ နီလာဝင်းက နွေးထွေး မာတောင်နေသည့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းမှ
“ အရမ်းကို မာတင်းနေတာပဲနော်...ဖေကြီး မနာဘူးလား...”
“ နာတော့ မနာပါဘူး...ဒါပေမယ့် အရမ်း တင်းရင်းပြီး အကြောတက်သလို ညောင်းညာတာပေါ့...”
“ ဟင်..အာ့ဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...ဟို..မီးဟာလေးထဲတော့ အမြဲ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲနော်...အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါလည်း ရှိသေးတာကို...”
“ မီးကြီးကတော့ ဖေကြီးကို စုပ်ပေးတာပဲ...”
“ အင်း...မီးတွေ့သားပဲ...ညဖက်ကို မကြီးက အရင်ဆုံး စုပ်ပေးတာ..ပြီးတော့ ဖေကြီးကလည်း မကြီးဟာကို လျှက်ပေးတယ် မဟုတ်လား...”
“ ဟုတ်တယ် ခုလည်း မီးလတ် ဖေကြီးကို စုပ်ပေးပါလား...ဒီတခါလောက် ထွက်သွားပြီးရင် ဖေကြီးသက်သာ သွားမှာပါ...နို့မို့ဆို ဖေကြီး လမ်းလျှောက်လို့တောင် ရပါ့မလား မသိဘူး.....”
“ အင်း...ဖေကြီးက အရမ်းခိုင်းတာပဲ...”
“ ဟုတ်ပါဘူး..မီးရယ်..ဖေကြီး အရမ်းခံရ ခက်နေလို့ပါ...”
“ ကဲပါ မီး စုပ်ပေးပါ့မယ်..မလုပ်တက်ဘူးနော်...တခါမှ မလုပ်ဖူးလို့ ... နောက် အိမ်ရှေ့ကိုလည်း ကြည့်ထားဦး..တော်ကြာ တယောက်ယောက် ဝင်လာပြီး ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မယ်...”
“ အင်းပါ...စိတ်ချပါ..ဖေကြီး..ကြည့်ထားမယ်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို အသာဖြည်ချလိုက်ရာ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ထောင်ထ ထွက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်းက ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဟပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။
“ ဟား.....ရှီး......”
နှုတ်ခမ်း နုနုလေးနှင့် နွေးထွေးသော အာခံတွင်းလေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြက်သည်းထသွားအောင်ကို ဖီးလ်တက်သွားရမည်။ သူ့ပေါင်ကို လာထိသော နီလာဝင်း မျက်မှန်အဝိုင်းကြီးကို အသာဆွဲချွတ်ကာ ဘေး လက်ရမ်းပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် နီလာဝင်း ဆံပင်စလေးများကို ဖယ်ကာ အနောက်ဖက် သိမ်းကိုင်ထားလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ဒစ်ဖူးကို ငုံထားရာမှ စုပ်လိုက်ရာ ပြွတ်စ်ကနဲ အသံမြည်သွားပြီး လီးကြီးကလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်သွားလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်တဖက်ကို နီလာဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ သူမနို့ကလေး တဖက်ကို အဝတ်အစားပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်။
နီလာဝင်းက သူမနှုတ်ခမ်း အစုံကို လီးတန်ကြီးတွင် တင်းတင်းစေ့ကာ မျက်နှာကို နှိမ့်ချီ မြှင့်ချီ လုပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးကာ အာခံတွင်း အတွင်းမှလည်း စုပ်ပေးလေသည်။ တကယ်တော့ နီလာဝင်းက သူမ သူငယ်ချင်းများ ပြောပြသည့် အတွေ့အကြုံရော၊ အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် ဇာတ်လမ်းများမှ ပုံစံများကိုပါ လက်တွေ့စမ်းသပ် လုပ်ကြည့်နေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အဖို့လည်း ခုခေတ် လူငယ်လေးများ၏ လေ့လာမှု ၊ တက်သိနားလည်မှုတို့ကို အံ့သြခြင်းနှင့် အတူ အထူးကောင်းမွန်သည့် ဖီလင်ကိုလည်း ခံစားနေရသည်။ ထို့အပြင် ယခု သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသော သူမှာ သူ့သမီး အရင်းဖြစ်နေတာက ပိုပြီး ကာမတဏှာစိတ်တွေကို ထကြွ တိုးပွါးလာစေသည်။ သူလီးကြီးကလည်း တစတစ ကြီးထွားဖောင်းပွလာရာ နီလာဝင်းလေး ပါးစောင်ကြီး တခုလုံး ဖောင်းကြွလာခဲ့ပြီး လီးကြီးမှာ သူမပါးစပ်လေးထဲ တဝက်လောက်သာ ဝင်ထွက်နိုင်တော့လေသည်။ တချက်တချက် သူမ အာခေါင်ကို ထိုးမိသည့်အခါ “ အော့” ကနဲ ဖြစ်သွားတက်သဖြင့် ဘယ်အရှည်လောက် အထိပဲ သွင်းရမည်ကို သူမ သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။
သို့သော် ဖီးလ်တအား တက်လာသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမခေါင်းလေးကို အသာဖိကိုင်ထားရင်း ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီး သူမပါးစပ်လေးထဲ တချက်တချက် ဆောင့်လိုးမိသည့် အခါတော့ သူမ အာခေါင်ကို ထိုးမိတက်သည်။
“ အား.....ရှီး....ဖေကြီး....ပြီး...တော့မယ်...အား.....အိုး....ပြီး.....ပြီး........”
.....................................................................................................
အခန်း (၂၀)
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ခံစားရသည့် အရသာ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့၊ လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးပြန်လေသည်။ ပြီးကာနီး နီလာဝင်း ခေါင်းလေးကို ဖိထားလိုက်သဖြင့် နီလာဝင်းမှာ ရုန်းလို့လည်း မရ၊ သူမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှ လရည်များကို တဂွပ်ဂွပ်နဲ့သာ မျိုချပြစ်လိုက်ရတော့သည်။
“ အား...ဆောရီး...မီးလတ်ရယ်...ဖေကြီး..မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်...”
နီလာဝင်း က သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့တို့မှာ ပေကျံသွားသည့် လရည်တို့ကို လက်ဖမိုးဖြင့် သုတ်လိုက်ရင်းမှ
“ သွား...ဖေကြီး မကောင်းဘူး...နောက်.. မလုပ်ပေးတော့ဘူး.....”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဘေးနားက ခုံမှာ တင်ထားသော တစ်ရှူးလေး တခုယူကာ နီးလာဝင်း နှုတ်ခမ်း၊ မေးစေ့တို့ကို ယုယုယယ သုတ်ပေးတော့ နီလာဝင်းမှာ နဂိုထဲက မဆိုးချင်သော စိတ်ဆိုး ပြေရလေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း ပြန်လာခါနီး၊ ဒီနေ့အဖို့ နှစ်ချီလည်း ပြီးထားတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် နီလာဝင်း နားမှ ခွါကာ လုပ်စရာ ရှိသည်များကို လုပ်ကိုင်နေလိုက်တော့သည်။
.............................................
ညဖက် ထမင်းစားပြီးချိန် ထုံးစံအတိုင်း အငယ်နှစ်ယောက် စာကြည့်၊ အိမ်စာ လုပ်ကြချိန် ရတနာဝင်းနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တို့ သားအဖ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ချစ်ရည်လူးနေကြပြန်သည်။
“ နေ့တွေကလည်း ကုန်ခဲလိုက်တာကွာ...စနေနေ့ကို စောင့်ရတာ တကမ္ဘာလောက် ကြာနေပြီ...”
“ ဟွန့်...ဖေကြီး တော်တော်ပို ... သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်နေရတာကြီးကို ကဲပြနေလိုက်တာ.....”
“ လုပ်ချင်တာ အကုန်မလုပ်ရပါဘူးကွာ...”
နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ သူတို့နှစ်ဦး ပူးကပ်ထိုင်လျှက် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ခေါင်းလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး ထိုလက်ချောင်းထိပ်ကလေးတွေဖြင့် သူမ ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်နေသည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ရတနာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ လျိုဝင်ပြီး ဘရာအောက်မှ နို့လေးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်။ ရတနာဝင်းက ဘရာကို နောက်ကျောမှ ဂျိတ်ဖြုတ်ထားတာမို့ သူ့လက်က အေးအေးဆေးဆေး ဘရာအောက်မှ ရတနာဝင်း နို့တွေကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစားလို့ ရနေသည်။
ရတနာဝင်း လက်လေးတဖက်ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ပြေလျော့နေသော ခါးပုံစ အောက်မှ လျိုဝင်ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ နေ့လည်က သမီးလတ်နှင့် တချီလိုး၊ နောက်တချီ လီးစုပ် ခံထားပြီးတာကြောင့် သိပ်ပြီးတော့ မတင်းထန်တော့ပေ၊ သို့သော်လည်း မီးလတ်ထက် ပိုဖွံ့ထွားပြီး ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော သမီးကြီးနှင့် ခုလို ပွတ်သီးပွတ်သပ် နေရတော့လည်း လီးက အလိုလို မာတောင်နေရသည်။
“ တော်ပါ ဘာကျန်သေးလို့လဲ...လူ တကိုယ်လုံးလည်း ရစရာ မရှိတော့ဘူး...ဟိုဟာလေးတောင် ကျယ်နေပလား မသိဘူး.....”
“ အဲလို ကျယ်သွားတဲ့ ထုံးစံ မရှိပါဘူးကွာ...မီးကြီးကလည်း..နောက်ဆို ပိပိလေးပဲ လုပ်တော့မယ်..အဲလို စိုးရိမ်နေရင်...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်း ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်နေသော လက်ကို သူမဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီအောက် ထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ ဘောင်းဘီလေးမှာ ကြိုးနှင့် တင်းတင်းချီထားတာမို့ ထိုးထည့်လို့ မရသဖြင့် ရတနာဝင်းက သူမခါးမှာ ချည်ထားသည့် ကြိုးထုံးလေးကို ဖြည်ပေးလိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်က ဘောင်းဘီ ခါးကြိုးအောက်မှ အထဲ တိုးဝင်သွားပြီး ပင်တီလေး အောက်ကိုပါ တဆက်ထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ပင်တီအောက်မှ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက နွေးထွေးနူးညံ့နေပြီး အကွဲကြောင်းလေးမှာ စောက်ရည်ကြည်တို့ စိုတိုတို ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်က စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်သပ်ဆွပေးရင်းက စောက်စေ့ ဖုတုတုလေးကို ဖိချေပွတ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ကိုယ်လေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ပိုမိုတိုးကပ်ဝင်လာပြီး သူမလက်ကလေးကလည်း လီးကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုသည့် အရှိန် မြှင့်ပေးလာလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ ဟတတ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ကာ သူ့နှုတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း မျက်စေ့လေး မှေးကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ပြန်လည်နမ်းစုပ်ရင်းမှ ကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဆန္ဒပြီးမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။ နေ့လည်က နှစ်ချီပြီးထားသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကတော့ တောင်လို့ ကောင်းတုန်း၊ တော်တော်နှင့် ပြီးမည့်ပုံ မပေါ်၊ ရတနာဝင်းကတော့ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကိုတောင် ဆက်ဂွင်းမတိုက်ပေးနိုင်တော့ပဲ တင်းတင်းကလေး ဆုပ်ရင်း မျက်နှာကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ထဲ အပ်ထားရသည်။ ခဏနေမှ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး
“ ဖေကြီး ဟာကြီးက မာနေတုန်းပဲ မီး စုပ်ပေးရမလား...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နေ့လည်ကလည်း မီးလတ် အစုပ်ကို ခံထားရတာမို့ သိပ်ပြီး ဆန္ဒ မပြင်းပြတော့သဖြင့်
“ ရပါပြီ မီးကြီးရယ်...မီးကြီး အလုပ်မှာလည်း ပင်ပန်းလာပါတယ်...စနေနေ့ကျမှ ဖေကြီးကို အဝကျွေး..ဟုတ်ပလား...”
“ ဟွန့်...သူ စနေနေ့ကျရင် ဘယ်လောက်တောင် ကဲမလဲ မသိဘူး...ကြိမ်းဝါးနေလိုက်တာ ကြောက်စရာကြီး...”
“ မီးကြီး မကြိုက်တာ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူးကွာ...စိတ်ချပါ...”
သို့နှင့် ထိုညက ရတနာဝင်း လည်း အခန်းမကူးဖြစ်၊ တနေ့စာ စိတ်ကျေနပ်သွားသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ကောင်းကောင်း အိပ်မောကျသွားသဖြင့် ထိုညက တညလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခြင်းဖြင့် နောက်တနေ့ ကူးသွားရလေသည်။
........................................
နောက်တနေ့ နေ့လည်ကျတော့ ဆိုင်က အမှတ်မထင် ဘီးဇီး၊ လူလည်း မပြတ်နိုင်သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် အလုပ်ရှုပ်နေရသည်။ ဈေးရောင်းရင်း ကပ်စတန်မာနှင့် စကားပြောရင်း တချက်တချက် သူမကို လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို နီလာဝင်းကို ဖေကြီးလိုတာ ဘာလဲ ငါသိတယ် ဆိုသည့် ပြောင်ချော်ချော် အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြုံးပြလေသည်။ သောကြာနေ့လည်းဖြစ်၊ မနက်ဖြန်လည်း ကျောင်းမရှိသည်မို့ နီလာဝင်း တယောက် လွတ်လပ်ကာ အားနေသည်။ သူမ သူငယ်ချင်း တယောက်လည်း လညလည်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းတွင်း ဝင်လိုက် အပြင်ထွက်လိုက်ဖြင့် အလုပ်များနေကြလေသည်။
ညနေစောင်းလောက်မှ နီလာဝင်း သူငယ်ချင်းမလေးလည်း ပြန်သွားသည်။ ရတနာဝင်း လည်း အလုပ်မှ ပြန်လာခါနီးပြီမို့ ဘာမှတော့ လုပ်ဖို့ အချိန်မရတော့ပေ၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်ရှေ့ လူရှင်တုန်း ခဏ မီးဖိုထဲ ထမင်း၊ဟင်း ချက်နေသော နီလာဝင်းလေးနား ကမန်းကတန်း သွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပြီး ပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်မိသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်တော့ နီလာဝင်းက
“ ဟွန့် ဖေကြီးကလည်း မနက်ဖြန်ညကျရင် မကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ ကဲချင်သလို ကဲကြရတော့မယ့် ဟာကို မီးကို လာပြီး အားနာပါးနာ လာချစ်ပြနေသေးတယ်...”
“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ...အဲဒါက တကဏ္ဍပါ၊ မီးလတ်ကိုလည်း ချစ်ပါတယ်...ခုတောင် တနေလုံး မနမ်းရသေးလို့ စိတ်ထဲ အလိုမကျ ဖြစ်နေတာ...”
“ သွားပါ..တော်ကြာသူများတွေ အိမ်ရှေ့မှာ ပစ္စည်းတွေ မ..သွားပါဦးမယ်...”
“ မီးလတ်..ညကျရင် မီးကြီး အိပ်ပျော်သွားရင် ခဏ ထွက်လာပါလား...မီးဖိုထဲကို ဖေကြီး ပြောစရာ ရှိလို့...”
“ ဘာပြောမှာလဲ ..သွားပါ...ဖေကြီး ပြောစာရှိတာ ..မီးသိပါတယ်...မလာပါဘူးနော်..ဟွန့်.....”
“ လာခဲ့ပါကွာ ... တကယ်ပါ..မီးလတ် လာလာ..မလာလာ ဖေကြီးစောင့်နေမယ်နော်..သိလား...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပြောဆိုပြီး ကမန်းကတန်း အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။
...............................................
ညဘက် ဦးရင်ထွန်းဝင်းတို့ သားအဖ ၊ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း ကြားရင်တွေမှာ လို တွတ်ထိုး ကစ်ဆင်ပေး ထိပွတ်လို့ မရခြေ၊ သောကြာ၊စနေည တို့၏ ထုံးစံအတိုင်း မိသားစု အစုံအလင် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်ကြရသည်။ ထိုည သူတို့ကြည့်နေသော အခန်းဆက် စီးရီးကလည်း ကောင်းတာမို့ ညမိုးချုပ်ထိ ထိုင်ကြည့်ကြပြီးမှ အိပ်ယာဝင်ကြလေသည်။ မနက်ဖြန် စတိတ်ရှိုးကြည့်ဖို့ သူတို့အဒေါ်အိမ် သွားအိပ်ကြမည့် အကြောင်းလဲ ပြောနေကြသည်။ ရတနာဝင်းကတော့ မနက်ဖြန်မှ အကြောင်းပြပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့မည်မို့ ဘာမှမပြော၊ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း ရတနာဝင်းနှင့် သူမအဖေတို့ အကြံနှင့် ပလန်ကို သိပြီးသားမို့ ပြုံးစေ့စေ့သာ လုပ်နေသည်။ ထိုကိစ္စကို မသိသူက သားအငယ်ဆုံး ကောင်လေးသာ ရှိလေသည်။
ရတနာဝင်းကလည်း မနက်ဖြန် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြမည် ဆိုသဖြင့် ရင်တဖိုဖိုဖြင့် ဒီည အိပ်ရေး၀၀ အိပ်မည်ဟု ဆိုသလို၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း သဘောတူထားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ညစွန့်စားမည့် ပလန်ကိုတော့ ရတနာဝင်း တယောက် မသိရှာပါ။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လောဘတက်တာလား၊ အရသာတွေ့သွားတာလား မသိ၊ စိတ်တွေက ဆယ်ကျော်သက်ကလေးလည်း မဟုတ်ဘဲ တအားထကြွနေသည်။ မနက်ဖြန် တညလုံး ရတနာဝင်းကို စားရမည် ဆိုတာ သိနေတော့ ဒီနေ့တနေ့လုံး မထိမတွေ့လိုက်ရသည့် နီလာဝင်းလေးကို ချစ်ချင်နေသေးသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သမီးကြီးဖြစ်သူ ရတနာဝင်း မသိအောင် ကြံရွယ်ထားဖြင်း ဖြစ်သည်။
ညသန်းခေါင်လောက်ကျတော့ မိမိအခန်းကို မီးမှောင်ချကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုထဲက ထမင်းစား ကုလားထိုင်တလုံးပေါ်တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲမှ မီးလုံးကို ဖွင့်ထားပြီး တံခါးကို နည်းနည်းလေး ဟထားလိုက်သဖြင့် သူထိုင်နေရာမှာ အလင်းရောင် ရနေသည်။ တခြားနေရာတွေကတော့ အလင်းကြီး မဟုတ်တောင် မြင်နေရသည်။ မှောင်ပိန်း မနေတော့။
ခဏကြာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဂဏှာမငြိမ်တော့၊ နီလာဝင်းများ အိပ်များ ပျော်သွားပလား၊ ဒါမှမဟုတ် ရတနာဝင်းများ မအိပ်သေးလို့လား၊ နည်းနည်းကြာလာတော့ အင်း..လာမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလေ ဟု တွေးကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲက မီးကို သွားပိတ်မလို့ ပြင်နေတုန်းမှာပင် ခြေသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နီလာဝင်း၊ ရင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေး တယောက် ရီးစားကောင်မလေးနှင့် အဖေအမေ မသိအောင် ချိန်းတွေ့သလို ဖီလင်မျိုး ဖြစ်နေရသည်။
နီလာဝင်းက အသံမထွက်ဖို့ သူမလက်ညှိုးကို နှုတ်ခမ်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ပြလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နားလည်ကြောင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘုမသိဘမသိနဲ့ နီလာဝင်းခေါ်ရာကို လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အကြံက နီလာဝင်းကို မီးဖိုခန်းထဲတွင် လိုးဖို့ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခု နီလာဝင်း ခေါ်ရာသို့ ပါသွားလေသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှ တီဗီရှေ့ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ချလိုက်ကြပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တိုးတိုးလေသံလေးဖြင့်
“ ဘာလို့ ဒီကို ခေါ်လာတာလဲ...”
ဟု မေးလိုက်မိသည်။ နီလာဝင်းကလည်း လေသံလေးဖြင့်
“ ဖေကြီးကလည်း မီးဖိုခန်းက မီးတို့အခန်းနဲ့ ကပ်နေတာ..အသံက အခန်းထဲက ကြားရနိုင်တယ်..နောက်ပြီး မတော်လို့ မကြီး တရေးနိုး ရူးပေါက်ချင်လို့ ထလာရင် အဲဒီဖက်ကို လာမှာ..ချက်ခြင်းတန်းတိုးမှာ...”
တော်တော်လည်တဲ့ ကောင်မလေးပဲ ဟု ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့သမီးကို ပြန်ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ဟုတ်ပါ့၊ သူတောင် မတွေးမိ၊ အိမ်ရှေ့ခန်းက သူမတို့ အခန်းနဲ့ဆို ကြားထဲမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းတခန်း ခြားသေးသည်။ နောက် ခုန နီလာဝင်း ပြောသလို ရတနာဝင်း ထလာလျှင်လည်း ချက်ခြင်းကြီး တန်းမတိုးနိုင်။ အသံကြားတာနဲ့ ပြင်ဆင်ချိန် ရမည်။ ဆင်ခြေရှာလို့ ရမည်။ နောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဘုရားစင် မီးနှင့် လမ်းမပေါ်က ဓါတ်မီးတိုင် မီးရောင်တို့က တံခါးထိပ် မှန်ချပ်များမှ ဝင်နေသဖြင့် အလင်းရောင်လည်း ကောင်းကောင်းရသည်။
“ အင်း..ငါ့သမီးက တော်တော် တွေးတက်တာပဲ...”
ဟု ချီးကျူးလိုက်သည်။ နီလာဝင်းက ပြုံးစေ့စေ့နှင့် ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာလှုပ် ပြောပြရင်း ...”
“ ကဲ ပြောပါဦး...ဖေကြီး ညသန်းခေါင် ပြောစရာ ရှိတယ်ဆိုတာ ဘာပြောမှာလဲ...”
ဟု မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်းလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို တချက် ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်ပြီးမှ
“ မီးလတ်ကို ဖေကြီး ချစ်တယ် ပြောမလို့...”
“ ဟာကွာ ..ဖေကြီး နောက်တယ်...အာ့များ ..ဒီအချိန် ပြောဖို့ လိုလို့လား...”
.........................................................
အခန်း (၂၁)
နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ သူမကို ချိန်းမှန်း သိသိကြီးနှင့် မိန်းမတို့ မာယာဖြင့် ပြန်ရစ်နေလေသည်။ နီလာဝင်းမှာ ညဖက်မို့ တီရှပ်နှင့်ကာတွန်းရုပ်ကလေးများ ရိုက်ထားသည့် ပါဂျားမား ပိတ်ဘောင်းဘီရှည်လေး ဝတ်ထားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်းလေးကို ဖက်ထားရာမှ ဖင်လုံးလေးများကို ပဂျားမား ပေါ်မှပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ် လိုက်ရင်း စွာလန်တေး လုပ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းတို့ကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တကယ်တော့ နီလာဝင်း ကလေးမှာလည်း မျှော်လင့်ပြီးသား ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်ဖက်တွယ်ရင်း သူမ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီးကိုပါ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ ပေါင်ခွဆုံမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် လာထောက်နေသည့် လီးကြီးကလည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို လာဖိမိနေရာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ယားလာရသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေချိန်မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက တီရှပ်အောက်မှ တိုးဝင်ကာ နီလာဝင်း နို့ကလေးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ နီလာဝင်း တီရှပ်အောက်မှာ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းသဘောကျသွားလေသည်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက် တလုံးစီ အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးတော့ နီလာဝင်း ပါးစပ်လေးမှ ငြီးသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာပြီး သူမပေါင်ခွဆုံလေးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးဆီ ပိုမိုဖိကပ် ပွတ်လာတော့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ အသက်ရှုသံများမှာ တိတ်ဆိတ်သော ညတွင် ကျယ်လောင်သလို ဖြစ်လာရသည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးက သူမဘိုက် ဆီးခုံနား လာထိုးနေသည့် လီးကြီးကို လက်ကလေးဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပြစ်လိုက်သည်။ အဲ့တော့လည်း နီလာဝင်းကလေးက သူမလက်ဖြင့် ထောင်မတ်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ လီးကြီးက သူမလက်ထဲတွင် နွေးထွေးနူးညံ့နေသော်လည်း အတွင်းထဲက အကြောတွေကတော့ သံချောင်းကြီးအလား တင်းမာနေသည်။
တကယ်တော့ နီလာဝင်း အရသာ တွေ့နေလေပြီ။ ပထမဆုံး အကြိမ်ကသာ စပ်ဖြင်းဖြင်း အောင့်တောင့်တောင့်နှင့် ဒုတိယအကြိမ်မှာ တော်တော်လေး ကောင်းနေပြီ၊ နောက်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်လိုက်တော့လည်း တမျိုးအရသာ ရှိသလိုမို့၊ ဒီနေ့ တနေ့လုံး ဖေကြီးနားကပ်လို့ မရဖြစ်နေတာ စိတ်ထဲ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရသည်။ နောက် မနက်ဖြန်ဆိုလျှင် မကြီးနဲ့ ဖေကြီးတို့က နှစ်ယောက်ထဲ လိုးကြ ဆော်ကြတော့မည် ဆိုတာလည်း သိထားတော့ မနာလိုလည်း ဖြစ်မိသည်။ သို့သော် ကိုယ့်အမကြီးလည်းဖြစ်၊ သူက ဖေကြီးနှင့် အရင်ဖြစ်နေကြတာ ဆိုတော့လည်း ကိုယ်က မလုပ်နဲ့ ပြောလို့လည်း ရမှာ မဟုတ်။ ခုတောင် ဖေကြီးကလည်း မကြီးမသိအောင် လျိုထားပြီး သူမနှင့် လာဖြစ်နေရတာ မဟုတ်လား။ ဖေကြီး ပြောသလိုဆို မကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲတောင် အလိုးမခံဖူးသေး ဆိုတော့ သူမက ဖေကြီးလီးကို အရင်ဆုံး အလိုးခံရသည့်သူ ဖြစ်သွားရတာကိုလည်း အားရကျေနပ်မိသည်။
ဒီည သူ့ကို ဖေကြီး တွေ့ချင်သည်လို့ ချိန်းကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရသည်။ သူမ ပိပိလေးမှာလည်း စောက်ရည်တွေက ရွဲနေပြီ။ မကြီး အိပ်ပျော်သွားအောင် မနည်းစောင့်ရသည်။ သူမ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် နေလျှင် သူမကို ဘာလို့ အိပ်မပျော်သေးတာလဲ မေးမှာ စိုးလို့ တက်နိုင်သလောက် အညောင်းခံပြီး လူကို ငြိမ်ငြိမ်လေး လှဲနေခဲ့ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုဖာမှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ နီလာဝင်းက ဆိုဖာရှေ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မော့ကြည့်ကာ လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်
“ မနက်ဖြန်ကျရင် မကြီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတော့မယ် ဆိုတော့ ပျော်နေတာပေါ့လေ...”
ဟု ငေါ့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သမီးလတ် တယောက် သူ့အမကြီး အပေါ် အနည်းငယ် မနာလို ဖြစ်နေမှုကို သဘောကျမိလေသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မနက်ဖြန် အတွက် အလွန်စိတ်တက်ကြွနေသည်ကို မိလတ် မသိစေချင်။
“ အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ...ဟိုက ရီးစားပဲ ရှိသေးတာ ..ဒီကမှ မယား အဆင့်ရောက်နေပြီကို...”
“ ဘာလို့ မယားအဆင့်လဲ...”
“ လင်မယားလို နေတာ ဘယ်နှစ်ခါ ရှိပလဲ...အဲတော့ မယားအရာ မြောက်ပြီပေါ့လို့.. ဟုတ်ပလား မယားလေးရယ်...”
“ ဘာမယားလေးလဲ မီးက မယားကြီး...မနက်ဖြန်ကျမှ မကြီးက မယားလေးဖြစ်မှာ...”
“ ဟုတ်ပါပြီကွာ...မိန်းမရာ...ယောင်္ကျားလီးကြီး တအားမာနေပြီ...အာငွေ့လေး ပေးပေးပါဦး..တော်ကြာ ပေါက်ကွဲ ထွက်တော့မယ်......”
နီလာဝင်းက မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြီး မျက်နှာကို ရှေ့တိုးလိုက်သည်။ မှောင်ထဲမှာ မျက်လုံးက ကျင့်သားရနေတော့ သူမလက်ထဲမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေသည့် လီးကြီး၏ ဖွင့်ကားနေသော ဒစ်ဖူးကြီးကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ သူမ လျှာလေးထုတ်ကာ ဒစ်ဖူးထိပ် အကွဲကြောင်းမှ စိမ့်ထွက်လာသော လရည်သီးလေးကို လျှက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီး တခုလုံးကို ငုံကာ ဖွဖွလေး တချက်စုပ်သည်။ နောက် သူမ လျှာကလေးဖြင့် ဒစ်အရင်း အချိုင့်လေးကို ပတ်လျှက်သည်။ ဒစ်ဖူးနှင့် လီးတန် တလျှောက်ကို လျှာအပြားလေးဖြင့် တပြတ်ပြတ် လျှက်ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို အာခံတွင်းထဲထည့်၊ သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးတန်မှာ စေ့ရင်းက စုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ခေါင်းကို နိမ့်ချီ မြင့်ချီနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်းကလည်း အာခံတွင်းထဲက စုပ်သည်။ ထွက်လာသမျှ အရည်ကြည်တို့ကိုလည်း မျိုချသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ လက်တဖက်က နို့ကလေးတွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်း တဖက်က နီလာဝင်း ခေါင်းကလေးကို ထိန်းကိုင်ပေးရင်း ဂုတ်သားလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်တွင်းမှ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နေအောင်ကို စုပ်ပေးရင်း လီးကိုလည်း သူမနှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေသဖြင့် လီးကြီးက မတရား ထွားတက်လာပြီး ပေါက်ကွဲတော့မတက် မာတင်းလာခဲ့ရသည်။
“ တော်ပြီ ထင်တယ် မီးလတ်..ဖေကြီး တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ထ..ထ...”
ဟု ပြောပြီး ဆွဲထူပေးလိုက်တော့ နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခါးမှ ပါဂျားမား ချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပြီး သူမခြေကျင်းဝတ်သို့ ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားစေသည်။ သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေးဖြင့် နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနစ်နေသည်။ သူ့လက်ချောင်းကြီး စောက်စေ့လေးကို သွားဖိပွတ်မိတော့ နီလာဝင်း ပါးစပ်မှ အိကနဲ အသံထွက်လာပြီး ဒူးတွေ ညွတ်ခွေ ချင်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို လှမ်းကိုင် ထိန်းလိုက်ရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဆိုဖာ အစွန်းကို ဖင်ရွေ့ထိုင်လိုက်ပြီး နီလာဝင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်စေသည်။ နီလာဝင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်အချမှာ သူ့လီးကို နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝပေါ် တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှစ်ဝင်စေလေသည်။
နီလာဝင်းမှာ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီးကို ခံနိုင်သလောက် ထိန်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ထိုလီးကြီးကို တမနက်လုံး တောင့်တနေခဲ့သည်မို့ နည်းနည်းကြပ်ပြီး နာတာတာ ဖြစ်သော်လည်း အံကြိတ်ခံကာ ထိုင်ချလေသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူမ ဖင်လုံးလေး ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်နှင့် ထိပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးလည်း သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိအောင်ကို ဝင်သွားခဲ့လေသည်။
“ အား..ကောင်းလိုက်တာ မီးလတ်ရယ်...ဖေကြီး လီးမှာ စိမ့်နေအောင် ကောင်းတာပဲ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နီလာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ လျိုကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ နောက်တော့ အားမရသလိုဖြင့် တီရှပ်ကို မ..ချွတ်လိုက်ရာ နီလာဝင်းကလည်း လက်လေးနှစ်ဖက် မြှောက်ပေးရှာသည်။
“ အား..လှလိုက်တဲ့ နို့လေးတွေကွာ...”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နို့လေးများကို ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ် စို့လေသည်။ နီလာဝင်း နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ သေးသေးဖုဖုလေးများသာ ဖြစ်သဖြင့် လက်ညှိုးလက်မနှင့်ပင် ကောင်းစွာ ညှစ်ကိုင်ခြေလို့ မရသေးပေ၊ နို့လုံးလေးတွေကတော့ လက်တဆုပ်စာ မက လုံးမို့မို့လေးတွေမို့ ကိုင်လို့ အင်မတန်ကောင်းသည့် အရွယ်ဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ နို့ကို စို့လိုက်တော့ နီလာဝင်း ခမြှာ ကိုယ်လေးပင် တုံတက်ကာ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းများ ထသွားရသည်။ သူမအတွက် သူမရင်သားများကို ပထမဆုံး တခြားလူတယောက် ကိုင်တွယ်ခံရခြင်း ဖြစ်ရုံမက စို့ပေးတာပင် ခံရတာမို့ တကိုယ်လုံး အကြောတွေ ဖိန်းတိန်း ရှိန်းတိန်း ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကလေးမှလည်း အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ဆင်း ကျလာပြီမို့ လီးကြီးကို ချောဆီထည့်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်လာရသည်။
နီလာဝင်းက သူမ လုပ်တက်သလောက် ဖင်ကလေးကို ကြွလိုက် ချလိုက်ဖြင့် အပေါ်မှ လိုးပေးရှာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကတော့ လီးကြီးမှ စေးအိလှသည့် အရသာခံနေရင်း အပျိုမလေး၏ နူးညံ့အိတင်းလှသည့် နို့လုံးကလေးများကို ဆုပ်နှယ် စို့ပေးရင်း ဇိမ်ခံနေလေသည်။ နို့စို့ရာမှ အနည်းငယ် ဝသွားမှ နီလာဝင်းကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ကစ်တချက်ပေးကာ
“ တော်ပြီ မီးလတ် ညောင်းနေရော့မယ်...ဖေကြီး တလှည့်လုပ်ပေးမယ်..ခဏဆင်း.....”
ဟု ပြောရင်း နီလာဝင်း ခါးလေးက ကိုင်မကာ မတ်တပ်ရပ်စေလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း မတ်တပ်ထ ရပ်လိုက်သည်။ နီလာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ ဆိုဖာနောက်သို့ ခေါ်လာပြီး ဆိုဖာနောက်မှီကို တတောင်ထောက် ကုန်းစေကာ ဖင်ကလေးကို အနောက်ကော့စေလိုက်သည်။
နီလာဝင်း၏ ကိုယ်လုံးတီး ဘော်ဒီလေးမှာ စင်းပြီး လှနေလေသည်။ သူမမှာ သွယ်သော်လည်း ပိန်ညှောင်သေး မဟုတ်ခြေ၊ နောက်ပြီး လုံးဝန်းသော ဖင်လုံးလေးမှာ သေးသွယ်သော ခါးအောက်မှ ဝိုင်းစက်နေအောင် ကားထွက်လာတော့ ခုလို ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါ အရမ်းကို လှသည့် ဂစ်တာရှိတ်ကလေး ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားရပ်စေပြီး ထိုခြေထောက် နှစ်ဖက်ကြားမှာ သူက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။
အပိုင်း ( ၉ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment