ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၁ )

ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၁ )

ထူးခြား ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

ညကမိုးလေးး တစိမ့်စိမ့်ဖြင့်ဆိုတော့ ရေကျသံ တဖျောက်ဖျောက်ကလွဲလို့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ခါတိုင်းကြားနေကျ ဝေါကနဲ ဝီကနဲ ဖြတ်သွားသော ကားသံ၊ တဖုန်းဖုန်း မော်တော်ဆိုင်ကယ်သံတို့ပင် မကြားရ။ ဘေးနားမှ အလတ်မ နီလာဝင်းက အိပ်မောကျပြီး ဟောက်သံလေးပင် ကြားနေရသည်။ ရတနာဝင်းက အိပ်မပျော်သေး။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ တီဗီသံကြားနေရသေးသည်။ သူမအဖေ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘောလုံးပွဲကြည်နေပုံရသည်။ ခဏနေတော့ တီဗီပိတ်သံ ၊ ကုလားထိုင်ရွေ့သံ မီးပိတ်သံ ကြားရသည်။ သူမစောင့်နေသောအချိန် ရောက်လာလေပြီ။ သူမရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာခဲ့သည်။

ရတနာဝင်း သူမခြင်ထောင်မှ ခေါင်းကို အသာထုတ်ကာ သူမခေါင်းအုံးနှင့် ကပ်လျှက် နံရံမှာ ချိတ်ထားသည့် ပြက္ခဒိန်ကို လှန်လိုက်သည်။ ပြက္ခဒိန်အောက် ခေါင်းဝင်ပြီး ပေါ်လာသည့် နံရံအပေါက်ကလေးမှ တဖက်ခန်းသို့ မျက်လုံးကပ်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူမကြည့်လိုက်ချိန်မှာပင် ဖြတ်ကနဲ မီးခလုတ်သံနဲ့အတူ မီးချောင်းရောင်ဖြင့် အခန်းတခုလုံး လင်းထိန်သွားလေသည်။

အခန်းမှာ ကုတင်တလုံး စားပွဲတလုံးနှင့် ခြေရင်းဖက်မှာ အဝတ်ဗီဒိုသာ ရှိလေသည်။ ကုတင်မှာ သူမချောင်းနေသော နံရံနှင့် မကပ်ဘဲ အခြားနံရံဖက်ကို ကပ်လျှက်ရှိသည်။ သို့သော်လည်း အခန်းမှာ သိပ်အကျယ်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် သူမနေရာနှင့် ဆိုလျှင် ငါးပေ ခြောက်ပေ အကွာလောက်ပင် ရှိလေသည်။ 

မီးပွင့်သွားသည်နှင့်အတူ အခန်းအတွင်းသို့ သူမအဖေဖြစ်သူ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အခန်းတွင်း ဝင်လာပြီးမှ ကုတင်ခေါင်းရင်း အပေါ်မှာ ချိတ်ထားသည့် စာကြည့်မီးလုံးကို ဖွင့််လိုက်သည်။ ပြီးမှ အခန်း၀ ပြန်သွားကာ အခန်းအလယ် မျက်နှာကျတ်၌ ချိတ်ထားသည့် မီးချောင်းကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ခြင်ထောင်အနားများကို မွေ့ယာအောက် လိုက်ဖိကာ တင်းတင်းရင်းရင်းဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်မှာ ယိုးဒယား ဇာပါခြင်ထောင်မို့ ပါးလျှပ်ကာ ခေါင်းရင်းမီးရောင်ကြောင့် အတွင်းကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ခေါင်းအုံးများကို ယူကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ဆင့်တင်ရင်း နောက်ကျောမီကာ ကုတင်ပေါ် ခြေဆင်းလျှက် ထိုင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ဖုန်းကို နားကြပ်တပ်လျှက် ကြည့်နေလေသည်။ ထိုသို့ ဖုန်းကို အာရုံစိုက်ကာ ကြည့်နေရင်းမှ သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည့်ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးစကို ပေါင်ရင်းအထိ ဆွဲချလိုက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးအလား ထောင်ထ ထွက်လာလေသည်။ လက်တဖက်က သူ့ဖုန်းကို ကိုင်လျှက် မျက်လုံးအစုံက ဖုန်းစခရင်မှ မခွါဘဲ စူးစိုက်ကြည့်နေရင်းမှ နောက်လက်တဖက်က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် လှုပ်ရှား ပွတ်တိုက်ပေးနေတော့သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုငိကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရတနာဝင်း လက်တဖက်ကလည်း သူမ၏ ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားလေသည်။ စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ယိုနေပြီ ဖြစ်သည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမစောက်ဖုတ်အဝမှ အရသာဖူး စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် အသာဖိကာ ပွတ်ချေပေးနေမိလေသည်။ သူမမျက်လုံးကတော့ နံရံအပေါက်မှ မခွါမိခြေ။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုရင်းက တချက်တချက် သူ့လက်ဖဝါးကို တံတွေး ထွေးထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထုလာသည့်အချိန်တွင် ရတနာဝင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလည်း သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို နာနာလေး ဖိချေပွတ်ပေးနေမိလေပြီ။ နောက်တော့ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ သူမတကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလို တောင့်တင်းသွားကာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားလေသည်။ မတိမ်းမယိမ်းအချိန်တွင်းမှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လီးကြီးထိပ်မှလည်း လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထွက်ကာ သူ့ပုဆိုးပေါ်သို့ တဖုတ်ဖုတ်ကျရင်း ပြီးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထိုအခါကျမှ ရတနာဝင်းက သူမနံရံအပေါက်မှ မျက်နှာကို ခွါလိုက်ရာ ချိတ်ထားသော ပြက္ခဒိန်လေးက ပြန်ကျသွားပြီး အလိုလို အပေါက်ကို ပြန်ပိတ်သွားလေတော့သည်။ 

ရတနာဝင်းက သူမခြင်ထောင်ထဲ ခေါင်းကို ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး စောင်ကို မေ့စေ့ထိ ဆွဲတင်ကာ ပက်လက်ကလေး မှေးနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ မိုးကလေး အေးအေးဖြင့် အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။

.....................................

ရတနာဝင်းတို့ မိသားစုမှာ စုစုပေါင်း လေးယောက်ဖြစ်လေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူက ကင်ဆာရောဂါဖြင့် သေဆုံးသွားပြီး သူတို့မောင်နှမ သုံးယောက်ကို ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့လေသည်။ သူတို့တိုက်ခန်းလေးမှာ မြေညီထပ်ဖြစ်ပြီး ဈေးနေရာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ကုန်စုံဆိုင်လေးက အလုပ်ဖြစ်လေသည်။ ရတနာဝင်းက ဘွဲရပြီးကာစ ယခု ကုမ္ပဏီ တခုမှာ အလုပ်လုပ်နေလေသည်။ သူမ ညီမလေး နီလာဝင်းမှာ အခုမှ ဆယ်တန်းဖြစ်ကာ မောင်အငယ်ဆုံး တင်မောင်ဝင်းက ခုနှစ်တန်း ကျောင်းသား ဖြစ်လေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အိမ်ထောင်ကျခါစက ဝန်ထမ်းဘဝဖြင့် သုံးလေးနှစ် တခါလောက် နယ်ပြောင်းနေရသဖြင့် သားသမီးများမှာ အသက်ကွာနေရခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်တော့ မိန်းမဖြစ်သူ ကင်ဆာ ဖြစ်တော့ အလုပ်မှ ထွက်ကာ မိန်းမဖြစ်သူ လုပ်နေသည့် ကုန်စုံဆိုင် အလုပ်ကို သူက လုပ်ရင်း မိန်းမကိုလည်း ပြုစုခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံး မိန်းမဖြစ်သူ ဆုံးတော့ ကလေးသုံးယောက်ကို ပျိုးထောင်ရင်း က အိမ်ရှေ့ဆိုင်ကလေးကိုသာ ဖိဖိစီးစီး လုပ်ခဲ့ရလေသည်။

ယခုတော့ သမီးကြီးရတနာဝင်းက ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်လုပ်နေပြီး အမကြီးအမိရာ ဆိုသကဲ့သို့ ညီမနှင့် မောင်တို့ကို ထိန်းကျောင်းခဲ့သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် အနည်းငယ် သက်သာရာ ရခဲ့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ မိန်းမဆုံးတော့ စီးပွါးရေးတဖက် ကလေးတွေတဖက်နှင့်ဆိုတော့ မအားမလပ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သမီးကြီးက အလုပ်လုပ်၊ သမီးလတ်ကလဲ ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ အိမ်မှာ ချက်တာ ပြုတ်တာ၊ အဝတ်အစားလျှော်တာ သူ့အတွက် ပူစရာမလိုတော့။ သူ့ဆိုင်ကလေးကိုသာ သူဂရုစိုက်စရာ လိုတော့သဖြင့် အချိန်လေး အပိုရလာသည်။ 

ထို့အတူ အင်တာနက် ခေတ်စားပြီး တယ်လီဖုန်းပေါ်မှ ဖေ့ဘုတ်တို့ အောကားတို့ကို အလွယ်တကူ ကြည့်လို့ရလာတော့ တဏှာရမ္မက်တွေက ပြန်ထလာရသည်။ လူပျိုဘဝကတည်းက ကြေးစားဆိုတာ စိတ်မဝင်စားတာမို့ အခုကျတော့လည်း ကြေးစားဆီ မသွားချင်။ သူ့အခြေအနေက ကလေးသုံးယောက်နှင့်ဆိုတော့ မိန်းမပျိုတွေကလည်း စိတ်မဝင်စား။ မုဆိုးမ တခုလပ်တို့ကိုလည်း သူက ငြိမှာစိုးသဖြင့် မလုပ်ချင်။ သူ့ကလေးတွေကို မိထွေးနှင့် မထားချင်။ ထို့ကြောင့် အကောင်းဆုံး စိတ်ဖြေရာမှာ သူ့လက်ဖဝါး အစုံသာ ဖြစ်တော့သည်။ ဘယ်ညောင်း ညာပြောင်းဖြင့် ဂွင်းထုခြင်းကသာ သူ့အတွက် ကာမသုခ ဖြေဖျောက်ရာ ဖြစ်လေတော့သည်။

.................................................................

ရတနာဝင်း တက္ကသိုလ် ရောက်ကာစ ရည်းစားမထား၊ အမေ မရှိတော့တာမို့ ညီမလေးနဲ့ မောင်ကလေးက တဖက် ကျေင်းစာက တဖက်ဆိုတော့ ရည်းစားထားဖို့ အချိန်မရခဲ့။ သို့သော် အပျိုအရွယ် သွေးသားပြောင်းလဲ စိတ်ကစားလာတော့ သူ့ကို ပိုပန်းနေသည့် ယောင်္ကျားလေးတွေ အများအပြားထဲက တယောက်ကို အဖြေပေးခဲ့သည်။ ဒါကလဲ နောက်ဆုံးနှစ်ကျမှ ဖြစ်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ အသားအရည် ဝင်းမွတ်ပြီး မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း၊ မျက်လုံး နှုတ်ခမ်းလှပြီး နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးမျု့ ချစ်စရာကောင်းလှသည့်အပြင် ဘော်ဒီလေးကလည်း အရမ်းမပိန် အရမ်းမကိတ်ဘဲ ဆက်ဆီဖြစ်ရုံ တုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။ ဆံပင်ကျောလောက်ကို အမြဲလို အရင်းမှ စည်းကာ မြင်းမြီးလို ချထားလေ့ရှိသည်။ ဝိုင်းဝိုင်းလည်အောင် လိုက်နေကြသည့် ယောင်္ကျားလေးတွေထဲကမှ အောင်မိုးဟိန်းကို ကြည့်ကောင်းပြီး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းသားလည်း ဖြစ်သဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။ အောင်မိုးဟိန်းကလည်း ရိုးသားသူ တယောက်ဖြစ်တော့ သူတို့သမီးရည်းစားမှာ လက်ကလေးကိုင် ပါးကလေးနမ်းသည့် အဆင့်သာ ရှိခဲ့ကြသည်။

ရတနာဝင်း ကျောင်းပြီးတော့ သူ့ထက်နှစ်နှစ်လောက်ကြီးသူ အောင်မိုးဟိန်းကလည်း ကျောင်းပြီးခဲ့သည်။ ရတနာဝင်း ကုမ္ပဏီတခုမှာ အလုပ်ရတော့ အောင်မိုးဟိန်းက စင်္ကာပူ အလုပ်ထွက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးမှာလည်း နည်းနည်း အဆင့်မြင့်လာခဲ့သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းခြင်း၊ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ နို့ကလေးကို အင်္ကျီပေါ်မှ ကိုင်နယ်ခြင်းများ အထိ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ အောင်မိုးဟိန်းက သူ့လီးဖြင့် ထောက်တာ ပြုတာသာ လုပ်ရဲသည်။ ရတနာဝင်းကို ကိုင်ခိုင်းဖို့ထိ မရဲသေး။ အောင်မိုးဟိန်းက အချစ်နယ်ကျွံချင်သော်လည်း ရတနာဝင်း၏ မင်္ဂလာဦးညမှ ဟုဆိုသော ဆန္ဒကို အလေးထားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ယူဖို့ဆိုတာကလည်း ခုအချိန် ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်သေး။ ရတနာဝင်းမှာ မုဆိုးဖို အဖေနှင့် ညီမငယ် မောင်ငယ်တို့ကို ပစ်ထားခဲ့ဖို့ မဖြစ်နိုင်သလို အလုပ်တောင်မရှိသေးသည့် အောင်မိုးဟိန်း အနေနဲ့ကလည်း ဘဝတက်လမ်းအတွက်က ခုမှ အစသာ ရှိသေးသည်။

အောင်မိုးဟိန်း စင်္ကာပူအလုပ်လုပ်ရန် ထွက်သွားတော့ သူတို့နှစ်ယောက် ပထမတော့ ဗိုက်ဘာ၊ ဝပ်စ်အက်၊ မက်ဆေ့ဂျာ စသည်တို့ဖြင့် အနည်းဆုံး တပတ်တခါလောက်တော့ ဗီဒီယိုကော မဟုတ်ရင်တောင် အသံဖြင့်တော့ ပြောဖြစ်ကြသည်။ ရည်းစားကလည်း အဝေးမှာဆိုတော့ အားသည့်အချိန်များမှာ ဖုန်းကိုသာ ပွတ်နေသော ရတနာဝင်းတယောက် အွန်လိုင်း ပွန်လောကသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ရတနာဝင်းကို ထိုအွန်လိုင်း ပွန်လောကထဲ မွှေနှောက်စေသည့် အကျင့်ကို စပေးလိုက်သူက ပြုံးပြုံးသန်း။ သူတို့တိုက်ခန်းနှင့် မျက်စောင်းထိုး အပေါ်ထပ် အခန်းမှာနေပြီး အထက်တန်းကျောင်းကတည်းက သူငယ်ချင်း။ နောက် တက္ကသိုလ်တက်တော့လည်း အတူတူ။ မျက်လုံးပြူးပြူး မျက်မှန်ထူထူ နှာခေါင်းပြားပြား နှခေါင်းအဖျားမှာ နဲနဲပွသေးသည်။ နှုတ်ခမ်းတခုပဲ ဆက်ဆီဖြစ်သည်။ ထူထူပြဲပြဲလေး။ ကျောင်းမှာ ရတနာဝင်း အနားမှာ အမြဲကပ်လိုက် နေပြီး ရည်းစားကျတော့ အရင်ရသည်။ သူ့ရည်းစားက ငရှုပ်ကောင် ၊ ပြုံးပြုံးသန်းက ရူပါက သိပ်မလာသော်လည်း နှုတ်ခမ်းက ဆက်ဆီ ဖင်လုံးတွေက ကောက်ကာ လုံးဖွင့်ထားသည့် အကိတ်မို့ ကြံတာ ဖြစ်သည်။ ငတိက ဆော်ကိစ္စ အထာကျွမ်းနေသူ ပီပီ ပြုံးပြုံးသန်းကို ပါကင်ဖွင့်ပြီး စားလိုက်သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ တခြားဆော်တဗွေနှင့် အိမ်ကပေးစားလို့ ဆိုပြီး ယူသွားတော့ ပြုံးပြုံးသန်း အသဲကွဲကာ ကျန်ခဲ့တော့သည်။ ပြုံးပြုံးသန်းက နိုင်ငံခြားပစ္စည်းများ အင်ပို့လုပ်နေသည့် ကုမ္ပဏီတခုတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေသည်။ တချို့သော ပစ္စည်းများကို သူက ဝန်ထမ်းလျှော့ဈေးဖြင့် ဝယ်ခွင့်ရသဖြင့် ရတနာဝင်း တို့ အဖေဆီကို ပြန်သွင်းကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ကုန်ဆိုင်လေးတွင် လက်လီရောင်းရလေသည်။ နဂိုကတည်းကလည်း ငယ်သူငယ်ချင်းမို့ ရတနာဝင်းတို့ အိမ်က ပြုံးပြုံးသန်းအတွက် စားအိမ်သောက်အိမ်၊ တခါတလေ ညဉ့်နက်ရုပ်ရှင် လာကြည့်တာတို့ ညအတူလာအိပ်တာတို့က လုပ်နေကြ ဖြစ်နေလေသည်။

ပြုံးပြုံးသန်းမှာ ရတနာဝင်းနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် လိင်ကိစ္စမှာ ပြောစရာမလိုအောင်ကို အတွေ့အကြုံများလေသည်။ ရတနာဝင်းက တကယ်တော့ ဘာဆို ဘာမှ အတွေ့အကြုံမရှိပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း ပြုံးပြုံးသန်းကို ဆရာတင်ရလေသည်။ ပြုံးပြုံးသန်းက အင်တာနက်မှ ဒေါင်းထားသည့် ဗီဒီယိုတို့ ဇာတ်လမ်းတို့ တိုက်ရိုက်ကြည့်လို့ရသည့် လင့်တို့ကို ရတနာဝင်းကို ရှယ်လေသည်။ တခါတလေ သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ ခိုးကြည့်ကြသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်မှာ အတွင်းကျကျ ပြောနိုင်ဆိုနိုင်ကြသည့် သူငယ်ချင်းနှစ်ဦး ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။

ပြုံးပြုံးသန်းမှာ သူမပစ္စည်းများကိုလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်မှာသွင်းနေတာမို့ တခါတရံ ရတနာဝင်း ရှိရှိ မရှိရှိ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုင်သို့ လာလေ့ရှိသည်။ ဆိုင်ခန်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာ တခါတရံ တိုးခွေ့ထိခိုက်မိကြသည်။ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက လိင်ကိစ္စ ပြတ်လတ်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ပြုံးပြုံးသန်း အပေါ် လိင်စိတ်တွေ ကြွလာခဲ့မိသည်။ ပြုံးပြုံးသန်းမှာ ငယ်ငယ်ကလေး ကတည်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အဖေလို၊ ဦးလေးလို သဘောထားနေခဲ့သဖြင့် ဘယ်လိုမှ စိတ်ထဲမနေဘဲ တိုးတိုးခွေ့ခွေံ နေခဲ့တာကလည်း ပြဿနာဖြစ်သည်။

မထိတထိ အထိအတွေ့လေးတွေတင်မက အနီးကပ် နေရသဖြင့် မိန်းကလေး တယောက်၏ ကိုယ်သင်းနံ့၊ အပြောအဆို အသံတို့ကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တဏှာစိတ်တွေ ထကြွကာ လီးကြီး မာတောင် တင်းထလာစေခဲ့သည်။ ပထမတော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသော်လည်း လီးတောင်လာတော့ တင်းကြပ်ပြီး နာလာသည်က တကြောင်း၊ သုတ်သွေးက တဖြည်းဖြည်း တက်လာတော့ ရသလောက် အရသာခံချင်စိတ်၊ သွေးတိုးစမ်းကျင်စိတ်တို့ကြောင့် တကြောင်း နောက်ပိုင်းတော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို မဝတ်တော့ချေ။

ပြုံးပြုံးသန်းမှာ အတွေ့အကြုံကောင်းကောင်းရှိနေသူမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ပြောင်းလဲလာသော အမူအယာ ၊ တခါတရံ သူမ၏ ပေါင်တန်၊ ဖင်လုံးတို့ကို ထိမိပွတ်မိသော လီးပူပူနွေးနွေးကြီးကို လည်းကောင်း၊ တရံတရံ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေသည်ကို လည်းကောင်း သတိထားမိလာလေသည်။ 

သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ရည်းစားနှင့် ကွဲပြီးနောက်မှာ တခြားအတွေ့အကြုံကလည်းရှိနေ၊ တကယ်ဆို ရည်းစားနှင့် မကွဲခင်ကတည်းက ယခု လက်ရှိလူနှင့် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုသူနှင့် အဖြစ်အပျက်ကို နောက်မှ စာဖတ်သူများ သိအောင် ပြောပြပါမည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆိုတာကလည်း သူမငယ်ငယ်ကတည်းက သဘောကောင်းမှန်းသိပြီး ကြောက်စရာကောင်းသူ မဟုတ်မှန်း သိနေတော့ အယားပြေ အယံပြေ သူမကိုယ်တိုင်က အထုံ၊ အ,အ ဟန်ဆောင်ကာ ကလိလေသည်။

တခါတရံ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေတာ မြင်လျှက်သားနှင့် မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ ရှေ့မှာသွားပြီး ဟိုလုပ် ဒီလုပ် ၊ ဖင်ကြီးကို ကုန်းကွကွလုပ်ပြီးမှ သူမဖင်လုံးကြီးတွေနှင့် ပွတ်ပစ်လိုက်တာမျိုးတွေ လုပ်သည်။ တခါတရံ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်တွေဘာတွေ  ဝတ်လာချိန် မသိမသာ သူမ ပေါင်တွင်းသားများကို မြင်အောင် ဟိုထိုင်၊ ဒီထိုင်၊ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် စသဖြင့် ဆိုင်ခန်းကျဉ်းလေးတွင် ရှိုးသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမျက်နှာကြီးနီပြီး ပုဆိုးအောက်က ထိုးထောင်ထတာ ကြည့်ပြီး သူမ သဘောကျမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် လိုးနေသည်ဟု စိတ်ကူးကာ မာစတာဘိတ်လုပ်သည်။ သူမနှင့် တကယ်ဖြစ်နေသူနှင့်က တက်ညီလက်ညီ လိုးနေရတာမို့ သူမတကယ်တမ်း အပြင်မှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အလိုးခံဖို့တော့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါ။ သူမ သူငယ်ချင်း အဖေလည်းဖြစ်၊ ငယ်ငယ်ကတည်းကလည်း အဖေလို နေလာတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အဝေးကသာ ကစားနေလိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ပြုံးပြုံးသန်းကို လိုးချင်တာမှ တအား၊ ဒါပေမယ့် မလုပ်ရဲ၊ သမီးသူငယ်ချင်း၊ ကိုယ်ကလည်း သမီးလေးလို ငယ်ငယ်ကလေး ကတည်းက သဘောထားလာတဲ့သူ။  ခုတော့ မငယ်တော့တာလည်း တွေ့နေပြီးသား။ မစားရ ညော်ခံ ဆိုသလို အနားမှာ အထိအတွေ့ အနံ့လေးတွေခံပြီး ညဘက်ကျ သူ့ကို မှန်းကာသာ ထုထုနေရသည်။ ကောင်မလေး ကြည့်ရတာလည်း ဘာမှ သိပုံမပေါ်၊ နုံတုံတုံ အအလေးလိုမို့ တခါတလေ မသိမသာ သူ့လီးကြီးနဲ့ ဖင်တွေပေါင်တွေကို ပွတ်လိုက်ပြီး အရသာ ခံလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကို တခါတလေ အောက်စလွှတ်ပြီး လီးကြီးကို မြင်အောင် ပြမိသည်အထိတော့ အရဲစွန့်မိသည်။ 

ပြုံးပြုံးသန်းကလေးကလည်း ရဲသည်။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့လိုနှင့် ကြည့်သည်။ မျက်နှာလေး ပြုးစေ့စေ့ လုပ်နေတက်သည်။ တခါတလေ မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ နုံတုံတုံ အတတပုံဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ကိုယ်လုံးချင်း တိုးတိုးခွေ့ခွေ့ ပူးပူးကပ်ကပ် နေသည်။ အထူးသဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေချိန်မျိုးမှာ ပိုပြီး သိသိသာသာ ထိုကဲ့သို့ နေတက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် အခြေအနေက ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေကြသည်။ ထိုအရာများက ယခုဇာတ်လမ်း ဖြစ်လာရမည့် အခြေခံ အကြောင်းအချက်များပင် ဖြစ်လေတော့သည်။

........................................................................................

အခန်း ( ၂ ) 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကျောင်းပိတ်ရက် ရုံးပိတ်ရက်များတွင် နေ့လည်နေ့ခင်း သားသမီးများ အလှည့်ကျ ဆိုင်ထိုင်ပေးသဖြင့် သူ့အခန်းထဲ တရေးတမော နှပ်လို့ရလေသည်။ တနေ့ သူ့အခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ် တက်မှေးနေစဉ် တဖက်ခန်းမှ တခစ်ခစ်နှင့် ရီမောသံများ ကြားရသဖြင့် နားစွင့်လိုက်သည်။ ပြုံးပြုံးသန်း အသံဖြစ်နေသဖြင့် စိတ်ဝင်စားသွားကာ နံရံကို နားကပ်ပြီး နားထောင်မိသည်။

ရတနာဝင်းနှင့် ပြုံးပြုံးသန်း တို့နှစ်ယောက် ရုံးပိတ်ရက် ဈေးဝယ်က ပြန်လာကြည်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။

“ ဟဲ့... ကောင်မရေ... ရေလည်းငတ်တယ်...ရှုးလည်း ပေါက်ချင်တယ်ဟာ...ပြန်လာမှ ...စမ်းဝတ်ကြည့်ရအောင်...  ”

“ အေးပါဟဲ့...ဒီဘရာလေးတွေ ငါ သွားရည်ကျနေတာ ကြာပြီ...အွန်လိုင်းမှာ တွေ့ရကတည်းက ..စမ်းကြည့်ချင်လို့...  ”

“ အေးပါ...အချိန်ရှိပါတယ်..လာ..လာ .. ”

သူတို့နှစ်ယောက် သူတို့အခန်းမှ အိမ်နောက်ဖေးဘက်သို့ ပြေးထွက်သွားသံ ကြားလိုက်ရတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တဖက်ခန်းသို့ ချောင်းဖို့ အပေါက်ရှာလေသည်။ သူတို့ အခန်းနှစ်ခုကြားမှာ ပျဉ်ထောင်ကာထားသည်။ ပျဉ်ချပ်တခုတွင် အမြစ်တုံးကလေး တခုတွေ့တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အကြံရသွားသည်။ ထိုအမြစ်တုံးလေးမှာ နှစ်ကြာပြီမို့ ချောင်တောင်တောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့အထွေထွေသုံး ဓါးမြှောင်သွား ထိပ်လေးဖြင့်ကော်လိုက်တာနှင့်ချော်ပြီးထွက်ကျလာလေသည်။ အပေါက်ကလေးမှာ အတော်လေးကျယ်သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း သတိထားမိမှာ လန့်သွားသေးသည်။ သို့သော်လည်း သစ်မြစ်ကလေးများ ချော်ထွက်တက်တာက ထုံးစံမို့ ထုံးစံမို့ တမင်ဖောက်ထားတာနှင့် မတူသဖြင့် သိပ်တော့ မစိုးရိမ်မိခြေ။ သူ့ဘက်က အလင်းလောင်မဝင်လျှင် သူတို့ မသိနိုင်ဟု တွေးကာ သူ့ခေါင်းကို စောင်ခြုံပြီး ထိုအပေါက်နားကို အရိပ်ကျအောင် လုပ်ထားလိုက်လေသည်။

ခဏနေတော့ ပြုံးပြုံးသန်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြသည်။ သူတို့အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ ဝတ်ထားကြသော တီရှပ်ကို လှန်ချွတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ ရုံးပိတ်ရက်မို့ အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီနှင့် အပေါ်က တီရှပ်များဝတ်ထားပြီး ဈေးသွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ရတနာဝင်းက သရီးကွာတားအရှည် ဂျင်းပင်နှင့် ပြုံးပြုံးသန်းက ဒူးဆစ်အထက်ရောက်သည့် ဂျင်းပင် အတိုနှင့် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့အသီးသီး တီရှပ်တွေကို ခေါင်းပေါ်မှ လှန်ချွတ်လိုက်ကြတော့ အောက်မှ ဘရာဇီယာလေးများ ဖုံးနေသည့် နို့လုံးလုံးလေးများကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလီးက မာတောင်တောင့်တင်းလာတော့သည်။ ပြုံးပြုံးသန်းက သူမ ဘရာဇီယာကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပြစ်တင်လိုက်တော့ ထွက်လာသည့် နို့နှစ်လုံးမှာ ပေါက်စီအကြီးစားလောက်ရှိသည်မို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အံ့အားသင့်သွားရသည်။ သူ့စိတ်ထဲ ဒီကောင်မလေး နို့မှာ စူရုံလောက်သာ ရှိဦးမည်ဟု ထင်ထားခဲ့မိသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးမှာ ခဲတံဖင်မှ ခဲဖျက်လေးလို ချွန်ထွက်နေလေသည်။ ပြုံးပြုံးသန်းမှာ အသားကလည်း ဖြူဖွေးနေတာမို့ အပေါ်ပိုင်း နိကပ်နှင့် ကြည့်လို့အတော်ကောင်းလေသည်။ 

ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက်ချက်ချင်းပင် ပြေးဆွဲပြီး မုဒိန်းကျင့်ခြင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားရသည်။ သူမက ဝယ်လာသော ဘရာအသစ်တစ်ခုကို ထုတ်လျှက် ဝတ်နေလေသည်။ သူမနို့များကို ဘရာဖြင့် ဖုန်းကာ ဂျိတ်ချိတ်နေစဉ် ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်လုံးများက မလွဲမရှောင်နိုင်ဘဲ ရတနာဝင်းဆီသို့ ရောက်သွားတော့သည်။ ရတနာဝင်းမှာ ပြုံးပြုံးသန်းထက် စာလျှင် အသားညိုသလို ရှိသော်လည်း အတွင်းသားများက ဝင်းမွတ်နေပြီး နို့လေးနှစ်လုံးမှာလည်း ပြုံးပြုံးသန်းနှင့် ဆိုဒ်အတူလောက်ပင်။ နို့သီးခေါင်းများကတော့ ပြုံးပြုံးသန်းလို သိသိသာသာကြီး ထွက်မနေသော်လည်း အဖုလေးက သေးသေးလေးလို ဖြစ်ပြီး ပုံက ပိုလှသလို ရှိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ သူ့သမီးနို့ကို သူပြန်ကြည့်နေမိပြီး လက်ကလည်း သူ့လီးကို သူကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေမိသည်။ နောက်မှ သတိရပြီး မျက်လုံးကို ပြုံးပြုံးသန်းဆီသို့ ပြန်လွှဲလိုက်ရသည်။ ပြုံးပြုံးသန်းက သူမ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်တပ်ပြီးတော့ ဝတ်စမ်းနေရင်းမှ

“ ဟဲ့ ကောင်မရဲ့..ဒါ နင့်ဟာထင်တယ်..ငါနဲ့ ချောင်နေတယ်ဟ..  ”

လို့ပြောပြီး ဂျိတ်ကို ပြန်ဖြုတ်နေတယ်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမဝတ်ထားတဲ့ ဘရာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လို့ 

“ အင်း ဟုတ်မှာ ..အာ့ကြောင့် ငါ အသက်ရှုလို့တောင် မရဘူး ဖြစ်နေတာ..ကြပ်နေပါတယ်လို့ အဟီး...  ”

ပြောပြီး သူမဝတ်ထားသည့် ဘရာဇီယာကို ပြန်ဖြုတ်နေလေသည်။

“ ကောင်မ ... အောင်မိုးဟိန်း ဘယ်လောက်တောင် ကိုင်နှယ်ထားသလဲ မသိဘူး...တခါတည်း လက်ရောင်လိုက်နေတာ ထင်တယ်...  ”

“ ဟယ်...နင်နော်...နင့်လိုများ မှတ်လို့လား...ကိုအောင်က ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး...သူက ငါစိတ်ဆိုးသွားမှာ တအားလန့်တာ..  ”

“ ခစ်..ခစ်... အေးပါဟာ ငါသိပါတယ်..နင် အဲလို သင်္ချိုင်းကုန်းမှာပဲ ရှိနိုင်တဲ့ လူရိုးကြီးမျိုးကို ရထားလို့ တခါတည်း လူ့ဘဝအရသာကို ခုချိန်ထိ မသိသေးတာပေါ့...ခစ်ခစ်..  ”

သူတို့နှစ်ယောက် ပါးစပ်ကပြောနေကြသလို လက်ကလည်း ဘရာချင်းလဲကာ ပြန်ဝတ်နေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူတို့ပြောနေတာလည်းနားထောင် မြင်နေရသည့် အပျိုလေးနှစ်ဦး၏ နို့လုံးလေးတွေကိုကြည့် သွားရည်ကျရင်း လက်ကလည်း လီးကို အုပ်ကိုင်ကာ ထုနေမိသည်။

“ အွန်းပါ..နင်က အရသာ သိလွန်းလို့ အခုတော့ ငတ်နေရပြီ မလား..ဟွန်း..  ”

“ အမယ် ခု ငါက မကြာတော့ပါဘူးဟ...အမေတို့ အခု စပ်နေကြပြီ..လာတောင်းတဲ့သူ ရှိလို့တဲ့..ခွိ..  ”

“ ဟယ် နင်ကလည်း ခုခေတ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ်လဲ မချစ်ဘဲနဲ့.. ယူမလို့လား..  ”

“ ဟဲ့ ငါက နင့်ထက် ရီးစား အရင်ရတာ...ရီးစားကို ချစ်လိုက်တာမှ အဆုံးစွန်ကို အလိုလိုက်ခဲ့ပြီးပြီ..နင့်လို မဟုတ်ဘူး...နောက်တော့ ငါ့ပြစ်သွားတာပဲ...အခု အရွယ်ကျမှ ငါ အချစ်ဆိုတာကြီးလည်း မရှာချင်တော့ပါဘူး...မိဘ ပေးစားတာ ယူလိုက်ပြီးရင် နောက်တော့လည်း ချစ်သွားမှာပေါ့ဟာ...သူ့မှာ ဟိုဟာ ကြီးကြီးပါလာရင် ပြီးတာပဲ ခစ်ခစ်..

“ ကောင်မ နှာဘူး  ”

“ အံမယ် နင်မသိလို့ .. အဲဒီအရသာက ဆွေမျိုးကို မေ့တာ ဟဟ...နောက်တော့လည်း အဲလို အရသာ ကောင်းကောင်းပေးနိုင်တဲ့သူကို ချစ်သွားမှာပေါ့ဟာ...  ”

“ အမလေး အဲဒီ အရသာကြောင့်တော့ ကိုယ်မချစ်တဲ့သူကို တသက်လုံး လက်ထပ်ပြီး မနေနိုင်ပါဘူးတော်...  ”

“ အင်းပါ .. အပြောကြီးတဲ့သူ စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့..  ”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အပျိုမလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့လုံးလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ဖီးလ် အရမ်းတက်နေသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို အတင်းဆုပ်ကိုင် ထုနေမိရာ မကြာခင်မှာပင် လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီ ပြီးသွားတော့သည်။

လရည်များ ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ နောင်တရ အသိစိတ် ဝင်လာတော့သည်။ ဟာ..ငါ ငါ သမီးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းလေးကို ကြည့်ပြီး မလုပ်သင့်တာ လုပ်မိပြီ..တော်ပြီ နောက်ဆို ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ် ..ဟု တွေးနေမိတော့သည်။

သို့သော် ညအိပ်ယာဝင်တော့ ထိုနို့ကလေးတွေက သူ့စိတ်မျက်လုံးထဲ ဘယ်လိုမှ မဖျောက်ဖျက်နိုင်၊ တဝဲလည်လည် ပြန်ပေါ်လာပြီး လီးကလည်း ပြန်မာတောင်လာပြန်သည်။ နောက်တော့လည်း လက်က အလိုလို လီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ထုမိပြန်တော့သည်။

ထိုသို့ဖြင့် နောင်တရလိုက် မှန်းထုလိုက်ဖြင့် ရက်အနည်းငယ်လောက် ကြာတော့ ပြန်ချောင်းချင်စိတ်ကို ထိန်းမရတော့ခြေ။ သို့နှင့် ရုံးပိတ်ရက် စနေနေ့လည် သူ့အခန်းထဲဝင် တံခါးပိတ်ကာ နှပ်နေရင်း တဖက်ခန်းမှ အသံတို့ကို နားစွင့်နေလေသည်။ နောက်တော့ တံခါးဖွင့်သံ ပိတ်သံတို့ကို ကြားရသဖြင့် အရင်တခါက ချောင်းကြည့်သည့်နေရာမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့မြင်ကွင်းထဲတွင် ဘာမှ မမြင်ရ။ တကယ်တော့ တနေ့က သူမြင်ရသည်မှာ ကောင်မလေးတွေက ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်ပြီး အဝတ်စားလဲနေကြသဖြင့် ဖြစ်သည်။ သူချောင်းသည့် အပေါက်မှာ ရတနာဝင်းတို့ ညီအမ အိပ်သည့် ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် ကုတင်မှ တထွာလောက် အမြင့်တွင်သာ ရှိလေရာ ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ကို မမြင်ရခြေ။ သူအသံကြားနေရသည်မှာ ကုတင်ခြေရင်းဘက် ကြမ်းပြင်လောက်မှာ ဖြစ်သဖြင့် အပေါက်နေရာ ပြောင်းချောင်းမှ မြင်ရမည် ဟု တွေးလိုက်သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းခြေရင်းဘက်မှ နံရံကို လေ့လာကြည့်ပြန်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ အခန်းခြေရင်းဘက် သူ့ခေါင်းမှ တပေလောက် အမြင့်တွင် အပေါက်ကြီး တပါက်ကို တွေ့လေသည်။ ထိုအပေါက်မှာလည်း ပျဉ်းပြားမှ အမြစ်တုံး ကျွတ်ထွက်သွားသဖြင့် ပေါက်နေသော နေရာ ဖြစ်လေသည်။ အပေါက်မှာ သူ့လက်ညှိုးထိပ် တဆစ်လောက် ဝင်နိုင်လောက်အောင် ကျယ်လေသည်။ သို့သော် သူ့အရပ်ဖြင့်ပင် မမှီနိုင်သဖြင့် အခန်းထဲမှ ခွေးခြေပုလေး တခုကို ယူကာ တက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုခွေးခြေပုလေးပေါ် တက်လိုက်တော့ အပေါက်မှာ သူ့အတွက် တဖက်ခန်းကို အပေါ်စီးမှ မြင်ရလေသည်။ သမီးနှစ်ယောက် အိပ်သည့် ကုတင်နှင့် တဖက်မှ အဝတ်ဗီဒိုများ အပြင် အခန်းခြေရင်းထောင့်မှာ ထားသည့် မှန်တင်ခုံကလေးကိုပါ မြင်ရလေသည်။

ခုနက သူအသံကြားလိုက်ရသည်မှာ ရတနာဝင်း တယောက် ရေချိုးရာမှ ပြန်လာပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် သနပ်ခါးသွေးနေသည့် အသံဖြစ်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆင်ခြေ ပြန်ပေးမိလေသည်။ ငါက ပြုံးပြုံးသန်းများ လာနေတာလားလို့ လာချောင်းတာ သူမရှိပါလား၊ ကြည်လက်စနဲ့ ရတနာဝင်း ဘာလုပ်နေလဲ ကြည့်လိုက်ဦးမှ ပါလေ ..ဟု ဆင်ခြေပေးရင်း ဆက်ကြည့်နေလေသည်။ တကယ်တော့ အရင်တခါက တွေ့ခဲ့ရသည့် ရတနာဝင်း၏ နို့လုံးလေးများကလည်း သူ့မျက်စိထဲက မထွက်ခြေ။ သူ့ဆင်ခြေဖြင့်သူ ပြုံးပြုံးသန်း ချောင်းရင်း မတော်တဆ တွေ့ရတာပဲ၊ သူက ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်ချောင်းတာမှ မဟုတ်တာဟု ပြန်ဖြေတွေးနေသော်လည်း တကယ်တော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း သူကြည့်ချင်နေမိလေသည်။ 

ရတနာဝင်းမှာ ရေချိုးပြီးစ ထမီအဟောင်းလေးကို ရင်လျားထားပြီး သနပ်ခါးကို သွေးနေလေရာ ညိုဝင်းမွတ်သော ပုခုံးနှင့်လက်မောင်းသားလေးများကို မြင်နေရသည်။ အခန်းထဲမှာ နေ့ခင်းဖြစ်သော်လည်း အလင်းရောင်က သိပ်အလင်းကြီး မဟုတ်သဖြင့် သူက မီးချောင်း ဖွင့်ထားသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကောင်းကောင်း မြင်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်းက သူမမျက်နှာလေးကို သနပ်ခါး လူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ခေတ်သမီးပျိုပီပီ ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကိုယူပြီး လက်ဖဝါးပေါ် ညှစ်ချကာ လက်မောင်း လက်ဖျား စသဖြင့် လိမ်းပြီး ရင်ညွှန့်အရောက်တွင် ရင်လျှားထားသည့် ထမီကို ဖြေချလိုက်ရာ ထမီမှာ ခါးအထိ လျောကျသွားလေသည်။ လုံးမောက်ကြွပြီး တင်းရင်းလှပလှသည့် အပျိုနို့လေး အစုံမှာ ခုန်ပေါက်ပြီး ထွက်လာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ခုန်သွားရသည်။ လီးကလည်း ဒေါင်ကနဲ ထောင်ထလာလို့ လက်က အလိုလို ပုဆိုးပေါ်ကပင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ရတနာဝင်းက သူ့နို့တွေပေါ်ပါ လိုးရှင်းကို လူးသည်။ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက်တချက်စီ ပွတ်သပ်ကာ လူးတော့ နိုး့ကလေးတွေ တုံတုံနေတာ ကြည့်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည့် သူ့လက်တွေက အလိုလို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေမိတော့သည်။ ရတနာဝင်းက ဘိုက်သား ခါးလေးများကိုပါ လိုးရှင်း ဆက်လူးလေသည်။ နောက်တော့ သူမက ခွေးခြေလို ခုံကလေးမှာ ထိုင်နေတာမို့ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ပြီး ခြေသလုံး ပေါင်သားတို့ကို လိုးရှင်းများ ဆက်လိမ်းပြန်သည်။ သူမ၏ လုံးကျစ်ဖြောင့်ဆင်းနေသော ပေါင်တန် ခြေသလုံးသားလေးများ အလှကို ပြပ်ပြက်ကွင်းကွင်း တွေ့ရတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလက်တွေက သူ့လီးကိုသူ တင်းတင်းကြီး ပြန်ဆုပ်မိသည်။ ထိုအခါ ပုဆိုးအသား ကြမ်းကြမ်းကြောင့် လီးမှာ အနည်းငယ် ပွန်းသလို နာသလို ဖြစ်လာတာကြောင့် ပုဆိုးကို ခါးပုံစမှ ဖြေချကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ လက်ထဲ တံတွေး အနည်းငယ် ထွေးချကာ လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ်နေလိုက်သည်။

ခြေသလုံးပေါင်တန် လိမ်းပြီးသွားတော့ ရတနာဝင်းက ခုံကလေးမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရာ ထမီက သူမ ခြေကျင်းဝတ်သို့ လျောကျသွားတော့ သူမတကိုယ်လုံး အဝတ်ဆိုလို့ တမျှင်မှ မရှိ၊ လှလိုက်တဲ့ ဘော်ဒီလေး၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် သူချောင်းကြည့်နေတာ သူ့သမီးဆိုတာ မေ့သွားလေပြီ။ ရင်တွင်းမှာ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လို့၊ လက်ဖဝါးကလည်း မာတောင်ကျစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းဆုပ်လို့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ထုလို့ထုနေမှန်း မသိတော့။ ပါးစပ်ထဲ လျှံထွက်လာတဲ့ သွားရည်တွေကိုလည်း ဂလု ကနဲ မျိုချမိသည်။ ရတနာဝင်းက သူမ တင်ပါးလုံးလေး နှစ်လုံးကို လုံးရှင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပြန်တော့ နို့လေးနှစ်လုံးက ခါတာတာ။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လို့ မှန်ထဲကနေ သူမဖင်လုံးလေးနဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ကြည့်ရင်း ပွတ်သပ်နေတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းဘက်ကို သူမ အပျိုစောက်ဖုတ်လေး လှမ်းပြသလို ဖြစ်နေရသည်။ စောက်ဖုတ်လေးက အမွှေးပါးပါး ဖုံးလို့ ဖောင်းမို့မို့လေး၊ အကွဲကြောင်းလေးက စေ့လို့ ၊ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုလေးကိုပဲ မြင်ရတယ်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်ပြီး လီးထိပ်က လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ပြီး နံရံကို စင်ကုန်သည်။ ဒူးတွေလည်း ချောင်ပြီး တက်ရပ်နေတဲ့ ခွေးခြေပေါ်ကနေ ချော်ကျတော့မလိုမို့ ကမန်းကတမ်း ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းလိုက်ရသည်။ လရည်တွေကို လီးကြီးက ညှစ်ညှစ် ထုတ်ချတာ ကုန်သလောက်ရှိသွားမှ ကြမ်းပေါ်ဖင်ချထိုင်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုရင်း နှလုံးခုန်တာကို ငြိမ်သွားအောင် အသာနားလိုက်ရသည်။ ရန်ခုန်တာ အသာငြိမ်သွားတော့မှ ပုဆိုးဆွဲယူ ဝတ်လိုက်ပြီး အဝတ်စုတ်တခုနဲ့ လရည်တွေ ပေကုန်တဲ့ နံရံကို လိုက်သုတ်ရသည်။ ပြီးသွားမှ ခွေးခြေပေါ် အသာပြန်တက်ပြီး ခုနက အပေါက်ကို ပြန်ချောင်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အောက်က ဘောင်းဘီတို ပွပွလေးနဲ့ အပေါ်က ဘရာဇီယာတောင် ဝတ်ပြီးနေပြီ။ တီရှပ် တထည်ကိုယူပြီး ခေါင်းပေါ်က စွတ်နေတာ တွေ့ရတော့မှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခွေးခြေအောက်ကို ဆင်းတော့သည်။ ခွေးခြေလေးကို မူလက ယူလာတဲ့နေရာ ပြန်ထားရင်း သူ့ကုတင်ပေါ်တက် ပက်လက်ကလေး လှဲလို့ နှပ်နေလိုက်သည်။

သူ့ကိုယ်သူလည်း ဒါက အမှတ်မထင် တွေ့တာပါလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘယ်လိုပဲ ဆင်ခြေပေးပြီး နေနေ။ သူ့စိတ်က ရတနာဝင်းရဲ့ နို့တွေကို မြင်ချင်လို့ ချောင်းတယ်ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ လိမ်မရတော့ပါ။ အခုတော့ စောက်ဖုတ်လေးပါ မြင်လိုက်ရပြီ ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါ။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လူးလွန့်ရင်းက သူ့ဘာသာသူ တွေးလိုက် ဆင်ခြေပေးလိုက် လုပ်နေမိသည်။

ငါချောင်းတာ ဘယ်သူနစ်နာသွားလို့လဲ၊ နောက်ပြီး ငါလည်း သူ့ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျူးလွန်မှာလည်း မဟုတ်၊ ဘော်ဒီလှလို့ ကြည့်ရုံသက်သက်ပဲ၊ အင်းပါ ထားပါတော့၊ ကြည့်ရုံသက်သက် မဟုတ်ဘဲ မှန်းပြီး ထုတယ်ဆိုတော့ရော ဘာဖြစ်သွားတာမှတ်လို့၊ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်စိတ်ကူးထဲ မှန်းမယ်၊ ထုမယ် ၊ ဘယ်သူသိမလဲ၊ ဘယ်သူ ဘာပြောလို့ ရမလဲ၊ ကိုယ်ထိ လက်ရောက် မလုပ်ရင် ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ ဘာအမှုမှလည်း ဖြစ်မှာ မဟုတ်၊ မဟုတ်ဘူးလား။

........................................................

အခန်း ( ၃ )

ထိုသို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲလျက် ခုနက မြင်ခဲ့ရသည့် ရတနာဝင်း၏ နိကပ် အလှကို မျက်စိထဲ ပြန်မြင်ယောင်ရင်း သူ့လီးက ပြန်တောင်လာပြန်သည်။ လီးကို သူ့လက်က အလိုလို ဆုပ်ကိုင်မိပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်နေမိပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်စေ့ကိုမှိတ်ကာ စိတ်ကူးထဲ ရတနာဝင်း နိကပ်ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်တွေးရင်းက ရတနာဝင်းရဲ့ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲကာ လိုးနေမိတော့သည်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ရတနာဝင်း၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲ၊ လက်တွေ့မှာတော့ သူ့လုံခြည်ထဲ လရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

ထိုအချိန်မှစလို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ချောင်းတာ၊ မှန်းတာ ၊ လက်တွေ့မှ မလုပ်တာ၊ ဘယ်သူမှ မသိရင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဆိုတဲ့ စိတ် ဒုံးဒုံးချလိုက်တော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားတော့သည်။ ရတနာဝင်းကို အခွင့်အရေး ရတိုင်း ချောင်းသည်၊ မှန်းပြီးထုသည်။ ရတနာဝင်းတို့ အခန်းကို ချောင်းနိုင်သည့် အပေါက်မှန်သမျှကို သူသိနေပြီ။ ဘယ်နေရာကို ကောင်းကောင်း မြင်ရအောင် ဘယ်နေရာက ချောင်းရမည် ဆိုတာကို သူသိနေပြီ။

တခါတလေ သူ ရတနာဝင်းကို ချောင်းရင်းမှ အငယ်မ နီလာဝင်းကို မြင်ရသည်။ နီလာဝင်းနို့လေး များမှာ ရတနာဝင်းလောက်တော့ မကြီး၊ ရတနာဝင်းလို ပေါက်စီလုံးမောက်မောက် မဟုတ်ပေမယ့် ကတော့ပုံ ချွန်မောက်မောက်လေးတော့ ဖြစ်နေပြီ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ငုတ်တုတ်တောင် မထချင်သေး၊ နို့လေးထဲ မြုပ်နေတုန်း ဖြစ်သည်။ တွေ့ရတော့လည်း ချောင်းပြီးမှတော့ မထူးပြီမို့ ဆက်ချောင်းရင်း ထုလိုက်သည်။

တခါတလေ ရတနာဝင်း နေ့လည်နေခင်း ကုတင်ပေါ် အိပ်နေတာဖြစ်ဖြစ်၊ လှဲပြီး စာဖတ်နေတာဖြစ်ဖြစ် ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ ကြည့်လိုက်လျှင် အောက်စလွတ်ကာ မြင်နေရသည့် ပေါင်တန်စောက်ဖုတ်တို့ကို သေသေချာချာ မြင်ရတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထိုအချိန်မျိုးမှာ ပိုချောင်းမိသည်။ ထိုသို့ ရတနာဝင်း၏ အတွင်းသား အလှအပများကို ချောင်းရတာ မြင်ရတာ များလာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ပြုံးပြုံးသန်း အပေါ်မှာတောင် အဲ့လောက် စိတ်မရှိတော့ခြေ။

ပြုံးပြုံးသန်းကလည်း အိမ်က စပ်ပေးသူနှင့် စေ့စပ်ကြောင်းလမ်း ပြီးပြီမို့ မကြာခင်ပင် မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ အလုပ်ရှုတ်နေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် ရတနာဝင်းကိုသာ ဖိချောင်းနေရတော့သည်။ ထိုသို့ ချောင်းရင်း ချောင်းရင်းမှ အတွေးတခု ဝင်လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်းကရော အခွင့်ရလျှင် သူ့ကို ချောင်းမှာလား၊ အဲ့ဒီအချက်ကို သူစမ်းသပ်ချင်စိတ် ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ တကယ်လို့ ရတနာဝင်းကသာ သူ့ကို ချောင်းမယ်ဆိုရင် ဆိုတဲ့ အတွေးလေး ဝင်လာတာနဲ့ လီးကလည်း ချက်ချင်းကို တောင်တက်လာပါသည်။

ရတနာဝင်းအိပ်သည့် ခေါင်းအုံးအနားက အပေါက်မှ သူ့အခန်းကို ချောင်းလျှင် အကုန်နီးပါး မြင်နိုင်သည်။ အထူးသဖြင့် သူ့ကုတင် တခုလုံးကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်သည်ကို သူသိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ရတနာဝင်း နေ့လည်နေ့ခင်း သူမ ကုတင်ပေါ် လှဲပြီး စာဖတ် ဖုန်းပွတ် တရေးအိပ်သည့် အချိန်များတွင် သူက ကုတင်ခြေရင်းဘက် အပေါက်က ချောင်းရင်း လေ့လာကြည့်သည်။ ရတနာဝင်းက ထိုအပေါက်ကို စိတ်ဝင်စားပုံမပြသဖြင့် ရတနာဝင်း သူ့အခန်းကို မချောင်းဘူးဆိုတာ သူသိလာခဲ့သည်။

တနေ့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း စိတ်တွေ တအားကြွပြီး သုတ်သွေး ဦးနှောက်သို့ ရောက်သည့်အချိန်တွင် စိတ်ကူးထဲ အကြံတခု ပေါ်လာခဲ့သည်။ တကယ်လို့ သူ့ဆီက စိတ်ဝင်စားစရာ တခုခု လုပ်ပြရင်တော့ ရတနာဝင်း စိတ်ဝင်စားလာပြီး ချောင်းလာလေမလား။ ရတနာဝင်းကို ချောင်းဖို့ စိတ်ဝင်စားအောင် သူ့တခုခု လှုံ့ဆော်ပေးရမည်ဟု တွေးလာမိသည်။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားအောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုလည်း သူအကြံအမျိုးမျိုးထုတ်ကာ စဉ်းစားနေလေတော့သည်။ 

ရတနာဝင်းမှာလည်း စင်္ကာပူရောက် ရီးစားဖြစ်သူနှင့် မက်ဆေ့ဂျာမှ စကားပြောရင်းနှင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း သူတို့နှစ်ယောက် ဆစ်ချက် (Sex Chat) သည့် အဆင့်သို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ အောင်မိုးဟိန်းမှာ မြန်မာပြည်တုန်းက လူရိုးတယောက် ဖြစ်သော်လည်း စင်္ကာပူတွင် အလုပ်လုပ်နေတော့ သူနှင့် အခန်းအတူတူနေသည့် လူက အိမ်ထောင်နှင့်ဖြစ်ပြီး စော်လည်း ရှုတ်သူဖြစ်ရာ သူက အောင်မိုးဟိန်းကို လစ်ဟာနေသည့် ပညာဗဟုသုတများ သင်ကြားပို့ချပေးလေရာ အောင်မိုးဟိန်းမှာ အတော်တိုးတက်လာပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မြန်မာပြည်မှာတုန်းက သေချာပင် မကိုင်တွယ်လိုက်ရသော စော်လေး ရတနာဝင်းကို အင်တာနက်ပေါ်မှ ဆစ်ချက်ဖြင့်သာ လုပ်ကိုင်အရသာခံ နေရတော့သည်။

ရတနာဝင်းမှာ အောင်မိုးဟိန်းနှင့်လည်း တပါက်ကို နှစ်ရက်လောက် ဆက်ခ်ချက်လုပ်၊ ကျန်သည့်ရက်များမှာလည်း ပြုံးပြုံးသန်း ရှယ်သော အောစာ၊ အောဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်ဖြစ်နေသဖြင့် နေ့တိုင်းလိုလို မာစတာဘိတ် (ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အာသာဖြေ) လည်း လုပ်ဖြစ်နေသည်။ မာစတာဘိတ်ကတော့ ညဘက် သူ့ညီမလေး အိပ်ပျော်သွားမှ အိပ်ယာထဲတွင် ထမီ သို့မဟုတ် ဂါဝန်ထဲ လက်ထည့်ကာ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ရင်းသာ လုပ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

တနေ့တော့ ရတနာဝင်းမှာ ပြုံးပြုံးသန်း ရှယ်ထားသည့် ဂျပန် ဗီဒီယို ဇာတ်ကားလေးကို ကြည့်နေရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ကာ အာသာဖြေနေမိသည်။ သို့သော်လည်း ထိုဇာတ်ကားမှာ ဂျပန်မလေးက ကျောင်းမှ ပြန်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ် တီဗီကြည့်နေသည်။ အဖေဖြစ်သူ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ကာ တီဗီကြည့်သည်။ ကြည့်နေရင်း အဖေက အောက်မှ လီးတောင်လာတော့ အပေါ်က ထိုင်နေသည့် ကောင်မလေးက သူမစကဒ်ကို လှန်တင်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဘေးဆွဲ၊ အဖေ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုလည်းဖွင့်၊ လီးထုတ်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းပြီး အပေါ်မှ ထိုင်လျှက် ကြိတ်လိုးနေကြသည့် ကား ဖြစ်လေသည်။ အနောက်ဖက်မှာတော့ သူ့အမေဖြစ်သူ၊ အကိုဖြစ်သူတို့က ထမင်းစားဖို့ ချက်ပြုတ်ရင်း အစားအသောက်များကို စားပွဲပေါ် တင်ခင်းပြင်ဆင်နေကြသည်။ တကယ်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု သူမ ထင်မိလေသည်။ သို့သော် အောက်မှ မြန်မာလို စာတမ်းထိုးကလည်း ပါသဖြင့် သားအဖလုပ်နေကြသည့် ဇာတ်လမ်းဆိုတာက သေချာသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဖီးလ်ကပိုတက်လာပြီး သူမစောက်စေ့လေးကို နာနာဖိလိုက်ရာ ခဏလေးနှင့် ကောင်းပြီး ပြီးသွားတော့သည်။

................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>