ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၄ )
ရေးသားသူ - ထူးခြား
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
“ အင်း..စောင့်နေမယ်..လိုးရှင်း လူးတဲ့အချိန်.... ”
ရတနာဝင်း မျက်နှာလေး နီရဲသွားပြီး
“ ဖေကြီးနော် .. သွား... အဲလိုတွေ ပြောရင် ချစ်တော့ဘူး.... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ..မပြောတော့ပါဘူး..အိုကေ..အိုကေ .. ”
.....................................................
ဦးရင်ထွန်းဝင်း မီးဖိုခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ရတနာဝင်း မီးဖိုပေါ်မှာ ဆူနေပြီဖြစ်တဲ့ သီးစုံကုလားဟင်းအိုးကို မီးပိတ်လိုက်သည်။ သူမ မျက်နှာကလည်း ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေသည်။ သူမ အဖြေ ပေးလိုက်တော့ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည့် သူမ အဖေဖြစ်သူ ပျော်နေပုံကို တွေးပြီး ရီချင်နေမိတာ ဖြစ်သည်။ ဘယ်နှယ့် မကြားစဖူး အဖေက သမီးကို ရီးစားစကားပြောရသည်လို့၊ ခစ်ကနဲပင် ရီလိုက်မိသည်။
ထို့နောက် သူမတဆက်တည်း သတိရလိုက်သည်။ ဖေကြီး တယောက် အလတ်မကိုပါ ဆက်ချောင်းသည်ကို သူမသိထားသည်။ ထိုကိစ္စကိုတော့ တားမှ ရမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။ ခုတော့ သူမ ရေချိုးဖို့ အချိန်ရောက်ပြီမို့ အခန်းထဲမှ မျက်နှာသုတ်ပဝါကို သွားယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးရင်းနှင့် ခုနက အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျနေသော သူမစောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာဖြင့် သေသေချာချာ ဆေးကြောရင်း အစေ့လေးကို လက်နှင့် ထိမိတော့ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ မျက်စေ့ထဲ ညည ဂွင်းတိုက်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ၏ လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်မိပြီး အဲဒါကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသာ ထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့ ကွဲပြဲကုန်မှာပဲ ဟု တွေးမိလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်တည်း ကြက်သည်းပါ ထသွားမိသည်။
ရတနာဝင်း ရေမိုးချိုးပြီးတော့ သူမအခန်းပြန်ရောက်လာကာ အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်။ သနပ်ခါးသွေးရင်း မျက်နှာကိုလူးပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချောင်းကြည့်နေမည့် အပေါက်နား သွားရပ်လိုက်ရင်း လေသံ တိုးတိုးဖြင့်
“ ဖေကြီး.. ”
ဟု ခေါ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း မထူးတော့ပြီမို့..
“ ဟင် ဘာလဲ မီးကြီး.... ”
ဟု ထူးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်ရှေ့မှ အလတ်မ မကြားအောင် အသံတိုးတိုးဖြင့်
“ မီး လိုးရှင်း လူးတော့မလို့...ဖေကြီး မချောင်းနဲ့တော့ ..မီး.. ရှက်တယ်.. ”
“ အာကွာ မီး ဘော်ဒီ အရမ်းလှတာကို ကြည့်ချင်လို့လေကွာ...အခု ဖေကြီးတို့က ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီပဲဟာ .. ပိုတောင်မှ ရှက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေကွာ..... ”
“ ဟင့်အင်း.. ခုမှ ချစ်သူဖြစ်တာ နာရီပိုင်းပဲ ရှိသေးတာ .. ဖေကြီး မီး ပြောတာ နားမထောင်ရင် ချစ်သူအဖြစ်က ပြန်စွန့်လိုက်မယ် .. ဒါပဲ.... ”
“ အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ .. အင်းပါ ဖေကြီး မချောင်းတော့ပါဘူး.... ”
“ ဂတိပေးပြီးတော့ ပေးတဲ့ ဂတိကိုလည်း တည်.. ”
“ အင်းပါ .. ဂတိပေးပါတယ်... ပေးတဲ့ ဂတိလည်း တည်ပါ့မယ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် သူ့ကုတင်ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားသံ ကြားမှ ရတနာဝင်း တယောက် ပြုံးပြီး သူမနေရာ သူမ ပြန်လာကာ ထုံးစံအတိုင်း ထမီကို ဖြည်ချလျှက် လိုးရှင်းလူးတော့သည်။
....................................
ရတနာဝင်း အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ ဆိုင်ထိုင်နေသည့် ညီမဖြစ်သူ နီလာဝင်းအား ရေချိုးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ အငယ်ကောင်က ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်အောင် သွားဆော့ နေမှန်းမသိ။ ရတနာဝင်း ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်သွားသည့် အသံကြားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း တံခါးကို အသာခေါက်လိုက်သည်။
“ ဖေကြီး.. အိပ်ပျော်နေလား.... ”
“ ဟင့်အင်း မပျော်ပါဘူး.. မီးကြီး..ခနမှိန်းနေတာ..အခန်းထဲ လာမလို့လား.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး မေးလိုက်တော့
“ ဘယ်လာလို့ ရမှာလဲ ဆိုင်မှာ လူမရှိဘူးလေ.. ခနလာဦးလို့ ရှေ့ကို ပြောစာရှိလို့..... ”
“ အင်း ကိုယ့်ချစ်သူ ရီးစားလေးက ခေါ်တော့လည်း လာရမှာပေါ့လေ...ဟဲဟဲ.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အပြောကို ရီချင်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းကိုက် ထိန်းထားပြီး အိမ်ရှေ့ဘက် ဆိုင်ရှိရာသို့ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ဆိုင်ခန်းထဲရောက်တော့ ငွေသိမ်းသည့် စားပွဲနောက်မှ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆိုင်မှ ပစ္စည်းများကို မတ်တပ်ရပ်လျှက် စစ်နေသည့် ရတနာဝင်း အား
“ ကဲ .. ပြော...ဘာပြောစာ ရှိလို့လဲ.... ”
..........................................................
အခန်း ( ၉ )
ရတနာဝင်း အနားရောက်လာတော့ သူမလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို စားပွဲမှာ လမ်းမပေါ်မှ သေချာ မမြင်ရ ၊ ပစ္စည်းများ တိုင်များကွယ်ပြီး အမှောင်ရိပ်လည်း နည်းနည်းကျနေသည်။ ဈေးဝယ်မည့်သူ ဝင်လာသည်နှင့် သူတို့က ချက်ချင်းလည်း မြင်နိုင်လေသည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်နေရင်းမို့ ဘောင်းဘီတို ပွပွနှင့် တီရှပ်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ သူမ ဖင်လုံးလေး အိကနဲ သူ့ပေါင်ပေါ် လာဖိမိသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးက မာတက်လာသည်။
“ အား မွှေးသင့်ပျံ့လို့ကွာ.. တကိုယ်လုံး နမ်းချင်စရာကြီး.... ”
“ ရွှတ်.... ”
“ ပြွတ်စ်.. ပြွတ်စ်.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပါးလေးကို တချက် ရွှတ် ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်ခဲကာ ကစ်ဆင် ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းလည်း မငြင်းဆန်နိုင်ပဲ ပြန်နမ်း ရှုံ့လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မျက်နှာကို အသာတွန်းရင်း
“ ဖေကြီး .. မီးကို တကယ်ချစ်လား.... ”
“ အင်းပေါ့.... ”
“ ချစ်ရင် မီးစကား နားထောင်ရမယ်..... ”
“ အင်း အခုလည်း နားထောင်နေတာပဲ မဟုတ်လား.. ”
“ အင်း အခုက သေချာ ပြောမလို့..... ”
“ ပြော.. ”
“ မီး က ဖေကြီး တခြားမိန်းမတွေကို ကြည့်တာ မနာလိုဘူး..တခြာ မိန်းမတွေကိုလည်း မငမ်းရဘူး.... ”
“ အင်းပါ ချစ်လေးကို ချစ်မိနေမှ တခြား မိန်းမတွေ ငမ်းစရာလား.. ”
“ အာ ချစ်လေး လို့လည်း ခေါ်နဲ့ မီးကြီးလို့ပဲ ခေါ်..ချစ်လေးက မီး ရီးစား ခေါ်ပြီးသား .. ဖေကြီးက မီးကြီး လို့ခေါ်တာ ပိုဖီးလ်လာတယ် သိလား.... ”
“ ဟုတ်လား ဒါဆိုရင် မီးကြီးပဲ ခေါ်မှာပေါ့..... ”
“ အင်း .. နောက်တခုက တခြားမိန်းမတွေလို့ ဆိုတဲ့ ထဲမှာ မိလတ်လည်း ပါတယ်.... ”
“ ဘာ.. ဘယ်လို.... ”
“ ဖေကြီး မိလတ် ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးလိမ်း လိုးရှင်းလူးရင်လည်း ချောင်းတာ မီး သိတယ်.... ”
“ ဟေ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း နည်းနည်း ရှက်သွားမိသည်။ သို့သော် ရတနာဝင်းကို လိုချင်ရင် သူမ အလိုကို လိုက်လျောရမည် ဆိုတာ သိနေတော့ ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။
“ အင်းပါ.. ဒီနေ့က စလို့ မချောင်းတော့ပါဘူး... မီးကြီးကို ကျတော့ရော ဘာလို့ ပေးမချောင်းတာလဲ...ကိုယ့်ချစ်သူတောင် ကိုယ် မကြည့်ရတော့ဘူးလား.... ”
“ ကိုယ့်ချစ်သူ ဖြစ်မှတော့ ချောင်းစရာလား.... ”
“ အင်း.. ဟုတ်သားပဲ... ကိုယ့်ချစ်သူ ဆိုမှတော့ ချောင်းစရာ လိုဦးမလား...ခုမှ သဘောပေါက်တယ်.... ”
“ ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်း အစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ ပြန်ပြောချိန် မရလိုက်ဘဲ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အနမ်းများကို ပြန်လည်တုန့်ပြန်ရတော့သည်။ အခု တခါမှာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ရိုက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ အပေါ်ဖက်သို့ ရွေ့လျားသွားကာ သူမ၏ ဖောင်းမို့မို့ ရင်သားလေးကို အုပ်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်လေသည်။ ရတနာဝင်းမှာ ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ပေးရင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဦးခေါင်းကိုသာ ပြန်လည် ထိန်းကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း၏ တီရှပ်အောက်မှ ဘရာဇီယာပါးပါးလေး ဝတ်ထားသော်လည်း ချွန်တက်လာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လက်ဖဝါးအောက်မှာ ခံစားတွေ့ထိနေရသဖြင့် လီးက မတရား မာတင်းလာခဲ့ရသည်။
သူ့ နောက်လက်တဖက်ကလည်း ရတနာဝင်း၏ ဘောင်းဘီတို အနားအောက်မှ လွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးသား ချော့မွေ့မွေ့လေးများကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်းမှာ သူမနို့တွေ ပေါင်တွေ အကိုင် အပွတ်ခံနေရပြီး လီးမာမာကြီးကလည်း ဖင်အောက်မှာ ခုထိုင်နေရသဖြင့် ပါးစပ်မှ သွားရည်များပင် စိမ့်ကျလာရသည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ပါးစပ်မှ သွားရည်များကိုပါ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယူမျိုချပြစ်လိုက်သဖြင့် နှုတ်ခမ်းအပြင်သို့ ထွက်ကျသွားခြင်း မရှိတော့ချေ။ ထိုအချိန်မှာပင် ဆိုင်ရှေ့မှ ရုတ်တရက် လူရိပ် မြင်လိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်သား လူချင်း ချက်ချင်းခွါလိုက်ကြရသည်။
ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသူက အငယ်ကောင် တင်မောင်ဝင်း ။ သူငယ်ချင်းအိမ် သွားဆော့ရာမှ ပြန်လာခြင်းပင်။ ရတနာဝင်းက
“ ကောင်လေး သွား..မိလတ် ရေချိုးပြီးလောက်ပြီ.. နင်သွားချိုးတော့..ဒီနေ့ စောစော စားပြီးရင် စာလုပ်ရမယ်...တခါထဲ အဆော့ပဲ မက်နေတာပဲ.... ”
ဟု ပြောလိုက်ရာ တင်မောင်ဝင်းက သူ့အမကြီးကို နှာခေါင်းရှုံ့ပြလိုက်ပြီး အိမ်တွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ တင်မောင်ဝင်း အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ရတနာဝင်း လက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်သော်လည်း ရတနာဝင်းက အသာရုန်းပြီး
“ မိလတ် ပြန်ထွက်လာတော့မယ်.. ပြီးရင် ထမင်းစားဖို့ ပြင်ရမယ်.... ”
ဟု ပြောကာ ထွက်သွားတော့သည်။
...........................................................................
ညနေစာ ထမင်းစားပြီးကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း နီလာဝင်းနှင့်တင်မောင်ဝင်း တို့မှာ စနေနေမို့ တီဗီထိုင်ကြည့်ကြသည်။ ကြားရက်ဆိုလျှင် သူတို့ကျောင်းစာ လုပ်ကြရသည် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းက တီဗီရှေ့ ကြမ်းပြင်တွင် တင်မောင်ဝင်းက လှဲလျောင်းကာ ကြည့်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်လျှက် သူ့ဘေးမှ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်တွင် ရတနာဝင်းနှင့် နီလာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်က ထိုင်ကြည့်နေကြလေသည်။ ရတနာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပက်လက်ကုလားထိုင်နှင့် ကပ်လျှက်ဘက်မှာ ထိုင်နေလေသည်။ သူတို့ မောင်နှမများ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကြသည့် ကိုးရီးယား စီးရီးမှ စိတ်ဝင်စားစရာ အခန်း ရောက်နေချိန်တွင် ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ် တင်ထားသည့် ရတနာဝင်း လက်ပေါ်သို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ဖဝါးက လာရောက် အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးလေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမ ညီမလေးဘက်ကို မသိမသာ စောင့်ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ တီဗီကိုသာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်ကို တွေ့နေရပြီး သူမလက်မှာလည်း သူမကိုယ်လုံး ကွယ်နေသဖြင့် နီလာဝင်းဘက်မှ မမြင်နိုင်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့် သူမက လက်ကို လက်ဖဝါး လှန်ပေးလိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် လက်ဖဝါးခြင်း အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ချောင်းလေးများက တယောက်လက်ချောင်းတွေကြား နောက်တယောက် လက်ချောင်းများ ထိုးသွင်းကာ ဆယ်ကျော်သက် ရီးစားနှစ်ဦးပမာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ကြသည်။
သူတို့မိသားစု တီဗီ အစီအစဉ် ပြီးကြတော့ အိပ်ဖို့ ပြင်ကြစဉ် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းအား တိုးတိုးလေး မိလတ် အိပ်ပျော်သွားလျှင် ခဏထွက်လာခဲ့ဖို့ ၊ ပြောစရာ ရှိတယ်၊ သူ့အခန်းတံခါး ဟထားမည် ဟု ပြောထားလိုက်သည်။
ညဉ့်နက်လို့ နီလာဝင်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာမှ ရတနာဝင်း အိပ်ယာမှ ထလာခဲ့ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ အဆင်သင့် စောင့်နေသော ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့အိပ်ခန်း တံခါးကို ဂလန့်ထိုးပိတ်လိုက်ပြီး အခန်းမီးကိုလည်း ပိတ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို သူ့ကုတင်ရှိရာ လက်ဆွဲခေါ်လာပြီး သူလည်း ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လျှက် ရတနာဝင်းကို သူ့ဘေးထိုင်စေလေသည်။ ရတနာဝင်းက လေသံလေးဖြင့်
“ ဘာဖြစ်လို့ မီးမှောင်ချထားတာလဲ .. စကားပြောတာပဲ ဟာ.. ”
“ မီးလတ် နိုးသွားလို့ တော်ကြာ ဟို အပေါက်က ချောင်းကြည့်နေရင်း..ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .... ”
“ ဘယ် အပေါက်လဲ..... ”
“ မီးကြီး ချောင်းနေကျ အပေါက်လေ.... ”
“ ဖေကြီးနော် ...သူဆိုးတယ်.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင် လှမ်းထုလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ လက်ကလေးများကို လှမ်းဆုပ်ဖမ်းရင်း ဆွဲလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ သွင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။
“ ဘယ်သူက ဆိုးတာလဲ...ချောင်းတဲ့ သူကလား..ပြတဲ့ သူကလား..... ”
“ သွားကွာ အာ့ အကြောင်း မပြောနဲ့...အဲဒီ အပေါက်က မိလတ် မမြင်ဘူး...သူမသိဘူး..ပြက္ခဒိန်နဲ့ ဖုံးထားတာကိုး.... ”
“ အင်းပါ .. ခုက သူလည်း အိပ်ပျော် နေတာကို ဒါပေမယ့် အသံတော့ ကြားလို့ မဖြစ်ဘူး...တော်ကြာ မသင်္ကာလို့ လာမေးနေဦးမယ်.... ”
“ အင်း..ခုက ဖေကြီး ဘာပြောမလို့ ခေါ်တာလဲ.... ”
“ ဟောဗျာ..ကိုယ့် ချစ်သူ ရီးစား အသစ် ချပ်ချွတ်ကလေးကို ပြောစရာရှိမှ ခေါ်ရမှာလားလို့ .... ”
“ ဟွန့် ပိုပြီ.... ”
“ ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်း စကားဆက်မပြောတော့ ၊ ရတနာဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ရမ္မက်တွေ ပြင်းပြင်းနှင့် တယောက်နှုတ်ခမ်းတယောက် တယောက်လျှာတယောက် စုပ်ကာ နမ်းမိကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တွေက ရတနာဝင်း တီရှပ်အောက်မှ တိုးဝင်ကာ သူမကျောဘက်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို စမ်းဖြုတ်လိုက်လေသည်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ် ပြုတ်သွားသဖြင့် ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ အောက်မှ လက်နှစ်ဖက်ကို တိုးဝင်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို တဖက်တလုံးစီ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်း နို့လေးများမှာ ဖောင်းတင်းရစ်ပြီး အိနေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အတင်း မညှစ်ရက်ဘဲ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေမိသည်။ ရတနာဝင်း မှာတော့ သူ့ရီးစားတောင် တိုက်ရိုက် ကိုင်ခွင့် မရခဲ့သည့် သူမ နို့အစုံကို အဖေဖြစ်သူက လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ဆုပ်ညှစ် နှယ်ပေးနေတာ ခံနေရသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်ရင်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းတွယ်ဖက် ထားမိလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးများကို လက်မ၊လက်ညှိုးထိပ်ကလေးများနှင့် ပွတ်ခြေပေးလိုက်တော့ ရတနာဝင်းမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းကုတ်တွယ်ဖက်ပြီး သူမ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကိုလည်း လိမ်ကျစ်ထားလိုက်မိလေသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထိန်းကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေး လှဲစေလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက မီးမှိန်မှိန်အောက်တွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ရီဝေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တီရှပ် အနားမှ ဆွဲကာ ရင်ဘက်ရှိနို့များပေါ်သည်အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာကလည်း ဂျိတ်ပြုတ်နေတာ ဆိုတော့ တီရှပ်နှင့် အတူ ပါသွားသည်။
မီးရောင် မှုန်ဝါးဝါးအောက်မှာ ရတနာဝင်းရဲ့ နို့လေးတွေက အလွန်လှပလွန်းနေသည်။ အပျိုစစ်စစ် နို့လေးတွေမို့ တင်းရင်းချောမွတ်နေသည်။ မကြီးလွန်း မသေးလွန်း အနေတော် အရွယ်ကလေးမို့လည်း အလွန်ချစ်စရာ ကောင်းနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ထိုနို့လုံးလေးတွေ၏ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ စို့လိုက်သည်။
“ အား .... ရှီး...ကျွတ်စ်....ကျွတ်..စ်.... ”
အပျိုမလေး ဒွန့်ဒွန့်လူးသွားသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကလည်း နို့တွေကို ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း နို့သီးခေါင်းတွေကိုစို့ ပေးနေတော့ အပျိုမလေး မခံနိုင်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းကို အတင်း အုပ်ကိုင်ကာ ဆံပင်များကို သူမလက်ချောင်းများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နို့တွေကို စို့ပေးရင်း လက်တဖက်ကို တံတောင်ထောက်လိုက်ကာ နောက်လက်တဖက်က ရတနာဝင်း ဘိုက်သားပေါ် ဘောင်းဘီခါး သရည်ကြိုးအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။ တကယ်က ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းထိပ်တွေမှာပါ စောက်ရည်တွေ စိုသွားရသည်။ အရမ်းအရမ်းကို ဖီးလ်တက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ အပျိုမလေး ရတနာဝင်းက သူ့အဖေ လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်ခံရတော့ ဖင်ပါ အိပ်ယာပေါ်ကနေတောင် မြှောက်တက်သွားလေသည်။
....................................................................
အခန်း (၁၀)
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရမ်းသမ်း ပွတ်လိုက်တာ ဖြစ်ပေမယ့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်မိသလို ဖြစ်သွားသည်။ အရမ်းခြောက်သွေ့နေတဲ့ ကောက်ရိုးပေါ် မီးပွါးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ရတနာဝင်း စောက်စေ့လေး ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လူတကိုယ်လုံး တောင့်တင်းကာ တချီပြီးသွားတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်းလေး ပြီးသွားတာကို သိလိုက်တာကြောင့် သူလုပ်နေတာကို အသာလျော့ပေးလိုက်သည်။ သူ အရမ်းလောစရာ မလိုဘူး။ ခြင်းထဲက ကြက်ပဲဆိုတာ သိနေသည်။ နောက်ပြီး လက်ဖက်ကောင်း စားချင်လျှင် ပလောင်တောင်တက် နှေးရမည် ဆိုတဲ့ စကားလည်း ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။ အရိုင်းလေးကို ဘယ်လိုကျုံးသွင်းရမလဲ ဆိုတာ သူ့မှာ အကြံအစည် ရှိပြီးသား။ တချီပြီးသွားလို့ တကိုယ်လုံး တောင်းတင်းသွားရာကနေ ငြိမ်ကျသွားတဲ့ ရတနာဝင်း ရဲ့ နှာခေါင်းလေး ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ တချီပြီးသွားလို့ အသိစိတ်ဝင်လာတဲ့ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းရဲ့ လက်ကို သူမ ဘောင်းဘီထဲက ဆွဲထုတ် တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း အိပ်ယာပေါ်က ထထိုင်လိုက်သည်။
“ တော်ပြီ ဖေကြီးရယ်...ဖေကြီး သိပ်ဆိုးတာပဲ...သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောတာနဲ့ တအားဆိုးတော့တာပဲ..... ”
“ ဘာများ ဆိုးရသေးလို့လဲ မီးကြီးကလည်းကွာ..မီးကြီးလည်း ကောင်းဖို့ ဖေကြီးက လုပ်ပေးတာပဲဟာ.... ”
“ ဟင့်အင့်..သိဘူး...သူများနို့တွေကိုလည်း ကိုင်ညှစ်ပြီး တအားစို့..ဟိုဟာလေးကိုလည်း လာကိုင်တယ်...ဖေကြီး မကောင်ဘူး..နောက်ဆို ဖေကြီး အခန်းမလာတော့ဘူး.... ”
“ ဖေကြီးက ချစ်လို့ပါ မီးကြီးရယ်...အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့...နောက် မီးကြီး မကြိုက်တာဆို ဖေကြီး .. တော်တော့လို့ ပြောလိုက်...ဖေကြီး ချက်ချင်း ရပ်မယ် .. ဟုတ်ပလား.... ”
“ အွန့်.... ”
“ ဒီမှာ ဖေကြီးရဲ့ ဒုက္ခကိုလည်း ကြည့်ပါဦး ..မီးကြီးရဲ့.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ဒစ်ကားကားကြီးနဲ့ ထောင်ထွက်လာသည်။
“ ဟယ်.... ”
“ ရော့...ကိုင်ကြည့်ပါဦး..ဘယ်လောက်တောင် မာနေလဲ ဆိုတာ.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်စေသည်။ ရတနာဝင်းက ရုန်းဖို့ကြိုးစားသော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆွဲထားလိုက်လို့ ပြန်ရုန်းလို့ မရပေ။ သူမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း စူးစမ်းလိုစိတ်ကြောင့် ရတနာဝင်းက လီးတန်ကြီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှာ သူမ လက်ဖဝါးလေး အောက်တွင် နွေးထွေးပြီး အတွင်းက မာတင်းနေသော်လည်း အပြင်ခွံကတော့ နူးညံ့နေသည်။ သွေးကြောတွေက တဒုတ်ဒုတ် ခုန်နေတာကို သူမလက်ဖဝါးလေးမှာ ထိတွေ့သိရှိ ခံစားနေရသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမလက်ကောက်ဝတ်ကလေးမှ ကိုင်ကာ လက်ကလေးကို အပေါ်တက် အောက်ဆင်း ဂွင်ထုပေးသည့် သဏ္ဍန်ကို လုပ်ပေးလိုက်ရာ ရတနာဝင်းကလည်း အလိုလို သူမလက်ကလေးကို လှုပ်ရှားမိလေသည်။ သူမဘာသာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုပေးရင်းမှ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာပင်လျှင် မှိုပွင့်ကြီးလို ဖွင့်ကားလျှက် ရှိပြီး ထိပ်မှ အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ အရည်ကြည့် တချို့ စိမ့်ထွက်လာတာကို တွေ့နေရသည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ရတနာဝင်း၏ နူးညံ့လှသည့် လက်ဖဝါးလေးဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးတာ ခံနေရသဖြင့် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ကာ ဖီးလ်ခံနေမိလိုက်သည်။ သူ့လီးတန်ကြီးမှ ယားယံလာတော့ မနေနိုင်တော့ပဲ ရတနာဝင်း လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အရှိန်ကို မြှင့်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ အား ... မြန်မြန်လေး..မီးကြီး..အီး...အိုး.... ”
“ ဖတ် ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.... ”
ရတနာဝင်း လက်ဖနှောင်လေးနှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆီးခုံတို့ ရိုက်ခတ်သံ တဖက်ဖက်ပင် ပေါ်လာရသည်။ မကြာခင်မှာပင် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များ ပန်းထွက်လာကာ ပြီးသွားတော့သည်။
“ အား...ပြီး....ပြီးပြီ...အိုး... ကောင်းလိုက်တာ...မီးကြီး...ရယ်.... ”
“ အို..ဖေကြီးဟာတွေက အများကြီးပဲ ထွက်လာတာ...မီး..လက်တွေ ပေကုန်ပြီ.... ”
“ အော်...အင်း..ဆောရီး မီးကြီး..ရော့..ရော့.. ပုဆိုးနဲ့ သုတ်လိုက်တော့.... ”
“ ဖေ့ကြီးဟာ ပျော့သွားပြီ..ခစ်..ခစ်.... ”
“ အင်းပေါ့..တခါပြီးသွားတာကိုး..... ”
“ မီး အခန်း ပြန်တော့မယ်... ညဉ့်နက်နေပြီ.... ”
“ အင်း..အင်း..ချစ်တယ်နော်..မီးကြီး..... ”
“ မွှ .. ပြွတ်စ်.... ”
“ အင်း..မီးကလည်း ချစ်တယ် ဖေကြီးကို မွှ..ပြွတ်စ်.... ”
ရတနာဝင်း သူ့အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့မှ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲကာ မှိန်းရင်း ဖြစ်ပျက်သွားသည်များကို ပြန်စဉ်းစားနေရင်း လီးက ပြန်တောင်လာခဲ့သည်။ အင်း..ခုတော့ မထုတော့ဘူး၊ ကိုယ့် ချစ်သူလေး နီးနီးကပ်ကပ် ရထားတာ အလကား မဖြုန်းတော့ဘူး ဟု တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ ကျေနပ် ပီတိပြုံးနှင့် အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။
ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ရှုးပေါက် လက်ဆေးရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးမှ ပန်းထွက်လာသည့် လရည်များ ပေသွားသည့် လက်ဖမိုးလေးကို နမ်းကြည့်တော့ ညှီစို့စို့ အနံ့ကလေး ရနေသည်။ သူမ ကြည့်ဖူးသည့် ဟိုကားတွေထဲမှာ အဲလို လီးတန်ကြီးတွေကို ပါးစပ်နှင့် ငုံစုပ်ပြီး ထွက်လာသည့် အရည်များကိုပါ မျိုချကြတာ တွေ့ဖူးတာမို့ အရသာရော ဘယ်လိုရှိမလဲ တွေးမိပြီး သူမ လျှာဖြင့် တို့စမ်းလိုက်သည်။ ဘာမှတော့ ထူးထူးခြားခြား အရသာမရှိ။ ခုန အနံ့လိုမျိုးလေးသာ လျှာပေါ် လာစွဲသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို ရေဆေး၊ လက်တွေ ရေဆေးပြီး ခုထိ ပြုတ်နေသေးသော ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ပြန်တပ်ကာ သူမအခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ မိလတ်နှင့် သူမ အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ် အိပ်ပျော်နေသည့် မိလတ်ဘေးနား တိုးဝင်ကာ လှဲလိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် သူမ ပြီးခဲ့သည့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ပြန်ပြောင်းတွေးမိရင်း သူမလက်က အလိုလို စောက်ဖုတ်လေးပေါ် ရောက်သွားပြီး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်မိသည်။ နောက်မှ ဒီနေ့ အဖို့တော့ တော်ပြီ ထင်တယ် ဟု တွေးကာ ကိုယ်ကို ဝမ်းလျှားမှောက်လျှက် ကြိုးစား အိပ်လိုက်လေတော့သည်။
....................................................
ဒီနေ့မနက်က တနင်္ဂနွေနေ့မို့ ကျောင်းပိတ်၊ရုံးပိတ်တော့ အိမ်မှာလူစုံ ရှိနေကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့်မသာ၊ ရတနာဝင်း ကို တကြည့်ကြည့်၊ ရတနာဝင်း ကလည်း သိသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို မျက်စောင်းထိုးသည်။ ပြောင်ချော်ချော် လုပ်ပြသည်။ အလစ်မှာ လျှာထုတ်ပြသည်။ သို့နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တနေ့လုံး လီးတောင်နေရသည်။
ဒါပေမယ့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက အကြံရှိနေပြီးသား၊ ထုံးစံအတိုင်း သူတရေးအိပ်မည့် အချိန်ရောက်တော့ အခန်းထဲ ဝင်နှပ်နေသည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း အလတ်မကို ဆိုင်စောင်ဖို့ မှာပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်ဆင် ရေချိုးခန်းသွားသံ ကြားရသည်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းက ပြန်လာပြီး သူမအခန်းထဲ ဝင်သည်။ အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အထဲက ဂလန့်ချလိုက်တာနှင့် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်သည်။
“ ဘယ်သူလဲ.. ”
“ ဖေကြီးပါ.. ”
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ”
“ ပြောစရာလေး ရှိလို့.. ”
“ နောက်မှပြော ခု မီး သနပ်ခါးလိမ်းတော့မလို့.. ”
“ ခနလေးပါ မီးကြီးရဲ့.. ”
ဟု ဆိုသဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ဝင်ကာ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး အတွင်းမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။
“ ဖေကြီး ဘာလုပ်တာလဲ ... တော်ကြာ မိလတ် လာရင် ပြဿနာ တက်နေမယ်လေ.... ”
“ ခန လေးပါကွာ..ဖေကြီး အရမ်း လွမ်းနေပြီ.... ”
“ အာကွာ..ဖေကြီး တအားဆိုးတာပဲ..အို့.... ”
“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.. ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကိုယ်လေးကို ဆွဲပွေ့ကာ ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့လည်း ရတနာဝင်းက မနေနိုင်ပြန်ပါ၊ ပြန်လည် နမ်းစုပ်ပါသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ရင်လျားထားသည့် ထမီကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တော့ အငိုက်မိသွားသည့် ရတနာဝင်း တယောက် လှမ်းဆွဲလို့ မမှီတော့ပါ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည့် ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ကြီးများက ပွတ်သပ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းမှုကလည်း မပြတ်လုပ်ပေးလေသည်။ နောက်မှ ရတနာဝင်း နို့လေးများကို ကုန်းကာ စို့ပေးပြန်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ကျသွားရတော့သည်။ နေ့ခင်း အလင်းရောင် အောက်မှာ ဝင်းမှဲ့နေသည့် အသားအရည်ကြောင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း တယောက် နို့လေးတွေကို စို့ရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြေချလိုက်လေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ရတနာဝင်း ဘိုက်သား ပေါင်တန်များကို ထိုးထောက်မိနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း လက်ကလေးကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်တဖက်ကလည်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစားနေလေပြီ။
“ အား...အီး..... ”
“ ရှီး...ကျွတ်..စ်.... ”
“ အာ့ နာတယ်..ဖေကြီး လက်ကြီးနဲ့ တအား မထိုးနဲ့လေ.... ”
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်ခလယ်ဖြင့် ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးသွင်းကြည့်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အလွန်ပင် တင်းကြပ်နေသဖြင့် ရတနာဝင်းမှာ နာလို့ အော်လေသည်။ အင်း..ဒီပုံနဲ့ဆို ငါ့လီးနဲ့ လိုးဖို့ တော်တော်လေး လေ့ကျင့်ပေးရဦးမှာပါလား ဟု ဦးရင်ထွန်းဝင်းက တွေးမိလိုက်သည်။
ရတနာဝင်း လက်ကလေးကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တကိုယ်လုံးကို ဖင်လုံးလေးတွေ ညှစ်လိုက်၊ နို့ကို ညှစ်လိုက်၊ နို့စို့လိုက်၊ နှုတ်ခမ်းစို့လိုက် လုပ်ပေးနေရင်းက သူ့လီးကြီးမှာ ယားတက်လပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။
“ အား..အီး.... ”
လရည်များမှာ ရတနာဝင်း ဘိုက်ပေါ် ပေါင်ပေါ်သို့ ထွက်ကျကုန်လေသည်။ ရတနာဝင်းမှာလည်း အခုမှ နေ့အလင်းရောင်ဖြင့် မြင်ရသော လီးကြီး၊ လရည်ဖြူဖြူ တို့ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးထဲမှ လရည်တွေကို ကုန်စင်အောင် ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ အချိန်လည်း နည်းနည်းကြာနေပြီမို့ ကမန်းကတန်း ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ရလေသည်။
“ အာ ဖေကြီးကွာ ညစ်ပတ်တယ် .. ရေပြန်ချိုးရတော့မယ်.. ”
“ ရပါတယ်...မီးကြီးရဲ့...မလိုပါဘူး..ဒီအတိုင်းပဲ အဝတ်စနဲ့ သုပ်လိုက်ပေါ့..... ”
“ အို...အနံ့တွေ ရှိတယ်လေ..တော်ကြာ..သူများတွေ ရိပ်မိကုန်မှာပေါ့.... ”
“ အင်းပါ..အင်းပါ..ချိုးချင်လည်း သွားပြန်ချိုးလိုက်ပေါ့...ဒီည ဖေကြီးအခန်း ခဏလာဦးနော်...ပြောစရာရှိသေးလို့.... ”
“ လာဘူး..သွား...တခါတည်း ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူ မဟုတ်တာတွေပဲ လုပ်နေတာ..မလာတော့ဘူး.... ”
“ လာပါကွာ..ဖေကြီးကို သနားရင်...အိုကေ...စောင့်နေမယ်...မိလတ် အိပ်လို့မှ မလာရင် ဖေကြီးလာခဲ့မှာနော်.... ”
.......................................................
အခန်း (၁၁)
ညကတော့ ရတနာဝင်း မိလတ် အိပ်ပျော်သွားတာ သေချာစောင့်ပြီးမှ အသာလေး ထကာ ခြေဖျားထောက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အခန်းတံခါးမှာ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတာမို့ အသာတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့သည်။ အထဲရောက်မှ တံခါးကို အသာလေးပြန်ပိတ်ကာ အထဲမှ ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ထိုသို့ ရတနာဝင်း လုပ်နေပုံကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ကာ ပြုံးကြည့်နေလေသည်။
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ထိုင်နေသော ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်လာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ခြင်ထောင်ကို ချလိုက်ပါသည်။ ဒီညတော့ ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သေချာမြင်ရအောင် ကုတင်ခေါင်းရင်းမှ မီးကို ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တခန်းလုံး မလင်းသော်လည်း ခြင်ထောင်တွင်းမှာတော့ စပေါ့လ်လိုက်ကဲ့သို့ လင်းလင်းခြင်းခြင်း မြင်နေရလေသည်။
“ ဖေကြီး ပြောစာရှိတယ်ဆို..ဘာလို့ ခြင်ထောင်ချတာလဲ.... ”
“ ခြင်ကိုက်တယ်လေ အာ့ကြောင့်... လာပါ..အထဲမှာ ပြောကြတာပေါ့.... ”
ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်အနားများကို မွေ့ယာအောက် လိုက်ဖိပေးလေသည်။ ပြီးတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဒီတခါတော့ ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက အလိုက်တသင့် လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကို အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲစေပြီး အပေါ်မှ မိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်းက သူမ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ မို့ဖောင်းကြွနေသော ရင်သားနှစ်လုံးကြားကို မျက်နှာအပ်ကာ လူးကာ ပွတ်သပ်ဖီးလ်ခံလိုက်ပြီးနောက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို တဖက်တချက်စီ စို့ရင်း လက်နှစ်ဖက်က နို့အစုံကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲသို့ သူမလက်ချောင်းတွေကို ထိုးထည့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ နောက်တော့ ရတနာဝင်း ဘိုက်သားလေးကိုပါ ဆက်နမ်းရှုံ့ရင်းနှင့် ချက်ကလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တချိန်တည်း သူ့လက်တွေက ရတနာဝင်း ဝတ်ထားသည့် ပါဂျားမား ဘောင်းဘီကြိုးကို ဖြည်ပြီး ဆွဲချလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အတွင်းမှာ အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထားသဖြင့် စောက်မွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကလေး ပေါ်လာလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပါဂျားမား ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ရတနာဝင်း ဖင်ကလေးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းမှာ အောကားတွေ ဂျပန်ကားတွေ ကြည့်နေခဲ့တာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း သူမစောက်ဖုတ်ကို လျှက်တော့မည်ဆိုတာ သိနေသဖြင့် အထူးအထွေတော့ ပြောမနေတော့ပါ။ သို့သော်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို တခါမှ အလျှက် မခံဘူးသဖြင့် ရင် တဒိတ်ဒိတ်ဖြင့် စောင့်မျှော်နေမိသည်။
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment