ဘကြီးစံ: ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၂ )

Thursday, August 16, 2018

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၂ )

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ဟောက်သံများ ပေးကာ တခူးခူး ဖြင့် အိပ်ပျော်နေသည်။ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်ပျော်သွားရာ မနက် ၄ နာရီ ထိုးမှ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာခဲ့သည်။ ၁ ပတ် ၁ခါ မနက်တိုင်း အိမ်ရှေ့ ဆွမ်းချက် လောင်းသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းကာ မီးဖိုချောင်ထဲ မီးမွှေးလိုက်၏။

မီးမွှေး ပြီးသည်နှင့် ဆန်ဆေးရန် နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ထမင်းအိုး ကိုင်ကာ လျှောက်လာ ခဲ့သည်။

" ရွှတ် ရွှတ် ...... မမရီ "

" ဟင် ...... ဝင်းကို "

" အင်း ...... သေးထပေါက်တာ ...... မီးရောင်မြင်လို ... သေချာအောင် ... စောင့်ကြည့် နေတာပါ "

" အင်း ...... နင် ထလာတော့ ...... နင့် မိန်းမ ...... အိပ်တုန်းလား "

" ဟုတ် "

ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဟန်မဆောင်တော့ ထမင်းအိုးအား အမြန်ဆေးကာ မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်လာ ခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်း တံခါးဘေး ဝင်းကိုအား မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ခိုင်းကာ သူမမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ရင်း လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့၏။ ဝင်းကို လီးဆီမှ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ရည်နံ့ ခပ်စူးစူးလေး ရရှိနေပြန်သည်။

" နင့် လီးက ... မဆေးရ သေးဘူးလား "

" အင်း ... မမရီ ...... ညီမကို ...... တညလုံး ... လိုးပေး ရတာလေ "

ခင်စမ်းရီ စကား ဆက်မပြောတော့ လီးအား ထောင်မတ် လာအောင် စုပ်ကာ ထမိန်ချွတ်ရင်း မြေကြီးပေါ် ခင်းပေး လိုက်သည်။

" နင် ... ပက်လက် အိပ်လိုက် ... ငါ အပေါ်က ... တက်လိုးမယ် ဟာ "

ခင်စမ်းရီ လီးငတ်နေသဖြင့် မရှက်နိုင်တော့။ ဝင်းကို ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ကာ ပက်လက် လှဲချသည်နှင့် အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ လီးစုပ်ပေး ကတည်းက အဖုတ်ထဲ စောက်ရည်များ အိုင်နေသဖြင့် လီးဝင်သည်နှင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် လီးဝင်လီးထွက် သံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။

အသံ ကျယ်လာလျင် အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ကြားသွားမှာ စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း မဆောင့်ရဲ ထိန်းဆောင့် နေရရှာသည်။ ဝင်းကိုမှာ တညလုံး မယားဖြစ်သူ တင်မေသန်းအား လိုးထားသဖြင့် စိတ်သိပ် မကြွတော့ပေ။ ခင်စမ်းရီ ဆောင့်သမျှ ဇိမ်ခံ နေလိုက်၏။

" အင့် ... ဗြိ ............... ဘွတ်ဘွတ် ... ဝင်းကို ...... နင် စိတ်မပါဘူးလား ...... ပြန်ဆောင့် ...... လိုးလေဟာ "

" အာ ...... မမရီ ကလည်း ...... ပါပါတယ် ...... တင်မေသန်းကို ...... တညလုံး ...... လိုးထားလို့ပါ ...... ဆောင့်ဆောင့် ...... ကျနော့်လီးကို ...... မမရီ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့် "

" အေးပါ ...... ငါကတော့ ...... အိမ်ပေါ် အိပ်နေတဲ့ ......လင်မသိအောင် ... နင့်ကို ...... ခေါ်လိုး နေတာ ... နင်က ... စိတ်မပါ သလိုကြီး "

ထိုချိန် စကားသံ ညည်းသံများကြောင့် စိုးမြင့် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာရာ မီးဖိုခန်းထဲ မယားဖြစ်သူနှင့် မယားညီကို တော်သူ ဝင်းကိုတို့ လိုးနေကြသည်ကို တွေ့လိုက် ရတော့သည်။ လေးဖက်ကုန်းပေး ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဝင်းကိုမှာ နောက်မှ ဒူးထောက်ဆွဲလိုး နေ၏။

" အင့် ...... အား ...... အမလေး ... ဟင့် ...... မြန်မြန်

လိုးပါ ... ဝင်းကိုရယ် ......... အား ...... အဟင့် ... တော်ကြာ ... ကိုစိုးမြင့် ... အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာရင် အခက် ...... အားးး ...... အီးးး ...... "

ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးကော့ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့် ကြိတ်ညည်း ပြောလိုက်သော်လည်း စိုးမြင့် ကောင်းစွာ ကြားနေရသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဖွေးဥနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းအား ညှစ်ချေရင်း တချင်ချင်း ဆောင့်လိုးနေ၏။

ခင်စမ်းရီ ပြီးထားသဖြင့် အဖုတ်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေကာ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာရသည်။ စိုးမြင့်မှာ ပထမ တကြိမ် မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မြင်ဖူး သော်လည်း ခုလို မယားဖြစ်သူ လေးဖက်ကုန်း ခံနေ သည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရချိန် ရင်ထဲ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေ၏။

" ကိုရီးစိုး ... ဒီအချိန် ... ဆင်းလာအုံးမှာ ......မဟုတ်ပါဘူး ... အင့် အင့် ...... ဗြိ ......... ဇွိ...... ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ... "

" အ ......... ရှီးးးး ......... တခါတခါ ...... သေးထ ...ပေါက်တတ်တယ် ...... မြန်မြန် ပြီးအောင်လုပ် ......ဆွမ်းလည်း ချက်ရဦးမှာ "

လှေကား ခြေရင်းမှ ချောင်းကြည့်နေသော စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်းကိုလီးကြီး တဇွပ်ဇွပ် တဖွတ်ဖွတ် ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမစိတ် များ ပြင်းထန်ထကြွ လာတော့သည်။

" အားးး ...... အား ......... ကောင်းလိုက်တာ ...... မမရီ ရယ် ...... စောက်ဖုတ်လေးက ... စီးပိုင်နေတာ "

" ကြိုက်ရင် ...... ဆောင့်လေ ...... အင့် အင့် ...... ဇွိ ... ဘွတ် ...... အင့် ...... ဆောင့်စမ်းပါ ... ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ...... အား ... ဟုတ်တယ် "

ခုချိန်ထိ မယားဖြစ်သူအား ထမိန်ချွတ် မလိုးဘူး သဖြင့် ဖင်အဖွေးသားနှင့် ကုန်းခံနေသော ခင်စမ်းရီအား ကြည့်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနင့် ကြက်သီးများ ထလာပြီး လီးတံအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် ပေးနေရ၏။

ခင်စမ်းရီမှာ တချီပြီးထား သော်လည်း အဖုတ် အတွင်းသားများအား လီးထိပ်မှ ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲ ပွတ်တိုက် နေသဖြင့် စောက်ရည်များ တကျော့ပြန် စိမ့်ထွက် လာရသည်။ လိုးပွဲအား ကြည့်ရင်း အာခေါင် ခြောက်လာကာ ဂွင်းထုရင်း လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်မိ၏။

" အဟမ်း ... "

ခပ်တိုးတိုး ချောင်းဟန့်သံကြောင့် ခင်စမ်းရီတို့ လိုးနေရာမှ ရပ်ကာ မီးဖို ခဏငြိမ်သွား ကြသည်။ စိုးမြင့်မှာ လည်ချောင်းရှင်းပြီး လက်ရှိ အခြေနေအား သတိရကာ သူချောင်းနေမှန်း သိမည်ဆိုးသဖြင့် အိမ်ပေါ် ခြေသံ မကြားအောင် ပြန်တက်ပြီး လှေကားထိပ် အရောက် အသံပြုလိုက်ရ၏။

" စမ်းရီ ... ဆွမ်းချက် နေတာလား "

" ရှင် ...... ဟုတ် "

" ဟာ "

အိမ်အပေါ်ထပ် လှေကားထိပ်မှ ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက် ရသော စိုးမြင့် အသံကြောင့် မီးဖိုချောင် လေးထဲ ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ မျက်နှာပျက်ကာ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားကြသည်။ ဝင်းကိုမှာ ဒူးထောက် လိုးနေရာမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း မတ်တပ် ရပ်ပြီး ပုဆိုးအမြန် ကောက်ဝတ်ကာ နောက်ဖေးပေါက်မှ ထွက်ပြေးတော့၏။

ခင်စမ်းရီ မှာလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကျွတ် ထွက်သည်နှင့် လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ မြေကြီးပေါ် ခင်းထားသော ထမိန်အား ကောက်ဝတ် လိုက်ရသည်။ စောက်ရည်များအား ထမိန်ပေါ်မှာ လက်ဖြင့် ဖိသုတ်ချိန် မီးဖိုချောင် တံခါးဝ၌ စိုးမြင့်အား မြင်ကာ ကိုယ်လေး တုန်တက် သွားသည်။

စိုးမြင်မှာ ခင်စမ်းရီ ထိတ်လန့်ကာ ကြည့်နေသည်ကို မသိဟန်ဆောင်ရင်း နောက်ဖေး အိမ်သာဘက် လျှောက်သွားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်တဒိုင်းဒိုင်း တုန်နေရသည်။ သူမတို့ လိုးနေသည်ကို လင်ဖြစ်သူ သိများသွားလားဟု စိတ်ထဲ တွေးမိနေ၏။

ကာမစိတ် တက်နေချိန် သာယာ မိသော်လည်း သွေးအေးသွားချိန် အပြစ်ရှိသော လူတစ်ယောက်လို ခံစားနေရ ရှာသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်အပေါ် စိတ်ကုန်နေသဖြင့် ဒီလို လုပ်မိတာ မျိုးလားဟု သူမကိုယ်သူမ သံသယဝင်ကာ စိတ်ရှုတ်လာမိ၏။

လင်တော်မောင်များ သိရင် ဘယ်လို နေမလဲ တွေးမိချိန် မျက်ရည်ဝဲတက် လာပြန်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဆွမ်းချက်ရင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့၏။ မနက်လင်းသည်နှင့် ရေချိုးအဝတ်စား လဲကာ ဆွမ်းလောင်းပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့သည်။ အိမ်ထဲအရောက် စိုးမြင့်မှာ နှီးဦးထုတ် ခပ်ငိုက်ငိုက် စောင်းကာ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာနေ၏။

" စမ်းရီ "

" ရှင် "

" ငါ ... မြို့ ခဏသွားဦးမယ် "

" ဟုတ် "

စိုးမြင့် ထွက်သွားသည်နှင့် ဆွမ်ဇလုံအား ဆေးကြော သိမ်းဆည်းရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့သည်။ မနက် ဝေလီဝေလင်းတွင် ဝင်းကိုအား ခွလိုးထားသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ညှောင်းညာ ကိုက်ခဲနေပြန်၏။ ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်ကာ ပြန်နိုးလာစဉ် အဝတ်လျှော်ရန် သတိရပြီး အိပ်ယာမှ မထချင်ထချင်ဖြင့် ထလိုက်ရသည်။

" မမရီ "

အိမ်အောက်ထပ် အရောက် နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်းကို အသံကြားလိုက် ရပြန်၏။

" ဟင် ... ဝင်းကို "

" ဟုတ် ... ကျနော် ဝင်ခဲ့မယ် ... ကိုရီးစိုး မရှိဘူး မလား "

" အင်း ... မြို့တက် သွားတယ် "

ဝင်းကိုမှာ ပြောပြောဆိုဆို ဝင်ချလာကာ အဝတ်ထုပ် ပွေ့ထားသော ခင်စမ်းရီအား ဖက်နမ်းလိုက်သည်။

" ရွှတ် ...... ရှူး ......... ရွှတ်ရွှတ် ... မနက်က ... ကိုရီးစိုး ရိပ်မိသွားလား ... မမရီ "

" အင်း ... ငါလည်း အဲဒါ စဉ်းစားနေတာ ...... ချောင်းသံက ... မီးဖိုခန်း နားက ကြားတာနော် ...... ငါ့ကို ... ဆွမ်းချက်တာလား ... လှမ်းမေးတော့ ... အသံက ... လှေကားထိပ်က ကြားရတယ် "

" အင်း ... ကျနော်လည်း ...... အဲလို ထင်နေတာ "

" ဟူးးးး ... ကိုစိုးမြင့် သိသွားရင် ...... ဘယ်လောက် ...... ခံစားရမလဲ ... မသိဘူး "

စကားပြောရင်း ဝင်းကိုမှာ ရှေ့တည့်တည့်မှ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖက်ရင်း တင်းရင်းကျစ်လစ်သော ပေါင်တံကြား လီးဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။

" မမရီက ... တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ... တအား ဆောင့်တော့ ... အသံတွေ မြည်နေတာ "

လီးဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဖိဆွဲခံရစဉ် ခင်စမ်းရီ ခါးတွင် ညှပ်ပွေ့ထားသော အဝတ်ဟောင်း ထုတ်လေး မြေကြီးပေါ် ကျသွားရ၏။

" ပြွတ်စ် ...... ပလပ် ပလပ် "

ဝင်းကိုမှာ မျက်ဝန်းရွဲကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသော ခင်စမ်းရီ နူတ်ခမ်းအား စုပ်ရင်း မနက်ပိုင်း အပြီးထိ မလိုးလိုက်ရ သဖြင့် လီးက ပြန်တောင် လာတော့သည်။

" ပြွတ် ...... အွန့် ... ပလွပ် ...... နင့် မိန်းမရော ... ဝင်းကို "

" မနက်လင်း ကတည်းက ... မမရီတို့ အမေ့အိမ် ... ထွက်သွား ပြီလေ "

ခင်စမ်းရီ၏ မိခင်မှာ နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီး သမီး၂ယောက် အိမ်ထောင် ကျသည်နှင့် ခင်ပွန်းဟောင်း ဘက်မှ ကျန်ရစ်သော ခြံဝိုင်းအား သမီး၂ယောက်အား ခွဲနေခိုင်းကာ သူမမှာ နောက်အိမ်ထောင်နှင့် တခြားရွာတွင် အတူနေထိုင်လျက် ရှိသည်။

" ညီမလေး ရှိရင် ... သိပ် အတင့်မရဲနဲ့ ... ဝင်းကို "

" မရှိပါဘူး ... မမရီ ရဲ့ ...... "

ဝင်းကိုမှ စကားစ ခဏ ဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ လက်အား လီးပေါ် ယူတင်လိုက်ပြန်၏။

" နေဦး ... ဝင်းကို ... နောက်ဖေးပေါက် ... တံခါး စေ့လိုက်ဦး "

" ဟုတ် "

ဝင်းကို တခါးသွားစေ့ချိန် ခင်စမ်းရည်မှာ နောက်မှ ကပ်ပါလာပြီး တံခါးဂလန့် ချပြီး ပြန်အလှည့် ဝင်းကို လီးအား ရဲတင်းစွာဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

လက်ထဲ လီးတံမှာ မာတောင် နေသဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရ၏။ ဝင်းကိုမှလည်း ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ လက်ဝါးဖြင့် ပြန်ပွတ် ပေးနေသည်။

" ဝင်းကို ... နင် ...... မနက်က ... ငါ့ကို ပြီးအောင် မလိုးလိုက်ရတော့ ... နင့်မိန်းမ ... ဆက်မလိုးဘူးလား "

" မလိုးပါဘူး ... မမရီ ရဲ့ ... ကျနော်က ... မမရီကို ထပ်လိုးဖို့ ... အားတွေ စုထားတာပါ "

ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုမှာ မယားဖြစ်သူထက် သူမအား ပိုပြီးစွဲလမ်းနေ သလို ပြောလာသဖြင့် ဘဝင်ကျနေမိ၏။

လီးအား ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်သပ် ပေးနေမိသည်ကို အားမရ တော့သည့် ပုံစံဖြင့် ပုဆိုးခါးပုံစ ဆွဲချွတ်ကာ တင်းမာစွာ တဆက်ဆက် တောင်နေသော လီးအား ဒစ်ကြီး ကားလာအောင် ဆွဲဖြဲလိုက် ပြန်စုပေးလိုက် လုပ်နေ တော့သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ဂွင်းထု ပေးရင်း သူမ အဖုတ်လေးမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာရ၏။

" အင်းဟင်း ... နင့်လီးကြီးက ... တအားကို သန်တာ ... ကိုစိုးမြင့် ဟာနဲ့ ... တခြားစီပဲဟာ "

ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကို လီးအား ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း စိတ်မထိန်း နိုင်တော့သဖြင့် မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ကာ လီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" ရှီးးးး ......... အား ......... ပြွတ် ... ပလပ် ပလပ် ... ပြွတ် ပြွတ် ...... အား ...... အီး ......... အွန်း ...... ကောင်းလိုက်တာ မမရီ ရာ "

ဝင်းကိုမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ်ခံရင်း ခင်စမ်းရီ ဆံနွယ်များအား ထိုးဖွပေးနေ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးထိပ်အား လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီတံတချောင်းလုံး သွားလေးဖြင့် တဆက်ဆက် ကိုက်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွ ပေးလိုက်နှင့် မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေတော့သည်။

လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည် ဥလေး များအား စုပ်ယူမျိုချကာ ဒစ်အား ဖိကိုက်ရင်း တွဲကျ နသော လဥ ၂ လုံးကိုပါ လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ ပေးလိုက်ပြန်၏။

" အားးးး ... ရှီးးး ...... တော် ... တော် တော့ ...... မမရီ ......... ပက်လက် လှန်လိုက်တော့ "

၁၅ မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို မနေနိုင်တော့ ခင်စမ်းရီအား မြေကြီးပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းကာ ထမိန်လှန်ပြီး လိုးတော့သည်။ အပေါ်မှ မှောက်လိုးကာ ၂ ယောက်သား အပြန်အလှန် နမ်းရှုံ့ရင်း ချွေးများ ရွှဲနှစ်လာရ၏။

ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ခါးပြန်မတ်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တုတ်ခိုင်တင်းရင်း နေသော ပေါင်၂လုံးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

" အင့် ...... အင့် ...... ကောင်းလိုက်တာ ... မမရီ ရယ် ... ကိုစိုးမြင့် ပြန်မလာမချင်း ... လိုးမယ်နော် "

မိနစ်၂၀ခန့် ပေါင်ထမ်းလိုးပြီး ပေါင်တံများ ပြန်ချကာ နို့အုံ ၂ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း လိုးလိုက်ပြန်၏။

" အမ် ...... နင့် မိန်းမ ပြန်လာရင်ရော "

" သူလာရင် ...... တံခါးတွေ စိပြီး ... မမရီတို့ ... အိမ်အပေါ်ထပ် ... သွားလိုးမယ်လေ ...... သူလိုက်ရှာလည်း ...... အသံမပေးရင် ... အိမ်အပေါ်ထပ် ... မတက်ပါဘူး "

" ဟွန့် ... ဒါမျိုးကျ ... ဉာဏ်သွားပါ့ ... "

" တအား လိုးချင်လို့ပါ ... မမရီ ရဲ့ ... ပြီးတော့ ... လိုးပြီးရင် ... ပိုက်ဆံ နဲနဲ ချေးဦး ... ညကြ ... ဖဲသွား ရိုက်မလို့ "

" မယ့်လေး ... အံအောပါ့ ... လူလည်းလိုးသေး ... ပိုက်ဆံက ... ထုတ်ပေးရသေး ... ကဲ ...... လိုးပါ ...... အားရှိသလောက် ... နာနာလေး လိုး ... ပြီးရင် ... ပိုက်ဆံပေးမယ် ... ဟုတ်ပြီလား "

ခင်စမ်းရီမှာ စကားပြောရင်း အောက်မှ ဖင်ကြီးကော့ ပေးကာ ပြီးကာနီး သူမပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ခိုင်းလိုက်၏။

အဖုတ်နှင့် ပါးစပ်အား တလှည့်စီ လိုးလိုက် နားလိုက်ဖြင့် ၂ နာရီခန့် အကြာတွင် လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့များ မွန်ထူကာ ၂ယောက်သား မလှုပ်နိုင်တော့ပဲ မြေကြီးပေါ် လှဲအိပ်ကာ အနားယူလိုက် ကြတော့သည်။

...............................................................................................................

၁ လခန့်အကြာ ခင်စမ်းရီ အိမ်သို့ မိခင်ဖြစ်သူ ရောက်ရှိလာတော့၏။

" စမ်းရီ ရေ … စမ်းရီ "

" ရှင် … ကိုစိုးမြင့် "

" ဒီမှာ … အမေတို့ … လာနေပြီ "

" ဟုတ် … ဟုတ် "

ခင်စမ်းရီ နေ့ခင်းဘက် စားသောက်ပြီး ဆန်ရွေးနေချိန် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ လင်ဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ထွက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။

" ဟယ် … အမေ "

" သမီး "

" လာလာ … သီတင်းကျွတ်မှ … လာမယ် ထင်တာ "

အိမ်ရှေ့ပေါက် ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူ ပထွေးဖြစ်သူကိုပါ တွေ့လိုက်ရ၏။

" အေး … သမီးရေ … အမေ့ မျက်လုံးက … ခွဲရမှာတဲ့ … ကြိုလာလိုက်တာ … ညည်းဦးလေးလဲ ပါတယ် … ခြံဝမှာ "

" အော် … အမေ … လာ ဒီမှာထိုင် … အထုတ်တွေ ကိုစိုးမြင့် … သယ်ပေးလိမ့်မယ် "

မိခင်ဖြစ်သူအာ အိမ်ထဲခေါ်လာရင်း ခုံရှည်တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ မီးဖိုချောင်ဘက် ရေနွေးဖြည့်ရန် ဓတ်ဗူးလေး ကိုင်ရင်း လျှောက်လာခဲ့၏။ ဓါတ်ဗူးထဲ ရေနွေးနှင့် လက်ဖက်ခြောက် ထည့်ကာ ပြန်အထွက် ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်လေး မသိမသာ တုန်သွားရသည်။

" ဟော … သမီးလေးတောင် … ဝလာတယ် "

ဦးတင်ငွေမှာ အေးစက်စက် မျက်လုံးများနှင့် ခင်စမ်းရီအား စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြီး လှမ်းနူတ်ဆက်နေ၏။

" ဟုတ် … ဟုတ် … ဦးလေး "

ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နောက်အိမ်ထောင်ပင်။ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် သက်တူရွယ်တူ အသားညိုညို အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသူ တယောက်ဖြစ်သည်။

" မကြည်ခင်က … ဒီအိမ် ခဏဝင်ဦးမယ် ပြောလို့ … ဦးလေးတို့လည်း … ကြိုထွက်လာကြတာ "

ဦးတင်ငွေ အပြုံးမှာ နွေးထွေးသော်လည်း ခင်စမ်းရီ ကျောချမ်းနေမိသည်။ တဆက်ထဲ အရင်ချိန်များအား တွေးမိနေ၏။

.............................................................................................

အပျိုဘဝ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းနှင့် မြို့သို့ ကျောင်းတက်နေချိန် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်အိမ်ထောင် ပြုလိုက်၏။ ညီမဖြစ်သူ တင်မေသန်းမှာ စိတ်ဆိုးပြီး မြို့မှ ပြန်မလာသော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းမှ ခွင့်ယူပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်သို့ ခဏ ပြန်လာခဲ့သည်။

" သမီး … ဒါက … ကိုတင်ငွေတဲ့ … ညည်းအဖေရဲ့ … မိတ်ဆွေပေါ့ … ခု အမေနဲ့ လက်ထပ်ပြီး … ဒီမှာပဲ နေတော့မှာ "

ဒေါ်ကြည်ခင် မိတ်ဆက်ပေးချိန် ခင်စမ်းရီ စိတ်ထဲ ခပ်စိမ်းစိမ်းပင်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက လူစိမ်းမြင်ရင် ခံစားမိတဲ့ ခံစားချက်မျိုးသာရှိ၏။ စာမေးပွဲဖြေပြီး ညီအမ ၂ ယောက် အိမ်ပြန်လာချိန် အိမ်က ပြောင်းလဲနေပြီ။ ခြံဝိုင်း အနောက်ဖက်ကို ထရံကာကပ်မိုး ဂိုဒေါင်ပုံစံကြီး ဆောက်ပြီး အထဲတွင် ခင်စမ်းရီတို့ ရွာမှထွက်သော မြေပဲများ သိုလှောင်ထား၏။

ဖခင်ရှိစဉ် ထရံကာ ကပ်မိုး အိမ်လေးအား ပျဉ်ထောင်ကာ သွပ်မိုး ပြင်ဆောက်ပြီး ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ အပေါင်ဆိုင် အသေးလေး ဖွင့့်ထားတော့သည်။ သာမန် တောသူတောင်သား လက်လုပ်လက်စားများ နေသော ခင်စမ်းရီတို့၏ မွေးရပ်မြေ ရွာလေးတွင် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ၁နှစ်ခန့်အကြာ ရွှေတွဲလဲ ငွေတွဲလဲ နေနိုင်လာ၏။

အိမ်၏ နောက်ဖေးခန်းတွင် ဦးတင်ငွေနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် နေသော အိပ်ခန်းအကျယ်ကြီး ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အနေအထိုင် ကျစ်လစ်တာလား မိခင်အား ချစ်တာလား ခင်စမ်းရီ မသိ။ အပြင် သိပ်မထွက်ပဲ မိခင်ဖြစ်သူ နားလေး ကပ်နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။

ဦးတင်ငွေမှာ တစ်ခါတလေ အပေါင်ပစ္စည်း လက်ခံလျင်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ရင်းနှီးသူများအား လိုသလောက် ထုတ်ပေးပြီး အတိုးလည်း လျော့ယူ ပေးလိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်း ရွာထဲ အကြောင်းကြီးငယ် ရှိချိန် ငွေလိုသော သူများမှ မြို့မှ အပေါင်ဆိုင်သို့ မသွားကြတော့ပေ။ ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ အပေါင်ဆိုင်သို့ အတိုးနဲနဲနှင့် ယူသုံးနေကြ၏။

ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဦးတင်ငွေမှာ တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ကောင်းသတင်းက မွှေးနေတော့သည်။

တချို့ မုဆိုးမ တခုလပ်များပင် ဒေါ်ကြည်ခင်အား အားကျနေကြ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆုံး ပစ္စည်းများ ပြန်ယူလျင်လည်း အမြတ်စွန်း နဲနဲနှင့် ပြန်အရွေး ခံတတ်သည်။

တချို့ ပိုက်ဆံ အခက်အခဲ ရှိလာသည့် အခါမျိုး ဦးတင်ငွေတို့ဆီ အထုပ်လေးဆွဲပြီး အလိုလို ရောက်လာတော့၏။

တင်မေသန်းမှာ ကျောင်းပိတ်ရက် ပထွေးအား မနှစ်မြို့သဖြင့် အိမ်မကပ်ပဲ ဖခင်ဖြစ်သူ အမျိုးများနှင့် သွားနေလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ကျောင်းပြန် မတက်မချင်း တအိမ်ထဲ အတူနေကာ တဖြည်းဖြည်း ဦးတင်ငွေနှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့၏။

ပထွေးနဲ့ မယားပါသမီး ဆိုသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှ တကယ့် ဖခင်တယောက်လို ဆက်ဆံပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၁ပတ်အကြာ ဥပုတ်နေ့မို့ ကုန်စုံဆိုင်ရော အပေါင်ဆိုင်ပါ ပိတ်ထားလိုက်၏။

ထုံးစံအတိုင်း ရွာထဲ လျှောက်လည်ရင်း ခါတိုင်းလို ညနေထိမနေပဲ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ရွာထဲမှ အပြန် ဆီးပုံးတင်းလာသဖြင့် အိမ်ရှေ့ပေါက်မှ မဝင်ပဲ အိမ်၏ ဘေးမှပတ်ကာ နောက်ဖေးဘက် သေးပေါက်ပြီး အိမ်အနောက်ပေါက်မှ ဝင်လာခဲ့၏။

" အား ……… ကောင်လိုက်တာ ……… ကိုတင်ငွေ ရယ် …… လုပ်တတ်လိုက်တာ ……… အအ အ "

နေ့လည် ၂နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ခင်စမ်းရီ အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ် တက်နေသူမို့ အသံကြားသည်နှင့် ဘာလဲတန်းသိလိုက်၏။ ခြေသံ ဖွနင်းပြီး မိခင်၏ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ် လာခဲ့သည်။

ခင်စမ်းရီ ရွာထဲ လျှောက်လည်တိုင်း ညနေပိုင်းမှ ပြန်လာတတ်သည်မို့ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အိမ်ရှေ့တံခါးသာ ပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါး မပိတ်ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးနေကြ၏။

လက် ၅ လုံးလောက် ဟနေသော တံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဖခင်ရှိစဉ် ကတည်းက အတူအိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် ထမိန်မပါပဲ လေးဘက် ကုန်းပေးထားသည်။

ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီတို့ ဖခင်ဖြစ်သူ မြတ်နိုးတန်ဖိုး ထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဆံနွယ်များအား လက်တဖက်နဲ့ စုကိုင်ရင်း ဖင်နောက်မှ ဆွဲလိုးနေ၏။

" ဖြန်း ……… အ …… ဖြန်း … ဘွတ် …… ဟင့် ……… အ အ … အင့် … "

ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးအား လွတ်နေသော လက်တဖက်နှင့် ရိုက်လိုးရာ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက် နီရဲလာရသည်။ သို့သော် အားကနဲ့ အီးကနဲ့ အော်နေသည့် ဒေါ်ကြည်ခင့် ပုံစံမှာ အားရကျေနပ်သော မျက်နှာနှင့် စိတ်ပါလက်ပါ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ကော့ခံနေတော့၏။

" အင့် ……… ဘွတ် ………… အားးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ……… မကြည် ရယ် … စောက်ဖုတ်ကြီးက … ညှစ်ပေးနေတာလား "

" ကောင်းရင် …… နာနာလေး လိုးလေ … ကိုတင်ငွေ ရဲ့ … ကြိုက်သလောက် သာလိုး …… တခုပဲ … ကွယ်ရာ … အပျော်မရှာရဘူး "

" မရှာပါဘူး … ဒီစောက်ပတ်ကြီး … စလိုး ကတည်းက … ဆွဲနေတာပါ … ဒါနဲ့ … ဟိုးအရင် … မကြည် ယောက်ျား ကိုဘမြင့် လိုးတာနဲ့ … ခု ကိုတင်ငွေ လိုးတာ … ဘယ်ဟာ … ပိုကောင်းလဲ ဟင် "

ခင်စမ်းရီ မျက်မြင်မို့သာ ယုံလိုက်ရ၏။ တရွာလုံး လေးစားချင်ခင်ပြီး အလှူတန်း ရက်ရောသလောက် ပုတီး တကိုင်ကိုင်နှင့် နေတတ်သော မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေမှာ ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ် ရမ္မက်သွေးကြွယ်သော ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ ပြောဆိုရင်း လိုးနေကြသည်။

" ရှင်လိုးတာ … ပိုကောင်းတာပေါ့ … ရှင့်လီးက ကိုဘမြင့် လီးထက် … ရှည်လည်းရှည် … ထွားလည်း ထွားတော့ … အားရတယ် ……… ရှီးးးးးး ………… အားးးးး ……… ဆောင့် ဆောင့် "

ခင်စမ်းရီ ငယ်ငယ် ကတည်းမှ မိခင်နှင့်ဖခင် ကာမဆက်ဆံချိန် ခဏတိုင်း မြင်ဖူးထား၏။ မိခင်ဖြစ်သူမှာ ထမိန်ချွတ် မခံဘူးပေ။ လေးဖက်ကုန်းဖို့ မဆိုထားနှင့် လင်မယား သဘာဝ ထမိန်လှန်ပြီး ပက်လက်အိပ်ရင်းသာ ခံတတ်၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးဘမြင့်မှာလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေလောက် ကြာကြာမလိုးနိုင်ပေ။

ဦးတင်ငွေမှာ အချိန်ကြာကြာ လိုးနိုင်ကာ နာရီဝက် ကျော်သည်အထိ ပါးစပ်မှ ကြမ်းတမ်းသော စကားလုံးများ ပြောလိုက် ဖင်ရိုက်လိုက်နှင့် လိုးနေဆဲပင်။

ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံး များကြောင့် ခင်စမ်းရီ အလိုလို ရှက်လာမိ၏။ မိခင်မှာလည်း မထင်မှတ် လောက်အောင် ကာမစိတ်များ ကြွနေရာ နောက်၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ၏ အံကြိတ်သံများ ထွက်လာပြီး ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန် လာတော့သည်။

" အားးးးး ……… အ ……… မ ရ တော့ ဘူး …… မကြည် ရယ် …… ပြီး ………… ပြီး ……… ပြီးတော့ မယ် "

" အင်း …………… ရှီးးးးးးး ………… မရပ်နဲ့နော် ……… ဆောင့်ဆောင့် ……… ကျမ လည်း ……… နီး နေ ပြီ "

ခင်စမ်းရီ အကြည့်မရွေ့နိုင်ပဲ မြင်ကွင်အား မျောနေစဉ် ဖင်အား အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးထားသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ ဦးတင်ငွေမှာ နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ထားတော့၏။

" ရှီးးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ ……… ကိုတင်ငွေရယ် ……… ကျမလည်း ပြီးတယ် … သိလား … လီးကို မထုတ်နဲ့ဦး …… စိမ်ထားပေး "

ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအတိုင်း ခဏ စိမ်ထားပေးပြီးမှ လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ရာ လရည်များ ဗွက်ကနဲ့ အမ်ထွက်လာတော့သည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဘေးနားလှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်အား ကုန်းယက် ပေးလိုက်၏။

" ဟင့် …… ရှီးးးး … ရပြီ … ရပြီ … "

ဒေါ်ကြည်ခင် တားမှ အဖုတ်အား ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ကာ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် တိုးကပ်သွားပြီး လီးအား စုပ်ခိုင်းနေသည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ဒူးများမခိုင်ချင်တော့။

မနက်လင်းသည်နှင့် ပါးစပ်မှ ဘုရားစာ ရွတ်နေတတ်သော မိခင်ဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ခုချိန် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ၏ လီးတံကြီး ရောက်နေတော့၏။

ဒေါ်ကြည်ခင် မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည့်တိုင် ဦးတင်ငွေမှာ အားမရသည့်ပုံနှင့် ပါးစပ်ထဲ ၃ ချက် ၄ ချက်လောက် ဆွဲလိုးပြီးမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်သည်။ ဦးတင်ငွေ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးတုတ်လှဲရင်း လီးထိပ်အား ငုံပြီး မှိန်းနေတော့၏။

ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ နောက်ဖေးအိမ်သာ တခေါက်ပြန်သွားရင်း အဖုတ်အား သေချာဆေးကြောပြီးမှ အိမ်ရှေ့ပေါက်က အသံပေးပြီး တံခါးဖွင့် ဝင်လာခဲ့ရ၏

...............................................................................................................

" ဟဲ့ … သမီး … အမေ မေးနေတာ … ပြန်လည်း မဖြေဘူး "

" ဟမ် … အမေ "

ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားသံကြောင့် ခင်စမ်းရီ အတွေးစလေး ပျက်သွားရတော့သည်။

" အိမ်ကို … သမီးသွားစောင့်ပေးဦး "

" ရှင် … ဟုတ် … အမေ … "

" အငယ်မ တင်မေသန်းကို … အမေ မစောင့်ခိုင်းရဲဘူး … လင်ရော မယားရော … လောင်းကစား သမားတွေ … "

မျက်လုံးခွဲရမည် ဖြစ်သဖြင့် အပေါင်ဆိုင်နှင့် စျေးဆိုင်အား ခင်စမ်းရီအား စောင့်ခိုင်းနေ၏။

" အင်းပါ … အမေရဲ့ … "

" ရက်ကြာရင်တော့ … ကိုတင်ငွေကို … အိမ်ပြန် လွတ်လိုက်မှာ … တင်မေသန်းတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံစောင့်ဖို့ ခေါ်သွားလိုက်မယ် "

" ဟုတ် … အမေ ကြိုက်သလို … စီစဉ်ပါ "

" စိုးမြင့်ရော … စားရေးသောက်တာ … ဖြစ်ရဲ့လား … "

သမီးဖြစ်သူအား ပြောပြီး တဆက်ထဲ သမက်ဖြစ်သူဘက် လှမ်းမေးလိုက်ပြန်သည်။

" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … အိမ်မှာက … အခြောက်အခြမ်းတွေ ရှိပါတယ် … ကျနော့် အတွက် မပူပါနဲ့ "

စိုးမြင့်မှာ ယောက္ခမဖြစ်သူအား ပြောပြီး ရေနွေး ငှဲ့ပေးနေ၏။

" ကဲ … အမေတို့ … နားကြဦး … သမီး အဝတ်တွေ သွားလျှော်ပြီး … ညနေစာ … စီစဉ်ဦးမယ် "

ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ အဝတ်လျှော်ရန် အိမ်နောက်ဖေး ရေစည်ကန်ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။

.................................................................................................................

" ဟာ … အဲလို အတင့်မရဲနဲ့လို့ … ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲ … ဝင်းကိုရယ် "

" ဘာဖြစ်လဲ … မမရီရဲ့ … ကျနော်က … အဲလို မမရီ … စိတ်လှုပ်ရှားပြီး … လန့်နေတာလေးကို … တအားသဘော ကျနေတာ "

" ဟွန့် … အမေနဲ့ ဦးလေး … အိမ်ရောက်နေတာဟ "

" အင်းပါ … ကျနော် သိတယ် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားစောင့် ပေးရမှာဆို "

" ဟုတ်တယ် "

" ကျနော်တော့ … လွမ်းနေရဦးမှာပေါ့ "

" အံမယ် … အပိုတွေ … နင့်မိန်းမ ရှိသားနဲ့ "

ခင်စမ်းရီမှာ ရေစည်ကန်နား အဝတ်လျှော်လိုက် နောက်ဖေး ပေါက်အား လူထွက် လာမလား လှည့်ကြည့်လိုက် နှင့် ပြန်ပြောနေသည်။

" မိန်းမရှိလည်း … ဒါကြီးက … မမရီမှ မမရီပါဗျာ "

ဝင်းကို ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုး အောက်နားစအား လှန်ပြရာ လမွှေးအုံအောက် လီးညိုကြီးမှာ ခင်စမ်းရီအား ခေါင်းထောင် ကြည့်နေ၏။

" ဟာ … အိမ်ထဲမှာ … အမေတို့ရော … ကိုစိုးမြင့်ရော ရှိတယ် … ဝင်းကို ရ "

" အင်းပါ … မလိုးတော့ပါဘူး … ဂွင်းပဲ … ထုပေး "

" ဟာ … နင်ကလည်း ဇွတ် "

ခင်စမ်းရီ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း အိမ်နောက်ဖေးပေါက် လှည်ပြန် ကြည့်ကာ ဆပ်ပြာမြုပ် ပေနေသော လက်ကလေးဖြင့် ဝင်းကိုလီးအား ကိုင်ကာ တဘတ်ဘတ် ဖြင့် ဂွင်းတိုက် ပေးနေရသည်။

" ကြာတာ ဝင်းကိုရယ် … လရည်မထွက်သေးဘူး "

၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ လက်ထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တင်းမာနေသော လီးအား ခပ်သွက်သွက် တိုက်ရင်း ဝင်းကိုမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ပြန်၏။

" အင်း … ခဏ လိုးမှနဲ့ တူတယ် … မမရီ "

" အမ် … အဲတာတော့ မဖြစ်ဖူးနော် "

" မမရီ … စိတ်မပါဘူးလား "

" စိတ်မပါတာ … မဟုတ်ဖူးလေဟာ … လူတွေရှိနေတာ "

အမှန်တကယ်လည်း ခင်စမ်းရီ တယောက် ဝင်းကိုအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး အပေါ်မှ တက်ခွလိုးချင်သည့် စိတ်များ ထိန်းချုပ်နေရ၏။

" အင်း … မမရီ အဝတ်လှမ်းရင်း … နွားတင်းကုတ်ဘက် … လာခဲ့လိုက် … အဲဒီနား လိုးရအောင်လေ "

" ဟင် "

ဝင်းကို စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီ တွေသွားရသည်။ အိမ်နောက်ဖေး အဝတ်လှန်း ကြိုးတန်းမှာ နွားတင်းကုတ် နှင့် မန်းကျည်းပင်အား ချိတ်တန်း ထားသဖြင့် လူလာလျင် အဝတ်လှမ်းနေဟန် ဟန်ဆောင်ဖို့ လွယ်ကူနေ၏။

ဂွင်းထု ပေးရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ် ခံစားနေရာ ဝင်းကို လီးအား လွတ်ရင်း လျှော်ပြီးသား အဝတ်တချို့ ပွေ့ကာ ထရပ်လိုက်တော့သည်။

" အင်း … မြန်မြန်လိုးနော် … နောက်က လိုက်ခဲ့ "

နွားတင်းကုတ်နား အရောက် ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်တန်း ကြိုးပေါ် အဝတ်များ စုပုံတင်ကာ အိမ်ဘက် တချက်ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုအား အရင် ဝင်ခိုင်းလိုက်သည်။

" လုပ်ဟာ … နင် ပက်လက် လှန်လိုက် "

" အင်းပါ … မမရီ ရဲ့ "

ဝင်းကို ကြိတ်ကျေနပ် သွားရ၏။ နွားတင်းကုတ် အနောက်ဖက်ဒေါင့်နား ပုဆိုးချွတ်ခင်းပြီး ပက်လက် လှဲအိပ်ရင်း လီးအား ၂ချက်၃ချက်ဆွကာ ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ထမိန် အောက်နားစလေး ခါးထိလှန်တင်ကာ လူအရိပ်ခြေ ကြည့်ရင်း လီးပေါ်ခွရပ်လိုက်၏။

" ဝင်းကို … နင် … အိမ်ဖက် ကြည့်ထားနော် … လူလာရင် …… ငါ့ သတိပေး "

ပြောလည်းပြော အိမ်အနောက်ဖက် ကျောပေးကာ ထိုင်ချ လိုက်၏။ လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝတေ့ပြီး ဖိသွင်းရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြွပြီး ဆောင့်နေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ဖင်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပင့်ကိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ ဖင်အကြွ မပေးနေ၏။ ဖင်အား ညှစ်ကိုင်ထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ စိတ်ကြွကာ တဘွတ်ဘွတ် မြည်အောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။

" အင့် ……… အ … အ ……… အင့်ဟာ …… အင့် အင့် "

၁၀မိနစ်ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရာ ပေါင်တံများ ညှောင်းလာပြီး မောလာရ၏။

" အင်း … အီးးးး …… ဝင်းကို …… ငါမောလာပြီ "

ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ နို့အုံအား အင်္ကျီအပြင်မှ ညှစ်ပေးပြန်သည်။ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ၅ချက်၆ချက် ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် ဆက်မဆောင့်နိုင်ပဲ လီးအရင်းထိ ကပ်ကာ ဖင်ကြီး ကြိတ်ဝိုက်နေရ၏။

" အင်း …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ …… ဟုတ်တယ် …… ဖင်ကို ဝိုက်ပြီး ကြိတ်လှည့်ပေး "

" အေးပါဟာ ……… အ ……… အား အား … မရ ……… ဟင့် ………… မရတော့ဘူး ……… အင့် အင့် …… "

အပေါ်မှခွကာ ဖင်ကြီးဝိူက်နှဲ့ရင်း ကာမအရသာအား ခင်စမ်းရီ ထိန်းမထားနိုင်တော့ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရသည်။

" ဟူးးးးးး ……… ရှီးးးးး ……… အရမ်းကောင်းတာပဲ …… ဝင်းကိုရယ် … တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေတာ "

ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ တယောက် နေ့ခင်းကြောင်တောင် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာနား သေးလာပေါက်ရင်း နွားတင်းကုတ် ဘက်မှ ညည်းသံကြောင့် ခြေအစုံ ရပ်လိုက်မိသည်။

" အင်းဟင်း …… ကျွတ် ကျွတ် "

တီးတိုးသံလေးများ နားထဲ ကြားနေရသည်။ အသံမှာ မပီမသ တိုးညှင်သော်လည်း မယားပါသမီး ခင်စမ်းရီ အသံလေးမှန်း သိရှိလိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး စဉ်းစားရင်း နွားတင်းကုတ်နား ခါးကုန်းလျှောက်ကာ တိုးကပ်လိုက်၏။

" အင်း … ကျနော် လည်းပြီးတော့မှာပါ "

မြင်ကွင်းကြောင့် ဦးတင်ငွေ အံအောမှင်သက် သွားရသည်။ မယားပါးသမီး အငယ်မ၏ ယောက်ျားဖြစ်သူမှ အကြီးမအား စကားပြောရင်း အောက်မှ ကော့လိုးပေးနေ၏။

" အင်းဟင်း …… မြန်မြန်လုပ် ဝင်းကို … အမေနဲ့ ဦးလေး ရှိတယ် … တော်ကြာ နောက်ဖေး ထွက်လာရင် … မကောင်းဘူး "

" ပြီးတော့မှာပါ … မမရီ ရဲ့ …… အင့် …… ဗြိ …… ဖွပ် …… ဘွတ် …… "

သို့သော် ၁၀မိနစ် ကျော်လာသည်အထိ ဝင်းကို မပြီးသေးပေ။

" ပြီးသေးဘူးလား ဟာ "

" မမရီ … လေးဖက်ကုန်းလိုက် ပါလား "

ဝင်းကို စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ခင်းထားသော ပုဆိုးပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ဝင်းကိုမှာ ကျော်ပေါ် ရင်ဘတ်အပ်ရင်း ဒူးထောက်လိုးနေသည်။

ဦးတင်ငွေ ချောင်းသည့် နေရာအား ကျောပေးထားသည့် အနေထားမို့ ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်းကို လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ အဖုတ်၂ခြမ်းမှာ ဘေးသို့ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် လဥ၂လုံးမှာ အောက်ဖက် အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်အား တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိနေသည်။

" ဆောင့် …… အင့် …… နာနာလေး …… အ …… ရှီးးးး …… ဟင့် … "

" အင်းပါ … အသံ တအား … ထွက်မဆိုးလို့ "

ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဝင်းကို ဆောင့်လိုးရာ စောက်ရည်များ ပြောင်လဲ့နေသော လီးကြီးမှာ အဖုတ်ဝထဲ ကျွတ်လုနီးပါး ထွက်လာလိုက် ပြန်ဝင်လိုက်နှင့် လီးအရည်ပြားပေါ် အဖြူမြုပ် လေးများ ကပ်နေတော့သည်။ စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ လန်ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ စိတ်များကြွကာ ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ခုံးထလာ၏။

" ဟင် … မပြီးသေးပဲနဲ့ … ဘာလို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … ရှီးးးး အားးးးး "

ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ရစ်သဖြင့် လက်တဖက် ပေါင်ကြားသွင်းကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း မေးနေပြန်၏။

" ဖင်လိုး မလို့ပါ … မမရီ ရဲ့ "

" အာ … ဒီမှာ နောက်တချီ … ပြီးတော့မှာကို … ဟွန့် "

" အင်း အဲဒါဆိုလည်း …… မမရီ ပြီးအောင် …… အရင်လိုး ပေးမယ် … စောက်ပတ်ကို … လက်နဲ့ဖြဲထားပေး "

ဝင်းကို တယောက် မောဟိုက်သံနှင့် ပြောရင်း ဖင်ပေါက်လေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေပြန်သည်။

" အဖုတ်ကို … ပြီးအောင် လိုး … "

စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ပွတ်ရင်း လက်ချောင်းလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်အား ဆွဲဖြဲပေးနေ၏။ လက်နှစ်ချောင်း ဂွလေးထဲ အစိလေး ပြူးထောင်နေကာ အဖုတ်ဝလေး ဟလာရသည်။ ဘွတ်ကနဲ့ လီးဝင်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးမှ ဖမ်းညှစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ လီးဆီမှ တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးကြီး ငေါထွက်လာတော့သည်။

ထိုအချိန် ဝင်းကိုမှာ ခပ်သွက်သွက် လိုးရင်း စောက်ပတ်နှင့် ဖင်ဝ အစပ်ကြား နေရာလေးအား လက်မနှင့် ဖိဝိုင်းပေးရာ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ တယောက် တအအ ညည်းရင်း ဒုတိယ အကြိမ် ပြီးသွားရသည်။

ခင်စမ်းရီ ပြီးသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဒစ်အားဖိသွင်းပစ်၏။ သို့သော် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်နေချိန်မို့ ဖင်ဝလေး ရှုံ့ကာ ဒစ်အား တားထားသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။

" ဘွတ် …… ဗျစ် …… အီး …… ကျွတ်ကျွတ် … ကျွတ် "

ခဏသာ တားထားနိုင်ပြီး ဝင်းကို အားစိုက် ထည့်လိုက်သည်နှင့် ဘွတ်ကနဲ့ ဒစ်ကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ တိုး၀င်လာ၏။ မချိမဆံ ညည်းသံလေးမှာ ဖင်လိုးနေသော ဝင်းကိုသာမကာ ချောင်းကြည့် နေသော ဦးတင်ငွေပါ လရည်ထွက်မတတ် ခံစားလာမိသည်။ ခဏအကြာ ဝင်းကို အံကြိတ်သံလေး ပေါ်လာပြီး လရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။

" အ …… မမရီ ……… အ အား …… ကျနော်လည်း … ပြီး ……… အအ ……… ပြီးပြီ … ပြီး … အားဟား …… "

လီးကြီး ပျော့မသွားခင်ထိ ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း လီးအား အဖုတ်ဖြင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ ၂ ယောက်သား ကာမအရသာ အမြင့်ဆုံး ခံစားနေချိန်မို့ နောက်ဖေးဘက် သေးလာပေါက်သော ဦးတင်ငွေအား ဝင်းကိုရော ခင်စမ်းရီပါ သတိမထားမိလိုက်ပေ။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>

Thursday, August 16, 2018

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၂ )

No comments:

Post a Comment