Thursday, August 16, 2018

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၅ )

ရုန်းရခက်ကြီး  အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

ခင်စမ်းရီ တယောက် ဥပုတ်နေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ မနက်စာ ထမင်းစားပြီး ရေချိုးကာ အိပ်ခန်းထဲ ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရသည်။

" စမ်းရီရေ … သမီး … "

အချိန် မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ နာမည်ခေါ်နေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လန့်နိုးကာ အိပ်နေရာမှ လူးလဲထရင်း အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးနား ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

" ဟင် …… ဦးလေး ပြန်လာပြီပေါ့ "

" အေး … သမီး တယောက်ထဲ … မနိုင်မနင်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ … ပြန်လာတာဟ … "

" အမေ … အဆင်ပြေလား ဟင် "

" ပြေပါတယ် … ဆီးချို တက်လို့ …… အတော်နဲ့ မခွဲဖြစ်တာ "

" ခုရော "

" ခု ခွဲပြီးပါပြီ … ချက်ချင်း မဆင်းရသေးတာ "

" အော် … ပေးပေး … အဲဒီ အထုပ် "

စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေ လက်ထဲမှ အဝတ်အိတ်အား ထမီကိုဖြန့်ဝတ်ရင်း လှမ်းယူလိုက်သည်။ ထမိန်အား အလျင်စလို အမြန်ဝတ်လိုက်ရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်သွားသည်ကို သတိမထားမိပေ။

ဦးတင်ငွေ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။ အဝတ်အိတ် ကိုင်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသော ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း နောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့သည်။

" ဦးလေး … ထမင်းစား ပြီးပြီလား "

အဝတ်အိတ်အား စားပွဲပေါ်တင်ကာ ဦးတင်ငွေအား လှည့်မေးလိုက်၏။

" မစားခဲ့ပါဘူးဟာ … မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးတော့ … ညည်းအမေနဲ့ ခဏ စကားပြောပြီး … ပြန်လာခဲ့တာ "

ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေကာ စားပွဲခုံဘေး ထိုင်ခုံတလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား သိမ်းကျူံး ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အိပ်ယာထဲမှ ထလာသော ကပိုကရို အလှအား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ခရီး ရောက်မဆိုက် ကာမစိတ်လေး နိုးကြားလာရသည်။

" ခဏနော် … ဦးလေး … ထမင်းက ပိုပါသေးတယ် … ညမနက် ပေါင်းချက်ထားတာ … ဟင်းပြန် နွေးလိုက်မယ် … ပြီးမှ စားရအောင် … "

ခင်စမ်းရီ စကားပြောပြီး မီးဖိုချောင်ဝင်ကာ ဟင်းပြန် နွေးနေ၏။ ဦတင်ငွေမှာ အဝတ်အိတ်အား အိပ်ခန်းထဲ ထားပြီး ပြန်ထွက်လာကာ ခင်စမ်းရီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာရင်း နောင်ကျောဘက်မှ ရပ်ကြည့်နေသည်။ 

ခင်စမ်းရီ မှာလည်း သူမအား နောက်ကျောဘက်မှ စိုက်ကြည့်နေသော ဦးတင်ငွေကြောင့် ဟင်းအိုး နွေးရင်း စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမှု့တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့၏။ ခံစားမှု့ကြောင့် လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ရာ ဦးတင်ငွေ ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား မြင်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးလေး ပြူးလာမိသည်။ 

မသိဟန် ဆောင်ရင်း မျက်နှာ ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ကာ ဟင်းအိုး ပြန်ကြည့်နေလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ၏ ကာမစိတ်မှာ အပျိုဘဝ မသိသာသော်လည်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ထကြွ လွယ်လာသည်။ သို့သော် ပုံမှန် လိုးမပေးနိုင်သော လင်ဖြစ်သူကြောင့် မတ်တော်စပ်သူ ဝင်းကိုနှင့် တွေ့ပြီး လီးအရသာအား တပ်မက်စိတ် ပိုမိုပြင်းထန် လာခဲ့ရ၏။

" ကဲ … ရပြီနော် … ဦးလေး … စားရုံပဲ "

ပြောပြောဆိုဆို ထမင်းခူးကာ ဟင်းပန်ကန်များနှင့် ၂ ယောက်သာ မီးဖိုချောင်မှ ထွက်လာရာ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ၏ လှုပ်ရမ်းနေသော ဖင်ကြီးအား နောက်မှ ကြည့်ရင်း ကပ်ပါ လာတော့သည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဆက်ကနဲ့ ခါးဆွဲဖက်ရာ ပုဆိုးထဲ ထာင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ဖင်ကြား အထက်နား ထောက်မိနေသည်။ 

" ဟာ …… ဦးလေး … ထမင်းစားလေ "

ခင်စမ်းရီ ခြေလှမ်းများ ရပ်ကာ လက် ၂ ဖက်လုံး ထမင်းပန်းကန်နှင့် ဟင်းပန်းကန် ကိုင်ထားသဖြင့် ရုန်းမရ ပြုမရ ဖြစ်နေရ၏။

" စားမှာပါ … စမ်းရီရဲ့ … "

ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေရင်း မာတောင်နေသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်သားစိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ကိုယ်သင်းနံ့ လေးအား ကပ်ရှု လိုက်တော့၏။ တဆက်ထဲ ပါးတဖက်အား နောက်မှ ခေါင်းတိုးနမ်းကာ နို့အုံအား ညှစ်လိုက်ပြန်သည်။

" အာ … ဦးလေး ကလည်း … "

ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေစဉ် ဦးတင်ငွေ တွေ့သွားရာမှ အကြပ်ကိုင် လိုးဖူး ထားသဖြင့် သိပ်မငြင်းရဲပေ။ ရုတ်တရက် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ရမ်းကာ နို့အုံ ညှစ်ထားသော ဦးတင်ငွေ လက်များ အားလျော့ သွားချိန် ဆက်ကနဲ့ ရှေ့ရုန်းထွက်ရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်ကာ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့၏။

.............................................................................................................................

ဦးတင်ငွေ ထမင်း စားနေချိန် ခင်စမ်းရီ သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ ထွက်မလာ တော့ပေ။ 

" စမ်းရီရေ … ဦးလေး ထမင်းပြီးပြီ "

ဧည့်ခန်း၏ အနောက်ဖက် ကပ်လျက် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဖက် ကြည့်အော်လိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေ ဆေးပေါ့လိပ် တလိပ်အား မီးညှိ ဖွာနေလိုက်၏။

" ဟုတ် … ဦးလေး … ထားလိုက် …… သမီး စာရင်း တွက်နေလို့ … ပြီးမှ သိမ်းလိုက်တော့မယ် "

အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ပြောနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖွာလက်စ ဆေးလိပ်အား မီးငြိမ်းကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရင်း စာရင်း တွက်နေသည့် စားပွဲခုံလေးနား တင်ပလင် ခွေထိုင်လိုက်သည်။

" ဦးလေး … ဒါလေး ပြီးမှ … စာရင်းတွေ … အကုန် ပြန်စစ် ကြည့်လိုက်နော် "

ခင်စမ်းရီ တယောက် သူမရောက်သည့် ရက်မှစ၍ ကုန်စုံဆိုင်၏ တနေ့စာ အမြတ်ငွေနှင့် အပေါင်ဆိုင်မှ ပစ္စည်း အဝင်အထွက် စရင်းများ ငွေးကြေး အဝင်အထွက် စာရင်းများ စနစ်တကျ လုပ်ပေးနေ၏။

" လုပ်ပါ  … သမီးရယ် … ယုံပြီးသားပါ "

စကားပြောရင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက် စာရင်း တွက်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ နို့အုံအား စိုက်ကြည့် နေသည်။ နို့အုံ၂ဖက်မှာ ချည်သား အင်္ကျီ အပါးလေးထဲ ရုန်းကန် ဖောင်းကြွနေ၏။ 

ထမိန်နှင့် အင်္ကျီကြား ထွက်နေသော ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ကြွကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးထဲ လီးမှာ ခုံးထလာတော့၏။

" ကျွတ် … ကျွတ် … ဇတ်ကြောတွေ တက်လိုက်တာ … "

ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ စာရင်းတွက်ရင်း ညှောင်းလာသဖြင့် တချက်ညည်းပြီး ဘယ်ညာ ဇက်ချိုးကာ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့ထားလိုက်၏။ 

ခါးကော့သည်နှင့် ထမိန် အထက်ဆင်မှာ ပြည်လျော့ ကျသွားရာ ဝင်းနေသော ဆီးခုံးမို့မို့လေးထက် စောက်မွှေး မဲမဲလေးများ လှစ်ကနဲ့ ပေါ်သွားတော့၏။ ခင်စမ်းရီမှာ စာရင်း လုပ်ရင်းမို့ သတိ မထားမိသော်လည်း ဦးတင်ငွေ တကိုယ်လုံး သွေးသားများ ဆူပွက်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရသည်။ 

" ညှောင်းနေရင် … ဦးလေး နှိပ်ပေးရမလား … သမီး "

ပြောလည်းပြော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ပြောင်းထိုင်ရင်း ဇတ်ကြောအား နှိပ်ကာ ခါးအောက် ပြည်ကျနေသော ထမိန်အတွင်းမှ ဖင်သားဖွေးဖွေးအား ခိုးကြည့်နေ၏။

" အင်း အင်း … ညကြမှ … အကြောဆေး … လူးအိပ်ရမယ် … "

" ညကြ … ဦးလေးကိုယ်တိုင် လူးပေးပါ့မယ် … တောင်ဆိတ်ဆီ … အစစ်ရှိတယ် … "

စကားအဆုံး နှိပ်နေရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်လုံးများ ပုခုံးအား ကျော်ကာ နို့အုံအား အကြည့်ရွေ့လိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့စဉ် အင်္ကျီပေါ်ရှိ ရင်ဘတ် ကြယ်သီး နှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်သွားရာ ဘော်လီထဲ မို့မောက်နေသော နို့အုံအား မြင်နေရသည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ အနှိပ်ခံနေသော ခင်စမ်းရီ တယောက် အသက် ရှုလိုက်တိုင်း နို့  ၂ လုံးမှာ ရုန်းကြွနေ၏။

" တင်ငွေ …… ဟေးးး တင်ငွေ "

ထိုချိန် ခြံဝန်းရှေ့မှ ဦးတင်ငွေအား အော်ခေါ်နေသဖြင့်  ၂ ယောက်သား လူချင်းခွာကာ ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ ပြန်ဆန့် ဝတ်လိုက်တော့သည်။

" ဟုတ် … ရှိတယ်ဗျို့ … "

ဦးတင်ငွေလည်း ပြန်အသံပေးရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့ ခြံဝန်းတံခါးရှေ့ လှမ်းကြည့် လိုက်သည်။

" ငါပါ ဟ …… တင်ငွေ ရ "

" အော် …… ကိုကြီး သောင်း …… လာလာ … ကျနော် ခုနကမှ …… မြို့က ပြန်ရောက်တာ "

" အေး …… ရွာထိပ် တွေ့လိုက်ပါတယ်ကွာ … အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ … မကြည်ခင် သတင်း မမေးလိုက်ရတာ … ငါဝင်လာမယ်နော် "

" ဟုတ် … လာလာ "

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အသက်၆၀ကျော် ဝဝပုပု လူကြီး တယောက် ဝင်ချ လာတော့၏။

" ဟယ် … ဘယ်သူပါလိမ့်လို့ …… ဘဘသောင်း "

ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ သေချာပြင်ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ခြံဝမှ လျှောက်လာသော ဦးသောင်းရွှေအား မြင်လိုက်သဖြင့် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

" အေးဟ … ညည်းအမေ သတင်း … လာမေးတာဟေ့ "

" မကြည်ခင် သက်သာပါတယ် … ဘကြီးသောင်းရယ် …… မျက်လုံးက ခွဲပြီးပါပြီ … ပတ်တီး ဖြည်မယ့်ရက် စောင့်နေရစ်တာ … ရွာပြန်လာရင် … သွားလိုက် လာလိုက်မို့ပါ "

ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေးချိန် ဦးတင်ငွေ ဝင်ဖြေလိုက်၏။

" အော် … ကျန်းမာရင် … ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ "

ဦးသောင်းရွှေနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ စကားပြောနေချိန် ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်နှင့် ရေနွေးကြမ်း လုပ်ပေးကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး စာရင်း ပြန်တွက် နေလိုက်သည်။ 

စာရင်းတွက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ခဏလှဲကာ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာရ၏။ ဦးတင်ငွေ၏ အထိအတွေ့များအား ပြန်မြင်ယောင်ရင်း လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့် လင်မယား သဘာဝ လိုးခဲ့ကြသည့် ပုံရိပ်များ ဝင်းကိုနှင့် ခိုးလိုးခဲ့သည့် ပုံရိပ်များ တလှည့်စီ ပြန်တွေးကာ အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိ၏။ 

တဖြည်းဖြည်း အပြင်ဘက်တွင် စကားပြောနေသော ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေ စကားသံများ ကြားတချက် မကြားတချက်ဖြင့် အထိအတွေ့အောက် မျောသွားရသည်။ 

ယောက်ျားနှင့် အထိအတွေ့ ဝေးနေသဖြင့် ကာမဆန္ဒလေး ပြင်းထန်လာကာ ပေါင်နှစ်လုံး ကားရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်လိုက် နို့အုံလေး ညှစ်လိုက်နှင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်း သတိလက်လွတ် အာသာ ဖြည်နေမိ၏။

" ရှီးးးးး … အ ……  အီး …… "

၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခါးလေးကော့ကာ အရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ပက်လက်လေး မှိန်းကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ခဏအကြာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာရာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေမှာ စကား ကောင်းတုန်းပင်။ 

နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာပြီး တာယာ ပုံးလေးနှင့် ရေငင်ကာ ဘေးဘီ မျက်လုံးကစားရင်း ထမိန်အား ခါးထိ လှန်တင်ပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ရည် ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ရေဆေးကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အိပ်ယာပေါ် စောက်ရည်နံ့များ စူးကနဲ့ ရလိုက်မိသည်။ 

ဦးတင်ငွေ ပြန်ရောက် လာသဖြင့် လူချင်း အနီးကပ် ဆုံချိန် ခန္ဓာကိုယ်မှ အနံ့သက်များ ထွက်နေမလား တွေးမိရင်း ရေချိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ အင်္ကျီနှင့် ဘောလီချွတ်ကာ ထမိန် ရင်လျားရင်း နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ပြန်လျှောက် လာခဲ့သည်။ 

ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရာ မျက်နှာနှင့် လက်မောင်း တိုက်ပြီးသည်နှင့် ရင်လျား ထားသော ထမိန်အားဖြည်ကာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ထမိန်ထဲ လက်သွင်းကာ အဖုတ်လေးအား သေချာ ပွတ်တိုက်နေ၏။ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်နှင့် ဖင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်ကာ ဆေးနေပြန်သည်။ 

အားရပါးရ ရေချိုးပြီးမှ ရေလဲ ထမိန်လဲကာ ရေစိုထမိန်အား ရေညှစ်ရင်း ရေတွင်း အနောက်ဖက် ထမိန်တန်းတွင် လှမ်းပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်ကာ ကုတင်နား အရောက် ရေလဲထမိန်အား ချွတ်ချပစ်သည်။

 ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအား တဘက်ဖြင့် သုတ်ကာ အောက်ပိုင်းအား ချွတ်ထားသော ရေလဲထမိန်ဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ ရေခြောက်သည်နှင့် သနပ်ခါး လူးကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်မှေးရင်း အိပ်ပျော် သွားတော့သည်။

.....................................................................................................

ဦးတင်ငွေ တယောက် စိတ်မှာ ခင်စမ်းရီဆီ ရောက်နေ သော်လည်း ဦးသောင်းရွှေမှာ အတော်နှင့် မပြန်ပဲ စကား ကောင်းနေရာ ညနေ ၃ နာရီမှ ပြန်သွား တော့သည်။ ဦးသောင်းရွှေ ပြန်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ ဟန်မဆောင်တော့ ခြံဝန်းတံခါး လိုက်စေ့ကာ အိမ်ထဲ ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဝင်လာရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဘက် တန်းလျှောက်လာ၏။ 

အိပ်ခန်းထဲ မဝင်ခင် စေ့ရုံ စေ့ထားသော တံခါးကြားမှ အတွင်းဘက် ချောင်းကြည့်ရာ ကုတင်ပေါ် သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနှင့် ဒူးတဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ ဝင်လာရင်း ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ဘယ်ဖက် ခြေတဖက် ထောင်အိပ် နေသော ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန် အောက်နားစ လေးမှာ ပေါင်လယ်ထိ လိပ်တက်နေပြီး နို့နှစ်ရောင် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး ပေါ်နေပြန်၏။ 

အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး၏ အပေါ်ဘက် နှိပ်သီး ၂ လုံး ပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲ နို့ ၂ လုံး ရုန်းထွက်နေသည်။ ဦးတင်ငွေ အကြည့် ပြန်ရွေ့ကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဖြည်ရင်း ဆန့်ထားသော ညာဖက် ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။ ထမိန် အဟ လေးထဲ ပြတင်းပေါက်မှ နေရောင်ကြောင့် စောက်ဖုတ်အုံလေး အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရတော့သည်။ 

ခင်စမ်းရီမှာ ဦးတင်ငွေ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ချိန် ကုတင်လေး အိကနဲ့ဖြစ်ကာ ဆက်ကနဲ့ နိုးလာသော်လည်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ကာ အသာလေး အကဲ ခတ်နေသည်။ 

အထိအတွေ့အား တောင့်တမိသော်လည်း ဘယ်ကဘယ်လို စရမှန်းမသိ စလည်းမစရဲပေ။ မျက်လုံးလေး စင်းကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော ခင်စမ်းရီအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာရ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ သူမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ကြွနေသည်ကို ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးတံအား ကြည့်ရင်း သိရှိနေသည်။

ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ပုဆိုးချွတ်ချရာ ဒစ်ကြီးပြဲကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအားမြင်သည်နှင့် အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်လာမိသည်။ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ချိန် ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွပေးလိုက်၏။

အောက်ပိုင်း ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ မို့အစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တော့သည်။ 

ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား တချက် ကြည့်ရင်း ပေါင်အတွင်း သားလေး ဖိစုပ်ရာ အဖုတ်လေးမှာ အထိမခံရပဲ ချက်ချင်း ကာမသွေး ပြည့်ကာ အစိလေး ထောင်ထွက်လာ၏။ 

ပေါင်အတွင်းသား ၂ ဖက် အားရအောင် ယက်ပြီးချိန် ဖင်ဝလေးမှ အစိလေးပေါ်ထိ ပင့်ယက်ရာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ချင်ယောင် မဆောင်နိုင်တော့။ ဖင်ကြီးကြွကာ တအင်းအင်း ညည်းနေရသည်။ အထိအတွေ့အောက် တရှိန်းရှိန်းနှင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာကာ အဖုတ်ဝလေးထဲ စောက်ရည်များ အိုင်လာတော့သည်။

" တော်တော့ နော် … ရှီးးးးး ……… လိုးမှာဖြင့် လိုးတော့ "

လီးငတ်နေသော အဖုတ်လေးမှာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ဦးတင်ငွေအား ရှုံ့ချီပွချီ လုပ်ပြနေသည်။ 

" စမ်းရီ … သမီး နိုးပြီပေါ့ "

" ဟုတ် "

ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မာထောင် နေသော လီးတံအား စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ ဖိသွင်းရင်း ဒစ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် ဖိလိုးရာ လီးတံကြီး ကြပ်သိပ် ဝင်သွားတော့၏။

" အင့် …… အမလေး … ဖြည်းဖြည်း … ကြပ်နေတယ် "

ပြောလဲပြော ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆီးတွန်း ထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ကိုယ်လုံး ရှေ့မညွတ်တော့ပဲ ပေါင်တံ ၂ ဖက်မကာ လီးအရင်းထိ ဝင်နိုင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။ 

" အ …… ကျွတ်ကျွတ် "

ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ခါးကော့ တက်လာသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ … သမီး ရယ် … စောက်ပတ်လေးက  … စီးပိုင် နေတာပဲ "

တခါ လိုးဖူးထားသည်မို့ လီးတဆုံး ဝင်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ မညှာတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးရာ ခင်စမ်းရီ၏ အားကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းသံများ ဆူညံလာရ၏။ 

" ဟင့် ……… အ ……… အီးးးး …… အင့် အင့် …… ဗွပ် …… ဇွပ် …… ဖွပ် ……… ဘွတ် ဘွတ် "

တဖြည်းဖြည်း လီးဝင်လီးထွက် မြန်လာကာ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးဒဏ် ခံနိုင် လာသည်နှင့် ဆောင့်ချက်များအား အသံထွက် မညည်းမိအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ လီးကြီး ဆောင့်လိုး လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးတံအား အလိုလို ပြန်ညှစ်ပေးလိုက်၏။

" အ အား …… ကောင်းတယ် … ဦးလေး ရယ် … လိုး …  မြန်မြန် လိုး … သမီး … ခံနိုင်ပြီ "

နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် ဖိချေပေးရာ နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ကော့ထိုးလာသလို ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ အားပါ ပြင်းထန်လာသည်။ 

ခဏအကြာ ၂ ယောက်သား အသက်ရှုသံများ ပြင်းလာကာ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတော့၏။ ခဏနားကာ ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းများ သပ်ချကာ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြန်သည်။

" ဒီလောက် … လိုးထားတာတောင် … စောက်ပတ်လေးက … ဖောင်းကား နေတာ … "

ကာမစိတ် မကျသေးသဖြင့် လီးဝေးနေသော ခင်စမ်းရီ  စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်လဲ့ကာ လီးမျော် နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။

" ယက်ပေး ဦးမှာလား … အဟင်း ဟင်း "

စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်း မွှေပစ်ရာ ခင်စမ်းရီ ဒုတိယအကြိမ် ကော့ပျံ နေတော့သည်။

" ရှီးးးး …… အားးးး …… ဦးလေး … ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲပါ့လားဟင် … သမီး လည်း … ဦးလေး ဟာကြီး … စုပ်ပေးဦးမယ် "

၂ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက်လှဲကာ တယောက်ဟာ တယောက် စုပ်ယက် ပေးနေကြ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးစုပ်ရင်း သူမတံတွေးများဖြင့် တင်းပြောင် ထောင်ရမ်းနေသော လီးအားကြည့်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ လျှာစွမ်းအောက် စောက်ပတ်လေး တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အလိုးခံချင်လာပြန်၏။

" စမ်းရီ  … ဒီတခါ လေးဖက် ကုန်းပေးနော် … "

လီးစုပ်ရင်း စဉ်းစားနေချိန် ဦးတင်ငွေ ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" ဖင်မလိုးနဲ့နော် … ဦးလေး "

စုပ်လက်စ လီးအား လွတ်ကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ဖင်ကြီး ကော့ပေး လိုက်၏။

" အင်းပါ … စောက်ပတ်ပဲ လိုးမှာ … စောက်ပတ်ကို လိုးလို့ မဝသေးဘူး "

ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြားထဲ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ ခါးဆွဲ လိုးတော့သည်။ 

အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်လိုးရသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပထမ အကြိမ်ထက် ကာမစိတ်များ ပိုကြွလာရ၏။ လီးကြီး ဝင်သွားချိန် အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းသို့ ရှုံ့ဝင်သွားကာ လီးပြန် ထုတ်ချိန် နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင် ငုံပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။

" စမ်းရီ … သမီး "

" ရှင် "

" အပေါ်က … တက်လိုး ပေးပါ့လား "

ဝင်းကို၏ လီးအား အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ပေးသည်ကို မြင်ဖူးထားသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ မနားတမ်း လိုးရင်း ၁၅ မိနစ်ခန့်တွင် ဆက်မလိုးပဲ ခဏရပ်ကာ ပြောလိုက်၏။ 

" ဟုတ် …… ခု တက်ဆောင့် ပေးရမှာလား "

ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် ပေးကတည်းက အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးထားရာ ကြိတ်ပျော်သွားရင်း ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။

" အင်း … အပေါ်က လိုးပေး … အင့် …… ဘွတ် …… ဗျစ် …… ဖွပ် …… ဘွတ် ဘွတ် "

ပြောလည်းပြော လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဘေးနား ပက်လက်လှန်ရင်း လီးကြီး ထောင်ပေးလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ ဦးတင်ငွေ လီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့် တော့သည်။ 

လီးတချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ကာ ဆောင့်လိုက် ကြိတ်မွှေလိုက်နှင့် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း အောက်မှ လီးအား ကော့ထားရင်း အလိုက်သင့် ပင့်လိုး နေတော့၏။

" အားးး ……… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေး ရယ် …… ဒီလို အရသာ … မခံရတာ ကြာပါပြီ "

ခင်စမ်းရီ အဖို့ ဆောင့်လိုးတိုင်း အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ် နေသော လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ နေမှု့ကြောင့် ဟစ်ဟာနသော ကာမအရသာများ ပြန်လည်ရရှိကာ အားရကျေနပ် နေတော့သည်။ 

စောက်ရည်များ ရွှဲလာသော်လည်း လုံးဝမနားပဲ ဦးတင်ငွေ လရည် ထွက်သည်အထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ဆောင့်ပေးနေ၏။ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် အဖုတ် အတွင်းသားများ၏ ညှစ်ဆောင့်ပေးသည့် ဒဏ်အား ဦးတင်ငွေ မခံနိုင်တော့။ 

အောက်မှ အချက် ၃၀ ခန့် ပင့်လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။ တဆက်ထဲ လိုလို ခင်စမ်းရီလည်း အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကာ ဇပ်ငင်ဇငင်ဖြင့် ငြိမ်သွားတော့သည်။

ဦးတင်ငွေ အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်သွားချိန် ခင်စမ်းရီ ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ကျန်နေရစ်၏။ ညပိုင်း ခင်စမ်းရီ ထမင်း စားပြီးသည်ထိ ဦးတင်ငွေ အရက် သောက်နေတုန်းပင်။ တဖြည်းဖြည်း နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်သွားကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ရွာလေးထဲ တချို့ အိမ်လေးများတွင် မီးသီး လေးများပင် ထွန်းနေကြ၏။ 

အရက်သောက်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီအား ညနေပိုင်း လိုးထားသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင် ယောင်နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ထမင်းစားပြီး သူမစားပြီးသား ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ဆေးကြော သန့်စင်ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာရင်း  ဦးတင်ငွေ ဘေးနား ကပ်ထိုင် လိုက်သည်။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကြော်လှော် ပေးထားသော အမြည်းများ ဆက်မစားပဲ ပုလင်းထဲမှ သွေးဆေးမှုံ့များ ပန်းကန်အသေး တချပ်ထဲ ထည့်ကာ အမြည်းအဖြစ် ယက်နေတော့၏။

" ပြီးသေးဘူးလား … ဦးလေးရဲ့ "

" အင်း … ဒါလေး လက်စသတ်ပြီး … ပြီးပါပြီ "

" ဦးလေး … သောက်ပြီးရင် … ထမင်း စားဦးနော် "

" အင်း … "

အရက်ခွက်ကိုင်ရင်း  ခင်စမ်းရီ၏ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ခြံထဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေ လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နေရာလေး ကြည့်နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိ၏။

" အင်း … မူးပြီး …… ထမင်းမစားနိုင်ပဲ နေဦးမယ် "

" မမူးပါဘူး စမ်းရီရဲ့ … ဒီ အရက်က … ဒီချိန် အားဆေးလေ … ခိခိ "

ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား လှမ်းဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းကာ ကပ်ပြောနေသည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဦးတင်ငွေ သောက်နေသော အရက်နှင့် ယက်နေသော သွေးဆေးမှာ ချက်ချင်း အာနိသင် ပြလာသည်။

ညနေပိုင်း လိုးပြီး ပျော့ခွေ သွားသော လီးကြီးမှာ ပေါင်ကြားထဲ အားအင် ပြည့်ဝကာ ခုံးထလာ၏။ ခင်စမ်းရီ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ဦးတင်ငွေ လီးအား ခိုးကြည့် လိုက်သည်။ 

" ကဲ ပြီးပါပြီ … ထမင်း မစားခင် … ခဏ စုပ်ပေးပါ့လား "

လက်ကျန် အရက်ခွက်အား မော့သောက်ပြီး ခွက်ပြန်ချရင် ပြောလိုက်တော့၏။

" ဟာ … ဦးလေး ကလည်းနော် … "

" လုပ်ပါ စမ်းရီရဲ့ … ညနေက ထပ်လုပ်မလို့ … ညကြမှ ဆို "

ဦးတင်ငွေ စကားပြောရင်း ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ချရာ ပေါင်ကြားထဲ လီးတံကြီး ဆက်ကနဲ့ ထောင်မတ်လာ၏။ 

" အင့် … စုပ်လေ … "

ခင်စမ်းရီ တယောက် လီးအား ကြည့်ရင်း ပါးစပ်လေး အလိုလို ဟသွားရသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးတံကြီးမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းမို့ လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်မိသည်။ ဒစ်ကြီးငုံခဲကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်စုပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ဦးတင်ငွေ အံကြိတ် နေရ၏။

"  ရှီးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် "

လဥ၂လုံး အပေါ်ကျုံ့တက်လာကာ မခံနိုင်သည့်အဆုံး ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ ပါးစပ်အား ထလိုး တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လည်ချောင်းထဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်ကာ မျက်လုံးများ ပြူးပြီး မျက်ရည် ဝဲတက်လာ၏။ 

အသက်ရှူကြပ်ကာ အကျိအချွဲများ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ စီးကျလာချိန် ဦးတင်ငွေ ခပ်သွက်သွက် လိုးနေရာမှ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

" အု … "

ခင်စမ်းရီ မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်သွားသော်လည်း ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်၏။

" အု …… ဂလု … ပြွတ် ပြွတ် … ပြွတ် … ဂလု … "

လရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ ပါးစပ်ထဲ တဒုတ်ဒုတ် သွေးတိုးရင်း မာထင်နေသော လီးကြီးအား အံအော နေမိသည်။ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ လရည်များ လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းဆီ ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ဦးတင်ငွေဖို့ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားပြီးမှ ၂ ယောက်သား အိပ်ယာဝင်ခဲ့၏။

...........................................................................................................

မနက် ၄ နာရီခွဲသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ယာထကာ ချက်ပြုပ် ကြော်လှော်နေ၏။ ၆ နာရီခွဲ ကျော်ကျော် ဦးတင်ငွေ အိပ်ရာနိုးလာရာ ၂ ယောက် ရေမိုးချိုးကာ မနက်စာအတူ စားကြသည်။ 

စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆိုင် ဖွင့်နေတော့၏။ ၈နာရီလောက် အကူခေါ်ထားသော မိန်းကလေးများ ရောက်လာပြီး စျေးထိုင် ရောင်းရင်း ၁၂ နာရီ မထိုးခင် အိမ်ဘက် ပြန်လာ၏။ 

အိမ်မှု့ကိစ္စများ လုပ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် အဝတ်ဟောင်းများ စုလျှော်လှန်းကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့ပြန်သည်။ 

ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားနားချိန် အိမ်ထဲ ဝင်လာရာ ခင်စမ်းရီ ခဏ လာနေချိန် တအိမ်လုံး ရှင်းနေရုံ သာမက တိုလီ ထွာလီ ပစ္စည်းလေးများ သူ့နေရာနှင့်သူ သပ်သပ် ရပ်ရပ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ချီးကျူး နေမိသည်။ 

အငယ်မ တင်မေသန်းလို မဟုတ်ပေ။ တင်မေသန်းမှာ အိမ်ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ အလစ် ပိုက်ဆံ တောင်းကာ ညဖက် တိတ်တခိုး အလိုးခံပြီး ပြန်သွားလေ့ ရှိသည်။ နောက်ဖေးဘက် သေးသွားပေါက်ရာ ရေတွင်းဘေး အုန်းပင် ၂ ပင်ကြား တန်းထားသော ကြိုးတန်းပေါ်တွင် လျှော်ဖွတ်ပြီးသော အဝတ်များ လှန်းထားသည်ကို တွေ့ရပြန်၏။ 

" အဝတ်တွေ … သမီး … လျှော်ထားတာလား "

ဦးတင်ငွေ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်အရောက် ထမင်းပွဲ ပြင်နေသော ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေး လိုက်သည်။

" ဟုတ် " 

" အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … ဆိုင်ပိတ်ရက်ကျမှ … ရွာထဲက တယောက်လောက် ခေါ်ပြီး … လျှော်ခိုင်းရင် ရပါတယ် "

" ရပါတယ် … သမီး အဝတ်တွေ လျှော်ရင်း … တခါထဲ လျှော်လိုက်တော့ … မပင်ပန်းပါဘူး "

စကားပြောရင်း ထမင်း အတူစားပြီး ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ခဏနားရင်း မှေးနေသည်။ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ အဖုတ်လေးထဲ လီးတံကြီး ဝင်ထွက် နေသည်မှာ အိပ်မက်လိုလို တစ်ကယ်လိုလို ခံစားနေရသည်။ တချက်တချက် သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ် အလိုးခံနေရမှန်း သိလိုက်ရ၏။ 

ညပိုင်း စိတ်တိုင်းကျ လိုးထားသည်ကို အားမရပဲ နေ့ခင်းဘက်ပါ အိပ်ခန်းထဲ လာလိုးနေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ ရာဂစိတ်အား အံ့အော နေမိသည်။ 

နေရော ညပါ အလိုးခံရင်း ၁ပတ်ခန့်အကြာ ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်ရောက်မှ ကိုယ်ရှိန် သပ်လိုက်ကြ၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ညနေပိုင်း ရောက်လာရာ ထမင်း အတူစားရင်း ခွဲထားသော မျက်လုံးအကြောင်း ပြန်ပြောပြ နေတော့သည်။

" မယ့်လေး …… ကျမဖြင့် … ခွဲထားတဲ့ မျက်လုံးက … ယားနေတာ … ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဖြည်ပစ်ချင်တာ … မနဲ သည်းခံနေရတယ် …… သူတို့ သတ်မှတ်ရက် … ရောက်မှ … ဆရာဝန်က စည်းထားတဲ့ ပတ်တီး ဖြည်ပေးတာ … ကိုတင်ငွေရေ … နေကာ မျက်မှန် အနက်လေး … ဝယ်ခဲ့ရသေးတယ် … နေရောင်ထိရင် မျက်လုံးက စူးနေလို့ "

" ဒါနဲ့ … ညီမလေးတို့ … လင်မယားရော "

စကားပြောရင်း ဘာရယ်မဟုတ် ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုအား သတိရကာ မေးလိုက်မိ၏။

" အငယ်မ လင်မယားက … ဒီအိမ် မလိုက်တော့ဘူးတဲ့ … သူတို့အိမ် ပြန်သွားကြပြီ "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ရိုးရိုး ပြောပြ နေသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ အဓိပ္ပယ်ပါသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သဖြင့် ခင်စမ်းရီ ထပ်မမေးတော့ပေ။ ထမင်းစားပြီး မိသားစု ၃ယောက် ခဏထိုင်စကား ပြောရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှ ခင်စမ်းရီအား အိမ်တွင် ဆက်နေခိုင်း နေသည်။

" စမ်းရီ သမီး … အမေ့ မျက်လုံးက … အလင်းရောင် သိပ်မကြည့်နိုင် သေးဘူး … ၁၀ရက်လောက် ဆက်နေပေးဦး …… "

" ရပါတယ် …… အမေ ရဲ့ "

" အေးပါ …… ညည်း ယောက်ျားကိုလည်း …… အငယ်မတို့ လင်မယားနဲ့ …… ငါ လှမ်းပြောထားပါတယ် "

စကားပြောရင်း တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာရာ ၃ယောက်သား အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသော်လည်း ကုတင်ပေါ် ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ 

အရင်ရက် များတွင် ညအိပ်ကာနီး ဦးတင်ငွေ လာလာ လိုးပေး သည်ကို သတိရကာ တောင့်တနေမိသည်။ ရာဂစိတ် အားကြီးသော ဦးတင်ငွေ တယောက် မိခင်ဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် သူမဆီ မလာပဲ မိခင်အား လိုးများနေမလား တွေးမိပြန်၏။ 

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ နာတာရှည် ရောဂါသည်မဟုတ် မျက်လုံး ခွဲထားသည်မှ လွဲ၍ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အလတ်ကြီး ရှိနေသေးသည်မို့ ဦးတင်ငွေ မလိုးပဲ နေမည်မဟုတ်။

ဟိုတွေး ဒီတွေးဖြင့် အိပ်မပျော်ပဲ သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနား ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။ အိပ်ခန်းဆီမှ တအအ တဖတ်ဖတ် ညည်းသံများ အသားချင်း ထိကပ်သံများ ကြားရသဖြင့်  ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ 

အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေး ထားသော မိခင်၏ နို့နှစ်လုံးမှာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ၁၀ရက်ခန့် ခွဲနေရသော ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ရမ္မင်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသည်။ 

မီးသီး မီးရောင် လေးအောက် တပ်မက်ဖွယ် ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆစ် များမှာ ခုထိဆွဲဆောင်မှု့ ရှိနေတုန်းပင်။ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးနောက် ဦးတင်ငွေမှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးဆွဲကာ ဆောင့်လိုးနေတော့၏။ 

" အ …………… အင်း …………… အားးးး …………… ကျွတ် ကျွတ် … "

မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်နေရသည်။ လမွေးအုံ မဲမဲကြီးအောက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်း လှသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား နှမျောသလို စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ထုံးစံအတိုင်း လီးအား ဒစ်ပေါ်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အရင်းထိ  ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" ဘွတ် …… အား …… ကျွတ် … ကျွတ် "

ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်နှာလေး မဲ့ကာ  သူမဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ငြီးငြူနေရသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းမို့ အဆုံးထိ ဝင်နေသော လီးကြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်ခင် ဖင်ကြီးအား ဘယ်ညာရမ်းကာ အထက်အောက် ကြိတ်ပေးနေ၏။

" ရှီးးးး …… အားဟား …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … အအ … အင်းဟင်း "

ကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးသော လီးမို့ မိခင်ဖြစ်သူ ဘယ်လို ခံစား နေရမည်ကို သိရှိနေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အရင်းထိသွင်းကာ ခါးအားဖြင့် လှည့်ကြိတ် ပေးပြန်၏။ လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ မွှေနေသလို အဖုတ်အုံ တပြင်လုံး ဖိပွတ်သလို ဖြစ်ကာ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီး ရမ်ခါနေရသည်။

" ရှီးးးး …… အင်းဟင်း …… လိုးတတ်လိုက်တာ …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … "

ဒေါ်ကြည်ခင် မပီမသလေး ညည်းရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကာ အားရ ကျေနပ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်ခန့် ကြိတ်မွှေရင်း အဆီ အနည်းငယ် တက်နေသော ခါးအား လက် ၂ ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတံကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ 

ထိုချိန် ခင်စမ်းရီမှာ အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေရင်း ၁၀ ရက်နီးပါး နေညမပြတ် လိုးပေးထားသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးကို မြင်သည်နှင့် စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကာ ကြက်သီးမွေးများ ထလာတော့သည်။ 

" အီး … ကောင်းနေတာကို … ဘာလုပ်တာလဲ … "

မိခင်ဖြစ်သူ၏ အားမလိုအားမရ ညည်းသံလေးအဆုံး ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကုန်သည်။ 

ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက် လာကာ ရင်ခုန်သံ မြန်လာရင်း မိခင်နှင့် အတူ ဝင်ရောက် အလိုးခံချင်သည် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ် လာရသည်။ နားထင်ပေါ် ချွေးသီးလေးများ သီးလာကာ အာခေါင် ခြောက်လာမိ၏။

ထိုစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သော လီးအား ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပြောင်းလိုး ပေးပြန်သည်။ ဘယ်အပေါက် လိုးလိုး ဒေါ်ကြည်ခင့် အတွက် ကာမသုခလေး ရနေသည်မို့ မျက်လုံးလေး ပြန်မှိတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ် အလိုးခံနေတော့၏။

 စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရသည်။

" မကြည်ခင် … အားရရဲ့လားဟင် "

လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောင်ထိုင်ကာ မျက်နှာအား လရည် ထွက်ပြီးကာစ လီးဖြင့် တို့မေးနေ၏။

" အင်း "

ဒေါ်ကြည်ခင် ပြုံးကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးတံအား ဖမ်းငုံလိုက်၏။ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း လဥ ၂ လုံးကိုင်ကာ ညှစ်ချေ ပေးရင်း ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ပြန်မှေး လိုက်တော့သည်။

" ကောင်းရဲ့လား … "

"  ဖင်ထဲ … နဲနဲ နာတယ် "

" ဟုတ်လား … အဲဒါဆို … အိပ်ကြစို့… နောက်ရက်မှ … ထပ်လိုးပေးမယ် "

"  ဟွန့် ... မဝသေးပါဘူး … ခု ထပ်လိုးပေးဦး "

၁၀ရက်ခန့် လီးဝေးနေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် အာသာ မပြည်သေးပေ။ 

" အင်းပါ … ထပြီး … ကုန်းလိုက် "

ပက်လက်လှဲနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ပုခုံးအား ဆွဲမထူကာ လေးဖက်ကုန်း အနေထားလေး ပြင်ပေးရင်း ဖင်ဝလေး ယက်ပေးလိုက် ပြန်သည်။  

" ဟ ……… အင့် ………… ရှီးးးးး ………… အင်းဟင်း ……… "

ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ယာခင်း လေးအား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်က နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ရင်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးနေသည်။ 

" မကြည်ခင်  "

" ရှင် "

" ဖင်လိုးတော့ … တကယ် နာတာလား "

" အင်း … တော့် ဟာကြီးက … ဒီလောက် တုတ်နေတာ …… ဖင်မခံတာ ကြာတော့ … နာတာပေါ့လို့ … "

စကားအဆုံး ဒုတိယ အကြိမ် ဖင်လိုးစဉ် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ပေါက်လေးမှာ လီးဝေးနေသဖြင့် စီးကြပ်နေရာ ခပ်သွက်သွက် လုပ်မရပေ။ လီးကြီး ၀င်သွားတိုင်း တအအ ကြိတ်ညည်း နေရှာ၏။ 

" ဗြိ ……… ဘွတ် ……… ဇွိ …………  အ ……… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ် ………… အားးးး ……… အ အ …… "

၁၀ မိနစ်ခန့် တချက်ချင်း အလိုးခံနေရာမှ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီး မသိမသာ ကော့ပေး လာသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခေါင်းလေး မော့ကာ ဖင်ကြီး ရှေ့ပြန်တိုးပြီး နောက်တကြိမ် လီးကြီး ဝင်လာစေရန် ထပ်ခါထပ်ခါ မျော်နေရှာ၏။ 

ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ စိတ်နှစ်ကာ နူးညံ့သော ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ပေးမှု့ကို အရသာခံပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုနေတော့သည်။ 

" အ ……… အမေ့ ………… ရှီးးးး ……… အင်းဟင်း …… ဟင်းဟင်း "

ညည်းသံလေး ထွက်လာသော်လည်း အားရကျေနပ် နေသည့် အနေဖြင့် ဦးတင်ငွေအား လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက် ဖင်ကြီး ဝိုက်ကစား ပေးလိုက်နှင့် လီးအရသာ ခံယူနေ၏။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီး ဒေါ်ကြည်ခင် လည်ပြန်ကြည့်တိုင်း ဆောင့်ချက်များ အရှိန် ထပ်မြှင့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်ကြည်ခင် ညည်းသံလေး ပိုကျယ်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး အကြောများ စိမ့်လာရသည်။ 

" ဟင့် ……… အ ……… ကောင်းတယ် …… အအ ……  အရမ်းကောင်းတယ် ... ကိုတင်ငွေ ရယ် ... ရှီး ... "

ဒေါ်ကြည်ခင် ပါးစပ်မှ ဖွင့်ပြော လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အားကုန်ဆောင့်ရာ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တုန်ခါ နေတော့သည်။ 

" ဗြိ …………… အ …………… ဘွတ် …………… ရှီးးးး …………  ကျွတ် … ကျွတ် "

မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ခံစားမှု့ ပြင်းထန်လာကာ ထမိန် အောက်နားစလေး ဆွဲတင်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း လက်ခလယ်အား စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းကာ ထိုးစွနေမိသည်။ 

တဆက်ထဲ လက်မလေးဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေရာ အိပ်ခန်းထဲမှ ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဒေါ်ကြည်ခင်အား မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေပြန်၏။

" အ …… အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဆောင့် ဆောင့် … ကိုတင်ငွေ … အင့် …… အ …… "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အကနဲ့ ညည်းရင်း လည်ချောင်းသံ တအင့်အင့်လေး ထွက်နေ တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ၏ ဆောင့်ချက်များ အားပါပြင်းထန် လာသလို ခင်စမ်းရီ၏ အဖုတ်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း မြန်လာရ၏။

" အားးးးး …… ဆောင့် …… ဆောင့် … မရပ်နဲ့ …… "

ထိုချိန် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အိပ်ယာခင်းအား ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းကိုက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ခါးလေးအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် ဆောင့်ရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်၏။

ဒေါ်ကြည်ခင် မြို့ပေါ်မှ မျက်လုံးခွဲပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သည့် ညတွင် ဖင်အား ၂ ချီဆက်တိုက် အလိုးခံရသဖြင့် ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။

မိခင်ဖြစ်သူ ငြိမ်သွားသည်နှင့် သိပ်မကြာလိုက် ။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ခြေမျက်စိထိ စီးကျလာ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဝမှ လေးလန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာရင်း ကုတင်ပေါ် အရောက် တုန်းကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရသည်။



 အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment