ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၃ )

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၃ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

ဝင်းကို ထွက်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် နွားတင်းကုတ်ထဲမှ ထွက်လာကာ လျှော်လက်စ အဝတ်များ ထပ်လျှော်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်လေးအား သေချာဆေးကြောပစ်၏။ ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ရေလဲထမိန် လဲဝတ်ကာ အိမ်၏နောက်ဖေးပေါက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

ထိုအချိန် ဦးတင်ငွေတယောက် အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာကာ ခင်စမ်းရီ လှုပ်ရှားမှု့မှန်သမျှ မသိမသာ ခိုးကြည့်နေသည်။ ရင်လျားထားသော ထမိန်၏ ပါးလွှာမှု့ကြောင့် ပေါင်တံကြီးများနှင့် ကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရသည်။ 

လုံးဝန်းသောနိူ့အုံ ၂ ဖက်၏ နို့သီးခေါင်းများ ရေလဲ ထမိန်အတွင်းမှ အရာလေး ထင်းနေ၏။ မျက်နှာပေါ် ရေစက်လေးများနှင့် တဘက်သုတ်နေသော ခင်စမ်းရီအား ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ရင်တုန်နေမိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီး ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူကြောင့် စိတ်ထဲတွင် အမျိုးအမည် မသိသော ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ 

မသိဟန်ဆောင်ကာ လျှော်ထားသော ဆံနွယ်များအား မျက်နှာရှေ့ချကာ ရေသုတ်နေ၏။ ဦးတင်ငွေရှေ့ တဘက်သုတ်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်တိုင်း နိုအုံများနှင့် ဝိုင်းစက် ကော့ထွက် နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ပါ တုန်ခါသွား၏။

" ဦးလေး … အမေရော "

ခင်စမ်းရီမှာ ခုံရှည်နား ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ရင်း သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ပထွေးဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။

" ဟင် … ဟို …… မကြည်ခင်က … ညည်းယောက်ျားနဲ့  ရွာထဲ လျှောက်လည်နေတုန်း "

ဦးတင်ငွေ ဒုတ်ကနဲ့ ရင်ခုန်ကာ အကြည့်လွဲလိုက်ရသည်။

" အော် … ဟုတ် … ဦးလေး ထမင်းဆာပြီလား … ချဉ်ရည်ဟင်းလေး … ပြန်နွှေးပြီး … စားလို့ရပြီနော် … "

" မဆာသေးပါဘူး … ညည်းအမေ ပြန်လာမှပဲ … အတူစားတော့မယ် "

" အင်း … အဲတာဆို … သမီး အဝတ်လဲလိုက်ဦးမယ် … ပြီးမှ … လက်ဖက်လေး သုပ်ပေးမယ် … အစာပြေပေါ့ … "

စကားပြောရင်း ရေလဲထမိန်အား ပြင်ပြီးရင်လျားကာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားတော့၏။ အိမ်ပေါ်တက်ရာ လှေကားထစ် တလျှောက် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်များ လှုပ်ရမ်းတုံခါနေသည်ကို ဦးတင်ငွေ တယောက် အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွနေရသည်။ 

စိတ်ထဲ ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင် အတူနေခဲ့ရသော အချိန်ကာလလေးအား သတိရမိနေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာစ လင်မယားလိုးတိုင်း အိပ်ခန်းရှေ့ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ တွေ့ရတတ်သော ခင်စမ်းရီအား သတိထားမိလာသည်။ 

နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင်မကျခင်ထိ အာသာဖြည်နေသည်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုခဲ့ရသည့် ရက်တွေလည်း မနဲခဲ့ပေ။ အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ဘာသိဘာသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအား လိုးချင်စိတ်များ ပြင်းထန်ခဲ့ဖူး၏။ 

အငယ်မ တင်မေသန်းမှာ အိမ်သိပ်မကပ်သဖြင့် ပါသိပါသာ နေမိသော်လည်း တအိမ်ထဲ လက်ပွန်းတတီး နေထိုင်ရသော ခင်စမ်းရီအပေါ် ကာမဆက်ဆံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ခဲ့ဖူး၏။ မယားပါ သမီးလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအပများအား တက်မက်မိကာ  လိုးချင်စိတ် ပြင်းထန်သော်လည်း အစခက်နေရသည်။ 

အဆင်မပြေလျင် အရှက်ကွဲကာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့်ပါ ကွဲရမည့်အဖြစ်မို့ စဉ်းစားချင့်ချိန်နေရင်း ခင်စမ်းရီ အိမ်ထောင် ပြုသွားသဖြင့် ဝေးခဲ့ရတော့၏။ သို့သော့် ယခုချိန် ခင်စမ်းရီနှင့် ဝင်းကိုတို့ နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်သဖြင့် အခွင့်သာလျင် အကြပ်ကိုင်လိုးရန် တေးထားလိုက်၏။ 

ခုလည်း တအိမ်လုံး ၂ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲချိန် ချောင်းကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ ခြေဖွနင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာခဲ့၏။ အိမ်အပေါ်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား တိုးကပ်လိုက်သည်။ 

ခင်စမ်းရီ၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များအား မြင်တွေ့ရတော့မည်မို့ ဦးတင်ငွေ တံခါးကိုင်ထားသော လက်လေး တုန်နေရသည်။ ၂နှစ်ကျော် ၃နှစ်နီးပါ ဝေးခဲ့ရသော မယားပါသမီး၏ ခန္ဒာကိုယ် အလှအပများအား ဒုတိယအကြိမ် မြင်လိုက်ရတော့၏။

ခင်စမ်းရီမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်မို့ ရေလဲထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချထားရာ ခန္ဒာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ပေါင်တံဖွေးဖွေး ၂ဖက်၏ဂွဆုံတွင် ရေစိုအမွှေးလေးများ ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား မြင်နေရ၏။ 

ဦးတင်ငွေ ကြည့်ရင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး တက်လိုး ပစ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာရသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဒာကိုယ်အား ကြည့်ရင်း လီးအား ပွတ်သပ်နေမိသည်။ 

ခင်စမ်းရီ အဝတ်စားလဲနေချိန် အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းကာ ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အဝတ်စား ဝတ်ပြီးသည်နှင့် အခန်းပြင် ပြန်ထွက်ကာ အိမ်အောက် ပြန်ဆင်းလာသည်။

" ဟင် "

လှေကားအရောက် အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ခုံရှည်ပေါ်တွင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ ပုဆိုးလှန်ဂွင်းထုနေသော ဦးတင်ငွေအား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

" ရှီးးးး … အ …… ဖတ် ဖတ် ဖတ် … အ … စမ်းရီ ရယ် "

ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားရသည်။ အောက်ဆက် မဆင်းပဲ လှေကား လက်တန်းလျားလေး ကိုင်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိမိနာမည် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား လာရသည်။ 

အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ထောင်ရေး သုခလေးအား လင်ဖြစ်သူ အပြည့်အဝ မဖြည့်စီးနိုင်သဖြင့် ကာမစိတ်မှာ ထကြွ လွယ်လာသည်။ ခုလည်း ပထွေးဖြစ်သူ ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး တင်းလာရ၏။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ ၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာမှ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ 

အိမ်အောက်ထပ် ရောက်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ၏ အကြည့်များမှာ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရှိလာသဖြင့် ရှိန်းကနဲ့ဖြစ်သွားရ၏။

" ဦးလေး … ခဏလေးနော်  … သမီး လက်ဖက် သုပ်ပေးမယ် … အမေတို့ မလာခင် … အစာပြေ စားထားပေါ့ "

" အေးပါ …… ရပါတယ်ဟာ "

ဦးတင်ငွေမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား အကြည့်မပျက်ပဲ ပြန်ဖြေနေသည်။ စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဖက် လျှောက်သွားရာ လှုပ်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ဦးတင်ငွေကြည့်ရင်း လီးတံမှာ ခုံးထလာပြန်၏။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်သုပ် ပန်းကန်လေး ကိုင်ထွက်လာပြီး စားပွဲပေါ် လာချပေးနေသည်။

" စမ်းရီ … ရေနွေးလေးရော လုပ်ဟာ …… "

လက်ဖက်ပန်းကန် ချအပြီး ခင်စမ်းရီ မထိုင်ခင် ဦးတင်ငွေမှာ ရေနွေးငှဲ့ရင်း လှမ်းပြောနေ၏။  

" အော် … ဟုတ် … တည်ပြီးသား ရှိပါတယ် … ဦးလေးရဲ့ … "

ခင်စမ်းရီ မီးဖိုချောင်ဘက် ပြန်ဝင်လာကာ ရေနွေးဖြည့်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲခုံနား အရောက် လက်ဖက်ပန်းကန် ဘေးမှ အကြမ်ပန်းကန်လေးထဲ ရေနွေးငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ 

" ဟာ …… စမ်းရီ … အင်္ကျီကြယ်သီး … သေချာတပ်ဦး ဟ "

ရုတ်တရက် ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ကြည့်မိရာ ဖွေးဥနေသော နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ဘော်လီထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ရေနွေးငှဲ့ရင်း သေချာမတပ်မိသော သူမအင်္ကျီ နှိပ်စေ့လေးပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲမှ နို့အုံများအား လှပ်ပြသလို ဖြစ်နေမိ၏။ 

" အိုရ် … "

ရေနွေးဓတ်ဗူးအား အစို့လေးဖွင့်ပြီး ငှဲ့ပေးစဉ် စိတ်လှုပ်ရှားလာသဖြင့် ပန်းကန်လုံးထဲ ပြည့်လျှံကာ စားပွဲပေါ်မှတဆင့် အောက်သို့စီးကျကုန်သည်။

" အမလေး … ပူတာ စမ်းရီရယ် "

" ဟင် … ကန်တော့နော် … ကန်တော့ … ဦးလေး "

ရေနွေးပူများ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ပေါ်စီးကျကုန်ရာ ခင်စမ်းရီတယောက် ဓတ်ဗူးအား စားပွဲပေါ်အမြန် ပြန်တင်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ရေနွေးပူများ စိုကုန်သော ဦးတင်ငွေပေါင်တံအား သူမလက်လေးဖြင့် သပ်ချပေးရာ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား လက်ချောင်း ထိပ်လေးဖြင့် ထိမိသွား၏။ 

ခဏကြောင်ကြည့်မိရင်း သတိပြန်ဝင်လာရာ ပြုတ်နေသော အင်္ကျီကြယ်သီးများအာ အမြန်တပ်လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေဘေးနား မထိုင်ရဲတော့ပဲ နောက်ဖေး ထွက်လာခဲ့ရ၏။ 

ရေကန်နား ရောက်မှ ကတုန်ကရင် ဖြစ်နေသော စိတ်အားထိန်းကာ နောက်လှည့် ကြည့်မိ၏။ ဦးတင်ငွေ လက်ဖက်ထိုင်စားနေသည်ကို မြင်မှ ဟူးကနဲ့ သက်ပျင်းချကာ လုပ်မိလုပ်ရာ နွားတင်းကုတ် ဘေးနားရှိ ကြိုးတမ်းပေါ်မှ လှန်းထားသော အဝတ်ရေစိုများ ရုတ်မိနေပြန်သည်။ 

" ဟာ … ကျွတ် … "

ရုတ်ပြီးသား အဝတ်များ ကြိုးတန်းပေါ် ပြန်လှန်းရင်း နွားတင်းကုတ်နားလေး ထိုင်ချလိုက်၏။ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း အပျိုဘဝတွင် မိခင်ဖြစ်သူအား ကော့ပျံအောင် လိုးနိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား လက်နှင့်ထိမိသဖြင့် မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲ ရှိုးတို့ရှန်းတန်း ဖြစ်နေရသည်။ 

တောင်တွေး မြောက်တွေးနှင့် အချိန်မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ အိမ်ထဲမှ မိခင်ဖြစ်သူ အသံနှင့် လင်ဖြစ်သူ အသံကြားမှ နောက်ဖေးပေါက်မှ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။

..............................................................................................................

နေ့လည်စာ မိသားစုလိုက် အတူစားကာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ခင်စမ်းရီအား မှာစရာရှိရာ မှာနေတော့သည်။

" စမ်းရီ … သမီး … အမေ ဆေးရုံတက်နေတုန်း … အိမ်ကို ညည်းသွားစောင့်ပေးဦး "

" အော် … ဟုတ် … အမေ … "

" အေး … အငယ်မ လင်မယားက … လောင်းကစား ဖက်နေတာ … အမေ စိတ်မချဘူး … သူတို့ လင်မယားကို … ဆေးရုံခေါ်သွားမလို့ … "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သမီး၂ယောက်လုံး ချစ်ခင်သော်လည်း အနေတည်ပြီး စနစ်ဇယားကျသော ခင်စမ်းရီအား ယုံကြည်မှု့ရှိ၏။ သမီးငယ် တင်မေသန်းမှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြကာ ပိုက်ဆံတောင်းနေသဖြင့် စျေးဆိုင်နှင့် အပေါင်ဆိုင်အား မထားရဲပေ။

" အင်းပါ … အမေရဲ့ … စိတ်ချလက်ချသွား "

" စိုးမြင့်ရော …… ငါ့သား တယောက်ထဲ … အဆင်ပြေပါ့မလား "

သမီးဖြစ်သူ စကားအဆုံး သမက်ဖြစ်သူအား တဆက်ထဲ လှမ်းမေးလိုက်၏။

" ရပါတယ် … အမေရဲ့ … ၁ပတ် ၁၀ရက်စာ … အခြောက်အခြမ်းလေး … ကြော်လှော်ပေးထားရင် … ကျနော် အဆင်ပြေပါတယ် "

" အေးပါ … ဟုတ်ပါပြီ … ဆေးရုံမှာ … အမေ ရက်ကြာရင် … ကိုတင်ငွေ့ကို … ပြန်လွတ်လိုက်မှာပါ … အပေါင်ဆိုင် … အဝင်အထွက် စာရင်းကျ … သူပဲ နားလည်တာလေ … "

သမက်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီဘက် တဆက်ထဲ လှည့်ပြောလိုက်သည်။ စကားတပြောပြောနှင့် ထမင်းစားကာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ လင်မယားမှာ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြ၏။ 

ခင်စမ်းရီ ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ ဆေးကြောပြီး မနားတော့ပေ။ လင်တောင်မောင်အတွက် အခြောက်အခြမ်းများ ကြော်လှော်နေတော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ကာ လင်ဖြစ်သူဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်၏။

" စမ်းရီ … ညကြ … အမေတို့ အောက်ထပ် သိပ်လို့ … ဖြစ်ပါ့မလား … အေးနေဦးမယ် … "

" ဟုတ်သား … အဲတာဆို … စမ်းရီတို့ ဘေးခန်း … ရှင်းပေးလိုက်မယ် "

" အင်း … ထ … ညကြ … ငါက နဲနဲသောက်ဦးမှာ … ခိခိ … ခုရှင်းရအောင် "

" ဟွန့် … ဒါပဲ … ကျမ … အမေတို့အိမ် … သွားစောင့်တဲ့ချိန် … တယောက်ထဲ … မဆင်မခြင် မသောက်ရဘူးနော် … "

" အေးပါ ဟာ "

စကားအဆုံး လင်မယား၂ယောက် အိပ်ခန်းချင်း ကပ်လျက် အခန်းလွတ်အား ဖုံများသဲများ လှဲကျင်းကာ အိပ်ယာပြင်ပေး ထားလိုက်တော့သည်။ အားလုံးပြီးမှ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခင်စမ်းရီတယောက် လင်ဖြစ်သူ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးမှေးလိုက်၏။

.......................................................................................................................

ညနေပိုင်း အိပ်ယာနိုးလာချိန် ဖက်အိပ်နေသော လင်တော်မောင့် လက်အား အသာဖယ်ကာ အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။ အောက်ထပ်တွင် မိခင်ရော ပထွေးဖြစ်သူပါ မတွေ့ရပေ။ ရွာထဲ လျှောက်လည်နေမှန်း တွေးမိကာ လူလစ်သည်နှင့် ဝင်းကိုတို့ အိမ်ဘက် မယောင်မလည်ဖြင့် လျှောက်လာတော့သည်။ 

ညီမဖြစ်သူ မရှိသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေသော ဝင်းကို၏ ပုဆိုးလှန်ကာ လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အားရအောင် စုပ်ပြီး ထမိန်ချွတ်ကာ တက်ခွလိုက်သည်။ 

လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်အောင် အပေါ်မှ ဖိသွင်းရင်း လီးထိပ်ဖြင့် သူမသားအိမ်ခေါင်း ထိကပ်ချိန် ရှေ့နောက် ကြိတ်ပွတ်ပစ်၏။ 

ခါးဆန့်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ပေးနေစဉ် တောင်ထနေသော သူမ စောက်စိလေးအား ဝင်းကိုမှ လက်မဖြင့် ဖိချေ ပေးပြန်သည်။ အဖုတ် အတွင်းရော အပြင်ပါ ကာမအရသာလေး ရရှိနေသဖြင့် တအီးအီး ညည်းနေမိ၏။

" ရှီးးးးး ……… အင်းဟင်း …… ဝင်းကို …… နင့် လီးကြီးကလည်း … မာလိုက်တာ … အရမ်းပဲ "

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ လီးမှာ နောက်ပိုင်း မာကျောမှု လျော့ကျ လာပြီး သူမအား လိုးပေးသည့်အခါ အာသာ မပြေတော့ သဖြင့် တောင့်တင်း သန်မာသော ဝင်းကိုလီးအား အားရကျေနပ် နေမိသည်။

" အင်း … မမရီ …… အမေတို့အိမ် မသွားခင် … အားရအောင် လိုးသွားလေ "

" အ ………… ရှီး ……… ကျွတ် ကျွတ် … လိုးတောင် မလိုးရသေးဘူး …… အထဲစိမ်ပြီး ပွတ်ရုံနဲ့ … ငါ့ စောက်ဖုတ်ကြီး …  အရမ်းကောင်းနေပြီ …… အားဟ …… အင့် ……… ပြိ ……… ဇွိ …… သိရဲ့လား "

ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် ကာမဆက်ဆံတိုင်း တစ်တစ်ခွခွ ညစ်ငြမ်းစွာ ပြောရင်း လိုးရသည်ကို နှစ်ခြိုက် နေမိသည်။ 

" သိပါတယ် … မမရီ …  သားအိမ်ဝကို …… ကျနော့် လီးထိပ်နဲ့ …ထောက်ပွတ်နေတလေ …… အားးး …… အ …… ဒစ်ကြီးကျင်တက် လာပြီ …  အီစိမ့်နေတာပဲ ဗျာ "

ဝင်းကိုမှာ စကားပြောရင်း ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ညှစ်ချေကာ ပင့်မလျက် ဖိကပ်ပွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကော့းညှောင့် ပေးနေ၏

" ဟင့် …… အ …… လုပ်တတ်လိုက်တာ …… ဝင်းကို ရယ် …… ရှီးးးးး ………… အ အ …… " 

ခါးလေး မဆိုစလောက် တုတ်လာသော်လည်း ကြီးမားဖွံ့ ထွားသော ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကြောင့် အချိုးအဆစ် လှပနေဆဲပင်။ ၁၀ မိနစ်ခန့်  စိတ်တိုင်းကျ ကြိတ်ပွတ်ရင်း စကားပြောရပ်ကာ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပြန်သည်။

ဝင်းကိုမှာ အပေါ်မှ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆောင့်နေသော ခင်စမ်းရီ နို့အုံ ၂ ဖက်အား အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအပြင်မှ ညှစ်ချေပေးလိုက်၏။ 

နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များဖြင့် လီးကြီးအား ညှစ်ပေးရာ ဝင်းကိုလည်း တင်းမခံနိုင် တော့။ အောက်မှ အချက်၂၀ ခန့် ကော့လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။  

" အား …… ကောင်းလိုက်တာ …… မမရီ ရယ် 

၂ ယောက်သား ကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်ကာ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချပစ်၏။ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးအား စိမ်ထားရင်း ဝင်းကို မျက်နှာအား အားရကျေနပ်သော မျက်ဝန်းလေးနှင့် ကြည့်ကာ နမ်းပေးလိုက်သည်။ 

၂ ယောက်သား ပြီးသွားသည်တိုင် ခင်စမ်းရီမှာ အဖုတ်ထဲမှ လီးအား မထုတ်ပဲ ဖင်ကြီးလှုပ်ကာ ကြိတ်ပွတ်နေ၏။  

" နက်ဖန် … မမရီ … အမေတို့အိမ် သွားတော့မှာပေါ့ "

" အင်းးး … ရှီးးးးး  … ဟုတ်တယ် … နင်တို့ လင်မယား …… အမေတို့နဲ့ … ဆေးရုံ လိုက်စောင့်ရမှာ "

ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား အနှဲ့မပျက် အီစိမ့်သော ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူရင်း စကားပြန်ပြောနေသည်။ လည်ပင်မှ ချွေးစက်များမှာ နို့အုံကြားမှ ဗိုက်ပေါ်ထိ စီးကျလာတော့၏။ 

" ဝင်းကို … ငါသွားမယ်ဟာ … အမေတို့ ညစာ စားဖို့ … ငါပြင်ဆင် ပေးရဦးမှာ "

ခဏနားပြီးမှ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဘက် ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထမင်းဟင်း နွေးကာ ညစာ ပြင်ဆင်နေတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်း အလင်းပျောက်ကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေတို့ ပြန်ရောက်လာ၏။

ခဏအကြာမှ လင်တော်မောင် မြင့်စိုး အရက်နံ့လေး သင်းကာအိမ်ထဲ ဝင်လာတော့သည်။ ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိမ်အောက်ထပ် ခုံရှည်ပေါ် ထိုင်စကားပြောရင်း မိုးချုပ်လာသဖြင့် အိပ်ယာဝင်ရန် ပြောဆိုနေကြ၏။

" အောက်က လေတိုးတယ် အမေ … အပေါ်ထပ်ပဲ … အိပ်ပါ … သမီးတို့ အခန်းပြင်ထားပြီးသား "

" အေးပါ … ၁ရက်၂ရက်ပါပဲ … အပေါ်ပဲ အိပ်လိုက်မယ် "

ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ၄ယောက်သား စကားစဖြတ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။

" ကိုတင်ငွေ … ကျမ အခင်းလေး သွားမလို့ … နောက်ဖေး လိုက်ခဲ့ဦး "

" အေး … သွားသွား မကြည်ခင် "

ဦးတင်ငွေတို့ လင်မယား နောက်ဖေးသွားစဉ် ခင်စမ်းရီတို့ လင်မယားမှာ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့၏။

........................................................................................................

ဒေါ်ကြည်ခင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ပေါင်ဂွလေးထဲ အသားစိုင် နွေးနွေးလေး ထိကပ်လာသဖြင့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တွန့်သွားမိ၏။ 

ထို အသားစိုင် အိအိလေးမှာ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖိဆွဲနေသဖြင့် ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ ခေါင်းလေး လှုပ်ခါနေ၏။

" ဟင် …… ကိုတင်ငွေ ……… အ …  ရှီး ………………  ကျွတ် ကျွတ် "

အိပ်ခန်းခြင်း ကပ်လျက်တွင် သမီးဖြစ်သူ လင်မယား ရှိနေသဖြင့် ကြိတ်ညည်းနေစဉ် စောက်စိအား စုပ်ခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကော့တက်သွားရသည်။ ဖင်ကြီး အိပ်ယာပေါ် ပြန်အကျ သူမပေါင်တံ ၂ ဖက်အား ခပ်ကာကား ဆွဲထောင်ခံရကာ အစိလေး ဖိကိုက်ခံရသဖြင့် သေးထွက်မတတ် ခံစားလိုက်ရ၏။

" မကြည်ခင် … ထကုန်းလိုက်ပါလား "

" ဟင် … ဒီတိုင်း လုပ်လေ … ကိုတင်ငွေရဲ့ "

ဦးတင်ငွေမှာ မနက်ပိုင်း မြင်ခဲ့ရသော ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးအား မှန်းကာ လိုးချင်နေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင့်အား ကုန်းခိုင်းနေတော့သည်။

" လုပ်ပါ … မကြည်ခင်ကလဲ … "

" ရှင် တအား မလုပ်နဲ့နော် … ဟိုဘက်ခန်းမှာ … ကလေးတွေနဲ့ "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လင်တော်မောင်အကြောင်း သိနေသဖြင့် ကြိုပြောထားရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်၏။ လေးဖက် ကုန်းလိုက်သည်နှင့်  ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မလေး သွင်းမွှေပေးနေသည်။ 

" ဟင့် … ကျွတ် … မလုပ်နဲ့ … "

ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ဝင်လာသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကတုံကရင်လေး ဖြစ်လာပြီး အရင်းထိ မြုတ်နေသော လီးတံအား ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ညှစ်ပေးမိနေ၏။

" ရှီးးးး …… အ …… အင်းဟင်း …… အဲလို မလုပ်နဲ့ … ဟင့် ……  မလုပ်ပါနဲ့ဆို … "

" မကောင်းလို့လား … မကြည်ခင်ရဲ့ " 

" မဟုတ်ပါဘူး … ဖင်ထဲက တစ်မျိုးကြီးပဲ … ယားတယ် "

" အဲဒါဆို … ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ "

" အမလေး … အဲဒါတော့ မလုပ်နဲ့ … ဟိုတခါ ကျမ … ၂ ရက်လောက် လမ်းမလျှောက်နိုင်ဘူး "

" အင်းပါ … အဖုတ်ပဲ လုပ်မှာပါ "

" ကျွတ် … ရှင်ကလည်းလေ … အတော် အဆန်း ထွင်ချင်တာ … အ ……… ရှီးးးးး …… "

ဦးတင်ငွေ စကားဆက်မပြောပဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေရင်း တချက်ချင်း လိုးနေရှာသည်။ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးတံအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ လီးထိပ်ပေါ် တံတွေးများ ထွေးချကာ ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး ထုတ်ကာ လီးထိပ်လေး တေ့လိုက်တော့သည်။ 

" ဟင် … ဖင် ဖင် … ဖင်လုပ်မလို့လား … ဖြည်းဖြည်းနော် … ကိုတင်ငွေ … "

ဒေါ်ကြည်ခင် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် ဇွတ်မငြင်းတော့ ကြိတ်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

" အင်းပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … "

မယားဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တချက်ချင်း ကြိတ်လိုးနေရ၏။

" ထိန်းလိုးနေရတော့ … အားရရဲ့လားဟင် "

" ဟမ် … ဘာတွေမေးမှန်း မသိဘူး … ဟွန်း … လိုးစမ်းပါရှင် "

" လိုးနေတာပါ … မကြည်ခင် … အားမရမှာစိုးလို့ "

" မယ့်လေး … အားရလို့ အလိုးခံခဲ့တာ … နှစ်ချီနေပါပြီ "

နှစ်ယောက်သား အသံနှိမ့်ပြောရင်း ဦးတင်ငွေ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေသည်။

" အင့် ……… အ ……… ဗြိ ……… ဖွပ် ဘွတ် ………

အားးး …… ရှီးးး ……… ဟင့် …… အားးး …… အ "

ည ၁၂ နာရီခန့် တအီးအီးတအအ အသံများကြောင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ရာမှ လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ညည်းသံ ရှိုက်သံများ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာစဉ် ကြည့်ချင်မြင်ချင်သည့် စိတ်အား မထိန်းချုပ်နိုင်တော့။ 

ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ကပ်လျက်အိပ်ခန်းဘက် ခြေဖွလျှောက်ကာ တိုးကပ်လာခဲ့၏။ ထရံပေါက်လေးထဲ မျက်လုံးကပ်ကြည့်ရာ ပထွေးဖြစ်သူမှာ မိခင်အား လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကြိတ်လိုးနေသည်ကို ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်လိုက်ရ၏။ 

" အားးးး …… ရှီးးးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင်ရယ် … အသံတွေ တအားထွက်နေပြီ … ပက်လက်လှဲလိုက်တော့နော် "

ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုရန် မေ့နေမိ၏။ ပထွေးဖြစ်သူ ပြောသမျှ လိုက်လျောပေးနေသော မိခင်အား ငေးကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် လေးဖက်ကုန်းနေရာမှ ပက်လက်လှန် လှဲချသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အပေါ်မှ မှောက်လိုးနေ၏။ 

ဖင်ကြီး အကြောဆွဲသလို ဆက်ကနဲ့ဆတ်ခနဲ့ တုန်နေ၏။ အောက်မှ ဒေါ်ကြည်ခင် မှာလည်း ဦးတင်ငွေ ဖင်ကြီးဆွဲကာ အသာ ပင့်ဆောင့်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် တွန့်လိမ်နေသည်။ လီးကြီးမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်ထဲ အရင်းအထိ စိုက်၀င်ကာ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြင့် မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရ၏။ 

ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်းသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များမှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ဖွာဆင်းနေသည်။ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသော အလင်းရောင်လေးအောက် လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စိုက်ကြည့်ရင်း အသက် မျှင်းရှုနေ၏။

" မကြည်ခင် … နောက်တစ်ချီ … လုပ်ပေးရ ဦးမလား ဟင် "

" အင်း … ဆေးရုံက … ဘယ်နှစ်ရက် … နေရမလဲ မသိဘူး … ရှင် အားရအောင် လုပ်လေ "

မျက်လုံးခွဲလျင် ခဏဝေးရဦးမည်ဟုသော အသိကြောင့် ၂ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်ကြ၏။ 

" ခဏနားပြီး … ထပ်လုပ်မယ်နော် "

စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏  ဗိုက်ပေါ်မှ ကိုယ်လုံးကြွလိုက်ရာ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးကြီး အဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာ၏

" နဲနဲပျော့သွားပြီ … ကိုတင်ငွေ … ခ်ခ် … "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်သွားသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

" စုပ်ပေးလိုက်ရင် … နောက်တစ်ချီတော့ … အသာလေးပါ … မကြည်ခင်ရဲ့ … ခိခိ "

" ဟွန့် … ကျမလည်း ရှင်နဲ့တွေ့မှ … အကုန် တတ်လာရတာ … တကယ်ပဲ … "

ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သော ဦးတင်ငွေအား မျက်စောင်းလေး ထိုးရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ နို့နှစ်လုံးအား တလှည့်ဆီ စို့ပေးနေရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဦးတင်ငွေ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။

ဒေါ်ကြည်ခင် တချီပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်မကျပဲ အမောပြေသည်နှင် ဦးတင်ငွေကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ လီးတံအား အဖုတ်နှင့်ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတော့၏။

" မကြည်ခင် … ခဏ … စုပ်ပေးပါ့လား "

ဦးတင်ငွေမှာ လီးပေါ် ဖင်ကြီးဝိုက်ကာ နှဲ့ကာဖြင့် ခွပွတ်နေသော ဒေါ်ကြည်ခင်အား လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" အင်း … စုပ်ပေးမယ် " 

ပြောလည်ပြော ခန္ဓာကိုယ်အား အောက်လျှောဆင်းကာ လင်ဖြစ်သူ လီးအား ကုန်းစုပ်တော့၏။ အဖုတ်နှင့် ဖိပွတ်ထားသဖြင့် အရည်များ ပေကပ်နေသော လီးတံထိပ်အား လျှာလေးနှင့် ထိုးလိုက် လီတချောင်းလုံး ယက်လိုက်နှင့် ခဏအကြာ ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။

၁၀ မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးရင်း သူမကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်လေး ဖြဲပြီး အယက်ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။ 

" ကိုတင်ငွေ … ယက်ပေးဦးမလား ဟင် "

" ယက်ပေးမှာပေါ့ … မကြည်ခင် ရဲ့ … ပက်လက်လှဲလိုက် "

ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လီးစုပ်နေရာမှ ဘေးနားလှဲချကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တံများ ဖြဲပေးလိုက်၏။ အိပ်ယာပေါ် ဖင်ကြီးအိကားနေကာ အဖုတ်ကြီး ဖေါင်းကြွနေသည်။ 

ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ထဲ့မွှေကာ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီးကော့ကာ တအအ ညည်းနေတော့သည်။ 

" ရှီးးးးး …… အင်းဟင်း …… အားးး အ …… လိုးကြစို့ …… ကိုတင်ငွေ … "

ဒေါ်ကြည်ခင့် စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်ပြီး အဖုတ်ဝထဲ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဖိထည့်ပစ်သည်။

" ဗြိ … အ … "

ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ဆောင့်လိုးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အင့်ကနဲ့ အကနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေတော့၏။

" ဖြည်း … ဖြည်း …… ဖြည်းဖြည်းလိုး …… ကိုတင်ငွေ … အအ …… အ … "

ဒုတိယအချီတွင် ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ ပိုပြီး ပြင်းထန်လာသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် သတိပေးနေရသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိသည်။ 

ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်အား လိုးနေရင်း နို့ကုန်းစို့ရာ ခင်စမ်းရီ ယောင်ရမ်းပြီး သူမနို့အုံအား ညှစ်နေမိပြန်၏။ 

ဦးတင်ငွေ အတော်ကြာကြာ ဆောင့်လိုးပြီး ညှောင်းလာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အလိုက်တသိဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးပေးနေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ  ဒီအသက်ရွယ်ထိ ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေသော မိခင်ဖြစ်သူအား အံအောနေမိသည်။ 

ဦးတင်ငွေ အောက်မှ အရသာခံပြီး နို့ ၂ လုံးအား ညှစ်ပေးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင် မောလာချိန် ပြန်လှဲခိုင်းကာ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။ လင်မယား ၂ ယောက် အပေးယူမျှစွာ တက်ညီလက်ညီ လိုးရင်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်မှာ ယားယံလာကာ လီးတံအား ညှစ်ပေးနေသည်။

" အား …… အ … လုပ် လုပ် …… ကိုတင်ငွေ … ကောင်းလိုက်တာ ရှင် … ကျမ ပြီးတော့မယ် … ရှီးးး … "

အသံနိမ့်ကာ ကြိတ်ပြောနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ အရှိန်မြှင့်ဆောင့်ရင်း ရှေ့ဆင့်နောင်ဆင့် ဒုတိယအချီ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြသည်။  

" ရှီးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင် ရယ် "

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးကပ်ကာ ကိုယ်လုံးကြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ခဏအကြာ အိပ်ခန်းလေးထဲ စကားသံများ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

.............................................................................................................

နောက်ရက်မနက် မနက်စာ စားအပြီး စိုးမြင့်မှာ ယာထဲ ထွက်သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ ထိုင်စကားပြောနေချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ပြန်မှေးနေ၏။

" အမေ "

" ဘာတုန်း … သမီးရဲ့ "

" ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် … အဖေ့ အမျိုးတွေ … နူတ်ဆက်ဦးလေ "

ခင်စမ်းရီမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ဖခင်အရင်းဖြစ်သူ၏ ညီ ညီမများအား နူတ်ဆက်ရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။

" အေးပါအေ … ခဏနေ ရွာမြောက်ခြမ်းဘက် … လျှောက်ရင်း … နူတ်ဆက်မှာပါ … မနေ့က ညည်းယောက်ျားနဲ့ … တောင်ဘက်ခြမ်း သွားရင်း နေကုန်သွားလို့ "

၂ ယောက်သား စကားထိုင်ပြောရင်း စကားစဖြတ်ကာ ခင်စမ်းရီ နေ့လည်နှင့် ညစာအတွက် ချက်ပြုတ်နေ၏။ မနက် ၁၀ နာရီခွဲလောက်တွင် ဦးတင်ငွေ ပြန်နိုးလာကာ လင်မယား ၂ ယောက် ခုန်ရှည်ပေါ်ထိုင်ပြီး စကား ပြောနေကြပြန်သည်။

" ပုံတော်ရင် … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … ရှင်ပြန်ချင် ပြန်လေ … ဝင်းကိုနဲ့ တင်မေသန်း ကို …… ခေါ်ထားလိုက်မယ် "

" အင်းပါ … အခြေနေ ကြည့်ကြတာပေါ့ … ၂ ရက် ၃ ရက်နဲ့ … မကြည်ခင် မျက်လုံးခွဲဖြစ်ရင် … မပြန်တော့ပါဘူး "

" မပြန်လို့တော့ မဖြစ်ဖူး ကိုတင်ငွေရဲ့ … စမ်းရီက စျေးရောင်းတတ်ပေမယ် … ပစ္စည်းပေါင်တာ ရွေးတာကျ … ရှင်ရှိမှ …… ဖြစ်မှာလေ "

" ကဲပါ …… စိတ်ချလက်ချနေပါ … ဆေးရုံတရက် အိပ်ပြီး … အိမ်ပြန်ပါ့မယ် … ဟုတ်ပြီလား "

" အမေ …… ရွာမြောက်ဘက်ခြမ်း သွားဦးမှာဆို "

လင်မယား၂ယောက် စကားပြောနေချိန် သမက်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် အိမ်ထဲဝင်လာကာ လှမ်းမေးနေသည်။

" ဟမ် … အေးအေး … နင့် အလုပ်တွေ ပြီးပြီလား … စိုးမြင့် "

ဆောင်းထားသော နှီးခမောက်လေး ချွတ်ကာ ယက်ခပ်ရင်း ဝင်လာသော စိုးမြင်အား ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်မေးလိုက်၏။

" လူငှားတွေ သေချာ မှာထားပါတယ် … အမေရဲ့ … မပူနဲ့ … နေမပြင်းခင် ရွာထဲ သွားလေ "

" အေးပါ … သွားစို့ …………… ကဲ … ကိုတင်ငွေ … ကျမ ကလေးတွေ အဖေဘက်က အမျိုးတွေ … ဒီရောက်တုန်း … မျက်နှာပြလိုက်ဦးမယ်နော် "

သမက်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြောရင်း တဆက်ထဲ နောက်ယောက်ျား ဦးတင်ငွေကိုပါ ပြောလိုက်တော့၏။ ထိုနောက် ယောက္ခမနှင့်သမက် ၂ ယောက်သား အိမ်ဝိုင်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

.....................................................................................................

ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီတယောက် ရေချိုးသနပ်ခါးလူးကာ အိမ်ပေါ်တက်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းတံခါးနား မယောင်မလည်ဖြင့် ရပ်နေတော့သည်။ 

ဒေါ်ကြည်ခင်ရော စိုးမြင့်ပါ ရွာထဲသွားကြသဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် ၂ ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိဖြင့် ရဲတင်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီမှာ ချည်ထည်အပါးလေးမို့ အသားရောင် ဘော်လီလေးအား အထင်းသား မြင်နေရသည်။ 

ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဟပြီး လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်နေသဖြင့် ခါးအောက် မပေါ်တပေါ် ဖြစ်နေသော ဖင်သားစိုင်မှာ ရုန်းထွက်နေ၏။ လမ်းလျှောက်တိုင်း တုန်ခါနေသော ခင်စမ်းရီဖင်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ချင်သည့်စိတ်များ ထိန်းထားရသည်။

မြင်ကွင်းမှာ ကြည့်ကောင်းနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ အသံမပေးပဲ အသာရပ်ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် အိပ်ပျော်နေရင်း ခပ်ကွေးကွေး အနေထားမှ ပက်လက်လှန် အညှောင်းဆန့်ကာ ပေါင်ခြံလေး ကုတ်နေပြန်သည်။ 

ပထွေးဖြစ်သူ အနီးကပ် ကြည့်နေသည်ကို မသိပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပွတ်သပ်ကုတ်ရင်း ထမိန်အထက်ဆင်မှာ ပေါင်လယ်သို့ ရောက်သွားတော့၏။ 

စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။ အဖုတ်လေးအား နီးနီးကပ်ကပ် မြင်နေရသော်လည်း ခင်စမ်းရီ လက်ချောင်းလေးမှာ အစိနေရာလေး တင်ထားသဖြင့် အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ လက်ကောက်ဝတ်လေး အသာကိုင်ရင်း ပေါင်တံဘက် ရွေ့တင်လိုက်၏။ 

ထိုချိန် ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ လည်ပင်းပြောင်းကုတ်ရာ ချည်သားအင်္ကျီထဲ ဘော်လီ အပေါ်သို့ လျှံထွက်နေသော နိုအုံလေးပါ ပေါ်လာတော့သည်။ နို့အုံလေးကြည့်လိုက် အဖုတ်လေး ကြည့်လိုက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေစိတ်များ လွတ်ထွက်သွားရ၏။ 

စိတ်ကူးထဲ ခွလိုးနေရင်း  ပက်လက်လေး အိပ်နေသော ခင်စမ်းရ်ီကိုယ်ပေါ် တက်ခွ လိုက်တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ပျော်နေချိန် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း ဖိခံရသဖြင့် လန့်နိုးလာရ၏။

" ဟင် …… ဦးလေ … ဘာလုပ် … လုပ် ……  အို …  "

စကားပြောရင်း သူမကိုယ်ပေါ် ခွထားသော ပထွေး ဖြစ်သူကြောင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် စကားစရပ်ကာ ထိတ်လန့်သွားမိ၏။

"  ဟာ … မသင့်တော်ပါဘူး … ဦးလေးရယ် … ဆင်းပါနော် … "

" ငါနဲ့ကျ … မသင့်တော်ဘူးလား … ဝင်းကိုကျရော … ဟမ် "

ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီအား ဆွဲဖြဲကာ နို့အုံများအား ဘော်လီအပြင်မှ ကိုင်ညှစ်နေသည်။ 

" ဟာ … ဘာတွေ လာလုပ်နေတာလဲ … မလုပ်ပါနဲ့ … "

" ရှီးးးးး … နို့တွေက တင်းနေတာပဲ … "

" အို့ ……… မကိုင် … မကိုင်ပါနဲ့ ……. ဖယ်ပါ "

" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … နင်နဲ့ငါ … ၂ ယောက်ထဲရှိတာ … ဘယ်သူမှ မရှိဘူး … "

ဦးတင်ငွေ ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်ရာ ဒစ်ကြီးလန်နေသော နီညိုရောင် လီးတံကြီး ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

" အို့ … အမေ့ …… " 

ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအား ကြောင်ကြည့်နေစဉ် နူတ်ခမ်းချင်း ကုန်းစုပ်ခံလိုက်ရတော့၏။ 

" ပြွတ် …… အု … ပြွတ် … မလုပ် …… မလုပ်ပါနဲ့ …… ဦးလေး ရဲ့ … ပြွတ်စ် … အွန့် … ပြွတ်… "

လင်ဖြစ်သူနှင့် မိခင်မရှိချိန် တက်လိုးခံရမည်မှန်း တွေးမိရာ အပေါ်မှခွထားသော ဦးတင်ငွေအား တွန်းပစ်ကာ ကုန်းရုန်းထလိုက်သည်။

" ငြိမ်ငြိမ်နေဟာ … စမ်းရီ … နင်နဲ့ ဝင်းကို … နောက်ဖေး တင်းကုတ်ထဲ … လိုးတာ …… နင့်ယောက်ျား ပြောလိုက်ရမလား …… လာစမ်း … "

"  ဝုန်းးးးး …… အားးးးး …… "

ခင်စမ်းရီ ထအပြေး လက်တဖက်အား ဖမ်းကိုင်ကာ ဆွဲလှဲ ပစ်ပြန်သည်။ 

" အိုရ် …… မဟုတ်တာ ရှင် …… "

ခင်စမ်းရီ မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ ကြောက်လန့် တကြားဖြင့် တကိုယ်လုံး တုန်ရီလာ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဂလန့်ထိုးပိတ်ပြီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ကုတင်နား ပြန်လျှောက်လာသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ မျက်နှာလေး ငုံ့ထားရင်း လက်ရှိ အခြေအနေအား စဉ်းစားနေမိသည်။ 

လင်ဖြစ်သူ သိသွားလျင် အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲမည်ကို ထိတ်လန့်လာမိ၏။ လူမသိသူမသိ ဦးတင်ငွေ အလိုကျနေပြီး နူတ်ပိတ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ဝင်းကိုလီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရမည်ကို တွေးပြီး ကြောက်လန့်မိပြန်၏။

" ဟူးးး …… နင် သဘောမတူလဲ …… ရတယ် … "

ဦးတင်ငွေမှာ စိတ်မသာမသာဖြင့် ခေါင်းငုံ့ ငြိမ်သက်နေသော ခင်စမ်းရီအား အကဲခတ်ကာ ချွတ်ထားသော ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်လိုက်တော့သည်။

" ဟင် … ခဏ …… ကျ … ကျမ … အဟင့် ဟင့် …… "

ခင်စမ်းရီ စကားဆက်မပြော နိုင်တော့ပေ မျက်နှာအား လက်ဝါး၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ငိုနေတော့၏။

" အေးလေ … နင် လက်ခံရင် … ပြီးတာပဲ … ငါ အကြမ်းပတမ်း … မလုပ်ချင်ပါဘူး … ဟင်း ဟင်း … "

ဦးတင်ငွေ ပြောရင်း ဝတ်လက်စ ပုဆိုးအား ပြန်ချွတ်ကာ ကုတင်စောင်း ခြေတွဲလောင်း ထိုင်လိုက်သည်။ 

" ထမိန် … နင့်ပါသာ ချွတ်ပြီး … ငါ့ရှေ့ … လာရပ်ပြ "

နောက်ပိုင်း ခင်စမ်းရီ ငြင်းမရတော့ အဝတ်များချွတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်တုံးလုံး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေမိ၏။ 

ထမိန် ချွတ်ထားရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် ပေါင်တံဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြား အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်လေး အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ပထွေးဖြစ်သူရှေ့ ရှက်မိသဖြင့် ပေါင်တံ ၂ ဖက် စိကာ လက်၂ ဖက်နှင့် အုပ်ကာလိုက်သည်။

" အာ … လက်က ဖယ်လေ … ဘာလို့ … စောက်ဖုတ်ကို … ကာထားတာလဲ … "

ပြောပြောဆိုဆို ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာလေးရဲကာ ရပ်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ လက် ၂ ဖက်အား ဆွဲဖယ် လိုက်တော့သည်။ 

" ဟာ …… စောက်ဖုတ်လေးက … အိဖေါင်းနေပါလား …… ဒီမှာ …… စမ်းရီ …… နင့်ကို … ဝင်းကို ထက် …  သာအောင် … ငါ လိုးပေးနိုင်ပါတယ် … ဒီမှာကြည့် "

လက်ဖယ်ရင်း အဖုတ်လေး ကြည့်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ၂ချက်၃ချက် ဂွင်းတိုက်ပြရင်း လက်မှလွတ်လိုက်သည်။

" အိုရ် …… မပြ ပါ နဲ့ …… မ ပြ နဲ့ … ဟင့် …… "

အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထကာ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ခင်စမ်းရီ မကြည့်ပဲလည်း မနေနိုင်။ ကြည့်မိတော့လည်း ထိတ်လန့်နေမိသည်။ 

" မကြောက်ပါနဲ့ …… နင့် အမေတောင် … ညတိုင်း ဒါကြီးကို စုပ်ပြီး … အားရပါးရ … အလိုးခံပြီးမှ … အိပ်တတ်တာ ဟ … "

စကားပြောရင်း မျက်နှာလေး ရဲနေသော ခင်စမ်းရီ၏ စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။

" အောက်ထိုင်စမ်း "

စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တဆက်ထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းနေ၏။ 

" ဟင့် … မလုပ် ……… အ … အားးး …… သေပါပြီ …… ထိုင်ပါ့မယ် …… အဟင့် …… ကျွတ် ကျွတ် … "

ခင်စမ်းရီမှာ စောက်မွှေးအုံအား ဆောင့်ဆွဲခံရသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ လက်ကောက်ဝတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့် ထိုင်လိုက်ရ၏။

" အင်္ကျီချွတ်ဟာ … ဘောလီရော ချွတ် "

ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်အုံလေး ညှစ်ကိုင်ရင်း ပြောနေရာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ အမြန် ချွတ်လိုက်ရသည်။

" နင့်နို့တွေက … တင်းနေတာပဲ "

ပြောလည်းပြော နို့သီးခေါင်း၂ခုအား ညှစ်ချေရာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ မျက်ရည်ဝဲလာရ၏။

" ငါမေးတာ … အမှန်တိုင်း … ဖြေနော် "

" ဟင့် …… အ …… ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ "

" ဝင်းကိုက … နင့်ကို … စိုးမြင့် မသိအောင် … လိုးနေတာ … ကြာပြီလား … ဘယ်ချိန် ကတည်းကလဲ "

" ဟုတ် …… ဟုတ် …… နဲနဲ ကြာပါပြီ … "

ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ပွတ်ကာ နို့အုံလေး ညှစ်ပေးရင်း သိချင်သည့် အကြောင်းအရာများ မေးနေသည်။

" နင့်ကို … ဇွတ်တက် လိုးတာလား … ဒါမှမဟုတ် …  နင်ကိုယ်တိုင် … ခံချင်တာလား "

" ရှင် …… ဟို … ဟို … ပထမ … ဝင်းကိုက …  အတင်း တက်လုပ်တာပါ … နောက်ကျတော့ … ဟို လေ … ဟို …… "

" ဟမ် … နောက်ကျတော့ ဘာဖြစ်တုန်း … ဆက်ပြောလေ ……  မြန်မြန်ပြော "

" အားးး …… အမေ့ …… တအား မညှစ်ပါနဲ့ …  အ … ကျွတ် ကျွတ်  …… ပြော … ပြောပါ့မယ် …… ဟင့် …… နောက်ကျတော့ … ကျွန်မကိုယ်တိုင် ခံတာပါ "

" ဟင် … နင့် ယောက်ျား … စိုးမြင့်က … မလုပ်နိုင်တာလား "

" လုပ် …… လုပ် …… လုပ်နိုင်ပါတယ် … "

" ဟမ် … ဒါနဲ့များ …… "

" ဟို ဟို … ဝင်းကိုက … ကိုစိုးမြင့်ထက် … အကြာကြီး လုပ်နိုင် တယ် ……… "

ဦးတင်ငွေ စကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောရင်း ပြောမိသော စကားလုံး များကြောင့် ရှက်ပြီး အသံလေး တိမ်ဝင်သွားရ၏။

" အော် … နင်က … ကြာကြာ ခံချင်တာပေါ့ … ဟုတ်လား … "

ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်က မဖြည်ရဲတော့ ခေါင်းလေး မသိမသာ ညိတ်ပြနေသည်။

" ပါးစပ်က ဖြေဟာ "

ဦးတင်ငွေ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေရင်း ပြောလိုက်ပြန်၏။

" အ …… ဖြေပါ့မယ် … တအား မညှစ်ပါနဲ့ …  နာလိုက်တာ … ဟင့် ဟင့် "

စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မျက်နှာချင်းချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ပုဆိုးလှန်ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအား လှုပ်ပြလိုက်ပြန်သည်။

" ရော့ … ငါ့လီးကြီး သေခြာကြည့် … ဝင်းကို လီးထက် တုတ်လား "

" အိုရ် … "

ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ မျက်လုံးလေး ပြူးလာရ၏။ အနီးကပ်မို့ ပေါင်ကြားထဲ ကြီးမားတုတ်ခိုင်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုများ ထလာရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ရှက်နေသော ခင်စမ်းရီ လက်အား ဆွဲယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးရင်း ဝင်းကိုနှင့် လိုးသည့်အကြောင်းများ အသေးစိတ် မေးမြန်းနေ၏။ 

ခင်စမ်းရီ အစပိုင်း ရှက်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြန်ပြောပြရင်း စိတ်ကြွလာမိသည်။ လီးတံအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင် ထားရာမှ ပွတ်သပ်ပေးရင်း အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာ၏။

" ဝင်းကို မိန်းမ … နင့်ညီမ ကရော … မရိပ်မိဘူးပေါ့ "

" ဟုတ် "

"  ငါလည်း …  ကြာကြာလိုးနိုင်ပါတယ် ဟာ  "

စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေမှာ မတ်တတ်ထရပ်ရာ ခင်စမ်းရီ နှာဖူးထက် လီးကြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ ခါရမ်းနေ၏။

"  လီးစုပ် ပေးဦး "

" ဟင် "

ခင်စမ်းရီ ဒူးတုတ်ထိုင်နေရာမှ ဦးတင်ငွေ လီးအား မော့ကြည့်ရင်း မျက်နှာပျက်နေသည်။ 

" စုပ်မပေးချင်လည်း … နင့်အမေနဲ့ နင့်လင်ပြန်လာရင် … ဝင်းကိုနဲ့ ဖြစ်တာတွေ … "

" ရှင် …… အဲ … အဲလို မပြောပါနဲ့ … စုပ်ပေးပါ့မယ် "

အားနည်းချက်အား အကြပ်ကိုင်နေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ လီးအား လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မရဲတရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ တဆက်ထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရသည်။ 

လီးကြီးမှာ ခင်စမ်းရီ လက်သီးဆုပ်ထဲ လက်ခလယ်နှင့်လက်မ မထိချင်ပေ။ လီးအရင်းမှ ထိပ်ဘက် ရွေ့ကိုင်ကာ ဒစ်ကြီး ဖြဲကြည့်လိုက်ပြန်၏။

" ရှီးးးး … ကျွတ် …… စုပ်တော့ ဟာ "

ဦးတင်ငွေ စကားအဆုံး ဒစ်ကြီးအား ဖမ်းငုံရာ သေးနံ့ညှီစို့စို့အနံ့များ နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့သည်။ 

" စုပ်လေဟာ  … နင် လီးစုပ်တတ်တယ် မလား … ပါးစပ်ထဲငုံပြီး … ခေါင်းကို … ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လေး လုပ်ပေး "

ဝင်းကိုလီးအား ခဏတိုင်း စုပ်ပေးတတ်သော်လည်း  ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော ဒစ်ကြီးကြောင့် အနေရခက်နေ၏။ 

" အု … ပလောက် … ပြွတ် … ပလွတ် … ပလွတ် … အင်း …… ဟုတ်တယ် …  ကောင်းလိုက်တာ ဟာ … စုပ် စုပ် "

ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေး ရသလောက်ဟကာ စုပ်ပေးနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ အရသာတွေ့နေ၏။ နူတ်ခမ်းထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသော လီးအား ကြည့်ကာ ခေါင်းအားညှပ်ကိုင်ရင်း လီးတံအား ဖိသွင်းပစ်သည်။

" အင့် …… ပြိ … ပလွပ် …… အု … အု … အု "

ကြိုးစားစုပ်နေသော လီးကြီးမှာ အာခေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ အသက်ရှူ ကြပ်သွားရသည်။ အာခေါင်ထဲ ထောက်မိစဉ် မျက်လုံးပြူးကာ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာသည်။ ပါးပြင်မှ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးပေါ် မျက်ရည်စီးကြောင်းများ ထင်းလာ၏။ 

မခံနိုင်သည့်အဆုံး ဦးတင်ငွေ ပေါင်တံအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် တွန်းထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ လီးတံတလျှောက် ပူနွေးသော အရသာလေးအား လက်လွတ်မခံပေ။ နူတ်ခမ်း ၂ ဖက်အား လမွှေးအုံနှင့် ကပ်သည်အထိ လည်ချောင်းထဲ ဖိသွင်းပစ်၏။

" ပြိ … အွတ် …… အု … အု ……… အော့ …… အု …… အူးးး "

တအော့အော့ဖြင့် နူတ်ခမ်းမှ သွားရည်များ အမ်ကျလာမှ လည်ချောင်းထဲ မြုတ်နေသော လီးတံအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ပလွပ် …… ဝေါ့ …… ဖူးးး …… ဖလူးးးး …… အဟွတ် ဟွတ် …… ဟွတ် ဟွတ် …… အူးဟူး … "

ခင်စမ်းရီ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးကာ အသက်မျှင်းရှု နေရသည်။ ပက်လက်လေး အသက်မျှင်းရှုနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ညွှန့်လေး နမ်းပေးရာ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ တလှည့်စီ စို့ပေးရင်း ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှောလိုက်သည်။  

ခင်စမ်းရီ အသက်ရှုသံများ မြန်လာပြီး ပေါင်ဂွထဲ အဖုတ်လေး မို့အစ်လာတော့၏။ အဖုတ် ဘေးနူတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်အား တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစုပ်ပြီး အစိလေး သွားဖြင့် ဖိကိုက်ပေးရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်နှာအား အဖုတ်နှင့် ကော့ထိုးလိုက်သည်။

" ဟင့် …… အား ............ အ "

စုပ်သပ်ညည်းရင်း အဖုတ်ဝလေး ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြင့် လက် ၂ ဖက်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လူးလိမ့်ပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ ပေါင်တံ ၂ ဖက် ဆွဲမြှောက်ရင်း ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်၏။ 

တဆက်ထဲ အဖုတ်ဝလေး ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လတ်တလော ရရှိနေသော ကာမအရသာလေး ပျောက်ကာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ထိတ်လန့်နေ၏။ 

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရတော့မည်မို့ အံကြိတ်ထားမိသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ထိတ်လန့်နေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ ဒစ်ဖြင့်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။ 

" အား … အမလေး ……… ကြပ်လိုက်တာ … ဟင့် …… အ ……… "

ခင်စမ်းရီ ခေါင်းမော့တက်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး လူးလွန့်ကာ ပေါင်တံ၂ဖက်အား မြှောက်ကွေး ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။

" အမေ့ …… အားးးး … သေပြီ … သေပါပြီ "

မှောက်လိုးနေသော ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ရင်း အော်ညည်းနေ၏။ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးတံအား တောင့်ခံရင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများမှ ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ရာ ဦးတင်ငွေမှာ အရသာတွေ့ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

" အင့် … ဇွိ …… ဘွတ် … အ … "

ခင်စမ်းရီ နှာခေါင်း၀မှ ထွက်လာသော အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေကာ အသက်ရှုပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်သော လေများမှာ ဦးတင်ငွေ မျက်နှာပေါ် ရိုက်ခတ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆောင့်လိုးရင်း ခင်စမ်းရီ လည်တိုင်အား ဖိစုပ်ပစ်သည်။

" အ …… အင်း ……… အင်းဟင်း ……… ကျွတ် … "

လည်တိုင်ပျော့လေး စုပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်၏။

" ဘွတ် … အ ……… ဗြစ် ……… ဟင့် …… ဇွိ …… ဖွပ် ……… ဗွပ် ………အ … ရှီးးးး …… အင်းဟင်း … "

၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ တယောက် မသိမသာ ခါးလေးကော့ကာ ဆောင့်ချက်များ ခံယူနေသည်။ ရမ္မက်ညည်းသံလေး ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်လာပြီး အောက်မှမသိမသာ ပြန်ဆောင့်နေ၏။ 

" အင့် ……… အ ……… ဟင်း …… ကျွတ် ……….... အား ……  ရှိး ............. အိုး ... ဘွပ် ……  ဗွတ် ……… ဟင့် ……… ဗျစ် ……… အ အ    အအ "

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း နို့လေးများ ရမ္မက်ဇောဖြင့် မာထင်လာတော့သည်။ 

နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပြီးလိုးရာ ခင်စမ်းရီ လက်လေးမှာ ဦးတင်ငွေခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေ၏။ မြှောက်ကွေးထားသော ပေါင်တံ ၂ ဖက် ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ပါးစပ်မှ အသံမျိုးစုံ ညည်းနေတော့သည်။ 

" အ ……… အား … အား ........... ဆောင့်ပေး … ဆောင့် ……… အ ……… ဟင့် … "

နာရီဝက်ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ အံကြိတ်သံကြီး ပေါ်လာပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။

 

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>