နှလုံးသား ရဲ့ စကားသံ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ငွေလမင်း @ အချစ်တက္ကသိုလ်
( ၈ )
“ အယ် ကိုကြီး.. ဘယ်ကိုလာတာလဲ ဟင်..”
“ အနောက်လမ်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ် လာတာ.. ပြန်ခါနီး အချိန်ကြည့်တော့ လေး ကျူရှင်ဆင်းချိန် နီးနေတာနဲ့ စောင့်နေလိုက်တာ.. အတူ ပြန်ရအောင်..”
“ ဟုတ်.. ကောင်းတာပေါ့.. အာ့ဆို လေး ကားခ ကုန်တော့ဘူး..”
“ အမယ်.. လူလည်မလေး.. ကျုပ်က ညည်းလေးကို တကူးတက ထိုင်စောင့်ပေးနေတာလေ.. ကားခက ဘယ်သူ ပေးသင့်တာလဲ ပြောကြည့်..”
“ အွန်.. လေးက ကား ပါတယ် ထင်လို့..”
“ ပါဘူးလေ.. ကြီးကြီးမိ တစ်စီး.. ဒေါ်ခင်မမ တစ်စီး..”
“ အော်.. ဟီးဟီး..”
“ ဘာလဲ ဟီးဟီးက..”
“ ဒီအိမ်မှာ ကား လာဖြစ်ရတာ မသက်သာဘူးလို့ တွေးမိလို့ပါ.. ခိခိ.. လူသာဆို ငိုမှာ.. နော် ကိုကြီးနော်..”
“ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောပဲပြောတတ်တယ်.. သာလိကာမလေး..”
“ လေးက ဘတ်စ်ကားနဲ့ ပြန်နေကျနော်.. ကိုကြီး စီးနိုင်ရဲ့လား.. ကားငှားလိုက်ရမလား..”
“ ဟဟ.. ညည်းက ငါ့ကို သူဌေးသားများ မှတ်နေလား..”
“ အော်.. လေးထက် စာရင်တော့..”
“ တော်.. အဲ့လို အတွေးတွေ ကိုကြီး မကြိုက်ဘူး လေး.. ပြောတာလည်း တစ်ခါ မကတော့ဘူး.. လူဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှိမ်လွန်းရင် သူများကပါ နှိမ်လာတတ်တယ်.. မိမိကိုယ်ကိုယ် နှိမ့်ချခြင်းမင်္ဂလာကို နေရာတိုင်းမှာ မသုံးရဘူး ဟ..”
“ ခိခိ.. ကိုကြီးလည်း ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တာပဲ.. စကားတောင်စားကြီး..”
“ အေးလေ.. ညည်းထက်သာအောင် ပြောနိုင်ဘို့ ကျင့်ထားရတာပေါ့.. ပေး အဲ့ဒီ ကျောပိုးအိတ်.. အဲ ကားလာပြီ.. အာ နေဦး.. ကြပ်ပိတ်သိပ်နေရောပဲ.. နောက်တစ်စီးစောင့်မယ်..”
“ ဟီးး.. နောက်တစ်စီးက ပိုတောင် ကြပ်ဦးမယ်..”
“ ဟေ.. တကယ်ကြီးလား..”
“ အွန်းလေ.. ဒီချိန်က ကားကြပ်ချိန်ဟာကြီးကို.. ပြီးတော့ ဒီလိုင်းက ကြပ်ကို ကြပ်တာ..”
“ စောင့်ကြည့်ကြတာပေါ့ကွာ.. ကားတွေတော့ ပေါပါတယ်.. ပြောရင်း လာနေပြီ.. အင်းးး ဒါလည်း ကြပ်တာပဲ ဟ.. နောက်တစ်စီးစောင့်.. ဟိတ်ကောင်မလေး.. ဟာ.. ကဲကြည့်..”
“ ……….”
............................................................................
“ ပြောနေတာ နားမထောင်ဘဲ စွတ် တက်သွားရလား..”
“ နောက်တစ်စီး စောင့်လည်း ကြပ်ဦးမှာ ကိုကြီးရဲ့.. လေး ပြန်နေကျ.. သိတာပေါ့..”
“ ဟိုဘက် နည်းနည်း တိုးလိုက်.. ရှေ့က ခုံကို ကိုင်လို့ရအောင်.. လူက ပေမမှီ ဒေါက်မမှီနဲ့.. ကိုင်စရာမရှိဘဲ ဘယ်လို ရပ်မလဲ..”
“ ဟီး.. ခဏနေ ဒီထက်ကြပ်လာရင် ကိုင်စရာ မရှိလည်း ရပ်လို့ ရသွားရော.. ကံကောင်းရင် လွယ်အိတ် သယ်ပေးမယ့်လူပါ ရှိလာတတ်တာ.. ခိခိ..”
သည့်ထက် ကံကောင်းရင် ထောက်လှမ်းရေးနဲ့ တိုးရော ဟူသည့် စကားကိုတော့ ရင်ထဲမှပဲ ပြောဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်ပိုင်ကား သုံးစီး ရှိသော မိသားစုတွင် အတူနေထိုင်ကြသူများ ဖြစ်သော်လည်း တကယ်တမ်း မိမိရော လေးပါ သည်အိမ်၏ မိသားစုဝင် စစ်စစ် မဟုတ်။ သည်အိမ်ကြီးကို မိမိ ရောက်ခဲ့စဉ်က လေး ထက် ငယ်သည်။ သို့သော် မိမိက ယောင်္ကျားလေးမို့ ပြဿနာ မရှိ။ နောက်တစ်ခု၊ မိမိ ဖခင်က ဦးအောင်ခင်၏ တပည့်လူယုံ ဆိုသော်ငြား ဆရာအတွက် အသက်ပေးသွားခဲ့သည့် ကျေးဇူးရှင် အသက်သခင်။ လေး၏ အခြေနေက မိမိနှင့် မတူ။ ဦးအောင်ခင်၏ သွေးသားရင် ဖြစ်လင့်ကစား မိထွေးနှင့် အဖေတူ အမေကွဲ အမ၏ အရိပ်ကို ကြည့်နေရသူ။ သည်လို အချက်လေးတွေ ထောက်ချင့်ရင်း လေးကို သူ အကြင်နာ ပိုခဲ့မိသည်။ အားကိုးရာမဲ့ နီးပါး ဖြစ်သော သူမကလည်း မိမိကို တွယ်တာ ရှာသည်။ ဖြူစင်မှုများဖြင့် အစ ပျိုးခဲ့သည့် သံယောဇဉ် ဖြစ်သော်လည်း မိမိ ခံစားချက်များက ဖြတ်သန်းခဲ့သည့် ရက်လနှစ်များနှင့် တဖြည်းဖြည်း အရွယ်ရောက်လာသော သူမ၏ ပျိုမြစ်နုနယ်သည့် အလှအပလေးများ လိုပင် တဆင့်ချင်း အရောင် ပြောင်းလာခဲ့သည်။ လေး ကတော့ သူ့စိတ်ထဲက ခံစားချက်များကို မြင်မည် မထင်။
နှစ်မှတ်တိုင်ခန့် သွားပြီးနောက် ကားက ကြပ်သည်ထက် ကြပ်လာ၏။ ခေါင်းပေါ်မှ လက်ကိုင်တန်းကို ကိုင်ရင်း သူမ နောက်တည့်တည့်သို့ နေရာရွှေ့ ရပ်လိုက်သည်။ ပြုံးစိစိနှင့် ပြန်မော့ကြည့်နေသည့် လေး ၏ ခေါင်းကလေးက မိမိ မေးစေ့အောက်တွင် ရှိနေ၏။ ဒီကောင်မလေး မျက်စိရှေ့တင် အတော် ထွားလာတာပဲဟု တွေးမိသွားသည်။ အိမ်သို့ ရောက်ကာစက မိမိချိုင်းကြားလောက်သာ ရှိသည့် ကလေးသာသာ အရွယ်လေး။ နောက်မှ ထပ်တက်လာသည့် လူအုပ်စုက သူတို့နှစ်ဦးသားကို တိုးရင်းဝှေ့ရင်း နေရာရွေ့သွားစေသည်။ လေး လက်ထဲတွင် ကိုင်စရာ မရှိတော့။ ကားကလည်း နှစ်စီးအပြိုင် မောင်းနေသည်။ အရှိန်နှင့် မောင်းနေရာမှ ဘရိတ်အုပ်လိုက်တော့ လေး တစ်ယောက် ကြပ်ညပ်နေသည့် လူအုပ်ကြီးနှင့်အတူ ပြိုလဲလုလု ဖြစ်သွားသည်။ သူမ တစ်ယောက်တည်း ဆိုလျှင်တော့ သည်လိုအခြေနေကို မည်သို့ ရင်ဆိုင်မည် မသိ။ ခုတော့ မိမိလက်များက သူမခါးလေးကို အလျင်အမြန်ပဲ သိုင်းဖက် ထားလိုက်မိသည်။
လက်တစ်ဘက်က တန်းကို ကိုင်ရင်း တစ်ဘက်က သူမကို ခါးမှ သိမ်းဖက်ထားလိုက်သည်။ နှာခေါင်းထဲ ဝင်လာသည့် နံ့သာဖြူ သနပ်ခါးနံ့လေးက ခါတိုင်းနှင့် မတူ။ သည်ကောင်မလေးကို မြင်မြင်ချင်းကတည်းက အားငယ်စိတ်တို့ ပျော်ဝင်နေသည့် မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းလေးနှင့် ပါးမို့မို့လေးများကို သူ သတိထားခဲ့မိသည်။ တစ်ယောက်တည်း ကျိတ်ငိုနေတတ်သည့် ကောင်မလေးကို ယုယသော အနမ်းတို့ဖြင့် ချော့မြှူခဲ့ဖူးသည်။ ကလေးသာသာ အရွယ်တုန်းက ချစ်စနိုးနှင့် ရှိုက်နမ်းခဲ့ဖူးသည့် ပါးပြင်လေးက ယခုတော့ သွေးကြောလေးများ ယှက်ဖြာပြီး ပန်းနုရောင် သမ်းနေသည်။ သည်ပါးလေးကို မနမ်းဖြစ်တာတောင် အတော်ကြာပြီပဲ။ မှတ်မှတ်ရရ သူမ ပျိုဘော်ဝင်သည့် နောက်ပိုင်းကတည်းပင်။ ခုမှ သေချာ ပြန်တွေးကြည့်တော့ သည်ကလေးမအပေါ် သူ ဘာလို့ ဆင်ခြင်ခဲ့မိမှန်း အဖြေက ပေါ်မလာ။
.............................................
ကားကြပ်ကြပ်ထဲတွင် ဟိုသည် ယိမ်းထိုးရင်း သူမကို ဖက်ထားသည့် လက်များက ရင်မွှာ အစုံဆီ ဆုပ်ကိုင်မိသွားသည်။ မရည်ရွယ်သည့် ဖြစ်ရပ် မှန်သော်လည်း ကိုယ်ကို မတ်မတ်ပြန်ရပ်မိသည့်တိုင် မိမိလက်များကို ရင်သားလေးများပေါ်မှ မဖယ်မိ။ လုံးအိအိ နို့အုံလေးက မိမိ လက်ခုပ်တစ်ခုစာ ကွက်တိလေး ဖြစ်နေသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးလေး မသိမသာ ကျုံ့သွားပြီး မိမိ ရင်ခွင်ထဲ နစ်သထက် နစ် ဝင်လာသည်။ မေးစေ့အောက် လည်တိုင်ဆီ တိုးဝင်လာသည့် ခေါင်းလေးမှ ရှန်ပူနံ့ သင်းသင်းလေး ရနေ၏။ သူမ ခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်မိသည်။ အာရုံထဲတွင် ကြပ်နေသော ကားလည်း မရှိ။ အနားမှ တိုးဝှေ့နေသည့် လူအုပ်ကြီးလည်း မရှိ။ အလိုက်ကန်းဆိုး မသိသော ညီတော်မောင်ကြောင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီက ပို ကြပ်လာသယောင် ခံစားမိသည်။ ကားအပြင်ဘက်ကို ငုံ့ကြည့်သလို နှင့် နားထင်စပ်မှ ဆံစလေးများကို မသိမသာ ငုံ့နမ်းလိုက်မိပြန်သည်။ ခြေနှစ်ချောင်း ချဲ ရပ်လိုက်၏။ ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သည်ထက်ရောက်အောင် ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
မွေးပွအရုပ်ကလေး တစ်ခုလို ပျော့အိနေသည့် ကိုယ်လုံးလေးက မိမိ ဆွဲကပ်ထားရာနောက်သို့ အလိုက်သင့်လေး ပါလာသည်။ ဆူညံနေသည့် လူသံများကြားတွင် သူမ ထံမှ အသက်ရှုသံလေးက အတိုင်းသား ကြားနေရ၏။ တင်ပါးလုံးလုံးလေး နှစ်ဘက်က မိမိပေါင်ခွကြားမှာ။ အတွင်းခံအောက်မှ ညီတော်မောင်က ခါးကော့ကော့လေးနှင့် အံကျ ဖြစ်နေသည်။ တားမရ ဆီးမရ ခုံးထ နေသဖြင့် သူမ ခါးအခွက်လေးနှင့် မိမိ ကိုယ်ကြားတွင် လေတိုးရန်ပင်နေရာ မကျန်။ မလုပ်သင့်မှန်း သိသိနှင့်ပင် ကိုယ်ရောလက်ပါ သူမနှင့် ခွာမရ။ ကားကလည်း ဘေးမှ တစ်စီးနှင့် အပြိုင်ကျဲ မောင်းနေသည်။ ကြပ်ပိတ်သိပ်နေသည့် လူအုပ်ကြီးလည်း အယိမ်းယိမ်း အယိုင်ယိုင်။ မိမိလည်း ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ယိမ်းရင်းနွဲ့ရင်း သူမ ခါးလေးကို အငယ်ကောင်နှင့် ခပ်ဖွဖွ ဖိ ပွတ်နေမိသည်။ ရူပဗေဒ ရှုထောင့်မှ ကြည့်လျှင် ဒါ အီနားရှား၏ သဘော တစ်မျိုးပဲဟု လိုရာဆွဲ တွေးလိုက်ပြီး ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကိုယ် အပြစ် မမြင်မိ။
လေးတစ်ယောက် ခေါင်းလေး ငုံ့ထားသည်။ ခပ်စောင်းစောင်း မျက်နှာလေးက ကိုမျိုးမင်း လက်မောင်းကြားတွင် ဖွက်ထားသလို ဖြစ်နေ၏။ ခြေနှစ်ချောင်းက မြဲမြဲ မရပ်မိတော့။ အစောပိုင်းက ခပ်တောင့်တောင့် ဖြစ်နေသည့် ကိုယ်လေးကို လျှော့ချ ထားလိုက်သည်။ လူကြပ်ကြပ်ကြားတွင် မိမိကို ကာကွယ်ပေးထားသူက တိတ်တခိုး မြတ်နိုးမိသည့် ကိုကြီး။ မေမေ မရှိတော့သည့် နောက်ပိုင်း လေး အပေါ် အကြင်နာဆုံး လူက ကိုကြီး ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး လေး၏ မိန်းကလေး ကိစ္စအထိ ကိုကြီးက ဦးဆောင် လမ်းပြပေးခဲ့သည်။ သည့်နောက်ပိုင်း လေး ကိုယ်တိုင်လည်း ကျောင်းစာများနှင့် လုံပမ်း နေရသည်။ စိတ်ထဲတွင် ကိုကြီး မိမိအပေါ် အတန်ငယ် စိမ်းသက်သွားသယောင် ခံစားမိသော်လည်း ဘာကြောင့်ဟု မမေးရဲ။ သူ့တစ်ယောက်တည်း အပေါ် အားကိုးတွယ်တာနေမိခြင်းကြောင့်လည်း အားနာမိသည်။ မိမိကို ညိုညင်စိတ်ကွက်သွားမှာလည်း ကြောက်သည်။ သည်နေ့တော့ လေးအတွက် အလွန်ကြည်နူးရသော နေ့ဟုပင်ဆိုနိုင်သည်။
နွေးထွေးသော ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကို ကျောမှီရင်း မိမိရင်အုံကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်များကို ခိုးကြည့် နေမိသည်။ မဖြူမညို အသားရည်နှင့် ရှည်သွယ်သော လက်ချောင်းများ။ လက်မလေးက နို့အုံပေါ် ဖွဖွလေး ပွတ်နေသယောင် ထင်မိသည်။ ခါးနောက်မှ လှုပ်ရှားမှုက ငြိမ့်ငြိမ့်၊ ခံစားနေရသည့် လေး ၏ ရင်အစုံက တသိမ့်သိမ့်။ အချစ် ဆိုသည့်အရာကို ထဲထဲဝင်ဝင် မခံစားတတ်သေးသော်ငြား ယခုလို လုံခြုံသော ရင်ခွင်တစ်ခုတွင် ခိုဝင်နေရခြင်းကို ပျော်မိသည်။ ခေါင်းပေါ် ကျလာသည့် အနမ်းများကို ကြည်နူးစွာ ခံယူမိသည်။ နားထင်စပ်မှ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် အနမ်းလေးက ရင်ကို နွေး သွားစေသည်။ ဟိုတုန်းက ရခဲ့ဖူးသည့် အနမ်းများကို ပြန်မြင်ယောင်မိသည်။ စိတ်ထဲတွင် ဘာကို လိုချင်လာမှန်း မသိ။ အနားတွင် တိုးဝှေ့နေသည့် လူအုပ်ကြီးကိုပင် ကျေးဇူးတင်မိသည်။ သူတို့ ကျေးဇူးကြောင့် ကိုကြီး မိမိကို ဖက်ထားပေးခြင်း မဟုတ်ပါလား။ ရင်အုံထက်မှ လက်များနှင့် ခါးနောက်ဘက်မှ ဖုဖုဖောင်းဖောင်း တစ်စုံတစ်ခုကြောင့် မောသလို တုန်သလို ခံစားချက်ကြီးက အနေခက်လှသော်လည်း ကြည်နူးမိသည်မှာ ဘာကြောင့်မှန်း လေး တကယ်ပဲ မသိခဲ့ပါ။
..........................................................................
( ၉ )
ဘတ်စ်ကား ကြပ်ခြင်းက လေး အတွက် မဆန်းသော်လည်း သည်နေ့အဘို့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ လူက ခါတိုင်းထက် နုန်းနေသည်။ ရေချိုးရန် အဝတ်အစား ချွတ်တော့ ပင်တီလေးတွင် ရွှဲရွှဲစိုနေ၏။ ပိပိလေး အဝမှလည်း ချွဲကျိကျိ ခံစားနေရသည်။ ပင်တီဂွကြားမှ အစိုကွက်လေးကို လက်ထိပ်နှင့် တို့ကြည့်လိုက်၏။ လက်ချောင်းလေးကို နမ်းကြည့်မိသည်။ ထူးဆန်းသည့် အနံ့ အီအီလေးက လေး စိတ်ကို တစ်မျိုးလေး စွဲဆောင် သွား၏။ ပင်တီလေးကို ကိုင်ပြီး စိုနေသည့် နေရာတည့်တည့်ကို နမ်းကြည့်မိသည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူထူပူပူ ဖြစ်လာ၏။ ပိပိလေးအတွင်းမှ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လက်မောင်းထက်တွင် ကြက်သီးလေးများ ဖြာတက်လာ၏။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို လိမ်ကျစ်ပြီး ပိပိကြွက်သားလေးကို တစ်ချက် ရှုံ့ လိုက်မိသည်။ ရေပလုံစီလေး တစ်ခု ဖတ်ကနဲ ကွဲသွားသလို ထင်လိုက်မိ၏။ မိမိကိုယ်ကို စူးစမ်းလိုစိတ်များ ပေါ်လာမိသည်။
ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိမ်သာ ကြွေအိုးပေါ် ထိုင်လိုက်၏။ ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ် မမြင်ဖူးသလို ငုံ့ကြည့်မိသည်။ စောစောက နွေးကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရည်တွေ ထွက်လာသည့် နေရာလေး။ လက်ချောင်း ထိပ်လေးနှင့် ဖွဖွလေး တို့ကြည့်လိုက်သည်။ အရည်ကြည် အမျှင်တန်းလေး ကပ်ပါလာ၏။ ဘာတွေလဲ.. စိတ်ထဲက လန့်သလိုလို.. မောသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အစွမ်းကုန် ကားပြီး ငုံ့ကြည့်မိ၏။ ပိပိ အဝလေးက နီရဲနေသည်။ စိတ်ထဲတွင် ထိုနေရာလေးက ရှုံ့ပွပွ ဖြစ်နေသယောင် ခံစားမိ၏။ တထိတ်ထိတ် သွေးတိုးနေသလိုလည်း ခံစားရသည်။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိသည့် ထိုနေရာလေးကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ အသက်ရှုသံများ ထိန်းမရအောင် မြန်လာ၏။ ခေါင်းတွေ အုံလာသလို ခံစားရသည်။ မျက်စိ စုံမှိတ်ပြီး ခေါင်းကို တွင်တွင် ယမ်းခါမိသည်။ သက်ပြင်း တစ်ချက်ချပြီး စိတ်ကိုငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်၏။ ကြွေခုံပေါ်မှ ထ ကာ ရေပန်း အမြန်ဖွင့်ပြီး ရေချိုးလိုက်တော့သည်။
ညစာ စားပြီးသည်အထိ စိတ်က မငြိမ်ချင်။ ကျုရှင်မှ ပါလာသည့် အိမ်စာများ ထိုင်လုပ်နေလိုက်သည်။ အိမ်စာများ ပြီးတော့ လူက အိပ်ချင်စိတ် မရှိသေး။ အိပ်ခန်း အပြင်ဘက် ဝရန်တာလေးတွင် စာထိုင်ကျက်ရန် စိတ်ကူးမိသည်။ စာအုပ်ကလေး ဖွင့်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေမိသော်လည်း စိတ်ထဲတွင် ဘာစာမှ မမြင်။ မျက်လုံး အကြည့်များက ကားဂိုဒေါင် ဘက်ဆီ ရောက်သွားသည်။ ဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်တွင် ကိုကြီး၏ အိပ်ခန်းလေး။ အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ကိုကြီးကို မတွေ့တော့။ ညစာ ထမင်းလည်း လာမစား။ ခုလည်း အခန်းလေးက မှောင်နေသည်။ နာရီကို ကြည့်တော့ ည ဆယ့်တစ်နာရီ။ အိပ်များနေပြီလား၊ အပြင်များ ပြန်ထွက်သွားသလား တွေးရင်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိ၊ စိတ်ထဲက ငိုချင်ချင် ဖြစ်လာသည်။ သည်ညအဘို့ ကိုကြီးနှင့် နောက်တစ်ခေါက် ထပ်တွေ့ချင်မိသည်။ ကားပေါ်မှာလို ဖက်ထားတာမျိုး မဟုတ်တောင် ခဏလေးဖြစ်ဖြစ် တွေ့ချင်သည်။ ဒူးလေး နှစ်ဘက်ပေါ် ခေါင်းမှောက်ပြီး ထိုင်နေမိစဉ် အခန်းတံခါး ခေါက်သံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။ သွားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီး..။
“ ကိုကြီး.. ဘာလဲ ဟင်..”
“ ခဏ ဆင်းလာခဲ့ပါလား လေး.. ကိုကြီး ကားဂိုဒေါင်နောက်မှာ စောင့်နေမယ်လေ နော်..”
“ ဟင်.. ဘာ.. ဘာ လုပ်မလို့လည်း ကိုကြီး.. တစ်ယောက်ယောက် သိသွားရင်..”
“ တစ်အိမ်လုံး အိပ်နေကြပါပြီ လေးရယ်.. ခဏ ပါပဲ.. နော်.. ကိုကြီး သွားနှင့်မယ်.. လိုက်ခဲ့နော်..”
ပြောပြီး ခပ်သွက်သွက် ထွက်သွားသည့် ကိုကြီး၏ ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်ရင်း မိမိ ကြောက်စိတ်ကို ဘာက အနိုင်ယူသွားသည် မသိတော့။ အချိန်က ညသန်းခေါင်။ တစ်အိမ်လုံးလည်း တိတ်ဆိတ်နေပြီမို့ အားလုံး အိပ်မောကျနေတာ သိသာ၏။ လေးတစ်ယောက် အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းမှ တိတ်တဆိတ် ဆင်းပြီး အိမ်နောက်ဖေးပေါက်မှတဆင့် ကားဂိုဒေါင် နောက်သို့ ရောက်သွားတော့သည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆန့်တန်းလျှက် ရင်ဖွင့် ကြိုဆိုနေသည့် ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်မိ၏။ ရင်ထဲတွင် မိုင်ပေါင်းများစွာ မနားတမ်း ပြေးလာရသူလို မောဟိုက်နေသည်။ တင်းနေအောင် ဖက်ထားပေးသည့် လက်များကြားတွင် လုံခြုံနွေးထွေးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မရတာကြာနေသည့် တိတ်တခိုး အနမ်းများထက် များစွာ ထူးဆန်းသော အထိအတွေ့ကို လေး ရလိုက်သည်။ ကားပေါ်မှာတုန်းကလိုမျိုးလည်း မဟုတ်။ ရင်ခွင် နှစ်ခုက အပ်လျှက်။ ကိုကြီး လက်တို့က အငြိမ်မနေ။ လေးကျောပြင် နှင့် တင်စိုင်တို့ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ် နေသည်။ အောက်ပိုင်းကိုလည်း သူ့ပစ္စည်းနှင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဖိကပ် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည်။ လေး ရင်တွေ ရထားတစ်စင်းမောင်းသလို ခုန်နေတော့၏။
.................................
မေးဖျားလေးကို ဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းထူထူတို့ကို စုပ်နမ်းတော့သည်။ လေး အတွက် ပထမဆုံး ယစ်မူးစရာ အနမ်းစိုများ။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နမ်းရင်း ကိုကြီး လက်တွေ နယ်ကျွံလာ၏။ ညအိပ် ဝတ်စုံလေးအောက်မှ လက်လျှိုကာ ရင်သားတွေကို ခပ်ဖွဖွ နယ်တော့သည်။ ရုတ်တရက်မို့ လေး လန့်သွားသည်။ ခပ်လွန့်လွန့် ရုန်းမိသော်လည်း ကျောကို သိုင်းဖက်ထားသည့် ကိုကြီး လက်တို့က တင်းကျပ်လွန်းသည်။ ကြည်နူးခြင်းလိုလို၊ စိုးထိတ်ခြင်းလိုလို ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်က လေးကို အငိုက်မိသွားစေသည်။ သည်ထက်ပို တပ်မက်စေသည့် အရာက နှုတ်ခမ်းထက်မှ အနမ်းများ။ တကယ်တမ်း ကိုကြီးနှင့် လေးက သမီးရည်းစားလည်း မဟုတ်၊ ချစ်ရေးဆိုထားခြင်းများလည်း မရှိ။ သို့သော် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လေး စိတ်ထဲတွင် ကိုကြီးသည် လေးကို စိတ်ကြိုက် နမ်းပိုင်ခွင့် ရှိသောသူတစ်ဦး အလိုလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။
မိနစ် အနည်းငယ် ကြာတော့ ထူးဆန်းသော အနမ်းများကို နေသားကျသလို ဖြစ်လာသည်။ ရင်သားများကို ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးနေသည့် လက်များ ရပ်သွားမှာပင် နှမြောမိသယောင်ယောင်။ မိမိ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေသည့် သူ့ နှုတ်ခမ်းများကို တုန့်ပြန် အနမ်းပေးဘို့ ကြိုးစားမိ၏။ လေး အာသီသကို ကိုကြီး ရိပ်မိသွားသည်။ အနမ်းတွေရပ်ပြီး သူ့ နှုတ်ခမ်းများကို လေး ပါးစပ်အဝတွင် တေ့လျက် ငြိမ်နေပေးသည်။ ထူပြည့်သော နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကို လျှာထိပ်လေးနှင့် တို့ကြည့်လိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းချင်း အသာဖိ ကပ်လိုက်သည်။ နှာဝမှ ထွက်သက်များက နွေးထွေး ပြင်းထန်နေ၏။ မထိတထိ နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံက ဆတ်ဆတ် တုန်နေကြသည်။ လေး ပါးစပ်လေး အသာဟပြီး ကိုကြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွ စုပ်ကြည့်သည်။ ချောကျိ အိထွေးနေသည့် ကြွက်သားနုနုလေးက လေးအတွက် အရသာ ရှိလွန်းနေ၏။
စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် အပျိုဖြန်းမလေး ခင်ခင်လေး တစ်ယောက်၊ ထူးဆန်းသော အတွေ့ကိုပေးသည့် အနမ်းစိုစိုများနှင့် ယဉ်ပါး အကြွမ်းဝင်သွားခဲ့သည်။ လေး ခေါင်းလေးကို ကိုကြီးလက်နှင့် ထိန်းကိုင် ထားပေးသည်။ နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းများကို အပြန်အလှန် စုပ်နမ်းရင်း လျှာခြင်းလည်း လျှက်မိသည်။ ကိုကြီး အနမ်းများ ကြမ်းလာသည်။ လေး ရင်သားများကို တအားညှစ်ရင်း ပါးစပ် တစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေပေးတော့သည်။ လေးလည်း အသိစိတ်တွေ ပျောက်သွားသည်။ မိမိပါးစပ်တွင်း ဝင်လာသည့် လျှာကို အငမ်းမရ လိုက်ဖမ်းမိ၏။ ရင်စိုင်များဆီမှ လက်တို့ အောက်ဘက်ကို လျှောဆင်း လာချိန်တွင်မတော့ လေး တစ်ယောက် ဒူးညွတ်မတတ် နုန်းချိသွားမိတော့သည်။ အိကျ သွားသော ကိုယ်လုံးလေးကို ထိန်းပွေ့ရင်း..
“ ခဏလေးပါ လေးရယ်.. ဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး.. မကြောက်နဲ့ နော်..”
လှိုင်းထ တုန်ရီနေသည့် အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည့် စကားတို့ကို လေး မငြင်းမိတော့ပါ။
မှောင်မဲ တိတ်ဆိတ်နေသည့် ဝန်းကျင်တွင် လေး ထံမှ အသက်ရှုသံက ဆူညံလွန်းနေသည်။ ကိုကြီး လက်တွေက လေး ဘောင်းဘီ သားရေကြိုး အတွင်းသို့ တိုးဝင်လာနေသည်။ ညဝတ် ဘောင်းဘီရှည်မို့ အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထား။ လေး သတိဝင်လာပြီး ရုန်းပါသေးသည်။ မိမိက ရုန်းလေ၊ ကိုကြီးက တင်းကျပ်စွာ တိုးဖက်ထားလေမို့ လေး မည်သို့မျှ မစွမ်းသာ။ သန်းခေါင်ယံ ညနက်၏ ပိန်းပိတ်မှောင်မိုက်မှုနှင့်အတူ လေး စိတ်အစဉ်တို့လည်း မှောင်အတိ ကျခဲ့လေသည်။
ကိုကြီး လက်တွေက လေး ဆီးခုံမို့မို့ပေါ်မှ ခပ်ပါးပါး အမွေးတို့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆော့ကစားနေ၏။ ကျင်လည်သော လက်ချောင်းများ၏ အတွေ့အောက်မှာ အရိုင်းမလေး စိတ်တွေ လွတ်ထွက် ကုန်သည်။ အသိစိတ်၏ ငြင်းဆန်လိုမှုကို သွေးသား အာသီသတို့က အနိုင်ယူသွားသည်။ ကိုကြီးရင်ခွင်ကို ခိုမှီကာ ပေါင်နှစ်ဘက် ခပ်ဟဟ ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီ။ ခပ်နွေးနွေး လက်ချောင်းများ၏ ဆော့ကစားမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲ လွင့်နေသလို ဖြစ်သွား၏။ ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့မှ သွေးသား အားလုံး သည် တစ်နေရာတည်းတွင် လာ စုနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ တင်းထားသည့် စိတ်တို့ကို လျှော့ချလိုက်မိချိန် အာရုံထဲတွင် ဘာမှ မသိတော့။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲတွင် ဆတ်ဆတ်တုန်ရီရင်း မျက်ရည် ဝဲမိသည်။
လေး ဘာဖြစ်သွားတာလဲ.. အခု ကိုကြီးနဲ့ လေးရဲ့ ပတ်သက်မှုက ဘယ်လို ပုံစံမျိုးကြီးလဲ။ သည် မေးခွန်းတို့၏ အဖြေကို လေး မတွေးတော့ပါ။ သို့သော် ထိုနေ့မှ စ၍ မိမိ သွေးသား၊ မိမိ ခန္ဓာကိုယ်၊ အရာရာသည် ကိုကြီး အတွက် အသင့်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ပီပီပြင်ပြင် လိင်ဆက်ဆံမှုမျိုး မဟုတ်သော်လည်း သန်းခေါင်ယံ ညတိုင်းလိုလို လေးတို့ ခိုးတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ပြင်းရှသော အနမ်းများ၊ ကျွမ်းကျင်သော လက်ချောင်းများ၊ လောင်မြိုက် ဆူဝေနေသော အသက်ရှုသံများက ညစဉ်မပြတ်။
................................................................................
(၁၀)
“ တကယ်ကြီး ကြုံရတော့မယ် ဆိုတော့လည်း စိတ်အလှုပ်ရှားသားနော် ယမင်း..”
“ အယ်.. မမက အဲ့လိုပြောတော့ ယမင်း ဘာပြောရမှန်းတောင် သိတော့ဘူး..”
“ ဟီးး.. မသိလည်း မပြောနဲ့တော့..”
“ မမ..”
“ အွန်း..”
“ သူတို့ရောက်မလာခင် တို့တွေ အရင် သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ထားရင် ကောင်းမလား.. ဟိုနေ့ကလိုလေ.. ခိခိ..”
“ အမယ်.. ရုပ်ကြီးက.. ဒါနဲ့ နေပါဦး တို့နှစ်ယောက် သီးသန့် ချီတက်နေကြတာ ယမင်းလူကို ပြောပြထားသေးလား..”
“ ပြောပါဘူး.. မမရော..”
“ မ လည်း ပြောရသေးဘူး.. အမှန်တော့ ပြောချင်နေတာအေ့.. ကျုပ်က ညည်းကို အားနာလို့..”
“ ဟီးး..”
“ မဟီးနဲ့ ယမင်းရဲ့.. မ အတည်ပြောတာ.. မ နဲ့ သူ့ကြားမှာ ဘာမှ ချန်ထားတာ မရှိဘူးလေ.. ခုကိစ္စက ယမင်းနဲ့လည်း ဆိုင်နေတော့ မ မပြောဘဲ နေနေတာ.. တကယ်တမ်းပြောရရင် စိတ်ထဲ မနေတတ်ဘူး..”
“ အမှန်တော့ ယမင်းလည်း မမကို အားကျတာ မမရဲ့.. ကိုကို့ကို ဘာမဆို အကုန် ပြောပြချင်တယ်.. ကျန်တာတွေ ပြောဖြစ်ပါတယ်.. ဒီကိစ္စ တစ်ခုပဲ ယမင်း စကားစရ ခက်တာ မမရယ်.. မမကို ဟိုနေ့က ပြောသလိုပေါ့.. သူနဲ့ နေတဲ့အချိန် ယမင်းဘက်က ဘယ်လို လိုချင်တယ်.. ဘာတော့ဖြင့် အဆင်မပြေဘူး ဆိုတာမျိုးပေါ့.. ပြောချင်တယ်.. ပါးစပ်က မထွက်တာ..”
“ တကယ်က အဲ့အကျင့် မကောင်းဘူး ယမင်း.. မ ပထမရည်းစားနဲ့ ပြတ်တာ အဲ့လို မပွင့်လင်းမှုတွေ အများကြီး ပါတယ်.. ဒီကိစ္စ တစ်ခုတည်းတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ကွာ.. ဒါမယ့် ယမင်း စဉ်းစားကြည့်လေ.. ကျန်တာတွေထက်ကို ဒီကိစ္စက ပိုပြီး ပွင့်လင်းရမှာပေါ့.. တခြားကိစ္စတွေက တခြားနည်းနဲ့ ဖြေရှင်းလို့ ရသေးတယ်.. ဒီကိစ္စက သူနဲ့ ကိုယ် နှစ်ယောက်တည်းကြားက ကိစ္စ.. တူတူ ဖြေရှင်းမှ ပြေလည်မယ့် ကိစ္စ.. အပြန်အလှန် နားလည်မှုနဲ့ ယုံကြည်မှု ရဘို့ဆိုရင် ပွင့်လင်းတယ် ဆိုတာက အရေးအကြီးဆုံး အချက်ပဲ..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမရဲ့.. ယမင်းလည်း ခုက စပြီး ကြိုးစားနေပါပြီ.. မမ ချပေးတဲ့ ဂိုက်လိုင်း အတိုင်း..”
“ မြောက်ပါနဲ့အေ..”
“ အတည်ပြောတာ မမရဲ့.. မမတို့အတွဲကို ကြည့်လိုက်ရင် သက်တောင့်သက်သာနဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှိတယ်.. ယမင်း တကယ်အားကျတာ.. အတုယူပြမယ် ကြည့်နေ.. ဒီနေ့ အောင်မြင်သွားရင် နောက်ပိုင်း မမတို့လို ပုံစံ ဖြစ်ကို ဖြစ်စေရမယ်..”
“ ကောင်းပါလေ့တော်.. ဒီနေ့ကြီးကို အောင်မြင်စွာ ကျော်ဖြတ်နိုင်ဘို့ ဆုတောင်းပါရဲ့..”
“ စိတ်ထဲမှာ ကိုကို့ကို အဖြေပေးတုန်းကလို ပြန်ဖြစ်နေတယ်.. ရင်တွေ ခုန်လို့..”
“ ဟီးး.. မ စိတ်ထင် တို့နှစ်ယောက် ရဲဆေးတော့ လိုမယ်အေ့.. ဒီတိုင်း ရလောက်ဘူး..”
“ အာ့ ပြောတာလေ.. သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလို့.. ခိခိ.. ပြောသာပြောတာ ယမင်း အကျင့်က ပြီးသွားရင် ထပ် မထိချင်တော့ဘူး.. ဒီတော့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဘို့ မသင့်တော်ဘူး.. မူဗွီ အရင် ထိုင်ကြည့်ကြမယ် မမရာ.. ဘယ်လိုလဲ..”
“ ကောင်းတယ်.. မူဗွီကြည့်ဘို့ စိတ်ကူးမိတာရော.. အစောက ပြောတဲ့ ပြီးသွားရင် ထပ်မထိချင်ဘူးလို့ ပြောလိုက်တာရော.. နှစ်ခုလုံး ကောင်းတယ်.. ညည်း ဘဲနဲ့လည်း အာ့လို ပြောနိုင်အောင် လုပ်အေ့.. ဒါ သူ သိထားရမယ့် ကိုယ့်အခြေနေတွေထဲက တစ်ခု..”
................................................................................
“ ရယ်ဒီပဲလား ဟေ့..”
“ ခိခိ.. မမ ရေ.. ရောက်လာကုန်ကြပြီ..”
“ အွန်း.. ဘာလုပ်နေကြတုန်း.. အော်.. ဟုတ်နေပါလား.. ဒေါ်ယမင်း အတော်လေး တိုးတက်လာပြီပဲ..”
“ ကိုကိုနော်..”
“ ဒါက ဘာတွေလဲ.. အယ်.. ဘီယာဗူးတွေ..”
“ အချိုရည်လည်း ပါတယ်လေ.. မ တို့ အတွက်က ရောပေးမှာပေါ့..”
“ ရဲဆေး ပါလာတယ် ယမင်းရေ့.. ဟီဟိ..”
“ ဟိုဆေး ဒီဆေးတွေတော့ ယမင်း ကြောက်တယ် နော် ကိုကို..”
“ ဘီယာနဲ့ အချိုရည်ကလွဲပြီး ဘာဆေးမှ မပါပါဘူး ယမင်းရဲ့..”
“ ဒါက ဘာလေးလဲ..”
“ အံစာတုံး..”
“ အန်.. ဘာလုပ်ဘို့..”
“ သီဟ အိုင်ဒီယာလေ.. မောင်တို့ အစီစဉ်ကို ဂိမ်း သဘောမျိုးနဲ့ စ မယ်.. ကစားပွဲလို ပုံစံ ဆိုတော့ သက်တောင့် သက်သာလည်း ဖြစ်.. စည်းမျဉ်းသဘောလေး ပါသွားတော့ ရှောင်နေငြင်းနေလို့လည်း မရဘူးပေါ့.. တွန့်ဆုတ်နေစရာလည်း မလိုတော့ဘူး.. ဘယ်လိုလဲ..”
“ ပြောကြည့်လေ.. နားလည်အောင်..”
“ တစ်ယောက် တစ်လှည့် စီ အံစာခေါက်ရမယ်.. အရင်ဆုံး အဝတ်အစား ချွတ်တာကနေ စပြီးတော့ပေါ့.. မဟုတ်ရင် မ တို့ အစ ပြုရ ခက်နေမယ်.. ”
“ ……….”
“ လေးယောက် တစ်လှည့်စီ အံစာခေါက်မယ်.. အပွင့် အကြီးဆုံး လူက အသေးဆုံးကို ချွတ်ကြေး..”
“ ဟေ.. အာ့ကျ မောင်နဲ့ ကိုသီဟ ကျသွားရင်ရော ကဲ.. ဟီဟိ.. ယမင်းရေ.. စဉ်းစားပြီး မျက်စိထဲ မြင်ကြည့်တယ်.. အူတွေတော့ နာဦးတော့မှာပဲ..”
“ ဟုတ်ပ.. ဆုတောင်းမယ် မမ.. အာ့လို ကျပါစေလို့.. ခိခိ..”
“ ရတယ်လေ.. အာ့လိုကျ ကျနော်တို့ချင်း ချွတ်ပြမယ်..”
“ ဟုတ်တယ် မ ရဲ့.. မောင်တို့ လမ်းမှာ အသေချာ တိုင်ပင်လာပြီးပြီ.. အာ့လို ဖြစ်သွားလည်း စည်းကမ်းအတိုင်း လုပ်ပြမှာပဲ.. ဒါ မ နဲ့ ယမင်း တွက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်အောင်.. စိတ် မကျဉ်းကြပ်အောင်.. တမင် စီစဉ်တာလေ.. ရယ်စရာ ဖြစ်သွားလည်း ရယ်ပေါ့.. ဘာဖြစ်လဲ.. ဒါ အပျော်ပဲဟာ..”
“ အဲ.. ဆိုးဘူးဟဲ့.. စိတ်ကူးလေး ကောင်းသား.. နော် ယမင်း..”
“ ဟုတ်တယ် မမ.. ယမင်း စိတ်ထဲ လန့်နေတာ နည်းနည်း လျော့သွားတယ်.. ပျော်စရာကြီး..”
“ ကဲကဲ.. ဝိုင်းလိုက်ပြီး အရင် နည်းနည်းစီ သောက်လိုက်ကြမလား.. ပို မြူးသွားတာပေါ့..”
လက်ထဲတွင် ယမကာခွက်လေးများ ကိုယ်စီနှင့် လေးယောက်သား ဝိုင်းထိုင်လိုက်ကြသည်။ အလယ်တွင် အံစာတုံးလေး ထည့်ထားသည့် ပန်ကန်ပြား လေး။ မိမိတို့ စမ်းသပ်လိုသည့် ကိစ္စက အပြော လွယ်သော်လည်း အစပြုဘို့ ခက်သည်မှာ အမှန်ပင်။ အထူးသဖြင့် မိန်းကလေး နှစ်ဦး ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း အားဖြင့် ပွင့်လင်းပါသည် ဆိုသော ခင်မမ ပင်လျှင် ခြေတုန်လက်တုန် ဖြစ်နေမှန်း ကိုယ့်ဘာသာ အသိဆုံး။ သည်ကြားထဲ ဟိုကလေးမက မိမိကို အားကျကြောင်း အကြိမ်ကြိမ်ပြောကာ အတုယူနေသေးသည်။ ခင်မမ စိတ်ထဲ သည်ပွဲတွင် ကိုယ်ကပဲ သူရဲကောင်းမကြီးလိုလို။ စ မိသည့် နောက်တော့ ရှက်နေရမှာကိုပဲ အပြစ်တစ်ခုလို တွေးပြီး ကြံဖန် မောင်းတင်နေရသည်။ မည်သို့မည်ပုံ ခြေလှမ်း စရမည်ကို စဉ်းစားမရ ဖြစ်နေချိန် သည်လို ကစားနည်း ဆန်ဆန် စီစဉ်လိုက်တော့လည်း မဆိုးလှ ဟု တွေးမိသွားသည်။
ယမကာ တန်ခိုးနှင့် ရီဝေေ၀ ဖြစ်လာသည့် စိတ်များကို ဖွင့်လက်စ အပြာကားမှ အသံများက ပံ့ပိုး ပေးနေသည်။ ခင်မမရော ယမင်းပါ တီဗွီ ဖန်သားပြင်ကို လှည့်မကြည့်ဖြစ်ကြ။ ငိုက်စိုက်ကျနေသည့် ခေါင်းများက ယမကာ အရှိန်ကြောင့်လား၊ ရှက်နေကြခြင်းကြောင့်လား သို့မဟုတ် စိတ်လှုပ်ရှား နေကြခြင်းများလား။ ဘာက အမှန်မှန်း မသိသော်လည်း သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ အကြားအာရုံ အသီးသီးက တီဗွီမှ အသံများဆီ ရောက်နေကြမှန်းတော့ လုံး၀ သေချာသည်။ ခေါင်းငုံ့ထားကြသည့် သူမတို့နှစ်ဦးလုံး မျက်ဝန်းများက မှေးစင်း ရီဝေနေကြသည်။ ပေါက်ကွဲပြင်းထန်နေသည့် နှလုံးသားကြောင့် ရင်အုံ အသီးသီး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်နေသည်မှာ ဘေးက ကြည့်နေလျှင်ပင် မြင်သာလှ၏။
စုံတွဲ နှစ်တွဲလုံး စကား အထူးအထွေ မဆိုဖြစ်ကြ။ သီဟက အရင်ဆုံး စပြီး လှုပ်ရှားသည်။ ယမင်း လက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ ပခုံးလေး အသာ ဖက်ပြီး သူ့ပုခုံးထက်တွင် မှီစေသည်။ အလိုက်သင့်လေး မှီချလိုက်သည့် ယမင်း နှဖူးလေးကို နမ်းသည်။ ပြီးတော့ မေးဖျားလေးကို အသာ ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေ ဆက်ကြတော့၏။ ခင်မမ စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်သွားသည်။ ပွင့်လင်းပါသည် ဟူသော မိမိတို့အတွဲက တုတ်တုတ်မလှုပ်။ သီဟနှင့် ယမင်းက အနမ်းတွေ ဖလှယ်နေကြပြီ။ ယမကာ၏ အရသာ၊ တီဗွီမှ ရမ္မက်လှိုင်းသံများ၊ တည့်တည့် မကြည့်ဖြစ်ပါသော်လည်း မျက်ဝန်းထောင့်တွင် မြင်နေရသည့် ယမင်းတို့ အတွဲ၏ အနမ်းစစ်ပွဲ။ အရာအားလုံးက ခင်မမ အာရုံထဲ အစုလိုက် အပြုံလိုက် ဝင်လာပြီး စိတ်ထဲတွင် ကလိကလိ။ ယမင်းအပေါ် အားကျစိတ်နှင့်မနာလိုစိတ် ရောနေသည့် ခံစားချက် ဖြစ်လာမိ၏။ ကိုသီဟတို့များ ခြေသွက်လက်သွက်နဲ့ဟု မိမိချစ်သူကို အားမရသလို တွေးမိသော်လည်း သူ့ မျက်နှာကိုတော့ လှမ်းမကြည့်ဖြစ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အထိအတွေ့ အပွေ့အဖက်နှင့် ကာမ၏ အာသီသတို့ကို ပြင်းပြ တပ်မက်စွာ အလိုရှိလာမိတော့သည်။
သီဟ လက်တွေက ယမင်းကိုယ်ပေါ် ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းများကတော့ အနမ်း မပျက်။ ချစ်သူ၏ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော ဦးဆောင်မှုက ယမင်း စိတ်ကို ကျဉ်းကြပ်မှုတို့နှင့် ဝေးရာသို့ တဖြည်းဖြည်း ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ စိတ်ထဲတွင် လမ်းလျှောက် သင်စ ကလေးငယ်တစ်ဦးလို မရဲတစ်ဝက် ရဲတစ်ဝက်။ ခြေလှမ်း တစ်လှမ်း လှမ်းပြီး နောက်တစ်လှမ်း စ ရ ခက်နေသလိုလို၊ မိမိ လမ်းလျှောက်နိုင်လာတာကိုပဲ ပျော်နေမိသလိုလို။ ကိုရဲနိုင်နှင့် ခင်မမကတော့ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်နေကြ၏။ ဘာပဲပြောပြော သည်လေးယောက်ထဲတွင် မိမိက အငယ်ဆုံးနှင့် အကြောက်တတ်ဆုံး။ ခုလည်း မိမိတို့ စုံတွဲနှစ်ဦး အနမ်းချင်း ဖလှယ်နေကြသည်ကို သူတို့က သက်တောင့်သက်သာပဲ ထိုင်ကြည့်ပေးနေကြသည်။ ယမင်းလည်း ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်များကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်သည်။ သိပ်မကြာမီ အချိန်အတွင်း သည့်ထက် ပို၍ ပွင့်လင်းမြင်သာသည့် ချစ်ပွဲကြီး ဆင်နွှဲကြမည် မဟုတ်ပါလား။ အခန်းထဲတွင် နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည့်အလား၊ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်နှင့်ပင် ချစ်သူကို တုန့်ပြန် အနမ်းတွေ ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့ အနမ်းများ ရပ်ပြီး နှစ်ဦးသား အပြုံးချင်း ဖလှယ်ကြသည်။
“ ဘယ်သူ အရင် စ မလဲ.. ကဲပါ ကျနော့် စိတ်ကူး ဆိုတော့ ကျနော် ပဲ အရင် စ လိုက်မယ်..” ပြောရင်း သီဟက အံစာတုံးလေးကို ကြွေပန်းကန်ပေါ် ပစ်ချသည်။
“ ၄.. ဟားဟား.. ကဲ ကျနော်ကတော့ အသေးဆုံး အပွင့် ဟုတ်ပုံ မရဘူးနော.. ရော့ ရဲနိုင်.. မင်း အလှည့်..”
“ ၂.. အင် သေရော.. မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က ၅ နဲ့ ၆ ဆိုရင်တော့ ဒုက္ခ..”
“ မယ်.. ဘာ ဒုက္ခလဲ.. မ တို့ ၃ ဆိုမှ မောင် တကယ် ဒုက္ခရောက်မှာ.. ခိခိ.. ပေး မ ပစ်မယ်..”
“ ………”
“ ………”
“ ………”
“ ၁.. အယ်.. သေပြီ..”
အံစာတုံးမှ အပွင့်ကို ကြည့်ပြီး ခင်မမတစ်ယောက် ရုတ်တရက် ပါးစပ်လေးကို လက်နှင့် အုပ်လိုက်မိသည်။ ဖိုလှိုက်လာသည့် ရင်အစုံက ဝုန်းဒိုင်းကျဲနေပြီ။ ကြုံဖူးသမျှ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများနှင့် လုံး၀ မတူ။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးထပြီး တွန့်လိမ်လာသလို ခံစားရ၏။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အရင်ဆုံး အဝတ်အစား ချွတ်ခံရမည့်သူက မိမိ ဖြစ်သွားပြီ။ ချွတ်မည့်သူက မိမိ ချစ်သူ မဟုတ်တော့တာလည်း သေချာသွားပြီ။ လက်ရှိ အချိန်တွင် နံပတ် ၄ အပွင့်နှင့် ဦးဆောင်နေသူက သီဟ။ ခင်မမ ခေါင်းထဲတွင် နီပြာဝါ ရောင်စုံ အလင်းများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် ဖြစ်လာသည်။ အသက်ရှုသံများ မြန်နှုန်း မြင့်လာ၏။ ပြုံးစိစိဖြစ်နေသည့် နှုတ်ခမ်းများ ထူပူ တုန်ရီနေသဖြင့် အံကျိတ်၍ ဖိကိုက်ထားရသည်။ အံစာတုံးလေးက ယမင်း လက်ထဲ ရောက်သွားပြီ။ ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့် ဖိရင်း စိတ်ထဲတွင် ယမင်း ကျနိုင်မည့် အံစာနံပါတ်ကို အလုအယက် တွက်ကြည့်နေမိသည်။ နံပါတ် ၁ ဖြစ်သွားလျှင် အဖြေက မည်သို့ ဖြစ်မည်နည်း။ ၅ နှင့် ၆ တစ်ခုခု ဆိုရင်ရော။ ဒါမှမဟုတ် ၃ များ ဖြစ်ခဲ့ရင်….။ တနည်းအားဖြင့် ယမင်း ရသည့် နံပါတ် ၄ ထက် ငယ် နေခဲ့ပါလျှင် မိမိ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်မည့်သူက….။
“ ၆.. အိုးးး ဟိုးးး..”
လက်ခုပ်လက်ဝါး သံများ ဆူညံသွားသည်။ ခင်မမ ရင်ထဲ စိတ်သက်သာသွားရမည့်အစား မတင်မကျပင် ဖြစ်သွား သယောင်ယောင်။ ယမင်းက ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနှင့် အနား ရောက်လာသည်။
“ ချွတ်ယုံတင်ပဲလား.. ပြီးရင် လုပ်ချင်ရာ လုပ်လို့ ရဘူးလား.. ခိခိ..”
“ ကောင်မစုတ်လေး.. တော်တော် အူမြူး နေတယ်ပေါ့လေ.. ဟွန်း..”
“ ခိခိ.. ယမင်းက အကြီးဆုံး အပွင့်နဲ့ နိုင်ထားတာလေ.. ချွတ်ယုံလေးဆို ဘယ် တန်မလဲ..”
“ ယမင်းပြောတာ မှန်တယ်ကွ.. ၁ နဲ့ ၆ ဆိုတော့ မ အရှုံးကြီး ရှုံးတာ.. ချွတ်ယုံတင်မဟုတ်ဘူး.. ယမင်း စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့် ပေးသင့်တယ်.. မင်း သဘောတူလား ရဲနိုင်.. ဟီးး..”
“ တူတယ် ကွာ.. ချ..”
“ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း.. မ ကို ဘယ်ချိန်တည်းက နှိပ်ကွပ် ချင်နေကြတယ် မသိဘူး.. အေးပါ ပြီးမှ ညည်း မငိုကြေးနော် ယမင်း.. ဟွန့်..”
ခင်မမ နား ကပ်လာသည့် ယမင်း မျက်လုံးများက မှေးစင်း ရီေ၀ နေသည်။ ဖူးကြွကြွ နှုတ်ခမ်းများတွင် ဘီယာနံ့ အချိုရည်နံ့ တို့အပြင် နှုတ်ခမ်းနီ အနံ့ပါ ရောပြီး မွှေးသလို အီသလို အနံ့ တစ်မျိုး ထွက်နေ၏။ ယောင်္ကျားလေး နှစ်ယောက်က ဆက်တီပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး ဘီယာခွက် ကိုယ်စီနှင့် သူမတို့ နှစ်ဦးကို အရသာခံ ကြည့်နေကြသည်။ ခင်မမလည်း လက်ထဲက ယမကာ လက်ကျန်ကို မော့ချလိုက်ပြီး ယမင်းကို ချိုအီသော အကြည့်များနှင့် ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ ခင်မမ အင်္ကျီ ကြယ်သီးကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်နေသည့် ယမင်း လက်တွေ တုန် နေ၏။ နှာသီးဖျား ထိပ်လေးတွင် စို့နေသည့် ချွေးတို့က အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ ယမင်းလက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး ကြယ်သီးများကို ကူ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ဘာကြောင့် သည်လို လုပ်မိမှန်း ခင်မမ ကိုယ့်ဘာကိုယ် နားမလည်။ သေချာတာတော့ ကိုယ်တွင်း တစ်နေရာမှ ယားသက်သက် ဝေဒနာကို တစ်နည်းနည်းနှင့် ကုစား လိုလှပြီ။ လက်ရှိ အချိန်တွင် ကာမ၏ အာသီသ ပြည့်မြောက် ရန်မှ လွဲ၍ ကျန်တာ ဘာမှ မစဉ်းစားလိုတော့။
ယမင်းနှင့် မိမိ စတင် ခင်မင်ပြီး မကြာမီ နှစ်ဦးသား လိင်မှုရေးရာများ အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးဖြစ်ကြသည်။ သူ့ အကြိုက် ကိုယ်အကြိုက် အယူအဆများ ဖလှယ်ရင်း ခံစားချက် များပါ ဖလှယ် ခဲ့ကြဖူးပြီ။ ယမင်း အတွက် အမျိုးသား လိင်ဆက်ဆံဖက်က သူ့ချစ်သူ ကိုသီဟ တစ်ဦးတည်းသာ ဖြစ်သော်လည်း မိန်းကလေးချင်း ချစ်ဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ များစွာ ရှိသည်။ ဒီအကြောင်းကို ချစ်သူ ကိုသီဟ ပင် မသိ။ ကိုးတန်း ဆယ်တန်း အရွယ်လောက်မှ စ၍ မိန်းကလေးချင်း အချစ်တော်ထားရင်း သည်အရသာကိုပါ ခုံခုံမင်မင် ခံစားခဲ့ဖူးကြောင်း ခင်မမ ကို ပြောပြထားသည်။ ယမင်း အတွက် မိန်းကလေးချင်း ဆက်ဆံရခြင်းက ချစ်သူနှင့် နေရခြင်း ထက်ပင် ရင်ခုန် သာယာမှုကို ပေးစွမ်းကြောင်း မမ သိထားသည်။ ခုလည်း ယမင်း ရည်ရွယ်ချက်က ကိုသီဟနှင့် မောင့် ရှေ့တွင် သူမတို့ နှစ်ဦး ချစ်ပြရန် ကြံစည်နေခြင်းမှန်း ခင်မမ ရိပ်မိလိုက်သည်။ သူ့ဘက်က စ လာမှတော့ မိမိလည်း မငြင်းချင်။ သည်နေ့၏ ရည်ရွယ်ချက်က ကာမ အရသာကို အဆန်းတကျယ် ပုံစံများနှင့် စမ်းသပ် ခံစားကြဘို့ မဟုတ်ပါလား။ မိမိက စတင် လမ်း ဖောက်စရာ မလိုဘဲ အခြေအနေအတိုင်း အလိုက်သင့် စီးမြော သွားရခြင်းက ပို၍ပင် အဆင်ပြေသေးသည်။
အပေါ် အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီ။ အနက်ရောင် ဘရာလေး အောက်မှ တစ်ဝက်တစ်ပြက် လျှံထွက် နေသည့် နို့အုံ ဖွေးဖွေး ပေါ်တွင် ကြက်သီးဖုလေးများ ထ နေ၏။ ယမင်းက မမကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဘရာချိတ်ကို စမ်းရင်း လက်တစ်ဘက်က ကျောပြင်ကို ဖွဖွ ပွတ်သပ်နေ၏။ မမ စိတ်ထဲ သာယာမှုက အတိုင်းထက် အလွန်ပင်။ ခုံပေါ်တွင် ထိုင်နေသည့် ယောင်္ကျား နှစ်ယောက်ကို ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်မိသည်။ အထူးသဖြင့် သီဟ၏ စူးရဲသော အကြည့်များ။ သူ့မျက်ဝန်းများ၏ လားရာက မိမိ ရင်သားများဆီသို့ စူးစိုက် ရောက်ရှိနေမှန်း မမ ကောင်းစွာ သိသည်ပဲ။ သူစိမ်း ယောင်္ကျား ရှေ့တွင် မိမိ၏ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြသ နေရခြင်းအား ရှက်ရွံ့ ရမည့် အစား ရင်ခုန်နေသည့် မိမိစိတ်ကိုလည်း ကိုယ်တိုင် နားမလည်။ အပြစ်တစ်ခုလို အတွေးနှင့် မောင့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြီး ခေါင်းငြိမ့် ပြသည်။ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဆက်လုပ် ဆိုသည့် သဘော။
ဘရာ ချိတ်ပြုတ်သွားတော့ ယမင်း လက်တွေက နို့အုံပေါ် ဖွဖွ ရောက်လာသည်။ ပခုံးပေါ်မှ ကြိုးတစ်ဘက်က ကပိုကယို လျှောကျသွား၏။ ယမင်းက ကိုယ်ကို ရှေ့နည်းနည်း ထပ်တိုးလိုက်သည်။ မိန်းကလေး နှစ်ယောက် အောက်ပိုင်းနှစ်ခု ပူးကပ် သွား၏။ အရပ်အမောင်းချင်းက မတိမ်း မယိမ်းမို့ ဆီးခုံ နှစ်ခု တည့်တည့် ကပ်မိသွားသည်။ ယမင်း လက်တစ်ဘက်က မမ ရင်သားတွေကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ် နယ်နေသည်။ လက်သည်းရှည် ချွန်ချွန်လေးများနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ကလိပေး၏။ နှစ်ယောက်သား လည်တိုင်ချင်း ယှက်မိသည်။ မမ လက်တွေလည်း ယမင်း ကို ပြန်ဖက်ထားရင်း တင်စိုင်များကို ဆုပ်နယ်နေမိ၏။ ခဏကြာတော့ မမ လည်တိုင်ကို ယမင်းက စ နမ်း သည်။ မမ တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး လည်တိုင်လေးကို ဝေ့ကာ မော့ကာနှင့် အနမ်းများကို နှစ်သက်စွာ ခံယူနေမိ၏။ မိမိတို့နှစ်ယောက်ကို ငေးကြည့်နေသည့် ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်၏ မျက်နှာများကို ရမ္မက်ရည် ရွှမ်းသော မျက်ဝန်းများနှင့် ခပ်ငေးငေး ကြည့်ပေးလိုက်၏။ စိတ်ထဲတွင် မိမိကိုယ်ကို နံမည်ကြီး ပွန်းစတား တစ်ယောက်လိုပင် စိတ်ကူးယဉ်မိသွားသည်။
..........................................
ယမင်းက မမ မျက်နှာကို ရီဝေစွာ ကြည့်ရင်း ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပိုကယို ဖြစ်နေသည့် ချိတ်ပြုတ်လက်စ ဘရာ လေးကို ဆွဲဖယ်သည်။ မမ ရင်ထဲတွင် ရှက်ခြင်း၊ ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း၊ ကာမ ၏ အာသီသကို ပြင်းပြစွာ တောင့်တခြင်းတို့ ရောယှက် ခံစား နေရသည်။ ပြုံးယောင်သန်းနေသည့် မိမိ နှုတ်ခမ်းလွှာကို ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုက်ထားရင်း ကုန်ဆုံးသွားသော စက္ကန့်များကို စိတ်နှင့် တွက်ကြည့်နေမိသည်။ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ကျင်းသွားပြီ။ ယမင်း လက်တစ်ဘက်က မမ ခါး ဆီ ရောက်လာ၏။ ကျန်သည့် တစ်ဘက်က နို့အုံများပေါ် တစ်လှည့်စီ ဆော့ကစားနေဆဲ။ ထမီ ကို ချွတ်မချသေးဘဲ တင်စိုင်များကို ဖွဖွ ပွတ်နေပြန်သည်။ လည်တိုင်မှ အနမ်းများ နှုတ်ခမ်း ထက်ဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရောက်လာ၏။ မမလည်း နှစ်သက်လိုလားစွာပင် ပြန်နမ်း နေလိုက်သည်။ မှေးတစ်ဝက် ဖွင့်တစ်ဝက် မျက်ဝန်းထောင့်တွင် တစ်ချက်တစ်ချက် မြင်နေရသည်က မိမိ ချစ်သူနှင့် သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦး။ သူတို့ နှစ်ဦးလုံး၏ မျက်ဝန်းများက မိန်းကလေးနှစ်ဦး၏ ရမ္မက် က ပွဲတွင် နစ်မြော ပျော်ဝင်နေကြသည်။
ခဏ ကြာတော့ အနမ်းများ ရပ်တန့်သွားသည်။ ယမင်းက လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် မမ လည်တိုင်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်သွား၏။ လက်မ လေးနှစ်ခုနှင့် မမ နှုတ်ခမ်းများကို ထိတို့ ဆော့ကစားသည်။ ထို့နောက် လက်နှစ်ဘက်ကို ပခုံးဆီ တပြိုင်နက် နေရာရွှေ့၏။ နို့အုံ အထက် ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွ ပွတ်သပ်သည်။ မမ ခေါင်းလေးမော့ပြီး ကျော့ကျော့လေး နေရင်း အရသာခံနေလိုက်၏။ ဟိုနှစ်ယောက်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ရင်း စိန်ခေါ်သလို မထိတထိ ပြုံးပြမိသည်။ ယမင်းလက်တို့ ရင်အုံထက်ဆီ တပြိုင်နက် ရောက်လာသည်။ နို့နှစ်ဘက်ကို ပြိုင်တူ ဖိညှစ် ဆုပ်ချေပေး၏။ မမ ခါးလေး ဆန့်ပြီး ခပ်တိုးတိုး ညည်းမိသည်။ ရမ္မက်ဇောတို့ ရေချိန် မြင့်သထက် မြင့်လာပြီ။ ယမင်း မတ်တပ်ရပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့နေသည့် မမ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းနှင့် ဟိုလူနှစ်ယောက် ကြားတွင် မြင်ကွင်း ရှင်းသွား၏။
လက်နှစ်ဘက်ကို ရင်ဘတ်ရှေ့ သိုင်းယှက်ကာ မခို့တယို့လေး ကာကွယ် ထားလိုက်သည်။ ရမ္မက်ဇောနှသ့် ရှက်သွေး ရောနေသည့် မိမိ မျက်နှာကို အကြည့်ရိုင်းများမှ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း ခပ်စောင်းစောင်း ခေါင်းငုံ့လျှက် ရှောင်လွှဲမိသည်။ ယမင်း လက်တို့က ပေါင်တံတလျှောက် ဆင်းချသွားပြီး ထမီအောက်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ယမင်း စိတ်ကူးကို မမ သိလိုက်ပြီ။ ထမီ မချွတ်သေးမီ ပင်တီကို အရင် ဖယ်ပစ် တော့မည်ပဲ။ လက်ဖဝါး နုနုလေးက ပေါင်တံ တလျှောက် ပွတ်သပ်ရင်း မြွေလိမ်မြွေကောက် တက်လာသည်။ ရွစိစိ အထိအတွေ့က မမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကြက်သီး ဖြန်းဖြန်း ထ လာစေသည်။ ဒူးညွှတ်ကျမသွားအောင် အားတင်း ရပ်နေရ၏။ ယမင်း လက်တစ်ဘက်က ပင်တီ ခွကြားကို တိုးဝင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ရင်းက ယမင်းကို ငုံ့ကြည့်မိ၏။ ပင်တီလေးက ရွှဲရွှဲ စို နေပြီ။ ယမင်း မျက်စိ တစ်ဘက် မှိတ်ပြသည်။
ချွေးစေးတို့ဖြင့် စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည့် ပင်တီ အနက်ရောင်လေးက ယမင်းလက်ထဲ မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နှင့် အလိပ်လိုက် ပါသွားသည်။ ယမင်း မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်ပြီး ခါးမှ ထမီကို အသာ ဖြည်ချသည်။ အသားပျော့ပျော့ ထမီလေးက တစ်ဝက်တစ်ပြက် လျောကျသွား၏။ ယမင်း လက်တစ်ဘက်က ထမီစကို လွှတ်မချသေးဘဲ ကိုင်ထားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင် ဆိုစေ ကိုယ်နောက်ပိုင်း အလှက ငွားငွားစွင့်စွင့် ပေါ်လာပြီ။ ပုရိသ နှစ်ယောက်၏ ရမ္မက် မျက်လုံးများ မီးဝင်းဝင်း တောက်လာ၏။ သီဟကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့် ရဲနိုင် မျက်ဝန်းတွင် ကျေနပ်အားရနေသည့် အပြုံးများ ထင်ဟပ်နေသည်။ မိမိ ချစ်သူကို အငမ်းမရ ငေးမောနေသည့် သီဟ ၏ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသည့် မျက်ဝန်းများ။ ယမင်းက လက်ထဲမှ ထမီစ ကိုလွှတ်ချလိုက်သည်။ မမ ကိုယ်လုံးလေးကို ယောင်္ကျားလေးများဘက် ကျောပေးလျက် ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲလှည့်လိုက်၏။ မမ၏ တင်အလှကို ရှုစားလိုက်ရသည့် သီဟ ရင်ထဲတွင် မီးသတ်ကား ဆယ်စီးလောက် ဥသြဆွဲပြီး မောင်းနှင် သွားသလို ခံစားရသည်။
သီဟကို ကြည့်ပြီး ယမင်း ကြည်နူးစွာ ပြုံးမိသည်။ မိမိ မဟုတ်သည့် အခြား မိန်းမ တစ်ဦးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်နေသည့် မိမိချစ်သူ။ သီဟ မျက်နှာပေါ်တွင် လွှမ်းခြုံနေသည့် တောင့်တမှု အရိပ်များကို ယမင်း မြင်နေရသည်။ သည်နေ့အဘို့ မိမိ ဘယ်တုန်းကမှ မပေးနိုင်သည့် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုမျိုး ကိုကို့ကို ပေးဖြစ်အောင် ပေးမည်။ ခုလည်း မမ၏ စွဲမက်ဖွယ် အလှအပများကို ချစ်သူ ကိုကို တစ်စိမ့်စိမ့် ခံစားနိုင်အောင် ယမင်း ကြိုးစားပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သည့်အတွက် မမလည်း ကျေနပ် ကြည်နူးနေမှန်း ယမင်း ကောင်းကောင်း သိသည်။ မိမိ အလှအပကို သာယာ ငေးမောနေကြသည့် ပုရိသများကို ကြည့်ရင်း ရင် မဖိုသည့် မိန်းကလေး ဟူ၍ ဤလောကတွင် ရှိမည် မထင်။ ကိုရဲနိုင် မျက်နှာတွင်လည်း ပီတိနှင့် ရမ္မက် ရောယှက်နေသည့် အပြုံးများဖြင့်။
ကိုယ်တုံးလုံးလေးနှင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည့် မမကို ကုတင် ရှိရာဘက်ဆီ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ ယမင်းရော မမပါ ဆေးမိနေသူများလို လှုပ်ရှားနေကြ၏။ ယမင်းက ကုတင်ကို မှီပြီး ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ မမကို မိမိရင်ခွင်ထဲတွင် ထိုင်စေ၏။ မမ မျက်နှာ ပန်းသီးတစ်လုံးလို နီမြန်းနေသည်။ ယမင်း ရင်ခွင်ထဲတွင် ဒူးလေး တုပ်ပြီး ကွေးကွေးလေး ဝင်ထိုင်၏။ ဘောင်းဘီရှည် ဝတ်ထားသည့် ယမင်းက မမ ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်မှ ခွ ထိုင် ထားသည်။ ခါးလေးကို အလိုက်သင့်ပွေ့ဖက်ပြီး လက်တစ်ဘက်ကို ရင်သားများပေါ် နေရာချလိုက်၏။ ပူးထောင်ထားသည့် ဒူးနှစ်ဘက်ကို ဟ လိုက်သည်။ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ဘက်လုံးကို မိမိခြေထောက်နှင့် ထိုးကန်ပြီး ဆွဲကားလိုက်သည်။ ဝတ်ရည်တွေ ပေလူးလျက် အစွမ်းကုန် ပွင့်လန်းနေသော ချစ်ပန်းနီနီလေးကို တည့်တည့်ကြီး မြင်နေရသည့် ယောင်္ကျားလေး နှစ်ယောက် တံတွေး အကြိမ်ကြိမ် မျိုချနေကြ၏။
...........................................
ခင်မမ ထံမှ ခိုညည်းသံလို အသံလေးများ ထွက်လာနေသည်။ ယမင်းလက်တွေက မမ ၏ ရတနာလေးကို တယုတယ ပွတ်သပ်ချော့မြူနေ၏။ နားရွက်တစ်ခုလုံးကို ငုံခဲထားပြီး နားတွင်းဝကို လျှာဖျားလေး ထိုးထည့် ကလိပေးသည်။ ပန်းဆီရောင် နို့သီးခေါင်းလေးများကတော့ လက်ချောင်းများ၏ ကျွမ်းကျင်သော တို့ထိ ကျည်စယ်မှု အောက်တွင် ဦးမော့လာကြ၏။ မမကို ပြုစုနေရင်း ယမင်းလည်း စိတ်တွေ ထန်လာသည်။ ယောင်္ကျားလေးနှစ်ဦး မျက်နှာကို ခိုးကြည့်လိုက်၏။ သီဟက လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားသည်။ ရဲနိုင်ကတော့ ပါးစပ်ကို လက်နှင့် အုပ်ကွယ်ထား၏။ သူတို့နှစ်ဦးလုံး စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို အတင်းအကြပ် ထိန်းနေကြမှန်း နီရဲနေသည့် မျက်နှာနှင့် မျက်ဝန်းတွင် တောက်လောင်နေသည့် မီးတောက်များက သက်သေပြနေသည်။
ယမင်းလက်တွေက မမ အဖုတ်လေးကို ထိတယ် ဆိုယုံ ပွတ်ပေးနေသည်။ အတွင်းမှ ယိုစီး ကျလာနေသည့် အရည်ကြည်များကို လက်ထိပ်လေးနှင့် တို့ယူ၏။ ပြီးတော့ အဖုတ်လေး၏ အပြင်နှုတ်ခမ်း ပတ်လည်ကို ထို အရည်များနှင့် သုတ်လိမ်းပေးသည်။ မမ အဖြစ်က သာယာမှုထက် ဒုက္ခ ပိုသလိုပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ အထဲထိ ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ဟု အော်လိုက်ချင်လာသည်။ ခြေဖနောင့်နှစ်ဘက်ပေါ် အားပြုပြီး တင်လေး ကြွကာ ကြွကာနှင့် ယမင်း လက်ချောင်းကို အထဲ ဝင်လာလို ဝင်လာငြား ကြိုးစားကြည့်သော်လည်း အချီးနှီးပင်။ ကြံရာ မရသည့် အဆုံး နောက်မှ ပွေ့ဖက်ထားသည့် ယမင်းကို လက်နောက်ပြန် သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်း လိုက်၏။ ယမင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖျား ထိုးထည့်ပြီး မွှေပစ်သည်။ ကြမ်းတမ်းသော အနမ်းများကြောင့် မှင်တက်မိသွားသည့် ယမင်း လက်တွေ ငြိမ်သွားသည်။ မမက ကိုယ်လုံးကို စောင်းလှည့်ပြီး ယမင်းကို ဆွဲ လှဲချလိုက်သည်။
ဂျပန်စတိုင် ကုတင်လေး၏ ဘေးအပိတ်က ယမင်းနောက်ကျောတွင် နံရံတစ်ခုလို ဖြစ်နေ၏။ ယမင်း ဝတ်ထားသည့် ကိုယ်ကြပ်ရှပ် အင်္ကျီလေးကို ချွတ်နေသည့် မမ ပုံစံက အရိုင်းစိတ် ဝင်နေသည့် ကျားပျိုမ တစ်ကောင်နှင့် တူနေသည်။ ယမင်း တခိခိရယ်ရင်း မမ လုပ်သမျှ သဘောကျ နှစ်သက်နေသည်။ စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်းမှာပင် ယမင်း ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစား အားလုံး ဘေး ရောက်ကုန်သည်။ ထိုင်ကြည့်နေသည့် အမျိုးသားနှစ်ဦး ဇောချွေးပြန်လာပုံရသည်။ အဝတ်ဗလာနှင့် မိန်းကလေးနှစ်ဦး၏ ချစ်တင်းနှောပွဲက ရေချိန် မြင့်တက်လာသည်။ ခင်မမ လက်တစ်ဘက်က ယမင်း ပေါင်ခွကြားတွင်။ ယမင်းတစ်ယောက် ခင်မမ၏ တန်ပြန် တိုက်စစ်ကို အလူးအလဲ ခံနေရသည်။ ခင်မမကို သွားကလိမိသည့် ယမင်း အဖြစ်က အဆာငတ်နေသည့် ကျားနာရှေ့တွင် အသားကင် ထိုင်စားမိသူလို ဖြစ်နေတော့သည်။
“ မမ.. တော် ပြီလို့.. ယမင်း ရတော့ဘူးလို့ ဆိုနေ..”
“ ……..”
“ မမ.. ရှီးး အ..”
တွန့်လိမ်လူးရင်း အော်နေသည့် ယမင်း ပါးစပ်ထဲကို မမ လက်ခလယ် တစ်ချောင်း ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ယမင်းလည်း ယောင်ယမ်းပြီး ဝင်လာသည့် လက်ချောင်းကို စုပ်နေလိုက်မိသည်။ ဒီလို အပြုမူ များက မိမိတို့ကြားတွင် မဆန်းသော်လည်း ဘေးမှ ပုရိသ ပရိတ်သတ် နှစ်ဦးကြောင့် ခံစားချက်က ခါတိုင်းနှင့် မတူ။ ထိကရုန်းဟု ခင်မမ အမည်ပေးထားသော ယမင်း တစ်ယောက် ဒီတစ်ခါ ကြာကြာကြီး ကောင်းနေလိုက်သည်မှာ မမ လက်အံသေလာသည် အထိပင်။ မမ ကိုယ်တိုင်လည်း ပြင်းပြ ဆာလောင် လှပြီမို့ ဟိုလူ နှစ်ယောက်ဆီ အကူညီတောင်းသလို လှည့်ကြည့် လိုက်တော့သည်။ စိတ်ထဲတွင် အံစာတုံးလည်း မရှိ။ အနိုင် အရှုံးတွေလည်း မသိတော့။ ရေပူစမ်း ထွက်ပေါက်လို တစိမ့်စိမ့် ယိုစီးနေသည့် နေရာက ထူပူ လေးလံ လှပြီ။
ယောင်္ကျားလေး နှစ်ဦး အချင်းချင်း အချက်ပြပြီး အဝတ်အစားများ ချွတ်သည်။ မိမိတို့ မိန်းကလေးများကို အသီးသီး ဆွဲခေါ်ပြီး နေရာ ယူလိုက်ကြ၏။ မမတို့ အတွဲက ကုတင်ပေါ်တွင် နေရာယူသည်။ သီဟက ယမင်းကို ချီပွေ့ကာ ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီးဆီ ခေါ်သွား၏။ ရဲနိုင် ခေါ်ရာ ပါလာခဲ့သော ခင်မမ၊ မျက်လုံး များကတော့ သီဟ ၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှေ့အလယ်ပိုင်း ရပ်ဝန်းဆီသို့ တဝဲလည်လည်။
“ ပျော်လား မ.. ဟင်..”
“ အာ.. စကား များနဲ့ ကွာ.. လုပ် ပါ ဆို..”
စိတ်မရှည်သလို ပြောရင်း ဘေးက နှစ်ယောက်ကို ခိုးကြည့်မိပြန်သည်။ ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီးပေါ်တွင် မြုပ်နေသည့် ယမင်း၊ ကိုယ်လုံး လေးကို မမြင်ရတော့သော်လည်း တအီးအီး ညည်းသံက အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ တင်ပါးကြွက်သားများ ကြုံ့နေသည့် သီဟ နောက်ကျောကို ကြည့်ရင်း မမ အာခေါင် ခြောက်လာသည်။ မိမိ ကိုယ်ပေါ် ငုံ့ကြည့်ရင်း နေရာယူလို့ မပြီးနိုင်သေးသည့် ချစ်သူကို စိတ်မရှည်တော့။
“ မ အပေါ်က နေမယ်..”
“ အင်.. အင်းအင်း ပြီးရော..”
ပြောရင်း နေရာ ပြောင်းသည်။ ရဲနိုင် ကိုယ်ပေါ် ခွလိုက်ပြီး သက်ဆိုင်ရာ ပစ္စည်းအား ငုံ့ကြည့်တော့ ထောင်နေသော်လည်း ထင်သလောက် အားရစရာ မမြင်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ မိမိက အလွန်အမင်း လိုအပ်နေပြီ။ အာရုံထဲတွင် သီဟ ၏ ကာယဗလ မောင်ဖိုးထောင်ကြီးအား မြင်ယောင်တွေးကာ မိမိ ပိုင်ဆိုင်ရာ မောင်ညှက်စိလေးကိုပဲ သေချာကိုင်၍ အပေါက်ဝနှင့် တေ့ရင်း တဖြေးဖြေး ထိုင်ချ လိုက်တော့သည်။ တာဝန်ကျေရှာသော မောင်ညှက်စိလေး မမ ကိုယ်ထဲ တဖြေးဖြေးချင်း နစ်ဝင်သွားသည်။ မမလည်း ခေါင်းကို မော့ကာ အင်းးးး ဟု ဆွဲငင်သည့် အသံရှည်ကြီး ထွက်လာသည်။ တကယ်တော့ မိမိကိုယ်ထဲ သည်လောက်ကြီး အားရကျေနပ်ခြင်း ရှိလှသည် မဟုတ်။ သီဟ လှည့်ကြည့်အောင် အသံပေးမိခြင်း သက်သက်သာ ဖြစ်သည်။ မမ ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်သည်ပဲ ပြောရမည်။ တစ်ဘက်မှာ အားစိုက်နေရင်း မိမိကိုယ်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်သည့် သီဟ ပုံစံက အပြာကားတွေထဲမှ မင်းသားများ၏ အမူအရာနှင့် တထေရာတည်း။
ကာမ အရှိန်တက်နေသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ အပြုံး။ သူ့ အပြုံးထဲတွင် အဓိပ္ပာယ် များစွာ ပျော်ဝင်နေသည်။ မျက်ခုံး တစ်ချက် ပင့်တက်သွားရင်း မေး ဆတ်ပြသည့် သီဟ အပြုအမူက ဘယ်လိုလဲ ဆိုသည့် အမူအရာမျိုး။ သူ ကိုယ်တိုင်လည်း ယမင်း နေရာမှာ မမကို အစားထိုးပြီး စိတ်ကူး ယဉ်မနေဘူးဟု မပြောနိုင်။ သည်လို တွေးလိုက်တော့ မမ ကျောထဲ ပို စိမ့် သွားသည်။ ထိပ်တက်နေသည့် ကာမ သွေးတို့ကို မီးထိုးပေးနေသလို ဖြစ်သွား၏။ မမ လှုပ်ရှားမှု မြန်ဆန်လာသည်။ လက် နှစ်ဘက်ကို ရဲနိုင် ရင်ဘတ်တွင် ထောက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်မိသည်။ လူကတော့ ထိုင်ထလုပ်သလို မြောက်တက် သွားတာမျိုး မဟုတ်။ ခါးနှင့် တင်ပါးသာလှုပ်၍ ဖိ ဖိ ပြီး ဆောင့်သည်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့် ရင်း ခေါင်းကိုယမ်းကာ သီဟတို့ အတွဲကို လှမ်းကြည့်သည်။ လည်တိုင်လေး မော့ ခါးလေးကော့ ပြီး ဟန်ရေး ပြမိသည်။ ရမ္မက်လှိုင်းများ ရိုက်ခတ်နေသည့် အသံများ ခါတိုင်းထက် ပို၍ ထုတ်လွှတ်မိသည်။ မမ စိတ်ထဲတွင် ကာမ စည်းစိမ်ကို ကိုယ့်ချစ်သူနှင့် အတူ ခံစားရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ယောက်ကို မြှူစွယ် ဟန်ရေး ပြရတာ ပျော်စရာ တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည်။
သီဟလည်း မမ ကို လည်ပြန် ငေးရင်း ယမင်းကို စိတ်ကြိုက် ဖိ သွင်းနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ရမ္မက်ခိုးဝေသော အကြည့်များ ဖလှယ်ကြရင်း၊ အပြန်အလှန် စိန်ခေါ်နေသလို ပြုံးမိကြသည်။ သည် အခြေနေကို ရိပ်စားမိသော ရဲနိုင်နှင့် ယမင်းလည်း စိတ်ထဲတွင် တစ်မျိုးလေး ကြည်နူးမိနေသည်။ အထူးသဖြင့် ယမင်း စိတ်ထဲက ခံစားချက်။ ကိုယ့်ချစ်သူကို တမ်းမက်နေသည့် အခြား အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ကို မြင်နေရသည့် ယမင်း၊ သဝန်တို စိတ် မဖြစ်မိသည့်အပြင် ဂုဏ်ရှိနေသလိုပင် ခံစားရသည်။ မိမိ ကိုယ်ထဲတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် နှင့် ခံစားချက်ကောင်းကို ပေးစွမ်းနေသည့် တစ်စုံတစ်ခု။ ထို တစ်စုံတစ်ခုကို မိမိ မဟုတ်သည့် အခြား မိန်းမ တစ်ယောက်ကလည်း အလိုရှိနေသည်။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် နားမလည်သော်လည်း သည်နေ့အဘို့ ကိုကို နှင့် ချစ်ရတာ ခါတိုင်းထက် ပို၍ အရသာ ရှိနေသည်ကတော့ အမှန်ပင်။
အချိန် ခဏ ကြာတော့ မမ၏ စီးတော်မြင်း ဖြစ်နေရသည့် ရဲနိုင်နှင့် ဆိုဖာ ဆက်တီအတွင်း မြုပ်ဝင်လုမတတ် ဖိသွင်း ခံနေရသည့် ယမင်းတို့ ခံစားချက် အမြင့်ဆုံး ရောက်လာသည်။ မမ နှင့် သီဟကတော့ အရှိန် ကောင်းကောင်းနှင့် အားရပါးရ လှုပ်ရှားနေကြဆဲ။
“ အင့်.. အ.. မ.. မောင်.. မောင် ပြီး.. ပြီး ပြီ.. ဟူးးး..”
“ ကို ကို့.. တော် ပြီ ယမင်း.. အီးး… အင်းး”
သူတို့ နှစ်ဦးဆီမှ အသံများ အသီးသီး ထွက်လာသည်။ မမ ကိုယ်ထဲမှာ ကျင်တင်တင်နှင့် ပြီးသလိုလို၊ မပြီးသလိုလို။ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်လျက် ကိုယ်ရှိန် သတ်ရင်း ဘေးဘက်သို့ အသာ လှဲချလိုက်ရသော်လည်း လူက အားမရသေး။ သီဟကို လှမ်းကြည့်တော့ ယမင်းထံမှ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အသာ ခွာ ကာ ရင်သားများကို နမ်းပေးနေသည်။ လက်တစ်ဘက်က ပေါင်တံ အတွင်းပိုင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျန်တစ်ဘက်က နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေပေးလိုက်၊ တပြွတ်ပြွတ် ကုန်း စို့လိုက်နှင့် အစာ ၀ သွားသည့် ချစ်သူကို ကာမ အချိုပွဲများနှင့် အပီအပြင် ဧည့်ခံနေသည်။ ရဲနိုင်က ကိုယ်တစောင်းလှဲပြီး မမကို နောက်ကျောမှ အသာ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ နို့သီးလေးများကို ဆော့ကစားရင်း နား နားကပ်၍ လေသံဖြင့် မေး၏။
“ မ.. တစ်ခုခု လိုနေသေးတယ် မဟုတ်လား..”
“ …………”
“ ဟင် မ.. မောင် မေးတာ ဖြေ ကွာ.. မ စိတ်တိုင်း မကျသေးဘူး ဟုတ်..”
“ ဟုတ်တယ်ဆို ဘာလုပ်ပေးနိုင်မှာမို့လဲ ပြော.. သူ့ဟာကဖြင့် အညွန့် ကျိုး နေပြီးတော့.. ဟွန်းး”
မမ သူ့ကို တံတောင်နှင့် ခပ်ဖွဖွ တွတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြောပြီးမှ စိတ်ထဲ အားနာသလို ဖြစ်သွားမိ၏။ ကိုယ့်ချစ်သူကို သူများနှင့် ယှဉ်ပြီး အားမရ ဖြစ်မိသည့်အပြင် နှုတ်ကပါ ခုလို ဖွင့်ပြောမိသည့် အတွက် ကိုယ့်စကားကိုယ် နောင်တ ရ သွားသည်။ အားနာစိတ် ဝင်သွားမိသော်လည်း ရဲနိုင် ဘာဆက်ပြောမလဲဟု ရင်ခုန်စွာ စောင့်စားနေမိသည်။ တကယ်တမ်း ရဲနိုင်စိတ်က မမ ထင်နေသလို မဟုတ်။ ချစ်သူက ခုလို နှိမ့်နှိမ့်ချချ ပြောလိုက်တာကိုပင် သာယာ သွားသလို ခံစားရသည်။ ရင်ခုန်စရာ လမ်းသစ်တစ်ခုကို စ လျှောက်ရတော့မည့်လူလို စိတ်လှုပ်ရှားသွား၏။ ငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေသည့် အငယ်ကောင်ပင် တဆတ်ဆတ်နှင့် သွေးပြန်တိုးလာသလိုလို ဖြစ်သွားသည်။
“ မောင် လုပ်မပေးနိုင်ရင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့သူ ခေါ်ပေးမှာပေါ့..”
မမ နားရွက်ဖျားလေးကို သွားနှင့် ခပ်ဖွဖွ ခဲ ထားရင်း ရဲနိုင် ပြောလိုက်သည်။
ခင်မမတစ်ယောက် ကြိုတင်မှန်းဆ ပြီးနှင့်သော်လည်း သည်စကားကို တကယ်ကြီး ကြားလိုက်ရတော့ ကျောရိုးတလျှောက် ကြက်သီးများ စိမ့် တက်သွား၏။ ရင်ထဲတွင် နတ်ကနားပွဲမှ ဆိုင်းသံများလို တဒိန်းဒိန်း ညံလာသည်။ မြင်ကွင်းရှေ့မှ အတွဲကတော့ ရွှေလည်တိုင် နှစ်ပြိုင် ထပ်ရင်း ကဲ ကောင်းနေဆဲ။ သီဟ ကြည့်ရတာလည်း ယင်းထနေသည့် ဆေးသမားတစ်ယောက်နှင့် တူနေသည်။ ယမင်းကို နောက်တစ်ကြိမ် စိတ်ပါလာအောင် အသည်းအသန် နူး ဆွ နေပုံပေါ်၏။ မမကို ဖက်ထားသည့် ရဲနိုင်၊ ထိုအတွဲကို လှမ်းကြည့်သည်။ ထို့နောက် သီဟ ထံ လှမ်းပြောသည်။
“ သီဟ.. အိုကေလား သူငယ်ချင်း.. ငါ့ ချစ်မကတော့ ဒေါကန် နေသေးတယ်.. ဒီမှာ ငါမနိုင် ဖြစ်နေပြီ.. မင်း အကူညီ လိုတယ်ကွ.. ဘယ်လိုလဲ..”
ခင်မမ စိတ်ထဲတွင် လှပ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ သီဟ ဘာ ပြန်ပြောမလဲ။ ယမင်း စိတ်ထဲရော ဘယ်လို နေမလဲ။ တကယ်တမ်း မိမိတို့ မိန်းကလေး နှစ်ဦးက ဒီအဆင့်လောက်အထိ မရည်ရွယ်သော်လည်း ဖြစ်လာနိုင်မည်မှန်းတော့ ကြိုတွေးခဲ့ကြသည် မဟုတ်ပါလား။ တကယ်တမ်း ကြုံရတော့မည် ဆိုတော့ ရင်ထဲတွင် ဗြောင်းဆန်နေပြီ။ အလိုမကျသေးသည့် ညီမလေးကလည်း သွေးဆူနေဆဲ။ စကား စ လိုက်သူက ကိုယ့်ချစ်သူမို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ခင်မမ တစ်ယောက် တရွရွ တက်နေသည့် ရမ္မက်ဇောတို့ကို အသစ် အဆန်း နည်းလမ်း တစ်မျိုးနှင့် ပေါက်ကွဲ ခံစားခွင့် ရမည့်အရေး ရင်ဖိုရင်း တစ်ဘက်က အခြေအနေကို နားစွင့် နေမိ၏။
....................................
သီဟ ရော ယမင်းပါ မိမိတို့ ရှိရာ ကုတင်ကျယ်ကြီးဆီ ထ လာကြသည်။ ယမင်းက မမ ကို ပြုံးစစနှင့် ကြည့်သည်။ မမစိတ်ထဲ ရှက်သလိုလို ခံစားချက်နှင့် တစ်စုံတစ်ရာကို အလွန်အမင်း အလိုရှိနေသည့် ခံစားချက် အားပြိုင်နေကြ၏။ ရဲနိုင်က မမ လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင် ထားလျက်နှင့် ကုတင် ခေါင်းရင်းဘက်ဆီ ရွှေ့ထိုင်သည်။ သီဟက နောက်တွင် ခပ်ကုပ်ကုပ်လေး ရပ်နေသည့် ယမင်းကို ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်စေ၏။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကျယ်ကြီး၏ ခေါင်းရင်း တစ်ဘက်တစ်ချက်စီတွင် ရဲနိုင်နှင့် ယမင်း ထိုင်နေကြသည်။ မမက ရဲနိုင် ရင်ခွင်ထဲတွင် ကပိုကယို လဲလျောင်းလျက်။ ရဲနိုင် အကြည့်များက မမ ဆီမှ မခွာသလို ယမင်းကလည်း မိမိ ရှေ့တွင် တခြားမိန်းမ တစ်ယောက်ကို လိင်ဆက်ဆံတော့မည့် ချစ်သူ သီဟကို နားလည်မှု အပြည့်သော မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ကြည်လင်စွာ ကြည့်နေ၏။
“ ဘယ်လို ပုံစံ လိုချင်လဲ မ.. ရှက် မနေပါနဲ့.. အားလုံး အေးဆေး..”
သီဟက မမကို လှမ်းမေးရင်း ယမင်းကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်သည်။ ရဲနိုင်က မမ လက်ကလေးကို တစ်ချက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်း
“ စိတ် လျှော့ထား မ.. ပြောလိုက်လေ.. မ ဘယ်လို လိုချင်လဲ..”
ဟု ခပ်တိုးတိုး မေးသည်။ ရဲနိုင် အသံနှင့် မျက်နှာထားတွင် မမ အတွက် ကြည်နူးမှု အပြည့် ပျော်ဝင်နေ၏။ မမ စိတ်ထဲ ချစ်သူကို အားနာသလို ကိုယ်ထဲမှလည်း နေမရအောင် တရွရွ ယားယံလာသည်။ ထူပူနေသည့် နှုတ်ခမ်းများကတော့ ဘာစကားမှ ထွက်မလာ။ တဒင်္ဂ တိတ်ဆိတ်သွားသော အခန်းကို ယမင်းက စတင် အသက်သွင်းလိုက်သည်။ ရဲနိုင် ရင်ခွင်ထဲ မှီလှဲနေသည့် မမ အနား ယမင်း ရောက်လာ၏။ မမ ပေါင်တံနှစ်ဘက်ကို အသာ ဆွဲဟပြီး ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သည်။ ကုတင်ခြေရင်းတွင် ရပ်နေသည့် သီဟက ကုတင်စွန်းတွင် ထိုင်လိုက်၏။
ယမင်းလက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများ မမ၏ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ များဆီ ရောက်လာသည်။ အခုလေးတင် တစ်ခေါက် လိုးထားပြီးသားမို့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ နီမြန်း နေသည်။ အရည်များလည်း စိုရွဲနေ၏။ ယမင်းက အဖုတ်လေးကို လက်ချောင်းများနှင့် အသာ ဖြဲဟလိုက်၏။ နွမ်းတစ်ဝက် လန်းတစ်ဝက် ဖြစ်နေသည့် ပန်းပွင့်လေး ပေါ်လာသည်။ ယမင်း နှင့် မမ မျက်ဝန်း အကြည့်များ ရီေ၀ ငေးမောနေ၏။ ယမင်းက မမ အဖုတ်လေးကို ဆော့ကစားပေးနေရင်း သီဟကို လှမ်းပြော၏။
“ လာလေ ကွာ.. ကိုကို့.. ပြောတော့ မမကို လိုးချင်တယ် ဆို..”
“ အိုးးး.. ယမင်း နော်..”
“ တကယ် ပြောတာ မမ ရဲ့.. ပြောတုန်းက ဆင်ဖမ်းမယ် ကျားဖမယ်နဲ့.. ခုကျ ပုရွတ်ဆိတ်ကြောက်လို့ ပုန်း နေတယ်.. ကိုကို အာပလာကြီး..”
“ ဟဟ.. ယမင်းတို့တော့ လုပ်ပြီ..”
“ ဘာလဲ.. ကိုရဲနိုင်ကြီးက အူတိုတာလား..”
“ တိုပေါင် ဗျာ.. မ နဲ့ သီဟ ဆန္ဒရှိရင် စိတ်ကြိုက် ဆွဲ.. အနားကနေ အားပေးဘို့ အသင့်ပဲ..”
“ ကဲ.. ကြားတယ်နော် ကိုကို.. လာ ကွာ.. ဒီမှာ ကြည့်စမ်း.. မမ အဖုတ်လေး နီရဲ စိုရွှဲနေတယ်.. ကိုကို လိုးချင်တဲ့ အဖုတ်လေးလေ.. လာ.. ယမင်း ကိုယ် တိုင် ဖြဲပေးထားမယ်.. ကိုကို့လီးကြီး ထည့်ပြီး လိုးလိုက်စမ်းပါ.. မမ အီစိမ့်သွားအောင်လေ.. လိုးပေးလိုက် စမ်းပါ ကိုကိုရာ.. နော်..”
ယမင်း အသံက ဆေးမိနေသူတစ်ဦးလို လေးတွဲ့နေသော်လည်း လက်များက တကယ်ပဲ သွက်လက်နေသည်။ မမလည်း ယမင်း နှိုက်ချက်များကို လူးလွန့် ခံစားရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပက်လက်လှန်လျက် အနေထား ဖြစ်လာ၏။ ရဲနိုင် ပေါင်ရင်းတွင် ခေါင်းအုံးလျက် လှဲနေမိသဖြင့် မမ မျက်နှာနှင့် ရဲနိုင် လိင်တံက တည့်နေသည်။ နှာဝဆီ ရောက်နေသည့် ကာမ ရနံ့များက မြိုချ၍ မဝနိုင်။ ယမင်း လက်များက မမ အဖုတ်လေးကို ကျွမ်းကျင်စွာ တို့ထိ ပွတ်သပ်နေသည်။ တအင်းအင်း ညည်းရင်း အရသာက အရှိန်တက်လာ၏။ သို့သော် ရှက်စိတ်တစ်ဝက် ခံနေသောကြောင့် တော်တော်နှင့် မပြီးဘဲ ခံစားချက်က ထိပ်ဆုံးတွင် သောင်တင်နေသည်။ အခြေအနေကို ရိပ်မိလိုက်သော သီဟ အနား ရောက်လာသည်။ ရဲနိုင်နှင့် မျက်လုံးချင်း အချက်ပြလိုက်၏။ သီဟ လိင်တံကြီးက အလွန်အမင်း တင်းမာနေပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့် အဖုအထစ်တွေလို ဖြစ်နေသည်။
မမ ပေါင်ကြားတွင် သီဟ နေရာယူလိုက်၏။ အရင်ဆုံး အနားရှိ မိမိ ချစ်သူ ယမင်းကို နမ်းသည်။ နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေလျက်နှင့်ပင် ယမင်း ဖြဲပေးထားသည့် မမ အဖုတ်ဝလေးကို လီးနှင့် အသာ တေ့ ထားလိုက်၏။ မမ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး မျက်နှာကို တစ်ဘက်သို့ လှည့်သည်။ သီဟ ပစ္စည်းက မိမိ ကိုယ်ထဲ မဝင်သေး။ မမ အဘို့ လိင်ဆက်ဆံဘက်က ရဲနိုင် တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ခဲ့သော်လည်း သည်လို သူစိမ်း အမျိုးသားနှင့်တော့ မကြုံခဲ့စဖူး။ ခုတော့ မိမိနှင့် ဘာမှ မသက်ဆိုင်သူ ယောင်္ကျား တစ်ဦးက မိမိ ချစ်သူကို ရှေ့တည့်တည့်ထားပြီး မိမိ အဖုတ်ကို လိုးဘို့ ပြင်နေပြီ။ မမ ရှက်လည်းရှက်သည်။ ထူးဆန်းသော အာသီသကိုလည်း တပ်မက်သည်။ ဒီအခန်းထဲတွင် သီဟနှင့် မိမိ နှစ်ဦးတည်းသာဖြစ်ပါက ခုလောက်ဆို ကိစ္စ ပြတ်နေလောက်ပြီ။ သို့သော် ယခုလို အခြေနေလောက ရင်ခုန်ဘို့ ကောင်းမည် မထင်။ သီဟက သူ့အတံကြီးကို မမ ကိုယ်ထဲ အနည်းငယ် ဖိသွင်းလိုက်ပြီ။ ယမင်းနှင့်တော့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း မပျက်။ မမ အာရုံတွေ ပြင်းထန် နောက်ကျိလာသည်။
စိတ်ထဲတွင် မိမိပါးစပ်နှင့် တည့်နေသည့် ရဲနိုင် ပစ္စည်းလေး တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလိုလို ဖြစ်လာ၏။ ခင်မမတစ်ယောက် ချစ်သူ၏ ထောင်မလို ပျော့မလို ဖြစ်နေသည့် ငယ်ပါလေးကို ငုံ စုပ်လိုက်တော့သည်။ ရဲနိုင် သဘောကျသွား၏။ မမ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဖိ ချေပေးနေလိုက်သည်။ မမ တစ်ယောက် မိမိ အဖုတ်ဝတွင် တစ်လစ်ဖြစ်နေသည့် အရာကြီး၏ တဆုံး ထိုးနှက်မှုကို အလွန်အမင်း အလိုရှိလာပြီ။ နှုတ်မှလည်း တောင်းဆိုရန် မရဲ။ တင်ပါးလေး မသိမသာ ကြွပြီး အဖုတ်လေး ကော့ပေးမိသည်။ အခြေနေကို ရိပ်မိသွားသော သီဟ၊ ယမင်း နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်၏။ ယမင်းက ကိုယ်ကို နောက်ဆုတ်ပြီး ခေါင်းညိမ့် ပြရင်း မမ ပေါင်တစ်ဘက်ကို ဆွဲကားပေးထားလိုက်၏။ မိမိ ချစ်သူ၏ လိင်တံကြီးက သူစိမ်းမိန်းမ တစ်ယောက်၏ အဖုတ်ကို ထောက်ထားပြီ။ မည်သို့မည်ပုံ ဆက်လှုပ်ရှားမည်ကို ယမင်း မြင်လိုလှပြီ။
သီဟက မမ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အသာ ဆွဲမပြီး တေ့ထားသော လီးကို တစ်ချက်တည်းနှင့် တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ မမ တစ်ယောက် ထွန့်ထွန့် လူးသွားသည်။ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားပြီး ပါးစပ်တွင်း ငုံထားသည့် ရဲနိုင့်လီးကို အားနှင့် ခဲ စုပ် ထားမိတော့သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဓာတ်လိုက်သလိုလို အကြောဆွဲသလိုလိုနှင့် ဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ခင်မမတစ်ယောက် တစ်ချက်တည်းနှင့် ခရီးဆုံး ရောက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ မမ အခြေနေကို ရိပ်မိသော သီဟက သူ့ အတံကြီးကို ပြန်မထုတ်ဘဲ ထိုးသိပ် ထည့်ထားပေးလိုက်၏။ ကျေနပ် အားရသွားသော အဖုတ်လေးက သီဟ လီးကို အစွမ်းကုန် ညှစ်ထားသည်။ စီးပိုင် ကြပ်သိပ်နေသည့် ညှစ်အားကို သီဟ အရမ်း သဘောကျသွားသည်။ ခရီး မဆုံးသေးသည့် သီဟ အတံကြီးက တွင်းထဲတွင် အတောင့်လိုက်ကြီး တစ်နေ၏။ ဆီးခုံနှစ်ခုကို အားကုန် ဖိကပ်ပြီး ထိုးနှစ် ပေးထားလိုက်သည်။ အဖုတ်စီးစီးလေးက မိမိ အတံကြီးကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် အငမ်းမရ ညှစ်နေဆဲ။ သည်ပုံအတိုင်း ဆိုလျင် မမတစ်ယောက် ခရီးတစ်ကြိမ် ပြီးဆုံး သွားသော်လည်း ချက်ချင်းပင် နောက်တစ်ခေါက် ချီတက်ရန် လိုလားတောင့်တဦးမည်မှန်း သီဟ ကောင်းကောင်း သိလိုက်သည်။ မိမိတို့ အစီအစဉ်လည်း အဆင်ပြေပြေနှင့် အစပြုပြီးသွားပြီမို့ အားလုံး အဘို့ ရှေ့ဆက်ရန် မခက်တော့ပြီ။
သီဟ စိတ်ကူးထဲတွင် မမ အား လေးဘက်ကုန်း ခိုင်းပြီး နောက်မှ ဆောင့်သွင်းလိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ မိမိ လိုရာ ခရီးရောက်အောင် ဘယ်လို ဆက် စခန်းသွားရမလဲ တွေးတောရင်း ယမင်း ကို ပြုံးပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ယမင်းလည်း မိမိကို ကြည်နူးစွာ ကြည့်နေ၏။ ပေါင်ကြားလေးကို လက်နှင့် စမ်းလိုက်တော့ ယမင်း အဖုတ်လေး နောက်တစ်ဖန် ပြန်လည် နိုးကြားနေမှန်း သီဟ သိလိုက်သည်။ စိုရွှဲနေသော မိမိ ချစ်သူ၏ အဖုတ်လေးကို ဖွဖွ ပွတ်ပေး နေလိုက်၏။ ရဲနိုင်ကို လှမ်းကြည့်တော့ မိမိကို ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ မမပါးစပ်တွင်းမှ ကျွတ်ထွက်လာသည့် ရဲနိုင် ပစ္စည်းလည်း ထူထူထောင်ထောင် ပြန်ဖြစ်နေ၏။ ကာမတောတွင် ခရီးနှင်နေသည့် လူသား လေးယောက်၊ ဒုတိယ ခြေလှမ်းအတွက် အသင့် ဖြစ်နေကြပြီ။
ရဲနိုင်က မမကို နောက်ကျောမှ သိုင်းဖက်ရင်း ထူလိုက်သည်။ သီဟ အသာ နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်၏။ မမ မျက်ဝန်းများက အင်အားပြည့်နေသည့် သီဟ လိင်တံကြီးကို မက်မောစွာ ကြည့်နေဆဲ။ ရဲနိုင်က စကား စ လိုက်သည်။
“ မ ချက်ချင်းကြီး ပြီးသွားတော့ ဟိုကောင် ဒုက္ခရောက် ကျန်ခဲ့ပြီ..”
“ ဟုတ်တယ် မမ.. ယမင်းကိုကိုလေး သနားပါတယ်.. မမ ပြန်လျော်..”
“ အိုး.. ယမင်းနော်.. သူကျ ဒီတိုင်း ကြည့်နေပြီး..”
“ ဟုတ်သားပဲ ယမင်းရဲ့.. ယမင်းက ပရိတ်သတ်လို ဖြစ်နေတော့ မမ အနေခက်မှာပေါ့.. ဝင်ပါပေးလိုက်လေ ကွာ..”
“ အွန်.. ဟီး.. ယမင်းက ဘယ်လို ဝင်ပါ ပေးရမှာလဲ ကိုကို ရဲ့.. ကိုကို့ဟာကြီး ခုလောက် ဒေါကန်နေရင် ယမင်း သေလိမ့်မယ်.. မမ နဲ့ပဲ ဆက် ရှင်း ကွာ..”
“ အော.. ညည်းလေးက ညည်းကိုကို ကောင်းစားရေးပဲ ရှေးရှုနေတယ်.. ကျုပ် ချစ်သူကိုတော့ ပစ်ထားတော့မယ်ပေါ့ ဟုတ်လား..”
“ အွန်းး.. ဟုတ်တယ်လေ ကလေး.. မမ ပြောတာ မှန်တယ်.. ယမင်းလည်း ရဲနိုင်ကို ကူ ကွာ.. ကိုကို ကြည့်ချင်တယ်.. နော်..”
“ အိုးးး.. ဟီးး.. ကိုကို ကလည်း..”
“ ဒီမှာ ရွှဲ နေတယ်လေ.. ဟေ့ကောင့် ရဲနိုင်.. ထ ကွာ.. မင်း စောက်ပျင်း ကြီးမနေနဲ့.. ငါလည်း မင်းလို ထိုင် ရှိုး ဦးမယ်.. လာ..”
“ ဟင့်အင်း ကိုကို.. ထိုင်တော့ မရှိုးကြေး.. ကိုကိုလည်း မမ နဲ့ တစ်စခန်းသွား.. မမ အိုးကြီးကို နောက်ကနေ ဖြိုချင်နေတာမှတ်လား.. လုပ်လေ.. ဟီဟိ..”
“ ကောင်မစုတ်လေး.. ပြောလေကဲလေ.. မောင့် လာကွာ.. ယမင်းကို ပညာပေးပစ်လိုက်စမ်းပါ..”
လေးဦးသား အပြန်လှန် နေရာချရင်း အပေးအယူ တည့်သွားသည်။ မထုံတက်တေးနှင့် ယမင်းလည်း ရဲနိုင် လက်ထဲ အလိုလို ရောက်သွား၏။ မမကတော့ သီဟ တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း လေးဘက်ထောက်လျှက် ရှေ့ပိုင်းကို ပြားပြား ဝပ်ပြီး မှောက်ပေးထားသည်။ ဒီပုံစံမျိုး ရည်းစားဟောင်းနှင့် ဆက်ဆံဖူးသော်လည်း ရဲနိုင်နှင့် မကြုံဖြစ်သေး။ ဖင်ကားကားကြီးကို အစွမ်းကုန် ထောင်ပေးထားလိုက်သည်။ သူစိမ်း တစ်ယောက်ကို ဖင်ထောင် အလိုးခံတော့မည်မို့ ပူစပ်စပ် ဖြစ်နေသည့် မျက်နှာကို အိပ်ရာထဲ နစ်မတတ် မှောက်ထား လိုက်တော့သည်။ သီဟ လက်နှစ်ဘက်က မမ ခါးကို စုံ ကိုင်ထားသည်။ နီရဲ ပြဲလန်နေသည့် အဖုတ်ကြီးက လိုးလက်စမို့ ဖောင်းအစ် ပြူထွက်နေ၏။ ဝိုင်းစက် ပြည့်ကားနေသည့် တင်အိုးကြီးနှစ်ခုက ဘယ်လို ဖြိုဖြို ပြိုမည့်ပုံ မပေါ်။
ယမင်းလည်း ကိုယ်လုံး အတော်အသင့် လှပသူ ဖြစ်သော်ငြား မမ လောက်တော့ အိုး မကောင်းတာ အမှန်ပင်။ ပြီးတော့ ယမင်းက ခုလို ဒေါ့ကီ ဒဏ် မခံနိုင်။ နှစ်ချက်လောက် ဆောင့်ရုံနှင့် နာ သည် ဆိုသဖြင့် သူ သနားပြီး နောက်ပိုင်း မလုပ်ဖြစ်တော့။ ယခု မမကတော့ အတော် အားစိုက် ဖြုတ်ရမည့်ပုံပင်။ ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဆက်ရက်တောင်ပံကျိုး ဆိုတာ ဒါ မျိုးကို ခေါ်ခြင်း ဖြစ်မည်ထင်၏။ ဗို့အား အပြည့်နှင့် ဖွားဘက်တော်က အဖုတ်ပြဲပြဲ အဝတွင် အကျအန နေရာ ယူလိုက်သည်။
ရဲနိုင်နှင့် ယမင်းကတော့ ဆိုဖာဘက်ဆီ ရောက်သွားပြီ။ သူတို့နှစ်ဦး မည်သို့ တိုင်ပင်လိုက်သည် မသိ။ ရဲနိုင်က ခုံပေါ် ထိုင်ပြီး အမြှောက် ထောင်ပေးထားသည်။ ယမင်းက ရဲနိုင်ကို ကျောခိုင်းလျက် အတံတည့်တည့် ထိုင်ချ၏။ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက် ပြီး တအိအိ ထိုင်ချလိုက်သည့် ယမင်း ပုံစံလေးက ချစ်ဘို့ ကောင်းနေသည်။ အပြာကားတွေ ကြည့်ပြီး သည်ပုံမျိုး နေကြည့်ချင်တာ ကြာလှပြီ။ ကိုကိုနှင့် တစ်ခေါက် စမ်းကြည့်ဖူးသော်လည်း အရမ်း ကြီးသော ကိုကို့ ပစ္စည်းကြီး တဆုံးထိ ယမင်း ထိုင်မချနိုင်။ ဟိုမရောက် ဒီမရောက် ကွတတနှင့် အတော်လေး ညောင်းသွားတာသာ အဖတ်တင်ပြီး စိတ်တိုင်း မကျနိုင်ခဲ့။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း နာကျင်မှုဒဏ်ကို မခံနိုင်လှသူမို့ ထို တစ်ကြိမ် ပြီးကတည်းက နောက် မလုပ်ရဲတော့။ ခုတော့ မိမိ နှင့် အနေတော် ဖြစ်နိုင်သော အဖော်ကို ရှာတွေ့ပြီမို့ ယမင်း စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ သတ္တဝါနှင့် လက်နှက် မျှ သွားသည်ပဲ ဆိုရမည်။
အချိန် အနည်းငယ် အတွင်း စုံတွဲ နှစ်တွဲ ဆီမှ ရမ္မက် ခိုးများ တစ်ခန်းလုံးကို ဖုံးလွှမ်း သွားတော့သည်။ အသီးသီး အတိုင်အဖောက်ညီညီ ချီတက်ကြ၏။ စိတ်ထဲတွင် သူ့လူ ကိုယ့်လူ ဆိုတာတွေ မမြင်။ ကာမ အရသာ သီးသန့်ကိုသာ ခံစားကြသည့် ပွဲ။ သည့် အတွက် မိမိတို့လိုရင်းက လိင်အာသီသ ပြည့်မြောက်ဘို့ တစ်ခုတည်း ဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးများ၏ စိတ်လွတ်လက်လွတ် အော်ညည်းသံများ၊ ယောင်္ကျားလေးများ ဆီမှ အသက်ပြင်း ရှိုက်သံများ၊ လိင်အင်္ဂါခြင်း ရိုက်ခတ်သံများ။ အခန်းလေးထဲတွင် ကာမ မုန်တိုင်း တိုက်ခတ် နေတော့၏။ သီဟ ဆောင့်ချက်များကို အရသာ တွေ့နေသည့် မမ၊ ယမင်းကို ရော သီဟကိုပါ ပြောမိပြောရာတွေ လှမ်းပြောသည်။
“ ကောင်းတယ် အရမ်းပဲ.. လိုး.. ကိုသီဟ.. မ ကို စိတ်ကြိုက် လိုး .. အင်းးး.. အ အ..”
“ အီးး.. အင်းး.. လိုးမှာ.. ဒီလောက် လီးဆာနေတဲ့ စောက်ပတ်.. ကွဲ ထွက်အောင်ကို လိုးပစ်မှာ..”
“ အိုး.. ကြိုက်တယ်.. ကောင်းတယ် သီဟရယ်.. အရမ်းပဲ.. ယမင်းရယ် သိလား.. ယူ့ကိုကို အလိုး ကောင်းလွန်းတယ် ကွယ်.. ရှီးးး အင်း..”
“ အင့်.. ရော့..”
“ အားး.. ဟားးး… သေပြီ.. သေပြီ.. ကြိုက်တယ် ကွာ.. ဆောင့်စမ်း..”
“ အင့်.. အင့်ကွာ.. အင့်.. သေစမ်း..”
..........................................................................
“ ကိုရဲနိုင်.. ကောင်းတယ်.. အရမ်းပဲ..”
“ အွန်း.. ကိုယ် ရောပဲ..”
“ ဟုတ်.. အဲ့လို.. အဲ့လို့ ကော့ သွင်းပေးပါ.. အင်းး အ..”
“ အင်းး.. အင့်.. ဒီလိုလား..”
“ အား.. ဟုတ်တယ် အကိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. ယမင်း အဖုတ်ထဲမှာ အတောင့်လိုက်ကြီး တစ်နေသလိုပဲ..”
“ ဘာကြီးကလဲ ယမင်း..”
“ အကို့ လီးလေ.. ယမင်း အရမ်း ကြိုက်.. အ.. မြန်မြန်လေး.. အ.. အကို့..”
“ အင်းး.. ကိုယ် ရောပဲ.. တူတူ.. အ.. အ..”
စိတ်လွတ်လက်လွတ် ပြောသည့် စကားများက ကာမ အရှိန်ကို ပို တက်စေသည့်ထင့်။ ယမင်းနှင့် ရဲနိုင် ထံမှလည်း အားကျ မခံ ဟိုဟိုဒီဒီ စကားသံများ ထွက်လာသည်။ လူသားလေးဦး၏ ရမ္မက် ပြင်းပြင်း ကြွေးကျော်သံများနှင့် ဒီ ကာမ တိုက်ပွဲက တကယ့်ကို ပွင့်လင်း မြင်သာသည့် ချစ်ပွဲ ဟု ခေါင်းစဉ် တပ်ရ ပေတော့မည်။
............................................................................
(၁၁)
“ ကားမောင်းတာ ဘာမှ မခက်ပါဘူး သမီးငယ်ရဲ့.. မမ ကားမောင်း သင်တုန်းကလည်း သမီးလို ဆယ်တန်း အောင်ကာစပဲ.. ခုကတည်းက ကျွမ်းကျင်အောင် သင်ထား.. အသက်ပြည့်တဲ့ချိန် လိုင်စင် လုပ်.. တက္ကသိုလ် တက်တော့ ကိုယ့်ကား ကိုယ်မောင်းပေါ့..”
“ ဖယ်ရီတွေတော့ ရှိပါတယ် ဖေဖေ.. ကားမောင်းရမှာ လေး တကယ် ကြောက်လို့ပါ..”
“ စနစ်တကျ သင်လိုက်ရင် ကြောက်စရာ ဘာမှ မရှိပါဘူး သမီးရယ်..”
“ ဟိုလေ.. ဒါဆိုလည်း ဖေဖေရယ်.. ဒီကား အသစ်ကြီးနဲ့တော့ မသင်ပါရစေနဲ့လား.. ဒါကို မမ အတွက် လုပ်လိုက်ပြီး မမ ကားနဲ့ပဲ လေး သင်မယ် ဆိုရင်ရော.. ကားသစ်ကြီး ထိမိခိုက်မိမှာ နှမြောလို့ပါ..”
“ ဟားဟား.. သမီးငယ်က ကားမောင်း သင်တာကို စက်ဘီးစီး သင်သလို လဲမယ်များ ထင်နေလို့လား.. အေးပါ အေးပါ.. ညည်းတို့ ညီအမချင်း ညှိကြ.. မမတော့ သူ့ကား ပေးလိုက်ရလို့ စိတ်ဆိုးဦးတော့မှာ မြင်ယောင်သေးတယ်.. ဟားဟားဟား..”
“ အမယ်.. မ ကအရင် စပြောတာမို့လို့လား ဟွန်း.. ဖေဖေနော်..”
“ ဟော.. တွေ့လား ပြောရင်းဆိုရင်း ငါ့သမီးကြီး စိတ်ဆိုးသွားပြီ.. ဟားဟား..”
“ ဖေဖေနော်.. ခိခိခိ..”
လေး ဆယ်တန်း အောင်ပြီး နောက်တစ်လ ဖေဖေက ကားတစ်စီး ထပ်ဝယ်ပေးသည်။ အားနာစိတ်ရယ် ကြောက်တတ်တာရယ် ပေါင်းပြီး မိမိရသော ကားသစ်ကို မမ အတွက် လဲပေးလိုက်၏။ လေးစိတ်ထဲတွင် မိမိ အနေနှင့် မမ အပေါ် တန်းတူ အခွင့်အရေး လိုက်မယူသင့် ဟုပဲ တွေးထားသည်။ ကားတစ်စီး အပိုင် ရပြီး နောက်၊ သင်ပေးမည့်သူက ကိုမျိုးမင်း တာဝန် အလိုလို ဖြစ်လာ၏။ ဖေဖေ့ အလုပ်တွင် ဝင်ရောက် ဦးစီး လုပ်ကိုင်နေပြီ ဖြစ်သော ကိုမျိုးမင်းက လုပ်ငန်းအတွက် အားထားရသလို မိသားစု၏ တရားဝင် သားကြီးလည်း အလိုလို ဖြစ်လာသည်။ အသက် ရလာပြီဖြစ်သော မေမေ ဒေါ်တင်မိမိ ကလည်း အပျော်အပါး ဟိုလမ်း ဒီလမ်းများ လျော့ပြီး တရားစခန်းတို့ ရိပ်သာတို့ ဘက်သို့ ဦးလှည့်စ ပြုလာပြီ။ ခုလည်း လှည်းကူးဘက်ရှိ ရိပ်သာတစ်ခုတွင် စခန်းဝင်နေ၍ အိမ်တွင် မရှိ။
ဖေဖေရယ်၊ မမရယ်၊ လေးနှင့် ကိုကြီး ရယ်၊ လေးဦးသား မနက်ခင်း ကော်ဖီချိန်တွင် ဝိုင်းဖွဲ့ စားသောက်ရင်း မနေ့ကမှ ဝယ်လာသည့် ကားအသစ်နှင့် လေး ကားမောင်းသင်ရန် ကိစ္စ ပြောကြသည်။ လေးနှင့် မမ ကားချင်းလဲရန် သဘောတူလိုက်ပြီး မမက ကားသစ်လေး မောင်းကြည့်ဦးမည် ဆိုကာ ထွက်သွား၏။ ဖေဖေ နှင့် ကိုကြီးက အလုပ် သွားရန် ပြင်သည်။ လေးက အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီးနှင့်အတူ စားသောက် ထားကြသည်များ သိမ်းဆည်းလိုက်၏။ လုပ်စရာလေးများ လက်စသတ်နေတုန်း ဖေဖေနှင့် ကိုကြီး အလုပ်သွားကြသည်။ လေးလည်း ရေချိုးရန် အခန်းဆီ ပြန်တက်လာခဲ့၏။
အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းလဲလာသည့် မိမိ ဘ၀ အကြောင်း စဉ်းစားကာ မေမေ့ကို လွမ်းမိပြန်သည်။ ခင်ခင်လေး တစ်ယောက် ငွေကြေး ပြည့်စုံသော ဒီအိမ်ကြီးတွင် မေမေ့ ရင်ခွင် မရှိပါဘဲ နေသား ကျခဲ့ပြီပဲ။ တကယ်တမ်း တွေးကြည့်တော့ မိမိ ခုလို အဆင်ပြေပြေ နေနေနိုင်တာ ကိုကြီး ကြောင့်လို့ ပြောလျင် မမှားနိုင်။ ကိုကြီး အရိပ်က မေမေ့ကို မမှီသော်လည်း လေး အတွက် အင်အားပေးကာ အထိုက်အလျောက် အေးမြစေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ အတွေးနယ် ချဲ့နေတုန်း အိပ်ခန်းတံခါး ခေါက်သံ သဲ့သဲ့ ပေါ်လာသည်။ တံခါး ထ ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ပြုံးစစ မျက်နှာပေးနှင့် ကိုကြီး။
“ ငပျင်းလေး.. အိပ်နေတာလား ကွ..”
ညင်သာစွာ နှဖူးလေး နမ်းရင်း ပြော၏။
“ ရေချိုး မလို့ပါ ကိုကြီးရဲ့.. ဘာ ကျန်ခဲ့လို့လဲဟင်.. ”
“ ခရီး သွားရမယ် လေးရယ်.. အရေးကြီး ကိစ္စ ပေါ်လာလို့.. အဲ့ဒါ အဝတ်စား လာပြန်ယူတာ..”
“ ဟွန်.. လေး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.. ကြာမှာလားဟင် ကိုကြီး..”
“ တစ်ပတ်လောက်ပေါ့.. ဘာ လုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတော့.. တစ်ပတ်စာ ကြို ပြီး အကြင်နာ ပေးရမယ်..”
“ အို့..”
“ ပေးချင်ဘူးလား ကွ..”
“ ဟုတ် ပါ ဘူး..”
“ ဒါဆို လာ..”
ရင်ခွင် ကျယ်ကြီးထဲ နစ်ဝင်မတတ် ဆွဲ ဖက်ထားပြီး အနမ်းမိုးတွေ ကျဲချသည်။ မနက်ခင်း အလုပ်သွားချိန်မို့ ကိုကြီးထံမှ လန်းဆန်းသစ်လွင်သော ကိုယ်ရနံ့လေးက သင်းနေ၏။ မိမိက ခါတိုင်းလို ညအိပ်ခါနီး ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး လိမ်းထားခြင်းမျိုး မရှိ။ လေး စိတ်ထဲ မိမိ မျက်နှာနှင့် လည်တိုင်တလျောက် နေရာမလပ် အနမ်းတွေ ပေးနေသည့် ကိုကြီးကို တွန့်ဆုတ် အားနာမိသည်။
“ ဘာလေးလဲ ကွာ.. ငြိမ်ငြိမ်လည်း မနေဘူး..”
“ ဟိုလေ.. လေး ကိုယ်က ချွေးတွေ နဲ့ နံနေလား ဟင်..”
“ ပြောမိလို့လား နံတယ် လို့..”
“ အာ.. ကိုကြီးကတော့ ပြောမလား.. လေးဘာသာ စိတ်ထင့်လို့ ဥစ္စာ.. ”
“ ဟဟ.. နံပါဘူး ကွာ.. လေး ကိုယ်မှာ နံ့သာဖြူ နံ့လေးက စွဲ နေပြီ.. ရေချိုးပြီးစလို မွှေးမနေပေမယ့် နံတော့ နံမနေတာ သေချာတယ်.. ကဲ ကျေနပ်ပလား ကြီးတော်..”
“ ဟွန့်.. ကျေနပ်အောင် ညာ ပြောနေသလိုကြီး..”
“ ဟော ဗျာ.. ကဲ.. ဒါဆို နံတယ် ပြောရမလား..”
“ လေး ရေ ချိုးရသေးဘူး ကိုကြီးရဲ့.. အာ့မို့ ဟာကို..”
“ ………..”
“ ………..”
“ လေး..”
“ ရှန်..”
“ ချစ်တယ်..”
“ အင်..”
“ ဟုတ်တယ် လေး.. လေးကို ကိုကြီး အရမ်း ချစ်နေပြီ.. ညီမလေးလိုရော.. ချစ်သူလိုရော.. လေးက သိပ် ငယ်နေသေးလို့ ပြော မထွက်တာ.. ဒါမယ့် ခုတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး ကလေးရယ်..”
“ ………..”
“ ………..”
“ စိတ်မဆိုးဘူး မှတ်လား လေး.. ဟင်.. ကိုကြီး ကလေးငယ်ငယ်လေးကို ပေါက်ကရတွေ လုပ်မိတယ်.. ကိုယ့်အပေါ် အားကိုးနေတဲ့ ကလေးကို အခွင့်ရေး ယူသလို ဖြစ်နေပြီလားလည်း တွေးပါတယ်.. ဒါမယ့် မရဘူး ကွာ.. စိတ်က ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့တာ.. လေး စိတ်ဆိုးလား.. ”
“ ဟင့်အင်း.. ဟို လေ.. လေး.. လေးက ကိုကြီး အဲ့လို ပြောမယ့် နေ့ကို မျှော်နေမိတာပါ..”
“ ဘယ်လို ဘယ်လို..”
“ ဟိုလေ.. ကိုကြီး ခုလိုမျိုးလေ.. လေးကို.. ဟို.. ခုလိုမျိုး ပြောမယ့်နေ့.. ချစ်.. ချစ် တယ် လို့ ပြောမယ့် နေ့လေ..”
“ ကလေး ရယ်.. ချစ်တယ်..”
“ အိုးး..”
“ အာ ကွာ.. ဘာဖြစ်နေလဲ ဒီကလေး..”
“ ရင်.. ရင်တုန်လို့.. ပြီးတော့.. ဟို.. ရေ မချိုးရသေးတော့..”
“ ချိုးပေးရမလား..”
“ အင်..”
“ ကိုကြီး ချိုးပေးမယ်လေ.. တူတူ ချိုးမယ် ကွာ.. ဘယ်လိုလဲ..”
“ ရှင်.. ဟို.. အိုး.. ကိုကြီး..”
ခင်ခင်လေး စကား မဆက်နိုင်မီ ဝတ်ထားသည့် ထမီလေးက ကြမ်းပေါ် ပုံကျသွားသည်။ အင်္ကျီကြယ်သီးများ တစ်လုံးစီ ဖြုတ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် မိမိကို နမ်းနေသည့် ကိုကြီး။ ကိုကြီးက လေးကို ချစ်သည် တဲ့။ ညီမလေး လိုရော ချစ်သူလိုပါ ချစ်သည်တဲ့လေ။ ဒီစကားလေးနှင့် ဒီအချစ်က မိမိ စိတ်ထဲ မမျှော်လင့်ရဲခဲ့သည့် ဆုလာဘ် တစ်ခုပင်။
................................................
ကိုကြီး လက်များက ကျွမ်းကျင် ပိုင်နိုင်လွန်းသည်။ လေး အသွေးအသားများ ဆူေ၀ လောက်မြိုက်စ ပြုလာ၏။ ခဏလေး အတွင်းမှာပင် ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ပိပိလေးပေါ်မှ အမွေးများကို ပွတ်သပ်ရင်း
“ အော်.. ပြောမလို့.. ဒီအမွေးလေးတွေက ရိတ်ပစ်ရတယ် လေး.. သည်လိုကြီး ထားတာ ကျန်းမာရေးနဲ့ မညီဘူးလေ..”
ထို့နောက် သူကိုယ်တိုင် ရှင်းပေးရန် ပြောလာပြီး သူ့အခန်းဆီ ခဏ ပြန်သွားသည်။ ပြန်လာတော့ ရေလဲပုဆိုး တိုတိုနှင့် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ဗလာ၊ လက်ထဲတွင် တစ်ခါသုံး မုတ်ဆိတ်ရိတ် ဂျုတ်လေးများ ထည့်ထားသည့် ပလတ်စတစ် အိတ်ကလေး။ ကြောင်ငေးငေး ဖြစ်နေသည့် လေး နှဖူးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်စေသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
နှစ်ဦးသား ညစဉ် ထိတွေ့နေကျ ဖြစ်သော်လည်း အမှောင်က ကာကွယ် ပေးထား၏။ ယခုလို နေ့လည်နေ့ခင်းကြီး တွေ့တာမျိုးက ဒါ ပထမဆုံး။ ပလတ်စတစ် အိတ်အတွင်းမှ ဂျုတ်ကလေး ထုတ်ရင်း လေးကို နမ်းပြန်၏။ လေး တစ်ယောက်၊ ရင်စိုင်များရှေ့တွင် လက်လေး နှစ်ဘက်ကို ကြက်ခြေ ခတ်လျှက် ပေါင်တံလေးများကို လိန်ကျစ်ကာ ရပ်နေမိသည်။ ခေါင်းလည်း မဖော်ရဲ။ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်၏ ကြွေပြား ဖြူဖြူများက မြင်နေကျ မဟုတ်သလို ခံစားနေရသည်။
“ လေး.. မော့ပါဦး ကွ..”
“ အို.. ကိုကြီး..”
“ လာ.. ကိုကြီး ရင်ခွင်ထဲကို..”
“ …..”
“ …..”
ထူးဆန်းသော အတွေ့များက ခါတိုင်းနှင့် တခြားစီ။ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပူးကပ်ပြီး အချင်းချင်း သတိလက်လွတ် ပွတ်သပ်နေကြသည်။ လေး ကိုယ်ထဲတွင် ရှိရှိသမျှ ကလီစာအားလုံး အသံတွေ ထွက်နေသလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ပွက်လော ညံနေတော့သည်။ ပြင်းရှသော အနမ်းများ ဆုံးတော့..။
“ ထိုင်လိုက် ကလေးလေး.. ကိုကြီး ဒါတွေ ရှင်းပေးမယ်.. နော်..”
“ လေး.. ကြောက်တယ် ကိုကြီး..”
“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလေ ညီမလေး.. ဒီဂျုတ်က အသွားတွေမှာ အထိန်း ပါပြီးသား.. ရှစရာ အကြောင်း မရှိဘူးလေ နော်..”
ကိုကြီး လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် မုတ်ဆိတ်ရိတ်သည့် ဂျုတ်ကလေး။ အသွား နှစ်ထပ်နှင့် ဘေး တစ်ဘက်တစ်ချက်က အပိတ်လေးဆိုတော့ ဓါးသွားနှစ်ထပ်က ကော်ရိုးအတွင်း မြုပ်နေသည်။ ခုချိန်မှာ လေး ကြောက်မိတာက ဓါးရှမှာ တစ်ခုတည်း မဟုတ်မှန်း လေးဘာသာပဲ သိသည်။ သို့သော် သိပ် အချိန်ကြာနေလို့ မဖြစ်။ ရာသီက မအေးလှသော်လည်း လေးကိုယ်ထဲမှာ ခိုက်ခိုက် တုန်နေသည်။ ချမ်း၍တော့ မဟုတ်။ သက်ပြင်းတစ်ချက် ခိုးချလိုက်ရင်း ကိုကြီး ညွှန်ပြရာ အိမ်သာ ကြွေခုံလေးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။
ကိုကြီးက လေးကို တစ်ချက် ပြုံးပြပြီး ခြေထောက် နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်၏။ ခါးကို ရှေ့နည်းနည်း တိုးစေသည်။ အဝတ်ဗလာ ကိုယ်လုံးလေးက အိမ်သာကြွေအိုးပေါ်တွင် ခပ်လျှောလျှောလေး ဖြစ်သွား၏။ လေး မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားမိသည်။ ကိုကြီး လက်ချောင်းများက လေး ဆီးခုံလေးပေါ် တရွရွ ပွတ်သပ်နေ၏။ ဆပ်ပြာရည်လေး အနည်းငယ် စွတ်လိုက်ပြီး အေးစက်နေသည့် ဓါးသွားလေးနှင့် တစ်ချက်ချင်း ခပ်ဖွဖွ သပ်ချ သွားသည်။ လေး မရဲတရဲ ငုံ့ကြည့်မိသည်။ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ဆီးခုံကလေးက ဓားချက် တစ်ချက်ချင်းအလိုက် ပြောင်ရှင်းပြီး ဖွေးဥ သွားသည်။ ရေအေးလေးနှင့် သပ်ချလိုက်တော့ အပူများ ထွက်သွားသလို ရှိန်းမြမြလေး ခံစားလိုက်ရ၏။ လေး ရင်တွေလည်း ထူပူ ရှိန်းမြလာရသည်။
“ နဲနဲ ကားလိုက် လေး..”
“ …..”
“ အွန်း.. ဟုတ်ပြီ.. မကြောက်နဲ့နော်.. စိတ်လျှော့ထား..”
“ …..”
“ ရပြီ.. တစ်ဘက် ပြောင်သွားပြီတွေ့လား..”
“ …..”
“ နောက် တစ်ဘက် အလှည့်..”
“ …..”
“ နောက်ဆို ကိုယ့်ဘာကိုယ် အမြဲ အဲ့လိုလေး ရိတ်ရိတ်ပေး..”
ပါးစပ်မှပြောရင်း လက်ကလည်း စိတ်လိုလက်ရ လုပ်ပေးနေ၏။ ခဲတံမှ ခဲဖျက်သာသာ အရွယ် အစေ့လေးကို တစ်ဘက်သို့ ကပ်ဖယ်သည်။ အောက်မှ ပွင့်လွှာလေး နှစ်ချပ်ကိုလည်း အလားတူ ဘေးတစ်ဘက်သို့ ဆွဲကပ်လိုက်၏။ ပြောင်တင်းတင်း ဖြစ်သွားသော အပြင်နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ဘက်ကို တလှည့်စီ ရှင်း ချပေးသွားသည်။ တဒင်္ဂအတွင်းမှာပင် အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေး သန့်ရှင်း တောက်ပြောင်သွား၏။ လက်လေးနှင့် ဖွဖွ ပွတ်သပ်ကြည့်သည်။ ထူးခြား နုဖတ်နေသော အတွေ့လေးက နှစ်သက်စရာ ကောင်းလွန်း၏။ ပျိုဘော်ဝင်စ ကတည်းက တစ်ခါမျှ မရိတ်သင်ခဲ့ဖူးသည့် အဖုတ်ကလေးက ကလေးပေါက်စ တုန်းကလို နုဖတ် သန့်စင်သွားသည်။ အိမ်သာ ကမုတ်အတွင်း အထွေးလိုက် ဖြစ်နေသည့် အမှိုက်များကို ရေလောင်း ဆွဲချလိုက်ပြီး ဆီးခုံလေးကိုပါ အပြီးသတ် ဆေးကြောလိုက်၏။
“ လှလိုက်တာ လေးလေးရယ်..”
ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံနှင့်အတူ ပြောင်ချော နေသည့် အဖုတ်လေးကို ရေးဆေးပေးနေရင်း အတွင်း မရောက်တရောက် ဖြစ်အောင် နိုးဆွ နှိုက်ကလိ နေသည့် ကိုကြီး။ သူ့ အောက်ပိုင်းမှ မိမိ မကြာခဏ ကိုင်ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် အတံကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည်။ လေး.. ကြောက်လိုက်တာ.. တိုးတိုးလေး ညည်းမိ၏။ သို့သော် ကြောက်စိတ်ကို အနိုင်ယူသွားသည့် အရာက အဖုတ်လေး၏ လှိုဏ်ခေါင်း အတွင်းပိုင်းမှ ခံစားချက်။ လေး ခါးလေး ကော့တက်လာပြီး ညင်သာစွာ လူးလွန့်မိသည်။
“ လေး.. ခဏလေး ထ လိုက်ပါလား..”
“ ဘာ.. ဘာ လုပ်မလို့လဲဟင် ကိုကြီး..”
“ ကိုကြီး ပေါင်ပေါ် ထိုင်လိုက်လေ နော်..”
“ လေး ကြောက်တယ်..”
“ ဘာမှ မဖြစ်စေရပါဘူး လေးရယ်.. ကိုကြီး လေးကို လိင်ဆက်ဆံမလို့ မဟုတ်ပါဘူး.. ခဏပဲလေ နော်..”
“ …..”
“ …..”
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>>
No comments:
Post a Comment