မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၈ )

ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။ 

ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။

နောက်ဓါတ်ပုံတွေမှာ ကျတော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် ကားကလေး တစီး ဖြင့် ဟော်တယ် ပတ်ကင်တွင် ရပ်ကာ ဟော်တယ်ထဲလမ်းလျှောက်ဝင်သွားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဒက်ဒီက ဘယ်ကကား နဲ့ ဘယ်ကနေလာတာလဲ၊ မာလာရဲကျော်တွေးနေရင်း နောက်ပုံတွေ ဆက်ကြည့်နေတော့ ညနေပိုင်းလောက်မှ သူမ တို့ အိမ်မှ လန်ခရူဇာပြန်ရောက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

နောက်ပိုင်း ပုံတွေက တော့ သူမ မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံများ၊ နောက်တော့ လိင်ဆက်ဆံနေကြပုံများ ၊ မာလာရဲကျော်ဓါတ်ပုံတွေကို သေခြာလေ့လာရင်းက ထို ယောက်ျား မှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်မှန်း သိလာခဲ့သည်။ သူမ ၏ လေ့ကျင့်ထားသော မျက်လုံး၊ သူမ ၏ ရင်းနှီးနေသော ဒက်ဒီ ဘော်ဒီ၊ စသည်တို့ကြောင့် သူမ အနေဖြင့် ထိုသူမှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်ကြောင်းသိလာရသည်။ 

တဆက်တည်းမှာပင် သူမ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားသွားရသည်။ ဒါဆိုရင် အဲဒီ အမျိုးသားက ဘယ်သူလဲ၊ အဲဒီ အမျိုးသားက ဖိုးတုတ် လား ဆိုသည့်အတွေးက သူမ စိတ်ကို လှုပ်ရှားစေလေသည်။ ထို့အပြင် သူမ ဒက်ဒီက လည်း ဒီဟော်တယ်ထည်းကို တခြား ကားတစီး ဖြင့် ဝင်လာသည်ဆိုတော့ သူ ကိုယ်တိုင်က သူ့မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေတာကို သိနေလို့လား၊ မာလာ့ ခေါင်းထဲ မေးခွန်းတွေ များစွား ဖြစ်ပေါ်လာနေရသော်လည်း သေသွားသော ထို အမျိုးသား မှာ သူမ ဒက်ဒီမဟုတ်ကြောင်းသေခြာနေသည်မို့ စိတ်တော့ အနည်းငယ်အေးသွားရသည်။ ယခုလောက် ဆိုရင်တော့ သူမ ဒက်ဒီ တော့ ဗလာဒီမာကို သူမ သတ်လိုက်တာ သိနေလောက်ပြီဟု တွေးလိုက်မိသည်။ 

ထိုအချိန်မှာပင် သူမ ဖုံးက မြည်လာခဲ့ရသည်။ ဖုံးကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော်အသံ ထွက်လာခဲ့သည်။

"စုလေး ဘာဖြစ်သေးလဲ ဒက်ဒီသတင်းကြားလို့"

သူမ ကို ဒက်ဒီ က စုလေး ဟု ခေါ်တာက ကုတ်နိမ်း လို ဖြစ်နေလေပြီ။ 

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဒက်၊ ဒီလိုင်းက စိတ်ချရလား"

"စိတ်ချရတယ်စု ပြော၊ ဒက်ဒီ တခြား အပြင်က ဖုံးတခု နဲ့ ယူပြီးပြောတာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့ရတယ်"

"စု သူ့ဆီက ဖုံးရော ၊ ကင်မရာထဲက မယ်မိုရီရောရထားတယ်၊ ခု စစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့လက်ထဲ မအပ်ခင် မာမီ့ နျူ့ ဖိုတိုတွေ ကို ဖျက်ပြစ်နေတာ"

"အော် ဟုတ်လား ဒီကောင် ဒက်ဒီတို့ လန်ခရူဇာနောက်ကို လိုက်နေတာဖြစ်မယ်"

"အင်းပေါ့ အဲဒါလည်း ဒက်ဒီ့ကို မေးမလို့၊ ဖိုးတုတ် နဲ့ မာမီ နဲ့ ကိစ္စ ကို ဒက်ဒီသိနေတာလား၊ မာမီတို့က ဘာလို့ အဲဒီ စစ်ဆင်ရေးနယ်မြေထဲကို ဒက်ဒိ့ကားနဲ့ လာရတာလည်း"

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် က မာလာရဲကျော်ကို အဖြစ်အပျက် အကုန် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ မာလာရဲကျော်လည်း သဘောပေါက်သွားတော့သည်။ 

"အင်း ကံကောင်းတယ် ဒီကောင့်ကို မာလာရှင်းပြစ်လိုက်လို့ နို့မို့ဆို မာမီ ရော ဒက်ဒီပါ စောက်ရှက်ကွဲမှာ"

"စု သိတယ် အာ့ကြောင့် မာမီ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေ ဖျက်ပြစ်နေတာ"

"အင်း ဒီကောင်တွေက ဒက်ဒီ ကြွသွားပြီလို့ ထင်နေတာ၊ အဲဒါကြောင့် ဒက်ဒီတို့က သတင်းကို မှောင်ချထားတာ"

"အင်းလေ အဲဒါကြောင့်လည်း စု က စိတ်ပူနေတာ"

"အင်း မပူနဲ့တော့ ဒက်ဒီက စုကို စိတ်ပူနေတာ အဲဒီကောင်က နာမည်ကြီး အရမ်းလည်း လျှင်တယ်"

"အင်းဒက်ဒီလည်း မပူနဲ့တော့ အဲကောင်ကို ရှင်းပြစ်လိုက်ပြီ အဟိ၊ နည်းနည်းတော့ ရင်းလိုက်ရတာပေါ့"

"ဒက်ဒီ စု ကို လွမ်းနေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် အခုတောင်တွေ့ချင်နေတယ် စုလေးရယ်"

"အင်း စုလည်း တူတူပါပဲ၊ စု ဒီစစ်ဆင်ရေး ပရောဂျက်ပြီးတာနဲ့ ဒက်ဆီ အပြေးလာခဲ့မယ်သိပလား"

"အင်းပါ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နော် ဘယ်ဟာမှ အသေးအမွှားလေး ဆိုပြီး မျက်စေ့မမှောက်စေနဲ့ ဒက်ဒီတို့ စုတို့ အလုပ်က အသက်ကို ရင်းပြီးလုပ်နေရတာ"

"အင်းပါ ဒက်လည်း ဂရုစိုက်နော်"

သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက် တယောက် နှင့် တယောက် မွမွ လုပ်ပြီးတော့ ဖုံးချလိုက်သည်။ မာလာရဲကျော် တယောက် လည်း ခု မှ တကိုယ်လုံး နူံးချိ သလို ဖြစ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ဘပ်တပ်မှာ ဆပ်ပြာ နှင့် ရေနွေးဖြည့်ကာ ရေပူပူထဲ ဝင်လှဲလျှောင်းနေလိုက်သည်။ မျက်စေ့လေးကို မှေးပြီး ဗလာဒီမာ သူမ ကို လိုးခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်တွေးမိနေသည်။ သူမ လက်တွေက အလိုလို ပိပိလေး ပေါ် ရောက်သွားပြီး အစေ့လေးကို ဖိပွတ်မိလေသည်။

"အ.."

သူမ ပါးစပ်မှ အသံလေး ပင်ထွက်သွားရသည်။ အရှိန်ရလာတော့ စောက်စေ့လေးကို နာနာဖိပွတ်ပေးနေရင်းက ကျင်တက်သွားပြီး အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတော့သည်။ ရေနွေးပူပူ စိမ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်ဖြင့်သုပ်အခြောက်ခံကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်သည်နှင့် တုန်းကနဲ အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

.........................................................................................................................................

"တီ..တီ.."

သူမ ဖုံးမှ ရင်းသံ တိုးတိုးလေး နှင့် ဗိုင်ဘရေးရှင်းကြောင့် မာလာရဲကျော် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက် ရင်း နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ။ ဖုံးမှာ ပြနေတဲ့ နံပါတ်က မယ်လာနီ့ နံပါတ်မို့ အစိမ်းရောင် ဖုံးပုံစံလေးကို နှိပ်လိုက်ရင်း နားနား ကပ်ထောင်လိုက်သည်။ သူမ ဖုံးမှာ အရေးကြီးသူတွေကို နာမည်တွေ နှင့် မှတ်မထား၊ 

"ဟေး မယ်လနီ ဘယ်လိုလဲ မနေ့က နင့်ဘဲ နဲ့ အဆင်ပြေလား"

"ငါက ပြေတယ် နင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ အခြေအနေကောင်းရဲ့လား ငါက စိုးရိမ်နေတာ အခု နင့်အသံကြားလိုက် ရမှ စိတ်အေးရတယ်"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟဲ့"

"အင် နင် သတင်းမဖတ်ရသေးဘူးထင်တယ်၊ အပြင်ရောက်မှ သတင်းစာ ဖတ်ကြည့်လိုက်"

"အိုကေ"

"နင်ဒီည ကလပ်လာအုံးမှာလား ငါပြောစရာရှိလို့၊ ပြောရရင်တော့ သတင်းလို့ ပြောလို့ ရမယ်"

"အင်း ငါ လာတော့ လာချင်တယ် အခြေအနေကြည့်လိုက်အုံးမယ် ၊ ငါပြန်ဆက်မယ်လေ ဟုတ်ပလား"

"အိုကေ"

မယ်လနီ ဖုံးချသွားတော့ လက်တော့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သတင်းစာ ခေါင်းစီး ကို အွန်လိုင်းမှာ ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ရှရှားမှ ဒုစရိုက်သမားတဦး ဟော်တယ်ခန်းတွင် အသတ်ခံရပြီး သေဆုံးနေကြောင်း၊ ဂိုဏ်းအချင်းချင်း သတ်ကြသည်ဟု ယူဆရကြောင်း စသည့် သတင်းကို တွေ့ရသည်။ သေဆုံးနေသူမှာ ဗလာဒီမာဂရက်ကော့ဗ် ဆိုသူ ဖြစ်ကြောင်းနှင့် သတင်း ရေးသားထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မယ်လာနီ သူမ အတွက် စိတ်ပူနေတာ ဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်သည်။ သူမ အနေဖြင့်လည်း ထိုနိုက်ကလပ်ကို ယာယီတော့ ရှောင်နေရတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တယောက်မဟုတ် တယောက်က သူမ နှင့် ဗလာဒီမာ တို့ နှစ်ယောက်အတူတူ ထွက်သွားသည်ကို မြင်မိ ပြီး သူမ ကို လိုက်ရှာနေပါက ပြဿနာရှိနိုင်သည်။ သူမ ကို သိသူက မယ်လာနီ တယောက်သာရှိသည်။ ကျန်သူတွေက မြင်ဘူးသည်ဆိုတာသာ ရှိမည် မည်သူမှန်းမသိနိုင်၊ မယ်လာနီပင်လျှင် သူမကို ဖရန်စစ်လင်း အနေဖြင့်သာ သိထားသည်။ မယ်လာနီ သူမ ကို ပြောစရာ ရှိတယ်၊ အင်ဖေါ်မေးရှင်း ဆိုတာကိုတော့ စိတ်ဝင်စားသည်။ 

အိပ်ယာပေါ်မှ ထပြီး မနေ့က ဗလာဒီမာ အခန်းမှ သူမ ယူလာသော ပစ္စည်းတို့ကို ဘောက်စ်လေးတခုတွင် ထည့်လိုက်သည်။ သူမ အပြင်ထွက်ရင်း မှ သူတို့စစ်ဆင်ရေး ယာယီရုံးချူပ်မှာ ဝင်ပို့လိုက်မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဘရာဇီယာ ပင်တီ ဝတ်၊ အပေါ်က ရင်ဘတ်မှာ BUFU ဆိုတဲ့စာတမ်းနဲ့ ခါးတို တီရှပ် အဖြူရောင်၊ အောက်က အလတ်စတစ်စကင်နီ ဂျင်း အပြာဖျောဖျော မှာမှ ပေါင်ရှေ့သားတွေ မှာ အဖြူနီးပါး စတုံးဝပ်ရှပ် လုပ်ထားပြီး ပေါင် တဝိုက်မှာ ကန့်လန့် အပြဲလေးတွေ နဲ့ဟာ ဝတ်လိုက်တယ်။ ခြေအိပ်လေးစွတ်ပြီး  နိုက်ကီ စနိကာ အပျော့လေး ဝတ်လိုက်တယ်။ 

"ဒေါက် ဒေါက်"

ရုတ်တရက် တံခါးခေါက်သံထွက်လာလို့၊ ကုတင်ဘေး စားပွဲ၊ အံဆွဲထဲက Glock27 ကိုထုတ်ပြီး ဆေ့ဖ်တီးခလုပ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တံခါးနားကို ကပ်သွားလိုက်တယ်။

................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၈ )

တံခါးပေါ်က ချောင်းကြည့်မှန်ဘီလူးလေးက နေကြည့်လိုက်တော့ အပြင်ဘက်မှာ သူတို့ စစ်ဆင်ရေး က ထိုင်းထောက်လှမ်းရေး အေးဂျင့် ပွန်းယ နှင့် တခြား သူမ တခါမှ မမြင်ဘူးသေးသော ယောက်ျား တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ကိုယ်ကို တံခါး ရှေ့မှာ မနေပဲ နံရံနားမှာ ကပ်၍ လှမ်းအသံပေးလိုက်သည်။

"ဟေး ဘယ်သူလဲ"

"ငါပါ... xxx ... ပါ"

ပွန်းယ က ပတ်စ်ဝပ် နာမည် ပြောလိုက်သဖြင့် သူ နှင့် အတူလာသူမှာ မိမိ တို့ လူဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ မာလာက သေနပ်ကို ကျောဘက် ခါးကြားသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး တံခါးကို ဂျက်ဖြုတ်ကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။  

"ဟေး မာလာ နင် ဒီမှာ နေလို့ မရတော့ဘူး နင်တို့ နိုင်ငံ ထဲကို နယ်စပ်က နေ ပြန်လစ်တော့၊ နင်နဲ့ ဗလာဒီမာ ညက ထွက်သွားတာကို တွေ့တဲ့လူတွေ ရှိနေတယ်၊ သူနဲ့ လိုက်သွားလိုက် သူက နယ်စပ် ဒေသ တာဝန်ခံ ဗီးတား ပဲ"

မာလာ က ဗီးတား ဆိုသူကို ခေါင်းငြိမ့် နူတ်ဆက်လိုက်ပြီး ပွန်းယကို သူမ တွင် ရှိနေသည့် ‌ဒေါ့ကုမန့် များ လက်ပြောင်းပေးလိုက်သည်။ သူမ အဆင်သင့် ပြင်ထားပြီးသော ခရီးဆောင် အိပ်ကလေးကို သာ ဆွဲယူ လျှက် ဗီးတား နဲ့ အတူ ထွက်လိုက်လာခဲ့တော့သည်။ 

ဗီးတားက သူ့ကားလေး ဖြင့် ယိုးဒယား မြောက်ပိုင်း မြန်မာပြည်နယ်စပ်ရှိရာသို့ တောက်လျှောက် မောင်းလာခဲ့လေသည်။ လမ်းမှာ သူတို့ ဆေ့ဖ် ဟောက်စ်မှာသာ တညအိပ်ပြီးတာချီလိပ် ထိ လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည်။ တာချီလိပ်မှ ဗိုလ်မှုး သီဟ စခန်းချထားတာ ကျိုင်းတုံဖက်သို့ လာကြိုသည့် အေးဂျင့် တဦး ဖြင့် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ 

ဗိုလ်မှူး သီဟ မှာ သူ့သမီးကို ကိုယ်တိုင် တွေ့လိုက်ရမှ စိတ်ပူနေခြင်း သက်သာသွားရတော့သည်။ 

"သမီး ကို ဒက်ဒီ က စိတ်ပူနေတာ ရုရှား တွေက အရမ်းဆိုးတယ် သမီး ပုရွက်အုံ ဒုတ်ထိုးသလို ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ ဒက်ဒီ  ချက်ချင်း ပြန်ခေါ် လိုက်တာ"

"ဒက်ဒီကလည်း ဒက်ဒီ့ သမီးပဲ ဟာ ခြေရာ ပျောက်ပါတယ် သူတို့ ဘယ်သူမှန်းသိလိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

"မထင်နဲ့ သမီး ဒီကောင် က ထိပ်တန်း လုပ်ကြံ‌ရေးသမား တော်ရုံ လူက သတ်ဖို့ ဆိုတာ မလွယ်ဘူး စပါယ်ရှယ် ထရိန်းထားတဲ့ သူမှန်း သူတို့ သိမယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲ ပြောပြော မြန်မာပြည်ထဲ မှာတော့ လုံခြုံပါတယ် ယိုးဒယားမှာ သာ စိတ်မချရတာ"

...................................................................................................................

ညနေဘက်ထမင်းစား ပြီးတော့ သားအဖ နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း မာလာ့ အတွေ့အကြုံများကို သီဟ က မေးမြန်းနေသည်။ နောက်တော့ သီဟ က အိပ်တော့မည်ဟု ဆိုတာ သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ သီဟ ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲနေတုန်း အမှောင်ထဲ မှာ သူ့အိပ်ခန်း တံခါး ပွင့်လာပြီး လူတယောက်ဝင်လာသည်။ 

"စု လား"

"ဘယ်သူရှိသေးလို့တုန်း အချစ်ကြီးနော် ဟွန့် စု ကွယ်ရာမှာ ဘယ်သူတွေနဲ့ ဖြစ်သေးလဲ"

"မဖြစ်ရပါဘူးကွာ စုလေးကို ပဲ သတိရနေတာပါ"

ဗိုလ်မူး သီဟ မှာ အထူးစစ်ဆင်ရေး ဖြင့် ‌ရော က်နေတာ ဖြစ်ပြီး သူ့ကို တခါလာလုပ်ကြံလိုက်တာ ခံရပြီးကတည်းက သူ့အိမ်မှာ လုံခြုံရေး အထူး တင်းကြပ်ထားသည်။ အိပ်ခန်း အိမ်သာရေချိုးခန်း များမှ လွဲပြီး ကျန်အခန်းများ တွင် လုံခြုံရေး ကင်မရာများ တပ်ဆင်ထားသည်။ သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံးက လည်း သိသည်မို့ ဧည့်ခန်း ထဲတွင် ဟန်မပျက် နေကြပြီး ညအမှောင်မှ အခန်းကူးလာခြင်း ဖြစ်လေသည်။

"စု ကလည်း ယောက်ျား ကို သတိရတာပေါ့  ယောက်ျား အလိုး မခံရတာကြာပြီလေ"

"အင်း စိတ်ချ စု စောက်ဖုတ်လေးထဲက ကို လီးကို မချွတ်တော့ဘူး လိုးပေးမယ် ကဲ ဘယ်လိုလဲ ခိခိ"

မာလာ မှာ ဗိုလ်မူး သီဟ အိပ်ယာထဲ တိုးဝင်လိုက် ပြီး ဗိုလ်မူးသီဟ ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ဗိုလ်မူးသီဟ ကလည်း မာလာ့ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း ရင်း က မာလာ့ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူး လေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ 

မာလာမှာ ညဝတ် အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားသဖြင့် ခါးစည်းကြိုးလေး ဖြည်လိုက်သည်နှင့် သူမ အရှေ့ပိုင်းမှာ လုံးဝ ပွင့်ထွက်သွားလေသည်။ ဗိုလ်မူးသီဟ မှာလည်း ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ချွတ်လိုက် ပြီး သူ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပွကို ကန်ချွတ်လိုက်သည်။ မာလာ က မာတောင် တောင့်တင်း နေသည့် ဗိုလ်မူးသီဟ လီးကြီး ကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက၊

"ဒီအချစ်ကြီးကို တောင် မစုပ်ရတာ ကြာပြီ"

ဗိုလ်မူးသီဟ မှာ မာလာ၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လီးစုပ် ပညာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ကြာကြာ ထိန်းနိုင်မည်မဟုတ် မှန်း သိနေသဖြင့်၊

"လာတော့ကွာ စုလေး ကို မလိုးရတာကြာပြီ တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားဦးမယ်"

ဟု ဆိုကာ မာလာ့ ကိုယ်လေးကို ဆွဲယူလိုက်လေသည်။ ထိုည က သူတို့ သားအဖ နှစ်ဦး လွမ်းနေတာကို အတိုးချ ပြီး ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးကြလေသည်။ လိုး လို့ တချီပြီးတိုင်း ဖက်ကာ နားကြရင်း မာလာ က သူမ အမေ အကြောင်းကို မေးသည်။ ဗိုလ်မူး သီဟ ကလည်း သူ့မိန်းမ ဒေါက်တာနှင်းဖြူ နှင့် ဖိုးတုတ် တို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။ 

"အဲကောင်က မာမီ့ကို မုဒိန်းကျင့်တာလား၊ စုသာ အဲဒီအချိန်က သိလိုက်လို့ကတော့ အဲကောင် အဲဒီကထည်းက သေနေပြီဟွန့်"

"အင်း ဒက်ဒီလည်း တကယ်တော့ အဲဒီ ဗီဒီယိုကို တော်တော်လေး နောက်ကျမှ တွေ့ရတာကိုး၊ ဒက်ဒီ သိရတဲ့ အချိန်မှာ သမီး မာမီက အဲဒီကောင်ကို စွဲနေပြီ၊ အဲကောင် နဲ့ တော်တော့်ကို အရသာတွေ့နေပြီလေ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ ဆိုတော့ ဘာထူးတော့မှာလဲ၊ ဒက်ဒီက လည်း သမီးနဲ့ မှားထားတာရှိတော့ သူလည်း သူ့ဘာသာ အင်ဂျိုင်း ဖြစ်ပါစေလေ ဆိုပြီး လွတ်ထားလိုက်တော့တယ်"

"ယောက်ျား က မာမီ့ ကို ဖိုးတုတ် ပုံစံမျိုး စုံနဲ့ လိုးနေတာကို ဗီဒီယို ကလစ်တွေ ပြန်ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေတယ် ဆိုတော့ ယောက်ျား မှာလည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ဒီမိန်းမ ကိုရော တခြားသူ လိုးတာ ကြည့်ချင်သေးလား"

"အာ အဲလို မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ အောကား ကောင်းကောင်း ကြည့်ရသလို ပဲ ခံစားရတာပါ၊ မင်းသမီးက ကိုယ့် မိန်းမ ဖြစ်နေတာ တခု ပါပဲ ခိခိ၊ ဒီမယားလေးကိုတော့ သူများ ထိတာ မခံနိုင်ပါဘူး"

"ဟုတ်လို့လား ယောက်ျားရယ်"

"အဟုတ်ပါကွာ"

မာလာ မှာ ဗိုလ်မူး သီဟ အိမ်တွင် နှစ်ပတ်လောက် နေလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ခွဲခွာနေခဲ့ရသည်များကို အတိုးချပြီး ညတိုင်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ ပြီးမှ မာလာ့ကို ခွင့်ရက် ရှည် ပေးကာ သူမ မိခင် ဒေါက်တာ နှင်းဖြူရဲကျော်  ရှိရာ မြိုံသို့ လိုက်သွား စေလေသည်။

......................................................................................

ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ပထမ တော့ ဘာဖြစ်သွားမှန်းပင်မသိ၊ သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ လီးကြီးမှာ တောင့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး လရည်တချို့ ပန်းထွက်လာပြီး ဖိုးတုတ် ကိုယ်လုံးကြီး ကြမ်းပေါ် လဲကျသွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သွေးတွေ သွေးတွေ ၊ သူမ ကိုယ်သူမ ပင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ ၊ ပါးစပ်မှ အသံကုန်အော်ဟစ် နေမိပြီး သူမတို့ အခန်းတခါး ဗြုန်းကနဲ ပွင့်လာကာ လူတယောက်ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ မှတ်မိလိုက်တာက သူမ ယောက်ျား၊ ဗိုလ်မှူးသီဟ။ နောက်ပိုင်းက တော့ သူမ ကို ကပ်ရက်အခန်းခေါ် သွားပြီး ဆေး တချို့ တိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် ဆရာဝန်မို့ စိတ်ငြိမ်ဆေးမှန်းသိသည်။ ဆေးသောက်ပြီး သော်လည်း တခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် ကိုယ်လုံးမှာ တဆတ်ဆတ်တုံလို့နေသည်။ သို့သော် သူမ ယောက်ျား ရှိနေသည်မို့ အနည်းငယ် စိတ်ထဲ လုံခြုံစိတ်ချမှုတော့ ရလာရသည်။ 

နောက်ပိုင်း တော့ ဗိုလ်မှူးသီဟ ပြောကြားချက်အရ သူနှင့် လူချင်းမှားကာ  ဖိုးတုတ်ကို လုပ်ကြံလိုက်ကြခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထိုအခါမှ မိမိ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူ နှင့် သမီး ဖြစ်သူတို့၏ အလုပ်မှာ အလွန်တရာ အန္တရယ်ကြီးတာပါလား ဆိုတာကို သူမ သဘောပေါက်လာခဲ့ရသည်။ ယခုတော့ သားဖြစ်သူ တာဝန်ကျနေ သော မြို့ငယ်လေး တခု တွင် အေးအေး ဆေးဆေး လာနေခဲ့လေသည်။ သူမ အလုပ် ကို အရေးပေါ် ခွင့်အပြင် လစာမဲ့ ရက်အကန့်အသန့် မရှိ နေလို့ ရစေရန် ဗိုလ်မှူး သီဟ တပ်မှုး မှ စီစဉ်ပေး ထားသဖြင့်လည်း အလုပ်အတွက် စိတ်ပူ စရာ မလိုတော့ခြေ။

အစပိုင်းမှာသာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲ‌ကျော် တယောက် စိတ်တွေ ဂဏှာမငြိမ် အမြဲတမ်း ခြောက်ခြား နေခဲ့ရသော်လည်း အေးချမ်း တိပ်ဆိတ်လှသည့် မြို့ကလေး နှင့် အနီးတဝိုက်က သဘာဝ တောတောင် ရူခင်းများက သူမ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အေးချမ်း လာစေခဲ့ရလေသည်။ မြို့ကလေးမှာ တောင်တန်းကြီးများ ဝန်းရံ ကာထားသည့် အပြင် မြို့အလယ်ခေါင်တည့်တည့် မှ လည်း ကြည်လင်အေးမြသည့် တောင်ကျချောင်းလေး ဖြတ်သွားလေရာ ဘယ်နေရာ သွားသွား အလွန်အေးချမ်းလှပသည့် ရူခင်း များကိုသာ တွေ့ရလေသည်။ သူမ သား ဆေးရုံ သို့ အလုပ်ဆင်း သွားသည့် အချိန်တွင်း အနီးတဝိုက်သို့ လမ်းလျှောက်လျှက် တောသူတောင်သား တို့ နေ့တဓူဝ သွားလာ လှုပ်ရှားနေသည်ကို စိတ်ဝင်တစား လိုက်ကြည့်ရင်းက ပုံမှန်အနေအထားသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။

တနေ့တွင် သူမ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာရတနာမြကြည် နှင့် ဖုံး အဆက်အသွယ်ရလေသည်။ တယောက်နှင့် တယောက် သတင်း မေး ပြောကြရင်း ဖြင့် ဖိုးတုတ် နှင့် နောက်ဆုံး အကြိမ် သူတို့ ခရီးစဉ် အကြောင်း ရောက် သွားခဲ့ရာ ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် က စိတ်မသက်မသာ ပြန်ဖြစ်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာရတန်ာမြကြည်၏ နောက်ဆက်တွဲ ပြောဆိုမှု က သူမ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှား တက်ကြွလာစေခဲ့ လေသည်။

"ဟဲ ကောင်မ ရေ နင် အခု မောင်သူရ နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေနေတာလား"

"ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုကို က ငါ့ကို သူတို့ အော်ပရေးရှင်း မပြီးသေးခင် ခန နေလိုက်ဦးတဲ့၊ ငါ ဒီမှာ ရှိနေတာလည်း ဘယ်သူမှ မသိစေနဲ့တဲ့၊ နင်တယောက်ပဲ ငါ့ သူငယ်ချင်းအရင်း မို့ သူက ပေးဆက်သွယ်တာဟဲ့"

"အင်း ကောင်းပါ့ဟယ်၊ ငါက အဲလို အခွင့်အရေးမျိုး လိုချင်နေတာ ခစ်ခစ်"

"ဟင် နင်က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"သားနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နေရတဲ့ ဟာကို ပေါ့ လို့"

"အင် နင့်လေ သံက တမျိုးပါလား ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါဦးဟ"

"ခစ် နင် ငါတို့ ဖိုးဆမ်း ဆွဲတုံးက ရန်နိုင်ဝင်း ပြောတာ မှတ်မိလား"

"အင်း နင့် ကို ဝေယံ က လုပ်ချင်နေတယ် ဆိုတာလား"

"အေးပေါ့ ငါ က လက်တွေ့ သွားစမ်း ပြီးပြီ"

"ဟယ်တော့ တကယ်ကြီး"

"တကယ်ပေါ့၊ နင်တို့ အဖြစ်အပျက်လည်း ဖြစ်ပြီးရော ငါလည်း စိတ်တွေ ဂယောက်ဂရက်နဲ့ ဆိုတော့ ငါ့ကို အလုပ်က ခနနားနေဖို့ ငါ့ယောက်ျား က ပြောတယ် အာ့တာနဲ့ ငါလည်း သားဆီ ခနလိုက်သွားမယ်လို့ ဆိုတော့ အိုကေ ဆိုတာနဲ့ သားဆီ ထွက်သွားလိုက်တာ"

"အော် ဒါကြောင့် နင် ငါ့ဆီ မဆက်သွယ်တာပေါ့ အကြာကြီး"

"မဆက်သွယ်တာက ကိုသီဟ က မှာထားလို့ ဟ သူက ပြောတယ် ငါ့လုံခြုံရေး ရော နင့်လုံခြုံရေး အတွက်ပါ စိတ်ချရအောင် ခနစောင့်ပါဦးတဲ့ သူက ရပြီလို့ ပြောတဲ့ အချိန်ကျမှ ဆက်ပါဆိုလို့ပါဟဲ့"

"အော်"

"အော် မနေနဲ့ တော့ ခုမှ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါနဲ့ ငါ သားတို့ ဆီ လိုက်သွား တော့ သူတို့ က အခန်းတခန်း ရှင်းပေးပြီး ငါ့ ကို နေခိုင်းတယ်၊ သူတို့ အိမ်မှာ ငါရယ် ရန်နိုင်ဝင်းရယ်၊ သား ဝေယံ ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတာပေါ့"

"အင်း"

"ရန်နိုင်ဝင်း က သားကို ပြောထားပြီးသားမို့ သားက ငါနဲ့ ရန်နိုင်ဝင်း ဖြစ်တာကို သိနေတယ်"

"ဟယ်၊ ခုခေတ် ကလေး တွေများ အံ့ သြစရာ ကြီးနော်"

"အေး ဟ ငါတို့ ခေတ်နဲ့ တခြားစီပဲ"

..............................................................................................................................

အခန်း ( ၁၉ )

"အင်း အဲတော့ "

"အေးလေ ငါ က ပြောချင်လွန်းလို့ နင့်ကို ခေါ် တာ အေးဆေး ပြောပြမယ် နင် ကြားက ဖြတ်ဖြတ်မဖေါက်နဲ့ "

ဒေါက်တာရတနာမြကြည်

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ဖိုးတုတ် ကို လူမှားအလုပ်ကြံခံရသည့် အချိန် အလွန်ပင် ထိပ်လန့် ‌ခြောက်ခြားသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း  ဗိုလ်မှုးသီဟ တို့က သူတို့ ခရီးစဉ်အကြောင်း ရေလုံ နူတ်ပိတ် နေခိုင်း လိုက်သဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရခဲ့ရသည်။ မိမိ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း တို့ အကြောင်း လူသိရှင်ကြား ဖြစ်သွားမှာ ကြောက်ခြင်းက သူမ စိတ်တွေကို ပို ပြီး ဒုက္ခပေးလေသည်။ သို့နှင့် သူတို့ ပတ်ဝန်းကျင် တွင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဒရိုင်ဘာလေး ကားအက်စီးဒန့် ဖြင့် သေဆုံးသွားသည်ဟု သာ သတင်းလွှင့်ထားခဲ့ လေသည်။ အလုပ်ထဲ တွင် ဒေါက်တာနှင်းဖြူရဲကျော်လည်း မရှိ၊ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေ လေနေပြီး လူနှင့် စိတ်မကပ်ဖြစ်နေရသည်။ နောက်တော့  သူမ ယောက်ျား ကို သားဆီ သွားလည်မည်ဟု ပြောကာ သားရှိရာ စလုံး သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့ လေသည်။ 

စင်္ကာပူ လေဆိပ်တွင် သူမကို သားဖြစ်သူ ဝေယံမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ လာကြိုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဝေယံ ရှေ့တွင် သူမကို ဖက်ပြီး ပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရာ အငိုက်မိ သွားသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားလေသည်။

"ဟယ်"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်းကို အမြန်တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး သားဖြစ်သူကို လှည့်ကြည့်တော့ ရီဖြဲဖြဲ လုပ်နေတာကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝေယံက၊ 

"ဟေ့ကောင် နည်းနည်းပါးပါး စိတ်ကို ထိန်းပါဦး ငါတယောက်လုံး ရှိတယ်လေကွာ"

ဟု ပြောရင်း သူ့သူငယ်ချင်းကျောကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာဘာပြောရမှန်းမသိ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်ပြီး သားဖြစ်သူကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲ ပဲ လေဆိပ်မှ ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်ကြည့် နေလိုက်ရသည်။ 

သူတို့ နေသည့်အခန်းသို့  တက္ကစီငှား ပြီး သွားကြတော့ သူမ အထုပ်အပိုးများကို ကားနောက်ဖက် ထရန့်မှာ ထည့်ပြီး ဝေယံမြကြည်က ဒရိုင်ဘာဘေး ရှေ့ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည်နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ကားနောက်ခန်းမှာ အတူထိုင်ကြရလေသည်။ ဝေယံ က သူ့အဖေ အကြောင်း သူတို့ အမျိုးအဆွေ တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ပြောဆိုနေသဖြင့် သားအမိ နှစ်ယောက်စကား လက်ဆုံကျ နေကြချိန်တွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်တွေက ‌ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်တွေကို ပွတ်သတ်ပေး နေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြစ်ရင်း သူမ သားဖြစ်သူ မမြင်အောင် မျက်စောင်းထိုးလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်လာသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဖမ်းဆွဲကာ သူ့ဘောင်းဘီပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဘောင်းဘီ အတွင်းမှ မာတောင် ထနေသော လီးတန်ကြီး ကြောင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မျက်နှာကလေး နီမြန်းသွား ရသည်။ ကားရှေ့ခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း မည်သူ မှ မမြင်နိုင် သဖြင့် သူမ လက်ဖဝါးကလေး ဖြင့် ဆက်ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်မိသည်။

သူတို့ တိုက်ခန်းရောက်တော့ ဝေယံ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း တို့ က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အတွက် ပြင်ဆင်ထားသည့် အိပ်ခန်းထဲ သို့ အထုပ်အပိုးများ လိုက်ပို့ပေးသည်။ 

"မာမီ ခနနားလိုက်ဦး ၊ သားလည်း ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးမှ တနေရာ သွားပြီး စားကြတာပေါ့၊ ဘိုက်ဆာနေပလား"

"ဟင့် အင်း မဆာပါဘူး၊ လေယဉ်ပေါ် မှာ ဟိုစား ဒီစား စားထားလို့၊ သွားသွား အေးဆေး ပါ"

ဝေယံမြကြည်က သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ ထွက်သွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ အထုပ်အပိုးများကို ကုတင်ခြေရင်းမှာ လှဲချရင်း ဖွင့်လိုက်သည်။ သူမ အတွက် နေ့စဉ်သုံး လိုအပ်မည့် အလှပြင်ပစ္စည်း အထုပ်တို့ကို ယူပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘေး မှ စားပွဲလေးပေါ် တင်လေသည်။ ထိုစဉ် တံခါးဝမှ အသံကြားသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း အခန်းထဲ ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် အခန်းတွင်းဝင်လာပြီး အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ အတွင်း မှ လော့ချလိုက်သည်။ 

"ဟယ် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သား ရှိတယ်လေ အပြင်မှာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က အထိပ်တလန့် ပြောလိုက်သော်လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း  က အေးအေးဆေးဆေး ပင်၊

"ဝေယံ က ရေသွားချိုးနေပါပြီ မိန်းမ ရဲ့  နောက်ပြီးတော့ သူက သူ့မာမီ နဲ့ ဒီက သူ့သူငယ်ချင်း က ချစ်သူရီးစား လင်မယား ဖြစ်နေကြတယ် ဆိုတာ သိပြီး နေပါပြီ"

"ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို"

"ယောက်ျား က မိန်းမရဲ့ သားကို အကုန်ပြောပြထားပြီးပါပြီ ကွာ မိန်းမ ကလည်း ခုထိ သဘောမပေါက်သေးဘူးလား"

"ဟင် ဒါဆို သူက ဘာ... ဘာ... ပြော..."

"သူက ဝမ်းတောင် သာသေးတယ် လို့ ပြောတာပဲ၊ သူ့မာမီ ကိုယ်ပိုင် လွတ်လပ်ခွင့် နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုယ့်အခွင့်အရေးနဲ့ ကိုယ်၊ ကိုယ့် သာယာမှု ကိုယ်ရှာတာ သူဘာမှ ပြောခွင့်မရှိပါဘူးတဲ့၊ မြန်မာ နိုင်ငံက ရှေးဟောင်းထုံးစံ ကနေ ကျော်လွန်ပြီး အောက်အော့သည်ဘောက်စ် ကို ရဲရဲဝန့်ဝန့် ကျင့်သုံးရဲတာကိုတောင် သူက ဂုဏ်ယူမိပါသေးတယ်တဲ့"

"အင်း ဒါပေမဲ့ သား နဲ့ တအိမ်ထဲ နေပြီး သူ့အဖေ မဟုတ်တဲ့သူနဲ့ ဟိုဟာဒီဟာလုပ်ဖို့ တော့ စိတ်မသန့်ပါဘူးကွာ"

"အာ မိန်းမ ကလည်း တော်တော့ ဒီမှာ ယောက်ျား က လွမ်းနေရပြီ တွေ့လား အပိုတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ"

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ပြောပြော ဆိုဆို သူတို့ အခန်းပြန်‌ရောက်ပြီး မှ လဲဝတ်ထားသည့်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးဖြည်ကာ ကြမ်းပေါ် သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထားသဖြင့် မာတောင် တောင့်တင်း နေသော လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။ 

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ကို လိုးနေကျ  လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိသည်။ ခါတိုင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မြန်မာပြည်ပြန်လာတိုင်း သူမ ကို လိုးနေကျ ဖြစ်သော်လည်း ယခုအခါကတော့ တမျိုးမဟုတ်လား၊ သူ့ကို လိုးနေသူက သူမ သားဖြစ်သူ၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ရုံမက အခု တော့ အိမ်တအိမ်ထဲမှာ သူမ သားက အပြင်မှာ ရှိနေတုံး အလိုးခံရတော့မည်။ 

ငေးတေးငိုင်တိုင်ဖြစ်နေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လည်း မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ချစ်သူမို့ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို တုန့်ပြန် နမ်းစုပ်နေမိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း အတန်ကြာစုပ်နမ်း ပြီး တော့မှ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပုခုံးကို အသာဖိချကာ သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်စေပြီး၊

"မိန်းမ ရေ ယောက်ျား လီး က မိန်းမ အာငွေ့လေးကို မခံစားရတာ ကြာပြီတဲ့ကွာ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးလိုက်ရင်းက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတချက်နှစ်ချက်ထုပေးလိုက်သည်။ သူမ မျက်နာရှေ့တည့်တည့်မှာ ဖေါင်းကား နေသည့်ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးကို သူမ လျှာကလေး ဖြင့် လျှက်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ဖူး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ စိမ့်ထွက်နေသည့် အရည်ကြည်လေးတို့ကို ပါ လျှက်ရင်း ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူမ ပါးစပ်တွင်းသို့ သွင်း ကာ ဖွဖွလေး စုပ်ပေးလေသည်။ 

သူတို့ အခန်း တွင်းရှိ နိုးစက် နာရီအတွင်း တပ်ထားသည့် လျို့ဝှက်ကင်မရာမှ သူတို့ လှုပ်ရှားမှုကို မှတ်တမ်းတင် နေသည်ဆိုတာကိုတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် မသိရှာခြေ၊ ဝေယံ နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ အတူတူ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မလာခင်ကတည်းက ကြိုတင်တပ်ဆင်ထားတာ ဖြစ်သဖြင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူတို့ နှစ်ယောက် လှုပ်ရှားမှုကို ကင်မရာမြင်ကွင်းတွင် သေသေခြာခြာ ပေါ် စေရန် နေရာ နှင့် အနေအထားကို တမင် ရွေး ချယ် လှုပ်ရှားလေသည်။

အိမ်ထဲ မှ တခြားအခန်းထဲ က ကွန်ပြူတာပေါ် တွင် မြင်နေရသည့် သူ့မာမီ နှင့် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူတို့၏ ချစ်ရည်လူးပွဲကို ထိုင်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသူကတော့ ဝေယံမြကြည် ပင် ဖြစ်ပါတော့သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မတ်တပ်ရပ်လျှက် က သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်က သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူမ ပါးစပ်ကို ‌စောက်ဖုတ်အလား သဘောထားပြီး ဖင်ကို ကော့ကာ‌ကော့ကာ ဖြင့် လိုးပေးနေသည်။ ထိုသို့ လုပ်နေရင်း က ကင်မရာဘက်ကို ကြည့်ကာ တဖက်ခန်းတွင် သူတို့ ကို ကြည့်နေမည်ဖြစ်သော သူ့သူငယ်ချင်းကို မျက်စေ့တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးသည်။ 

ဝေယံမှာ ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ် တွင် မြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် လီးက မတရား မာတောင် နေလေရာ ဂျယ်လေး လက်ဖဝါးပေါ် အနည်းငယ် ထည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရသည်။ သူ့မာမီ မှာ လေဆိပ်က သူတို့ကြိုလာခဲ့သည့် အဝတ်အစား ပင် မလဲရသေး။ ပန်းခရမ်းရောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည်၊ လည်ပင်းက လေးထောင့်စပ်စပ် မော်ဒန်စတိုင် အဟိုက်လေးနှင့်၊ အောက်က အသား ချောချော ဇင်းမယ်ထမိန် ဒေါင်လိုက် အစင်းလေး တွေနင့် နန်းဆန်ဆန် လေး ကျက်သရည်ရှိလှသည့် ဆံထုံးမြင့်မြင့် နှင့် သူ့မာမီ၊ ဆရာဝန်မကြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက်။ သူ့သူငယ်ချင်း ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး၊ သူ့သူငယ်ချင်း လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေရသည်မှာ ဘာနဲ့မှ မတူသည့် ခံစားမှုတို့ကို ခံစားနေရပြီး လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီး တချောင်းလို မာတင်းနေရသည်။ သူနည်းနည်းလေး ဖိညှစ်လိုက်လျှင် လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာ စိုးသဖြင့် ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ကာ ထုနေရသည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ လီးအစုပ်ခံနေရင်း က စိတ်တွေ တအားထလာတော့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်မှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်လျှက် ကုတင်ဆီသို့ ခေါ် သွားလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရင်ဖုံးအင်္ကျီ မှ ကြယ်သီးများကို တလုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ကိုယ်ပေါ် မှ ချွတ်ခွာလိုက်သည်။ ညိုဝင်းမွတ်နေသည့်အသားလေးများမှ မို့မေါက်တက်နေသည့် ရင်သား အစုံမှာ အတွင်းမှ အသားရောင် ဘရာဇီယာလေး က မနိုင်မနင်း ထိန်းထားနေရသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို သူမ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်နှစ်ဖက်လျိုကာ ဖြုတ် ပေးလိုက်သည်။ ဘရာဇီယာလည်း ကိုယ်ပေါ် မှ ကွာသွားတော့ အပေါ် ပိုင်းဗလာ အောက်ပိုင်း ထမိန်သာကျန်တော့သည့် သူ့မာမီ၏ လှပသော နို့လုံးကြီးများကို မြင်လိုက်သည့် ဝေယံတယောက် စိတ်မထိန်းနိုင် တော့ပဲ လီးကြီးကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုလိုက်မိသဖြင့် လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်တော့သည်။

"အ....အီးးးးးး...ဖတ်ခ်..."

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ကုတင်စောင်းတွင် မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့ကြီးများကို ငုံ့ကာ စို့လေသည်။ လက်တဖက်က လည်း နောက် နို့တလုံးကို ဆုပ်နှယ်ချေမွ ပေးနေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မျက်စေ့လေးကို မှေးရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို သူမ လက်ချောင်းကလေး များဖြင့် ထိုးဖွရင်းက ဖီးခံနေလေသည်။

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့ကြီးများကို တဖက်တချက်စီ ပြောင်းစို့ ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းက ဝသွားမှ ကိုယ်ကို မတ်ကာ ရပ်လိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ထမိန်အောက်မှ လျိုကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အတွင်းခံ ပင်တီ ကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလိုက်သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပင်တီကို လက်တဖက်ဖြင့်မြှောက်ကိုင်လိုက်ရင်း ခွဆုံနေရာလေးတွင် စိုကွက်နေသည်ကို နောက်လက်တဖက်ဖြင့် တို့ထိကြည့်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရှက်သွားရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်မောင်းကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်သည်။ 

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိ လှန်တင်ရင်း ကုတင်စောင်းမှ တွဲလောင်းချထားသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်စောင်းပေါ် မတင်ကာ ခြေဖဝါးချစေလိုက်သည်။ 

ယခုတော့ ကုတင်စောင်းတွင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကိုယ်ထီး၊ အောက်ပိုင်း ထမိန်ပေါင်ရင်းထိ လန်တက်ကာ ညိုဝင်းမွတ်ကာ တုတ်ခိုင်လှသည့် ပေါင်နှစ်လုံး ထောင်ကားလျှက် ထိုင်ရက်သား ဖြစ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝေယံကြည့်နေသည့် စခရင်တွင် ပြူးပြူးကြီး တန်းမြင်နေရလေပြီ။ ခုနကလေးတင်ကမှ လရည်တွေ ပန်းထွက် သွားခဲ့သဖြင့် ပျော့ ခွေနေသော ဝေယံ့ လီးကြီးမှာ ချက်ခြင်း ပြန်တောင်လာခဲ့ရလေသည်။ 

သူ့မျက်စေ့တည့်တည့် တီဗီစခရင်ပေါ် မှာ မြင်နေရတာက သူ့ကို မွေးထုတ်ပေးခဲ့သော စောက်ဖုတ်ကြီး၊ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည်မှာ အသား ညိုသော်လည်း အမွေးအမျှင် ရိပ်ထားသော စောက်ဖုတ်အဖောင်းကြီးမှာ  နေမထိသားမို့ မဖြူမညို လေးရှိလေသည်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်လိမ်လိမ်လေးကတော့ မဲညိုညို ရှိ၏၊ ပေါင်ဖြဲထားသဖြင့် အတွင်းသား နီတာတာလေးက အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွှမ်းလဲ့နေလေသည်။

.......................................................................................................................................

အခန်း ( ၂၀ )

မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လီး ကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးဒစ်ဖူးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားအလွှာကြား မြုတ်လျှက် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ်တိုက် ပေးရင်းက စောက်စေ့နေရာလေး ကိုလည်း ဖိထိုးပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ခိုငြီးသံလေးလို အသံထွက်လာလာပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပုခုံးကို သူမ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲခိုလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့လီးကြီးကို ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းပြီးမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းထည့် ပြစ်လိုက်လေသည်။

"ဖွတ်...ဖလွန်....ဗျိ...ဖတ်"

"အ....အီးးးးးအို......"

"အားးးး မိန်းမ ရယ်...မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကြီး အိ ပြီး စေးနေတာပဲကွာ..."

အိုးးးး ယောက်ျား လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတင်းနေတာပဲ နော် အား မိန်းမ စောက်ခေါင်းထဲမှာတောင် နည်းနည်း နာသွားတယ်.. အီး ဖြည်းဖြည်း နော်"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင် သွားပြီ ဆိုတော့ နဂို အခေါ် တွေကို သူမ ပါးစပ်က ထွက်ရဲလာခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါကျမှ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ကွန်ပြူတာ ပေါ်က နေ သူတို့ လုပ်သမျှ၊ ကြည့်နေ နား‌ထောင်နေမည် ဆိုသည်ကို သတိရလိုက်မိသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ရိုးပလေး နေကြ သားအမိ ဇာတ်လမ်းကို ခင်းရန်အကြံပေါ် သွားရသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နားနား သို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ကာ၊

"မိန်းမ အခု ယောက်ျားကို ဝေယံလို့ သဘောထား၊ ယောက်ျားတို့ ရိုးပလေးနေကြ ဟာကိုလုပ်ရအောင်"

"ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း"

"ဖွတ်...ဖတ်..."

"ဖွတ်..ပလွတ်...ဗြွတ်"

"အို မာမီက လည်းကွာ သားလုပ်ပေးတာ မကြိုက်လို့လား....."

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ခေါင်းရမ်းကာ ဟင့်အင်း လုပ်နေသော်လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးရင်းက ဝေယံအဖြစ် ဇာတ်ခင်းနေတော့ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အထိအတွေ့က ကာမ သွေးတွေကို သူမ ဦးခေါင်းထဲ ပြန့်နှံ့ သွားစေတော့သည်။

"အင်း...အင်း.....ကြိုက်....ကြိုက်ပါ..တယ်...အို့........."

"အာ့ဆိုလည်း ပါးစပ်က ပြောလေ၊ သားဝေယံ လိုးပေးတာ ကို မာမီ ခံချင်နေတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား"

"အင်း အင်း သား ဝေယံ မာမီ့ကို လိုး တအား ဆောင့်လိုးပေးပါ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်မှ ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်သံကြားရတော့ ဝေယံ့ လီးကြီးမှာ အတော့်ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ၊ ခုနကလေးကမှ လရည်တွေ ထွက်ထားသဖြင့်သာ ပြီးဖို့ မလွယ်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့လက်ဖြင့် တအားဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့မာမီကို လိုးနေသည်ဟု ရန်နိုင်ဝင်း နေရာတွင် စိတ်ကူးပြီး ဂွင်းထုနေမိပြန်သည်။

ရန်နိုင်ဝင်း ကလည်း သူ့သူငယ်ချင်း အမေကို သူ့သူငယ်ချင်းရှေ့ ( တဖက် ကင်မရာထဲ မှ ကြည့်နေသည်ကို သိ နေသဖြင့်) လိုးနေရသည်မို့ စိတ်တအားကြွကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ရန်နိုင်ဝင်း ခါးမှာညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို ရန်နိုင်ဝင်း နောက်ကျောဘက်တွင် ချိတ်ထားလျှက် ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ အောက်မှ ပင့်ပေးလေသည်။

နှစ်ဦးစလုံး လည်း မဆုံတာကြာ၊ စိတ်တွေကလည်း တအားထန် ၊ တအားတက်ကြွနေကြတာမို့ ခနကလေး နှင့် ကာမသုခ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ကြရလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် တွယ်ဖက်ထားမိသလို၊ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးမှာလည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် လိုက်သည်။ ခနတာ ငြိမ်နေပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် သို့ လုံးထွေးကျ သွားကာ ဖက်ထားရင်း ဖြင့် အနားယူနေကြ လေသည်။

ဝေယံလည်း ထိုအခါကျမှ သူ့လရည်များ ထွက်ကျသွားသည့် နေရာများကို လိုက်လံ သုတ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင် ရေချိုးလေသည်။

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကထမိန်ကို ရင်လျှားလိုက်ပြီး ရန်နိုင်ဝင်း လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာ မှေးနေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး။

"မိန်းမ ရယ် လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ တကယ်ကို ယူထားချင်တယ်"

"သွား အပိုတွေ၊ တခါထဲ သူ တော်တော်ဆိုးတယ်နော် ဟွန့် သူများကို သားနဲ့ ပေးစားပြီး တခါထဲ"

"မပေးစားရပါဘူးကွာ မိန်းမ ရဲ့ သားတော်မောင် ကိုယ်တိုင်က သူ့မာမီ အပေါ် သူဖီးနေတာကို"

"တကယ်ဟုတ်လို့လား သူ့ဘာသာ သူ အင်းစက် ဖီးရှိတာနဲ့ လုပ်ကြံပြောနေတာ မဟုတ်လား"

"မဟုတ်ရပါဘူးကွာ တကယ်ပါ၊ သူ့ရှေ့မှာ ဗြောင်ဖွင့်မေးမလား"

"အာ သားအမိချင်း ဘယ်လို ဗြောင်ဖွင့်မေးရမလဲ မဟုတ်တာကြီးကို"

"အင်းပါ မိန်းမ ကရော ဖီး ရှိနေတယ်မဟုတ်လား"

"မရှိပါဘူး ဘာလို့ ရှိရမှာလဲ"

"မရှိပဲ နဲ့ ဒါဆို ဘာလို့ ခုနတုံးက ..သား ဝေယံ မာမီ့ကို တအားဆောင့်လိုးပေးပါလို့ ပြောလဲ"

"အို ဒါက သူရိုးပလေး လုပ်နေလို့ လိုက်ရိုးပလေးတာကြီးကို"

"ထားပါ ထားပါ၊ ကြည့်သေးတာပေါ့ ဟွန့်"

"ကြည့်မနေနဲ့တော့ ကိုယ်တော် ထ..ထ.. သွားတော့ တော်ကြာ သား ရေချိုးပြီးလို့ လာခေါ် နေရင် ဒုက္ခရောက်နေမယ်"

"မရောက်ပါဘူး မိန်းမ ရယ် မင်းအဖေ နဲ့ အမေ လိုးနေကြတုံးလို့ ပြောလိုက်တာပေါ့ "

"အာ တော်တော့ သွားသွား တော်ပြီ"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထ အိပ်ရာမှ ထပြီး တွန်းလွတ်သဖြင့် ရန်နိုင်ဝင်း လည်း မနေနိုင်တော့ သူ့ပုဆိုးကို ကြမ်းပေါ် မှ ကောက်ယူ ဝတ်လိုက်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းရင်း။

"ကဲ မိန်းမ သွားလိုက်ဦးမယ်နော် သားတော်မောင် ကျွေးတာ လိုက်စားရဦးမယ်၊ ရေချိုးချင်ရင်လည်း ချိုးလိုက်တော့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေ အဆင်သင့်ထည့်ထားပြီးသား"

"အင်းအင်း "

..................................................................................................................

ညနေဘက် သူတို့ သုံးယောက် စားသောက်ဆိုင် မှာ သွားစားသောက်ကြတော့ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို သူ့စော်အလား ခါးဖက်လိုက် ပုခုံးဖက်လိုက် လုပ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ပထမတော့ ထိုလက်တွေကို တွန်းလွတ်သေးသည်။ သို့သော်လည်း ဝေယံမြကြည်က ဘာမှ မထူးဆန်းသလို ခပ်ပြုံးပြုံး ပင်နေသဖြင့် နောက်တော့လည်း လွှတ် ပေးထားလိုက်တော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ရထားပေါ် တို့ ဘူတာရုံမှ ထွက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်ရှိရာ သို့ လမ်လျှောက်ရာတွင် တို့တွင် ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပိုင်စိုး ပိုင်နှင်းပင် ခါးလေး ဖက်ကာ သွားလေသည်။

စားသောက်ဆိုင်တွင်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်က ဘီယာသောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ဝိုင်သောက် နှင့် စကားတပြောပြော ဖြင့် ပုံမှန် လို ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ အိမ်အပြန်လမ်း ရထားပေါ် မှာပင် ရန်နိုင်ဝင်း က လူကြားထဲ ဘယ်သူမှ မမြင်အောင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ကြီး ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်နှယ်ခြင်း ဘိုက်သားလေးများကို ပွတ်သတ်ပေးခြင်းဖြင့် ရမက်ဆန္ဒတို့ ကို နိုးဆွ ပေးလာခဲ့လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လည်း သူမ သားဖြစ်သူ ရှေ့တွင် နီးနီးကပ်ကပ် ထိုသို့ အလုပ်ခံနေရသဖြင့် စိတ်ထဲ တမျိုးတမည်ဖြင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း ရမက်ဆန္ဒတွေက လည်း တက်ကြွနေခဲ့ရလေသည်။

သူတို့ တိုက်ခန်း ပြန်ရောက်တော့ ရန်နိုင်ဝင်း က ဝေယံမြကြည်ကို မျက်စေ့တဖိတ်မှိတ်ပြကာ ၊

"ဂွတ်နိုက်ကွာ ငါတို့ အိပ်တော့မယ် "

ဟုပြောရင်း ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် အိပ်မည့် အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ဝေယံကို မျက်နှာပူသော်လည်း နေ့ခင်းတုံးက လည်း လိုးခဲ့ပြီးပြီ၊ ညနေစောင်းတခုလုံးလည်း ရန်နိုင်ဝင်း က သူမ ကို သူ့စော်အလား ဝေယံ့ ရှေ့မှာ ပြုမူနေခဲ့တာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ် လည်း လုပ်လို့ အပိုပဲ ဖြစ်မှာ သိလို့ အသာပင် လိုက်သွားလိုက်တော့သည်။ 

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဆွဲဖက်ကာ ကစ်ဆင်ရိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ အပေါ် မှ အသားပျော့ပျော့ ဘလောက်စ် ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်မှ ပေါင်လည် လောက်သာ ရှိသည့် စကဒ် အတို ကျပ်ကို ဝတ်ထားရာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် အပေါ် ပိုင်းကို လုံးဝချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကုံးစို့လေသည်။ အောက်ပိုင်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း စကဒ်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ကာ ပင်တီကို သာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲစေပြီး ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာအပ်ကာ ပေါင်တွင်းသားတွေကို လျှာနှင့်လျှကတွေစောက်ဖုတ်ကို စုပ်နမ်း ရက်ပေးလေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ဘာဂျာ စွမ်းကို ကောင်းကောင်း ခံရပြီး တချီပြီးရလေသည်။ ထိုအခါကျမှ ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့အဝတ်အစားတို့ကို ချွတ်ပြစ်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းကို မှီကာ ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း အလိုက်တသိ ပင် သူ့ပေါင်ကြားကို တတောင်ထောက်ဝင်ကာ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ ပါးစပ်ကလေး ဟကာ လီးကြီးကို ငုံစုပ်လေသည်။ ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် ဦးခေါင်းကို ကိုင်ထိန်းပေးရင်းနှင့် ဗီဒီယိုကင်မရာ ရှိရာဘက် သို့ သူ့လက်ခလည်ကို ကွေးကာ ဝေယံအား လာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ 

ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာတော့ ဘာမှ သတိမထားမိ၊ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို သာ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ဖြင့် ကုံးစုပ်ပေးနေလေသည်။ ဝေယံကလည်း ရန်နိုင်ဝင်း ဆီမှ အချက်ပေးလိုက်သည်ကို ကွန်ပြူတာစခရင်မှ မြင်သည်နှင့် ထကာ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် တို့ အခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးမှာ လော့မချထားသဖြင့် အသာတွန်းဖွင့်ရုံဖြင့် ပွင့်သွားလေသည်။ ဒေါက်တာ‌ဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို ဖင်ထောင်ကာ ကုံးစုပ်ပေးနေသဖြင့် သူမ ဖင်လုံးကြီးများ မှာ ကားစွင့် တက်နေရသည်။ အနောက်မှ ဝင်လာသည့် ဝေယံ့အတွက်ကတော့ ကြည့်မဝနိုင်ပဲ နှလုံးခုံရပ်သွားစေမည့် မြင်ကွင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့မာမီ ၏ ကားစွင့်တော ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး တုတ်ခိုင် ချောမွတ်နေသည့် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီး။ 

ဝေယံမြကြည်  ခေါင်းထဲ တွင် ဘာမှ မရှိတော့ သူ့မျက်စေ့ရှေ့မှ အရည်ရွှမ်းနေသော သူ့မာမီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် မာတောင် တောင့်တင်းထလာသည့် လီးကြီးကို လက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပါးစပ်တွင်းမှ လည်း သွားရည်များ ပြည့်လာသည်ထင်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကုတင်နား အမြန်လျှောက်သွား လိုက်ကာ သူ့မာမီ ဖြစ်သော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖင်ကြီး နှစ်လုံး ကြား မျက်နှာအပ်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ကုံးရက်ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

.......................................................................................................................

အခန်း ( ၂၁ )

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို အနောက်မှ လျှာနွေးစိုစိုကြီးဖြင့် လှမ်းရက်လိုက်တာ ခံရတော့ ကိုယ်ကလေး တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် သူမ လှည့်ကြည့်မရအောင် ရန်နိုင်ဝင်း သူမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် သူမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထိုးထည့်နေသည်။ တကယ်တော့လည်း သူမ အနောက်က ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူမ ရိပ်မိနေပါပြီ၊ သေခြာအောင် ကြည့်ချင်တာပဲ ရှိသည်။ ဒီတအိမ်လုံး မှာက သူမ နှင့် ရန်နိုင်ဝင်း ကလွဲလျှင် သူမ သား ဝေယံမြကြည် တယောက်သာ ရှိတော့သည်မဟုတ်လား။ 

"အဲတော့ လည်းနှင်း ရေ ငါ့သား က ငါ့စောက်ဖုတ်ကို လာရက်နေမှန်းသိရတော့ စောက်ရည်တွေက ထိန်းမနိုင်အောင်ကို ပဲ စိမ့်ကျနေရတော့တာပေါ့၊ ငါလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ ရန်နိုင်ဝင်း လီးကို စိတ်ထထ နဲ့ အတင်းစုပ်ပေးနေမိတယ်"

"အင်း"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တဖက်မှ ပြောပြနေသည်ကို နားထောင်နေရင်းက သူမတို့ အိမ်တံခါးပွင့်ပြီး ဒေါက်တာသူရရဲကျော် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အော် သူ့သား ဆေးရုံမှ ဂျူတီပြီးလို့တောင် ပြန်လာပါလားဟု တွေးရင်း နံရံပေါ် မှ နာရီကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောပြနေသည်မှာ တနာရီခန့်ပင် ရှိနေလေပြီ။

အိမ်ထဲ ရောက်လို့ အိမ်ရှေ့တံခါးမ ကြီးကို ပြန်ပိတ်ဂလန့်ချကာ ဧည့်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာသော ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ကာ ဖုံးပြောနေသည့် သူ့ မိခင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုပြုံးကာ  နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာသူရရဲကျော် ကို သူမ နူတ်ခမ်း ပေါ်လက်ညိုး ကန့်လန့်ထောင် ၍ အသံမထွက်နဲ့ ဟု စစ်ဂနယ်ပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြကာ သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ ဂျူတီကုဒ်အဖြူကို ချွတ်ပြီး ခုံတလုံး နောက်မှီပေါ် ပြစ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးမှ သူ့မာမီ ထိုင်နေသော ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

"အဲတော့ ညီး က ရန်နိုင်ဝင်း ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးနေပြီးတော့ ညီးသား အနောက်က စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေတာကို ဇိမ်ကောင်းကောင်းခံနေတယ်ပေါ့လေ"

ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မာမီ ဖုံးထဲ ထိုကဲ့သို့ ပက်ပက်စက်စက် ပြောလိုက်သံ ကြားလိုက်တော့ မျက်ခုံးပင်တွန့်သွားသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မေးခွန်းထုတ်သလို ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဖုံး မိုက်ခရိုဖုံးနေရာကို လက်ဖြင့်ပိတ်ပြီး တိုးတိုးလေး၊

..အန်တီရတနာနဲ့ ပြောနေတာ...

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် မှာ သူငယ်ငယ်ကလေး ထဲက သိခဲ့သူ မာမီ့သူငယ်ချင်း အရင်းမို့ သူတို့ ဘာပြောနေမှန်း ကောင်းကောင်း ရိပ်မိသွားသည်။ စပ်ဖြဲဖြဲဖြင့် သူ့မာမီ ဒူးခေါင်း နှစ်လုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ပေါင်လုံးကြီးများကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကအိမ်နေရင်း ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ကို ဝတ်ထားသည်။  ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က ဂါဝန်အနားမှ ပင့်ကာ သူမ ပေါင်ရင်း အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ တုတ်ခိုင်သော်လည်း အဆီအရစ်မရှိ ချောမွတ်ဖွေးနု နေသည့် အကြောစိမ်းလေး များပင် မြင်နေရလေသည်။

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမလက်ထဲမှ ဖုံးကို စပီကာ မုတ်ပြောင်းလိုက်ပြီး ဘေးနားမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရာ တဖက်မှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပြောနေသည်ကို သူမတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်စလုံး ကြားနေရတော့သည်။ 

.... အင်းပေါ့ဟာ နောက်တော့ ငါ့စောက်ဖုတ်ကို လီးဒစ်ဖူးကြီး လာတေ့တော့ ငါလည်း မောင်ရဲနိုင်ဝင်း ရဲ့လီးကို ပါးစပ်က ခနချွတ်ပြီးတော့ သား ငါတို့ သားအမိ ချင်း က မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်နော် တခြားဟာတွေ ပဲ လုပ်ပါ၊ လိုးတော့ မလိုးပါနဲ့ လို့ ပြောပေမဲ့ မရတော့ပါဘူး သူ့လီးကြီးက ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကို တိုးပြီးဝင်လာတော့တာပဲ၊ အဟီး၊ ကိုယ့်သား အရင်း ရဲ့ လီးကြီးက ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတာကို ခံစားရတဲ့ ခံစားမှုကို နင်တော့ သိဦးမှာ မဟုတ်ဘူး၊.....

ဖုံးထဲမှ ပြောစကားကြောင့် ပြုံးသယောင်ယောင် ဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က စပ်ဖြဲဖြဲ ဖြင့် လက်ညိုးထိုးရင်း အသံတိတ်ကလေး စနေလေသည်။ နောက်ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ဖက် ဆွဲလိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က အဆင်ပြေစေရန် ဆိုဖာစောင်းသို့ ဖင်ရွေ့တိုးပေးရင်း ‌ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ ဂါဝန်အောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်မထားသဖြင့် စောက်မွှေးမရှိ ဖေါင်းမို့ အရည်စိုနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ဒေါက်တာသူရရဲကျော် မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်သို့ ရောက်လာခဲ့ရလေသည်။ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မျက်နှာကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်ခွဆုံတွင် အပ်ကာ လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဖုတ်လုံး ကြောင်ရေသောက်သကဲသို့ ရက်ပေးလေသည်။ ကိုယ်လုံးကလေး တုံသွားသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပါးစပ်မှ အသံထွက်မငြီးမိလေအောင် သူမ လက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ပါးစပ်ကို အုပ်ထားလိုက်မိသည်။

ဖုံးထဲမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ တစ်တစ်ခွခွ အသေးစိတ်ပြောပြနေသော သား နှင့် သား သူငယ်ချင်း တို့ဖြင့် သူမ သရီးဆမ်း လုပ်ကြသည့် အကြောင်းကို နားထောင်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ သားအမိ နှစ်ယောက်မှာလည်း စိတ်တွေ အရမ်းကြွလာကြပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ဇာတ်လမ်းခနနားချိန်တွင်၊

"ကောင်မရေ နင့်ဇာတ်လမ်းက နား‌ထောင်လို့တော့ ကောင်းပါတယ်..ခုငါ့သား ဆေးရုံက ဂျူတီ ဆင်းလို့ ပြန်လာနေပြီ အိမ်ရှေ့ရောက်နေပြီ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်အေ"

"အေးအေး နင်လည်း အခု နင့်သား နဲ့ နေနေတုံး အလိုးခံရအောင် လုပ်ဟာ အဲဒါမှ နင်လည်း ငါ့လို အရသာ သိသွားမှာ "

"အေးပါဟယ်၊ ကောင်မရယ်၊ ငါ့သား က နင့်သား လို ငါ့အပေါ် ဖီးလာချင်မှ လာမှာလေဟာ"

"အမလေး မလာမရှိပါဘူးဟာ ငါ့သားကတောင် နင့်ကို လိုးချင်နေတာ သူက ပြောသေးတယ် အန်တီနှင်းဖြူက တော်တော်ကိတ်တယ်နော် တဲ့ အသားက လည်း ဖွေးနေတာဆိုတော့ မာမီ နဲ့ အန်တီ နှင်းဖြူ နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးလိုက်ရရင် အီစိမ့်သွားမှာပဲတဲ့ ခစ်ခစ်"

"အေးပါ သူ့ကို စိတ်ကူးပဲ ယဉ်ခိုင်း လိုက်ပါကွာခစ်ခစ် တော်ပြီ ဘိုင်ဘိုင်ကွာ"

"အေးအေး ဘိုင်ဘိုင်"

ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ဖုံးချသွားမှ ဒေါက်တာသူရရဲကျော် က သူ့မျက်နှာကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး၊

"အောင်မယ် ခွေးမသား ဝေယံက များ ရာရာစစ ဟွန့်"

"ခစ်ခစ် သားက ရော အန်တီ ရတနာကို မလုပ်ချင်ဘူးလား"

"အန်တီရတနာကို လည်း ရရင်တော့ လုပ်ချင်သား သူက ညိုညို တောင့်တောင့်ကြီး ဒါပေမဲ့ မာမီ့ကို တော့ ဝေယံလိုးတာ မခံစေချင်ပါဘူး "

"ဟင်းဟင်း အတ္တသမားလေး ဟွန်း တခါတည်း အမေကို စိတ်ခြောက်ခြားနေတာ တပတ်တောင် ပေးပြီး အေးဆေး မနေခိုင်းဘူး တခါထဲကို တက်လုပ်တော့တာပဲ ဟွန်း"

"မာမီ့ကို စိတ်ဖြေဖျောက်ပေးဖို့ က အဲဒါအမြန်ဆုံးနည်းလမ်းမို့ပါ မာမီရဲ့ ခစ်ခစ်"

ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဗိုလ်မူးသီဟရဲကျော်၏ အစီအစဉ်ဖြင့် သူမ သား ရှိရာ မြို့လေး တွင် မထင်မရှား ပုန်းကွယ်နေဖို့ ရောက်လာခဲ့စဉ်က ဖြစ်သည်။ သူမ မှာ ဖိုးတုတ် ၏ ကြည့်မကောင်းသည့် မျက်နှာနှင့် ခေါင်းမှ အကွဲအစများ သွေးများ တို့က သူမ ကို ညဘက် အိပ်မက်ဆိုးတွေ ဖြင့် ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်စေခဲ့လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ အိပ်ယာကို သားဖြစ်သူ က ညဖက် အတူလာအိပ်ပေးမည်ဆိုတာကို မကန့်ကွက် မိတော့၊ ညဘက် အိပ်မက်ဆိုးမှ လန့်နိုးတိုင်း ဇောချွေးတွေ ပြန်နေသည့် သူမ ကိုယ်လေးကို ထွေးပက်ထားပြီး အားပေး လေ့ရှိသည့် သား ဖြစ်သူ ၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ငိုရှိုက်ရင်း မှ ကြောက်စိတ်အနည်းငယ်ပြေလျော့ လာခဲ့ရသည်။ 

ကြောက်စိတ် စိုးရိမ်စိတ်တို့ ပြေလျော့လာခဲ့ရသော်လည်း တိတ်ဆိတ်သော ညဖက် ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာတွင် ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ ပူးကပ် ပြီး နေမိသည်က တခြား စိတ်ခံစားမှုကို အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့ရလေသည်။ အားကိုးတကြီး နှင့် မိမိ သားဖြစ်သူကို တွယ်ဖက်မိသဖြင့် မိမိ ရင်သား များက ပဲ သူ့ရင်ခွင်ကြီးကို ဖိမိလို့လား။ သား ၏ ပုဆိုးအောက်မှ ပူပူနွေးနွေး မာမာတောင်တောင် အချောင်းကြီးက မိမိ ပေါင်ရင်း ၊ ဆီးခုံ၊ တခါတလေ အဖုတ်ပေါ် တည့်တည့်ကြီး ထိမိ ထိုးမိ နေတော့၊ ကာမ တဏှာ စိတ်တွေက တဖြည်းဖြည်းချင်း ထကြွ ရှင်သန်လာရ ပြန်လေသည်။ ထိုကာမတဏှာ စိတ်တွေက သူမ ၏ ခြောက်ခြား ကြောက်ရွှံ့စိတ်တွေ နေရာမှာ အစားဝင်လာတော့ အိပ်မက်ဆိုးတွေ နေရာမှာ တဏှာအိပ်မက်တွေ က အစားထိုး ဝင်လာခဲ့ရတော့သည်။ 

ယခင်က ကြောက်လန့်တကြား ကြက်သည်းမွှေးညှင်းထကာ ဇောချွေးပြန် နိုးနိုး လာခဲ့ရသည်။ ယခုနောက်ပိုင်းတော့ နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးက ထောင်မတ်လို့၊ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲအိုင်ပြီး နိုးလာတတ်နေပြီ။ သူမ ၏ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်း တွေက သူမ သား ရင်ဘတ်ကို ထိုးထောက်မိနေတာ သူသတိထားမိနေမလားဟု တွေးနေတုန်း သူမ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လာထောက်နေသည့် လီးတန်ကြီးကြောင့် စောက်ရည်တွေ ထမိန်မှ တဆင့် သူ့သား လုံချည်ကို စိုစွတ်စေပြီး သူ့သားလီးကြီးမှ ပင် အစိုဓါတ်ကို ရနေကြောင်း သားဖြစ်သူ နောက်ပိုင်း ပြန်ပြောလို့ သိခဲ့ရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သားဖြစ်သူက သူမ ၏ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကို သူ့လက်ဖျားထိပ်ကလေးတွေဖြင့် ဖိပွတ်ချေပေးနေတာကို မတားမိတော့ခြေ၊ တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းနေသည့် ကြားကပင် ပွင့်အံထွက်လာသည့် သူမ ငြီးသံလေး က သူမ သားဖြစ်သူကို အားပေးအားမြှောက် လုပ်ပေးနေသလိုပင်။

သူမ အပေါ်ပိုင်း တီရှပ်ကို လှန်တင်ကာ နို့တွေကို လာစို့တော့ အဆင်ပြေအောင် နောက်ပိုင်း သူမ ကိုယ်တိုင်က ပင် ဘရာဇီယာ ဝတ်မအိပ်တော့တာ၊ သူမ ၏ အပြစ်ပင်။ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သားဖြစ်သူ က တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စို့ပေးနေသည်ကို ခံပြီး သူမ ဂါဝန်အောက် လက်လျိုကာ စောက်စေ့လေးကို ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဖိ ပွတ်ခြေနေမိသည်။ မနက်ဆိုလျှင်တော့ သားအမိ နှစ်ယောက် ညက အိပ်ယာထဲဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ဖြင့် နေခဲ့ကြသည်။ 

ထိုဟန်ဆောင် မျက်နှာဖုံးမှာ တနေ့တော့ ကွာကျသွားခဲ့ရသည်။ ထိုညက သူ့သား ၏ သံချောင်းတဖွယ်မာကြော ကျစ်လစ်နေသော လီးတန်ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်ခဲ့သည်။ သူမ က အသံမထွက်ပဲ အတင်းတွန်းဖယ်သော်လည်း သန်မာသော သားဖြစ်သူ ၏ အတင်း တိုးဝင်မှု ၊ သူမကိုယ်တိုင်က ပင် ခပ်ပါပါ ဖြစ်နေသဖြင့်လည်း တွန်းဖယ်ဖို့ အားက ခနလေးဖြင့် ကုန်သွားတော့။ နှစ်ဦးသား ကာမ လှိုင်းတံပိုးတွေ ထန်ထ ခဲ့ကြတော့သည်။ တခါသောက်ပြီးတော့ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဖြစ်ကြရသည်။ ထိုညက မိုးမလင်းခင်မှာပင် သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် လင်မယား အဖြစ် အသိအမှတ်ပြု ခဲ့ကြတော့သည်။ 

မနက် မိုးလင်းတော့ တညလုံး ပင်ပန်းထားသည့် လင်ကလေး အလုပ်ပင် မသွားနိုင် ပဲ အိပ်မောကျ နေတုန်း၊ အားရှိစေမည့် မနက်စာ ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် ထကာ ပြင်ဆင် ပေးခဲ့ရသည်။ ဘရိတ်ဖတ်စားပြီး ဆားငံရည်ကို ဆက်သောက်သုံးပြီး နေ့လည်စာကို စားသောက်ဆိုင် တခု တွင် သွားစားကြသည်။ စားပြီးတာနှင့် အိမ်ပြန်လာပြီး ကာမဆန္ဒတွေကို အလိုလိုက်မိကြပြန်လေသည်။ ယခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ညားနေသည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေသည့် လင်မယားလို ဖြစ်နေကြလေပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ အပြင်သွားလျှင် အလွန်တရာ ချစ်ခင်ကြသည့် သားအမိ အဖြစ်လူအများ မြင်ကြသော်လည်း အိမ်တွင်းမှာကတော့ တဦးနှင့် တဦး မျက်စေ့အောက်မှ အပျောက်မခံ ချစ်ခင်ကြသည့် လင်မယား ဖြစ်နေကြလေသည်။ သူတို့ အိမ်တွင်း ကိစ္စ ကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဟု သူတို့ နှစ်ဦးစလုံးက ထင်ထားကြသော်လည်း စာဖတ်သူများက တော့ ရိပ်မိပါလိမ့်မည်။

ဗိုလ်မှူးသီဟရဲကျော် တယောက်ကတော့ သူ့ကွန်ပြူတာထဲမှ သူ့မိန်းမ နှင့် သားဖြစ်သူတို့ ၏ ပုံစံ အမျိုးမျိုး နှင့် လိုးနေကြသည့် ဗီဒီယိုများကို ကြည့်ပြီး စိတ်ချမ်းသာနေလေသည်။ ထိုဗီဒီယို ကလစ်များကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအားထလာသဖြင့် သူ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရသည်မှာလည်း အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့။ သူ့အနေနှင့် လည်း သမီး ဖြစ်သူ မာလာရဲကျော် နှင့် ဖြစ်ခဲ့သဖြင့် သူ့မိန်းမ အပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရမှု မှာ အခုတော့ ညီတူမျှတူ ဖြစ်သွားပြီဟု စိတ်သက်သာရာ ရမိလေသည်။ ဖိုးတုတ်လို တခြား တစိမ်းကောင် နှင့် ဖြစ်မည့်အစား ခုလို မိမိ သား ဖြစ်သူ နှင့် ဆိုတော့ အပြင်လောက မှလည်း မသိနိုင်၊ ရောဂါဘာညာအတွက်လည်း စိတ်ချရ၊ မိမိ တို့ မိသားစုလည်း သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း နှင့် ပိုစည်းလုံးပြီး လွယ်လွယ်နှင့် ပြိုကွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား။

မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ ဆိုတာ က တော်ရုံ စိတ်ဓါတ်နဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ လည်း သဘော‌ပေါက် လာခဲ့ရသည်။ ပထမဆုံး လူဆိုးတွေ ယုံအောင် သမီး ဖြစ်သူ နှင့် ပင် အိပ်ခဲ့ရသည်။ နောက်ပြီး မိသားစု ကို ပြစ်ကာ အချိန်တွေ အလုပ်ထဲ ပေးခဲ့ရသဖြင့် မိန်းမ ပင် နောက်မီးလင်း ခဲ့ရသည်။ နောက်တခါလည်း ကံကောင်းလို့ လုပ်ကြံခံရမှုမှ လွတ်ခဲ့ရသည်။ သို့ပေမဲ့ ယခု အခါတော့ သူတို့ မိသားစု အတွက် ပျော်ရွှင် စရာ ပေါင်းစည်းမှုကလေး တွေတောင် ရလာခဲ့ရလေပြီ။

တနေ့တော့ သူတို့ မိသားစု လေးဦးစလုံး အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖိုးဆမ်းလုပ်ခွင့် ရလိမ့်မည်ဟု သူမျှော်လင့် မိသည်။ ဖြစ်လည်း ဖြစ်နိုင် ခြေက နီးစပ်နေပါပြီ။ ယခု သမီး ဖြစ်သူ သူမ အမေဆီ သွားလည်မည်ဆိုတော့ သူမ တို့ ဗီဒီယို ကလစ်ကလေး တချို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်က ဝမ်းသာကြောင်းနှင့် သမီးဖြစ်သူ လည်း သူတို့ နှင့် သရီးဆမ်း စထားလိုက်ဖို့ အကြံပေးလိုက်သည်။ လောလောဆယ်တော့ မိမိ ကတော့ မကောင်းမှုတွေ ဖယ်ရှားဖို့ တိုက်ပွဲဆက်ဝင်လိုက်ဦးမည်၊ ပရောဂျက်တခုပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ အချိန်ကျရင်တော့ မိသားစု ဆုံပွဲ ဆင်နွဲကြမည်ဟု မိမိ ကိုယ်စား သမီး ဖြစ်သူအား ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ 

ထိုအချိန် မရောက်ခင်လေး မှာ မိမိကတော့၊ မကောင်းမှုတွေ ဖယ်ရှားဖို့ တိုက်ပွဲ ဆက်နေဦးမည်ဟု.......

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။