အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၉ )

အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၉ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း (၄၁)

" အိုး..အဲလောက်ကြီး ကြည့်တာတော့ လွန်တယ်..နို့ မမြင်ဖူးတာ ကျနေတာပဲ.ဟိုမှာ လူတွေ ကြည့်နေတာ တွေ့လား "

ကိုင်ချင် ဆွဲချင် ဆုပ်ချင် စို့ပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာရလွန်းလို့ ရွှန်းရွှန်းစားစား..စူးစူးရဲရဲကြီး စိုက်ကြည့်နေမိတာ လမ်းကိုတောင်မှ မကြည့်မိတော့ လောက်အောင် ဖြစ်နေတော့ အေးမူက မချိုမချဉ်အပြုံးလေးနဲ့ ဝေ့ကြည့်ရာက လမ်းဘေးကအိမ်ကို မေးဆတ်ပြတယ်..။

" တွေ့တယ်မလား..နှာဘူးရီး.."

ခပ်တိုးတိုးပြောပြီး အသံတိတ်လေးကျိတ်ပြီး ရယ်နေပြန်တော့ နို့တွေက ပုံမှန်ထက်ကို ကြမ်းကြမ်းကြီး ပိုလှုပ်ခါနေတာ.မခံစားနိုင်ဘူး..

" နှာဘူးရီး တဲ့..နင့်ကိုလေ..အဲဒီနှာက ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာ.. အောက်ရောက်မှ တွေ့မယ်.သိလား.."

" ဟွန့်..ကြောက်စရာလား.ဟင့်..အလကားပြောတာ..ကြောက်တယ် ကြောက်တယ်.."

လျှာလေးထုတ်.ပုခုံးလေးတွန့်ပြပြီး လူသွားလမ်းကြောင်းလေးအတိုင်း ပြေးဆင်းတာ.သူ့ဖင်သားစိုင်တွေက တစ်ခြမ်းစီ တစ်ပိုင်းစီ..ရိုင်းရိုင်းသွက်သွက်ကြီး ရွဲ့စောင်းရမ်းခါနေတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က ရှိနေသေးတော့ သူ့နောက်ကို ပြေးမလိုက်ရဲလို့ ဣန္ဒြေထိန်းပြီး ဟန်မပျက်လေး ဆက်လျောက်နေရပေမယ့်..လီးကမတ်မတ်ကြီး ထိုးတောင်ကြွနေသလို စိတ်ထဲကလည်း မှုန့်မှုန့်ချေဆွဲဆုပ်ဆောင့် လိုးပစ်ချင်နေလှပြီ။

တာဘိုင်ဆင်တာက စမ်းချောင်းကို ဆည်ခံပြီး ကန်လိုလို အိုင်လေးဖြစ်လာမှ ရေသရောက်နဲ့ လွှတ်တာမို့ ရေကန်ထဲမှာ ဆင်းချိုးကြတာ..ကန်အလယ်မှာဆို ခါးလောက် ပေါင်လည်လောက်တော့ နက်တယ်။ လမ်းကွေ့လေးကို ရောက်လို့ ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်တော့ဘူးဆိုမှ ဣန္ဒြေတွေဘာတွေ ထိန်းမနေတော့ပဲ ဖက်ချင် ကိုင်ချင် ဆွဲဆုပ်နယ်ဖဲ့ပစ်ချင်ဇောနဲ့ စိတ်ကို လွှတ်ပြီး အဆင်းလေးအတိုင်းပြေးဆင်းတာ.တာဘိုင်ရေကန်မှာလူရှင်းနေတာကို လှမ်းမြင်ရတယ်။

အေးမူကလဲ ရောက်ခါစ,မို့ အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး ဇာဘော်လီကိုပါ ဆက်ချွတ်ဖို့ပြင်နေတဲ့ အနေအထားလေးမှာ အပြေးရှိန်ကို ထိန်းရင်း ကျေ ာဖက်ကနေ သိုင်းဖက်တာ..နို့ထွားကြီးနှစ်လုံးကို မလွှတ်တမ်း အုပ်ဆုပ်ထားပစ်တယ်..။

" အာ့..အားဟား..ဦးလေး..အား.ကြည့်ရမ်းကြည့်ရမ်း..ဟား..မညှာမတာရီး ဆုပ်တာပဲ.အာ့လွှတ်ကွာ..အဟား.လူတွေမြင်မယ်လို့ ဦးလေး..အာ့.လွှတ်ပါဦးလို့..ဦးလေး.ဦးလေးလို့.အာ့ဟာ့ ဟာ့..ဦးလေး..ဦးလေးရယ်.."

" ဟား..ကြီးရီးနော်..ဟား..အရမ်းကြီးတာပဲ.ဟူး..အိနေတာပဲကွာ..နူးညံ့လိုက်တာ..ရှီး..ကြီးရီးတွေကွာ..လူနဲ့မလိုက်ဘူး..ချစ်တယ်ကွာ..ချစ်တယ် သိပ်ချစ်တယ်.."

နို့လုံးကြီးတွေသာ ထွားတာ..လူကပုပုညှက်ညှက်လေးဆိုတော့ ရင်ခွင်ထဲမှ ာမြုပ်နေတယ်.။ သူကတတွတ်တွတ်ငြင်း.ကိုယ်ကစိတ်လွှတ်ပြီး မြောမိပြောရာပြောရင်း အတင်းဆုပ်နယ်..သူကလက်တွေကို ဆွဲဖယ်နေပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ဖြုတ်ပစ်လို့မရတော့ လက်တစ်ဖက်နောက်ပြန်ပစ်ရင်း လည်တိုင်ကို ပြန်ဖက်လာတယ်။ ခေါင်းလေးပါ မော့လာတော့ နို့လုံးတွေ ဆုပ်ဖိနယ်နေရင်းနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံခဲစုပ်ပစ်တာ..သူကလဲ အနမ်းကျွမ်းချက် လျှာလေးကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့များတောင်ဆော့ပြီး နမ်းနေလိုက်သေးတယ်။

နမ်းရင်း စုပ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားပြီဆိုမှ ဘော်လီရင်ပုံကို အောက်တွန်းချပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ လှိမ့်လှိမ့်ချေတာ..ဘယ်လို ချေချေ အားမရဘူး။ သူကလဲ အားမရတော့ လျှာချင်းစုပ်နေ.ယက်နေ.လူးနေရင်းကလည်ချောင်းသံ တအင်းအင်းနဲ့ ဖင်ကြီးက ဟိုလူး ဒီလူး..မရိုးမရွလူးခါလာတယ်။ နို့ဝန်းကို စုစုညှစ်ရင်းနို့သီးခေါင်းကို တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ဆွဲထုတ်တာ..နို့သီးခေါင်းညိုရင့်ရင့်ကြီးက နို့စက်ဝန်းနဲ့အတူ နို့လုံးသားဖြူ ဖြူ အိအိ ဝန်းဝန်းချွန်းချွန်းကြီးကနေ စူးပြီး ပြူးပြူးကြီးထောင်တောက်စူလို့ ထိုးပြီးထွက်လာတယ်..။

" ဟား..ဘော်လီတောင်မှ မဆန့်ဘူး.ပေါက်ထွက် ပြုတ်ကျတော့မယ် အေးမူရယ်..ကြီးရီး "

ကိုယ်ချည့်ပဲ ဇောထန်နေတာလားဆို.အေးမူကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး လူးလွန့်နေတာ..အငြိမ်မနေနိုင်ဘူး။ လက်တစ်ဖက်က လည်တိုင်ကို နောက်ပြန်ဖက်.ကျန်တဲ့လက်က သူ့နို့တစ်လုံးပေါ်က ကိုကျော်ရင့်လက်ပေါ်အုပ်ပြီး ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက် ဖွလိုက်..ဘာလုပ်လို့လုပ်နေမိမှန်းလည်း သူ့ကိုယ်သူ မသိ ။ အရပ်ချင်းက အရမ်းကွာတော့ ကိုကျေ ာင်ရင်က ခပ်ခွာခွာနဲ့ ကိုင်းနှိုက်ရတာ..သူ့ဖင်ကြီးက လူးလွန့်ကော့ကွပေးနေပေမယ့် လီးနဲ့က မထိုးမိ.မထိမိ..။

" ဟင်း.အင့်.အဟင်း..ချွတ်ပေးဦးလေး..ရှီး..ချွတ်ပေး..ဦးလေးချွတ်ပေးပေါ့.."

ကိုကျော်ရင့် လက်တစ်ဖက်က သူ့ဘော်လီချိတ်တွေကို ဖြုတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ သူကကိုယ်ကို ကျုံ့ပြီးကျောကော့ထားပေးတော့ နို့ကြီးတွေကပိုပြီး မောက်စူ ပြူးထွက်လာတာ..ကိုကျော်ရင့် မှာ နယ်လို့ဆွဲလို့ မဝ,နိုင်ဘူး..။ ဘော်လီချိတ်တွေ အကုန်ဖြုတ်ပြီး ရင်ပုံခွက်ထဲက နို့ကြီးနှစ်လုံးပြုတ်ကျလာတော့မှ ကိုကျော်ရင်ကလက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်ကိုင် လှုပ်ရမ်း.ဆွဲဆော့ကစားတာ..။

" ဟူး..အကြီးကြီးမှအကြီးကြီးပဲကွာ..တွဲကျနေတာလဲ မဟုတ်ဘူး.မော့မော့စူးစူး.ပြူးပြူးကြီး အေးမူရယ်..အိစက်နူးညံ့နေတာပဲ.."

" အဟင့်.အင့်..ရှီး..အာ့ဟာ့..ရှီး.သိပီလား..အားဟာ့ဟာ့..သူများကို သေးသေးလေးဆိုပြီး အထင်သေးနေတာမလား..အာ့..ရှီး.ဦးလေး..ဦးလေးအကြိုက်ပဲမလား..အားဟား "

" ကြိုက်တာပေါ့..ရှီး..အကြိုက်ပဲ..ဒါမျိုးနို့ရီးတွေဆို သိပ်ကြိုက်တာ..အားရတယ် "

" အားဟား..ဦးလေး..စို့..စို့..စို့ပေးပါလား..အင့်..အေးမူ ဒီကျောက်တုံးပေါ် ထိုင်ပြီး လူကြည့်ထားမယ်..ဦးလေးစို့ပေး..ဦးလေးလျှာနဲ့ ရစ်ရစ်လိပ်ပြီးစို့..အာ့..ဟား..ရှီး..ဦးလေး.ဟား.ဦး..ဦး.ဦးလေး.ဟင့် ဟင့်ဟင့်အာ့..စောက်ပတ်..အာ့စောက်ပတ်..အူးဟူး.လက်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲဝင်သွားပြီ..ရှီး.ကျွတ်ကျွတ် "

...................................................................................................................................................

အခန်း (၄၂)

" ခ်ခ်..ရှက်ပါတယ်..ဦးလေးရီး..လိုးလဲမလိုးလိုက်ရဘူး..လီးငေါက်တောက်ကြီးနဲ့..ခ်ခ် "

ညရောက်တော့ လာပို့တဲ့ ထမင်းလေးစားပြီး ထင်းပုံနဘေးမှာ မီးထိုင်လှုံနေတာ..အနောက်ကနေ တိတ်တိတ်လေးလာပြီး မျက်စေ့တွေကို သူ့လက်ဝါးလေးတွေနဲ့ လာပိတ်တယ်။ သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ပြီးဆွဲလှည့်လိုက်တာ ရင်ခွင်ထဲကိုထွေးကနဲပဲ..။

" အခုလိုးမှာလေ..အခုလိုးမှာ..နင့်ကို အတိုးချပြီး အသေပစ်ဆောင့်လိုးမှာ သိလား "

" အဟင့်..ကြောက်ပါဘူး..ဒီလိုပဲပြောပြောပြီး ငါးမိနစ်တောင်မကြာပါဘူး..ဖွတ်ဆို ထွက်သွားတာချည့်ပါ.."

ပြောမယ့်သာ ပြောလိုက်တာ...  အဲဒီ လီးငေါက်တောက်ကြီးနဲ့ အလိုးမခံလိုက်ရလို့ သူကိုယ်တိုင်က မချင့် မရဲ..အားမလိုအားမရဖြစ်နေမိသလို အလိုးသာမခံလိုက်ရပေမယ့် လက်ချောင်းတွေ အစွမ်းနဲ့ တစ်ချီပြီးခဲ့ရတာမို့ ခံစားနေရတဲ့ ကျေ နပ်ပီတိ အဟုန်ကြောင့်သူ့လေသံကမြူးကြွတုန်ခါနေတာ အသိသာကြီးပါ..။

" အား..နို့ရီးတွေကတော့ တကယ့်ရှယ်ပဲကွာ..ဘော်လီပြုတ်ထွက်တော့မှာပဲ.."

အားမလိုအားမရနဲ့ နို့ကြီးတွေဆုပ်ဆုပ်နယ်တော့ သူ့နို့တွေကိုချီးမွမ်းနေတာမို့ ဂုဏ်ယူမိပေမယ့်..ဆက်ပြီးအကိုင်ခံအနယ်ခံချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေထိုးကြွလာတာမို့ ကပျာကယာနဲ့..

" အာ့..ဦးလေး..မေ့လို့ မေ့လို့..လူတွေမြင်ကုန်တော့မှာပဲ..တကယ်ပဲတော့်..အဲဦးလေးနဲ့တွေ့ရင် အကုန်မေ့တော့တာပဲ.."

ရင်ခွင်ထဲက ပျာပျာသလဲထွက်ပြီး နံဘေးကဖင်ထိုင်ခုံလေးမှာထိုင်တယ်။ အမှောင်ပျောက်ပြီဆိုပေမယ့် အစောကြီးရှိသေးတာမို့..သမီးတွေ ရောက်လာနိုင်သလို မပုတုကလည်း ယုံရတာမဟုတ်ဘူးလို့ တွေးနေတုန်း တကယ်ပဲ ဦးလေးတင့်နဲ့ မခင်ညိုရောက်လာတယ်.။

ဟိုစကားပြောဒီစကားပြောနဲ့..ရောတ်တတ်ရာရာ ပြောနေပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ပိုက်ဆံမှာ လမ်းဆုံးသွားတာပါပဲ။ ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုးနေကြတဲ့ သူချင်းပဲဆိုတော့ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်မွေးပြီး တတ်နိုင်သလို ကူညီလိုက်ပါတယ်..အကျိုးအမြတ်ဆိုတာမျိုးကလည်း မမျှော်လင့်ကောင်းပါဘူး။ သူတို့ပြန်သွားကြပြီ ဆိုရင်ပဲ..

" ဘာမှမဟုတ်ဘူး.အဲဒါအေးမူတို့ လိုးနေကြပြီလားလို့ လာအကဲခတ်တာ..အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဖအေနဲ့သမီးလိုးကြတော့မှာသိလား..သူတို့မြေးအဖိုးက ယောက္ခမကို တစ်ယောက်တစ်ညလိုးတာ.."

" ဟေ.."

" ဟင်း..ဦးလေးက မသိဟန်ဆောင်ပြန်ပြီ..မနေ့ညက သူ့မြေးလိုးတာ..ဒီညသူလိုးမှာ သိပြီလား..နေ့လည်လည်း အဲလိုပဲ "

" အဲလိုရီးလား..ငါမသိဘူးဟ..ငါက လိုးချင်သလိုလိုးကြသလားလို့..လိုးချင်တဲ့လူ လိုးချင်တဲ့အချိန် တက်လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလား.."

ကောင်မလေးက နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ပြီး.

" သူ့အဖေနဲ့လိုးပြီးသွားလဲ..မနက်လင်းခါနီးရင်တော့ ယောက္ခမက သူ့သားဆီလာပြီး အလိုးခံတာပဲ.အေးမူကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူး."

" အဲ..မခင်ညို တို့တော့ ဟုတ်နေပီဟ..နင်လဲ ဟုတ်သွားအောင် ..လာ "

လက်မောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ဆွဲလို့ ပါးလေးကပ်မှီပြီးပြီးကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်ရင်း မချိမဆန့် ပြောနေရှာတဲ့ကောင်မလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီပြီး တဲဆီကိုပြန်ခဲ့လိုက်တာ..လည်တိုင်ကိုလက်နဲ့ ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း ရင်ပတ်ကိုလက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုလိုက်.ပါးလေးရင်ပတ်မှာကပ်လိုက်..။

" အာ..ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး..ဦးလေး..ပြန်ချ..ပြန်ချ...ပြန်ချပေး..ဦးလေးဆို. "

" ချ မှာ..ချ မှာ..နင့်စောက်ပတ်ကြီးကို ငါတစ်ညလုံးချ မှာ.."

အဲလိုပြောပြန်တော့လဲ..

" ဟင့်ဟင့်..လိုးမှာလို့် ပြောစမ်းပါဦးလေးကလဲ..လိုးမှာ လိုးမှာ..တစ်ညလုံးလိုးမှာ လို့ပြော.အဟင့်ဟင့် "

တဲထဲရောက်တော့ အိပ်စင်ပေါ်ကို ပက်လက်လေးချလိုက်တာ လည်တိုင်ကို လွှတ်မပေးသေးပဲ တွဲခိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။ ကိုကျော်ရင်ကလဲ အလိုက်သိသိနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးထဲ လျှာထိုးထဲ့ပေးလိုက်တာ..စောက်ခေါင်းထဲ လီးထိုးထည့်မိလိုက်သလိုပဲ အကြောတွေတဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ စိမ့်စိမ့်ခါသွားအောင် စုပ်ယူလူးလှိမ့်ဆွဲတာကို ခံလိုက်ရတယ်။ အဲလောက်အထိ သည်းလွန်းနေတော့.နှုတ်ခမ်းတွေ အနမ်းခံ အစုပ်ခံ အယက်ခံနေရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပွတ်စမ်းတာပေါ့..။

စောက်ဖုတ်ကို အထိတောင်မှ မခံနိုင်တော့ဘူး..ချက်ချင်းပဲပေါင်တွေချဲပြီး ဒူးတစ်လုံးဆွဲတင်ထောင်ပေးတာ..စောက်ရည်စိမ့်ချက်ကထမီကိုတောင်မှ အိအိကြီးစိုနေပြီ..။

" စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတာပဲကွာ..ယက်ပေးမယ်နော်.."

မျက်လုံးချင်းဆိုင်ပြီး အဲလိုပြောလိုက်တော့မှ လည်တိုင်က လက်တွေကို ဖြုတ်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို လာဖျစ်ညှစ်ရင်း..

" အယက်တော့ ခံချင်တယ်..ဒါပေမယ့် ယက်နဲ့တော့..ရေချိုးကတည်းက.တစ်ချိန်လုံးအလိုးခံဖို့တွေးပြီး ရွနေတာ အရမ်းဖီလင်တက်နေပြီ..လီးရီးထည့်ပြီးကြမ်းကြမ်းကြီးသာ ဆောင့်လိုးပေး..လိုးယင်းနဲ့မှ ယက်..နော် "

သူကလည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ပြီး ထမီကို ဆွဲပင့်တင်ရင်းပြောတာ..ကိုကျေ ာ်ရင်က မြေပြင်မှာရပ်နေတုန်းဆိုတော့ ပုဆိုးချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ နှာကြီးပါတယ်ဆိုမှ ငတ်ပြတ်နေရတာကကြာသွားပြီဆိုတော့.သိပ်အသည်းအသန်ကြီး အလိုးခံချင်မှန်းသိနေပြီးသား။ အိပ်စင်လေးပေါ်တက်ရင်း လီးငေါက်တောက်ကြီးနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကိုဆွဲပင့်တင်တာ..ပြောမယ့်သာပြောရတယ်..ကိုယ်ကလည်းလိုးချင်လှပြီ ။

ဒီတိန်ညင်မလေးစောက်ဖုတ်ထဲ..ကိုယ့်လီးကြီး အချောင်းလိုက် ထိုးသွင်းလိုက်ရင်တော့ဆိုတဲ့ အတွေးကြီးနဲ့ လီးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ..သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်မောင်းတွေပေါ်မ,တင်ရင်းဖင်ကြီးကို ဒူးတွေခွထောက်လိုက်ပြီဆိုရင်ပဲ အေးမူကလီးကြီးလှမ်းဆုပ်ပြီး သူ့စောက်ပတ်မှာလျောထိုးတာ.စောက်ရည်တွေကအီနေတယ်။ ဘယ်အရသာနဲ့မှ မတူအောင် နူးညံ့စိုရွှဲတဲ့ စောက်ပတ်သား ညံ့သက်သက်နဲ့ ပွတ်ထိုးနေရတော့ လဒစ်ကြီးက ပြောင်တင်းစိုအီလာပြီ..။

" ထည့်..ဦးလေး "

...........................................................................................................................................................

အခန်း (၄၃)

တိန်ညင်လေးဆိုပေမယ့် သူ့စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီးပဲ.။ ပေါင်လုံးတွေက တုတ်ခံနေတော့ စောက်ဖုတ်ကလည်းပူးညှပ်ဖိပြီး ဖောင်းမို့ကြွရွနေတာ..အသားဖြူ တော့အတွင်းသားတွေက ပန်းသွေးရောင်ပြေးနေတယ်။စောက်မွှေးတွေက ပါးပါးကျဲကျဲပေမယ့်နခမ်းသားကို ဝိုက်ပတ်နေတဲ့ အမွှေးတွေကတော့ စိပ်စိပ်လေးနဲ့နုနုလေးပဲ ဖြစ်နေတယ်။

ပြီးတော့..နခမ်းသားအခြေမှာက မှဲ့ကြီးတွေ တစ်ဖက်က သုံးလုံး..တစ်ဖက်ကနှစ်လုံး..။ မျက်နှာပြင်ပါးရိုးပေါ်မှာရှိတဲ့ မှဲ့လေးကခပ်မှိန်မှိန်ပေမယ့်..စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာရှိတဲ့မှဲ့တွေက ထင်းထင်းကြီးတွေ နက်မှောင်နေတာပဲ။ လိုးချင်နေပါပြီဆိုမှ.စောက်ပတ်က လှလှကြီးဖြစ်နေတော့ သူကိုင်တေ့ပေးထားတဲ့ အတိုင်းနှစ်ချက်သုံးချက်ဆွပြီးဖိသွင်းတာ..။

" ဟား..ဦးလေး..ဟာ့.အာ့.အာ့..ဟား..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ဝင်တယ်နော် ဦးလေး..ထည့်..ထည့်..ထိုးထည့်..ဟား..အဲလိုဆွဆွလိုးပြီး ထိုးထည့်ပေးတာ.ကောင်းလိုက်တာ ဦးလေးရယ်..အူးဟူး..ကြည့်ရမ်း..စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းမို့တက်လာတာပဲ..လိုး ဦးလေး..လိုး လိုး.."

" အင့် အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..စွတ်..ကြိုက်လား..ပြွတ်ပြွတ်..အရသာရှိတယ်မလား "

" ကြိုက်တယ်ဦးလေး..လိုး လိုး..အရမ်းကိုကြိုက်တယ်..ဦးလေးလိုးတာ တအားကောင်းတယ်.. ပြွတ်ပြွတ်.. ပြွတ်ပြွတ်..ဟား..မနေနိုင်ဘူးဦးလေးရာ..ထပ်ထည့်ပါဦးလေးရ.."

ဖွဖွ ဖွဖွနဲ့ လီးတစ်ဝက်လောက် မြုပ်ဝင်နေတဲ့ အထိပဲသွင်းပြီး တဇိဇိလိုးတာ..စောက်ရည်ရွမ်းလွန်းတော့တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေက အဆက်မပြတ်မြည်နေတယ်။ စောက်ရည်သံတွေက သူ့တနှာစိတ်ကို ထိုးဆွနေလို့ထင်ပါရဲ့...။ လက်ဖျံနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ဆွဲခေါင်းထောင်ထ,ပြီးစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်နေတာကို ငုံ့ကြည့်တယ်။ စောက်ရည် တရွှဲရွှဲနဲ့လီးချောင်းကြီးက သူ့စောက်ပတ်ထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်..လိုးနေတာကိုမျက်စေ့နဲ့ မြင်နေရတော့ တနှာကပိုပိုကြွပြီး ခြေထောက်တွေ ပုခုံးပေါ်ပစ်တင်ပြီး ခိုခိုစီးရင်းပြန်လိုးတယ်။

သူ့ကိုယ်လေးက အိပ်ယာနဲ့ မထိတော့တဲ့ အထိ လူးခံနေတော့.သူ့ချိုင်းကြားတွေထဲကို လက်နှစ်ဖက်လျှို သွင်းမ,ဆွဲထားပြီးဆွလိုးတာ.။.

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် .ပြွတ်ပြွတ်.ဦးလေး.ပြွတ်..ဦးလေး..စွတ်စွတ်ပြွတ်..ကောင်းလွန်းလို့ သေတော့မယ် ဦးလေးရေ..ရှီး..လိုး လိုး..ဆောင့်ပါဦးလေးရဲ့..ဆောင့်လိုးပါ..ဆောင့်..ဆောင့်..ဆောင့်လိုး..ပြွတ်ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်.."

ဆွလိုးနေရင်း ဖွလိုးနေရင်းနဲ့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်..အဲဒီကနေ ကုန်းကွကွကြီး အထိုင်ပြင်ရာက..သူ့တစ်ကိုယ်လုံးအိပ်ယာပေါ်ကကြွတက်လာတဲ့ အထိ မ,ဆွဲအားပြုပြီး လီးအရင်းထိ တစ်ချောင်းလုံးပစ်ဆောင့်လိုးသွင်းပစ်တာ..

" အားဟားဟာ့..အာ့..သေပါပြီဦးလေးရေ..သေပါပြီ..အားဟူးဟူး.အာ့.အားဟား.သေပီသေပီ..အာ့ အာ့ အာ့ အာ့.. အောင်မယ်လေး သေပါပီဦးလေးရဲ့..အားဟာ့ဟာ့..ဦးလေး.အာ့.ဟား..ဦးလေး..ဟား..သေပီလေ ဦးလေးရဲ့ ..အာ့အာ့အာ့အာ့..ဟား.."

ငါးမိနစ်..ဆယ်မိနစ်လောက် အတင်းလိုးပစ်တော့ သူကအလိုလို ခံနိုင်သွားတာ..ရှူးရှူးရှဲရှဲနဲ့ စူးစူးဝါးဝါးကြီးစိုက်ကြည့်နေပြီး..

" လိုး.ဦးလေး..လိုး..ရတယ်..လိုး.ဘာမှမဖြစ်ဘူး.လိုး..ဆောင့်..အင့် အင့်..ဆောင့်.."

ဒီတော့မှပဲ သူ့ကိုယ်လုံးကို အိပ်ယာပေါ်ပြန်ချပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို ခွထားလျက်နဲ့ ကွကွကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ..နာရီဝက်လောက်ပဲ ထပ်လိုးလိုက်ရတယ်..ကောင်မလေးက ကျော်ရင့် မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်..သူ့စောက်ပတ်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်..လည်ကုတ်နဲ့ပုခုံးကို ခြေထောက်ရောလက်ပါခိုစီးရင်း ဆတ်ဆတ်လူးနေတယ်..။

" အားဟာ..သွားပီထင်တယ် ဦးလေး..အာ့.ပလွတ် ပြွတ်ပြွတ်စွတ်..ဖောင်း..ဖျန်း..ဟား..ဦးလေး..ဦးလေး..မရတော့ဘူး ဦးလေး..အာ့..သွားပီ..ဟား..သွားပီ .ဆောင့်ပေးဦးလေး.အာ့ဖက်ထား..ဖက်ထား..ဖက်ထားပေး.အားဟား.အာ့.အာ့.အာ့..ဟား..သွားပီ ဦးလေးရေ.."

စောစောက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ခွပြီးကွကွ ကြီးလိုးတာ..သူက ဖက်ထားပေးပါ ဆိုတော့ သူ့ပေါ်ကို မှောက်ထပ်ချပြီး သူ့ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးကို ဖိချဖက်ထားပေးလိုက်ရတယ်။ လိုးရင်းလိုးရင်း.ကောင်မလေးကအံကြိတ်ပြီး ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်နေရာက ဖြည်းဖြည်းချင်းအသံရှိန်တိမ်သွားမှပဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး လုံးထွေးပူးဖက်နေတာကို ဖြေလျော့ပြီး သူ့ပေါ်မှောက်ဖက်နေလိုက်တာ သူကလည်း ပေါင်တန်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကပြန်လျေှာချပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူ နေတာပေါ့။

ဆယ်မိနစ်တောင် မကြာလောက်ဘူး ထင်တာပဲ..။ ကောင်မလေး မိန်းမူးနေရာက ဖျတ်ကနဲ အတင်းဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို အားရှိအားကုန်စုပ်ယူနမ်းတာ..အသဲပေါက်အောင် အစုပ်ခံလိုက်ရတယ်.။ သူကစုပ်လေ.ကိုကျေ ာ်ရင်ကကော့လေ.စုပ်နေတာကလည်း အကြာကြီးဆိုတော့..

" အဟင့်ဟင့်ဟင့်..လီးရီးကလဲ.."

" ဘာဖြစ်လဲ..လီးက ဘာဖြစ်လဲ.."

" ဟင့်..သူများကို သေအောင်လိုးထားပြီးတာတောင်မှ စောက်ပတ်ထဲမှာ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ်..အဟင့်ဟင့်..ဝ,သေးဘူးမလား "

" ဘယ်ဝ,မှာလဲကွာ..ကိုယ့်မိန်းမလေးက လူသေးသလောက် စောက်ဖုတ်က အကြီးကြီး.လိုးလို့လည်း သိပ်အရသာရှိတော့..အင့် အင့်..အင့်အင့် အင့်.."

" အာ့..ဦးလေးနော်..အာ့အာ့..နေဦးလို့ဆို..ဟင့်ဟင့်..အေးမူကလဲ စိတ်ထ,နေတာနော် ဦးလေး.."

" စိတ်ထ,ရင် အလိုးခံလိုက်ပေါ့ မူလေးရဲ့.."

" အဟင့်.မူလေး တဲ့.မလိုးခင်တုန်းကတော့ ကောင်မလေး..တဲ့ ..အားဟာ့..ဦးလေးရယ်..တအားဆောင့်လိုးတာပါပဲလား..အာ့.အားဟာ့ အင့်အင့်..အာ့ "

အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက်လိုးလိုက်ရုံနဲ့ပေါင်ကြီးတွေ ပြန်ဆွဲတင်ပြီး သူ့လက်နဲ့ ပြန်ဆွဲထားပြီ..။

" အာ့.အာ့..အူးဟူး..တဗြွတ်ဗြွတ်နဲ့..စောက်ရည်တွေ ဗွက်ပေါက်နေပြီဦးလေး..လိုး လိုး..ဆောင့်လိုး ဦးလေး..ဆောင့် ဆောင့်.."

.............................................................................................................................................

အခန်း (၄၄)

ထင်းတွေ စောစောတင်ပြီးလို့ ကားထွက်သွားရင် အေးမူနဲ့ လိုးကြဖို့စီစဉ်ထားတာ..တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ဘူး။သုံးညပေါ့..။ အေးမူနဲ့ သုံးညလုံးလုံး မိုးလင်းပေါက်လိုးတာ.သူ့ယောင်္ကျားတောင်မှ လာချောင်းကြည့်ရင်းတားယူရတယ်..သူတားလေလေ..အေးမူက ကုန်းလေလေပဲ..။ ကားက အဆင်မပြေလို့ ဒီနေ့မှတင်ဖြစ်တာ..ထင်းတွေတင်လို့ မပြီးသေးပါဘူးဆိုမှ ရွှေရင်အေးက ဧည့်သည်တွေနဲ့ ရောက်လာတယ်..။

" အဖေ..ဟောတော်..သေသေချာချာလဲ ကြည့်ပါဦး..အဖိုးပါ ဖေရဲ့ အဖိုး..ဒီဟာက အဖေ့အစ်မ..ကြီးဒေါ်မြ..ဟောဒါက အဖေ့တူမ.. အဲ "

ရင်အေးက နာမည်မေ့တော့ သူ့ကြီးဒေါ်က အပြုံးယဲ့ယဲ့နဲ့ဝင်ပြောတာ..။

" မြထွေးရီ.တဲ့.အစ်မသမီးပေါ့..နင့်ယောက်ဖက ဆိုင်မှာနေခဲ့တယ်.."

မျက်စေ့ပွတ်ပြီး သေသေချာချာကြည့်တော့မှ ကိုယ့်အဖေဖြစ်နေတယ်..။ အဖေရယ်..ငယ်ကတည်းက အမေသေပြီးမှလင်ယူပြီး ခွဲခဲ့ရတဲ့အစ်မဒေါ်မြဝေရယ်..သူ့သမီးကမြထွေးရီ ဆိုပဲ..။

" ဟား..အဖေက ပြန်နုနေတယ်ဗျာ.ဟီးဟီး ဟိုနေ့ကမှရုပ်ရှင်လာရိုက်သွားတဲ့ အဖွဲ့တွေမှတ်လို့..အဟီး.မင်းသမီးကလဲ အစ်မပုံပဲဆိုတော့.အဲ..အဲ..လာ ..သမီးရေ..တဲထဲခေါ်သွား.."

" တော်ပီ တော်ပီ ဟေ့ကောင်..မင်းသာ အိမ်ကိုပြန်လိုက်ခဲ့..အော် ဒါနဲ့..ဦးလေးတင့် ရှိသေးလား "

အဖေက ရယ်သွမ်းသွေးရင်းမေးတာကိုပဲ အကြောင်းမသိတဲ့ မခင်ညိုကအူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကပ်လာပြီး..

" ဟဲတော့်..ဦးလေးဝင်း..လာ လာ..အဖေအိမ်မှာရှိတယ်.."

အဖေက ဘိန်းပြတ်လို့ မိန်းမလည်းထူပြီးနေပြီ။ မခင်ညိုကို ဖောရှောလုပ်ပြီးသား အဖခြေလျင်ပဲ ပြန်ခဲ့ကြတယ်..အေးမူကို လည်ပြန်လှည့်ကြည့်နေရတာက အမောပေါ့။ နှစ်မိုင်ကျော် သုံးမိုင်ကို လမ်းအတူလျောက်တာ .အဖေတို့ မြေးအဖိုးက တစ်တွဲ.ကိုကျော်ရင်တို့ မောင်နှစ်မ တူဝရီး သုံးယောက်ကတစ်တွဲ။ မြထွေးရီကနှစ်ဆယ့်နှစ်တဲ့.ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့..အေးအေးသန်းထက် အလုံးအထည် ကြီးတာပေါ့။

မမကလည်း လေးဆယ်မပြည့်သေးဘူး.သူ့ထက်နှစ်နှစ်ပဲ အသက်ကြီးတာဆိုတော့.ရှိလှရင် သုံးဆယ်ရှစ်ပိုပိုပါပဲ။ သဘာဝ အတိုင်းပဲပေါ့လေ.မောင်နှစ်မ ဆွေမျိုး..လူမှုရေး စီးပွားရေးဆိုတဲ့ အပေါ်ယံစကားတွေပြောရင်း.လမ်းလျေှာက်.လာခဲ့ကြတာ.အိမ်နဲ့နီးလာတော့ မောင်နှစ်မချင်း တူဝရီးချင်းတွေ ပုခုံးချင်းတိုက်လိုက် ဆွဲဆိတ်လိုက်.. ရင်းနှီးသွားပြီ..။

" အမေရေ..ပါလာပြီ..တောပုန်းကြီးပြန်ပါလာပြီ အမေရေ.."

မကြည်အေးက ရယ်ရယ်မောမောပါပဲ..ကြုံပြီဆိုတော့ အဖေနဲ့လိုက်ပြေးရာက သားနဲ့ညားတဲ့ အကြောင်းတွေပြောကြတာ..မမကလည်းသိနေတဲ့ သူဆိုတော့..ပွဲကျလို့မဆုံးဘူးပေါ့..။

" ငါ့သား..မင့်အစ်မတို့ ဒီမှာပဲတည်းမှာနော် အဖေ့အိမ်က အကြောင်းမသင့်ဘူး.."

မကြည်အေးကို မျက်နှာပူလို့ထင်ပါရဲ့..။ ကသုတ်ကရက်နှုတ်ဆက်ပြီး..သုံးဘီးဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ အဖေပြန်သွားတယ်။ သမီးတွေက တစ်နေကုန်ရောင်းလိုက်ဝယ်လိုက်..ယောက်ဖဖြစ်တဲ့ သူက အရက်ကြိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ဆိုင်မှာအရက်ရောင်းတာနဲ့က.ကွက်တိ..။

" ပုတု..အစ်မရေချိုးချင်တယ်ကွာ..လိုက်ပို့.."

" အာ..အဲ နာမည်ရီးမခေါ်နဲ့ဟာ..အစုထဲမှာ အဲနာမည်နဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရှိတယ်.."

" ဟင်းဟင်း..အဲလိုရီးလား..ကဲ ကဲ.ကျော်ရေ..လိုက်ပို့ကွာ..ခ်.."

ရေဆိပ်သွားဖို့က လမ်းပြလိုက်ရုံနဲ့လည်း ရပါတယ်။ ပြောစရာရှိလို့ပဲ ဖြစ်မယ် လို့ တွေးပြီး လိုက်ပို့တာ ရေဆိပ်အကွယ်ရောက်တော့ ဖက်ငိုရော။ သူ့ကိုသာ ပြန်ထွေးဖက်ထားရတယ်...ဘာမှန်းလဲမသိ။ အစ်မက အရွယ်အများကြီးရှိသေးတယ်.ခုလိုရင်ချင်းအပ် အဖက်ခံရတော့ သူ့ကျောပြင်နဲ့ခါးကို ပြန်ဖက်ရတာမို့ နို့လုံးကြီးတွေက ရင်ပတ်နဲ့ ဖိနေသလို ဖင်သားလုံးဖူးဖူးကားကားကြီးပေါ်ကိုလည်း လက်ကဖက်ထားရတယ်။ချက်ချင်းကကြောင်နေပေမယ့် သူအငိုတိတ်တဲ့ အချိန်မှာတော့ သွေးကပူနေပြီ..မာတင်းတင်း လီးတန်က သူ့ဝမ်းပျဉ်မို့မို့နဲ့ဆီးခုံပေါ်ကိုထိုးဆင်းနေပြီ..။

" ဘာဖြစ်လာလို့လဲမမ.."

သူက ခံနိုင်ရည်ရှိနေလို့လား..ငိုလိုက်ရလို့ပဲလား..ရှိုက်သံတောင် မရှိသလောက်ဖြစ်သွားပြီ.မျက်နှာတော့ နီရဲနေတုန်းပဲ..။

" နင့်ယောက်ဖက အလုပ်ပြုတ်လာတာ မောင်လေး..သူက သောက်သောက်စားစားဆိုတော့ စုမိဆောင်းမိလည်းမရှိ.အစ်မတို့ နေစရာလည်းမရှိဘူး..ဘာမှမရှိဘူးမောင်လေး "

တစ်ချက် တစ်ချက်တော့ ရှိုက်နေသေးတယ် ထင်တာပဲ..။ ရင်ပတ်နဲ့ပိနေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသေးတယ်..။ အဲလိုကြားရတော့..ချက်ချင်းတော့လဲ ပျာကနဲဖြစ်မိတာပေါ့လေ.. အမှတ်တမဲ့တော့ ပြောလိုက်မိပါတယ်..။

" နေစရာက ငါနဲ့ နေနိုင်ရင်ရတာပဲဟဲ့..ငါတို့မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ပဲ ရှိတဲ့ဟာ.အလုပ်ကလဲ ထင်းရောင်းစားရင်ရတာပဲ..."

မြဝေမျက်လုံးတွေ ဝင်းလက်သွားပြီး မမီမကမ်းနဲ့ ကျော်ရင့်ပါးပြင်ကို ခြေဖျားထောက်ပြီး ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းတာ ထမီရင်လျှားကပြေလုလု..။

" တကယ်လား..တကယ်နော် မောင်လေး..ငါတို့..ဟိုး.. နယ်စွန်နယ်ဖျားကပြုတ်လာတာ..အားငယ်လိုက်တာမောင် လေးရယ်..မျက်နှာကလည်းငယ်လိုက်တာ..နင်တကယ်ပြောတာပါနော်..မောင်လေး.."

အသံလေး တုန်ယင်နေတော့ကိုကျော်ရင် ငုံ့ပြီးနဖူးလေးကိုနမ်းမိသွားတယ်..။

" တကယ်ပေါ့..ငါ့အစ်မ ငါချစ်တာပဲ..ငယ်ကတည်းက ခွဲမှမခွဲခဲ့တာ..အမေသေသွားလို့သာ.."

ငုံ့ကြည့်နေရင်းက ပြေလုလု ထမီရင်လျှားအထက်ဆင်စွန်းလေးကို လက်ဖျားတွေနဲ့ ဆော့နေတော့ လုံးဝပြေလျော့သွားတာ နို့လုံးကြီးတွေက အိအိဝင်းဝင်းကြီး ပြူးထွက်လာတယ်။ မမြဝေက ပြန်မဖုံးတဲ့ အပြင်.ငုံ့ကြည့်နေရင်း...

" ဟင့်ဟင့်..နို့ကြီးတွေ ပေါ်ကုန်ပြီကွာ..သူလုပ်ချင်ပြီဆိုရင် ငယ်တုန်းကအတိုင်းပဲ...မှတ်မိသေးလား..အရင်လိုပဲမလား.."

တိုးတိုးလေးမေးရင်း မော့ကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးတွေမှ ာအဓိပ္ပါယ်တစ်ခုပျော်ဝင်နေတာက သိသာတယ်..။

..............................................................................................................................

အခန်း (၄၅)

" ဒီညမပြန်ဘူးမလားလေးလေး..ထွေးရီညစောင့်နေမယ်..လာခဲ့နော်..ရှယ်.ရှယ်.သိလား "

" အန်..အာ..ဟို.ဟို.."

" ဟာ..ထမင်းသုပ်ကျွေးချင်လို့လာခေါ်တဲ့ ဟာကို..ဘာတွေလျောက်တွေးမှန်း မသိဘူးကွာ..ဟင်းဟင်း..လေးလေးနော်..လေးလေး..မရိုးတော့ဘူး "

" အင်း အင်း.လာခဲ့မယ်.လာစားမယ်..ဒါတွေလက်စ,သပ်ပြီးမှ..ဂလု "

တစ်လလောက်ကြာတော့မ မြဝေတို့က ဒီမှာတော်တော်လေး အထိုင်ကျသွားပြီ။ ထင်းစုထဲက မညိုမြတို့က သူ့လင်ဇာတိအရပ်ကို အပြီးပြောင်းတော့မယ်ဆိုလို့ အကွက်အကွင်းကောင်းတဲ့ သူတို့ခြံကွက်လေးကို ဈေးဖြတ်ဝယ်ထားခဲ့တာက အခုတော့အလုပ်ဖြစ်သွားတယ်။ မမြဝေတို့အတွက် အဲဒီမြေကွက်လေးမှာပဲ အိမ်လေးဆာက်ပေးလိုက်တာ..သစ်တောထွက်ပစ္စည်းအလွန်ပေါတဲ့ အရပ်ဆိုတော့ ဘိလပ်မြေလေး သံလေးသွပ်လေးလောက်ပဲလိုတာ..ဆယ်ရက်ဆိုရင်ပဲ ကွန်ကရစ်ခင်း သွပ်မိုးထရံချောကာ လေးပင်သုံးခန်းအိမ်သန့်သန့်လေးဖြစ်သွားတယ်။

ကိုယ့်ဆီက ထင်းလံလေးတွေ အဲဒီဖက်ရွှေ့ပေးလိုက်တော့ လူရိုသေရှင်ရိုသေ ထင်းရောင်းတဲ့ အလုပ်လေး လက်ဆုပ်လက်ကိုင်ဖြစ်သွားရော..အခြေခံ အောက်ခြေဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အတည်တကျနေရဖို့ဆိုတာ မမျော်လင့်ရဲခဲ့တဲ့ မမြဝေကစိတ်ချမ်းသာသွားပြီလေ..သူ့လင်ဆိုတာတော့ အလုပ်ပြုတ်ခဲ့ရတာကို ဝမ်းတောင်သာနေလိုက်သေးတယ်။

တစ်လက်စ,ထဲမို့ကိုယ့်တဲကိုလည်း ပြင်လိုက်တာ ဧည့်ခန်းလေး အိပ်ခန်းလေးနဲ့ အိမ်သာသာလေး ဖြစ်သွားသလို မမြဝေတို့အိမ်နဲ့လဲ တစ်ဝင်းပဲခြားတာဆိုတော့..နှစ်ဖက်လုံးအဆင်ပြေသွားတာပေါ့။ မြထွေးရီအနေနဲ့ကလဲ တစိမ်းတွေနဲ့ပဲ တစ်သက်လုံးနေလာခဲ့ရတာ အခုမှပဲဆွေရင်းမျိုးရင်းနဲ့ အတူတူနေရဖူးတော့ အလိုလို ကျွမ်းဝင်သွားတာ ဘယ်တော့ကြည့်ကြည့် မြူးကြွ လန်းဆန်းနေတယ်။ ကိစ္စရှိလို့်မြို့ ပေါ်သွားစရာပေါ်ရင် သူ့အမေနဲ့အတူ သုံးယောက်သား သွားအတူ လာအတူ စားအတူဖြစ်သွားတယ်။

အမေ မလိုက်တဲ့ အခေါက်များ..နှစ်ယောက်ထဲ သွားလိုက်မိလို့ သူများတွေက လင်မယားထင်ပြီး ပြောကြ ဆိုကြ မေးကြတာနဲ့ကြုံရင် ဦးလေးမသိအောင် ယောင်ဝါးဝါးလုပ်ပြီးဖြေလိုက်ရတာက ရင်ဖိုစရာ..။ လေးငါးခြောက်ခါကြီးကြုံနေရတော့ ကိုယ်ချင်းစာမိသွားပြီလေ.. ဦးလေးလဲ ဒီလိုပဲအမေးခံ အပြောခံရမှာပဲ..သူဘယ်လိုများပြန်ပြော ပြန်ဖြေခဲ့ပါလိမ့်လို့တွေးပြီးခိုးခိုးကြည့်ရတာကအမော..။ အဲလိုခိုးကြည့်တော့မှပဲ..သူ့ဦးလေးမျက်လုံးတွေက ပြူးပြူးမွမွနို့လုံးကြီးတွေဆီကို ရောက်တဲ့အခါရောက်..ဖူးဖူးကြွကြွ လှလှကြီး ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေဆီကို ရောက်တဲ့ အခါရောက်..ဒီနေရာနှစ်ခုကိုပဲ လှည့်ပတ်ရောက်နေတာချည့်ပါလား ဆိုတာတွေ့ရတော့တယ်။

ဦးလေးနဲ့တူမ ဆိုပေမယ့်အသက်က သိပ်မကွာသလို အလုံးအထည်ကလည်း ညီနေတော့ လင်မယားလို့တောင်မှ အထင်ခံနေရတာ.ဦးလေးကိုယ်တိုင်က အဲလိုတနှာကြည့်ကြီးကြည့်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ထွေးရီကလဲ ရင်ခုန်ပြီပေါ့..ပြပြီပေါ့။ ကြည့်နေတာကို မတွေ့ရရင်စိတ်ကောက်ချင်ပြီပေါ့..။

" ကြည့်ကွာလေးလေး..အဲ..မကြည့်နဲ့ကွာ..ခ်..လေးလေးနဲ့တွေ့ရင် စကားတွေ အမြဲ မှားကုန်တယ်တော့်..ဒါပဲ ဒါပဲ..ညကျ လာခဲ့..ဒါပဲ "

ယောင်ယောင်မှားမှားတွေပြောပြီး သူတို့အိမ်ဖက်ကို ချာကနဲလှည့်ပြေးတာ..ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက ခါးနွဲ့နွဲ့လေးပေါ်မှာ လုံးတစ်ဖုကြွား ပြေးလွှားခုန်ပေါက်နေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း..အပျိုတော့ စစ်မယ် ထင်ပါရဲ့..မစစ်ရင်လဲ လေးငါးချီထက်ပိုအလိုးမခံရလောက်သေးဘူး ထင်တာပဲလို့ ရှာရှာပေါက်ပေါက်ကြီး တွေးမိလိုက်တော့ လိပ်ပြာမလုံတော့သလို ဖြစ်မိပေမယ့် သူ့လီးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်နေရာကဖျောင်းကနဲတောင်မတ်လာတယ်။

သူတို့ အိမ်ဖက်ချိုးအကွေ့မှာ ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး လက်ညှိုးလေးကွေးကာဆန့်ကာနဲ့ ခပ်ကြာကြာလေးရပ် စ,သွားတော့ သူ့လီးဒစ်ဖျားမှာ လီးရည်ကြည်တောင်မှ စိမ့်လာတယ်..ထင်းကားတွေ ထွက်သွားပြီးလို့ ဖရိုဖရဲချန်ခဲ့သမျှတွေကို လက်စ,သပ်သိမ်းပြီးသွားတော့ မိုးချုပ်ချင်နေပြီ။နွေဦးရောက်ပြီဆိုတော့ နေလုံးမရှိတော့ပေမယ့် အလင်းရောင်ကရှိသေးတာ. ချွေးသံတွေနဲ့ ပူအိုက်နေတာမို့..ရေဆင်းချိုးတာပေါ့..။

" ကျော်ရေ..မမလဲလိုက်မယ်..ရေချိုးချင်နေတာ အဖော်မရှိလို့.."

သူတို့ အိမ်ခြံဝင်းနောက်ကျောကဖြတ်တော့ မမြဝေကလှမ်းမြင်ပြီး ထမီတန်းက လက်သင့်ရာ ထမီလေးတစ်ထည်ဆွဲဖြုတ်ပြီး အပြေးထွက်လာတယ်။ ခွေးတိုးပေါက်က ကုန်းကွပြီးထွက်ရတာကို စည်းရိုးနံဘေးသုံးပေလောက်ပဲကွာတဲ့ လူသွားလမ်းလေးပေါ်က ရပ်စောင့်ရင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အစ်မမို့ကိုယ်ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..အရွယ်တင်ချက်..လှနေချက်က အောချရမယ်ထင်တာပဲ.အသားအရည်က ဝင်းအိနေပြီး အရေးအကြောင်းအတွန့်အလိပ်ဆိုတာမျိုးတွေ တစ်ချက်မှမရှိဘူး..နို့ကြီးတွေရော ပေါင်လုံးကြီးတွေပါ တင်းရင်းနေတာကို မြင်နေရတယ်။

သူနဲ့ ရေဆိပ်မှာပြောကြဆိုကြပြီးတဲ့နောက်..သူတို့နေဖို့ စားဖို့ တင့်တယ်ဖို့ကိုပဲ ဦးစားပေးလုံးပမ်းနေမိခဲ့တာနဲ့..ကိုယ့်စီးပွားရေး သွားလာနေရတာတွေနဲ့မို့..မောင်နှစ်မရယ်လို့ တစ်ခါမှ အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ရတော့ပဲအခုမှတွေ့ရတာ..။

" ဟယ်..ထမီက ငြိနေပြန်ပြီ..အင့်ဟယ်..အဲဒီ မောင်လေးကလေ.ကိုယ့်အစ်မ ကုန်းကွထွက်နေရတာ..ကြည့်နေရက်တယ်တော့်.. "

အပြင်ရောက်ချင်ဇောကကြီးနေတော့ ဆူးငြိနေတဲ့ ထမီကိုလက်နဲ့ ကိုင်ဆွဲဆောင့်ဖြုတ်ပစ်ပြီး မော့ကြည့်ရင်းပြောတာ..သူ့နို့ကြီးတွေကိုငုံ့ပြီး ကြည့်နေမိတဲ့ ကျော်ရင်ရှက်သွားတယ်.။

" အား..ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတာ..လာ.."

ခြံစည်းရိုးက ထွက်လို့ ရသွားပြီဆိုပေမယ့်လို့ ဟန်ချက်ကမညီသေးတော့ မမြဝေက သူ့လက်မောင်းကို တွဲမှီပြီးထိန်းရတယ်..။

အပိုင်း (၁၀) ဆက်ရန် >>>>