ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၂ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း ( ၇ )

" ဘာကြည့်နေတာလဲ ကွ! ငြိမ်းကို မရိုက်ပေး  ချင်တော့ဘူးလား"

" မဟုတ်ပါဘူး ခင်ဗျာ"

" အဲဒီ 'ခင်ဗျာ'ဆိုတာကြီး စကားထဲထည့်မပြော ပါနဲ့ဆိုကွာ"

သံဒိုင် နဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်တို့ ရပ်နေတဲ့ နေရာမှ တစ်လက်မမှ မရွှေ့ကျပဲ စကားပြော နေမိတော့သည်။ သံဒိုင့် ရင်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူ နေသည်။ နူးနူးညံ့ညံ့အချ စ်ရင်ခုန်နေတာမျိုးတော့မဟုတ်ပဲ ဗလောင်ဆူမိနေတာ…သံဒိုင် ဘာစကားမှ ဆက်မပြောနိုင်ပဲ  အန်တီကိုသာ စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေမိသည်။

မို့မောက်တဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးကို   ထပ်ကော့ကောက်ကာ ပြထားပြန်တော့…စကားဆက်မပြောနိုင်တာ  အဆန်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အန်တီကလည်း သံဒိုင်ကိုပဲ သေချာပြန်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးခဲ့စဉ်က. အမှုအရာလုပ်တတ်ဖို့ သေချာပြောပြခဲ့ရပေမဲ့ အခုလို အဝတ်အစားမပါပဲ ပကတိအလှနဲ့ ရပ် ပြနေတော့ကျ လည်း ပျော့ပျောင်းတဲ့ …ဖော့ဖယောင်း ယမင်းရုပ်လေးလို……။

မျက်နှာခြင်းဆိုင် အနေအထားမို့  နောက်က တင်ပါးအလှကိုသေချာမမြင်ရပေမဲ့ ဘေးကား နေတာတော့  သိရမြင်ရပါသည်။ မို့မောက်တဲ့ ရွှေရင်စုံကြီးအောက်ကို  ကြည့်မိလိုက်ပြန်တော့ gym ကစားတဲ့ မင်းသမီးတွေလိုတော့ ဗိုက်က ချပ်ချ ပ်ရပ်ရပ်ရှိမနေပြန်ဘူး… ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ရဲ့ အသက်အရွှယ်နဲ့ ယှဉ် ကြည့်ပြန်ရင်လည်း ဗိုက်ပူနေပြီလို့လည်း…မပြောသာ…ပိန်လိန်ချပ်ရပ်မနေပဲ ဆူဖြိုးတဲ့အဆီတစ်ချိုရယ်ကြောင့်  ဝမ်းပြင်သားဖွေဖွေး ကလည်း မြင်ရတာနဲ့တင် ဖီးလ် လာစေပြန်ပါသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဝမ်းပြင်သားက ကစားတာများပြီးအရမ်းကြီးကျစ်လစ်မာကျောနေပြန်ရင်လည်း သံဒိုင်က မကြိုက်ဘူးလေ…ခါးသေးပြီး ဗိုက်မပူတာကို  သဘောကျသော် လည်း အဆီပိုတစ်ရွှေးသားမျှ မရှိတော့သောဗိုက်သားချပ်ချပ်ကြီးကို ရင်မခုန်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကြည့်တာကြာသွားလို့ထင်  အန်တီငြိမ်းက…"ငြိမ်းကိုရိုက်မပေးချင်တော့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား" လို့ ပြောပြီး သံဒိုင့်ကိုကျောပေးပြီးပိတ်လိုက်တဲ့ တံခါးဘက်ကို ကိုယ်လုံးကြီး ပြန်လှည့်သွားကာတံခါးကို လက်ဖဝါးကပ်ပြီး ဒီအတိုင်း ရပ်နေပြန်တော့သည်။ခုအနေအထားကမှ ဖင်ကြီးအလှပါ ထပ်ပြလိုက်သလို ဖြစ်တော့ သံဒိုင် အန်တီးနားမသွားသေးပဲ ဘောင်းဘီကို အရင်ချွ တ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ချွတ်နေရင်းလည်း……

အန်တီ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ကာ သံဒိုင်…"တောက်တစ်ချက်" ပိုင်ပိုင်ခေါက်မိသွားရသည်..သံဒိုင် မိန်းမတွေနဲ့ ဆုံခဲ့ဖူးသော်လည်း…ဒီလို အသက်ကြီးကြီး ဒီလို တောင့်ဖြောင့်တဲ့ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လို  အမျိုးသမီးကြီး မျိုးနဲ့ မတွေ့ဖူးခဲ့သေးဘူးလေ…အရွှယ်စုံဆိုဒ်စုံကို မြည်းစမ်းသုံံးဆောင်ချင်တာယောင်္ကျားစစ်တစ်ယောက်ရဲ့ အတ္တဝါဒ…။

သံဒိုင့်ဆီက တောက်ခေါက်သံကြားလို့အန်တီငြိမ်းက လှည့်ကြည့်လာလိုက်သော်လည်း သံဒိုင် ဘောင်းဘီချွ တ်နေတာမြင်တော့မျက်စောင်း ကြည့်လေးနဲ့ ကြည့်ပြီး တံခါးဘက်ကို ပြန်လှည့်သွားတော့သည်။ အန်တီငြိမ်းဘက်ကလည်း ရှင်းသည်လို့  သံဒိုင်တွေးသည်။ ရက်ရက်ရောရော ဖင်ပေးထားတဲ့ အကွက်နဲ့…ဘောင်းဘီချွတ်အပြီးမှ အန်တီငြိမ်းအနားသွား ကာ နောက်က ရပ် ကပ် ပြီး သံဒိုင်မေးလိုက် တာက…"ဘာလိုအပ်ပါသလဲ  ခင်ဗျ " လို့…… အန်တီငြိမ်းက  ဘာမှတော့ ပြန်မပြောဘူး ခစ်ကနဲ  တော့ အပူ ိမ တစ်ယောက်လို ရယ်သည်။

သံဒိုင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး… အန်တီ့ငြိမ်းရဲ့ ဂုတ်သားဖွေးဖွေးကို ကိုက်ပြစ် လိုက်တော့ အန်တီ့ကြီးက…"အိုးး"လို့ အော်ပြီး ခေါင်းမော့လိုက်တော့သည်။

သံဒိုင် ရင်သားတစ်စုံကို လက်နဲ့အတင်းဖိနှယ်ပြစ်လိုက်မိသည်။ အန်တီငြိမ်းက သူ့ဖင်ကြီးကို ထောက်မိနေတဲ့ သံဒိုင့် လိင်တန်ကို ကိုင်ဖို့ လက်နဲ့စမ်းပြီး လာနေတာကို သံဒိုင် သိလိုက်တော့ စမ်းနေတဲ့လက်ကို ဒူးမြှောက်ပြီးလှမ်းတားလိုက်ကာ

"ခုလောလောဆယ် ကိုင်ခွင့်မပေးနိုင် သေးဘူးဗျ "

လို့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ငေါက်ပြောပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်တို့ လိမ္မာပုံရပါသည် သံဒိုင့်အပြောကို ခေါင်းညိတ်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးကို တံခါးဆီသာ ပြန်ကပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။ သံဒိုင် အောက်ကို ထိုင်ချ လိုက်ပြီး အန်တီငြိမ်း ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို အရင်ကိုက်လိုက်ကာ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး…"ရှလူး ရှလွတ်"မြည်သံ ပေါ်သည်ထိအောင် အားစိုက်ပြီး  ယှက်စုပ်ပေးလိုက်တော့

" အိုးးး!မင်းလေး ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ"

လို့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က ပါးစပ်ကထုတ်ပြော လိုက်ရသည်အထိ  အရသာတွေ့သွားပုံရပါ သည်။ "မင်း"ဆိုတဲ့ အပြောကနေ "လေး"တစ် လုံးပိုလာကာ  အခေါ်အဝေါ်က "မင်းလေး" တဲ့လေ… လိင်စိတ်ရဲ့နိုးကြားမှု့က ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကို စကားပြောတွေ ချိုသွားစေသတဲ့………

သံဒိုင် အားရအောင်ယှက်ကာ ဝန်ဆောင်မှု့ ပေးအပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ကာ အန်တီငြိမ်းကို တစ်ခုထဲရှိသော ဆိုဖာခုံရှည်ဆီသ့ို ခပ်ကြမ်း ကြမ်းဆွဲခေါ် လာခဲ့လိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ကို ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ် ပက်လက်လှန် နေခိုင်းလိုက်တော့ အန်တီက သံဒိုင်ခိုင်းသလိုနေပေးပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုပင် နောက်မှီပေါ် လှမ်းတင်ပေးလိုက်သည်။

မိန်းမတစ်ယောက်က လိင်မှု့ရေးရာမှာ……

" ကိုယ့်ထက်ပိုရင် အီးထက်ရွှံတတ်တဲ့"

သံဒိုင်က နောက်မှီပေါ် တင်ထားပေးတဲ့ အန်တီငြိမ်း ခြေထောက်ကို ပြန်ဆွဲချပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံး ဒူးကွေးလိုက်ကာ ထည့်ရန်နေရာ ယူလိုက်တော့သည်။

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် မပိုနဲ့ ပိုလုပ်မပြနဲ့ ပိုလုပ်ပြရင် "ငယ်သံဒိုင်" ဆိုတဲ့ကောင်က မကြို က်ဘူးလို့ စိတ်ထဲကနေပြောရင်း လိင်တန်ကို…တေ့ထောက်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ထဲကျင်းအဝင်"ဗြုန်းကနဲ"ဆောင့်ချ လိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက အရည်ရွှမ်းလွန်းတဲ့ ခပ်ပျော့ပျော့ ဗဂျိုင်နား ပိုင်ရှင် မိန်းမတွေလို မဟုတ်ပဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ဝင်သွားလေတော ပါးစပ်က…

" အားလာလာ ဝင်လာလိုက်တာကွာ ငြိမ်းမှာ"

ဆိုပြီး ဆက်မပြောတော့ပဲ မျက်လုံးကြီးသာ အတင်း ပိတ်သွားတော့သည်။ သံဒိုင်တစ်ယောက် စိတ်ကူးထဲမှာ မြင်နေကျ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆွဲ ပြီး အတင်းကြုံးမိနေတော့သည်။ အန်တီငြိမ်းကို ဘာကြောင့် ဇွတ်အတင်းကြီး သာ လုပ်ချင်နေမှန်းမသိတော့ပဲတစ်ချက်ခြင်း မဆောင့်ပေးနိုင်ဘူး…ဝင်သွားပြီးကတည်းက ဆောင့်လုပ်ခြင်းတွေကို  မရပ်နားခဲ့… ဆောင့်မြဲ ဆောင့်လျှက်ဆိုတာလို……

အန်တီငြိမ်းလည်း မိမိရဲ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့…ဒုတ်ဒုတ်ထိ ဆောင့်ချ က်တွေကို နှစ်သက်ခံ စားမိသည်လို့  သံဒိုင် သိလိုက်ရသည်။ ခံစားပေးပြီးတုံ့ပြန်ချ က်တွေက လက်တွေ့လေ မိမိလုပ်နေတာကို အောက်ကနေ ခံပေးနေတဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ရဲ့ မျက်နှာကို သံဒိုင်လုပ် နေရင်း တွေ့နေရတော့  တစ်ချိန်က မျက်နှာ သိပ်ပြီးလှတဲ့အထဲတော့ မပါဘူးလို့ သတ်မှတ် ထားခဲ့တဲ့ သတ်မှတ်ချက်ကိုတောင်…ပယ်ဖျ က်ရလောက်အောင်… အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်လှနေတော့သည်။

မိမိလိင်တန်တစ်ခုလုံးကို အောက်မှာရှိနေတဲ့ မိန်းမရဲ့ပစ္စည်းထဲထည့်ပြီး  အပေါ်ကနေ  ထိုမိန်းမရဲ့မျက်နှာအလှကို  ခံစားကြည့်ရှု့နေ ရတာလည်း သူမတူတဲ့ ခံစားမှု့တစ်မျိုးပေ ပ…။

အန်တီငြိမ်း တစ်ကြိမ်တော့ ကျေနပ်သွားပြီဆိုတာ သံဒိုင် သိလိုက်တာမို့ အရှိန်ချ ပြီး မှန်မှန်လေး လုပ်ကာ ခံစားနေမိခြင်းဖြစ်သည်။

မိန်းမတစ်ယောက်တစ်ကြိမ်ကျေ နပ်ပြီးဆုံးခြင်းမျိုးကို  သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျားတွေ ခံစားသိနဲ့သိရမည် မဟုတ်လား…ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို "မိန်းမ ကိုယ်လုပ်ပေးတာ ပြီးရဲ့လား"ဆိုပြီး နားအရသာခံချင်တာကြောင့် မေးမြန်းခြင်းမျိုးကလွဲလို့ ကိုယ်လုပ်တဲ့မိန်းမ ပြီးတာမပြီးတာ မသိနိုင်လောက်အောင်…လုပ်ပေးလိုက်တာကို စိတ်ကျေ နပ်ခြင်းမကျေ နပ်ခြင်း သိနိုင်လောက်အောင်…ယောကျ ်ားစင်စစ်ဧကန်ဖြစ်လျှ က်နဲ့အဲလောက်မပိန်းသင့်…မဒူသင့်… မညံ့သင့်…မနှုံ့ချာသင့်…ပါလို့  သံဒိုင်  သတ်မှတ်ပါသည်။      ။

အဲ တစ်ဖက်သားမိန်းမ ပြီးတာမပြီးတာကျေ နပ်တာ မကျေ နပ်တာ စိတ်မဝင်စားဘူးမိမိလုပ်ရပြီးရော့  လုပ်တာပါဆိုသော လူမျိုးများအတွက်တော့  ဘာမှ မပြောလို့ပါ……

သံဒိုင်  အန်တီငြိမ်း မျက်လုံးဖွင့်အကြည့်ကို စောင့်နေရင်း  တစ်ချက်ခြင်း သွားနေသည်။ ခဏအကြာမှ "ဖျက်ကနဲ"အန်တီငြိမ်း မျက် တောင်ပြန်ဖွင့် လာတော့  သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့  သံဒိုင့်ကို ပြန်ကြည့်နေတော့သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ သံဒိုင်လည်း  ဆောင့်ချက်မပျ က်လုပ်နေတာ ကြာလာတော့ အန်တီငြိမ်း ရှက်လာပုံ ရသည်။

" ငြိမ်းကို သေချာကြည့်ပြီးတောင်လုပ်နေတယ်  ဘယ်လိုလဲကွယ်"

ဆိုပြီး  ပြောကာ မျက်လုံး  ပြန်မှိတ် သွားပြန်တော့သည်။

သံဒိုင် ပုံစံမပြောင်းတော့ပဲ အရှိန်ပြန်တင်လိုက် ကာ  ခပ်ဆက်ဆက် သမလိုက်တော့…သုတ်ရည်တွေတလဟောဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင် ပစ္စည်းထဲ ပန်းထည့် ပြီးလိုက်ပါတော့သည်။

သံဒိုင် မောပြီး အန်တီငြိမ်း ရင်ခွင်ပေါ်သာ မှောက်နေကာ  အပန်းဖြေလိုက်တော့…မိမိအပေါ်တက်ပြီး  အားရပါးရ လုပ်ခဲ့တဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို  မိမိရင်ဝယ်သား ကဲ့သို့  ပွတ်သပ်ပေးကာ  အမောဖြေစေတာ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်တို့  မိန်းမအားလုံးရဲ့ မေတ္တာစေတနာ တစ်ခုပဲ  မဟုတ်ပါလား…။

" ငြိမ်းက  ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးခိုင်းတာကို မင်းက  ငြိမ်းကို တက်လုပ်တာပေါ့လေ ဟုတ်လား"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကို အသာထိုးဖွပေးရင်း မေးလာတော့ သံဒိုင်လည်း အသက်မြန်မြန်ရှုနေရင်းမှအန်တီ ပြောနေကျ စကားပုံစံအတိုင်း… 

" အန်တီငြိမ်းက  ကျ နော်လုပ်တာကို ခံချင်နေ  တာလားလို့ပါ" 

လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

" အို!ငြိမ်းက မခံချင်ပါဘူးမင်းပါသူမင်း ငြိမ်းကို  ဇွတ်လာလုပ်ပြီးတော့"

တစ်ချိုသော အမျိုးသမီးများသည် ဤသို့နှယ် ရှိလှသည်ကို  သံဒိုင် သဘောပေါက်ပြီးသား ဖြစ်ပါသည်။ လိင်တန်တစ်ခုလုံး  သူ့ပစ္စည်းထဲ ထည့်  စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လုပ်တာလဲ ခံပြီးပြီ သုတ်ရည်ပူပူ ပန်းထည့်တာလည်း ခံပြီးပြီမှကို စကားအနေနဲ့ ဝန်မခံချင်တာမျိုး…ဒါလောက် တော့ သံဒိုင်တို့အဖို့ နားလည်ပေးရမည်လေ…။

သံဒိုင် အန်တီမျက်နှာနားထိအောင်အပေါ်တိုးလိုက်ပြီးအန်တီငြိမ်းမျက်နှာကိုနမ်းလိုက်သည်။

" လုပ်ပြီးမှ ငြိမ်းမျ က်နှာကို နမ်းဖို့ သတိရသတဲ့ လား"

" ဘယ်လိုပဲ နမ်းနမ်း ဘယ်ချိန်ပဲ နမ်းနမ်း  နမ်းခံရတာ  အဓိက မဟုတ်လား"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ဗိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲ လာတော့ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်းလက်ကို နေရာပြောင်းပေးလိုက်သည်။

" မကိုင်ချ င်ဘူး…အရည်တွေ ပေနေတာကို"

" အန်တီငြိမ်းရဲ့ အရည်တွေရောပဲလေ"

" -----"

" ကိုင်ရုံကိုင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး စုပ်ရောပေးရမှာ"

" မစုပ်ချ င်ဘူး  မစုပ်တတ်ဘူး"

" စုပ်တတ်အောင် သင်ပေးမယ်လေဗျာ"

" ----"

" ဖင်ကြီးတွေ ရင်ကြီးတွေ ဒီလောက်ကြီးပြီး  မစုပ်တတ်တာ မရှက်ဘူးလား"

" ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" ဆိုင်တာပေါ့အဲလိုခပ်ကြီးကြီးအမျိုးသမီးတွေ  စုပ်ပေးတာမျိုးကျနော်က သိပ်ကြိုက်တာ…  အန်တီလည်း စုပ်ချ င်နေတာ ဟုတ်"

" -----"

" မူမနေနဲ့ မူရင် ငတ်လိမ့်မယ်"

" မင့်ကို ဘယ်သူက စုပ်ပေးမဲ့သူ ရှိလို့လဲ…  ဒီအရွှယ်ထိတောင် ချစ်သူရည်းစားမရှိသေး တာ ငြိမ်းက သိတယ်နော်"

" ဟာ!လိုက်စုံစမ်းထားတာပေါ့"

" မစုံစမ်းပါဘူး…လာပြောလို့ သိတာ"

" ဘယ်သူက လာပြောတာလဲ"

" မပြောပါဘူး ဘာလို့ပြောရမှာလဲ"

" ရတယ်လေ"

သံဒိုင် ပြောပြီးတာနဲ့ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲချုပ်မြှောက်ထားလိုက်ပြီး ဂျိုင်းဂွကို လျှာအပြားလိုက်ထားပြီး ကောက် ယက်ပြစ်လိုက်တော့……

" အာ အာ ယား တယ်ကွာ…ဟိတ်!ယားတယ်   လို့"

သံဒိုင် ဘယ်ညာပြောင်းပြီးထပ်ယှက်ပေးလိုက် တော့…အန်တီကြီး သူ့ဘော်ဒီကြီး  ဆိုဖာပေါ် တွန့်တွန့်လူးသွားရပြီး ……

" တော်ပါတော့ကွာ…ပြောလည်းပြောမယ်  စုပ်လည်းပေးမယ်ကွာ"

လို့ ဆိုလာတော့မှ သံဒိုင်  ယက်ခြင်းကို ရပ်ပေးလိုက်သည်။

" ငြိမ်းက  ခါးက အဲလောက်မယားတတ်ဘူး  ဂျိုင်းဆို သိပ်ယားတတ်တယ်"

သံဒိုင့်ခေါင်းထဲမှာ ချ က်ကနဲနေအောင် အသေမှတ်ပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဂျိုင်းဂွကယားလည်းယားတတ်သလို လိင်စိတ်ကိုလည်း မြန်မြန်ပြန်ပေါ်လာစေဖို့ တွန်းအားပေးမဲ့နေရာဆိုတာ  သိလိုက်ရပြီလေ……

" ပြော ကျ နော်မှာ ချ စ်သူမရှိတာဘယ်သူပြော  တာလဲ"

" မင်းတို့ ဓာတ်ပုံ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့  တစ်ယောက်က  ပြောပြတာ…သူ့ကို  မင်းသိ  မှာ မဟုတ်ဘူး…သူကတော့ မင့်ကို ကောင်း  ကောင်းသိတယ်…မင်းက မင်းသားရုပ်နဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာကိုး"

" ဒီလောက်အသားညို တာ မင်းသားဖြစ်မလား  အသားကမဲသေး သွားကကျ ဲသေးဆိုတာလို"

" မင်းက  သန့်ပြန့်နေအောင်တော့ မလန်းဘူး  ဒါမဲ့ ကြည့်ကောင်းတယ်…"

သံဒိုင် ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး လူချင်းပူးနေရာမှ ခွာ လိုက်ကာ… "ဟုတ်! ဒါဆို စုပ်"လို့ ပြောလိုက်တော့…အန်တီငြိမ်းက ထလာပြီး တစ်ရှုူးသွားယူလိုက် ကာ သံဒိုင်ကို ဆိုဖာခုံပေါ်ပဲ ထိုင်ခိုင်းပြီး သူက အောက်မှာ ထိုင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးတာနဲ့ စ စုပ်တော့သည်။

" ပလွတ် ပြွတ် ရှလူး" 

မြည်သံကြားမှာပဲ သံဒိုင့်ဖုန်းက ring မြည်သံတိုးတိုးလေးထွက်လာတော့ အန်တီငြိမ်းကပဲ လှမ်းယူပေးပါသည်။ သံဒိုင် နံပါတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့…သက်လုံးတို့ ထမင်းဆိုင်နားက ဖုန်း… ဒါဆို သက်လုံးရဲ့ ဖုန်း……

အန်တီငြိမ်းက ဆက်စုပ်ပေးနေတုန်းမှာပဲ သံဒိုင် "ဟယ်လို" ထူးလိုက်တော့သည်။

" ကိုရီး ရေ"

" ပြော သက်လုံး"

" အမေ သိပ်နေမကောင်းလို့  ညနေအားရင်  သက်လုံးတို့ဆီ လာခဲ့ပေးပါဦးနော်"

" အေး လာခဲ့မယ်"

" ဟုတ် ကိုရီး"

" အန်တီက ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲ"

" မနေ့ကဧည့်သည်အရမ်းများတော့ ဝင်ကူတာ  လေ  မလုပ်ပါနဲ့ ပြောတာကို  သက်လုံးစကား ကို နားမထောင်ဘူး ဖြစ်ပြီပေါ့ ပင်ပန်းပြီး…"

" သက်လုံးကမှ သူ့စကားနားမထောင်တာ  အန်တီက ဘယ်နားထောင်မလဲ " အ အာ!"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်လိင်တန်ကို စုပ်ပေးနေရာမှ ကိုက်လိုက်တော့  "အ အာ!" အော်လိုက်ရ သည်။သက်လုံးကတော့ ရိပ်မိလိုက်ပုံမရ……

" သက်လုံးကအမေ့စကားရောကိုရီးစကားရော နားထောင်ပါတယ်နော်…ခုကကိုရီးဘယ်မှာလဲ"

" (----) အိမ်ယာမှာ"

" ဓာတ်ပုံ  ရိုက်နေတာလား"

" မဟုတ်ဘူး သက်လုံး  ပြောင်းဆေးနေတာ"

" ရှင် ကိုရီး ဘာလုပ်တာ"

" ပြောင်းဆေး နေတာလို့"

အောက်ကနေ အန်တီငြိမ်းက မကြည်တဲ့… အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်ပြီး စုပ်ပေးတာရပ်ပြီး လက်နဲ့ပဲ ဂွင်းဆောင့်ပေးနေသည်။

" ဘာ ပြောင်းဆေးတာလဲ ကိုရီး သက်လုံးနား  မလည်ဘူး"

" အေး နောက်မှ ပြောပြမယ် သက်လုံး…ဒီမှာ  ပြောင်းဆေးတဲ့ သူက စိတ်မရှည်နေလို့  သိလား"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ပြောလိုက်မှ ဂွင်းဆောင့် ပေးနေတာ ရပ်ပြီး လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲပြန် ထည့်ပြီး မြန်သထက်မြန်အောင် စုပ်ပြန်တော့ သည်။ သံဒိုင်လည်း……

" အ အ  အာ အာ"

အော်မြည်မိတော့ ဖုန်း မိုက်ပေါက်နေရာကို လက်နဲ့  အမြန်ပိတ်ထား လိုက်ရသည်။

" ကိုရီး မအားရင်လည်း ဒါပဲနော်…ဒီမှာ နောက်  လူတွေလည်း စောင့်နေလို့…ဖုန်းကဒ်တွေ  ထွက်လာတော့မှာလို့ ကြားတယ်…အဲမှပဲ  သက်လုံးဖုန်းနဲ့ ပြောတော့မယ်…  ညနေလာခဲ့နော် ကိုရီး"

" Ok bye bye"

သံဒိုင် ဖုန်းချ လိုက်ပြီးမှ……

" အစကပြောတော့ မစုပ်တတ်ဖူးဆို  ဘာဖြစ်လို့  ဇွတ်အတင်းကြီးစုပ်နေရတာလဲ"

" သိပ် ကြည့်မရလို့ကွာ"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲ က ထုတ်ပြီး အူတိုတဲ့ဟန်နဲ့ ပြောလာတော့ သည်။ သံဒိုင် ရယ်ပြီးတော့ အန်တီငြိမ်းကို အပေါ်ဆွဲခေါ်ကာ သူ့အပေါ်ကနေပဲ တက်ထိုင် ခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

-----------------------------------

အခန်း ( ၈ )

" ဟယ်လို ဆရာ"

" အေး…လင်း  ပြော အကိုပါ"

" ဟုတ် ဆရာ… (----) မဂ္ဂဇင်းကြီးကနေ လင်းနဲ့  interview ရော  family photo ရော ထည့်မှာပေါ့နော်  အဲဒါ ဆရာနဲ့ပဲ  ရိုက်မလို့  နောက်တစ်ပတ်…  အယ်!နောက်တစ်ပတ်ဆို လာမဲ့ (18)ရက်နေ့  လေ ဆရာ အဆင်ပြေမလား"

" (----) မဂ္ဂဇင်းလား  လင်း"

" ဟုတ်တယ် ဆရာ"

" အကို ရိုက်လို့အဆင်မပြေလောက်ဘူူး လင်း!  အဲဒီမဂ္ဂဇင်းက အကို့မိတ်ဆွေတွေရိုက်တာ မျက်နှာဖုံးက " ကိုလွမ်းဘို" အတွင်းက   "ကိုပီဇင်"နဲ့ အခြား  ဓာတ်ပုံဆရာတွေပေါ့…   အဲဒီက အယ်ဒီတာ ဆရာနဲ့လည်း ရင်းနှီးပါ  တယ်  ဒါမဲ့………"

" သိပါတယ် ဆရာရယ်…လင်းပြောတာ လောသွားလို့ခစ်ခစ်!မဂ္ဂဇင်းကဆရာတွေနဲ့ ရိုက်မှာပါပြီးသွားရင်ညနေပိုင်းမှ ဆရာနဲ့ ထပ်ရိုက်မှာ…ဆရာက လင်း ဆီကို ညနေပိုင်း  ၅ နာရီလောက်မှ လာခဲ့ပါ"

" ဟုတ်ပါပြီ လင်းရေ"

" ဟုတ် ဆရာ ဘိုင့်"

" ဘိုင့် လင်း"

သံဒိုင် လင်းသုသွင်နဲ့ စကားပြောလိုက်ပြီးမှလင်းရဲ့အမ နှင်း ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကို ပိုသတိရမိပါသည်။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါသာဆုံတွေ့ဖူးပေမဲ့ သတိရမိတာကတော့ နေ့စဉ်နေ့တိုင်းလေ ။ အလုပ်တွေများခြင်း  အခြားကိစ္စတွေနဲ့ ပတ်သက်ခြင်းရှိနေပေမဲ့  "သတိရခြင်း" ဆိုတာသီးသန့် ရပ်တည်နေတာမျိုးမဟုတ်လား…နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ အရယ်အပြုံးတွေနဲ့ နှင်းသုသွင် ဆိုတဲ့  နှင်း ရေ…ဒီတစ်ခေါက်တော့ ပြန်ဆုံကောင်းပါရဲ့ကွာ……

သံဒိုင် လင်း တို့အိမ်ကို နှစ်ခါ ရောက်ဖူးသော် လည်း နှင်းနဲ့ တစ်ခါမှ မဆုံတွေ့ရသေးဘူး…သံဒိုင်ဘက်ကနေ ပေါ်တင်ကြီးမမေးရဲဘူးလေ သိတာမကြာသေးသလို ပိုက်ဆံအရမ်းချ မ်းသာ ခြင်းဆိုတာက သိပ်ကို အဟန့်အထားဖြစ်နေ သည်လို့  သံဒိုင်တွေးမိသည်။

အချစ်ဆိုတာမျိုးကတော့  ဆင်းရဲ ချမ်းသာမခွဲခြားပဲ ချစ်လို့ရတယ်ချစ်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုပေမဲ့နောက်ဆက်တွဲ ပတ်သက်မှု့အနေနဲ့ကျ  အရမ်းစဉ်းစားဖို့ကောင်းလှသည်လို့ သံဒိုင်တွေးသည်။ မိမိကို တစ်မျိုးထင်သွားမလားဆိုတဲ့အတွေးမျိုးမရှိပေမဲ့…ကိုယ့်ကြောင့် နှင်း တစ်ယောက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမှာတော့စိုးရိမ်မိတာ အမှန်ပါ…ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ချ စ်နေခွင့်ရရင်ပဲ ကျေ နပ်သူ…နှင်းကို ချ စ်မိနေတယ်လို့လည်း ပြောတယ်… အခြားမိန်းမတွေနဲ့လည်း လိင်ကိစ္စပတ်သက် နေပါလား လို့မေးလာခဲ့ရင်တော့…… အချစ်က အချစ် လိင်ကိစ္စက လိင်ကိစ္စ  လို့ သံဒိုင် ဖြေရှင်းပေးရ ပါလိမ့်မည်။ နှင်း နဲ့ များ အိမ်ထောင်ကျ သွားရင်… လင်ယောင်္ကျား ကျ င့်ဝတ်တော့ ထိန်းရမှာပေါ့ လို့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး  ဆုံးဖြတ်ထားတော့သည်။

ပထမတစ်ခေါက်က လင်းသုသွင်ဆီကို ဓာတ်ပုံတွေ သွားပေးရင်း ရောက်ဖြစ်သည်။ ဓာတ်ပုံတွေကို မဂ္ဂဇင်းကိုပဲ ပုံထုတ်ပေးစရာ မလိုပဲပေးပြီးရင် ကိစ္စပြတ်သော်လည်း…လင်းကို ခင်မိသွားနေတာက တစ်ကြောင်း နှင်း ဆိုတဲ့သူ့ကို တွေ့ရမလားဆိုပြီး  အိမ်သွား ပေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ အန်တီနဲ့လင်း ဧည့်ခံတဲ့ ကော်ဖီလေးသောက် ပြီး ပြန်လာခဲ့ရသည်။နှင်း ကိုတော့ မတွေ့ခဲ့ရ။ ဒုတိယတစ်ခေါက်က လင်း ရိုက်ကွင်းတစ်ခုက အပြန်သံဒိုင်နဲ့ဆုံလို့  အိမ်ကိုလိုက်ပို့ခွင့်ရခဲ့တာ လင်းကလာကြို တဲ့ ကားမှာပစ္စည်းတွေတင်ပြီး လူက  သံဒိုင့်ကားနဲ့လိုက်ပြီး အိမ်လည်ခေါ် တော့သည်။

သံဒိုင်အနေနဲ့လည်း ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျ  ဆိုတာလို  ပျော်ပျော်ကြီး လိုက်ပို့ပေးတော့သည်။ လင်းသုသွင်ကလည်း  သံဒိုင်ကိုတော့ တော် တော်လေး ခင်ပုံရသည်။ သူ့အတွေ့အကြုံ  အခက်အခဲလေးတွေ  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြ ရှာသည်။ လင်းရဲ့ကြိုးစားမှု့ကြောင့်ပဲ အချိန်တို အတွင်းပရိသတ်ကလည်း တစ်စတစ်စ သိလာ ခဲ့ပြီလေ။ လင်း ခေါ်လို့ ရောက်ရတဲ့ ဒုတိယအခေါက်မှာ လည်း သံဒိုင်  နှင်းကို မတွေ့ခဲ့ရပါဘူး…စကားစ လမ်းကြောင်းရှာပြီး မေးဖို့ ကြိုးစားပေ မဲ့ ဘယ်လိုမှကို အခွင့်မသာခဲ့တဲ့ အခြေအနေ သံဒိုင့်ဘက်က  အလိုက်တသိနဲ့လည်း အားနာ တတ်ခဲ့တာလည်း  ပါတာပေါ့…ဒုတိယ အခေါက်ကလည်း  မတွေ့ခဲ့ရပဲပြန်လာ ခဲ့လိုက်ရသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ တွေ့ရကောင်းပါရဲ့လို့ မျှော်လင့် မိသည်။

သံဒိုင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုတွေးနေစဲမှာဖုန်းထပ် လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့……အန်တီငြိမ်း…

" ဟုတ် အန်တီငြိမ်း"

" မင်း ညနေဘက် အချိန်ရမလား"

" ညနေဘက်လား…ညနေဘက်က ကျ နော့်  မိတ်ဆွေ ဓာတ်ပုံဆရာဆီမှာ  ပစ္စည်းအသစ်  တွေရောက်တယ်ပြောလို့  လာကြည့်မယ်လို့  တော့  ချ ိန်းထားတယ်ခင်ဗျ …မသွားလည်း  နောက်နေ့မှ သွားရင် ရပါတယ်"

" ဒါဆိုလည်း ညနေဘက် အိမ်လာခဲ့ကွာ"

" ဟုတ်…ကိစ္စက"

" မမေးနဲ့လေကွာ"

" ဟုတ် ဟုတ်!"

" ဒါဆို ဒါပဲနော်"

ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်  ပြောပြီးဖုန်းချ သွားတော့ သံဒိုင် ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။ ဒီနေ့တော့ တစ်ခါ သူ့အိမ်လာခဲ့ပါဦးတဲ့လေ…သံဒိုင်တို့ဇာတ်လမ်း စခဲ့တဲ့  အိမ်ယာမှာမဟုတ်ဘူး… ပထမဆုံးတစ်ခါဆုံပြီး  နောက်ထပ် ၂ ကြိမ် အန်တီငြိမ်းနဲ့  နေခဲ့ဖူးပြီ အန်တီငြိမ်းလည်း သွေးသားရဲ့တောင်းဆိုမှု့ တွေကိုတော့ လွန်ဆန်နိုင်ပုံမရဘူးထင်သည်။

ဦးမင်းနိုင်က ဘာကြောင့်သူ့ဇနီးကို sexyတွေ ရိုက်ခိုင်းခဲ့တာလဲ  ဆရာမြင့်လွင်ကို မေးခွင့် မရခဲ့တော့……အန်တီငြိမ်းနဲ့ ပတ်သက်မှ အန်တီ့ကိုမေးကြည့်တော့မှ သိခဲ့ရပါတော့သည်။ ကိုယ်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖော်ကို  တစ်ခြားသူကလည်း ဖီးလ်နေတာမျိုး မြင်ရတွေ့ရမှ……

လိင်စိတ်ကြွတဲ့  ဒါမှမဟုတ်  ပြီးဆုံးခြင်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်ရတဲ့  လိင်စိတ်တစ်မျိုးကြောင့်လို့သိရသည်။ အန်တီငြိမ်းလည်း အစကမသိဘူးတဲ့လေ… နောက်မှ ရင်းနှီးတဲ့ လိင်စိတ်အကြောင်းတွေ နားလည်တဲ့ ဆရာဝန်မကို မေးကြည့်မှ သိခဲ့ ရတော့တာလို့  ပြောပါသည်။

သံဒိုင်လည်း အနောက်က cele အတွဲတွေမှာ မိန်းမကို  သိပ်ဟော့နေအောင် ဝတ်ခိုင်းပြီး ဧည့်ခံပွဲ ညစာစားပွဲတွေ တက်ရာမှာ… ကိုယ့် အမျိုးသမီးကို ပုရိသတွေ ဖီးလ်နေတာ ကြည့်ရင်း ကိုယ့်တိုင်လည်း တစ်ဖန်စိတ်ကျေနပ်မှု့ဖြစ်တာတွေတော့ ကြားသိဖူးပါသည်။ ရိုးရိုး  ကိုယ့်မိန်းမလှလို့ငေးကျ တယ် သိပ်လှတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့  ခင်ပွန်းဖြစ်ရတာဂုဏ်ယူမိနေတယ်…ဒီလောက်ပဲ ထင်ထားခဲ့တာ လိင်စိတ်တစ်မျိုးပဲ ဆိုတာကိုနားမလည်ခဲ့ မသိခဲ့လိုက်ဘူး…ခုမှ သိခွင့်ရတာပါ။ သံဒိုင့်တို့အသိက  ကိုယ့်မိန်းမ ဒါမမဟုတ် ကိုယ့်ချစ်သူကို  မျက်လုံးနဲ့ စေ့စေ့ကြည့်ရင်ကို မကြို က်ခဲ့တာမူ ိးလေ…

အန်တီငြိမ်းနဲ့ သံဒိုင်  ဒုတိယအကြိမ် တတိယ အကြိမ်တွေဆုံအတွေ့မှာတော့  အန်တီငြိမ်းရဲ့နှာထန်မှု့ကိုသေချာတွေ့ရသိရလိုက်တော့သည်..တော်တော်လေးကို အကြမ်းခံ အထုခံနိုင်တာတွေ့ရသည်။ သံဒိုင်ကဘာစိတ်အနှောင့်အရှက် မှ မဖြစ်ရင် ပုံမှန်အေးဆေးလုပ်တတ်ပေမဲ့ စိတ်မှာတစ်ခုခုဖြစ်သွားတာမျိုး ဒေါသဖြစ်စ ရာ ကြုံ လိုက်တာမျိုးးဆို  အတင်းဗျင်းချင်တဲ့ အကျ င့်ရှိသည်။ လုပ်ငန်းခွင်မှာရော  လူအများ နဲ့ ဆက်ဆံရေးမှာရော  စိတ်လျှော့သီးခံနေရ တာမို့  ပေါက်ကွဲခွင့်ရတဲ့နေရာကျ  မီးကုန်ရမ်းကုန်  ပေါက်ကွဲပြစ်လိုက်တာမျိုးဆိုတာလို…

အန်တီငြိမ်းနဲ့ပတ်သက်မှု့ကို စဉ်းစားမိနေရင်းမှ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က သက်လုံးလာရင်း သံဒိုင့် ဟာကြီးကို လက်နဲ့ ရိုက်မိတော့ရှက်ပြီးပြန်ပြေး သွားတာ သတိရမိပြန်သည်။

..............................

သက်လုံးအမေ နေမကောင်းဖြစ်လို့သံဒိုင်သွား ပြီးဆေးခန်းတွေဘာတွေ  လိုက်ပို့ပေးဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာမှ…သက်လုံးအမေလည်းပြန်နေကောင်းလာတော့ အရင်လိုပဲ  သက်လုံးပုံက  တစ်ပတ် ၂ ခါ လောက် သံဒိုင့် ဆိုင်ကို ရောက် ရောက်လာပါ သည်။ အဲဒီနေ့က အခန်းထဲမှာ စကားပြောဖြစ်ကျ ရင်း သက်လုံးက သံဒိုင်ပြောပြတဲ့ ဟာသတွေကို နားထောင်ပြီးလို့  ရယ်လိုက်ရင်  သံဒိုင်ကို လက်နဲ့ ပုတ်ရိုက်ပြီးမှ ရယ်တတ်တဲ့ အကျင့်ရှိ သည်။ သံဒိုင့်လည်း အန်တီငြိမ်းနဲ့ မတွေ့ရလို့ ဘာမှမဘာနေရတော့ အငယ်ကောင်က လာ နေပြီလေ… သံဒိုင် ရယ်စရာပြောအပြီး သက်လုံးက ရိုက် တာကတော့ရင်ဘတ်ရင်အုံ့ကို ရိုက်လိုက်ပေမဲ့ သံဒိုင်က ရင်ဘတ်နောက်ဆုတ်လိုက်တာမို့ "ဘတ်ကနဲ" ရိုက်မိသွားတာက အငယ်ကောင်ထောင်လည်းထောင် တောင်လည်းတောင်နေတာမို့  သက်လုံးပုံ တစ်ယောက်လန့်ပြီး ရှက်သွားပုံရသည်။ သူ့ရိုက်လိုက်တာကဘာကြီး ဆိုတာလည်း သိမှာပေါ့လေ… ဇွတ်အခန်းထဲကထွက်  ဇွတ်နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ပြေးသွားတော့သည်။

အရွှယ်ရောက်တဲ့ဖိုနဲ့မ  သွေးမတော်သားမစပ် နီးနီးကပ်ကပ်  မနေအပ်…ဆိုတာ ဒါတွေ ကြောင့်နေမှာပါလေလို့ သံဒိုင်တွေးမိခဲ့ရသည်။

--------------------------------

(18) ရက်နေ့  ညနေပိုင်း…သံဒိုင် လင်းတို့ခြံရှေ့ရောက်တော့ အစောင့်တစ်ယောက်က  တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ ကားကိုဆင်ဝင်အောက်မောင်းသွားတဲ့အထိ လင်း က ထွက်မလာ…ဘယ်သူမှ ထွက်မလာဘူးလေ…ဒါနဲ့သံဒိုင်ကိုယ့်ပါသူကားပေါ်ကဆင်း ပြီး ကင်မရာအိတ်လေးယူပြီးမှ အိမ်အတွင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမတွေ့ရဘူး… ဧည့်သည်ဆိုတာ အိမ်ရှင်ဆီက ခွင့်ပြု ချက်ရမှ အိမ်ထဲဝင်ရတာမို့  သံဒိုင် အိမ်ထဲမဝင်သေးပဲ  ဘေးဘီကို ကြည့်လိုက်တော့… ဆင်ဝင်ပေါက်နဲ့ ခပ်ဝေးဝေးက ပန်းခြံလုပ်ထား တဲ့နေရာမှာ  အဖြူ ရောင်ဝတ်စုံနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် နေလုံးက  ကျ နေဖြစ်ပြီး  နေလုံးနီနီကိုတော့ အိမ်ခြံဝန်းထဲကနေ မတွေ့ရနိုင်သော်လည်း နေမဝင်သေးဘူး…ဒါပေမဲ့ ပတ်ဝန်းကျ င် အရောင်ကတော့ မှိုင်းနေပြီ… ရှေ့က မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကကျ လှနေသည်။ ဓာတ်ပုံ ရိုက်ချ င်မိသွားသည်။ အဖြူ ရောင်ဝတ်စုံနဲ့မိန်းကလေးက လင်းမဟုတ်ဘူး  နှင်း…သံဒိုင် သိပ်တွေ့ချ င်တဲ့ နှင်း ဆိုတာအဝေးက မြင်ရပေမဲ့ သိသည်။ ဟုတ်တယ် ရင်ထဲ အသဲထဲကကို သိနေတာ…သူ သူ  သူ…

" နှင်းသုသွင်"……

သံဒိုင် ရင်ခုန်သံ မြန်မြန်နဲ့ ကင်မရာထုတ်ယူ လိုက်တော့ လက်တွေတောင် တုန်နေသည်။ ကင်မရာ ဘော်ဒီမှာ  wide lens ကြီးတတ်ခဲ့တာမို့ ဖြုတ်ပြီး 70-200 tele ပြောင်းတတ်လိုက်သည်။ lighting က low light မလို့  focus ကိုပြောင်းလိုက်သည်။  lens ကို အကုန် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး …အဖြူ ရောင် မင်းသမီးဆီကို…ချိန်ကြည့်လိုက်သည်။ အဖြူ ရောင် မင်းသမီးက  ဓာတ်ပုံရိုက်မှာသိလို့ ပို့စ်ပေးတာ မဟုတ်သော်လည်း…သူ့ပင်ကိုယ် ဟန်လေးနဲ့ ပန်းလေးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး နမ်းလိုက်…လွှတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ တစ်ပွင့်နမ်းပြီးလို့  တစ်ပွင့်လှမ်းယူနမ်းတွေက အေးအေးဆေးဆေး ဖြေးဖြေးလေးနဲ့လက်လှမ်း လိုက်တာကကို  ကဗျာဆန်သည်။ ပန်းတွေကိုနမ်းပြီး ရယ်လိုက်တာလေးကလည်း ပန်းပွင့်တွေဘေးမှာ နောက်ထပ် အလှဆုံး ပန်းတစ်ပွင့်  ထပ်ပွင့်လိုက်သလို ပ…။

သံဒိုင် ကြည့်နေရင်း မြင်ကွင်းကို အလွတ်မခံပဲ shutter ကို ဘယ်နှစ်ကြိမ်နှိပ်မိမှန်း မသိဘူး။ ရင်တွေလည်း သိပ်ခုန်နေသည်။ ခြေလှမ်းတွေ လည်းတိုးပြီး ရိုက်မိရသည်။နောက်ထပ် ရှေ့ကို ခြေလှမ်း နှစ်လှမ်းလောက်တိုးအပြီး…

လေတစ်ချ က်အဝှေ့ …

မျက်နှာပေါ်က ဆံနွယ်အလွှင့်…

ပန်းတစ်ပွင့်နမ်းအပြီး  အပြုံးပန်းတစ်ပွင့် အသစ်ပွင့်တဲ့အခိုက်အတန့် မှာ လက်မြန်တဲ့ သံဒိုင်က ခလုတ်ကို အမိအရ ဖမ်းနှိပ်မိသွား ပါတော့သည်။  ရင်ထဲမှာလည်း တစ်ချက်နွေးသွားပြီး နောက် ထပ် ဆက်ရိုက်စရာမလိုအောင် ကျေ နပ်ပီတိ ဖြစ်သွားမိတော့သည်။  အဖြူ ရောင်မင်းသမီးက ပန်းတွေနဲ့ ကစားနေစဲ မှာ သံဒိုင် ကင်မရာ display ကိုဖွင့်ပြီး ဓာတ်ပုံ ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့… သိပ်လှတဲ့ ပုံရိပ်လေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရပါတော့သည်။

သံဒိုင်ပုံကို ကြည့်ပြီးအရမ်းသဘောကျ သွားလို့ Aperture(f) ဘယ်လောက်လဲ ဂဏာန်းကို ကြည့်လိုက်တော့…မိမိ lens ရဲ့ sweet spot ရှိတဲ့နံပါတ်ဖြစ်နေတာမို့ကံကောင်းခြင်းတစ်ရပ် ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီမို့  ပျော်သွားသည်။

သံဒိုင်တို့ ဓာတ်ပုံဆရာတွေမှာ ဘယ်လောက် ပဲတော်တော် တတ်တတ်…အကြောင်းတိုက်ဆိုင်မှု့ကြောင့်  ဒါမှမဟုတ် သံဒိုင်တို့ပြောနေကျ  ကံကောင်းမှု့ကြောင့်သာ ဓာတ်ပုံကောင်းတစ်ပုံ ရသွားတာမျိုးရှိပါသည်။ ဒီအဖြစ်မျိုးကို  ရူခင်းဓာတ်ပုံဆရာများ အများ ဆုံး တွေ့ရကြုံ ရပေလိမ့်မည်။ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ အလှတရားတစ်ခုက အချ ိန် အကြာကြီးမဟုတ်ပဲ  အချ ိန်ခဏအတွင်းမှာဆိုရင်  camera setting တောင် ပြောင်းချ ိန် မရအောင် အမိအရဖမ်းဆုပ်ရတာမျိုးရှိတတ်သည်

အခုလည်း လေအဝှေ့ဆံနွယ်အလွှင့်က… ကင်မရာ ဆက်တင်း ပြောင်းချ ိန်မပေးခဲပေမဲ့ ထားမိလိုက်တဲ့ ဆက်တင်းက အမှန်ဖြစ်သွားခဲ့ ရတာမို့  ကံကောင်းမှု့တစ်ရပ်ပါလို့……

သံဒိုင်တို့  camera lens တွေမှာ sweet spot လို့ခေါ်တဲ့ အကောင်းဆုံးအနေအထားတစ်ရပ် ရှိသည်။ မိမိ lens က sweet spot ကိုသိချင် ရင် aperture(f) ကို အမျိုးမျိုးထားပြီး ရိုက်ကြည့်ရမည်။ အပါချာ နံပါတ် ဘယ်လောက်မှာ… ပုံကောင်းတယ် sweet spot တွေ့တယ်ဆိုရင် မိမိ lensရဲ့ sweet spotက အဲဒီနံပါတ်ဖြစ်တာ မို့ အသေသာ မှတ်ထားရတော့သည်။ lens တစ်ခုနဲ့တစ်ခု sweet spot နံပါတ်မတူလို့ ရိုက်ရှာကြည့်မှ သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ sweet spot နေရာရှိသော  အပါချာကို ထားရိုက်ရင်  မိမိရိုက်လိုက်တဲ့ပုံက…… ကြည်လင် ပြတ်သားတာ သိပ်သည်း ကျ စ်လစ်မှု့ရှိတာသံဒိုင့်ကိုယ်တွေ့ပါ...

" ဟယ် ဆရာ  ရောက်နေပြီကို…   sorry ဆရာ  လင်း ရေချိုးနေလို့"

" ရပါတယ် လင်း"

" သိလိုက်တယ် ရှေ့မှာ ကားတစ်စီးရောက်နေ   တာဆရာလားမသိဘူးဆိုပြီး ထွက်ကြည့်တာ"

လင်း က ရေချိုးပြီးစမို့  ခေါင်းလျှော်လာသည့် ထင်..ဆံပင်တွေကို  အဝတ်နဲ့ပွတ်ရင်း သံဒိုင့်နား ရောက်လာပါတော့သည်။ လင်း ဆီက ခေါင်းလျော်ပြီးစ ရှန်ပူနံ့ရသည်။ အကောင်းစားဆပ်ပြာနံ့ မွှေးမွှေးလေးလည်း ရသည်။ အိမ်နေရင်း  ခပ်ပါးပါးအင်္ကျ ီကို ပြီးစလွယ်ဝတ်လာပုံ ရသည်။အောက်ခံအင်္ကျ ီမပါတာ သိပ်သိသာပါသည်။ လှပလုံးဝန်းတဲ့ ရွှေရင်တစ်စုံရဲထိပ်သီးပိုင်းတွေ ငေါ့ငေါ့လေး ထွက်နေတာကို အင်္ကျ ီဖုံးထားပေမဲ့ မြင်ရသည်။

မျက်လုံးလျ င်တာ ကားစပယ်ရာနဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာ လို့ဆိုကြ တဲ့အတိုင်းဓါတ်ပုံဆရာငယ်သံဒိုင် ကမြင်တယ် လေ…ဒါမဲ့ သံဒိုင်  လင်းအပေါ်မှာ  ဘာစိတ်မှ မရိုးသားတာ မရှိတဲ့အတွက် ဘာမှတော့မဖြစ်

" ဆရာ ရောက်တာကြာပြီလား"

" အရမ်းကြီးတော့  မကြာသေးပါဘူး…သူ့ကို ခွင့်မတောင်းပဲ ဓာတ်ပုံတော့ ရိုက်လိုက်တယ်"

" ဟလား ရပါတယ်…ပြ  လင်းကိုပြပါဦး"

သံဒိုင့် လင်း ကို နောက်ဆုံးရိုက်တာလေး ဖွင့်ပြလိုက်တော့…လင်း က သံဒိုင့်နားထိကပ် လာပြီးကင်မရာက ပုံကို ကြည့်လာတော့သည်။ လူချင်းကပ်ပြီး  အသားခြင်းထိလာတော့… လင်းရဲ့ ရေချိုးပြီးစ အေးမြလတ်ဆတ်နေတဲ့ အသားတွေကသိပ်ကိုနူးညံ့မှန်း သံဒိုင်သိလိုက် ရပါသည်။

" လှလိုက်တာ ဆရာရယ် လင်းကိုလည်း အဲလို လေး  ရိုက်ပေးဦးနော်… နောက်ပုံတွေကောပြပါဦး ဆရာ"

လို့ လင်းက သံဒိုင့်နား ပိုတိုးကပ်လိုက်တော့  သံဒိုင်  အသက်ရှု ကျပ်သွားသည်။ ဝင်လေထွက်လေကို အားနာလို့မရှုပဲရပ်ပြီး ဓာတ်ပုံ ပြပေးနေတာလေ…ပုံတွေ ပြန်ပြနေရင်း  သံဒိုင် အသက်မအောင့် နိုင်တော့လို့ ထွက်လေကို ဖြည်းဖြည်းပဲ ထုတ် လိုက်တော့  လင်း လည်းရိပ်မိသွားပုံရသည်။ ကင်မရာကို ကြည့်နေရာမှ  သံဒိုင့်မျ က်နှာကို ဖျတ်ကနဲမျက်လုံးလေးပင့်ပြီး ကြည့်လာတယ် သံဒိုင်လည်း လင်းကို  ပြန်ကြည့်မိလိုက်တော့ လင်းရဲ့ အကြည့်တွေမှာ  တစ်စုံတစ်ခု………

" ဆရာရယ်  အသက်အောင့်ပြီးတော့တောင်  လင်း ကို အားနာရသလား"

အကြည့်တွေနဲ့အတူ  စကားလေးဆိုလာတော့ သံဒိုင် ခေါင်းရမ်းလိုက်ပြီး……

" မဟုတ်ပါဘူး လင်း…ဟာ!ကြည့်စမ်း လင်းက ညနေမှောင်နေပြီကိုခေါင်းလျှော်သေးတာလား အကိုတို့ နယ်က အမျိုးသမီးတွေက ညဘက် မှောင်ရင် ခေါင်းမလျှော်ကြဘူး"

သံဒိုင်လည်းစကားမရှိစကားရှာပြီး ငယ်ငယ်က ဦကြီး အိမ်ဘေးက  အဒေါ်ကြီးတွေ ညဘက် ခေါင်းမလျှော်တာ  သတိရပြီး  ပြောမိသွားရ သည်။

" ခစ် ခစ် ဆရာကလည်းခေတ်တွေမတူတော့  ဘူးလေ…ပြီးတော့ လင်းဆံပင်က ပါးပြီး ဒီလောက်ပျော့နေတာ  ကိစ္စမရှိဘူး… ဆံပင်ထူထူအုံကောင်းကောင်းနဲ့ အရှည်ကြီး  ထားတတ်တဲ့သူတွေမှရေမခြောက်မှာစိုးလို့  ဆင်ခြင်ရတာလေ…ခုက ဘယ်လောက်ရှည်  ရှည် ပြဿနာ  အရှိပါဘူးနော်"

လင်းရဲ့နောက်ဆုံးပြောလိုက်တဲ့ "အရှိပါဘူးနော် ဆိုတဲ့ ပြောတဲ့ပုံစံလေးကို သံဒိုင်သဘောကျ လို့ ရယ်ရင်း………

" လင်းက အခုလိုကျ တော့ ကလေး လေးလို့ပဲ"

" လင်းကခုမှ ခေးပဲ ရှိသေးတာလေ ခစ်ခစ်"

" ဟုတ်ပါပြီ…ဒါနဲ့ဟိုကတစ်ယောက်က…လင်းရဲ့အမ  နှင်း လား"

သံဒိုင် နှင်းရှိရာသို့ လက်လှမ်းပြပြီးမေးလိုက် ပါတော့သည်။

" ဟုတ်တယ် ဆရာ…အဲဒါ ဆရာဝင်တိုက်ခဲ့တဲ့ လင်းရဲ့အမ  နှင်း……နှင်းနာမည်ကကျ  နှင်းသုသွင် လေ…လင်းထက်  ၂ နှစ်ကြီးတယ် လာ ဆရာ လင်း ဆရာကို နှင်းနဲ့ မိတ်ဆက် ပေးမယ်"

သံဒိုင်နဲ့ လင်း  နှင်းသုသွင်နားရောက်သွားပြီး

" နှင်း ဒီမှာ လင်းရဲ့ဆရာ ဓာတ်ပုံဆရာ…လေ"

သံဒိုင် လှိုက်လှဲနှစ်ခြိုက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး……

" ဟုတ် မနှင်းသုသွင် ကျ နော် ငယ်သံဒိုင်ပါ"

သံဒိုင်လက်ကမ်းပေးရမလားတွေးမိလိုက်သော်လည်း  နှင်း အထာကအေးစက်စက်မို့ လက်မကမ်းလိုက်တော့……

" ဟုတ်ကဲ့…ကျ မ လင်းအမ နှင်းသုသွင်ပါ… ဝမ်းသာပါတယ်ရှင် …လင်းကလည်း ဒီက အကို ဓာတ်ပုံရိုက်တာသိပ်တော်တဲ့အကြောင်း နှင်း ကို ပြောပြပါတယ်"

" ဟုတ် ခင်ဗျ "

" နှင်းရေ  ဆရာက နှင်းပုံတွေ ရိုက်ထားတာ"

နှင်းသုသွင်ရဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျ က်နှာလေး လင်း စကားကြားလိုက်တော့ တစ်မျိုးဖြစ်သွားတာ သံဒိုင် သတိထားမိလိုက်ပါသည်။ ခွင့်မတောင်း ပဲ ရိုက်လိုက်မိတာကို သဘောမကျ ဖြစ်သွားပုံ ရသည်။ မိမိကလည်း ဓာတ်ပုံဆရာ ကျ င့်ဝတ် မစောင့်ထိန်းလိုက်တာဆိုတော့……

" ခွင့်မတောင်းပဲ  ရိုက်လိုက်တဲ့အတွက်တောင်း  ပန်ပါတယ် ခင်ဗျာ"

" ရပါတယ်ရှင်"

" လင်းအမ နှင်းက သဘောကောင်းပါတယ်  ဆရာရဲ့ စိတ်ထဲဘာမှမထားနဲ့နော်…ဒီနေ့က  နှင်း ရဲ့မွေးနေ့ဆရာရဲ့…ဘာမှတော့  မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး…မနက်ပိုင်းက  ဘုရားသွား  ကောင်းမှု့ကုသိုလ် လုပ်ပြီး ညပိုင်းမှ မိသားစု လေးယောက်ကို  ဆရာဓာတ်ပုံ ရိုက်ရအောင်  လို့  လင်းစီစဉ်လိုက်တာလေ…"

" ဟာ!လင်း က ကြို လည်းမပြောဘူး"

" ဟုတ်!လက်ဆောင်ဝယ်လာမှာစိုးလို့"

" ဟတ်ပီး ဘတ်ဒေးပါ မနှင်းသုသွင်"

" ဟုတ်!ကျေးဇူးပါရှင်"

" ဆရာကလည်း လင်းကိုခေါ်သလို နှင်းကို နှင်းလို့ပဲ ခေါ်ပါ…ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါ့…အော်…ဟိုမှာမေမေထွက်လာပြီ…လင်းအိမ်ထဲ ဝင်နှင့်မယ်နော်…နှင်း  လင်းအဝတ်အစားသွား လဲလိုက်ဦးမယ်နော်…မေမေလည်းလာနေပါပြီ"

" အေးပါ လင်းရယ်"

" ဆရာ ပလိစ်နော်"

" ရတယ် လင်း"

လင်းက သံဒိုင်တို့အနီးမှ ထွက်သွားတော့… ဒေါ်လှလှသွင်လည်း  သံဒိုင်တို့ဆီလာနေပါပြီ..

" မနှင်းသုသွင် အဲ"

" ရပါတယ် အကို  နှင်းကို  နှင်းလို့ပဲ ခေါ်ပါ"

" ဟုတ် နှင်း… ပန်းပွင့်လေးတွေနဲ့ နှင်းက အရမ်းလှနေပြီးအနေအထားကလည်းကောင်း နေတာမို့  ကျ နော် ရိုက်မိသွားတာပါ"

" ရပါတယ် အကို"

" အရမ်းလည်း ဓာတ်ပုံလေးက ကောင်းပါတယ်လှလည်း သိပ်လှတယ်…ပုံထုတ်ပြီးမှ……နှင်းကို လက်ဆောင်ပေးပါရစေ……ကျ နော်ရဲ့ ဘတ်ဒေးလက်ဆောင်ပေါ့……ဓာတ်ပုံလေးကလှပြီးသိပ်ကဗျာဆန်တာပဲဗျာ"

" လှပြီး  ကဗျာဆန်သတဲ့လား  အကို……  လက်ဆောင်ပေးမဲ့ အတွက် ကျေးဇူးပါ…  ဒါမဲ့…အဲဒီ ကဗျာဆန်ပြီး လှတဲ့ ဓာတ်ပုံကို…

" နှင်းက မြင်နိုင်တဲ့သူမှ မဟုတ်တာရှင်"… "

------------------------------------

အခန်း ( ၉ )

" ဓာတ်ပုံဆရာလေး  ရောက်နေပြီကိုး"

" ဟုတ် အန်တီ"

" အိမ်ထဲသွားရအောင်ပါကွယ်…သမီး နှင်း အိမ်  ထဲ ဝင်ရအောင်နော်…ခဏနေ သမီးဖေဖေ  လည်း လာတော့မယ်"

" ဟုတ် မေ!"

ဒေါ်လှလှသွင် ရောက်လာတော့ သံဒိုင် နှင်းကိုပြောချ င်တာ ဆက်ပြောခွင့်မရလိုက်..သံဒိုင် ကင်မရာလေးကိုင်ဆွဲရင်း နှင်းတို့နဲ့အတူ အိမ်ထဲကို လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ နှင်းက မျက်စိ့မမြင်ဘူးတဲ့လား…ဒါဆိုသံဒိုင် စိတ်ပျက်သွားလို့လား…ဟင့်အင်…ချ စ်ခြင်းတွေမှာ နောက်ထပ်ကြင်နာမှု့တွေတောင် ထပ်တိုးဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ နှင်းအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါသည်။ ဥစ္စာဓန မပြည့်ဝသူတွေ အများအပြားရှိရာမှာနှင်းအတွက်တော့ ဥစ္စာဓနတွေ ပြည့်ဝနေပေမဲ့လူဖြစ်လာခြင်းကိုကဒုက္ခတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ သက်သေပြပေးနေရသလို……

နှင်းကို သံဒိုင်မမြင်ပဲဝင်တိုက်လိုက်တာကို အန်တီနဲ့ လင်းတို့ ဒါကြောင့်ရယ်မိခဲ့ကြတာကိုး လို့ သံဒိုင်နားလည်သွားတော့သည်။ မိမိဖြစ်ပုံကလည်း တကယ်ပဲရယ်စရာဖြစ်သွား တယ်မဟုတ်ပါလား……

သံဒိုင် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေပြီး မကြာခင်မှာပဲ နှင်းတို့  လင်းတို့ ရဲ့ဖေဖေ ဦးဌေးသွင် တစ်ယောက်ပြန်ရောက်၍ လာခဲ့ပါပြီ… ဦးဌေးသွင်ကလည်း တကယ့်ကို……လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ပုံစံဟန်ပန်အပြည့်နဲ့ပါ…စကားပြောတာမှာ ညင်သာသလိုရှိ သော်လည်းတကယ့်မိန်းပွိုင့်တွေ ပြောပြီးဆိုရင် တိကျ ခိုင်မာစွာ ပြောတတ်တာတွေ့ရသည်။

ဦးဌေးသွင် ရောက်လာပြီးမှ မိသားစုလေး ယောက်ကို သံဒိုင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးရပါသည်။ လင်းက တော်ပါသည်။ မနက်ပိုင်းက မဂ္ဂဇင်း အတွက် လာရိုက်ပေးကျတဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာတွေ ဆီက မီးတွေကို နောက်နေ့မှပြန်ပို့ပေးမယ်ဆို ပြီး ငှားထားလိုက်တဲ့အတွက် သံဒိုင့်မှာ အဆင်ပြေသွားခဲ့ရသည်။ လင်းက ဓာတ်ပုံကိစ္စ ဦးစားပေးမဟုတ်ပါဘူး…သံဒိုင့်ကို အလည် ခေါ်ချင်တာမို့သာ  စဉ်းစားစီစဉ်ပုံ ရသည်။

ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးမှ သံဒိုင်တို့ ညစာစားကျ သည်။ နှင်းတို့ မိသားစု လေးယောက်နဲ့ ညစာအတူတူ စားခွင့် သံဒိုင်ရခဲ့ပါသည်။ဦးဌေးသွင်ဆီကနေ သံဒိုင် နားမလည်တဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ အကြောင်း ဗဟုသုတ နားထောင်ခွင့်လည်းရခဲ့ ပါသည်။ ဦးဌေးသွင်က သံဒိုင်တို့ရဲ့ ဓါတ်ပုံ အကြောင်းစိတ်ဝင်စားသူတစ်ယောက် မဟုတ် တော့ ဦးဌေးသွင်ဆီက စကားကြားရဖို့ပဲ သံဒိုင် လမ်းခင်းပေးလိုက်ရတာပေါ့……

ဆရာဦးဆန်းကဆုံးမလမ်းပြခဲ့တာတွေကြောင့် သံဒိုင်ဘယ်အခြေအနေမှာဖြစ်ဖြစ် စကားပြောကောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားခဲ့ပါသည်။သူ့တစ်ဖက်သားပြောတာ ကောင်းမွန်စွာနားထောင်တတ်သူကလည်း   စကားပြောကောင်းသူတစ်ယောက်လို့ သတ်မှတ်ခဲ့ကျ တာ မဟုတ်ပါလား……

နားထောင်နိုင်စွမ်းအား ရှိတာ…ကိုယ်ထက် ပညာ ဗဟုသုတကြွယ်ဝတဲ့ပုဂ္ဂို လ်ပြောကြားနေတာကို အသိရှိစွာနားထောင်နိုင်စွမ်းရှိတာဟာလည်း အရည်အချင်းတစ်ခုပါ။ သံဒိုင်တို့ နယ်မှာတော့ စကားဝိုင်းတွေမှာ……ကျယ်လောင်ကျ ယ်လောင်ဟောင်ဖွာဟောင်ဖွာပြောတတ်တဲ့သူတွေ တွေ့ရသည်။

တစ်ချို့က တစ်ကယ်သိသည်။ သူသိတာကိုလည်းအခြားလူ သိစေချင်သည်။ ဒါမဲ့စကားပြောရာမှာလေယူလေသိမ်း အဖြတ်အတောက်မမှန်နေရာတကာ ဝင်ပြောမိနေတော့ခြင်းကြောင့်လူအများလေးစားခြင်းမခံရတော့ လူအများရဲ့ လေးစားခြင်းခံရသူများကတော့ ဆရာတစ်ယောက်ရေးဖူးသလို…နေရာတကာဝင်မပြောဘူး…မေးမှပြောပြတတ်တယ် ။ မေးလိုက်ပြီဆိုရင်လည်း လုံးစေ့ပတ်စေ့ တိတိကျ ကျ ရှင်းပြနိုင်သူ… အဲဒီလိုလူမျိုးတွေကျ  လူတိုင်းနီးပါး လေးစား ကြသည်။ ဒါမျိုးကို သံဒိုင်က ပုံသေမှတ်ထားသည်။ အဲလိုလူမျိုးနဲ့တွေ့ကြုံ ရတဲ့အခါ  သူစကားမျး များ ပြောလာအောင် လမ်းစဖွင့်ပေးခြင်း…လမ်းကြောင်းရှာခြင်းဖြင့်စကားခေါ်ပေးတတ်ရ ပါသည်။စကားပြောကောင်းသူများကလည်း သူ့ကိုအလှည့်မပေးပဲနဲ့ ဇွတ်အတင်းဝင်ပြော တတ်ကျ တဲ့သူတွေ မဟုတ်ဘူး…

ဦးဌေးသွင်နဲ့ခဏစပြောလိုက်ရာမှာ ဦးဌေးသွင် က ဘယ်လိုလူစားမျိုးဆိုတာ သိတဲ့ သံဒိုင်က စကားထောက်ပေးခြင်းနဲ့ပဲ ဦးဌေးသွင်ကို  စကားများများပြောစေခဲ့လိုက်သည်။ ပညာအသိရဲ့ ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် စီးပွားဖြစ်အောင် ထွန်းအောင်ရှာနိုင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်လို့ ဦးဌေးသွင်ကို သံဒိုင် မှတ်ချ က်ပြု ရပါသည်။

ညစာစားပြီးကာနီးမှ ဦးဌေးသွင်ပြောလိုက်တာလေးကို သံဒိုင်သဘောကျ မိသည်။

" ဦးက စီးပွားရေးလုပ်တဲ့အခါမှာပရိယယ်ဆိုတာ ကို တတ်နိုင်သလောက် ရှောင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ လုပ်ရပ်ကို မကြိုက်ပေမဲ့…ဦးရဲ့ လုပ်ငန်းလမ်းကြောင်းအရ ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရတာတော့ ရှိပါတယ်…ဒါလည်း ဦး တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး… ဦးတို့လုပ်ငန်းရှင်တော်တော်များများဒီအတိုင်း ပါပဲ  မောင်သံဒိုင်"တဲ့…။

ဦးဌေးသွင်က ညစာစားပြီးမှ ညစာနဲ့တည်ခင်းဧည့်ခံမဲ့ ဧည့်ခံပွဲတစ်ခုကိုထပ်သွားခဲ့ပြန်သည်။ ညစားစားပွဲသွားရမှာအိမ်ကနေ ညစာစားသွား တာမျိုးကိုတော့  သံဒိုင် မအံ့သြတော့ပါ…လူကို ခင်မင်မှု့ကြောင့်ဖြစ်စေ…လုပ်ငန်းအတွက်ကြောင့်ဖြစ်စေ…ဆိုတာကြောင့် တက်ရောက်ပေးတာလေ…စားချင်သောက်ချ င်လို့သွားတာမျိုးမှမဟုတ်တာ။

ဦးဌေးသွင်ပြန်ထွက်သွားပြီးမှ သံဒိုင်တို့လေးယောက်သား စကားထိုင်ပြောဖြစ်ပါသေးသည်။ နှင်းလည်း စိတ်ပျော်လာပုံရသည်လ့ို သံဒိုင်ခန့် မှန်းမိသည်။ သံဒိုင် မှတ်မိနေတဲ့ နှင်းရဲ့ အပြုံးတွေ  ပြန်မြင်ခွင့်ရလိုက်သည်လေ…သံံဒိုင်ကပဲ ကြုံ တွေ့ရတဲ့ ဟာသလေးတွေကိုပြန်ပြောပြ  နှင်းတို့ သုံးယောက်က ရယ်နဲ့… စကားဝိုင်းလေးက စိုပြေခဲ့ပါသည်။ လင်းက သရုပ်ဆောင်အနုပညာလိုင်းမှာ ကျင် လည်နေတော့…အဲဒီလိုင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဟာသဖြစ်ရပ်လေးတွေတော့ သံဒိုင်ပြောတတ် ရတာပေါ့…

သံဒိုင်က နှင်းကို စကားဝိုင်းထဲသွင်းပြီး……မေးခွန်းတစ်ခုမေးလိုက်သည်။

" နှင်းက  လင်းရဲ့အသံတွေကိုနားထောင်ပြီး သရုပ်ဆောင်တာ ဘယ်လိုဆိုတာ ပြောပြသင် ပေးတယ်လို့ သိရပြီ…ဒါဆို ကျ နော်ရဲ့အသံ ကို အခု နှင်းကြားနေပြီပဲ  ကျ နော်ပုံစံက ဘယ်လိုဖြစ်မလဲဆိုတာ ပြောပြပေးလို့ ရရင် ပြောပြစေချင်တယ်"

" ဟုတ်တယ် နှင်း ဆရာ့ကို ပြောပြလိုက်ပါဦး" လင်းကပါ ထောက်ခံပေးလာသည်။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ"

ဆိုပြီးနှင်းက စကားစကာပြုံးလိုက်သည်။သံဒိုင် နှစ်သက်တာ အဲဒီ အပြုံးတွေ……

" အကိုနဲ့လူချင်းဝင်တိုက်တာကြုံ တဲ့နေ့  ကတည်းက အကိုက အရပ်မြင့်တဲ့သူဖြစ်  မယ်ဆိုတာ နှင်းသိပါတယ်…စကားသံလာရာ  နားထောင်ပြီး မှန်းလို့ ရတယ်လေ…အကိုအရပ်က  ၆ ပေ နီးနီးလောက်ပေါ့…ပိုလည်းနည်းနည်း လိုလည်းနည်းနည်းပဲလေ"

" ဟုတ်တယ် နှင်း"

" အကို့အသံကို  နားထောင်ကြည့်ရတာ သည်းခံနိုင်တဲ့လူဖြစ်ပေမဲ့  တစ်ဖက်ကဖောင်း  လွန်းလာရင်တော့ သေသေကြေကြေပြန်  တိုက်ချ င်တဲ့လူ…စိတ်ရှည်သီးခံတတ်ပေမဲ့  အတိုင်းအတာတစ်ခုပဲဆိုတဲ့ လူပေါ့"

" အဲဒါလည်း ဟုတ်တယ် နှင်း"

" ဘာပဲလုပ်လုပ်ခံစားချက်နဲ့လုပ်တတ်တဲသူ  မဟုတ်လား" 

ဒီစကားပြောရာမှာတော့ နှင်း  လေသံလေးက  နည်းနည်းတိုးဝင်သွားတယ်  လို့ သံဒိုင် သိလိုက်သည်။သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခု  လုံးကိုများ နှင်း မြင်နေပြီလား မသိဘူး……

" ဟုတ်တယ် နှင်း …ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကိုတောင်  ရင်ဘတ်နဲ့ ငြိမှ ခလုတ်နှိပ်ပါတယ်…ဟင်းးး"

နှင်းက နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ အပြုံးကို နှစ်နှစ်ကာကာကြီးပြုံးပြီး ထပ်ပြောလာတာက

" အကိုက အသားညို လိမ့်မယ်..ပီးတော့ဆံပင် ဆံပင်ပုံစံကစည်းထားရလောက်အောင် အရှည်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့  တိုကပ်ကပ်ညှပ်ထားတာလည်းမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ဂုတ်ထောက်နေတဲ့ဆံပင်ပုံစုံဖြစ်လိမ့်မယ်… ခန္ဓာကိုယ်ကဗလမောင်တွေလိုတော့ကြွက်သားအကြီးကြီးနဲ့ မဟုတ်လောက်ဘူး…အရပ်က ၆ ပေ လောက်ရှိတာဆိုတော့…ပိန်ရှည်ကြီးများဖြစ်နေမလားပေါ့ …ဒါပေမဲ့ အသံကိုနားထောင်ကြည့်ရတာ ပိန်တဲ့သူတော့……မဟုတ်လောက်ဘူးလေ……အားလုံးပေါင်းလိုက်ရင်အကိုက အသားညို ညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပဲ ဖြစ်မှာပေါ့ရှင်"

" ဟုတ်တယ် နှင်း…အမှန်ပါပဲ…အရပ်မြင့်တာ  ကို အသံလာတဲ့ဆီကနေမှန်းလို့ ရပေမဲ့  အသားညို တာတွေ  ဆံပင်ပုံစံတွေကျ … ဘယ်လိုသိရပါသလဲ"

နှင်းက မျက်နှာကို မပြုံးတော့ပဲ တည်ငြိမ်မှု့ အပြည့်နဲ့ ပြောလာတာက… 

" ဒါတွေက လွယ်ပါတယ်…သိလည်း သိရနိုင်  တယ်လေ"

" ဟုတ် နှင်း"

" ဘာဖြစ်လို့ သိရလည်းဆိုတော့ နှင်းညီမ  လင်းက သူ့ဆရာဓာတ်ပုံရိုက်တော်တာအပြင်  ဘယ်လိုပုံစံဆိုတာ ပြောပြခဲ့လို့ …နှင်းသိတာနေပေါ့ရှင်…အဟင်းဟင်း ခစ် ခစ်"

" အဟားးးး နှင်းရာ"

နှင်းစကားဆုံးတော့ အားလုံး ရယ်မိလိုက်ကြ သည်။ နှင်းက ပျော်ပျော်ပါးပါးနဲ့ ဟာသတွေပဲ ပြောတတ်တဲ့သူမဟုတ်ပေမဲ့ အခုလို ခပ်တည် တည်နဲ့ ဟာသလုပ်လာတာကို သံဒိုင်အတော် သဘောကျ မိသည်။ ချ စ်နေတာဆိုတာမျိုးက ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်… ချ စ်နေတတ်တာပဲ  မဟုတ်လား..သံဒိုင် စကားတွေအများကြီးပြောဖြစ်ပြီးမှ ပြန်ခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။

----------------------------------

နှင်းရဲ့ဘတ်ဒေးပြီးနောက်ပိုင်းမှာမှ သံဒိုင်နဲ့ နှင်းတို့ မိသားစုအတော်လေးရင်းနှီးသွားပါသည် ..အိမ်ကိုလည်း ဝင်ထွက်သွားလာခွင့်ရသလို နှင်းကို ဘုရားလိုက်ပို့ပေးရတာမျိုးတောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။ နှင်းခမျှာ အလယ်တန်းထိပဲ ကျောင်းနေခွင့်ရခဲ့သည်။ ဦးနဲ့ အန်တီကလည်း ဒီလောက်ကြီးထိ စီးပွားမဖြစ်သေးတာမို့ နိုင်ငံခြားထိတော့… နှင်းရဲ့ မျက်စေ့ဝေဒနာကို ကုသမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး တဲ့လေ…  နှင်းက ငယ်ငယ်ကတည်းက မျ က်စေ့အာရုံ ကြော အားနည်းခဲ့သူလို့သိရသည်။  အလယ်တန်းလောက်ရောက်မှ လုံးလုံးမမြင်ရ တဲ့သူ ဖြစ်သွားခဲ့တာပါတဲ့……

အန်တီပြောပြတဲ့မျက်လုံးဝေဒနာနဲ့ပတ်သက် တဲ့နာမည်တွေတော့ သံဒိုင်လည်းသေချာမသိ ဘူး…အခုပိုက်ဆံတွေ ပြည့်စုံနေမှ ကုသသော် လည်း ဘယ်လိုမှ မရနိုင်တော့ဘူးတဲ့လေ…

အန်တီဒေါ်လှလှသွင်ပြောတာကို သံဒိုင်မမေ့ဘူး…

" ဖြစ်လေရာ ဘဝတိုင်းမှာ လူပြန်ဖြစ်ခွင့်ရမယ်  ဆိုရင် ကျန်းမာခြင်းအလျင်းပြည့်စုံတဲ့သူပဲ  အန်တီဖြစ်ချ င်တယ်  မောင်သံဒိုင်ရယ်တဲ့…  ဥစ္စာဓနရော မရှိချင်ဘူးလား မေးလာရင်တော့  ပြည့်စုံချင်ပါတယ်…ဒါမဲ့ကျန်းမာရေးလောက် တော့ မမက်ဘူးကွယ်…ဥစ္စာဓန ပြည့်စုံရင်  တော့ အန်တီ့မက်တဲ့ကျ န်းမာရေး အတွက်  အထောက်အကူဖြစ်သလို…  လှုူ ချင်တာလည်းလှုူ လို့တော့ရတာပေါ့နော်…  နှစ်ခုတည်းက တစ်ခုရွှေးဆိုရင်တော့…ကျ န်းမာရေး ပါပဲ…"

သံံဒိုင်လည်းသူ့ဘဝအကြောင်းတွေ နှင်းနဲ့လင်း ကို ပြောပြဖြစ်ခဲ့သည်။ နယ်မြို့မှာ ကျောင်းတက်နေရင်း လိုင်စင်ပုံ မိတ္တူ  ..စာစီစာရိုက် လုပ်တဲ့ဆိုင်မှာ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ တဲ့ အကြောင်း ကျောင်းပြီးမှ ရန်ကုန်လာဖြစ် တဲ့ အကြောင်းတွေ အစုံပြောဖြစ်သည်။ မိဘတွေမရှိတော့ ဦးကြီးနဲ့နေရ…အခု ဦးကြီးပါ မရှိတော့…လောကအလယ်မှာ ဆွေမျိုးဆိုတာ မရှိတော့တဲ့ အတွက်…ခင်ရာဆွေမျိုးဆိုတာလို  သက်လုံးပုံတို့ သား အမိနဲ့ ခင်တာပြောပြဖြစ်သလို ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်နဲ့ အရမ်းရင်းနှီးတဲ့… အကြောင်းတွေလည်း ပြောပြလိုက်သည်။ အဲ ဟိုကိစ္စပတ်သက်မှု့တော့ မပြောသင့်လို့ ချ န်ထားလိုက်ရတာပေါ့………

နှင်းမှာသူငယ်ချ င်းမရှိဘူး သူ့ဖေဖေသူ့မေမေ သူ့ညီမသာ စကားပြောသည်။ လင်းတို့ အကုန်လုံးက  နှင်းကိုလူရာသွင်းပြီး အကုန်လုပ်ပေးသော်လည်း နှင်းကိုယ်တိုင်က လူတွေနဲ့ ရှောင်နေတော့သည်လို့လည်း…… သံဒိုင်သိခဲ့ရပါပြီ…… ရှားရှားပါးပါး အပြင်ထွက်တဲ့ အချိန်လေးမှာမှ သံဒိုင်နဲ့  ဆုံခဲ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒီနေ့က  နှင်း သိပ်နေမကောင်းဖြစ်နေတာ ၂ ရက်လောက်ရှိပြီတဲ့လေ…နှင်းကတော်ပါသည်။ ပုံမှန်အတိုင်း ဘဝကိုဖြတ် သန်းရမည်ဆိုရင် ထက်ထက်မြက်မြက်မိန်းမ စာရင်းထဲမှာ  ထိပ်ဆုံးက ပါနိုင်သည်လို့…သံဒိုင် မိမိချ စ်ရသူအပေါ် သတ်မှတ်မိရသည်။

လင်းကို ဘယ်လိုသရုပ်ဆောင်ရမယ်ဆိုတာ နှင်းက လက်ချာပေးခဲ့တာတဲ့လေ…ကွယ်လွန်သွားရှာပြီဖြစ်တဲ့ နာမည်ကျော် ဒါရိုက်တာကြီးတစ်ဦးလို  မျက်စိမှုန်နေလို့ အသံနားထောင်ပြီးပဲ ဇာတ်ကားရိုက်ပြီး ဒါရိုက်တာ လုပ်သလို…နှင်းကလည်း  လင်းအသံတွေ နားထောင်ပြီး ဘယ်လို ဘယ်နေရာလိုတယ်ဆိုတာ ပြောပြ သတဲ့… အားလုံးနီးပါး မဟုတ်ပေမဲ့ အချိုအမှုအရာ တော်တော်များများကအသံနဲ့ တစ်ထပ်တည်း ကျ တတ်တာမျိုး မဟုတ်လား……

နှင်းက သံဒိုင်နဲ့ ရင်းနှီးပြီးမှ ဖုန်းကိုင်တော့ သည်။ နှင်းရဲ့ဖုန်းလေးကို မိသားစုဝင်မဟုတ်ပဲ အပြင်ကနေ ခေါ်ခွင့်ရသူဆိုလို့ သံဒိုင်တစ် ယောက်တည်းသာ…သံဒိုင် နှင်းနဲ့လင်းရဲ့  အလှတွေကို ယှဉ်ကြည့် မိတော့……လင်းလည်း လှပေမဲ့ နှင်းကပိုလှ သည်လို့ ထင်မိသည်။ နှင်းက လင်းထက် အရပ်ကျ ပိုမြင့်သည်။ အသားကျ တော့  လင်းလောက်မဖြူ ပဲ … ဦးဌေးသွင်နဲ့ သွားတူသည်။ သံဒိုင်တို့  ယောင်္ကျားလေးလောက်တော့ ညို မနေဘူးပေါ့…ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကတော့ညီမနှစ်ယောက်လုံး  ရှိသင့်ရှိထိုက်တာထက် ပိုပြီး လှလှပပပိုင်ဆိုင်ကြပါသည်။

အရပ်ပိုမြင့်တဲ့  နှင်းက  ပိုသွယ်လို့ စွဲဆောင်မှု့ပိုရှိသော်လည်း…လင်းရဲ့ အသားအရေနဲ့မျ က်နှာအလှတွေကလည်း ပုရိသတွေအတွက် ရူးမက်ဖွယ်ရာပါ…… အဲဒီပုရိသတွေထဲမှာ သံဒိုင်တော့ မပါဝင်ခဲ့ဘူး ပေါ့…လင်းက နှင်းကို မယှဉ်နိုင်တာတစ်ခုပဲ ရှိသည်လို့ သံဒိုင် တစ်ယောက်တည်း အမြင်အရ  အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုကြည့်သည်။ ဘယ်အရာလည်း ဆိုတော့ နှင်းရဲ့ အပြုံး  ပြီးတော့ သွားတန်း ဖွေးဖွေးလေး လုံးဝပေါ်လာအောင် ရယ်လိုက် တာ……

တစ်ချို့မိန်းမတွေ  မင်းသမီးတွေထဲမှာလည်းသံဒိုင်တွေ့ဖူးပါသည်။ အပြုံးလေးတွေ သိပ်လှသည်။ ဓာတ်ပုံ ရိုက်နေတာဆိုတော့ ပိုတွေ့ရသည်။ ပြုံးရုံလေးပြုံးနေတာမျိုးမှာ သိပ်လှသော်လည်း ရယ်လိုက်တော့ သောက်တစ်လွဲ!ဆိုတာလို…ရယ်လိုက်တော့ လုံးဝ မလှတော့…

နှင်းက ပြုံးလည်းလှသည်…ရယ်လည်းလှသည်အကြောင်းကောင်းခြင်းနောက်တစ်ခုက ရယ်လိုက်လို့ရှိရင်  ပေါ်လာတဲ့ သွားဖွေးဖွေး အဖြူ တန်းလေး…သွားလေးတွေ ပေါက်ပုံညီညာလှသည်။ သွားရဲ့အရောင်က မွေးရာပါ အဝါမျိုးဆိုတာ ရှိသော်လည်း  နှင်းမှာကျ  ဖြူ ဖွေးသန့်ရှင်းလွန်းသည်။

သွားလှသူဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းအလှကတော့ပြောစရာမရှိတော့…နှုတ်ခမ်းကွေးညွှတ်လိုက်ပုံကကို သံဒိုင့်ကို ကြွေဆင်းသွားစေတာ…သွားတွေမလှတဲ့ မိန်းမများအဖို့ မလှတဲ့သွားလူအများမမြင်အောင်လို့ နှုတ်ခမ်းဖွင့်ပြီးဟက်ဟက်ပက်ပက် မရယ်ရဲသောအခါ…နှုတ်ခမ်းက မိန့်မိန့်ကြီး လုပ်ထားတာမျိုးဖြစ်နေတော့သည်။ မျက်နှာရော ဘောဒီပါ   လန်းသော်လည်း ခမျှာမှာ သွား ဖျ က်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းပါ မလှ  ဖြစ်ရတော့သည်။

နှင်း အသက်ကိုသိလိုက်ရတော့သံဒိုင့်အောက် တစ်နှစ်ကျော်လောက်ပဲ ငယ်ပါသည်။ သံဒိုင်နဲ့ ကောင်မလေးတော်တော်များများ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးခြင်းဖြင့် ပတ်သက်ရစကားပြော ရတာမျိုးမှာ "အကို"လို့ နာမ်စားသုံးပြီးပြောဖြစ် ကျ သော်လည်း… နှင်း ခေါ်သော "အကို"ဆိုတာက ပိုနားဝင်ချို သည်လို့ ထင်သည်။ ချစ်သူတွေများ ဖြစ်လာခဲ့ ရင်…"မောင်"လို့ခေါ်ခိုင်းမည်ဟုသံဒိုင် စိတ်ကူး ထားသည်။

" သိပ်ချ စ်ရပါသော နှင်းသုသွင် ခင်ဗျာ့ ဒီကကောင်ကို "မောင်"လို့ ခေါ်ကြည့်စမ်းပါဗျ"  

လို့လည်း သံဒိုင်တစ်ယောက်တည်း စိတ်ကူး ယဉ်ရင်း ရူးခဲ့ရပါပြီကော……

------------------------------

သင်္ကြန်နားနီးကာလ…

သံဒိုင် မော်ဒယ်လ်အေဂျင်စီ တစ်ခုကတာဝန်ခံ နဲ့ ရင်းနှီးရင်းမှ  သင်တန်းပြီးသွားတော့…သင်တန်းသူ မော်ဒယ်လ်ပေါက်စတွေကို ထိုင်းနိုင်ငံ ဖူးခက်ထိ ဓာတ်ပုံ လိုက်ရိုက်ပေးရ သည်။ခရီးစဉ်က အေဂျ င်စီကပဲ စီစဉ်ရာမှာ ဓာတ်ပုံဆရာကို  "ငယ်သံဒိုင်"ပဲ ရင်နှီးနေတဲ့ အတွက် ခေါ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သံဒိုင်က  ဓာတ်ပုံရိုက်တာ ပြို င်ဘက်မရှိတော် လွန်းနေလို့ ခေါ်ခံရခြင်းမျိုးတော့ မဟုတ်ပါ…သံဒိုင်ရဲ့ ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရေးကောင်းမှု့ ကြောင့် ရင်နှီးနေတာမို့ လိုက်ရိုက်ပေးရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဓာတ်ပုံရိုက်တာကတော့ pro အဖြစ် ရပ်တည်နေသော ဓာတ်ပုံဆရာများအားလုံး တော်ကျ တတ်ကျ တဲ့ သူတွေချ ည်းပါပဲ…ပညာတော်သော်လည်းပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး မကောင်းရင်တော့ ဘာမှလုပ်ရမည်မဟုတ်… သံဒိုင်တို့ ရပ်တည်နေရတာကိုက  အများနဲ့ ပတ်သက်နေရသည် မဟုတ်ပါလား။

ဖူးခက်မှာ ၂ ရက်လောက်ဆက်တိုက် ရိုက်ပေးပြီးလည်း အေဂျ င်စီအဖွဲ့ပြန်သွားတာကို သံဒိုင်နေခဲ့လိုက်သည်။ ဘန်ကောက်မှာ ညအိပ် တည်းခိုပြီး နာမည်ကျော်နေရာတွေကို လေ့လာခဲ့လိုက်ပါသေးသည်။ သံဒိုင့် စိတ်ထဲသဘောအကျ ဆုံးနေရာကတော့ နာမည်ကျော် "ပက်ပုန်း"နေရာ…တစ်ယောက်တည်းနေခဲ့ပြီးမှ ရန်ကုန်ပြန်လာတော့ သင်္ကြန်တောင်ရောက်တော့မည်။ သင်္ကြန်ရက်မှာ သံဒိုင်နားမှာမို့ အလုပ်တွေကို ဇွတ်လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ သင်္ကြန်ရက်မှာကျော်နဲ့မော်ကလည်းနယ်တော့မပြန်  ဆရာဦးမြင့်အောင်ရဲ့ ရိုက်ကူးရေးကိစ္စတွေမှာ သွားကူ ပေးကြရသည်။ သံံဒိုင်က ဇွတ်မလွှတ်ပါ…သူတို့ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဗွီဒီယိုရိုက်ကူးခြင်းပါ  ဝါသနာပါလို့လေ့လာရင်း သွားကူ ပေးကြခြင်းဖြစ်သည်။

သံဒိုင်က  သင်္ကြန်ရက်ဆို အလုပ်ကိစ္စဘာမျှ မလုပ်…တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဒီရက်မှာပဲ အေးဆေး နားရတာမို့  နားသည်။

သင်္ကြန် အကြို နေ့………

သံဒိုင် မိတ်ဆွေသူငယ်ချ င်းတွေနဲ့ ညနေဘက် မှာဆုံးပြီး ဘီယာသောက်နေကျတာ… ဝိုင်းသိမ်းကာနီး ည ၆ နာရီလောက်မှာ ဖုန်းလာ လို့ သံဒိုင် ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့……

" ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"……

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းနဲ့ မဆုံဖြစ်တာတောင်နည်း နည်းကြာသွားပြီလေ ..သံဒိုင်လည်း ကိုယ့် အလုပ်နဲ့ကို ရှုပ်နေသလို…အန်တီကလည်း တွေ့ချ င်လွန်းမှ ဖုန်းဆက်တဲ့သူတစ်ယောက်…သံဒိုင်ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့… အန်တီငြိမ်းက နေမကောင်းနေလို့ပါတဲ့လေ… အရမ်းသတိရနေလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တာတဲ့… ဒါတော့ဟုတ်လောက်ပါသည်…အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်ဆီကို စကားအပိုတွေပြောဖို့ ဖုန်းဆက်မယ့် သူမဟုတ်ဘူး… သံဒိုင်လည်း  အရင်ရက်တွေကအလုပ်တွေ သိပ်များနေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြောရင်း မနက်ဖြန်အိမ်လာပြီး လူမမာမေးလာခဲ့မယ် ပြောတော့…အန်တီငြိမ်းက တစ်ခါမှမပြောဖူး သေးတဲ့ စကားနဲ့…"ဟုတ်ကဲ့" လို့ ပြောပြီး…

" ငြိမ်းလေ မင်းကို လွမ်းတတ်နေပြီ"

လို့ပြောပြီး ဖုန်းချ သွားပါတော့သည်။

သံဒိုင် ဘီယာဝိုင်းကထပြီးပြန်လာတော့…ကားမောင်းနေရင်းအငယ်ကောင်က ထောထောထထောင်နေပြီ…အန်တီငြိမ်းအသံများ သူကြားလိုက်လေရော့သလား… သံဒိုင်ဆန္ဒတွေသိပ်ဖြစ်လွန်းနေသည်။ ဘီယာကတော့ထိန်းသောက်လာတာမို့ အရမ်းကြီးမမူးဘူး…ကားကို သတိနဲ့မောင်းရမှာမို့ အရမ်းကြီးလည်း မသောက်ရဲဘူးလေ…မူးရင်လည်း မောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး…မိတ်ဆွေတစ်ယောက် ယောက်ပေး လိုက်တာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုင်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ထားခဲ့လိုက်မှာ…သံဒိုင် ဆန္ဒတွေကိုရေချိုးရင်းဖြေရှင်းမယ်လို့ သာတွေးထားလိုက်သည်။ ဝယ်စားတာ ဝါသနာ မပါတဲ့ သံဒိုင့်အတွက်ခုညတော့ ဒီလိုဖြေရှင်းမှပဲ  ရမည်လေ…ဒါမျိုးဆန္ဒဆိုတာကဘာနဲ့မှ အစားထိုးလဲလှယ် လို့ မရတာ ခက်တော့ခက်သည်လေ… လိုချ င်တဲ့အချိန်  " ဗြု န်း ဒိုင်း  အုံး  အိုင်း" ဆိုပြီး လုပ်လိုက်ရမှ ကျေ နပ်တတ်တာမျိုး…

သံဒိုင်ကားထားခဲ့ပြီးဆိုင်ပေါက်ဝလမ်းလျှောက်လာရင်း ဘောင်းဘီထဲက ဆိုင်သော့ကို နှိုက်လိုက်သည်။ကျော်နဲ့မော်က မနေ့ကတည်းက ဆရာဦးမြင့်အောင်ဆီ ပြောင်းသွာခဲ့ပြီးပြီမို့လေ..သံဒိုင်ဆိုင်ပေါက်ဝကိုကြည့်လိုက်တော့… ကောင်မလေးတစ်ယောက် စောင့်နေတာတွေ့ ရသည်။သေချာကြည့်လိုက်မှ…  "သက်လုံးပုံ"…

" ကိုရီး ဘယ်တွေ သွားနေတာလဲ"

" မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဆုံနေတာ…သက်လုံး ဘာစား ပြီးပြီးလဲ…တစ်ခုခု သွားစားမယ်လေ"

ကိုယ့်စိတ်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ဆန္ဒတွေကိုလည်း သိတော့…သံဒိုင် သက်လုံးနဲ့နှစ်ယောက်တည်း ဆိုင်ထဲကို မဝင်ချ င်ဘူး……

" ကိုရီး မစားခဲ့ရသေးရင် သွားလေ…သက်လုံး က စားခဲ့ပြီးပြီ…နောက်ရက်တွေက လုံးဝ အား မှာမဟုတ်လို့ ကိုရီးဆီ လာလည်တာ"

သံဒိုင်လည်းဘီယာသောက်ပြီးအမြည်းတွေစား ကာပြန်ကာနီးမှ ထမင်းကြော် rice bowl တစ်  လုံးနဲ့ စားလာတာမို့ ဗိုက်ကမဆာ……

" သက်လုံးကို ကျွေးချ င်တာဆိုရင်သွားမနေ  ပါနဲ့  ကိုရီးရယ်…ဆိုင်ထဲပဲ ဝင်ရအောင်……ပေး သော့!"

သက်လုံးက  သံဒိုင်လက်ထဲမှ ဆိုင်သော့ကို ပေးအောင်မစောင့်ပဲ ယူလိုက်ကာ… ဆိုင်တံခါးကို သော့ဖွင့်နေတော့သည်။ သံဒိုင် မိမိရှေ့က သက်လုံးရဲ့နောက်ပိုင်းအလှ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်တွေက ပိုတိုးလို့ဖြစ် ရပြန်သည်။

အရွှယ်ရောက်မိန်းမဟူသည် ကြီးကြီးငယ်ငယ် သေးသေးသွယ်သွယ်… ယောကျ ်ားတစ်ယောက်ကို  နေရာတစ်ခုခု အချ ိန်တစ်ခုခုမှာတော့…ကိစ္စတစ်ခုဆီသို့ အရောက်ပို့ပေးနိုင်ကြတယ်ဆိုတာ……  ဟုတ်ပါသလား……

---------------------------------

အခန်း (၁၀)

" ကိုရီး ဆိုင်ထဲဝင်လေ…ဘာတွေတွေးနေတာလဲ"

" ဘာမှ မတွေးပါဘူးကွာ"

သက်လုံးက ဆိုင်တံခါးဖွင့်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်ရန် စောင့်နေရင်း သံဒိုင့်ကို ဆိုင်ထဲဝင်ရန်ပြောလာသည်။ သံဒိုင်ဆိုင်ထဲရောက်တော့ သက်လုံးက တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တော့သည်။

" သက်လုံး အန်တီ တရားစခန်း ဝင်ဖြစ်တယ်မလား"

" ဟုတ် ဝင်ဖြစ်တယ်လေ ကိုရီး…သင်္ကြန်ပြီးမှ ပြန်လာတော့မှာလေ"

" အေးပါ…ခုက ဆိုင်မှာ လာနေကျ  ဒေါ်ကြီးပဲ ထားခဲ့တာပေါ့"

" ဟုတ်တယ် ညနေပိုင်းလည်း ရောင်းရပါတယ် မွေးချင်းထဲက ညီမလေးတစ်ယောက်လည်း အကူရောက်နေတာမို့ သက်လုံး ကိုရီးဆီ ထွက်လာတာ ဟီး!"

ဆိုင်မှာ ချက်တာပြုတ်တာ ဈေးဝယ်ပေးတာဈေးရောင်းတာလူကြီးတစ်ယောက်လို လုပ်နေရပေမဲ့ သံဒိုင့်ရှေ့ကျ ရင် သက်လုံးက တကယ့်ကလေးတစ်ယောက်လို…သက်လုံးက သံဒိုင်အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး မြက်တံဖျ က်စည်းလေးကောက်ယူကာအမှိုက်များကို ရှင်းလင်းနေတော့သည်။ သံဒိုင့်မှာသာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ သက်လုံးရဲ့လှုပ်ရှားမူ့တွေကိုကြည့်နေမိရသည်။

သက်လုံးက ချစ်စကောင်းတဲ့မိန်းကလေး…အသားလေးကဖြူ ဖြူ နဲ့ နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ရှိသင့်တဲ့ပစ္စည်းတွေက လုံးပြီး သူ့နေရာတဲ့သူ ပုံနေတော့သည်။ မျက်နှာက ပီဘိကလေးလို အပြစ်ကင်းစင်သည်။ ဟန်မဆောင်တတ်။ စိတ်ဆိုးနေတာ ပျော်ရွှင်နေတာ ရှက်နေတာ အလုံးစုံသော ခံစားချက်တွေကို မျက်နှာမှာ ထင်ဟပ်ဖော်ပြနေတတ်တာ…သက်လုံးမျက်နှာကြည့်လိုက်တာနဲ့ သူဘာဖြစ်နေပြီဆိုတာ တစ်ခါတည်း သိရသည်။ အဲ ဒါမဲ့ မျက်နှာက အပြစ်ကင်းစင်သလောက်… ခန္ဓာကိုယ်ကျ  ရင်ထွားထွားတင်ကားကားစာရင်းထဲ မပါဝင်သော်လည်း သူ့နေရာနဲ့သူ တော့  ခေသူတစ်ယောက်မဟုတ်… လုံးလုံးကျ စ်ကျ စ်နဲ့ အဖုအဖောင်းတွေက… တစ်မျိုးဆွဲဆောင်ပါသကော………

သက်လုံးက အားလုံးရှင်းလင်းပေးပြီးတော့မှ သံဒိုင့် အိပ်ဖို့ အိပ်ယာပါ တစ်ခါတည်းပြင်ပေးနချိန် ကုန်းထားလို့နောက်ကိုလုံးပြီးထွက်နေ တဲ့ဖင်သားလုံးလုံးတွေကို သံဒိုင်မြင်နေရတော့ ဘာမှန်းမသိတဲ့အာရုံတစ်ခုက သံဒိုင်ကိုသက်လုံးအနားသို့ သွားစေခဲ့လိုက်တော့သည်။

မလုပ်သင့်ဘူး မလုပ်ရဖူးလို့ သတိပေးနေပေမဲ့ မြင်တွေ့နေရတဲ့ အနေအထားကြောင့် သံဒိုင် သက်လုံးအနားကိုသွားမိတာ…လိင်ကိစ္စလုပ်လိုက်တော့မယ်ကွလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး သွားလိုက်ခြင်းမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး…ဒါမဲ့ ခြေထောက်တွေက သွားနေတာမို့…… ဘာမှန်းမသိတဲ့ အာရုံပါလို့………

သံဒိုင် အနားရောက်လာတော့ သက်လုံးက ခေါင်းလေး လဲကြည့်ပြီး……

" ကိုရီး ရေချိုးဦးမှာမလား ချိုးတော့လေ…  ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ  သက်လုံးကို လိုက်ကြည့်နေတယ်  ဟွင်း"

" -----"

" ကိုရီး"

သက်လုံးက သံဒိုင့်ကိုခေါ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပြင် ပေးနေတာမှ ထကာ သံဒိုင့်ရှေ့တည့်တည့်ကို ရပ်လိုက်ပြီး………

" ကိုရီး  ဘာဖြစ်နေတာလဲ"

" ----"

" ဒီနေ့ ဘာတွေဖြစ်လာလို့လဲလို့ သက်လုံးမေးနေတယ်လေ"

သံဒိုင်မဖြေနိုင် ကြည့်မြဲ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ သက်လုံးက သံဒိုင့်အကြည့်တွေကို ပြန်မကြည့်တော့ပဲ…လွဲှဖယ်လိုက်ကာ

" ကိုရီး ရေချိုးတော့လို့ အိပ်ယာလည်း ခင်းပေး  ပြီးပြီ  ခဏနေ သက်လုံးပြန်မယ်လိုက်ပို့ပေး… သက်လုံးကတွေ့ချ င်လို့ စကားပြောချ င်လို့လာ တာ စကားလည်း မပြောဘူး- ခု ရေချိုးမှာလား"

သံဒိုင် ခေါင်းကိုတော့   ညိမ့်ပြလိုက်သည်။ သက်လုံးက သံဒိုင် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်မှ…သံဒိုင့်ဝတ်ထားတဲ့အော်တာရှပ်အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချ င်းဖြု တ်ပေးနေတော့သည်။

" မြန်မြန်ချိုးနော် ကိုရီး"

" -----"

" ဘီယာနံ့တွေလား  အရက်နံ့တွေလား နံ့စော်နေတာပဲ"

" ဘီယာပါ သက်လုံးရယ်…သက်လုံးက အကို့ကို ဂရုစိုက်တယ်နော်"

" အင်းလေ!ကိုရီးကသာ သက်လုံးဆို ဂရုမစိုက်တာ…သက်လုံးက ဘယ်သွားသွား ဘာလုပ်လုပ် ကိုရီးပဲ သတိရနေတာ…"

" ဟုတ် ပါ  ပြီ  သက် လုံး  ရယ်"

သံဒိုင် သက်ပြင်းမောလေး ခိုးချ ပြီး စကားကို တစ်လုံးချင်း ပြောလိုက်ရတော့သည်။ အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေ  အားလုံးဖြု တ်သွားမှ သက်လုံးက…

" ကိုရီး အပြင်သွားလို့ နောက်ကျ နေရင်လည်း သက်လုံးက ခုလိုစောင့်နေချင်တာ ကိုရီး စိတ်အနှောင့် အယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ ဖုန်းလည်းမဆက်ချင်ပါဘူး…သက်လုံးပါသူ ကိုရီးပြန်လာတဲ့အထိ  တိတ်တိတ်လေးစောင့်နေမှာ…ပြီးရင် ကိုရီးကို  သက်လုံးရဲ့ကလေး တစ်ယောက်လိုပြုစုလုပ်ပေးချင်တာ ကိုရီးရဲ့"

" ဟာ…သက်လုံးရယ်"

သံဒိုင် သက်လုံးရဲ့စကားကိုကြားလိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးဖြစ်သွားရသည်။ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ အခန်းတစ်ခုထဲမှာနီးကပ်စွာရပ်နေကျ မိ ခြင်းနဲ့အတူ ကိုယ့်အပေါ်သိပ်ကောင်းတဲ့…ကောင်မလးတစ်ယောက်ရယ်မို့ သံဒိုင် သက်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်မိသွားသည်။

သက်လုံးကလည်းအလိုက်သင့်လေးခေါင်းတိုးဝင်ပေးပြီး သံဒိုင့်ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာအပ်ကာမှေး စက်လိုက်သလို  လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သံဒိုင့်ခါးကို ပြန်ဖက်ပေးထားလာတော့သည်။ ပါးစပ်ကလည်း"ကိုရီးရယ်"လို့ဆွေးဆွေးလေး ပြောနေသေးတာလေ……

ရင်ဘတ်ခြင်း ကပ်နေတာမို့…သက်လုံးတစ်ယောက် ရင်တွေ တစ်ဆက်ဆက်ခုန်နေတာ သံဒိုင်သိသည်။ ရင်တွေတုန်တာရင်တွေခုန်တာဆိုတာဒီအဖြစ်မျိုးနေလိမ့်မည် သက်လုံးက တုန်နေတာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ကြောင့်  နှလုံးခုန်နေတာ……ယောကျ ်ားလေးတစ်ယောက်လိုတော့……

" ဒိုင်း  ဒိုင်း" ခုန်မနေဘူး…"ဒက်! ဒက်!ဒက်!နဲ့ တုန်တာထက်ပိုတဲ့ ခုန်ခြင်းမျိုးလို…သံဒိုင့် သက်လုံးမျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲက ဆွဲယူမပြီး  ကြည့်လိုက်တော့ သံဒိုင့်ကို…သက်လုံးပြန်ကြည့်နေသေးတယ်…ခဏအကြာမှ ရှက်သွားလို့ထင်သည် ရင်ခွင်ကြားကိုခေါင်းပြန်တိုးဝှေ့သွားပြန်သည်။

သံဒိုင်က မိမိအောက် တော်တော်လေးငယ်တဲ့ ညီမလေး အရွယ်တွေကို သိပ်ဖီးလ်တတ်တဲ့သူ တစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ပေမဲ့……လိင်စိတ်ကလည်း ထမိပြီး သက်လုံးကလည်း ဖက်ထားပြီးနေတဲ့ အခါ…အငယ်ကောင်ကဘောင်းဘီအောက်ကနေဖောင်းကားလာတော့သည်။

ဖက်ထားတာ အချိန်နည်းနည်းကြာလာတော့ သက်လုံးကသံဒိုင့်ရင်ခွင်ထဲကနေမျက်နှာလေး ပြန်ထ…ခါးကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို သံဒိုင့် လည်ဂုတ်ဆီပြောင်းဆွဲဖက်လိုက်ကာ ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး  သံဒိုင့်မျက်နှာကို နမ်းလာလိုက်တော့သည်။ သံဒိုင်က လည်း အလိုက်တသိ ခါးနိမ့်  ခေါင်းနည်းနည်းငုံ့ပေး လိုက်တော့ သက်လုံးကတစ်ချက်နမ်းပြီးကာမှ ဆက်ကာဆက်ကာ ဘယ်ပြန်ညာပြန်ကြီးကို နမ်းနေတော့သည်။ သူသိပ်ချ စ်ရတဲ့ သူ့ကိုရီးရဲ့ မျက်နှာ ဒီနေ့မှ နမ်းခွင့်ရတာ  နမ်းပြီပေါ့……

သံဒိုင်တို့ယောကျ ်ားတစ်ယောက်အနေနဲ့လည်း နားလည်မှု့ရှိစွာပြန်အလိုက်သိပေးရမယ်လေ… ကိုယ့်အောက်ငယ်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်က တောင် ဒီလောက်စလာပြီဆိုတော့ နားလည်မှု့ ရှိရှိ  ပြန်နမ်းပေးရတော့တာပေါ့…သက်လုံးပါးပေါ်က မိတ်ကပ်နဲ့သနပ်ခါး …ရောလိမ်းထားတဲ့ အနံ့လေးရသည်။

သံဒိုင် သက်လုံးပါးတွေကိုနမ်းပေးပြီးတော့မှ…သက်လုံးရဲ့နှုတ်ခမ်းနီတျာရဲ တုန်တုန်လေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တော့သည်။ သက်လုံးက သံဒိုင့် အနမ်းတွေကိုတော့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မတုံ့ ပြန်တတ်သေးပါဘူး……အနမ်းတို့ဖယ်ခွာပြီးမှ သံဒိုင်က……

" ပါးစပ်ဟ" 

လို့ပြောလိုက်မှ သက်လုံးက ပါးစပ်ဟ ပေးသည်။ သံဒိုင်က

" လျှာလေးထုတ်"လို့ပြောလိုက်မှ

သက်လုံးက သူ့လျှာလေးကို ချွန်ချွန်လေးနေ အောင် စုပြီး ထုတ်ပေးလာတော့သည်။ သံဒိုင်  သက်လုံးပုံလျှာကို ထပ်ပြီးဆွဲစုပ်ပြစ်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ မတုံ့ပြန်သေးပေမဲ့ လျှာကိုစုပ်နမ်းပေးတော့သက်လုံးလက်တွေက သံဒိုင့်ခါးကို ဆွဲညှစ်ဖက်လာပါတော့သည်။

သံဒိုင် အနမ်းမိုးတွေ အကြိမ်ကြိမ်ရွာချ လျှာအစွမ်းတွေ အမျိုးမျိုးပြရင်း…သက်လုံးဝတ်လာသမျှ အဝတ်အစားအားလုံး ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး မိမိဘောင်းဘီရော အတွင်းခံ ပါ တစ်ခါတည်းချွတ်လိုက်တော့သည်။

သံဒိုင့်လိင်တန်က သက်လုံးဗိုက်ကိုထောက်နေ သော်လည်းသက်လုံးက လက်နဲ့လာမကိုင်ဘူး သံဒိုင့်ခါးကိုဖက်လိုက်နောက်ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း……

" အဟင့် ဟင်းးးးးးး ကိုရီးရယ် သက်လုံး မနေ  တတ်ပါဘူး…ယားလည်းယားတယ်ကိုရီးရယ်" 

နဲ့သာ "ယားတယ်"ကို အရင်ပြောလိုက်… "မနေတတ်တာ"ကို  နောက်မှပြောလိုက်နဲ့ တတွတ်တွတ်ပြောနေရှာတော့သည်။ သံဒိုင် သက်လုံးကို မတ်တပ်ရပ်အနေအထား အတိုင်းပဲ စိတ်ဆန္ဒကြွသထက်ကြွလာအောင် ဆွပေးမိတော့သည်။ သက်လုံးရဲ့ဖင်ကျစ်ကျစ် လုံးလုံးလေးကို ဆွဲကိုင်ဖိဖြဲလိုက်ရင်…"အားး အင်း "နဲ့ သက်လုံးအော်ပြီး လုံးဝန်းတဲ့ နို့တွေကိုစို့ပေးလိုက်ရင်… "အဟင်းးးဟင်းး ကိုရီးရေ"နဲ့ အော်ရှာသည်။

သံဒိုင် လက်တွေကို သက်လုံးလေးရဲ့ပိပိဆီသို့ တိုက်ကပ်ပြောင်းလိုက်တော့…သက်လုံးခမျှာ ခါးပါတွန့်လိန်သွားပါသကော…သံဒိုင် အသာအယာပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ…ပိပိပေါက်ကို လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းနဲ့ ထောက်နှိုက်လိုက်သည်။ ရှေ့ဆက်သွားဖို့ လက်လမ်းကြောင်းအတွက် နည်းနည်းခက်နေသော်လည်း အရည်တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ မရ ရအောင် ဆက်တိုးပြစ်လိုက် တော့ သက်လုံးဆီက  "အ"လို့ အော်တာ ကြားလိုက်ရသေးသည်။

လက်ချောင်းတစ်ချောင်းလေး အဆုံးထိဝင်သွားပြီးမှအဝင်အထွက်ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးရင်း  ကျ န်တစ်ဖက်နဲ့ သက်လုံးလက်ကိုဆွဲယူကာ မိမိလိင်တန်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရသည်။ သက်လုံးက လိင်တန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်တော့ မလုပ်တတ်သေးပါဘူး…သူ့လက်ထဲရောက်လာတဲ့ သံဒိုင့်လိင်တန်ကိုတင်းတင်းကြီးသာ ဆုပ်ထားရှာသည်။

သံဒိုင် သက်လုံးကိုပဲ ဦးစားပေးမှာမို့ ဘာမှသင် မပေးသေးပဲ  ပိပိထဲက လက်ချောင်းကိုသာ ဖြေးဖြေးခြင်းလုပ်နေရာမှ ခပ်မြန်မြန်လေး ပတ်ပတ်လည်မွှေပေးလိုက်သည်။ သက်လုံး အော်သည်။ နည်းနည်းအသံကျ ယ်သွားလို့ထင် သူ့ပါသူ ပြန်ထိန်းပြီးသံဒိုင့်လက်မောင်း ကို ကိုက်ဆွဲထားသည်။

သံဒိုင် အားရပါရနှိုက်ကလိပေးနေတော့… သက်လုံးက ခြေထောက်တွေ့တော့ နည်းနည်း ခွဲရပ်ပေးထားရှာပါသည်။ လိင်စိတ်ရဲ့ ဦးဆောင် မှု့ကို ခန္ဓာက အလိုက်သိပေးခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် နှုးနပ်ပြီးကာမှ သံဒိုင် သက်လုံးကို အိပ်ယာဖို့ လဲှအိပ်စေလိုက် သည်။ သံဒိုင် ထည့်ကာနီး သက်လုံး မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့  အမျိုးမျိုးသောခံစားမှု့ ရသ အသစ်တွေကြောင့် ခမျာမှာ တစ်မျိုးလေးသာ ဖြစ်နေရှာတော့သည်။

သံဒိုင် တံထွေးတော့ အနည်းငယ်စွတ်ပေးပြီး တည်ထားတဲ့ထိပ်ဖူးကိုအထဲဝင်သွားရန် ဖြည်း ဖြည်းလေး သွင်းပေးလိုက်သည်။ အကြီး အလတ် အသေး  ဆိုဒ်မျိုးစုံအတွက် ဘာလာလာဒေါင်းတဲ့ အမျိုးသမီးပစ္စည်းတွေက အစပိုင်းသာ အခက်အခဲရှိသော်လည်းအချိန်ကြာလာနဲ့အမျှ  အဆင်ပြေကျ ပါသည် ဆိုတာလို…သက်လုံးပုံလေးလည်း ထည့်ပြီးဝင်ကာစတော့ "အမေ့!အမေရေ အီးးး"ဘာညာ အော်မြည်ခဲ့ရ ပေမဲ့"သက်လုံးလည်းလေ လောကီသားပေမို့" ဆိုတဲ့အတိုင်း ဇာတ်လမ်းအစပိုင်းကျော်တော့ ခါးလေးတွန့် ဖင်လေး မသိမသာမြှောက်ပြီး လုပ်ချက်ကို တုန့်ပြန်ပေးလာပါတော့သည်။

စိတ်တွေထန်ရင် သိပ်ကြမ်းတတ်တဲ့ သံဒိုင့်မှာ သက်လုံးဖြစ်နေသလို  ပထမဆုံးအကြိမ်ရယ်မို့ စိတ်ရှိတိုင်းတော့ လှုပ်ရှားမပေးလိုက်ပဲ… ဆန္ဒတစ်ခုချပ်ငြိမ်းသွားရန်သာ ကြိုးစားပေး လိုက်ရင်း ပြီးဆုံးလိုက်ပါတော့သည်။

" သက်လုံး"

" ရှင်  ကိုရီး"

" မောလား"

" နည်းနည်းပါ"

" ခဏနေ ရေချိုးရအောင်နော်…ည မပြန်တော့နဲ့  မနက်စောစောမှ အကို လိုက်ပို့မယ်…ဆိုင်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့"

" ဟုတ်…"

သံဒိုင် သက်လုံးနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေအတူချိုးရင်း သက်လုံးတို့မိန်းကလေးတွေ တတ်မြှောက်ရမဲ့ ဝန်ဆောင်မှု့တွေကိုသဘောတရားလက်ချာပေးပြီး လက်တွေ့ခန်းပါ ပြပေးလိုက်ပါတော့သည်။ သက်လုံးကလည်းလိုလိုချင်ချင် စိတ်ပါလက်ပါ သင်ယူရှာပါသည်။ တတ်လည်းတတ် မြှောက်တာ မြန်ပါသည်။ သိပ်ကြီး ခက်ခဲတဲ့ကိစ္စရပ်မှ မဟုတ်တာ…ဘယ်လောက်ပဲ"ထုံးထိုင်း အ န"တဲ့မိန်းကလေး ဖြစ်ပါစေ ဒင်းလေးတို့က ဒါမျိုးကျ  အတတ်မြန် ကြပါသကော… သံဒိုင် နောက်နှစ်ကြိမ်မှာ  အရည်ကိုအပြင် ထုတ်ပေးပြီး ဖြစ်လာမဲ့ ကိစ္စကို အနည်းငယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကြို တင်ကာကွယ်လိုက်ပါသည်။ မနက်ဖြန်လည်းဆေးတော့ ဝယ်ပေးရဦးမည်…

-----------------------------

သက်လုံးကို မနက်ပိုင်းပြန်လိုက်ပို့ပေးပြီး ဆိုင်ပြန်လာနားကာ ၁၀ နာရီလောက်မှ…သံဒိုင် လူမမာမေးရန်အတွက် သစ်သီးတွေ မုန့်တွေ ဝယ်ပြီး "ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"ဆီထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ကိုယ့်ထက် ချ မ်းသာသောသူတွေဆီ လူမမာသွားမေးရမှာ  ဘာဝယ်သွားရင်ကောင်းမလဲ လူတော်တော်များများစဉ်းစားရခက်ကြပါသည်။ အကောင်းစားဆိုတာတွေ စားနေကြရသူတွေအဖို့ ကိုယ့်ဝယ်ပေးလိုက်တာက သူတို့အတွက်  မဖြစ်စလောက်လေးရှိတာမဟုတ်လား ……

သံဒိုင့်မှာလည်း သူ့ထက်ချမ်းသာတဲ့ သူတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနေရတာမို့ ကိုယ့်ပေးလိုက် တာက သိပ်ကြီးတန်ဖိုးရှိတာမပါတော့ အားနာ သလိုဖြစ်မိသော်လည်း…စေတနာတွေတော့ အပြည့်ပါသည်လို့သာ တွေးထားရတော့သည်။ တန်ဖိုးထားခြင်းမထားခြင်းက သူတို့အပိုင်း… စေတနာထားရမှာက ကိုယ့်အပိုင်း…လို့သာ သတ်မှတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုယ့်က အခွင့်အရေးတစ်စုံတစ်ရာ လိုချင်လို့ မျက်နှာ လုပ် သွားခြင်းမျိုးမဟုတ် ခင်မင်မိတဲ့ စိတ်ရင်း ဆွဲကြောင့်သာသွားခြင်းမျိုးဖြစ်သည်။ အဲ  အခွင့်အရေးလိုချင်လို့ မျက်နှာလုပ်သူများ အတွက်တော့ တစ်မူ ိးတစ်ဘာသာပေါ့……

" ငယ်သံဒိုင်"ဆိုတဲ့ကောင်က ကြုံ ခဲ့ရသမျှမိတ်ဆွေများကို ရင်ဘတ်နဲ့ပဲ ပေါင်းသည်။ကိုယ့်ထက်တော်ရင် လေးစားသလို ကိုယ့်အောက်ညံ့ရင် ညှာတာပေးမည်။လုပ်ငန်းအဆင်ပြေဖို့ မိတ်ဆွေအကြို က်လိုက်ရတာ မျိုးရော မရှိဘူးလားမေးလာခဲ့ရင်တော့…ရှိပါသည်။ အဲဒီမိတ်ဆွေကိုလည်း လုပ်ငန်းတစ်ခုအဆင်ပြေရေးဆိုတာနောက်မှာထားပြီး… ကိုယ့်ဘက်ကပေးနိုင်တဲ့စေတနာနဲ့အနစ်နာခံမှု့ကိုအရင်ပေးခဲ့လိုက်တော့တော်တော်များ များ အဆင်ပြေခဲ့ပါသည်။ ကိစ္စအားလုံးလို့တော့… မဆိုလိုပါ……

သံဒိုင့်တို့ဒီလောကမှာလူတော်တွေအများကြီးရှိပါသည်။ ဒါမဲ့ကိုယ့်ကသူ့စိတ်ဓာတ်ကိုမကြို က်ပဲနှင့်  လိုချင်တာတစ်ခုအတွက်ဘယ်တော့မှ ဦးညွှတ်ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်…မလေးစားပြီဆိုမှတော့ ပတ်ကိုမပတ်သက်ချင်ပါ..

" လူတော် လူကောင်း" 

ဆိုတာ ဝေါဟာရသာ ပေါင်းရေးကြပေမဲ့… တော်ပြီး မကောင်းတာတွေလည်း အများကြီး ရှိကြတာမျိုး။ဘဝဖြတ်သန်းတဲ့နေရာမှာ ကိုယ့်ယုံကြည့်လို့ လုပ်လိုက်တဲ့ လုပ်ရပ်အတွက် ဘယ်တော့မှ နောင်တမရချ င်…လုပ်ရပ်မှားလို့ ခံရပြီဆို လည်း ရင့်ကော့ခေါင်းမော့ပြီး ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားနေလိုက်မည်သာ……

.....................................

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းဆီကို ရောက်သွားတော့… အန်တီက အိပ်ယာထဲတော့ လဲမနေတော့ပါ…

" သင်္ကြန်ရက် ဘယ်မှမသွားဘူးလား"

" မသွားဖြစ်ဘူး အန်တီ…ဆိုင်မှာပဲ အေးဆေး  နားနေလိုက်တာ"

" ကောင်းပါတယ်…ငြိမ်းလည်း သက်သာပါပြီ"

" ဘာဖြစ်တာတဲ့လဲ အန်တီ"

" ငြိမ်းက နှလုံး………"

အန်တီငြိမ်းပြောလက်စ စကားကိုရပ်သွားပြီးမှ

" နှလုံး အားနည်းတယ်လို့ပြောတယ်လေ… ဘာမှတော့ အကြီးကြီးမဟုတ်ပါဘူး…  လူပဲကွာ နာတာတော့ရှိမှာပေါ့"

" ဟုတ်…အန်တီငြိမ်း  ကျနော်ကအားတယ် ခုဘာလုပ်ပေးရဦးမလဲ"

" မင်းက ငြိမ်းကို ဘာလုပ်ပေးချင်တာလဲ"

ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က သံဒိုင့်ကို ပြုံးကြည့်ပြီး ပြန်မေးသည်။အဲလို ပြောတတ်တဲ့အကျင့်က တော့ ဘယ်တော့မှ ပျောက်မည်မဟုတ်လို့ သံဒိုင် စဉ်းစားမိလိုက်သည်။

" အန်တီငြိမ်းခိုင်းတာ အန်တီငြိမ်းဖြစ်ချ င်တာကို ပေါ့…ကျ နော်က ဘာလုပ်ချ င်နေတာပါ.လုပ်မယ်ဗျာဆိုပြီး  တက်လုပ်လို့ ဖြစ်တာမှ  မဟုတ်တာလေ"

" တော်ပြီ တော်ပြီ မင်း ငြိမ်းဆီ လူမမာလာမေး  တာရော ဟုတ်ရဲ့လား"

" ဟား ဟုတ်ပါတယ်ဘာတွေလျှောက်တွေးနေ  တာလဲ…"

" ဓာတ်ပုံဆရာလေး  ငြိမ်းက သိတယ်နော်"

" ဘာသိတာလဲဗျ ကိုယ်ပါသူဖြစ်ချင်နေတာကို စွတ်တွေးနေပြီး  ကျနော့်ကိုတော့ လွဲမချ နဲ့ဗျ "

" တော်ပြီကွာ…လူကဒီနေ့မှ ကျန်းမာရေး  ကောင်းခါစ ရှိသေးတယ်"

" ပိုတောင် ကောင်းတယ်လို့ ကြားဖူးတယ်"

" ဟယ်!ဘာကို ပိုကောင်းရမှာလဲ"

အန်တီငြိမ်းမေးတာကိုမဖြေပဲ သံံဒိုင်သိချ င်တာတာကို မေးလိုက်တော့သည်။

" အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလား အန်တီ"

" ထမင်းချက်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်…ကျန်တဲ့  သူပြန်တယ်လေ…ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး…မေးကြည့်တာပါ..ကျနော့်ကို အိမ်အပေါ်ထပ် လိုက်ပြမှာဆို အရင်လာခဲ့တဲ့ သုံးခေါက်လုံး တစ်ခါမှမရောက် ဘူးသေးဘူးလေ…"

" အေး ဟုတ်သား သွားမယ်လေ"

အန်တီငြိမ်းက အရင်ထလိုက်တော့သံဒိုင့်လည်းလိုက်ထလိုက်တော့သည်။အပေါ်လှေကားကိုတစ်လှမ်းခြင်းတက်သွားတော့ အန်တီငြိမ်းရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို သံံဒိုင်နောက်ကနေကြည့်ရင်း အသာလိုက်တက်သွားလိုက်သည်။

အပေါ်ထပ်ကိုရောက်တော့လူဂုဏ်တန်အသိုင်းအဝိုင်းရဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယ အမျိုးမျိုးကို သံဒိုင်တွေ့မြင်ရတော့တာပေါ့…ဒါမဲ့ သံဒိုင်က ဒါတွေကို စိတ်ဝင်စားတာမှ မဟုတ်ခဲ့တာ…စိတ်ဝင်စားတဲ့ အပိုင်းအတွက်လူချ င်းလည်းနီးနေတော့ သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။အန်တီငြိမ်းက…မရုန်းချင်  ရုန်းချင်လေး ရုန်းပြီး……

" ဘာလုပ်တာလဲကွာ…ငြိမ်းက နေကောင်းခါစ  နော်" 

ပါးစပ်ကဟန်လုပ်ငြင်းနေတာကသိပ်သိသာလှပါသည်။ သံဒိုင့် လက်တွေက အန်တီငြိမ်း ခန္ဓာရဲ့နေရာအနံှကိုစုန်ဆန်ပြေးပြီး ပွတ်သပ်လိုက်သည်ပြီးမှ အန်တီငြိမ်းရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့ နေမကောင်းပြီးစ လူမမာကဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်ကိုတော့ လှန်မပေးရှာသား… သံဒိုင် ဂျာ မလို့  အန်တီငြိမ်းရဲ့ပစ္စည်းကိုကြည့်လိုက်တော့…သောက်!ကတုံးမ ဖြစ်နေပြီ… အမွှေးတွေရိတ်ထားခဲ့တယ်နဲ့ တူသည်။ သံဒိုင် အပေါ်မော့ပြီးပဲ  မေးလိုက်သည်။

" အမွှေးတွေ ရိတ်ထားတယ် ဟုတ်"

" အင်း  ကြိုက်လား"

အန်တီငြိမ်းက သူ့လုပ်ရပ်အတွက်…သံဒိုင် သဘောကျ မယ်ထင်ပြီး ပြုံးပြီးမေးလာသည်။ သံဒိုင် မျက်နှာတည်လိုက်ပြီး……

" မကြိုက်ဘူး နောက်မလုပ်နဲ့"လို့

ပြောလိုက်တော့…သံဒိုင့်မျက်နှာအမှုအရာကို ကြည့်…လေသံကို နားထောင်ပြီး…အန်တီငြိမ်းက လူကိုနောက်ဆုတ်လိုက်ကာလှန်ထားတဲ့ထမိန်ကို အောက်ပြန်ချ လိုက်တော့သည်။ မျက်နှာကတော့ တော်တော်လေးကိုတင်းသွားသည့်ထင်…ခက်ထန်မာကျောလို့နေသည်။ ဒီအမျိုးသမီးက ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လေ…

" မင်း ပြန်တော့"လို့ ပြောလာသေးသည်။

" ဟုတ်"

ဒါမျိုးဆို ငယ်သံဒိုင်ကလည်း လိုတာရဖို့ချော့ပြောတတ်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး…သံဒိုင် ပြန်ဖို့ လှေကားအဆင်းမှ  အန်တီငြိမ်းက

" မင်း  ငြိမ်းကို ပတ်သက်စရာမလိုတော့ဘူး ဟုတ်လား…ငြိမ်းလည်း မင့်ကို မပတ်သက်ပဲ နေနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်"

သံဒိုင် ခပ်မဲ့မဲ့တစ်ချ က်ပြုံးလိုက်ပြီး… "ဟုတ်"တစ်လုံးပဲ ထပ်ပြောလိုက်သည်။

" မင်း ငါ့နာမည်ကိုလည်းမှတ်သွားဦး နာမည်က "ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်"တဲ့…သူများအတွက် စေတနာထားပြီး လုပ်ပေးတာ မျိုးကို အစော်ကားခံရရင်သိပ်စိတ်ဆိုးတတ်တာ ကွ…မင်းသိထား!"

သံဒိုင် ခေါင်းတစ်ချက်ပဲညိမ့်ပြလိုက်ပြီး……

" သူများတစ်ဖက်သားကို စေတနာထားချင်ရင် သူများတစ်ဖက်သားကဘာကြို က်တတ်တယ် ဆိုတာ အရင်လေ့လာထားဗျ …ကိုယ့်ပေးတိုင်း ယူမယ်လို့ချ ည်း မအောက်မေ့နဲ့"

ငယ်သံဒိုင်က ဒါမျိုးကျ မာသည်။ သောက်ဂရုကို မစိုက်တတ်တာရှားရှားပါးပါးငတ်ကြီးကျ တတ် တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ  အန်တီငြိမ်း သိခဲ့ရမှာ……

" မင်းကလေ ယောကျေ ်ားတစ်ယောက်ဖြစ်နေ ပြီး  သိပ်ဂျ ီးများတယ်  ဓာတ်ပုံဆရာ"

အန်တီငြိမ်းလေသံကအနည်းငယ်ပျော့လာတာ သံဒိုင် သတိထားမိသော်လည်း… လှေကားဆီသို့ လှည့်ကာ နောက်ပြန်လက်ပြ ပြီး ဆင်းခဲ့လိုက်သည်။ သံဒိုင်လှေကားအောက် ခြေလောက်ရောက်တော့ အန်တီငြိမ်းက အပေါ်လှေကားထိပ်ထိ လျှောက်လာပြီး လှမ်း ပြောလိုက်ပုံရသည်။ နောက်ပြန်လှည့်မကြည့် တော့ အသံသာကြားရတာပေါ့…

" အမွှေးပါခြင်း မပါခြင်းက မင့်အတွက် ဘာထူး  မှာတဲ့လဲ"

" မထူးတော့ မထူးပါဘူး…ခံစားချ က်တော့   မတူဘူးဆိုတာလိုမျိုး"

" စောက်ပတ် တစ်ခုကိုပဲ ဒီလောက်ခံစားပေး သတဲ့လား"

ဟာ!ဒါတော့ အန်တီငြိမ်းများသွားသည်။ ဒဲ့စကားလုံးသုံးပြီးကို ပြောလာတော့  သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းဘက် ပြန်လှည့်လိုက်သည်။  အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်ကိုမခန့်တာလှေကားထိပ်ကနေ ခါးထောက်ရပ်ပြီး  သံဒိုင့်ကို ကြည့်နေသည်။ သံဒိုင် အပေါ်ပြေးတက်ပြီး ဆွဲရမ်းကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်လိုက်ဖို့  စိတ်ကူးမိပြီး ခြေလှမ်းပြင်မိသေးသည်။နောက်မှ တစ်ခု စဉ်းစားမိကာ စိတ်ကူးကိုရပ်ပြစ်လိုက်ရသည်။ မလုပ် လုပ်ချ င်အောင် လာဆွတတ်တဲ့မိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ့ အထာဆိုတာစဉ်းစားမိသွားတာ…

" ဒါမျိုးက ခံစားနေကျလူမှ နားလည်တတ်တာမျိုးပါ" 

လို့ လေပြေအေးနဲ့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဒါကိုပဲ…  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်က…ပြောဖြစ်အောင် လှမ်းပြောလိုက်တာက……

" ငြိမ်း  မင့်ကို  တစ်သက်လုံး ဖုန်းမခေါ်ဘူး စိတ်ချ " တဲ့……

--------------------------------

အခန်း (၁၁)

" ဆရာ အေ့ ဆရာလို့ ကြားရလား…ခစ် ခစ်"

" ကြားတယ် လင်း ပြော"

" လင်းတို့ဆီလာမလားဟီးဟီး ဆောရီး ဆောရီး လင်းတို့ဆီ လာခဲ့လိုက်ပါလို့"

" လင်းက ဘယ်မှာလဲ"

" -------------------"

လင်းတစ်ယောက် ကောင်းနေပြီလို့ သံဒိုင်တွေးလိုက်သည်။ ဖုန်းပြောရင်း ရယ်စရာ မပါလည်းရယ်နေတော့သည်။ သူ့သယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီမှာတဲ့လေ…ညနေပိုင်း မော်လမြိုင်သွားရမှာလို့ပြောသည်။ နောက်ဆုံးနေ့နဲ့ နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ မော်လမြို င်မှာ သီချင်းဆိုရမည်တဲ့… မော်လမြိုင်သင်္ကြန်က နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှ စည်ကားတာလို့ သံဒိုင်သိပေမဲ့ တစ်ခါမှတော့ မရောက်ဖူးခဲ့…လင်းက ဖုန်းပြောနေရင်းမှ သူရှိရာ လာခဲ့ပါ ပြောစရာရှိလို့တဲ့လေ……

သံဒိုင်အဝတ်အစားထလဲလိုက်ပြီး လင်းဆီသွားမလို့ ပြင်လိုက်တော့ ဖုန်းထပ်လာနေသည်။ ဖုန်းကို မကြည့်ပဲဘောင်းဘီဝတ်ရင်း ဖုန်းကိုင် လိုက်တော့……"အကို…"တဲ့ နားထဲဝင်လာတဲ့အသံက… ကဗျာဆန်သွားသည်။သိပ်ချ စ်ရပါသော နှင်း…

သံဒိုင် ဘောင်းဘီဝတ်နေတာရပ်ပြီး……

" နှင်း  ပြောရယ်"

" မနက်ဖြန် နှင်းကို ဘုရားလိုက်ပို့ပေးပါဦးနော် လင်းကလည်း ညနေကတည်းက မော်လမြို င် သွားရမှာမို့ပါ"

" ရပါတယ် နှင်းရယ် အချ ိန်သာပြော"

" မနက်ခင်း ၆ နာရီလောက်ပေါ့ အကို"

" ရတယ်လေ နှင်း…လာခဲ့လိုက်မယ် ဘုရားကပြန်လာရင်တော့ နှင်း ကို ရေလောင်း မယ်နော်"

" နှင်းက အရင်လောင်းမှာ ခစ် ခစ်"

" ဟုတ်ပါပြီ နှင်း"

" ဟုတ် ဒါဆို ဒါပဲနော်ရှင့်"

" ဟုတ် နှင်း ဘိုင့်"

ဒါဆိုရင်တော့ သံဒိုင် လင်းနဲ့ မော်လမြိုင်ကို လိုက်ပေးနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး…လင်းက ဘာမှမပြောသေးပေမဲ့ ခေါ်မယ်ဆိုတာ သိနေခဲ့သည်။

သံဒိုင်  လင်းဖုန်းဆက်ပြောပြတဲ့ နေရာရောက် သွားတော့ လင်းတို့အရွယ် ကောင်လေး ကောင်မလေးတွေအများကြီးတွေ့ရသည်။ သူ့ကားကို ပါကင်ထိုးပြီး လင်းသူငယ်ချ င်းဆို သူရဲ့ ခြံထဲဝင်လာလိုက်တော့ လင်း က သူ့ကို မြင်သွားတယ်တူသည်  အပြေးလေး ထလာခဲ့သည်။

" ဆရာ လာ  အိမ်ထဲသွားမယ် ဘာသောက်မှာလဲ  အစုံရှိတယ်နော်  ခစ် ခစ်"

" ဘီယာပဲ လင်း  အကိုက ဘီယာသမား"

" ok လေ"

လင်းက  သူ့ သူငယ်ချ င်းကောင်မလေးတွေနဲ့လည်း မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ပိုက်ဆံချမ်းသာတဲ့လူတွေရဲ့ သားသမီးတွေချ ည်းပဲ  ဘယ်မှထွက် မလည်သေးပဲ  ကိုယ့်ခြံထဲမှာကို ဝါးတားပါတီကျင်းပနေပုံရသည်။ သံဒိုင်လည်း ဘီယာလေး စုပ်ရင် သူတို့လေးတွေနဲ့  စကားပြောလိုက် တဟားဟားရယ်လိုက်နဲ့  အဆင်ပြေနေတာ… လင်းကတော့  သံဒိုင်နားက မခွာတော့… ဒီနေ့မှ ပိုပြီးတောင် နီးနီးကပ်ကပ်ကြီး လာထိုင်နေတော့သည်။ ပန်းပေါင်းစုံရဲ့ ရနံ့တွေနဲ့ သံဒိုင် သာယာနေတုန်း…တက်တူးတွေနဲ့ လက်တစ် ဖက်က  သံဒိုင်ကို လက်ကမ်းလာတော့သည်။

သံဒိုင် လက်ကမ်းလာသူကိုကြည့်လိုက်တော့ ဂျိုင်းပြတ်အင်္ကျ ီဘော်ဒီဖစ် နှင့် အသားဖြူ ဖြူ  အရပ်မြင့်မြင့် ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ ဘဲလေး… ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစစ်က gym ကစားနေသူမှန်း သိရပါသည်။ အရပ်မြင့်တာရော ဘော်ဒီတောင့် တာရောကြောင့် ထွားတယ်လို့သိရပေမဲ့… မျ က်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ နို့နံ့မစင်သေးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ……သံဒိုင်နဲ့ မျက်လုံးခြင်းဆုံလိုက်တော့ သံဒိုင့်ခေါင်းထဲမှာ"သတိ"ဆိုတဲ့ alert လေးမြည်လာ သည်။ဒါကတော့  သံဒိုင်တို့ယောင်္ကျားလေး တွေမှာ ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့  အရာတစ်ခုပါ။ အခုမှ စတွေ့လိုက်ရသော်လည်း  မိမိအတွက် ကောင်းကျိုးပေးမဲ့သူမဟုတ်ဘူးဆိုတာ  သတိ ပေးခံရတာမျိုး ကြုံ တွေ့ရသည်။ ပြဿနာ တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မည် ဆိုသော်လည်း……

ဒီလူက ကိုယ့်ကိုသိပ်မကြည်ဘူးဆိုတာ သိနေ နှင့်တဲ့အနေအထား…သံဒိုင်က  လက်ကမ်းမပေးသေးပဲ ကြည့်နေမိ တော့မှ  လင်းက……

" ဆရာ ဒါလင်းသူငယ်ချ င်း"ရန်နိုင်ဘုန်းထက်"  ပါ"

သံဒိုင် လင်းမိတ်ဆက်ပေးတော့မှ ပြုံးပြလိုက်ပြီးလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

" အကို ကျ နော် ရန်နိုင်ဘုန်းထက် ပါ……  ဟိုဝိုင်းကို လာသောက်လေ ဒီမှာက ပျင်းစရာ ချည်းလေ  ဟုတ်တယ်မလား"

သံဒိုင် သဘောပေါက်သွားပြီလေ…ဒီနားမှာပဲ သံဒိုင့်ကို မထိုင်စေချ င်နေတာ…သံဒိုင်လည်း လင်းက ခေါ်လို့လာခဲ့ရပေမဲ့ ဘယ်သူနဲ့မှ သိ တာမဟုတ်သေးတော့ သူတို့နဲ့ပဲ ထိုင်ပြီးစကား ပြောနေရတာမဟုတ်လား…… ရန်နိုင် ခေါ်တဲ့ဝိုင်းဆီလိုက်မို့ သံဒိုင်ထလိုက် တော့ လင်းက……

" အရမ်းကြီးမသောက်နဲ့ဦး အကို လင်းကိုထိန်း ပြီး  အိမ်ကိုလိုက်ပို့ပေးရဦးမှာ  လင်းက ကား မပါဘူး"

သံဒိုင် ခေါင်းပဲညိမ့်ပြလိုက်မိသည်။လင်း ခေါ် လိုက်တာက ဆရာတောင် မဟုတ်တော့ပြန် ဘူး  အကိုတဲ့လေ…ရန်နိုင်တို့ ဝိုင်းကိုရောက်တော့  နာမည်တောင် မသိတဲ့ ဝီစကီတွေ ဘီယာတွေရော အစုံပါပဲ… ပုလင်းပုံစံတွေကလည်း အမျိုးမျိုး… Vodka တွေရောလား ဘာတွေလားတော့ မသိ..

တစ်ချို့က ထပြီး ဒန့်လိုက် ပြန်လာသောက်လိုက်နဲ့ ကောင်မလေး ကောင်လေးတွဲကလိုက် နဲ့ လူငယ်တို့ဘာဝ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပျော် ပါးနေကြသည်။ သံဒိုင့်ကို  သိတဲ့  မော်ဒယ်လ် ပေါက်စ  နှစ်ယောက်သုံးယောက်ကတော့ လာနှုတ်ဆက်ကြသေးသည်။

သံဒိုင် ရန်နိုင်ဘုန်းထက်တို့ အဖွဲ့နှင်သောက်နေရင်း  ရန်နိုင့်သူငယ်ချင်းမှ သူ့တို့ခြင်းပြောတာ လိုနဲ့  ရန်နိုင်က လင်းသုသွင်ကို ကြွေနေတဲ့ အကြောင်းတစ်ဘက်လှည့်နှင့် ပြောပြနေတော့သည်။ သံဒိုင်ရယ်တော့ ရယ်ချင်သွားမိသလို သတိလည်းထားနေရသည်။ ဟုတ်တယ်လေ သံဒိုင်တို့ ယောင်္ကျားလေးတွေက အရည်ဝင် သွားပြီဆို  စိတ်ကအမျိုးမျိုးမဟုတ်လား… တစ်ချို့က မူးရင် ဟာသတွေပဲပြောပြီး "တဟားဟား"ရယ်သည်။

ဒီလိုလူက ပြဿနာ မရှိပေမဲ့ တစ်ချိုက မူးရင်သွေးဆိုးသည်။ စကားပြောတာကို လုံးဝ အမှားမခံတော့…မူးရင် မိန်းမကိစ္စနှာကြွတာ လောင်းကစားလုပ်ချင်တာတွေ  အမျိုးမျိုးရှိကြ သေးသည်။အဲ မူးရင်သွေးဆိုးတတ်သူပါတော့ဂရုစိုက်နေရသည်။ ဒါကြောင့်သံဒိုင်က တွေ့ကရလူနှင့် ထိုင်မသောက်ဖြစ်အောင် ရှောင်သည်။အခုလည်း သောက်ကသောက်နေကြပြီ လူကလည်း လူငယ်တွေဆိုတော့  သတိထား နေရတော့သည်။

အချိန်တော်တော်ကြာကြာလေးနေပြီးမှပဲ… လင်းက ပြန်တော့မလို့လာခေါ်တော့မှ သံဒိုင် အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ထပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ ဘာပြဿ နာမတော့ မဖြစ်လိုက်ပါ…သံဒိုင် ထ ပြန်တော့ ဘဲလေးတွေက အပြုံးနဲ့ နှုတ်ဆက် ကြသော်လည်း စိတ်ထဲက သိပ်မကြည်နေမှန်း တော့ သိပါသည်။ ခေတ် အနေအထားကလည်း အာဏာရင်ရှိမှ ဒါမှမဟုတ် ငွေကြေးဆိုလည်း များများရှိမှ ပါဝါမြင့်တဲ့ အနေအထားမဟုတ်လား…ပါဝါမြင့်တဲ့ လူငယ်တွေအဖို့  သံဒိုင့်ကို သိပ် မကြည်တာ အထူးအဆန်းတော့ မဟုတ်ပေ။

ခြံထဲကထွက်လာပြီးတော်တော်ဝေးဝေးရောက်တဲ့အထိ လင်း က စကားမပြောဘူး။သံဒိုင် မေးတာတွေလည်း ကောင်းကောင်းပြန်မဖြေဘူး။ ကားပေါ်ထိုင်နေတာကို အရှေ့ကိုမကြည့်ပဲသံဒိုင့်ဘက်လှည့်ထိုင်ကာ မျက်နှာပေါ် လက်တင်ပြီး သံဒိုင့်ကိုသာ ပေါ်တင်ကြီး သေချာ ကြည့်နေတော့သည်။

သံဒိုင်အဖို့လည်း ကိုယ်ကသာ မိန်းမလှလေး တွေကို  အပြင်ကကြည့်လိုက်တာတစ်မျိုးကင်မရာနောက်ကွယ်ဝင်ပြီး  ကြည့်တာတစ် သွယ် လုပ်ခဲ့ရပေမဲ့ ခုလိုကိုယ့်ကိုကြည့်နေတာ မျိုးကျ မတွေ့ဖူးသေးဘူးလေ……

" လင်း အကိုကို့  မမြင်ဖူးဘူးလား"

" မြင်ဖူးတာပေါ့  သူငယ်ချင်းတွေပြောတာဟုတ်  လားလို့ ကြည့်နေတာ"

" သူတို့က ဘာပြောလို့လဲ"

" အိုး!ပြန်မပြောနိုင်ပါဘူး  သိချင်ဝယ်ဖတ်ပေါ့"

" ဟား ဟား ဟုတ်ပါပြီ…ဒေါ်လင်းသုသွင် ဆက် ကြည့်နေမယ်ဆိုရင်  ကျနော်  မမောင်းတတ် တော့ဘူး ခင်ဗျ "

" ရှက်တာလား  အကိုဆရာ"

" ရှက်စရာလား  လင်းရဲ့ မနေတတ်တာ  သိပ်ချောသိပ်လှတဲ့ မင်းသမီးက  ကိုယ့်ကို  ကြည့်နေတော့  မနေတတ်တာမျိုးလေကွာ"

" တစ်ခြားလူတစ်ယောက်ယောက်က  ကြည့် မယ်ဆိုရင်တော့  ကျေ နပ်နေမှာမလား"

သံဒိုင် လင်းစကားတွေကို အံ့သြမိသွားသလို လင်း ဘာတွေဖြစ်နေတာတဲ့လဲ မူးပြီးစကား တွေ ဖောင်းတော့မယ့်နဲ့တူသည်။ သံဒိုင် ဘာမှဆက်မပြောလာတော့ လင်းက

" အခု ကြည့်နေတာက လင်းသုသွင် ဖြစ်နေလို့  မလား    အကို ဆ ရာ" 

လင်းရဲ့ စကားအဆုံးကတော့ တစ်လုံးချင်းပါ လား။ ဒီနေ့ လင်း ခေါ်နေတာတွေက  ဆရာလို့ ခေါ်တယ်  အကိုလို့ခေါ်တယ် ဟောအခု အကိုဆရာလို့ ထပ်ခေါ်တယ်။ လင်းရဲ့စိတ်တွေကို သံဒိုင် အနည်းငယ်ရိတ်မိ သော်လည်း  သေချာတော့မသတ်မှတ်ရဲသေး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အမှတ်တအားယူလိုက်သလို ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

" လင်း ဘယ်လိုတွေခံစားနေရလို့လဲ"

" မမေးပါနဲ့ အကိုရယ် လင်း ခံစားနေရတာတွေ သိတော့ရော  အကိုဖြည့်ပေးနိုင်မှာမလို့လား"

သံဒိုင်လည်း  ဆက်မမေးရဲတော့ဘူးလေ……

" ညနေကျ  မော်လမြို င်လိုက်ပေးနိုင်မှာလား"

" အော်! လင်း  အကိုမလိုက်တော့ပါဘူး…"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" နှင်းကိုလည်း မနက်ဖြန် ဘုရားလိုက်ပို့မယ် ပြောထားတာလေ…ပြီးတော့………"

" ရပြီ ဆရာ လင်းနားလည်ပါပြီ"

လင်းက စကားပြောရင်း သံဒိုင့်ဘက်လှည့်ထိုင် နေရာမှ အရှေ့ကို ပြန်လှည့်သွားတော့သည်။ ပြီးတော့ လင်းက ရယ်နေတော့သည်။

" လင်းက  အရူးရယ် ဆရာ သလား"

" ----"

" အယ်!ရူးပေမဲ့လင်းအလုပ်ကိုတော့အကောင်း  ဆုံးကြိုးစားမှာပါ"

" ဒါဆို မရူးလို့ပေါ့ လင်းရဲ့"

" မဟုတ်ဘူးလေ ရူးသင့်တာကိုရူးတယ်  မရူးသင့်တာကို မရူးဘူးလို့ပြောချင်တာ"

" ဟုတ်ပါပြီ လင်းရယ်"

လင်းက အပေါ်ကပါးလွှာသောအင်္ကျ ီလေးကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီးမှ…

" sorry ဆရာ  ဆရာ့ကားအတွင်းခန်းတော့  ရေစိုကုန်ပြီ"

" ရတယ် လင်း"

သံဒိုင့် လင်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်ပြောလိုက် တော့  လင်းက ပခုံးနဲ့လက်မောင်းအလှတွေ ပေါ်တဲ့ အဝါရောင်လက်ပြတ်အင်္ကျ ီနဲ့…ဒီလိုမြင်လိုက်ရတော့  ယောင်္ကျားတို့ဗီဇက မနေနိုင်ပြန်…လှတာတွေ့ရင်တော့ လှတဲ့ အကြောင်း ပြောချင်တာလေ… ပြောရောပြောသင့်တယ်မဟုတ်လား။

" လင်းကတကယ်လှတယ်နော်…အသားအရေ လည်းကောင်းတယ်"

" ဟုတ်လား ဆရာ  လင်းတောင်မသိဘူးရယ်  ခစ် ခစ်"

လင်းကတစ်ခါ  သံဒိုင့်ဘက် ပြန်လှည့်လာပြန်သည်။

" ဘယ်လိုလှတာလဲ ပြောပြပါဦး ဆရာ"

" အားလုံး လှပါတယ်…ထူးခြားတာပြောရရင် လင်းက လှရုံပဲလှတာမဟုတ်ဘူး စွဲဆောင်မှု့ လည်းရှိတယ်"

" အန်!ကြို က်မဲ့သူကို  မရှိဘူး"

" မလိမ်ပါနဲ့ကွာရန်နိုင်ဘုန်းထက်ကို ဘယ်သွား  ထားမှာလဲ"

" ဟင် သူက ဆရာ့ကို ဘာပြောလိုက်လို့လဲ"

" ဘာမှ မပြောပါဘူး သိနေတာလေ လင်း"

" သူကို လင်း တို့ကသူငယ်ချင်းတွေမို့ ခင်ရုံပဲ လင်းတို့အပေါ်တော့  ကောင်းပါတယ်  ဒါမဲ့ အရမ်းမောက်မာလို့ လင်းက မကြို က်ဘူး"

" မောက်လည်းမောက်မာနိုင်တယ်လေ လင်းရဲ့"

" ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းနဲ့ ရပ်တည်တာမျိုးကို လင်းက သဘောကျတာ…ဒါကြောင့် လင်း လည်းကြိုးစားနေတာလေ"

" သူလည်း အခုမှ အသက်ငယ်ငယ်ပဲရှိသေး  တာပါ  လုပ်မယ်ဆိုအများကြီး လုပ်လို့ရဦးမှာ ပါ"

" လင်းတော့ မထင်ဘူးဆရာ သူ့အိမ်ကလည်း သိပ်အလိုလိုက်တယ်…သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အပေါ်ကတော့  တော်တော်လေးကောင်းပါ  တယ်"

" အင်းပါ…ဒါနဲ့ လင်းကို ကြို က်မဲ့သူမရှိဘူးဆို"

" အရွယ်ရောက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပဲ သူ့အတိုင်းအတာနဲ့သူတော့ ရှိတာပေါ့……

" အင်းလေ…ဒါကြောင့်မညာချင်ပါနဲ့လို့ လင်းကို ပြောတာပေါ့"

" ဒါမဲ့……………"

လင်းက ဆက်မပြောပဲ ရပ်သွားတော့သည်။ အနည်းငယ်သောက်ထားလို့ ပွင့်လင်းလာပေမဲ့ အသိစိတ်တစ်ခုနဲ့ ပြန်ထိန်းလိုက်ပုံရပါသည်။ သံဒိုင်လည်း ကားကိုသာဖြေးဖြေးမှန်မှန်မောင်း နှင်လာရင်းမှ  လင်းက……

" ကားကို ဘေးရပ်လိုက်ပါ့လား ဆရာ"

" ရတယ်လေ လင်း ဘာဖြစ်လို့"

 သံဒိုင် လူလည်းရှင်းတဲ့ လမ်းဘေးတစ်နေရာ ရပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ…

" ဘာဖြစ်လို့လဲ  လင်း"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒီလိုလေးစကားပြောချင်လို့"

" အော်!လင်းရယ်  ဘာများလဲလို့ကွာ"

" အိမ်က ရောက်တော့မှာလေ…ဒါကြောင့်"

" အင်း"

" ဆရာ အားတဲ့တစ်ရက်လောက်ပေါ့နော်…  လင်းကို nude ရိုက်ပေးပါ့လား"

" ဟာ!ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ရိုက်ကြည့်ချင်လို့ပါ…သင်္ကြန်ပြန်လာတဲ့ လင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်  ဟိုမှာရိုက်လာတာ ပြတာ  ရေလယ်လန်းတယ် သိလားဆရာ"

" အင်းအင်…တစ်ရက်လောက် ရိုက်ကြတာပေါ့ လင်းက ဒီထက်နာမည်ကြီးသွားရင်  နိုင်ငံခြားမှာလို  လင်းရဲ့ပုံတွေရောင်းစားမှာ မကြောက်  ဘူးလား"

" အဟင်းဟင်း ခစ်ခစ်…ဆရာကအဲလောက် စိတ်ဓာတ်မကောင်းတဲ့သူဆိုဒီကလင်းသုသွင် က  "ဆရာ"လို့ ဘယ်ခေါ်မလဲ"

" ယုံကြည်တယ်ပေါ့"

" ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထက်တောင် ယုံကြည်တယ်"

" အကိုက လူကောင်းတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး နော်  လင်း"

" လူကောင်းမဟုတ်ပေမဲ့  မယုတ်မာဘူးလေ"

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ"

" သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကဆရာ့ကို ပြောတာ ပြောပြမလို့"

" ဘာတဲ့လဲ  လင်း"

" အကိုဆရာက  လိင်စွဲဆောင်မှု့ကောင်းတဲ့ ရုပ်မျိုးတဲ့လေ"

" ဟိုက်!ရှာလပါ ဗျစ်ချွဲ !"

သံဒိုင်အံ့သြပြီးသဘောကျ သွားမိသည်။ခင်တဲ့သူတွေက  အမျိုးမျိုးနောက်ပြောင်ပြောဆိုကျ ပေမဲ့  ဒီလို sexy ဆိုတာတော့  ပြောတာမကြား ဖူးဘူးလေ……

" ဘယ်သူကပြောတာလဲ  လင်း"

" အန်!ဒါတော့  ပြောမပြနိုင်ပါဘူးနော်…ဆရာ ကို  ဒီလောက်ပြောပြနေတာသိရင် ဟာမတွေ မေတ္တာပို့လိမ့်မယ်"

" ok ပါ thank!"

သံဒိုင်စကားပြောရင်း  လင်းကိုကြည့်မိသွားရသည်။လင်းဆိုတဲ့ လင်းသုသွင်…အများကြီးလှပြီးသိပ်ကိုစွဲဆောင်မှု့ရှိပါပေသည်။ ဒါမဲ့ လင်းက  နှင်းရဲ့ညီမလေ…လင်းသာ နှင်းနဲ့ မပတ်သက်ရင်တော့…သံဒိုင် တံထွေးကိုသာ "ဂွပ်ကနဲ"မျိုချ လိုက်ပြီး ဒီဘက်ကားမှန်ဘက်လှည့်ကာ  လက်သီးဆုပ် ကို သွားနဲ့ ခပ်နာနာကိုက်ပြစ်လိုက်ရသည်။ လက်သီးပေါ်မှာ ထင်သွားတဲ့သွားရာကိုကြည့် ဘယ်လက်နဲ့ပွတ်လိုက်ပြီးမှ……

" လင်း  သွားရအောင်နော် မောင်းမယ်"

" ဟုတ်"

လင်းလည်းသံဒိုင်လုပ်ရပ်ကို မြင်လိုက်သော် လည်း ဘာမှတော့မမေး…လင်းကိုခြံရှေ့ထိ လိုက်ပို့ပေးပြီး အိမ်ထဲမဝင်တော့ပဲ  လင်းကြောင့်ထသွားမိတဲ့ကိစ္စဖြေရှင်း ရန်အတွက် ကားခေါင်းကို သက်လုံးပုံ ဆီသို့ လှည့်လိုက်ပါတော့သည်။

----------------------------

သက်လုံးဆီရောက်တော့  နေ့ခင်းဘက်နောက်ကျ ပြီမို့ ထမင်းစားတဲ့သူ  ရှင်းနေသည်။ သက်လုံးအဒေါ်ရောဝမ်းကွဲညီအမရော ဆိုင်က ကလေးတွေရော  TV ထိုင်ကြည့်နေကြသည်။ သက်လုံးက ဆိုင်နောက်ဘက်ကပ်ရပ်မှာရှိတဲ့ အိမ်လို့ခေါ်လို့မရသေးတဲ့ အခန်းဖွဲ့ထားတဲ့ နေရာမှာဆိုလို့  သံဒိုင် ခပ်မြန်မြန်ပဲ နောက်ကိုဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ယောကျ်ားတွေအဖို့ ဆာလာပြီဆိုရင် သိပ်ပြီး အချိန်ဆွဲချ င်တဲ့လူတွေ မဟုတ်ဘူး… သံဒိုင်နောက်ကိုရောက်သွားတော့သက်လုံးက ရေချိုးပြီးလို့  သနပ်ခါးလိမ်းနေသည်။ သံဒိုင့်ကို သက်လုံးမြင်လိုက်တော့……

" ဟင် ကိုရီး ဘယ်ကနေလာ…"

ဟင့်အင် သံဒိုင် သက်လုံးကို မေးခွန်းဆက်မေးဖို့ ခွင့်မပြု နိုင်တော့ဘူး…နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်ပိတ်ပေးလိုက်သည်။လက်တွေကလည်း သက်လုံးရဲ့  တင်းရင်းတဲ့ရင်သားတွေကိုရင်လျားထမိန်ပေါ်ကနေ  အုပ်ပွတ်ပေးမိသည်။

သက်လုံးက ခဏပဲ သံဒိုင်လုပ်တာကို ခံပြီး ဇွတ်အတင်း ရုန်းဖယ်လိုက်ကာ…

" ကိုရီးရယ် တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာလို့ တွေ့သွားရင် မကောင်းဘူးလေ"

သံဒိုင်နဲ့သက်လုံး  ဆုံကြပြီဆိုကတည်းကသက်လုံးက သံဒိုင်ကို  ပထမဆုံးဆရာကြီးလုပ်တားမြစ်လိုက်တဲ့ စကားပါပဲ။ သက်လုံးပြောတာလည်း မှန်နေတာမို့ သံဒိုင်အကျပ်ရိုက်သွားမိသည်။ လုပ်ကလည်း တအားလုပ်ချင်နေပြီ မဟုတ်လား……

သံဒိုင် ဝင်လာတဲ့အပေါက်နားပြန်သွားပြီး…TV ကြည့်တဲ့သူတွေနဲ့အပေါက်အကွာအဝေးကို တစ်ချက်တွက်ကြည့်လိုက်ပြီး သက်လုံးနား ပြန်လာကာ…

" TV ကြည့်နေတာ  ဆိုင်ရှိ လူအကုန်လား  သက်လုံး "

 " ဟုတ်တယ် ကိုရီး"

 သံဒိုင် သက်လုံးလက်ကိုဆွဲကာ အပေါက်နား ခေါ်သွားလိုက်သည်။

" သူတို့ လာမလာ  ကြည့်ထား"

လို့ ပြောကာ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်  သက်လုံးထမိန်ကို ခြေသလုံနားကနေ ဆွဲမပြီး  တင်သားလုံးလုံး  လေးအပေါ် လှန်တင်ပြစ်လိုက်သည်။

တံထွေးရဲ့ စိုစွတ်ချောမွေ့မှု့ကို အသုံးချ ကာသက်လုံးပစ္စည်းလေးထဲ နောက်ကနေပင့်ထိုး ထည့်လိုက်တော့ ခပ်ကျပ်ကျပ်ဝင်သွားခြင်းနဲ့  အတူ သက်လုံးဆီက "အီး အ အ"ဆိုတဲ့ အသံခပ်အုပ်အုပ်လေး ပေါ်ထွက်လာရသည်။ သက်လုံးကလည်းသံဒိုင့်ကိုဆို ရက်ရောလွန်းသူမို့  တင်ပါးလေးကို စွမ်းသလောက်တော့ နောက်ကို ကောက်ပေးရှာပါသည်။ သံဒိုင် မိမိဆန္ဒပြေရေးအတွက်သာ  အားစိုက် ဆောင့်လုပ်နေရသည်။ အခြေအနေနဲ့ အချိန် အခါတော့  နားလည်တတ်ရမယ်လေ…အရည်ထွက်သွားမှ ဆန္ဒတစ်ခု ချိုပ်ငြိမ်းရမည် မို့  သံဒိုင်ခပ်သွက်သွက် စပ်ယှက်ပြီးပွဲသိမ်းပြစ် လိုက်တော့သည်။ သက်လုံးခမျှာ  တင်ပါးပေါ်ကထမိန်လေးအောက်ပြန်ချ  ကုန်းထားရာမှ ပြန်မတ်လိုက်ပြီး

" ကိုရီးက  တကဲ့လူဆိုးကြီး   ဘာမှန်းလဲမသိ ဘူး"

လို့  သံဒိုင့်ကို ပြောရှာသည်။ပြီးမှ

" ထမင်းရော စားပြီးပြီလား စားမှာဆိုပြင်ခိုင်း လိုက်မယ်လေ"

သံဒိုင်ဘောင်းဘီဇစ် ပြန်တတ်အပြီး သက်လုံးစကားကို  ခေါင်းခါပြလိုက်ကာ  သက်လုံးခေါင်းကို  နှစ်ချ က်သုံးချ က်လောက်ပွတ် ပါးလေးကို တစ်ချ က်လိမ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ အပြင်ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတော့သည်။

-----------------------------

" စောစောစီးစီး  သွားရတာဆိုတော့ အေးချမ်း  တယ်နော် နှင်း"

" ဟုတ်တယ်အကို  ဒါကြောင့်နှင်းက ဘုရားကို စောစောပဲသွားတာလူရှုပ်ရင်ကျ  နှင်းအတွက်  လည်း  အဆင်မပြေဘူးလေ"

သံဒိုင်မနက်စောစော နှင်းကိုသွားခေါ်ပြီး ဘုရားလိုက်ပို့နှင်းဘုရားဝတ်ပြုတာကို ၂ နာရီလောက်ထိုင်စောင့်ပေးပြီး မှ သံဒိုင်တို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်တော့သည်။ ကားပါကင်ရောက်တော့  သံဒိုင် နှင်းကိုကား ပေါ် အရင်တင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ပတ်ပြန် တက်လာပြီး  ကားစက်နိုးဖို့သော့ထိုးလိုက်ချိန် မှ  မိမိလည်ဂုတ်ပေါ်ကို အေးမြတဲ့ရေတွေ သွန်ချ လာခြင်းအတူ……နှင်းရဲ့

" မင်္ဂလာပါ အကို  နှစ်ဟောင်းကုန်လို့ နှစ်သစ် ကူးတဲ့အခါမှာလည်း  ဒီသင်္ကြန်ရေလေးလို အကိုမှာလည်း အေးချ မ်းပါစေလို့  နှင်း ဆန္ဒ  ပြု ပါတယ်နော်" 

ဆိုတဲ့ စကားသံလေးပါ  ကြားလိုက်ရသည်လေ…နှင်းလောင်းတဲ့ ရေဗူးထဲကရေက အေးသည်။ မွှေးသည်။အမွှေးနံ့က  ရေမွှေးနံ့တော့မဟုတ်ဘူး။ သဘာဝမွှေးတဲ့ သစ်ပင်ရဲ့ အနံ့မျိုးလေး ကရမက်နံ့  တောင်သာကတိုးနံ့ တော့… သံဒိုင် သိသည်။ ဒါမဲ့  ဒီအနံ့လေးက ကရမက်နံ့ တွေလောက်မပြင်းဘူး  သင်းသင်းလေးနဲ့ မွှေးသည်။

နှင်းက အိမ်ကအထွက် ကားပေါ်အတက်မှာကိုဒီရေဗူးကို သံဒိုင်ကိုလည်းပေးမကိုင်ဘူး သူ့ထိုင်မဲ့ဘေးမှာပဲ  သေချာထားခဲ့တာ…သံဒိုင့်ကိုရေလောင်းမယ်ဆိုပြီး ပြင်ဆင်လာတာနေမှာပေါ့။ သံဒိုင်  နှင်းက တစ်ဗူးလုံးကုန်အောင်လောင်း တာခံပြီးမှကားပေါ်ကရေသန့်ဗူးအသစ်ဖောက် ပြီး နှင်းကို ပြန်လောင်းလိုက်တော့သည်။

" နှင်း ဘယ်သွားဦးမလဲ  အိမ်မပြန်ပါနဲ့ဦးနော် တစ်ခုခုသွားစားရင်း စကားပြောရအောင်  နော် နှင်း"

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

သံဒိုင် နှင်းကို  မနက်စာလိုက်ကျွေးပြီးမှ  နီးတဲ့ မြကျွန်းသာဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ မြကျွန်းသာရောက်တော့  နှင်းက ကားပေါ်က မဆင်းတော့ဘူးတဲ့လေ……

" အစကပြောတော့ တစ်ခုခုစားရင်းစကားပြော မှာဆိုစားရင်းလည်းစကားပြောခဲ့ပြီ အခုလည်း စကားပြောဦးမှာတဲ့ ကုန်သေးဘူးလား"

" မကုန်သေးဘူးနှင်းရဲ့ ပြောစရာတွေက အများ ကြီးရှိသေးတယ်…နှင်းက  နားမထောင်ချင် တော့ဘူးလား"

" အို မဟုတ်ပါဘူး…ကြို က်သလောက်ပြော နှင်း  နားထောင်မယ်လေ"

သံဒိုင် သက်ပြင်းတစ်ချ က်ချ လေအဝရှု လိုက် ပြီးမှ………

" နှင်း ကို သိပ်ချ စ်မိနေလို့"

သံဒိုင် ပြောချ လိုက် တော့သည်။သံဒိုင် စကားဆုံးတော့  နှင်းက မျက်နှာတစ်ချ က်တည်သွားပြီး ……

" နှင်းက ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ…………

သံဒိုင် နှင်း စကားမဆုံးခင်ပါပဲ စိတ်ပျ က်အား လျှော့ခြင်းအချို့တော့  ခံစားမိလိုက်ရပါသည်။ နှင်းက မပြတ်သေးတဲ့ သူ့စကားကို ဆက်ပြော လာတာက……

" ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲလို့ နှင်းမေးနေတယ်လေ  မောင်……"

" ဟာာာာာာ  နှင်း"

သံဒိုင်မှာ…ရုတ်တရက်ဝမ်းနည်း ကဗျာကယာဝမ်းသာ ဆိုတာလို  ဆို့တက်မွန်းကျပ်သွားတဲ့ ရင်ဘတ် ကြီးက  ခုမှဆေးကောင်းတစ်ခုကို သောက် လိုက်ရတော့ ယူပစ်လိုက်သလို ပေါ့ပါးသွား တော့သည်။ ဘာမှမဆိုင်ပေမဲ့  နှင်းကိုလည်း ပိုချစ်သွားမိသည်။

" ပြောစရာမလိုပါဘူး မောင်ရယ်  နှင်းကသိနေ  ပြီးမှကို နှင်းကိုယ်တိုင်လည်း မောင့်ကိုချ စ်နေ  မိတယ်…နှင်း မညာဘူး ရှက်လည်းမရှက်ပါ  ဘူး…နှင်းထက်တစ်နှစ်ကျော်လောက်ပဲ ကြီး တဲ့  မောင့်ကို နှင်းရင်ထဲမှာ မောင်လိုခေါ်တာ နည်းနည်းကြာသွားပြီ"

 သံဒိုင်တစ်ယောက် အမှန်အကန်ကြည်နူးကျေ နပ်ရပြီလေ…သူကလည်း နှင်းနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ် ရင် "မောင်"လို့ခေါ်ခိုင်းမည်  စဉ်းစားထားတာ မဟုတ်လား……

" နှင်းက  မောင့်ကို ဘယ်ချိန်မှာ စချ စ်မိသွား  တာလဲ"

 ဒါမျိုးကတော့  သံဒိုင်တို့ ယောကျ ်ားလေးတွေ သိပ်မေးချ င်တဲ့ မေးခွန်းလေ……

" အချစ်ဆိုတာ နှင်း ခံစားရသလောက်ပေါ့နော် အတိတ်အကြောင်းမှာမှဆုတောင်းမရှိခဲ့ရင်  တွေ့ဆုံမှု့ပြီးမှ ဖြစ်ပေါ်လာတာမျိုးမဟုတ်လား…ယခင့် ယခင် ဆုတောင်းခဲ့ကြသူများမှာတော့တစ်မျိုးဖြစ်မှာပေါ့………နှင်းတို့ကျ   ခစ် ခစ် ခစ်"

နှင်းက ဆက်မပြောပဲ  ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်နေတာ လေးကို  သံဒိုင် အသဲယားပြီး လှမ်းဖက်မလို့ ကြံရွယ်လိုက်သော်လည်း ခုမှ ချစ်သူဖြစ် အခုပဲ အခွင့်အရေးယူတယ်ဖြစ်မှာဆိုးလို့  လက်ကို ဘရိတ်အုပ်ထားလိုက်သည်။

" နှင်းကို မောင်က ဝင်တိုက်လိုက်တုန်းကတော့ စိတ်တိုသွားတာပေါ့…ပြီးမှ မောင် က မမြင်လို့ဝင်တိုက်လိုက်ပါတယ် တောင်းပန်သံကြားတော့ ဒီက နှင်းသုသွင်အကန်းမက ရယ်ချင်တာပေါ့  မောင် ရယ်"

" ဟာ နှင်းရယ် အကန်းဆိုတဲ့ဝေါဟာရတော့  မသုံးပါနဲ့ကွာ"

" မကန်းလို့ မြင်နေလို့လား  မောင်"

သံဒိုင် နှင်းဘက်ကို ခါးပဲလှည့်တာမဟုတ်ပဲလူတစ်ကိုယ်လုံး လှည့်ထိုင်ပြီး နှင်းကိုထွေးပွေ့မိလိုက်သည်။နှင်းကလည်း အလိုက်တသိလေး သံဒိုင့်ရင်ခွင်မှာ  နားခိုရှာပါသည်။

" နှင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်  နှင်းက မောင့်ရဲ့ နတ်သမီး ပါနှင်းရယ်…နှင်းကို  မောင် သိပ်ပြီးချ စ်ပါတယ် အဲဒါကိုတော့လေးလေးနက်နက် ယုံကြည်ပေး ပါနော်"

" ယုံပါတယ် မောင်ရယ်…ယုံကြည်လို့ မောင်နဲ့  အပြင်ထွက်တာတွေ  လိုက်လာတာပေါ့…"

သံဒိုင် နှင်းပါးပြင်ပေါ်ကို အမြတ်နိုးဆုံး အနမ်း တစ်ပွင့် ခြွေချ လိုက်မိသည်။နှင်းကလည်း ကျေ နပ်စွာ ခံယူနေတော့သည်။

" မောင့်ကို  နှင်း စကားတွေ အများကြီးပြော  ချင်သေးတယ်…မောင်ပြောတာတွေကိုလည်း  နှင်း နားထောင်ချင်တယ်…မောင့်ကိုချစ်တယ်  ကျေးဇူးများစွာနဲ့ ချ စ်တယ် မောင်"

" နှင်းးးးး"

နေရာအနေအထားတွေက ကဗျာဆန်စွာမလှပပေမဲ့ ကားခေါင်းအတွင်းက ငယ်သံဒိုင်နဲ့ နှင်းသုသွင် တို့ရဲ့ အချစ်တွေကတော့ ခမ်းနားသွားခဲ့ရပြီလေ……

----------------------------------

အခန်း (၁၂)

" လင်း ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့ထားလိုက် ခေါင်းကို အပေါ်မော့ထား နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ဖွင့်ထား"

" ဟုတ် ဆရာ ဒီလိုလား"

" အိုကေ"

ဖြောင်း!

ဖြောင်း!

" နိတ်ချ ်ဝမ်း လင်း လက်တစ်ဖက်မြှောက်ထားလိုက် ဂွတ်ပို့! ဝမ်း တူး သရီး ဂိုး…"

ဖြောင်း!

သင်္ကြန်အပြီး လ တော်တော်အကြာထိ လင်းကို nude ရိုက်မယ် ရိုယ်မယ်နဲ့  သံဒိုင်မရိုက်ဖြစ်သေး။ ဒီနေ့တော့  နှစ်ယောက်လုံး  အချိန်တွေညှိပြီး  သံဒိုင့် studio မှာပဲ  ရိုက်ဖြစ်ကြတော့သည်။ ညီတပည့်လေးယောက်လုံးကိုတော့ အပြင်သွားစရာကိစ္စတွေ လွှတ်လိုက်ရင်း ဆိုင်မှာတော့ တစ်ယောက်မှမထားတော့။ သံဒိုင်နဲ့လင်း  နှစ်ယောက်တည်း………

လင်း…

လင်းသုသွင်…

ဝတ်လစ်စလစ် ဗလာကိုယ်လုံးနဲ့  နတ်မိမယ်တစ်ပါးလို တကယ်လှပါပေသည်။ ဒီနေ့မှ လင်းရဲ့မျက်လုံးတွေကလည်းပိုပြီးကြာမူပါပါနဲ့ကြည့် နေပေးတော့…အမျိုးသမီးကိုယ်လုံးတီးတွေ တော်တော်များများ ရိုက်ခဲ့ပါတယ်ဆိုတဲ့ သံဒိုင်မှာတောင်…လင်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ချလိုက်ချိန်မှာ မှင်သက်တစ်ချက်မိခဲ့ရသည်။

လင်းသုသွင်ရဲ့ naked body အလှကလည်း တပ်မက်ချင်စရာ မဟုတ်ပါလား… ရင်သားနှစ်လုံးရဲ့ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်ခြင်းနဲ့အတူ  ကော့ထောင်ထောင် သားမြတ်ခေါင်းကျ ပန်းရောင်သန်းသေးသည်။ သံဒိုင်ဆီက

" လင်း  လင်းလေး  စွဲမက်ဖွယ်ပဲ လင်းရေ…" 

ဆိုတဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့မိမိမော်ဒယ်ကို mood ခေါ်တဲ့စကားသံကို ကြားလိုက်ရချိန်မှာ ပုရိသနဲ့ လိင်မှု့ရေးရာမရှိဖူးတဲ့ လင်းခမျာ လက်ကောက်ဝတ်မှသည် လက်မောင်းရင်းဆီ ထိအောင်ရော ရင်သားနှစ်လုံးဆီမှာရောကြက်သီးဖုလေးတွေထတာ သံဒိုင်တွေ့ပါသည်။ လင်းကစိတ်တွေကိုလည်း အပြည့်ထည့်ထားသလို ကိုယ်တိုင်လည်း တွေးယူခံစားနေတာဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

ပေါင်ခွကြားနဲ့  ဆီးစပ်မှာပေါက်တဲ့ လင်းရဲ့ ပစ္စည်းအမွေးတွေကိုတော့ သံဒိုင်သဘောကျသည်။ လှသည်လေ…ခပ်ကြမ်းကြမ်းပုံဆိုးဆိုး အမွေးပေါက်ပုံမျိုးမဟုတ်။ အမွေးကြမ်းကြမ်း ထောထောနဲ့ ဖုတ်သိုက်ကြီးပေါက်နေတာမျိုးမဟုတ်။ သည်အမွေးဆိုတော့ လိမ်ကောက်မှာ အမှန်ဖြစ်ပေမဲ့လင်းမှာပေါက်တဲ့အမွေးကတော့ အပင်တိုင်းမလိမ်ကောက်လောက်ဘူး။ ဘာလိုပဲပြောပြောလင်းရဲ့သည်အမွေးပေါက်ပုံ ကတော့  လှသည်လို့  သံဒိုင်သတ်မှတ်သည်။ အမွေးပေါက်ပုံလှတဲ့ မျိုးသမီးတွေအနေနဲ့ ကတုံးမတုံးသင့်ဘူး မဟုတ်ပါလား… hollywoodက  မင်းသမီးတွေတောင် တစ်ချို့ nude senceတွေအတွက်  အမွေးရိတ်ထားမိလို့  အတုဝယ်တတ်ရသည်လို့ သံဒိုင် ကြားဖူးသည်။ ဒါပေမဲ့ အမျိုးသမီးတွေအဖို့မှာ မိမိနဲ့ ပတ်သက်မဲ့ လိင်ပါတနာအလိုကျ  အမွေးထားခြင်း မထားခြင်းကိုဆုံးဖြတ်ရပေလိမ့်မည်။

သံဒိုင်  လင်းကိုစိတ်ကြို က်ပုံတွေအတွက်သေချာရိုက်ပေးမိသည်။ သံဒိုင်တို့အဖို့မှာလည်း ရိုက်ကူးပြီးမှစိတ်တစ်မျိုးပြောင်းခြင်း ရှိကောင်း ရှိမည်ဖြစ်သော်လည်း  ရိုက်နေစဉ်အတွင်းမှာတော့  ရိုက်ချက်တိုင်းပုံကောင်းဖို့သာ စိတ်မှာ တည်နေတော့သည်။ ဘာဘာညာညာ mood  တွေမရ…လင်းသုသွင်ကျတော့ ရင်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီး သံဒိုင် ခံစားရသည်။ တစ်ခြားလူမဟုတ်တဲ့ လင်းလေ။ သိပ်ချစ်ရတဲ့နှင်းရဲ့ တစ်အူတုံဆင်း ညီမအရင်းမဟုတ်ပါလား…ထိုင်လျှက်မိမိနဲ့မျက်နှာခြင်းဆိုင် ခြေဆင်းထားတဲ့အနေအထားကနေ ဘေးကသစ်သား box ကို အနည်းငယ် မှီယိုင်ခိုင်းပြီး ခြေထောက်ခြင်း ထပ်အခိုင်း…တစ်ပေါင်ပေါ်တစ်ပေါင်အထပ်မှာ တစ်ချက်ဟပြီး ခဏခြင်းပြန်စေ့သွားတဲ့ လင်းရဲ့အောက်  နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ဖတ်ကို မြင်ရပြန်တော့ သံဒိုင်တစ်မျိုးကြီးခံစားရခြင်းက  အဆန်းတော့ မဟုတ်ပေ။

စိတ်ကျေနပ်စွာရိုက်ပြီးလို့  ရိုက်ကူးခြင်းအလုပ်ပိတ်သိမ်းပြီးတော့မှ  လင်းက ခါးစည်းကြိုးတစ် ချောင်းသာ ပါတဲ့ ခပ်ပွပွပါးပါးအင်္ကျ ီလေးကို ကောက်ဝတ်ပြီး………

" လင်းပုံတွေ ပြန်ကြည့်ဦးမယ် ခစ်ခစ်"

ဆိုပြီး သံဒိုင်ဘေး လာထိုင်ကာ  tripod က မဖြုတ်ရ သေးတဲ့ ကင်မရာဆီလာကာကြည့်တော့ သံဒိုင့်မှာလည်း တစ်ပုံခြင်းရွှေ့ပြရတော့သည်။ သံဒိုင်ထိုင်နေတဲ့ဘေးမှာ ခုံပုလေးတစ်လုံးယူထိုင်ရင်း သံဒိုင့်ရဲ့ညာဘက်ပေါင်ပေါ် တံထောင်ဆစ်နှစ်ခုလုံးထောက်ကာထားတော့… လုံးဝန်းငေါ့ထွက်တဲ့  ရွှေရင်စိုင်နှစ်လုံးက သံဒိုင့်ပေါင်သားတွေကို  ကလူ၏သို့မြူ ၏သို့ ပါတကား…ဒါ ဓာတ်ပုံအပေါ်စိတ်သွင်းရိုက်နေရတဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့အချိန်မဟုတ်တာ မို့ သံဒိုင့်အတွက်နေရထိုင်ရ ခက်လှသည်။

" လင်းကွာ မင်း အကို့အပေါ်ယုံကြည်လွန်းနေ ပြီ"

လို့ စိတ်မှာအောက်မေ့ရသလို…  မရောက်ဖူးသေးတဲ့ လမ်းကြောင်းတစ်ခုကို မိမိနဲ့အတူ လင်း သွားချင်နေတာများလားလို့လည်း သံဒိုင်တွေးမိနေပါသည်။ ခေတ်ပညာတတ် မင်းသမီးတစ်လက်အနေနဲ့ ဒီလောက် မတွေး မပြု  မအ  လောက်ဘူးလေ...

" အဲဒီပုံ မိုက်တယ်ဆရာ  လင်းကြို က်တယ်"

display မှာပေါ်နေတဲ့ပုံကို သံဒိုင်ဇူးဆွဲပြီးပါထပ် ချဲ့ပြလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ် တကယ်ရှယ်ကြီး..

" ဆရာရော မကြို က်ဘူးလား"

" ကြိုက်တယ် လင်း  ကိုယ့်ရိုက်တာဆိုတော့ အကုန်ကြို က်တာပေါ့ လင်းရဲ့"

" မဟုတ်ဘူးလေ  အကြိုက်ထဲက အကြိုက်ဆုံးဆိုတာမျိုး မရှိဘူးလား"

" ရှိတာပေါ့"

" ဟုတ် အဲဒါမျိုးကို လင်း ဆိုလိုတာပါ ပြီးတော့ လေ………"

" အင် လင်း"

လင်းက ကင်မရာကြည့်ရာကနေ  သံဒိုင်ကို ကြည့်လာတော့  သံဒိုင်လည်း လင်းကိုပြန် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဟာ!လင်းသုသွင်ရဲ့မျက်လုံးမှာ အရောင်တွေနဲ့ အတူ အာသာဆန္ဒတွေကို ထင်ဟပ်ပြနေပါ ရော့လား…သံဒိုင် မေးဆက်ကာထပ်မေးလိုက်တော့မှ

" လင်းရဲ့ ဒီလို nakedကိုတွေ့နေရတော့ ဆရာ့မှာ ရိုက်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ် လင်းရယ်"

" ဘာမှ မခံစားရဘူးလား"

" မခံစားရပါဘူး လင်းရဲ့ ဒါအလုပ်ပဲလေ"

" ရှင်!!!! ဟုတ်ဆရာ"

သံဒိုင် မုသားတစ်ဝက်နဲ့ ပြန်ဖြေအပြီးမှာ လင်းထိုင်ရာကထတာသိလိုက်တော့ သံဒိုင် လင်းမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိသေးသည်။ လင်းက  မြန်မြန်ကြီးထလိုက်တာမို့  မျက်ရည်တစ်ချက် ဝေ့ တတ်မှန်းသိလိုက်ပေမဲ့  သေချာတော့ မမြင်လိုက်ရ……

" လင်း ပြန်တော့မယ်  ဆရာရယ်"

လို့ပြောပြီး  အဝတ်အစားလဲရန် အခန်းထဲသို့သာ ဝင်သွားပါတော့သည်။

-----------------------------------

ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးနောက်ပိုင်း သံဒိုင် လင်းနဲ့သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ ။ နှင်းနဲ့တော့ လူချင်းမတွေ့ဖြစ်ရင်တောင် နေ့တိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်ခဲ့သည်။ နှင်း အပြင်သွားချင်ပြီဆိုရင်တော့  သံဒိုင်ဘက်က အဆင့်သင့်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားပေးရတာပေါ့… ချစ်သူသက်တမ်းကြာလာပေမဲ့  နှင်းနဲ့ပြောစရာစကားတွေက မကုန်နိုင်သေး။

ချစ်သူတို့ ဘာသာဘာဝချိ န်းတွေ့ကြတာများတဲ့အခါ  ကိစ္စတစ်ခုဆီသို့ ဦးတည်သွားလာချင်ပေမဲ့  သံဒိုင့်ဘက်ကတတ်နိုင်သလောက် ထိန်းခဲ့သည်။ မိမိချစ်သူ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားမှာ  မလိုလားပေ။ နှင်းရဲ့ အကြည့်တွေကို သံဒိုင်မှန်းလို့မရတာကြောင့်  မျက်လုံးအကြည့် တွေကို  လေ့လာပြီး  အဖြေရှာတတ်တဲ့ သံဒိုင့် အဖို့  ရွာလည်နေတော့သည်။နှင်းပြောတဲ့ စကားသံတွေကိုသာ  နားထောင်ပြီး  ရင်ဘတ် ထဲထည့်ကာ  လိုက်ခံစားပေးရသည်။

နှင်း စိတ်ထဲဘာတွေတွေးပြီး ဘာတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သံဒိုင် တော်တော်လည်း ခန့်မှန်းယူရသည်။ နှင်းတစ်ယောက် မိမိကို တကယ်ချစ်မှန်းတော့ သံဒိုင် နားလည်ခံစားမိပါသည်။နှင်းတစ်ခါတစ်ခါ နင့်နင့်နဲနဲ ခေါ်လိုက်တဲ့  "မောင်"ဆိုတဲ့ ခေါ်သံလေးက  သံဒိုင်ရင်မှာ  တုန် … တုန်ခါသွားတာမျိုးကြ ဘာမှန်းမသိ ဖြစ်ရသည်။

အချစ်နဲ့လိင် ရောထွေးခြင်းအဖြစ်တွေရှိခဲ့ပေမဲ့ နှင်းရဲ့သဘောကို သေချာမသိသေးတဲ့ သံဒိုင် က ဇာတ်လမ်းကဖို့ မကြိုးစားမိ။

ဒီနေရာမှာ  "ကံဆိုးသူက  'ကျွန်'  တော်မျိုးငမိုက်သား" ပါဆိုတာလိုသံဒိုင့်ဆန္ဒတွေအတွက် အထုအထောင်းခံရသူလေးက  သက်လုံးပုံ။ ငယ်သံဒိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က  လူတစ်မျိုး…ကာမဆန္ဒတွေက  နေ့စဉ်နေ့တိုင်းဖြစ်ပေါ်မနေ ပေမဲ့  ဖြစ်လာတဲ့အချိန်ကြရင် သွေးသားက သိပ်သောင်းကျန်းတဲ့  ကျားတစ်ကောင်လို… သက်လုံးလေးအပေါ်မညှာတာမထောက်ထား မှန်းတွေးမိပေမဲ့  သံဒိုင် ဆန္ဒတွေဖြစ်လာရင် သက်လုံးဆီသာ ပြေးမိသည်။ သက်လုံးခမျှာလည်း သူချစ်တဲ့ ကိုရီးအတွက် ရင်ကော့ ဖင်ကုန်း  ခံရှာသည်။ ဘယ်တော့မှ "သက်လုံး စိတ်မပါလ့ိုပါကိုရီးရာလို့ မငြင်းရှာ" သံဒိုင်က ဆန္ဒရှိပါရဲ့ အချိန်သိပ်မရရင် ကား ပေါ်တင် ခေါ်လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အချိန်နည်းနည်းပိုရရင်  အခန်းနာရီပိုင်းယူပြီး သက်လုံးကို လုပ်ပြစ်သည်။

တစ်ခါတစ်ရံ သံဒိုင်တို့ ကျားတွေအဖို့ အချ စ်နဲ့ လိင်ဆန္ဒ တစ်ယောက်တည်းတစ်ထပ်ထဲ မကျတတ်ဘူး ဆိုတာလို………သံဒိုင်  သက်လုံးကိုတော့တစ်ခါအားနာစွာမေး မိသည်။

" လုပ်ချင်မှသတိရတဲ့  အကို့ကို သက်လုံး စိတ်  မပျက်ဘူးလား" 

မေးတော့ သက်လုံးပုံ လေးက  ရယ်ပြီး……

" ကိုရီး လုပ်သမျှ  ခံပေးနေမှာ  သက်လုံးပါ"လို့  ဖြေရှာသည်။

------------------------------------

" ဖြစ်လာတာတော့ဓာတ်ပုံဆရာ   အချိန်ကြာလာတော့ဒါရိုက်တာ"

ဆိုတဲ့ စကား သံဒိုင်တို့ လောကမှာရှိသည်။ ဓာတ်ပုံရိုက်တာ ကြာလာ တော့ ရင်းနှီးမှု့တွေ ပိုများလာတဲ့အခါမှာ သီချင်း MTV ရိုက်ချင်တာတွေ  ကြော်ငြာရိုက်ချင်တာ တွေ ရှိလာတော့သည်။ ခင်မင်မှု့နဲ့ အလုပ်လာ အပ်တဲ့အခါ  သံဒိုင်လည်းလုပ်ရပါတော့သည်။ သံဒိုင့်မှာလည်း အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နာမည်ကောင်းရ ဝင်ငွေတိုးလာသလို "လင်းသုသွင်"ဆိုတဲ့မင်းသမီး တစ်လက်ကလည်း အချိန်နည်းနည်းအတွင်းမှာစီနီယာတွေကို ကျော်တက်လာပြီး  နာမည်ကြီးလာတော့သည်။ သံဒိုင့်ကိုတော့ လင်းမဆက်သွယ်တော့ အောင်မြင်လာလို့ တက်သစ်စမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာကို ဂရုမစိုက်တာမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့ လင်း စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားတာ သံဒိုင် သိပါသည်။

လင်းသုသွင်လို့ ဘာပတ်သက်မှု့မျိုးမှ မရှိပဲအောင်မြင်သွားကာမှ လက်ရင်းတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာတွေကို မေ့သွားတဲ့ သရုပ်ဆောင် ကျား မ တွေရှိသည်။ ဒီလောကထဲ ဝင်လာစမှာတော့ "ဆရာ ဆရာ"ခေါ်ခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာကျ "ဗလာ ဗလာ""တာ့တာ တာ့တာ"ဆိုတာ အများကြီးလေ။ ဒါတွေကတော့ နေရာတိုင်းမှာ လူအမျိုးးမျိုး စိတ်အထွေထွေရှိတာမို့…… ဘယ်လောကသားဖြစ်ဖြစ်ကြုံ တွေ့ရမည်သာ။

သံဒိုင် မှတ်မတဲ့ မင်းသမီးကတော့… မ"ဧကရီလှိုင်" ဆိုတဲ့ မင်းသမီး…သံဒိုင် ဆရာဆန်း လက်အောက်က ခွဲမထွက် သေး။ မဧကရီလှိုင်ကလည်း ဒီလောကထဲဝင်လာဖို့ ကြိုးစားကာစ…ဓါတ်ပုံဆရာ ငယ်သံဒိုင်ရဲ့ ကြိုးစားပင်ပန်းခံရိုက်ပေးတဲ့ရိုက်ချက်နဲ့အတူ သူ့ရဲ့ကြိုးစားမှု့တွေ ဇာတာစန်းတွေနဲ့  ပရိသတ်တွေ အတော်သိသွားသလို ထုတ်လုပ်သူတွေဒါရိုက်တာတွေ "ဧကရီလှိုင်"ဆိုတာ သတိထားမိသွားရသည်။

သံဒိုင်လည်း ဆရာဆန်းဆီက ခွဲအထွက်အပြီး မဧကရီလှိုင်လည်း လျှမ်းလျှမ်းတောက် အောင်မြင်လာကာ ရုပ်ရှင်ကားကြီးနဲ့ အကယ်ဒမီရ တော့သံဒိုင်ကိုအဲအချိန်ကဈေးအတော်အတန် ကြီးတဲ့ ဖူးဖရိမ်ကင်မရာတစ်လုံးဝယ်ပြီး ကျေးဇူးသိစွာ လက်ဆောင်ပေးသည်။ သံဒိုင် အဲဒီနေ့က တော်တော်ပျော်ခဲ့သည်။ မဧကရီလှိုင်ပြန်ပြောတာလေးလည်းလုံးဝမမေ့.....

" မောင်လေး ရေ အမတို့ နွေခေါင်ခေါင် အညာမှာ သွားရိုက်တာကို အမ လုံးဝမမေ့ဘူး…  အမ မောင်လေးမှာလည်း  ပုခုံးပေါ်ကတင် ထားတဲ့ ချွေးသုတ်ပဝါမှာ  ချွေးတွေရွဲှနေသလို အမမှာလည်း ပူကပူ အိုက်ကအိုက်နဲ့ တော် တော်လေး ခံစားလိုက်ရတယ်  ခစ် ခစ်"

သံဒိုင် အဲဒီတုန်းက အညာဘက်ချောက်ကမ်းပါးမှာ  မနက်ပိုင်းရော ညနေပိုင်းရော ရိုက်ပြစ်သည်။ ပိုက်ဆံအတွက်ဆိုတာထက် ဓာတ်ပုံ အပေါ်ဈန်ဝင်ပြီးကို အပင်ပန်းခံ ရိုက်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ရိုက်ကူးခအနေနဲ့လည်း ဆရာဆန်းရတာပါ မိမိရတာမဟုတ်။ ဒါပေမဲ့ အကောင်းဆုံးလုပ်ပေး ရတဲ့ အသီးအပွင့်က ခု ခံစားနေရပြီလေ……

" ကားကြီးတွေ  အမရိုက်တော့လည်း ပင်ပန်းပါတယ် ဒါပေမဲ့  အဲဒီအချိန်တုန်းက ဓာတ်ပုံ ရိုက်ခဲ့ရတာကို မမေ့တာ"

" ဟုတ်ပါတယ် အမ"

" နှစ်ယောက်လုံး ကြိုးစားမှု့ရဲ့ ရလဒ်ကိုတော့ လောကကြီးက  အသိအမှတ်ပြုပါပြီနော်ကွာ"

" ဟုတ် ခင်ဗျ "

သံဒိုင် ကင်မရာလက်ဆောင်ရတော့ဆရာဆန်းနဲ့ ဆရာမြင့်လွင်ကလည်း  အမဧကရီလှိုင်ကို ချ ီးကူ းပြောဆိုကြပါသည်။

အောင်မြင်တာခြင်းတူပေမဲ့ ဝင်ငွေကွာခြားသွားတာကတော့ လောကကြီးရဲ့ သူ့အနေအထားနဲ့သူ မတူဘူးဆိုတာမျိုးပေါ့ …ဒီနေ့ည အမက မွေးနေ့ပွဲဖိတ်ထားတော့လည်းသံဒိုင် လာခဲ့ရပြီပေါ့…မဧကရီလှိုင်ရဲ့ အကြီးအကျယ်လုပ်တဲ့ မွေးနေ့ ပွဲညမှာပဲ အန်တီဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်နဲ့ရော လင်းသုသွင်နဲ့ပါသံဒိုင် ဆုံတွေ့ရပါတော့သည်။ နှင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ အိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာနေခဲ့ ပေမဲ့   လင်းကလည်း သူ့အလုပ်နဲ့သူမို့ မဆုံဖြစ်ခဲ့ဘူးလေ…သံဒိုင်ကိုလင်းကမြင်တော့စကားပြောနှုတ်ဆက် ပါသေးသည်။ အဲ မြင်ပါလျှက်နဲ့မမြင်ဟန်ပြု ပြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားတာကတော့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်…မာနတွေနဲ့အတူစိတ်နာမှု့တွေရှိကောင်းရှိမှာပေါ့..သံဒိုင် အန်တီငြိမ်း အပြုအမူအတွက် ဘာမှမခံစားရပေမဲ့  အသက်ကြီးမှ ကလေးဆိုးကြီးလိုအပြု အမူအတွက်တော့  ရယ်ချင်မိသည်။ 

သံဒိုင်လည်း  အန်တီငြိမ်းနဲ့  ခပ်ဝေးဝေးမှာကို သွားထိုင်နေပေးသည်။ မိမိကိုမြင်နေရတော့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မလား ဆိုတာရယ် ကြောင့်ပါ။ အန်တီငြိမ်း သံဒိုင်ကို ရုတ်တရက် မြင်ပြီးနောက်မှာတော့  လုံးဝလှည့်မကြည့် တော့တာ ပြန်သည်အထိလေ။ သံဒိုင်လည်း ကြည့်လေမလား သိချင်မိလို့  သတိထားနေခဲ့ ပေမဲ့  မာနရှင်ကြီးက သံဒိုင်ထင်ထားထက်ကို မာနပိုကြီးသည်။

သံဒိုင်လည်းဘေးနားမှာအတူထိုင်နေတဲ့ မိတ်ဆွေဓာတ်ပုံဆရာတွေနဲ့ စကားကောင်းနေတုန်း……

" မင်္ဂလာပါဆရာ နေကောင်းလား မတွေ့တာ ကြာပြီနော်" 

လို့ နှုတ်ဆက်လာလို့မော့ကြည့်လိုက်တော့  မင်းသမီး "မေသူဟန်"……

" မင်္ဂလာပါ ညီမ"

မေသူဟန်က သံဒိုင်အပါအဝင်အခြားဓာတ်ပုံ ဆရာတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ သူထိုင်တဲ့ဝိုင်းကို ပြန်သွားတော့ သံဒိုင် မေသူဟန်ကို ရိုက်ခဲ့တာ လေး သတိရမိသည်။ မေသူဟန် က mood ခပ်မာမာမျက်နှာကျ နဲ့ မော်ဒယ်လ်လောက ကနေတက်လာသူ။ သံဒိုင် ရိုက်ဖူးသမျှ မော်ဒယ်လ်များထဲမှာတော့ နိုင်ငံတကာမော်ဒယ်လ်တွေလို အချိုးအစားကျတာကို မေသူဟန်ဆီမှာမှ အများဆုံးတွေ့ရသည်။ တစ်ခြားမော်ဒယ်လ်တွေလည်း ကိုယ့်စတိုင်လ်နဲ့ကို ကောင်းကျ တော်ကျ ပေမဲ့  မေသူဟန်က  စတိုင်လ်တစ်မျိုးနဲ့ မိုက်သည်။ မေသူဟန်ကို ရိုက်တဲ့နေ့က မော်ဒယ်လ်ဘွို င်း "ရန်သိင်္ဃ" နဲ့ စုံတွဲရိုက်ပြီးမှနောက်ဖက်ရှင်မဂ္ဂဇင်းတစ်ခုအတွက်မေသူဟန် တစ်ယောက်တည်း ရိုက်ပေးရသည်။ အဲဒီမှာမ ခပ်မာမာမော်ဒယ်လ်မက  ခပ်စွာစွာနဲ့ ဟိုလိုမရိုက်ချင်ဘူး  ဒီလိုမရိုက်ချင်ဘူး လုပ်ပါ တော့သည်။

သံဒိုင်က ခုနကလည်းမဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်အတွက်ရိုက်ပေးပြီးပြီမို့  ခုကျ တော့  စောစောကရိုက်ထားတဲ့ ပို့ တွေနဲ့မတူအောင်အန်ဂယ်ပြောင်း လိုက်တော့သည်။

မျက်နှာ ညာဘက်ခြမ်းလှည့်ကြည့်တာ မယူပဲ ဘယ်ဘက်ခြမ်းလှည့်အကြည့် မု ကို ဖမ်းချင် တော့တာ…… မော်ဒယ်လ်မမ က  ဘယ်ဘက်လှည့်အကြည့် တွေက  သိပ်အားမသန်ပြီး စွဲဆောင်မှု့နည်းလို့ မလုပ်ချင်ဘူးတဲ့လေ…  သူ့ပါသူ ထင်နေတာလား ဘာလားတော့မသိ...ဒီနေရာမှာတော့  ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ ပညာစွမ်းနဲ့ မာနက လုံးဝသည်းမခံတတ်။ မိမိကင်မရာရှေ့မှာ ရပ်ပြီးလုပ်ပေးနေတဲ့ အမှုအရာများကို ရုပ်ငြိမ်အဖြစ် ဓာတ်ဖမ်းနေ သော ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်မှာ…… ရိုက်သမျှ  ရိုက်ချက်တိုင်း ထွက်သမျှ ပုံတိုင်း ကောင်းဖို့ရာအတွက်  တာဝန်ရှိတယ်လေ… ရိုက်ချက်တိုင်းကောင်းဖို့ရာလည်းအမြဲလေ့လာ ကြိုးစားနေရသည်မဟုတ်လား။

မေသူဟန်က ဒီလိုလုပ်လာတော့… ဆရာမြင့်လွင်တစ်ခါကပြောဖူးတာ သံဒိုင်သတိရသွားသည်။

" တစ်ခူ ိ့လူတွေက  လူတွေဆိုယောင်္ကျားလေး တွေက နည်းပါတယ် အများအားဖြင့်…  မိန်းကလေးတွေပေါ့ကွာ သူ့တိုကို ဘယ်လိုပဲ  ရိုက်ပေး  ညာလိုပဲရိုက်ပေးဆိုပြီးပြောတတ်တယ်ကွ ဘယ်လိုရိုက်ရင် မလှလို့  ညာလို ရိုက်ရင် မလှလို့ဆိုတဲ့ 'ဆိုက်ကို'  ရှိတယ် သံဒိုင်ရ………

ဒါမျိုးကို  တကယ်ရိုက်တတ်တဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာ က လုံးဝလက်မခံဘူး…ဓာတ်ပုံကို သာမန်လူထက်လေ့လာကာ  ကင်မရာကိုင်ပြီး ဆရာ အခေါ်ခံနေတဲ့ "ဓါတ်ပုံ ဆရာ"လေကွာ……ဘယ်ထောင့်ကနေ ဘယ်လိုရိုက်ယူလိုက်ရင် ဘယ်လိုပိုကောင်းမယ်ဆိုတာပိုနားလည်တယ် လေ…မိုးပျ ံအောင် နာမည်ကြီးနေပါစေ ဓာတ်ပုံနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ပညာပိုင်းတော့ လာ ဆရာမလုပ်နဲ့ဟေ့ နည်းနည်းမှလက်မခံဘူး။ လက်ခံဖို့လည်း မသင့်ပါဘူး။ အန်ဂယ် တိုင်းမှာ သူ့အလှနဲ့သူတော့ ရှိကြစမြဲပါ……  ဒီကိစ္စမျိုးအတွက် နာမည်ရမင်းသားကြီးလည်း ဇာတ်ကား ရိုက်ပြထားတယ်လေ"

ဆရာမြင့်လွင်ပြောတာ မှတ်ထားပြီး အဲဒီဇာတ်ကား သံဒိုင်ရှာကြည့်ခဲ့ရသည်။ အဲဒီဇာတ်ကားထဲကအတိုင်းသံဒိုင်လက်တွေ့ဆုံခဲ့ရလေသည်။ ဒါမျိုးဆို ဓာတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ သိက္ခာနဲ့ ပညာအတွက် သံဒိုင် စိန်ခေါ်ပြီးရိုက်ရတော့သည်။မေသူဟန် အားသန်တဲ့ ပို့ တွေကို သာမန်ပဲ  ရိုက်ပေးနေရင်း  ဦးနှောက်ထဲကနေ ပို့ အသစ်တွေအတွက် စဉ်းစားပြင်ဆင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးမှ……

" ညီမ  ရိုက်စေချင်တဲ့ အနေအထားတွေ… အကိုရိုက်ပေးပြီးသွားပြီနော်…အခု မိနစ် ၂၀ လောက်  အကိုကြိုက်တဲ့ဘက်ကနေရိုက်ချင်  သေးတယ်  မု ထည့်ပေးပါဦး……  အကိုကြိုက်တဲ့ဘက်က ရိုက်ပြီးလို့ထွက်လာ တဲ့ ပုံတွေကို ညီမ အပါအဝင်ပရိတ်သတ်ရော  ဖက်ရှင်ဖိုတိုဂရပ်ဖာ တွေပါ  တော်တော်များများလက်မခံဘူးမကောင်းပါဘူးလို့သတ်မှတ်မယ်ဆိုရင်  အကိုသိပ်ချစ်တဲ့ဒီဓာတ်ပုံလောကကနေ  ကင်မရာသိမ်းပြီး ထွက်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

သံဒိုင် အဲဒီလိုစိန်ခေါ်စကားပြောလိုက်တော့ မေသူဟန်လည်း  သံဒိုင့်ကို  အားနာသွားပုံရပါသည်။

" အဲလောက်ကြီး မဟုတ်ပါဘူး  ရပါတယ်"

ဆိုပြီးပြောကာ သံဒိုင့်စိတ်ကြိုက် သံဒိုင်နေခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးရှာသည်။ ပုံတွေထွက်လာတော့လည်း တကယ့်ကို အနုပညာ အရည်အသွေးပြောင်မြှောက်ခဲ့ပါသည်။ အဖြေသိပြီးသား ကိစ္စမို့  သံဒိုင်ရင်မခုန်ခဲ့သော်လည်း  မော်ဒယ်လ်တစ်ယောက်ရဲ့ "အန်ဂယ် ဆိုက်ကို" တစ်ခုကို ဓာတ်ပုံပညာနဲ့ ရိုက်ဖျက်ပေးလိုက်ရတာကိုတော့ ကျေနပ်မိခဲ့ရသည်။

သံဒိုင်  မေသူဟန် ကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပေးခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေးနေတုန်းဖုန်းက မက်ဆေ့ဝင်လာလို့ ကြည့်မိလိုက်တော့ လင်းဆီက ပို့လိုက်တဲ့  အင်္ဂလိပ်ဂဏန်း  ခြောက်လုံး ။ သံဒိုင် စောစောက လင်း ထိုင်တဲ့နေရာလှမ်းကြည့်လိုက်တော့  လင်းက မရှိတော့…နောက်ထပ် မက်ဆေ့တစ်စောင်ထပ်ဝင်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့မှ…

" ဆရာ့ဆိုင်မှာ tablet တစ်လုံး ပို့ပေးခဲ့တယ် password က မက်ဆေ့ပို့လိုက်တဲ့ ဂဏန်းခြောက်လုံး အထဲမှာပါတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကို  ရှု့စားလိုက်ပါဦး" တဲ့…………

-------------------------------------------

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>>