ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၃ )

ဓါတ်ပုံ ဆရာ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - ကိုယ်တော်ကြီး

အခန်း (၁၃)

" အကို အမလင်းသုသွင်က ပေးခိုင်းလို့တဲ့ တက်ပလက် လာပို့သွားတယ်"

" အေး ညီ!လင်းက ပြောပါတယ်"

သံဒိုင် အမဧကရီလှိုင် မွေးနေ့ပွဲကပြန်လာပြီး ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ မော် က လင်းပေးခိုင်းတဲ့ တက်ပလက် တစ်ခု ပေးလာသည်။ ဘာတွေများမလို့လဲ လင်းရယ်……သံဒိုင်  အခန်းထဲရောက်  အဝတ်အစားလဲပြီး နောက်မှာ  ရေချိုးဖို့ရာမချိုးနိုင်သေးဘူး။ လင်းရဲ့ samsung tablet ကိုပဲစိတ်ဝင်စားနေ တာမို့… ပေးထားတဲ့ ပတ်စ်ဝပ့်နဲ့ စကရင်ကိုဖွင့် ဗွီဒီယို အေပီပီဆီတန်းဝင်လိုက်တော့ ဗွီဒီယိုဖိုင်တစ်ခု ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့…ကားဘေးမှာ လုပ်နေ တဲ့ စုံတွဲတစ်တွဲရဲ့  ဖက်ကင်အခန်း… ကားတံခါးတစ်ပေါက်ကိုဖွင့်ထားပြီးမိန်းမဖြစ်သူ က ရှေ့ကနေ နည်းနည်းကုန်းပေးထားသည်။ ဘဲတစ်ပွေက နောက်ကနေ ကူ ံးနေတော့တာ။ အဝတ်အစားတွေကိုတော့လိုအပ်သလောက်ပဲချွတ်ထားကြသည်။

ရိုက်တဲ့သူက နောက်ကနေ စ ရိုက်ထားသည်။ ဇာတ်လမ်းအစကိုတော့မှီပုံမရ။ဖွင့်ကြည့်လိုက် တော့ကို  နှုတ်ခမ်းနမ်းတာတွေ ဘာတွေမပါ ဖက်ကင် လုပ်နေပြီ။ ဘဲရဲ့နောက်ကျောပြင်မှာလည်းတက်တူးတွေနဲ့နောက်ကနေ ရိုက်ထားတာမို့ ရှေ့ကမိန်းမကဘယ်သူမှန်းတော့ သံဒိုင်မသိရသေး…လင်းက ဘာကိစ္စဒါကြီးကို သူ့ကိုကြည့်စေချင်တာတဲ့လဲလင်းနဲ့ဘယ်လိုပတ်သက်လို့ပါလိမ့်။ ကားကတော့ လင်း မောင်းနေကြကားဖြူ လေး။

ရိုက်တဲ့သူကကင်မရာမန်းတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး။ နောက်ကနေ အေးဆေးရိုက်နေရတာတောင် လက်ကမငြိမ်မှန်းသိရသည်။ ခိုးရိုက်တယ်ဆိုရင်တောင်  နောက်ကနေရိုက်တာ တစ်ချက် တစ်ချက်တော့  လက်ငြိမ်သင့်သည်။ ဒါမဲ့ ရိုက်တဲ့ကင်မရာကောင်းလိမ့်မည် ရုပ်ထွက်ကျ  ရှင်းသည်။ သံဒိုင် ကြည့်နေရင်းမှာပဲ ရိုက်တဲ့သူက  နောက်ကနေ ဘေးကိုလာနေသည်။ ဖက်ကင်မြင်ကွင်းကနေ အောက်မြေကြီးကို ရောက်သွားသည်။ ကင်မရာကို အောက်စိုက်ပြီး ယူလာပုံရသည်။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သံဒိုင် ရုတ်တရက်မြင်လိုက်လို့ ဆက်ကနဲ့ pause လုပ်လိုက်ပြီး သေချာကြည့်လိုက်တော့ မိန်းကလေး ခြေထောက်ပါလား။ ဒါဆို ရိုက်တဲ့သူက မိန်ကလေးတစ်ယောက်ပေါ့……

ဘေးကနေရိုက်ပြမယ်လို့ သံဒိုင်ထင်နေသော်လည်း ရိုက်တဲ့သူက ဘေးကနေပတ်ပြီး ရှေ့တည့်တည့်ရောက်မှ လုပ်နေကျသူနှစ်ယောက်ကို ရိုက်ပြပြန်သည်။ လက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု့တွေ ကြောင့် အရုပ်တွေမငြိမ်လို့  ဘယ်သူတွေမှန်း သေချာမသိရသေးပေမဲ့  သံဒိုင့်ရင်ထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာသည်။ ရိုက်ပေးတဲ့သူက ကင်မရာကို အငြိမ်တည်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇူးဆွဲလာတော့သည်။ ဒီအခန်းကျလည်း ရိုက်တတ်သားပဲလို့  သတ်မှတ်ပေးရင်း…  ကုန်းခံပေးနေသူရဲ့ မျက်နှာကို သံဒိုင်သေချာ ကြည့်လိုက်တော့……

" လင်း"

ဟုတ်တယ် "လင်း" ပဲ…လင်းသုသွင် အစစ်  ဒါဆို နောက်ကဘဲက တက်တူးတွေနဲ့ဘဲလေး  "ရန်နိုင်ဘုန်းထက်"…ဟုတ်တယ် သံဒိုင်နဲ့ တစ်ခါဆုံဖူးတဲ့  ရန်နိုင်ဘုန်းထက်ဆိုတဲ့ ဘဲ။

လင်း ဘာကြောင့်ဒီလိုနေပြပြီး သံဒိုင့်ကို ဗွီဒီယို ရိုက်ပြသလဲဆိုတာ သံဒိုင်သဘောပေါက်သွားသည်။ မိန်းမတွေ စိတ်နာလို့  အရွှဲ့တိုက်ရင် သိပ်ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။ ဘာမှလည်း မစဉ်းစားတော့…သံဒိုင့်အနေနဲ့ လင်းကိုချစ်မိပြီး  အန်တီငြိမ်း အမျိုးသားဦးမင်းနိုင်လိုဖီးတတ်သူတစ်ယောက် ဆိုရင်တော့  ဒီဖက်ကင်ခန်းကို သဘောကျလိမ့်မည်ဖြစ်သော်လည်း……

" ကျားဆိုမှကျား  ကိုယ်တိုင်ပဲစား" 

ဆိုတဲ့ ဝါဒကို လက်ကိုင်ထားသူမို့  ရေလယ်ပေါက်ကွဲသည်။

" လင်းကွာ ဘာတွေလျှောက်လုပ်တာတုန်းကွ…  တောက်!"

သံဒိုင် တက်ပလက်ကို အိပ်ရာပေါ် ပစ်ချ လိုက်သည်။ 'တောက်'တစ်ချက် ခေါက်သည်။ လင်းနဲ့ ရန်နိုင်ဘုန်းထက်နဲ့လည်း ချစ်သူတွေ ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမှာပဲလေလို့ တွေးမိသွားကာ တက်ပလက်ကို ပြန်ကောက်ကိုင်ပြန်သည်။ ချစ်သူတွေဖြစ်တယ်ထားဦး ဒီလိုလုပ်နေတာကို ဘာကြောင့် ဗွီဒီယိုရိုက်ပြီး သူ့ကို လာပြတာလဲလို့တွေးမိလိုက်ကာ တစ်ပြန် တက်ပလက်ကိုပစ်ချ မိပြန်သည်။

ဒေါသဖြစ်ခြင်း နှမြောတသဖြစ်ခြင်း...လုပ်ပြရက်လေခြင်း....ခြင်း…ခြင်း…ခြင်း…

တောက်!!!

မိမိကိုယ်တိုင်စွမ်းစွမ်းတမံ ဆောင်ရွက်နိုင်ပါ လျက်နဲ့  ချစ်သူညီမ  ခယ်မလောင်းမို့ လက်ရှောင်ပေးခဲ့တာ…တောက်!ကွာ

" ငယ်သံဒိုင် မင်းကသောက်ရူုးကြီး…မိန်းမတွေရဲ့ အထာသိတာလိုလို တတ်တာလိုလိုနဲ့ လင်းသုသွင်က မင့်ထက်ပိုတယ်ကွ…   သောက်ဂရုမစိုက်တဲ့ နေရာမှာတော့ မင့်ထက် ပိုတယ်…လင်း! လင်း! ပုံစံလေးကြည့်တော့ အေးအေးလေးနဲ့  အေးဆိုးလေး…သံဒိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းတော်တော်လေး ဒေါသဖြစ်သည်။ မိမိလုပ်ရပ်ကို မှန်တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး  လက်ရှောင်ပေးခဲ့တာ… ဒီလိုသာ  လက်ရှောင်နေရင်  ရန်နိုင်ဘုန်းထက် လို နောက်ထပ် ဘယ်နှစ်ယောက်ထီပေါက်ဦးမယ် မသိဘူး…

သံဒိုင် အိပ်ရာပေါ်က တက်ပလက်ကို ကြည့်လိုက်တော့  လင်းရဲ့မျက်နှာလေးပဲ close up ဆွဲရိုက်ထားတဲ့နေရာရောက်နေပြီ…နောက်က ဆောင့်လုပ်ချက်ကို ခံပေးနေရင်း သံဒိုင့်ကို ထီမထင်ဟန်နဲ့  စိုက်ကြည့်နေတာ… ကင်မရာရှိရာနေရာကို သိပြီးသားဖြစ်မည်။  ကင်မရာကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့တော့… ခု သံဒိုင်က ကြည့်နေတဲ့အခါ  သံဒိုင့်ကိုပဲ စိုက်ကြည့်အရွှဲ့ တိုက်နေတာ သိသာလွန်းပါသည်။ သံဒိုင် ဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုပိတ်လိုက်ပြီးဖုန်းကိုကောက် ကိုင်လိုက်သည်။ လက်က မြန်ဆန်စွာ လင်းရဲ့ နံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

ဖုန်းတစ်ချက် အဝင်မှာပဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်မှန်းသိ ရသည်…ဟယ်လိုတော့ မထူး။

" လင်း"

" ----"

" ဘာတွေလုပ်တာလဲ ဟင်"

" ----"

" ခု ဘယ်မှာလဲ  အိမ်မှာလား"

" ဆရာ့ Studio ရှေ့မှာ"

" ဘာ!!ဘယ်လို လင်း"

သံဒိုင် ဖုန်းကိုဇွတ်ချလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကို "ဝုန်းကနဲ"ထွက်လိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်သံညံ့သွား လို့ထင်   မော်က ထွက်လာသည်။ သံဒိုင် ဆိုင်တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်တော့ မော်ဆီက  "အကို ဘယ်……" ဆိုတဲ့ စကား မဆုံးခင်…"တံခါးပိတ်ထားလိုက်တော့" ဆိုပြီး သံဒိုင်ပြောလိုက်ကာ အပြင်က လင်းကားကို လိုက်ရှာ ကြည့်မိသည်။ တွေ့ပြီ…သံဒိုင် ခပ်မြန်မြန်ပဲ လင်း ကားနားထိသွားလိုက်ကာ ကားတံခါးဆွဲဖွင့်  ကားမောင်းသူဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ  လင်း ဘက်ကိုလှည့်၍

" ဒေါ်လင်းသုသွင် စာတွေသိပ်တတ်နေပါလား"

" ထင်လို့ပါ  ဒါက ပါးပါးလေးပဲရှိသေးတာ"

" လင်း မင်းတော့ကွာ"

" ဘာလဲ…ကိုယ့်လွှင့်ပစ်ထားတဲ့ပစ္စည်း သူများ ကောက်စားမှ  သမြောမနေနဲ့ရှင်"

" အာာာာ"

သံဒိုင် လင်းမျက်နှာကို ဆွဲယူလိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ လင်းက အတင်းဖယ်လိုက်ပြီး……

" အခုမှသိပ်ထောင်မနေ့နဲ့ဆရာ လင်း သိပ်စိတ်နာတယ်သိလား သိလား"

လင်းက ပြောပြီးငိုရှာတော့သည်။ ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ သံဒိုင်  ဘယ်လိုချော့ရမှန်းတောင်မသိတော့။ ဒီအချိန်မှာ  ချော့လည်း ချော့မနေချင်ဘူး  စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဆွဲချွ တ်ထည့်လုပ်ချင် တော့သည်။

ငိုနေတဲ့ လင်းမျက်နှာကို ဆွဲယူမော့ပြီး နှုတ်ခမ်း တွေကို  ဒုတိယအကြိမ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်နမ်းမိပြန်သည်။ လင်းက ဒီတစ်ခါတော့ မရုန်းဖယ်သလို အနမ်းတွေကိုလည်း မတုံ့ပြန်ပါ…သံဒိုင် နမ်းလို့ အနည်းငယ်အားရကာမှဖယ်ခွာ လိုက်တော့…လင်းက

" အဝိုင်းထိပ်က  တိုက်ခန်းကိုသွားမယ် အဲမှာ အိပ်ဖို့  ပြင်ဆင်ပြီးသား" တဲ့

ဒီချိန်မှာ  မင်းသားဖြစ်သွားတဲ့ သံဒိုင်က ကား ကူရှင်ကိုသာ ဖမ်းမှီလိုက်ပြီး လက်မသာ ထောင်ပြလိုက်တော့သည်။

အခန်းထဲလည်းရောက်တော့ လူတွေမမှတ်မိ အောင် ဆောင်းထားတဲ့ ဦးထုပ်ရော ဝတ်ထားတဲ့ မျက်မှန်ရောကို လင်းဆီကနေ သံဒိုင် ဇွတ် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မိမိကတော့ ညဝတ်အိပ်ဖို့ လဲထားပြီးသားဖြစ်တဲ့  ဘဲငန်းအင်္ကျ ီနဲ့ ပုဆိုးဟောင်းကို သာ လင်းထက်အရင် ချွတ်ပြလိုက် သည်။ ပုဆိုးလုံးဝအကျွတ်မှာ ထောင်းကနဲထ ထောင်ပြတဲ့ သံဒိုင့် အငယ်ကောင်ကို လင်းမြင်လိုက်တော့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်ခုံးလေး  နှစ်ဘက် အပေါ်ပင့်တက်သွားတာတော့ သံဒိုင်သိလိုက်ပါသည်။

အိပ်ရာဆီထိ လင်း ကို သံဒိုင်သွားခွင့်မပေး တော့ဘဲ  အခန်းပေါက်ဝမှာတင် လင်း ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ  ကျုံးပြစ်လိုက်ပါတော့သည်။ လိင်စိတ်အပြင်ဒေါသတွေလည်း  ပါနေတာမို့ သံဒိုင် လင်းကို ချော့မလုပ်တော့… အဆုံးထိဝင်နေတာကိုပဲ  ဝင်သထက်ပိုဝင်အောင် ဖိညှစ်ဆောင့်ပြစ်သည်။

" အကိုဆရာရယ်  လင်း ထွက်မပြေးပါဘူး လင်းကို ညှာတာပါဦးလား"

ဟင့်အင်   လင်း တောင်းပန်လာသော်လည်း ဒေါသနဲ့ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ကာမဘီလူးသံဒိုင်က လုံးဝမညှာနိုင်ဘူး…ဒီသုတ်ထွက်သွားမှ တစ်စခန်းရပ်မည် တစ်ဇာတ်သိမ်းမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ကာ အမြန်ကျုံးပြီးကာမှ ပွဲသိမ်းကလိုက်ပါတော့သည်။

သံဒိုင် ခဏတော့ လင်း အပေါ်လေးမှာမှောက်ပြီး နားနေလိုက်သေးသည်။ အမောပြေသွားမှ လင်း ကို ကြည့်လိုက်တော့  လင်းက ငိုနေပြန် သည်။ ဒီအချ ိန်မှာ  လုပ်ချင်တာလည်း လုပ်ပြီးသွားလို့ ဒေါသလည်းပြေသွားပြီးဖြစ်တဲ့ သံဒိုင့်အဖို့မှာ  လင်း လေးကို သနားမိရသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ…ဒေါသတွေဖြစ် ကာမမုန်ယိုနေချိန်မှာတော့ သနားညှာတာခြင်းကင်းတတ်တာ ယောင်္ကျား လေး တော်တော်များများဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့ စိတ်သဘာဝပါ။ သုတ်ရည်လည်းထွက်ပြီး စိတ်လည်းပြန်ငြိမ်သွားပြီဆိုမှ  မိမိထုထောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လွန်စွာကြင်နာသနား တတ်တာလည်း သံဒိုင့်တ့ိုလို ယောင်္ကျားသား တွေရဲ့သဘောသဘာဝတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ မိန်းမတွေ သိရှိနားလည်စေချင်ပါသည်။

ငိုနေတဲ့ လင်း ကို သံဒိုင် ရယ်ပြလိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေကို ကြင်နာစွာသုတ်ပေးကာ အသာ လေး ကောက်ပွေ့ပြီး  အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်လာ လိုက်တော့သည်။

" လင်း ရေချိုးဦးမလား"

သံဒိုင် မေးလိုက်တော့ လင်းက ပြန်မဖြေဘူး စိတ်ကောက်သာနေတော့သည်။

" မင်းသမီး ဒါရုင်ရှင်ရိုက်နေတာ မဟုတ်ဘူး ဘယ်သူကမှလည်း အကယ်ဒမီပေးမှာ မဟုတ် ဘူးနော်  ဟင်းးး"

သံဒိုင် လင်းပျော်စေဖို့ စလိုက်ကာမှ လင်းက မျက်ရည်သုတ်ပြီး တစ်ချက်ရယ်ကာ…

" ဘယ်သူကရော အကယ်ဒမီလိုချင်ပါတယ်  ပြောနေလို့လဲ"

" သိဘူးလေ ငိုချည်းနေတော့  အကယ်ဒမီလို  ချင်တာလားလို့"

" အကိုက မကောင်းဘူး  လင်းဆို သိပ်နိုင်စား  တယ်  နှင်းဆိုရင်  လက်ဖျားနဲ့တောင် ထိရဲ  ရဲ့လား"

လင်းစကားကြောင့်  ဒီတစ်ခါခံစားသွားရသူက သံဒိုင်ရယ်ပါ။ သူ့သိက္ခာပိုင်းကြောင့် ခံစားရတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လင်းကို ပိုသနားသွားမိလို့ခံစားသွားရတာ… ပိုက်ဆံဆိုလည်းကျ ိကျ ိတက်ချမ်းသာတဲ့ သူဋ္ဌေးသမီး  အောင်မြင်ကာစ မင်းသမီးတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုဒီလောက် စိတ်ထဲမှာ စွဲထားတာ သနားစရာမဟုတ်ပါလား

" လင်း  ရယ်"

သံဒိုင် ပွေ့ထားတဲ့လင်းကို အိပ်ရာပေါ်အသာချ လိုက်ပြီး  ပါးပြင်ပေါ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။ လင်းကလည်း သံဒိုင့် ပါးတွေကို  ပြန်နမ်းရှာသည်။

" အကို လင်းက  ဆိုးတယ်နော်။  ခံစားချက်တွေ ကိုမျိုသိပ်ပြီးတိတ်တိတ်လေး မနေတတ်ခဲ့ဘူး။ သရုပ်ဆောင် တယ်ဆိုတာ တကယ်တော့ အတုလုပ်တာ  တုပပြီးလုပ်တာဖြစ်ပေမဲ့ အကို လင်းကိုပစ်ထားတာတွေကို စိတ်မှာဘာမှ မဖြစ်သလို  သရုပ်ဆောင်ပြီး မနေတတ်ဘူး။ အကိုကို့ လင်း သိပ်လွမ်းနေတာ"

လင်းပြောလာတော့လည်း သံဒိုင် ဘာများပြန် ပြောပေးတတ်မှာတဲ့လဲ။နှလုံးသားက သိပ်ချ စ် တဲ့  နှင်း တစ်ယောက်ဆီသာ ပုံအပ်ပေးထားခဲ့ ပြီမို့  စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံမှတစ်ပါး အခြားမရှိ။

" လင်းရယ်  အကို ပစ်ထားတာမဟုတ်ဘူးဆို တာတော့ သေချာပါတယ်  အကိုအလုပ်များ နေသလို လင်းလည်းအလုပ်များနေတာပဲ လေ"

" အလုပ်များနေလည်း  နှင်းခေါ်လိုက်ရင်တော့ လာနိုင်တယ် ဟုတ်"

" ဒါတော့  လင်းရယ်"

" နားလည်ပါတယ်အကို  နှင်းကိုလည်း လင်း သိပ်ချ စ်တယ်  သနားလည်းသနားခဲ့တယ်  အကိုနဲ့ပတ်သက်လာမှပဲ  လင်းလေ…  နှင်းကို  သိပ်အားကျ လာတယ်"

" လင်းရယ် လင်းဘေးကလူတွေက အကိုထက် သာတဲ့လူတွေချ ည်းပါ"

" အို! ဘာဆိုင်လဲအကိုရဲ့သာတာတွေဘာတွေ က ပိုင်ဆိုင်မှု့နဲ့တိုင်းတာမှာလားဘာနဲ့တိုင်းတာ မှာလဲ…သူတို့ကို လင်းမှ စိတ်မဝင်စားတာ…လင်းက  စပွန်ဆာလိုနေတဲ့သူလည်း မဟုတ်ဘူးလေ…စပွန်ဆာလိုတဲ့သူတွေအတွက်တော့ ဟုတ်ကောင်းဟုတ်မှာပေါ့"

လင်းပြောတာလည်းဟုတ်ပါသည်။ သူ့ဘဝအနေ နဲ့ဓနပြည့်စုံနေတာမို့ဘေးကပိုက်ဆံထုတ်ကိုင် ပြီးမျှားနေတဲ့သူတွေကိုတော့ အသာလေး တာ့တာ ပြလိမ့်မည်။

" လင်း ဘာဖြစ်လို့  ဟိုဗွီဒီယိုဖိုင်ကြီးကို  ရိုက်ရ  တာလဲ"

သံဒိုင် တင်းနေတဲ့ကိစ္စကိုတော့  ဒဲ့မေးရတော့ မည်လေ။

" လူတစ်ယောက်ကိုစိတ်တိုလို့  ကိုယ့်ဘက်က  ဘာမဆိုလိုက်လျောဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတာ ကို မသိကူ ိးကျွန်ပြု တတ်လို့ လင်း မှားလား"

" မသိဘူး လင်း  ဒါမဲ့ နှမြောမိတယ်"

ဒီစကားကတော့သံဒိုင့်ရင်ထဲက တကယ်အမှန်လာတဲ့ စကားပါ။နှမြောတယ်လေ…တကယ် နှမြောစရာကောင်းတယ်မဟုတ်လား…တောက် ..တွေးရင်းတောင်  ဒေါသငွေ့ငွေ့က ထပ်လာပြန်သည်။ ကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့  တရုတ်နန်းတွင်းကားမှာလည်း ဘုရင်က  တစ်ခြားမိဖုရားတွေဆီပဲ အချိန်ပေးနေလို့မိဖုရာကြီးတစ်ပါးကလမ်းဘေး သူတောင်းစား အစုတ်ပလုပ်နဲ့  သွားကုန်းပြစ်ခဲ့သည်။ ဒီဇာတ်ကား ကြည့်ဖူးတုန်းကတော့ ငါသာဆို အဲ့လိုမဖြစ်စေရဘူးလို့တောင် ကြုံးဝါးခဲ့ဖူးသည်။ အခုတော့…မိမိက ဘုရင်တစ်ပါးမဟုတ်သလို "ရန်နိုင်"က လည်း သူဖုန်းစား တစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ ဒီနေရာမှာ  ခွေးစားသွားတယ်လို့သာ  သံဒိုင် သတ်မှတ်ပါသည်။ ပုံမှန် ကလင်ဒါဂွင်ကျ အရ ရန်နိုင်ဘုန်းမြင့် ဆိုတဲ့ကောင် အနံ့သာရှု ရပေလိမ့်မည်။

လင်း ဗွီဒီယိုရိုက်ပြလို့သာ တော်သေးသည်။ နို့မို့ရင်  သံဒိုင်တစ်ယောက်  လင်း ဘာဖြစ်နေ မှန်းတောင် သိမှာမဟုတ်။

" လင်း အကို့စိတ်တွေကို ကြို သိလို့ဆိုင်ရှေ့က  နေစောင့်နေတာလား"

" ခပ်ပါးပါး မျှော်လင့်ချက်ပါ  ဖုန်းဆက်မှာတော့ ကြို သိပြီးသားလေ"

" လင်းရဲ့ အစီအစဉ်ဆွဲပုံလေးတွေ ပြောပြပါဦး"

" မပြောပါဘူး သိချင်ဝယ်ဖတ်ပေါ့"

" ဒါဆို နောက်တစ်ခါ ကြမ်းကြမ်းကြီး……"

" ဟင့် တော်ပြီ…"

" မပြောပြရင် လုပ်မှာ"

" ငါ့ကို သိပ်ချစ်ရှာတဲ့ လင်းသုသွင်လေးကို  ညှာညှာတာတာ သာသာယာယာလေး လုပ် မယ်လို့လည်း  တွေးပါဦးလား ……ဓါတ်ပုံဆရာကြီးရယ်"

" ဟာ  ဟား ဟား ဟားးးးးး"

သံဒိုင်နဲ့ လင်း  ရေချိုးခန်းထဲရောက်နေကြပြီ။ မိန်းမတွေအားလုံးရဲ့  အသားအရေက ယောင်္ကျားတွေရဲ့ အသားအရေထက်ပိုနုတာ မှန်ပေမဲ့  လင်းရဲ့ အသားအရေကတော့ ကျန် တဲ့ မိန်းမတွေထက်ကို  ပိုနုမယ်လို့ သံဒိုင်ထင်ပါသည်။ တကယ့်ကိုထိရက်စရာမရှိတဲ့ အသား နုနုထွတ်ထွတ်လေးရယ်ပါ… လင်းတစ်ကိုယ်လုံး  ဆပ်ပြာပွတ်ပေးရင်း……

" ခုနက အကို လုပ်တာ နာလား"

" အရမ်းကြီးမနာပါဘူး ဒါပေမဲ့ လင်းကို မညှာပဲ  အတင်းလုပ်ခံရတော့  စိတ်မှာနာတာ"

" အဲလိုကြီး မဟုတ်ပါဘူး  လင်းရယ်"

" ဘာ!အဲ့လိုကြီးမဟုတ်ရမှာလဲ  သူ့ဟာကြီးနဲ့  လင်းရဲ့ ဟာထဲ အတင်းထိုးထည့်ပြီး ဆောင့် လုပ်ပြီးတော့ ဟုတ်တယ်………"

" ဟို ဘဲလေး ဟာနဲ့ ဘယ်သူပိုကြီးလဲ"

" မသိဘူး…ရန်နိုင်လုပ်တာကို စိတ်ထဲလည်း  ဘာမှမဖြစ်ဘူး  ဘာမှလည်းမခံစားရဘူး  ပထမတစ်ခါတော့  နာတယ်"

" ဟာ ဘယ်နှစ်ခါတွေ့ပြီး လုပ်ဖြစ်တာလဲ"

" ဗွီဒီယို ရိုက်ဖို့လုပ်တာရောဆို အားလုံး သုံးခါ"

" ဟာကွာ"

" ဘာ ဟာကွာလဲ!အကိုနော်  လင်း ကို ထပ်ငို အောင်မလုပ်နဲ့…ရန်နိုင်လုပ်တိုင်းလဲ အကို့ကိုပဲသတိရနေတာ"

" အဲဘဲလေးက  နောက်ထပ်လာပတ်သက်ရင် ကော  လင်း ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အို!ပြောပြီးသားလေ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတောင်  ပေးပြီးသားပဲဟာ လာပြီးနှောင့်ယှက်ရင်တော့  သူ့လောက်လူ  မဆန်တဲ့ကောင် ရှိပါဦးမလား…ဒါမဲ့ ရန်နိုင်က အဲလိုလူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး"

" သူတန်သွားပြီလေ လင်းရယ်…ထားပါတော့ကွာ အဲဒါကြီးပြောမနေနဲ့တော့ ဒေါသတွေဖြစ်လွန်းလို့"

" အကိုပဲ  မေးပြီးတော့"

" မွေးနေ့မှာတွေ့နေတာကျ  ဘာဖြစ်လို့ tablet ကို မပေးလဲ"

" မပေးချင်ပါဘူး  ဆိုင်ပဲ သွားပို့ခိုင်းလိုက်တာ"

" ဒီမှာ အိပ်မယ်ဆိုတာ ဦးနဲ့ အန်တီ့ကို ပြောခဲ့ လား"

" ဒီမှာလ့ိုတော့ မပြောပါဘူးတစ်ခြားအကြောင်း ပြထားတာပေါ့"

" လင်း ကတော့ကွာ"

" ဘာလဲ သူ့ချစ်သူမဟုတ်လို့  မလား"

" အာ လင်း"

သံဒိုင့်ကို လင်းက စိန်ခေါ်လိုက်ပြီမို့  ဆပ်ပြာတွေ ပြောင်သွားအောင် ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး မှ လင်းကိုရေချိုးခန်းနံရံကိုင်ခိုင်းကာ ပေးကုန်း လိုက်တော့သည်။ ဆပ်ပြာတွေ ပြောင်သွားမှ ရေပန်းကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး……ကုန်းနေတဲ့ လင်းရဲ့နောက်ကနေရပ်ပြီး ပစ္စည်း ကိုင်ကာ ထည့်လိုက်တော့……

" အာ အကိုရယ်  ဟင်းးးးးး"

ဆိုတဲ့ လင်းရဲ့ ညည်းသံလေးကြောင့် သံဒိုင်ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆွဲလုပ်ပေးလိုက်ပါတော့သည်။

" စောင်ခြုံ လေ  အကို"

" အင်း"

" ဟာ အကို့ဟာကြီးက  အင် တော်ပြီကွာ  လင်းကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ"

" လင်းက ဒီလောက်လှပြီး စွဲဆောင်မှု့ရှိနေတာကို အငယ်ကောင်က မထောင်ရင်  အကို  ဂေး ဖြစ်သွားမှာပေါ့  လင်းရဲ့  ဟီးး"

" မ ဂေး မှန်း သိပါပြီ ရှင်…ရောက်စကတစ်ခါ ရေချိုးတုန်းတစ်ခါ  တော်ပြီလေ"

" ဒါတောင် ပါးပါးလေးရှိသေးတာ"

လို့ လင်း ပြောသလို သံဒိုင်ပြောလိုက်တော့  လင်းက သံဒိုင့်ဗိုက်ကို လိမ်ဆွဲပြီး …" ခိ ခိ ခိ ခစ်"ဆိုပြီး ရယ်လေတော့သည်။

ဒီနေ့ည လင်း ရဲ့ ရယ်သံတွေ ကဗျာဆန်ခဲ့ပြီ။ ဘဝမှာ  မျှော်လင့်ခြင်းပန်းတိုင်ကို ရောက်ဖို့ ဆန္ဒအချို့ကို  ချိုးနှိမ်ဖိနှိပ်ထားတတ်ရတယ်ဆိုတာကိုလည်း…ဓါတ်ပုံဆရာ ငယ်သံဒိုင်တစ်ယောက် မေ့လျှော့နေခဲ့ပါပြီကော…………

---------------------------------

အခန်း (၁၄)

" အားပါး!လန်းလိုက်တာ  "ကျော်"ရာ သူ့ကို  ဒီနားမှာ မတွေ့ဘူးသေးဘူး"

" ဟုတ်တယ် အကို  မန်းလေးကတဲ့ သူ့အဒေါ် ဆီ လာလည်ရင်း သင်တန်းတက်နေတာ… ရောက်တာ သိပ်မကြာသေးဘူးလေ"

" အာ-လားးး! ညီက ဘယ်လိုသိတာလဲ"

" ဒီလိုပါပဲအကို  စုံစမ်းတတ်ရတာပေါ့ ဟီးး  တကယ့် လန်းတယ်နော် အကို"

" အေးကွာ…"ရွှေမန်းသူတွေ အသားတော် ညိုပြာညက်"နဲ့လို့ဆိုပေမဲ့  သူကလေးကျတော့ ဖွေးနေပါရော့လားကွ"

" ဟုတ်တယ် အကို…သူဖွေးပုံက ဟိုတရုတ်မ တွေလို   ဖြူ စပ်စပ်နီကြောင်ကြောင်ဖွေးတာမ ဟုတ်ဘူး အိညက်ဖြူ ဖွေးနေတာမျိုးလေး ခီးးး

" အာ!ညီတောင် အတော်ကြည့်တတ်နေပြီပဲ"

" အကို့လက်အောက်မှာနေပြီး ပညာယူနေတာ လည်း နှစ်မနည်းဘူးလေ အကို ဟီး ဟီး"

" ဟရောင့် ကျော် တော်တော့  တော်တော့"

သံဒိုင်နဲ့ ကျော် ဆိုင်ရှေ့မှာစကားပြောနေတုန်း မော် လည်း ထွက်လာတာ သံဒိုင်မြင်လိုက် တော့ ……

" မော်! ဟိုမှာ အသစ်ကွ အဘကို ထီးပေးစမ်း"

ခမ်းလှမ်းလှမ်းထိရောက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ …လှတဲ့ "ရွှေမန်းသူ"လေးကို  သံဒိုင်လက်ညှိုးထိုးပြရင်း မော့်ကို  ဟာသ လုပ်ပြောလိုက်သည်။မော် က သံဒိုင် ပြောတဲ့ ဟာသကို နားမလည်တော့အူကြောင်ကြောင်နဲ့"ဟုတ် အကို"လို့သာ ခေါင်းလေး ကုတ်ပြီး  ပြန်ပြောသည်။

မိမိအပါအဝင် တစ်ခြားလူပျော်ရွှင်အောင် ပြော လိုက်တာမျိုးမှာတစ်ဘက်လူက မိမိပြောလိုက် တာကို မသိသေးတာ နားမလည်လိုက်သေး တာဆိုရင်  ဟာသ မဖြစ်တော့ပေ။ ဒါကြောင့် လူတွေကို ပျော်ရွှင်စေအောင် ဟာသပြောရတဲ့ "လူရွှင်တော်"တွေတောင်တွဲနေကျလူ ပြက်လုံး ထုတ်နေကျ လူနဲ့ပဲ  တွဲပြီးဖျော်ဖြေချင်တယ်လို့ သိရသည်။ ဒါမှလည်း  ဟဒယဖြစ်စေမဲ့ စကား လုံးတွေကို  တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် "အဖွင့် အပိတ်"  "အချိတ် အဆက်" မိမိ ပြော နိုင်မှာ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်မို့ထင်သည် ဒီကလူရွှင်တော်တွေ နာမည်ကြီးလျှင်နှစ်ယောက်တွဲ လျှက်နာမည်ကြီးတာ များပါသည်။

အခုလည်း……သံဒိုင်နဲ့  ကျော်  ဆိုင်ရှေ့ထွက်နေတုန်း လမ်း မှာ ဖြတ်သွားတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်လန်း တဲ့အကြောင်းပြောနေရင်း  မော်က ထွက်လာ တော့  သံဒိုင် ဟာသလုပ်လိုက်ပေမဲ့  မော်က "အဘကို ထီးပေးစမ်း"ဟာသ မကြားဖူးသေး လို့ထင်  မရယ်ရတော့ပေ။ရန်ကုန်လို  နေရာမျိုးမှာ ဧည့်သည်မိန်းမလှလေးသတင်းကိုစုံစမ်း ထားနိုင်တဲ့  "ကျော်"ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု့ကိုလည်း သံဒိုင်  လက်ဖျားခါပါသည်။

သံဒိုင်တို့  ဆိုင်ထဲပြန်ဝင်လာကျ ပြီးမှ ဒီနေ့ အလုပ်လဲ နည်းနည်းပါးတာမို့  ညီတပည့်တွေ နဲ့ သံဒိုင်  စကားပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဟိုနေ့က သံဒိုင့်တို့ "မောင်လှ" လို့ခေါ်တဲ့ "လှဝင်းမောင်"ရဲ့ ပြောစကားအချို့ကိုလည်း သံဒိုင့်စိတ်ထဲ သဘောမကျ နေတာမို့  ညီတွေ ကို  ဆုံးမ ရဦးမည်လေ……

" ညီတို့ လာကွာ အကိုတို့စကားပြောရအောင်  ပိုးဖြူ ရော လာထိုင်"

" ဟုတ် အကို"

" ညပိုင်း ဆိုင်ပိတ်ပြီးရင်  အပြင်မှာတစ်ခုခုသွား စားရအောင်ကွာ…အကိုလည်း ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ကိစ္စတွေရော အလုပ်ကိစ္စတွေရော နည်းနည်း  များ နေလို့ ညီတို့နဲ့ကို အေးဆေးစကားမပြော ရတာ ကြာပြီ"

" ဟုတ်တယ် အကို  ကျနော့်တို့တော်ကီမပွားရ တာကို ကြာပြီ"

မော်ကပါ ဝင်ပြောလာပြီး သံဒိုင့်နားဝင်လာထိုင်တော့သည်။သံဒိုင်  သူ့ဆိုင်က ညီတပည့်တွေနဲ့အချ ိန်အားရင် အားသလိုစကားပြောဖြစ်သည်။ ဟာသလေးတွေ  သူ့အတွေးတွေကို ပြောပြဖြစ်တာပါ။

" ခုနက  မော့်ကိုပြောလိုက်တဲ့ "အဘကို ထီး ပေးစမ်း"ဟာသလေးက ကြာတော့ကြာပါပြီ ကွာ  အကိုနယ်မှာနေတုန်းက ကြားဖူးတာပါ။ တစ်ခါတုန်းက  ရွာတစ်ရွာမှာ သားအဖနှစ် ယောက်ရှိသတဲ့…အဲမှာ အဖေဖြစ်သူက မိန်းမ ကိစ္စလိုက်စားရာမှာတော့ဆရာကြီး  ညီတို့ ပြောသလိုပြောရမယ်ဆို တကဲ့ငပွေးကြီးပေါ့…သူ့က အသက်ကြီးလာတော့ သူ့သားအလှည့် ရောက်လာပြီပေါ့…သူ့သားကလည်း ဘမျိုးဘိုး တူဆိုတာလို  ဖအေခြေရာနင်းပြီး  မိန်းမကိစ္စ အမွေဆက်ခံတာပေါ့။ ဒါမဲ့ သူ့တွေ့ရတဲ့ စားခဲ့ရ တဲ့ မိန်းမတွေက သူ့အဘနဲ့မလွတ်တာချည်းပဲ တဲ့ ။ တစ်ချို့နယ်ကရွာဘက်တွေမှာ ဖအေကို "အဘ"  မအေဖြစ်သူကို "အမ"ခေါ်တာ ညီတို့ သိပြီသားပါနော်။ သားဖြစ်သူကမိန်းမတွေ့လာပြီးအိမ်ပြန်လာရင် ဖအေဖြစ်သူက "ငါ့သား ဒီနေ့ရွာတောင်ပိုင်းက မုဆိုးမ "ထားကြိုင်"နဲ့ တွေ့လာတာမလားတို့ ဒီနေ့ ရွာလည်ပိုင်းက  "အေးမြ"ဆိုတဲ့ ဟာမနဲ့ တွေ့လာတာမဟုတ်လား လို့ပြောသတဲ့ကွ"

" အဘိုးကြီးက ဘယ်လိုသိတာလဲ အကို"လို့ ကျေ ာ်က ဝင်မေးလာတော့သည်။

" အဘိုးကြီးကဆရာပါဆို ညီရာ…ပြီးတော့မိန်းမဖြစ်ဖြစ် ယောင်္ကျားဖြစ်ဖြစ် သုတ်နံ့ဆိုတာရှိတယ်လေ…သုတ်ထွက်မှ ပေါ်လာသော အနံ့ကို သုတ်နံ့ဟု ခေါ်သည်ပေါ့ကွာရှင်းပါတယ်။ မိန်းမတွနဲ့ လိင်ဆက်ဆံပြီးရင် အဲမိန်းမဆီက သုတ်နံ့ရတာပဲလေ…အနံ့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တူတာလည်းရှိသလို  မတူတာလည်းရှိမှာပေါ့။ အဘိုးကြီးကတော့ သူ့ဆက်ဆံခဲ့သမျှ ကို မတူတာတွေရှိလို့  မှတ်မိနေတာနေမှာပေါ့ကွာ"

" ဟုတ် အကို"

" ဒါကိုပဲ သားဖြစ်သူက မကျေနပ်နေတော့တာ လေ…တစ်နေ့တော့ ငါ့အဘကို ပညာပြမယ် ကွာ"

ဆိုပြီး  တွေးထားသတဲ့။ တစ်နေ့သားတော့ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီး ပြန်လာတော့ အိမ်မရောက်ခင်  ဘေးအိမ်ကို ဝင်ပြီး လက်ကိုသေချာဆေးလိုက်သတဲ့။ ပြီးမှ အဲဒီအိမ်က ဝက်မွေးတာမို့ နောက်ဖေး ဝက်ခြံဆီသွားပြီး  ဝက်မတစ်ကောင်ရဲ့ပစ္စည်း ကို သေချာနှိုက်ခဲ့တော့တာတဲ့လေ…

အိမ်ကိုလည်းရောက်တော့ အဘိုးကြီးက နှာခေါင်းကို ပွစိ့ပွစိ့လုပ်ပြီး  အနံ့ခံနေသတဲ့။ သားဖြစ်သူကလည်း ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေ တော့တာ…အဘိုးကြီးနည်းနည်းတော့ ရွာလည်နေတာပေါ့ အနံ့က တစ်ခါမှမရဘူးသေးဘူးလေ…သားဖြစ်သူကလည်း ဘာမှမပြောသေးဘဲ သူ့ အဘရဲ့  အရိပ်အကဲကို အကဲခတ်နေတာပေါ့ အဲမှာ အဘိုးကြီးက မနေနိုင်တော့ဘဲ……

" လူလေး ဒီနားလာစမ်း မှန်း မင့်လက်"

ဆိုပြီးသားဖြစ်သူရဲ့ ဝက်မ  နှိုက်လာတဲ့ လက်ကိုသေချာနမ်း အနံ့ခံပြီး…တောက်ခေါက်လိုက်ကာ……

" ဖအေထက် သားတစ်လ မကြီးချင်စမ်းနဲ့ကွ  ဒါအသစ်ပဲ ဟင်း ဟင်း ဒါအသစ်ပဲ…… 'လူလေး အဘကို ထီးပေးစမ်း' သူဘယ်သူလဲ  အဘသွားရှာပြီး  ပတ်သက်မယ် ဆိုပဲ" ကွာ။

" ဟားးးးး ဟီးးး  ရှုပ်လည်းရှုပ်တဲ့ အဘိုးကြီး  ပါလား အကို"

" အေးဆို"

" အသစ်ဆိုတော့ အလွတ်မပေးချင်တဲ့သဘော"

" အသက်ကြီးပေမဲ့ စိတ်က ကျ န်သေးတယ်  ဆိုတာလို"

အားလုံးမှတ်ချက်ပြု ပြီးမှ  သံဒိုင်က ……

" ဒါကြောင့် ခုနက  အကိုက  မော်ဆီကနေ  ထီးတောင်းတာလေ……

" အသစ်ကွ အဘကို  ထီးပေးစမ်း"လို့

" ဟုတ် အကို  ကျနော်က မကြားဖူးသေးလို့  ကြောင်သွားတာ ဟီးးး"

" အေးပါ…ခုနက မိန်းကလေးက  မန်းလေးက  ဆိုမှ  မန်းလေး အိုးဘိုထောင်မှာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာသလေး သွားသတိရတယ်  ညီတို့ရာ"

" ဟုတ် အကို ပြောပြပါဦး"

" အေး! အိုးဘိုထောင်ကထွက်လာတဲ့ လူတစ် ယောက်က  အကို့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို ပြန်ပြောပြတာပါ…သူကပြန်ပြောလို့  အကိုသိ ရတာ လွန်ခဲ့ ဆယ်စုနှစ်ကျော်လောက်ကဖြစ်မယ်။ မန်းလေး အိုးဘိုထောင်က ထောင်သား တွေကို  (Red Cross) ကလား ( ယူနီဆက်)က လားပဲ အဲဒါတော့ အကိုလည်းသေချာမမှတ်မိဘူး…ဖိုင်ဘာသောက်ရေခွက်တွေ ထောင်သား တစ်ယောက် တစ်လုံးနှုန်းလာပေးထားတယ် လာလှူထားတယ်ပေါ့ကွာ… ထောင်သားတွေမှာလည်း  ကိုယ့်ရေခွက်နဲ့ကို ဆိုတော့ အဆင်ပြေနေတာပေါ့… အဲ တစ်နေ့မှာတော့  ထောင်သား တစ်ယောက် မှာ  သူ့ရေခွက်က ပျောက်ပါလေရော့တဲ့…သောက်ရေခွက်တစ်ခွက်ရဲ့ထောင်ထဲမှာ အသုံးဝင်ပုံကိုတော့ အဲတုန်းကထောင်ကျ ဖူးသူတိုင်းသိတယ်လို့တော့  ပြောကျတယ်… သောက်ရေခွက်ပျောက်သွားတဲ့ လူက သူ့ရေခွက် ခိုးတယ်လို့ မသင်္ကာတဲ့လူတော့တွေ့သတဲ့။ ဒါမဲ့ သွားလည်းမပြောရဲဘူး ထောင်ထဲမှာဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ"

" ဟုတ်"

" ဒါနဲ့ရေခွက်ပျောက်တဲ့သူကတာဝန်ရှိတဲ့သူက  တစ်ဆင့် အထက်ကို  အကြောင်းကြားတိုင် တော့တာပေါ့ကွာ… လူကြီးတွေက  "မင့် ပျောက်သွားတဲ့ ရေခွက် မှာအမှတ်အသားပါလား ပါရင်ဘယ်လိုအမှတ် အသားမျိုးလဲ မေးတော့……

ရေခွက်ပျောက်သူက

" ရေခွက်မှာ  အမှတ်အသားပါပါတယ် ဆရာ  ကျ နော်ရေခွက်မှာ  ယောင်္ကျားတန်ဆာ  လီး ပုံ ဆွဲထားပါတယ်"

လို့ပြောသတဲ့…ပြီးတော့ သူ မသင်္ကာဖြစ်နေတဲ့ လူရဲ့ရေခွက် သာ စစ်ပေးပါလို့  ခပ်တိုးတိုးသတင်းပို့တာပေါ့ အဲမှာ လူကြီးတွေက သူပြောတဲ့လူခေါ်ပြီး သောက်ရေခွက်ကို စစ်ကြည့်ရတာပေါ့ကွာ ရေခွက်ခိုးတဲ့လူ  ရွှေဉာဏ်တော်စူးပြီး ဘယ်လို လုပ်ထားတယ် ထင်လဲ  ညီတို့"

" ခီးခီး  ဘယ်လိုလုပ်ထားတာလဲ  အကို"

" ခွက်က ပျောက်သွားသူရဲ့ရေခွက်ဟုတ်တယ်  ဒါမဲ့  ဒင်းက ပုံပြောင်းထားသတဲ့"

" ဟုတ်"

" မူရင်းပိုင်ရှင်ကရေခွက်မှာ လီးပုံ ဆွဲထားတော့  ခိုးတဲ့လူက အဲဒီလီးပုံကိုပဲ ဘေးတစ်ဘက်တစ်  ချက်မှာတောင်ပံတစ်ခုဆီ ထပ်တပ်ဆွဲထားပြီး  နာမည်လေးတောင် ရေးထားသေးသတဲ့…ရေးထားတာကကျ  " လပျ ံ"  ဆိုပဲ "

" ဟာ ခိုးတဲ့သူက တော်သားပဲ  ဟီးးး ခိ ခိ"

" အေးဆို ကွာ"

" ထောင်လူကြီးတွေ ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်လဲ အကို"

" ခိုးတဲ့သူကိုပဲ  အဲရေခွက် ပြန်ပေးလိုက်ရတာ  ပေါ့…ပျောက်တဲ့သူတော့ သိပ်လည်းတန်ဖိုး  မကြီးတာမို့  အသစ်တစ်လုံးဝယ်ပေးပြီး နောက် မပျောက်စေနဲ့ သတိပေးရတာပေါ့"

" ဟုတ် အကို ဟိုလူ ဉာဏ်တွေစွန်းကောင်း ပျောက်တဲ့လူ ဘယ်လောက်တင်းနေမယ် မသိဘူး  ဟီး"

သံဒိုင် ရယ်စရာလေးတွေပြောပြီးမှ  မောင်လှ ကို ဆုံးမတော့မှာမို့  မျက်နှာတည်လိုက်တော့ သည်။

" ဟိုနေ့က အကို့အခန်းထဲမှာ ဓာတ်ပုံတွေပြင် နေရင်း  မောင်လှ ပြောလိုက်တာလေး အကို ကြားလိုက်သေးတယ် ညီတို့ရအဲဒါလေး  နည်းနည်းပြောဦးမယ်ကွာ…  ညီတို့ အကိုဆီမှာနေတာလည်း ကြာပါပြီ  အကို ဘယ်လိုလူဆိုတာ ညီတို့သိမှာပါ ခု  ပြောမှာက အကိုလက်ခံထားတဲ့ အတွေးပါ ကြို က်လည်း ယူပေါ့  မကြိုက်လည်းမယူနဲ့ ပေါ့ ဟုတ်လား "

" အကိုပြောတာ ညီတို့ နားမထောင်တာမရှိပါဘူး အကိုရာ ဆုံးမပါ"

" အေး!ဟိုနေ့က မောင်လှက ဘယ်လိုစကား ကြီးပြောလိုက်တာလဲကွာ  အကိုတို့မင်းတို့ အဆင့်မပြောနဲ့  အကိုတို့ထက်သမိုင်းပညာ ရပ်ကို တတ်သိနားလည်တဲ့ဆရာတွေက တောင် သိပ်လေးစားရတဲ့ ပုဂ္ဂို လ်တစ်ဦးကွ မောင်လှလည်း လေးစားတယ်ဟုတ်လား ဒါမဲ့  ညီစကားပြောတာ လွဲနေသလားလို့ပါ ဘာတဲ့ "လိုးမှဘဲကြီး  စွန်းတော်တာ စွန်းလေးစားပြီ လေ"တဲ့  ဘာလဲကွာ ညီရ……ခေတ်တစ်ခောတ်ရဲ့ဂေါ်စကား  ဗန်းစကားကိုအကို နားလည်လက်ခံပါတယ်… အကိုတို့အရင် နောင်တော်တွေက မိန်းကလေးတွေကို "ဇယ်"လို့ပြောခဲ့တယ်…နောက်ပိုင်းခောတ်မှာ  "စော်"လို့ သုံးတယ် တစ်ချို့လူကြီးတွေတောင် "စော်"ဆိုတဲ့ ဗန်းကို သိပ်မကြို က်ကြဘူးလို့  သိရတယ် ညီတို့ခေတ်ကျ  "စော်" အပြင်  "စကီလေး" တွေလို့လည်း ပြောလာသုံးလာကြပြီ…… ဘာသာစကားအားလုံးကတော့ နေ့စဉ်ဗန်းစကား အသစ်ပေါ်နေတာပဲ… လူအမျ ားလက်ခံရင် အဲဒီဗန်းစကားကို အသုံးများလာမှာပဲလေ……

အကိုတို့  သွားကြားထိုးတံကို "ရှာဖွေရေး"လို့ ပြောခဲ့ကြတယ်…လှတယ်ကွ ကိုယ့်အိမ်ကို ပြန်အိပ်တာကိုလည်း ကိုယ့်ဘိကို ပြန်ကျိုးတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ အကိုတို့လည်း ပြောခဲ့ကြပါတယ်… အဓိပ္ပာယ်ပေါ်ပြီး ပိုလှတယ်လေ လူငယ်ဘာဝ ပုံမှန်ပြောရတာကို  ပျင်းခဲ့တာ…… အဲတော့ ညီတို့လည်းပြောမှာပဲ  တစ်ချို့အသုံး အနှုံးတွေ ညီတို့ပြောတာတောင် အကို မှတ် ထားခဲ့ရသေးတယ်……

ဒါမဲ့ ဟိုနေ့က လေးစားမှု့ကို ငါကိုင်ဆဲပြီးပြောတာမျိုးကြ အကို လက်မခံဘူး။ အကို့ကို ညီတို့ ချစ်လို့ဆဲပြီးပြောပါ အကိုကဘာမှ မဖြစ်ဘူး ဒါ ညီတို့ခေတ်ရဲ့ ဘာသာစကား တစ်ခုပဲလေ… လေးစားမှု့ အဓိပ္ပာယ်ကို  အကိုဘယ်လိုလက်ခံတယ်ဆိုတာ ညီတို့ကို   ပြောပြပြီးသားပါ..အကို့ကို လေးစားရမယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးနော် ဒါကညီတို့အပိုင်း  အကိုနဲ့မဆိုင်ဘူး……

ခုနကသိပ်ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ထက်မြက်တယ် မိမိထက်လည်းအသက်အမျ ား ကြီး ကြီးတဲ့လူကြီးကျ တော့ အဆဲစကားလုံးနဲ့တွဲပြီးမလေးစားပြနဲ့လေ အဲလိုကြီးမပြောပါနဲ့ ညီရကြိုက်သလောက် ဂေါ်စမ်းပါ  ဂါရဝတရားတော့ မမေ့နဲ့လေ…… ဆရာက  သမိုင်းနဲ့ ဒေါက်တာဘွဲ့ရပြီး နိုင်ငံခြား တက္ကသိုလ်တွေမှာတောင် စာပြခဲ့ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်။ ဒါတောင် အကို မသိတဲ့ ဘွဲ့တွေအမျ ားကြီးရှိ ဦးမှာနော်…ပြုစုခဲ့တဲ့ သမိုင်းကျမ်းတွေ စာအုပ် တွေ လေ့လာရင်ကြည့်ရင် သိရပါတယ်ကွာ… မပြောရင် မပြောနဲ့  ပြောရင်လေးလေးစားစား ပြောမှပေါ့ကွ ညီရ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို ကျ နော်ကလည်း ဘာရယ်  မဟုတ်ဘူး ပြောထွက်သွားတာပါ"

" အေးပါ ညီရာ  အကိုအနေနဲ့ ဒီကောင်တွေ  ငါဆီမှာပညာသင် ငါက လစာပေးထားရတာ  ငါပြောချင်သလိုပြောမယ်  ငါပြောတာလက်ခံ  ရမယ် မဆိုလိုပါဘူးနော်…ညီတို့လည်း အရမ်း  မငယ်တော့ပါဘူး စဉ်းစားပေါ့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို နားလည်ပါတယ်"

ဒါတော့ သံဒိုင်အမှန်တိုင်းပြောပါသည်။ ကိုယ့် လက်အောက်မှာနေလို့ ကိုယ့်ပြောတာလက်ခံ ရမယ်ဆိုတာမရှိပါ။ ကိုယ့်အတွေးတွေကို ပြော ပြဆုံးမတာလက်ခံ မခံကညီတပည့်တွေအပိုင်း ကိုယ့်ကလည်း အလုံးစုံကောင်းနေတဲ့ လူတစ် ယောက်မဟုတ်ဘူးလေ။ ဓါတ်ပုံပညာဆိုလည်း ကိုယ့်သိသလောက်သူတို့မှ လိုချင်တဲ့ဆန္ဒရှိနေရင်  အကုန်သင်ပြပြောပြပါသည်။ကိုယ်တိုင် လည်း လေ့လာသင်ယူနေရတုန်းမဟုတ်လား။

ကိုယ့်က ပညာလျှိုလိုက်တော့ သူတို့ခောတ်ကျ လည်း သူတို့အောက်ကကောင်တွေကိုထပ်လျှို အဆင့်ဆင့်လျှိုတာတွေများပြီး  တိုးတက်မှာကို မဟုတ်တော့ပေ။ များများသိကြလေ ကောင်းလေ မဟုတ်လား စေတနာ ခွေးစားသွားတာမျိုးလည်း ကြုံ ဖူးပါ သည်။ ဒါမျိုးတွေက လူ့ဘဝမှာ လူဖြစ်နေလို့ကို ရှိကိုရှိနေဦးမည်သာ…လူတိုင်းမကောင်းတာမှ  မဟုတ်ဘဲလေ……

" ညီတို့ game လည်း တအားဆော့တယ်နော်  စာအုပ်တွေလည်း ဖတ်ကြဦး…အကိုဝယ်ထား တာတွေက  ကိုယ်တိုင်လည်းဖတ်ဖို့  ညီတွေ  လည်း ဖတ်ဖို့ ဝယ်ထားတာတွေရယ်…  game လည်းဆော့ပေါ့  သူအပိုင်းနဲ့သူ လုပ်"

" ဟုတ် အကို"

" အကိုလည်း ဓါတ်ပုံက ဝင်တဲ့ ပိုက်ဆံအချို့က စာအုပ်ထဲပဲ ရောက်နေပြီ  တစ်လ တစ်လ စာအုပ်တွေပဲ  ချမ်းသာလာတော့တယ်"

မော်က ဝင်ပြီး……

" ဟုတ်ကဲ့ အကို ဖတ်ပါတယ် ဟိုနေ့ကစာဖတ်  ရင်းတောင် အကိုပြောတာလေး ညီသတိရနေ  သေးတယ်"

" ဘယ်ဟာလဲ ညီ"

" အကို့ကို  ညီတစ်ခါမေးတယ်လေ စာအုပ်ထဲ မှာပါတဲ့"ယာဇကာ"ဆိုတဲ့ စကားလုံးအဓိပ္ပာယ် ကိုမေးတော့  အကိုက "ယာဇကာဆိုတာ သူတောင်းစား"လို့ပြောပြပြီး…စာတစ်အုပ်မှာ မသိတဲ့စာလုံးပါရင်လည်း စိတ်မညစ်နဲ့ ဆက်သာဖတ် မရပ်လိုက်နဲ့ အဲဒီမီးနင်းက စာအုပ်တစ်နေရာရာ ဒါမှမဟုတ် တစ်ခြားစာအုပ်မှာ ပါလာတာတွေ့ရလိမ့်မယ် လို့  ပြောဖူးတာလေးပါ"

" အော်အေး ညီ!ဟုတ်တယ်လေ ညီရ စာဖတ် နေဖို့ပဲ လိုတာကို ပါကိုပါမှာကြီးလေ…မတွေ့တဲ့အဆုံး ကိုယ့်ကလည်းတအားသိချင်  နေရင်တော့  ကိုယ့်ထက်သိတဲ့တတ်တဲ့လူ တွေကိုမေးရမှာပေါ့…အကိုလည်းဆယ်တန်း  ပြီးစ နယ်မှာသမိုင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်တော့ "ငါ့တစ်ပါးမင်း"ဆိုတာ ပါလာတော့ အဓိပ္ပာယ် မသိဘူးလေ ဘာပြောပါလိမ့်လို့ပေါ့…… အကိုတို့မှာလည်း  ရိုးရိုးစာဖတ်သူဆိုတော့" မြန်မာဝေါဟာရအဘိဓာန်ကျမ်း"တွေ ဘာတွေ မရှိဘူးလေ… ဒါမဲ့ နောက်နှစ်ရက်လောက်ရှိမှတစ်ခြားသမိုင်း စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်လိုက်တာမှ…လား! လား!သိပ်သိချင်နေတဲ့ "ငါ့တစ်ပါးမင်း" ကပါလာတော့တယ်။အဲမှာ ပျော်လည်း တော်တော်လေးပျော်သွားရတော့တယ်…စာဖတ်တာ ကောင်းပါတယ် ညီတို့ရာ…လူ့ဘဝ သက်တမ်းတိုတိုလေးမှာ  ကိစ္စအားလုံး ကိုယ်တိုင်ကြုံ တွေ့နိုင်ဖို့  ဘယ်လွယ်မလဲ…သူ့များအတွေ့အကြုံ တွေကိုပဲရင်ဘတ်ထဲထည့် သင့်တာထည့်  ခေါင်းနဲ့ စဉ်းစားသင့်တာ စဉ်းစားရမှာပေါ့…ဟုတ်ဖူးလား…အသက်တွေလည်းရလာအတွေ့အကြုံ တွေများ စာဖတ်အားလည်းကောင်းခဲ့တယ်ဆိုရင်… "မုတ စာပေသမား"တစ်ယောက်လိုစာပြန်ရေး ချင်သေးတယ်ကွာ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အကို…စာဖတ်ရတာ ခောတ်ပေါ်  စာအုပ်တွေက အဆင်ပြေပေမဲ့  ယခင်စာအုပ် တွေကျ ရှေးအသုံးအနှုံးတွေနဲ့ကျ တစ်မျိုးကြီး  ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ"

" ဒါတော့ ရှိမှာပဲလေ ညီကလည်း သူ့ခောတ်နဲ့ သူပဲဟာ…စာဖတ်ပြီဆိုကတည်းကရသတစ်ခု  ခုခံစားချင်လို့ ဒါမှမဟုတ် သိချင်တာတစ်ခုခု  ကြောင့် ဖတ်တာပဲကို မသိသေးတာသိလိုက် ရရင် အမြတ်ပေါ့…အဲလိုသိတာတွေများလာ  မှပဲ  ရှေးပညာရှိကြီးတစ်ဦးပြောသလို…  "ငါ ဘာမှမသိသေးပါလား"ဆိုတာပိုသိလာမှာ ပေါ့  ညီရ  ဟားးးးး"

" ဟုတ်"

" ကဲ အကိုတို့စကားဝိုင်း သိမ်းရအောင်ကွာ "ကျော်"ရေ  မနက်ဖြန် ဘာတွေရှိတာလဲ"

" မနက်ဖြန်  မော်ဒယ်လ်" မြတ်နိုးအိမ့်"'ကို စိမ်းလန်းစိုပြေမှာ ရိုက်ရမယ် အကို… ညနေပိုင်းကားဘက်ထရီအိုးကြော်ငြာအတွက် မော်ဒယ်လ် ၃ ယောက် ဆိုင်မှာပဲ ရိုက်မယ်"

" Ok ရပြီ ညီ……ပိုးဖြူူ  ညီလေး photoshop  ပိုင်အောင်လုပ်ဦး  ဓါတ်ပုံတစ်ပုံကို မြန်မြန်  ကြီးပြင်နိုင်အောင် လေ့ကျင့်ထား……  မင်းတို့ခောတ်ကျ ရင်  ပိုကို လိုလာတော့မှာ"

" ဟုတ် အကို"

" အော် အကို!သဘက်ခါကျ ရင် ဦးဆန်းတို့  ရိုက်မဲ့ (----ဟိုတယ်)က မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကြီး  ကို သွားပေးရဦးမှာနော်"

" အေး"

သံဒိုင် "အေး"တစ်လုံးပြောပြီးပဲ  မိမိအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဆရာဆန်းက ဆရာမြင့်လွင်နဲ့ သံဒိုင်လို ရုပ်ရှင်လောကမှာ မရိုက်တော့  အပြင်လူဂုဏ်တန်အသိုင်းအဝိုင်းက ပွဲကြီးတွေသာ ဓာတ်ပုံ ဗွီဒီယိုရိုက်တော့ သည်။

ဆရာဆန်းက သံဒိုင် အားရင်တော့ လှမ်းခေါ်လေ့ရှိသေးသည်။ ခိုင်းချင်လို့မဟုတ်သူ့မိတ်ဆွေအချို့နဲ့  မိတ်ဆက်ပေးထားချင်လို့ရယ်ပါ…ရုပ်ရှင်လောကဆိုတာက ကိုယ့်အလှည့်သူ့အလှည့် နေရာဖယ်ပေးရခြင်းမျိုးတွေ ရှိသည်မဟုတ်ပါလား………

-----------------------------------

သံဒိုင် (---- ဟိုတယ်)မှာ ကျ င်းပတဲ့ မင်္ဂလာပွဲ ကို ရောက်သွားတော့တကယ့်ပွဲကြီးကြီးဖြစ်လို့ နေတာတွေ့ရသည်။

ဆရာဆန်းနဲ့ စကားပြောနေရင်းမှာပဲ မျက်လုံးတစ်စုံက သူ့ကိုကြည့်နေတယ်ဆိုတာ သိသည်။ သိုင်းဆရာတွေပြောတဲ့  ဆဋ္ဌအာရုံနဲ့ ကိုလှည့်မကြည့်ပဲ သိနေတာမျိုး… လှည့်ကြည့်လိုက်တော့လည်း သိတဲ့သူကိုမမြင်ဘူး။ လူတွေကလည်း အများကြီးလေ…ကိုယ့်ကျင်လည် လှုပ်ရှားနေတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်း ကလူတွေ မဟုတ်ဘူး။

အချိန်တော်တော်ကြာကြာလေးကုန်သွားပြီးမှ သံဒိုင် မြင်တွေ့လိုက်ရတာက…ဘော်ဒီတောင့်တောင့်နဲ့လို့ ဆိုရမဲ့ တင်ရင်ဖြိုး ဖြိုးရယ်နဲ့သူ…သံဒိုင်ကြည့်နေမှန်းသိမှတစ်ခြားဝိုင်းကိုတောင် ထပြောင်းပြီး ထိုင်လိုက်သေးသည်။ စားပွဲဝိုင်း ပြောင်းထိုင်လိုက်မှပဲ  ဘာအဝတ်အစားကို ဝတ်ထားလဲဆိုတာ ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်းမြင် လိုက်ရတော့သည်။

အပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကြိုးကြီးချ ိတ်လုံချည်ကြီးနဲ့…… ဒီလို မြန်မာအမျိုးသမီး ပွဲနေပွဲထိုင်ဝတ်စုံမျိုးဆို တာပိန်ကောက်လိန်ခြောက်တဲ့အမျိုးသမီးတွေ ခမျှာ ဝတ်လို့သာဝတ်ရမည်ဖြစ်သော်လည်း သူတို့နဲ့ အဆင်မပြေဘူးဆိုတာတော့ သိလိမ့် မည်။ မိမိခန္ဓာကိုယ်အလှနဲ့ လိုက်ဖက်တာပဲ ဝတ်ချင်ရှာမည် မဟုတ်လား……

ပိန်ပိန် ဝဝ တောင့်တောင့် မတောင့်တောင့်လှပါတယ်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးတိုင်း အဝတ်အစားတိုင်းကို ဝတ်လို့ လိုက်တာမှ မဟုတ်တာ ကိုယ့်ဟာကို ကြည့်ပြီး ဒီဇိုင်းရွှေးရတာမဟုတ်လား…အလိုလိုမှ ဖင်၊ရင် မရှိပါဘူးဆို မလိုက်ဖက်မဲ့ ဝတ်စုံသွားဝတ်မိတော့ လုံးဝကွက်ပျောက်ဖြစ် သွားပေလိမ့်မည်။

အလိုလိုမှ ဖင် ရင် ထွားပါတယ်ဆိုပေါ့ပေါ့ပါးပါး "ဂျ ပိန်မ" တွေဝတ်တဲ့ ဝတ်စုံ သွားဝတ်မိလို့ ပွဲနေပွဲထိုင် လူကြားထဲ  အဖုအဖောင်းတွေနဲ့ လူမြင်မကောင်းအောင် ရှိရော့မည်။

အပြာရောင်မြန်မာဝတ်စုံကြီးနဲ့  သံဒိုင်မြင်နေရ တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကကျ အရပ်မြင့်သလို တင်တွေ ရင်တွေကျ  ကြီးမားခန့်ထည်လှပ လွန်းလှသည်။စွဲဆောင်အားလည်း ကောင်းလှ သည်။ သူ့ကို သံဒိုင် ကြည့်နေရင်းတောင် ကျားဟိုမုန်းဓာတ်တွေ ပြည့်ဝနေလို့ထင် အငယ်ကောင်က  တဒိန်းဒိန်းထလာပါတော့ သည်။မျိုးးသမီးကြီးနဲ့ သံဒိုင် ရုတ်တရက် အကြည့်ချ င်းဆုံလိုက်တဲ့ တစ်ချက်မှာ သံဒိုင့် နှုတ်ဖျားက ထွက်သွားတဲ့ စကားလုံးက " အန်တီငြိမ်း" ရယ်တဲ့ လေ………

------------------------------------

အခန်း (၁၅)

" ဆရာ ကျ နော်ပြန်တော့မယ် ခင်ဗျ"

" အေး သံဒိုင်…မင်းသတင်းတွေလည်း ငါကြားတယ်နော် မင်းသမီးတစ်ယောက်နဲ့တွဲနေတယ်ဆို"

" ဟုတ် ဆရာ"

" အိမ်ထောင်ပြု မှာဆိုလည်းပြု ကွာ  သံဒိုင်!  မင်းလည်း မငယ်တော့ပါဘူး"

" ဟုတ် ဆရာ"

" အေး သွားတော့ သွားတော့"

သံဒိုင် ဆရာဆန်းအနားက အမြန်ဆုံးလစ်ခဲ့ လိုက်သည်။ မင်္ဂလာခန်းမထဲကနေ အန်တီငြိမ်း ထွက်သွားတာမြင်လို့  အတင်းထွက်လိုက်လာ တာပါ။ အပြင်ရောက်တော့  အန်တီငြိမ်းက သူ့ကားနားရောက်နေပြီ။ သံဒိုင်က အပြေးထွက်လာတာဆိုတော့ မှီသွားခြင်းပင်။ အန်တီငြိမ်းက ကားတံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး ကားအပေါ်အတက် သံဒိုင်ကလည်း တစ်ဖက်ကားတံခါးနားသွားပြီး ဆွဲဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖွင့်လို့ရတာမို့ ခပ်တည်တည်နဲ့ ဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်ပြစ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းကရုတ်တရက်တော့ လန့်သွားကာ သံဒိုင်မှန်းသိတော့မှ မျက်နှာကြောပြန်တင်း လာပြီး……

" မင်းဘာကိစ္စ   ငြိမ်းရဲ့ကားပေါ်တက်ထိုင်တာလဲကွ" လို့မေးတော့သည်။

" ထိုင်လို့ရလားလို့ပါ ခင်ဗျာ…မထိုင်စေချ င်ဘူး  လားခင်ဗျ "

အန်တီငြိမ်းက တစ်ခုခုပြန်ပြောမလို့လုပ်ပြီးကာမှ ကားရှေ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ ကားရှေ့က ကားပါကင်စောင့်တဲ့ကောင်လေး က အန်တီငြိမ်းကို ရှာနေပုံရသည်။ ဧည့်သည်တွေက အရမ်းများတာမို့ အန်တီငြိမ်းကို မြင်တော့ မြင်လိုက်ပုံရသည်။ ဘယ်ကားထဲဝင်သွားမှန်းမသိနေတော့  ခေါင်းထွက်လာတဲ့ကားကို ပါကင်ထုတ်ပေးဖို့စောင့်နေပုံရပါသည်။ အန်တီငြိမ်းက ကားစက်နိုးမလို့သော့ကိုင်ပြီးမှ တစ်ခါမနိုးတော့ပဲ သံဒိုင့်ကိုလှည့်ကြည့်ကာ…

 " မင်း ဘာလဲ ဓာတ်ပုံဆရာ"

 " ခင်ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျာ"

" ဘာကိစ္စ ကားပေါ်လာတက်ထိုင်တာလဲ"

" ထိုင်လို့မရဘူးလား မထိုင်စေချ င်ဘူးလားလို့  ပြန်မေးထားတယ်လေဗျ ာ"

" မင်းကို ငြိမ်းအရင်မေးနေတာ မင်းအရင်ဖြေ"

" ထိုင်လို့ရမယ်ထင်လို့ပါ ပြီးတော့ထိုင်လည်း ထိုင်ချင်နေလို့ပါ… ကျ နော်ဖြေပြီးသွားပြီ  အန်တီငြိမ်းဖြေပါဦးဗျာ ဆက်ပြီးမထိုင်စေချင်ဘူး ဆိုရင်လည်း ကျ နော်ချက်ခြင်း ထွက်သွားပေးပါ့မယ်"

အန်တီငြိမ်းက နှုတ်ခမ်းကို ရွှဲ့ပြီး ရယ်သည်။  ရယ်သံတော့ထွက်မလာဘူး။ပြီးတော့မှ သံဒိုင့် ကို တစိမ့်စိမ့်ပြန်ကြည့်ပြီး……

" ထွက်မှာဆို တစ်ခါတည်းအပြီးထွက်သွားပေးပါကွာ  ငြိမ်းဆီကို တစ်သက်လုံး ပြန်မဝင်ပါနဲ့တော့ ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆိုတဲ့ မိန်းမကတောင်းပန်ရမဲ့ အလုပ်ကို သိပ်မုန်းပါတယ်…ဒါပေမဲ့  မင်းကိုတော့  ငြိမ်းတောင်းပန်ပါတယ်…ငြိမ်းကိုတော့  မကစားပါနဲ့ကွာ…ငြိမ်း  ဘယ်လိုမိန်းမ အမျိုးအစားလဲဆိုတာမင်းသိပါ တယ် ဓာတ်ပုံဆရာ"

ဒါ ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်ဆီကကြားရတဲ့ အညင်သာဆုံးစကားပါလားဆိုတာ သံဒိုင်သိပါသည်။ မာနတွေမိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ရင်ထဲကခံစားချ က်ကိုတော့ သံဒိုင်မြင်တတ်ပါသည်။

" ကျ နော် မကစားခဲ့ပါဘူး အန်တီငြိမ်းရယ်"

" ဘာလို့ မကစားရမှာလဲ"

ဒီစကားကိုတော့ အန်တီကဒေါသတကြီးအသံ အကျယ်ကြီးပြောသည်။ကားမှန်တွေ ပိတ်ထားတာမို့ တော်တော့သည်။ ပါကင်ကောင်လေးလည်းရှေ့မှာ ရှိမနေတော့ပေ။

" မင်း ငြိမ်းအိမ်ကနေပြန်သွားတဲ့နေ့……အဲဒီနေ့ကို ငြိမ်းမမေ့ဘူး……နေမကောင်းပြီးကာစ မိန်းမတစ်ယောက်ကို မင်းမလို့  ဒီအတိုင်းထားခဲ့ရက်တယ်…ငြိမ်းရင်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေပြီလဲဆိုတာ မင်း သိခဲ့ပါတယ် မင်းမြင်ပါတယ်..လှေကားအောက်ဆုံးနဲ့ အပေါ်ဆုံးက အရမ်းကြီးမဝေးပါဘူး  ငြိမ်းမျ က်လုံးတွေကိုကြည့်ပြီး မျက်လုံးတွေကို ဘာသာပြန်တတ်တဲ့မင်းက သိပြီးသားပါ…မသိချင်ရောင်ဆောင်ပြီး မင်း  ထွက်သွားတာပါ"

" ဟာ ဘယ်သူကအရင်ပြန်လွှတ်တာလဲခင်ဗျာ"

" ဘယ်သူက ပြဿနာအရင်ရှာတာလဲ"

" ကျနော်ကအမွေးရိတ်ထားလား နောက်မရိတ် နဲ့လို့ ပြောတာလေ"

" မင်း ငြိမ်းကို ပြောတဲ့ မင့်မျက်နှာပုံစံကြီးကို မင်းတို့ကိုင်တဲ့ကင်မရာကြီးနဲ့ ရိုက်ပြချ င်တယ် သိလား ဓာတ်ပုံဆရာ! ရိုက်ပြချင်တယ်"

အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါသည်။ သံဒိုင်ကလည်း

" သောက် ကတုံးမ"

ကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်နည်းနည်းတိုသွားပြီး မျ က်နှာမာသွားပုံရသည်။

" စိတ်တစ်ချက်တိုသွားလို့ပါ အန်တီ…ဒါမဲ့  အန်တီမပြန်ခိုင်းရင်  ကျနော်မပြန်ပါဘူး"

" ငြိမ်းကို မာနတွေ လာမဆွနဲ့ ဓာတ်ပုံဆရာ"

သံဒိုင် စကားပြောပြီးတော့ ကားမှန်တွေပိတ်ထားတဲ့ အတွက်ကြောင့် ပူလာတာမို့ကားစက်ပီး  Air Con ဖွင့်ရန် ကားသော့ပေါက်ဆီ လက်လှမ်းလိုက်တော့……

" လက်က ဘာလဲ"

" ကားစက်နိုးပြီး Air Con ဖွင့်မလို  ပူတယ်"

" ငြိမ်း  ဖွင့်တတ်တယ်"

" ဟုတ်ပါပြီ ခင်ဗျာ"

အန်တီငြိမ်းက ကားစက်နိုးပြီး Air Con ဖွင့်တော့သည်။ အစက  သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို မြင်လိုက်တော့ လိင်စိတ်တစ်ချက်ကြွသွားခဲ့တာရယ်ကြောင့်  ဒီကားပေါ်အထိလိုက်လာခဲ့ပေမဲ့ အန်တီငြိမ်းခမျာ  မိမိနဲ့ပတ်သက်ပြီးခံစားနေရတာ သိတော့လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။ လူဆိုတာမျိုးက လိင်စိတ်ကြွရင် အနီးနားမှာရှိ သူနဲ့  ပြေဖျောက်ဖို့ကြိုးစားကြရသည်။ ကိစ္စပြီးသွားလို့  သူလည်းမလွမ်း ကိုယ့်လည်းမလွမ်းတာမျိုးက ပြဿနာမရှိပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ဦးက ကိုယ့်အတွက်ခံစားပေးနေရသည် ဆိုရင်အဆင်မပြေတော့ပေ။ နှစ်ယောက်သား ခဏတာသာယာဖို့တက်ညီလက်ညီကြိုးစားခဲ့ကြသည် ပွဲပြီးတော့ "ဘိုင့်ဘိုင့်"'နှုတ်ဆက်ကာ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားချင်းသာ အကောင်းဆုံးအနေအထား

" ကဲ ဘယ်လိုလဲ ငြိမ်းကမောင်းရတော့မှာလား"

အန်တီငြိမ်းကမေးလာတော့ သံဒိုင်အန်တီဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ အန်နီငြိမ်းကလည်း သံဒိုင့်မျက်နှာကိုသာ ပြန် စိုက်ကြည့်နေပါသကော။ နှစ်ဦးသား နှုတ်ဖျားကစကားတွေ ထွက်မလာကြပေမဲ့  ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို ရှိနေမှာတော့ အသေအချာပါ။

" အန်တီနဲ့ မတွေ့ရတာလည်းကြာပြီမို့ ဒီနေ့မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်မှာ တားမရဆီးမနိုင် ဖြစ်ရတာပါ"

" ငြိမ်းလည်း မင်းနဲ့မတွေ့အောင်ရှောင်နေရတာ အရမ်းပင်ပန်းပါတယ် ဧကရီမွေးနေ့ပွဲညက အပြန်လည်း အိပ်လို့မပျော်ဘူးကွာ……

ဒါကြောင့်မင်းရှိမဲ့နေရာဆိုတတ်နိုင်သလောက် ရှောင်ခဲ့တာ…မင့်အကြောင်း ဘာရယ်မဟုတ် ..စကားစပ်လို့ ပြောမိရင်လည်း စကားစကိုချက် ခြင်းပြတ်ဖြစ်ရတာ သတိတွေရလွန်းလို့…တစ်ခြားယောင်္ကျားတွေနဲ့လည်း ငြိမ်း မပတ်သက်ချင်ဘူးကွာ.. ငြိမ်းကဒီဘဝမှာ မင်းကိုဝဋ်ကြွေးပြန်ဆပ်ရမယ် နဲ့တူပါတယ်…ခပ်စိမ်းစိမ်းနေတတ်တဲ့ မခင်ငြိမ်းတို့ … ဓာတ်ပုံဆရာနဲ့ကျ မှ ပွဲသိမ်းရမယ့်ထင်တယ်။ ငြိမ်း ကားပေါ်ပြန်လာထိုင်တာ ကျေး……"

အန်တီငြိမ်းက စကားကိုဆုံးအောင်ဆက်မပြောဘဲ လက်ဖဝါးပြင်နှစ်ဖက်နဲ့ရှေ့ကစီယာတိုင်ကို "ဖြန်းကနဲ" ရိုက်ချ လိုက်ပါတော့သည်။ "ရုတ်တရက်" သံဒိုင်လည်း လန့်သွားသည်။

အန်တီငြိမ်းက စကားတွေ အရမ်းကျွံ မှာစိုးလို့ စိတ်ပြောင်းလိုက်ခြင်းလား…သူ့အဖြစ်ကိုသူ့မကျေ နပ်လို့ရိုက်လိုက်ခြင်းလားတော့ သံဒိုင် မသိပါ။ သံဒိုင်က စိတ်တစ်ချက်မထိန်းနိုင်လိုက်လို့ တားမရဆီးမရဖြစ်လို့ လာခဲ့မိတာပါပြောပြီး တောင်းပန်ကာ ပြန်ထွက်မလို့ စိတ်ကူးရှိခဲ့ပေမဲ့…အခုတော့………

" မင်း ကားပါတယ်မလား"

" ဟုတ်"

" ထားခဲ့ကွာ"

အန်တီက သူ့လက်ကိုင်အိတ်လေးကို တစ်ချက်ဖွင့်ကြည့်ပြီးကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ကာဂီယာထည့်ပြီး ကားကိုစလှိမ့်ထွက်လိုက်ပါတော့သည်။

" နမ်းစမ်းပါ ငြိမ်းကို နမ်းစမ်းပါ"

သံဒိုင်နဲ့ အန်တီငြိမ်း ယခင်သွားနေကျ အိမ်ရာ လည်းရောက် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးပြီဆိုမှ အန်တီငြိမ်းက လက်ထဲက ပွေ့ကိုင်လာတဲ့ လက်ကိုင်အိတ်ကို "ဗုန်းခနဲ" ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖြစ်ချ လိုက်ပြီး သံဒိုင့်ကို ပွင့်လင်းစွာ တောင်း ဆိုလာပါတော့သည်။သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို အထင်မသေးစွာ နားလည်မိပါသည်။

မျိုသိပ့်ကြိတ်မှိတ်ထားခဲ့ရတာ ဆာလောင်လွန်းနေပြီထင့်…သံဒိုင်နမ်းပေးနေတော့ အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့် အင်္ကျ ီတွေကို အရင်ချွတ်သည်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ…ပြီးမှ အတွင်းခံ…သံဒိုင် လုံးဝကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ယောင်္ကျားအင်္ဂါ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးတွေ့လိုက်ရမှ လက်တစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြီးဆုပ်ဆုပ်ကြည့်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးနေတော့သည်။

သံဒိုင်ကလည်းအနမ်းမပြတ်လပ်စေပဲမှ တရွှေ့ ရွှေ့ နှစ်ယောက်ပူးသွားပြီး မီးခလုတ်တွေကို လိုက်ဖွင့်သည်။ ရီမုယူပြီး air con ကို ဖွင့်သည်။ အနမ်းတွေကို မဖယ်ခွာနိုင်သလို အမှောင်တွေ အပူတွေကိုလည်း မလိုချင်တဲ့သဘော…အလုပ်ကို နှစ်ခု တစ်ပြို င်တည်းလုပ်တော့ ကိစ္စတွေ အမြန်ပြီးမြှောက်ရတာပေါ့……

အန်တီငြိမ်းက အနမ်းခံရင်း အနမ်းတွေတုံ့ပြန်ပေးသလို  သူ့ရဲ့ ရင်တစ်ဖက်ဖုံးတဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီ ရဲ့ ရိုးရိုးကြယ်သီးမဟုတ်တဲ့ စိန်ပွင့်ဘုသီးတွေကို ဖြုတ်ပေးထားတော့သည်။ သံဒိုင့်လက်က အန်တီ့ နောက်ကျေ ာလူ ှိုပြီး အပြာရောင် ဇာဘယာရဲ့ ချိတ်တွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့သည်။ အန်တီငြိမ်းက ချိတ်လုံချည်ပါ ချွတ်ချမဲ့ အလုပ်သံဒိုင်က အနမ်းကို ဘရိတ်အုပ်ပြီး……

" ဒီဝတ်စုံကိုတော့ မချွတ်နဲ့ အန်တီ မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ပြီး တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ သိပ်လှနေတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို လိုးချင်နေလို့ပါ"

" အို!ဟာကွာ မင်း……

ဒါကြီးနဲ့က အနေရကျပ်နေလို့"

" ဒီတိုင်းဝတ်ထားတုန်း ချိတ်လုံချည်ကြီးကို လှန်ပြီး လုပ်ချင်တာ ကျနော်က"

" အင်းပါ မင်းသဘော"

" ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

" ----"

" ပြော ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

" မင့်သဘောရှိ လုပ်ပေါ့"

" ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့"

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ကြားချင်တာသိပုံရပါသည် နားနားလေးကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလာတာက "လိုးပေါ့"တဲ့…သံဒိုင် ချိတ်လုံချည်ကြီးကို မချွတ်ချင်ခဲ့တော့ အောက်ကနေအသာမလိုက်ပြီး မှ အပြာရောင်အတွင်းခံ ဇာပါတဲ့ ဘောင်းဘီတော့ ဆွဲချွတ်ပြစ်ရသည်။

အန်တီငြိမ်း သိတတ်သွားခဲ့ပြီထင် …သူ့ပန်းပွင့်မှာကွယ် အမွေးတွေနဲ့ဖြင့်…အမွေးပင်တွေက ပေါက်တာတအားများသော်လည်း "လင်းသုသွင်" အမွေးတွေလောက်တော့မဖြောင့်…လိမ်ကောက်ကောက်ရှိတော့သည်။ သံဒိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လျှက်အနေအထားနဲ့ အန်တီငြိမ်းပစ္စည်းကြီးကို တစ်ရှိုက်ရှိုက်နဲ့တစ်စိုက်မက်မက် အနမ်းဆိုတာမျိုးလို နမ်းပြစ်မိတော့သည်။စိတ်ရှိလက်ရှိ ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ဖြစ်တဲ့ အန်တီငြိမ်းပစ္စည်းကြီးကို ကိုက်ချ လိုက်တော့……

" အမယ်လေး! ဓာတ်ပုံဆရာ ငြိမ်းရဲ့ဟာ……"

ဆိုပြီး… အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်   ယောင်ပြီးတောင်… ပြောထွက်ခဲ့ရပါပြီကော…သံံဒိုင့်ရဲ့လျှာဖြင့်လျ က်တဲ့အမှု့ မပြီးသေးခင်မှာ ပဲ အန်တီငြိမ်းက……

" ငြိမ်း စုပ်ပါရစေဦးကွာ"

ဟု ပြောလာပြီး သံဒိုင့် ခေါင်းကို အတင်းဆွဲပြီး  အထခိုင်းလာသည်။ သံဒိုင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး စုပ်ချင်နေရှာတဲ့ အန်တီငြိမ်းကိုဖယ်ခွာလိုက်ကာ တစ်နေရာသွားမလို့ဟန်နဲ့ ကျ ီစားလိုက်တော့အန်တီငြိမ်းခမျာ သံဒိုင့် ဟာကို လက်နဲ့ ကမန်းကတန်းဆွဲထားရှာရတော့သည်။

" ငြိမ်းကို မကျ ီစားနဲ့…မင့်ဟာကြီး ငြိမ်းလက်က မလွတ်ဘူးလေ ဟင်း ဟင်းး"

လို့က ပြောသေး တာ…မျက်နှာက အောင်ပွဲရစစ်သူကြီးပမာ…အန်တီငြိမ်း စုပ်သည်။အတင်းကာရောကို စုပ်သည်။ဇွတ်တရွတ် စုပ်သည်။မလွှတ်တန်း စုပ် သည်။ စုပ်ခွင့်ရလျှ င် စုပ်နေမည် ဆိုတာလို…အန်တီငြိမ်းရဲ့ "တမက်တမော"စုပ်ချ က်ကြမ်း ကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက်မှာ သွားနဲ့တောင် ခြစ်မိခဲ့လို့ သံဒိုင်ခမျှာ "ရှီးး"မြည်သံနဲ့ ဖီးခံပြီးမှ "အား အား သာသာစုပ်ပါဗျာ"လို့သာ  ပြောရ လေတော့သည်။ သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းကို လုပ်နေကျ ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်ကို တင်ပြီးလုပ်သည်။ လုပ်နေရင်းမှ နှစ်ပေလောက် အမြင့်ရှိမဲ့သစ်သားဖင်ထိုင်ခုံလေးမြင်လိုက်တော့ စိတ်ကူးတစ်မျိုးရသွားပြီး……

" အန်တီ မှန်ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ သွားလုပ်ရအောင် အန်တီ့လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့် လို့ရတာပေါ့"

" အင်း မင်းသဘော ငြိမ်းကို ကြိုက်သလိုလုပ်"

" အန်တီ အရမ်းလိမ္မာနေပါရော့လား  ဟီးး"

" ငြိမ်းကိုလာစမနေနဲ့ သူ့ဟာကြီး ငြိမ်းဟာထဲကချွ တ်လိုက်ပါဦး  ဟိုနားကိုသွားရမှာဆိုလည်း"

" ဘယ်ဟာကြီးတုန်းဗျ "

" မသိဘူး"

သံဒိုင် ဆက်မမေးတော့ဘူး။ ပူးကပ်ထားတဲ့ ခန္ဓာနှစ်ခုကို သာသာယာယာပဲ ခွာပေးလိုက်တော့သည်။မှန်ပြတင်းဘေး နံရံမှာကပ်ပြီး ခုံကို အသာချ ။ အန်တီငြိမ်း ညာခြေထောက်ကို ခုံပေါ်တင်။  ဝတ်ထားတဲ့ ချိတ်လုံချည်ကြီးကို အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေကြီးပေါ်အောင် လှန်တင်။ အန်တီငြိမ်းကို မှန်ကနေအပြင်ကို ကြည့်ခိုင်း။ သံဒိုင်ကနောက်ကနေ နေရာယူကောက်ထည့်လိုက်ပြီး "တစွတ်စွတ်"မြည်အောင် လုပ်နေပါ တော့သည်။ ဒါမျိုးဇာတ်ဝင်ခန်း ရုပ်ရှင်တစ်ခန်းလောက်ရိုက် ရရင်တော့ ကောင်းလှမည်လို့ ဓာတ်ပုံသမား ပီပီ သံဒိုင်တွေးလိုက်မိသေး၏။

သံဒိုင်လုပ်နေရင်းမှ အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရွှေရင်တစ်စုံကို နောက်ကနေကိုင်ဆွဲ ဆုပ်နယ် ပြစ်လိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းကသူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်အဆုံးထိ နံ့ရံနဲ့မှန်ကို ကပ်ပြီးမြှောက်ဆန့်ပေးထားလိုက်ပါသည်။ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်း ရင်သားတွေကိုင်နေရာမှ ဗိုက်တွေ ခါးတွေပါ ပွတ်သတ်ပေးပြီး ဂျိုင်းခွက် နေရာကိုပွတ်ပြစ်လိုက်တော့…

" ယားတယ်" 

လို့ အန်တီငြိမ်းကပြောပြီး မြှောက် ပေးထားတဲ့လက်တွေကို အောက်ပြန်ချ သည်။ သံဒိုင် ဂျိုင်းခွက်ကို ပွတ်ရင်းစမ်းမိလိုက်တာက ဂျိုင်းမွှေးအချို့…

" အန်တီ ဂျိုင်းမွေးမရိတ်ဖြစ်ဘူးလား"

" တစ်ယောက်သောသူက အမွေးကြိုက်တတ်  လို့ ထားထားတာပါ"

ဟာ!ဒီလို အလိုက်သိပေးတဲ့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ သိတတ်မှု့အတွက် သံဒိုင့်စိတ်မှာကျေနပ်မှု့နဲ့ အတူ လိင်စိတ်ပါပိုကြွရပြီး  အားစိုက်ကာ ဆောင့်ပြီလေ…သံဒိုင်ဆီက "အင်း အင်း"မည်ကာ ဆောင့်ချက်အရှိန်မြန်လာတော့ အန်တီငြိမ်းက သူ့ဖင်ကြီး ထပ်ကော့ကောက် ပေးပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို မလွတ်တမ်းခံပေး ရှာပါတော့သည်။

သံဒိုင် ဂျိုင်းကို ထပ်ပွတ်ပြီး  လုပ်မိပြန်တော့ အန်တီငြိမ်းဆီက "အင်း အင်း ယားတယ်"ဆိုတဲ့ ဆောင့်လုပ်ချက်ကို "အင်း "လိုက်ပေးရင်း ယားတတ်ကြောင်းကို ထပ်ပြောရှာပါသည်။

" ဒီလောက် လီးကြီးဝင်ပြီး လုပ်နေတာကို ယားသေးတာလား ငြိမ်းတင်ရယ်"

" ယားတယ် ယားတယ် ဂျိုင်းကိုမကိုင်နဲ့ လီးဝင်တော့ရော မယားရဘူးလား ပြော အင်း အင်း"

သံဒိုင်က စကားသာပြောတာ ဆောင့်လုပ်နေတာကိုက မရပ်တော့ ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာနဲ့ ထိန်းမနေတော့ပဲ …

" အား အား ငြိမ်းတင် ပြီးတော့မယ်"

လို့ ပြောရင်းမှကို "အား အား"အော်မြည်ရင်း ပြီးဆုံးလိုက်ပါတော့သည်။သုတ်ရည် အထွက် မှာတော့ "ငြိမ်းတင်" "ငြိမ်းတင်"ဆိုပြီး အော် မြည်တမ်းမိရပါသည်။

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းချွတ်ထားတဲ့ အင်္ကျ ီလေးကို သွားပြန်ကောက်ယူပြီးမှဆိုဖာခုံရှည်ပေါ် သွားထိုင်လိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းကမှန်ပြတင်းပေါက်နားရပ်နေရင်းမှ……

" ငြိမ်း ဒါကြီးတွေ ချွ တ်လိုက်တော့မလို့"

ဆိုပြီး သံဒိုင်ဆီက ခွင့်ပြု ချက် လှမ်းတောင်းရှာ သေးတော့ သံဒိုင် ခေါင်းပဲညိမ့်ပြလိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းက အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံး ချွတ်ချ ပြီးမှ  သံဒိုင်ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာခုံရှည်ဆီ လာကာ သံဒိုင့်ခြေထောက်ကြားက နေရာဝင် ယူပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပဲထိုင်ရှာတော့သည်။ လက်လှမ်းမှီတဲ့ တစ်ရှုးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး အရည်တွေပေနေတဲ့ သံဒိုင့်ကောင်ကြီးကိုသုတ်ပေးပါတော့သည်။

သံဒိုင်က သူ့အင်္ကျ ီပြန်ဝတ်မလို့ပြင်တော့……

" မဝတ်ရပါဘူး ငြိမ်းလည်းမဝတ်ဘူး အေးရင် air con ပိတ်လိုက်လေ" 

လို ပြောပြီး သံဒိုင့် လက်ထဲကအင်္ကျ ီကိုဆွဲယူလိုက်ကာခပ်ဝေးဝေး ထိအောင် လွှင့်ပစ်ပါတော့သည်။

" မအေးပါဘူး အန်တီ ရပါတယ်"

" အံမယ်ခုကျ အန်တီတဲ့ ခုနကကျ ငြိမ်းတင်ဆို"

" ဟုတ်"

သံဒိုင် ဟုတ် လို့ပြောလိုက်ရင်း  မိမိ ကောင်ကြီးကို သုတ်ပေးနေရှာတဲ့ အန်တီငြိမ်းကို သေချာကြည့်မိလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက လည်း ပြန်မော့ကြည့်လာပြီး သံဒိုင့်ကို  မျက်စိ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြကာနှုတ်ခေါင်းရှုံ့ပြသည်။ ဒါလေးကို သံဒိုင် တော်တော်သဘောကျသွား ရသည်။

" ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လည်း လှပါပေသည်"လို့ဆိုရမည်သာ……

" ခေါ်လေ ငြိမ်းကို  ငြိမ်းတင်လို့"

" ဟီး လုပ်နေရင်းမှ ထပ်ခေါ်မယ်"

" အဲဒါ ဘာသဘောလဲဟင်"

" ကျနော်ထင်တာ ပြောမယ်နော် အန်တီ"

" အင်း ပြော"

" ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က ကိုယ့်လိုးနေတဲ့  မိန်းမကို ပိုင်စိုးပိုင်နဲ့ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကြောင့်လို့ထင်တယ်…လိုးနေရပြီလေ အန်တီရယ်…လိုးနေရတဲ့ အချ ိန်ဆိုတော့ အဲ့မိန်းမရဲ့ကာမကို အဲဒီယောင်္ကျားပဲ ပိုင်နေတာဆိုတော့  ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးလည်း ဒီချ ိန်မှာပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ခေါ်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်ရတာပေါ့…အဲမှ အရသာ သိပ်ကောင်းတာလေ  အန်တီတို့ မိန်းမတွေကလည်း ငါ့မွေးထားတဲ့ ငါ့သားလောက်က  ပိုင်ပိုင်ကြီးခေါ်တာပါလားလို့ တွေးပြီး စိတ်မဆိုးဘူး ဟုတ်"

" အင်း တစ်ခြားမိန်းမတွေတော့မသိဘူး ငြိမ်းက တော့ မဆိုးဘူး"

" အမျိုးသမီးတော်တော်များများ အန်တီလိုပဲဖစ်မှာပါ"

" ငြိမ်းကပိုတာပေါ့  အခုကိုပဲ မင်းက ငြိမ်းကို ငြိမ်းတင်လို့ပဲ ခေါ်စေချင်နေတာကွ"

" အန်တီငြိမ်းကလေ နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်ပိုလိုက်ရမှ သိလားဗျ "

" ပိုတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ  ကိုယ့်နဲ့ရမဲ့ ယောင်္ကျားက ကိုယ့်ကို မောင်ပိုင်စီးပြီး  "ငြိမ်းတင်"လို့ခေါ်တာ မသာယာရဘူးလား ပြော!"

အိုက်စ်!ဆိုပြီးသံဒိုင် အသံမထွက်ဘဲဖြစ်သွားရသလို ရင်ထဲမှာလည်း "ဟိုက်"သွားရပါသည်။ ကြောက်ရွှံမှု့ဖြစ်ခြင်း အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခြင်း အံ့သြတကြီးဖြစ်ရခြင်း ဝမ်းပန်းတနည်းဖြစ်ခြင်း ဝမ်းသာလုံးဆို့ခြင်း  စတဲ့ စိတ်ခံစားချက်များ ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသောအခါ နှလုံးရောဂါရှိသူတွေ သေကြသည်လို့ ကြားဖူးတာ အမှန်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်ဟု သံဒိုင် ကိုယ်တွေ့နဲ့ သိလိုက်ရပြီလေ……

" ကိုယ့်နဲ့ရမဲ့ ယောင်္ကျ ားတဲ့လား အန်တီရယ်"

သံဒိုင့်ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်ခွင့် အန်တီငြိမ်းက ကြာကြာမပေးခဲ့ဘူး…ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အရည်ပြောင်အောင်သုတ်ပြီးတဲ့ အငယ်ကောင်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ် လျှာနဲ့ ဖမ်းလျက်လိုက်လို့ပဲ…စိတ်တို့မည်သည် ထိတွေ့မှု့ကြောင့်ရယ်… မြင်ကွင်းရယ်ကြောင့် ပြောင်းလဲတတ် သည်လေ……

အန်တီငြိမ်းရဲ့ စုပ်ချက်ထိတွေ့မှု့ကြောင့် သံဒိုင့် ကောင်ကြီး တော်တော်လေးပြန်အကြွမှာ…အန်တီငြိမ်းက ထိုင်နေရာက ထပြီး တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ကာ သူမဖင်ကြီးနဲ့ သံဒိုင့်ကောင်ကိုဇွတ်အတင်းပွတ်နေတော့သည် ..ဒီမြင်ကွင်းရယ်ကြောင့်လည်း သံဒိုင့်ကောင်က ဟန်ဒွပ်ပါဆင့် ထောင်ရပြန်လေပြီ။

" ငြိမ်းကို လိုးပေးဦး"

လို့ အန်တီငြိမ်းက မျက်နှာလှည့်ကာ ရီကွပ်လုပ်လာတော့ သံဒိုင့် အန်တီ့ ဖင်ကြီး လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ အပေါ်ကတက်ထိုင် ခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းက ရယ်ရသည်။ သံဒိုင့်ကို ကျောပေးထားပြီး ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆိုဖာပေါ်တင်ထားကာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သံဒိုင့်လိင်တန်ကို နောင်ပြန်ကိုင်ထည့်နေတာ မဝင်နေတော့သူမပါးစပ်ကသံဒိုင်မကြားဖူးသေးတဲ့ "အီးအင့်!   အီးအင့်!"နဲ့ညည်းတွားနေတော့ သည်။

" ဘာလဲ အန်တီ "အီးအင့် အီးအင့်"က ဟီးး"

" အာ မလှောင်စမ်းနဲ့ကွာ ဒီမှာဝင်စေချင်နေပြီ မဝင်နေလို့ပါဆို"

" ဝင်အောင် လုပ်ပေးပါ့မယ် ခြေထောက်ကို  ဆိုဖာခုံပေါ်တင်ထားလိုက် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ ကြမ်းပြင်ပေါ်က ခြေထောက်ကို နည်းနည်း  မြှောက် ဒူးကြီး အရမ်းမကွေးနဲ့…ခံချင်လိုက်တာကလည်းပြာလို့  ညံ့လိုက်တာကလည်း ချာလို့"

" ငြိမ်းက သူများတွေ မိန်းမအများကြီးလုပ်ဖူး သလို ဆရာကြီး မဟုတ်ဘူး…ဒါရောမှ နှစ် ယောက်ပဲ ခံဖူးးးးးအင်းး ဇွတ် အာ အင်း အင်း"

စကားနဲ့ကို အရှုံးမပေးချင်တဲ့ အန်တီငြိမ်းကို သံဒိုင် အောက်ကနေ ပင့်ကော်ထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ ဝင်သွားပါတော့သည်။ ပစ္စည်းထဲ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးပြီဆိုတော့လည်း အန်တီငြိမ်းခမျှာ အသံံမထွက်တော့ပဲ သူ့ဟာသူသာ ဆောင့်နေရှာပါတော့သည်။

လုပ်ချက်တွေ နည်းနည်းကြာလာတော့ အန်တီကသံဒိုင့်ဘက်လှည့်လာတော့သည်မျက်နှာခြင်း ဆိုင်အနေအထားနဲ့ အပေါ်ကနေ အားရပါးရ တက်ဆောင့်တော့မဲ့  အခင်းအကျင်းပါလား။ သံဒိုင်ထင်သလိုဟုတ်သည်။ သံဒိုင်နောက်ကိုမှီ ထားတဲ့ဆိုဖာနောက်ကို လက်နှစ်ဖက်လုံးတင် ကိုင်လိုက်ပြီး သံဒိုင့်ကို ကားယားခွထိုင်လာ တော့သည်။

အောက်ပါပစ္စည်းနှစ်ခုလုံးက ကျွတ်ထွက်ထားတဲ့အခါ အန်တီငြိမ်းကလည်းလက်နှစ်ဖက်လုံး မအားရှာတော့ သံဒိုင်ကပဲ အငယ်ကောင်ကို ကိုင်တည်ပေးရသည်။ အဲဒီတော့မှအန်တီငြိမ်းက တဖြည်းဖြည်းထိုင်ချလာကာ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ တဖန်မြန်ကြွသွားပြန်သည်အဝင်အထွက် လမ်းကြောင်းသင့်ကာမှ   အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်ကြီးကို ဆောင့်လုပ်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းရဲ့ ပိပိကြွက်သားတည်ရှိပုံကပဲ အချို့ကျလေသလားမသိ…အသားချင်းရိုက်သံ "ဖုတ် ဖတ်"ဆိုတာကလွဲလို့  လေခိုသံတော့ သံဒိုင် မကြားရပါ။ သံဒိုင်အနေနဲ့ မိမိကတစ်ချ ီကောင်းကောင်းပြီးပြီးသားမို့ စိတ်တွေကို ကာမကိစ္စက သွေဖီသွားအောင် ပြောင်းထားလိုက်နိုင်သည်။ ဒါမှလည်း အန်တီငြိမ်း ကြိုက်သလောက်ကစားခွင့်ရမည် မဟုတ်လား။ သံဒိုင်က အန်တီငြိမ်းပြီးသွားမှ…တင်းတောင့်တဲ့ အန်တီငြိမ်းဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်း ကြားက အပေါက်ကို ခရီးနှင်မည်သာ..ဒီလိုစိုစိုပြေပြေ အိုးကောင်းကြားက ခရေပန်းကို နမ်းခွင့် မရရင်ဖြင့် လူဖြစ်ရှုံးရချည်ရက်လေ…အန်တီငြိမ်းတစ်ယောက်   စိတ်ကြိုက်အချိန်ကြာအောင်လုပ်လာပြီးနောက်မှာတော့…ပါးစပ်က "တဟင်းဟင်း တအီးအီး"အော်မြည် ကာ စိတ်ကျေနပ်သွားရှာပါတော့သည်။  သံဒိုင်လည်း အန်တီငြိမ်းပြီးကာနီးမှာ ဖင်သား တွေကို အသာညှစ်လိုက် ပွတ်ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့လက်တွေကိုရပ်လိုက်ပါတော့သည်။

အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင့်အပေါ်ကနေခွထိုင်ထား ရာကနေဆင်းလိုက်ပြီး ပေကံျ တွေအရည်တွေကို သုတ်နေသည်။ပြီးမှ သံဒိုင့်ကောင်ကို လာ ကိုင်သုတ်ပေးသည်။ အရှိန်မကျသေးပဲ မားမားမတ်မတ်ရပ်လျှက်ရှိသော သံဒိုင့်ကောင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး  ပျော်လည်းပျော်သွားပုံရသည်။

" မင့်ကောင်ကြီးက မာန်မကျ သေးဘူးကွ"

" ဟုတ်တယ် အန်တီ"

" ငြိမ်း ဘယ်လိုလုပ်ပေးရဦးမလဲ"

" လာ ကျ နော့်နားကို လာထိုင်ပါ"

" အင်း"

ကိုယ်လုံးတီးနဲ့အန်တီငြိမ်းက သံဒိုင်ဘေးကို လာထိုင်ကာ သံဒိုင့်ရင်ခွင်တစ်ခြမ်းကို မျက်နှာ အပ်ထားပါတော့သည်။ သံဒိုင်က လက်လှမ်းမှီနေတဲ့ အန်တီငြိမ်းဖင် ကြားထဲကိုလက်ချောင်းနဲ့ဖွဖွပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းကလက်တစ်ဖက်ကို အအား မထားပဲ သံဒိုင်လိင်တန်ကို ရွရွလေးပြန်ပွတ် ပေးပြန်သည်။

" ဒီအခန်းကို ရောက်ဖြစ်လား အန်တီ"

" ငြိမ်းမညာတတ်ပါဘူး  နေ့တိုင်းရောက်တယ်"

" ဟာ ဘာလာလုပ်တာလဲ"

" မင့်ကို သတိရလို့"

" မတွေ့အောင်တောင် ရှောင်တာဆို ကျနော့်  အကြောင်း စကား စမိရင်တောင် စကားတွေ  ဖြတ်ပြစ်ခဲ့တာဆို"

" အေးလေ လူအများကြားတွေမှာ မမြင်ချင် မတွေ့ချင်ပါဘူး…ကိုယ့်ဘာသူတစ်ယောက်တည်းကြိတ်လွမ်းတော့  လူမမြင်တာပေါ့…ဘယ်သူမှလည်း ဂရုစိုက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေ"

 " အန်တီငြိမ်းက ဖုန်းတော့ လုံးဝမဆက်ဘူးနော် စကားတွေ တည်လိုက်တာဗျာ"

 " သေရင်သေသွားပါစေလုံးဝမဆက်ဘူးစိတ်ချ"

 " အရမ်းပင်ပန်းမှာပေါ့  အန်တီရယ်"

 " အော်!ပြောပြီးပြီးပြီပဲကွာသေရင်သေပါစေလို့"

" ခုရော ဆက်ဦးမှာလား"

" နေ့တိုင်း ဆက်မှာ စိတ်ချ"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မသိဘူး…သိချင်ရင် ကိုယ်ပါသာသူ လေ့လာပေါ့  မင်းလည်း ငချဉ်တစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ …မင်းပြောသလိုပဲ ဟုတ် တယ် ဟုတ်"

" အန်တီငြိမ်း ပြောပြတာ နားထောင်ချင်လို့ပါ"

" အိုး!ပါးစပ်နဲ့တော့ မပြောနိုင်ပါဘူး ဘာဖြစ်လို့ ပြောရမလဲ"

" ဒါဆို ဘာနဲ့ပြောမှာလဲ"

" လူတစ်ကိုယ်လည်း လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပေးပြီး နေပြီဟာ မင်းကလေ  ငြိမ်းဆို သိပ်ရစ်တယ်"

" သိချင်လို့မေးတာပါ"

" ငရစ်ကြီး နာမည်ပြောင်းထားပါလား မာနကျကြီးတတ်သေးတာ ဟွင်းနော် မင်း"

အန်တီငြိမ်းက စကားပြောနေရင်း စိတ်မရှည် ဖြစ်သွားပုံရသည်။ လိင်တန်ကို နာနာကြီးဆုပ် ကိုင်လိုက်ပြီး ဂွင်းဆောင့်ချ လိုက်သည်။ သံဒိုင့်လည်း ဖင်ကြားရောက်နေတဲ့ လက်ကို ပိပိဆီပို့ပြီး နှိုက်လိုက်ကာ လိင်စိတ်တွေက တဖန်ပြန်ထလာခဲ့ရပါပြီ။

" ကျ နော်ဟာကို စုပ်ဗျာ"

လို့ ပြောပြီး သံဒိုင် ခါးကော့ပေးလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက ရင်ခွင်ပေါ်က မျက်နှာလေးအောက်လျောချပြီး " စွပ် စွပ်"မြည်အောင် စုပ်ပေးပြန်သည်။သံဒိုင် ပစ္စည်းထဲနှိုက်ထားတဲ့ လက်ကိုပြန်ထုတ် လိုက်ပြီး  အန်တီငြိမ်းရဲ့ ဖင်သားကြီးတစ်ခြမ်း ကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ပါသည်။

" အာ  ငြိမ်းကို မရိုက်ပါနဲ့"

ဒီအသံကလုပ်ရပ်ကို တားဆီးစေမဲ့အသံမဟုတ် ဘဲ ပိုတွန်းပို့ လိုက်သလိုဖြစ်သွားတော့… သံဒိုင်နောက်တစ်ချက် ချလိုက်ပြန်သည်။

" ဖြန်း"

" အွင့်"

အန်တီငြိမ်းက အော်တာက "အ"လို့ အော်ပုံရသည်။ ပါးစပ်ထဲမှာ သံဒိုင်ဟာကြီး စုပ် ငုံ့ထားတာမို့ အွင့် လို့သာ ကြားရသည်။ သံဒိုင်လည်း စိတ်ကကြွလာပြီမို့…နောက်တစ်ချက် ထက်အရိုက်အပြီးမှာ…

" အန်တီ အန်တီ ငြိမ်းတင် ငြိမ်းတင်"

" အင်"

" ငြိမ်းတင်ဖင်ကို လုပ်မလို့ ခံနိုင်မှာလား"

" အင်း ခံမယ်"

" ဒါဆို ထ"

သံံဒိုင် အခန်းထဲကိုရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ မိန်းမတွေ အလှပြင်တဲ့ မှန်တင်ခုံဆီ အန်တီငြိမ်းကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။ အန်တီ့ကို မှန်တင်ခုံပေါ် မှောက်ခိုင်းလိုက်ပါသည်။ အန်တီငြိမ်းကလည်း သံဒိုင် နေစေချင်တဲ့ ပုံစံလေးနေပေးပါသည်။ သံဒိုင်ကကုန်းပေးထားတဲ့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ဖင်ကြီး နောက်မှာနေရာယူပြီးမှ မှန်တင်ခုံက မှန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီကလည်း မှန်ထဲက တစ်ဆင့်သံဒိုင့်မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်နေသည်။ သံဒိုင်က တမင်ကို အန်တီငြိမ်းမျက်နှာကို ဖင်ချရင်း ကြည့်ချင်လို့ ဒီနားခေါ်လာလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘာဆီမလည်း မရှိတော့ ထွက်နေတဲ့ ချော်ဆီအနည်းငယ်နဲ့ တံထွေးကို အားကိုးပြီး ဖျင်းရတော့မည်။ သံဒိုင် မလုပ်ခင်တော့ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး အန်တီငြိမ်း ပစ္စည်းရော ဖင်ကြားရော စအိုပေါက်ပါမကျန် လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်သည်။

အန်တီ့ပစ္စည်းဆီက လိင်ဆက်ဆံထားတာမို့ သုတ်နံ့ အဖုတ်နံ့ရသော်လည်း ဖင်ကြားတစ်လျှောက်နဲ့ စအိုပေါက်ဆီက အနံ့ဆိုးများ လုံးဝ မရတာတော့ သံဒိုင်ကျေနပ်သွားသည်။ လူတွေရဲ့ ဂွ ဆိုတဲ့နေရာတွေဟာအနံ့အသက် မကောင်းတတ်ပေမဲ့ သေချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပစ္စည်းကောင်းသုံးတတ်ရင်တော့  oral လုပ် ပေးမဲ့ ပါတနာမှာ သာသာယာယာရှိတာပေါ့…သံဒိုင်က မိမိပစ္စည်းကိုလည်း အနံ့ဆိုးကင်းအောင် ဂရုစိုက်သည်။ လိင်တန်ကိုနမ်းရင်  လိင်တန်နံ့တော့ရမှာဖြစ်ပြီး အခြားအနံ့ဆိုးများတော့ မရစေရဘူးလေ…အနံ့ဆိုးများရနေရင်  အော်ရယ် ပေးရသူခမျာ သေရပါလိမ့်မည်။

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းရဲ့ စအိုပေါက်ကို အပေါ် အောက် ရှေ့သွားနှစ်ချောင်းဆီနဲ့ "ဇတ် ဇတ်" ကိုက်ပေးလိုက်တော့……အန်တီငြိမ်းက

" အိုး အို"

လို့အော်ပြီး သူမဖင်သားကြီး ခါချပြီး သံဒိုင့်ရဲ့ယားအောင်ကိုက်ချက်တွေကို သက်သာအောင်ရှောင်လေတော့သည်။သံဒိုင် အန်တီကျေ နပ်လောက်အောင် ခရေဆွပေးပြီးကာမှမတ်တတ်ပြန်ရပ်ပြီး…စအိုပေါက်ကို ကောက်တေ့ထောက်ကာ…

" ငြိမ်းတင် ထည့်မလို့"

ဆိုပြီး မှန်ထဲက အန်တီ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ အန်တီက ဘာမှပြန်မပြောပဲ မျက်နှာကိုမှောက်ချ ပြီး  သံဒိုင့်အကြည့်ကို ရှောင်တော့သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရှက်ချင်လည်းရှက် လောက်သည်လေ…သံဒိုင် လုပ်ပုံက ဖင်ဝကို တေ့ထောက်ပြီးကာမှ ထည့်ရမလား မထည့်ရဘူးလား သွားမေးတဲ့ အကွက်ကြီးကိုး…သံဒိုင် ဖြေးဖြေးချင်းနဲ့ တအိအိသွင်းလိုက်သည်။ ထိပ်ဖျားနည်းနည်းဝင်လို့ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးကြည့် လောက်တော့ အန်တီငြိမ်းရဲ့ စအိုဝက ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ နဲ့  တစ်ဖန်ပြန်စိန်ခေါ်နေပြန်သည်။

သံဒိုင် ပြန်တေ့ထည့်ပြီး ထိပ်ခေါင်းအဝင်မှာ အန်တီငြိမ်းခေါင်းကို အသာဆွဲမလိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ  အန်တီငြိမ်းမျက်နှာမြင်ရတော့မှ ဆက်ခနဲ ထပ်ထိုးချ လိုက်သည်။

" အာ  တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ"

လို့ အန်တီငြိမ်းက ပြောပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ခါရမ်းပြန်ပါသည်။ သံဒိုင်ဟာကြီးကျွတ်ထွက်လို့ ထွက်ငြားခါကြည့် တာပဲလား အနာသက်သာအောင် ခါခြင်းပဲလားတော့ မသိပါ။ ကျွတ်ကတော့ ထွက်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ သံဒိုင်ပစ္စည်းက "ပဲမြစ်"မှ မဟုတ်တာ…

" နာလား"

" အင်း နာတယ်"

" ဝင်စမလို့ပါ "

" အင်းး"

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီးမှ ဝင်ဖို့ရာ ကျန်နေသေးတဲ့ အပိုင်းကို ထပ်ထိုး ချလိုက်တော့ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတော့ သည်။အန်တီငြိမ်းဆီက အသံတော့မထွက်ဘဲ

" အားလားလားလား"

ဆိုတဲ့ လေသံမျိုးလေး နှုတ်ခမ်းလှုပ်တာသာ သံဒိုင်မြင်ရသည်။ သံဒိုင်က ဝင်သွားပြီးတော့ ဆက်မလုပ်သေးပဲ အန်တီငြိမ်းရဲ့ ခံစားမှု့မျက်နှာကိုသာ အာရုံထားလိုက်သည်။ အန်တီငြိမ်းက ဒီလိုပဲ ဘာသိပါသာလေး ခံပေး နေတော့မှ  ခါးလေးလှုပ်ပြီး ညှောင့်ပေးလိုက် တော့သည်။ လှုပ်တော့နာရှာတယ်ထင်သည် အန်တီငြိမ်းမျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားရပြီး အသံထွက် မှာစိုးလို့ထင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို အထပ်အောက် ဖမ်းပိတ်ကိုက်ထားသည်။ ပြီးမှ သူ့ကို သံဒိုင့် ကြည့်နေတာ သိသွားပြီး မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချ လိုက်ပါတော့သည်။

ကြိုက်သည်။သံဒိုင်ကလည်း ဒါမျိုးမှလွှတ် ကြို က်သည်။ ဖင်ခံတာကို အံ့ကြိတ်ခံတဲ့ အမျိုးသမီး။ သာမာန်လုပ်နေတာကို ပဲများပြီးစွတ် အော်တဲ့ သောက်ကောင်မမျိုးကို သံဒိုင်က မကြိုက်။ အမှန်အတိုင်း ခံစားတတ်နဲ့မိန်းမမျိုးမှ သဘောကျ တတ်တာ မဟုတ်လား။ နာလို့အော်တာ  ကောင်းလို့အော်တာကို လက်ခံသော်လည်း သောက်ပိုတော့သိပ်မလုပ်နဲ့ ငယ်သံံဒိုင်လို စိတ်တူတဲ့ယောင်္ကျားတွေက လက်ခံမည်မဟုတ်။ နာတာတောင် အံ့ကြိတ်ခံရှာတဲ့  ဒေါ်ခင်ငြိမ်းငြိမ်းတင်လို အမျိုးသမီးမျိုးကျ  ကြွေတယ်လေ……

အစပိုင်းလေးကို အန်တီသက်သာအောင် သံဒိုင်ညှာပြီးချော့လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အဲ ဇာတ်လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်လာတော့ အန်တီဘက်ကလည်း တင်ပါးလေးမြူးပြီး တုံ့ပြန်ပေးလာတော့ အကြိုက်ရုန်းပြီလေ။ ဒီလိုချ ိန်ကျအသေသာရုန်းပေတော့…မရုန်းနိုင်ရင် အဲမိန်းမက ကိုယ့်ကိုအထင်သေးပြီသာမှတ်ပေတော့…ဒါမျိုးဆို သိပ်နားလည်တဲ့ သံဒိုင် အတွင်းအားညှစ်ပြီးကို  ကြိတ်ပြစ်ပါတော့သည်။

" ငြိမ်းတင်"

" ဟင်"

" လုပ်ချက်တွေ ကောင်းရဲ့လား"

" ကောင်းးးး" 

ဆောင့်ချက် အရှိန်ကြောင့် စကား တွေပါ ဆက်နေသည်။

" နာသေးလား"

" မနာဘူး လုပ် အာာားးးးရသလိုလုပ်"

" အင်း တအား ကောင်းတယ်ငြိမ်းတင်ရယ်…အင်း  အင်း  အင်း   အင်းးး"

" လုပ်!ငြိမ်းးးးကို မညှာနဲ့ လုပ်!ငြိမ်းလည်း  ကောင်းးး ကောင်းး  တယ်  ဟင်းး ဟင်းး"

" အား ငြိမ်းတင် ငြိမ်းတင် အင်းအင်း အင့်အား"

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်းရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်ကို မှောက် လှဲ နားလိုက်ရတော့သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အန်တီငြိမ်း ဖင်လုပ်ရတဲ့  အရသာ။  ဖင်ကပိုကျပ် အံ့ကြိတ်ခံတတ် ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာနဲ့ တူသည်။

" မင်း ဒီနေ့မပြန်နဲ့တော့   ငြိမ်းနဲ့ပဲနေပေးကွာနော်"

အန်တီငြိမ်းက အခုလိုကျ သနားစရာကောင်မလေးတစ်ယောက်လို တောင်းဆိုလာတော့ သံဒိုင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ဖုန်းကိုယူပြီး ဆိုင်ကိုလှမ်းဆက်ရပါတော့သည်။ အခန်းထဲကလော်ကာထဲမှာ ကားသော့အပို တစ်ချောင်းရှိတာမို့  ဟိုတယ်မှာထားခဲ့တဲ့ကားကို သွားယူခိုင်းလိုက်ပါတော့သည်။

--------------------------------

သံဒိုင် အန်တီငြိမ်း ခြံဝကထွက်လာတော့ မနက် ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီ။ အန်တီငြိမ်းစီစဉ်ပေး လိုက်တဲ့ ကားတစ်စီးနဲ့ ဒါရိုက်ဘာတစ်ယောက်ပါသည်။ မနေ့က ည ၈ နာရီလောက်မှ အန်တီ့အိမ်ကို ပြန်လာအိပ်ဖြစ်သည်။ ညစာလည်း နှစ်ယောက် အပြင်မှာအတူသွားစားခဲ့လိုက်သည်။ ညဘက် အန်တီ့ငြိမ်းမွေ့ရာပေါ်မှာတော့ တစ်ချ ီတစ်မောင်းသာ ဆွဲနိုင်ခဲ့တော့သည်။

ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်း လာနေလို့ သံဒိုင်ထုတ်တော့ ထိုင်ရက် အနေအထားမို့ ဖုန်းကမြန်မြန်ထုတ်မရ ဖုန်းကကျ သွားသည်။ ထုတ်ရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ "နှင်း"ဆီကဖုန်း။ ဟာ မနေ့ညကလည်း ခေါ်ထားတာပဲ… ကောလော့ထဲမှာ တွေ့ရသည်။ သံဒိုင်က ဖုန်းကို ဆိုင်းလန့် လုပ်ခဲ့တာမို့ မသိခဲ့လိုက်ဘူး။ ပြန်ခေါ်မလို့လုပ်တော့ နှင်း ကထပ်ပြန်ခေါ်လာတော့ ကိုင်လိုက်ပြီး……

" ဟယ်လို နှင်း"

" -----"

" ဟယ်လို နှင်း ပြော"

ငိုရှိုက်သံလိုလို သံဒိုင် ကြားလိုက်ရသည်။ပြီးမှ

" ဒီက မျက်မမြင်မ "နှင်း"ကို  မေ့သွားပြီလား မောင်"

ဆိုတဲ့ ချစ်တဲ့ နှင်းရဲ့ အသံလေးကို သံဒိုင်ကြား လိုက်ရလေသည်။

----------------------------------

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>