အချစ်နတ်ဆိုး အပိုင်း ( ၁ )
Steven Job ရေးသားသည်။
မောင်ထွန်းခိုင်။ အားလုံးက ခိုင်ကြီးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ ဧရာဝတီတိုင်းသား ပါဗျာ။ရန်ကုန်၊ ဘုရင့်နောင်ပွဲရုံလေးတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ပါတယ်၊၊ ပွဲရုံက အညာ ကုန်စည်ဒိုင်ပေါ့။ ဘာခိုင်းခိုင် ဖင်ပေါ့တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ သူဌေးကလည်း ချစ်တယ်။ သူက ကျနော်ကို စာရင်း အင်းပညာတွေပါ သင်ပေးတယ်၊ သူက ပြောတယ်။
“ မင်းက ဆယ်တန်းတော့ မအောင်ပေမယ့် ဉာဏ်တော့ ကောင်းသားပဲ ” တဲ့။
ဆယ်တန်းသာ မအောင်တာ အလိုက်လည်း သိတယ်။ သူများအကြိုက်လည်း သိတယ်လေ၊၊ တခုပဲ ရိုးရိုးသားသားပဲ လုပ်တယ်။ သူဌေးကလည်း နောက်ပိုင်းမှာ တော်တော်လည်း ယုံကြည်ပါတယ်၊၊ ကျနော် ကြားဖူးထားတာတစ်ခု ရှိတယ်လေ၊ ကိုယ်ကောင်းရင် ခေါင်းဘယ်တော့မှ ခမရွေ့ဘူး တဲ့။ ကောင်းတာ လုပ်ရင်ကောင်းတာပဲ ပြန်ရမယ် တဲ့။ ရည်းစားလား မထားဘူးဗျ။ ဘာလို့ မထားတာလဲလို့ မေးရင်၊ အလုပ် မအားတာကြောင့် တကြောင်း ရန်ကုန်က ဆော်တွေကိုလည်း မယုံတာကြောင့် တကြောင်းပေါ့ဗျာ။
ကျနော်က ကြည့်ကြည့်နေတယ်။ ရန်ကုန်က ဆော်တွေက လိုက်ရတာလဲ လွယ်တယ်၊ ပြတ်သွားရင်လည်း လွယ်တယ်။ အဲ တည်းခိုခန်းခေါ်ပြီးချရတာလည်း လွယ်မှလွယ်လေ။ ဒါကြောင့်မို့ ရန်ကုန်ကစော်ဆို အထင်ကို မကြီးတာပေါ့။အဲ ကိုယ်ကလိုက်ပြီးချနေရင်လည်း ကိုယ်ယူတဲ့မိန်းမက အပျိုစစ်စစ်ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ဒါကြောင့် ကျုပ်ယူရင် တောသူမှ ယူမှာ။ကြားဖူးတယ် မဟုတ်လား
“ မြင်းမှာ အုန်းခွံ ၊ကျွန်မှာ ကုလား ၊ မယားတောသူ ” တဲ့။
အုန်းခွံရောင်ရှိတဲ့ မြင်းဟာ မာကျောတယ် အကြမ်းခံတယ်။ ကျွန်မှာ ကုလားက သိတဲ့ အတိုင်းပဲ ကျိုးနွံတယ်၊ဘာခိုင်းခိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်တယ်၊ ခံမပြောဘူး၊ စည်းကမ်းလိုက်နာတယ်။
ခင်များတို့ ဖတ်ဖူးမှာပါ။ အိုင်ချင်း ကဗျာလေ၊ရှင်ငြိမ်းမယ် ရေးခဲ့တာ၊၊ စစ်မှာ တမူတဲ့၊ အဲဒီထဲမှာ အကုန်ပါတယ်ဗျ၊ အင်း..ဒါပေမယ့် မယားတောသူကတော့ မရသေးတော့ နောက်တော့ သိရမှာပေါ့ဗျာ။ ကျနော် အသက် နှစ်ဆယ့်နှစ် လောက်ရောက်တော့ သူဌေးက
“ ခိုင်ကြီးရေ မင်းလည်းငါ့ဆီ ရောက်လာတာ အတော်ကြာပြီပဲ၊ မင်းအသက်လည်း မငယ်တော့ဘူး၊မင်းမိန်းမယူရင် ငွေလိုလိမ့်မယ်၊ ဒီတော့ မင်းကို ငါက မြေတောင်မြှောက်ပေးမယ်၊ မင်း ပိုက်ဆံရှာတတ်အောင် လုပ်ရတော့မယ် ”
“ ဆရာ ကျနော် ဘာလုပ်ရမှာလဲ ”
“ မင်း ငါ့ပွဲရုံမှာ ကုန်သွင်းကွာ၊ အညာဘက် ကုန်ရှာ၊ရတာ ငါ့ဆီမှာ သွင်း၊မင်းလည်း ဒီကုန်တွေ အကြောင်း မင်းလည်း သိပြီးသားပဲ ”
“ ဆရာ ကုန်ဝယ်မယ်ဆို ရင်ပိုက်ဆံ လိုမှာပေါ့ ”
“ အေး...ပိုက်ဆံ ငါ ထုတ်ပေးမယ်၊အညာမှာ မင်းကုန်ရှာပေါ့ ”
“ မင်း ဒီအတိုင်းဝယ်ပြီး ငါ့ဆီ ပို့လို့ကတော့ အမြတ်အစွန်း နည်းမှာ၊ကုန်ထွက်တဲ့ နေရာတွေသွားပြီးလောလောဆယ်တော့ဝယ် .. နောက်တော့လည်း သူတို့လိုတဲ့ ငွေကြိုထုတ်ပေးပြီး ဈေးနှိမ်ဝယ်ပေါ့၊ အဲဒါဆိုမင်းမြတ်မယ် ”
“ အဲဒါဆို ကျနော် အညာကုန်သည် တွေလာရင် လိုက်ပြီး စနည်း နာလိုက်မယ် ”
“ အေး....သူတို့ကလည်း မင်းကို ဟင်းစားပဲပေးမှာ၊ကွန်ချက်တော့ ပြမှာ မဟုတ်ဘူး၊မင်းမြင်အောင်ကြည့် တွေ့အောင်ရှာ ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်.. ဟုတ်ပလား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ၊ကျနော် ကြိုးစားပါ့မယ် ”
“ လိုတဲ့ပိုက်ဆံ ငါ့ဆီမှာ ထုတ်၊မနက်ဖြန် ရေစကြိုဘက်က ပွဲရုံက လူတွေလာမယ်၊ မင်းက သူတို့ဆီကတော့ မယူနှင့် တခြားဒိုင်တွေက လူတွေကို ကြည့်..သူတို့ ဘယ်ကကုန်တွေ ယူသလဲပေါ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ .. ကျနော်တို့ ကုန်သည်ဆီက ယူရင် ကျနော်ကို အမုန်းပွားလိမ့်မယ်၊ဒါပေမယ့် သူတို့ဆီက သတင်း ယူပြီး တခြားကုန်သည် ဂွင်ကို ကြည့်ပါ့မယ် ”
“ အေးဒါဆိုရင် မနက်ဖြန် ငါသူတို့နှင့် အပ်လိုက်မယ်၊ မင်းလိုတဲ့ သတင်းရအောင် ကူညီပေးဖို့ ငါပြောပေးမယ်၊ဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ ”
နောက်ရက် ရေစကြိုပွဲရုံဘက်က ပွဲစားတွေလာတော့ ကျနော်လည်း သူဌေးဆီမှ ငွေအချို့ထုတ်ပြီး ရေစကြိုဘက်ကို လိုက်သွားတာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်း ရေစကြိုဘက်ကို ပွဲစားတွေနှင့် လိုက်သွားရော၊ အဲဒီမှာ ရွာဘက်က ကိုသာအေးဆိုသူနှင့် တွေ့တော့တာပေါ့။ ကိုသာအေး တို့က ရေစကြိုနှင့် ဆယ်မိုင်လောက်ဝေးတဲ့ ရွာဘက်ကပါ။
ကိုသာအေးက မြို့ကို လာရင်နွားလှည်းကြီးနှင့် ကုန်သယ်လာပြီး ပြန်ရင်ရွာမှာ ရောင်းမယ့် တိုလီမုတ်စတွေ ဝယ်လေ့ရှိတယ်။ သူက အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးလောက် ရှိပြီးရွာမှာ သူ့မိန်းမက ကုန်စုံဆိုင်ထောင်ထားတယ်လေ။
“ ကဲ ကိုခိုင်ကြီးရေ ..ခင်များ ကျုပ်ရွာဘက် လိုက်ခဲ့စမ်းပါ၊ ကျုပ်တို့ဘက်က ထန်းလျက် ပေါတယ်၊ထန်းရည်လည်း ပေါတာပေါ့ဗျာ၊အမြည်းလဲ ကောင်းတယ် ”
“ အသံကြားယုံနှင့်ကို လိုက်ခဲ့မယ် ”
“ ကဲ ဒါဆိုလည်း လိုက်ခဲ့ဗျာ ”
ကျနော်လည်း သူ့လှည်း စီးပြီး ရွာကို လိုက်သွားတယ်။လှည်းစီးရင်း သူ့အကြောင်းတွေ ပြောလာတာပေါ့။ သူ့မှာ မိန်းမနှင့် ခလေးတစ်ယောက်ရှိကြောင်း၊သူ့မိန်းမက သူ့ထက် အသက်ကြီးကြောင်းပေါ့။ သမီးတစ်ယောက်ကလည်း ရှစ်တန်း တက်ရတော့မယ် ဖြစ်ကြောင်းပေါ့။
“ ကိုသာအေး စိတ်တော့ မဆိုးပါနှင့်ဗျာ ခင်းများအသက်နှင့် ခင်များသမီးက ရှစ်တန်းဆိုတော့ ”
“ အင်းဗျာ ပြောရရင်လည်း တော်တော်ရှည်ပါတယ် ”
“ ပြောပါဗျာ လှည်းစီးရင်း အပျင်းပြေပေါ့ ”
“ ကျနော်က ဒီရွာသား မဟုတ်ဘူးဗျ ”
“ ဗျာ ”
“ ဟုတ်တယ် ကိုခိုင်ကြီး ..ကျနော်က ကျနော်တို့ရွာနှင့် ဆယ်မိုင်လောက်ဝေးတဲ့ ရွာက၊ အဲဒီဘက်က ခင်များလိုချင်တဲ့ ပဲထွက်တယ်ဗျ ”
“ ဟုတ်လား နောက်ဆို အဲဒီရွာဘက် သွားဦးမယ် ”
“ အင်း....ကျနော်ကဗျာ ဒီရွာဘက်မှာလည်း မွေးချင်းတွေ ရှိတယ်လေ၊အဲဒီမှာ ကုန်စုံဆိုင်ရောင်းတဲ မနှင်းမှုံနှင့်တွေတာဗျာ၊ မနှင်းမှုံ ယောင်္ကျားက ပိုးထိသေတာဆိုတော့ သူ့မှာ ခလေးတစ်ယောက်နှင့် ကသီလင်တပေါ့ဗျာ၊အဲဒီတုန်းက ကလေးက နှစ်တန်းလားပဲ ရှိသေးတာ၊ကျနော်လည်း မကြည့်ရက်တာနှင့်ပဲ ယူလိုက်တာပေါ့ ”
“ ကလေးက ဘာလေးတုန်း ”
“ သမီး မိန်းကလေးပါ ဗျာ ”
“ စကားပြောလာလိုက်တာ ဟိုရှေ့က ရွာက ကျနော်တို့ရွာ ဗျ ”
သူ့အိမ်လေး ၡေ့ရောက်တော့..
“ မနှင်းမှုံရေ ဧည့်သည်ပါတယ် ”
“ အော် လာလာ၊လက်ဖက်လေး ဘာလေးစား အကြမ်းသောက်၊သမီးရေ အကြမ်းအိုး ထည့်ခဲ့ပါအုံး ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ ”
“ ကဲ မောင်လေး သောက်၊ သူက အမ သမီးလေး ရွှေမှုံတဲ့ ”
“ မောင်လေးနာမည် ဘာလဲကွဲ့ ”
“ ကျနော်က ခိုင်ကြီးပါ အမ ”
“ အမသမီးကလည်းအမနှင့် တူလို့လားမသိဘူး နာမည်နှင့်လိုက်အောင် ချောတယ်နှော် ”
“ ကဲပါ မောင်လေးရယ် မမြှောက်စမ်းပါနှင့် အမတို့က ထမင်းလည်း ကျွေးမှာပါ ”
“ မမြှောက်ပါဘူး အမရယ်၊ တကယ်ပြောတာပါ ”
“ ဟေ့ ကိုခိုင်ကြီး ကျုပ်မိန်းမက အပျိုတုန်းက ပန်းတောင်ကိုင်ဗျ ”
“ အော..အဲဒါကြောင့် ကိုသာအေးလည်း ကြွေသွားတာပေါ့ ”
အဲဒီရွာမှာ တပတ်လောက် နေရတယ်ဗျ။ ရွှေမှုံလေးကလည်း ကျနော့်ကို အတော်ခင်ရှာပါတယ်၊ အဲဒီရွာကထန်းလျက်ခဲတွေ အညာကုန်တွေရဖို့ ကိုသာအေးကို အကူအညီတောင်းပေမယ့် မရဘူးဗျ။ သူက သူ့ပွဲရုံတွေကိုအားနာလို့ ဆိုပြီး မပေးဘူး၊ ဒါနှင့် သူက သူ့ဇာတိရွာဘက်ကို သွားခိုင်းတယ်၊ အဲဒီရွာမှာ ပဲထွက်တော့ ကျနော်လိုချင်တဲ့ ကုန်ရမယ်လေ၊ ဒီတော့ အဲဒီရွာကို သွားရတာပေါ့ဗျာ။
အဲဒီရွာ ရောက်မှပဲ စတွေ့တော့တာဗျ။မအေးဆိုတဲ့ အလှကညာလေးနှင့်ပေါ့ဗျာ။ ရွာက သိပ်အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမယ့် စည်ပါတယ်၊၊ ရွာက အလှူတစ်ခုမှာ ကွမ်းတောင်ကိုင်တဲ့ မအေးကို တွေ့တဲ့အခါ ကျနော် သေချာလေး စူးစိုက်ကြည့်မိတယ်၊ ရွှေရင်စို့စို့ ပြုံးစစလေးနှင့်မို့ ချစ်မိသွားတာပါပဲ။
အဲ သူမကလည်း သူ့ကို ကြည့်နေမှန်းသိတော့ တချက်ကလေးကြည့်ပြီး ဘေးကို မျက်လွှာချပြီး ခေါင်းငုံသွားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် တီးတိုးတီးတိုးပြောပြီး ရယ်နေကြတယ်လေ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ငါမှန်းထားတဲ့ တောသူတော့ တွေ့ပြီလို့ ရည်စူးလိုက်တယ်။
ရွာက ကာလသားတွေနှင့် ပေါင်းရတာပေါ့။ သူတို့ကလည်း မြို့သားဆိုပြီး ခင်ကြတယ်။ကျနော်လည်း မအေးနာမည်ကို မေးပြီး စုံစမ်းရတာပေါ့ဗျာ။ မအေး လို့ သိလိုက်တာနှင့် အလှူက စတိတ်ရှိုးမှာ သီချင်းတစ်ပုဒ်လောက် ဆိုခွင့်ရဖို့ ကာလသားခေါင်းကို ထန်းရည်တိုက်ပြီး ပေါင်းလိုက်တာ ဆိုခွင့်ရသွားတယ်။
“ ဟလို..ဟလို..တက်စတင်..ဝမ်းတူး ဝမ်းတူး ”
“ ဒီတစ်ခါ အလှည့်ကျသူက မြို့က ဧည့်သည်ဖြစ်တဲ့ ကိုခိုင်မှ သူချစ်ရသူ အတွက် တဲ့ ။ မအေးရယ် ချစ်လို့ပါကွယ် သီချင်းကို သီဆိုပေးပါ့မယ် တဲ့ ”
“ ဟေ့ မိအေး..ဟို မြို့သားလေ နေ့လည်းတုန်းက နင့်ကို ကြည့်သွားတာလေ ”
“ အင်း ဟုတ်တယ် အဲဒီလူကြီးပေါ့ ”
“ အံမယ် အခုတော့..နင်နာမည်ပါတဲ့ သီချင်းတောင် ဆိုပြမလို့တဲ့ ”
“ အေးဟယ်..ရှက်လိုက်တာအေ ”
“ ဟိဟိ...ရှက်မနေနှင့် ဟိုက ပွဲစားဟ ”
“ ဟေ့ ပွဲစားဆိုလည်း ငါ ဘာလုပ်ရမှာလဲ ”
“ အံမယ် .ဟိုကချစ်ရေးဆိုလာရင် နင်အဖြေပေးပေါ့ ”
“ ဟေ့ တစ်ရွာသားရည်းစားလုပ်တော့ လွမ်းရတတ်တယ်လို့ ငါကြားဖူးတယ်၊ငါတော့ မကြိုက်ပေါင် ”
“ ဟေ့ မိအေး ငါကြားဖူးတာကလေ ”
“ အေး ပြောပါဦး ”
“ ဒီလိုဟ... တရွာသားရယ်မို့ အောက်ကဟာ ကြောက်ရတယ်တော့၊ အလိုလို လက်သရမ်းတာက ”
“ ဟယ် ကောင်မရေ..နင် တော်တော်ထနေပါ့ ”
“ နင် ဟိုက နင့်ကို ကြိုက်လို့ ပြောရင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ”
“ ငါ အမေ့ကို ကြောက်တယ်ဟ ”
“ အံမာ ဆိုသွားတာ ကောင်းတယ်တော့ ၊ ဟို မှာ မိအေး နင့်ကို ကြည့်ပြီး ဆိုနေတာ ”
အဲဒီ ညကတော့ ကျနော် ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး၊ နောက်နေ့ အလှူမှာ မိအေးဆီသွားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ရှောင်ပေးကြတာပေါ့ဗျာ ”
“ မအေး ”
“ အမယ်လေးတော့ ”
“ ကျနော် မအေးနှင့် စကားပြောချင်လို့ ”
“ ရှင် ”
“ ကျနော် မအေးကို ချစ်နေပြီ ”
“ ဒီမှာ မြို့သား ရှင်က ဘယ်လိုလူလဲ မနေ့ကမှ တွေ့ဖူးတယ်၊ဒီနေ့ ရည်းစားစကားပြောတယ် ”
“ မအေးက လှတယ်ဗျာ၊ကျနော် နောက်ကျသွားမှာစိုးလို့ ”
“ ရှင်ပြန်တော့ လူတွေမြင်ကုန်မယ် ”
“ အာ..မအေးဆီက အဖြေရမှ ပြန်မယ် ”
“ စိတ်ညစ်လိုက်တာနှော် လူတွေ မြင်ကုန်မှာစိုးလို့ပါဆို ”
“ မအေးရယ် ကျနော် မအေးကို ချစ်မိနေတာ မအေးမြန်မြန်သာ အဖြေပေးပါနှော် ”
“ ဒီမှာ လူတွေ မြင်ကုန်မယ်၊ညနေ ရေကန်နားက စောင့်နေ မအေး လာခဲ့မယ် ”
“ တကယ်နှော်..မအေး ”
“ အင်းပါ သွားသွား ဟိုမှာ လူတွေလာကုန်ပြီ ”
ကျနော်လည်း လစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ညနေစောင်းရောက်တော့ ကျနော် မအေးကို ရေကန်ကြီးနားက ထိုင်စောင့်နေရင်း ရေကန်ပတ်လည်ကို ကြည့်ပြီး နေရာကြည့်လိုက်တယ်၊ ရေကန်ဘေးမှာ ဝါးပင်တွေ ပေါက်နေတော့နေရာကောင်းတွေ့တယ်၊ လာမချောင်းရင် မမြင်ရတဲ့ နေရာ မို့ မအေးလာရင် ကွက်တိပေါ့၊ ဟော မအေး လာပါပြီ။
“ မအေး ဒီကိုလာ ”
“ ဟင်..ခြုံတောကြီး ”
“ ခြုံတော မဟုတ်ပါဘူး မအေးရာ အောက်မှာရှင်းပါတယ် ”
“ မသွားချင်ပါဘူး ”
“ မအေးကို လူမြင်မှာစိုးလို့ပါ ”
“ အင်း ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်၊သွားကြမယ် ”
ကျနော်လည်း မအေးလက်ကို ဆွဲပြီး ခေါ်သွားတော့ မငြင်းဘူးဗျ။
“ မအေး..ကျနော်ပြောထားတာလေး အဖြေပေးဦးလေ ”
“ အယ်.....ဒီမြို့သားတော့ လူတောင် ဒီကို ရောက်နေပြီတော့ ”
“ အဲဒါဆို..မအေးကျနော့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့ ”
“ အင်းလေ..ဒါကြောင့် လိုက်လာရတာပေါ့ ”
ကျနော်လည်း မအေး အားနမ်းလိုက်တယ်။
“ အမလေး..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါတော် ”
ကျနော်..မအေးနှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ အူး ဖူး..ဖူးးးဟော့တော့ .ဘာကို စုပ်နေတာတုန်း ”
ဖီးတောင်ငုပ်သွားတယ်ဗျာ။
“ နမ်းတာလေ ”
“ ဟင်..နမ်းရင် ပါးဖြစ်ဖြစ် နဖူးဖြစ်ဖြစ် နမ်းပေါ့တော်၊တော့ ဟာကြီးက နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရတယ်လို့ ”
“ အဲဒါ အချစ်ရဲ့ သင်္ကေတ လေ ”
“ အမလေးတော်..အဲဒါ အချစ်သင်္ကေတ တဲ့လား ..ကျမလည်း ရုပ်ရှင်ကား ကြည့်ဖူးပါတယ်၊အဲဒါမျိုးမှ မပါတာ ”
“ အော် မအေးကလည်း မြန်မာကား အဲလိုတော့ ဘယ်ရိုက်ပြမလဲ၊နိုင်ငံခြားကားတွေမှာတော့ ပါတာပေါ့ ”
“ ကျမက တောသူလေ.နိုင်ငံခြားကား ဘယ်ကြည့်ဖူးမှာလဲ ”
“ မအေး ရည်းစားတွေ ဖြစ်ရင် အဲလိုပဲ နမ်းရတာ ”
ဆိုပြီး ကျနော်က မအေးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ရာ မအေးလည်း ကျနော်လုပ်သည့် အတိုင်း ပြန်လုပ်လေသည်၊၊ခဏကြာတော့ မအေးဆီမှ မောဟိုက်သံလေးများ ထွက်လာသည်။
“ အမလေးတော် ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နှင့် မောတယ်။ ပြီးတော့ ကြက်သီးတွေ ထလာသလိုပဲ ”
“ မအေး မကောင်းဘူးလား ”
“ တမျိုးတော့ တမျိုးကြီးပဲ...ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်၊ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နှင့် ”
ကျနော်လည်း မအေးကို ဖက်ပြီး နောက်ကအင်္ကျီဇစ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘော်လီကြယ်သီး ဖြုတ်ရန်ကြိုးစားရာ
“ အမလေး ကိုခိုင် လက်ရဲဇက်ရဲ ပါလားတော် ”
“ ချစ်လို့ပါ မအေးရယ် ”
“ မလုပ်နှင့်ကိုခိုင်..အမေသိရင် ဆူလိမ့်မယ် ”
“ မအေး မပြောရင် အမေ မသိဘူးလေ ”
“ ကျမ ရှက်လွန်းလို့ပါတော် ”
“ မအေးကလည်းကွာ..ကိုခိုင်ကို ချစ်ရင် ဒါလေးတော့ ခွင့်ပြုဦး ”
“ အာ ကိုခိုင်ကလည်း ”
“ လုပ်ပါကွာ ”
“ အဲဒါ ဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ် ”
ကျနော်လည်း ဘော်လီချွတ်ပြီး နို့ကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ အပျိုမ နို့ဗျာ တင်းရင်းနေတာပဲ ။ကိုင်လို့ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ၊ အညာသူ ဆိုပေမယ့် သူက အသားဖြူတာကိုး ။ နို့လေးတွေ ဆို ရဲနေတာပဲ။ နို့သီးခေါင်းလေးက ချွန်ချွန်နှင့် နို့ကထွားတယ်၊ နို့ပိန် မဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်လည်း သိပ်မထိန်းနိုင်တော့ ကြမ်းပြီး စို့ပစ်တယ်။
ပြွတ် ပြွတ်...ပြွတ်
“ အာ..ကိုခိုင် ဘာလုပ်တာလဲ.. ”
“ နို့ စို့တာလေ"
“ အာ..ကလေးလည်း မဟုတ်ဘဲနှင့် ”
“ ကလေးမှ နို့စို့ရတာမှ မဟုတ်တာ ”
ဆိုပြီး ကျနော် ထပ် စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊
ပြွတ်..ပြွတ်...ပြွတ်
“ အမလေးတော်..အာ့ရှီး.ရှီး.အာ့ကျွတ်..ကျွတ် ”
“ ကိုခိုင်တော်ပါတော့.ဒီမှာ တမျိုးကြီးပဲ.အာ့..ရှီး ”
မျက်လေးလေးမှိတ်ပြီး ပြောနေတာဗျာ။ကျနော် တချက်နှစ်ချက် ထပ်စို့ပြီး ရပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့
“ မအေး..နို့စို့ခံဘူးလားဟင် ”
“ နို့တော့..အစို့မခံဖူးပါဘူးတော် ”
“ အင်း...ဒါဆို နို့အကိုင်ခံဖူးလား ”
“ အင်းးးးရွာမှာဇာတ်လာကတုန်းက ပွဲခင်းထဲမှာ ဖင်ရောနို့ရော အကိုင်ခံရဖူးတယ် ”
“ ဟာကွာ.. ”
“ ဟင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကိုခိုင် ”
“ ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ”
“ ဒီဘက်မှာက ဒီလိုပဲ၊ ဇာတ်တွေ ဘာတွေလာရင်၊မနည်း ကြည့်ရှောင် နေရတာ၊သူတို့က နို့နှိုက်တော့ ရှက်လို့ မအော်ရဲဘူးလေ ”
“ ကျမလည်း အဲဒါကြောင့် ခဏဖဏ ဇာတ်လာတိုင်း အကိုင်ခံရတယ်၊နောက်တော့ အမေ လိုက်လာတော့မှ အကိုင်မခံရတာ ”
“ ဟူးးးးးးးးတော်သေးတာပေါ့ ”
လို့ တွေးနေတုန်း
“ ကိုခိုင် ကျမ ပြန်တော့မယ် အမေလိုက်ရှာနေအုံးမယ် ”
“ ဒါဆို မနက်ဖြန်ဖြန်တွေ့ရအောင် ”
“ အာ..မဖြစ်ဘူး အမေသိသွားလိမ့်မယ်၊အမေသိရင် နွားပြာတံနှင့် ရိုက်လိမ့်မယ် ”
“ ဟာကွာ အဲဒါဆို ဘယ်နေ့တွေ့ရမလဲ ”
“ နောက်တပတ် ဥပုသ်နေ့ ရောက်ရင် အမေတို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားမှ ဒီမှာ တွေ့တာပေါ့ ”
“ ကဲ ဒါဆိုလည်း ပြန်ရအောင်"
“ ကိုခိုင်ဒီမှာနေနှင့်အုံး၊ကျမထွက်သွားမှနောက်ကလိုက်ခဲ့။ တော်ကြာလူမြင်လို့ အမေသိသွားမယ် ”
မအေး အရင်ထွက်သွားပြီးနောက်မှ ကျနော်လည်း ထွက်ကာ နေသောအိမ်ဘက်သို့ ထွက်ခဲ့တာပေါ့။ ကျနော်လည်း အလုပ်တွေကို ချိတ်ဆက်ပြီး လုပ်လာနိုင်တော့ အဆင်ပြေလာတယ်၊မအေးတို့ အိမ်အခြေအနေလေ့လာတော့ သူတို့အိမ်မှာ ဆိတ်တွေ မွေးထားတယ်၊အကောင်ခြောက်ဆယ် လောက်တော့ ရှိတယ်။ယာခင်းလေးတော့ ရှိတယ်ဗျ၊၊
ကျောင်းက ခြောက်တန်းလောက်နှင့် ထွက်ခဲ့တယ်တဲ့။အရင်က ရည်းစားမရှိခဲ့တာလည်း သိရတယ်။ ဒီလိုနှင့်ဥပုသ်နေ့ရောက်တော့ မအေး ရောက်လာတယ်။ကျနော်လည်း မအေးကို အချစ်သသင်္ကေတ အဖြစ် နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့ မအေးလည်းပြန်နမ်းတာပေါ့။ သူသိသွားပြီ။ အချစ်သင်္ကေတဟာ ဘယ်လောက်ချိုမြိန်လဲဆိုတာလေ။
နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ချိုချိစို့တာပေါ့။ ချိုချိုစိူ့တော့ မအေးဟာ အရင်လို စိတ်ကိုတင်းမခံတော့ဘူး။စိတ်လျှော့ထားပြီး အရသာခံနေတယ်။အတော်လေးကြာကြာစို့တော့ မအေးဆီက အသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ကျနော်လည်း ဝမ်းသာအားရနှင့် သူ့အဖုတ်ဆီကို နှိုက်တာပေါ့၊၊ အောက်ခံအောက်က နှိုက်ပြီး ကလိပေးတာ။ မအေးက အသံလေးတွေ ထွက်လို့ ညည်းနေရှာတယ်၊ ကျနော်လည်း အဆင်ပြေပြီ ဆိုပြီးထမီကို လှန်လိုက်တယ်၊မအေးက ဒါတော့မရဘူးဗျ၊၊
“ ကိုခိုင် တော်ပြီ ”
“ မအေးကလည်းကွာ ”
“ အမေ ရိုက်လိမ့်မယ် ကိုခိုင် တော်ပြီ ပြန်ကြရအောင် ”
ကျနော်လည်း အတင်းကာရော လုပ်ရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ ရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တော့ မယားတောသူ ယူရင် အဆင်ပြေပြီ။ ဒီလောက်ဆိုရင် အပျိုစစ်ကလေးရပြီ။နို့ကလည်းဘယ်သူမှ စို့ဖူးပုံ မရဘူး၊နို့သီးခေါင်းထိပ်က နီရဲနေပြီးနိုးသီးခေါင်းရယ်လို့ မပေါ်ဘူးလေ။
ဒီလိုနှင့် အလုပ်အကိုင်တွေ အဆင်ပြေလို့ အဲဒီက လူကြီးတွေကို ပြောပြီး မအေးကို တောင်းရမ်းရတာပေါ့။ ဒီကြားထဲ ကိုသာအေး ရွာဘက်ကို ရောက်တယ်လေ၊၊အားလုံးက ခင်ခင်မင်မင်ပေါ့။သူ့တို့သမီးလေး ရွှေမှုံဆို ကျနော်နား တကပ်ကပ်နှင့်ဗျ။သူတောင် အပျိုဖြစ်စ ပြုနေပါပြီ။
တောင်းရမ်းပြီး တစ်လ ကြာတော့ မင်္ဂလာလည်း ဆောင်ဖြစ်တယ်။ဒါပေမယ့် ကိုသာအေးကိုတော့ မဖိတ်မိဘူး။ မင်္ဂလာဦးညလည်းရောက်တော့ ကျနော်က လှုပ်ရှားရပြီပေါ့။ကျနော်ကပဲ စရတာပေါ့လေ။သူက ရှက်နေတာဗျ၊၊ ကျနော်က သူ့ကိုအရင် နမ်းရှိုက်ရတာပေါ့။
သူကလည်း ရန်တွေခုန်နေတယ်ဗျာ။ကျနော်က အခုမှ မအေးချိုချိုကြီးကို အဝစို့ရတာ။မအေးကလည်း နို့စို့ခံနေတာ ကြည်ကြည်နူးနူးနှင့်
“ တအင်း.အင်း...တဟင်းဟင်း ”
နှင့်ဗျာ၊၊ကျနော်လည်းနို့စို့ပြီးတာနှင့် ရန်ကုန်မှာ အပြာကား ဗီဒီယိုတွေကြည့်ထားတော့ အဲဒီကအတိုင်းလည်း စမ်းကြည့်ချင်တယ်လေ။ဒီတော့ သူ့လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်တာပေါ့။
“ အာ.ကိုခိုင် အကုန်မချွတ်နှင့်လေ၊ရှက်စရာကြီး ”
“ မအေးကလည်း လင်မယားပဲကို ဘာရှက်စရာ လိုလို့လည်း ”
“ အပြောင်သားကြီး မနေချင်ဘူး ”
“ ဟာကွာ ပြီးရင်ပြန်ဝတ် ”
ဆိုကာ အတင်းချွတ်လိုက်တယ်။ မီးမရှိတော့ အမွှေးတွေ ဘာတွေတော့ သေချာ မမြင်ရပါဘူး။ နောက်နေ့မှ နေ့ခင်း လူလစ်ရင် သေသေချာချာကြည့် ရမယ်လို့ စိတ်ထဲ တေးထားမိတယ်။ အမွှေးလေးတွေကို လက်နှင့်ဆုပ်ပြီး ဆွဲပေးသေးတယ်၊၊
“ ဟာကိုခိုင်..ဘာတွေလုပ်နေလည်း လုပ်စရာရှိတာမြန်မြန်မလုပ်ဘဲ ”
သူ လိုချင်နေပြီ၊ကျနော် မလုပ်သေးဘူး၊သူ့ အဖုတ် နမ်းကြည့်သေးတယ်၊ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေးရတယ်။
“ ကိုခိုင် ဘာတွေနမ်းနေတုန်း ”
“ အနံ့မရှိအောင် ဆပ်ပြာနှင့် ဆေးထားပါတယ် ”
ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်ကို ကားလိုက်တယ်၊အမှောင်ထဲမို့လို့ သူမျက်နှာဘယ်လို ရှိမလဲ မသိဘူး။ လက်နှင့်စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေတောင် ရွဲနေပြီ။ ကျနော် လျှာနှင့်သူ့ပိပိကို ယက်ပစ်လိုက်တယ်၊၊
“ အီးးးးးကိုခိုင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ၊ဘုန်းနိမ့်ကုန်တော့မယ် မရွံမရှာ မလုပ်ရဘူး ”
ဆိုပြီးထထိုင်တယ်။
“ မအေးကို ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာလေ ”
“ ကိုခိုင် ..မအေး တော့ အဲလိုလုပ်ရတယ်လို့ တစ်ခါမှမကြားဖူးဘူး ..မလုပ်နှင့် အမလေး..ရှက်စရာကြီး ရွံစရာကြီးကို ”
“ မအေးကလည်း လင်မယားတွေက အဲလိုပဲ လုပ်ကြတာလေ ”
“ ဟင့်အင်း....မကြားဖူးပါဘူး ”
“ ဟို တနေ့ကလေ...ဦးဖိုးစိန်တို့ လင်မယား ရန်ဖြစ်ကြတာ သိတယ်မလား ”
“ အင်း..သိတယ်၊အဲဒါနှင့် ဘာဆိုင်လို့လဲ ”
“ ဦးဖိုးစိန်မယား ဒေါ်ဆွဲမိ ဆဲတာ ကြားလိုက်တယ် မလား ”
“ ကြားလိုက်တယ်လေ ”
“ ဒေါ်ဆွဲမိက သူ့ယောက်ျားကို..စောက်ပက်ယက်..လို့ ဆဲတာလေ ”
“ ကြားမတယ်လေ.အဲဒါ ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“ ဟ..အဲဒါ ဦးဖိုးစိန်က ဒေါ်ဆွဲမိ စောက်ပတ် ယက်ပေးလို့ပေါ့ ”
“ ဟင်.....အဲလိုယက်ကြတာလား ”
“ အေးလေ၊ဦးဖိုးစိန်က ပြန်ဆဲတယ်လေ.ကောင်မ နင်သာ လီးစုပ်ဖင်ခံတဲ့ ကောင်မ..လို့တောင် ပြန်ဆဲရင်း နဗန်းလုံးလို့ မအေး အဖေနှင့်အမေတောင် ဝိုင်းဆွဲရသေးတယ် မဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်တယ်၊ဟုတ်တယ် ”
“ အဲဒါ ပြောတာပေါ့ ..လင်မယားချင်းဆိုတာ စောက်ပတ်လည်း ယက်ကြတယ်၊လီးလည်း စုပ်တယ်၊ဖင်လည်း ခံကြတာပေါ့ ”
“ အယ်..မအေးကလေ.အဖုတ်ပဲ လိုးလို့ ရတယ် ထင်နေတာ ”
“ အပေါက်ပါရင် အကုန်ရတယ်လေ ”
“ အမလေးတော် ကြောက်စရာကြီးပါလား ”
“ ကဲ ကြောက်မနေနှင့်တော့ မအေးအိပ်လိုက်တော့ ကိုခိုင် ယက်ပေးမယ် ”
“ မရွံဘူးလား ကိုခိုင် ”
“ ကိုယ့် မိန်းမဟာပဲ ရွံစရာလား ”
“ ဟိုလေ..ယောင်္ကျားလေးဟာက သိပ်ရွံစရာ မကောင်းပေမယ့် ကျမတို့ မိန်းခလေးတွေက ညစ်ပတ်တော့ ရွံစရာ ကောင်းတယ် မလား ”
“ မကောင်းပါဘူး..ရေဆေးပြောင်တာပဲ..အီးမှ မဟုတ်တာ ”
“ ကဲပါ အဲလောက် ပြောမရလည်း လုပ်ချင်သာတာ လုပ်တော့ ”
ကျနော်လည်း ကျနော့်မယား အပျိုနုနု ထွဋ်ထွဋ်လေး အဖုတ်ကို လျှာနှင့်အရေတွေကို အရင်ယက်ကာ မြိုချ လိုက်သည်။ အီး..အာ့...ဟင်း ..ဆိုတဲ့ အသံကလေး ကြားရတယ်လေ။အဖုတ်ယက်ခံရတဲ့ အရသာ သူတွေ့သွားပြီ။ ပြီးတော့ အပြာကားထဲကလို လျှာစွမ်းပြဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်က မအေးကို ကာမဋီကာတွေ ဖွင့်ပြီးတော့ လျှာကို အပြားလိုက်ယက်ကာ မအေးရဲ့ ကာမအရေကြည်တွေကို မြိုချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အဖုတ်ထဲ လက်မွေပြီး ကာမအဖူးလေးကို ငုံစုပ် စုပ်ပစ် လိုက်တယ်။
“ ပြွတ် ”
“ အားးး..ကိုခိုင် အူးးးးး ”
ကျနော်က မအေးရဲ့ အဖုတ်ကို နှိုးဆွလိုက်တာပါ။ပြီးတော့မှ လျှာဖျားလေးသွင်းပြီး ယက်လိုက်တယ်။
“ ပလတ်..ပလပ် ”
“ အားးးရှီး.အား ”
အားရပါးရ ယက်လို့ရအောင် အဖုတ်ကို ဖြဲပြီးလျှာကို ရသလောက်သွင်းကာ ယက်လိုက်တော့
“ အမလေးတော့..အားးဟင့်..ဟင့်. ”
“ ပလပ် ပလပ်. ပြက် ”
“ အားးးရှီး ကိုခိုင်ရယ် ”
ဆိုပြီးဆံပင်ကို လာဆွဲတယ်။ကျနော်လည်း အဖုတ်ထဲ လက်အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ကာမအစေ့ကို စုပ်ယူလုပ် ပစ်လိုက်သည်။
“ အားရှီးရှီး အူးးးကောင်းချက်တော့ ”
စုပ်လိုက် အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေလိုက်လုပ်တော့
“ အားး အရမ်းကောင်းနေပြီ ကိုခိုင်၊ကျမ..အားးးး ”
“ အားးးထွက်တော့မယ်..အားး ”
ကျနော်လည်း သူပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိတော့ ဆက်ဆက်ပြီး လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မအေးလည်း တွန့်လိမ့်ပြီးပြီးသွားတာပေါ့။
“ မအေး ဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား ”
“ အမလေးတော်၊ကိုခိုင်တို့များ လုပ်တတ်လိုက်တာ သူများကို အားကုန် သလိုတောင်ဖြစ်သွားတယ်တော့၊ကောင်းချက် ..ကျမလည်း ဘယ်လို ဖြစ်တယ်မသိဘူး နေလို့အရမ်းကောင်းပြီး အရေတွေ ထွက်သွားသလိုပဲ ”
“ အဲဒါ ပြီးတယ်လို့ ခေါ်တယ် ”
“ ပြီးတယ် ဟုတ်လား ”
“ အေးလေ စိတ်ခံစားမှု့ အဆုံးရောက်သွားလို့ အရည်ထွက်လာတာကို ပြီးတယ်လို့ ခေါ်တာလေ ”
“ အော်...အဲသလိုလား ”
“ ဒါတောင် မလိုးရသေးဘူး၊လိုးများ လိုးလိုက်ရင် မအေးဆွေမျိုးပါ မေ့သွားမယ် ”
“ ဟင်းးးနားရှက်စရာတော် ”
“ ကဲ..ရှက်မနေနှင့် ကိုယ့်လီး လာစုပ်ပေးဦး ”
“ အယ်..လီးစုပ်ပေးရမှာလား ”
“ အေးလေ၊ကို..က မအေးအဖုတ်ယက်ပေးတယ်လေ၊မအေးကပြန်စုပ်ပေးပေါ့ ”
“ ရွံစရာကြီးတော်၊ကိုယ့်ယောင်္ကျားမို့လို့သာ စုပ်ပေးရမှာ ခွေးတွေနွားတွေပဲ အဲလို ယက်သာမြင်ဖူးတယ် ”
“ မအေး..နောက်ကျမှ တချိန်လုံး စုပ်ချင်နေမယ် ”
“ ဝေးသေး ”
“ ကဲပါ စကားများနေလိုက်တာ၊လာ စုပ်ပေးတော့ ”
မအေးလည်း လီးကို လာစုပ်သည်၊သကြားလုံး စုပ်သကဲ့သို့ အပီအပြင် စုပ်လေသည်။
ပြွတ်....ပြွတ်
“ အေးတော့...ပူနွေးနွေးပါလား ”
ဆိုပြီး ဆက်စုပ်လေသည်၊၊ သူ့စုပ်အားက ပြင်းပေမယ့် အားမရပါဘူး။
“ မအေး..အဲဒီလိုချည်းပဲ မစုပ်နှင့်လေ ”
“ ဟော့တော်...ရှင်ပဲ စုပ်ဆို ”
“ လီးစုပ်တာ အဲလိုစုပ်ရတာ မဟုတ်ဘူး ”
“ အဲလိုဆို ဘယ်လို စုပ်ရမှာလဲ ”
“ လီးဒစ်ကလေးကို လျှာနှင့်ယက်။ ပြီးတော့ လီးအပေါက်ကလေးကို လျှာနှင့်ထိုး၊ လက်နှင့်ဂွင်းတိုက်ပေး ”
“ အမ်.လက်နှင့်ဂွင်းတိုက်ရမယ်၊ အဲဒါ ဘယ်လို တုံး ”
“ ဒီလိုလေ ”
ဆိုပြီး ကျနော် ဂွင်းထုပြလိုက်တယ်။
“ အော် အဲသလိုလား ”
ဆိုပြီး လီးဒစ်ကလေးကို ရှာနှင့်ယက်လိုက် စုပ်လိုက်နှင့် လုပ်တယ်ဗျ၊ နောက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ အပေါက်ကို ထိုးတာ။
“ အားးရှီး အားကောင်းလိုက်တာ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲပဲ ..နောက်ပြီးလီးထိပ်ကို ငုံပြီးဂွင်းပါ ထုပေးတော့ ”
“ အိုးးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ စုပ်စုပ်..မအေး ”
“ အားးရှီးးအား ”
ကျနော်လည်း ကြာရင် ပြီးသွားနိုင်တာမို့ ရပ်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။
“ မအေး လိုးချင်ပြီ ”
“ လုပ်လေ ”
ကျနော်လည်း မအေးပေါင်ကြား ဒူးထောက်ဝင်ကာ မအေးပေါင်ကို အပေါ်မြှောက်တင်ပြီး လီးကို စသွင်းလိုက်တယ်၊ မအေးအဖုတ်က အရည်တွေ ထွက်နေတော့
“ ပလွတ် ”
လို့ မြည်ပြီး လီးတဝက် ဝင်သွားတယ်၊၊ ကျပ်တော့ ကျပ်နေတာပဲ၊ ကျနော် ထင်ထားတဲ့ အပျိုအမှေးပါးကို ထိုးခွဲပစ်မယ်ဆိုပြီး လီးကို အားနှင့် သွင်းပစ်လိုက်တယ်ဗျ၊၊ဟောဗျ...အပျိုအမှေး မရှိဘဲ လီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ သွားပြီ..မအေး အပျိုမဟုတ်ဘူး.ငါက အပျိုလို့ ထင်ထားတာ။
“ အား...ကိုခိုင်ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ၊ အရမ်းသွင်းတော့ နာတယ် ”
ကျနော် စိတ်ပျက်သွားတယ်၊ဒါပေမယ့် အခု မင်္ဂလာတောင် ဆောင်ပြီး လိုးတောင်နေပြီးမှ၊ကျနော် ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ။
“ အားကျွတ်ကျွတ်..နာလိုက်တာ ကိုခိုင်ရယ် ”
ကျနော့် စိတ်ထဲ မတင်မကျ ဖြစ်သွားတယ်၊ဒီအချိန်က ရပ်လို့လည်းမဖြစ်တော့ ရှေ့ဆက်ရုံပဲ ရှိတော့တာပေါ့။ ကျနော်လည်း မထူးဘူး ဆိုပြီးဆက်သာ လိုးလိုက်တယ်၊ပြီးမှ ဒီကိစ္စ ပြန်မေးရမယ်လေ၊၊
“ အင်းးးဟင့်အာ့.ရှီးးးရှီးးးကောင်းလာပြီ အာ့..ကိုခိုင်ဖြေးဖြေးနှော်..အားးရပြီ၊ဆောင်လို့ရပြီ ”
“ ဗျစ်...ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ် ဘွတ်..ပလွတ် ”
“ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ”
ဆိုပြီး ဆောင့်သံနှင့်အတူ..မအေးဆီက ညည်းသံတွေ ထွက်လာတော့တယ်။ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာတော့ ကျနော့် လီးထိပ်က ပူသလိုနှင့်ပြီးချင်လာတယ်။
“ အားး ကိုခိုင် ကျမ ပြီးတော့မယ်၊ မြန်မြန်လေး လုပ်ပါ ”
ကျနော်လည်း ခြေကန်ပြီး အားရပါးရ လိုးပစ်တော့ သူရော ကျနော်ရော ပြီးသွားတော့တာပါပဲ၊သုတ်တွေကို ခြေကန်ပြီး လီးအဆုံး သွင်းကာ ပန်းပစ်လိုက်တယ်။
အညာဘက်ဆိုတော့ ပူလည်း ပူသမို့ ချွေးကလည်းထွက်လိုက်တာ တလဟောပဲ၊ကျနော်လည်း တော်တော်လည်း ဟိုက်သွားတယ်။အိပ်ရာထဲ လှဲချလိုက်တော့ မအေးက အိပ်ရာထဲက ထကာ သဘက်တစ်ထည်ရှာပြီး ချွေးလေး သုတ်ပေးတာပေါ့လေ။ကျနော်လည်း အမောသာ ဖြေနေတာ။သိချင်တဲ့ အဖြေကိုကြားရမှ ဖြစ်တော့မယ်၊ ဒီတော့
“ မအေး..တစ်ခုလောက် မေးချင်လို့ ”
“ မေးပါ ကိုခိုင်.. ”
“ အဝှာလေ.မအေးး အင်းး ”
“ အမလေးတော် မေးမှာသာ မေးစမ်းပါ ”
“ မအေး..အရင်က အလိုးခံဖူးလား ”
“ အင်းးး ”
ဟာ သွားပါပြီ၊ရန်ကုန်သူ ယူရင် အပျိုမစစ်မှာစိုးလို့ ရန်ကုန်သူ မရှာခဲ့ပဲ မယားတောသူ ဆိုလို့ အညာသူ ယူမှပဲ ငါလိုးတွေ ဖြစ်ကုန်ပါပေါ့လား။
“ ဟင်..မအေး ဘယ်လို..ဘယ်လို..အလိုးခံဖူးတယ် ”
“ ဟုတ်တယ်လေ ကိုခိုင် .မအေးငယ်ငယ်တုန်းက လင်မယားလုပ်တမ်းလည်း ကစားဖူးတယ်။ နောက်ပြီးအသက် ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်မှာ လေးတန်းက ထွက်တော့ ဆိတ်ကျောင်းရင်းလည်း ကစားဖူးတယ်လေ။ အဲဒီတုန်းကတော့ ကိုခိုင်ရေ အခုလောက် မကောင်းဘူး သိလား၊ အရေမထွက် ဘာမထွက်နှင့်ဆိုတော့ အခုလိုလည်းမကောင်းဘူးလေ၊နောက် အမေသိလို့ အရိုက်ခံလိုက်ရတာ အရှိုးကို ထင်ရော။ အမေက ပြောတယ် နင်အပျိုဖြစ်တော့မယ် အဲလို ကစားလို့ မရတော့ဘူး၊ဗိုက်ကြီးလာမယ်လို့ ပြောတော့ မကစားရဲတော့ဘူးပေါ့ ”
“ ဟုတ်လား ဘယ်လိုကစားကြလဲပြောပါဦး ”
“ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ကစားတာဆိုလို့ လင်မယားလုပ်တမ်း ဆိုတော့ ပထမတော့ကောင်လေး တစ်ယောက်နှင့်ယူပေါ့၊ ကလေးရအောင် လုပ်ပေါ့၊ ဒီတော့ သူတို့ဟာ သေးသေးလေးနှင့်ကျမအဖုတ်ကို ထိုးလိုက်တယ်လေ၊နောက်တော့ အဝတ်စကြီး ဗိုက်ထဲထည့်ပြီးနေ ၊ ခနကြာတော့ ကလေးမွေးပေါ့၊အဲဒီမှာ အရုပ်မ တစ်ရုပ်က ကလေးလုပ်ပေါ့။ ဒီလိုနှင့် ကစားကြတာ၊နောက်တော့ အိမ်က ကျောင်းမထားတော့လည်း အိမ်က အလုပ်တွေ ကူနေရတော့ အဲလို မကစားဖြစ်တော့ဘူးလေ။ ဒီလိုနှင့် ကျမအသက်ဆယ်ဆုံးနှစ်လောက်ရောက်တော့ ကျမက အပျိုဖြန်းအရွယ် ရောက်လာတယ်လေ၊ နို့တွေစူလာလို့ ရှင်မီးတောင် ဝတ်နေရပြီ။ဘောင်းဘီတွေလည်း မဝတ်ရတော့ဘူး၊လုံချည်လေးတွေ ဝတ်နေရတဲ့အချိန်ပေါ့ ”
ဒါပေမယ့် ခလေးစိတ်က မကုန်သေးဘူးလေ၊တစ်ခါတစ်လေ ဆိတ်ကျောင်းရင်း တစ်ယောက်တည်းပဲ ကစားလေ့ရှိတာပါ။ ဆိတ်က တနေကုန်ကျောင်းရတော့ ပျင်းနေတာကို၊ဒီလိုနှင့်တနေ့တော့ ကိုသာအေးကြီးက ကျမ ဆိတ်ကျောင်းတဲ့ဆီကို ရောက်လာတယ်၊ကိုကြီးသာအေး ကျမနှင့်အတူ ဆိတ်ကျောင်းရင်းကစားတာလေ။ ပထမတရက်နှစ်ရက်တော့ ဒီလိုပဲ ပြေးလိုက်လွှားလိုက်နှင့်ပေါ့လေ။
တနေ့တော့ ပဲခင်းဖက်ကို ဆိတ်ကျောင်းသွားတာလေ၊ပဲခင်းက ဆွတ်ပြီးမို့လို့..ဆိတ်ကျောင်းလို့ ရတယ်လေ၊အဲဒီမှာ ပဲခင်းစောင်တဲ့ တဲလေးလည်းရှိတော့ ကျမက နေပူရင် နားလို့ရတာပေါ့၊၊အဲဒီ အချိန် ကိုကြီးသာအေးရောက်လာတယ်လေ။သူကတဲထဲမှာ ရှိတဲ့ အိုးအဟောင်းတွေကိုကြည့်ပြီး
“ မအေး ငါတို့ကစားရအောင် ”
“ ဘာတန်းကစားမှာတုန်း နေပူလို့ အပြင် မထွက်ချင်ဘူးနှော် ”
“ အေးပါ ဒီအထဲမှာပဲ ကစားမယ်လေ၊ ဒီမှာလည်းအိုးတွေရှိတယ် ”
“ အိုးတွေနှင့် ချက်တမ်းပြုတ်တမ်း ကစားမှာလား ”
“ အေးပေါ့၊ တို့က လင်မယားပေါ့ဟာ တဲမှာ အတူတူနေရင်း ချက်ပြုတ်တမ်း ကစားတာပေါ့ ”
“ အင်း...ကောင်းသာပဲ၊အခု မအေး ထမင်းချက်မယ်၊ကိုကြီး သာအေးက ရေခပ်ထင်းခွဲပေါ့ ”
“ မအေးရေ မိန်းမ ငါရေခပ်လာတယ်..ထင်းလဲ ခွဲပြီးပြီ၊ မိန်းမ ထမင်းချက်တော့ ”
“ အခု ချက်လိုက်ပါ့မယ်တော် ”
“ ကဲ ကျက်ပြီ ကျက်ပြီ၊ ကိုသာအေး စားတော့မလားတော် ”
“ အေး စားတာပေါ့ မိန်းမရေ၊ နင်လည်းတစ်ခါတည်းစား ”
“ ပလပ်..ပလပ် ”
“ ကဲ မိန်းမရေ စားလို့တော့ပြီးပြီ၊ အိပ်ကြရအောင် ”
“ ဒါဆိုလည်း အိပ်အိပ် ”
“ ကဲ မိန်းမရေ ညကျ လင်မယားတွေလိုပဲ လုပ်ရအောင် ”
“ လုပ်ပေါ့ ကိုသာအေး...ဒါမှ ခလေးရမှာပေါ့ ”
“ မိန်းမ ကိုသာအေး လိုးရင် မအော်ရဘူးနှော် ”
“ မအော်ပါဘူးတော် မြန်မြန်သာလုပ် ”
“ ကိုကြီးသာအေးက ကျမထမီကို လှန်တယ်လေ၊ငယ်ငယ်ကတည်းက လင်မယားလုပ်တမ်း ကစားဖူးလို့ ကျမလည်း ကြည့်နေတာပေါ့ ”
အမယ်ကိုကြီးသာအေးက ထမီကိုလှန်လည်း ပြီးရော
“ မိန်းမ ပိပိလေးက ဖောင်းနေတာပဲ၊လိုးလို့ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ချင်း ”
“ ကိုကြီးသာအေးက လုပ်စရာရှိတာ မြန်မြန်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး တော်ကြာ နေစောင်းသွားလို့ မကစားရဘဲနေမယ် ”
“ အေးပါ ”
ဆိုပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချတယ်လေ၊ လီးကလည်း ခလေးလီးနှင့် မတူဘူး၊ ရယ်ချယ်စရာကြီး အရင်းမှာလည်းအမွေးတွေပေါက်လို.ဟီဟိ.. ကိုသာအေးက ကျမအဖုတ်ကို တံတွေး ထွေးတယ်၊ ပြီးတော့ လက်နှင့်လည်း မွှေတယ်၊တံတွေးတွေ ထပ်ထွေးထည့်တယ်။
“ ကိုကြီးသာအေး.ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ အရမ်း ညစ်ပတ်တာပဲ ”
“ အေးပါ နင်နာနေမှာစိုးလို့ ”
ဆိုပြီး သူ့လီးကို တံတွေးဆွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖုတ်ထဲ လီးထည့်တာပေါ့။
“ အာ ..ကိုကြီး သာအေးနာတယ် ပြန်ထုတ်၊နာတယ် ”
“ အေးပါ..အဲဒါဆို အထဲမသွင်းတော့ဘူး ”
“ အပြင်ပဲလုပ်မယ် နော် .. နောက်နေ့မှ အုန်းဆီလေး ဝယ်လာခဲ့မယ် ”
“ အင်း အုန်းဆီလိမ်းရင် မနာတော့ဘူးလား ”
“ မနာတော့ဘူး ”
“ ဒါဆိုလည်း ဝယ်ခဲ့ပေါ့ ”
“ ဒါဆို အခု အပြင်မှာ လိုးကြည့်မယ် ”
ဆိုပြီး အဖုတ်ထိပ်က အစေ့ကို ချော်ထိုးထိုးတယ်၊၊ ကျမလည်း ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဒါမျိုးဆိုရင် နောက်နေ့လည်း ကစားချင်တာပေါ့။ အဲလိုလုပ်ပြီး သိပ်မကြာဘူး ကိုသာအေးကြီးက အား...အား..ဆိုပြီး အသံထွက်လာတယ်၊ ချော်ထိုးနေတဲ့ လီးကို ကျမအဝနား တေ့ပြီး ရှူးတွေပေါက်ထည့်တယ်လေ။
ကိုသာအေးကြီးတော်တော်ညစ်ပတ်တယ်.. ရှူးတွေပေါက်ချလိုက်တယ်။အဲ့ ရှူးတွေကလည်း ဖြူဖြူရွှဲရွှဲကြီးတွေပါလား။ဟင်း ရှူးရှူးနံ့လည်း မဟုတ်ဘူး။ဘာတွေမှန်းလည်း မသိဘူး။ကိုသာအေးကြီးကြည့်ရတာ မောနေသလိုပဲ၊၊ အင်း ဟင်းနှင့် ရီစရာကြီး ဟီဟိ၊ပြီးတော့ ကိုသာအေးလီးကြီးက အရင်တုန်းကလို မဟုတ်တော့ဘူး ပျော့ခွေနေတာပဲ။
“ ကိုကြီးသာအေး ပြီးပြီမဟုတ်လား ”
“ ဟင့်အင်း....မပြီးသေးဘူး ”
“ အယ်...ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ”
“ နေပါအုံးဟ ”
ဆိုပြီး ကျမ အဖုတ်ထဲ ခုနက ရှူးရှူးတွေကို လက်မှာ သုတ်ပြီးသွင်းတယ်၊ချောချောလေးနှင့် ဝင်လာတယ်လေ၊ခဏလေး လက်ကို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်လိုက်တာနေလို့ အရမ်းကောင်းလာတယ်။
“ မိအေး..ကောင်းလား ”
“ အင်းကောင်းတယ် ကိုကြီးသာအေး နေရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ ”
ကိုသာအေးက ခဏသာ လုပ်ပေးတယ်၊ ကျမကနေလို့ ကောင်းလို့ အလုပ် ခံချင်သေးတာလေ။
“ ကိုကြီးသာအေးလုပ်အုံးလေ ”
“ နေကျနေပြီဟ..မနက်ဖြန်မှ ဆက်လုပ်ပေးမယ်၊ ငါအုန်းဆီလဲ ယူလာမယ်၊ နင် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနှင့်နှော်၊တော်ကြာ မကစားရဘဲနေမယ် ”
“ မပြောပါဘူး၊ဒါဆို မနက်ဖြန် ဒီကိုစောစောလာခဲ့ ”
“ အေးအေး ငါလာခဲ့မယ်၊ကဲ...ငါနင့်ဆိတ်တွေ သွားမောင်းလိုက်မယ်၊နင်ပြန်တော့ ကြားလား မိအေး ”
ကျမလည်း ကိုကြီးသာအေး မောင်းလာတဲ့ ဆိတ်တွေကို အိမ်ဘက်မောင်းလာခဲ့တယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ ကျမလည်း နေ့ခင်းဖက်မှာ ပဲခင်းဘက်ကိုပဲ ဆိတ်တွေ မောင်းလာပြီး ကျောင်းရတယ်၊၊ ကိုကြီး သာအေးကိုပဲ မျော်နေမိတယ်။သိပ်မကြာပါဘူး။ ကိုကြီးသာအေး ရောက်လာတယ်။ ရောက်တာနှင့်ပဲ ကိုကြီးသာအေးက ကျမကို အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ဖို့ပြောတာပဲ။
“ မိအေး..အင်္ကျီတွေပါ ချွတ်လိုက်ပါလား ”
“ အမ်..အင်္ကျီက ဘာလုပ်ဖို့ချွတ်မှာလဲ ”
“ မနေ့ကလို လုပ်ရင်အင်္ကျီပါချွတ်မှ ပိုကောင်းတာပေါ့ ”
“ အဲလိုဆို ရင်ချွတ်လိုက်မယ် ”
ကျမလည်း ရှင်းမီးဘော်လီပါချွတ်ပစ်တယ်။
“ အံမာ..နင့် နို့ကလေးတောင် တော်တော် စူနေမှပဲ ”
ဆိုပြီးပွတ်ပေးတယ်။
“ အား ယားလိုက်တာ ဟီးဟီး၊ ကိုကြီးသာအေးက ဘယ်လို လုပ်နေမှန်းလဲမသိ ”
“ နင် ပိုကောင်းလာအောင် လုပ်ပေးတာ၊စို့ပေးရင် နင် အရမ်း ကောင်းလာမယ် ”
“ ဟင်..ဟုတ်ကဲ့လား ”
“ ဟုတ်ပါတယ်ဆို..မယုံရင် နင်ခဏလေး အစို့ခံကြည့်၊ငါနင့်ပိပိထဲ အုန်းဆီထည့်ပြီးလက်နှင့်အရင်လုပ်မယ် ”
ဆိုပြီး အုန်းဆီဘူးလေးကို ဖွင့်ပြီးကျမအဖုတ်ထဲ ရွှဲနေအောင် လောင်းထည့်လိုက်သေးတယ်၊၊ပြီးတော့ လက်တစ်ချောင်း ထည့်လိုက်ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်လာတယ်၊ကျမလည်း မနေ့ကလိုပဲ နေလို့ကောင်းလာတာပေါ့၊ပြီးတော့ သူက ကျမနို့သီးကို စို့တယ်လေ၊ နို့သီးဆိုပေမယ့် အခုမှ ဆူဖြိုးလာတာကြောင့် စို့လို့မရဘူး နို့အုံကြီးကိုပဲ စုပ်ဆွဲနေတာပေါ့။
“ ကျမလည်းစိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးပဲ မောသလိုလိုနှင့်ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ခံစားရတယ်၊အဲဒါလေးကို ကြိုက်နေတာ၊၊ ပြီးတော့ ကိုကြီးသာအေးက လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းပူးပြီးလုပ်လာတယ်။
“ ကိုကြီး သာအေး ဖြေးဖြေးလုပ်နှော် နှစ်ချောင်းဆိုတော့ နာတယ် ”
“ အေး မနာအောင် ဆီထပ်ထည့်ပေးမယ် ”
ဆိုပြီးထပ်ထည့်တော့ ကျမအဖုတ်ထဲအထိဖြဲပြီး ဆီကို မဝင်ဝင်အောင် ဖင်ကို မြှောက်ပြီးလောင်းထည့်တယ်၊၊အဖုတ်ထဲပါ ရွှဲရွှဲစိုသွားတာလေ၊၊ ပြီးတော့မှ လက်ထပ်ထည့်တယ်။
“ နာသေးလား မိအေး. ”
“ သိပ်မနာတော့ဘူး ”
“ အဲဒါဆို လုပ်လို့ရပြီ၊ငါလုပ်တော့မယ် ”
“ လုပ်လေ ”
ကိုကြီးသာအေးက လက်ထဲ အုန်းဆီထည့်ပြီးလီးကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်လိုက်သေးတယ်၊ပြီးတော့မှ ကျမအဖုတ်ထဲကို သွင်းတယ်။ အုန်းဆီထည့်ထားလို့လားမသိဘူး။
“ ပလွတ် ” ဆိုပြီးလီးက အဖျားလေးဝင်သွားတယ်။
“ အာ့..နာသေးတယ် ကိုကြီးသာအေး ”
“ အေးအော်..ငါ အုန်းဆီ ထပ်ထည့်လိုက်မယ် ”
ဆိုပြီး အုန်းဆီ ထည့်ပြန်တယ်၊၊ ပြီးတော့ နည်းနည်းကလေးသွင်းပြီး ပြန်ထုတ်လိုက်ပြန်ထည့်လိုက် လုပ်တယ်၊၊ ကျမလည်း ခဏနေတော့ မနာပဲနှင့် အရမ်းကောင်းလာတယ်။
“ မိအေး......ကောင်းလား ”
“ အင်း ကောင်းချက်တော့ ”
ကိုကြီးသာအေးက ခဏနေတော့ အဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ်။
“ ဗြိ..ဗျစ်..ဗျစ် ” ဆိုပြီးအသံထွက်လာတယ်။
“ အားးးနာလိုက်တာ ပြန်ထုတ်ပေး ကိုကြီးသာအေး၊အီး..ဟီးး ဟင့်..နာတယ်နာတယ်၊အစ်..အစ်..အီးးးးအီးး ”
ကျမလည်း အော်ထည့်လိုက်ပေမယ့် ကိုသာအေးကြီးက အဆုံးထိ ချွတ်မပေးဘဲ တဝက်လေက်ပဲ ချွတ်ပြီးအဝင်အထွက်လုပ်ကာ
“ မိအေးတော်ကြာ ကောင်းလာလိမ့်မယ် ခဏလေးစောင့် ”
ကျမှာကောင်းလာမယ်ဆိုလို့သာ သည်းခံနေရတာ။အဖုတ်ထဲမှာစပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့်
“ ကိုကြီးသာအေး.ကျမဟာ ပြဲသွားသလားမသိဘူး ”
“ မပြဲပါဘူး၊ခနနေ သက်သာသွားလိမ့်မယ် ”
ဒီလိုနှင့် တဝက်လောက်အသွင်း အထုတ်လုပ်လိုက်တာ ကျမလည်းကောင်းလာတာပေါ့။
“ မိအေးငါအားမရဘူးဟာ ငါအဆုံးထိ သွင်းချင်တယ် ”
“ နာမှာစိုးလို့ အခုတောင် စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းကြီး ”
“ အဲဒါမျိုးက ချက်ချင်း မပျောက်ဘူး မနက်ဖြန် ဆက်လုပ်မှ ပျောက်မှာ ”
“ ဟုတ်ကဲ့လား ”
“ အေးလေ၊ ငါအခု ဖြေးဖြေးပဲ လိုးမယ်နှော် ”
ဆိုပြီး တဖြေးဖြေးလေး အဆုံးထိ ထိုးလိုးတော့တာပဲ။ ပထမတုန်းကလောက် မနာတော့ပေမယ့် နည်းနည်းတော့ နာတုန်းပါပဲ။အဲသလိုနှင့် အဆုံးထိ လိုးနေလိုက်တာ ကြာတော့ လည်း နာတာပျောက်ပြီး ပြန်ကောင်းလာတယ်၊၊ကိုသာအေးကြီးက နို့အုံကြီးကို စုပ်စိုးရင်းလုပ်လိုက်တာ ကျမဘယ်လို ဖြစ်ချင်တယ် မသိဘူး ။ ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်၊၊ရင်ထဲရော အဖုတ်ရော အရမ်းကောင်းနေတယ်၊၊
ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း လှုပ်သလို ခံစားရလာတယ်လေ၊ အမလေး မောသလို ရင်ထဲတလှပ်လှပ်နှင့် ဖြစ်လာတယ်၊၊ အဖုတ်ဆီကလည်း ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်လာတယ်၊၊ကိုကြီးသာအေးလည်း နည်းနည်းမောသလို ခံစားလာရတယ်၊၊သူ့ကို ကြည့်နေရင်းသူက
“ အာ့ အာ့ အ ”
ဆိုပြီး အော်နေလို့ အဖုတ်ထဲ တစ်ခုခုပန်းထည့်သလိုနှင့် ခံစားရလိုက်ရတယ်၊၊အထဲမှာလည်း ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီးတဲ့ အချိန် ကိုကြီးသာအေးကလည်း ရပ်လိုက်တယ်၊၊ ကိုကြီးသာအေး ရပ်လိုက်တော့ ကျမလည်းကျမအဖုတ် ဘာဖြစ်သွားလဲ အရမ်းကြည့်ချင်တာနှင့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီးသာအေးအရည်တွေနှင့် အတူသွေးလေးတွေ ပါလာတယ်လေ၊၊ ကျမလည်းကြောက်ပြီး ကိုကြီးဒီမှာ အထဲက သွေးတွေထွက်လာလို့ ကြည့်ပေးစမ်းပါအုံး"
“ ဘာအမှမဖြစ်ပါဘူး မိအေးရယ်၊လူတိုင်းပထမဆုံးလုပ်ရင် အဲဒီအတိုင်းပဲ၊ ဘာမှ မစိုးရိမ်နှင့်နှော် ”
“ နောက်ဆိုရင် အခုထက် ပိုကောင်းလာမှာပါ ”
ဒီလိုနှင့် နောက်ရက်တွေမှာ ကျမနှင့် ကိုကြီးသာအေး လင်မယားလုပ်တမ်း ခဏခဏ ကစားဖြစ်တယ်၊၊နောက်တော့ ကျမလည်း သွေးပေါ်လာတော့ အမေက ဆိတ်မကျောင်းခိုင်းတော့ဘူးလေ၊၊ကိုကြီးသာအေးလည်း ဟိုဘက်ရွာက မနှင်းမှုံနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မတွေ့တော့ဘူး၊နောက်လည်းဘယ်သူနှင့်မှလည်း မလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူးလေ။
“ တောက်ငါလိုးမသား သာအေး မင်းတော့ တွေ့မယ်၊ငါ ဘယ်မိန်းခလေးမှ ပန်းကောင်း အညွှန့်ချိုး မလုပ်ဖူးဘူး၊ငါအလှည့်ကျမှ အပျိုစင် မရဘဲ သူများလုပ်ပြီးသား ရရတယ်၊ငါတသက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တာ အလကားပဲ၊ငါလည်းငါလုပ်ချင်ရာလုပ်မယ်၊ဒါမှ တန်မှာ ”
ဆိုတဲ့အတွေးက ကျနော့်စိတ်ထဲဝင်လာတယ်။
“ ကိုခိုင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း ကိုခိုင်၊ကျမကို စိတ်ပျက်သွားတာလား ”
“ မဟုတ်ပါဘူး မအေးကလည်း ”
“ ကိုခိုင် ဝမ်းနည်းသွားတာပါ ”
“ ကိုခိုင်က ဘာကို ဝမ်းနည်းရတာလည်း ကိုခိုင် ”
“ မအေးရယ် ကိုခိုင် တသက်လုံး စောင့်ရှောက်လာခဲ့တာ ဘယ်မိန်းခလေးကိုမှ အဲသလို မလုပ်ခဲ့ပါဘူး၊ဒါပေမယ့် အခုကျတော့ ကိုခိုင် ရတဲ့မိန်းမက သူများလိုးတာ ခံဖူးတဲ့ မိန်းမဖြစ်နေတယ်လေ ”
“ ကိုခိုင်ကလည်း အဲဒီတုန်းက မအေးက ခလေးပဲ ရှိသေးတာလေ၊ ဘယ်သိမလဲ၊ ကစားမက်လို့ ဖြစ်ခဲ့ရတာလေ၊ဘယ် တတ်နိုင်တော့မလဲလေ ”
“ ကိုခိုင် စိတ်ထဲမှာ အပျိုစင်အဖုတ် မလိုးရတော့ဘူး ဆိုပြီး ဝမ်းနည်းမိတာလေ ”
“ မအေး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ကိုခိုင် ”
“ မအေး.ကိုခိုင်လေ၊ အပျိုစင် အဖုတ် မလိုးရရင်လည်း အပျိုစင်ဖင်တော့ လိုးဖူးချင်တယ် ”
“ အာ..ကိုခိုင်ကလည်း ..မအေးဖင်တော့ မခံဖူးပါဘူး ကိုခိုင်၊ ကိုခိုင် လုပ်ချင်တယ်ဆို မအေး ခံပါ့မယ် ”
“ ဒါဆိုလည်း အုန်းဆီ ထရှာလိုက်တော့ ”
မအေးလည်း အုန်းဆီပုလင်း ထရှာရတော့တယ် ”
“ ရပြီ ကိုခိုင်၊ ဒီမှာ အုန်းဆီပုလင်း ”
“ မအေး..ကိုခိုင့် လီးပြန်စုပ်ပေးဦး ”
မအေးလည်း သူ့မှာအပြစ်ရှိတယ်လို့ ခံစားရလို့လား မသိဘူး။ ကျနော့်လီးကို ကိုင်စုပ်ပေးတယ်။ ကျနော်လည်းမအေး လီးစုပ်တာကို ပထမအကြိမ်ထက် ကျေနပ်မိတယ်။မအေးက လီးကို စုပ်လိုက် ဂွင်းထုပေးလိုက်မို့တော်တော်လေး ဇိမ်ရှိတာပေါ့။
“ မအေး..ဂွေးဥလေးပါ စုပ်လိုက်ဦး ”
မအေးက တချက်မော့ကြည့်ပြီး ဂွေးဥတစ်လုံးချင်းစီကို စုပ်ပေးပါတယ်။ ပြွတ်...ပြွတ်။ ပြီးတော့လည်း ယက်လည်း ပေးတယ်ဗျ။
“ ပလပ်..ပလပ် ”
ကျနော်လည်း မအေး ဥတစ်ချက် စုပ်တိုင်း အောင့်တော့ အောင့်တယ်ဗျ။။မအေးဟာ ရိုးသားတဲ့ မိန်းခလေးဖြစ်လို့ ငယ်စဉ်က ကိုသာအေးက သွေးဆောင် လိုးသွားတာခံရပေမယ့် အပျိူဖြစ်ပြီးနောက်မှာ ဆက်ဆံခဲ့တာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်းပါပဲ။အခုလည်း သူဟာစိတ်မကေါင်းဖြစ်လွန်းလို့သာ ကျနော့်ဆီမှာ ဖင်ခံရမယ့် အဖြစ်ပါ။ ကျနော်လီးလည်း အစွမ်းကုန်တောင်လာပြန်ပြီလေ။
ဒါကြောင့်မို့
“ မအေးကုန်းစမ်းပါ ”
“ အယ် ကိုခိုင်ကလည်း ခွေးလုပ်သလို လုပ်မလို့လားတော် ”
“ ပက်လက်လုပ်လို့ မရဘူးလား၊ကျမကုန်းရမှာ ရှက်သတော့ ”
“ ရပါတယ် နောက်လည်း ကုန်းချမှာပဲလေ ”
“ အော်..မအေးမေ့နေလို့ ကိုသာအေးလီးနှင့်ကျုပ်လီးဘယ်သူက ပိုကြီးလဲ ”
“ ရှင့်ဟာကြီးက ပိုလည်းကြီး ပိုလည်းရှည်တယ် တော်၊အခု ဖင်ချမယ်ဆိုလို့ လန့်တောင်နေတာရှင် ”
“ ကဲ မအေးးးက ကျုပ်ဖြေးဖြေး လိုးပေးပါ့မယ်၊ ကုန်းစမ်းပါ ”
“ အခုတော့ ပက်လက်ပဲ လုပ်ပါတော် နောက်မှပဲ ကျမ ကုန်းပေးပါ့မယ် ”
“ အေးပါ ဒါဆိုလည်း ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခံလိုက်ပေါ့ ”
“ တကတည်းနှော် သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲ ”
ဆိုပြီး ဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခံလိုက်ပြီး လဲချလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းမအေးခြေတွေကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီးတွန်းတင်လိုက်တယ်၊၊ပြီးတော့ အုန်းဆီပုလင်းကိုယူပြီးဖင်ကို သုတ်ပြီး လက်ညိုးကလေးထိုးလိုက်တယ်။ဆီနှင့်ချောပြီး ပလွတ်ဆိုပြီးဝင်သွားတယ်။
“ အမလေးတော့....နာလိုက်တာရှင် ”
“ မအေးကလည်း တင်းမခံနှင့်လေ၊ဖျော့ထားပေါ့ ”
ကျနော်လည်း ဆီထပ်သုတ်ပြီးထပ်သွင်းလိုက်တယ်။ပထမတော့ ပွစွပွစိနှင့် ညှစ်သေးတယ်ဗျ။ ကျနော်က ပြန်ထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် တော်တော်ကြာလုပ်တော့ မအေးကမညှစ်တော့တဲ့ အပြင် ညည်းသလိုလေး လုပ်လာတယ်၊၊ကျနော်လည်း လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီးသွင်းလိုက်တယ်။
“ အာ့..နည်းနည်း နာတယ်တော့ ”
ကျနော်လည်း ဝင်သွားတဲ့လက်ပြန်ထုတ်ပြီး ကျန်ဆီ လောင်းထည့်လိုက်တယ်၊၊ဆီသာ မကဘူး တံတွေးတွေလည်း ထွေးထည့်လိုက်တယ်။တော်တော်လေး ချောနေပါပြီ။ မအေးလည်းမအော်တော့ပဲ ညည်းသံထွက်လာတယ်လေ၊၊ကျနော်လည်း ဖင်လိုးလို့ ရပြီဆိုပြီး လီးကို ဖင်ထဲ သွင်းလိုက်တယ်။ဒစ်ကလေးဝင်ရုံရှိသေး။
“ ပြွတ် ”
“ အမလေးးးအောင့်လိုက်တာ၊ကိုခိုင် အောင့်တောင့်ကြီးတော့၊ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကိုခိုင်ရယ် ”
ကျနော်လည်း အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ဝင်သလောက်သာ သွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်
“ အာ့ ကိုခိုင်.. ”
ဆိုပြီးလက်နှင့် ဆီးပြီးတွန်းထား သေးတယ်။ကျနော်လည်း လီးကို တံတွေးထပ်ထွေးပြီး တရစ်ချင်းသွင်းလိုက်တယ်၊၊စေးကျပ်နေတာပဲဗျာ။မအေးက ဖင်မခံဖူးဘူးဆိုတာ သိသာပါတယ်၊၊စအိုကြွက်သားတွေကို ညှစ်ချည်းနေတာပေါ့၊၊ဒါကြောင့်
“ မအေး မညှစ်နှင်လေ၊ ညှစ်လေ ကျပ်လေပဲ ”
မအေးလည်းသတိဝင်လာပြီးအညှစ်ရပ်မှ ထပ်သွင်းရာလီးမှာ တစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားလေသည်။
“ ကိုခိုင်..အဆုံးဝင်သွားပြီလားဟင် ”
“ အင်းးးဝင်သွားပြီ ”
“ ဝင်သွားမှပဲ တော်တော် အောင့်သွားတာပဲ ”
“ အခု အောင့်သေးလား ”
“ မအောင့်တော့ဘူး ”
“ အဲဒါဆို..ကိုခိုင် လုပ်တော့မယ် ”
ကျနော်လည်း အသွင်းအထုတ်ကို ပထမတော့ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပြီး နောက်တော့မြန်မြန်ပင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မအေးလည်း ဖင်ခံတတ်လာပြီး ကြွက်သားများကို မညှစ်ပဲ ဖွင့်တတ်လာသလို၊ကျနော်လည်း ဖင်လိုးရတာကို အရသာတွေ့လာသည်၊၊
“ ဖန်း ဖန်း ဖန်းး၊ဘွတ်..ဘွတ်.ဘွတ်..ပြွတ်..ပလွတ်..ဖတ်. ဖတ် ”
နှင့် ဆောင်သံထွက်သလို မအေးလည်း
“ အင့်ဟင်းးဟင်းးအင်းးးအင်းးး၊အို့..အာ့ ”
ဆိုပြီးအသံတွေ ထွက်လာသည်၊မကြာပါဘူး ။ ဆယ်မိနစ်လောက်သာ လိုးလိုက်ရတယ် ကျနော်လည်း ပြီးသွားတယ်။မအေးဟာ ကျနော်လည်းပြီးသွားတော့ အိမ်သာဘက်ကို အမြန် ထပြေးရလေသည်၊၊ကျနော်လည်း မအေးအိမ်သာသွားသည်နှင့် နောက်ကလိုက်ပြီး လီးကို ရေဆေးပစ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာထဲ ပြန်ဝင်လာကာ အိပ်ရာထဲ လှဲနေစဉ် မအေးရောက်လာပြီး
“ ကိုခိုင်ရယ်.ခံရတာလည်း နောက်တော့ ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ပြီးတော့လည်း အီးပါချင်သလို ဖြစ်လာတာတော့ ”
“ နောက်များဆိုရင် အိပ်ခါနီး အိမ်သာပြေးတက်ထားမှပါ ”
“ အေး ဒါကောင်းတာ ပေါ့ မအေးရယ် ”
ကျနော်လည်း နောက်ရက်များမှာ မအေးအား လီးစုပ်ခိုင်း လိုက် ဖင်လိုးလိုက်၊အဖုတ်လိုးလိုက် လုပ်ပါသော်လည်း ကိုသာအေးအား အခဲမကျေပါ။ကိုသာအေးအား လက်စားချေရန် တွေးတောလျက် ရှိပါသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး လှောင်ထားသော ကုန်များမှာလည်း ဈေးကောင်းရ၍ ရန်ကုန်ကို တက်ပြီး ပွဲရုံကို သွားသွင်းလိုက်သည်၊၊အပြန်တွင် သွားရေးလာရေး အဆင်ပြေစေရန် ဆူပါကပ်တစ်စီး ဝယ်လာလိုက်သည်။တောရွာများမှ ဆိုင်ကယ် ဟူ၍ မရှိသေးဘဲ စက်ဘီးကလေးများသာ စီး၍ ဟိုနား သည်နားသွားကြဆဲဖြစ်ကာ ကျနော့်အားအားကျ၍ ဆိုင်ကယ်ဝယ်စီးချင်နေကြသည်။
သို့သော်လည်း အညာဒေသလူများမှာ အပိုဝင်ငွေ ကုန်သည်ဟု ဆိုကာဝယ်မစီးကြပေ။ကျနော်လည်း အကြံရှိသူပီပီ ကိုသာအေး အိမ်ဖက် သွားရာ၊ရွှေမှုံက ဆိုင်ကယ်စီးချင်သည် ပူဆာ၍ ရွာတပတ် ကျနော့် နောက်က စီး၍ လိုက်စေလေသည်။
ရွှေမှုံမှာ ကိုးတန်းကျောင်းသူကြီး ဖြစ်ပြီးမြို့ကို စက်ဘီးနှင့်သွားကာ ကျောင်းတက်နေသူ ဖြစ်သည်၊၊ကိုသာအေးမှာ ရွာမျက်နှာဖုံးဖြစ်နေပြီး စီးပွားရေးလည်း အဆင်ပြေနေသူ ဖြစ်သည်။ကျနော်လည်း တစ်လတကြိမ် ကိုသာအေးဆီသို့ သွားရောက်ပြီး သူ့ဆီမှကုန်များကို ဝယ်ယူပြီးမြို့ကို သွားတတ်သည်။မနှင်းမှုံလည်း ကျနော့်အားခင်မင်နေပြီး မြို့မှလိုအပ်သော ပစ္စည်းများ မှာယူလေ့ရှိသည်။
တခါတရံလည်း ရွှေမှုံကို ဆိုင်ကယ်နှင့်မြို့ကို တင်ခေါ်ကာ အပြန်တွင် ဝင်ကြိုလာလေ့ရှိသည်။ ရွှေမှုံမှာ တနေ့တခြား ပိုပိုလှလာပြီး လူကောင်ထွားလာလေသည်။ ရွှေမှုံအသက်လည်း ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကျော်လေသည်။
ဤအရွယ်က အလွန်ထိန်းရခက်သော အရွယ်ဖြစ်သော်လည်း မနှင်းမှုံနှင့် ကိုသာအေးမှာ ကျနော့်အား ယုံကြည်နေကြပါသည်။ကျနော်လည်း ရွှေမှုံကလေးအား အသုံးချကာ ကိုသာအေးအား လက်တုန့်ပြန်ရန်ကြိုးစားနေလေသည်။သို့သော် ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းချိန်များ၌ ကျောင်းသားကျောင်သူများရှိ၍ အခွင့်အရေးမရသေးချေ။ဒီလိုနှင့် ရွှေမှုံကိုးတန်းဖြေပြီး ပိုလှလာသလို မအေးလည်း ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရလေပြီ။
ကျနော်လည်း စီးပွားရေးပြေလည်လာပြီး တော်တော်လေးစုမိ ဆောင်းမိဖြစ်လေသည်၊၊ ပဲများလည်းဈေးကောင်း ရသဖြင့် စီးပွားဖြစ်ထွန်းလာရာ လက်ထဲမှာ ငွေသားသိန်းငါးဆယ်လောက် ပိုင်ဆိုင်မိလေပြီ၊၊မအေးမှာလည်း ရွှေတွဲလဲငွေတွဲလဲ ဖြစ်နေပြီ။ကျနော်လည်း ရွှေမှုံ ကိုးတန်းဖြေပြီး နှစ်လခန့်အထိ မရောက်ပဲ ရန်ကုန်မန္တလေး ခြေဆန့်ရာက အပေါင်းအသင်လည်း စုံလင်လာသည်၊၊
ထိုစဉ်က ဖားကန့် ကျောက်စိမ်းတွင်းလည်း အောင်လာပြီဖြစ်၍ မန္တလေး၌ ကျောက်ကုန်သည်များနှင့်လည်း ရင်းနီးလာသည်။တနေ့တော့ ကိုသာအေး အိမ်ဖက်သို့ သွားရာ၊ရွှေမှုံကိုသာ တွေ့ရပြီးမနှင်းမှုံက
“ မောင်လေးခိုင်ကြီး ပျောက်ချက်သားကောင်းနေတာ အခုမှ မင်းကို မြင်ရတော့တယ်၊ ဒီမှာ မင်းတူမက မင်းကိုမျှော်နေတာ ”
“ ဟုတ်လား ရွှေမှုံ ဘာလို့ မျော်နေတာလဲ ”
“ သမီးက ဆိုင်ကယ်စီးသင်ချင်တာလေ ”
“ ဒီလို မောင်လေးရေ.သမီးက အခုလာ မယ့်နှစ်ဆို ဆယ်တန်း တက်ရတော့မယ်၊ အဲဒါ စက်ဘီးစီးရတာ ပင်ပန်းလို့တဲ့စာကျက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးတဲ့၊ဆိုင်ကယ်ဝယ်ပေးပါတဲ့ ”
“ ဟုတ်တယ်ဦး သမီးက ဦးဆိုင်ကယ်နှင့် သင်ချင်တာလေ...ဦးအားရင် သင်ပေးပေါ့ ”
“ အားပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရွာလမ်းကဆိုင်ကယ်သင်ရတာ မကောင်းဘူးလေ၊တာလမ်းမှာ သင်မှ ရမှာပေါ့ ”
“ တာ လမ်းမှာသင်ပြီးမှ ရွာလမ်းမှာ စီးတတ်မှာသမီးရဲ့ ”
“ အေးဟုတ်တယ် မောင်လေး တာလမ်းထွက်ပြီး သင်မှ အဆင်ပြေမှာပေါ့ ”
“ ကဲ ဒါဆို အခု သွားသင်မလား၊ အခု ကတည်းကသင် နှစ်ပါတ်လောက် သင်ရင် ကောင်းကောင်း စီးတတ်သွားမယ် ”
“ အဲဒါဆိုသမီး အခုပဲလိုက်ခဲ့မယ် ”
ဆိုပြီး အဝတ်အစားတောင် မလဲပဲလိုက်ခဲ့တာ၊အိမ်နေ အဝတ်အစားကြီးနှင့်ပေါ့။ ကျနော့်အတွက် အကွက်ဝင်လာပြီလေ၊ဝမ်းသာတဲ့ စိတ်ကို ဖုံးဖိပြီး ရွာလမ်းအတိုင်း ရွှေမှုံကိုတင်ကာ တာလမ်းမကို မောင်းခဲ့တယ်။ကျနော်က အိမ်က ထွက်ကတည်းက ရွှေမှုံကို ကြည့်လိုက်တယ်၊ရွှေမှုံက အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မလာဘူး၊အိမ်မှာ နေရင်းပူလို့ ဖြစ်မယ် ထင်တယ် ဝတ်မထားဘူးလေ၊၊တာလမ်းရောက်တော့
“ ရွှေမှုံ"
“ ရှင့်"
“ ဒါက လီဗာ၊ဒါက ဘရိတ် မှတ်ထားနှော်၊ဒါက ဂီယာ ဒါကသော့နှင့် စက်နှိုးတာ၊ပြီးတော့ ဒါက စတပ်တာ၊သော့ဖွင်ပြီး ဒါလေးနှိပ်ရင် စက်နိုးတယ်၊သိလား
“ ဟုတ်ကဲ့"
“ ကဲလာ ဆိုင်ကယ်ကိုခွ၊ပြီးတော့စက်နှိုး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဆိုပြီးဆိုင်ကယ်ကို ခွလေသည်။ကျနော်လည်း
“ ရွှေမှုံ စက်မနှိုးခင် သော့ဖွင့်ပြီးတော့ ဂီယာ ဝင်မဝင် ကြည့်ပြီးတော့မှ ဂီယာဝင်မနေရင် စက်နှိုးလိုက်တော့"
ရွှေမှုံလည်း ကြည့်ပြီး စက်နှိုး လိုက်လေသည်။ကျနော်လည်း နောက်က ခွပြီးလက်ကိုင်ကို ထိန်းပေးရသည်။ ရွှေမှုံ တင်သား အိအိလေးက ကျနော့ကို ကောင်းစွာ ဒုက္ခပေးလေသည်။ ကျနော်လည်း အတွင်းခံ မဝတ်သောလူမျိုး ဖြစ်ရာ လီးမှာ တစတစနှင့် တောင်လာကြီး ရွှေမှုံဖင်ကို ထိုးထိုးပြီးနေလေသည်။ ရွှေမှုံမှာ ဆိုင်ကယ်မောင်းချင်စိတ် လောနေသဖြင့် ကျနော့်လီးကို ဂရုမစိုက်မိချေ။ကျနော်လည်း မြို့ဘက်မသွားပဲ လေးငါးမိုင်လောက် ဖြေးဖြေးမောင်းရင်း ဟိုယိုင် ဒီယိုင် သင်ပေးလေသည်။နောက်တော့ ရွှေမှုံ သတိထားမိလာသည်။
“ ဦးဟာကြီး သမီးကို ထောက်မိနေတယ်"
“ အမ် ဘာကြီးတုန်း"
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးလိုက်ရာ
“ အဝှာလေ၊ရွှေပန်းကြီး၊ဟီးဟီး"
“ ထောက်မိလည်း မတတ်နိုင်ဘူး ရွှေမှုံရေ၊လက်ကိုင်က လွှတ်မရသေးဘူး ..တော်ကြာ ဆိုင်ကယ်လဲရင် ပိုဆိုးမယ်၊ အခုတောင် လက်ကိုင်က သိပ်မမှီလို့ လက်ကိုင်က ဟိုယိုင်ဒီယိုင် ဖြစ်နေတာလေ"
“ ဟုတ်သားပဲ၊ ဒါဆိုလဲ လက်ကိုင်မှီအောင် ရှေ့တိုးပေါ့"
“ ဦး ရှေ့တိုးလို့ရအောင် ရွှေမှုံက အဲဒီအပေါ်သာ ထိုင်လိုက်"
“ ဟုတ် ထိုင်ပေးမယ်၊ဒီလိုမှ ဆိုင်ကယ် မလဲမှာ"
“ အိမ်မှာလည်း မပြောနှင့်အုံး တော်ကြာ ဆိုင်ကယ်စီး မသင်ရလို့ဆိုင်ကယ် မဝယ်ရ ဖြစ်နေမယ်"
“ ရတယ် မပြောဘူး"
“ ကဲဒါဆိုလည်း တက်ထိုင်လိုက်တော့"
ရွှေမှုံလည်း တက်ခိုက်လိုက်သည်၊၊ ကျနော်လီးက တဖြေးဖြေး တောင်လာတယ်လေ၊၊ရွှေမှုံလည်း ရှေ့ကိုကုန်းပြီး ဆိုင်ကယ်ကို စီးတာပေါ့၊ တာလမ်း ဆိုပေမယ့် လမ်းကမကောင်းဘူး။ ဂျိုင့်တွေရှိတော့ ခုန်တာပေါ့။ ဆယ်မိနစ်လောက်မောင်းလေ အောက်ကကောင်က တင်းလေ၊တော်ကြာတော့ ရွှေမှုံ ဖင်က စိုစိစိဖြစ်လေ၊ကျနော်လည်း မရပ်ပေးဘဲ သုံးခေါက်လောက် ပတ်မောင်းပစ်လိုက်တယ်၊၊
ကျနော့် ပုဆိုးက ပါးပြီး အရေတွေလည်း တစ်စီစီ ရွှေမှုံဆီကလည်း ချွေးတွေလား အဖုတ်ရည်တွေလား မသိဘူး။ ထွက်တော့ ရွှဲနေတာပေါ့။ရွှေမှုံဆီက မောနေသလို အသက်ရှူသံလေး ကြားမှ အရှိန်လျှော့ပစ်လိုက်တယ်။
“ ရွှေမှုံ ဘာဖြစ်တာလဲ"
“ ရင်ထဲမှာ လှပ်လှပ် လှပ်နဲ့"
“ နေမကောင်းလို့လား"
“ နေကောင်းပါတယ်"
“ ကဲဒါဆိုလည်း ခဏ ရပ်လိုက်မယ်"
ကျနော် ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်က သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး ဆင်းလိုက်တယ်၊၊သူက ခွလျက်ပေါ့။
“ ရွှေမှုံ ဒေါက်ထောက်ပြီး ဆင်းလေ"
ရွှေမှုံ အောက်ဆင်းလာတော့ သူ့နောက်မှာ အကွက်ကြီးဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်က
“ အယ်..ရွှေမှုံနောက်မှာ ချွေးတွေ စိုနေပြီ"
ဆိုပြီးဖင်လေးကို ပုတ်လိုက်တယ်။ ရွှေမှုံက ထမီလှည့်ဝတ်ရင်း သေချာကြည့်ပြီး၊
" အဲဒါချွေးတွေမဟုတ်ဘူး၊"
“ ချွေးမဟုတ်ရင် ဘာတုန်း"
“ သမီးဆီက ထွက်တာလေ"
“ ဟေ..ဘယ်နေရာက ထွက်တာလဲ"
“ အာ..မပြောဘူး"
“ အဲဒါဆို..မနက်ဖြန်မသင်ပေးတော့ဘူး"
“ အာ.ဦးကလည်း ရွှေမှုံကရှက်လို့ပါ"
“ မရှက်နှင့် ပြော"
“ အဝှာလေ..ပိပိထဲက"
“ ဟေ..ဘာလို့ ထွက်တာလဲ"
“ ဦးဟာကြီးက ဖင်ကြားထဲ ဝင်နေတာကိုး ဦးရဲ့"
“ ဒါဆို ရွှေမှုံဇိမ်ကျလို့ပေါ့"
“ အင်းးးး"
“ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန် အတွင်းခံ မဝတ်လာနှင့်ပေါ့"
“ အင်း မဝတ်လာဘူး.မနက်ဖြန် စောစောလာခဲ့နှော် ဦး"
“ အေး အစောကြီး လာခဲ့မယ်၊အခု ပြန်ရအောင်"
ဆိုပြီး အိမ်ဖက် မောင်းလာခဲ့တယ်၊၊ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မနက်ဖြန်အတွက် မအေး မသိအောင် ပုဆိုးတစ်ထည်အား လီး အသွင်းအထုတ်လုပ်လို့ ရအောင် ချုပ်ရိုးကြောင်း အား ဘရိတ်ဓားနှင့် လှီးပစ်လိုက်ပါတယ်။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment