တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၃ )
ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။
ထိန်ထိန်သာသည် ဦးဇေယျထက် သူ့ စီးပွားလုပ်ဖက်တွေနဲ့ တနေကုန် အစည်းအဝေးထိုင်ကြပြီး မအားလပ်ဘူးဆိုတာ သိလို့ သည်နေ့ ထူးအောင်ကြီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြပျော်ကြကဲကြမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တဲ့အတိုင်း ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းနဲ့ချိန်းပြီးအပြင်ထွက်လေသည် ။
မနက်က ထိန်ထိန်သာက အိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် ဦးဇေယျထက် ဖွင့်လိုက်တဲ့ သီချင်းသံတွေကြောင့် နိုးလာရသည် ။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးဇေယျထက် သည် စားပွဲတင် နာရီပါပါတဲ့ အက်ဖ်အမ် ရေဒီယိုလေးကိုကလိနေသည် ။ သီချင်းသံတွေက သူ့ကို အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားစေပေမယ့် ထိန်ထိန်သာက ဦးဇေယျထက်ကို ပြုံးပြုံးလေး နုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
“ ကိုကြီး...ဘယ်အချိန်သွားမှာလဲ ” လို့ ချိုချိုလေး မေးသည် ။
ဦးဇေယျထက်က ရေဒီယိုလေးကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပုလေးပေါ်ကို တင်လိုက်ပြီး..“ မကြာခင် သွားတော့မယ် ထိန်သာ ...ထိန်သာ လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့ပါလား …. ” လို့ ခေါ်သည် ။
“ မလိုက်တော့ပါဘူး....ကိုကြီး....ထိန်သာ ရှိုးတခု သွားကြည့်မလို့ ..”
“ ဟုတ်လား..ဘာရှိုးလဲ ...”
“ ဒေါ်နီအော့စမွန် ..”
“ ဘယ်မှာလဲ...”
“ ဖလယ်မင်းဂိုး ...မှာ ကိုကြီး ..”
“ အိုခေ ..ဒါဖြင့် ကိုကြီးသွားပြီ ...ဆီးယူး တူနိုက် ...ဘိုင်း ...”
ဦးဇေယျထက် ထွက်သွားတာနဲ့ ထိန်ထိန်သာ လဲ ကဗျာကရာ ထ ရေမိုးချိုးသည် ။ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။
ညက ဟိုတယ်က စားပွဲပေါ်မှာတွေ့တဲ့ ဒီမြို့က အကောင်းဆုံး စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေ ရဲ့ ကြောငြာစာအုပ်ထဲမှာတွေ့တဲ့ နံမည်ကြီး စားသောက်ဆိုင်ကြီး ကို ထူးအောင်ကြီးကို ခေါ်လာသည် ။ ဒီမှာ စားကြသောက်ကြပြီးတဲ့အခါ မနေ့က တွေ့ခဲ့ကြတဲ့ မိုတယ်အပေါစားလေးကိုဘဲ ပြန်သွားကြမယ်လို့လဲ စဉ်းစားထားသည် ။
ထူးအောင်ကြီးနဲ့ သောက်ကြတာ တော်တော် များသွားသည် ။ရေချိန်ကိုက်နေပြီဘဲ ဆိုကြပါစို့ ..။
ထိန်ထိန်သာ မူးနေပြီ ဆိုတာ သိနေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးက ပြန်ကြရင်ကောင်းမယ် လို့ ထိန်ထိန်သာကို ပြောလိုက်ပြီး ကျသင့်ငွေ ရှင်းဖို့ လုပ်သည် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲက ထွက်တော့ ထူးအောင်ကြီးက “ ကိုယ်တို့ဘယ်သွားကြမလဲ..ထိန်သာ...” လို့ မေးသည် ။
ထိန်ထိန်သာက “ မနေ့က မိုတယ်လေးကိုဘဲ သွားကြတာပေါ့ ကိုထူး ..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီကားတစီးကို ခေါ်လိုက်သည် ။ တက်ဆီကားတွေက စားသောက်ဆိုငတွေ ဟိုတယ်တွေအရှေ့ တန်းစီပြီး စောင့်နေတော့ မခဲယဉ်းဘူး ။ တက်ဆီတစီး လျောကနဲ ထိုးဆိုက်လာသည် ။ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီသမားကို “ မိုတယ်အိတ် ” ကိုသွားမယ် ...လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိန်ထိန်သာ နဲ့အတူကားပေါ်ကို တက်လိုက်ကြသည် ။
မြတ်ဦးထွန်း ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ ငွေရှင်းပေးပြီး ထသွားကထဲက သူတို့အနောက်က မသိမသာ လိုက်ထွက်ခဲ့သည် ။ ထူးအောင်ကြီးက တက်ဆီသမားကို မိုတယ်အိတ်ကို သွားမည်လို့ ပြောလိုက်သံကို သူကြားလိုက်ရသည် ။
သူတို့ တက်ဆီ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ သူ ထရစ်စ်ကို အထဲပြန်ဝင် ခေါ်ပြီး ထူးအောင်ကြီးနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့သွားကြတဲ့ မိုတယ်အိတ် ကို တက်ဆီနဲ့ လိုက်သွားသည် ။ ထရစ်စ်က ဘာလို့ အကောင်းစားဟိုတယ်ကို မသွားတာလဲ လို့ သူ့ကို မေးသည် ။ သူက သူ့သူငယ်ချင်း ကို စနောက်ချင်လို့ သူတို့ရှိတဲ့ မိုတယ်ကို လိုက်သွားချင်တာလို့ ထရစ်စ်ကို ပြောပြသည်။
ထိန်ထိန်သာ သည် မိုတယ်အခန်းကို ရောက်တာနဲ့ အန်တော့တာဘဲ ..။
ထူးအောင်ကြီး အကြံပေးတဲ့အတိုင်း အဝတ်အစားအားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေပန်းအောက်ဝင်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ ရေချိုးနေတဲ့အချိန် ထူးအောင်ကြီး ရေချိုုးခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ရေချိုးနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကို သေသေချာချာ လာကြည့်သည် ။
ထိန်ထိန်သာက “ ဟိတ်ကိုထူး..ဘာလာကြည့်နေတာလဲ..” လို့ ပြီတီတီ နဲ့ လှမ်းမေးသည် ။ထူးအောင်ကြီးက “ ရှယ်ဘဲဗျာ..ထိန်သာကတော့ မြင်သူတကာ စိတ်တွေ သောင်းကျန် ထကြွစေတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါဘဲ ...” လို့ ပြောရင်း ထိန်ထိန်သာ့လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်ကို တက်သည် ။
ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ကို ကြည့်ပြီး ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ တအားထကြွနေပြီ ။ တုန်ခါနေတဲ့ရင်သားစိုင်နှစ်မွှာကို အငမ်းမရဘဲ ကိုင်ဆုပ်ပြီး ရင်သီးလေးကို ငုံစို့သည် ။ထိန်ထိန်သာက မူးနေတော့ တခစ်ခစ်နဲ့ ..။ထူးအောင်ကြီး လက်တဖက်က ထိန်ထိန်သာ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးဆီကို ရောက်သွားသည် ။
“ အို့..ကိုထူး....”
ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ လိုလားတဲ့ ကာမကို ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်တဲ့လူ ဆိုတာ ပိုသေချာသွားသည် ။တော်တော် သက်လုံကောင်းတဲ့လူ ..။ ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့်ထည့်ပေးနိုင်တဲ့ယောကျ်ားတယောက် ။ထိန်ထိန်သာ သုံးကြိမ်ပြီးသွားရအောင်ကို သူ့တချီက အားပါ ပညာပါသည် ။ သူ့ပစ္စည်းကြီးကလဲ ဒေါင်ဒေါင်မြည် မာတာမှ သံချောင်းကြီး လိုဘဲ ...။
ထိန်ထိန်သာ လဲ ထူးအောင်ကြီး ပစ္စည်းကြီးကို အားရပါးရ စုတ်ပစ်သည် ။ တကြိမ်မှာ သုတ်ရေတွေ ပါးစပ်ထဲကိုသူပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး မြိုချပစ်လိုက်သည် ။
မိုတယ်အိတ် မှာ ညနေစောင်းအထိ နေကြသည် ။ ဖြုတ်ပြီးတာနဲ့ နဘေးက တရုတ်စာ မှာထားတာကို အတူတူစားကြသည် ။ အရေးထဲ ဘီယာသောက်ချင်လို့ မိုတယ်မှာက ဘီယာမရလို့ ထူးအောင်ကြီး ထွက်ဝယ်ရသည် ။ရေအတူတူချိုးကြသည် ။ သူနဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကြားမှာ အရှက်ဆိုတဲ့ဟာ ကုန်ပြီ ..။ မရှိတော့ ..။ ထူးအောင်ကြီးက တချိန်လုံး ထိန်ထိန်သာ့အဖုတ်ကို နမ်းလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ..။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ် ..ကုတင်ပေါ်မှာလဲ ဖြုတ်စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်တဲ့လူက လုပ် ကုန်းတဲ့လူက ကုန်း ..။ထိန်ထိန်သာလဲ အပေါ်ကနေလိုက် အောက်ကနေလိုက်..တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ထောင် ကုန်းလိုက် နဲ့ ထူးအောင်ကြီး လုပ်သမျှ ခံသည် ။
မှောင်ခါစအချိန်အထိ မိုတယ်အိတ်မှာ နေကြပြီး သူတို့ ဟိုတယ်ကြီးကို ပြန်ကြသည် ။ ကိုယ့်အခန်းကို တက်ကြပြီး တနေကုန်ကဲထားတာအတွက် အနားယူကြသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ဆီကို ဦးဇေယျထက် ဖုန်းဆက်သည် ။ သူဒီည ပြန်မလာတော့ဘူး..သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဘဲ နေလိုက်တော့မယ် လို့ ပြောသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ ဦးဇေ ပြန်မလာလဲ ဘာအရေးကြီးလဲ ..ထူးအောင်ကြီး ရှိနေတာဘဲလေ ..။ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်နဲ့တော့ ကိုကြီး မနက်ကျပြန်လာမှာလား..ချစ်တယ် သတိရတယ် ဘာညာတော့ ပြောတာပေါ့ ..။
ထိန်ထိန်သာ ဦးဇေ ဒီည ပြန်မလာတော့ဘူး ဆိုရင် ထူးအောင်ကြီး နဲ့ တွေ့ချင်လာပြန်သည် ။
တရေးအိပ်လိုက်ပြီးတော့ အားပြန်ပြည့် လာသည် ။ အရမ်းကြီး ဏှာမထန်တော့ပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ပရောပရီ နသာယပါးယား လုပ်လိုက်ရင် စိတ်တွေ ပြန်ပါပြန်လာမှာဘဲလေ ..။ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။သူ ဖုန်းမထူးဘူး ။ အိုး...သူ ဘာကြောင့် မထူးတာလဲ ..။ အိပ်များ ပျော်နေလား ..။
ထရစ်စ် ရဲ့ အဝတ်အစားတွေ အားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ ထရစ်စ်သည် သူထင်တာထက်တောင် မိုက်နေသည် ။ လန်းနေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်း သူ့အဝတ်တွေကိုလဲ တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဖက်သိုင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်ကြရင်း တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်ကြသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို မြတ်ဦးထွန်းကိုင်ဆုပ်ညှစ်နေသလို ထရစ်စ်ကလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်နေသည် ။နှုတ်ခမ်းချင်းကွာဟသွားချိန် ထရစ်စ်က “ မင်းကို ငါ ဘလိုးဂျော့ ( ပုလွေ ) ကိုင်ပေးရမလား ..” လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။
သူက “ အင်း ...လိုချင်တယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တော့ ထရစ်စ် သူ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းကိုအရင်းနားက ဆုပ်ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ကြည်ဆည်ကစားလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းလဲ ထရစ်စ်ရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေကြောင့် ဟင်းကနဲ တချက်ညည်းလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်လိုက်တဲ့အချိန် ထရစ်စ် က သူ့လိင်တန်ကို ငုံလိုက်ပါသည် ။ပူနွေးတဲ့ ထရစ်စ်ရဲ့ လျာလေးက သူ့လိင်တန်ချောင်း ထိပ်ပိုင်း ချိုင့်ထဲကို လာထိတွေ့ထိုးလှိမ့်တော့ သူ ထရစ်စ်ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်မိသည် ။
“ အားးးး.....အိုးးးး........”
ထရစ်စ်သည် ဘလိုးဂျော့ ( ပုလွေ )ကို ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်လှကြောင်း သက်သေပြနေသည် ။ သူ့ကို တုန်ခါ စေတဲ့အစုတ်တွေက တကယ့်ကို ကောင်းလွန်းနေသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိတွေကြားမှာ သူ့လိင်တန် ရောက်နေတဲ့အချိန် ထရစ်စ်ရဲ့ လျာလေးက လိင်တန်တလျောက် ပြေးလွှားလိုက် ရစ်ပတ်လိုက်နဲ့ ...။
ထရစ်စ်ရဲ့ ဆုဖြိုးတဲ့ တင်းကော့နေတဲ့ ရင်သားတွေကို သူ တအားဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ ထရစ်စ် စုတ်နေတဲ့အချိန် သူကလဲ လိင်တန်ကို ထရစ်စ် ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထိုးညှောင့်မိနေသည် ။တော်တော်ကြာသွားသည် ။ထရစ်စ် က လိင်တန်ကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်သည် ။
“ ကောင်းလား ..”
“ အရမ်းကောင်းတယ် ...”
ထရစ်စ်က ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန်လှဲကာ ပေါင်တွေကို ကားမြှောက်ပေးလိုက်သည် ။ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးက ဟတတနဲ့ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေသည် ။ အရေတွေ စိုနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တွေ့ရတာ သူ့စိတ်တွေ တအားကြွသည် ။ လိင်တန်က ဆတ်ကနဲ ခေါင်းလှုပ်သွားသည်လို့ ထင်သည် ။ထိပ်ပေါက်က အရေကြည်ပျစ်ပျစ်တွေ စီးယိုကျနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ထရစ်စ်အင်္ဂါစပ်အပေါက်မှာ သူတေ့လိုက်သည် ။ ထရစ်စ်ခြေထောက်တွေကို သူမြှောက်တင်ရင်း လိင်တန်ကို အင်္ဂါစပ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
စိုအိပြီး တင်းကျပ်နေတဲ့ လှိုင်ဂူထဲကို သူ့လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်ရောက်သွားသည် ။ ထရစ်စ်ရဲ့ညည်းသံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရသလိုဘဲ ..။
တဖြေးဖြေးချင်း စလိုက်တဲ့ ဆက်ဆံမှုက ညက်ညောလာတာနဲ့အမျှ မြန်ဆန်လာသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ပါလက်ပါ ပန်းတိုင်ကို လှော်ခတ်ကြပြီ ..။ အင်းကနဲ အင်းကနဲ ဆောင့်ထည့်တာတွေ မြန်လာသည် ။ ပြင်းလာသည် ။ အိုးးး....ရဲ....အိုးးးး...ရဲ …... နဲ့ ထရစ်စ် အော်သည် ။
အားကုန်ဆွဲကြပြီ ..။ မနားတမ်း တဖန်းဖန်းဆွဲသည် ။ လမ်းဆုံးကို အော်ဟစ်ပြီး ရောက်ရှိသွားတဲ့ ထရစ်စ် ရဲ့ဝမ်းပျင်သားဖြူဖြူအပေါ်ကို သူ့သုတ်ရေပျစ်ပျစ်တွေ တထောကြီး ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားရင်း ပြီးခြင်းကို သူတက်လှမ်းရောက်ရှိသွားသည် ။
ထရစ်စ် ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လဲကျသွားသည် ။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ရက် ..။မြတ်ဦးထွန်း အတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်သည် ။ မိုတယ်ခန်းထဲက ထွက်သည် ။ သူ့လက်ထဲမှာ ဖုန်းကို ကိုင်ထားသည် ။ထိန်ထိန်သာ ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်နေတာ သုံးကြိမ်ရှိပြီ ။
စိတ်မရှည်တော့ ..။ ထူးအောင်ကြီးအခန်းကို ထိန်ထိန်သာ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ တံခါးကို ခေါက်မယ်ပြင်လိုက်တုံး သူ့အနောက်က လူတယောက် ရောက်နေလို့ ထိန်ထိန်သာ လန့်သွားသည် ။
ဟင်...ဦးဇေနဲ့ ဖဲအတူတူ တဝိုင်းထဲ ရိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဘော်ဒါ...မြတ်ဦးထွန်း ...။
“ ထိန်ထိန်သာ …. ”
“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ”
“ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို လာတာလား ...”
“ ဟုတ်တယ် ...”
“ ဒီနေ့ မိုတယ်မှာ တော်တော် ပျော်လိုက်လား...”
“ ရှင် ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း ဘယ်လိုသိလဲ..ကျမ မိုတယ်မှာ ရောက်နေတာကို...”
“ သိတာပေါ့ဗျာ...ဦးဇေကွယ်ရာမှာ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာ ချိန်းလုပ်ကြတာတွေ...”
“ ရှင်ကျမကို လာစွပ်စွဲနေတာလား ..”
“ စွပ်စွဲတာ မဟုတ်ဖူး..သိတဲ့အကြောင်း ပြောပြတာပါ..ဒီမှာကြည့်လေ..ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ သွားတာလာတာ အကုန်ရိုက်ထားတယ် ...ဟင်းဟင်း...ဒါတွေ ဦးဇေ တွေ့ရင် သူ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ..”
“ အို..ရှင် လာ ဘလက်ခ်မေးလ် လုပ်နေတာလား..ဦးဇေသိမှာကို ကျမက ဂရုစိုက်မယ် ထင်လို့လား...”
မြတ်ဦးထွန်းက ပုခုံးတွန့်ပြရင်း..“ အိုကေလေ..ထိန်ထိန်သာ ဂရုမစိုက်ဖူးဆိုရင်လဲ ပြီးတာဘဲ..ကျနော် ဦးဇေကိုဒီပုံတွေ ပြလိုက်ရုံဘဲ....” လို့ ပြောရင်း လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်သည် ။ထိန်ထိန်သာ တကယ်တမ်း မြတ်ဦးထွန်းက ဦးဇေ ကို သွားပြမှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ..။တတ်နိုင်ရင် သင်ကာမရှင်းချင်ဘူး ။ ဦးဇေ မသိရင်တော့ ပိုကောင်းမည် ။
“ ဒီမှာ ခဏ...ခဏ.....”
မြတ်ဦးထွန်း လှည့်လာသည် ။
“ ရှင်..ရှင်..ကျမဆီက ဘာလိုချင်သလဲ...”
ထိန်ထိန်သာ လိုရင်းကို မေးလိုက်သည် ။
“ ထိန်ထိန်သာ သိပါတယ်လေ ..ကျနော် ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ...”
ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာ သဘောပေါက်သည် ။ သူနုတ်ပိတ်ခ လိုချင်နေသည် ။ သူလိုချင်တာ ထိန်ထိန်သာ ..။
“ ရှင်လိုချင်တာ ရရင် ဒီဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပစ်ပေးမှာလား ..”
“ သေချာတာပေါ့ ...ထိန်ထိန်သာ ...”
“ အင်း....အိုကေ...ဒါဆို...ဒါဆို ...လာ..လာ...ကျမနဲ့ လိုက်ခဲ့....”
စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါလှုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ အနောက်က မြတ်ဦးထွန်း လိုက်သွားသည် ။
ထိန်ထိန်သာ ထူးအောင်ကြီးကို ဖုန်းခေါ်နေတာ သုံးကြိမ်ရှိပြီ ။စိတ်မရှည်တော့ ..။ ထူးအောင်ကြီး အခန်းကို ထိန်ထိန်သာ လိုက်သွားလိုက်သည် ။ တံခါးကို ခေါက်မယ်ပြင်လိုက်တုံး သူ့အနောက်က လူတယောက် ရောက်နေလို့ ထိန်ထိန်သာ လန့်သွားသည် ။ဟင်...ဦးဇေနဲ့ ဖဲအတူတူ တဝိုင်းထဲ ရိုက်တဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဘော်ဒါ...မြတ်ဦးထွန်း ...။
“ ထိန်ထိန်သာ …. ”
“ ကိုမြတ်ဦးထွန်း …. ”
“ ထူးအောင်ကြီး ဆီကို လာတာလား ...”
“ ဟုတ်တယ် ...”
“ ဒီနေ့ မိုတယ်မှာ တော်တော် ပျော်လိုက်လား...”
“ ရှင် ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း ဘယ်လိုသိလဲ..ကျမ မိုတယ်မှာ ရောက်နေတာကို...”
“ သိတာပေါ့ဗျာ...ဦးဇေကွယ်ရာမှာ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထိန်ထိန်သာ ချိန်းလုပ်ကြတာတွေ...”
“ ရှင်ကျမကို လာစွပ်စွဲနေတာလား ..”
“ စွပ်စွဲတာ မဟုတ်ဖူး..သိတဲ့အကြောင်း ပြောပြတာပါ..ဒီမှာကြည့်လေ..ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ သွားတာလာတာ အကုန်ရိုက်ထားတယ် ...ဟင်းဟင်း...ဒါတွေ ဦးဇေ တွေ့ရင် သူ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ ..”
“ အို..ရှင် လာ ဘလက်ခ်မေးလ် လုပ်နေတာလား..ဦးဇေသိမှာကို ကျမက ဂရုစိုက်မယ် ထင်လို့လား...”
မြတ်ဦးထွန်းက ပုခုံးတွန့်ပြရင်း..“ အိုကေလေ..ထိန်ထိန်သာ ဂရုမစိုက်ဖူးဆိုရင်လဲ ပြီးတာဘဲ..ကျနော် ဦးဇေကိုဒီပုံတွေ ပြလိုက်ရုံဘဲ....” လို့ ပြောရင်း လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်သည် ။ထိန်ထိန်သာ တကယ်တမ်း မြတ်ဦးထွန်းက ဦးဇေ ကို သွားပြမှာကိုတော့ မလိုလားဘူး ..။တတ်နိုင်ရင် သင်ကာမရှင်းချင်ဘူး ။ ဦးဇေ မသိရင်တော့ ပိုကောင်းမည် ။
“ ဒီမှာ ခဏ...ခဏ.....”
မြတ်ဦးထွန်း လှည့်လာသည် ။
“ ရှင်..ရှင်..ကျမဆီက ဘာလိုချင်သလဲ...”
ထိန်ထိန်သာ လိုရင်းကို မေးလိုက်သည် ။
“ ထိန်ထိန်သာ သိပါတယ်လေ ..ကျနော် ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာ...”
ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာ သဘောပေါက်သည် ။ သူနုတ်ပိတ်ခ လိုချင်နေသည် ။ သူလိုချင်တာ ထိန်ထိန်သာ ..။
“ ရှင်လိုချင်တာ ရရင် ဒီဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပစ်ပေးမှာလား ..”
“ သေချာတာပေါ့ ...ထိန်ထိန်သာ ...”
“ အင်း....အိုကေ...ဒါဆို...ဒါဆို ...လာ..လာ...ကျမနဲ့ လိုက်ခဲ့....”
စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ တုန်ခါလှုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ အနောက်က မြတ်ဦးထွန်း လိုက်သွားသည် ။
ဓါတ်လှေခါးထဲ ရောက်တော့ ထိန်ထိန်သာက “ ကဲ ကိုမြတ်ဦးထွန်း ..ရှင့်ဖုန်းထဲက ကျမတို့ကို ခိုးရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ ဖျက်ပေးတော့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်ရင်း “ ဖျက်ပေးမှာပါ ..ထိန်ထိန်သာက ကျနော့် အပေါ် ကောင်းရင်ပေါ့...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
“ အို..ရှင်က ကျမကို မယုံဘူးလား...ကျမ ရှင့်အလိုကို လိုက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြီလေ ..အခုဘဲ ကျမတို့အခန်းကိုရောက်တော့မှာဘဲ..ရှင်လိုတာ ရမှာပေါ့...” လို့ ထိန်ထိန်သာ က ပြောသည် ။
ထိန်ထိန်သာတို့ နေတဲ့ အထပ်ကို ရောက်သွားသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ ဟိုတယ်အခန်းတံခါးကို ကပ်ပြားလေးထိုးထည့်ပြီး ဖွင့်သည် ။ အင်း...နောက် ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ ထပ်ကြုံရပြန်ပြီ ...အင်း..ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ..ဦးဇေ သိလို့ မဖြစ်ဖူးဆိုတော့ သူ့အလိုကို လိုက်ရတော့မှာဘဲ...။
ဒီလို ဖြစ်ပျက်တာကို သူ့စိတ်တွေက ရင်ခုံနေသလား..သဘောကျနေသလားတော့ မသိတော့ဘူး ..။မြတ်ဦးထွန်းကလည်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ ယောကျ်ားတယောက် မို့ စတွေ့ဖူးချင်းတုံးက ထိန်ထိန်သာ့စိတ်ထဲမဆိုးဘူးလို့ မှတ်ချက်ချမိခဲ့ရတဲ့လူ ..။
အခန်းထဲ ရောက်ကြတော့ ထိန်ထိန်သာက ကုတင်ကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မြတ်ဦးထွန်းကို သူ့ဘေးနားမှာ လာထိုင်ဖို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ကပ်ရက်လာထိုင်ချလိုက်သည် ။
“ ကဲ...ကိုမြတ်ဦးထွန်း...ရှင့်ဖုန်းက ကျမနဲ့ ကိုထူးရဲ့ ပုံတွေ ဖျက်လိုက်ပါတော့...” လို့ ပြောလိုက်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်သည် ။
“ ဖျက်မှာပါ...ထိန်ထိန်သာ..မပူပါနဲ့..ကဲ ကျနော့်ကို ဘာတွေ ပေးမှာလဲ....”
ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ပြန်ပွတ်သပ်ရင်း မြတ်ဦးထွန်းက ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ထိန်ထိန်သာ က မခို့တရို့ပုံစံနဲ့ မြတ်ဦးထွန်းကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း ..“ ရှင်က ဘာတွေ လိုချင်တာလဲ..” လို့ မေးလေသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက “ ကျနော်က စတွေ့ဖူးခြင်းထဲက ထိန်ထိန်သာ့ကို ခိုက်သွားတာ...ကျနော် ထိန်ထိန်သာ့ကို နမ်းချင်တယ် ...” လို့ ပြောသည် ။
ထိန်ထိန်သာ က နှုတ်ခမ်းလေးကို စူကာ မြတ်ဦးထွန်း မျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။
“ ဟင့်အင်း...အဲ့ကို နမ်းချင်တာ မဟုတ်ဘူး...ဒီကို နမ်းချင်တာ...”
မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်တန်ကြားကို လက်နဲ့ ထိလိုက်ပြီး ပြောသည် ။
“ ဟင်း..ရှင်ဟာလေ..တော်တော့်ကို မလွယ်ဘူး ...”
မြတ်ဦးထွန်းကို မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်သည် ။ဖြူဖွေးတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ အနက်ရောင် ပင်တီလေးက ထင်းထင်းကြီး ရှိနေသည် ။မြတ်ဦးထွန်းလဲ လှလွန်းတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချရင်း ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်သည် ။
“ ချွတ်ပေးလေ ..ပင်တီ ကို...”
ထိန်ထိန်သာက ညုတုတုနဲ့ ပြောလိုက်လို့ မြတ်ဦးထွန်းလဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင်တီဘေးတဖက်တချက်ကနေ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာက တင်ပါးကြီးတွေကို ကြွပေးလို့ ပင်တီလေး ကျွတ်ကွာသွားသည် ။မြတ်ဦးထွန်းလဲ ပင်တီလေးကို သူ့နှခေါင်းမှာ ကပ်တေ့ကာ ရှူလိုက်သည် ။
မိန်းမပင်တီကို ရှူတတ်တဲ့ အကျင့် မြတ်ဦးထွန်း မှာ လူပျိုပေါက် ဘဝထဲက ရှိသည် ။ သူနဲ့ ကြိုက်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေ ကို အတူတူ အိပ်ကြတဲ့အခါ သူတို့ ပင်တီတွေကို သူအမြဲရှူလေ့ရှိသည် ။ အခုလဲ ထိန်ထိန်သာရဲ့ပင်တီကို သူ ရှူလိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက နဂိုထဲက ထောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လိင်ချောင်းသည် တအားတင်းသွားပြီး သူ့စိတ်တွေ တအား ထကြွသွားရသည် ။
ထိန်ထိန်သာရဲ့ ညှီစို့စို့အနံ့လေးက သူ့စိတ်တွေ ကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေတော့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကြားက ဖေါင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဆီကို မျက်နှာအပ်ကာ စပြီး နမ်းရှုံ့ လေသည် ။
ထိန်ထိန်သာ လဲ စတွေ့တွေ့ချင်း အဖုတ်ကုန်းနမ်းတဲ့ ဒီလူကို စိတ်ထဲက သဘောကျသွားသည် ။မြတ်ဦးထွန်းသည် အိမ်မွေးခွေးတကောင် သခင်က လာကျွေးတဲ့ ထမင်းရည်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်စားသလိုထိန်ထိန်သာရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ ယက်သည် ။ လျာကို အောက်ကနေအပေါ် ပင့်ကာပင့်ကာနဲ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေသည် ။
“ အိုး...အိုး.....အိုး......အား.......ဟင့်ဟင့်.......”
ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခြေထောက်တွေကို ထောင်မြှောက်ခါ ခံယူနေရင်း အသံမျိုးစုံ အော်ညည်းနေမိသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းရဲ့ လျာကြီးက စောက်စိကို ရေရေလည်လည် ကလိပေးလာသည် ။
“ အ..ဟာ.....အာအာ......အီး..ဟင့်....ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ..ရှင်..ရှင်..တယ်ကျွမ်းပါလား ….. ”
စောက်စိကို လျာနဲ့ ဖိဖိ ကလိပေးနေတော့ ထိန်ထိန်သာ ဖင်တကြွကြွနဲ့ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။ မြတ်ဦးထွန်းက သူ့လျာကို အဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ကာ ကလိနေပြန်သည် ။
“ အိုး...အင်း......အဟာ..အဟာ.....အင်း...ရှီး....အမလေး......”
မြတ်ဦးထွန်းက ယက်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို မှောက်ရက် ဖင်ကုန်းခိုင်းသည် ။
ထိန်ထိန်သာ လဲ ခံလို့ကောင်းနေဆဲ လုပ်ခိုင်းလို့ မြန်ဘဲ ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ မြတ်ဦးထွန်း ဒီတခါ ယက်တာကအဖုတ်တခုထဲ မဟုတ်ဘူး..။ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိူပါ လျာနဲ့ ယက်တာ..ထိုးတာ ..။ လျာထိပ်ချွန်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ထိုးပေးတော့ ထိန်ထိန်သာ ဆတ်ဆတ်ခါနေရသည် ။ ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည် ။ တအားအား အော်နေရသည် ။
“ အားဟား.....အား....ရှင်ရှင်...လုပ်တတ်လိုက်တာ...အမလေး...ဟင်ဟင်......အိုး......”
အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး အဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ရောကို လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်နေတာ ထိန်ထိန်သာ အရမ်းကြိုက်သွားရသလို အရမ်းအလုပ်ခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည် ။
သူ့ကို ယက်တာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဟာကြီးနဲ့ တက်ဆောင့်ပေးပါတော့လို့ ပြောမိတော့မယ့်ဆဲဆဲ သူက အဖုတ်ယက်တာကို ရပ်လိုက်သည် ။ ထိန်ထိန်သာ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူသူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
အိုး ...တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးက အရှည်ကြီးဘဲ ..။
သူ့လိင်တန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ ထိန်ထိန်သာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရသည် ။
အမလေး..ကြီးလိုက်တာ...။
ထိန်ထိန်သာ လဲ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ မကြာခင် ထူးအောင်ကြီး ဟာထက် တုတ်လဲပိုတုတ် ရှည်လဲ ပိုရှည်တဲ့ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ကြုံရတော့မှာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ ဒါပေမယ့် မြတ်ဦးထွန်းက ထိန်ထိန်သာ့ကိုချက်ချင်းတက်မလုပ်သေး ..။ သူ့လိင်တန်ကို ထိန်ထိန်သာ့ မျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်လို့ ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့လိင်တန်ကို စုတ်ပေးစေချင်လို့ ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။
ထိပ်ဖူးအထစ်ကြီးကို ပထမဆုံး လျာနဲ့စယက်ပေးလိုက်သည် ။ သုံးလေးချက်လောက် ယက်ပေးအပြီး လိင်တန်တလျောက် အဖျားက အရင်းအထိ ဆက် ယက်ပေးသလို တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကိုလဲယက်ပေးသည် ။
မြတ်ဦးထွန်းက “ အင်း”ကနဲ တချက် ညည်းလိုက်တာ ကြားလိုက်ရသည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ သူ့အတန်ကို ဖြေးဖြေးချင်း စစုတ်ပေးလိုက်တော့ သူ ထိန်ထိန်သာ့ခေါင်းကို လာကိုင်လိုက်သည် ။ စုတ်လိုက် လျာနဲ့လိုက်ထိုးကလိပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ အရမ်းသဘောကျသွားပုံဘဲ ..။ ထိန်ထိန်သာ လဲ စုတ်တာအရမ်းကျွမ်းနေပြီဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်လိုခိုကအောင် လုပ်ပေးရမလဲ သိထားပြီးပြီလေ ..။ ပညာကုန်သုံးပြီး သူ့ကိုစုတ်ယက်ပေးလိုက်တာ မကြာပါဘူး ..။
“ ဒီအတိုင်း ဆိုရင် ပြီးသွားလိမ့်မယ်....လိုးကြရအောင်..” လို့ သူပြောလာသည် ။
သူ့ပစ္စည်းကြီးက ထိန်ထိန်သာ ထင်ထားတဲ့အတိုင်း သိသိသာသာကြီး ဖြစ်နေသည် ။ လုံးပတ်တုတ်တော့ ထိန်သာ့ဟာထဲ ပြည့်တင်းကျပ်နေသည် ။ ဖြေးဖြေးချင်း စလုပ်တော့ မသိသာသေးပေမယ့် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လာတော့ သူ့ဟာကြီးက ရှည်တာမို့ ထိန်ထိန်သာ အောင့်အောင့်သွားရသည် ။
သူလဲ အလိုးကောင်းတဲ့လူ ..။ထူးအောင်ကြီးလိုဘဲ သက်လုံကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးပေးနိုင်တယ် ...။သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါကြီး မြန်တယ် ...။ထိန်ထိန်သာ အရမ်းကောင်းသွားတယ် ....။သူနဲ့လဲ ထပ်တွေ့အုံးမယ် လို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိတယ် ...။
ထိန်ထိန်သာ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးနိုင်တာမို့ ထိန်ထိန်သာ သူလုပ်တာကို သဘောကျပါတယ် ..။ သူလဲ ကျေနပ်ကြိုက်သွားပုံဘဲ ..။ သူ့ဖုန်းထဲက ပုံတွေ ဖျက်ပေးသည် ။ သူက ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ထပ်လုပ်ချင်နေသေးပေမယ့်ထိန်သာလဲ ထူးအောင်ကြီး နဲ့လဲ အချီပေါင်းတော်တော်များများ လုပ်ခဲ့ပြီး သူနဲ့လဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ခဲ့ကြတာမို့ ပင်ပမ်းနေပြီ ..။ သူ့ကို နောက်တော့ ထပ်ဆုံကြတာပေါ့ လို့ နှစ်သိမ့်လိုက်ရသည် ။
ထိန်ထိန်သာ သူ ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက် မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ..။ထူးအောင်ကြီး လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ပြန်လာပြီး အမှတ်မထင် ဆုံတွေ့ ခဲ့ရပြီး ချစ်စခန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ဖွင့်ခဲ့ရတဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဆိုတဲ့ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ အချောစားလေးကို သတိရနေသည် ။
ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူ့ယောကျ်ားဦးဇေယျထက် တို့သည် ရုတ်တရက် လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်ကနေ ပြန်သွားလိုက်ကြသည်။ထိန်ထိန်သာက ထူးအောင်ကြီးကို မက်ဆေ့ချ် ချန်ခဲ့သည် ။ သူတို့ ဆန်ဖရန်ကို ပြန်သွားကြပြီ ဆိုတဲ့ အကြောင်းတက်စ်ပို့ခဲ့သည် ။
ထူးအောင်ကြီးသည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ညိစွန်းခဲ့တဲ့အကြောင်းကို မြတ်ဦးထွန်းကို မပြောပြခဲ့ဘူး ။မြတ်ဦးထွန်းကလဲ သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ထူးအောင်ကြီး ကို မပြောပြဘူး ..။ သူတို့နှစ်ယောက်သူတို့နေတဲ့ ဖီးနစ်စ်မြို့ကို ပြန်ရောက်တော့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး ။
ထူးအောင်ကြီးကလည်း သူ့ဆူရှီဆိုင်နဲ့ အလုပ်များနေသလို မြတ်ဦးထွန်းကလည်း သူ့ဟန်ပြအလုပ် ဖြစ်တဲ့အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်လေး နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတော့ တခါတလေ စနေတနင်္ဂနွေ ( ဝိအင်း ) လောက်ဘဲ ဘီယာအတူတူသောက်တဲ့အခါသောက် ဂေါက်အတူတူရိုက်တဲ့အခါရိုက် လောက်ဘဲ ဆုံဖြစ်ကြသည် ။ထိန်ထိန်သာ နဲ့ အဆက်အသွယ်လုံး၀ မရှိတော့ဘူး ။
ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဆူရှီဆိုင်သည် စူပါမားကက်တွေမှာ ကပ်မြှောင်ဖွင့်တဲ့ ဆူရှီကောင်တာလေး မျိုး မဟုတ်ဘူး ။သူ့ဖါသာ သီးခြား ဖွင့်ထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်လေး ဖြစ်သည် ။ ဆူရှီဆိုင်လို့သာ လွယ်လွယ်ခေါ်ကြပေမယ့်တခြားတပူရာကြော် အမျိုးမျိုး ..ဂျပန်အစားအစာအမျိုးမျိုးလည်း ရနိုင်တဲ့ ဂျပန်စားသောက်ဆိုင်လေး ဖြစ်တော့ ညဖက်ကို ဘီယာ ဝိုင် နဲ့ ညစာလာစားကြတဲ့ လူတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဆိုင်ကလေးတဆိုင် ဖြစ်သည် ။
ထူးအောင်ကြီးမှာ သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးတဲ့ အလုပ်သမား တယောက် ရှိသည် ။ သူ့နံမည်က လောဟာ ။လောဟာသည် ချင်းအမျိုးသားတယောက် ဖြစ်သည် ။ အလုပ်ကြိုးစားပြီး အားကိုးရသူလည်း ဖြစ်သည် ။ထူးအောင်ကြီး မြတ်ဦးထွန်းနဲ့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မြို့ကို လိုက်သွားတုံးက လောဟာကဘဲ ဆိုင်ကို တာဝန်ယူ လုပ်ကိုင်ပေးထားတာ ဖြစ်သည် ။
ထူးအောင်ကြီး သည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မှာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကဲခဲ့ ဖြုတ်ခဲ့ပြီးနောက် ဖီးနစ်စ်မြို့ကိုပြန်ရောက်တဲ့အခါ အရင်လိုဘဲ မိန်းမ နဲ့ ကင်းကွာ ပြတ်လပ်ပြီး အထီးကျန်ဆန်တဲ့ ဘဝကို ပြန်လည် ရောက်ရှိသွားပြန်သည် ။ လောဟာကတော့ သူ သွားနေတဲ့ ခရစ်ယာန်ဘုရားကျောင်းမှာဆုံတဲ့ကချင်အမျိုးသမီးတယောက် နဲ့ ရီးစား ဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့လို မဟုတ်ဘဲ အိုကေစိုပြေနေသည် ။
လောဟာသည် အစက ထူးအောင်ကြီး နဲ့အတူ ထူးအောင်ကြီး အိမ်မှာ နေသည် ။နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ဖါသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သည် ဆိုပြီး ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်း ဝယ်ယူပြီး တယောက်ထဲ နေထိုင်သည် ။ သောကြာနဲ့စနေနေ့ညတွေမှာ လောဟာသည် သူ့ရီးစား ကချင်မလေး ဘောက်နော် နဲ့ သူ့တိုက်ခန်းမှာ အချစ်စခန်းတွေဖွင့်လေ့ရှိသည် ။ ဘောက်နော်သည် လုံးကြီးပေါက်လှလို့ ဆိုရမယ့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။
ထူးအောင်ကြီးသည် မနက်ပိုင်း ဆိုင်မဖွင့်ခင် ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အသားငါးနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို ပြင်ဆင်ရင်းလောဟာနဲ့ စကားတွေ ဟိုပြောဒီပြော လုပ်တော့ လောဟာ သူ့ရီးစားဘောက်နော် နဲ့ ကာမစပ်ရှက်ကြတာတွေကို တစွန်းတစ သိရှိရသည် ။ ဒီအခါ ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ ပြင်းပြတက်ကြွ ထကြွလာရသည် ။ သို့ပေမယ့်သူ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်စည်းဖို့ ခက်နေသည် ။ လောဟာကို မင်းတို့ ဘုရားကျောင်းမှာ ငါ့အတွက် စော်ချောချောမရှိဘူးလားကွာ..ငါလာဖန်ချင်လို့ လို့ မေးသည် ။ လောဟာက ဟ..ခင်ဗျား ဘယ်လိုစော်ကြိုက်သလဲ ကျနော်ဘယ်သိမလဲ ကိုထူးအောင်..ကိုယ့်ဖါသာ လာကြည့်ပေါ့..လို့ ပြန်ပြောသည် ။
ခုနောက်ပိုင်း သူတို့ ဆိုင်သည် ပိုရောင်းကောင်းလာ..လူကျလာသည် ။ သူတို့မှာ သူတို့ကို ကူနေတဲ့ မြန်မာ အလုပ်သမား ကောင်လေးတယောက် ရှိပေမယ့် အလုပ်သိပ်များလာရင် သူတို့ မနိုင်ဘူး ။
လောဟာရဲ့ ရီးစား ဘောက်နော်ရဲ့ အလုပ်က ကလေးကြည့်တဲ့ ဘေဘီစစ်တာ ဆိုတော့ ညနေပိုင်းဆို အားပြီမို့ဆိုင်မှာ ဘစ်ဇီးဖြစ်တဲ့အခါတွေမှာ ဘောက်နော်က လာကူညီတတ်သည် ။ ဘောက်နော်ကလဲ အပိုဝင်ငွေလေး ရတာမို့ သဘောကျသည် ။ ညနေပိုင်း ထိုင်စားသောက်သူတွေက အပိုဘောက်ဆူး ( တစ် )တွေ မြက်မြက်လေးပေးတတ်တော့ ကိုက်သည် ။
ဘောက်နော် ညနေပိုင်း လာကူတာကို ထူးအောင်ကြီး သဘောကျသည် ။ ဘောက်နော်သည် အင်္ဂလိပ်စကားပြောလဲ မဆိုးဘူး ..။ ကပ်စတန်မာ စားသောက်သူတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလဲ ဆက်ဆံပြောဆိုတတ်သည် ။ နောက်တချက် သူ ဘောက်နော် လာ အလုပ်လုပ်တာကို သဘောကျတာက ဘောက်နော်ရဲ့ ရင်ထွားထွား နဲ့တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို သူ အနီးကပ် မြင်တွေ့နေရလို့ ..။ တခါတရံ ချက်ပြုတ်ခန်းကနေ အပြင်ခန်းကို အဝင်အထွက်မှာ ဘောက်နော် နဲ့ သူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်ဖြစ်..ဘေးတိုက်ဖြစ်ဖြစ် မတော်တဆ ဝင်တိုက်မိတတ်သည် ။
အိကနဲ ပိကနဲ ရင်သားထွားထွားတွေနဲ့ ထိမိ ကပ်မိရသလို တင်ပါးကြီးတွေနဲ့လဲ ထိမိ ကိုင်မိရတာတွေ ကြုံရလို့ ။လောဟာက စဖိုမှူး ( ချက်ကြီး ) မို့ အရှေ့မှာ ဘာဖြစ်ပျက်တယ် ဆိုတာတွေ မသိဘူး ..။ မကြည့်အားဘူး ..။ချွေးတလုံလုံးနဲ့ လက်မလည်အောင် ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေရတာ ..။
ဘောက်နော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးတွေကို ကြည့်မိရင်လောဟာပြောပြတဲ့ပုလွေမှုတ်ကောင်းတဲ့အကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရမြင်ယောင်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နိုးကြွလာတတ်သည် ။ လောဟာကလည်း ပွင့်လင်းသူဆိုတော့ သူနဲ့ ဘောက်နော် ဘာတွေ လုပ်ကြတယ် ဆိုတာတွေကို အသေးစိတ်တွေ ထူးအောင်ကြီး ကို ပြောပြခဲ့သည် ဆိုတော့ ဘောက်နော်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေမိတတ်သည် ။
ဘောက်နော်ရဲ့ ဖေါင်းအိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက မုန့်ပေါင်းကြီးက ဖေါင်းဖေါင်းခုံးခုံးနဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကြီးနဲ့ ထင်းထင်းကြီး နေမှာဘဲလို့ တွေးလိုက်တော့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ထကြွလာရသည် ။
သူတယောက်ထဲက ဘောက်နော်ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေတာ မဟုတ်ဘူး ..။တနေ့ မြတ်ဦးထွန်း ညနေဖက်မှာ မြန်မာမလေးတအုပ်နဲ့ သူ့ဆိုင်ကို ဆူရှီလာစားသည် ။ ဘောက်နော် လာကူညီနေတဲ့ ရက် ဖြစ်လို့ မြတ်ဦးထွန်း ဘောက်နော်ကို တွေ့သွားသည် ။
အဲဒီနေ့က ဘောက်နော်သည် အနက်ရောင် အသားကပ်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားတာကြောင့် အပေါ်က ဆိုင်နံမည်နဲ့ စပို့ရှပ်အဖြူရောင်ကို အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတာတောင် ဘောက်နော် ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို သတိထားမိသွားသည် ။
မြတ်ဦးထွန်းက အဲဒီနေ့ညဖက် ထူးအောင်ကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ထူးအောင်..လာကူတဲ့ ကချင်မ ဖင်ကြီးတွေက လှလိုက်ထာ..ဟင်း....တကယ့်ကို ကြိုက်သွားတယ်...လို့ ပြောလို့ဘောက်နော်ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေတာ သူတယောက်ထဲ မဟုတ်ပါလား ဆိုတာ ထူးအောင်ကြီး သိသွားရတာ ပါ ..။
ဦးဇေယျထက် နဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်က ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ချခဲ့သည် ။တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေတဲ့ ဦးဇေယျထက်က ပြန်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လို့ ပြန်ခဲ့ကြတာ ..။
ဦးဇေယျထက် သည် ထိန်ထိန်သာ နဲ့ လူစိမ်းယောကျ်ားတယောက်ကို ဟိုတယ်က ဓါတ်လှေခါးနားမှာ ပျော်ရွှင်ရယ်မောပြီး တွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် ထိန်ထိန်သာကို စမ်းချင်တာနဲ့ သူအပြင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ရေဒီယိုပါတဲ့စားပွဲတင်နာရီလေးကို ကုတင်ဘေးကခုံပုလေးပေါ် တင်ခဲ့လိုက်သည် ။
တကယ်တော့ ဒီစားပွဲတင် နာရီလေးသည် ရေဒီယို တခုထဲ ပါတာ မဟုတ် ..။ တိတ်တိတ်ခိုးရိုက်ထားပေးတဲ့ဗီဒီယိုကင်မရာလေး ဖြစ်သည် ။
ဦးဇေယျထက် အပြင်ထွက်ပြီး ရှောင်နေခဲ့သည် ။ အရက်ဘားတခုမှာ အဖိုးတန်အရက်ကို ဇိမ်ဆွဲပြီး သောက်နေခိုက် မိန်းမတယောက် သူ့ဆီကို ရောက်လာသည် ။ ဒီမိန်းမကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ဦးဇေယျထက် မှတ်မိလိုက်သည် ။ သူတို့ ဖဲဝိုင်း မှာ အဖျော်ယမကာ သောက်ချင်ရင် မှာပေး..ယူလာပေးတဲ့ စကပ်တိုနှံ့နှံ့နဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ...။
“ မင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့..ငါလိုက်လာခဲ့တာ..” လို့ ဒီမိန်းမက ပြောပြီး..“ ငါမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်လို့ရမလား....” လို့ ခွင့် လဲတောင်း ဝင်လဲ ထိုင်လိုက်သည် ။
“ မင်း ငါ့ကို တခုခုများ ပြောစရာ ရှိလို့လား...”
“ ရှိတယ်...ရှိလို့လဲ လိုက်လာခဲ့တာပေါ့...”
“ ပြောလေ...ဘာကိစ္စလဲ...”
“ ပြောမယ်...ငါ မင်းမိန်းမ အကြောင်း သတင်းပေးချင်လို့...”
“ ဟင်.....ဟုတ်လား....”
ဦးဇေယျထက် အရမ်းကြီးတော့ မအံ့သြ ..။ သူတောင် မင်္သကာလို့ စောစောကဘဲ ကင်မရာထောင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ် မဟုတ်လား ..။ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းကလေး ဘာပြောမလဲ ဆိုတာတော့ သိချင်သည် ။
“ မင်းဟာ ချမ်းသာတဲ့လူတယောက်ဆိုတာ ကစားဝိုင်းကထဲက ငါသိတယ်..မင်းကို ငါ ဓါတ်ပုံတွေ ပြမယ်..မင်း ငါ့ကို ထိုက်တန်တဲ့ ငွေကြေး မစနိုင်မလား...”
“ ဟာ..ရတာပေါ့..မင်း ဘယ်လောက် လိုချင်လဲ...”
“ သဒ္ဒါကြေးပါ..ဘော့စ်...ထိုက်တန်တယ်လို့ ထင်တဲ့ ပမာဏပေါ့...”
“ ရတယ်လေ...ရော့...တထောင်ယူထား..အရင်..မင်းဓါတ်ပုံတွေ ငါသဘောကျရင် ထပ်ပေးမယ် ...”
မိန်းမ က သူ့ဖုန်းက ကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေကို ဦးဇေယျထက်ကို ပြသည် ။သူထင်ထားသလို ကုတင်ပေါ်က ပုံတွေ မဟုတ်ဘဲ မိုတယ်ထဲကို ဘဲနဲ့တွဲပြီး ဝင်သွားတဲ့ ပုံတို့ မိုတယ်အခန်းက ထိန်ထိန်သာ အဝတ်အစား ဖရိုဖရဲနဲ့ ထွက်လာတဲ့ပြီး ဘဲကို ကြိုနေတဲ့ပုံတို့ ဖြစ်နေသည် ။ သူဓါတ်လှေခါးနား မှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ဘဲ...နဲ့ မိုတယ်သွား ဝုန်းတဲ့ ပုံတွေ...။
တကယ်တမ်း ဝုန်းနေတဲ့ ပုံတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူး ..။ မိုတယ်အခန်းကို ဝင်သွားတာ ထွက်လာတာတွေကိုဘဲတွေ့ရတာ..။
သူ သိပ်သဘောမကျတာနဲ့ ငွေထပ်တော့ မပေးတော့ ..။ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်နေတာတော့ သေချာနေသည် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကုတင်ဘေးမှာ တင်ထားတဲ့ ကင်မရာပါတဲ့ စားပွဲတင် နာရီလေးကနေပြီး မကြာခင် အဖြေပေါ်ဦးမှာပါ ..။
ဦးဇေယျထက် လက်တွေ ခြေတွေ တုန်နေသည် ။ ဦးနှောက်ထဲမှာတော့ ပွက်ပွက်ဆူနေပြီ ..။သူသည် စီးပွားအရှာကောင်း...အပေါင်းအသင်းကောင်းပြီး မိန်းမလိုက်စားလွန်းခဲ့ပေမယ့် သူတပါးကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် နာကျင်အောင် လုပ်ဖူးတဲ့လူ မဟုတ်ဘူး..။
သူ့သည် ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် လုပ်ကိုင်ပြီး ချမ်းသာလာတာ ဖြစ်လို့ သူတပါးကို ရိုက်တာနှက်တာ ထိုးတာ သတ်တာတို့ မလုပ်ဖူးဘူး ..။ လုပ်ပေးမယ့် တပည့်တွေဘာတွေလဲ မရှိခဲ့ဘူး ..။
သူ့မိန်းမကို လုပ်ကြတာကို သူမကျေနပ်ဘူး ။သူ့မိန်းမက ထလို့ ရွလို့ ဖြစ်သွားတာတွေ ဆိုတာကိုလဲ သူသိသည် ။အဓိက သူ့မိန်းမ..ထိန်ထိန်သာ...။ယောကျ်ားဆိုတာတော့ လာထိုးကျွေးရင် စားမယ့်ကောင်ချည်းဘဲလေ ..။
မကျေနပ်တာတော့ လုံ၀ မကျေနပ်ဘူး ..။ထိန်ထိန်သာကို သူ တန်ရာတန်ကြေးထက် ပိုပေးပြီး သိမ်းပိုက်ခဲ့တာ ..။ သူ့အနေနဲ့ ငယ်ငယ်တုံးက ဆိုရင် ထိန်ထိန်သာ ထက်သာတဲ့ မိန်းမတွေကို ရွေးပြီး ယူလို့ရသည် ။အသက်အရွယ်ကြီးသွားတာကြောင့်သာ သူ့ကို တော်ရုံ အသက်ငယ်ငယ်မိန်းမတွေက လက်မခံချင်တော့ဘူး ။ဒါကြောင့် ထိန်ထိန်သာ ကို၇ဖို့ ငွေတွေ တထောကြီး ရင်းခဲ့သည် ။
ထိန်ထိန်သာ့အမေကိုရော မိသားစု အားလုံးကိုရော သူ လိုတာအကုန်လုံး လုပ်ကိုင်ပေး..ကျွေးမွေးပြီး သူတို့ရဲ့ထောက်ခံမှုကို ရယူခဲ့တာ ..။ ထိန်ထိန်သာ ကိုလဲ လိုလေသေးမရှိ ပေးခဲ့တာ ..။ သူက လက်ထပ်ချင်တယ်လို့ဆိုတော့ ထိန်ထိန်သာ မငြင်းသာဘူးလေ ..။အကူအညီတွေ အထောက်အပံ့တွေ အလျံအပယ်ကို ပေးထားတာကိုး ..။
ထိန်ထိန်သာ ဖေါက်ပြန်ရခြင်းက ငယ်ငယ်နုနုလေးကို စိတ်ဆန္ဒပြေအောင် ကျေနပ်အောင် သူ မစွမ်းဆောင်နိုင်လို့ မနေနိုင်ဘဲ လုပ်မိသွားတယ် ဆိုတာကိုလဲ သူသိတာဘဲ ..။အမှန်က သူ့ကြောင့်..။ သူသောက်သုံးမကျလို့ ဖြစ်ရတာ..။ သူ့ပစ္စည်းက အရင်လို မသန်တော့ဘူး ..။ ဆေးကူတာတောင် သိပ်မနိပ်ချင်ဘူး ..။
ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ယောကျ်ာအပေါ်တော့ သစ္စာရှိသင့်တယ် ..။
သူ ဟိုတယ်အခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ထိန်ထိန်သာ ကို စတားဘတ်ခ်ကော်ဖီ ဆင်းဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးထဲက ဗီဒီယို ကို ကြည့်စစ်လိုက်သည် ။
ဦးဇေယျထက် အရမ်းတုန်လှုပ်သွားသည် ။သူတွေ့လိုက်ရတာက သူ့မိန်းမ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူနဲ့ အတူတူဖဲတဝိုင်းထဲ ကစားခဲ့တဲ့ လောင်းကစားသမားမြတ်ဦးထွန်း ပက်ပက်စက်စက် ကာမစပ်ရှက်နေကြတဲ့ ပုံတွေ ...။
ဟာ....။
ဒါ..ဒါဆို...ထိန်ထိန်သာ က ဘဲ၂ကောင်နဲ့ လုပ်ခဲ့တာပါလား …. ။
သူက ဟိုဘဲတကောင်ထဲနဲ့ ဖြစ်တယ် ထင်နေတာ ..။ အခုတော့ ၂ယောက် နဲ့ ဖြစ်တာ ..။ ဗီဒီယိုထဲမှာ ထိန်ထိန်သာ သည် မြတ်ဦးထွန်း လုပ်တာတွေကို သဘောကျသာယာကျေနပ်နေတာကို အထင်းသား တွေ့နေရသည် ။
“ တောက်.....”
သူ ထိန်ထိန်သာ လဲ ပြန်ရောက်လာရော စတားဘတ်ခ်ကော်ဖီ ကို မသောက်နိုင်ဘူး..။ ပြန်ဖို့ အထုပ်ပြင်ခိုင်း တော့သည် ။
ထိန်ထိန်သာ လဲ ဦးဇေယျထက် တခုခုတော့ ဖြစ်ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထပ်မတွေ့ဖြစ်လိုက်တော့ ..။ ဆန်ဖရန်စ္စကို ကို သူတို့ ပြန်လိုက်ကြသည် ။
ထူးအောင်ကြီး သည် ဘောက်နော် လာအလုပ်လုပ်တဲ့နေ့ ဆိုရင် အလုပ်ထဲမှာ စိတ်ပါသည် ။ ဘောက်နော်နဲ့နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရလို့ဖြစ်မည် လို့ သူ့ဖါသာလဲ ဆန်းစစ်ဝေဖန်ကြည့်မိသည် ။ လောဟာ ကတော့ ဘောက်နော်ကို သောကြာ စနေညတိုင်း သူ့အခန်းမှာ ကောင်းကောင်းဖြုတ်နေလို့ ရိုးတောင်နေပြီ ။အဆန်းမဟုတ်တော့ဘူး ...အပြောင်းအလဲ အသစ်အဆန်း ဝါးချင်မိတယ် လို့ ထူးအောင်ကြီးကို လောဟာကပြောသည် ။
လောဟာအတွက် ဘောက်နော်က ရိုးနေပေမယ့် ထူးအောင်ကြီး အတွက်က ဆန်းနေသည် ။ ဘောက်နော်ကိုသူဖြုတ်ချင်နေသည် ။ ဘောက်နော်ကတော့ လောဟာလဲ ရှိနေလို့ သ့အပေါ် ဘယ်လို သဘောထားမလဲတော့သူမသိသေးဘူး ..။ဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ကြတဲ့အခါ သိန်းသန်းစိုး က သူနေတဲ့အိမ်က ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ဆိုင်နဲ့ နီးတာကြောင့် သူ့ဖါသာ လမ်းလျောက်ပြန်သည် ။ လောဟာက သူ့ကားနဲ့ ဘောက်နော်ကို အိမ်လိုက်ပို့သည် ။
လောဟာကား ပျက်လို့ ကားဝပ်ရှော့ပို့ထားတဲ့နေ့တို့ ကား သူများငှားသွားတဲ့နေ့တို့ဆို လောဟာနဲ့ ဘောက်နော်တို့ကို ထူးအောင်ကြီး ကားနဲ့သူတို့ တိုက်ခန်းတွေကို လိုက်ပို့ရသည် ။ လောဟာရဲ့ တိုက်ခန်းက ဆိုင်နဲ့ ပိုနီးလို့ လောဟာကို အရင်ချပြီးဘောက်နော်ကို သူလိုက်ပို့ရသည် ။
လောဟာသည် တညနေလုံး ဆိုင်မှာ ချက်ပြုတ်ရတာကြောင့် မောလွန်းနေပြီး ဘောက်နော်ကို သောကြာညမှ တွေ့မယ်လို့ နုတ်ဆက်ပြီး သူ့တိုက်ခန်းရှေ့မှာ ဆင်းကျန်ရစ်တတ် သည် ။ ရေမိုးချိုးပြီး အရက်နဲနဲသောက်ပြီး သူ အိပ်ရော...။
ဘောက်နော်သည် လတ်တလော သူ့အခန်းဖေါ်နဲ့ နေနေသည် ။ အခန်းဖေါ်သည် ကရင်အမျိုးသမီး ဖြစ်သည် ။နယ်စပ်က မကြာသေးခင်ကမှ ရောက်လာတဲ့ မိန်းမ ဖြစ်သည် ။ နံမည်က နော်မူးမူး ...။ နော်မူးမူးသည် အမေရိကန်အိမ်တအိမ်မှာ ကလေးထိန်းလုပ်သည် ။ မနက်စောစောကနေ ညနေအထိ လုပ်ရသည် ။ နော်မူးမူးသည် အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ စကားတတ်လိုလို့ ထူးအောင်ကြီးကို သင်ခိုင်းသည် ။
ထူးအောင်ကြီး လဲ စာသင်ပေးဖို့ ပျင်းပေမယ့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကရင်မ နော်မူးမူးကို သဘောကျလို့ သင်ပေးသည် ။ ဆိုင်အလုပ်နဲ့ မအားလပ်တာကြောင့် မှန်တော့မမှန်ဘူး ..။ သင်တလှည့်မသင်တလှည့် ..ကြုံသလိုဘဲ ..။ဘောက်နော် ပြောပြတာကတော့ နော်မူးမူးသည် ရဲတင်းပွင့်လင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သလို အနေအထိုင်လကြမ်းသည်..ပက်စက်သည် တဲ့ ..။
ဘောက်နော်ကို လိုက်ပို့ရရင် နော်မူးမူးနဲ့ တွေ့ချင်တာနဲ့ သူတို့တိုက်ခန်းပေါ်ကို တက်လိုက်သွားတတ်သည် ။နော်မူးမူးက အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မသိတာရှိတာတွေ မေးတတ်သည် ။ သူက နော်မူးမူး နဲ့ ကပ်ထိုင်ပြီးအိမ်နေရင်းမို့ ဘရာစီယာခံဝတ်မထားလို့ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရတဲ့ နို့သီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တဏှာစိတ်တွေ ပွားများထကြွတတ်သည် ။ နော်မူးမူး လက်ခံရင် သူ ဝါးဖို့ ကြံနေသည် ။ နော်မူမူးကို သူ ကြံစည်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ဘောက်နော် သူ့ဆိုင်မှာ လာအလုပ်လုပ်တော့ အနေနီးစပ်တဲ့အချိန် စိတ်တွေက ဘောက်နော်အပေါ် ဖေါက်လဲဖေါက်ပြန်တွေ ဖြစ်လာရသည် ။
လောဟာကြောင့်လို့လဲ သူ လောဟာကို အပြစ်တင်ချင်သည် ။ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဘောက်နော် ဘယ်လိုနှာထန်တယ် ဆိုတာတွေကို ပြောပြတာကြောင့် သူ ဘောက်နော်ကိုပို စိတ်လာရတာလို့ သူထင်သည် ။
ဒီနေ့ လောဟာ အလုပ်မလုပ်ဘူး ..။ တက်ဆက်က သူ့ဘကြီး အသဲအသန်ဖြစ်လို့ လောဟာ တက်ဆက် လိုက်သွားသည် ။ ဘောက်နော် လာလုပ်သည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ဆိုင်မှာ အခုလို ဒုတိယအလုပ် ( Part time ) အချိန်ပိုင်း လာလုပ်တော့ နေရေးထိုင်ရေး ပိုအဆင်ပြေလို့ ခုနောက်ပိုင်း အမြဲနေ့တိုင်းလို လာလုပ်နေသည် ။
လောဟာ မရှိလို့ မြန်မာကောင်လေး သိန်းသန်းစိုး ကို လောဟာ နေရာ စားဖိုမှူးအလုပ် လုပ်ခိုင်းသည် ။ သိန်းသန်းစိုးကို လောဟာ သင်ကြားပေးထားပေမယ့် ခုထိ လောဟာအတိုင်း တထေရာထဲတော့ မချက်ပြုတ်နိုင်သေးလို့ ထူးအောင်ကြီး ဝင်ဝင်ကူနေရသည် ။
ဘောက်နော်ကတော့ ဆိုင်အရှေ့မှာ ကပ်စတန်မာတွေကို ဧည့်ခံတည်ခင်းတဲ့အလုပ်ကို နိုင်နင်းသည် ။အလုပ်လုပ်နေရင်း..“ ဘောက်နော်..လောဟာ ဘယ်တော့ ပြန်လာမလဲ ..သိလား..” လို့ သူမေးလိုက်သည် ။ဘောက်နော်က “ သူ သုံရက်လေးရက်တော့ ကြာအုံးမှာ..ကိုထူး ...”လို့ ဖြေသည် ။
ဒီနေ့လဲ ဘောက်နော်သည် အနက်ရောင် အသားကပ်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားသည် ။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေကလမ်းမြန်မြန်လျောက်ရင် တုန်ခါသည် ။ ထူးအောင်ကြီး ဒါကို အလစ် ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်တွေ လာနေသည် ။ဘောင်းဘီအရှေ့ဖက် မြင်ကွင်းကလည်း ပေါင်ကြားက တြိဂံပုံနေရာက ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ..။
ဆိုင်နံမည်နဲ့ စပို့ရှပ်ကို အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတာကြောင့် ရိုးရိုးတန်းတန်း လမ်းလျောက်နေတဲ့အချိန်နဲ့ ဧည့်သည်တွေကို တည်ခင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့မနေရပေမယ့် ကောင်တာထဲ ပစ္စည်းတခုခု ငုံ့ယူလိုက်တဲ့အချိန်တို့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန်တို့ဆိုရင် အဲဒီနေရာဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို တွေ့တွေ့နေရသည် ။
ဒီနေ့ ဆိုင်က သိပ် ရောင်းမကောင်းဘူး ..။လူပါးသည် ။ဆိုင်ပိတ်ချိန်ရောက်ပြီ ..။အိုပင်း ဆိုတဲ့ အနီရောင် နီယွန်ဆိုင်းဘုတ် မီးကို ထူးအောင်ကြီး ပိတ်လိုက်သည် ။ဆိုင်ထဲမှာ စားသောက်တဲ့ ကပ်စတန်မာ တယောက်မှ မရှိတော့ဘူး ..။
လောဟာနေရာမှာ ချက်ပြုတ်တဲ့ သိန်းသန်းစိုး ပြန်သွားပြီးနောက် ထူးအောင်ကြီးနဲ့ ဘောက်နော်ဘဲ ဆိုင်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်သည် ။ထူးအောင်ကြီး ကောင်တာအနောက်ဖက်မှာ ထိုင်ပြီး ဒီနေ့ရောင်းရတဲ့ငွေတွေကို ရေတွက်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်ကအနားက ကောင်တာပေါ်က စာရွက်စာတန်းတွေကို ရှင်းလင်းနေသည် ။
“ ဘောက်နော်..ဘာစားပြီးပြီလဲ..ဘိုက်ဆာလား...တခုခုသွားစားကြမလား...”
သူတို့စားသောက်ဆိုင် လုပ်နေတာဖြစ်ပေမယ့် သူတို့ဆိုင်က အစားအသောက်တွေကို မစားဖြစ်ကြဘူး ။ ဆာရင်တခုခု ချက်စားကြော်စားချင်စား..ဒါမှမဟုတ် အပြင်က အစားအစာ ဝယ်စား ထွက်စားလေ့ရှိသည် ။
“ ဘာမှတော့ မစားရသေးဘူး..ကိုထူးသဘောလေ...တခုခု သွား စားချင်စားပေါ့...”ာင်ထဲမှာ
ဆိုင်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲမို့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ မတရားကြီး ဖေါက်ပြန်နေသည် ။ ဘောက်နော်ကလည်း အနက်ရောင်မှာ ရွှေဝါရောင်အမြောင်းမြောင်း ဖေါက်ထားတဲ့ ဆံပင်..စပို့ရှပ်ကျပ်ကျပ်..အသားကပ်ဘောင်းဘီနဲ့ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား လုံးကြီးပေါက်လှမိန်းကလေး ဆိုတော့ လူမရှိတော့တဲ့ ဆိုင်ခန်းထဲ ညဆယ်နာရီကျော် အချိန်ဆိုတော့ အခြေအနေ အချိန်အခါတွေက သူ့ကို ဖေါက်ပြန်ဖို့ တွန်းအားပေးနေသည် ..။စပို့ရှပ်ကျပ်ကျပ်အောက်ထဲက ရင်စိုင်တွေက တင်းထွားလွန်းနေသည် ။
“ ဘောက်နော်..”
“ ရှန်....”
“ နင်နဲ့လောဟာကြီး ဘယ်တော့ ယူကြမှာလဲ...”
“ ဘာ...ကိုထူး..ဘာတွေ မေးနေတာလဲ...ယူဖို့ဆိုတာက....ဟိဟိ...ဒီတိုင်းပြည်မှာ ရီးစားထားကြ တွဲကြတာ ယူဖို့မှ မဟုတ်တာ ...ကိုထူးကလဲ...အဲ့အခြေအနေ မရောက်သေးပါဘူး...ဆိုလိုတာက မသိသေးပါဘူး ..”
ထူးအောင်ကြီး စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ သိပ်ပြီး အလေးအနက် မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ သူကြံစည်လို့ ရနိုင်သည် လေ ..။ ရယ်သလိုလို နောက်သလိုလို နဲ့..“ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နင်နဲ့လောဟာကြီးတို့ ကြိုတင်စရံသတ်ထားကြပြီးပြီ မဟုတ်လား...”
“ ကိုထူးဘာကို ပြောတာလဲ..ကျမ နားမလည်ဘူး...စရံသတ်တယ် ဆိုတာ...”
“ ခိခိ..အော်..နင်တို့နှစ်ယောက် သောကြာစနေညတွေ ဆို လောဟာရဲ့ အခန်းမှာ အတူတူ အိပ်နေကြတယ် မဟုတ်လား ဒါကို ပြောတာပါ..”
“ ကိုထူးကလဲ..အဆန်းမဟုတ်ပါဘူး...ရီးစားတွေ အဲလိုဘဲ အတူတူ အိပ်နေကြတာဘဲ..”
“ အေးပါ..အဲဒီတော့ နင်တို့က မသေချာသေးဘူးပေါ့ ..ရေရှည်သွားဖို့ ...”
“ အင်း...အခြေအနေအရဘဲ....ကိုထူး ကိုလောဟာကိုတော့ ပြန်မပြောနဲ့နော်..ကျမဖက်က သူနဲ့ ရီးစားဖြစ်လို့သာဖြစ်သွားတယ်...သူ့ မိသားစုဖက်ကို သိပ်မကြိုက်ဘူး....ဟိုဟာလေ...သူနဲ့ အတည်ယူကြဖို့ဆိုတာ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး...ထင်တယ်”
“ ဟာ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..သူ့မိသားစုက ကောင်းတယ် မဟုတ်လား ..”
“ ထားလိုက်ပါ..ကိုထူး ဒါတွေ မသိပါဘူး....”
“ အပြင်သွားစားရမှာ ပင်ပန်းပြီး သိပ်မသွားချင်ဘူး ဘောက်နော်..ဒို့နှစ်ယောက် ဒီမှာဘဲ တခုခုသောက်ရင်း ရှိတာ စားကြမလား...”
“ ကိုထူးသဘောပါဆို...”
သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်အရှေ့ဖက်က မီးတွေ မှိတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဆိုင်အတွင်းက မီးဖိုထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ထူးအောင်ကြီးက ရေခဲသေတ္တာကြီးတွေကို ဖွင့်ပြီး ဘာတွေများ ရှိသလဲ ကြည့်တော့ ချက်ပြီးသား ပုဇွန်ကြော်တွေ..ကြက်သားကြော်တွေ တွေ့ရှိလေသည် ။ ဝိုင်တပုလင်း ဖေါက်ပြီး စားစရာဟင်းတွေအကြော်အလှော်တွေကိုမိုက်ခရိုဝေ့နဲ့ နွှေးပြီး ဝိုင်နဲ့ မြည်းကြသည် ။ ဘောက်နော်ကလည်း သောက်နိုင်တော့ ဝိုင်တပုလင်း အချိန် ခဏလေးနဲ့ ပြောင်သွားလို့ နောက်တပုလင်း ထပ်ဖေါက်ကြရမည် ။သူဝိုင်နောက်တပုလင်း ထသွားယူပြီး ဖေါက်တံနဲ့ ဖေါက်လိုက်သည် ။
“ ကိုထူး ..”
“ ဟင်...ဘောက်နော်..ဘာလဲ...”
“ ကိုထူး..ရီးစား မရှိဘူးလား ...”
“ နင်မို့ မေးတယ်..ဘောက်နော်ရယ်..နင်တွေ့သားနဲ့..ငါ့မှာ အလုပ်တအားများနေတာ..ယားလို့တောင် မကုတ်အားပါဘူး...”
“ ဟီး...ဘယ်နေရာကို မကုတ်အားတာလဲ...ခိခိခိ....”
“ ရော့ သောက်..စားလဲစား...ပျော်တယ်မှုတ်လား....ကိုယ့်ဆိုင်ထဲမှာဘဲ...စားသောက်လိုက်ကြတော့လဲ ပြီးတာဘဲလေ..”
“ နော်မူးမူး ကိုထူး မကြိုက်ဘူးလား...”
“ ဘာလဲ..အောင်သွယ်ပေးမလို့လား..ဟားဟား....”
“ နော်မူးမူးက ကိုထူး ဖန်ရင် ရမှာ...ကျမသိတယ်....ကျမကို ပြောတယ်သိလား...”
“ ဘာပြောလဲ..”
“ ကိုထူးက ဆက်စီ ဖြစ်တယ်တဲ့...”
“ အံမာ...အံမာ..သူက ဆက်စီ ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို သေချာ သိလို့လား...ဟားဟား...”
သူနဲ့ ဘောက်နော် တော်တော်မူးလာကြသည်။ တော်တော် ပြင်းတဲ့ ဝိုင် ဘဲ ..။
“ ကိုထူး..ကျမ ရှူးသွားပေါက်အုံးမယ်...”
“ ငါလဲ လိုက်ခဲ့မယ် ..”
“ ခိခိ..ကိုထူးကလဲ..ဘယ်ကိုလိုက်မလို့လဲ...အိမ်သာခန်းက တခုထဲ ရှိတဲ့ဟာ...ကျမပေါက်ပြီးမှ ပေါက်ပေါ့..ခိခိ ”
“ ဟင့်အင်း..အတူတူ ပေါက်ချင်တယ်...”
“ ဟာ...ကြံကြီးစည်ရာ..မဟုတ်တာ...”
သူ့အနားက ကပ်ဖြတ်သွားနေတဲ့ ဘောက်နော်ကို သူလှမ်းဆွဲလိုက်သည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ လက်မောင်းသားပြည့်ပြည့်လေးတွေကနေ ဆွဲလိုက်တာ..ဘောက်နော်လဲ ထင်မထားတော့ နဲနဲလဲ မူးနေတော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်လာသည် ။
“ အိုး..အမေ့......”
“ ဘောက်နော်..ငါ..ငါစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ...နင်..နင်..သိပ်မိုက်နေတယ် ...”
“ ဟိတ်ကိုထူး..ဘာလုပ်တာလဲ..လွှတ်ပါ..မကောင်းပါဘူး ...”
“ ကောင်းပါတယ်..နင့်ကို နမ်းချင်တယ် ဘောက်နော်ရယ်..နမ်းချင်နေမိတာ ကြာပြီ...”
ဘောက်နော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ငုံစုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ပထမတော့ ဘောက်နော်က သူ့ကို တွန်းချင်သလိုလို လုပ်သေးပေမယ့် ခဏကြာတော့ စိတ်ပါလက်ပါ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်လာသည် ။ဘောက်နော်ကို တအားဖက်လိုက်တော့ ရင်ဘတ်ချင်း ပူးကပ်သွားသည် ။တင်းမာဖီးထနေတဲ့ ရင်သားတစုံကသူ့ရင်ဘတ်ကို တသားထဲ ကပ်မိနေသည် ။
ဘောက်နော်နဲ့သူ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ လှီးချွတ်တဲ့အလူမီနီယန်စားပွဲကြီးပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။ဘောက်နော်ရဲ့ လည်ပင်းကို သူနမ်းစုတ်ရင်း စပို့ရှပ်ကို မတင်တော့ ဘောက်နော်က ကူညီပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ဘရာစီယာအဖြူလေးက ရင်သားကြီးတွေကို အတင်းကြီး ဆွဲချုပ်နှောင်ထားတော့ ရင်သားကြီးတစုံက အတင်းကြီးရုန်းကန်ခုန်ထွက်ချင်နေကြသည် ။
ဘောက်နော်က ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ်ခါ ချွတ်ဖယ်ပေးနေတဲ့အချိန် သူက ဘောက်နော် ဝတ်ထားတဲ့အသားကပ်ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ ဝါးဟား.....လှလိုက်တဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်း ..။ဖြူဝင်းတဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား..ပေါင်တန်လှလှတွေ ခလယ်မှာ လက်သုံးလုံးလောက်ဘဲ ရှိတဲ့ သောင်းဂ်အတွင်းခံအနက်လေး ဘဲ ရှိနေသည် ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအကုန်လုံးကို သူချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်က ဒီသောင်းဂ်လေးကို ချွတ်ဖယ်လိုက်ပြန်တော့ ဘောက်နော်ရဲ့ အရမ်းလှတဲ့ အဖုတ်ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့သည် ။သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေလဲမီးဖိုခန်းရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ရောက်ကုန်ပြီ ..။ အကြောတွေ ထောင်ထနေတဲ့တန်ဆာတုတ်တုတ်ကြီးကို ဘောက်နော်က စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။
“ ကိုထူးက တကယ်ကြီးတာဘဲ..”
လို့ ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်သည် ။ သူ ချက်ချင်းဘဲ ဘောက်နော်ပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်လို့ အဖုတ်ကြီးကို စ နမ်းရှုံ့သည် ။ ဘောက်နော်က “ တညနေလုံး အလုပ်လုပ်ထားတာ ကိုထူးရယ်...ရေလဲ မချိုးရသေးဘူး ...အားနာတယ်..” လို့ ပြောရင်း သူ့အဖုတ်ကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကာလိုက်သည် ။ “ လုပ်ဘဲ လုပ်ပါလားကွာ...” လို့ ထပ်ပြေ့ာပေမယ့် သူက ကာထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ပစ်ပြီးလျာနဲ့ ယက်သည် ။
“ အိုကွာ...ပြောလို့လဲ မရဘူး..ကိုထူး...ကိုထူး...နံမယ်....နံမယ်.....”
သူ ယက်ချင်နေပြီး စိတ်ကူးထဲ မှန်းမှန်းယက်ခဲ့တဲ့ ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို သူ ယက်နေရတာကို အံ့သြနေသည် ။ ကျေနပ်နေသည် ။ ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ကို ဖိဖိယက်ရင်း တင်းမာလွန်းလို့ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကွင်းတိုက်နေမိသည် ။လက်တဖက်က လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကော့ထောင်နေတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို လှမ်းစမ်းသည် ။ အို..ကောင်းလိုက်တာ ..။ရင်သီးဖုလေးတွေက မာတင်းထောင်နေကြသည် ။ ဒါလေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ချေနေမိသည် ။
ဘောက်နော် တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းရင်း လက်တွေက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားနေသည် ။ တပြတ်ပြတ်ယက်သံတွေ နဲ့ တအီးအီး တအားအား အော်ညည်းသံတွေ ထွက်နေသည် ။ မီးဖိုခန်းစားပွဲပေါ်က ဘာဂျာမှုတ်ပွဲက ပြင်းထန်နေသည် ။
ပက်လက်နဲ့ အားမရဘဲ ဘောက်နော်ကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးကြီးတွေကြားက ဖေါင်းပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ထပ် ယက်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကိုပါ မချန်ထားဘဲ အဖုတ်နဲ့အတူ ယက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အမလေးလေး...အို....အို....ကိုထူးရယ်.....အ...အ...အာ......ဟား...အမလေး.......အိအိ.....”
ဘောက်နော်က တော်ပြီ...တော်ပြီ နဲ့ တွန်းလွှတ်သည် ။
“ လုပ်တော့ကိုထူး..လုပ်ပါတော့...”
လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောရင်း ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တွေကို ကားဖြဲပေးသည် ။အချိန်ဆွဲမနေဘဲ ဘောက်နော်အဖုတ်ထဲ သူ့အတန်ထိုးသွင်းမြုပ်နှံလိုက်သည် ..။
“ အင်း.ဟင်း......အိုး....ကြီးလိုက်တာ...ကြပ်ထစ်နေတာဘဲ....”
တကယ်တော့ ဘောက်နော် ပြောသလောက်လဲ မဟုတ်..။ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည် သွာရည်တွေကြောင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ သူ့လိင်တန်က အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသည် ။
ဘောက်နော်ကလဲ အတွေ့အကြုံရှိသူဆိုတော့ သူတက်လုပ်တဲ့အချိန် အောက်ကနေ ပင့်ပေးတော့ တက်ညီလက်ညီ ရှိလှလို့ တဖေါင်းဖေါင်း တဖန်းဖန်းနဲ့ သူကဆောင့် ဘောက်နော်က ကော့ပေးဝေ့ဝိုက်ပေး နဲ့ တော်တော့်ကိုကောင်းတဲ့ ကာမစပ်ရှက်ပွဲတခုပါ ..။
ဘောက်နော်ကို ဖြုတ်ရဖို့ ဒီထက် ခက်ခဲမယ် သူ ထင်ထားတာ..။ ဒီလောက် လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြုတ်လိုက်ရတာကိုသူ ကျေနပ်သဘောကျနေသည် ။ ဘောက်နော်က သူ့ကို တော်တော့်ကို တုန့်ပြန် လုပ်ကိုင်ပေးသည် ။ဆောင်ထည့်နေတဲ့အချိန် ဘောက်နော်ရဲ့ အဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေးနေလို့ ဒီအတိုင်းဆိုရင်သူ ကြာကြာ ထိန်းထားနိုင်ပါ့မလား စိတ်ပူလာသည် ။
လိင်တန်ခေါင်းကို ဆွဲညှစ် စုတ်ယူနေသလို ခံစားရတာကြောင့် အရင်က ဝါရင့်မိန်းမကျမ်းကြေတဲ့ လူကြီးတွေပြောဖူးတဲ့ မျှော့ပါတဲ့ မိန်းမ ဆိုတာ ဘောက်နော်လို မိန်းမကို ပြောတာဘဲ နေလိမ့်မည် လို့ တွေးမိရင်းလုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဒလကြမ်း ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်လေသည် ။ဘောက်နော်လဲ တော်တော့်ကို ကောင်းသွားတယ် ဆိုဘဲ ..။ ဘောက်နော် ပြီးသွားတဲ့အချိန် သူလဲ ထပ်တူလိုဘဲ ပြီးသွားရသည် ။
ဘောက်နော်ရော သူရော စားပွဲကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လဲှအိပ်ပြီး အမောဖြေနေကြသည် ။ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းမြည်သံ ကြားလိုက်ရသည် ။ သူ့ဖုန်းမြည်တာ ..။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်း ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။လောဟာများလား လို့ ထင်မိလိုက်သည် ။
ထထိုင်လိုက်သည် ။
အို...ထိန်ထိန်သာ ခေါ်တာပါလား ...။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment