တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၁ )

တန်ပြန်သက်ရောက်မှု အပိုင်း ( ၁ )

ကိုတိုးကြီး ရေးသည်။

မြတ်ဦးထွန်း က တကယ့် ကစားသမား စစ်စစ်တယောက် ။ အားကစားသမား တယောက်လို့တော့ မထင်ပါနဲ့ ..။ ဖဲကစား တာ ..။ လောင်းကစား တာ ...။ လောင်းကစားသမား ....။ သူသည် ပရော်ဖက်ရှင်နယ် တယောက် ပါ ..။ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ဂမ်ဘလာ တယောက် ...လောင်းကစားရမယ် ဆိုရင် ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ ..ညမအိပ်စတမ်း နေနိုင်တဲ့ ..ကစားလဲ ကစားတတ်တဲ့ ..စီးပွားဖြစ် လောင်းကစားသမား ပေါ့ ..။

လောင်းကစားသမား...ဖဲသမား ဆိုတာ နှဲသမားပါးလိုဘဲ ပိန်လိုက်ဖေါင်းလိုက် လို့ ဆိုကြသလိုဘဲ မြတ်ဦးထွန်း သည် အပြတ်အသတ် ကွဲတဲ့အခါတွေ ရှိဘူးခဲ့သလို အချီကြီးကဲ့တဲ့ သယ့်တဲ့ နိုင်တဲ့အခါတွေလဲ ရှိဘူးသည် ။မြတ်ဦးထွန်း ဘလက်ဂျက် ကစားနေတာ သုံးနာရီကျော်နေပြီ ။

ကိုယ်က မကစားဘဲ ဘေးက ရပ်ကြည့်တဲ့ လူဆိုတော့ ညောင်းလာသည် ။ ပျင်းလာသည် ။ အဆိုးဝါးဆုံးက စီးကရက်မီးခိုးတွေ ပါ ..။ ကိုယ်မသောက်ပေမယ့် သူများတွေ သောက်တဲ့ Second hand smoke တွေကို ရှူ ရှိုက် နေရတာလည်း တော်တော် မလွယ်ဘူး ။

မြတ်ဦးထွန်းကြောင့်ဘဲ ထူးအောင်ကြီး ဒီ လာ့စ်ဗေးဂပ်စ်မြို့ ကို ရောက်ရတာ ။

...........................................................

လာ့စ်ဗေးဂပ်စ် ( Las Vegas )

အမေရိကန်နိုင်ငံ နီဗားဒါးပြည်နယ် ထဲက ကမ္ဘာကျော် လောင်းကစားမြို့ကြီး ..။နေ့ရောညပါ လောင်းကစားဝိုင်းတွေ ရှိတဲ့ ကာစီနိုတွေ ဟိုတယ်ကြီးတွေ ရှိနေတဲ့ တိုးရစ်တွေနဲ့ တနှစ်ပတ်လုံးစည်ကားနေတဲ့မြို့ ..။

Sin City လို့ လူတွေ ခေါ်ကြတဲ့ ဒီမြို့ကို ထူးအောင်ကြီး မရောက်ဖူးဘူး ။ လောင်းကစား..အရက်..မိန်းမ အစုံရတဲ့ မြို့ ဖြစ်ပြီး မကောင်းမှုဒုစရိုက်တွေ လုပ်ကြတဲ့မြို့မို့ ““အပြစ်မြို့ .””.လို့ ခေါ်တာ ဖြစ်မည် ။

မြတ်ဦးထွန်းက “ ထူးအောင်..မင်း မရောက်ဖူးရင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါလား ..ငါက ကစားလွန်းလို့ အခုတခေါက် သွားရင် ဟိုတယ်အခန်း ၃ရက်စာ နဲ့ ထမင်းစားဖို့ ဒေါ်လာ၁၀၀၀ လောက် ဖရီး ရမှာ....ငါ ကစားနေတဲ့အချိန် မင်း လျောက်လိမ့်ပေါ့ ” လို့ ခေါ်လို့ သူနဲ့ ပါလာတာ ..။

ထူးအောင်ကြီး က ဘာမှ မကစားတတ်ဘူး ..။

ဝါသနာလဲ မပါဘူး ..။

သူဝါသနာ ပါတာက မိန်းမ ..။

ပြီးတော့..အစား ။

မြတ်ဦးထွန်း ရတဲ့ ဟိုတယ်အခန်းက ထူးအောင်ကြီး အရင် တည်းဘူးတဲ့ ဟိုတယ်အခန်းတွေထက် ပိုပြီး သားနားခန်းနား တဲ့ အခန်းကျယ်ကြီး ဖြစ်သည် ။ အထပ် ၄၀ ပေါ်မှာ ဖြစ်သည် ။ ရေချိုးခန်းကလည်း အကျယ်ကြီး ..။ ရေချိုးကန်ရော..ရှားဝါး ရေပန်းအခန်းရော ပါသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာပါ တီဗီတပ်ထားသည် ။

“ ကဲ..ထူးအောင် ..ငါသွားကစားလိုက်အုံးမယ် ..မင်း အေးဆေး လျောက်ကြည့် ..ဆာရင် စား..ဟောဒီမှာ ဒီ ကပ်လေး လည်ပင်းမှာ ဆွဲထား ..ဒီဟိုတယ်ကြီးထဲမှာလဲ စားသောက်ဆိုင်တွေ အများကြီး ရှိတယ် ..ကပ်ပြားလေး ပြပြီး စား ...ဒါက ဟိုတယ်အခန်း ဝင်ဖို့ ကီးကပ် ...အပြင်လဲ လျောက်လည်ပေါ့ ...”

မြတ်ဦးထွန်း သွား ပြီ ။ သူ တညလုံး မထတမ်း ကစားတော့မှာ သေချာသည် ။

မှန်ပြူတင်းပေါက်ကနေ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ မှောင်စပျိ ုးလာပြီမို့ ရောင်စုံနီယွန်မီးတွေ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် နဲ့ လာ့စ်ဗေးဂတ်စ် သည် စည်ကားနေပြီ ။ ကားမျိုးစုံ အပြည့် လူတွေ တရုန်းရုန်း နဲ့ ..လောင်းကစားမြို့တော်ကြီး ကို တွေ့နေရသည် ။

အင်း..ရေချိုးပြီးမှ အောက်ဆင်းရင် ကောင်းမယ် ...။

ထူးအောင်ကြီး ရေချိုး သည် ။

အဖြူရောင် ကြွေပြား နံရံတွေနဲ့ ဖြူဖွေး သန့်ရှင်းတဲ့ ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ရေပူပူတွေ တဖွားဖွား ကျနေတဲ့ ရေပန်းအောက်ထဲ အချိန်ယူ ဇိမ်ယူပြီး ရေတဝချိ ုးရင်း ဒီရေချိ ုးခန်းကြီးထဲမှာမိန်းမလှလေးတယောက် နဲ့ ရေအတူတူ ချိုး ရရင် အရမ်းကောင်းမှာဘဲ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူး ပေါ်ပေါက်မိရသည် ။ ပြောလို့တော့ မရသေးဘူး ။ မြတ်ထွန်းဦး ဖဲနိုင်လို့ရှိရင် သူ စိတ်ကူးယဉ်နေတာတွေ တကယ် ဖြစ်ချင်ဖြစ်လာမှာ ..။

မိန်းမအကြောင်း စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ဖွားဖက်တော် က မာကျော ကြီးထွားလာသည် ။ ဒီကောင်ကြီးက မလွယ်ဘူး ။တော်တော် စိတ်ကြီးတယ် ။ တင်းမာလွန်းနေလို့ လျော့ပေးလိုက်ရတယ် ..။ ဆပ်ပြာတိုက်နေတဲ့အချိန် ထကြွနေတဲ့ ဒင်းကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး တိုက်

ထုတ်လိုက်တော့ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ နံရံကြွေပြားတွေပေါ်ကို ဖွားကနဲဖွားကနဲ ပန်းထွကိသွားတယ် ။မလုပ်တာ ကြာလို့လားမသိဘူး ..။ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းသွားတယ် ။ထွက်သွားမှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားတယ် ။

အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့ပြီး ကစားဝိုင်းတွေ ကို လိုက်ကြည့်တယ် ..။ စီးကရက် အငွေ့တွေက မွှန်ထွန်နေတယ် ။ မရှူချင်ဘဲ ရှူနေရတာ စိတ်ပျက်မိတယ် ။ အဝတ်အစားတွေလဲ ဆေးလိပ်စော်တွေ နံနေပြီ ။

ဘိုက်ဆာသလို ရှိလို့ မြတ်ဦးထွန်းက သူ့စာရင်းနဲ့ ကြိုက်တာဝယ်စားလို့ ပြောထားတာ သတိရပြီး ဘာစားရင် ကောင်းမလဲ လျောက်ကြည့်တယ် ။ ဟိုတယ်ကြီးထဲမှာဘဲ မက္ကဆီကန်စာ ..ပြင်သစ်စာ ...တရုတ်စာ စားသောက်ဆိုင်တွေ တွေ့တယ် ။ တရုတ်ဘဲ စားတာ ကောင်းပါတယ် ။ တရုတ်ဆိုင် အပေါက်ဝမှာ နဲနဲ လေ့လာနေတဲ့အချိန် တရုတ်ရိုးရာ ဝတ်စုံအရှည် အနီကို ဝတ်ထားတဲ့ တရုတ်မ ပိန်ပိန်ပါးပါးလေး တယောက် အပြုံးလေးနဲ့ ထွက်လာပြီး ကြိုဆိုတယ် ။ ရုပ်သိပ်မလှပေမယ့် ဝတ်ထားစားထားတာက တော်တော် မိုက်သည် ။

တယ်ဟုတ်ပါလား ..။

အထဲကို ကြွပါ ဆိုပြီး ပါးစပ်နဲ့ ခေါ်ရုံ မကဘဲ သူ့လက်ကလေးနဲ့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်မောင်းကို ကိုင်ပြီး ဖိတ်ခေါ်တယ် ..။

မျက်နှာကလဲ ညုတုတုနဲ့ ..။

ဖြူဖွေးပြောင်လက်နေတဲ့ ဆိုင်ခန်းထဲ ကောင်မလေး ခေါ်ဆောင်တဲ့နောက်ကို လိုက်ပါသွားရတယ် ။ ဆိုင်အဆင်အပြင်ကတော့ တော်တော် သားနား တောက်ပြောင်သည် ။

လူတရပ်ထက် မြင့်တဲ့ အလှမွေး ငါးကန်ကြီးထဲမှာရွှေငါးသေးသေးလေးတွေ တပြုံကြီး ထည့်ထားသည် ။ ငါးကန်ကြီးက လှသလောက် ထည့်ထားတဲ့ ရွှေငါးလေးတွေက မလှဘူး ။ အပေါစား ရွှေငါး ပေါက်စလေးတွေ ..။ ထူးအောင်ကြီးက ရွှေငါးမွေးသမားမို့ ရွှေငါးအကြောင်း သိလို့ ။

ရွှေရောင် နဂါးရုပ်ကြီး အောက်က စားပွဲတလုံးမှာ နေရာချထားပေးတယ် ..။ အစားအသောက်က ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး ..။ ဆိုင်အဆင်အပြင် နဲ့ စားပွဲထိုးမလေးတွေကတော့ တကယ့် အလန်းစားပါလား ..။ တခါတလေ ဆိုင်အပြင်အဆင်က သောက်ရမ်းသားနားပြီး အစားအစာက ရေရေလည်လည် ခြာတူးလန်နေတတ်တာတွေ တွေ့ဘူးခဲ့လို့ ။

ချက်ပြုတ်နေတဲ့ ဝတ်စုံအဖြူ ..ဦးထုပ်အရှည် အဖြူနဲ့ တရုတ်လူမျိ ုး စားဖိုမှူးတွေကိုလည်း စားသုံးသူတွေက လှမ်းတွေ့နေရသည် ။သူ ပုဇွန်ထမင်းကြော် .. ကုန်းဘောင်ကြီးကြော် နဲ့ ဟင်းချိုတပွဲမှာလိုက်တယ် ။ရေနွေးကြမ်းက တအိုး ။

သိပ်မကြာဘဲ အစားအသောက်တွေ လာချတာကြောင့် သဘောကျသွားမိတယ် ။ အကြာကြီး စောင့်ရ ရင် စိတ်ပျက်တယ်လေ ..။ ငရုပ်သီးတောင့်ရှည်ရှည် နီနီတွေ တပုံတခေါင်းကြီးနဲ့ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော်ကို မြည်းစမ်းကြည့်တော့ အရသာကောင်းတာနဲ့ သဘောကျသွားမိရပြန်တယ် ။

ငရုပ်သီးတောင့်တွေက လိုတာထက် ပိုများလွန်းနေတယ် လို့ သူထင်သည် ။ ဒါပေမယ့် အရသာက တော်တော့်ကို ကောင်းသည် ။

အဲဒီအချိန်မှာ သူ့စားပွဲဘေးက စားပွဲက မှာဖို့ မီနူး ကြည့်နေတဲ့ မိန်းမ တယောက်က “ အဲဒါ အရသာကောင်းလားဟင်..ဘာနံမည်လဲ ..” လို့ အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ မေးလိုက်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်ပြီး..“ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော် လို့ခေါ်တယ်..အရသာကောင်းပါတယ် ..” လို့ အင်္ဂလိပ်ဘာသာ နဲ့ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

မေးတဲ့ မိန်းမ က အာရှသူတယောက်ပါဘဲ ..။ အသက် နှစ်ဆယ် စွန်းစွန်းလောက် နုနုချောချော သန့်သန့်လေး ...။ ကိုယ်လုံးက လှလှ ..။ မိန်းမလှလှ ဆိုရင် ငေးမောတတ်တဲ့ သူ့အကျင့်အတိုင်း ဒီမိန်းမ ကို သူ လေ့လာလိုက်တဲ့အချိန် မိန်းမချောလေးက “ ဟင်းချိုကရော..ဘာဟင်းချိုလဲဟင် ..” လို့ ထပ်မေးပြန်တယ် ..။

“ ဟင်းချိုက ပင်လယ်စာဟင်းချိုပါ ..” လို့ ဖြေလိုက်ရင်း ..“ မင်းက ဘယ်ကလဲ..Where are you from ...” လို့ စပ်စုလိုက်ပါတယ်။

မိန်းကလေးက ပြုံးပြီး “ နေတဲ့မြို့ကို မေးတာလား..ဘယ်တိုင်းပြည်ကလဲ မေးတာလား ” လို့ ပြန်မေးလို့“ နှစ်ခုလုံး ...” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ..။

“ နေတာက ဆန်ဖရန်စ္စကို ..လာခဲ့တဲ့တိုင်းပြည်က မြန်မာ ...သူကကော...ဘယ်ကလဲ..”လို့ မိန်းမချောလေးက ပြန်မေးသည် ။

အိုး..မြန်မာမလေး နဲ့ လာဆုံရပါလား ...။

သူလဲ မြန်မာလို ..“ ဒို့လဲ မြန်မာဘဲ...နေတာက ဖီးနစ်စ်...” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ..။ မိန်းကလေးက“ ထင်တော့ ထင်သားဘဲ..မြန်မာလဲ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ...ဖိလိပိုင်လူမျိုးလဲ ဖြစ်နိုင်တယ် လို့...” လို့ ရယ်မောရင်း ပြန်ပြောတယ် ။

စားပွဲထိုးမလေး ရောက်လာတာကြောင့် မိန်းကလေးက စားစရာတွေ မှာလိုက်တာ တွေ့နေ ကြားနေရတယ် ..။ စားစရာ စောင့်နေတဲ့ မိန်းကလေးက သူနဲ့ မြန်မာလို စကားပြောတယ် ။ မြန်မာပြည်မှာတုံးက ဘာလုပ်လဲ ဘယ်ကျောင်းတက်လဲ ..။ သူက တစားပွဲထဲ ထိုင်ကြမလား...လို့ မေးတော့..“ အင်း..ပိုကောင်းတာပေါ့...ခုဟာက စားပွဲတခုနဲ့ တခု လှမ်းပြောနေရတယ် ...” လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ပြောတယ် ။သူ့စားပွဲကို ရွှေ့လာပြီး ထိုင်တယ် ..။

“ ဒီက နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ” လို့ မိန်းကလေးက မေးတယ်..။ သူက သူ့နံမည် “ ထူးအောင်ကြီး ” လို့ပြောတဲ့အခါ မိန်းကလေးကလည်း သူ့နံမည်က “ ထိန်ထိန်သာ ” လို့ ပြောပြတယ် ..။

အင်း..။

သူ့နံမည်နဲ့ လူနဲ့ လိုက်ဖက်ပါတယ် ။ ထိန်ထိန်သာနေတဲ့ လမင်းကြီးလိုဘဲ သူ့မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေး က ဝင်းဖြူ သန့်နေတယ် ။ လက်ပြတ်အင်္ကျ ီ ဝတ်ထားတော့ သူ့လက်မောင်းရင်းဝင်းဝင်း ပြည့်ပြည့်လေးတွေ ကိုလည်း တွေ့နေရတယ် ။ တော်တော့်ကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံ လှတဲ့ မိန်းကလေး ပါ ။စားသောက်ကြရင်း ခင်မင်သွားကြတယ် ။

သူ့ကို ဘာအလုပ်လုပ်သလဲ မေးတော့ သူက အမှန်အတိုင်းဘဲ သူ ဆူရှီလိပ်တယ် လို့ ပြောပြလိုက်တယ် ။ သူများ အထင်ကြီးအောင် ညာဖို့လဲ မစဉ်းစားပါဘူး ။ ထိန်ထိန်သာ က ဆူရှီကြိုက်တယ်..အမြဲဝယ်စားတယ် လို့ ပြောတယ် ။ သူက “ ဖီးနစ်စ် ကို လာလည်လေ..အဝကျွေးမယ် ...အဲ အကောင်းစား ဆူရှီ ကျွေးမှာနော် ...စပါယ်ရှယ် ...” လို့ ပြောတော့ ထိန်ထိန်သာ က ရယ်တယ် ။

“ ဆူရှီ စားရဖို့ အရီဇိုးနား ကို လာရမယ်ပေါ့ ...တော်ပါပြီ..ဆန်ဖရန်စ္စကို မှာဘဲ စားတော့မယ် ...ထိန်သာတို့ ဆန်ဖရန်မှာလဲ ဆူရှီးဆိုင်တွေ ရှိပါတယ်ရှင်....ခစ်ခစ်...”

“ မတူဘူးလေ..ဖီးနစ်က ဆူရှီက ပိုကောင်းတယ်...အထူးသဖြင့် ဒို့ရဲ့ ဆိုင်က ဆူရှီက ပိုကောင်းတယ်....” လို့ရယ်ရင်း ဟာသဖေါက်ပြီး ပြောလိုက်သောအခါ ထိန်ထိန်သာ သဘောကျသည် ။ ရယ်သည် ။

တရုတ်ပန်းကနုတ်ဒီဇိုင်းနဲ့ လဖက်ရည်ကြမ်းအိုးလေးကို ကြည့်ပြီး ထိန်ထိန်သာက သူလဲ သောက်ချင်တယ်လို့ပြောလိုက်သောအခါ ထူးအောင်ကြီးက အကြမ်းခွက်တခွက် ထပ် မှာပြီး ထိန်ထိန်သာ့ကိုလည်း ထည့်ပေးတယ် ။

“ ထိန်သာလေ ..ဒီ ဂျက်စမင်တီး ကို သိပ်မကြိုက်ဘူး ...ထိန်သာ ကြိုက်တာက မြန်မာပြည်က ကောက်ညှင်းမွှေးလဖက်ခြောက် ...”

“ အင်း..သိတယ် ...ဒို့ရောဘဲ..အဲဒါကြိုက်တယ် ...ဂျက်စမင်တီး အနံ့ကို မကြိုက်ဘူး ..”

“ ယူ...အဲ.ကိုထူးအောင်ကြီး....ခိခိ..နံမည်ခေါ်ရတာ ရှည်လိုက်ထာ ...အခု ဘယ်သွားမှာလဲ...သွား ကစားမှာလား ...”

“ မကစားပါဘူး ..ကျနော် မကစားတတ်ဘူး ...”

“ ဟင်..ဒါဖြင့် ဗေးဂတ်စ် ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ....ခိခိ...”

“ အင်း..ပြောပြရမယ် ဆိုရင်..ဒို့က အဖေါ်လိုက်လာတာလေ ...သူငယ်ချင်းက လာကစားတာ ..”

“ အော်..ဒီလိုလား...ထိန်သာနဲ့ အဖြစ်ချင်းက တူနေပြီ..ထိန်သာလဲ ..ကိုထူးအောင်ကြီး လိုဘဲ အဖေါ်လိုက်လာတာ ….”

“ ကျနော် ဈေးတွေ ဆိုင်တွေ လျောက်ကြည့်မှာပါဘဲ..ဒီ စထရစ်ပ် ပေါ်မှာဘဲပေါ့ ...”

စထရစ်ပ် ဆိုတာက Las Vegas strip …...Las Vegas Boulevard လမ်းမကြီးကို Las Vegas strip လို့ ခေါ်တာ ..။ အစည်ကားဆုံး ..မြို့လည်ခေါင် လမ်းမကြီး ..။

“ ဒါဆို ထိန်သာကော ကိုထူးနဲ့ လိုက်ခဲ့လို့ ရမလားဟင် ..ခိ ….ခေါ်ရတာ ရှည်လို့..ကိုထူးဘဲ ခေါ်မယ်နော် ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ..”

“ လိုက်ပါ..ရပါတယ် ..နံမည်လဲ ကြိုက်သလို ခေါ်ပါ..ဖြစ်ပါတယ် ..”

“ ကဲ..သွားကြမလား ...”

ထိန်ထိန်သာ ချန်ခဲ့တဲ့ စားပွဲထိုး အတွက် တစ် ( ဘောက်ဆူး ) ပိုက်ဆံက မနည်းလှဘူး ..။သူတို့နှစ်ယောက် တရုတ်စားသောက်ဆိုင်က ထွက်ခဲ့ပြီး ဟိုတယ်ကြီးရဲ့ ထွက်ပေါက်ကို လျောက်ခဲ့ကြသည် ။ဟိုတယ် အပြင်ကို ထွက်လိုက်တာနဲ့ လတ်ဆတ်တဲ့ လေက ဆီးကြိုနေလို့ သဘောကျသွားတယ် ..။ဆေးလိပ်ငွေ့တွေနဲ့ လွတ်ကင်းသွားလို့ ။

မထင်မမှတ်ဘဲ မမျှော်လင့်ထားဘဲ..ထိန်ထိန်သာ ဆိုတဲ့ အလန်းစား အမိုက်စားလေး နဲ့ တွဲခုတ်သွားရတဲ့ အခြေအနေ က သူ့အတွက် အိပ်မက်လိုပါဘဲ ..။မိန်းကလေးတယောက် နဲ့ ဆုံမိရုံတင် မကဘူး ။

ဆုံတဲ့ မိန်းကလေးကလဲ မြန်မာမလေး ဖြစ်နေတယ် ..။ မြန်မာမလေး ဖြစ်နေရုံမကဘူး ..။ အင်မတန်ချောလှပြီး ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်း အနိမ့်အမြင့် အကွေ့အကောက်တွေကလည်း တကယ့် ထိပ်တန်း ။ တကယ့်ကို ပြေပြစ် လှပလွန်းနေတယ် ။

စိတ်ကူးယဉ် ဝတ္ထုစာအုပ်ထဲက ဇာတ်လမ်းတပုဒ်လို ဖြစ်နေပါလား ...။မြတ်ဦးထွန်းကို ပြောပြရင် ယုံပါ့မလား ။

ရွှေရောင်ကိုင်း နေကာမျက်မှန် အဝိုင်းလေး တပ်ထားတဲ့ ထိန်ထိန်သာ သည် သူ့ကို ကြည့်ပြီး ကုန်းကျော်တံတား ကို ဖြတ်ပြီး တဖက်လမ်းပေါ်က ဟိုတယ်ကြီးကို သွားကြမလား လို့ မေးနေသည် ။

“ သွားလေ ..ထိန်သာ ”

အင်း..ထူးအောင်ကြီး တယောက် ကြီးပွားနေပြီ ။ အရမ်းလှတဲ့ ထိန်ထိန်သာနဲ့ အတူတူ လာ့စ်ဗေးဂတ်စ်မြို့ရဲ့ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ပျော်လို့မဆုံး ပြုံးလို့မ၀ တော့ ။ဒီမြို့ကို ထိန်ထိန်သာ မိသားစု နဲ့ လာတာလား ..။ တယောက်ထဲ လာတာလား ..။ သိချင်နေသည် ။

“ ကိုထူး ..ဖီးနစ်စ်မှာ တယောက်ထဲနေတာလား..မိသားစုနဲ့လား ..”

ကိုယ်မေးချင်နေတာကို သူက စမေးပြီ ။

“ တယောက်ထဲ ပါဘဲ ..အဖေအမေ က ရန်ကုန်မှာ ..”

“ အော်..မွေးချင်း ညီအကိုမောင်နှမ မရှိဘူးလား ..”

“ မရှိဘူး..ကျနော် တယောက်ထဲ ဘဲ..”

“ ထိန်သာကတော့ အမတယောက် မောင်တယောက် ရှိတယ် ...အင်း..တယောက်တကွဲ..ဖြစ်နေကြတာ...အဖေတော့ မရှိတော့ဘူး..အမေတော့ ရန်ကုန်မှာ ရှိတယ် ...”

“ ဗေးဂတ်စ်ကို လာတာ မိသားစုနဲ့လား...”

“ ဆိုပါတော့...ဟယ်..ဟိုမှာ ကြည့်ပါအုံး..လူကြီးတယောက် လေထဲမှာ ထိုင်နေတယ် ...”

ပလက်ဖေါင်းပေါ် လူတယောက် တောင်ဝှေးတုတ်ကြီး ကိုင်ထောက်ပြီး လေထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ပြကွက်ကို သဘောကျလွန်းလို့ ကလေးငယ်တယောက်လိုဘဲ ပြေးကာ ကြည့်တယ် ။

“ ကိုထူး ...ဘယ်လို လုပ်ထားလဲ မသိဘူးနော် ...မမြင်နိုင်တဲ့ တခုခုနဲ့များ ထောက်ထားသလား မသိဘူး နော် ...ကြိုးတမျိုးမျိုး နဲ့..”

“ မပြောတတ်ဘူး ထိန်သာ ..ဟော ဟိုမှာ လူတယောက် တုတ်တချောင်းနဲ့ ဒီလူကြီးရဲ့

ခြေထောက်အောက်ကို ရမ်းကြည့်နေတယ် ..အင်း..ဘာကြိုး မှ မရှိနေဘူး ..တော်တော် ဆန်းတာဘဲ....”

ထိန်ထိန်သာ က ကင်မရာလေး ထုတ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်လို့ သူရိုက်ပေးရတယ် ။ မျက်လှည့်ဆရာရဲ့ အရှေ့မှာ သူ့ကို စေတနာ ရှိသလောက် စွန့်ကြဲနိုင်တယ် လို့ ရေးထားတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်လေးနဲ့ ခွက်တခွက်ကို တွေ့ရတယ် ။ ထိန်ထိန်သာ က ပိုက်ဆံတွေ သွားထည့်တယ် ။ လက်ကိုင်အိတ်ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငွေတွေ တထပ်ကြီး ကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။

ရှေ့ဆက် လျောက်ကြတော့ သွားလေသူ မိုက်ကယ်ဂျက်ဆင် ပုံစံတူ ဝတ်စားပြီး မိုက်ကယ်ဂျက်ဆင်ကကွက်များ ကပြနေတဲ့ လူတယောက်ကို တွေ့ကြပြန်တယ် ။

“ ဟယ်...တော်လိုက်ထာ..ကိုထူးရယ် ...မိုက်ကယ်ဂျက်ဆင်နဲ့ အရမ်းတူတာဘဲ ...”

ထိန်ထိန်သာ က သဘောကျလွန်းလို့ဒီလူရဲ့ အရှေ့မှာ ချထားတဲ့ ဦးထုပ်ထဲ ပိုက်ဆံတွေ ထည့်ပေးတယ် ။ ထိန်ထိန်သာ ပေးကမ်းစွန့်ကြဲတာတွေက မနည်းဘူး ။ စေတနာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး ဖြစ်မယ် ..။ ပိုက်ဆံလဲ ချမ်းသာပုံရတယ် ။ သူပေးတာတွေက များတယ် ။

လောင်းကစား ဟိုတယ်ကြီးတွေကလည်း အပြိုင်အဆိုင်ဘဲ ..။ ကပွဲတွေ..ရှိုးတွေ အမျိုးမျိုး နဲ့ လာလည်သူတွေ ကို စိတ်ဝင်စားအောင် ခေါ်နေကြတယ် ။ လမ်းမပေါ်မှာ အပျော် လမ်းလျောက်နေကြတဲ့ လူတွေ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေတယ် ။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က တိုးရစ်(စ် )တွေ ..။ပလက်ဖေါင်းပေါ်မှာ တကိုယ်တော် ပြနေတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာတွေ ..ဂျွမ်းဘားသမားတွေ..ကလဲ အများကြီး ..။

“ ကိုထူး..မနက်ဖန်မှာ ဒေါ်နီအော့(စ် )မွန် ရှိုးပွဲ ရှိတယ် ...ကြည့်မလား ...ထိန်သာ ကြည့်ချင်လို့..ထိန်သာနဲ့ အဖေါ်လိုက်ကြည့်မလားဟင် ...”

ထိန်ထိန်သာနဲ့ သွားရမယ် ဆိုရင် ထူးအောင်ကြီးက တိမ်ပေါ်အထိ လိုက်မှာပေါ့ ...။လွယ်လွယ်နဲ့ ခေါင်းညှိမ့်ပြကာ သဘောတူလိုက်တယ် ..။

“ လိုက်မယ်...လိုက်မယ် ..ကြည့်ကြတာပေါ့ ...”

လမ်းလျောက်နေတဲ့အချိန် ထိန်ထိန်သာက သူ့အရှေ့က တခါတခါ ရောက်သွားတတ်လို့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုယ်အလှတွေကို သူ မြင်တွေ့ရသည် ။ ရင်မောစွာနဲ့ “ မင်းရဲ့ တင်ပါးတွေက ကောင်းလှချည်လား..ထိန်သာရယ်...” လို့ စိတ်ထဲမှာ ကျိတ် ချီးမွမ်းနေရတယ် ။ထွာဆိုင် ခါးလေးရဲ့ အောက်က တင်ပါးတွေက အရမ်းလှတယ် ။ ဒီတင်ပါးအိအိတွေကို တချိန်လုံး ခိုးခိုးကြည့်နေမိရတယ် ။

“ ထိန်သာ မောလား..လျောက်နိုင်ရဲ့လား..နားချင်ရင် ပြောနော် ..”

“ မောဘူး..လျောက်နိုင်တယ် ..ထမင်းလာစားတုံးက အပြင်ထွက်ပြီး လျောက်ချင် လျောက်နိုင်အောင်ခွာမြင့်တဲ့ ဖိနပ် စီးမလာဘူး ...ထိန်သာ အိုကေပါတယ် ...”

မီးရောင်စုံတွေ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် နဲ့ လူတွေ စည်ကားနေတဲ့ ဟိုတယ်ကြီးတွေရဲ့ အရှေ့က လျောက်သွားရင်း ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ထူးအောင်ကြီး သူ့အကြောင်း ကိုယ့်အကြောင်းပြောပြကြမေးကြနဲ့ တစတစနဲ့ပို ခင်မင်ရင်းနှီးလာကြတယ် ..။

လမ်းလျောက်တာများလို့ ညောင်းလာမောလာတော့ Mirage ဆိုတဲ့ ဟိုတယ်ကြီးထဲက အရက်ရောင်းတဲ့ဘားတခုမှာ ခဏထိုင်နားကြတယ် ။သူက အရက်ပြင်းသောက်ပြီး ထိန်ထိန်သာက ဝိုင်သောက်တယ် ။ ထိန်ထိန်သာက ဝိုင်အကြောင်း တော်တော့်ကို နားလည်တယ် ။ သောက်နေကျဖြစ်မယ် ..။

သူတို့ ထိုင်နေတုံး ထိန်ထိန်သာ့ဖုန်း ကို တယောက်ယောက် ခေါ်တာ တွေ့ရတယ် ..။ သီချင်းသံတွေအုန်းအုန်းဒိုင်းဒိုင်း ဆူညံနေတော့ ဖုန်းသံမကြားရဘူး..။ ခပ်မှောင်မှောင်ဘားထဲ ဖုန်းကအရောင်လင်းလာလို့ ခေါ်မှန်းသိတာ ..။ထိန်ထိန်သာက ဖုန်းကို ကောက်ယူပြီး ဘယ်သူခေါ်လဲဆိုတာ ကြည့်တယ် ..။ အသံတွေဆူညံလွန်းလို့ဘားက မိန်းမအိမ်သာခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ဖုန်းပြောတယ် ..။

သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ တခွက်ပြီးတခွက် မှာသောက်ကြတယ် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ တော်တော် ပျော်နေပုံရတယ် ။ တယောက်ထဲ အဖေါ်မဲ့နေတဲ့အချိန်မှာ ကိုထူးနဲ့ ခုလိုခင်မင် မိတ်ဆွေ ဖြစ်ရတာ ထိန်ထိန်သာ အရမ်း ဝမ်းသာတယ် လို့ ပြောတယ် ။ သောက်ထားလို့လဲ ထိန်ထိန်သာ အာသွက်လျာသွက် ဖြစ်နေတယ် ။ စားပွဲသေးသေးလေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေကြတော့ စကားပြောနေကြတဲ့အချိန်မှာ ထိန်ထိန်သာနဲ့ သူ့မျက်နှာ နီးကပ်လွန်းနေတယ် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေက နမ်းစုတ်ပစ်ချင်စရာကောင်းလွန်းနေတယ် ။

“ ကိုထူး ..”

“ ဟင်......ထိန်သာ ..”

“ ထိန်သာ့ကို ခင်လားဟင် …. ”

“ ခင်တယ်...ထိန်သာ ...”

“ ထိန်သာလဲ ကိုထူးကို တအားခင်မင်မိသွားတယ် ...နောက်ကို ပြန်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး..သိလား..”

“ မဆုတ်နဲ့...ထိန်သာ..ရှေ့ကိုဘဲ တိုး....”

“ ဘာတိုးရမှာလဲ....”

“ ခင်မင်တာကိုလေ..ဆက်ခင်လို့ ပြောတာ....”

“ ထိန်သာက ဆက်ခင်ရင် ကိုထူးကရော ဆက်ခင်မှာလား...”

“ ခင်မှာပေါ့ ...”

“ ဒီနေ့တော့ ဆက်မလျောက်ချင်တော့ဘူး..နောက်နေ့မှ လျောက်မယ်......”

“ အိုကေလေ..ပြန်နားမလား....”

“ အင်း...နားမယ်...ဒါပေမယ့်..ထိန်သာ့အခန်းမှာက ထိန်သာ တယောက်ထဲရယ်...ဦးဇေ က ကစားတုံး..တညလုံး ကစားမှာ.....”

သူ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ဦးဇေ ဆိုပါလား...။ ဦးဇေ ဆိုတာ ဘယ်သူလဲ.....။

“ ဦးဇေ ဆိုတာက....” မအောင့်အည်းနိုင်ဘဲ ထုတ်မေးမိသည် ။

“ ထိန်သာ့ချစ်ချစ်ကြီးလေ ….ခစ်ခစ်..ထိန်သာ့ဘဲဘဲကြီး....”

အိုး ...မထင်ထားတာ ကြားလိုက်ရသည် ။သေချာအောင်တော့ မေးမှ ဖြစ်မည် ။

“ ဘဲဘဲကြီး ဆိုတာက ထိန်သာ့ ဘဲလား....ယောကျ်ားလား....”

“ ယောကျ်ား....ကိုထူး....ထိန်သာ့လင်ကြီး ခစ်ခစ်....”

ဟိုက်...ထိန်ထိန်သာ့ကို သူ အပျိုမလေး မှတ်နေတာ..။ ထင်နေတာ ..။ အားပါး ဘဲကြီးနဲ့ တဲ့...။ ယောကျ်ား တဲ့ ။

“ ဘာလဲကိုထူးက သိပ်အံ့သြသွားသလား ..ခစ်ခစ် ...”

“အင်း..ဟုတ်တယ်...ထိန်သာ့ကို ယောကျ်ားရှိလိမ့်မယ်လို့ လုံး၀ ထင်မထားဘူး ..”

“ ဘာလို့လဲဟင်....ခစ်ခစ်...”

“ အော်..ယောကျ်ားရှိရင် ဒီလောက်ချောလှတဲ့ သူ့မိန်းမကို တယောက်ထဲ ထားပြီး ဖဲရိုက်နေမှာ မဟုတ်ဖူးလို့ ထင်လို့...”

“ အင်း..ဦးဇေကတော့ ထားတယ်.ကိုထူးရေ...သူက လောင်းကစားကို မိန်းမထက် မက်တယ်...ဟိဟိ...”

“ ဒါဆို မနက်မှ သူ အခန်းကို ပြန်တက်လာမှာလား...”

“ ဟုတ်ပ ...သူက ထိန်သာ့ကို သွားချင်တာလျောက်သွား...တဲ့....ကြိုက်သလောက် သုံးတဲ့...ခိခိ...တနှစ်ကို ဒီလာ့စ်ဗေးဂတ်စ်ကို သုံးခါလောက် လာလာ ကစားတတ်တယ် ...ကိုထူး..ဦးဇေ နံမည်ကို ကြားဖူးလား...ဦးဇေယျထက် ”

သူ ဦးဇေယျထက် ဆိုတဲ့ နံမည်ကို ကြားဘူးသည် ။ မြန်မာပြည်မှာ အချမ်းသာဆုံး လူတွေ စာရင်းမှာ ပါတဲ့သူဌေးအကြီးစားကြီး တယောက် ပေါ့ ။အင်း မြတ်ဦးထွန်း ထက် ဆိုးနေပြီ ။ ဒီ ဦးဇေဆိုတဲ့ လူကြီးက အရမ်းရှိုင်းနေတဲ့ ဇနီးသည် ချောချောလေးကို တယောက်ထဲ လျှောက်လည်ခိုင်းထားပြီး ဖဲရိုက်နေတဲ့လူကြီး...။

“ ကိုထူး..ကိုထူးက ရီးစား မရှိဘူး ဆိုတာ ဟုတ်လို့လား..ယုံရမှာလား ...ထိန်သာတော့ မယုံဘူး ..”

ထိန်ထိန်သာက သူ့လက်မောင်းကို တချက် ပုတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ် ။ထိန်သာ သောက်တာ တော်တော်များနေပြီ ထင်တာဘဲ ...။သူ့ကို တို့လားဆိပ်လားနဲ့ ။

“ ကဲ ပြန်ရအောင် ကိုထူးရယ်....မောပြီ....”

“ အိုကေ..ထိန်သာ ...”

လမ်းပြန်လျှောက်ဖို့ သိပ်ဝေးလွန်းနေတာနဲ့ သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ သူတို့ စတွေ့ကြတဲ့ သူတို့ တည်းခိုတဲ့ ဟိုတယ်ကြီးကို အငှားကားနဲ့ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ကားပေါ်မှာ ထိန်ထိန်သာက “ ကိုထူး သူငယ်ချင်းကရော မနက်ကျမှ ပြန်လာမှာလား ”လို့ မေးသည် ။

“ ဟုတ်တယ်..သူကလဲ တကယ့်ကစားသမားဘဲ ...မအိပ်ဘဲကို ကစားတာ ..ကစားသလောက် နိုင်လဲ နိုင်တယ် ..ထိန်သာ..”လို့ သူဖြေသည် ။

“ ဟုတ်လား...ဦးဇေ လိုပေါ့..ဦးဇေက လဲ ဖဲဝိုင်းရောက်သွားရင် မိန်းမကိုပါ မေ့ရော ...” လို့ ပြောရင်း သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီလိုက်တဲ့ထိန်ထိန်သာကြောင့် သူ့ရင်တွေ တအားခုံသွားရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ဆီက ရေမွှေးအနံ့သင်းသင်းလေးတွေကို သူရလိုက်သည် ။ထိန်ထိန်သာက သူကြည့်ချင်တဲ့ ဒေါ်နီအော့စ်မွန်ရှိုးအကြောင်း ပြောပြနေသည် ။

“ အဲဒီ ရှိုးက Mandalay Bay မှာ ကိုထူး ..လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက်က ရောက်တုံးက ထိန်သာ Mama mia ဆိုတဲ့ ဟာ ကြည့်သေးတယ် ...ဦးဇေက ဖဲကစားရတာ ဝါသနာကြီးသလို ထိန်သာက လည်း ဒီလို ရှိးတွေ ကြည့်ရတာကို သဘောကျတယ် ...”

သူတို့ဟိုတယ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ဟိုတယ်အဝင်ဝမှာလူတွေ ဆူညံပြည့်ကြပ်နေတယ် ။ နှစ်ပေါင်းများစွာကထဲက နံမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ဒီမြို့ကြီးကို အမေရိကန်နိုင်ငံထဲက တခြား ပြည်နယ်တွေကရော ကမ္ဘာ အရပ်ရပ်က လူတွေရော လာကြည့်ကြတာလေ ။လူမျိုးစုံ စကားသံမျိုးစုံ အသားအရောင်မျိုးစုံ ။

ဟိုတယ်ထဲ ဝင်ကြတော့ ထိန်ထိန်သာက သူ့ကို ရယ်လျက် ထပ်သောက်ကြအုံးမလား ..လို့ မေးလိုက်သည် ။ “ မသောက်တော့ပါဘူး ..” လို့ သူဖြေသည် ။ သူသာ ထိန်ထိန်သာမှာ ယောကျ်ားရှိမှန်း မသိသေးဘူးဆိုရင် ထိန်ထိန်သာနဲ့ ဒီဟိုတယ်က ဘားတခုခုမှာလည်း အရက်ထပ်သောက်ကောင်းသောက်မိမည် ထင်တာဘဲ ..။

အခုတော့ ယောကျ်ာကြီး ငုတ်တုတ် နဲ့ မိန်းမချောတယောက်နဲ့ သူ့ယောကျ်ားကြီး ဖဲကစားနေတဲ့ ဟိုတယ်ကြီး တခုထဲမှာဘဲ အရက်ထိုင်သောက်ဖို့ကို သူ ဝန်လေး သွားလို့ ။လင်ရှိမိန်းမ ဖြစ်နေပေမယ့် ထိန်ထိန်သာ က ရက်ရက်စက်စက် မိုက်နေသည်။လန်းနေသည် ။ သူ့ကိုလည်းအထာပေးနေသည် လို့ သူထင်သည် ။

ဓါတ်လှေခါးဆီကို သူတို့နှစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ထိန်ထိန်သာ က “ ထိန်သာ့အခန်းကို ပြန်ရင်ထိန်သာ တယောက်ထဲကွာ...တယောက်ထဲ မနေချင်ပါဘူး ..ပျင်းတယ် ...ကိုထူး...ထိန်သာ့အခန်းကို လိုက်လာခဲ့မလား...” လို့ ရုတ်တရက် မေးတော့ သူအဖြေရခက်သွားသည် ။

ထိန်သာ့အခန်းထဲ သူရောက်နေတုံး သူ့ဘဲကြီး ပြန်လာတာနဲ့ တိုးလို့ကတော့ ပွဲပြီးသွားနိုင်တယ် ။သူ အင်း..အဲ နဲ့ ဖြစ်နေတော့ ထိန်သာက “ ကဲ..ဒီလိုဆို ထိန်သာ ကိုထူးအခန်းထဲကို လိုက်ခဲ့မယ်..ဟုတ်လား” လို့ မေးတော့ သူလဲ “ အင်း..လိုက်ခဲ့ ထိန်သာ ” လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ “ မဖြစ်ဘူး ..မလိုက်နဲ့ ..” လို့သူ့ပါးစပ်က မထွက်ဘူး ။ မထွက်နိုင်ဘူး ။

ထိန်ထိန်သာ့ကို လင်ရှိမိန်းမတယောက်မှန်း သိပြီး ထိန်ထိန်သာ နဲ့ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ မသင့်တော်မှန်းသိပေမယ့်သူ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး ။ ထိန်ထိန်သာ အခန်းကို လိုက်လာမယ်လို့ ပြောတာကို မလိုက်နဲ့လို့ သူပြောလို့ မထွက်ဘူး ။ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ သူ့စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာသည် ။ဟိုတယ်အခန်းမှာ သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာ နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာကို သူသိနေတယ် ။ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာတယ် ။

“ ကိုထူး..ဘာတွေ စဉ်းစားနေလဲ..ဖီးနစ်စ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ရီးစားလေး သတိရနေလား ..”

“ ဟင်း...ထိန်သာရယ်..ရီးစား မရှိပါဘူး ဆို.....”

“ အို..ဒီအရွယ်ရောက်လို့မှ အမြီးမပေါက်တဲ့ မျောက်က ဘာမျောက်လဲ..မှန်းစမ်း …. ” လို့ ထိန်ထိန်သာက ပြောဆိုရယ်မောရင်း သူ့တင်ပါးကို လှမ်း စမ်းလိုက်သည် ။

သူ ကြက်သီးတွေ ထသွားရသည် ။ ရဲရဲတင်းတင်းနဲ့သူ့တင်ပါးကို လာစမ်းကိုင်လိုက်တဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ကိုလည်းပြန်နောက်ချင်လာပြီး “ အမြီးက အရှေ့ဖက်မှာ အနောက်ဖက်မှာမဟုတ်ဘူး ...ထိန်သာ..” လို့ နောက်လိုက်သည် ။

ထိန်ထိန်သာက ပြုံးစိစိနဲ့..“ အရှေ့ဖက်ကိုတော့ မစမ်းရဲပါဘူး ...” လို့ သူ့ကို ပြန်ပြောတဲ့အချိန် ဓါတ်လှေခါးသည် အထပ် ၄၀ ကို ရောက်ရှိသွားသည် ။

“ မြန်လိုက်တာနော် ...အထပ် ၄၀ ကို ခဏလေးနဲ့ ရောက်သွားတယ် ...ကိုထူး...”

“ ဟုတ်တယ်...ထိန်သာ …. တော်တော့်ကို မြန်တယ်....”

အထပ် ၄၀ က ကော်ရစ်ဒါအတိုင်း သူတို့ လျောက်သွားကြရင်း သူ့အခန်းရှေ့ကို ရောက်တော့ အခန်းကို ဖွင့်တဲ့ ကပ်ပြားလေး အပေါက်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့လက်တွေ မသိမသာ တုန်ခါနေကြတာကို သူ့ဖါသာ သတိပြုမိသည် ။ သူ့စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေသည် ။

ဒီဟိုတယ်အခန်းထဲမှာ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ တခုခု ဖြစ်ပျက်ဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေက များနေပြီ ဆိုတဲ့ အသိက သူ့ရင်ကို တဒိန်းဒိန်း အခုံမြန်စေသည် ။

“ ကိုထူး...”

“ ဗျာ....”

“ ခစ်ခစ်..ထူးပုံကလဲ...ကိုထူးကို မေးမလို့....”

“ မေးလေ..ဘာလဲ...”

“ ဖီးနစ်စ်မှာ ဘယ်သူနဲ့ နေတာလဲ..တယောက်ထဲလား...”

“ အင်း..တယောက်ထဲဘဲ...”

ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ထည့်ပေးထားတဲ့ ဘီယာ..ဝိုင် ပုလင်းလေးတွေ နဲ့ အချိုရည်ဘူးတွေက ယူသောက်ယူစားရင် ပိုက်ဆံပေးရမှာမို့ သူတယောက်ထဲသာဆိုရင် ယူစားမှာ မဟုတ်ဘူး ။ အပြင်ဈေးထက် ပိုဆော်လို့ မတန်ဘူးဆိုပြီး မထိချင်တာ ..။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ထိန်ထိန်သာ ကို ဧည့်ခံချင်လို့ ထုတ်ယူလိုက်တယ် ။

ဝိုင်နဲ့ဘီယာထိုင်သောက်ကြရင်း သူက မမေးပေမယ့် ထိန်ထိန်သာက သူ့ဘဲကြီးဦးဇေအကြောင်း ပြောပြတယ် ။ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ ဦးဇေ တို့ တွေ့ကြပုံ ..။ သူထင်ထားသလို ဦးဇေက ဒီနိုင်ငံကလူ..ထိန်ထိန်သာက မြန်မာပြည်က..ဦးဇေက ဒီကို ထိန်ထိန်သာကို စပွန်ဆာလုပ် ခေါ်လာတာ...မဟုတ်ဖူး ..။

ထိန်ထိန်သာက ဒီကို ကျောင်းသားဗီဇာနဲ့ လာခဲ့ပြီး ကျောင်းတက်ရင်း အလုပ်လုပ်..ကျောင်းပြီးသွားတော့နေရာကောင်းတခုရ..အဲဒီအလုပ်က စပွန်ဆာပေးလို့ နေခွင့်ဂရင်းကတ်ရတဲ့အချိန် မြန်မာပြည် သွားလည်တုံး ဦးဇေနဲ့တွေ့...ဦးဇေနဲ့ ညိကြပြီး ဦးဇေနဲ့ လက်ထပ်ကြတာမျိုး ဖြစ်နေသည် ။

“ ကိုထူရယ် ...ထိန်သာလေ ...ဦးဇေက လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတော့ အရမ်း ငြင်းရခက်တာဘဲ ..ဦးဇေကလေ..ထိန်သာ့အပေါ် သိပ်ကောင်းလွန်းတယ် ..ထိန်သာ့အပေါ် အရမ်းကောင်းတယ် ...အဖေ မရှိတော့တဲ့နောက်ပိုင်းထိန်သာတို့ အဖေရှိတုံးကလို မဟုတ်တော့ဘူး ..ထိန်သာ့မာမီ က ဘယ်လိုခေါ်မလဲ..အထည်ကြီးပျက်ပေါ့ ..စီးပွားကျတော့ အကြွေးပတ်လည်ဝိုင်းနေတဲ့အချိန်...ထိန်သာကလဲ ယူအက်စ်မှာ နေ လုပ်နေတယ်သာ ဆိုတယ် ..သိပ်ဟန်မကျသေးဘူးလေ ...ဦးဇေက ထိန်သာ့မိသားစုတခုလုံးကို ကြည့်တာ....လိုလေသေးမရှိဘူး . .”

အင်း..ဦးဇေက ထိန်ထိန်သာ့ကို အကြိုက်လိုက်ပေး.ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး သိမ်းပိုက်လိုက်တာ ဆိုတာ သူ သဘောပေါက်လိုက်မိပါသည် ။

ဦးဇေက ကျိကျိတက် ချမ်းသာတဲ့ လူကြီး တဲ့ ..။ တနှစ်မှာ သုံးလေးကြိမ် ထိန်ထိန်သာ နေတဲ့ ဆန်ဖရန်စ္စကို မှာ လာနေတယ် ။ အမြဲမနေတာက မြန်မာပြည်မှာ သူ့စီးပွားတွေက လုပ်ထားတော့ သူ တခါတခါတော့ ပြန်သွားရမယ် ဆိုပြီး မြန်မာပြည်ပြန်တယ် ..တဲ့ ။

ထိန်ထိန်သာကလည်း ဦးဇေနဲ့ ရန်ကုန်မှာတလှည့် သွားသွားနေတတ်သလို ဦးဇေ ဆန်ဖရန်စ္စကို လာရင်လဲ ဒီလာ့စ်ဗေးဂတ်စ် လိုမြို့..ဒါမှမဟုတ် ကနေဒါနယ်စပ် နာရာဂရာရေတံခွန်လို နေရာမျိုး နယူးယောက်လို နေရာမျိုး ကို အတူတူ လည်ပတ်တတ်တယ် တဲ့။

သူက ဦးဇေ ဆိုတာ နံမည်ကြီးတယောက်မို့ သူကြားဖူးတဲ့အကြောင်း ထိန်ထိန်သာ့ကို ပြောလိုက်တယ်။

ထိန်ထိန်သာက ရယ်တယ် ။

“ ဟုတ်တယ်..ဦးဇေကမသိတဲ့လူ မရှိသလောက်ဘဲ..ကိုထူး..ဂျာနယ်တွေကလည်းရေးကြတယ်လေ..ဦးဇေကအပေါင်းအသင်း ကောင်းတယ်...လူခင်မင်တတ်တယ်...အနှမြောမရှိဘဲ ပေးကမ်းလှူတယ်...ဒါကြောင့် ရာထူးကြီးမားတဲ့လူတွေနဲ့လဲ ခင်မင်တယ် ..ဒါကို တချို့က နားမလည်ဘူး..ဦးဇေကို ခရိုနီ လို့ ခေါ်ကြတယ် ..တကယ်တော့ ဦးဇေက ဗြုံးဒိုင်း ဆိုပြီး ထကြီးပွားလာတဲ့ လူတယောက် မဟုတ်ပါဘူး....သူတို့က ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ချမ်းသာခဲ့ကြတဲ့လူတွေ လေ...”

တခွက်ပြီးတခွက် သောက်လိုက်ကြတာ စကားလဲပိုပြောကောင်းလာတယ် ။ ထိန်ထိန်သာက သူ့ကို စော်ရှိလား...အတင်းမေးတယ်...။ စော်မရှိပါဘူးလို့ ဖြေတော့လဲ အရင်ကြုံခဲ့ဘူးတဲ့ မိန်းမတွေ အကြောင်းအတင်းမေးတယ် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထိန်ထိန်သာ နဲ့ သူပြောတာတွေက အပြာရောင်သန်းလာတယ် ။ ကြမ်းလာတယ် ...။

တော်တော်လဲ မူးနေတော့ ထိန်ထိန်သာ ပြောရဲလာတယ် ။ သွက်လာတယ် ။

သူကလည်း ထိန်ထိန်သာ့ကို မေးခွန်းတွေ မေးတယ် ။ သူမေးတဲ့ မေးခွန်းတွေက တော်ရုံသာမန် မြန်မာမလေးတွေ အမေးခံရရင် စိတ်ဆိုးကြမယ့်မေးခွန်းတွေ ။ ထိန်ထိန်သာ့ ကာမအတွေ့အကြုံတွေကို မေးတာ ..။ ထိန်ထိန်သာက ပွင့်လင်းရဲတင်းသူပီပီ သူမေးတာတွေကို ပြန်ဖြေတယ် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူနဲ့ ထိန်ထိန်သာတို့ အိပ်ရာဝင်လိင်ကိစ္စတွေကို ဆွေးနွေးတဲ့ အဆင့်ထိ ဖြစ်လာတယ် ။ ထိန်ထိန်သာက ဦးဇေက လောင်းကစားကို ထိန်သာ့ထက် မက်သလို လိင်ကိစ္စလဲ မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ဘူး ..အသက်အရွယ်အရလဲ ဒီကိစ္စက ဆေးကူတာတောင် သိပ်မရတော့ပါဘူး ..လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြတယ် ။

ဦးဇေ ကို အားမရဘူး ..ထိန်သာ အိပ်လို့မပျော်တဲ့ညတွေ များခဲ့တယ်..ကိုထူးရယ်...ဒီလောက်ဆို သဘောပေါက်လို့ ပြောတဲ့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ မျက်နှာလေး ပန်းနုရောင် သန်းနေတာ အရက်သောက်တာတွေ များလို့လား ..လိင်ကိစ္စတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနေလို့လားတော့ ထူးအောင်ကြီး မသိဘူး ..။

ထိန်ထိန်သာရဲ့ အဲလိုပြောစကားတွေက သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေးလုပ်လိုက်တာများလားလို့ သူထင်မြင်မိလိုက်တယ် ။သူ့စိတ်ထဲမှာ ထိန်ထိန်သာ့ကို မကြာခင် ဖြုတ်လို့ ရတော့မယ် လို့ ထင်လာတယ် ..။ ထိန်သာ့ကြည့်ရတာ လိုချင်နေတဲ့ပုံ ရှိနေတယ် ..။

သူကလည်း.“ ..ထိန်သာနဲ့ ဒို့နဲ့ ခုလို အခန်းတခန်းထဲမှာ အရက်ထိုင်သောက်နေကြတာ ဦးဇေသိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...” လို့ ထိန်သာ့ကို မေးလိုက်တယ် ။

ထိန်ထိန်သာက “ ဒါက သူမသိနိုင်ပါဘူး..ထိန်သာပြောပြမှသာ သူသိမှာ..သူက ခုလောက်ဆို သဲမဲနေမှာ ဝိုင်းကောင်းနေမှာ...ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ..ဘာလဲ..ကိုထူးက ထိန်သာနဲ့ ခုလို ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ နေကြတာ...ကြောက်နေလို့လား ...”လို့ ပြောတော့ သူ ဘာပြောရမှန်းမသိဘဲ ရယ်ဘဲ ရယ်နေမိတယ် ။

ထိန်ထိန်သာက ရေချိုးခန်း ဖက်ကို ထသွားလိုက်သည် ။ ပျော့တွဲတွဲ စကပ်အသားကြောင့် ထိန်ထိန်သာ့ တင်ပါးတွေက သိသိသာသာ တုန်ခါနေကြတာကို သူငေးကြည့်နေမိချိန် ထိန်ထိန်သာ ရုတ်တရက် အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လို့ သူကြည့်နေတာ တွေ့သွားသည် ။

“ ဟိတ်..ကိုထူး...ယူ့မျက်လုံးတွေ ထိန်သာ့ စကပ်မှာ ကပ်ညိနေပြီ..ခစ်ခစ်ခစ်.....”

“ ဆောရီး....”

“ ဆောရီး ပြောစရာ မလိုပါဘူး.....ခစ်ခစ်ခစ်....”

ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည် ။

အင်း...ထိန်ထိန်သာနဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ်နေနေတာ သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့တာ စ ဝင်ဝင်ချင်းကထဲက ပါ ..။ သူ့ပေါင်ကြားက အကောင်က စိတ်ကြီးတော့ မတရားကြီး ခေါင်းထောင် ထကြွနေတယ် ..။ထိန်ထိန်သာ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာသည် ။

“ ပြောလေ...ကိုထူး..ထိန်သာ သိပါတယ်..ကိုထူး..ထိန်သာ့ကိုယ်လုံးတွေကို ကြည့်ကြည့်နေတာ..ဟင်း...ထိန်သာ လှလို့လားဟင်...”

သူ မဆိုင်းမတွဘဲ ” ထိန်သာ အရမ်းလှတယ်...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထိန်ထိန်သာက “ ဘာတွေကလှတာလဲ...မျက်နှာလား..ကိုယ်လုံးလား ...” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မေးပြန်တယ် ။

“ နှစ်ခုစလုံး … အရမ်းလှတယ် ..” လို့ သူဖြေသည် ။

သူထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖါပေါ် ကပ်ကပ်လေး လာထိုင်ပြီး..“ တကယ်လား...” လို့ မချိုမချဉ် မျက်နှာလေးနဲ့ မေးတယ် ။သူ ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ။ အရမ်းကို ရှိုင်းနေတဲ့ အချောစားလေးနဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာ ဟိုတယ်အခန်းထဲက ဆိုဖါပေါ်မှာ နီးကပ်လွန်းစွာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိနေတော့ ထူးအောင်ကြီး စိတ်တွေ လုံး၀ ထိန်း မရတော့ဘူး ။အပြင်မထွက်ခင်က တချီ လျော့ပစ်ထားတာတောင် သူ့ပေါင်ကြားက ငတိက တအားထွားကြိုင်း တက်ကြွနေတယ် ။ အရမ်းကဲတဲ့ကောင်ကြီး ။ အနံ့ရတာနဲ့ ခေါင်းတထောင်ထောင် ဖြစ်နေတယ် ။

ကာမေသူမိစ္ဆာစာရကံကို ကျူးလွန်ရင် သေလွန်တဲ့အခါ အဝီဇိငရဲထက် ပိုဆိုးဝါးတဲ့ လောဟကုမ္ဘီငရဲ ကျမည် ဆိုတာကို ဖတ်ဘူးမှတ်ဘူးခဲ့တယ် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ အလှအပတွေကို ယစ်မူးနေမိတဲ့ ထူးအောင်ကြီးသည်လောဟကုမ္ဘီငရဲ အောက် မှာ တိုက်ဆောက်လို့ မိုက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ။ ထိန်သာလို အကော့စားလေး ကို သူ မရှောင်တိမ်းသွားချင်ဘူး ။မရှောင်သာတဲ့ လမ်းမြှောင်ကြားမှာ ညားချင်လဲ ညားပါစေတော့ ။

ဆန္ဒပြင်းပြမှုကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး ..။

ထိန်ထိန်သာရဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲပွေ့လိုက်ပြီး နှင်းဆီပန်းဖူးလေးလို ဖေါင်းကြွနေတဲ့ထိန်ထိန်သာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ်စုတ်နမ်းမိလိုက်ပါပြီ ။ထိန်ထိန်သာ ရဲ့ လက်တွေကလည်း ထူးအောင်ကြီးကျောပြင်ကို ပြန်လည်ဖက်သိုင်းလာပြီး သူနမ်းစုတ်သလို ပြန်လည် စုတ်နမ်းလာသည် ။

သူ့ထက်အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့ ဦးဇေဆီက လိုချင်တာတွေ ပြည့်ဝအောင် မရလို့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ထိန်ထိန်သာ နဲ့တဏှာကာမစိတ် ကြီးမားလွန်းလို့ အမြဲတစေ စိတ်ပြင်းပြနေတဲ့ ထူးအောင်ကြီးတို့ မရှောင်သာတဲ့ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်ပြီး တစုံတခုသော ပန်းတိုင်တခုကို မရောက်ရောက်အောင် လှမ်းတက်ဖို့ ကြိုးစားကြပြီ ။

အငမ်းမရ နမ်းစုတ်တာတွေ ကို အနားက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ရွှေ့သွားကြတယ် ။လျာတွေ လုံးထွေး လိန်ယှက်ကုန်တယ် ။ တယောက် နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တယ် ။အဝတ်အစားတွေကို တိုင်ပင်ထားသလို အမြန်ချွတ်ပစ်နေတယ် ။ ပြင်းပြတဲ့ တဏှာစိတ်ကြောင့် အရှက်ဆိုတာ ဘယ်ရောက်နေသလဲ မသိဘူး ...။

ကုတင်ကြီးပေါ်က အလှတင်ထားတဲ့ ခေါင်းအုံးမျိုးစုံကို ဖယ်ချပစ်လိုက်ရင်း ထိန်ထိန်သာက အောက်က ထူးအောင်ကြီးက အပေါ်က ထပ်ရက်ခွရက် လျာချင်း ကစားကြတော့ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အကောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ပေါင်ကြားကို ဟိုထိုးဒီထိုး လာထိနေတော့ ထိန်ထိန်သာ လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည် ။

လှလွန်းတဲ့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ သင်္ဘောသီးကြီး နှစ်လုံးကို ထူးအောင်ကြီး နမ်းလိုက်စို့လိုက် ဆုပ်ညှစ်လိုက်နဲ့ မျောက်ကလေးတကောင် အုန်းသီးရသလို တအား သဘောကျနေသည် ။ ထိန်ထိန်သာ လဲ တုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲ ရှည်တဲ့ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လက်နက်ကြီးကို အားမလိုအားမရနဲ့ ထျစ်လိုက်ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည် ။

ပေါင်တန်ရှည်ဖြူဖြူတွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး ရွှတ်ကနဲ ကိုယ်ကို အောက်ဖက်ကို လျောဆင်းသွားတာနဲ့ သူ ငါ့ကိုဘာဂျာကိုင်တော့မယ် ဆိုတာ ထိန်ထိန်သာ သိလိုက်သည် ။ စောစောက ရေသေချာဆေးထားလိုက်တဲ့ ထိန်သာ့မုန့်ပေါင်းဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ထူးအောင်ကြီး ဖွဖွလေး လိုက်နမ်းနေပြီ ။ထိန်သာ လူရွေးမှန်သွားသည် ။

ဦးဇေ နဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်တဲ့ ကာမကို ဖြေဖျောက်ပစ်ဖို့ လူရှာနေခိုက် မထင်မမှတ်ဘဲ ထူးအောင်ကြီး နဲ့ ထမင်းစားရင်း အသိမိတ်ဆွေ ဖြစ်သွားသည် ။ တောင့်တောင့်တင်းတင်း နဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ထိန်ထိန်သာ စိတ်တွေ လာခဲ့သည် ။သူ့မေးရိုးကားကား နှုတ်ခမ်းထူထူ နဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူ့လက်နက် မသေးလောက်ဘူးလို့ ထိန်သာ စဉ်းစားမိနေခဲ့သည် ။ အခု အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ထိန်ထိန်သာ တွေးတာ မမှားဘူး ။

သူ့လက်နက်က စံချိန်မှီ လက်နက်ကြီး ဘဲ ။

သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီးလဲ ဒီဘဲဟာ ဘာဂျာသမားတယောက် မုချဧကံ ဖြစ်မည်လို့ သူ ထင်ခဲ့တာကြောင့် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဖုတ်ကို သေသေချာချာ သန့်စင်ထားခဲ့သည် ။

ဟွန်း..ထင်တဲ့အတိုင်း ကိုထူးက မှုတ်တော့တာဘဲ ..။

ထိန်ထိန်သာလဲ ဘာဂျာအမှုတ်မခံရတာ ကြာနေပြီမို့ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားသည် ။ ထူးအောင်ကြီး သည် အမွှေးပြောင်အောင်နုတ်ထားတဲ့ ထိန်ထိန်သာရဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးကို နမ်းလို့ မဝနိုင် ။ မုန့်ပေါင်းကြီးထိပ်က ပြူးထွက်နေတဲ့ ပဲစေ့လေးကို အမြတ်တနိုး နမ်းလိုက် လျာထိပ်နဲ့ တို့ကစားလိုက်လုပ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်နက်ကြီးသည် ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ဇောကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေရသည် ။

ပဲစေ့လေးကို ကလိလိုက်တိုင်း ထိန်ထိန်သာ တုန်ခါသွားသည် ။ထူးအောင်ကြီးလျာထိပ် က ပဲစေ့ကို ဆက်တိုက်ဘဲ ကလိပေးနေတော့ ထိန်ထိန်သာ ထွန့်ထွန့်လူးအောင် ကောင်းနေလို့ တင်ပါးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေရသည် ။

ထိပ်ပေါက်ကလဲ အရေကြည်တွေ စိမ့်ယိုကျနေရသည် ။ ထိန်ထိန်သာ့ကို မှုတ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်နက်ကို သူဆုပ်ကိုင် ပွတ်တိုက်နေရသည် ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ မုန့်ပေါင်းဖေါင်းဖေါင်းကြီးသည် သူတွေ့ဘူးသမျှ မုန့်ပေါင်းတွေထဲမှာ အလှဆုံးများ ဖြစ်နေမလားလို့ သူထင်သည် ။

အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေသည် နီရဲနေသည် ။ သူ့လျာကို အတွင်းကို ထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ထိန်ထိန်သာသည် သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး မပီမသာညည်းငြူနေသည် ။

ပဲစေ့လေးကို စိတ်ကြိုက် ကလိပေးနေမိသည် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ ဘာဂျာအမှုတ်ကောင်းတဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကို သဘောကျသွားသည် ။ လက်နက်ကလဲ အထင်ကြီးစရာ ဖြစ်လို့ ။ ဦးဇေ နဲ့ မပြည့်ဝတာတွေကို ထူးအောင်ကြီးနဲ့ အရယူဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ထူးအောင်ကြီးရဲ့ လျာကြီး အပြားလိုက် တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးလာသောအခါ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိန်ပြီး တင်ပါးတွေကို ကော့ကော့ပြီး ခံနေမိသည် ။

ကောင်းလိုက်တာ ကိုထူးရယ်.....အိုကွယ်......ထိန်သာ ကြိုက်တယ်.....ထိန်သာကြိုက်တယ် …......။

ထူးအောင်ကြီး လျာကြီးက အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူနုနုတွေကိုရော ထောင်ထနေတဲ့ ပဲစေ့လေးကိုရောစုန်ချီဆန်ချီ ခလုပ်တွေ တိုက်နေတာ ထိန်ထိန်သာ လဲ ကောင်းလွန်းလို့ တအားညည်း တအားကို တုန်ခါနေရသည် ။ ဘယ်နှစ်ကြိမ်တွေ ပြီးကုန်သလဲတောင် မမှတ်မိဘူး ..။ဘာဂျာမှုတ် ခံချင်နေတာ ကြာပြီ ..။

ဦးဇေက ရခါစမှာ မှုတ်ပေးပေမယ့် ဘယ်လို လူပေါင်းမှားသွားသလဲ မသိဘူး..။ အထက်ဂိုဏ်းဆရာလိုလို ဆရာတယောက်နဲ့ ပေါင်းမိပြီး အဲဒီဆရာက ဦးဇေကို ဘာဂျာမမှုတ်ဖို့ တားမြစ်တာကြောင့် ဦဇေက ဘာဂျာ မကိုင်ပေးတော့ဘူး ..။ ထိန်ထိန်သာ လဲ ဘာဂျာအမှုတ် ခံချင်နေတာ ကြာပြီ ။ထူးအောင်ကြီး နဲ့ တွေ့သွားတာကို အရမ်းသဘောကျသွားရသည် ။ဘာဂျာပေးနေတုံး သူ့လက်တွေကလဲ ထိန်ထိန်သာ့ ချိုချိုကြီးတွေကို ရေရေလည်လည်ကိုဘဲ ဆုပ်နယ်နေတယ် ။

နို့သီးခေါင်းမာမာလေးတွေကို ချေနယ်ပေးနေတယ် ။ ထိန်ထိန်သာလဲ သူယက်ပေးတာတွေနဲ့ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းနေပြီး သူ့လက်နက်ကြီးကို စမ်းချင်လှပြီဆိုတော့သူ့ကို ဘာဂျာမှုတ်တာ ရပ်ပြီး အထဲကို ထည့်ပေးဖို့ ပြောရပါတော့သည် ။

ထူးအောင်ကြီးသည် သူလုပ်နေတဲ့ အလုပ်ကို တကယ်ဘဲ ကျွမ်းသည် ။ ထိန်ထိန်သာ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ်ကူးထဲက ယောကျ်ားတယောက် ဘဲ ။ယောကျ်ားမရခင် အပျိုဘဝက စိတ်ထတိုင်း ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ အာသာဖြေလို့ရှိရင် ကိုယ့်ကို ဆန္ဒဖြေပေးတဲ့ ယောကျ်ားတယောက် ကို အမြဲ စိတ်ကူးယဉ် စဉ်းစားဘူးတယ် လေ ။သူ့လို ယောကျ်ားတယောက် က ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်လို့ ထိန်သာ မြင်ယောင်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ဖြေဖျောက်တာ ။

ထိန်သာ ဘာလိုချင်သလဲ သူသိနေသလိုဘဲ ။ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့တွေက ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာ မရှိဘူး ။ ထိန်ထိန်သာရဲ့ မာတင်းထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို သူ စို့ရင်း ထိန်ထိန်သာ့အထဲကို သွင်းတာ ထိန်သာလဲ စောစောက ဘာဂျာမှုတ်တာကြောင့်ရော စိတ်တွေ တအားလာတာကြောင့်ရော အရေတွေက တအားရွှဲနေတော့ သူ့တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို ထိန်ထိန်သာ့ထဲ ထိုးသွင်းဖို့ သိပ် မခဲယဉ်းလှဘူး ။

ဒါပေမယ့် လုံးပတ်က တုတ်ဖီးနေတာကြောင့် ထိန်သာ့အထဲ အပြည့်အသိပ်ဘဲ ..။ဦးဇေ က သူ့လက်နက်ကို ကြီးလှပြီလို့ ထင်နေပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားလေ့ရှိတာ သတိရတယ် ။တကယ်တော့ ထူးအောင်ကြီး ရဲ့ လက်နက်ကြီးနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ဦးဇေဟာက ဘာမှ မဟုတ်တော့ဘူး..။ ဦးဇေဟာက လုပ်မယ်မှ မကြံသေး..ပြန်ပျော့ကျချင်တာ ..။ ဇရာက စကားပြောပြီ ထင်ပါရဲ့ ။

ထူးအောင်ကြီးရဲ့ ကိုယ်ကို ခြေနဲ့ ခွချိတ်ရင်း သူထိုးသွင်းပေးတာတွေကို မျက်လုံးလေးမှေးစင်းရင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံစားနေမိတယ် ။ ထူးအောင်ကြီး က နို့သီးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ပေးနေရင်း ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် လုပ်နေတယ် ။ တုတ်ခိုင်တဲ့ သူ့လုံးပတ်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့အထဲမှာ သိသာနေတယ် ။ ထိန်သာရဲ့ ပစ္စည်းအတွင်းအသားနုနုနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်နေတာ ထိန်သာ အရမ်း အရသာ ထူးကဲနေတာဘဲ ။

ထူးအောင်ကြီး ကို ရေလည်သဘောကျသွားတယ် ။ အချီးမွမ်းစောတာ မဟုတ်ဘူး ..။ ခဏလဲကြာရော သူဆောင့်ပေးလာတာ ကောင်းလိုက်တာရှင် ..။ တကယ့်ဖိုက်တာ..တကယ့်အလိုးသမားစစ်စစ် ဘဲ..။ ခိုက်သွားပြီ ။

လိုးတာမှ ရေလည်ဘဲ..။ ထိန်သာက ဒါမျိုး အလိုးသန်တဲ့လူမှ ကြိုက်တာ..။ ထိန်ထိန်သာ က တဏှာကြီးတယ် ။အားကောင်းမောင်းသန် တကယ်ဆော်နိုင်တဲ့ကောင်နဲ့မှ အာသာပြေတာ..။ ဦးဇေ က မစွံဘူး..။ လိုးအားလဲ မကောင်းဘူး ..။ လက်နက်ကလဲ မီးကျိုးမောင်းပျက် ဖြစ်နေတယ် ..။ ဟောဟဲဟောဟဲ နဲ့ အမောဖေါက်ပြီး ထိန်ထိန်သာ ကျေနပ်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ဘူးရှင် ။

ထူးအောင်ကြီးက ထိန်ထိန်သာ့ တင်ပါးအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး ကိုင်တယ် ။ ဆုပ်နယ်နေတယ် ..။ ထိုးဆောင့်တာကလည်း မရပ်လိုက်ဘူး ..။ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး စိတ်ကူးပေါက်သွားတဲ့ပုံနဲ့..“ ဒေါ့ဂီစတိုင်လုပ်မလားဟင်..ထိန်သာ...” လို့ မေးလာတယ် ။

ထိန်သာလဲ..“ ယူ့သဘော...” ဆိုပြီး သူ့အလိုကျ လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ပေးလိုက်တယ် ။ထူးအောင်ကြီး ထိန်ထိန်သာ ကုန်းပေးတဲ့ ပုံကို ရေလည်သဘောကျသွားတယ် ။

“ လှလိုက်တာ ထိန်သာရယ် ...” ဆိုပြီး အနောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ ထိန်သာ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကြီး ကိုသူ နမ်းတယ် ..။

“ ကိုထူး..လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ကွယ်....”

ထိန်ထိန်သာလဲ အဖုတ်ကို တသသ ဖြစ်နေတဲ့ ထူးအောင်ကြီး ကို ဟန့်တားမိရတယ်ရှင် ..။ယောကျ်ားတွေများ စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လောက်တောင် ကြိုက်ကြသလဲ မသိဘူး ..။ အမြတ်တနိုး နမ်းရှုံ့နေတာ။

ထူးအောင်ကြီး လည်း ဖင်ထောင်ပေးနေတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ဖင်အနောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့တုတ်တုတ်ခဲခဲ ကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ် ..။ ကောင်းကောင်း မဝင်ချင်လို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ရင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။

“ အင်း...ဟင့်..ဖြေးဖြေး...”

သူ့ဟာကြီးက ရှည်လို့လားမသိဘူး..။ ထိန်ထိန်သာ့ညည်းသံလေး ထွက်လာတယ် ..။

“ ရှီး....အောင့်သွားတယ်...သားအိမ်ကိုသွားထိုးမိတယ် ထင်တယ် ...”

ထူးအောင်ကြီး လဲ ထိန်ထိန်သာ့ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် တချက်ချင်း ထိုးသွင်းဆွဲထုတ် လုပ်ပေးနေတယ် ..။ ဒီအသွင်းအထုတ် အရသာတွေကို ဇိမ်ခံနေမိတယ် ။ သူ့လက်တဖက်ကအနောက်က ထိုးတောင့်လိုက်လို့ လှုပ်ခါသွားတဲ့ ထိန်ထိန်သာ့ ရင်စိုင်တွေကို လှမ်းကိုင်ဆုပ်လိုက်သေးတယ် ။

“ ကောင်းလား...ထိန်သာ....”

“ အင်း..အင်း....”

သူ့ဆောင့်ထည့်ချက်တွေ ပြင်းလာတယ် ..။ မြန်လဲ မြန်လာတယ် ..။ ရင်စိုင်တွေ တုန်ရမ်းလာတယ် ..။တဖပ်ဖပ် အသံတွေ မြည်လာတယ် ..။တကယ့်ကို ဆောင့်နိုင်တဲ့လူ ..။ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်တာ ..။ ထိန်ထိန်သာ ကြိုက်တယ် ..။ တအား..တအား ။တအားကြိုက်တယ် ...။

သူ ဒီပုံစံ နဲ့ အပြီး မလုပ်ဘဲ ပုံစံပြန်ပြောင်းပြန်တယ် ..။ ဒီတခါတော့ ထိန်ထိန်သာ့ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး လုပ်တာ ..။ အားမနာတမ်းကို ဆောင့်ထည့်တာ..။ ထိန်သာလဲ ပြီး..သူလဲ အရေတွေ ဆက်တိုက် တစစ်စစ် နဲ့ ပန်းထည့်ပြီး တအားအား အော်ညည်းရင်း ပြီးသွားတယ် ..။ သူ့ဟာကြီး ပြန်မထုတ်သွားအောင် ထိန်သာ သူ့တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ထိန်သာ့အထဲမှာဘဲ ထားထားလိုက်တယ် ။ သူ့တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတယ် ။ ထိန်သာလဲ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ပြီး အရသာခံနေမိတယ် ..။

“ အင်း...ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းလိုက်တာ..ကိုထူးရယ် ..ဟင်းအင်း.....”

တော်တော်ကြာတော့ သူ့ပစ္စည်းကြီး ပျော့ကျသွားတဲ့အချိန် ထိန်ထိန်သာ လဲ ကိုယ့်ရွှေကြုတ်ကို ကိုယ် လက်လေးနဲ့ အုပ်ပိတ်ပြီး ရေချိုးခန်းကို ပြေးလိုက်ရတယ် ။ဆေးကြောသန့်စင်ပြီးတဲ့အချိန် ထိန်ထိန်သာရဲ့ ဖုန်း တတိတိနဲ့ မြည်လာတယ် ။

ကြည့်လိုက်တော့..ဦးဇေ ခေါ်တာ ဖြစ်နေတယ် ...။ “ ထိန်သာလေး...ဘယ်ရောက်နေလဲ..ပြန်မလာသေးဘူးလား”တဲ့ ..။ဦးဇေကတော့ ဖဲဝိုင်းမှာဘဲ ရှိနေတုံးပါဘဲ ..။

ဦးဇေကို ဟိုတယ်တခုမှာ အရက်သောက်နေတယ် လို့ ညာလိုက်တယ် ။ ဦးဇေက တယောက်ထဲလား...လို့ မေးတယ် ..။ ထိန်သာလဲ ဟုတ်တယ်လို့ ပြောပြီး အဝတ်အစားတွေ အမြန်ပြန်ဝတ်လိုက်တယ် ။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာပက်လက်ကြီး ငြိမ်နေတဲ့ ကိုထူးကို မနက်ဖန်တွေ့မယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ကို ကောက်ဆွဲယူလိုက်ရင်း အခန်းထဲက ထွက်ဖို့ ပြင်တယ် ။

ဦးဇေယျထက် သူကစားနေတဲ့ဝိုင်းထဲ ရုပ်ရည်သနားကမားနဲ့ အာရှသား လူငယ်တယောက်ကို သတိထားမိတယ် ။တရုတ်လူမျိုးတယောက်ဘဲလို့ သူထင်ထားမိခဲ့တာ..ကစားလို့ တော်တော်လေးအကြာ အလှည့်တိုင်းကွဲလဲကွဲရော ဒီလူက.

“ သောက်ကံကလဲ မထဘူး ..” 

လို့ မြန်မာလို တီးတိုးရေရွတ်လိုက်တဲ့အသံကို နားပါးတဲ့ ဦးဇေယျထက် ကြားလိုက်မိတော့မှ ဒီလူငယ်ဟာ မြန်မာတယောက် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။

“ ခင်ဗျား..မြန်မာလား..ကျနော်လဲ မြန်မာပါ...ကျနော့်နံမည် ဇေယျထက် ပါ..” 

လို့ လက်ကမ်းပေးပြီး နုတ်ဆက်လိုက်တယ် ။ ဒီလူငယ်ကလဲ..ဝမ်းသာအားရ.

“ အာ..မသိဘူး..အန်ကယ်...ကျနော့်နံမည် မြတ်ဦးထွန်း ပါ ...” 

လို့ ပြန်ဖြေပြီး လက်ဆွဲနုတ်ဆက်တယ် ။

“ အန်ကယ်က ဆန်ဖရန်စ္စကို က ..မောင်ရင်ကရော....”

“ ကျနော်က ဖီးနစ်စ်ကပါ …. ”

နောက်များမကြာခင် ဖဲနိုင်လာတယ် ..။ နိုင်တော့ မထချင်တော့ဘဲ သောက်ချင်တာကို ဘောင်းဘီတိုပြတ်လေးနဲ့ အနားမှာ လိုက်စားပွဲထိုးနေတဲ့ မိန်းမကို မှာသောက်ပြီး ဆက်ကစားနေလိုက်တယ် ။မြတ်ဦးထွန်း လဲ သူ့လိုဘဲ ..။ တော်တော် ဇွဲကောင်းတယ် ..။ ညဉ့်နက်လာမှ ဘိုက်လဲ ဆာလာကြတာနဲ့ သူတို့ကစားတဲ့ဝိုင်းနားက နံမည်ကြီး စားဖိုမှူးတယောက် နံမည်နဲ့ ဖွင့်ထားတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကို သွားကြတယ် ။ဦးဇေယျထက်က မြတ်ဦးထွန်းကို ညစာကျွေးပါရစေ ဆိုပြီး ဖိတ်ခေါ်တာ ..။

ညစာစားရင်း စကားပြောကြပြီး တယောက်နဲ့တယောက် ခင်မင်လာကြတယ် ။မြတ်ဦးထွန်းက လောင်းကစားတဲ့နေရာမှာ ရဲတင်းတယ် ။ လောင်းရဲတယ် ။ လုပ်ရဲတယ် ။ ဒါကြောင့် နိုင်တဲ့အကြိမ်တွေလဲ မနည်းတော့ ..။ ဒေါ်လာသောင်းနဲ့ချီပြီး ရှုံးတဲ့ကွဲတဲ့အကြိမ်တွေလဲ ရှိခဲ့တယ် ။

ဦးဇေယျထက် ကို မြတ်ဦးထွန်း မသိဘူး ။ ကြားလဲ မကြားဖူးဘူး ။ မြတ်ဦးထွန်းက ထူးအောင်ကြီး လို မဟုတ်ဘူး ။ မြန်မာပြည်နဲ့ အဆက်ပြတ် ကင်းကွာနေတယ် ။ မြန်မာပြည်ကိုတခေါက်မှ ပြန်မရောက်တော့ဘူး ။သူ သဲသဲမဲမဲ လောင်းကစားနေတယ် ။

ဒီဝါသနာခေါ်မလား..အကျင့်ခေါ်မလား...ဒီလောင်းကစားကြောင့် သူ့ဘ၀ က တချို့အချိန်တွေမှာ လုံးလုံး မြောင်းထဲရောက်ခဲ့ရဘူးတယ် ။ ဒီလိုအဖြစ်တွေကြောင့် သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ လုပ်ထားတဲ့ ဆည်းလဲ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး နဲ့ လမ်းခွဲခဲ့ရတယ် ။

ဆည်းလဲက ဆည်းလဲကို ဖြတ်မလား လောင်းကစားကို ဖြတ်မလား လို့ မေးတဲ့အခါ သူက လောင်းကစားကို မဖြတ်ခဲ့ဘူး ။ ဒီတော့ ဆည်းလဲက သူ့ကို ဖြတ်သွားတယ် ။ မြတ်ဦးထွန်းက မမှုပါဘူး ။ ဆည်းလဲ သူ့ကို ဖြတ်သွားတော့ အရက် ကို အဖေါ်ပြုပြီး ဆက်လောင်းကစားနေတုံးဘဲ ။

“ ဘာတွေ စဉ်းစားနေလဲဗျ ...ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...”

“ အာ...ဟဲဟဲ....ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး .ဦးဇေ ...အတိတ်က အကြောင်းလေးတွေ ရုတ်တရက်ကြီး သတိရမိသွားလို့ပါ ..”

မြတ်ဦးထွန်းက ဦးဇေယျာထက်ကို ဦးဇေ လို့ဘဲ ခေါ်လိုက်တယ် ။ စ မိတ်ဆက်ကြတုံးက ဦးဇေယျာထက်က သူ့ကို မြန်မာပြည်မှာ လူတွေက ဦးဇေလို့ လူသိများတဲ့အကြောင်း ပြောပြခဲ့လို့ သူက ကျနော်လည်း ဦးဇေလို့ဘဲ ခေါ်ပါရစေ..ဆိုပြီး ခေါ်တာပါ ..။

ဦးဇေယျထက်နဲ့ အခု ခင်သွားတော့ ဦးဇေယျထက်က ဖိတ်ခေါ်နေတာကြောင့် မြန်မာပြည်ကိုတော့ ပြန်လည်ဦးမှဘဲလို့ သူ စဉ်းစားနေတယ် ။

“ လာခဲ့..ကိုမြတ်ဦးထွန်း...ကျနော်တို့ မြန်မာပြည်က ခင်ဗျား နေခဲ့တုံးကထက် အရမ်းကို ပြောင်းလဲ တိုးတက်နေတာဗျ ..ကျုပ် ခင်ဗျားကို လိုလေသေးမရှိအောင် တာဝန်ယူမယ် …. ”

“ ဟုတ်ကဲ့...ဦးဇေ..ကျနော် လာမယ်..လာမယ် ...ဟားဟား...လာမယ် …. ”

ဦးဇေယျာထက်က သဘောကျသွားတယ် ။

“ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ် ..ကိုမြတ်ဦးထွန်း ...ဒါနဲ့ ကျနော် အခုလာတာ တယောက်ထဲ လာခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးဗျ..မိန်းမ ပါတယ်...ကျနော့်မိန်းမ က ထိန်ထိန်သာ တဲ့...ဟင်းဟင်း ...မကြာခင် သူလာရင် ကျနော်...မိတ်ဆက်ပေးပါမယ် ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးဇေ ...”

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>