Wednesday, May 29, 2013

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၅ )

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ -  Jin kaleat 

ရင်ဦး တနေ့လုံးစိတ်တိုနေသည်ဟု ဆိုရမည်။ မနက် မိုးလင်းလင်းချင်း နွေးနွေးကြောင့် စိတ်ရှုပ်ခဲ့ရသည်။အိမ် ရောက်ပြန်တော့ ဒီနေ့ ဆိုင်မထွက်ဘဲ အိမ်မှာနားနေသည့် အန် တီခင် နှင့် စကားပြောရင်းစိတ်ဆိုးရသည်။နောက် ဆုံးတော့ ဟိုရဲထက် ဆိုသည့် အူ ကြောင်ကြောင်နှာဗူးကို အားလုံး အပြစ်တွေ ပုံချချင်မိ၏။အန်တီခင်ကလည်း အန်တီခင်ပါ။ 

သူနှင့် ဦးတိုက်မောင်း ဆိုသည့်တောသား အဖိုးကြီး နှင့် ဇာတ်ထုပ် ကို ရိပ်မိ နေသည့်တိုင်မသိသလိုနေပေးသည့် ကျေးဇူးကိုမှ မထောက် ရဲထက် ဆိုတဲ့ အကောင်ကိုမှ သွားပြီး နှုတ်ဖွာ သည်။ ရင်ဦး အတွက် ရင်စည်း အသစ်တထည် ချုပ် လာပေးလို့ကျေးဇူးတင်လို့ မှမဆုံးသေးခင်

“ တလောတုန်းက ရဲထက်တောင် ငါ့ကို မေးနေသေးတယ် ရင်ဦးဝတ်တဲ့ ဘော်လီက ဘယ်လိုမျိုးလဲတဲ့ ...ဟီး..ဟီး”

သူ့ဟာသူ သဘောကျနေပြီးမှ ရင်ဦး မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း အန်တီခင် ရယ်သံရပ်သွား သည်။

“ ဒီကောင်က ဘာဖြစ်လို့မေးတာလဲ၊ သူ့ အလုပ်လား”

“ ဟိုဒင်းလေ ..ဟိုဒင်း ...ငါကလဲ မပြောခဲ့ပါဘူးဟယ်”

“ သူမေးစရာလား၊ အန်တီခင် အာချောင်တာဖြစ်မယ်၊ ဒီတဏှာရူးကိုမှ”

“ ကောင်လေး က အေးအေး ဆေးဆေး လေးပါဟယ်”

“ အန်တီခင် ဘာသိလို့လဲ၊ အန်တီခင့် အဆက်ကြီး တပည့်ဆိုပြီး လိုက်ပြောနေတာလား”

ဒေါသ နှင့် ထအော်လိုက်မိတော့ အန်တီခင် အနာပေါ်တုတ်ကျပြီး ရင်ဦးနားကနေ သုတ်ကနဲ ထွက်ပြေးတော့သည်။ အန်တီခင် လာပေးသည့် ရင်စည်းဖြူဖြူကို ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး ရင်ဦး မွေ့ယာကို လက်သီးဖြင့် အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးနေမိသည်။ အခု တလော ဘာဆိုဘာမှအဆင်မပြဟု စိတ်ထဲမှာခံစားနေရသည်။ အရာ အားလုံး၏ တရားခံ သည်ရဲထက်။

ရယ်လိုက်လျှင် ပါးချိုင့်လေး ခွက်ဝင်သွားတတ်သည့် ရဲထက် က မခုတ်တတ်သည့် ကြောင် လေးပမာအကြောင်း မသိသူတွေအတွက်ကတော့ ခင်မင်စရာကောင်လေး တကောင်ဖြစ် ချင်ဖြစ်နေလိမ့်မည်။ ရင်ဦးကတော့ ဒီ ကောင် နှာဗူးကျသည့် ငကြောင်တကောင် ဆိုတာ သိနေသည်။

ရင်ဦးဒီလောက် တားဆီးထိန်းသိမ်း နေသည့်ကြားက နွေးနွေး ကလည်း ရင်ဦးကို ဆက်ဆံပုံ ကြည့်ပုံကတမျိုး ကြီးဖြစ်နေသည်။ ရင်ဦး နှင့် စကားများကြရင်း ရဲထက် အရှက် မရှိလုံချည် ပြင်ဝတ်လိုက်တုန်းက သူ့အောက်ပိုင်း ကိုနွေးနွေးရော ရင်ဦးပါမြင်ခဲ့သည်။ နွေး နွေး ရှက်သလို မျက်နှာလွှဲသွားသော်လည်း မလွှဲခင်တော့ သေသေ ချာ ချာကြည့်ခဲ့သည်ကို ရင်ဦးရိပ်မိပါသည်။ ရင်ဦးလိုသာ ရဲထက်က လှန်ပြတာကိုမြင်ရရင် နွေးနွေး ဘယ်လိုနေမည် နည်း။ 

ရဲထက် ပေါင်ကြားထဲက အမြှောင်းကြီးကို အားကျပြီး ယောက်ျားနဲ့ ပိုတူအောင် ဘောင်းဘီ ထဲမှာလက်ကိုင်ပဝါ ခေါက်ထည့်ထားမိခါမှ မနေ့ညက နွေးနွေးတွေ့သွားသည်။ မူးနေသည့်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲအပြစ်တင် ဖို့ရှိပေမယ့် အ ကြောင်းရင်းက ရဲထက်သာဖြစ်သည်။ 

နွေးနွေးကရာသီလာနေတာလို့ ထင်သွားလို့တော်သေးသည် အဖြစ်မှန် ကိုသာ နွေးနွေးသိသွားရင် ရင် ဦး ရှက်စိတ်နဲ့ နွေးနွေးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရဲတော့မှာ မဟုတ်။ ဒါတောင်မှ ရင် ဦး ထက် ကိုး လနှင့်ဆယ့်ခြောက်ရက် ငယ်သည့်ကောင်မလေးက ရာသီချိန်မှာ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း နေဖို့ ဆရာ မ ကြီး လုပ်ပြီးပြောတာခံ လိုက်ရသေး၏။

ညက နွေးနွေး သူ့ကိုဘာတွေလုပ်ခဲ့သည် ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုတာကိုတော့ ရင်ဦး သိပ် မမှတ်မိတော့ပါ။မှတ် လဲ မမှတ်မိချင်ပါ။ ယောက်ျားတယောက် အနေနှင့် မဖြစ်နိုင်တာတွေဖြစ်ခဲ့ရသည်လို့ပဲ ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မှတ်မိ သည်။ မနက်မိုးလင်းလို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ထမိန်တထည်ကို မြင်ရချိန်မှာရင်ဦး ရင်ထဲမှာ ကြီးမားသည့် အလုံးကြီး တ ခုကို အတင်းမျို လိုက်ရသလိုပင်။ ကိုယ့်ဘောင်းဘီ ကိုယ်ပြန်ဝတ်ဖို့တောင် နွေးနွေးရှေ့မှာ ရင်ဦး ရှက်ခဲ့ရ သည်။ 

အိမ်ထဲမှာဆက် မနေချင်တော့သဖြင့် ထိုင်ရာမှ ထပြီးအဝတ်လဲမိသည်။ ခုထိမထုတ်ရသေး သည့် နွေးနွေးကပ် ပေးလိုက်သည့် pad ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲခွာပြီး ကုတင်အောက်ကိုပစ်သွင်းလိုက်၏။ အဝတ်လဲပြီး မှန်ထဲမှာ ကိုယ့် ကိုယ်ကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်သည့် အခါ အပြာနှင့်အနက်ကွက်ရှပ်အင်္ကျီပွပွ၊ ကာကီရောင် ကွာ တားဘောင်းဘီပွပွ နှင့်ရင်ဦး ကို အရူးမှသာ မိန်းကလေးလို့ပြောကြလိမ့်မည်။

“ အိမ်ကို ကပ်တယ် မရှိဘူး”

အိမ်ဝကနေဆီးပြောသည့် အန်တီခင့်ကို မကျေမချမ်းနှင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ရင်ဦး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့၏။စိတ်ရှုပ် လို့ သာထွက်လာရပေမယ့် ဘယ်သွားရမှန်းလဲ မသိပါ။ နွေးနွေး ဆီ လဲ မသွားချင်။ တခြားသူငယ်ချင်းတွေဆီလဲ မသွားချင်။ ဟိုတွေးဒီငေး နှင့် ရင်ဦး ခြေထောက် တွေကအရက်ဆိုင်ဝဆီ ရောက်သွားသည်။

အရင်က ရင်ဦး တယောက်ထဲ မသောက်ဖူးပါ။ သူငယ်ချင်း တွေနှင့်မှ နည်းနည်းပါးပါး သောက်ဖြစ်သည်။ မသောက် တော့ပါလို့ နွေးနွေးကို ကတိပေးထားသော်လည်း သောက် ပြီးရင်နွေးနွေး ဆီမသွားတော့။ စိတ်ညစ် တာတွေ ပျောက်အောင် အမူးသောက်ပြီး ကိုယ့် အိမ် ကိုယ်ပြန် အိပ်တာအကောင်းဆုံးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ ရမ် နှစ်ပက်၊ ကြက်ဥမွှေကြော်တပွဲ၊ နဲ့ ရေခဲပေး”

ရမ်က အမူးကြမ်းသည်ဟု ပြောသံကြားဖူးလို့ ရမ်မှာလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းသူငယ် ချင်းတွေ နဲ့ ဆိုရင်ဝီစကီ ကောင်းကောင်း တပက် နှစ်ပက်လောက်၊ ဘီယာ တခွက်နှစ် ခွက်လောက်ပဲ ရင်ဦးသောက်တတ်ပါသည်။

အရက်ရောက်လာသည် နှင့် ရေခဲထည့် ရေနည်းနည်းရောပြီး တငုံသောက်လိုက်သည်။ ရမ်က အနံ့လည်းဆိုး သလို အရသာလည်း ဆိုးသည်။ ရင်ဦး မနည်း မျိုချလိုက်ရ၏။ ဒါကြောင့် တငုံသောက်ပြီးသည် နှင့် ဆက်မ သောက် တော့ဘဲ ကြက်ဥကြော် စောင့်ရသည်။ အမြည်းလေးရောက်လာတော့မှ လက်ကျန်ကို နည်းနည်းချင်း ဖြတ်ရသည်။ ဆိုးတော့ မဆိုးပါ နှစ်ပက် ကုန်တော့ရီဝေေ၀ ဖြစ်လာ၏။

“ နောက် နှစ်ပက်ပေးကွ”

ဒီတခေါက် အရက်က တော်တော် နှင့် ရောက်မလာပါ။ တော်တော်ကြာတော့မှ အနားကို ခပ်၀၀ လူကြီးတယောက် ရောက်လာ၏။ မြင်ဖူးသလိုလို စိတ်မှာထင်နေစဉ် 

“ မင်း က ကိုခင်ဦး သမီး မဟုတ်လား၊ သွားတော့”

“ ဘာလို့ သွားရမှာလဲဗျ၊ အရက်သောက်ဖို့လာတာ”

“ မင်းနဲ့ အရက်ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ငါ့သူငယ်ချင်း သမီးကို ငါ အရက်မရောင်းဘူး၊ ပိုက်ဆံလည်း မပေးနဲ့ တော့၊အခု ပြန်၊ မပြန်ရင် ငါ ကိုခင်ဦးကို သွားခေါ်လိုက်မယ်”

ဒါကြောင့် မြင်ဖူးသလိုလို ရှိသည်လို့ ထင်မိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် လည်းဒီဆိုင် ကိုမလာဖူးတော့ အ ဖေ့ သူငယ်ချင်း ဆိုင်ဆိုတာ ရင်ဦးမသိခဲ့ပါ။ တခြား ဆိုင် တဆိုင် သာဆိုရင် မိန်းကလေး တယောက် အဖြစ် ဆက် ဆံခြင်း အတွက် လွှတ်ပြီးပေါက်ကွဲ မိပေလိမ့်မည်။

အခုတော့ အဖေ့ သူငယ်ချင်း ဆိုင်ဖြစ်နေလို့ စိတ်လျှော့ပြီး ထွက် လာခဲ့ရ သည်။ ဒါတောင်မှ ဟိုလူကြီးကဆိုင်ဝကနေ 

“ ဟေ့ ကောင်မလေး အိမ်ကို တန်းတန်း မတ်မတ် ပြန်နော်”

စိတ်ထဲက မကျေနပ်မှု တွေကို လမ်းမပေါ်မှာ တွေ့ရသည့် ဘီယာဘူးခွံပေါ် ပုံချလိုက်သည်။ အားရပါးရခြေကို လွှဲ ပြီး ပိတ်ကန် ပစ်လိုက်သည်တွင်

“ ခွပ်”

“ ဘာလုပ်တာလဲကွ”

ရီတီတီဖြစ်နေသည့် ခေါင်းချက်ချင်းကြည်လင် သလိုဖြစ်သွားပြီး ရင်ဦး၏ ဒေါသတွေက လားရာမှန် ကို ရှာဖွေတွေ့ ရှိသွား၏။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါ အောင်ဆုပ်လိုက်ရင်း

“ ငါ့ဖာသာ ငါဘာလုပ်လုပ်ပေါ့ကွ”

တဖက်လူက ရဲထက် ဖြစ်လို့နေပါသည်။

“ မင်းဘာလုပ်တာလဲ ရင်ဦး”

“ မျက်စိရှေ့မှာ ရှုပ်နေတဲ့ အမှိုက်ကို ကန်လိုက်တာလေ”

ရင်ဦး အမူအရာက မခန့်လေးစားနှင့် တမင်ရန်စသလိုလုပ်နေခြင်းကြောင့် ရဲထက် ဒေါကန် သွားရသည်။

“ မတော်တဆ ဆိုရင် ငါလက်ခံပါတယ်၊ အခု မင်းဟာက လွန်လွန်းပြီကွ”

“ မကျေနပ်ရင်လည်း သဘောပဲ ရဲထက်၊ ကြိုက်သလို ရှင်းလို့ရတယ်”

“ မင်း က ငါ့ကို ရန်စနေတာလားရင်ဦး”

“ ကြိုက်သလိုထင်ကွာ၊ လက်သီးထိုးနည်းလေး နည်းနည်းတတ်ရုံနဲ့ တော့မင်း မရပါဘူး”

“ ဟေ့ကောင် ငါယောက်ျားကွ”

“ ဒါဆိုလဲ လုပ်လိုက်လေ၊ ဒီမှာ ရှင်းမလား တိုက်ပျက်မှာရှင်းမလား”

“ ဟိုပဲ သွားမယ်လေ၊ ဒီမှာ ဆိုရင် ဆွဲတဲ့ သူပေါ်လာနေဦးမယ်”

“ အိုကေလေ၊ ဒီတခါတော့ ငါရှေ့ကသွားမယ်၊ သတ္တိရှိရင်လိုက်ခဲ့ပေါ့ကွာ”

ရဲထက် ပြန်အဖြေစကားကိုတောင် မစောင့်ဘဲ ရင်ဦး ရှေ့ကနေခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားတော့ ရဲ ထက်လည်းနောက်ကနေလိုက်ရတော့သည်။ ဦးတိုက်မောင်း ဆီသင်ရာမှာ ဘာမှမကြာလှသေး၊ နှစ်နှင့်ချီပြီး ကိုယ်ခံပညာ လိုက်စားခဲ့သည့် ရင်ဦး ကို လွယ်လွယ်နှင့် ရင် ဆိုင်နိုင်မှာမဟုတ်တာတော့သေချာသည်။ သို့သော်လည်း ဘာ ကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ်ယောက်ျား တယောက် အနေနှင့် ရဲထက်ဒါကို ရှောင်လွှဲလို့ မရပါ။ 

တိုက်ပျက်ဆီ သွားရာလမ်း တလျှောက်တွင် စိတ်ကို လျှော့ချပြီး အတတ်နိုင်ဆုံး တည်ငြိမ်အောင် လုပ်သွားသည်။ ဦးတိုက်မောင်း၏ သင်ခန်းစာတစ် အရ ရန်သူကိုကြောက်လို့ မဖြစ်ပါ။ ပြီးရင် သူ့အနေအထားကိုကြည့်ပြီး ဗျူ ဟာကို ရွေးချယ်ရမည်။ ခုအတိုင်း ဆိုရင်တော့ ရင်ဦးက အချိန်မဖြုန်းဘဲ ဒလကြမ်း ဝင်တိုက်ခိုက်မည့် သဘော ရှိသည်။ ဒါကိုတော့ အထဲရောက်မှ မီးစင်ကြည့်ကရပေ မည်။

ပုဆိုးကို ခပ်တိုတို ခိုင်ခိုင် ပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး တိုက်ပျက်အတွင်းသို့ ခြေလှမ်းမှန်မှန် ဖြင့်ဝင်သွားချိန်တွင် ခါးထောက်ပြီး ရပ်စောင့် နေသည့် ရင်ဦးက

“ ကြာလိုက်တာကွာ၊ ဘုရားစာ ရွတ်ခဲ့ရဲ့လား”

ရဲထက် ဘာမှမဖြေဘဲ ရင်ဦး ကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်ပြီး တည်ငြိမ်စွာစောင့်နေ၏။

“ လာလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ကြောက်နေပြီလား”

“ ငါက အားနွဲ့တဲ့ သူကို ကိုယ်ကစ ရန်မလုပ်ဘူး”

မျက်နှာနည်းနည်း တင်းသွားသော်လည်း ရင်ဦး တဖြည်းဖြည်းပြုံးလာသည်။

“ ပါးစပ် နဲ့ ရန်ဖြစ်တာ မိန်းမတွေအလုပ်ကွ ..ဟား ..ဟား”

ရဲထက်ကို ဂရုမထားသလို မခိုးမခန့်ရယ်နေရာမှ ရုတ်တရက် လှမ်းကန်လိုက်သည်။ ဝင်လာကထဲက သတိမလွတ် သည့် အတွက် ရဲထက်ရှောင်လိုက်နိုင်သည်။ ဘေးကို ရှောင် ရင်း ထိုခြေထောက်ကို ဖမ်း ဆွဲလိုက်သေး သော်လည်း ရင်ဦးပြန်ရုပ်တာ မြန်လို့ မမိလိုက်။ 

ရှောင်ရုံသာမဟုတ်ဘဲ ခြေကိုပြန်ဆွဲဖို့ လုပ်လိုက်သည့် အတွက် ရင်ဦးလဲ သတိထားသွားပုံရသည်။ ချက်ချင်းပြန်ပြီးဝင်မလာ။ ရဲထက်ကို ပတ်ချောင်းရင်း ခြေကန်ချက် တချက်၊ လက်သီး နှစ်ချက် လောက် နှင့် သွေးတိုးစမ်းသေးသော်လည်း ရဲထက် ရှောင်နိုင်ခဲ့သည်။

“ ဘယ်ဆိုးလို့တုံး၊ တိုးတက်လာတယ်”

စပ်ဖြီးဖြီး နှင့် ရိလိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက်ခုန်ကာ ရင်ဦး ဗိုက်ဆီသို့ လှမ်းကန်လိုက်၏။ ရင်ဦးရှောင်လိုက်နိုင် သော်လည်း ထိုခြေပြန်မကျမှီမှာပင် နောက်ခြေတချောင်းက ရဲထက် မျက်နှာဆီ ဝှီးကနဲ ဝင်လာ၏။ ဒီတခါတော့ ရုပ်ပျက်ဆင်း ပျက်ရှောင်လိုက် နိုင်သည့်တိုင် ရင်ဦးခြေစောင်းကရဲထက် နားရွက်ကို ပွတ်မိသွားသည်။ ထိုအ ချိန်မှာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရင် ဦး ရဲထက်ဖက်ကို ယိုင်ကျလာ သည်။ ဘယ်ခြေညာခြေ ဆက်တိုက်ကန်ရင်း ဟန်ချက် ပျက်သွားပုံရသည်။ ရသည့် အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံတော့ဘဲ ဘေးတိုက်အနေအထားမှာ ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး တံတောင်နှင့်တွက်ပစ်လိုက်၏။ 

ရင်ဦး ကိုယ်ကို ယိမ်းလိုက်သေးသော်လည်း သူ့ဟန်ချက်ကို သူမနိုင်၍ လုံးဝမလွတ်တော့ ပုခုံး အစွန်ဆီသို့အရှိန် ပြင်းစွာ သွားထိသည်။ ရင်ဦးလည်း သတိကောင်းလို့ ရင်ဝကို တိုက်ရိုတ်မထိခြင်း ဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်သက် သာခွင့်ရသွားသော်လည်း မြေ ပြင်ပေါ်ကိုတစောင်းလဲကျသွားသည်။ နောက်ကိုပြေးလိုက်ပြီး အားပါးတရ ကန် ကျောက်ရန် ပြင်လိုက်ပြီးမှရဲထက်ရပ်ကြည့် နေလိုက်၏။

“ ဟေ့ကောင် ထလေ”

အပြောမခံသည့် ရင်ဦး ဒယိမ်းဒယိုင် နှင့် ထလာပြီး ရဲထက်ကို ခုန်အုပ်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေကလည်းဒေါ သဖြင့် ဝင်း ဝင်း တောက်နေ၏။ သူ၏ တိုက်ခိုက်မှုက ကိုယ်ခံပညာတတ်ကျွမ်းသူတယောက် နှင့် မတူဘဲ ဂမူး ရှုးထိုး နိုင် လှသည်။ 

ကျားနာလို တရှိန်ထိုးဝင်လာချိန်မှာရဲထက်က ဘေးမှာ အုတ်ကျိုးပုံခံနေ၍ နောက်ကို တ လှမ်း ဆုတ်လိုက် သော် လည်း မလွတ်ဘဲ ရဲထက်ခါးကို ရင်ဦး ဖမ်းဆုပ်မိသွားသည်။ ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီး ပေါက်ချဖို့ ကြိုးစားရင်းနှစ်ယောက် လုံး မြေပေါ်ကိုလဲ ပြိုကျသွားသည်။ ရင်ဦးက အောက်က ရဲထက်က အပေါ်ကဖြစ်သည်။ 

ကျသည့် အရှိန်ကလည်း ပြင်း၍ ရင်ဦးတွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ရင်ဦးကို အောက်ကနေ နည်းမျိုးစုံဖြင့်တိုက်ခိုက် တွန်းဖယ်ရန် လုပ်သော်လည်း ခွန်အားသာပြီး ခုချိန်အထိ အထိအခိုက် ကင်းစင်နေသေးသည့် ရဲထက်ကို သူ မတွန်းလှန်နိုင်ပါ။ မြေပြင်မှာ ပြားကပ်သွားအောင် ရဲထက်ကချုပ်ကိုင်နိုင်သွား၏။ 

“ မင်း မှတ်ပြီလားရင်ဦး၊ ငါက ယောက်ျားကွ၊ မင်းလို မဟုတ်ဘူး”

ဘာမှမပြောဘဲ ရဲထက်ကို အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ကြည့်နေသည်။ လူချင်းကပ်မိချိန်တွင် ရင်ဦး ဆီကအရက်နံ့ကို ရလိုက်သည်။

“ မင်းအရက် မူးနေလားရင်ဦး”

အရက်ကြောင့် အလွယ်တကူ အနိုင်ရလိုက် ခြင်းဟု ရဲထက်ထင်မိသည်။

“ ဟေ့ ကောင် ..ဖယ်”

“ ဘာလို့ ဖယ်ရမှာလဲကွာ ယောက်ျားချင်းပဲ ...ဟား ..ဟား”

အခုအချိန်မှာ ရင်ဦးကို အနိုင်ရဖို့ သူ့ကို ထိုးဖို့ ရိုတ်ဖို့မလိုပါ။ ခေါင်းထဲ ရောက်လာသည့် အ ကြံကောင်း တခုကြောင့် ရဲထက်သဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိပြီး ချက်ချင်း အကောင်အထည်ဖေါ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သူ၏ပါးကို နမ်းလိုက်သည့်အခါ ရင်ဦး မျက်နှာရဲတွတ်သွား သည်။ အရက်နံ့အနည်းငယ်ရသော်လည်း ရင်ဦး၏ ပါးပြင်က ဖြူ စင်နုထွေးနေသည်။ ရဲ ထက်အနမ်းက ပါးကို ရိုတ်လိုက်တာထက်ဆိုးသည်။ ရင်ဦး လူးလွန့်ပြီးထဖို့ ကြိုးစား သော် လည်း ရဲထက်ကမိမိရရ စီးမိထား၍ ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်။

“ မင်း ..မင်း ..ယုတ်မာတယ်”

ဒီလောက်စကားလေးကိုပင် ရင်ဦး ခက်ခဲပင်ပန်းစွာပြောနေရသည်။ သူတော်တော်လေးကို မခံချိမခံ သာ ဖြစ်နေသည်။ 

“ ယုတ်မာတာ မဟုတ်ပါဘူး ရင်ဦးရာ၊ ငါကမင်း ကိုချစ်လို့ပါကွ၊ ဟားဟား”

နောက်ထပ်ပါးတဖက်ကိုပါ နမ်းပစ်လိုက်သည့် အခါရင်ဦးတကိုယ်လုံးတုန်ရီလာသည်။ ရဲ ထက်ကိုကြည့်နေသည့် မျက်လုံးတွေထဲတွင် ဒေါသရောင်မရှိတော့ဘဲ စိုးရွံ့ခြင်း၊ အားငယ်ခြင်းတွေ အထင်းသားပေါ်လာ၏။ ရင်ဦးကို အ နိုင်ရ လိုက်ပြီမှန်း သိလိုက်ပြီးသည့် နောက် တွင်ရဲထက်စိတ်ထဲ၌ ကျေနပ်ခြင်း နှင့် အတူ သူစိတ်ရှိလက်ရှိ တက် ဖိ ထားသည့် ရင်ဦး ကိုယ်လုံး၏ နွေးထွေးနူးညံ့မှုကို စတင်ပြီးသတိထားလိုက်မိသည်။

ရင်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲထက်လက်နှစ်ဖက်က ဖိထားသည်။ ရင်ဦး ခြေထောက်တွေကို ရဲထက်ခြေထောက် တွေက ချုပ်ထားသည်။ ထိုအခါ ရဲထက်၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်း နှင့်ရင်ဦး ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကလည်း ထိထိမိမိ ကပ်နေ၏။ အိမ်ကနေ ခနဆိုပြီး ထွက်လာသည့်ရဲ ထက်အောက်ခံဘောင်းဘီမပါပါ။ 

ထိုအချိန်မှာ ရင်ဦးက လူးလွန့်ပြီးထဖို့ကြိုးစားသည်။ ရဲထက်ကလည်း အလွတ်မပေးဘဲ အတင်းဖိကပ်ထားသည့် အခါ သူတို့၏ အဓိက နေရာချင်း အကြိမ်ကြိမ် ပွတ်တိုက်မိကြပြီးနောက် ရင်ဦးခန္ဓာကိုယ်၏ နှုးညံ့မှုကို တောင့်ခံမ ထား နိုင်သည့် ရဲထက်၏ ဖွားဖက်တော်က ချက်ချင်းတင်းမာပြီးထောင်ထလာ၏။ ဒါကို လူချင်းထိနေသည့် ရင်ဦး လည်း သိသည်။

“ ရဲထက် .. မင်း ...မင်း ..” 

ပါးစပ်က အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ပြောနေသည့် ရင်ဦး မျက်လုံးတွေမှာ မျက်ရည်တွေဝေ့ နေ သလိုလို ရဲထက်မြင်သည်။ သူ့ရင်လည်း တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်လာ၏။ အာခေါင်တွေခြောက်လာ သည်။ လက်တွေတုန်ရီလာသည်။စိတ်လွတ်သွားပြီး ရင်ဦးကို နောက်တခါထပ်နမ်းလိုက် မိပြန်သည်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားမိသည့်အခါ ရင်ဦးက ခေါင်းကို ဘယ်ညာယိမ်း ပြီးရှောင်သည့် အတွက် အရက်နံ့သင်းနေသည့် ရင်ဦး၏နှုတ်ခမ်းပါးလေး တွေကို မိသည့် အခါ မိသည်။ လွတ်သည့်အခါလွတ်သည်။ 

လွတ်သွားသည့် အခါများတွင်ရဲထက် ပိုပြီး မချင့် မရဲဖြစ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် လက်ကိုချုပ်ထားတာကို လွှတ်ပြီး မျက်နှာကို ညှပ်ကိုင်ကာမိမိရရစုပ်နမ်းပစ်လိုက်၏။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကြမ်းတမ်းစွာ နမ်းမိခြင်း ဖြစ်သည်။

ရင်ဦးက လက်တွေလွတ်သွားသည် နှင့် သူအစွမ်းရှိသလောက် တိုက်ခိုက်ပါသည်။ ဒါပေမယ့်သူ့လက်တွေက ခွန်အား မဲ့နေ၏။ သူရဲမရဲ စီးနေသော ရဲထက်ကို ထိခိုက် နာကျင် အောင် မလုပ် နိုင်ပါ။နောက်တော့ရဲထက် ကိုယ် တိုင်လည်း သူဘာလုပ်လို့ လုပ်နေမိသည်ကို ကောင်းကောင်း မသိတော့ပါ။

သူ့စိတ်ထဲမှာ ရှိတာက အရှိန်တငြီး ငြီးတောက်လောင်နေသည့် ဆန္ဒ တခုကိုဖြည့်ဆည်းနိုင်ဖို့သာဖြစ်သည်။ဒီဆန္ဒ ကိုဖြည့်ဖို့ အတွက် သူ့လက်ခုပ် ထဲက ရေလိုဖြစ်နေသည့် ရင်ဦး ရှိနေသည်။ ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ကြွလိုက်ပြီး ရင်ဦး၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို စမ်း ၍ ဆွဲလိုက်သည်။

“ ဘာ …ဘာ …လုပ်တာလဲ ရဲထက်”

ရင်ဦးဝတ်ထားသည့် ကွာတားသောင်းဘီ ဇစ်က အလွယ်တကူပင် ပြုတ်ထွက်သွား၏။ ထိပ်ကကြယ်သီးကတော့ အားစိုက်ဆွဲ လိုက်သည်နှင့် ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ခါးနေရာကနေအတွင်းခံဘောင်းဘီနှင့်ပါ ရော လုံးကာအောက်ကို လျှောချလိုက်ပြီးသည် နှင့် ရင်ဦး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့် တွန်းကပ်လိုက်ရာ တွင် ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည့် မထူမပါး အမဲရောင် အမွှေးတွေဝိုင်းရံထားသည့် ခပ်မို့မို့ အရာက ရင်ဦးဘယ်လောက်ပင် ယောက်ျားလေး ဖြစ်ချင်ပါစေ ဖြစ်လို့မရနိုင်ကြောင်းကို တိတိ လင်းလင်းဖေါ်ပြနေသည်။

ရင်ဦး၏ မိန်းမသားသဘာ၀ အရင်းအမြစ်နေရာကို မြင်လိုက်ရပြီးသည့် နောက်မှာတော့ ရဲ ထက် ဘယ်လိုမှစိတ် မထိန်းနိုင်တော့ လုံချည်ကိုလှန်ကာ တဆတ်ဆတ် နှင့် အစွမ်းကုန် တင်းမာနေသည့် ဖွားဖက်တော်ကိုအ၀ တွင်တေ့ပြီး ဖိချလိုက်သည်။ ရဲထက်ချုပ်ကိုင် ထား သည့် ရင်ဦး၏ ဒူးနှစ်ဖက်တဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။ 

ရဲထက် ဝင်ရမည့်တွင်းက ကျပ်လွန်းသည်။ အတော်အသင့်အားစိုက်လို့ ဖိလိုက်တာတောင် မှခေါင်းမြုပ်ရုံလေး ဝင်သည်။ နောက်တချက် အားစိုက်ပြီးဖိလိုက်မှ တဗျစ်ဗျစ် အသံတွေ မြည်ပြီးတဝက်လောက်ဝင်သွားသည်။ 

မမစောကလျာလှိုင်နှင့် လည်းဘာမှမဆိုင်၊ ရဲထက် ကြုံဖူးသည့် မိန်းမတွေ နှင့်လည်းဘာမှ မဆိုင်။ ရင်ဦး၏အ ပျို စင်ဆန်မှုက ရဲထက်ရင်ကို သွက်သွက်ရမ်းသွားစေသည်။ ပေါင်နှစ် ချောင်းက စိပြီးဗိုက်မှာကပ်နေသည့် အနေ အထားဖြင့် အဆုံးထိအောင်သွင်းဖို့ လွယ်မည် မဟုတ်။ 

ရဲထက်သွက်လက်စွာပင် ရင်ဦးခြေထောက်တွေကို ချုပ် နှောင်ထားသည့် ဘောင်း ဘီနှစ်ထည်ကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပေါင်တွေကားထွက်သွားမှ အပြင်ကို တလက်မ လောက်ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနှင့်ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။ တခါထဲ အဆုံအထိနစ် ဝင်သွားသလို ရင်ဦး မျက်နှာ လည်း ရှုံ့မဲ့ပြီးလည်ထွက်သွား၏။

ဒီလို အရသာမျိုး ရဲထက် တခါမှမရဖူးပါ။ အတွင်းထဲက တင်းကျပ်မှုက ရဲထက်၏ အာရုံကြောတွေကိုအရသာ ရှိစွာ နှိုးဆွ၏။ ရင်ဦးကိုယ်ပေါ်သို့ ကိုယ်ကိုညွှတ်ချလိုက်ရင်း တချက်ပြီးတချက်မှန်မှန်ကြီးလုပ်နေမိတော့သည်။ ရင်ဦး ပါးကိုနမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ အခုအချိန်မှာရင်ဦးဆီက အရက်နံ့ကိုလည်း ရဲထက် မသိတော့။ ရဲရဲနီသည့် မျက်နှာ၊ မျက်ရည်

ဝိုင်းနေသည့် မျက်လုံးတို့ ဖြင့် နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်ရင်း ရင်ဦး ရဲထက်၏ အ နမ်းတွေကို ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းပြီး ရှောင်သည်။ ရဲထက်က အခုနတုန်း က လို မျက် နှာကိုချုပ်ပြီးနမ်းလျှင် လက်နှင့် ရဲထက်ဆံပင်ကိုဆွဲ၏။ နားရွက်ကိုဆွဲ၏။ ပုခုံးကို ထုရိုတ်၏။ ရဲထက်ကတော့ဒါတွေကို ပန်းနှင့်ပေါက် သလိုသာ သဘောထားသည်။ ထိသည် ဟုပင် မသိပါ။

ရဲထက်က ဦးတိုက်မောင်း ကို မမှီသော်လည်း သူ့ အတိုင်းအတာနှင့် သူစံချိန်မှီ ထွားကျိုင်းသူ ဖြစ်ရာအတွေ့ အကြုံ မရှိသူ အရိုင်းသက်သက် ဖြစ်သော ရင်ဦး အတွက် ရဲထက်၏ ဆောင့်သွင်းချက်တိုင်း တွင်တကိုယ်လုံး တဆတ်တုန်နေ၏။ ရင်ဦး အလွန်နာကျင်မှာမလွဲပေ။ သို့သော်လည်း နှုတ်က အသံတစက်မှမထွက်ဘဲ အံကို သာတင်းတင်း ခဲထား၏။

ရဲထက် မိန်းမဆိုတာ နှင့် ကင်းပြတ်နေခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီ။ ဒီလိုကြာခဲ့ ပြီးမှ ကြုံခွင့်ရ လိုက်သည့် ရင်ဦး ဆီက ရသည့် အတွေ့အထိက ကောင်းလွန်းရာ တင်းထားလို့ ဘယ်လိုမှမရဘဲ ခနလေး နှင့် တချီပြီးသွားသည်။ပြီးသာပြီး သည် ဖွား ဖက်တော် ကလည်း တင်းမာမှုကို ယောင်ယောင်လေးသာ လျှော့ချ ပေးသဖြင့်ပြီးသည့်တိုင်အောင် မ ရပ်နား ဖြစ်တော့ဘဲ ဆက်၍ လုပ်သည့် အခါ ခန အတွင်းမှာပင် နဂိုအနေအတိုင်းပြန်လည်မာကျောလာ၏။ 

ရင်ဦးဘယ်လောက်ပင် စိတ်ကိုတင်း၍ ငြင်းဆန်ပါစေ အချိန်တန်သည့်အခါ သဘာဝတရား က သူ့ကိုယ်တွင်း မှာ အရည်တွေ ကိုထုတ်ပေးလိုက်၍ ရဲထက် ပိုပြီးလှုပ်ရှာလို့ ကောင်းလာသည်။ ခပ်သွက်သွက်လည်းလုပ်နိုင် လာ သည်။ ရင်ဦးကတော့ မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး ရဲထက်ပုခုံးကို လက်သီးဖြင့်အဆက်မပြတ်ထုနေ၏။ ကြာတော့လည်းရင် ဦးမောသွားသည်။ 

ရဲထက်လည်း မောပါသည်။ ပထမတချီ မြန်မြန်ပြီး ထားသည့်အတွက် နောက်တချီမှာ စိတ်ကို ထိန်းရင်းအမောလည်းသက်သာအောင် ခပ်မှန်မှန်လေး လုပ်နေသည့်ကြားမှ ပင် ချုပ်ထိန်းမရတော့ဘဲ ပြီးသွား သည်။ နှစ်ချီ ဆက်လိုက်ရသည့် အတွက် ဖွားဖက်တော် လည်း အခုနလိုပန်းပန်မနေနိုင်တော့ဘဲ ပျော့ကျ သွား သည်။

ရဲထက် နောက်ကိုဆုတ်လိုက်ရင်း ရင်ဦး မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးတွေကိုမျက်ခွံတွေ ရှုံတွနေသည် ထိအောင် တင်းတင်းမှိတ်ထားသည်ကို တွေရသည်။ ထောင့်နားတွင် မျက်ရည်စလေးတချို့တွေ့သည်။ ရဲထက် ကြည့်နေရင်း ပင် မျက်ရည်တွေက များလာသည်။ ပြီးတော့ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုစီးကျလာသော်လည်း ရင် ဦး မျက်လုံးကိုတော့ မဖွင့်ပါ။ ထိုမျက်ရည်တွေက ရဲထက်ကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီးနောက် ရင်ဦး ကိုရဲထက် အရမ်းအားနာမိ သနားမိတော့သည်။

“ ရင်ဦး၊ ရင်ဦး ၊ ငါတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ ငါစိတ်ရိုင်းဝင်သွားမိတယ်”

ရဲထက် ရင်ဦးခြေရင်းတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူ၏ ရှေ့တည့်တည့်မှ ရင်ဦး၏ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ကိုယ်အောက်ပိုင်း က အခုတော့သူ့အတွက် ရမ္မက်ထစရာ မဟုတ်တော့ပါ။ ထိုနေရာတွေကို မကြည့်ရဲသလိုပင် ဖြစ် နေရသည်။

“ ရင်ဦး ထပါဦး၊ မင်းငါ့ကို ဘာလုပ်ချင်လဲ ကြိုက်တာလုပ်၊ သတ်ချင်ရင်လည်းသတ်၊ မင်းစိတ်ကြိုတ်လုပ်ပါငါမှား ပါတယ်၊ ငါ့အမှားအတွက် မင်းလုပ်သမျှ ငါခံပါ့မယ်”

တတွတ်တွတ် တောင်းပန်နေသည့် အသံကို မကြားသလိုပင် ရင်ဦးတုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပါ။ ရဲ ထက်က သူ့ခြေသ လုံးကို ကိုင်လှုပ်ပြီး

“ ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်မလွှတ်ပါနဲ့ကွာ၊ မင်းလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်လိုက်ပါ” 

“ ငါ့ကို မထိပါနဲ့”

မျက်လုံးဖွင့် မကြည့်ဘဲပြောလိုက်သည်။

“ မထိပါဘူးကွာ၊ ငါ ...ငါ ...တကယ်ကိုမှားတာပါ”

“ မင်းထွက်သွားရင် ကောင်းမယ်ရဲထက်”

“ ရင်ဦး”

“ မင်းဆီက အသံ ဘာမှမကြားချင်ဘူး၊ မင်းအခုထွက်သွားပါ၊ လောလောဆယ် ငါဒါပဲ ပြောချင်တယ်”

ရင်ဦးအသံက စိတ်ဆိုးတာထက် စိတ်ထိခိုက်သည့်ဖက်ပိုများနေသည်။

“ ရင်ဦး”

“ သွားလို့ ငါပြောနေတယ်လေ”

“ အေးပါ၊ သွားပါ့မယ်၊ မင်းအပေါ် ငါအမှားကြွေးတင်သွားပြီ၊ မင်းကြိုက်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ငါဆပ်မယ်၊ မင်း လက်နဲ့ ငါ့ကိုမသတ်ချင်ရင်လည်း မင်းဆန္ဒရှိရင် ငါ့ကိုငါ သတ်သေပေးမယ်”

“ သွားကွာ”

ထွက်မသွားခင် ရင်ဦးကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ မျက်ရည်မကျတော့သော်လည်း မျက်စိမှိတ် ပြီး မလှုပ်မယှက်ငြိမ် နေဆဲဖြစ်ပါသည်။ ရင်ဦးကို ထားခဲ့ပြီးထွက်လာရသည့် ရဲထက် ဖြေလှမ်းတွေက လေးလံနေသည်။တိုက်ပျက်ကြီး ရှေ့က လမ်းအတိုင်းလျှောက်ခဲ့ပြီး နောက် ဓါတ်တိုင် နှစ်တိုင်လောက်မှာ ရှိသည့် ကုက္ကိုပင်အကွယ်မှာ ဝင်ရပ် လိုက်ပြီး ရင်ဦး ထွက် အလာကိုစောင့်နေမိသည်။ အချိန်တော်တော်ကြာသည့်တိုင်ရင်ဦးထွက် မလာပါ။ ရင်ဦး အရမ်းကို စိတ်ထိခိုက်ခံစားသွားရလေပြီ။ 

ရင်ဦးထွက် မလာမချင်းစောင့်ကြည့်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာစောင့်ရင်း သူ၏ လုပ်ရပ်သည် လူရမ်းကားလုပ်ရပ်၊ယုတ်မာသည့် မုဒိန်းကောင် ၏ လုပ်ရပ်မျိုးဟုတွေးရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို စက်ဆုပ်မိသည်။ တဒင်္ဂ အတွေး နှင့်ခံစားမှုကို မချုပ်ထိန်း နိုင်ခဲ့ ခြင်းအတွက် လည်း ကိုယ့် လုပ်ရပ် ကိုယ်ပြန်ကာရွံမုန်းမိ၏။ အခုအချိန်ကျမှတော့ ဒီအပြစ်ကို ရင်ဦးကျေနပ် နိုင်ဖို့ အတွက် သေပေးပါဆိုလည်း သေလိုက်ရုံရှိသည်ဟု စိတ်ကိုပြင်ဆင်ထားရုံ သာရှိပါ တော့သည်။

တနာရီကျော်ကျော် လောက်စောင့်သည့် တိုင်ရင်ဦးထွက် မလာသည့်အခါ အခုန က ပူထူ ပြီး မတွေးမိသည့်အ ချက် တခုကို သွားတွေးမိသည်။ ရင်ဦး ရှက်စိတ် နာကျည်းစိတ်ဖြင့် သူ့ကိုသူ စီရင်ခဲ့သော်ဟု တွေးလိုက်မိသည် နှင့် တိုက်ပျက်ကြီးဆီ တဟုန်ထိုးပြေးမိတော့ ၏။ သို့သော် အထဲမှာ ရင်ဦးကို အစအနတောင်မတွေ့ရပါ။

....................................................................................................

သူနှင့် တိုက်ခိုက်ရင်း လဲကျသွားသည့် ရင်ဦး ကို အနိုင်အထက်ပြု ခဲ့မိခြင်း အတွက် ရဲထက် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဘယ် လိုမှ ခွင့် မလွှတ်နိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ စဉ်းစားလေလေ ပိုပြီး ထိတ်လန့်ကာ ရင်ဦးအတွက် စိုးရိမ်စရာ ဖြစ်လေ လေပင်။ ရင်ဦးက ရင်ဦးမေ ဆိုသည့် မိန်းကလေး စင်စစ်ဖြစ်သော် လည်း သူ့စိတ်က မိန်းကလေး စိတ်မဟုတ် ပါ။ 

ယောက်ျားတယောက်၏ အဓမ္မပြု ကျင့်ခြင်း ကိုခံရသည့် မိန်းကလေး တယောက်သည် စိတ်ထိခိုက်ကြေကွဲ မည်မှန်သော်လည်း ရင်ဦး အတွက်ကတော့ ထိုထက်နှစ်ဆ ခံစားရမှာသေချာသည်။ ယောက်ျား တယောက် ပမာ နေသူကို အရင်းကနေ ရိုတ်ချိုး ဖြိုလှဲချလိုက်သလို ဖြစ်သွား၍ ရင်ဦးသာမန်မိန်းကလေး တယောက် ထက် ပိုပြီး စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက် မှုကို ခံစားရမှာ မလွဲပေ။

ရဲထက် တညလုံး အိပ်လို့ မပျော်ပါ။ ခံပြင်းစွာ အရှုံးပေးသွားရသည့် ရင်ဦး မျက်နှာကိုသာ မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်နေ၏။ ရင်ဦးကသာ သက်ဆိုင်ရာသို့ တိုင်ကြားအမှု ဖွင့် ခဲ့သည် ရှိသော် ရဲထက် အမှန်ကိုဝန်ခံပြီး ထောင် ထဲ သို့ ရင်ကော့ပြီး ဝင်သွားရဲပါသည်။ ဒါပေမယ့် ရင်ဦးကအရှက်အကွဲခံ ပြီး၊ သူ၏ ယောက်ျားရှာ ဘ၀ ကို အထိ ခိုက်ခံပြီး တိုင်မည့်တောမည့် သူမျိုးမဟုတ်တာကို လည်း သိနေပြန်ရာ ရဲထက် ပိုပြီး အနေခက်ရသည်။

မနက် မိုးလင်းတာနှင့် ရင်ဦး ကို ရှာပြီးတောင်းပန်ဖို့ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့သည်။ ရင်ဦး တို့ လမ်းထဲရောက်သော် လည်း အိမ်ထဲသို့ မဝင်ရဲ၍ နီးသည့် လဘက်ရည်ဆိုင်ကနေ ထိုင်ပြီး ရင်ဦး အပြင်ထွက်အလာကို စောင့်သော် လည်း နေ့ခင်း ဆယ့်တစ်နာရီ လောက်အထိ အရိပ်အယောင်မမြင်ရပါ။ 

လမ်း က နှစ်ဖက် ထွက်လို့ ရသည့် အတွက် ရဲထက် မမြင်သည့် ဖက်က ထွက်သွားချင်လည်း သွားနိုင်ရာ ခါတိုင်း ဒီအချိန်လောက် ဆိုရင် ရင်ဦး ရှိတတ်သည့် နွေးနွေးတက်နေသော ကိုရီးယား သင်တန်းဖက်သို့လာခဲ့ သည်။ ဟိုရောက်တော့ ဒီနေ့ သင် တန်း ပိတ်သည်ဟုသိရသည်။

ရင်ဦး အခြေအနေ ကို အန်တီခင့် ဆီမှာ အစ်အောက်ကြည့်ရင် ကောင်းမည်ဟု အကြံရပြီး ဈေးထဲလိုက်သွားသော်လည်း အန်တီ ခင်က ဒီနေ့ ဆိုင်ကို မလာပါ။

“ မမခင် ကို ဘာပြောပေးရမလဲ မောင်လေး”

“ လမ်းကြုံလို့ ဝင်တာပါ၊ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”

ဆိုင်စောင့် ပေးနေသည့် အမကြီးကလည်း ရင်ဦးတို့ အိမ်သားမဟုတ်၍ ဘာမှသိမှာ မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့်ရဲထက် စိတ်ပျက် လက်ပျက် နှင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ တနေ့လုံး လျှောက်သွားနေလို့ ခြေထောက်တွေ လည်း ညောင်းချိ နေ ပေပြီ။ ညနေခင်း ဆိုရင်တော့ စက်ဘီးနှင့် ထွက်ရမည်ဟုစိတ်ကူးကာ ခါတိုင်း မစီးဘဲ ပစ်ထားသည့် အိမ်က စက်ဘီး ကိုအောက်ချထားလိုက်သည်။ အိမ်ကလူတွေကတော့ ရဲထက် အပြု အမူတွေကို သိပ်ပြီးထူးခြားသည် မထင်ကြပါ။ ရဲထက်ကလည်း အရင်ထဲကသိပ် အိမ်ကပ်လှသည် မဟုတ်။

ညနေ ဖက်ကျတော့ ဦးတိုက် မောင်းဆီ လက်ဝှေ့ ကျင့် ဖို့တောင် မသွားဘဲ ရင်ဦး ရှိနိုင်မည် ထင်သည့်နေရာတွေ လျှောက်သွားနေမိ၏။ လဘက်ရည်ဆိုင်၊ ဂိမ်းဆိုင် မှအစ စိတ်ညစ်ညစ် နှင့် အရက်သောက်မလားဟု အရက် ဆိုင်တွေပါ လိုက်ရှာ ရင်း အိမ်ကို ည ရှစ်နာရီ လောက်မှပြန်ရောက်သည်။ တနေ ကုန်ပင်ပန်း ထားလို့ ညကျ တော့ အိပ်လို့ ပျော်သွားသော်လည်း အိပ်မက် ဆိုးတွေ မက်ပြီး ပြန်လန့်လန့် နိုး၏။

အိပ်မက်တွေ ကလည်း အမျိုးမျိုးပင် တခုတွင် ရင်ဦးက ရဲထက်၏ ငယ်ပါကို ဒါးကြီး နှင့် ခုတ်ဖြတ်၏။နောက်တခု မှာတော့ ရင်ဦးကတရားရုံးမှာ သူ့ကို မတရားပြုကျင့်သည့်လျော်ကြေးအနေ နှင့် ရဲထက်၏ အင်္ဂါ ကို သူ ယောက်ျား ဘ၀ ပြောင်းဖို့ အတွက် ရလိုကြောင်း ပြောသည်။

တရားသူကြီး က လည်း ပေးစေဟု အမိန့်ချ သည်။ ရဲထက် ကိုယ့်ပစ္စည်း ကိုလက်ဖြင့် အုပ်ပြီး မပေးဘူး၊ မပေးဘူး ဟု အော်ရင်း အလန့်တကြား နိုးလာရသည်။နောက်နေ့ မနက်ကျတော့ အိပ်ယာထ နောက်ကျသွားသည် နှင့် ရင်ဦး တို့ အိမ်ဖက် မသွားတော့ဘဲကိုရီးယား သင်တန်း ဖက်သို့ တန်းလာခဲ့သည်။ 

သင်တန်းလွှတ်ချိန် ကျရင်တော့ နွေးနွေး ကိုကြို ဖို့ ရင်ဦးမလွဲ မသွေလာ လိမ့်မည်ဟု တွက်မိသည်။ နွေးနွေး ရှေ့မှာတော့ ပြောလို့ မကောင်းပေ။ တနေရာရာ မှာစကားပြောချင်သည့် အကြောင်း ရင်ဦးကို ပြောရမည်။ခါတိုင်း နွေးနွေး နှင့် စကားပြောချင်သူက ရင်ဦး နှင့် ပြောချင်သည် ဆိုရင် နွေးနွေး အံ့သြလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ 

သို့သော်လည်း သင်တန်းလွှတ်သည် အထိ ရင်ဦး လုံး၀ ရောက်မလာပါ။ အတန်းပြီး လို့ နွေးနွေးထွက်လာသည့် အခါ ရဲထက်ကိုတွေ့တော့ အံ့သြနေ၏။ လည်ဟိုက် ကိုယ်ကြပ်လက်ပြတ် အစိမ်းနုရောင် နှင့်နောက်ကွဲစကပ် အရှည် အနက်ရောင် ဝတ်ထားသည့် နွေးနွေး ရဲထက်နားသို့ သွက်လက်စွာရောက်လာသည်။

“ ရဲထက် … ဘယ်ကို လာတာလဲ”

“ ဟို … ဟိုဒင်းလေ”

မျက်နှာပန်းနုရောင်လေးနှင့် နွေးနွေးပြုံးနေသည်။

“ သိပါတယ်၊ ရင်ဦး ဒီနေ့ မလာနိုင်မှန်း သိလို့ လာတာမဟုတ်လား”

“ ရင်ဦး က ဘာလို့ မလာတာလဲ”

“ သိရက်သားနဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေပြန်ပါပြီ။”

လူချင်း ထိလုမတတ် ကပ်နေသည့် နွေးနွေး ဆီက ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးကိုရှုရင်း ခါတိုင်းလိုနွေးနွေး၏အလှ အပတွေကို ကြည့်ရှု့ခံစား ဖို့ ရဲထက်မေ့ လျော့နေသည်။ 

“ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

နွေးနွေး စိတ်မရှည်သလို ပြောလိုက်မှ ရဲထက် စက်ဘီးကိုတွန်းပြီး နွေးနွေး ဘေးမှာယှဉ်လျှောက်လိုက်သည်။ သူ မ ကတော့ ရင်ဦး မရှိခိုက် တမင်လာသည်ဟု ထင်ပေမည်။

“ ရင်ဦး မလာတာ ရဲထက် ဘယ်လိုသိလဲ”

“ တကယ် မသိတာ”

“ ဒါဆို ဘာလို့လာတာလဲ”

ရင်ဦး ကိုတွေ့ဖို့ ဆိုတာပြောလို့ မဖြစ်ပါ။

“ မသိဘူးလေ၊ လာချင်စိတ်ပေါက်လာလို့”

“ ရဲထက်က ရယ်ရတယ်၊ သူများတွေတော့ ဘယ်လိုထင်မလဲ မသိဘူး၊ ရင်ဦးလဲမလာရော ရဲထက်နဲ့ ပြန်တယ်လို့”

ချိုကြည်သော အသံ၊ ရွှန်းလဲ့သည့် မျက်ဝန်းတို့၏ ဆိုလိုရင်းတွေကိုရဲထက် နားလည်ပါသည်။ဟိုတနေ့ကသာ အဓမ္မမှု တခုကို မလွန်ကျူးမိပါလျှင် ဒီနေ့ အခွင့် အရေးကို ရဲထက်အပိုင်အသုံးချမိမှာသေချာသည်။ ခုတော့ ရင် ဦး မျက်နှာကို မြင်ယောင်ရင်း ရဲထက် မအီမလည်ခံစားနေရသည်။ ရင်ဦး ကိုလည်း မတရားကြံ၊ ရင်ဦးက သူ၏ ရည်းစား လို့ သတ်မှတ်ထားသည့် မိန်းကလေး ကိုလည်း ရဲထက်က အခွင့် အရေးယူပြန်သည် ဆိုလျှင် ဘယ်လို မှ မဖြစ်သင့်ပါ။

“ ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ ရင်ဦး ထူးထူး ခြားခြား ဒီနေ့ မလာလို့”

“ ဟယ် …ရဲထက် တကယ် မသိတာ”

“ ရင်ဦး ဘာဖြစ်လို့ တုန်း”

“ နွေးတောင် ညမှ သိလို့ မေမေ့ ကိုခေါ်ပြီး သွားမေးရသေးတယ်”

ရဲထက် ရင်ထဲဝုန်းဒိုင်းကျဲသွားသည်။ ရင်ဦး ရူးရူးမိုက်မိုက် နှင့် တခုခု မဟုတ်မဟပ်ကြံလိုက်မှာ စိုးရိမ်မိ၏။

“ ဘာ …ဘာ ..ဖြစ်လို့လဲဟင်”

“ သူကတော့ ချော်လဲတယ်ပြောတာပဲ၊ ပုခုံးက အဆစ်လွဲတယ်၊ ခါးက ဘာဖြစ်တယ်ဆိုလား၊ခြေထောက်ကိုလဲ ဆေးစည်း ထားရတယ်၊ နွေးကတောင် ရဲထက် နဲ့ ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီလားလို့ မေးမိသေးတယ်”

“ တော် ..တော် ထိသွားတာပေါ့”

“ လမ်းတောင် မလျှောက် နိုင်လို့ ဆိုက်ကားနဲ့ ပြန်လာတာတဲ့၊ အိမ်ထဲလဲ ရောက်ကောပုံလဲတာပဲ၊နွေးထင်တာ တော့ ရန်ဖြစ်တယ် ထင်တာပဲ၊ ရဲထက် မြန်မာ့လက်ဝှေ့ ပြလိုက်တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

“ ဟာ”

ရဲထက် ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိဖြစ်သွားသည်။ ရင်ဦး ဟိုတနေ့က ဘယ်လို ပြန်သွားသည် ဆိုတာကိုတော့ မှန်းဆလို့ ရသွားသည်။ လယ်ကွင်းစပ်က ပတ်ထွက်သွားတာဖြစ်မည်။ပြိုနေသော တိုက်ပျက်ကြီး၏ တခြားဖက် မျက်နှာစာတွင် ထွက်ပေါက်တခုရှိချင် ရှိနေနိုင်သည်။ ရဲထက်လမ်းမှာ စောင့်နေနိုင်ကြောင်း ရင်ဦး တွတ်ဆမိပုံ ရ၏။ လယ်ကွင်း ဖက်ကနေ ပတ်သွားလိုက်လျှင်တခြားရပ်ကွက် တခုသို့ ပြန်ရောက်မည် ဖြစ်ပြီး ဆိုက်ကား ဂိတ် လည်း ရှိပါသည်။ 

“ ရဲထက်”

“ ဟင်”

“ ယူ့ စက်ဘီးက တွန်းလို့ပဲရတယ်လား”

“ စီးသွား မလား”

“ အင်း … နေပူလို့”

မတတ်သာပဲ စက်ဘီးပေါ်တက်လိုက်ရသည်။ နွေးနွေး စွေ့ကနဲ နောက်ခုံမှာ တက်ထိုင်လိုက်သည့် အခါရင်သား အိအိ တွေက ရဲထက်ကျောပြင်ကို ထိကပ်သွား၏။ 

“ ဖြေးဖြေး နင်းနော်”

“ အင်းပါ”

တလမ်းလုံး နွေးနွေးက စကားတွေ ဖေါင်နေသလောက် ရဲထက်က မေးတခွန်း ဖြေတခွန်း လောက်သာပြောမိသည်။ ချိုင့် ဆောင့်လျှင်၊ ကွေ့လိုက်ရှောင်လိုက်လျှင် နွေးနွေး ရင်သားတွေက ရဲထက်ကျောပြင်ကို လာလာ၍ ကျီစယ်၏။ အစပိုင်းမှာ ကပ်မိလျှင် နွေးနွေး ပြန်ပြန်ပြီးခွာသော်လည်း နောက်ကျတော့ ဒီလိုဖြစ်အောင် ရဲထက် က တမင်လုပ်နေသည်များထင်သွား သလားမသိပါ။ 

လုံး၀ ပြန်မခွာတော့။ နွေးနွေး၏ အထိအတွေ့က မိန်းမူး ဖွယ်ကောင်းသည်မှန်သော်လည်း ရဲထက်က တော့စိတ်နှင့် ကိုယ်နှင့် မကပ်လို့ ရင်ခုန်ဖို့ မေ့ လျော့နေမိသည်။နွေးနွေး တို့လမ်းထိပ်အရောက် တွင် ပုခုံးကို အသာတို့ပြီး 

“ ဒီမှာပဲ ဆင်းမယ် နော်”

လိုတာထက်ပို၍ ရှေ့ကို ကိုင်းညွှတ်ရင်းပြောလိုက်သည့် နွေးနွေး စကားကြောင့် ရဲထက် လမ်းထိပ်မှာ ရပ်ပေးလိုက်၏။

“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ရှင့်၊ နောက်လဲ ကြုံရင်စီးပါဦးမယ်”

ရင်ဦး မလာနိုင်သရွေ့ လာကြို နိုင်ကြောင်း နွေးနွေး နိမိတ်ပြလိုက်ခြင်းဟု နားလည်မိသော်လည်း ရဲထက်နှုတ် ဆွံ့နေမိသည်။ အခုအချိန် မှာ နွေးနွေး မသိမသာ ပေး လာနေ သည့် မြောင်းအတိုင်းရေကိုလွှတ်ပေးလိုက် လျှင် အဆင်ပြေသွား မှာကိုသိသော် လည်း ရင်ဦး အတွက် တပူပေါ် နှစ်ပူဆင့် သလိုဖြစ်အောင် မလုပ်ရက်ပါ။ 

ဒါ ကြောင့် ပြုံးရုံပဲ ပြုံးပြလိုက်ပြီး နွေးနွေး ကျောခိုင်း သွားသည် နှင့် ခါတိုင်းလို နောက်ကျော အလှကို လိုက်ပြီး ရင် ခုန် ခံစားမနေတော့ဘဲကိုယ့်လမ်းသာ ကိုယ်ပြန်နင်း ခဲ့၏။ ရင်ဦး နေကောင်းသည့် အချိန်ကိုစောင့်ကြည့် မည်။ သူပေးလာသည့် အပြစ်ကို ခံယူပြီးမှ ကျန်တာတွေ ဆက်စဉ်းစားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

အဲဒီလောက် အထိ တော့ နွေးနွေး စိတ်ရှည် လိမ့်မည်ဟု ရဲထက် မျှော်လင့်နေမိပါသည်။နွေးနွေး သင်တန်း အချိန်ကိုသိနေသော်လည်း နောက်ရက်တွေကျတော့ ရဲထက် လိုက်မသွား ဖြစ်တော့ပါ။အဲ ဒီ လမ်းကြောင်း ကို ရှောင်ထားသည်။ 

တရက်လာပြီး ပျောက်သွားသည့် ရဲထက်ကို နွေးနွေး ဘယ်လိုတွေး နေမည် တော့ မသိပေ။ ရဲထက် ဈေးဖက် ကိုတော့မရောင်မလည်သွားပါသည်။ အန်တီခင် ဆိုင်ပြန်ထွက်တာ မြင်သည့် အခါ မနေနိုင်ဘဲ သတင်းဝင်မေးမိသည်။ မိန်းမတွေ တရုန်းရုန်း နှင့် ဆိုင်ထဲကို ဝင်ရမှာ မျက်နှာပူသော်လည်း မ တတ် နိုင်တော့ပါ။

“ ဝဋ် လည်တာဟေ့ ဝဋ်လည်တာ၊ အရင်က သူချည်းပဲ ဆော်လာတာ၊ ခုခံရမှ မှတ်မယ်”

“ ချော်လဲ တာဆို”

ရဲထက်၏ မရဲတရဲ အမေး ကို အန်တီခင်က မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး

“ ချော်လဲတာ အဲဒီလောက် ဖြစ်မလားဟဲ့၊ သူတမင်ညာပြောတာ တအိမ်လုံးသိတယ်”

“ သက်သာရဲ့လား အန်တီခင်”

“ ဓါတ်မှန် ရိုတ်ကြည့်တော့ ကျိုးတာပဲ့တာ မရှိဘူးပြောတာပဲ၊ သူက သိုင်းချရင်း ဟိုဟာဖြစ်ဒီဟာ ဖြစ်နဲ့ဆိုတော့ ပြနေကျ တရုပ်ဆေးဆရာ ရှိတယ်၊ သူကဆေးစည်း ပေးထားတယ်၊ ရင်ဦး တလလောက်တော့ ခြေငြိမ်မယ် ထင် ပါရဲ့”

အန်တီခင် ပြောပုံအရဆိုရင် သိပ်တော့ စိုးရိမ်စရာ မရှိပါ။ ရဲထက်ကလည်း ပြင်ပဒါဏ်ရာတွေအတွက်သိပ်စိတ်မ ပူပါ။ ရင်ဦး ခံနိုင်ရည် ရှိမည်ကိုတွေး မိသည်။ ရင်ဦး၏ စိတ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ အတွက်ကတော့ ခုတိုင်အောင် စိတ်မ အေး နိုင်သေးပါ။ ဖြစ်ခဲ့ သမျှ အကြောင်း စုံကို မသိသည့်အန်တီခင်က လည်း ဒါကိုနားလည်မှာ မဟုတ်။

“ အိမ်မှာ နေတော့လည်း တဆူဆူ နဲ့ အိမ် က လူတွေရန်လုပ်နေတာပါပဲ”

ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေဖို့ မလုပ်တာကိုပဲ တော်လှပြီဟု ရဲထက် ထင်သည်။ ဈေးက ပြန်လာပြီးလဘက်ရည် ဆိုင် မှာ သူငယ်ချင်းတွေ တွေ့လို့ ဝင်ထိုင်မိရာ သူတို့ကလည်း ကြားသမျှ ရင်ဦး သတင်းတွေ ပြောကြ၏။ သူ တို့ကလဲ ရင်ဦး တနေရာရာ မှာရန်ဖြစ်ခဲ့သည်လို့ ပဲထင်ကြသည်။

“ တယောက်ချင်း ဆိုရင် ရင်ဦးက မှု့ မှာမဟုတ်ဘူး၊ လူများလို့ ခံလာရတာ ဖြစ်မယ်၊ မယုံရင် ကြည့်နေ ရင်ဦးနေ ပြန်ကောင်းတာနဲ့ သူ့ကိုဆော်တဲ့ ကောင်တွေ ပြန်လိုက်ဘေတော့မှာ၊ အဲဒီကျမှ ဘယ်ကောင်တွေဆိုတာ သိရ မှာပဲ”

ရင်ဦး နေပြန်ကောင်းလာလို့ လာပြန်လက်စားချေရင်လည်း ရဲထက် လည်စင်းပေးလိုက်ပါမည်။ နှုတ်နည်းစွာငြိမ် နေသော ရဲထက်ကို သူငယ်ချင်းတွေက

“ မင်းကလဲ ရင်ဦးနဲ့ ရောပျောက်နေတယ်၊ ဟိုကောင် မလေးက ဆိုင်ရှေ့က ခနခန ဖြတ်တယ်၊မင်းရှိလားလို့လာ ရှာတာ ဖြစ်မယ်”

“ ဘယ်သူလဲ”

“ နွေးနွေးပေါ့ဟ၊ သူလဲ ရင်ဦး မလာနိုင်တာနဲ့ မင်းကို အခွင့်အရေး ပေးချင်နေပုံရတယ်၊ကြိတ်ထည့်လိုက်ကွာ”

“ မကောင်းပါဘူး ကွာ”

“ နင့်ကြီးတော် မကောင်းတာလား၊ အစကဖြင့် ရင်ဦးရှုပ်နေလို့ဆို”

“ ငါ ဒီလို အချိန်မှာ အခွင့်ကောင်း မယူဘူး၊ သူပြန်ထွက်လာနိုင်မှ တရားသဖြင့် ယှဉ်မယ်”

ရဲထက်ကို ဘယ်သူမှ နားမလည်နိုင်ကြပါ။ အဖြစ်မှန်ကို မသိသည့် သူတွေကို ရဲထက် အပြစ်မတင်သလိုရှင်းပြလို့ ကလည်း မဖြစ်၍ ဒီတိုင်းငြိမ်နေလိုက်ရပါသည်။

“ တရားသဖြင့် ယှဉ်ရအောင် ယောက်ျားချင်း မို့လားဟ၊ မဟုတ် မဟတ်လုပ်နေတာက ရင်ဦးလေ”

“ ငါက သူကိုယ်တိုင် ကျေကျေနပ်နပ် ဖယ်ပေးတာမျိုးလိုချင်တာ”

“ မင်းလဲ ကြောင်သွားပြီ”

မချိပြုံး နှင့်ပဲ ရဲထက်ပြောသမျှ ခံလိုက်ပါသည်။ ရင်ဦး ကို အနိုင်ရလိုက်သည့် တိုက်ပွဲ အကြောင်း ကိုဆရာဖြစ်သူ ဦးတိုက်မောင်း ကိုပင် ရဲထက်ပြောမပြပါ။ ရင်ဦး နှင့် ပြဿနာဖြစ်ပြီးစ သုံးလေး ရက်လောက်လေ့ကျင့်ရေး ပျက် သော်လည်း နောက်ရက်တွေ မှာတော့ ပြန်သွားဖြစ်သည်။ ဦးတိုက်မောင်း ၏သင်ကြားမှုတွေ သာမရရှိခဲ့ လျှင် အခု တကြိမ်ရန်ပွဲ မှာ ရှုံးနိမ့်သူက ရဲထက်ပဲ ဖြစ်ဦးမှာ သေချာပါသည်။ 

ဦးတိုက်မောင်း ဆီသွားသည့် တညနေတွင် ဒေါ်ခင်လေးရီ နှင့် လမ်းမှာတွေ့၏။ ပွယောင်းယောင်းဆံပင်၊အဆီ ပြန် နေသည့်မျက်နှာ၊ လေးလံသော ခြေလှမ်းတွေ နှင့် ဒေါ်ခင်လေးရီ ဦးတိုက်မောင်း ဆီကပြန်လာတာ သေချာ သည်။ မျက်လုံးတွေ ကတော့ ရီဝေလို့ နေ၏။ ရဲထက်ကို တွေ့သည် နှင့် ရင်ဦးသတင်းတော့ပေးရှာသည်။

“ အိမ်ထဲမှာ တုတ်ကောက် နဲ့ လမ်းသွားနေပြီ၊ မင်းမေးတဲ့ အကြောင်း ကို အန်တီပြောပြလိုက်ပါတယ်”

“ ဘာပြောလဲ အန်တီခင်”

“ အဲဒီ ကောင် အကြောင်း လာမပြောနဲ့တဲ့၊ အန်တီလဲ ပြောပစ်လိုက်တယ်”

“ ဘာဖြစ်လို့ လဲအန်တီ”

“ မင်းက မှ သူ့သတင်း မေးဖေါ်ရသေးတယ်လေ၊ သူ့လက်ချက်နဲ့ မင်း ခံလိုက်ရတုန်းက သူမေးလို့လား၊ အဲဒါပြောပြလိုက် တော့ အံကြီးကြိတ်ပြီး လှည့်ထွက်သွားတာပဲ”

ရင်ဦးမှ ရဲထက်ကို စိတ်မနာလျှင် နာမည့်သူမ ရှိတော့ပါ။ အန်တီခင် နှင့် စကားဖြတ်ပြီး ဦးတိုက်မောင်းဆီဆက် လာ ခဲ့ရာ အိမ်ရှေ့က အုတ်ကန်လေး မှာ ရေချိုးနေသည့် ဦးတိုက်မောင်း ကိုတွေ့ရသည်။

“ ငါက မင်း မလာတော့ဘူး လို့ထင်ပြီး ရေတောင်ချိုးနေပြီ၊ ဒီနေ့တော့ ကိုယ့်ဖာသာပဲ ကျင့်တော့ဟေ့”


 အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment