Wednesday, May 29, 2013

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၂ )

မီးကြောင့် သင်မလောင်ပါစေနှင့် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - Jin kaleat 

“ နွေးနွေးရှိလား အန်တီ”

“ ရှိတယ်ကွဲ့၊ ခုနတော့ ရေချိုးနေလား မသိဘူး”

နွေးနွေးရှိသည်ဆိုတော့ ရင်ဦး အိမ်ထဲဝင်ပြီး နွေးနွေးအခန်းဖက်ကို တန်းဝင်လာလိုက် သည်။ ခါတိုင်းလည်းဒီလိုပဲလာနေကျဆိုတော့ ရင်ဦးဝင်လာတာကို ဘယ်သူမှ အထူးအ ဆန်း လုပ်မနေပါ။ ယောက်ျားလေးလို ဝတ် ထားပေမယ့် ရင်ဦးကို မိန်းကလေးတယောက်မှန်းလူတိုင်းသိကြလို့ နွေးနွေး အိမ်ကလည်း ခွင့်ပြုထားသည်။ အခန်းဝရောက်လို့ တံခါးကိုတွန်းလိုက်တော့ အတွင်းကချက်ထိုးထား၍ တံခါးကိုခေါက် လိုက်သည်။

“ မေမေ လား”

“ တို့ပါ ရင်ဦး”

“ လာပြီ၊ လာပြီ”

ထမိန်ရင်လျား၊ သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ နွေးနွေး တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။

“ အဝတ်လဲ မလို့ ချက်ထိုးထားတာ”

“ တို့ ဝိုင်းလဲ ပေးမယ်လေ”

အပြုံးလေးတခုနှင့် အတူ အနီရောင်ဘရာစီယာလေး ရင်ဦးလက်ထဲရောက်လာသည်။ နွေးနွေးက ရင်လျားထားသော ထမိန်ကိုဖြေချလိုက်တော့ ဖြူဖွေးကို ပြည့်ဝန်းလှပသည့် ရင်သားတွေ ထွက်ပေါ်လာ၏။ 

“ အရမ်းလှတာပဲ နွေးရယ်”

ရင်ဦးစိတ် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ နွေးနွေး ရင်သားတွေကို လက်နဲ့ ညှစ်ရင်း သနပ်ခါးနံ့သင်းနေ တဲ့ပါးပြင်လေးကိုနမ်းလိုက်မိသည်။

“ နာတယ် ရင်ဦးရဲ့”

နွေးနွေး တွန့်ကာလိမ်ကာ ရှောင်ပေမယ့် အတင်းလိုက်ညှစ်နေသည့် ရင်ဦးလက်က မလွတ်ပါ။ အခန်းထောင့်လေး မှာ ပိတ်မိသွားတော့ ရင်ဦးလည်း အငမ်းမရ ညှစ်နေမိသည်။နွေးနွေးလည်း မရှောင်တော့ဘဲ ရင်ဦး စိတ် ကျေ နပ်အောင် ခနရပ်ပြီး အကိုင်ခံလိုက်သည်။

“ ကဲ ကျေနပ်ပြီလား၊ ကိုင်လို့ ဝရင်လည်း ဘရာ ဝတ်ပေးတော့ မုန့်တီသွားသောက်ရအောင်”

“ ဒီအချိန် ဒေါ်ကုလားမ ဆိုင်မထွက်သေးပါဘူး၊ အေးအေး ဆေးဆေး ပေါ့”

ရင်ဦးက လွှတ်မအေးသေးဘဲ ဆက်နယ်နေသည်။ ထိပ်ဖျားလေးကို လက်ညိုးနှင့် လက်မ ကြားမှာ ညှစ် ကာလှိမ့်ရင်း လိမ်ချိုးလိုက်သောအခါ နွေးနွေး အော်သံအုပ်အုပ်လေး ထွက် လာသည်။

“ အား”

“ လာ ..ကုတင်ပေါ် သွားထိုင်ရအောင်၊ မတ်တပ်ကြီးက မမိုက်ဘူး”

တွန်းတွန်းထိုးထိုး နှင့် ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ရာ နွေးနွေး မျက်စောင်းထိုးသည်။

“ ရင်ဦးကတော့ တကယ်ပဲ၊ ကိုယ့်ဟာ ကိုယ်တော့ မကိုင်ဘဲ သူများဟာ လိုက်ကိုင်နေတယ်”

“ ဘာပြောတယ်”

ရင်ဦး အသံမာသွားသလို နည်းနည်းလဲ ကျယ်သွားလို့ နွေးနွေး ပျာပျာသလဲ ချော့ရရှာသည်။

“ နောက်တာ၊ နောက်တာ၊ ရင်ဦးကို ဘာမှ မပြောဘူး နော်”

ရင်ဦးပါး ကိုလက်နှင့် ပွတ်ရင်း ပြန်ချော့သည်။ လက်ထဲမှာ စုကိုင်ထားသည့် ထမိန်စ က လွတ်ထွက်သွားပြီးနွေး နွေး ဆီးခုံတခြမ်း နှင့် ပေါင်တံ တဖက်ပေါ်လာသည်။ ခုနက စိတ်ဆိုး တာတွေ ရင်ဦး မေ့သွားလေပြီ။ နွေးနွေး ၏ နို့တွေကို အပြန်အလှန်လှန် စို့ရင်း နွေးနွေးပေါင်ကြားထဲကို လက်ထိုးနှိုက်လိုက်၏။ 

ဆီးခုံမွှေးရှုပ်ရှုပ်အုံထဲကို ဝင် ပြီး တပင် ချင်း ခပ်ဆတ်ဆတ် လိုက်ဆွဲသည့် အခါ မတိုးမကျယ်လေး ညည်းရင်း နွေးနွေး ပေါင်တံ နှစ်ခု ပြန့်ကားထွက်သွား၏။ 

ရေချိုးပြီးခါစ နွေးနွေး၏ ရတနာတွင်းလေးက စိုအိနေသည်။ နှုတ်ခမ်းသား မွမွလေးတွေကို စုံညှစ်၍လိမ်လိုက်ပြီး မှ အကွဲကြောင်းထိပ်က အဖုလေးကို လက်ညိုးထိပ်ကလေးဖြင့် အသာဖိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နွေးနွေး တကိုယ် လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်။ နို့သီးထိပ်ဖျားလေးကို အာခေါင်ထိရောက်အောင် စုပ်ဆွဲထားပြီး အဖုလေးကို ဆက်ကာဆက်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သော အခါ နွေးနွေးဆီက ညည်းသံ သဲ့သဲ့ နှင့်အတူ သူမ၏ ရတနာတွင်း လေးထဲမှာ အရည်တွေ အိုင်ဖွဲ့လာ၏။ ရင်ဦးကိုလည်း နွေးနွေး အတင်းဖက်ထားသည်။

“ လှဲလိုက်နော်”

နွေးနွေးကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရင်ဦးလုပ်သမျှ ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့် နွေးနွေး မျက်လုံးတွေက ရီဝေနေ၏။

“ မေမေ ဝင်လာလိမ့်မယ်”

“ တို့ ချက်ထိုးထားပါတယ်”

ချွန်ချွန်မောက်မောက် နွေးနွေး၏ နို့လေးတွေကို ပြန်ငုံခဲရင်း ရင်ဦး စိတ်မရှည် သလို ဖြေလိုက်သည်။စိတ်အား ထက်သန်မှု ကြောင့် ရင်ဦး၏ မျက်နှာဖြူဖြူ လေးလည်း ရဲတွတ် နေပြီး စင်းစင်းဖြောင့်ဖြောင့်နှာတံလေးထိပ်တွင် ချွေးစက်ကလေးတွေ စို့လာ၏။ နွေးနွေး ကတော့ ရင်ဦး၏ ဆံပင်တွေကိုလက်နှင့် ထိုးဖွနေသည်။

နို့တွေကို စို့လို့ဝတော့ ဗိုက်သားလေးတွေကို ရင်ဦးနမ်းသည်။ လျှာနှင့်လျက်သည်။ ဒီလိုနှင့် အောက်ကိုတဖြည်း ဖြည်း ဆင်းလာရင်း နွေးနွေး၏ ရတနာတွင်းဝကို ရင်ဦး၏ နှုတ်ခမ်းပါးပါး လေတွေရောက်လာသည်။ရင်ဦး ၏ စုပ် ယူဆွဲမှုကြောင့် နွေးနွေး၏ အောက်နှုတ်ခမ်းသား ချပ်ချပ်လေး တွေ ရင်ဦးပါးစပ်ထဲနစ်ဝင်သွားကြသည်။

အကွဲ ကြောင်း တဖက်တချက်ရှိ ခပ်ပါးပါး အမွှေးတန်းလေးကို လက်မနှင့် ဖိပြီးအပေါ်ကို ဆန် တွန်းသည့် အခါ နွေးနေၤွး ကော့ကော့တက်သွားသည်။ ရင်ဦးဆံပင်တွေကို လက်နှင့် လိမ် ပြီးအားနဲ့ ဆွဲသော်လည်း ရင်ဦးမနာပါ၊ ခုချိန်မှာ ရင်ဦးစိတ်ထဲမှာ ရှိတာက နွေးနွေး၏ ရတနာ လေးကိုအကောင်းဆုံးယုယမှုတွေ ပေးနိုင်ဖို့ ပဲဖြစ်ပါသည်။

ထို့ကြောင့် အကွဲကြောင်းထိပ်က အဖုလေးကို လျှာချွန်ချွန်လေးဖြေင့် အဆက်မပြတ်ပွတ်သပ်ကစားပေးလိုက်ရာ နွေးနွေး တအင်းအင်း နှင့် ညည်းရင်း ကော့ပျံနေရာမှ အကွဲကြောင်း အောက်နားကအပေါက်ကလေးထဲသို့ လက် ညိုးကို လက်တဆစ်လောက် ဖိသွင်းလိုက်သည့် အခါ ပြန်ငြိမ်သက်သွား၏။

ထိုငြိမ်သက်ခြင်းက ခနသာ ခံပါသည် ရင်ဦး က လက်ညိုးကို ခပ်မှန်မှန်လေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည့် အခါ နွေးနွေး ပြန်ပြီး လူး လွန့်လာ၏။ နူးညံ့သည့် နွေးနွေး၏ အတွင်းက အသားတွေက စိုရွှဲပြီးအိနေသည်။ ရင်ဦး၏ လက်ကိုလည်း တင်းတင်းလေးဖိ ညှစ် ထားကြ၏။ 

အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း အရည် တွေ စိုသထက်စိုလာပြီး လက်ညိုးသာမကအခြား လက်ချောင်းတွေ အထိပင်စီးကျလာသည်ကို မြင်သည့် အခါ ရင်ဦးပိုပြီး စိတ်ဓါတ်တက်ကြွလာပြီးခပ်မြန်မြန် လေး လုပ်ရုံမက လက်ကိုလှည့်၍လှည့်၍ မွှေပေးလိုက်သည့် အခါ 

“ ရင်ဦးရယ် ....အဲဒီ အတိုင်း ..အဲဒီအတိုင်းပဲ” 

သူလုပ်ပေးတာကို နွေးနွေး အရသာတွေ့နေမှန်းသိလိုက်သည့် အတွက်ရင်ဦး သဘောတွေ ကျပြီး အဆက်မပြတ်ဆက်လုပ်ပေးသည်။ နွေးနွေး၏ ညည်းသံတွေက စိပ်သထက်စိပ် လာသည့် အခါ ရင်ဦးရင်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီးခံစားရသည်။ 

ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကတင်းကျပ်လွန်းနေသလိုလို၊ အသက်ရှု၍ လည်း မဝသလို ဖြစ်လာရင်း မဆီမဆိုင် ဟိုတရက်က ရဲထက် ပုဆိုးပြင်ဝတ်လိုက်တုန်းက မြင်ကွင်းက မျက်လုံးထဲ ရောက်လာသည်။ အတွင်းခံအနီနှင့် အညိုစင်း တွေအောက်တွင် ရဲထက်ပစ္စည်းကြီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖုဖောင်းထွက်နေသည်။ ရင်ဦး၏ လက်ချောင်းတခုစာမက လက်ဖဝါး တခုလုံး၏ အလျားလောက်ရှိလိမ့်မည်ဟု ခန့်မှန်းလိုက်မိသည်။

ထိုအတွေးကြောင့် ရင်ဦး လက်က အရှိန်တန့်ပြီးရပ်သွားသည်။ အဲဒီလောက် ဟာကြီးနှင့် သာဆိုလျှင်နွေးနွေး အခုထက်အဆများစွာ တဖျပ်ဖျပ်လူးလာ ဖီလင်တက်ပေလိမ့်မည်။ ရင်ဦး စိတ်ထဲမှာ မနာလိုစိတ်တွေအုံကြွတက် လာ၏။

“ ဘာ ..ဘာ ဖြစ်လို့လဲဟင်”

ရင်ဦးရပ်သွားလို့ အရှိန်တန့်သွားသည့် နွေးနွေးက နားမလည်သလိုမေးလိုက်သည်။ 

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”

ရင်ဦး အံကိုတင်းတင်းကြိတ် လိုက်ပြီး လက်ညိုးနှင့် လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ထိုးသွင်း လိုက်သည်။အရင်က ထက် ပိုတင်းကျပ်သွားသော်လည်း အတွင်းမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနေသည့် အတွက် အနည်းငယ်အားစိတ် ဖိ လိုက်သည့် အခါ အဆုံးထိဝင်သွားပါသည်။

“ ဘာကြီးလဲ၊ နာတယ်၊ ရင်ဦး မဟုတ်တာတွေ မထည့်နဲ့နော်”

“ လက်ပါ၊ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးကောင်းသွားလိမ့်မယ်”

နွေးနွေး သက်သာစေရန် အကွဲကြောင်းထိပ်က အဖုလေးကို လျှာနှင့်အဆက်မပြတ်လျက် ပေးရင်း လက်အထုတ် အသွင်းကို အားစိုက်ပေးလိုက်သည့် အခါ နွေးနွေး တကိုယ်လုံးတွန့် လိမ်ပြီး အရည်တွေ အဆက်မ ပြတ်စိမ့်ထွက်လာသည်။ 

“ တော်ပြီ၊ တော်ပြီ၊ တို့မရတော့ဘူး”

လှိုက်မောစွာပြောလိုက်သည့် နွေးနွေး အသံကြောင့် သူမ ပြီးသွားပြီမှန်း ရင်ဦးသိလိုက်သည်။ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ရပ်တန့်လိုက်သည့် အခါ ရင်ဦးလည်း မောနေပါသည်။ နွေးနွေး ပိုးလိုးပက်လက် မှိန်းနေချိန် တွင်ရင်ဦးက အပိတ် အနေဖြင့် သူမ ၏ ရတနာတွင်းကလေးကို လျှာဖြင့် မှန်မှန်လေးလျက်ပေးလိုက်သည့် အခါ နွေးနွေး တွန့်က နဲ တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားပြီးနောက် 

သက်ပြင်းတွေချရင်း မိန်းမော ငြိမ်သက် သွားသည့် အခါမှ ရင်ဦးလည်း ထလိုက်ပြီး နွေးနွေးဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်၏။ ရင်ဦးလည်း မောနေပါသည်။ ဒီလို ဘာမှမဟုတ်သည့် လှုပ်ရှားမှုလေးက ကရာတေး ကလပ် မှာလေ့ကျင့်ခန်း ဆင်းသလောက်ကို ပင်ပန်းသည်။

“ ရင်ဦး”

“ ဘာလဲ နွေးနွေး”

“ အော် ...တို့လဲ မရွံတတ်ပါဘူးလို့”

နွေးနွေး ဘာပြောချင်သလဲ ဆိုတာကိုရင်ဦး နားမလည်ပါ။

“ အင်းလေ ...အဲဒါဘာဖြစ်လဲ”

“ ပြောမယ် ပြောမယ်နဲ့ ကြာနေပြီ၊ တကယ်လို့ ရင်ဦး တို့ကိုလုပ်ပေးသလိုမျိုး ပြန်လုပ်ပေး စေချင်ရင်ပြောနော်၊ နွေးနွေး နဲ့ ရင်ဦးကြားမှာ ဘာမှ အားနာစရာ မရှိဘူး”

“ တို့ အတွက် ဒါတွေ မလိုပါဘူး”

ရင်ဦး မခံချိမခံသာဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။ သူက နွေးနွေးကို ယုယမှုတွေပေးတိုင်း အရင်က ဆိုလျှင်နွေးနွေးက ဟိုကိုင်ဒီကိုင် နှင့် သွေးတိုးပြန်စမ်းတတ်သည်။ ရင်ဦးက လက်မခံ၍ နောက ်မလုပ်တော့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကို ရင်ဦး သူမ ကိုအားနာနေသည် ဟု နွေးနွေး ထင်နေပုံရ၏။

“ မဟုတ်ဘူးလေ၊ တို့က လည်း ရင်ဦးကို လုပ်ပေးချင်လို့ပါ၊ ရင်ဦး မကြိုက်ရင်လည်း ရပါတယ်”

“ တို့ စိတ်ခံစားမှုက နွေးနွေး တို့နဲ့ မတူပါဘူး၊ ပြောပြရင် နွေးနွေးနားလည်မှာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ကဲပါ ထတော့ခုလောက်ဆိုရင် ဒေါ်ကုလားမ ဆိုင်ဖွင့်ပြီ”

ရင်ဦး ကမ်းပေးသည့် လက်ကို ဆွဲယူပြီး နွေးနွေးထလာသည်။ နွေးနွေးကို ဘရာစီယာ ချိတ်တပ်ခြင်း၊ အင်္ကျ ီကြယ်သီးတပ် ခြင်း တွေကို ကူညီလုပ်ပေးပြီး နောက် ရေချိုးခန်း ထဲသွားပြီး ရင်ဦးလက်ဆေး ပါးစပ်ဆေး လုပ်ရ သည်။ ဒီတိုင်း ဆိုလျှင် ရခိုင်မုန့်တီကို ငံ ပြာရည်မလိုဘဲဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟု တွေးရင်း ရင်ဦး ပြုံးမိပါသည်။ 

အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ အပြင်ထွက်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေသည့် နွေးနွေးက ရင်ဦး အဝတ် အ စား တွေကိုသပ်သပ် ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်ပေးသည်။ ထိုအချိန် တွင်သူတို့ နှစ်ယောက်၏ အ နေ အထားက လင်မယားတွေလို သမီးရည်းစားတွေလို ဖြစ်နေသည်ဟု ရင် ဦးစိတ်မှာခံစားရသည်။

“ နွေးနွေး”

“ ဟင်”

“ တို့နဲ့ နေသလိုမျိုး ဘယ်သူနဲ့ မှမနေရဘူးနော်၊ အိမ်ထောင်လဲ မပြုရဘူး၊ တို့နဲ့ ပဲတသက်လုံး ဒီလိုနေရမယ် သိ လား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ရှင့်”

အပြုံးလေး နှင့် ခေါင်းညိတ် လိုက်သည့် နွေးနွေး ပုခုံးကိုဖက်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ခဲ့သည်။ နှစ် လမ်းကျော်ကမုန့်တီ ဆိုင်ကို လမ်းလျှောက်သွားကြရင်း နွေးနွေးက ကောက်ခါငင်ခါ ဖြင့်

“ ရဲထက်တောင် အခုတလောမတွေ့ဘူး၊ ကြည့်ရတာ ရင်ဦး ကိုကြောက်သွားပြီထင်တယ်”

“ ဘာလဲ၊ နွေးနွေး ကတွေ့ချင်လို့လား”

“ မဟုတ်ပါဘူး၊ ခါတိုင်းဆို ယောင်ပေ ယောင်ပေနဲ့ မြင်နေရလို့ပါ”

“ လာရဲ လာကြည့် တစစီ ချိုးပစ်လိုက်မယ်”

“ စိတ်လျှော့ပါ ရင်ဦးရယ်၊ ပြဿနာ မဖြစ်ချင်ပါနဲ့”

သွားရင်းသွားရင်း နှင့် ဟိုတခါ ရဲထက် နဲ့ စကားများသည့် လမ်းထိပ်ကို ရောက်လာသည်။ ရဲ ထက် များတနေရာ ရာက ချောင်းနေဦး မလားဟု ရှာကြည့်ရင်း ဒီနေရာမှာ မြင်လိုက်ရသည့် လုံချည် အောက်က အမြှောင်းကြီး ကို မြင်ယောင်လိုက်သည့် အခါ ရင် ဦး စိတ်တိုတို နှင့် လမ်းပေါ်ကခဲလုံးတလုံးကို ပိတ်ကန်ထည့်လိုက်မိသည်။

“ ဟောဖေါက်လာပြီ”

ရယ်သံလေး နှင့် နောက်သည့် နွေးနွေး စကားကိုပင်ပြန် မဖြေချင်လောက် အောင် ရင်ဦး ရင် ထဲ တွင်မကျေနပ်မှု တွေနှင့် မနာလိုခြင်းတွေ ပြည့်ကျပ်ဆူ၀ေလို့နေပါ၏။

.....................................................................................................................

“ ဟေ့ ရင်ဦး၊ လဘက်ရည်မသောက်တော့ဘူး လားကွ”

ရဲထက်က ခေါ်လိုက်ခြင်း မဟုတ်ပါ။ တဝိုင်းထဲ တူတူ ထိုင်နေသည့် မောင်မောင်သိန်း က လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ် သည်။ ရဲထက် တို့ အုပ်စု ဆီကို ပေစောင်းစောင်း နှင့် တချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်ပြီး မလာချင်လာချင် ဟန် ဖြင့် လျှောက်လာ၏။ သူ့ဖာသာ သူ ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားသည်ကို မနေနိုင်မထိုင်နိုင်လှမ်းခေါ်သည့် မောင်မောင်သိန်းကိုပြီးမှပဲ အပြစ် တင်ရတော့မည်။ 

“ ထိုင်ပါဟ၊ ဒီဝိုင်းမှာ မင်းရည်းစားလုမယ့် သူတယောက်မှ မပါပါဘူး”

အကြောင်းသိ မောင်မောင်သိန်းက နောက်သည်တွင် ရင်ဦးက ရဲထက်ကို မမြင်ဟန်ဖြင့် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း

“ လုလို့လဲ ငါ့လက်သီးနဲ့ တွေ့သွားမှာပေါ့ကွာ”

“ အေးပါကွာ၊ ငါတို့တော့ ကြောက်ပါတယ်၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လားရဲထက်”

“ သိဘူးလေ”

ရဲထက် အဖြေကို ရင်ဦးကျနပ်ဟန် မတူပါ။ ဘုကြည့်လှမ်းကြည့်တာကို ရဲထက် မမြင်သလိုလုပ်နေလိုက်သည်။

“ အခုဘယ်လဲ သူငယ်ချင်း၊ စော်သွားကြို ဖို့လား”

“ အေးကွ၊ နည်းနည်းလဲ စောနေသေးတာနဲ့ အတော်ပဲ”

နွေးနွေးတက်နေသည့် ကိုရီးယား စကားပြောသင်တန်းသို့ သွားမည်မှန်း ရဲထက်သိလိုက်သည်။ 

“ အခုန သွားပို့ရသေးတယ် မဟုတ်လား၊ ပင်ပန်းလိုက်တာကွာ”

“ ချစ်တော့လည်း လုပ်ပေးရတာပေါ့ကွာ၊ ဒီလိုမှ မလုပ်ရင်လည်း ကြောင်တောင်နှိုက်မယ့် သူတွေက ရှိသေးတာကိုး”

ရဲထက်ကို တိတိကျကျ တိုက်ခိုက်လိုက်ခြင်းဖြစ်လို့ ရဲထက် ဒေါသထွက်သွားမိသည်။ ရိပ်မိ သည့်မောင်မောင် သိန်းက ရဲထက်ကို လက်ကုပ်တားပြီး နောက်သူငယ်ချင်း တယောက်က စားပွဲပေါ်ကဆေးလိပ်ပွဲကိုလှမ်းဆွဲ သလိုလို နှင့်ကြားမှာကွယ်လိုက်သည်။

“ ရင်ဦး ဆေးလိပ်သောက်ဦးမလား”

“ ငါက အားကစား သမားကွ၊ ကောင်မလေး ကလည်း မကြိုက်ဘူး”

ရင်ဦးလုပ်နေပုံကိုကြည့်ရင်း ရဲထက်မှာ ဒေါသတွေ မရှိတော့ ကလိကလိနှင့် ရယ်ချင်တာပဲ သိတော့သည်။ရင်ဦး က ဒီလိုပင် ဆေးလိပ်မသောက်သော်လည်း ရင်ဦး အရင်က ကွမ်းစား သည်။ နောက်တော့ နွေးနွေးမကြိုက်၍ ဆို ပြီးဖြတ်လိုက်သည်။

စကားပြောရင်း နဖူးကို အုပ်ကျနေသည့် ဆံပင်တွေကို ဆတ်ကနဲ ခါတင်လိုက်သည့် ရင်ဦး ၏ အမူအရာကိုကြည့် ပြီး ရဲထက် ရင်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါက ရင်ဦး၏ စတိုင်ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားရှာဖြစ်သော်လည်း ရင်ဦး ဆံပင်ကပုခုံးနားထိလုလု ရှိသည်။ ဆံပင်အကြောင်း ကိုပြောရင်လည်း နွေးနွေးဘူတာဆီသို့သာ ဆိုက် ပါ မည်။ ရင်ဦး အရင်က

ယောက်ျားလေး တွေလို ဆံပင်အတို နှင့်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် နွေးနွေးက ရင်ဦးဆံပင်ကအရှည်ထားရင်ပိုကြည့် ကောင်း မည်ဟု ပြောရာမှ အရှည်ထားသည့် အခါ ဆံနွယ် အခွေ အလိပ်ကလေးတွေ နှင့် တကယ်လဲကြည့်ကောင်းပါသည်။ဒါကို နွေးနွေး က ကိုရီယား မင်းသား ဘယ်သူနှင့်တူသည်ဆိုလား ထပ် ပြီး ပင့်ပေးလိုက်ရာမှ ရင်ဦး ခေါင်းတခါခါနှင့် စတိုင်ထုတ်တော့၏။ ယောက်ျားလေး တွေကလူချင်းတွေရင် ဖေါ်လို လိုက်ကာပင့် ပေးကြသော်လည်း ကွယ်ရာကျရင်တော့ ပြောပြီးရယ်ကြသည် ကိုရင်ဦး မသိရှာပါ။

ယောက်ျားတယောက်ပမာ ခြေကားယား လက်ကားယားထိုင်ရင်း စကားပြောနေသောရင်ဦးကို ရဲထက် မသိ မသာ အကဲခပ်မိသည်။ တီရှပ် အနက်ရောင်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာရောင်ဝတ်ထားသည့် ရင်ဦးကို အ ကြောင်း မသိသူတွေကယောက်ျားလေး ခပ်ချော ချောတယောက်လို့ထင်မှာမလွဲပေ။ ဒီနေ့ ဝတ်ထားသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီက ရင်ဦးနှင့် တော်တော်လိုက်ဖက်၏။ခပ်ကြပ်ကြပ် ဘောင်းဘီအောက်မှာ ရင်ဦး၏ ပေါင် တံ တွေက ဖြောင့်စင်းနေသည်။ ကိုယ်ဟန်သွယ်

သော်လည်း အားကစားလိုက်စားသည့် ကိုယ်လုံးကကျစ်လစ် ပြီး ဖျပ်လတ်သည့် အမူအရာ ရှိသည်။မိန်းကလေး တယောက်၏ ဟန်ပန်မျိုးမဟုတ်။ ရင်ဦး နှင့် မရင်းနှီးသူတွေ သူ ဒီလို ဘဝရောက်မှသိကျွမ်းသူတွေကယောက်ျားလေး တယောက်ပမာ ဆက်ဆံလျှင် ရင်ဦးတို့ တပြုံးပြုံး နှင့် ပါးစပ်ထဲ ယင်ကောင် ဝင်ရင်တောင်သိမှာ မဟုတ်ပါ။

ရင်ဦးက အရပ် အမောင်းလည်းကောင်းသည်။ ရဲထက် နှင့်စာရင် လက်မ အနည်း ငယ်လောက်သာ နိမ့် နိုင်သည်။ ရင်ဦး ထိုင်နေပုံက ယောက်ျားလေး ဟန်အပြည့်ယူထားသော်လည်း မားမား မတ်မတ်မရှိ၊ လက်ပြင်နည်း နည်း ကုန်း နေသည်ဟုထင်သည်။ 

ဒီတခုကတော့ ရင်ဦး ကြည့်ကောင်း သမျှ ကို ဖျက်ဆီးနေသလို ဖြစ်နေပါ သည်။ ထို့ အပြင် နောက်ထပ်ထူးခြားမှု တခု ကိုလည်း ရဲထက် သတိထားလိုက် မိသည်။ ရဲထက်တို့ဝိုင်းမှာ ဆယ် မိနစ် လောက် ထိုင်ပြီး ရင်ဦးထွက်သွားချိန်တွင် ရဲထက် မနေ နိုင်တော့ဘဲသူသတိထားမိသည့် အရာကို သူ ငယ်ချင် း တွေအားပြောပြမိသည်။ 

“ ဟေ့ ကောင်တွေ မင်းတို့ သတိထားလိုက်မိကြလား၊ ရင်ဦး ပေါင်ကြားထဲမှာ ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးဖြစ်နေတယ်”

“ ရဲထက်ရာ ကြည့်စရာ ရှားလို့ ယောက်ျားရှာပေါင်ကြား သွားကြည့်ရလားဟ”

အားလုံးက ရဲထက်ကို ကြောင်တောင်တောင်ဟု ပြောကြသော်လည်း ရဲထက်လိုပင် ရင် ဦး နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခဲ့သည့် ဖိုးချစ်က

“ ဟုတ်တယ်ကွ၊ ငါလဲ သတိထားမိသလိုပဲ၊ ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေတယ်”

အားလုံး စဉ်းစားသွားကြချိန်တွင် မောင်မောင်သိန်း က လက်ဖျောက်တီးလိုက်ပြီး

“ ဟာကွာ၊ ဒီဘောပြားက မိန်းမပဲဟာ၊ ရာသီလာနေလို့ အထုပ်ခံထားတာနေမှာပေါ့၊ ဘောင်းဘီက ကြပ်တော့ဖောင်းတက်လာတာ ပဲဖြစ်မယ်” 

မောင်မောင်သိန်း စကားက ကျိုးကြောင်းဆီလျှော်လို့ အားလုံးသဘောတူလက်ခံလိုက်ကြ သလိုရဲထက်လည်း အ တွေးတခု ရုတ်ကနဲဝင်လာသည်။ ဒီလို အချိန်ဆိုရင်ဖြင့် ရင်ဦး သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမဆိုတာ ခေါင်းထဲမှာ ရှိပေ မည်။ သူငယ်ချင်းတွေ ကိုပြောပြတော့ 

“ ပေါက်ကရကွာ၊ ငါသာဆိုပေါင်ကြားကနေ လေတိုး တိုင်းသိနေမှာ .ဟီး ...ဟီး”

မည်သို့ဖြစ်စေ ဒီလို အချိန်မှာတော့ ရင်ဦး အရင်ထက်စာလျှင်ပျော့ပျောင်းလိမ့်မည်ဟု ရဲ ထက်တွေးမိသည်။သူ ငယ်ချင်းတွေကိုပြော နေရင် ကြောင်သည် ထင်ကြဦးမှာဖြစ်လို့ မပြောတော့ဘဲ ရင်ဦး နှင့် နွေးနွေး ပြန် လာမည့် အချိန်လောက်တွင် မှန်းပြီး ဆိုင်ထဲက ထ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူတို့ကိုတော့ ဒီနားခန ဟု ပြောထားခဲ့၏။လမ်းမှာစောင့် နေသည့် ရဲထက်ကိုမြင်တော့ နွေးနွေး မျက်လွှာချသွားပြီး ရင်ဦး မျက်လုံးတွေ ကတော့ တင်းမာ ခက်ထန်သွားသည်။

“ ဒါဘာသဘောလဲ ရဲထက်”

“ ငါနွေးနွေးနဲ့ စကားပြောချင်လို့ပါ သူငယ်ချင်းရာ”

“ ရိုးရိုးသားသား ဆိုရင် ငါ့ရှေ့မှာမင်းဘာမဆိုပြောလို့ရပါတယ်”

ရင်ဦးကလည်း အလာကြီးပင်နွေးနွေး လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်တည်တည်ပြောလာသည်။ နွေးနွေးကတော့ရင် ဦးနှင့် ကွယ်ပြီးရဲထက်ကို ဂရုနာသက်သည့် မျက်လုံးတွေဖြင့် ကြည့်နေ သည်ကိုမြင်သည့် အခါရဲထက် အရဲစွန့်ပြီး

“ ငါက နွေးနွေးနဲ့ နှစ်ယောက်ချင်းပြောချင်တာ”

“ ဒါဆိုရင်တော့ နိုးပါ သူငယ်ချင်း၊ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါ”

ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အမူအရာကိုရဲထက် အမြင်ကပ်လာသောကြောင့်

“ ရင်ဦး မင်းကိုယ်မင်း ဘာဆိုတာကို သိကွာ၊ ငါတို့ကြားမှာမင်း ဝင်မလာပါနဲ့”

စကားဆုံးသည် နှင့် ရဲထက်နောက်ကို ယိုင်သွားသည်။ ရင်ဦးက တွန်းပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်သီးကိုကျစ် ကျစ် ပါအောင်ဆုပ်ပြီး ရင်ဆိုင်ဖို့ ပြင်လိုက်စဉ် သူတို့ နှစ်ဦးကြားတွင်နွေးနွေး ရောက်နေလေပြီ။

“ ရင်ဦးရယ်၊ အေးအေး ဆေးဆေး ပြောပါ၊ ရဲထက်ကလဲ သွားတော့နော်၊ ရန်မဖြစ်ချင်ကြ ပါနဲ့”

“ ဖြစ်ချင်လဲရတယ်လေ၊ အချိန် မရွေးပဲ”

မကျေမချမ်းပြောလိုက်သည့် ရဲထက်စကားကြောင့် ရင်ဦးက မခိုးမခန့်ပြုံးလိုက်ရင်း

“ မင်း သတ္တိရှိရင် တိုက်ပျက်ကစောင့်”

“ ရတာပေါ့ကွာ”

ရဲထက် ချာကနဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ ရင်ဦးကို နွေးနွေး ဖျောင့်ဖျနေသံ ကြားရသည်။ ရဲထက် ခြေလှမ်းခပ်သွက် သွက် နှင့် တိုက်ပျက်ရှိရာကို ထွက်လာခဲ့သည်။ နွေးနွေး ရှိနေ၍ ရင်ဦး ဘယ်လိုလာမည်တော့ မသိပါ။ မလာရင် သူအရှုံးသာဖြစ်၍ ရဲထက် ပိုပြီးသဘောကျ ပါသည်။

ရင်ဦးရောက်လာရင် သူ့ဖာသာ ဘာပညာတွေတတ်တတ် ရင်ဆိုင်ပစ်လိုက်မည်ဟုရဲထက် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယောက်ျားရှာကို ကြောက်ရသည့် ယောက်ကျား ဘဝကိုတော့ အရောက်မခံနိုင်ပါ။ သူ့ဖာသာဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ် ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ မှာ ယောက်ျားစစ်စစ် က ခွန်အားတော့ပိုသာပေလိမ့်မည်။

တိုက်ပျက်ကြီးဆိုတာက ရပ်ကွက် အစွန်နားမှာရှိသည်။ သူ့နားမှာရဲထက်တို့ မြို့က ဂငယ်လိုကွေ့သွားသည့်အတွက် လယ်ကွင်းပြင်တွေ၏ အစပ်သို့ ရောက်နေသလိုထင် ရသည်။ အရင်က ချစ်တီးကုလားပိုင် တိုက်ဟု ပြောကြသည့် တိုက်ဟောင်းကြီးက နာဂစ် မုန်တိုင်းတွင်တဝက်နီးပါးပြိုလဲသွား၏။ အမိုးလည်း မရှိတော့ပါ။ လူပွေလူရှုပ်တွေနှင့် မိန်း မပျက်တွေ ညဖက် လာစတဲချတတ်သည့် နေရာသည် နေ့ခင်းဖက်ဆိုလျှင် လူသူ ကင်းရှင်း နေတတ်သည်။

ဒါကြောင့်လည်း ရင်ဦးက ချိန်းလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ရဲထက် ရောက်ပြီးနာရီဝက်လောက်ကြာမှ ရင်ဦးဝင်လာ၏။

“ ငါက မလာတော့ဘူးလားလို့”

“ ဘာလို့ မလာရမှာလဲ၊ ငါကသွေးမကြောင်ဘူးကွ”

“ မသိပါဘူးကွာ၊ မင်းက ယောက်ျားမဟုတ်တော့ ကတိမတည်ဘူးလားလို့”

“ ဘာကွ”

ရဲထက် ရပ်နေရာဆီသို့ လွှားကနဲ ရောက်လာသည်။ တိုက်ခိုက်လာလျှင် ကာကွယ်နိုင်အောင် ရဲထက် ခြေနှစ်ဖက်ကို ကားပြီး အဆင်သင့်ပြင်ထား၏။ ဒီနေ့မှ ရဲထက်ကလည်းလုံချည်ဝတ်လာခဲ့သည်။ သိပ်တော့ လွတ် လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှာလို့ ကောင်းမှာတော့ မဟုတ်။ငြိမ်ကြည့်နေသော ရဲထက်ကို ရင်ဦးက စတင်စိန်ခေါ်သည်။

“ ဟေ့ကောင် မင်းယောက်ျားဆိုလာခဲ့လေ”

“ ငါက အားနွဲ့တဲ့ မင်းကို အခွင့်အရေးပေးထားတာ”

“ နွဲ့ဦးကွာ”

လက်သီးတလုံးက ဝှီးကနဲပြေးဝင်လာ၍ ရဲထက်ဘေးကို ကမန်းကတန်းခြေရွှေ့ ရှောင်လိုက်၍ လွတ်သွားသော် လည်း တဆက်ထဲတွဲပါလာသည့် ခြေကန်ချက်ကို သတိ မမူလိုက်မိပါ။ ဗိုက်ကို တူနှင့် ထုလိုက်သလို ခံစားရပြီး နောက် ရှေ့ကိုကိုင်းသွားစဉ် ပါး ပြင် ကို နောက်ထပ် လက်သီးတလုံးက လာထိ၏။ 

မျက်လုံးထဲ မီးဝင်း ဝင်း တောက် မတတ် ဖြစ် သွားရသည့်နှင့် ထပ်တူဒေါသတွေ လည်း ထိန်းချုပ်လို့မရတော့ ရီဝေနေသည့် မြင်ကွင်း ထဲ မှ ရင်ဦး ရပ်နေသည့်နေရာဆီသို့ တရှိန်ထိုး ပြေးဝင်ထိုးလိုက်ရာ လက်သီးက လေကိုသာထိုးမိပြီး နောက် ရင် ဦးက နောက်ကျောကို ခြေနှင့် ကန်လိုက်သည့် အရှိန်ပါ ပေါင်းကာ အုတ်ကျိုးအုတ်ပဲ့တွေပေါ် မှောက်လျက်ကျ သွား၏။ အကျမှာ သတိရပြီး မျက် နှာကို လက်ဖျံနှစ်ဖက်နှင့် ကာလိုက်၍ ပါးစပ်ထဲက သွားတွေထွက်ကျမည့် ဘေးမှ လွတ် သွားသော်လည်းတံတောင်နှင့် ပုခုံးတွေ စုတ်ပြတ်ပြီး သွေးတွေထွက်လာသည်။

မခံချင်စိတ်ကြောင့် အားတင်းပြီး ကျုံးထလိုက်သည်။ လုံချည်ကွင်းလုံးကျွတ်ကျ သည်ကို ပင် သတိမထားမိပါ။

“ အရှက် မရှိတဲ့ ကောင် မင်းပုဆိုး ပြန်ဝတ်လိုက်”

“ ဘာလို့ ဝတ်ရမှာလဲကွ၊ မင်းမကြည့်ရဲဘူးလား၊ မနာလိုတာလား၊ ဟေ့ ရင်ဦး မင်းမှာ ဒါရှိလို့ လားကွ၊ဒါရှိလို့လား”

ရဲထက်က ခါးကို အားရပါးရကော့ကော့ ပြလိုက်သောအခါ ရင်ဦး မျက်လုံးတွေ ဒေါသရောင် ဖြင့် ဝင်းဝင်းတောက် သွား၏။ ရဲထက်လည်း မွှန်ထူနေပြီ ဖြစ်ရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကိုအောက်သို့ လျှောချပြီး သူ့ ပစ္စည်းကြီး ကိုထုတ်လိုက်ကာ 

“ ဒီမှာကြည့် မင်းမှာ ဒါရှိလား၊ ဒါရှိမှ ယောက်ျားလို့ ခေါ်တာကွ၊ မင်းဒါမျိုးမြင်ဘူးလား”

“ ရဲထက်၊ မင်း လွန်လွန်းနေပြီ”

ရင်ဦးလွှားကနဲ ခုန်ဝင်လာသည့် အချိန်တွင် ရဲထက်စွတ်ထိုးပစ်လိုက်သည်။ ရင်ဦးက လက်သီး ကိုမရှောင်ဘဲရှေ့ သို့သာဆက်တိုးလာ၏။ ရဲထက်လက်သီးက ရင်ဦး ပုခုံးကို ထိုးလိုက်မိပြီးသည့် နောက်တွင် ရဲထက်မေးရိုးလည်း ပူ ကနဲဖြစ်သွားသည်။ တလောက လုံးချာချာ လည်နေစဉ်နံကြားတွင် အောင့်ကနဲ တချက် ဖြစ်သွားပြီးနောက် ဇက် ပိုး ထက်ကနေခပ်ဖွဖွ အသံတခုကို သာရဲထက် နောက်ဆုံးသိလိုက်ရသည်။ ရဲထက် မြင် ကွင်း နှင့် အာရုံတွေထဲ မှာ အမှောင်သာ ရှိတော့၏။

.....................................................................................................................

“ သားရေ .. ဧည့်သည်လာတယ်”

မေမေ့ အသံကြောင့် လှဲနေရာမှ ကျုံးထလိုက်သည်။ ဒီလောက်တောင် သိုသိုသိပ်သပ် နှင့် လူ မသိအောင်နေခါမှ ဘယ်ကောင်က သတင်းရသွားသည်မသိ။ ခါတိုင်းလို အပြင်ထွက်ဖို့ လာ ခေါ်တာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။

“ အား ကျွတ်..ကျွတ်”

နည်းနည်းလှုပ်ရှားလိုက်သည် နှင့် တကိုယ်လုံးက အကြောအချင် တွေ နာကျင်သွားရသည်။ ရင်ဦး ဆိုသည့်ဟိုမ ရောက်ဒီမရောက်ကို စိတ်က ကျိတ်၍ ကျိန်ဆဲ ရင်းဧည့်ခန်းဆီ သို့ တရွေ့ ရွေ့ လာရင်း မေမေ ခေါ်သံထူး ခြား တာ ကို သတိပြုလိုက်မိသည်။ သူငယ်ချင်းတွေသာ ဆိုရင်ဘယ်သူလာတယ် လို့ မေမေ ပြောမည်ပင် အခုတော့ နာမည် မတပ်သည့် အတွက် သူငယ် ချင်းတွေ မဟုတ်နိုင်၍ စိတ်သက်သာသွား၏။ ရင်ဦလက်ချက် နှင့် ပိုးစိုး ပက်စက် ခံခဲ့ရတာကိုဟိုကောင်တွေ သိကြရင် ပြောလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်တော့။

“ အဲဒါလေ ... ရင်ဦးက လာပြောတော့ စိတ်ပူသွားတာ၊ မနေ့ ညနေထဲက လာမလို့ပဲ”

ကြားနေကျမဟုတ်သည့် အသံလေးတခုကြောင့် ရဲထက် ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲခုန်သွားသည်။ နွေးနွေး။ ခုလိုတကူး တက သတင်းလာမေးတာ အလွန်ကောင်း သည့် အတိတ်နိမိတ် တခုဖြစ်ပါသည်။

“ အန်တီတို့ လဲ သမီးပြောမှပဲ သိရတော့တာ၊ သမီးသူငယ်ချင်းက ဘာမှ မပြောဘူး၊ မေး လို့ လဲမရဘူး၊ ဆေး

သွားထည့် ပေးတဲ့ သူ့ အမတောင် ဘာဖြစ်တာလဲ မေးမိလို့ အအော်ခံရတယ်၊ ဆေးခန်းသွားပါ ဆိုလဲ မသွားဘူး၊ လက်စသတ်တော့ ရင်ဦး လက်ချက်ကိုး”

ဆက်ကာ ကြားလိုက်ရသည့် မေမေ့ အသံကြောင့် ရဲထက်ရင်ထဲက အပျော်တွေ လွင့်ပျောက် သွားသည်။သူဖုံး ဝှက် ထားခဲ့သည်တွေက နွေးနွေး ရောက်လာလို့ ဗူးပေါ်သလိုပေါ်ရချေပြီ။ ဒါဏ် ရာတွေ ကိုအကြောင်းပြုပြီး နွေး နွေး၏ ဂရုဏာတွေကို ရတော့မည်ဟု အားခဲမိသမျှ အား လုံးလွင့်ထွက်ကုန်၏။ မထွက်ရင်လည်း မဖြစ်တော့လို့ အားတင်းပြီး အပြင်ထွက်လိုက်ရ၏။

“ ဟယ်”

ရဲထက်၏ ဖူးယောင်နေသည့် မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး နွေးနွေပါးစပ် အဟောင်းသားလေး ဖြစ်သွား သည်။ တကိုယ် လုံး အပြာရောင်လွင်လွင်ချယ်ထားသည့် နွေးနွေး အလှကြောင့် ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာတွေ တဝက်လောက် လွင့်ပျောက်ကုန်၏။ 

“ တ ... တယောက်ထဲလား”

“ တယောက်ထဲပေါ့၊ ရင်ဦးသိရင် မိုးမီးလောင်မှာ၊ ဒီအချိန် သူအိပ်ယာက မထမှန်းသိလို့ တမင် အစောကြီးလာ တာ၊ ဘယ်လိုနေလဲဟင်၊ တော်တော် နာလား”

ရဲထက် နားကို တိုးကပ်ရင်း ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ် မေးနေသည့် နွေးနွေး မျက်နာမှာ စိုးရိမ် ပူပန်မှုတွေမြင်ရသည့် အတွက် ရဲထက်၏ နာကျင်ခြင်း တွေ ရှက်ရွံ့မှုတွေ ပိုလို့ လျော့ပါး သွားရသည်။ နွေးနွေးသာ အခု လိုပူပင်မည် မှန်းသိရင် မနေ့က ရင်ဦးကို ဒီထက် ပိုစိတ်ဆိုးအောင်ဆွခဲ့ပါသည်။ ခါတိုင်း မြင်နေကျထက် ပိုလှ နေသည့် နွေးနွေးကိုကြည့်ရင်း သူ၏ ဝေဒနာတွေကို သက်သာစေဖို့ တမင် အလှဆုံး ပြင်ဆင်လာခြင်းလားဟု စိတ်ကူးယဉ် ချင်မိသည်။

“ ရင်ဦး ကို တမင် အချိန်ဆွဲထားတာ၊ အကြာကြီးနေတော့မှ ရဲထက်ဆီ မသွားပါဘူးဆိုပြီး ထွက်သွားတော့တို့လဲ အဟုတ်မှတ်လို့၊ ညနေကျတော့မှ ရဲထက်ကို သူမှတ်လောက် သား လောက် ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့ပြီတဲ့၊ နွေးနွေး စ ကားကို သူနားထောင်ပါတယ် တဲ့၊ ဒါပေမယ့် ရဲ ထက်ကမိုက်ရိုင်းလွန်းလို့တဲ့”

ရင်ဦးကို ဘောင်းဘီချွတ်ပြမိသည်ကို သတိရပြီးရဲထက် မျက်နှာပူသွားသည်။ ဒါပေမယ့် ပါးစပ် ကတော့

“ သူအလကားပြောတာ”

“ ရဲထက်က သူ့ကို ဘာပြောလို့လဲ”

“ ဟို ...ဟို ...မင်းက ယောက်ျားမဟုတ်ဘူး လို့ပြောလိုက်လို့”

“ ရဲထက်ရယ်၊ သူ မဟုတ်မှန်းလူတိုင်း သိနေတာပဲ၊ သူလက် မခံတဲ့ ကိစ္စကို ဒီတိုင်းပဲထားလိုက် ပေါ့၊ အဲဒါဆိုသူ သိပ်စိတ်ဆိုးတာ”

ကြည့်ရတာ ရင်ဦးက နွေးနွေးကို အကြောင်းစုံပြောပြဟန် မတူပေ။ ဒါကလည်း ရဲထက် အတွက်ကောင်းပါသည်။ အခုနွေးနွေးကို ကြည့်ရတာ ရဲထက်ကို တော်တော် သနားနေပုံရသည်။ ရဲထက်က လည်းစိုးရိမ်စိတ် နှင့် လာမေး ရှာသည်ကို မှအားမနာနိုင် တော့ဘဲ လူချင်း ထိလုမတတ် ထိုင်နေသော နွေးနွေးကိုအားရပါးရ ငမ်းနေမိသည်။ မျက် နှာလေး ပန်းနုရောင်သန်းနေသော်လည်း ရဲထက် ငမ်းတာကို နွေးနွေးကမသိသလိုလုပ် နေသည်။ 

မေမေ နှင့် မမနီနီထွန်း ကလည်း ခုလိုမိန်းကလေး တယောက်က စောစောစီး စီးရောက်လာရသည့် အနေအထားကို ရိပ်မိကြပုံရသည်။ မနက်စာချက် ပြုတ်ရန် အကြောင်းပြ ပြီး မီးဖိုထဲသွားရှောင်နေကြလို့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရဲထက် နှင့် နွေးနွေးသာ ရှိနေသည်။ဒီနေ့ နွေးနွေးဝတ်လာသည့်အပြာနုရောင် ဆွဲသားအင်္ကျီက ပျော့ပျောင်းစွာဖြင့် နွေးနွေး ကိုယ် မှာ ကပ်နေ၏။ 

နွေးနွေး၏ လှပသောရင်သားတွေက ဖူးဖူးရွရွ ထင်ရှားနေကြသည်။ လည်ပင်း ပေါက် ကလည်း ကျယ်၍ ပုခုံး သားဖြူဖြူ တွေကိုတဝက်လောက် ပေါ်နေစေသည်။ ပုခုံး တဖက် တချက်မှာ ဘရာစီယာကြိုးက အတိုင်းသား ထွက်သည့်အင်္ကျီကြောင့်ထင်သည် နွေး နွေး က ပလပ်စတစ်အကြည်သား ကြိုးလေးတပ်ထားသည်။ 

အောက်က ရင်နှစ်မွှာ ၏ဆွဲအားကြာင့် ပုခုံးပေါ်က ကြိုးလေးတွေက အသားဖြူဖြူ လေးထဲသို့ နစ်ဝင်နေသည်။ ရဲထက် ဖက် သို့ငုံ့ကာငဲ့ ကာ စကားပြောလိုက်တိုင်း အညိုမှာ အနက်ရောင်အရစ်လေးပါသည့် ဘရာစီယာ ပါးပါးလေး ထဲ ကဖြူဖြူမို့မို့ အသားစိုင်တွေ အပြင်ကိုထိုးထွက်နေတာကိုပါ မြင်ရသည်။

“ ပါးကြီး ယောင်နေတာ ဆိုတော့ ထမင်းစားနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်”

“ အင်း”

“ ဒါဆို ရဲထက်ဘာစားချင် သလဲ၊ တို့ ဝယ်ကျွေးမယ်လေ”

စိတ်ကူးထဲကနေ နေပါစေဟု ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ရဲထက် ပါးစပ်က တကယ်ထွက်သွားသည်က 

“ ပေါက်စီ”

“ အင်”

ရဲထက် ကိုယ့်ပါးစပ်ကို ပိတ်ရိုတ် လိုက်ချင်သော်လည်း နဲ့ နေသည့်သွားတွေ ကျွတ်ထွက်ကုန်မှာစိုး လို့မရိုတ်မိပါ။ နွေးနွေးကတော့ တလွဲ တွေးဟန်မတူဘဲ

“ ပေါက်ဆီက ပျော့တယ် ဆိုတော့ ရမယ်ထင်ပါတယ်၊ ဝယ်ကျွေးမယ် သိလား”

“ အလကားနောက်တာပါ၊ မေမေ က ငါးရံ့ဆန်ပြုတ် ပြုတ်ပေးမယ်တဲ့၊ တော်တော်နေရင် ရတော့မယ်၊သောက် သွားပါလား”

“ မသောက်တော့ပါဘူး၊ တို့လဲ ပြန်မှပဲ၊ တော်ကြာ ဟိုတယောက်က အိမ်ရောက်နေဦးမယ်”

ရင်ဦးကို ဆိုလိုကြောင်း သိလိုက်၍ ရဲထက် မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့ သွားရသည်။ လက်က နာရီလေး ကို ကြည့်ရင်းနွေး နွေးထိုင်ရာမှ ထလိုက်လို့ ရဲထက်လည်း ထရပ်လိုက်ရသည်။

“ အခုလို လာအားပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“ ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး၊ တို့ ကြောင့် ဖြစ်ရတာပဲ”

ထိုင်နေလို့ အနည်းငယ်ကြေနေသည့် ထမိန်စကို လက်နှင့် ဖိဆွဲဖြန့်ရင်း နွေးနွေးပြောသည်။ ကိုယ်လုံးအလှကို တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြစ်သွားအောင်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွား၍ ရဲထက် ကျိတ်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချလိုက်ရသည်။

“ အန်တီတို့လဲ ပြောလိုက်နော်၊ ပြန်ပြီလို့၊ အဆင်ပြေမှ ပေါက်ဆီ လာပို့ပေးမယ်”

“ အင်း ...အင်း၊”

သူတကယ် စားချင်သည့် လတ်ဆတ်ဆတ် ပေါက်ဆီတွေဆီ မျက်လုံးရောက်ရင်း ရင်ဦး ဆိုသည့် ဟိုမရောက်ဒီ မရောက်က ဒီနေရာတွေကို လက်သရမ်းသေးလားဟု မလိုတမာ တွေး လိုက်မိသေးသည်။ နွေးနွေးကိုခြံဝအထိ လိုက်ပို့ ပေးလိုက်သည်။ နွေးနွေး စက်ဘီးလေး နင်း ပြီးထွက်သွားတာကို နောက်နေငေးရင်းအိမ်ထဲတော်တော် နှင့် ပြန်မဝင်ဖြစ်သေးပါ။ မမနီနီ ထွန်း ထွက်ခေါ်မှ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့၏။

“ အိမ် အထိ တယောက်ထဲ လာမေးတယ် ဆိုတော့ကောင်မလေး သဘောက ရှင်းပါတယ်၊ ခက် တာကရင်ဦးပဲ၊ သတိထားပါမောင်လေးရယ်၊ သူတို့ လိုဟာမျိုးတွေက မူမှန်စိတ် မဟုတ်တော့ တစောက်ကန်းလုပ် တတ်တယ်”

“ လုပ်ရဲလုပ်ကြည့်ပါလား” 

“ ဒီလိုပြောရအောင် အခုခံလာရတာက ဘယ်သူလဲ”

မမ စကား အရှိုတ်ကိုပွဲ သိမ်းရိုတ်ချလိုက်၍ ရဲထက် ခွန်းတုံ့ မပြန်တော့ဘဲ အခန်းထဲပြန်ဝင်လှဲနေလိုက်ပါသည်။ အိပ်ယာပေါ် လှဲနေရင်း နွေးနွေး ရောက်လာသည့် အကြောင်းတွေပြန်တွေးရင်း ကြည်ကြည်နူးနူး ဖြစ်နေခဲ့ရ သ လောက် ကိုအောင်ကျော်မိုး ရောက်လာသည့် အခါစိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်ရပြန်သည်။

ကိုအောင်ကျော်မိုးဆိုတာက အကိုကြီးကိုရဲထွဋ်၏ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ ကိုရဲထွဋ်က သူသင်္ဘောလိုက်နေစဉ် မိသားစုကို စောင့်ရှောက်ဖို့ လွှဲအပ်ထားသူလည်း ဖြစ်သည်။ ရဲထက် တို့ ရပ်ကွက်ထိပ်က မိန်းလမ်း မကြီးမှာ စာအုပ်နှင့် ဗွီစီဒီ အငှားဆိုင် ဖွင့်ထားသူ ကိုအောင်ကျော်မိုးကလူဖြောင့်စိတ်တို စိတ်မြန်လက်မြန် သ မားကြီး ဖြစ်သည်။

“ အန်တီ၊ အငယ်ကောင်ရန် ဖြစ်လို့ဆို”

ဆိုင်ကယ် စက်သံရပ်သွားသည် နှင့် မနှေးမနှောင်းတွင် အသံကျယ်ကြီးဖြင့် မေးလိုက်သံကြားရ သည်။ထို့နောက် မေမေ တိုးတိုး တိုးတိုး နှင့် ရှင်းပြသံ ကို သေသေချာချာ မကြားရပေမယ့် ရဲ ထက် ခေါင်းကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် ကုပ်လိုက်မိသည်။ သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆူပူတော့မှာသေချာလို့ အပြင်ထွက်ဖို့ တွန့်နေမိ၏။ 

ရဲထက် အပြင်ထွက်ဖို့ မလိုပါ၊ အကြောင်းစုံ သိရသည်နှင့် ကိုအောင်ကျော်မိုး ရှူးရှူး ရှဲရှဲဖြင့် ဒေါ တွေဖေါင်းပြီးအ ခန်း ထဲအထိဝင်ချလာသည်။

“ မင်း တော်တော် သောက်သုံး မကျတဲ့ကောင်၊ ရဲထွဋ် ပြန်လာရင် ငါဘယ်လို မျက်နှာပြရမလဲ၊ယောက်ျားချင်း ချ တာချစမ်းပါကွာ၊ မင်းမနိုင်ရင် ငါဝင်ရိုတ်မယ်၊ အခုဟာက၊ ရင်ဦး လိုဟာ နဲ့မှ ခံလာရတယ်လို့”

“ သူက ကရာတေး တတ်တယ် ကိုမိုးကြီးရ”

“ သူ့ဟာသူ ဘာတတ်တတ် မင်းက ယောက်ျားကွ၊ ဖက်ဖြစ်တာတောင် မတန်လိုက်တာ”

“ ကိုမိုးကြီး ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ မင်း တိုက်ပျက်ထဲက စုတ်ပြတ်ပြီးထွက်လာတာကို မြင်လိုက်တဲ့ ချာတိတ်တကောင်က ငါ့ဆီမှာ စာအုပ်ငှားရင်း ပြောလို့”

မနေ့က ရဲထက် စိတ်ထင် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တော့ လောကနှင့် အဆက်ပြတ်သွားသည် ထင်ပါသည်။ပြန်သ တိရလာချိန် မှာရင်ဦး မရှိတော့။ ရဲထက်အောက်ပိုင်း ကိုတော့ လုံချည်ပြန် ဖုံးပေးသွားသည်။ အပြင်ဖက်က လူရိပ် လူခြေကိုကြည့် ပြီး ထွက်ကာ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ အသိ တွေနှင့် မတိုးအောင် အထူးသတိထား ခဲ့ပါလျှက် နှင့် မြင် သည့်သူက မြင်သွားသေး၏။ ဒီတိုင်း ဆို မကြာခင် သူငယ်ချင်းတွေလဲ သိကြတော့မည်။ 

“ မင်းလဲ သောက်သုံးမကျ တဲ့ ကောင်လုပ်မနေနဲ့၊ ကရာတေးသင်၊ နောက်တခါ မခံရစေနဲ့”

“ ဟာ ကိုမိုးကြီးကလဲ၊ ကရာတေး ကလပ်က တခုထဲရှိတာ၊ ရင်ဦးလဲ အဲဒီမှာပဲ ကစားတာ၊ ကျွန်တော်က ခုမှသွား ကစားရင် သူ့ ထက်ဂျူနီယာ ဖြစ်ပြီး ပိုဆိုးလိမ့်မယ်”

ရဲထက် ပြောတာ အမှန်ဖြစ်နေလို့ ကိုအောင်ကျော်မိုးတွေ သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း မျက်နှာရွှင်သွားပြီး

“ သူများ ပညာတွေ ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း တို့ မြန်မာလက်ဝှေ့ကိုတော့ မမှီဘူးကွ၊ ရဲ ထက် မင်းမြန်မာ လက်ဝှေ့သင်မလား”

ရဲထက်တို့ ဆီမှာ မြန်မာလက်ဝှေ့သင်သည့် နေရာမရှိပါ။

“ ဘယ်မှာ သင်ရမှာတုန်း၊ ရန်ကုန်သွားရမှာလား”

“ မင်း ငါ့ ဘကြီး ဦးတိုက်မောင်း သိလား”

“ သိတယ်”

ဦးတိုက်မောင်းက ကိုအောင်ကျော်မိုးတို့၏ နောက်ဖေးခြံတွင် အပ်ချုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ ဘကြီး အရင်းတော့မဟုတ်၊ ဝမ်းကွဲဖြစ်သည်။ အမွေရထားသည့် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ တယောက်ထဲနေသည့် မုဆိုးဖိုကြီး ဖြစ်သည်။

“ သူက အရင်က ပထမတန်း လက်ဝှေ့သမားကြီးကွ၊ နိုင်ငံကျော် မဟုတ်ပေမယ့် မွန်ပြည်နယ် ကရင်ပြည်နယ်တခွင်တော့ ပတ်ထိုးလာတာ၊ အလံတွေ အများကြီးရထားတဲ့သူ”

“ သူလက်ဝှေ့ထိုးတတ်တာတောင် ကျွန်တော် မသိဘူး၊ သူက သင်ပေးပါ့မလား”

“ သင်တာပေါ့ကွ၊ ခုနောက်ပိုင်း လူငယ်တွေ မြန်မာလက်ဝှေ့ စိတ်မဝင်စားကြဘူး လို့တောင်ပြောပြီးစိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ”

ကိုအောင်ကျော်မိုးက တက်ကြွနေသလောက် ရဲထက်က တွေဝေနေမိသည်။ မြန်မာ့ ရိုးရာ လက် ဝှေ့ကိုတတ် ကျွမ်းဖို့ အရမ်းခက်ခဲပင်ပန်းမည် ဆိုတာလောက်တော့ ရဲထက် ဗဟုသုတ ရှိပါသည်။

“ ငါသွားမယ်၊ မင်းဒါဏ်ရာတွေ သက်သာတာနဲ့ သင်ပေတော့၊ ငါ ဦးတိုက်မောင်း ကိုပြောထားမယ်”

ရဲထက် အဖြေစကားကိုတောင် မစောင့်ဘဲ ကိုအောင်ကျော်မိုး သူဝင်လာစဉ်ကအတိုင်း လောလောလောလော နှင့် ပြန်ထွက်သွားသည်။ အိမ်အောက်ကို လည်း ခနလေး နှင့် ရောက် သွားပုံရသည်။ မေမေ နှင့် မမနီနီထွန်း ကို အော်နှုတ်ဆက်လိုက်သံ နှင့် အတူဆိုင်ကယ် စက်သံမြည်လာပြီးချက်ချင် အဝေးသို့ စက်သံ ရောက် သွား သည်။ မေမေ နှင့် မမ ကိုပြောပြတော့ သူတို့ကလည်း မညှာမတာပင် သင်လိုက်ပေါ့ဟု ဆိုကြ၏။

ဦးတိုက်မောင်း ကိုလက် ဝှေ့သမားမှန်း မသိသော်လည်း သူ၏ ကြံ့ခိုင်သောကိုယ်လုံးနှင့် အကြော အပြိုင်းပြိုင်းနှင့် သန်မာမှု ကို တော့ ရဲ ထက်မြင်ဖူးသည်။ သူ့လိုများ ဖြစ်အောင် မောင်း လျှင်ရဲထက် လျှာထွက်ပြီးသေမည် ထင်သည်။နောက် ပြီး ကို အောင်ကျော်မိုး အမျိုးပီပီ စိတ် မြန်လက်မြန်ဟောဟော ဒိုင်းဒိုင်းကြီးဖြစ်သည်။ သူချုပ်သော အင်္ကျီကို အပြစ် ဆိုမိ ပါက အပ် သူရှေ့မှောက်မှာပင်ကပ်ကြေးနှင့် အပိုင်းပိုင်း ဖြတ်ပစ်ပြီး ပိတ်ဖိုးပြန်လျော်တတ်သည့် လူ့ ဂွ စာ ကြီးဖြစ်သည်။

ကိုအောင်ကျော်မိုးပြန်သွားကထဲက လက်ဝှေ့သင်ရမည့် အရေးကို ရင်လေးနေသည့် ရဲထက် တယောက်နောက် တနေ့ မနက်ကျတော့ ဒါဏ်ရာတွေ သက်သာပျောက်ကင်းတာနှင့် လက် ဝှေ့သင်ဖို့စိတ်အားထက်သန်စွာ ဆုံး ဖြတ်လိုက်မိသည်။ ဒါကလည်း နွေးနွေး နှင့် သူမ လာပို့ သည့် ပေါက်ဆီနှစ်လုံးကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ 

နွေးနွေး တကယ်ပင် ပေါက်ဆီ ဝယ်ပြီးလာပို့သည်။ နောက်သလိုပြောင်သလို ပြောလိုက်မိ သည့် စကားကိုတ ကယ်အတည်ယူပြီး လာပို့သည့် နွေးနွေးကို အားနာမသလို စိတ်ထဲမှာလည်း ကြည်ကြည်နူးနူးဖြစ်ရသည်။ မနေ့ က အပြာ ရောင်လွင်လွင် နှင့် နွေးနွေးက ဒီနေ့တော့ အဖြူရောင် အင်္ကျီပွပွကလေး နှင့်ထမိန် စကပ် နီနီလေး ဝတ်ထားသည်။ 

အဖြူရောင်ချည်သားအင်္ကျီ၏ ရင်နှစ်ခြမ်းတွင် ဇာသားထောင်လိုက်အတန်းလေး နှစ်တန်း ပါသည်။ ဇာအ ပေါက် လေးတွေထဲမှနေ၍ နွေးနွေးဝတ်လာတာ မနေ့ကဘရာစီယာပင်ဖြစ် ကြောင်းရဲထက်မြင်ရသည်။ အပေါ်ဖက်က အ နက်ရောင်အတန်းလေးကိုထင်ထင်ရှားရှားဖြင် နေရသလို အောက်က အညိုရောင်နုကလေးကလည်း တင်း ပြီးအိနေ ၏။

ရဲထက်ဘယ်ကိုကြည့်နေသည်ကို နွေးနွေးသတိပြုမိဟန်တူသော်လည်း မသိသယောင် ဖြင့် ရဲ ထက် ကိုမကြည့်ဘဲ

“ စခန်းသာ က သွားဝယ်လာတာနော်၊ နဲနဲ နောက်ကျသွားလို့ နှစ်လုံးပဲ ရတော့တယ်”



 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment