မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၆ )

မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၆ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ နူင့် မောင်ဟန် တို့ မှာ ပရောဂျက် ရှိရာ ဒေသ ရောက်ပြီး လုပ်စရာ ဆွေးနွေး စရာ များ ပြုလုပ် ကြပြီး ပြန်လာခဲ့ကြသည်၊ ထို မြို့လေး မှာ သူတို့ နူစ်ယောက် အတွက် အခွင့်အရေး မသာခဲ့ သဖြင့် ရန်ကုန် မပြန်မှီ အလာတုန်းက နားသော ဟော်တယ် ရောက် မှ ပင် ဆောင်တော် ကူးရတော့သည်၊ ထုံးစံ အတိုင်း သူတို့ နူစ်ယောက်၏ နူစ်ပါးသွားကို ဝါဝါ တယောက် သူ့ အဖုတ် သူဖိပွတ် ရင်းဖြင့် ချောင်းခဲ့ရပြန်သည်။

..........................................................................................................................................................

အခုတော့ ဒေါ်မျိုးမမ တို့ အိမ်ကြီး မှာ လူတွေ အစုံအစိ ပြန်ရောက် နေကြ လေပြီ၊ အိမ်ကြီး မှာ အပြင်ပန်း မှာ အရင်တုန်းက ကဲ့သို့ စည်စည်ကားကား သိုက်သိုက် ဝန်းဝန်း လို့ ထင်ရသော်လည်း ၊ တကယ်တန်းမှာ လူများ၏ ဆက်ဆံရေးမှာ အတော်ပင် ခြားနား သွားခဲ့ ပြီ ဖြစ်လေသည်။

ဝင်းပပ မှာ ကိုတင်ထွတ် ပြန်မရောက်မှီ ရက်ပိုင်း တွင် စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ် နေခဲ့ရသည်၊ မိုးအောင်သူ နူင့် သူ တို့ ချစ်စခန်းဖွင့်ရာ သင်္ကန်းကျွန်း ဘက်က တိုက်ခန်း တခန်းမှာ နောက်ဆုံး အနေနူင့် တနေကုန်နီးပါး နေ ကာ လိုး ကြ သည်၊ မိုးအောင်သူ ၏ သက်လုံကို လည်း အံသြမိသည်။

ကိုတင်ထွတ် မှာ ရန်ကုန်တွင် ရှိစဉ်ကာလ အတွင်း ဝင်းပပ နားက ခွာမှာ မဟုတ်သည်ကို အရင် အတွေ့ အကြုံ များအရ သိထားသည်၊ ထို့ကြောင့် မိုးအောင်သူ ကို လည်း သူနူင့် ရင်းနှီးသည့် ပုံ လုံး၀ မပြ စေရန် အပြတ်ပြောထားသည်၊ မိုးအောင်သူ ကလည်း ဂတိတည်ပါမည်။

သူ့ ကို တရက်လုံးလုံး စိတ်ကြိုက် ချစ်ခွင့် ပေးပါ ဆိုသဖြင့် ထို ချစ်စခန်း သို့ ရောက်နေကြခြင်း ဖြစ်လေသည်၊ ထိုတိုက် ကြီး မှာ ၃ ထပ်ရှိပြီး တနေ့တာ ဘိလိုချင်သော စုံတွဲ များကိုသာ ငှားသည့် နေရာ ဖြစ်သည်၊ အခန်းတိုင်းမှာ အဲယားကွန်း မွေ့ယာ သန့်သန့် နူင့် ရေချိုးခန်း ရှိသည်။

အစားအသောက်လည်း အခန်းတွင်းသို့ မှာခိုင်းလို့ရသည်၊ မိုးအောင်သူ တယောက် သူငယ်ချင်း တယောက် ဆီမှ အဆက်အသွယ်ရခဲ့ချင်းဖြစ်သည်၊ ဈေးမှာ တော်ရုံလူ အနားမကပ်နိူင်သော်လည်း ဝင်းပပလို ပိုက်ဆံတတ်နိူင်ပြီး သူ့ ကားကိုပါ ဂိုဒေါင်တွင်း ဖွက်ထားလို့ ရပြီး ပိုက်ဆံတတ်နိူင်သူများသာ လာသောနေရာ မို့ သူတို့ ရွေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မိုးအောင်သူ အဖို့ မှာကား ဒီလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာ အခင်းအကျင်းနူင့် ကိုယ့် ဘော့စ် မ ချောချောလှလှ တောင့်တောင့် ကြီး ကို ကြိုက်သလို လိုးခွင့် လုပ်ကိုင်ခွင့် တနေကုန် ရမည် ဖြစ်ရာ လူငယ်ပေမဲ့ တန်အောင် ဆိုပြီး သူငယ်ချင်း များထံ မှ ကောင်းနိူးရာရာ အားသန်ဆေး တွေ လည်း သောက်လာခဲ့ ပေရာ ဝင်းပပ တယောက် မှာ တကိုယ်လုံး နူံးချိ သွားအောင်ကို ခံရလေသည်။

မိုးအောင်သူက လည်း နိူင်ငံခြား စာအုပ်တွေထဲ ပါသမျှ အကုန် စမ်းချင် နေသော ပုံ ကို စမ်း သုံးလေရာ ဝင်းပပ မှာလည်း အသစ် အဆန်း နည်း များကြောင့် မိုးအောင်သူ ကို ပိုစွဲ သွားရလေသည်၊ မိုးအောင်သူက ဝင်းပပ ၏ ခရေပွင့် လေးကို ပါ စမ်းချင် ၍ တောင်းဆိုသော်လည်း ဝင်းပပ က ဒါတော့ အခု မလုပ်စေချင်ကြောင်း နောက် များကျ ရင် သူ စဉ်းစားမည် ဖြစ်ကြောင်း သူတခါမှ မခံဘူးလို့ တခုခု ဖြစ်ရင် မနက်ဖြန် ကိုတင်ထွတ်ရိပ်မိ ပြီး ပြဿနာ တက်နိူင်ကြောင်း တောင်းပန်သဖြင့် မိုးအောင်သူ လက်လျှော့ ခဲ့လေသည်၊ နေ့ ကုန် တော့ ဝင်းပပ ရော မိုးအောင်သူ ပါ ခြေကုန်လက်ပန်းကျ သွားရတော့သည်။

မျိုးမမ မှာလည်း ပြန်ရောက်ပြီးတော့ မောင်ဟန့် နူင့် လိုးခဲ့ ခံခဲ့ ရတာ တွေကို တသသ ဖြစ် ပြီး ၊ အခွင့်အရေး မကြုံတော့သဖြင့် အဖုတ် မှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေ ခဲ့ရလေသည်။ဦးဘတုတ် မှာလည်း နော်အေးမူ နူင့် နူစ်ယောက်တည်း တွေ့ပြီး လိုးရဖို့ ကို ကျားချောင်းချောင်းနေ တော့သည်။

ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာလည်း ဖိုးသက် နူင့် နူစ်ယောက်ထည်း တွေ့ရဖို့ သိပ်မလွယ်တော့ သဖြင့် စိတ် အလိုမကျ ဖြစ်နေရသည်၊ အပျိုကြီးတွေက ဒီလိုပဲ ထင်ပါသည်၊ ဖိုးသက် အဒေါ်နော်အေးမူ ညီမ နော်တုတ်ရှည်လည်း အဲ လိုပင် ဖြစ်ရမည် စိတ်ခန ခန ထွက်တတ်သည်၊ အဲဒါကြောင့်လား မသိဟု ဖိုးသက် က တွေးနေမိသည်။

ဦးလေးတင့် မှာလည်း နော်အေးမူ ကို လိုးတိုင်း မေသူဇာ ၏ အဖုတ်ကျပ်ကျပ် လေး ကို လွမ်းဆွပ်နေမိသည်၊ ဒီတခါ အခွင့် ရရင်တော့ ကောင်မလေး လမ်းမလျှောက်နိူင်အောင် ကို လိုးပစ်လိုက်အုန်းမည်ဟု စိတ်ထဲမှာ ကျိမ်းဝါးနေသည်။ဒေါ်ဒေါ်လှ တယောက်ကလည်း ကိုတင်ထွတ် အိမ်ပြန်ရောက်လာလျှင် သူ့ သမီးရှေ့ ဘယ်လို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရ မလဲ ဟု စဉ်းစား နေမိသည်။ ကိုတင်ထွတ် အလိုးအဆောင့် လေး တွေကိုတော့ လွမ်းသားဟု တွေးနေမိသည်၊

ဝင်းပပ တယောက် မိုးအောင်သူ တနေ့လုံး စိတ်ကြိုက် လိုးတာကို ခံခဲ့ ရပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေမိုးချိုး အိပ်ပစ်လိုက် ရာ မနက် အစောကြီး အိပ်ယာမှ နိူးလာ ခဲ့သည်၊ အိပ်ယာနိူးနိူးခြင်း ပင် သူ့ တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါး ပြီး အားအင် ပြည့်ဖြိုး လန်းဆန်းနေတာ တွေ့ရ၏။

သူ မနေ့ ညနေက စိတ်ပူ သလို တကိုယ်လုံး နွမ်းနယ် ပြီး ကိုတင်ထွတ် တခုခု မသင်္ကာ ဖြစ်သွား မှာ လည်း ပူစရာ မလိုတော့၊ သူ့ မျက်နှာသူ မှန်ထဲ ကြည့်သော လည်း တရေးထည်း ညလုံးပေါက် တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားလို့ ပြည့်ဖြိုး နေသော သူ မျက်နှာလေး သူပြန်တွေ့ ရတော့ စိတ်ပူရတာ မတန်လိုက်တာ လို့တောင် တွေးမိသေးသည်။

ရေမိုးချိုး ပြီး သူ့ အခန်းကို ရှင်းလင်း မလို့ ကြည့်တော့ လည်း ဘာမှ ဒီလောက် လုပ်စရာ မလို၊ မနော် ရှင်းထားလို့ ရှင်းလင်း သပ်ယပ် နေတော့ အောက်ထပ်ဆင်း ပြီး မီးဖိုခမ်း ဝင်ပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ နဲ့ မနော် တို့ ပြင်ပေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါး လက်သုပ်လေး နဲ့ လဘက်ရည် တခွက် သောက်လိုက်သည်၊ ဖေဖေ နဲ့ မေမေ တောင် မနိူးသေး တော့ သူ တယောက်ထဲ စားနေတုန်း မမမျိုး အခန်းထဲ ဝင်လာတာ တွေ့ရသည်။

“ အော် အဝင်းတောင် နိူးနေပလား..ငါက နင် ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူး ဆိုတော့ နင် နေမြင့်အောင် များ အိပ်နေ မလားလို့..”

“ အင်း လေ အကျင့် ပါနေတော့ အိပ်လို့ မရ ဘူးလေ နိူးနေရက်နဲ့ အိပ်ယာထဲ လှဲ နေရင်း ကျောပူ တာ မခံ နိူင်လို့ ထလာတာ..မမမျိုး ရော ဘယ်လိုလဲ ခရီး ပန်းလာ တယ် မဟုတ်လား ဒီနေ့ ရုံးသွားအုန်းမှာလား..”

“ အေး ငါ ကတော့ သွားရမယ် ဟို မြို့နယ်က လူ တွေ နဲ့ ဆွေးနွေးခဲ့တာတွေ ရီပို့ ရေးရအုန်းမယ်..ဂျီအမ်က သိချင်နေမှာ၊ ..နင့် ဆီမှာ မောင်ဟန့် ညီလေး ဘယ်လိုနေလည်း ..ခိုင်းလို့ အဆင်ပြေလား..”

ဝင်းပပ ရင်ထဲ ထိတ် ကနဲ ဖြစ်သွား၏၊ မမမျိုးများ တခုခု ရိပ်မိ နေလို့လား။

“ အင်း အဆင်ပြေပါတယ်..မောင်ဟန် က ဘာပြောလို့လဲ မမမျိုး..သူ မမမျိုးနဲ့ ခရီးမှာ ပါသွားတယ် မဟုတ်လား..”

ဒီတခါထိတ်သွားတာက မမမျိုး 

“ ဟင့်အင်း ဘာမှ မပြောပါဘူး၊ သူ့ညီလေး ကို ကြည့်ရူ့စောင့်ရှောက်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြော ပေးပါလို့ပဲ ပြောတယ်..”

“ အော်ရပါတယ် မမမျိုး ရယ် ကောင်လေးက လည်း စမတ် ဖြစ်ပါတယ်၊..အင်း ပြောရင်း ဆိုရင်း မှ ဒီမှာ စောင့်ရင်း အချိန်ဖြုံးမဲ့ အစား ရုံးမှာ အလုပ် နည်းနည်း ရှိနေတာ သွားလိုက်ပါအုန်းမယ်...”

...............................................................................................................

ဝင်းပပ ရုံးရောက် ချလာတော့ မိုးအောင်သူ အံသြသွားသည်၊ မနေ့က ပြောတော့ ဒီနေ့ ကိုတင်ထွတ်ကို သွားကြိုရမှာ မို့ မလာတော့ဘူးတဲ့၊ အခု တော့ ရုံး ထဲ ရောက်ချလာ လိုက်တာ အပါး လှလှခြေလား၊ ဒီနေ့ အပြာရောင် မင်းသမီးလေး ပါလား၊ အပေါ်က မိုးပြာရောင် ဗြောင် ကို လက်ပြတ်မကျ လက်စကလောက်လည်း မရှည် ခေတ်ဟောင်းတုန်းက စတိုင်မျိုးကို ခေတ်ဆန်ဆန်ပြန် ပြင်ထားတဲ့ ရင်စိ၊ ကော်လာထောင်လေးနဲ့ ခါးတို အောက်က ထမိန်အထက်ဆင် ဖုံးရုံလေး။

အောက်ကတော့ အပြာခံမှာ ကန်လန့်ဖြတ် လှိုင်းတွန့် အလုံးကြီးတွေ ပုံစံ အချိတ် ထမိန် နဲ့ အဲဒီ လှိုင်းကြီး က ဒူးဆစ် လောက်မှာပဲ ပတ်တယ် ရှမ်းထမိန်တွေ လိုမျိုး၊ ဆိုတော့ တင်သားနေရာ မှာက အပြာဗြောင်လေး ပဲ၊ ဖြစ်နေတယ်။

ခါးမှာတင်းတင်းလေး ပတ်ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကြောင့် စွင့်ကား လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားတွေက ထင်းထင်းကြီးဖြစ်နေ တယ်၊ မိုးအောင်သူ မနေ့က တနေ့ လုံး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီးတာတောင် သူညီတော်မောင်က ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ထ လာတယ်။

“ အမဝင်း ဒီနေ့ မလာတော့ဘူးမှတ်လို့..ဆရာ့ လေယာဉ်က ဘယ်အချိန်ဆိုက်မှာလဲ... ”

“ နေ့လည်မှလေ အဲဒါကြောင့် အိမ်မှလည်း နေရမှာ ပျင်း..ဒီမှာလည်းလုပ်စရာလေး တွေ ရှိ လို့ ထွက်လာတာ..”

ဝင်းပပ သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေတော့သည်၊ မိုးအောင်သူ မှာသာ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ် နေပြီး ၊ တကယ်လို့ ကိုတင်ထွတ် ပြန်ရောက်လာ လျှင် သူ ဘယ်လို နေရ ထိုင်ရ မလည်း ဆိုတာကို စဉ်းစား ဦးနှောက်စားနေလေသည်။

“ ဟေး မောင်မိုး ဒီဖိုင် ထဲ မှာ လိုနေတဲ့ အင်ဗွိုက်တွေ ရှာပြီး ဖြည့်လိုက်အုန်း..”

ရုပ်တရက် သူ့ စာပွဲရှေ့ရောက်လာပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ အသံကြောင့် မိုးအောင်သူ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အတွေးပျက်သွား၏၊ ရုပ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားသော ၊ဆပ်ကနဲ တုန်သွားသော၊ မိုးအောင်သူ ကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ လည်း တမျိုးကြီး ခံစာလိုက်ရသည်။

“ မောင်မိုး နေကောင်းရဲ့လား ”

“ ကောင်းပါတယ် အမဝင်း ..ဖိုင် တွေ ဆိုမှ ကျနော် တခု ပြစရာရှိသေးတယ် အဲဒါ အရေးကြီးမယ် ထင်တယ် ဟို ဖိုင်အခန်းထဲမှာ..ခနလောက် လိုက်ကြည့်ပါအုန်း..”

မိုးအောင်သူက ပြောပြောဆိုဆို ထထွက်သွားလိုက်၏၊ ဝင်းပပ တယောက် ချီတုန်ချတုံ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်၊ သူတို့ မိုးအောင်သူ သူငယ်ချင်း ဆီက ဘိ ရပြီးကတဲက ထိုဖိုင်ခန်းလေး ကို လုံး၀ မသွားကြတော့ အန္တာရယ် အလွန်များ ၍ ဖြစ်သည်၊ အခု တော့ မိုးအောင်သူ တခုခု ပြောခြင်လို့ထင်သည်၊ ဟု တွေးကာ ဒေါ်ဝင်းပပ လိုက်သွားလိုက်လေသည်။

ဝင်းပပ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နူင့် မိုးအောင်သူက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ ကို အတင်း ပွေ့ဖက်ကာ အသည်းအသန် နမ်းပစ်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ က အတင်းတွန်းထားပြီး.

“ မိုးလေး..မနေ့ က ပဲ ကိုယ်တို့ သဘောတူချက်ရပြီးပြီလေ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါမယ် ဆိုတာ..”

“ အင်းလေ အမဝင်းရယ်..ကိုတင်ထွတ် လာရင် လို့ပြောထားတာလေ ကိုတင်ထွတ်မှ မရောက်သေးပဲဟာ..”

“ မိုးလေးက ရစ်ပြီကွာ..ကိုယ် ဒီကနေ သွားကြိုမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြေလို့ မရဘူးလေ..”

“ အင်းပါ အမဝင်းရယ် အမဝင်းက အရမ်းလှလွန်းတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးပေါက်ကွဲတော့မယ်ဗျ ဒီမှာကြည့်..”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် မိုးအောင်သူ က သူ့လုံခြည်ကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို ပေါင်လည်ဆွဲချလိုက်သည်၊ သူ့ ဖွားဘက်တော် လိင်တန်ကြီး က ထောင်ကနဲ ထွက်လာသည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် ဖေါင်းကား တင်းမာနေသော လိင်ချောင်းကြီးက တလုံးထဲသော မျက်စေ့ဖြင့် ဝင်းပပ ကို ကြည့်နေ၏။

“ ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ်ပေး မယ် မြန်မြန်လေး စိတ်လျှော့လိုက်နော် မထိန်းထားနဲ့ …”

ဝင်းပပ က ပြောပြော ဆိုဆို မိုးအောင်သူ ကို လိင်တန်ကြီး မှ ဆွဲ ဆုပ်ကိုင် ခေါ်သွားပြီး အခန်းထောင့်က စက္ကူ ပုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်၊ မိုးအောင်သူ မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဝင်းပပ အထိုင် ၊ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ဝင်းပပ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ က တည့်နေပေတော့ရာ

ဝင်းပပ က ထုံစံအတိုင်း ပုလွေ ပညာပြကာ မိုးအောင်သူ လီးကြီး ကို စစုပ်လေတော့သည်၊ လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည် နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပ တယောက် အပြင်လောက ကို မေ့လေပြီ ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတွေ တက်လာပြီး အားတက်သရော စုပ်သလို သူ့ အဖုတ်တွင်းကလည်း အရည်ကြည် စိမ့် ထွက်ကျလာပြီ။

ဆယ်မိနစ်မျှ စုပ်ပေးသော်လည်း မိုးအောင်သူ တယောက် ပြီးမဲ့ ပုံမမြင်၊ ဘယ်ပြီးမလဲ မနေ့ က တနေကုန် တနေခန်း ဆော်ထားတာ ဆိုတော့ တချီပြီးဖို့ တော်တော်ကြာနေတာပေါ့၊ ဒေါ်ဝင်းပပ လည်း မထူးတော့ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်၊ မိုးအောင်သူ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ပြွတ် ကနဲနေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။

“ ကဲ မိုးလေး လာလာ ငါ့အဝတ်အစားတွေ မကျေအောင်လုပ်နော် …”

ဒေါ်ဝင်းပပ သူ့ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ ခေါက်တင်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချကာ ခြေထောက်တဘက်ကို မထုတ်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စားပွဲခုံကို လက်နူစ်ဘက်ဖြင့်ထောက်ကိုင်ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။

မိုးအောင်သူ တယောက် ကမန်းကတန်း ပင် ဒေါ်ဝင်းပပ အနောက်မှာ နေရာယူ ပြီး သူ့ လီးကြီးကို သူလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အနောက်သို့ ပြူနေဟန်ရှိသည့် နူစ်ခမ်းထူထူ အဖုတ်ကြီး အဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်။

နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဇိမ်ခံသွင်း ရာမှ အရှိန်တက်လာတော့သည်၊ နောက်တော့လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးများနှင့် မိုးအောင်သူ ပေါင်ခြံတို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံ များနဲ့ အတူ အသက်ရူသံတွေလည်း မြန်လာကြသည်။ မကြာခင် အတွင်းမှာပင် တယောက်နှင့်တယောက် အထာသိနေကြပြီ ဖြစ်သော သူနှစ်ဦးတို့ ပြိုင်တူ ကာမ အရသာ အထွတ် အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။

“ အချစ် ကြည့်စမ်း မတွေ့ရတာ ကြာ လို့ ပိုမိုက်လာတော့တာပဲ..”

“ အင်း ပါ တွေ့မှ ချွဲပြီ တခါထဲ အဝေး မှာတုန်းကတော့ ဖုန်းကို တပတ်တခါ အနိူင်နိူင် ဆက်ပြီးတော့..”

ကိုတင်ထွတ်က ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးလေး ကို ထွေးဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖမ်းစုပ်လိုက်သည်၊ မတွေ့ရတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်သော မယားချော လေးမို့ ကိုတင်ထွတ် ပစ္စည်းကြီးက မာတာတာ ဖြစ်လာပြီး ဝင်းပပ ပေါင် ရှေ့ပိုင်း ကို သွားထောက်မိလေသည်၊ ဝင်းပပ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကို ကိုယ် မလုံ မလဲ တော့နည်းနည်း ဖြစ်သွားသည်။

အခုန နာရီပိုင်းလေး က မှ မိမိ နူတ်ခမ်းတွေ က မိုးအောင်သူ လီးကြီး ကို စုပ်ခဲ့သေးသည်၊ ပြီးတော့ မိုးအောင်သူ က လည်း လိုးလိုက်သေးသည်၊ မိုးအောင်သူ က တော်တော် နဲ့ မပြီးနိူင်လို့ လေဆိပ် ထွက်ဖို့ အချိန်ကပ်သွားခဲ့ရသည်၊ ပလုပ်ကျင်းဖို့ အဖုတ်ဆေး ဖို့ အချိန်မရတော့။

မိမိ အဖုတ်ကို တစ်ရူး ဖြင့် သုတ်ကာ သန့်စင်ခဲ့သော်လည်း မိုးအောင်သူ သုတ်ရည်တွေက အတွင်းထဲ မှာကျန်နေသေးသည်၊ သူ လေဆိပ်ကို ကမန်းကတန်းမောင်းလာတော့သူ့ အဖုတ်တွင်းက တစိမ့်စိမ့် ပြန်ထွက်လာသဖြင့် သူ့ ပင်တီ မှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေရသေးသည်၊ လေဆိပ်ရောက်တော့လည်း သူအတွင်းဝင်လို့ ရအောင် လုပ်ပေးမည့် အဆက်အသွယ်ကို လိုက်ရှာရ နောက် လေယာဉ် ကလည်း ဆိုက်လာပြီ ဆိုတော့ အချိန်မရတော့ခြေ။

ကိုတင်ထွတ် နူင့် ဝင်းပပ အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် ကိုတင်ထွတ် က ကြမ်းတော့သည်၊ ဝင်းပပ လည်း လင်တော် မောင် ဆိုတော့ မငြင်းဖယ်နိူင်၊ ကိုတင်ထွတ် အကိုင် အတွယ် အပွတ်အသပ်များ ဖြင့် ဆန္ဒရမက် တွေ ပြန်လည် နိူးထ လာရသည်၊ ကိုတင်ထွတ် သူ့အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်တော့ မှ ဝင်းပပ သတိရသည်၊ ဒုက္ခ ပဲ ငါ ဆေးဖို့ မေ့သွားပြီ၊ သူများသိသွားမလား၊ ရင် ထဲ မှာ တထိတ်ထိတ် နှင့်..

“ အင်း အချစ် လည်း ကို့ ကို စောင့်နေရတာ ကြာနေပြီ ထင်တယ် ဟင်းဟင်း..အချစ် အရည် ဒီလောက်ရွဲ တာ တခါမှ တောင် မတွေ့ဘူးသလိုပဲ ..”

“ အို..ကိုကလည်း”

ကိုတင်ထွတ် က အားရဝမ်းသာ စွာဖြင့် သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို စွပ်ကနဲ ဝင်းပပ အဖုတ်၀ တွင်တေ့ကာ စသွင်းကထဲက အားကုန် ဆောင့်လေတော့သည်၊ ဝင်းပပ မှာလည်း ပြီးခဲ့သည့် နာရီပိုင်းလေး ကမှ မိုးအောင်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက်သွားခဲ့သော သူ့ အဖုတ်တွင်းသို့ ကိုတင်ထွတ်လီး ကြီး ဝင်ထွက်လာခဲ့ သည်မှာ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်သော်လည်း သူ့ စိတ်တွေက ပိုမို တက်ကြွ သလို ဖြစ်နေခဲ့ရလေသည်။

ထိုအတွက် ကြောင့်လည်း သူ့ကိုယ်တိုင်က ကိုတင်ထွတ် ကိုယ်ကြီး ကို တအားဖက်တွယ်လျှက် သူ့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ အားရ ပါးရ တုန့်ပြန် နေမိလေတော့သည်။

ကိုတင်ထွတ်မှာ ယောက္ခမ ကြီးထက်စာလျှင် ပိုမိုကျစ်လစ် ကာ နုပျို တောင့်တင်း သော ကိုယ်ခန္ဓာ ပိုင်ရှင် ဇနီးချောလေး ကို မလုပ်ရတာ ကြာပြီ မို့ စိတ်အရမ်း တက်ကြွနေရာ များ မကြာခင်မှာပင်၊ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားရလေသည်။

ဝင်းပပ မှာလည်း သူ့ စောက်ခေါင်းတွင်းထဲ မှာ ယောက်ကျား နူစ်ယောက် ၏ သုတ်ရည်တွေ ရောနှော သွားပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်းမှ ပင် လျှံကျလာကာ ဖင်ကြားသို့ စီးဝင်သွားတာ ခံစားသိနေရ လေရာ မကြုံစဖူး အတွေ့ အကြုံကြောင့် အကြောလေး တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားရ လေတော့သည်။

................................................................................................................................

ဖိုးသက် တယောက် လည်း ခု မှ ပဲ စွဲနေပြီ လို့ ပြောရ မလို ဖြစ်နေသည်၊ စိတ်ကြိုက် အားမနာတိုင်း ထောင်းနိူင်သည့် ဆုံကြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို မထောင်းရ တာကြာလို့ တောင်းတ နေသည်၊ တကယ်တော့လည်း ဘယ်လောက်မှ ကြာသေးသည် မဟုတ်၊ သို့သော်လည်း လူပျိုပေါက် ပီပီ အမြဲဆာနေ တော့ ခက်နေပြီ။

ဒီနေ့ လည်း မယောင် မလည် နှင့် မီးဖို ထဲ သူ့ အမေ ဝင်ကူရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို မျှော်မိသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို မတွေ့ရ၊ နောက် တော့ မယောင် မလည် နှင့် သူနဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ တို့ နေ့ခင်းဘက် လစ်ရင် ဆွဲလေ့ ရှိသော စတိုခန်းလေး ဘက် ကို ထွက်လာခဲ့သည်၊ တကယ်တော့ အဲ ဒီစတိုခန်းလေး မှာ အကြီးကြီး မဟုတ် တဲ့ အပြင် မှောင်လည်း မှောင် သည်၊ ပြတင်းပေါက် မရှိ။

တကယ်တော့ တခါတလေမှ သုံးတတ်သည့် ပစ္စည်း မျိုးတွေ ထားတာ၊ သင်္ဘောဆေးဗူး တို့၊ သစ်တို သစ်စ ၊ ကားပစ္စည်း အတို အစ ၊ အစရှိသည်တို့ ထားတာ၊ ကုတင် မရှိ ကုလားထိုင် မရှိ၊ သို့သော်လည်း လူလစ်ရင် ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို သူ ဆွဲ ခေါ်သွားပြီး မော်တော် ဆပ် တတ်သည့်နေရာ၊ တယောက်ထည်း သွားပြီး ဂွင်းထု မလို့ ကြံ ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။

သူ က အခန်းထောင့် အကွေ့ ရုတ်တရက် ဒေါ်ဒေါ်မြ အခန်းလေး ထဲ ဖြတ်ကနဲ ဝင်သွားတာ တွေ့တော့ ပျော်သွားသည်၊ ကမန်းကတန်း အနောက်က လိုက်သွားကာ အခန်းထဲ လိုက်ဝင်ရင်း တံခါးကို ပိတ် ဂလန့် ချလိုက်သည်၊ အခန်းက မှောင်နေသော လည်း သူက အလွတ်ရပြီး သားမို့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုယ်လုံးကို လှမ်းဆွဲ ပြီး ဖက်လိုက်သည်။

“ ဒေါ်ကြီး ရယ် နေနိူင်လိုက်တာ ကျနော့် မှာ သေတော့မယ် လွမ်းလို့..”

ဖိုးသက်က ကိုယ်လုံးကို စမ်းပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းလိုက်သည်၊ နောက်တော့ သူအရမ်းဆာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ကို မှုတ်လိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး အောက်ထိုင်ချ ထမိန်လှန်ကာ ပေါင်ခွဆုံကြားကို မျက်နှာ အပ်လိုက် လေသည်၊ ဖိုးသက် မှာ မျက်စိမှိတ် ၍၊ ( မျက်စေ့ဖွင့်လည်း ဘာမှ မမြင်ရမည့် အတူတူ ) ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ် ကြီးကို ကောင်းကောင်းကြီး ဘာဂျာကိုင်တော့သည်။

ဒေါ်ဒေါ်မြ က သူ့ ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ကာ သူ့ ပေါင်ကို ကွပေးလိုက်တော့ ဖိုးသက် ပါးစပ်ကြီးက ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ကို တိုက်ရိုက် မိမိ ရရ ပင် ခွင့်ကျကျ လုပ်ခွင့်ရနေတော့သည်၊ ဖိုးသက် စိတ်ထဲ ထဲ ဒီတခါဒေါ်ဒေါ် မြ ရေမွှေးတွေ ဘာတွေ သုံးထားပါလား၊ ငါ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးမယ် ပြောထားလို့ထင်တယ် လို့ တွေးမိသေးသည်။

၅ မိနစ် ၁၀ မိနစ် ခန့် လျှာညှောင်း အောင် မှုတ်ပြီးတော့ ဖိုးသက် တယောက် ဒေါ်ဒေါ်မြ ထမိန်ကို လှန်ကာ ဒေါ်ဒေါ်မြ အနောက်ဘက်မှာ နေရာယူလိုက်သည်၊ သူ့ ပုဆိုးက တော့ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံး ကျန်ခဲ့ ပြီးသား၊ သူ ၏ ထောင်မတ် နေသော လိင်ချောင်းကြီး က ဝင်နေကြ တွင်းကို သိနေသည့် မြွေကြီး လို ဒေါ်ဒေါ်မြ ဖင်နူစ်လုံး ကြားမှ တိုးဝင်သွား၏။

ဒေါ်ဒေါ်မြ ကလည်း နံရံ ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလာလို့ ဖိုးသက် လိုးလို့ ခွင်ကျ နေ၏၊ ဖိုးသက် မှာ သူ့ ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်နေရင်းမှ ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့ကြီးတွေကို အင်းကျီပေါ် မှ ပင် လှမ်း ညှစ် ကိုင်ပေးလိုက်သေးသည်။

ဖိုးသက် စိတ်ထဲ မှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့ကြီး တွေလည်း ငါနှယ်ပါ များလို့ထင်တယ် ကြီးလာလိုက်တာ၊ အရင်တုန်းက ထက် ပိုကြီးလာသလိုပဲ၊ ပျော့လည်း နည်းနည်း ပျော့ လာတယ်၊ အဲ ဒီထက် ပိုမတွေးတော့ ပါ ငတ်နေတာ ကြာတဲ့ လီးကြီးက အားရ ပါးရ မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်း နဲ့ ဝင်ထွက် နေပြီ မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကလည်း အရင်က လို ငြိမ်ငြိမ်လေး မခံ တော့ဘူး ။

သူ့ ဖင်ကြီးတွေ ကို အသာလေး လှည့်ဝိုင်း ကော့ပေးတော့ ဖိုးသက် လီးကြီး ကလည်း စောက်ခေါင်း နရံ တွေ လျှောက်ထိုး ထိမိနေပြီး ၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့် အပြီးမှာတော့ သုတ်ရည် တွေ တဖြုတ်ဖြုတ် နဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပေးနေမိပါတော့တယ်၊။

တချီပြီးသွားတော့ ဖိုးသက်တယောက် ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုယ်လုံးကို အနောက်က ဖက်ထားရင်း

“ ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်ကြီးရယ် မလိုးရတာ ကြာလို့ထင်တယ် အရသာရှိလိုက်တာ .ဒေါ်ကြီးရောဟင်..”

“ အေး..ငါလည်း ကောင်းတာပါပဲ ဖိုးသက်ရယ်..”

ဒေါ်ဒေါ်မြ ပြန်ဖြေလိုက်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတဲ့ ဖိုးသက် တယောက် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားပါတော့တယ်၊ သူ ဒေါ်ဒေါ်မြ ဆိုပြီး အားရ ပါးရ တွယ်နေတာ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှ မဟုတ်ပဲ၊ လက်စသတ်တော့ ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖြစ်နေတာကိုး ၊ ဟာ၊ သူက သိရဲ့ သားနဲ့ ငါလုပ်တာကို ခံနေတယ်။

ဆိုတဲ့ အတွေးလည်း သူ့ခေါင်းထဲ ဒိုင်းကနဲ ဝင်လာတယ်၊ ဦးနှောက်က အင်ဖေါ်မေးရှင်းက ချက်ချင်းပဲ လီးကြီး ဆီ ရောက်သွားတော့ လီးကြီးကလည်း ဒေါင်ကနဲ မတ်လာပြီး ဒေါ်ဒေါ်လှ ပေါင်လုံးကြီးကို ဒုတ်ကနဲ သွားထိုးမိပါတော့တယ်။

...............................................................................................................................................

“ ဒေါ်ကြီး ကတော့နော် ဆောရီးဆောရီး …”

“ အောင်မယ် ခုမှ ဆောရီး မနေပါနဲ့ လုပ်တုံးကတော့ လုပ်ပြီး..ဒါနဲ့ မင်းနဲ့ မမြ တို့ ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ  ”

“ မကြာသေးပါဘူး ဒေါ်ကြီးရယ်၊ ဒေါ်ကြီးတို့ ဒီတခေါက် ခရီး ထွက်သွားတုန်းမှ ပါ..”

ဒေါ်ဒေါ်လှ က စကားသာ ပြောနေတာ သူ့လက်က ဖိုးသက် လီးကြီး ကို ကိုင်ထားပြီး ပွတ်ပေးနေတုန်းပဲ ဆို တာဖိုးသက် သတိထားမိသည်၊ ဖိုးသက် လီးကြီးက လည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ကိုတောင် လုပ်ခွင့်ရခဲ့တာ ငါကွ ဆိုပြီး အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေသည်။

“ ဒေါ်ကြီး မထူးတော့ ပါဘူး နော် နောက်တချီလောက် ပေးလုပ်ပါလား ကျနော့်အရမ်း လုပ်ချင်နေလို့ပါ..”

“ အမလေး ဟဲ့ ဒီအရွယ်တွေ များ နော် အပေါက် ဆိုရင် ဘယ်အပေါက် ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ရရင် ပြီးရောပဲ..”

“ အဲ လို မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်ကြီးရယ် ကျနော်က ဒေါ်ကြီး ကို အရမ်းလုပ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ..”

“ အန်မယ် ပြော စမ်းပါအုန်း ဘာလို့လဲ..”

“ ဒေါ်ကြီး ကျနော့် ကို ရော ဒေါ်ကြီး မြ ကိုရော စိတ်မဆိုးဘူး ဆိုရင်ပြောမယ်..”

“ အင်း ပြော”

တနေ့ အိမ်မှာ နေရာ မလွတ်လပ်တာနဲ့ ဒေါ်ကြီး တို့ လင်မယား ကုတင်ပေါ် မှာ ဒေါ်ကြီးမြ နဲ့ ကျနော်နဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ ကျနော် ကုတင်ဘေး အံဆွဲ ထဲ က ဒေါ်ကြီး မယ်ဘွဲ့ရ တုန်း က ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့ တယ်လေ..အဲဒီက စပြီး ဒေါ်ကြီး ကို လုပ်ချင်နေတာ ..ဒေါ်ကြီး မြ ကိုလုပ်ရင်တောင် ဒေါ်ကြီး လို့ စိတ်ထဲ မှာတွေးပြီး လုပ်နေမိတာ..

“ ဟင့် ကောင်လေး လူက သာ ငယ်တာ တော်ကီကတော့ တယ်ကောင်း..လာ မြန်မြန် ကိုဘတုတ် ငါ့လိုက်မရှာခင်..”

ဖိုးသက် ဝမ်းသာအားရပဲ ဒေါ်ဒေါ်လှကို မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားမှာပဲ ဒေါ်ဒေါ်လှ ခြေတဘက်ကို ဘေးက ခွေးခြေကုလားထိုင်ပုလေး ပေါ်တင်လိုက် ပြီး ကားသွားတဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားဝင်လို့ သူ့ လီးကြီး ကို ဒေါ်ဒေါ်လှ အဖုတ်၀ မှန်းတေ့ ပြီး ကော့ကော့ ဆောင့်လေတော့သည်။

ဦးဘတုတ် တယောက်လည်း တင်းနေသည်၊ မနော် ကို ဖြုတ်ခဲ့ ပြီး နောက် ၊ အနု လေးတွေ ကို ပဲ စားချင်နေ မိသည်၊ ခုလည်း အိမ်ပြန်ရောက် ပြီးကထဲ က မနော်ကို ချောင်းနေ ခဲ့တာ အဆင် မပြေ လူမလစ်သေးလို့ ပိုပြီး တဏှာဇောတွေက နွေရာသီမှာ ကြွတ်ရွနေတဲ့ သစ်ရွက်ခြောက်တွေ လိုဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

မီးပွားတချက်တောက် တာနဲ့ တတောလုံး လောင်မဲ့အခြေအနေမျိုး။ ဒီနေ့ လည်း ကြည့် သူ ချောင်းနေတာ အိမ်က လူတွေ အကုန်ကုန်သွားသလို မနော်လည်း ပါသွားသည်၊ မနော်နဲ့ ဒေါ်မြ က ဦးတင့် ကားနဲ့ ဈေး သွားကြသည်၊ မလှ က တော့ ထူးထူးခြားခြား သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်သွားတာ ဖိုးသက် ကိုခေါ်သွားသည်၊ ဝင်းပပ တို့လင်မယားနဲ့ မျိုးမမ က အလုပ်သွား တော့ သူနဲ့ မေသူဇာပဲ ကျန်ခဲ့သည်။

ဂေါက်သွားရိုက်ဖို့ကလည်း ပျင်းလာတာနဲ့ မသွားဖြစ်တော့၊ ကိုယ်လက် တွေ ညှောင်းညာ သလိုရှိလာတာ နဲ့ မေသူဇာကို သူ့ အခန်းထဲ လာဖို့ ခေါ်လိုက်သည်၊ ခါတိုင်းလည်း ဒီကောင်မလေး ကို နင်းနှိပ်ခိုင်းနေကြဖြစ်သည်။ မေသူဇာ မှာ မလှ တို့ဘက်မှ ဆွေမျိုးနီးစပ်သာ ဖြစ်ရာ သူနဲ့ ဆိုရင် တစိမ်းသာ ဖြစ်လေသည်။

အရင်တုန်းကတော့ ကောင်မလေး က သိပ်ငယ်လို့လား၊ သူကိုယ်တိုင်ကပဲ အရွယ်ရောက် တဲ့ စော်တွေကို ပဲ စိတ်ဝင်စားနေလို့လား မသိ၊ သတိမထားမိ၊ ခုတော့ မနော်ကို လည်း စားပြီး နုနုလေး တွေဆာနေတဲ့ အချိန်၊ ကောင်မလေးကလည်း အပျိုဖြစ်လို့ အဖုအဖေါင်းလေးတွေ မြင်နေရပြီ၊ အိမ်ကြီး တလုံးထဲမှာ သူတို့ ၂ ယောက်ထည်း။

နောက် သူ့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ၊ သူက မှောက်အိပ်ပြီး ကောင်မလေး သူ့ခြေသလုံးတွေ စနှိပ်တာနဲ့ သူ့လီးက တောင်နေပြီ၊ မွေယာသာ ရွံ့ မြေ ဆိုရင် တွင်းတူးပြီးသား ဖြစ်နေလောက်ပြီ၊ နောက်တော့ စိတ်က ပို ထသထက်ထလာတော့ အင်း ဆိုပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်၊ သူ့ကောင်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှ အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ် နေသည်။

ကောင်မလေး ဘယ်လို တုန့်ပြန်မလဲ ဆိုတာ မျက်လုံးမှေးရင်း စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ မေသူဇာ လည်း မျက်လုံးလေး ဝိုင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ သူလည်း ဦးလေးတင့် နဲ့ ဦးလေး တင့်တို့ အိမ်မှာ ဖြစ်ပြီးတော့ ဦးလေး တင့် ကို စွဲသွားခဲ့ရသည်။ 

သူ နဲ့ ဦးလေး တင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆုံဖို့ကလည်း သိပ်မလွယ်၊ ဦးလေး တင့်က တော့ လစ်ရင် လစ်သလို လက်သရမ်းသည်၊ သူ့ဖင်လေး ညှစ်လိုက်၊ နို့လေး ဖျစ်လိုက် လုပ်တတ်သည်၊ ဒါပေမဲ့ ကာမ အရသာ အဆုံးထိ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် လိုးသည့် အဆင့်ကို အခွင့် မရခဲ့ပေ၊ ဖိုးသက် တကောင်ကလည်း သူ့ ကို အချိန် မပေးနိုင်လောက်ရအောင် ဘာတွေ အလုပ်ရှုတ်နေမှန်း မသိ။

ခု ဘဘကြီး ကို နှိပ်ပေးရင်း ဘဘကြီး လီးကြီး ပုဆိုး အောက်ထောင်နေတာတွေ့တော့ ဘဘကြီး ဘာလိုချင်မှန်း သူသိနေပြီ၊ အိမ်ကြီးထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ၊ ဘဘကြီး အခန်းထဲ က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဆိုတော့ သူလည်း အဖုတ် မှာ အရည်ရွဲနေပြီ။

ဘဘကြီး ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ လီးညိုကြီးက ထောင်မတ်နေသည်၊ ထိပ်ဖူးက မရမ်းစေ့ရောင် ဖြစ်နေပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းက အရည်ကြည်လေး စို့နေသည်၊ ဘဘကြီး လက်တွေက သူ့ ဂါဝန်အောက်က ပေါင်တန်လေး ကို ပွတ်နေသည်၊ မေသူဇာ ဘဘကြီး လိင်ချောင်းကြီးကို ငုံ့ စုပ်လိုက်တော့ ညီးသံလေးနဲ့ ဘဘကြီးလက်တွေက မေသူဇာ့ခေါင်းက ဆံပင်လေး တွေကို ဖွပေးလာသည်။

လိင်ချောင်း ကြီး ကို ရေခဲချောင်းလို စုပ်နေရင်းက မေသူဇာ သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ ဂါဝန်က တော့ အိမ်နေရင်း ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်သည့် အတို ဝတ်ထားတော့ ချွတ်နေစရာ မလို လှန်လိုက် လို့လွယ်သည်၊ ဘာမှ မပြောနေတော့ပဲ ( ပြောလို့လည်း မရ ပါးစပ်ထဲ မှာ ဦးဘတုတ် လိင်ချောင်းကြီး အပြည့်နဲ့ ဆိုတော့ ) သူ့ကိုယ်လေး ကို တပတ်လှည့်ကာ ဘဘကြီး မျက်နှာပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။

သူ့ အဖုတ်လေးနဲ့ ဘဘကြီး မျက်နှာ ကွက်တ်အပ်သွားသည်၊ ဦးဘတုတ် လက်တွေက မေသူဇာ့ ဖင်လုံးလေး နှစ်ဘက် ကို တဘက်တချက် ဆုပ်ကိုင် နှယ်ရင်း မေသူဇာ့ အဖုတ်ကို သူ့လျှာတွေနဲ့ စရက်နေသလို၊ မေသူဇာ ပါးစပ်ထဲကိုလည်း သူ့ ကောင်ကြီးနဲ့ ကော့ကော့ ကာ ထိုးပေးနေသည်၊ ဦးဘတုတ် တို့ ကုတင်ပေါ်မှာ မုန်တိုင်း စလေပြီ။

....................................................................................................................................................

ဖိုးသက် နဲ့ ဒေါ်ဒေါ် လှ တို့ မှာ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေကြပြီ၊ ပထမ ဆုံး အချီမို့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး လှော်နေကြသည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ရောက်နေတာက ဒေါ်ဒေါ်လှ သူငယ်ချင်း တယောက် အိမ်မှာ၊ ဒေါ်ဒေါ်လှနဲ့ အရင်းနီး ဆုံး သူငယ်ချင်း လေ၊ ဒေါ်ဒေစီ တဲ့၊ သူတို့ နှစ်ယောက် က တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်းသလား မမေးနဲ့၊ အနှိပ်သည် ကောင်လေး ချောချောတောင့်တောင့်လေး အသစ် ရှိတယ် ဆိုရင် တယောက်နဲ့ တယောက် လက်တို့ ပြီးသား ၊ ဇိမ်သွားခံလေ့ ရှိတယ်။

အပျိုဘဝတုန်းက ရှုတ်ခဲ့ကြတာတွေ လည်း တယောက်နဲ့ တယောက် အရသာခံ ပြောကာ စားမြှုပ်ပြန်ကြလေ့ ရှိသည်။ အခု တော့ ဒေါ်ဒေါ်လှ အချစ်တော် လေး ရနေပြီ ဆိုတော့ ဒေါ်ဒေစီ တော်တော် လေး ပျော်သွားသည်၊ သူ့ အိမ်မှာ သူ့ယောကျ်ား မရှိ တဲ့ အချိန် ဒေါ်လှလှ ကို အသိပေးပြီး ဖိုးသက်နှင့် ဒေါ်ဒေါ်လှလို့ ပျော်ပါး ဖို့ တခန်းသက်သက် ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဖိုးသက် ကလည်း အခု မှ ပဲ၊တချိန်တုန်းက မယ်ဖြစ်ခဲ့ ဘူးပြီး ခုထိ တောင့်တုန်း ဖွင့်ထွားတုန်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် အားရပါးရ နူစ်ယောက်အိပ် ကုတင် ကြီး ပေါ်မှာ ဆော် ရ လို့ လီးက အတောင် ကို မကျ ချင်ဘူး ဖြစ်နေရတယ်။

ဒေါ်ဒေါ်လှ အဖို့ကလည်း မျက်ဖြူ ဆိုက်လေ ဆရာကြိုက်လေ ဆိုတဲ့ အတိုင်း ပဲ ကိုတင်ထွတ် နဲ့ လည်း မဖြစ် နိူင် တော့လို့ ၊ ပိုငယ်၊ ပို သက်လုံကောင်းတဲ့ ဖိုးသက် ကို လုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ပြု ထား လိုက်တော့တယ်၊ သူတတ် ထားသမျှ ပညာတွေကို လည်း ပို့ချပေးလိုက်တယ်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ က ဖိုးသက် အတွက်ကတော့ ကျနော့် ကာမ ဆရာမ ကြီး ပါပဲ လေ၊ ( အဟီး ကျန်တဲ့ ဆရာမ တွေကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ရေး ကျနော်နဲ့ ဆရာမ များ စီးရီးမှာ သွားဖတ်ကြပါ) ။

ဖိုးသက် က အခု တော့ ဘဝင် လေဟတ် နေပြီ ၊ သူ့ အဒေါ်လေး နော်တုတ် ရဲ့ ဘဲကြီး စောလေးထောင် တခါတလေ ရိုက်တဲ့ လက်ချာ တွေထဲ မှာ ခေါင်ထိ အကုန်လဲ ဆိုတာ မျိုုး တွေလည်း ပါတော့၊ ခု သူက ဒီအိမ်ကြီး ရဲ့ ခေါင် ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို စားနေရပြီ ဆိုတော့ နောက် ဖြစ်နိူင်ခြေ တွေက သူ့ခေါင်းထဲ မှာ အစီအရီ။

အိမ်မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ ၊ သူ အရမ်းကို အချ ချင်ဆုံး အပျိုကြီး မျိုးမမ၊ နောက် မျိုးမမ နဲ့ အပြိုင် အဆိုင် လှတဲ့ ဝင်းပပ၊ ဟင်း၊ တွေးရင်း နဲ့ တောင် ပိုမာ လာတဲ့ သူ့ လီးကြီးနဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ စောက်ဖုတ် ထဲ တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်မိတယ်။

“ ဟဲ့ ဖိုးသက်ရယ် ကြမ်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း.....”

ဒေါ်ဒေါ်လှ က ညှသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပေမဲ့ တကယ်က တော့ မနှောခွေ့နေတာလေ၊ ဒီကောင်လေး ကို ကောင်းကောင်း မွေးစားရတော့မယ် လို့လည်း တွေးနေမိတယ်၊ ဒေစီ ကလည်း ရှယ်ယာလိုချင်နေမှန်း သူသိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခုထိတော့ မရှယ်ချင်သေးဘူး ၊ ဟင့်၊ ငါဝ မှ ပဲ ရှယ်တော့မယ် လို့ တွေးမိနေလေတော့သည်။

ဖိုးသက် က ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီ အားရ ပါးရ ဆွဲနေရင်း ပေါင်လုံးကြီး ဖင်လုံးကြီး တွေကို အားမလိုအားမရ ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်မိသည်၊

“ ဟဲ့ နာတယ် ဟဲ့ ဖိုးသက် ရဲ့ ဘာဖြစ်တာလည်း...ခစ်ခစ်..”

ပြောသာ ပြောလိုက် ရတာ ဖြန်းကနဲ တင်ပါး မှာ စပ်သွားသလို အဖုတ်ထဲ မှာ လည်း စိ ကနဲ အရည်ပို စိမ့်ထွက်လာသလိုပဲ ၊ ဖိုးသက် ကလည်း ဒီလို လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားထွား ကြီးတွေ ကို ချရတာ တော်တော် ကောင်းတာပဲ၊ မေသူဇာက သူတိုကနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပေါင်လုံးသေးသေးလေး လိုပဲ၊ လို့တွေးနေမိသည်။

နောက်ပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ က အပျိုကြီး မို့ အရှက်ကြီးသည်၊ တခါမှ လည်း အလိုးမခံဘူးတော့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိ၊ ဖိုးသက် ကလည်း လူပျိုု စိမ်း ဆိုတော့ ထိုးချင်ရာထိုး ထိချင်ရာထိ၊ အခု ဒေါ်ဒေါ်လှ ကြတော့ ကျွမ်းသည်၊ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တာနဲ့ အရှက် ဆိုတာ ဘေးဖယ်ထား လိုက်တော့သည်။

သူ က ပင် ဖိုးသက် မသိသေးတာ တွေကို ပြရင်း အနေအထားမှန် အောင် ပြုပြင် ပေးရင်း ဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး ကာမ အရသာ ကို ထိထိ ရောက်ရောက် ရာနူံး ပြည့် ခံစားကြရသည်၊ ဖိုးသက်တယောက် တော့ မြင်းကို ဂျိုတတ် ပေးလိုက်သလို ဖြစ် နေရလေပြီ၊ ပညာလည်း စုံ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှုလည်း အပြည့် ဖြစ်နေရလေပြီ။

ဝင်းပပ တယောက် လည်း စိတ်ရှုတ်ထွေးနေရသည် ဘာမှန်း တော့ မသိ၊ ကိုတင်ထွတ် ပြန်ရောက် တော့ သူ့ငယ်ချစ် လည်း ဖြစ် လင်လည်း ဖြစ်သူ နူင့် အတူတူ ပြန်နေလိုက်ရ လျှင် မိမိ ဘ၀ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွား လိမ့်မည် ဟု ထင်ထားခဲ့သော်လည်း တကယ် တမ်းကြ တော့ ထင်သလို မဖြစ် နိူင်တော့မှန်း တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာခဲ့ ရသည်၊ ကိုတင်ထွတ် နူင့် သူ ခွဲနေရတာ ကြာ လို့ ညတိုင်း လိုလို အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

သူ ကလည်း မိုးအောင်သူ နှင့် အတွေ့ အကြုံအသစ်များ ရလာခဲ့ သလို၊ ကိုတင်ထွတ် ကလည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ဆီ က အတွေ့အကြုံ များ ရခဲ့တာကို တော့ သူ သတိမထားမိ၊ ည ဘက် ကို တင်ထွတ် နဲ့ ကောင်းကောင်း အလိုးခံ ခဲ့ရပြီး အလုပ်ရောက် လာတော့ မိုးအောင်သူ နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင် စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ မျက်နှာပူသလို ဖြစ်နေရသည်။

မိုးအောင်သူ ၏ မျက်လုံး မျက်နှာထား တွေက ကြေကွဲ ဆွေးမြေ့နေ သလိုလို ၊ နှမြောနေ သလိုလို ဖြစ်နေသည်ဟု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေ ခဲ့သည်၊ တကယ်က မိုးအောင်သူ နှင့် သူ က ကို တင်ထွတ် အပေါ် ဖေါက်ပြန် ခဲ့ သော်လည်း၊ အခု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာတော့ သူ မိုးအောင်သူ အပေါ်မှာ သစ္စာဖေါက်မိ နေသလို ခံစားနေရ၏၊

ဝင်းပပ နှင့် ကိုတင်ထွတ်က လည်း ရုံးကို အတူတူ လာနေကြတာမို့ မိုးအောင်သူ အတွက် က လည်း အနားကပ် ဖို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်တော့ခြေ၊ ထို့ အပြင် မိုးအောင်သူ ကို လည်း အလုပ်မှာ စိတ်ချ အားကိုးရပြီမို့ ကိုတင်ထွတ် လုပ်ခဲ့သည့် မြို့ ကို လွတ် ဖို့ အစီအစဉ် ပင် လုပ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။မိုးအောင်သူ က လည်း ဒီအတိုင်း ရုံးမှာ စိတ်ဆင်းရဲ နေရမည့် အတူတူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် နယ် ကို သွားတာက ပိုကောင်းမည် ဟုတွေးကာ အမြန် ဆုံးသွားနိူင်အောင် ပြင်ဆင်တော့သည်၊

မိုးအောင်သူ နယ် မသွားခင် အမဝင်း နဲ့ တရက်လောက် အားရအောင် ချစ်ပါရစေ လို့ တောင်း ဆိုလာပြန်တော့ နဂိုလ်ထဲ က မှ စိတ်ယိုင်နေသည့် ဝင်းပပ တယောက် သူကြိုးစား ကြည့်မယ် လို့ ပြောလိုက်ရလေသည်၊

မိုးအောင်သူ နယ်မသွားခင် တရက် ဝင်းပပ က သူ့ သူငယ်ချင်း တယောက်ကို အကူညီတောင်း ပြီး ကိုတင်ထွတ် ကို လိမ်ခိုင်းရလေသည်၊ သူတို့ ငယ်သူငယ်ချင်း တွေ မဆုံရတာ ကြာလို့ ဟု အကြောင်းပြ ပြီး မိုးအောင်သူ နှင့် သူ အချစ်စခန်း ဖွင့် လေ့ရှိသည့် ဘိ လေး ကို ရောက်လာခဲ့ရလေတော့သည်၊

မိုးအောင်သူ နှင့် ဝင်းပပ မှာ အခန်းထဲ ရောက်တာနှင့်၊ ခနတာ ဝေးနေကြရတာကို ပင် တနှစ်တာလောက် ထင်နေကြ သူများ ဖြစ်နေကြရာ မီးတောက်လုမတတ် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းစုပ် ပွေ့ဖက် မိကြလေသည်၊ ဝင်းပပ မှာ ကိုတင်ထွတ် နှင့် ညတိုင်း လုပ်ဖြစ်နေကြသဖြင့် မထောင်းသာသော်လည်း မိုးအောင်သူ တယောက်မှာ ကား နေ့တိုင်း သူလုပ်နေကျ ဘော့စ်မမ ကို ရုံးမှာ မြင်သာ မြင်ရ မကြင်ရ ဖြစ်နေရှာသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်ရာ မအောင့်အီးထားနိူင်တော့။

ထမိန် အတင်း ဆွဲချွတ်ကာ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကို ကုန်းရက် တော့သည်၊ နောက်တော့လည်း လူပျို ရိုင်း ပီပီ အားအင် အပြည့်နှင့်၊ တန်အောင် ဆိုပြီး ထပ်သောက်လာခဲ့တဲ့ အားဆေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ ဝင်းပပ တယောက် ကိုတင်ထွတ် တလလောက် လိုးသလောက် ကို ခံရလေသည်၊ နောက် ဆုံး အနေနှင့် သူတောင်းဆိုထားသော ဝင်းပပ ၏ ဖင်ပေါက် လေးကို ပါ ခွင့်ပြုချက်ရ သဖြင့် ခရေပန်းဦး ဆွတ်ခူးလိုက်ရလေ သည်။

ခရေပန်းကို တော့ သူ သေခြာ လေ့လာထားသလို အရမ်း မလုပ်ပါ၊ အသင့်ယူလာသော ကေဝိုင် ဂျယ် နှင့် အပေါက် သေခြာ ချောဆီလက်နှင့် ထိုးပေးပြီး အဆင်ပြေလာမှ ကွန်ဒန် စွတ်ထားသော သူ့ လီး ကြီး ကို ဖြေးဖြေးချင်း ထည့် လေသည်။

ဝင်းပပ ၏ လှပ အချိုးပြေပစ်လှသော ဂစ်တာရှိတ် ကိုယ်လုံး ကြောင့် စွံကားနေသည့် တင်သား လုံးကြီး တွေကို လက် ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဘက်တချက် ဆုပ်နှယ်ကာ စက်ဝိုင်းပုံ လိမ့်ပေးနေရင်းက ဝင်းပပ ခရေပွင့်လေးထဲ သူ့လိင်ချောင်း ကြီး တဖြေးဖြေး ဝင်သွားတာ ကြည့်ရတာ အရသာရှိနေရုံ တင် မက ခရေပွင့်လေး ၏ တင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားပေးမှုကြောင့် ကြာကြာ ထိန်းမထားနှိင်တော့ပဲ ခနလေး ဖြင့် သူ့ကွန်ဒန် ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရလေသည်။

ဝင်းပပ ခမျာလည်း ပထမ ဆုံးအကြိမ် ဖင်ခံဖူးတာမို့ နည်းနည်း တောာ့ ကျိမ်းစပ်စပ် နှင့် အခံရခက်ခဲ့လေသည်၊ သို့သော်လည်း မိုးအောင်သူ ကို သနားသော စိတ် ဖြင့် ဒါ နောက်ဆုံးပဲ လေ ဟူသော အသိဖြင့် လည်းကောင်း၊ သူကိုယ်တိုင်က လည်း ဖင်အလိုးခံရတာ ဘယ်လိုနေ မလဲ သိချင်စိတ် အငုံ့လေး ကြောင့်လည်းကောင်း ခံဖြစ်သွားခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်၊ ကေဝိုင်ဂျယ် များကြောင့်လည်းကောင်း မိုးအောင်သူ ၏ ညာှတာ ကြင်နာမှုကြောင့် လည်းကောင်း ဆိုးဆိုးဝါးဝါး သူထင်သလောက်တော့ မဆိုးဟု တွေးနေမိပါသည်။

မိုးအောင်သူက ခွဲခါနီး ဝင်းပပ နှုတ်ခမ်းလေး ကို အားရပါးရ စုပ်နမ်းရင်း

“ မမ ကို အရမ်းချစ်တယ် ဗျာ...ကျနော် တို့ တွေ့တာ နောက်ကျသွားတယ်နော်...”

“ မမ လည်း မိုးလေး ကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်..ဒါပေမဲ့ ဘ၀ ကို လက်တွေ့ ကျကျ မြင်ပြီး ဖြစ်သင့်တဲ့ အမှန်တရားကိုတော့ တို့တွေ လက်ခံကြ ရမှာပေါ့နော်...”

“ မမ နောက် တကယ်လို့ အခွင့်ရ မယ် ဆိုရင်ရော ကျနော့် ကို အခု လို ချစ်ခွင့်ပေး မလားဟင်...”

ဝင်းပပ တယောက် မိုးအောင်သူ မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေး ညိမ့်ပြလိုက်မိလေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>