မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၁ )

မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၁ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် ခရီးထွက်ဖို့ ပြင်ရပြန်ပါသည်၊ထုံးစံအတိုင်း သူနူင့် အတူလိုက်မည့် အင်ဂျင်နီယာမလေး တယောက်၊ ရုံးဝန်ထမ်းကောင်မလေးတယောက်၊ အင်ဂျင်နီယာ ပေါက်စ ကောင်လေး နှစ်ယောက်၊ တို့နှင့် သူတို့အတွက် ကားဒရိုင်ဘာ တယောက် တို့ပါကြသည်။ 

ဌာနဆိုင်ရာ လန်ခရူဇာမို့သာ တော်တော့သည်၊ လမ်းကလည်း ကြမ်းလိုက်တာ၊ ခဲလုံးတွေ ကျောက်လုံးတွေက အလုံးလိုက်အလုံးလိုက် နဲ့ ၊သွားကျိုးနေတဲ့ ခလေးတယောက် ကိုက်စား ထားတာ ခံရတဲ့ ပြောင်းဖူးရိုး နဲ့ တူနေသည်။ ဘာပဲ ပြောပြော ဒေါ်မျိုးမမ ကတော့ ပျော်သည်။

ဒါမျိုးခရီးသွားရတာ၊ ကိုယ်မရောက် ဘူးသေးတဲ့ နေရာအသစ်အဆန်းရောက်ရတာ၊ အစားအသစ်အဆန်းစားရတာ၊ သူ့ဝါသနာလို ဖြစ်နေလို့၊ တမင်ကို အလုပ်ထဲ မှာနေနေတာဖြစ်သည်၊ သူ့မိဘ စီးပွားရေး ကို သူစိတ်မဝင်စား၊ သူအင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ထဲ ဝင်မယ်ဆိုတော့ မိဘက တားသေးသည်။

သူ့ အဖေ ဦးဘတုတ်ကသူ့ အလုပ်မှာ ဝင်ကူဖို့၊ မျိုးမမ က ဝါသနာမပါ၊ အဖေ အနားယူမှ စဉ်းစားမယ်လို့ ပြောပြီး အင်ဂျင်နီယာအလုပ်ကို ဌာနဆိုင်ရာမှာ ဝင်လုပ်နေသည်၊ အဲဒီအချိန်တုန်းကသူ့ ညီမ ဝင်းပပ က စီးပွားရေး က ပြီးတော့ စီပီအေ ဆက်တက် နေသည်။ ဦးဘတုတ်က မျိုးမမ သူ့စီးပွားရေးကို စိတ်မပါတော့ သမီးအငယ် ဝင်းပပ ဖက်လှည့်လာသည်။ ဝင်းပပ က နဂိုလ်ထဲ ကမှ စီးပွားရေးကျောင်းဆင်း ဆိုတော့ စိတ်ဝင်တစား လေ့လာသည်၊ သူ စီပီအေ ပြီးတော့ သူတို့ မိသားစု စီးပွားရေးထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်လိုက်သည်။

ဦးဘတုတ်က ပထမတွဲလုပ်နေရာမှ တဖြေးဖြေး သမီး ကို စိတ်ချရတော့ လုံးလုံးလျားလျား နီးပါးကို လွဲလိုက်ပြီး၊ သူ့ တို့ ရွယ်တူ သူငယ်ချင်း အငြိမ်းစားများနူင့် တွဲကာဂေါက်ရိုက်လိုက်၊ ကလပ်မှာ ဘီယာလေး စုပ်လိုက် နှင့် ဟန်ကျနေလေတော့သည်။

ဦးဘတုတ် ဇနီး ဒေါ်ဒေါ်လှ မှာ ငယ်စဉ်က သူတို့ နယ်က မယ်ဘွဲ့ရထားခဲ့ဘူးသူ ဖြစ်ပြီး၊ အသက်ကလေး ရလာသော်လည်း ၊ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်း အမြဲလုပ်နေသဖြင့်သမီး များကပင်အားကျ လောက်အောင်၊ နုနယ်နေပေသေးသည်၊ သူဌေးကတော်ပီပီ၊ သူဌေးကတော်များစုလုပ်သော၊ အလှူတို့၊ ပါတီတို့၊ ဖဲဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်း တို့၊ စသည်ဖြင့်သူလည်း သူ့အလုပ်နဲ့ သူရူတ်နေပေသည်။

နောက်တော့ ဝင်းပပ က သူ့ကျောင်းကထဲက ချစ်သူ ကိုတင်ထွတ်နဲ့ ယူလိုက်သည်၊ ကိုတင်ထွတ်ကလည်း စီးပွားရေးကပဲ မို့ သူတို့ စီးပွားရေးထဲ ဝင်လုပ်သည်၊ ဒါပေမဲ့ဦးဘတုတ်က စည်းကမ်းကြီးသူမို့ ကိုတင်ထွတ်ကို ဒေသဆိုင်ရာ မန်နေဂျာ အနေနဲ့သာ ထားသည်၊ သူ့သမီးကိုသာ ကုမ္ပဏီ ၏ ဒုတိယ အကြီးဆုံးရာထူးပေးထားသည်။

ဆိုတော့ ကိုတင်ထွတ်က ဝင်းပပ ၏ လက်အောက် က ဖြစ်နေရသည်။ သူတို့ မှာလည်း ခလေးမရှိသေး၊ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း အလုပ်များသည်ဆိုတော့ ပိုက်ဆံတတ်နိူင်လျှက်နဲ့ အိမ်ခွဲ မနေ သူ့မိဘတွေနဲ့ တအိမ်ထဲ နေကြသည်။

ဦးဘတုတ်တို့ အိမ်ကြီးကလည်း အကြီးကြီး၊ သီးသန့်လမ်း နဲ့ အဝေးကြီး ဝင် သွားရပြီး ခြံအကျယ်ကြီးနဲ့အိမ်ကလည်းအိပ်ခန်း ၆ ခန်း ရှိသည်၊ အလုပ်သမားတန်းလျှားက သီးသန့် ခြံအနောက်ဖက်နားမှာရှိသည်၊ အလုပ် သမားတန်းလျှားမှာကလည်း တကယ်တော့ ကားဂိုဒေါင်နဲ့တွဲဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီး ၊ ကားဒရိုင်ဘာ ဦးလေးတင့်တို့ မိသားစု သာနေကြသည်။ ဦးလေးတင့်မှာလည်း ဦးဘတုတ် ဆီမှာ ငယ်စဉ်ကထဲက ကားမောင်းပေးလာခဲ့သူဖြစ်ပြီး ဦးဘတုတ်တို့က တောင်းရမ်းပေးလိုက်သဖြင့် သူ့ထက် ၁၀ နှစ်ခန့်ငယ်သော နော်အေးမူနှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်။

ယခု ဇာတ်လမ်းစချိန်တွင် သားကလေးဖိုးသက် ပင်အထက်တန်းကျောင်းသား ဖြစ်နေလေပြီ။ မျိုးမမ နှင့် ဝင်းပပ တို့ မှာ ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းတတ်၍ များသောအားဖြင့် ဦးဘတုတ် တို့ ဇနီးမောင်နှံ နှင့်ကျန်အိမ်သားများအတွက်သာ ဦးလေးတင့်က ကားမောင်းပေးရသည်။

ဦးဘတုတ်တို့ အိမ်က ကျန်အိမ်သားများကတော့၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ၏ ညီမ အပျိုကြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ၊ နှင့်ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ ဆွေမျိုးနီးစပ်ထဲ တွင် ခလေးဘဝထဲက မိဘမဲ့ ဖြစ်သွား ရှာသဖြင့် ကောက်ယူမွေးစားခဲ့သော မေသူဇာ ဆိုသောကောင်မလေး တို့ပဲ ဖြစ်ကြသည်။

မေသူဇာကတော့ ဖိုးသက်နဲ့ ရွယ်တူ၊ကျောင်းလည်း အတူတူ သွားကြသည်။မျိုးမမ တို့ အဖွဲ့ သူတို့ ပရောဂျက် အတွက် ရည်ရွယ်ထားတဲ့ နယ်မြေထဲ ရောက်တော့ ရွာထိပ်က ကားလမ်းမ ပေါ်မှာ လာကြိုနေတဲ့သူကြီးနဲ့ အတူ၊ ရွာသူကြီး အိမ်ကိုတန်းသွားကြတယ်။

ပရာဂျက်က ဘာကို လုပ်မည် ဆိုတာတွေ၊ ပရောဂျက်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာနိူင်တဲ့အကျိုးအဆက် တွေကို ပါလာတဲ့ မြေပုံတွေ၊ ပလန်တွေနဲ့ ပြင်ဆင်ပြီး၊ရွာသူကြီး ဆင့်ထားလို့ရောက်နေကြတဲ့ ရွာထဲက လူကြီး တချို့ ကိုရှင်းပြ၊ ဆွေးနွေးကြတယ်၊ အဲဒါက ဒေါ်မျိုးမမ ရဲ့ တာဝန်၊ အသက် ၃၀ ကို နှစ်နှစ်သာ စွန်းသေးတဲ့။အစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်ကြွားရွားတဲ့အရွယ်၊ အင်ဂျင်နီယာ၊ မန်နေဂျာမ အပျိုကြီး ကို၊ သူ့စကားနားထောင် တာထက်၊ သူ့ကို ငေးနေကြတဲ့ သူတွေက ပိုများမည်ထင်ပါသည်။

သူ့ကို မြေပုံတွေ စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ ဘေးမှာ ပံ့ပိုးပေးနေတာက၊ အင်ဂျင်နီယာပေါက်စ မလေး မာလာဖြိုး၊ကျောင်းဆင်းကာစ အလုပ်ထဲ စဝင်ကာစမို့၊တက်ကြွဖြတ်လတ်နေသော အသက် ၂၄ နှစ်အရွယ်၊ အသားမဖြူမညို၊ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်ကိုယ်လုံးလေးနှင့် မျက်လုံးဝိုင်းစက်စက် နဲ့ ကောင်မလေးကလည်း၊သူ့မန်နေဂျာ၊ ဒေါ်မျိုးမမ နဲ့ အပြိုင်၊ လှနေတာမို့ရွာသားတွေအဖို့၊ စီမံချက် ရှင်းလင်းပွဲနူင့်မတူ၊ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေ လာကြည့်နေရသလိုပင် စိတ်ဝင်တစားနှင့်ရှိနေကြသည်။

တယောက်စကား တယောက်နားမှာ ကြားပြီး တဖြေးဖြေးနူင့် တရွာလုံး နီးပါး လူတွေ တအုံးအုံး နူင့်ရောက်လာကြသည်။နှပ်ခြေးတွဲလောင်းနူင့် ကိုယ်မှာ အဝတ်တစမှ မကပ်သော ကလေးများ၊ ညစ်ထပ်ထပ် အင်းကျီ ဖရိုဖရဲ ကျယ်သီးတောင်စေ့အောင်မတတ်ထားသော မိန်းမ များ၊တချို့မှာ ခလေး ခါးထစ်ခွင်လျှက်၊ ယောက်ကျား အများစုကတော့ အင်းကျီမဝတ်ထားကြ၊ လုံချည် ညစ်ထပ်ထပ် ခတ်တိုတို များဖြင့် ကွမ်းစားသူကစား၊ ဆေးပြင်းလိပ်ခဲသူက ခဲနူင့်၊ မြို့သူ ချောချော ၃ယောက်ကိုကြည့်နေကြသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ရဲ့ ရုံးစာရေးမလေး ဝါဝါကတော့ သူကြီးကတော်နှင့် သူတို့ အုပ်စုစားဖို့သောက်ဖို့ အရေး ချက်ဖို့ ပြုတ်ဖို့ ၊သူတို့ပါလာသောရိက္ခာ၊ နဲ့ လိုအပ်တာဝယ်ခြမ်းလို့ရအောင် ငွေကြေး အနည်းငယ်ထုတ်၊ ပြီး ဘာတွေလုပ်မလဲ ဆိုတာ တိုင်ပင်နေ၏။အင်ဂျင်နီယာ ပေါက်စ ယောက်ကျားလေး နှစ်ယောက်ဖြစ်သော၊ မောင်ဟန် နှင့် မျိုးကြည် ကတော့ ဘေးမှာ ရွာထဲက လူကြီးတချို့ကာလသားခေါင်းတချို့နှင့် ခေါင်းခြင်းဆိုင်နေကြသည်။

မနက်ဖြန် သူတို့ လိုအပ်တဲ့ အချက်အလက်တွေ စုဆောင်းဖို့၊ ဆာဗေးအကြမ်းလုပ်ဖို့၊ နယ်မြေ အနေအထားမေးမြန်း ဆွေးနွေး ရင်း၊ နေ့စားလုပ်ပေးနိူင်မည့် ရွာသားများ ဘယ်နှစ်ယောက်ရ နိူင်မလဲ၊အကြမ်းဖျဉ်း ဆွေးနွေး၊နေကြ၏၊ တဆက်ထဲ မှာပဲ၊ မောင်ဟန် က ရွာက အိမ်တွင်းဖြစ် ချက်အရက် ကို ဘယ်လိုဝယ်လို့ ရမလဲစုံစမ်းပြီး၊ တလုံးဝယ်ပေးဖို့ လက်သိပ်ထိုး မှာပြီးပြီ ဖြစ်လေသည်။

စီမံကိန်း ကိစ္စရှင်းလင်းပွဲ ပြီးတော့ ၊လူစုလည်းကွဲ ရော၊ ရေမိုးချိုး စားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ကြရသည်။ သူကြီး ၏ အိမ်မှာ ဒီရွာထဲမှာ အကြီးဆုံးနှင့် လုံခြုံရေးလည်း စိတ်အချရဆုံး ဆိုတော့ နဂိုလ်ထဲက စီစဉ်ထားသည့် အတိုင်း သူကြီးအိမ်မှာပဲ တည်းဖို့ ပြင်ကြရသည်။သို့ပေမဲ့ သူကြီးအိမ်ကလည်း အိပ်ခန်းက နှစ်ခန်းပဲ ရှိသည် ဆိုတော့ သူကြီးက တခန်း၊ သူ့သမီး လင်မယားက တခန်းအိပ်ကြရာ၊ဒေါ်မျိုးမမ တို့က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တန်းစီအိပ်ဖို့ ပြင်ကြရသည်။

သူကြီးအိမ်မှာ ခြေတန်ရှည်၊ အိမ်ကြမ်းခင်းကမြေကြီးမှ ဆိုလျှင် ယောက်ကျားကြီး လက်ခုပ်တဖောင်မက မြင့်ပြီး၊ ထိုအရပ်ဒေသ ထုံးစံအတိုင်း အောက်ထပ်က မြေကြီး မာမာပြောင်ပြောင် နူင့် ထိုင်ဖို့ ကွပ်ပြစ်တို့၊ လယ်ယာသုံးပစ္စည်းတို့ ထားကြသည်၊ အောက်ထပ်မှာအကာအရံ မရှိ၊ လူလည်း မနေကြပေ။

မောင်ဟန်နှင့် မျိုးကြည်မှာ ကျောင်းတနှစ်ထဲ ပြီး ပြီး ကျောင်းမှာထဲ က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်၊ မာလာဖြိုး က သူတို့ ထက်တတန်းကြီးသည်၊ ကျောင်းမှာတုန်းက မိန်းခလေး နည်းသည့်ကျောင်းမို့ နည်းနည်းလေး ရုပ်ရည်ရှိသော မိန်းခလေး ပင်လျှင်ပေါ်ပြူလာဖြစ်ပြီး လိုက်တဲ့သူ ယောက်ကျားလေး လေးငါးယောက်လောက် အနည်းဆုံးရှိကြသည်။

မာလာဖြိုးမှာနဂိုလ်ထဲက ချောသဖြင့်လူသိများလှသည်၊ မောင်ဟန် တို့ကသာ မာလာဖြိုးကို သိကြပြီး မာလာဖြိုးကတော့ မောင်ဟန်တို့ ကို သေခြာ မသိခြေ၊တကျောင်းထဲ နှစ်အကြာကြီးနေခဲ့ကြတော့ မြင်ဘူးနေတာတော့ရှိသည်၊ အလုပ်ထဲ ရောက်မှသာ တကျောင်းထဲ ထွက် သူချင်းမို့ ရင်းနှီး လာကြခြင်းဖြစ်သည်။ 

ထိုအချိန်မှာ မာလာဖြိုးက စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းထားပြီး ၊ သူ့ အမျိုးသား အလုပ်အကိုင် အဆင်ပြေတာနဲ့ ယူဖို့စောင့်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မောင်ဟန်မှာ ကျောင်းမှာထဲ က တိတ်တခိုးလေး ကြည့်ပြီး မာလာ့ဖြိုး ကို စိတ်ဝင်စား ခဲ့သော်လည်း၊မာလာဖြိုးလို ပေါ်ပြူလာ မိန်းခလေးကို ကပ်ဖို့ ဆိုသည်မှာ၊ တော်တော့်ကို ဘက်ဂရောင်းတောင့်ရင်တောင့် မတောင့်ရင်မျက်နှာပြောင်ရမည် မို့ လက်လျှော့ထားခဲ့သည်။ အလုပ်ထဲ မှာ ဌာန အတူတူ လာကျတော့ မောင်ဟန် ရင်တွေခုံခဲ့ ရသော်လည်း ၊နောက်ကျနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

မာလာဖြိုးက စေ့စပ်ထားသူရှိနေခဲ့ပြီ၊ သူတို့ ရင်းနှီး လာကြ ပြီး တယောက်နှင့် တယောက် နှောက်ပြောင်ကျီစယ် နေကြသော်လည်း မောင်ဟန်မှာ အခုချိန်ထိ၊ ရင်ခုံနေတုန်း၊ မျိုးကြည် ကျတော့လည်း တမျိုး၊ နယ်ကလည်း လာတက်သူ၊မိဘတွေကလည်း စည်းကမ်းကြီးသူ၊ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းခလေးတွေနဲ့ ပတ်သက်ရင် အရှက်အကြောက်ကြီးသူ မို့ကျောင်းတုန်းကရီးစားရှိဘူးသော်လည်း၊ အဲဒီရီးစားက ဗိုလ်ကတော်ဖြစ်ချင်တော့ ဒီအက်စ်အေ တက်နေတဲ့ကောင် တကောင်နောက် ပါသွားပြီးကထဲက မိန်းခလေးတွေဆိုကြောက်နေသည်။

လူက အသားမည်းသော်လည်း မိန်းခလေးဆို ဖြူဖြူဖွေးဖွေးမှ ကြိုက်တတ်သည်၊ အခုလည်းဒေါ်မျိုးမမ ၏ ရုံးစာရေးမလေး ဝါဝါ ကို စိတ်ဝင်စားနေ၏၊ ဝါဝါကလည်း နာမည်နဲ့ လိုက်အောင်၊ အသားအရည်က ဝါဝင်းနေ၏၊ ဇူးအော်လော်ဂျီမှ ကျောင်းပြီးသော်လည်း မိဘ အဆက်အသွယ်ကြောင့် ဌာနဆိုင်ရာမှာ အလုပ် ချက်ခြင်းရခြင်းဖြစ်လေသည်။

ဝါဝါက ဒီအဖွဲ့ ထဲ မှာ အသက်အငယ်ဆုံးဖြစ်သည်၊ အသက် ၂၀ ကျော်ရုံလေး ဖြစ်သည်၊ ဆံပင်တိုတို နှင့် ထိုအချိန်ခေတ်စားနေသောဒိုင်ယာနာ ပုံမျိုး ညှပ်ထားသည်။

မောင်ဟန်က သူမှာထားသည့် အရက်ပုလင်းရောက်လာတာနဲ့ ချချင်နေ၏၊ သို့သော်ဒေါ်မျိုးမမ က အားလုံးထမင်းအတူစားရမည်ဆို ၍ မသောက်ရဲသေးစောင့်နေရသေးသည်၊ သူကြီးကတော်ချက်ထားသော ကြက်သားဟင်းက လည်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဘဝပြောင်းသွားလေသော ကြက်မို့လို့ လား မသိ။

ဆီသိပ်မပါပဲ ရေကျဲလေး နှင့် တော်တော့်ကို စားလို့ကောင်းကြသည်၊ မရမ်းသီးထောင်း၊ ငပိရည်၊ တို့စရာ ရှောက်ရွက်၊ ဆူးပုတ်ရွက်၊ သခွားသီးတို့ နဲ့ဆိုတော့ တော်တော်မြိန်သည်၊ မနက်အစောကြီးက ကားစောင့်ထားတာခံရပြီး နေလည်က လမ်းမှာ ဖြစ်သလိုစားလာခဲ့လို့၊ဗိုက်ဆာနေကြတာလည်းပါမည်၊ဗိုက်ပြည့်ရင် အရက်သောက်လို့ မကောင်း ဘူး ဆိုပြီး ဒေါ်မျိုးမမ တို့နှင့် စတိလေး စားဖို့ ကြံထားသော မောင်ဟန် ပင် မထိန်းနိူင်တော့ အဝတီးပြစ် လိုက်မိသည်။

နောက် တော့ နေလေးနည်းနည်းဝင်တော့ အမျိုးသမီးများ သူတို့ ဘာသာ အနားယူ စာအုပ်ဖတ်၊ စသည်ဖြင့် အိမ်ပေါ်မှာ လုပ်နေကြတုန်း မောင်ဟန်၊ မျိုးကြည် နှင့် သူကြီး သားမက် တို့အိမ်အောက် ကွပ်ပျစ်မှာ ဝိုင်းဖွဲ့ ကြသည်၊ သူကြီး သားမက်ဘေးမှာ သူ့မိန်းမ သူကြီး သမီး ဗိုက်ကြီးသည်မ က ကပ်ထိုင်လို့၊ ယောက်ကျား သုံးယောက် ဝိုင်းကို အမြည်း တိုလီမှုတ်စ လုပ်ပေးနေသည်၊ ရွာဖြစ် အရက်က လည်း မောင်ဟန်တို့ လို အရက်သောက်နေကြ ကောင်တွေတောင် လန့်သွားလောက်အောင်ပြင်းသည်။

သူတို့ထိုင်နေသော ကွပ်ပြစ်ပေါ် နဲနဲ ဖျမ်းလိုက်ပြီး မီးခြစ်လိုက်ရာ ဓါတ်ဆီလိုပဲ မီးလောင်နေ၏၊ ကောက်ညင်းဆန် အရက်ဆိုပဲ၊ သူကြီးသမက် က အာသမား သိပ်မသောက်နိူင်၊ မောင်ဟန်နဲ့ မျိုးကြည်က အာအိုင်တီမှာထဲက အဆောင်မှာ သောက်လိုက်၊ မြေနီကုန်းညဈေး သွားသောက်လိုက်၊ အရက်ပုလင်းခါးထိုးပြီး သဇင်ဆောင်ရှေ့ သီချင်းသွားဆို၊ လုပ်နေကြ လက်ညီသည်။

သူကြီးသမီး က သူ့ယောက်ကျားကို မခံချင်အောင်စပေးသည်၊ ဟိုအကို တွေကုန်သွားပြီ နင်က ဒီတခွက်ကို မကုန်သေးဘူးလား၊ သတ္တိ မရှိဘူး၊ ဘာလား ညာလားနူင့်စ နေရာ ဟိုကောင်က မခံချင်စိတ်နှင့်လိုက်သောက်သည်၊ သူတို့ လင်မယားက ကျေးတောသူ၊ ကျေးတောသားမို့ ငယ်ငယ်ရွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကြလို့ထင်သည်။

မောင်ဟန်တို့ထက် ငယ်သည်၊ ကောင်မလေးက တကယ့်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဟောဟောဒိုင်းဒိုင်းမို့ မောင်ဟန်တို့ က သဘောကျ နေကြသည်၊ အင်း သူ့ယောက်ကျားတော့ တော်တော် နိူင်မဲ့ ပုံပဲလို့ တွေးနေမိသည်၊ နောက်ဆုံး သူကြီးသားမက် သူမိန်းမ ပေါင်ပေါ် ခွေကျသွားတော့ မောင်ဟန်တို့လည်း နည်းနည်းမှန်နေပြီ။

အဲဒါ အပေါ်ထပ်ကို လှေခါးထိပ်ကနေ မျိုးကြည်သွားချောင်းတော့ ခြင်ထောင်တွေထောင်လို့အိပ်ဖို့ပြင်နေကြပြီ၊ ဒါနဲ့ သူကြီးသားမက်ကို တွဲကာ သူတို့ အခန်းထဲ လိုက်ပို့လိုက်ကြရသည်၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ခြင်ထောင်ထဲ ကိုယ်ဝင်ကြရသည်။

အိပ်ဖို့ အစီအစဉ် နေရာချထားမှုက ညနေထဲ က ဒေါ်မျိုးမမ က ပြောထားပြီးသား၊ သူကြီး အိမ်အတွင်း နံရံ ဘက်မှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက် အိပ်ပြီး၊ သူတို့ပြီးမှ ဒေါ်မျိုးမမ၊ ပြီးရင် ယောက်ကျားလေးတယောက်က ဘေးမှာ သူ့ဘေးက အိမ်ရှေ့ ပြတင်းပေါက်သာရှိတော့သည်၊၊ 

နောက်တယောက်က သူတို့ ခြေရင်းဘက်၊ အိမ်ပေါ်တက်သည့် လှေခါးရင်းမှာ အိပ်ရန်၊ မိန်းခလေးများ၏ ခြေရင်းဘက်ဖြစ်နေသော်လည်း တောအိမ်၏ သဘာ၀ တံခါးမရှိ၊ အိမ်ရှေ့ ပြတင်းပေါက်က လည်း တကယ်တော့ ကဲလား ဟု ခေါ်မလား၊မသိ၊ နေ့လည်ဆို ဝါးလုံးထောက်ပြီး ဖွင့်ထား ရတဲ့ ဝါးကပ် လေးပဲ မို့ မိန်းခလေးတွေကို အတွင်းစည်းထားပြီး အိပ်ကြ ရခြင်းဖြစ်လေသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ က သူ့လက်အောက်မှ ကောင်မလေး နူစ်ယောက်ကို အကာကွယ်ပေး သည့် အနေဖြင့် သူက ကြားထဲ မှာ အိပ်ခြင်းဖြစ်လေသည်၊ပါလာသည့် အင်ဂျင်နီယာ ကောင်လေး နှစ်ယောက်မှာလည်း သူ့ လက်အောက်မှာ ကျောင်းပြီးပြီးခြင်း ဝင်ပြီး လုပ်လာကြသည့်သူတွေဖြစ်ပြီး သူ့ကို ရိုရိုသေသေ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံတတ် သူများမို့ ဒေါ်မျိုးမမ က စိတ်ချလက်ချ ရှိသည်။

ညဘက်အိပ်ယာဝင်တော့သာ၊ ဒေါ်မျိုးမမ ပြဿနာတက် တော့သည်၊ ပြဿနာက တခြားတော့ မဟုတ်၊ ဒီတခါယူလာသည့် အိပ်ယာလိပ်က အသစ်ကောင်းတယ် ဆိုလို့ ဝယ်ထားပြီး၊ ခရီးထွက်လာသည် အထိ အပရိက သာ ကြည့်ထားခဲ့သည်၊ အခု တကယ်ခင်းအိပ်လိုက်တော့ မှပါးပါးလေး ဖြစ်နေသည်။

သူကြီးအိမ် ကြမ်းခင်းကလည်း မညီမညာ ဆိုတော့ ကျောခင်းရတာ သိပ်ဇိမ်မကျ၊ ဒေါ်မျိုးမမ တို့လိုသူဌေးသမီး အဖို့ တော်တော် သိသာသည်၊ အရမ်းခရီးပန်း လာတာတောင်မှ ညဦးပိုင်း တရေး မှေးကနဲ အိပ်ပျော်ပြီးပြန် နိူးလာခဲ့သည်၊ နောက်ပြန်အိပ်လို့ မပျော်ချင်တော့၊ ပိုဆိုးတာက အခုမှ ဆီးက လည်း တအားသွားချင် လာသည်။

သူကြီးက အခန်းထောင့်တနေရာတွင်ထွန်းထားသော ရေနံဆီမီးအိမ်ကြောင့်သာ အလင်းရောင် ဝါကျင့်ကျင့် ရှိနေပြီး၊ အပြင်ဘက်မှာတော့ သေခြာပေါက်မှောင်မည်းနေမည်ဆိုတာ ကို ဒေါ်မျိုးမမ သိသည်၊ လျှတ်စစ် မီးတိုင်ပင် မရှိသည့်ရွာမဟုတ်လား၊ သူ့မှာတော့ လက်နှိပ်ဓါတ်မီး ပါလာသည်။

ဒါပေမဲ့ မိန်းမဖေါ်တွေနဲ့ တောင် မသွားရဲ၊ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ မောင်ဟန် တယောက်ကတော့ ဟောက်လိုက်တာ တခူးခူး နဲ့ ကောင်မလေးတွေလည်း တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်၊ အဖေါ်ခေါ်ရမဲ့ အတူတော့ မောင်ဟန့် ကိုပဲ ခေါ်သွားတော့မည် လို့တွေးပြီး၊ လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်

“ မောင်ဟန်..မောင်ဟန်..”

လို့ နိူးကြည့်သည်၊ မောင်ဟန့်ဆီက ဟောက်သံက ပုံမှန်ပင်၊ တချက်လေးတောင် ရပ်မသွား၊ အဲဒါနဲ့ သူနဲ့ မောင်ဟန့် ခြင်ထောင်စ နှစ်ခုကို မပြီး မောင်ဟန့် ကို လှုပ်နိူးဖို့ အကြံနှင့် ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟောတော့...”

ဒေါ်မျိုးမမ မျက်လုံးပြူးပြီး ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုံသွားရသည်၊ အအိပ်ဆိုးလိုက်တဲ့ကောင်လေး၊ ခိ၊ လုံခြည်က ကွင်းလိုက် လုံးပြီး လည်ပင်းပေါ်ရောက်နေသည်၊ အဲဒါက အရေးမကြီး၊ အောက်က သူ့ ယောက်ကျားတန်ဆာ ကြီးက ဖူးဖူးကြီး မာတင်း ပြီး အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်ထနေသည်။

အရင်းမှာ အမွေးနက်နက်တွေနဲ့၊ ရုတ်တရက် လန့်သွားတဲ့ ဒေါ်မျိုးမမ သူမထားတဲ့ ခြင်ထောင် ပြန်မချမှီ၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် နဲ့ မောင်ဟန့် တန်ဆာကြီးကို တချက် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ထိတ်ဖူးကလည်း ကားကားကြီး မှိုပွင့်ကြီးလိုပဲ လို့ စိတ်ထဲ ကောက်ချက်ချလိုက်သေးတယ်။

ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ရင်တုံပန်းတုံ နူင့် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ ခရီး မထွက်ခင်ကလေး၊ သူကြုံတွေ့လိုက်ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တခု ကိုစိတ်မျက်လုံး ထဲ ပြန်စဉ်းစား နေမိ၏၊

ဒေါ်မျိုး မမ ခရီးမထွက်မှီ သူမရှိတဲ့ အချိန် သူ့ကားကို ပြင်ဆင် ဆီလဲ လုပ်စရာရှိတာများ လုပ်ထားလို့ရအောင်ဆိုပြီး၊ ဦးလေးတင့်ကို မှာခဲ့မယ်လို့ စိတ်ကူးရလို့ ဦးလေးတင့်တို့ အိမ်တန်းလျှားဘက်ထွက်လာခဲ့သည်၊ ဖေဖေ နဲ့ မေမေ က သူတို့ ဆွေမျိုးတယောက်နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး သူတို့ ဇာတိ မြို့ ကိုပြန်နေကြ တော့ ၊ ဦးလေးတင့် တယောက် အနားရနေတယ်လေ၊ ဦးလေးတင့်တို့ အခန်းနားရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးကလည်း ပိတ်ထား၊ တော့ အင်းအိပ်နေသလားမသိဘူး။

မနော်အေးမူ က ခါတိုင်းဆိုရင် သူတို့ အိမ်မှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ နဲ့ ကူလုပ်နေကြ၊ အိမ်မှာလည်း မတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုတော့ သူတို့ အခန်းလေး အနောက်ဘက်မှာ သီးပင်လေးဘာလေး ဝါသနာအရ စိုက်ထားတာ သွားကြည့်နေလားမသိဟု စိတ်ကူးနဲ့ အိမ်ဘေးက ပတ်လျှောက်လာခဲ့သည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ လမ်းလျှောက်လာရင်း အသံတခုကြားလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် ခြေစုံရပ်လိုက် မိသည်။

နောက် ဘာရယ်မဟုတ် အိမ်ခန်းနံရံ သို့ တိုး သွားပြီး နားနဲ့ ကပ်နားထောင် မိလိုက်သည်၊ သူကြားရတာက တကျွိကျွိ အသံပါ၊ ဦးလေးတင့်များ အိမ်ထဲ ဘာတွေ ပြင်နေတာလည်း လို့တွေးရင်း ဘာရယ်မဟုတ် စပ်စုစိတ်ကြောင့် မျက်စေ့တွေက အိမ်နံရံ ပျဉ်ပြား ပေါက်တနေရာက ချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ဟောတော့၊ သူမြင်နေရတာက ဦးလေးတင့်တို့ အိပ်ခန်း၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ဦးလေးတင့် နူင့် မနော် တို့၊ မနော်က ထမိန်ခါးပေါ်မှာ ကွင်းလုံးဖြစ်နေသည်၊ ဦးလေးတင့်က ပုဆိုးမရှိ စွတ်ကျယ်လက်ပြတ်နူင့် မနော်ရဲ့ အပေါ်က၊ မျိုးမမ ကလည်း အပျိုပေါက်စ မှ မဟုတ်တာ ဘာလုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာ ချက်ခြင်း သိတာပေါ့။

သို့ပေမဲ့၊ စာအုပ်တွေ ဗီဒီယိုတွေ ပေါ်မှာပဲ တွေ့ဘူးတာ၊ အပြင်မှာ အဲလိုကြီးတော့ တခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး၊ ဆိုတော့ စိတ်ဝင်တစားကြည့်မိသည်။ နော်အေးမူက ကရင်မပီပီ အသားအရည်က ဝါဝင်းနေလို့ ပေါင်လုံးကြီး နူစ်လုံးတုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်နှင့်ဝင်းဝါ ချောမွေ့ နေသည်။

ဦးလေးတင့် ၏ ပေါင်လုံး တွေက ညိုညို တုတ်တုတ် နှင့်၊ ဒါပေမဲ့ မျိုးမမ တကယ် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်မိတာက သူတို့ နှစ်ယောက် ကပ်လိုက် ခွာလိုက် ဖြစ်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်နူစ်ခု၊ မနော်ရော ဦးတင့်ရောမှာ အမွေး နက်နက် တွေ ရှိနေတဲ့ ကြားထဲကပဲ၊ ဦးတင့်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက မနော် အဖုတ်ကွဲကြောင်းထဲ ဝင်ထွက်နေတာ ကို မျိုးမမ နေရာက နေ အထင်အရှားတွေ့နေရသည်။

မျိုးမမ တယောက် ဒူးတွေတောင် ချောင်ပြီး အားနည်းသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးတင့် လိင်ချောင်းကြီး မနော် အဖုတ်ထဲ စွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ဝင်သွားတိုင်း၊ မျိုးမမ ရင်ထဲ ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ပင်ဖြစ်ရသည်။ ရီးစားတောင် မထားဘူးသည့် အပျိုကြီး မို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လက်ဖြင့်သာ အာသာ ဖြေခဲ့ဘူးသဖြင့် ဦးတင့်၏ ကြောက်စရာကောင်းအောင်တုတ်ခိုင်လှသော လိင်တန်ညိုညို ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကြက်သည်း လေးများပင် ဖုထလာခဲ့ရသည်။ 

မျိုးမမ တယောက် ချောင်းနေရင်းမှပင်၊ မိမိ ရဲ့ အဖုတ်တွင်းက ယားယံလာပြီး အရည်လေးများပင် စို့လာသဖြင့် ထမိန်ပေါ်မှ ပင် အသာအယာ ပွတ်သတ်ပြီး အယားဖြောက်မိလေသည်။ 

ထိုအခိုက် သစ်ကိုင်းခြောက်နင်းမိလို့ ကျိုးသွားတဲ့ ဖြောက် ကနဲ အသံတခုကြောင့် လန့် သွားကာ မိမိ ဘေးနားတဝိုက်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်မိလေသည်၊ လူတကောင် ကြောင်တမြီးမှ မတွေ့ရသော်လည်း၊ ကိုယ်ချောင်းနေတာ တယောက်ယောက် မြင်သွားခဲ့ရင် ဟူသော အတွေးက အခုမှ ဝင်လာသဖြင့် ကြောက်လန့် တကြားဖြင့် အိမ်မကြီး ဘက်သို့ ခတ်သုတ်သုတ် ပြန်ရှောက်လာ ခဲ့လေတော့သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ကြားလိုက်ရသော အသံမှာ တကယ်တော့ ဖိုးသက် သစ်ကိုင်းခြောက်ကို တက်နင်းမိသော အသံဖြစ်လေသည်။ ဖိုးသက်တယောက် အပြင်မှ ပြန်လာတော့ အိမ်ဘေးက သစ်ပင်ခြုံပင်တွေကြား လူရိပ် လူခြေမြင်လိုက် ရသော်လည်း ခါတိုင်း သူ့မေမေ သစ်ပင်ရေလောင်း အဝတ်လှမ်း လုပ်နေကြ ဖြစ်၍ စိတ်ထဲ မှာ သိပ်မဆန်းလှ၊ သို့သော်လည်း အနားကပ်လာတော့ ထိုသူက မလှုပ်မရှားနှင့်မို့ နည်းနည်း ထူးဆန်းသွား၏။

ထို့ကြောင့် သူလည်း ခြေသံလုံလုံ နှင့် အနီးသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်၊ အနားရောက်မှ ဒေါ်မျိုးမမ မှန်းသိလိုက်ရတော့ အံ့သြသွားသည်။

ဒီအိမ်ကြီး တခုလုံးမှာ သူတို့ အကြောက်ရဆုံးသူ မှာ ဒေါ်မျိုးမမ ဖြစ်သည်၊ အပျိုကြီးလည်း ဖြစ်၊ ဌာနဆိုင်ရာက အရာရှိမကြီးလည်း ဖြစ်သဖြင့်၊ စည်းကမ်းကလည်းကြီး၊ မျက်နှာထားတည်တည် နှင့်မို့ သူနူင့် မေသူဇာတို့ က ကြောက်ကြသည်။

အခုထူးထူးခြားခြား သူတို့ အိမ်ခန်းလေး ဘေးမှာ လာပြီး ဘာချောင်းနေတာလည်း၊ သူတို့ အိမ်ထဲမှာလဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိ၊ အခု အန်တီမျိုးမမ ချောင်းနေသည့် နေရာက သူ့ မိဘ တွေ အိပ်ခန်းနေရာ၊ ဟော ချောင်းရင်းနဲ့ သူ့လက်တဖက်က ပေါင်ခွဆုံကို ပွတ်နေသည်၊ ဖိုးသက် လည်း အဲလောက်တော့ မတုံးပါ၊ ၁၀ တန်းရောက်နေပြီပဲ၊ သူ့ထက်ကြီး အတွေ့အကြုံစုံသည့် ကောင်တွေဆီက ဗဟုသုတများလည်း ဆည်းဖြန်းခဲ့ပြီ၊ အောစာအုပ်ဓါတ်ပုံတွေလည်း ဖတ်ဖူးနေပြီ ဆိုတော့၊ နည်းနည်းတော့ သဘောပေါက်သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ကို သူချောင်းနေသော ဘေးတိုက်နေရာမှ ဒေါ်မျိုးမမ နှင့် ပိုနီးကပ်သော ခြုံဘုတ် အကွယ်လေးကို ရွှေ့လိုက်သည်၊ အခု အနားတော့ ရောက်သွားပေမဲ့ အခုနကလို၊ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ဖောင်းမို့ လုံးကြွနေသော ရွှေရင် အစုံကို မမြင်ရတော့၊ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားနေသော ဖင်ကြီးတွေကိုသာ အနီးကပ် မြင်ရတော့သည်။

ဖိုးသက်မှာ ချောင်းနေရင်းက မာတောင်လာသော သူ့ ဖွားဘက်တော်ကို ပုဆိုးပေါ်မှ ပင် အသာအုပ်ကိုင် ပြီး ဖြေးဖြေးခြင်း ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ဒေါ်မျိုးမမ ဖင်တုံ ကြီးကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ပွတ်နေရသဖြင့် အရသာ အလွန် ကောင်းလှသဖြင့် တဖြေးဖြေး အရှိန်တက်လာပြီး လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ ဖိတိုက်နေမိတော့သည်။

ခနနေတော့ သူ့ လိင်ချောင်းကြီးမှာ အလွန်ယားယံလာပြီး သုတ်ရည်များ ပုဆိုးထဲ မှာပင် ပန်းထွက်သွားတော့သည်၊ သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ထွက်သွားတာနဲ့ ဖိုးသက်တယောက် ဒူးညွတ်ခွေပြီး လဲတော့မလို ဟန်ချက် ပျက်သွား၍ ခြေတဘက်ကို ပုံစံပြောင်းထောက်လိုက်ရာ၊ ဘေးနားက သစ်ကိုင်းခြောက်တခုကို တက်နင်းမိပြီး ဖြောက်ကနဲ အသံထွက်သွားတော့သည်။ 

ဖိုးသက် ကမန်းကတမ်း ခြုံဘုတ်နောက်ကွယ် မှာ ထိုင်ချလိုက် သဖြင့်သာ ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် မတွေ့သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ သို့ရာတွင် စိတ်မလုံတော့သော ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် အိမ်ကြီရှိရာသို့ သုတ်သုတ် သုတ်သုတ် ဖြင့် ပြန်လျှောက်သွားတော့သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ကမန်းကတမ်းလျှောက်သွားသဖြင့် လုံးဝန်းအိစက်သော တင်ပါးကြီး များ တလုံးချင်းလိမ့်တက်တုန်ခါသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖိုးသက်တယောက် သူ့ငယ်ပါ ပြန်မာလာသည်ကို သတိထားမိလိုက်လေသည်။ တောက်၊ အန်တီ မျိုးလို မျိုးကြီး ကို စားလိုက် ရရင်တော့ သေပျော်ပါပြီလို့တောင် တွေးမိလေတော့သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် မအောင့်နိူင်တော့ ဘေးနားက ခြင်ထောင်ကိ မပြီး ကောင်မလေးတွေကို နိူးကြည့်ပြန်သည်။

“ မာလာ..မာလာ...ဟဲ့.ဝါဝါ..ဝါဝါ...”

သူ့ အသံက တီးတိုးလေးပေမဲ့ မောင်ဟန် ဆပ်ကနဲ နိူးသွားသည်၊ မနိူးတဝက် နိူးတဝက်မှာ၊ မပီမသ ကြားရတာမို့ ဘာသံလဲ လို့ နားစွင့်နေမိသည်။ ငါ အပေါ့ သွားချင်လို့ဟဲ့ လိုက်ကြမလား၊ မမမျိုး အဖေါ် ရအောင်လိုက်ခဲ့မယ်လေ၊ ကိုဟန်တို့ ပါခေါ်မှ ရမယ်နော် ၊ကြောက်စရာကြီး၊ ခိ၊ စသဖြင့် တီးတိုး အသံတွေကြား နေရသဖြင့်၊ အင်း ကွေးလို့ ကောင်းနေမှ ထရတော့မယ် ဆိုပြီး အညှောင်းဆန့်လိုက်မှ သတိထားမိသည်။

မိမိ ပုဆိုးက လည်ပင်းမှာ ကွင်းလုံးစွတ်နေတာ၊ အောက်ကို ပြန်ဆွဲ ချမလို့ လုံးနေတဲ့ ပုဆိုးကွင်းကို လက်နဲ့ မှန်း ပုဆိုးစ ရှာနေတုန်း ဒေါ်မျိုးမမ ဆီက အသံထွက်လာတော့ မောင်ဟန် ဆပ်ကနဲ လှန့်သွားပြီး မျက်လုံးပိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။

သူ့ ကောင်ကြီးက အောက်မှာ အလံတိုင်ကြီးလို မားမားစွင့်နေသည် ဆိုတာကို သတိထားမိနေတော့ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်း ခုန်နေ၏၊ ဒေါ်မျိုးမမ သူ့ခြင်ထောင်ကို မပြီး မောင်ဟန်၊ မောင်ဟန်လို့ နိူးနေတာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မျက်လုံးပွတ် အခုမှ နိူးသလို နူင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်မျိုးမမ ခြင်ထောင်စ ကို လွတ်ချလိုက် တာကို မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းက မြင်လိုက်ရသည်။

အပျိုကြီးမမ တော့ ငါ့ကောင်ကြီးတောင် နေတာကို မြင်သွားပြီ ဆိုပြီး စိတ်ပိုတက်ကြွလာသည်၊ မသိလိုက်ဖာသာ အသံမျိုးဖြင့်၊

“ ဟုတ် မမ ကျနော်နိူးနေပါတယ်၊ ဘာလိုချင်လို့လဲ မမ..”

လို့မေးလိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ကလည်း ပုံမှန်လေသံဖြင့်

“ အော် တို့ ပေါက်တော သွားချင်လို့ကွာ၊ အပြင်မှာ တအားမှောင်လို့ လိုက်ခဲ့ပေးပါလား..”

“ ဟုတ်ကဲ့ မ မ …”

မောင်ဟန်မှာ ကမာန်းကတမ်း လုံခြည်ကွင်းကို မနည်းဆန့် ပြန်ဝတ်ပြီး ခြေရင်းမှာအိပ်နေသည့် မျိုးကြည်ကို ပါ နိူးလိုက်လေသည်။

.............................................................................

နောက်နေ့ မနက် အိပ်ယာထ ကြသည်နှင့် မနက်စာ စားသောက်ကြပြီး မောင်ဟန်နူင့် မျိုးကြည်တို့ လုပ်ငန်းစ ဖို့ ပြင်ကြလေသည်၊ သူကြီးအိမ်ရှေ့တွင် နေ့စားဖြင့် အလုပ်လုပ်ဖို့ ရွာသား လေးငါးခြောက်ယောက်ခန့် ရောက်နေကြလေပြီ၊ မျိုးကြည်က သုံးမည့် အင်စတျူးမန့် တွေကို ပြင်ဆင်နေချိန် တွင် မောင်ဟန်က ရွာသားတွေကို မည်သူက ဘာလုပ်ရမည် ဆိုတာကို တာဝန်ခွဲဝေပေးနေသည်။

မာလာဖြိုးနှင့် ဝါဝါ တို့ကလည်း အိမ်မှာ တနေကုန်စောင့်နေရမည့် အတူတူ သူတို့လည်း လိုက်မည်ဟုဆိုသည်၊ နေ့ဘက်လည်းဖြစ်၊ သူကြီးတို့ မိသားစုလည်း အိမ်မှာပဲ ရှိမည်ဆိုတော့ စိတ်ပူစရာမလို၊ ဒေါ်မျိုးမမ နေခဲ့လို့ရသည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ကလည်း လူငယ်တွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွားပါစေတော့ဟု လွတ်ပေးလိုက်သည်။

မောင်ဟန်တို့ အုပ်စု ထွက်သွားပြီးတော့ ဒေါ်မျိုးမမ မှ လုပ်စရာ အလုပ်မရှိတော့၊ သူကြီးအိမ်အောက်ထပ်က ဝါးပက်လက် ကုလားထိုင် မှာ ထိုင်ပြီး အိမ်က ပါလာသည့် စာအုပ်တအုပ်ကို ကောက်လှန်ဖတ်နေမိသည်၊ တကယ်တော့ စာအုပ်သာ လက်က ကိုင်ထားပြီး ကြည့်နေတာ၊ သူ့ စိတ်မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ ညက မြင်လိုက်ရသည့် မောင်ဟန့် ပစ္စည်းကြီး ကို ဖျောက်ဖျက်မရ ဖြစ်နေသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ခရီး မထွက်ခင်လေး မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကလည်း ဖမ်းစားနေ၏၊ တကယ်တော့ ဦးလေးတင့် ပစ္စည်းကြီး မနော် အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ သူတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း မောင်ဟန့် ပစ္စည်းကိုတွေ့ရသလောက် မနီး၊ ထို့ အပြင် မောင်ဟန့် ပစ္စည်းကို မြင်ရသလို အစအဆုံး မြင်ရတာတော့ မဟုတ်၊ မနော် အဖုတ်ထဲက ထွက်လာသလောက်ကိုသာမြင်ရ ခြင်းဖြစ်လေသည်။

သို့သော်လည်း လူသားနှစ်ဦး ကာမဆက်ဆံနေတာ မျက်ဝါးထင်ထင် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် တွေ့ဘူးခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လည်း အတော်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရ၏၊ မနော်ကို လည်း ကြိတ်မနာလိုဖြစ်မိသည်၊ မနော် တင်မက အိမ်ထောင်ကျနေ ကြသော မိန်းမ အားလုံးကို မနာလိုဖြစ်မိတော့သည်။

ငါဘာကြောင့် အပျိုကြီး ဖြစ်နေရတာလဲ ၊ ဟု အခုမှပင် နာနာ ကျည်းကျည်း တွေးမိနေ၏၊ ညက မောင်ဟန့် လိင်တန်ကြီး မိမိ လက်တကမ်းမှာ ရှိနေတုန်း က လှမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်မိရင်ကောင်းမှာပဲ ဟု ပြောင်ချော်ချော်တွေး နေမိသေးသည်။

ထိုအတွေး ဝင်လာတာနဲ့ အမျှ သူ့ အဖုတ်မှာ စစ်ကနဲ ယားသလိုလို၊ အကြော လှုပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာ၏၊ သေခြာတာကတော့ အရည်ကြည် တို့ စို့နေပြီဖြစ်လေသည်။

ဖိုးသက်တယောက် ဒေါ်မျိုးမမ ကို ချချင်စိတ် တဖွားဖွား ထနေရသည်၊ သို့သော်လည်း တကယ် လက်တွေ့ လုပ်နိူင်သည့် အခြေအနေရှိနေတာက မေသူဇာ၊ သူတို့ နူစ်ယောက် ကိုးတန်းစာမေးပွဲ ပြီး တဲ့ နွေရာသီကထဲက ပင် သမီးရီးစား ဖြစ်ခဲ့ ကြလေသည်၊ သို့သော်လည်း အိမ်သားတွေ မရိပ်မိအောင် အိမ်မှာ ဟန်ဆောင် နေနေကြရသည်။

ကျောင်းပြန်ဖွင့်ပြီး ၁၀ တန်း ရောက်လို့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်မှ ကျောင်းတွင် ပူးပူးကပ်ကပ် နေခွင့် ရခဲ့လေသည်၊ ဒါပေမဲ့ အပရိက သာ လုပ်လို့ရသည်၊ ကျောင်းမှာ ကလည်း မလွတ်လပ်၊ နောက်ပိုင်းတော့ အိမ်မှာလည်း လစ်တဲ့ အချိန်လေး မှာ နမ်းတာ၊ နိူ့ညှစ်၊ဖင်ညှစ်လောက်လေးတော့ လုပ်လို့ရသည်။

နိူ့ညှစ်၊ဖင်ညှစ် ဆိုလို့ အပြစ်တင်မစောပါနူင့်၊ ဖိုးသက်တို့ အရွယ်ဆိုတာ ဟော်မုန်းကြွချိန်၊ အချစ်ဆိုတာ၊ နဲ့လိင်ကိစ္စ က လည်း သေခြာခွဲခြားမသိသေးပါ၊ နူစ်ယောက်စလုံးက လည်း သွေးသား ပြောင်းလဲ ချိန် အခွင့်အရေး ကလည်း သိပ်မရတော့၊ မစို့မပို့လေးတွေနဲ့ ဆိုတော့၊ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေကြရသည်။

အခု ဦးဘတုတ်နူင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ ကအမျိုးနေမကောင်းလို့ နယ်သွားနေ၊ ဒေါ်မျိုးမမ ကလည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်နေ ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ယောက်ကျား ကိုတင်ထွတ်ကလည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ နောက်မြို့ တခုကို သွားနေတော့၊ သူတို့ အိမ်ကြီးမှာ ယောက်ကျားလေး အဖေါ်ရအောင် ဖိုးသက် ကိုလာအိပ်ခိုင်းထားသည်။

ဖိုးသက် က ဒီအိမ်မွေး ဒီအိမ်မှာပဲ ကြီးလို့ သွေးသားတယောက်လိုဖြစ် နေပြီမို့ ၊ ဖိုးသက် က အခုလို လာအိပ် ရသည်မှာ မဆန်း၊ မကြာခန ပင်ဖြစ်သည်၊ ဆန်းတာက အခု ဖိုးသက်က လူပျိုပေါက်ဖြစ်ပြီး ၊ဟော်မုန်းကြွနေချိန်၊ အိမ်မှာကလည်း အခုလို တချိန်ထဲ လူတွေ ခရီးထွက်တာနဲ့ လည်း တိုက်ဆိုင်၊ မေသူဇာနဲ့ကလည်း မစို့မပို့ အထိအတွေ့ တွေကို အားမရ၊ အားလုံးပေါင်းစည်း ကုန်တော့၊ ဖြစ်နိူင်ခြေ အလားအလာတွေကို တွေးပြီး ဖိုးသက်တယောက် ရင်တွေ ခုန်နေခဲ့ရသည်။

အိမ်ကြီးက ၃ထပ် ရှိတာ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ ဦဘလှတို့ လင်မယားက တခန်း ဝင်းပပ တို့ လင်မယားက တခန်းနေသည်၊ ဧည့်သည်ဆောင်သည် အတွက် အခန်းတခန်းရှိသည်။အလယ်ထပ်မှာ ဒေါ်မျိုးမမ၊ တခန်း၊ မေသူဇာက တခန်း၊ ဒေါ်ဒေါ်မြက တခန်းနေသည်၊ အောက်ဆုံးထပ်မှာ ဧည်သည် ဘာညာ နားနေဖို့ အတွက် အခန်းလေးတခန်းရှိသည်၊ ဖိုးသက်က အဲဒီအခန်းမှာ အိပ်သည်။

ဒီည မေသူဇာနဲ့ ဖိုးသက် အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည်။ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အိပ် ရင်၊ တွေ့ကြဖို့ ဖြစ်သည်၊ ဖိုးသက်က အပေါ်ထပ်တက်မလာရဲ၊ မေသူဇာဆင်းလာမည်ဖြစ်သည်၊ မေသူဇာအဖို့ ကလည်း ညရေးညတာ ဗိုက်ဆာလို့ မီးဖို၊ရေခဲသေတ္တာထဲ တခုခု ရှာစား၊မလို့ ဟု အကြောင်းပြလို့ရသည်။

ညရေးညတာ အတွက်က တော့ အထပ်တိုင်းမှာ အိမ်သာရေချိုးခန်းရှိတော့ သေးပေါက်ချင်တယ်ပြောလို့ တော့မရ၊ အဲဒါကလည်း လိုရမယ်ရ စဉ်းစားထားတာပါ၊ ဝင်းပပ ကလည်း တနေ့လုံး အလုပ်နဲ့ ပင်ပန်းလာလို့ အိပ်ပျော်သွားရင် နိူးမှာမဟုတ်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြကလည်း ညဘက် ဘုရားရှစ်ခိုးတရားထိုင်ပြီး ရင် အိပ်ပြီ၊ အခန်းပြင် ကိုတော်တန်ရုံ နှင့် ထွက်လေ့မရှိ။

မေသူဇာ၏ ဖွံဖြိုးစ လိမ္မော်သီး အရွယ် ရွှေရင် အစုံ ကို ဘရာဇီယာပေါ်မှ ပင် ကိုင်နေရတာ၊ အားမရတော့၊ ဖိုးသက်တယောက် သူ့ စိတ်ကူး ထဲ မှာ မေသူဇာ ကိုယ်လုံးတိးပုံလေး တွေးရင်းနဲ့ သူ့ငတ က ထောင်ထောင် ထောင်ထောင်ဖြစ်နေသည်၊ ရေချိုးတုန်းက ထု လိုက်ဖို့ စဉ်းစားသေးသော်လည်း ဒီည ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကျမှ အားကုန်နေမှာစိုး ၍ အောင့်အီး ထားလိုက်သည်။

ညဘက် ကျတော့ တော်တော့်ကို စိတ်ပင်ပန်းရသည်၊ ဖိုးသက်တယောက် သစ်ကုလားအုပ်ဖြစ်တော့မည် မျှော်တာ မျှော်တာ၊ တကယ်တော့ မေသူဇာ ပေါ်လာတော့ ၁၀ နာရီလောက်ပဲ ရှိအုန်းမည်၊ ဝင်းနီသည်ပိုး အပွင့်ရိုက် တွေနဲ့ ပါဂျားမားနဲ့၊ ဘောင်းဘီနူင့် အင်းကျီ ဝမ်းဆက် ဖြစ်သည်၊ မေသူဇာ အခန်းထဲ ဝင်လာတာ နဲ့ ဖိုးသက် စကားမပြောတော့ သိမ်းကျုံးဖက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။

မေသူဇာကလည်း သူမ နူတ်ခမ်းနုနုလေးတွေနဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်းတုန့်ပြန်လာသည်၊ ဖိုးသက်က နမ်းနေရင်းက မေသူဇာ့ ပဂျားမားက ကြယ်သီးတွေကို စဖြုတ်နေသည်၊ ဖိုးသက်စိတ်မရှည်၊ ကျယ်သီး အကုန်မပြုတ်ခင်မှာပင် အင်းကျီအောက်က လက်လျှိုနိူင်ကာ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်သည်၊ ဘရာဇီယာ အနောက်ဘက်ဂျိတ်ပြုတ်သွားပြီး ချောင်သွားတော့ သူအရမ်းကိုင်ချင်နေသော နိူ့လေး နှစ်လုံးကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊

“ အို့.”

မေသူဇာမှ အသံထွက်လာသည်၊ နောက် သူ့လက် တွေကို အတင်းဆွဲ ဖယ်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့

“ ကို့...ခနနေအုန်း ပြောစရာရှိလို့..”

ဖိုးသက် စိတ်တိုသွားသည်၊ သူ့အစာ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ ရောက်ခါနီးမှ ပုတ်ချခံလိုက်ရသလိုဖြစ်သွားသည်၊

“ ဘာတုန်းကွာ မေ ကလဲ..”

“ ဒီလိုကွာ မေ့ အခန်းသွားရအောင်၊ ကို့အခန်းထဲ ကို ဘယ်သူမှ လာကြည့်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မေ့အခန်းကိုသာ အရေးအကြောင်းဆိုသူတို့ က ဝင်လာတာ၊ ကိုက ပုန်းနေလို့ရတယ်၊ မေ့အခန်းထဲ မှာ မေ့ကို မတွေ့ရင် မိုးမီးလောင်မှာ..”

“ ကဲ လာ ကွာ ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်သွားရအောင်..”

အခုအချိန်ကတော့ ဖိုးသက်ကို ဘယ်ခေါ်ခေါ်လိုက်မဲ့ အချိန်ပဲ၊ အဓိက က သူတအားကို လုပ်ချင်နေပြီ၊ အဲဒါပဲ ဖိုးသက်သိသည်၊ မေသူဇာနှင့် ဖိုးသက်တို့ လှေခါးကို ခြေဖွနင်း ပြီး မေသူဇာအခန်းရှိရာ သို့ တက်လာကြသည်၊ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ဖြေးဖြေးခြင်းတက်ရင်းနူင့် ဖိုးသက်က သူ့စွတ်ကျယ်နူင့် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ခဲ့လိုက်သည်၊ အပျိုမလေး ရှက်သွားသည်။

“ အို ဘယ်လိုကြီးလည်း .အရှက်မရှိ မီးပိတ်လိုက်အုန်း”

“ မေကလဲ ကွာ ဒီညမီးလေး အရောင်က ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လည်း တော်ကြာမှောင်ထဲ ဆို ခေါင်းအုန်းကို မေမှတ်ပြီး ဖက်နမ်းမိနေအုန်းမယ်.. ဟဲဟဲ..”

“ သွားကိုပို...ခစ်ခစ်..”

မေသူဇာက တိုးတိုးလေသံဖြင့် ပြောရင်း ဖိုးသက်ရင်ဘတ်ကို မနာအောင်သူ့ လက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့ထုသည်၊ ဖိုးသက်က မေသူဇာ့ညဝတ်အင်းကျီ ကိုရအောင်ချွတ်လေသည်၊ ဘရာဇီယာလေး ပါ ချွတ်လိုက်တော့ ပိရမစ်လို နိူ့ ပုံပုံလေး နှစ်လုံး က တင်းလို့၊ ဖိုးသက် မနေနိူင် နိူ့သီးခေါင်းသေးသေး လေးတွေကို လျှာနဲ့လိုက်ထိုး၊ ရက်လိုက် စုပ်လိုက်၊ မတင်းတိမ်နိူင်ဖြစ် နေရသည်၊ မေသူဇာတယောက်လည်း အသံမထွက်ရှာတော့ ရှက်လည်း ရှက်တော့မျက်နှာပေါ်ကို စောင်စ တခု ဆွဲတင်ထားလိုက်လေသည်။

ဖိုးသက်ကလည်း နိူ့လေး ကို စို့လို့ ကိုင်လို့ မဝသေးသော်လည်း ပိုအရေးကြီး သည့် အပိုင်းကို ရှေ့ဆက်ရမှာမို့ မေသူဇာ၏ ညဝတ် ဘောင်းဘီ ကို ခါးစည်း သားရည်မျော့ကြိုး မှ ကိုင်၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်၊ မေသူဇာက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် အိုကနဲအသံပေးပြီး သူ့လက်ကလေးဖြင့် လိုက်ဆွဲသော်လည်း ဘောင်းဘီလေးက ခြေကျင်းဝတ်ရောက်နေပြီဖြစ်လေသည်။

ဖိုးသက်တယောက် သူ၏ မာတောင်နေသော အကောင်ကြီးမှ အခုချက်ခြင်းတောင်၊ သုတ်ထွက်ပြီး ပြီးသွားချင်လောက် အောင်ဖြစ် သွားရသည်၊ ချောမွတ် ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တန်လေး နှစ်ချောင်းနူင့် ခွဆုံမှာ အမွေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ ဖားခုံညှင်းကလေး၊ ဖိုးသက် မျက်နှာကြီးတခုလုံး မေသူဇာ့ပေါင်ကြားထိုးဝင်ပြီး အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်လေသည်။

အရည်ကြည်လဲ့လဲ့ တို့ဖြင့် မေသူဇာ၏ အဖုတ်ကလေး မှာ အနည်းငယ် ညီစို့စို့လေး ရှိသော်လည်း လူပျိုရိုင်း ဖိုးသက်အဖို့တော့ ပိုပြီး ရမက်ဇောတက်ကြွစေသောအနံ့ ဟု ထင်မိလေသည်၊ ဖိုးသက်မှာ သူကြည့်ဘူးထားသော အပြာကား ဗီဒီယိုများထဲက အတိုင်း စမ်းသပ်ပြီး ဘာဂျာပေးလေတော့သည်။ 

သူ့မျက်နှာတခုလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရအောင် မေသူဇာ့ပေါင်နှစ်လုံး ကိုကားကားလေး နေစေပြီး အပျိုမ အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို နူတ်ခမ်းလွှာလေး နှစ်ခုကြား လျှာထိပ်ဖြင့် အပေါ်အောက်စုန်ဆန် ရက်ပေး၏၊ အဖုတ်ကွဲကြောင်းလေး၏ အပေါ်ထိပ်မှ ဖုတုတု နေရာလေးကို လျှာထိပ်လေးဖြင့် မြွှေ လျှာထုတ်သလို တဆတ်ဆတ် ထိုးပေး ရာ မေသူဇာက သူမ လက်ချောင်းတွေဖြင့် ဖိုးသက် ဆံပင်တွေကို ကုတ်ဆွဲလာခဲ့ရသည်။

နောက်တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိသော ဖိုးသက်က သူ့လျှာကို မာတောင့်တောင့်လုပ်ပြီး မေသူဇာ့ အဖုတ်လေးအတွင်း ဝင်နိူင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ပေး လေရာ နူးညံ့ပူနွေးသော လျှာ ၏ အထိအတွေကက မေသူဇာ ကို ဖင်ကလေးပါကော့ တက်ပြီး ဖိုးသက်မျက်နှာ တခုလုံး သူမ အဖုတ်ထဲ ဆွဲသွင်းချင် လောက်အောင်ကို ယားယံလာ ခဲ့သဖြင့် ဖိုးသက်ခေါင်းမှ ဆံပင် တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးနူင့် အားရပါးရ ပွတ်နေတော့သည်။

ဖိုးသက် မှာ အသက်ရူလည်း မဝ၊ ဇက်လည်းညှောင်း လာသဖြင့် ကုန်းရုံးထလိုက်တော့သည်၊ သူ့ လိင်တန်ကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲ တော့ မတတ် မာတင်းနေလေ ပြီ၊ ဖိုးသက်က မေသူဇာ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

သူ့တံတွေးတွေရော၊ အဖုတ်တွင်းမှ ရှေ့ပြေးအရည်တွေ ရော ရောနော ရွဲစိုနေသည့် မေသူဇာ အဖုတ်လေး အ၀ တွင့် သူ့လိင်ချောင်းထိပ်ဖြင့် အသာတေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေသည်။

“ အား...ကျွတ်ကျွတ်...နာတယ်..နာတယ်.ကို့..ဖြေးဖြေး..နော် မေကြောက်တယ်...”

“ အင်းအင်း.ကိုဖြေးဖြေး ပဲ လုပ်ပါမယ် အဖျားလေးပဲနော် မေ၊ မေနာတယ် ဆို ဆက်မသွင်းတော့ဘူး၊ သိလား..”

“ ဟုတ် ရတယ် ကို ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးနော်..”

အပျိုမလေး အဖုတ်မှာ တအားကို ကျပ်နေသဖြင့် ဖိုးသက်တယောက် ချွေးပြန်ရတော့သည်၊ သူ့လိင်တန်ကြီး၏ ဒစ်ဖျား ဝင်သွားသော်လည်း တင်းကျပ်လွန်းသဖြင့် သူအရေပြားမေးသိုင်းကြိုးမှာ တင်းပြီး နာနေရသည်၊ ဒါတောင်မှ အရည်တွေနဲ့ ရွဲနေသေးသည်၊ သို့သော်လည်း နားလိုက် ဆွဲထုတ် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် တဖြည်း ဖြည်းချင်း လိင်ချောင်းတဝက် နီးပါး ရောက်လာခဲ့သည်။

ဖိုးသက်လည်း နည်းနည်းမောလာ၏၊ အခုနက ဘာဂျာကုန်းမှုတ်ထားလို့ အသက်ရူမဝရတဲ့ ကြားက အခု ခါးရော ဒူးရောထိန်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း မွေ့ယာကို ထောက်ထားရသေးဆိုတော့ တကိုယ်လုံး ညှောင်းနေသည်၊ သူ့ကောင်ကြီးက တော့ မာန်ဖီနေတုန်း၊ ဖိုးသက်က ခနနားရင်း လက်တဖက်ထောက် ပြီးနောက် လက်တဖက်ဖြင့်၊ မေသူဇာ၏ နိူ့လေး ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ရင်း နိူ့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်ခြေပေးလိုက်ရာ မေသူဇာတယောက် ဖင်လေးကော့လာပြန်လေသည်။

ဖိုးသက်လည်း ဒီတခါတော့ တော်တော် အဆင်ပြေလာသည်၊ သူ့လိင်ချောင်းကြီး သုံးပုံ နူစ်ပုံလောက် ဝင်နေလေပြီ သူ့လိင်တန်ကြီးကိုအပြင်ထွက်ကျခါနီးထိ ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေး ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူနေလေသည်၊ စာအုပ်တွေထဲ မှာ ဖတ်ဘူးသော၊ အပျိုမြေးကို နောက်ဆုံး တချက်ထဲနဲ့ ထိုးဖေါက်ပစ်လိုက်မည်ဟု ကြံရွယ်ရင်း အရှိန်ယူနေလေသည်။

ထို အခိုက်မှာပင် ဖြောက်ကနဲ မီးခလုပ်သံနဲ့ အတူ အခန်းတခုလုံးထိန်လင်းသွားပြီး အခန်းဝမ လူတယောက်ဝင်လာသည်ကို ရိပ်ကနဲ မြင်လိုက် ရသဖြင့် ကြောက်လန့်တကြားကုတင်အောက် မတ်တတ်ဆင်းရပ်လိုက် ပြီး လှည့်အကြည့်၊ တံခါးဝမှာ ရပ်နေသူနှင့် သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျှက် ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိသည်။

“ ဟင်...”

“ ဟာ....”

“ ဝုန်း...ဒုံး”

ဖိုးသက်တယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ရသလို၊ သူတို့ကို မျက်လုံးကြီး အပြူးသားနူင့်ကြည့်နေသော၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ တယောက်မှာလည်း မယုံနိူင်သော အကြည့်နူင့်၊ မျက်နှာပေါ်မှာလည်း အရိပ်အယောင်မျိုးစုံပြောင်းလဲ သွားလေသည်။

အရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြောင်နေသော ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီး က ငေါက်တောက်၊ ပေါင်ကားယား ပက်လက်လှန်လျှက် အခုလေးတင် ချက်ချင်း ဖိုသက်က သူလိင်ချောင်းကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ဟတတ ကျန်ခဲ့သော အဖုတ်လေး စသည်တို့ မှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ အသက် ၅၀ အတွင်း တခါမှ တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မကြုံဖူးသေးခဲ့သည့် အရာတွေ ဖြစ်နေလို့လား၊ သူက လက်တကမ်း ကြမ်းတပြေးထဲ မှာသူ ခေါင်းထဲ က မစဉ်းစားမိခဲ့တဲ့ အဖြစ် ဗြုန်းကနဲ တွေ့ရလို့လား၊ ကြောင်ကြည့်နေရင်းမှ အရုပ်ကြိုးပြတ်၊ ကြမ်းပေါ်သို့ ဝုန်း ဒုန်း ကနဲ ပြိုလဲ ကျသွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

“ ဟင်..ဒေါ်ဒေါ်မြ..ဘာဖြစ်သွားပလဲ ကို ကြည့်ပါအုန်းအမလေး ဒုက္ခပါပဲ..ဟီးဟင့်ဟင့်..”

မေသူဇာမှာ လည်း ကမာန်းကတမ်းထ သူ့ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ဆွဲ ဝတ်လိုက်ပြီး အင်းကျီကို လိုက်ရှာရင်း ဖိုးသက်ကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်၊ ဖိုးသက်မှာလည်း လုံချည်မျှ မဝတ်နိူင်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို ငုံကြည့်ပြီး ကိုယ်လုံး ကိုလှုပ်ခါကြည့်နေလေသည်၊

“ ဒေါ်ဒေါ်မြ..ဒေါ်ဒေါ်မြ....”

“ အမလေး ဒုက္ခပါပဲ ကို ရယ် သေများသွားပလား..”

“ သေတော့ မသေဘူး မေရဲ့ အသက်ရူနေသေးတယ်..”

“ အဲဒါဆို အခု သူ့အိပ်ယာပေါ်သွားတင်ရအောင် ကို ချီခဲ့လို့ရမလား... ဟင့် ..ရွှတ်...”

မေသူဇာမှာ ပြောလည်းပြော၊ ကြောက်ကလည်း ကြောက်သဖြင့် ငိုနေရှာလေသည်။ ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါ်မြကို ကောက်ပွေ့ချီလိုက်ရာ ဒီလောက်မလေးသဖြင့် မေသူဇာကို လမ်းပြခိုင်းပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ အခန်းသို့ သွားကာ သူ့ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေးတင်ပေးလိုက်လေသည်။

သူတို့ ၂ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်ရင်းနဲ့

“ ကိုရေ၊ ဒုက္ခတော့ ရောက်ကုန်ပြီ ဘယ်လိုလုပ်ကြမတုန်း..”

“ ကိုလည်း မသိတော့ဘူးမေရေ၊..သူပြန်နိူးလာရင် မမဝင်း ကိုတိုင်ရင်တိုင် ဖေဖေ့ကို တိုင်ရင် တိုင်၊ ဘယ်သူ့ကို တိုင်တိုင် ကိုတို့တော့ သေမှာပဲ မေရေ...

“ ကိုရေ..အီး.အီး..ရွှတ်..မထူးတော့ဘူး မေတော့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ရင်ဆိုင်လိုက်တော့မယ် အခုတော့ ရင်တွေတုန်ပြီး ခေါင်းတွေ မူးနေပြီ၊ အိပ်တော့မယ်၊ ကို တခုပဲရှိတယ်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို အိပ်ယာဝင် အဝတ်အစားတွေ လဲပေးပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်တော့၊ ဒီကုတင်ခြေရင်းမှာ ခေါက်ရက်ဟာတွေက သူ ညအိပ်ဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ၊ မေတို့ ကံကောင်းရင်တော့ သူည က တွေ့ခဲ့တာ အိမ်မက်ပါလို့ ထင်သွားရင်ပြီးရော၊ပဲနော်...

မေသူဇာပြောတဲ့ အကြံကလည်း မဆိုးဘူးလို့ ဖိုးသက်တွေးမိသည်၊ ဖြစ်နိူင်တာ မဖြစ်နိူင်တာ အသာထား၊ သူတို့ အတွက်လမ်းကတော့ ဒီတကြောင်းပဲ ရှိတော့သည် မဟုတ်လား။

မွေ့ယာခြေရင်းမှာ ခေါက်ရက်ကလေး ပုံထားသည့် အဝတ်ပုံကို ကြည့်လိုက်တော့၊ အသားပါးပါးပျော့ပျော့နှင့် ဘလောက်စ် အင်းကျီ၊ ဘရာဇီယာနဲ့ အရောင်မှိန်ဖျော့နေပြီဖြစ်တဲ့ ထမိန်တထည်၊ အခုဝတ်ထားတာတွေကြည့်လိုက်တော့၊ ဖိုးသက်တို့ အမြဲတမ်းတွေ့နေရတဲ့ အသားထူထူရင်ဖုံး အင်းကျီ၊ထမိန်ကလည်း ယောဂီရောင် ထူထူကြီး ခေါက်ရိုးကျနှင့် ဘာအသားမှန်းတောင် ဖိုးသက်မသိ။

ကဲ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ငါ့အလုပ်က သူ့ကို အဝတ်အစားမြန်မြန်လဲ ပေးပြီး လစ်ရမယ် လို့ တွေးရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ရင်တဘက်ဖုံးအင်းကျီးကို ကြယ်သီးတွေ စဖြုတ်တော့သည်၊ အောင်မလေးဟဲ့ ဘော်လီကြီးကလည်း ထူထပ်လိုက်တာ၊ အင်းကျီကြယ်သီးပြုတ်သွားတော့ အောက်မှာတွေ့လိုက်ရသည့် ဘော်လီအင်းကျီကြီးကြောင့် ဖိုးသက် အကြံရ ကြပ်သွားသည်။

ဘော်လီကြီးမှာ ရင်ဘတ်မှနေ ခါးထိ အပြားလိုက် ပိတ်သားထူထူ ကြီး မို့ နောက်ကျောဘက်မှာ ဂျိတ်တွေ အများကြီးနေမှာပဲ လို့ ကဲ အဲဒါနောက်မှ ဖြုတ်မယ် ထမိန်အရင်လဲလိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့၊ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်၊ ထမိန်အောက်မှာတော့ ဘောင်းဘီမရှိ၊ ပေါင်နှစ်လုံးခွဆုံမှာ မဲနက်သော အမွှေးဖုတ်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွနေသည်။

ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးမှာ အနည်းငယ်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ကြီးပေမဲ့၊ ချောမွတ်နေသည်၊ အဆီခဲ တွေလို မဟုတ်၊ ခြေသလုံးသားတွေကလည်း ပေါင်လုံးနူင့် တဆက်တည်းလို ရူးသွားပေမဲ့ သေးသေးလေးမဟုတ် နည်းနည်းလေး တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်လေးဖြစ်သည်။

နေမထိရေမထိ တချိန်လုံး ထမိန်အောက်မှာနေရလို့ထင်တယ် အသားရောင်က ဖြူဖွေး နေသည်၊ ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ကြီး ကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရင်း သူ့ ညီတော်မောင်က ပြန်မာလာသည်၊ ခွိ ထမိန်ကို နောက်မှ ပြန်ဝတ်ပေးမယ် ဘော်လီ အင်္ကျီအရင်ချွတ်လိုက်အုန်းမယ်၊ ဟုတွေးရင်း ပင်လက်အိပ်နေသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်ရင်း ကို တက်ခွကာ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကျောအောက်ကို လက်နိူက်ပြီး ဘော်လီဂျိတ်များကို စမ်းဖြုတ်လေသည်။

ဂျိတ်တွေက လည်း များတော့ ဖိုးသက် တော်တော်ချွေးပြန်သွားသည်၊ ချိတ်တွေအကုန်ပြုတ်သွားတော့ ဘော်လီကို ပုခုံးကြိုးပါ လျှိုပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြကိုယ်မှ ဆွဲခွာလိုက်တော့ ဖိုးသက်တယောက် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ၏ နိူ့ကြီးများမှာ ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသောကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာ သူ့ ဘော်လီထူထူ ကြီးဖြင့် အတင်းအကြပ်စည်းနှောင်ထားသဖြင့် သာ ဖိုးသက်တို့ သတိမထားမိခြင်းဖြစ်ပေမည်၊ ယခုတော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ၏ ဘူးသီးတခြမ်းဖြတ်ပြီး တင်ထားသကဲ့သို့ ကြီးမားလှသော နိူ့ကြီးများက ဖိုးသက် အား အရာရာ ကိုမေ့လျှော့သွားစေတော့သည်၊ သူလည်း အိပ်ပျော်နေတာ၊ မနက်နိူးလာရင် ငါလည်း ဒုက္ခရောက်တော့မယ့် အတူတူ အရသာခံလိုက်အုန်းမှပဲ၊ ဆိုသော အတွေးသာဖုံးလွှမ်းလျှက် ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့ကြီးတွေကို စတင် ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိတော့သည်။

ဖိုးသက်တယောက် နိူ့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေရင်းက သူ့လက်ဖဝါးပြင် ကို ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထောက်လာသည့် နိူ့သီးခေါင်း ကြီးများကို သတိထားမိလေသည်၊ သူ့ လက်မနီးပါးတုတ်ပြီး လက်တဆစ်မရှိတရှိ ရှည်သည့် နိူ့သီးခေါင်းကြီးများ မှာ သူဆုပ်နှယ်ပေးနေချိန်အတွင်း ထောင်မတ်လာ ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေရာ တားဆီးမရသော ခြင်ခြင်းဖြင့် ဖိုးသက်တယောက် ငုံပြီး စုပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

သူ့နားထဲ တွင် အင်းအင်း ဟု ခပ်သဲ့သဲ့ အသံလေးကြားပြီးသူ့ ဆံပင်များကို ပွတ်ကိုင်လာသော ဒေါ်ဒေါ်မြ လက်များကို သတိထားမိသဖြင့် နည်းနည်း လန့်သလိုဖြစ်သွားသော်လည်း နိူ့ကြီးများကို တဖက်ပြီး တဖက် အားရ ပါးရ ကုံး စုပ်ပေးနေမိတော့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ သူ့ခေါင်းပေး ဆုပ်ကိုင်လာသော လက်များမှာလည်း ပိုမိုတင်းကျပ်လာပြီး ၊ ဒေါ်ဒေါ်မြပါးစပ် မှ ညည်းညူသံလေးက လည်း တဖြည်းဖြည်းကျယ်လာပေရာ ဖိုးသက်လည်း ပိုပြီး ရဲတင်းလာရတော့သည်။

ဖိုးသက် သူ့ပုဆိုးကို သူခြေမဖြင့်ညှပ် ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ထောင်မတ်နေသော လိင်တန်ကြီးက ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်တွင်း ဘိုက် တို့ကို ဟိုတိုးဒီတိုးဖြစ်နေလေသည်၊ ဖိုးသက်က သူ့ဒူးနူစ်လုံးဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြပေါင်လုံးနူစ်လုံးကို အသာဖြဲခွဲလိုက်ပြီး သူ့လက်တဖက်က သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ထိန်းရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာဖိသွင်းချလိုက်တော့သည်။

ဟင့်ကနဲ အသံနူင့် အတူ ပါးစပ်ကလေး ဟလာသော ဒေါ်ဒေါ်မြကို ဖိုးသက်က ငုံကာ ပါးစပ်ခြင်းငုံစုပ်လိုက်ပြီး၊ အောက်ပိုင်းမှာလည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ထဲ သူ့လိင်ချောင်းကြီး ဝင်နိူင်သမျှ ဝင်အောင်ဖိ ချလေတော့သည်။

မေသူဇာလို အတင်းကျပ်မနေသော်လည်း ယောက်ကျားတန်ဆာ တခါဘူးမျှ မကျက်စား ဘူးသေးသော အပျိုကြီးစောက်ဖုတ်မို့လို့ စေးကျပ်ပြီး တခါထဲနဲ့တော့ အဆုံးထိ မဝင်နိူင်သေးခြေ၊ ဖိုးသက် အဖို့ကလည်း ဒီညအဖို့တော့ ဒီအဖုတ်ကို ပြီးအောင်လုပ်ရမှဖြစ်တော့မည်။ ထောင်ကျကျ တန်းကျကျ ဟု မိုက်မိုက်ကန်းကန်းသာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးဖြစ်ပါသည်၊ ဖိုးသက် လေးငါး ဆယ်ချက် အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး အရှိန်ရလာတော့ ဖင်ကို အသားကုန်ကော့ပြီးဆောင့်ချလိုက်ရာ

“ အောင်မလေးတော့..အား..ကျွတ်ကျွတ်... ”

“ ဖွတ်..ဗြိ...ဖတ်... ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ၏ အသံထွက်ညည်း လိုက်သံနူင့် အတူ ဖိုးသက်၏ အချောင်းကြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားသဖြင့် အတွင်းက အရည်များကြောင့် အသံပင်ထွက်လာခဲ့သည်၊ ဖိုးသက်တယောက်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ များ တခုခု ဖြစ်သွားသလားဟု ကြောက်လန့် ပြီး ခနငြိမ်နေလိုက်မိသည်။

သူက အခု စိတ်အရမ်းထနေလို့ ဘယ်အဖုတ်ဖြင့်ုဖြင့် လုပ်ဖို့သာ စိတ်ရှိပြီး မတော်တဆ လူသေမှု ဖြစ်သွားမှာတော့ ကြောက်သည်၊ ထို့ကြောင့် သေခြာအောင် ဒေါ်ဒေါ်မြ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ၊ ပြူးကြယ်သော မျက်လုံးနူစ်လုံးဖြင့်သူ့ကို ပြန်ကြည့်နေသော ဒေါ်ဒေါ်မြကို တွေ့လိုက်ရသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာလည်း ထိုအခါကျမှ ရှက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ဖိုးသက်ဆံပင်များကို သူ့လက်များဖြင့်ပွတ်သတ်ပေးရင်း၊

“ ဖိုးသက်ရယ်၊ နင်က အရမ်းပဲ၊ ငါ့အထဲမှာ အောင့်သွားတာပဲ.. ”

ဟုလေသံလေးနူင့်ပြောရှာသည်၊ ဖိုးသက် အဖို့ အခုလို တရားဝင်ခွင့်ပြုချက် မီးစိမ်းပြတာ ကို နားလည်လိုက် တာနဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ထဲ မှာ နည်းနည်း ပျော့ချင်ချင် ဖြစ်သွားတော့ သူ့အကောင်ကြီးက ဒိန်းကနဲ ပြန်မာလာတော့သည်။

သူ့ကောင်ကြီးကို တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုရှိသော ဒေါ်ဒေါ်မြ စောက်ခေါင်းနံရံ များ၏ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာမှု၊ မသိမသာလူးလွန့်လာသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုယ်လုံးများကြောင့် အနာသက်သာသွားပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ တော့ ယားလာပြီဟု တွေးမိလေသည်။ 

ဖိုးသက်က သူ့ဖင်ကို ကြွကာကြွကာ သူ့ကောင်ကြီးကို ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ထဲ စပြီး ဆွဲထုတ် ပြန်ဆောင့်သွင်း လုပ်လေတော့သည်၊ လေးငါးခြောက်ချက်ခန့် ဆောင့်ပေးရင်း အသားကျလာတော့ အားပါလာခဲ့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်နှစ်လုံးမှာလည်း ဘေးကို တဖြေးဖြေး ကားလာခဲ့ရသည်။

အချက်နူစ်ဆယ်လောက်ကျတော့ သူ့ခြေထောက်ကြီး ဆန့်လျှက်ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်နူစ်လုံးကို ဒခေါက်ကွေး မှ တဖက်တချက်ဆီမ ပြီး ကြွတက်လာသော အဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ပစ်ပစ် ဆောင့်သည်မှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ တယောက် ပါးစပ်ပိတ်ပြီး အံကြီတ်ကာ တအီးအီးနဲ့ ခံရရှာလေသည်၊ ဖိုးသက်တယောက် သိပ်အကြာကြီး မခံပါခြေ။

မေသူဇာနဲ့ ကတည်းက အောင့်အီးထားရသော သူ့လိင်တန်ကြီး မှာ အလွန် တရာ ယားယံလာပြီး သုတ်ရည်များ တဖုတ်ဖုတ် နှင့် အပျိုကြီး အခေါင်းထဲ ပန်းထုတ် မိလေတော့သည်။

မောပြီး အသက်ရူသံပြင်းပြင်းနှင့် သူ့အပေါ်မှောက်ကျအနားယူနေသော ဖိုးသက် ၏ခေါင်းလေးကို ပွတ်သတ် ပေးရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ က မေသူဇာဘယ်ရောက်သွားသလဲ ဟုမေးရာ၊ ဖိုးသက်က အဖြစ်အပျက် အားလုံးကို ပြောပြလိုက်လေသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာ လည်း သက်ပြင်းကြီးချ၍ စိတ်ပေါ့သွားလေသည်။

“ အတော်ပဲ ဖိုးသက် အဲဒါဆို ဒီလိုလုပ်၊ ငါတို့ အခုအဖြစ်အပျက်ကို မေသူဇာ့ကို မပြောနဲ့၊ အို ဘယ်သူ့ ကိုမှ မပြောနဲ့နော်..နင်ငါ့ကို အင်းကျီလဲပေးပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်အိပ်တယ်လို့ပဲ ပြော..ကြားလား ငါညက နင်တို့ ကိုတွေ့တယ် ဆိုတာကို အိပ်မက်လိုလို ဖြစ်သွားတယ်လို့ပဲ ဟန်ဆောင်နေလိုက်မယ်.. ”

“ ဟုတ်..ဟုတ်..ကဲ ဒေါ်ဒေါ်မြ.. ”

“ အဲဒါဆိုလဲ ဆင်းအုန်း နင့်ကိုယ်ကြီးက လေးလိုက်တာ၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန် အိပ်တော့.. ”

“ အင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ လေးတယ် ဆိုရင်လည်း ဖယ်ပေးပါ့မယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အခန်းတော့ ကိုယ်မပြန်သေးဘူး.. ”

“ ဟင် ဘာလုပ်မလို့လဲ မေသူဇာ့ကို သွားမနိူးနဲ့တော့နော် အိပ်ပါစေတော့.. ”

“ ဘယ်သူက မေသူဇာ့ကို သွားနိူးမယ် ပြောလို့လဲ..

“ အင် ဒါဆိုဘယ်သွားမလို့လဲ..

“ ဘယ်မှ မသွားဘူးလေ၊ ဒီမှာပဲပေါ့၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ နဲ့ အိပ်မလို့လေ၊ ကျနော် အိပ်လို့မှ မဝသေးတာ.. ”

“ အိပ်လို့ မဝသေးရင် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သွားအိပ်လေ၊ ငါက တယောက်ထဲ အိပ်တာ အကျင့်ပါနေပြီ နောက်တယောက် နဲ့ မအိပ်တတ်ဘူး၊ ကျပ်တယ်. ”

“ ဒေါ်ဒေါ်မြကလည်း အိပ်တယ် ဆိုတာ ယဉ်ယဉ်လေး ပြောတာ၊ လိုးလို့ မဝသေးဘူးလို့ ပြောတာ..ဟိဟိ ”

“ ဟိတ်..နားရှက်စရာ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ. ”

ထိုညက ဖိုးသက်တယောက် သူ့ အောက်ထပ်က အခန်းပြန်လာလို့ လှေခါးကဆင်းတော့ ဒူးတွေချောင်နေလို့ လက်ရမ်းကိုင် ပြီးတောင် ဆင်းလာခဲ့ရသည်။

ဖိုးသက် အတွက်ကလည်း ပထမဦးဆုံးလုပ်ဖူးသော အဖုတ်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖို့လည်း ပထမဦးဆုံးသော၊ ယောက်ကျားလိင်တန်ဆာကြီးမို့၊ လေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံစံဖြင့်ပင်၊ နောက်ထပ် ၃ ချီ ခန့် ဆွဲခဲ့ကြခြင်းဖြစ်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖို့မှာလည်း ဖိုးသက် သောင်းကျန်း သွားမှု ကြောင့်၊ အဖုတ်လည်းကျိမ်း၊ နိူ့တွေရော နိူ့သီးခေါင်းတွေပါ နာကျိမ်း ပြီးကျန်ခဲ့ရလေတော့သည်။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန်  >>>>