Saturday, August 18, 2012

မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၄ )

မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၄ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ကိုတင်ထွတ် အိပ်ယာက နိူးလာတော့ အာရုံဦး အလင်းရောင်က အခန်းထဲ ထိုးဝင်နေပြီ၊ သူ့ ဘေးမှာတော့ သူ့ ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေသော ယောက္ခမ ကြီး ဒေါ်လှလှ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သေးအရမ်း ပေါက်ချင် လှသဖြင့် ကမန်းကတန်း ထပြီး အိမ်သာသို့ ပြေးရလေသည်၊ သေးပေါက်ပြီး သွား၍ ဘေးနားက ရေချိုးသည့်နေရာ သံမန်တလင်း မှာ ထိုင်ပြီး ရေခွက်နူင့် သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို သေသေခြာခြာ ဆေးကြောလိုက်သည်။ထိုအခိုက် ရုတ်တရက် အခန်းတံခါး ပွင့်သွားတော့ လန့်သွားသော်လည်း ဒေါ်လှလှ ဖြစ်နေ၍ ပြုံးပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ ဟောမေမေ နိူးလာပလား ”

“ အင်း ရူးပေါက်ချင်လို့ ...အိပ်တာတော့ မဝသေးဘူး..”

ကိုတင်ထွတ်က လှမ်းနူတ်ဆက်လိုက်သော်လည်း လက်ကမူ သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ရေဆေး မပျက်၊ သူ့လိင်တန်ကြီး ကလည်း အိပ်ရေးဝထားတော့ အားတွေ ပြန်ပြည့်ကာ မာမာဖောင်းဖောင်းကြီး ဖြစ်နေ၏၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ မျက်လုံးတွေက သူ့လိင်တန်ကြီးပေါ် မှာ ရောက်နေတာတွေ့တော့ သူ့ ကောင်ကြီး က ပိုကြီး ဖောင်းတင်းမာ လာ၏။

ကိုတင်ထွတ် က အခန်းထဲ က ထွက်သွားမှ ဒေါ်လှလှတယောက် အိမ်သာပေါ်ထိုင် ကာသေး တရွှီရွှီ ပေါက်တော့သည်၊ ကိုတင်ထွတ်တယောက် အိပ်ယာဘေး မှ ရေဘူး ကို ယူသောက်ပြီး ပြတင်းပေါက် ကို အသာလှပ် ၍ နံနက်ခင်း လေပြေအေးလေးကို ရူရိုက်နေ၏၊ထိုစဉ် ရေချိုးခန်းထဲ မှ ရေ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းနေသံကြား တော့ ယ္ခောမကြီး ရေချိုးနေပြီ ဟု သိလိုက်ရသည်။ ညတုန်းက ယောက္ခမ ကြီး ကို လိုးလိုက်ရတာ ကောင်းလိုက်တာ ဟု ပြန်တွေး မိတော့ သူ့ လိင်တန်ကြီး မှာ ပြန်ထောင်ထလာ၏။

အင်း ယောက္ခမ ကြီး ရေချိုးနေတယ် ဆိုတော့ ငါလည်း သွားတိုက်မှ ရတော့မယ် ဟုတွေးရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့မိသည်၊ ဟိုက် ယောက္ခမကြီး က ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ချိုးနေပါလား၊ ကိုတင်ထွတ်က မထူးဆန်းသလို အမူအယာဖြင့် သူ့သွားပွတ်တန်ထုတ် သွားတိုက်လျှက် ယောက္ခမ ကြီး ရေချိုးနေတာ ကို ပေါ်တင်ကြည့်နေလိုက်၏၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ ကလည်း ခတ်တည်တည် ပင် သူ့ ဘေးတွင် သွားတိုက်နေသော ကိုတင်ထွတ်ကို မေးဆပ် ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်ရင်း..

“ ချွေးတွေနဲ့ အိုက်စပ်စပ်မို့ ရေတခါထည်း ချိုးလိုက်တယ်.ကွာ..မင်းရော မချိုးဘူးလား..”

“ အင်း..ချိုးမယ်လေ..”

ကိုတင်ထွတ် တယောက် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်သွား၏၊ ကမန်းကတန်း ပါးလုပ်ကျင်း၊ အင်းကျီလုံခြည်ချွတ်ပြီး ဒေါ်ဒေါ်လှ ဘေး ဝင်ကာ ရေခပ် ချိုးလိုက်၏၊ သူ့ဘေးနားက ဆပ်ပြာတိုက်နေသော ဒေါ်ဒေါ်လှ ကို လှမ်းကြည့်ပြီး

“ မေမေ ကျနော် ကျော ကိုတိုက်ပေးမယ်လေ..”

ဒေါ်ဒေါ်လှက ခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ ကိုတင်ထွတ် ဆပ်ပြာတုန်း ကောက်ယူ လက်ဖြင့် ပွတ်ကာ ဒေါ်ဒေါ်လှ ကျောပြင် ကို ဆပ်ပြာမြုပ်ထ အောင် ပွတ်ပေးနေတော့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ ကျောပြင်မှ တဆင့် ခါး နောက်တော့ တင်လုံး ကြီးတွေ၊ ကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း၊ အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညစ်လိုက်သေးသည်။

နောက်တော့ ပေါင်တန်ခြေသလုံး၊များ၊ ယောက္ခမ ကြီး နဲ့ နူစ်ယောက်ထည်း ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးနေရသည့် အပြင် တကိုယ်လုံး ကိုလည်း ဆပ်ပြာတိုက်ပွတ်ပေးနေရတော့ ကိုတင်ထွတ် လိင်ချောင်း ကြီး မှာ၊ သံချောင်းကြီး လိုမာတောင် နေလေပြီ။

ကိုတင်ထွတ်က သူ့လက်နူစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ ပေါင်အရှေ့ပိုင်းကို သိုင်းဖက်လျှက်ပွတ်သတ်ပေးရာ ဘာမှ မပြောသဖြင့် ဝမ်းပြင်မှ တဆင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ နိူ့ကြီး များကိုပါ ဆပ်ပြာမြုပ် တွေ ဖြင့် ပွတ်သပ် ဆုပ်နှယ် ပေးနေတော့သည်။

ထိုကဲ့သို့ အနေအထားကြောင့် ထောင်မတ်နေသည့် ကိုတင်ထွတ် လိင်တန်ကြီး မှာ ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်လုံးကြီး နူစ်ခုကြားမှာ လွှထိုးသကဲ့သို့ ပွတ်တိုက် မိနေလေသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ လည်း ကိုတင်ထွတ် ၏ အပွတ်အသတ် အဆုပ် အနယ် ကြောင့် ကာမ ဆိပ် တက်လာပြီ ဖြစ်ရာ က 

ကိုတင်ထွတ် ဒုတ်ကြီးက သူ့ဖင်ကြားတိုးဝင် လျှောတိုက်နေတော့ ဒူးများပင် ညွတ်ခွေချင် လာသဖြင့် သူ့ကျောကို ကိုတင်ထွတ် ရင်ခွင်ထဲ မှေး လျှက် မှီထားရင်း ကိုတင်ထွတ် ကိုယ်လုံးကို လက်နောက်ပြန် ကိုင်လျှက် ခိုထားမိလေသည်။ကိုတင်ထွတ် မှာ အရမ်းအရမ်း ကို စိတ်ထ လာပြီ ဖြစ်သဖြင့်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ လက်နူစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ ရေကန်ဘောင် ပေါ် ထောက်ကိုင် စေ လိုက်ပြီး ဒေါ်ဒေါ်လှခါးကလေး ကို ဆွဲလျှက် ဖင်ကို ကုန်း ခိုင်းလိုက်သည်။

အုတ်ကန် ဘောင်ကို လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျှက် ခါးကို နိမ့်ကာ ဖင်ကို ကော့လိုက်သဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်ကြီး မှာ ကားပြီး စွင့်တက်လာ၏၊ ကိုတင်ထွတ်က ဒေါ်ဒေါ်လှ ပေါင်နူစ်လုံးကို ချဲရပ်စေပြီး ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ ကွဲအာ နေသော အဖုတ်၀ တွင် သူ့ဒုတ်ကြီး ကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။

“ အား....ရူး....”

ဒေါ်ဒေါ်လှ နူတ်ဖျားမှ ညည်းတွား သံလေး ထွက်လာ၏၊ မာကြောကြော ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးက သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားနုနုလေး ကို တိုးတိုက် ဝင်လာလို့ အာရုံကြောတွေက စိမ့်သွားအောင် ကောင်းသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ အကြံသမား ကိုတင်ထွတ်က ဒေါ်ဒေါ်လှ အဖုတ်ထဲ သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းထုတ် လုပ်နေရင်းက ဆပ်ပြာတုန်း အပဲ့လေးကို ဒေါ်ဒေါ်လှ ခရေပွင့်လေးထဲ သူ့လက်မ ဖြင့် ထိုးသွင်းပေးနေ၏။

သူ့ လက်မ တဆစ် အေးဆေး ဝင်သွားသော်လည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ထံမှ ငြင်းဆန်သော အသံ မကြားရသဖြင့် လက်ညိုးနူင့် လက်ခလယ် နူစ်ချောင်း ဝင်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ကစား ပေးနေလေသည်။သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေသဖြင့် အရှိန်တက်နေသော ဒေါ်ဒေါ်လှ တယောက် ဖင်ကြီး ကို ကော့ကာကော့ကာ လိုက်လိုက် လာပေရာ၊ ကိုတင်ထွတ် ၏ လက်နူစ်ချောင်းက လည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်ပေါက် ကို ရှောရှောရူရူ ဝင်နိူင်အောင် လုပ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေတော့သည်။

ထိုအခါ ကိုတင်ထွတ်က သူ့လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဒေါ်လှ အဖုတ်တွင်းမှ ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဒေါ်လှ ခမျာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်၊ သို့သော်လည်း ထို အတန်ထိပ်ခေါင်းက မိမိဖင်ပေါက်၀ကို တိုးလာနေကြောင်း သိရသဖြင့် အတွေ့ အကြုံ ရှိသူ ပီပီ ဖင်၀ ကြွတ်သား ကို အသာ လျှော့ပေးလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ကိုတင်ထွတ် ကို လှမ်းသတိပေးလိုက်၏။

“ ဖြည်းဖြည်း ကွဲ့ မောင်တင်ထွတ်..မင်းဟာကြီးက တုတ်တယ်၊ အရမ်း ဆောင့်မထိုးနဲ့ ချော့သွင်း၊ တော်ကြာ ငါ့ဖင်ပြဲသွားအုန်းမယ်..

“ ဟုတ်..ဟုတ်..မေ...အော်..မ..မ....”

ကိုတင်ထွတ် က ယောက္ခမကြီး အတွေ့အကြုံ တော်တော် ရှိတာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်၊ သူ့ မိန်းမ ဝင်းပပ ကို ဖင်ချ ရဖို့ သူ မနည်း သိမ်းသွင်းခဲ့ရသည်မဟုတ်လား၊ နူစ်ယောက် စလုံး အတွေ့ အကြုံရှိတော့ လည်း သိပ်မကြာခင် ပင် ကိုတင်ထွတ် လိင်တန်ကြီး ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားပါတော့သည်။

ကိုတင်ထွတ် မှာ ထိုအခါမှ အပီ အပြင် နေရာယူ ဒူးကွေးညွတ် ကာ ဒေါ်ဒေါ်လှ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲ ဆောင့်လေတော့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ ၏ ရေစို ပြီး ဝင်းပြောင်နေသော တင်သားစိုင်ကြီး များက ကိုတင်ထွတ် ပေါင်ခြံ ဖြင့် ဖတ်ကနဲ ရိုက်ဖိ မိတိုင်း တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ကျောက်ကျောတုန်း ကြီး များလို ဘေးတဘက် တချက် စီသို့ လိမ့်လိမ့် သွားပုံကလည်း ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။

ဆပ်ပြာရည် များ ရှိနေသော်လည်း တင်းကျပ် လှသည့် ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်ပေါက် ၀ ၏ ဖျစ်ညှစ်မှု အားကြောင့် ကိုတင်ထွတ် မှာ ကြာရှည်တော့ မဆွဲ နိူင်ပါ၊ ခန အတွင်းမှာပင် အားပြင်းလှသော သုတ်ရည် များက သူ့ လိင်ချောင်း ထိပ်မှ ဖျောကနဲ ဖျောကနဲ ဒေါ်ဒေါ်လှ ဖင်ခေါင်းထဲ မှာ ပန်းထွက်သွားရရှာတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ နူတ်ခမ်းလေး များက အမြင်မှာတင် အလွန်အမင်း လှ ရုံမက၊ သူ့နူတ်ခမ်းနူင့် ဖိကပ်လိုက်တော့ အတွေ့ မှာလည်း နူးညံ့ ပျော့ပြောင်းလှ ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ အောက်နူတ်ခမ်းလုံးလုံးလေး ကို ငုံခဲ လိုက်တော့ အရသာ မှာလည်း ချိုမြိန် လှပေသည် ဟု မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ ထင်မိလေသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ရှက်လို့ လားမသိ မျက်လုံးလေး မှေး စင်းထားသော်လည်း၊ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကတော့ မိုးအောင်သူ ရဲ့ အစုပ် အနမ်းတွေကို ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ တုန့်ပြန် နေလေရဲ့၊ သူ့လက်တွေကလည်း မိုးအောင်သူရဲ့ လည်ဂုတ် ကို တွဲလဲ ခိုဆွဲထားသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ဖက်ထားတဲ့ မိုးအောင်သူရဲ့ လက်တွေကလည်း အောက်ဘက် ကို လျောချ ပြီး သူ့တင်ပါးထွား အိအိ ကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်၊ မိုးအောင်သူ က ကျပ်ကျပ် ကလေး စည်းထားတဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဖြေလျှော့ ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပ အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးရှာ၏။

ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင်တန် တွေက ဆင်စွယ် နူစ်ချောင်းလို အဆစ် အမြစ် မရှိ စင်းဖြောင့် ပြီး ဖြုဝင်း နေသည်၊ မိုးအောင်သူ က အာသာ ငမ်းငမ်း နဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး လေး တွေကို နေရာမလပ် အောင် နမ်းရှုံ့ နေမိသည်၊ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ဖြစ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင် နူစ်လုံးကြား မိုးအောင်သူ တယောက် ရောက်နေရှာပေါ့။

မိုးအောင်သူက သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပေါင် အောက်ပိုင်း သားလေး တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ဒေါ်ဝင်းပပ ရဲ့ ပေါင် အတွင်း အရင်းကျ ဆုံး မိုးခိုသား လေး တွေကို ရက်ပေးနေမိသည်။ ( လူတွင် မိုးခိုသား ဆိုသည်မှာ မိုးရွာထဲ မတ်တပ် ရပ်နေပါက မိုးရေ မစိုနိူင်သော နေရာ ကို ဆိုလိုပါသည်၊ ဤကား စာရေးသူ၏ အတွေးဖြစ်၏။ )

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာလည်း မိုးအောင်သူ ၏ နူးညံ့ ပူနွေးနွေး လျှာကြီးက သူ့ အတွင်းသားအကျ ဆုံးနေရာတွေကို ရက်ပေးနေ သဖြင့် ကြက်သည်း တဖြန်းဖြန်း ထ လောက်အောင် အရသာထူး နူင့် တွေ့နေရလေရာ၊ နဂိုလ် ထဲက စိမ့်နေသော စောက်ရည်ကြည် များမှာ အခုတော့ အဖုတ်အပြင်သို့ ပင် လျှံကျ ကာ သူဝတ်ထားသော ဘွိုင်းရှော့ စတိုင် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် အတွင်းခံ ေဘောင်းဘီလေး ကို ရွှဲနစ် စေပါတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲ နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးမှာ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် ကို ကပ်လျှက် အဖုတ် ကွဲကြောင်းရာ ကို ထင်းထင်း ကြီး မြင်နေရပေရာ၊ မိုးအောင်သူက သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့်၊ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန် ပါသည်။ 

မိုးအောင်သူ က တဆင့်တက်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ခါးသရေ မျှော့ကြိုး မှ တဘက်တချက် ဆွဲ ကိုင် ချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ကလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးလိုက်သဖြင့်၊ အမွှေးအမြှင် ရိတ်ထား၍ ပြောင်နေသော အဖုတ် ကြီး မှာ ဖောင်းကားလျှက် ပေါ်လာတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှမ်းပြောင်လက် နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီး ကို မိုးအောင်သူ တယောက် အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ထူထဲထဲ အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖတ် မှာ သူ့ ပါးစပ်တွင်းသို့ ပါလာခဲ့လေသည်။

“ အင့်...အားးးး ..အို့ ...အိုးးကွယ်.....”

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းဖတ် လေးကို မိုးအောင်သူက သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် အသာဖိညှပ် ဆွဲ လိုက်ရာ ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက မိုးအောင်သူ ၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ပင် အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဆွဲ လိုက် မိလေတော့သည်။

မိုးအောင်သူ ကလည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ကြောင်မ ကဲ့သို့ ငြီး သံလေးကြောင့် ပို စိတ် ထက်သန်လာပြီး သူ့ လျှာကို ရှည်နိူင်သမျှ ရှည်အောင် ဆန့် ကာ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်တွင်း ထုတ်သွင်း ကစားလေတော့သည်။ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ် ကြိုက်နူစ်သက်လှသည့် အစာ ကို ပြန်အမြည်း စားလိုက်ရ သူလို ဖြစ်နေပေရာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက် ပြီး ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တချီ ပြီးသွားရရှာတော့သည်။

ထိုအခါမှာ မိမိ လိင်တန်ကြီး တခုလုံးကလည်း မခံ မရပ်နိူင်အောင် တင်းမာ နေပြီ ဖြစ်သော မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမျာ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။မိုးအောင်သူက ထောင်မတ် တင်းမာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လှလှ အကွဲ ကြားမှာ အထဲ နားထိ ခေါင်းကို ဒစ်မြုပ်သည့် အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ လက်လက်နူစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ မျက်လုံးများပေါ် အုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အင်း ဒီတချီတော့ ရှိပါစေ ဦးပေါ့လေ၊ နောက်တခါဆိုရင် တော့ အဲ လို နေလို့ မရတော့ဘူး ငါ့ဒုတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်နေတာကို ကြည့်ကို ကြည့်ခိုင်းရမယ်လို့ တေးထားလိုက်၏၊မိုးအောင်သူ မှာ အသား ညို သူဖြစ်ရာ သူ့ လိင်တန် ညိုညို ကြီး က ဖွေးဖြူ ဥ နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း တိုးဝင် သွားသည် မှာ ကြည့်ရတာနူင့် ပင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်မိလေသည်။

မိုးအောင်သူ အဖို့ မှာ လပေါင်း များစွာ စိတ်ကူးနူင့် မှန်းခဲ့ ရပြီး ဒီတသက်တော့ ဖြစ်နိူင်ခြေ မရှိ ဟု ထင်ထားခဲ့ ရသော သူ့ ဘောစိ မမ ကို လုပ်နေရ ခြင်း ဆိုသည့် အတွေးက ပင်လျှင် သုတ်ရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် သွားရလှအောင် စိတ်လှုပ်ရှား မိနေပေသည်၊ ထို့ အတွက် ကြောင့်လည်း တလက်မ ဆို တလက်မ တအိအိ တိုးဝင် သွားသော သူ့ လိင်တန် မှ ခံစားရသည့် အရသာ ကို အပြည့် အ၀ ခံစားနေလေတော့သည်။

တချီပြီး သွား ခဲ့ သည့် ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် တွင်း မှ အရည် များကြောင့် မိုးအောင်သူ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ အခက် အခဲ မရှိ တိုးဝင် သွားသော်လည်း ၊ ခလေး လည်း မမွေး ဘူး၊ လင် နဲ့ လည်း ဝေး နေတာ ကြာ၊ နေပြီ ဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်တွင်း တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပြည့်နှက် သွားသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတော့ သူ့ ဘိုက်မှာ နစ် နေအောင် အရသာ ရှိလှပြီး ၊ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲ ထုတ်လိုက် ချိန် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ ဖြစ် သွားရ၏။

မိုးအောင်သူက သူ့ ပေါင် နူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ အဖုတ် အတွင်းသား နံရံ များမှာ မိုးအောင်သူ ဒစ်ကြီး ပွတ်သတ်မှု ကြောင့် ကာမ ဆိပ် ဒီရေလို တက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီး ကို ပါ ကြွကြွ ကော့ပေးနေမိတော့သည်။

မိုးအောင်သူ ကလည်း လူငယ် ပီပီ ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ နေအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ဝင်းပပ ခမျာ အင့် ကနဲ အင်းကနဲ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်၊ အခုတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ တယောက် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လျှက် သူ့လက်နူစ်ဘက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကာ မိုးအောင်သူ ၏ အလိုး အဆောင့်ကို အံကြိတ်ခံစားနေလေသည်။

မိုးအောင်သူကလည်း သူ့ လီးကြီး ကို ဒစ်ပေါ်ခါနီး ထိ ဆွဲ ထုတ်ထုတ်ပြီး မှ အားရ ပါးရ ဖင်ကော့ ကာ ဆောင့်ဆောင့်ချသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ အိပ်ခန်းထဲ တွင် တဖန်းဖန်း တပြွတ်ပြွတ် အသံ များဖြင့် ညံစီ နေပေတော့သည်၊ မိုးအောင်သူမျာ မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ကို သူနူင့် ပိုပွင့်လင်း စေလိုသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာ မှ ခနနားလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်နှာလေး ကို ငုံနမ်းလိုက်ကာ၊

“ မမဝင်း..ပြီးတော့ မလား ကျနော်တို့ ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေ ”

ဟုကပ်ပြောလိုက်ရာ၊ မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ခံနေရှာသော ဒေါ်ဝင်းပပ က မျက်လုံး မဖွင့် ပဲ ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြီး

“ အင်း”

ဟုသာ ဆိုလေသည်။ မိုးအောင်သူ က အားမလို အားမရ ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို ဆွဲ ငုံ စုပ်ပစ်လိုက် လေရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ခမျာ အဖုတ်ထဲ မှာလည်း ဆန့်တငန့်ငန့် နူင့် အရှိန်တက် နေတုန်း မို့ မိုးအောင်သူ လည်ကုတ် ကို သူ့ လက်များဖြင့် ဆွဲယူသိုင်း ဖက်ပြီး ပြင်းပြသော ရမက် အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လာ တော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်တန် နူစ်ချောင်းကလည်း မိုးအောင်သူ ခါးကို ညှပ်ကာ သူ့ခြေကျင်းဝတ်ခြင်းခြင်း မိုးအောင်သူ ဖင်အနောက်ဖက်ကို ချိတ်လျှက် သူ့ အဖုတ်ဆီ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်နိူင်အောင် ဆွဲ ယူ နေလေတော့သည်။ မိုးအောင်သူ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအောင့် နိူင်တော့ပဲ အပြီး သတ်ခါနိး တိုက်သည့် မုန်တိုင်း လို တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေမိတော့သည်။

“ ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”

“ ဗြွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်...”

“ အား...အား.... အိ..အိ”

ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်း တုန်ခါ သွားပြီး မိုးအောင်သူ ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်သလို၊ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်အတွင်း နံရံများက လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်း တချောင်း လုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ၊ မိုးအောင်သူ လိင်တန်ကြီး မှာ မခံနိူင်တော့ပဲ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဝင်းပပ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ ပန်းထည့် ပစ် နေမိလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပူပူ နွေးနွေး များပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တဖြးဖြေး ပျော့ သွားသော မိုးအောင်သူ လီး ကြီးကြောင့် အဖုတ် အတွင်း မှ အရည်များ စီး ထွက်လာရာ အိပ်ယာပေါ်ကျ ပြီး ကွက်ကုန် မှာ စိုး၍ ထမိန်ကို လုံးထွေး ကာ အဖုတ် ပေါ် အုပ်လျှက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။

မိုးအောင်သူ မှာ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ နောက်ပိုင်း အလှ ကို ကြည့် ရင်း ရင်တွင်း မှာ ပီတိ တမျိုး ခံစားလိုက် ရလေသည်၊ အရင်က ထမိန်ဝတ်ထား သော ဤ ဖင်လုံးကြီး များ ကို ကြည့်လျှက် အံကြိတ် ခဲ့ ရသူ၊ အခုတော့ ဖင်ပြောင်ပြောင် ကို မြင်နေရခြေပြီ၊ တချီ တောင် လိုးပြီး သွားပြီ ဆိုတော့ နောင် အလားအလာ များက လည်း ကောင်းမည့် သဘောရှိနေသဖြင့်၊ မိုးအောင်သူ တယောက် သူ့ ကံ ကို ပင် သူ မယုံနိူင်အောင် ဖြစ်ရသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ရူးပေါက် ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာ သုံး ရေဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်၊ ထမိန် ကတော့ အရည်တွေ ပေ နေပြီမို့ အဝတ်လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့် လိုက်သည်၊ နောက်တော့ အမွေးပွ တဘက်တထည် ဘေစင်အောက် ဘီရိုလေး မှ ထုတ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်း ကို ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ ထွက်လာတာမြင် ၍မိုးအောင်သူ ကရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ပြီး သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဆပ်ပြာမွှေး ဖြင့် ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည်။ မိုးအောင်သူ ရေချိုးခန်း ထဲ မှ အိပ်ခန်း အတွင်း သို့ ပြန်ဝင်လာတော့၊ အဝတ် ဘီဒိုရှေ့ မှာ ဝတ်စရာ တခုခု ရှာနေသော ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဒေါ်ဝင်းပပ အပေါ်ပိုင်း မှာ အင်းကျီချွတ်ထားပြီး အသားရောင် ဘရာဇီယာ ပျော့လေး ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်း မှာတော့ အမွှေးပွ သဘက်ကြီး ကို ပတ်ထား၏၊ မိုးအောင်သူ ထွက်လာတာ တွေ့လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ မိုးအောင်သူ မှာ ပုဆိုး မဝတ်ရသေးသဖြင့် လောလော လတ်လတ် ရေ ဆေး ထားသော မိုးအောင်သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ မပျော့ မ မာဖြစ်နေသ ဖြင့် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နာရီ ချိန်သီး ကဲ့သို့ ရမ်းရမ်း ရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

“ ဟေ့...လုံခြည် ဝတ်တော့ တခါထဲ အရှက် ကို မရှိဘူး....”

“ ဟီး..အမဝင်း ကလည်း ဘယ်သူရှိ တာမှတ်လို့...ကျနော်တို့ ချည်းပဲ ဟာကို..”

“ အေးလေ ငါရှိနေလို့ ပေါ့ မျက်စေ့ထဲ မှာ ကိုးယိုး ကားယားကြီး....”

မိုးအောင်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး အဝတ်ဘီဒိုရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ နောက်သွားရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ တို့ အဝတ်ဘီဒို မျာ ခေတ်မှီ လှသော ကလော့ဆက် ဖြစ်ပြီး တံခါးမှာ ဘေးတိုက် ရှောတွန်းပိတ်ရသော မှန်တံခါး ဖြစ်လေသည်။

မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ အနောက် မှာ ကပ်ရပ်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ကြည့်လိုက်တော့ မှန်သားပြင်ပေါ်မှာ သူတို့ နူစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြလေသည်၊ မိုးအောင်သူ က မှန်သားပေါ်မှာ မြင်နေရသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘရာဇီယာက အောက်က လျှံထွက်တော့ မလို မို့မေါက် ထွားဖွံ့ လှသည့် ရင်သားအစုံ ကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဘက် ကာ သူ့ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။

“ ဟေး..”

ဒေါ်ဝင်းပပ က မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် တချက်လှမ်းတား သလို အသံပေးရင်း မိုးအောင်သူ့ လက်ကောက်ဝတ်နူစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ သို့ သော်လည်း မိုးအောင်သူ ၏ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ကတော့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြီ ဖြစ်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပ ပါးစပ် မှ ငြီးသံလေး တချက်ထွက်လာ ခဲ့သည်။

ဖြေချထားသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးလည်ခန့် ရောက်နေသည့် နက်မှောင်ထူထဲ သော ဆံပင်အုပ်ကို မိုးအောင်သူ က သူ့မေးဖြင့် အသာ ဖယ်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ လည်တိုင်လေး ကို ငုံနမ်းလိုက်သည်၊ သူ့ဖဝါး အောက်မှာလည်း မာတောင်ထလာသော ဒေါ်ဝင်းပပ နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံး ပို သတိထား မိလိုက် သည်နူင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်း လာခဲ့ ပြန်ပါလေသည်။

မှန်ထဲ မှာ ဒေါ်ဝင်းပပ မျက်လုံးလေး စင်းနေတာ တွေ့ရတော့ မိုးအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ပြီး ပုခုံးနူစ်ဘက်မှ ကြိုးပါဖြုတ် ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်၊ အိုး လှလိုက်တာ နည်းတဲ့ နိူ့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊ ဟု မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ မှာဖြစ်သွားရသည်။

အခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်း မာတောင်နေသော နိူ့သီးခေါင်း လေး များကို လက်ဖျားလေး များဖြင့် ကျစ်လိမ့်လိုက်တော့ ၊ ဒေါ်ဝင်းပပ ကြောင်မလေး ငြီးသံ မျိုး ငြီးလာပြီး သူ့ ခေါင်းကို လည်ပြန်လှည့်ကာ မိုးအောင်သူ နူတ်ခမ်းများ ကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူ က သူ့လက်တဘက်ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးမှာပတ်ထားသည့် သဘက်ကို ဖြေချလိုက်သည်။

လုံးဝန်း စွံကား ဖေါင်းအိလှသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး နူစ်ခု ၏ အထိအတွေ့က က အေးစက် အိတင်းနေသဖြင့် သူ့ လိင်တန်ကြီး မှာ အရမ်း ကို မာတင်း လာခဲ့ရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ အဖို့ မှာလည်း ပူနွေးမာတောင်နေသည့် မိုးအောင်သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ဖင်ကြားမှာ တိုးဝင်လာခဲ့သဖြင့် အိုကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်း မှ အခုန ကထဲက စိုထိုင်းထိုင်း စဖြစ်နေရာက အခုတော့ အရည်လေးပင် စီးကျ ချင်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

မိုးအောင်သူ က သူ့ကျောပြင်လေး ကိုတွန်းလိုက်တော့ အတွေ့ အကြုံ ရှိသော ဒေါ်ဝင်းပပ က သူ့ ဘီဒို မှန်တံခါးကို သူ့လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် လှမ်းထောက် ပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်၊ မိုးအောင်သူက လည်း ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ ကားစွင့်နေသော ဖင်ကြီး နူစ်လုံးကြား အောက်မှ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး အ၀ ကို သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို တေ့ ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။

“ အား..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီးထဲ မိုးအောင်သူ လိင်ချောင်းကြီး ဆွိ ကနဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ ဆီ မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်၊ နာလို့ မဟုတ် အရသာရှိလှလွန်းလို့ပဲ ဖြစ်သည်၊ ငတ်နေတာ ကြာပြီမို့လား၊ မိုးအောင်သူ က ဒေါ်ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး ကိုကိုင်ကာ တချက်ချင်း အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လေတော့သည်။သူ ကော့ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါနေသော နိူ့ကြီး များကို သူတို့ ရှေ့ မှန်သားပြင်ပေါ် မှာ တွေ့နေရလေရာ၊ သူ့အတွက်တော့ ဗီဒီယို လည်းကြည့် ကိုယ်တိုင်လည်းလုပ်ရသည့် အရသာ တွေ့နေရလေတော့သည်၊

“ စွီ...ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်.ဖတ်...ဖတ်...အား...အား...အင့်...အင့်....”

..............................................................................................................

ဦးဘတုတ် က ဖင်ကြီး ကုန်းပြီး အမှိုက်ကောက်နေသော နော်အေးမူ အနောက်ရောက်သွားကာ သူ၏ မာတောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး ဖြင့် ဖိကပ်လိုက်၏၊

“ ဟဲ့ အေးမူ ရဲ့ ဘာတွေ များတွေ့နေလို့လဲ..”

“ အို့..”

နော်အေးမူ မှာ မအို့ ပဲ ခံနိူင်ပါ့ မလား၊ ဦးဘတုတ်လိင်တန်ကြီး မှာ ပုဆိုး ပါးပါး အောက်က ငေါထောင်ထ နေပြီး အားရ ပါးကုန်းထားသော နော်အေးမူ အနောက် ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ တိုး ဝင်လာတော့ အတွင်းခံ ဝတ်မထားသော နော်အေးမူ၏ အဖုတ်ကြီး ကို ထမိန်ပါးပါးပေါ်မှ လှမ်းပွတ်မိသွားတာကိုး။

နော်အေးမူ ဆပ်ကနဲ တုန်သွားတော့ ဦးဘတုတ် ကလည်း ချက်ကောင်းထိ သွားသည် ဆိုတာ သိတော့ မခွာတော့ ပဲ အတင်းဖိကပ်ထား၏၊ သူ့ လက်ဖဝါးကြီးတွေက နော်အေးမူ ၏ ကားစွင့်နေသော ဖင်ကြီး တွေ ကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သတ်ရင်း ကားကော့ကာ ညှောင့်ပေးနေမိသည်။

နော်အေးမူခမျာလည်း၊ သူ့ အဖုတ်ပေါ် ဦးဘတုတ်၊ ဒုတ်မာမာကြီး က ချော်ဖိ ပွတ်သတ်ထိုးဆွ နေသဖြင့်၊ ဒူးချောင်သလိုမို့ ကုတင်စောင်း ကို လက်နူစ်ဘက်ဖြစ့် ထိန်းကိုင် ထားလိုက်မိလေသည်၊

“ အို့ အကိုကြီး ကလည်း ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲလို့...”

“ အေးမူ က တလုံးတခဲ ကြီး ဆိုတော့ ကိုကြီး က ချစ်ချင်လို့ပါကွာ ”

“ ဟင့်အင်း ..မတော်ပါဘူး..ကိုကြီးရယ်...”

နော်အေးမူက ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေသော်လည်း၊ ရုံးထွက်ဖို့ မကြိုးစားပဲ ဆက်ကုန်းပေးထားသဖြင့် ဦးဘတုတ် က သူ့လိင်ချောင်းကြီး ဖြင့် နော်မေးမူ အဖုတ် အကွဲကြောင်းကို တံစဉ်း တိုက် သလို ပွတ် တိုက်ပေးနေမိသည်၊နောက်တော့ သူ့ လိင်တန်ထိတ်ဖျားမှာ ပုဆိုးစ နူင့် ပွတ်မိနေတာ ပူလာ၍ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ချလိုက် ပြီး နော်အေးမူ ထမိန်ကိုပါ ကွင်းလုံးချွတ် ချလိုက်လေသည်။

နော်အေးမူ က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ ဖင်ကြီး ကို နောက်ကော့ပစ်ပေးလိုက်ရာ၊ ကရင်မ ပီပီ ဝင်းဝါသော အသားအရည်ကြောင့် ဖင်ကြီး နူစ်လုံးမှာ ဖွေးအိတုန်ခါနေ ပြီး ကုန်းကိုက်ပစ်ချင်စရာတောင် ကောင်းလှ သည်ဟု ဦးဘတုတ် တွေးမိလေသည်၊ သို့သော်လည်း သူ့ ကောင်ကြီး က ပေါက်ကွဲ လုမတတ် တင်းမာ နေပြီမို့ သူခိုနားချင်တဲ့ ဂူပေါက်၀ မှာ တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးလိုက်ရလေတော့သည်။

“ အား...အီး...အို့...အကိုကြီးရယ်....”

ဦးဘတုတ် ၏ စံချိန်မှီ လိင်ချောင်းကြီး ၏ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာမှုကြောင့် နော်အေးမူ ခမျာ အရသာ ကောင်းကောင်းတွေ့သွားပြီး ပါးစပ်မှ ပင် ညီးညူသံလေး ထွက်သွားရ၏၊နူစ်ဦး စလုံး အတွေ့အကြုံရှိသူများပီပီ၊ အပေးအယူက မျှနေကြသည်၊ ဦးဘတုတ်က သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် နော်အေးမူ က သူ့ ဖင်ကို အောက်နှိမ့်ချ ပေးပြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ မကျွတ်ထွက်ခင်ပင် ဖင်ကိုပြန်ကော့တင်ပေးလေသည်။

ဦးဘတုတ်ကလည်း ပထမ စည်းချက် မမိသဖြင့် သူ့လိင်တန်ကြီး နော်အေးမူ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ကျွတ်ထွက်မလို ဖြစ်သွားသဖြင့် နော်အေးမူ၏ ဖင်ကြီး ကို သူ့လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲ ဆောင့်ပေးသဖြင့် နူစ်ယောက်စလုံး ထိထိ မိမိ ဖြင့် အရသာ ကောင်းကောင်း တွေ့နေကြတော့သည်။

အရှိန်ရလာသည်နူင့် အမျှ ဦးဘတုတ် လိင်တန်ကြီး မှာ နော်အေးမူ အဖုတ်ထဲ မှာ ပိုပိုဖေါင်းကား လာသဖြင့် နော်အေးမူ စောက်ခေါင်း နံရံ များကို အတင်း ဖိပွတ်နေတော့ရာ နော်အေးမူ ခမျာ ဒူးများပင် ညွှတ်ခွေချင်လာရသည်၊

“ ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”

“ အီး..အင့်...အု..အိုးး”

“ ဟူးးးးး......................”

ဦးဘတုတ် နောက်ဆုံးအားကုန်ဆောင့်ထိုးချလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ နော်အေးမူ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖိကပ်ထားလိုက်စဉ်၊ သူ့ ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို နော်အေးမူ စောက်ခေါင်း အတွင်းမှ ရွစိရွစိ လှုပ်ရှား ဖျစ်ညစ် မှုကြောင့် ဆက်ထိန်းမထားနိူင်တော့ ပဲ သုတ်ရည်တွေ ကို တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထုတ် လိုက် နေမိပါတော့သည်။

မောင်ဟန် နူင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ မှာ သူတို့ ခရီးစဉ် ကာလ အတွင်း ( မောင်ဟန်ဘာဂျာပေး ပြီး ) နောက်ပိုင်း ရက်တွေ မှာ၊ နူစ်ယောက်စလုံး က ညဘက် မြန်မြန် ရောက်ပါစေ လို့ စိတ်လောနေကြလေသည်၊ မောင်ဟန် မှာ မာလာဖြိုး ၏ ပြုံးစိစိ အကြည့်ကြောင့် သူ ရိပ်မိ နေမှန်းသိသည်။

သို့သော်လည်း သူနူင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ မှာ တိတိလင်းလင်း ကြီး တယောက်နူင့် တယောက် ပြောဆို ခြင်းလည်း မရှိပဲ ၊ ညဘက်ရောက်မှ သူ အိပ်ပျော်သလို၊ မောင်ဟန်ပဲ အရက်မူး သလိုလို ဖြင့် ထိကြ ကိုင်ကြလေရာ၊ မောင်ဟန်က ဒေါ်မျိုးမမ ကို မာလာ့ ကို သတိထား ဟုသာ တခါတီးတိုး ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်မျိုးမမ ကလည်း ပါးပါသည်၊ မောင်ဟန်ပြော ထားသဖြင့် မာလာဖြိုး ကို သတိထားသည်၊ သူတို့ နူစ်ယောက် တယောက်ခြင်ထောင်ထဲ တယောက် မဝင်၊ ခြင်ထောင် နူစ်ခုနား ကို ကပ်ပြီး သာ လှုပ်ရှားကြသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ က မောင်ဟန်ကခြင်ထောင်ဘက်ကို သူ့ဖင်ကြိးပဲ ကောက်ထည့် ပေးလိုက်လျှင် မောင်ဟန် က ဒေါ်မျိုးမမ အဖုတ် ကို သူတချီပြီးသည် အထိ ရက်ပေးသည်၊ မောင်ဟန်က သူ့ လိင်တန်ကြီး ကိုပဲ ဒေါ်မျိုးမမ ခြင်ထောင်ထဲ ထည့်ပေးလျှင် ဒေါ်မျိုးမမ က မောင်ဟန် သုတ်ရည်ထွက်ပြီး သွားသည် အထိ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

အဲလို နဲ့ ပင် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ ခရီးစဉ် ပြီးဆုံး ၍ ရန်ကုန်သို့ ပြန်ခဲ့ကြလေ တော့သည်။အပြန်လမ်းခရီး တလျှောက်တွင်၊ ဒေါ်မျိုးမမ က ရှေ့ခန်းတွင်ထိုင်ပြီး လူငယ်များက အနောက်ဘက်တွင် ထိုင်ကြလေရာ၊ မောင်ဟန်နူင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ ကို ချောင်းချောင်းနေပြီး ဆာနေသော မာလာဖြိုး က မောင်ဟန်နူင့် ကပ်ရက် ထိုင်လေရာ

မောင်ဟန့် ကို ရက်ရက်ရောရော သူ့ ပေါင်တန်၊ ရင်သားများနူင့် မထိတထိရော သိသိသာသာရော ပွတ်သတ်ထိခတ် နေလေရာ၊ ပုထုဇဉ် မောင်ဟန် ကလည်း မနေနိူင်တော့ သူများ မမြင် နိူင်အောင် ပြန်လည် ကိုင်တွယ် လေတော့သည်။

ဝါဝါကတော့ သူ့ ကို အကိုကြီး လို စောင့်ရှောက်သော မျိုးကြည်ကို အလွန်လေးစားပြီး ချစ်ခင်သွား ပြီး တတွယ်တွယ် ဖြစ်နေတော့သည်။ တကယ်တော့ ဝါဝါ က လည်း အသက်သာ ငယ်သည်၊ အတွေ့အကြုံ ရှိသူဖြစ်လေရာ၊ လူရိုးကြီး မျိုးကြည် ကို တကယ်လည်း သနားမိသည်။

ပါးစပ်ထဲ လက်ထည့် ပေးရင်တောင် ကိုက်မဲ့ သဘော မရှိသဖြင့်လည်း သူ့ အချွဲ အနွဲ့ တွေ ဖြင့် မျိုးကြည် ကို နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိ တဟဲဟဲ ဖြစ်နေအောင် ကိုင်တွယ်ထား၏၊ မောင်ဟန် က ဝါဝါ ၏ အပြုအမူ ကို သဘောပေါက် သဖြင့် မျိုးကြည်ကို မြှောက်ပေး၏၊ ဝါဝါ့ ကို ကိုင်ဖို့၊ မျိုးကြည်က လက်မခံ ငါတို့ က မောင်နှမ လိုပါကွ လို့ ပြောနေ သေးသဖြင့် အားမလို အားမရ ဖြစ် နေရသည်။

မောင်ဟန် က ဒေါ်မျိုးမမ ကို ရန်ကုန်ပြန်ရောက် ရုံးပြန်တက် ကြရလျှင် ဘယ်လို ပြန်နီးစပ်အောင် လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ နည်းနည်း ဦးနှောက်စားနေ၏။

သူ က နဂိုလ် ထဲ က ဒေါ်မျိုးမမ ကို ကြောက်ရသူ၊ နောက်သူတို့ ဖြစ်နေကြသည်မှာလည်း တဦးနဲ့ တဦး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မဟုတ်၊ သူ က စပြီးတော့ ဒေါ်မျိုးမမ ကို မမမျိုး ကျနော် တို့ ဟော်တယ်တခု သွားလိုးကြ ရအောင်လို့ လည်း ပြောလို့ ရမှာ မဟုတ်၊ တော့ ၊ အင်းလေ သူက စ မှ ပဲ ငါက လှုပ်ရှားလို့ ရမှာပဲ၊ အင်း အခု လောလော ဆယ်တော့ ငါ့ ကို မာလာဖြိုး က အထာပေးနေတာပဲ ၊ ဒီကောင်မ လင်က သင်္ဘောပေါ်တက်နေတာ ဆိုတော့ သူလည်း ဆာနေပုံရတယ်၊ သူ့ ကို အရင် လှုပ်ရှားရမယ် ဟု တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ကလည်း အင်း ငါနဲ့ မောင်ဟန် နဲ့ ဇာတ်လမ်းကတော့ ဒီလောက်နဲ့ ပဲ ရပ်ရင် ကောင်းမယ် ထင်တယ်၊ ကိုယ့်လက်အောက် အလုပ်လုပ် နေတဲ့ သူနဲ့ ဆိုတာ လုပ်ငန်းခွင် မှာ ပြဿနာ အများကြီး ရှိနိူင်တယ်၊ နောက် ကိုယ့် သိက္ခာ ကလည်း ရှိသေးတယ်။

အခု ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာနဲ့ သူ့ ကို ခပ်တည်တည်နေ လိုက်ရင် ဒီကောင်လေး ပြန်စ ရဲ မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ညဘက်ခြင်ထောင်ထဲ မှာ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ လည်း သူ့ ကို ဘယ်သူက မှ ယုံမှာ မဟုတ်တာ ငါငြင်းလိုက်တာနဲ့ ဒီကောင် မဟုတ်မဟတ် ပြောမှု နဲ့ ဒုက္ခ ရောက်သွားမှာပဲ၊ အင်း သူ့ လီးကြီးကတော့ အကြီးကြီး ပဲ ချစ်စရာကြီး၊ အင်းလေ နောက် ကြုံအုန်းမှာပေါ့။

လမ်းကြမ်းကြမ်းပေါ် မှာ တဝုန်းဝုန်း ခုန်ပေါက် ပြေး နေတဲ့ လင်ခရူဇာ ကားပေါ် မှ လူ တွေအားလုံး က ကိုယ့်အတွေး ကိုယ်စီ နဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ကားလှုပ်တာနဲ့ အတူ ယိမ်းထိုး ရင်း ကားသယ်ဆောင် ရာ ရန်ကုန်မြို့ ကြီး ဆီ ကို လိုက်ပါလျှက်.......

မိုးအောင်သူ ဒီနေ့ အလုပ် ကို အစောကြီး ရောက် နေသည်၊ အရင် အပတ်က သူ့ ဘောစိ ဒေါ်ဝင်းပပ နူင့် ရမက်နယ် လွန် ကျွံ သွားခဲ့ ရပြီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အကြိမ် ပြန်တွေ့ ရမှာမို့ အရမ်း ပျော်နေသည်၊ သူ့ ကောင်ကြီး ကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက် မှာ အတင်းတိုးထောင်ထ နေသဖြင့် ကျပ် ပြီး နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဖြစ်နေရသည်။

ဟောလာပါပြီ မမဝင်း၊ လှလိုက်တာ မမဝင်းရယ် လို့ မိုးအောင်သူ စိတ်ထဲ ရေရွတ်မိလေသည်။ဒေါ်ဝင်းပပ လို့သာ ခေါ်နေကြတာ ဝင်းပပ က အသက် ၃၀ သာ ရှိသေးသည်၊ အလုပ်ထဲ မှာ လူကြီး ပုံပေါက် အောင် ဒီဂရီ သိပ်မရှိသော လိပ်ခွံကိုင်း မျက်မှန်တလက် ကို တတ်ထားရာ မိုးအောင်သူ မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ မျက်မှန်ကြော်ငြာတွေထဲ က မော်ဒယ် နဲ့ တောင် တူသေးတယ် လို့ တွေးမိသည်၊ရုံးခန်း ထဲ ဝင်လာတော့ နူတ်ဆက်ကြတဲ့ သူတွေ ကို စကားပြောရင်း သူ့ အခန်းရှိရာ သူလျှောက်လာရင်း လမ်းမှာ မိုးအောင်သူ နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိ ပြီး မျက်နှာလေး ရဲ ကနဲ ဖြစ်သွား၏၊

“ ဂွတ်မောနင်း အမဝင်း..”

“ အေးအေး ဂွတ်မောနင်း မောင်မိုး ”

ဟု ဆို ပြီး သုတ်သုတ် သုတ်သုတ် နူင့် သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ မှာတော့ စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ တကယ်တော့ တနင်္ဂနွေ တရက်လုံး အိမ်မှာ တယောက်ထဲ နေရင်း အိမ်မှာ ဟိုနေ့ က မိုးအောင်သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူ့ အဖုတ်လေး သူ ပွတ်နေခဲ့ မိသည်၊ ကိုတင်ထွတ် ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ ကိုတင်ထွတ်တို့ ဆီ မေမေ ရောက်နေသည်။

မေမေ က သူတို့ မြို့ မှာ နေရတာ ပျင်းလို့ တဲ့ ဖေဖေ့ ကို ထားခဲ့ ပြီး ကိုတင်ထွတ် ရှိရာမြို့ လာလည် နေသည်တဲ့၊ နေကောင်းလား ဘာညာမေးပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်၊ ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ကတော့ ရွစိရွစိ နဲ့၊ အရှိန်ရ နေပြီလေ၊ ဟိုနေ့ က မိုးအောင်သူ ၃ ချီ ဆွဲ လိုက်တာ ဝင်းပပ တောင် တော်တော်လေး နူံးသွားသည်။

ဒါတောင် ကိုယ်တော်ချော က နှပ်ပြီး နောက်တချီ လုပ်ဖို့ ကြံနေသေးသည်၊ အိမ်က လူတွေ ရိပ်မိကုန်မှာ စိုးလို့ နှင်လွတ်လိုက်ရသည်၊ လူပျို လူငယ် ဆိုတော့ တချိန်လုံး မာနေသလား မသိ၊ ဝင်းပပ တောင် တော်ပါပြီ ဖြစ်သွားရသည်၊ သို့သော်လည်း မိုးအောင်သူ ပြန်သွားပြီး ခနနေတော့ သူ့ အဖုတ် က ပြန် တောင်းဆိုလာပြန်သည်။

နောက်နေ့ စနေ အလုပ်မသွားတော့ အိမ်မှာပဲ နားလိုက်သည်၊ သူ့ အလုပ်က တော့ နေ့တဝက် ဖွင့်သဖြင့် မိုးအောင်သူ ရောက်နေမယ် ဆိုတာ သိသည်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ မှန်းမသိ ရင်မဆိုင်ချင် သေးတာရယ် သူ့အတွက် အလုပ်ရှင် အလုပ်သမား ဆိုတဲ့ ဆက်ဆံရေး ကို ဘယ်လို ဆက်ထိန်း ရ မလဲ ဆိုတာ လည်း မစဉ်းစားတတ် ဘူး ဖြစ်နေတာရယ် ပါသည်။

ဝင်းပပ မှာ ဒါမျိုး အတွေ့ အကြုံလည်း မရှိ၊ တခါမှ လည်း မဖေါက်ပြန်ဖူး၊ ကိုယ့် ယောက်ကျား ကလွဲရင်၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံ ဖူးတာပဲ။အင်းလေ ကိုယ့်ဘာသာ ခတ်တည်တည် နေရင် ကောင်လေး မစ ရဲ လောက်ပါဘူးလို့တွေးရင် သူ့ စားပွဲ ပေါ်က စာရွက်စာတမ်းတွေ လှန်လှောရင်း အလုပ်ထဲ စိတ်မြုပ် ဖို့ ကြိုးစားနေ လိုက်သည်။

“ အမဝင်း..ဒီမှာ အမဝင်းအတွက် ကော်ဖီ..”

ခေါင်းငုံ့ အလုပ်လုပ်နေသော ဝင်းပပ တယောက် မိုးအောင်သူ အသံကြားတော့ မော့ကြည့်မိသည်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ ဂုတ်ထောက်နူင့် မျက်နှာနုနု မိုးအောင်သူ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ ဖြစ် သွားသည်၊ ဒီနူတ်ခမ်း တွေ ပဲ ဟိုနေ့ က သူ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေ ကို အငမ်းမရ စို့ ခဲ့တာ၊ သူ့ အဖုတ် ကိုလည်း ယုယုယယ နမ်းရူံ့ရက်ပေးခဲ့တာ ၊ ဝင်းပပ မျက်နှာ ပန်းရောင် တချက် ဖြန်းသွားသည်၊

“ အေးအေး ကျေးဇူးပါကွယ် မောင်မိုး…”

ဝင်းပပ က သူ့အလုပ်စားပွဲ ကြီးကိုပတ်ကာ သူ့ သားရေကုလားထိုင် ဘေးနားလာရပ်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို စားပေါ်ပေါ်လာချ ပေးသော မိုးအောင်သူ ကို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏၊ သူ့လည်ချောင်း မှာ နည်းနည်း ကပ်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် လည်း ဟင်းဟင်း ဆိုပြီး လည်ချောင်းတချက် ရှင်းလိုက်မိသည်။

သူကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တငုံ သောက်လိုက်ချိန်ထိ မိုးအောင်သူ မလှုပ်မရှားရပ်နေသေးတာ တွေ့လိုက်ရ ၍ မော့်ကြည့်လိုက် မိသည်၊

“ အမဝင်း နေကောင်းလား..”

“ အင်း ကောင်းပါတယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ ..မောင်မိုးရော…”

“ အင်း ဟိုနေ့ က အမဝင်းဆီက ပြန်လာပြီးကတဲ ကနေလို့ မကောင်းတော့ဘူး..”

“ ဟင် ဟုတ်လား…ဘာဖြစ်လို့လဲ…”

“ ဒီမှာလေ ကြည့်ပါလား..တချိန်လုံး အဲလိုဖြစ်နေလို့…”

“ အို….”

ဒေါ်ဝင်းပပ အိုဖြစ်လောက်စရာပါပဲ၊ မိုးအောင်သူ ပြနေတာက သူ့ ပုဆိုးအောက် က ထိုးထောင်ထ နေသော ဒုတ်ကြီး၊ ဝင်းပပ အာတောင် ခြောက်သွားရသည်၊ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှ စိုစွတ်စွတ် က အခု တော့ ပိုရွဲလာသလို ဖြစ်သွားရသည်၊

“ ဟဲ့ မောင်မိုး..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်..”

“ အမဝင်း ..ကျနော် ဖိုင် စတိုခန်းမှာ စာရွက်သွားရှာမယ်နော် အမဝင်း ခနလေး လိုက်ခဲ့ ငါးမိနစ် ပဲ နော် ..”

မိုးအောင်သူက ပြောပြောဆိုဆို လှည့်ထွက်သွား၏၊ ဝင်းပပ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိကြောင်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ ရုံးဖိုင်စတိုခန်းမှာ ကျဉ်းကျဉ်း ရှည်ရှည်နူင့် စာကြည့်တိုက် လို ဖိုင်တွေကို စင်တွေနဲ့ တင်ထားသည်၊ တော်ရုံလူတွေ ဝင်ခွင့်မပေး အမြဲ သော့ခတ်ထားလေ့ရှိသည်၊ သူတို့ မိန်းအော့ဖစ်၏ အပေါ်ထပ် အလွှာမှာ ရှိတော့ လူလစ် လို့ တယောက်ချင်းဝင်လျှင် အထဲ မှာ လူရှိနေမှန်းပင် မသိရပေ။

မိုးအောင်သူ အတွင်းဘက် ဖိုင်စင်တွေ ကြားထဲ မှာ တယောက်ထဲ စောင့်ရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းပပ လာမှ လာပါ့မလား၊ စောင့်နေရသည်မှာ သူ့အတွက် ကြာလှသည်ဟုထင်မိလေသည်၊ နာရီကို ကြည့်တော့ ၁၀ မိနစ်တောင် မရှိသေး တံခါးသံ ချက်ကနဲ ကြားပြီး လူဝင်လာသံ ကြားမှ သူ့ ကောင်ကြီးလည်း ဒိန်းကနဲ ပြန်ထောင် ထလာသည်၊

“ မောင်မိုး..ဘယ်မှာလဲ..”

မိုးအောင်သူက အတွင်း ထောင့်နား မှာ ဆိုတော့ ဝင်းပပ မမြင်ရခြေ၊ သူ အတွင်းဘက် လျှောက်ဝင်လာမှ မိုးအောင်သူ ၏ ရုတ်တရက် သိမ်းကျူံး ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။

သူတို့ နူစ်ဦးသား ၏ မွတ်သိပ်လှသော အနမ်းတွေ က နူစ်ဦး စလုံးကို သွေးတွေ ဆူေ၀ လာစေခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူ က သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံချွတ်ချလိုက် သဖြင့် မတ်ထောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး က ဝင်းပပ ဗိုက်သားလေး ကို သွားထောက်မိသည်၊ မိုးအောင်သူ လက်ဖဝါးတွေ က ဒေါ်ဝင်းပပ ၏ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရင်အုံပေါ် ကို ရောက်သွားတော့ ဝင်းပပ က လှမ်းဆုပ်ကိုင် ဖမ်းထားလိုက်သည်။

“ မလုပ်နဲ့ မောင်မိုး အင်းကျီတွေ ကြေကုန်မယ်..”

မိုးအောင်သူက မချင့်မရဲ နူင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပ မငြင်း ပါ အသာဖြေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်တလုံး နောက်မှီပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်၊ ဖြောင့်စင်းပြိး လုံးကျစ် လှပလှသည့် ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်တန်တွေ က ဝင်းကနဲ ပေါ်လာပြီး အသားရောင် ပင်တီလေးက ပေါင်ခွကြားမှာ စိုကပ်နေ၏။

မိုးအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ပင်တီလေး ကို သားရေကြိုးမှ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့လည်း မငြင်းရှာပါ၊ အိုး လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ မိုးအောင်သူ မျက်လုံးရှေ့မှာ အမွှေးအမြှင် မရှိ ဖွေးနု ဖေါင်းမို့ နေသော်လည်း ညိုတိုတို နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ဟ နေပြီး ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသားလေး စိုတိုတို ကို တစွန်းတစတွေ့ နေရသည်။

မိုအောင်သူက ဒေါ်ဝင်းပပ ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ ခြေထောက်တဖက်ကို မ ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ကားသွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ ကြား သူ့မျက်နာကို အပ် လိုက်တော့သည်။

မိုးအောင်သူ ၏ လျှာကြီး သူှုအဖုတ်နူတ်ခမ်း ကို စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ နွေးကနဲလာ ထိတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ တကိုယ်လုံး နွေး ကနဲဖြစ် သွားပြီး အကြောတွေတောင်တောင့်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လဲပြိုမသွားအောင် မိုးအောင်သူ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ကာ ကိုင်ထိန်းထား လိုက်မိပြီး မျက်လုံးကို လည်းတင်းတင်း ကြီး ပိတ်ထားမိ လေတော့သည်။ 

မိုးအောင်သူ ကတော့ သူ သွားရည် တမြှားမြှား ကျခဲ့ ရသော ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး များ ကို လက်ဝါး နူစ်ဖက်က ဆုပ်နှယ်ပြီး သူ့ လျှာကြီး က ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး ကို အားရ ပါးရ တပြတ်ပြတ် ကုန်းရက်နေမိလေတော့သည်။ဒေါ်ဝင်းပပ မှာလည်း မိုးအောင်သူ ဘာဂျာ အပေးကောင်းမှုကြောင့် မကြာခင်ပဲ တွန့်တက်ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေသည်၊ ဝင်းပပ က မိုးအောင်သူ ကို အသာ ဆွဲထူရင်း

“ မောင်မိုး ဒီထဲ မှာ တို့ သိပ်ကြာလို့ မရဘူး နော်...”

“ ဟုတ်..အမဝင်း..ဟို စားပွဲ ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးမလား ကျနော် အနောက်က လုပ်လိုက်မယ် နော်..”

ဒေါ်ဝင်းပပ စကား ဆက်မရှည်တော့ပါ၊ မိုးအောင်သူ ကို ကျောပေးပြီး စားပွဲခုံစွန်းလေး ကို လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင် ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လေသည်။

သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှ စွံကားတက်လာပြီး လုံးကျစ် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က မိုးအောင်သူ့ မာနေသော လိင်ချောင်း ကြီး ကို မထိန်းနိူင်လောက်အောင်တဆတ်ဆတ် တုန်လာစေခဲ့သဖြင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ ပဲ ဝင်းပပ အနောက် မှာ နေရာယူ၊ ဝင်းပပ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း အ၀ မှ တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့သည်။

“ စွိ...စွတ်...”

“ အား...အင်း”

နူစ်ယောက်စလုံး က အသံ ကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲ ကြသော်လည်း ကာမစည်းဇိမ် အရသာ ကောင်းလှသောကြောင့် တိုးတိုး လေး ညှီး ညူရင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြရာ၊ အခန်းလေး တွင်းထဲ အရည်ရွမ်းနေသော အဖုတ်ကြီးထဲ လိင်ချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသံ၊ မိုးအောင်သူ ပေါင်ခြံနူင့် ဒေါ်ဝင်းပပ ဖင်လုံးကြီး များ ရိုက်ခတ်မိသံ တဖတ်ဖတ် တို့သာ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ပေါ်ထွက်လာနေလေတော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်..အမ အဖုတ်ကြီး က အီစိမ့်နေတာပဲ လိုးရတာ..”

“ အင်း...တို့ လည်း ကောင်းတာပါပဲ ကွယ်...”

နောက်ဆုံး မိုးအောင်သူ က သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို အဆုံးထိ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တော့သည်။

ကုတင် ပေါ် ဖင်ထောင်ကုန်းပေး နေသော ယောက္ခမကြီး ကို အားရ ပါးရ အနောက်က နေ ဆောင့်လိုး နေသော ကိုတင်ထွတ် တယောက် သူ့ အခန်းထောင့် စားပွဲ ပေါ်က တဂွမ်ဂွမ် မြည်လာသော ဖုန်းသံကြောင့် နာရီ ကို လှမ်း ကြည့် လိုက်သည်၊ အင်း စနေနေ့ ဒီ အချိန် ဆို ရင် သူ့ မိန်းမ ဝင်းပပ ပဲ ခေါ်တာ ဖြစ်ရမယ် ဟု သိလိုက်သည်။ 

ယောက်က္ခမ ကြီး သူ့ လက်ကို အတင်းဆွဲ နေသည့် ကြားမှ ရုန်းထွက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကြီး ကိုလည်း ဒေါ်လှလှ အဖုတ်တွင်း မှ ဖေါက်ကနဲ မြည်အောင် ဆွဲ ထုတ်လိုက်ပြီး တယ်လီဖုန်း ရှိရာသို့ ဒုတ်တန်းလန်း နူင့် ပြေးသွားလေသည်၊ တယ်လီဖုန်းဘေးက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ဟောဟဲ လိုက်ပြီး သူ့ အသက်ရူသံတွေ က မြန်နေသည်။

“ ဟေး အချစ်လား ဘယ်လိုလဲ အစဉ်ပြေရဲ့လား ”

“ ပြေပါတယ် ကို ရော ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ အသံက မောနေတာလား ”

ကုတင် ပေါ် မှာ တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့သော ဒေါ်ဒေါ်လှ ကိုတင်ထွတ် ထိုင်နေရာ သို့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့်ပင် လျှောက်လာပြီး ကိုတင်ထွတ် ကုလားထိုင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ရက်ဖြင့် ကိုတင်ထွတ် လိန်တန်ကြီး ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်၊ ကိုတင်ထွတ်က ယောက္ခမ ကြီး လည်ဂုတ် ကို သူ့လက်ဖဝါး တဘက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရင်းက ဖုန်းဆက်ပြောနေလိုက်သည်။

“ အေး အခု ကိုယ်က အိပ်ဆယ်ဆိုက် လုပ်နေတုန်း တန်းလန်း ကြီး ဝင်း က ခေါ်လို့လေ.. မမျိုး တို့ ပြန်ရောက်ပြီလား ”

“ မမျိုး တို့ မရောက်သေးဘူး မန်းဒေး ရောက်မယ် ထင်တယ်...ကို့ ဆီမှာ မေမေ ရောက်နေတယ် ဆို..”

“ ဟုတ်တယ် မနက်ဖြန် ဖေဖေ့ ဆီ ပြန်ပို့ပေးရမယ်...”

“ အခု မေမေ က ဘာလုပ်နေလည်း …”

“ အော် ဗိုက်ဆာလို့တဲ့ ငှက်ပျောသီး စားနေတယ်...”

ကိုတင်ထွတ် က သူ့ ကို ပုလွေပေးနေသော ယောက္ခမ ကြီး ကို ငုံ့ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။

“ ခိခိ မေမေ ကတော့ လုပ်ပြီ၊ မေမေ့ ကို ဂရုစိုက်လိုက်နော် ကို..”

“ အင်းပါ ကို သေခြာ ဂရုစိုက်ထားပါတယ်၊ လိုလေသေးမရှိလေ ၊ သူဘာဖြစ်ချင်သလဲ”

ယောက်က္ခမ ကြီးက ပုလွေမှုတ်နေရင်းက ကိုတင်ထွတ် ကို မျက်စောင်းတချက် မေ့ါထိုးလိုက်သည်။အဲဒီနေ့ တနေ့လုံး အပြင် မထွက်ကြပဲ ကိုတင်ထွတ် နဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ ၊ ကိုတင်ထွတ် အခန်းထဲ မှာ တနေကုန် လိုးကြသည်၊ ဗိုက်ဆာရင် အနားက ဒလိဗာရီလုပ်ပေးသော ထမင်းဆိုင်က လှမ်းမှာ ပြီး စားကြသည်၊ ကိုတင်ထွတ် တယောက် သူ့ မိန်းမ ဝင်းပပ သာ သူ့ ယောက္ခမ ကြီး လို အရှက်ကုန်ပြီး အပေးကောင်းလိုက် ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ တောင် တွေးမိသည်။

ပုံစံ မျိုးစုံ ကို နူစ်ယောက်စလုံး ငတ်ငတ် နူင့် အသေတီးကြတော့သည်၊ အခေါ် အဝေါ်က တော့ နူတ်ကျိုးနေတာလည်း ပါ၊ နောက် ဆိုလည်း သူများရှေ့ မှားခေါ်မိမှာစိုးလို့ မပြောင်းကြ ၊ မောင်တင်ထွတ် နူင့် မေမေ ပဲ ခေါ်ကြ ပြောကြသည်။

တနေ့လုံး ဆော်ကြသဖြင့် ညကျတော့ မတတ်နိူင်ကြတော့ အိပ်မောကျ သွားကြသည်၊ မနက် အစောကြီး အိပ်ယာနိူးတော့ အားပြည့်နေ ကြပြီ မို့ နူစ်ယောက်သား တဖုံးဖုံး ဆော်ကြသည်မှာ ကိုတင်ထွတ် သူ့ ယောက္ခမ ကြီး ကို သူတို့ နေသည့် မြို့ ပြန်လိုက်ပို့ ခါနီး အထိ ဖြစ်လေသည်။



အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>





Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment