မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၃ )

မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၃ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ဦးဘတုတ် မှာ ဒေါ်ဒေါ်လှ မရှိတော့ သဖြင့် အတော်လွတ်လပ်သွားလေ သည်၊ သူနူင့် ပွေဘော်ပွေဖက် ငယ်ပေါင်း နူစ်ယောက် နူင့် အတူ ကမ်းခြေက ဘန်ဂလို တွင် စော်ငယ်ငယ်လေး တယောက် ခေါ်ကာ ဆွဲကြသည်၊ ခေါ်လာပေးသူက ဦးညီညီ၊ နောက်တယောက်က ဦးဖိုးထောင်၊ ဆိုတော့ သူတို့ ၃ ယောက် နဲ့ ကောင် မလေးက တယောက်ထဲ ၊ လူကြီးတွေ ဆိုတော့ လည်း အပျော် လုပ်ကြတာဖြစ်ပြီး အရင် မလိုကြပေ။

တယောက် ဝင်နေလျှင် ကျန်နူစ်ယောက်က အရက်ပုလင်းထောင်၊ ဆေးပြင်းလိပ်လေး ဖွာရင်း စကားစမြည် ပြောကြသည်၊ ကောင်မလေး က ကြေးစားပေမဲ့ ခေါင်းနဲ့ ဘာနဲ့၊ ပေါ်တင်လိုက်နေသူ မဟုတ်၊ ကြိုက်ကုံး လေး လုပ်နေရင်း က သူ့ဘဲက ဝင်ငွေလေး မျက်မျက် လည်းရ ကိုယ်လည်း ဆန္ဒ ပြည့်သဘောမျိုးနူင့် အကြံ အဖန် ရှာပေးတာ၊ လိုက်သူ လေးမို့ ထန်လည်း ထန်၊ သန့်လည်းသန့် ပေသည်၊ မြို့ထဲ က အစိုးရ ရုံးတရုံးမှာ လုပ်နေသည်ဟု ဆိုသည်။

ဘတုတ်၊ညီညီ နူင့် ဖိုးထောင် တို့မှာ ငယ်ငယ် လူပျို ဘ၀ တုန်းက ဖဲဖာအရက်၊ အတူတွဲ လုပ်ခဲ့သူများ ဖြစ်ပြီး တယောက်နူင့် တယောက် ဆိုလျို့ဝှက်ချက် မရှိသလောက် ပွင့်လင်းကြပြီး၊ မတွေ့ရတာ နူစ်ပေါင်းများစွာ ကြာနေတာမို့ ၊ ပြန်ဆုံ အရက်သောက်ရင်း ရှေးဖြစ်ဟောင်းနှောင်းဖြစ်များ ပြောကြ ဆိုကြ ရင်း၊ တင်းလာရင် ကောင်မလေး ကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး ဆော်လိုက် လုပ်နေကြချင်းတာ ဖြစ်ကြသည်။

ညီညီ ၏ သူ့ခယ်မ နူစ်ယောက် လင်နူင့် ရော၊ အပျို လေးရော ကို ပါ စားခဲ့ရသည့် အကြောင်း ( ဒီနေရာမှာ ရေးလျှင် ဇာတ်လမ်း ကျယ်သွားမည် စိုး၍ အသေးစိတ် မဖေါ်ပြတော့ပါ )၊ ဖိုးထောင် ၏ သူ့ ချွေးမ တွေ ကို ဘယ်လို ဆော်ခဲ့သည့် အကြောင်း၊ ( အသေးစိတ် မရေးတော့ပါ၊ ) မြိန်ရည်ယှက်ရည် ပြောသွားကြပြီးသည့် သကာလ၊ ဘတုတ် အလှည့် ကျလာခဲ့တော့သည်။

ဦးဘတုတ် တပည့် အရင်း အိမ်က ကားဒရိုင်ဘာ ကိုတင့် အူအတက် ရောင် လို့ ဗိုက်ခွဲ လိုက်ရသည့် အချိန်၊ နော်အေးမူ မှာ ဖိုးသက် မွေးကာစလေး ရှိသေးသည်။ဦးဘတုတ် မှာ ကိုယ့်တူ သား အရင်း ပမာ ဖြစ်နေရသူမို့ အစစ အရာ ရာ ငွေကြေး လိုလေသေးမရှိ ကူညီပေး လေသည်၊ တနေ့ သတင်းမေးရန် ကိုတင့် အိမ် သို့ သွားရင်းမှ အနောက်ဘက် ရေချိုးသံ တဗွမ်းဗွမ်း ကြားသဖြင့် ဒီကောင် ရေတောင် ထချိုးနိူင်နေပြီလား ဟု အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဖြင့် ဆက်ရှောက်သွားလိုက်ရာ သူ့ကို ကျောပေး၍ ရေတိုင်ကီမှ ရေ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးနေသော မနော်အေးမူ ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ရေချို ထမိန်အောက် မှ တုန်ခါနေသော တင်ပဆုံ ကြီး များ၊ တောင့်တင်းသန်မာသော ပေါင်လုံး ပေါင်တန်များ၊ ဝင်းဝါသော ကျောပြင် ပုခုံး စသည်တို့ က ဦးဘတုတ် ၏ မျက်လုံး ကို မျက်တောင်ခတ် ဖို့ ပင် မေ့လျှော့နေခဲ့သည်။ ဦးဘတုတ် က ကိုယ်ကို နောက် အနည်းငယ်ဆုတ် ပြီး အိမ်နံရံ ဒေါင့် အကွယ် မှ ဆက်ချောင်းနေလိုက် မိသည်။

နော်အေးမူ က ဒူးကို အနည်းငယ်ညွတ် ကာ ပေါင်နူစ်ချောင်းကို ကားပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံ ကို ထမိန်ပေါ်မှ တဗြစ်ဗြစ်နူင့် ရေလောင်းလိုက် ပွတ်ဆေးလိုက်လည်း လုပ်နေပေရာ သူ့ ဖင်ဆုံ ကြီးက တလိမ့်လိမ့် ဖြင့် ဥိးဘတုတ် ဖွားဘက်တော် ကို မာတင်း တောင်မတ် လာစေတော့သည်။

ထို အခိုက်မှာ ပင် အိမ်ထဲ မှ ခလေး ငို သံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသဖြင့် နော်အေးမူ က ကမာန်းကတမ်း ပင် ဘေးနားက ကြိုးတန်းမှာ လှန်းထားသော ထမိန် တထည်ကို လှမ်းဆွဲ ခေါင်းမှ စွပ်ချလိုက်ပြီး ရေစို ထမိန် ကို အကွင်းလိုက် ထားခဲ့ကာ သဘက်တထည် နူင့် မျက်နှာ သုတ်ရင်း အိမ်ထဲ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။

ဦးဘတုတ်လည်း အိမ်ရှေ့ဘက် ပြန်ရှောက်လာခဲ့ပြီး၊ ကိုတင့်များ အိပ်ပျော် နေမလားဟု ခြေသံ ဖွဖွ ဖြင့် အိမ်တွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

“ ဟယ် အကိုကြီး..”

မနော်အေးမူ က သူ့ယောက်ကျားခေါ်သလို ဦးဘတုတ် ကို အကိုကြီးပဲ ခေါ်သည်၊ အခု ဖိုးသက်ကလေး ငို သံကြားလို့ ရေချိုး ရာမှ ကမာန်းကတမ်း ထမိန်လဲ ပြီး အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လာခဲ့ ရာမှ အိပ်ယာပေါ် မှ ထထိုင်ပြီး မျက်လုံးပွတ်နေသော ဖိုးသက်ကို ကောက်ချီပြီး ပေါင်ပေါ်တင်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားကို ဖြေချပြီး နိူ့တိုက်နေစဉ် ဦးဘတုတ် အိမ်ထဲ ဝင်လာ၍ အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဦးဘတုတ်က အံအားသင့်ပြီး ကြောင်ငေးမိနေစဉ် မှာပင် မနော်အေးမူ ကလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပဲ နိူ့ဆွဲ နေသော ဖိုးသက်ကို သူ့နိူ့က ဆွဲခွာလိုက်ရာ ဖြူဖွေး လုံးတင်း နေသော နိူ့အုံကြီးနူင့် နိူ့ရည်တွေ ဖြင့် စိုရွဲနေသော နိူ့သီးခေါင် ညိုညို ကြိး မှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့သည်။

ဖိုးသက် မှာ နိူ့ စို့နေရာမှ ဆွဲချွတ်ခံလိုက် ရသဖြင့် အာဂေါင်ခြစ် ငိုတော့ရာ ထမိန် ပြန်ဝတ်ရမည့် အစား မနော်က ဖိုးသက်ကိုသာ သူ့ရင်ခွင် ပြန်ဆွဲထည့်ပြီး နောက်နိူ့ တဘက်ကို ထမိန်ဖြင့် ကပို ကရို ပြန်ဖုံး လိုက်လေသည်၊ ဦးဘတုတ် မှာ မျက်နှာ ကို တဘက်လွဲ လိုက်သော်လည်း မြင်ကွင်းက သူ့ အာရုံထဲ က တော်တော် နူင့် ဖျောက်လို့ မရ မည်မှန်း သိလိုက်သည်။

“ ကန်တော့..ကန်တော့ နော် အကိုကြီး ..”

“ ဟာ ရပါတယ် ဟာ နင်ကလည်း၊ ကလေး အမေပဲ ဟာဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့၊ မောင်တင့် သတင်းလာမေးတာ ဘယ်လိုနေလဲ..”

“ အခန်းထဲ မှာ အကိုကြီး ဝင်သွားလိုက်လေ သက်တော့ သက်သာပါတယ်..အခု မှိန်းနေတယ်..”

ဇာတ်လမ်း ဒီတေး မသွားတော့ပဲ ရှုံ့ ရလျှင် ထိုနေ့ မှ စ၍ ဦးဘတုတ် မျက်စေ့ထဲ မနော် ရဲ့ ကိုယ်လုံး၊ ဆူဖြိုး လှသော နိူ့ ဝင်းဝင်းဝါဝါ ကြီး တွေ မျက်လုံးထဲ က မထွက်တော့၊ ဒေါ်ဒေါ်လှ က ကောင်းတုန်း ဖြစ်ပေမဲ့ ဝက်သား နေ့တိုင်း စားရတာ ရိုးနေပြီ၊ နောက် အရွယ်ငယ်ပြီး မြစ်စို့ ကြီးသဖွယ် နော်အေးမူ ကို တပွဲ တလမ်း စမ်းချင်နေမိသည်။

အဲ ဒီနောက်ပိုင်း ဦးဘတုတ်က မနော် မီးဖိုထဲ ရှိတဲ့ အချိန်တွေ မယောင်မလည် ရောက်ရောက် လာပြီး တို့ကနမ်း ဆိပ်ကနမ်း စနောက် တတ်သည်၊ နူစ်ယောက် တည်း ရှိ တဲ့ အခါမျိုး မှာ ပိုဆိုးသည်၊မနော်ကလည်း အဲလောက် မအပါ၊ ဦးဘတုတ် ကြီး သူ့ ကို တွယ်ချင်နေမှန်းသိနေသည်၊ မနော်မှာလည်း အခု ကိုတင့် ဗိုက်ခွဲ ပြီး ကထဲက မစားရတာ တော်တော် ကြာနေပြီ မို့ တခါတလေ တောင်းတ မိသည့် အခါများလည်း ရှိတတ်သည်။

ဦးဘတုတ် က လည်း ကျေးဇူးရှင် လည်း ကျေးဇူးရှင်၊ သူတို့ ကို အိမ်က ဒရိုင်ဘာ ၊ခိုင်းတဲ့ သူတွေ လို ဘယ်တော့ မှ မဆက်ဆန်၊ သွေးဝေးတဲ့ အမျိုး မိသားစု လို ဆက်ဆံ ပြီး ဘယ်တော့ မှ မောက်မာ ရိုင်းပြ သူ မဟုတ်လို့ ချစ်ခင်လေးစားသူ၊ အတင်းကြံ ရင်တော့ ကိုတင့် မသိအောင် လိုက်လျှောလိုက် မည် ဟုပင် တွေးထားပြီးသား၊ ဦးဘတုတ် သူ့ ကို ရင်းပုံက သိပ်ကို နှေးလွန်းသည် ဟု ထင်သည်။အဲဒါနဲ့ သူက ပင် စို့စို့ပို့ပို့ လေး လမ်းခင်းပေးသည်၊ ဦးဘတုတ်နူင့် သူနူင့် နူစ်ယောက်ထဲ ရှိသည့် အချိန်မျိုး မှာ ဦးဘတုတ် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင် လုနီးပါးကို ပလူး လေသည်။

အဲ တော့ လည်း ဦးဘတုတ် လက်ရဲ ဇက်ရဲ ဖြစ်လာသည်၊ တင်ပါးလေး မသိမသာပုတ်၊ လက်မောင်းလေး မသိမသာ ပွတ်ရာမှ၊ ဖင်လုံးလေး ဖျစ်ညှစ်၊ ပေါင်လုံးလေး ပွတ်သပ်ဖြစ်လာသည်၊ တခါတလေ မီးဖိုထဲ ဒေါ်ဒေါ် မြ ရှိနေတာတောင်၊ အလစ်မှာ နော်အေးမူ ဖင်ဆုံကြီး ကို ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သေးသည်။

တနေ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ အပြင်သွားနေတုန်း၊ ဦးဘတုတ် မီးဖိုထဲ ရောက်လာပြီး..

“ မနော်ရေ ငါတို့ အခန်း ဖုန်တွေနဲ့ ရူတ်ပွနေလို့ ခနလောက် အားရင် လာရှင်းပေးပါအုန်း.. ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ က မနော်ကို

“ ဟဲ့ မနော် အခုပဲ သွားလုပ်ပေးလိုက်ပါကွယ်..ဒီဟာလေးတွေတော့ ငါပဲ ကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ... ”

မနော် အပေါ်ထပ်တက်သွားပြီး မကြာခင် ဦးဘတုတ် မသိမသာ ဖြင့် အပေါ်တက်လိုက်သွားပြီး သူတို့ အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လိုက်သည်၊ သူ့ ကို ကျောပေးလျှက် ကုတင်အောက်မှ တခုခု ကို ကုံးကောက်နေ သဖြင့် စွံကား ဖွင့်ထွားလှသည့် မနော်၏ တင်အိုး ကြီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း သူတို့ အခန်းတံခါးကို ပိတ် ဂလန့်ချလိုက်တော့သည်။

ဒီနေ့ည အိပ်ကြတော့ မျိုးမမ အိပ်လို့ မပျော်၊ မနေ့ ည က မြင်ထားခဲ့သော မောင်ဟန့် တန်ဆာကြီး ကို မျက်စေ့ထဲ က မထွက်၊ နေ့ခင်း တနေ့ခင်းလုံး ခလေးတွေကွင်းဆင်းသွားတော့ အလုပ်မရှိ ၍ ဝတ္တု စာအုပ်တအုပ် ကောက်ဖတ် နေ မိသည်။

စာအုပ်က ဟာရိုးရော်ဘင်စာအုပ် ကို ဘာသာပြန်ထားတာ၊ ကားထုတ်လုပ်သူ သူဌေးကြီးက သူ့ချွေးမ နူင့် ချစ်ပွဲ နွဲ ရာ ယောက္ခထီး ကြီးက နိူ့ တွေစုပ်လိုက်လို့ သူ့သား တိုက်ဖို့ ပင် မကျန်တော့ ကြောင်း ချွေးမ က ညုတုတု ပြော တာတို့ အစရှိသည် အခန်းတွေကို ပျစ်ပျစ် နှစ်နှစ် ရေးထားတော့ သူ့ နိူ့သီးခေါင်းက ပဲ ယားချင်သလိုလို၊ ပိပိ လေးက အရည်စို့တို့တို့ ဖြစ်လာသလိုလို၊ ဘာလိုလို ညာလိုလို ဖြစ်၊ ပျင်းယိယိ ပျင်းခြောက် ဖြစ်ပြီး ညဘက်အမြန်ရောက်ကာ မောင်ဟန့်ဘေး ခြင်ထောင် ခြင်း ကပ်အိပ်ဖို့ သာ ဆန္ဒစောသလို ဖြစ်နေရသည်။

မျိုးမမ ခြင်ထောင်ထဲ ဒီည လှဲအိပ်တာနဲ့ ရင်က ခုံနေသည်၊ စောင်ပါးလေး ခြုံလို့၊ စောင်ထဲ မှာ ထမိန်ပေါ်က ပင် သူ့ အဖုတ်လေး ကို နူတ်ခမ်းလေး တွေ ပွတ်နေမိသည်။

ညလယ်ရောက်တော့ မောင်ဟန့်ဆီက ဟောက်သံ စကြားရသည်၊ မောင်ဟန်က အမြဲတော့ မဟောက် တချက်တချက် ဟောက်လိုက် ရပ်သွားလိုက် ဖြစ်သဖြင့် ဟောက်သံ မကြားရသော်လည်း အိပ်ပျော်နေသည် လို့ ယူဆ ရပေမည်၊ ကိုယ့် ဆင်ခြေနူင့်ကိုယ်၊ မျိုးမမ တယောက် မောင်ဟန့် ခြင်ထောင်ကို မသိမသာလေး မ ကြည့်ဖို့ အချိန်စောင့်နေပေသည်။

နောက်ဆုံး မအောင်းအီး နိူင်တော့ အသာလေး ခြင်ထောင်ကို မ ပြီး ခြောင်းကြည့်မိသည်၊ ဟောတော့ ဒီကောင်လေး အိပ်တာနဲ့ ကို ပုဆိုးက လည်ပင်းရောက်နေပြီတခါထဲ ခိခိ၊ ငါစောင့်နေ တာတောင် တော်တော် အချိန်ပုတ် သွားတယ် ဟု ကိုယ့်ဖာသာ ကိုယ်တွေးရင်း မောင်ဟန် ၏ မှိုပွင့် ကြီး လို မကောက်တကောက် နူင့် ထောင်မတ် နေသော တန်ဆာကြီး ကို ငေးကြည့်နေမိသည်။

နောက် အကြံတခု လည်း ပေါ်လာ၏၊ မောင်ဟန်က သူဘက်နားကို ကပ်အိပ်နေသဖြင့် မောင်ဟန့် အတန်ကြီးက ခြင်ထောင်နားကပ်နေသည်၊ မိမိလက် ကို အိပ်ပျော်ရင်း နေရာ ရွှေ့သလို ဖြင့် သွားထိလိုက် လျှင် သူ သတိထားမိမည် မဟုတ်။

ခြင်ထောင် အသားနူစ်ခုကြား မှာ ခံနေပေမဲ့ မောင့်ဟန့် ကောင်ကြီး ကို ကိုင်ချင် ထိချင်စိတ် က အရမ်းကို နိူးဆွ နေသဖြင့် မျိုးမမ ခြင်ထောင်ကို အသာ ပြန်ချလိုက်သည်၊ သူခြင်ထောင် အတွင်းမှ မောင်ဟန့် တန်ဆာကြီး ရှိနေသည့် နေရာနားကို သူ့လက်ကို အသာထားလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ခြင်ထောင် အသားကို ဖိကပ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း တိုးသွားလေသည်။

မောင်ဟန်က လည်း တကယ် အိပ်လို့ပျော်တာ မဟုတ်၊ မျိုးမမ သူ့ ကိုခြင်ထောင်မ ကြည့်လိုက်တာကို မျက်လုံးမှေးကြည့်နေတာ၊ သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ခြင်ထောင် အသားက လာထိတော့ မျိုးမမ တမင်ထိချင်လို့ လုပ်တာမှန်းသိ လိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက အလိုက်သင့် ဒေါ်မျိုးမမ ပေးသလောက်ပဲ လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားသည်။

သူ့ဘက်ကတော့ ဘာမှ မစွန့်စားရဲ့၊ တခုခု ဖြစ်လို့ ဒေါ်မျိုးမမ က စွတ်စွဲ လျှင် သူသာ ခံရမည် ဖြစ်ပြီး သူရှင်းပြ လို့လည်း ဘယ်သူမှ ယုံမည့် သဘောမှာ လည်း မရှိ၊ သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို သူ့ဘက်တိုးလာသော ခြင်ထောင် အသားကို လှမ်းထောက်လိုက်သည်။ ဒေါ်မျိုးမမ လက်မှန်း သိသွားတော့ သူ့ကောင်ကြီးက ပိုမာလာသည်။

ခြင်ထောင်စ အသာလှန်ကာ ဒေါ်မျိုးမမ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်ကာ အသာကုန် ကြုံးလိုးချင် စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာသော်လည်း မလုပ်ရဲ၊ သူ့ပိုင်နက် ခြင်ထောင်တွင်းကသာ အသာ လှမ်းထိထား လိုက်မိသည်။ဒေါ်မျိုးမမ ဘက်မှ လက်က လည်း ရုတ်မသွားပေးသူ့ လိင်တန်ကြီး အသာလေး ဖိ သလောက်ကို မလှုပ်မရှက် ခံနေ၏၊ မောင်ဟန့် ခေါင်းထဲ အကြံ တခု ထွက်လာ၏။

မောင်ဟန်က ခြင်ထောင်စလေးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲမ က သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဖိအားမလျှော့ပဲ ဆက်ထိုးထားသည်၊ ခနနေ တော့ ခြင်ထောင်စအောက်မှ သူ့ကောင်ကြီး ကလျှောကနဲ ထွက်သွားကာ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ နွေးထွေးသော လက်ဖဝါးနူင့် သူ့ ဒစ်ဖျား သွားထိတာကို သိလိုက်ရသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွား၏၊ သူအင်မတန်ကိုင်ချင်နေသော မောင်ဟန့် ဒုတ်ကြီး က သူ့လက်ဖဝါးထဲ နွေးနွေး ကြီး ရောက်လာခဲ့လေပြီ၊ ည၏ တိတ်ဆိပ်မှုနူင့် ဘယ်သူမှ မသိနိူင် ဆိုသော လွတ်လပ်မှု က နဂိုလ်ထဲ က မီးတောက် ချင် နေသော မျိုးမမ ၏ ကာမ ဆန္ဒ ကို ဟုန်းကနဲ ထလာစေ တော့သည်။

ဘာမှ သေခြာမစဉ်းစားမိခင် သူ့ လက်ဖဝါးတွေက မောင်ဟန့် လိင်ချောင်းကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် မိနေလေပြီ၊ သို့သော် လည်း လိင်ချောင်း ကြီးက အငြိမ် မနေ သူ့လက်သီးဆုပ်ထဲ ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်နူင့် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။

လိင်ချောင်းကြီး၏ အထိအတွေ့မှာ အရည်ခွံက နူးညံ့သော်လည်း အတွင်းသားတွေက မာတင်းနေသည်၊ ပူပူနွေးနွေးနူင့် ကိုင်ထားရသည်မှာ ဘာနဲ့ မှ မတူ အရသာတမျိုး ဖြစ်နေသည်၊ သူ့ အဖုတ်တွင်း မှာ စိုစိစိ က အခုဆို ပေါင် အတွင်းတောင် ထွက်ကျ ချင်လာနေပြီ။မောင်ဟန်မှာ လည်း ဒေါ်မျိုးမမ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မှုကြောင့် အရမ်းကို စိတ်တွေ ထလာပြီး သူ့ဖင်ကို ကော့ ကာကော့ကာ ဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းကြီး ကို ဒေါ်မျိုးမမ လက်သီးဆုပ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေမိတော့သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ၏နူးညံ့လှသော လက်ဖဝါး အထိအတွေ့ က ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းတိုက်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်အောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် သူ့ ကောင်ကြီးက လည်း မာန်ဟုန်တွေ ပြင်းကာ ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ် ဖောင်းတင်းပြီး အတော့် ကို ယားယံလာရလေသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ အတွက် လည်း အင်မတန် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နဂိုလ် အတွင်း စိတ်က မီးခဲ ပြာဖုံး ဖြစ် နေခဲ့ သော ကာမ ဆန္ဒ တွေက နိူးကြွ လာသဖြင့် ဘာမှ ခေါင်းထဲ မှာ မရှိတော့၊ သူ အရမ်း လုပ်ချင် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ ရသည့် အရာကို လုပ်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် လေတော့သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ လက်တွေက မောင်ဟန့် လိင်ချောင်းကြီး ကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဂွင်းတိုက်ပေးရင်းမှ ဒူးအသာထောက် ကုန်းထရင်း သူ့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ စုပ်လိုက်မိလေတော့သည်။ မောင်ဟန် မှာ သူ့ လိင်ချောင်းကြီး နွေး ကနဲဖြစ် ပြီး စိုစွတ်စွတ် ခံစားလိုက်ရရာ အတော်ပင် အံအားသင့်သွားရ လေသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ထန်လိမ့်မည် ဟု တွက်ထားသော်လည်း ပုလွေ မှုတ်ပေးသည့် အဆင့် တော့ မတွက် ထားမိရာ တော်တော် ကို စိတ်တက်ကြွပြီး သူ့ တန်ဆာမှ သုတ်ရည် များ ချက်ခြင်း ပန်းထုတ်ချင် လောက်အောင် ဖြစ်သွားပေသည်။

သို့သော် ဒီလောက်ကောင်းသည့် အခွင့်အရေး အရသာ မျိုးကို တတ် နိူင်သမျှ အချိန် ဆွဲ လိုသဖြင့် ကြားဘူးနား၀ ဖင်ကို တအားရှုံ့ ခြင်း ကိုယ့်လက်ကို ဆွဲဆိတ်ခြင်း စသည်တို့ ဖြင့် စိတ်ကို အတင်း ပြောင်းပစ်နေရလေသည်၊ သို့သော်လည်း ကြာရှည်တော့ မရပါ။

မိမိ အထက်အရာရှိ မ အပျိုကြီး တယောက်လုံးက သူများတွေ အိပ်နေသည့် ကြားထဲ အလယ်ခေါင်တွင် သူ့ခြင်ထောင်တွင်းမှ သူ့ လိင်တန် ကို ကုန်းစုပ်ပေးနေတာ ဘယ်သူ ကြာကြာ ထိန်းထား နိူင်အံ့ပါမည်နည်း၊ ပြင်းထန်သော ညစ်အားနူင့် အတူ သုတ်ရည် နွေးနွေး များကို ဒေါ်မျိုးမမ လည်ချောင်းထဲ ဖြုတ်ကနဲ ဖြုတ်ကနဲ ပန်းထုတ် မိနေ လေတော့ သည်။

ပုလွေမှုတ်တာ ကို အပြာကားတွေ မှာကြည့်ဘူးပြီး ပထမဆုံး လုပ်ဖူး သူ ဒေါ်မျိုးမမ မှာလည်း မိမိ လည်ချောင်းထဲ ပန်းထွက်ကျလာသော သုတ်ရည် ပူပူ နွေးနွေး များကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ အပြင်ထွေးကျရင် လည်း ခြင်ထောင် အိပ်ယာခင်းတွေ ပေမှာစိုး၊ ပါးစပ်မှာလည်း ငုံထားလို့ မလောက်အောင်ပြည့်ဖောင်းလာတာ မို့ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ သာ မြိုချ ပစ်လိုက် ရလေတော့သည်။

......................................................................................................................................

မောင်ဟန် မှာ အထွတ် အထိပ် ရောက်သွားသော အရသာ ကြောင့် လူတကိုယ်လုံး ပျော့ ခွေကာ နူံးကျ သွား လေ သည်။ သို့ သော်လည်း သူ့ အရည်တွေ ကို ဒေါ်မျိုးမမ ပါးစပ်ထဲ ပန်း ထည့် လိုက် ရ သဖြင့် အားနာ တာက ကကြောင်း၊ သူက တော့ ကောင်းခန်း ရောက် သွားပြီး ဒေါ် မျိုးမမ တယောက် ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်နေ မှာပဲ ဟု အားနာ တာက တကြောင်း၊ ဘာ လုပ်ပေးရ မလဲ ဟု တွေး ရင်း သူတို့ နူစ်ယောက်ကြား ခြင်ထောင် ကို အသာမချောင်းလိုက်သည်။

ဒေါ် မျိုးမမ တယောက် သူ့ဘက် ကို ကျောပေးအိပ် နေတာ တွေ့ လိုက်ရသည်၊ အပျိုကြီး ရှက်သွားပလား၊ ငါ့ ကိုစိတ်ဆိုးသွားပလား ဟု တွေးလိုက်မိ သေးသည်၊ သို့ သော် ဘေးစောင်း အိပ် နေသဖြင့် သေးကျင်သော ခါး လေးမှ စွံကားတက်နေသော ဒေါ်မျိုးမမ တင်သားဆိုင် ကြီးများက မောင်ဟန် ၏ ကျေးဇူးဆပ်ချင်စိတ် ကို ပိုဆွပေးနေလေသည်။

 ဒီ တခါတော့ မောင်ဟန် သိပ် မစဉ်းစားတော့ သူ့ တကိုယ်လုံး ကို ဒေါ်မျိုးမမ ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်အောင် လိမ့်ဝင်လိုက်သည်၊ ဒေါ်မျိုး မမ ခြေရင်းဘက် မှ ငုတ်တုတ်ထိုင် လိုက်သည်၊ အစမ်း သဘောဖြင့် ဒေါ် မျိုးမမ ၏ တင်ပါး အိအိ ကြီး အပေါ် သူ့ လက်ဖဝါး တင်လိုက်သည်။

မောင်ဟန့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေသလို အိကနဲ အထိအတွေ့ က မောင်ဟန့် ဖွားဘက်တော် ကိုလည်း တင်းကနဲ ဖြစ်သွားစေလေသည်။ ဒေါ် မျိုးမမ တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်တော့ နည်းနည်း ပိုရဲလာပြီး လက်ဖဝါး တဘက်ဖြင့် တင်သားလုံးကြီး များကို ဆုပ်နှယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း တဘက်က ထမိန်စ ကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲလှန်တင် လာခဲ့သည်။

မှိန်ပြပြ မီးရောင် အောက်မှာတောင်မှ ဝင်းနေသည့် ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ခြေသလုံး ပေါင်တန် များက မောင်ဟန့် အာခေါင်ကို ခြောက်သွေ့လာစေလေသည်ထမိန်စ ပေါင်ရင်း နားရောက်တော့ မောင်ဟန်က ဒေါ်မျိုးမမ အပေါ်ဒူး တဖက်က ကိုင်မ ကာ ဒေါ်မျိုးမမ ကို ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် တွန်းလှန်လိုက်သည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ဆီက အသံ ထွက်မလား လို့ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်နှာကို သူ စောင်နဲ့ ဖုံးထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်၊ မောင်ဟန်တချက်ပြုံးလိုက်မိသည်၊ စိတ်ထဲ ကလည်း ပွတာပဲ၊ ငါဘာလုပ်လုပ်ရပြီ လို့တွေးလိုက်မိသေးသည်။

သို့ပေမဲ့ ဘေးနားမှာက လူတွေ အများကြီး ရှိသေးသည် တကယ်တော့ ဒေါ်မျိုးမမ သဘောတူတာတောင်မှ သူတို့ လုပ်ချင်သလို လုပ်လို့ မရ အသံ မထွက် အောင် ထိန်းရမည် ဆိုတာက မောင်ဟန် သဘောပေါက်ပြီးသား၊ ဒူးထောင်လျှက် ဖြစ်သွားသော ဒေါ်မျိုးမမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးသရည်ကြိုးလေးမှ ဆွဲ ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ ဖင်ကလေး မသိမသာ ကြွပေးလိုက်တော့ သိပ်ပြဿနာ မရှိ၊ ပင်တီမှာ ရွဲနေသော အရည်တွေ က မောင်ဟန့် လက်ကိုပါ လာပြီး စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြစ် စေသည်။

မောင်ဟန် မအောင့် နိူင်တော့ မီး ရောင် မှိန်ပြပြ မှာ ပေါင်အရိပ်၊ ထမိန် အရိပ်တို့ ကြောင့် မှောင်နေသော်လည်း သူ့ လိုချင်သော အရာ ဘယ်နားမှာ ဆိုတာ က မှန်းလို့ ရနေပြီ မို့ သူ့ ခေါင်း ကို ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်နူစ်လုံးကြား ငုံ့ ကာ သူ့ နူတ်ခမ်း တွေကို ရမ်းသမ်း ဖိကပ်လိုက်သည်။ 

အွန့် ကနဲ ဒေါ်မျိုးမမ တွန့် သွားသလို အမွေး ပါးပါး ကြားက စိုစိုစွတ်စွတ် နူးနူးညံ့ညံ့ အဖုတ် ကလေးက သူနူတ်ခမ်းနူင့် တန်းတန်းမတ်မတ် ထိလိုက်ရသလို ညီစို့စို့ နူင့် တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အနံ့ ကလည်း သူ့ နှာခေါင်းတွင်း စူးစူး ဝါးဝါး တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ဒါပေမဲ့ သူလည်း အနည်း အကျင်းတော့ မျှော်လင့်ထားပြီးသားမို့ ခန အသက်ရူအောင့်ရင်း သူ့ လျှာကို ထုတ် ကာ မှီသည့် နေရာကို လှမ်းရက်လိုက်သည်။

အင့်ကနဲ စောင်အောက်မှ ညီးသံနူင့် အတူ ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်ကြီး နူစ်လုံးက သူ့ နားနူစ်ဘက် ကို အတင်း ဖိညှပ်လာခဲ့သည်၊ မောင်ဟန်တယောက် သူ့လျှာမှီသမျှ ဒေါ်မျိုးမမ အဖုတ်နူစ်ခမ်းလေး တွေကို လျှက်ထိုးထိုး ပေးနေရင် အသက် ကိုလည်း မအောင့် နိူင်တော့ ပဲ ပြန်ရူမိရာ အစ ကလောက်တော့ မဆိုးတော့ ပဲ အနံ ကို သူ့ နှာခေါင်းက ယဉ်သွား သူပင် သတိမထားမိလိုက်တော့။

သူ စာအုပ်ထဲ တွင်ဖတ်ဖူးသော စောက်စေ့ ဖုကလေး ရှိမည့် နေရာကို မှန်းကာ သူ့လျှာဖျားဖြင့် စမ်းထိုးထိုး ပေးနေလေသည်။ ဒေါ် မျိုးမမ တယောက်က တော့ ကော့ပြန် နေပေပြီ ပထမ ဦးဆုံး အဖုတ်ရက်ခံ ရ တာမို့ လည်း မပြောပြ နိူင်အောင် ကောင်းလှ ပေရာ အသံ ထွက် မငြီးညူ မိအောင် စောင်စ ကို ကိုက်ထားရရှာလေသည်။သို့ သော်လည်း သူ့လက်တဘက်ဖြင့် မောင်ဟန့် ခေါင်းကို ဖိကာ အဖုတ်ထဲ မောင်ဟန့် လျှာ များ ပိုဝင်လာမလား ဟု သူ့ တင်ပါးကြီး များကို ကြွကြွ ပေးနေမိသည်။

မောင် ဟန်လျှာအံသေ ခန့် အချိန်လောက်မှာ ပင် ဒေါ်မျိုးမမ တယောက် တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း ပြီး အကြော တွေ ဆွဲ သလို တဆတ်ဆတ်တုန် ရင်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွား ရလေ တော့သည်။မောင်ဟန် မှာ လျှာလည်း ညှောင်း အသက်ရူလည်း အောင့်ထားခဲ့ရသဖြင့် အခု မှ ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ပေါင်လုံးကြီး တဘက်မှာ ခေါင်းတင် ရင်း မှေး နား နေလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင်

“ ဟတ်...ချိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး...  ”

ဟု တဘက်ခြင်ထောင်ထဲ မှ မာလာဖြိုး၏ နှာခြေလိုက် သံ ပြင်းပြင်း ကို ကြားလိုက်ရလေသည်၊ ဒေါ်မျိုးမမ မှာ သူ့ ထမိန် ကို ကမာန်းကတမ်း ဆွဲ ချရင်း မောင်ဟန့် ခေါင်း ကို တွန်းထုတ် လိုက်သလို၊ မောင်ဟန်က လည်း သူ့ ခြင်ထောင်ဘက် ကို အမြန် လှိမ့်ဝင် လိုက်ရလေသည်။

ဒေါ်မျိုး မမ မှာ အခု မှ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံပြီး စိုးရိမ် နှောင်တ စိတ်တွေ ပေါ်လာရသည်။ ကံကောင်းလို့ လက် မတင်လေး ပဲ ၊ မာလာဖြိုးတို့ သာ သိသွားလို့ ကတော့ ငါတော့ ဒုက္ခ လုံးလုံး ကို ဖြစ်မှာ၊ ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။တကယ်က တော့ မာလာထွေး က မြင်ပြီး သွားပါပြီ ဒီလောက်ခြင်ထောင်ခြင်းကပ်နေ တာ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း နူင့် အဝတ် အစား လှုပ်ရှားသံ အသံအုပ်အုပ် နူင့် ညှီး သံ တို့ မှာ၊ သူ့ ရဲ့ စပ်စု လိုစိတ် ကို ထိန်း မထားနိူင်ပါ။

သူ နူင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ ခြင်ထောင်စ နူစ်ခု ကို အသာ မ ၍ စပ်စု လိုက်တာနဲ့ တွေ့ပါပြီ၊ မျက်နှာပေါ် စောင်အုပ်ထားသော ဒေါ်မျိုးမမ ၏ ထမိန်မှာ ခါးပေါ်မှာ ကွင်းလိုက် တက်နေပြီး ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်နူစ် လုံးကြားမှာ ငုံ့လိုက်ပေါ်လိုက်နူင့် လှုပ်ရှားနေသော ခေါင်းတလုံး၊ ပထမတော့ ဘယ်သူမှန်း မသိ၊ ဒေါ်မျိုး မမ ကာမ အရသာ အထွပ်အထိပ်ရသွားပုံ ရသည် ။

တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ က ခေါင်းကလည်း လှုပ်ရှားတာ ရပ်သွားတော့ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်မလည်း မာလာဖြိုး စိတ်ဝင်တစားစောင့်ကြည့်နေသည်၊ ခြင်ထောင်စ ကို အမြင့်ကြီး မြှောက်ထားလို့ မရသဖြင့် သူ့ မျက်နှာက ဖျာနူင့် ကပ်နေရာ ဖျာမှ ဖုံလား အစ လေးလားမသိ သူ့နှာခေါင်း ၀ ကို လာကလိ ၏။

နောက်တော့ နှာခေါင်းတွင်း လိမ့်ဝင်လာ၏၊ မာလာထွေးမှာ ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်နူစ်လုံးကြား မှ ခေါင်းပိုင်ရှင် မည်သူများဖြစ် မလဲ ဟု သိချင်လွန်း သဖြင့် အသက်ကို အောင့်ထားရင်း စောင့်နေမိသည်၊ နောက်တော့ ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ ခေါင်းပိုင်ရှင်က ပက်လက်လှဲချလိုက် ရင်း ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်တလုံးပေါ် ခေါင်းတင်နားလိုက်တော့ မောင်ဟန်မှန်း သူသိလိုက်ရသည်။

ထိုမှ သူ့ခြင်ထောင်စ ကို ပြန်ချလိုက်ပြီး မိမိအိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲနားလိုက်သည်၊ ထိုအခါကျမှ အောင့်ထားသော အသက်ရူခြင်း ကို ပြန်လုပ်လိုက်မိသော မာလာဖြိုး တယောက် သူ့ နှာခေါင်းတွင်း စူးကနဲ ဝင်လာသည့် ယားကျိကျိ ဒဏ် ကိုမခံနိူင်တော့ ပဲ ချေး ကနဲ ခြေချလိုက်မိလေတော့သည်။

တဘက်ခြင်ထောင် တွင်းမှ အဝတ်နူင့် ဖျာပွတ်တိုက်သည့် အသံ များ ကြားလိုက်သဖြင့် ဒေါ်မျိုးမမ နူင့် မောင်ဟန် တို့တော့ လန့် သွားကြပြီ ဆိုတာ တွေးမိလိုက်ပြီး ရီချင်သလိုလို ဖြစ်သွား၏၊ သို့သော် မာလာထွေးမှာ လည်း ယောက်ကျား ရတာက မှ မကြာသေး။

သူ့ယောက်ကျား က သင်္ဘောလိုက် သွားရလို့ အိမ်ထောင့် အရသာ ကို ပြည့်ပြည့် ၀၀ မခံစားရသေး သဖြင့် ဆာနေသူ ဖြစ်ရာ၊ ဒေါ်မျိုးမမ ကို ကြိတ် မနှာလို ဖြစ်မိလေသည်၊ သူ့ ယောက်ကျားမှာ သင်္ဘောသား ပီပီ အိမ်ထောင်ကျသည့် ညမှ စ၍ သင်္ဘော မတက်ခင် ချိန်အထိ။

သူ့ ကို ပုံစံ မျိုးစုံ နည်းမျိုးစုံ ဖြင့် ချစ်ခဲ့ လေရာ၊ ဘာဂျာ ခံရသည့် အရသာ ကို ကောင်းကောင်းကြီး သိသဖြင့် ဒေါ်မျိုးမမ နေရာမှ စဉ်းစား ရင်း သူ့ အဖုတ် လေး မှ အရည်များပင် တစိမ့်စိမ့် စီးကျ လာ ၍ ထမိန်ကွင်းထဲ လက်လျိုပြီး ကိုယ့် လက်ညိုးလေးနူင့်ကိုယ့် အဖုတ် ကိုယ် ကလိ နေမိ လေတော့သည်။

ဖိုးသက်တယောက် ညနေ မစောင်းတစောင်း တွင် သူတို့ အိမ်တန်းလျှားလေး ပြန်သွားပြီး အိပ်ရေးဝအောင် အိပ်လိုက်ရသဖြင့် အားပြည့်နေလေသည်၊ မနက် စောစော ပိုင်းက ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို လေးဘက်ထောက် ဆော်လိုက် ရတာ ပြန်တွေး မိရင်တောင် ညီမောင်က ထောင်ချင်လာသည်။

အခု အိပ်ရေး၀ သွားတော့ ပိုဆိုးနေသည်၊ ဒီည တော့ မေသူဇာကို လည်း လုပ်လို့ အခွင့်အရေး ရနေပြီ မို့ အရမ်းကို တက်ကြွနေသည်။ဖိုးသက် အိမ်မ ကြီးထဲ နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်လိုက် တော့ မီးဖိုထဲ မှာ သူ့ မေမေ နော်အေးမူ နဲ့ တန်းတိုး သည်။

“ ဟဲ့ ဖိုးခွား သား နိူးလာ ပလား နင့်နယ် အိပ်လိုက်တာ တခါထဲ လာလာ ထမင်းတခါထဲ ဝင်စား အမကြီးနဲ့.. ”

ဖိုးသက် ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ ထမင်းစားပွဲ မှာ တယောက်ထဲ ထမင်းထိုင်စားနေသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုတွေ့ လိုက်ရသည်။

“ လာလေ ဖိုးသက် တခါထဲ စားလိုက်လာ မိသူဇာက တော့ အစောကြီးထဲ က စားပြီး သွားပြီ.. ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ က အေးအေးဆေးဆေး ပင် ပုံ မပျက် ဖိုးသက် နူင့် ဘာမှ မဖြစ် ခဲ့ ဘူးသလို ပုံစံ ဆိုတော့ ဖိုးသက် ကလည်း ပုံမှန် လိုပင် ထမင်းပုဂံ တချပ် ကို ဆွဲ ထမင်း ပုံလိုက်ပြီး ထမင်း စားပွဲ မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ နော်အေးမူ က အငွေ့ တထောင်းထောင်း ထနေသော ဟင်းချို ပုဂံ လုံး ကို လာချပေးရင်း

“ သားလေး ပြီးရင် နင့်ဒေါ် ကြီး ပုဂံတွေ ပါသိမ်းဆေး ပေးလိုက်နော်၊ အမကြီး က အခု မှ နေကောင်းကာစ.. အမိုး အိမ် မှာ နည်းနည်း လုပ်စရာ လေး ရှိလို့ ၊ ပြန်လာခဲ့မှာပါ.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အမိုး...  ”

နော်အေးမူ ထွက်သွားတော့ မချိုမချင် မျက်နှာနူင့် ဖိုးသက် ကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ကမျက်စောင်းတချက် ထိုးလိုက်ကာ

“ မျက်နှာက အပိုးမသေဘူး ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. ”

“ အော်..အမိုး က ဒေါ်ဒေါ်မြ နေကောင်းကာစ ဆိုလို့လေ ခွိခွိ.. ”

“ စောက် ကောင်လေး အပိုးသေသေ နေစမ်း နင် မနေတတ် မထိုင်တတ်နဲ့ ငါ တော့ ငါးပါးမှောက်တော့မယ်..ဒုက္ခပါပဲ.. ”

“ ဘယ်သူ မှ မရှိလို့ ပါ ဒေါ်ဒေါ် မြ ကလည်း ကျနော် ဒီလောက်တော့ မတုံး ပါဘူး၊ ဂွေးဥ ဆိတ်ရက်လောက်အောင် မတုံးသေးပါဘူး ဟဲဟဲ.. ”

“ ဘာလဲ ဟဲ့ ဂွေးဥ ဆိတ်ယက်တယ် ဆိုတာ.. ”

“ ဟီးဟီး အလကားပါ ဟို ဟာသ ပုံပြင်တဲ က တခုပါ၊ ဒါနဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကျနော် ည သန်းကောင်လောက်ကျရင် လာခဲ့မယ်နော် အခန်းတံခါး ဂျက် မချထားနဲ့.. ”

“ အို ဟဲ့ ဘာလာလုပ်မလို့လဲ..တော်ပြီ မလာခဲ့နဲ့တော့ ဒီလောက် ညကရော မနက်ကရော သောင်းကျမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းထားပြီးတော့.. ”

“ အို ဒေါ်ဒေါ်မြ ကလည်း ဒီကိစ္စ တွေ ဆိုတာ ဝတယ် မ မရှိတာ..ဆားငံရည်လိုပဲတဲ့.. ”

“ စောက်ကောင်လေး လူကြီး ကို ဆရာပြန်လုပ်နေတယ်..သွား မရဘူး ငါ ဂလန့်ချထားမှာပဲ.. ”

“ ကျနော် အပြင်ကနေ တံခါးခေါက်မှာနော် ပိတ်ထားလို့ကတော့ ဟင်း.. ”

“ အင်းပါ ဒေါ်ဒေါ်မြ ရဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ လည်း စောစောအိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်ရင် သူလည်း အသံတိတ်ပြီး အိပ်သွားမှာပေါ့.. ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ တချက် တွေပြီး စဉ်းစားဟန်ပြုပြီးမှ

“ ဒါနဲ့ နေပါအုန်း နင်နဲ့ သူနဲ့ က ဖြစ်နေတာ မဟုတ်လား ငါနင်တို့ ကို ပက်ပင်းတိုးတာပဲဟာ.. ”

“ အင်း လေ ဒေါ်ဒေါ်မြ ရဲ့ သူနဲ့ က ကျနော်နဲ့ လုပ်နေကြပါ၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ နဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့ သူ့ ကို စိတ်မပါတော့ဘူး၊ ကျနော်က ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို စွဲသွားပြီလေ.... ” (ဖိုးသက်ရဲ့ အာတွေ ခိခိ..ဒါကြောင့်လည်း ဆရာမ လေးတွေ ကျကြ တာပေါ့ ခိခိ.....ဤကားစကားချပ်။ )

“ ဟဲ့ဟဲ့ နင် အဲလိုတော့ လုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ တော်ကြာသူ ရိပ်မိသွားအုန်းမယ်၊ သူနဲ့ ဟန်မပျက်နေနော်.. ”

အစိုးရိမ်ကြီးသော အပျိုကြီး ကို ကြည့်ရင်း ဖိုးသက် စိတ်ထဲ မှ ကြိတ်ပြုံး လိုက်သည်။

“ အင်းပါ ညကျရင် သူကျေနပ်အောင် ခနနေပြီး မှ အောက်ပြန်ဆင်းအိပ်တော့မယ် ဆိုပြီး အခန်းကူးလာခဲ့မယ်.. ”

“ ဟဲ့ ဖိုးခွား ထမင်းစားတာ ဘယ်လိုစားနေလည်း ဘာမှ တောင် မလျှော့သေးဘူး ငါတောင်ပြန်လာပြီ.. ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ ပါးစပ်တောင် မဟ ရသေးခင် နော်အေးမူ ရောက်လာတော့ သူတို့ နူစ်ယောက် ဘာမှ မဖြစ်သလို ထမင်း ကိုသာ ငုံ့လွေးနေကြတော့သည်။

......................................................................................................................

ည မှောင်တာနဲ့ ဖိုးသက်တယောက် မေသူဇာ့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်၊ အခုတော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ တာမို့ ဖိုးသက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကို ဖြစ်နေသည်၊ မေသူဇာကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ် ကလေးကို ဖက်ရတော့ အင်း ဒီလို လက်နိူင် ခြေနိူင် လေးလည်း ကောင်းတာပဲ လို့ တွေးမိသည်။

နေ့ခြင်း ညခြင်း အတွေ့ အကြုံတွေ အများကြီး ရလိုက်သော ဖိုးသက် က မေသူဇာ ဆယ်ကျော်သက်မလေး ကို ကောင်းကောင်း ပညာပေးတော့သည်၊ မေသူဇာ့ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေး ကို ဆွဲ စုပ်ပစ်ရင်းက ကောင်မ လေး ဝတ်ထားသော ယောက်ကျား ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။

ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့ လေး အောက်မှာ ဟင်းချိုပုဂံလေး မှောက်ထားသလို နိူ့လုံးကျစ်ကျစ် ကလေးတွေ ကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ပေး သည်၊ မေသူဇာ အသက်ရူပင် မမှန်ချင်တော့၊ ဖိုးသက် လည်ဂုတ် ကို တအားဖက်တွယ်ပြီး ဖိုးသက် ပါးစပ်ကို အတင်းပြန်စုပ်လာသည်။ဖိုးသက်က မေသူဇာ ဝတ်ထားသော အိမ်နေရင်း ဂါဝန် ကို မည်သို့ ချွတ်ရမည် မသိ၍ ဂါဝန် လှန်တင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် အနေအထားက ဒူးလေး တဘက်ထောင်လာသည့် မေသူဇာ ၏ ပေါင်ခွဆုံထဲ ဖိုးသက်လက် ရောက်သွားပြီး သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အပျို စင်၊ အဖုတ်လေး ကို ပွတ်သတ် ပေးနေရာ အမွှေးပါးပါး လေးသာ ရှိသော အဖုတ်ဖောင်းဖောင်း လေး မှာ အရည်များဖြင့် စိုရွဲ နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိနေရသည်။

ဖိုးသက် က အောက်ကို လျှောဆင်းလာပြီး နိူ့သီးခေါင်း သေးသေး လေး တွေကို ကုန်းပြီး စုပ်လေရာ မေသူဇာခမျှာ မျှော့နေအောင် ခံစားနေရလေသည်၊ ဖိုးသက် အဖို့ လည်း သူ့ လက်သန်းလုံး နီးပါးတုတ်ပြီး လက်တဆစ် မရှိတရှိရှည် သော ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့သီးခေါင်း ညိုညို ကို စုပ်ဖူး ထားရာ ပန်းနုရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းထဲ ချိမ့်ဝင်နေသလို ပဲစေ့ အရွယ် နိူ့သီးခေါင်းလေး ကို စုပ်နေရ တာကို အားမလိုအားမရတော့ ဖြစ်မိသည်။

နောက်တော့ အပျိုဖြန်းမ လေး၏ ချောမွတ်သော ပေါင်လေး နူစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ကာ အရည်တွေဖြင့် ရွမ်းလဲ့ နေသော ပန်းရောင်ရင့်ရင့် ပွင့်ဖတ်လွှာလေး ကို စုပ်ယူလိုက်လေသည်၊ မေသူဇာမှာ ဖိုးသက် ဆံပင် များကို ကျွတ်လုမတတ်ပင် ဆွဲဆုပ်ထားမိလေသည်။

ဖိုးသက် ကလည်း လတ်လတ်ဆပ်ဆပ် အပျိုမလေး အဖုတ် ကို အားရ ပါးရ ရက်ပေးနေရင်းက သူ့ လျှာဖြင့် မေသူဇာ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား အတွင်း အပြင် သိမ်းကျုံး ရက်ထိုး ကော် လုပ်ပေးနေရာ မေသူဇာမှာ ဘယ်နူစ်ခါတောင်မှ အထွတ်အထိပ် ရောက်ရောက်သွားမှန်း ပင် မသိ လိုက်တော့ပေ။

နောက်ဆုံး မောပန်းပြီး ပျော့ ခွေကျသွားမှ အဖုတ်ရက် ရတာ အားရသွားသော ဖိုးသက် ထထိုင် လိုက်သည်၊ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကားဖြစ်နေသော မေသူဇာ ၏ ပေါင် နူစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ၊ သူ၏ မာတင်း ဖေါင်းကားနေသော လိင်တန်ကြီး ကို လက်တဖက်က ထိန်းရင်း နောက်လက်တဖက်က လက်ချောင်းများ ဖြင့် အပျိုစစ်လေး၏ အဖုတ်၀ ကိုဖြဲ၊ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်း ချလေတော့သည်။

“ အား...ကို့...နာတယ်..ရှီးးးးးးးးးးး...အိုး... မရဘူးထင်တယ်.......အား.. ”

“ ရတယ် မေ..အချစ်...ကို ဖြေးဖြေး ချင်းပဲ..မေ ခံနိူင်သလောက်လေး သွင်းပေးမယ် ဟုတ်လား နာရင်ပြောနော်.. ”

နာပါတယ်လို့ အော်နေတာကို နာရင်ပြောနော် ဆိုပြီး ဖိဖိ သွင်းနေသော ဖိုးသက်ကြောင့် ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီး မှာ မေသူဇာ့ အဖုတ်လေးထဲ တဝက်ကျော် ခရီးရောက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ဖိုးသက် မှာလည်း ဒေါ်ဒေါ်မြ နဲ့ တုန်းက ကျပ်သာကျပ်သည် အခု လို သူ့ လိန်ချောင်းထိပ်က မေးသိုင်းကြိုး ကို စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်လောက်အောင် မခံ စားရသဖြင့် အတင်း မဆောင့်ရဲ၊ တော်ကြာ အပျိုမလေး အဖုတ် မကွဲ ပဲ သူ့လီးပြဲ သွားမှာလည်း စိုးရိမ်မိ၏၊ ထို့ကြောင့် တတ်နိူင်သမျှ ဖြေးဖြေးချင်း ချော့သွင်း၏။

တဝက်ကျော်ကျော် လောက်ဝင်ပြီးတော့ သူ့ ဒစ်ထိပ်မှာ နံရံ ကိုသွားထောက်မိနေသဖြင့် စောက်ခေါင်း ဆုံးးသွားပြီဟုထင်မိသည်၊ ဒီကောင်မလေး အရပ်ပုတော့ စောက်ခေါင်းတိုတယ် ထင်တယ် ငါ့ လချောင်းတောင် ဆုံးအောင်သွင်းလို့ မရဘူးဟု ထင်မိသည်။

ထို့ ကြောင့် ထိုနေရာမှာပင် ရပ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်သည်၊ သူ့ ဒစ်ဇောင်းသား တွေနူင့် အပျိုမလေး စောက်ခေါင်းနံရံနုနု လေး တွေကို ဖိဆွဲလာတော့ စိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်၊ နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်သွင်းလိုက်သည်၊ ထိုသို့ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေတော့ တဖြေးဖြေးချင်း အသားကျလာသည်။

မေသူဇာမှာလည်း နာသည် မအော်တော့ သူ့ခါးလေးကိုကော့ ဖင်လေးမြောက်မြောက် ပေးကာ ဖိုးသက် လုပ်နေတာကို နှေးတယ်ထင်ပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်ဟန်ရှိသည်၊ ဖိုးသက်လည်း ဒစ်အနားစောင်းတွေ ယားလာ၏။

မေသူဇာ၏ ရမက်လွှမ်းပြီး အံလေးကြိတ်ကာ သူ့ ကိုကုတ်ဆွဲလာတော့ သူလည်း ဘာမှန်း မသိ အခုန တုန်းကလို နာတယ်နာတယ် လို့ ငြီးတာ ကြားချင်လာ၏၊ အဖုတ်တွင်းက အရည် များကြောင့် သူ့ အတန်ကြီးက လည်း လျောလျောရူရူ ဝင်ထွက်နေပြီမို့ တချီ တအားဖိဆောင့်ပစ်လိုက်မိသည်။

“ စွီ...ဖေါက်...ဗျစ်.... ”

“ အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအမလေးးးးးးးးးးဟွန့် ဝုဝု...  ”

ရုတ်တရက်ထအော်လိုက်သော မေသူဇာကြောင့် သူ အထိပ်တလန့် ဖြစ်သွားပြီး မေသူဇာ့ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ် လိုက်မိသည်။ မေသူဇာမှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနူင့် သူ့ လက်ဖဝါး ကိုလည်း ကိုက်ပစ်လိုက်သေးသည်၊ သူက အတင်းဖိထားပြီး မေသူဇာငြိမ်ကျသွားမှ လက်ကို ဖယ်လိုက်ရာ..

“ အိုး..ကျွတ်စ်.... နာလိုက်တာ ကိုရယ် အရမ်းပဲ..မေ့ဟာလေး ပြဲသွားပြီထင်တယ်... ”

မေသူဇာပြောမှ ဖိုးသက်တယောက် အောက်ပိုင်းကို သတိထားမိသည်၊ သူ့ဆီးခုံနူင့် မေသူဇာ့ ဆီးခုံနူစ်ခု ဖိကပ်နေပါလား၊ သူလိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိ ဝင်နိူင်တာပေါ့၊ ဟင် ဒါဆိုရင် အခုနက တစ်နေတာက အပျိုမြှေး ဆိုတာ များလား၊ သူ့ လိင်တန်ဒစ်အောက်မှာလည်း စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေ၏။

တယောက်နူင့်တယောက်တင်း ကျပ်စွာဖက်ထားရင်း တော်တော်ကြာကြာငြိမ်နေ လိုက်ကြသည်၊ ခနကြာတော့ ဖိုးသက် နည်းနည်းခြင်း အသွင်းအထုတ်လုပ် ပေးတော့၊ မေသူဇာ ခံနိူင် လာတာတွေ့ရသည်၊ အဲဒါနဲ့ ဖိုးသက် ပုံမှန်ပြန်သွင်းတော့သည်၊ သိပ်မကြာလိုက်ပါ ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီးမှာ ယားလာပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတော့သည်။

ဇိမ်ခံမှိန်းနေသော ဖိုးသက် ကို မေသူဇာက အတင်းဖယ်ခိုင်းပြီးသူအတွင်းခံလေးနူင့် အဖုတ်ကိုသုတ်ကာသန့်ရှင်းရေးလုပ်တော့ သွေးစလေး များကို တွေ့ရာ ဖိုးသက်တယောက် ရင်တုန်ပြီး ဆက်လုပ်ချင်စိတ်ကုန်သွားတော့သည်၊ ( ဟိုဇာတ်လမ်းထဲ က လူမိုက်လိုလိုဖန်တီးထားသော ဖိုးသက်နူင့် မတူသည့် အချက်၊ တကယ့် ဖိုးသက်မှာ သွေးမြင်တာနဲ့ မေ့လဲ ခြင်လောက်အောင် သတ္တိထူးသူဖြစ်သည်၊။ ။ ဤကားစကားချပ်။ ။ )

မေသူဇာမှာလည်း နာတယ် တော်ပြီ ကြောက်ပြီ ဆိုတော့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ဖြင့် ၊ အေးလေ နင် မတတ်နိူင်ဘူး ဆိုတော့လည်း နောက်နေ့ မှပေါ့ကွာ၊ ဟု သွေးမြင်လိုက်လို့ ခြေဖျားလက်ဖျားအေးလာ တာကို မေသူဇာ သတိမထားမိအောင် ခပ်သွက်သွက်ကလေး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တော့လေသည်။

သွေးမြင် လို့ ခြေဖျား လက်ဖျားအေး ကာ ကြောက်လန့် ပြီး အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းလာသော ဖိုးသက် တယောက် ကိုယ့်အိပ်ယာ ပေါ် ကျောဆန့် လှဲ နေရင်း သိပ်မကြာခင် အတွင်းပဲ ဒေါ်ဒေါ်မြ ဆီသွား ရဦးမည် ဆိုတာ သတိရပြီး လူငယ်ပီပီ လောင်ပြန်တီး လာခဲ့ရသည်။

သူ့ အတွက် ပထမဆုံး မှီဝဲ လိုက်ရသော အပျိုကြီး အဖုတ်မို့လားမသိ၊ အရသာရှိလှသည်ဟု ထင်မိသည်၊ နောက်ပြီး ပေါင်လုံး တွေ တင်လုံးတွေ နိူ့ကြီးတွေ ကလည်း အားရပါးရကြီး ဖြစ်သဖြင့် အားရပါးရ အားမနာတမ်း ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် ဆောင့်လို့ လည်းကောင်း၏။

နောက်တခါ လူရှေ့သူရှေ့ မှာ ခပ်တည်တည် နူင့် လူငယ်သီချင်းတောင် နားမထောင် စိတ်ပုတီး တကုံး ဖြင့် ဘုရားတရား သာ အာရုံ ထဲ ရှိသလို လုပ်နေတတ် သူကို လူမမြင်ကွယ်ရာမှာ ပက်ပက်စက်စက် လုပ်ရကိုင်ရတာ ကလည်း အရသာ တမျိုးလို စိတ်ထဲ ဖြစ်နေရ၏။

တွေးရင်းနူင့် ပင် မာတင်းလာသော သူ့ညီတော်မောင်ကို ဖိုးသက် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပြီး ယုယုယယ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ဖိုးသက် ဒေါ်ဒေါ်မြ အခန်း တံခါးကို ဆွဲကြည့်လိုက်တော့ ဂလန့် ချမထားသဖြင့် အခန်းထဲ ခြေဖျားထောက်ဝင်လိုက်၏၊

“ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး ဂလန့်ချလိုက်... ”

ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလျှောင်းပြီး စောင့်နေဟန်တူသော ဒေါ်ဒေါ်မြ က လေသံတိုးတိုးလေးနူင့် ပြောလိုက် သဖြင့်၊ ဖိုးသက် တံခါးကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ပိတ်ပြီး အသံမမြည်အောင် ဂလန့် ကို အသာထိုးလိုက်သည်။

အခန်းထဲ မှာတော့ မီးပိတ်ထား သော်လည်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသည့် လမ်းဘေးဓါတ်မီးတိုင် ၏ အလင်းရောင်ကြောင့် တော်တော်လေးတော့ မြင်ရ၏၊ ကုတင်ပေါ်မှာ ထထိုင်လိုက်သော ဒေါ်ဒေါ်မြဘေး ကို ဖိုးသက် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး အတင်းသိမ်းကြုံးဖက်လိုက်သည်။

“ ဟဲ့ ဟဲ့ အမလေး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အု့....... ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ စကားမပြောနိူင်တော့ ဖိုးသက် က ဘိုဆန်ဆန် ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းလိုက်လို့ ဖြစ်သည်၊ ဖိုးသက် က သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိတွန်းလိုက်တော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လဲကျသွား၏။ဖိုးသက်လက်နူစ်ဘက်က ဒေါ်ဒေါ်မြ အင်းကျီကျယ်သီး ဘယ်လိုဖြုတ်ရမှန်း မသိတော့ အင်းကျီပေါ်ကပင် နိူ့ကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်ပစ်လိုက်သည်၊

နောက်တော့ အားမရတော့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ထမိန်းကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်၊

“ ဟဲ့ ကောင်လေး ..အို .. ဘယ်လိုလဲ ဒုက္ခပါပဲ...  ”

လမ်းဘေးမီးရောင် နူင့်ပင် ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်လုံးကြီး နူစ်လုံးဖွေးကနဲ ဖြစ်သွား၏၊ ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါမြ ပေါင်နူစ်လုံးကြား ရောက်နေခြေပြီ၊ လက်တဘက်ကို တတောင်ထောက် ထားရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်ခွဆုံကို နောက်လက်ဖဝါးတဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လိုက်ရာ အမွေးတွေ နူင့် အသားနုနု အရည်စိုစိစိ တို့ကို စမ်းမိလေသည်။

ဒေါ်ဒေါ်မြ သူ့ ကိုစောင့်ရင်း စိတ်လာနေပြီဖြစ်ကြောင်း ဖိုးသက်သိလိုက်သည်၊ ဖိုးသက်လက်ချောင်းထိပ် ကလေးတွေနဲ့ စမ်းလိုက်ရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်နူတ်ခမ်း၀ အရောက်မှာ တွင်းဝလေးကို နဲနဲ မွေနှောက်ဆော့ကစားလိုက်၏၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ဆီမှ ညီးသံ သဲ့သဲ့ထွက်လာ၏၊

“ ဒေါ်ဒေါ်မြ အင်းကျီ ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပေးအုန်း.. ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ ဆီက ဘာမှဖြေသံ မကြားသော်လည်း လက်တွေက သူ့အင်းကျီ ကြယ်သီးတွေ စမ်းဖြုတ်နေတာ တွေ့နေရ၏၊ ဖိုးသက် က သူ့ လက်ချောင်းထိပ် တွေဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတွေသာမက စောက်စိ ရှိမည်ထင်သည့်နေရာတဝိုက်ရော စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ ရော မှန်းသန်း ပွတ်ပေးနေပေရာ ဒေါ်ဒေါ်မြ ခမျာ ဖင်ကြီးလည်း တကြွကြွ ဖြစ်နေရရှာလေသည်။ 

ဒေါ်ဒေါ်မြ ရင်ဖုံးအင်းကျီကျွတ်သွားတော့ အောက်မှာ ဘော်လီ မဝတ်ထားသဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော နိူ့ကြီး နူစ်လုံး ကို မီးရောက် ပြပြ အောက်မှာ တွေ့ရလေရာ ဖိုးသက် က အပေါ်ဘက်ရွှေ့ကာ နိူ့တွေကို ကုန်းစုပ် လိုက်ပြီး လက်တွေကလည်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ၏ဖွံ့ထွားလှ သော နိူ့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးလေရာ အပြိုကြီး ခမျာ အောက်ကလူးလွန့် နေရရှာတော့သည်။

ဒေါ်ဒေါ်မြ လက်တွေက ဖိုးသက် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွဆော့ကစားရင်း သူ့ပေါင်ကြီး တွေနူင့် ဖိုးသက် ခါးကို ညှပ်ထားမိလေသည်၊ အခုနကထဲက ပုဆိုးခါးမှာ မရှိတော့သော ဖိုးသက်၏ဒုတ် ကြီး က ထောင်ထောင် ထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာမို့ ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်တွင်းသားများ ပေါင်ခွဆုံ တို့ ကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေတော့သည်။ 

ဖိုးသက်မှာ ဒီည အေးအေး ဆေးဆေး ဒီအပျိုကြီး အဲ အခုတော့ အပြိုကြီးပေါ့၊ ကို ကောင်းကောင်းဆွဲမယ်လို့ ကြံထားတော့ ချက်ခြင်းကြီး မထည့်ချင်သေးတာနဲ့ သူ့ ဒစ်ဖျား အပြိုကြီး အဖုတ်၀ မရောက်အောင် သတိထားနေလေသည်။ ဒေါ်ဒေါ်မြ နိူ့တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်၊ တပြွတ်ပြွတ် စို့ ပြီး မှ ခနနားလိုက်ကာ၊ အောက်ခြေပြန်ဆင်း၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ပေါင်နူစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းငုံပြီး မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။

“ ဟဲ ဖိုးသက် ဘာလုပ်တာလဲ ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်..အိုး......  ”

ဒေါ်ဒေါ်မြ အသံပျောက်သွားသည်၊ တခါမှ ဘာဂျာ အမှုတ်မခံဘူးတော့ ၊ ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်၊ ဖိုးသက်ကလည်း ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်ကို အမွှေးတွေဖြဲကာ အသားကုန် ကုန်းရက် နေရင်းက သူ့ ကိုယ်ကို ပတ်ခြာလှည့်ပြီး ဆစ်စတီနိူင်းပုံစံ ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်သည်။

သူ့ ဒုတ်ကြီး က ဒေါ်ဒေါ်မြ မျက်နှာ ပါး မေးစေ့တွေ ပေါ်တရမ်းရမ်းဖြစ်နေရာက သူ့ နူတ်ခမ်းနား အဝတေ့မိတော့ ဖိသွင်းလိုက်တာ ခံလိုက်ရသည်။ ဖိုးသက် ဒစ်ကြီး ဒေါ်ဒေါ်မြ ပါးစပ်တွင်း ဝင်သွားလေပြီ၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ခမျာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။

အဖုတ်ကို အရက်ခံ နေရတာကလည်း အရမ်းကောင်းတော့ စိတ်တွေ တအားထပြီး ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီး ကို ရေခဲချောင်း စုပ်သလို အားကုန်စုပ်နေမိသည်၊ ဖိုးသက်တယောက် တချီပြီးချင်ပင် ဖြစ်သွားလို့ ကမာန်းကတမ်း ခါးကော့ကာ ဒေါ်ဒေါ်မြပါးစပ်ထဲ မှ သူ့လိင်တန်ကြီး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရသည်။

ဖိုးသက် ပါးစပ် သူ့ အဖုတ်က ကွာသွားတော့ ဒေါ်ဒေါ်မြတယောက် ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရ၏၊ သူက အရှိန်တက် နေပြီ တချီပင် ပြီးလုလု ဖြစ်နေပြီ၊ သို့သော် ဖိုးသက်က သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်အောက် ဆင်းခိုင်းတော့ ဆင်းလိုက်လာမိသည်။ 

ဖိုးသက်က အောက်ပိုင်းထမိန်မရှိ အပေါ်ပိုင်းက အင်းကျီက ရှေ့ မှာ ပွင့်လျှက် နိူ့ကြီး နူစ်လုံး ပေါ်တင် ဖေါင်းကြွနေသည့် ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို ကုတင်စောင်း မှာ လက်နူစ်ဖက်ထောက်ကုန်း ခိုင်းပြီး ဖင်ကို ကော့ထားခိုင်းလိုက်၏။

ဒေါ်ဒေါ်မြ ၏ စွင့်ကားနေသော ဖင်ကြီး နူစ်လုံး ကြားအောက် ပေါင်ခွဆုံ မှ အမွှေးထူထူ အဖုတ်ကြီး က အရည်များ စိုရွဲပြီး ဟတတ နူင့် အတွင်းသား နီနီ ကိုတွေ့နေရ၏၊ ဖိုးသက်က အနောက်ဖက်မှ ဒူးနည်းနည်းညွတ် လိုက်ကာ သူ့ ဒစ်ကြီး ကို ဒေါ်ဒေါ်မြ အဖုတ်၀ တွင် တေ့ကာ တအားဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့သည်။

“ ဟင့်...အူး...ဖြေးဖြေး လုပ်ပါကွယ်...အား....ဖိုးသက်.. ”

“ စွပ်.. စွတ်.. ဖြွတ်...ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ် … ”

ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါ်မြ ခါး ကို သူ့လက်နူစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင်ကာ အားရ ပါးရ ကော့ကာကော့ကာ ဆောင့် သလို၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ ဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်၊ အချက် သုံးလေးဆယ်ခန့် ဆောင့်ပြီးသော်၊ အားမရသလိုရှိသဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ ကုတင်ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်စေကာ ကြမ်းပေါ်ကို တထောင်ထောက်စေပြီး ဖင်းဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းကာ အနောက်ကပင် ဖိဆောင့်ပြန်သည်။

ထိုကဲ့ သို့ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ဆောင့်ချက်မှာ မနေ့က လေးဘက်ထောက် ခွေးလိုးသလို လိုးခြင်းထက် ပိုထိသဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ ခမျာ ဖိုးသက် ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့် အပြီး တွင် တကိုယ် လုံးတုန်ခါ ပြီး ပြီးသွားရရှာလေသည်။

ဖိုးသက်မှာလည်း အပြိုကြီး၏ အိပြီး စေး နေသည့် အဖုတ်အတွင်းသားများက သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေတာခံရတာက တကြောင်း၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသဖြင့် စွံ့ကားဖောင်းတင်းနေသော အပြိုကြီး တင်သားစိုင်များက သူဆောင့်လိုး လိုက်တိုင်း သူ့ ပေါင်ခြံမှာ အိသွားပြီး တုန်ခါသွားသော မြင်ကွင်း ကြောင်းလည်းကောင်း၊ နောက်ထပ် ၁၀-၁၅ ခါလောက်ဆောင့် အပြီး မှာတော့ အဆုံးစွန်ရောက်သွားပြီး သုတ်ရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ဒေါ်ဒေါ်မြ နူင့် ဖိုးသက်တို့ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုဇွန်ထုတ်ကွေး ထပ်လျှက်နားနေကြရာ၊ ညဦး က မေသူဇာနူင့် ပင်ပန်းထားသော အရှိန်ဖြင့် ဖိုးသက်တယောက် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ကာမ အရသာ ကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ကြီး ခံစားလိုက်ရသော ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာ ခနကြာတော့ အမောပြေသွားသဖြင့် ထကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲယူဝတ်၊ အင်းကျီကျယ်သီး တွေ ကို ပြန်တတ်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေသော ဖိုးသက်ကို စောင်တခု ဆွဲကာ ခြုံပေးလိုက်သည်။

ပြီးမှ အခန်းတံခါး အသာလေး လှပ်ကာ အောက်ဆင်း ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ သွား၊ သူ့ အဖုတ်ကို ရေဆေး သန့်စင်လိုက်သည် နောက်တော့ ဖိုးသက် အတွက် သဘက် အသေးတခု ကို ရေစွတ်ပြီး ညှစ်ယူလာခဲ့သည်၊ လမ်းမှာ သတိရပြီး ရေခဲသေတ္တာမှ နိူ့ကိုထုတ် ဖန်ခွက်တခုတွင်ထည့် ယူလာခဲ့လေသည်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေသော ဖိုသက် စောင်ကို လှန်လိုက် ပြီး အရည်တွေနဲ့ စီးကပ် ပြီး ပျော့ခွေနေသော လိင်ချောင်းကြီး ကို ရေစိုသဘက်ဖြင့် သုပ်ပြီး သန့်ရှင်းပေးနေမိလေသည်။ ရေအေးအေးဖြင့် သူ့လိင်ချောင်းမှာ လာထိတော့ ဖိုးသက်တယောက်လည်း အိပ်ယာက နိူးလာခဲ့သည်။

ဖိုးသက်နိူးလာတာ တွေ့တော့ ဒေါ်ဒေါ်မြက ခုံပေါ်က နိူ့ခွက် ကို ယူပေးလိုက်ရာ ဖိုးသက်က ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး ယူသောက်နေလေသည်၊ နိူ့သောက်နေရင်းမှ သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးမိလေသည်။

ရေအေးအေး အထိအတွေ့ရော၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ၏ အကိုင်အတွယ်ကြောင့်ရော၊ တရေး မှေးကနဲ အိပ်လိုက်ရသည့် အတွက်ကြောင့်ရော ဖိုးသက် လိင်တန်ကြီး က တဖြေးဖြေး မာလာခဲ့ ပြန်ပါလေသည်။

“ ဟင်..သူ့ ဟာက အဲ လိုပဲ ခနလေးနဲ့ မာမာ လာတာလား.. ”

“ အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ ဒေါ်ဒေါ်မြရဲ့ မီးဆော့ရင်လောင်၊ လီးဆော့ရင် တောင် တတ်တယ်တဲ့.. ”

“ ဟဲ့ ငါက ဆော့တာမှ မဟုတ်တာ..နင့် ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတာ.. ”

“ အဟီး နောက်တာပါဒေါ်ဒေါ်မြရယ်..အခုနတုန်းက ကျနော် လုပ်ပေးတာကောင်းလားဟင်. ”

“ သွား ..မသိဘူး..နားရှက်စရာတွေ လာပြောမနေနဲ့ ..လုပ်စရာရှိတာလုပ်.. ”

ဖိုးသက် မှာ ဒီအပြိုကြီးတော့ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ နှိပ်ကွပ်မှ ရတော့မယ်ဟုတွေးလိုက်ပြီး

“ လုပ်တာလည်း လုပ်ပြီးမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လည်း ဒေါ်ဒေါ်မြ ရဲ့ ကျနော်မေးတာ ဖြေပါအုန်း..အခုနတုန်းက ကျနော်လိုး ပေးတာ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ဟယ်..ရိုင်းလိုက်တာ ဒီကောင်လေး ..နင်နော်.. ”

ဖိုးသက်မှာ သူ့ပါးစပ်က အဲ လို ရိုင်းရိုင်းကြမ်းကြမ်း ပြောလိုက်ရတော့ သူ့ ဒုတ်ကြီး က ထောင်းကနဲ ခေါင်းထောင်ထလာသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာ သူ့ ဒုတ်ကြီး ကို လွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာကို တဘက်လွှဲထားလိုက်သည်၊ ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါ်မြဘေးသို့ သွားထိုင်လိုက်ပြီး ခါးကလေးကို ဖက်ကာ

“ စိတ်ဆိုးသွားလားဒေါ်ဒေါ်မြရယ် သားက ချစ်လို့ စတာပါ၊..တခါထဲပဲ အခုနတုန်းကတော့ မပြောချင်ဘူး ဟင့်.. ”

ဖိုးသက်က ပြောရင်း ဒေါ်ဒေါ်မြ လည်တိုင် မျက်နှာတို့ ကို လိုက်နမ်းနေရင်း လက်ကလည်း နိူ့ကြီးတွေကို အင်းကျီပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှိယ်ပေးနေလေသည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာလည်း ဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူး လိုဖြစ်နေခြေပြီ၊ အခု လို ပက်ပက်စက်စက် ဘယ်နူစ်ခါမှန်း မသိအောင် အလိုးခံထားရပြီးမှ တော့ ကောင်လေး ကိုလည်း အပြစ်ပြောဖို့ မသင့်တော့ခြေ။

မိမိ အမှားလည်း ပါသည်၊ နဂိုလ်ထဲ က စိတ်အလိုမလိုက်သင့်ဘူး ဟု နှောင်တ ရနေသည်၊ သို့သော်လည်း အခု ဖိုးသက်၏ အထိအတွေ့ များက မိမိ အဖုတ်ကို စိုစွတ်စေလာပြီး အသွေးအသားတွေ ကလည်း တောင်းတ လာပြန်လေရာ၊ တသက်လုံး ဘာမှ မလုပ်ခဲ့လို့ ငတ်နေသည် ဟုပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ထင်မိတော့သည်။

အနည်းငယ် ပျော့ပြောင်းလာပုံရသော ဒေါ်ဒေါ်မြ အခြေအနေ ကို အကဲခတ်မိသော ဖိုးသက်က ဒေါ်ဒေါ်မြ မျက်နှာကို ဆွဲလှည့် ပြီး နူတ်ခမ်းခြင်းပါစုပ်လိုက် ရာ ဒေါ်ဒေါ်မြ ဖိုးသက် ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်လာရတော့သည်။

များမကြာမှီမှာပဲ ကြမ်းပေါ်မှာ ကုတင်ကို နောက်မှီလျှက် ပေါင်ကားရားထိုင်နေသော ဖိုးသက် ၏ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်လျှက် ဖိုးသက်၏ ထောင်မတ်နေသော လိင်ချောင်းကြီး ကို စုပ်ပေးနေ ရှာသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို တွေ့ရပါတော့သည်။

ဖိုးသက်လည်း မစုပ်တတ်စုပ်တတ် စုပ်ပေးနေရှာသော ဒေါ်ဒေါ်မြ ၏ ဆံထုံးကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး မလိုက် ဖိချလိုက် လုပ်ပေးခြင်းဖြင့် ဒေါ်ဒေါ်မြ ပါးစပ်ပေါက်တွင်းသို့ သူ့လိင်တန်ပြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်စေပြီး တချိန်ထည်းမှာ ဒေါ်ဒေါ်မြကလည်း စုပ်ပေးနေသဖြင့် အဲဒါမျိုး ပါးစပ် ကိုလိုးရတာ အဖုတ်ကို လိုးရတာထက်တောင် ကောင်းနေပါလားဟု တွေးမိနေတော့သည်။

 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>